Livre, par.
[10, 128]	ταύτην καταντῶμεν ὡς κανόνι τῷ	πάθει	πᾶν ἀγαθὸν κρίνοντες. ~καὶ ἐπεὶ
[10, 67]	δὲ κενὸν οὔτε ποιῆσαι οὔτε	παθεῖν	δύναται, ἀλλὰ κίνησιν μόνον δι'
[10, 73]	μέρεσιν, ὡσαύτως δὲ καὶ τοῖς	πάθεσι	καὶ ταῖς ἀπαθείαις, καὶ κινήσεσι
[10, 117]	λαμβάνειν διάθεσιν μηδὲ πλάττειν ἑκόντα·	πάθεσι	μᾶλλον συσχεθήσεσθαι· οὐκ ἂν ἐμποδίσαι
[10, 82]	ὅλων καὶ κυριωτάτων. Ὅθεν τοῖς	πάθεσι	προσεκτέον τοῖς παροῦσι καὶ ταῖς
[10, 34]	καὶ μαθεῖν ὁποῖος ἐγγὺς φαίνεται.	Πάθη	δὲ λέγουσιν εἶναι δύο, ἡδονὴν
[10, 63]	τῆς ψυχῆς δηλοῦσι καὶ τὰ	πάθη	καὶ αἱ εὐκινησίαι καὶ αἱ
[10, 75]	καθ' ἕκαστα ἔθνη ἴδια πάσχουσας	πάθη	καὶ ἴδια λαμβανούσας φαντάσματα ἰδίως
[10, 147]	κατὰ τὴν αἴσθησιν καὶ τὰ	πάθη	καὶ πᾶσαν φανταστικὴν ἐπιβολὴν τῆς
[10, 56]	τούτου προσόντος τὰ κατὰ τὰ	πάθη	καὶ τὰς αἰσθήσεις γινόμενα ἀποδοθήσεται.
[10, 68]	ψυχῆς ἀνάγων τις ἐπὶ τὰ	πάθη	καὶ τὰς αἰσθήσεις, μνημονεύων τῶν
[10, 31]	αἰσθήσεις καὶ προλήψεις καὶ τὰ	πάθη,	οἱ δ' Ἐπικούρειοι καὶ τὰς
[10, 38]	ὁμοίως δὲ καὶ τὰ ὑπάρχοντα	πάθη,	ὅπως ἂν καὶ τὸ προσμένον
[10, 63]	ἐπὶ τὰς αἰσθήσεις καὶ τὰ	πάθη	οὕτω γὰρ ἡ βεβαιοτάτη πίστις
[10, 22]	Στραγγουρικά τε παρηκολούθει καὶ δυσεντερικὰ	πάθη	ὑπερβολὴν οὐκ ἀπολείποντα τοῦ ἐν
[10, 53]	ἀκοὴν οὐκ ἄν ποτε οὐθὲν	πάθος	ἐργάσασθαι, εἰ μὴ ὄγκοι τινὲς
[10, 52]	ἢ ψοφοῦντος ἢ ὁπωσδήποτε ἀκουστικὸν	πάθος	παρασκευάζοντος. Τὸ δὲ ῥεῦμα τοῦτο
[10, 53]	πνευματώδους ἀποτελεστικῶν ποιεῖσθαι, ἢ τὸ	πάθος	τὸ ἀκουστικὸν ἡμῖν παρασκευάζει. Καὶ
[10, 28]	Περὶ ἁφῆς, Περὶ εἱμαρμένης, Περὶ	παθῶν	δόξαι πρὸς Τιμοκράτην, Προγνωστικόν, Προτρεπτικός,
[10, 116]	θεωρίαν, ἔτι δὲ κριτηρίων καὶ	παθῶν	καὶ οὗ ἕνεκεν ταῦτα ἐκλογιζόμεθα·
[10, 75]	ἐκπέμπειν στελλόμενον ὑφ' ἑκάστων τῶν	παθῶν	καὶ τῶν φαντασμάτων, ὡς ἄν
[10, 5]	ταῖς ἐπιστολαῖς πρὸς μὲν Λεόντιον	Παιὰν	ἄναξ, φίλον Λεοντάριον, οἵου κροτοθορύβου
[10, 4]	Λυσιμάχου διοικητήν, ἐν ταῖς ἐπιστολαῖς	Παιᾶνα	καὶ ἄνακτα καλοῦντα· ~ἀλλὰ καὶ
[10, 6]	τῇ πρὸς Πυθοκλέα ἐπιστολῇ γράφειν	Παιδείαν	δὲ πᾶσαν, μακάριε, φεῦγε τἀκάτιον
[10, 21]	γένηται πρὸ τοῦ τὰ Μητροδώρου	παιδία	εἰς ἡλικίαν ἐλθεῖν, δοῦναι Ἀμυνόμαχον
[10, 20]	Τὴν δὲ προῖκα τῷ θήλει	παιδίῳ,	ἐπειδὰν εἰς ἡλικίαν ἔλθῃ, μερισάτωσαν
[10, 21]	ἕκαστα γίγνηται. Ἀφίημι δὲ τῶν	παίδων	ἐλεύθερον Μῦν, Νικίαν, Λύκωνα· ἀφίημι
[10, 23]	περὶ τῆς ἐπιμελείας αὐτοῦ τῶν	παίδων.	Ἔσχε δὲ καὶ τὸν προειρημένον
[10, 132]	καὶ κῶμοι συνείροντες οὐδ' ἀπολαύσεις	παίδων	καὶ γυναικῶν οὐδ' ἰχθύων καὶ
[10, 22]	ἐμὲ καὶ φιλοσοφίαν ἐπιμελοῦ τῶν	παίδων	Μητροδώρου. Καὶ δι> έθετο μὲν
[10, 122]	δ' ὅπως νέος ἅμα καὶ	παλαιὸς	ᾖ διὰ τὴν ἀφοβίαν τῶν
[10, 105]	τῶν πτώσεων ἐδαφῶν πολλῶν καὶ	πάλιν	ἀνταπόδοσιν, ὅταν πυκνώμασι σφοδροτέροις τῆς
[10, 109]	πάντα εἴτε μονοειδῶς· ἀφ' οὗ	πάλιν	ἀπολάμποντος τὰ ὁμοροῦντα τοῦ ἀέρος
[10, 73]	ἴδιόν τι σύμπτωμα περὶ ταῦτα	πάλιν	αὐτὸ τοῦτο ἐννοοῦντες, καθ' ὃ
[10, 98]	ταχείας ἡλίου κινήσεις γίνεσθαι καὶ	πάλιν	βραδείας ὑπὲρ γῆς, παρὰ τὸ
[10, 73]	καὶ μειζόνων καὶ ἐλαττόνων· καὶ	πάλιν	διαλύεσθαι πάντα, τὰ μὲν θᾶττον,
[10, 2]	διατρίψαντα αὐτόθι καὶ μαθητὰς ἀθροίσαντα	πάλιν	ἐπανελθεῖν εἰς Ἀθήνας ἐπὶ Ἀναξικράτους·
[10, 92]	ἐκφάνειάν τε ὑπὲρ γῆς καὶ	πάλιν	ἐπιπροσθέτησιν τὸ προειρημένον δύναιτ' ἂν
[10, 94]	τεχνιτείας. ~Κένωσίς τε σελήνης καὶ	πάλιν	πλήρωσις καὶ κατὰ στροφὴν τοῦ
[10, 5]	καὶ ἰσόθεόν σου εἴσοδον. Καὶ	πάλιν	πρὸς Θεμίσταν γράφων νομίζει αὐτῇ
[10, 108]	λαβόντων καὶ ἀποτέλεσιν ὑγρασίας καὶ	πάλιν	φορὰν ἐπὶ τοὺς κάτω τόπους,
[10, 23]	τὴν Ἀττικὴν ἑταίραν ἀναλαβὼν εἶχε	παλλακήν.	Ἦν δὲ καὶ ἀκατάπληκτος πρός
[10, 43]	διιστάμεναι, αἱ δὲ αὖ τὸν	παλμὸν	ἴσχουσιν ὅταν τύχωσι τῇ περιπλοκῇ
[10, 50]	ἐν τῷ στερεμνίῳ τῶν ἀτόμων	πάλσεως.	Καὶ ἣν ἂν λάβωμεν φαντασίαν
[10, 14]	ἀκοῦσαί φησιν αὐτόν, ἀλλὰ καὶ	Παμφίλου	τοῦ Πλατωνικοῦ ἐν Σάμῳ. Ἄρξασθαί
[10, 124]	ἡμᾶς εἶναι τὸν θάνατον· ἐπεὶ	πᾶν	ἀγαθὸν καὶ κακὸν ἐν αἰσθήσει·
[10, 128]	καταντῶμεν ὡς κανόνι τῷ πάθει	πᾶν	ἀγαθὸν κρίνοντες. ~καὶ ἐπεὶ πρῶτον
[10, 39]	διελύετο. Καὶ μὴν καὶ τὸ	πᾶν	ἀεὶ τοιοῦτον ἦν οἷον νῦν
[10, 63]	τῷ λοιπῷ ἀθροίσματι· τοῦτο δὲ	πᾶν	αἱ δυνάμεις τῆς ψυχῆς δηλοῦσι
[10, 41]	φύσεις. Ἀλλὰ μὴν καὶ τὸ	πᾶν	ἄπειρόν ἐστι. Τὸ γὰρ πεπερασμένον
[10, 38]	γίνεται ἐκ τοῦ μὴ ὄντος.	Πᾶν	γὰρ ἐκ παντὸς ἐγίνετ' ἂν
[10, 91]	κατὰ τὴν αἴσθησιν θεωρεῖται. Καὶ	πᾶν	δὲ εἰς τοῦτο τὸ μέρος
[10, 56]	καὶ τὰς αἰσθήσεις γινόμενα ἀποδοθήσεται.	Πᾶν	δὲ μέγεθος ὑπάρχειν οὔτε χρήσιμόν
[10, 123]	τῆς μακαριότητος ἀνοίκειον αὐτῷ πρόσαπτε·	πᾶν	δὲ τὸ φυλάττειν αὐτοῦ δυνάμενον
[10, 36]	καὶ τὸ κατὰ μέρος ἀκρίβωμα	πᾶν	ἐξευρήσεται, τῶν ὁλοσχερωτάτων τύπων εὖ
[10, 39]	τῇ αʹ Περὶ φύσεως τὸ	πᾶν	ἐστι σώματα καὶ κενόν> σώματα
[10, 130]	καὶ ὅτι τὸ μὲν φυσικὸν	πᾶν	εὐπόριστόν ἐστι, τὸ δὲ κενὸν
[10, 34]	ἡδονὴν καὶ ἀλγηδόνα, ἱστάμενα περὶ	πᾶν	ζῷον, καὶ τὴν μὲν οἰκεῖον,
[10, 62]	τοιούτων· ἐπεὶ τό γε θεωρούμενον	πᾶν	ἢ κατ' ἐπιβολὴν λαμβανόμενον τῇ
[10, 41]	τῶν σωμάτων ἄπειρόν ἐστι τὸ	πᾶν	καὶ τῷ μεγέθει τοῦ κενοῦ.
[10, 55]	Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ δεῖ νομίζειν	πᾶν	μέγεθος ἐν ταῖς ἀτόμοις ὑπάρχειν,
[10, 46]	μηδεμίαν ἀπάντησιν τῶν ἀντικοψόντων γινομένη	πᾶν	μῆκος περιληπτὸν ἐν ἀπερινοήτῳ χρόνῳ
[10, 39]	ὃ μεταβάλλει. Παρὰ γὰρ τὸ	πᾶν	οὐθέν ἐστιν ὃ ἂν εἰσελθὸν
[10, 138]	δόξας παραθέμενοι καὶ ταύταις τὸ	πᾶν	σύγγραμμα κατακλείσαντες, τέλει χρησάμενοι τῇ
[10, 74]	καὶ ἀλλοιοσχήμονας ἑτέρους· οὐ μέντοι	πᾶν	σχῆμα ἔχειν. Οὐδὲ ζῷα εἶναι
[10, 86]	προβλημάτων κάθαρσιν, οἷον ὅτι τὸ	πᾶν	σώματα καὶ ἀναφὴς φύσις ἐστίν,
[10, 44]	ἐν ταῖς Δώδεκα στοιχειώσεσί φησι.	Πᾶν	τε μέγεθος μὴ εἶναι περὶ
[10, 124]	παντὸς ἀρεταῖς τοὺς ὁμοίους ἀποδέχονται,	πᾶν	τὸ μὴ τοιοῦτον ὡς ἀλλότριον
[10, 77]	τὰς κινήσεις ταύτας λαμβάνειν· ἀλλὰ	πᾶν	τὸ σέμνωμα τηρεῖν, κατὰ πάντα
[10, 139]	οὔτε χάρισι συνέχεται· ἐνἀσθενεῖ γὰρ	πᾶν	τὸ τοιοῦτον. Ἐν ἄλλοις δέ
[10, 11]	φησίν, οἰνιδίου ἠρκοῦντο, τὸ δὲ	πᾶν	ὕδωρ ἦν αὐτοῖς ποτόν. Τόν
[10, 120]	δικάσεσθαι· καὶ συγγράμματα καταλείψειν· οὐ	πανηγυριεῖν	δέ· καὶ κτήσεως προνοήσεσθαι καὶ
[10, 146]	δοξαζόμενα ἀνάγομεν· εἰ δὲ μή,	πάντα	ἀκρισίας καὶ ταραχῆς ἔσται μεστά.
[10, 16]	Κατὰ τάδε δίδωμι τὰ ἐμαυτοῦ	πάντα	Ἀμυνομάχῳ Φιλοκράτους Βατῆθεν καὶ Τιμοκράτει
[10, 39]	ἀφανιζόμενον εἰς τὸ μὴ ὄν,	πάντα	ἂν ἀπωλώλει τὰ πράγματα, οὐκ
[10, 56]	ἐπὶ τοὔλαττον ἀναιρετέον, ἵνα μὴ	πάντα	ἀσθενῆ ποιῶμεν κἀν ταῖς περιλήψεσι
[10, 93]	ὥσθ' οἷόν τιν' ἕλικα κινεῖσθαι.	Πάντα	γὰρ τὰ τοιαῦτα καὶ τὰ
[10, 41]	καὶ ἀμετάβλητα, εἴπερ μὴ μέλλει	πάντα	εἰς τὸ μὴ ὂν φθαρήσεσθαι,
[10, 109]	χρωμάτων τούτων ἰδιώματα ποιήσει εἴτε	πάντα	εἴτε μονοειδῶς· ἀφ' οὗ πάλιν
[10, 21]	τὰ βιβλία τὰ ὑπάρχοντα ἡμῖν	πάντα	Ἑρμάρχῳ. Ἐὰν δέ τι τῶν
[10, 122]	εἴ περ παρούσης μὲν αὐτῆς	πάντα	ἔχομεν, ἀπούσης δὲ πάντα πράττομεν
[10, 37]	ἀναγαγόντες ἐπικρίνειν, καὶ μὴ ἄκριτα	πάντα	ἡμῖν ᾖ εἰς ἄπειρον ἀποδεικνύουσιν
[10, 23]	ἔπειτ' ἐπανῆλθε. ~Γέγονε δὲ ἀγαθὸς	πάντα,	καθὰ καὶ Ἐπίκουρος ἐν προηγουμέναις
[10, 148]	μὴ ὀρθῶς. ~Εἰ μὴ παρὰ	πάντα	καιρὸν ἐπανοίσεις ἕκαστον τῶν πραττομένων
[10, 71]	ἀλλ' ὅπερ καὶ φαίνεται, συμπτώματα	πάντα	κατὰ> τὰ σώματα νομιστέον, καὶ
[10, 130]	συμφερόντων καὶ ἀσυμφόρων βλέψει ταῦτα	πάντα	κρίνειν καθήκει· χρώμεθα γὰρ τῷ
[10, 87]	ἀλλὰ τοῦ ἀθορύβως ἡμᾶς ζῆν.	Πάντα	μὲν οὖν γίνεται ἀσείστως κατὰ
[10, 77]	πᾶν τὸ σέμνωμα τηρεῖν, κατὰ	πάντα	ὀνόματα φερόμενα ἐπὶ τὰς τοιαύτας
[10, 61]	οὔτε τὰ μικρὰ τῶν μεγάλων,	πάντα	πόρον σύμμετρον ἔχοντα, ὅταν μηθὲν
[10, 47]	ὅθεν καὶ τάχη ἀνυπέρβλητα ἔχει,	πάντα	πόρον σύμμετρον ἔχοντα πρὸς τῷ
[10, 122]	αὐτῆς πάντα ἔχομεν, ἀπούσης δὲ	πάντα	πράττομεν εἰς τὸ ταύτην ἔχειν.
[10, 128]	ἐστι τέλος. Τούτου γὰρ χάριν	πάντα	πράττομεν, ὅπως μήτε ἀλγῶμεν μήτε
[10, 116]	παντελῆ εὐδαιμονίαν κεκτημένον. Ταῦτα δὴ	πάντα,	Πυθόκλεις, μνημόνευσον· κατὰ πολύ τε
[10, 52]	μήτε τὸ διημαρτημένον ὁμοίως βεβαιούμενον	πάντα	συνταράττῃ. Ἀλλὰ μὴν καὶ τὸ
[10, 85]	συνεσχέθημεν. ~Γράψαντες οὖν τὰ λοιπὰ	πάντα	συντελοῦμεν ἅπερ ἠξίωσας πολλοῖς καὶ
[10, 68]	ψυχὴν τὰ συμπτώματα. ~Ταῦτα οὖν	πάντα	τὰ διαλογίσματα τὰ> περὶ ψυχῆς
[10, 88]	τὰ φαινόμενα περιέχουσα, οὗ λυομένου	πάντα	τὰ ἐν αὐτῷ σύγχυσιν λήψεται,
[10, 74]	καὶ φυτὰ καὶ τὰ λοιπὰ	πάντα	τὰ> θεωρούμενα συνίσταται, ἐν δὲ
[10, 73]	καὶ ἐλαττόνων· καὶ πάλιν διαλύεσθαι	πάντα,	τὰ μὲν θᾶττον, τὰ δὲ
[10, 86]	ὅτι ἄτομα τὰ> στοιχεῖα, καὶ	πάντα	τὰ τοιαῦτα {ἢ} ὅσα μοναχὴν
[10, 88]	ἄστρα τε καὶ γῆν καὶ	πάντα	τὰ φαινόμενα περιέχουσα, οὗ λυομένου
[10, 69]	Καὶ ἐπιβολὰς μὲν ἔχοντα ἰδίας	πάντα	ταῦτά ἐστι καὶ διαλήψεις, συμπαρακολουθοῦντος
[10, 86]	καὶ παραβιάζεσθαι μήτε ὁμοίαν κατὰ	πάντα	τὴν θεωρίαν ἔχειν ἢ τοῖς
[10, 38]	τε κατὰ τὰς αἰσθήσεις δεῖ	πάντα	τηρεῖν καὶ ἁπλῶς τὰς παρούσας
[10, 10]	Μῦς· καθόλου τε ἡ πρὸς	πάντας	αὐτοῦ φιλανθρωπία. Τῆς μὲν γὰρ
[10, 9]	μάρτυρες ἱκανοὶ τῆς ἀνυπερβλήτου πρὸς	πάντας	εὐγνωμοσύνης ἥ τε πατρὶς χαλκαῖς
[10, 97]	οἴεσθαι γίνεσθαι τοὺς δ' ἄλλους	πάντας	τοὺς κατὰ τὸ ἐνδεχόμενον ἐκβάλλειν
[10, 94]	καὶ κατὰ προσθετήσεις καὶ κατὰ	πάντας	τρόπους, καθ' οὓς καὶ τὰ
[10, 26]	Γέγονε δὲ πολυγραφώτατος ὁ Ἐπίκουρος,	πάντας	ὑπερβαλλόμενος πλήθει βιβλίων· κύλινδροι μὲν
[10, 142]	εἴχομεν ὅ τι μεμψαίμεθα αὐτοῖς	πανταχόθεν	ἐκπληρουμένοις τῶν ἡδονῶν καὶ οὐθαμόθεν
[10, 29]	ἐκλογῆς ἀξίως ἀνεφθέγχθαι, ὥστε σὲ	πανταχόθεν	καταμαθεῖν τὸν ἄνδρα κἂν κρίνειν
[10, 10]	τοὺς φίλους διαδραμόντα. Οἳ καὶ	πανταχόθεν	πρὸς αὐτὸν ἀφικνοῦντο καὶ συνεβίουν
[10, 88]	ἢ οἵαν δήποτε ἔχουσα> περιγραφήν·	πανταχῶς	γὰρ ἐνδέχεται· τῶν γὰρ φαινομένων
[10, 145]	τοῦ αἰῶνος φόβους ἐκλύσασα τὸν	παντελῆ	βίον παρεσκεύασεν, καὶ οὐθὲν ἔτι
[10, 116]	μωρία ἐμπέσοι, μὴ ὅτι εἰς	παντελῆ	εὐδαιμονίαν κεκτημένον. Ταῦτα δὴ πάντα,
[10, 146]	καὶ τὸ τὸν ὅλον βίον	παντελῆ	καθιστάν· ὥστε οὐδὲν προσδεῖται πραγμάτων
[10, 83]	φύσεως ποιεῖσθαι· ὅσοι δὲ μὴ	παντελῶς	αὐτῶν τῶν ἀποτελουμένων εἰσίν, ἐκ
[10, 9]	μετρεῖσθαι δύνασθαι· οἵ τε γνώριμοι	πάντες	ταῖς δογματικαῖς αὐτοῦ σειρῆσι προσκατασχεθέντες,
[10, 58]	τὸ τὰς μεταβάσεις ἔχον οὔτε	πάντῃ	πάντως ἀνόμοιον, ἀλλ' ἔχον μέν
[10, 117]	σοφὸν γενέσθαι ἂν οὐδ' ἐν	παντὶ	ἔθνει. ~Κἂν στρεβλωθῇ δ' ὁ
[10, 33]	αὐτοῦ νοεῖται προηγουμένων τῶν αἰσθήσεων.	Παντὶ	οὖν ὀνόματι τὸ πρώτως ὑποτεταγμένον
[10, 110]	τὴν σελήνην γίνεται καὶ {κατὰ}	πάντοθεν	ἀέρος προσφερομένου πρὸς τὴν σελήνην
[10, 106]	συντελεῖται καὶ κατὰ πῆξιν ἰσχυροτέραν,	πάντοθεν	δὲ πνευματωδῶν περίστασίν τινων καὶ
[10, 110]	πέριξ ἀέρα αὐτῆς ἀναστέλλοντος συμμέτρως	πάντοθεν	εἰς τὸ περιφερὲς τὸ περὶ
[10, 110]	γίνεται διὰ τὸ τὸ διάστημα	πάντοθεν	ἴσον ὑπὸ τῆς ὄψεως θεωρεῖσθαι,
[10, 107]	οὐκ ἀδυνάτως μὲν ἔχει γίνεσθαι	πάντοθεν	τῶν ἄκρων ἀποτηκομένων καὶ ἐν
[10, 107]	ἀποτηκομένων καὶ ἐν τῇ συστάσει	πάντοθεν,	ὡς λέγεται, κατὰ μέρη ὁμαλῶς
[10, 75]	καὶ τὴν φύσιν πολλὰ καὶ	παντοῖα	ὑπὸ αὐτῶν τῶν πραγμάτων διδαχθῆναί
[10, 36]	τοῦ τετελεσιουργημένου τοῦτο κυριώτατον τοῦ	παντὸς	ἀκριβώματος γίνεται, τὸ ταῖς ἐπιβολαῖς
[10, 124]	Ταῖς γὰρ ἰδίαις οἰκειούμενοι διὰ	παντὸς	ἀρεταῖς τοὺς ὁμοίους ἀποδέχονται, πᾶν
[10, 133]	δοξάζοντος καὶ περὶ θανάτου διὰ	παντὸς	ἀφόβως ἔχοντος καὶ τὸ τῆς
[10, 38]	μὴ ὄντος. Πᾶν γὰρ ἐκ	παντὸς	ἐγίνετ' ἂν σπερμάτων γε οὐθὲν
[10, 87]	φαινομένῳ, δῆλον ὅτι καὶ ἐκ	παντὸς	ἐκπίπτει φυσιολογήματος ἐπὶ δὲ τὸν
[10, 138]	εἴποι τις) ἐπιθῶμεν καὶ τοῦ	παντὸς	συγγράμματος καὶ τοῦ βίου τοῦ
[10, 80]	ὑπέρ τε τῶν μετεώρων καὶ	παντὸς	τοῦ ἀδήλου, καταφρονοῦντας τῶν οὔτε
[10, 139]	τοῦ μεγέθους τῶν ἡδονῶν ἡ	παντὸς	τοῦ ἀλγοῦντος ὑπεξαίρεσις. Ὅπου δ'
[10, 82]	~ἡ δὲ ἀταραξία τὸ τούτων	πάντων	ἀπολελύσθαι καὶ συνεχῆ μνήμην ἔχειν
[10, 132]	ψυχὰς καταλαμβάνει θόρυβος. Τούτων δὲ	πάντων	ἀρχὴ καὶ τὸ μέγιστον ἀγαθὸν
[10, 96]	σύμφωνον τοῖς φαινομένοις κεκτημένοι. ~Ἐπὶ	πάντων	γὰρ τῶν μετεώρων τὴν τοιαύτην
[10, 133]	δὲ ὑπό τινων δεσπότιν εἰσαγομένην	πάντων	ἐγγελῶντος εἱμαρμένην καὶ μᾶλλον ἃ
[10, 87]	μὲν οὖν γίνεται ἀσείστως κατὰ	πάντων	κατὰ πλεοναχὸν τρόπον ἐκκαθαιρομένων, συμφώνως
[10, 39]	ἔστιν, αὐτὴ ἡ αἴσθησις ἐπὶ	πάντων	μαρτυρεῖ, καθ' ἣν ἀναγκαῖον τὸ
[10, 45]	~Ἡ τοσαύτη δὴ φωνὴ τούτων	πάντων	μνημονευομένων τὸν ἱκανὸν τύπον ὑποβάλλει
[10, 69]	σῶμα καθόλου μὲν ἐκ> τούτων	πάντων	τὴν ἑαυτοῦ φύσιν ἔχον ἀίδιον,
[10, 73]	νομίζειν γεγονέναι ἀπὸ τοῦ ἀπείρου,	πάντων	τούτων ἐκ συστροφῶν ἰδίων ἀποκεκριμένων
[10, 64]	συμπτώματος παρ' ἐκείνης, οὐ μέντοι	πάντων	ὧν ἐκείνη κέκτηται· διὸ ἀπαλλαγείσης
[10, 126]	τὸ σιτίον οὐ τὸ πλεῖον	πάντως	ἀλλὰ τὸ ἥδιστον αἱρεῖται, οὕτω
[10, 58]	τὰς μεταβάσεις ἔχον οὔτε πάντῃ	πάντως	ἀνόμοιον, ἀλλ' ἔχον μέν τινα
[10, 127]	ὡς ἐσόμενον μήτε ἀπελπίζωμεν ὡς	πάντως	οὐκ ἐσόμενον. Ἀναλογιστέον δὲ ὡς
[10, 127]	οὔτε πάντωςοὐχ ἡμέτερον, ἵνα μήτε	πάντως	προσμένωμεν ὡς ἐσόμενον μήτε ἀπελπίζωμεν
[10, 130]	ἀγαθὸν μέγα νομίζομεν, οὐχ ἵνα	πάντως	τοῖς ὀλίγοις χρώμεθα, ἀλλ' ὅπως
[10, 127]	τὸ μέλλον οὔτε ἡμέτερον οὔτε	πάντωςοὐχ	ἡμέτερον, ἵνα μήτε πάντως προσμένωμεν
