Livre, Chap.
[5, 29]	κατήγαγε. Τὰ ὄντα« ἔφην εἰκάζεις·	ὁ	γὰρ Τραχῖνος εἰς γάμον τὸν
[5, 20]	ἐπὶ κύματι προσέβαλλεν ὁ δαίμων.	Ὁ	γὰρ Τυρρηνὸς οὐ πολλαῖς ὕστερον
[5, 29]	ὦ παῖδες, πρὸς τοῦτο μὲν	ὁ	δαίμων ἀντέπραξεν ἐν αὐτοῖς δὲ
[5, 20]	κῦμα φασὶν ἐπὶ κύματι προσέβαλλεν	ὁ	δαίμων. Ὁ γὰρ Τυρρηνὸς οὐ
[5, 14]	ἐν λίθῳ σοφίζεσθαι· τοιοῦτος μὲν	ὁ	δακτύλιος. ~Ὁ δὲ Ναυσικλῆς ἐκπλαγείς
[5, 23]	ὅτε ἀρότρου βοῦν ἐλευθεροῖ γηπόνος,	ὁ	δὲ ἄνεμος τῆς ἄγαν φορᾶς
[5, 3]	μικρὸν ἀνέπνευσε τὴν αἰτίαν ἐξεμάνθανεν·	ὁ	δὲ Ἀπόλωλά σοι» ἔφη· ζῇ
[5, 32]	ὁ μὲν ἐτράπη πρὸς φυγήν,	ὁ	δὲ ἐδίωκε. ~Καὶ τὰ μὲν
[5, 2]	εἰπὼν ἀπέτρεχεν ὡς εἰρήκει ποιήσων,	ὁ	δὲ Κνήμων αὖος ἐγεγόνει πρὸς
[5, 2]	καὶ αὖθις ὑπηνέχθη τῷ ὕπνῳ,	ὁ	δὲ Κνήμων τοῦ δωματίου προήκων
[5, 31]	σαυτῷ τε κἀκείνῃ θάνατον προξενήσῃς.	Ὁ	δὲ μηδὲν μελλήσας ὥς τινος
[5, 15]	σοφίζεσθαι· τοιοῦτος μὲν ὁ δακτύλιος.	~Ὁ	δὲ Ναυσικλῆς ἐκπλαγείς τε ἅμα
[5, 11]	καὶ οὐχὶ Θίσβη» {τοῦ Κνήμωνος}	Ὁ	δὲ Ναυσικλῆς ἐνεὸς ἐγεγόνει τόν
[5, 4]	ἀνδριζόμενον ὑπομνήσει τῶν ὅρκων ἀνέστελλεν,	ὁ	δὲ οὐ χαλεπῶς ἐπανήγετο καὶ
[5, 31]	οἰμώξῃ τῷδε τῷ κρατῆρι βαλλόμενος.	Ὁ	δὲ Πέλωρος ἀπιδὼν εἰς τοὺς
[5, 18]	ὅποι τις ἂν τύχοι καταγωγῆς.	Ὁ	δὲ Περὶ τὴν πλησίον ἄκραν«
[5, 32]	τῷ κρατῆρι πατάξων τὸν Πέλωρον,	ὁ	δέ, προπαρεσκεύαστο γάρ, ἐγχειριδίῳ φθάνει
[5, 27]	τις τὴν πρώραν ἀδοκίμαστος ἐκληροῦτο	ὁ	δὲ τὴν πρύμναν εἶχε καὶ
[5, 5]	λόγων σύμβολα ἡ μὲν λαμπάδα	ὁ	δὲ φοίνικα συνετίθεντο. Ἐπὶ τούτοις
[5, 8]	τὴν παροῦσαν στρατείαν εὐδαιμόνως πεποιημένον.	Ὁ	δὲ χαυνωθεὶς τοῖς ἐπαίνοις καὶ
[5, 33]	τὸν νεανίσκον ἐπεχομένην. Οὐδὲ ἔφθην	ὁ	δυσδαίμων εἰπεῖν τε καὶ μαθεῖν
[5, 21]	ἐκ ταὐτομάτου μοι πάλιν ἐντυχὼν	ὁ	ἔμπορος καὶ περὶ τῶν αὐτῶν
[5, 7]	περιγενόμενοι. Ποιῶμεν ὡς βούλει» φήσας	ὁ	Θεαγένης εἵπετο ἡγουμένῃ καθάπερ ἑλκόμενος.
[5, 5]	τοῦ γόνατος ἐκ θήρας συὸς	ὁ	Θεαγένης, ἐκ δὲ λόγων σύμβολα
[5, 6]	ἠξίου καὶ ἅμα ἀπέτρεχεν. Ἀλλ´	ὁ	Θεαγένης ἐπεῖχέ τε καὶ Ἄχρι
[5, 4]	δόξαι κόρον ἔχειν ἐβιάσθησαν, ἄρχεται	ὁ	Θεαγένης λόγων τοιῶνδε Τὸ μὲν
[5, 32]	ἕως τῶν ἄλλων πεσόντων μόνος	ὁ	Θεαγένης ὑπελείφθη τῷ Πελώρῳ μονομαχῶν,
[5, 32]	ἤδη μακρῷ τὸν Πέλωρον ὑπερεῖχεν	ὁ	Θεαγένης ὥσπερ ἰσχὺν αὐτῷ καὶ
[5, 7]	κατηύγασαν τοὺς ἐπιφερομένους ὤκλαζεν αὐτοῖς	ὁ	θυμὸς καὶ παρεῖντο αἱ δεξιαί,
[5, 11]	Χαρίκλειαν ἐδάκρυεν ἀφορῶν καὶ τίς	ὁ	καθάπερ ἐπὶ σκηνῆς ἀναγνωρισμὸς διαπορῶν,
[5, 29]	τὰ λαμπρότερα τῆς γαμηλίου πομπῆς	ὁ	καιρὸς ἡμᾶς καὶ ὁ τόπος
[5, 3]	ἦλθε κινδύνου εἰ μὴ θᾶττον	ὁ	Καλάσιρις αἰσθόμενος ἔθαλπέ τε συνεχῶς
[5, 12]	ἄπιστος ἔσο» {ἔφη} πρὸς αὐτὸν	ὁ	Καλάσιρις ἀλλ´ ἡγοῦ καὶ εὐτρέπιζε
[5, 16]	λόγους εἰς εὐωχίαν ἐρανιζόμενος. Ἐπείθετο	ὁ	Καλάσιρις ἅμα μὲν τῷ Κνήμωνι
[5, 10]	οὔπω δὲ ἡμέρας ἀκριβῶς ὑποφαινούσης	ὁ	Καλάσιρις ἅμα τῷ Κνήμωνι παρὰ
[5, 4]	καὶ εἰπὼν αὖθις ἐξέθανε. ~Καὶ	ὁ	Καλάσιρις αὖθις πράγματα εἶχεν ἐπιρρωννύναι
[5, 34]	σπονδαὶ διελύετο δὲ τὸ συμπόσιον·	ὁ	Καλάσιρις δὲ τὴν Χαρίκλειαν ἐσκοπεῖτο
[5, 12]	φέρουσα. ~Θαρσήσας οὖν πρὸς ταῦτα	ὁ	Καλάσιρις δεδιὼς δὲ μή τινα
[5, 17]	ἀληθῆ εἶναι μαρτυρούντων τὴν αἰτίαν,	ὁ	Καλάσιρις εἴχετο τῶν ἑξῆς Ὑπερβαλόντες
[5, 13]	τέθυτο, πρὸς βραχὺ τὰ σπλάγχνα	ὁ	Καλάσιρις ἐπιθεωρήσας καὶ ποικίλην δηλοῦσθαι
[5, 11]	σκηνῆς ἀναγνωρισμὸς διαπορῶν, ἕως αὐτὸν	ὁ	Καλάσιρις ἐφ´ ὅσον πλεῖστον ἅμα
[5, 2]	Καὶ τίς ἡ Θίσβη» ἔφη	ὁ	Καλάσιρις ἢ πόθεν γνωρίζεις τε
[5, 2]	ἀναβιοῦσιν. Ἐμειδίασε πρὸς ταῦτα μικρὸν	ὁ	Καλάσιρις καὶ αὖθις ὑπηνέχθη τῷ
[5, 12]	ἐν ἴσῳ φιλοπλούσιον. Οἶδα» εἶπεν	ὁ	Καλάσιρις καὶ ἕξεις. Τί δὲ
[5, 14]	δὲ τότε τῷ Ναυσικλεῖ προσεκόμιζεν	ὁ	Καλάσιρις μακρῷ καὶ ταύτας ἐπλεονέκτει,
[5, 33]	Θεαγένην πειρασόμεθα. Βουλοίμην ἂν» εἶπεν	ὁ	Καλάσιρις· νῦν δὲ ὥρα γε
[5, 1]	ὅδε ὁ ξένος; Ἕλλην» ἔφη	ὁ	Καλάσιρις· τὰ δ´ ἄλλα εἰσαῦθις
[5, 2]	ταῖς ἐμαῖς κατέθαψα. Κάθευδε» εἶπεν	ὁ	Καλάσιρις· ταῦτα δὲ ὅπη ποτὲ
[5, 1]	Ἐγὼ μὲν οὐκ ᾐσθόμην» ἔφη	ὁ	Καλάσιρις τάχα μέν που καὶ
[5, 11]	κἀμὲ τούτῳ παραδεδωκώς. Ἱκέτευεν οὖν	ὁ	Καλάσιρις τὸν Ναυσικλέα μηνύειν ἃ
[5, 11]	ἄγει λαβὼν ὅστις ποτέ ἐστιν	ὁ	κἀμὲ τούτῳ παραδεδωκώς. Ἱκέτευεν οὖν
[5, 4]	ἐπιδεχομένης. Ὡς δὴ καὶ τότε	ὁ	Κνήμων ἔφευγέ τε τὰ πάντων
[5, 2]	Οὐ μὴ μανῶ» πρὸς αὐτὸν	ὁ	Κνήμων Θίσβην ὅτι περίεστιν ἀκηκοώς;
[5, 1]	εἰς ὕπνον καταφέρει. Ἐπίσχες» εἶπεν	ὁ	Κνήμων ὦ πάτερ, οὐχ ὡς
[5, 16]	ἀγαθὰ γένοιτο ὦ Ναυσίκλεις» ὑπολαβὼν	ὁ	Κνήμων ὡς ἅπαν μουσικῆς ὄργανον
[5, 3]	βουλόμενος. ~Οὐκέτι κατέχειν ἑαυτὸν ἐκαρτέρησεν	ὁ	Κνήμων ὡς τούτων ἤκουσεν οὐδὲ
[5, 2]	ἀπεστέρημαι νυνὶ καὶ τούτων, οἴχεται	ὁ	κοινωνὸς τῶν δυστυχημάτων καὶ ὡς
[5, 12]	φράζε μόνον ὅπου ποτέ ἐστιν	ὁ	κρατῶν Θεαγένους, ὡς τό γε
[5, 18]	προσπελάσαι. ~Ταῦτα οὐκ εἶπε μὲν	ὁ	κυβερνήτης οὐκ ἐγένετο δέ, ὦ
[5, 17]	τὰς ὄψεις ἡμῖν ὑποδραμοῦσαν, καὶ	ὁ	κυβερνήτης τῶν ἱστίων παραστέλλειν ἐπέταττεν.
