Livre, Chap. |
[5, 1] |
θᾶττον,
ὡς
ἂν
τοῦ
χαίρειν
|
γ´ |
ἔχοις
ἡμᾶς
κοινωνοῦντας.
Ἀλλὰ
καὶ |
[5, 23] |
δὲ
τὴν
θάλασσαν
ἐστόρεσεν
ἡ
|
γαλήνη
|
καὶ
τὰς
κώπας
ἡ
χρεία |
[5, 24] |
ἀγγελίαν
ἡ
ὁλκὰς
ἔν
τε
|
γαλήνῃ |
κλύδωνος
ἐμπέπληστο
θορύβοις
ὀλολυγμοῖς
διαδρομαῖς |
[5, 23] |
τὴν
ὀθόνην
τέλος
καὶ
εἰς
|
γαλήνην |
ἐξενικήθη
καθάπερ
τῷ
ἡλίῳ
συγκαταδυόμενος, |
[5, 31] |
τι
πρὸς
τὴν
κόρην
καὶ
|
γαμετὴν |
ἐμαυτῷ
λαμβάνων
προτιμηθῆναι
δικαιῶ,
σὺ |
[5, 28] |
ἔφη,
θυγατέρα
τὴν
σὴν
ἐμαυτῷ
|
γαμετὴν |
ἐμνηστευσάμην
καὶ
τοὺς
γάμους
ὡς |
[5, 29] |
κομῶσαν
καὶ
τὸ
μέγιστον
Τραχίνου
|
γαμετὴν |
ἐσομένην
μηδὲ
ἀφ´
ὧν
ἔξεστιν |
[5, 22] |
ἣν
ἄγεις
παρὰ
τῆς
ἐμῆς
|
γαμετῆς |
πρόσειπε,
χαίρειν
γὰρ
αὐτῇ
φησι
|
[5, 30] |
γὰρ
ἀποθανεῖσθαι
πρότερον
ἢ
Τραχίνῳ
|
γαμηθήσεσθαι. |
Καὶ
ὃς
Θάρσει«
ἔφη·
πάλαι |
[5, 29] |
εἰ
καὶ
τὰ
λαμπρότερα
τῆς
|
γαμηλίου
|
πομπῆς
ὁ
καιρὸς
ἡμᾶς
καὶ |
[5, 28] |
διὰ
τοῦ
φύντος
προμαθοῦσαν
τὸν
|
γάμον. |
Ἐπῄνουν
τὰ
εἰρημένα
καὶ
χαίρειν |
[5, 30] |
δὲ
τὸν
λῄσταρχον
ὡς
εἰς
|
γάμον |
παρασκευάζοντα
τὸ
συμπόσιον,
καὶ
γάρ |
[5, 20] |
πλοῦτον
τῆς
νεὼς
καὶ
τὸν
|
γάμον |
τῆς
κόρης,
ὧν
θατέρου
πάντως |
[5, 29] |
εἰκάζεις·
ὁ
γὰρ
Τραχῖνος
εἰς
|
γάμον |
τὸν
αὐτοῦ
τε
καὶ
σὸν |
[5, 19] |
καὶ
ἀπέκναιε
λιπαρῶν
καὶ
εἰς
|
γάμον
|
ὡς
ἂν
παρὰ
πατρὸς
αἰτῶν |
[5, 21] |
τὴν
ἡμετέραν
οἰκεῖν,
εἰ
τοῦ
|
γάμου |
τύχοις,
ἔφθης
ἐπαγγελλόμενος,
ὥστε
εἴ |
[5, 28] |
ἐμαυτῷ
γαμετὴν
ἐμνηστευσάμην
καὶ
τοὺς
|
γάμους |
ὡς
ὁρᾷς
ἑστιᾶν
μέλλω
τήμερον, |
[5, 14] |
ἡλίῳ
τῇ
φλογὶ
τῆς
ἀμεθύσου
|
γανύμενοι |
ἅλμασιν
ἀκρωνύχοις
τὴν
πέτραν
ἐπέξεον. |
[5, 13] |
καὶ
Βρεττανίδος
ὑπερφερούσῃ·
ἡ
μὲν
|
γὰρ |
ἀδρανεῖ
τῷ
ἄνθει
φοινίσσεται
καὶ |
[5, 18] |
ἀνέτρεχον,
ἐγὼ
δέ,
τοῦ
κυβερνήτου
|
γὰρ |
ἀκηκοὼς
ἐτύγχανον
ὡς
χειμαδίῳ
χρήσονται |
[5, 14] |
ὄντι
καὶ
οὐχὶ
μίμημα,
τῶν
|
γὰρ
|
ἄκρων
τῆς
λίθου
μέρος
εἰς |
[5, 2] |
ἄδυτον
καὶ
βάραθρον
καὶ
τί
|
γὰρ |
ἄλλ´
ἢ
τάφος
ἡ
οἴκησις; |
[5, 8] |
πανταχόθεν
πᾶσαν
περιβαλόντες.
