Livre, par. |
[10, 1] |
Σωτίωνος
ἐπιτομῇ
κληρουχησάντων
Ἀθηναίων
τὴν
|
Σάμον |
ἐκεῖθι
τραφῆναι·
ὀκτωκαιδεκέτη
δ'
ἐλθεῖν |
[10, 3] |
αὖ
φυσικῶν
καὶ
κύντατος,
ἐκ
|
Σάμου |
ἐλθὼν
γραμμοδιδασκαλίδης,
ἀναγωγότατος
ζωόντων.
Συνεφιλοσόφουν |
[10, 14] |
καὶ
Παμφίλου
τοῦ
Πλατωνικοῦ
ἐν
|
Σάμῳ. |
Ἄρξασθαί
τε
φιλοσοφεῖν
ἐτῶν
ὑπάρχοντα |
[10, 22] |
Μητρόδωρον
Ἀθηναίου
ἢ
Τιμοκράτους
καὶ
|
Σάνδης |
Λαμψακηνόν·
ὃς
ἀφ'
οὗ
τὸν |
[10, 8] |
καὶ
Δημόκριτον
Ληρόκριτον
καὶ
Ἀντίδωρον
|
Σαννίδωρον· |
τούς
τε
Κυνικοὺς
ἐχθροὺς
τῆς |
[10, 140] |
μόνον
ὑπερτεῖνον
τὸ
ἡδόμενον
κατὰ
|
σάρκα |
οὐ
πολλὰς
ἡμέρας
συμμένει.
Αἱ |
[10, 137] |
δὲ
τὰς
ψυχικάς.
Τὴν
γοῦν
|
σάρκα |
τὸ
παρὸν
μόνον
χειμάζειν,
τὴν |
[10, 140] |
τὸ
ἀλγοῦν
συνεχῶς
ἐν
τῇ
|
σαρκί, |
ἀλλὰ
τὸ
μὲν
ἄκρον
τὸν |
[10, 144] |
γέμων.
Οὐκ
ἐπαύξεται
ἐν
τῇ
|
σαρκὶ |
ἡ
ἡδονὴ
ἐπειδὰν
ἅπαξ
τὸ |
[10, 140] |
ἔχουσι
τὸ
ἡδόμενον
ἐν
τῇ
|
σαρκὶ |
ἤπερ
τὸ
ἀλγοῦν.
Οὐκ
ἔστιν |
[10, 145] |
Ἡ
δὲ
διάνοια
τοῦ
τῆς
|
σαρκὸς |
τέλους
καὶ
πέρατος
λαβοῦσα
τὸν |
[10, 145] |
καταμετρήσῃ
τῷ
λογισμῷ.
Ἡ
μὲν
|
σὰρξ |
ἀπέλαβε
τὰ
πέρατα
τῆς
ἡδονῆς |
[10, 13] |
ῥητορικῆς
ἀξιοῖ
μηδὲν
ἄλλο
ἢ
|
σαφήνειαν |
ἀπαιτεῖν.
~Καὶ
ἐν
ταῖς
ἐπιστολαῖς |
[10, 13] |
ἐστίν,
Ἀριστοφάνης
ὁ
γραμματικὸς
αἰτιᾶται.
|
Σαφὴς |
δ'
ἦν
οὕτως,
ὡς
καὶ |
[10, 96] |
δύναται
μὲν
γίνεσθαι
καὶ
κατὰ
|
σβέσιν, |
καθάπερ
καὶ
παρ'
ἡμῖν
τοῦτο |
[10, 92] |
ἄναψιν
γενέσθαι
δύνασθαι
καὶ
κατὰ
|
σβέσιν, |
τοιαύτης
οὔσης
περιστάσεως
καὶ
καθ' |
[10, 29] |
ἔδοξεν
ἐκλογῆς
ἀξίως
ἀνεφθέγχθαι,
ὥστε
|
σὲ |
πανταχόθεν
καταμαθεῖν
τὸν
ἄνδρα
κἂν |
[10, 116] |
τούτοις
συνορᾶν
δυνήσῃ·
μάλιστα
δὲ
|
σεαυτὸν |
ἀπόδος
εἰς
τὴν
τῶν
ἀρχῶν |
[10, 135] |
τὰ
τούτοις
συγγενῆ
μελέτα
πρὸς
|
σεαυτὸν |
ἡμέρας
καὶ
νυκτὸς
πρός
τε> |
[10, 84] |
διετέλεις
ἀξίως
τῆς
ἡμετέρας
περὶ
|
σεαυτὸν |
σπουδῆς
καὶ
οὐκ
ἀπιθάνως
ἐπειρῶ |
[10, 135] |
νυκτὸς
πρός
τε>
τὸν
ὅμοιον
|
σεαυτῷ, |
καὶ
οὐδέποτε
οὔθ'
ὕπαρ
οὔτ' |
[10, 84] |
βίον
συντεινόντων
διαλογισμῶν,
ἐδέου
τε
|
σεαυτῷ |
περὶ
τῶν
μετεώρων
σύντομον
καὶ |
[10, 9] |
γνώριμοι
πάντες
ταῖς
δογματικαῖς
αὐτοῦ
|
σειρῆσι |
προσκατασχεθέντες,
πλὴν
Μητροδώρου
τοῦ
Στρατονικέως |
[10, 105] |
σφοδροτέροις
τῆς
γῆς
ἀπαντήσῃ,
ἐνδέχεται
|
σεισμοὺς |
ἀποτελεῖσθαι.
~Καὶ
κατ'
ἄλλους
δὲ |
[10, 105] |
ἕως
δὲ
θαλάττης
δῖνοι
ἀποτελοῦνται.
|
Σεισμοὺς |
ἐνδέχεται
γίνεσθαι
καὶ
κατὰ
πνεύματος |
[10, 90] |
τοῖς
φαινομένοις.
Ἥλιός
τε
καὶ
|
σελήνη |
καὶ
τὰ
λοιπὰ
ἄστρα
οὐ> |
[10, 110] |
αὐτοῦ
ἀέρος
{προσφερομένου
πρὸς
τὴν
|
σελήνην} |
ἀποφερομένων
{ἀτόμων}
περιφέρειάν
τινα
καθίεσθαι |
[10, 110] |
σύγκρισιν
ταύτην.
Ἅλως
περὶ
τὴν
|
σελήνην |
γίνεται
καὶ
{κατὰ}
πάντοθεν
ἀέρος |
[10, 96] |
πρός,
ἥλιον
ἐκλείπειν
σελήνης
ἐπισκοτούσης,
|
σελήνην |
δὲ
τοῦ
τῆς
γῆς
σκιάσματος, |
[10, 94] |
ἐπιθυμῶν.
Ἔτι
τε
ἐνδέχεται
τὴν
|
σελήνην |
ἐξ
ἑαυτῆς
ἔχειν
τὸ
φῶς, |
[10, 110] |
πάντοθεν
ἀέρος
προσφερομένου
πρὸς
τὴν
|
σελήνην |
ἢ
τὰ
ἀπ'
αὐτῆς
ῥεύματα |
[10, 96] |
γνησίου
μεταλαβεῖν.
Ἔκλειψις
ἡλίου
καὶ
|
σελήνης |
δύναται
μὲν
γίνεσθαι
καὶ
κατὰ |
[10, 93] |
τόπους
ἰόντος.
Τροπὰς
ἡλίου
καὶ
|
σελήνης |
ἐνδέχεται
μὲν
γίνεσθαι
κατὰ
λόξωσιν |
[10, 96] |
λέγει
καὶ
πρός,
ἥλιον
ἐκλείπειν
|
σελήνης |
ἐπισκοτούσης,
σελήνην
δὲ
τοῦ
τῆς |
[10, 94] |
ἀνδραποδώδεις
ἀστρολόγων
τεχνιτείας.
~Κένωσίς
τε
|
σελήνης |
καὶ
πάλιν
πλήρωσις
καὶ
κατὰ |
[10, 92] |
~Ἀνατολὰς
καὶ
δύσεις
ἡλίου
καὶ
|
σελήνης |
καὶ
τῶν
λοιπῶν
ἄστρων
καὶ |
[10, 77] |
ταύτας
λαμβάνειν·
ἀλλὰ
πᾶν
τὸ
|
σέμνωμα |
τηρεῖν,
κατὰ
πάντα
ὀνόματα
φερόμενα |
[10, 77] |
ὑπεναντίαι
ἐξ
αὐτῶν
γένωνται>
τῷ
|
σεμνώματι |
δόξαι·
εἰ
δὲ
μή,
τὸν |
[10, 97] |
καὶ
τὰ
φαινόμενα
ἃ
δεῖ
|
σημεῖα |
ἀποδέχεσθαι
μὴ
δυναμένους
συνθεωρεῖν.
~Μήκη |
[10, 87] |
ἐπὶ
δὲ
τὸν
μῦθον
καταρρεῖ.
|
Σημεῖα |
δ'
ἐπὶ
τῶν
ἐν
τοῖς |
[10, 32] |
ἀδήλων
ἀπὸ
τῶν
φαινομένων
χρὴ
|
σημειοῦσθαι. |
Καὶ
γὰρ
καὶ
ἐπίνοιαι
πᾶσαι |
[10, 38] |
καὶ
τὸ
ἄδηλον
ἔχωμεν
οἷς
|
σημειωσόμεθα. |
Ταῦτα
δεῖ
διαλαβόντας
συνορᾶν
ἤδη |
[10, 104] |
φαινομένοις
ἀκολουθῶν
περὶ
τῶν
ἀφανῶν
|
σημειῶται. |
Πρηστῆρας
ἐνδέχεται
γίνεσθαι
καὶ
κατὰ |
[10, 26] |
ὁ
λευκός.
~Ζήνων
τε
ὁ
|
Σιδώνιος, |
ἀκροατὴς
Ἀπολλοδώρου,
πολυγράφος
ἀνήρ·
καὶ |
[10, 149] |
δὲ
τὸ
ἄλγημα,
ὡς
πολυτελῆ
|
σιτία· |
οὔτε
δὲ
φυσικὰς
οὔτ'
ἀναγκαίας, |
[10, 126] |
μὴ
ζῆν.
Ὥσπερ
δὲ
τὸ
|
σιτίον |
οὐ
τὸ
πλεῖον
πάντως
ἀλλὰ |
[10, 109] |
τοῦ
ὕδατος,
σύνωσιν
δὲ
τῶν
|
σκαληνῶν |
καὶ
ὀξυγωνίων
τῶν
ἐν
τῷ |
[10, 96] |
σελήνην
δὲ
τοῦ
τῆς
γῆς
|
σκιάσματος, |
ἀλλὰ
καὶ
κατ'
ἀναχώρησιν.
~Τοῦτο |
[10, 18] |
τὸ
δυνατὸν
μεριζέσθωσαν
μεθ'
Ἑρμάρχου
|
σκοπούμενοι |
εἴς
τε
τὰ
ἐναγίσματα
τῷ |
[10, 19] |
αὐτοῖς
κατ'
ἐνιαυτὸν
ἐπιδέχεσθαι
δοκῇ
|
σκοπουμένοις |
μεθ'
Ἑρμάρχου.
~Ποιείσθωσαν
δὲ
μεθ' |
[10, 37] |
μάλιστα
ἐγγαληνίζων
τῷ
βίῳ
ἐποίησά
|
σοι |
καὶ
τοιαύτην
τινὰ
ἐπιτομὴν
καὶ |
[10, 123] |
τὸ
ταύτην
ἔχειν.
~Ἃ
δέ
|
σοι |
συνεχῶς
παρήγγελλον,
ταῦτα
καὶ
πρᾶττε |
[10, 148] |
εἰς
ἄλλο
τι,
οὐκ
ἔσονταί
|
σοι |
τοῖς
λόγοις
αἱ
πράξεις
ἀκόλουθοι. |
[10, 82] |
φοβεῖ
τοὺς
λοιποὺς
ἐσχάτως.
Ταῦτά
|
σοι, |
ὦ
Ἡρόδοτε,
ἔστι
κεφαλαιωδέστατα
ὑπὲρ |
[10, 5] |
προσδοκῶν
τὴν
ἱμερτὴν
καὶ
ἰσόθεόν
|
σου |
εἴσοδον.
Καὶ
πάλιν
πρὸς
Θεμίσταν |
[10, 84] |
Ἤνεγκέ
μοι
Κλέων
ἐπιστολὴν
παρὰ
|
σοῦ, |
ἐν
ᾗ
φιλοφρονούμενός
τε
περὶ |
[10, 84] |
βαστάζεις.
Ἡμεῖς
δὲ
ἡδέως
τε
|
σοῦ |
τὴν
δέησιν
ἀπεδεξάμεθα
καὶ
ἐλπίσιν |
[10, 5] |
οἵου
κροτοθορύβου
ἡμᾶς
ἐνέπλησας
ἀναγνόντας
|
σου |
τὸ
ἐπιστόλιον·
πρὸς
δὲ
Θεμίσταν |
[10, 148] |
ἀπεργαστικαὶ
δόξωσιν
εἶναι.
