Livre, Chap.
[5, 20]	πόλεως, ἐκ τοῦ παραχρῆμα τῆς	τε	αἰσθήσεως καὶ τῆς ἐπιδιώξεως ἐσομένης.
[5, 11]	πληγῆς τῆς αὐτῆς ἀνωλόλυξαν. Ἦν	τε	ἀκούειν ἐπὶ πλεῖστον ὦ πάτερ»
[5, 2]	ὁ Καλάσιρις ἢ πόθεν γνωρίζεις	τε	ἀκούσας καὶ ζῶσαν ἀγγελλομένην φροντίζεις;
[5, 1]	συνεκδημῶν, ἀλλά σε ἐφώρασα τῷ	τε	ἄλλῳ σου περὶ ἐμὲ τρόπῳ
[5, 22]	ὁμοίων ἐμοὶ παθῶν αἰσθήσῃ, θαλάττῃ	τε	ἅμα καὶ γῇ πολεμίοις ἐντυγχάνων·
[5, 18]	τῆς ὁλκάδος εὐάγωγον εἰς κάλλος	τε	ἅμα καὶ μέγεθος αἰρόμενον ἐκπεπονημένης
[5, 15]	δακτύλιος. ~Ὁ δὲ Ναυσικλῆς ἐκπλαγείς	τε	ἅμα πρὸς τὸ παράδοξον καὶ
[5, 2]	τὴν ἀκοὴν τῆς Θίσβης ὑπό	τε	ἀμηχανίας πᾶσαν ἔννοιαν διαπορῶν ἀνέστρεφε
[5, 28]	ἐπισυνάπτων. Ὅπως οὖν μὴ αὐτός	τε	ἀνήκοος στυγνότερον συμποσιάζῃς ἥ τε
[5, 22]	πρὸς τὴν ἔννοιαν· ἀλλ´ αὐτός	τε	ἀνίστω καὶ τὰ ὄντα συσκευάζου
[5, 18]	ὦ Ναυσίκλεις, ἀλλ´ ἅμα ἥλιός	τε	ἀνίσχε καὶ ἡμεῖς ἄγκυραν καθίεμεν.
[5, 22]	δὲ πνεύμασι βιαίοις χρησάμενοι ζάλης	τε	ἀπροσμάχου καὶ κλύδωνος ἀφράστου πειραθέντες
[5, 19]	καὶ τὴν Πυθιονίκην ὠνόμαζεν ἕτερά	τε	αὖ πολλὰ πρὸς τούτοις. Ἐμοῦ
[5, 34]	αὐτὴν ἱκετεύσας τὸν θεὸν ἡσυχῆ	τε	ἀφυπνίσας ἦγεν εἰς τὴν καταγωγὴν
[5, 1]	δὲ λοιπόν, ὦ τέκνον, γῆράς	τε	βαρύνει καὶ ἡ τῶν συμφορῶν
[5, 24]	τὴν ἀγγελίαν ἡ ὁλκὰς ἔν	τε	γαλήνῃ κλύδωνος ἐμπέπληστο θορύβοις ὀλολυγμοῖς
[5, 22]	καὶ τὸν πλοῦν ἡμῖν ἀπήμονά	τε	γενέσθαι καὶ κατὰ νοῦν ἐπευχόμενος.
