Livre, par. |
[10, 128] |
ταύτην
καταντῶμεν
ὡς
κανόνι
τῷ
|
πάθει |
πᾶν
ἀγαθὸν
κρίνοντες.
~καὶ
ἐπεὶ |
[10, 67] |
δὲ
κενὸν
οὔτε
ποιῆσαι
οὔτε
|
παθεῖν |
δύναται,
ἀλλὰ
κίνησιν
μόνον
δι' |
[10, 73] |
μέρεσιν,
ὡσαύτως
δὲ
καὶ
τοῖς
|
πάθεσι |
καὶ
ταῖς
ἀπαθείαις,
καὶ
κινήσεσι |
[10, 117] |
λαμβάνειν
διάθεσιν
μηδὲ
πλάττειν
ἑκόντα·
|
πάθεσι |
μᾶλλον
συσχεθήσεσθαι·
οὐκ
ἂν
ἐμποδίσαι |
[10, 82] |
ὅλων
καὶ
κυριωτάτων.
Ὅθεν
τοῖς
|
πάθεσι |
προσεκτέον
τοῖς
παροῦσι
καὶ
ταῖς |
[10, 34] |
καὶ
μαθεῖν
ὁποῖος
ἐγγὺς
φαίνεται.
|
Πάθη |
δὲ
λέγουσιν
εἶναι
δύο,
ἡδονὴν |
[10, 63] |
τῆς
ψυχῆς
δηλοῦσι
καὶ
τὰ
|
πάθη |
καὶ
αἱ
εὐκινησίαι
καὶ
αἱ |
[10, 75] |
καθ'
ἕκαστα
ἔθνη
ἴδια
πάσχουσας
|
πάθη |
καὶ
ἴδια
λαμβανούσας
φαντάσματα
ἰδίως |
[10, 147] |
κατὰ
τὴν
αἴσθησιν
καὶ
τὰ
|
πάθη |
καὶ
πᾶσαν
φανταστικὴν
ἐπιβολὴν
τῆς |
[10, 56] |
τούτου
προσόντος
τὰ
κατὰ
τὰ
|
πάθη |
καὶ
τὰς
αἰσθήσεις
γινόμενα
ἀποδοθήσεται. |
[10, 68] |
ψυχῆς
ἀνάγων
τις
ἐπὶ
τὰ
|
πάθη |
καὶ
τὰς
αἰσθήσεις,
μνημονεύων
τῶν |
[10, 31] |
αἰσθήσεις
καὶ
προλήψεις
καὶ
τὰ
|
πάθη, |
οἱ
δ'
Ἐπικούρειοι
καὶ
τὰς |
[10, 38] |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
τὰ
ὑπάρχοντα
|
πάθη, |
ὅπως
ἂν
καὶ
τὸ
προσμένον |
[10, 63] |
ἐπὶ
τὰς
αἰσθήσεις
καὶ
τὰ
|
πάθη |
οὕτω
γὰρ
ἡ
βεβαιοτάτη
πίστις |
[10, 22] |
Στραγγουρικά
τε
παρηκολούθει
καὶ
δυσεντερικὰ
|
πάθη |
ὑπερβολὴν
οὐκ
ἀπολείποντα
τοῦ
ἐν |
[10, 53] |
ἀκοὴν
οὐκ
ἄν
ποτε
οὐθὲν
|
πάθος |
ἐργάσασθαι,
εἰ
μὴ
ὄγκοι
τινὲς |
[10, 52] |
ἢ
ψοφοῦντος
ἢ
ὁπωσδήποτε
ἀκουστικὸν
|
πάθος |
παρασκευάζοντος.
Τὸ
δὲ
ῥεῦμα
τοῦτο |
[10, 53] |
πνευματώδους
ἀποτελεστικῶν
ποιεῖσθαι,
ἢ
τὸ
|
πάθος |
τὸ
ἀκουστικὸν
ἡμῖν
παρασκευάζει.
Καὶ |
[10, 28] |
Περὶ
ἁφῆς,
Περὶ
εἱμαρμένης,
Περὶ
|
παθῶν |
δόξαι
πρὸς
Τιμοκράτην,
Προγνωστικόν,
Προτρεπτικός, |
[10, 116] |
θεωρίαν,
ἔτι
δὲ
κριτηρίων
καὶ
|
παθῶν |
καὶ
οὗ
ἕνεκεν
ταῦτα
ἐκλογιζόμεθα· |
[10, 75] |
ἐκπέμπειν
στελλόμενον
ὑφ'
ἑκάστων
τῶν
|
παθῶν |
καὶ
τῶν
φαντασμάτων,
ὡς
ἄν |
[10, 5] |
ταῖς
ἐπιστολαῖς
πρὸς
μὲν
Λεόντιον
|
Παιὰν |
ἄναξ,
φίλον
Λεοντάριον,
οἵου
κροτοθορύβου |
[10, 4] |
Λυσιμάχου
διοικητήν,
ἐν
ταῖς
ἐπιστολαῖς
|
Παιᾶνα |
καὶ
ἄνακτα
καλοῦντα·
~ἀλλὰ
καὶ |
[10, 6] |
τῇ
πρὸς
Πυθοκλέα
ἐπιστολῇ
γράφειν
|
Παιδείαν |
δὲ
πᾶσαν,
μακάριε,
φεῦγε
τἀκάτιον |
[10, 21] |
γένηται
πρὸ
τοῦ
τὰ
Μητροδώρου
|
παιδία |
εἰς
ἡλικίαν
ἐλθεῖν,
δοῦναι
Ἀμυνόμαχον |
[10, 20] |
Τὴν
δὲ
προῖκα
τῷ
θήλει
|
παιδίῳ, |
ἐπειδὰν
εἰς
ἡλικίαν
ἔλθῃ,
μερισάτωσαν |
[10, 21] |
ἕκαστα
γίγνηται.
Ἀφίημι
δὲ
τῶν
|
παίδων |
ἐλεύθερον
Μῦν,
Νικίαν,
Λύκωνα·
ἀφίημι |
[10, 23] |
περὶ
τῆς
ἐπιμελείας
αὐτοῦ
τῶν
|
παίδων. |
Ἔσχε
δὲ
καὶ
τὸν
προειρημένον |
[10, 132] |
καὶ
κῶμοι
συνείροντες
οὐδ'
ἀπολαύσεις
|
παίδων |
καὶ
γυναικῶν
οὐδ'
ἰχθύων
καὶ |
[10, 22] |
ἐμὲ
καὶ
φιλοσοφίαν
ἐπιμελοῦ
τῶν
|
παίδων |
Μητροδώρου.
Καὶ
δι>
έθετο
μὲν |
[10, 122] |
δ'
ὅπως
νέος
ἅμα
καὶ
|
παλαιὸς |
ᾖ
διὰ
τὴν
ἀφοβίαν
τῶν |
[10, 105] |
τῶν
πτώσεων
ἐδαφῶν
πολλῶν
καὶ
|
πάλιν |
ἀνταπόδοσιν,
ὅταν
πυκνώμασι
σφοδροτέροις
τῆς |
[10, 109] |
πάντα
εἴτε
μονοειδῶς·
ἀφ'
οὗ
|
πάλιν |
ἀπολάμποντος
τὰ
ὁμοροῦντα
τοῦ
ἀέρος |
[10, 73] |
ἴδιόν
τι
σύμπτωμα
περὶ
ταῦτα
|
πάλιν |
αὐτὸ
τοῦτο
ἐννοοῦντες,
καθ'
ὃ |
[10, 98] |
ταχείας
ἡλίου
κινήσεις
γίνεσθαι
καὶ
|
πάλιν |
βραδείας
ὑπὲρ
γῆς,
παρὰ
τὸ |
[10, 73] |
καὶ
μειζόνων
καὶ
ἐλαττόνων·
καὶ
|
πάλιν |
διαλύεσθαι
πάντα,
τὰ
μὲν
θᾶττον, |
[10, 2] |
διατρίψαντα
αὐτόθι
καὶ
μαθητὰς
ἀθροίσαντα
|
πάλιν |
ἐπανελθεῖν
εἰς
Ἀθήνας
ἐπὶ
Ἀναξικράτους· |
[10, 92] |
ἐκφάνειάν
τε
ὑπὲρ
γῆς
καὶ
|
πάλιν |
ἐπιπροσθέτησιν
τὸ
προειρημένον
δύναιτ'
ἂν |
[10, 94] |
τεχνιτείας.
~Κένωσίς
τε
σελήνης
καὶ
|
πάλιν |
πλήρωσις
καὶ
κατὰ
στροφὴν
τοῦ |
[10, 5] |
καὶ
ἰσόθεόν
σου
εἴσοδον.
Καὶ
|
πάλιν |
πρὸς
Θεμίσταν
γράφων
νομίζει
αὐτῇ |
[10, 108] |
λαβόντων
καὶ
ἀποτέλεσιν
ὑγρασίας
καὶ
|
πάλιν |
φορὰν
ἐπὶ
τοὺς
κάτω
τόπους, |
[10, 23] |
τὴν
Ἀττικὴν
ἑταίραν
ἀναλαβὼν
εἶχε
|
παλλακήν. |
Ἦν
δὲ
καὶ
ἀκατάπληκτος
πρός |
[10, 43] |
διιστάμεναι,
αἱ
δὲ
αὖ
τὸν
|
παλμὸν |
ἴσχουσιν
ὅταν
τύχωσι
τῇ
περιπλοκῇ |
[10, 50] |
ἐν
τῷ
στερεμνίῳ
τῶν
ἀτόμων
|
πάλσεως. |
Καὶ
ἣν
ἂν
λάβωμεν
φαντασίαν |
[10, 14] |
ἀκοῦσαί
φησιν
αὐτόν,
ἀλλὰ
καὶ
|
Παμφίλου |
τοῦ
Πλατωνικοῦ
ἐν
Σάμῳ.
Ἄρξασθαί |
[10, 124] |
ἡμᾶς
εἶναι
τὸν
θάνατον·
ἐπεὶ
|
πᾶν |
ἀγαθὸν
καὶ
κακὸν
ἐν
αἰσθήσει· |
[10, 128] |
καταντῶμεν
ὡς
κανόνι
τῷ
πάθει
|
πᾶν |
ἀγαθὸν
κρίνοντες.
~καὶ
ἐπεὶ
πρῶτον |
[10, 39] |
διελύετο.
Καὶ
μὴν
καὶ
τὸ
|
πᾶν |
ἀεὶ
τοιοῦτον
ἦν
οἷον
νῦν |
[10, 63] |
τῷ
λοιπῷ
ἀθροίσματι·
τοῦτο
δὲ
|
πᾶν |
αἱ
δυνάμεις
τῆς
ψυχῆς
δηλοῦσι |
[10, 41] |
φύσεις.
Ἀλλὰ
μὴν
καὶ
τὸ
|
πᾶν |
ἄπειρόν
ἐστι.
Τὸ
γὰρ
πεπερασμένον |
[10, 38] |
γίνεται
ἐκ
τοῦ
μὴ
ὄντος.
|
Πᾶν |
γὰρ
ἐκ
παντὸς
ἐγίνετ'
ἂν |
[10, 91] |
κατὰ
τὴν
αἴσθησιν
θεωρεῖται.
Καὶ
|
πᾶν |
δὲ
εἰς
τοῦτο
τὸ
μέρος |
[10, 56] |
καὶ
τὰς
αἰσθήσεις
γινόμενα
ἀποδοθήσεται.
|
Πᾶν |
δὲ
μέγεθος
ὑπάρχειν
οὔτε
χρήσιμόν |
[10, 123] |
τῆς
μακαριότητος
ἀνοίκειον
αὐτῷ
πρόσαπτε·
|
πᾶν |
δὲ
τὸ
φυλάττειν
αὐτοῦ
δυνάμενον |
[10, 36] |
καὶ
τὸ
κατὰ
μέρος
ἀκρίβωμα
|
πᾶν |
ἐξευρήσεται,
τῶν
ὁλοσχερωτάτων
τύπων
εὖ |
[10, 39] |
τῇ
αʹ
Περὶ
φύσεως
τὸ
|
πᾶν |
ἐστι
σώματα
καὶ
κενόν>
σώματα |
[10, 130] |
καὶ
ὅτι
τὸ
μὲν
φυσικὸν
|
πᾶν |
εὐπόριστόν
ἐστι,
τὸ
δὲ
κενὸν |
[10, 34] |
ἡδονὴν
καὶ
ἀλγηδόνα,
ἱστάμενα
περὶ
|
πᾶν |
ζῷον,
καὶ
τὴν
μὲν
οἰκεῖον, |
[10, 62] |
τοιούτων·
ἐπεὶ
τό
γε
θεωρούμενον
|
πᾶν |
ἢ
κατ'
ἐπιβολὴν
λαμβανόμενον
τῇ |
[10, 41] |
τῶν
σωμάτων
ἄπειρόν
ἐστι
τὸ
|
πᾶν |
καὶ
τῷ
μεγέθει
τοῦ
κενοῦ. |
[10, 55] |
Ἀλλὰ
μὴν
οὐδὲ
δεῖ
νομίζειν
|
πᾶν |
μέγεθος
ἐν
ταῖς
ἀτόμοις
ὑπάρχειν, |
[10, 46] |
μηδεμίαν
ἀπάντησιν
τῶν
ἀντικοψόντων
γινομένη
|
πᾶν |
μῆκος
περιληπτὸν
ἐν
ἀπερινοήτῳ
χρόνῳ |
[10, 39] |
ὃ
μεταβάλλει.
Παρὰ
γὰρ
τὸ
|
πᾶν |
οὐθέν
ἐστιν
ὃ
ἂν
εἰσελθὸν |
[10, 138] |
δόξας
παραθέμενοι
καὶ
ταύταις
τὸ
|
πᾶν |
σύγγραμμα
κατακλείσαντες,
τέλει
χρησάμενοι
τῇ |
[10, 74] |
καὶ
ἀλλοιοσχήμονας
ἑτέρους·
οὐ
μέντοι
|
πᾶν |
σχῆμα
ἔχειν.
Οὐδὲ
ζῷα
εἶναι |
[10, 86] |
προβλημάτων
κάθαρσιν,
οἷον
ὅτι
τὸ
|
πᾶν |
σώματα
καὶ
ἀναφὴς
φύσις
ἐστίν, |
[10, 44] |
ἐν
ταῖς
Δώδεκα
στοιχειώσεσί
φησι.
|
Πᾶν |
τε
μέγεθος
μὴ
εἶναι
περὶ |
[10, 124] |
παντὸς
ἀρεταῖς
τοὺς
ὁμοίους
ἀποδέχονται,
|
πᾶν |
τὸ
μὴ
τοιοῦτον
ὡς
ἀλλότριον |
[10, 77] |
τὰς
κινήσεις
ταύτας
λαμβάνειν·
ἀλλὰ
|
πᾶν |
τὸ
σέμνωμα
τηρεῖν,
κατὰ
πάντα |
[10, 139] |
οὔτε
χάρισι
συνέχεται·
ἐνἀσθενεῖ
γὰρ
|
πᾶν |
τὸ
τοιοῦτον.
Ἐν
ἄλλοις
δέ |
[10, 11] |
φησίν,
οἰνιδίου
ἠρκοῦντο,
τὸ
δὲ
|
πᾶν |
ὕδωρ
ἦν
αὐτοῖς
ποτόν.
Τόν |
[10, 120] |
δικάσεσθαι·
καὶ
συγγράμματα
καταλείψειν·
οὐ
|
πανηγυριεῖν |
δέ·
καὶ
κτήσεως
προνοήσεσθαι
καὶ |
[10, 146] |
δοξαζόμενα
ἀνάγομεν·
εἰ
δὲ
μή,
|
πάντα |
ἀκρισίας
καὶ
ταραχῆς
ἔσται
μεστά. |
[10, 16] |
Κατὰ
τάδε
δίδωμι
τὰ
ἐμαυτοῦ
|
πάντα |
Ἀμυνομάχῳ
Φιλοκράτους
Βατῆθεν
καὶ
Τιμοκράτει |
[10, 39] |
ἀφανιζόμενον
εἰς
τὸ
μὴ
ὄν,
|
πάντα |
ἂν
ἀπωλώλει
τὰ
πράγματα,
οὐκ |
[10, 56] |
ἐπὶ
τοὔλαττον
ἀναιρετέον,
ἵνα
μὴ
|
πάντα |
ἀσθενῆ
ποιῶμεν
κἀν
ταῖς
περιλήψεσι |
[10, 93] |
ὥσθ'
οἷόν
τιν'
ἕλικα
κινεῖσθαι.
|
Πάντα |
γὰρ
τὰ
τοιαῦτα
καὶ
τὰ |
[10, 41] |
καὶ
ἀμετάβλητα,
εἴπερ
μὴ
μέλλει
|
πάντα |
εἰς
τὸ
μὴ
ὂν
φθαρήσεσθαι, |
[10, 109] |
χρωμάτων
τούτων
ἰδιώματα
ποιήσει
εἴτε
|
πάντα |
εἴτε
μονοειδῶς·
ἀφ'
οὗ
πάλιν |
[10, 21] |
τὰ
βιβλία
τὰ
ὑπάρχοντα
ἡμῖν
|
πάντα |
Ἑρμάρχῳ.
Ἐὰν
δέ
τι
τῶν |
[10, 122] |
εἴ
περ
παρούσης
μὲν
αὐτῆς
|
πάντα |
ἔχομεν,
ἀπούσης
δὲ
πάντα
πράττομεν |
[10, 37] |
ἀναγαγόντες
ἐπικρίνειν,
καὶ
μὴ
ἄκριτα
|
πάντα |
ἡμῖν
ᾖ
εἰς
ἄπειρον
ἀποδεικνύουσιν |
[10, 23] |
ἔπειτ'
ἐπανῆλθε.
~Γέγονε
δὲ
ἀγαθὸς
|
πάντα, |
καθὰ
καὶ
Ἐπίκουρος
ἐν
προηγουμέναις |
[10, 148] |
μὴ
ὀρθῶς.
~Εἰ
μὴ
παρὰ
|
πάντα |
καιρὸν
ἐπανοίσεις
ἕκαστον
τῶν
πραττομένων |
[10, 71] |
ἀλλ'
ὅπερ
καὶ
φαίνεται,
συμπτώματα
|
πάντα |
κατὰ>
τὰ
σώματα
νομιστέον,
καὶ |
[10, 130] |
συμφερόντων
καὶ
ἀσυμφόρων
βλέψει
ταῦτα
|
πάντα |
κρίνειν
καθήκει·
χρώμεθα
γὰρ
τῷ |
[10, 87] |
ἀλλὰ
τοῦ
ἀθορύβως
ἡμᾶς
ζῆν.
|
Πάντα |
μὲν
οὖν
γίνεται
ἀσείστως
κατὰ |
[10, 77] |
πᾶν
τὸ
σέμνωμα
τηρεῖν,
κατὰ
|
πάντα |
ὀνόματα
φερόμενα
ἐπὶ
τὰς
τοιαύτας |
[10, 61] |
οὔτε
τὰ
μικρὰ
τῶν
μεγάλων,
|
πάντα |
πόρον
σύμμετρον
ἔχοντα,
ὅταν
μηθὲν |
[10, 47] |
ὅθεν
καὶ
τάχη
ἀνυπέρβλητα
ἔχει,
|
πάντα |
πόρον
σύμμετρον
ἔχοντα
πρὸς
τῷ |
[10, 122] |
αὐτῆς
πάντα
ἔχομεν,
ἀπούσης
δὲ
|
πάντα |
πράττομεν
εἰς
τὸ
ταύτην
ἔχειν. |
[10, 128] |
ἐστι
τέλος.
Τούτου
γὰρ
χάριν
|
πάντα |
πράττομεν,
ὅπως
μήτε
ἀλγῶμεν
μήτε |
[10, 116] |
παντελῆ
εὐδαιμονίαν
κεκτημένον.
Ταῦτα
δὴ
|
πάντα, |
Πυθόκλεις,
μνημόνευσον·
κατὰ
πολύ
τε |
[10, 52] |
μήτε
τὸ
διημαρτημένον
ὁμοίως
βεβαιούμενον
|
πάντα |
συνταράττῃ.
Ἀλλὰ
μὴν
καὶ
τὸ |
[10, 85] |
συνεσχέθημεν.
~Γράψαντες
οὖν
τὰ
λοιπὰ
|
πάντα |
συντελοῦμεν
ἅπερ
ἠξίωσας
πολλοῖς
καὶ |
[10, 68] |
ψυχὴν
τὰ
συμπτώματα.
~Ταῦτα
οὖν
|
πάντα |
τὰ
διαλογίσματα
τὰ>
περὶ
ψυχῆς |
[10, 88] |
τὰ
φαινόμενα
περιέχουσα,
οὗ
λυομένου
|
πάντα |
τὰ
ἐν
αὐτῷ
σύγχυσιν
λήψεται, |
[10, 74] |
καὶ
φυτὰ
καὶ
τὰ
λοιπὰ
|
πάντα |
τὰ>
θεωρούμενα
συνίσταται,
ἐν
δὲ |
[10, 73] |
καὶ
ἐλαττόνων·
καὶ
πάλιν
διαλύεσθαι
|
πάντα, |
τὰ
μὲν
θᾶττον,
τὰ
δὲ |
[10, 86] |
ὅτι
ἄτομα
τὰ>
στοιχεῖα,
καὶ
|
πάντα |
τὰ
τοιαῦτα
{ἢ}
ὅσα
μοναχὴν |
[10, 88] |
ἄστρα
τε
καὶ
γῆν
καὶ
|
πάντα |
τὰ
φαινόμενα
περιέχουσα,
οὗ
λυομένου |
[10, 69] |
Καὶ
ἐπιβολὰς
μὲν
ἔχοντα
ἰδίας
|
πάντα |
ταῦτά
ἐστι
καὶ
διαλήψεις,
συμπαρακολουθοῦντος |
[10, 86] |
καὶ
παραβιάζεσθαι
μήτε
ὁμοίαν
κατὰ
|
πάντα |
τὴν
θεωρίαν
ἔχειν
ἢ
τοῖς |
[10, 38] |
τε
κατὰ
τὰς
αἰσθήσεις
δεῖ
|
πάντα |
τηρεῖν
καὶ
ἁπλῶς
τὰς
παρούσας |
[10, 10] |
Μῦς·
καθόλου
τε
ἡ
πρὸς
|
πάντας |
αὐτοῦ
φιλανθρωπία.
Τῆς
μὲν
γὰρ |
[10, 9] |
μάρτυρες
ἱκανοὶ
τῆς
ἀνυπερβλήτου
πρὸς
|
πάντας |
εὐγνωμοσύνης
ἥ
τε
πατρὶς
χαλκαῖς |
[10, 97] |
οἴεσθαι
γίνεσθαι
τοὺς
δ'
ἄλλους
|
πάντας |
τοὺς
κατὰ
τὸ
ἐνδεχόμενον
ἐκβάλλειν |
[10, 94] |
καὶ
κατὰ
προσθετήσεις
καὶ
κατὰ
|
πάντας |
τρόπους,
καθ'
οὓς
καὶ
τὰ |
[10, 26] |
Γέγονε
δὲ
πολυγραφώτατος
ὁ
Ἐπίκουρος,
|
πάντας |
ὑπερβαλλόμενος
πλήθει
βιβλίων·
κύλινδροι
μὲν |
[10, 142] |
εἴχομεν
ὅ
τι
μεμψαίμεθα
αὐτοῖς
|
πανταχόθεν |
ἐκπληρουμένοις
τῶν
ἡδονῶν
καὶ
οὐθαμόθεν |
[10, 29] |
ἐκλογῆς
ἀξίως
ἀνεφθέγχθαι,
ὥστε
σὲ
|
πανταχόθεν |
καταμαθεῖν
τὸν
ἄνδρα
κἂν
κρίνειν |
[10, 10] |
τοὺς
φίλους
διαδραμόντα.
Οἳ
καὶ
|
πανταχόθεν |
πρὸς
αὐτὸν
ἀφικνοῦντο
καὶ
συνεβίουν |
[10, 88] |
ἢ
οἵαν
δήποτε
ἔχουσα>
περιγραφήν·
|
πανταχῶς |
γὰρ
ἐνδέχεται·
τῶν
γὰρ
φαινομένων |
[10, 145] |
τοῦ
αἰῶνος
φόβους
ἐκλύσασα
τὸν
|
παντελῆ |
βίον
παρεσκεύασεν,
καὶ
οὐθὲν
ἔτι |
[10, 116] |
μωρία
ἐμπέσοι,
μὴ
ὅτι
εἰς
|
παντελῆ |
εὐδαιμονίαν
κεκτημένον.
Ταῦτα
δὴ
πάντα, |
[10, 146] |
καὶ
τὸ
τὸν
ὅλον
βίον
|
παντελῆ |
καθιστάν·
ὥστε
οὐδὲν
προσδεῖται
πραγμάτων |
[10, 83] |
φύσεως
ποιεῖσθαι·
ὅσοι
δὲ
μὴ
|
παντελῶς |
αὐτῶν
τῶν
ἀποτελουμένων
εἰσίν,
ἐκ |
[10, 9] |
μετρεῖσθαι
δύνασθαι·
οἵ
τε
γνώριμοι
|
πάντες |
ταῖς
δογματικαῖς
αὐτοῦ
σειρῆσι
προσκατασχεθέντες, |
[10, 58] |
τὸ
τὰς
μεταβάσεις
ἔχον
οὔτε
|
πάντῃ |
πάντως
ἀνόμοιον,
ἀλλ'
ἔχον
μέν |
[10, 117] |
σοφὸν
γενέσθαι
ἂν
οὐδ'
ἐν
|
παντὶ |
ἔθνει.
~Κἂν
στρεβλωθῇ
δ'
ὁ |
[10, 33] |
αὐτοῦ
νοεῖται
προηγουμένων
τῶν
αἰσθήσεων.
|
Παντὶ |
οὖν
ὀνόματι
τὸ
πρώτως
ὑποτεταγμένον |
[10, 110] |
τὴν
σελήνην
γίνεται
καὶ
{κατὰ}
|
πάντοθεν |
ἀέρος
προσφερομένου
πρὸς
τὴν
σελήνην |
[10, 106] |
συντελεῖται
καὶ
κατὰ
πῆξιν
ἰσχυροτέραν,
|
πάντοθεν |
δὲ
πνευματωδῶν
περίστασίν
τινων
καὶ |
[10, 110] |
πέριξ
ἀέρα
αὐτῆς
ἀναστέλλοντος
συμμέτρως
|
πάντοθεν |
εἰς
τὸ
περιφερὲς
τὸ
περὶ |
[10, 110] |
γίνεται
διὰ
τὸ
τὸ
διάστημα
|
πάντοθεν |
ἴσον
ὑπὸ
τῆς
ὄψεως
θεωρεῖσθαι, |
[10, 107] |
οὐκ
ἀδυνάτως
μὲν
ἔχει
γίνεσθαι
|
πάντοθεν |
τῶν
ἄκρων
ἀποτηκομένων
καὶ
ἐν |
[10, 107] |
ἀποτηκομένων
καὶ
ἐν
τῇ
συστάσει
|
πάντοθεν, |
ὡς
λέγεται,
κατὰ
μέρη
ὁμαλῶς |
[10, 75] |
καὶ
τὴν
φύσιν
πολλὰ
καὶ
|
παντοῖα |
ὑπὸ
αὐτῶν
τῶν
πραγμάτων
διδαχθῆναί |
[10, 36] |
τοῦ
τετελεσιουργημένου
τοῦτο
κυριώτατον
τοῦ
|
παντὸς |
ἀκριβώματος
γίνεται,
τὸ
ταῖς
ἐπιβολαῖς |
[10, 124] |
Ταῖς
γὰρ
ἰδίαις
οἰκειούμενοι
διὰ
|
παντὸς |
ἀρεταῖς
τοὺς
ὁμοίους
ἀποδέχονται,
πᾶν |
[10, 133] |
δοξάζοντος
καὶ
περὶ
θανάτου
διὰ
|
παντὸς |
ἀφόβως
ἔχοντος
καὶ
τὸ
τῆς |
[10, 38] |
μὴ
ὄντος.
Πᾶν
γὰρ
ἐκ
|
παντὸς |
ἐγίνετ'
ἂν
σπερμάτων
γε
οὐθὲν |
[10, 87] |
φαινομένῳ,
δῆλον
ὅτι
καὶ
ἐκ
|
παντὸς |
ἐκπίπτει
φυσιολογήματος
ἐπὶ
δὲ
τὸν |
[10, 138] |
εἴποι
τις)
ἐπιθῶμεν
καὶ
τοῦ
|
παντὸς |
συγγράμματος
καὶ
τοῦ
βίου
τοῦ |
[10, 80] |
ὑπέρ
τε
τῶν
μετεώρων
καὶ
|
παντὸς |
τοῦ
ἀδήλου,
καταφρονοῦντας
τῶν
οὔτε |
[10, 139] |
τοῦ
μεγέθους
τῶν
ἡδονῶν
ἡ
|
παντὸς |
τοῦ
ἀλγοῦντος
ὑπεξαίρεσις.
Ὅπου
δ' |
[10, 82] |
~ἡ
δὲ
ἀταραξία
τὸ
τούτων
|
πάντων |
ἀπολελύσθαι
καὶ
συνεχῆ
μνήμην
ἔχειν |
[10, 132] |
ψυχὰς
καταλαμβάνει
θόρυβος.
Τούτων
δὲ
|
πάντων |
ἀρχὴ
καὶ
τὸ
μέγιστον
ἀγαθὸν |
[10, 96] |
σύμφωνον
τοῖς
φαινομένοις
κεκτημένοι.
~Ἐπὶ
|
πάντων |
γὰρ
τῶν
μετεώρων
τὴν
τοιαύτην |
[10, 133] |
δὲ
ὑπό
τινων
δεσπότιν
εἰσαγομένην
|
πάντων |
ἐγγελῶντος
εἱμαρμένην
καὶ
μᾶλλον
ἃ |
[10, 87] |
μὲν
οὖν
γίνεται
ἀσείστως
κατὰ
|
πάντων |
κατὰ
πλεοναχὸν
τρόπον
ἐκκαθαιρομένων,
συμφώνως |
[10, 39] |
ἔστιν,
αὐτὴ
ἡ
αἴσθησις
ἐπὶ
|
πάντων |
μαρτυρεῖ,
καθ'
ἣν
ἀναγκαῖον
τὸ |
[10, 45] |
~Ἡ
τοσαύτη
δὴ
φωνὴ
τούτων
|
πάντων |
μνημονευομένων
τὸν
ἱκανὸν
τύπον
ὑποβάλλει |
[10, 69] |
σῶμα
καθόλου
μὲν
ἐκ>
τούτων
|
πάντων |
τὴν
ἑαυτοῦ
φύσιν
ἔχον
ἀίδιον, |
[10, 73] |
νομίζειν
γεγονέναι
ἀπὸ
τοῦ
ἀπείρου,
|
πάντων |
τούτων
ἐκ
συστροφῶν
ἰδίων
ἀποκεκριμένων |
[10, 64] |
συμπτώματος
παρ'
ἐκείνης,
οὐ
μέντοι
|
πάντων |
ὧν
ἐκείνη
κέκτηται·
διὸ
ἀπαλλαγείσης |
[10, 126] |
τὸ
σιτίον
οὐ
τὸ
πλεῖον
|
πάντως |
ἀλλὰ
τὸ
ἥδιστον
αἱρεῖται,
οὕτω |
[10, 58] |
τὰς
μεταβάσεις
ἔχον
οὔτε
πάντῃ
|
πάντως |
ἀνόμοιον,
ἀλλ'
ἔχον
μέν
τινα |
[10, 127] |
ὡς
ἐσόμενον
μήτε
ἀπελπίζωμεν
ὡς
|
πάντως |
οὐκ
ἐσόμενον.
Ἀναλογιστέον
δὲ
ὡς |
[10, 127] |
οὔτε
πάντωςοὐχ
ἡμέτερον,
ἵνα
μήτε
|
πάντως |
προσμένωμεν
ὡς
ἐσόμενον
μήτε
ἀπελπίζωμεν |
[10, 130] |
ἀγαθὸν
μέγα
νομίζομεν,
οὐχ
ἵνα
|
πάντως |
τοῖς
ὀλίγοις
χρώμεθα,
ἀλλ'
ὅπως |
[10, 127] |
τὸ
μέλλον
οὔτε
ἡμέτερον
οὔτε
|
πάντωςοὐχ |
ἡμέτερον,
ἵνα
μήτε
πάντως
προσμένωμεν |
[10, 35] |
μνήμην
ἱκανῶς
αὐτὸς
παρεσκεύασα,
ἵνα
|
παρ' |
ἑκάστους
τῶν
καιρῶν
ἐν
τοῖς |
[10, 64] |
μετείληφε
καὶ
αὐτὸ
τοιούτου
συμπτώματος
|
παρ' |
ἐκείνης,
οὐ
μέντοι
πάντων
ὧν |
[10, 98] |
ἐμφανέσι
παρ'
ἡμῖν
ζῴοις,
καὶ
|
παρ' |
ἑτεροιώσεις
ἀέρος
καὶ
μεταβολάς.
