Livre, Chap.
[5, 1]	θᾶττον, ὡς ἂν τοῦ χαίρειν	γ´	ἔχοις ἡμᾶς κοινωνοῦντας. Ἀλλὰ καὶ
[5, 23]	δὲ τὴν θάλασσαν ἐστόρεσεν ἡ	γαλήνη	καὶ τὰς κώπας ἡ χρεία
[5, 24]	ἀγγελίαν ἡ ὁλκὰς ἔν τε	γαλήνῃ	κλύδωνος ἐμπέπληστο θορύβοις ὀλολυγμοῖς διαδρομαῖς
[5, 23]	τὴν ὀθόνην τέλος καὶ εἰς	γαλήνην	ἐξενικήθη καθάπερ τῷ ἡλίῳ συγκαταδυόμενος,
[5, 31]	τι πρὸς τὴν κόρην καὶ	γαμετὴν	ἐμαυτῷ λαμβάνων προτιμηθῆναι δικαιῶ, σὺ
[5, 28]	ἔφη, θυγατέρα τὴν σὴν ἐμαυτῷ	γαμετὴν	ἐμνηστευσάμην καὶ τοὺς γάμους ὡς
[5, 29]	κομῶσαν καὶ τὸ μέγιστον Τραχίνου	γαμετὴν	ἐσομένην μηδὲ ἀφ´ ὧν ἔξεστιν
[5, 22]	ἣν ἄγεις παρὰ τῆς ἐμῆς	γαμετῆς	πρόσειπε, χαίρειν γὰρ αὐτῇ φησι
[5, 30]	γὰρ ἀποθανεῖσθαι πρότερον ἢ Τραχίνῳ	γαμηθήσεσθαι.	Καὶ ὃς Θάρσει« ἔφη· πάλαι
[5, 29]	εἰ καὶ τὰ λαμπρότερα τῆς	γαμηλίου	πομπῆς ὁ καιρὸς ἡμᾶς καὶ
[5, 28]	διὰ τοῦ φύντος προμαθοῦσαν τὸν	γάμον.	Ἐπῄνουν τὰ εἰρημένα καὶ χαίρειν
[5, 30]	δὲ τὸν λῄσταρχον ὡς εἰς	γάμον	παρασκευάζοντα τὸ συμπόσιον, καὶ γάρ
[5, 20]	πλοῦτον τῆς νεὼς καὶ τὸν	γάμον	τῆς κόρης, ὧν θατέρου πάντως
[5, 29]	εἰκάζεις· ὁ γὰρ Τραχῖνος εἰς	γάμον	τὸν αὐτοῦ τε καὶ σὸν
[5, 19]	καὶ ἀπέκναιε λιπαρῶν καὶ εἰς	γάμον	ὡς ἂν παρὰ πατρὸς αἰτῶν
[5, 21]	τὴν ἡμετέραν οἰκεῖν, εἰ τοῦ	γάμου	τύχοις, ἔφθης ἐπαγγελλόμενος, ὥστε εἴ
[5, 28]	ἐμαυτῷ γαμετὴν ἐμνηστευσάμην καὶ τοὺς	γάμους	ὡς ὁρᾷς ἑστιᾶν μέλλω τήμερον,
[5, 14]	ἡλίῳ τῇ φλογὶ τῆς ἀμεθύσου	γανύμενοι	ἅλμασιν ἀκρωνύχοις τὴν πέτραν ἐπέξεον.
[5, 13]	καὶ Βρεττανίδος ὑπερφερούσῃ· ἡ μὲν	γὰρ	ἀδρανεῖ τῷ ἄνθει φοινίσσεται καὶ
[5, 18]	ἀνέτρεχον, ἐγὼ δέ, τοῦ κυβερνήτου	γὰρ	ἀκηκοὼς ἐτύγχανον ὡς χειμαδίῳ χρήσονται
[5, 14]	ὄντι καὶ οὐχὶ μίμημα, τῶν	γὰρ	ἄκρων τῆς λίθου μέρος εἰς
[5, 2]	ἄδυτον καὶ βάραθρον καὶ τί	γὰρ	ἄλλ´ ἢ τάφος ἡ οἴκησις;
[5, 8]	πανταχόθεν πᾶσαν περιβαλόντες. Ἡ μὲν	γὰρ	ἄλλη πυρὶ πρὸς τοῦ προτέρου
[5, 1]	νωθρότερος ὢν τὴν ἀκοήν, νόσος	γὰρ	ἄλλων τε καὶ ὤτων τὸ
[5, 29]	ἐπιμεληθῆναι κατὰ καιρὸν ἐγγένοιτο καὶ	γὰρ	ἂν εἴη πάντων ἀτοπώτατον τὴν
[5, 5]	τῶν ἐναποκειμένων οὐδενὸς θιγόντες, τὸν	γὰρ	ἀπὸ σύλων πλοῦτον βέβηλον ἐδοκίμαζον,
[5, 30]	μᾶλλον τὴν παῖδα περιποιήσειας, φησὶ	γὰρ	ἀποθανεῖσθαι πρότερον ἢ Τραχίνῳ γαμηθήσεσθαι.
