Livre, Chap.
[5, 1]	ἡμέρας ἐπισυνάπτοις τοῦτο ἄν ποτε	παθεῖν,	οὕτως ἀκόρεστόν τι καὶ σειρήνειον
[5, 1]	σε λοιπὸν ὀκλάζειν ἐμοῦ τἀμαυτοῦ	πάθη	μέχρι πόρρω τῶν νυκτῶν ἀποτείναντος·
[5, 2]	δυστυχημάτων καὶ ὡς ἄχθη τὰ	πάθη	πρός με νεμόμενος· ἐγὼ δὲ
[5, 21]	καὶ πρὸς τὸ ἀκούσιον προληφθῆναι	παθόντας.	Ὑπερήσθη τούτων ἀκούσας καὶ Εὔγε,
[5, 24]	ἑνὶ καὶ πληγῇ μιᾷ τοῦ	πάθους	ὁμοίου κοινωνήσειεν, ἐγὼ δὲ ὡς
[5, 22]	δίκην καὶ τῶν ὁμοίων ἐμοὶ	παθῶν	αἰσθήσῃ, θαλάττῃ τε ἅμα καὶ
[5, 30]	τῆσδε τῆς δεξιᾶς ἃ προσήκει	παθών.	Ἀπέτρεχον τούτων ἀκούσας ὡς μή
[5, 33]	θυγατέρα ἤδη τήνδε κεκομισμένος τὸν	παῖδα	δὲ ἰδεῖν ὑπὸ τῆς νυκτὸς
[5, 30]	διακρούσαιο καὶ σαυτῷ μᾶλλον τὴν	παῖδα	περιποιήσειας, φησὶ γὰρ ἀποθανεῖσθαι πρότερον
[5, 14]	ἐκεκοίλαντο. Καὶ ἦν ἡ γραφή,	παιδαρίσκος	ἐποίμαινε πρόβατα χαμαιζήλῳ μὲν πέτρᾳ
[5, 18]	Τυρρηνός, ἀλλ´ ἐστὶ πταῖσμα τῶν	παιδαρίων	ἀπειρίᾳ τῶν ὑφάλων οὗ μὴ
[5, 21]	οὐδὲ ἓν πρὸς δὲ τοὺς	παῖδας	ἔφραζον ὡς μεθ´ ἑσπέραν βαθεῖαν
[5, 30]	τινα ἐγγενέσθαι ὑπόνοιαν, καὶ τοὺς	παῖδας	ἥκων ἐθάρρυνον, ὁδῷ βαδίζειν τὴν
[5, 20]	αὐτόν τε σὲ ὡς ἀδελφὸν	παῖδάς	τε τοὺς σοὺς ἴσα καὶ
[5, 18]	ἐπαγομένων. Ἐμοῦ δὲ εἰπόντος ὡς	παῖδές	εἰσί μοι δύο καὶ τρίτος
[5, 18]	πλείους ἡμᾶς εὑρήσετε· κἀμοὶ γὰρ	παῖδές	εἰσιν ἔτι δύο συσσιτούμενοι, οἱ
[5, 29]	τὴν ἐπιβουλήν. Ἐπεὶ δέ, ὦ	παῖδες,	πρὸς τοῦτο μὲν ὁ δαίμων
[5, 4]	ὡς ἐπίπαν τὰ ἀνθρώπεια καὶ	παιδιὰν	πεποίηται, καὶ οὐδὲ τῶν ἡδίστων
[5, 18]	καὶ τετάρτη τροφὸς ἡ τῶν	παιδίων·	ἡ γὰρ μήτηρ αὐτοῖς οὐ
[5, 16]	παρόντος φυλάξειας, ὅτε σου τῶν	παίδων	ἡ μὲν θυγατὴρ ἥδε σῴζεται
[5, 12]	αἴτει σαυτῷ δὲ λάμβανε. Μὴ	παῖζε	μηδ´ ἄπιστος ἔσο» {ἔφη} πρὸς
[5, 6]	καὶ τοὺς ἀναιρήσοντας ἐπέστησε, τοιοῦτον	παίζει	καθ´ ἡμῶν πόλεμον ὥσπερ σκηνὴν
[5, 16]	ἥδε σῴζεται καὶ ὁρᾶται ὁ	παῖς	δὲ ὅσον οὐδέπω σὺν θεοῖς
[5, 28]	ἀνήκοος στυγνότερον συμποσιάζῃς ἥ τε	παῖς	διὰ σοῦ μαθοῦσα δέξηται χαίρουσα
[5, 22]	τε ἐγὼ μετελεύσομαι. Παρῆν ἡ	παῖς	ἐμοῦ τοῦτο σημήναντος καὶ ὁ
[5, 18]	Τυρρηνὸς δὲ σὺν τοῖς αὑτοῦ	παισὶ	καθ´ ἕτερον δωμάτιον ἀναπαυόμενος. Ἡ
[5, 20]	τε τοὺς σοὺς ἴσα καὶ	παισὶν	ὁρᾶν τοῖς ἐμοῖς· ἥκω δή
[5, 25]	ἐναλάμενος εἰς τὴν ναῦν καὶ	παίων	τῷ ξίφει τοὺς προστυχόντας φόνῳ
[5, 30]	γαμηθήσεσθαι. Καὶ ὃς Θάρσει« ἔφη·	πάλαι	γάρ τοι καὶ αὐτὸς τῇ
[5, 13]	τῆς πυρᾶς δῆθεν σπασάμενος ἃ	πάλαι	ἐπεκομίζετο Ταῦτά σοι» ἔφη λύτρα
[5, 1]	τὸ κατ´ αὐτήν. Ἀλλά με	πάλαι	θροῦς τις καὶ βόμβος ὄχλου
[5, 26]	διὰ σὲ γεγένηται καὶ σοὶ	πάλαι	καὶ ἐξ οὗ γε ἀπολελοίπατε
[5, 29]	ἐξηγόρευσεν, εἰδότι μὲν αὐτοῦ καὶ	πάλαι	τὴν ἐπὶ σοὶ μανιώδη κίνησιν
[5, 2]	ἠπάτησε. Δουλείαν ᾤμην ἐκπεφευγέναι, δουλεύω	πάλιν·	δεσμωτήριον, καὶ φρουροῦμαι· νῆσος εἶχέ
[5, 21]	βουλὰς ἕως ἐκ ταὐτομάτου μοι	πάλιν	ἐντυχὼν ὁ ἔμπορος καὶ περὶ
[5, 16]	με μὴ ἀνιάσεις ὑπερθέμενος καὶ	πάλιν	τὴν διήγησιν. Ἀλλά σοι πλεῖστα
[5, 17]	τοῦ αὐχένος ἀποτειχιζόμενον. Κἀκ τοῦδε	παλιρροίας	ὡς τὸ εἰκὸς γινομένης καὶ
[5, 22]	εὐαγγελίζεται. Ἀνηλάμην ὑπὸ τῆς ὄψεως	παλλόμενος	καὶ τοῦ Θεαγένους ὅ τι
[5, 3]	καὶ αὐτῷ τὸ μὲν σῶμα	παλμὸς	εἶχε τῶν δὲ ὀδόντων ἄραβος
[5, 32]	πάντα γενναίῳ καὶ φόνοις ἐγγεγυμνασμένῳ	παμπόλλοις,	οὐδὲν οὐδὲ τῆς Χαρικλείου τοξείας
[5, 20]	ᾑρηκώς. Ὑπαγόμενος οὖν αὐτὸν ὥστε	πᾶν	ἀναπτύξαι τὸ βούλευμα Τί οὖν»
[5, 27]	τῆς νεὼς ἀποβαλλόντων καὶ κινδύνου	πᾶν	εἶδος ὑφισταμένων, ἕως, ἐκείνης τε
[5, 27]	τῆς νεὼς ἀπείρως ἔχοντας. Τοιγάρτοι	πᾶν	μὲν ναυτιλίας μέρος ὑπὸ τοῦ
[5, 2]	ἔτι θρηνοῦσαν. Ἐγὼ δὲ ἡ	παναθλία	χεῖρα λῃστρικὴν ἐκπεφευγέναι καὶ μιαιφόνον
[5, 29]	Τυρίων, τἄλλα οἷς δεῖπνον ὑπηρετεῖται	πάντα	ἀφειδῶς, καὶ ἐπὶ τῶν ὤμων
[5, 2]	οἰκίαν ἄγνωστον ἀλύοντα, πλὴν ἀλλὰ	πάντα	γε ὑπέμενε τὸ δεῖμα τὸ
[5, 32]	τῷ Πελώρῳ μονομαχῶν, ἀνδρὶ τὰ	πάντα	γενναίῳ καὶ φόνοις ἐγγεγυμνασμένῳ παμπόλλοις,
[5, 29]	προστάξειν ἐπηγγέλλετο, καὶ προσέταξεν αὐτίκα	πάντα	κομισαμένους ὧν χρήζοιεν τοῦ λοιποῦ
[5, 29]	ἤ τι καινότερον; Ἡ δὲ	Πάντα	μὲν« ἔφη, πρὸ πάντων δὲ
[5, 11]	ὅποι δ´ ἄγει λαβών. Ἔλεγε	πάντα	ὁ Ναυσικλῆς συνεὶς ἐκείνους εἶναι
[5, 7]	ὕβριν ἐπίρρητον καὶ δυσώνυμον, ἣν	πάντα	τρόπον καὶ ὡς δυνατὸν ἐκκλίνωμεν,
[5, 33]	ἀφιξόμεθα πρὸς τὸν Μιτράνην καὶ	πάντα	τρόπον λύσασθαί σοι τὸν ἄριστον
[5, 4]	προτιμότερον ἐποιησάμεθα καὶ δι´ ὃ	πάντα	ὑπέστημεν, ἡμεῖς τε εὐχόμεθα θεοί
[5, 27]	τὴν ἄκατον ἐχώρισεν, οὐ μὴν	παντάπασι	τῶν δεινῶν ἀπαλλαγέντων ἀλλὰ τρικυμίαις
[5, 32]	θατέρῳ τὰ πρῶτα μέρει συνεμάχει	παντάπασιν	ἐνθουσιῶντι προσεοικώς, ἡ δὲ ὡς
[5, 8]	καὶ ὡς ἄρκυσι τοῖς ὅπλοις	πανταχόθεν	πᾶσαν περιβαλόντες. Ἡ μὲν γὰρ
[5, 6]	Ἄχρι τίνος» ἔλεγε φευξόμεθα τὴν	πανταχοῦ	διώκουσαν εἱμαρμένην; εἴξωμεν τῇ τύχῃ
[5, 19]	φασί, τοὺς δυστυχοῦντας μὴ οὐχὶ	πανταχοῦ	δυστυχεῖν οὐδὲ ἐπὶ τῆς ἐρημίας
[5, 18]	μὲν οὖν ἄλλοι σχεδόν τι	πάντες	ἔτι τῶν πρυμνησίων ἀναπτομένων ἀπολιπόντες
[5, 23]	ἐπέστησαν ἅτε οἶμαι πρόσκωποί τε	πάντες	οἱ ἐμπλέοντες καὶ κοῦφον ἀκάτιον
[5, 25]	ἐφήλαντο δὲ καὶ οἱ λοιποὶ	πάντες,	τότε δὴ μετεμέλοντο οἱ Φοίνικες
[5, 21]	~Ἀπῄειν κατηφὴς τούτων ἀκούσας καὶ	παντοίας	ἔστρεφον παρ´ ἐμαυτῷ βουλὰς ἕως
[5, 3]	ἔθαλπέ τε συνεχῶς καὶ λόγῳ	παντοίως	ἀνελάμβανεν. Ἐπεὶ δὲ μικρὸν ἀνέπνευσε
[5, 4]	τότε γὰρ πρῶτον ἰδίᾳ καὶ	παντὸς	ἀπηλλαγμένοι τοῦ ὀχλήσοντος ἀλλήλοις ἐντυχόντες
[5, 16]	χοροῦ τε γινομένη καὶ αὐλοῦ	παντὸς	ἡδίων, ἣν πολλάκις μοι διελθεῖν
[5, 31]	ἐπιβάντι πολεμίας καὶ τὸν ὑπὲρ	πάντων	ἀγῶνα προκινδυνεύσαντι τοῦ κατὰ βούλησιν
[5, 4]	τε καὶ φιλημάτων ἐνεπίμπλαντο. Καὶ	πάντων	ἅμα εἰς λήθην ἐμπεσόντες εἴχοντο
[5, 29]	ἐγγένοιτο καὶ γὰρ ἂν εἴη	πάντων	ἀτοπώτατον τὴν εὐγενείᾳ καὶ πλούτῳ
[5, 29]	δὲ Πάντα μὲν« ἔφη, πρὸ	πάντων	δὲ τὰ προσδοκώμενα κατὰ τὴν
[5, 2]	Ἐπεκούφιζε καὶ ταῦτα παρὼν ὁ	πάντων	ἐμοὶ φίλτατος· ἐκεῖ με καὶ
[5, 22]	χαίρειν γὰρ αὐτῇ φησι διότι	πάντων	ἐπίπροσθεν ἄγει τὴν σωφροσύνην καὶ
[5, 11]	καὶ δέδωκας ἰδεῖν τὴν ἐμοὶ	πάντων	ἡδίστην θέαν. Ἀλλ´ ὦ θύγατερ,
[5, 12]	τὴν θυσίαν, ἡμεῖς δὲ παρεσόμεθα	πάντων	ἡτοιμασμένων. ~Ἐποίουν οὕτως καὶ μετ´
[5, 4]	ὁ Κνήμων ἔφευγέ τε τὰ	πάντων	μᾶλλον αἱρετὰ καὶ φοβερὰ τὰ
[5, 22]	τέθεισαι τὰ καθ´ ἡμᾶς, ἀλλὰ	πάντων	ὅσοι δὴ τὴν Κεφαλλήνων παρέπλευσαν
[5, 21]	τε τὴν περιουσίαν, καὶ πρὸ	πάντων	ὅτι τὴν ἡμετέραν οἰκεῖν, εἰ
[5, 25]	ἔστιν ὡς ἔοικεν ἀνθρώποις ψυχὴ	πάντων	προτιμότερον· δι´ ἣν καὶ τότε
[5, 4]	Χαρίκλεια, καὶ τοῦτο ἔχειν ὃ	πάντων	τε προτιμότερον ἐποιησάμεθα καὶ δι´
[5, 20]	αὐτῆς κεκοινωνηκότι σοί τε γνῶναι	πάντως	ἀναγκαῖον. Ναυλοχεῖ τὴν ὁλκάδα τὴν
[5, 12]	τὰ ὑπὲρ τῆσδε λύτρα καταθεῖο·	πάντως	δὲ ἐννοεῖς ὡς τὸ Περσικὸν
[5, 4]	κατὰ τὰ συγκείμενα πρὸς Κνήμωνα	πάντως	ἐπὶ Χέμμιν τὴν κώμην ἐπείγεσθαι
[5, 27]	ταῖς ναυσί, τῶν ἐμπλευσάντων θατέρᾳ	πάντως	ἐπιζητηθησομένων. Ἐδόκει τε εἶναι πιθανὸς
[5, 20]	γάμον τῆς κόρης, ὧν θατέρου	πάντως	ἐστὶν ἀποτυχεῖν κατὰ γῆν ἐγχειροῦντα
[5, 21]	ἔφθης ἐπαγγελλόμενος, ὥστε εἴ σοι	πάντως	φίλον σπουδαστέον ἡμῖν τὸν ἐνθένδε
[5, 3]	ὀλίγου μὲν ἐδέησε καὶ κατενεχθῆναι	παρ´	αὐταῖς σχεδόν τι ταῖς θύραις·
[5, 31]	τὴν αἰχμάλωτον. Τοῦ Τραχίνου δὲ	Παρ´	αὐτὴν ὃ βούλει λάμβανε« εἰπόντος
[5, 25]	στόμωσις, ἐκ προστάγματος τοῦ Τραχίνου	παρ´	ἐλπίδα πᾶσαν ἐφείδοντο τῶν ὑποπεσόντων,
[5, 11]	ἀνένευσεν εἶδέ τε καὶ ὤφθη	παρ´	ἐλπίδας, ὀδυρμὸς ἅπασιν ἀθρόον ἀνεκινήθη
[5, 21]	τούτων ἀκούσας καὶ παντοίας ἔστρεφον	παρ´	ἐμαυτῷ βουλὰς ἕως ἐκ ταὐτομάτου
[5, 15]	τὴν θεόπεμπτον ταυτηνὶ λίθον πειθόμενος	παρ´	Ἑρμοῦ τοῦ καλλίστου καὶ ἀγαθωτάτου
[5, 18]	ἀπεκρίνατο καὶ μένοις εἰ βούλοιο	παρ´	ἡμῖν, εἰ μή τις τυγχάνοις
[5, 20]	ἁρπάσαντα τῆς ἐμῆς; Σῴζεται καὶ	παρὰ	λῃσταῖς» ἔφη τι συνειδὸς καὶ
[5, 22]	κλύδωνος ἀφράστου πειραθέντες ἀπολέσθαι τε	παρὰ	μικρὸν ἐλθόντες εἰς ἄκραν τινὰ
[5, 2]	τὸν Ναυσικλέα κατείληφεν ἢ ὅπως	παρὰ	μόνοις Αἰγυπτίοις οἱ τεθνεῶτες ἀναβιοῦσιν.
[5, 19]	καὶ εἰς γάμον ὡς ἂν	παρὰ	πατρὸς αἰτῶν τὴν Χαρίκλειαν, πολλὰ
[5, 20]	καὶ ἡ κόρη αὐτοῖς ἡ	παρὰ	σοὶ καταγομένη συμπλεύσεται; Ἄδηλον μέν»
[5, 28]	τὴν ἐμαυτοῦ γνώμην, οὐ βεβαιωθῆναι	παρά	σου ταύτην βουλόμενος, ἔχω γάρ
[5, 29]	δὲ τὸν Θεαγένην παραλαβὼν καὶ	παρὰ	τὴν Χαρίκλειαν ἐλθὼν εὑρών τε
[5, 22]	τὴν κόρην δὲ ἣν ἄγεις	παρὰ	τῆς ἐμῆς γαμετῆς πρόσειπε, χαίρειν
[5, 2]	ἐγὼ τοῖς ὀφθαλμοῖς ἐγνώρισα καὶ	παρὰ	τοῖς βουκόλοις χερσὶ ταυταισὶ ταῖς
[5, 24]	ἐπείχομεν, ἡ μὲν ἵνα μηδὲ	παρὰ	τὸν θάνατον ὡς ἔφασκε χωρίζοιτο
[5, 10]	ὁ Καλάσιρις ἅμα τῷ Κνήμωνι	παρὰ	τὸν Ναυσικλέα σπεύδων μαθεῖν τι
[5, 13]	οὕτως καὶ μετ´ οὐ πολὺ	παρὰ	τοῦ Ναυσικλέους ἥκων τις ἐκάλει
[5, 21]	ἐνδόσιμον παρεῖχεν· ἀποκρύπτων γὰρ τῶν	παρὰ	τοῦ Τυρρηνοῦ μηνυθέντων ἅπερ ἐβουλόμην,
[5, 20]	ὄψον αὐτοῖς προσκομίζων πλέον ἢ	παρὰ	τῶν ἄλλων τὸ τίμημα κομίζομαι.
