Livre, Chap. |
[5, 18] |
διερρωγότος
βροχίδας
ἀκεζόμενον.
Πλησιάσας
δὴ
|
Χαῖρε« |
εἶπον
ὦ
βέλτιστε
καὶ
φράζε |
[5, 1] |
ἀπάγγελλε
θᾶττον,
ὡς
ἂν
τοῦ
|
χαίρειν |
γ´
ἔχοις
ἡμᾶς
κοινωνοῦντας.
Ἀλλὰ |
[5, 22] |
παρὰ
τῆς
ἐμῆς
γαμετῆς
πρόσειπε,
|
χαίρειν |
γὰρ
αὐτῇ
φησι
διότι
πάντων |
[5, 8] |
Ἐδράττετό
τε
τῆς
Χαρικλείας
καὶ
|
χαίρειν |
εἰς
ὑπερβολὴν
ἐνεδείκνυτο
καὶ
τῇ |
[5, 28] |
γάμον.
Ἐπῄνουν
τὰ
εἰρημένα
καὶ
|
χαίρειν |
ἐνεδεικνύμην
τοῖς
τε
θεοῖς
χάριν |
[5, 18] |
ἔχει
τῆς
ἀκοῆς
γεγωνότερον
ἐμβοήσας
|
Χαίρειν |
κελεύω
σοι«
ἔφην
καὶ
φράζειν |
[5, 18] |
οὖσι
καταγωγήν.
Ἀλλὰ
καὶ
αὐτὸς
|
χαίροις« |
ἀπεκρίνατο
καὶ
μένοις
εἰ
βούλοιο |
[5, 4] |
φύσεως
ἀμιγὲς
καὶ
καθαρὸν
τὸ
|
χαῖρον |
οὐκ
ἐπιδεχομένης.
Ὡς
δὴ
καὶ |
[5, 13] |
πρακτέα
γὰρ
αὐτοῖς
ἤδη
συνέκειτο—
|
χαίροντες
|
ἐπορεύοντο,
αὐτοὶ
μὲν
ἅμα
τῷ |
[5, 1] |
μόνην
ἀναμεῖναι
συνθέμενοι.
Λίαν
οὖν
|
χαίροντες |
ἥκοντας
ἡμᾶς
ὑποδέχονται
καὶ
παραχρῆμα
|
[5, 27] |
δυσδαίμονες
ἐπιβαίνομεν,
οἱ
μὲν
ἄλλοι
|
χαίροντες |
ἡμεῖς
δὲ
ἀνιώμενοι
καὶ
πολλὰ
|
[5, 18] |
μὴ
μέλλε
μηδὲ
ἀμφίβαλλε
ὡς
|
χαίροντες |
ὑποδεξόμεθα
ἄνδρα
καὶ
ἐκ
πρώτης |
[5, 28] |
παῖς
διὰ
σοῦ
μαθοῦσα
δέξηται
|
χαίρουσα |
τὸ
ἐσόμενον,
ἐδικαίωσα
προειπεῖν
σοι |
[5, 26] |
ἔφη
δωροῦμαί
σοι
καὶ
μάλα
|
χαίρων, |
ὁρῶ
γὰρ
νεανίσκον
ἀνδρείας
ἀνάμεστον |
[5, 29] |
πρὸς
ταῦτα
ὁ
Τραχῖνος
καὶ
|
χαίρων |
οὕτω
προστάξειν
ἐπηγγέλλετο,
καὶ
προσέταξεν |
[5, 2] |
ἥδιστον,
οὐδὲν
γὰρ
οὕτως
ἐμοὶ
|
χαλεπὸν |
ὃ
μὴ
μετ´
ἐκείνου
φορητόν· |
[5, 4] |
ὅρκων
ἀνέστελλεν,
ὁ
δὲ
οὐ
|
χαλεπῶς |