[5, 32]	γε ἀντέσχεν ὁ Πέλωρος· ὡς	γὰρ	ἀποροῦσα πρὸς τὴν ἐνέργειον συμμαχίαν
[5, 22]	τῆς ἐμῆς γαμετῆς πρόσειπε, χαίρειν	γὰρ	αὐτῇ φησι διότι πάντων ἐπίπροσθεν
[5, 13]	θυσίαν. Οἱ δέ— τὰ πρακτέα	γὰρ	αὐτοῖς ἤδη συνέκειτο— χαίροντες ἐπορεύοντο,
[5, 33]	νυκτὸς μόνης εἰργόμενος· εἰς ἕω	γὰρ	ἀφιξόμεθα πρὸς τὸν Μιτράνην καὶ
[5, 11]	τάχιστα παρεῖναι τὴν κόρην, τὸ	γὰρ	ἄφραστον κάλλος Χαρικλείας ἐγνώριζον. Ὡς
[5, 16]	ἂν κρατήρων εὐωχοίης. Τὰς μὲν	γὰρ	γυναῖκας ἀκούεις ὡς διατριβὴν τῷ
[5, 20]	λογίζου τί ἂν ποιοίης, σοῦ	γὰρ	δὴ ἕνεκεν μᾶλλον δὲ θυγατρὸς
[5, 8]	καὶ τοῦ σοφίσματος ἔτυχεν· ἡ	γὰρ	δὴ Χαρίκλεια γλώσσης τε ἑλληνίδος
[5, 32]	τὸν Πέλωρον, ὁ δέ, προπαρεσκεύαστο	γάρ,	ἐγχειριδίῳ φθάνει διελαύνων τὸν μαζόν.
[5, 21]	τε πότε ἀνάγεσθαι κελεύοιμι, καὶ	γὰρ	εἰ μηδέπω τῆς ὥρας εἶναι
[5, 7]	ἑαυτοὺς ἐγχειρίζειν οὐκ ἐπαινοῦσα· μὴ	γὰρ	εἶναι πρόδηλον ὡς ἀναιρήσουσι λαβόντες
[5, 31]	καὶ χρυσοϋφεῖ στολῇ καταυγάζουσαν (τὴν	γὰρ	ἐκ Δελφῶν ἱερὰν ἐσθῆτα ἠμφίεστο
[5, 33]	ἐκ γῆς ἀδιαστάτως διαδεξαμένων. Ἄρτι	γὰρ	ἐμοῦ ὅτε ἡμέραν εἶδον τὸν
[5, 22]	κυβερνήτου τὴν ὁλκάδα χειραγωγοῦντος· ἔφασκε	γὰρ	ἐνδέχεσθαι μὲν εὐθυβόλως καὶ διαμπὰξ
[5, 14]	μακρῷ καὶ ταύτας ἐπλεονέκτει, γραφῇ	γὰρ	ἔξεστο καὶ εἰς μίμημα ζῴων
[5, 13]	τῶν ἐκ δύσεων ἐγκαθίδρυται, οὐ	γὰρ	ἐπιψεύδεται τὴν προσηγορίαν ἀλλ´ ἀληθῶς
[5, 29]	ἐκείνῳ τὸν καιρὸν ἐπιτεῖναι, φιλεῖ	γὰρ	εὐημερία παράλογος ὕβρεως ἔργα προκαλεῖσθαι.
[5, 22]	ἀναφαῖνον ἀκάτιον ὑφορώμενος. Ἐξ οὗ	γὰρ«	ἔφη τῆς Κρητικῆς ἤραμεν ἄκρας
[5, 1]	τι δὴ καὶ ἔδρασεν, οὐ	γὰρ	ἔχω γινώσκειν· ἐμοὶ δὲ τὸν
[5, 13]	νεὼν τοῦ Ἑρμοῦ παρεγένοντο, τούτῳ	γὰρ	ἦγε τὴν θυσίαν Ναυσικλῆς ὡς
[5, 19]	εὐμένειαν τύχης προσῆπτον. ~Ἀλλ´ οὐ	γὰρ	ἦν, φασί, τοὺς δυστυχοῦντας μὴ
[5, 13]	ἄλλῳ πλήθει τῶν κεκλημένων (δημοτελῆ	γὰρ	ηὐτρέπιστο τὴν θυσίαν) ἡ Χαρίκλεια
[5, 3]	μὴ πρός τινος ἁλῶναι (καὶ	γὰρ	καὶ ἀλεκτρυόνες ἤδη τὸ δεύτερον
[5, 27]	ἀθέσμοις βουλήμασι λῃστῶν ἐκκειμένους. Οἷα	γὰρ	καὶ ἐπεχείρουν οὔπω σχεδὸν τῆς
[5, 1]	δὲ καὶ ὕπνου σπάσωμεν· εἰ	γὰρ	καὶ λίαν ἄοκνος ὑπάρχεις τὴν
[5, 8]	μὲν τῆς ὥρας, ἀπ´ εὐτελοῦς	γὰρ	καὶ ταῦτα τῆς ἐσθῆτος οἷον
[5, 7]	καὶ παρεῖντο αἱ δεξιαί, τοὺς	γὰρ	καλοὺς καὶ βάρβαροι χεῖρες ὡς
[5, 23]	εἰπεῖν τοῖς ἐπιδιώκουσιν ὑπηρετούμενος. Οἱ	γὰρ	κατὰ τὴν ἄκατον ἕως μὲν
[5, 1]	Ναυσικλῆς ἀθρόον αὐτοῖς ἐπιφανείς· οὐ	γάρ	με ἔλαθες, ὦ ´γαθὲ Καλάσιρι,
[5, 2]	ποτε Θίσβην τὴν σήν· τοῦτο	γάρ	με καλέσεις καὶ μὴ βουλόμενος.
