HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Diogène Laërce, Vies, doctrines et sentences des Philosophes illustres, livre X (Épicure)

Liste des contextes (ordre alphabétique)


ς  =  309 formes différentes pour 469 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, par.
[10, 1]   Σωτίωνος ἐπιτομῇ κληρουχησάντων Ἀθηναίων τὴν  Σάμον   ἐκεῖθι τραφῆναι· ὀκτωκαιδεκέτη δ' ἐλθεῖν
[10, 3]   αὖ φυσικῶν καὶ κύντατος, ἐκ  Σάμου   ἐλθὼν γραμμοδιδασκαλίδης, ἀναγωγότατος ζωόντων. Συνεφιλοσόφουν
[10, 14]   καὶ Παμφίλου τοῦ Πλατωνικοῦ ἐν  Σάμῳ.   Ἄρξασθαί τε φιλοσοφεῖν ἐτῶν ὑπάρχοντα
[10, 22]   Μητρόδωρον Ἀθηναίου Τιμοκράτους καὶ  Σάνδης   Λαμψακηνόν· ὃς ἀφ' οὗ τὸν
[10, 8]   καὶ Δημόκριτον Ληρόκριτον καὶ Ἀντίδωρον  Σαννίδωρον·   τούς τε Κυνικοὺς ἐχθροὺς τῆς
[10, 140]   μόνον ὑπερτεῖνον τὸ ἡδόμενον κατὰ  σάρκα   οὐ πολλὰς ἡμέρας συμμένει. Αἱ
[10, 137]   δὲ τὰς ψυχικάς. Τὴν γοῦν  σάρκα   τὸ παρὸν μόνον χειμάζειν, τὴν
[10, 140]   τὸ ἀλγοῦν συνεχῶς ἐν τῇ  σαρκί,   ἀλλὰ τὸ μὲν ἄκρον τὸν
[10, 144]   γέμων. Οὐκ ἐπαύξεται ἐν τῇ  σαρκὶ   ἡδονὴ ἐπειδὰν ἅπαξ τὸ
[10, 140]   ἔχουσι τὸ ἡδόμενον ἐν τῇ  σαρκὶ   ἤπερ τὸ ἀλγοῦν. Οὐκ ἔστιν
[10, 145]   δὲ διάνοια τοῦ τῆς  σαρκὸς   τέλους καὶ πέρατος λαβοῦσα τὸν
[10, 145]   καταμετρήσῃ τῷ λογισμῷ. μὲν  σὰρξ   ἀπέλαβε τὰ πέρατα τῆς ἡδονῆς
[10, 13]   ῥητορικῆς ἀξιοῖ μηδὲν ἄλλο  σαφήνειαν   ἀπαιτεῖν. ~Καὶ ἐν ταῖς ἐπιστολαῖς
[10, 13]   ἐστίν, Ἀριστοφάνης γραμματικὸς αἰτιᾶται.  Σαφὴς   δ' ἦν οὕτως, ὡς καὶ
[10, 96]   δύναται μὲν γίνεσθαι καὶ κατὰ  σβέσιν,   καθάπερ καὶ παρ' ἡμῖν τοῦτο
[10, 92]   ἄναψιν γενέσθαι δύνασθαι καὶ κατὰ  σβέσιν,   τοιαύτης οὔσης περιστάσεως καὶ καθ'
[10, 29]   ἔδοξεν ἐκλογῆς ἀξίως ἀνεφθέγχθαι, ὥστε  σὲ   πανταχόθεν καταμαθεῖν τὸν ἄνδρα κἂν
[10, 116]   τούτοις συνορᾶν δυνήσῃ· μάλιστα δὲ  σεαυτὸν   ἀπόδος εἰς τὴν τῶν ἀρχῶν
[10, 135]   τὰ τούτοις συγγενῆ μελέτα πρὸς  σεαυτὸν   ἡμέρας καὶ νυκτὸς πρός τε>
[10, 84]   διετέλεις ἀξίως τῆς ἡμετέρας περὶ  σεαυτὸν   σπουδῆς καὶ οὐκ ἀπιθάνως ἐπειρῶ
[10, 135]   νυκτὸς πρός τε> τὸν ὅμοιον  σεαυτῷ,   καὶ οὐδέποτε οὔθ' ὕπαρ οὔτ'
[10, 84]   βίον συντεινόντων διαλογισμῶν, ἐδέου τε  σεαυτῷ   περὶ τῶν μετεώρων σύντομον καὶ
[10, 9]   γνώριμοι πάντες ταῖς δογματικαῖς αὐτοῦ  σειρῆσι   προσκατασχεθέντες, πλὴν Μητροδώρου τοῦ Στρατονικέως
[10, 105]   σφοδροτέροις τῆς γῆς ἀπαντήσῃ, ἐνδέχεται  σεισμοὺς   ἀποτελεῖσθαι. ~Καὶ κατ' ἄλλους δὲ
[10, 105]   ἕως δὲ θαλάττης δῖνοι ἀποτελοῦνται.  Σεισμοὺς   ἐνδέχεται γίνεσθαι καὶ κατὰ πνεύματος
[10, 90]   τοῖς φαινομένοις. Ἥλιός τε καὶ  σελήνη   καὶ τὰ λοιπὰ ἄστρα οὐ>
[10, 110]   αὐτοῦ ἀέρος {προσφερομένου πρὸς τὴν  σελήνην}   ἀποφερομένων {ἀτόμων} περιφέρειάν τινα καθίεσθαι
[10, 110]   σύγκρισιν ταύτην. Ἅλως περὶ τὴν  σελήνην   γίνεται καὶ {κατὰ} πάντοθεν ἀέρος
[10, 96]   πρός, ἥλιον ἐκλείπειν σελήνης ἐπισκοτούσης,  σελήνην   δὲ τοῦ τῆς γῆς σκιάσματος,
[10, 94]   ἐπιθυμῶν. Ἔτι τε ἐνδέχεται τὴν  σελήνην   ἐξ ἑαυτῆς ἔχειν τὸ φῶς,
[10, 110]   πάντοθεν ἀέρος προσφερομένου πρὸς τὴν  σελήνην   τὰ ἀπ' αὐτῆς ῥεύματα
[10, 96]   γνησίου μεταλαβεῖν. Ἔκλειψις ἡλίου καὶ  σελήνης   δύναται μὲν γίνεσθαι καὶ κατὰ
[10, 93]   τόπους ἰόντος. Τροπὰς ἡλίου καὶ  σελήνης   ἐνδέχεται μὲν γίνεσθαι κατὰ λόξωσιν
[10, 96]   λέγει καὶ πρός, ἥλιον ἐκλείπειν  σελήνης   ἐπισκοτούσης, σελήνην δὲ τοῦ τῆς
[10, 94]   ἀνδραποδώδεις ἀστρολόγων τεχνιτείας. ~Κένωσίς τε  σελήνης   καὶ πάλιν πλήρωσις καὶ κατὰ
[10, 92]   ~Ἀνατολὰς καὶ δύσεις ἡλίου καὶ  σελήνης   καὶ τῶν λοιπῶν ἄστρων καὶ
[10, 77]   ταύτας λαμβάνειν· ἀλλὰ πᾶν τὸ  σέμνωμα   τηρεῖν, κατὰ πάντα ὀνόματα φερόμενα
[10, 77]   ὑπεναντίαι ἐξ αὐτῶν γένωνται> τῷ  σεμνώματι   δόξαι· εἰ δὲ μή, τὸν
[10, 97]   καὶ τὰ φαινόμενα δεῖ  σημεῖα   ἀποδέχεσθαι μὴ δυναμένους συνθεωρεῖν. ~Μήκη
[10, 87]   ἐπὶ δὲ τὸν μῦθον καταρρεῖ.  Σημεῖα   δ' ἐπὶ τῶν ἐν τοῖς
[10, 32]   ἀδήλων ἀπὸ τῶν φαινομένων χρὴ  σημειοῦσθαι.   Καὶ γὰρ καὶ ἐπίνοιαι πᾶσαι
[10, 38]   καὶ τὸ ἄδηλον ἔχωμεν οἷς  σημειωσόμεθα.   Ταῦτα δεῖ διαλαβόντας συνορᾶν ἤδη
[10, 104]   φαινομένοις ἀκολουθῶν περὶ τῶν ἀφανῶν  σημειῶται.   Πρηστῆρας ἐνδέχεται γίνεσθαι καὶ κατὰ
[10, 26]   λευκός. ~Ζήνων τε  Σιδώνιος,   ἀκροατὴς Ἀπολλοδώρου, πολυγράφος ἀνήρ· καὶ
[10, 149]   δὲ τὸ ἄλγημα, ὡς πολυτελῆ  σιτία·   οὔτε δὲ φυσικὰς οὔτ' ἀναγκαίας,
[10, 126]   μὴ ζῆν. Ὥσπερ δὲ τὸ  σιτίον   οὐ τὸ πλεῖον πάντως ἀλλὰ
[10, 109]   τοῦ ὕδατος, σύνωσιν δὲ τῶν  σκαληνῶν   καὶ ὀξυγωνίων τῶν ἐν τῷ
[10, 96]   σελήνην δὲ τοῦ τῆς γῆς  σκιάσματος,   ἀλλὰ καὶ κατ' ἀναχώρησιν. ~Τοῦτο
[10, 18]   τὸ δυνατὸν μεριζέσθωσαν μεθ' Ἑρμάρχου  σκοπούμενοι   εἴς τε τὰ ἐναγίσματα τῷ
[10, 19]   αὐτοῖς κατ' ἐνιαυτὸν ἐπιδέχεσθαι δοκῇ  σκοπουμένοις   μεθ' Ἑρμάρχου. ~Ποιείσθωσαν δὲ μεθ'
[10, 37]   μάλιστα ἐγγαληνίζων τῷ βίῳ ἐποίησά  σοι   καὶ τοιαύτην τινὰ ἐπιτομὴν καὶ
[10, 123]   τὸ ταύτην ἔχειν. ~Ἃ δέ  σοι   συνεχῶς παρήγγελλον, ταῦτα καὶ πρᾶττε
[10, 148]   εἰς ἄλλο τι, οὐκ ἔσονταί  σοι   τοῖς λόγοις αἱ πράξεις ἀκόλουθοι.
