Livre, Chap.
[5, 34]	ἄδυτον παρελθὼν καταλαμβάνει τοῖς ἴχνεσι	τοῦ	ἀγάλματος προσπεφυκυῖαν καὶ εὐχῆς τε
[5, 32]	τὴν χεῖρα κατὰ τὴν συμβολὴν	τοῦ	ἀγκῶνος ἀπέκοπτε· κἀκ τοῦδε ὁ
[5, 2]	ἀνασχὼν ἑαυτὸν ὁ πρεσβύτης κἀπὶ	τοῦ	ἀγκῶνος ἐρείσας ὅ τι πεπόνθοι
[5, 8]	τι καὶ συνοῖσον ἀνύεσθαι πρὸς	τοῦ	ἀνδρὸς στοχαζομένη συνύφαινε τὸν σκοπὸν
[5, 17]	ἔοικεν, ἐπικλύσαι τὴν ἀντίθετον προβολῇ	τοῦ	αὐχένος ἀποτειχιζόμενον. Κἀκ τοῦδε παλιρροίας
[5, 30]	ἐμή, καὶ θαυμαστὸν οὐδέν· ἡττήθη	τοῦ	βελτίονος· ὑφορᾶται δὲ τὸν λῄσταρχον
[5, 26]	τὸ κατηφὲς ἐκ τῶν περιεστηκότων	τοῦ	βλέμματος ἀπεσκευασμένη καὶ πρὸς τὸ
[5, 31]	δῆλος ἦν αὐτόθεν ἐπανήκων ἀπὸ	τοῦ	βλέμματος ἐμμανές τι διανοούμενος. Οὔπω
[5, 21]	ὅτι τὴν ἡμετέραν οἰκεῖν, εἰ	τοῦ	γάμου τύχοις, ἔφθης ἐπαγγελλόμενος, ὥστε
[5, 31]	πόνων; οὕτω καὶ ὑμῶν ἕκαστος	τοῦ	γέρως ποτὲ στερηθήσεται καὶ τοῦ
[5, 33]	γε, πόθεν; ἀπολειφθεὶς μὲν τότε	τοῦ	γήρως ἐμποδίσαντος ἐν τοῖς ὀρθίοις
[5, 5]	ἐδείκνυ δακτύλιον οὐλὴν δὲ ἐπὶ	τοῦ	γόνατος ἐκ θήρας συὸς ὁ
[5, 33]	γε διαλύειν τὸ συμπόσιον· μνήμη	τοῦ	δαιμονίου γινέσθω καὶ τὰς λυτηρίους
[5, 16]	ἔχεις. Καί μοι δοκεῖς καὶ	τοῦ	δαιμονίου κάλλιστα συνιέναι τὸν Ἑρμῆν
[5, 6]	πλάνητα βίον καὶ τὴν ἐπάλληλον	τοῦ	δαίμονος καθ´ ἡμῶν πομπείαν. Οὐχ
[5, 16]	ὥς σοι φίλον καὶ ἀκοινωνήτους	τοῦ	Διονύσου καὶ ἀληθῶς ἔτι νύμφας
[5, 20]	βούλημα θερμαινόμενον καὶ ἡμέραν οὐδεμίαν	τοῦ	διοχλεῖν μοι περὶ τῶν αὐτῶν
[5, 6]	πη καὶ ὑπέρογκον τὸ τέλος	τοῦ	δράματος φιλοτιμούμενος καὶ αὐτόχειρας ἡμᾶς
[5, 2]	τῷ ὕπνῳ, ὁ δὲ Κνήμων	τοῦ	δωματίου προήκων ἔπασχε μὲν οἷα
[5, 21]	τῆς ὑπονοουμένης καὶ τὸ ἀκριβὲς	τοῦ	ἔαρος περιμεῖναι. Οὐκοῦν« ἔφην εἰ
[5, 22]	τέλος δὲ πρὸς τοῦ Τυρίου	τοῦ	ἐμπόρου πεισθέντων λῃστρικὴν προαγορευθεῖσαν ἔφοδον
[5, 17]	κατὰ τὸν ἄλλον κόλπον θλιβομένης,	τοῦ	ἐπιρρέοντος ἔτι τῷ ἀνατρέχοντι πολλάκις
[5, 13]	Ὡς δὲ ἐπὶ τὸν νεὼν	τοῦ	Ἑρμοῦ παρεγένοντο, τούτῳ γὰρ ἦγε
[5, 20]	διηρώτα, κἀγὼ συνιεὶς τὴν ἐνέδραν	τοῦ	ἐρωτήματος Τὸ μὲν ἀκριβὲς» ἔφην,