[10, 35]	μνήμην ἱκανῶς αὐτὸς παρεσκεύασα, ἵνα	παρ'	ἑκάστους τῶν καιρῶν ἐν τοῖς
[10, 64]	μετείληφε καὶ αὐτὸ τοιούτου συμπτώματος	παρ'	ἐκείνης, οὐ μέντοι πάντων ὧν
[10, 98]	ἐμφανέσι παρ' ἡμῖν ζῴοις, καὶ	παρ'	ἑτεροιώσεις ἀέρος καὶ μεταβολάς. Ἀμφότερα
[10, 41]	ἄκρον ἔχει· τὸ δὲ ἄκρον	παρ'	ἕτερόν τι θεωρεῖται. Ὥστε οὐκ
[10, 133]	τύχην ἄστατον ὁρᾶν, τὸ δὲ	παρ'	ἡμᾶς ἀδέσποτον ᾧ καὶ τὸ
[10, 133]	δὲ ἀπὸ τύχης, ἃ δὲ	παρ'	ἡμᾶς διὰ τὸ τὴν μὲν
[10, 135]	ἀνύπαρκτος, εἰ καὶ ὑπαρκτή, οὐθὲν	παρ'	ἡμᾶς ἡγητέα τὰ γινόμενα. Τοσαῦτα
[10, 72]	ζητοῦμεν ἀνάγοντες ἐπὶ τὰς βλεπομένας	παρ'	ἡμῖν αὐτοῖς προλήψεις, ἀλλ' αὐτὸ
[10, 88]	διαιρετέον, ἃ οὐκ ἀντιμαρτυρεῖται τοῖς	παρ'	ἡμῖν γινομένοις πλεοναχῶς συντελεῖσθαι. Κόσμος
[10, 108]	κάτω τόπους, καθάπερ ὁμοίως καὶ	παρ'	ἡμῖν ἐπὶ πλειόνων τοιαῦτά τινα
[10, 98]	καιρῶν, καθάπερ ἐν τοῖς ἐμφανέσι	παρ'	ἡμῖν ζῴοις, καὶ παρ' ἑτεροιώσεις
[10, 95]	ἀπὸ τοῦ ἡλίου. Καὶ γὰρ	παρ'	ἡμῖν θεωρεῖται πολλὰ μὲν ἐξ
[10, 55]	ὑπομένειν. ~Καὶ γὰρ ἐν τοῖς	παρ'	ἡμῖν μετασχηματιζόμενοις κατὰ τὴν περιαίρεσιν
[10, 91]	ἅμα. Οὕτω γὰρ καὶ τὰ	παρ'	ἡμῖν πυρὰ ἐξ ἀποστήματος θεωρούμενα
[10, 98]	τάχιον ἢ βραδύτερον, ὡς καὶ	παρ'	ἡμῖν τινα θεωρεῖται, οἷς συμφώνως
[10, 87]	τοῖς μετεώροις συντελουμένων φέρειν τῶν	παρ'	ἡμῖν τινα φαινομένων, ἃ θεωρεῖται
[10, 80]	ἡμῶν συντείνει. Ὥστε παραθεωροῦντας ποσαχῶς	παρ'	ἡμῖν τὸ ὅμοιον γίνεται, αἰτιολογητέον
[10, 96]	καὶ κατὰ σβέσιν, καθάπερ καὶ	παρ'	ἡμῖν τοῦτο θεωρεῖται γινόμενον· καὶ
[10, 97]	τάξις περιόδου, καθάπερ ἔνια καὶ	παρ'	ἡμῖν τῶν τυχόντων γίνεται, λαμβανέσθω·
[10, 94]	τρόπους, καθ' οὓς καὶ τὰ	παρ'	ἡμῖν φαινόμενα ἐκκαλεῖται εἰς τὰς
[10, 60]	τὴν κεφαλὴν τῶν ὑποκάτω τὸ	παρ'	ἡμῶν κάτω φερόμενον· ἡ γὰρ
[10, 60]	τοὺς πόδας τῶν ἐπάνω τὸ	παρ'	ἡμῶν φερόμενον εἰς> τοὺς ὑπὲρ
[10, 2]	ἑρμηνεῦσαι αὐτῷ τὰ περὶ τοῦ	παρ'	Ἡσιόδῳ χάους. Φησὶ δ' Ἕρμιππος
[10, 66]	τῶν τῆς ψυχῆς μερῶν τῶν	παρ'	ὅλην τὴν σύγκρισιν παρεσπαρμένων ἐγκατεχομένων
[10, 63]	ἡ ψυχὴ σῶμά ἐστι λεπτομερὲς	παρ'	ὅλον τὸ ἄθροισμα παρεσπαρμένον, προσεμφερέστατον
[10, 27]	παρὰ Ζήνωνι ἔστιν εὑρεῖν καὶ	παρὰ	Ἀριστοτέλει. Καὶ τὰ συγγράμματα μὲν
[10, 39]	γάρ ἐστιν εἰς ὃ μεταβάλλει.	Παρὰ	γὰρ τὸ πᾶν οὐθέν ἐστιν
[10, 40]	οὗ ἐκινεῖτο, καθάπερ φαίνεται κινούμενα.	Παρὰ	δὲ ταῦτα οὐθὲν οὐδ' ἐπινοηθῆναι
[10, 114]	παράτριψιν ἑαυτῶν δύνανται συντελεῖσθαι καὶ	παρὰ	ἔκπτωσιν οὗ ἂν ἡ ἐκπνευμάτωσις
[10, 27]	γέμειν τὰ βιβλία, καθάπερ καὶ	παρὰ	Ζήνωνι ἔστιν εὑρεῖν καὶ παρὰ
[10, 149]	συντελεσθῶσιν, ὑπάρχει ἡ σπουδὴ σύντονος,	παρὰ	κενὴν δόξαν αὗται γίνονται καὶ
[10, 149]	οὔτε φυσικαὶ οὔτ' ἀναγκαῖαι ἀλλὰ	παρὰ	κενὴν δόξαν γινόμεναι. Φυσικὰς καὶ
[10, 114]	Οἱ λεγόμενοι ἀστέρες ἐκπίπτειν καὶ	παρὰ	μέρος κατὰ παράτριψιν ἑαυτῶν δύνανται
[10, 105]	ἐν τῇ γῇ ἀπόληψιν καὶ	παρὰ	μικροὺς ὄγκους αὐτῆς παράθεσιν καὶ
[10, 12]	τοῦτο Νεοκλῆος πινυτὸν τέκος ἢ	παρὰ	Μουσέων ἔκλυεν ἢ Πυθοῦς ἐξ
[10, 148]	ἢ μὴ ὀρθῶς. ~Εἰ μὴ	παρὰ	πάντα καιρὸν ἐπανοίσεις ἕκαστον τῶν
[10, 99]	πιλήσεις ἀέρος πνευμάτων συνώσει, καὶ	παρὰ	περιπλοκὰς ἀλληλούχων ἀτόμων καὶ ἐπιτηδείων
[10, 99]	δύναται γίνεσθαι καὶ συνίστασθαι καὶ	παρὰ	πιλήσεις ἀέρος πνευμάτων συνώσει, καὶ
[10, 100]	ἐν τοῖς ἡμετέροις ἀγγείοις, καὶ	παρὰ	πυρὸς πεπνευματωμένου βόμβον ἐν αὐτοῖς,
[10, 84]	χαίρειν. Ἤνεγκέ μοι Κλέων ἐπιστολὴν	παρὰ	σοῦ, ἐν ᾗ φιλοφρονούμενός τε
[10, 111]	τήν τε ἀφάνισιν τούτων γίνεσθαι	παρὰ	τὰς ἀντικειμένας ταύταις αἰτίας. ~Τινὰ
[10, 149]	δόξαν αὗται γίνονται καὶ οὐ	παρὰ	τὴν ἑαυτῶν φύσιν οὐ διαχέονται
[10, 20]	μηδενὸς τῶν ἀναγκαίων ἐνδεεῖς καθεστήκωσιν	παρὰ	τὴν ἡμετέραν δύναμιν. ~Δοῦναι δὲ
[10, 44]	καὶ βάρους· τὸ δὲ χρῶμα	παρὰ	τὴν θέσιν τῶν ἀτόμων ἀλλάττεσθαι
[10, 149]	ἑαυτῶν φύσιν οὐ διαχέονται ἀλλὰ	παρὰ	τὴν τοῦ ἀνθρώπου κενοδοξίαν. ~Τὸ
[10, 114]	ὑπολειπόμενά τινων θεωρεῖσθαι συμβαίνει καὶ	παρὰ	τὸ βραδύτερον συμπεριφέρεσθαι τὸν αὐτὸν
[10, 113]	οὕτω> κινεῖσθαι ἐνδέχεται μὲν καὶ	παρὰ	τὸ κύκλῳ κινούμενα ἐξ ἀρχῆς
[10, 98]	καὶ πάλιν βραδείας ὑπὲρ γῆς,	παρὰ	τὸ μήκη τόπων παραλλάττοντα καὶ
[10, 114]	ὑπὸ τῆς αὐτῆς δίνης· καὶ	παρὰ	τὸ περιφέρεσθαι τὰ μὲν διὰ
[10, 98]	νυκτῶν καὶ ἡμερῶν παραλλάττοντα καὶ	παρὰ	τὸ ταχείας ἡλίου κινήσεις γίνεσθαι
[10, 114]	τὸν αὐτὸν κύκλον περιιόντα καὶ	παρὰ	τὸ τὴν ἐναντίαν κινεῖσθαι ἀντισπώμενα
[10, 75]	ὡς ἄν ποτε καὶ ἡ	παρὰ	τοὺς τόπους τῶν ἐθνῶν διαφορὰ
[10, 99]	τοῖς φαινομένοις· ~ἐπὶ δὲ ποίοις	παρὰ	τοῦτο ἢ τοῦτο τὸ αἴτιον
[10, 43]	τῇ περιπλοκῇ κεκλειμέναι ἢ στεγαζόμεναι	παρὰ	τῶν πλεκτικῶν. ~Ἥ τε γὰρ
[10, 86]	λοιπῶν. ~Μήτε τὸ ἀδύνατον καὶ	παραβιάζεσθαι	μήτε ὁμοίαν κατὰ πάντα τὴν
[10, 16]	ἄκρατον ῥοφῆσαι· ~τοῖς τε φίλοις	παραγγείλαντα	τῶν δογμάτων μεμνῆσθαι οὕτω τελευτῆσαι.
[10, 126]	τὸν ἥδιστον καρπίζεται. Ὁ δὲ	παραγγέλλων	τὸν μὲν νέον καλῶς ζῆν,
[10, 49]	ῥευμάτων ἀφ' ἡμῶν πρὸς ἐκεῖνα	παραγινομένων,	οὕτως ὡς τύπων τινῶν ἐπεισιόντων
[10, 17]	ἂν οἱ ἀπὸ ἡμῶν φιλοσοφοῦντες	παραδίδωσιν.	Τὴν δ' οἰκίαν τὴν ἐν
[10, 138]	φιλοσόφου, τὰς Κυρίας αὐτοῦ δόξας	παραθέμενοι	καὶ ταύταις τὸ πᾶν σύγγραμμα
[10, 28]	ἐκθέσθαι πειράσομαι τρεῖς ἐπιστολὰς αὐτοῦ	παραθέμενος,	ἐν αἷς πᾶσαν τὴν ἑαυτοῦ
[10, 105]	καὶ παρὰ μικροὺς ὄγκους αὐτῆς	παράθεσιν	καὶ συνεχῆ κίνησιν, ὃ τὴν
[10, 80]	καὶ μακάριον ἡμῶν συντείνει. Ὥστε	παραθεωροῦντας	ποσαχῶς παρ' ἡμῖν τὸ ὅμοιον
[10, 5]	πρὸς Θεμίσταν γράφων νομίζει αὐτῇ	παραινεῖν,	καθά φησι Θεόδωρος ἐν τῷ
[10, 126]	αἱροῦνται. ~Ὁ δὲ σοφὸς οὔτε	παραιτεῖται	τὸ ζῆν> οὔτε φοβεῖται τὸ
[10, 134]	δουλεύειν· ὁ μὲν γὰρ ἐλπίδα	παραιτήσεως	ὑπογράφει θεῶν διὰ τιμῆς, ἡ
[10, 5]	ὅπου ἂν ὑμεῖς καὶ Θεμίστα	παρακαλῆτε,	ὠθεῖσθαι. Πρὸς δὲ Πυθοκλέα ὡραῖον
[10, 17]	τὴν ἐν τῷ κήπῳ διατριβὴν	παρακατατίθεμαι	τοῖς τ' αὐτῶν κληρονόμοις, ἐν
[10, 70]	συμπίπτει πολλάκις καὶ οὐκ ἀίδιον	παρακολουθεῖν	οὔτ' ἐν τοῖς ἀοράτοις καὶ
[10, 133]	τὸ μεμπτὸν καὶ τὸ ἐναντίον	παρακολουθεῖν	πέφυκεν ~(ἐπεὶ κρεῖττον ἦν τῷ
[10, 129]	νομίζομεν, ἐπειδὰν μείζων ἡμῖν ἡδονὴ	παρακολουθῇ	πολὺν χρόνον ὑπομείνασι τὰς ἀλγηδόνας.
[10, 71]	σώματα νομιστέον, καὶ οὐκ ἀίδιον	παρακολουθοῦντα	οὐδ' αὖ φύσεως καθ' ἑαυτὰ
[10, 70]	Κατ' ἐπιβολὰς δ' ἄν τινας	παρακολουθοῦντος	τοῦ ἀθρόου ἕκαστα προσαγορευθείη, ~ἀλλ'
[10, 71]	θεωρεῖται, οὐκ ἀίδιον τῶν συμπτωμάτων	παρακολουθούντων.	Καὶ οὐκ ἐξελατέον ἐκ τοῦ
[10, 71]	προσαγορεύομεν, οὐδὲ τὴν τῶν ἀίδιον	παρακολουθούντων,	οὐδ' αὖ καθ' αὑτὰ νομιστέον-
[10, 70]	προσαγορεύομεν, οὔτε τὴν τῶν ἀίδιον	παρακολουθούντων	ὧν ἄνευ σῶμα οὐ δυνατὸν
[10, 55]	ἵνα μὴ τὰ φαινόμενα ἀντιμαρτυρῇ·	παραλλαγὰς	δέ τινας μεγεθῶν νομιστέον εἶναι.
[10, 113]	ἀνωμαλεῖς οὕτως ὥστε τὰς θεωρουμένας	παραλλαγὰς	συντελεῖσθαι. Τὸ δὲ μίαν αἰτίαν
[10, 63]	δὲ τὸ τρίτον> μέρος πολλὴν	παραλλαγὴν	εἰληφὸς τῇ λεπτομερείᾳ καὶ αὐτῶν
[10, 95]	δύναται μὲν γίνεσθαι καὶ κατὰ	παραλλαγὴν	μερῶν καὶ κατ' ἐπιπροσθέτησιν, καὶ
[10, 98]	συνθεωρεῖν. ~Μήκη νυκτῶν καὶ ἡμερῶν	παραλλάττοντα	καὶ παρὰ τὸ ταχείας ἡλίου
[10, 98]	γῆς, παρὰ τὸ μήκη τόπων	παραλλάττοντα	καὶ τόπους τινὰς περαιοῦν τάχιον
[10, 25]	Πλάτωνα, Πρὸς Ἀριστοτέλην. Ἐτελεύτα δὲ	παραλύσει,	γενόμενος ἱκανὸς ἀνήρ. Λεοντεύς τε
[10, 72]	συμπλέκομεν τὸ ἴδιον τοῦτο καὶ	παραμετροῦμεν,	μάλιστα ἐπιλογιστέον. ~Καὶ γὰρ τοῦτο
[10, 110]	νεφοειδὲς τοῦτο καὶ μὴ τὸ	παράπαν	διακρῖναι, ἢ καὶ τὸν πέριξ
[10, 26]	ἐν πολυγραφίᾳ, καθά φησι Καρνεάδης	παράσιτον	αὐτὸν τῶν βιβλίων ἀποκαλῶν· εἰ
[10, 101]	σωμάτων ἃ τὴν λαμπηδόνα ταύτην	παρασκευάζει,	καὶ κατ' ἐκπιασμόν, θλίψεως τῶν
[10, 53]	τὸ πάθος τὸ ἀκουστικὸν ἡμῖν	παρασκευάζει.	Καὶ μὴν καὶ τὴν ὀσμὴν
[10, 105]	ὃ τὴν κράδανσιν τῇ γῇ	παρασκευάζει.	Καὶ τὸ πνεῦμα τοῦτο ἢ
[10, 131]	καὶ πρὸς τὴν τύχην ἀφόβους	παρασκευάζει.	Ὅταν οὖν λέγωμεν ἡδονὴν τέλος
[10, 44]	ἡ διορίζουσα ἑκάστην αὐτὴν τοῦτο	παρασκευάζει,	τὴν ὑπέρεισιν οὐχ οἵα τε
[10, 140]	ποτε τοῦτο οἷός τ' ᾖ	παρασκευάζεσθαι.	~Ἔνδοξοι καὶ περίβλεπτοί τινες ἐβουλήθησαν
[10, 148]	δόξωσιν εἶναι. Ὧν ἡ σοφία	παρασκευάζεται	εἰς τὴν τοῦ ὅλου βίου
[10, 59]	πρώτων τοῖς μείζοσι καὶ ἐλάττοσι	παρασκευάζοντα	τῇ διὰ λόγου θεωρίᾳ ἐπὶ
[10, 52]	ψοφοῦντος ἢ ὁπωσδήποτε ἀκουστικὸν πάθος	παρασκευάζοντος.	Τὸ δὲ ῥεῦμα τοῦτο εἰς
[10, 52]	γε τὸ ἔξωθεν μόνον ἔνδηλον	παρασκευάζουσαν.	~ἄνευ γὰρ ἀναφερομένης τινὸς ἐκεῖθεν
[10, 64]	πως. Τὸ δὲ λοιπὸν ἄθροισμα	παρασκευάσαν	ἐκείνῃ τὴν αἰτίαν ταύτην μετείληφε
[10, 154]	θαρρεῖν μάλιστα ἐκ τῶν ὁμορούντων	παρασκευάσασθαι,	οὕτω καὶ ἐβίωσαν μετ' ἀλλήλων
[10, 77]	ταῖς ψυχαῖς αὐτὴ ἡ ὑπεναντιότης	παρασκευάσει.	Ὅθεν δὴ κατὰ τὰς ἐξ
[10, 81]	πάσχειν ἀλλ' ἀλόγῳ γέ τινι	παραστάσει,	ὅθεν μὴ ὁρίζοντας τὸ δεινὸν
[10, 22]	δ' ἀξίως τῆς ἐκ μειρακίου	παραστάσεως	πρὸς ἐμὲ καὶ φιλοσοφίαν ἐπιμελοῦ
[10, 115]	οὐδὲ κάθηταί τις θεία φύσις	παρατηροῦσα	τὰς τῶν ζῴων τούτων ἐξόδους
[10, 100]	νεφῶν καὶ διαστάσεις, καὶ κατὰ	παρατρίψεις	νεφῶν καὶ κατάξεις πῆξιν εἰληφότων
[10, 114]	ἐκπίπτειν καὶ παρὰ μέρος κατὰ	παράτριψιν	ἑαυτῶν δύνανται συντελεῖσθαι καὶ παρὰ
[10, 101]	πλείους τρόπους· καὶ γὰρ κατὰ	παράτριψιν	καὶ σύγκρουσιν νεφῶν ὁ πυρὸς
[10, 75]	δὲ λογισμὸν τὰ ὑπὸ ταύτης	παρεγγυηθέντα	ὕστερον ἐπακριβοῦν καὶ προσεξευρίσκειν ἐν
[10, 76]	συνορώμενα πράγματα εἰσφέροντας τοὺς συνειδότας	παρεγγυῆσαί	τινας φθόγγους τοὺς ἀναγκασθέντας ἀναφωνῆσαι,
[10, 37]	ᾠκειωμένοις φυσιολογίᾳ τῆς τοιαύτης ὁδοῦ,	παρεγγυῶν	τὸ συνεχὲς ἐνέργημα ἐν φυσιολογίᾳ
[10, 128]	ἔχομεν ὅταν ἐκ τοῦ μὴ	παρεῖναι	τὴν ἡδονὴν ἀλγῶμεν· ὅταν δὲ
[10, 122]	λέγοντι πρὸς εὐδαιμονίαν ἢ μὴ	παρεῖναι	τὴν ὥραν ἢ μηκέτι εἶναι.
[10, 106]	τινὸς ἀεὶ καὶ κατὰ μικρὸν	παρεισδυομένης,	καὶ καθ' ὕδατος ἀφθόνου συλλογήν·
[10, 113]	οὓς τόπους φέρεται οὗ μὲν	παρεκτάσεις	ἀέρος εἶναι ὁμαλὰς ἐπὶ τὸ
[10, 122]	τοῦ φιλοσοφεῖν ὑπάρχειν ὥραν ἢ	παρεληλυθέναι	τὴν ὥραν ὅμοιός ἐστι τῷ
[10, 137]	τὴν δὲ ψυχὴν καὶ τὸ	παρελθὸν	καὶ τὸ παρὸν καὶ τὸ
[10, 31]	καὶ τέλους. ~Τὴν διαλεκτικὴν ὡς	παρέλκουσαν	ἀποδοκιμάζουσιν· ἀρκεῖν γὰρ τοὺς φυσικοὺς
[10, 144]	ἄπειρον ἐκπίπτει. Βραχέα σοφῷ τύχη	παρεμπίπτει,	τὰ δὲ μέγιστα καὶ κυριώτατα
[10, 82]	καὶ τῶν λοιπῶν τῶν ἀεὶ	παρεμπιπτόντων,	ὅσα φοβεῖ τοὺς λοιποὺς ἐσχάτως.
[10, 17]	κῆπον καὶ τὰ προσόντα αὐτῷ	παρέξουσιν	Ἑρμάρχῳ Ἀγεμόρτου Μυτιληναίῳ καὶ τοῖς
[10, 144]	τούτοις ὅσα τοὺς μεγίστους φόβους	παρεσκεύαζε	τῇ διανοίᾳ. ~Ὁ ἄπειρος χρόνος
[10, 64]	ἀλλ' ἕτερον ἅμα συγγεγενημένον αὐτῷ	παρεσκεύαζεν,	ὃ διὰ τῆς συντελεσθείσης περὶ
[10, 145]	ἐκ τοῦ ζῆν τὰ πράγματα	παρεσκεύαζεν,	ὡς ἐλλείπουσά τι τοῦ ἀρίστου
[10, 35]	δοξῶν τὴν μνήμην ἱκανῶς αὐτὸς	παρεσκεύασα,	ἵνα παρ' ἑκάστους τῶν καιρῶν
[10, 109]	ἃ συνελασθέντα πῆξιν τῷ ὕδατι	παρεσκεύασε,	ποσὰ τῶν περιφερῶν ἐκθλίψαντα. Ἶρις
[10, 145]	ἄπειρα, καὶ ἄπειρος αὐτὴν χρόνος	παρεσκεύασεν.	Ἡ δὲ διάνοια τοῦ τῆς
[10, 145]	φόβους ἐκλύσασα τὸν παντελῆ βίον	παρεσκεύασεν,	καὶ οὐθὲν ἔτι τοῦ ἀπείρου
[10, 66]	ἄλογον αὐτῆς, ὃ τῷ λοιπῷ	παρεσπάρθαι	σώματι· τὸ δὲ λογικὸν ἐν
[10, 63]	λεπτομερὲς παρ' ὅλον τὸ ἄθροισμα	παρεσπαρμένον,	προσεμφερέστατον δὲ πνεύματι θερμοῦ τινα
[10, 66]	τῶν παρ' ὅλην τὴν σύγκρισιν	παρεσπαρμένων	ἐγκατεχομένων ἢ διαφορουμένων, εἶτα συμπιπτόντων
[10, 140]	μὲν ἄκρον τὸν ἐλάχιστον χρόνον	πάρεστι,	τὸ δὲ μόνον ὑπερτεῖνον τὸ
[10, 125]	ἡμεῖς ὦμεν, ὁ θάνατος οὐ	πάρεστιν·	ὅταν δ' ὁ θάνατος παρῇ,
[10, 20]	ἡμῖν χρείαν ἐν τοῖς ἰδίοις	παρεσχημένοι	καὶ τὴν πᾶσαν οἰκειότητα ἐνδεδειγμένοι
[10, 139]	οὔτε αὐτὸ πράγματα ἔχει οὔτεἄλλῳ	παρέχει,	ὥστε οὔτε ὀργαῖς οὔτε χάρισι
[10, 67]	μόνον δι' ἑαυτοῦ τοῖς σώμασι	παρέχεται.	Ὥστε οἱ λέγοντες ἀσώματον εἶναι
[10, 17]	δ' οἰκίαν τὴν ἐν Μελίτῃ	παρεχέτωσαν	Ἀμυνόμαχος καὶ Τιμοκράτης ἐνοικεῖν Ἑρμάρχῳ
[10, 43]	τοῦ κενοῦ τὴν εἶξιν ὁμοίαν	παρεχομένου	καὶ τῇ κουφοτάτῃ καὶ τῇ
[10, 125]	πάρεστιν· ὅταν δ' ὁ θάνατος	παρῇ,	τόθ' ἡμεῖς οὐκ ἐσμέν. Οὔτε
[10, 123]	ἔχειν. ~Ἃ δέ σοι συνεχῶς	παρήγγελλον,	ταῦτα καὶ πρᾶττε καὶ μελέτα,
[10, 22]	ἐγράφομεν ὑμῖν ταυτί. Στραγγουρικά τε	παρηκολούθει	καὶ δυσεντερικὰ πάθη ὑπερβολὴν οὐκ
[10, 80]	τὴν ἐκ τῶν ἀποστημάτων φαντασίαν	παριδόντων,	ἔτι τε ἀγνοούντων καὶ ἐν
[10, 147]	κατὰ τὸ προσμένον καὶ τὸ	παρὸν	ἤδη κατὰ τὴν αἴσθησιν καὶ
[10, 137]	καὶ τὸ παρελθὸν καὶ τὸ	παρὸν	καὶ τὸ μέλλον. Οὕτως οὖν
[10, 137]	ψυχικάς. Τὴν γοῦν σάρκα τὸ	παρὸν	μόνον χειμάζειν, τὴν δὲ ψυχὴν
[10, 125]	ὅτι λυπεῖ μέλλων. Ὃ γὰρ	παρὸν	οὐκ ἐνοχλεῖ προσδοκώμενον κενῶς λυπεῖ.
[10, 151]	λήσει, κἂν μυριάκις ἐπὶ τοῦ	παρόντος	λανθάνῃ. Μέχρι μὲν καταστροφῆς ἄδηλον
[10, 38]	πάντα τηρεῖν καὶ ἁπλῶς τὰς	παρούσας	ἐπιβολὰς εἴτε διανοίας εἴθ' ὅτου
[10, 82]	ταῖς ἰδίαις, καὶ πάσῃ τῇ	παρούσῃ	καθ' ἕκαστον τῶν κριτηρίων ἐναργείᾳ.
[10, 122]	ποιοῦντα τὴν εὐδαιμονίαν, εἴ περ	παρούσης	μὲν αὐτῆς πάντα ἔχομεν, ἀπούσης
[10, 118]	σοφόν, καὶ ἐπὶ φίλοις καὶ	παροῦσι	καὶ ἀποῦσιν ὁμοίως διατε< λεῖν>
[10, 82]	Ὅθεν τοῖς πάθεσι προσεκτέον τοῖς	παροῦσι	καὶ ταῖς αἰσθήσεσι, κατὰ μὲν
[10, 125]	τὸν θάνατον οὐχ ὅτι λυπήσει	παρὼν	ἀλλ' ὅτι λυπεῖ μέλλων. Ὃ
[10, 122]	γὰρ ἄωρος οὐδείς ἐστιν οὔτε	πάρωρος	πρὸς τὸ κατὰ ψυχὴν ὑγιαῖνον.