[5, 12]	μᾶλλον δὲ εἰ δοκεῖ, θύειν	γὰρ	μέλλω χαριστήρια τοῖς θεοῖς, ἐπεύχου
[5, 18]	τροφὸς ἡ τῶν παιδίων· ἡ	γὰρ	μήτηρ αὐτοῖς οὐ πρὸ πολλοῦ
[5, 10]	ἢ ἐκείνην ἂν εὑρών· οὐ	γὰρ	μικρὸν εἶναι τὸ διάφορον ἀλλ´
[5, 28]	παρά σου ταύτην βουλόμενος, ἔχω	γάρ	μοι κατεγγυῶσαν τὸ βούλημα τὴν
[5, 1]	ἐμοῦ τὴν διήγησιν ἀποσκευαζομένου, δοκῶ	γάρ	μοι μηδ´ εἰ πολλὰς μὲν
[5, 26]	σοι καὶ μάλα χαίρων, ὁρῶ	γὰρ	νεανίσκον ἀνδρείας ἀνάμεστον καὶ βίῳ
[5, 4]	τὰ περὶ αὐτὴν ὧδε· ἐπειδὴ	γὰρ	ὁ μὲν Θύαμις ἁλοὺς ἐζώγρητο
[5, 24]	δὴ καὶ γενέσθαι συνέβη· πλησιάσαντες	γὰρ	οἱ λῃσταὶ καὶ ἐγκάρσιοι παρελαύνοντες
[5, 20]	ἐρῶ μανικῶς ἅπαξ θεασάμενος· οὐ	γὰρ	οἶδα προστυχὼν τοιούτῳ κάλλει, πολλὰς
[5, 27]	τὸ βίαιον τοῦ κλύδωνος, οὔπω	γὰρ	ὁλοσχερῶς ἐκτετάρακτο, ἀλλὰ τὸ ἄτεχνον
[5, 4]	φοβερὰ τὰ ἥδιστα ὑπελάμβανεν, ἦν	γὰρ	οὐ Θίσβη τὸ θρηνοῦν γύναιον
[5, 8]	ἄρα καὶ μόνον προσφέρειν, ἄλλῳ	γὰρ	οὐδενὶ τῶν ἄλλων οὐδεὶς ἐπετύγχανεν
[5, 18]	φησίν, οὐ γὰρ συνέπλεον· μὴ	γὰρ	οὕτω ποτὲ σφαλείη μηδὲ ὑπὸ
[5, 7]	πρόδηλον ὡς ἀναιρήσουσι λαβόντες (οὐ	γὰρ	οὕτω χρηστῷ τῷ δαίμονι προσπαλαίειν
[5, 2]	μετ´ ἐκείνου γινόμενον ἥδιστον, οὐδὲν	γὰρ	οὕτως ἐμοὶ χαλεπὸν ὃ μὴ
[5, 25]	δὲ καίπερ ἤδη φονῶντες, αἵματος	γὰρ	ὄψις φρονήματος γίνεται στόμωσις, ἐκ
[5, 18]	γὰρ πλείους ἡμᾶς εὑρήσετε· κἀμοὶ	γὰρ	παῖδές εἰσιν ἔτι δύο συσσιτούμενοι,
[5, 4]	ποτε συμβαίνοι μαστεύσομεν ἀλλήλους. Ἀγαθὸν	γὰρ	πλάνης ἐφόδιον σύνθημα φιλικὸν εἰς
[5, 18]	Χαρίεν« ἔφη τὸ σύμμετρον, ἑνὶ	γὰρ	πλείους ἡμᾶς εὑρήσετε· κἀμοὶ γὰρ
[5, 19]	ἔλεγεν ὦ πάτερ, τὴν μὲν	γὰρ	προῖκα ἀπέχειν ἡγήσομαι πολλὰ τάλαντα
[5, 4]	δεινῶν ἀγαθὸν μέγιστον τιθέμενοι· τότε	γὰρ	πρῶτον ἰδίᾳ καὶ παντὸς ἀπηλλαγμένοι
[5, 1]	τὰ πρυμνήσια λύειν μέλλουσαν· καὶ	γάρ	πως λοιπὸν καὶ ὄρθρου ὑποφαίνοντος
[5, 30]	ἔφην, ὦ τέκνον, ἐπιτετμημένως· τὸ	γὰρ	στενὸν τοῦ καιροῦ πολυλογίαν οὐκ
[5, 32]	ἦν οὐδὲ ἡ Χαρίκλεια, τὰ	γὰρ	συγκείμενα πράττοντες ὁ μὲν ξιφήρης
[5, 18]	ὃς Οὐκ αὐτὸς« φησίν, οὐ	γὰρ	συνέπλεον· μὴ γὰρ οὕτω ποτὲ
[5, 31]	βλέμματος ἐμμανές τι διανοούμενος. Οὔπω	γὰρ	σχεδόν τι κατακλινεὶς Ἐγὼ δὲ«