Ὧν
ἡ
|
σοφία |
παρασκευάζεται
εἰς
τὴν
τοῦ
ὅλου |
[10, 117] |
οὐκ
ἂν
ἐμποδίσαι
πρὸς
τὴν
|
σοφίαν. |
Οὐδὲ
μὴν
ἐκ
πάσης
σώματος |
[10, 24] |
σοφιστάς,
ἐννέα,
Περὶ
τῆς
ἐπὶ
|
σοφίαν |
πορείας,
Περὶ
τῆς
μεταβολῆς,
Περὶ |
[10, 121] |
Χρηματίσεσθαί
τε,
ἀλλ'
ἀπὸ
μόνης
|
σοφίας, |
ἀπορήσαντα.
Καὶ
μόναρχον
ἐν
καιρῷ |
[10, 26] |
ἄλλοι
οὓς
οἱ
γνήσιοι
Ἐπικούρειοι
|
σοφιστὰς |
ἀποκαλοῦσιν.
Ἦσαν
δὲ
καὶ
ἄλλοι |
[10, 24] |
Πρὸς
τοὺς
διαλεκτικούς,
Πρὸς
τοὺς
|
σοφιστάς, |
ἐννέα,
Περὶ
τῆς
ἐπὶ
σοφίαν |
[10, 7] |
ἀπὸ
τοῦ
στόματος
καύχησιν
τὴν
|
σοφιστικήν, |
καθάπερ
καὶ
ἄλλοι
πολλοὶ
τῶν |
[10, 117] |
μὴν
ἐκ
πάσης
σώματος
ἕξεως
|
σοφὸν |
γενέσθαι
ἂν
οὐδ'
ἐν
παντὶ |
[10, 118] |
Γυναικί
τ'
οὐ
μιγήσεσθαι
τὸν
|
σοφὸν |
ᾗ
οἱ
νόμοι
ἀπαγορεύουσιν,
ὥς |
[10, 118] |
Μόνον
τε
χάριν
ἕξειν
τὸν
|
σοφόν, |
καὶ
ἐπὶ
φίλοις
καὶ
παροῦσι |
[10, 117] |
διὰ
καταφρόνησιν
γίνεσθαι,
ὧν
τὸν
|
σοφὸν |
λογισμῷ
περιγίνεσθαι.
Ἀλλὰ
καὶ
τὸν |
[10, 117] |
Ἀλλὰ
καὶ
τὸν
ἅπαξ
γενόμενον
|
σοφὸν |
μηκέτι
τὴν
ἐναντίαν
λαμβάνειν
διάθεσιν |
[10, 121] |
ἂν
σχοίη.
Μόνον
τε
τὸν
|
σοφὸν |
ὀρθῶς
ἂν
περί
τε
μουσικῆς |
[10, 118] |
ἕξειν
τῶν
σπουδαίων.
Ἐρασθήσεσθαι
τὸν
|
σοφὸν |
οὐ
δοκεῖ
αὐτοῖς·
οὐδὲ
ταφῆς |
[10, 119] |
φησι.
Καὶ
λυπήσεσθαι
δὲ
τὸν
|
σοφόν, |
ὡς
Διογένης
ἐν
τῇ
πέμπτῃ |
[10, 119] |
καὶ
γαμήσειν
καὶ
τεκνοποιήσειν
τὸν
|
σοφόν, |
ὡς
Ἐπίκουρος
ἐν
ταῖς
Διαπορίαις |
[10, 118] |
ἔθνει.
~Κἂν
στρεβλωθῇ
δ'
ὁ
|
σοφός, |
εἶναι
αὐτὸν
εὐδαίμονα.
Μόνον
τε |
[10, 126] |
ζῆν
κακῶν
αἱροῦνται.
~Ὁ
δὲ
|
σοφὸς |
οὔτε
παραιτεῖται
τὸ
ζῆν>
οὔτε |
[10, 117] |
τε
αὐτῷ
δοκεῖ
περὶ
τοῦ
|
σοφοῦ |
καὶ
τοῖς
ἀπ'
αὐτοῦ.
Βλάβας |
[10, 144] |
δοξῶν
εἰς
ἄπειρον
ἐκπίπτει.
Βραχέα
|
σοφῷ |
τύχη
παρεμπίπτει,
τὰ
δὲ
μέγιστα |
[10, 121] |
Οὐκ
εἶναί
τε
ἕτερον
ἑτέρου
|
σοφώτερον. |
Χρηματίσεσθαί
τε,
ἀλλ'
ἀπὸ
μόνης |
[10, 121] |
προκατάρχεσθαι
(καὶ
γὰρ
τὴν
γῆν
|
σπείρομεν) |
συνίστασθαι
δὲ
αὐτὴν
κατὰ
κοινωνίαν |
[10, 66] |
συμπιπτόντων
τοῖς
ἐπερεισμοῖς.
Τό
τε
|
σπέρμα |
ἀφ'
ὅλων
τῶν
σωμάτων
φέρεσθαι. |
[10, 74] |
οὐκ
ἂν
ἐμπεριελήφθη
τὰ
τοιαῦτα
|
σπέρματα, |
ἐξ
ὧν
ζῷά
τε
καὶ |
[10, 38] |
γὰρ
ἐκ
παντὸς
ἐγίνετ'
ἂν
|
σπερμάτων |
γε
οὐθὲν
προσδεόμενον.
~Καὶ
εἰ |
[10, 89] |
καθάπερ
τινές
φασιν,
ἐπιτηδείων
τινῶν
|
σπερμάτων |
ῥυέντων
ἀφ'
ἑνὸς
κόσμου
ἢ |
[10, 118] |
καὶ
συγγνώμην
τινὶ
ἕξειν
τῶν
|
σπουδαίων. |
Ἐρασθήσεσθαι
τὸν
σοφὸν
οὐ
δοκεῖ |
[10, 14] |
τοῦ
Χαίρειν
Εὖ
πράττειν
καὶ
|
Σπουδαίως |
ζῆν.
Ἀρίστων
δέ
φησιν
ἐν |
[10, 149] |
ἐὰν
μὴ
συντελεσθῶσιν,
ὑπάρχει
ἡ
|
σπουδὴ |
σύντονος,
παρὰ
κενὴν
δόξαν
αὗται |
[10, 84] |
ἀξίως
τῆς
ἡμετέρας
περὶ
σεαυτὸν
|
σπουδῆς |
καὶ
οὐκ
ἀπιθάνως
ἐπειρῶ
μνημονεύειν |
[10, 73] |
ταῖς
ἀπαθείαις,
καὶ
κινήσεσι
καὶ
|
στάσεσιν, |
ἴδιόν
τι
σύμπτωμα
περὶ
ταῦτα |
[10, 92] |
οὐρανοῦ
δίνην,
ἢ
τούτου
μὲν
|
στάσιν, |
αὐτῶν
δὲ
δίνην
κατὰ
τὴν |
[10, 88] |
ἢ
ἐν
περιαγομένῳ
ἢ
ἐν
|
στάσιν |
ἔχοντι
καὶ
στρογγύλην
ἢ
τρίγωνον |
[10, 43] |
τύχωσι
τῇ
περιπλοκῇ
κεκλειμέναι
ἢ
|
στεγαζόμεναι |
παρὰ
τῶν
πλεκτικῶν.
~Ἥ
τε |
[10, 66] |
κινήσεσι
ταύταις
χρώμενον,
ὅταν
τὰ
|
στεγάζοντα |
καὶ
περιέχοντα
μὴ
τοιαῦτα
ᾖ, |
[10, 65] |
ἂν
καὶ
ταύτης
ξυναπόληται
τοῦ
|
στεγάζοντος |
λυθέντος
εἶθ'
ὅλου
εἴτε
καὶ |
[10, 75] |
φαντάσματα
ἰδίως
τὸν
ἀέρα
ἐκπέμπειν
|
στελλόμενον |
ὑφ'
ἑκάστων
τῶν
παθῶν
καὶ |
[10, 42] |
οὐκ
ἔχοντα
τὰ
ὑπερείδοντα
καὶ
|
στέλλοντα |
κατὰ
τὰς
ἀνακοπάς·
εἴ
τε |
[10, 46] |
μὴν
καὶ
τύποι
ὁμοιοσχήμονες
τοῖς
|
στερεμνίοις |
εἰσί,
λεπτότησιν
ἀπέχοντες
μακρὰν
τῶν |
[10, 46] |
διατηροῦσαι
ἥνπερ
καὶ
ἐν
τοῖς
|
στερεμνίοις |
εἶχον·
τούτους
δὲ
τοὺς
τύπους |
[10, 50] |
συμβεβηκότων,
μορφή
ἐστιν
αὕτη
τοῦ
|
στερεμνίου, |
γινομένη
κατὰ
τὸ
ἑξῆς
πύκνωμα |
[10, 48] |
ἀνταναπλήρωσιν,
σῴζουσα
τὴν
ἐπὶ
τοῦ
|
στερεμνίου |
θέσιν
καὶ
τάξιν
τῶν
ἀτόμων |
[10, 50] |
τῆς
κατὰ
βάθος
ἐν
τῷ
|
στερεμνίῳ |
τῶν
ἀτόμων
πάλσεως.
Καὶ
ἣν |
[10, 54] |
ἐν
ταῖς
διαλύσεσι
τῶν
συγκρίσεων
|
στερεὸν |
καὶ
ἀδιάλυτον,
ὃ
τὰς
μεταβολὰς |
[10, 44] |
τε
οὖσα
ποιεῖσθαι·
ἥ
τε
|
στερεότης |
ἡ
ὑπάρχουσα
αὐταῖς
κατὰ
τὴν |
[10, 124] |
ἀγαθὸν
καὶ
κακὸν
ἐν
αἰσθήσει·
|
στέρησις |
δέ
ἐστιν
αἰσθήσεως
ὁ
θάνατος. |
[10, 63] |
καὶ
αἱ
διανοήσεις
καὶ
ὧν
|
στερόμενοι |
θνῄσκομεν.
Καὶ
μὴν
καὶ
ὅτι |
[10, 149] |
δὲ
φυσικὰς
οὔτ'
ἀναγκαίας,
ὡς
|
στεφάνους |
καὶ
ἀνδριάντων
ἀναθέσεις.
Ἐν
αἷς |
[10, 86] |
ἐστίν,
ἢ
ὅτι
ἄτομα
τὰ>
|
στοιχεῖα, |
καὶ
πάντα
τὰ
τοιαῦτα
{ἢ} |
[10, 123] |
ταῦτα
καὶ
πρᾶττε
καὶ
μελέτα,
|
στοιχεῖα |
τοῦ
καλῶς
ζῆν
ταῦτ'
εἶναι |
[10, 47] |
δὴ
καὶ
τοῦτο
κατασχεῖν
τὸ
|
στοιχεῖον. |
Εἶθ'
ὅτι
τὰ
εἴδωλα
ταῖς |
[10, 30] |
τριάκοντα
καὶ
ταῖς
ἐπιστολαῖς
κατὰ
|
στοιχεῖον· |
τὸ
δὲ
ἠθικὸν
τὰ
περὶ |
[10, 34] |
τῆς
διαιρέσεως
καὶ
τοῦ
κριτηρίου
|
στοιχειωδῶς. |
Ἀνιτέον
δὲ
ἐπὶ
τὴν
ἐπιστολήν. |
[10, 36] |
δύνασθαι
χρῆσθαι,
ἑκάστων
πρὸς
ἁπλᾶ
|
στοιχειώματα |
καὶ
φωνὰς
συναγομένων.
Οὐ
γὰρ |
[10, 44] |
ἀτόμων
ἀλλάττεσθαι
ἐν
ταῖς
Δώδεκα
|
στοιχειώσεσί |
φησι.
Πᾶν
τε
μέγεθος
μὴ |
[10, 37] |
καὶ
τοιαύτην
τινὰ
ἐπιτομὴν
καὶ
|
στοιχείωσιν |
τῶν
ὅλων
δοξῶν.
Πρῶτον
μὲν |
[10, 30] |
περὶ
κριτηρίου
καὶ
ἀρχῆς,
καὶ
|
στοιχειωτικόν· |
τὸ
δὲ
φυσικὸν
περὶ
γενέσεως |
[10, 7] |
ἐκεῖνος
ὠδίνων
τὴν
ἀπὸ
τοῦ
|
στόματος |
καύχησιν
τὴν
σοφιστικήν,
καθάπερ
καὶ |
[10, 22] |
τοῦ
βίου
ἐγράφομεν
ὑμῖν
ταυτί.
|
Στραγγουρικά |
τε
παρηκολούθει
καὶ
δυσεντερικὰ
πάθη |
[10, 8] |
ὃν>
καταφαγόντα
τὴν
πατρῴαν
οὐσίαν
|
στρατεύεσθαι |
καὶ
φαρμακοπωλεῖν.