[10, 82]   φοβεῖ τοὺς λοιποὺς ἐσχάτως. Ταῦτά  σοι,   Ἡρόδοτε, ἔστι κεφαλαιωδέστατα ὑπὲρ
[10, 5]   προσδοκῶν τὴν ἱμερτὴν καὶ ἰσόθεόν  σου   εἴσοδον. Καὶ πάλιν πρὸς Θεμίσταν
[10, 84]   Ἤνεγκέ μοι Κλέων ἐπιστολὴν παρὰ  σοῦ,   ἐν φιλοφρονούμενός τε περὶ
[10, 84]   βαστάζεις. Ἡμεῖς δὲ ἡδέως τε  σοῦ   τὴν δέησιν ἀπεδεξάμεθα καὶ ἐλπίσιν
[10, 5]   οἵου κροτοθορύβου ἡμᾶς ἐνέπλησας ἀναγνόντας  σου   τὸ ἐπιστόλιον· πρὸς δὲ Θεμίσταν
[10, 148]   ἀπεργαστικαὶ δόξωσιν εἶναι. Ὧν  σοφία   παρασκευάζεται εἰς τὴν τοῦ ὅλου
[10, 117]   οὐκ ἂν ἐμποδίσαι πρὸς τὴν  σοφίαν.   Οὐδὲ μὴν ἐκ πάσης σώματος
[10, 24]   σοφιστάς, ἐννέα, Περὶ τῆς ἐπὶ  σοφίαν   πορείας, Περὶ τῆς μεταβολῆς, Περὶ
[10, 121]   Χρηματίσεσθαί τε, ἀλλ' ἀπὸ μόνης  σοφίας,   ἀπορήσαντα. Καὶ μόναρχον ἐν καιρῷ
[10, 26]   ἄλλοι οὓς οἱ γνήσιοι Ἐπικούρειοι  σοφιστὰς   ἀποκαλοῦσιν. Ἦσαν δὲ καὶ ἄλλοι
[10, 24]   Πρὸς τοὺς διαλεκτικούς, Πρὸς τοὺς  σοφιστάς,   ἐννέα, Περὶ τῆς ἐπὶ σοφίαν
[10, 7]   ἀπὸ τοῦ στόματος καύχησιν τὴν  σοφιστικήν,   καθάπερ καὶ ἄλλοι πολλοὶ τῶν
[10, 117]   μὴν ἐκ πάσης σώματος ἕξεως  σοφὸν   γενέσθαι ἂν οὐδ' ἐν παντὶ
[10, 118]   Γυναικί τ' οὐ μιγήσεσθαι τὸν  σοφὸν   οἱ νόμοι ἀπαγορεύουσιν, ὥς
[10, 118]   Μόνον τε χάριν ἕξειν τὸν  σοφόν,   καὶ ἐπὶ φίλοις καὶ παροῦσι
[10, 117]   διὰ καταφρόνησιν γίνεσθαι, ὧν τὸν  σοφὸν   λογισμῷ περιγίνεσθαι. Ἀλλὰ καὶ τὸν
[10, 117]   Ἀλλὰ καὶ τὸν ἅπαξ γενόμενον  σοφὸν   μηκέτι τὴν ἐναντίαν λαμβάνειν διάθεσιν
[10, 121]   ἂν σχοίη. Μόνον τε τὸν  σοφὸν   ὀρθῶς ἂν περί τε μουσικῆς
[10, 118]   ἕξειν τῶν σπουδαίων. Ἐρασθήσεσθαι τὸν  σοφὸν   οὐ δοκεῖ αὐτοῖς· οὐδὲ ταφῆς
[10, 119]   φησι. Καὶ λυπήσεσθαι δὲ τὸν  σοφόν,   ὡς Διογένης ἐν τῇ πέμπτῃ
[10, 119]   καὶ γαμήσειν καὶ τεκνοποιήσειν τὸν  σοφόν,   ὡς Ἐπίκουρος ἐν ταῖς Διαπορίαις
[10, 118]   ἔθνει. ~Κἂν στρεβλωθῇ δ'  σοφός,   εἶναι αὐτὸν εὐδαίμονα. Μόνον τε
[10, 126]   ζῆν κακῶν αἱροῦνται. ~Ὁ δὲ  σοφὸς   οὔτε παραιτεῖται τὸ ζῆν> οὔτε
[10, 117]   τε αὐτῷ δοκεῖ περὶ τοῦ  σοφοῦ   καὶ τοῖς ἀπ' αὐτοῦ. Βλάβας
[10, 144]   δοξῶν εἰς ἄπειρον ἐκπίπτει. Βραχέα  σοφῷ   τύχη παρεμπίπτει, τὰ δὲ μέγιστα
[10, 121]   Οὐκ εἶναί τε ἕτερον ἑτέρου  σοφώτερον.   Χρηματίσεσθαί τε, ἀλλ' ἀπὸ μόνης
[10, 121]   προκατάρχεσθαι (καὶ γὰρ τὴν γῆν  σπείρομεν)   συνίστασθαι δὲ αὐτὴν κατὰ κοινωνίαν
[10, 66]   συμπιπτόντων τοῖς ἐπερεισμοῖς. Τό τε  σπέρμα   ἀφ' ὅλων τῶν σωμάτων φέρεσθαι.
[10, 74]   οὐκ ἂν ἐμπεριελήφθη τὰ τοιαῦτα  σπέρματα,   ἐξ ὧν ζῷά τε καὶ
[10, 38]   γὰρ ἐκ παντὸς ἐγίνετ' ἂν  σπερμάτων   γε οὐθὲν προσδεόμενον. ~Καὶ εἰ
[10, 89]   καθάπερ τινές φασιν, ἐπιτηδείων τινῶν  σπερμάτων   ῥυέντων ἀφ' ἑνὸς κόσμου
[10, 118]   καὶ συγγνώμην τινὶ ἕξειν τῶν  σπουδαίων.   Ἐρασθήσεσθαι τὸν σοφὸν οὐ δοκεῖ
[10, 14]   τοῦ Χαίρειν Εὖ πράττειν καὶ  Σπουδαίως   ζῆν. Ἀρίστων δέ φησιν ἐν
[10, 149]   ἐὰν μὴ συντελεσθῶσιν, ὑπάρχει  σπουδὴ   σύντονος, παρὰ κενὴν δόξαν αὗται
[10, 84]   ἀξίως τῆς ἡμετέρας περὶ σεαυτὸν  σπουδῆς   καὶ οὐκ ἀπιθάνως ἐπειρῶ μνημονεύειν
[10, 73]   ταῖς ἀπαθείαις, καὶ κινήσεσι καὶ  στάσεσιν,   ἴδιόν τι σύμπτωμα περὶ ταῦτα
[10, 92]   οὐρανοῦ δίνην, τούτου μὲν  στάσιν,   αὐτῶν δὲ δίνην κατὰ τὴν
[10, 88]   ἐν περιαγομένῳ ἐν  στάσιν   ἔχοντι καὶ στρογγύλην τρίγωνον
[10, 43]   τύχωσι τῇ περιπλοκῇ κεκλειμέναι  στεγαζόμεναι   παρὰ τῶν πλεκτικῶν. ~Ἥ τε
[10, 66]   κινήσεσι ταύταις χρώμενον, ὅταν τὰ  στεγάζοντα   καὶ περιέχοντα μὴ τοιαῦτα ᾖ,
[10, 65]   ἂν καὶ ταύτης ξυναπόληται τοῦ  στεγάζοντος   λυθέντος εἶθ' ὅλου εἴτε καὶ
[10, 75]   φαντάσματα ἰδίως τὸν ἀέρα ἐκπέμπειν  στελλόμενον   ὑφ' ἑκάστων τῶν παθῶν καὶ
[10, 42]   οὐκ ἔχοντα τὰ ὑπερείδοντα καὶ  στέλλοντα   κατὰ τὰς ἀνακοπάς· εἴ τε
[10, 46]   μὴν καὶ τύποι ὁμοιοσχήμονες τοῖς  στερεμνίοις   εἰσί, λεπτότησιν ἀπέχοντες μακρὰν τῶν
[10, 46]   διατηροῦσαι ἥνπερ καὶ ἐν τοῖς  στερεμνίοις   εἶχον· τούτους δὲ τοὺς τύπους
[10, 50]   συμβεβηκότων, μορφή ἐστιν αὕτη τοῦ  στερεμνίου,   γινομένη κατὰ τὸ ἑξῆς πύκνωμα
[10, 48]   ἀνταναπλήρωσιν, σῴζουσα τὴν ἐπὶ τοῦ  στερεμνίου   θέσιν καὶ τάξιν τῶν ἀτόμων
[10, 50]   τῆς κατὰ βάθος ἐν τῷ  στερεμνίῳ   τῶν ἀτόμων πάλσεως. Καὶ ἣν
[10, 54]   ἐν ταῖς διαλύσεσι τῶν συγκρίσεων  στερεὸν   καὶ ἀδιάλυτον, τὰς μεταβολὰς
[10, 44]   τε οὖσα ποιεῖσθαι· τε  στερεότης   ὑπάρχουσα αὐταῖς κατὰ τὴν
[10, 124]   ἀγαθὸν καὶ κακὸν ἐν αἰσθήσει·  στέρησις   δέ ἐστιν αἰσθήσεως θάνατος.
[10, 63]   καὶ αἱ διανοήσεις καὶ ὧν  στερόμενοι   θνῄσκομεν. Καὶ μὴν καὶ ὅτι
[10, 149]   δὲ φυσικὰς οὔτ' ἀναγκαίας, ὡς  στεφάνους   καὶ ἀνδριάντων ἀναθέσεις. Ἐν αἷς
[10, 86]   ἐστίν, ὅτι ἄτομα τὰ>  στοιχεῖα,   καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα {ἢ}
[10, 123]   ταῦτα καὶ πρᾶττε καὶ μελέτα,  στοιχεῖα   τοῦ καλῶς ζῆν ταῦτ' εἶναι
[10, 47]   δὴ καὶ τοῦτο κατασχεῖν τὸ  στοιχεῖον.   Εἶθ' ὅτι τὰ εἴδωλα ταῖς
[10, 30]   τριάκοντα καὶ ταῖς ἐπιστολαῖς κατὰ  στοιχεῖον·   τὸ δὲ ἠθικὸν τὰ περὶ
[10, 34]   τῆς διαιρέσεως καὶ τοῦ κριτηρίου  στοιχειωδῶς.   Ἀνιτέον δὲ ἐπὶ τὴν ἐπιστολήν.
[10, 36]   δύνασθαι χρῆσθαι, ἑκάστων πρὸς ἁπλᾶ  στοιχειώματα   καὶ φωνὰς συναγομένων. Οὐ γὰρ
[10, 44]   ἀτόμων ἀλλάττεσθαι ἐν ταῖς Δώδεκα  στοιχειώσεσί   φησι. Πᾶν τε μέγεθος μὴ
[10, 37]   καὶ τοιαύτην τινὰ ἐπιτομὴν καὶ  στοιχείωσιν   τῶν ὅλων δοξῶν. Πρῶτον μὲν
[10, 30]   περὶ κριτηρίου καὶ ἀρχῆς, καὶ  στοιχειωτικόν·   τὸ δὲ φυσικὸν περὶ γενέσεως
[10, 7]   ἐκεῖνος ὠδίνων τὴν ἀπὸ τοῦ  στόματος   καύχησιν τὴν σοφιστικήν, καθάπερ καὶ
[10, 22]   τοῦ βίου ἐγράφομεν ὑμῖν ταυτί.  Στραγγουρικά   τε παρηκολούθει καὶ δυσεντερικὰ πάθη
[10, 8]   ὃν> καταφαγόντα τὴν πατρῴαν οὐσίαν  στρατεύεσθαι   καὶ φαρμακοπωλεῖν. Φορμοφόρον τε Πρωταγόραν
[10, 9]   σειρῆσι προσκατασχεθέντες, πλὴν Μητροδώρου τοῦ  Στρατονικέως   πρὸς Καρνεάδην ἀποχωρήσαντος, τάχα βαρυνθέντος
[10, 118]   διατε< λεῖν> εὐλογοῦντα. Ὅτε μέντοι  στρεβλοῦται,   ἔνθα καὶ μύζει καὶ οἰμώζει.