Ἀμφότερα |
[10, 41] |
ἄκρον
ἔχει·
τὸ
δὲ
ἄκρον
|
παρ' |
ἕτερόν
τι
θεωρεῖται.
Ὥστε
οὐκ |
[10, 133] |
τύχην
ἄστατον
ὁρᾶν,
τὸ
δὲ
|
παρ' |
ἡμᾶς
ἀδέσποτον
ᾧ
καὶ
τὸ |
[10, 133] |
δὲ
ἀπὸ
τύχης,
ἃ
δὲ
|
παρ' |
ἡμᾶς
διὰ
τὸ
τὴν
μὲν |
[10, 135] |
ἀνύπαρκτος,
εἰ
καὶ
ὑπαρκτή,
οὐθὲν
|
παρ' |
ἡμᾶς
ἡγητέα
τὰ
γινόμενα.
Τοσαῦτα |
[10, 72] |
ζητοῦμεν
ἀνάγοντες
ἐπὶ
τὰς
βλεπομένας
|
παρ' |
ἡμῖν
αὐτοῖς
προλήψεις,
ἀλλ'
αὐτὸ |
[10, 88] |
διαιρετέον,
ἃ
οὐκ
ἀντιμαρτυρεῖται
τοῖς
|
παρ' |
ἡμῖν
γινομένοις
πλεοναχῶς
συντελεῖσθαι.
Κόσμος |
[10, 108] |
κάτω
τόπους,
καθάπερ
ὁμοίως
καὶ
|
παρ' |
ἡμῖν
ἐπὶ
πλειόνων
τοιαῦτά
τινα |
[10, 98] |
καιρῶν,
καθάπερ
ἐν
τοῖς
ἐμφανέσι
|
παρ' |
ἡμῖν
ζῴοις,
καὶ
παρ'
ἑτεροιώσεις |
[10, 95] |
ἀπὸ
τοῦ
ἡλίου.
Καὶ
γὰρ
|
παρ' |
ἡμῖν
θεωρεῖται
πολλὰ
μὲν
ἐξ |
[10, 55] |
ὑπομένειν.
~Καὶ
γὰρ
ἐν
τοῖς
|
παρ' |
ἡμῖν
μετασχηματιζόμενοις
κατὰ
τὴν
περιαίρεσιν |
[10, 91] |
ἅμα.
Οὕτω
γὰρ
καὶ
τὰ
|
παρ' |
ἡμῖν
πυρὰ
ἐξ
ἀποστήματος
θεωρούμενα |
[10, 98] |
τάχιον
ἢ
βραδύτερον,
ὡς
καὶ
|
παρ' |
ἡμῖν
τινα
θεωρεῖται,
οἷς
συμφώνως |
[10, 87] |
τοῖς
μετεώροις
συντελουμένων
φέρειν
τῶν
|
παρ' |
ἡμῖν
τινα
φαινομένων,
ἃ
θεωρεῖται |
[10, 80] |
ἡμῶν
συντείνει.
Ὥστε
παραθεωροῦντας
ποσαχῶς
|
παρ' |
ἡμῖν
τὸ
ὅμοιον
γίνεται,
αἰτιολογητέον |
[10, 96] |
καὶ
κατὰ
σβέσιν,
καθάπερ
καὶ
|
παρ' |
ἡμῖν
τοῦτο
θεωρεῖται
γινόμενον·
καὶ |
[10, 97] |
τάξις
περιόδου,
καθάπερ
ἔνια
καὶ
|
παρ' |
ἡμῖν
τῶν
τυχόντων
γίνεται,
λαμβανέσθω· |
[10, 94] |
τρόπους,
καθ'
οὓς
καὶ
τὰ
|
παρ' |
ἡμῖν
φαινόμενα
ἐκκαλεῖται
εἰς
τὰς |
[10, 60] |
τὴν
κεφαλὴν
τῶν
ὑποκάτω
τὸ
|
παρ' |
ἡμῶν
κάτω
φερόμενον·
ἡ
γὰρ |
[10, 60] |
τοὺς
πόδας
τῶν
ἐπάνω
τὸ
|
παρ' |
ἡμῶν
φερόμενον
εἰς>
τοὺς
ὑπὲρ |
[10, 2] |
ἑρμηνεῦσαι
αὐτῷ
τὰ
περὶ
τοῦ
|
παρ' |
Ἡσιόδῳ
χάους.
Φησὶ
δ'
Ἕρμιππος |
[10, 66] |
τῶν
τῆς
ψυχῆς
μερῶν
τῶν
|
παρ' |
ὅλην
τὴν
σύγκρισιν
παρεσπαρμένων
ἐγκατεχομένων |
[10, 63] |
ἡ
ψυχὴ
σῶμά
ἐστι
λεπτομερὲς
|
παρ' |
ὅλον
τὸ
ἄθροισμα
παρεσπαρμένον,
προσεμφερέστατον |
[10, 27] |
παρὰ
Ζήνωνι
ἔστιν
εὑρεῖν
καὶ
|
παρὰ |
Ἀριστοτέλει.
Καὶ
τὰ
συγγράμματα
μὲν |
[10, 39] |
γάρ
ἐστιν
εἰς
ὃ
μεταβάλλει.
|
Παρὰ |
γὰρ
τὸ
πᾶν
οὐθέν
ἐστιν |
[10, 40] |
οὗ
ἐκινεῖτο,
καθάπερ
φαίνεται
κινούμενα.
|
Παρὰ |
δὲ
ταῦτα
οὐθὲν
οὐδ'
ἐπινοηθῆναι |
[10, 114] |
παράτριψιν
ἑαυτῶν
δύνανται
συντελεῖσθαι
καὶ
|
παρὰ |
ἔκπτωσιν
οὗ
ἂν
ἡ
ἐκπνευμάτωσις |
[10, 27] |
γέμειν
τὰ
βιβλία,
καθάπερ
καὶ
|
παρὰ |
Ζήνωνι
ἔστιν
εὑρεῖν
καὶ
παρὰ |
[10, 149] |
συντελεσθῶσιν,
ὑπάρχει
ἡ
σπουδὴ
σύντονος,
|
παρὰ |
κενὴν
δόξαν
αὗται
γίνονται
καὶ |
[10, 149] |
οὔτε
φυσικαὶ
οὔτ'
ἀναγκαῖαι
ἀλλὰ
|
παρὰ |
κενὴν
δόξαν
γινόμεναι.
Φυσικὰς
καὶ |
[10, 114] |
Οἱ
λεγόμενοι
ἀστέρες
ἐκπίπτειν
καὶ
|
παρὰ |
μέρος
κατὰ
παράτριψιν
ἑαυτῶν
δύνανται |
[10, 105] |
ἐν
τῇ
γῇ
ἀπόληψιν
καὶ
|
παρὰ |
μικροὺς
ὄγκους
αὐτῆς
παράθεσιν
καὶ |
[10, 12] |
τοῦτο
Νεοκλῆος
πινυτὸν
τέκος
ἢ
|
παρὰ |
Μουσέων
ἔκλυεν
ἢ
Πυθοῦς
ἐξ |
[10, 148] |
ἢ
μὴ
ὀρθῶς.
~Εἰ
μὴ
|
παρὰ |
πάντα
καιρὸν
ἐπανοίσεις
ἕκαστον
τῶν |
[10, 99] |
πιλήσεις
ἀέρος
πνευμάτων
συνώσει,
καὶ
|
παρὰ |
περιπλοκὰς
ἀλληλούχων
ἀτόμων
καὶ
ἐπιτηδείων |
[10, 99] |
δύναται
γίνεσθαι
καὶ
συνίστασθαι
καὶ
|
παρὰ |
πιλήσεις
ἀέρος
πνευμάτων
συνώσει,
καὶ |
[10, 100] |
ἐν
τοῖς
ἡμετέροις
ἀγγείοις,
καὶ
|
παρὰ |
πυρὸς
πεπνευματωμένου
βόμβον
ἐν
αὐτοῖς, |
[10, 84] |
χαίρειν.
Ἤνεγκέ
μοι
Κλέων
ἐπιστολὴν
|
παρὰ |
σοῦ,
ἐν
ᾗ
φιλοφρονούμενός
τε |
[10, 111] |
τήν
τε
ἀφάνισιν
τούτων
γίνεσθαι
|
παρὰ |
τὰς
ἀντικειμένας
ταύταις
αἰτίας.
~Τινὰ |
[10, 149] |
δόξαν
αὗται
γίνονται
καὶ
οὐ
|
παρὰ |
τὴν
ἑαυτῶν
φύσιν
οὐ
διαχέονται |
[10, 20] |
μηδενὸς
τῶν
ἀναγκαίων
ἐνδεεῖς
καθεστήκωσιν
|
παρὰ |
τὴν
ἡμετέραν
δύναμιν.
~Δοῦναι
δὲ |
[10, 44] |
καὶ
βάρους·
τὸ
δὲ
χρῶμα
|
παρὰ |
τὴν
θέσιν
τῶν
ἀτόμων
ἀλλάττεσθαι |
[10, 149] |
ἑαυτῶν
φύσιν
οὐ
διαχέονται
ἀλλὰ
|
παρὰ |
τὴν
τοῦ
ἀνθρώπου
κενοδοξίαν.
~Τὸ |
[10, 114] |
ὑπολειπόμενά
τινων
θεωρεῖσθαι
συμβαίνει
καὶ
|
παρὰ |
τὸ
βραδύτερον
συμπεριφέρεσθαι
τὸν
αὐτὸν |
[10, 113] |
οὕτω>
κινεῖσθαι
ἐνδέχεται
μὲν
καὶ
|
παρὰ |
τὸ
κύκλῳ
κινούμενα
ἐξ
ἀρχῆς |
[10, 98] |
καὶ
πάλιν
βραδείας
ὑπὲρ
γῆς,
|
παρὰ |
τὸ
μήκη
τόπων
παραλλάττοντα
καὶ |
[10, 114] |
ὑπὸ
τῆς
αὐτῆς
δίνης·
καὶ
|
παρὰ |
τὸ
περιφέρεσθαι
τὰ
μὲν
διὰ |
[10, 98] |
νυκτῶν
καὶ
ἡμερῶν
παραλλάττοντα
καὶ
|
παρὰ |
τὸ
ταχείας
ἡλίου
κινήσεις
γίνεσθαι |
[10, 114] |
τὸν
αὐτὸν
κύκλον
περιιόντα
καὶ
|
παρὰ |
τὸ
τὴν
ἐναντίαν
κινεῖσθαι
ἀντισπώμενα |
[10, 75] |
ὡς
ἄν
ποτε
καὶ
ἡ
|
παρὰ |
τοὺς
τόπους
τῶν
ἐθνῶν
διαφορὰ |
[10, 99] |
τοῖς
φαινομένοις·
~ἐπὶ
δὲ
ποίοις
|
παρὰ |
τοῦτο
ἢ
τοῦτο
τὸ
αἴτιον |
[10, 43] |
τῇ
περιπλοκῇ
κεκλειμέναι
ἢ
στεγαζόμεναι
|
παρὰ |
τῶν
πλεκτικῶν.
~Ἥ
τε
γὰρ |
[10, 86] |
λοιπῶν.
~Μήτε
τὸ
ἀδύνατον
καὶ
|
παραβιάζεσθαι |
μήτε
ὁμοίαν
κατὰ
πάντα
τὴν |
[10, 16] |
ἄκρατον
ῥοφῆσαι·
~τοῖς
τε
φίλοις
|
παραγγείλαντα |
τῶν
δογμάτων
μεμνῆσθαι
οὕτω
τελευτῆσαι. |
[10, 126] |
τὸν
ἥδιστον
καρπίζεται.
Ὁ
δὲ
|
παραγγέλλων |
τὸν
μὲν
νέον
καλῶς
ζῆν, |
[10, 49] |
ῥευμάτων
ἀφ'
ἡμῶν
πρὸς
ἐκεῖνα
|
παραγινομένων, |
οὕτως
ὡς
τύπων
τινῶν
ἐπεισιόντων |
[10, 17] |
ἂν
οἱ
ἀπὸ
ἡμῶν
φιλοσοφοῦντες
|
παραδίδωσιν. |
Τὴν
δ'
οἰκίαν
τὴν
ἐν |
[10, 138] |
φιλοσόφου,
τὰς
Κυρίας
αὐτοῦ
δόξας
|
παραθέμενοι |
καὶ
ταύταις
τὸ
πᾶν
σύγγραμμα |
[10, 28] |
ἐκθέσθαι
πειράσομαι
τρεῖς
ἐπιστολὰς
αὐτοῦ
|
παραθέμενος, |
ἐν
αἷς
πᾶσαν
τὴν
ἑαυτοῦ |
[10, 105] |
καὶ
παρὰ
μικροὺς
ὄγκους
αὐτῆς
|
παράθεσιν |
καὶ
συνεχῆ
κίνησιν,
ὃ
τὴν |
[10, 80] |
καὶ
μακάριον
ἡμῶν
συντείνει.
Ὥστε
|
παραθεωροῦντας |
ποσαχῶς
παρ'
ἡμῖν
τὸ
ὅμοιον |
[10, 5] |
πρὸς
Θεμίσταν
γράφων
νομίζει
αὐτῇ
|
παραινεῖν, |
καθά
φησι
Θεόδωρος
ἐν
τῷ |
[10, 126] |
αἱροῦνται.
~Ὁ
δὲ
σοφὸς
οὔτε
|
παραιτεῖται |
τὸ
ζῆν>
οὔτε
φοβεῖται
τὸ |
[10, 134] |
δουλεύειν·
ὁ
μὲν
γὰρ
ἐλπίδα
|
παραιτήσεως |
ὑπογράφει
θεῶν
διὰ
τιμῆς,
ἡ |
[10, 5] |
ὅπου
ἂν
ὑμεῖς
καὶ
Θεμίστα
|
παρακαλῆτε, |
ὠθεῖσθαι.
Πρὸς
δὲ
Πυθοκλέα
ὡραῖον |
[10, 17] |
τὴν
ἐν
τῷ
κήπῳ
διατριβὴν
|
παρακατατίθεμαι |
τοῖς
τ'
αὐτῶν
κληρονόμοις,
ἐν |
[10, 70] |
συμπίπτει
πολλάκις
καὶ
οὐκ
ἀίδιον
|
παρακολουθεῖν |
οὔτ'
ἐν
τοῖς
ἀοράτοις
καὶ |
[10, 133] |
τὸ
μεμπτὸν
καὶ
τὸ
ἐναντίον
|
παρακολουθεῖν |
πέφυκεν
~(ἐπεὶ
κρεῖττον
ἦν
τῷ |
[10, 129] |
νομίζομεν,
ἐπειδὰν
μείζων
ἡμῖν
ἡδονὴ
|
παρακολουθῇ |
πολὺν
χρόνον
ὑπομείνασι
τὰς
ἀλγηδόνας. |
[10, 71] |
σώματα
νομιστέον,
καὶ
οὐκ
ἀίδιον
|
παρακολουθοῦντα |
οὐδ'
αὖ
φύσεως
καθ'
ἑαυτὰ |
[10, 70] |
Κατ'
ἐπιβολὰς
δ'
ἄν
τινας
|
παρακολουθοῦντος |
τοῦ
ἀθρόου
ἕκαστα
προσαγορευθείη,
~ἀλλ' |
[10, 71] |
θεωρεῖται,
οὐκ
ἀίδιον
τῶν
συμπτωμάτων
|
παρακολουθούντων. |
Καὶ
οὐκ
ἐξελατέον
ἐκ
τοῦ |
[10, 71] |
προσαγορεύομεν,
οὐδὲ
τὴν
τῶν
ἀίδιον
|
παρακολουθούντων, |
οὐδ'
αὖ
καθ'
αὑτὰ
νομιστέον- |
[10, 70] |
προσαγορεύομεν,
οὔτε
τὴν
τῶν
ἀίδιον
|
παρακολουθούντων |
ὧν
ἄνευ
σῶμα
οὐ
δυνατὸν |
[10, 55] |
ἵνα
μὴ
τὰ
φαινόμενα
ἀντιμαρτυρῇ·
|
παραλλαγὰς |
δέ
τινας
μεγεθῶν
νομιστέον
εἶναι. |
[10, 113] |
ἀνωμαλεῖς
οὕτως
ὥστε
τὰς
θεωρουμένας
|
παραλλαγὰς |
συντελεῖσθαι.
Τὸ
δὲ
μίαν
αἰτίαν |
[10, 63] |
δὲ
τὸ
τρίτον>
μέρος
πολλὴν
|
παραλλαγὴν |
εἰληφὸς
τῇ
λεπτομερείᾳ
καὶ
αὐτῶν |
[10, 95] |
δύναται
μὲν
γίνεσθαι
καὶ
κατὰ
|
παραλλαγὴν |
μερῶν
καὶ
κατ'
ἐπιπροσθέτησιν,
καὶ |
[10, 98] |
συνθεωρεῖν.
~Μήκη
νυκτῶν
καὶ
ἡμερῶν
|
παραλλάττοντα |
καὶ
παρὰ
τὸ
ταχείας
ἡλίου |
[10, 98] |
γῆς,
παρὰ
τὸ
μήκη
τόπων
|
παραλλάττοντα |
καὶ
τόπους
τινὰς
περαιοῦν
τάχιον |
[10, 25] |
Πλάτωνα,
Πρὸς
Ἀριστοτέλην.
Ἐτελεύτα
δὲ
|
παραλύσει, |
γενόμενος
ἱκανὸς
ἀνήρ.
Λεοντεύς
τε |
[10, 72] |
συμπλέκομεν
τὸ
ἴδιον
τοῦτο
καὶ
|
παραμετροῦμεν, |
μάλιστα
ἐπιλογιστέον.
~Καὶ
γὰρ
τοῦτο |
[10, 110] |
νεφοειδὲς
τοῦτο
καὶ
μὴ
τὸ
|
παράπαν |
διακρῖναι,
ἢ
καὶ
τὸν
πέριξ |
[10, 26] |
ἐν
πολυγραφίᾳ,
καθά
φησι
Καρνεάδης
|
παράσιτον |
αὐτὸν
τῶν
βιβλίων
ἀποκαλῶν·
εἰ |
[10, 101] |
σωμάτων
ἃ
τὴν
λαμπηδόνα
ταύτην
|
παρασκευάζει, |
καὶ
κατ'
ἐκπιασμόν,
θλίψεως
τῶν |
[10, 53] |
τὸ
πάθος
τὸ
ἀκουστικὸν
ἡμῖν
|
παρασκευάζει. |
Καὶ
μὴν
καὶ
τὴν
ὀσμὴν |
[10, 105] |
ὃ
τὴν
κράδανσιν
τῇ
γῇ
|
παρασκευάζει. |
Καὶ
τὸ
πνεῦμα
τοῦτο
ἢ |
[10, 131] |
καὶ
πρὸς
τὴν
τύχην
ἀφόβους
|
παρασκευάζει. |
Ὅταν
οὖν
λέγωμεν
ἡδονὴν
τέλος |
[10, 44] |
ἡ
διορίζουσα
ἑκάστην
αὐτὴν
τοῦτο
|
παρασκευάζει, |
τὴν
ὑπέρεισιν
οὐχ
οἵα
τε |
[10, 140] |
ποτε
τοῦτο
οἷός
τ'
ᾖ
|
παρασκευάζεσθαι. |
~Ἔνδοξοι
καὶ
περίβλεπτοί
τινες
ἐβουλήθησαν |
[10, 148] |
δόξωσιν
εἶναι.
Ὧν
ἡ
σοφία
|
παρασκευάζεται |
εἰς
τὴν
τοῦ
ὅλου
βίου |
[10, 59] |
πρώτων
τοῖς
μείζοσι
καὶ
ἐλάττοσι
|
παρασκευάζοντα |
τῇ
διὰ
λόγου
θεωρίᾳ
ἐπὶ |
[10, 52] |
ψοφοῦντος
ἢ
ὁπωσδήποτε
ἀκουστικὸν
πάθος
|
παρασκευάζοντος. |
Τὸ
δὲ
ῥεῦμα
τοῦτο
εἰς |
[10, 52] |
γε
τὸ
ἔξωθεν
μόνον
ἔνδηλον
|
παρασκευάζουσαν. |
~ἄνευ
γὰρ
ἀναφερομένης
τινὸς
ἐκεῖθεν |
[10, 64] |
πως.
Τὸ
δὲ
λοιπὸν
ἄθροισμα
|
παρασκευάσαν |
ἐκείνῃ
τὴν
αἰτίαν
ταύτην
μετείληφε |
[10, 154] |
θαρρεῖν
μάλιστα
ἐκ
τῶν
ὁμορούντων
|
παρασκευάσασθαι, |
οὕτω
καὶ
ἐβίωσαν
μετ'
ἀλλήλων |
[10, 77] |
ταῖς
ψυχαῖς
αὐτὴ
ἡ
ὑπεναντιότης
|
παρασκευάσει. |
Ὅθεν
δὴ
κατὰ
τὰς
ἐξ |
[10, 81] |
πάσχειν
ἀλλ'
ἀλόγῳ
γέ
τινι
|
παραστάσει, |
ὅθεν
μὴ
ὁρίζοντας
τὸ
δεινὸν |
[10, 22] |
δ'
ἀξίως
τῆς
ἐκ
μειρακίου
|
παραστάσεως |
πρὸς
ἐμὲ
καὶ
φιλοσοφίαν
ἐπιμελοῦ |
[10, 115] |
οὐδὲ
κάθηταί
τις
θεία
φύσις
|
παρατηροῦσα |
τὰς
τῶν
ζῴων
τούτων
ἐξόδους |
[10, 100] |
νεφῶν
καὶ
διαστάσεις,
καὶ
κατὰ
|
παρατρίψεις |
νεφῶν
καὶ
κατάξεις
πῆξιν
εἰληφότων |
[10, 114] |
ἐκπίπτειν
καὶ
παρὰ
μέρος
κατὰ
|
παράτριψιν |
ἑαυτῶν
δύνανται
συντελεῖσθαι
καὶ
παρὰ |
[10, 101] |
πλείους
τρόπους·
καὶ
γὰρ
κατὰ
|
παράτριψιν |
καὶ
σύγκρουσιν
νεφῶν
ὁ
πυρὸς |
[10, 75] |
δὲ
λογισμὸν
τὰ
ὑπὸ
ταύτης
|
παρεγγυηθέντα |
ὕστερον
ἐπακριβοῦν
καὶ
προσεξευρίσκειν
ἐν |
[10, 76] |
συνορώμενα
πράγματα
εἰσφέροντας
τοὺς
συνειδότας
|
παρεγγυῆσαί |
τινας
φθόγγους
τοὺς
ἀναγκασθέντας
ἀναφωνῆσαι, |
[10, 37] |
ᾠκειωμένοις
φυσιολογίᾳ
τῆς
τοιαύτης
ὁδοῦ,
|
παρεγγυῶν |
τὸ
συνεχὲς
ἐνέργημα
ἐν
φυσιολογίᾳ |
[10, 128] |
ἔχομεν
ὅταν
ἐκ
τοῦ
μὴ
|
παρεῖναι |
τὴν
ἡδονὴν
ἀλγῶμεν·
ὅταν
δὲ |
[10, 122] |
λέγοντι
πρὸς
εὐδαιμονίαν
ἢ
μὴ
|
παρεῖναι |
τὴν
ὥραν
ἢ
μηκέτι
εἶναι. |
[10, 106] |
τινὸς
ἀεὶ
καὶ
κατὰ
μικρὸν
|
παρεισδυομένης, |
καὶ
καθ'
ὕδατος
ἀφθόνου
συλλογήν· |
[10, 113] |
οὓς
τόπους
φέρεται
οὗ
μὲν
|
παρεκτάσεις |
ἀέρος
εἶναι
ὁμαλὰς
ἐπὶ
τὸ |
[10, 122] |
τοῦ
φιλοσοφεῖν
ὑπάρχειν
ὥραν
ἢ
|
παρεληλυθέναι |
τὴν
ὥραν
ὅμοιός
ἐστι
τῷ |
[10, 137] |
τὴν
δὲ
ψυχὴν
καὶ
τὸ
|
παρελθὸν |
καὶ
τὸ
παρὸν
καὶ
τὸ |
[10, 31] |
καὶ
τέλους.
~Τὴν
διαλεκτικὴν
ὡς
|
παρέλκουσαν |
ἀποδοκιμάζουσιν·
ἀρκεῖν
γὰρ
τοὺς
φυσικοὺς |
[10, 144] |
ἄπειρον
ἐκπίπτει.
Βραχέα
σοφῷ
τύχη
|
παρεμπίπτει, |
τὰ
δὲ
μέγιστα
καὶ
κυριώτατα |
[10, 82] |
καὶ
τῶν
λοιπῶν
τῶν
ἀεὶ
|
παρεμπιπτόντων, |
ὅσα
φοβεῖ
τοὺς
λοιποὺς
ἐσχάτως. |
[10, 17] |
κῆπον
καὶ
τὰ
προσόντα
αὐτῷ
|
παρέξουσιν |
Ἑρμάρχῳ
Ἀγεμόρτου
Μυτιληναίῳ
καὶ
τοῖς |
[10, 144] |
τούτοις
ὅσα
τοὺς
μεγίστους
φόβους
|
παρεσκεύαζε |
τῇ
διανοίᾳ.
~Ὁ
ἄπειρος
χρόνος |
[10, 64] |
ἀλλ'
ἕτερον
ἅμα
συγγεγενημένον
αὐτῷ
|
παρεσκεύαζεν, |
ὃ
διὰ
τῆς
συντελεσθείσης
περὶ |
[10, 145] |
ἐκ
τοῦ
ζῆν
τὰ
πράγματα
|
παρεσκεύαζεν, |
ὡς
ἐλλείπουσά
τι
τοῦ
ἀρίστου |
[10, 35] |
δοξῶν
τὴν
μνήμην
ἱκανῶς
αὐτὸς
|
παρεσκεύασα, |
ἵνα
παρ'
ἑκάστους
τῶν
καιρῶν |
[10, 109] |
ἃ
συνελασθέντα
πῆξιν
τῷ
ὕδατι
|
παρεσκεύασε, |
ποσὰ
τῶν
περιφερῶν
ἐκθλίψαντα.
Ἶρις |
[10, 145] |
ἄπειρα,
καὶ
ἄπειρος
αὐτὴν
χρόνος
|
παρεσκεύασεν. |
Ἡ
δὲ
διάνοια
τοῦ
τῆς |
[10, 145] |
φόβους
ἐκλύσασα
τὸν
παντελῆ
βίον
|
παρεσκεύασεν, |
καὶ
οὐθὲν
ἔτι
τοῦ
ἀπείρου |
[10, 66] |
ἄλογον
αὐτῆς,
ὃ
τῷ
λοιπῷ
|
παρεσπάρθαι |
σώματι·
τὸ
δὲ
λογικὸν
ἐν |
[10, 63] |
λεπτομερὲς
παρ'
ὅλον
τὸ
ἄθροισμα
|
παρεσπαρμένον, |
προσεμφερέστατον
δὲ
πνεύματι
θερμοῦ
τινα |
[10, 66] |
τῶν
παρ'
ὅλην
τὴν
σύγκρισιν
|
παρεσπαρμένων |
ἐγκατεχομένων
ἢ
διαφορουμένων,
εἶτα
συμπιπτόντων |
[10, 140] |
μὲν
ἄκρον
τὸν
ἐλάχιστον
χρόνον
|
πάρεστι, |
τὸ
δὲ
μόνον
ὑπερτεῖνον
τὸ |
[10, 125] |
ἡμεῖς
ὦμεν,
ὁ
θάνατος
οὐ
|
πάρεστιν· |
ὅταν
δ'
ὁ
θάνατος
παρῇ, |
[10, 20] |
ἡμῖν
χρείαν
ἐν
τοῖς
ἰδίοις
|
παρεσχημένοι |
καὶ
τὴν
πᾶσαν
οἰκειότητα
ἐνδεδειγμένοι |
[10, 139] |
οὔτε
αὐτὸ
πράγματα
ἔχει
οὔτεἄλλῳ
|
παρέχει, |
ὥστε
οὔτε
ὀργαῖς
οὔτε
χάρισι |
[10, 67] |
μόνον
δι'
ἑαυτοῦ
τοῖς
σώμασι
|
παρέχεται. |
Ὥστε
οἱ
λέγοντες
ἀσώματον
εἶναι |
[10, 17] |
δ'
οἰκίαν
τὴν
ἐν
Μελίτῃ
|
παρεχέτωσαν |
Ἀμυνόμαχος
καὶ
Τιμοκράτης
ἐνοικεῖν
Ἑρμάρχῳ |
[10, 43] |
τοῦ
κενοῦ
τὴν
εἶξιν
ὁμοίαν
|
παρεχομένου |
καὶ
τῇ
κουφοτάτῃ
καὶ
τῇ |
[10, 125] |
πάρεστιν·
ὅταν
δ'
ὁ
θάνατος
|
παρῇ, |
τόθ'
ἡμεῖς
οὐκ
ἐσμέν.
Οὔτε |
[10, 123] |
ἔχειν.
~Ἃ
δέ
σοι
συνεχῶς
|
παρήγγελλον, |
ταῦτα
καὶ
πρᾶττε
καὶ
μελέτα, |
[10, 22] |
ἐγράφομεν
ὑμῖν
ταυτί.
Στραγγουρικά
τε
|
παρηκολούθει |
καὶ
δυσεντερικὰ
πάθη
ὑπερβολὴν
οὐκ |
[10, 80] |
τὴν
ἐκ
τῶν
ἀποστημάτων
φαντασίαν
|
παριδόντων, |
ἔτι
τε
ἀγνοούντων
καὶ
ἐν |
[10, 147] |
κατὰ
τὸ
προσμένον
καὶ
τὸ
|
παρὸν |
ἤδη
κατὰ
τὴν
αἴσθησιν
καὶ |
[10, 137] |
καὶ
τὸ
παρελθὸν
καὶ
τὸ
|
παρὸν |
καὶ
τὸ
μέλλον.
Οὕτως
οὖν |
[10, 137] |
ψυχικάς.
Τὴν
γοῦν
σάρκα
τὸ
|
παρὸν |
μόνον
χειμάζειν,
τὴν
δὲ
ψυχὴν |
[10, 125] |
ὅτι
λυπεῖ
μέλλων.
Ὃ
γὰρ
|
παρὸν |
οὐκ
ἐνοχλεῖ
προσδοκώμενον
κενῶς
λυπεῖ. |
[10, 151] |
λήσει,
κἂν
μυριάκις
ἐπὶ
τοῦ
|
παρόντος |
λανθάνῃ.
Μέχρι
μὲν
καταστροφῆς
ἄδηλον |
[10, 38] |
πάντα
τηρεῖν
καὶ
ἁπλῶς
τὰς
|
παρούσας |
ἐπιβολὰς
εἴτε
διανοίας
εἴθ'
ὅτου |
[10, 82] |
ταῖς
ἰδίαις,
καὶ
πάσῃ
τῇ
|
παρούσῃ |
καθ'
ἕκαστον
τῶν
κριτηρίων
ἐναργείᾳ. |
[10, 122] |
ποιοῦντα
τὴν
εὐδαιμονίαν,
εἴ
περ
|
παρούσης |
μὲν
αὐτῆς
πάντα
ἔχομεν,
ἀπούσης |
[10, 118] |
σοφόν,
καὶ
ἐπὶ
φίλοις
καὶ
|
παροῦσι |
καὶ
ἀποῦσιν
ὁμοίως
διατε<
λεῖν> |
[10, 82] |
Ὅθεν
τοῖς
πάθεσι
προσεκτέον
τοῖς
|
παροῦσι |
καὶ
ταῖς
αἰσθήσεσι,
κατὰ
μὲν |
[10, 125] |
τὸν
θάνατον
οὐχ
ὅτι
λυπήσει
|
παρὼν |
ἀλλ'
ὅτι
λυπεῖ
μέλλων.