Φορμοφόρον
τε
Πρωταγόραν |
[10, 9] |
σειρῆσι
προσκατασχεθέντες,
πλὴν
Μητροδώρου
τοῦ
|
Στρατονικέως |
πρὸς
Καρνεάδην
ἀποχωρήσαντος,
τάχα
βαρυνθέντος |
[10, 118] |
διατε<
λεῖν>
εὐλογοῦντα.
Ὅτε
μέντοι
|
στρεβλοῦται, |
ἔνθα
καὶ
μύζει
καὶ
οἰμώζει. |
[10, 118] |
οὐδ'
ἐν
παντὶ
ἔθνει.
~Κἂν
|
στρεβλωθῇ |
δ'
ὁ
σοφός,
εἶναι
αὐτὸν |
[10, 112] |
ἀντικειμένας
ταύταις
αἰτίας.
~Τινὰ
ἄστρα
|
στρέφεται |
αὐτοῦ
ὃ
συμβαίνει
οὐ
μόνον |
[10, 112] |
ἑστάναι
περὶ
ὃ
τὸ
λοιπὸν
|
στρέφεται |
καθάπερ
τινές
φασιν,
ἀλλὰ
καὶ |
[10, 105] |
μὲν
γῆς
τοῦ
πρηστῆρος
καθιεμένου
|
στρόβιλοι |
γίνονται,
ὡς
ἂν
καὶ
ἡ |
[10, 88] |
ἢ
ἐν
στάσιν
ἔχοντι
καὶ
|
στρογγύλην |
ἢ
τρίγωνον
ἢ
οἵαν
δήποτε |
[10, 66] |
ἀτόμων
αὐτὴν
συγκεῖσθαι
λειοτάτων
καὶ
|
στρογγυλωτάτων, |
πολλῷ
τινι
διαφερουσῶν
τῶν
τοῦ |
[10, 94] |
καὶ
πάλιν
πλήρωσις
καὶ
κατὰ
|
στροφὴν |
τοῦ
σώματος
τούτου
δύναιτ'
ἂν |
[10, 104] |
νέφους
εἰς
τοὺς
κάτω
τόπους
|
στυλοειδῶς |
ὑπὸ
πνεύματος
ἀθρόου
ὠσθέντος
καὶ |
[10, 4] |
καὶ
οἱ
περὶ
Ποσειδώνιον
τὸν
|
Στωικὸν |
καὶ
Νικόλαος
καὶ
Σωτίων
ἐν |
[10, 3] |
ἱστορικοῖς
κεφαλαίοις.
Διότιμος
δ'
ὁ
|
Στωικὸς |
δυσμενῶς
ἔχων
πρὸς
αὐτὸν
πικρότατα |
[10, 60] |
τὸ
ὑπὲρ
κεφαλῆς,
ὅθεν
ἂν
|
στῶμεν, |
εἰς
ἄπειρον
ἄγειν
ὄν,
μηδέποτε |
[10, 22] |
τῶν
γεγονότων
ἡμῖν
διαλογισμῶν
μνήμῃ.
|
Σὺ |
δ'
ἀξίως
τῆς
ἐκ
μειρακίου |
[10, 64] |
τὴν
δύναμιν,
ἀλλ'
ἕτερον
ἅμα
|
συγγεγενημένον |
αὐτῷ
παρεσκεύαζεν,
ὃ
διὰ
τῆς |
[10, 135] |
Ταῦτα
οὖν
καὶ
τὰ
τούτοις
|
συγγενῆ |
μελέτα
πρὸς
σεαυτὸν
ἡμέρας
καὶ |
[10, 93] |
τὰ
τοιαῦτα
καὶ
τὰ
τούτοις
|
συγγενῆ |
οὐθενὶ
τῶν
ἐναργημάτων
διαφωνεῖ,
ἐάν |
[10, 78] |
τὰ
μετέωρα
ταυτί,
καὶ
ὅσα
|
συγγενῆ |
πρὸς
τὴν
εἰς
τοῦτο
ἀκρίβειαν. |
[10, 79] |
τροπῆς
καὶ
ἐκλείψεως
καὶ
ὅσα
|
συγγενῆ |
τούτοις
μηθὲν
ἔτι
πρὸς
τὸ |
[10, 128] |
{ταύτην
γὰρ
ἀγαθὸν
πρῶτον
καὶ
|
συγγενικὸν |
ἔγνωμεν,
καὶ
ἀπὸ
ταύτης
καταρχόμεθα |
[10, 72] |
πολὺν
ἢ
ὀλίγον
χρόνον
ἀναφωνοῦμεν,
|
συγγενικῶς |
τοῦτο
περιφέροντες,
ἀναλογιστέον.
Καὶ
οὔτε |
[10, 116] |
ἀρχῶν
καὶ
ἀπειρίας
καὶ
τῶν
|
συγγενῶν |
τούτοις
θεωρίαν,
ἔτι
δὲ
κριτηρίων |
[10, 118] |
κολάσειν
οἰκέτας,
ἐλεήσειν
μέντοι
καὶ
|
συγγνώμην |
τινὶ
ἕξειν
τῶν
σπουδαίων.
Ἐρασθήσεσθαι |
[10, 138] |
παραθέμενοι
καὶ
ταύταις
τὸ
πᾶν
|
σύγγραμμα |
κατακλείσαντες,
τέλει
χρησάμενοι
τῇ
τῆς |
[10, 120] |
τῶν
Ἐπιλέκτων·
~(καὶ
δικάσεσθαι·
καὶ
|
συγγράμματα |
καταλείψειν·
οὐ
πανηγυριεῖν
δέ·
καὶ |
[10, 27] |
καὶ
παρὰ
Ἀριστοτέλει.
Καὶ
τὰ
|
συγγράμματα |
μὲν
Ἐπικούρῳ
τοσαῦτα
καὶ
τηλικαῦτα, |
[10, 12] |
διὰ
μνήμης
ἔχειν
τὰ
ἑαυτοῦ
|
συγγράμματα. |
~Τοῦτον
Ἀπολλόδωρος
ἐν
Χρονικοῖς
Ναυσιφάνους |
[10, 138] |
τις)
ἐπιθῶμεν
καὶ
τοῦ
παντὸς
|
συγγράμματος |
καὶ
τοῦ
βίου
τοῦ
φιλοσόφου, |
[10, 26] |
Ταρσεὺς
ὁ
τὰς
ἐπιλέκτους
σχολὰς
|
συγγράψας· |
καὶ
Ὠρίων
καὶ
ἄλλοι
οὓς |
[10, 20] |
τῶν
προσόδων,
ἵνα
μετὰ
τοῦ
|
συγκαταγεγηρακότος |
ἡμῖν
ἐν
φιλοσοφίᾳ
καὶ
καταλελειμμένου |
[10, 20] |
καὶ
τὴν
πᾶσαν
οἰκειότητα
ἐνδεδειγμένοι
|
συγκαταγηράσκειν |
μεθ'
ἡμῶν
προείλοντο
ἐν
φιλοσοφίᾳ, |
[10, 66] |
ἄλλοις
καὶ
ἐξ
ἀτόμων
αὐτὴν
|
συγκεῖσθαι |
λειοτάτων
καὶ
στρογγυλωτάτων,
πολλῷ
τινι |
[10, 42] |
μεστά,
ἐξ
ὧν
καὶ
αἱ
|
συγκρίσεις |
γίνονται
καὶ
εἰς
ἃ
διαλύονται, |
[10, 62] |
~Ἀλλὰ
μὴν
καὶ
κατὰ
τὰς
|
συγκρίσεις |
θάττων
ἑτέρα
ἑτέρας
φο>
ρηθήσεται |
[10, 40] |
τὰ
δ'
ἐξ
ὧν
αἱ
|
συγκρίσεις |
πεποίηνται·
~ταῦτα
δέ
ἐστιν
ἄτομα |
[10, 40] |
ἐπιτομῇ
σωμάτων
τὰ
μέν
ἐστι
|
συγκρίσεις, |
τὰ
δ'
ἐξ
ὧν
αἱ |
[10, 55] |
τὰ
ὑπολειπόμενα
ταῦτα
τὰς
τῶν
|
συγκρίσεων |
διαφορὰς
ποιεῖν,
ἐπειδήπερ
ὑπολείπεσθαί
γέ |
[10, 41] |
ὑπομένειν
ἐν
ταῖς
διαλύσεσι
τῶν
|
συγκρίσεων, |
πλήρη
τὴν
φύσιν
ὄντα,
οὐκ |
[10, 54] |
ὑπομένειν
ἐν
ταῖς
διαλύσεσι
τῶν
|
συγκρίσεων |
στερεὸν
καὶ
ἀδιάλυτον,
ὃ
τὰς |
[10, 66] |
μερῶν
τῶν
παρ'
ὅλην
τὴν
|
σύγκρισιν |
παρεσπαρμένων
ἐγκατεχομένων
ἢ
διαφορουμένων,
εἶτα |
[10, 73] |
τοὺς
κόσμους
δεῖ
καὶ
πᾶσαν
|
σύγκρισιν |
πεπερασμένην
τὸ
ὁμοειδὲς
τοῖς
θεωρουμένοις |
[10, 110] |
{ἀτόμων}
περιφέρειάν
τινα
καθίεσθαι
τὴν
|
σύγκρισιν |
ταύτην.
Ἅλως
περὶ
τὴν
σελήνην |
[10, 44] |
περιπλοκὴ
τὴν
ἀποκατάστασιν
ἐκ
τῆς
|
συγκρούσεως |
διδῷ.
Ἀρχὴ
δὲ
τούτων
οὐκ |
[10, 101] |
καὶ
γὰρ
κατὰ
παράτριψιν
καὶ
|
σύγκρουσιν |
νεφῶν
ὁ
πυρὸς
ἀποτελεστικὸς
σχηματισμὸς |
[10, 44] |
ἡ
ὑπάρχουσα
αὐταῖς
κατὰ
τὴν
|
σύγκρουσιν |
τὸν
ἀποπαλμὸν
ποιεῖ,
ἐφ'
ὁπόσον |
[10, 115] |
γινόμεναι
ἐπί
τισι
ζῴοις
κατὰ
|
συγκύρημα |
γίνονται
τοῦ
καιροῦ·
οὐ
γὰρ |
[10, 98] |
Ἐπισημασίαι
δύνανται
γίνεσθαι
καὶ
κατὰ
|
συγκυρήσεις |
καιρῶν,
καθάπερ
ἐν
τοῖς
ἐμφανέσι |
[10, 96] |
τρόπους
συνθεωρητέον,
καὶ
τὰς
ἅμα
|
συγκυρήσεις |
τινῶν
ὅτι
οὐκ
ἀδύνατον
γίνεσθαι. |
[10, 48] |
πολὺν
χρόνον,
εἰ
καὶ
ἐνίοτε
|
συγχεομένη |
ὑπάρχει,
καὶ
συστάσεις
ἐν
τῷ |
[10, 88] |
λυομένου
πάντα
τὰ
ἐν
αὐτῷ
|
σύγχυσιν |
λήψεται,
ἀποτομὴν
ἔχουσα
ἀπὸ
τοῦ |
[10, 19] |
τοῦ
Πολυαίνου,
φιλοσοφούντων
αὐτῶν
καὶ
|
συζώντων |
μεθ'
Ἑρμάρχου.
Ὡσαύτως
δὲ
τῆς |
[10, 70] |
τοῦ
ὅλου
φύσιν
ἔχειν,
ὃ
|
συλλαβόντες |
κατὰ
τὸ
ἀθρόον
σῶμα
προσαγορεύομεν, |
[10, 103] |
γίνεσθαι
καὶ
κατὰ
πλείονας
πνευμάτων
|
συλλογὰς |
καὶ
κατείλησιν
ἰσχυράν
τε
ἐκπύρωσιν· |
[10, 99] |
τοῦτο
τελέσαι
καὶ
κατὰ
ῥευμάτων
|
συλλογὴν |
ἀπό
τε
γῆς
καὶ
ὑδάτων· |
[10, 115] |
γένηται·
καὶ
κατὰ
πνεύματος
δὲ
|
συλλογὴν |
ἐν
πυκνώμασί
τισιν
{ἐν}
ὁμιχλοειδέσι, |
[10, 106] |
παρεισδυομένης,
καὶ
καθ'
ὕδατος
ἀφθόνου
|
συλλογήν· |
τὰ
δὲ
λοιπὰ
πνεύματα
γίνεται |
[10, 112] |
δύνηται
τὸ
σύμφωνον
τοῖς
φαινομένοις
|
συλλογίζεσθαι. |
Τινὰ
τῶν
ἄστρων
πλανᾶσθαι,
εἰ |
[10, 106] |
γῆς
γίνεσθαι.
