Livre, Chap.
[5, 14]	ἀρνίων ἁπαλὰ σκιρτήματα καὶ οἱ	μὲν	ἀγεληδὸν ἐπὶ τὴν πέτραν ἀνατρέχοντες
[5, 26]	ἐδουλοῦτο, τὴν κόρην ἀναστήσας Τὸν	μὲν	ἀδελφὸν« ἔφη δωροῦμαί σοι καὶ
[5, 34]	σπονδὰς περιαγέσθω. ~Ἐκ τούτου περιήγοντο	μὲν	αἱ σπονδαὶ διελύετο δὲ τὸ
[5, 32]	δὲ ὡς ἐκεῖνον ἀποκλίναντες οἱ	μὲν	αἰδεῖσθαι τὸν ἄρχοντα οἱ δὲ
[5, 12]	θεῖος καὶ τὸν πλοῦτον ἡμῖν	μὲν	αἴτει σαυτῷ δὲ λάμβανε. Μὴ
[5, 24]	δὲ ἐπὶ τῆς ὁλκάδος ἕως	μὲν	ἀκίνδυνον μάχην καὶ πόλεμον ἀναίμακτον
[5, 20]	τὴν ἐνέδραν τοῦ ἐρωτήματος Τὸ	μὲν	ἀκριβὲς» ἔφην, ὦ Τραχῖνε, οὐκ
[5, 20]	φράσων ἐγειρόμενόν τι πρᾶγμα ἀνιαρὸν	μὲν	ἀλλ´ ἐμοί τε σιωπῆσαι ἀθέμιτον
[5, 18]	δὲ ἡμῖν κοινὴ προὐτίθετο τὰ	μὲν	ἄλλα ἡμῶν παρεχόντων τοῦ Τυρρηνοῦ
[5, 22]	μοί τις πρεσβύτης ἐφαίνετο τὰ	μὲν	ἄλλα κατεσκληκὼς ἐπιγουνίδα δέ, λείψανον
[5, 18]	ὥραν τὰ πρῶτα διηνύομεν, τὰ	μὲν	ἄλλα συνδιημερεύοντες χωριζόμενοι δὲ ὅτε
[5, 33]	ὁ δὲ ἐδίωκε. ~Καὶ τὰ	μὲν	ἄλλα τῶν μετὰ ταῦτα οὐκ
[5, 27]	ἀβουλήτως οἱ δυσδαίμονες ἐπιβαίνομεν, οἱ	μὲν	ἄλλοι χαίροντες ἡμεῖς δὲ ἀνιώμενοι
[5, 2]	ἀγγελλομένην φροντίζεις; Καὶ ὃς Τῶν	μὲν	ἄλλων ἀκούσῃ μετὰ ταῦτα ὅταν
[5, 5]	συγκειμένων ἀνεδύοντο τοῦ σπηλαίου κειμηλίων	μὲν	ἄλλων τῶν ἐναποκειμένων οὐδενὸς θιγόντες,
[5, 13]	ἤδη συνέκειτο— χαίροντες ἐπορεύοντο, αὐτοὶ	μὲν	ἅμα τῷ Ναυσικλεῖ καὶ ἄλλῳ
[5, 15]	κρατῆρσιν αἱ τράπεζαι παρεχώρουν, οἱ	μὲν	ἄνδρες ἐμβατήρια τῷ Διονύσῳ καὶ
[5, 32]	κεφαλῇ τὸ ἐγχειρίδιον ἐπιβαλὼν τῆς	μὲν	ἀπέτυχεν, ἐκείνου μικρὸν ἀποκλίναντος, ἄκρον
[5, 20]	τῆς συνέσεως αὐτὸν ἐπαινέσας ἐκείνου	μὲν	ἀπηλλαττόμην, σοὶ δὲ καταμηνύων τὴν
[5, 30]	καθυπέσχοντο, ὑποθέμενος τὸ πρακτέον ἐκείνους	μὲν	ἀπολείπω διασκευαζομένους ἐπὶ δὲ τὸν
[5, 2]	ἂν δυναίμην» ἔφη, ἀλλὰ σὺ	μὲν	ἀτρέμας ἔχε σαυτόν, ἐγὼ δὲ
[5, 33]	ἀφθόνων χαριζόμενος. Ἐπὶ τούτοις ἐδάκρυε	μὲν	αὐτὸς ἐδάκρυον δὲ οἱ παρόντες
