Livre, Chap. |
[5, 4] |
τὸν
Κνήμωνα
δαιμόνιον,
ὃ
καὶ
|
τὰ |
ἄλλα
χλεύην
ὡς
ἐπίπαν
τὰ |
[5, 4] |
τὰ
ἄλλα
χλεύην
ὡς
ἐπίπαν
|
τὰ |
ἀνθρώπεια
καὶ
παιδιὰν
πεποίηται,
καὶ |
[5, 34] |
Ἐπιδακρύσας
οὖν
ὀλίγα
καὶ
πρὸς
|
τὰ |
βελτίονα
τρέψαι
τὰ
κατ´
αὐτὴν
|
[5, 32] |
ἀπόλεμος
ἦν
οὐδὲ
ἡ
Χαρίκλεια,
|
τὰ |
γὰρ
συγκείμενα
πράττοντες
ὁ
μὲν
|
[5, 1] |
ξένος;
Ἕλλην»
ἔφη
ὁ
Καλάσιρις·
|
τὰ |
δ´
ἄλλα
εἰσαῦθις
ἀκούσῃ·
σὺ |
[5, 14] |
τῇ
ἀγέλῃ
πλαγίοις
αὐλήμασι
διατάττων,
|
τὰ |
δὲ
ἐπείθετο
ὡς
ἐδόκει
καὶ |
[5, 16] |
Ναυσικλέα
γινώσκειν
οὐ
συμφέρειν
ἐδοκίμαζε,
|
τὰ |
δὲ
ἔτι
ἀδιήγητα
καὶ
ἐχόμενα |
[5, 18] |
τὰ
μὲν
καθ´
ἑαυτὸν
ἁλιεύοντος
|
τὰ
|
δὲ
καὶ
ἡμῶν
ἔστιν
ὅτε |
[5, 18] |
τῶν
ὑφάλων
οὗ
μὴ
ἐχρῆν
|
τὰ |
δίκτυα
καθορμισάντων.
Ὀψὲ
δὴ
οὖν |
[5, 29] |
φροντίσας,
ἐπανελθὼν
ἱκέτευον
σεμνότερον
τελεσθῆναι
|
τὰ |
δρώμενα
καὶ
θάλαμον
ἀποφῆναι
τῇ |
[5, 28] |
φύντος
προμαθοῦσαν
τὸν
γάμον.
Ἐπῄνουν
|
τὰ |
εἰρημένα
καὶ
χαίρειν
ἐνεδεικνύμην
τοῖς |
[5, 6] |
καὶ
τοῖς
ἐκ
θαλάττης
ἀτόποις
|
τὰ |
ἐκ
γῆς
φιλοτιμεῖται
χαλεπώτερα,
πολέμους |
[5, 33] |
συμφορὰν
οὐδὲ
τὰ
ἐνδεχόμενα
ἐπιμεληθῆναι,
|
τὰ |
ἐκ
θαλάττης
κακὰ
τῶν
ἐκ |
[5, 2] |
μετὰ
ταῦτα
ὅταν
ποτὲ
καὶ
|
τὰ
|
ἐμαυτοῦ
σοι
διηγῶμαι·
ἐκείνην
δὲ |
[5, 33] |
ἐπικουφίσαι
παραμυθίᾳ
τὴν
συμφορὰν
οὐδὲ
|
τὰ |
ἐνδεχόμενα
ἐπιμεληθῆναι,
τὰ
ἐκ
θαλάττης |
[5, 14] |
ὡς
ἐδόκει
καὶ
ἠνείχετο
πρὸς
|
τὰ |
ἐνδόσιμα
τῆς
σύριγγος
ποιμαινόμενα.
Εἶπεν |
[5, 29] |
μὴ
πλησιάζειν.
Καὶ
οἱ
μὲν
|
τὰ |
ἐντεταλμένα
ἔπραττον,
ἐξεφόρουν
τραπέζας
κρατῆρας
|
[5, 9] |
Μέμφιν
ἐξέπεμψεν.
Εἶχε
δὲ
ὧδε
|
τὰ |
ἐπεσταλμένα·
Ὀροονδάτῃ
σατράπῃ
Μιτράνης
φρούραρχος· |
[5, 5] |
ὅσος
ἀμαυρῶσαι
αὐτοῖς
τῶν
ψυχῶν
|
τὰ
|
ἐρωτικὰ
γνωρίσματα.
Ὅμως
δ´
οὖν |
[5, 4] |
πάντων
μᾶλλον
αἱρετὰ
καὶ
φοβερὰ
|
τὰ |
ἥδιστα
ὑπελάμβανεν,
ἦν
γὰρ
οὐ |
[5, 6] |
καθ´
ἡμῶν
πόλεμον
ὥσπερ
σκηνὴν
|
τὰ |
ἡμέτερα
καὶ
δρᾶμα
πεποιημένος.