Τὰ
δὲ
πνεύματα
|
συμβαίνει |
γίνεσθαι
κατὰ
χρόνον
ἀλλοφυλίας
τινὸς |
[10, 48] |
γένεσις
τῶν
εἰδώλων
ἅμα
νοήματι
|
συμβαίνει. |
Καὶ
γὰρ
ῥεῦσις
ἀπὸ
τῶν |
[10, 114] |
~Τινὰ
ἄστρα
ὑπολειπόμενά
τινων
θεωρεῖσθαι
|
συμβαίνει |
καὶ
παρὰ
τὸ
βραδύτερον
συμπεριφέρεσθαι |
[10, 71] |
τὴν
τοῦ
ὅλου
φύσιν
ᾧ
|
συμβαίνει |
ὃ
δὴ
καὶ
σῶμα
προσαγορεύομεν, |
[10, 112] |
~Τινὰ
ἄστρα
στρέφεται
αὐτοῦ
ὃ
|
συμβαίνει |
οὐ
μόνον
τῷ
τὸ
μέρος |
[10, 112] |
εἰ
οὕτω
ταῖς
κινήσεσι
χρώμενα
|
συμβαίνει, |
~τινὰ
δὲ
μὴ
οὕτω>
κινεῖσθαι |
[10, 80] |
γινόμενον
γνωριζόντων
οὔτε
τὸ
πλεοναχῶς
|
συμβαῖνον, |
τὴν
ἐκ
τῶν
ἀποστημάτων
φαντασίαν |
[10, 71] |
προσαγορευθείη,
~ἀλλ'
ὅτε
δήποτε
ἕκαστα
|
συμβαίνοντα |
θεωρεῖται,
οὐκ
ἀίδιον
τῶν
συμπτωμάτων |
[10, 32] |
ἀναλογίαν
καὶ
ὁμοιότητα
καὶ
σύνθεσιν,
|
συμβαλλομένου |
τι
καὶ
τοῦ
λογισμοῦ.
Τά |
[10, 68] |
ὅσα
ἄλλα
κατηγορεῖται
σώματος
ὡσανεὶ
|
συμβεβηκότα |
ἢ
πᾶσιν
ἢ
τοῖς
ὁρατοῖς |
[10, 40] |
ὡς
τὰ
τούτων
συμπτώματα
ἢ
|
συμβεβηκότα |
λεγόμενα.
Καὶ
μὴν
καὶ
τῶν |
[10, 71] |
τούτων
οὔτ'
ἐπὶ
τῶν
ἀίδιον
|
συμβεβηκότων- |
ἀλλ'
ὅπερ
καὶ
φαίνεται,
συμπτώματα |
[10, 50] |
τοῖς
αἰσθητηρίοις
εἴτε
μορφῆς
εἴτε
|
συμβεβηκότων, |
μορφή
ἐστιν
αὕτη
τοῦ
στερεμνίου, |
[10, 150] |
~Τὸ
τῆς
φύσεως
δίκαιόν
ἐστι
|
σύμβολον |
τοῦ
συμφέροντος
εἰς
τὸ
μὴ |
[10, 140] |
κατὰ
σάρκα
οὐ
πολλὰς
ἡμέρας
|
συμμένει. |
Αἱ
δὲ
πολυχρόνιοι
τῶν
ἀρρωστιῶν |
[10, 130] |
ἀεὶ
φευκτὴ
πεφυκυῖα.
~τῇ
μέντοι
|
συμμετρήσει |
καὶ
συμφερόντων
καὶ
ἀσυμφόρων
βλέψει |
[10, 107] |
ἐκ
τῶν
νεφῶν
διὰ
πόρων
|
συμμετρίας |
καὶ
θλίψεις
ἐπιτηδείων
νεφῶν
ἀεὶ |
[10, 53] |
ἦσαν
ἀπὸ
τοῦ
πράγματος
ἀποφερόμενοι
|
σύμμετροι |
πρὸς
τὸ
τοῦτο
τὸ
αἰσθητήριον |
[10, 50] |
ὑποκειμένου
σῳζόντων
κατὰ
τὸν
ἐκεῖθεν
|
σύμμετρον |
ἐπερεισμὸν
ἐκ
τῆς
κατὰ
βάθος |
[10, 61] |
μικρὰ
τῶν
μεγάλων,
πάντα
πόρον
|
σύμμετρον |
ἔχοντα,
ὅταν
μηθὲν
μηδὲ
ἐκείνοις |
[10, 47] |
τάχη
ἀνυπέρβλητα
ἔχει,
πάντα
πόρον
|
σύμμετρον |
ἔχοντα
πρὸς
τῷ
τῷ>
ἀπείρῳ |
[10, 91] |
τὴν
χρόαν.
Ἄλλο
γὰρ
τούτῳ
|
συμμετρότερον |
διάστημα
οὐθέν
ἐστι.
Κατὰ
δὲ |
[10, 110] |
τὸν
πέριξ
ἀέρα
αὐτῆς
ἀναστέλλοντος
|
συμμέτρως |
πάντοθεν
εἰς
τὸ
περιφερὲς
τὸ |
[10, 50] |
τὴν
φαντασίαν
ἀποδιδόντων
καὶ
τὴν
|
συμπάθειαν |
ἀπὸ
τοῦ
ὑποκειμένου
σῳζόντων
κατὰ |
[10, 64] |
ἀπεδίδου
κατὰ
τὴν
ὁμούρησιν
καὶ
|
συμπάθειαν |
καὶ
ἐκείνῳ,
καθάπερ
εἶπον.
~Διὸ |
[10, 52] |
ὄγκους
διασπείρεται,
ἅμα
τινὰ
διασῴζοντος
|
συμπάθειαν |
πρὸς
ἀλλήλους
καὶ
ἑνότητα
ἰδιότροπον, |
[10, 48] |
τὰς
ἐναργείας
ἵνα
καὶ
τὰς
|
συμπαθείας |
ἀπὸ
τῶν
ἔξωθεν
πρὸς
ἡμᾶς |
[10, 53] |
~ἄνευ
γὰρ
ἀναφερομένης
τινὸς
ἐκεῖθεν
|
συμπαθείας |
οὐκ
ἂν
γένοιτο
ἡ
τοιαύτη |
[10, 63] |
τῇ
λεπτομερείᾳ
καὶ
αὐτῶν
τούτων,
|
συμπαθὲς |
δὲ
τούτῳ
μᾶλλον
καὶ
τῷ |
[10, 143] |
μὴ
κατειδότα
τίς
ἡ
τοῦ
|
σύμπαντος |
φύσις,
ἀλλ'
ὑποπτευόμενόν
τι
τῶν |
[10, 107] |
ἄλληλα
θλιβομένων
τῶν>
ὑδατοειδῶν
καὶ
|
συμπαρακειμένων· |
ἃ
οἱονεὶ
σύνωσιν
ποιούμενα
χάλαζαν |
[10, 69] |
πάντα
ταῦτά
ἐστι
καὶ
διαλήψεις,
|
συμπαρακολουθοῦντος |
δὲ
τοῦ
ἀθρόου
καὶ
οὐθαμῇ |
[10, 114] |
συμβαίνει
καὶ
παρὰ
τὸ
βραδύτερον
|
συμπεριφέρεσθαι |
τὸν
αὐτὸν
κύκλον
περιιόντα
καὶ |
[10, 69] |
ἀίδιον,
οὐχ
οἷον
δὲ
εἶναι
|
συμπεφορημένον |
ὥσπερ
ὅταν
ἐξ
αὐτῶν
τῶν |
[10, 132] |
καὶ
δικαίως>
ἄνευ
τοῦ
ἡδέως·
|
συμπεφύκασι |
γὰρ
αἱ
ἀρεταὶ
τῷ
ζῆν |
[10, 70] |
~Καὶ
μὴν
καὶ
τοῖς
σώμασι
|
συμπίπτει |
πολλάκις
καὶ
οὐκ
ἀίδιον
παρακολουθεῖν |
[10, 66] |
παρεσπαρμένων
ἐγκατεχομένων
ἢ
διαφορουμένων,
εἶτα
|
συμπιπτόντων |
τοῖς
ἐπερεισμοῖς.
Τό
τε
σπέρμα |
[10, 73] |
ταῖς
ἡμέραις
καὶ
ταῖς
νυξὶ
|
συμπλέκομεν |
καὶ
τοῖς
τούτων
μέρεσιν,
ὡσαύτως |
[10, 72] |
ποιοῦσί
τινες-
ἀλλὰ
μόνον
ᾧ
|
συμπλέκομεν |
τὸ
ἴδιον
τοῦτο
καὶ
παραμετροῦμεν, |
[10, 148] |
ἐπ'
ἀλγοῦν
ἐπανάγουσιν
ἐὰν
μὴ
|
συμπληρωθῶσιν |
οὐκ
εἰσὶν
ἀναγκαῖαι
ἀλλ'
εὐδιάχυτον |
[10, 48] |
μὴ
δεῖν
κατὰ
βάθος
τὸ
|
συμπλήρωμα |
γίνεσθαι,
καὶ
ἄλλοι
δὲ
τρόποι |
[10, 128] |
ψυχῆς
καὶ
τοῦ
σώματος
ἀγαθὸν
|
συμπληρώσεται. |
Τότε
γὰρ
ἡδονῆς
χρείαν
ἔχομεν |
[10, 131] |
πολυτελέσι
διαίταις
καὶ
ὑγιείας
ἐστὶ
|
συμπληρωτικὸν |
καὶ
πρὸς
τὰς
ἀναγκαίας
τοῦ |
[10, 153] |
τὴν
πρὸς
ἀλλήλους
κοινωνίαν
τῶν
|
συμπολιτευομένων· |
ὕστερον
δ'
οὐκ
ἦν
ἔτι |
[10, 28] |
Περὶ
δικαιοπραγίας,
Νεοκλῆς
πρὸς
Θεμίσταν,
|
Συμπόσιον, |
Εὐρύλοχος
πρὸς
Μητρόδωρον,
Περὶ
τοῦ |
[10, 119] |
φησὶν
ὁ
Ἐπίκουρος
ἐν
τῷ
|
Συμποσίῳ. |
Οὐδὲ
πολιτεύσεται,
ὡς
ἐν
τῇ |
[10, 64] |
αὐτὸ
δυνάμεως
κατὰ
τὴν
κίνησιν
|
σύμπτωμα |
αἰσθητικὸν
εὐθὺς
ἀποτελοῦν
ἑαυτῷ
ἀπεδίδου |
[10, 73] |
κινήσεσι
καὶ
στάσεσιν,
ἴδιόν
τι
|
σύμπτωμα |
περὶ
ταῦτα
πάλιν
αὐτὸ
τοῦτο |
[10, 40] |
καὶ
μὴ
ὡς
τὰ
τούτων
|
συμπτώματα |
ἢ
συμβεβηκότα
λεγόμενα.
Καὶ
μὴν |
[10, 70] |
ὀνόματι
χρώμενοι
φανερὰ
ποιοῦμεν
τὰ
|
συμπτώματα |
οὔτε
τὴν
τοῦ
ὅλου
φύσιν |
[10, 71] |
συμβεβηκότων-
ἀλλ'
ὅπερ
καὶ
φαίνεται,
|
συμπτώματα |
πάντα
κατὰ>
τὰ
σώματα
νομιστέον, |
[10, 67] |
διαλαμβάνεται
περὶ
τὴν
ψυχὴν
τὰ
|
συμπτώματα. |
~Ταῦτα
οὖν
πάντα
τὰ
διαλογίσματα |
[10, 64] |
ταύτην
μετείληφε
καὶ
αὐτὸ
τοιούτου
|
συμπτώματος |
παρ'
ἐκείνης,
οὐ
μέντοι
πάντων |
[10, 71] |
συμβαίνοντα
θεωρεῖται,
οὐκ
ἀίδιον
τῶν
|
συμπτωμάτων |
παρακολουθούντων.
Καὶ
οὐκ
ἐξελατέον
ἐκ |
[10, 152] |
εἶναι.
~Τὸ
μὲν
ἐπιμαρτυρούμενον
ὅτι
|
συμφέρει |
ἐν
ταῖς
χρείαις
τῆς
πρὸς |
[10, 151] |
πᾶσι
τὸ
δίκαιον
τὸ
αὐτό,
|
συμφέρον |
γάρ
τι
ἦν
ἐν
τῇ |
[10, 152] |
μὴ
ἀποβαίνῃ
δὲ
κατὰ
τὸ
|
συμφέρον |
τῆς
πρὸς
ἀλλήλους
κοινωνίας,
οὐκέτι |
[10, 152] |
μεταπίπτῃ
τὸ
κατὰ
τὸ
δίκαιον
|
συμφέρον |
χρόνον
δέ
τινα
εἰς
τὴν |
[10, 150] |
φύσεως
δίκαιόν
ἐστι
σύμβολον
τοῦ
|
συμφέροντος |
εἰς
τὸ
μὴ
βλάπτειν
ἀλλήλους |
[10, 121] |
μὴ
γίνεσθαι,
λογισμῷ
δὲ
τοῦ
|
συμφέροντος· |
καὶ
τὴν
φιλίαν
διὰ
τὰς |
[10, 130] |
πεφυκυῖα.