[5, 29]	πατρὶ τὴν βουλὴν ἐξηγόρευσεν, εἰδότι	μὲν	αὐτοῦ καὶ πάλαι τὴν ἐπὶ
[5, 13]	τε καὶ Βρεττανίδος ὑπερφερούσῃ· ἡ	μὲν	γὰρ ἀδρανεῖ τῷ ἄνθει φοινίσσεται
[5, 8]	ὅπλοις πανταχόθεν πᾶσαν περιβαλόντες. Ἡ	μὲν	γὰρ ἄλλη πυρὶ πρὸς τοῦ
[5, 16]	καλλίστων ἂν κρατήρων εὐωχοίης. Τὰς	μὲν	γὰρ γυναῖκας ἀκούεις ὡς διατριβὴν
[5, 19]	τούτων« ἔλεγεν ὦ πάτερ, τὴν	μὲν	γὰρ προῖκα ἀπέχειν ἡγήσομαι πολλὰ
[5, 32]	καὶ θυμῷ κατόχους γεγενημένους. Οἱ	μὲν	γὰρ ὡς τοῦτον οἱ δὲ
[5, 19]	πολλὰ σεμνύνων ἑαυτὸν καὶ τοῦτο	μὲν	γένος ἔνδοξον καταλέγων τοῦτο δὲ
[5, 22]	τὸ γινόμενον ἐπυνθάνετο. Κἀγὼ Τὸ	μὲν	γινόμενον ἔστιν« ἔλεγον ἡ σὴ
[5, 1]	τοῖς ἱστίοις ὑποφέρειν ἐπέτρεπον. Κιρραῖοι	μὲν	δὴ κόλποι καὶ Παρνασοῦ πρόποδες
[5, 1]	~Ἡ	μὲν	δὴ πόλις ἡ Δελφῶν ἐν
[5, 3]	εἶναι τῷ ὄντι πιστεύσας, ὀλίγου	μὲν	ἐδέησε καὶ κατενεχθῆναι παρ´ αὐταῖς
[5, 23]	εὐθέος παρατρέποντος. ~Τούτων εἰρημένων οἱ	μὲν	ἐδήχθησαν καὶ πρὸς ἄμυναν εὐτρεπίζεσθαι
[5, 24]	θορύβοις ὀλολυγμοῖς διαδρομαῖς καταιγιζομένη, τῶν	μὲν	εἰς τὰ κοῖλα τῆς νεὼς
[5, 32]	τοξείας ἐπαμύνειν ἔτι δυναμένης, ὠδινούσης	μὲν	εἰς τὴν βοήθειαν δεδοικυίας δὲ
[5, 34]	τοῦ ὕπνου κεκρατημένη. Καὶ ἡ	μὲν	εἰς τὴν γυναικωνῖτιν χωρισθεῖσα σὺν
[5, 9]	λίμνην καὶ χωρισθέντες ἀλλήλων ὁ	μὲν	εἰς τὴν Χέμμιν ὁ Ναυσικλῆς
[5, 5]	βέβηλον ἐδοκίμαζον, ἃ δὲ αὐτοὶ	μὲν	ἐκ Δελφῶν ἐπήγοντο οἱ λῃσταὶ
[5, 10]	εἶδεν οὔτε αὖθις ὄψεται. ~Ταῦτα	μὲν	ἐκεῖνος ἐπέστελλεν· οὔπω δὲ ἡμέρας
[5, 32]	διελαύνων τὸν μαζόν. Καὶ ὁ	μὲν	ἔκειτο καιρίᾳ βεβλημένος, τοῖς λοιποῖς
[5, 7]	νήσου κατόπιν σαγηνευθέντες· καὶ οἱ	μὲν	ἐκπλαγέντες ἔστησαν ὑποδραμούσης τὸν Θεαγένην
[5, 33]	λέγειν πλὴν ὅτι γε ἐμὲ	μὲν	ἔλαθεν ἐπανελθὼν ἐγκαταμείναντα τῷ λόφῳ
[5, 22]	ἔφοδον διαδιδράσκειν εἰπόντος· καὶ ὁ	μὲν	ἐλάνθανεν τὰ ὄντα ὡς πλάσμα
[5, 4]	καὶ σωφρονεῖν ῥᾳδίως ἠνείχετο ἔρωτος	μὲν	ἐλάττων ἡδονῆς δὲ κρείττων γινόμενος.