[5, 16]	βουληθείης, τὴν εὐωχίαν παραπέμποι χοροῦ	τε	γινομένη καὶ αὐλοῦ παντὸς ἡδίων,
[5, 20]	ὑμῖν τῆς αὐτῆς κεκοινωνηκότι σοί	τε	γνῶναι πάντως ἀναγκαῖον. Ναυλοχεῖ τὴν
[5, 4]	τινα ποιησώμεθα δι´ ὧν ἀπόρρητά	τε	γνωριοῦμεν παρόντες καὶ εἰ χωρισθῆναί
[5, 29]	παρὰ τὴν Χαρίκλειαν ἐλθὼν εὑρών	τε	δεδακρυμένην Ὦ θύγατερ« ἔφην, εἰωθότα
[5, 20]	πειραθείης τοὺς ξένους ἐπιζητούμενος, ἐγώ	τε	δι´ ἑνὸς ἔργου δύο τὰ
[5, 22]	τὰ ὄντα συσκευάζου τὴν Χαρίκλειάν	τε	ἐγὼ μετελεύσομαι. Παρῆν ἡ παῖς
[5, 24]	λῃσταὶ καὶ ἐγκάρσιοι παρελαύνοντες ἀποπειρώμενοί	τε	εἴ πως ἀναιμωτὶ γένοιντο ἐγκρατεῖς
[5, 27]	ἐμπλευσάντων θατέρᾳ πάντως ἐπιζητηθησομένων. Ἐδόκει	τε	εἶναι πιθανὸς καὶ δυοῖν δι´
[5, 8]	ἄγε» (καὶ εἰπὼν ἐνεχείριζεν, ἀφορῶν	τε	εἰς αὐτὴν συνεχῶς καὶ ὅτι
[5, 1]	ὡς εἶχον τῆς νυκτὸς ἐνεβίβαζόν	τε	εἰς τὴν ναῦν τὴν Φοίνισσαν
[5, 31]	ἐπείγοντος ἀνίσταται καὶ λαθὼν εἰστρέχει	τε	εἰς τὴν ὁλκάδα καὶ ἰδὼν
[5, 1]	ἀπόχρη μαθεῖν· ἐμοὶ γὰρ τήν	τε	ἐκ τῆς ὁδοιπορίας καὶ τῶν
[5, 21]	μεταστησαμένους εἰς ἕτερον ὅρμον ἐπιβουλῆς	τε	ἐκτὸς γενέσθαι τῆς ὑπονοουμένης καὶ
[5, 8]	ἡ γὰρ δὴ Χαρίκλεια γλώσσης	τε	ἑλληνίδος αἰσθομένη καί τι καὶ
[5, 4]	ὑπέστημεν, ἡμεῖς τε εὐχόμεθα θεοί	τε	Ἑλλήνιοι παρέχοιεν. Ἐπεὶ δὲ ἀστάθμητόν
[5, 22]	πλεῖστον συντρίψαντες· ἐδόκει οὖν ἐπισκευῆς	τε	ἕνεκεν τῆς ὁλκάδος καὶ ἡμῶν
[5, 28]	κατὰ χώραν μείναντες ὑποδεξάμενοι πυράν	τε	ἐξῆπτον καὶ τὰ θύματα δείραντες
[5, 27]	τῶν δεινῶν ἀπαλλαγέντων ἀλλὰ τρικυμίαις	τε	ἐπαλλήλοις ἐλαυνομένων καὶ πολλὰ τῆς
[5, 4]	δι´ ὃ πάντα ὑπέστημεν, ἡμεῖς	τε	εὐχόμεθα θεοί τε Ἑλλήνιοι παρέχοιεν.
[5, 1]	καὶ σχῆμα καὶ ὄνομα θάλαττά	τε	Ζακύνθιος ἄρτι πρὸς δύσιν ἡλίου
[5, 33]	ὄρους, ὡς ἐῴκει, κατέτρεχεν, εἶχέ	τε	ἤδη τοὺς νέους καὶ ἀπῆγε
[5, 24]	καὶ πόλεμον ἀναίμακτον ἠγωνίζοντο θρασεῖς	τε	ἦσαν καὶ οὐκ ἂν ἔφασαν
[5, 28]	εἰρημένα καὶ χαίρειν ἐνεδεικνύμην τοῖς	τε	θεοῖς χάριν ὁμολογεῖν ἥτις μεγίστη,
[5, 17]	τῷ ἀνατρέχοντι πολλάκις ἐμπίπτοντος, βρασμόν	τε	ἴσχει τὸ ὕδωρ καὶ κῦμα
[5, 14]	μὲν καὶ πᾶσα ἐξ Ἰνδῶν	τε	καὶ Αἰθιόπων ἀμέθυσος· ἣν δὲ
[5, 18]	παραλόγῳ τῇ τύχῃ χρησαμένους εὔδιόν	τε	καὶ ἀπήμονα πλοῦν ἐν χειμερίῳ
[5, 6]	ἀπέτρεχεν. Ἀλλ´ ὁ Θεαγένης ἐπεῖχέ	τε	καὶ Ἄχρι τίνος» ἔλεγε φευξόμεθα
[5, 27]	καὶ ὅσον οὔπω πνεῦμα λάβρον	τε	καὶ βίαιον αὐτόθεν ἐμπεσὸν ἀπροσδοκήτου
[5, 13]	κάλλος δὲ μακρῷ τῆς Ἰβηρίδος	τε	καὶ Βρεττανίδος ὑπερφερούσῃ· ἡ μὲν
[5, 13]	τὴν θυσίαν Ναυσικλῆς ὡς ἀγοραίῳ	τε	καὶ ἐμπορικῷ διαφερόντως τῶν ἄλλων
[5, 22]	ζεφύρων ἐαρινῶν ὑπηχούντων ἐφερόμεθα νύκτα	τε	καὶ ἡμέραν ἐπὶ τὴν Λιβύων
[5, 14]	ἐπέξεον. Ὅσοι δὲ αὐτῶν πρωτόγονοί	τε	καὶ θρασύτεροι, καὶ ὑπεράλλεσθαι βουλομένοις
[5, 1]	κόλποι καὶ Παρνασοῦ πρόποδες Αἰτωλοί	τε	καὶ Καλυδώνιοι σκόπελοι μόνον οὐ
[5, 5]	χωρισθεῖεν, ἢ ἀγάλμασιν ἐπισήμοις ἑρμαῖς	τε	καὶ λίθοις ἐπὶ τριόδων τὸν
[5, 13]	δηλοῦσθαι τῶν μελλόντων συντυχίαν ἡδέων	τε	καὶ λυπηρῶν ταῖς τοῦ προσώπου
[5, 33]	Οὐδὲ ἔφθην ὁ δυσδαίμων εἰπεῖν	τε	καὶ μαθεῖν οὐδὲ ἐπικουφίσαι παραμυθίᾳ
[5, 23]	καὶ κατ´ ὀλίγον ἐνδιδοὺς ἄπρακτός	τε	καὶ μαλακὸς τοῖς ἱστίοις ἐνέπιπτε
[5, 32]	ἀπὸ τῆς νεὼς ἐτόξευεν εὔσκοπά	τε	καὶ μόνου τοῦ Θεαγένους φειδόμενα.