[5, 8]	φρουρούμενος, ἀναπεμφθησόμενος εἰς Βαβυλῶνα, τραπέζῃ	γὰρ	τῇ βασιλέως διακονεῖν ἐμπρέπει. ~Τούτων
[5, 1]	Θίσβην ἐκτησάμην ἀπόχρη μαθεῖν· ἐμοὶ	γὰρ	τήν τε ἐκ τῆς ὁδοιπορίας
[5, 30]	γάμον παρασκευάζοντα τὸ συμπόσιον, καὶ	γάρ	τι καὶ τοιοῦτο ἐνέφηνεν, εὐπρεπέστερον
[5, 33]	σύγκρατον μετεβέβλητο τὸ συμπόσιον, ἐπίφορον	γάρ	τι πρὸς δάκρυον οἶνος· ἕως
[5, 32]	περίεστι τὸ ἔπαθλον μηνυούσης. Ἐγείρας	γὰρ	τὸ φρόνημα πολλοῖς ἤδη τοῖς
[5, 30]	Καὶ ὃς Θάρσει« ἔφη· πάλαι	γάρ	τοι καὶ αὐτὸς τῇ κόρῃ
[5, 29]	Τὰ ὄντα« ἔφην εἰκάζεις· ὁ	γὰρ	Τραχῖνος εἰς γάμον τὸν αὐτοῦ
[5, 20]	κύματι προσέβαλλεν ὁ δαίμων. Ὁ	γὰρ	Τυρρηνὸς οὐ πολλαῖς ὕστερον ἡμέραις
[5, 21]	σκέμματός τινος ἐνδόσιμον παρεῖχεν· ἀποκρύπτων	γὰρ	τῶν παρὰ τοῦ Τυρρηνοῦ μηνυθέντων
[5, 27]	μέλλοντος ἀσφαλοῦς προνοεῖν ὑφηγούμενος, εἶναι	γὰρ	ὕποπτον ἀμφοτέραις προσπλεῦσαί ποι ταῖς
[5, 4]	μόνον μιγνύμενοι τοῖς φιλήμασιν· ἡ	γὰρ	Χαρίκλεια τὸν Θεαγένην εἴ τι
[5, 25]	τῆς μάχης ὁριζομένης. Σὺν ἑνὶ	γὰρ	χιτωνίσκῳ τῆς ὁλκάδος ἐξίστασθαι προηγορεύετο
[5, 26]	μὲν ἔλεγεν, ἡ δέ (ἔστι	γὰρ	χρῆμα σοφώτατον) καιρὸν διαθέσθαι δραστήριος
[5, 5]	ἕτερον καὶ μόνον ὀφθῆναι, οὐδένα	γὰρ	χρόνον εἶναι ὅσος ἀμαυρῶσαι αὐτοῖς
[5, 3]	δὲ Ἀπόλωλά σοι» ἔφη· ζῇ	γὰρ	ὡς ἀληθῶς ἡ κακίστη Θίσβη»
[5, 31]	παρέλθοις εἰς τὴν ναῦν· οἶσθα	γὰρ	ὡς καὶ τοῦτο διεκώλυσεν ὁ
[5, 32]	θυμῷ κατόχους γεγενημένους. Οἱ μὲν	γὰρ	ὡς τοῦτον οἱ δὲ ὡς
[5, 32]	ὠθουμένης. Οὐ μὴν εἰς τέλος	γε	ἀντέσχεν ὁ Πέλωρος· ὡς γὰρ
[5, 26]	σοὶ πάλαι καὶ ἐξ οὗ	γε	ἀπολελοίπατε τὴν Ζακυνθίων ἕπομαι, τοσοῦτον
[5, 33]	ὁ Καλάσιρις· νῦν δὲ ὥρα	γε	διαλύειν τὸ συμπόσιον· μνήμη τοῦ
[5, 12]	ὁ κρατῶν Θεαγένους, ὡς τό	γε	ἐκ τῶν θεῶν ἡμᾶς οὐ
[5, 33]	οὐκ ἔχω λέγειν πλὴν ὅτι	γε	ἐμὲ μὲν ἔλαθεν ἐπανελθὼν ἐγκαταμείναντα
[5, 2]	πλὴν ἔρωτος φρόνημα; ἀλλὰ σῴζοιό	γε	μόνον καὶ θεάσαιό ποτε Θίσβην
[5, 20]	οἱ Φοίνικες ἐξορμήσειν μέλλουσιν, εἴ	γε	πέπυσαι; διηρώτα, κἀγὼ συνιεὶς τὴν
[5, 33]	ἐμαυτὸν ταμιευόμενος. Οὐ μὴν ἐπήρκεσά	γε,	πόθεν; ἀπολειφθεὶς μὲν τότε τοῦ
[5, 7]	καθάπερ ἑλκόμενος. Οὐ μὴν ἔφθησάν	γε	πρὸς τὸ σπήλαιον διελθόντες ἀλλ´
[5, 2]	ἄγνωστον ἀλύοντα, πλὴν ἀλλὰ πάντα	γε	ὑπέμενε τὸ δεῖμα τὸ ἐκ
