[19,27] εἶχε δὲ τοὺς σύμπαντας σὺν τοῖς διὰ Πίθωνος καὶ Σελεύκου προσγεγενημένοις πεζοὺς μὲν πλείους τῶν δισμυρίων ὀκτακισχιλίων, ἱππεῖς δ´ ὀκτακισχιλίους πεντακοσίους, ἐλέφαντας δὲ ἑξήκοντα πέντε. Διηλλαγμέναις δ´ ἐχρήσαντο ταῖς τάξεσιν οἱ στρατηγοί, διαμιλλώμενοι καὶ περὶ τῆς ἐν τούτοις ἐμπειρίας πρὸς ἀλλήλους. Εὐμενὴς μὲν γὰρ ἐπὶ τοῦ λαιοῦ κέρατος ἔταξεν Εὔδημον τὸν καταγαγόντα τοὺς ἐλέφαντας ἐξ Ἰνδῶν, ἔχοντα τὸ περὶ αὐτὸν ἄγημα τῶν ἱππέων, ὄντων ἑκατὸν πεντήκοντα, πρόταγμα δὲ τούτων εἴλας δύο ξυστοφόρων ἐπιλέκτων, βάθος ἐχούσας ἱππέων πεντήκοντα. καὶ συνῆψε μὲν τούτους τοῖς ὑπερδεξίοις τῆς ὑπωρίας, ἑξῆς δὲ τούτοις Στάσανδρον τὸν στρατηγὸν ἔταξεν ἔχοντα τοὺς ἰδίους ἱππεῖς ἐννακοσίους πεντήκοντα. μετὰ δὲ τούτους ἔστησεν Ἀμφίμαχον τὸν Μεσοποταμίας σατράπην, ᾧ συνηκολούθουν ἱππεῖς ἑξακόσιοι, συνάπτοντας δὲ τούτοις τοὺς ἐξ Ἀραχωτῶν ἱππεῖς ἑξακοσίους, ὧν ἡγεῖτο πρότερον μὲν Σιβύρτιος, διὰ δὲ τὴν ἐκείνου φυγὴν μετειλήφει τὴν ἡγεμονίαν Κεφάλων. ἑξῆς δ´ ἦσαν πεντακόσιοι μὲν ἐκ Παροπανισαδῶν, οἱ δὲ τούτοις ἴσοι Θρᾷκες ἐκ τῶν ἄνω κατοικιῶν. πρὸ δὲ τούτων ἁπάντων ἔταξεν ἐλέφαντας μὲν ἐν ἐπικαμπίῳ τεσσαράκοντα πέντε, τοξότας δὲ καὶ σφενδονήτας ἐν τοῖς τῶν θηρίων διαστήμασι τοὺς ἱκανούς. τοῦτον δὲ τὸν τρόπον ὀχυρωσάμενος τὸ λαιὸν κέρας συνῆψεν αὐτῷ τὴν φάλαγγα. ταύτης δὲ τὸ ἄκρον ἐπεῖχον οἱ ξένοι, πλείους ὄντες τῶν ἑξακισχιλίων, τὸ δ´ ἑξῆς οἱ καθωπλισμένοι μὲν εἰς τὰ Μακεδονικά, παντοδαποὶ δ´ ὄντες τοῖς ἔθνεσιν, εἰς πεντακισχιλίους.

[19,27] Antigone avait sous ses ordres, en comptant les troupes de Python et de Seleucus, plus de vingt-huit mille hommes d'infanterie, huit mille cinq cents cavaliers et soixante-cinq éléphants. Les deux généraux, rivalisant en expérience militaire, avaient chacun adopté un ordre de bataille nouveau. Eumène avait placé à l'aile gauche Eudamus, le même qui avait amené les éléphants de l'Inde, et qui était entouré d'un détachement de cavalerie, composé de cent cinquante chevaux. Ce détachement servait d'avant-garde à deux escadrons de lanciers d'élite, chaque escadron ayant cinquante hommes de profondeur. Cette cavalerie s'appuyait sur les troupes qui occupaient une position forte au pied de la montagne. A la suite de ces troupes, Eumène plaça Stasandre, qui commandait neuf cent cinquante cavaliers; Amphimaque, satrape de la Mésopotamie, avec six cents cavaliers; puis, six cents cavaliers arachosiens qui avaient été d'abord commandés par Sibyrtius, mais qui, depuis la fuite de Sibyrtius, avaient passé sous les ordres de Céphalon; vinrent ensuite cinq cents hommes, tirés du pays des Paropamisades, et un nombre égal de Thraces, tirés des colonies supérieures. En avant du front de bataille, Eumène avait rangé en forme de croissant quarante-cinq éléphants, et dans les intervalles un nombre suffisant d'archers et de frondeurs. Après avoir ainsi fortifié son aile gauche, il y rattacha la phalange dont les extrémités étaient occupées par plus de six mille mercenaires. A la suite de la phalange, vinrent environ cinq mille hommes de diverses nations, armés à la macédonienne.