ἐπανήγετο
καὶ
σωφρονεῖν
ῥᾳδίως
ἠνείχετο |
[5, 3] |
τι
ταῖς
θύραις·
ἀντίσχων
δὲ
|
χαλεπῶς |
καὶ
δέει
τοῦ
μὴ
πρός
|
[5, 25] |
ἐκεχειρία
καὶ
πόλεμος
ἔργοις
ὁ
|
χαλεπώτατος |
εἰρήνης
ὀνόματι
νόθῳ
παραλυόμενος,
συνθήκης |
[5, 6] |
ἀτόποις
τὰ
ἐκ
γῆς
φιλοτιμεῖται
|
χαλεπώτερα, |
πολέμους
ἄρτι
λῃσταῖς
μετ´
ὀλίγον; |
[5, 14] |
ἡ
γραφή,
παιδαρίσκος
ἐποίμαινε
πρόβατα
|
χαμαιζήλῳ |
μὲν
πέτρᾳ
πρὸς
περιωπὴν
ἐφεστὼς |
[5, 18] |
μοι
δύο
καὶ
τρίτος
ἐγώ,
|
Χαρίεν« |
ἔφη
τὸ
σύμμετρον,
ἑνὶ
γὰρ |
[5, 14] |
μαλλοῖς,
οὐ
τῆς
τέχνης
τοῦτο
|
χαριζομένης |
ἀλλ´
οἰκεῖον
ἐρύθημα
τῆς
ἀμεθύσου |
[5, 16] |
Καλάσιρις
ἅμα
μὲν
τῷ
Κνήμωνι
|
χαριζόμενος |
ἅμα
δὲ
τὸν
Ναυσικλέα
τῶν |
[5, 33] |
ἐπ´
αὐτῆς
καὶ
ὀδυρμῶν
ἀφθόνων
|
χαριζόμενος. |
Ἐπὶ
τούτοις
ἐδάκρυε
μὲν
αὐτὸς |
[5, 8] |
σοφίσματος
ἔτυχεν·
ἡ
γὰρ
δὴ
|
Χαρίκλεια |
γλώσσης
τε
ἑλληνίδος
αἰσθομένη
καί |
[5, 5] |
αὐτῶν
ἀφείλοντο
ταῦτα
συνεσκευάζοντο.
Ἡ
|
Χαρίκλεια
|
δὲ
καὶ
μετημφίασεν
ἑαυτὴν
ἐνθεμένη |
[5, 13] |
γὰρ
ηὐτρέπιστο
τὴν
θυσίαν)
ἡ
|
Χαρίκλεια |
δὲ
σὺν
τῇ
θυγατρὶ
τοῦ |
[5, 15] |
τῇ
Δήμητρι
χαριστήριον
ἐχόρευον·
ἡ
|
Χαρίκλεια |
δὲ
χωρισθεῖσα
τὸ
ἑαυτῆς
ἔπραττεν, |
[5, 4] |
Θίσβη
τὸ
θρηνοῦν
γύναιον
ἀλλὰ
|
Χαρίκλεια. |
Ἐγεγόνει
δὲ
τὰ
περὶ
αὐτὴν |
[5, 18] |
σὺν
τῇ
τροφῷ
μὲν
ἡ
|
Χαρίκλεια |
ἐγὼ
δὲ
ἰδίᾳ
καὶ
Θεαγένης, |
[5, 11] |
θέαν.
Ἀλλ´
ὦ
θύγατερ,
ὦ
|
Χαρίκλεια, |
Θεαγένην
δὲ
ποῦ
κατέλιπες;
Ἀνωλόλυξε |
[5, 8] |
εἰς
ὑπερβολὴν
ἐνεδείκνυτο
καὶ
τῇ
|
Χαρικλείᾳ |
Θίσβην
ὁμολογεῖν
ἑαυτὴν
εἰ
βούλοιτο
|
[5, 5] |
ἀνεύρεσιν
φυλαττόμενον.