[5, 22]	τὴν ναῦν ἐξεπίτηδες ἔστιν ὅτε	τοῦ	εὐθέος παρατρέποντος. ~Τούτων εἰρημένων οἱ
[5, 11]	Ναυσικλέα μηνύειν ἃ γινώσκει περὶ	τοῦ	Θεαγένους καὶ τίς μὲν ὁ
[5, 22]	ὑπὸ τῆς ὄψεως παλλόμενος καὶ	τοῦ	Θεαγένους ὅ τι πέπονθα ἐρομένου
[5, 32]	ἐτόξευεν εὔσκοπά τε καὶ μόνου	τοῦ	Θεαγένους φειδόμενα. Καὶ ἔβαλλεν οὐ
[5, 1]	καὶ ἦν μὲν οὐκ ἐκτὸς	τοῦ	θορυβεῖσθαι σιωπᾶν δὲ ἐβιαζόμην ἐπιθυμίᾳ
[5, 2]	ἐπί τε τὸ δωμάτιον ὑπὸ	τοῦ	θρήνου χειραγωγούμενος ὥρμησε καὶ ταῖς
[5, 4]	μὲν Κνήμων καὶ Θέρμουθις ὁ	τοῦ	Θυάμιδος ὑπασπιστὴς ἑῷοι τὴν λίμνην
[5, 15]	μὲν ταῖς γυναιξὶ τὴν ἐνδοτέρω	τοῦ	ἱεροῦ χώραν ἀποκληρώσας τοὺς δὲ
[5, 2]	ἀληθέστερον δὲ εἰπεῖν καὶ πικρότερα,	τοῦ	καὶ βουλομένου καὶ δυναμένου παραμυθεῖσθαι
[5, 27]	ἐτραχύνετο τάχα μὲν τροπὴν ἐκ	τοῦ	καιροῦ λαβοῦσα τάχα δέ που
[5, 30]	τέκνον, ἐπιτετμημένως· τὸ γὰρ στενὸν	τοῦ	καιροῦ πολυλογίαν οὐκ ἐπιδέχεται. Ἐρᾷ
[5, 15]	ταυτηνὶ λίθον πειθόμενος παρ´ Ἑρμοῦ	τοῦ	καλλίστου καὶ ἀγαθωτάτου τῶν θεῶν
[5, 10]	πρὸς ἄνθρωπον, οὕτως οὐκ εἶναι	τοῦ	κάλλους ὑπερβολὴν οὐδὲ αὐτῷ δυνατὸν
[5, 31]	τὸν ὑπὲρ πάντων ἀγῶνα προκινδυνεύσαντι	τοῦ	κατὰ βούλησιν ἐκλογὴν ἀπένειμεν. Οὐ
[5, 29]	ἀπότομον ἐγχειρήσαντες ὁμόσε τῇ ἀκμῇ	τοῦ	κινδύνου χωρήσωμεν, ἢ τὸ εἶναι
[5, 27]	ἄκατον, ἔπειτα ἐπεῖχον ὑπό τε	τοῦ	κλύδωνος ἐκκρουόμενοι καὶ τοῦ Τραχίνου
[5, 27]	κινδύνων ἐνέβαλλεν οὐ τὸ βίαιον	τοῦ	κλύδωνος, οὔπω γὰρ ὁλοσχερῶς ἐκτετάρακτο,
[5, 11]	ἀληθῶς Χαρίκλεια καὶ οὐχὶ Θίσβη»	{τοῦ	Κνήμωνος} Ὁ δὲ Ναυσικλῆς ἐνεὸς
[5, 5]	φόρτον ἥδιστον ἐκείνῳ καὶ θεοῦ	τοῦ	κρατοῦντος ὅπλον οἰκειότατον. Ἄρτι δὲ
[5, 18]	Ζάκυνθον ἀγοράσοντες ἀνέτρεχον, ἐγὼ δέ,	τοῦ	κυβερνήτου γὰρ ἀκηκοὼς ἐτύγχανον ὡς
[5, 22]	ἡμέραν ἐπὶ τὴν Λιβύων γῆν	τοῦ	κυβερνήτου τὴν ὁλκάδα χειραγωγοῦντος· ἔφασκε
[5, 27]	ὁλοσχερῶς ἐκτετάρακτο, ἀλλὰ τὸ ἄτεχνον	τοῦ	κυβερνῶντος ἀντισχόντος μὲν ἐφ´ ὅσον
[5, 29]	αὐτίκα πάντα κομισαμένους ὧν χρήζοιεν	τοῦ	λοιποῦ τῇ νηὶ μὴ πλησιάζειν.