[10, 32]	εἰσι κριτικαί· οὔτε μὴν λόγος,	πᾶς	γὰρ λόγος ἀπὸ τῶν αἰσθήσεων
[10, 128]	τοῦτο περὶ ἡμᾶς γένηται, λύεται	πᾶς	ὁ τῆς ψυχῆς χειμών, οὐκ
[10, 31]	καὶ ἐν ταῖς Κυρίαις δόξαις·	Πᾶσα	γάρ, φησίν, αἴσθησις ἄλογός ἐστι
[10, 129]	καὶ ἀλγηδὼν πᾶσα κακόν, οὐ	πᾶσα	δὲ ἀεὶ φευκτὴ πεφυκυῖα. ~τῇ
[10, 142]	ὀχλήσεις τῶν ἡδονῶν. ~Εἰ κατεπυκνοῦτο	πᾶσα	ἡδονή, καὶ χρόνῳ καὶ περὶ
[10, 129]	αἱρετή· καθά περ καὶ ἀλγηδὼν	πᾶσα	κακόν, οὐ πᾶσα δὲ ἀεὶ
[10, 129]	φύσιν ἔχειν οἰκείαν ἀγαθόν, οὐ	πᾶσα	μέντοι αἱρετή· καθά περ καὶ
[10, 54]	σχήματος συμφυῆ ἐστι. Ποιότης γὰρ	πᾶσα	μεταβάλλει· αἱ δὲ ἄτομοι οὐδὲν
[10, 129]	πολὺν χρόνον ὑπομείνασι τὰς ἀλγηδόνας.	Πᾶσα	οὖν ἡδονὴ διὰ τὸ φύσιν
[10, 32]	σημειοῦσθαι. Καὶ γὰρ καὶ ἐπίνοιαι	πᾶσαι	ἀπὸ τῶν αἰσθήσεων γεγόνασι κατά
[10, 132]	φρόνησις, ἐξ ἧς αἱ λοιπαὶ	πᾶσαι	πεφύκασιν ἀρεταί, διδάσκουσα ὡς οὐκ
[10, 32]	Οὔθ' ἡ ἑτέρα τὴν ἑτέραν,	πάσαις	γὰρ προσέχομεν. Καὶ τὸ τὰ
[10, 146]	ταραχῆς ἔσται μεστά. Εἰ μάχῃ	πάσαις	ταῖς αἰσθήσεσιν, οὐχ ἕξεις οὐδ'
[10, 128]	ζῆν. ~Τούτων γὰρ ἀπλανὴς θεωρία	πᾶσαν	αἵρεσιν καὶ φυγὴν ἐπανάγειν οἶδεν
[10, 147]	τὸ διεψευσμένον· ὡς τετηρηκὼς ἔσῃ	πᾶσαν	ἀμφισβήτησιν κατὰ πᾶσαν κρίσιν τοῦ
[10, 129]	σύμφυτον, διὰ τοῦτο καὶ οὐ	πᾶσαν	ἡδονὴν αἱρούμεθα, ἀλλ' ἔστιν ὅτε
[10, 30]	φυσικὸν τὴν περὶ φύσεως θεωρίαν	πᾶσαν,	καὶ ἔστιν ἐν ταῖς Περὶ
[10, 147]	τετηρηκὼς ἔσῃ πᾶσαν ἀμφισβήτησιν κατὰ	πᾶσαν	κρίσιν τοῦ ὀρθῶς ἢ μὴ
[10, 6]	Πυθοκλέα ἐπιστολῇ γράφειν Παιδείαν δὲ	πᾶσαν,	μακάριε, φεῦγε τἀκάτιον ἀράμενος. Ἐπίκτητός
[10, 76]	ἢ διατάξοντος καὶ ἅμα τὴν	πᾶσαν	μακαριότητα ἔχοντος μετὰ ἀφθαρσίας ~(οὐ
[10, 20]	τοῖς ἰδίοις παρεσχημένοι καὶ τὴν	πᾶσαν	οἰκειότητα ἐνδεδειγμένοι συγκαταγηράσκειν μεθ' ἡμῶν
[10, 73]	προειρημένοις τοὺς κόσμους δεῖ καὶ	πᾶσαν	σύγκρισιν πεπερασμένην τὸ ὁμοειδὲς τοῖς
[10, 28]	ἐπιστολὰς αὐτοῦ παραθέμενος, ἐν αἷς	πᾶσαν	τὴν ἑαυτοῦ φιλοσοφίαν ἐπιτέτμηται· ~θήσομεν
[10, 146]	ὑφεστηκὸς δεῖ τέλος ἐπιλογίζεσθαι καὶ	πᾶσαν	τὴν ἐνάργειαν, ἐφ' ἣν τὰ
[10, 147]	αἴσθησιν καὶ τὰ πάθη καὶ	πᾶσαν	φανταστικὴν ἐπιβολὴν τῆς διανοίας, συνταράξεις
[10, 97]	ἀλειτούργητος διατηρείσθω καὶ ἐν τῇ	πάσῃ	μακαριότητι· ὡς εἰ τοῦτο μὴ
[10, 82]	τὸ ἴδιον ταῖς ἰδίαις, καὶ	πάσῃ	τῇ παρούσῃ καθ' ἕκαστον τῶν
[10, 128]	ἔγνωμεν, καὶ ἀπὸ ταύτης καταρχόμεθα	πάσης	αἱρέσεως καὶ φυγῆς καὶ ἐπὶ
[10, 132]	λογισμὸς καὶ τὰς αἰτίας ἐξερευνῶν	πάσης	αἱρέσεως καὶ φυγῆς καὶ τὰς
[10, 117]	τὴν σοφίαν. Οὐδὲ μὴν ἐκ	πάσης	σώματος ἕξεως σοφὸν γενέσθαι ἂν
[10, 152]	εἶναι, ἐάν τε τὸ αὐτὸ	πᾶσι	γένηται ἐάν τε μὴ τὸ
[10, 151]	ὅσων δή ποτε αἰτίων οὐ	πᾶσι	συνέπεται τὸ αὐτὸ δίκαιον εἶναι.
[10, 151]	λήσει. Κατὰ μὲν τὸ> κοινὸν	πᾶσι	τὸ δίκαιον τὸ αὐτό, συμφέρον
[10, 22]	ἐν ἑαυτοῖς μεγέθους. Ἀντιπαρετάττετο δὲ	πᾶσι	τούτοις τὸ κατὰ ψυχὴν χαῖρον
[10, 37]	μέρος ἂν ἐξακριβωθέν. ~Ὅθεν δὴ	πᾶσι	χρησίμης οὔσης τοῖς ᾠκειωμένοις φυσιολογίᾳ
[10, 68]	κατηγορεῖται σώματος ὡσανεὶ συμβεβηκότα ἢ	πᾶσιν	ἢ τοῖς ὁρατοῖς καὶ κατὰ
[10, 81]	ἐν τῷ μὴ δόξαις ταῦτα	πάσχειν	ἀλλ' ἀλόγῳ γέ τινι παραστάσει,
[10, 67]	γὰρ ἂν ἐδύνατο ποιεῖν οὔτε	πάσχειν,	εἰ ἦν τοιαύτη· νῦν δ'
[10, 73]	δὲ ὑπὸ τῶν τοιῶνδε τοῦτο	πάσχοντα.	Δῆλον οὖν ὡς καὶ φθαρτούς
[10, 75]	ἀνθρώπων καθ' ἕκαστα ἔθνη ἴδια	πάσχουσας	πάθη καὶ ἴδια λαμβανούσας φαντάσματα
[10, 53]	σχηματίζεσθαιπολλὴν γὰρ ἔνδειαν ἕξει τοῦτο	πάσχων	ὑπ' ἐκείνης, ἀλλ' εὐθὺς τὴν
[10, 9]	αὐτοῦ χρηστότησιν. Ἥ τε διαδοχή,	πασῶν	σχεδὸν ἐκλιπουσῶν τῶν ἄλλων, ἐς
[10, 1]	μετελθεῖν εἰς Κολοφῶνα πρὸς τὸν	πατέρα·	~χρόνον δέ τινα διατρίψαντα αὐτόθι
[10, 4]	καθαρμοὺς ἀναγινώσκειν, καὶ σὺν τῷ	πατρὶ	γράμματα διδάσκειν λυπροῦ τινος μισθαρίου.
[10, 18]	τε τὰ ἐναγίσματα τῷ τε	πατρὶ	καὶ τῇ μητρὶ καὶ τοῖς
[10, 10]	πρὸς θεοὺς ὁσιότητος καὶ πρὸς	πατρίδα	φιλίας ἄλεκτος ἡ διάθεσις· ὑπερβολῇ
[10, 9]	πρὸς πάντας εὐγνωμοσύνης ἥ τε	πατρὶς	χαλκαῖς εἰκόσι τιμήσασα, οἵ τε
[10, 24]	αὐτὸν Ἕρμαρχος Ἀγεμόρτου Μυτιληναῖος, ἀνὴρ	πατρὸς	μὲν πένητος, τὰς δ' ἀρχὰς
[10, 8]	Ἀριστοτέλη ἄσωτον, ὃν> καταφαγόντα τὴν	πατρῴαν	οὐσίαν στρατεύεσθαι καὶ φαρμακοπωλεῖν. Φορμοφόρον
[10, 109]	τοιαῦτά τινα συντελούμενα θεωρεῖται. ~Καὶ	πάχνη	δὲ οὐ διαφερόντως> συντελεῖται τῶν
[10, 110]	περιφερὲς τὸ περὶ αὐτὴν καὶ	παχυμερὲς	περιστῆσαι. ~Ὃ γίνεται κατὰ μέρη
[10, 19]	αὐτοῦ, οὔσης αὐτῆς εὐτάκτου καὶ	πειθαρχούσης	Ἑρμάρχῳ. Διδότωσαν δ' Ἀμυνόμαχος καὶ
[10, 28]	αὐτῷ δοκεῖ ἐν αὐτοῖς ἐκθέσθαι	πειράσομαι	τρεῖς ἐπιστολὰς αὐτοῦ παραθέμενος, ἐν
[10, 119]	σοφόν, ὡς Διογένης ἐν τῇ	πέμπτῃ	τῶν Ἐπιλέκτων· ~(καὶ δικάσεσθαι· καὶ
[10, 11]	ἀρκεῖσθαι καὶ ἄρτῳ λιτῷ. καί,	Πέμψον	μοι τυροῦ, φησί, κυθριδίου, ἵν'
[10, 24]	Ἀγεμόρτου Μυτιληναῖος, ἀνὴρ πατρὸς μὲν	πένητος,	τὰς δ' ἀρχὰς προσέχων ῥητορικοῖς.
[10, 15]	Λαμψάκῳ συστήσασθαι σχολὴν ἐπὶ ἔτη	πέντε·	ἔπειθ' οὕτως εἰς Ἀθήνας μετελθεῖν
[10, 3]	πικρότατα αὐτὸν διαβέβληκεν, ἐπιστολὰς φέρων	πεντήκοντα	ἀσελγεῖς ὡς Ἐπικούρου· καὶ ὁ
[10, 23]	πρὸ ἑπτὰ ἐτῶν αὐτοῦ τελευτῆσαι	πεντηκοστὸν	τρίτον ἔτος ἄγοντα, καὶ αὐτὸς
[10, 130]	τὰ πολλά, τοῖς ὀλίγοις χρώμεθα,	πεπεισμένοι	γνησίως ὅτι ἥδιστα πολυτελείας ἀπολαύουσιν
[10, 73]	κόσμους δεῖ καὶ πᾶσαν σύγκρισιν	πεπερασμένην	τὸ ὁμοειδὲς τοῖς θεωρουμένοις πυκνῶς
[10, 41]	πᾶν ἄπειρόν ἐστι. Τὸ γὰρ	πεπερασμένον	ἄκρον ἔχει· τὸ δὲ ἄκρον
[10, 57]	πῶς τ' ἂν ἔτι τοῦτο	πεπερασμένον	εἴη τὸ μέγεθος. Πηλίκοι γάρ
[10, 41]	ἄπειρον ἂν εἴη καὶ οὐ	πεπερασμένον.	Καὶ μὴν καὶ τῷ πλήθει
[10, 145]	ἔχει τὴν ἡδονὴν καὶ ὁ	πεπερασμένος,	ἐάν τις αὐτῆς τὰ πέρατα
[10, 57]	μέγεθος. Ἄκρον τε ἔχοντος τοῦ	πεπερασμένου	διαληπτόν, εἰ μὴ καὶ καθ'
[10, 45]	οὔτ' εἰς ἕνα οὔτ' εἰς	πεπερασμένους,	οὔθ' ὅσοι τοιοῦτοι οὔθ' ὅσοι
[10, 100]	ἡμετέροις ἀγγείοις, καὶ παρὰ πυρὸς	πεπνευματωμένου	βόμβον ἐν αὐτοῖς, καὶ κατὰ
[10, 40]	δ' ἐξ ὧν αἱ συγκρίσεις	πεποίηνται·	~ταῦτα δέ ἐστιν ἄτομα καὶ
[10, 127]	Ἀΐδαο περῆσαι. ~εἰ μὲν γὰρ	πεποιθὼς	τοῦτό φησι, πῶς οὐκ ἀπέρχεται
[10, 78]	τῇ περὶ μετεώρων γνώσει ἐνταῦθα	πεπτωκέναι	καὶ ἐν τῷ τίνες φύσεις
[10, 79]	~Τὸ δ' ἐν τῇ ἱστορίᾳ	πεπτωκός,	τῆς δύσεως καὶ ἀνατολῆς καὶ
[10, 129]	οὐ πᾶσα μέντοι αἱρετή· καθά	περ	καὶ ἀλγηδὼν πᾶσα κακόν, οὐ
[10, 114]	ἂν ἡ ἐκπνευμάτωσις γένηται, καθά	περ	καὶ ἐπὶ τῶν ἀστραπῶν ἐλέγομεν·
[10, 125]	θάνατος οὐθὲν πρὸς ἡμᾶς, ἐπειδή	περ	ὅταν μὲν ἡμεῖς ὦμεν, ὁ
[10, 122]	τὰ ποιοῦντα τὴν εὐδαιμονίαν, εἴ	περ	παρούσης μὲν αὐτῆς πάντα ἔχομεν,
[10, 125]	οὔτε πρὸς τοὺς τετελευτηκότας, ἐπειδή	περ	περὶ οὓς μὲν οὐκ ἔστιν,
[10, 98]	τόπων παραλλάττοντα καὶ τόπους τινὰς	περαιοῦν	τάχιον ἢ βραδύτερον, ὡς καὶ
[10, 41]	ἔχον ἄκρον πέρας οὐκ ἔχει·	πέρας	δὲ οὐκ ἔχον ἄπειρον ἂν
[10, 41]	θεωρεῖται. Ὥστε οὐκ ἔχον ἄκρον	πέρας	οὐκ ἔχει· πέρας δὲ οὐκ
[10, 144]	ποικίλλεται. Τῆς δὲ διανοίας τὸ	πέρας	τὸ κατὰ τὴν ἡδονὴν ἀπεγέννησεν
[10, 142]	καὶ ἀλγηδόνων, ἔτι τε τὸ	πέρας	τῶν ἐπιθυμιῶν ἐδίδασκεν, οὐκ ἄν
[10, 133]	καὶ τὸ μὲν τῶν ἀγαθῶν	πέρας	ὡς ἔστιν εὐσυμπλήρωτόν τε καὶ
[10, 59]	τε τὰ ἐλάχιστα καὶ ἀμιγῆ	πέρατα	δεῖ νομίζειν τῶν μηκῶν τὸ
[10, 145]	πεπερασμένος, ἐάν τις αὐτῆς τὰ	πέρατα	καταμετρήσῃ τῷ λογισμῷ. Ἡ μὲν
[10, 145]	Ἡ μὲν σὰρξ ἀπέλαβε τὰ	πέρατα	τῆς ἡδονῆς ἄπειρα, καὶ ἄπειρος
[10, 146]	ἀρίστου βίου κατέστρεφεν. ~Ὁ τὰ	πέρατα	τοῦ βίου κατειδὼς οἶδεν, ὡς
[10, 88]	τοῦ ἀπείρου καὶ καταλήγουσα ἐν	πέρατι	ἢ ἀραιῷ ἢ πυκνῷ καὶ
[10, 145]	τοῦ τῆς σαρκὸς τέλους καὶ	πέρατος	λαβοῦσα τὸν ἐπιλογισμὸν καὶ τοὺς
[10, 1]	καὶ τῶν Ἀθηναίων ἐκπεσόντων ὑπὸ	Περδίκκου	μετελθεῖν εἰς Κολοφῶνα πρὸς τὸν
[10, 126]	δ' ὅπως ὤκιστα πύλας Ἀΐδαο	περῆσαι.	~εἰ μὲν γὰρ πεποιθὼς τοῦτό
[10, 27]	τοὺς Μεγαρικούς, Διαπορίαι, Κύριαι δόξαι,	Περὶ	αἱρέσεων καὶ φυγῶν, Περὶ τέλους,
[10, 136]	Ὁ δ' Ἐπίκουρος ἐν τῷ	Περὶ	αἱρέσεων οὕτω λέγει· ἡ μὲν
[10, 30]	στοιχεῖον· τὸ δὲ ἠθικὸν τὰ	περὶ	αἱρέσεως καὶ φυγῆς· ἔστι δὲ
[10, 136]	σώματος, ὥς φησιν ἐν τῷ	Περὶ	αἱρέσεως καὶ φυγῆς καὶ ἐν
[10, 30]	περὶ φύσεως· τὸ δὲ ἠθικὸν	περὶ	αἱρετῶν καὶ φευκτῶν καὶ περὶ
[10, 24]	τάδε· Πρὸς τοὺς ἰατρούς, τρία,	Περὶ	αἰσθήσεων, Πρὸς Τιμοκράτην, Περὶ μεγαλοψυχίας,
[10, 27]	Περὶ φύσεως, ἑπτὰ καὶ τριάκοντα,	Περὶ	ἀτόμων καὶ κενοῦ, Περὶ ἔρωτος,
[10, 44]	Πᾶν τε μέγεθος μὴ εἶναι	περὶ	αὐτάς· οὐδέποτε γοῦν ἄτομος ὤφθη
[10, 110]	πάντοθεν εἰς τὸ περιφερὲς τὸ	περὶ	αὐτὴν καὶ παχυμερὲς περιστῆσαι. ~Ὃ
[10, 64]	παρεσκεύαζεν, ὃ διὰ τῆς συντελεσθείσης	περὶ	αὐτὸ δυνάμεως κατὰ τὴν κίνησιν
[10, 123]	δυνάμενον τὴν μετὰ ἀφθαρσίας μακαριότητα	περὶ	αὐτὸν δόξαζε. Θεοὶ μὲν γὰρ
[10, 3]	~διὸ καὶ τὸν Τίμωνα φάσκειν	περὶ	αὐτοῦ· Ὕστατος αὖ φυσικῶν καὶ
[10, 28]	τῆς ἐν τῇ ἀτόμῳ γωνίας,	Περὶ	ἁφῆς, Περὶ εἱμαρμένης, Περὶ παθῶν
[10, 28]	νόσων δόξαι πρὸς Μίθρην, Καλλιστόλας,	Περὶ	βασιλείας, Ἀναξιμένης, Ἐπιστολαί. Ἃ δὲ
[10, 29]	ἔστι δ' ἐν αὐτῇ τὰ	περὶ	βίων. Ἀρκτέον δὴ ἀπὸ τῆς
[10, 30]	ἔστι δὲ καὶ ἐν ταῖς	Περὶ	βίων βίβλοις καὶ ἐπιστολαῖς καὶ
[10, 28]	Περὶ θεῶν, Περὶ ὁσιότητος, ~Ἡγησιάναξ,	Περὶ	βίων δʹ Περὶ δικαιοπραγίας, Νεοκλῆς
[10, 136]	τέλους καὶ ἐν τῷ πρώτῳ	Περὶ	βίων καὶ ἐν τῇ πρὸς
[10, 30]	περὶ αἱρετῶν καὶ φευκτῶν καὶ	περὶ	βίων καὶ τέλους. ~Τὴν διαλεκτικὴν
[10, 86]	τὴν θεωρίαν ἔχειν ἢ τοῖς	περὶ	βίων λόγοις ἢ τοῖς κατὰ
[10, 119]	κυνιεῖν, ὡς ἐν τῇ δευτέρᾳ	Περὶ	βίων· οὐδὲ πτωχεύσειν. Ἀλλὰ καὶ
[10, 119]	πολιτεύσεται, ὡς ἐν τῇ πρώτῃ	Περὶ	βίων· οὐδὲ τυραννεύσειν· οὐδὲ κυνιεῖν,
[10, 30]	καὶ στοιχειωτικόν· τὸ δὲ φυσικὸν	περὶ	γενέσεως καὶ φθορᾶς, καὶ περὶ
[10, 117]	καὶ περὶ τῶν μετεώρων δοκεῖ.	Περὶ	δὲ τῶν βιωτικῶν καὶ ὅπως
[10, 83]	αὐτῷ ἐπιστολὴ περὶ τῶν φυσικῶν.	Περὶ	δὲ τῶν μετεώρων ἥδε. ~Ἐπίκουρος
[10, 28]	ὁσιότητος, ~Ἡγησιάναξ, Περὶ βίων δʹ	Περὶ	δικαιοπραγίας, Νεοκλῆς πρὸς Θεμίσταν, Συμπόσιον,
[10, 28]	Περὶ φαντασίας, Ἀριστόβουλος, Περὶ μουσικῆς,	Περὶ	δικαιοσύνης καὶ τῶν ἄλλων ἀρετῶν,
[10, 28]	δικαιοσύνης καὶ τῶν ἄλλων ἀρετῶν,	Περὶ	δώρων καὶ χάριτος, Πολυμήδης, Τιμοκράτης
[10, 28]	δόξαι πρὸς Τιμοκράτην, Προγνωστικόν, Προτρεπτικός,	Περὶ	εἰδώλων, Περὶ φαντασίας, Ἀριστόβουλος, Περὶ
[10, 28]	τῇ ἀτόμῳ γωνίας, Περὶ ἁφῆς,	Περὶ	εἱμαρμένης, Περὶ παθῶν δόξαι πρὸς
[10, 25]	τούτου βιβλία κάλλιστα τάδε· ~Ἐπιστολικὰ	περὶ	Ἐμπεδοκλέους εἴκοσι καὶ δύο, Περὶ
[10, 4]	φησὶ καὶ Ἡρόδοτος ἐν τῷ	Περὶ	Ἐπικούρου ἐφηβείας. Μιθρῆν τε αἰσχρῶς
[10, 21]	Ἐὰν δέ τι τῶν ἀνθρωπίνων	περὶ	Ἕρμαρχον γένηται πρὸ τοῦ τὰ
[10, 27]	τριάκοντα, Περὶ ἀτόμων καὶ κενοῦ,	Περὶ	ἔρωτος, Ἐπιτομὴ τῶν πρὸς τοὺς
[10, 24]	μεταβολῆς, Περὶ πλούτου, Πρὸς Δημόκριτον,	Περὶ	εὐγενείας. Ἦν καὶ Πολύαινος Ἀθηνοδώρου
[10, 1]	ὥς φησι Μητρόδωρος ἐν τῷ	Περὶ	εὐγενείας. Τοῦτόν φασιν ἄλλοι τε
[10, 128]	ταρβῶμεν· ὅταν δ' ἅπαξ τοῦτο	περὶ	ἡμᾶς γένηται, λύεται πᾶς ὁ
[10, 84]	σοῦ, ἐν ᾗ φιλοφρονούμενός τε	περὶ	ἡμᾶς διετέλεις ἀξίως τῆς ἡμετέρας
[10, 133]	περὶ θεῶν ὅσια δοξάζοντος καὶ	περὶ	θανάτου διὰ παντὸς ἀφόβως ἔχοντος
[10, 142]	μετεώρων ὑποψίαι ἠνώχλουν καὶ αἱ	περὶ	θανάτου, μή ποτε πρὸς ἡμᾶς
[10, 134]	πέφυκεν ~(ἐπεὶ κρεῖττον ἦν τῷ	περὶ	θεῶν μύθῳ κατακολουθεῖν ἢ τῇ
[10, 133]	νομίζεις εἶναι κρείττονα τοῦ καὶ	περὶ	θεῶν ὅσια δοξάζοντος καὶ περὶ
[10, 27]	Περὶ κριτηρίου ἢ Κανών, Χαιρέδημος,	Περὶ	θεῶν, Περὶ ὁσιότητος, ~Ἡγησιάναξ, Περὶ
[10, 27]	αἱρέσεων καὶ φυγῶν, Περὶ τέλους,	Περὶ	κριτηρίου ἢ Κανών, Χαιρέδημος, Περὶ
[10, 30]	φυσικῷ τάττειν· καλοῦσι δ' αὐτὸ	περὶ	κριτηρίου καὶ ἀρχῆς, καὶ στοιχειωτικόν·
[10, 24]	τρία, Περὶ αἰσθήσεων, Πρὸς Τιμοκράτην,	Περὶ	μεγαλοψυχίας, Περὶ τῆς Ἐπικούρου ἀρρωστίας,
[10, 29]	δευτέραν πρὸς Πυθοκλέα> ἥτις ἐστὶ	περὶ	μεταρσίων· τὴν δὲ> τρίτην πρὸς
[10, 78]	καὶ τὸ μακάριον ἐν τῇ	περὶ	μετεώρων γνώσει ἐνταῦθα πεπτωκέναι καὶ
[10, 85]	ἄλλο τι τέλος ἐκ τῆς	περὶ	μετεώρων γνώσεως εἴτε κατὰ συναφὴν
[10, 142]	φόβους τῆς διανοίας τούς τε	περὶ	μετεώρων καὶ θανάτου καὶ ἀλγηδόνων,
[10, 28]	Περὶ εἰδώλων, Περὶ φαντασίας, Ἀριστόβουλος,	Περὶ	μουσικῆς, Περὶ δικαιοσύνης καὶ τῶν
[10, 8]	αὐτὸν Ἐπίκουρον ἐν ταῖς ἐπιστολαῖς	περὶ	Ναυσιφάνους λέγειν· Ταῦτα ἤγαγεν αὐτὸν
[10, 28]	γʹ Μητρόδωρος εʹ Ἀντίδωρος βʹ	Περὶ	νόσων δόξαι πρὸς Μίθρην, Καλλιστόλας,
[10, 112]	μέρος τοῦτο τοῦ κόσμου ἑστάναι	περὶ	ὃ τὸ λοιπὸν στρέφεται καθάπερ
[10, 142]	πᾶσα ἡδονή, καὶ χρόνῳ καὶ	περὶ	ὅλον τὸ ἄθροισμα ὑπῆρχεν ἢ
[10, 27]	ἢ Κανών, Χαιρέδημος, Περὶ θεῶν,	Περὶ	ὁσιότητος, ~Ἡγησιάναξ, Περὶ βίων δʹ
[10, 125]	πρὸς τοὺς τετελευτηκότας, ἐπειδή περ	περὶ	οὓς μὲν οὐκ ἔστιν, οἱ
[10, 28]	γωνίας, Περὶ ἁφῆς, Περὶ εἱμαρμένης,	Περὶ	παθῶν δόξαι πρὸς Τιμοκράτην, Προγνωστικόν,
[10, 34]	δύο, ἡδονὴν καὶ ἀλγηδόνα, ἱστάμενα	περὶ	πᾶν ζῷον, καὶ τὴν μὲν
[10, 8]	ἀπατεῶνα καὶ πόρνην· Τούς τε	περὶ	Πλάτωνα Διονυσοκόλακας καὶ αὐτὸν Πλάτωνα
[10, 24]	σοφίαν πορείας, Περὶ τῆς μεταβολῆς,	Περὶ	πλούτου, Πρὸς Δημόκριτον, Περὶ εὐγενείας.