Ἡ
μὲν
|
γὰρ |
ἄλλη
πυρὶ
πρὸς
τοῦ
προτέρου |
[5, 1] |
νωθρότερος
ὢν
τὴν
ἀκοήν,
νόσος
|
γὰρ |
ἄλλων
τε
καὶ
ὤτων
τὸ |
[5, 29] |
ἐπιμεληθῆναι
κατὰ
καιρὸν
ἐγγένοιτο
καὶ
|
γὰρ |
ἂν
εἴη
πάντων
ἀτοπώτατον
τὴν |
[5, 5] |
τῶν
ἐναποκειμένων
οὐδενὸς
θιγόντες,
τὸν
|
γὰρ |
ἀπὸ
σύλων
πλοῦτον
βέβηλον
ἐδοκίμαζον, |
[5, 30] |
μᾶλλον
τὴν
παῖδα
περιποιήσειας,
φησὶ
|
γὰρ |
ἀποθανεῖσθαι
πρότερον
ἢ
Τραχίνῳ
γαμηθήσεσθαι. |
[5, 32] |
γε
ἀντέσχεν
ὁ
Πέλωρος·
ὡς
|
γὰρ |
ἀποροῦσα
πρὸς
τὴν
ἐνέργειον
συμμαχίαν |
[5, 22] |
τῆς
ἐμῆς
γαμετῆς
πρόσειπε,
χαίρειν
|
γὰρ |
αὐτῇ
φησι
διότι
πάντων
ἐπίπροσθεν |
[5, 13] |
θυσίαν.
Οἱ
δέ—
τὰ
πρακτέα
|
γὰρ |
αὐτοῖς
ἤδη
συνέκειτο—
χαίροντες
ἐπορεύοντο, |
[5, 33] |
νυκτὸς
μόνης
εἰργόμενος·
εἰς
ἕω
|
γὰρ |
ἀφιξόμεθα
πρὸς
τὸν
Μιτράνην
καὶ |
[5, 11] |
τάχιστα
παρεῖναι
τὴν
κόρην,
τὸ
|
γὰρ |
ἄφραστον
κάλλος
Χαρικλείας
ἐγνώριζον.
Ὡς |
[5, 16] |
ἂν
κρατήρων
εὐωχοίης.
Τὰς
μὲν
|
γὰρ |
γυναῖκας
ἀκούεις
ὡς
διατριβὴν
τῷ |
[5, 20] |
λογίζου
τί
ἂν
ποιοίης,
σοῦ
|
γὰρ |
δὴ
ἕνεκεν
μᾶλλον
δὲ
θυγατρὸς |
[5, 8] |
καὶ
τοῦ
σοφίσματος
ἔτυχεν·
ἡ
|
γὰρ |
δὴ
Χαρίκλεια
γλώσσης
τε
ἑλληνίδος
|
[5, 32] |
τὸν
Πέλωρον,
ὁ
δέ,
προπαρεσκεύαστο
|
γάρ, |
ἐγχειριδίῳ
φθάνει
διελαύνων
τὸν
μαζόν. |
[5, 21] |
τε
πότε
ἀνάγεσθαι
κελεύοιμι,
καὶ
|
γὰρ |
εἰ
μηδέπω
τῆς
ὥρας
εἶναι |
[5, 7] |
ἑαυτοὺς
ἐγχειρίζειν
οὐκ
ἐπαινοῦσα·
μὴ
|
γὰρ |
εἶναι
πρόδηλον
ὡς
ἀναιρήσουσι
λαβόντες |
[5, 31] |
καὶ
χρυσοϋφεῖ
στολῇ
καταυγάζουσαν
(τὴν
|
γὰρ |
ἐκ
Δελφῶν
ἱερὰν
ἐσθῆτα
ἠμφίεστο |
[5, 33] |
ἐκ
γῆς
ἀδιαστάτως
διαδεξαμένων.