~Ἐπῄνει
ταῦτα
ἡ
|
Χαρίκλεια |
καὶ
ἐδόκει
ναοῖς
ἐπιγράφειν,
εἰ |
[5, 11] |
λάθρα
πρὸς
τὸν
Καλάσιριν
ἡ
|
Χαρίκλεια |
καὶ
ἐπάγγειλαι
πλῆθος
ὁπόσον
βούλει· |
[5, 11] |
καὶ
ὦ
θύγατερ»
καὶ
ἀληθῶς
|
Χαρίκλεια |
καὶ
οὐχὶ
Θίσβη»
{τοῦ
Κνήμωνος} |
[5, 4] |
μὲν
συνεῖναι
ἡμᾶς
ἀλλήλοις,
ὦ
|
Χαρίκλεια, |
καὶ
τοῦτο
ἔχειν
ὃ
πάντων |
[5, 6] |
ἤδη
τῶν
ἐπιόντων
ἀποδιδράσκειν
ἡ
|
Χαρίκλεια |
καὶ
τῷ
σπηλαίῳ
κρύπτειν
ἑαυτοὺς |
[5, 4] |
εἴρηται.
Μόνοι
δὲ
Θεαγένης
καὶ
|
Χαρίκλεια |
κατὰ
τὸ
σπήλαιον
ὑπελείποντο
τὸ |
[5, 32] |
πρὸς
τὴν
ἐνέργειον
συμμαχίαν
ἡ
|
Χαρίκλεια |
λόγον
ἐπίκουρον
τῷ
Θεαγένει
ἐτόξευσεν |
[5, 18] |
σὺν
τῷ
Θεαγένει
καὶ
τῇ
|
Χαρικλείᾳ |
παρόντα
με
ἄσμενος
ὁ
πρεσβύτης |
[5, 7] |
~Τούτοις
εἰρημένοις
οὐ
πᾶσιν
ἡ
|
Χαρίκλεια |
συνετίθετο,
τὴν
μὲν
τύχην
ἐν |
[5, 32] |
Θεαγένης
ἀπόλεμος
ἦν
οὐδὲ
ἡ
|
Χαρίκλεια, |
τὰ
γὰρ
συγκείμενα
πράττοντες
ὁ |
[5, 19] |
τῆς
ἐρημίας
ἀνενόχλητον
εἶχεν
ἡ
|
Χαρίκλεια |
τὸ
κάλλος,
ἀλλ´
ὁ
Τύριος |
[5, 4] |
μιγνύμενοι
τοῖς
φιλήμασιν·
ἡ
γὰρ
|
Χαρίκλεια |
τὸν
Θεαγένην
εἴ
τι
παρακινοῦντα |
[5, 5] |
Ὅμως
δ´
οὖν
ἡ
μὲν
|
Χαρίκλεια |
τὸν
συνεκκείμενον
αὑτῇ
πατρῷον
ἐδείκνυ |
[5, 24] |
ὁπλίσας.