Ὃ |
[10, 122] |
γὰρ
ἄωρος
οὐδείς
ἐστιν
οὔτε
|
πάρωρος |
πρὸς
τὸ
κατὰ
ψυχὴν
ὑγιαῖνον. |
[10, 32] |
εἰσι
κριτικαί·
οὔτε
μὴν
λόγος,
|
πᾶς |
γὰρ
λόγος
ἀπὸ
τῶν
αἰσθήσεων |
[10, 128] |
τοῦτο
περὶ
ἡμᾶς
γένηται,
λύεται
|
πᾶς |
ὁ
τῆς
ψυχῆς
χειμών,
οὐκ |
[10, 31] |
καὶ
ἐν
ταῖς
Κυρίαις
δόξαις·
|
Πᾶσα |
γάρ,
φησίν,
αἴσθησις
ἄλογός
ἐστι |
[10, 129] |
καὶ
ἀλγηδὼν
πᾶσα
κακόν,
οὐ
|
πᾶσα |
δὲ
ἀεὶ
φευκτὴ
πεφυκυῖα.
~τῇ |
[10, 142] |
ὀχλήσεις
τῶν
ἡδονῶν.
~Εἰ
κατεπυκνοῦτο
|
πᾶσα |
ἡδονή,
καὶ
χρόνῳ
καὶ
περὶ |
[10, 129] |
αἱρετή·
καθά
περ
καὶ
ἀλγηδὼν
|
πᾶσα |
κακόν,
οὐ
πᾶσα
δὲ
ἀεὶ |
[10, 129] |
φύσιν
ἔχειν
οἰκείαν
ἀγαθόν,
οὐ
|
πᾶσα |
μέντοι
αἱρετή·
καθά
περ
καὶ |
[10, 54] |
σχήματος
συμφυῆ
ἐστι.
Ποιότης
γὰρ
|
πᾶσα |
μεταβάλλει·
αἱ
δὲ
ἄτομοι
οὐδὲν |
[10, 129] |
πολὺν
χρόνον
ὑπομείνασι
τὰς
ἀλγηδόνας.
|
Πᾶσα |
οὖν
ἡδονὴ
διὰ
τὸ
φύσιν |
[10, 32] |
σημειοῦσθαι.
Καὶ
γὰρ
καὶ
ἐπίνοιαι
|
πᾶσαι |
ἀπὸ
τῶν
αἰσθήσεων
γεγόνασι
κατά |
[10, 132] |
φρόνησις,
ἐξ
ἧς
αἱ
λοιπαὶ
|
πᾶσαι |
πεφύκασιν
ἀρεταί,
διδάσκουσα
ὡς
οὐκ |
[10, 32] |
Οὔθ'
ἡ
ἑτέρα
τὴν
ἑτέραν,
|
πάσαις |
γὰρ
προσέχομεν.
Καὶ
τὸ
τὰ |
[10, 146] |
ταραχῆς
ἔσται
μεστά.
Εἰ
μάχῃ
|
πάσαις |
ταῖς
αἰσθήσεσιν,
οὐχ
ἕξεις
οὐδ' |
[10, 128] |
ζῆν.
~Τούτων
γὰρ
ἀπλανὴς
θεωρία
|
πᾶσαν |
αἵρεσιν
καὶ
φυγὴν
ἐπανάγειν
οἶδεν |
[10, 147] |
τὸ
διεψευσμένον·
ὡς
τετηρηκὼς
ἔσῃ
|
πᾶσαν |
ἀμφισβήτησιν
κατὰ
πᾶσαν
κρίσιν
τοῦ |
[10, 129] |
σύμφυτον,
διὰ
τοῦτο
καὶ
οὐ
|
πᾶσαν |
ἡδονὴν
αἱρούμεθα,
ἀλλ'
ἔστιν
ὅτε |
[10, 30] |
φυσικὸν
τὴν
περὶ
φύσεως
θεωρίαν
|
πᾶσαν, |
καὶ
ἔστιν
ἐν
ταῖς
Περὶ |
[10, 147] |
τετηρηκὼς
ἔσῃ
πᾶσαν
ἀμφισβήτησιν
κατὰ
|
πᾶσαν |
κρίσιν
τοῦ
ὀρθῶς
ἢ
μὴ |
[10, 6] |
Πυθοκλέα
ἐπιστολῇ
γράφειν
Παιδείαν
δὲ
|
πᾶσαν, |
μακάριε,
φεῦγε
τἀκάτιον
ἀράμενος.
Ἐπίκτητός |
[10, 76] |
ἢ
διατάξοντος
καὶ
ἅμα
τὴν
|
πᾶσαν |
μακαριότητα
ἔχοντος
μετὰ
ἀφθαρσίας
~(οὐ |
[10, 20] |
τοῖς
ἰδίοις
παρεσχημένοι
καὶ
τὴν
|
πᾶσαν |
οἰκειότητα
ἐνδεδειγμένοι
συγκαταγηράσκειν
μεθ'
ἡμῶν |
[10, 73] |
προειρημένοις
τοὺς
κόσμους
δεῖ
καὶ
|
πᾶσαν |
σύγκρισιν
πεπερασμένην
τὸ
ὁμοειδὲς
τοῖς |
[10, 28] |
ἐπιστολὰς
αὐτοῦ
παραθέμενος,
ἐν
αἷς
|
πᾶσαν |
τὴν
ἑαυτοῦ
φιλοσοφίαν
ἐπιτέτμηται·
~θήσομεν |
[10, 146] |
ὑφεστηκὸς
δεῖ
τέλος
ἐπιλογίζεσθαι
καὶ
|
πᾶσαν |
τὴν
ἐνάργειαν,
ἐφ'
ἣν
τὰ |
[10, 147] |
αἴσθησιν
καὶ
τὰ
πάθη
καὶ
|
πᾶσαν |
φανταστικὴν
ἐπιβολὴν
τῆς
διανοίας,
συνταράξεις |
[10, 97] |
ἀλειτούργητος
διατηρείσθω
καὶ
ἐν
τῇ
|
πάσῃ |
μακαριότητι·
ὡς
εἰ
τοῦτο
μὴ |
[10, 82] |
τὸ
ἴδιον
ταῖς
ἰδίαις,
καὶ
|
πάσῃ |
τῇ
παρούσῃ
καθ'
ἕκαστον
τῶν |
[10, 128] |
ἔγνωμεν,
καὶ
ἀπὸ
ταύτης
καταρχόμεθα
|
πάσης |
αἱρέσεως
καὶ
φυγῆς
καὶ
ἐπὶ |
[10, 132] |
λογισμὸς
καὶ
τὰς
αἰτίας
ἐξερευνῶν
|
πάσης |
αἱρέσεως
καὶ
φυγῆς
καὶ
τὰς |
[10, 117] |
τὴν
σοφίαν.
Οὐδὲ
μὴν
ἐκ
|
πάσης |
σώματος
ἕξεως
σοφὸν
γενέσθαι
ἂν |
[10, 152] |
εἶναι,
ἐάν
τε
τὸ
αὐτὸ
|
πᾶσι |
γένηται
ἐάν
τε
μὴ
τὸ |
[10, 151] |
ὅσων
δή
ποτε
αἰτίων
οὐ
|
πᾶσι |
συνέπεται
τὸ
αὐτὸ
δίκαιον
εἶναι. |
[10, 151] |
λήσει.
Κατὰ
μὲν
τὸ>
κοινὸν
|
πᾶσι |
τὸ
δίκαιον
τὸ
αὐτό,
συμφέρον |
[10, 22] |
ἐν
ἑαυτοῖς
μεγέθους.
Ἀντιπαρετάττετο
δὲ
|
πᾶσι |
τούτοις
τὸ
κατὰ
ψυχὴν
χαῖρον |
[10, 37] |
μέρος
ἂν
ἐξακριβωθέν.
~Ὅθεν
δὴ
|
πᾶσι |
χρησίμης
οὔσης
τοῖς
ᾠκειωμένοις
φυσιολογίᾳ |
[10, 68] |
κατηγορεῖται
σώματος
ὡσανεὶ
συμβεβηκότα
ἢ
|
πᾶσιν |
ἢ
τοῖς
ὁρατοῖς
καὶ
κατὰ |
[10, 81] |
ἐν
τῷ
μὴ
δόξαις
ταῦτα
|
πάσχειν |
ἀλλ'
ἀλόγῳ
γέ
τινι
παραστάσει, |
[10, 67] |
γὰρ
ἂν
ἐδύνατο
ποιεῖν
οὔτε
|
πάσχειν, |
εἰ
ἦν
τοιαύτη·
νῦν
δ' |
[10, 73] |
δὲ
ὑπὸ
τῶν
τοιῶνδε
τοῦτο
|
πάσχοντα. |
Δῆλον
οὖν
ὡς
καὶ
φθαρτούς |
[10, 75] |
ἀνθρώπων
καθ'
ἕκαστα
ἔθνη
ἴδια
|
πάσχουσας |
πάθη
καὶ
ἴδια
λαμβανούσας
φαντάσματα |
[10, 53] |
σχηματίζεσθαιπολλὴν
γὰρ
ἔνδειαν
ἕξει
τοῦτο
|
πάσχων |
ὑπ'
ἐκείνης,
ἀλλ'
εὐθὺς
τὴν |
[10, 9] |
αὐτοῦ
χρηστότησιν.
Ἥ
τε
διαδοχή,
|
πασῶν |
σχεδὸν
ἐκλιπουσῶν
τῶν
ἄλλων,
ἐς |
[10, 1] |
μετελθεῖν
εἰς
Κολοφῶνα
πρὸς
τὸν
|
πατέρα· |
~χρόνον
δέ
τινα
διατρίψαντα
αὐτόθι |
[10, 4] |
καθαρμοὺς
ἀναγινώσκειν,
καὶ
σὺν
τῷ
|
πατρὶ |
γράμματα
διδάσκειν
λυπροῦ
τινος
μισθαρίου. |
[10, 18] |
τε
τὰ
ἐναγίσματα
τῷ
τε
|
πατρὶ |
καὶ
τῇ
μητρὶ
καὶ
τοῖς |
[10, 10] |
πρὸς
θεοὺς
ὁσιότητος
καὶ
πρὸς
|
πατρίδα |
φιλίας
ἄλεκτος
ἡ
διάθεσις·
ὑπερβολῇ |
[10, 9] |
πρὸς
πάντας
εὐγνωμοσύνης
ἥ
τε
|
πατρὶς |
χαλκαῖς
εἰκόσι
τιμήσασα,
οἵ
τε |
[10, 24] |
αὐτὸν
Ἕρμαρχος
Ἀγεμόρτου
Μυτιληναῖος,
ἀνὴρ
|
πατρὸς |
μὲν
πένητος,
τὰς
δ'
ἀρχὰς |
[10, 8] |
Ἀριστοτέλη
ἄσωτον,
ὃν>
καταφαγόντα
τὴν
|
πατρῴαν |
οὐσίαν
στρατεύεσθαι
καὶ
φαρμακοπωλεῖν.
Φορμοφόρον |
[10, 109] |
τοιαῦτά
τινα
συντελούμενα
θεωρεῖται.
~Καὶ
|
πάχνη |
δὲ
οὐ
διαφερόντως>
συντελεῖται
τῶν |
[10, 110] |
περιφερὲς
τὸ
περὶ
αὐτὴν
καὶ
|
παχυμερὲς |
περιστῆσαι.
~Ὃ
γίνεται
κατὰ
μέρη |
[10, 19] |
αὐτοῦ,
οὔσης
αὐτῆς
εὐτάκτου
καὶ
|
πειθαρχούσης |
Ἑρμάρχῳ.
Διδότωσαν
δ'
Ἀμυνόμαχος
καὶ |
[10, 28] |
αὐτῷ
δοκεῖ
ἐν
αὐτοῖς
ἐκθέσθαι
|
πειράσομαι |
τρεῖς
ἐπιστολὰς
αὐτοῦ
παραθέμενος,
ἐν |
[10, 119] |
σοφόν,
ὡς
Διογένης
ἐν
τῇ
|
πέμπτῃ |
τῶν
Ἐπιλέκτων·
~(καὶ
δικάσεσθαι·
καὶ |
[10, 11] |
ἀρκεῖσθαι
καὶ
ἄρτῳ
λιτῷ.
καί,
|
Πέμψον |
μοι
τυροῦ,
φησί,
κυθριδίου,
ἵν' |
[10, 24] |
Ἀγεμόρτου
Μυτιληναῖος,
ἀνὴρ
πατρὸς
μὲν
|
πένητος, |
τὰς
δ'
ἀρχὰς
προσέχων
ῥητορικοῖς. |
[10, 15] |
Λαμψάκῳ
συστήσασθαι
σχολὴν
ἐπὶ
ἔτη
|
πέντε· |
ἔπειθ'
οὕτως
εἰς
Ἀθήνας
μετελθεῖν |
[10, 3] |
πικρότατα
αὐτὸν
διαβέβληκεν,
ἐπιστολὰς
φέρων
|
πεντήκοντα |
ἀσελγεῖς
ὡς
Ἐπικούρου·
καὶ
ὁ |
[10, 23] |
πρὸ
ἑπτὰ
ἐτῶν
αὐτοῦ
τελευτῆσαι
|
πεντηκοστὸν |
τρίτον
ἔτος
ἄγοντα,
καὶ
αὐτὸς |
[10, 130] |
τὰ
πολλά,
τοῖς
ὀλίγοις
χρώμεθα,
|
πεπεισμένοι |
γνησίως
ὅτι
ἥδιστα
πολυτελείας
ἀπολαύουσιν |
[10, 73] |
κόσμους
δεῖ
καὶ
πᾶσαν
σύγκρισιν
|
πεπερασμένην |
τὸ
ὁμοειδὲς
τοῖς
θεωρουμένοις
πυκνῶς |
[10, 41] |
πᾶν
ἄπειρόν
ἐστι.
Τὸ
γὰρ
|
πεπερασμένον |
ἄκρον
ἔχει·
τὸ
δὲ
ἄκρον |
[10, 57] |
πῶς
τ'
ἂν
ἔτι
τοῦτο
|
πεπερασμένον |
εἴη
τὸ
μέγεθος.
Πηλίκοι
γάρ |
[10, 41] |
ἄπειρον
ἂν
εἴη
καὶ
οὐ
|
πεπερασμένον. |
Καὶ
μὴν
καὶ
τῷ
πλήθει |
[10, 145] |
ἔχει
τὴν
ἡδονὴν
καὶ
ὁ
|
πεπερασμένος, |
ἐάν
τις
αὐτῆς
τὰ
πέρατα |
[10, 57] |
μέγεθος.
Ἄκρον
τε
ἔχοντος
τοῦ
|
πεπερασμένου |
διαληπτόν,
εἰ
μὴ
καὶ
καθ' |
[10, 45] |
οὔτ'
εἰς
ἕνα
οὔτ'
εἰς
|
πεπερασμένους, |
οὔθ'
ὅσοι
τοιοῦτοι
οὔθ'
ὅσοι |
[10, 100] |
ἡμετέροις
ἀγγείοις,
καὶ
παρὰ
πυρὸς
|
πεπνευματωμένου |
βόμβον
ἐν
αὐτοῖς,
καὶ
κατὰ |
[10, 40] |
δ'
ἐξ
ὧν
αἱ
συγκρίσεις
|
πεποίηνται· |
~ταῦτα
δέ
ἐστιν
ἄτομα
καὶ |
[10, 127] |
Ἀΐδαο
περῆσαι.
~εἰ
μὲν
γὰρ
|
πεποιθὼς |
τοῦτό
φησι,
πῶς
οὐκ
ἀπέρχεται |
[10, 78] |
τῇ
περὶ
μετεώρων
γνώσει
ἐνταῦθα
|
πεπτωκέναι |
καὶ
ἐν
τῷ
τίνες
φύσεις |
[10, 79] |
~Τὸ
δ'
ἐν
τῇ
ἱστορίᾳ
|
πεπτωκός, |
τῆς
δύσεως
καὶ
ἀνατολῆς
καὶ |
[10, 129] |
οὐ
πᾶσα
μέντοι
αἱρετή·
καθά
|
περ |
καὶ
ἀλγηδὼν
πᾶσα
κακόν,
οὐ |
[10, 114] |
ἂν
ἡ
ἐκπνευμάτωσις
γένηται,
καθά
|
περ |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἀστραπῶν
ἐλέγομεν· |
[10, 125] |
θάνατος
οὐθὲν
πρὸς
ἡμᾶς,
ἐπειδή
|
περ |
ὅταν
μὲν
ἡμεῖς
ὦμεν,
ὁ |
[10, 122] |
τὰ
ποιοῦντα
τὴν
εὐδαιμονίαν,
εἴ
|
περ |
παρούσης
μὲν
αὐτῆς
πάντα
ἔχομεν, |
[10, 125] |
οὔτε
πρὸς
τοὺς
τετελευτηκότας,
ἐπειδή
|
περ |
περὶ
οὓς
μὲν
οὐκ
ἔστιν, |
[10, 98] |
τόπων
παραλλάττοντα
καὶ
τόπους
τινὰς
|
περαιοῦν |
τάχιον
ἢ
βραδύτερον,
ὡς
καὶ |
[10, 41] |
ἔχον
ἄκρον
πέρας
οὐκ
ἔχει·
|
πέρας |
δὲ
οὐκ
ἔχον
ἄπειρον
ἂν |
[10, 41] |
θεωρεῖται.
Ὥστε
οὐκ
ἔχον
ἄκρον
|
πέρας |
οὐκ
ἔχει·
πέρας
δὲ
οὐκ |
[10, 144] |
ποικίλλεται.
Τῆς
δὲ
διανοίας
τὸ
|
πέρας |
τὸ
κατὰ
τὴν
ἡδονὴν
ἀπεγέννησεν |
[10, 142] |
καὶ
ἀλγηδόνων,
ἔτι
τε
τὸ
|
πέρας |
τῶν
ἐπιθυμιῶν
ἐδίδασκεν,
οὐκ
ἄν |
[10, 133] |
καὶ
τὸ
μὲν
τῶν
ἀγαθῶν
|
πέρας |
ὡς
ἔστιν
εὐσυμπλήρωτόν
τε
καὶ |
[10, 59] |
τε
τὰ
ἐλάχιστα
καὶ
ἀμιγῆ
|
πέρατα |
δεῖ
νομίζειν
τῶν
μηκῶν
τὸ |
[10, 145] |
πεπερασμένος,
ἐάν
τις
αὐτῆς
τὰ
|
πέρατα |
καταμετρήσῃ
τῷ
λογισμῷ.
Ἡ
μὲν |
[10, 145] |
Ἡ
μὲν
σὰρξ
ἀπέλαβε
τὰ
|
πέρατα |
τῆς
ἡδονῆς
ἄπειρα,
καὶ
ἄπειρος |
[10, 146] |
ἀρίστου
βίου
κατέστρεφεν.
~Ὁ
τὰ
|
πέρατα |
τοῦ
βίου
κατειδὼς
οἶδεν,
ὡς |
[10, 88] |
τοῦ
ἀπείρου
καὶ
καταλήγουσα
ἐν
|
πέρατι |
ἢ
ἀραιῷ
ἢ
πυκνῷ
καὶ |
[10, 145] |
τοῦ
τῆς
σαρκὸς
τέλους
καὶ
|
πέρατος |
λαβοῦσα
τὸν
ἐπιλογισμὸν
καὶ
τοὺς |
[10, 1] |
καὶ
τῶν
Ἀθηναίων
ἐκπεσόντων
ὑπὸ
|
Περδίκκου |
μετελθεῖν
εἰς
Κολοφῶνα
πρὸς
τὸν |
[10, 126] |
δ'
ὅπως
ὤκιστα
πύλας
Ἀΐδαο
|
περῆσαι. |
~εἰ
μὲν
γὰρ
πεποιθὼς
τοῦτό |
[10, 27] |
τοὺς
Μεγαρικούς,
Διαπορίαι,
Κύριαι
δόξαι,
|
Περὶ |
αἱρέσεων
καὶ
φυγῶν,
Περὶ
τέλους, |
[10, 136] |
Ὁ
δ'
Ἐπίκουρος
ἐν
τῷ
|
Περὶ |
αἱρέσεων
οὕτω
λέγει·
ἡ
μὲν |
[10, 30] |
στοιχεῖον·
τὸ
δὲ
ἠθικὸν
τὰ
|
περὶ |
αἱρέσεως
καὶ
φυγῆς·
ἔστι
δὲ |
[10, 136] |
σώματος,
ὥς
φησιν
ἐν
τῷ
|
Περὶ |
αἱρέσεως
καὶ
φυγῆς
καὶ
ἐν |
[10, 30] |
περὶ
φύσεως·
τὸ
δὲ
ἠθικὸν
|
περὶ |
αἱρετῶν
καὶ
φευκτῶν
καὶ
περὶ |
[10, 24] |
τάδε·
Πρὸς
τοὺς
ἰατρούς,
τρία,
|
Περὶ |
αἰσθήσεων,
Πρὸς
Τιμοκράτην,
Περὶ
μεγαλοψυχίας, |
[10, 27] |
Περὶ
φύσεως,
ἑπτὰ
καὶ
τριάκοντα,
|
Περὶ |
ἀτόμων
καὶ
κενοῦ,
Περὶ
ἔρωτος, |
[10, 44] |
Πᾶν
τε
μέγεθος
μὴ
εἶναι
|
περὶ |
αὐτάς·
οὐδέποτε
γοῦν
ἄτομος
ὤφθη |
[10, 110] |
πάντοθεν
εἰς
τὸ
περιφερὲς
τὸ
|
περὶ |
αὐτὴν
καὶ
παχυμερὲς
περιστῆσαι.
~Ὃ |
[10, 64] |
παρεσκεύαζεν,
ὃ
διὰ
τῆς
συντελεσθείσης
|
περὶ |
αὐτὸ
δυνάμεως
κατὰ
τὴν
κίνησιν |
[10, 123] |
δυνάμενον
τὴν
μετὰ
ἀφθαρσίας
μακαριότητα
|
περὶ |
αὐτὸν
δόξαζε.
Θεοὶ
μὲν
γὰρ |
[10, 3] |
~διὸ
καὶ
τὸν
Τίμωνα
φάσκειν
|
περὶ |
αὐτοῦ·
Ὕστατος
αὖ
φυσικῶν
καὶ |
[10, 28] |
τῆς
ἐν
τῇ
ἀτόμῳ
γωνίας,
|
Περὶ |
ἁφῆς,
Περὶ
εἱμαρμένης,
Περὶ
παθῶν |
[10, 28] |
νόσων
δόξαι
πρὸς
Μίθρην,
Καλλιστόλας,
|
Περὶ |
βασιλείας,
Ἀναξιμένης,
Ἐπιστολαί.
Ἃ
δὲ |
[10, 29] |
ἔστι
δ'
ἐν
αὐτῇ
τὰ
|
περὶ |
βίων.
Ἀρκτέον
δὴ
ἀπὸ
τῆς |
[10, 30] |
ἔστι
δὲ
καὶ
ἐν
ταῖς
|
Περὶ |
βίων
βίβλοις
καὶ
ἐπιστολαῖς
καὶ |
[10, 28] |
Περὶ
θεῶν,
Περὶ
ὁσιότητος,
~Ἡγησιάναξ,
|
Περὶ |
βίων
δʹ
Περὶ
δικαιοπραγίας,
Νεοκλῆς |
[10, 136] |
τέλους
καὶ
ἐν
τῷ
πρώτῳ
|
Περὶ |
βίων
καὶ
ἐν
τῇ
πρὸς |
[10, 30] |
περὶ
αἱρετῶν
καὶ
φευκτῶν
καὶ
|
περὶ |
βίων
καὶ
τέλους.
~Τὴν
διαλεκτικὴν |
[10, 86] |
τὴν
θεωρίαν
ἔχειν
ἢ
τοῖς
|
περὶ |
βίων
λόγοις
ἢ
τοῖς
κατὰ |
[10, 119] |
κυνιεῖν,
ὡς
ἐν
τῇ
δευτέρᾳ
|
Περὶ |
βίων·
οὐδὲ
πτωχεύσειν.
Ἀλλὰ
καὶ |
[10, 119] |
πολιτεύσεται,
ὡς
ἐν
τῇ
πρώτῃ
|
Περὶ |
βίων·
οὐδὲ
τυραννεύσειν·
οὐδὲ
κυνιεῖν, |
[10, 30] |
καὶ
στοιχειωτικόν·
τὸ
δὲ
φυσικὸν
|
περὶ |
γενέσεως
καὶ
φθορᾶς,
καὶ
περὶ |
[10, 117] |
καὶ
περὶ
τῶν
μετεώρων
δοκεῖ.
|
Περὶ |
δὲ
τῶν
βιωτικῶν
καὶ
ὅπως |
[10, 83] |
αὐτῷ
ἐπιστολὴ
περὶ
τῶν
φυσικῶν.
|
Περὶ |
δὲ
τῶν
μετεώρων
ἥδε.
~Ἐπίκουρος |
[10, 28] |
ὁσιότητος,
~Ἡγησιάναξ,
Περὶ
βίων
δʹ
|
Περὶ |
δικαιοπραγίας,
Νεοκλῆς
πρὸς
Θεμίσταν,
Συμπόσιον, |
[10, 28] |
Περὶ
φαντασίας,
Ἀριστόβουλος,
Περὶ
μουσικῆς,
|
Περὶ |
δικαιοσύνης
καὶ
τῶν
ἄλλων
ἀρετῶν, |
[10, 28] |
δικαιοσύνης
καὶ
τῶν
ἄλλων
ἀρετῶν,
|
Περὶ |
δώρων
καὶ
χάριτος,
Πολυμήδης,
Τιμοκράτης |
[10, 28] |
δόξαι
πρὸς
Τιμοκράτην,
Προγνωστικόν,
Προτρεπτικός,
|
Περὶ |
εἰδώλων,
Περὶ
φαντασίας,
Ἀριστόβουλος,
Περὶ |
[10, 28] |
τῇ
ἀτόμῳ
γωνίας,
Περὶ
ἁφῆς,
|
Περὶ |
εἱμαρμένης,
Περὶ
παθῶν
δόξαι
πρὸς |
[10, 25] |
τούτου
βιβλία
κάλλιστα
τάδε·
~Ἐπιστολικὰ
|
περὶ |
Ἐμπεδοκλέους
εἴκοσι
καὶ
δύο,
Περὶ |
[10, 4] |
φησὶ
καὶ
Ἡρόδοτος
ἐν
τῷ
|
Περὶ |
Ἐπικούρου
ἐφηβείας.
Μιθρῆν
τε
αἰσχρῶς |
[10, 21] |
Ἐὰν
δέ
τι
τῶν
ἀνθρωπίνων
|
περὶ |
Ἕρμαρχον
γένηται
πρὸ
τοῦ
τὰ |
[10, 27] |
τριάκοντα,
Περὶ
ἀτόμων
καὶ
κενοῦ,
|
Περὶ |
ἔρωτος,
Ἐπιτομὴ
τῶν
πρὸς
τοὺς |
[10, 24] |
μεταβολῆς,
Περὶ
πλούτου,
Πρὸς
Δημόκριτον,
|
Περὶ |
εὐγενείας.
Ἦν
καὶ
Πολύαινος
Ἀθηνοδώρου |
[10, 1] |
ὥς
φησι
Μητρόδωρος
ἐν
τῷ
|
Περὶ |
εὐγενείας.
Τοῦτόν
φασιν
ἄλλοι
τε |
[10, 128] |
ταρβῶμεν·
ὅταν
δ'
ἅπαξ
τοῦτο
|
περὶ |
ἡμᾶς
γένηται,
λύεται
πᾶς
ὁ |
[10, 84] |
σοῦ,
ἐν
ᾗ
φιλοφρονούμενός
τε
|
περὶ |
ἡμᾶς
διετέλεις
ἀξίως
τῆς
ἡμετέρας |
[10, 133] |
περὶ
θεῶν
ὅσια
δοξάζοντος
καὶ
|
περὶ |
θανάτου
διὰ
παντὸς
ἀφόβως
ἔχοντος |
[10, 142] |
μετεώρων
ὑποψίαι
ἠνώχλουν
καὶ
αἱ
|
περὶ |
θανάτου,
μή
ποτε
πρὸς
ἡμᾶς |
[10, 134] |
πέφυκεν
~(ἐπεὶ
κρεῖττον
ἦν
τῷ
|
περὶ |
θεῶν
μύθῳ
κατακολουθεῖν
ἢ
τῇ |
[10, 133] |
νομίζεις
εἶναι
κρείττονα
τοῦ
καὶ
|
περὶ |
θεῶν
ὅσια
δοξάζοντος
καὶ
περὶ |
[10, 27] |
Περὶ
κριτηρίου
ἢ
Κανών,
Χαιρέδημος,
|
Περὶ |
θεῶν,
Περὶ
ὁσιότητος,
~Ἡγησιάναξ,
Περὶ |
[10, 27] |
αἱρέσεων
καὶ
φυγῶν,
Περὶ
τέλους,
|
Περὶ |
κριτηρίου
ἢ
Κανών,
Χαιρέδημος,
Περὶ |
[10, 30] |
φυσικῷ
τάττειν·
καλοῦσι
δ'
αὐτὸ
|
περὶ |
κριτηρίου
καὶ
ἀρχῆς,
καὶ
στοιχειωτικόν· |
[10, 24] |
τρία,
Περὶ
αἰσθήσεων,
Πρὸς
Τιμοκράτην,
|
Περὶ |
μεγαλοψυχίας,
Περὶ
τῆς
Ἐπικούρου
ἀρρωστίας, |
[10, 29] |
δευτέραν
πρὸς
Πυθοκλέα>
ἥτις
ἐστὶ
|
περὶ |
μεταρσίων·
τὴν
δὲ>
τρίτην
πρὸς |
[10, 78] |
καὶ
τὸ
μακάριον
ἐν
τῇ
|
περὶ |
μετεώρων
γνώσει
ἐνταῦθα
πεπτωκέναι
καὶ |
[10, 85] |
ἄλλο
τι
τέλος
ἐκ
τῆς
|
περὶ |
μετεώρων
γνώσεως
εἴτε
κατὰ
συναφὴν |
[10, 142] |
φόβους
τῆς
διανοίας
τούς
τε
|
περὶ |
μετεώρων
καὶ
θανάτου
καὶ
ἀλγηδόνων, |
[10, 28] |
Περὶ
εἰδώλων,
Περὶ
φαντασίας,
Ἀριστόβουλος,
|
Περὶ |
μουσικῆς,
Περὶ
δικαιοσύνης
καὶ
τῶν |
[10, 8] |
αὐτὸν
Ἐπίκουρον
ἐν
ταῖς
ἐπιστολαῖς
|
περὶ |
Ναυσιφάνους
λέγειν·
Ταῦτα
ἤγαγεν
αὐτὸν |
[10, 28] |
γʹ
Μητρόδωρος
εʹ
Ἀντίδωρος
βʹ
|
Περὶ |
νόσων
δόξαι
πρὸς
Μίθρην,
Καλλιστόλας, |
[10, 112] |
μέρος
τοῦτο
τοῦ
κόσμου
ἑστάναι
|
περὶ |
ὃ
τὸ
λοιπὸν
στρέφεται
καθάπερ |
[10, 142] |
πᾶσα
ἡδονή,
καὶ
χρόνῳ
καὶ
|
περὶ |
ὅλον
τὸ
ἄθροισμα
ὑπῆρχεν
ἢ |
[10, 27] |
ἢ
Κανών,
Χαιρέδημος,
Περὶ
θεῶν,
|
Περὶ |
ὁσιότητος,
~Ἡγησιάναξ,
Περὶ
βίων
δʹ |
[10, 125] |
πρὸς
τοὺς
τετελευτηκότας,
ἐπειδή
περ
|
περὶ |
οὓς
μὲν
οὐκ
ἔστιν,
οἱ |
[10, 28] |
γωνίας,
Περὶ
ἁφῆς,
Περὶ
εἱμαρμένης,
|
Περὶ |
παθῶν
δόξαι
πρὸς
Τιμοκράτην,
Προγνωστικόν, |
[10, 34] |
δύο,
ἡδονὴν
καὶ
ἀλγηδόνα,
ἱστάμενα
|
περὶ |
πᾶν
ζῷον,
καὶ
τὴν
μὲν |
[10, 8] |
ἀπατεῶνα
καὶ
πόρνην·
Τούς
τε
|
περὶ |
Πλάτωνα
Διονυσοκόλακας
καὶ
αὐτὸν
Πλάτωνα |
[10, 24] |
σοφίαν
πορείας,
Περὶ
τῆς
μεταβολῆς,
|
Περὶ |
πλούτου,
Πρὸς
Δημόκριτον,
Περὶ
εὐγενείας. |
[10, 4] |
Ἐπικούρου
συντάξας.
