Livre, Chap. |
[5, 8] |
καὶ
ἑπέσθω
φρουρούμενος,
ἀναπεμφθησόμενος
εἰς
|
Βαβυλῶνα, |
τραπέζῃ
γὰρ
τῇ
βασιλέως
διακονεῖν |
[5, 13] |
καὶ
λιπαροῦσαι
μόλις
ἔπεισαν
ἅμα
|
βαδίζειν, |
τάχα
οὐκ
ἄν
ποτε
πεισθεῖσαν |
[5, 30] |
τοὺς
παῖδας
ἥκων
ἐθάρρυνον,
ὁδῷ
|
βαδίζειν |
τὴν
σκέψιν
εὐαγγελιζόμενος.
~Ἐδειπνοῦμεν
ὀλίγον |
[5, 2] |
ἐλάνθανε
τελευτῶν,
ὕπνῳ
καὶ
ταῦτα
|
βαθεῖ |
κατεσχημένον.
Ἀλλὰ
ἀνασχὼν
ἑαυτὸν
ὁ |
[5, 21] |
παῖδας
ἔφραζον
ὡς
μεθ´
ἑσπέραν
|
βαθεῖαν |
αὖθις
ἐπιβαίνειν
δεήσει
τῆς
ὁλκάδος· |
[5, 13] |
Αἰθιοπίδος
ἀκραιφνὴς
μὲν
καὶ
ἐκ
|
βάθους
|
ἐαρινή
τις
ὥρα
πυρσεύεται·
εἰ |
[5, 34] |
καὶ
λύπης
προσβολῇ
πρὸς
ὕπνον
|
βαθὺν |
ὀλισθήσασαν.
Ἐπιδακρύσας
οὖν
ὀλίγα
καὶ |
[5, 31] |
μακρὰν
οἰμώξῃ
τῷδε
τῷ
κρατῆρι
|
βαλλόμενος. |
Ὁ
δὲ
Πέλωρος
ἀπιδὼν
εἰς |
[5, 32] |
κρατῆρσι
δαλοῖς
τραπέζαις
βαλλόντων
καὶ
|
βαλλομένων. |
Ἐγὼ
δὲ
ὡς
πορρωτάτω
χωρίσας |
[5, 32] |
ξύλοις
λίθοις
κρατῆρσι
δαλοῖς
τραπέζαις
|
βαλλόντων |
καὶ
βαλλομένων.
Ἐγὼ
δὲ
ὡς
|
[5, 27] |
τοῦ
σκότους
ἐκνικήσαντος.
Ἤδη
δὲ
|
βαπτιζομένων |
καὶ
καταδῦναι
μικρὸν
ἀπολειπόντων
ἐπεχείρουν |
[5, 2] |
παρελθοῦσαν
τὸ
καταγώγιον,
ἄδυτον
καὶ
|
βάραθρον |
καὶ
τί
γὰρ
ἄλλ´
ἢ |
[5, 7] |
δεξιαί,
τοὺς
γὰρ
καλοὺς
καὶ
|
βάρβαροι
|
χεῖρες
ὡς
ἔοικε
δυσωποῦνται
καὶ |
[5, 7] |
ἂν
γένοιτο
θανάτου
πικρότερον;
ὀλέθροις
|
βαρβάροις |
ἐκκεῖσθαι
πρὸς
ὕβριν
ἐπίρρητον
καὶ |
[5, 8] |
τῆς
τύχης
ὑπερθαυμάζων
ἐφύσα
τὸν
|
βάρβαρον |
ὡς
ἄλλα
τε
πλεῖστα
κατωρθωκότα |
[5, 2] |
ἀμηχανίας
πᾶσαν
ἔννοιαν
διαπορῶν
ἀνέστρεφε
|
βαρύ |
τε
καὶ
συνεχὲς
ἐπιστένων
τὸ |
[5, 1] |
λοιπόν,
ὦ
τέκνον,
γῆράς
τε
|
βαρύνει
|
καὶ
ἡ
τῶν
συμφορῶν
ὑπόμνησις |
[5, 25] |
εἰρήνης
ὀνόματι
νόθῳ
παραλυόμενος,
συνθήκης
|
βαρυτέρας |
πλέον
ἢ
τῆς
μάχης
ὁριζομένης. |
[5, 8] |
ὁ
φρούραρχος
Ὀροονδάτου
τοῦ
τῷ
|
βασιλεῖ |
τῷ
μεγάλῳ
τὴν
Αἴγυπτον
σατραπεύοντος, |
[5, 9] |
τὴν
ἐμὴν
δεσποτείαν
καὶ
θεῷ
|
βασιλεῖ |
τῷ
μεγίστῳ
μόνῳ
καὶ
φαίνεσθαι |
[5, 9] |
κοινῷ
δεσπότῃ
προσάγειν
οἷον
ἡ
|
βασίλειος |
αὐλὴ
κόσμον
οὔτε
πρότερον
εἶδεν |
[5, 8] |
εἰς
Βαβυλῶνα,
τραπέζῃ
γὰρ
τῇ
|
βασιλέως |
διακονεῖν
ἐμπρέπει.