[5, 12]	ἔχει τὴν βούλησιν, τοσαῦτα λαμβάνων	παρὰ	τῶν κρειττόνων ὅσα καὶ αἰτεῖν
[5, 25]	ἐξίστασθαι προηγορεύετο καὶ θάνατος τῷ	παραβαίνοντι	διηπειλεῖτο. Ἀλλ´ ἔστιν ὡς ἔοικεν
[5, 30]	ὑπακούσαντος καὶ οὗ μηδεὶς ἀκροάσεται	παραγαγόντος	Ἀκούοις ἂν« ἔφην, ὦ τέκνον,
[5, 11]	ποτέ ἐστιν ὁ κἀμὲ τούτῳ	παραδεδωκώς.	Ἱκέτευεν οὖν ὁ Καλάσιρις τὸν
[5, 15]	ἐκπλαγείς τε ἅμα πρὸς τὸ	παράδοξον	καὶ πλέον ἡσθεὶς πρὸς τὸ
[5, 18]	τῆς πόλεως καθάπερ ἐπί τι	παράδοξον	τὴν θέαν τὴν ἡμετέραν συνέρρεον,
[5, 27]	καὶ φοβερωτέρᾳ γῇ καὶ προσδοκίᾳ	παραδοῦσαν	ἀθέσμοις βουλήμασι λῃστῶν ἐκκειμένους. Οἷα
[5, 29]	ἀσώτῳ συμποσίῳ τῆς τύχης ἐνυβρίσαι	παραδούσης.	Ἐγὼ δὲ τὸν Θεαγένην παραλαβὼν
[5, 2]	ὃ συνέπιπτον ἀλλήλαις τὸ οὖς	παραθέμενος	ἐπηκροᾶτο καὶ τοιάδε κατελάμβανεν ἔτι
[5, 18]	διὰ τὴν τῶν νέων φυγὴν	παραιτούμενος.	Ὀλίγον οὖν ὅσον προήκων ὁρῶ
[5, 16]	μουσικῆς ὄργανον εἰς τὸ συμπόσιον	παρακεκληκὼς	ἐκείνων μὲν τὸ παρὸν ὑπερορᾷς
[5, 11]	ὀφρὺν σκέπουσα τοῦ Ναυσικλέους θαρρεῖν	παρακελευομένου	μικρὸν ἀνένευσεν εἶδέ τε καὶ
[5, 24]	προμαχεῖν ἐπὶ τῶν ἰκρίων ἀλλήλοις	παρακελευομένων	τῶν δὲ εἰς τὸ σκάφος
[5, 4]	Χαρίκλεια τὸν Θεαγένην εἴ τι	παρακινοῦντα	αἴσθοιτο καὶ ἀνδριζόμενον ὑπομνήσει τῶν
[5, 12]	ἀλλὰ φθάνων τε τὰς ἡμετέρας	παρακλήσεις	καὶ τὴν ἀπόδοσιν τῆς θυγατρὸς
[5, 29]	παραδούσης. Ἐγὼ δὲ τὸν Θεαγένην	παραλαβὼν	καὶ παρὰ τὴν Χαρίκλειαν ἐλθὼν
[5, 20]	εἴς τινά με παρηγκωνισμένην ἀκτὴν	παραλαβὼν	Ὦ Καλάσιρι« ἔφη τὸν Ποσειδῶ
[5, 28]	καὶ τῶν ἄλλων εἰς ἀνήκοον	παραλαβὼν	Ὦ πάτερ« ἔφη, θυγατέρα τὴν
[5, 17]	Τοῦ δὲ Κνήμωνος μηδὲ τοῦτο	παραλιπεῖν	ἀξιοῦντος ἀλλὰ φράζειν εἴ τινα
[5, 29]	καιρὸν ἐπιτεῖναι, φιλεῖ γὰρ εὐημερία	παράλογος	ὕβρεως ἔργα προκαλεῖσθαι. Τραχῖνος μὲν
[5, 18]	λέγοντες, πλέον δὲ θαυμάζοντες ὡς	παραλόγῳ	τῇ τύχῃ χρησαμένους εὔδιόν τε
[5, 17]	ἐπέταττεν. Ἡμῶν δὲ πυνθανομένων διότι	παραλύει	τὸ ῥόθιον τῆς νεὼς οὐριοδραμούσης
[5, 25]	ὁ χαλεπώτατος εἰρήνης ὀνόματι νόθῳ	παραλυόμενος,	συνθήκης βαρυτέρας πλέον ἢ τῆς
[5, 1]	καὶ ἡ τῶν συμφορῶν ὑπόμνησις	παραλύουσα	τὴν διάνοιαν εἰς ὕπνον καταφέρει.
[5, 2]	τοῦ καὶ βουλομένου καὶ δυναμένου	παραμυθεῖσθαι	ταῦτα κεχωρισμένου· σπήλαιον ἦν μοι
[5, 1]	κάκωσιν ὕπνῳ βραχεῖ γοῦν ἐστι	παραμυθητέον.	~Ὁ μὲν ταῦτα εἰπὼν ἀπέτρεχεν
[5, 33]	τε καὶ μαθεῖν οὐδὲ ἐπικουφίσαι	παραμυθίᾳ	τὴν συμφορὰν οὐδὲ τὰ ἐνδεχόμενα
[5, 32]	ἀποκλίναντος, ἄκρον δὲ τὸν ὦμον	παραξέσας	τὴν χεῖρα κατὰ τὴν συμβολὴν
[5, 16]	ἄν, εἰ βουληθείης, τὴν εὐωχίαν	παραπέμποι	χοροῦ τε γινομένη καὶ αὐλοῦ
[5, 29]	ἔπραττον, ἐξεφόρουν τραπέζας κρατῆρας τάπητας	παραπετάσματα,	Σιδωνίων ἔργα χειρῶν καὶ Τυρίων,
[5, 30]	τὸν λῄσταρχον ὡς εἰς γάμον	παρασκευάζοντα	τὸ συμπόσιον, καὶ γάρ τι
[5, 17]	καὶ ὁ κυβερνήτης τῶν ἱστίων	παραστέλλειν	ἐπέταττεν. Ἡμῶν δὲ πυνθανομένων διότι
[5, 34]	ὡς τὴν πάροδον τοῦ πλήθους	παρατηρῶν	οὐκ ἐφεύρισκεν, ὀψέ τινος γυναίου
[5, 22]	ἐξεπίτηδες ἔστιν ὅτε τοῦ εὐθέος	παρατρέποντος.	~Τούτων εἰρημένων οἱ μὲν ἐδήχθησαν
[5, 31]	ἤδη καὶ πρὸς τὸ ὑβριστικώτερον	παραφερομένους	ᾐσθόμην, ἠρέμα πρὸς τὸν Πέλωρον
[5, 8]	σῴζεσθαι παρεκελεύετο, ἠρέμα καὶ ἑλληνιστὶ	παραφθεγγόμενος	ὡς ἂν λανθάνοι τοὺς παρόντας·
[5, 1]	χαίροντες ἥκοντας ἡμᾶς ὑποδέχονται καὶ	παραχρῆμα	λιμένων ἐκτὸς ὑπ´ εἰρεσίᾳ τὸ
[5, 20]	πλησίον τῆς πόλεως, ἐκ τοῦ	παραχρῆμα	τῆς τε αἰσθήσεως καὶ τῆς
[5, 30]	λαβέσθαι τινὸς ηὐχόμην, ὥστε ἢ	παραχωρήσει	μοι Τραχῖνος ἑκὼν εἰς τὰ
[5, 8]	ἄκων καὶ προλήψει τοῦ μισθοῦ	παραχωροίη	τῆς κόρης ἐπισημαίνων) οὑτοσὶ δέ,
[5, 13]	ἐπὶ τὸν νεὼν τοῦ Ἑρμοῦ	παρεγένοντο,	τούτῳ γὰρ ἦγε τὴν θυσίαν
[5, 11]	τε προστάττειν ὡς ὅτι τάχιστα	παρεῖναι	τὴν κόρην, τὸ γὰρ ἄφραστον
[5, 7]	ὤκλαζεν αὐτοῖς ὁ θυμὸς καὶ	παρεῖντο	αἱ δεξιαί, τοὺς γὰρ καλοὺς
[5, 21]	αὐτῶν διαλεγόμενος σκέμματός τινος ἐνδόσιμον	παρεῖχεν·	ἀποκρύπτων γὰρ τῶν παρὰ τοῦ
[5, 23]	καὶ τὰς κώπας ἡ χρεία	παρεκάλει,	θᾶττον ἡμῖν ἢ ὥστε εἰπεῖν
[5, 8]	ὁμολογεῖν ἑαυτὴν εἰ βούλοιτο σῴζεσθαι	παρεκελεύετο,	ἠρέμα καὶ ἑλληνιστὶ παραφθεγγόμενος ὡς
[5, 24]	γὰρ οἱ λῃσταὶ καὶ ἐγκάρσιοι	παρελαύνοντες	ἀποπειρώμενοί τε εἴ πως ἀναιμωτὶ
[5, 31]	μὴν ἔξεστιν« εἶπον εἰ λάθρα	παρέλθοις	εἰς τὴν ναῦν· οἶσθα γὰρ
[5, 7]	ἐπιτυχίας ἐλπίδα τὴν πεῖραν τῶν	παρελθόντων	ὑποθέμενοι, πολλάκις ἤδη καὶ ἐξ
[5, 2]	ἦν μοι λῃστρικὸν εἰς τὴν	παρελθοῦσαν	τὸ καταγώγιον, ἄδυτον καὶ βάραθρον
[5, 34]	γυναίου φράσαντος εἰς τὸ ἄδυτον	παρελθὼν	καταλαμβάνει τοῖς ἴχνεσι τοῦ ἀγάλματος
[5, 26]	ἐντρυφῶντος καὶ τὴν ὑπόσχεσιν ἐπίτηδες	παρέλκοντος.	Ὡς δὲ ὑπό τε τῶν
[5, 22]	ἐκ πληγῆς τινος μηρὸν σκάζοντα	παρέλκων.	Πλησιάσας δή μοι καὶ σεσηρός
[5, 22]	οὕτω καὶ ἄχρι τῆς νεὼς	παρέπεμπεν	ἐπιδακρύων τε πλεῖστα καὶ τὸν
[5, 22]	πάντων ὅσοι δὴ τὴν Κεφαλλήνων	παρέπλευσαν	οἶκόν τε τὸν ἡμέτερον ἐπισκεψαμένων
[5, 12]	πρὸς τὴν θυσίαν, ἡμεῖς δὲ	παρεσόμεθα	πάντων ἡτοιμασμένων. ~Ἐποίουν οὕτως καὶ
[5, 15]	τὸ δῶρον διακονήσαντος· ὁρᾶν γοῦν	πάρεστι	τῇ φλογὶ περιλαμπόμενον. Καὶ ἄλλως
[5, 4]	τε εὐχόμεθα θεοί τε Ἑλλήνιοι	παρέχοιεν.	Ἐπεὶ δὲ ἀστάθμητόν τι τὸ
[5, 15]	κάλλιστον ὃ μὴ ζημιοῦν τὸν	παρέχοντα	εὐπορώτερον ἀποφαίνει τὸν λαμβάνοντα. Ταῦτα
[5, 18]	προὐτίθετο τὰ μὲν ἄλλα ἡμῶν	παρεχόντων	τοῦ Τυρρηνοῦ δὲ ὄψον ἄφθονον
[5, 15]	καὶ τοῖς κρατῆρσιν αἱ τράπεζαι	παρεχώρουν,	οἱ μὲν ἄνδρες ἐμβατήρια τῷ
[5, 22]	καθ´ ἡμῶν ἣν ἀγανακτεῖν ὡς	παρεωραμένος	τῆσδέ μοι τῆς νυκτὸς ἐπιφανεὶς
[5, 22]	γενομένων ὁ πλοῦς ἡμῖν αὖθις	παρηγγέλλετο	πρώτην ἡμέραν τῆς σεληναίας μετὰ
[5, 20]	ὕστερον ἡμέραις εἴς τινά με	παρηγκωνισμένην	ἀκτὴν παραλαβὼν Ὦ Καλάσιρι« ἔφη
[5, 13]	καὶ γυναιξὶ ταῖς ἄλλαις ὅσαι	παρηγοροῦσαι	πολλὰ καὶ λιπαροῦσαι μόλις ἔπεισαν
[5, 26]	καὶ ἡμεῖς τῷ δόγματι πειθόμενοι	παρῄειμεν	ὁ Τραχῖνος τῆς Χαρικλείας ἐπιλαβόμενος
[5, 1]	μόνον οὐ διιπταμένην τὴν ὁλκάδα	παρημείβοντο,	νῆσοι δὲ Ὀξεῖαι καὶ σχῆμα
[5, 22]	τὴν Χαρίκλειάν τε ἐγὼ μετελεύσομαι.	Παρῆν	ἡ παῖς ἐμοῦ τοῦτο σημήναντος
[5, 23]	ἐδήχθησαν καὶ πρὸς ἄμυναν εὐτρεπίζεσθαι	παρῄνουν,	οἱ δὲ ὀλιγώρως εἶχον, ἔθος
[5, 28]	~Ὡς δὲ ἐκεῖνοί τε τάχιστα	παρῆσαν	ὅλην προβάτων ἀγέλην καὶ συῶν
[5, 4]	συμπεφυκότες, ἁγνεύοντος μὲν ἔτι καὶ	παρθενεύοντος	ἔρωτος κορεννύμενοι δάκρυσι δὲ ὑγροῖς
[5, 13]	φλεγόμενον, μέγεθος μὲν ὅσον ὄμμα	παρθενικὸν	περιγραφῇ κάλλος δὲ μακρῷ τῆς
[5, 1]	Κιρραῖοι μὲν δὴ κόλποι καὶ	Παρνασοῦ	πρόποδες Αἰτωλοί τε καὶ Καλυδώνιοι
[5, 34]	Χαρίκλειαν ἐσκοπεῖτο καὶ ὡς τὴν	πάροδον	τοῦ πλήθους παρατηρῶν οὐκ ἐφεύρισκεν,
[5, 34]	προσπεφυκυῖαν καὶ εὐχῆς τε μακρᾷ	παρολκῇ	καὶ λύπης προσβολῇ πρὸς ὕπνον
[5, 27]	καὶ δυοῖν δι´ ἑνὸς τὸ	παρὸν	εὐδοκιμεῖν, βραχείας ῥᾳστώνης αἰσθομένων ἐξ
[5, 31]	ὄψει προκαθημένην. Ἀλλ´ ὅπως τὸ	παρὸν	θεάσῃ σωφρόνως, μὴ σαυτῷ τε
[5, 1]	εἰς ἕω μαθήσεσθε, τὸ δὲ	παρὸν	ὑμῖν ὅτι βελτίονα Θίσβην ἐκτησάμην
[5, 20]	τῶν αὐτῶν ἀπολειπόμενον, ἔγνων τὸ	παρὸν	ὑπερθέσθαι χρησταῖς ἐπαγγελίαις μὴ καὶ
[5, 16]	συμπόσιον παρακεκληκὼς ἐκείνων μὲν τὸ	παρὸν	ὑπερορᾷς καὶ τοῖς δημωδεστέροις ἐκχωρεῖς,
[5, 18]	τῷ Θεαγένει καὶ τῇ Χαρικλείᾳ	παρόντα	με ἄσμενος ὁ πρεσβύτης ὑποδέχεται
[5, 19]	ἔνδοξον καταλέγων τοῦτο δὲ τὸν	παρόντα	πλοῦτον καταριθμούμενος τήν τε ὁλκάδα
[5, 8]	παραφθεγγόμενος ὡς ἂν λανθάνοι τοὺς	παρόντας·	καὶ τοῦ σοφίσματος ἔτυχεν· ἡ
[5, 31]	δὲ Πέλωρος ἀπιδὼν εἰς τοὺς	παρόντας	Ὁρᾶτε« ἔφη τἀπίχειρα τῶν πόνων;
[5, 4]	δι´ ὧν ἀπόρρητά τε γνωριοῦμεν	παρόντες	καὶ εἰ χωρισθῆναί ποτε συμβαίνοι
[5, 33]	μὲν αὐτὸς ἐδάκρυον δὲ οἱ	παρόντες	καὶ εἰς θρῆνον ἡδονῇ τινι
[5, 33]	τοῖς Αἰγυπτίοις, ἐπί τε τοῦ	παρόντος	εἰς τὴν ἀνεύρεσιν τέως τῆς
[5, 16]	ἂν ἐς καιρὸν βελτίονα τοῦ	παρόντος	φυλάξειας, ὅτε σου τῶν παίδων
[5, 17]	κρότου γενομένου καὶ ἐπαίνου τῶν	παρόντων	ἀληθῆ εἶναι μαρτυρούντων τὴν αἰτίαν,
[5, 4]	σπήλαιον ὑπελείποντο τὸ ὑπερβάλλον τῶν	παρόντων	δεινῶν ἀγαθὸν μέγιστον τιθέμενοι· τότε
[5, 10]	λόγῳ φράζειν, καὶ ταῦτα ἐξὸν	παροῦσαν	ἐπιδεικνύναι. ~Ταῦτα ὡς ἤκουσαν ὑπόνοιαν
[5, 19]	τούτοις. Ἐμοῦ δὲ τήν τε	παροῦσαν	πενίαν προβαλλομένου καὶ ὡς οὐκ
[5, 8]	πολέμοις καὶ δὴ καὶ τὴν	παροῦσαν	στρατείαν εὐδαιμόνως πεποιημένον. Ὁ δὲ
[5, 34]	τε τοῦ Ναυσικλέους κατακλινεῖσα τὰς	παρούσας	ἀγρυπνίᾳ διετίθετο φροντίδας.