[5, 26]	τῶνδε ἁπάντων ἐσομένη. Ταῦτα ἐκεῖνος	μὲν	ἔλεγεν, ἡ δέ (ἔστι γὰρ
[5, 15]	τὴν λίθον ἰσοστάσιον κρίνων, Ἐγὼ	μὲν	ἔπαιζον» εἶπεν ὦ ´γαθὲ Καλάσιρι
[5, 19]	πατρίδα τὴν ὑμετέραν ἀλλάξομαι τῆς	μὲν	ἐπὶ Καρχηδονίους ὁρμῆς ἐκτραπεὶς ὑμῖν
[5, 33]	προσκαθημένην καὶ θρηνοῦσαν καὶ βούλεσθαι	μὲν	ἐπισφάττειν ἑαυτὴν ἐνδεικνυμένην ὑπὸ δὲ
[5, 5]	δὲ εἰς ταὐτὸν γίνοιντο, ἀρκεῖν	μὲν	ἑτέρῳ τὸν ἕτερον καὶ μόνον
[5, 4]	πλεῖστον ἀλλήλων οἱονεὶ συμπεφυκότες, ἁγνεύοντος	μὲν	ἔτι καὶ παρθενεύοντος ἔρωτος κορεννύμενοι
[5, 32]	ἀγκῶνος ἀπέκοπτε· κἀκ τοῦδε ὁ	μὲν	ἐτράπη πρὸς φυγήν, ὁ δὲ
[5, 22]	ὁλκάδα χειραγωγοῦντος· ἔφασκε γὰρ ἐνδέχεσθαι	μὲν	εὐθυβόλως καὶ διαμπὰξ περαιωθῆναι τὸ
[5, 33]	ἀνεύρεσιν τέως τῆς θυγατρὸς θεῶν	μὲν	εὐμενείᾳ σῇ δέ, ὦ Ναυσίκλεις,
[5, 27]	τὸ ἄτεχνον τοῦ κυβερνῶντος ἀντισχόντος	μὲν	ἐφ´ ὅσον ἡμερινοῦ φωτὸς ἀπαύγασμα
[5, 29]	τι καινότερον; Ἡ δὲ Πάντα	μὲν«	ἔφη, πρὸ πάντων δὲ τὰ
[5, 8]	καιρὸν τῆς μεταμελείας προληφθεὶς Ταύτην	μὲν»	ἔφη σὴν οὖσαν ἀπολαβὼν ἄγε»
[5, 26]	τὸ ἐπαγωγότερον ἐκβιασαμένη Ἀλλὰ θεοῖς	μὲν«	ἔφη χάρις τοῖς τὰ φιλανθρωπότερα
[5, 20]	διανοοῦνται. Κἀγὼ πρὸς αὐτὸν Σὲ	μὲν«	ἔφην ἀντὶ τούτων οἱ θεοὶ
[5, 18]	προτεραίας ἐνσχεθὲν διεσπάρακται. Κἀγὼ Τοῦτο	μὲν«	ἔφην οὐδὲν ἐδεόμην μαθεῖν, ὅμως
[5, 18]	καθεύδειν ἔδει, σὺν τῇ τροφῷ	μὲν	ἡ Χαρίκλεια ἐγὼ δὲ ἰδίᾳ
[5, 23]	τούτων ἐπὶ θάτερα γυμναζομένων ἦν	μὲν	ἤδη τῆς ἡμέρας ὅτε ἀρότρου
[5, 27]	καὶ λεγομένων καὶ γινομένων ὁ	μὲν	ἥλιος ἀκριβῶς εἰς δυσμὰς περιελθὼν
[5, 23]	γὰρ κατὰ τὴν ἄκατον ἕως	μὲν	ἡμῖν ὁ πλοῦς ὑπήνεμος ἠνύετο
[5, 5]	καὶ λίθοις ἐπὶ τριόδων τὸν	μὲν	Θεαγένην ὁ Πυθικός» τὴν δὲ
[5, 4]	αὐτὴν ὧδε· ἐπειδὴ γὰρ ὁ	μὲν	Θύαμις ἁλοὺς ἐζώγρητο καὶ εἴχετο