~Ἀλλὰ
καὶ
οἱ
|
περὶ |
Ποσειδώνιον
τὸν
Στωικὸν
καὶ
Νικόλαος |
[10, 13] |
οὕτως,
ὡς
καὶ
ἐν
τῷ
|
Περὶ |
ῥητορικῆς
ἀξιοῖ
μηδὲν
ἄλλο
ἢ |
[10, 84] |
ἡμᾶς
διετέλεις
ἀξίως
τῆς
ἡμετέρας
|
περὶ |
σεαυτὸν
σπουδῆς
καὶ
οὐκ
ἀπιθάνως |
[10, 44] |
δ'
ἐνδοτέρω
μηδὲ
ποιότητά
τινα
|
περὶ |
τὰς
ἀτόμους
εἶναι
πλὴν
σχήματος |
[10, 73] |
καὶ
στάσεσιν,
ἴδιόν
τι
σύμπτωμα
|
περὶ |
ταῦτα
πάλιν
αὐτὸ
τοῦτο
ἐννοοῦντες, |
[10, 121] |
τε
τὸν
σοφὸν
ὀρθῶς
ἂν
|
περί |
τε
μουσικῆς
καὶ
ποιητικῆς
διαλέξασθαι· |
[10, 6] |
Μητρόδωρον
ἐρασθῆναι.
Ἔν
τε
τῷ
|
Περὶ |
τέλους
γράφειν
οὕτως·
Οὐ
γὰρ |
[10, 30] |
βίβλοις
καὶ
ἐπιστολαῖς
καὶ
τῷ
|
Περὶ |
τέλους.
Εἰώθασι
μέντοι
τὸ
κανονικὸν |
[10, 136] |
καὶ
φυγῆς
καὶ
ἐν
τῷ
|
Περὶ |
τέλους
καὶ
ἐν
τῷ
πρώτῳ |
[10, 27] |
δόξαι,
Περὶ
αἱρέσεων
καὶ
φυγῶν,
|
Περὶ |
τέλους,
Περὶ
κριτηρίου
ἢ
Κανών, |
[10, 10] |
δὶς
ἢ
τρὶς
{εἰς}
τοὺς
|
περὶ |
τὴν
Ἰωνίαν
τόπους
πρὸς
τοὺς |
[10, 110] |
καθίεσθαι
τὴν
σύγκρισιν
ταύτην.
Ἅλως
|
περὶ |
τὴν
σελήνην
γίνεται
καὶ
{κατὰ} |
[10, 67] |
δ'
ἐναργῶς
ἀμφότερα
ταῦτα
διαλαμβάνεται
|
περὶ |
τὴν
ψυχὴν
τὰ
συμπτώματα.
~Ταῦτα |
[10, 34] |
τὴν
φωνήν.
Καὶ
ταῦτα
δὴ
|
περὶ |
τῆς
διαιρέσεως
καὶ
τοῦ
κριτηρίου |
[10, 29] |
ἀπὸ
τῆς
πρώτης,
ὀλίγα
προειπόντα
|
περὶ |
τῆς
διαιρέσεως
τῆς
κατ'
αὐτὸν |
[10, 4] |
ἐπιγραφομένων
Διοκλείων
ἐλέγχων,
ἅ
ἐστι
|
περὶ |
τῆς
εἰκάδος,
Καὶ
Διονύσιος
ὁ |
[10, 28] |
πρὸς
Μητρόδωρον,
Περὶ
τοῦ
ὁρᾶν,
|
Περὶ |
τῆς
ἐν
τῇ
ἀτόμῳ
γωνίας, |
[10, 24] |
διαλεκτικούς,
Πρὸς
τοὺς
σοφιστάς,
ἐννέα,
|
Περὶ |
τῆς
ἐπὶ
σοφίαν
πορείας,
Περὶ |
[10, 24] |
αἰσθήσεων,
Πρὸς
Τιμοκράτην,
Περὶ
μεγαλοψυχίας,
|
Περὶ |
τῆς
Ἐπικούρου
ἀρρωστίας,
Πρὸς
τοὺς |
[10, 23] |
ὡς
προαπεληλυθότος
αὐτοῦ
δηλονότι,
ἐπισκήπτει
|
περὶ |
τῆς
ἐπιμελείας
αὐτοῦ
τῶν
παίδων. |
[10, 136] |
~Διαφέρεται
δὲ
πρὸς
τοὺς
Κυρηναϊκοὺς
|
περὶ |
τῆς
ἡδονῆς·
οἱ
μὲν
γὰρ |
[10, 4] |
περὶ
τῶν
ἀτόμων
καὶ
Ἀριστίππου
|
περὶ |
τῆς
ἡδονῆς
ὡς
ἴδια
λέγειν. |
[10, 24] |
Περὶ
τῆς
ἐπὶ
σοφίαν
πορείας,
|
Περὶ |
τῆς
μεταβολῆς,
Περὶ
πλούτου,
Πρὸς |
[10, 45] |
τὸν
ἱκανὸν
τύπον
ὑποβάλλει
ταῖς
|
περὶ> |
τῆς
τῶν
ὄντων
φύσεως
ἐπινοίαις. |
[10, 121] |
τήν
τε
ἀκροτάτην,
οἵα
ἐστὶ
|
περὶ |
τὸν
θεόν,
ἐπίτασιν
οὐκ
ἔχουσαν· |
[10, 62] |
φορᾶς
γίνηται.
Τὸ
γὰρ
προσδοξαζόμενον
|
περὶ |
τοῦ
ἀοράτου,
ὡς
ἄρα
καὶ |
[10, 2] |
ὁ
Ἐπικούρειος
ἐν
τῷ
πρώτῳ
|
περὶ |
τοῦ
Ἐπικούρου
βίου
φησὶν
ἐλθεῖν |
[10, 28] |
Θεμίσταν,
Συμπόσιον,
Εὐρύλοχος
πρὸς
Μητρόδωρον,
|
Περὶ |
τοῦ
ὁρᾶν,
Περὶ
τῆς
ἐν |
[10, 2] |
μὴ
ἐδυνήθησαν
ἑρμηνεῦσαι
αὐτῷ
τὰ
|
περὶ |
τοῦ
παρ'
Ἡσιόδῳ
χάους.
Φησὶ |
[10, 117] |
διέλθωμεν
ἅ
τε
αὐτῷ
δοκεῖ
|
περὶ |
τοῦ
σοφοῦ
καὶ
τοῖς
ἀπ' |
[10, 142] |
ἡδοναί.
Εἰ
τὰ
ποιητικὰ
τῶν
|
περὶ |
τοὺς
ἀσώτους
ἡδονῶν
ἔλυε
τοὺς |
[10, 114] |
περικυκλοῦντα.
Τὸ
δὲ
ἁπλῶς
ἀποφαίνεσθαι
|
περὶ |
τούτων
καθῆκόν
ἐστι
τοῖς
τερατεύεσθαί |
[10, 32] |
ὥσπερ
τὸ
ἀλγεῖν·
ὅθεν
καὶ
|
περὶ |
τῶν
ἀδήλων
ἀπὸ
τῶν
φαινομένων |
[10, 38] |
Ταῦτα
δεῖ
διαλαβόντας
συνορᾶν
ἤδη
|
περὶ |
τῶν
ἀδήλων·
πρῶτον
μὲν
ὅτι |
[10, 4] |
τῇ
ἑταίρᾳ.
Τὰ
δὲ
Δημοκρίτου
|
περὶ |
τῶν
ἀτόμων
καὶ
Ἀριστίππου
περὶ |
[10, 104] |
τις
καλῶς
τοῖς
φαινομένοις
ἀκολουθῶν
|
περὶ |
τῶν
ἀφανῶν
σημειῶται.
Πρηστῆρας
ἐνδέχεται |
[10, 135] |
ἡγητέα
τὰ
γινόμενα.
Τοσαῦτα
καὶ
|
περὶ |
τῶν
βιωτικῶν·
καὶ
ἐπὶ
πλείω |
[10, 116] |
γὰρ
μάλιστα
συνθεωρούμενα
ῥᾳδίως
τὰς
|
περὶ |
τῶν
κατὰ
μέρος
αἰτίας
συνορᾶν |
[10, 79] |
τὴν
λύσιν
λαμβάνειν
καὶ
τὴν
|
περὶ |
τῶν
κυριωτάτων
οἰκονομίαν.
Διὸ
δὴ |
[10, 25] |
περὶ
Ἐμπεδοκλέους
εἴκοσι
καὶ
δύο,
|
Περὶ |
τῶν
μαθημάτων,
Πρὸς
Πλάτωνα,
Πρὸς |
[10, 97] |
τοῦτο
μὴ
πραχθήσεται,
ἅπασα
ἡ
|
περὶ |
τῶν
μετεώρων
αἰτιολογία
ματαία
ἔσται, |
[10, 117] |
ταῦτα
περιεποιήσαντο.
~Ταῦτα
αὐτῷ
καὶ
|
περὶ |
τῶν
μετεώρων
δοκεῖ.
Περὶ
δὲ |
[10, 84] |
συντεινόντων
διαλογισμῶν,
ἐδέου
τε
σεαυτῷ
|
περὶ |
τῶν
μετεώρων
σύντομον
καὶ
εὐπερίγραφον |
[10, 34] |
τε
ζητήσεων
εἶναι
τὰς
μὲν
|
περὶ |
τῶν
πραγμάτων,
τὰς
δὲ
περὶ |
[10, 83] |
ἥδε
μέν
ἐστιν
αὐτῷ
ἐπιστολὴ
|
περὶ |
τῶν
φυσικῶν.
Περὶ
δὲ
τῶν |
[10, 29] |
γράφει
πρὸς
Ἡρόδοτον
ἥτις
ἐστὶ
|
περὶ |
τῶν
φυσικῶν·
τὴν
δὲ
δευτέραν |
[10, 28] |
Τιμοκράτην,
Προγνωστικόν,
Προτρεπτικός,
Περὶ
εἰδώλων,
|
Περὶ |
φαντασίας,
Ἀριστόβουλος,
Περὶ
μουσικῆς,
Περὶ |
[10, 24] |
ἐπιεικὴς
καὶ
φιλικός,
ὡς
οἱ
|
περὶ |
Φιλόδημόν
φασι.
Καὶ
ὁ
διαδεξάμενος |
[10, 35] |
δυναμένοις,
ὦ
Ἡρόδοτε,
ἕκαστα
τῶν
|
περὶ |
φύσεως
ἀναγεγραμμένων
ἡμῖν
ἐξακριβοῦν
μηδὲ |
[10, 74] |
διαφόρους
αὐτοὺς
ἐν
τῇ
ιβʹ
|
Περὶ |
φύσεως>
αὐτός
φησιν·
οὓς
μὲν |
[10, 91] |
ἐναργήμασι
προσέχῃ,
ὅπερ
ἐν
τοῖς
|
Περὶ |
φύσεως
βιβλίοις
δείκνυμεν.
~Ἀνατολὰς
καὶ |
[10, 30] |
πᾶσαν,
καὶ
ἔστιν
ἐν
ταῖς
|
Περὶ |
φύσεως
βίβλοις
ἑπτὰ
καὶ
τριάκοντα |
[10, 91] |
τοῦτο
καὶ
ἐν
τῇ
ιαʹ
|
Περὶ |
φύσεως·
εἰ
γάρ,
φησί,
τὸ |
[10, 27] |
ὧν
τὰ
βέλτιστά
ἐστι
τάδε·
|
Περὶ |
φύσεως,
ἑπτὰ
καὶ
τριάκοντα,
Περὶ |
[10, 30] |
Κανών·
τὸ
δὲ
φυσικὸν
τὴν
|
περὶ |
φύσεως
θεωρίαν
πᾶσαν,
καὶ
ἔστιν |
[10, 35] |
καθ'
ὅσον
ἂν
ἐφάπτωνται
τῆς
|
περὶ |
φύσεως
θεωρίας.
Καὶ
τοὺς
προβεβηκότας |
[10, 73] |
τοῦτο
καὶ
ἐν
τῇ
δευτέρᾳ
|
Περὶ |
φύσεως
καὶ
ἐν
τῇ
Μεγάλῃ |
[10, 40] |
τοῦτο
καὶ
ἐν
τῇ
πρώτῃ
|
Περὶ |
φύσεως
καὶ
τῇ
ιδʹ
καὶ |
[10, 119] |
ταῖς
Διαπορίαις
καὶ
ἐν
ταῖς
|
Περὶ |
φύσεως.
Κατὰ
περίστασιν
δέ
ποτε |
[10, 7] |
ἑπτὰ
καὶ
τριάκοντα
βίβλοις
ταῖς
|
Περὶ |
φύσεως
τὰ
πλεῖστα
ταὐτὰ
λέγειν |
[10, 96] |
γίνεσθαι.
Ἐν
δὲ
τῇ
ιβʹ
|
Περὶ |
φύσεως
ταὐτὰ
λέγει
καὶ
πρός, |
[10, 30] |
περὶ
γενέσεως
καὶ
φθορᾶς,
καὶ
|
περὶ |
φύσεως·
τὸ
δὲ
ἠθικὸν
περὶ |
[10, 39] |
ἀρχὴν
καὶ
ἐν
τῇ
αʹ
|
Περὶ |
φύσεως
τὸ
πᾶν
ἐστι
σώματα |
[10, 34] |
περὶ
τῶν
πραγμάτων,
τὰς
δὲ
|
περὶ |
ψιλὴν
τὴν
φωνήν.
Καὶ
ταῦτα |
[10, 68] |
οὖν
πάντα
τὰ
διαλογίσματα
τὰ>
|
περὶ |
ψυχῆς
ἀνάγων
τις
ἐπὶ
τὰ |
[10, 88] |
καὶ
{καὶ
λήγουσαν}
ἢ
ἐν
|
περιαγομένῳ |
ἢ
ἐν
στάσιν
ἔχοντι
καὶ |
[10, 55] |
παρ'
ἡμῖν
μετασχηματιζόμενοις
κατὰ
τὴν
|
περιαίρεσιν |
τὸ
σχῆμα
ἐνυπάρχον
λαμβάνεται,
αἱ |
[10, 141] |
τ'
ᾖ
παρασκευάζεσθαι.
~Ἔνδοξοι
καὶ
|
περίβλεπτοί |
τινες
ἐβουλήθησαν
γενέσθαι,
τὴν
ἐξ |
[10, 117] |
γίνεσθαι,
ὧν
τὸν
σοφὸν
λογισμῷ
|
περιγίνεσθαι. |
Ἀλλὰ
καὶ
τὸν
ἅπαξ
γενόμενον |
[10, 88] |
τρίγωνον
ἢ
οἵαν
δήποτε
ἔχουσα>
|
περιγραφήν· |
πανταχῶς
γὰρ
ἐνδέχεται·
τῶν
γὰρ |
[10, 42] |
διαφορὰς
ἐκ
τῶν
αὐτῶν
σχημάτων
|
περιειλημμένων. |
Καὶ
καθ'
ἑκάστην
δὲ
σχημάτισιν |
[10, 36] |
ἐξευρήσεται,
τῶν
ὁλοσχερωτάτων
τύπων
εὖ
|
περιειλημμένων |
καὶ
μνημονευομένων·
ἐπεὶ
καὶ
τοῦ |
[10, 116] |
οὗ
ἕνεκεν
δεῖ
θεωρεῖν
ταῦτα
|
περιεποιήσαντο. |
~Ταῦτα
αὐτῷ
καὶ
περὶ
τῶν |
[10, 112] |
τῷ
δίνην
ἀέρος
ἔγκυκλον
αὐτῷ
|
περιεστάναι, |
ἣ
κωλυτικὴ
γίνεται
τοῦ
περιπολεῖν, |
[10, 153] |
~Ἔνθα
μὴ
καινῶν
γενομένων
τῶν
|
περιεστώτων |
πραγμάτων
ἀνεφάνη
μὴ
ἁρμόττοντα
εἰς |
[10, 66] |
χρώμενον,
ὅταν
τὰ
στεγάζοντα
καὶ
|
περιέχοντα |
μὴ
τοιαῦτα
ᾖ,
ἐν
οἷς |
[10, 46] |
γὰρ
ἀποστάσεις
ἀδυνατοῦσιν
ἐν
τῷ
|
περιέχοντι |
γίνεσθαι
τοιαῦται
οὔτ'
ἐπιτηδειότητες
τῆς |
[10, 48] |
ὑπάρχει,
καὶ
συστάσεις
ἐν
τῷ
|
περιέχοντι |
ὀξεῖαι
διὰ
τὸ
μὴ
δεῖν |
[10, 115] |
τὴν
κατείλησιν,
εἶτ'
ἐπέκρηξιν
τῶν
|
περιεχόντων, |
καὶ
ἐφ'
ὃν
ἂν
τόπον |
[10, 88] |
γῆν
καὶ
πάντα
τὰ
φαινόμενα
|
περιέχουσα, |
οὗ
λυομένου
πάντα
τὰ
ἐν |
[10, 4] |
Καὶ
γὰρ
σὺν
τῇ
μητρὶ
|
περιιόντα
|
αὐτὸν
ἐς
τὰ
οἰκίδια
καθαρμοὺς |
[10, 114] |
βραδύτερον
συμπεριφέρεσθαι
τὸν
αὐτὸν
κύκλον
|
περιιόντα |
καὶ
παρὰ
τὸ
τὴν
ἐναντίαν |
[10, 107] |
ὡς
λέγεται,
κατὰ
μέρη
ὁμαλῶς
|
περιισταμένων |
εἴτε
ὑδατοειδῶν
τινων
εἴτε
πνευματωδῶν. |
[10, 114] |
δι'
ἐλάττονος,
τὴν
αὐτὴν
δίνην
|
περικυκλοῦντα. |
Τὸ
δὲ
ἁπλῶς
ἀποφαίνεσθαι
περὶ |
[10, 47] |
ἀπείρου
οὐκ
ἐξ
οὗ
ἂν
|
περιλάβωμεν |
τὴν
φορὰν
τόπου
ἔσται
ἀφιστάμενον· |
[10, 40] |
οὐθὲν
οὐδ'
ἐπινοηθῆναι
δύναται
οὔτε
|
περιληπτικῶς |
οὔτε
ἀναλόγως
τοῖς
περιληπτοῖς
ὡς |
[10, 40] |
οὔτε
περιληπτικῶς
οὔτε
ἀναλόγως
τοῖς
|
περιληπτοῖς |
ὡς
καθ'
ὅλας
φύσεις
λαμβανόμενα |
[10, 46] |
τῶν
ἀντικοψόντων
γινομένη
πᾶν
μῆκος
|
περιληπτὸν |
ἐν
ἀπερινοήτῳ
χρόνῳ
συντελεῖ.
Βράδους |
[10, 56] |
πάντα
ἀσθενῆ
ποιῶμεν
κἀν
ταῖς
|
περιλήψεσι |
τῶν
ἀθρόων
εἰς
τὸ
μὴ |
[10, 110] |
παράπαν
διακρῖναι,
ἢ
καὶ
τὸν
|
πέριξ |
ἀέρα
αὐτῆς
ἀναστέλλοντος
συμμέτρως
πάντοθεν |
[10, 104] |
τὰ
πλάγια
διαρρυῆναι
διὰ
τὴν
|
πέριξ |
τοῦ
ἀέρος
πίλησιν.
~Καὶ
ἕως |
[10, 36] |
πύκνωμα
τῆς
συνεχοῦς
τῶν
ὅλων
|
περιοδείας |
εἰδέναι
μὴ
δυνάμενον
διὰ
βραχεῶν |
[10, 83] |
ἀναλύοντας
ἐπιβολάς,
τὰς
πλείστας
τῶν
|
περιοδειῶν |
ὑπὲρ
τῆς
ὅλης
φύσεως
ποιεῖσθαι· |
[10, 85] |
διὰ
μνήμης
ἔχων
ὀξέως
αὐτὰ
|
περιόδευε |
μετὰ
τῶν
λοιπῶν
ὧν
ἐν |
[10, 75] |
βραδύτερον
καὶ
ἐν
μὲν
τισὶ
|
περιόδοις |
καὶ
χρόνοις
{ἀπὸ
τῶν
ἀπὸ |
[10, 77] |
καὶ
τὴν
ἀνάγκην
ταύτην
καὶ
|
περίοδον |
συντελεῖσθαι.
~Καὶ
μὴν
καὶ
τὸ> |
[10, 83] |
φθόγγων
τρόπον
τὴν
ἅμα
νοήματι
|
περίοδον |
τῶν
κυριωτάτων
πρὸς
γαληνισμὸν
ποιοῦνται. |
[10, 97] |
τῶν
Ἐπιλέκτων.
Ἔτι
τε
τάξις
|
περιόδου, |
καθάπερ
ἔνια
καὶ
παρ'
ἡμῖν |
[10, 88] |
γινομένοις
πλεοναχῶς
συντελεῖσθαι.
Κόσμος
ἐστὶ
|
περιοχή |
τις
οὐρανοῦ,
ἄστρα
τε
καὶ |
[10, 99] |
ἀέρος
πνευμάτων
συνώσει,
καὶ
παρὰ
|
περιπλοκὰς |
ἀλληλούχων
ἀτόμων
καὶ
ἐπιτηδείων
εἰς |
[10, 43] |
παλμὸν
ἴσχουσιν
ὅταν
τύχωσι
τῇ
|
περιπλοκῇ |
κεκλειμέναι
ἢ
στεγαζόμεναι
παρὰ
τῶν |
[10, 44] |
ποιεῖ,
ἐφ'
ὁπόσον
ἂν
ἡ
|
περιπλοκὴ |
τὴν
ἀποκατάστασιν
ἐκ
τῆς
συγκρούσεως |
[10, 141] |
ἐξ
ἀνθρώπων
ἀσφάλειαν
οὕτω
νομίζοντες
|
περιποιήσεσθαι. |
Ὥστ'
εἰ
μὲν
ἀσφαλὴς
ὁ |
[10, 112] |
περιεστάναι,
ἣ
κωλυτικὴ
γίνεται
τοῦ
|
περιπολεῖν, |
ὡς
καὶ
τὰ
ἄλλα·
ἢ |
[10, 32] |
τῶν
αἰσθήσεων
γεγόνασι
κατά
τε
|
περίπτωσιν |
καὶ
ἀναλογίαν
καὶ
ὁμοιότητα
καὶ |
[10, 102] |
ἀστραπὴ
βροντῆς
ἐν
τοιᾷδέ
τινι
|
περιστάσει |
νεφῶν
καὶ
διὰ
τὸ
ἅμα |
[10, 111] |
τινῶν
ἐν
τοῖς
μετεώροις
συντρεφομένου
|
περιστάσεως |
γινομένης,
ἢ
ἰδίαν
τινὰ
κίνησιν |
[10, 92] |
καὶ
κατὰ
σβέσιν,
τοιαύτης
οὔσης
|
περιστάσεως |
καὶ
καθ'
ἑκατέρους
τοὺς
τόπους, |
[10, 104] |
τοῦ
ἐκτὸς
πνεύματος·
καὶ
κατὰ
|
περίστασιν |
δὲ
πνεύματος
εἰς
κύκλον,
ἀέρος |
[10, 119] |
ἐν
ταῖς
Περὶ
φύσεως.
Κατὰ
|
περίστασιν |
δέ
ποτε
βίου
γαμήσειν.
Καὶ |
[10, 111] |
χρόνοις
τισὶν
ὁρμῆσαι
διά
τινα
|
περίστασιν |
καὶ
εἰς
τοὺς
καθ'
ἡμᾶς |
[10, 107] |
κατωτέρω
τόποις
τῶν
νεφῶν
ψυχρασίας
|
περίστασιν. |
Καὶ
κατὰ
πῆξιν
δ'
ἐν |
[10, 109] |
πῆξίν
τινα
ποιὰν
λαβόντων
διὰ
|
περίστασίν |
τινα
ἀέρος
ψυχροῦ.
Κρύσταλλος
συντελεῖται |
[10, 106] |
πῆξιν
ἰσχυροτέραν,
πάντοθεν
δὲ
πνευματωδῶν
|
περίστασίν |
τινων
καὶ
καταμέρισιν·
καὶ
κατὰ> |
[10, 110] |
τὸ
περὶ
αὐτὴν
καὶ
παχυμερὲς
|
περιστῆσαι. |
~Ὃ
γίνεται
κατὰ
μέρη
τινὰ |
[10, 110] |
ἐπὶ
τοσοῦτον
ἐφ'
ὅσον
κύκλῳ
|
περιστῆσαι |
τὸ
νεφοειδὲς
τοῦτο
καὶ
μὴ |
[10, 2] |
γραμματοδιδάσκαλον
αὐτὸν
γεγενῆσθαι,
ἔπειτα
μέντοι
|
περιτυχόντα |
τοῖς
Δημοκρίτου
βιβλίοις
ἐπὶ
φιλοσοφίαν |
[10, 107] |
καὶ
κατὰ
ἀθροότητα.
~Ἡ
δὲ
|
περιφέρεια |
οὐκ
ἀδυνάτως
μὲν
ἔχει
γίνεσθαι |
[10, 110] |
πρὸς
τὴν
σελήνην}
ἀποφερομένων
{ἀτόμων}
|
περιφέρειάν |
τινα
καθίεσθαι
τὴν
σύγκρισιν
ταύτην. |
[10, 110] |
τὰ
μέρη.
~Τὸ
δὲ
τῆς
|
περιφερείας |
τοῦτο
φάντασμα
γίνεται
διὰ
τὸ |
[10, 110] |
ἀναστέλλοντος
συμμέτρως
πάντοθεν
εἰς
τὸ
|
περιφερὲς |
τὸ
περὶ
αὐτὴν
καὶ
παχυμερὲς |
[10, 114] |
αὐτῆς
δίνης·
καὶ
παρὰ
τὸ
|
περιφέρεσθαι |
τὰ
μὲν
διὰ
πλείονος
τόπου, |
[10, 72] |
ὀλίγον
χρόνον
ἀναφωνοῦμεν,
συγγενικῶς
τοῦτο
|
περιφέροντες, |
ἀναλογιστέον.
Καὶ
οὔτε
διαλέκτους
ὡς |
[10, 109] |
καὶ
κατ'
ἔκθλιψιν
μὲν
τοῦ
|
περιφεροῦς |
σχηματισμοῦ
ἐκ
τοῦ
ὕδατος,
σύνωσιν |
[10, 109] |
τῷ
ὕδατι
παρεσκεύασε,
ποσὰ
τῶν
|
περιφερῶν |
ἐκθλίψαντα.
Ἶρις
γίνεται
κατὰ
πρόσλαμψιν |
[10, 106] |
λοιπὰ
πνεύματα
γίνεται
καὶ
ὀλίγων
|
πεσόντων |
εἰς
τὰ
πολλὰ
κοιλώματα,
διαδόσεως |
[10, 137] |
δάκνων
ἰύζων·
ἀμφὶ
δ'
ἔστενον
|
πέτραι |
Λοκρῶν
τ'
ὄρειοι
πρῶνες
Εὐβοίας |
[10, 132] |
ἐξ
ἧς
αἱ
λοιπαὶ
πᾶσαι
|
πεφύκασιν |
ἀρεταί,
διδάσκουσα
ὡς
οὐκ
ἔστιν |
[10, 133] |
μεμπτὸν
καὶ
τὸ
ἐναντίον
παρακολουθεῖν
|
πέφυκεν |
~(ἐπεὶ
κρεῖττον
ἦν
τῷ
περὶ |
[10, 129] |
οὐ
πᾶσα
δὲ
ἀεὶ
φευκτὴ
|
πεφυκυῖα. |
~τῇ
μέντοι
συμμετρήσει
καὶ
συμφερόντων |
[10, 63] |
καὶ
πῇ
μὲν
τούτῳ
προσεμφερές,
|
πῇ |
δὲ
τούτῳ·
ἔστι
δὲ
τὸ |
[10, 63] |
θερμοῦ
τινα
κρᾶσιν
ἔχοντι
καὶ
|
πῇ |
μὲν
τούτῳ
προσεμφερές,
πῇ
δὲ |
[10, 106] |
πρὸς
τὸ
κατὰ
μέρη
συνίστασθαι
|
πηγνύμενα |
καὶ
κατὰ
ἀθροότητα.
~Ἡ
δὲ |
[10, 57] |
τοῦτο
πεπερασμένον
εἴη
τὸ
μέγεθος.
|
Πηλίκοι |
γάρ
τινες
δῆλον
ὡς
οἱ |
[10, 107] |
νεφῶν
ψυχρασίας
περίστασιν.
Καὶ
κατὰ
|
πῆξιν |
δ'
ἐν
τοῖς
νέφεσιν
ὁμαλῆ |
[10, 108] |
~Καὶ
κατὰ
τρῖψιν
δὲ
νεφῶν
|
πῆξιν |
εἰληφότων
ἀπόπαλσιν
ἂν
λαμβάνοι
τὸ |
[10, 100] |
κατὰ
παρατρίψεις
νεφῶν
καὶ
κατάξεις
|
πῆξιν |
εἰληφότων
κρυσταλλοειδῆ.
Καὶ
τὸ
ὅλον |
[10, 107] |
ὑπὸ
πνεύματος
σφοδράς,
εἶτα
τούτου
|
πῆξιν |
ἐν
τῇ
φορᾷ
λαμβάνοντος
διά |
[10, 106] |
γινομένης.
Χάλαζα
συντελεῖται
καὶ
κατὰ
|
πῆξιν |
ἰσχυροτέραν,
πάντοθεν
δὲ
πνευματωδῶν
περίστασίν |
[10, 106] |
τινων
καὶ
καταμέρισιν·
καὶ
κατὰ>
|
πῆξιν |
μετριωτέραν
ὑδατοειδῶν
τινων,
καὶ>
ὁμοῦ |
[10, 109] |
συντελεῖται
τῶν
δρόσων,
τοιούτων
τινῶν
|
πῆξίν |
τινα
ποιὰν
λαβόντων
διὰ
περίστασίν |
[10, 109] |
τῶν
τοιούτων
πρόσκρισιν,
ἃ
συνελασθέντα
|
πῆξιν |
τῷ
ὕδατι
παρεσκεύασε,
ποσὰ
τῶν |
[10, 119] |
βίων·
οὐδὲ
πτωχεύσειν.
Ἀλλὰ
καὶ
|
πηρωθέντα |
τὰς
ὄψεις
μεθέξειν
αὐτὸν
τοῦ |
[10, 87] |
τοῖς
φαινομένοις,
ὅταν
τις
τὸ
|
πιθανολογούμενον |
ὑπὲρ
αὐτῶν
δεόντως
καταλίπῃ·
ὅταν |
[10, 3] |
Στωικὸς
δυσμενῶς
ἔχων
πρὸς
αὐτὸν
|
πικρότατα |
αὐτὸν
διαβέβληκεν,
ἐπιστολὰς
φέρων
πεντήκοντα |
[10, 99] |
γίνεσθαι
καὶ
συνίστασθαι
καὶ
παρὰ
|
πιλήσεις |
ἀέρος
πνευμάτων
συνώσει,
καὶ
παρὰ |
[10, 103] |
ὑποχωρεῖν
εἰς
τὰ
ἑξῆς,
τῷ
|
πίλησιν |
γίνεσθαι
τὸ
μὲν
πολὺ
πρὸς |
[10, 104] |
διὰ
τὴν
πέριξ
τοῦ
ἀέρος
|
πίλησιν. |
~Καὶ
ἕως
μὲν
γῆς
τοῦ |
[10, 103] |
ἑξῆς
τόπους
πυκνοτέρους
εἶναι
διὰ
|
πίλησιν |
νεφῶν·
καὶ
κατ'
αὐτὴν
δὲ |
[10, 12] |
τὰν
ἀπέραντον
ὁδόν,
τοῦτο
Νεοκλῆος
|
πινυτὸν |
τέκος
ἢ
παρὰ
Μουσέων
ἔκλυεν |
[10, 105] |
ἔξωθεν
ἐμπεριλαμβάνει
ἢ>
ἐκ
τοῦ
|
πίπτειν |
εἴσω
ἐδάφη
εἰς
ἀντροειδεῖς
τόπους |
[10, 103] |
ὑψηλόν,
ἐν
ᾧ
μάλιστα
κεραυνοὶ
|
πίπτουσιν |
ἀεὶ
πρὸς
ἄλληλα.
