Livre, Chap.
[5, 13]	καὶ Βρεττανίδος ὑπερφερούσῃ· ἡ μὲν	γὰρ	ἀδρανεῖ τῷ ἄνθει φοινίσσεται καὶ
[5, 18]	ἀνέτρεχον, ἐγὼ δέ, τοῦ κυβερνήτου	γὰρ	ἀκηκοὼς ἐτύγχανον ὡς χειμαδίῳ χρήσονται
[5, 14]	ὄντι καὶ οὐχὶ μίμημα, τῶν	γὰρ	ἄκρων τῆς λίθου μέρος εἰς
[5, 2]	ἄδυτον καὶ βάραθρον καὶ τί	γὰρ	ἄλλ´ ἢ τάφος ἡ οἴκησις;
[5, 8]	πανταχόθεν πᾶσαν περιβαλόντες. Ἡ μὲν	γὰρ	ἄλλη πυρὶ πρὸς τοῦ προτέρου
[5, 1]	νωθρότερος ὢν τὴν ἀκοήν, νόσος	γὰρ	ἄλλων τε καὶ ὤτων τὸ
[5, 29]	ἐπιμεληθῆναι κατὰ καιρὸν ἐγγένοιτο καὶ	γὰρ	ἂν εἴη πάντων ἀτοπώτατον τὴν
[5, 5]	τῶν ἐναποκειμένων οὐδενὸς θιγόντες, τὸν	γὰρ	ἀπὸ σύλων πλοῦτον βέβηλον ἐδοκίμαζον,
[5, 30]	μᾶλλον τὴν παῖδα περιποιήσειας, φησὶ	γὰρ	ἀποθανεῖσθαι πρότερον ἢ Τραχίνῳ γαμηθήσεσθαι.
[5, 32]	γε ἀντέσχεν ὁ Πέλωρος· ὡς	γὰρ	ἀποροῦσα πρὸς τὴν ἐνέργειον συμμαχίαν
[5, 22]	τῆς ἐμῆς γαμετῆς πρόσειπε, χαίρειν	γὰρ	αὐτῇ φησι διότι πάντων ἐπίπροσθεν
[5, 13]	θυσίαν. Οἱ δέ— τὰ πρακτέα	γὰρ	αὐτοῖς ἤδη συνέκειτο— χαίροντες ἐπορεύοντο,
[5, 33]	νυκτὸς μόνης εἰργόμενος· εἰς ἕω	γὰρ	ἀφιξόμεθα πρὸς τὸν Μιτράνην καὶ
[5, 11]	τάχιστα παρεῖναι τὴν κόρην, τὸ	γὰρ	ἄφραστον κάλλος Χαρικλείας ἐγνώριζον. Ὡς
[5, 16]	ἂν κρατήρων εὐωχοίης. Τὰς μὲν	γὰρ	γυναῖκας ἀκούεις ὡς διατριβὴν τῷ
[5, 20]	λογίζου τί ἂν ποιοίης, σοῦ	γὰρ	δὴ ἕνεκεν μᾶλλον δὲ θυγατρὸς
[5, 8]	καὶ τοῦ σοφίσματος ἔτυχεν· ἡ	γὰρ	δὴ Χαρίκλεια γλώσσης τε ἑλληνίδος
[5, 21]	τε πότε ἀνάγεσθαι κελεύοιμι, καὶ	γὰρ	εἰ μηδέπω τῆς ὥρας εἶναι
[5, 7]	ἑαυτοὺς ἐγχειρίζειν οὐκ ἐπαινοῦσα· μὴ	γὰρ	εἶναι πρόδηλον ὡς ἀναιρήσουσι λαβόντες
[5, 31]	καὶ χρυσοϋφεῖ στολῇ καταυγάζουσαν (τὴν	γὰρ	ἐκ Δελφῶν ἱερὰν ἐσθῆτα ἠμφίεστο
[5, 33]	ἐκ γῆς ἀδιαστάτως διαδεξαμένων. Ἄρτι	γὰρ	ἐμοῦ ὅτε ἡμέραν εἶδον τὸν
[5, 22]	κυβερνήτου τὴν ὁλκάδα χειραγωγοῦντος· ἔφασκε	γὰρ	ἐνδέχεσθαι μὲν εὐθυβόλως καὶ διαμπὰξ
[5, 14]	μακρῷ καὶ ταύτας ἐπλεονέκτει, γραφῇ	γὰρ	ἔξεστο καὶ εἰς μίμημα ζῴων
[5, 13]	τῶν ἐκ δύσεων ἐγκαθίδρυται, οὐ	γὰρ	ἐπιψεύδεται τὴν προσηγορίαν ἀλλ´ ἀληθῶς
[5, 29]	ἐκείνῳ τὸν καιρὸν ἐπιτεῖναι, φιλεῖ	γὰρ	εὐημερία παράλογος ὕβρεως ἔργα προκαλεῖσθαι.