[10, 118]   οὐδ' ἐν παντὶ ἔθνει. ~Κἂν  στρεβλωθῇ   δ' σοφός, εἶναι αὐτὸν
[10, 112]   ἀντικειμένας ταύταις αἰτίας. ~Τινὰ ἄστρα  στρέφεται   αὐτοῦ συμβαίνει οὐ μόνον
[10, 112]   ἑστάναι περὶ τὸ λοιπὸν  στρέφεται   καθάπερ τινές φασιν, ἀλλὰ καὶ
[10, 105]   μὲν γῆς τοῦ πρηστῆρος καθιεμένου  στρόβιλοι   γίνονται, ὡς ἂν καὶ
[10, 88]   ἐν στάσιν ἔχοντι καὶ  στρογγύλην   τρίγωνον οἵαν δήποτε
[10, 66]   ἀτόμων αὐτὴν συγκεῖσθαι λειοτάτων καὶ  στρογγυλωτάτων,   πολλῷ τινι διαφερουσῶν τῶν τοῦ
[10, 94]   καὶ πάλιν πλήρωσις καὶ κατὰ  στροφὴν   τοῦ σώματος τούτου δύναιτ' ἂν
[10, 104]   νέφους εἰς τοὺς κάτω τόπους  στυλοειδῶς   ὑπὸ πνεύματος ἀθρόου ὠσθέντος καὶ
[10, 4]   καὶ οἱ περὶ Ποσειδώνιον τὸν  Στωικὸν   καὶ Νικόλαος καὶ Σωτίων ἐν
[10, 3]   ἱστορικοῖς κεφαλαίοις. Διότιμος δ'  Στωικὸς   δυσμενῶς ἔχων πρὸς αὐτὸν πικρότατα
[10, 60]   τὸ ὑπὲρ κεφαλῆς, ὅθεν ἂν  στῶμεν,   εἰς ἄπειρον ἄγειν ὄν, μηδέποτε
[10, 22]   τῶν γεγονότων ἡμῖν διαλογισμῶν μνήμῃ.  Σὺ   δ' ἀξίως τῆς ἐκ μειρακίου
[10, 64]   τὴν δύναμιν, ἀλλ' ἕτερον ἅμα  συγγεγενημένον   αὐτῷ παρεσκεύαζεν, διὰ τῆς
[10, 135]   Ταῦτα οὖν καὶ τὰ τούτοις  συγγενῆ   μελέτα πρὸς σεαυτὸν ἡμέρας καὶ
[10, 93]   τὰ τοιαῦτα καὶ τὰ τούτοις  συγγενῆ   οὐθενὶ τῶν ἐναργημάτων διαφωνεῖ, ἐάν
[10, 78]   τὰ μετέωρα ταυτί, καὶ ὅσα  συγγενῆ   πρὸς τὴν εἰς τοῦτο ἀκρίβειαν.
[10, 79]   τροπῆς καὶ ἐκλείψεως καὶ ὅσα  συγγενῆ   τούτοις μηθὲν ἔτι πρὸς τὸ
[10, 128]   {ταύτην γὰρ ἀγαθὸν πρῶτον καὶ  συγγενικὸν   ἔγνωμεν, καὶ ἀπὸ ταύτης καταρχόμεθα
[10, 72]   πολὺν ὀλίγον χρόνον ἀναφωνοῦμεν,  συγγενικῶς   τοῦτο περιφέροντες, ἀναλογιστέον. Καὶ οὔτε
[10, 116]   ἀρχῶν καὶ ἀπειρίας καὶ τῶν  συγγενῶν   τούτοις θεωρίαν, ἔτι δὲ κριτηρίων
[10, 118]   κολάσειν οἰκέτας, ἐλεήσειν μέντοι καὶ  συγγνώμην   τινὶ ἕξειν τῶν σπουδαίων. Ἐρασθήσεσθαι
[10, 138]   παραθέμενοι καὶ ταύταις τὸ πᾶν  σύγγραμμα   κατακλείσαντες, τέλει χρησάμενοι τῇ τῆς
[10, 120]   τῶν Ἐπιλέκτων· ~(καὶ δικάσεσθαι· καὶ  συγγράμματα   καταλείψειν· οὐ πανηγυριεῖν δέ· καὶ
[10, 27]   καὶ παρὰ Ἀριστοτέλει. Καὶ τὰ  συγγράμματα   μὲν Ἐπικούρῳ τοσαῦτα καὶ τηλικαῦτα,
[10, 12]   διὰ μνήμης ἔχειν τὰ ἑαυτοῦ  συγγράμματα.   ~Τοῦτον Ἀπολλόδωρος ἐν Χρονικοῖς Ναυσιφάνους
[10, 138]   τις) ἐπιθῶμεν καὶ τοῦ παντὸς  συγγράμματος   καὶ τοῦ βίου τοῦ φιλοσόφου,
[10, 26]   Ταρσεὺς τὰς ἐπιλέκτους σχολὰς  συγγράψας·   καὶ Ὠρίων καὶ ἄλλοι οὓς
[10, 20]   τῶν προσόδων, ἵνα μετὰ τοῦ  συγκαταγεγηρακότος   ἡμῖν ἐν φιλοσοφίᾳ καὶ καταλελειμμένου
[10, 20]   καὶ τὴν πᾶσαν οἰκειότητα ἐνδεδειγμένοι  συγκαταγηράσκειν   μεθ' ἡμῶν προείλοντο ἐν φιλοσοφίᾳ,
[10, 66]   ἄλλοις καὶ ἐξ ἀτόμων αὐτὴν  συγκεῖσθαι   λειοτάτων καὶ στρογγυλωτάτων, πολλῷ τινι
[10, 42]   μεστά, ἐξ ὧν καὶ αἱ  συγκρίσεις   γίνονται καὶ εἰς διαλύονται,
[10, 62]   ~Ἀλλὰ μὴν καὶ κατὰ τὰς  συγκρίσεις   θάττων ἑτέρα ἑτέρας φο> ρηθήσεται
[10, 40]   τὰ δ' ἐξ ὧν αἱ  συγκρίσεις   πεποίηνται· ~ταῦτα δέ ἐστιν ἄτομα
[10, 40]   ἐπιτομῇ σωμάτων τὰ μέν ἐστι  συγκρίσεις,   τὰ δ' ἐξ ὧν αἱ
[10, 55]   τὰ ὑπολειπόμενα ταῦτα τὰς τῶν  συγκρίσεων   διαφορὰς ποιεῖν, ἐπειδήπερ ὑπολείπεσθαί γέ
[10, 41]   ὑπομένειν ἐν ταῖς διαλύσεσι τῶν  συγκρίσεων,   πλήρη τὴν φύσιν ὄντα, οὐκ
[10, 54]   ὑπομένειν ἐν ταῖς διαλύσεσι τῶν  συγκρίσεων   στερεὸν καὶ ἀδιάλυτον, τὰς
[10, 66]   μερῶν τῶν παρ' ὅλην τὴν  σύγκρισιν   παρεσπαρμένων ἐγκατεχομένων διαφορουμένων, εἶτα
[10, 73]   τοὺς κόσμους δεῖ καὶ πᾶσαν  σύγκρισιν   πεπερασμένην τὸ ὁμοειδὲς τοῖς θεωρουμένοις
[10, 110]   {ἀτόμων} περιφέρειάν τινα καθίεσθαι τὴν  σύγκρισιν   ταύτην. Ἅλως περὶ τὴν σελήνην
[10, 44]   περιπλοκὴ τὴν ἀποκατάστασιν ἐκ τῆς  συγκρούσεως   διδῷ. Ἀρχὴ δὲ τούτων οὐκ
[10, 101]   καὶ γὰρ κατὰ παράτριψιν καὶ  σύγκρουσιν   νεφῶν πυρὸς ἀποτελεστικὸς σχηματισμὸς
[10, 44]   ὑπάρχουσα αὐταῖς κατὰ τὴν  σύγκρουσιν   τὸν ἀποπαλμὸν ποιεῖ, ἐφ' ὁπόσον
[10, 115]   γινόμεναι ἐπί τισι ζῴοις κατὰ  συγκύρημα   γίνονται τοῦ καιροῦ· οὐ γὰρ
[10, 98]   Ἐπισημασίαι δύνανται γίνεσθαι καὶ κατὰ  συγκυρήσεις   καιρῶν, καθάπερ ἐν τοῖς ἐμφανέσι
[10, 96]   τρόπους συνθεωρητέον, καὶ τὰς ἅμα  συγκυρήσεις   τινῶν ὅτι οὐκ ἀδύνατον γίνεσθαι.