~Καὶ
κατ' |
[10, 151] |
τὸ
μὴ
βλάπτειν
μηδὲ
βλάπτεσθαι
|
πιστεύειν |
ὅτι
λήσει,
κἂν
μυριάκις
ἐπὶ |
[10, 85] |
νομίζειν
εἶναι
ἤπερ
ἀταραξίαν
καὶ
|
πίστιν |
βέβαιον,
καθάπερ
καὶ
ἐπὶ
τῶν |
[10, 63] |
πάθη
οὕτω
γὰρ
ἡ
βεβαιοτάτη
|
πίστις |
ἔσται
ὅτι
ἡ
ψυχὴ
σῶμά |
[10, 32] |
τὸ
τὰ
ἐπαισθήματα
δ'
ὑφεστάναι
|
πιστοῦται |
τὴν
τῶν
αἰσθήσεων
ἀλήθειαν.
Ὑφέστηκε |
[10, 154] |
μετ'
ἀλλήλων
ἥδιστα
τὸ
βεβαιότατον
|
πίστωμα |
ἔχοντες,
καὶ
πληρεστάτην
οἰκειότητα
ἀπολαβόντες |
[10, 104] |
καὶ
οὐ
δυναμένης
εἰς
τὰ
|
πλάγια |
διαρρυῆναι
διὰ
τὴν
πέριξ
τοῦ |
[10, 61] |
ἄνω
οὔθ'
ἡ
εἰς
τὸ
|
πλάγιον |
διὰ
τῶν
κρούσεων
φορά,
οὔθ' |
[10, 104] |
καὶ
τὸ
νέφος
εἰς
τὸ
|
πλάγιον |
ὠθοῦντος
τοῦ
ἐκτὸς
πνεύματος·
καὶ |
[10, 112] |
φαινομένοις
συλλογίζεσθαι.
Τινὰ
τῶν
ἄστρων
|
πλανᾶσθαι, |
εἰ
οὕτω
ταῖς
κινήσεσι
χρώμενα |
[10, 117] |
τὴν
ἐναντίαν
λαμβάνειν
διάθεσιν
μηδὲ
|
πλάττειν |
ἑκόντα·
πάθεσι
μᾶλλον
συσχεθήσεσθαι·
οὐκ |
[10, 8] |
καὶ
πόρνην·
Τούς
τε
περὶ
|
Πλάτωνα |
Διονυσοκόλακας
καὶ
αὐτὸν
Πλάτωνα
χρυσοῦν, |
[10, 25] |
δύο,
Περὶ
τῶν
μαθημάτων,
Πρὸς
|
Πλάτωνα, |
Πρὸς
Ἀριστοτέλην.
Ἐτελεύτα
δὲ
παραλύσει, |
[10, 8] |
περὶ
Πλάτωνα
Διονυσοκόλακας
καὶ
αὐτὸν
|
Πλάτωνα |
χρυσοῦν,
καὶ
Ἀριστοτέλη
ἄσωτον,
ὃν> |
[10, 14] |
αὐτόν,
ἀλλὰ
καὶ
Παμφίλου
τοῦ
|
Πλατωνικοῦ |
ἐν
Σάμῳ.
Ἄρξασθαί
τε
φιλοσοφεῖν |
[10, 14] |
Γαμηλιῶνος
ἑβδόμῃ,
ἔτεσιν
ὕστερον
τῆς
|
Πλάτωνος |
τελευτῆς
ἑπτά.
~Ὑπάρχοντα
δ'
αὐτὸν |
[10, 129] |
ὅτε
πολλὰς
ἡδονὰς
ὑπερβαίνομεν,
ὅταν
|
πλεῖον |
ἡμῖν
τὸ
δυσχερὲς
ἐκ
τούτων |
[10, 58] |
τὰ
μεγέθη
καταμετροῦντα,
τὰ
πλείω
|
πλεῖον |
καὶ
τὰ
ἐλάττω
ἔλαττον.
~Ταύτῃ |
[10, 126] |
δὲ
τὸ
σιτίον
οὐ
τὸ
|
πλεῖον |
πάντως
ἀλλὰ
τὸ
ἥδιστον
αἱρεῖται, |
[10, 104] |
~Καὶ
κατ'
ἄλλους
δὲ
τρόπους
|
πλείονας |
ἐνδέχεται
κεραυνοὺς
ἀποτελεῖσθαι·
μόνον
ὁ |
[10, 103] |
Κεραυνοὺς
ἐνδέχεται
γίνεσθαι
καὶ
κατὰ
|
πλείονας |
πνευμάτων
συλλογὰς
καὶ
κατείλησιν
ἰσχυράν |
[10, 112] |
θεωρεῖται.
Καὶ
κατ'
ἄλλους
δὲ
|
πλείονας |
τρόπους
τοῦτο
δυνατὸν
συντελεῖσθαι,
ἐάν |
[10, 103] |
καθὰ
καὶ
βροντὴν
ἐνδέχεται
γίνεσθαι,
|
πλείονος |
γενομένου
καὶ
πνευματωθέντος
ἰσχυρότερον
καὶ |
[10, 114] |
τὸ
περιφέρεσθαι
τὰ
μὲν
διὰ
|
πλείονος |
τόπου,
τὰ
δὲ
δι'
ἐλάττονος, |
[10, 89] |
ἢ
μετακοσμίου
ἢ
καὶ
ἀπὸ
|
πλειόνων |
κατὰ
μικρὸν
προσθέσεις
τε
καὶ |
[10, 108] |
ὁμοίως
καὶ
παρ'
ἡμῖν
ἐπὶ
|
πλειόνων |
τοιαῦτά
τινα
συντελούμενα
θεωρεῖται.
~Καὶ |
[10, 99] |
καὶ
κατ'
ἄλλους
δὲ
τρόπους
|
πλείους |
αἱ
τῶν
τοιούτων
συστάσεις
οὐκ |
[10, 79] |
κυριωτάτων
οἰκονομίαν.
Διὸ
δὴ
κἂν
|
πλείους |
αἰτίας
εὑρίσκωμεν
τροπῶν
καὶ
δύσεων |
[10, 79] |
προσῄδεισαν
ταῦτα·
τάχα
δὲ
καὶ
|
πλείους, |
ὅταν
τὸ
θάμβος
ἐκ
τῆς |
[10, 47] |
τὸ
φερόμενον
σῶμα
ἐπὶ
τοὺς
|
πλείους |
τόπους
ἀφικνεῖταιἀδιανόητον
γάρ-
καὶ
τοῦτο |
[10, 101] |
ἀστραπαὶ
δ'
ὡσαύτως
γίνονται
κατὰ
|
πλείους |
τρόπους·
καὶ
γὰρ
κατὰ
παράτριψιν |
[10, 102] |
ἀποτελουσῶν.
Καὶ
κατ'
ἄλλους
δὲ
|
πλείους |
τρόπους
ῥᾳδίως
ἔσται
καθορᾶν
ἐχόμενον |
[10, 106] |
ἀποτελεῖσθαι.
~Καὶ
κατ'
ἄλλους
δὲ
|
πλείους |
τρόπους
τὰς
κινήσεις
ταύτας
τῆς |
[10, 7] |
ἄλλοις
τε
καὶ
Ναυσιφάνει
τὰ
|
πλεῖστα |
καὶ
αὐτῇ
λέξει
φάσκειν
οὕτως· |
[10, 7] |
βίβλοις
ταῖς
Περὶ
φύσεως
τὰ
|
πλεῖστα |
ταὐτὰ
λέγειν
καὶ
ἀντιγράφειν
ἐν |
[10, 83] |
τὰς
τοιαύτας
ἀναλύοντας
ἐπιβολάς,
τὰς
|
πλείστας |
τῶν
περιοδειῶν
ὑπὲρ
τῆς
ὅλης |
[10, 63] |
ἡ
ψυχὴ
τῆς
αἰσθήσεως
τὴν
|
πλείστην |
αἰτίαν
δεῖ
κατέχειν·
~οὐ
μὴν |
[10, 76] |
τῷ
λογισμῷ
ἑλομένους
κατὰ
τὴν
|
πλείστην |
αἰτίαν
οὕτως
ἑρμηνεῦσαι.
Καὶ
μὴν |
[10, 67] |
τὸ
ἀσώματον
λέγομεν
κατὰ
τὴν
|
πλείστην |
ὁμιλίαν
τοῦ
ὀνόματος
ἐπὶ
τοῦ |
[10, 70] |
ἀσώματα.
Ὥστε
δὴ
κατὰ
τὴν
|
πλείστην |
φορὰν
τούτῳ
τῷ
ὀνόματι
χρώμενοι |
[10, 144] |
δίκαιος
ἀταρακτότατος,
ὁ
δ'
ἄδικος
|
πλείστης |
ταραχῆς
γέμων.
Οὐκ
ἐπαύξεται
ἐν |
[10, 132] |
τὰς
δόξας
ἐξελαύνων
ἐξ
ὧν
|
πλεῖστος |
τὰς
ψυχὰς
καταλαμβάνει
θόρυβος.
Τούτων |
[10, 135] |
περὶ
τῶν
βιωτικῶν·
καὶ
ἐπὶ
|
πλείω |
διείλεκται
ἀλλαχόθι.
~Διαφέρεται
δὲ
πρὸς |
[10, 58] |
ἑαυτῶν
τὰ
μεγέθη
καταμετροῦντα,
τὰ
|
πλείω |
πλεῖον
καὶ
τὰ
ἐλάττω
ἔλαττον. |
[10, 43] |
κεκλειμέναι
ἢ
στεγαζόμεναι
παρὰ
τῶν
|
πλεκτικῶν. |
~Ἥ
τε
γὰρ
τοῦ
κενοῦ |
[10, 140] |
Αἱ
δὲ
πολυχρόνιοι
τῶν
ἀρρωστιῶν
|
πλεονάζον |
ἔχουσι
τὸ
ἡδόμενον
ἐν
τῇ |
[10, 86] |
οὐχ
ὑπάρχει,
ἀλλὰ
ταῦτά
γε
|
πλεοναχὴν |
ἔχει
καὶ
τῆς
γενέσεως
αἰτίαν |
[10, 87] |
γίνεται
ἀσείστως
κατὰ
πάντων
κατὰ
|
πλεοναχὸν |
τρόπον
ἐκκαθαιρομένων,
συμφώνως
τοῖς
φαινομένοις, |
[10, 95] |
μετεώροις
φαινομένων,
ἐάν
τις
τοῦ
|
πλεοναχοῦ |
τρόπου
ἀεὶ
μνήμην
ἔχῃ
καὶ |
[10, 87] |
μετεώροις
φαινόμενα·
ταῦτα
γὰρ
ἐνδέχεται
|
πλεοναχῶς |
γενέσθαι.
~Τὸ
μέντοι
φάντασμα
ἑκάστου |
[10, 100] |
ὅλον
καὶ
τοῦτο
τὸ
μέρος
|
πλεοναχῶς |
γίνεσθαι
λέγειν
ἐκκαλεῖται
τὰ
φαινόμενα. |
[10, 80] |
ὁμοίως
ἀταρακτῆσαι}
αὐτὸ
τὸ
ὅτι
|
πλεοναχῶς |
γίνεται
γνωρίζοντες,
ὥσπερ
κἂν
ὅτι |
[10, 78] |
ἀκρίβειαν.
Ἔτι
τε
οὐ
τὸ
|
πλεοναχῶς |
ἐν
τοῖς
τοιούτοις
εἶναι
καὶ |
[10, 80] |
ἢ
γινόμενον
γνωριζόντων
οὔτε
τὸ
|
πλεοναχῶς |
συμβαῖνον,
τὴν
ἐκ
τῶν
ἀποστημάτων |
[10, 88] |
ἀντιμαρτυρεῖται
τοῖς
παρ'
ἡμῖν
γινομένοις
|
πλεοναχῶς |
συντελεῖσθαι.
Κόσμος
ἐστὶ
περιοχή
τις |
[10, 113] |
δὲ
μίαν
αἰτίαν
τούτων
ἀποδιδόναι,
|
πλεοναχῶς |
τῶν
φαινομένων
ἐκκαλουμένων,
μανικὸν
καὶ |
[10, 8] |
μοι
λοιδορεῖσθαι
καὶ
ἀποκαλεῖν
διδάσκαλον.
|
Πλεύμονά |
τε
αὐτὸν
ἐκάλει
καὶ
ἀγράμματον |
[10, 103] |
ἐνίων
ἐξ
ἀποστήματος
θεωρουμένων
καὶ
|
πληγάς |
τινας
ποιουμένων.
Κεραυνοὺς
ἐνδέχεται
γίνεσθαι |
[10, 53] |
ἐκείνης,
ἀλλ'
εὐθὺς
τὴν
γινομένην
|
πληγὴν |
ἐν
ἡμῖν,
ὅταν
φωνὴν
ἀφίωμεν, |
[10, 121] |
ὥστ'
ὀχλαγωγῆσαι·
καὶ
ἀναγνώσεσθαι
ἐν
|
πλήθει, |
ἀλλ'
οὐχ
ἑκόντα·
δογματιεῖν
τε |
[10, 26] |
πολυγραφώτατος
ὁ
Ἐπίκουρος,
πάντας
ὑπερβαλλόμενος
|
πλήθει |
βιβλίων·
κύλινδροι
μὲν
γὰρ
πρὸς |
[10, 41] |
πεπερασμένον.
Καὶ
μὴν
καὶ
τῷ
|
πλήθει |
τῶν
σωμάτων
ἄπειρόν
ἐστι
τὸ |
[10, 65] |
ἐστι
τὸ
συντεῖνον
τῶν
ἀτόμων
|
πλῆθος |
εἰς
τὴν
τῆς
ψυχῆς
φύσιν. |
[10, 89] |
τοιοῦτοι
κόσμοι
εἰσὶν
ἄπειροι
τὸ
|
πλῆθος |
ἔστι
καταλαβεῖν,
καὶ
ὅτι
καὶ |
[10, 9] |
οἵ
τε
φίλοι
τοσοῦτοι
τὸ
|
πλῆθος |
ὡς
μηδ'
ἂν
πόλεσιν
ὅλαις |
[10, 22] |
ἔγνω,
οὐκ
ἀπέστη
ἀπ'
αὐτοῦ
|
πλὴν |
ἓξ
μηνῶν
εἰς
τὴν
οἰκείαν, |
[10, 9] |
ταῖς
δογματικαῖς
αὐτοῦ
σειρῆσι
προσκατασχεθέντες,
|
πλὴν |
Μητροδώρου
τοῦ
Στρατονικέως
πρὸς
Καρνεάδην |
[10, 54] |
μηδεμίαν
ποιότητα
τῶν
φαινομένων
προσφέρεσθαι
|
πλὴν |
σχήματος
καὶ
βάρους
καὶ
μεγέθους |
[10, 44] |
τινα
περὶ
τὰς
ἀτόμους
εἶναι
|
πλὴν |
σχήματος
καὶ
μεγέθους
καὶ
βάρους· |
[10, 67] |
οὐκ
ἔστι
νοῆσαι
τὸ
ἀσώματον
|
πλὴν |
τοῦ
κενοῦ.
Τὸ
δὲ
κενὸν |
[10, 61] |
ἰδίου
βάρους
πρὸς
τὴν
τοῦ
|
πλήξαντος |
δύναμιν.
~Ἀλλὰ
μὴν
καὶ
κατὰ |
[10, 154] |
τὸ
βεβαιότατον
πίστωμα
ἔχοντες,
καὶ
|
πληρεστάτην |
οἰκειότητα
ἀπολαβόντες
οὐκ
ὠδύραντο
ὡς |
[10, 41] |
ἐν
ταῖς
διαλύσεσι
τῶν
συγκρίσεων,
|
πλήρη |
τὴν
φύσιν
ὄντα,
οὐκ
ἔχοντα |
[10, 94] |
~Κένωσίς
τε
σελήνης
καὶ
πάλιν
|
πλήρωσις |
καὶ
κατὰ
στροφὴν
τοῦ
σώματος |
[10, 77] |
καὶ
φόβῳ
καὶ
προσδεήσει
τῶν
|
πλησίον |
ταῦτα
γίνεται)
μήτε
αὖ
πῦρ |
[10, 144] |
πολλῶν
ἀσφάλεια.
~Ὁ
τῆς
φύσεως
|
πλοῦτος |
καὶ
ὥρισται
καὶ
εὐπόριστός
ἐστιν· |
[10, 12] |
πολέμων·
τᾶς
φύσιος
δ'
ὁ
|
πλοῦτος |
ὅρον
τινὰ
βαιὸν
ἐπίσχει,
αἱ |
[10, 24] |
πορείας,
Περὶ
τῆς
μεταβολῆς,
Περὶ
|
πλούτου, |
Πρὸς
Δημόκριτον,
Περὶ
εὐγενείας.
Ἦν |
[10, 102] |
ἀποτελεστικὸν
σχηματισμόν,
ὕστερον
δὲ
τὸ
|
πνεῦμα |
ἀνειλούμενον
τὸν
βόμβον
ἀποτελεῖν
τοῦτον· |
[10, 102] |
διὰ
τὸ
ἅμα
τῷ
τὸ
|
πνεῦμα |
ἐμπίπτειν
ἐξωθεῖσθαι
τὸν
ἀστραπῆς
ἀποτελεστικὸν |
[10, 105] |
τῇ
γῇ
παρασκευάζει.
Καὶ
τὸ
|
πνεῦμα |
τοῦτο
ἢ
ἔξωθεν
ἐμπεριλαμβάνει
ἢ> |
[10, 106] |
ἀφθόνου
συλλογήν·
τὰ
δὲ
λοιπὰ
|
πνεύματα |
γίνεται
καὶ
ὀλίγων
πεσόντων
εἰς |
[10, 106] |
τῆς
γῆς
γίνεσθαι.
Τὰ
δὲ
|
πνεύματα |
συμβαίνει
γίνεσθαι
κατὰ
χρόνον
ἀλλοφυλίας |
[10, 63] |
τὸ
ἄθροισμα
παρεσπαρμένον,
προσεμφερέστατον
δὲ
|
πνεύματι |
θερμοῦ
τινα
κρᾶσιν
ἔχοντι
καὶ |
[10, 90] |
δινήσεις
λεπτομερῶν
τινων
φύσεων,
ἤτοι
|
πνευματικῶν |
ἢ
πυροειδῶν
ἢ
τὸ
συναμφότερον· |
[10, 104] |
τοὺς
κάτω
τόπους
στυλοειδῶς
ὑπὸ
|
πνεύματος |
ἀθρόου
ὠσθέντος
καὶ
διὰ
τοῦ |
[10, 105] |
ἀπογέννησις
κατὰ
τὴν
κίνησιν
τοῦ
|
πνεύματος |
γίνηται·
ἕως
δὲ
θαλάττης
δῖνοι |
[10, 115] |
τὴν
σύνοδον
γένηται·
καὶ
κατὰ
|
πνεύματος |
δὲ
συλλογὴν
ἐν
πυκνώμασί
τισιν |
[10, 104] |
πνεύματος·
καὶ
κατὰ
περίστασιν
δὲ
|
πνεύματος |
εἰς
κύκλον,
ἀέρος
τινὸς
ἐπισυνωθουμένου |
[10, 101] |
κίνησιν·
καὶ
κατὰ
τὴν
τοῦ
|
πνεύματος |
ἐκπύρωσιν
τὴν
γινομένην
διά
τε |
[10, 105] |
Σεισμοὺς
ἐνδέχεται
γίνεσθαι
καὶ
κατὰ
|
πνεύματος |
ἐν
τῇ
γῇ
ἀπόληψιν
καὶ |
[10, 100] |
Βροντὰς
ἐνδέχεται
γίνεσθαι
καὶ
κατὰ
|
πνεύματος |
ἐν
τοῖς
κοιλώμασι
τῶν
νεφῶν |
[10, 104] |
τὸ
πλάγιον
ὠθοῦντος
τοῦ
ἐκτὸς
|
πνεύματος· |
καὶ
κατὰ
περίστασιν
δὲ
πνεύματος |
[10, 104] |
ἀθρόου
ὠσθέντος
καὶ
διὰ
τοῦ
|
πνεύματος |
πολλοῦ
φερομένου,
ἅμα
καὶ
τὸ |
[10, 107] |
θλίψεις
ἐπιτηδείων
νεφῶν
ἀεὶ
ὑπὸ
|
πνεύματος |
σφοδράς,
εἶτα
τούτου
πῆξιν
ἐν |
[10, 53] |
τοιαύτην
ἔκθλιψιν
ὄγκων
τινῶν
ῥεύματος
|
πνευματώδους |
ἀποτελεστικῶν
ποιεῖσθαι,
ἢ
τὸ
πάθος |
[10, 106] |
κατὰ
πῆξιν
ἰσχυροτέραν,
πάντοθεν
δὲ
|
πνευματωδῶν |
περίστασίν
τινων
καὶ
καταμέρισιν·
καὶ |
[10, 107] |
περιισταμένων
εἴτε
ὑδατοειδῶν
τινων
εἴτε
|
πνευματωδῶν. |
Χιόνα
δ'
ἐνδέχεται
συντελεῖσθαι
καὶ |
[10, 103] |
ἐνδέχεται
γίνεσθαι,
πλείονος
γενομένου
καὶ
|
πνευματωθέντος |
ἰσχυρότερον
καὶ
ῥήξαντος
τὸ
νέφος |
[10, 104] |
ἐπισυνωθουμένου
ἄνωθεν·
καὶ
ῥύσεως
πολλῆς
|
πνευμάτων |
γενομένης
καὶ
οὐ
δυναμένης
εἰς |
[10, 102] |
κατὰ
ῥήξεις
δὲ
νεφῶν
ὑπὸ
|
πνευμάτων |
ἔκπτωσίν
τε
πυρὸς
ἀποτελεστικῶν
ἀτόμων |
[10, 101] |
τῆς
κινήσεως
νεφῶν
τε
καὶ
|
πνευμάτων |
καὶ
διεκπίπτοντος
διὰ
τῶν
νεφῶν· |
[10, 101] |
εἴθ'
ὑπ'
ἀλλήλων
εἴθ'
ὑπὸ
|
πνευμάτων· |
καὶ
κατ'
ἐμπερίληψιν
δὲ
τοῦ |
[10, 103] |
ἐνδέχεται
γίνεσθαι
καὶ
κατὰ
πλείονας
|
πνευμάτων |
συλλογὰς
καὶ
κατείλησιν
ἰσχυράν
τε |
[10, 99] |
συνίστασθαι
καὶ
παρὰ
πιλήσεις
ἀέρος
|
πνευμάτων |
συνώσει,
καὶ
παρὰ
περιπλοκὰς
ἀλληλούχων |
[10, 101] |
ἐκριπισμὸν
ἐκ
τῶν
νεφῶν
ὑπὸ
|
πνευμάτων |
τῶν
τοιούτων
σωμάτων
ἃ
τὴν |
[10, 60] |
ἂν
καὶ
μυριάκις
πρὸς
τοὺς
|
πόδας |
τῶν
ἐπάνω
τὸ
παρ'
ἡμῶν |
[10, 33] |
ἐφ'
ὃ
ἀναφέροντες
λέγομεν,
οἷον
|
Πόθεν |
ἴσμεν
εἰ
τοῦτό
ἐστιν
ἄνθρωπος; |
[10, 124] |
ἀλλὰ
τὸν
τῆς
ἀθανασίας
ἀφελομένη
|
πόθον. |
~Οὐθὲν
γάρ
ἐστιν
ἐν
τῷ |
[10, 109] |
δρόσων,
τοιούτων
τινῶν
πῆξίν
τινα
|
ποιὰν |
λαβόντων
διὰ
περίστασίν
τινα
ἀέρος |
[10, 44] |
κατὰ
τὴν
σύγκρουσιν
τὸν
ἀποπαλμὸν
|
ποιεῖ, |
ἐφ'
ὁπόσον
ἂν
ἡ
περιπλοκὴ |
[10, 71] |
αὐτὴ
ἡ
αἴσθησις
τὴν
ἰδιότητα
|
ποιεῖ, |
θεωρεῖται.
~Καὶ
μὴν
καὶ
τόδε |
[10, 124] |
πρὸς
ἡμᾶς
τὸν
θάνατον
ἀπολαυστὸν
|
ποιεῖ |
τὸ
τῆς
ζωῆς
θνητόν,
οὐκ |
[10, 131] |
ἀναγκαίας
τοῦ
βίου
χρήσεις
ἄοκνον
|
ποιεῖ |
τὸν
ἄνθρωπον
καὶ
τοῖς
πολυτελέσιν |
[10, 55] |
ταῦτα
τὰς
τῶν
συγκρίσεων
διαφορὰς
|
ποιεῖν, |
ἐπειδήπερ
ὑπολείπεσθαί
γέ
τινα
ἀναγκαῖον |
[10, 67] |
ματαιίζουσιν.
Οὐθὲν
γὰρ
ἂν
ἐδύνατο
|
ποιεῖν |
οὔτε
πάσχειν,
εἰ
ἦν
τοιαύτη· |
[10, 53] |
ὄγκων
τινῶν
ῥεύματος
πνευματώδους
ἀποτελεστικῶν
|
ποιεῖσθαι, |
ἢ
τὸ
πάθος
τὸ
ἀκουστικὸν |
[10, 44] |
ὑπέρεισιν
οὐχ
οἵα
τε
οὖσα
|
ποιεῖσθαι· |
ἥ
τε
στερεότης
ἡ
ὑπάρχουσα |
[10, 83] |
περιοδειῶν
ὑπὲρ
τῆς
ὅλης
φύσεως
|
ποιεῖσθαι· |
ὅσοι
δὲ
μὴ
παντελῶς
αὐτῶν |
[10, 89] |
ὑποβληθέντα
θεμέλια
τὴν
προσδοχὴν
δύναται
|
ποιεῖσθαι. |
~Οὐ
γὰρ
ἀθροισμὸν
δεῖ
μόνον |
[10, 150] |
τῶν
ζῴων
μὴ
ἐδύνατο
συνθήκας
|
ποιεῖσθαι |
τὰς
ὑπὲρ
τοῦ
μὴ
βλάπτειν |
[10, 150] |
ἢ
μὴ
ἐβούλετο
τὰς
συνθήκας
|
ποιεῖσθαι |
τὰς
ὑπὲρ
τοῦ
μὴ
βλάπτειν |
[10, 20] |
ἐπιδέχεσθαι
δοκῇ
σκοπουμένοις
μεθ'
Ἑρμάρχου.
|
~Ποιείσθωσαν |
δὲ
μεθ'
αὑτῶν
καὶ
Ἕρμαρχον |
[10, 19] |
θυγατρὸς
τῆς
Μητροδώρου
τὴν
ἐπιμέλειαν
|
ποιείσθωσαν, |
καὶ
εἰς
ἡλικίαν
ἐλθοῦσαν
ἐκδότωσαν |
[10, 45] |
κόσμος
ἢ
ὑφ'
ὧν
ἂν
|
ποιηθείη, |
οὔτ'
εἰς
ἕνα
οὔτ'
εἰς |
[10, 121] |
τε
μουσικῆς
καὶ
ποιητικῆς
διαλέξασθαι·
|
ποιήματά |
τε
ἐνεργείᾳ
οὐκ
ἂν
ποιῆσαι. |
[10, 121] |
ποιήματά
τε
ἐνεργείᾳ
οὐκ
ἂν
|
ποιῆσαι. |
Οὐκ
εἶναί
τε
ἕτερον
ἑτέρου |
[10, 67] |
κενοῦ.
Τὸ
δὲ
κενὸν
οὔτε
|
ποιῆσαι |
οὔτε
παθεῖν
δύναται,
ἀλλὰ
κίνησιν |
[10, 39] |
εἰσελθὸν
εἰς
αὐτὸ
τὴν
μεταβολὴν
|
ποιήσαιτο. |
Ἀλλὰ
μὴν
καὶ
τοῦτο
καὶ |
[10, 5] |
τοὺς
ἔκπυστα
αὐτοῦ
τὰ
κρύφια
|
ποιήσαντας |
ἐγκωμιάζειν
καὶ
κολακεύειν
αὐτὸ
τοῦτο. |
[10, 109] |
τὰ
τῶν
χρωμάτων
τούτων
ἰδιώματα
|
ποιήσει |
εἴτε
πάντα
εἴτε
μονοειδῶς·
ἀφ' |
[10, 116] |
τῶν
κατὰ
μέρος
αἰτίας
συνορᾶν
|
ποιήσει. |
Οἱ
δὲ
ταῦτα
μὴ
καταγαπήσαντες |
[10, 83] |
γὰρ
καὶ
καθαρὰ
ἀφ'
ἑαυτοῦ
|
ποιήσει |
πολλὰ
τῶν
κατὰ
μέρος
ἐξακριβουμένων |
[10, 54] |
οὐκ
εἰς
τὸ
μὴ
ὂν
|
ποιήσεται |
οὐδ'
ἐκ
τοῦ
μὴ
ὄντος, |
[10, 36] |
δὲ>
τῇ
μνήμῃ
τὸ
τοσοῦτο
|
ποιητέον |
ἀφ'
οὗ
ἥ
τε
κυριωτάτη |
[10, 141] |
κακόν·
ἀλλὰ
τὰ
τινῶν
ἡδονῶν
|
ποιητικὰ |
πολλαπλασίους
ἐπιφέρει
τὰς
ὀχλήσεις
τῶν |
[10, 142] |
ἀλλήλων
αἱ
ἡδοναί.
Εἰ
τὰ
|
ποιητικὰ |
τῶν
περὶ
τοὺς
ἀσώτους
ἡδονῶν |
[10, 121] |
ἂν
περί
τε
μουσικῆς
καὶ
|
ποιητικῆς |
διαλέξασθαι·
ποιήματά
τε
ἐνεργείᾳ
οὐκ |
[10, 144] |
ἔνδειαν
ἀλγοῦν
ἐξαιρεθῇ,
ἀλλὰ
μόνον
|
ποικίλλεται. |
Τῆς
δὲ
διανοίας
τὸ
πέρας |
[10, 149] |
δὲ
οὐκ
ἀναγκαίας
δὲ
τὰς
|
ποικιλλούσας |
μόνον
τὴν
ἡδονήν,
μὴ
ὑπεξαιρουμένας |
[10, 80] |
οὐκ
ἔστιν
ἀταρακτῆσαι
καὶ
ἐν
|
ποίοις |
ὁμοίως
ἀταρακτῆσαι>
Ἂν
οὖν
οἰώμεθα |
[10, 80] |
ἐνδεχόμενον
αὐτὸ
γίνεσθαι
{καὶ
ἐν
|
ποίοις |
ὁμοίως
ἀταρακτῆσαι}
αὐτὸ
τὸ
ὅτι |
[10, 80] |
ἔτι
τε
ἀγνοούντων
καὶ
ἐν
|
ποίοις |
οὐκ
ἔστιν
ἀταρακτῆσαι
καὶ
ἐν |
[10, 99] |
μάχεται
τοῖς
φαινομένοις·
~ἐπὶ
δὲ
|
ποίοις |
παρὰ
τοῦτο
ἢ
τοῦτο
τὸ |
[10, 54] |
ἐξ
ἀνάγκης
σχήματος
συμφυῆ
ἐστι.
|
Ποιότης |
γὰρ
πᾶσα
μεταβάλλει·
αἱ
δὲ |
[10, 44] |
κενοῦ.
Φησὶ
δ'
ἐνδοτέρω
μηδὲ
|
ποιότητά |
τινα
περὶ
τὰς
ἀτόμους
εἶναι |
[10, 54] |
καὶ
τὰς
ἀτόμους
νομιστέον
μηδεμίαν
|
ποιότητα |
τῶν
φαινομένων
προσφέρεσθαι
πλὴν
σχήματος |
[10, 43] |
τυγχάνειν.