[5, 20]	μοι περὶ τοὺς κρημνοὺς ἐντυχὼν	ὁ	λῄσταρχος Πότε ἄρα οἱ Φοίνικες
[5, 9]	τὴν λίμνην καὶ χωρισθέντες ἀλλήλων	ὁ	μὲν εἰς τὴν Χέμμιν ὁ
[5, 32]	φθάνει διελαύνων τὸν μαζόν. Καὶ	ὁ	μὲν ἔκειτο καιρίᾳ βεβλημένος, τοῖς
[5, 22]	προαγορευθεῖσαν ἔφοδον διαδιδράσκειν εἰπόντος· καὶ	ὁ	μὲν ἐλάνθανεν τὰ ὄντα ὡς
[5, 32]	τοῦ ἀγκῶνος ἀπέκοπτε· κἀκ τοῦδε	ὁ	μὲν ἐτράπη πρὸς φυγήν, ὁ
[5, 27]	~Τούτων καὶ λεγομένων καὶ γινομένων	ὁ	μὲν ἥλιος ἀκριβῶς εἰς δυσμὰς
[5, 4]	περὶ αὐτὴν ὧδε· ἐπειδὴ γὰρ	ὁ	μὲν Θύαμις ἁλοὺς ἐζώγρητο καὶ
[5, 4]	καὶ τῶν ἐνοίκων ἐκεκένωτο βουκόλων,	ὁ	μὲν Κνήμων καὶ Θέρμουθις ὁ
[5, 32]	Χαρίκλεια, τὰ γὰρ συγκείμενα πράττοντες	ὁ	μὲν ξιφήρης θατέρῳ τὰ πρῶτα
[5, 21]	ἂν βουλοίμην ἀποπλεῦσαι νυκτός« Καὶ	ὁ	μὲν Οὕτω γενήσεται« εἰπὼν ἀπεχώρει·
[5, 2]	ὕπνῳ βραχεῖ γοῦν ἐστι παραμυθητέον.	~Ὁ	μὲν ταῦτα εἰπὼν ἀπέτρεχεν ὡς
[5, 27]	τοὺς κάλως ἀπείρως κατανεμόντων, καὶ	ὁ	μέν τις τὴν πρώραν ἀδοκίμαστος
[5, 32]	τὸν νόμον ἐθορύβουν. Καὶ τέλος	ὁ	μὲν Τραχῖνος ἐπανατείνεται ὡς τῷ
[5, 2]	μετ´ ἐκείνου φορητόν· νυνὶ δὲ	ὁ	μηδεπώποτε κεκορεσμένος ἐμὲ δὲ ἐξ
[5, 1]	διαπεπραγμένος; Ἅπαντα ὡς ἐβουλόμην» ἔφη	ὁ	Ναυσικλῆς ἀθρόον αὐτοῖς ἐπιφανείς· οὐ
[5, 1]	κοινωνοῦντας. Ἀλλὰ καὶ ὑμεῖς» εἶπεν	ὁ	Ναυσικλῆς εἰς ἕω μαθήσεσθε, τὸ
[5, 10]	πυνθανομένω τίνα εἴη διαπεπραγμένος ἅπαντα	ὁ	Ναυσικλῆς ἔλεγεν, ὡς ἦλθεν ἐπὶ
[5, 8]	ἐμπορικόν τι καὶ δραστήριον ἐννοήσας	ὁ	Ναυσικλῆς ἐξήλατό τε καὶ προσδραμὼν
[5, 33]	τι πρὸς δάκρυον οἶνος· ἕως	ὁ	Ναυσικλῆς ἐπιθαρσύνων τὸν Καλάσιριν Ὦ
[5, 9]	ὁ μὲν εἰς τὴν Χέμμιν	ὁ	Ναυσικλῆς ἔχων τὴν Χαρίκλειαν ἔρχεται,
[5, 12]	φυγαδεῦσαι φιλοχρήματον. Ἐμειδίασε πρὸς ταῦτα	ὁ	Ναυσικλῆς καὶ Τότε» ἔφη δώσεις
[5, 12]	μοι πρότερον. Οὐδεὶς φθόνος» ἔφη	ὁ	Ναυσικλῆς μᾶλλον δὲ εἰ δοκεῖ,
[5, 11]	δ´ ἄγει λαβών. Ἔλεγε πάντα	ὁ	Ναυσικλῆς συνεὶς ἐκείνους εἶναι τούτους
[5, 12]	μή τινα λάβοι τῶν ὄντων	ὁ	Ναυσικλῆς ὑπόνοιαν καὶ ὧν ἐπεφέρετο
[5, 16]	ἀποκλίναντος, ὕδατος ἀπαραχύτου φιάλην προτείνας	ὁ	Ναυσικλῆς Ὦ ´γαθὲ Καλάσιρι» ἔφη
[5, 11]	τοῦ Θεαγένους καὶ τίς μὲν	ὁ	νῦν δεσπόζων ὅποι δ´ ἄγει
[5, 1]	κατείληφα διαλεγόμενον· ἀλλὰ τίς ὅδε	ὁ	ξένος; Ἕλλην» ἔφη ὁ Καλάσιρις·
[5, 16]	θυγατὴρ ἥδε σῴζεται καὶ ὁρᾶται	ὁ	παῖς δὲ ὅσον οὐδέπω σὺν
[5, 2]	οἴκησις; Ἐπεκούφιζε καὶ ταῦτα παρὼν	ὁ	πάντων ἐμοὶ φίλτατος· ἐκεῖ με
[5, 31]	αὐτὴν ὃ βούλει λάμβανε« εἰπόντος	ὁ	Πέλωρος ὑπολαβὼν Καταλύεις οὖν τὸν
[5, 32]	μὴν εἰς τέλος γε ἀντέσχεν	ὁ	Πέλωρος· ὡς γὰρ ἀποροῦσα πρὸς
[5, 22]	νήσῳ. Καὶ τούτων οὕτω γενομένων	ὁ	πλοῦς ἡμῖν αὖθις παρηγγέλλετο πρώτην
[5, 23]	τὴν ἄκατον ἕως μὲν ἡμῖν	ὁ	πλοῦς ὑπήνεμος ἠνύετο μακρῷ τῆς
[5, 24]	καὶ ἄκοντας αὐτοὺς προλαβὼν ἔστησεν	ὁ	πόλεμος, τῷ προστυχόντι πρὸς ἄμυναν
[5, 26]	Οὐδὲν« ἔφη πρὸς σὲ ὅδε	ὁ	πόλεμος, ὦ φιλτάτη, ἀλλὰ διὰ
[5, 26]	ἡμετέρῳ συντελεῖν ἐπιτήδειον· ὅδε δὲ	ὁ	πρεσβύτης, ἄχθος τηνάλλως, εἰς χάριν
[5, 11]	ὧν διείλεκτο πολλάκις πρὸς αὐτὸν	ὁ	πρεσβύτης καὶ ὧν κατὰ ζήτησιν
[5, 2]	βαθεῖ κατεσχημένον. Ἀλλὰ ἀνασχὼν ἑαυτὸν	ὁ	πρεσβύτης κἀπὶ τοῦ ἀγκῶνος ἐρείσας
[5, 18]	τῇ Χαρικλείᾳ παρόντα με ἄσμενος	ὁ	πρεσβύτης ὑποδέχεται καὶ μέρος τὸ
[5, 5]	ἐπὶ τριόδων τὸν μὲν Θεαγένην	ὁ	Πυθικός» τὴν δὲ Χαρίκλειαν ἡ
[5, 19]	ἀλλ´ ὁ Τύριος ἐκεῖνος ἔμπορος	ὁ	Πυθιονίκης ᾧ συνεπλεύσαμεν ἰδίᾳ μοι
[5, 12]	οὐκ ἔστιν ὅτε ἐνδεής ἐστιν	ὁ	σοφὸς ἀλλ´ ὕπαρξιν ἔχει τὴν
[5, 24]	Τοῦτο ἐκεῖνο, ἄνδρες, ἀπολώλαμεν· πειρατικὸς	ὁ	στόλος, Τραχίνου γνωρίζω τὴν ἄκατον.
[5, 14]	λίθου μέρος εἰς τοῦτο περιγράψας	ὁ	τεχνίτης ἔδειξεν ἐκ τῆς ἀληθείας
[5, 1]	ἔοικε δέ μοι Ναυσικλῆς ἥκειν	ὁ	τῆς οἰκίας δεσπότης, ἀλλὰ τί
[5, 25]	~Ἐπεὶ δέ τις τῶν λῃστῶν,	ὁ	τολμηρότατος, ἐναλάμενος εἰς τὴν ναῦν
[5, 29]	πομπῆς ὁ καιρὸς ἡμᾶς καὶ	ὁ	τόπος ἀφῄρηται. Διεχεῖτο πρὸς ταῦτα
[5, 4]	ὁ μὲν Κνήμων καὶ Θέρμουθις	ὁ	τοῦ Θυάμιδος ὑπασπιστὴς ἑῷοι τὴν
[5, 31]	γὰρ ὡς καὶ τοῦτο διεκώλυσεν	ὁ	Τραχῖνος· αὐτὴν τὴν Ἄρτεμιν ὄψει
[5, 28]	θύματα δείραντες ηὐτρέπιζον τὴν εὐωχίαν,	ὁ	Τραχῖνος ἰδίᾳ με καὶ τῶν
[5, 29]	τόπος ἀφῄρηται. Διεχεῖτο πρὸς ταῦτα	ὁ	Τραχῖνος καὶ χαίρων οὕτω προστάξειν
[5, 31]	ἕνεκεν οὐχὶ κομίζομαι; Ὅτι« ἔφη	ὁ	Τραχῖνος οὐκ ᾔτησας· ἀλλ´ οὐδὲ
[5, 26]	ἡμεῖς τῷ δόγματι πειθόμενοι παρῄειμεν	ὁ	Τραχῖνος τῆς Χαρικλείας ἐπιλαβόμενος Οὐδὲν«
[5, 31]	ἐκλογὴν ἀπένειμεν. Οὐ τοῦτον« εἶπεν	ὁ	Τραχῖνος, ὦ βέλτιστε, καταλύω ἀλλ´
[5, 29]	προκαλεῖσθαι. Τραχῖνος μὲν οὖν καὶ	ὁ	Τραχίνου στυγητὸς ἔρως οἰμώξεται, θανάτου
[5, 19]	ἡ Χαρίκλεια τὸ κάλλος, ἀλλ´	ὁ	Τύριος ἐκεῖνος ἔμπορος ὁ Πυθιονίκης
[5, 22]	παῖς ἐμοῦ τοῦτο σημήναντος καὶ	ὁ	Τυρρηνὸς αἰσθόμενος διανέστη καὶ τὸ
[5, 18]	ἐγὼ δὲ ἰδίᾳ καὶ Θεαγένης,	ὁ	Τυρρηνὸς δὲ σὺν τοῖς αὑτοῦ
[5, 29]	σοὶ μανιώδη κίνησιν ἐξ ὧν	ὁ	Τυρρηνός μοι κατὰ τὴν Ζακυνθίων
[5, 8]	πολέμαρχον, ἦν δ´ ἄρα Μιτράνης	ὁ	φρούραρχος Ὀροονδάτου τοῦ τῷ βασιλεῖ
[5, 25]	ἄσπονδος ἐκεχειρία καὶ πόλεμος ἔργοις	ὁ	χαλεπώτατος εἰρήνης ὀνόματι νόθῳ παραλυόμενος,
[5, 1]	ἐν τούτοις ἦν καὶ ἔδρασεν	ὅ	τι δὴ καὶ ἔδρασεν, οὐ
[5, 22]	ὄψεως παλλόμενος καὶ τοῦ Θεαγένους	ὅ	τι πέπονθα ἐρομένου Τάχα« ἔφην
[5, 2]	πρεσβύτης κἀπὶ τοῦ ἀγκῶνος ἐρείσας	ὅ	τι πεπόνθοι διηρώτα καὶ δι´
[5, 4]	ὑπασπιστὴς ἑῷοι τὴν λίμνην διέπλευσαν	ὅ	τί ποτε τὸν λῄσταρχον ἔδρασαν
[5, 31]	Τοῦ Τραχίνου δὲ Παρ´ αὐτὴν	ὃ	βούλει λάμβανε« εἰπόντος ὁ Πέλωρος
[5, 14]	τεχνίτης ἔδειξεν ἐκ τῆς ἀληθείας	ὃ	ἐβούλετο, περίεργον ἡγησάμενος λίθον ἐν
[5, 4]	ἄρα τι τὸν Κνήμωνα δαιμόνιον,	ὃ	καὶ τὰ ἄλλα χλεύην ὡς
[5, 15]	Καὶ ἄλλως κέρδος κρίνω κάλλιστον	ὃ	μὴ ζημιοῦν τὸν παρέχοντα εὐπορώτερον
[5, 2]	οὐδὲν γὰρ οὕτως ἐμοὶ χαλεπὸν	ὃ	μὴ μετ´ ἐκείνου φορητόν· νυνὶ
[5, 4]	τε προτιμότερον ἐποιησάμεθα καὶ δι´	ὃ	πάντα ὑπέστημεν, ἡμεῖς τε εὐχόμεθα
[5, 4]	ὦ Χαρίκλεια, καὶ τοῦτο ἔχειν	ὃ	πάντων τε προτιμότερον ἐποιησάμεθα καὶ
[5, 2]	ὥρμησε καὶ ταῖς θύραις καθ´	ὃ	συνέπιπτον ἀλλήλαις τὸ οὖς παραθέμενος
[5, 7]	καὶ περισῴζειν ἑαυτοῖς εἰς δουλείαν	(ὃ	τίνος οὐκ ἂν γένοιτο θανάτου
[5, 19]	χώραν ἄλλην οἰκοῦντι καὶ ἔθνος	ὃ	τοσοῦτον κεχώρισται τῆς Αἰγυπτίων ἐκδοῦναι
[5, 26]	βίῳ τῷ ἡμετέρῳ συντελεῖν ἐπιτήδειον·	ὅδε	δὲ ὁ πρεσβύτης, ἄχθος τηνάλλως,
[5, 1]	εἰσιὼν κατείληφα διαλεγόμενον· ἀλλὰ τίς	ὅδε	ὁ ξένος; Ἕλλην» ἔφη ὁ
[5, 26]	ἐπιλαβόμενος Οὐδὲν« ἔφη πρὸς σὲ	ὅδε	ὁ πόλεμος, ὦ φιλτάτη, ἀλλὰ
[5, 23]	βραχυτέρας, ὥσπερ ὑπὸ πλείονος ἐμπειρίας	ὁδηγουμένας.	Ἔτι τούτων ἐπὶ θάτερα γυμναζομένων
[5, 1]	γὰρ τήν τε ἐκ τῆς	ὁδοιπορίας	καὶ τῶν ἄλλων φροντίδων κάκωσιν
[5, 3]	σῶμα παλμὸς εἶχε τῶν δὲ	ὀδόντων	ἄραβος πολὺς ἐγίνετο, καὶ τάχα
[5, 11]	τε καὶ ὤφθη παρ´ ἐλπίδας,	ὀδυρμὸς	ἅπασιν ἀθρόον ἀνεκινήθη καὶ ὥσπερ
[5, 33]	μόνων τῶν ἐπ´ αὐτῆς καὶ	ὀδυρμῶν	ἀφθόνων χαριζόμενος. Ἐπὶ τούτοις ἐδάκρυε
[5, 33]	Ἐγὼ δὲ τηνάλλως πόρρωθεν εἱπόμην	ὀδυρόμενος	τὰς ἐμαυτοῦ τε κἀκείνων τύχας
[5, 22]	διαπλεύσας εἰς Ἰθάκην ὑπὲρ ἡμῶν	Ὀδυσσεῖ	καὶ αἴτει τῆς μήνιδος ἀνεῖναι