[5, 2]	ἡ οἴκησις; Ἐπεκούφιζε καὶ ταῦτα	παρὼν	ὁ πάντων ἐμοὶ φίλτατος· ἐκεῖ
[5, 12]	μέλλω χαριστήρια τοῖς θεοῖς, ἐπεύχου	παρὼν	τοῖς ἱεροῖς θεῖος καὶ τὸν
[5, 25]	τῷ βεβαίῳ τοῦ περιεῖναι γενέσθαι	πᾶς	τις ἁμιλλώμενος. ~Ἐπεὶ δὲ καὶ
[5, 14]	συμποσίοις διαφυλάττουσα. ~Τοιαύτη μὲν καὶ	πᾶσα	ἐξ Ἰνδῶν τε καὶ Αἰθιόπων
[5, 2]	τῆς Θίσβης ὑπό τε ἀμηχανίας	πᾶσαν	ἔννοιαν διαπορῶν ἀνέστρεφε βαρύ τε
[5, 25]	προστάγματος τοῦ Τραχίνου παρ´ ἐλπίδα	πᾶσαν	ἐφείδοντο τῶν ὑποπεσόντων, ἐγίνετο δὲ
[5, 8]	ὡς ἄρκυσι τοῖς ὅπλοις πανταχόθεν	πᾶσαν	περιβαλόντες. Ἡ μὲν γὰρ ἄλλη
[5, 18]	ἣν ποικίλην τε καὶ πρὸς	πᾶσαν	ὥραν ἁρμόδιον ἐξήσκητο· καὶ ἦν
[5, 7]	ἐκβιάσηται γενέσθαι. ~Τούτοις εἰρημένοις οὐ	πᾶσιν	ἡ Χαρίκλεια συνετίθετο, τὴν μὲν
[5, 31]	περὶ αὐτὴν φαιδρυνόμενα καὶ σχῆμα	παστάδος	ἀπομιμούμενα, διακαίεται ὡς εἰκὸς τῇ
[5, 7]	ἐπελθόντων ἐπανετείναντο μέν τινες ὡς	πατάξοντες·	ὡς δ´ ἐπιβλέψαντες οἱ νέοι
[5, 32]	Τραχῖνος ἐπανατείνεται ὡς τῷ κρατῆρι	πατάξων	τὸν Πέλωρον, ὁ δέ, προπαρεσκεύαστο
[5, 28]	ἄλλων εἰς ἀνήκοον παραλαβὼν Ὦ	πάτερ«	ἔφη, θυγατέρα τὴν σὴν ἐμαυτῷ
[5, 21]	τούτων ἀκούσας καὶ Εὔγε, ὦ	πάτερ«	ἔφη, καὶ ἅμα ἐφίλει προσιὼν
[5, 33]	Ναυσικλῆς ἐπιθαρσύνων τὸν Καλάσιριν Ὦ	πάτερ»	ἔφη, σὺ δὲ εἰς τὸ
[5, 11]	τε ἀκούειν ἐπὶ πλεῖστον ὦ	πάτερ»	καὶ ὦ θύγατερ» καὶ ἀληθῶς
[5, 1]	Ἐπίσχες» εἶπεν ὁ Κνήμων ὦ	πάτερ,	οὐχ ὡς ἐμοῦ τὴν διήγησιν
[5, 19]	αἱρησομένου Πέπαυσο τούτων« ἔλεγεν ὦ	πάτερ,	τὴν μὲν γὰρ προῖκα ἀπέχειν
[5, 26]	ἀδελφὸν τουτονὶ τὸν ἐμὸν καὶ	πατέρα	περίσῳζε μηδὲ ἐπίτρεπε τὴν ναῦν
[5, 29]	τὴν εὐωχίαν, ἐμοί τε ὡς	πατρὶ	τὴν βουλὴν ἐξηγόρευσεν, εἰδότι μὲν
[5, 19]	τὴν κόρην, ἔθνος δὲ καὶ	πατρίδα	τὴν ὑμετέραν ἀλλάξομαι τῆς μὲν
[5, 19]	εἰς γάμον ὡς ἂν παρὰ	πατρὸς	αἰτῶν τὴν Χαρίκλειαν, πολλὰ σεμνύνων
[5, 5]	μὲν Χαρίκλεια τὸν συνεκκείμενον αὑτῇ	πατρῷον	ἐδείκνυ δακτύλιον οὐλὴν δὲ ἐπὶ
[5, 18]	Ὀψὲ δὴ οὖν συνεὶς ὡς	παχύτερον	ἔχει τῆς ἀκοῆς γεγωνότερον ἐμβοήσας
[5, 26]	δὲ καὶ ἡμεῖς τῷ δόγματι	πειθόμενοι	παρῄειμεν ὁ Τραχῖνος τῆς Χαρικλείας
[5, 15]	δέχομαι τὴν θεόπεμπτον ταυτηνὶ λίθον	πειθόμενος	παρ´ Ἑρμοῦ τοῦ καλλίστου καὶ
[5, 27]	κλύδωνος ἐκκρουόμενοι καὶ τοῦ Τραχίνου	πείθοντος	ὡς μυρίοις σκάφεσιν εὐπορωτέροις ἐξέσται
[5, 20]	τε οὖν φείδομαι μὴ πραγμάτων	πειραθείης	τοὺς ξένους ἐπιζητούμενος, ἐγώ τε
[5, 22]	τε ἀπροσμάχου καὶ κλύδωνος ἀφράστου	πειραθέντες	ἀπολέσθαι τε παρὰ μικρὸν ἐλθόντες
[5, 31]	καὶ τοῦ τυραννικοῦ τούτου νόμου	πειραθήσεται.	~Τί ἦν ἰδεῖν τὸ ἐντεῦθεν,
[5, 7]	δυνατὸν ἐκκλίνωμεν, ἐπιτυχίας ἐλπίδα τὴν	πεῖραν	τῶν παρελθόντων ὑποθέμενοι, πολλάκις ἤδη
[5, 33]	λύσασθαί σοι τὸν ἄριστον Θεαγένην	πειρασόμεθα.	Βουλοίμην ἂν» εἶπεν ὁ Καλάσιρις·
[5, 6]	Οὐχ ὁρᾷς ὡς φυγαῖς ἐπισυνάπτειν	πειρατήρια	καὶ τοῖς ἐκ θαλάττης ἀτόποις
[5, 22]	λαβέσθαι τινὸς ἠπείρου καὶ ὅρμου,	πειρατικὸν	εἶναι τὸ ἐκ πρύμνης ἀναφαῖνον
[5, 20]	Ναυλοχεῖ τὴν ὁλκάδα τὴν Φοίνισσαν	πειρατικὸν	ἐργαστήριον κατὰ τὴν περιπτύσσουσαν τῆσδε
[5, 24]	Ζακυνθίων Τοῦτο ἐκεῖνο, ἄνδρες, ἀπολώλαμεν·	πειρατικὸς	ὁ στόλος, Τραχίνου γνωρίζω τὴν
[5, 22]	ἔλεγον ἡ σὴ συμβουλή· διαδρᾶναι	πειρώμεθα	τοὺς ἐπιβουλεύοντας· σὺ δὲ αὐτός
[5, 4]	Καλάσιρις αὖθις πράγματα εἶχεν ἐπιρρωννύναι	πειρώμενος.	Ἔπαιζε δὲ ἄρα τι τὸν
[5, 13]	βαδίζειν, τάχα οὐκ ἄν ποτε	πεισθεῖσαν	εἰ μὴ τῇ προφάσει τῆς
[5, 22]	πρὸς τοῦ Τυρίου τοῦ ἐμπόρου	πεισθέντων	λῃστρικὴν προαγορευθεῖσαν ἔφοδον διαδιδράσκειν εἰπόντος·
[5, 17]	κρημνώδεσι· καλὸν οὖν ἐννυκτερεῦσαι τῷ	πελάγει	καὶ τὸ πνεῦμα ὑφειμένως δέχεσθαι,
[5, 23]	ἔθος εἶναι φάσκοντες ἐν τοῖς	πελάγεσιν	ἕπεσθαι ταῖς ὑπερόγκοις ναυσὶ τὰς
[5, 20]	ἔφη τὸν Ποσειδῶ σοι τὸν	πελάγιον	ἐπόμνυμι καὶ τοὺς ἄλλους ἐναλίους
[5, 17]	τῷ τόπῳ τραχύτητος αἰτίαν, Τὸ	πέλαγος»	ἔφη τὸ Ἰόνιον ἐκ πολλῆς
[5, 26]	ἕπομαι, τοσοῦτον ἕνεκα σοῦ καὶ	πέλαγος	καὶ κίνδυνον ἀναδεξάμενος· ὥστε θάρσει
[5, 1]	δὲ λανθάνω τὴν διήγησιν εἰς	πέλαγος	ὄντως ἀφεὶς τῶν ἑξῆς; Ἐνταῦθά
[5, 22]	εὐθυβόλως καὶ διαμπὰξ περαιωθῆναι τὸ	πέλαγος	τοῦ πνεύματος ἐπιτρέποντος ἐπείγεσθαι δὲ
[5, 17]	Αἰγαίαν θάλασσαν ἐπειγόμενον ὑπὸ τοῦ	Πελοποννησίων	ἰσθμοῦ τῆς πρόσω φορᾶς ἀνακόπτεται
[5, 31]	παραφερομένους ᾐσθόμην, ἠρέμα πρὸς τὸν	Πέλωρον	(ἐκείμην δὲ αὐτοῦ πλησίον ἐπιτηδεύσας)
[5, 32]	ὡς τῷ κρατῆρι πατάξων τὸν	Πέλωρον,	ὁ δέ, προπαρεσκεύαστο γάρ, ἐγχειριδίῳ
[5, 32]	βοήσασα, ἐνταῦθα ἤδη μακρῷ τὸν	Πέλωρον	ὑπερεῖχεν ὁ Θεαγένης ὥσπερ ἰσχὺν
[5, 31]	τῷ κρατῆρι βαλλόμενος. Ὁ δὲ	Πέλωρος	ἀπιδὼν εἰς τοὺς παρόντας Ὁρᾶτε«
[5, 30]	Τραχίνου λῃστήν, ἐκαλεῖτο δὲ οἶμαι	Πέλωρος,	ἀφικόμενος ἔχειν τι φράζειν αὐτῷ
[5, 31]	ὃ βούλει λάμβανε« εἰπόντος ὁ	Πέλωρος	ὑπολαβὼν Καταλύεις οὖν τὸν λῃστρικὸν
[5, 32]	εἰς τέλος γε ἀντέσχεν ὁ	Πέλωρος·	ὡς γὰρ ἀποροῦσα πρὸς τὴν
[5, 32]	ἄρχοντι οἱ δὲ ὡς τοῦ	Πελώρου	σὺν τῷ δικαίῳ προασπίζοντες. Καὶ
[5, 32]	τραύμασι πεπιεσμένος ἐφήλατό τε τῷ	Πελώρῳ	καὶ τῇ κεφαλῇ τὸ ἐγχειρίδιον
[5, 32]	μόνος ὁ Θεαγένης ὑπελείφθη τῷ	Πελώρῳ	μονομαχῶν, ἀνδρὶ τὰ πάντα γενναίῳ
[5, 19]	Ἐμοῦ δὲ τήν τε παροῦσαν	πενίαν	προβαλλομένου καὶ ὡς οὐκ ἄν
[5, 19]	Αἰγυπτίων ἐκδοῦναι τὸ θυγάτριον αἱρησομένου	Πέπαυσο	τούτων« ἔλεγεν ὦ πάτερ, τὴν
[5, 32]	φρόνημα πολλοῖς ἤδη τοῖς τραύμασι	πεπιεσμένος	ἐφήλατό τε τῷ Πελώρῳ καὶ
[5, 8]	καὶ τὴν παροῦσαν στρατείαν εὐδαιμόνως	πεποιημένον.	Ὁ δὲ χαυνωθεὶς τοῖς ἐπαίνοις
[5, 6]	σκηνὴν τὰ ἡμέτερα καὶ δρᾶμα	πεποιημένος.	Τί οὖν οὐχ ὑποτέμνομεν αὐτοῦ
[5, 4]	ἐπίπαν τὰ ἀνθρώπεια καὶ παιδιὰν	πεποίηται,	καὶ οὐδὲ τῶν ἡδίστων ἀλύπως
[5, 31]	ὑπηκόους εἴκειν τοῖς ἄρχουσι κελεύοντι·	πέπονθα	δή τι πρὸς τὴν κόρην
[5, 22]	καὶ τοῦ Θεαγένους ὅ τι	πέπονθα	ἐρομένου Τάχα« ἔφην ὠψίσθημεν τῆς
[5, 4]	ἄλλα φερόμενον καὶ πολλὰ μὲν	πεπόνθαμεν	πολλὰ δὲ ἐλπίζομεν πρόκειται δὲ
[5, 2]	τοῦ ἀγκῶνος ἐρείσας ὅ τι	πεπόνθοι	διηρώτα καὶ δι´ ἣν αἰτίαν
[5, 5]	Πυθιὰς ἐπὶ δεξιὰ ἢ ἀριστερὰ	πεπόρευται	πόλιν ἐπὶ τήνδε ἢ κώμην
[5, 20]	Φοίνικες ἐξορμήσειν μέλλουσιν, εἴ γε	πέπυσαι;	διηρώτα, κἀγὼ συνιεὶς τὴν ἐνέδραν
[5, 5]	ὁρῶσι πλῆθος ἐπὶ τὴν νῆσον	περαιούμενον.	~Ἰλιγγιάσαντες οὖν πρὸς τὴν θέαν
[5, 22]	ἐνδέχεσθαι μὲν εὐθυβόλως καὶ διαμπὰξ	περαιωθῆναι	τὸ πέλαγος τοῦ πνεύματος ἐπιτρέποντος
[5, 8]	ἐκ περάτων καὶ ταῦτα εἰς	πέρατα	τὴν νῆσον ἐπιδραμόντες καὶ ὡς
[5, 8]	τῶν ἄλλων οὐδεὶς ἐπετύγχανεν ἐκ	περάτων	καὶ ταῦτα εἰς πέρατα τὴν
[5, 31]	ἢ ἐντάφιον ἐσομένην) καὶ τἄλλα	περὶ	αὐτὴν φαιδρυνόμενα καὶ σχῆμα παστάδος
[5, 4]	ἀλλὰ Χαρίκλεια. Ἐγεγόνει δὲ τὰ	περὶ	αὐτὴν ὧδε· ἐπειδὴ γὰρ ὁ
[5, 27]	καὶ πρὸς τῆς ἐχομένης ἡμέρας,	περὶ	δείλην ἀκτῇ τινι κατὰ τὸ
[5, 1]	ἐφώρασα τῷ τε ἄλλῳ σου	περὶ	ἐμὲ τρόπῳ καὶ οἷς ἐνταῦθα
[5, 22]	πρὸς τῶν θεῶν, ἀνδρῶν βέλτιστος	περὶ	ἡμᾶς γεγενημένος, καὶ τήνδε δίδου
[5, 26]	ἔφη χάρις τοῖς τὰ φιλανθρωπότερα	περὶ	ἡμῶν ἐπὶ νοῦν τὸν σὸν
[5, 17]	ἔφη πλησιστίῳ χρώμενοι τῷ πνεύματι	περὶ	πρώτην ἂν φυλακὴν τῇ νήσῳ
[5, 18]	νήσῳ, καταγωγὴν σκεψόμενος αὐτοῦ που	περὶ	τὴν ἀκτὴν ἠρχόμην, τὴν μὲν
[5, 18]	ἂν τύχοι καταγωγῆς. Ὁ δὲ	Περὶ	τὴν πλησίον ἄκραν« ἔφη χοιράδι
[5, 8]	Ὡς οὖν ἀγόμενοι πλησίον οἱ	περὶ	τὸν Θεαγένην ὤφθησαν θεοὺς σωτῆρας
[5, 14]	τὴν πέτραν ἀνατρέχοντες οἱ δὲ	περὶ	τὸν νομέα κύκλους ἀγερώχους ἐξελίττοντες
[5, 18]	καθίεμεν. Οἱ δὲ τῆς νήσου	περὶ	τὸν ὅρμον οἰκοῦντες ἀπέχοντα οὐ
[5, 17]	ὡς τὸ εἰκὸς γινομένης καὶ	περὶ	τόνδε τὸν πορθμὸν πλέον ἢ
[5, 11]	τὸν Ναυσικλέα μηνύειν ἃ γινώσκει	περὶ	τοῦ Θεαγένους καὶ τίς μὲν
[5, 20]	προτεραίᾳ δὴ κύρτους ἀναλεγομένῳ μοι	περὶ	τοὺς κρημνοὺς ἐντυχὼν ὁ λῄσταρχος
[5, 20]	ἡμέραν οὐδεμίαν τοῦ διοχλεῖν μοι	περὶ	τῶν αὐτῶν ἀπολειπόμενον, ἔγνων τὸ
[5, 21]	πάλιν ἐντυχὼν ὁ ἔμπορος καὶ	περὶ	τῶν αὐτῶν διαλεγόμενος σκέμματός τινος
[5, 11]	Ναυσικλῆς συνεὶς ἐκείνους εἶναι τούτους	περὶ	ὧν διείλεκτο πολλάκις πρὸς αὐτὸν
[5, 33]	καὶ τὰς λυτηρίους τις σπονδὰς	περιαγέσθω.	~Ἐκ τούτου περιήγοντο μὲν αἱ
[5, 14]	αὐτοῖς τε καὶ τῇ πέτρᾳ	περιβαλλούσης·	ἡ δὲ ἦν πέτρα τῷ
[5, 8]	ἄρκυσι τοῖς ὅπλοις πανταχόθεν πᾶσαν	περιβαλόντες.	Ἡ μὲν γὰρ ἄλλη πυρὶ
[5, 11]	τόν τε Καλάσιριν ἐφ´ ὅσον	περιβαλὼν	τὴν Χαρίκλειαν ἐδάκρυεν ἀφορῶν καὶ
[5, 33]	ἐλπίδος τοῦ τάχα ἂν καὶ	περιγενέσθαι	τὸν νεανίσκον ἐπεχομένην. Οὐδὲ ἔφθην
[5, 7]	πολλάκις ἤδη καὶ ἐξ ἀπιστοτέρων	περιγενόμενοι.	Ποιῶμεν ὡς βούλει» φήσας ὁ
[5, 13]	μέγεθος μὲν ὅσον ὄμμα παρθενικὸν	περιγραφῇ	κάλλος δὲ μακρῷ τῆς Ἰβηρίδος
[5, 29]	ἔρως οἰμώξεται, θανάτου μοι προλήψει	περιγραφησόμενος,	ἐμὲ δὲ ἥ τε σὴ
[5, 14]	τῆς λίθου μέρος εἰς τοῦτο	περιγράψας	ὁ τεχνίτης ἔδειξεν ἐκ τῆς
[5, 5]	φοίνικα συνετίθεντο. Ἐπὶ τούτοις αὖθις	περιέβαλλον	ἀλλήλους καὶ αὖθις ἔκλαιον ὥσπερ
[5, 25]	θᾶττον ἐν τῷ βεβαίῳ τοῦ	περιεῖναι	γενέσθαι πᾶς τις ἁμιλλώμενος. ~Ἐπεὶ
[5, 2]	ζῆν τέως ἀνεχομένη διότι μοι	περιεῖναι	τὸν γλυκύτατον ἐλπίζω. Ἀλλ´ ὦ
[5, 27]	ἐφ´ ὅσον ἡμερινοῦ φωτὸς ἀπαύγασμα	περιέλαμπεν	ἀπειπόντος δὲ τοῦ σκότους ἐκνικήσαντος.
