Livre, Chap.
[5, 8]	σοφίσματος ἔτυχεν· ἡ γὰρ δὴ	Χαρίκλεια	γλώσσης τε ἑλληνίδος αἰσθομένη καί
[5, 5]	αὐτῶν ἀφείλοντο ταῦτα συνεσκευάζοντο. Ἡ	Χαρίκλεια	δὲ καὶ μετημφίασεν ἑαυτὴν ἐνθεμένη
[5, 13]	γὰρ ηὐτρέπιστο τὴν θυσίαν) ἡ	Χαρίκλεια	δὲ σὺν τῇ θυγατρὶ τοῦ
[5, 15]	τῇ Δήμητρι χαριστήριον ἐχόρευον· ἡ	Χαρίκλεια	δὲ χωρισθεῖσα τὸ ἑαυτῆς ἔπραττεν,
[5, 4]	Θίσβη τὸ θρηνοῦν γύναιον ἀλλὰ	Χαρίκλεια.	Ἐγεγόνει δὲ τὰ περὶ αὐτὴν
[5, 18]	σὺν τῇ τροφῷ μὲν ἡ	Χαρίκλεια	ἐγὼ δὲ ἰδίᾳ καὶ Θεαγένης,
[5, 11]	θέαν. Ἀλλ´ ὦ θύγατερ, ὦ	Χαρίκλεια,	Θεαγένην δὲ ποῦ κατέλιπες; Ἀνωλόλυξε
[5, 5]	ἀνεύρεσιν φυλαττόμενον. ~Ἐπῄνει ταῦτα ἡ	Χαρίκλεια	καὶ ἐδόκει ναοῖς ἐπιγράφειν, εἰ
[5, 11]	λάθρα πρὸς τὸν Καλάσιριν ἡ	Χαρίκλεια	καὶ ἐπάγγειλαι πλῆθος ὁπόσον βούλει·
[5, 11]	καὶ ὦ θύγατερ» καὶ ἀληθῶς	Χαρίκλεια	καὶ οὐχὶ Θίσβη» {τοῦ Κνήμωνος}
[5, 4]	μὲν συνεῖναι ἡμᾶς ἀλλήλοις, ὦ	Χαρίκλεια,	καὶ τοῦτο ἔχειν ὃ πάντων
[5, 6]	ἤδη τῶν ἐπιόντων ἀποδιδράσκειν ἡ	Χαρίκλεια	καὶ τῷ σπηλαίῳ κρύπτειν ἑαυτοὺς
[5, 4]	εἴρηται. Μόνοι δὲ Θεαγένης καὶ	Χαρίκλεια	κατὰ τὸ σπήλαιον ὑπελείποντο τὸ
[5, 32]	πρὸς τὴν ἐνέργειον συμμαχίαν ἡ	Χαρίκλεια	λόγον ἐπίκουρον τῷ Θεαγένει ἐτόξευσεν
[5, 7]	~Τούτοις εἰρημένοις οὐ πᾶσιν ἡ	Χαρίκλεια	συνετίθετο, τὴν μὲν τύχην ἐν
[5, 32]	Θεαγένης ἀπόλεμος ἦν οὐδὲ ἡ	Χαρίκλεια,	τὰ γὰρ συγκείμενα πράττοντες ὁ
[5, 19]	τῆς ἐρημίας ἀνενόχλητον εἶχεν ἡ	Χαρίκλεια	τὸ κάλλος, ἀλλ´ ὁ Τύριος
[5, 4]	μιγνύμενοι τοῖς φιλήμασιν· ἡ γὰρ	Χαρίκλεια	τὸν Θεαγένην εἴ τι παρακινοῦντα
[5, 5]	Ὅμως δ´ οὖν ἡ μὲν	Χαρίκλεια	τὸν συνεκκείμενον αὑτῇ πατρῷον ἐδείκνυ
[5, 24]	ὁπλίσας. Ἐγὼ δὲ καὶ ἡ	Χαρίκλεια	τῷ Θεαγένει περιφύντες ὅλον ἐνθουσιῶντα
[5, 12]	ὑπόνοιαν καὶ ὧν ἐπεφέρετο ἡ	Χαρίκλεια	Ὦ ´γαθὲ Ναυσίκλεις» ἔφη οὐκ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 28/02/2007