[10, 48]   πολὺν χρόνον, εἰ καὶ ἐνίοτε  συγχεομένη   ὑπάρχει, καὶ συστάσεις ἐν τῷ
[10, 88]   λυομένου πάντα τὰ ἐν αὐτῷ  σύγχυσιν   λήψεται, ἀποτομὴν ἔχουσα ἀπὸ τοῦ
[10, 19]   τοῦ Πολυαίνου, φιλοσοφούντων αὐτῶν καὶ  συζώντων   μεθ' Ἑρμάρχου. Ὡσαύτως δὲ τῆς
[10, 70]   τοῦ ὅλου φύσιν ἔχειν,  συλλαβόντες   κατὰ τὸ ἀθρόον σῶμα προσαγορεύομεν,
[10, 103]   γίνεσθαι καὶ κατὰ πλείονας πνευμάτων  συλλογὰς   καὶ κατείλησιν ἰσχυράν τε ἐκπύρωσιν·
[10, 99]   τοῦτο τελέσαι καὶ κατὰ ῥευμάτων  συλλογὴν   ἀπό τε γῆς καὶ ὑδάτων·
[10, 115]   γένηται· καὶ κατὰ πνεύματος δὲ  συλλογὴν   ἐν πυκνώμασί τισιν {ἐν} ὁμιχλοειδέσι,
[10, 106]   παρεισδυομένης, καὶ καθ' ὕδατος ἀφθόνου  συλλογήν·   τὰ δὲ λοιπὰ πνεύματα γίνεται
[10, 112]   δύνηται τὸ σύμφωνον τοῖς φαινομένοις  συλλογίζεσθαι.   Τινὰ τῶν ἄστρων πλανᾶσθαι, εἰ
[10, 106]   γῆς γίνεσθαι. Τὰ δὲ πνεύματα  συμβαίνει   γίνεσθαι κατὰ χρόνον ἀλλοφυλίας τινὸς
[10, 48]   γένεσις τῶν εἰδώλων ἅμα νοήματι  συμβαίνει.   Καὶ γὰρ ῥεῦσις ἀπὸ τῶν
[10, 114]   ~Τινὰ ἄστρα ὑπολειπόμενά τινων θεωρεῖσθαι  συμβαίνει   καὶ παρὰ τὸ βραδύτερον συμπεριφέρεσθαι
[10, 71]   τὴν τοῦ ὅλου φύσιν  συμβαίνει   δὴ καὶ σῶμα προσαγορεύομεν,
[10, 112]   ~Τινὰ ἄστρα στρέφεται αὐτοῦ  συμβαίνει   οὐ μόνον τῷ τὸ μέρος
[10, 112]   εἰ οὕτω ταῖς κινήσεσι χρώμενα  συμβαίνει,   ~τινὰ δὲ μὴ οὕτω> κινεῖσθαι
[10, 80]   γινόμενον γνωριζόντων οὔτε τὸ πλεοναχῶς  συμβαῖνον,   τὴν ἐκ τῶν ἀποστημάτων φαντασίαν
[10, 71]   προσαγορευθείη, ~ἀλλ' ὅτε δήποτε ἕκαστα  συμβαίνοντα   θεωρεῖται, οὐκ ἀίδιον τῶν συμπτωμάτων
[10, 32]   ἀναλογίαν καὶ ὁμοιότητα καὶ σύνθεσιν,  συμβαλλομένου   τι καὶ τοῦ λογισμοῦ. Τά
[10, 68]   ὅσα ἄλλα κατηγορεῖται σώματος ὡσανεὶ  συμβεβηκότα   πᾶσιν τοῖς ὁρατοῖς
[10, 40]   ὡς τὰ τούτων συμπτώματα  συμβεβηκότα   λεγόμενα. Καὶ μὴν καὶ τῶν
[10, 71]   τούτων οὔτ' ἐπὶ τῶν ἀίδιον  συμβεβηκότων-   ἀλλ' ὅπερ καὶ φαίνεται, συμπτώματα
[10, 50]   τοῖς αἰσθητηρίοις εἴτε μορφῆς εἴτε  συμβεβηκότων,   μορφή ἐστιν αὕτη τοῦ στερεμνίου,
[10, 150]   ~Τὸ τῆς φύσεως δίκαιόν ἐστι  σύμβολον   τοῦ συμφέροντος εἰς τὸ μὴ
[10, 140]   κατὰ σάρκα οὐ πολλὰς ἡμέρας  συμμένει.   Αἱ δὲ πολυχρόνιοι τῶν ἀρρωστιῶν
[10, 130]   ἀεὶ φευκτὴ πεφυκυῖα. ~τῇ μέντοι  συμμετρήσει   καὶ συμφερόντων καὶ ἀσυμφόρων βλέψει
[10, 107]   ἐκ τῶν νεφῶν διὰ πόρων  συμμετρίας   καὶ θλίψεις ἐπιτηδείων νεφῶν ἀεὶ
[10, 53]   ἦσαν ἀπὸ τοῦ πράγματος ἀποφερόμενοι  σύμμετροι   πρὸς τὸ τοῦτο τὸ αἰσθητήριον
[10, 50]   ὑποκειμένου σῳζόντων κατὰ τὸν ἐκεῖθεν  σύμμετρον   ἐπερεισμὸν ἐκ τῆς κατὰ βάθος
[10, 61]   μικρὰ τῶν μεγάλων, πάντα πόρον  σύμμετρον   ἔχοντα, ὅταν μηθὲν μηδὲ ἐκείνοις
[10, 47]   τάχη ἀνυπέρβλητα ἔχει, πάντα πόρον  σύμμετρον   ἔχοντα πρὸς τῷ τῷ> ἀπείρῳ
[10, 91]   τὴν χρόαν. Ἄλλο γὰρ τούτῳ  συμμετρότερον   διάστημα οὐθέν ἐστι. Κατὰ δὲ
[10, 110]   τὸν πέριξ ἀέρα αὐτῆς ἀναστέλλοντος  συμμέτρως   πάντοθεν εἰς τὸ περιφερὲς τὸ
[10, 50]   τὴν φαντασίαν ἀποδιδόντων καὶ τὴν  συμπάθειαν   ἀπὸ τοῦ ὑποκειμένου σῳζόντων κατὰ
[10, 64]   ἀπεδίδου κατὰ τὴν ὁμούρησιν καὶ  συμπάθειαν   καὶ ἐκείνῳ, καθάπερ εἶπον. ~Διὸ
[10, 52]   ὄγκους διασπείρεται, ἅμα τινὰ διασῴζοντος  συμπάθειαν   πρὸς ἀλλήλους καὶ ἑνότητα ἰδιότροπον,
[10, 48]   τὰς ἐναργείας ἵνα καὶ τὰς  συμπαθείας   ἀπὸ τῶν ἔξωθεν πρὸς ἡμᾶς
[10, 53]   ~ἄνευ γὰρ ἀναφερομένης τινὸς ἐκεῖθεν  συμπαθείας   οὐκ ἂν γένοιτο τοιαύτη
[10, 63]   τῇ λεπτομερείᾳ καὶ αὐτῶν τούτων,  συμπαθὲς   δὲ τούτῳ μᾶλλον καὶ τῷ
[10, 143]   μὴ κατειδότα τίς τοῦ  σύμπαντος   φύσις, ἀλλ' ὑποπτευόμενόν τι τῶν
[10, 107]   ἄλληλα θλιβομένων τῶν> ὑδατοειδῶν καὶ  συμπαρακειμένων·   οἱονεὶ σύνωσιν ποιούμενα χάλαζαν
[10, 69]   πάντα ταῦτά ἐστι καὶ διαλήψεις,  συμπαρακολουθοῦντος   δὲ τοῦ ἀθρόου καὶ οὐθαμῇ
[10, 114]   συμβαίνει καὶ παρὰ τὸ βραδύτερον  συμπεριφέρεσθαι   τὸν αὐτὸν κύκλον περιιόντα καὶ
[10, 69]   ἀίδιον, οὐχ οἷον δὲ εἶναι  συμπεφορημένον   ὥσπερ ὅταν ἐξ αὐτῶν τῶν
[10, 132]   καὶ δικαίως> ἄνευ τοῦ ἡδέως·  συμπεφύκασι   γὰρ αἱ ἀρεταὶ τῷ ζῆν
[10, 70]   ~Καὶ μὴν καὶ τοῖς σώμασι  συμπίπτει   πολλάκις καὶ οὐκ ἀίδιον παρακολουθεῖν
[10, 66]   παρεσπαρμένων ἐγκατεχομένων διαφορουμένων, εἶτα  συμπιπτόντων   τοῖς ἐπερεισμοῖς. Τό τε σπέρμα
[10, 73]   ταῖς ἡμέραις καὶ ταῖς νυξὶ  συμπλέκομεν   καὶ τοῖς τούτων μέρεσιν, ὡσαύτως
[10, 72]   ποιοῦσί τινες- ἀλλὰ μόνον  συμπλέκομεν   τὸ ἴδιον τοῦτο καὶ παραμετροῦμεν,
[10, 148]   ἐπ' ἀλγοῦν ἐπανάγουσιν ἐὰν μὴ  συμπληρωθῶσιν   οὐκ εἰσὶν ἀναγκαῖαι ἀλλ' εὐδιάχυτον
[10, 48]   μὴ δεῖν κατὰ βάθος τὸ  συμπλήρωμα   γίνεσθαι, καὶ ἄλλοι δὲ τρόποι
[10, 128]   ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος ἀγαθὸν  συμπληρώσεται.   Τότε γὰρ ἡδονῆς χρείαν ἔχομεν
[10, 131]   πολυτελέσι διαίταις καὶ ὑγιείας ἐστὶ  συμπληρωτικὸν   καὶ πρὸς τὰς ἀναγκαίας τοῦ
[10, 153]   τὴν πρὸς ἀλλήλους κοινωνίαν τῶν  συμπολιτευομένων·   ὕστερον δ' οὐκ ἦν ἔτι
[10, 28]   Περὶ δικαιοπραγίας, Νεοκλῆς πρὸς Θεμίσταν,  Συμπόσιον,   Εὐρύλοχος πρὸς Μητρόδωρον, Περὶ τοῦ
[10, 119]   φησὶν Ἐπίκουρος ἐν τῷ  Συμποσίῳ.   Οὐδὲ πολιτεύσεται, ὡς ἐν τῇ
[10, 64]   αὐτὸ δυνάμεως κατὰ τὴν κίνησιν  σύμπτωμα   αἰσθητικὸν εὐθὺς ἀποτελοῦν ἑαυτῷ ἀπεδίδου
[10, 73]   κινήσεσι καὶ στάσεσιν, ἴδιόν τι  σύμπτωμα   περὶ ταῦτα πάλιν αὐτὸ τοῦτο
[10, 40]   καὶ μὴ ὡς τὰ τούτων  συμπτώματα   συμβεβηκότα λεγόμενα. Καὶ μὴν
[10, 70]   ὀνόματι χρώμενοι φανερὰ ποιοῦμεν τὰ  συμπτώματα   οὔτε τὴν τοῦ ὅλου φύσιν
[10, 71]   συμβεβηκότων- ἀλλ' ὅπερ καὶ φαίνεται,  συμπτώματα   πάντα κατὰ> τὰ σώματα νομιστέον,