[5, 22]	θεῶν, ἀνδρῶν βέλτιστος περὶ ἡμᾶς	γεγενημένος,	καὶ τήνδε δίδου τελευταίαν χάριν·
[5, 32]	ἅτε οἴνῳ καὶ θυμῷ κατόχους	γεγενημένους.	Οἱ μὲν γὰρ ὡς τοῦτον
[5, 26]	ὦ φιλτάτη, ἀλλὰ διὰ σὲ	γεγένηται	καὶ σοὶ πάλαι καὶ ἐξ
[5, 11]	τῆς οὐδαμόθεν ἐλπισθείσης ἔτι θυγατρὸς	γέγονας	καὶ δέδωκας ἰδεῖν τὴν ἐμοὶ
[5, 30]	ἃ χρεωστοῦμαι προεμβάτης τῆς ὁλκάδος	γεγονώς,	ἢ πικρόγαμος ἔσται πρὸς τῆσδε
[5, 14]	τῆς ἀμεθύσου τοῖς νώτοις ἐπανθούσης.	Γέγραπτο	καὶ ἀρνίων ἁπαλὰ σκιρτήματα καὶ
[5, 18]	ὡς παχύτερον ἔχει τῆς ἀκοῆς	γεγωνότερον	ἐμβοήσας Χαίρειν κελεύω σοι« ἔφην
[5, 22]	δὴ τὸ κοινὸν προσειπεῖν, ἐν	γειτόνων	καὶ ταῦτα οἰκοῦντα. Τοιγάρτοι τούτων
[5, 17]	δὲ κατὰ τὸν Καλυδώνιον πορθμὸν	γενέσθαι	διαταραχθῆναι σφᾶς οὐ μικρῶς, ταραχώδει
[5, 22]	τὸν πλοῦν ἡμῖν ἀπήμονά τε	γενέσθαι	καὶ κατὰ νοῦν ἐπευχόμενος. Τί
[5, 25]	ἐν τῷ βεβαίῳ τοῦ περιεῖναι	γενέσθαι	πᾶς τις ἁμιλλώμενος. ~Ἐπεὶ δὲ
[5, 24]	τι προμηθούμενος. Ὅπερ δὴ καὶ	γενέσθαι	συνέβη· πλησιάσαντες γὰρ οἱ λῃσταὶ
[5, 27]	ὡς μυρίοις σκάφεσιν εὐπορωτέροις ἐξέσται	γενέσθαι	τὴν ὁλκάδα καὶ τὸν ἐνόντα
[5, 21]	ἕτερον ὅρμον ἐπιβουλῆς τε ἐκτὸς	γενέσθαι	τῆς ὑπονοουμένης καὶ τὸ ἀκριβὲς
[5, 6]	καὶ αὐτόχειρας ἡμᾶς ἑαυτῶν ἐκβιάσηται	γενέσθαι.	~Τούτοις εἰρημένοις οὐ πᾶσιν ἡ
[5, 21]	νυκτός« Καὶ ὁ μὲν Οὕτω	γενήσεται«	εἰπὼν ἀπεχώρει· ἐγὼ δὲ οἴκαδε
[5, 29]	τοῖς δεινοῖς ἐμβεβήκαμεν, φέρε τι	γενναῖον	καὶ ἀπότομον ἐγχειρήσαντες ὁμόσε τῇ
[5, 32]	Πελώρῳ μονομαχῶν, ἀνδρὶ τὰ πάντα	γενναίῳ	καὶ φόνοις ἐγγεγυμνασμένῳ παμπόλλοις, οὐδὲν
[5, 29]	κινδύνου χωρήσωμεν, ἢ τὸ εἶναι	γενναίως	καὶ ἐλευθέρως κατορθώσοντες ἢ τὸ
[5, 24]	ἀποπειρώμενοί τε εἴ πως ἀναιμωτὶ	γένοιντο	ἐγκρατεῖς τῆς ὁλκάδος ἔβαλλον μὲν
[5, 17]	ὑφειμένως δέχεσθαι, συμμετρουμένους ὅσον ἂν	γένοιτο	αὔταρκες ἑῴους ἡμᾶς τῇ γῇ
[5, 7]	δουλείαν (ὃ τίνος οὐκ ἂν	γένοιτο	θανάτου πικρότερον; ὀλέθροις βαρβάροις ἐκκεῖσθαι
[5, 10]	διάφορον ἀλλ´ ὅσον ἄν τι	γένοιτο	θεοῦ πρὸς ἄνθρωπον, οὕτως οὐκ
[5, 16]	διήγησιν. Ἀλλά σοι πλεῖστα ἀγαθὰ	γένοιτο	ὦ Ναυσίκλεις» ὑπολαβὼν ὁ Κνήμων
[5, 33]	δὲ οὐδαμῶς· ἀλλ´ εἶδον ἡμέρας	γενομένης	τὸν μὲν ἴσα καὶ νεκρῷ
