Livre, Chap.
[5, 22]	ἀπολέσθαι τε παρὰ μικρὸν ἐλθόντες	εἰς	ἄκραν τινὰ Κρητικὴν προσωκείλαμεν, τῶν
[5, 4]	δάκρυσι δὲ ὑγροῖς καὶ θερμοῖς	εἰς	ἀλλήλους κεραννύμενοι καὶ καθαροῖς μόνον
[5, 4]	γὰρ πλάνης ἐφόδιον σύνθημα φιλικὸν	εἰς	ἀνεύρεσιν φυλαττόμενον. ~Ἐπῄνει ταῦτα ἡ
[5, 28]	ἰδίᾳ με καὶ τῶν ἄλλων	εἰς	ἀνήκοον παραλαβὼν Ὦ πάτερ« ἔφη,
[5, 8]	(καὶ εἰπὼν ἐνεχείριζεν, ἀφορῶν τε	εἰς	αὐτὴν συνεχῶς καὶ ὅτι ἄκων
[5, 8]	ἔστω καὶ ἑπέσθω φρουρούμενος, ἀναπεμφθησόμενος	εἰς	Βαβυλῶνα, τραπέζῃ γὰρ τῇ βασιλέως
[5, 23]	προωθῶν τὴν ὀθόνην τέλος καὶ	εἰς	γαλήνην ἐξενικήθη καθάπερ τῷ ἡλίῳ
[5, 30]	ὑφορᾶται δὲ τὸν λῄσταρχον ὡς	εἰς	γάμον παρασκευάζοντα τὸ συμπόσιον, καὶ
[5, 29]	ἔφην εἰκάζεις· ὁ γὰρ Τραχῖνος	εἰς	γάμον τὸν αὐτοῦ τε καὶ
[5, 19]	πολλάκις καὶ ἀπέκναιε λιπαρῶν καὶ	εἰς	γάμον ὡς ἂν παρὰ πατρὸς
[5, 7]	ἐνδεχόμενον βουληθῆναι καὶ περισῴζειν ἑαυτοῖς	εἰς	δουλείαν (ὃ τίνος οὐκ ἂν
[5, 27]	γινομένων ὁ μὲν ἥλιος ἀκριβῶς	εἰς	δυσμὰς περιελθὼν τὸ μεταίχμιον ἡμέρας
[5, 20]	ὦ Τραχῖνε, οὐκ ἔχω λέγειν,	εἰς	ἔαρ δὲ πρῶτον ἡγοῦμαι αὐτοὺς
[5, 4]	δὲ ὀψέ ποτε τῶν πρακτέων	εἰς	ἔννοιαν ἐλθόντες δόξαι κόρον ἔχειν
[5, 33]	ἐπαμύνειν ἔχων οὔτε ἐπιμίγνυσθαι δοκιμάζων,	εἰς	ἐπικουρίας ἐλπίδα ἐμαυτὸν ταμιευόμενος. Οὐ
[5, 3]	ἐγίνετο, καὶ τάχα ἂν καὶ	εἰς	ἔσχατον ἦλθε κινδύνου εἰ μὴ
[5, 21]	τὰ πλώιμα ἀλλ´ ὑπάρχειν μεταστησαμένους	εἰς	ἕτερον ὅρμον ἐπιβουλῆς τε ἐκτὸς
[5, 19]	σηρικῆς ἐσθῆτος· οὐκ ὀλίγον δὲ	εἰς	εὐδοξίας προσθήκην καὶ τὴν Πυθιονίκην
[5, 18]	τὴν ἐμπειρίαν αὐτῷ τῆς τέχνης	εἰς	εὐμένειαν τύχης προσῆπτον. ~Ἀλλ´ οὐ
[5, 16]	ἢ τὸ οἰκειότατον ἐκείνῳ λόγους	εἰς	εὐωχίαν ἐρανιζόμενος. Ἐπείθετο ὁ Καλάσιρις
[5, 33]	ὑπὸ τῆς νυκτὸς μόνης εἰργόμενος·	εἰς	ἕω γὰρ ἀφιξόμεθα πρὸς τὸν
[5, 1]	καὶ ὑμεῖς» εἶπεν ὁ Ναυσικλῆς	εἰς	ἕω μαθήσεσθε, τὸ δὲ παρὸν
[5, 33]	ἐδάκρυον δὲ οἱ παρόντες καὶ	εἰς	θρῆνον ἡδονῇ τινι σύγκρατον μετεβέβλητο
