Livre, Chap.
[5, 3]	κινδύνου εἰ μὴ θᾶττον ὁ	Καλάσιρις	αἰσθόμενος ἔθαλπέ τε συνεχῶς καὶ
[5, 12]	ἔσο» {ἔφη} πρὸς αὐτὸν ὁ	Καλάσιρις	ἀλλ´ ἡγοῦ καὶ εὐτρέπιζε τὰ
[5, 16]	εἰς εὐωχίαν ἐρανιζόμενος. Ἐπείθετο ὁ	Καλάσιρις	ἅμα μὲν τῷ Κνήμωνι χαριζόμενος
[5, 10]	δὲ ἡμέρας ἀκριβῶς ὑποφαινούσης ὁ	Καλάσιρις	ἅμα τῷ Κνήμωνι παρὰ τὸν
[5, 4]	εἰπὼν αὖθις ἐξέθανε. ~Καὶ ὁ	Καλάσιρις	αὖθις πράγματα εἶχεν ἐπιρρωννύναι πειρώμενος.
[5, 34]	διελύετο δὲ τὸ συμπόσιον· ὁ	Καλάσιρις	δὲ τὴν Χαρίκλειαν ἐσκοπεῖτο καὶ
[5, 12]	~Θαρσήσας οὖν πρὸς ταῦτα ὁ	Καλάσιρις	δεδιὼς δὲ μή τινα λάβοι
[5, 17]	εἶναι μαρτυρούντων τὴν αἰτίαν, ὁ	Καλάσιρις	εἴχετο τῶν ἑξῆς Ὑπερβαλόντες δὴ»
[5, 13]	πρὸς βραχὺ τὰ σπλάγχνα ὁ	Καλάσιρις	ἐπιθεωρήσας καὶ ποικίλην δηλοῦσθαι τῶν
[5, 11]	ἀναγνωρισμὸς διαπορῶν, ἕως αὐτὸν ὁ	Καλάσιρις	ἐφ´ ὅσον πλεῖστον ἅμα φιλήμασι
[5, 2]	τίς ἡ Θίσβη» ἔφη ὁ	Καλάσιρις	ἢ πόθεν γνωρίζεις τε ἀκούσας
[5, 2]	Ἐμειδίασε πρὸς ταῦτα μικρὸν ὁ	Καλάσιρις	καὶ αὖθις ὑπηνέχθη τῷ ὕπνῳ,
[5, 12]	ἴσῳ φιλοπλούσιον. Οἶδα» εἶπεν ὁ	Καλάσιρις	καὶ ἕξεις. Τί δὲ οὐ
[5, 14]	τότε τῷ Ναυσικλεῖ προσεκόμιζεν ὁ	Καλάσιρις	μακρῷ καὶ ταύτας ἐπλεονέκτει, γραφῇ
[5, 33]	πειρασόμεθα. Βουλοίμην ἂν» εἶπεν ὁ	Καλάσιρις·	νῦν δὲ ὥρα γε διαλύειν
[5, 1]	ὁ ξένος; Ἕλλην» ἔφη ὁ	Καλάσιρις·	τὰ δ´ ἄλλα εἰσαῦθις ἀκούσῃ·
[5, 2]	ἐμαῖς κατέθαψα. Κάθευδε» εἶπεν ὁ	Καλάσιρις·	ταῦτα δὲ ὅπη ποτὲ ἔσχεν
[5, 1]	μὲν οὐκ ᾐσθόμην» ἔφη ὁ	Καλάσιρις	τάχα μέν που καὶ δι´
[5, 11]	τούτῳ παραδεδωκώς. Ἱκέτευεν οὖν ὁ	Καλάσιρις	τὸν Ναυσικλέα μηνύειν ἃ γινώσκει

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 28/02/2007