[5, 33]	ἑξῆς γοῦν εὔθυμος εἶναι τὴν	μὲν	θυγατέρα ἤδη τήνδε κεκομισμένος τὸν
[5, 16]	ὅτε σου τῶν παίδων ἡ	μὲν	θυγατὴρ ἥδε σῴζεται καὶ ὁρᾶται
[5, 27]	θορύβου τοὺς λῃστὰς ἐνεπεπλήκει, τὴν	μὲν	ἰδίαν ἄκατον ἀπολιπόντας κατὰ δὲ
[5, 24]	καὶ ζέοντα μόλις ἐπείχομεν, ἡ	μὲν	ἵνα μηδὲ παρὰ τὸν θάνατον
[5, 33]	ἀλλ´ εἶδον ἡμέρας γενομένης τὸν	μὲν	ἴσα καὶ νεκρῷ προκείμενον τὴν
[5, 18]	θαλάττης τοὺς νέους ἑστιῶντος, τὰ	μὲν	καθ´ ἑαυτὸν ἁλιεύοντος τὰ δὲ
[5, 2]	λειπόμενον ἅμα τῷ φιλτάτῳ, ξένον	μὲν	καὶ ἀλήτην βίον ἀλλὰ μετ´
[5, 13]	ἐρευθομένῳ. Ἀμεθύσου δὲ Αἰθιοπίδος ἀκραιφνὴς	μὲν	καὶ ἐκ βάθους ἐαρινή τις
[5, 14]	ἐν τοῖς συμποσίοις διαφυλάττουσα. ~Τοιαύτη	μὲν	καὶ πᾶσα ἐξ Ἰνδῶν τε
[5, 4]	τῶν ἐνοίκων ἐκεκένωτο βουκόλων, ὁ	μὲν	Κνήμων καὶ Θέρμουθις ὁ τοῦ
[5, 13]	τι χρῆμα καὶ θεσπέσιον, τὸν	μὲν	κύκλον ἠλέκτρῳ διάδετον ἀμεθύσῳ δὲ
[5, 5]	ἐκ δὲ λόγων σύμβολα ἡ	μὲν	λαμπάδα ὁ δὲ φοίνικα συνετίθεντο.
[5, 18]	περὶ τὴν ἀκτὴν ἠρχόμην, τὴν	μὲν	ναῦν ὡς ἀπρεπὲς οἰκητήριον διὰ
[5, 27]	νεὼς ἀπείρως ἔχοντας. Τοιγάρτοι πᾶν	μὲν	ναυτιλίας μέρος ὑπὸ τοῦ προστυχόντος
[5, 1]	γάρ μοι μηδ´ εἰ πολλὰς	μὲν	νύκτας πλείους δὲ ἡμέρας ἐπισυνάπτοις
[5, 32]	τὰ γὰρ συγκείμενα πράττοντες ὁ	μὲν	ξιφήρης θατέρῳ τὰ πρῶτα μέρει
[5, 29]	δέ, ὦ παῖδες, πρὸς τοῦτο	μὲν	ὁ δαίμων ἀντέπραξεν ἐν αὐτοῖς
[5, 14]	λίθον ἐν λίθῳ σοφίζεσθαι· τοιοῦτος	μὲν	ὁ δακτύλιος. ~Ὁ δὲ Ναυσικλῆς
[5, 18]	γῇ προσπελάσαι. ~Ταῦτα οὐκ εἶπε	μὲν	ὁ κυβερνήτης οὐκ ἐγένετο δέ,
[5, 11]	περὶ τοῦ Θεαγένους καὶ τίς	μὲν	ὁ νῦν δεσπόζων ὅποι δ´
[5, 2]	Κνήμων τοῦ δωματίου προήκων ἔπασχε	μὲν	οἷα εἰκὸς ἦν τὸν νύκτωρ
[5, 13]	Αἰθιοπικῇ τὴν σφενδόνην φλεγόμενον, μέγεθος	μὲν	ὅσον ὄμμα παρθενικὸν περιγραφῇ κάλλος