[5, 19]	σύμπλους οἷ δὴ καὶ βούλεσθε	γενόμενος.	~Ὁρῶν δὴ τὸν Φοίνικα μὴ
[5, 17]	κλύδωνα κορυφούμενον. Ἐπὶ τούτοις κρότου	γενομένου	καὶ ἐπαίνου τῶν παρόντων ἀληθῆ
[5, 22]	τῇ νήσῳ. Καὶ τούτων οὕτω	γενομένων	ὁ πλοῦς ἡμῖν αὖθις παρηγγέλλετο
[5, 19]	σεμνύνων ἑαυτὸν καὶ τοῦτο μὲν	γένος	ἔνδοξον καταλέγων τοῦτο δὲ τὸν
[5, 31]	κατακλινεὶς Ἐγὼ δὲ« ἔφη τὸ	γέρας	τὸ προεμβατήριον τίνος ἕνεκεν οὐχὶ
[5, 31]	οὕτω καὶ ὑμῶν ἕκαστος τοῦ	γέρως	ποτὲ στερηθήσεται καὶ τοῦ τυραννικοῦ
[5, 27]	ἀνυβρίστου θανάτου φθονήσασαν καὶ φοβερωτέρᾳ	γῇ	καὶ προσδοκίᾳ παραδοῦσαν ἀθέσμοις βουλήμασι
[5, 22]	αἰσθήσῃ, θαλάττῃ τε ἅμα καὶ	γῇ	πολεμίοις ἐντυγχάνων· τὴν κόρην δὲ
[5, 17]	γένοιτο αὔταρκες ἑῴους ἡμᾶς τῇ	γῇ	προσπελάσαι. ~Ταῦτα οὐκ εἶπε μὲν
[5, 18]	δύο συσσιτούμενοι, οἱ προγενέστεροι δὲ	γήμαντες	οἴκου ἄρχουσι, καὶ τετάρτη τροφὸς
[5, 20]	θατέρου πάντως ἐστὶν ἀποτυχεῖν κατὰ	γῆν	ἐγχειροῦντα τὴν πρᾶξιν· καὶ ἄλλως
[5, 22]	καὶ ἡμέραν ἐπὶ τὴν Λιβύων	γῆν	τοῦ κυβερνήτου τὴν ὁλκάδα χειραγωγοῦντος·
[5, 23]	ἡμέρας ὅτε ἀρότρου βοῦν ἐλευθεροῖ	γηπόνος,	ὁ δὲ ἄνεμος τῆς ἄγαν
[5, 1]	ἄλλων τε καὶ ὤτων τὸ	γῆρας,	ἴσως δὲ καὶ πρὸς τὴν
[5, 1]	κἀμὲ δὲ λοιπόν, ὦ τέκνον,	γῆράς	τε βαρύνει καὶ ἡ τῶν
[5, 33]	πόθεν; ἀπολειφθεὶς μὲν τότε τοῦ	γήρως	ἐμποδίσαντος ἐν τοῖς ὀρθίοις συνεκδραμεῖν
[5, 18]	οὕτω ποτὲ σφαλείη μηδὲ ὑπὸ	γήρως	πιεσθείη Τυρρηνός, ἀλλ´ ἐστὶ πταῖσμα
[5, 33]	ἐκ θαλάττης κακὰ τῶν ἐκ	γῆς	ἀδιαστάτως διαδεξαμένων. Ἄρτι γὰρ ἐμοῦ
[5, 27]	Νείλου τὸ Ἡρακλεωτικὸν προσωκείλαμεν καὶ	γῆς	Αἰγυπτίας ἀβουλήτως οἱ δυσδαίμονες ἐπιβαίνομεν,
[5, 27]	καὶ ἐπεχείρουν οὔπω σχεδὸν τῆς	γῆς	ἐπιβεβηκότες οἱ ἀλιτήριοι· χαριστήρια δῆθεν
[5, 1]	ὡς δὲ λείου πνεύματος ἐκ	γῆς	προσπνεομένου κῦμα χθαμαλὸν ὑπέτρεχέ τε
[5, 4]	ἔοικε διάστημα τῆς ἐλπιζομένης ἡμῖν	γῆς	ὑπολείπεται, φέρε σύμβολά τινα ποιησώμεθα
[5, 6]	ἐκ θαλάττης ἀτόποις τὰ ἐκ	γῆς	φιλοτιμεῖται χαλεπώτερα, πολέμους ἄρτι λῃσταῖς
[5, 33]	τὸ συμπόσιον· μνήμη τοῦ δαιμονίου	γινέσθω	καὶ τὰς λυτηρίους τις σπονδὰς
[5, 13]	ἀλλ´ ἀληθῶς ἀμέθυσος τῷ φέροντι	γίνεται,	νηφάλιον ἐν τοῖς συμποσίοις διαφυλάττουσα.