Τί |
[5, 28] |
ὑποδεξάμενοι
πυράν
τε
ἐξῆπτον
καὶ
|
τὰ |
θύματα
δείραντες
ηὐτρέπιζον
τὴν
εὐωχίαν, |
[5, 13] |
ἄλλων
θεῶν
αὑτὸν
καθοσιούμενος,
καὶ
|
τὰ |
ἱερὰ
τάχιστα
τέθυτο,
πρὸς
βραχὺ |
[5, 27] |
ἄλλην
αὐτοδίδακτος
ἐθρασύνετο,
τῶν
μὲν
|
τὰ |
ἱστία
τεταραγμένως
ἀνιμώντων
τῶν
δὲ |
[5, 22] |
ἐν
οὐδενὸς
λόγου
μέρει
τέθεισαι
|
τὰ |
καθ´
ἡμᾶς,
ἀλλὰ
πάντων
ὅσοι |
[5, 34] |
καὶ
πρὸς
τὰ
βελτίονα
τρέψαι
|
τὰ |
κατ´
αὐτὴν
ἱκετεύσας
τὸν
θεὸν |
[5, 4] |
οἱ
πολέμιοι
κατασκοπήσοντες·
ἔσχε
τε
|
τὰ |
κατ´
αὐτοὺς
ὡς
δὴ
καὶ |
[5, 24] |
διαδρομαῖς
καταιγιζομένη,
τῶν
μὲν
εἰς
|
τὰ |
κοῖλα
τῆς
νεὼς
καταδυομένων
τῶν |
[5, 29] |
ὧν
ἔξεστιν
ἁβρύνεσθαι,
εἰ
καὶ
|
τὰ |
λαμπρότερα
τῆς
γαμηλίου
πομπῆς
ὁ |
[5, 20] |
τε
δι´
ἑνὸς
ἔργου
δύο
|
τὰ |
μέγιστα
κτήσασθαι
βούλομαι,
τόν
τε |
[5, 24] |
τὸν
ἐπιόντα
ἔγνων
συνοῖσον
πρὸς
|
τὰ |
μέλλοντά
τι
προμηθούμενος.
Ὅπερ
δὴ |
[5, 18] |
τράπεζα
δὲ
ἡμῖν
κοινὴ
προὐτίθετο
|
τὰ |
μὲν
ἄλλα
ἡμῶν
παρεχόντων
τοῦ |
[5, 22] |
ὄναρ
μοί
τις
πρεσβύτης
ἐφαίνετο
|
τὰ |
μὲν
ἄλλα
κατεσκληκὼς
ἐπιγουνίδα
δέ, |
[5, 18] |
χειμέριον
ὥραν
τὰ
πρῶτα
διηνύομεν,
|
τὰ |
μὲν
ἄλλα
συνδιημερεύοντες
χωριζόμενοι
δὲ |
[5, 33] |
φυγήν,
ὁ
δὲ
ἐδίωκε.
~Καὶ
|
τὰ |
μὲν
ἄλλα
τῶν
μετὰ
ταῦτα |
[5, 18] |
ἐκ
θαλάττης
τοὺς
νέους
ἑστιῶντος,
|
τὰ |
μὲν
καθ´
ἑαυτὸν
ἁλιεύοντος
τὰ
|
[5, 16] |
ἕνεκεν
ὑποποιούμενος
καὶ
ἅπαντα
ἔλεγε,
|
τὰ |
μὲν
πρῶτα
καὶ
ἤδη
λεχθέντα |
[5, 17] |
ὁλκάδος
ἐπέβησαν
τοὺς
Δελφοὺς
ἀποδράντες
|
τὰ |
μὲν
πρῶτα
πλεῖν
κατὰ
γνώμην |
[5, 2] |
εἶχέ
με
καὶ
σκότος·
ὅμοια
|
τὰ |
νῦν
ἐκείνοις,
ἀληθέστερον
δὲ
εἰπεῖν |
[5, 22] |
ἀλλ´
αὐτός
τε
ἀνίστω
καὶ
|
τὰ |
ὄντα
συσκευάζου
τὴν
Χαρίκλειάν
τε |
[5, 22] |
εἰπόντος·
καὶ
ὁ
μὲν
ἐλάνθανεν
|
τὰ |
ὄντα
ὡς
πλάσμα
λέγων.
Ἡμεῖς
|
[5, 2] |
τῶν
δυστυχημάτων
καὶ
ὡς
ἄχθη
|
τὰ |
πάθη
πρός
με
νεμόμενος·
ἐγὼ |
[5, 32] |
ὑπελείφθη
τῷ
Πελώρῳ
μονομαχῶν,
ἀνδρὶ
|
τὰ |
πάντα
γενναίῳ
καὶ
φόνοις
ἐγγεγυμνασμένῳ |
[5, 4] |
τότε
ὁ
Κνήμων
ἔφευγέ
τε
|
τὰ |
πάντων
μᾶλλον
αἱρετὰ
καὶ
φοβερὰ |
[5, 4] |
γύναιον
ἀλλὰ
Χαρίκλεια.