[5, 30]	καὶ τοὺς παῖδας ἥκων ἐθάρρυνον,	ὁδῷ	βαδίζειν τὴν σκέψιν εὐαγγελιζόμενος. ~Ἐδειπνοῦμεν
[5, 23]	σοβῶν μᾶλλον ἢ προωθῶν τὴν	ὀθόνην	τέλος καὶ εἰς γαλήνην ἐξενικήθη
[5, 27]	οὔπω σχεδὸν τῆς γῆς ἐπιβεβηκότες	οἱ	ἀλιτήριοι· χαριστήρια δῆθεν Ποσειδῶνι θύειν
[5, 23]	ἀληθέστερον εἰπεῖν τοῖς ἐπιδιώκουσιν ὑπηρετούμενος.	Οἱ	γὰρ κατὰ τὴν ἄκατον ἕως
[5, 24]	βούλεσθε. Οἱ μὲν ταῦτα προὔτεινον·	οἱ	δὲ ἐπὶ τῆς ὁλκάδος ἕως
[5, 25]	ᾧ τε τὰ προσταχθησόμενα ποιήσειν.	Οἱ	δὲ καίπερ ἤδη φονῶντες, αἵματος
[5, 32]	οἱ μὲν αἰδεῖσθαι τὸν ἄρχοντα	οἱ	δὲ μὴ καταλύεσθαι τὸν νόμον
[5, 23]	καὶ πρὸς ἄμυναν εὐτρεπίζεσθαι παρῄνουν,	οἱ	δὲ ὀλιγώρως εἶχον, ἔθος εἶναι
[5, 14]	ἀγεληδὸν ἐπὶ τὴν πέτραν ἀνατρέχοντες	οἱ	δὲ περὶ τὸν νομέα κύκλους
[5, 13]	ἐκάλει σπεύδειν ἐπὶ τὴν θυσίαν.	Οἱ	δέ— τὰ πρακτέα γὰρ αὐτοῖς
[5, 18]	ἀνίσχε καὶ ἡμεῖς ἄγκυραν καθίεμεν.	Οἱ	δὲ τῆς νήσου περὶ τὸν
[5, 32]	Οἱ μὲν γὰρ ὡς τοῦτον	οἱ	δὲ ὡς ἐκεῖνον ἀποκλίναντες οἱ
[5, 32]	μὲν ὡς ἐπαμύνοντες τῷ ἄρχοντι	οἱ	δὲ ὡς τοῦ Πελώρου σὺν
[5, 27]	προσωκείλαμεν καὶ γῆς Αἰγυπτίας ἀβουλήτως	οἱ	δυσδαίμονες ἐπιβαίνομεν, οἱ μὲν ἄλλοι
[5, 23]	ἅτε οἶμαι πρόσκωποί τε πάντες	οἱ	ἐμπλέοντες καὶ κοῦφον ἀκάτιον καὶ
[5, 13]	ἔφη λύτρα Χαρικλείας, ὦ Ναυσίκλεις,	οἱ	θεοὶ δι´ ἡμῶν προσάγουσι. Καὶ
[5, 20]	Σὲ μὲν« ἔφην ἀντὶ τούτων	οἱ	θεοὶ κατ´ ἀξίαν ἀμείψαιντο· πόθεν
[5, 11]	ἔλεγε σοὶ δὲ ἀντὶ τούτων	οἱ	θεοὶ τοσαῦτα δοῖεν ὅσα κατὰ
[5, 5]	αὐτοὶ μὲν ἐκ Δελφῶν ἐπήγοντο	οἱ	λῃσταὶ δὲ αὐτῶν ἀφείλοντο ταῦτα
[5, 24]	καὶ γενέσθαι συνέβη· πλησιάσαντες γὰρ	οἱ	λῃσταὶ καὶ ἐγκάρσιοι παρελαύνοντες ἀποπειρώμενοί
[5, 25]	πόλεμον ἐδίδαξεν ἐφήλαντο δὲ καὶ	οἱ	λοιποὶ πάντες, τότε δὴ μετεμέλοντο
[5, 14]	καὶ ἀρνίων ἁπαλὰ σκιρτήματα καὶ	οἱ	μὲν ἀγεληδὸν ἐπὶ τὴν πέτραν
[5, 32]	οἱ δὲ ὡς ἐκεῖνον ἀποκλίναντες	οἱ	μὲν αἰδεῖσθαι τὸν ἄρχοντα οἱ
[5, 27]	Αἰγυπτίας ἀβουλήτως οἱ δυσδαίμονες ἐπιβαίνομεν,	οἱ	μὲν ἄλλοι χαίροντες ἡμεῖς δὲ
[5, 15]	τοῖς κρατῆρσιν αἱ τράπεζαι παρεχώρουν,	οἱ	μὲν ἄνδρες ἐμβατήρια τῷ Διονύσῳ
[5, 32]	οἴνῳ καὶ θυμῷ κατόχους γεγενημένους.	Οἱ	μὲν γὰρ ὡς τοῦτον οἱ
[5, 23]	τοῦ εὐθέος παρατρέποντος. ~Τούτων εἰρημένων	οἱ	μὲν ἐδήχθησαν καὶ πρὸς ἄμυναν
[5, 7]	τῆς νήσου κατόπιν σαγηνευθέντες· καὶ	οἱ	μὲν ἐκπλαγέντες ἔστησαν ὑποδραμούσης τὸν
[5, 18]	καὶ Πλειάδων ἤδη δυομένων ἀνύσαντας.	Οἱ	μὲν οὖν ἄλλοι σχεδόν τι
[5, 8]	λειπόμενον τὸ σπήλαιον ἠγνοεῖτο. Καὶ	οἱ	μὲν οὕτως ἤγοντο ἐπὶ τὸν
[5, 29]	τῇ νηὶ μὴ πλησιάζειν. Καὶ	οἱ	μὲν τὰ ἐντεταλμένα ἔπραττον, ἐξεφόρουν
[5, 24]	καὶ σῴζεθ´ ἑαυτοὺς οἷ βούλεσθε.	Οἱ	μὲν ταῦτα προὔτεινον· οἱ δὲ
[5, 32]	ἔπαιόν τε συμπεσόντες ἀλλήλους ἀφειδῶς,	οἱ	μὲν ὡς ἐπαμύνοντες τῷ ἄρχοντι
[5, 7]	ὡς πατάξοντες· ὡς δ´ ἐπιβλέψαντες	οἱ	νέοι κατηύγασαν τοὺς ἐπιφερομένους ὤκλαζεν
[5, 33]	ἐδάκρυε μὲν αὐτὸς ἐδάκρυον δὲ	οἱ	παρόντες καὶ εἰς θρῆνον ἡδονῇ
[5, 8]	νῆσον. Ὡς οὖν ἀγόμενοι πλησίον	οἱ	περὶ τὸν Θεαγένην ὤφθησαν θεοὺς
[5, 4]	τί ποτε τὸν λῄσταρχον ἔδρασαν	οἱ	πολέμιοι κατασκοπήσοντες· ἔσχε τε τὰ
[5, 18]	χρῆμα καὶ πολύθηρον ὥστε καὶ	οἱ	πολλοὶ τὴν ἐμπειρίαν αὐτῷ τῆς
[5, 18]	παῖδές εἰσιν ἔτι δύο συσσιτούμενοι,	οἱ	προγενέστεροι δὲ γήμαντες οἴκου ἄρχουσι,
[5, 2]	ἢ ὅπως παρὰ μόνοις Αἰγυπτίοις	οἱ	τεθνεῶτες ἀναβιοῦσιν. Ἐμειδίασε πρὸς ταῦτα
[5, 25]	προτιμότερον· δι´ ἣν καὶ τότε	οἱ	Φοίνικες ἐλπίδος πλούτου τῆς νεὼς
[5, 20]	ἐντυχὼν ὁ λῄσταρχος Πότε ἄρα	οἱ	Φοίνικες ἐξορμήσειν μέλλουσιν, εἴ γε
[5, 1]	ᾤοντο τὸν πρός με ὅρκον	οἱ	Φοίνικες ἡμέραν καὶ νύκτα μόνην
[5, 25]	λοιποὶ πάντες, τότε δὴ μετεμέλοντο	οἱ	Φοίνικες καὶ προσπεσόντες ἀπέχεσθαι σφῶν
[5, 28]	προβάτων ἀγέλην καὶ συῶν ἐλαύνοντες·	οἵ	τε κατὰ χώραν μείναντες ὑποδεξάμενοι
[5, 24]	ἐφόλκιον εἰσβῆναι, καὶ σῴζεθ´ ἑαυτοὺς	οἷ	βούλεσθε. Οἱ μὲν ταῦτα προὔτεινον·
[5, 19]	ὁρμῆς ἐκτραπεὶς ὑμῖν δὲ σύμπλους	οἷ	δὴ καὶ βούλεσθε γενόμενος. ~Ὁρῶν
[5, 27]	παραδοῦσαν ἀθέσμοις βουλήμασι λῃστῶν ἐκκειμένους.	Οἷα	γὰρ καὶ ἐπεχείρουν οὔπω σχεδὸν
[5, 2]	τοῦ δωματίου προήκων ἔπασχε μὲν	οἷα	εἰκὸς ἦν τὸν νύκτωρ καὶ
[5, 12]	τὸ ἐμπορικὸν ἐν ἴσῳ φιλοπλούσιον.	Οἶδα»	εἶπεν ὁ Καλάσιρις καὶ ἕξεις.
[5, 20]	μανικῶς ἅπαξ θεασάμενος· οὐ γὰρ	οἶδα	προστυχὼν τοιούτῳ κάλλει, πολλὰς καὶ
[5, 12]	τῶν κρειττόνων ὅσα καὶ αἰτεῖν	οἶδε	καλόν· ὥστε καὶ φράζε μόνον
[5, 21]	γενήσεται« εἰπὼν ἀπεχώρει· ἐγὼ δὲ	οἴκαδε	ἐλθὼν πρὸς μὲν τὸν Τυρρηνὸν
[5, 21]	πρὸ πάντων ὅτι τὴν ἡμετέραν	οἰκεῖν,	εἰ τοῦ γάμου τύχοις, ἔφθης
[5, 14]	τῆς τέχνης τοῦτο χαριζομένης ἀλλ´	οἰκεῖον	ἐρύθημα τῆς ἀμεθύσου τοῖς νώτοις
[5, 5]	καὶ θεοῦ τοῦ κρατοῦντος ὅπλον	οἰκειότατον.	Ἄρτι δὲ τῇ λίμνῃ πλησιάσαντες
[5, 16]	τὸν Ἑρμῆν ἱλάσαιτο ἢ τὸ	οἰκειότατον	ἐκείνῳ λόγους εἰς εὐωχίαν ἐρανιζόμενος.
[5, 18]	μέρος τὸ ἀλεεινότερον ἀπεκλήρου τῆς	οἰκήσεως·	καί πως οὐκ ἀηδῶς τὴν
[5, 2]	γὰρ ἄλλ´ ἢ τάφος ἡ	οἴκησις;	Ἐπεκούφιζε καὶ ταῦτα παρὼν ὁ
[5, 18]	τὴν μὲν ναῦν ὡς ἀπρεπὲς	οἰκητήριον	διὰ τὴν ναυτικὴν τύρβην, τὴν
[5, 2]	νύκτωρ καὶ σκότους καὶ κατ´	οἰκίαν	ἄγνωστον ἀλύοντα, πλὴν ἀλλὰ πάντα
[5, 1]	καὶ βόμβος ὄχλου κατὰ τὴν	οἰκίαν	περιηχεῖ, καὶ ἦν μὲν οὐκ
[5, 20]	τῆς θαλάττης ἔχειν, ἐκ τῆς	οἰκίας	ἁρπάσαντα τῆς ἐμῆς; Σῴζεται καὶ
[5, 1]	μοι Ναυσικλῆς ἥκειν ὁ τῆς	οἰκίας	δεσπότης, ἀλλὰ τί ἄρα ποτὲ
[5, 22]	ὅσοι δὴ τὴν Κεφαλλήνων παρέπλευσαν	οἶκόν	τε τὸν ἡμέτερον ἐπισκεψαμένων καὶ
[5, 18]	συσσιτούμενοι, οἱ προγενέστεροι δὲ γήμαντες	οἴκου	ἄρχουσι, καὶ τετάρτη τροφὸς ἡ
[5, 22]	προσειπεῖν, ἐν γειτόνων καὶ ταῦτα	οἰκοῦντα.	Τοιγάρτοι τούτων ὑφέξεις οὐκ εἰς
[5, 18]	τῆς νήσου περὶ τὸν ὅρμον	οἰκοῦντες	ἀπέχοντα οὐ πολὺ τῆς πόλεως
[5, 19]	ἄν ποτέ τῳ χώραν ἄλλην	οἰκοῦντι	καὶ ἔθνος ὃ τοσοῦτον κεχώρισται
[5, 18]	μή τις τυγχάνοις τῶν πολυκλίνους	οἴκους	ἐπιζητούντων ἢ θεραπείαν εἰς πλῆθος
[5, 26]	ὑπό τε τῶν δακρύων πρὸς	οἶκτον	ἤγετο καὶ ὑπὸ τῶν βλεμμάτων
[5, 30]	δευτερεύοντα Τραχίνου λῃστήν, ἐκαλεῖτο δὲ	οἶμαι	Πέλωρος, ἀφικόμενος ἔχειν τι φράζειν
[5, 23]	ἢ ὥστε εἰπεῖν ἐπέστησαν ἅτε	οἶμαι	πρόσκωποί τε πάντες οἱ ἐμπλέοντες
[5, 5]	ἀλλήλους καὶ αὖθις ἔκλαιον ὥσπερ	οἶμαι	σπονδῶν τῶν δακρύων ἀπάρχοντες καὶ
[5, 2]	τύχη; ἆρα μὴ καὶ αὐτός,	οἴμοι,	δουλεύεις τὸ μόνον ἐλεύθερον καὶ
[5, 32]	τῷ δικαίῳ προασπίζοντες. Καὶ ἦν	οἰμωγὴ	μία ξύλοις λίθοις κρατῆρσι δαλοῖς
[5, 29]	καὶ ὁ Τραχίνου στυγητὸς ἔρως	οἰμώξεται,	θανάτου μοι προλήψει περιγραφησόμενος, ἐμὲ
[5, 31]	κελευόμενον πράττοις οὐκ εἰς μακρὰν	οἰμώξῃ	τῷδε τῷ κρατῆρι βαλλόμενος. Ὁ
[5, 27]	δῆθεν Ποσειδῶνι θύειν βούλεσθαι φήσαντες	οἶνον	μὲν Τύριον καὶ ἄλλα ἄττα
[5, 33]	ἐπίφορον γάρ τι πρὸς δάκρυον	οἶνος·	ἕως ὁ Ναυσικλῆς ἐπιθαρσύνων τὸν
[5, 32]	ἄφραστον αὐτοὺς ἤγειρε τάραχον, ἅτε	οἴνῳ	καὶ θυμῷ κατόχους γεγενημένους. Οἱ
[5, 6]	θέαν ἐπὶ πλεῖστον ἀχανεῖς εἱστήκεσαν	οἷον	ἀπαλγοῦντες πρὸς τὴν τύχην οὕτως
[5, 22]	ἅμα καὶ πολύτροπον περισκοπούμενος καὶ	οἷον	ἐκ πληγῆς τινος μηρὸν σκάζοντα
[5, 9]	δῶρον τῷ κοινῷ δεσπότῃ προσάγειν	οἷον	ἡ βασίλειος αὐλὴ κόσμον οὔτε