[10, 4]	Ἐπικούρου συντάξας. ~Ἀλλὰ καὶ οἱ	περὶ	Ποσειδώνιον τὸν Στωικὸν καὶ Νικόλαος
[10, 13]	οὕτως, ὡς καὶ ἐν τῷ	Περὶ	ῥητορικῆς ἀξιοῖ μηδὲν ἄλλο ἢ
[10, 84]	ἡμᾶς διετέλεις ἀξίως τῆς ἡμετέρας	περὶ	σεαυτὸν σπουδῆς καὶ οὐκ ἀπιθάνως
[10, 44]	δ' ἐνδοτέρω μηδὲ ποιότητά τινα	περὶ	τὰς ἀτόμους εἶναι πλὴν σχήματος
[10, 73]	καὶ στάσεσιν, ἴδιόν τι σύμπτωμα	περὶ	ταῦτα πάλιν αὐτὸ τοῦτο ἐννοοῦντες,
[10, 121]	τε τὸν σοφὸν ὀρθῶς ἂν	περί	τε μουσικῆς καὶ ποιητικῆς διαλέξασθαι·
[10, 6]	Μητρόδωρον ἐρασθῆναι. Ἔν τε τῷ	Περὶ	τέλους γράφειν οὕτως· Οὐ γὰρ
[10, 30]	βίβλοις καὶ ἐπιστολαῖς καὶ τῷ	Περὶ	τέλους. Εἰώθασι μέντοι τὸ κανονικὸν
[10, 136]	καὶ φυγῆς καὶ ἐν τῷ	Περὶ	τέλους καὶ ἐν τῷ πρώτῳ
[10, 27]	δόξαι, Περὶ αἱρέσεων καὶ φυγῶν,	Περὶ	τέλους, Περὶ κριτηρίου ἢ Κανών,
[10, 10]	δὶς ἢ τρὶς {εἰς} τοὺς	περὶ	τὴν Ἰωνίαν τόπους πρὸς τοὺς
[10, 110]	καθίεσθαι τὴν σύγκρισιν ταύτην. Ἅλως	περὶ	τὴν σελήνην γίνεται καὶ {κατὰ}
[10, 67]	δ' ἐναργῶς ἀμφότερα ταῦτα διαλαμβάνεται	περὶ	τὴν ψυχὴν τὰ συμπτώματα. ~Ταῦτα
[10, 34]	τὴν φωνήν. Καὶ ταῦτα δὴ	περὶ	τῆς διαιρέσεως καὶ τοῦ κριτηρίου
[10, 29]	ἀπὸ τῆς πρώτης, ὀλίγα προειπόντα	περὶ	τῆς διαιρέσεως τῆς κατ' αὐτὸν
[10, 4]	ἐπιγραφομένων Διοκλείων ἐλέγχων, ἅ ἐστι	περὶ	τῆς εἰκάδος, Καὶ Διονύσιος ὁ
[10, 28]	πρὸς Μητρόδωρον, Περὶ τοῦ ὁρᾶν,	Περὶ	τῆς ἐν τῇ ἀτόμῳ γωνίας,
[10, 24]	διαλεκτικούς, Πρὸς τοὺς σοφιστάς, ἐννέα,	Περὶ	τῆς ἐπὶ σοφίαν πορείας, Περὶ
[10, 24]	αἰσθήσεων, Πρὸς Τιμοκράτην, Περὶ μεγαλοψυχίας,	Περὶ	τῆς Ἐπικούρου ἀρρωστίας, Πρὸς τοὺς
[10, 23]	ὡς προαπεληλυθότος αὐτοῦ δηλονότι, ἐπισκήπτει	περὶ	τῆς ἐπιμελείας αὐτοῦ τῶν παίδων.
[10, 136]	~Διαφέρεται δὲ πρὸς τοὺς Κυρηναϊκοὺς	περὶ	τῆς ἡδονῆς· οἱ μὲν γὰρ
[10, 4]	περὶ τῶν ἀτόμων καὶ Ἀριστίππου	περὶ	τῆς ἡδονῆς ὡς ἴδια λέγειν.
[10, 24]	Περὶ τῆς ἐπὶ σοφίαν πορείας,	Περὶ	τῆς μεταβολῆς, Περὶ πλούτου, Πρὸς
[10, 45]	τὸν ἱκανὸν τύπον ὑποβάλλει ταῖς	περὶ>	τῆς τῶν ὄντων φύσεως ἐπινοίαις.
[10, 121]	τήν τε ἀκροτάτην, οἵα ἐστὶ	περὶ	τὸν θεόν, ἐπίτασιν οὐκ ἔχουσαν·
[10, 62]	φορᾶς γίνηται. Τὸ γὰρ προσδοξαζόμενον	περὶ	τοῦ ἀοράτου, ὡς ἄρα καὶ
[10, 2]	ὁ Ἐπικούρειος ἐν τῷ πρώτῳ	περὶ	τοῦ Ἐπικούρου βίου φησὶν ἐλθεῖν
[10, 28]	Θεμίσταν, Συμπόσιον, Εὐρύλοχος πρὸς Μητρόδωρον,	Περὶ	τοῦ ὁρᾶν, Περὶ τῆς ἐν
[10, 2]	μὴ ἐδυνήθησαν ἑρμηνεῦσαι αὐτῷ τὰ	περὶ	τοῦ παρ' Ἡσιόδῳ χάους. Φησὶ
[10, 117]	διέλθωμεν ἅ τε αὐτῷ δοκεῖ	περὶ	τοῦ σοφοῦ καὶ τοῖς ἀπ'
[10, 142]	ἡδοναί. Εἰ τὰ ποιητικὰ τῶν	περὶ	τοὺς ἀσώτους ἡδονῶν ἔλυε τοὺς
[10, 114]	περικυκλοῦντα. Τὸ δὲ ἁπλῶς ἀποφαίνεσθαι	περὶ	τούτων καθῆκόν ἐστι τοῖς τερατεύεσθαί
[10, 32]	ὥσπερ τὸ ἀλγεῖν· ὅθεν καὶ	περὶ	τῶν ἀδήλων ἀπὸ τῶν φαινομένων
[10, 38]	Ταῦτα δεῖ διαλαβόντας συνορᾶν ἤδη	περὶ	τῶν ἀδήλων· πρῶτον μὲν ὅτι
[10, 4]	τῇ ἑταίρᾳ. Τὰ δὲ Δημοκρίτου	περὶ	τῶν ἀτόμων καὶ Ἀριστίππου περὶ
[10, 104]	τις καλῶς τοῖς φαινομένοις ἀκολουθῶν	περὶ	τῶν ἀφανῶν σημειῶται. Πρηστῆρας ἐνδέχεται
[10, 135]	ἡγητέα τὰ γινόμενα. Τοσαῦτα καὶ	περὶ	τῶν βιωτικῶν· καὶ ἐπὶ πλείω
[10, 116]	γὰρ μάλιστα συνθεωρούμενα ῥᾳδίως τὰς	περὶ	τῶν κατὰ μέρος αἰτίας συνορᾶν
[10, 79]	τὴν λύσιν λαμβάνειν καὶ τὴν	περὶ	τῶν κυριωτάτων οἰκονομίαν. Διὸ δὴ
[10, 25]	περὶ Ἐμπεδοκλέους εἴκοσι καὶ δύο,	Περὶ	τῶν μαθημάτων, Πρὸς Πλάτωνα, Πρὸς
[10, 97]	τοῦτο μὴ πραχθήσεται, ἅπασα ἡ	περὶ	τῶν μετεώρων αἰτιολογία ματαία ἔσται,
[10, 117]	ταῦτα περιεποιήσαντο. ~Ταῦτα αὐτῷ καὶ	περὶ	τῶν μετεώρων δοκεῖ. Περὶ δὲ
[10, 84]	συντεινόντων διαλογισμῶν, ἐδέου τε σεαυτῷ	περὶ	τῶν μετεώρων σύντομον καὶ εὐπερίγραφον
[10, 34]	τε ζητήσεων εἶναι τὰς μὲν	περὶ	τῶν πραγμάτων, τὰς δὲ περὶ
[10, 83]	ἥδε μέν ἐστιν αὐτῷ ἐπιστολὴ	περὶ	τῶν φυσικῶν. Περὶ δὲ τῶν
[10, 29]	γράφει πρὸς Ἡρόδοτον ἥτις ἐστὶ	περὶ	τῶν φυσικῶν· τὴν δὲ δευτέραν
[10, 28]	Τιμοκράτην, Προγνωστικόν, Προτρεπτικός, Περὶ εἰδώλων,	Περὶ	φαντασίας, Ἀριστόβουλος, Περὶ μουσικῆς, Περὶ
[10, 24]	ἐπιεικὴς καὶ φιλικός, ὡς οἱ	περὶ	Φιλόδημόν φασι. Καὶ ὁ διαδεξάμενος
[10, 35]	δυναμένοις, ὦ Ἡρόδοτε, ἕκαστα τῶν	περὶ	φύσεως ἀναγεγραμμένων ἡμῖν ἐξακριβοῦν μηδὲ
[10, 74]	διαφόρους αὐτοὺς ἐν τῇ ιβʹ	Περὶ	φύσεως> αὐτός φησιν· οὓς μὲν
[10, 91]	ἐναργήμασι προσέχῃ, ὅπερ ἐν τοῖς	Περὶ	φύσεως βιβλίοις δείκνυμεν. ~Ἀνατολὰς καὶ
[10, 30]	πᾶσαν, καὶ ἔστιν ἐν ταῖς	Περὶ	φύσεως βίβλοις ἑπτὰ καὶ τριάκοντα
[10, 91]	τοῦτο καὶ ἐν τῇ ιαʹ	Περὶ	φύσεως· εἰ γάρ, φησί, τὸ
[10, 27]	ὧν τὰ βέλτιστά ἐστι τάδε·	Περὶ	φύσεως, ἑπτὰ καὶ τριάκοντα, Περὶ
[10, 30]	Κανών· τὸ δὲ φυσικὸν τὴν	περὶ	φύσεως θεωρίαν πᾶσαν, καὶ ἔστιν
[10, 35]	καθ' ὅσον ἂν ἐφάπτωνται τῆς	περὶ	φύσεως θεωρίας. Καὶ τοὺς προβεβηκότας
[10, 73]	τοῦτο καὶ ἐν τῇ δευτέρᾳ	Περὶ	φύσεως καὶ ἐν τῇ Μεγάλῃ
[10, 40]	τοῦτο καὶ ἐν τῇ πρώτῃ	Περὶ	φύσεως καὶ τῇ ιδʹ καὶ
[10, 119]	ταῖς Διαπορίαις καὶ ἐν ταῖς	Περὶ	φύσεως. Κατὰ περίστασιν δέ ποτε
[10, 7]	ἑπτὰ καὶ τριάκοντα βίβλοις ταῖς	Περὶ	φύσεως τὰ πλεῖστα ταὐτὰ λέγειν
[10, 96]	γίνεσθαι. Ἐν δὲ τῇ ιβʹ	Περὶ	φύσεως ταὐτὰ λέγει καὶ πρός,
[10, 30]	περὶ γενέσεως καὶ φθορᾶς, καὶ	περὶ	φύσεως· τὸ δὲ ἠθικὸν περὶ
[10, 39]	ἀρχὴν καὶ ἐν τῇ αʹ	Περὶ	φύσεως τὸ πᾶν ἐστι σώματα
[10, 34]	περὶ τῶν πραγμάτων, τὰς δὲ	περὶ	ψιλὴν τὴν φωνήν. Καὶ ταῦτα
[10, 68]	οὖν πάντα τὰ διαλογίσματα τὰ>	περὶ	ψυχῆς ἀνάγων τις ἐπὶ τὰ
[10, 88]	καὶ {καὶ λήγουσαν} ἢ ἐν	περιαγομένῳ	ἢ ἐν στάσιν ἔχοντι καὶ
[10, 55]	παρ' ἡμῖν μετασχηματιζόμενοις κατὰ τὴν	περιαίρεσιν	τὸ σχῆμα ἐνυπάρχον λαμβάνεται, αἱ
[10, 141]	τ' ᾖ παρασκευάζεσθαι. ~Ἔνδοξοι καὶ	περίβλεπτοί	τινες ἐβουλήθησαν γενέσθαι, τὴν ἐξ
[10, 117]	γίνεσθαι, ὧν τὸν σοφὸν λογισμῷ	περιγίνεσθαι.	Ἀλλὰ καὶ τὸν ἅπαξ γενόμενον
[10, 88]	τρίγωνον ἢ οἵαν δήποτε ἔχουσα>	περιγραφήν·	πανταχῶς γὰρ ἐνδέχεται· τῶν γὰρ
[10, 42]	διαφορὰς ἐκ τῶν αὐτῶν σχημάτων	περιειλημμένων.	Καὶ καθ' ἑκάστην δὲ σχημάτισιν
[10, 36]	ἐξευρήσεται, τῶν ὁλοσχερωτάτων τύπων εὖ	περιειλημμένων	καὶ μνημονευομένων· ἐπεὶ καὶ τοῦ
[10, 116]	οὗ ἕνεκεν δεῖ θεωρεῖν ταῦτα	περιεποιήσαντο.	~Ταῦτα αὐτῷ καὶ περὶ τῶν
[10, 112]	τῷ δίνην ἀέρος ἔγκυκλον αὐτῷ	περιεστάναι,	ἣ κωλυτικὴ γίνεται τοῦ περιπολεῖν,
[10, 153]	~Ἔνθα μὴ καινῶν γενομένων τῶν	περιεστώτων	πραγμάτων ἀνεφάνη μὴ ἁρμόττοντα εἰς
[10, 66]	χρώμενον, ὅταν τὰ στεγάζοντα καὶ	περιέχοντα	μὴ τοιαῦτα ᾖ, ἐν οἷς
[10, 46]	γὰρ ἀποστάσεις ἀδυνατοῦσιν ἐν τῷ	περιέχοντι	γίνεσθαι τοιαῦται οὔτ' ἐπιτηδειότητες τῆς
[10, 48]	ὑπάρχει, καὶ συστάσεις ἐν τῷ	περιέχοντι	ὀξεῖαι διὰ τὸ μὴ δεῖν
[10, 115]	τὴν κατείλησιν, εἶτ' ἐπέκρηξιν τῶν	περιεχόντων,	καὶ ἐφ' ὃν ἂν τόπον
[10, 88]	γῆν καὶ πάντα τὰ φαινόμενα	περιέχουσα,	οὗ λυομένου πάντα τὰ ἐν
[10, 4]	Καὶ γὰρ σὺν τῇ μητρὶ	περιιόντα	αὐτὸν ἐς τὰ οἰκίδια καθαρμοὺς
[10, 114]	βραδύτερον συμπεριφέρεσθαι τὸν αὐτὸν κύκλον	περιιόντα	καὶ παρὰ τὸ τὴν ἐναντίαν
[10, 107]	ὡς λέγεται, κατὰ μέρη ὁμαλῶς	περιισταμένων	εἴτε ὑδατοειδῶν τινων εἴτε πνευματωδῶν.
[10, 114]	δι' ἐλάττονος, τὴν αὐτὴν δίνην	περικυκλοῦντα.	Τὸ δὲ ἁπλῶς ἀποφαίνεσθαι περὶ
[10, 47]	ἀπείρου οὐκ ἐξ οὗ ἂν	περιλάβωμεν	τὴν φορὰν τόπου ἔσται ἀφιστάμενον·
[10, 40]	οὐθὲν οὐδ' ἐπινοηθῆναι δύναται οὔτε	περιληπτικῶς	οὔτε ἀναλόγως τοῖς περιληπτοῖς ὡς
[10, 40]	οὔτε περιληπτικῶς οὔτε ἀναλόγως τοῖς	περιληπτοῖς	ὡς καθ' ὅλας φύσεις λαμβανόμενα
[10, 46]	τῶν ἀντικοψόντων γινομένη πᾶν μῆκος	περιληπτὸν	ἐν ἀπερινοήτῳ χρόνῳ συντελεῖ. Βράδους
[10, 56]	πάντα ἀσθενῆ ποιῶμεν κἀν ταῖς	περιλήψεσι	τῶν ἀθρόων εἰς τὸ μὴ
[10, 110]	παράπαν διακρῖναι, ἢ καὶ τὸν	πέριξ	ἀέρα αὐτῆς ἀναστέλλοντος συμμέτρως πάντοθεν
[10, 104]	τὰ πλάγια διαρρυῆναι διὰ τὴν	πέριξ	τοῦ ἀέρος πίλησιν. ~Καὶ ἕως
[10, 36]	πύκνωμα τῆς συνεχοῦς τῶν ὅλων	περιοδείας	εἰδέναι μὴ δυνάμενον διὰ βραχεῶν
[10, 83]	ἀναλύοντας ἐπιβολάς, τὰς πλείστας τῶν	περιοδειῶν	ὑπὲρ τῆς ὅλης φύσεως ποιεῖσθαι·
[10, 85]	διὰ μνήμης ἔχων ὀξέως αὐτὰ	περιόδευε	μετὰ τῶν λοιπῶν ὧν ἐν
[10, 75]	βραδύτερον καὶ ἐν μὲν τισὶ	περιόδοις	καὶ χρόνοις {ἀπὸ τῶν ἀπὸ
[10, 77]	καὶ τὴν ἀνάγκην ταύτην καὶ	περίοδον	συντελεῖσθαι. ~Καὶ μὴν καὶ τὸ>
[10, 83]	φθόγγων τρόπον τὴν ἅμα νοήματι	περίοδον	τῶν κυριωτάτων πρὸς γαληνισμὸν ποιοῦνται.
[10, 97]	τῶν Ἐπιλέκτων. Ἔτι τε τάξις	περιόδου,	καθάπερ ἔνια καὶ παρ' ἡμῖν
[10, 88]	γινομένοις πλεοναχῶς συντελεῖσθαι. Κόσμος ἐστὶ	περιοχή	τις οὐρανοῦ, ἄστρα τε καὶ
[10, 99]	ἀέρος πνευμάτων συνώσει, καὶ παρὰ	περιπλοκὰς	ἀλληλούχων ἀτόμων καὶ ἐπιτηδείων εἰς
[10, 43]	παλμὸν ἴσχουσιν ὅταν τύχωσι τῇ	περιπλοκῇ	κεκλειμέναι ἢ στεγαζόμεναι παρὰ τῶν
[10, 44]	ποιεῖ, ἐφ' ὁπόσον ἂν ἡ	περιπλοκὴ	τὴν ἀποκατάστασιν ἐκ τῆς συγκρούσεως
[10, 141]	ἐξ ἀνθρώπων ἀσφάλειαν οὕτω νομίζοντες	περιποιήσεσθαι.	Ὥστ' εἰ μὲν ἀσφαλὴς ὁ
[10, 112]	περιεστάναι, ἣ κωλυτικὴ γίνεται τοῦ	περιπολεῖν,	ὡς καὶ τὰ ἄλλα· ἢ
[10, 32]	τῶν αἰσθήσεων γεγόνασι κατά τε	περίπτωσιν	καὶ ἀναλογίαν καὶ ὁμοιότητα καὶ
[10, 102]	ἀστραπὴ βροντῆς ἐν τοιᾷδέ τινι	περιστάσει	νεφῶν καὶ διὰ τὸ ἅμα
[10, 111]	τινῶν ἐν τοῖς μετεώροις συντρεφομένου	περιστάσεως	γινομένης, ἢ ἰδίαν τινὰ κίνησιν
[10, 92]	καὶ κατὰ σβέσιν, τοιαύτης οὔσης	περιστάσεως	καὶ καθ' ἑκατέρους τοὺς τόπους,
[10, 104]	τοῦ ἐκτὸς πνεύματος· καὶ κατὰ	περίστασιν	δὲ πνεύματος εἰς κύκλον, ἀέρος
[10, 119]	ἐν ταῖς Περὶ φύσεως. Κατὰ	περίστασιν	δέ ποτε βίου γαμήσειν. Καὶ
[10, 111]	χρόνοις τισὶν ὁρμῆσαι διά τινα	περίστασιν	καὶ εἰς τοὺς καθ' ἡμᾶς
[10, 107]	κατωτέρω τόποις τῶν νεφῶν ψυχρασίας	περίστασιν.	Καὶ κατὰ πῆξιν δ' ἐν
[10, 109]	πῆξίν τινα ποιὰν λαβόντων διὰ	περίστασίν	τινα ἀέρος ψυχροῦ. Κρύσταλλος συντελεῖται
[10, 106]	πῆξιν ἰσχυροτέραν, πάντοθεν δὲ πνευματωδῶν	περίστασίν	τινων καὶ καταμέρισιν· καὶ κατὰ>
[10, 110]	τὸ περὶ αὐτὴν καὶ παχυμερὲς	περιστῆσαι.	~Ὃ γίνεται κατὰ μέρη τινὰ
[10, 110]	ἐπὶ τοσοῦτον ἐφ' ὅσον κύκλῳ	περιστῆσαι	τὸ νεφοειδὲς τοῦτο καὶ μὴ
[10, 2]	γραμματοδιδάσκαλον αὐτὸν γεγενῆσθαι, ἔπειτα μέντοι	περιτυχόντα	τοῖς Δημοκρίτου βιβλίοις ἐπὶ φιλοσοφίαν
[10, 107]	καὶ κατὰ ἀθροότητα. ~Ἡ δὲ	περιφέρεια	οὐκ ἀδυνάτως μὲν ἔχει γίνεσθαι
[10, 110]	πρὸς τὴν σελήνην} ἀποφερομένων {ἀτόμων}	περιφέρειάν	τινα καθίεσθαι τὴν σύγκρισιν ταύτην.