Ἐγὼ
δὲ
καὶ
ἡ
|
Χαρίκλεια |
τῷ
Θεαγένει
περιφύντες
ὅλον
ἐνθουσιῶντα
|
[5, 12] |
ὑπόνοιαν
καὶ
ὧν
ἐπεφέρετο
ἡ
|
Χαρίκλεια |
Ὦ
´γαθὲ
Ναυσίκλεις»
ἔφη
οὐκ |
[5, 31] |
τὴν
ὁλκάδα
καὶ
ἰδὼν
τὴν
|
Χαρίκλειαν |
δάφνης
τε
φέρουσαν
ἐπὶ
τῆς
|
[5, 33] |
νυκτὸς
ἐπιμίξαι
χωρίῳ
πολεμουμένῳ,
τὴν
|
Χαρίκλειαν |
δὲ
οὐδαμῶς·
ἀλλ´
εἶδον
ἡμέρας |
[5, 11] |
Καλάσιριν
ἐφ´
ὅσον
περιβαλὼν
τὴν
|
Χαρίκλειαν |
ἐδάκρυεν
ἀφορῶν
καὶ
τίς
ὁ |
[5, 29] |
Θεαγένην
παραλαβὼν
καὶ
παρὰ
τὴν
|
Χαρίκλειαν |
ἐλθὼν
εὑρών
τε
δεδακρυμένην
Ὦ |
[5, 9] |
Χέμμιν
ὁ
Ναυσικλῆς
ἔχων
τὴν
|
Χαρίκλειαν |
ἔρχεται,
Μιτράνης
δὲ
ἐπὶ
ἑτέρας
|
[5, 34] |
συμπόσιον·
ὁ
Καλάσιρις
δὲ
τὴν
|
Χαρίκλειαν
|
ἐσκοπεῖτο
καὶ
ὡς
τὴν
πάροδον |
[5, 5] |
Θεαγένην
ὁ
Πυθικός»
τὴν
δὲ
|
Χαρίκλειαν |
ἡ
Πυθιὰς
ἐπὶ
δεξιὰ
ἢ |
[5, 19] |
ἂν
παρὰ
πατρὸς
αἰτῶν
τὴν
|
Χαρίκλειαν, |
πολλὰ
σεμνύνων
ἑαυτὸν
καὶ
τοῦτο |
[5, 22] |
καὶ
τὰ
ὄντα
συσκευάζου
τὴν
|
Χαρίκλειάν |
τε
ἐγὼ
μετελεύσομαι.
Παρῆν
ἡ |
[5, 11] |
κόρην,
τὸ
γὰρ
ἄφραστον
κάλλος
|
Χαρικλείας |
ἐγνώριζον.
Ὡς
δὲ
ἤχθη
καὶ |
[5, 26] |
πειθόμενοι
παρῄειμεν
ὁ
Τραχῖνος
τῆς
|
Χαρικλείας |
ἐπιλαβόμενος
Οὐδὲν«
ἔφη
πρὸς
σὲ |
[5, 8] |
τοὺς
θεούς.
Ἐδράττετό
τε
τῆς
|
Χαρικλείας |
καὶ
χαίρειν
εἰς
ὑπερβολὴν
ἐνεδείκνυτο
|
[5, 13] |
ἐπεκομίζετο
Ταῦτά
σοι»
ἔφη
λύτρα
|
Χαρικλείας, |
ὦ
Ναυσίκλεις,
οἱ
θεοὶ
δι´ |
[5, 7] |
ἔστησαν
ὑποδραμούσης
τὸν
Θεαγένην
τῆς
|
Χαρικλείας |
ὡς
εἰ
καὶ
τεθνάναι
δεήσειεν |
[5, 32] |
ἐγγεγυμνασμένῳ
παμπόλλοις,
οὐδὲν
οὐδὲ
τῆς
|
Χαρικλείου
|
τοξείας
ἐπαμύνειν
ἔτι
δυναμένης,
ὠδινούσης |
[5, 22] |
γεγενημένος,
καὶ
τήνδε
δίδου
τελευταίαν
|
χάριν· |
θῦε
διαπλεύσας
εἰς
Ἰθάκην
ὑπὲρ |
[5, 26] |
ὁ
πρεσβύτης,
ἄχθος
τηνάλλως,
εἰς
|
χάριν
|
μόνην
τὴν
σὴν
περιέστω.