~τῇ
μέντοι
συμμετρήσει
καὶ
|
συμφερόντων |
καὶ
ἀσυμφόρων
βλέψει
ταῦτα
πάντα |
[10, 18] |
ἑκάστου
μηνὸς
ταῖς
εἰκάσι
τῶν
|
συμφιλοσοφούντων |
ἡμῖν
εἰς
τὴν
ἡμῶν
τε |
[10, 20] |
φιλοσοφίᾳ
καὶ
καταλελειμμένου
ἡγεμόνος
τῶν
|
συμφιλοσοφούντων |
ἡμῖν
ἕκαστα
γίνηται.
Τὴν
δὲ |
[10, 17] |
Ἑρμάρχῳ
Ἀγεμόρτου
Μυτιληναίῳ
καὶ
τοῖς
|
συμφιλοσοφοῦσιν |
αὐτῷ
καὶ
οἷς
ἂν
Ἕρμαρχος |
[10, 59] |
ἱκανὴ
τὸ
μέχρι
τούτου
συντελέσαι·
|
συμφόρησιν |
δὲ
ἐκ
τούτων
κίνησιν
ἐχόντων |
[10, 54] |
καὶ
ὅσα
ἐξ
ἀνάγκης
σχήματος
|
συμφυῆ |
ἐστι.
Ποιότης
γὰρ
πᾶσα
μεταβάλλει· |
[10, 115] |
σύνοδον
δὲ
ἀτόμων
πυρὸς
ἀποτελεστικῶν,
|
συμφυλίας |
γενομένης
εἰς
τὸ
τοῦτο
τελέσαι, |
[10, 109] |
πρὸς
ἀέρα
ὑδατοειδῆ·
ἢ
κατὰ
|
σύμφυσιν |
ἰδίαν
τοῦ
τε
φωτὸς
καὶ |
[10, 129] |
ἐπεὶ
πρῶτον
ἀγαθὸν
τοῦτο
καὶ
|
σύμφυτον, |
διὰ
τοῦτο
καὶ
οὐ
πᾶσαν |
[10, 86] |
ὅσα
μοναχὴν
ἔχει
τοῖς
φαινομένοις
|
συμφωνίαν· |
ὅπερ
ἐπὶ
τῶν
μετεώρων
οὐχ |
[10, 86] |
καὶ
τῆς
οὐσίας
ταῖς
αἰσθήσεσι
|
σύμφωνον |
κατηγορίαν.
Οὐ
γὰρ
κατὰ
ἀξιώματα |
[10, 87] |
ἀπολίπῃ
τὸ
δὲ
ἐκβάλῃ
ὁμοίως
|
σύμφωνον |
ὂν
τῷ
φαινομένῳ,
δῆλον
ὅτι |
[10, 93] |
ἐχόμενος
τοῦ
δυνατοῦ,
εἰς
τὸ
|
σύμφωνον |
τοῖς
φαινομένοις
ἕκαστον
τούτων
δύνηται |
[10, 95] |
ποτ'
ἂν
τρόποι
θεωροῖντο
τὸ
|
σύμφωνον |
τοῖς
φαινομένοις
κεκτημένοι.
~Ἐπὶ
πάντων |
[10, 112] |
συντελεῖσθαι,
ἐάν
τις
δύνηται
τὸ
|
σύμφωνον |
τοῖς
φαινομένοις
συλλογίζεσθαι.
Τινὰ
τῶν |
[10, 77] |
ἔχοντος
μετὰ
ἀφθαρσίας
~(οὐ
γὰρ
|
συμφωνοῦσιν |
πραγματεῖαι
καὶ
φροντίδες
καὶ
ὀργαὶ |
[10, 98] |
παρ'
ἡμῖν
τινα
θεωρεῖται,
οἷς
|
συμφώνως |
δεῖ
λέγειν
ἐπὶ
τῶν
μετεώρων. |
[10, 87] |
πάντων
κατὰ
πλεοναχὸν
τρόπον
ἐκκαθαιρομένων,
|
συμφώνως |
τοῖς
φαινομένοις,
ὅταν
τις
τὸ |
[10, 4] |
Διονύσιος
ὁ
Ἁλικαρνασσεύς.
Καὶ
γὰρ
|
σὺν |
τῇ
μητρὶ
περιιόντα
αὐτὸν
ἐς |
[10, 4] |
τὰ
οἰκίδια
καθαρμοὺς
ἀναγινώσκειν,
καὶ
|
σὺν |
τῷ
πατρὶ
γράμματα
διδάσκειν
λυπροῦ |
[10, 36] |
πρὸς
ἁπλᾶ
στοιχειώματα
καὶ
φωνὰς
|
συναγομένων. |
Οὐ
γὰρ
οἷόν
τε
τὸ |
[10, 90] |
πνευματικῶν
ἢ
πυροειδῶν
ἢ
τὸ
|
συναμφότερον· |
καὶ
γὰρ
ταῦτα
οὕτως
ἡ |
[10, 139] |
ἢ
τὸ
λυπούμενον
ἢ
τὸ
|
συναμφότερον. |
~Οὐ
χρονίζει
τὸ
ἀλγοῦν
συνεχῶς |
[10, 88] |
ἑκάστου
τηρητέον
καὶ
ἐπὶ
τὰ
|
συναπτόμενα |
τούτῳ
διαιρετέον,
ἃ
οὐκ
ἀντιμαρτυρεῖται |
[10, 85] |
περὶ
μετεώρων
γνώσεως
εἴτε
κατὰ
|
συναφὴν |
λεγομένων
εἴτε
αὐτοτελῶς
νομίζειν
εἶναι |
[10, 47] |
τόπους
ἀφικνεῖταιἀδιανόητον
γάρ-
καὶ
τοῦτο
|
συναφικνούμενον |
ἐν
αἰσθητῷ
χρόνῳ
ὅθεν
δήποθεν |
[10, 6] |
φιλοσοφίας
καὶ
τὴν
μυστικὴν
ἐκείνην
|
συνδιαγωγήν. |
~Τόν
τε
Ἐπίκουρον
πολλὰ
κατὰ |
[10, 17] |
φιλοσοφοῦσιν
ἀπὸ
ἡμῶν,
ὅπως
ἂν
|
συνδιασώσωσιν |
Ἀμυνομάχῳ
καὶ
Τιμοκράτει
κατὰ
τὸ |
[10, 10] |
πανταχόθεν
πρὸς
αὐτὸν
ἀφικνοῦντο
καὶ
|
συνεβίουν |
αὐτῷ
ἐν
τῷ
κήπῳ
καθά |
[10, 25] |
γέγονεν
ἐλλόγιμος,
ὃς
ὑπὲρ
τετρακόσια
|
συνέγραψε |
βιβλία·
δύο
τε
Πτολεμαῖοι
Ἀλεξανδρεῖς, |
[10, 151] |
τὸν
λάθρᾳ
τι
ποιοῦντα
ὧν
|
συνέθεντο |
πρὸς
ἀλλήλους
εἰς
τὸ
μὴ |
[10, 124] |
μὴ
τοιοῦτον
ὡς
ἀλλότριον
νομίζοντες.
|
Συνέθιζε |
δὲ
ἐν
τῷ
νομίζειν
μηθὲν |
[10, 131] |
ἐνδέων
τις
αὐτὰ
προσενέγκηται.
Τὸ
|
συνεθίζειν |
οὖν
ἐν
ταῖς
ἁπλαῖς
καὶ |
[10, 76] |
οὐ
συνορώμενα
πράγματα
εἰσφέροντας
τοὺς
|
συνειδότας |
παρεγγυῆσαί
τινας
φθόγγους
τοὺς
ἀναγκασθέντας |
[10, 7] |
πρὸς
τοὺς
ἐν
Μυτιλήνῃ
φιλοσόφους.
|
Συνεῖναί |
τε
αὐτῷ
τε
καὶ
Μητροδώρῳ |
[10, 4] |
ἀδελφῶν
ἕνα
προαγωγεύειν,
καὶ
Λεοντίῳ
|
συνεῖναι |
τῇ
ἑταίρᾳ.
Τὰ
δὲ
Δημοκρίτου |
[10, 132] |
~οὐ
γὰρ
πότοι
καὶ
κῶμοι
|
συνείροντες |
οὐδ'
ἀπολαύσεις
παίδων
καὶ
γυναικῶν |
[10, 109] |
δὲ
τῶν
τοιούτων
πρόσκρισιν,
ἃ
|
συνελασθέντα |
πῆξιν
τῷ
ὕδατι
παρεσκεύασε,
ποσὰ |
[10, 101] |
τῶν
ἄστρων
κατεσπαρμένου
φωτός,
εἶτα
|
συνελαυνομένου |
ὑπὸ
τῆς
κινήσεως
νεφῶν
τε |
[10, 151] |
δή
ποτε
αἰτίων
οὐ
πᾶσι
|
συνέπεται |
τὸ
αὐτὸ
δίκαιον
εἶναι.
~Τὸ |
[10, 77] |
μήτε
αὖ
πῦρ
ἅμα
ὄντα
|
συνεστραμμένον |
τὴν
μακαριότητα
κεκτημένα
κατὰ
βούλησιν |
[10, 84] |
δέησιν
ἀπεδεξάμεθα
καὶ
ἐλπίσιν
ἡδείαις
|
συνεσχέθημεν. |
~Γράψαντες
οὖν
τὰ
λοιπὰ
πάντα |
[10, 153] |
γενομένων
τῶν
πραγμάτων
οὐκ
ἔτι
|
συνέφερε |
τὰ
αὐτὰ
δίκαια
κείμενα,
ἐνταῦθα |
[10, 153] |
τότε
μὲν
ἦν
δίκαια,
ὅτε
|
συνέφερεν |
εἰς
τὴν
πρὸς
ἀλλήλους
κοινωνίαν |
[10, 153] |
ἦν
ἔτι
δίκαια,
ὅτε
μὴ
|
συνέφερεν. |
~Ὁ
τὸ
μὴ
θαρροῦν
ἀπὸ |
[10, 10] |
διαθηκῶν
αὐτοῦ
καὶ
ὅτι
αὐτοὶ
|
συνεφιλοσόφουν |
αὐτῷ,
ὧν
ἦν
ἐνδοξότατος
ὁ |
[10, 3] |
Σάμου
ἐλθὼν
γραμμοδιδασκαλίδης,
ἀναγωγότατος
ζωόντων.
|
Συνεφιλοσόφουν |
δ'
αὐτῷ
προτρεψαμένῳ
καὶ
οἱ |
[10, 101] |
ἢ
ἀπὸ
τοῦ
πυρὸς
νέφη
|
συνεφλέχθαι |
καὶ
τὰς
βροντὰς
ἀποτελεῖσθαι
καὶ |
[10, 37] |
τῆς
τοιαύτης
ὁδοῦ,
παρεγγυῶν
τὸ
|
συνεχὲς |
ἐνέργημα
ἐν
φυσιολογίᾳ
καὶ
τοιούτῳ |
[10, 62] |
ἂν
ὑπὸ
τὴν
αἴσθησιν
τὸ
|
συνεχὲς |
τῆς
φορᾶς
γίνηται.
Τὸ
γὰρ |
[10, 62] |
διὰ
λόγου
θεωρητοὶ
χρόνοι
τὸ
|
συνεχὲς |
τῆς
φορᾶς
ἕξουσιν,
οὐκ
ἀληθές |
[10, 139] |
ὥστε
οὔτε
ὀργαῖς
οὔτε
χάρισι
|
συνέχεται· |
ἐνἀσθενεῖ
γὰρ
πᾶν
τὸ
τοιοῦτον. |
[10, 105] |
μικροὺς
ὄγκους
αὐτῆς
παράθεσιν
καὶ
|
συνεχῆ |
κίνησιν,
ὃ
τὴν
κράδανσιν
τῇ |
[10, 82] |
τὸ
τούτων
πάντων
ἀπολελύσθαι
καὶ
|
συνεχῆ |
μνήμην
ἔχειν
τῶν
ὅλων
καὶ |
[10, 62] |
ἀτόμους
καὶ
κατὰ
τὸν
ἐλάχιστον
|
συνεχῆ |
χρόνον,
εἰ
καὶ>
μὴ
ἐφ' |
[10, 144] |
λογισμὸς
διῴκηκε
καὶ
κατὰ
τὸν
|
συνεχῆ |
χρόνον
τοῦ
βίου
διοικεῖ
καὶ |
[10, 48] |
ἀπὸ
τῶν
σωμάτων
τοῦ
ἐπιπολῆς
|
συνεχής, |
οὐκ
ἐπίδηλος
τῇ
μειώσει
διὰ |
[10, 139] |
δὲ
καθ'
ὁμοείδειαν
ἐκ
τῆς
|
συνεχοῦς |
ἐπιρρύσεως
τῶν
ὁμοίων
εἰδώλων
ἐπὶ |
[10, 50] |
τὴν
αἰτίαν
τοῦ
ἑνὸς
καὶ
|
συνεχοῦς |
τὴν
φαντασίαν
ἀποδιδόντων
καὶ
τὴν |
[10, 36] |
οἷόν
τε
τὸ
πύκνωμα
τῆς
|
συνεχοῦς |
τῶν
ὅλων
περιοδείας
εἰδέναι
μὴ |
[10, 43] |
ἄπειρον
αὐτὰς
ἐκβάλλειν.