~Λέγει
δέ,
ἐπειδὴ
αἱ
|
ποιότητες |
μεταβάλλονται,
εἰ
μέλλει
τις
μὴ |
[10, 55] |
σχῆμα
ἐνυπάρχον
λαμβάνεται,
αἱ
δὲ
|
ποιότητες |
οὐκ
ἐνυπάρχουσαι
ἐν
τῷ
μεταβάλλοντι, |
[10, 56] |
χρήσιμόν
ἐστι
πρὸς
τὰς
τῶν
|
ποιοτήτων |
διαφοράς,
ἀφῖχθαί
τε
ἅμ'
ἔδει |
[10, 70] |
τούτῳ
τῷ
ὀνόματι
χρώμενοι
φανερὰ
|
ποιοῦμεν |
τὰ
συμπτώματα
οὔτε
τὴν
τοῦ |
[10, 107] |
καὶ
συμπαρακειμένων·
ἃ
οἱονεὶ
σύνωσιν
|
ποιούμενα |
χάλαζαν
ἀποτελεῖ,
ὃ
μάλιστα
γίνεται |
[10, 106] |
ἅμα
τήν
τε
σύνωσιν
αὐτῶν
|
ποιουμένην |
καὶ
τὴν
διάρρηξιν
πρὸς
τὸ |
[10, 148] |
προκαταστρέψεις
εἴτε
φυγὴν
εἴτε
δίωξιν
|
ποιούμενος |
εἰς
ἄλλο
τι,
οὐκ
ἔσονταί |
[10, 146] |
φῇς
αὐτῶν
διεψεῦσθαι
πρὸς
τί
|
ποιούμενος |
τὴν
ἀναγωγὴν
κρίνῃς.
~Εἴ
τιν' |
[10, 103] |
ἀποστήματος
θεωρουμένων
καὶ
πληγάς
τινας
|
ποιουμένων. |
Κεραυνοὺς
ἐνδέχεται
γίνεσθαι
καὶ
κατὰ |
[10, 122] |
μελλόντων.
Μελετᾶν
οὖν
χρὴ
τὰ
|
ποιοῦντα |
τὴν
εὐδαιμονίαν,
εἴ
περ
παρούσης |
[10, 151] |
Οὐκ
ἔστι
τὸν
λάθρᾳ
τι
|
ποιοῦντα |
ὧν
συνέθεντο
πρὸς
ἀλλήλους
εἰς |
[10, 83] |
περίοδον
τῶν
κυριωτάτων
πρὸς
γαληνισμὸν
|
ποιοῦνται. |
Καὶ
ἥδε
μέν
ἐστιν
αὐτῷ |
[10, 89] |
τε
καὶ
διαρθρώσεις
καὶ
μεταστάσεις
|
ποιούντων |
ἐπ'
ἄλλον
τόπον,
ἐὰν
οὕτω |
[10, 52] |
ἐπ'
ἐκείνου
ὡς
τὰ
πολλὰ
|
ποιοῦσαν, |
εἰ
δὲ
μή
γε
τὸ |
[10, 72] |
τῷ
ἰδιώματι
τούτῳκαὶ
γὰρ
τοῦτο
|
ποιοῦσί |
τινες-
ἀλλὰ
μόνον
ᾧ
συμπλέκομεν |
[10, 56] |
ἀναιρετέον,
ἵνα
μὴ
πάντα
ἀσθενῆ
|
ποιῶμεν |
κἀν
ταῖς
περιλήψεσι
τῶν
ἀθρόων |
[10, 12] |
κέρδος
ἄπληστοι
νεικέων
ἄρχετε
καὶ
|
πολέμων· |
τᾶς
φύσιος
δ'
ὁ
πλοῦτος |
[10, 9] |
τὸ
πλῆθος
ὡς
μηδ'
ἂν
|
πόλεσιν |
ὅλαις
μετρεῖσθαι
δύνασθαι·
οἵ
τε |
[10, 10] |
διάθεσις·
ὑπερβολῇ
γὰρ
ἐπιεικείας
οὐδὲ
|
πολιτείας |
ἥψατο.
Καὶ
χαλεπωτάτων
δὲ
καιρῶν |
[10, 119] |
Ἐπίκουρος
ἐν
τῷ
Συμποσίῳ.
Οὐδὲ
|
πολιτεύσεται, |
ὡς
ἐν
τῇ
πρώτῃ
Περὶ |
[10, 95] |
πολλὰ
μὲν
ἐξ
ἑαυτῶν
ἔχοντα,
|
πολλὰ |
δὲ
ἀφ'
ἑτέρων.
Καὶ
οὐθὲν |
[10, 75] |
μὴν
ὑποληπτέον
καὶ
τὴν
φύσιν
|
πολλὰ |
καὶ
παντοῖα
ὑπὸ
αὐτῶν
τῶν |
[10, 7] |
ἐκείνην
συνδιαγωγήν.
~Τόν
τε
Ἐπίκουρον
|
πολλὰ |
κατὰ
τὸν
λόγον
ἠγνοηκέναι
καὶ |
[10, 106] |
καὶ
ὀλίγων
πεσόντων
εἰς
τὰ
|
πολλὰ |
κοιλώματα,
διαδόσεως
τούτων
γινομένης.
Χάλαζα |
[10, 95] |
Καὶ
γὰρ
παρ'
ἡμῖν
θεωρεῖται
|
πολλὰ |
μὲν
ἐξ
ἑαυτῶν
ἔχοντα,
πολλὰ |
[10, 52] |
τὴν
ἐπ'
ἐκείνου
ὡς
τὰ
|
πολλὰ |
ποιοῦσαν,
εἰ
δὲ
μή
γε |
[10, 130] |
ὅπως
ἐὰν
μὴ
ἔχωμεν
τὰ
|
πολλά, |
τοῖς
ὀλίγοις
χρώμεθα,
πεπεισμένοι
γνησίως |
[10, 83] |
καὶ
καθαρὰ
ἀφ'
ἑαυτοῦ
ποιήσει
|
πολλὰ |
τῶν
κατὰ
μέρος
ἐξακριβουμένων
κατὰ |
[10, 47] |
μηθὲν
ἀντικόπτειν
ἢ
ὀλίγα
ἀντικόπτειν,
|
πολλαῖς |
δὲ
καὶ
ἀπείροις
εὐθὺς
ἀντικόπτειν |
[10, 6] |
Πρὸς
Ἐπίκουρον.
~Καὶ
ἄλλαις
δὲ
|
πολλαῖς |
ἑταίραις
γράφειν,
καὶ
μάλιστα
Λεοντίῳ, |
[10, 33] |
νόησιν
ἐναποκειμένην,
τουτέστι
μνήμην
τοῦ
|
πολλάκις |
ἔξωθεν
φανέντος,
οἷον
τὸ
Τοιοῦτόν |
[10, 70] |
μὴν
καὶ
τοῖς
σώμασι
συμπίπτει
|
πολλάκις |
καὶ
οὐκ
ἀίδιον
παρακολουθεῖν
οὔτ' |
[10, 27] |
Χρύσιππος.
~Καὶ
διὰ
τοῦτο
καὶ
|
πολλάκις |
ταὐτὰ
γέγραφε
καὶ
τὸ
ἐπελθόν, |
[10, 141] |
ἀλλὰ
τὰ
τινῶν
ἡδονῶν
ποιητικὰ
|
πολλαπλασίους |
ἐπιφέρει
τὰς
ὀχλήσεις
τῶν
ἡδονῶν. |
[10, 129] |
δυσχερὲς
ἐκ
τούτων
ἕπηται·
καὶ
|
πολλὰς |
ἀλγηδόνας
ἡδονῶν
κρείττους
νομίζομεν,
ἐπειδὰν |
[10, 129] |
ἡδονὴν
αἱρούμεθα,
ἀλλ'
ἔστιν
ὅτε
|
πολλὰς |
ἡδονὰς
ὑπερβαίνομεν,
ὅταν
πλεῖον
ἡμῖν |
[10, 140] |
τὸ
ἡδόμενον
κατὰ
σάρκα
οὐ
|
πολλὰς |
ἡμέρας
συμμένει.
Αἱ
δὲ
πολυχρόνιοι |
[10, 63] |
ἔστι
δὲ
τὸ
τρίτον>
μέρος
|
πολλὴν |
παραλλαγὴν
εἰληφὸς
τῇ
λεπτομερείᾳ
καὶ |
[10, 104] |
τινὸς
ἐπισυνωθουμένου
ἄνωθεν·
καὶ
ῥύσεως
|
πολλῆς |
πνευμάτων
γενομένης
καὶ
οὐ
δυναμένης |
[10, 123] |
γνῶσις.
Οἵους
δ'
αὐτοὺς
οἱ>
|
πολλοὶ |
νομίζουσιν
οὐκ
εἰσίν·
οὐ
γὰρ |
[10, 134] |
τύχην
οὔτε
θεὸν
ὡς
οἱ
|
πολλοὶ |
νομίζουσιν
ὑπολαμβάνοντος
(οὐθὲν
γὰρ
ἀτάκτως |
[10, 125] |
δ'
οὐκέτι
εἰσίν.
Ἀλλ'
οἱ
|
πολλοὶ |
τὸν
θάνατον
ὁτὲ
μὲν
ὡς |
[10, 7] |
τὴν
σοφιστικήν,
καθάπερ
καὶ
ἄλλοι
|
πολλοὶ |
τῶν
ἀνδραπόδων.
~Καὶ
αὐτὸν
Ἐπίκουρον |
[10, 85] |
λοιπὰ
πάντα
συντελοῦμεν
ἅπερ
ἠξίωσας
|
πολλοῖς |
καὶ
ἄλλοις
ἐσόμενα
χρήσιμα
τὰ |
[10, 54] |
ὄντος,
ἀλλὰ
κατὰ
μεταθέσεις
ἐν
|
πολλοῖς, |
τινῶν
δὲ
καὶ
προσόδους
καὶ |
[10, 104] |
ὠσθέντος
καὶ
διὰ
τοῦ
πνεύματος
|
πολλοῦ |
φερομένου,
ἅμα
καὶ
τὸ
νέφος |
[10, 114] |
τοῖς
τερατεύεσθαί
τι
πρὸς
τοὺς
|
πολλοὺς |
βουλομένοις.
Οἱ
λεγόμενοι
ἀστέρες
ἐκπίπτειν |
[10, 22] |
μὲν
ὧδε.
Μαθητὰς
δὲ
ἔσχε
|
πολλοὺς |
μέν,
σφόδρα
δὲ
ἐλλογίμους
Μητρόδωρον |
[10, 91] |
μέγεθος
διὰ
τὸ
διάστημα
ἀπεβεβλήκει,
|
πολλῷ |
μᾶλλον
ἂν
τὴν
χρόαν.
Ἄλλο |
[10, 66] |
αὐτὴν
συγκεῖσθαι
λειοτάτων
καὶ
στρογγυλωτάτων,
|
πολλῷ |
τινι
διαφερουσῶν
τῶν
τοῦ
πυρός· |
[10, 143] |
τῆς
ἡσυχίας
καὶ
ἐκχωρήσεως
τῶν
|
πολλῶν |
ἀσφάλεια.
~Ὁ
τῆς
φύσεως
πλοῦτος |
[10, 123] |
ἀναιρῶν,
ἀλλ'
ὁ
τὰς
τῶν
|
πολλῶν |
δόξας
θεοῖς
προσάπτων.
~Οὐ
γὰρ |
[10, 7] |
τε
σῶμα
ἐλεεινῶς
διακεῖσθαι,
ὡς
|
πολλῶν |
ἐτῶν
μὴ
δύνασθαι
ἀπὸ
τοῦ |
[10, 123] |
δὲ
οὐχ
ὁ
τοὺς
τῶν
|
πολλῶν |
θεοὺς
ἀναιρῶν,
ἀλλ'
ὁ
τὰς |
[10, 105] |
κινήσεως
ἐκ
τῶν
πτώσεων
ἐδαφῶν
|
πολλῶν |
καὶ
πάλιν
ἀνταπόδοσιν,
ὅταν
πυκνώμασι |
[10, 124] |
ἀλλ'
ὑπολήψεις
ψευδεῖς
αἱ
τῶν
|
πολλῶν |
ὑπὲρ
θεῶν
ἀποφάσεις·
ἔνθεν
αἱ |
[10, 126] |
ζῆν
καὶ
τοῦ
καλῶς
ἀποθνῄσκειν.
|
πολὺ |
δὲ
χείρων
καὶ
ὁ
λέγων |
[10, 7] |
κατὰ
τὸν
λόγον
ἠγνοηκέναι
καὶ
|
πολὺ |
μᾶλλον
κατὰ
τὸν
βίον,
τό |
[10, 148] |
τὴν
τοῦ
ὅλου
βίου
μακαριότητα,
|
πολὺ |
μέγιστόν
ἐστιν
ἡ
τῆς
φιλίας |
[10, 103] |
τῷ
πίλησιν
γίνεσθαι
τὸ
μὲν
|
πολὺ |
πρὸς
ὄρος
τι
ὑψηλόν,
ἐν |
[10, 116] |
δὴ
πάντα,
Πυθόκλεις,
μνημόνευσον·
κατὰ
|
πολύ |
τε
γὰρ
τοῦ
μύθου
ἐκβήσῃ |
[10, 24] |
Δημόκριτον,
Περὶ
εὐγενείας.
Ἦν
καὶ
|
Πολύαινος |
Ἀθηνοδώρου
Λαμψακηνός,
ἐπιεικὴς
καὶ
φιλικός, |
[10, 18] |
Ποσειδεῶνος·
συντελείτωσαν
δὲ
καὶ
τὴν
|
Πολυαίνου |
τοῦ
Μεταγειτνιῶνος
καθάπερ
καὶ
ἡμεῖς. |
[10, 19] |
Ἐπικούρου
καὶ
τοῦ
υἱοῦ
τοῦ
|
Πολυαίνου, |
φιλοσοφούντων
αὐτῶν
καὶ
συζώντων
μεθ' |
[10, 26] |
Ἐζήλου
δὲ
αὐτὸν
Χρύσιππος
ἐν
|
πολυγραφίᾳ, |
καθά
φησι
Καρνεάδης
παράσιτον
αὐτὸν |
[10, 26] |
τε
ὁ
Σιδώνιος,
ἀκροατὴς
Ἀπολλοδώρου,
|
πολυγράφος |
ἀνήρ·
καὶ
Δημήτριος
ὁ
ἐπικληθεὶς |
[10, 26] |
Μάγνης·
τέταρτος
ὁπλομάχος.
Γέγονε
δὲ
|
πολυγραφώτατος |
ὁ
Ἐπίκουρος,
πάντας
ὑπερβαλλόμενος
πλήθει |
[10, 89] |
λέγομεν
μεταξὺ
κόσμων
διάστημα,
ἐν
|
πολυκένῳ |
τόπῳ
καὶ
οὐκ
ἐν
μεγάλῳ |
[10, 28] |
ἀρετῶν,
Περὶ
δώρων
καὶ
χάριτος,
|
Πολυμήδης, |
Τιμοκράτης
γʹ
Μητρόδωρος
εʹ
Ἀντίδωρος |
[10, 72] |
τὸ
ἐνάργημα,
καθ'
ὃ
τὸν
|
πολὺν |
ἢ
ὀλίγον
χρόνον
ἀναφωνοῦμεν,
συγγενικῶς |
[10, 48] |
καὶ
τάξιν
τῶν
ἀτόμων
ἐπὶ
|
πολὺν |
χρόνον,
εἰ
καὶ
ἐνίοτε
συγχεομένη |
[10, 129] |
ἐπειδὰν
μείζων
ἡμῖν
ἡδονὴ
παρακολουθῇ
|
πολὺν |
χρόνον
ὑπομείνασι
τὰς
ἀλγηδόνας.
Πᾶσα |
[10, 25] |
μὲν
ἐλλόγιμοι,
ὧν
ἦν
καὶ
|
Πολύστρατος |
ὁ
διαδεξάμενος
Ἕρμαρχον·
ὃν
διεδέξατο |
[10, 130] |
Οἵ
τε
λιτοὶ
χυλοὶ
ἴσην
|
πολυτελεῖ |
διαίτῃ
τὴν
ἡδονὴν
ἐπιφέρουσιν
ὅταν |
[10, 130] |
χρώμεθα,
πεπεισμένοι
γνησίως
ὅτι
ἥδιστα
|
πολυτελείας |
ἀπολαύουσιν
οἱ
ἥκιστα
ταύτης
δεόμενοι, |
[10, 131] |
ἐν
ταῖς
ἁπλαῖς
καὶ
οὐ
|
πολυτελέσι |
διαίταις
καὶ
ὑγιείας
ἐστὶ
συμπληρωτικὸν |
[10, 131] |
ποιεῖ
τὸν
ἄνθρωπον
καὶ
τοῖς
|
πολυτελέσιν |
ἐκ
διαλειμμάτων
προσερχομένους
κρεῖττον
ἡμᾶς |
[10, 11] |
φησί,
κυθριδίου,
ἵν'
ὅταν
βούλωμαι
|
πολυτελεύσασθαι |
δύνωμαι.
Τοιοῦτος
ἦν
ὁ
τὴν |
[10, 149] |
ὑπεξαιρουμένας
δὲ
τὸ
ἄλγημα,
ὡς
|
πολυτελῆ |
σιτία·
οὔτε
δὲ
φυσικὰς
οὔτ' |
[10, 132] |
καὶ
τῶν
ἄλλων
ὅσα
φέρει
|
πολυτελὴς |
τράπεζα
τὸν
ἡδὺν
γεννᾷ
βίον, |
[10, 8] |
τῆς
Ἑλλάδος·
καὶ
τοὺς
διαλεκτικοὺς
|
πολυφθόρους, |
Πύρρωνα
δ'
ἀμαθῆ
καὶ
ἀπαίδευτον. |
[10, 140] |
πολλὰς
ἡμέρας
συμμένει.
Αἱ
δὲ
|
πολυχρόνιοι |
τῶν
ἀρρωστιῶν
πλεονάζον
ἔχουσι
τὸ |
[10, 148] |
μηθὲν
αἰώνιον
εἶναι
δεινὸν
μηδὲ
|
πολυχρόνιον, |
καὶ
τὴν
ἐν
αὐτοῖς
τοῖς |
[10, 133] |
κακῶν
ὡς
ἢ
χρόνους
ἢ
|
πόνους |
ἔχει
βραχεῖς,
τὴν
δὲ
ὑπό |
[10, 137] |
τῇ
μὲν
εὐαρεστεῖσθαι,
τῷ
δὲ
|
πόνῳ |
προσκρούειν
φυσικῶς
καὶ
χωρὶς
λόγου. |
[10, 24] |
ἐννέα,
Περὶ
τῆς
ἐπὶ
σοφίαν
|
πορείας, |
Περὶ
τῆς
μεταβολῆς,
Περὶ
πλούτου, |
[10, 8] |
καὶ
ἀγράμματον
καὶ
ἀπατεῶνα
καὶ
|
πόρνην· |
Τούς
τε
περὶ
Πλάτωνα
Διονυσοκόλακας |
[10, 61] |
τὰ
μικρὰ
τῶν
μεγάλων,
πάντα
|
πόρον |
σύμμετρον
ἔχοντα,
ὅταν
μηθὲν
μηδὲ |
[10, 47] |
καὶ
τάχη
ἀνυπέρβλητα
ἔχει,
πάντα
|
πόρον |
σύμμετρον
ἔχοντα
πρὸς
τῷ
τῷ> |
[10, 33] |
πρότερον
ἐγνώκειμεν
αὐτό·
οἷον
Τὸ
|
πόρρω |
ἑστὼς
ἵππος
ἐστὶν
ἢ
βοῦς· |
[10, 45] |
ὡς
ἄρτι
ἀπεδείχθη,
φέρονται
καὶ
|
πορρωτάτω. |
Οὐ
γὰρ
κατανήλωνται
αἱ
τοιαῦται |
[10, 111] |
ῥεύματος
ἢ
τῆς
θερμασίας
ἐπιτηδείων
|
πόρων |
ἐπιλαμβανομένης
εἰς
τὸ
τοῦτο
ἀπεργάσασθαι. |
[10, 107] |
ἐκχεομένου
ἐκ
τῶν
νεφῶν
διὰ
|
πόρων |
συμμετρίας
καὶ
θλίψεις
ἐπιτηδείων
νεφῶν |
[10, 109] |
συνελασθέντα
πῆξιν
τῷ
ὕδατι
παρεσκεύασε,
|
ποσὰ |
τῶν
περιφερῶν
ἐκθλίψαντα.
Ἶρις
γίνεται |
[10, 80] |
μακάριον
ἡμῶν
συντείνει.
Ὥστε
παραθεωροῦντας
|
ποσαχῶς |
παρ'
ἡμῖν
τὸ
ὅμοιον
γίνεται, |
[10, 18] |
τὴν
τῶν
ἀδελφῶν
ἡμέραν
τοῦ
|
Ποσειδεῶνος· |
συντελείτωσαν
δὲ
καὶ
τὴν
Πολυαίνου |
[10, 4] |
συντάξας.
~Ἀλλὰ
καὶ
οἱ
περὶ
|
Ποσειδώνιον |
τὸν
Στωικὸν
καὶ
Νικόλαος
καὶ |
[10, 95] |
καὶ
κατ'
ἐπιπροσθέτησιν,
καὶ
ὅσοι
|
ποτ' |
ἂν
τρόποι
θεωροῖντο
τὸ
σύμφωνον |
[10, 16] |
Φιλοκράτους
Βατῆθεν
καὶ
Τιμοκράτει
Δημητρίου
|
Ποταμίῳ |
κατὰ
τὴν
ἐν
τῷ
Μητρῴῳ |
[10, 150] |
ἀλλήλων
συστροφαῖς
καθ'
ὁπηλίκους
δή
|
ποτε |
ἀεὶ
τόπους
συνθήκη
τις
ὑπὲρ |
[10, 151] |
ἴδιον
χώρας
καὶ
ὅσων
δή
|
ποτε |
αἰτίων
οὐ
πᾶσι
συνέπεται
τὸ |
[10, 119] |
Περὶ
φύσεως.
Κατὰ
περίστασιν
δέ
|
ποτε |
βίου
γαμήσειν.
Καὶ
διατραπήσεσθαί
τινας. |
[10, 142] |
μέρη
τῆς
φύσεως,
οὐκ
ἄν
|
ποτε |
διέφερον
ἀλλήλων
αἱ
ἡδοναί.
Εἰ |
[10, 142] |
τῶν
ἐπιθυμιῶν
ἐδίδασκεν,
οὐκ
ἄν
|
ποτε |
εἴχομεν
ὅ
τι
μεμψαίμεθα
αὐτοῖς |
[10, 65] |
τὴν
αἴσθησιν
ἐκείνου
ἀπηλλαγμένου,
ὅσον
|
ποτέ |
ἐστι
τὸ
συντεῖνον
τῶν
ἀτόμων |
[10, 33] |
δεῖ
γὰρ
κατὰ
πρόληψιν
ἐγνωκέναι
|
ποτὲ |
ἵππου
καὶ
βοὸς
μορφήν·
οὐδ' |
[10, 75] |
καὶ
τῶν
φαντασμάτων,
ὡς
ἄν
|
ποτε |
καὶ
ἡ
παρὰ
τοὺς
τόπους |
[10, 53] |
καὶ
τὴν
ἀκοὴν
οὐκ
ἄν
|
ποτε |
οὐθὲν
πάθος
ἐργάσασθαι,
εἰ
μὴ |
[10, 142] |
καὶ
αἱ
περὶ
θανάτου,
μή
|
ποτε |
πρὸς
ἡμᾶς
ᾖ
τι,
ἔτι |
[10, 121] |
ὅμοιον
ἔσεσθαι·
καὶ
ὑπὲρ
φίλου
|
ποτὲ |
τεθνήξεσθαι.
{Τὸ
ἑξῆς}
δοκεῖ
δ' |
[10, 140] |
βασιλείας}
ἀγαθόν,
ἐξ
ὧν
ἄν
|
ποτε |
τοῦτο
οἷός
τ'
ᾖ
παρασκευάζεσθαι. |
[10, 17] |
αὐτῶν
κληρονόμοις,
ἐν
ᾧ
ἄν
|
ποτε |
τρόπῳ
ἀσφαλέστατον
ᾖ,
ὅπως
ἂν |
[10, 51] |
τῶν
λοιπῶν
κριτηρίων
οὐκ
ἄν
|
ποτε |
ὑπῆρχε
τοῖς
οὖσί
τε
καὶ |
[10, 57] |
ὄγκοι·
καὶ
οὗτοι
ὁπηλίκοι
ἄν
|
ποτε |
ὦσιν,
ἄπειρον
ἂν
ἦν
καὶ |
[10, 132] |
ταράττεσθαι
κατὰ
ψυχήν.
~οὐ
γὰρ
|
πότοι |
καὶ
κῶμοι
συνείροντες
οὐδ'
ἀπολαύσεις |
[10, 149] |
Ἐπίκουρος
τὰς
ἀλγηδόνος
ἀπολυούσας,
ὡς
|
ποτὸν |
ἐπὶ
δίψους·
φυσικὰς
δὲ
οὐκ |
[10, 11] |
δὲ
πᾶν
ὕδωρ
ἦν
αὐτοῖς
|
ποτόν. |
Τόν
τ'
Ἐπίκουρον
μὴ
ἀξιοῦν |
[10, 152] |
συνταράττουσιν
ἀλλ'
ἁπλῶς
εἰς
τὰ
|
πράγματα |
βλέπουσιν.
~Ἔνθα
μὴ
καινῶν
γενομένων |
[10, 76] |
τινὰ
δὲ
καὶ
οὐ
συνορώμενα
|
πράγματα |
εἰσφέροντας
τοὺς
συνειδότας
παρεγγυῆσαί
τινας |
[10, 36] |
τε
κυριωτάτη
ἐπιβολὴ
ἐπὶ
τὰ
|
πράγματα |
ἔσται
καὶ
δὴ
καὶ
τὸ |
[10, 139] |
μακάριον
καὶ
ἄφθαρτον
οὔτε
αὐτὸ
|
πράγματα |
ἔχει
οὔτεἄλλῳ
παρέχει,
ὥστε
οὔτε |
[10, 39] |
ὄν,
πάντα
ἂν
ἀπωλώλει
τὰ
|
πράγματα, |
οὐκ
ὄντων
εἰς
ἃ
διελύετο. |
[10, 145] |
ἐξαγωγὴν
ἐκ
τοῦ
ζῆν
τὰ
|
πράγματα |
παρεσκεύαζεν,
ὡς
ἐλλείπουσά
τι
τοῦ |
[10, 77] |
μετὰ
ἀφθαρσίας
~(οὐ
γὰρ
συμφωνοῦσιν
|
πραγματεῖαι |
καὶ
φροντίδες
καὶ
ὀργαὶ
καὶ |
[10, 30] |
οὖν
κανονικὸν
ἐφόδους
ἐπὶ
τὴν
|
πραγματείαν |
ἔχει,
καὶ
ἔστιν
ἐν
ἑνὶ |
[10, 83] |
μέρος
ἐξακριβουμένων
κατὰ
τὴν
ὅλην
|
πραγματείαν |
ἡμῖν,
καὶ
αὐτὰ
ταῦτα
ἐν |
[10, 35] |
βίβλους
διαθρεῖν
ἐπιτομὴν
τῆς
ὅλης
|
πραγματείας |
εἰς
τὸ
κατασχεῖν
τῶν
ὁλοσχερωτάτων |
[10, 35] |
ἐπιβλέψει
τὸν
τύπον
τῆς
ὅλης
|
πραγματείας |
τὸν
κατεστοιχειωμένον
δεῖ
μνημονεύειν·
τῆς |
[10, 53] |
ὄγκοι
τινὲς
ἦσαν
ἀπὸ
τοῦ
|
πράγματος |
ἀποφερόμενοι
σύμμετροι
πρὸς
τὸ
τοῦτο |
[10, 146] |
παντελῆ
καθιστάν·
ὥστε
οὐδὲν
προσδεῖται
|
πραγμάτων |
ἀγῶνας
κεκτημένων.
Τὸ
ὑφεστηκὸς
δεῖ |
[10, 153] |
μὴ
καινῶν
γενομένων
τῶν
περιεστώτων
|
πραγμάτων |
ἀνεφάνη
μὴ
ἁρμόττοντα
εἰς
τὴν |
[10, 75] |
καὶ
παντοῖα
ὑπὸ
αὐτῶν
τῶν
|
πραγμάτων |
διδαχθῆναί
τε
καὶ
ἀναγκασθῆναι·
τὸν |
[10, 13] |
δὲ
λέξει
κυρίᾳ
κατὰ
τῶν
|
πραγμάτων, |
ἣν
ὅτι
ἰδιωτάτη
ἐστίν,
Ἀριστοφάνης |
[10, 49] |
τινῶν
ἐπεισιόντων
ἡμῖν
ἀπὸ
τῶν
|
πραγμάτων |
ὁμοχρόων
τε
καὶ
ὁμοιομόρφων
κατὰ |
[10, 153] |
ἔνθα
δὲ
καινῶν
γενομένων
τῶν
|
πραγμάτων |
οὐκ
ἔτι
συνέφερε
τὰ
αὐτὰ |
[10, 34] |
εἶναι
τὰς
μὲν
περὶ
τῶν
|
πραγμάτων, |
τὰς
δὲ
περὶ
ψιλὴν
τὴν |
[10, 31] |
φυσικοὺς
χωρεῖν
κατὰ
τοὺς
τῶν
|
πραγμάτων |
φθόγγους.
Ἐν
τοίνυν
τῷ
Κανόνι |
[10, 148] |
ἔσονταί
σοι
τοῖς
λόγοις
αἱ
|
πράξεις |
ἀκόλουθοι.
Τῶν
ἐπιθυμιῶν
ὅσαι
μὴ |
[10, 81] |
ἔχειν
τούτοις
βουλήσεις
ἅμα
καὶ
|
πράξεις |
καὶ
αἰτίας,
καὶ
ἐν
τῷ |
[10, 135] |
εὐτυχεῖν·
βέλτιον
γὰρ
ἐν
ταῖς
|
πράξεσι |
τὸ
καλῶς
κριθὲν
μὴ>
ὀρθωθῆναι |
[10, 13] |
Χρονικοῖς
Ναυσιφάνους
ἀκοῦσαί
φησι
καὶ
|
Πραξιφάνους· |
αὐτὸς
δὲ
οὔ
φησιν,
ἀλλ' |
[10, 123] |
σοι
συνεχῶς
παρήγγελλον,
ταῦτα
καὶ
|
πρᾶττε |
καὶ
μελέτα,
στοιχεῖα
τοῦ
καλῶς |
[10, 14] |
ἐπιστολαῖς
ἀντὶ
τοῦ
Χαίρειν
Εὖ
|
πράττειν |
καὶ
Σπουδαίως
ζῆν.
Ἀρίστων
δέ |
[10, 154] |
καὶ
ἐξωρίσατο
ὅσα
τοῦτ'
ἐλυσιτέλει
|
πράττειν. |
Ὅσοι
τὴν
δύναμιν
ἔσχον
τοῦ |
[10, 134] |
ὑπολαμβάνοντος
(οὐθὲν
γὰρ
ἀτάκτως
θεῷ
|
πράττεται) |
οὔτε
ἀβέβαιον
αἰτίαν
(οὐκ>
οἴεται |
[10, 122] |
πάντα
ἔχομεν,
ἀπούσης
δὲ
πάντα
|
πράττομεν |
εἰς
τὸ
ταύτην
ἔχειν.
~Ἃ |
[10, 128] |
τέλος.
Τούτου
γὰρ
χάριν
πάντα
|
πράττομεν, |
ὅπως
μήτε
ἀλγῶμεν
μήτε
ταρβῶμεν· |
[10, 113] |
ἐκκαλουμένων,
μανικὸν
καὶ
οὐ
καθηκότως
|
πραττόμενον |
ὑπὸ
τῶν
τὴν
ματαίαν
ἀστρολογίαν |
[10, 148] |
πάντα
καιρὸν
ἐπανοίσεις
ἕκαστον
τῶν
|
πραττομένων |
ἐπὶ
τὸ
τέλος
τῆς
φύσεως, |
[10, 97] |
μακαριότητι·
ὡς
εἰ
τοῦτο
μὴ
|
πραχθήσεται, |
ἅπασα
ἡ
περὶ
τῶν
μετεώρων |
[10, 104] |
ἀκολουθῶν
περὶ
τῶν
ἀφανῶν
σημειῶται.
|
Πρηστῆρας |
ἐνδέχεται
γίνεσθαι
καὶ
κατὰ
κάθεσιν |
[10, 105] |
~Καὶ
ἕως
μὲν
γῆς
τοῦ
|
πρηστῆρος |
καθιεμένου
στρόβιλοι
γίνονται,
ὡς
ἂν |
[10, 10] |
Ἀπολλόδωρος·
ὃν
καὶ
ὀγδοήκοντα
μνῶν
|
πρίασθαι. |
~Διοκλῆς
δ'
ἐν
τῇ
τρίτῃ |
[10, 23] |
Μητροδώρῳ
φησί.