[10, 67]   διαλαμβάνεται περὶ τὴν ψυχὴν τὰ  συμπτώματα.   ~Ταῦτα οὖν πάντα τὰ διαλογίσματα
[10, 64]   ταύτην μετείληφε καὶ αὐτὸ τοιούτου  συμπτώματος   παρ' ἐκείνης, οὐ μέντοι πάντων
[10, 71]   συμβαίνοντα θεωρεῖται, οὐκ ἀίδιον τῶν  συμπτωμάτων   παρακολουθούντων. Καὶ οὐκ ἐξελατέον ἐκ
[10, 152]   εἶναι. ~Τὸ μὲν ἐπιμαρτυρούμενον ὅτι  συμφέρει   ἐν ταῖς χρείαις τῆς πρὸς
[10, 151]   πᾶσι τὸ δίκαιον τὸ αὐτό,  συμφέρον   γάρ τι ἦν ἐν τῇ
[10, 152]   μὴ ἀποβαίνῃ δὲ κατὰ τὸ  συμφέρον   τῆς πρὸς ἀλλήλους κοινωνίας, οὐκέτι
[10, 152]   μεταπίπτῃ τὸ κατὰ τὸ δίκαιον  συμφέρον   χρόνον δέ τινα εἰς τὴν
[10, 150]   φύσεως δίκαιόν ἐστι σύμβολον τοῦ  συμφέροντος   εἰς τὸ μὴ βλάπτειν ἀλλήλους
[10, 121]   μὴ γίνεσθαι, λογισμῷ δὲ τοῦ  συμφέροντος·   καὶ τὴν φιλίαν διὰ τὰς
[10, 130]   πεφυκυῖα. ~τῇ μέντοι συμμετρήσει καὶ  συμφερόντων   καὶ ἀσυμφόρων βλέψει ταῦτα πάντα
[10, 18]   ἑκάστου μηνὸς ταῖς εἰκάσι τῶν  συμφιλοσοφούντων   ἡμῖν εἰς τὴν ἡμῶν τε
[10, 20]   φιλοσοφίᾳ καὶ καταλελειμμένου ἡγεμόνος τῶν  συμφιλοσοφούντων   ἡμῖν ἕκαστα γίνηται. Τὴν δὲ
[10, 17]   Ἑρμάρχῳ Ἀγεμόρτου Μυτιληναίῳ καὶ τοῖς  συμφιλοσοφοῦσιν   αὐτῷ καὶ οἷς ἂν Ἕρμαρχος
[10, 59]   ἱκανὴ τὸ μέχρι τούτου συντελέσαι·  συμφόρησιν   δὲ ἐκ τούτων κίνησιν ἐχόντων
[10, 54]   καὶ ὅσα ἐξ ἀνάγκης σχήματος  συμφυῆ   ἐστι. Ποιότης γὰρ πᾶσα μεταβάλλει·
[10, 115]   σύνοδον δὲ ἀτόμων πυρὸς ἀποτελεστικῶν,  συμφυλίας   γενομένης εἰς τὸ τοῦτο τελέσαι,
[10, 109]   πρὸς ἀέρα ὑδατοειδῆ· κατὰ  σύμφυσιν   ἰδίαν τοῦ τε φωτὸς καὶ
[10, 129]   ἐπεὶ πρῶτον ἀγαθὸν τοῦτο καὶ  σύμφυτον,   διὰ τοῦτο καὶ οὐ πᾶσαν
[10, 86]   ὅσα μοναχὴν ἔχει τοῖς φαινομένοις  συμφωνίαν·   ὅπερ ἐπὶ τῶν μετεώρων οὐχ
[10, 86]   καὶ τῆς οὐσίας ταῖς αἰσθήσεσι  σύμφωνον   κατηγορίαν. Οὐ γὰρ κατὰ ἀξιώματα
[10, 87]   ἀπολίπῃ τὸ δὲ ἐκβάλῃ ὁμοίως  σύμφωνον   ὂν τῷ φαινομένῳ, δῆλον ὅτι
[10, 93]   ἐχόμενος τοῦ δυνατοῦ, εἰς τὸ  σύμφωνον   τοῖς φαινομένοις ἕκαστον τούτων δύνηται
[10, 95]   ποτ' ἂν τρόποι θεωροῖντο τὸ  σύμφωνον   τοῖς φαινομένοις κεκτημένοι. ~Ἐπὶ πάντων
[10, 112]   συντελεῖσθαι, ἐάν τις δύνηται τὸ  σύμφωνον   τοῖς φαινομένοις συλλογίζεσθαι. Τινὰ τῶν
[10, 77]   ἔχοντος μετὰ ἀφθαρσίας ~(οὐ γὰρ  συμφωνοῦσιν   πραγματεῖαι καὶ φροντίδες καὶ ὀργαὶ
[10, 98]   παρ' ἡμῖν τινα θεωρεῖται, οἷς  συμφώνως   δεῖ λέγειν ἐπὶ τῶν μετεώρων.
[10, 87]   πάντων κατὰ πλεοναχὸν τρόπον ἐκκαθαιρομένων,  συμφώνως   τοῖς φαινομένοις, ὅταν τις τὸ
[10, 4]   Διονύσιος Ἁλικαρνασσεύς. Καὶ γὰρ  σὺν   τῇ μητρὶ περιιόντα αὐτὸν ἐς
[10, 4]   τὰ οἰκίδια καθαρμοὺς ἀναγινώσκειν, καὶ  σὺν   τῷ πατρὶ γράμματα διδάσκειν λυπροῦ
[10, 36]   πρὸς ἁπλᾶ στοιχειώματα καὶ φωνὰς  συναγομένων.   Οὐ γὰρ οἷόν τε τὸ
[10, 90]   πνευματικῶν πυροειδῶν τὸ  συναμφότερον·   καὶ γὰρ ταῦτα οὕτως
[10, 139]   τὸ λυπούμενον τὸ  συναμφότερον.   ~Οὐ χρονίζει τὸ ἀλγοῦν συνεχῶς
[10, 88]   ἑκάστου τηρητέον καὶ ἐπὶ τὰ  συναπτόμενα   τούτῳ διαιρετέον, οὐκ ἀντιμαρτυρεῖται
[10, 85]   περὶ μετεώρων γνώσεως εἴτε κατὰ  συναφὴν   λεγομένων εἴτε αὐτοτελῶς νομίζειν εἶναι
[10, 47]   τόπους ἀφικνεῖταιἀδιανόητον γάρ- καὶ τοῦτο  συναφικνούμενον   ἐν αἰσθητῷ χρόνῳ ὅθεν δήποθεν
[10, 6]   φιλοσοφίας καὶ τὴν μυστικὴν ἐκείνην  συνδιαγωγήν.   ~Τόν τε Ἐπίκουρον πολλὰ κατὰ
[10, 17]   φιλοσοφοῦσιν ἀπὸ ἡμῶν, ὅπως ἂν  συνδιασώσωσιν   Ἀμυνομάχῳ καὶ Τιμοκράτει κατὰ τὸ
[10, 10]   πανταχόθεν πρὸς αὐτὸν ἀφικνοῦντο καὶ  συνεβίουν   αὐτῷ ἐν τῷ κήπῳ καθά
[10, 25]   γέγονεν ἐλλόγιμος, ὃς ὑπὲρ τετρακόσια  συνέγραψε   βιβλία· δύο τε Πτολεμαῖοι Ἀλεξανδρεῖς,
[10, 151]   τὸν λάθρᾳ τι ποιοῦντα ὧν  συνέθεντο   πρὸς ἀλλήλους εἰς τὸ μὴ
[10, 124]   μὴ τοιοῦτον ὡς ἀλλότριον νομίζοντες.  Συνέθιζε   δὲ ἐν τῷ νομίζειν μηθὲν
[10, 131]   ἐνδέων τις αὐτὰ προσενέγκηται. Τὸ  συνεθίζειν   οὖν ἐν ταῖς ἁπλαῖς καὶ
[10, 76]   οὐ συνορώμενα πράγματα εἰσφέροντας τοὺς  συνειδότας   παρεγγυῆσαί τινας φθόγγους τοὺς ἀναγκασθέντας
[10, 7]   πρὸς τοὺς ἐν Μυτιλήνῃ φιλοσόφους.  Συνεῖναί   τε αὐτῷ τε καὶ Μητροδώρῳ
[10, 4]   ἀδελφῶν ἕνα προαγωγεύειν, καὶ Λεοντίῳ  συνεῖναι   τῇ ἑταίρᾳ. Τὰ δὲ Δημοκρίτου
[10, 132]   ~οὐ γὰρ πότοι καὶ κῶμοι  συνείροντες   οὐδ' ἀπολαύσεις παίδων καὶ γυναικῶν
[10, 109]   δὲ τῶν τοιούτων πρόσκρισιν,  συνελασθέντα   πῆξιν τῷ ὕδατι παρεσκεύασε, ποσὰ
[10, 101]   τῶν ἄστρων κατεσπαρμένου φωτός, εἶτα  συνελαυνομένου   ὑπὸ τῆς κινήσεως νεφῶν τε
[10, 151]   δή ποτε αἰτίων οὐ πᾶσι  συνέπεται   τὸ αὐτὸ δίκαιον εἶναι. ~Τὸ
[10, 77]   μήτε αὖ πῦρ ἅμα ὄντα  συνεστραμμένον   τὴν μακαριότητα κεκτημένα κατὰ βούλησιν
[10, 84]   δέησιν ἀπεδεξάμεθα καὶ ἐλπίσιν ἡδείαις  συνεσχέθημεν.   ~Γράψαντες οὖν τὰ λοιπὰ πάντα
[10, 153]   γενομένων τῶν πραγμάτων οὐκ ἔτι  συνέφερε   τὰ αὐτὰ δίκαια κείμενα, ἐνταῦθα
[10, 153]   τότε μὲν ἦν δίκαια, ὅτε  συνέφερεν   εἰς τὴν πρὸς ἀλλήλους κοινωνίαν
[10, 153]   ἦν ἔτι δίκαια, ὅτε μὴ  συνέφερεν.   ~Ὁ τὸ μὴ θαρροῦν ἀπὸ
[10, 10]   διαθηκῶν αὐτοῦ καὶ ὅτι αὐτοὶ  συνεφιλοσόφουν   αὐτῷ, ὧν ἦν ἐνδοξότατος
[10, 3]   Σάμου ἐλθὼν γραμμοδιδασκαλίδης, ἀναγωγότατος ζωόντων.  Συνεφιλοσόφουν   δ' αὐτῷ προτρεψαμένῳ καὶ οἱ
[10, 101]   ἀπὸ τοῦ πυρὸς νέφη  συνεφλέχθαι   καὶ τὰς βροντὰς ἀποτελεῖσθαι καὶ
[10, 37]   τῆς τοιαύτης ὁδοῦ, παρεγγυῶν τὸ  συνεχὲς   ἐνέργημα ἐν φυσιολογίᾳ καὶ τοιούτῳ
[10, 62]   ἂν ὑπὸ τὴν αἴσθησιν τὸ  συνεχὲς   τῆς φορᾶς γίνηται. Τὸ γὰρ
[10, 62]   διὰ λόγου θεωρητοὶ χρόνοι τὸ  συνεχὲς   τῆς φορᾶς ἕξουσιν, οὐκ ἀληθές
[10, 139]   ὥστε οὔτε ὀργαῖς οὔτε χάρισι  συνέχεται·   ἐνἀσθενεῖ γὰρ πᾶν τὸ τοιοῦτον.