Κινοῦνταί
τε
|
συνεχῶς |
αἱ
ἄτομοι
φησὶ
δὲ
ἐνδοτέρω |
[10, 84] |
εἶναι,
καί
τοι,
ὡς
ἔφης,
|
συνεχῶς |
αὐτὰ
βαστάζεις.
Ἡμεῖς
δὲ
ἡδέως |
[10, 83] |
αὐτὰ
ταῦτα
ἐν
μνήμῃ
τιθέμενα
|
συνεχῶς |
βοηθήσει.
Τοιαῦτα
γάρ
ἐστιν,
ὥστε |
[10, 36] |
μὲν
οὖν
καὶ
ἐπ'
ἐκεῖνα
|
συνεχῶς, |
ἐν
δὲ>
τῇ
μνήμῃ
τὸ |
[10, 140] |
συναμφότερον.
~Οὐ
χρονίζει
τὸ
ἀλγοῦν
|
συνεχῶς |
ἐν
τῇ
σαρκί,
ἀλλὰ
τὸ |
[10, 123] |
ταύτην
ἔχειν.
~Ἃ
δέ
σοι
|
συνεχῶς |
παρήγγελλον,
ταῦτα
καὶ
πρᾶττε
καὶ |
[10, 51] |
τινὰ
κίνησιν
ἐν
ἡμῖν
αὐτοῖς
|
συνημμένην |
μὲν
τῇ
φανταστικῇ
ἐπιβολῇ,
διάληψιν |
[10, 51] |
ἔχουσαν·
κατὰ
δὲ
ταύτην
{τὴν
|
συνημμένην |
τῇ
φανταστικῇ
ἐπιβολῇ,
διάληψιν
δὲ |
[10, 50] |
τινα
κίνησιν
ἐν
ἡμῖν
αὐτοῖς
|
συνημμένην |
τῇ
φανταστικῇ
ἐπιβολῇ,
διάληψιν
δὲ |
[10, 32] |
καὶ
ἀναλογίαν
καὶ
ὁμοιότητα
καὶ
|
σύνθεσιν, |
συμβαλλομένου
τι
καὶ
τοῦ
λογισμοῦ. |
[10, 97] |
δεῖ
σημεῖα
ἀποδέχεσθαι
μὴ
δυναμένους
|
συνθεωρεῖν. |
~Μήκη
νυκτῶν
καὶ
ἡμερῶν
παραλλάττοντα |
[10, 102] |
καὶ
τὸ
τούτοις
ὅμοιον
δυνάμενον
|
συνθεωρεῖν. |
Προτερεῖ
δὲ
ἀστραπὴ
βροντῆς
ἐν |
[10, 95] |
αὐτοῖς
ὑποθέσεις
ἅμα
καὶ
αἰτίας
|
συνθεωρῇ |
καὶ
μὴ
ἀναβλέπων
εἰς
τὰ |
[10, 116] |
οὔτ'
ἂν>
αὐτὰ
ταῦτα
καλῶς
|
συνθεωρήσαιεν |
οὔτε
οὗ
ἕνεκεν
δεῖ
θεωρεῖν |
[10, 96] |
ὧδε
τοὺς
οἰκείους
ἀλλήλοις
τρόπους
|
συνθεωρητέον, |
καὶ
τὰς
ἅμα
συγκυρήσεις
τινῶν |
[10, 116] |
ταῦτα
ἐκλογιζόμεθα·
ταῦτα
γὰρ
μάλιστα
|
συνθεωρούμενα |
ῥᾳδίως
τὰς
περὶ
τῶν
κατὰ |
[10, 150] |
ἐδύνατο
ἢ
μὴ
ἐβούλετο
τὰς
|
συνθήκας |
ποιεῖσθαι
τὰς
ὑπὲρ
τοῦ
μὴ |
[10, 150] |
Ὅσα
τῶν
ζῴων
μὴ
ἐδύνατο
|
συνθήκας |
ποιεῖσθαι
τὰς
ὑπὲρ
τοῦ
μὴ |
[10, 150] |
ὁπηλίκους
δή
ποτε
ἀεὶ
τόπους
|
συνθήκη |
τις
ὑπὲρ
τοῦ
μὴ
βλάπτειν |
[10, 99] |
τὸ
αἴτιον
γίνεται
οὐκ
ἔστι
|
συνιδεῖν. |
Νέφη
δύναται
γίνεσθαι
καὶ
συνίστασθαι |
[10, 121] |
(καὶ
γὰρ
τὴν
γῆν
σπείρομεν)
|
συνίστασθαι |
δὲ
αὐτὴν
κατὰ
κοινωνίαν
ἐν |
[10, 99] |
συνιδεῖν.
Νέφη
δύναται
γίνεσθαι
καὶ
|
συνίστασθαι |
καὶ
παρὰ
πιλήσεις
ἀέρος
πνευμάτων |
[10, 106] |
διάρρηξιν
πρὸς
τὸ
κατὰ
μέρη
|
συνίστασθαι |
πηγνύμενα
καὶ
κατὰ
ἀθροότητα.
~Ἡ |
[10, 74] |
τὰ
λοιπὰ
πάντα
τὰ>
θεωρούμενα
|
συνίσταται, |
ἐν
δὲ
τῷ
τοιούτῳ
οὐκ |
[10, 115] |
ὁρμὴ
ἐξ
ἀρχῆς
κατὰ
τὴν
|
σύνοδον |
γένηται·
καὶ
κατὰ
πνεύματος
δὲ |
[10, 115] |
τῶν
ἀστραπῶν
ἐλέγομεν·
~καὶ
κατὰ
|
σύνοδον |
δὲ
ἀτόμων
πυρὸς
ἀποτελεστικῶν,
συμφυλίας |
[10, 18] |
ὥσπερ
καὶ
εἰς
τὴν
γινομένην
|
σύνοδον |
ἑκάστου
μηνὸς
ταῖς
εἰκάσι
τῶν |
[10, 108] |
συντελεῖσθαι.
Δρόσος
συντελεῖται
καὶ
κατὰ
|
σύνοδον |
πρὸς
ἄλληλα
ἐκ
τοῦ
ἀέρος |
[10, 108] |
τόποις
μάλιστα
δρόσος
συντελεῖται,
εἶτα
|
σύνοδον |
τούτων
εἰς
τὸ
αὐτὸ
λαβόντων |
[10, 63] |
ἐστιν.
~Μετὰ
δὲ
ταῦτα
δεῖ
|
συνορᾶν |
ἀναφέροντα
ἐπὶ
τὰς
αἰσθήσεις
καὶ |
[10, 116] |
ἐκβήσῃ
καὶ
τὰ
ὁμογενῆ
τούτοις
|
συνορᾶν |
δυνήσῃ·
μάλιστα
δὲ
σεαυτὸν
ἀπόδος |
[10, 38] |
οἷς
σημειωσόμεθα.
Ταῦτα
δεῖ
διαλαβόντας
|
συνορᾶν |
ἤδη
περὶ
τῶν
ἀδήλων·
πρῶτον |
[10, 116] |
περὶ
τῶν
κατὰ
μέρος
αἰτίας
|
συνορᾶν |
ποιήσει.
Οἱ
δὲ
ταῦτα
μὴ |
[10, 76] |
δηλουμένας·
τινὰ
δὲ
καὶ
οὐ
|
συνορώμενα |
πράγματα
εἰσφέροντας
τοὺς
συνειδότας
παρεγγυῆσαί |
[10, 118] |
ἐν
τῷ
Οὐδὲ
ῥητορεύσειν
καλῶς.
|
Συνουσίη |
δέ,
φασίν,
ὤνησε
μὲν
οὐδέποτε, |
[10, 3] |
Χρύσιππον
ἀναφερόμενα
ἐπιστόλια
ὡς
Ἐπικούρου
|
συντάξας. |
~Ἀλλὰ
καὶ
οἱ
περὶ
Ποσειδώνιον |
[10, 3] |
τῷ
δεκάτῳ
τῆς
τῶν
φιλοσόφων
|
συντάξεως· |
ἀλλὰ
καὶ
δοῦλος
Μῦς
ὄνομα, |
[10, 147] |
πᾶσαν
φανταστικὴν
ἐπιβολὴν
τῆς
διανοίας,
|
συνταράξεις |
καὶ
τὰς
λοιπὰς
αἰσθήσεις
τῇ |
[10, 52] |
τὸ
διημαρτημένον
ὁμοίως
βεβαιούμενον
πάντα
|
συνταράττῃ. |
Ἀλλὰ
μὴν
καὶ
τὸ
ἀκούειν |
[10, 152] |
τοῖς
μὴ
φωναῖς
κεναῖς
ἑαυτοὺς
|
συνταράττουσιν |
ἀλλ'
ἁπλῶς
εἰς
τὰ
πράγματα |
[10, 80] |
τὸ
ἀτάραχον
καὶ
μακάριον
ἡμῶν
|
συντείνει. |
Ὥστε
παραθεωροῦντας
ποσαχῶς
παρ'
ἡμῖν |
[10, 79] |
πρὸς
τὸ
μακάριον
τῆς
γνώσεως
|
συντείνειν, |
ἀλλ'
ὁμοίως
τοὺς
φόβους
ἔχειν |
[10, 65] |
ἀπηλλαγμένου,
ὅσον
ποτέ
ἐστι
τὸ
|
συντεῖνον |
τῶν
ἀτόμων
πλῆθος
εἰς
τὴν |
[10, 84] |
μνημονεύειν
τῶν
εἰς
μακάριον
βίον
|
συντεινόντων |
διαλογισμῶν,
ἐδέου
τε
σεαυτῷ
περὶ |
[10, 46] |
μῆκος
περιληπτὸν
ἐν
ἀπερινοήτῳ
χρόνῳ
|
συντελεῖ. |
Βράδους
γὰρ
καὶ
τάχους
ἀντικοπὴ |
[10, 108] |
ἄλλους
δὲ
τρόπους
ἐνδέχεται
χιόνα
|
συντελεῖσθαι. |
Δρόσος
συντελεῖται
καὶ
κατὰ
σύνοδον |
[10, 112] |
δὲ
πλείονας
τρόπους
τοῦτο
δυνατὸν
|
συντελεῖσθαι, |
ἐάν
τις
δύνηται
τὸ
σύμφωνον |
[10, 99] |
ᾗ
δὲ
μεταβαλλόντων
ὕδατα
δύναται
|
συντελεῖσθαι, |
~ἔτι
τε
ῥευμάτων
κατὰ
ἀποφορὰν |
[10, 99] |
τῶν
τοιούτων
συστάσεις
οὐκ
ἀδυνατοῦσι
|
συντελεῖσθαι. |
Ἤδη
δ'
ἀπ'
αὐτῶν
ᾗ |
[10, 77] |
τὴν
ἀνάγκην
ταύτην
καὶ
περίοδον
|
συντελεῖσθαι. |
~Καὶ
μὴν
καὶ
τὸ>
τὴν |
[10, 114] |
μέρος
κατὰ
παράτριψιν
ἑαυτῶν
δύνανται
|
συντελεῖσθαι |
καὶ
παρὰ
ἔκπτωσιν
οὗ
ἂν |
[10, 107] |
εἴτε
πνευματωδῶν.
Χιόνα
δ'
ἐνδέχεται
|
συντελεῖσθαι |
καὶ
ὕδατος
λεπτοῦ
ἐκχεομένου
ἐκ |
[10, 88] |
τοῖς
παρ'
ἡμῖν
γινομένοις
πλεοναχῶς
|
συντελεῖσθαι. |
Κόσμος
ἐστὶ
περιοχή
τις
οὐρανοῦ, |
[10, 92] |
ἐπιπροσθέτησιν
τὸ
προειρημένον
δύναιτ'
ἂν
|
συντελεῖσθαι· |
οὐδὲ
γάρ
τι
τῶν
φαινομένων |
[10, 113] |
οὕτως
ὥστε
τὰς
θεωρουμένας
παραλλαγὰς
|
συντελεῖσθαι. |
Τὸ
δὲ
μίαν
αἰτίαν
τούτων |
[10, 108] |
ἐν
οἵοις
τόποις
μάλιστα
δρόσος
|
συντελεῖται, |
εἶτα
σύνοδον
τούτων
εἰς
τὸ |
[10, 109] |
περίστασίν
τινα
ἀέρος
ψυχροῦ.