[10, 110]	τὰ μέρη. ~Τὸ δὲ τῆς	περιφερείας	τοῦτο φάντασμα γίνεται διὰ τὸ
[10, 110]	ἀναστέλλοντος συμμέτρως πάντοθεν εἰς τὸ	περιφερὲς	τὸ περὶ αὐτὴν καὶ παχυμερὲς
[10, 114]	αὐτῆς δίνης· καὶ παρὰ τὸ	περιφέρεσθαι	τὰ μὲν διὰ πλείονος τόπου,
[10, 72]	ὀλίγον χρόνον ἀναφωνοῦμεν, συγγενικῶς τοῦτο	περιφέροντες,	ἀναλογιστέον. Καὶ οὔτε διαλέκτους ὡς
[10, 109]	καὶ κατ' ἔκθλιψιν μὲν τοῦ	περιφεροῦς	σχηματισμοῦ ἐκ τοῦ ὕδατος, σύνωσιν
[10, 109]	τῷ ὕδατι παρεσκεύασε, ποσὰ τῶν	περιφερῶν	ἐκθλίψαντα. Ἶρις γίνεται κατὰ πρόσλαμψιν
[10, 106]	λοιπὰ πνεύματα γίνεται καὶ ὀλίγων	πεσόντων	εἰς τὰ πολλὰ κοιλώματα, διαδόσεως
[10, 137]	δάκνων ἰύζων· ἀμφὶ δ' ἔστενον	πέτραι	Λοκρῶν τ' ὄρειοι πρῶνες Εὐβοίας
[10, 132]	ἐξ ἧς αἱ λοιπαὶ πᾶσαι	πεφύκασιν	ἀρεταί, διδάσκουσα ὡς οὐκ ἔστιν
[10, 133]	μεμπτὸν καὶ τὸ ἐναντίον παρακολουθεῖν	πέφυκεν	~(ἐπεὶ κρεῖττον ἦν τῷ περὶ
[10, 129]	οὐ πᾶσα δὲ ἀεὶ φευκτὴ	πεφυκυῖα.	~τῇ μέντοι συμμετρήσει καὶ συμφερόντων
[10, 63]	καὶ πῇ μὲν τούτῳ προσεμφερές,	πῇ	δὲ τούτῳ· ἔστι δὲ τὸ
[10, 63]	θερμοῦ τινα κρᾶσιν ἔχοντι καὶ	πῇ	μὲν τούτῳ προσεμφερές, πῇ δὲ
[10, 106]	πρὸς τὸ κατὰ μέρη συνίστασθαι	πηγνύμενα	καὶ κατὰ ἀθροότητα. ~Ἡ δὲ
[10, 57]	τοῦτο πεπερασμένον εἴη τὸ μέγεθος.	Πηλίκοι	γάρ τινες δῆλον ὡς οἱ
[10, 107]	νεφῶν ψυχρασίας περίστασιν. Καὶ κατὰ	πῆξιν	δ' ἐν τοῖς νέφεσιν ὁμαλῆ
[10, 108]	~Καὶ κατὰ τρῖψιν δὲ νεφῶν	πῆξιν	εἰληφότων ἀπόπαλσιν ἂν λαμβάνοι τὸ
[10, 100]	κατὰ παρατρίψεις νεφῶν καὶ κατάξεις	πῆξιν	εἰληφότων κρυσταλλοειδῆ. Καὶ τὸ ὅλον
[10, 107]	ὑπὸ πνεύματος σφοδράς, εἶτα τούτου	πῆξιν	ἐν τῇ φορᾷ λαμβάνοντος διά
[10, 106]	γινομένης. Χάλαζα συντελεῖται καὶ κατὰ	πῆξιν	ἰσχυροτέραν, πάντοθεν δὲ πνευματωδῶν περίστασίν
[10, 106]	τινων καὶ καταμέρισιν· καὶ κατὰ>	πῆξιν	μετριωτέραν ὑδατοειδῶν τινων, καὶ> ὁμοῦ
[10, 109]	συντελεῖται τῶν δρόσων, τοιούτων τινῶν	πῆξίν	τινα ποιὰν λαβόντων διὰ περίστασίν
[10, 109]	τῶν τοιούτων πρόσκρισιν, ἃ συνελασθέντα	πῆξιν	τῷ ὕδατι παρεσκεύασε, ποσὰ τῶν
[10, 119]	βίων· οὐδὲ πτωχεύσειν. Ἀλλὰ καὶ	πηρωθέντα	τὰς ὄψεις μεθέξειν αὐτὸν τοῦ
[10, 87]	τοῖς φαινομένοις, ὅταν τις τὸ	πιθανολογούμενον	ὑπὲρ αὐτῶν δεόντως καταλίπῃ· ὅταν
[10, 3]	Στωικὸς δυσμενῶς ἔχων πρὸς αὐτὸν	πικρότατα	αὐτὸν διαβέβληκεν, ἐπιστολὰς φέρων πεντήκοντα
[10, 99]	γίνεσθαι καὶ συνίστασθαι καὶ παρὰ	πιλήσεις	ἀέρος πνευμάτων συνώσει, καὶ παρὰ
[10, 103]	ὑποχωρεῖν εἰς τὰ ἑξῆς, τῷ	πίλησιν	γίνεσθαι τὸ μὲν πολὺ πρὸς
[10, 104]	διὰ τὴν πέριξ τοῦ ἀέρος	πίλησιν.	~Καὶ ἕως μὲν γῆς τοῦ
[10, 103]	ἑξῆς τόπους πυκνοτέρους εἶναι διὰ	πίλησιν	νεφῶν· καὶ κατ' αὐτὴν δὲ
[10, 12]	τὰν ἀπέραντον ὁδόν, τοῦτο Νεοκλῆος	πινυτὸν	τέκος ἢ παρὰ Μουσέων ἔκλυεν
[10, 105]	ἔξωθεν ἐμπεριλαμβάνει ἢ> ἐκ τοῦ	πίπτειν	εἴσω ἐδάφη εἰς ἀντροειδεῖς τόπους
[10, 103]	ὑψηλόν, ἐν ᾧ μάλιστα κεραυνοὶ	πίπτουσιν	ἀεὶ πρὸς ἄλληλα. ~Καὶ κατ'
[10, 151]	τὸ μὴ βλάπτειν μηδὲ βλάπτεσθαι	πιστεύειν	ὅτι λήσει, κἂν μυριάκις ἐπὶ
[10, 85]	νομίζειν εἶναι ἤπερ ἀταραξίαν καὶ	πίστιν	βέβαιον, καθάπερ καὶ ἐπὶ τῶν
[10, 63]	πάθη οὕτω γὰρ ἡ βεβαιοτάτη	πίστις	ἔσται ὅτι ἡ ψυχὴ σῶμά
[10, 32]	τὸ τὰ ἐπαισθήματα δ' ὑφεστάναι	πιστοῦται	τὴν τῶν αἰσθήσεων ἀλήθειαν. Ὑφέστηκε
[10, 154]	μετ' ἀλλήλων ἥδιστα τὸ βεβαιότατον	πίστωμα	ἔχοντες, καὶ πληρεστάτην οἰκειότητα ἀπολαβόντες
[10, 104]	καὶ οὐ δυναμένης εἰς τὰ	πλάγια	διαρρυῆναι διὰ τὴν πέριξ τοῦ
[10, 61]	ἄνω οὔθ' ἡ εἰς τὸ	πλάγιον	διὰ τῶν κρούσεων φορά, οὔθ'
[10, 104]	καὶ τὸ νέφος εἰς τὸ	πλάγιον	ὠθοῦντος τοῦ ἐκτὸς πνεύματος· καὶ
[10, 112]	φαινομένοις συλλογίζεσθαι. Τινὰ τῶν ἄστρων	πλανᾶσθαι,	εἰ οὕτω ταῖς κινήσεσι χρώμενα
[10, 117]	τὴν ἐναντίαν λαμβάνειν διάθεσιν μηδὲ	πλάττειν	ἑκόντα· πάθεσι μᾶλλον συσχεθήσεσθαι· οὐκ
[10, 8]	καὶ πόρνην· Τούς τε περὶ	Πλάτωνα	Διονυσοκόλακας καὶ αὐτὸν Πλάτωνα χρυσοῦν,
[10, 25]	δύο, Περὶ τῶν μαθημάτων, Πρὸς	Πλάτωνα,	Πρὸς Ἀριστοτέλην. Ἐτελεύτα δὲ παραλύσει,
[10, 8]	περὶ Πλάτωνα Διονυσοκόλακας καὶ αὐτὸν	Πλάτωνα	χρυσοῦν, καὶ Ἀριστοτέλη ἄσωτον, ὃν>
[10, 14]	αὐτόν, ἀλλὰ καὶ Παμφίλου τοῦ	Πλατωνικοῦ	ἐν Σάμῳ. Ἄρξασθαί τε φιλοσοφεῖν
[10, 14]	Γαμηλιῶνος ἑβδόμῃ, ἔτεσιν ὕστερον τῆς	Πλάτωνος	τελευτῆς ἑπτά. ~Ὑπάρχοντα δ' αὐτὸν
[10, 129]	ὅτε πολλὰς ἡδονὰς ὑπερβαίνομεν, ὅταν	πλεῖον	ἡμῖν τὸ δυσχερὲς ἐκ τούτων
[10, 58]	τὰ μεγέθη καταμετροῦντα, τὰ πλείω	πλεῖον	καὶ τὰ ἐλάττω ἔλαττον. ~Ταύτῃ
[10, 126]	δὲ τὸ σιτίον οὐ τὸ	πλεῖον	πάντως ἀλλὰ τὸ ἥδιστον αἱρεῖται,
[10, 104]	~Καὶ κατ' ἄλλους δὲ τρόπους	πλείονας	ἐνδέχεται κεραυνοὺς ἀποτελεῖσθαι· μόνον ὁ
[10, 103]	Κεραυνοὺς ἐνδέχεται γίνεσθαι καὶ κατὰ	πλείονας	πνευμάτων συλλογὰς καὶ κατείλησιν ἰσχυράν
[10, 112]	θεωρεῖται. Καὶ κατ' ἄλλους δὲ	πλείονας	τρόπους τοῦτο δυνατὸν συντελεῖσθαι, ἐάν
[10, 103]	καθὰ καὶ βροντὴν ἐνδέχεται γίνεσθαι,	πλείονος	γενομένου καὶ πνευματωθέντος ἰσχυρότερον καὶ
[10, 114]	τὸ περιφέρεσθαι τὰ μὲν διὰ	πλείονος	τόπου, τὰ δὲ δι' ἐλάττονος,
[10, 89]	ἢ μετακοσμίου ἢ καὶ ἀπὸ	πλειόνων	κατὰ μικρὸν προσθέσεις τε καὶ
[10, 108]	ὁμοίως καὶ παρ' ἡμῖν ἐπὶ	πλειόνων	τοιαῦτά τινα συντελούμενα θεωρεῖται. ~Καὶ
[10, 99]	καὶ κατ' ἄλλους δὲ τρόπους	πλείους	αἱ τῶν τοιούτων συστάσεις οὐκ
[10, 79]	κυριωτάτων οἰκονομίαν. Διὸ δὴ κἂν	πλείους	αἰτίας εὑρίσκωμεν τροπῶν καὶ δύσεων
[10, 79]	προσῄδεισαν ταῦτα· τάχα δὲ καὶ	πλείους,	ὅταν τὸ θάμβος ἐκ τῆς
[10, 47]	τὸ φερόμενον σῶμα ἐπὶ τοὺς	πλείους	τόπους ἀφικνεῖταιἀδιανόητον γάρ- καὶ τοῦτο
[10, 101]	ἀστραπαὶ δ' ὡσαύτως γίνονται κατὰ	πλείους	τρόπους· καὶ γὰρ κατὰ παράτριψιν
[10, 102]	ἀποτελουσῶν. Καὶ κατ' ἄλλους δὲ	πλείους	τρόπους ῥᾳδίως ἔσται καθορᾶν ἐχόμενον
[10, 106]	ἀποτελεῖσθαι. ~Καὶ κατ' ἄλλους δὲ	πλείους	τρόπους τὰς κινήσεις ταύτας τῆς
[10, 7]	ἄλλοις τε καὶ Ναυσιφάνει τὰ	πλεῖστα	καὶ αὐτῇ λέξει φάσκειν οὕτως·
[10, 7]	βίβλοις ταῖς Περὶ φύσεως τὰ	πλεῖστα	ταὐτὰ λέγειν καὶ ἀντιγράφειν ἐν
[10, 83]	τὰς τοιαύτας ἀναλύοντας ἐπιβολάς, τὰς	πλείστας	τῶν περιοδειῶν ὑπὲρ τῆς ὅλης
[10, 63]	ἡ ψυχὴ τῆς αἰσθήσεως τὴν	πλείστην	αἰτίαν δεῖ κατέχειν· ~οὐ μὴν
[10, 76]	τῷ λογισμῷ ἑλομένους κατὰ τὴν	πλείστην	αἰτίαν οὕτως ἑρμηνεῦσαι. Καὶ μὴν
[10, 67]	τὸ ἀσώματον λέγομεν κατὰ τὴν	πλείστην	ὁμιλίαν τοῦ ὀνόματος ἐπὶ τοῦ
[10, 70]	ἀσώματα. Ὥστε δὴ κατὰ τὴν	πλείστην	φορὰν τούτῳ τῷ ὀνόματι χρώμενοι
[10, 144]	δίκαιος ἀταρακτότατος, ὁ δ' ἄδικος	πλείστης	ταραχῆς γέμων. Οὐκ ἐπαύξεται ἐν
[10, 132]	τὰς δόξας ἐξελαύνων ἐξ ὧν	πλεῖστος	τὰς ψυχὰς καταλαμβάνει θόρυβος. Τούτων
[10, 135]	περὶ τῶν βιωτικῶν· καὶ ἐπὶ	πλείω	διείλεκται ἀλλαχόθι. ~Διαφέρεται δὲ πρὸς
[10, 58]	ἑαυτῶν τὰ μεγέθη καταμετροῦντα, τὰ	πλείω	πλεῖον καὶ τὰ ἐλάττω ἔλαττον.
[10, 43]	κεκλειμέναι ἢ στεγαζόμεναι παρὰ τῶν	πλεκτικῶν.	~Ἥ τε γὰρ τοῦ κενοῦ
[10, 140]	Αἱ δὲ πολυχρόνιοι τῶν ἀρρωστιῶν	πλεονάζον	ἔχουσι τὸ ἡδόμενον ἐν τῇ
[10, 86]	οὐχ ὑπάρχει, ἀλλὰ ταῦτά γε	πλεοναχὴν	ἔχει καὶ τῆς γενέσεως αἰτίαν
[10, 87]	γίνεται ἀσείστως κατὰ πάντων κατὰ	πλεοναχὸν	τρόπον ἐκκαθαιρομένων, συμφώνως τοῖς φαινομένοις,
[10, 95]	μετεώροις φαινομένων, ἐάν τις τοῦ	πλεοναχοῦ	τρόπου ἀεὶ μνήμην ἔχῃ καὶ
[10, 87]	μετεώροις φαινόμενα· ταῦτα γὰρ ἐνδέχεται	πλεοναχῶς	γενέσθαι. ~Τὸ μέντοι φάντασμα ἑκάστου
[10, 100]	ὅλον καὶ τοῦτο τὸ μέρος	πλεοναχῶς	γίνεσθαι λέγειν ἐκκαλεῖται τὰ φαινόμενα.
[10, 80]	ὁμοίως ἀταρακτῆσαι} αὐτὸ τὸ ὅτι	πλεοναχῶς	γίνεται γνωρίζοντες, ὥσπερ κἂν ὅτι
[10, 78]	ἀκρίβειαν. Ἔτι τε οὐ τὸ	πλεοναχῶς	ἐν τοῖς τοιούτοις εἶναι καὶ
[10, 80]	ἢ γινόμενον γνωριζόντων οὔτε τὸ	πλεοναχῶς	συμβαῖνον, τὴν ἐκ τῶν ἀποστημάτων
[10, 88]	ἀντιμαρτυρεῖται τοῖς παρ' ἡμῖν γινομένοις	πλεοναχῶς	συντελεῖσθαι. Κόσμος ἐστὶ περιοχή τις
[10, 113]	δὲ μίαν αἰτίαν τούτων ἀποδιδόναι,	πλεοναχῶς	τῶν φαινομένων ἐκκαλουμένων, μανικὸν καὶ
[10, 8]	μοι λοιδορεῖσθαι καὶ ἀποκαλεῖν διδάσκαλον.	Πλεύμονά	τε αὐτὸν ἐκάλει καὶ ἀγράμματον
[10, 103]	ἐνίων ἐξ ἀποστήματος θεωρουμένων καὶ	πληγάς	τινας ποιουμένων. Κεραυνοὺς ἐνδέχεται γίνεσθαι
[10, 53]	ἐκείνης, ἀλλ' εὐθὺς τὴν γινομένην	πληγὴν	ἐν ἡμῖν, ὅταν φωνὴν ἀφίωμεν,
[10, 121]	ὥστ' ὀχλαγωγῆσαι· καὶ ἀναγνώσεσθαι ἐν	πλήθει,	ἀλλ' οὐχ ἑκόντα· δογματιεῖν τε
[10, 26]	πολυγραφώτατος ὁ Ἐπίκουρος, πάντας ὑπερβαλλόμενος	πλήθει	βιβλίων· κύλινδροι μὲν γὰρ πρὸς
[10, 41]	πεπερασμένον. Καὶ μὴν καὶ τῷ	πλήθει	τῶν σωμάτων ἄπειρόν ἐστι τὸ
[10, 65]	ἐστι τὸ συντεῖνον τῶν ἀτόμων	πλῆθος	εἰς τὴν τῆς ψυχῆς φύσιν.
[10, 89]	τοιοῦτοι κόσμοι εἰσὶν ἄπειροι τὸ	πλῆθος	ἔστι καταλαβεῖν, καὶ ὅτι καὶ
[10, 9]	οἵ τε φίλοι τοσοῦτοι τὸ	πλῆθος	ὡς μηδ' ἂν πόλεσιν ὅλαις
[10, 22]	ἔγνω, οὐκ ἀπέστη ἀπ' αὐτοῦ	πλὴν	ἓξ μηνῶν εἰς τὴν οἰκείαν,
[10, 9]	ταῖς δογματικαῖς αὐτοῦ σειρῆσι προσκατασχεθέντες,	πλὴν	Μητροδώρου τοῦ Στρατονικέως πρὸς Καρνεάδην
[10, 54]	μηδεμίαν ποιότητα τῶν φαινομένων προσφέρεσθαι	πλὴν	σχήματος καὶ βάρους καὶ μεγέθους
[10, 44]	τινα περὶ τὰς ἀτόμους εἶναι	πλὴν	σχήματος καὶ μεγέθους καὶ βάρους·
[10, 67]	οὐκ ἔστι νοῆσαι τὸ ἀσώματον	πλὴν	τοῦ κενοῦ. Τὸ δὲ κενὸν
[10, 61]	ἰδίου βάρους πρὸς τὴν τοῦ	πλήξαντος	δύναμιν. ~Ἀλλὰ μὴν καὶ κατὰ
[10, 154]	τὸ βεβαιότατον πίστωμα ἔχοντες, καὶ	πληρεστάτην	οἰκειότητα ἀπολαβόντες οὐκ ὠδύραντο ὡς
[10, 41]	ἐν ταῖς διαλύσεσι τῶν συγκρίσεων,	πλήρη	τὴν φύσιν ὄντα, οὐκ ἔχοντα
[10, 94]	~Κένωσίς τε σελήνης καὶ πάλιν	πλήρωσις	καὶ κατὰ στροφὴν τοῦ σώματος
[10, 77]	καὶ φόβῳ καὶ προσδεήσει τῶν	πλησίον	ταῦτα γίνεται) μήτε αὖ πῦρ
[10, 144]	πολλῶν ἀσφάλεια. ~Ὁ τῆς φύσεως	πλοῦτος	καὶ ὥρισται καὶ εὐπόριστός ἐστιν·
[10, 12]	πολέμων· τᾶς φύσιος δ' ὁ	πλοῦτος	ὅρον τινὰ βαιὸν ἐπίσχει, αἱ
[10, 24]	πορείας, Περὶ τῆς μεταβολῆς, Περὶ	πλούτου,	Πρὸς Δημόκριτον, Περὶ εὐγενείας. Ἦν
[10, 102]	ἀποτελεστικὸν σχηματισμόν, ὕστερον δὲ τὸ	πνεῦμα	ἀνειλούμενον τὸν βόμβον ἀποτελεῖν τοῦτον·
[10, 102]	διὰ τὸ ἅμα τῷ τὸ	πνεῦμα	ἐμπίπτειν ἐξωθεῖσθαι τὸν ἀστραπῆς ἀποτελεστικὸν
[10, 105]	τῇ γῇ παρασκευάζει. Καὶ τὸ	πνεῦμα	τοῦτο ἢ ἔξωθεν ἐμπεριλαμβάνει ἢ>
[10, 106]	ἀφθόνου συλλογήν· τὰ δὲ λοιπὰ	πνεύματα	γίνεται καὶ ὀλίγων πεσόντων εἰς
[10, 106]	τῆς γῆς γίνεσθαι. Τὰ δὲ	πνεύματα	συμβαίνει γίνεσθαι κατὰ χρόνον ἀλλοφυλίας
[10, 63]	τὸ ἄθροισμα παρεσπαρμένον, προσεμφερέστατον δὲ	πνεύματι	θερμοῦ τινα κρᾶσιν ἔχοντι καὶ
[10, 90]	δινήσεις λεπτομερῶν τινων φύσεων, ἤτοι	πνευματικῶν	ἢ πυροειδῶν ἢ τὸ συναμφότερον·
[10, 104]	τοὺς κάτω τόπους στυλοειδῶς ὑπὸ	πνεύματος	ἀθρόου ὠσθέντος καὶ διὰ τοῦ
[10, 105]	ἀπογέννησις κατὰ τὴν κίνησιν τοῦ	πνεύματος	γίνηται· ἕως δὲ θαλάττης δῖνοι
[10, 115]	τὴν σύνοδον γένηται· καὶ κατὰ	πνεύματος	δὲ συλλογὴν ἐν πυκνώμασί τισιν
[10, 104]	πνεύματος· καὶ κατὰ περίστασιν δὲ	πνεύματος	εἰς κύκλον, ἀέρος τινὸς ἐπισυνωθουμένου
[10, 101]	κίνησιν· καὶ κατὰ τὴν τοῦ	πνεύματος	ἐκπύρωσιν τὴν γινομένην διά τε
[10, 105]	Σεισμοὺς ἐνδέχεται γίνεσθαι καὶ κατὰ	πνεύματος	ἐν τῇ γῇ ἀπόληψιν καὶ
[10, 100]	Βροντὰς ἐνδέχεται γίνεσθαι καὶ κατὰ	πνεύματος	ἐν τοῖς κοιλώμασι τῶν νεφῶν
[10, 104]	τὸ πλάγιον ὠθοῦντος τοῦ ἐκτὸς	πνεύματος·	καὶ κατὰ περίστασιν δὲ πνεύματος
[10, 104]	ἀθρόου ὠσθέντος καὶ διὰ τοῦ	πνεύματος	πολλοῦ φερομένου, ἅμα καὶ τὸ
[10, 107]	θλίψεις ἐπιτηδείων νεφῶν ἀεὶ ὑπὸ	πνεύματος	σφοδράς, εἶτα τούτου πῆξιν ἐν
[10, 53]	τοιαύτην ἔκθλιψιν ὄγκων τινῶν ῥεύματος	πνευματώδους	ἀποτελεστικῶν ποιεῖσθαι, ἢ τὸ πάθος
[10, 106]	κατὰ πῆξιν ἰσχυροτέραν, πάντοθεν δὲ	πνευματωδῶν	περίστασίν τινων καὶ καταμέρισιν· καὶ
[10, 107]	περιισταμένων εἴτε ὑδατοειδῶν τινων εἴτε	πνευματωδῶν.	Χιόνα δ' ἐνδέχεται συντελεῖσθαι καὶ
[10, 103]	ἐνδέχεται γίνεσθαι, πλείονος γενομένου καὶ	πνευματωθέντος	ἰσχυρότερον καὶ ῥήξαντος τὸ νέφος
[10, 104]	ἐπισυνωθουμένου ἄνωθεν· καὶ ῥύσεως πολλῆς	πνευμάτων	γενομένης καὶ οὐ δυναμένης εἰς
[10, 102]	κατὰ ῥήξεις δὲ νεφῶν ὑπὸ	πνευμάτων	ἔκπτωσίν τε πυρὸς ἀποτελεστικῶν ἀτόμων
[10, 101]	τῆς κινήσεως νεφῶν τε καὶ	πνευμάτων	καὶ διεκπίπτοντος διὰ τῶν νεφῶν·
[10, 101]	εἴθ' ὑπ' ἀλλήλων εἴθ' ὑπὸ	πνευμάτων·	καὶ κατ' ἐμπερίληψιν δὲ τοῦ
[10, 103]	ἐνδέχεται γίνεσθαι καὶ κατὰ πλείονας	πνευμάτων	συλλογὰς καὶ κατείλησιν ἰσχυράν τε
[10, 99]	συνίστασθαι καὶ παρὰ πιλήσεις ἀέρος	πνευμάτων	συνώσει, καὶ παρὰ περιπλοκὰς ἀλληλούχων
[10, 101]	ἐκριπισμὸν ἐκ τῶν νεφῶν ὑπὸ	πνευμάτων	τῶν τοιούτων σωμάτων ἃ τὴν
[10, 60]	ἂν καὶ μυριάκις πρὸς τοὺς	πόδας	τῶν ἐπάνω τὸ παρ' ἡμῶν
[10, 33]	ἐφ' ὃ ἀναφέροντες λέγομεν, οἷον	Πόθεν	ἴσμεν εἰ τοῦτό ἐστιν ἄνθρωπος;
[10, 124]	ἀλλὰ τὸν τῆς ἀθανασίας ἀφελομένη	πόθον.	~Οὐθὲν γάρ ἐστιν ἐν τῷ
[10, 109]	δρόσων, τοιούτων τινῶν πῆξίν τινα	ποιὰν	λαβόντων διὰ περίστασίν τινα ἀέρος
[10, 44]	κατὰ τὴν σύγκρουσιν τὸν ἀποπαλμὸν	ποιεῖ,	ἐφ' ὁπόσον ἂν ἡ περιπλοκὴ
[10, 71]	αὐτὴ ἡ αἴσθησις τὴν ἰδιότητα	ποιεῖ,	θεωρεῖται. ~Καὶ μὴν καὶ τόδε
[10, 124]	πρὸς ἡμᾶς τὸν θάνατον ἀπολαυστὸν	ποιεῖ	τὸ τῆς ζωῆς θνητόν, οὐκ
[10, 131]	ἀναγκαίας τοῦ βίου χρήσεις ἄοκνον	ποιεῖ	τὸν ἄνθρωπον καὶ τοῖς πολυτελέσιν
[10, 55]	ταῦτα τὰς τῶν συγκρίσεων διαφορὰς	ποιεῖν,	ἐπειδήπερ ὑπολείπεσθαί γέ τινα ἀναγκαῖον
[10, 67]	ματαιίζουσιν. Οὐθὲν γὰρ ἂν ἐδύνατο	ποιεῖν	οὔτε πάσχειν, εἰ ἦν τοιαύτη·
[10, 53]	ὄγκων τινῶν ῥεύματος πνευματώδους ἀποτελεστικῶν	ποιεῖσθαι,	ἢ τὸ πάθος τὸ ἀκουστικὸν
[10, 44]	ὑπέρεισιν οὐχ οἵα τε οὖσα	ποιεῖσθαι·	ἥ τε στερεότης ἡ ὑπάρχουσα
[10, 83]	περιοδειῶν ὑπὲρ τῆς ὅλης φύσεως	ποιεῖσθαι·	ὅσοι δὲ μὴ παντελῶς αὐτῶν
[10, 89]	ὑποβληθέντα θεμέλια τὴν προσδοχὴν δύναται	ποιεῖσθαι.	~Οὐ γὰρ ἀθροισμὸν δεῖ μόνον
[10, 150]	τῶν ζῴων μὴ ἐδύνατο συνθήκας	ποιεῖσθαι	τὰς ὑπὲρ τοῦ μὴ βλάπτειν
[10, 150]	ἢ μὴ ἐβούλετο τὰς συνθήκας	ποιεῖσθαι	τὰς ὑπὲρ τοῦ μὴ βλάπτειν
[10, 20]	ἐπιδέχεσθαι δοκῇ σκοπουμένοις μεθ' Ἑρμάρχου.	~Ποιείσθωσαν	δὲ μεθ' αὑτῶν καὶ Ἕρμαρχον
[10, 19]	θυγατρὸς τῆς Μητροδώρου τὴν ἐπιμέλειαν	ποιείσθωσαν,	καὶ εἰς ἡλικίαν ἐλθοῦσαν ἐκδότωσαν
[10, 45]	κόσμος ἢ ὑφ' ὧν ἂν	ποιηθείη,	οὔτ' εἰς ἕνα οὔτ' εἰς
[10, 121]	τε μουσικῆς καὶ ποιητικῆς διαλέξασθαι·	ποιήματά	τε ἐνεργείᾳ οὐκ ἂν ποιῆσαι.
[10, 121]	ποιήματά τε ἐνεργείᾳ οὐκ ἂν	ποιῆσαι.	Οὐκ εἶναί τε ἕτερον ἑτέρου
[10, 67]	κενοῦ. Τὸ δὲ κενὸν οὔτε	ποιῆσαι	οὔτε παθεῖν δύναται, ἀλλὰ κίνησιν
[10, 39]	εἰσελθὸν εἰς αὐτὸ τὴν μεταβολὴν	ποιήσαιτο.	Ἀλλὰ μὴν καὶ τοῦτο καὶ
[10, 5]	τοὺς ἔκπυστα αὐτοῦ τὰ κρύφια	ποιήσαντας	ἐγκωμιάζειν καὶ κολακεύειν αὐτὸ τοῦτο.