[10, 105]   μικροὺς ὄγκους αὐτῆς παράθεσιν καὶ  συνεχῆ   κίνησιν, τὴν κράδανσιν τῇ
[10, 82]   τὸ τούτων πάντων ἀπολελύσθαι καὶ  συνεχῆ   μνήμην ἔχειν τῶν ὅλων καὶ
[10, 62]   ἀτόμους καὶ κατὰ τὸν ἐλάχιστον  συνεχῆ   χρόνον, εἰ καὶ> μὴ ἐφ'
[10, 144]   λογισμὸς διῴκηκε καὶ κατὰ τὸν  συνεχῆ   χρόνον τοῦ βίου διοικεῖ καὶ
[10, 48]   ἀπὸ τῶν σωμάτων τοῦ ἐπιπολῆς  συνεχής,   οὐκ ἐπίδηλος τῇ μειώσει διὰ
[10, 139]   δὲ καθ' ὁμοείδειαν ἐκ τῆς  συνεχοῦς   ἐπιρρύσεως τῶν ὁμοίων εἰδώλων ἐπὶ
[10, 50]   τὴν αἰτίαν τοῦ ἑνὸς καὶ  συνεχοῦς   τὴν φαντασίαν ἀποδιδόντων καὶ τὴν
[10, 36]   οἷόν τε τὸ πύκνωμα τῆς  συνεχοῦς   τῶν ὅλων περιοδείας εἰδέναι μὴ
[10, 43]   ἄπειρον αὐτὰς ἐκβάλλειν. Κινοῦνταί τε  συνεχῶς   αἱ ἄτομοι φησὶ δὲ ἐνδοτέρω
[10, 84]   εἶναι, καί τοι, ὡς ἔφης,  συνεχῶς   αὐτὰ βαστάζεις. Ἡμεῖς δὲ ἡδέως
[10, 83]   αὐτὰ ταῦτα ἐν μνήμῃ τιθέμενα  συνεχῶς   βοηθήσει. Τοιαῦτα γάρ ἐστιν, ὥστε
[10, 36]   μὲν οὖν καὶ ἐπ' ἐκεῖνα  συνεχῶς,   ἐν δὲ> τῇ μνήμῃ τὸ
[10, 140]   συναμφότερον. ~Οὐ χρονίζει τὸ ἀλγοῦν  συνεχῶς   ἐν τῇ σαρκί, ἀλλὰ τὸ
[10, 123]   ταύτην ἔχειν. ~Ἃ δέ σοι  συνεχῶς   παρήγγελλον, ταῦτα καὶ πρᾶττε καὶ
[10, 51]   τινὰ κίνησιν ἐν ἡμῖν αὐτοῖς  συνημμένην   μὲν τῇ φανταστικῇ ἐπιβολῇ, διάληψιν
[10, 51]   ἔχουσαν· κατὰ δὲ ταύτην {τὴν  συνημμένην   τῇ φανταστικῇ ἐπιβολῇ, διάληψιν δὲ
[10, 50]   τινα κίνησιν ἐν ἡμῖν αὐτοῖς  συνημμένην   τῇ φανταστικῇ ἐπιβολῇ, διάληψιν δὲ
[10, 32]   καὶ ἀναλογίαν καὶ ὁμοιότητα καὶ  σύνθεσιν,   συμβαλλομένου τι καὶ τοῦ λογισμοῦ.
[10, 97]   δεῖ σημεῖα ἀποδέχεσθαι μὴ δυναμένους  συνθεωρεῖν.   ~Μήκη νυκτῶν καὶ ἡμερῶν παραλλάττοντα
[10, 102]   καὶ τὸ τούτοις ὅμοιον δυνάμενον  συνθεωρεῖν.   Προτερεῖ δὲ ἀστραπὴ βροντῆς ἐν
[10, 95]   αὐτοῖς ὑποθέσεις ἅμα καὶ αἰτίας  συνθεωρῇ   καὶ μὴ ἀναβλέπων εἰς τὰ
[10, 116]   οὔτ' ἂν> αὐτὰ ταῦτα καλῶς  συνθεωρήσαιεν   οὔτε οὗ ἕνεκεν δεῖ θεωρεῖν
[10, 96]   ὧδε τοὺς οἰκείους ἀλλήλοις τρόπους  συνθεωρητέον,   καὶ τὰς ἅμα συγκυρήσεις τινῶν
[10, 116]   ταῦτα ἐκλογιζόμεθα· ταῦτα γὰρ μάλιστα  συνθεωρούμενα   ῥᾳδίως τὰς περὶ τῶν κατὰ
[10, 150]   ἐδύνατο μὴ ἐβούλετο τὰς  συνθήκας   ποιεῖσθαι τὰς ὑπὲρ τοῦ μὴ
[10, 150]   Ὅσα τῶν ζῴων μὴ ἐδύνατο  συνθήκας   ποιεῖσθαι τὰς ὑπὲρ τοῦ μὴ
[10, 150]   ὁπηλίκους δή ποτε ἀεὶ τόπους  συνθήκη   τις ὑπὲρ τοῦ μὴ βλάπτειν
[10, 99]   τὸ αἴτιον γίνεται οὐκ ἔστι  συνιδεῖν.   Νέφη δύναται γίνεσθαι καὶ συνίστασθαι
[10, 121]   (καὶ γὰρ τὴν γῆν σπείρομεν)  συνίστασθαι   δὲ αὐτὴν κατὰ κοινωνίαν ἐν
[10, 99]   συνιδεῖν. Νέφη δύναται γίνεσθαι καὶ  συνίστασθαι   καὶ παρὰ πιλήσεις ἀέρος πνευμάτων
[10, 106]   διάρρηξιν πρὸς τὸ κατὰ μέρη  συνίστασθαι   πηγνύμενα καὶ κατὰ ἀθροότητα. ~Ἡ
[10, 74]   τὰ λοιπὰ πάντα τὰ> θεωρούμενα  συνίσταται,   ἐν δὲ τῷ τοιούτῳ οὐκ
[10, 115]   ὁρμὴ ἐξ ἀρχῆς κατὰ τὴν  σύνοδον   γένηται· καὶ κατὰ πνεύματος δὲ
[10, 115]   τῶν ἀστραπῶν ἐλέγομεν· ~καὶ κατὰ  σύνοδον   δὲ ἀτόμων πυρὸς ἀποτελεστικῶν, συμφυλίας
[10, 18]   ὥσπερ καὶ εἰς τὴν γινομένην  σύνοδον   ἑκάστου μηνὸς ταῖς εἰκάσι τῶν
[10, 108]   συντελεῖσθαι. Δρόσος συντελεῖται καὶ κατὰ  σύνοδον   πρὸς ἄλληλα ἐκ τοῦ ἀέρος
[10, 108]   τόποις μάλιστα δρόσος συντελεῖται, εἶτα  σύνοδον   τούτων εἰς τὸ αὐτὸ λαβόντων
[10, 63]   ἐστιν. ~Μετὰ δὲ ταῦτα δεῖ  συνορᾶν   ἀναφέροντα ἐπὶ τὰς αἰσθήσεις καὶ
[10, 116]   ἐκβήσῃ καὶ τὰ ὁμογενῆ τούτοις  συνορᾶν   δυνήσῃ· μάλιστα δὲ σεαυτὸν ἀπόδος
[10, 38]   οἷς σημειωσόμεθα. Ταῦτα δεῖ διαλαβόντας  συνορᾶν   ἤδη περὶ τῶν ἀδήλων· πρῶτον
[10, 116]   περὶ τῶν κατὰ μέρος αἰτίας  συνορᾶν   ποιήσει. Οἱ δὲ ταῦτα μὴ
[10, 76]   δηλουμένας· τινὰ δὲ καὶ οὐ  συνορώμενα   πράγματα εἰσφέροντας τοὺς συνειδότας παρεγγυῆσαί
[10, 118]   ἐν τῷ Οὐδὲ ῥητορεύσειν καλῶς.  Συνουσίη   δέ, φασίν, ὤνησε μὲν οὐδέποτε,
[10, 3]   Χρύσιππον ἀναφερόμενα ἐπιστόλια ὡς Ἐπικούρου  συντάξας.   ~Ἀλλὰ καὶ οἱ περὶ Ποσειδώνιον
[10, 3]   τῷ δεκάτῳ τῆς τῶν φιλοσόφων  συντάξεως·   ἀλλὰ καὶ δοῦλος Μῦς ὄνομα,
[10, 147]   πᾶσαν φανταστικὴν ἐπιβολὴν τῆς διανοίας,  συνταράξεις   καὶ τὰς λοιπὰς αἰσθήσεις τῇ
[10, 52]   τὸ διημαρτημένον ὁμοίως βεβαιούμενον πάντα  συνταράττῃ.   Ἀλλὰ μὴν καὶ τὸ ἀκούειν
[10, 152]   τοῖς μὴ φωναῖς κεναῖς ἑαυτοὺς  συνταράττουσιν   ἀλλ' ἁπλῶς εἰς τὰ πράγματα
[10, 80]   τὸ ἀτάραχον καὶ μακάριον ἡμῶν  συντείνει.   Ὥστε παραθεωροῦντας ποσαχῶς παρ' ἡμῖν
[10, 79]   πρὸς τὸ μακάριον τῆς γνώσεως  συντείνειν,   ἀλλ' ὁμοίως τοὺς φόβους ἔχειν
[10, 65]   ἀπηλλαγμένου, ὅσον ποτέ ἐστι τὸ  συντεῖνον   τῶν ἀτόμων πλῆθος εἰς τὴν
[10, 84]   μνημονεύειν τῶν εἰς μακάριον βίον  συντεινόντων   διαλογισμῶν, ἐδέου τε σεαυτῷ περὶ
[10, 46]   μῆκος περιληπτὸν ἐν ἀπερινοήτῳ χρόνῳ  συντελεῖ.   Βράδους γὰρ καὶ τάχους ἀντικοπὴ
[10, 108]   ἄλλους δὲ τρόπους ἐνδέχεται χιόνα  συντελεῖσθαι.   Δρόσος συντελεῖται καὶ κατὰ σύνοδον
[10, 112]   δὲ πλείονας τρόπους τοῦτο δυνατὸν  συντελεῖσθαι,   ἐάν τις δύνηται τὸ σύμφωνον
[10, 99]   δὲ μεταβαλλόντων ὕδατα δύναται  συντελεῖσθαι,   ~ἔτι τε ῥευμάτων κατὰ ἀποφορὰν
[10, 99]   τῶν τοιούτων συστάσεις οὐκ ἀδυνατοῦσι  συντελεῖσθαι.   Ἤδη δ' ἀπ' αὐτῶν
[10, 77]   τὴν ἀνάγκην ταύτην καὶ περίοδον  συντελεῖσθαι.   ~Καὶ μὴν καὶ τὸ> τὴν
[10, 114]   μέρος κατὰ παράτριψιν ἑαυτῶν δύνανται  συντελεῖσθαι   καὶ παρὰ ἔκπτωσιν οὗ ἂν
[10, 107]   εἴτε πνευματωδῶν. Χιόνα δ' ἐνδέχεται  συντελεῖσθαι   καὶ ὕδατος λεπτοῦ ἐκχεομένου ἐκ
[10, 88]   τοῖς παρ' ἡμῖν γινομένοις πλεοναχῶς  συντελεῖσθαι.   Κόσμος ἐστὶ περιοχή τις οὐρανοῦ,