[5, 2]	γυναικὸς λαθραῖόν τι καὶ γοερὸν	οἷον	ἠρινῆς ἀηδόνος αἴλινον ᾠδὴν ἐν
[5, 8]	γὰρ καὶ ταῦτα τῆς ἐσθῆτος	οἷον	νέφους αὐγὴ σεληναίας διεξέλαμπεν· ὅμως
[5, 1]	κῦμα χθαμαλὸν ὑπέτρεχέ τε καὶ	οἷον	προσεγέλα τῇ πρύμνῃ, τότε δὴ
[5, 4]	ἐμπεσόντες εἴχοντο ἐπὶ πλεῖστον ἀλλήλων	οἱονεὶ	συμπεφυκότες, ἁγνεύοντος μὲν ἔτι καὶ
[5, 29]	ἔργα χειρῶν καὶ Τυρίων, τἄλλα	οἷς	δεῖπνον ὑπηρετεῖται πάντα ἀφειδῶς, καὶ
[5, 1]	σου περὶ ἐμὲ τρόπῳ καὶ	οἷς	ἐνταῦθα εἰσιὼν κατείληφα διαλεγόμενον· ἀλλὰ
[5, 31]	λάθρα παρέλθοις εἰς τὴν ναῦν·	οἶσθα	γὰρ ὡς καὶ τοῦτο διεκώλυσεν
[5, 11]	ὁπόσον βούλει· τὸν ὅρμον ὃν	οἶσθα	διασῴζω καὶ ἔχω φέρουσα. ~Θαρσήσας
[5, 16]	ἣν πολλάκις μοι διελθεῖν ὡς	οἶσθα	ὑπερθέμενος, ἐπειδή σε τὰ συμβεβηκότα
[5, 2]	ἐπένθησεν· ἀπεστέρημαι νυνὶ καὶ τούτων,	οἴχεται	ὁ κοινωνὸς τῶν δυστυχημάτων καὶ
[5, 1]	Κνήμων, ἀλλ´ ἡγοῦμαί σε λοιπὸν	ὀκλάζειν	ἐμοῦ τἀμαυτοῦ πάθη μέχρι πόρρω
[5, 7]	οὐκ ἂν γένοιτο θανάτου πικρότερον;	ὀλέθροις	βαρβάροις ἐκκεῖσθαι πρὸς ὕβριν ἐπίρρητον
[5, 8]	ἣν ἀφῃρέθην μὲν πρὸς τῶν	ὀλέθρων	βουκόλων ἔχω δὲ διὰ σέ,
[5, 28]	δὲ ἐκεῖνοί τε τάχιστα παρῆσαν	ὅλην	προβάτων ἀγέλην καὶ συῶν ἐλαύνοντες·
[5, 15]	ἡσθεὶς πρὸς τὸ πολύτιμον, οὐσίας	ὅλης	τὴν λίθον ἰσοστάσιον κρίνων, Ἐγὼ
[5, 34]	ὕπνον βαθὺν ὀλισθήσασαν. Ἐπιδακρύσας οὖν	ὀλίγα	καὶ πρὸς τὰ βελτίονα τρέψαι
[5, 33]	ἐπισφάττειν ἑαυτὴν ἐνδεικνυμένην ὑπὸ δὲ	ὀλίγης	ἐλπίδος τοῦ τάχα ἂν καὶ
[5, 6]	χαλεπώτερα, πολέμους ἄρτι λῃσταῖς μετ´	ὀλίγον;	Αἰχμαλώτους μικρῷ πρόσθεν εἶχεν, ἐρήμους
[5, 20]	Οὔπω δέ μου τοῦτον ἐπ´	ὀλίγον	ἀποσκευασαμένου κῦμα φασὶν ἐπὶ κύματι
[5, 19]	πολυταλάντων καὶ σηρικῆς ἐσθῆτος· οὐκ	ὀλίγον	δὲ εἰς εὐδοξίας προσθήκην καὶ
[5, 1]	Ἐνταῦθά ποι τὸν λόγον ἐπίσχωμεν	ὀλίγον	δὲ καὶ ὕπνου σπάσωμεν· εἰ
[5, 23]	ἄγαν φορᾶς ὤκλαζε καὶ κατ´	ὀλίγον	ἐνδιδοὺς ἄπρακτός τε καὶ μαλακὸς
[5, 4]	μετέχειν ἐπέτρεπεν ἀλλ´ ὅτι μετ´	ὀλίγον	ἡσθήσεσθαι ἔμελλεν ἤδη τὸ ἀλγεινὸν
[5, 22]	ἔλεγον. ~Ἐπεὶ δὲ δείπνου πρὸς	ὀλίγον	μεταλαβόντες εἰς ὕπνον ἐτράπημεν, ὄναρ
[5, 18]	τὴν τῶν νέων φυγὴν παραιτούμενος.	Ὀλίγον	οὖν ὅσον προήκων ὁρῶ πρεσβύτην
[5, 31]	βαδίζειν τὴν σκέψιν εὐαγγελιζόμενος. ~Ἐδειπνοῦμεν	ὀλίγον	ὕστερον καὶ ὅτε διαβεβρεγμένους ἤδη
[5, 3]	Θίσβην εἶναι τῷ ὄντι πιστεύσας,	ὀλίγου	μὲν ἐδέησε καὶ κατενεχθῆναι παρ´
[5, 23]	ἄμυναν εὐτρεπίζεσθαι παρῄνουν, οἱ δὲ	ὀλιγώρως	εἶχον, ἔθος εἶναι φάσκοντες ἐν
[5, 22]	ἐν σπουδῇ θεμένων αὐτὸς οὕτως	ὀλιγώρως	ἔσχηκας ὡς μηδὲ τοῦτο δὴ
[5, 34]	λύπης προσβολῇ πρὸς ὕπνον βαθὺν	ὀλισθήσασαν.	Ἐπιδακρύσας οὖν ὀλίγα καὶ πρὸς
[5, 29]	θάλαμον ἀποφῆναι τῇ κόρῃ τὴν	ὁλκάδα,	ἐπεισιέναι {δὲ} μηδένα μηδὲ διοχλεῖν
[5, 31]	λαθὼν εἰστρέχει τε εἰς τὴν	ὁλκάδα	καὶ ἰδὼν τὴν Χαρίκλειαν δάφνης
[5, 27]	σκάφεσιν εὐπορωτέροις ἐξέσται γενέσθαι τὴν	ὁλκάδα	καὶ τὸν ἐνόντα πλοῦτον διασῴζουσι·
[5, 1]	σκόπελοι μόνον οὐ διιπταμένην τὴν	ὁλκάδα	παρημείβοντο, νῆσοι δὲ Ὀξεῖαι καὶ
[5, 27]	ἄκατον ἀπολιπόντας κατὰ δὲ τὴν	ὁλκάδα	πρὸς τῇ διαρπαγῇ τοῦ φόρτου
[5, 20]	γνῶναι πάντως ἀναγκαῖον. Ναυλοχεῖ τὴν	ὁλκάδα	τὴν Φοίνισσαν πειρατικὸν ἐργαστήριον κατὰ
[5, 22]	Λιβύων γῆν τοῦ κυβερνήτου τὴν	ὁλκάδα	χειραγωγοῦντος· ἔφασκε γὰρ ἐνδέχεσθαι μὲν
[5, 19]	παρόντα πλοῦτον καταριθμούμενος τήν τε	ὁλκάδα	ὡς ἴδιον αὐτοῦ κτῆμα τυγχάνοι
[5, 30]	νύμφης ἃ χρεωστοῦμαι προεμβάτης τῆς	ὁλκάδος	γεγονώς, ἢ πικρόγαμος ἔσται πρὸς
[5, 24]	πως ἀναιμωτὶ γένοιντο ἐγκρατεῖς τῆς	ὁλκάδος	ἔβαλλον μὲν οὐδέπω τοῖς δὲ
[5, 25]	Σὺν ἑνὶ γὰρ χιτωνίσκῳ τῆς	ὁλκάδος	ἐξίστασθαι προηγορεύετο καὶ θάνατος τῷ
[5, 17]	ἑλών, ~Ὡς ἐπειδὴ τῆς Φοινίσσης	ὁλκάδος	ἐπέβησαν τοὺς Δελφοὺς ἀποδράντες τὰ
[5, 18]	ὡς ἐφαίνοντο καὶ τὸ τῆς	ὁλκάδος	εὐάγωγον εἰς κάλλος τε ἅμα
[5, 24]	προὔτεινον· οἱ δὲ ἐπὶ τῆς	ὁλκάδος	ἕως μὲν ἀκίνδυνον μάχην καὶ
[5, 22]	οὖν ἐπισκευῆς τε ἕνεκεν τῆς	ὁλκάδος	καὶ ἡμῶν αὐτῶν ἀναλήψεως ἡμέρας
[5, 21]	βαθεῖαν αὖθις ἐπιβαίνειν δεήσει τῆς	ὁλκάδος·	τῶν δὲ τὸ αἰφνίδιον θαυμαζόντων
[5, 23]	πλοῦς ὑπήνεμος ἠνύετο μακρῷ τῆς	ὁλκάδος	ὡς τὸ εἰκὸς ὑπελείποντο μείζοσι
[5, 24]	Ἐσείσθη πρὸς τὴν ἀγγελίαν ἡ	ὁλκὰς	ἔν τε γαλήνῃ κλύδωνος ἐμπέπληστο
[5, 24]	τε γαλήνῃ κλύδωνος ἐμπέπληστο θορύβοις	ὀλολυγμοῖς	διαδρομαῖς καταιγιζομένη, τῶν μὲν εἰς
[5, 24]	ἡ Χαρίκλεια τῷ Θεαγένει περιφύντες	ὅλον	ἐνθουσιῶντα πρὸς τὴν μάχην καὶ
[5, 19]	ἡγήσομαι πολλὰ τάλαντα καὶ πλοῦτον	ὅλον	τὴν κόρην, ἔθνος δὲ καὶ
[5, 4]	ὀχλήσοντος ἀλλήλοις ἐντυχόντες ἀπαραποδίστων καὶ	ὁλοσχερῶν	περιπλοκῶν τε καὶ φιλημάτων ἐνεπίμπλαντο.
[5, 27]	βίαιον τοῦ κλύδωνος, οὔπω γὰρ	ὁλοσχερῶς	ἐκτετάρακτο, ἀλλὰ τὸ ἄτεχνον τοῦ
[5, 13]	σφενδόνην φλεγόμενον, μέγεθος μὲν ὅσον	ὄμμα	παρθενικὸν περιγραφῇ κάλλος δὲ μακρῷ
[5, 2]	νῆσος εἶχέ με καὶ σκότος·	ὅμοια	τὰ νῦν ἐκείνοις, ἀληθέστερον δὲ
[5, 24]	καὶ πληγῇ μιᾷ τοῦ πάθους	ὁμοίου	κοινωνήσειεν, ἐγὼ δὲ ὡς Τραχῖνον
[5, 22]	μακρὰν τὴν δίκην καὶ τῶν	ὁμοίων	ἐμοὶ παθῶν αἰσθήσῃ, θαλάττῃ τε
[5, 8]	ἐνεδείκνυτο καὶ τῇ Χαρικλείᾳ Θίσβην	ὁμολογεῖν	ἑαυτὴν εἰ βούλοιτο σῴζεσθαι παρεκελεύετο,
[5, 28]	ἐνεδεικνύμην τοῖς τε θεοῖς χάριν	ὁμολογεῖν	ἥτις μεγίστη, τοῖς ἄνδρα τὸν
[5, 24]	πολιορκοῦσι καὶ τὴν ναῦν ἐξ	ὁμολογίας	ἑλεῖν ἐσπουδακόσι. Καὶ Ὦ δυσδαίμονες«
[5, 29]	τι γενναῖον καὶ ἀπότομον ἐγχειρήσαντες	ὁμόσε	τῇ ἀκμῇ τοῦ κινδύνου χωρήσωμεν,
[5, 6]	εἴξωμεν τῇ τύχῃ καὶ χωρήσωμεν	ὁμόσε	τῷ φέροντι· κερδήσωμεν ἄλην ἀνήνυτον
[5, 31]	εἰκὸς τῇ θέᾳ, πόθου τε	ὁμοῦ	καὶ ζήλου προσπεσόντων, καὶ δῆλος
[5, 29]	οὐ ξένα· θρηνεῖς δ´ οὖν	ὅμως	ἃ καὶ πρότερον ἤ τι
[5, 5]	τῶν ψυχῶν τὰ ἐρωτικὰ γνωρίσματα.	Ὅμως	δ´ οὖν ἡ μὲν Χαρίκλεια
[5, 8]	οἷον νέφους αὐγὴ σεληναίας διεξέλαμπεν·	ὅμως	δ´ οὖν τὸ κοῦφον τοῦ
[5, 18]	μὲν« ἔφην οὐδὲν ἐδεόμην μαθεῖν,	ὅμως	δ´ οὖν χρηστῶς ἂν ποιοίης
[5, 4]	ἐπέπλεκε, τάχα μὲν οὕτως ἔθος	ὂν	αὐτῷ καὶ νῦν ἐπιδεικνύμενον, τάχα
[5, 11]	πλῆθος ὁπόσον βούλει· τὸν ὅρμον	ὃν	οἶσθα διασῴζω καὶ ἔχω φέρουσα.
[5, 21]	ἐγχωρίων διανοεῖται τὴν κόρην πρὸς	ὃν	οὐκ ἔστιν ἀξιόμαχος ἀντιτάξασθαι. Ἐγὼ
[5, 29]	τῶν ὤμων ἀκόσμως ἐξετίθεντο, πλοῦτον	ὃν	πολλοὶ πόνοι καὶ φειδωλοὶ συνήθροισαν
[5, 22]	ὀλίγον μεταλαβόντες εἰς ὕπνον ἐτράπημεν,	ὄναρ	μοί τις πρεσβύτης ἐφαίνετο τὰ
[5, 27]	πολλὰ τῆς σωτηρίας τὴν θάλατταν	ὀνειδίζοντες,	ὡς ἀνυβρίστου θανάτου φθονήσασαν καὶ
[5, 1]	δὲ Ὀξεῖαι καὶ σχῆμα καὶ	ὄνομα	θάλαττά τε Ζακύνθιος ἄρτι πρὸς
[5, 25]	πόλεμος ἔργοις ὁ χαλεπώτατος εἰρήνης	ὀνόματι	νόθῳ παραλυόμενος, συνθήκης βαρυτέρας πλέον
[5, 8]	πρᾶγμα οὕτως ἔχειν ὑπὸ τοῦ	ὀνόματος	ἀπατηθεὶς ἐξεπέπληκτο μὲν τῆς ὥρας,
[5, 29]	χωρισθήσομαι, πρὸς θρήνους κατήγαγε. Τὰ	ὄντα«	ἔφην εἰκάζεις· ὁ γὰρ Τραχῖνος
[5, 9]	γράμμασι τὸν Θεαγένην πρὸς Ὀροονδάτην	ὄντα	κατὰ τὴν Μέμφιν ἐξέπεμψεν. Εἶχε
[5, 22]	αὐτός τε ἀνίστω καὶ τὰ	ὄντα	συσκευάζου τὴν Χαρίκλειάν τε ἐγὼ
[5, 11]	τοσαῦτα δοῖεν ὅσα κατὰ γνώμην	ὄντα	τὴν σὴν εἰς κόρον τελεσθῆναι.