Κρύσταλλος
|
συντελεῖται |
καὶ
κατ'
ἔκθλιψιν
μὲν
τοῦ |
[10, 106] |
κοιλώματα,
διαδόσεως
τούτων
γινομένης.
Χάλαζα
|
συντελεῖται |
καὶ
κατὰ
πῆξιν
ἰσχυροτέραν,
πάντοθεν |
[10, 108] |
τρόπους
ἐνδέχεται
χιόνα
συντελεῖσθαι.
Δρόσος
|
συντελεῖται |
καὶ
κατὰ
σύνοδον
πρὸς
ἄλληλα |
[10, 109] |
~Καὶ
πάχνη
δὲ
οὐ
διαφερόντως>
|
συντελεῖται |
τῶν
δρόσων,
τοιούτων
τινῶν
πῆξίν |
[10, 18] |
τῶν
ἀδελφῶν
ἡμέραν
τοῦ
Ποσειδεῶνος·
|
συντελείτωσαν |
δὲ
καὶ
τὴν
Πολυαίνου
τοῦ |
[10, 18] |
τε
καὶ
Μητροδώρου
μνήμην>
κατατεταγμένην.
|
Συντελείτωσαν |
δὲ
καὶ
τὴν
τῶν
ἀδελφῶν |
[10, 59] |
ἀμετάβολα
ἱκανὴ
τὸ
μέχρι
τούτου
|
συντελέσαι· |
συμφόρησιν
δὲ
ἐκ
τούτων
κίνησιν |
[10, 64] |
αὐτῷ
παρεσκεύαζεν,
ὃ
διὰ
τῆς
|
συντελεσθείσης |
περὶ
αὐτὸ
δυνάμεως
κατὰ
τὴν |
[10, 149] |
ἀλγοῦν
δὲ
ἐπαναγουσῶν
ἐὰν
μὴ
|
συντελεσθῶσιν, |
ὑπάρχει
ἡ
σπουδὴ
σύντονος,
παρὰ |
[10, 85] |
~Γράψαντες
οὖν
τὰ
λοιπὰ
πάντα
|
συντελοῦμεν |
ἅπερ
ἠξίωσας
πολλοῖς
καὶ
ἄλλοις |
[10, 108] |
ἡμῖν
ἐπὶ
πλειόνων
τοιαῦτά
τινα
|
συντελούμενα |
θεωρεῖται.
~Καὶ
πάχνη
δὲ
οὐ |
[10, 148] |
ὡρισμένοις
ἀσφάλειαν
φιλίας
μάλιστα
κατεῖδε
|
συντελουμένην. |
~Τῶν
ἐπιθυμιῶν
αἱ
μέν
εἰσι |
[10, 87] |
ἐπὶ
τῶν
ἐν
τοῖς
μετεώροις
|
συντελουμένων |
φέρειν
τῶν
παρ'
ἡμῖν
τινα |
[10, 35] |
ἐξακριβοῦν
μηδὲ
τὰς
μείζους
τῶν
|
συντεταγμένων |
βίβλους
διαθρεῖν
ἐπιτομὴν
τῆς
ὅλης |
[10, 21] |
Καὶ
τῶν
λοιπῶν
ἁπάντων
ὡς
|
συντετάχαμεν |
ἐπιμελείσθωσαν,
ὅπως
ἂν
κατὰ
τὸ |
[10, 84] |
τε
σεαυτῷ
περὶ
τῶν
μετεώρων
|
σύντομον |
καὶ
εὐπερίγραφον
διαλογισμὸν
ἀποστεῖλαι
ἵνα |
[10, 76] |
ἧττον
ἀμφιβόλους
γενέσθαι
ἀλλήλοις
καὶ
|
συντομωτέρως |
δηλουμένας·
τινὰ
δὲ
καὶ
οὐ |
[10, 101] |
ἐκπύρωσιν
τὴν
γινομένην
διά
τε
|
συντονίαν |
φορᾶς
καὶ
διὰ
σφοδρὰν
κατείλησιν· |
[10, 149] |
μὴ
συντελεσθῶσιν,
ὑπάρχει
ἡ
σπουδὴ
|
σύντονος, |
παρὰ
κενὴν
δόξαν
αὗται
γίνονται |
[10, 102] |
δὲ
ἀμφοτέρων
ἅμα,
τῷ
τάχει
|
συντονωτέρῳ |
κεχρῆσθαι
πρὸς
ἡμᾶς
τὴν
ἀστραπήν, |
[10, 111] |
χρόνων
τινῶν
ἐν
τοῖς
μετεώροις
|
συντρεφομένου |
περιστάσεως
γινομένης,
ἢ
ἰδίαν
τινὰ |
[10, 113] |
εἶναι
ὁμαλὰς
ἐπὶ
τὸ
αὐτὸ
|
συνωθούσας |
κατὰ
τὸ
ἑξῆς
ὁμαλῶς
τε |
[10, 99] |
καὶ
παρὰ
πιλήσεις
ἀέρος
πνευμάτων
|
συνώσει, |
καὶ
παρὰ
περιπλοκὰς
ἀλληλούχων
ἀτόμων |
[10, 106] |
ὁμοῦ
ῥῆξιν,
ἅμα
τήν
τε
|
σύνωσιν |
αὐτῶν
ποιουμένην
καὶ
τὴν
διάρρηξιν |
[10, 109] |
περιφεροῦς
σχηματισμοῦ
ἐκ
τοῦ
ὕδατος,
|
σύνωσιν |
δὲ
τῶν
σκαληνῶν
καὶ
ὀξυγωνίων |
[10, 107] |
ὑδατοειδῶν
καὶ
συμπαρακειμένων·
ἃ
οἱονεὶ
|
σύνωσιν |
ποιούμενα
χάλαζαν
ἀποτελεῖ,
ὃ
μάλιστα |
[10, 110] |
ὑπὸ
τῆς
ὄψεως
θεωρεῖσθαι,
ἢ
|
σύνωσιν |
τοιαύτην
λαμβανουσῶν
τῶν
ἐν
τῷ |
[10, 107] |
ἄκρων
ἀποτηκομένων
καὶ
ἐν
τῇ
|
συστάσει |
πάντοθεν,
ὡς
λέγεται,
κατὰ
μέρη |
[10, 48] |
καὶ
ἐνίοτε
συγχεομένη
ὑπάρχει,
καὶ
|
συστάσεις |
ἐν
τῷ
περιέχοντι
ὀξεῖαι
διὰ |
[10, 99] |
τρόπους
πλείους
αἱ
τῶν
τοιούτων
|
συστάσεις |
οὐκ
ἀδυνατοῦσι
συντελεῖσθαι.
Ἤδη
δ' |
[10, 69] |
αὐτῶν
τῶν
ὄγκων
μεῖζον
ἄθροισμα
|
συστῇ |
ἤτοι
τῶν
πρώτων
ἢ
τῶν |
[10, 66] |
αἰσθανόμενον
μὴ
ἐν
τούτῳ
τῷ
|
συστήματι |
καὶ
ταῖς
κινήσεσι
ταύταις
χρώμενον, |
[10, 154] |
θαρροῦν
ἀπὸ
τῶν
ἔξωθεν
ἄριστα
|
συστησάμενος |
οὗτος
τὰ
μὲν
δυνατὰ
ὁμόφυλα |
[10, 2] |
τὴν
ἀπ'
αὐτοῦ
κληθεῖσαν
αἵρεσιν
|
συστήσαντα. |
Ἐφάψασθαι
δὲ
φιλοσοφίας
αὐτός
φησιν |
[10, 15] |
πρῶτον
ἐν
Μυτιλήνῃ
καὶ
Λαμψάκῳ
|
συστήσασθαι |
σχολὴν
ἐπὶ
ἔτη
πέντε·
ἔπειθ' |
[10, 76] |
ἀνατολὴν
καὶ
δύσιν
καὶ
τὰ
|
σύστοιχα |
τούτοις
μήτε
λειτουργοῦντός
τινος
νομίζειν |
[10, 150] |
ἀλλ'
ἐν
ταῖς
μετ'
ἀλλήλων
|
συστροφαῖς |
καθ'
ὁπηλίκους
δή
ποτε
ἀεὶ |
[10, 73] |
τοῦ
ἀπείρου,
πάντων
τούτων
ἐκ
|
συστροφῶν |
ἰδίων
ἀποκεκριμένων
καὶ
μειζόνων
καὶ |
[10, 77] |
τὰς
ἐξ
ἀρχῆς
ἐναπολήψεις
τῶν
|
συστροφῶν |
τούτων
ἐν
τῇ
τοῦ
κόσμου |
[10, 117] |
μηδὲ
πλάττειν
ἑκόντα·
πάθεσι
μᾶλλον
|
συσχεθήσεσθαι· |
οὐκ
ἂν
ἐμποδίσαι
πρὸς
τὴν |
[10, 74] |
αὐτός
φησιν·
οὓς
μὲν
γὰρ
|
σφαιροειδεῖς, |
καὶ
ᾠοειδεῖς
ἄλλους,
καὶ
ἀλλοιοσχήμονας |
[10, 52] |
τὸ
ἀληθές.
~Καὶ
ταύτην
οὖν
|
σφόδρα |
γε
δεῖ
τὴν
δόξαν
κατέχειν, |
[10, 22] |
Μαθητὰς
δὲ
ἔσχε
πολλοὺς
μέν,
|
σφόδρα |
δὲ
ἐλλογίμους
Μητρόδωρον
Ἀθηναίου
ἢ |
[10, 101] |
τε
συντονίαν
φορᾶς
καὶ
διὰ
|
σφοδρὰν |
κατείλησιν·
~καὶ
κατὰ
ῥήξεις
δὲ |
[10, 107] |
ἐπιτηδείων
νεφῶν
ἀεὶ
ὑπὸ
πνεύματος
|
σφοδράς, |
εἶτα
τούτου
πῆξιν
ἐν
τῇ |
[10, 93] |
κόσμου
ἀνάγκην
ἀπογεννηθεῖσαν
ἐπ'
ἀνατολῇ·
|
~σφοδρο> |
τάτῃ
θερμασίᾳ
κατά
τινα
ἐπινέμησιν |
[10, 105] |
καὶ
πάλιν
ἀνταπόδοσιν,
ὅταν
πυκνώμασι
|
σφοδροτέροις |
τῆς
γῆς
ἀπαντήσῃ,
ἐνδέχεται
σεισμοὺς |
[10, 72] |
καὶ
τόδε
γε
δεῖ
προσκατανοῆσαι
|
σφοδρῶς· |
τὸν
γὰρ
δὴ
χρόνον
οὐ |
[10, 9] |
χρηστότησιν.
Ἥ
τε
διαδοχή,
πασῶν
|
σχεδὸν |
ἐκλιπουσῶν
τῶν
ἄλλων,
ἐς
ἀεὶ |
[10, 55] |
μετασχηματιζόμενοις
κατὰ
τὴν
περιαίρεσιν
τὸ
|
σχῆμα |
ἐνυπάρχον
λαμβάνεται,
αἱ
δὲ
ποιότητες |
[10, 74] |
ἀλλοιοσχήμονας
ἑτέρους·
οὐ
μέντοι
πᾶν
|
σχῆμα |
ἔχειν.
Οὐδὲ
ζῷα
εἶναι
ἀποκριθέντα |
[10, 68] |
βεβαίως.
Ἀλλὰ
μὴν
καὶ
τὰ
|
σχήματα |
καὶ
τὰ
χρώματα
καὶ
τὰ |
[10, 53] |
φωνῆς
ἢ
καὶ
τῶν
ὁμογενῶν
|
σχηματίζεσθαιπολλὴν |
γὰρ
ἔνδειαν
ἕξει
τοῦτο
πάσχων |
[10, 42] |
περιειλημμένων.
Καὶ
καθ'
ἑκάστην
δὲ
|
σχημάτισιν |
ἁπλῶς
ἄπειροί
εἰσιν
αἱ
ὅμοιαι, |
[10, 74] |
ἐξ
ἀνάγκης
δεῖ
νομίζειν
ἕνα
|
σχηματισμὸν |
ἔχοντας
ἀλλὰ
καὶ
διαφόρους
αὐτοὺς |
[10, 102] |
ἐμπίπτειν
ἐξωθεῖσθαι
τὸν
ἀστραπῆς
ἀποτελεστικὸν
|
σχηματισμόν, |
ὕστερον
δὲ
τὸ
πνεῦμα
ἀνειλούμενον |
[10, 101] |
σύγκρουσιν
νεφῶν
ὁ
πυρὸς
ἀποτελεστικὸς
|
σχηματισμὸς |
ἐξολισθαίνων
ἀστραπὴν
γεννᾷ·
καὶ
κατ' |
[10, 109] |
κατ'
ἔκθλιψιν
μὲν
τοῦ
περιφεροῦς
|
σχηματισμοῦ |
ἐκ
τοῦ
ὕδατος,
σύνωσιν
δὲ |
[10, 94] |
δύναιτ'
ἂν
γίνεσθαι
καὶ
κατὰ
|
σχηματισμοὺς |
ἀέρος
ὁμοίως,
ἔτι
τε
καὶ |
[10, 54] |
οὐκ
ἔχοντα,
ὄγκους
δὲ
καὶ
|
σχηματισμοὺς |
ἰδίους·
ταῦτα
γὰρ
καὶ
ἀναγκαῖον |
[10, 54] |
ποιότητα
τῶν
φαινομένων
προσφέρεσθαι
πλὴν
|
σχήματος |
καὶ
βάρους
καὶ
μεγέθους
καὶ |
[10, 44] |
περὶ
τὰς
ἀτόμους
εἶναι
πλὴν
|
σχήματος |
καὶ
μεγέθους
καὶ
βάρους·
τὸ |
[10, 54] |
μεγέθους
καὶ
ὅσα
ἐξ
ἀνάγκης
|
σχήματος |
συμφυῆ
ἐστι.