[10, 92]   ἐπιπροσθέτησιν τὸ προειρημένον δύναιτ' ἂν  συντελεῖσθαι·   οὐδὲ γάρ τι τῶν φαινομένων
[10, 113]   οὕτως ὥστε τὰς θεωρουμένας παραλλαγὰς  συντελεῖσθαι.   Τὸ δὲ μίαν αἰτίαν τούτων
[10, 108]   ἐν οἵοις τόποις μάλιστα δρόσος  συντελεῖται,   εἶτα σύνοδον τούτων εἰς τὸ
[10, 109]   περίστασίν τινα ἀέρος ψυχροῦ. Κρύσταλλος  συντελεῖται   καὶ κατ' ἔκθλιψιν μὲν τοῦ
[10, 106]   κοιλώματα, διαδόσεως τούτων γινομένης. Χάλαζα  συντελεῖται   καὶ κατὰ πῆξιν ἰσχυροτέραν, πάντοθεν
[10, 108]   τρόπους ἐνδέχεται χιόνα συντελεῖσθαι. Δρόσος  συντελεῖται   καὶ κατὰ σύνοδον πρὸς ἄλληλα
[10, 109]   ~Καὶ πάχνη δὲ οὐ διαφερόντως>  συντελεῖται   τῶν δρόσων, τοιούτων τινῶν πῆξίν
[10, 18]   τῶν ἀδελφῶν ἡμέραν τοῦ Ποσειδεῶνος·  συντελείτωσαν   δὲ καὶ τὴν Πολυαίνου τοῦ
[10, 18]   τε καὶ Μητροδώρου μνήμην> κατατεταγμένην.  Συντελείτωσαν   δὲ καὶ τὴν τῶν ἀδελφῶν
[10, 59]   ἀμετάβολα ἱκανὴ τὸ μέχρι τούτου  συντελέσαι·   συμφόρησιν δὲ ἐκ τούτων κίνησιν
[10, 64]   αὐτῷ παρεσκεύαζεν, διὰ τῆς  συντελεσθείσης   περὶ αὐτὸ δυνάμεως κατὰ τὴν
[10, 149]   ἀλγοῦν δὲ ἐπαναγουσῶν ἐὰν μὴ  συντελεσθῶσιν,   ὑπάρχει σπουδὴ σύντονος, παρὰ
[10, 85]   ~Γράψαντες οὖν τὰ λοιπὰ πάντα  συντελοῦμεν   ἅπερ ἠξίωσας πολλοῖς καὶ ἄλλοις
[10, 108]   ἡμῖν ἐπὶ πλειόνων τοιαῦτά τινα  συντελούμενα   θεωρεῖται. ~Καὶ πάχνη δὲ οὐ
[10, 148]   ὡρισμένοις ἀσφάλειαν φιλίας μάλιστα κατεῖδε  συντελουμένην.   ~Τῶν ἐπιθυμιῶν αἱ μέν εἰσι
[10, 87]   ἐπὶ τῶν ἐν τοῖς μετεώροις  συντελουμένων   φέρειν τῶν παρ' ἡμῖν τινα
[10, 35]   ἐξακριβοῦν μηδὲ τὰς μείζους τῶν  συντεταγμένων   βίβλους διαθρεῖν ἐπιτομὴν τῆς ὅλης
[10, 21]   Καὶ τῶν λοιπῶν ἁπάντων ὡς  συντετάχαμεν   ἐπιμελείσθωσαν, ὅπως ἂν κατὰ τὸ
[10, 84]   τε σεαυτῷ περὶ τῶν μετεώρων  σύντομον   καὶ εὐπερίγραφον διαλογισμὸν ἀποστεῖλαι ἵνα
[10, 76]   ἧττον ἀμφιβόλους γενέσθαι ἀλλήλοις καὶ  συντομωτέρως   δηλουμένας· τινὰ δὲ καὶ οὐ
[10, 101]   ἐκπύρωσιν τὴν γινομένην διά τε  συντονίαν   φορᾶς καὶ διὰ σφοδρὰν κατείλησιν·
[10, 149]   μὴ συντελεσθῶσιν, ὑπάρχει σπουδὴ  σύντονος,   παρὰ κενὴν δόξαν αὗται γίνονται
[10, 102]   δὲ ἀμφοτέρων ἅμα, τῷ τάχει  συντονωτέρῳ   κεχρῆσθαι πρὸς ἡμᾶς τὴν ἀστραπήν,
[10, 111]   χρόνων τινῶν ἐν τοῖς μετεώροις  συντρεφομένου   περιστάσεως γινομένης, ἰδίαν τινὰ
[10, 113]   εἶναι ὁμαλὰς ἐπὶ τὸ αὐτὸ  συνωθούσας   κατὰ τὸ ἑξῆς ὁμαλῶς τε
[10, 99]   καὶ παρὰ πιλήσεις ἀέρος πνευμάτων  συνώσει,   καὶ παρὰ περιπλοκὰς ἀλληλούχων ἀτόμων
[10, 106]   ὁμοῦ ῥῆξιν, ἅμα τήν τε  σύνωσιν   αὐτῶν ποιουμένην καὶ τὴν διάρρηξιν
[10, 109]   περιφεροῦς σχηματισμοῦ ἐκ τοῦ ὕδατος,  σύνωσιν   δὲ τῶν σκαληνῶν καὶ ὀξυγωνίων
[10, 107]   ὑδατοειδῶν καὶ συμπαρακειμένων· οἱονεὶ  σύνωσιν   ποιούμενα χάλαζαν ἀποτελεῖ, μάλιστα
[10, 110]   ὑπὸ τῆς ὄψεως θεωρεῖσθαι,  σύνωσιν   τοιαύτην λαμβανουσῶν τῶν ἐν τῷ
[10, 107]   ἄκρων ἀποτηκομένων καὶ ἐν τῇ  συστάσει   πάντοθεν, ὡς λέγεται, κατὰ μέρη
[10, 48]   καὶ ἐνίοτε συγχεομένη ὑπάρχει, καὶ  συστάσεις   ἐν τῷ περιέχοντι ὀξεῖαι διὰ
[10, 99]   τρόπους πλείους αἱ τῶν τοιούτων  συστάσεις   οὐκ ἀδυνατοῦσι συντελεῖσθαι. Ἤδη δ'
[10, 69]   αὐτῶν τῶν ὄγκων μεῖζον ἄθροισμα  συστῇ   ἤτοι τῶν πρώτων τῶν
[10, 66]   αἰσθανόμενον μὴ ἐν τούτῳ τῷ  συστήματι   καὶ ταῖς κινήσεσι ταύταις χρώμενον,
[10, 154]   θαρροῦν ἀπὸ τῶν ἔξωθεν ἄριστα  συστησάμενος   οὗτος τὰ μὲν δυνατὰ ὁμόφυλα
[10, 2]   τὴν ἀπ' αὐτοῦ κληθεῖσαν αἵρεσιν  συστήσαντα.   Ἐφάψασθαι δὲ φιλοσοφίας αὐτός φησιν
[10, 15]   πρῶτον ἐν Μυτιλήνῃ καὶ Λαμψάκῳ  συστήσασθαι   σχολὴν ἐπὶ ἔτη πέντε· ἔπειθ'
[10, 76]   ἀνατολὴν καὶ δύσιν καὶ τὰ  σύστοιχα   τούτοις μήτε λειτουργοῦντός τινος νομίζειν
[10, 150]   ἀλλ' ἐν ταῖς μετ' ἀλλήλων  συστροφαῖς   καθ' ὁπηλίκους δή ποτε ἀεὶ
[10, 73]   τοῦ ἀπείρου, πάντων τούτων ἐκ  συστροφῶν   ἰδίων ἀποκεκριμένων καὶ μειζόνων καὶ
[10, 77]   τὰς ἐξ ἀρχῆς ἐναπολήψεις τῶν  συστροφῶν   τούτων ἐν τῇ τοῦ κόσμου
[10, 117]   μηδὲ πλάττειν ἑκόντα· πάθεσι μᾶλλον  συσχεθήσεσθαι·   οὐκ ἂν ἐμποδίσαι πρὸς τὴν
[10, 74]   αὐτός φησιν· οὓς μὲν γὰρ  σφαιροειδεῖς,   καὶ ᾠοειδεῖς ἄλλους, καὶ ἀλλοιοσχήμονας
[10, 52]   τὸ ἀληθές. ~Καὶ ταύτην οὖν  σφόδρα   γε δεῖ τὴν δόξαν κατέχειν,
[10, 22]   Μαθητὰς δὲ ἔσχε πολλοὺς μέν,  σφόδρα   δὲ ἐλλογίμους Μητρόδωρον Ἀθηναίου
[10, 101]   τε συντονίαν φορᾶς καὶ διὰ  σφοδρὰν   κατείλησιν· ~καὶ κατὰ ῥήξεις δὲ
[10, 107]   ἐπιτηδείων νεφῶν ἀεὶ ὑπὸ πνεύματος  σφοδράς,   εἶτα τούτου πῆξιν ἐν τῇ
[10, 93]   κόσμου ἀνάγκην ἀπογεννηθεῖσαν ἐπ' ἀνατολῇ·  ~σφοδρο>   τάτῃ θερμασίᾳ κατά τινα ἐπινέμησιν
[10, 105]   καὶ πάλιν ἀνταπόδοσιν, ὅταν πυκνώμασι  σφοδροτέροις   τῆς γῆς ἀπαντήσῃ, ἐνδέχεται σεισμοὺς
[10, 72]   καὶ τόδε γε δεῖ προσκατανοῆσαι  σφοδρῶς·   τὸν γὰρ δὴ χρόνον οὐ
[10, 9]   χρηστότησιν. τε διαδοχή, πασῶν  σχεδὸν   ἐκλιπουσῶν τῶν ἄλλων, ἐς ἀεὶ
[10, 55]   μετασχηματιζόμενοις κατὰ τὴν περιαίρεσιν τὸ  σχῆμα   ἐνυπάρχον λαμβάνεται, αἱ δὲ ποιότητες
[10, 74]   ἀλλοιοσχήμονας ἑτέρους· οὐ μέντοι πᾶν  σχῆμα   ἔχειν. Οὐδὲ ζῷα εἶναι ἀποκριθέντα
[10, 68]   βεβαίως. Ἀλλὰ μὴν καὶ τὰ  σχήματα   καὶ τὰ χρώματα καὶ τὰ
[10, 53]   φωνῆς καὶ τῶν ὁμογενῶν  σχηματίζεσθαιπολλὴν   γὰρ ἔνδειαν ἕξει τοῦτο πάσχων
[10, 42]   περιειλημμένων. Καὶ καθ' ἑκάστην δὲ  σχημάτισιν   ἁπλῶς ἄπειροί εἰσιν αἱ ὅμοιαι,
[10, 74]   ἐξ ἀνάγκης δεῖ νομίζειν ἕνα  σχηματισμὸν   ἔχοντας ἀλλὰ καὶ διαφόρους αὐτοὺς
[10, 102]   ἐμπίπτειν ἐξωθεῖσθαι τὸν ἀστραπῆς ἀποτελεστικὸν  σχηματισμόν,   ὕστερον δὲ τὸ πνεῦμα ἀνειλούμενον