[5, 22]	καὶ ὁ μὲν ἐλάνθανεν τὰ	ὄντα	ὡς πλάσμα λέγων. Ἡμεῖς δὲ
[5, 26]	Εἰ δὲ βούλει με τῷ	ὄντι	θαρσοῦσαν καὶ ἔχειν καὶ μένειν,
[5, 14]	ἡ δὲ ἦν πέτρα τῷ	ὄντι	καὶ οὐχὶ μίμημα, τῶν γὰρ
[5, 3]	τέλους τὴν Θίσβην εἶναι τῷ	ὄντι	πιστεύσας, ὀλίγου μὲν ἐδέησε καὶ
[5, 16]	ἀληθῶς καὶ ἡδονῇ θείᾳ τῷ	ὄντι	συγκράτων φιληκόως ἔχεις. Καί μοι
[5, 15]	διὰ τοῦ πυρός σοι τῷ	ὄντι	τὸ δῶρον διακονήσαντος· ὁρᾶν γοῦν
[5, 2]	εἰ μὴ θᾶττον ὑπεξελθὼν τρόπον	ὅντινα	δὴ πολυπραγμονήσαιμι τίς ποτε πλάνη
[5, 32]	ἓν τῆς μάχης μέρος, ἀλλ´	ὅντινα	πρῶτον ἴδοι τοῦτον ἀνήλισκεν, αὐτὴ
[5, 19]	τῶν ἀγωγίμων δεσπόζοι, χρυσοῦ τε	ὄντων	καὶ λίθων πολυταλάντων καὶ σηρικῆς
[5, 12]	δὲ μή τινα λάβοι τῶν	ὄντων	ὁ Ναυσικλῆς ὑπόνοιαν καὶ ὧν
[5, 1]	λανθάνω τὴν διήγησιν εἰς πέλαγος	ὄντως	ἀφεὶς τῶν ἑξῆς; Ἐνταῦθά ποι
[5, 1]	τὴν ὁλκάδα παρημείβοντο, νῆσοι δὲ	Ὀξεῖαι	καὶ σχῆμα καὶ ὄνομα θάλαττά
[5, 17]	λέγων τὸν πορθμὸν καὶ νήσους	Ὀξείας	ἀποκρύψαντες τὴν Ζακυνθίων ἄκραν προσκοπεῖν
[5, 8]	τὸ κοῦφον τοῦ φρονήματος ἀπάτης	ὀξύτητι	συσχεθεὶς καὶ τὸν καιρὸν τῆς
[5, 24]	πρὸς τὰ μέλλοντά τι προμηθούμενος.	Ὅπερ	δὴ καὶ γενέσθαι συνέβη· πλησιάσαντες
[5, 2]	εἶπεν ὁ Καλάσιρις· ταῦτα δὲ	ὅπη	ποτὲ ἔσχεν οὐκ εἰς μακρὰν
[5, 27]	τῇ διαρπαγῇ τοῦ φόρτου καταληφθέντας	ὅπη	τε χρήσονται τῷ μεγέθει τῆς
[5, 24]	πόλεμος, τῷ προστυχόντι πρὸς ἄμυναν	ὁπλίσας.	Ἐγὼ δὲ καὶ ἡ Χαρίκλεια
[5, 8]	ἐπιδραμόντες καὶ ὡς ἄρκυσι τοῖς	ὅπλοις	πανταχόθεν πᾶσαν περιβαλόντες. Ἡ μὲν
[5, 5]	ἐκείνῳ καὶ θεοῦ τοῦ κρατοῦντος	ὅπλον	οἰκειότατον. Ἄρτι δὲ τῇ λίμνῃ
[5, 11]	τίς μὲν ὁ νῦν δεσπόζων	ὅποι	δ´ ἄγει λαβών. Ἔλεγε πάντα
[5, 18]	εἶπον ὦ βέλτιστε καὶ φράζε	ὅποι	τις ἂν τύχοι καταγωγῆς. Ὁ
[5, 11]	ἡ Χαρίκλεια καὶ ἐπάγγειλαι πλῆθος	ὁπόσον	βούλει· τὸν ὅρμον ὃν οἶσθα
[5, 12]	καλόν· ὥστε καὶ φράζε μόνον	ὅπου	ποτέ ἐστιν ὁ κρατῶν Θεαγένους,
[5, 2]	σαυτόν, ἐγὼ δὲ οὐκ ἔστιν	ὅπως	ἂν βιῴην εἰ μὴ θᾶττον
[5, 16]	τὰ συμβεβηκότα ἐβάπτιζεν, οὐκ ἔστιν	ὅπως	ἂν ἐς καιρὸν βελτίονα τοῦ
[5, 26]	ναῦν ἀπολιπεῖν, ὡς οὐκ ἔστιν	ὅπως	βιώσομαι τούτων χωριζομένων. Καὶ ἅμα
[5, 31]	αὐτοῦ πλησίον ἐπιτηδεύσας) Εἶδες« ἔφην	ὅπως	ἡ κόρη κεκόσμηται; Τοῦ δὲ
[5, 16]	ἔχω θαυμάσας, οὐκ ἔστι δὲ	ὅπως	μᾶλλον ἄν τις τὸν Ἑρμῆν
[5, 28]	θυσίᾳ τῇ τῶν θεῶν ἐπισυνάπτων.	Ὅπως	οὖν μὴ αὐτός τε ἀνήκοος
[5, 2]	πλάνη τὸν Ναυσικλέα κατείληφεν ἢ	ὅπως	παρὰ μόνοις Αἰγυπτίοις οἱ τεθνεῶτες
[5, 31]	τὴν Ἄρτεμιν ὄψει προκαθημένην. Ἀλλ´	ὅπως	τὸ παρὸν θεάσῃ σωφρόνως, μὴ
[5, 20]	τὸν ἔκπλουν τῆς νεὼς ἐπιτηρούμενον.	Ὅρα	δὴ οὖν, φυλάττου καὶ λογίζου
[5, 30]	ἐνέφηνεν, εὐπρεπέστερον αὐτὴν κοσμηθῆναι προστάξας.	Ὅρα	δὴ πῶς ἂν τοῦτο διακρούσαιο
[5, 15]	τῷ ὄντι τὸ δῶρον διακονήσαντος·	ὁρᾶν	γοῦν πάρεστι τῇ φλογὶ περιλαμπόμενον.
[5, 20]	τοὺς σοὺς ἴσα καὶ παισὶν	ὁρᾶν	τοῖς ἐμοῖς· ἥκω δή σοι
[5, 28]	ἐμνηστευσάμην καὶ τοὺς γάμους ὡς	ὁρᾷς	ἑστιᾶν μέλλω τήμερον, ἑορτῶν τὴν
[5, 6]	δαίμονος καθ´ ἡμῶν πομπείαν. Οὐχ	ὁρᾷς	ὡς φυγαῖς ἐπισυνάπτειν πειρατήρια καὶ
[5, 16]	μὲν θυγατὴρ ἥδε σῴζεται καὶ	ὁρᾶται	ὁ παῖς δὲ ὅσον οὐδέπω
[5, 31]	Πέλωρος ἀπιδὼν εἰς τοὺς παρόντας	Ὁρᾶτε«	ἔφη τἀπίχειρα τῶν πόνων; οὕτω
[5, 16]	ὁ Κνήμων ὡς ἅπαν μουσικῆς	ὄργανον	εἰς τὸ συμπόσιον παρακεκληκὼς ἐκείνων
[5, 33]	τοῦ γήρως ἐμποδίσαντος ἐν τοῖς	ὀρθίοις	συνεκδραμεῖν τοῖς Αἰγυπτίοις, ἐπί τε
[5, 1]	καὶ γάρ πως λοιπὸν καὶ	ὄρθρου	ὑποφαίνοντος οὐδὲ ὑπερβαίνειν ᾤοντο τὸν
[5, 25]	βαρυτέρας πλέον ἢ τῆς μάχης	ὁριζομένης.	Σὺν ἑνὶ γὰρ χιτωνίσκῳ τῆς
[5, 5]	σπονδῶν τῶν δακρύων ἀπάρχοντες καὶ	ὅρκια	τὰ φιλήματα ποιούμενοι. Τούτων συγκειμένων
[5, 1]	ὑπερβαίνειν ᾤοντο τὸν πρός με	ὅρκον	οἱ Φοίνικες ἡμέραν καὶ νύκτα
[5, 4]	αἴσθοιτο καὶ ἀνδριζόμενον ὑπομνήσει τῶν	ὅρκων	ἀνέστελλεν, ὁ δὲ οὐ χαλεπῶς
[5, 32]	αἰφνιδίῳ σπιλάδι κατασεισθέντας, οὕτως ἀλόγιστος	ὁρμὴ	πρὸς ἄφραστον αὐτοὺς ἤγειρε τάραχον,
[5, 19]	ἀλλάξομαι τῆς μὲν ἐπὶ Καρχηδονίους	ὁρμῆς	ἐκτραπεὶς ὑμῖν δὲ σύμπλους οἷ
[5, 22]	ἡμέτερον πλοῦν ὥσπερ τῆς αὐτῆς	ὁρμῆς	ἐξηρτημένον, ἐφώρασά τε πολλάκις συμπαραφερόμενον,
[5, 21]	ἀλλ´ ὑπάρχειν μεταστησαμένους εἰς ἕτερον	ὅρμον	ἐπιβουλῆς τε ἐκτὸς γενέσθαι τῆς
[5, 18]	δὲ τῆς νήσου περὶ τὸν	ὅρμον	οἰκοῦντες ἀπέχοντα οὐ πολὺ τῆς
[5, 11]	ἐπάγγειλαι πλῆθος ὁπόσον βούλει· τὸν	ὅρμον	ὃν οἶσθα διασῴζω καὶ ἔχω
[5, 22]	δὲ λαβέσθαι τινὸς ἠπείρου καὶ	ὅρμου,	πειρατικὸν εἶναι τὸ ἐκ πρύμνης
[5, 5]	μὲν πηριδίῳ τινὶ τούς τε	ὅρμους	καὶ τὰ στέμματα καὶ τὴν
[5, 9]	Εἶχε δὲ ὧδε τὰ ἐπεσταλμένα·	Ὀροονδάτῃ	σατράπῃ Μιτράνης φρούραρχος· Ἕλληνα νεανίσκον,
[5, 9]	ἅμα γράμμασι τὸν Θεαγένην πρὸς	Ὀροονδάτην	ὄντα κατὰ τὴν Μέμφιν ἐξέπεμψεν.
[5, 8]	δ´ ἄρα Μιτράνης ὁ φρούραρχος	Ὀροονδάτου	τοῦ τῷ βασιλεῖ τῷ μεγάλῳ
[5, 33]	Αἰγυπτίων πλῆθος ἐκ τοῦ ὑπερτείνοντος	ὄρους,	ὡς ἐῴκει, κατέτρεχεν, εἶχέ τε
[5, 3]	σκεύεσιν εἴ πή τι τῆς	ὀροφῆς	ἤρτητο τὴν κεφαλὴν προσαράσσων ἐπὶ
[5, 26]	δωροῦμαί σοι καὶ μάλα χαίρων,	ὁρῶ	γὰρ νεανίσκον ἀνδρείας ἀνάμεστον καὶ
[5, 18]	παραιτούμενος. Ὀλίγον οὖν ὅσον προήκων	ὁρῶ	πρεσβύτην ἁλιευτικὸν πρόσθεν τῶν θυρῶν
[5, 32]	τοῦτον ἀνήλισκεν, αὐτὴ μὲν οὐχ	ὁρωμένη	ἀλλὰ ῥᾳδίως πρὸς τὴν πυρκαϊὰν
[5, 20]	οἷ δὴ καὶ βούλεσθε γενόμενος.	~Ὁρῶν	δὴ τὸν Φοίνικα μὴ ἀνιέντα
[5, 5]	καὶ σκάφους ἐπιβήσεσθαι μέλλοντες ἔνοπλον	ὁρῶσι	πλῆθος ἐπὶ τὴν νῆσον περαιούμενον.
[5, 20]	Τυρρηνέ, συνείληφας τὴν ἐπιβουλήν; Καὶ	ὃς	Ἀπὸ τῆς τέχνης« ἔφη τοῖς
[5, 30]	πρότερον ἢ Τραχίνῳ γαμηθήσεσθαι. Καὶ	ὃς	Θάρσει« ἔφη· πάλαι γάρ τοι
[5, 18]	ὑποδεχόμενος ἢ ἕτερον ὑφηγούμενος. Καὶ	ὃς	Οὐκ αὐτὸς« φησίν, οὐ γὰρ
[5, 31]	οὐδέπω προὐτέθη τῶν εἰλημμένων. Καὶ	ὃς	Οὐκοῦν αἰτῶ τὴν κόρην τὴν
[5, 31]	Καταλύεις οὖν τὸν λῃστρικὸν νόμον	ὃς	τῷ πρώτῳ νηὸς ἐπιβάντι πολεμίας
[5, 2]	καὶ ζῶσαν ἀγγελλομένην φροντίζεις; Καὶ	ὃς	Τῶν μὲν ἄλλων ἀκούσῃ μετὰ
[5, 12]	τοσαῦτα λαμβάνων παρὰ τῶν κρειττόνων	ὅσα	καὶ αἰτεῖν οἶδε καλόν· ὥστε
[5, 11]	τούτων οἱ θεοὶ τοσαῦτα δοῖεν	ὅσα	κατὰ γνώμην ὄντα τὴν σὴν
[5, 16]	καί τινα καὶ ἑκὼν ὑπερβαίνων	ὅσα	τὸν Ναυσικλέα γινώσκειν οὐ συμφέρειν
[5, 33]	νέους καὶ ἀπῆγε μικρὸν ὕστερον,	ὅσα	φέρειν ἐδύνατο τῆς νεὼς ἐπικομιζόμενον.