[5, 1]	γῆς προσπνεομένου κῦμα χθαμαλὸν ὑπέτρεχέ	τε	καὶ οἷον προσεγέλα τῇ πρύμνῃ,
[5, 18]	συνεφαπτομένων τῆς ἄγρας, ἣν ποικίλην	τε	καὶ πρὸς πᾶσαν ὥραν ἁρμόδιον
[5, 8]	δραστήριον ἐννοήσας ὁ Ναυσικλῆς ἐξήλατό	τε	καὶ προσδραμὼν Αὕτη ἐκείνη Θίσβη»
[5, 29]	Τραχῖνος εἰς γάμον τὸν αὐτοῦ	τε	καὶ σὸν ἀπὸ τῆς θυσίας
[5, 2]	πᾶσαν ἔννοιαν διαπορῶν ἀνέστρεφε βαρύ	τε	καὶ συνεχὲς ἐπιστένων τὸ λειπόμενον
[5, 14]	μάνδραν χρυσῆν τὴν σφενδόνην αὐτοῖς	τε	καὶ τῇ πέτρᾳ περιβαλλούσης· ἡ
[5, 15]	ἐποίησεν, ἐπὶ τὴν εὐωχίαν αὐτόν	τε	καὶ τοὺς ἄλλους ἔτρεπεν, ἰδίᾳ
[5, 20]	ἱκετεύω φροντίδα ποιεῖσθαι τοῦ σαυτόν	τε	καὶ τοὺς σαυτοῦ διασῴζειν. ~Ἀπῄειν
[5, 4]	ἐντυχόντες ἀπαραποδίστων καὶ ὁλοσχερῶν περιπλοκῶν	τε	καὶ φιλημάτων ἐνεπίμπλαντο. Καὶ πάντων
[5, 1]	τὴν ἀκοήν, νόσος γὰρ ἄλλων	τε	καὶ ὤτων τὸ γῆρας, ἴσως
[5, 11]	θαρρεῖν παρακελευομένου μικρὸν ἀνένευσεν εἶδέ	τε	καὶ ὤφθη παρ´ ἐλπίδας, ὀδυρμὸς
[5, 31]	παρὸν θεάσῃ σωφρόνως, μὴ σαυτῷ	τε	κἀκείνῃ θάνατον προξενήσῃς. Ὁ δὲ
[5, 33]	πόρρωθεν εἱπόμην ὀδυρόμενος τὰς ἐμαυτοῦ	τε	κἀκείνων τύχας οὔτε δὲ ἐπαμύνειν
[5, 11]	δὲ Ναυσικλῆς ἐνεὸς ἐγεγόνει τόν	τε	Καλάσιριν ἐφ´ ὅσον περιβαλὼν τὴν
[5, 28]	ἀγέλην καὶ συῶν ἐλαύνοντες· οἵ	τε	κατὰ χώραν μείναντες ὑποδεξάμενοι πυράν
[5, 34]	τοῦ ἀγάλματος προσπεφυκυῖαν καὶ εὐχῆς	τε	μακρᾷ παρολκῇ καὶ λύπης προσβολῇ
[5, 29]	δεσποτεύοντα τῆς θυγατρὸς ἀποφήνασιν. ~Ἀποχωρήσας	τε	μικρὸν καί τινα τῶν πρακτέων
[5, 19]	τὸν παρόντα πλοῦτον καταριθμούμενος τήν	τε	ὁλκάδα ὡς ἴδιον αὐτοῦ κτῆμα
[5, 31]	ὡς εἰκὸς τῇ θέᾳ, πόθου	τε	ὁμοῦ καὶ ζήλου προσπεσόντων, καὶ
[5, 19]	φόρτου τῶν ἀγωγίμων δεσπόζοι, χρυσοῦ	τε	ὄντων καὶ λίθων πολυταλάντων καὶ
[5, 5]	ἐνθεμένη μὲν πηριδίῳ τινὶ τούς	τε	ὅρμους καὶ τὰ στέμματα καὶ
[5, 27]	χωρίων τοὺς ὠνησομένους ἀπέστελλον, ἀργύριόν	τε	ὅσον πλεῖστον ἐγχειρίσαντες καὶ τίμημα