[5, 27]	μὲν ἥλιος ἀκριβῶς εἰς δυσμὰς	περιελθὼν	τὸ μεταίχμιον ἡμέρας καὶ νυκτὸς
[5, 14]	ἐκ τῆς ἀληθείας ὃ ἐβούλετο,	περίεργον	ἡγησάμενος λίθον ἐν λίθῳ σοφίζεσθαι·
[5, 7]	ἕως τοὺς κατὰ πρόσωπον ἐπιόντας	περιεσκόπουν	ἔλαθον ὑπὸ μοίρας τῶν πολεμίων
[5, 26]	ἀνύουσα, τὸ κατηφὲς ἐκ τῶν	περιεστηκότων	τοῦ βλέμματος ἀπεσκευασμένη καὶ πρὸς
[5, 32]	διακονούσης καὶ ὅτι τῆς μάχης	περίεστι	τὸ ἔπαθλον μηνυούσης. Ἐγείρας γὰρ
[5, 2]	αὐτὸν ὁ Κνήμων Θίσβην ὅτι	περίεστιν	ἀκηκοώς; Καὶ τίς ἡ Θίσβη»
[5, 26]	εἰς χάριν μόνην τὴν σὴν	περιέστω.	~Τούτων καὶ λεγομένων καὶ γινομένων
[5, 34]	τις σπονδὰς περιαγέσθω. ~Ἐκ τούτου	περιήγοντο	μὲν αἱ σπονδαὶ διελύετο δὲ
[5, 10]	συνέτυχεν, ὡς ἀπάτῃ τὸν Μιτράνην	περιῆλθε	καί τινα φανεῖσαν κόρην ὡς
[5, 1]	βόμβος ὄχλου κατὰ τὴν οἰκίαν	περιηχεῖ,	καὶ ἦν μὲν οὐκ ἐκτὸς
[5, 15]	ὁρᾶν γοῦν πάρεστι τῇ φλογὶ	περιλαμπόμενον.	Καὶ ἄλλως κέρδος κρίνω κάλλιστον
[5, 13]	τραχύτητι τὴν ὄψιν ἀλλὰ φαιδρότητι	περιλάμπουσαν·	οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ δύναμις
[5, 21]	καὶ τὸ ἀκριβὲς τοῦ ἔαρος	περιμεῖναι.	Οὐκοῦν« ἔφην εἰ δὴ μέλλει
[5, 27]	ἐξεκόμιζον βοσκήματα δὲ ἐκ τῶν	πέριξ	χωρίων τοὺς ὠνησομένους ἀπέστελλον, ἀργύριόν
[5, 21]	προϋπάρχουσαν γνῶσιν διά τε τὴν	περιουσίαν,	καὶ πρὸ πάντων ὅτι τὴν
[5, 12]	ἐκ τῶν θεῶν ἡμᾶς οὐ	περιόψεται	ἀλλ´ ἐπαρκέσει πρὸς ὅσον ἂν
[5, 24]	οὐδέπω τοῖς δὲ εἰς κύκλον	περίπλοις	οὐδαμοῦ προβαίνειν ἐπέτρεπον ἐῴκεσάν τε
[5, 26]	πλεῖστον ἱκετεύουσα, τοῦ Τραχίνου ταῖς	περιπλοκαῖς	ἐντρυφῶντος καὶ τὴν ὑπόσχεσιν ἐπίτηδες
[5, 4]	ἀλλήλοις ἐντυχόντες ἀπαραποδίστων καὶ ὁλοσχερῶν	περιπλοκῶν	τε καὶ φιλημάτων ἐνεπίμπλαντο. Καὶ
[5, 30]	καὶ σαυτῷ μᾶλλον τὴν παῖδα	περιποιήσειας,	φησὶ γὰρ ἀποθανεῖσθαι πρότερον ἢ
[5, 20]	Φοίνισσαν πειρατικὸν ἐργαστήριον κατὰ τὴν	περιπτύσσουσαν	τῆσδε τῆς ἄκρας πλευρὰν ὑποκαθήμενον,
[5, 22]	ἀγχίνουν δὲ ἅμα καὶ πολύτροπον	περισκοπούμενος	καὶ οἷον ἐκ πληγῆς τινος
[5, 26]	τουτονὶ τὸν ἐμὸν καὶ πατέρα	περίσῳζε	μηδὲ ἐπίτρεπε τὴν ναῦν ἀπολιπεῖν,
[5, 7]	συγχωρῆσαι) ἀλλ´, ἐνδεχόμενον βουληθῆναι καὶ	περισῴζειν	ἑαυτοῖς εἰς δουλείαν (ὃ τίνος
[5, 13]	ὥρα πυρσεύεται· εἰ δὲ κατέχων	περιτρέποις	ἀκτῖνα προσβάλλει χρυσῆν οὐκ ἀμαυροῦσαν
[5, 24]	καὶ ἡ Χαρίκλεια τῷ Θεαγένει	περιφύντες	ὅλον ἐνθουσιῶντα πρὸς τὴν μάχην
[5, 14]	πρόβατα χαμαιζήλῳ μὲν πέτρᾳ πρὸς	περιωπὴν	ἐφεστὼς τὴν δὲ νομὴν τῇ
[5, 12]	πάντως δὲ ἐννοεῖς ὡς τὸ	Περσικὸν	καὶ τὸ ἐμπορικὸν ἐν ἴσῳ
[5, 12]	πρὸς ὅσον ἂν βουληθῶμεν τὸ	Περσικὸν	φυγαδεῦσαι φιλοχρήματον. Ἐμειδίασε πρὸς ταῦτα
[5, 32]	ἐνίων ὑπονοούντων, ἕως τῶν ἄλλων	πεσόντων	μόνος ὁ Θεαγένης ὑπελείφθη τῷ
[5, 13]	προσέοικεν ἐκ καλύκων ἄρτι πρὸς	πέταλα	σχιζομένῳ καὶ πρῶτον ἡλιακαῖς ἀκτῖσιν
[5, 14]	σφενδόνην αὐτοῖς τε καὶ τῇ	πέτρᾳ	περιβαλλούσης· ἡ δὲ ἦν πέτρα
[5, 14]	παιδαρίσκος ἐποίμαινε πρόβατα χαμαιζήλῳ μὲν	πέτρᾳ	πρὸς περιωπὴν ἐφεστὼς τὴν δὲ
[5, 18]	τὴν πλησίον ἄκραν« ἔφη χοιράδι	πέτρᾳ	τῆς προτεραίας ἐνσχεθὲν διεσπάρακται. Κἀγὼ
[5, 14]	πέτρᾳ περιβαλλούσης· ἡ δὲ ἦν	πέτρα	τῷ ὄντι καὶ οὐχὶ μίμημα,
[5, 14]	οἱ μὲν ἀγεληδὸν ἐπὶ τὴν	πέτραν	ἀνατρέχοντες οἱ δὲ περὶ τὸν
[5, 14]	ἀμεθύσου γανύμενοι ἅλμασιν ἀκρωνύχοις τὴν	πέτραν	ἐπέξεον. Ὅσοι δὲ αὐτῶν πρωτόγονοί
[5, 6]	τῷ σπηλαίῳ κρύπτειν ἑαυτοὺς εἴ	πη	διαλάθοιεν ἠξίου καὶ ἅμα ἀπέτρεχεν.
[5, 6]	τοῖς βουλομένοις ἀναιρεῖν ἐγχειρίζομεν; μή	πη	καὶ ὑπέρογκον τὸ τέλος τοῦ
[5, 3]	ὑπερθύροις ἄρτι δὲ σκεύεσιν εἴ	πή	τι τῆς ὀροφῆς ἤρτητο τὴν
[5, 22]	τινὰ Κρητικὴν προσωκείλαμεν, τῶν τε	πηδαλίων	θάτερον ἀποβαλόντες καὶ τῆς κεραίας
[5, 5]	καὶ μετημφίασεν ἑαυτὴν ἐνθεμένη μὲν	πηριδίῳ	τινὶ τούς τε ὅρμους καὶ
[5, 18]	ποτὲ σφαλείη μηδὲ ὑπὸ γήρως	πιεσθείη	Τυρρηνός, ἀλλ´ ἐστὶ πταῖσμα τῶν
[5, 27]	πάντως ἐπιζητηθησομένων. Ἐδόκει τε εἶναι	πιθανὸς	καὶ δυοῖν δι´ ἑνὸς τὸ
[5, 2]	αἰχμάλωτος καὶ πολύθρηνος, τύχης βουλήμασι	πικρᾶς	ἐκκειμένη, καὶ ζῆν τέως ἀνεχομένη
[5, 30]	προεμβάτης τῆς ὁλκάδος γεγονώς, ἢ	πικρόγαμος	ἔσται πρὸς τῆσδε τῆς δεξιᾶς
[5, 2]	ἐκείνοις, ἀληθέστερον δὲ εἰπεῖν καὶ	πικρότερα,	τοῦ καὶ βουλομένου καὶ δυναμένου
[5, 7]	τίνος οὐκ ἂν γένοιτο θανάτου	πικρότερον;	ὀλέθροις βαρβάροις ἐκκεῖσθαι πρὸς ὕβριν
[5, 12]	καὶ Τότε» ἔφη δώσεις με	πιστεύειν	δύνασθαί σε καθάπερ ἐκ μηχανῆς
[5, 3]	τὴν Θίσβην εἶναι τῷ ὄντι	πιστεύσας,	ὀλίγου μὲν ἐδέησε καὶ κατενεχθῆναι
[5, 14]	τὴν δὲ νομὴν τῇ ἀγέλῃ	πλαγίοις	αὐλήμασι διατάττων, τὰ δὲ ἐπείθετο
[5, 16]	ἐστήσαντο· ἡμῖν δὲ ἡ σὴ	πλάνη	κάλλιστα ἄν, εἰ βουληθείης, τὴν
[5, 2]	ὅντινα δὴ πολυπραγμονήσαιμι τίς ποτε	πλάνη	τὸν Ναυσικλέα κατείληφεν ἢ ὅπως
[5, 3]	οὗ κατήγοντο μετὰ πολλὴν τὴν	πλάνην	ἀφικόμενος ἀθρόον ἐπὶ τὴν εὐνὴν
[5, 4]	συμβαίνοι μαστεύσομεν ἀλλήλους. Ἀγαθὸν γὰρ	πλάνης	ἐφόδιον σύνθημα φιλικὸν εἰς ἀνεύρεσιν
[5, 6]	φέροντι· κερδήσωμεν ἄλην ἀνήνυτον καὶ	πλάνητα	βίον καὶ τὴν ἐπάλληλον τοῦ
[5, 22]	μὲν ἐλάνθανεν τὰ ὄντα ὡς	πλάσμα	λέγων. Ἡμεῖς δὲ πνεύμασι βιαίοις
[5, 18]	ἐν χειμερίῳ τῇ ὥρᾳ καὶ	Πλειάδων	ἤδη δυομένων ἀνύσαντας. Οἱ μὲν
[5, 17]	Δελφοὺς ἀποδράντες τὰ μὲν πρῶτα	πλεῖν	κατὰ γνώμην εὐκραεῖ τῷ πνεύματι
[5, 23]	ναυσὶ τὰς βραχυτέρας, ὥσπερ ὑπὸ	πλείονος	ἐμπειρίας ὁδηγουμένας. Ἔτι τούτων ἐπὶ
[5, 19]	κτῆμα τυγχάνοι καὶ ὡς τοῦ	πλείονος	φόρτου τῶν ἀγωγίμων δεσπόζοι, χρυσοῦ
[5, 1]	μηδ´ εἰ πολλὰς μὲν νύκτας	πλείους	δὲ ἡμέρας ἐπισυνάπτοις τοῦτο ἄν
[5, 18]	ἔφη τὸ σύμμετρον, ἑνὶ γὰρ	πλείους	ἡμᾶς εὑρήσετε· κἀμοὶ γὰρ παῖδές
[5, 16]	πάλιν τὴν διήγησιν. Ἀλλά σοι	πλεῖστα	ἀγαθὰ γένοιτο ὦ Ναυσίκλεις» ὑπολαβὼν
[5, 22]	τῆς νεὼς παρέπεμπεν ἐπιδακρύων τε	πλεῖστα	καὶ τὸν πλοῦν ἡμῖν ἀπήμονά
[5, 8]	τὸν βάρβαρον ὡς ἄλλα τε	πλεῖστα	κατωρθωκότα ἐν πολέμοις καὶ δὴ
[5, 4]	εἰς λήθην ἐμπεσόντες εἴχοντο ἐπὶ	πλεῖστον	ἀλλήλων οἱονεὶ συμπεφυκότες, ἁγνεύοντος μὲν
[5, 11]	αὐτὸν ὁ Καλάσιρις ἐφ´ ὅσον	πλεῖστον	ἅμα φιλήμασι κατασπασάμενος Ὦ βέλτιστε
[5, 6]	οὖν πρὸς τὴν θέαν ἐπὶ	πλεῖστον	ἀχανεῖς εἱστήκεσαν οἷον ἀπαλγοῦντες πρὸς
[5, 27]	ὠνησομένους ἀπέστελλον, ἀργύριόν τε ὅσον	πλεῖστον	ἐγχειρίσαντες καὶ τίμημα τὸ πρῶτον
[5, 26]	γόνασι προσέπιπτεν καὶ εἴχετο ἐπὶ	πλεῖστον	ἱκετεύουσα, τοῦ Τραχίνου ταῖς περιπλοκαῖς
[5, 22]	ἀποβαλόντες καὶ τῆς κεραίας τὸ	πλεῖστον	συντρίψαντες· ἐδόκει οὖν ἐπισκευῆς τε
[5, 11]	ἀνωλόλυξαν. Ἦν τε ἀκούειν ἐπὶ	πλεῖστον	ὦ πάτερ» καὶ ὦ θύγατερ»
[5, 18]	Φοινίκιον τὸ φιλοτέχνημα γνωρίζειν λέγοντες,	πλέον	δὲ θαυμάζοντες ὡς παραλόγῳ τῇ
[5, 17]	καὶ περὶ τόνδε τὸν πορθμὸν	πλέον	ἢ κατὰ τὸν ἄλλον κόλπον
[5, 20]	γνωρίζομαι καὶ ὄψον αὐτοῖς προσκομίζων	πλέον	ἢ παρὰ τῶν ἄλλων τὸ
[5, 25]	ὀνόματι νόθῳ παραλυόμενος, συνθήκης βαρυτέρας	πλέον	ἢ τῆς μάχης ὁριζομένης. Σὺν
[5, 15]	ἅμα πρὸς τὸ παράδοξον καὶ	πλέον	ἡσθεὶς πρὸς τὸ πολύτιμον, οὐσίας
[5, 11]	Προσετίθει δὲ μηδὲν αὐτοῖς εἶναι	πλέον	τῆς γνώσεως ἀνθρώποις ἀπορουμένοις, τοῦ
[5, 23]	εἰκὸς ὑπελείποντο μείζοσι τοῖς ἱστίοις	πλέον	τὸ πνεῦμα δεχομένης· ἐπειδὴ δὲ
[5, 20]	τὴν περιπτύσσουσαν τῆσδε τῆς ἄκρας	πλευρὰν	ὑποκαθήμενον, σκοποῖς ἀμοιβαδὸν τὸν ἔκπλουν
[5, 32]	κακὸν καὶ δαιμονίους εἶναι τὰς	πληγὰς	ἐνίων ὑπονοούντων, ἕως τῶν ἄλλων
[5, 24]	χωρίζοιτο ξίφει δὲ ἑνὶ καὶ	πληγῇ	μιᾷ τοῦ πάθους ὁμοίου κοινωνήσειεν,
[5, 11]	ὥσπερ ἐξ ἑνὸς συνθήματος ἢ	πληγῆς	τῆς αὐτῆς ἀνωλόλυξαν. Ἦν τε
[5, 22]	πολύτροπον περισκοπούμενος καὶ οἷον ἐκ	πληγῆς	τινος μηρὸν σκάζοντα παρέλκων. Πλησιάσας
[5, 13]	ἅμα τῷ Ναυσικλεῖ καὶ ἄλλῳ	πλήθει	τῶν κεκλημένων (δημοτελῆ γὰρ ηὐτρέπιστο
[5, 33]	τὸν λόφον κατιόντος, λῃστρικὸν Αἰγυπτίων	πλῆθος	ἐκ τοῦ ὑπερτείνοντος ὄρους, ὡς
[5, 18]	οἴκους ἐπιζητούντων ἢ θεραπείαν εἰς	πλῆθος	ἐπαγομένων. Ἐμοῦ δὲ εἰπόντος ὡς
[5, 5]	σκάφους ἐπιβήσεσθαι μέλλοντες ἔνοπλον ὁρῶσι	πλῆθος	ἐπὶ τὴν νῆσον περαιούμενον. ~Ἰλιγγιάσαντες
[5, 11]	Καλάσιριν ἡ Χαρίκλεια καὶ ἐπάγγειλαι	πλῆθος	ὁπόσον βούλει· τὸν ὅρμον ὃν
[5, 34]	καὶ ὡς τὴν πάροδον τοῦ	πλήθους	παρατηρῶν οὐκ ἐφεύρισκεν, ὀψέ τινος
[5, 2]	καὶ κατ´ οἰκίαν ἄγνωστον ἀλύοντα,	πλὴν	ἀλλὰ πάντα γε ὑπέμενε τὸ
[5, 2]	τὸ μόνον ἐλεύθερον καὶ ἀδούλωτον	πλὴν	ἔρωτος φρόνημα; ἀλλὰ σῴζοιό γε
[5, 33]	μετὰ ταῦτα οὐκ ἔχω λέγειν	πλὴν	ὅτι γε ἐμὲ μὲν ἔλαθεν
[5, 29]	τοῦ λοιποῦ τῇ νηὶ μὴ	πλησιάζειν.	Καὶ οἱ μὲν τὰ ἐντεταλμένα
[5, 24]	εἰρεσίαν εὐπειθέστερον ἐλαύνοντες. ~Ἤδη δὲ	πλησιαζόντων	ἀνέκραγέ τις τῶν συνεμβεβηκότων ἀπὸ
[5, 24]	Ὅπερ δὴ καὶ γενέσθαι συνέβη·	πλησιάσαντες	γὰρ οἱ λῃσταὶ καὶ ἐγκάρσιοι
[5, 5]	οἰκειότατον. Ἄρτι δὲ τῇ λίμνῃ	πλησιάσαντες	καὶ σκάφους ἐπιβήσεσθαι μέλλοντες ἔνοπλον
[5, 22]	πληγῆς τινος μηρὸν σκάζοντα παρέλκων.	Πλησιάσας	δή μοι καὶ σεσηρός τι
[5, 18]	καὶ δικτύου διερρωγότος βροχίδας ἀκεζόμενον.	Πλησιάσας	δὴ Χαῖρε« εἶπον ὦ βέλτιστε
[5, 18]	καταγωγῆς. Ὁ δὲ Περὶ τὴν	πλησίον	ἄκραν« ἔφη χοιράδι πέτρᾳ τῆς
[5, 31]	τὸν Πέλωρον (ἐκείμην δὲ αὐτοῦ	πλησίον	ἐπιτηδεύσας) Εἶδες« ἔφην ὅπως ἡ
[5, 8]	τὴν νῆσον. Ὡς οὖν ἀγόμενοι	πλησίον	οἱ περὶ τὸν Θεαγένην ὤφθησαν
[5, 20]	ἀκίνδυνον εἴ τι τούτων γίνοιτο	πλησίον	τῆς πόλεως, ἐκ τοῦ παραχρῆμα
[5, 17]	τῆς νεὼς οὐριοδραμούσης Ὅτι« ἔφη	πλησιστίῳ	χρώμενοι τῷ πνεύματι περὶ πρώτην
[5, 18]	χρησαμένους εὔδιόν τε καὶ ἀπήμονα	πλοῦν	ἐν χειμερίῳ τῇ ὥρᾳ καὶ
[5, 22]	ἐπιδακρύων τε πλεῖστα καὶ τὸν	πλοῦν	ἡμῖν ἀπήμονά τε γενέσθαι καὶ
[5, 22]	καὶ ἀπαράλλακτον μεταθέει τὸν ἡμέτερον	πλοῦν	ὥσπερ τῆς αὐτῆς ὁρμῆς ἐξηρτημένον,
[5, 22]	Καὶ τούτων οὕτω γενομένων ὁ	πλοῦς	ἡμῖν αὖθις παρηγγέλλετο πρώτην ἡμέραν
[5, 23]	ἄκατον ἕως μὲν ἡμῖν ὁ	πλοῦς	ὑπήνεμος ἠνύετο μακρῷ τῆς ὁλκάδος
[5, 12]	σε καθάπερ ἐκ μηχανῆς ἀθρόον	πλουτεῖν	εἴπερ ἐμοὶ προτέρῳ τὰ ὑπὲρ
[5, 5]	θιγόντες, τὸν γὰρ ἀπὸ σύλων	πλοῦτον	βέβηλον ἐδοκίμαζον, ἃ δὲ αὐτοὶ
[5, 27]	τὴν ὁλκάδα καὶ τὸν ἐνόντα	πλοῦτον	διασῴζουσι· καὶ τέλος καὶ τὸ
[5, 12]	τοῖς ἱεροῖς θεῖος καὶ τὸν	πλοῦτον	ἡμῖν μὲν αἴτει σαυτῷ δὲ
[5, 19]	καταλέγων τοῦτο δὲ τὸν παρόντα	πλοῦτον	καταριθμούμενος τήν τε ὁλκάδα ὡς
[5, 19]	ἀπέχειν ἡγήσομαι πολλὰ τάλαντα καὶ	πλοῦτον	ὅλον τὴν κόρην, ἔθνος δὲ
[5, 29]	ἐπὶ τῶν ὤμων ἀκόσμως ἐξετίθεντο,	πλοῦτον	ὃν πολλοὶ πόνοι καὶ φειδωλοὶ
[5, 20]	μέγιστα κτήσασθαι βούλομαι, τόν τε	πλοῦτον	τῆς νεὼς καὶ τὸν γάμον
[5, 25]	καὶ τότε οἱ Φοίνικες ἐλπίδος	πλούτου	τῆς νεὼς ἀποσυλώμενοι, καθάπερ οὐ
[5, 29]	πάντων ἀτοπώτατον τὴν εὐγενείᾳ καὶ	πλούτῳ	κομῶσαν καὶ τὸ μέγιστον Τραχίνου
[5, 21]	μηδέπω τῆς ὥρας εἶναι τὰ	πλώιμα	ἀλλ´ ὑπάρχειν μεταστησαμένους εἰς ἕτερον
[5, 23]	μείζοσι τοῖς ἱστίοις πλέον τὸ	πνεῦμα	δεχομένης· ἐπειδὴ δὲ τὴν θάλασσαν
[5, 27]	κατιόντος ἠκούετο καὶ ὅσον οὔπω	πνεῦμα	λάβρον τε καὶ βίαιον αὐτόθεν
[5, 17]	ἐννυκτερεῦσαι τῷ πελάγει καὶ τὸ	πνεῦμα	ὑφειμένως δέχεσθαι, συμμετρουμένους ὅσον ἂν
[5, 22]	ὡς πλάσμα λέγων. Ἡμεῖς δὲ	πνεύμασι	βιαίοις χρησάμενοι ζάλης τε ἀπροσμάχου
[5, 17]	πλεῖν κατὰ γνώμην εὐκραεῖ τῷ	πνεύματι	καὶ ἐκ νώτων ὑποφερομένους, ἐπεὶ
[5, 17]	Ὅτι« ἔφη πλησιστίῳ χρώμενοι τῷ	πνεύματι	περὶ πρώτην ἂν φυλακὴν τῇ
[5, 1]	πρῶτον ἀνήγοντο· ὡς δὲ λείου	πνεύματος	ἐκ γῆς προσπνεομένου κῦμα χθαμαλὸν
[5, 22]	διαμπὰξ περαιωθῆναι τὸ πέλαγος τοῦ	πνεύματος	ἐπιτρέποντος ἐπείγεσθαι δὲ λαβέσθαι τινὸς
[5, 3]	σφαλλόμενος καὶ νῦν μὲν τὼ	πόδε	προσπταίων νῦν δὲ τοῖς τοίχοις
[5, 33]	ταμιευόμενος. Οὐ μὴν ἐπήρκεσά γε,	πόθεν;	ἀπολειφθεὶς μὲν τότε τοῦ γήρως
[5, 2]	Θίσβη» ἔφη ὁ Καλάσιρις ἢ	πόθεν	γνωρίζεις τε ἀκούσας καὶ ζῶσαν
[5, 20]	οἱ θεοὶ κατ´ ἀξίαν ἀμείψαιντο·	πόθεν	δέ, ὦ Τυρρηνέ, συνείληφας τὴν
[5, 31]	διακαίεται ὡς εἰκὸς τῇ θέᾳ,	πόθου	τε ὁμοῦ καὶ ζήλου προσπεσόντων,
[5, 16]	δὲ εἰ λόγους ἡμῖν οὓς	ποθοῦμεν	ἀντιπροπίνοις, ἀπὸ καλλίστων ἂν κρατήρων
[5, 27]	εἶναι γὰρ ὕποπτον ἀμφοτέραις προσπλεῦσαί	ποι	ταῖς ναυσί, τῶν ἐμπλευσάντων θατέρᾳ
[5, 1]	ὄντως ἀφεὶς τῶν ἑξῆς; Ἐνταῦθά	ποι	τὸν λόγον ἐπίσχωμεν ὀλίγον δὲ
[5, 20]	τῶν ἀλαστόρων ἐπιβουλὴν ἱκετεύω φροντίδα	ποιεῖσθαι	τοῦ σαυτόν τε καὶ τοὺς
[5, 20]	τὴν νῆσον ὑποσταίημεν, καὶ ἅπαντα	ποιήσειν	ἐλθὼν εἰς τὴν Αἴγυπτον ἐπηγγελλόμην.
