Livre, Chap. |
[5, 15] |
κρίνων,
Ἐγὼ
μὲν
ἔπαιζον»
εἶπεν
|
ὦ |
´γαθὲ
Καλάσιρι
καὶ
λόγος
ἄλλως |
[5, 1] |
ἐπιφανείς·
οὐ
γάρ
με
ἔλαθες,
|
ὦ |
´γαθὲ
Καλάσιρι,
φροντίζων
τὰς
ἐμὰς |
[5, 18] |
ἀκεζόμενον.
Πλησιάσας
δὴ
Χαῖρε«
εἶπον
|
ὦ |
βέλτιστε
καὶ
φράζε
ὅποι
τις |
[5, 31] |
Οὐ
τοῦτον«
εἶπεν
ὁ
Τραχῖνος,
|
ὦ |
βέλτιστε,
καταλύω
ἀλλ´
ἑτέρῳ
νόμῳ |
[5, 1] |
δεσπότης,
ἀλλὰ
τί
ἄρα
ποτὲ
|
ὦ |
θεοὶ
διαπεπραγμένος;
Ἅπαντα
ὡς
ἐβουλόμην» |
[5, 11] |
ἐπὶ
πλεῖστον
ὦ
πάτερ»
καὶ
|
ὦ |
θύγατερ»
καὶ
ἀληθῶς
Χαρίκλεια
καὶ |
[5, 11] |
ἐμοὶ
πάντων
ἡδίστην
θέαν.
Ἀλλ´
|
ὦ |
θύγατερ,
ὦ
Χαρίκλεια,
Θεαγένην
δὲ |
[5, 1] |
ἐρρωμένως
ἀπομάχῃ
πρὸς
τὸν
ὕπνον,
|
ὦ |
Κνήμων,
ἀλλ´
ἡγοῦμαί
σε
λοιπὸν
|
[5, 18] |
οὐ
πρὸ
πολλοῦ
τέθνηκεν·
ὥστε,
|
ὦ |
λῷστε,
μὴ
μέλλε
μηδὲ
ἀμφίβαλλε |
[5, 18] |
ὁ
κυβερνήτης
οὐκ
ἐγένετο
δέ,
|
ὦ |
Ναυσίκλεις,
ἀλλ´
ἅμα
ἥλιός
τε |
[5, 33] |
θεῶν
μὲν
εὐμενείᾳ
σῇ
δέ,
|
ὦ |
Ναυσίκλεις,
εὐνοίᾳ
χρησάμενος,
αὐτὸς
δὲ |
[5, 32] |
~Τί
ἦν
ἰδεῖν
τὸ
ἐντεῦθεν,
|
ὦ |
Ναυσίκλεις;
θαλάττῃ
προσείκασας
ἂν
τοὺς |
[5, 13] |
Ταῦτά
σοι»
ἔφη
λύτρα
Χαρικλείας,
|
ὦ |
Ναυσίκλεις,
οἱ
θεοὶ
δι´
ἡμῶν |
[5, 16] |
Ἀλλά
σοι
πλεῖστα
ἀγαθὰ
γένοιτο
|
ὦ |
Ναυσίκλεις»
ὑπολαβὼν
ὁ
Κνήμων
ὡς |
[5, 29] |
διαδρᾶναι
τὴν
ἐπιβουλήν.
Ἐπεὶ
δέ,
|
ὦ |
παῖδες,
πρὸς
τοῦτο
μὲν
ὁ |
[5, 21] |
Ὑπερήσθη
τούτων
ἀκούσας
καὶ
Εὔγε,
|
ὦ |
πάτερ«
ἔφη,
καὶ
ἅμα
ἐφίλει |
[5, 11] |
Ἦν
τε
ἀκούειν
ἐπὶ
πλεῖστον
|
ὦ |
πάτερ»
καὶ
ὦ
θύγατερ»
καὶ |
[5, 1] |
καταφέρει.
Ἐπίσχες»
εἶπεν
ὁ
Κνήμων
|
ὦ |
πάτερ,
οὐχ
ὡς
ἐμοῦ
τὴν |
[5, 19] |
θυγάτριον
αἱρησομένου
Πέπαυσο
τούτων«
ἔλεγεν
|
ὦ |
πάτερ,
τὴν
μὲν
γὰρ
προῖκα
|
[5, 1] |
νυκτῶν
ἀποτείναντος·
κἀμὲ
δὲ
λοιπόν,
|
ὦ |
τέκνον,
γῆράς
τε
βαρύνει
καὶ |
[5, 30] |
ἀκροάσεται
παραγαγόντος
Ἀκούοις
ἂν«
ἔφην,
|
ὦ |
τέκνον,
ἐπιτετμημένως·
τὸ
γὰρ
στενὸν |
[5, 20] |
ἐρωτήματος
Τὸ
μὲν
ἀκριβὲς»
ἔφην,
|
ὦ |
Τραχῖνε,
οὐκ
ἔχω
λέγειν,
εἰς |
[5, 20] |
κατ´
ἀξίαν
ἀμείψαιντο·
πόθεν
δέ,
|
ὦ |
Τυρρηνέ,
συνείληφας
τὴν
ἐπιβουλήν;
Καὶ
|
[5, 26] |
πρὸς
σὲ
ὅδε
ὁ
πόλεμος,
|
ὦ |
φιλτάτη,
ἀλλὰ
διὰ
σὲ
γεγένηται |
[5, 11] |
ἡδίστην
θέαν.
Ἀλλ´
ὦ
θύγατερ,
|
ὦ |
Χαρίκλεια,
Θεαγένην
δὲ
ποῦ
κατέλιπες; |
[5, 4] |
Τὸ
μὲν
συνεῖναι
ἡμᾶς
ἀλλήλοις,
|
ὦ |
Χαρίκλεια,
καὶ
τοῦτο
ἔχειν
ὃ |
[5, 2] |
περιεῖναι
τὸν
γλυκύτατον
ἐλπίζω.
Ἀλλ´
|
ὦ |
ψυχὴ
ἐμή,
ποῦ
ποτε
ἄρα |