Ἄρτι
|
γὰρ |
ἐμοῦ
ὅτε
ἡμέραν
εἶδον
τὸν
|
[5, 22] |
κυβερνήτου
τὴν
ὁλκάδα
χειραγωγοῦντος·
ἔφασκε
|
γὰρ |
ἐνδέχεσθαι
μὲν
εὐθυβόλως
καὶ
διαμπὰξ |
[5, 14] |
μακρῷ
καὶ
ταύτας
ἐπλεονέκτει,
γραφῇ
|
γὰρ
|
ἔξεστο
καὶ
εἰς
μίμημα
ζῴων |
[5, 13] |
τῶν
ἐκ
δύσεων
ἐγκαθίδρυται,
οὐ
|
γὰρ
|
ἐπιψεύδεται
τὴν
προσηγορίαν
ἀλλ´
ἀληθῶς |
[5, 29] |
ἐκείνῳ
τὸν
καιρὸν
ἐπιτεῖναι,
φιλεῖ
|
γὰρ
|
εὐημερία
παράλογος
ὕβρεως
ἔργα
προκαλεῖσθαι. |
[5, 22] |
ἀναφαῖνον
ἀκάτιον
ὑφορώμενος.
Ἐξ
οὗ
|
γὰρ« |
ἔφη
τῆς
Κρητικῆς
ἤραμεν
ἄκρας |
[5, 1] |
τι
δὴ
καὶ
ἔδρασεν,
οὐ
|
γὰρ |
ἔχω
γινώσκειν·
ἐμοὶ
δὲ
τὸν |
[5, 13] |
νεὼν
τοῦ
Ἑρμοῦ
παρεγένοντο,
τούτῳ
|
γὰρ |
ἦγε
τὴν
θυσίαν
Ναυσικλῆς
ὡς |
[5, 19] |
εὐμένειαν
τύχης
προσῆπτον.
~Ἀλλ´
οὐ
|
γὰρ |
ἦν,
φασί,
τοὺς
δυστυχοῦντας
μὴ
|
[5, 13] |
ἄλλῳ
πλήθει
τῶν
κεκλημένων
(δημοτελῆ
|
γὰρ |
ηὐτρέπιστο
τὴν
θυσίαν)
ἡ
Χαρίκλεια |
[5, 3] |
μὴ
πρός
τινος
ἁλῶναι
(καὶ
|
γὰρ |
καὶ
ἀλεκτρυόνες
ἤδη
τὸ
δεύτερον
|
[5, 27] |
ἀθέσμοις
βουλήμασι
λῃστῶν
ἐκκειμένους.
Οἷα
|
γὰρ |
καὶ
ἐπεχείρουν
οὔπω
σχεδὸν
τῆς |
[5, 1] |
δὲ
καὶ
ὕπνου
σπάσωμεν·
εἰ
|
γὰρ
|
καὶ
λίαν
ἄοκνος
ὑπάρχεις
τὴν |
[5, 8] |
μὲν
τῆς
ὥρας,
ἀπ´
εὐτελοῦς
|
γὰρ |
καὶ
ταῦτα
τῆς
ἐσθῆτος
οἷον |
[5, 7] |
καὶ
παρεῖντο
αἱ
δεξιαί,
τοὺς
|
γὰρ |
καλοὺς
καὶ
βάρβαροι
χεῖρες
ὡς |
[5, 23] |
εἰπεῖν
τοῖς
ἐπιδιώκουσιν
ὑπηρετούμενος.