[10, 109]	τὰ τῶν χρωμάτων τούτων ἰδιώματα	ποιήσει	εἴτε πάντα εἴτε μονοειδῶς· ἀφ'
[10, 116]	τῶν κατὰ μέρος αἰτίας συνορᾶν	ποιήσει.	Οἱ δὲ ταῦτα μὴ καταγαπήσαντες
[10, 83]	γὰρ καὶ καθαρὰ ἀφ' ἑαυτοῦ	ποιήσει	πολλὰ τῶν κατὰ μέρος ἐξακριβουμένων
[10, 54]	οὐκ εἰς τὸ μὴ ὂν	ποιήσεται	οὐδ' ἐκ τοῦ μὴ ὄντος,
[10, 36]	δὲ> τῇ μνήμῃ τὸ τοσοῦτο	ποιητέον	ἀφ' οὗ ἥ τε κυριωτάτη
[10, 141]	κακόν· ἀλλὰ τὰ τινῶν ἡδονῶν	ποιητικὰ	πολλαπλασίους ἐπιφέρει τὰς ὀχλήσεις τῶν
[10, 142]	ἀλλήλων αἱ ἡδοναί. Εἰ τὰ	ποιητικὰ	τῶν περὶ τοὺς ἀσώτους ἡδονῶν
[10, 121]	ἂν περί τε μουσικῆς καὶ	ποιητικῆς	διαλέξασθαι· ποιήματά τε ἐνεργείᾳ οὐκ
[10, 144]	ἔνδειαν ἀλγοῦν ἐξαιρεθῇ, ἀλλὰ μόνον	ποικίλλεται.	Τῆς δὲ διανοίας τὸ πέρας
[10, 149]	δὲ οὐκ ἀναγκαίας δὲ τὰς	ποικιλλούσας	μόνον τὴν ἡδονήν, μὴ ὑπεξαιρουμένας
[10, 80]	οὐκ ἔστιν ἀταρακτῆσαι καὶ ἐν	ποίοις	ὁμοίως ἀταρακτῆσαι> Ἂν οὖν οἰώμεθα
[10, 80]	ἐνδεχόμενον αὐτὸ γίνεσθαι {καὶ ἐν	ποίοις	ὁμοίως ἀταρακτῆσαι} αὐτὸ τὸ ὅτι
[10, 80]	ἔτι τε ἀγνοούντων καὶ ἐν	ποίοις	οὐκ ἔστιν ἀταρακτῆσαι καὶ ἐν
[10, 99]	μάχεται τοῖς φαινομένοις· ~ἐπὶ δὲ	ποίοις	παρὰ τοῦτο ἢ τοῦτο τὸ
[10, 54]	ἐξ ἀνάγκης σχήματος συμφυῆ ἐστι.	Ποιότης	γὰρ πᾶσα μεταβάλλει· αἱ δὲ
[10, 44]	κενοῦ. Φησὶ δ' ἐνδοτέρω μηδὲ	ποιότητά	τινα περὶ τὰς ἀτόμους εἶναι
[10, 54]	καὶ τὰς ἀτόμους νομιστέον μηδεμίαν	ποιότητα	τῶν φαινομένων προσφέρεσθαι πλὴν σχήματος
[10, 43]	τυγχάνειν. ~Λέγει δέ, ἐπειδὴ αἱ	ποιότητες	μεταβάλλονται, εἰ μέλλει τις μὴ
[10, 55]	σχῆμα ἐνυπάρχον λαμβάνεται, αἱ δὲ	ποιότητες	οὐκ ἐνυπάρχουσαι ἐν τῷ μεταβάλλοντι,
[10, 56]	χρήσιμόν ἐστι πρὸς τὰς τῶν	ποιοτήτων	διαφοράς, ἀφῖχθαί τε ἅμ' ἔδει
[10, 70]	τούτῳ τῷ ὀνόματι χρώμενοι φανερὰ	ποιοῦμεν	τὰ συμπτώματα οὔτε τὴν τοῦ
[10, 107]	καὶ συμπαρακειμένων· ἃ οἱονεὶ σύνωσιν	ποιούμενα	χάλαζαν ἀποτελεῖ, ὃ μάλιστα γίνεται
[10, 106]	ἅμα τήν τε σύνωσιν αὐτῶν	ποιουμένην	καὶ τὴν διάρρηξιν πρὸς τὸ
[10, 148]	προκαταστρέψεις εἴτε φυγὴν εἴτε δίωξιν	ποιούμενος	εἰς ἄλλο τι, οὐκ ἔσονταί
[10, 146]	φῇς αὐτῶν διεψεῦσθαι πρὸς τί	ποιούμενος	τὴν ἀναγωγὴν κρίνῃς. ~Εἴ τιν'
[10, 103]	ἀποστήματος θεωρουμένων καὶ πληγάς τινας	ποιουμένων.	Κεραυνοὺς ἐνδέχεται γίνεσθαι καὶ κατὰ
[10, 122]	μελλόντων. Μελετᾶν οὖν χρὴ τὰ	ποιοῦντα	τὴν εὐδαιμονίαν, εἴ περ παρούσης
[10, 151]	Οὐκ ἔστι τὸν λάθρᾳ τι	ποιοῦντα	ὧν συνέθεντο πρὸς ἀλλήλους εἰς
[10, 83]	περίοδον τῶν κυριωτάτων πρὸς γαληνισμὸν	ποιοῦνται.	Καὶ ἥδε μέν ἐστιν αὐτῷ
[10, 89]	τε καὶ διαρθρώσεις καὶ μεταστάσεις	ποιούντων	ἐπ' ἄλλον τόπον, ἐὰν οὕτω
[10, 52]	ἐπ' ἐκείνου ὡς τὰ πολλὰ	ποιοῦσαν,	εἰ δὲ μή γε τὸ
[10, 72]	τῷ ἰδιώματι τούτῳκαὶ γὰρ τοῦτο	ποιοῦσί	τινες- ἀλλὰ μόνον ᾧ συμπλέκομεν
[10, 56]	ἀναιρετέον, ἵνα μὴ πάντα ἀσθενῆ	ποιῶμεν	κἀν ταῖς περιλήψεσι τῶν ἀθρόων
[10, 12]	κέρδος ἄπληστοι νεικέων ἄρχετε καὶ	πολέμων·	τᾶς φύσιος δ' ὁ πλοῦτος
[10, 9]	τὸ πλῆθος ὡς μηδ' ἂν	πόλεσιν	ὅλαις μετρεῖσθαι δύνασθαι· οἵ τε
[10, 10]	διάθεσις· ὑπερβολῇ γὰρ ἐπιεικείας οὐδὲ	πολιτείας	ἥψατο. Καὶ χαλεπωτάτων δὲ καιρῶν
[10, 119]	Ἐπίκουρος ἐν τῷ Συμποσίῳ. Οὐδὲ	πολιτεύσεται,	ὡς ἐν τῇ πρώτῃ Περὶ
[10, 95]	πολλὰ μὲν ἐξ ἑαυτῶν ἔχοντα,	πολλὰ	δὲ ἀφ' ἑτέρων. Καὶ οὐθὲν
[10, 75]	μὴν ὑποληπτέον καὶ τὴν φύσιν	πολλὰ	καὶ παντοῖα ὑπὸ αὐτῶν τῶν
[10, 7]	ἐκείνην συνδιαγωγήν. ~Τόν τε Ἐπίκουρον	πολλὰ	κατὰ τὸν λόγον ἠγνοηκέναι καὶ
[10, 106]	καὶ ὀλίγων πεσόντων εἰς τὰ	πολλὰ	κοιλώματα, διαδόσεως τούτων γινομένης. Χάλαζα
[10, 95]	Καὶ γὰρ παρ' ἡμῖν θεωρεῖται	πολλὰ	μὲν ἐξ ἑαυτῶν ἔχοντα, πολλὰ
[10, 52]	τὴν ἐπ' ἐκείνου ὡς τὰ	πολλὰ	ποιοῦσαν, εἰ δὲ μή γε
[10, 130]	ὅπως ἐὰν μὴ ἔχωμεν τὰ	πολλά,	τοῖς ὀλίγοις χρώμεθα, πεπεισμένοι γνησίως
[10, 83]	καὶ καθαρὰ ἀφ' ἑαυτοῦ ποιήσει	πολλὰ	τῶν κατὰ μέρος ἐξακριβουμένων κατὰ
[10, 47]	μηθὲν ἀντικόπτειν ἢ ὀλίγα ἀντικόπτειν,	πολλαῖς	δὲ καὶ ἀπείροις εὐθὺς ἀντικόπτειν
[10, 6]	Πρὸς Ἐπίκουρον. ~Καὶ ἄλλαις δὲ	πολλαῖς	ἑταίραις γράφειν, καὶ μάλιστα Λεοντίῳ,
[10, 33]	νόησιν ἐναποκειμένην, τουτέστι μνήμην τοῦ	πολλάκις	ἔξωθεν φανέντος, οἷον τὸ Τοιοῦτόν
[10, 70]	μὴν καὶ τοῖς σώμασι συμπίπτει	πολλάκις	καὶ οὐκ ἀίδιον παρακολουθεῖν οὔτ'
[10, 27]	Χρύσιππος. ~Καὶ διὰ τοῦτο καὶ	πολλάκις	ταὐτὰ γέγραφε καὶ τὸ ἐπελθόν,
[10, 141]	ἀλλὰ τὰ τινῶν ἡδονῶν ποιητικὰ	πολλαπλασίους	ἐπιφέρει τὰς ὀχλήσεις τῶν ἡδονῶν.
[10, 129]	δυσχερὲς ἐκ τούτων ἕπηται· καὶ	πολλὰς	ἀλγηδόνας ἡδονῶν κρείττους νομίζομεν, ἐπειδὰν
[10, 129]	ἡδονὴν αἱρούμεθα, ἀλλ' ἔστιν ὅτε	πολλὰς	ἡδονὰς ὑπερβαίνομεν, ὅταν πλεῖον ἡμῖν
[10, 140]	τὸ ἡδόμενον κατὰ σάρκα οὐ	πολλὰς	ἡμέρας συμμένει. Αἱ δὲ πολυχρόνιοι
[10, 63]	ἔστι δὲ τὸ τρίτον> μέρος	πολλὴν	παραλλαγὴν εἰληφὸς τῇ λεπτομερείᾳ καὶ
[10, 104]	τινὸς ἐπισυνωθουμένου ἄνωθεν· καὶ ῥύσεως	πολλῆς	πνευμάτων γενομένης καὶ οὐ δυναμένης
[10, 123]	γνῶσις. Οἵους δ' αὐτοὺς οἱ>	πολλοὶ	νομίζουσιν οὐκ εἰσίν· οὐ γὰρ
[10, 134]	τύχην οὔτε θεὸν ὡς οἱ	πολλοὶ	νομίζουσιν ὑπολαμβάνοντος (οὐθὲν γὰρ ἀτάκτως
[10, 125]	δ' οὐκέτι εἰσίν. Ἀλλ' οἱ	πολλοὶ	τὸν θάνατον ὁτὲ μὲν ὡς
[10, 7]	τὴν σοφιστικήν, καθάπερ καὶ ἄλλοι	πολλοὶ	τῶν ἀνδραπόδων. ~Καὶ αὐτὸν Ἐπίκουρον
[10, 85]	λοιπὰ πάντα συντελοῦμεν ἅπερ ἠξίωσας	πολλοῖς	καὶ ἄλλοις ἐσόμενα χρήσιμα τὰ
[10, 54]	ὄντος, ἀλλὰ κατὰ μεταθέσεις ἐν	πολλοῖς,	τινῶν δὲ καὶ προσόδους καὶ
[10, 104]	ὠσθέντος καὶ διὰ τοῦ πνεύματος	πολλοῦ	φερομένου, ἅμα καὶ τὸ νέφος
[10, 114]	τοῖς τερατεύεσθαί τι πρὸς τοὺς	πολλοὺς	βουλομένοις. Οἱ λεγόμενοι ἀστέρες ἐκπίπτειν
[10, 22]	μὲν ὧδε. Μαθητὰς δὲ ἔσχε	πολλοὺς	μέν, σφόδρα δὲ ἐλλογίμους Μητρόδωρον
[10, 91]	μέγεθος διὰ τὸ διάστημα ἀπεβεβλήκει,	πολλῷ	μᾶλλον ἂν τὴν χρόαν. Ἄλλο
[10, 66]	αὐτὴν συγκεῖσθαι λειοτάτων καὶ στρογγυλωτάτων,	πολλῷ	τινι διαφερουσῶν τῶν τοῦ πυρός·
[10, 143]	τῆς ἡσυχίας καὶ ἐκχωρήσεως τῶν	πολλῶν	ἀσφάλεια. ~Ὁ τῆς φύσεως πλοῦτος
[10, 123]	ἀναιρῶν, ἀλλ' ὁ τὰς τῶν	πολλῶν	δόξας θεοῖς προσάπτων. ~Οὐ γὰρ
[10, 7]	τε σῶμα ἐλεεινῶς διακεῖσθαι, ὡς	πολλῶν	ἐτῶν μὴ δύνασθαι ἀπὸ τοῦ
[10, 123]	δὲ οὐχ ὁ τοὺς τῶν	πολλῶν	θεοὺς ἀναιρῶν, ἀλλ' ὁ τὰς
[10, 105]	κινήσεως ἐκ τῶν πτώσεων ἐδαφῶν	πολλῶν	καὶ πάλιν ἀνταπόδοσιν, ὅταν πυκνώμασι
[10, 124]	ἀλλ' ὑπολήψεις ψευδεῖς αἱ τῶν	πολλῶν	ὑπὲρ θεῶν ἀποφάσεις· ἔνθεν αἱ
[10, 126]	ζῆν καὶ τοῦ καλῶς ἀποθνῄσκειν.	πολὺ	δὲ χείρων καὶ ὁ λέγων
[10, 7]	κατὰ τὸν λόγον ἠγνοηκέναι καὶ	πολὺ	μᾶλλον κατὰ τὸν βίον, τό
[10, 148]	τὴν τοῦ ὅλου βίου μακαριότητα,	πολὺ	μέγιστόν ἐστιν ἡ τῆς φιλίας
[10, 103]	τῷ πίλησιν γίνεσθαι τὸ μὲν	πολὺ	πρὸς ὄρος τι ὑψηλόν, ἐν
[10, 116]	δὴ πάντα, Πυθόκλεις, μνημόνευσον· κατὰ	πολύ	τε γὰρ τοῦ μύθου ἐκβήσῃ
[10, 24]	Δημόκριτον, Περὶ εὐγενείας. Ἦν καὶ	Πολύαινος	Ἀθηνοδώρου Λαμψακηνός, ἐπιεικὴς καὶ φιλικός,
[10, 18]	Ποσειδεῶνος· συντελείτωσαν δὲ καὶ τὴν	Πολυαίνου	τοῦ Μεταγειτνιῶνος καθάπερ καὶ ἡμεῖς.
[10, 19]	Ἐπικούρου καὶ τοῦ υἱοῦ τοῦ	Πολυαίνου,	φιλοσοφούντων αὐτῶν καὶ συζώντων μεθ'
[10, 26]	Ἐζήλου δὲ αὐτὸν Χρύσιππος ἐν	πολυγραφίᾳ,	καθά φησι Καρνεάδης παράσιτον αὐτὸν
[10, 26]	τε ὁ Σιδώνιος, ἀκροατὴς Ἀπολλοδώρου,	πολυγράφος	ἀνήρ· καὶ Δημήτριος ὁ ἐπικληθεὶς
[10, 26]	Μάγνης· τέταρτος ὁπλομάχος. Γέγονε δὲ	πολυγραφώτατος	ὁ Ἐπίκουρος, πάντας ὑπερβαλλόμενος πλήθει
[10, 89]	λέγομεν μεταξὺ κόσμων διάστημα, ἐν	πολυκένῳ	τόπῳ καὶ οὐκ ἐν μεγάλῳ
[10, 28]	ἀρετῶν, Περὶ δώρων καὶ χάριτος,	Πολυμήδης,	Τιμοκράτης γʹ Μητρόδωρος εʹ Ἀντίδωρος
[10, 72]	τὸ ἐνάργημα, καθ' ὃ τὸν	πολὺν	ἢ ὀλίγον χρόνον ἀναφωνοῦμεν, συγγενικῶς
[10, 48]	καὶ τάξιν τῶν ἀτόμων ἐπὶ	πολὺν	χρόνον, εἰ καὶ ἐνίοτε συγχεομένη
[10, 129]	ἐπειδὰν μείζων ἡμῖν ἡδονὴ παρακολουθῇ	πολὺν	χρόνον ὑπομείνασι τὰς ἀλγηδόνας. Πᾶσα
[10, 25]	μὲν ἐλλόγιμοι, ὧν ἦν καὶ	Πολύστρατος	ὁ διαδεξάμενος Ἕρμαρχον· ὃν διεδέξατο
[10, 130]	Οἵ τε λιτοὶ χυλοὶ ἴσην	πολυτελεῖ	διαίτῃ τὴν ἡδονὴν ἐπιφέρουσιν ὅταν
[10, 130]	χρώμεθα, πεπεισμένοι γνησίως ὅτι ἥδιστα	πολυτελείας	ἀπολαύουσιν οἱ ἥκιστα ταύτης δεόμενοι,
[10, 131]	ἐν ταῖς ἁπλαῖς καὶ οὐ	πολυτελέσι	διαίταις καὶ ὑγιείας ἐστὶ συμπληρωτικὸν
[10, 131]	ποιεῖ τὸν ἄνθρωπον καὶ τοῖς	πολυτελέσιν	ἐκ διαλειμμάτων προσερχομένους κρεῖττον ἡμᾶς
[10, 11]	φησί, κυθριδίου, ἵν' ὅταν βούλωμαι	πολυτελεύσασθαι	δύνωμαι. Τοιοῦτος ἦν ὁ τὴν
[10, 149]	ὑπεξαιρουμένας δὲ τὸ ἄλγημα, ὡς	πολυτελῆ	σιτία· οὔτε δὲ φυσικὰς οὔτ'
[10, 132]	καὶ τῶν ἄλλων ὅσα φέρει	πολυτελὴς	τράπεζα τὸν ἡδὺν γεννᾷ βίον,
[10, 8]	τῆς Ἑλλάδος· καὶ τοὺς διαλεκτικοὺς	πολυφθόρους,	Πύρρωνα δ' ἀμαθῆ καὶ ἀπαίδευτον.
[10, 140]	πολλὰς ἡμέρας συμμένει. Αἱ δὲ	πολυχρόνιοι	τῶν ἀρρωστιῶν πλεονάζον ἔχουσι τὸ
[10, 148]	μηθὲν αἰώνιον εἶναι δεινὸν μηδὲ	πολυχρόνιον,	καὶ τὴν ἐν αὐτοῖς τοῖς
[10, 133]	κακῶν ὡς ἢ χρόνους ἢ	πόνους	ἔχει βραχεῖς, τὴν δὲ ὑπό
[10, 137]	τῇ μὲν εὐαρεστεῖσθαι, τῷ δὲ	πόνῳ	προσκρούειν φυσικῶς καὶ χωρὶς λόγου.
[10, 24]	ἐννέα, Περὶ τῆς ἐπὶ σοφίαν	πορείας,	Περὶ τῆς μεταβολῆς, Περὶ πλούτου,
[10, 8]	καὶ ἀγράμματον καὶ ἀπατεῶνα καὶ	πόρνην·	Τούς τε περὶ Πλάτωνα Διονυσοκόλακας
[10, 61]	τὰ μικρὰ τῶν μεγάλων, πάντα	πόρον	σύμμετρον ἔχοντα, ὅταν μηθὲν μηδὲ
[10, 47]	καὶ τάχη ἀνυπέρβλητα ἔχει, πάντα	πόρον	σύμμετρον ἔχοντα πρὸς τῷ τῷ>
[10, 33]	πρότερον ἐγνώκειμεν αὐτό· οἷον Τὸ	πόρρω	ἑστὼς ἵππος ἐστὶν ἢ βοῦς·
[10, 45]	ὡς ἄρτι ἀπεδείχθη, φέρονται καὶ	πορρωτάτω.	Οὐ γὰρ κατανήλωνται αἱ τοιαῦται
[10, 111]	ῥεύματος ἢ τῆς θερμασίας ἐπιτηδείων	πόρων	ἐπιλαμβανομένης εἰς τὸ τοῦτο ἀπεργάσασθαι.
[10, 107]	ἐκχεομένου ἐκ τῶν νεφῶν διὰ	πόρων	συμμετρίας καὶ θλίψεις ἐπιτηδείων νεφῶν
[10, 109]	συνελασθέντα πῆξιν τῷ ὕδατι παρεσκεύασε,	ποσὰ	τῶν περιφερῶν ἐκθλίψαντα. Ἶρις γίνεται
[10, 80]	μακάριον ἡμῶν συντείνει. Ὥστε παραθεωροῦντας	ποσαχῶς	παρ' ἡμῖν τὸ ὅμοιον γίνεται,
[10, 18]	τὴν τῶν ἀδελφῶν ἡμέραν τοῦ	Ποσειδεῶνος·	συντελείτωσαν δὲ καὶ τὴν Πολυαίνου
[10, 4]	συντάξας. ~Ἀλλὰ καὶ οἱ περὶ	Ποσειδώνιον	τὸν Στωικὸν καὶ Νικόλαος καὶ
[10, 95]	καὶ κατ' ἐπιπροσθέτησιν, καὶ ὅσοι	ποτ'	ἂν τρόποι θεωροῖντο τὸ σύμφωνον
[10, 16]	Φιλοκράτους Βατῆθεν καὶ Τιμοκράτει Δημητρίου	Ποταμίῳ	κατὰ τὴν ἐν τῷ Μητρῴῳ
[10, 150]	ἀλλήλων συστροφαῖς καθ' ὁπηλίκους δή	ποτε	ἀεὶ τόπους συνθήκη τις ὑπὲρ
[10, 151]	ἴδιον χώρας καὶ ὅσων δή	ποτε	αἰτίων οὐ πᾶσι συνέπεται τὸ
[10, 119]	Περὶ φύσεως. Κατὰ περίστασιν δέ	ποτε	βίου γαμήσειν. Καὶ διατραπήσεσθαί τινας.
[10, 142]	μέρη τῆς φύσεως, οὐκ ἄν	ποτε	διέφερον ἀλλήλων αἱ ἡδοναί. Εἰ
[10, 142]	τῶν ἐπιθυμιῶν ἐδίδασκεν, οὐκ ἄν	ποτε	εἴχομεν ὅ τι μεμψαίμεθα αὐτοῖς
[10, 65]	τὴν αἴσθησιν ἐκείνου ἀπηλλαγμένου, ὅσον	ποτέ	ἐστι τὸ συντεῖνον τῶν ἀτόμων
[10, 33]	δεῖ γὰρ κατὰ πρόληψιν ἐγνωκέναι	ποτὲ	ἵππου καὶ βοὸς μορφήν· οὐδ'
[10, 75]	καὶ τῶν φαντασμάτων, ὡς ἄν	ποτε	καὶ ἡ παρὰ τοὺς τόπους
[10, 53]	καὶ τὴν ἀκοὴν οὐκ ἄν	ποτε	οὐθὲν πάθος ἐργάσασθαι, εἰ μὴ
[10, 142]	καὶ αἱ περὶ θανάτου, μή	ποτε	πρὸς ἡμᾶς ᾖ τι, ἔτι
[10, 121]	ὅμοιον ἔσεσθαι· καὶ ὑπὲρ φίλου	ποτὲ	τεθνήξεσθαι. {Τὸ ἑξῆς} δοκεῖ δ'
[10, 140]	βασιλείας} ἀγαθόν, ἐξ ὧν ἄν	ποτε	τοῦτο οἷός τ' ᾖ παρασκευάζεσθαι.
[10, 17]	αὐτῶν κληρονόμοις, ἐν ᾧ ἄν	ποτε	τρόπῳ ἀσφαλέστατον ᾖ, ὅπως ἂν
[10, 51]	τῶν λοιπῶν κριτηρίων οὐκ ἄν	ποτε	ὑπῆρχε τοῖς οὖσί τε καὶ
[10, 57]	ὄγκοι· καὶ οὗτοι ὁπηλίκοι ἄν	ποτε	ὦσιν, ἄπειρον ἂν ἦν καὶ
[10, 132]	ταράττεσθαι κατὰ ψυχήν. ~οὐ γὰρ	πότοι	καὶ κῶμοι συνείροντες οὐδ' ἀπολαύσεις
[10, 149]	Ἐπίκουρος τὰς ἀλγηδόνος ἀπολυούσας, ὡς	ποτὸν	ἐπὶ δίψους· φυσικὰς δὲ οὐκ
[10, 11]	δὲ πᾶν ὕδωρ ἦν αὐτοῖς	ποτόν.	Τόν τ' Ἐπίκουρον μὴ ἀξιοῦν
[10, 152]	συνταράττουσιν ἀλλ' ἁπλῶς εἰς τὰ	πράγματα	βλέπουσιν. ~Ἔνθα μὴ καινῶν γενομένων
[10, 76]	τινὰ δὲ καὶ οὐ συνορώμενα	πράγματα	εἰσφέροντας τοὺς συνειδότας παρεγγυῆσαί τινας
[10, 36]	τε κυριωτάτη ἐπιβολὴ ἐπὶ τὰ	πράγματα	ἔσται καὶ δὴ καὶ τὸ
[10, 139]	μακάριον καὶ ἄφθαρτον οὔτε αὐτὸ	πράγματα	ἔχει οὔτεἄλλῳ παρέχει, ὥστε οὔτε
[10, 39]	ὄν, πάντα ἂν ἀπωλώλει τὰ	πράγματα,	οὐκ ὄντων εἰς ἃ διελύετο.
[10, 145]	ἐξαγωγὴν ἐκ τοῦ ζῆν τὰ	πράγματα	παρεσκεύαζεν, ὡς ἐλλείπουσά τι τοῦ
[10, 77]	μετὰ ἀφθαρσίας ~(οὐ γὰρ συμφωνοῦσιν	πραγματεῖαι	καὶ φροντίδες καὶ ὀργαὶ καὶ
[10, 30]	οὖν κανονικὸν ἐφόδους ἐπὶ τὴν	πραγματείαν	ἔχει, καὶ ἔστιν ἐν ἑνὶ
[10, 83]	μέρος ἐξακριβουμένων κατὰ τὴν ὅλην	πραγματείαν	ἡμῖν, καὶ αὐτὰ ταῦτα ἐν
[10, 35]	βίβλους διαθρεῖν ἐπιτομὴν τῆς ὅλης	πραγματείας	εἰς τὸ κατασχεῖν τῶν ὁλοσχερωτάτων
[10, 35]	ἐπιβλέψει τὸν τύπον τῆς ὅλης	πραγματείας	τὸν κατεστοιχειωμένον δεῖ μνημονεύειν· τῆς
[10, 53]	ὄγκοι τινὲς ἦσαν ἀπὸ τοῦ	πράγματος	ἀποφερόμενοι σύμμετροι πρὸς τὸ τοῦτο
[10, 146]	παντελῆ καθιστάν· ὥστε οὐδὲν προσδεῖται	πραγμάτων	ἀγῶνας κεκτημένων. Τὸ ὑφεστηκὸς δεῖ
[10, 153]	μὴ καινῶν γενομένων τῶν περιεστώτων	πραγμάτων	ἀνεφάνη μὴ ἁρμόττοντα εἰς τὴν
[10, 75]	καὶ παντοῖα ὑπὸ αὐτῶν τῶν	πραγμάτων	διδαχθῆναί τε καὶ ἀναγκασθῆναι· τὸν
[10, 13]	δὲ λέξει κυρίᾳ κατὰ τῶν	πραγμάτων,	ἣν ὅτι ἰδιωτάτη ἐστίν, Ἀριστοφάνης
[10, 49]	τινῶν ἐπεισιόντων ἡμῖν ἀπὸ τῶν	πραγμάτων	ὁμοχρόων τε καὶ ὁμοιομόρφων κατὰ
[10, 153]	ἔνθα δὲ καινῶν γενομένων τῶν	πραγμάτων	οὐκ ἔτι συνέφερε τὰ αὐτὰ
[10, 34]	εἶναι τὰς μὲν περὶ τῶν	πραγμάτων,	τὰς δὲ περὶ ψιλὴν τὴν
[10, 31]	φυσικοὺς χωρεῖν κατὰ τοὺς τῶν	πραγμάτων	φθόγγους. Ἐν τοίνυν τῷ Κανόνι
[10, 148]	ἔσονταί σοι τοῖς λόγοις αἱ	πράξεις	ἀκόλουθοι. Τῶν ἐπιθυμιῶν ὅσαι μὴ
[10, 81]	ἔχειν τούτοις βουλήσεις ἅμα καὶ	πράξεις	καὶ αἰτίας, καὶ ἐν τῷ
[10, 135]	εὐτυχεῖν· βέλτιον γὰρ ἐν ταῖς	πράξεσι	τὸ καλῶς κριθὲν μὴ> ὀρθωθῆναι
[10, 13]	Χρονικοῖς Ναυσιφάνους ἀκοῦσαί φησι καὶ	Πραξιφάνους·	αὐτὸς δὲ οὔ φησιν, ἀλλ'
[10, 123]	σοι συνεχῶς παρήγγελλον, ταῦτα καὶ	πρᾶττε	καὶ μελέτα, στοιχεῖα τοῦ καλῶς
[10, 14]	ἐπιστολαῖς ἀντὶ τοῦ Χαίρειν Εὖ	πράττειν	καὶ Σπουδαίως ζῆν. Ἀρίστων δέ
[10, 154]	καὶ ἐξωρίσατο ὅσα τοῦτ' ἐλυσιτέλει	πράττειν.	Ὅσοι τὴν δύναμιν ἔσχον τοῦ
[10, 134]	ὑπολαμβάνοντος (οὐθὲν γὰρ ἀτάκτως θεῷ	πράττεται)	οὔτε ἀβέβαιον αἰτίαν (οὐκ> οἴεται
[10, 122]	πάντα ἔχομεν, ἀπούσης δὲ πάντα	πράττομεν	εἰς τὸ ταύτην ἔχειν. ~Ἃ
[10, 128]	τέλος. Τούτου γὰρ χάριν πάντα	πράττομεν,	ὅπως μήτε ἀλγῶμεν μήτε ταρβῶμεν·
[10, 113]	ἐκκαλουμένων, μανικὸν καὶ οὐ καθηκότως	πραττόμενον	ὑπὸ τῶν τὴν ματαίαν ἀστρολογίαν
[10, 148]	πάντα καιρὸν ἐπανοίσεις ἕκαστον τῶν	πραττομένων	ἐπὶ τὸ τέλος τῆς φύσεως,
[10, 97]	μακαριότητι· ὡς εἰ τοῦτο μὴ	πραχθήσεται,	ἅπασα ἡ περὶ τῶν μετεώρων
[10, 104]	ἀκολουθῶν περὶ τῶν ἀφανῶν σημειῶται.	Πρηστῆρας	ἐνδέχεται γίνεσθαι καὶ κατὰ κάθεσιν
[10, 105]	~Καὶ ἕως μὲν γῆς τοῦ	πρηστῆρος	καθιεμένου στρόβιλοι γίνονται, ὡς ἂν
[10, 10]	Ἀπολλόδωρος· ὃν καὶ ὀγδοήκοντα μνῶν	πρίασθαι.	~Διοκλῆς δ' ἐν τῇ τρίτῃ
[10, 23]	Μητροδώρῳ φησί. Φασὶ δὲ καὶ	πρὸ	ἑπτὰ ἐτῶν αὐτοῦ τελευτῆσαι πεντηκοστὸν
[10, 21]	τῶν ἀνθρωπίνων περὶ Ἕρμαρχον γένηται	πρὸ	τοῦ τὰ Μητροδώρου παιδία εἰς
[10, 4]	Ἀλλὰ καὶ τῶν ἀδελφῶν ἕνα	προαγωγεύειν,	καὶ Λεοντίῳ συνεῖναι τῇ ἑταίρᾳ.