~Τούτων |
[5, 28] |
χαίρειν
ἐνεδεικνύμην
τοῖς
τε
θεοῖς
|
χάριν |
ὁμολογεῖν
ἥτις
μεγίστη,
τοῖς
ἄνδρα |
[5, 26] |
ἐκβιασαμένη
Ἀλλὰ
θεοῖς
μὲν«
ἔφη
|
χάρις |
τοῖς
τὰ
φιλανθρωπότερα
περὶ
ἡμῶν |
[5, 27] |
τῆς
γῆς
ἐπιβεβηκότες
οἱ
ἀλιτήριοι·
|
χαριστήρια |
δῆθεν
Ποσειδῶνι
θύειν
βούλεσθαι
φήσαντες |
[5, 12] |
εἰ
δοκεῖ,
θύειν
γὰρ
μέλλω
|
χαριστήρια |
τοῖς
θεοῖς,
ἐπεύχου
παρὼν
τοῖς |
[5, 15] |
δὲ
γυναῖκες
ὕμνον
τῇ
Δήμητρι
|
χαριστήριον |
ἐχόρευον·
ἡ
Χαρίκλεια
δὲ
χωρισθεῖσα |
[5, 8] |
στρατείαν
εὐδαιμόνως
πεποιημένον.
Ὁ
δὲ
|
χαυνωθεὶς |
τοῖς
ἐπαίνοις
καὶ
ἅμα
τὸ |
[5, 18] |
κυβερνήτου
γὰρ
ἀκηκοὼς
ἐτύγχανον
ὡς
|
χειμαδίῳ |
χρήσονται
τῇ
νήσῳ,
καταγωγὴν
σκεψόμενος
|
[5, 18] |
καί
πως
οὐκ
ἀηδῶς
τὴν
|
χειμέριον |
ὥραν
τὰ
πρῶτα
διηνύομεν,
τὰ |
[5, 18] |
τε
καὶ
ἀπήμονα
πλοῦν
ἐν
|
χειμερίῳ |
τῇ
ὥρᾳ
καὶ
Πλειάδων
ἤδη |
[5, 27] |
τῆς
νεὼς
ἐξήρτητο
διέκοψεν
ἄλλον
|
χειμῶνα |
τοῦτον
ἐφέλκεσθαι
σφᾶς
διατεινόμενος,
καὶ |
[5, 32] |
δὲ
τὸν
ὦμον
παραξέσας
τὴν
|
χεῖρα |
κατὰ
τὴν
συμβολὴν
τοῦ
ἀγκῶνος |
[5, 2] |
θρηνοῦσαν.
Ἐγὼ
δὲ
ἡ
παναθλία
|
χεῖρα |
λῃστρικὴν
ἐκπεφευγέναι
καὶ
μιαιφόνον
ᾤμην |
[5, 2] |
τὸ
δωμάτιον
ὑπὸ
τοῦ
θρήνου
|
χειραγωγούμενος |
ὥρμησε
καὶ
ταῖς
θύραις
καθ´ |
[5, 22] |
γῆν
τοῦ
κυβερνήτου
τὴν
ὁλκάδα
|
χειραγωγοῦντος· |
ἔφασκε
γὰρ
ἐνδέχεσθαι
μὲν
εὐθυβόλως |
[5, 24] |
καὶ
ὑπερφέρουσαν
ἰσχὺν
ἐναντίας
ἐπαίρετε
|
χεῖρας |
καὶ
προῦπτον
ἀναρριπτεῖτε
θάνατον;
ἔτι |
[5, 13] |
προσώπου
τροπαῖς
ἐμφήνας,
ἐπιβάλλει
τὼ
|
χεῖρε |
τοῖς
βωμοῖς
ἐπιφθεγγόμενος
καὶ
ὡς |
[5, 7] |
τοὺς
γὰρ
καλοὺς
καὶ
βάρβαροι
|
χεῖρες |
ὡς
ἔοικε
δυσωποῦνται
καὶ
πρὸς |
[5, 29] |
κρατῆρας
τάπητας
παραπετάσματα,
Σιδωνίων
ἔργα
|
χειρῶν |
καὶ
Τυρίων,
τἄλλα
οἷς
δεῖπνον |
[5, 9] |
ἀλλήλων
ὁ
μὲν
εἰς
τὴν
|
Χέμμιν |
ὁ
Ναυσικλῆς
ἔχων
τὴν
Χαρίκλειαν |
[5, 4] |
συγκείμενα
πρὸς
Κνήμωνα
πάντως
ἐπὶ
|
Χέμμιν |
τὴν
κώμην
ἐπείγεσθαι
καὶ
ἄδηλον |
[5, 7] |
εἰ
καὶ
τεθνάναι
δεήσειεν
ἐν
|
χερσὶ |
ταῖς
ἐκείνου
γίνοιτο.