[5, 25]	ἐφ´ ᾧ τε τὰ προσταχθησόμενα	ποιήσειν.	Οἱ δὲ καίπερ ἤδη φονῶντες,
[5, 30]	καὶ ἀνδρείως κερδήσοντες. ~Ὡς δὲ	ποιήσειν	ὅτι ἂν κελεύω καθυπέσχοντο, ὑποθέμενος
[5, 22]	τῆς νυκτὸς ἐπιφανεὶς ἐξηγόρευσεν. Ἐπηγγέλλετο	ποιήσειν	οὕτω καὶ ἄχρι τῆς νεὼς
[5, 6]	ὑποτέμνομεν αὐτοῦ τὴν τραγικὴν ταύτην	ποίησιν	καὶ τοῖς βουλομένοις ἀναιρεῖν ἐγχειρίζομεν;
[5, 4]	γῆς ὑπολείπεται, φέρε σύμβολά τινα	ποιησώμεθα	δι´ ὧν ἀπόρρητά τε γνωριοῦμεν
[5, 2]	ταῦτα εἰπὼν ἀπέτρεχεν ὡς εἰρήκει	ποιήσων,	ὁ δὲ Κνήμων αὖος ἐγεγόνει
[5, 13]	σπλάγχνα ὁ Καλάσιρις ἐπιθεωρήσας καὶ	ποικίλην	δηλοῦσθαι τῶν μελλόντων συντυχίαν ἡδέων
[5, 18]	καὶ συνεφαπτομένων τῆς ἄγρας, ἣν	ποικίλην	τε καὶ πρὸς πᾶσαν ὥραν
[5, 14]	πρὸς τὰ ἐνδόσιμα τῆς σύριγγος	ποιμαινόμενα.	Εἶπεν ἄν τις αὐτὰ καὶ
[5, 14]	τὸν νομέα κύκλους ἀγερώχους ἐξελίττοντες	ποιμενικὸν	θέατρον ἐπεδείκνυσαν τὸν κρημνόν, ἄλλοι
[5, 18]	ὅμως δ´ οὖν χρηστῶς ἂν	ποιοίης	καὶ φιλανθρώπως ἢ αὐτὸς ὑποδεχόμενος
[5, 20]	φυλάττου καὶ λογίζου τί ἂν	ποιοίης,	σοῦ γὰρ δὴ ἕνεκεν μᾶλλον
[5, 5]	ἀπάρχοντες καὶ ὅρκια τὰ φιλήματα	ποιούμενοι.	Τούτων συγκειμένων ἀνεδύοντο τοῦ σπηλαίου
[5, 7]	ἤδη καὶ ἐξ ἀπιστοτέρων περιγενόμενοι.	Ποιῶμεν	ὡς βούλει» φήσας ὁ Θεαγένης
[5, 8]	μὲν οὕτως ἤγοντο ἐπὶ τὸν	πολέμαρχον,	ἦν δ´ ἄρα Μιτράνης ὁ
[5, 29]	προσδοκώμενα κατὰ τὴν ἐμοὶ Τραχίνου	πολεμίαν	εὔνοιαν ἣν εἰκὸς ἐκείνῳ τὸν
[5, 31]	ὃς τῷ πρώτῳ νηὸς ἐπιβάντι	πολεμίας	καὶ τὸν ὑπὲρ πάντων ἀγῶνα
[5, 4]	ποτε τὸν λῄσταρχον ἔδρασαν οἱ	πολέμιοι	κατασκοπήσοντες· ἔσχε τε τὰ κατ´
[5, 7]	αὐτοῦ φάσκουσα τὸ δὲ τοῖς	πολεμίοις	ἑκόντας ἑαυτοὺς ἐγχειρίζειν οὐκ ἐπαινοῦσα·
[5, 22]	θαλάττῃ τε ἅμα καὶ γῇ	πολεμίοις	ἐντυγχάνων· τὴν κόρην δὲ ἣν
[5, 7]	περιεσκόπουν ἔλαθον ὑπὸ μοίρας τῶν	πολεμίων	ἣ κατ´ ἄλλο μέρος ἀπέβη
[5, 8]	ἄλλα τε πλεῖστα κατωρθωκότα ἐν	πολέμοις	καὶ δὴ καὶ τὴν παροῦσαν
[5, 24]	ἕως μὲν ἀκίνδυνον μάχην καὶ	πόλεμον	ἀναίμακτον ἠγωνίζοντο θρασεῖς τε ἦσαν
[5, 25]	φόνῳ καὶ θανάτῳ κρίνεσθαι τὸν	πόλεμον	ἐδίδαξεν ἐφήλαντο δὲ καὶ οἱ
[5, 32]	ἡ δὲ ὡς συνερρωγότα τὸν	πόλεμον	εἶδεν ἀπὸ τῆς νεὼς ἐτόξευεν
[5, 6]	ἐπέστησε, τοιοῦτον παίζει καθ´ ἡμῶν	πόλεμον	ὥσπερ σκηνὴν τὰ ἡμέτερα καὶ
[5, 32]	τοῖς λοιποῖς δὲ ἄσπονδος ἐτέτατο	πόλεμος	ἔπαιόν τε συμπεσόντες ἀλλήλους ἀφειδῶς,
[5, 25]	ἐγίνετο δὲ ἄσπονδος ἐκεχειρία καὶ	πόλεμος	ἔργοις ὁ χαλεπώτατος εἰρήνης ὀνόματι
[5, 24]	ἄκοντας αὐτοὺς προλαβὼν ἔστησεν ὁ	πόλεμος,	τῷ προστυχόντι πρὸς ἄμυναν ὁπλίσας.
[5, 26]	ἔφη πρὸς σὲ ὅδε ὁ	πόλεμος,	ὦ φιλτάτη, ἀλλὰ διὰ σὲ
[5, 8]	ἄλλη πυρὶ πρὸς τοῦ προτέρου	πολέμου	κατηνάλωτο· μόνον δὲ λειπόμενον τὸ
[5, 33]	θαρσήσαντα τῆς νυκτὸς ἐπιμίξαι χωρίῳ	πολεμουμένῳ,	τὴν Χαρίκλειαν δὲ οὐδαμῶς· ἀλλ´
[5, 6]	τὰ ἐκ γῆς φιλοτιμεῖται χαλεπώτερα,	πολέμους	ἄρτι λῃσταῖς μετ´ ὀλίγον; Αἰχμαλώτους
[5, 20]	τι τούτων γίνοιτο πλησίον τῆς	πόλεως,	ἐκ τοῦ παραχρῆμα τῆς τε
[5, 18]	οἰκοῦντες ἀπέχοντα οὐ πολὺ τῆς	πόλεως	καθάπερ ἐπί τι παράδοξον τὴν
[5, 18]	διὰ τὴν ναυτικὴν τύρβην, τὴν	πόλιν	δὲ ὡς οὐκ ἀσφαλὲς διὰ
[5, 5]	ἐπὶ δεξιὰ ἢ ἀριστερὰ πεπόρευται	πόλιν	ἐπὶ τήνδε ἢ κώμην ἢ
[5, 24]	οὐδαμοῦ προβαίνειν ἐπέτρεπον ἐῴκεσάν τε	πολιορκοῦσι	καὶ τὴν ναῦν ἐξ ὁμολογίας
[5, 1]	~Ἡ μὲν δὴ	πόλις	ἡ Δελφῶν ἐν τούτοις ἦν
[5, 4]	φερόμενον καὶ πολλὰ μὲν πεπόνθαμεν	πολλὰ	δὲ ἐλπίζομεν πρόκειται δὲ ἡμῖν
[5, 20]	αἰσθήσεως καὶ τῆς ἐπιδιώξεως ἐσομένης.	Πολλὰ	δὴ τῆς συνέσεως αὐτὸν ἐπαινέσας
[5, 17]	προσοκεῖλαι σκοταίους τόποις ὑφάλοις τὰ	πολλὰ	καὶ κρημνώδεσι· καλὸν οὖν ἐννυκτερεῦσαι
[5, 13]	γυναιξὶ ταῖς ἄλλαις ὅσαι παρηγοροῦσαι	πολλὰ	καὶ λιπαροῦσαι μόλις ἔπεισαν ἅμα
[5, 4]	ἄλλοτε πρὸς ἄλλα φερόμενον καὶ	πολλὰ	μὲν πεπόνθαμεν πολλὰ δὲ ἐλπίζομεν
[5, 22]	ἐνοχλεῖν; ἄρτι φωσφόρου διαλάμψαντος ἀνηγόμεθα,	πολλὰ	μὲν τῶν ναυτῶν τὴν πρώτην
[5, 19]	Πυθιονίκην ὠνόμαζεν ἕτερά τε αὖ	πολλὰ	πρὸς τούτοις. Ἐμοῦ δὲ τήν
[5, 19]	παρὰ πατρὸς αἰτῶν τὴν Χαρίκλειαν,	πολλὰ	σεμνύνων ἑαυτὸν καὶ τοῦτο μὲν
[5, 19]	μὲν γὰρ προῖκα ἀπέχειν ἡγήσομαι	πολλὰ	τάλαντα καὶ πλοῦτον ὅλον τὴν
[5, 8]	Τότε δὴ προσδραμὼν ἐφίλει τε	πολλὰ	τὴν κεφαλὴν τοῦ Μιτράνου καὶ
[5, 27]	τρικυμίαις τε ἐπαλλήλοις ἐλαυνομένων καὶ	πολλὰ	τῆς νεὼς ἀποβαλλόντων καὶ κινδύνου
[5, 27]	χαίροντες ἡμεῖς δὲ ἀνιώμενοι καὶ	πολλὰ	τῆς σωτηρίας τὴν θάλατταν ὀνειδίζοντες,
[5, 17]	σφᾶς οὐ μικρῶς, ταραχώδει τὰ	πολλὰ	φύσει θαλάττῃ προστυχόντας. Τοῦ δὲ
[5, 20]	δαίμων. Ὁ γὰρ Τυρρηνὸς οὐ	πολλαῖς	ὕστερον ἡμέραις εἴς τινά με
[5, 17]	τοῦ ἐπιρρέοντος ἔτι τῷ ἀνατρέχοντι	πολλάκις	ἐμπίπτοντος, βρασμόν τε ἴσχει τὸ
[5, 8]	Θεαγένην ὤφθησαν θεοὺς σωτῆρας ἐπιβοώμενοι	πολλάκις,	ἐμπορικόν τι καὶ δραστήριον ἐννοήσας
[5, 7]	τὴν πεῖραν τῶν παρελθόντων ὑποθέμενοι,	πολλάκις	ἤδη καὶ ἐξ ἀπιστοτέρων περιγενόμενοι.
[5, 19]	συνεπλεύσαμεν ἰδίᾳ μοι προσιὼν ἠνώχλει	πολλάκις	καὶ ἀπέκναιε λιπαρῶν καὶ εἰς
[5, 16]	καὶ αὐλοῦ παντὸς ἡδίων, ἣν	πολλάκις	μοι διελθεῖν ὡς οἶσθα ὑπερθέμενος,
[5, 11]	εἶναι τούτους περὶ ὧν διείλεκτο	πολλάκις	πρὸς αὐτὸν ὁ πρεσβύτης καὶ
[5, 22]	αὐτῆς ὁρμῆς ἐξηρτημένον, ἐφώρασά τε	πολλάκις	συμπαραφερόμενον, ἐμοῦ τὴν ναῦν ἐξεπίτηδες
[5, 2]	σπεύδων· ἕως ὀψέ ποτε καὶ	πολλάκις	τοὺς αὐτοὺς ὡς ἄλλοτε ἄλλον
[5, 20]	γὰρ οἶδα προστυχὼν τοιούτῳ κάλλει,	πολλὰς	καὶ ταῦτα καὶ οὐκ ἐξώρους
[5, 1]	δοκῶ γάρ μοι μηδ´ εἰ	πολλὰς	μὲν νύκτας πλείους δὲ ἡμέρας
[5, 3]	τὸ δωμάτιον οὗ κατήγοντο μετὰ	πολλὴν	τὴν πλάνην ἀφικόμενος ἀθρόον ἐπὶ
[5, 17]	πέλαγος» ἔφη τὸ Ἰόνιον ἐκ	πολλῆς	εὐρυχωρίας ἐνταῦθα στενούμενον καὶ καθάπερ
[5, 29]	ὤμων ἀκόσμως ἐξετίθεντο, πλοῦτον ὃν	πολλοὶ	πόνοι καὶ φειδωλοὶ συνήθροισαν ἀσώτῳ
[5, 18]	καὶ πολύθηρον ὥστε καὶ οἱ	πολλοὶ	τὴν ἐμπειρίαν αὐτῷ τῆς τέχνης
[5, 11]	Μιτράνου θαυμαστὸν εἰ καὶ ἐπὶ	πολλοῖς	ἂν αἱρησομένου χρήμασιν ἀφεῖναι τὸν
[5, 32]	μηνυούσης. Ἐγείρας γὰρ τὸ φρόνημα	πολλοῖς	ἤδη τοῖς τραύμασι πεπιεσμένος ἐφήλατό
[5, 8]	τὴν Αἴγυπτον σατραπεύοντος, ἐπὶ χρήμασι	πολλοῖς	ὑπὸ Ναυσικλέους, ὡς δεδήλωται, κατὰ
[5, 18]	γὰρ μήτηρ αὐτοῖς οὐ πρὸ	πολλοῦ	τέθνηκεν· ὥστε, ὦ λῷστε, μὴ
[5, 4]	ἄδηλον ἥτις ἡμᾶς διαδέξεται τύχη	πολὺ	δὲ καὶ ἄπειρον ὡς ἔοικε
[5, 13]	~Ἐποίουν οὕτως καὶ μετ´ οὐ	πολὺ	παρὰ τοῦ Ναυσικλέους ἥκων τις
[5, 18]	Ἔπραττον οὕτω καὶ μετ´ οὐ	πολὺ	σὺν τῷ Θεαγένει καὶ τῇ
[5, 18]	τὸν ὅρμον οἰκοῦντες ἀπέχοντα οὐ	πολὺ	τῆς πόλεως καθάπερ ἐπί τι
[5, 18]	ἦν εὔβολόν τι χρῆμα καὶ	πολύθηρον	ὥστε καὶ οἱ πολλοὶ τὴν
[5, 2]	μόνη καὶ ἔρημος, αἰχμάλωτος καὶ	πολύθρηνος,	τύχης βουλήμασι πικρᾶς ἐκκειμένη, καὶ
[5, 18]	εἰ μή τις τυγχάνοις τῶν	πολυκλίνους	οἴκους ἐπιζητούντων ἢ θεραπείαν εἰς
[5, 30]	τὸ γὰρ στενὸν τοῦ καιροῦ	πολυλογίαν	οὐκ ἐπιδέχεται. Ἐρᾷ σου θυγάτηρ
[5, 20]	Ἄδηλον μέν» εἶπον, ἀλλὰ τί	πολυπραγμονεῖς;	Ὅτι αὐτῆς» ἔφη ἐρῶ μανικῶς
[5, 2]	θᾶττον ὑπεξελθὼν τρόπον ὅντινα δὴ	πολυπραγμονήσαιμι	τίς ποτε πλάνη τὸν Ναυσικλέα
[5, 3]	εἶχε τῶν δὲ ὀδόντων ἄραβος	πολὺς	ἐγίνετο, καὶ τάχα ἂν καὶ
[5, 19]	χρυσοῦ τε ὄντων καὶ λίθων	πολυταλάντων	καὶ σηρικῆς ἐσθῆτος· οὐκ ὀλίγον
[5, 16]	τὴν ἄλλην μὲν τῆς θυσίας	πολυτέλειαν	ἔχω θαυμάσας, οὐκ ἔστι δὲ
[5, 15]	καὶ πλέον ἡσθεὶς πρὸς τὸ	πολύτιμον,	οὐσίας ὅλης τὴν λίθον ἰσοστάσιον
[5, 22]	ἐπικείμενος ἀγχίνουν δὲ ἅμα καὶ	πολύτροπον	περισκοπούμενος καὶ οἷον ἐκ πληγῆς
[5, 6]	ἐπάλληλον τοῦ δαίμονος καθ´ ἡμῶν	πομπείαν.	Οὐχ ὁρᾷς ὡς φυγαῖς ἐπισυνάπτειν
[5, 29]	καὶ τὰ λαμπρότερα τῆς γαμηλίου	πομπῆς	ὁ καιρὸς ἡμᾶς καὶ ὁ
[5, 29]	ἀκόσμως ἐξετίθεντο, πλοῦτον ὃν πολλοὶ	πόνοι	καὶ φειδωλοὶ συνήθροισαν ἀσώτῳ συμποσίῳ
[5, 31]	παρόντας Ὁρᾶτε« ἔφη τἀπίχειρα τῶν	πόνων;	οὕτω καὶ ὑμῶν ἕκαστος τοῦ
[5, 17]	ἐπεὶ δὲ κατὰ τὸν Καλυδώνιον	πορθμὸν	γενέσθαι διαταραχθῆναι σφᾶς οὐ μικρῶς,
[5, 17]	ἑξῆς Ὑπερβαλόντες δὴ» λέγων τὸν	πορθμὸν	καὶ νήσους Ὀξείας ἀποκρύψαντες τὴν
[5, 17]	γινομένης καὶ περὶ τόνδε τὸν	πορθμὸν	πλέον ἢ κατὰ τὸν ἄλλον
[5, 1]	ὀκλάζειν ἐμοῦ τἀμαυτοῦ πάθη μέχρι	πόρρω	τῶν νυκτῶν ἀποτείναντος· κἀμὲ δὲ
[5, 33]	νεὼς ἐπικομιζόμενον. Ἐγὼ δὲ τηνάλλως	πόρρωθεν	εἱπόμην ὀδυρόμενος τὰς ἐμαυτοῦ τε
[5, 32]	καὶ βαλλομένων. Ἐγὼ δὲ ὡς	πορρωτάτω	χωρίσας ἐμαυτὸν ἐπί τινος λόφου
[5, 20]	παραλαβὼν Ὦ Καλάσιρι« ἔφη τὸν	Ποσειδῶ	σοι τὸν πελάγιον ἐπόμνυμι καὶ
[5, 27]	ἐπιβεβηκότες οἱ ἀλιτήριοι· χαριστήρια δῆθεν	Ποσειδῶνι	θύειν βούλεσθαι φήσαντες οἶνον μὲν
[5, 21]	προσιὼν τὴν κεφαλὴν ἐπυνθάνετό τε	πότε	ἀνάγεσθαι κελεύοιμι, καὶ γὰρ εἰ
[5, 20]	τοὺς κρημνοὺς ἐντυχὼν ὁ λῄσταρχος	Πότε	ἄρα οἱ Φοίνικες ἐξορμήσειν μέλλουσιν,
[5, 2]	Ἀλλ´ ὦ ψυχὴ ἐμή, ποῦ	ποτε	ἄρα τυγχάνεις; τίς δέ σε
[5, 8]	κόρης ἐπισημαίνων) οὑτοσὶ δέ, ὅστις	ποτέ	ἐστι» λέγων τὸν Θεαγένην λάφυρον
[5, 11]	Αἰχμάλωτον» εἶπεν ἄγει λαβὼν ὅστις	ποτέ	ἐστιν ὁ κἀμὲ τούτῳ παραδεδωκώς.