~Τούτων
εἰρημένων
ἐπεραιοῦντο |
[5, 13] |
ἅμα
ἐνεχείριζε
δακτύλιόν
τινα
τῶν
|
βασιλικῶν |
ὑπερφυές
τι
χρῆμα
καὶ
θεσπέσιον, |
[5, 25] |
σκάφους
ἠπείγοντο,
θᾶττον
ἐν
τῷ
|
βεβαίῳ |
τοῦ
περιεῖναι
γενέσθαι
πᾶς
τις |
[5, 28] |
σοι
τὴν
ἐμαυτοῦ
γνώμην,
οὐ
|
βεβαιωθῆναι |
παρά
σου
ταύτην
βουλόμενος,
ἔχω |
[5, 5] |
τὸν
γὰρ
ἀπὸ
σύλων
πλοῦτον
|
βέβηλον |
ἐδοκίμαζον,
ἃ
δὲ
αὐτοὶ
μὲν |
[5, 32] |
Καὶ
ὁ
μὲν
ἔκειτο
καιρίᾳ
|
βεβλημένος, |
τοῖς
λοιποῖς
δὲ
ἄσπονδος
ἐτέτατο |
[5, 14] |
ἄν
τις
αὐτὰ
καὶ
χρυσοῖς
|
βεβριθέναι |
τοῖς
μαλλοῖς,
οὐ
τῆς
τέχνης |
[5, 10] |
ὡς
Θίσβην
ἀπέλαβε,
καὶ
ὅτι
|
βέλτιον |
εἴη
διαπεπραγμένος
ταύτης
ἐπιτυχὼν
ἢ |
[5, 1] |
τὸ
δὲ
παρὸν
ὑμῖν
ὅτι
|
βελτίονα |
Θίσβην
ἐκτησάμην
ἀπόχρη
μαθεῖν·
ἐμοὶ |
[5, 16] |
ἔστιν
ὅπως
ἂν
ἐς
καιρὸν
|
βελτίονα |
τοῦ
παρόντος
φυλάξειας,
ὅτε
σου |
[5, 34] |
οὖν
ὀλίγα
καὶ
πρὸς
τὰ
|
βελτίονα |
τρέψαι
τὰ
κατ´
αὐτὴν
ἱκετεύσας |
[5, 30] |
καὶ
θαυμαστὸν
οὐδέν·
ἡττήθη
τοῦ
|
βελτίονος· |
ὑφορᾶται
δὲ
τὸν
λῄσταρχον
ὡς |
[5, 11] |
πλεῖστον
ἅμα
φιλήμασι
κατασπασάμενος
Ὦ
|
βέλτιστε |
ἀνδρῶν»
ἔλεγε
σοὶ
δὲ
ἀντὶ |
[5, 18] |
Πλησιάσας
δὴ
Χαῖρε«
εἶπον
ὦ
|
βέλτιστε |
καὶ
φράζε
ὅποι
τις
ἂν
|
[5, 31] |
τοῦτον«
εἶπεν
ὁ
Τραχῖνος,
ὦ
|
βέλτιστε, |
καταλύω
ἀλλ´
ἑτέρῳ
νόμῳ
διισχυρίζομαι, |
[5, 22] |
σῴζοιο
πρὸς
τῶν
θεῶν,
ἀνδρῶν
|
βέλτιστος
|
περὶ
ἡμᾶς
γεγενημένος,
καὶ
τήνδε |
[5, 22] |
πλάσμα
λέγων.