[5, 20]	πρὸς τοὺς γνωρίμους φιλάνθρωπον. Σοῦ	τε	οὖν φείδομαι μὴ πραγμάτων πειραθείης
[5, 28]	τε ἀνήκοος στυγνότερον συμποσιάζῃς ἥ	τε	παῖς διὰ σοῦ μαθοῦσα δέξηται
[5, 23]	εἰπεῖν ἐπέστησαν ἅτε οἶμαι πρόσκωποί	τε	πάντες οἱ ἐμπλέοντες καὶ κοῦφον
[5, 22]	καὶ κλύδωνος ἀφράστου πειραθέντες ἀπολέσθαι	τε	παρὰ μικρὸν ἐλθόντες εἰς ἄκραν
[5, 19]	πρὸς τούτοις. Ἐμοῦ δὲ τήν	τε	παροῦσαν πενίαν προβαλλομένου καὶ ὡς
[5, 22]	ἄκραν τινὰ Κρητικὴν προσωκείλαμεν, τῶν	τε	πηδαλίων θάτερον ἀποβαλόντες καὶ τῆς
[5, 22]	ἄχρι τῆς νεὼς παρέπεμπεν ἐπιδακρύων	τε	πλεῖστα καὶ τὸν πλοῦν ἡμῖν
[5, 8]	ἐφύσα τὸν βάρβαρον ὡς ἄλλα	τε	πλεῖστα κατωρθωκότα ἐν πολέμοις καὶ
[5, 20]	τὰ μέγιστα κτήσασθαι βούλομαι, τόν	τε	πλοῦτον τῆς νεὼς καὶ τὸν
[5, 24]	περίπλοις οὐδαμοῦ προβαίνειν ἐπέτρεπον ἐῴκεσάν	τε	πολιορκοῦσι καὶ τὴν ναῦν ἐξ
[5, 8]	ὡμολόγει. Τότε δὴ προσδραμὼν ἐφίλει	τε	πολλὰ τὴν κεφαλὴν τοῦ Μιτράνου
[5, 22]	τῆς αὐτῆς ὁρμῆς ἐξηρτημένον, ἐφώρασά	τε	πολλάκις συμπαραφερόμενον, ἐμοῦ τὴν ναῦν
[5, 21]	ἐφίλει προσιὼν τὴν κεφαλὴν ἐπυνθάνετό	τε	πότε ἀνάγεσθαι κελεύοιμι, καὶ γὰρ
[5, 17]	τὸν Κρισαῖον κόλπον εἰσχεόμενον ἐπιμίξαι	τε	πρὸς τὴν Αἰγαίαν θάλασσαν ἐπειγόμενον
[5, 20]	μὴ ἀνιέντα ἀλλ´ εἰς ὑπερβολήν	τε	πρὸς τὸ βούλημα θερμαινόμενον καὶ
[5, 11]	εὐθὺς τῶν ἀληθῶν ἐλάμβανον ἱκέτευόν	τε	προστάττειν ὡς ὅτι τάχιστα παρεῖναι
[5, 4]	καὶ τοῦτο ἔχειν ὃ πάντων	τε	προτιμότερον ἐποιησάμεθα καὶ δι´ ὃ
[5, 20]	ἐναλίους θεοὺς ἦ μὴν αὐτόν	τε	σὲ ὡς ἀδελφὸν παῖδάς τε
[5, 29]	προλήψει περιγραφησόμενος, ἐμὲ δὲ ἥ	τε	σὴ ἔννοια καὶ ἡ Θεαγένους,
[5, 20]	πρᾶγμα ἀνιαρὸν μὲν ἀλλ´ ἐμοί	τε	σιωπῆσαι ἀθέμιτον ἑστίας ὑμῖν τῆς
[5, 32]	δὲ ἄσπονδος ἐτέτατο πόλεμος ἔπαιόν	τε	συμπεσόντες ἀλλήλους ἀφειδῶς, οἱ μὲν
[5, 3]	θᾶττον ὁ Καλάσιρις αἰσθόμενος ἔθαλπέ	τε	συνεχῶς καὶ λόγῳ παντοίως ἀνελάμβανεν.