Φασὶ
δὲ
καὶ
|
πρὸ |
ἑπτὰ
ἐτῶν
αὐτοῦ
τελευτῆσαι
πεντηκοστὸν |
[10, 21] |
τῶν
ἀνθρωπίνων
περὶ
Ἕρμαρχον
γένηται
|
πρὸ |
τοῦ
τὰ
Μητροδώρου
παιδία
εἰς |
[10, 4] |
Ἀλλὰ
καὶ
τῶν
ἀδελφῶν
ἕνα
|
προαγωγεύειν, |
καὶ
Λεοντίῳ
συνεῖναι
τῇ
ἑταίρᾳ. |
[10, 23] |
ἐν
ταῖς
προειρημέναις
διαθήκαις,
ὡς
|
προαπεληλυθότος |
αὐτοῦ
δηλονότι,
ἐπισκήπτει
περὶ
τῆς |
[10, 35] |
περὶ
φύσεως
θεωρίας.
Καὶ
τοὺς
|
προβεβηκότας |
δὲ
ἱκανῶς
ἐν
τῇ
τῶν |
[10, 86] |
κατὰ
τὴν
τῶν
ἄλλων
φυσικῶν
|
προβλημάτων |
κάθαρσιν,
οἷον
ὅτι
τὸ
πᾶν |
[10, 28] |
Περὶ
παθῶν
δόξαι
πρὸς
Τιμοκράτην,
|
Προγνωστικόν, |
Προτρεπτικός,
Περὶ
εἰδώλων,
Περὶ
φαντασίας, |
[10, 20] |
οἰκειότητα
ἐνδεδειγμένοι
συγκαταγηράσκειν
μεθ'
ἡμῶν
|
προείλοντο |
ἐν
φιλοσοφίᾳ,
μηδενὸς
τῶν
ἀναγκαίων |
[10, 39] |
ἄδηλον
τῷ
λογισμῷ
τεκμαίρεσθαι,
ὥσπερ
|
προεῖπον |
τὸ
πρόσθεν.
~Εἰ
δὲ>
μὴ |
[10, 29] |
δὴ
ἀπὸ
τῆς
πρώτης,
ὀλίγα
|
προειπόντα |
περὶ
τῆς
διαιρέσεως
τῆς
κατ' |
[10, 92] |
ἑκατέρους
τοὺς
τόπους,
ὥστε
τὰ
|
προειρημένα |
ἀποτελεῖσθαι·
οὐδὲν
γὰρ
τῶν
φαινομένων |
[10, 23] |
καὶ
αὐτὸς
Ἐπίκουρος
ἐν
ταῖς
|
προειρημέναις |
διαθήκαις,
ὡς
προαπεληλυθότος
αὐτοῦ
δηλονότι, |
[10, 73] |
Μεγάλῃ
ἐπιτομῇ.
Ἐπί
τε
τοῖς
|
προειρημένοις |
τοὺς
κόσμους
δεῖ
καὶ
πᾶσαν |
[10, 92] |
γῆς
καὶ
πάλιν
ἐπιπροσθέτησιν
τὸ
|
προειρημένον |
δύναιτ'
ἂν
συντελεῖσθαι·
οὐδὲ
γάρ |
[10, 23] |
παίδων.
Ἔσχε
δὲ
καὶ
τὸν
|
προειρημένον |
εἰκαῖόν
τινα
ἀδελφὸν
τοῦ
Μητροδώρου |
[10, 10] |
αὐτῷ,
ὧν
ἦν
ἐνδοξότατος
ὁ
|
προειρημένος |
Μῦς·
καθόλου
τε
ἡ
πρὸς |
[10, 107] |
νέφεσιν
ὁμαλῆ
ἀραιότητα
ἔχουσι
τοιαύτη
|
πρόεσις |
ἐκ
τῶν
νεφῶν
γίνοιτο
ἂν |
[10, 96] |
μετεώρων
τὴν
τοιαύτην
ἴχνευσιν
οὐ
|
προετέον. |
Ἢν
γάρ
τις
ᾖ
μαχόμενος |
[10, 23] |
πάντα,
καθὰ
καὶ
Ἐπίκουρος
ἐν
|
προηγουμέναις |
γραφαῖς
μαρτυρεῖ
καὶ
ἐν
τῷ |
[10, 33] |
καὶ
ὁ
τύπος
αὐτοῦ
νοεῖται
|
προηγουμένων |
τῶν
αἰσθήσεων.
Παντὶ
οὖν
ὀνόματι |
[10, 120] |
τ'
ἀντιτάξεσθαι,
φίλον
τε
οὐδένα
|
προήσεσθαι. |
Εὐδοξίας
ἐπὶ
τοσοῦτον
προνοήσεσθαι,
ἐφ' |
[10, 53] |
νομίζειν
τὸν
ἀέρα
ὑπὸ
τῆς
|
προϊεμένης |
φωνῆς
ἢ
καὶ
τῶν
ὁμογενῶν |
[10, 20] |
ἡμῖν
ἕκαστα
γίνηται.
Τὴν
δὲ
|
προῖκα |
τῷ
θήλει
παιδίῳ,
ἐπειδὰν
εἰς |
[10, 12] |
τριπόδων.
Εἰσόμεθα
δὲ
καὶ
μᾶλλον
|
προϊόντες |
ἔκ
τε
τῶν
δογμάτων
ἔκ |
[10, 121] |
διὰ
τὰς
χρείας·
δεῖν
μέντοι
|
προκατάρχεσθαι |
(καὶ
γὰρ
τὴν
γῆν
σπείρομεν) |
[10, 148] |
τὸ
τέλος
τῆς
φύσεως,
ἀλλὰ
|
προκαταστρέψεις |
εἴτε
φυγὴν
εἴτε
δίωξιν
ποιούμενος |
[10, 154] |
πρὸς
ἔλεον
τὴν
τοῦ
τελευτήσαντος
|
προκαταστροφήν. |
|
[10, 72] |
τὰς
βλεπομένας
παρ'
ἡμῖν
αὐτοῖς
|
προλήψεις, |
ἀλλ'
αὐτὸ
τὸ
ἐνάργημα,
καθ' |
[10, 124] |
δόξας
θεοῖς
προσάπτων.
~Οὐ
γὰρ
|
προλήψεις |
εἰσὶν
ἀλλ'
ὑπολήψεις
ψευδεῖς
αἱ |
[10, 31] |
ἀληθείας
εἶναι
τὰς
αἰσθήσεις
καὶ
|
προλήψεις |
καὶ
τὰ
πάθη,
οἱ
δ' |
[10, 33] |
μαθόντες.
Ἐναργεῖς
οὖν
εἰσιν
αἱ
|
προλήψεις· |
καὶ
τὸ
δοξαστὸν
ἀπὸ
προτέρου |
[10, 33] |
ἢ
βοῦς·
δεῖ
γὰρ
κατὰ
|
πρόληψιν |
ἐγνωκέναι
ποτὲ
ἵππου
καὶ
βοὸς |
[10, 152] |
χρόνον
δέ
τινα
εἰς
τὴν
|
πρόληψιν |
ἐναρμόττῃ,
οὐδὲν
ἧττον
ἐκεῖνον
τὸν |
[10, 33] |
τῷ
ῥηθῆναι
ἄνθρωπος
εὐθὺς
κατὰ
|
πρόληψιν |
καὶ
ὁ
τύπος
αὐτοῦ
νοεῖται |
[10, 33] |
ὂν
οὐ
κινεῖ.
~Τὴν
δὲ
|
πρόληψιν |
λέγουσιν
οἱονεὶ
κατάληψιν
ἢ
δόξαν |
[10, 153] |
ἀνεφάνη
μὴ
ἁρμόττοντα
εἰς
τὴν
|
πρόληψιν |
τὰ
νομισθέντα
δίκαια
ἐπ'
αὐτῶν |
[10, 33] |
τι
μὴ
πρότερον
αὐτοῦ
κατὰ
|
πρόληψιν |
τὸν
τύπον
μαθόντες.
Ἐναργεῖς
οὖν |
[10, 120] |
οὐδένα
προήσεσθαι.
Εὐδοξίας
ἐπὶ
τοσοῦτον
|
προνοήσεσθαι, |
ἐφ'
ὅσον
μὴ
καταφρονήσεσθαι.
Μᾶλλον |
[10, 120] |
οὐ
πανηγυριεῖν
δέ·
καὶ
κτήσεως
|
προνοήσεσθαι |
καὶ
τοῦ
μέλλοντος.
Φιλαγρήσειν
τύχῃ |
[10, 109] |
γίνεται
κατὰ
πρόσλαμψιν
τοῦ
ἡλίου
|
πρὸς |
ἀέρα
ὑδατοειδῆ·
ἢ
κατὰ
σύμφυσιν |
[10, 108] |
Δρόσος
συντελεῖται
καὶ
κατὰ
σύνοδον
|
πρὸς |
ἄλληλα
ἐκ
τοῦ
ἀέρος
τῶν |
[10, 107] |
ἐκ
τῶν
νεφῶν
γίνοιτο
ἂν
|
πρὸς |
ἄλληλα
θλιβομένων
τῶν>
ὑδατοειδῶν
καὶ |
[10, 103] |
ᾧ
μάλιστα
κεραυνοὶ
πίπτουσιν
ἀεὶ
|
πρὸς |
ἄλληλα.
~Καὶ
κατ'
ἄλλους
δὲ |
[10, 151] |
λάθρᾳ
τι
ποιοῦντα
ὧν
συνέθεντο
|
πρὸς |
ἀλλήλους
εἰς
τὸ
μὴ
βλάπτειν |
[10, 52] |
διασπείρεται,
ἅμα
τινὰ
διασῴζοντος
συμπάθειαν
|
πρὸς |
ἀλλήλους
καὶ
ἑνότητα
ἰδιότροπον,
διατείνουσαν |
[10, 151] |
γάρ
τι
ἦν
ἐν
τῇ
|
πρὸς |
ἀλλήλους
κοινωνίᾳ·
κατὰ
δὲ
τὸ |
[10, 153] |
δίκαια,
ὅτε
συνέφερεν
εἰς
τὴν
|
πρὸς |
ἀλλήλους
κοινωνίαν
τῶν
συμπολιτευομένων·
ὕστερον |
[10, 152] |
δὲ
κατὰ
τὸ
συμφέρον
τῆς
|
πρὸς |
ἀλλήλους
κοινωνίας,
οὐκέτι
τοῦτο
τὴν |
[10, 152] |
συμφέρει
ἐν
ταῖς
χρείαις
τῆς
|
πρὸς |
ἀλλήλους
κοινωνίας
τῶν
νομισθέντων
εἶναι |
[10, 83] |
ἀκριβείας,
οἶμαι,
ἐὰν
μὴ
καὶ
|
πρὸς |
ἅπαντα
βαδίσῃ
τις
τῶν
κατὰ |
[10, 36] |
ἐπιβολαῖς
ὀξέως
δύνασθαι
χρῆσθαι,
ἑκάστων
|
πρὸς |
ἁπλᾶ
στοιχειώματα
καὶ
φωνὰς
συναγομένων. |
[10, 25] |
Περὶ
τῶν
μαθημάτων,
Πρὸς
Πλάτωνα,
|
Πρὸς |
Ἀριστοτέλην.
Ἐτελεύτα
δὲ
παραλύσει,
γενόμενος |
[10, 127] |
τοῦ
σώματος
ἀοχλησίαν,
αἱ
δὲ
|
πρὸς |
αὐτὸ
τὸ
ζῆν.
~Τούτων
γὰρ |
[10, 10] |
φίλους
διαδραμόντα.
Οἳ
καὶ
πανταχόθεν
|
πρὸς |
αὐτὸν
ἀφικνοῦντο
καὶ
συνεβίουν
αὐτῷ |
[10, 3] |
δ'
ὁ
Στωικὸς
δυσμενῶς
ἔχων
|
πρὸς |
αὐτὸν
πικρότατα
αὐτὸν
διαβέβληκεν,
ἐπιστολὰς |
[10, 83] |
ἅμα
νοήματι
περίοδον
τῶν
κυριωτάτων
|
πρὸς |
γαληνισμὸν
ποιοῦνται.
Καὶ
ἥδε
μέν |
[10, 5] |
ἐνέπλησας
ἀναγνόντας
σου
τὸ
ἐπιστόλιον·
|
πρὸς |
δὲ
Θεμίσταν
τὴν
Λεοντέως
γυναῖκα |
[10, 5] |
ὑμεῖς
καὶ
Θεμίστα
παρακαλῆτε,
ὠθεῖσθαι.
|
Πρὸς |
δὲ
Πυθοκλέα
ὡραῖον
ὄντα
Καθεδοῦμαι, |
[10, 56] |
γένοιτο
ὁρατὴ
ἄτομος
ἔστιν
ἐπινοῆσαι.
|
Πρὸς |
δὲ
τούτοις
οὐ
δεῖ
νομίζειν |
[10, 24] |
Περὶ
τῆς
μεταβολῆς,
Περὶ
πλούτου,
|
Πρὸς |
Δημόκριτον,
Περὶ
εὐγενείας.
Ἦν
καὶ |
[10, 49] |
ἢ
ὡνδήποτε
ῥευμάτων
ἀφ'
ἡμῶν
|
πρὸς |
ἐκεῖνα
παραγινομένων,
οὕτως
ὡς
τύπων |
[10, 154] |
οἰκειότητα
ἀπολαβόντες
οὐκ
ὠδύραντο
ὡς
|
πρὸς |
ἔλεον
τὴν
τοῦ
τελευτήσαντος
προκαταστροφήν. |
[10, 22] |
ἀξίως
τῆς
ἐκ
μειρακίου
παραστάσεως
|
πρὸς |
ἐμὲ
καὶ
φιλοσοφίαν
ἐπιμελοῦ
τῶν |
[10, 128] |
ἔχοντος
τοῦ
ζῴου
βαδίζειν
ὡς
|
πρὸς |
ἐνδέον
τι
καὶ
ζητεῖν
ἕτερον |
[10, 5] |
Θεόδωρος
ἐν
τῷ
τετάρτῳ
τῶν
|
Πρὸς |
Ἐπίκουρον.
~Καὶ
ἄλλαις
δὲ
πολλαῖς |
[10, 127] |
τῶν
δ'
ἀναγκαίων
αἱ
μὲν
|
πρὸς |
εὐδαιμονίαν
εἰσὶν
ἀναγκαῖαι,
αἱ
δὲ |
[10, 122] |
ὥραν
ὅμοιός
ἐστι
τῷ
λέγοντι
|
πρὸς |
εὐδαιμονίαν
ἢ
μὴ
παρεῖναι
τὴν |
[10, 13] |
φησιν,
ἀλλ'
ἑαυτοῦ,
ἐν
τῇ
|
πρὸς |
Εὐρύλοχον
ἐπιστολῇ.
Ἀλλ'
οὐδὲ
Λεύκιππόν |
[10, 96] |
Περὶ
φύσεως
ταὐτὰ
λέγει
καὶ
|
πρός, |
ἥλιον
ἐκλείπειν
σελήνης
ἐπισκοτούσης,
σελήνην |
[10, 48] |
τὰς
συμπαθείας
ἀπὸ
τῶν
ἔξωθεν
|
πρὸς |
ἡμᾶς
ἀνοίσει.
~Δεῖ
δὲ
καὶ |
[10, 124] |
δὲ
ἐν
τῷ
νομίζειν
μηθὲν
|
πρὸς |
ἡμᾶς
εἶναι
τὸν
θάνατον·
ἐπεὶ |
[10, 125] |
τῶν
κακῶν
ὁ
θάνατος
οὐθὲν
|
πρὸς |
ἡμᾶς,
ἐπειδή
περ
ὅταν
μὲν |
[10, 142] |
αἱ
περὶ
θανάτου,
μή
ποτε
|
πρὸς |
ἡμᾶς
ᾖ
τι,
ἔτι
τε |
[10, 56] |
ἀφῖχθαί
τε
ἅμ'
ἔδει
καὶ
|
πρὸς |
ἡμᾶς
ὁρατὰς
ἀτόμους·
ὃ
οὐ |
[10, 139] |
ἀναισθητεῖ·
τὸ
δ'
ἀναισθητοῦν
οὐδὲν
|
πρὸς |
ἡμᾶς.
Ὅρος
τοῦ
μεγέθους
τῶν |
[10, 91] |
λοιπῶν
ἄστρων
κατὰ
μὲν
τὸ
|
πρὸς |
ἡμᾶς
τηλικοῦτόν
ἐστιν
ἡλίκον
φαίνεται· |
[10, 102] |
ἅμα,
τῷ
τάχει
συντονωτέρῳ
κεχρῆσθαι
|
πρὸς |
ἡμᾶς
τὴν
ἀστραπήν,
~ὑστερεῖν
δὲ |
[10, 139] |
ἀποτετελεσμένων,
ἀνθρωποειδεῖς.
Ὁ
θάνατος
οὐδὲν
|
πρὸς |
ἡμᾶς·
τὸ
γὰρ
διαλυθὲν
ἀναισθητεῖ· |
[10, 124] |
γνῶσις
ὀρθὴ
τοῦ
μηθὲν
εἶναι
|
πρὸς |
ἡμᾶς
τὸν
θάνατον
ἀπολαυστὸν
ποιεῖ |
[10, 25] |
καὶ
ἡ
τούτου
γυνὴ
Θεμίστα,
|
πρὸς |
ἣν
καὶ
γέγραφεν
ὁ
Ἐπίκουρος· |
[10, 85] |
ὧν
ἐν
τῇ
Μικρᾷ
ἐπιτομῇ
|
πρὸς |
Ἡρόδοτον
ἀπεστείλαμεν.
Πρῶτον
μὲν
οὖν |
[10, 31] |
λέγει
δὲ
καὶ
ἐν
τῇ
|
πρὸς |
Ἡρόδοτον
ἐπιτομῇ
καὶ
ἐν
ταῖς |
[10, 29] |
μὲν
οὖν
πρώτην
ἐπιστολὴν
γράφει
|
πρὸς |
Ἡρόδοτον
ἥτις
ἐστὶ
περὶ
τῶν |
[10, 5] |
ἰσόθεόν
σου
εἴσοδον.
Καὶ
πάλιν
|
πρὸς |
Θεμίσταν
γράφων
νομίζει
αὐτῇ
παραινεῖν, |
[10, 28] |
βίων
δʹ
Περὶ
δικαιοπραγίας,
Νεοκλῆς
|
πρὸς |
Θεμίσταν,
Συμπόσιον,
Εὐρύλοχος
πρὸς
Μητρόδωρον, |
[10, 10] |
αὐτοῦ
φιλανθρωπία.
Τῆς
μὲν
γὰρ
|
πρὸς |
θεοὺς
ὁσιότητος
καὶ
πρὸς
πατρίδα |
[10, 22] |
ἐλευθέραν.
~Ἤδη
δὲ
τελευτῶν
γράφει
|
πρὸς |
Ἰδομενέα
τήνδε
ἐπιστολήν·
Τὴν
μακαρίαν |
[10, 9] |
προσκατασχεθέντες,
πλὴν
Μητροδώρου
τοῦ
Στρατονικέως
|
πρὸς |
Καρνεάδην
ἀποχωρήσαντος,
τάχα
βαρυνθέντος
ταῖς |
[10, 7] |
τράπεζαν,
ὡς
αὐτὸς
ἐν
τῇ
|
πρὸς |
Λεόντιον
ἐπιστολῇ
γράφει
καὶ
ἐν |
[10, 5] |
φησίν,
εἰμί,
ἐὰν
μὴ
ὑμεῖς
|
πρός |
με
ἀφίκησθε,
αὐτὸς
τρικύλιστος,
ὅπου |
[10, 5] |
τοῦτο.
Ἔν
τε
ταῖς
ἐπιστολαῖς
|
πρὸς |
μὲν
Λεόντιον
Παιὰν
ἄναξ,
φίλον |
[10, 29] |
περὶ
μεταρσίων·
τὴν
δὲ>
τρίτην
|
πρὸς |
Μενοικέα,
ἔστι
δ'
ἐν
αὐτῇ |
[10, 28] |
Νεοκλῆς
πρὸς
Θεμίσταν,
Συμπόσιον,
Εὐρύλοχος
|
πρὸς |
Μητρόδωρον,
Περὶ
τοῦ
ὁρᾶν,
Περὶ |
[10, 28] |
Ἀντίδωρος
βʹ
Περὶ
νόσων
δόξαι
|
πρὸς |
Μίθρην,
Καλλιστόλας,
Περὶ
βασιλείας,
Ἀναξιμένης, |
[10, 103] |
πίλησιν
γίνεσθαι
τὸ
μὲν
πολὺ
|
πρὸς |
ὄρος
τι
ὑψηλόν,
ἐν
ᾧ |
[10, 10] |
προειρημένος
Μῦς·
καθόλου
τε
ἡ
|
πρὸς |
πάντας
αὐτοῦ
φιλανθρωπία.
Τῆς
μὲν |
[10, 9] |
ἀνδρὶ
μάρτυρες
ἱκανοὶ
τῆς
ἀνυπερβλήτου
|
πρὸς |
πάντας
εὐγνωμοσύνης
ἥ
τε
πατρὶς |
[10, 10] |
γὰρ
πρὸς
θεοὺς
ὁσιότητος
καὶ
|
πρὸς |
πατρίδα
φιλίας
ἄλεκτος
ἡ
διάθεσις· |
[10, 25] |
καὶ
δύο,
Περὶ
τῶν
μαθημάτων,
|
Πρὸς |
Πλάτωνα,
Πρὸς
Ἀριστοτέλην.
Ἐτελεύτα
δὲ |
[10, 6] |
διὰ
μορφῆς.
Ἔν
τε
τῇ
|
πρὸς |
Πυθοκλέα
ἐπιστολῇ
γράφειν
Παιδείαν
δὲ |
[10, 29] |
τῶν
φυσικῶν·
τὴν
δὲ
δευτέραν
|
πρὸς |
Πυθοκλέα>
ἥτις
ἐστὶ
περὶ
μεταρσίων· |
[10, 135] |
καὶ
τὰ
τούτοις
συγγενῆ
μελέτα
|
πρὸς |
σεαυτὸν
ἡμέρας
καὶ
νυκτὸς
πρός |
[10, 59] |
γὰρ
κοινότης
ἡ
ὑπάρχουσα
αὐτοῖς
|
πρὸς |
τὰ
ἀμετάβολα
ἱκανὴ
τὸ
μέχρι |
[10, 109] |
λήψεται
οἵαν
θεωροῦμεν,
κατὰ
πρόσλαμψιν
|
πρὸς |
τὰ
μέρη.
~Τὸ
δὲ
τῆς |
[10, 131] |
καὶ
ὑγιείας
ἐστὶ
συμπληρωτικὸν
καὶ
|
πρὸς |
τὰς
ἀναγκαίας
τοῦ
βίου
χρήσεις |
[10, 56] |
μέγεθος
ὑπάρχειν
οὔτε
χρήσιμόν
ἐστι
|
πρὸς |
τὰς
τῶν
ποιοτήτων
διαφοράς,
ἀφῖχθαί |
[10, 97] |
λαμβανέσθω·
καὶ
ἡ
θεία
φύσις
|
πρὸς |
ταῦτα
μηδαμῇ
προσαγέσθω,
ἀλλ'
ἀλειτούργητος |
[10, 150] |
μὴ
βλάπτειν
ἄλληλα
μηδὲ
βλάπτεσθαι,
|
πρὸς |
ταῦτα
οὐθὲν
ἦν
δίκαιον
οὐδὲ |
[10, 23] |
παλλακήν.
Ἦν
δὲ
καὶ
ἀκατάπληκτος
|
πρός |
τε
τὰς
ὀχλήσεις
καὶ
τὸν |
[10, 135] |
πρὸς
σεαυτὸν
ἡμέρας
καὶ
νυκτὸς
|
πρός |
τε>
τὸν
ὅμοιον
σεαυτῷ,
καὶ |
[10, 10] |
ἡ
πρὸς
τοὺς
ἀδελφοὺς
εὐποιία
|
πρός |
τε
τοὺς
οἰκέτας
ἡμερότης,
ὡς |
[10, 48] |
καὶ
ἀπείροις
εὐθὺς
ἀντικόπτειν
τι.
|
~Πρός |
τε
τούτοις,
ὅτι
ἡ
γένεσις |
[10, 42] |
τὰ
ἄπειρα
σώματα
ὅπου
ἐνέστη.
|
Πρός |
τε
τούτοις
τὰ
ἄτομα
τῶν |
[10, 45] |
Ὥστε
οὐδὲν
τὸ
ἐμποδοστατῆσόν
ἐστι
|
πρὸς |
τὴν
ἀπειρίαν
τῶν
κόσμων.
~Καὶ |
[10, 78] |
μετέωρα
ταυτί,
καὶ
ὅσα
συγγενῆ
|
πρὸς |
τὴν
εἰς
τοῦτο
ἀκρίβειαν.
Ἔτι |
[10, 110] |
ἀπὸ
τοῦ
αὐτοῦ
ἀέρος
{προσφερομένου
|
πρὸς |
τὴν
σελήνην}
ἀποφερομένων
{ἀτόμων}
περιφέρειάν |
[10, 110] |
καὶ
{κατὰ}
πάντοθεν
ἀέρος
προσφερομένου
|
πρὸς |
τὴν
σελήνην
ἢ
τὰ
ἀπ' |
[10, 117] |
μᾶλλον
συσχεθήσεσθαι·
οὐκ
ἂν
ἐμποδίσαι
|
πρὸς |
τὴν
σοφίαν.
Οὐδὲ
μὴν
ἐκ |
[10, 61] |
ἢ
ἐκ
τοῦ
ἰδίου
βάρους
|
πρὸς |
τὴν
τοῦ
πλήξαντος
δύναμιν.
~Ἀλλὰ |
[10, 127] |
εὐδαιμονίαν
εἰσὶν
ἀναγκαῖαι,
αἱ
δὲ
|
πρὸς |
τὴν
τοῦ
σώματος
ἀοχλησίαν,
αἱ |
[10, 131] |
προσερχομένους
κρεῖττον
ἡμᾶς
διατίθησι
καὶ
|
πρὸς |
τὴν
τύχην
ἀφόβους
παρασκευάζει.
Ὅταν |
[10, 146] |
ἃς
ἂν
φῇς
αὐτῶν
διεψεῦσθαι
|
πρὸς |
τί
ποιούμενος
τὴν
ἀναγωγὴν
κρίνῃς. |
[10, 24] |
τοὺς
ἰατρούς,
τρία,
Περὶ
αἰσθήσεων,
|
Πρὸς |
Τιμοκράτην,
Περὶ
μεγαλοψυχίας,
Περὶ
τῆς |
[10, 28] |
Περὶ
εἱμαρμένης,
Περὶ
παθῶν
δόξαι
|
πρὸς |
Τιμοκράτην,
Προγνωστικόν,
Προτρεπτικός,
Περὶ
εἰδώλων, |
[10, 52] |
ἀλλήλους
καὶ
ἑνότητα
ἰδιότροπον,
διατείνουσαν
|
πρὸς |
τὸ
ἀποστεῖλαν
καὶ
τὴν
ἐπαίσθησιν |
[10, 80] |
χρείαν
ἀκρίβειαν
μὴ
ἀπειληφέναι
ὅση
|
πρὸς |
τὸ
ἀτάραχον
καὶ
μακάριον
ἡμῶν |
[10, 60] |
ἄνω
τε
εἶναι
καὶ
κάτω
|
πρὸς |
τὸ
αὐτό·
τοῦτο
γὰρ
ἀδύνατον |
[10, 106] |
αὐτῶν
ποιουμένην
καὶ
τὴν
διάρρηξιν
|
πρὸς |
τὸ
κατὰ
μέρη
συνίστασθαι
πηγνύμενα |
[10, 122] |
ἄωρος
οὐδείς
ἐστιν
οὔτε
πάρωρος
|
πρὸς |
τὸ
κατὰ
ψυχὴν
ὑγιαῖνον.
Ὁ |
[10, 79] |
ὅσα
συγγενῆ
τούτοις
μηθὲν
ἔτι
|
πρὸς |
τὸ
μακάριον
τῆς
γνώσεως
συντείνειν, |
[10, 134] |
ἀγαθὸν
ἢ
κακὸν
ἐκ
ταύτης
|
πρὸς |
τὸ
μακαρίως
ζῆν
ἀνθρώποις
δίδοσθαι, |
[10, 76] |
ἕκαστα
ἔθνη
τὰ
ἴδια
τεθῆναι
|
πρὸς |
τὸ
τὰς
δηλώσεις
ἧττον
ἀμφιβόλους |
[10, 53] |
ἀπὸ
τοῦ
πράγματος
ἀποφερόμενοι
σύμμετροι
|
πρὸς |
τὸ
τοῦτο
τὸ
αἰσθητήριον
κινεῖν, |
[10, 15] |
ἐπὶ
Πυθαράτου
ἔτη
βιώσαντα
δύο
|
πρὸς |
τοῖς
ἑβδομήκοντα.
Τήν
τε
σχολὴν |
[10, 14] |
τῆς
σχολῆς
ἐτῶν
ὄντα
δύο
|
πρὸς |
τοῖς
τριάκοντα.
Ἐγεννήθη
δέ,
φησὶν |
[10, 1] |
ὑπὸ
Περδίκκου
μετελθεῖν
εἰς
Κολοφῶνα
|
πρὸς |
τὸν
πατέρα·
~χρόνον
δέ
τινα |
[10, 10] |
τοὺς
γονέας
εὐχαριστία
καὶ
ἡ
|
πρὸς |
τοὺς
ἀδελφοὺς
εὐποιία
πρός
τε |
[10, 10] |
ἄλλης
τῶν
γνωρίμων.
~Ἥ
τε
|
πρὸς |
τοὺς
γονέας
εὐχαριστία
καὶ
ἡ |
[10, 24] |
μεγαλοψυχίας,
Περὶ
τῆς
Ἐπικούρου
ἀρρωστίας,
|
Πρὸς |
τοὺς
διαλεκτικούς,
Πρὸς
τοὺς
σοφιστάς, |
[10, 7] |
ἐπιστολῇ
γράφει
καὶ
ἐν
ταῖς
|
πρὸς |
τοὺς
ἐν
Μυτιλήνῃ
φιλοσόφους.
Συνεῖναί |
[10, 136] |
Περὶ
βίων
καὶ
ἐν
τῇ
|
πρὸς |
τοὺς
ἐν
Μυτιλήνῃ
φίλους
ἐπιστολῇ. |
[10, 125] |
ἡμεῖς
οὐκ
ἐσμέν.
Οὔτε
οὖν
|
πρὸς |
τοὺς
ζῶντάς
ἐστιν
οὔτε
πρὸς |
[10, 24] |
δέ
ἐστι
τοῦ
Μητροδώρου
τάδε·
|
Πρὸς |
τοὺς
ἰατρούς,
τρία,
Περὶ
αἰσθήσεων, |
[10, 137] |
κατὰ
κίνησιν
ἐνεργείᾳ
βλέπονται.
~Ἔτι
|
πρὸς |
τοὺς
Κυρηναϊκούς·
οἱ
μὲν
γὰρ |
[10, 136] |
πλείω
διείλεκται
ἀλλαχόθι.
~Διαφέρεται
δὲ
|
πρὸς |
τοὺς
Κυρηναϊκοὺς
περὶ
τῆς
ἡδονῆς· |
[10, 83] |
κατὰ
μέρος
ἀκριβωμάτων,
ἀσύμβλητον
αὐτὸν
|
πρὸς |
τοὺς
λοιποὺς
ἀνθρώπους
ἁδρότητα
λήψεσθαι. |
[10, 27] |
Ἐπιτομὴ
τῶν
πρὸς
τοὺς
φυσικούς,
|
Πρὸς |
τοὺς
Μεγαρικούς,
Διαπορίαι,
Κύριαι
δόξαι, |
[10, 60] |
τὴν
κάτω,
ἂν
καὶ
μυριάκις
|
πρὸς |
τοὺς
πόδας
τῶν
ἐπάνω
τὸ |
[10, 114] |
καθῆκόν
ἐστι
τοῖς
τερατεύεσθαί
τι
|
πρὸς |
τοὺς
πολλοὺς
βουλομένοις.