[5, 12]	ὥστε καὶ φράζε μόνον ὅπου	ποτέ	ἐστιν ὁ κρατῶν Θεαγένους, ὡς
[5, 2]	ὁ Καλάσιρις· ταῦτα δὲ ὅπη	ποτὲ	ἔσχεν οὐκ εἰς μακρὰν εἰσόμεθα.
[5, 2]	σῴζοιό γε μόνον καὶ θεάσαιό	ποτε	Θίσβην τὴν σήν· τοῦτο γάρ
[5, 6]	ἐπαλλήλως ἐπηρεάζουσαν· ὀψὲ δ´ οὖν	ποτε	καὶ μόνον οὐ προσορμιζομένων ἤδη
[5, 2]	ὑπόνοιαν ἀποδύσασθαι σπεύδων· ἕως ὀψέ	ποτε	καὶ πολλάκις τοὺς αὐτοὺς ὡς
[5, 2]	ἄλλων ἀκούσῃ μετὰ ταῦτα ὅταν	ποτὲ	καὶ τὰ ἐμαυτοῦ σοι διηγῶμαι·
[5, 8]	καὶ τῷ Μιτράνῃ πυνθανομένῳ τίς	ποτε	καλοῖτο Θίσβην ἑαυτὴν ὡμολόγει. Τότε
[5, 24]	Ὦ δυσδαίμονες« ἔφασαν τί δή	ποτε	μαίνεσθε καὶ πρὸς οὕτως ἄμαχον
[5, 1]	δὲ ἡμέρας ἐπισυνάπτοις τοῦτο ἄν	ποτε	παθεῖν, οὕτως ἀκόρεστόν τι καὶ
[5, 13]	ἅμα βαδίζειν, τάχα οὐκ ἄν	ποτε	πεισθεῖσαν εἰ μὴ τῇ προφάσει
[5, 2]	τρόπον ὅντινα δὴ πολυπραγμονήσαιμι τίς	ποτε	πλάνη τὸν Ναυσικλέα κατείληφεν ἢ
[5, 31]	καὶ ὑμῶν ἕκαστος τοῦ γέρως	ποτὲ	στερηθήσεται καὶ τοῦ τυραννικοῦ τούτου
[5, 4]	γνωριοῦμεν παρόντες καὶ εἰ χωρισθῆναί	ποτε	συμβαίνοι μαστεύσομεν ἀλλήλους. Ἀγαθὸν γὰρ
[5, 18]	γὰρ συνέπλεον· μὴ γὰρ οὕτω	ποτὲ	σφαλείη μηδὲ ὑπὸ γήρως πιεσθείη
[5, 4]	τὴν λίμνην διέπλευσαν ὅ τί	ποτε	τὸν λῄσταρχον ἔδρασαν οἱ πολέμιοι
[5, 19]	προβαλλομένου καὶ ὡς οὐκ ἄν	ποτέ	τῳ χώραν ἄλλην οἰκοῦντι καὶ
[5, 4]	κρείττων γινόμενος. Ἐπεὶ δὲ ὀψέ	ποτε	τῶν πρακτέων εἰς ἔννοιαν ἐλθόντες
[5, 1]	οἰκίας δεσπότης, ἀλλὰ τί ἄρα	ποτὲ	ὦ θεοὶ διαπεπραγμένος; Ἅπαντα ὡς
[5, 16]	σῴζεσθαι κἀκεῖνον ἑαυτῇ φυλάττεσθαι. ~Τοῦ	πότου	δὲ λαμπρῶς ἤδη βρυάζοντος καὶ
[5, 16]	συγκαθιδρύων καὶ λόγων ἥδυσμα τῷ	πότῳ	συναναχέων· ὡς ἐγώ σου καὶ
[5, 16]	γυναῖκας ἀκούεις ὡς διατριβὴν τῷ	πότῳ	χορείαν ἐστήσαντο· ἡμῖν δὲ ἡ
[5, 1]	ἔφη ὁ Καλάσιρις τάχα μέν	που	καὶ δι´ ἡλικίαν νωθρότερος ὢν
[5, 4]	καὶ νῦν ἐπιδεικνύμενον, τάχα δέ	που	καὶ τῆς ἀνθρώπων φύσεως ἀμιγὲς
[5, 27]	τοῦ καιροῦ λαβοῦσα τάχα δέ	που	καὶ τύχης τινὸς βουλήματι μεταβληθεῖσα·
[5, 11]	θύγατερ, ὦ Χαρίκλεια, Θεαγένην δὲ	ποῦ	κατέλιπες; Ἀνωλόλυξε πρὸς τὴν ἐρώτησιν
[5, 18]	τῇ νήσῳ, καταγωγὴν σκεψόμενος αὐτοῦ	που	περὶ τὴν ἀκτὴν ἠρχόμην, τὴν
[5, 2]	ἐλπίζω. Ἀλλ´ ὦ ψυχὴ ἐμή,	ποῦ	ποτε ἄρα τυγχάνεις; τίς δέ
[5, 20]	δή σοι φράσων ἐγειρόμενόν τι	πρᾶγμα	ἀνιαρὸν μὲν ἀλλ´ ἐμοί τε
[5, 8]	τοῖς ἐπαίνοις καὶ ἅμα τὸ	πρᾶγμα	οὕτως ἔχειν ὑπὸ τοῦ ὀνόματος
[5, 4]	ἐξέθανε. ~Καὶ ὁ Καλάσιρις αὖθις	πράγματα	εἶχεν ἐπιρρωννύναι πειρώμενος. Ἔπαιζε δὲ
[5, 16]	ὑπερορᾷς καὶ τοῖς δημωδεστέροις ἐκχωρεῖς,	πραγμάτων	δὲ μυστικῶν ὡς ἀληθῶς καὶ
[5, 20]	Σοῦ τε οὖν φείδομαι μὴ	πραγμάτων	πειραθείης τοὺς ξένους ἐπιζητούμενος, ἐγώ
[5, 13]	τὴν θυσίαν. Οἱ δέ— τὰ	πρακτέα	γὰρ αὐτοῖς ἤδη συνέκειτο— χαίροντες
[5, 30]	ἂν κελεύω καθυπέσχοντο, ὑποθέμενος τὸ	πρακτέον	ἐκείνους μὲν ἀπολείπω διασκευαζομένους ἐπὶ
[5, 4]	Ἐπεὶ δὲ ὀψέ ποτε τῶν	πρακτέων	εἰς ἔννοιαν ἐλθόντες δόξαι κόρον
[5, 29]	τε μικρὸν καί τινα τῶν	πρακτέων	ἔννοιαν ἐπ´ ἐμαυτοῦ φροντίσας, ἐπανελθὼν
[5, 1]	´γαθὲ Καλάσιρι, φροντίζων τὰς ἐμὰς	πράξεις	καὶ ὥσπερ τῇ διανοίᾳ συνεκδημῶν,
[5, 20]	ἀποτυχεῖν κατὰ γῆν ἐγχειροῦντα τὴν	πρᾶξιν·	καὶ ἄλλως οὐδὲ ἀκίνδυνον εἴ
[5, 31]	δὲ εἰ μὴ τὸ κελευόμενον	πράττοις	οὐκ εἰς μακρὰν οἰμώξῃ τῷδε
[5, 32]	ἡ Χαρίκλεια, τὰ γὰρ συγκείμενα	πράττοντες	ὁ μὲν ξιφήρης θατέρῳ τὰ
[5, 21]	εἰσαῦθις ἐρεῖν, νῦν δὲ οὕτω	πραχθῆναι	συμφέρει« ἔλεγον. ~Ἐπεὶ δὲ δείπνου
[5, 18]	Ὀλίγον οὖν ὅσον προήκων ὁρῶ	πρεσβύτην	ἁλιευτικὸν πρόσθεν τῶν θυρῶν αὐτοῦ
[5, 26]	συντελεῖν ἐπιτήδειον· ὅδε δὲ ὁ	πρεσβύτης,	ἄχθος τηνάλλως, εἰς χάριν μόνην
[5, 22]	ὕπνον ἐτράπημεν, ὄναρ μοί τις	πρεσβύτης	ἐφαίνετο τὰ μὲν ἄλλα κατεσκληκὼς
[5, 11]	διείλεκτο πολλάκις πρὸς αὐτὸν ὁ	πρεσβύτης	καὶ ὧν κατὰ ζήτησιν ἀλώμενον
[5, 2]	κατεσχημένον. Ἀλλὰ ἀνασχὼν ἑαυτὸν ὁ	πρεσβύτης	κἀπὶ τοῦ ἀγκῶνος ἐρείσας ὅ
[5, 18]	Χαρικλείᾳ παρόντα με ἄσμενος ὁ	πρεσβύτης	ὑποδέχεται καὶ μέρος τὸ ἀλεεινότερον
[5, 21]	σπουδαστέον ἡμῖν τὸν ἐνθένδε ἀπόπλουν	πρίν	τι καὶ πρὸς τὸ ἀκούσιον
[5, 29]	Ἡ δὲ Πάντα μὲν« ἔφη,	πρὸ	πάντων δὲ τὰ προσδοκώμενα κατὰ
[5, 21]	διά τε τὴν περιουσίαν, καὶ	πρὸ	πάντων ὅτι τὴν ἡμετέραν οἰκεῖν,
[5, 18]	ἡ γὰρ μήτηρ αὐτοῖς οὐ	πρὸ	πολλοῦ τέθνηκεν· ὥστε, ὦ λῷστε,
[5, 20]	Φοίνιξιν ἀλλὰ μὴ ἀναιμωτὶ καὶ	πρὸ	τῆς θαλάττης ἔχειν, ἐκ τῆς
[5, 29]	ἔννοια καὶ ἡ Θεαγένους, εἰ	πρὸ	τοῦ τέλους χωρισθήσομαι, πρὸς θρήνους
[5, 22]	Τυρίου τοῦ ἐμπόρου πεισθέντων λῃστρικὴν	προαγορευθεῖσαν	ἔφοδον διαδιδράσκειν εἰπόντος· καὶ ὁ
[5, 32]	τοῦ Πελώρου σὺν τῷ δικαίῳ	προασπίζοντες.	Καὶ ἦν οἰμωγὴ μία ξύλοις
[5, 24]	δὲ εἰς κύκλον περίπλοις οὐδαμοῦ	προβαίνειν	ἐπέτρεπον ἐῴκεσάν τε πολιορκοῦσι καὶ
[5, 19]	δὲ τήν τε παροῦσαν πενίαν	προβαλλομένου	καὶ ὡς οὐκ ἄν ποτέ
[5, 14]	ἦν ἡ γραφή, παιδαρίσκος ἐποίμαινε	πρόβατα	χαμαιζήλῳ μὲν πέτρᾳ πρὸς περιωπὴν
[5, 28]	ἐκεῖνοί τε τάχιστα παρῆσαν ὅλην	προβάτων	ἀγέλην καὶ συῶν ἐλαύνοντες· οἵ
[5, 17]	ὡς ἔοικεν, ἐπικλύσαι τὴν ἀντίθετον	προβολῇ	τοῦ αὐχένος ἀποτειχιζόμενον. Κἀκ τοῦδε
[5, 18]	εἰσιν ἔτι δύο συσσιτούμενοι, οἱ	προγενέστεροι	δὲ γήμαντες οἴκου ἄρχουσι, καὶ
[5, 7]	οὐκ ἐπαινοῦσα· μὴ γὰρ εἶναι	πρόδηλον	ὡς ἀναιρήσουσι λαβόντες (οὐ γὰρ
[5, 28]	δέξηται χαίρουσα τὸ ἐσόμενον, ἐδικαίωσα	προειπεῖν	σοι τὴν ἐμαυτοῦ γνώμην, οὐ
[5, 31]	δὲ« ἔφη τὸ γέρας τὸ	προεμβατήριον	τίνος ἕνεκεν οὐχὶ κομίζομαι; Ὅτι«
[5, 30]	πρωτεῖα τῆς νύμφης ἃ χρεωστοῦμαι	προεμβάτης	τῆς ὁλκάδος γεγονώς, ἢ πικρόγαμος
[5, 25]	γὰρ χιτωνίσκῳ τῆς ὁλκάδος ἐξίστασθαι	προηγορεύετο	καὶ θάνατος τῷ παραβαίνοντι διηπειλεῖτο.
[5, 2]	ὁ δὲ Κνήμων τοῦ δωματίου	προήκων	ἔπασχε μὲν οἷα εἰκὸς ἦν
[5, 18]	φυγὴν παραιτούμενος. Ὀλίγον οὖν ὅσον	προήκων	ὁρῶ πρεσβύτην ἁλιευτικὸν πρόσθεν τῶν
[5, 19]	ὦ πάτερ, τὴν μὲν γὰρ	προῖκα	ἀπέχειν ἡγήσομαι πολλὰ τάλαντα καὶ
[5, 31]	Τραχῖνος· αὐτὴν τὴν Ἄρτεμιν ὄψει	προκαθημένην.	Ἀλλ´ ὅπως τὸ παρὸν θεάσῃ
[5, 29]	γὰρ εὐημερία παράλογος ὕβρεως ἔργα	προκαλεῖσθαι.	Τραχῖνος μὲν οὖν καὶ ὁ
[5, 29]	ἂν τοῖς μέλλουσιν ἀλγεινοῖς μὴ	προκάμνοιτε	τὰς γνώμας, ἐνδεχόμενον καὶ διαδρᾶναι
[5, 33]	τὸν μὲν ἴσα καὶ νεκρῷ	προκείμενον	τὴν δὲ προσκαθημένην καὶ θρηνοῦσαν
[5, 4]	μὲν πεπόνθαμεν πολλὰ δὲ ἐλπίζομεν	πρόκειται	δὲ ἡμῖν κατὰ τὰ συγκείμενα
[5, 31]	καὶ τὸν ὑπὲρ πάντων ἀγῶνα	προκινδυνεύσαντι	τοῦ κατὰ βούλησιν ἐκλογὴν ἀπένειμεν.
[5, 24]	τῷ μέλλειν καὶ ἄκοντας αὐτοὺς	προλαβὼν	ἔστησεν ὁ πόλεμος, τῷ προστυχόντι
[5, 8]	καὶ τὸν καιρὸν τῆς μεταμελείας	προληφθεὶς	Ταύτην μὲν» ἔφη σὴν οὖσαν
[5, 21]	τι καὶ πρὸς τὸ ἀκούσιον	προληφθῆναι	παθόντας. Ὑπερήσθη τούτων ἀκούσας καὶ
[5, 29]	στυγητὸς ἔρως οἰμώξεται, θανάτου μοι	προλήψει	περιγραφησόμενος, ἐμὲ δὲ ἥ τε
[5, 8]	συνεχῶς καὶ ὅτι ἄκων καὶ	προλήψει	τοῦ μισθοῦ παραχωροίη τῆς κόρης
[5, 28]	τὴν νύμφην, διὰ τοῦ φύντος	προμαθοῦσαν	τὸν γάμον. Ἐπῄνουν τὰ εἰρημένα
[5, 24]	τῆς νεὼς καταδυομένων τῶν δὲ	προμαχεῖν	ἐπὶ τῶν ἰκρίων ἀλλήλοις παρακελευομένων
[5, 17]	ἰσθμοῦ τῆς πρόσω φορᾶς ἀνακόπτεται	προμηθείᾳ	κρειττόνων, ὡς ἔοικεν, ἐπικλύσαι τὴν
[5, 24]	συνοῖσον πρὸς τὰ μέλλοντά τι	προμηθούμενος.	Ὅπερ δὴ καὶ γενέσθαι συνέβη·
[5, 27]	ἅμα καὶ τοῦ μέλλοντος ἀσφαλοῦς	προνοεῖν	ὑφηγούμενος, εἶναι γὰρ ὕποπτον ἀμφοτέραις
[5, 31]	μὴ σαυτῷ τε κἀκείνῃ θάνατον	προξενήσῃς.	Ὁ δὲ μηδὲν μελλήσας ὥς
[5, 32]	πατάξων τὸν Πέλωρον, ὁ δέ,	προπαρεσκεύαστο	γάρ, ἐγχειριδίῳ φθάνει διελαύνων τὸν
[5, 16]	Διονύσου καὶ ἀληθῶς ἔτι νύμφας	προπίνομεν·	σὺ δὲ εἰ λόγους ἡμῖν
[5, 1]	μὲν δὴ κόλποι καὶ Παρνασοῦ	πρόποδες	Αἰτωλοί τε καὶ Καλυδώνιοι σκόπελοι
[5, 4]	τι τὸ ἀνθρώπειον καὶ ἄλλοτε	πρὸς	ἄλλα φερόμενον καὶ πολλὰ μὲν
[5, 16]	λαμπρῶς ἤδη βρυάζοντος καὶ ἄλλου	πρὸς	ἄλλο τι τῶν τερπόντων ἀποκλίναντος,
[5, 23]	εἰρημένων οἱ μὲν ἐδήχθησαν καὶ	πρὸς	ἄμυναν εὐτρεπίζεσθαι παρῄνουν, οἱ δὲ
[5, 24]	ἔστησεν ὁ πόλεμος, τῷ προστυχόντι	πρὸς	ἄμυναν ὁπλίσας. Ἐγὼ δὲ καὶ
[5, 10]	ὅσον ἄν τι γένοιτο θεοῦ	πρὸς	ἄνθρωπον, οὕτως οὐκ εἶναι τοῦ
[5, 12]	παῖζε μηδ´ ἄπιστος ἔσο» {ἔφη}	πρὸς	αὐτὸν ὁ Καλάσιρις ἀλλ´ ἡγοῦ
[5, 2]	ἀποδέων· εἶτα Οὐ μὴ μανῶ»	πρὸς	αὐτὸν ὁ Κνήμων Θίσβην ὅτι
[5, 11]	τούτους περὶ ὧν διείλεκτο πολλάκις	πρὸς	αὐτὸν ὁ πρεσβύτης καὶ ὧν
[5, 20]	ἐκείνοις δὲ σύνηθες διανοοῦνται. Κἀγὼ	πρὸς	αὐτὸν Σὲ μὲν« ἔφην ἀντὶ
[5, 7]	μὲν τύχην ἐν δίκῃ κακηγορεῖσθαι	πρὸς	αὐτοῦ φάσκουσα τὸ δὲ τοῖς
[5, 32]	σπιλάδι κατασεισθέντας, οὕτως ἀλόγιστος ὁρμὴ	πρὸς	ἄφραστον αὐτοὺς ἤγειρε τάραχον, ἅτε
[5, 13]	καὶ τὰ ἱερὰ τάχιστα τέθυτο,	πρὸς	βραχὺ τὰ σπλάγχνα ὁ Καλάσιρις
[5, 33]	τὸ συμπόσιον, ἐπίφορον γάρ τι	πρὸς	δάκρυον οἶνος· ἕως ὁ Ναυσικλῆς
[5, 21]	μὲν τὸν Τυρρηνὸν οὐδὲ ἓν	πρὸς	δὲ τοὺς παῖδας ἔφραζον ὡς
[5, 1]	ὄνομα θάλαττά τε Ζακύνθιος ἄρτι	πρὸς	δύσιν ἡλίου νεύοντος ἀνεφαίνοντο. Ἀλλὰ
[5, 23]	ἐμπλέοντες καὶ κοῦφον ἀκάτιον καὶ	πρὸς	εἰρεσίαν εὐπειθέστερον ἐλαύνοντες. ~Ἤδη δὲ
[5, 22]	ἡμέραν τῆς σεληναίας μετὰ τὴν	πρὸς	ἥλιον σύνοδον ἐπιλαμπούσης· καὶ ἀναχθέντες
[5, 29]	εἰ πρὸ τοῦ τέλους χωρισθήσομαι,	πρὸς	θρήνους κατήγαγε. Τὰ ὄντα« ἔφην
[5, 16]	μὲν πρῶτα καὶ ἤδη λεχθέντα	πρὸς	Κνήμωνα ἐπιτεμνόμενος καὶ ὡσπερεὶ κεφαλαιούμενος,
[5, 4]	δὲ ἡμῖν κατὰ τὰ συγκείμενα	πρὸς	Κνήμωνα πάντως ἐπὶ Χέμμιν τὴν
[5, 2]	καὶ ὡς ἄχθη τὰ πάθη	πρός	με νεμόμενος· ἐγὼ δὲ μόνη
[5, 1]	ὑποφαίνοντος οὐδὲ ὑπερβαίνειν ᾤοντο τὸν	πρός	με ὅρκον οἱ Φοίνικες ἡμέραν
[5, 21]	ἀπεχώρει· ἐγὼ δὲ οἴκαδε ἐλθὼν	πρὸς	μὲν τὸν Τυρρηνὸν οὐδὲ ἓν
[5, 26]	δὲ ὑπό τε τῶν δακρύων	πρὸς	οἶκτον ἤγετο καὶ ὑπὸ τῶν
[5, 22]	συμφέρει« ἔλεγον. ~Ἐπεὶ δὲ δείπνου	πρὸς	ὀλίγον μεταλαβόντες εἰς ὕπνον ἐτράπημεν,
[5, 21]	τῶν ἐγχωρίων διανοεῖται τὴν κόρην	πρὸς	ὃν οὐκ ἔστιν ἀξιόμαχος ἀντιτάξασθαι.