[5, 13]	Ναυσικλέους καὶ γυναιξὶ ταῖς ἄλλαις	ὅσαι	παρηγοροῦσαι πολλὰ καὶ λιπαροῦσαι μόλις
[5, 14]	ἅλμασιν ἀκρωνύχοις τὴν πέτραν ἐπέξεον.	Ὅσοι	δὲ αὐτῶν πρωτόγονοί τε καὶ
[5, 22]	τὰ καθ´ ἡμᾶς, ἀλλὰ πάντων	ὅσοι	δὴ τὴν Κεφαλλήνων παρέπλευσαν οἶκόν
[5, 10]	μικρὸν εἶναι τὸ διάφορον ἀλλ´	ὅσον	ἄν τι γένοιτο θεοῦ πρὸς
[5, 12]	οὐ περιόψεται ἀλλ´ ἐπαρκέσει πρὸς	ὅσον	ἂν βουληθῶμεν τὸ Περσικὸν φυγαδεῦσαι
[5, 17]	τὸ πνεῦμα ὑφειμένως δέχεσθαι, συμμετρουμένους	ὅσον	ἂν γένοιτο αὔταρκες ἑῴους ἡμᾶς
[5, 27]	τοῦ κυβερνῶντος ἀντισχόντος μὲν ἐφ´	ὅσον	ἡμερινοῦ φωτὸς ἀπαύγασμα περιέλαμπεν ἀπειπόντος
[5, 13]	τὴν σφενδόνην φλεγόμενον, μέγεθος μὲν	ὅσον	ὄμμα παρθενικὸν περιγραφῇ κάλλος δὲ
[5, 16]	καὶ ὁρᾶται ὁ παῖς δὲ	ὅσον	οὐδέπω σὺν θεοῖς ὀφθήσεται, καὶ
[5, 27]	βόμβος ἀνέμου κατιόντος ἠκούετο καὶ	ὅσον	οὔπω πνεῦμα λάβρον τε καὶ
[5, 11]	ἐγεγόνει τόν τε Καλάσιριν ἐφ´	ὅσον	περιβαλὼν τὴν Χαρίκλειαν ἐδάκρυεν ἀφορῶν
[5, 11]	ἕως αὐτὸν ὁ Καλάσιρις ἐφ´	ὅσον	πλεῖστον ἅμα φιλήμασι κατασπασάμενος Ὦ
[5, 27]	τοὺς ὠνησομένους ἀπέστελλον, ἀργύριόν τε	ὅσον	πλεῖστον ἐγχειρίσαντες καὶ τίμημα τὸ
[5, 18]	νέων φυγὴν παραιτούμενος. Ὀλίγον οὖν	ὅσον	προήκων ὁρῶ πρεσβύτην ἁλιευτικὸν πρόσθεν
[5, 5]	ὀφθῆναι, οὐδένα γὰρ χρόνον εἶναι	ὅσος	ἀμαυρῶσαι αὐτοῖς τῶν ψυχῶν τὰ
[5, 8]	τῆς κόρης ἐπισημαίνων) οὑτοσὶ δέ,	ὅστις	ποτέ ἐστι» λέγων τὸν Θεαγένην
[5, 11]	μικρὸν Αἰχμάλωτον» εἶπεν ἄγει λαβὼν	ὅστις	ποτέ ἐστιν ὁ κἀμὲ τούτῳ
[5, 25]	οὐ στερούμενοι κερδαίνειν δὲ μέλλοντες	ὅστις	πρότερος τὸν ἕτερον φθάσας ἐπιβαίη
[5, 2]	μὲν ἄλλων ἀκούσῃ μετὰ ταῦτα	ὅταν	ποτὲ καὶ τὰ ἐμαυτοῦ σοι
[5, 23]	ἦν μὲν ἤδη τῆς ἡμέρας	ὅτε	ἀρότρου βοῦν ἐλευθεροῖ γηπόνος, ὁ
[5, 31]	εὐαγγελιζόμενος. ~Ἐδειπνοῦμεν ὀλίγον ὕστερον καὶ	ὅτε	διαβεβρεγμένους ἤδη καὶ πρὸς τὸ
[5, 12]	´γαθὲ Ναυσίκλεις» ἔφη οὐκ ἔστιν	ὅτε	ἐνδεής ἐστιν ὁ σοφὸς ἀλλ´
[5, 33]	ἀδιαστάτως διαδεξαμένων. Ἄρτι γὰρ ἐμοῦ	ὅτε	ἡμέραν εἶδον τὸν λόφον κατιόντος,
[5, 18]	μὲν ἄλλα συνδιημερεύοντες χωριζόμενοι δὲ	ὅτε	καθεύδειν ἔδει, σὺν τῇ τροφῷ
[5, 16]	καιρὸν βελτίονα τοῦ παρόντος φυλάξειας,	ὅτε	σου τῶν παίδων ἡ μὲν
[5, 18]	τὰ δὲ καὶ ἡμῶν ἔστιν	ὅτε	τὴν σχολὴν διατιθεμένων καὶ συνεφαπτομένων
[5, 22]	ἐμοῦ τὴν ναῦν ἐξεπίτηδες ἔστιν	ὅτε	τοῦ εὐθέος παρατρέποντος. ~Τούτων εἰρημένων
[5, 8]	τε εἰς αὐτὴν συνεχῶς καὶ	ὅτι	ἄκων καὶ προλήψει τοῦ μισθοῦ
[5, 30]	ἀνδρείως κερδήσοντες. ~Ὡς δὲ ποιήσειν	ὅτι	ἂν κελεύω καθυπέσχοντο, ὑποθέμενος τὸ
[5, 20]	μέν» εἶπον, ἀλλὰ τί πολυπραγμονεῖς;	Ὅτι	αὐτῆς» ἔφη ἐρῶ μανικῶς ἅπαξ
[5, 10]	κόρην ὡς Θίσβην ἀπέλαβε, καὶ	ὅτι	βέλτιον εἴη διαπεπραγμένος ταύτης ἐπιτυχὼν
[5, 1]	μαθήσεσθε, τὸ δὲ παρὸν ὑμῖν	ὅτι	βελτίονα Θίσβην ἐκτησάμην ἀπόχρη μαθεῖν·
[5, 33]	ταῦτα οὐκ ἔχω λέγειν πλὴν	ὅτι	γε ἐμὲ μὲν ἔλαθεν ἐπανελθὼν
[5, 31]	προεμβατήριον τίνος ἕνεκεν οὐχὶ κομίζομαι;	Ὅτι«	ἔφη ὁ Τραχῖνος οὐκ ᾔτησας·
[5, 17]	τὸ ῥόθιον τῆς νεὼς οὐριοδραμούσης	Ὅτι«	ἔφη πλησιστίῳ χρώμενοι τῷ πνεύματι
[5, 4]	ἡδίστων ἀλύπως μετέχειν ἐπέτρεπεν ἀλλ´	ὅτι	μετ´ ὀλίγον ἡσθήσεσθαι ἔμελλεν ἤδη
[5, 2]	πρὸς αὐτὸν ὁ Κνήμων Θίσβην	ὅτι	περίεστιν ἀκηκοώς; Καὶ τίς ἡ
[5, 11]	ἐλάμβανον ἱκέτευόν τε προστάττειν ὡς	ὅτι	τάχιστα παρεῖναι τὴν κόρην, τὸ
[5, 21]	τὴν περιουσίαν, καὶ πρὸ πάντων	ὅτι	τὴν ἡμετέραν οἰκεῖν, εἰ τοῦ
[5, 32]	θάρσος τῆς φωνῆς διακονούσης καὶ	ὅτι	τῆς μάχης περίεστι τὸ ἔπαθλον
[5, 28]	προειπεῖν σοι τὴν ἐμαυτοῦ γνώμην,	οὐ	βεβαιωθῆναι παρά σου ταύτην βουλόμενος,
[5, 13]	γνησιωτέρα τῶν ἐκ δύσεων ἐγκαθίδρυται,	οὐ	γὰρ ἐπιψεύδεται τὴν προσηγορίαν ἀλλ´
[5, 1]	ὅ τι δὴ καὶ ἔδρασεν,	οὐ	γὰρ ἔχω γινώσκειν· ἐμοὶ δὲ
[5, 19]	εἰς εὐμένειαν τύχης προσῆπτον. ~Ἀλλ´	οὐ	γὰρ ἦν, φασί, τοὺς δυστυχοῦντας
[5, 1]	ὁ Ναυσικλῆς ἀθρόον αὐτοῖς ἐπιφανείς·	οὐ	γάρ με ἔλαθες, ὦ ´γαθὲ
[5, 10]	ἐπιτυχὼν ἢ ἐκείνην ἂν εὑρών·	οὐ	γὰρ μικρὸν εἶναι τὸ διάφορον
[5, 20]	ἔφη ἐρῶ μανικῶς ἅπαξ θεασάμενος·	οὐ	γὰρ οἶδα προστυχὼν τοιούτῳ κάλλει,
[5, 7]	εἶναι πρόδηλον ὡς ἀναιρήσουσι λαβόντες	(οὐ	γὰρ οὕτω χρηστῷ τῷ δαίμονι
[5, 18]	Καὶ ὃς Οὐκ αὐτὸς« φησίν,	οὐ	γὰρ συνέπλεον· μὴ γὰρ οὕτω
[5, 1]	τε καὶ Καλυδώνιοι σκόπελοι μόνον	οὐ	διιπταμένην τὴν ὁλκάδα παρημείβοντο, νῆσοι
[5, 33]	ἐπανελθὼν ἐγκαταμείναντα τῷ λόφῳ καὶ	οὐ	θαρσήσαντα τῆς νυκτὸς ἐπιμίξαι χωρίῳ
[5, 4]	τὰ ἥδιστα ὑπελάμβανεν, ἦν γὰρ	οὐ	Θίσβη τὸ θρηνοῦν γύναιον ἀλλὰ
[5, 32]	τοῦ Θεαγένους φειδόμενα. Καὶ ἔβαλλεν	οὐ	καθ´ ἓν τῆς μάχης μέρος,
[5, 12]	Καλάσιρις καὶ ἕξεις. Τί δὲ	οὐ	μέλλεις, φιλανθρωπίας οὐδὲν ἀπολιπὼν ἀλλὰ
[5, 2]	τῶν μεμηνότων οὐκ ἀποδέων· εἶτα	Οὐ	μὴ μανῶ» πρὸς αὐτὸν ὁ
[5, 13]	τὴν ὄψιν ἀλλὰ φαιδρότητι περιλάμπουσαν·	οὐ	μὴν ἀλλὰ καὶ δύναμις αὐτῇ
[5, 32]	χερσὶ τῆς μάχης αὐτοῖς ὠθουμένης.	Οὐ	μὴν εἰς τέλος γε ἀντέσχεν
[5, 33]	εἰς ἐπικουρίας ἐλπίδα ἐμαυτὸν ταμιευόμενος.	Οὐ	μὴν ἐπήρκεσά γε, πόθεν; ἀπολειφθεὶς
[5, 7]	Θεαγένης εἵπετο ἡγουμένῃ καθάπερ ἑλκόμενος.	Οὐ	μὴν ἔφθησάν γε πρὸς τὸ
[5, 32]	λόφου θέαν ἀκίνδυνον ἐμαυτῷ κατένεμον.	Οὐ	μὴν οὐδὲ Θεαγένης ἀπόλεμος ἦν
[5, 27]	ἐξ οὗ τὴν ἄκατον ἐχώρισεν,	οὐ	μὴν παντάπασι τῶν δεινῶν ἀπαλλαγέντων
[5, 17]	Καλυδώνιον πορθμὸν γενέσθαι διαταραχθῆναι σφᾶς	οὐ	μικρῶς, ταραχώδει τὰ πολλὰ φύσει
[5, 29]	ἔφην, εἰωθότα μέν σοι καὶ	οὐ	ξένα· θρηνεῖς δ´ οὖν ὅμως
[5, 7]	ἑαυτῶν ἐκβιάσηται γενέσθαι. ~Τούτοις εἰρημένοις	οὐ	πᾶσιν ἡ Χαρίκλεια συνετίθετο, τὴν
[5, 12]	γε ἐκ τῶν θεῶν ἡμᾶς	οὐ	περιόψεται ἀλλ´ ἐπαρκέσει πρὸς ὅσον
[5, 20]	ὁ δαίμων. Ὁ γὰρ Τυρρηνὸς	οὐ	πολλαῖς ὕστερον ἡμέραις εἴς τινά
[5, 13]	ἡτοιμασμένων. ~Ἐποίουν οὕτως καὶ μετ´	οὐ	πολὺ παρὰ τοῦ Ναυσικλέους ἥκων
[5, 18]	ἐμφαίνοντα. Ἔπραττον οὕτω καὶ μετ´	οὐ	πολὺ σὺν τῷ Θεαγένει καὶ
[5, 18]	περὶ τὸν ὅρμον οἰκοῦντες ἀπέχοντα	οὐ	πολὺ τῆς πόλεως καθάπερ ἐπί
[5, 18]	παιδίων· ἡ γὰρ μήτηρ αὐτοῖς	οὐ	πρὸ πολλοῦ τέθνηκεν· ὥστε, ὦ
[5, 6]	δ´ οὖν ποτε καὶ μόνον	οὐ	προσορμιζομένων ἤδη τῶν ἐπιόντων ἀποδιδράσκειν
[5, 25]	πλούτου τῆς νεὼς ἀποσυλώμενοι, καθάπερ	οὐ	στερούμενοι κερδαίνειν δὲ μέλλοντες ὅστις
[5, 16]	ὑπερβαίνων ὅσα τὸν Ναυσικλέα γινώσκειν	οὐ	συμφέρειν ἐδοκίμαζε, τὰ δὲ ἔτι
[5, 14]	καὶ χρυσοῖς βεβριθέναι τοῖς μαλλοῖς,	οὐ	τῆς τέχνης τοῦτο χαριζομένης ἀλλ´
[5, 27]	τὸν ἔσχατον τῶν κινδύνων ἐνέβαλλεν	οὐ	τὸ βίαιον τοῦ κλύδωνος, οὔπω
[5, 31]	τοῦ κατὰ βούλησιν ἐκλογὴν ἀπένειμεν.	Οὐ	τοῦτον« εἶπεν ὁ Τραχῖνος, ὦ
[5, 4]	τῶν ὅρκων ἀνέστελλεν, ὁ δὲ	οὐ	χαλεπῶς ἐπανήγετο καὶ σωφρονεῖν ῥᾳδίως
[5, 22]	πρύμνης ἀναφαῖνον ἀκάτιον ὑφορώμενος. Ἐξ	οὗ	γὰρ« ἔφη τῆς Κρητικῆς ἤραμεν
[5, 26]	καὶ σοὶ πάλαι καὶ ἐξ	οὗ	γε ἀπολελοίπατε τὴν Ζακυνθίων ἕπομαι,
[5, 3]	κεφαλὴν προσαράσσων ἐπὶ τὸ δωμάτιον	οὗ	κατήγοντο μετὰ πολλὴν τὴν πλάνην
[5, 18]	τῶν παιδαρίων ἀπειρίᾳ τῶν ὑφάλων	οὗ	μὴ ἐχρῆν τὰ δίκτυα καθορμισάντων.
[5, 30]	ἐκείνου δὲ ἑτοίμως ὑπακούσαντος καὶ	οὗ	μηδεὶς ἀκροάσεται παραγαγόντος Ἀκούοις ἂν«
[5, 27]	εὐδοκιμεῖν, βραχείας ῥᾳστώνης αἰσθομένων ἐξ	οὗ	τὴν ἄκατον ἐχώρισεν, οὐ μὴν
[5, 27]	τέλος καὶ τὸ καλώδιον ἐξ	οὗ	τῆς νεὼς ἐξήρτητο διέκοψεν ἄλλον
[5, 11]	κόρον τελεσθῆναι. Σωτήρ μοι τῆς	οὐδαμόθεν	ἐλπισθείσης ἔτι θυγατρὸς γέγονας καὶ
[5, 24]	τοῖς δὲ εἰς κύκλον περίπλοις	οὐδαμοῦ	προβαίνειν ἐπέτρεπον ἐῴκεσάν τε πολιορκοῦσι
[5, 33]	χωρίῳ πολεμουμένῳ, τὴν Χαρίκλειαν δὲ	οὐδαμῶς·	ἀλλ´ εἶδον ἡμέρας γενομένης τὸν
[5, 31]	ἡ κόρη κεκόσμηται; Τοῦ δὲ	Οὐδαμῶς«	εἰπόντος, Καὶ μὴν ἔξεστιν« εἶπον
[5, 20]	ἐγχειροῦντα τὴν πρᾶξιν· καὶ ἄλλως	οὐδὲ	ἀκίνδυνον εἴ τι τούτων γίνοιτο
[5, 10]	οὐκ εἶναι τοῦ κάλλους ὑπερβολὴν	οὐδὲ	αὐτῷ δυνατὸν εἶναι τῷ λόγῳ
[5, 21]	ἐλθὼν πρὸς μὲν τὸν Τυρρηνὸν	οὐδὲ	ἓν πρὸς δὲ τοὺς παῖδας
[5, 19]	δυστυχοῦντας μὴ οὐχὶ πανταχοῦ δυστυχεῖν	οὐδὲ	ἐπὶ τῆς ἐρημίας ἀνενόχλητον εἶχεν
[5, 33]	δυσδαίμων εἰπεῖν τε καὶ μαθεῖν	οὐδὲ	ἐπικουφίσαι παραμυθίᾳ τὴν συμφορὰν οὐδὲ
[5, 33]	καὶ περιγενέσθαι τὸν νεανίσκον ἐπεχομένην.	Οὐδὲ	ἔφθην ὁ δυσδαίμων εἰπεῖν τε
[5, 32]	μὴν οὐδὲ Θεαγένης ἀπόλεμος ἦν	οὐδὲ	ἡ Χαρίκλεια, τὰ γὰρ συγκείμενα
[5, 32]	ἀκίνδυνον ἐμαυτῷ κατένεμον. Οὐ μὴν	οὐδὲ	Θεαγένης ἀπόλεμος ἦν οὐδὲ ἡ
[5, 31]	ὁ Τραχῖνος οὐκ ᾔτησας· ἀλλ´	οὐδὲ	νέμησις οὐδέπω προὐτέθη τῶν εἰλημμένων.