[5, 22]	δίδου τελευταίαν χάριν· θῦε διαπλεύσας	εἰς	Ἰθάκην ὑπὲρ ἡμῶν Ὀδυσσεῖ καὶ
[5, 18]	καὶ τὸ τῆς ὁλκάδος εὐάγωγον	εἰς	κάλλος τε ἅμα καὶ μέγεθος
[5, 17]	φλεγμαῖνον ἐγείρει πρὸς τῆς ἀντιτυπίας	εἰς	κλύδωνα κορυφούμενον. Ἐπὶ τούτοις κρότου
[5, 15]	εὐφροσύνης τῆς ἐκ τῶν ἐδεσμάτων	εἰς	κόρον ᾖσαν καὶ τοῖς κρατῆρσιν
[5, 11]	κατὰ γνώμην ὄντα τὴν σὴν	εἰς	κόρον τελεσθῆναι. Σωτήρ μοι τῆς
[5, 24]	ἔβαλλον μὲν οὐδέπω τοῖς δὲ	εἰς	κύκλον περίπλοις οὐδαμοῦ προβαίνειν ἐπέτρεπον
[5, 4]	φιλημάτων ἐνεπίμπλαντο. Καὶ πάντων ἅμα	εἰς	λήθην ἐμπεσόντες εἴχοντο ἐπὶ πλεῖστον
[5, 2]	δὲ ὅπη ποτὲ ἔσχεν οὐκ	εἰς	μακρὰν εἰσόμεθα. Οὐκ ἂν δυναίμην»
[5, 31]	μὴ τὸ κελευόμενον πράττοις οὐκ	εἰς	μακρὰν οἰμώξῃ τῷδε τῷ κρατῆρι
[5, 22]	οἰκοῦντα. Τοιγάρτοι τούτων ὑφέξεις οὐκ	εἰς	μακρὰν τὴν δίκην καὶ τῶν
[5, 14]	ἐπλεονέκτει, γραφῇ γὰρ ἔξεστο καὶ	εἰς	μίμημα ζῴων ἐκεκοίλαντο. Καὶ ἦν
[5, 11]	κάτω νεύουσα καὶ τὸ πρόσωπον	εἰς	ὀφρὺν σκέπουσα τοῦ Ναυσικλέους θαρρεῖν
[5, 1]	τί δὲ λανθάνω τὴν διήγησιν	εἰς	πέλαγος ὄντως ἀφεὶς τῶν ἑξῆς;
[5, 8]	ἐπετύγχανεν ἐκ περάτων καὶ ταῦτα	εἰς	πέρατα τὴν νῆσον ἐπιδραμόντες καὶ
[5, 18]	πολυκλίνους οἴκους ἐπιζητούντων ἢ θεραπείαν	εἰς	πλῆθος ἐπαγομένων. Ἐμοῦ δὲ εἰπόντος
[5, 24]	ὀλολυγμοῖς διαδρομαῖς καταιγιζομένη, τῶν μὲν	εἰς	τὰ κοῖλα τῆς νεὼς καταδυομένων
[5, 30]	ἢ παραχωρήσει μοι Τραχῖνος ἑκὼν	εἰς	τὰ πρωτεῖα τῆς νύμφης ἃ
[5, 13]	μὴ τῇ προφάσει τῆς θυσίας	εἰς	τὰς ὑπὲρ Θεαγένους εὐχὰς ἀποχρήσασθαι
[5, 5]	καὶ ὥραν προσδιορίζοντας. Εἰ δὲ	εἰς	ταὐτὸν γίνοιντο, ἀρκεῖν μὲν ἑτέρῳ
[5, 32]	μάχης αὐτοῖς ὠθουμένης. Οὐ μὴν	εἰς	τέλος γε ἀντέσχεν ὁ Πέλωρος·
[5, 20]	ὑποσταίημεν, καὶ ἅπαντα ποιήσειν ἐλθὼν	εἰς	τὴν Αἴγυπτον ἐπηγγελλόμην. Οὔπω δέ
[5, 33]	Αἰγυπτίοις, ἐπί τε τοῦ παρόντος	εἰς	τὴν ἀνεύρεσιν τέως τῆς θυγατρὸς
[5, 32]	ἐπαμύνειν ἔτι δυναμένης, ὠδινούσης μὲν	εἰς	τὴν βοήθειαν δεδοικυίας δὲ τὴν