[5, 25]	φονῶντες, αἵματος γὰρ ὄψις φρονήματος	γίνεται	στόμωσις, ἐκ προστάγματος τοῦ Τραχίνου
[5, 5]	προσδιορίζοντας. Εἰ δὲ εἰς ταὐτὸν	γίνοιντο,	ἀρκεῖν μὲν ἑτέρῳ τὸν ἕτερον
[5, 20]	οὐδὲ ἀκίνδυνον εἴ τι τούτων	γίνοιτο	πλησίον τῆς πόλεως, ἐκ τοῦ
[5, 7]	δεήσειεν ἐν χερσὶ ταῖς ἐκείνου	γίνοιτο.	Τῶν δὲ ἐπελθόντων ἐπανετείναντο μέν
[5, 16]	τὴν εὐωχίαν παραπέμποι χοροῦ τε	γινομένη	καὶ αὐλοῦ παντὸς ἡδίων, ἣν
[5, 17]	τοῦδε παλιρροίας ὡς τὸ εἰκὸς	γινομένης	καὶ περὶ τόνδε τὸν πορθμὸν
[5, 22]	Τυρρηνὸς αἰσθόμενος διανέστη καὶ τὸ	γινόμενον	ἐπυνθάνετο. Κἀγὼ Τὸ μὲν γινόμενον
[5, 22]	γινόμενον ἐπυνθάνετο. Κἀγὼ Τὸ μὲν	γινόμενον	ἔστιν« ἔλεγον ἡ σὴ συμβουλή·
[5, 2]	ἀλήτην βίον ἀλλὰ μετ´ ἐκείνου	γινόμενον	ἥδιστον, οὐδὲν γὰρ οὕτως ἐμοὶ
[5, 4]	μὲν ἐλάττων ἡδονῆς δὲ κρείττων	γινόμενος.	Ἐπεὶ δὲ ὀψέ ποτε τῶν
[5, 27]	περιέστω. ~Τούτων καὶ λεγομένων καὶ	γινομένων	ὁ μὲν ἥλιος ἀκριβῶς εἰς
[5, 11]	Καλάσιρις τὸν Ναυσικλέα μηνύειν ἃ	γινώσκει	περὶ τοῦ Θεαγένους καὶ τίς
[5, 1]	καὶ ἔδρασεν, οὐ γὰρ ἔχω	γινώσκειν·	ἐμοὶ δὲ τὸν καιρὸν τῆς
[5, 16]	ἑκὼν ὑπερβαίνων ὅσα τὸν Ναυσικλέα	γινώσκειν	οὐ συμφέρειν ἐδοκίμαζε, τὰ δὲ
[5, 2]	ἀνεχομένη διότι μοι περιεῖναι τὸν	γλυκύτατον	ἐλπίζω. Ἀλλ´ ὦ ψυχὴ ἐμή,
[5, 8]	ἔτυχεν· ἡ γὰρ δὴ Χαρίκλεια	γλώσσης	τε ἑλληνίδος αἰσθομένη καί τι
[5, 13]	μὴν ἀλλὰ καὶ δύναμις αὐτῇ	γνησιωτέρα	τῶν ἐκ δύσεων ἐγκαθίδρυται, οὐ
[5, 29]	μέλλουσιν ἀλγεινοῖς μὴ προκάμνοιτε τὰς	γνώμας,	ἐνδεχόμενον καὶ διαδρᾶναι τὴν ἐπιβουλήν.