[5, 33]	οὐδὲ ἐπικουφίσαι παραμυθίᾳ τὴν συμφορὰν	οὐδὲ	τὰ ἐνδεχόμενα ἐπιμεληθῆναι, τὰ ἐκ
[5, 32]	καὶ φόνοις ἐγγεγυμνασμένῳ παμπόλλοις, οὐδὲν	οὐδὲ	τῆς Χαρικλείου τοξείας ἐπαμύνειν ἔτι
[5, 2]	λειπόμενον ἐταλαιπώρει τῆς νυκτός, ὥστε	οὐδὲ	τὸν Καλάσιριν ἐλάνθανε τελευτῶν, ὕπνῳ
[5, 4]	ἀνθρώπεια καὶ παιδιὰν πεποίηται, καὶ	οὐδὲ	τῶν ἡδίστων ἀλύπως μετέχειν ἐπέτρεπεν
[5, 3]	ὁ Κνήμων ὡς τούτων ἤκουσεν	οὐδὲ	ὑπέμεινε τὴν τῶν ὑπολοίπων ἀκρόασιν,
[5, 1]	πως λοιπὸν καὶ ὄρθρου ὑποφαίνοντος	οὐδὲ	ὑπερβαίνειν ᾤοντο τὸν πρός με
[5, 8]	ἄλλῳ γὰρ οὐδενὶ τῶν ἄλλων	οὐδεὶς	ἐπετύγχανεν ἐκ περάτων καὶ ταῦτα
[5, 12]	εὐχῆς δὲ δεῖ μοι πρότερον.	Οὐδεὶς	φθόνος» ἔφη ὁ Ναυσικλῆς μᾶλλον
[5, 20]	τὸ βούλημα θερμαινόμενον καὶ ἡμέραν	οὐδεμίαν	τοῦ διοχλεῖν μοι περὶ τῶν
[5, 12]	Τί δὲ οὐ μέλλεις, φιλανθρωπίας	οὐδὲν	ἀπολιπὼν ἀλλὰ φθάνων τε τὰς
[5, 2]	ἀλλὰ μετ´ ἐκείνου γινόμενον ἥδιστον,	οὐδὲν	γὰρ οὕτως ἐμοὶ χαλεπὸν ὃ
[5, 18]	διεσπάρακται. Κἀγὼ Τοῦτο μὲν« ἔφην	οὐδὲν	ἐδεόμην μαθεῖν, ὅμως δ´ οὖν
[5, 33]	Ναυσίκλεις, εὐνοίᾳ χρησάμενος, αὐτὸς δὲ	οὐδὲν	ἐρανισάμενος θρήνων δὲ μόνων τῶν
[5, 26]	ὁ Τραχῖνος τῆς Χαρικλείας ἐπιλαβόμενος	Οὐδὲν«	ἔφη πρὸς σὲ ὅδε ὁ
[5, 30]	θυγάτηρ ἡ ἐμή, καὶ θαυμαστὸν	οὐδέν·	ἡττήθη τοῦ βελτίονος· ὑφορᾶται δὲ
[5, 32]	γενναίῳ καὶ φόνοις ἐγγεγυμνασμένῳ παμπόλλοις,	οὐδὲν	οὐδὲ τῆς Χαρικλείου τοξείας ἐπαμύνειν
[5, 9]	ἑτέρας κώμας τῶν ὑπηκόων ἐκτραπεὶς	οὐδὲν	ὑπερθέμενος ἅμα γράμμασι τὸν Θεαγένην
[5, 5]	τὸν ἕτερον καὶ μόνον ὀφθῆναι,	οὐδένα	γὰρ χρόνον εἶναι ὅσος ἀμαυρῶσαι
[5, 10]	νῆσον, ὡς κατέλαβεν ἔρημον, ὡς	οὐδενὶ	τὰ πρῶτα συνέτυχεν, ὡς ἀπάτῃ
[5, 8]	καὶ μόνον προσφέρειν, ἄλλῳ γὰρ	οὐδενὶ	τῶν ἄλλων οὐδεὶς ἐπετύγχανεν ἐκ
[5, 5]	κειμηλίων μὲν ἄλλων τῶν ἐναποκειμένων	οὐδενὸς	θιγόντες, τὸν γὰρ ἀπὸ σύλων
[5, 22]	ἔφη, σὺ δὲ μόνος ἐν	οὐδενὸς	λόγου μέρει τέθεισαι τὰ καθ´
[5, 31]	οὐκ ᾔτησας· ἀλλ´ οὐδὲ νέμησις	οὐδέπω	προὐτέθη τῶν εἰλημμένων. Καὶ ὃς
[5, 16]	ὁρᾶται ὁ παῖς δὲ ὅσον	οὐδέπω	σὺν θεοῖς ὀφθήσεται, καὶ μάλιστα
[5, 24]	ἐγκρατεῖς τῆς ὁλκάδος ἔβαλλον μὲν	οὐδέπω	τοῖς δὲ εἰς κύκλον περίπλοις
[5, 18]	ἀπεκλήρου τῆς οἰκήσεως· καί πως	οὐκ	ἀηδῶς τὴν χειμέριον ὥραν τὰ
[5, 13]	κατέχων περιτρέποις ἀκτῖνα προσβάλλει χρυσῆν	οὐκ	ἀμαυροῦσαν τραχύτητι τὴν ὄψιν ἀλλὰ
[5, 13]	μόλις ἔπεισαν ἅμα βαδίζειν, τάχα	οὐκ	ἄν ποτε πεισθεῖσαν εἰ μὴ
[5, 19]	παροῦσαν πενίαν προβαλλομένου καὶ ὡς	οὐκ	ἄν ποτέ τῳ χώραν ἄλλην
[5, 7]	ἑαυτοῖς εἰς δουλείαν (ὃ τίνος	οὐκ	ἂν γένοιτο θανάτου πικρότερον; ὀλέθροις
[5, 2]	ἔσχεν οὐκ εἰς μακρὰν εἰσόμεθα.	Οὐκ	ἂν δυναίμην» ἔφη, ἀλλὰ σὺ
[5, 24]	ἠγωνίζοντο θρασεῖς τε ἦσαν καὶ	οὐκ	ἂν ἔφασαν ἐκστῆναι. ~Ἐπεὶ δέ
[5, 15]	λύσασθαι τὴν θυγατέρα. Ἐπεὶ δὲ	οὐκ	ἀπόβλητά ἐστιν, ὡς φατέ, θεῶν
[5, 2]	ἀλύοι σχεδόν τι τῶν μεμηνότων	οὐκ	ἀποδέων· εἶτα Οὐ μὴ μανῶ»
[5, 18]	τύρβην, τὴν πόλιν δὲ ὡς	οὐκ	ἀσφαλὲς διὰ τὴν τῶν νέων
[5, 18]	ἢ ἕτερον ὑφηγούμενος. Καὶ ὃς	Οὐκ	αὐτὸς« φησίν, οὐ γὰρ συνέπλεον·
[5, 18]	οὐκ εἶπε μὲν ὁ κυβερνήτης	οὐκ	ἐγένετο δέ, ὦ Ναυσίκλεις, ἀλλ´
[5, 10]	γένοιτο θεοῦ πρὸς ἄνθρωπον, οὕτως	οὐκ	εἶναι τοῦ κάλλους ὑπερβολὴν οὐδὲ
[5, 18]	ἡμᾶς τῇ γῇ προσπελάσαι. ~Ταῦτα	οὐκ	εἶπε μὲν ὁ κυβερνήτης οὐκ
[5, 2]	ταῦτα δὲ ὅπη ποτὲ ἔσχεν	οὐκ	εἰς μακρὰν εἰσόμεθα. Οὐκ ἂν
[5, 31]	εἰ μὴ τὸ κελευόμενον πράττοις	οὐκ	εἰς μακρὰν οἰμώξῃ τῷδε τῷ
[5, 22]	ταῦτα οἰκοῦντα. Τοιγάρτοι τούτων ὑφέξεις	οὐκ	εἰς μακρὰν τὴν δίκην καὶ
[5, 1]	οἰκίαν περιηχεῖ, καὶ ἦν μὲν	οὐκ	ἐκτὸς τοῦ θορυβεῖσθαι σιωπᾶν δὲ
[5, 20]	κάλλει, πολλὰς καὶ ταῦτα καὶ	οὐκ	ἐξώρους αἰχμαλώτους ᾑρηκώς. Ὑπαγόμενος οὖν
[5, 7]	τοῖς πολεμίοις ἑκόντας ἑαυτοὺς ἐγχειρίζειν	οὐκ	ἐπαινοῦσα· μὴ γὰρ εἶναι πρόδηλον
[5, 30]	γὰρ στενὸν τοῦ καιροῦ πολυλογίαν	οὐκ	ἐπιδέχεται. Ἐρᾷ σου θυγάτηρ ἡ
[5, 4]	ἀμιγὲς καὶ καθαρὸν τὸ χαῖρον	οὐκ	ἐπιδεχομένης. Ὡς δὴ καὶ τότε
[5, 16]	τῆς θυσίας πολυτέλειαν ἔχω θαυμάσας,	οὐκ	ἔστι δὲ ὅπως μᾶλλον ἄν
[5, 21]	διανοεῖται τὴν κόρην πρὸς ὃν	οὐκ	ἔστιν ἀξιόμαχος ἀντιτάξασθαι. Ἐγὼ δὲ
[5, 2]	ἀτρέμας ἔχε σαυτόν, ἐγὼ δὲ	οὐκ	ἔστιν ὅπως ἂν βιῴην εἰ
[5, 16]	ἐπειδή σε τὰ συμβεβηκότα ἐβάπτιζεν,	οὐκ	ἔστιν ὅπως ἂν ἐς καιρὸν
[5, 26]	ἐπίτρεπε τὴν ναῦν ἀπολιπεῖν, ὡς	οὐκ	ἔστιν ὅπως βιώσομαι τούτων χωριζομένων.
[5, 12]	Χαρίκλεια Ὦ ´γαθὲ Ναυσίκλεις» ἔφη	οὐκ	ἔστιν ὅτε ἐνδεής ἐστιν ὁ
[5, 34]	τὴν πάροδον τοῦ πλήθους παρατηρῶν	οὐκ	ἐφεύρισκεν, ὀψέ τινος γυναίου φράσαντος
[5, 20]	μὲν ἀκριβὲς» ἔφην, ὦ Τραχῖνε,	οὐκ	ἔχω λέγειν, εἰς ἔαρ δὲ
[5, 33]	μὲν ἄλλα τῶν μετὰ ταῦτα	οὐκ	ἔχω λέγειν πλὴν ὅτι γε
[5, 1]	σοῦ λεχθησομένων ἑλκόμενος. Ἐγὼ μὲν	οὐκ	ᾐσθόμην» ἔφη ὁ Καλάσιρις τάχα
[5, 31]	κομίζομαι; Ὅτι« ἔφη ὁ Τραχῖνος	οὐκ	ᾔτησας· ἀλλ´ οὐδὲ νέμησις οὐδέπω
[5, 19]	λίθων πολυταλάντων καὶ σηρικῆς ἐσθῆτος·	οὐκ	ὀλίγον δὲ εἰς εὐδοξίας προσθήκην
[5, 3]	με καλέσεις καὶ μὴ βουλόμενος.	~Οὐκέτι	κατέχειν ἑαυτὸν ἐκαρτέρησεν ὁ Κνήμων
[5, 31]	προὐτέθη τῶν εἰλημμένων. Καὶ ὃς	Οὐκοῦν	αἰτῶ τὴν κόρην τὴν αἰχμάλωτον.