[5, 24]	γένοιντο ἐγκρατεῖς τῆς ὁλκάδος ἔβαλλον	μὲν	οὐδέπω τοῖς δὲ εἰς κύκλον
[5, 1]	τὴν οἰκίαν περιηχεῖ, καὶ ἦν	μὲν	οὐκ ἐκτὸς τοῦ θορυβεῖσθαι σιωπᾶν
[5, 1]	πρὸς σοῦ λεχθησομένων ἑλκόμενος. Ἐγὼ	μὲν	οὐκ ᾐσθόμην» ἔφη ὁ Καλάσιρις
[5, 18]	Πλειάδων ἤδη δυομένων ἀνύσαντας. Οἱ	μὲν	οὖν ἄλλοι σχεδόν τι πάντες
[5, 29]	παράλογος ὕβρεως ἔργα προκαλεῖσθαι. Τραχῖνος	μὲν	οὖν καὶ ὁ Τραχίνου στυγητὸς
[5, 21]	βουλοίμην ἀποπλεῦσαι νυκτός« Καὶ ὁ	μὲν	Οὕτω γενήσεται« εἰπὼν ἀπεχώρει· ἐγὼ
[5, 4]	ἤδη τὸ ἀλγεινὸν ἐπέπλεκε, τάχα	μὲν	οὕτως ἔθος ὂν αὐτῷ καὶ
[5, 8]	τὸ σπήλαιον ἠγνοεῖτο. Καὶ οἱ	μὲν	οὕτως ἤγοντο ἐπὶ τὸν πολέμαρχον,
[5, 32]	πρῶτον ἴδοι τοῦτον ἀνήλισκεν, αὐτὴ	μὲν	οὐχ ὁρωμένη ἀλλὰ ῥᾳδίως πρὸς
[5, 4]	πρὸς ἄλλα φερόμενον καὶ πολλὰ	μὲν	πεπόνθαμεν πολλὰ δὲ ἐλπίζομεν πρόκειται
[5, 14]	γραφή, παιδαρίσκος ἐποίμαινε πρόβατα χαμαιζήλῳ	μὲν	πέτρᾳ πρὸς περιωπὴν ἐφεστὼς τὴν
[5, 5]	δὲ καὶ μετημφίασεν ἑαυτὴν ἐνθεμένη	μὲν	πηριδίῳ τινὶ τούς τε ὅρμους
[5, 8]	Θίσβη» κεκραγὼς ἔλεγεν ἣν ἀφῃρέθην	μὲν	πρὸς τῶν ὀλέθρων βουκόλων ἔχω
[5, 16]	ὑποποιούμενος καὶ ἅπαντα ἔλεγε, τὰ	μὲν	πρῶτα καὶ ἤδη λεχθέντα πρὸς
[5, 17]	ἐπέβησαν τοὺς Δελφοὺς ἀποδράντες τὰ	μὲν	πρῶτα πλεῖν κατὰ γνώμην εὐκραεῖ
[5, 4]	ὁ Θεαγένης λόγων τοιῶνδε Τὸ	μὲν	συνεῖναι ἡμᾶς ἀλλήλοις, ὦ Χαρίκλεια,
[5, 3]	εὐνὴν καταφέρεται· καὶ αὐτῷ τὸ	μὲν	σῶμα παλμὸς εἶχε τῶν δὲ
[5, 29]	νηὶ μὴ πλησιάζειν. Καὶ οἱ	μὲν	τὰ ἐντεταλμένα ἔπραττον, ἐξεφόρουν τραπέζας
[5, 27]	ἄλλος ἄλλην αὐτοδίδακτος ἐθρασύνετο, τῶν	μὲν	τὰ ἱστία τεταραγμένως ἀνιμώντων τῶν
[5, 15]	καὶ τοὺς ἄλλους ἔτρεπεν, ἰδίᾳ	μὲν	ταῖς γυναιξὶ τὴν ἐνδοτέρω τοῦ