Ποιότης
γὰρ
πᾶσα |
[10, 42] |
ἀπερίληπτά
ἐστι
ταῖς
διαφοραῖς
τῶν
|
σχημάτων· |
οὐ
γὰρ
δυνατὸν
γενέσθαι
τὰς |
[10, 42] |
τοσαύτας
διαφορὰς
ἐκ
τῶν
αὐτῶν
|
σχημάτων |
περιειλημμένων.
Καὶ
καθ'
ἑκάστην
δὲ |
[10, 61] |
τοσοῦτον
ἅμα
νοήματι
τὴν
φορὰν
|
σχήσει, |
ἕως
ἂν>
ἀντικόψῃ
ἢ
ἔξωθεν |
[10, 121] |
Εὖ>
εἰ
ἔχοι,
ἀδιαφόρως
ἂν
|
σχοίη. |
Μόνον
τε
τὸν
σοφὸν
ὀρθῶς |
[10, 26] |
ὁ
Ταρσεὺς
ὁ
τὰς
ἐπιλέκτους
|
σχολὰς |
συγγράψας·
καὶ
Ὠρίων
καὶ
ἄλλοι |
[10, 15] |
πρὸς
τοῖς
ἑβδομήκοντα.
Τήν
τε
|
σχολὴν |
διαδέξασθαι
Ἕρμαρχον
Ἀγεμόρτου
Μυτιληναῖον.
Τελευτῆσαι |
[10, 15] |
ἐν
Μυτιλήνῃ
καὶ
Λαμψάκῳ
συστήσασθαι
|
σχολὴν |
ἐπὶ
ἔτη
πέντε·
ἔπειθ'
οὕτως |
[10, 121] |
τινι
ἐπὶ
τῷ
διορθώματι·
καὶ
|
σχολὴν |
κατασκευάσειν,
ἀλλ'
οὐχ
ὥστ'
ὀχλαγωγῆσαι· |
[10, 6] |
ἀδελφός,
μαθητὴς
δὲ
αὐτοῦ
τῆς
|
σχολῆς |
ἐκφοιτήσας
φησὶ
δὶς
αὐτὸν
τῆς |
[10, 14] |
ὑπάρχοντα
δυοκαίδεκα,
ἀφηγήσασθαι
δὲ
τῆς
|
σχολῆς |
ἐτῶν
ὄντα
δύο
πρὸς
τοῖς |
[10, 90] |
κόσμου
{καὶ
ὅσα
γε
δὴ
|
σῴζει} |
ἀλλ'
εὐθὺς
διεπλάττετο
καὶ
αὔξησιν |
[10, 50] |
τὴν
συμπάθειαν
ἀπὸ
τοῦ
ὑποκειμένου
|
σῳζόντων |
κατὰ
τὸν
ἐκεῖθεν
σύμμετρον
ἐπερεισμὸν |
[10, 48] |
τῇ
μειώσει
διὰ
τὴν
ἀνταναπλήρωσιν,
|
σῴζουσα |
τὴν
ἐπὶ
τοῦ
στερεμνίου
θέσιν |
[10, 12] |
ἀντειρηκὼς
αὐτῷ,
καὶ
Ἀρχέλαον
τὸν
|
Σωκράτους |
διδάσκαλον.
Ἐγύμναζε
δέ,
φησί,
τοὺς |
[10, 7] |
κατὰ
τὸν
βίον,
τό
τε
|
σῶμα |
ἐλεεινῶς
διακεῖσθαι,
ὡς
πολλῶν
ἐτῶν |
[10, 47] |
θεωρητοὺς
χρόνους
αὐτὸ
τὸ
φερόμενον
|
σῶμα |
ἐπὶ
τοὺς
πλείους
τόπους
ἀφικνεῖταιἀδιανόητον |
[10, 63] |
πίστις
ἔσται
ὅτι
ἡ
ψυχὴ
|
σῶμά |
ἐστι
λεπτομερὲς
παρ'
ὅλον
τὸ |
[10, 69] |
τούτου
ἀλλ'
ὡς
τὸ
ὅλον
|
σῶμα |
καθόλου
μὲν
ἐκ>
τούτων
πάντων |
[10, 131] |
ἀλλὰ
τὸ
μήτε
ἀλγεῖν
κατὰ
|
σῶμα |
μήτε
ταράττεσθαι
κατὰ
ψυχήν.
~οὐ |
[10, 70] |
τῶν
ἀίδιον
παρακολουθούντων
ὧν
ἄνευ
|
σῶμα |
οὐ
δυνατὸν
νοεῖσθαι.
Κατ'
ἐπιβολὰς |
[10, 71] |
ᾧ
συμβαίνει
ὃ
δὴ
καὶ
|
σῶμα |
προσαγορεύομεν,
οὐδὲ
τὴν
τῶν
ἀίδιον |
[10, 70] |
ὃ
συλλαβόντες
κατὰ
τὸ
ἀθρόον
|
σῶμα |
προσαγορεύομεν,
οὔτε
τὴν
τῶν
ἀίδιον |
[10, 67] |
κίνησιν
μόνον
δι'
ἑαυτοῦ
τοῖς
|
σώμασι |
παρέχεται.
Ὥστε
οἱ
λέγοντες
ἀσώματον |
[10, 70] |
εἰληφότος.
~Καὶ
μὴν
καὶ
τοῖς
|
σώμασι |
συμπίπτει
πολλάκις
καὶ
οὐκ
ἀίδιον |
[10, 42] |
ὡρισμένα,
οὐθαμοῦ
ἂν
ἔμενε
τὰ
|
σώματα, |
ἀλλ'
ἐφέρετο
κατὰ
τὸ
ἄπειρον |
[10, 86] |
κάθαρσιν,
οἷον
ὅτι
τὸ
πᾶν
|
σώματα |
καὶ
ἀναφὴς
φύσις
ἐστίν,
ἢ |
[10, 39] |
Περὶ
φύσεως
τὸ
πᾶν
ἐστι
|
σώματα |
καὶ
κενόν>
σώματα
μὲν
γὰρ |
[10, 39] |
πᾶν
ἐστι
σώματα
καὶ
κενόν>
|
σώματα |
μὲν
γὰρ
ὡς
ἔστιν,
αὐτὴ |
[10, 71] |
φαίνεται,
συμπτώματα
πάντα
κατὰ>
τὰ
|
σώματα |
νομιστέον,
καὶ
οὐκ
ἀίδιον
παρακολουθοῦντα |
[10, 42] |
οὐκ
ἂν
εἶχε
τὰ
ἄπειρα
|
σώματα |
ὅπου
ἐνέστη.
Πρός
τε
τούτοις |
[10, 40] |
ὀνομάζομεν,
οὐκ
ἂν
εἶχε
τὰ
|
σώματα |
ὅπου
ἦν
οὐδὲ
δι'
οὗ |
[10, 42] |
τὸ
κενὸν
ἄπειρον
τὰ
δὲ
|
σώματα |
ὡρισμένα,
οὐθαμοῦ
ἂν
ἔμενε
τὰ |
[10, 56] |
δεῖ
νομίζειν
ἐν
τῷ
ὡρισμένῳ
|
σώματι |
ἀπείρους
ὄγκους
εἶναι
οὐδ'
ὁπηλίκους |
[10, 137] |
ψυχικῶν,
κολάζεσθαι
γοῦν
τοὺς
ἁμαρτάνοντας
|
σώματι· |
ὁ
δὲ
τὰς
ψυχικάς.
Τὴν |
[10, 66] |
αὐτῆς,
ὃ
τῷ
λοιπῷ
παρεσπάρθαι
|
σώματι· |
τὸ
δὲ
λογικὸν
ἐν
τῷ |
[10, 137] |
οἱ
μὲν
γὰρ
χείρους
τὰς
|
σωματικὰς |
ἀλγηδόνας
τῶν
ψυχικῶν,
κολάζεσθαι
γοῦν |
[10, 128] |
τὸ
τῆς
ψυχῆς
καὶ
τοῦ
|
σώματος |
ἀγαθὸν
συμπληρώσεται.
Τότε
γὰρ
ἡδονῆς |
[10, 127] |
αἱ
δὲ
πρὸς
τὴν
τοῦ
|
σώματος |
ἀοχλησίαν,
αἱ
δὲ
πρὸς
αὐτὸ |
[10, 55] |
καταλείπεται,
ἀλλ'
ἐξ
ὅλου
τοῦ
|
σώματος |
ἀπολλύμεναι.
Ἱκανὰ
οὖν
τὰ
ὑπολειπόμενα |
[10, 117] |
σοφίαν.
Οὐδὲ
μὴν
ἐκ
πάσης
|
σώματος |
ἕξεως
σοφὸν
γενέσθαι
ἂν
οὐδ' |
[10, 69] |
κατὰ
τὴν
ἀθρόαν
ἔννοιαν
τοῦ
|
σώματος |
κατηγορίαν
εἰληφότος.
~Καὶ
μὴν
καὶ |
[10, 94] |
πλήρωσις
καὶ
κατὰ
στροφὴν
τοῦ
|
σώματος |
τούτου
δύναιτ'
ἂν
γίνεσθαι
καὶ |
[10, 128] |
ἐπανάγειν
οἶδεν
ἐπὶ
τὴν
τοῦ
|
σώματος |
ὑγίειαν
καὶ
τὴν
τῆς
ψυχῆς |
[10, 136] |
ἀμφότερα
τὰ
γένη>
ψυχῆς
καὶ
|
σώματος, |
ὥς
φησιν
ἐν
τῷ
Περὶ |
[10, 68] |
βάρη
καὶ
ὅσα
ἄλλα
κατηγορεῖται
|
σώματος |
ὡσανεὶ
συμβεβηκότα
ἢ
πᾶσιν
ἢ |
[10, 101] |
νεφῶν
ὑπὸ
πνευμάτων
τῶν
τοιούτων
|
σωμάτων |
ἃ
τὴν
λαμπηδόνα
ταύτην
παρασκευάζει, |
[10, 41] |
μὴν
καὶ
τῷ
πλήθει
τῶν
|
σωμάτων |
ἄπειρόν
ἐστι
τὸ
πᾶν
καὶ |
[10, 42] |
τε
τούτοις
τὰ
ἄτομα
τῶν
|
σωμάτων |
καὶ
μεστά,
ἐξ
ὧν
καὶ |
[10, 40] |
ιεʹ
καὶ
τῇ
Μεγάλῃ
ἐπιτομῇ
|
σωμάτων |
τὰ
μέν
ἐστι
συγκρίσεις,
τὰ |
[10, 48] |
Καὶ
γὰρ
ῥεῦσις
ἀπὸ
τῶν
|
σωμάτων |
τοῦ
ἐπιπολῆς
συνεχής,
οὐκ
ἐπίδηλος |
[10, 66] |
τε
σπέρμα
ἀφ'
ὅλων
τῶν
|
σωμάτων |
φέρεσθαι.
~Ἀλλὰ
μὴν
καὶ
τόδε |
[10, 41] |
τὰς
ἀρχὰς
ἀτόμους
ἀναγκαῖον
εἶναι
|
σωμάτων |
φύσεις.
Ἀλλὰ
μὴν
καὶ
τὸ |
[10, 14] |
ἐνάτης
καὶ
ἑκατοστῆς
Ὀλυμπιάδος
ἐπὶ
|
Σωσιγένους |
ἄρχοντος
μηνὸς
Γαμηλιῶνος
ἑβδόμῃ,
ἔτεσιν |
[10, 4] |
τὸν
Στωικὸν
καὶ
Νικόλαος
καὶ
|
Σωτίων |
ἐν
τοῖς
δώδεκα
τῶν
ἐπιγραφομένων |
[10, 1] |
τε
καὶ
Ἡρακλείδης
ἐν
τῇ
|
Σωτίωνος |
ἐπιτομῇ
κληρουχησάντων
Ἀθηναίων
τὴν
Σάμον |