Τῶν
δὲ |
[5, 2] |
ἐγνώρισα
καὶ
παρὰ
τοῖς
βουκόλοις
|
χερσὶ |
ταυταισὶ
ταῖς
ἐμαῖς
κατέθαψα.
Κάθευδε» |
[5, 32] |
τὴν
ἀποτυχίαν,
αὐτοσχεδίου
καὶ
ἐν
|
χερσὶ |
τῆς
μάχης
αὐτοῖς
ὠθουμένης.
Οὐ |
[5, 1] |
πνεύματος
ἐκ
γῆς
προσπνεομένου
κῦμα
|
χθαμαλὸν
|
ὑπέτρεχέ
τε
καὶ
οἷον
προσεγέλα |
[5, 25] |
μάχης
ὁριζομένης.
Σὺν
ἑνὶ
γὰρ
|
χιτωνίσκῳ |
τῆς
ὁλκάδος
ἐξίστασθαι
προηγορεύετο
καὶ |
[5, 4] |
δαιμόνιον,
ὃ
καὶ
τὰ
ἄλλα
|
χλεύην |
ὡς
ἐπίπαν
τὰ
ἀνθρώπεια
καὶ
|
[5, 18] |
Περὶ
τὴν
πλησίον
ἄκραν«
ἔφη
|
χοιράδι |
πέτρᾳ
τῆς
προτεραίας
ἐνσχεθὲν
διεσπάρακται. |
[5, 16] |
ἀκούεις
ὡς
διατριβὴν
τῷ
πότῳ
|
χορείαν
|
ἐστήσαντο·
ἡμῖν
δὲ
ἡ
σὴ |
[5, 16] |
εἰ
βουληθείης,
τὴν
εὐωχίαν
παραπέμποι
|
χοροῦ |
τε
γινομένη
καὶ
αὐλοῦ
παντὸς |
[5, 23] |
γαλήνη
καὶ
τὰς
κώπας
ἡ
|
χρεία |
παρεκάλει,
θᾶττον
ἡμῖν
ἢ
ὥστε
|
[5, 30] |
τὰ
πρωτεῖα
τῆς
νύμφης
ἃ
|
χρεωστοῦμαι |
προεμβάτης
τῆς
ὁλκάδος
γεγονώς,
ἢ |
[5, 29] |
προσέταξεν
αὐτίκα
πάντα
κομισαμένους
ὧν
|
χρήζοιεν |
τοῦ
λοιποῦ
τῇ
νηὶ
μὴ |
[5, 13] |
τινα
τῶν
βασιλικῶν
ὑπερφυές
τι
|
χρῆμα |
καὶ
θεσπέσιον,
τὸν
μὲν
κύκλον |
[5, 18] |
ἐξήσκητο·
καὶ
ἦν
εὔβολόν
τι
|
χρῆμα |
καὶ
πολύθηρον
ὥστε
καὶ
οἱ |
[5, 26] |
ἔλεγεν,
ἡ
δέ
(ἔστι
γὰρ
|
χρῆμα |
σοφώτατον)
καιρὸν
διαθέσθαι
δραστήριος
ἅμα |
[5, 8] |
μεγάλῳ
τὴν
Αἴγυπτον
σατραπεύοντος,
ἐπὶ
|
χρήμασι |
πολλοῖς
ὑπὸ
Ναυσικλέους,
ὡς
δεδήλωται, |
[5, 11] |
καὶ
ἐπὶ
πολλοῖς
ἂν
αἱρησομένου
|
χρήμασιν
|
ἀφεῖναι
τὸν
νεανίσκον.