[5, 2]	βραχεῖ γοῦν ἐστι παραμυθητέον. ~Ὁ	μὲν	ταῦτα εἰπὼν ἀπέτρεχεν ὡς εἰρήκει
[5, 24]	σῴζεθ´ ἑαυτοὺς οἷ βούλεσθε. Οἱ	μὲν	ταῦτα προὔτεινον· οἱ δὲ ἐπὶ
[5, 27]	καὶ καταδῦναι μικρὸν ἀπολειπόντων ἐπεχείρουν	μὲν	τὴν πρώτην ἔνιοι τῶν λῃστῶν
[5, 16]	ἐγώ σου καὶ τὴν ἄλλην	μὲν	τῆς θυσίας πολυτέλειαν ἔχω θαυμάσας,
[5, 22]	ἰσχύος, ἀνεσταλμένου ζώματος ὑποφαίνων, κυνῆν	μὲν	τῆς κεφαλῆς ἐπικείμενος ἀγχίνουν δὲ
[5, 8]	ὑπὸ τοῦ ὀνόματος ἀπατηθεὶς ἐξεπέπληκτο	μὲν	τῆς ὥρας, ἀπ´ εὐτελοῦς γὰρ
[5, 16]	εἰς τὸ συμπόσιον παρακεκληκὼς ἐκείνων	μὲν	τὸ παρὸν ὑπερορᾷς καὶ τοῖς
[5, 21]	ἐγὼ δὲ οἴκαδε ἐλθὼν πρὸς	μὲν	τὸν Τυρρηνὸν οὐδὲ ἓν πρὸς
[5, 33]	μὴν ἐπήρκεσά γε, πόθεν; ἀπολειφθεὶς	μὲν	τότε τοῦ γήρως ἐμποδίσαντος ἐν
[5, 32]	νόμον ἐθορύβουν. Καὶ τέλος ὁ	μὲν	Τραχῖνος ἐπανατείνεται ὡς τῷ κρατῆρι
[5, 27]	θάλασσα δὲ αἰφνίδιον ἐτραχύνετο τάχα	μὲν	τροπὴν ἐκ τοῦ καιροῦ λαβοῦσα
[5, 27]	Ποσειδῶνι θύειν βούλεσθαι φήσαντες οἶνον	μὲν	Τύριον καὶ ἄλλα ἄττα τῆς
[5, 7]	πᾶσιν ἡ Χαρίκλεια συνετίθετο, τὴν	μὲν	τύχην ἐν δίκῃ κακηγορεῖσθαι πρὸς
[5, 16]	ἐρανιζόμενος. Ἐπείθετο ὁ Καλάσιρις ἅμα	μὲν	τῷ Κνήμωνι χαριζόμενος ἅμα δὲ
[5, 3]	ᾖδον) ἀπέτρεχε σφαλλόμενος καὶ νῦν	μὲν	τὼ πόδε προσπταίων νῦν δὲ
[5, 22]	ἄρτι φωσφόρου διαλάμψαντος ἀνηγόμεθα, πολλὰ	μὲν	τῶν ναυτῶν τὴν πρώτην ἐναντιουμένων
[5, 3]	τοίχοις ἀθρόον ἐμπίπτων, καὶ ἄρτι	μὲν	ὑπερθύροις ἄρτι δὲ σκεύεσιν εἴ
[5, 5]	γνωρίσματα. Ὅμως δ´ οὖν ἡ	μὲν	Χαρίκλεια τὸν συνεκκείμενον αὑτῇ πατρῷον
[5, 32]	τε συμπεσόντες ἀλλήλους ἀφειδῶς, οἱ	μὲν	ὡς ἐπαμύνοντες τῷ ἄρχοντι οἱ
[5, 18]	θέαν τὴν ἡμετέραν συνέρρεον, ἀγάμενοι	μὲν	ὡς ἐφαίνοντο καὶ τὸ τῆς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 28/02/2007