[5, 21]	τὸ ἀκριβὲς τοῦ ἔαρος περιμεῖναι.	Οὐκοῦν«	ἔφην εἰ δὴ μέλλει τὸ
[5, 5]	συνεκκείμενον αὑτῇ πατρῷον ἐδείκνυ δακτύλιον	οὐλὴν	δὲ ἐπὶ τοῦ γόνατος ἐκ
[5, 8]	ἀφιγμένος ἐπὶ τὴν νῆσον. Ὡς	οὖν	ἀγόμενοι πλησίον οἱ περὶ τὸν
[5, 18]	ἤδη δυομένων ἀνύσαντας. Οἱ μὲν	οὖν	ἄλλοι σχεδόν τι πάντες ἔτι
[5, 20]	οὐκ ἐξώρους αἰχμαλώτους ᾑρηκώς. Ὑπαγόμενος	οὖν	αὐτὸν ὥστε πᾶν ἀναπτύξαι τὸ
[5, 17]	τὰ πολλὰ καὶ κρημνώδεσι· καλὸν	οὖν	ἐννυκτερεῦσαι τῷ πελάγει καὶ τὸ
[5, 22]	κεραίας τὸ πλεῖστον συντρίψαντες· ἐδόκει	οὖν	ἐπισκευῆς τε ἕνεκεν τῆς ὁλκάδος
[5, 20]	πρῶτον ἡγοῦμαι αὐτοὺς ἀφορμήσειν. Ἆρ´	οὖν»	ἔφη καὶ ἡ κόρη αὐτοῖς
[5, 20]	πᾶν ἀναπτύξαι τὸ βούλευμα Τί	οὖν»	ἔφην δεῖ σε συμπλέκεσθαι τοῖς
[5, 5]	τὰ ἐρωτικὰ γνωρίσματα. Ὅμως δ´	οὖν	ἡ μὲν Χαρίκλεια τὸν συνεκκείμενον
[5, 8]	καὶ ἀπρόσφυλος ὀφθαλμὸς ἡμεροῦται. ~Συλλαβόντες	οὖν	ἦγον ἐπὶ τὸν ἄρχοντα λίαν
[5, 29]	ὕβρεως ἔργα προκαλεῖσθαι. Τραχῖνος μὲν	οὖν	καὶ ὁ Τραχίνου στυγητὸς ἔρως
[5, 28]	τῇ τῶν θεῶν ἐπισυνάπτων. Ὅπως	οὖν	μὴ αὐτός τε ἀνήκοος στυγνότερον
[5, 11]	ὁ κἀμὲ τούτῳ παραδεδωκώς. Ἱκέτευεν	οὖν	ὁ Καλάσιρις τὸν Ναυσικλέα μηνύειν
[5, 34]	πρὸς ὕπνον βαθὺν ὀλισθήσασαν. Ἐπιδακρύσας	οὖν	ὀλίγα καὶ πρὸς τὰ βελτίονα
[5, 29]	καὶ οὐ ξένα· θρηνεῖς δ´	οὖν	ὅμως ἃ καὶ πρότερον ἤ
[5, 18]	τῶν νέων φυγὴν παραιτούμενος. Ὀλίγον	οὖν	ὅσον προήκων ὁρῶ πρεσβύτην ἁλιευτικὸν
[5, 6]	ἡμέτερα καὶ δρᾶμα πεποιημένος. Τί	οὖν	οὐχ ὑποτέμνομεν αὐτοῦ τὴν τραγικὴν
[5, 6]	οὕτως ἐπαλλήλως ἐπηρεάζουσαν· ὀψὲ δ´	οὖν	ποτε καὶ μόνον οὐ προσορμιζομένων
[5, 12]	διασῴζω καὶ ἔχω φέρουσα. ~Θαρσήσας	οὖν	πρὸς ταῦτα ὁ Καλάσιρις δεδιὼς
[5, 6]	ἐπὶ τὴν νῆσον περαιούμενον. ~Ἰλιγγιάσαντες	οὖν	πρὸς τὴν θέαν ἐπὶ πλεῖστον
[5, 18]	τὰ δίκτυα καθορμισάντων. Ὀψὲ δὴ	οὖν	συνεὶς ὡς παχύτερον ἔχει τῆς
[5, 8]	αὐγὴ σεληναίας διεξέλαμπεν· ὅμως δ´	οὖν	τὸ κοῦφον τοῦ φρονήματος ἀπάτης
[5, 31]	εἰπόντος ὁ Πέλωρος ὑπολαβὼν Καταλύεις	οὖν	τὸν λῃστρικὸν νόμον ὃς τῷ
[5, 20]	τοὺς γνωρίμους φιλάνθρωπον. Σοῦ τε	οὖν	φείδομαι μὴ πραγμάτων πειραθείης τοὺς
[5, 20]	τῆς νεὼς ἐπιτηρούμενον. Ὅρα δὴ	οὖν,	φυλάττου καὶ λογίζου τί ἂν
[5, 1]	νύκτα μόνην ἀναμεῖναι συνθέμενοι. Λίαν	οὖν	χαίροντες ἥκοντας ἡμᾶς ὑποδέχονται καὶ
[5, 18]	οὐδὲν ἐδεόμην μαθεῖν, ὅμως δ´	οὖν	χρηστῶς ἂν ποιοίης καὶ φιλανθρώπως
[5, 27]	οὐ τὸ βίαιον τοῦ κλύδωνος,	οὔπω	γὰρ ὁλοσχερῶς ἐκτετάρακτο, ἀλλὰ τὸ
[5, 31]	τοῦ βλέμματος ἐμμανές τι διανοούμενος.	Οὔπω	γὰρ σχεδόν τι κατακλινεὶς Ἐγὼ
[5, 10]	ὄψεται. ~Ταῦτα μὲν ἐκεῖνος ἐπέστελλεν·	οὔπω	δὲ ἡμέρας ἀκριβῶς ὑποφαινούσης ὁ
[5, 20]	ἐλθὼν εἰς τὴν Αἴγυπτον ἐπηγγελλόμην.	Οὔπω	δέ μου τοῦτον ἐπ´ ὀλίγον
[5, 27]	ἀνέμου κατιόντος ἠκούετο καὶ ὅσον	οὔπω	πνεῦμα λάβρον τε καὶ βίαιον
[5, 27]	ἐκκειμένους. Οἷα γὰρ καὶ ἐπεχείρουν	οὔπω	σχεδὸν τῆς γῆς ἐπιβεβηκότες οἱ
[5, 17]	παραλύει τὸ ῥόθιον τῆς νεὼς	οὐριοδραμούσης	Ὅτι« ἔφη πλησιστίῳ χρώμενοι τῷ
[5, 2]	καθ´ ὃ συνέπιπτον ἀλλήλαις τὸ	οὖς	παραθέμενος ἐπηκροᾶτο καὶ τοιάδε κατελάμβανεν
[5, 16]	σὺ δὲ εἰ λόγους ἡμῖν	οὓς	ποθοῦμεν ἀντιπροπίνοις, ἀπὸ καλλίστων ἂν
[5, 8]	προληφθεὶς Ταύτην μὲν» ἔφη σὴν	οὖσαν	ἀπολαβὼν ἄγε» (καὶ εἰπὼν ἐνεχείριζεν,
[5, 18]	ἔφην καὶ φράζειν ἡμῖν ξένοις	οὖσι	καταγωγήν. Ἀλλὰ καὶ αὐτὸς χαίροις«
[5, 15]	πλέον ἡσθεὶς πρὸς τὸ πολύτιμον,	οὐσίας	ὅλης τὴν λίθον ἰσοστάσιον κρίνων,
[5, 9]	αὐλὴ κόσμον οὔτε πρότερον εἶδεν	οὔτε	αὖθις ὄψεται. ~Ταῦτα μὲν ἐκεῖνος
[5, 33]	τὰς ἐμαυτοῦ τε κἀκείνων τύχας	οὔτε	δὲ ἐπαμύνειν ἔχων οὔτε ἐπιμίγνυσθαι
[5, 33]	τύχας οὔτε δὲ ἐπαμύνειν ἔχων	οὔτε	ἐπιμίγνυσθαι δοκιμάζων, εἰς ἐπικουρίας ἐλπίδα
[5, 9]	οἷον ἡ βασίλειος αὐλὴ κόσμον	οὔτε	πρότερον εἶδεν οὔτε αὖθις ὄψεται.
[5, 8]	μισθοῦ παραχωροίη τῆς κόρης ἐπισημαίνων)	οὑτοσὶ	δέ, ὅστις ποτέ ἐστι» λέγων
[5, 21]	ἀποπλεῦσαι νυκτός« Καὶ ὁ μὲν	Οὕτω	γενήσεται« εἰπὼν ἀπεχώρει· ἐγὼ δὲ
[5, 22]	ἐν τῇ νήσῳ. Καὶ τούτων	οὕτω	γενομένων ὁ πλοῦς ἡμῖν αὖθις
[5, 22]	νυκτὸς ἐπιφανεὶς ἐξηγόρευσεν. Ἐπηγγέλλετο ποιήσειν	οὕτω	καὶ ἄχρι τῆς νεὼς παρέπεμπεν
[5, 18]	πρώτης ἐντεύξεως εὐγένειαν ἐμφαίνοντα. Ἔπραττον	οὕτω	καὶ μετ´ οὐ πολὺ σὺν
[5, 31]	Ὁρᾶτε« ἔφη τἀπίχειρα τῶν πόνων;	οὕτω	καὶ ὑμῶν ἕκαστος τοῦ γέρως
[5, 18]	οὐ γὰρ συνέπλεον· μὴ γὰρ	οὕτω	ποτὲ σφαλείη μηδὲ ὑπὸ γήρως
[5, 21]	ὑπερεθέμην εἰσαῦθις ἐρεῖν, νῦν δὲ	οὕτω	πραχθῆναι συμφέρει« ἔλεγον. ~Ἐπεὶ δὲ
[5, 29]	ταῦτα ὁ Τραχῖνος καὶ χαίρων	οὕτω	προστάξειν ἐπηγγέλλετο, καὶ προσέταξεν αὐτίκα
[5, 7]	ὡς ἀναιρήσουσι λαβόντες (οὐ γὰρ	οὕτω	χρηστῷ τῷ δαίμονι προσπαλαίειν ὡς
[5, 1]	ἐπισυνάπτοις τοῦτο ἄν ποτε παθεῖν,	οὕτως	ἀκόρεστόν τι καὶ σειρήνειον τὸ
[5, 32]	τοὺς ἄνδρας αἰφνιδίῳ σπιλάδι κατασεισθέντας,	οὕτως	ἀλόγιστος ὁρμὴ πρὸς ἄφραστον αὐτοὺς
[5, 24]	δή ποτε μαίνεσθε καὶ πρὸς	οὕτως	ἄμαχον καὶ ὑπερφέρουσαν ἰσχὺν ἐναντίας
[5, 20]	δὲ θυγατρὸς τῆς σῆς τὸ	οὕτως	ἀπηνὲς ἔργον ἐκείνοις δὲ σύνηθες
[5, 4]	τὸ ἀλγεινὸν ἐπέπλεκε, τάχα μὲν	οὕτως	ἔθος ὂν αὐτῷ καὶ νῦν
[5, 2]	διηρώτα καὶ δι´ ἣν αἰτίαν	οὕτως	ἐκτόπως ἀλύοι σχεδόν τι τῶν
[5, 2]	ἐκείνου γινόμενον ἥδιστον, οὐδὲν γὰρ	οὕτως	ἐμοὶ χαλεπὸν ὃ μὴ μετ´
[5, 6]	οἷον ἀπαλγοῦντες πρὸς τὴν τύχην	οὕτως	ἐπαλλήλως ἐπηρεάζουσαν· ὀψὲ δ´ οὖν
[5, 8]	ἐπαίνοις καὶ ἅμα τὸ πρᾶγμα	οὕτως	ἔχειν ὑπὸ τοῦ ὀνόματος ἀπατηθεὶς
[5, 8]	σπήλαιον ἠγνοεῖτο. Καὶ οἱ μὲν	οὕτως	ἤγοντο ἐπὶ τὸν πολέμαρχον, ἦν
[5, 13]	δὲ παρεσόμεθα πάντων ἡτοιμασμένων. ~Ἐποίουν	οὕτως	καὶ μετ´ οὐ πολὺ παρὰ
[5, 22]	ἡμετέραν ἐν σπουδῇ θεμένων αὐτὸς	οὕτως	ὀλιγώρως ἔσχηκας ὡς μηδὲ τοῦτο
[5, 10]	τι γένοιτο θεοῦ πρὸς ἄνθρωπον,	οὕτως	οὐκ εἶναι τοῦ κάλλους ὑπερβολὴν
[5, 27]	πρύμναν εἶχε καὶ τοὺς αὐχένας.	Οὐχ	ἥκιστα γοῦν· ἡμᾶς εἰς τὸν
[5, 6]	τοῦ δαίμονος καθ´ ἡμῶν πομπείαν.	Οὐχ	ὁρᾷς ὡς φυγαῖς ἐπισυνάπτειν πειρατήρια
[5, 32]	ἴδοι τοῦτον ἀνήλισκεν, αὐτὴ μὲν	οὐχ	ὁρωμένη ἀλλὰ ῥᾳδίως πρὸς τὴν
[5, 6]	καὶ δρᾶμα πεποιημένος. Τί οὖν	οὐχ	ὑποτέμνομεν αὐτοῦ τὴν τραγικὴν ταύτην
[5, 1]	εἶπεν ὁ Κνήμων ὦ πάτερ,	οὐχ	ὡς ἐμοῦ τὴν διήγησιν ἀποσκευαζομένου,
[5, 11]	θύγατερ» καὶ ἀληθῶς Χαρίκλεια καὶ	οὐχὶ	Θίσβη» {τοῦ Κνήμωνος} Ὁ δὲ
[5, 31]	γέρας τὸ προεμβατήριον τίνος ἕνεκεν	οὐχὶ	κομίζομαι; Ὅτι« ἔφη ὁ Τραχῖνος
[5, 14]	ἦν πέτρα τῷ ὄντι καὶ	οὐχὶ	μίμημα, τῶν γὰρ ἄκρων τῆς
[5, 19]	ἦν, φασί, τοὺς δυστυχοῦντας μὴ	οὐχὶ	πανταχοῦ δυστυχεῖν οὐδὲ ἐπὶ τῆς
[5, 2]	δὲ ἀνῃρημένην τούτοις ἐγὼ τοῖς	ὀφθαλμοῖς	ἐγνώρισα καὶ παρὰ τοῖς βουκόλοις
[5, 7]	τὴν ἐράσμιον θέαν καὶ ἀπρόσφυλος	ὀφθαλμὸς	ἡμεροῦται. ~Συλλαβόντες οὖν ἦγον ἐπὶ
[5, 5]	ἑτέρῳ τὸν ἕτερον καὶ μόνον	ὀφθῆναι,	οὐδένα γὰρ χρόνον εἶναι ὅσος
[5, 16]	δὲ ὅσον οὐδέπω σὺν θεοῖς	ὀφθήσεται,	καὶ μάλιστα εἴ με μὴ
[5, 11]	νεύουσα καὶ τὸ πρόσωπον εἰς	ὀφρὺν	σκέπουσα τοῦ Ναυσικλέους θαρρεῖν παρακελευομένου
[5, 4]	ἰδίᾳ καὶ παντὸς ἀπηλλαγμένοι τοῦ	ὀχλήσοντος	ἀλλήλοις ἐντυχόντες ἀπαραποδίστων καὶ ὁλοσχερῶν
[5, 1]	πάλαι θροῦς τις καὶ βόμβος	ὄχλου	κατὰ τὴν οἰκίαν περιηχεῖ, καὶ
[5, 6]	τὴν τύχην οὕτως ἐπαλλήλως ἐπηρεάζουσαν·	ὀψὲ	δ´ οὖν ποτε καὶ μόνον
[5, 18]	μὴ ἐχρῆν τὰ δίκτυα καθορμισάντων.	Ὀψὲ	δὴ οὖν συνεὶς ὡς παχύτερον
[5, 2]	τὴν ὑπόνοιαν ἀποδύσασθαι σπεύδων· ἕως	ὀψέ	ποτε καὶ πολλάκις τοὺς αὐτοὺς
[5, 4]	δὲ κρείττων γινόμενος. Ἐπεὶ δὲ	ὀψέ	ποτε τῶν πρακτέων εἰς ἔννοιαν
[5, 34]	τοῦ πλήθους παρατηρῶν οὐκ ἐφεύρισκεν,	ὀψέ	τινος γυναίου φράσαντος εἰς τὸ
[5, 31]	ὁ Τραχῖνος· αὐτὴν τὴν Ἄρτεμιν	ὄψει	προκαθημένην. Ἀλλ´ ὅπως τὸ παρὸν
[5, 17]	ὥσπερ ἀμυδρόν τι νέφος τὰς	ὄψεις	ἡμῖν ὑποδραμοῦσαν, καὶ ὁ κυβερνήτης
[5, 9]	οὔτε πρότερον εἶδεν οὔτε αὖθις	ὄψεται.	~Ταῦτα μὲν ἐκεῖνος ἐπέστελλεν· οὔπω
[5, 22]	δεξιὸν εὐαγγελίζεται. Ἀνηλάμην ὑπὸ τῆς	ὄψεως	παλλόμενος καὶ τοῦ Θεαγένους ὅ
[5, 13]	χρυσῆν οὐκ ἀμαυροῦσαν τραχύτητι τὴν	ὄψιν	ἀλλὰ φαιδρότητι περιλάμπουσαν· οὐ μὴν
[5, 25]	καίπερ ἤδη φονῶντες, αἵματος γὰρ	ὄψις	φρονήματος γίνεται στόμωσις, ἐκ προστάγματος
[5, 20]	ἔφη τοῖς ἀνδράσι γνωρίζομαι καὶ	ὄψον	αὐτοῖς προσκομίζων πλέον ἢ παρὰ
[5, 18]	ἡμῶν παρεχόντων τοῦ Τυρρηνοῦ δὲ	ὄψον	ἄφθονον ἐκ θαλάττης τοὺς νέους