[5, 27]	σφᾶς διατεινόμενος, καὶ ἅμα καὶ	τοῦ	μέλλοντος ἀσφαλοῦς προνοεῖν ὑφηγούμενος, εἶναι
[5, 3]	ἀντίσχων δὲ χαλεπῶς καὶ δέει	τοῦ	μὴ πρός τινος ἁλῶναι (καὶ
[5, 8]	καὶ ὅτι ἄκων καὶ προλήψει	τοῦ	μισθοῦ παραχωροίη τῆς κόρης ἐπισημαίνων)
[5, 11]	πλέον τῆς γνώσεως ἀνθρώποις ἀπορουμένοις,	τοῦ	Μιτράνου θαυμαστὸν εἰ καὶ ἐπὶ
[5, 8]	ἐφίλει τε πολλὰ τὴν κεφαλὴν	τοῦ	Μιτράνου καὶ τῆς τύχης ὑπερθαυμάζων
[5, 13]	καὶ μετ´ οὐ πολὺ παρὰ	τοῦ	Ναυσικλέους ἥκων τις ἐκάλει σπεύδειν
[5, 11]	τὸ πρόσωπον εἰς ὀφρὺν σκέπουσα	τοῦ	Ναυσικλέους θαρρεῖν παρακελευομένου μικρὸν ἀνένευσεν
[5, 13]	Χαρίκλεια δὲ σὺν τῇ θυγατρὶ	τοῦ	Ναυσικλέους καὶ γυναιξὶ ταῖς ἄλλαις
[5, 34]	χωρισθεῖσα σὺν τῷ θυγατρίῳ τε	τοῦ	Ναυσικλέους κατακλινεῖσα τὰς παρούσας ἀγρυπνίᾳ
[5, 27]	ἀκτῇ τινι κατὰ τὸ στόμιον	τοῦ	Νείλου τὸ Ἡρακλεωτικὸν προσωκείλαμεν καὶ
[5, 29]	κελεύσαντα ὡς ἂν καὶ κόσμου	τοῦ	νυμφικοῦ καὶ τῆς ἄλλης εὐπρεπείας
[5, 8]	τὸ πρᾶγμα οὕτως ἔχειν ὑπὸ	τοῦ	ὀνόματος ἀπατηθεὶς ἐξεπέπληκτο μὲν τῆς
[5, 4]	πρῶτον ἰδίᾳ καὶ παντὸς ἀπηλλαγμένοι	τοῦ	ὀχλήσοντος ἀλλήλοις ἐντυχόντες ἀπαραποδίστων καὶ
[5, 24]	δὲ ἑνὶ καὶ πληγῇ μιᾷ	τοῦ	πάθους ὁμοίου κοινωνήσειεν, ἐγὼ δὲ
[5, 20]	γίνοιτο πλησίον τῆς πόλεως, ἐκ	τοῦ	παραχρῆμα τῆς τε αἰσθήσεως καὶ
[5, 33]	συνεκδραμεῖν τοῖς Αἰγυπτίοις, ἐπί τε	τοῦ	παρόντος εἰς τὴν ἀνεύρεσιν τέως
[5, 16]	ὅπως ἂν ἐς καιρὸν βελτίονα	τοῦ	παρόντος φυλάξειας, ὅτε σου τῶν
[5, 17]	τὴν Αἰγαίαν θάλασσαν ἐπειγόμενον ὑπὸ	τοῦ	Πελοποννησίων ἰσθμοῦ τῆς πρόσω φορᾶς
[5, 32]	τῷ ἄρχοντι οἱ δὲ ὡς	τοῦ	Πελώρου σὺν τῷ δικαίῳ προασπίζοντες.
[5, 25]	ἠπείγοντο, θᾶττον ἐν τῷ βεβαίῳ	τοῦ	περιεῖναι γενέσθαι πᾶς τις ἁμιλλώμενος.