[10, 101]   σύγκρουσιν νεφῶν πυρὸς ἀποτελεστικὸς  σχηματισμὸς   ἐξολισθαίνων ἀστραπὴν γεννᾷ· καὶ κατ'
[10, 109]   κατ' ἔκθλιψιν μὲν τοῦ περιφεροῦς  σχηματισμοῦ   ἐκ τοῦ ὕδατος, σύνωσιν δὲ
[10, 94]   δύναιτ' ἂν γίνεσθαι καὶ κατὰ  σχηματισμοὺς   ἀέρος ὁμοίως, ἔτι τε καὶ
[10, 54]   οὐκ ἔχοντα, ὄγκους δὲ καὶ  σχηματισμοὺς   ἰδίους· ταῦτα γὰρ καὶ ἀναγκαῖον
[10, 54]   ποιότητα τῶν φαινομένων προσφέρεσθαι πλὴν  σχήματος   καὶ βάρους καὶ μεγέθους καὶ
[10, 44]   περὶ τὰς ἀτόμους εἶναι πλὴν  σχήματος   καὶ μεγέθους καὶ βάρους· τὸ
[10, 54]   μεγέθους καὶ ὅσα ἐξ ἀνάγκης  σχήματος   συμφυῆ ἐστι. Ποιότης γὰρ πᾶσα
[10, 42]   ἀπερίληπτά ἐστι ταῖς διαφοραῖς τῶν  σχημάτων·   οὐ γὰρ δυνατὸν γενέσθαι τὰς
[10, 42]   τοσαύτας διαφορὰς ἐκ τῶν αὐτῶν  σχημάτων   περιειλημμένων. Καὶ καθ' ἑκάστην δὲ
[10, 61]   τοσοῦτον ἅμα νοήματι τὴν φορὰν  σχήσει,   ἕως ἂν> ἀντικόψῃ ἔξωθεν
[10, 121]   Εὖ> εἰ ἔχοι, ἀδιαφόρως ἂν  σχοίη.   Μόνον τε τὸν σοφὸν ὀρθῶς
[10, 26]   Ταρσεὺς τὰς ἐπιλέκτους  σχολὰς   συγγράψας· καὶ Ὠρίων καὶ ἄλλοι
[10, 15]   πρὸς τοῖς ἑβδομήκοντα. Τήν τε  σχολὴν   διαδέξασθαι Ἕρμαρχον Ἀγεμόρτου Μυτιληναῖον. Τελευτῆσαι
[10, 15]   ἐν Μυτιλήνῃ καὶ Λαμψάκῳ συστήσασθαι  σχολὴν   ἐπὶ ἔτη πέντε· ἔπειθ' οὕτως
[10, 121]   τινι ἐπὶ τῷ διορθώματι· καὶ  σχολὴν   κατασκευάσειν, ἀλλ' οὐχ ὥστ' ὀχλαγωγῆσαι·
[10, 6]   ἀδελφός, μαθητὴς δὲ αὐτοῦ τῆς  σχολῆς   ἐκφοιτήσας φησὶ δὶς αὐτὸν τῆς
[10, 14]   ὑπάρχοντα δυοκαίδεκα, ἀφηγήσασθαι δὲ τῆς  σχολῆς   ἐτῶν ὄντα δύο πρὸς τοῖς
[10, 90]   κόσμου {καὶ ὅσα γε δὴ  σῴζει}   ἀλλ' εὐθὺς διεπλάττετο καὶ αὔξησιν
[10, 50]   τὴν συμπάθειαν ἀπὸ τοῦ ὑποκειμένου  σῳζόντων   κατὰ τὸν ἐκεῖθεν σύμμετρον ἐπερεισμὸν
[10, 48]   τῇ μειώσει διὰ τὴν ἀνταναπλήρωσιν,  σῴζουσα   τὴν ἐπὶ τοῦ στερεμνίου θέσιν
[10, 12]   ἀντειρηκὼς αὐτῷ, καὶ Ἀρχέλαον τὸν  Σωκράτους   διδάσκαλον. Ἐγύμναζε δέ, φησί, τοὺς
[10, 7]   κατὰ τὸν βίον, τό τε  σῶμα   ἐλεεινῶς διακεῖσθαι, ὡς πολλῶν ἐτῶν
[10, 47]   θεωρητοὺς χρόνους αὐτὸ τὸ φερόμενον  σῶμα   ἐπὶ τοὺς πλείους τόπους ἀφικνεῖταιἀδιανόητον
[10, 63]   πίστις ἔσται ὅτι ψυχὴ  σῶμά   ἐστι λεπτομερὲς παρ' ὅλον τὸ
[10, 69]   τούτου ἀλλ' ὡς τὸ ὅλον  σῶμα   καθόλου μὲν ἐκ> τούτων πάντων
[10, 131]   ἀλλὰ τὸ μήτε ἀλγεῖν κατὰ  σῶμα   μήτε ταράττεσθαι κατὰ ψυχήν. ~οὐ
[10, 70]   τῶν ἀίδιον παρακολουθούντων ὧν ἄνευ  σῶμα   οὐ δυνατὸν νοεῖσθαι. Κατ' ἐπιβολὰς
[10, 71]   συμβαίνει δὴ καὶ  σῶμα   προσαγορεύομεν, οὐδὲ τὴν τῶν ἀίδιον
[10, 70]   συλλαβόντες κατὰ τὸ ἀθρόον  σῶμα   προσαγορεύομεν, οὔτε τὴν τῶν ἀίδιον
[10, 67]   κίνησιν μόνον δι' ἑαυτοῦ τοῖς  σώμασι   παρέχεται. Ὥστε οἱ λέγοντες ἀσώματον
[10, 70]   εἰληφότος. ~Καὶ μὴν καὶ τοῖς  σώμασι   συμπίπτει πολλάκις καὶ οὐκ ἀίδιον
[10, 42]   ὡρισμένα, οὐθαμοῦ ἂν ἔμενε τὰ  σώματα,   ἀλλ' ἐφέρετο κατὰ τὸ ἄπειρον
[10, 86]   κάθαρσιν, οἷον ὅτι τὸ πᾶν  σώματα   καὶ ἀναφὴς φύσις ἐστίν,
[10, 39]   Περὶ φύσεως τὸ πᾶν ἐστι  σώματα   καὶ κενόν> σώματα μὲν γὰρ
[10, 39]   πᾶν ἐστι σώματα καὶ κενόν>  σώματα   μὲν γὰρ ὡς ἔστιν, αὐτὴ
[10, 71]   φαίνεται, συμπτώματα πάντα κατὰ> τὰ  σώματα   νομιστέον, καὶ οὐκ ἀίδιον παρακολουθοῦντα
[10, 42]   οὐκ ἂν εἶχε τὰ ἄπειρα  σώματα   ὅπου ἐνέστη. Πρός τε τούτοις
[10, 40]   ὀνομάζομεν, οὐκ ἂν εἶχε τὰ  σώματα   ὅπου ἦν οὐδὲ δι' οὗ
[10, 42]   τὸ κενὸν ἄπειρον τὰ δὲ  σώματα   ὡρισμένα, οὐθαμοῦ ἂν ἔμενε τὰ
[10, 56]   δεῖ νομίζειν ἐν τῷ ὡρισμένῳ  σώματι   ἀπείρους ὄγκους εἶναι οὐδ' ὁπηλίκους
[10, 137]   ψυχικῶν, κολάζεσθαι γοῦν τοὺς ἁμαρτάνοντας  σώματι·   δὲ τὰς ψυχικάς. Τὴν
[10, 66]   αὐτῆς, τῷ λοιπῷ παρεσπάρθαι  σώματι·   τὸ δὲ λογικὸν ἐν τῷ
[10, 137]   οἱ μὲν γὰρ χείρους τὰς  σωματικὰς   ἀλγηδόνας τῶν ψυχικῶν, κολάζεσθαι γοῦν
[10, 128]   τὸ τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ  σώματος   ἀγαθὸν συμπληρώσεται. Τότε γὰρ ἡδονῆς
[10, 127]   αἱ δὲ πρὸς τὴν τοῦ  σώματος   ἀοχλησίαν, αἱ δὲ πρὸς αὐτὸ
[10, 55]   καταλείπεται, ἀλλ' ἐξ ὅλου τοῦ  σώματος   ἀπολλύμεναι. Ἱκανὰ οὖν τὰ ὑπολειπόμενα
[10, 117]   σοφίαν. Οὐδὲ μὴν ἐκ πάσης  σώματος   ἕξεως σοφὸν γενέσθαι ἂν οὐδ'
[10, 69]   κατὰ τὴν ἀθρόαν ἔννοιαν τοῦ  σώματος   κατηγορίαν εἰληφότος. ~Καὶ μὴν καὶ
[10, 94]   πλήρωσις καὶ κατὰ στροφὴν τοῦ  σώματος   τούτου δύναιτ' ἂν γίνεσθαι καὶ
[10, 128]   ἐπανάγειν οἶδεν ἐπὶ τὴν τοῦ  σώματος   ὑγίειαν καὶ τὴν τῆς ψυχῆς
[10, 136]   ἀμφότερα τὰ γένη> ψυχῆς καὶ  σώματος,   ὥς φησιν ἐν τῷ Περὶ
[10, 68]   βάρη καὶ ὅσα ἄλλα κατηγορεῖται  σώματος   ὡσανεὶ συμβεβηκότα πᾶσιν
[10, 101]   νεφῶν ὑπὸ πνευμάτων τῶν τοιούτων  σωμάτων   τὴν λαμπηδόνα ταύτην παρασκευάζει,
[10, 41]   μὴν καὶ τῷ πλήθει τῶν  σωμάτων   ἄπειρόν ἐστι τὸ πᾶν καὶ
[10, 42]   τε τούτοις τὰ ἄτομα τῶν  σωμάτων   καὶ μεστά, ἐξ ὧν καὶ
[10, 40]   ιεʹ καὶ τῇ Μεγάλῃ ἐπιτομῇ  σωμάτων   τὰ μέν ἐστι συγκρίσεις, τὰ
[10, 48]   Καὶ γὰρ ῥεῦσις ἀπὸ τῶν  σωμάτων   τοῦ ἐπιπολῆς συνεχής, οὐκ ἐπίδηλος
[10, 66]   τε σπέρμα ἀφ' ὅλων τῶν  σωμάτων   φέρεσθαι. ~Ἀλλὰ μὴν καὶ τόδε
[10, 41]   τὰς ἀρχὰς ἀτόμους ἀναγκαῖον εἶναι  σωμάτων   φύσεις. Ἀλλὰ μὴν καὶ τὸ
[10, 14]   ἐνάτης καὶ ἑκατοστῆς Ὀλυμπιάδος ἐπὶ  Σωσιγένους   ἄρχοντος μηνὸς Γαμηλιῶνος ἑβδόμῃ, ἔτεσιν
[10, 4]   τὸν Στωικὸν καὶ Νικόλαος καὶ  Σωτίων   ἐν τοῖς δώδεκα τῶν ἐπιγραφομένων
[10, 1]   τε καὶ Ἡρακλείδης ἐν τῇ  Σωτίωνος   ἐπιτομῇ κληρουχησάντων Ἀθηναίων τὴν Σάμον




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 18/10/2007