[5, 9]	ὑπερθέμενος ἅμα γράμμασι τὸν Θεαγένην	πρὸς	Ὀροονδάτην ὄντα κατὰ τὴν Μέμφιν
[5, 12]	ἡμᾶς οὐ περιόψεται ἀλλ´ ἐπαρκέσει	πρὸς	ὅσον ἂν βουληθῶμεν τὸ Περσικὸν
[5, 24]	τί δή ποτε μαίνεσθε καὶ	πρὸς	οὕτως ἄμαχον καὶ ὑπερφέρουσαν ἰσχὺν
[5, 18]	ἄγρας, ἣν ποικίλην τε καὶ	πρὸς	πᾶσαν ὥραν ἁρμόδιον ἐξήσκητο· καὶ
[5, 14]	ἐποίμαινε πρόβατα χαμαιζήλῳ μὲν πέτρᾳ	πρὸς	περιωπὴν ἐφεστὼς τὴν δὲ νομὴν
[5, 13]	ῥόδῳ προσέοικεν ἐκ καλύκων ἄρτι	πρὸς	πέταλα σχιζομένῳ καὶ πρῶτον ἡλιακαῖς
[5, 9]	καὶ διακονεῖσθαι ἄξιον, αἰχμάλωτον εἰληφὼς	πρός	σε διεπεμψάμην, ἐκχωρῶν σοι τηλικοῦτο
[5, 26]	τῆς Χαρικλείας ἐπιλαβόμενος Οὐδὲν« ἔφη	πρὸς	σὲ ὅδε ὁ πόλεμος, ὦ
[5, 1]	δὲ ἐβιαζόμην ἐπιθυμίᾳ τῶν ἀεὶ	πρὸς	σοῦ λεχθησομένων ἑλκόμενος. Ἐγὼ μὲν
[5, 34]	ὀλισθήσασαν. Ἐπιδακρύσας οὖν ὀλίγα καὶ	πρὸς	τὰ βελτίονα τρέψαι τὰ κατ´
[5, 14]	ἐπείθετο ὡς ἐδόκει καὶ ἠνείχετο	πρὸς	τὰ ἐνδόσιμα τῆς σύριγγος ποιμαινόμενα.
[5, 24]	εἶναι τὸν ἐπιόντα ἔγνων συνοῖσον	πρὸς	τὰ μέλλοντά τι προμηθούμενος. Ὅπερ
[5, 2]	Αἰγυπτίοις οἱ τεθνεῶτες ἀναβιοῦσιν. Ἐμειδίασε	πρὸς	ταῦτα μικρὸν ὁ Καλάσιρις καὶ
[5, 12]	καὶ ἔχω φέρουσα. ~Θαρσήσας οὖν	πρὸς	ταῦτα ὁ Καλάσιρις δεδιὼς δὲ
[5, 12]	τὸ Περσικὸν φυγαδεῦσαι φιλοχρήματον. Ἐμειδίασε	πρὸς	ταῦτα ὁ Ναυσικλῆς καὶ Τότε»
[5, 29]	καὶ ὁ τόπος ἀφῄρηται. Διεχεῖτο	πρὸς	ταῦτα ὁ Τραχῖνος καὶ χαίρων
[5, 27]	ἀπολιπόντας κατὰ δὲ τὴν ὁλκάδα	πρὸς	τῇ διαρπαγῇ τοῦ φόρτου καταληφθέντας
[5, 24]	Τραχίνου γνωρίζω τὴν ἄκατον. Ἐσείσθη	πρὸς	τὴν ἀγγελίαν ἡ ὁλκὰς ἔν
[5, 17]	Κρισαῖον κόλπον εἰσχεόμενον ἐπιμίξαι τε	πρὸς	τὴν Αἰγαίαν θάλασσαν ἐπειγόμενον ὑπὸ
[5, 2]	ὁ δὲ Κνήμων αὖος ἐγεγόνει	πρὸς	τὴν ἀκοὴν τῆς Θίσβης ὑπό
[5, 1]	τὸ γῆρας, ἴσως δὲ καὶ	πρὸς	τὴν διήγησιν ἠσχολημένος· ἔοικε δέ
[5, 32]	ὁ Πέλωρος· ὡς γὰρ ἀποροῦσα	πρὸς	τὴν ἐνέργειον συμμαχίαν ἡ Χαρίκλεια
[5, 22]	τῆς ἀναγωγῆς καὶ τεθορύβημαι ἀφυπνίσας	πρὸς	τὴν ἔννοιαν· ἀλλ´ αὐτός τε
[5, 7]	χεῖρες ὡς ἔοικε δυσωποῦνται καὶ	πρὸς	τὴν ἐράσμιον θέαν καὶ ἀπρόσφυλος
[5, 11]	Θεαγένην δὲ ποῦ κατέλιπες; Ἀνωλόλυξε	πρὸς	τὴν ἐρώτησιν καὶ διαλιποῦσα μικρὸν
[5, 6]	τὴν νῆσον περαιούμενον. ~Ἰλιγγιάσαντες οὖν	πρὸς	τὴν θέαν ἐπὶ πλεῖστον ἀχανεῖς
[5, 12]	ἀλλ´ ἡγοῦ καὶ εὐτρέπιζε τὰ	πρὸς	τὴν θυσίαν, ἡμεῖς δὲ παρεσόμεθα
[5, 31]	ἄρχουσι κελεύοντι· πέπονθα δή τι	πρὸς	τὴν κόρην καὶ γαμετὴν ἐμαυτῷ
[5, 24]	τῷ Θεαγένει περιφύντες ὅλον ἐνθουσιῶντα	πρὸς	τὴν μάχην καὶ ζέοντα μόλις
[5, 32]	μὲν οὐχ ὁρωμένη ἀλλὰ ῥᾳδίως	πρὸς	τὴν πυρκαϊὰν τοὺς ἐναντίους κατοπτεύουσα,
[5, 6]	πλεῖστον ἀχανεῖς εἱστήκεσαν οἷον ἀπαλγοῦντες	πρὸς	τὴν τύχην οὕτως ἐπαλλήλως ἐπηρεάζουσαν·
[5, 17]	ὕδωρ καὶ κῦμα φλεγμαῖνον ἐγείρει	πρὸς	τῆς ἀντιτυπίας εἰς κλύδωνα κορυφούμενον.
[5, 27]	τῆς νυκτὸς μόλις διαδραμούσης καὶ	πρὸς	τῆς ἐχομένης ἡμέρας, περὶ δείλην
[5, 30]	ὁλκάδος γεγονώς, ἢ πικρόγαμος ἔσται	πρὸς	τῆσδε τῆς δεξιᾶς ἃ προσήκει
[5, 3]	χαλεπῶς καὶ δέει τοῦ μὴ	πρός	τινος ἁλῶναι (καὶ γὰρ καὶ
[5, 21]	ἐνθένδε ἀπόπλουν πρίν τι καὶ	πρὸς	τὸ ἀκούσιον προληφθῆναι παθόντας. Ὑπερήσθη
[5, 20]	ἀνιέντα ἀλλ´ εἰς ὑπερβολήν τε	πρὸς	τὸ βούλημα θερμαινόμενον καὶ ἡμέραν
[5, 26]	περιεστηκότων τοῦ βλέμματος ἀπεσκευασμένη καὶ	πρὸς	τὸ ἐπαγωγότερον ἐκβιασαμένη Ἀλλὰ θεοῖς
[5, 15]	δὲ Ναυσικλῆς ἐκπλαγείς τε ἅμα	πρὸς	τὸ παράδοξον καὶ πλέον ἡσθεὶς
[5, 15]	τὸ παράδοξον καὶ πλέον ἡσθεὶς	πρὸς	τὸ πολύτιμον, οὐσίας ὅλης τὴν
[5, 7]	ἑλκόμενος. Οὐ μὴν ἔφθησάν γε	πρὸς	τὸ σπήλαιον διελθόντες ἀλλ´ ἕως
[5, 31]	καὶ ὅτε διαβεβρεγμένους ἤδη καὶ	πρὸς	τὸ ὑβριστικώτερον παραφερομένους ᾐσθόμην, ἠρέμα
[5, 26]	ἤγετο καὶ ὑπὸ τῶν βλεμμάτων	πρὸς	τὸ ὑπήκοον ἐδουλοῦτο, τὴν κόρην
[5, 11]	Ἔστιν ἡμῖν» ἔφη χρήματα» λάθρα	πρὸς	τὸν Καλάσιριν ἡ Χαρίκλεια καὶ
[5, 33]	εἰργόμενος· εἰς ἕω γὰρ ἀφιξόμεθα	πρὸς	τὸν Μιτράνην καὶ πάντα τρόπον
[5, 31]	τὸ ὑβριστικώτερον παραφερομένους ᾐσθόμην, ἠρέμα	πρὸς	τὸν Πέλωρον (ἐκείμην δὲ αὐτοῦ
[5, 1]	τὴν ἀκοὴν καὶ ἐρρωμένως ἀπομάχῃ	πρὸς	τὸν ὕπνον, ὦ Κνήμων, ἀλλ´
[5, 8]	καί τι καὶ συνοῖσον ἀνύεσθαι	πρὸς	τοῦ ἀνδρὸς στοχαζομένη συνύφαινε τὸν
[5, 8]	Ἡ μὲν γὰρ ἄλλη πυρὶ	πρὸς	τοῦ προτέρου πολέμου κατηνάλωτο· μόνον
[5, 22]	τὴν πρώτην ἐναντιουμένων τέλος δὲ	πρὸς	τοῦ Τυρίου τοῦ ἐμπόρου πεισθέντων
[5, 34]	ἐρυθριῶσαν ὡς ἐφαίνετο διότι λάθοι	πρὸς	τοῦ ὕπνου κεκρατημένη. Καὶ ἡ
[5, 20]	λῃσταῖς» ἔφη τι συνειδὸς καὶ	πρὸς	τοὺς γνωρίμους φιλάνθρωπον. Σοῦ τε
[5, 29]	ἐπιβουλήν. Ἐπεὶ δέ, ὦ παῖδες,	πρὸς	τοῦτο μὲν ὁ δαίμων ἀντέπραξεν
[5, 19]	ὠνόμαζεν ἕτερά τε αὖ πολλὰ	πρὸς	τούτοις. Ἐμοῦ δὲ τήν τε
[5, 20]	σοὶ δὲ καταμηνύων τὴν σκευωρουμένην	πρὸς	τῶν ἀλαστόρων ἐπιβουλὴν ἱκετεύω φροντίδα
[5, 22]	σὺ δὲ αὐτός τε σῴζοιο	πρὸς	τῶν θεῶν, ἀνδρῶν βέλτιστος περὶ
[5, 8]	κεκραγὼς ἔλεγεν ἣν ἀφῃρέθην μὲν	πρὸς	τῶν ὀλέθρων βουκόλων ἔχω δὲ
[5, 7]	θανάτου πικρότερον; ὀλέθροις βαρβάροις ἐκκεῖσθαι	πρὸς	ὕβριν ἐπίρρητον καὶ δυσώνυμον, ἣν
[5, 29]	τὴν Ζακυνθίων διείλεκτο, σιωπῶντι δὲ	πρὸς	ὑμᾶς ὡς ἂν τοῖς μέλλουσιν
[5, 34]	μακρᾷ παρολκῇ καὶ λύπης προσβολῇ	πρὸς	ὕπνον βαθὺν ὀλισθήσασαν. Ἐπιδακρύσας οὖν
[5, 32]	κἀκ τοῦδε ὁ μὲν ἐτράπη	πρὸς	φυγήν, ὁ δὲ ἐδίωκε. ~Καὶ
[5, 8]	ἐσπουδακότες λαφύρων τὸ κάλλιστον πρῶτοι	προσαγαγεῖν·	ἔμελλον δὲ ἄρα καὶ μόνον
[5, 9]	τοιοῦτο δῶρον τῷ κοινῷ δεσπότῃ	προσάγειν	οἷον ἡ βασίλειος αὐλὴ κόσμον
[5, 13]	Ναυσίκλεις, οἱ θεοὶ δι´ ἡμῶν	προσάγουσι.	Καὶ ἅμα ἐνεχείριζε δακτύλιόν τινα
[5, 3]	τῆς ὀροφῆς ἤρτητο τὴν κεφαλὴν	προσαράσσων	ἐπὶ τὸ δωμάτιον οὗ κατήγοντο
[5, 13]	εἰ δὲ κατέχων περιτρέποις ἀκτῖνα	προσβάλλει	χρυσῆν οὐκ ἀμαυροῦσαν τραχύτητι τὴν
[5, 34]	τε μακρᾷ παρολκῇ καὶ λύπης	προσβολῇ	πρὸς ὕπνον βαθὺν ὀλισθήσασαν. Ἐπιδακρύσας
[5, 5]	ἢ ἔθνος» ἡμέραν καὶ ὥραν	προσδιορίζοντας.	Εἰ δὲ εἰς ταὐτὸν γίνοιντο,
[5, 27]	φθονήσασαν καὶ φοβερωτέρᾳ γῇ καὶ	προσδοκίᾳ	παραδοῦσαν ἀθέσμοις βουλήμασι λῃστῶν ἐκκειμένους.
[5, 29]	ἔφη, πρὸ πάντων δὲ τὰ	προσδοκώμενα	κατὰ τὴν ἐμοὶ Τραχίνου πολεμίαν
[5, 8]	ὁ Ναυσικλῆς ἐξήλατό τε καὶ	προσδραμὼν	Αὕτη ἐκείνη Θίσβη» κεκραγὼς ἔλεγεν
[5, 8]	Θίσβην ἑαυτὴν ὡμολόγει. Τότε δὴ	προσδραμὼν	ἐφίλει τε πολλὰ τὴν κεφαλὴν
[5, 20]	ἀποσκευασαμένου κῦμα φασὶν ἐπὶ κύματι	προσέβαλλεν	ὁ δαίμων. Ὁ γὰρ Τυρρηνὸς
[5, 1]	χθαμαλὸν ὑπέτρεχέ τε καὶ οἷον	προσεγέλα	τῇ πρύμνῃ, τότε δὴ τὴν
[5, 32]	τὸ ἐντεῦθεν, ὦ Ναυσίκλεις; θαλάττῃ	προσείκασας	ἂν τοὺς ἄνδρας αἰφνιδίῳ σπιλάδι
[5, 22]	ἄγεις παρὰ τῆς ἐμῆς γαμετῆς	πρόσειπε,	χαίρειν γὰρ αὐτῇ φησι διότι
[5, 22]	μηδὲ τοῦτο δὴ τὸ κοινὸν	προσειπεῖν,	ἐν γειτόνων καὶ ταῦτα οἰκοῦντα.