Ἡμεῖς
δὲ
πνεύμασι
|
βιαίοις |
χρησάμενοι
ζάλης
τε
ἀπροσμάχου
καὶ |
[5, 27] |
οὔπω
πνεῦμα
λάβρον
τε
καὶ
|
βίαιον |
αὐτόθεν
ἐμπεσὸν
ἀπροσδοκήτου
θορύβου
τοὺς |
[5, 20] |
ὑπερθέσθαι
χρησταῖς
ἐπαγγελίαις
μὴ
καὶ
|
βίαιόν |
τι
κατὰ
τὴν
νῆσον
ὑποσταίημεν, |
[5, 27] |
τῶν
κινδύνων
ἐνέβαλλεν
οὐ
τὸ
|
βίαιον |
τοῦ
κλύδωνος,
οὔπω
γὰρ
ὁλοσχερῶς |
[5, 2] |
φιλτάτῳ,
ξένον
μὲν
καὶ
ἀλήτην
|
βίον |
ἀλλὰ
μετ´
ἐκείνου
γινόμενον
ἥδιστον, |
[5, 6] |
κερδήσωμεν
ἄλην
ἀνήνυτον
καὶ
πλάνητα
|
βίον |
καὶ
τὴν
ἐπάλληλον
τοῦ
δαίμονος |
[5, 26] |
γὰρ
νεανίσκον
ἀνδρείας
ἀνάμεστον
καὶ
|
βίῳ |
τῷ
ἡμετέρῳ
συντελεῖν
ἐπιτήδειον·
ὅδε |
[5, 2] |
δὲ
οὐκ
ἔστιν
ὅπως
ἂν
|
βιῴην |
εἰ
μὴ
θᾶττον
ὑπεξελθὼν
τρόπον |
[5, 2] |
μιαιφόνον
ᾤμην
θάνατον
ἐλπισθέντα
διαδεδρακέναι
|
βιώσεσθαί |
τε
τὸ
λειπόμενον
ἅμα
τῷ
|
[5, 26] |
ἀπολιπεῖν,
ὡς
οὐκ
ἔστιν
ὅπως
|
βιώσομαι |
τούτων
χωριζομένων.
Καὶ
ἅμα
λέγουσα |
[5, 26] |
κατηφὲς
ἐκ
τῶν
περιεστηκότων
τοῦ
|
βλέμματος |
ἀπεσκευασμένη
καὶ
πρὸς
τὸ
ἐπαγωγότερον |
[5, 31] |
ἦν
αὐτόθεν
ἐπανήκων
ἀπὸ
τοῦ
|
βλέμματος |
ἐμμανές
τι
διανοούμενος.
Οὔπω
γὰρ |
[5, 26] |
οἶκτον
ἤγετο
καὶ
ὑπὸ
τῶν
|
βλεμμάτων |
πρὸς
τὸ
ὑπήκοον
ἐδουλοῦτο,
τὴν |
[5, 32] |
δυναμένης,
ὠδινούσης
μὲν
εἰς
τὴν
|
βοήθειαν |
δεδοικυίας
δὲ
τὴν
ἀποτυχίαν,
αὐτοσχεδίου |
[5, 32] |
τῷ
Θεαγένει
ἐτόξευσεν
Ἀνδρίζου,
φίλτατε«
|
βοήσασα, |
ἐνταῦθα
ἤδη
μακρῷ
τὸν
Πέλωρον |
[5, 27] |
τύχης
τινὸς
βουλήματι
μεταβληθεῖσα·
καὶ
|
βόμβος |
ἀνέμου
κατιόντος
ἠκούετο
καὶ
ὅσον |
[5, 1] |
με
πάλαι
θροῦς
τις
καὶ
|
βόμβος |
ὄχλου
κατὰ
τὴν
οἰκίαν
περιηχεῖ, |
[5, 27] |
ἄλλα
ἄττα
τῆς
νεὼς
ἐξεκόμιζον
|
βοσκήματα |
δὲ
ἐκ
τῶν
πέριξ
χωρίων |
[5, 2] |
ὀφθαλμοῖς
ἐγνώρισα
καὶ
παρὰ
τοῖς
|
βουκόλοις
|
χερσὶ
ταυταισὶ
ταῖς
ἐμαῖς
κατέθαψα. |
[5, 8] |
ἀφῃρέθην
μὲν
πρὸς
τῶν
ὀλέθρων
|
βουκόλων |
ἔχω
δὲ
διὰ
σέ,
Μιτράνη, |
[5, 4] |
ἐνεπέπρηστο
καὶ
τῶν
ἐνοίκων
ἐκεκένωτο
|
βουκόλων, |
ὁ
μὲν
Κνήμων
καὶ
Θέρμουθις
|
[5, 21] |
καὶ
παντοίας
ἔστρεφον
παρ´
ἐμαυτῷ
|
βουλὰς |
ἕως
ἐκ
ταὐτομάτου
μοι
πάλιν |
[5, 31] |
Τραχίνου
δὲ
Παρ´
αὐτὴν
ὃ
|
βούλει |
λάμβανε«
εἰπόντος
ὁ
Πέλωρος
ὑπολαβὼν |
[5, 26] |
τὸν
σὸν
ἄγουσιν.