Ἐγεγόνει
δὲ
|
τὰ |
περὶ
αὐτὴν
ὧδε·
ἐπειδὴ
γὰρ |
[5, 21] |
εἰ
μηδέπω
τῆς
ὥρας
εἶναι
|
τὰ |
πλώιμα
ἀλλ´
ὑπάρχειν
μεταστησαμένους
εἰς |
[5, 17] |
δέος
προσοκεῖλαι
σκοταίους
τόποις
ὑφάλοις
|
τὰ |
πολλὰ
καὶ
κρημνώδεσι·
καλὸν
οὖν
|
[5, 17] |
διαταραχθῆναι
σφᾶς
οὐ
μικρῶς,
ταραχώδει
|
τὰ |
πολλὰ
φύσει
θαλάττῃ
προστυχόντας.
Τοῦ |
[5, 13] |
ἐπὶ
τὴν
θυσίαν.
Οἱ
δέ—
|
τὰ |
πρακτέα
γὰρ
αὐτοῖς
ἤδη
συνέκειτο— |
[5, 12] |
Καλάσιρις
ἀλλ´
ἡγοῦ
καὶ
εὐτρέπιζε
|
τὰ |
πρὸς
τὴν
θυσίαν,
ἡμεῖς
δὲ
|
[5, 29] |
μὲν«
ἔφη,
πρὸ
πάντων
δὲ
|
τὰ |
προσδοκώμενα
κατὰ
τὴν
ἐμοὶ
Τραχίνου |
[5, 25] |
σφῶν
ἱκέτευον
ἐφ´
ᾧ
τε
|
τὰ |
προσταχθησόμενα
ποιήσειν.
Οἱ
δὲ
καίπερ
|
[5, 1] |
τὴν
ναῦν
τὴν
Φοίνισσαν
ἄρτι
|
τὰ |
πρυμνήσια
λύειν
μέλλουσαν·
καὶ
γάρ |
[5, 18] |
οὐκ
ἀηδῶς
τὴν
χειμέριον
ὥραν
|
τὰ |
πρῶτα
διηνύομεν,
τὰ
μὲν
ἄλλα |
[5, 11] |
ἐγνώριζον.
Ὡς
δὲ
ἤχθη
καὶ
|
τὰ |
πρῶτα
κάτω
νεύουσα
καὶ
τὸ |
[5, 32] |
πράττοντες
ὁ
μὲν
ξιφήρης
θατέρῳ
|
τὰ |
πρῶτα
μέρει
συνεμάχει
παντάπασιν
ἐνθουσιῶντι |
[5, 10] |
ὡς
κατέλαβεν
ἔρημον,
ὡς
οὐδενὶ
|
τὰ |
πρῶτα
συνέτυχεν,
ὡς
ἀπάτῃ
τὸν |
[5, 30] |
παραχωρήσει
μοι
Τραχῖνος
ἑκὼν
εἰς
|
τὰ
|
πρωτεῖα
τῆς
νύμφης
ἃ
χρεωστοῦμαι |
[5, 13] |
ἱερὰ
τάχιστα
τέθυτο,
πρὸς
βραχὺ
|
τὰ |
σπλάγχνα
ὁ
Καλάσιρις
ἐπιθεωρήσας
καὶ |
[5, 5] |
τινὶ
τούς
τε
ὅρμους
καὶ
|
τὰ |
στέμματα
καὶ
τὴν
ἱερὰν
ἐσθῆτα, |
[5, 4] |
ἐλπίζομεν
πρόκειται
δὲ
ἡμῖν
κατὰ
|
τὰ |
συγκείμενα
πρὸς
Κνήμωνα
πάντως
ἐπὶ |
[5, 16] |
ὡς
οἶσθα
ὑπερθέμενος,
ἐπειδή
σε
|
τὰ |
συμβεβηκότα
ἐβάπτιζεν,
οὐκ
ἔστιν
ὅπως |
[5, 12] |
ἀθρόον
πλουτεῖν
εἴπερ
ἐμοὶ
προτέρῳ
|
τὰ |
ὑπὲρ
τῆσδε
λύτρα
καταθεῖο·
πάντως |
[5, 26] |
θεοῖς
μὲν«
ἔφη
χάρις
τοῖς
|
τὰ |
φιλανθρωπότερα
περὶ
ἡμῶν
ἐπὶ
νοῦν |
[5, 5] |
τῶν
δακρύων
ἀπάρχοντες
καὶ
ὅρκια
|
τὰ
|
φιλήματα
ποιούμενοι.
Τούτων
συγκειμένων
ἀνεδύοντο |