[10, 23]	ἐν ταῖς προειρημέναις διαθήκαις, ὡς	προαπεληλυθότος	αὐτοῦ δηλονότι, ἐπισκήπτει περὶ τῆς
[10, 35]	περὶ φύσεως θεωρίας. Καὶ τοὺς	προβεβηκότας	δὲ ἱκανῶς ἐν τῇ τῶν
[10, 86]	κατὰ τὴν τῶν ἄλλων φυσικῶν	προβλημάτων	κάθαρσιν, οἷον ὅτι τὸ πᾶν
[10, 28]	Περὶ παθῶν δόξαι πρὸς Τιμοκράτην,	Προγνωστικόν,	Προτρεπτικός, Περὶ εἰδώλων, Περὶ φαντασίας,
[10, 20]	οἰκειότητα ἐνδεδειγμένοι συγκαταγηράσκειν μεθ' ἡμῶν	προείλοντο	ἐν φιλοσοφίᾳ, μηδενὸς τῶν ἀναγκαίων
[10, 39]	ἄδηλον τῷ λογισμῷ τεκμαίρεσθαι, ὥσπερ	προεῖπον	τὸ πρόσθεν. ~Εἰ δὲ> μὴ
[10, 29]	δὴ ἀπὸ τῆς πρώτης, ὀλίγα	προειπόντα	περὶ τῆς διαιρέσεως τῆς κατ'
[10, 92]	ἑκατέρους τοὺς τόπους, ὥστε τὰ	προειρημένα	ἀποτελεῖσθαι· οὐδὲν γὰρ τῶν φαινομένων
[10, 23]	καὶ αὐτὸς Ἐπίκουρος ἐν ταῖς	προειρημέναις	διαθήκαις, ὡς προαπεληλυθότος αὐτοῦ δηλονότι,
[10, 73]	Μεγάλῃ ἐπιτομῇ. Ἐπί τε τοῖς	προειρημένοις	τοὺς κόσμους δεῖ καὶ πᾶσαν
[10, 92]	γῆς καὶ πάλιν ἐπιπροσθέτησιν τὸ	προειρημένον	δύναιτ' ἂν συντελεῖσθαι· οὐδὲ γάρ
[10, 23]	παίδων. Ἔσχε δὲ καὶ τὸν	προειρημένον	εἰκαῖόν τινα ἀδελφὸν τοῦ Μητροδώρου
[10, 10]	αὐτῷ, ὧν ἦν ἐνδοξότατος ὁ	προειρημένος	Μῦς· καθόλου τε ἡ πρὸς
[10, 107]	νέφεσιν ὁμαλῆ ἀραιότητα ἔχουσι τοιαύτη	πρόεσις	ἐκ τῶν νεφῶν γίνοιτο ἂν
[10, 96]	μετεώρων τὴν τοιαύτην ἴχνευσιν οὐ	προετέον.	Ἢν γάρ τις ᾖ μαχόμενος
[10, 23]	πάντα, καθὰ καὶ Ἐπίκουρος ἐν	προηγουμέναις	γραφαῖς μαρτυρεῖ καὶ ἐν τῷ
[10, 33]	καὶ ὁ τύπος αὐτοῦ νοεῖται	προηγουμένων	τῶν αἰσθήσεων. Παντὶ οὖν ὀνόματι
[10, 120]	τ' ἀντιτάξεσθαι, φίλον τε οὐδένα	προήσεσθαι.	Εὐδοξίας ἐπὶ τοσοῦτον προνοήσεσθαι, ἐφ'
[10, 53]	νομίζειν τὸν ἀέρα ὑπὸ τῆς	προϊεμένης	φωνῆς ἢ καὶ τῶν ὁμογενῶν
[10, 20]	ἡμῖν ἕκαστα γίνηται. Τὴν δὲ	προῖκα	τῷ θήλει παιδίῳ, ἐπειδὰν εἰς
[10, 12]	τριπόδων. Εἰσόμεθα δὲ καὶ μᾶλλον	προϊόντες	ἔκ τε τῶν δογμάτων ἔκ
[10, 121]	διὰ τὰς χρείας· δεῖν μέντοι	προκατάρχεσθαι	(καὶ γὰρ τὴν γῆν σπείρομεν)
[10, 148]	τὸ τέλος τῆς φύσεως, ἀλλὰ	προκαταστρέψεις	εἴτε φυγὴν εἴτε δίωξιν ποιούμενος
[10, 154]	πρὸς ἔλεον τὴν τοῦ τελευτήσαντος	προκαταστροφήν.
[10, 72]	τὰς βλεπομένας παρ' ἡμῖν αὐτοῖς	προλήψεις,	ἀλλ' αὐτὸ τὸ ἐνάργημα, καθ'
[10, 124]	δόξας θεοῖς προσάπτων. ~Οὐ γὰρ	προλήψεις	εἰσὶν ἀλλ' ὑπολήψεις ψευδεῖς αἱ
[10, 31]	ἀληθείας εἶναι τὰς αἰσθήσεις καὶ	προλήψεις	καὶ τὰ πάθη, οἱ δ'
[10, 33]	μαθόντες. Ἐναργεῖς οὖν εἰσιν αἱ	προλήψεις·	καὶ τὸ δοξαστὸν ἀπὸ προτέρου
[10, 33]	ἢ βοῦς· δεῖ γὰρ κατὰ	πρόληψιν	ἐγνωκέναι ποτὲ ἵππου καὶ βοὸς
[10, 152]	χρόνον δέ τινα εἰς τὴν	πρόληψιν	ἐναρμόττῃ, οὐδὲν ἧττον ἐκεῖνον τὸν
[10, 33]	τῷ ῥηθῆναι ἄνθρωπος εὐθὺς κατὰ	πρόληψιν	καὶ ὁ τύπος αὐτοῦ νοεῖται
[10, 33]	ὂν οὐ κινεῖ. ~Τὴν δὲ	πρόληψιν	λέγουσιν οἱονεὶ κατάληψιν ἢ δόξαν
[10, 153]	ἀνεφάνη μὴ ἁρμόττοντα εἰς τὴν	πρόληψιν	τὰ νομισθέντα δίκαια ἐπ' αὐτῶν
[10, 33]	τι μὴ πρότερον αὐτοῦ κατὰ	πρόληψιν	τὸν τύπον μαθόντες. Ἐναργεῖς οὖν
[10, 120]	οὐδένα προήσεσθαι. Εὐδοξίας ἐπὶ τοσοῦτον	προνοήσεσθαι,	ἐφ' ὅσον μὴ καταφρονήσεσθαι. Μᾶλλον
[10, 120]	οὐ πανηγυριεῖν δέ· καὶ κτήσεως	προνοήσεσθαι	καὶ τοῦ μέλλοντος. Φιλαγρήσειν τύχῃ
[10, 109]	γίνεται κατὰ πρόσλαμψιν τοῦ ἡλίου	πρὸς	ἀέρα ὑδατοειδῆ· ἢ κατὰ σύμφυσιν
[10, 108]	Δρόσος συντελεῖται καὶ κατὰ σύνοδον	πρὸς	ἄλληλα ἐκ τοῦ ἀέρος τῶν
[10, 107]	ἐκ τῶν νεφῶν γίνοιτο ἂν	πρὸς	ἄλληλα θλιβομένων τῶν> ὑδατοειδῶν καὶ
[10, 103]	ᾧ μάλιστα κεραυνοὶ πίπτουσιν ἀεὶ	πρὸς	ἄλληλα. ~Καὶ κατ' ἄλλους δὲ
[10, 151]	λάθρᾳ τι ποιοῦντα ὧν συνέθεντο	πρὸς	ἀλλήλους εἰς τὸ μὴ βλάπτειν
[10, 52]	διασπείρεται, ἅμα τινὰ διασῴζοντος συμπάθειαν	πρὸς	ἀλλήλους καὶ ἑνότητα ἰδιότροπον, διατείνουσαν
[10, 151]	γάρ τι ἦν ἐν τῇ	πρὸς	ἀλλήλους κοινωνίᾳ· κατὰ δὲ τὸ
[10, 153]	δίκαια, ὅτε συνέφερεν εἰς τὴν	πρὸς	ἀλλήλους κοινωνίαν τῶν συμπολιτευομένων· ὕστερον
[10, 152]	δὲ κατὰ τὸ συμφέρον τῆς	πρὸς	ἀλλήλους κοινωνίας, οὐκέτι τοῦτο τὴν
[10, 152]	συμφέρει ἐν ταῖς χρείαις τῆς	πρὸς	ἀλλήλους κοινωνίας τῶν νομισθέντων εἶναι
[10, 83]	ἀκριβείας, οἶμαι, ἐὰν μὴ καὶ	πρὸς	ἅπαντα βαδίσῃ τις τῶν κατὰ
[10, 36]	ἐπιβολαῖς ὀξέως δύνασθαι χρῆσθαι, ἑκάστων	πρὸς	ἁπλᾶ στοιχειώματα καὶ φωνὰς συναγομένων.
[10, 25]	Περὶ τῶν μαθημάτων, Πρὸς Πλάτωνα,	Πρὸς	Ἀριστοτέλην. Ἐτελεύτα δὲ παραλύσει, γενόμενος
[10, 127]	τοῦ σώματος ἀοχλησίαν, αἱ δὲ	πρὸς	αὐτὸ τὸ ζῆν. ~Τούτων γὰρ
[10, 10]	φίλους διαδραμόντα. Οἳ καὶ πανταχόθεν	πρὸς	αὐτὸν ἀφικνοῦντο καὶ συνεβίουν αὐτῷ
[10, 3]	δ' ὁ Στωικὸς δυσμενῶς ἔχων	πρὸς	αὐτὸν πικρότατα αὐτὸν διαβέβληκεν, ἐπιστολὰς
[10, 83]	ἅμα νοήματι περίοδον τῶν κυριωτάτων	πρὸς	γαληνισμὸν ποιοῦνται. Καὶ ἥδε μέν
[10, 5]	ἐνέπλησας ἀναγνόντας σου τὸ ἐπιστόλιον·	πρὸς	δὲ Θεμίσταν τὴν Λεοντέως γυναῖκα
[10, 5]	ὑμεῖς καὶ Θεμίστα παρακαλῆτε, ὠθεῖσθαι.	Πρὸς	δὲ Πυθοκλέα ὡραῖον ὄντα Καθεδοῦμαι,
[10, 56]	γένοιτο ὁρατὴ ἄτομος ἔστιν ἐπινοῆσαι.	Πρὸς	δὲ τούτοις οὐ δεῖ νομίζειν
[10, 24]	Περὶ τῆς μεταβολῆς, Περὶ πλούτου,	Πρὸς	Δημόκριτον, Περὶ εὐγενείας. Ἦν καὶ
[10, 49]	ἢ ὡνδήποτε ῥευμάτων ἀφ' ἡμῶν	πρὸς	ἐκεῖνα παραγινομένων, οὕτως ὡς τύπων
[10, 154]	οἰκειότητα ἀπολαβόντες οὐκ ὠδύραντο ὡς	πρὸς	ἔλεον τὴν τοῦ τελευτήσαντος προκαταστροφήν.
[10, 22]	ἀξίως τῆς ἐκ μειρακίου παραστάσεως	πρὸς	ἐμὲ καὶ φιλοσοφίαν ἐπιμελοῦ τῶν
[10, 128]	ἔχοντος τοῦ ζῴου βαδίζειν ὡς	πρὸς	ἐνδέον τι καὶ ζητεῖν ἕτερον
[10, 5]	Θεόδωρος ἐν τῷ τετάρτῳ τῶν	Πρὸς	Ἐπίκουρον. ~Καὶ ἄλλαις δὲ πολλαῖς
[10, 127]	τῶν δ' ἀναγκαίων αἱ μὲν	πρὸς	εὐδαιμονίαν εἰσὶν ἀναγκαῖαι, αἱ δὲ
[10, 122]	ὥραν ὅμοιός ἐστι τῷ λέγοντι	πρὸς	εὐδαιμονίαν ἢ μὴ παρεῖναι τὴν
[10, 13]	φησιν, ἀλλ' ἑαυτοῦ, ἐν τῇ	πρὸς	Εὐρύλοχον ἐπιστολῇ. Ἀλλ' οὐδὲ Λεύκιππόν
[10, 96]	Περὶ φύσεως ταὐτὰ λέγει καὶ	πρός,	ἥλιον ἐκλείπειν σελήνης ἐπισκοτούσης, σελήνην
[10, 48]	τὰς συμπαθείας ἀπὸ τῶν ἔξωθεν	πρὸς	ἡμᾶς ἀνοίσει. ~Δεῖ δὲ καὶ
[10, 124]	δὲ ἐν τῷ νομίζειν μηθὲν	πρὸς	ἡμᾶς εἶναι τὸν θάνατον· ἐπεὶ
[10, 125]	τῶν κακῶν ὁ θάνατος οὐθὲν	πρὸς	ἡμᾶς, ἐπειδή περ ὅταν μὲν
[10, 142]	αἱ περὶ θανάτου, μή ποτε	πρὸς	ἡμᾶς ᾖ τι, ἔτι τε
[10, 56]	ἀφῖχθαί τε ἅμ' ἔδει καὶ	πρὸς	ἡμᾶς ὁρατὰς ἀτόμους· ὃ οὐ
[10, 139]	ἀναισθητεῖ· τὸ δ' ἀναισθητοῦν οὐδὲν	πρὸς	ἡμᾶς. Ὅρος τοῦ μεγέθους τῶν
[10, 91]	λοιπῶν ἄστρων κατὰ μὲν τὸ	πρὸς	ἡμᾶς τηλικοῦτόν ἐστιν ἡλίκον φαίνεται·
[10, 102]	ἅμα, τῷ τάχει συντονωτέρῳ κεχρῆσθαι	πρὸς	ἡμᾶς τὴν ἀστραπήν, ~ὑστερεῖν δὲ
[10, 139]	ἀποτετελεσμένων, ἀνθρωποειδεῖς. Ὁ θάνατος οὐδὲν	πρὸς	ἡμᾶς· τὸ γὰρ διαλυθὲν ἀναισθητεῖ·
[10, 124]	γνῶσις ὀρθὴ τοῦ μηθὲν εἶναι	πρὸς	ἡμᾶς τὸν θάνατον ἀπολαυστὸν ποιεῖ
[10, 25]	καὶ ἡ τούτου γυνὴ Θεμίστα,	πρὸς	ἣν καὶ γέγραφεν ὁ Ἐπίκουρος·
[10, 85]	ὧν ἐν τῇ Μικρᾷ ἐπιτομῇ	πρὸς	Ἡρόδοτον ἀπεστείλαμεν. Πρῶτον μὲν οὖν
[10, 31]	λέγει δὲ καὶ ἐν τῇ	πρὸς	Ἡρόδοτον ἐπιτομῇ καὶ ἐν ταῖς
[10, 29]	μὲν οὖν πρώτην ἐπιστολὴν γράφει	πρὸς	Ἡρόδοτον ἥτις ἐστὶ περὶ τῶν
[10, 5]	ἰσόθεόν σου εἴσοδον. Καὶ πάλιν	πρὸς	Θεμίσταν γράφων νομίζει αὐτῇ παραινεῖν,
[10, 28]	βίων δʹ Περὶ δικαιοπραγίας, Νεοκλῆς	πρὸς	Θεμίσταν, Συμπόσιον, Εὐρύλοχος πρὸς Μητρόδωρον,
[10, 10]	αὐτοῦ φιλανθρωπία. Τῆς μὲν γὰρ	πρὸς	θεοὺς ὁσιότητος καὶ πρὸς πατρίδα
[10, 22]	ἐλευθέραν. ~Ἤδη δὲ τελευτῶν γράφει	πρὸς	Ἰδομενέα τήνδε ἐπιστολήν· Τὴν μακαρίαν
[10, 9]	προσκατασχεθέντες, πλὴν Μητροδώρου τοῦ Στρατονικέως	πρὸς	Καρνεάδην ἀποχωρήσαντος, τάχα βαρυνθέντος ταῖς
[10, 7]	τράπεζαν, ὡς αὐτὸς ἐν τῇ	πρὸς	Λεόντιον ἐπιστολῇ γράφει καὶ ἐν
[10, 5]	φησίν, εἰμί, ἐὰν μὴ ὑμεῖς	πρός	με ἀφίκησθε, αὐτὸς τρικύλιστος, ὅπου
[10, 5]	τοῦτο. Ἔν τε ταῖς ἐπιστολαῖς	πρὸς	μὲν Λεόντιον Παιὰν ἄναξ, φίλον
[10, 29]	περὶ μεταρσίων· τὴν δὲ> τρίτην	πρὸς	Μενοικέα, ἔστι δ' ἐν αὐτῇ
[10, 28]	Νεοκλῆς πρὸς Θεμίσταν, Συμπόσιον, Εὐρύλοχος	πρὸς	Μητρόδωρον, Περὶ τοῦ ὁρᾶν, Περὶ
[10, 28]	Ἀντίδωρος βʹ Περὶ νόσων δόξαι	πρὸς	Μίθρην, Καλλιστόλας, Περὶ βασιλείας, Ἀναξιμένης,
[10, 103]	πίλησιν γίνεσθαι τὸ μὲν πολὺ	πρὸς	ὄρος τι ὑψηλόν, ἐν ᾧ
[10, 10]	προειρημένος Μῦς· καθόλου τε ἡ	πρὸς	πάντας αὐτοῦ φιλανθρωπία. Τῆς μὲν
[10, 9]	ἀνδρὶ μάρτυρες ἱκανοὶ τῆς ἀνυπερβλήτου	πρὸς	πάντας εὐγνωμοσύνης ἥ τε πατρὶς
[10, 10]	γὰρ πρὸς θεοὺς ὁσιότητος καὶ	πρὸς	πατρίδα φιλίας ἄλεκτος ἡ διάθεσις·
[10, 25]	καὶ δύο, Περὶ τῶν μαθημάτων,	Πρὸς	Πλάτωνα, Πρὸς Ἀριστοτέλην. Ἐτελεύτα δὲ
[10, 6]	διὰ μορφῆς. Ἔν τε τῇ	πρὸς	Πυθοκλέα ἐπιστολῇ γράφειν Παιδείαν δὲ
[10, 29]	τῶν φυσικῶν· τὴν δὲ δευτέραν	πρὸς	Πυθοκλέα> ἥτις ἐστὶ περὶ μεταρσίων·
[10, 135]	καὶ τὰ τούτοις συγγενῆ μελέτα	πρὸς	σεαυτὸν ἡμέρας καὶ νυκτὸς πρός
[10, 59]	γὰρ κοινότης ἡ ὑπάρχουσα αὐτοῖς	πρὸς	τὰ ἀμετάβολα ἱκανὴ τὸ μέχρι
[10, 109]	λήψεται οἵαν θεωροῦμεν, κατὰ πρόσλαμψιν	πρὸς	τὰ μέρη. ~Τὸ δὲ τῆς
[10, 131]	καὶ ὑγιείας ἐστὶ συμπληρωτικὸν καὶ	πρὸς	τὰς ἀναγκαίας τοῦ βίου χρήσεις
[10, 56]	μέγεθος ὑπάρχειν οὔτε χρήσιμόν ἐστι	πρὸς	τὰς τῶν ποιοτήτων διαφοράς, ἀφῖχθαί
[10, 97]	λαμβανέσθω· καὶ ἡ θεία φύσις	πρὸς	ταῦτα μηδαμῇ προσαγέσθω, ἀλλ' ἀλειτούργητος
[10, 150]	μὴ βλάπτειν ἄλληλα μηδὲ βλάπτεσθαι,	πρὸς	ταῦτα οὐθὲν ἦν δίκαιον οὐδὲ
[10, 23]	παλλακήν. Ἦν δὲ καὶ ἀκατάπληκτος	πρός	τε τὰς ὀχλήσεις καὶ τὸν
[10, 135]	πρὸς σεαυτὸν ἡμέρας καὶ νυκτὸς	πρός	τε> τὸν ὅμοιον σεαυτῷ, καὶ
[10, 10]	ἡ πρὸς τοὺς ἀδελφοὺς εὐποιία	πρός	τε τοὺς οἰκέτας ἡμερότης, ὡς
[10, 48]	καὶ ἀπείροις εὐθὺς ἀντικόπτειν τι.	~Πρός	τε τούτοις, ὅτι ἡ γένεσις
[10, 42]	τὰ ἄπειρα σώματα ὅπου ἐνέστη.	Πρός	τε τούτοις τὰ ἄτομα τῶν
[10, 45]	Ὥστε οὐδὲν τὸ ἐμποδοστατῆσόν ἐστι	πρὸς	τὴν ἀπειρίαν τῶν κόσμων. ~Καὶ
[10, 78]	μετέωρα ταυτί, καὶ ὅσα συγγενῆ	πρὸς	τὴν εἰς τοῦτο ἀκρίβειαν. Ἔτι
[10, 110]	ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ ἀέρος {προσφερομένου	πρὸς	τὴν σελήνην} ἀποφερομένων {ἀτόμων} περιφέρειάν
[10, 110]	καὶ {κατὰ} πάντοθεν ἀέρος προσφερομένου	πρὸς	τὴν σελήνην ἢ τὰ ἀπ'
[10, 117]	μᾶλλον συσχεθήσεσθαι· οὐκ ἂν ἐμποδίσαι	πρὸς	τὴν σοφίαν. Οὐδὲ μὴν ἐκ
[10, 61]	ἢ ἐκ τοῦ ἰδίου βάρους	πρὸς	τὴν τοῦ πλήξαντος δύναμιν. ~Ἀλλὰ
[10, 127]	εὐδαιμονίαν εἰσὶν ἀναγκαῖαι, αἱ δὲ	πρὸς	τὴν τοῦ σώματος ἀοχλησίαν, αἱ
[10, 131]	προσερχομένους κρεῖττον ἡμᾶς διατίθησι καὶ	πρὸς	τὴν τύχην ἀφόβους παρασκευάζει. Ὅταν
[10, 146]	ἃς ἂν φῇς αὐτῶν διεψεῦσθαι	πρὸς	τί ποιούμενος τὴν ἀναγωγὴν κρίνῃς.
[10, 24]	τοὺς ἰατρούς, τρία, Περὶ αἰσθήσεων,	Πρὸς	Τιμοκράτην, Περὶ μεγαλοψυχίας, Περὶ τῆς
[10, 28]	Περὶ εἱμαρμένης, Περὶ παθῶν δόξαι	πρὸς	Τιμοκράτην, Προγνωστικόν, Προτρεπτικός, Περὶ εἰδώλων,
[10, 52]	ἀλλήλους καὶ ἑνότητα ἰδιότροπον, διατείνουσαν	πρὸς	τὸ ἀποστεῖλαν καὶ τὴν ἐπαίσθησιν
[10, 80]	χρείαν ἀκρίβειαν μὴ ἀπειληφέναι ὅση	πρὸς	τὸ ἀτάραχον καὶ μακάριον ἡμῶν
[10, 60]	ἄνω τε εἶναι καὶ κάτω	πρὸς	τὸ αὐτό· τοῦτο γὰρ ἀδύνατον
[10, 106]	αὐτῶν ποιουμένην καὶ τὴν διάρρηξιν	πρὸς	τὸ κατὰ μέρη συνίστασθαι πηγνύμενα
[10, 122]	ἄωρος οὐδείς ἐστιν οὔτε πάρωρος	πρὸς	τὸ κατὰ ψυχὴν ὑγιαῖνον. Ὁ
[10, 79]	ὅσα συγγενῆ τούτοις μηθὲν ἔτι	πρὸς	τὸ μακάριον τῆς γνώσεως συντείνειν,
[10, 134]	ἀγαθὸν ἢ κακὸν ἐκ ταύτης	πρὸς	τὸ μακαρίως ζῆν ἀνθρώποις δίδοσθαι,
[10, 76]	ἕκαστα ἔθνη τὰ ἴδια τεθῆναι	πρὸς	τὸ τὰς δηλώσεις ἧττον ἀμφιβόλους
[10, 53]	ἀπὸ τοῦ πράγματος ἀποφερόμενοι σύμμετροι	πρὸς	τὸ τοῦτο τὸ αἰσθητήριον κινεῖν,
[10, 15]	ἐπὶ Πυθαράτου ἔτη βιώσαντα δύο	πρὸς	τοῖς ἑβδομήκοντα. Τήν τε σχολὴν
[10, 14]	τῆς σχολῆς ἐτῶν ὄντα δύο	πρὸς	τοῖς τριάκοντα. Ἐγεννήθη δέ, φησὶν
[10, 1]	ὑπὸ Περδίκκου μετελθεῖν εἰς Κολοφῶνα	πρὸς	τὸν πατέρα· ~χρόνον δέ τινα
[10, 10]	τοὺς γονέας εὐχαριστία καὶ ἡ	πρὸς	τοὺς ἀδελφοὺς εὐποιία πρός τε
[10, 10]	ἄλλης τῶν γνωρίμων. ~Ἥ τε	πρὸς	τοὺς γονέας εὐχαριστία καὶ ἡ
[10, 24]	μεγαλοψυχίας, Περὶ τῆς Ἐπικούρου ἀρρωστίας,	Πρὸς	τοὺς διαλεκτικούς, Πρὸς τοὺς σοφιστάς,
[10, 7]	ἐπιστολῇ γράφει καὶ ἐν ταῖς	πρὸς	τοὺς ἐν Μυτιλήνῃ φιλοσόφους. Συνεῖναί
[10, 136]	Περὶ βίων καὶ ἐν τῇ	πρὸς	τοὺς ἐν Μυτιλήνῃ φίλους ἐπιστολῇ.
[10, 125]	ἡμεῖς οὐκ ἐσμέν. Οὔτε οὖν	πρὸς	τοὺς ζῶντάς ἐστιν οὔτε πρὸς
[10, 24]	δέ ἐστι τοῦ Μητροδώρου τάδε·	Πρὸς	τοὺς ἰατρούς, τρία, Περὶ αἰσθήσεων,
[10, 137]	κατὰ κίνησιν ἐνεργείᾳ βλέπονται. ~Ἔτι	πρὸς	τοὺς Κυρηναϊκούς· οἱ μὲν γὰρ
[10, 136]	πλείω διείλεκται ἀλλαχόθι. ~Διαφέρεται δὲ	πρὸς	τοὺς Κυρηναϊκοὺς περὶ τῆς ἡδονῆς·
[10, 83]	κατὰ μέρος ἀκριβωμάτων, ἀσύμβλητον αὐτὸν	πρὸς	τοὺς λοιποὺς ἀνθρώπους ἁδρότητα λήψεσθαι.