Εἰ
δὲ
|
βούλει |
με
τῷ
ὄντι
θαρσοῦσαν
καὶ |
[5, 11] |
Χαρίκλεια
καὶ
ἐπάγγειλαι
πλῆθος
ὁπόσον
|
βούλει· |
τὸν
ὅρμον
ὃν
οἶσθα
διασῴζω |
[5, 7] |
ἐξ
ἀπιστοτέρων
περιγενόμενοι.
Ποιῶμεν
ὡς
|
βούλει» |
φήσας
ὁ
Θεαγένης
εἵπετο
ἡγουμένῃ |
[5, 33] |
δὲ
προσκαθημένην
καὶ
θρηνοῦσαν
καὶ
|
βούλεσθαι |
μὲν
ἐπισφάττειν
ἑαυτὴν
ἐνδεικνυμένην
ὑπὸ |
[5, 27] |
ἀλιτήριοι·
χαριστήρια
δῆθεν
Ποσειδῶνι
θύειν
|
βούλεσθαι
|
φήσαντες
οἶνον
μὲν
Τύριον
καὶ |
[5, 19] |
δὲ
σύμπλους
οἷ
δὴ
καὶ
|
βούλεσθε |
γενόμενος.
~Ὁρῶν
δὴ
τὸν
Φοίνικα |
[5, 24] |
εἰσβῆναι,
καὶ
σῴζεθ´
ἑαυτοὺς
οἷ
|
βούλεσθε. |
Οἱ
μὲν
ταῦτα
προὔτεινον·
οἱ |
[5, 20] |
αὐτὸν
ὥστε
πᾶν
ἀναπτύξαι
τὸ
|
βούλευμα |
Τί
οὖν»
ἔφην
δεῖ
σε |
[5, 24] |
τὸ
ὑπηρετικὸν
ἅλλεσθαι
καὶ
διαδρᾶναι
|
βουλευομένων· |
ἕως
ἐν
τῷ
μέλλειν
καὶ |
[5, 16] |
σὴ
πλάνη
κάλλιστα
ἄν,
εἰ
|
βουληθείης, |
τὴν
εὐωχίαν
παραπέμποι
χοροῦ
τε |
[5, 7] |
συμφορῶν
ἀπαλλαγὴν
συγχωρῆσαι)
ἀλλ´,
ἐνδεχόμενον
|
βουληθῆναι |
καὶ
περισῴζειν
ἑαυτοῖς
εἰς
δουλείαν |
[5, 12] |
ἀλλ´
ἐπαρκέσει
πρὸς
ὅσον
ἂν
|
βουληθῶμεν |
τὸ
Περσικὸν
φυγαδεῦσαι
φιλοχρήματον.
Ἐμειδίασε |
[5, 20] |
εἰς
ὑπερβολήν
τε
πρὸς
τὸ
|
βούλημα |
θερμαινόμενον
καὶ
ἡμέραν
οὐδεμίαν
τοῦ |
[5, 28] |
ἔχω
γάρ
μοι
κατεγγυῶσαν
τὸ
|
βούλημα
|
τὴν
ἐξουσίαν,
ἀλλ´
αἴσιον
ἄλλως |
[5, 27] |
γῇ
καὶ
προσδοκίᾳ
παραδοῦσαν
ἀθέσμοις
|
βουλήμασι |
λῃστῶν
ἐκκειμένους.
Οἷα
γὰρ
καὶ |
[5, 2] |
ἔρημος,
αἰχμάλωτος
καὶ
πολύθρηνος,
τύχης
|
βουλήμασι
|
πικρᾶς
ἐκκειμένη,
καὶ
ζῆν
τέως |
[5, 27] |
δέ
που
καὶ
τύχης
τινὸς
|
βουλήματι |
μεταβληθεῖσα·
καὶ
βόμβος
ἀνέμου
κατιόντος |
[5, 29] |
ἐμοί
τε
ὡς
πατρὶ
τὴν
|
βουλὴν |
ἐξηγόρευσεν,
εἰδότι
μὲν
αὐτοῦ
καὶ |
[5, 31] |
πάντων
ἀγῶνα
προκινδυνεύσαντι
τοῦ
κατὰ
|
βούλησιν
|
ἐκλογὴν
ἀπένειμεν.