[5, 22]	ἀναφαῖνον ἀκάτιον ὑφορώμενος. Ἐξ οὗ	γὰρ«	ἔφη τῆς Κρητικῆς ἤραμεν ἄκρας
[5, 1]	τι δὴ καὶ ἔδρασεν, οὐ	γὰρ	ἔχω γινώσκειν· ἐμοὶ δὲ τὸν
[5, 13]	νεὼν τοῦ Ἑρμοῦ παρεγένοντο, τούτῳ	γὰρ	ἦγε τὴν θυσίαν Ναυσικλῆς ὡς
[5, 19]	εὐμένειαν τύχης προσῆπτον. ~Ἀλλ´ οὐ	γὰρ	ἦν, φασί, τοὺς δυστυχοῦντας μὴ
[5, 13]	ἄλλῳ πλήθει τῶν κεκλημένων (δημοτελῆ	γὰρ	ηὐτρέπιστο τὴν θυσίαν) ἡ Χαρίκλεια
[5, 3]	μὴ πρός τινος ἁλῶναι (καὶ	γὰρ	καὶ ἀλεκτρυόνες ἤδη τὸ δεύτερον
[5, 27]	ἀθέσμοις βουλήμασι λῃστῶν ἐκκειμένους. Οἷα	γὰρ	καὶ ἐπεχείρουν οὔπω σχεδὸν τῆς
[5, 1]	δὲ καὶ ὕπνου σπάσωμεν· εἰ	γὰρ	καὶ λίαν ἄοκνος ὑπάρχεις τὴν
[5, 8]	μὲν τῆς ὥρας, ἀπ´ εὐτελοῦς	γὰρ	καὶ ταῦτα τῆς ἐσθῆτος οἷον
[5, 7]	καὶ παρεῖντο αἱ δεξιαί, τοὺς	γὰρ	καλοὺς καὶ βάρβαροι χεῖρες ὡς
[5, 23]	εἰπεῖν τοῖς ἐπιδιώκουσιν ὑπηρετούμενος. Οἱ	γὰρ	κατὰ τὴν ἄκατον ἕως μὲν
[5, 12]	μᾶλλον δὲ εἰ δοκεῖ, θύειν	γὰρ	μέλλω χαριστήρια τοῖς θεοῖς, ἐπεύχου
[5, 18]	τροφὸς ἡ τῶν παιδίων· ἡ	γὰρ	μήτηρ αὐτοῖς οὐ πρὸ πολλοῦ
[5, 10]	ἢ ἐκείνην ἂν εὑρών· οὐ	γὰρ	μικρὸν εἶναι τὸ διάφορον ἀλλ´
[5, 26]	σοι καὶ μάλα χαίρων, ὁρῶ	γὰρ	νεανίσκον ἀνδρείας ἀνάμεστον καὶ βίῳ
[5, 4]	τὰ περὶ αὐτὴν ὧδε· ἐπειδὴ	γὰρ	ὁ μὲν Θύαμις ἁλοὺς ἐζώγρητο
[5, 24]	δὴ καὶ γενέσθαι συνέβη· πλησιάσαντες	γὰρ	οἱ λῃσταὶ καὶ ἐγκάρσιοι παρελαύνοντες
[5, 20]	ἐρῶ μανικῶς ἅπαξ θεασάμενος· οὐ	γὰρ	οἶδα προστυχὼν τοιούτῳ κάλλει, πολλὰς
[5, 27]	τὸ βίαιον τοῦ κλύδωνος, οὔπω	γὰρ	ὁλοσχερῶς ἐκτετάρακτο, ἀλλὰ τὸ ἄτεχνον
[5, 4]	φοβερὰ τὰ ἥδιστα ὑπελάμβανεν, ἦν	γὰρ	οὐ Θίσβη τὸ θρηνοῦν γύναιον
[5, 8]	ἄρα καὶ μόνον προσφέρειν, ἄλλῳ	γὰρ	οὐδενὶ τῶν ἄλλων οὐδεὶς ἐπετύγχανεν
[5, 18]	φησίν, οὐ γὰρ συνέπλεον· μὴ	γὰρ	οὕτω ποτὲ σφαλείη μηδὲ ὑπὸ
[5, 7]	πρόδηλον ὡς ἀναιρήσουσι λαβόντες (οὐ	γὰρ	οὕτω χρηστῷ τῷ δαίμονι προσπαλαίειν
[5, 2]	μετ´ ἐκείνου γινόμενον ἥδιστον, οὐδὲν	γὰρ	οὕτως ἐμοὶ χαλεπὸν ὃ μὴ
[5, 25]	δὲ καίπερ ἤδη φονῶντες, αἵματος	γὰρ	ὄψις φρονήματος γίνεται στόμωσις, ἐκ