Ἔστιν
ἡμῖν» |
[5, 11] |
τὸν
νεανίσκον.
Ἔστιν
ἡμῖν»
ἔφη
|
χρήματα» |
λάθρα
πρὸς
τὸν
Καλάσιριν
ἡ |
[5, 22] |
λέγων.
Ἡμεῖς
δὲ
πνεύμασι
βιαίοις
|
χρησάμενοι |
ζάλης
τε
ἀπροσμάχου
καὶ
κλύδωνος |
[5, 33] |
σῇ
δέ,
ὦ
Ναυσίκλεις,
εὐνοίᾳ
|
χρησάμενος, |
αὐτὸς
δὲ
οὐδὲν
ἐρανισάμενος
θρήνων |
[5, 18] |
θαυμάζοντες
ὡς
παραλόγῳ
τῇ
τύχῃ
|
χρησαμένους |
εὔδιόν
τε
καὶ
ἀπήμονα
πλοῦν |
[5, 18] |
γὰρ
ἀκηκοὼς
ἐτύγχανον
ὡς
χειμαδίῳ
|
χρήσονται |
τῇ
νήσῳ,
καταγωγὴν
σκεψόμενος
αὐτοῦ |
[5, 27] |
τοῦ
φόρτου
καταληφθέντας
ὅπη
τε
|
χρήσονται
|
τῷ
μεγέθει
τῆς
νεὼς
ἀπείρως |
[5, 20] |
ἀπολειπόμενον,
ἔγνων
τὸ
παρὸν
ὑπερθέσθαι
|
χρησταῖς |
ἐπαγγελίαις
μὴ
καὶ
βίαιόν
τι |
[5, 7] |
ἀναιρήσουσι
λαβόντες
(οὐ
γὰρ
οὕτω
|
χρηστῷ |
τῷ
δαίμονι
προσπαλαίειν
ὡς
ταχεῖαν |
[5, 18] |
ἐδεόμην
μαθεῖν,
ὅμως
δ´
οὖν
|
χρηστῶς |
ἂν
ποιοίης
καὶ
φιλανθρώπως
ἢ |
[5, 5] |
καὶ
μόνον
ὀφθῆναι,
οὐδένα
γὰρ
|
χρόνον |
εἶναι
ὅσος
ἀμαυρῶσαι
αὐτοῖς
τῶν |
[5, 13] |
δὲ
κατέχων
περιτρέποις
ἀκτῖνα
προσβάλλει
|
χρυσῆν |
οὐκ
ἀμαυροῦσαν
τραχύτητι
τὴν
ὄψιν |
[5, 14] |
τῆς
τέχνης
ὥσπερ
εἰ
μάνδραν
|
χρυσῆν |
τὴν
σφενδόνην
αὐτοῖς
τε
καὶ |
[5, 14] |
Εἶπεν
ἄν
τις
αὐτὰ
καὶ
|
χρυσοῖς |
βεβριθέναι
τοῖς
μαλλοῖς,
οὐ
τῆς |
[5, 19] |
πλείονος
φόρτου
τῶν
ἀγωγίμων
δεσπόζοι,
|
χρυσοῦ |
τε
ὄντων
καὶ
λίθων
πολυταλάντων |
[5, 31] |
ἐπὶ
τῆς
κεφαλῆς
στέφανον
καὶ
|
χρυσοϋφεῖ |
στολῇ
καταυγάζουσαν
(τὴν
γὰρ
ἐκ |
[5, 17] |
νεὼς
οὐριοδραμούσης
Ὅτι«
ἔφη
πλησιστίῳ
|
χρώμενοι |
τῷ
πνεύματι
περὶ
πρώτην
ἂν |
[5, 19] |
ὡς
οὐκ
ἄν
ποτέ
τῳ