[5, 14]	ἣν δὲ τότε τῷ Ναυσικλεῖ	προσεκόμιζεν	ὁ Καλάσιρις μακρῷ καὶ ταύτας
[5, 13]	τῷ ἄνθει φοινίσσεται καὶ ῥόδῳ	προσέοικεν	ἐκ καλύκων ἄρτι πρὸς πέταλα
[5, 32]	πρῶτα μέρει συνεμάχει παντάπασιν ἐνθουσιῶντι	προσεοικώς,	ἡ δὲ ὡς συνερρωγότα τὸν
[5, 26]	Καὶ ἅμα λέγουσα τοῖς γόνασι	προσέπιπτεν	καὶ εἴχετο ἐπὶ πλεῖστον ἱκετεύουσα,
[5, 29]	χαίρων οὕτω προστάξειν ἐπηγγέλλετο, καὶ	προσέταξεν	αὐτίκα πάντα κομισαμένους ὧν χρήζοιεν
[5, 11]	ζήτησιν ἀλώμενον ἐν θρήνοις ἐγίνωσκε.	Προσετίθει	δὲ μηδὲν αὐτοῖς εἶναι πλέον
[5, 13]	ἐγκαθίδρυται, οὐ γὰρ ἐπιψεύδεται τὴν	προσηγορίαν	ἀλλ´ ἀληθῶς ἀμέθυσος τῷ φέροντι
[5, 30]	πρὸς τῆσδε τῆς δεξιᾶς ἃ	προσήκει	παθών. Ἀπέτρεχον τούτων ἀκούσας ὡς
[5, 18]	τῆς τέχνης εἰς εὐμένειαν τύχης	προσῆπτον.	~Ἀλλ´ οὐ γὰρ ἦν, φασί,
[5, 6]	λῃσταῖς μετ´ ὀλίγον; Αἰχμαλώτους μικρῷ	πρόσθεν	εἶχεν, ἐρήμους αὖθις ἀπέδειξεν· ἀπαλλαγὴν
[5, 18]	ὅσον προήκων ὁρῶ πρεσβύτην ἁλιευτικὸν	πρόσθεν	τῶν θυρῶν αὐτοῦ καθήμενον καὶ
[5, 19]	οὐκ ὀλίγον δὲ εἰς εὐδοξίας	προσθήκην	καὶ τὴν Πυθιονίκην ὠνόμαζεν ἕτερά
[5, 19]	Πυθιονίκης ᾧ συνεπλεύσαμεν ἰδίᾳ μοι	προσιὼν	ἠνώχλει πολλάκις καὶ ἀπέκναιε λιπαρῶν
[5, 21]	πάτερ« ἔφη, καὶ ἅμα ἐφίλει	προσιὼν	τὴν κεφαλὴν ἐπυνθάνετό τε πότε
[5, 33]	καὶ νεκρῷ προκείμενον τὴν δὲ	προσκαθημένην	καὶ θρηνοῦσαν καὶ βούλεσθαι μὲν
[5, 20]	ἀνδράσι γνωρίζομαι καὶ ὄψον αὐτοῖς	προσκομίζων	πλέον ἢ παρὰ τῶν ἄλλων
[5, 17]	Ὀξείας ἀποκρύψαντες τὴν Ζακυνθίων ἄκραν	προσκοπεῖν	ἀμφεβάλλομεν ὥσπερ ἀμυδρόν τι νέφος
[5, 23]	ὥστε εἰπεῖν ἐπέστησαν ἅτε οἶμαι	πρόσκωποί	τε πάντες οἱ ἐμπλέοντες καὶ
[5, 17]	τῇ νήσῳ προσορμίσαιμεν καὶ δέος	προσοκεῖλαι	σκοταίους τόποις ὑφάλοις τὰ πολλὰ
[5, 6]	οὖν ποτε καὶ μόνον οὐ	προσορμιζομένων	ἤδη τῶν ἐπιόντων ἀποδιδράσκειν ἡ
[5, 17]	πρώτην ἂν φυλακὴν τῇ νήσῳ	προσορμίσαιμεν	καὶ δέος προσοκεῖλαι σκοταίους τόποις
[5, 7]	γὰρ οὕτω χρηστῷ τῷ δαίμονι	προσπαλαίειν	ὡς ταχεῖαν τῶν συμφορῶν ἀπαλλαγὴν
[5, 17]	αὔταρκες ἑῴους ἡμᾶς τῇ γῇ	προσπελάσαι.	~Ταῦτα οὐκ εἶπε μὲν ὁ
[5, 30]	τοι καὶ αὐτὸς τῇ κόρῃ	προσπεπονθὼς	ἐφοδίου λαβέσθαι τινὸς ηὐχόμην, ὥστε
[5, 25]	δὴ μετεμέλοντο οἱ Φοίνικες καὶ	προσπεσόντες	ἀπέχεσθαι σφῶν ἱκέτευον ἐφ´ ᾧ
[5, 31]	πόθου τε ὁμοῦ καὶ ζήλου	προσπεσόντων,	καὶ δῆλος ἦν αὐτόθεν ἐπανήκων
[5, 34]	καταλαμβάνει τοῖς ἴχνεσι τοῦ ἀγάλματος	προσπεφυκυῖαν	καὶ εὐχῆς τε μακρᾷ παρολκῇ
[5, 27]	ὑφηγούμενος, εἶναι γὰρ ὕποπτον ἀμφοτέραις	προσπλεῦσαί	ποι ταῖς ναυσί, τῶν ἐμπλευσάντων
[5, 1]	δὲ λείου πνεύματος ἐκ γῆς	προσπνεομένου	κῦμα χθαμαλὸν ὑπέτρεχέ τε καὶ
[5, 3]	καὶ νῦν μὲν τὼ πόδε	προσπταίων	νῦν δὲ τοῖς τοίχοις ἀθρόον
[5, 21]	δὴ μέλλει τὸ ἐμὸν ἰσχύειν	πρόσταγμα,	τῆς ἐρχομένης ἂν βουλοίμην ἀποπλεῦσαι
[5, 25]	ὄψις φρονήματος γίνεται στόμωσις, ἐκ	προστάγματος	τοῦ Τραχίνου παρ´ ἐλπίδα πᾶσαν
[5, 30]	τοιοῦτο ἐνέφηνεν, εὐπρεπέστερον αὐτὴν κοσμηθῆναι	προστάξας.	Ὅρα δὴ πῶς ἂν τοῦτο
[5, 29]	ὁ Τραχῖνος καὶ χαίρων οὕτω	προστάξειν	ἐπηγγέλλετο, καὶ προσέταξεν αὐτίκα πάντα
[5, 11]	τῶν ἀληθῶν ἐλάμβανον ἱκέτευόν τε	προστάττειν	ὡς ὅτι τάχιστα παρεῖναι τὴν
[5, 25]	ἱκέτευον ἐφ´ ᾧ τε τὰ	προσταχθησόμενα	ποιήσειν. Οἱ δὲ καίπερ ἤδη
[5, 17]	ταραχώδει τὰ πολλὰ φύσει θαλάττῃ	προστυχόντας.	Τοῦ δὲ Κνήμωνος μηδὲ τοῦτο
[5, 25]	καὶ παίων τῷ ξίφει τοὺς	προστυχόντας	φόνῳ καὶ θανάτῳ κρίνεσθαι τὸν
[5, 24]	προλαβὼν ἔστησεν ὁ πόλεμος, τῷ	προστυχόντι	πρὸς ἄμυναν ὁπλίσας. Ἐγὼ δὲ
[5, 27]	μὲν ναυτιλίας μέρος ὑπὸ τοῦ	προστυχόντος	ἐσχεδιάζετο τέχνην δὲ ἄλλος ἄλλην
[5, 20]	ἅπαξ θεασάμενος· οὐ γὰρ οἶδα	προστυχὼν	τοιούτῳ κάλλει, πολλὰς καὶ ταῦτα
[5, 8]	ἔμελλον δὲ ἄρα καὶ μόνον	προσφέρειν,	ἄλλῳ γὰρ οὐδενὶ τῶν ἄλλων
[5, 17]	ὑπὸ τοῦ Πελοποννησίων ἰσθμοῦ τῆς	πρόσω	φορᾶς ἀνακόπτεται προμηθείᾳ κρειττόνων, ὡς
[5, 27]	στόμιον τοῦ Νείλου τὸ Ἡρακλεωτικὸν	προσωκείλαμεν	καὶ γῆς Αἰγυπτίας ἀβουλήτως οἱ
[5, 22]	ἐλθόντες εἰς ἄκραν τινὰ Κρητικὴν	προσωκείλαμεν,	τῶν τε πηδαλίων θάτερον ἀποβαλόντες
[5, 11]	πρῶτα κάτω νεύουσα καὶ τὸ	πρόσωπον	εἰς ὀφρὺν σκέπουσα τοῦ Ναυσικλέους
[5, 7]	διελθόντες ἀλλ´ ἕως τοὺς κατὰ	πρόσωπον	ἐπιόντας περιεσκόπουν ἔλαθον ὑπὸ μοίρας
[5, 13]	τε καὶ λυπηρῶν ταῖς τοῦ	προσώπου	τροπαῖς ἐμφήνας, ἐπιβάλλει τὼ χεῖρε
[5, 16]	τερπόντων ἀποκλίναντος, ὕδατος ἀπαραχύτου φιάλην	προτείνας	ὁ Ναυσικλῆς Ὦ ´γαθὲ Καλάσιρι»
[5, 15]	τοὺς δὲ ἄνδρας ἐν τῷ	προτεμενίσματι	κατακλίνας· ἐπεὶ δὲ εὐφροσύνης τῆς
[5, 20]	ἄλλων τὸ τίμημα κομίζομαι. Τῇ	προτεραίᾳ	δὴ κύρτους ἀναλεγομένῳ μοι περὶ
[5, 18]	ἄκραν« ἔφη χοιράδι πέτρᾳ τῆς	προτεραίας	ἐνσχεθὲν διεσπάρακται. Κἀγὼ Τοῦτο μὲν«
[5, 9]	ἡ βασίλειος αὐλὴ κόσμον οὔτε	πρότερον	εἶδεν οὔτε αὖθις ὄψεται. ~Ταῦτα
[5, 29]	δ´ οὖν ὅμως ἃ καὶ	πρότερον	ἤ τι καινότερον; Ἡ δὲ
[5, 30]	παῖδα περιποιήσειας, φησὶ γὰρ ἀποθανεῖσθαι	πρότερον	ἢ Τραχίνῳ γαμηθήσεσθαι. Καὶ ὃς
[5, 12]	ἐπινεύων; εὐχῆς δὲ δεῖ μοι	πρότερον.	Οὐδεὶς φθόνος» ἔφη ὁ Ναυσικλῆς
[5, 25]	στερούμενοι κερδαίνειν δὲ μέλλοντες ὅστις	πρότερος	τὸν ἕτερον φθάσας ἐπιβαίη τοῦ
[5, 8]	γὰρ ἄλλη πυρὶ πρὸς τοῦ	προτέρου	πολέμου κατηνάλωτο· μόνον δὲ λειπόμενον
[5, 12]	μηχανῆς ἀθρόον πλουτεῖν εἴπερ ἐμοὶ	προτέρῳ	τὰ ὑπὲρ τῆσδε λύτρα καταθεῖο·
[5, 31]	κόρην καὶ γαμετὴν ἐμαυτῷ λαμβάνων	προτιμηθῆναι	δικαιῶ, σὺ δὲ εἰ μὴ
[5, 25]	ὡς ἔοικεν ἀνθρώποις ψυχὴ πάντων	προτιμότερον·	δι´ ἣν καὶ τότε οἱ
[5, 4]	τοῦτο ἔχειν ὃ πάντων τε	προτιμότερον	ἐποιησάμεθα καὶ δι´ ὃ πάντα
[5, 21]	αὐτὴν κατεγγυῆσαι διά τε τὴν	προϋπάρχουσαν	γνῶσιν διά τε τὴν περιουσίαν,
[5, 24]	ἰσχὺν ἐναντίας ἐπαίρετε χεῖρας καὶ	προῦπτον	ἀναρριπτεῖτε θάνατον; ἔτι φιλανθρωπευόμεθα, ἐπιτρέπομεν
[5, 31]	ᾔτησας· ἀλλ´ οὐδὲ νέμησις οὐδέπω	προὐτέθη	τῶν εἰλημμένων. Καὶ ὃς Οὐκοῦν
[5, 24]	οἷ βούλεσθε. Οἱ μὲν ταῦτα	προὔτεινον·	οἱ δὲ ἐπὶ τῆς ὁλκάδος
[5, 18]	Ἡ τράπεζα δὲ ἡμῖν κοινὴ	προὐτίθετο	τὰ μὲν ἄλλα ἡμῶν παρεχόντων
[5, 13]	ποτε πεισθεῖσαν εἰ μὴ τῇ	προφάσει	τῆς θυσίας εἰς τὰς ὑπὲρ
[5, 23]	ἐνέπιπτε καὶ σοβῶν μᾶλλον ἢ	προωθῶν	τὴν ὀθόνην τέλος καὶ εἰς
[5, 27]	ἀδοκίμαστος ἐκληροῦτο ὁ δὲ τὴν	πρύμναν	εἶχε καὶ τοὺς αὐχένας. Οὐχ
[5, 1]	τε καὶ οἷον προσεγέλα τῇ	πρύμνῃ,	τότε δὴ τὴν ναῦν τοῖς
[5, 22]	ὅρμου, πειρατικὸν εἶναι τὸ ἐκ	πρύμνης	ἀναφαῖνον ἀκάτιον ὑφορώμενος. Ἐξ οὗ
[5, 1]	ναῦν τὴν Φοίνισσαν ἄρτι τὰ	πρυμνήσια	λύειν μέλλουσαν· καὶ γάρ πως
[5, 18]	σχεδόν τι πάντες ἔτι τῶν	πρυμνησίων	ἀναπτομένων ἀπολιπόντες τὴν ναῦν ἐπὶ
[5, 27]	καὶ ὁ μέν τις τὴν	πρώραν	ἀδοκίμαστος ἐκληροῦτο ὁ δὲ τὴν
[5, 18]	ἀηδῶς τὴν χειμέριον ὥραν τὰ	πρῶτα	διηνύομεν, τὰ μὲν ἄλλα συνδιημερεύοντες
[5, 16]	καὶ ἅπαντα ἔλεγε, τὰ μὲν	πρῶτα	καὶ ἤδη λεχθέντα πρὸς Κνήμωνα
[5, 11]	Ὡς δὲ ἤχθη καὶ τὰ	πρῶτα	κάτω νεύουσα καὶ τὸ πρόσωπον
[5, 32]	ὁ μὲν ξιφήρης θατέρῳ τὰ	πρῶτα	μέρει συνεμάχει παντάπασιν ἐνθουσιῶντι προσεοικώς,
[5, 17]	τοὺς Δελφοὺς ἀποδράντες τὰ μὲν	πρῶτα	πλεῖν κατὰ γνώμην εὐκραεῖ τῷ
[5, 10]	κατέλαβεν ἔρημον, ὡς οὐδενὶ τὰ	πρῶτα	συνέτυχεν, ὡς ἀπάτῃ τὸν Μιτράνην
[5, 30]	μοι Τραχῖνος ἑκὼν εἰς τὰ	πρωτεῖα	τῆς νύμφης ἃ χρεωστοῦμαι προεμβάτης
[5, 17]	πλησιστίῳ χρώμενοι τῷ πνεύματι περὶ	πρώτην	ἂν φυλακὴν τῇ νήσῳ προσορμίσαιμεν
[5, 26]	θαρσοῦσαν καὶ ἔχειν καὶ μένειν,	πρώτην	δίδου ταύτην αἴσθησιν τῆς σῆς
[5, 22]	πολλὰ μὲν τῶν ναυτῶν τὴν	πρώτην	ἐναντιουμένων τέλος δὲ πρὸς τοῦ
[5, 27]	μικρὸν ἀπολειπόντων ἐπεχείρουν μὲν τὴν	πρώτην	ἔνιοι τῶν λῃστῶν εἰς τὴν
[5, 22]	ὁ πλοῦς ἡμῖν αὖθις παρηγγέλλετο	πρώτην	ἡμέραν τῆς σεληναίας μετὰ τὴν
[5, 18]	χαίροντες ὑποδεξόμεθα ἄνδρα καὶ ἐκ	πρώτης	ἐντεύξεως εὐγένειαν ἐμφαίνοντα. Ἔπραττον οὕτω
[5, 14]	πέτραν ἐπέξεον. Ὅσοι δὲ αὐτῶν	πρωτόγονοί	τε καὶ θρασύτεροι, καὶ ὑπεράλλεσθαι
[5, 8]	λίαν ἐσπουδακότες λαφύρων τὸ κάλλιστον	πρῶτοι	προσαγαγεῖν· ἔμελλον δὲ ἄρα καὶ
[5, 27]	πλεῖστον ἐγχειρίσαντες καὶ τίμημα τὸ	πρῶτον	αἰτούμενον διδόναι κελεύσαντες. ~Ὡς δὲ
[5, 1]	λιμένων ἐκτὸς ὑπ´ εἰρεσίᾳ τὸ	πρῶτον	ἀνήγοντο· ὡς δὲ λείου πνεύματος
[5, 20]	ἔχω λέγειν, εἰς ἔαρ δὲ	πρῶτον	ἡγοῦμαι αὐτοὺς ἀφορμήσειν. Ἆρ´ οὖν»
[5, 13]	ἄρτι πρὸς πέταλα σχιζομένῳ καὶ	πρῶτον	ἡλιακαῖς ἀκτῖσιν ἐρευθομένῳ. Ἀμεθύσου δὲ
[5, 4]	ἀγαθὸν μέγιστον τιθέμενοι· τότε γὰρ	πρῶτον	ἰδίᾳ καὶ παντὸς ἀπηλλαγμένοι τοῦ
[5, 32]	τῆς μάχης μέρος, ἀλλ´ ὅντινα	πρῶτον	ἴδοι τοῦτον ἀνήλισκεν, αὐτὴ μὲν
[5, 31]	τὸν λῃστρικὸν νόμον ὃς τῷ	πρώτῳ	νηὸς ἐπιβάντι πολεμίας καὶ τὸν
[5, 3]	ὑπολοίπων ἀκρόασιν, ἀλλ´ ἐκ τῶν	πρώτων	ἕτερα ὑπονοήσας, ἐκ τῶν ἐπὶ
[5, 18]	γήρως πιεσθείη Τυρρηνός, ἀλλ´ ἐστὶ	πταῖσμα	τῶν παιδαρίων ἀπειρίᾳ τῶν ὑφάλων
[5, 5]	Πυθικός» τὴν δὲ Χαρίκλειαν ἡ	Πυθιὰς	ἐπὶ δεξιὰ ἢ ἀριστερὰ πεπόρευται
[5, 5]	τριόδων τὸν μὲν Θεαγένην ὁ	Πυθικός»	τὴν δὲ Χαρίκλειαν ἡ Πυθιὰς
[5, 19]	εἰς εὐδοξίας προσθήκην καὶ τὴν	Πυθιονίκην	ὠνόμαζεν ἕτερά τε αὖ πολλὰ
[5, 19]	ὁ Τύριος ἐκεῖνος ἔμπορος ὁ	Πυθιονίκης	ᾧ συνεπλεύσαμεν ἰδίᾳ μοι προσιὼν
[5, 10]	τι τῶν ἀγνοουμένων ἔρχεται καὶ	πυνθανομένω	τίνα εἴη διαπεπραγμένος ἅπαντα ὁ
[5, 8]	τὸν σκοπὸν καὶ τῷ Μιτράνῃ	πυνθανομένῳ	τίς ποτε καλοῖτο Θίσβην ἑαυτὴν
[5, 17]	ἱστίων παραστέλλειν ἐπέταττεν. Ἡμῶν δὲ	πυνθανομένων	διότι παραλύει τὸ ῥόθιον τῆς
[5, 21]	αἰφνίδιον θαυμαζόντων καὶ τὴν αἰτίαν	πυνθανομένων	ὑπερεθέμην εἰσαῦθις ἐρεῖν, νῦν δὲ
[5, 28]	τε κατὰ χώραν μείναντες ὑποδεξάμενοι	πυράν	τε ἐξῆπτον καὶ τὰ θύματα
[5, 13]	βωμοῖς ἐπιφθεγγόμενος καὶ ὡς τῆς	πυρᾶς	δῆθεν σπασάμενος ἃ πάλαι ἐπεκομίζετο
[5, 8]	περιβαλόντες. Ἡ μὲν γὰρ ἄλλη	πυρὶ	πρὸς τοῦ προτέρου πολέμου κατηνάλωτο·
[5, 32]	ὁρωμένη ἀλλὰ ῥᾳδίως πρὸς τὴν	πυρκαϊὰν	τοὺς ἐναντίους κατοπτεύουσα, τῶν δὲ
[5, 15]	τόδε τὸ εὕρημα διὰ τοῦ	πυρός	σοι τῷ ὄντι τὸ δῶρον
[5, 13]	ἐκ βάθους ἐαρινή τις ὥρα	πυρσεύεται·	εἰ δὲ κατέχων περιτρέποις ἀκτῖνα
[5, 30]	αὐτὴν κοσμηθῆναι προστάξας. Ὅρα δὴ	πῶς	ἂν τοῦτο διακρούσαιο καὶ σαυτῷ
[5, 24]	ἐγκάρσιοι παρελαύνοντες ἀποπειρώμενοί τε εἴ	πως	ἀναιμωτὶ γένοιντο ἐγκρατεῖς τῆς ὁλκάδος
[5, 1]	πρυμνήσια λύειν μέλλουσαν· καὶ γάρ	πως	λοιπὸν καὶ ὄρθρου ὑποφαίνοντος οὐδὲ
[5, 18]	ἀλεεινότερον ἀπεκλήρου τῆς οἰκήσεως· καί	πως	οὐκ ἀηδῶς τὴν χειμέριον ὥραν