Οἱ
λεγόμενοι |
[10, 24] |
Ἐπικούρου
ἀρρωστίας,
Πρὸς
τοὺς
διαλεκτικούς,
|
Πρὸς |
τοὺς
σοφιστάς,
ἐννέα,
Περὶ
τῆς |
[10, 125] |
πρὸς
τοὺς
ζῶντάς
ἐστιν
οὔτε
|
πρὸς |
τοὺς
τετελευτηκότας,
ἐπειδή
περ
περὶ |
[10, 26] |
πλήθει
βιβλίων·
κύλινδροι
μὲν
γὰρ
|
πρὸς |
τοὺς
τριακοσίους
εἰσί.
Γέγραπται
δὲ |
[10, 10] |
τοὺς
περὶ
τὴν
Ἰωνίαν
τόπους
|
πρὸς |
τοὺς
φίλους
διαδραμόντα.
Οἳ
καὶ |
[10, 27] |
κενοῦ,
Περὶ
ἔρωτος,
Ἐπιτομὴ
τῶν
|
πρὸς |
τοὺς
φυσικούς,
Πρὸς
τοὺς
Μεγαρικούς, |
[10, 47] |
ἔχει,
πάντα
πόρον
σύμμετρον
ἔχοντα
|
πρὸς |
τῷ
τῷ>
ἀπείρῳ
αὐτῶν
μηθὲν |
[10, 97] |
θεία
φύσις
πρὸς
ταῦτα
μηδαμῇ
|
προσαγέσθω, |
ἀλλ'
ἀλειτούργητος
διατηρείσθω
καὶ
ἐν |
[10, 70] |
τινας
παρακολουθοῦντος
τοῦ
ἀθρόου
ἕκαστα
|
προσαγορευθείη, |
~ἀλλ'
ὅτε
δήποτε
ἕκαστα
συμβαίνοντα |
[10, 46] |
τούτους
δὲ
τοὺς
τύπους
εἴδωλα
|
προσαγορεύομεν. |
Καὶ
μὴν
καὶ
ἡ
διὰ |
[10, 71] |
συμβαίνει
ὃ
δὴ
καὶ
σῶμα
|
προσαγορεύομεν, |
οὐδὲ
τὴν
τῶν
ἀίδιον
παρακολουθούντων, |
[10, 70] |
συλλαβόντες
κατὰ
τὸ
ἀθρόον
σῶμα
|
προσαγορεύομεν, |
οὔτε
τὴν
τῶν
ἀίδιον
παρακολουθούντων |
[10, 51] |
τοῖς
οὖσί
τε
καὶ
ἀληθέσι
|
προσαγορευομένοις |
εἰ
μὴ
ἦν
τινα
καὶ |
[10, 123] |
μήτε
τῆς
μακαριότητος
ἀνοίκειον
αὐτῷ
|
πρόσαπτε· |
πᾶν
δὲ
τὸ
φυλάττειν
αὐτοῦ |
[10, 123] |
τὰς
τῶν
πολλῶν
δόξας
θεοῖς
|
προσάπτων. |
~Οὐ
γὰρ
προλήψεις
εἰσὶν
ἀλλ' |
[10, 51] |
μὴ
ἦν
τινα
καὶ
τοιαῦτα
|
προσβαλλόμενα· |
τὸ
δὲ
διημαρτημένον
οὐκ
ἂν |
[10, 77] |
ἐν
ἀσθενείᾳ
καὶ
φόβῳ
καὶ
|
προσδεήσει |
τῶν
πλησίον
ταῦτα
γίνεται)
μήτε |
[10, 38] |
φθόγγον
βλέπεσθαι
καὶ
μηθὲν
ἀποδείξεως
|
προσδεῖσθαι, |
εἴπερ
ἕξομεν
τὸ
ζητούμενον
ἢ |
[10, 73] |
~Καὶ
γὰρ
τοῦτο
οὐκ
ἀποδείξεως
|
προσδεῖται |
ἀλλ'
ἐπιλογισμοῦ,
ὅτι
ταῖς
ἡμέραις |
[10, 146] |
βίον
παντελῆ
καθιστάν·
ὥστε
οὐδὲν
|
προσδεῖται |
πραγμάτων
ἀγῶνας
κεκτημένων.
Τὸ
ὑφεστηκὸς |
[10, 38] |
ἐγίνετ'
ἂν
σπερμάτων
γε
οὐθὲν
|
προσδεόμενον. |
~Καὶ
εἰ
ἐφθείρετο
δὲ
τὸ |
[10, 81] |
τῷ
αἰώνιόν
τι
δεινὸν
ἀεὶ
|
προσδοκᾶν |
ἢ
ὑποπτεύειν
κατὰ
τοὺς
μύθους |
[10, 125] |
Ὃ
γὰρ
παρὸν
οὐκ
ἐνοχλεῖ
|
προσδοκώμενον |
κενῶς
λυπεῖ.
Τὸ
φρικωδέστατον
οὖν |
[10, 5] |
Πυθοκλέα
ὡραῖον
ὄντα
Καθεδοῦμαι,
φησί
|
προσδοκῶν |
τὴν
ἱμερτὴν
καὶ
ἰσόθεόν
σου |
[10, 62] |
τῆς
φορᾶς
γίνηται.
Τὸ
γὰρ
|
προσδοξαζόμενον |
περὶ
τοῦ
ἀοράτου,
ὡς
ἄρα |
[10, 50] |
καὶ
τὸ
διημαρτημένον
ἐν
τῷ
|
προσδοξαζομένῳ |
ἀεί
ἐστιν
ἐπὶ
τοῦ
προσμένοντος> |
[10, 89] |
ὅσον
τὰ
ὑποβληθέντα
θεμέλια
τὴν
|
προσδοχὴν |
δύναται
ποιεῖσθαι.
~Οὐ
γὰρ
ἀθροισμὸν |
[10, 145] |
οὐθὲν
ἔτι
τοῦ
ἀπείρου
χρόνου
|
προσεδεήθημεν· |
ἀλλ'
οὔτ'
ἔφυγε
τὴν
ἡδονήν, |
[10, 142] |
καὶ
τῶν
ἐπιθυμιῶν,
οὐκ
ἂν
|
προσεδεόμεθα |
φυσιολογίας.
~Οὐκ
ἦν
τὸ
φοβούμενον |
[10, 82] |
καὶ
κυριωτάτων.
Ὅθεν
τοῖς
πάθεσι
|
προσεκτέον |
τοῖς
παροῦσι
καὶ
ταῖς
αἰσθήσεσι, |
[10, 58] |
ὅταν
διὰ
τὴν
τῆς
κοινότητος
|
προσεμφέρειαν |
οἰηθῶμεν
διαλήψεσθαί
τι
αὐτοῦ,
τὸ |
[10, 63] |
ἔχοντι
καὶ
πῇ
μὲν
τούτῳ
|
προσεμφερές, |
πῇ
δὲ
τούτῳ·
ἔστι
δὲ |
[10, 63] |
παρ'
ὅλον
τὸ
ἄθροισμα
παρεσπαρμένον,
|
προσεμφερέστατον |
δὲ
πνεύματι
θερμοῦ
τινα
κρᾶσιν |
[10, 131] |
ἡδονὴν
ἐπειδὰν
ἐνδέων
τις
αὐτὰ
|
προσενέγκηται. |
Τὸ
συνεθίζειν
οὖν
ἐν
ταῖς |
[10, 75] |
ταύτης
παρεγγυηθέντα
ὕστερον
ἐπακριβοῦν
καὶ
|
προσεξευρίσκειν |
ἐν
μὲν
τισὶ
θᾶττον,
ἐν |
[10, 131] |
καὶ
τοῖς
πολυτελέσιν
ἐκ
διαλειμμάτων
|
προσερχομένους |
κρεῖττον
ἡμᾶς
διατίθησι
καὶ
πρὸς |
[10, 91] |
διαλυθήσεται
ἐάν
τις
τοῖς
ἐναργήμασι
|
προσέχῃ, |
ὅπερ
ἐν
τοῖς
Περὶ
φύσεως |
[10, 32] |
ἑτέρα
τὴν
ἑτέραν,
πάσαις
γὰρ
|
προσέχομεν. |
Καὶ
τὸ
τὰ
ἐπαισθήματα
δ' |
[10, 82] |
κριτηρίων
ἐναργείᾳ.
Ἂν
γὰρ
τούτοις
|
προσέχωμεν, |
τὸ
ὅθεν
ὁ
τάραχος
καὶ |
[10, 24] |
μὲν
πένητος,
τὰς
δ'
ἀρχὰς
|
προσέχων |
ῥητορικοῖς.
Φέρεται
καὶ
τούτου
βιβλία |
[10, 79] |
κυριώταται
αἰτίαι,
καὶ
εἰ
μὴ
|
προσῄδεισαν |
ταῦτα·
τάχα
δὲ
καὶ
πλείους, |
[10, 31] |
ὑφ'
ἑτέρου
κινηθεῖσα
δύναταί
τι
|
προσθεῖναι |
ἢ
ἀφελεῖν·
~οὐδὲ
ἔστι
τὸ |
[10, 39] |
λογισμῷ
τεκμαίρεσθαι,
ὥσπερ
προεῖπον
τὸ
|
πρόσθεν. |
~Εἰ
δὲ>
μὴ
ἦν
ὃ |
[10, 89] |
καὶ
ἀπὸ
πλειόνων
κατὰ
μικρὸν
|
προσθέσεις |
τε
καὶ
διαρθρώσεις
καὶ
μεταστάσεις |
[10, 94] |
ὁμοίως,
ἔτι
τε
καὶ
κατὰ
|
προσθετήσεις |
καὶ
κατὰ
πάντας
τρόπους,
καθ' |
[10, 121] |
ἔχουσαν·
καὶ
τὴν
κατὰ
τὴν>
|
προσθήκην |
καὶ
ἀφαίρεσιν
ἡδονῶν.
~Μετιτέον
δ' |
[10, 126] |
μὴ
ζῆν·
οὔτε
γὰρ
αὐτῷ
|
προσίσταται |
τὸ
ζῆν
οὔτε
δοξάζεται
κακὸν |
[10, 67] |
μὴν
καὶ
τόδε
γε
δεῖ
|
προσκατανοεῖν, |
ὅ
τι
τὸ
ἀσώματον
λέγομεν |
[10, 72] |
μὴν
καὶ
τόδε
γε
δεῖ
|
προσκατανοῆσαι |
σφοδρῶς·
τὸν
γὰρ
δὴ
χρόνον |
[10, 79] |
τὸ
θάμβος
ἐκ
τῆς
τούτων
|
προσκατανοήσεως |
μὴ
δύνηται
τὴν
λύσιν
λαμβάνειν |
[10, 9] |
πάντες
ταῖς
δογματικαῖς
αὐτοῦ
σειρῆσι
|
προσκατασχεθέντες, |
πλὴν
Μητροδώρου
τοῦ
Στρατονικέως
πρὸς |
[10, 90] |
καὶ
γῆ
καὶ
θάλαττα}
κατὰ
|
προσκρίσεις |
καὶ
δινήσεις
λεπτομερῶν
τινων
φύσεων, |
[10, 109] |
τὴν>
ἔξωθεν
δὲ
τῶν
τοιούτων
|
πρόσκρισιν, |
ἃ
συνελασθέντα
πῆξιν
τῷ
ὕδατι |
[10, 137] |
μὲν
εὐαρεστεῖσθαι,
τῷ
δὲ
πόνῳ
|
προσκρούειν |
φυσικῶς
καὶ
χωρὶς
λόγου.
Αὐτοπαθῶς |
[10, 90] |
αὔξεσθαί
τε
ἕως
ἂν
ἑτέρῳ
|
προσκρούσῃ, |
καθάπερ
τῶν
φυσικῶν
καλουμένων
φησί |
[10, 109] |
ταύτην
λήψεται
οἵαν
θεωροῦμεν,
κατὰ
|
πρόσλαμψιν |
πρὸς
τὰ
μέρη.
~Τὸ
δὲ |
[10, 109] |
περιφερῶν
ἐκθλίψαντα.
Ἶρις
γίνεται
κατὰ
|
πρόσλαμψιν |
τοῦ
ἡλίου
πρὸς
ἀέρα
ὑδατοειδῆ· |
[10, 34] |
τὸ>
προσμένον
εἰσήχθη·
οἷον
τὸ
|
προσμεῖναι |
καὶ
ἐγγὺς
γενέσθαι
τῷ
πύργῳ |
[10, 147] |
Εἰ
δὲ
βεβαιώσεις
καὶ
τὸ
|
προσμένον |
ἅπαν
ἐν
ταῖς
δοξαστικαῖς
ἐννοίαις |
[10, 34] |
ἀντιμαρτυρῆται,
ψευδῆ
τυγχάνειν.
Ὅθεν
τὸ>
|
προσμένον |
εἰσήχθη·
οἷον
τὸ
προσμεῖναι
καὶ |
[10, 38] |
πάθη,
ὅπως
ἂν
καὶ
τὸ
|
προσμένον |
καὶ
τὸ
ἄδηλον
ἔχωμεν
οἷς |
[10, 147] |
διαιρήσεις
τὸ
δοξαζόμενον
κατὰ
τὸ
|
προσμένον |
καὶ
τὸ
παρὸν
ἤδη
κατὰ |
[10, 50] |
προσδοξαζομένῳ
ἀεί
ἐστιν
ἐπὶ
τοῦ
|
προσμένοντος> |
ἐπιμαρτυρηθήσεσθαι
ἢ
μὴ
ἀντιμαρτυρηθήσεσθαι,
εἶτ' |
[10, 127] |
πάντωςοὐχ
ἡμέτερον,
ἵνα
μήτε
πάντως
|
προσμένωμεν |
ὡς
ἐσόμενον
μήτε
ἀπελπίζωμεν
ὡς |
[10, 54] |
ἐν
πολλοῖς,
τινῶν
δὲ
καὶ
|
προσόδους |
καὶ
ἀφόδους.
Ὅθεν
ἀναγκαῖον
τὰ |
[10, 19] |
Τιμοκράτης
ἐκ
τῶν
ὑπαρχουσῶν
ἡμῖν
|
προσόδων |
εἰς
τροφὴν
τούτοις,
ὅ
τι |
[10, 20] |
αὑτῶν
καὶ
Ἕρμαρχον
κύριον
τῶν
|
προσόδων, |
ἵνα
μετὰ
τοῦ
συγκαταγεγηρακότος
ἡμῖν |
[10, 21] |
ἀπὸ
τῶν
καταλελειμμένων
ὑφ'
ἡμῶν
|
προσόδων. |
Καὶ
τῶν
λοιπῶν
ἁπάντων
ὡς |
[10, 18] |
ζῇ.
~Ἐκ
δὲ
τῶν
γινομένων
|
προσόδων |
τῶν
δεδομένων
ἀφ'
ἡμῶν
Ἀμυνομάχῳ |
[10, 17] |
τὸν
μὲν
κῆπον
καὶ
τὰ
|
προσόντα |
αὐτῷ
παρέξουσιν
Ἑρμάρχῳ
Ἀγεμόρτου
Μυτιληναίῳ |
[10, 56] |
εἶναι.
~Βέλτιον
γὰρ
καὶ
τούτου
|
προσόντος |
τὰ
κατὰ
τὰ
πάθη
καὶ |
[10, 58] |
ἐπέκεινα,
τὸ
ἴσον
ἡμῖν
δεῖ
|
προσπίπτειν. |
Ἑξῆς
τε
θεωροῦμεν
ταῦτα
ἀπὸ |
[10, 124] |
τῆς
ζωῆς
θνητόν,
οὐκ
ἄπειρον
|
προστιθεῖσα |
χρόνον
ἀλλὰ
τὸν
τῆς
ἀθανασίας |
[10, 69] |
εἰσίν,
οὔθ'
ὡς
ἕτερ'
ἄττα
|
προσυπάρχοντα |
τούτῳ
ἀσώματα,
οὔθ'
ὡς
μόρια |
[10, 54] |
νομιστέον
μηδεμίαν
ποιότητα
τῶν
φαινομένων
|
προσφέρεσθαι |
πλὴν
σχήματος
καὶ
βάρους
καὶ |
[10, 115] |
γὰρ
τὰ
ζῷα
ἀνάγκην
τινὰ
|
προσφέρεται |
τοῦ
ἀποτελεσθῆναι
χειμῶνα,
οὐδὲ
κάθηταί |
[10, 110] |
νέφεσιν
ἀπὸ
τοῦ
αὐτοῦ
ἀέρος
|
{προσφερομένου |
πρὸς
τὴν
σελήνην}
ἀποφερομένων
{ἀτόμων} |
[10, 110] |
γίνεται
καὶ
{κατὰ}
πάντοθεν
ἀέρος
|
προσφερομένου |
πρὸς
τὴν
σελήνην
ἢ
τὰ |
[10, 95] |
τρόπον.
Ἡ
δὲ
ἔμφασις
τοῦ
|
προσώπου |
ἐν
αὐτῇ
δύναται
μὲν
γίνεσθαι |
[10, 18] |
γενέθλιον
ἡμέραν
ἑκάστου
ἔτους
τῇ
|
προτέρᾳ |
δεκάτῃ
τοῦ
Γαμηλιῶνος,
ὥσπερ
καὶ |
[10, 102] |
τὸ
τούτοις
ὅμοιον
δυνάμενον
συνθεωρεῖν.
|
Προτερεῖ |
δὲ
ἀστραπὴ
βροντῆς
ἐν
τοιᾷδέ |
[10, 33] |
οὐδ'
ἂν
ὠνομάσαμέν
τι
μὴ
|
πρότερον |
αὐτοῦ
κατὰ
πρόληψιν
τὸν
τύπον |
[10, 117] |
τὰ
δ'
ἐκφεύγειν,
οὑτωσὶ
γράφει.
|
Πρότερον |
δὲ
διέλθωμεν
ἅ
τε
αὐτῷ |
[10, 33] |
ἐζητήσαμεν
τὸ
ζητούμενον
εἰ
μὴ
|
πρότερον |
ἐγνώκειμεν
αὐτό·
οἷον
Τὸ
πόρρω |
[10, 33] |
προλήψεις·
καὶ
τὸ
δοξαστὸν
ἀπὸ
|
προτέρου |
τινὸς
ἐναργοῦς
ἤρτηται,
ἐφ'
ὃ |
[10, 28] |
παθῶν
δόξαι
πρὸς
Τιμοκράτην,
Προγνωστικόν,
|
Προτρεπτικός, |
Περὶ
εἰδώλων,
Περὶ
φαντασίας,
Ἀριστόβουλος, |
[10, 3] |
ἀναγωγότατος
ζωόντων.
Συνεφιλοσόφουν
δ'
αὐτῷ
|
προτρεψαμένῳ |
καὶ
οἱ
ἀδελφοὶ
τρεῖς,
ὄντες |
[10, 137] |
ἔστενον
πέτραι
Λοκρῶν
τ'
ὄρειοι
|
πρῶνες |
Εὐβοίας
τ'
ἄκραι.
~Διὰ
δὲ |
[10, 8] |
στρατεύεσθαι
καὶ
φαρμακοπωλεῖν.
Φορμοφόρον
τε
|
Πρωταγόραν |
καὶ
γραφέα
Δημοκρίτου
καὶ
ἐν |
[10, 119] |
Οὐδὲ
πολιτεύσεται,
ὡς
ἐν
τῇ
|
πρώτῃ |
Περὶ
βίων·
οὐδὲ
τυραννεύσειν·
οὐδὲ |
[10, 40] |
τῶν
τοῦτο
καὶ
ἐν
τῇ
|
πρώτῃ |
Περὶ
φύσεως
καὶ
τῇ
ιδʹ |
[10, 29] |
κρίνειν
εἰδέναι.
Τὴν
μὲν
οὖν
|
πρώτην |
ἐπιστολὴν
γράφει
πρὸς
Ἡρόδοτον
ἥτις |
[10, 29] |
βίων.
Ἀρκτέον
δὴ
ἀπὸ
τῆς
|
πρώτης, |
ὀλίγα
προειπόντα
περὶ
τῆς
διαιρέσεως |
[10, 129] |
πᾶν
ἀγαθὸν
κρίνοντες.
~καὶ
ἐπεὶ
|
πρῶτον |
ἀγαθὸν
τοῦτο
καὶ
σύμφυτον,
διὰ |
[10, 15] |
αὐτὸν
ἐτῶν
δύο
καὶ
τριάκοντα
|
πρῶτον |
ἐν
Μυτιλήνῃ
καὶ
Λαμψάκῳ
συστήσασθαι |
[10, 38] |
φθόγγους
ἔχωμεν.
~ἀνάγκη
γὰρ
τὸ
|
πρῶτον |
ἐννόημα
καθ'
ἕκαστον
φθόγγον
βλέπεσθαι |
[10, 128] |
μακαρίως
ζῆν·
{ταύτην
γὰρ
ἀγαθὸν
|
πρῶτον |
καὶ
συγγενικὸν
ἔγνωμεν,
καὶ
ἀπὸ |
[10, 38] |
συνορᾶν
ἤδη
περὶ
τῶν
ἀδήλων·
|
πρῶτον |
μὲν
ὅτι
οὐθὲν
γίνεται
ἐκ |
[10, 85] |
Μικρᾷ
ἐπιτομῇ
πρὸς
Ἡρόδοτον
ἀπεστείλαμεν.
|
Πρῶτον |
μὲν
οὖν
μὴ
ἄλλο
τι |
[10, 37] |
καὶ
στοιχείωσιν
τῶν
ὅλων
δοξῶν.
|
Πρῶτον |
μὲν
οὖν
τὰ
ὑποτεταγμένα
τοῖς |
[10, 123] |
καλῶς
ζῆν
ταῦτ'
εἶναι
διαλαμβάνων.
|
Πρῶτον |
μὲν
τὸν
θεὸν
ζῷον
ἄφθαρτον |
[10, 58] |
τε
θεωροῦμεν
ταῦτα
ἀπὸ
τοῦ
|
πρώτου |
καταρχόμενοι
καὶ
οὐκ
ἐν
τῷ |
[10, 23] |
θάνατον,
ὡς
Ἐπίκουρος
ἐν
τῷ
|
πρώτῳ |
Μητροδώρῳ
φησί.
Φασὶ
δὲ
καὶ |
[10, 136] |
Περὶ
τέλους
καὶ
ἐν
τῷ
|
πρώτῳ |
Περὶ
βίων
καὶ
ἐν
τῇ |
[10, 2] |
δ'
ὁ
Ἐπικούρειος
ἐν
τῷ
|
πρώτῳ |
περὶ
τοῦ
Ἐπικούρου
βίου
φησὶν |
[10, 69] |
μεῖζον
ἄθροισμα
συστῇ
ἤτοι
τῶν
|
πρώτων |
ἢ
τῶν
τοῦ
ὅλου
μεγεθῶν |
[10, 59] |
μηκῶν
τὸ
καταμέτρημα
ἐξ
αὑτῶν
|
πρώτων |
τοῖς
μείζοσι
καὶ
ἐλάττοσι
παρασκευάζοντα |
[10, 33] |
αἰσθήσεων.
Παντὶ
οὖν
ὀνόματι
τὸ
|
πρώτως |
ὑποτεταγμένον
ἐναργές
ἐστι·
καὶ
οὐκ |
[10, 25] |
τετρακόσια
συνέγραψε
βιβλία·
δύο
τε
|
Πτολεμαῖοι |
Ἀλεξανδρεῖς,
ὅ
τε
μέλας
καὶ |
[10, 105] |
διάδοσιν
τῆς
κινήσεως
ἐκ
τῶν
|
πτώσεων |
ἐδαφῶν
πολλῶν
καὶ
πάλιν
ἀνταπόδοσιν, |
[10, 119] |
τῇ
δευτέρᾳ
Περὶ
βίων·
οὐδὲ
|
πτωχεύσειν. |
Ἀλλὰ
καὶ
πηρωθέντα
τὰς
ὄψεις |
[10, 16] |
φίλοις
τοὔπος
ἀποφθίμενος·
θερμὴν
δὲ
|
πύελον |
γὰρ
ἐληλύθεεν
καὶ
ἄκρατον
ἔσπασεν, |
[10, 15] |
φησιν
Ἕρμιππος
ἐμβάντα
αὐτὸν
εἰς
|
πύελον |
χαλκῆν
κεκραμένην
ὕδατι
θερμῷ
καὶ |
[10, 11] |
κατατίθεσθαι
τὰς
οὐσίας,
καθάπερ
τὸν
|
Πυθαγόραν |
κοινὰ
τὰ
φίλων
λέγοντα·
ἀπιστούντων |
[10, 15] |
εἰκοστῆς
καὶ
ἑκατοστῆς
Ὀλυμπιάδος
ἐπὶ
|
Πυθαράτου |
ἔτη
βιώσαντα
δύο
πρὸς
τοῖς |
[10, 6] |
μορφῆς.
Ἔν
τε
τῇ
πρὸς
|
Πυθοκλέα |
ἐπιστολῇ
γράφειν
Παιδείαν
δὲ
πᾶσαν, |
[10, 29] |
φυσικῶν·
τὴν
δὲ
δευτέραν
πρὸς
|
Πυθοκλέα> |
ἥτις
ἐστὶ
περὶ
μεταρσίων·
τὴν |
[10, 5] |
Θεμίστα
παρακαλῆτε,
ὠθεῖσθαι.
Πρὸς
δὲ
|
Πυθοκλέα |
ὡραῖον
ὄντα
Καθεδοῦμαι,
φησί
προσδοκῶν |
[10, 84] |
δὲ
τῶν
μετεώρων
ἥδε.
~Ἐπίκουρος
|
Πυθοκλεῖ |
χαίρειν.
Ἤνεγκέ
μοι
Κλέων
ἐπιστολὴν |
[10, 116] |
εὐδαιμονίαν
κεκτημένον.
Ταῦτα
δὴ
πάντα,
|
Πυθόκλεις, |
μνημόνευσον·
κατὰ
πολύ
τε
γὰρ |
[10, 12] |
ἢ
παρὰ
Μουσέων
ἔκλυεν
ἢ
|
Πυθοῦς |
ἐξ
ἱερῶν
τριπόδων.
Εἰσόμεθα
δὲ |
[10, 62] |
τοὺς
λόγῳ
θεωρητοὺς
χρόνους·
ἀλλὰ
|
πυκνὸν |
ἀντικόπτουσιν,
ἕως
ἂν
ὑπὸ
τὴν |
[10, 35] |
μνημονεύειν·
τῆς
γὰρ
ἀθρόας
ἐπιβολῆς
|
πυκνὸν |
δεόμεθα,
τῆς
δὲ
κατὰ
μέρος |
[10, 103] |
διὰ
τὸ
τοὺς
ἑξῆς
τόπους
|
πυκνοτέρους |
εἶναι
διὰ
πίλησιν
νεφῶν·
καὶ |
[10, 88] |
ἐν
πέρατι
ἢ
ἀραιῷ
ἢ
|
πυκνῷ |
καὶ
{καὶ
λήγουσαν}
ἢ
ἐν |
[10, 50] |
στερεμνίου,
γινομένη
κατὰ
τὸ
ἑξῆς
|
πύκνωμα |
ἢ
ἐγκατάλειμμα
τοῦ
εἰδώλου·
τὸ |
[10, 36] |
Οὐ
γὰρ
οἷόν
τε
τὸ
|
πύκνωμα |
τῆς
συνεχοῦς
τῶν
ὅλων
περιοδείας |
[10, 105] |
πολλῶν
καὶ
πάλιν
ἀνταπόδοσιν,
ὅταν
|
πυκνώμασι |
σφοδροτέροις
τῆς
γῆς
ἀπαντήσῃ,
ἐνδέχεται |
[10, 115] |
κατὰ
πνεύματος
δὲ
συλλογὴν
ἐν
|
πυκνώμασί |
τισιν
{ἐν}
ὁμιχλοειδέσι,
καὶ
ἐκπύρωσιν |
[10, 73] |
πεπερασμένην
τὸ
ὁμοειδὲς
τοῖς
θεωρουμένοις
|
πυκνῶς |
ἔχουσαν
νομίζειν
γεγονέναι
ἀπὸ
τοῦ |
[10, 126] |
φῦναι,
φύντα
δ'
ὅπως
ὤκιστα
|
πύλας |
Ἀΐδαο
περῆσαι.
~εἰ
μὲν
γὰρ |
[10, 77] |
πλησίον
ταῦτα
γίνεται)
μήτε
αὖ
|
πῦρ |
ἅμα
ὄντα
συνεστραμμένον
τὴν
μακαριότητα |
[10, 91] |
γὰρ
καὶ
τὰ
παρ'
ἡμῖν
|
πυρὰ |
ἐξ
ἀποστήματος
θεωρούμενα
κατὰ
τὴν |
[10, 34] |
προσμεῖναι
καὶ
ἐγγὺς
γενέσθαι
τῷ
|
πύργῳ |
καὶ
μαθεῖν
ὁποῖος
ἐγγὺς
φαίνεται. |
[10, 90] |
τινων
φύσεων,
ἤτοι
πνευματικῶν
ἢ
|
πυροειδῶν |
ἢ
τὸ
συναμφότερον·
καὶ
γὰρ |
[10, 93] |
θερμασίᾳ
κατά
τινα
ἐπινέμησιν
τοῦ
|
πυρὸς |
ἀεὶ
ἐπὶ
τοὺς
ἑξῆς
τόπους |
[10, 101] |
παράτριψιν
καὶ
σύγκρουσιν
νεφῶν
ὁ
|
πυρὸς |
ἀποτελεστικὸς
σχηματισμὸς
ἐξολισθαίνων
ἀστραπὴν
γεννᾷ· |
[10, 102] |
νεφῶν
ὑπὸ
πνευμάτων
ἔκπτωσίν
τε
|
πυρὸς |
ἀποτελεστικῶν
ἀτόμων
καὶ
τὸ
τῆς |
[10, 115] |
~καὶ
κατὰ
σύνοδον
δὲ
ἀτόμων
|
πυρὸς |
ἀποτελεστικῶν,
συμφυλίας
γενομένης
εἰς
τὸ |
[10, 103] |
κατ'
αὐτὴν
δὲ
τὴν
τοῦ
|
πυρὸς |
ἔκπτωσιν
ἀνειλουμένου,
καθὰ
καὶ
βροντὴν |
[10, 111] |
ἀπεργάσασθαι.
Κομῆται
ἀστέρες
γίνονται
ἤτοι
|
πυρὸς |
ἐν
τόποις
τισὶ
διὰ
χρόνων |
[10, 66] |
πολλῷ
τινι
διαφερουσῶν
τῶν
τοῦ
|
πυρός· |
καὶ
τὸ
μέν
τι
ἄλογον |
[10, 101] |
λεπτομερεστάτου
φωτός,
ἢ
ἀπὸ
τοῦ
|
πυρὸς |
νέφη
συνεφλέχθαι
καὶ
τὰς
βροντὰς |
[10, 100] |
τοῖς
ἡμετέροις
ἀγγείοις,
καὶ
παρὰ
|
πυρὸς |
πεπνευματωμένου
βόμβον
ἐν
αὐτοῖς,
καὶ |
[10, 8] |
Ἑλλάδος·
καὶ
τοὺς
διαλεκτικοὺς
πολυφθόρους,
|
Πύρρωνα |
δ'
ἀμαθῆ
καὶ
ἀπαίδευτον.
~Μεμήνασι |
[10, 80] |
γνωρίζοντες,
ὥσπερ
κἂν
ὅτι
ὡδί
|
πως |
γίνεται
εἴδωμεν,
ἀταρακτήσομεν.
~Ἐπὶ
δὲ |
[10, 80] |
Ἂν
οὖν
οἰώμεθα
καὶ
ὡδί
|
πως |
ἐνδεχόμενον
αὐτὸ
γίνεσθαι
{καὶ
ἐν |
[10, 78] |
καὶ
τὸ
ἐνδεχόμενον
καὶ
ἄλλως
|
πως |
ἔχειν,
ἀλλ'
ἁπλῶς
μὴ
εἶναι |
[10, 127] |
μὲν
γὰρ
πεποιθὼς
τοῦτό
φησι,
|
πῶς |
οὐκ
ἀπέρχεται
ἐκ
τοῦ
ζῆν; |
[10, 57] |
ἢ
ὁπηλίκοι
οὖν,
ἔστι
νοῆσαι,
|
πῶς |
τ'
ἂν
ἔτι
τοῦτο
πεπερασμένον |
[10, 64] |
ὑπὸ
τοῦ
λοιποῦ
ἀθροίσματος
ἐστεγάζετό
|
πως. |
Τὸ
δὲ
λοιπὸν
ἄθροισμα
παρασκευάσαν |