[10, 27]	Ἐπιτομὴ τῶν πρὸς τοὺς φυσικούς,	Πρὸς	τοὺς Μεγαρικούς, Διαπορίαι, Κύριαι δόξαι,
[10, 60]	τὴν κάτω, ἂν καὶ μυριάκις	πρὸς	τοὺς πόδας τῶν ἐπάνω τὸ
[10, 114]	καθῆκόν ἐστι τοῖς τερατεύεσθαί τι	πρὸς	τοὺς πολλοὺς βουλομένοις. Οἱ λεγόμενοι
[10, 24]	Ἐπικούρου ἀρρωστίας, Πρὸς τοὺς διαλεκτικούς,	Πρὸς	τοὺς σοφιστάς, ἐννέα, Περὶ τῆς
[10, 125]	πρὸς τοὺς ζῶντάς ἐστιν οὔτε	πρὸς	τοὺς τετελευτηκότας, ἐπειδή περ περὶ
[10, 26]	πλήθει βιβλίων· κύλινδροι μὲν γὰρ	πρὸς	τοὺς τριακοσίους εἰσί. Γέγραπται δὲ
[10, 10]	τοὺς περὶ τὴν Ἰωνίαν τόπους	πρὸς	τοὺς φίλους διαδραμόντα. Οἳ καὶ
[10, 27]	κενοῦ, Περὶ ἔρωτος, Ἐπιτομὴ τῶν	πρὸς	τοὺς φυσικούς, Πρὸς τοὺς Μεγαρικούς,
[10, 47]	ἔχει, πάντα πόρον σύμμετρον ἔχοντα	πρὸς	τῷ τῷ> ἀπείρῳ αὐτῶν μηθὲν
[10, 97]	θεία φύσις πρὸς ταῦτα μηδαμῇ	προσαγέσθω,	ἀλλ' ἀλειτούργητος διατηρείσθω καὶ ἐν
[10, 70]	τινας παρακολουθοῦντος τοῦ ἀθρόου ἕκαστα	προσαγορευθείη,	~ἀλλ' ὅτε δήποτε ἕκαστα συμβαίνοντα
[10, 46]	τούτους δὲ τοὺς τύπους εἴδωλα	προσαγορεύομεν.	Καὶ μὴν καὶ ἡ διὰ
[10, 71]	συμβαίνει ὃ δὴ καὶ σῶμα	προσαγορεύομεν,	οὐδὲ τὴν τῶν ἀίδιον παρακολουθούντων,
[10, 70]	συλλαβόντες κατὰ τὸ ἀθρόον σῶμα	προσαγορεύομεν,	οὔτε τὴν τῶν ἀίδιον παρακολουθούντων
[10, 51]	τοῖς οὖσί τε καὶ ἀληθέσι	προσαγορευομένοις	εἰ μὴ ἦν τινα καὶ
[10, 123]	μήτε τῆς μακαριότητος ἀνοίκειον αὐτῷ	πρόσαπτε·	πᾶν δὲ τὸ φυλάττειν αὐτοῦ
[10, 123]	τὰς τῶν πολλῶν δόξας θεοῖς	προσάπτων.	~Οὐ γὰρ προλήψεις εἰσὶν ἀλλ'
[10, 51]	μὴ ἦν τινα καὶ τοιαῦτα	προσβαλλόμενα·	τὸ δὲ διημαρτημένον οὐκ ἂν
[10, 77]	ἐν ἀσθενείᾳ καὶ φόβῳ καὶ	προσδεήσει	τῶν πλησίον ταῦτα γίνεται) μήτε
[10, 38]	φθόγγον βλέπεσθαι καὶ μηθὲν ἀποδείξεως	προσδεῖσθαι,	εἴπερ ἕξομεν τὸ ζητούμενον ἢ
[10, 73]	~Καὶ γὰρ τοῦτο οὐκ ἀποδείξεως	προσδεῖται	ἀλλ' ἐπιλογισμοῦ, ὅτι ταῖς ἡμέραις
[10, 146]	βίον παντελῆ καθιστάν· ὥστε οὐδὲν	προσδεῖται	πραγμάτων ἀγῶνας κεκτημένων. Τὸ ὑφεστηκὸς
[10, 38]	ἐγίνετ' ἂν σπερμάτων γε οὐθὲν	προσδεόμενον.	~Καὶ εἰ ἐφθείρετο δὲ τὸ
[10, 81]	τῷ αἰώνιόν τι δεινὸν ἀεὶ	προσδοκᾶν	ἢ ὑποπτεύειν κατὰ τοὺς μύθους
[10, 125]	Ὃ γὰρ παρὸν οὐκ ἐνοχλεῖ	προσδοκώμενον	κενῶς λυπεῖ. Τὸ φρικωδέστατον οὖν
[10, 5]	Πυθοκλέα ὡραῖον ὄντα Καθεδοῦμαι, φησί	προσδοκῶν	τὴν ἱμερτὴν καὶ ἰσόθεόν σου
[10, 62]	τῆς φορᾶς γίνηται. Τὸ γὰρ	προσδοξαζόμενον	περὶ τοῦ ἀοράτου, ὡς ἄρα
[10, 50]	καὶ τὸ διημαρτημένον ἐν τῷ	προσδοξαζομένῳ	ἀεί ἐστιν ἐπὶ τοῦ προσμένοντος>
[10, 89]	ὅσον τὰ ὑποβληθέντα θεμέλια τὴν	προσδοχὴν	δύναται ποιεῖσθαι. ~Οὐ γὰρ ἀθροισμὸν
[10, 145]	οὐθὲν ἔτι τοῦ ἀπείρου χρόνου	προσεδεήθημεν·	ἀλλ' οὔτ' ἔφυγε τὴν ἡδονήν,
[10, 142]	καὶ τῶν ἐπιθυμιῶν, οὐκ ἂν	προσεδεόμεθα	φυσιολογίας. ~Οὐκ ἦν τὸ φοβούμενον
[10, 82]	καὶ κυριωτάτων. Ὅθεν τοῖς πάθεσι	προσεκτέον	τοῖς παροῦσι καὶ ταῖς αἰσθήσεσι,
[10, 58]	ὅταν διὰ τὴν τῆς κοινότητος	προσεμφέρειαν	οἰηθῶμεν διαλήψεσθαί τι αὐτοῦ, τὸ
[10, 63]	ἔχοντι καὶ πῇ μὲν τούτῳ	προσεμφερές,	πῇ δὲ τούτῳ· ἔστι δὲ
[10, 63]	παρ' ὅλον τὸ ἄθροισμα παρεσπαρμένον,	προσεμφερέστατον	δὲ πνεύματι θερμοῦ τινα κρᾶσιν
[10, 131]	ἡδονὴν ἐπειδὰν ἐνδέων τις αὐτὰ	προσενέγκηται.	Τὸ συνεθίζειν οὖν ἐν ταῖς
[10, 75]	ταύτης παρεγγυηθέντα ὕστερον ἐπακριβοῦν καὶ	προσεξευρίσκειν	ἐν μὲν τισὶ θᾶττον, ἐν
[10, 131]	καὶ τοῖς πολυτελέσιν ἐκ διαλειμμάτων	προσερχομένους	κρεῖττον ἡμᾶς διατίθησι καὶ πρὸς
[10, 91]	διαλυθήσεται ἐάν τις τοῖς ἐναργήμασι	προσέχῃ,	ὅπερ ἐν τοῖς Περὶ φύσεως
[10, 32]	ἑτέρα τὴν ἑτέραν, πάσαις γὰρ	προσέχομεν.	Καὶ τὸ τὰ ἐπαισθήματα δ'
[10, 82]	κριτηρίων ἐναργείᾳ. Ἂν γὰρ τούτοις	προσέχωμεν,	τὸ ὅθεν ὁ τάραχος καὶ
[10, 24]	μὲν πένητος, τὰς δ' ἀρχὰς	προσέχων	ῥητορικοῖς. Φέρεται καὶ τούτου βιβλία
[10, 79]	κυριώταται αἰτίαι, καὶ εἰ μὴ	προσῄδεισαν	ταῦτα· τάχα δὲ καὶ πλείους,
[10, 31]	ὑφ' ἑτέρου κινηθεῖσα δύναταί τι	προσθεῖναι	ἢ ἀφελεῖν· ~οὐδὲ ἔστι τὸ
[10, 39]	λογισμῷ τεκμαίρεσθαι, ὥσπερ προεῖπον τὸ	πρόσθεν.	~Εἰ δὲ> μὴ ἦν ὃ
[10, 89]	καὶ ἀπὸ πλειόνων κατὰ μικρὸν	προσθέσεις	τε καὶ διαρθρώσεις καὶ μεταστάσεις
[10, 94]	ὁμοίως, ἔτι τε καὶ κατὰ	προσθετήσεις	καὶ κατὰ πάντας τρόπους, καθ'
[10, 121]	ἔχουσαν· καὶ τὴν κατὰ τὴν>	προσθήκην	καὶ ἀφαίρεσιν ἡδονῶν. ~Μετιτέον δ'
[10, 126]	μὴ ζῆν· οὔτε γὰρ αὐτῷ	προσίσταται	τὸ ζῆν οὔτε δοξάζεται κακὸν
[10, 67]	μὴν καὶ τόδε γε δεῖ	προσκατανοεῖν,	ὅ τι τὸ ἀσώματον λέγομεν
[10, 72]	μὴν καὶ τόδε γε δεῖ	προσκατανοῆσαι	σφοδρῶς· τὸν γὰρ δὴ χρόνον
[10, 79]	τὸ θάμβος ἐκ τῆς τούτων	προσκατανοήσεως	μὴ δύνηται τὴν λύσιν λαμβάνειν
[10, 9]	πάντες ταῖς δογματικαῖς αὐτοῦ σειρῆσι	προσκατασχεθέντες,	πλὴν Μητροδώρου τοῦ Στρατονικέως πρὸς
[10, 90]	καὶ γῆ καὶ θάλαττα} κατὰ	προσκρίσεις	καὶ δινήσεις λεπτομερῶν τινων φύσεων,
[10, 109]	τὴν> ἔξωθεν δὲ τῶν τοιούτων	πρόσκρισιν,	ἃ συνελασθέντα πῆξιν τῷ ὕδατι
[10, 137]	μὲν εὐαρεστεῖσθαι, τῷ δὲ πόνῳ	προσκρούειν	φυσικῶς καὶ χωρὶς λόγου. Αὐτοπαθῶς
[10, 90]	αὔξεσθαί τε ἕως ἂν ἑτέρῳ	προσκρούσῃ,	καθάπερ τῶν φυσικῶν καλουμένων φησί
[10, 109]	ταύτην λήψεται οἵαν θεωροῦμεν, κατὰ	πρόσλαμψιν	πρὸς τὰ μέρη. ~Τὸ δὲ
[10, 109]	περιφερῶν ἐκθλίψαντα. Ἶρις γίνεται κατὰ	πρόσλαμψιν	τοῦ ἡλίου πρὸς ἀέρα ὑδατοειδῆ·
[10, 34]	τὸ> προσμένον εἰσήχθη· οἷον τὸ	προσμεῖναι	καὶ ἐγγὺς γενέσθαι τῷ πύργῳ
[10, 147]	Εἰ δὲ βεβαιώσεις καὶ τὸ	προσμένον	ἅπαν ἐν ταῖς δοξαστικαῖς ἐννοίαις
[10, 34]	ἀντιμαρτυρῆται, ψευδῆ τυγχάνειν. Ὅθεν τὸ>	προσμένον	εἰσήχθη· οἷον τὸ προσμεῖναι καὶ
[10, 38]	πάθη, ὅπως ἂν καὶ τὸ	προσμένον	καὶ τὸ ἄδηλον ἔχωμεν οἷς
[10, 147]	διαιρήσεις τὸ δοξαζόμενον κατὰ τὸ	προσμένον	καὶ τὸ παρὸν ἤδη κατὰ
[10, 50]	προσδοξαζομένῳ ἀεί ἐστιν ἐπὶ τοῦ	προσμένοντος>	ἐπιμαρτυρηθήσεσθαι ἢ μὴ ἀντιμαρτυρηθήσεσθαι, εἶτ'
[10, 127]	πάντωςοὐχ ἡμέτερον, ἵνα μήτε πάντως	προσμένωμεν	ὡς ἐσόμενον μήτε ἀπελπίζωμεν ὡς
[10, 54]	ἐν πολλοῖς, τινῶν δὲ καὶ	προσόδους	καὶ ἀφόδους. Ὅθεν ἀναγκαῖον τὰ
[10, 19]	Τιμοκράτης ἐκ τῶν ὑπαρχουσῶν ἡμῖν	προσόδων	εἰς τροφὴν τούτοις, ὅ τι
[10, 20]	αὑτῶν καὶ Ἕρμαρχον κύριον τῶν	προσόδων,	ἵνα μετὰ τοῦ συγκαταγεγηρακότος ἡμῖν
[10, 21]	ἀπὸ τῶν καταλελειμμένων ὑφ' ἡμῶν	προσόδων.	Καὶ τῶν λοιπῶν ἁπάντων ὡς
[10, 18]	ζῇ. ~Ἐκ δὲ τῶν γινομένων	προσόδων	τῶν δεδομένων ἀφ' ἡμῶν Ἀμυνομάχῳ
[10, 17]	τὸν μὲν κῆπον καὶ τὰ	προσόντα	αὐτῷ παρέξουσιν Ἑρμάρχῳ Ἀγεμόρτου Μυτιληναίῳ
[10, 56]	εἶναι. ~Βέλτιον γὰρ καὶ τούτου	προσόντος	τὰ κατὰ τὰ πάθη καὶ
[10, 58]	ἐπέκεινα, τὸ ἴσον ἡμῖν δεῖ	προσπίπτειν.	Ἑξῆς τε θεωροῦμεν ταῦτα ἀπὸ
[10, 124]	τῆς ζωῆς θνητόν, οὐκ ἄπειρον	προστιθεῖσα	χρόνον ἀλλὰ τὸν τῆς ἀθανασίας
[10, 69]	εἰσίν, οὔθ' ὡς ἕτερ' ἄττα	προσυπάρχοντα	τούτῳ ἀσώματα, οὔθ' ὡς μόρια
[10, 54]	νομιστέον μηδεμίαν ποιότητα τῶν φαινομένων	προσφέρεσθαι	πλὴν σχήματος καὶ βάρους καὶ
[10, 115]	γὰρ τὰ ζῷα ἀνάγκην τινὰ	προσφέρεται	τοῦ ἀποτελεσθῆναι χειμῶνα, οὐδὲ κάθηταί
[10, 110]	νέφεσιν ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ ἀέρος	{προσφερομένου	πρὸς τὴν σελήνην} ἀποφερομένων {ἀτόμων}
[10, 110]	γίνεται καὶ {κατὰ} πάντοθεν ἀέρος	προσφερομένου	πρὸς τὴν σελήνην ἢ τὰ
[10, 95]	τρόπον. Ἡ δὲ ἔμφασις τοῦ	προσώπου	ἐν αὐτῇ δύναται μὲν γίνεσθαι
[10, 18]	γενέθλιον ἡμέραν ἑκάστου ἔτους τῇ	προτέρᾳ	δεκάτῃ τοῦ Γαμηλιῶνος, ὥσπερ καὶ
[10, 102]	τὸ τούτοις ὅμοιον δυνάμενον συνθεωρεῖν.	Προτερεῖ	δὲ ἀστραπὴ βροντῆς ἐν τοιᾷδέ
[10, 33]	οὐδ' ἂν ὠνομάσαμέν τι μὴ	πρότερον	αὐτοῦ κατὰ πρόληψιν τὸν τύπον
[10, 117]	τὰ δ' ἐκφεύγειν, οὑτωσὶ γράφει.	Πρότερον	δὲ διέλθωμεν ἅ τε αὐτῷ
[10, 33]	ἐζητήσαμεν τὸ ζητούμενον εἰ μὴ	πρότερον	ἐγνώκειμεν αὐτό· οἷον Τὸ πόρρω
[10, 33]	προλήψεις· καὶ τὸ δοξαστὸν ἀπὸ	προτέρου	τινὸς ἐναργοῦς ἤρτηται, ἐφ' ὃ
[10, 28]	παθῶν δόξαι πρὸς Τιμοκράτην, Προγνωστικόν,	Προτρεπτικός,	Περὶ εἰδώλων, Περὶ φαντασίας, Ἀριστόβουλος,
[10, 3]	ἀναγωγότατος ζωόντων. Συνεφιλοσόφουν δ' αὐτῷ	προτρεψαμένῳ	καὶ οἱ ἀδελφοὶ τρεῖς, ὄντες
[10, 137]	ἔστενον πέτραι Λοκρῶν τ' ὄρειοι	πρῶνες	Εὐβοίας τ' ἄκραι. ~Διὰ δὲ
[10, 8]	στρατεύεσθαι καὶ φαρμακοπωλεῖν. Φορμοφόρον τε	Πρωταγόραν	καὶ γραφέα Δημοκρίτου καὶ ἐν
[10, 119]	Οὐδὲ πολιτεύσεται, ὡς ἐν τῇ	πρώτῃ	Περὶ βίων· οὐδὲ τυραννεύσειν· οὐδὲ
[10, 40]	τῶν τοῦτο καὶ ἐν τῇ	πρώτῃ	Περὶ φύσεως καὶ τῇ ιδʹ
[10, 29]	κρίνειν εἰδέναι. Τὴν μὲν οὖν	πρώτην	ἐπιστολὴν γράφει πρὸς Ἡρόδοτον ἥτις
[10, 29]	βίων. Ἀρκτέον δὴ ἀπὸ τῆς	πρώτης,	ὀλίγα προειπόντα περὶ τῆς διαιρέσεως
[10, 129]	πᾶν ἀγαθὸν κρίνοντες. ~καὶ ἐπεὶ	πρῶτον	ἀγαθὸν τοῦτο καὶ σύμφυτον, διὰ
[10, 15]	αὐτὸν ἐτῶν δύο καὶ τριάκοντα	πρῶτον	ἐν Μυτιλήνῃ καὶ Λαμψάκῳ συστήσασθαι
[10, 38]	φθόγγους ἔχωμεν. ~ἀνάγκη γὰρ τὸ	πρῶτον	ἐννόημα καθ' ἕκαστον φθόγγον βλέπεσθαι
[10, 128]	μακαρίως ζῆν· {ταύτην γὰρ ἀγαθὸν	πρῶτον	καὶ συγγενικὸν ἔγνωμεν, καὶ ἀπὸ
[10, 38]	συνορᾶν ἤδη περὶ τῶν ἀδήλων·	πρῶτον	μὲν ὅτι οὐθὲν γίνεται ἐκ
[10, 85]	Μικρᾷ ἐπιτομῇ πρὸς Ἡρόδοτον ἀπεστείλαμεν.	Πρῶτον	μὲν οὖν μὴ ἄλλο τι
[10, 37]	καὶ στοιχείωσιν τῶν ὅλων δοξῶν.	Πρῶτον	μὲν οὖν τὰ ὑποτεταγμένα τοῖς
[10, 123]	καλῶς ζῆν ταῦτ' εἶναι διαλαμβάνων.	Πρῶτον	μὲν τὸν θεὸν ζῷον ἄφθαρτον
[10, 58]	τε θεωροῦμεν ταῦτα ἀπὸ τοῦ	πρώτου	καταρχόμενοι καὶ οὐκ ἐν τῷ
[10, 23]	θάνατον, ὡς Ἐπίκουρος ἐν τῷ	πρώτῳ	Μητροδώρῳ φησί. Φασὶ δὲ καὶ
[10, 136]	Περὶ τέλους καὶ ἐν τῷ	πρώτῳ	Περὶ βίων καὶ ἐν τῇ
[10, 2]	δ' ὁ Ἐπικούρειος ἐν τῷ	πρώτῳ	περὶ τοῦ Ἐπικούρου βίου φησὶν
[10, 69]	μεῖζον ἄθροισμα συστῇ ἤτοι τῶν	πρώτων	ἢ τῶν τοῦ ὅλου μεγεθῶν
[10, 59]	μηκῶν τὸ καταμέτρημα ἐξ αὑτῶν	πρώτων	τοῖς μείζοσι καὶ ἐλάττοσι παρασκευάζοντα
[10, 33]	αἰσθήσεων. Παντὶ οὖν ὀνόματι τὸ	πρώτως	ὑποτεταγμένον ἐναργές ἐστι· καὶ οὐκ
[10, 25]	τετρακόσια συνέγραψε βιβλία· δύο τε	Πτολεμαῖοι	Ἀλεξανδρεῖς, ὅ τε μέλας καὶ
[10, 105]	διάδοσιν τῆς κινήσεως ἐκ τῶν	πτώσεων	ἐδαφῶν πολλῶν καὶ πάλιν ἀνταπόδοσιν,
[10, 119]	τῇ δευτέρᾳ Περὶ βίων· οὐδὲ	πτωχεύσειν.	Ἀλλὰ καὶ πηρωθέντα τὰς ὄψεις
[10, 16]	φίλοις τοὔπος ἀποφθίμενος· θερμὴν δὲ	πύελον	γὰρ ἐληλύθεεν καὶ ἄκρατον ἔσπασεν,
[10, 15]	φησιν Ἕρμιππος ἐμβάντα αὐτὸν εἰς	πύελον	χαλκῆν κεκραμένην ὕδατι θερμῷ καὶ
[10, 11]	κατατίθεσθαι τὰς οὐσίας, καθάπερ τὸν	Πυθαγόραν	κοινὰ τὰ φίλων λέγοντα· ἀπιστούντων
[10, 15]	εἰκοστῆς καὶ ἑκατοστῆς Ὀλυμπιάδος ἐπὶ	Πυθαράτου	ἔτη βιώσαντα δύο πρὸς τοῖς
[10, 6]	μορφῆς. Ἔν τε τῇ πρὸς	Πυθοκλέα	ἐπιστολῇ γράφειν Παιδείαν δὲ πᾶσαν,
[10, 29]	φυσικῶν· τὴν δὲ δευτέραν πρὸς	Πυθοκλέα>	ἥτις ἐστὶ περὶ μεταρσίων· τὴν
[10, 5]	Θεμίστα παρακαλῆτε, ὠθεῖσθαι. Πρὸς δὲ	Πυθοκλέα	ὡραῖον ὄντα Καθεδοῦμαι, φησί προσδοκῶν
[10, 84]	δὲ τῶν μετεώρων ἥδε. ~Ἐπίκουρος	Πυθοκλεῖ	χαίρειν. Ἤνεγκέ μοι Κλέων ἐπιστολὴν
[10, 116]	εὐδαιμονίαν κεκτημένον. Ταῦτα δὴ πάντα,	Πυθόκλεις,	μνημόνευσον· κατὰ πολύ τε γὰρ
[10, 12]	ἢ παρὰ Μουσέων ἔκλυεν ἢ	Πυθοῦς	ἐξ ἱερῶν τριπόδων. Εἰσόμεθα δὲ
[10, 62]	τοὺς λόγῳ θεωρητοὺς χρόνους· ἀλλὰ	πυκνὸν	ἀντικόπτουσιν, ἕως ἂν ὑπὸ τὴν
[10, 35]	μνημονεύειν· τῆς γὰρ ἀθρόας ἐπιβολῆς	πυκνὸν	δεόμεθα, τῆς δὲ κατὰ μέρος
[10, 103]	διὰ τὸ τοὺς ἑξῆς τόπους	πυκνοτέρους	εἶναι διὰ πίλησιν νεφῶν· καὶ
[10, 88]	ἐν πέρατι ἢ ἀραιῷ ἢ	πυκνῷ	καὶ {καὶ λήγουσαν} ἢ ἐν
[10, 50]	στερεμνίου, γινομένη κατὰ τὸ ἑξῆς	πύκνωμα	ἢ ἐγκατάλειμμα τοῦ εἰδώλου· τὸ
[10, 36]	Οὐ γὰρ οἷόν τε τὸ	πύκνωμα	τῆς συνεχοῦς τῶν ὅλων περιοδείας
[10, 105]	πολλῶν καὶ πάλιν ἀνταπόδοσιν, ὅταν	πυκνώμασι	σφοδροτέροις τῆς γῆς ἀπαντήσῃ, ἐνδέχεται
[10, 115]	κατὰ πνεύματος δὲ συλλογὴν ἐν	πυκνώμασί	τισιν {ἐν} ὁμιχλοειδέσι, καὶ ἐκπύρωσιν
[10, 73]	πεπερασμένην τὸ ὁμοειδὲς τοῖς θεωρουμένοις	πυκνῶς	ἔχουσαν νομίζειν γεγονέναι ἀπὸ τοῦ
[10, 126]	φῦναι, φύντα δ' ὅπως ὤκιστα	πύλας	Ἀΐδαο περῆσαι. ~εἰ μὲν γὰρ
[10, 77]	πλησίον ταῦτα γίνεται) μήτε αὖ	πῦρ	ἅμα ὄντα συνεστραμμένον τὴν μακαριότητα
[10, 91]	γὰρ καὶ τὰ παρ' ἡμῖν	πυρὰ	ἐξ ἀποστήματος θεωρούμενα κατὰ τὴν
[10, 34]	προσμεῖναι καὶ ἐγγὺς γενέσθαι τῷ	πύργῳ	καὶ μαθεῖν ὁποῖος ἐγγὺς φαίνεται.
[10, 90]	τινων φύσεων, ἤτοι πνευματικῶν ἢ	πυροειδῶν	ἢ τὸ συναμφότερον· καὶ γὰρ
[10, 93]	θερμασίᾳ κατά τινα ἐπινέμησιν τοῦ	πυρὸς	ἀεὶ ἐπὶ τοὺς ἑξῆς τόπους
[10, 101]	παράτριψιν καὶ σύγκρουσιν νεφῶν ὁ	πυρὸς	ἀποτελεστικὸς σχηματισμὸς ἐξολισθαίνων ἀστραπὴν γεννᾷ·
[10, 102]	νεφῶν ὑπὸ πνευμάτων ἔκπτωσίν τε	πυρὸς	ἀποτελεστικῶν ἀτόμων καὶ τὸ τῆς
[10, 115]	~καὶ κατὰ σύνοδον δὲ ἀτόμων	πυρὸς	ἀποτελεστικῶν, συμφυλίας γενομένης εἰς τὸ
[10, 103]	κατ' αὐτὴν δὲ τὴν τοῦ	πυρὸς	ἔκπτωσιν ἀνειλουμένου, καθὰ καὶ βροντὴν
[10, 111]	ἀπεργάσασθαι. Κομῆται ἀστέρες γίνονται ἤτοι	πυρὸς	ἐν τόποις τισὶ διὰ χρόνων
[10, 66]	πολλῷ τινι διαφερουσῶν τῶν τοῦ	πυρός·	καὶ τὸ μέν τι ἄλογον
[10, 101]	λεπτομερεστάτου φωτός, ἢ ἀπὸ τοῦ	πυρὸς	νέφη συνεφλέχθαι καὶ τὰς βροντὰς
[10, 100]	τοῖς ἡμετέροις ἀγγείοις, καὶ παρὰ	πυρὸς	πεπνευματωμένου βόμβον ἐν αὐτοῖς, καὶ
[10, 8]	Ἑλλάδος· καὶ τοὺς διαλεκτικοὺς πολυφθόρους,	Πύρρωνα	δ' ἀμαθῆ καὶ ἀπαίδευτον. ~Μεμήνασι
[10, 80]	γνωρίζοντες, ὥσπερ κἂν ὅτι ὡδί	πως	γίνεται εἴδωμεν, ἀταρακτήσομεν. ~Ἐπὶ δὲ
[10, 80]	Ἂν οὖν οἰώμεθα καὶ ὡδί	πως	ἐνδεχόμενον αὐτὸ γίνεσθαι {καὶ ἐν
[10, 78]	καὶ τὸ ἐνδεχόμενον καὶ ἄλλως	πως	ἔχειν, ἀλλ' ἁπλῶς μὴ εἶναι
[10, 127]	μὲν γὰρ πεποιθὼς τοῦτό φησι,	πῶς	οὐκ ἀπέρχεται ἐκ τοῦ ζῆν;
[10, 57]	ἢ ὁπηλίκοι οὖν, ἔστι νοῆσαι,	πῶς	τ' ἂν ἔτι τοῦτο πεπερασμένον
[10, 64]	ὑπὸ τοῦ λοιποῦ ἀθροίσματος ἐστεγάζετό	πως.	Τὸ δὲ λοιπὸν ἄθροισμα παρασκευάσαν