Οὐ
τοῦτον«
εἶπεν |
[5, 12] |
σοφὸς
ἀλλ´
ὕπαρξιν
ἔχει
τὴν
|
βούλησιν, |
τοσαῦτα
λαμβάνων
παρὰ
τῶν
κρειττόνων
|
[5, 33] |
σοι
τὸν
ἄριστον
Θεαγένην
πειρασόμεθα.
|
Βουλοίμην |
ἂν»
εἶπεν
ὁ
Καλάσιρις·
νῦν |
[5, 21] |
ἰσχύειν
πρόσταγμα,
τῆς
ἐρχομένης
ἂν
|
βουλοίμην |
ἀποπλεῦσαι
νυκτός«
Καὶ
ὁ
μὲν |
[5, 18] |
χαίροις«
ἀπεκρίνατο
καὶ
μένοις
εἰ
|
βούλοιο |
παρ´
ἡμῖν,
εἰ
μή
τις |
[5, 8] |
Χαρικλείᾳ
Θίσβην
ὁμολογεῖν
ἑαυτὴν
εἰ
|
βούλοιτο
|
σῴζεσθαι
παρεκελεύετο,
ἠρέμα
καὶ
ἑλληνιστὶ |
[5, 20] |
ἔργου
δύο
τὰ
μέγιστα
κτήσασθαι
|
βούλομαι, |
τόν
τε
πλοῦτον
τῆς
νεὼς |
[5, 6] |
τραγικὴν
ταύτην
ποίησιν
καὶ
τοῖς
|
βουλομένοις |
ἀναιρεῖν
ἐγχειρίζομεν;
μή
πη
καὶ |
[5, 14] |
τε
καὶ
θρασύτεροι,
καὶ
ὑπεράλλεσθαι
|
βουλομένοις |
τὸν
κύκλον
ἐῴκεσαν
εἰργομένοις
δὲ |
[5, 28] |
οὐ
βεβαιωθῆναι
παρά
σου
ταύτην
|
βουλόμενος, |
ἔχω
γάρ
μοι
κατεγγυῶσαν
τὸ |
[5, 2] |
γάρ
με
καλέσεις
καὶ
μὴ
|
βουλόμενος. |
~Οὐκέτι
κατέχειν
ἑαυτὸν
ἐκαρτέρησεν
ὁ |
[5, 2] |
εἰπεῖν
καὶ
πικρότερα,
τοῦ
καὶ
|
βουλομένου
|
καὶ
δυναμένου
παραμυθεῖσθαι
ταῦτα
κεχωρισμένου· |
[5, 23] |
ἤδη
τῆς
ἡμέρας
ὅτε
ἀρότρου
|
βοῦν |
ἐλευθεροῖ
γηπόνος,
ὁ
δὲ
ἄνεμος |
[5, 17] |
ἔτι
τῷ
ἀνατρέχοντι
πολλάκις
ἐμπίπτοντος,
|
βρασμόν |
τε
ἴσχει
τὸ
ὕδωρ
καὶ |
[5, 1] |
τῶν
ἄλλων
φροντίδων
κάκωσιν
ὕπνῳ
|
βραχεῖ |
γοῦν
ἐστι
παραμυθητέον.
~Ὁ
μὲν |
[5, 27] |
δι´
ἑνὸς
τὸ
παρὸν
εὐδοκιμεῖν,
|
βραχείας |
ῥᾳστώνης
αἰσθομένων
ἐξ
οὗ
τὴν |
[5, 13] |
τὰ
ἱερὰ
τάχιστα
τέθυτο,
πρὸς
|
βραχὺ |
τὰ
σπλάγχνα
ὁ
Καλάσιρις
ἐπιθεωρήσας |
[5, 23] |
ἕπεσθαι
ταῖς
ὑπερόγκοις
ναυσὶ
τὰς
|
βραχυτέρας, |
ὥσπερ
ὑπὸ
πλείονος
ἐμπειρίας
ὁδηγουμένας. |
[5, 13] |
μακρῷ
τῆς
Ἰβηρίδος
τε
καὶ
|
Βρεττανίδος |
ὑπερφερούσῃ·
ἡ
μὲν
γὰρ
ἀδρανεῖ |
[5, 18] |
αὐτοῦ
καθήμενον
καὶ
δικτύου
διερρωγότος
|
βροχίδας |
ἀκεζόμενον.
Πλησιάσας
δὴ
Χαῖρε«
εἶπον |
[5, 16] |
~Τοῦ
πότου
δὲ
λαμπρῶς
ἤδη
|
βρυάζοντος |
καὶ
ἄλλου
πρὸς
ἄλλο
τι |
[5, 13] |
ἐμφήνας,
ἐπιβάλλει
τὼ
χεῖρε
τοῖς
|
βωμοῖς |
ἐπιφθεγγόμενος
καὶ
ὡς
τῆς
πυρᾶς |