[5, 34]	ὕπνου κεκρατημένη. Καὶ ἡ μὲν	εἰς	τὴν γυναικωνῖτιν χωρισθεῖσα σὺν τῷ
[5, 27]	τὴν πρώτην ἔνιοι τῶν λῃστῶν	εἰς	τὴν ἰδίαν αὐτῶν μετεισβαίνειν ἄκατον,
[5, 34]	θεὸν ἡσυχῆ τε ἀφυπνίσας ἦγεν	εἰς	τὴν καταγωγὴν ἐρυθριῶσαν ὡς ἐφαίνετο
[5, 25]	τῶν λῃστῶν, ὁ τολμηρότατος, ἐναλάμενος	εἰς	τὴν ναῦν καὶ παίων τῷ
[5, 31]	ἔξεστιν« εἶπον εἰ λάθρα παρέλθοις	εἰς	τὴν ναῦν· οἶσθα γὰρ ὡς
[5, 1]	εἶχον τῆς νυκτὸς ἐνεβίβαζόν τε	εἰς	τὴν ναῦν τὴν Φοίνισσαν ἄρτι
[5, 31]	ἀνίσταται καὶ λαθὼν εἰστρέχει τε	εἰς	τὴν ὁλκάδα καὶ ἰδὼν τὴν
[5, 2]	κεχωρισμένου· σπήλαιον ἦν μοι λῃστρικὸν	εἰς	τὴν παρελθοῦσαν τὸ καταγώγιον, ἄδυτον
[5, 9]	καὶ χωρισθέντες ἀλλήλων ὁ μὲν	εἰς	τὴν Χέμμιν ὁ Ναυσικλῆς ἔχων
[5, 34]	ἐφεύρισκεν, ὀψέ τινος γυναίου φράσαντος	εἰς	τὸ ἄδυτον παρελθὼν καταλαμβάνει τοῖς
[5, 33]	Ὦ πάτερ» ἔφη, σὺ δὲ	εἰς	τὸ ἑξῆς γοῦν εὔθυμος εἶναι
[5, 24]	θάνατον; ἔτι φιλανθρωπευόμεθα, ἐπιτρέπομεν ὑμᾶς	εἰς	τὸ ἐφόλκιον εἰσβῆναι, καὶ σῴζεθ´
[5, 24]	ἰκρίων ἀλλήλοις παρακελευομένων τῶν δὲ	εἰς	τὸ σκάφος τὸ ὑπηρετικὸν ἅλλεσθαι
[5, 16]	Κνήμων ὡς ἅπαν μουσικῆς ὄργανον	εἰς	τὸ συμπόσιον παρακεκληκὼς ἐκείνων μὲν
[5, 27]	αὐχένας. Οὐχ ἥκιστα γοῦν· ἡμᾶς	εἰς	τὸν ἔσχατον τῶν κινδύνων ἐνέβαλλεν
[5, 17]	καὶ καθάπερ διὰ στομίου τινὸς	εἰς	τὸν Κρισαῖον κόλπον εἰσχεόμενον ἐπιμίξαι
[5, 31]	βαλλόμενος. Ὁ δὲ Πέλωρος ἀπιδὼν	εἰς	τοὺς παρόντας Ὁρᾶτε« ἔφη τἀπίχειρα
[5, 14]	γὰρ ἄκρων τῆς λίθου μέρος	εἰς	τοῦτο περιγράψας ὁ τεχνίτης ἔδειξεν
[5, 8]	τε τῆς Χαρικλείας καὶ χαίρειν	εἰς	ὑπερβολὴν ἐνεδείκνυτο καὶ τῇ Χαρικλείᾳ
[5, 20]	τὸν Φοίνικα μὴ ἀνιέντα ἀλλ´	εἰς	ὑπερβολήν τε πρὸς τὸ βούλημα
[5, 22]	δὲ δείπνου πρὸς ὀλίγον μεταλαβόντες	εἰς	ὕπνον ἐτράπημεν, ὄναρ μοί τις
[5, 1]	συμφορῶν ὑπόμνησις παραλύουσα τὴν διάνοιαν	εἰς	ὕπνον καταφέρει. Ἐπίσχες» εἶπεν ὁ
[5, 26]	δὲ ὁ πρεσβύτης, ἄχθος τηνάλλως,	εἰς	χάριν μόνην τὴν σὴν περιέστω.

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 28/02/2007