[5, 18]	γὰρ πλείους ἡμᾶς εὑρήσετε· κἀμοὶ	γὰρ	παῖδές εἰσιν ἔτι δύο συσσιτούμενοι,
[5, 4]	ποτε συμβαίνοι μαστεύσομεν ἀλλήλους. Ἀγαθὸν	γὰρ	πλάνης ἐφόδιον σύνθημα φιλικὸν εἰς
[5, 18]	Χαρίεν« ἔφη τὸ σύμμετρον, ἑνὶ	γὰρ	πλείους ἡμᾶς εὑρήσετε· κἀμοὶ γὰρ
[5, 19]	ἔλεγεν ὦ πάτερ, τὴν μὲν	γὰρ	προῖκα ἀπέχειν ἡγήσομαι πολλὰ τάλαντα
[5, 4]	δεινῶν ἀγαθὸν μέγιστον τιθέμενοι· τότε	γὰρ	πρῶτον ἰδίᾳ καὶ παντὸς ἀπηλλαγμένοι
[5, 30]	ἔφην, ὦ τέκνον, ἐπιτετμημένως· τὸ	γὰρ	στενὸν τοῦ καιροῦ πολυλογίαν οὐκ
[5, 32]	ἦν οὐδὲ ἡ Χαρίκλεια, τὰ	γὰρ	συγκείμενα πράττοντες ὁ μὲν ξιφήρης
[5, 18]	ὃς Οὐκ αὐτὸς« φησίν, οὐ	γὰρ	συνέπλεον· μὴ γὰρ οὕτω ποτὲ
[5, 31]	βλέμματος ἐμμανές τι διανοούμενος. Οὔπω	γὰρ	σχεδόν τι κατακλινεὶς Ἐγὼ δὲ«
[5, 8]	φρουρούμενος, ἀναπεμφθησόμενος εἰς Βαβυλῶνα, τραπέζῃ	γὰρ	τῇ βασιλέως διακονεῖν ἐμπρέπει. ~Τούτων
[5, 1]	Θίσβην ἐκτησάμην ἀπόχρη μαθεῖν· ἐμοὶ	γὰρ	τήν τε ἐκ τῆς ὁδοιπορίας
[5, 32]	περίεστι τὸ ἔπαθλον μηνυούσης. Ἐγείρας	γὰρ	τὸ φρόνημα πολλοῖς ἤδη τοῖς
[5, 29]	Τὰ ὄντα« ἔφην εἰκάζεις· ὁ	γὰρ	Τραχῖνος εἰς γάμον τὸν αὐτοῦ
[5, 20]	κύματι προσέβαλλεν ὁ δαίμων. Ὁ	γὰρ	Τυρρηνὸς οὐ πολλαῖς ὕστερον ἡμέραις
[5, 21]	σκέμματός τινος ἐνδόσιμον παρεῖχεν· ἀποκρύπτων	γὰρ	τῶν παρὰ τοῦ Τυρρηνοῦ μηνυθέντων
[5, 27]	μέλλοντος ἀσφαλοῦς προνοεῖν ὑφηγούμενος, εἶναι	γὰρ	ὕποπτον ἀμφοτέραις προσπλεῦσαί ποι ταῖς
[5, 4]	μόνον μιγνύμενοι τοῖς φιλήμασιν· ἡ	γὰρ	Χαρίκλεια τὸν Θεαγένην εἴ τι
[5, 25]	τῆς μάχης ὁριζομένης. Σὺν ἑνὶ	γὰρ	χιτωνίσκῳ τῆς ὁλκάδος ἐξίστασθαι προηγορεύετο
[5, 26]	μὲν ἔλεγεν, ἡ δέ (ἔστι	γὰρ	χρῆμα σοφώτατον) καιρὸν διαθέσθαι δραστήριος
[5, 5]	ἕτερον καὶ μόνον ὀφθῆναι, οὐδένα	γὰρ	χρόνον εἶναι ὅσος ἀμαυρῶσαι αὐτοῖς
[5, 3]	δὲ Ἀπόλωλά σοι» ἔφη· ζῇ	γὰρ	ὡς ἀληθῶς ἡ κακίστη Θίσβη»
[5, 31]	παρέλθοις εἰς τὴν ναῦν· οἶσθα	γὰρ	ὡς καὶ τοῦτο διεκώλυσεν ὁ
[5, 32]	θυμῷ κατόχους γεγενημένους. Οἱ μὲν	γὰρ	ὡς τοῦτον οἱ δὲ ὡς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 28/02/2007