[5, 22]	τοὺς ἐπιβουλεύοντας· σὺ δὲ αὐτός	τε	σῴζοιο πρὸς τῶν θεῶν, ἀνδρῶν
[5, 4]	ἔδρασαν οἱ πολέμιοι κατασκοπήσοντες· ἔσχε	τε	τὰ κατ´ αὐτοὺς ὡς δὴ
[5, 4]	καὶ τότε ὁ Κνήμων ἔφευγέ	τε	τὰ πάντων μᾶλλον αἱρετὰ καὶ
[5, 25]	ἀπέχεσθαι σφῶν ἱκέτευον ἐφ´ ᾧ	τε	τὰ προσταχθησόμενα ποιήσειν. Οἱ δὲ
[5, 12]	φιλανθρωπίας οὐδὲν ἀπολιπὼν ἀλλὰ φθάνων	τε	τὰς ἡμετέρας παρακλήσεις καὶ τὴν
[5, 28]	διδόναι κελεύσαντες. ~Ὡς δὲ ἐκεῖνοί	τε	τάχιστα παρῆσαν ὅλην προβάτων ἀγέλην
[5, 21]	τε τὴν προϋπάρχουσαν γνῶσιν διά	τε	τὴν περιουσίαν, καὶ πρὸ πάντων
[5, 21]	ἔφην ἑλοίμην αὐτὴν κατεγγυῆσαι διά	τε	τὴν προϋπάρχουσαν γνῶσιν διά τε
[5, 27]	πᾶν εἶδος ὑφισταμένων, ἕως, ἐκείνης	τε	τῆς νυκτὸς μόλις διαδραμούσης καὶ
[5, 8]	Μιτράνη, καὶ τοὺς θεούς. Ἐδράττετό	τε	τῆς Χαρικλείας καὶ χαίρειν εἰς
[5, 2]	ᾠδὴν ἐν νυκτὶ μυρομένης, ἐπί	τε	τὸ δωμάτιον ὑπὸ τοῦ θρήνου
[5, 2]	ᾤμην θάνατον ἐλπισθέντα διαδεδρακέναι βιώσεσθαί	τε	τὸ λειπόμενον ἅμα τῷ φιλτάτῳ,
[5, 22]	δὴ τὴν Κεφαλλήνων παρέπλευσαν οἶκόν	τε	τὸν ἡμέτερον ἐπισκεψαμένων καὶ δόξαν
[5, 27]	μετεισβαίνειν ἄκατον, ἔπειτα ἐπεῖχον ὑπό	τε	τοῦ κλύδωνος ἐκκρουόμενοι καὶ τοῦ
[5, 34]	γυναικωνῖτιν χωρισθεῖσα σὺν τῷ θυγατρίῳ	τε	τοῦ Ναυσικλέους κατακλινεῖσα τὰς παρούσας
[5, 33]	ὀρθίοις συνεκδραμεῖν τοῖς Αἰγυπτίοις, ἐπί	τε	τοῦ παρόντος εἰς τὴν ἀνεύρεσιν
[5, 1]	ἡ ἐκείνων ἐπιδίωξις ὑπέβαλεν, ἀναλαβών	τε	τοὺς νέους ἦγον ὡς ἐπὶ
[5, 20]	τε σὲ ὡς ἀδελφὸν παῖδάς	τε	τοὺς σοὺς ἴσα καὶ παισὶν
[5, 32]	ἤδη τοῖς τραύμασι πεπιεσμένος ἐφήλατό	τε	τῷ Πελώρῳ καὶ τῇ κεφαλῇ
[5, 26]	ἐπίτηδες παρέλκοντος. Ὡς δὲ ὑπό	τε	τῶν δακρύων πρὸς οἶκτον ἤγετο
[5, 31]	καὶ ἰδὼν τὴν Χαρίκλειαν δάφνης	τε	φέρουσαν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς στέφανον
[5, 27]	διαρπαγῇ τοῦ φόρτου καταληφθέντας ὅπη	τε	χρήσονται τῷ μεγέθει τῆς νεὼς
[5, 29]	θυσίας μεταποιεῖ τὴν εὐωχίαν, ἐμοί	τε	ὡς πατρὶ τὴν βουλὴν ἐξηγόρευσεν,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 28/02/2007