[5, 19]	αὐτοῦ κτῆμα τυγχάνοι καὶ ὡς	τοῦ	πλείονος φόρτου τῶν ἀγωγίμων δεσπόζοι,
[5, 34]	ἐσκοπεῖτο καὶ ὡς τὴν πάροδον	τοῦ	πλήθους παρατηρῶν οὐκ ἐφεύρισκεν, ὀψέ
[5, 22]	καὶ διαμπὰξ περαιωθῆναι τὸ πέλαγος	τοῦ	πνεύματος ἐπιτρέποντος ἐπείγεσθαι δὲ λαβέσθαι
[5, 27]	πᾶν μὲν ναυτιλίας μέρος ὑπὸ	τοῦ	προστυχόντος ἐσχεδιάζετο τέχνην δὲ ἄλλος
[5, 13]	ἡδέων τε καὶ λυπηρῶν ταῖς	τοῦ	προσώπου τροπαῖς ἐμφήνας, ἐπιβάλλει τὼ
[5, 8]	μὲν γὰρ ἄλλη πυρὶ πρὸς	τοῦ	προτέρου πολέμου κατηνάλωτο· μόνον δὲ
[5, 15]	καὶ τόδε τὸ εὕρημα διὰ	τοῦ	πυρός σοι τῷ ὄντι τὸ
[5, 20]	ἀλαστόρων ἐπιβουλὴν ἱκετεύω φροντίδα ποιεῖσθαι	τοῦ	σαυτόν τε καὶ τοὺς σαυτοῦ
[5, 25]	πρότερος τὸν ἕτερον φθάσας ἐπιβαίη	τοῦ	σκάφους ἠπείγοντο, θᾶττον ἐν τῷ
[5, 27]	φωτὸς ἀπαύγασμα περιέλαμπεν ἀπειπόντος δὲ	τοῦ	σκότους ἐκνικήσαντος. Ἤδη δὲ βαπτιζομένων
[5, 8]	ἂν λανθάνοι τοὺς παρόντας· καὶ	τοῦ	σοφίσματος ἔτυχεν· ἡ γὰρ δὴ
[5, 5]	φιλήματα ποιούμενοι. Τούτων συγκειμένων ἀνεδύοντο	τοῦ	σπηλαίου κειμηλίων μὲν ἄλλων τῶν
[5, 33]	ἐνδεικνυμένην ὑπὸ δὲ ὀλίγης ἐλπίδος	τοῦ	τάχα ἂν καὶ περιγενέσθαι τὸν
[5, 29]	καὶ ἡ Θεαγένους, εἰ πρὸ	τοῦ	τέλους χωρισθήσομαι, πρὸς θρήνους κατήγαγε.
[5, 25]	φρονήματος γίνεται στόμωσις, ἐκ προστάγματος	τοῦ	Τραχίνου παρ´ ἐλπίδα πᾶσαν ἐφείδοντο
[5, 27]	τε τοῦ κλύδωνος ἐκκρουόμενοι καὶ	τοῦ	Τραχίνου πείθοντος ὡς μυρίοις σκάφεσιν
[5, 26]	καὶ εἴχετο ἐπὶ πλεῖστον ἱκετεύουσα,	τοῦ	Τραχίνου ταῖς περιπλοκαῖς ἐντρυφῶντος καὶ
[5, 31]	τοῦ γέρως ποτὲ στερηθήσεται καὶ	τοῦ	τυραννικοῦ τούτου νόμου πειραθήσεται. ~Τί
[5, 22]	πρώτην ἐναντιουμένων τέλος δὲ πρὸς	τοῦ	Τυρίου τοῦ ἐμπόρου πεισθέντων λῃστρικὴν
[5, 18]	τὰ μὲν ἄλλα ἡμῶν παρεχόντων	τοῦ	Τυρρηνοῦ δὲ ὄψον ἄφθονον ἐκ
[5, 21]	παρεῖχεν· ἀποκρύπτων γὰρ τῶν παρὰ	τοῦ	Τυρρηνοῦ μηνυθέντων ἅπερ ἐβουλόμην, ἐκεῖνο
[5, 8]	ἄρα Μιτράνης ὁ φρούραρχος Ὀροονδάτου	τοῦ	τῷ βασιλεῖ τῷ μεγάλῳ τὴν
[5, 33]	κατιόντος, λῃστρικὸν Αἰγυπτίων πλῆθος ἐκ	τοῦ	ὑπερτείνοντος ὄρους, ὡς ἐῴκει, κατέτρεχεν,
[5, 34]	ὡς ἐφαίνετο διότι λάθοι πρὸς	τοῦ	ὕπνου κεκρατημένη. Καὶ ἡ μὲν
[5, 27]	τὴν ὁλκάδα πρὸς τῇ διαρπαγῇ	τοῦ	φόρτου καταληφθέντας ὅπη τε χρήσονται
[5, 8]	ὅμως δ´ οὖν τὸ κοῦφον	τοῦ	φρονήματος ἀπάτης ὀξύτητι συσχεθεὶς καὶ
[5, 28]	εὐπειθεστέραν εὐτρεπίσαι τὴν νύμφην, διὰ	τοῦ	φύντος προμαθοῦσαν τὸν γάμον. Ἐπῄνουν
[5, 1]	δεξιὸν ἀπάγγελλε θᾶττον, ὡς ἂν	τοῦ	χαίρειν γ´ ἔχοις ἡμᾶς κοινωνοῦντας.

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 28/02/2007