[5, 17]	τὰ μὲν πρῶτα πλεῖν κατὰ	γνώμην	εὐκραεῖ τῷ πνεύματι καὶ ἐκ
[5, 11]	θεοὶ τοσαῦτα δοῖεν ὅσα κατὰ	γνώμην	ὄντα τὴν σὴν εἰς κόρον
[5, 28]	ἐδικαίωσα προειπεῖν σοι τὴν ἐμαυτοῦ	γνώμην,	οὐ βεβαιωθῆναι παρά σου ταύτην
[5, 20]	τῆς αὐτῆς κεκοινωνηκότι σοί τε	γνῶναι	πάντως ἀναγκαῖον. Ναυλοχεῖ τὴν ὁλκάδα
[5, 22]	τὸν ἡμέτερον ἐπισκεψαμένων καὶ δόξαν	γνῶναι	τὴν ἡμετέραν ἐν σπουδῇ θεμένων
[5, 18]	αἰρόμενον ἐκπεπονημένης Φοινίκιον τὸ φιλοτέχνημα	γνωρίζειν	λέγοντες, πλέον δὲ θαυμάζοντες ὡς
[5, 2]	ἔφη ὁ Καλάσιρις ἢ πόθεν	γνωρίζεις	τε ἀκούσας καὶ ζῶσαν ἀγγελλομένην
[5, 20]	τῆς τέχνης« ἔφη τοῖς ἀνδράσι	γνωρίζομαι	καὶ ὄψον αὐτοῖς προσκομίζων πλέον
[5, 24]	ἀπολώλαμεν· πειρατικὸς ὁ στόλος, Τραχίνου	γνωρίζω	τὴν ἄκατον. Ἐσείσθη πρὸς τὴν
[5, 20]	τι συνειδὸς καὶ πρὸς τοὺς	γνωρίμους	φιλάνθρωπον. Σοῦ τε οὖν φείδομαι
[5, 4]	ποιησώμεθα δι´ ὧν ἀπόρρητά τε	γνωριοῦμεν	παρόντες καὶ εἰ χωρισθῆναί ποτε
[5, 5]	αὐτοῖς τῶν ψυχῶν τὰ ἐρωτικὰ	γνωρίσματα.	Ὅμως δ´ οὖν ἡ μὲν
[5, 11]	μηδὲν αὐτοῖς εἶναι πλέον τῆς	γνώσεως	ἀνθρώποις ἀπορουμένοις, τοῦ Μιτράνου θαυμαστὸν
[5, 21]	κατεγγυῆσαι διά τε τὴν προϋπάρχουσαν	γνῶσιν	διά τε τὴν περιουσίαν, καὶ
[5, 2]	ᾔσθετο γυναικὸς λαθραῖόν τι καὶ	γοερὸν	οἷον ἠρινῆς ἀηδόνος αἴλινον ᾠδὴν
[5, 26]	χωριζομένων. Καὶ ἅμα λέγουσα τοῖς	γόνασι	προσέπιπτεν καὶ εἴχετο ἐπὶ πλεῖστον
[5, 5]	δακτύλιον οὐλὴν δὲ ἐπὶ τοῦ	γόνατος	ἐκ θήρας συὸς ὁ Θεαγένης,
[5, 1]	ἄλλων φροντίδων κάκωσιν ὕπνῳ βραχεῖ	γοῦν	ἐστι παραμυθητέον. ~Ὁ μὲν ταῦτα
[5, 33]	σὺ δὲ εἰς τὸ ἑξῆς	γοῦν	εὔθυμος εἶναι τὴν μὲν θυγατέρα
[5, 27]	καὶ τοὺς αὐχένας. Οὐχ ἥκιστα	γοῦν·	ἡμᾶς εἰς τὸν ἔσχατον τῶν
[5, 15]	ὄντι τὸ δῶρον διακονήσαντος· ὁρᾶν	γοῦν	πάρεστι τῇ φλογὶ περιλαμπόμενον. Καὶ
[5, 9]	ὑπηκόων ἐκτραπεὶς οὐδὲν ὑπερθέμενος ἅμα	γράμμασι	τὸν Θεαγένην πρὸς Ὀροονδάτην ὄντα
[5, 14]	Καλάσιρις μακρῷ καὶ ταύτας ἐπλεονέκτει,	γραφῇ	γὰρ ἔξεστο καὶ εἰς μίμημα
[5, 14]	ζῴων ἐκεκοίλαντο. Καὶ ἦν ἡ	γραφή,	παιδαρίσκος ἐποίμαινε πρόβατα χαμαιζήλῳ μὲν
[5, 23]	ὁδηγουμένας. Ἔτι τούτων ἐπὶ θάτερα	γυμναζομένων	ἦν μὲν ἤδη τῆς ἡμέρας
[5, 16]	κρατήρων εὐωχοίης. Τὰς μὲν γὰρ	γυναῖκας	ἀκούεις ὡς διατριβὴν τῷ πότῳ
[5, 15]	ᾖδον καὶ ἔσπενδον αἱ δὲ	γυναῖκες	ὕμνον τῇ Δήμητρι χαριστήριον ἐχόρευον·
[5, 2]	ἄλλοτε ἄλλον ἀνελίττων τόπους ᾔσθετο	γυναικὸς	λαθραῖόν τι καὶ γοερὸν οἷον
[5, 34]	Καὶ ἡ μὲν εἰς τὴν	γυναικωνῖτιν	χωρισθεῖσα σὺν τῷ θυγατρίῳ τε
[5, 13]	τῇ θυγατρὶ τοῦ Ναυσικλέους καὶ	γυναιξὶ	ταῖς ἄλλαις ὅσαι παρηγοροῦσαι πολλὰ
[5, 15]	ἄλλους ἔτρεπεν, ἰδίᾳ μὲν ταῖς	γυναιξὶ	τὴν ἐνδοτέρω τοῦ ἱεροῦ χώραν
[5, 4]	γὰρ οὐ Θίσβη τὸ θρηνοῦν	γύναιον	ἀλλὰ Χαρίκλεια. Ἐγεγόνει δὲ τὰ
[5, 34]	παρατηρῶν οὐκ ἐφεύρισκεν, ὀψέ τινος	γυναίου	φράσαντος εἰς τὸ ἄδυτον παρελθὼν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 28/02/2007