|
χώραν |
ἄλλην
οἰκοῦντι
καὶ
ἔθνος
ὃ |
[5, 15] |
γυναιξὶ
τὴν
ἐνδοτέρω
τοῦ
ἱεροῦ
|
χώραν |
ἀποκληρώσας
τοὺς
δὲ
ἄνδρας
ἐν |
[5, 28] |
συῶν
ἐλαύνοντες·
οἵ
τε
κατὰ
|
χώραν |
μείναντες
ὑποδεξάμενοι
πυράν
τε
ἐξῆπτον |
[5, 29] |
ὁμόσε
τῇ
ἀκμῇ
τοῦ
κινδύνου
|
χωρήσωμεν, |
ἢ
τὸ
εἶναι
γενναίως
καὶ |
[5, 6] |
εἱμαρμένην;
εἴξωμεν
τῇ
τύχῃ
καὶ
|
χωρήσωμεν |
ὁμόσε
τῷ
φέροντι·
κερδήσωμεν
ἄλην |
[5, 24] |
παρὰ
τὸν
θάνατον
ὡς
ἔφασκε
|
χωρίζοιτο |
ξίφει
δὲ
ἑνὶ
καὶ
πληγῇ |
[5, 18] |
διηνύομεν,
τὰ
μὲν
ἄλλα
συνδιημερεύοντες
|
χωριζόμενοι |
δὲ
ὅτε
καθεύδειν
ἔδει,
σὺν |
[5, 26] |
οὐκ
ἔστιν
ὅπως
βιώσομαι
τούτων
|
χωριζομένων. |
Καὶ
ἅμα
λέγουσα
τοῖς
γόνασι |
[5, 32] |
βαλλομένων.
Ἐγὼ
δὲ
ὡς
πορρωτάτω
|
χωρίσας |
ἐμαυτὸν
ἐπί
τινος
λόφου
θέαν |
[5, 5] |
καὶ
ἐδόκει
ναοῖς
ἐπιγράφειν,
εἰ
|
χωρισθεῖεν, |
ἢ
ἀγάλμασιν
ἐπισήμοις
ἑρμαῖς
τε |
[5, 34] |
ἡ
μὲν
εἰς
τὴν
γυναικωνῖτιν
|
χωρισθεῖσα |
σὺν
τῷ
θυγατρίῳ
τε
τοῦ |
[5, 15] |
χαριστήριον
ἐχόρευον·
ἡ
Χαρίκλεια
δὲ
|
χωρισθεῖσα |
τὸ
ἑαυτῆς
ἔπραττεν,
ηὔχετο
Θεαγένει |
[5, 9] |
εἰρημένων
ἐπεραιοῦντο
τὴν
λίμνην
καὶ
|
χωρισθέντες |
ἀλλήλων
ὁ
μὲν
εἰς
τὴν |
[5, 4] |
τε
γνωριοῦμεν
παρόντες
καὶ
εἰ
|
χωρισθῆναί |
ποτε
συμβαίνοι
μαστεύσομεν
ἀλλήλους.
Ἀγαθὸν |
[5, 29] |
Θεαγένους,
εἰ
πρὸ
τοῦ
τέλους
|
χωρισθήσομαι, |
πρὸς
θρήνους
κατήγαγε.
Τὰ
ὄντα« |
[5, 33] |
οὐ
θαρσήσαντα
τῆς
νυκτὸς
ἐπιμίξαι
|
χωρίῳ |
πολεμουμένῳ,
τὴν
Χαρίκλειαν
δὲ
οὐδαμῶς· |
[5, 27] |
βοσκήματα
δὲ
ἐκ
τῶν
πέριξ
|
χωρίων |
τοὺς
ὠνησομένους
ἀπέστελλον,
ἀργύριόν
τε |