Οἱ
|
γὰρ |
κατὰ
τὴν
ἄκατον
ἕως
μὲν
|
[5, 1] |
Ναυσικλῆς
ἀθρόον
αὐτοῖς
ἐπιφανείς·
οὐ
|
γάρ |
με
ἔλαθες,
ὦ
´γαθὲ
Καλάσιρι, |
[5, 2] |
ποτε
Θίσβην
τὴν
σήν·
τοῦτο
|
γάρ |
με
καλέσεις
καὶ
μὴ
βουλόμενος. |
[5, 12] |
μᾶλλον
δὲ
εἰ
δοκεῖ,
θύειν
|
γὰρ |
μέλλω
χαριστήρια
τοῖς
θεοῖς,
ἐπεύχου |
[5, 18] |
τροφὸς
ἡ
τῶν
παιδίων·
ἡ
|
γὰρ |
μήτηρ
αὐτοῖς
οὐ
πρὸ
πολλοῦ |
[5, 10] |
ἢ
ἐκείνην
ἂν
εὑρών·
οὐ
|
γὰρ |
μικρὸν
εἶναι
τὸ
διάφορον
ἀλλ´ |
[5, 28] |
παρά
σου
ταύτην
βουλόμενος,
ἔχω
|
γάρ |
μοι
κατεγγυῶσαν
τὸ
βούλημα
τὴν |
[5, 1] |
ἐμοῦ
τὴν
διήγησιν
ἀποσκευαζομένου,
δοκῶ
|
γάρ |
μοι
μηδ´
εἰ
πολλὰς
μὲν |
[5, 26] |
σοι
καὶ
μάλα
χαίρων,
ὁρῶ
|
γὰρ |
νεανίσκον
ἀνδρείας
ἀνάμεστον
καὶ
βίῳ |
[5, 4] |
τὰ
περὶ
αὐτὴν
ὧδε·
ἐπειδὴ
|
γὰρ |
ὁ
μὲν
Θύαμις
ἁλοὺς
ἐζώγρητο
|
[5, 24] |
δὴ
καὶ
γενέσθαι
συνέβη·
πλησιάσαντες
|
γὰρ |
οἱ
λῃσταὶ
καὶ
ἐγκάρσιοι
παρελαύνοντες |
[5, 20] |
ἐρῶ
μανικῶς
ἅπαξ
θεασάμενος·
οὐ
|
γὰρ |
οἶδα
προστυχὼν
τοιούτῳ
κάλλει,
πολλὰς |
[5, 27] |
τὸ
βίαιον
τοῦ
κλύδωνος,
οὔπω
|
γὰρ
|
ὁλοσχερῶς
ἐκτετάρακτο,
ἀλλὰ
τὸ
ἄτεχνον |
[5, 4] |
φοβερὰ
τὰ
ἥδιστα
ὑπελάμβανεν,
ἦν
|
γὰρ |
οὐ
Θίσβη
τὸ
θρηνοῦν
γύναιον |
[5, 8] |
ἄρα
καὶ
μόνον
προσφέρειν,
ἄλλῳ
|
γὰρ |
οὐδενὶ
τῶν
ἄλλων
οὐδεὶς
ἐπετύγχανεν |
[5, 18] |
φησίν,
οὐ
γὰρ
συνέπλεον·
μὴ
|
γὰρ |
οὕτω
ποτὲ
σφαλείη
μηδὲ
ὑπὸ |
[5, 7] |
πρόδηλον
ὡς
ἀναιρήσουσι
λαβόντες
(οὐ
|
γὰρ |
οὕτω
χρηστῷ
τῷ
δαίμονι
προσπαλαίειν |
[5, 2] |
μετ´
ἐκείνου
γινόμενον
ἥδιστον,
οὐδὲν
|
γὰρ |
οὕτως
ἐμοὶ
χαλεπὸν
ὃ
μὴ
|
[5, 25] |
δὲ
καίπερ
ἤδη
φονῶντες,
αἵματος
|
γὰρ |
ὄψις
φρονήματος
γίνεται
στόμωσις,
ἐκ |
[5, 18] |
γὰρ
πλείους
ἡμᾶς
εὑρήσετε·
κἀμοὶ
|
γὰρ
|
παῖδές
εἰσιν
ἔτι
δύο
συσσιτούμενοι, |
[5, 4] |
ποτε
συμβαίνοι
μαστεύσομεν
ἀλλήλους.
Ἀγαθὸν
|
γὰρ |
πλάνης
ἐφόδιον
σύνθημα
φιλικὸν
εἰς |
[5, 18] |
Χαρίεν«
ἔφη
τὸ
σύμμετρον,
ἑνὶ
|
γὰρ |
πλείους
ἡμᾶς
εὑρήσετε·
κἀμοὶ
γὰρ
|
[5, 19] |
ἔλεγεν
ὦ
πάτερ,
τὴν
μὲν
|
γὰρ |
προῖκα
ἀπέχειν
ἡγήσομαι
πολλὰ
τάλαντα |
[5, 4] |
δεινῶν
ἀγαθὸν
μέγιστον
τιθέμενοι·
τότε
|
γὰρ |
πρῶτον
ἰδίᾳ
καὶ
παντὸς
ἀπηλλαγμένοι |
[5, 1] |
τὰ
πρυμνήσια
λύειν
μέλλουσαν·
καὶ
|
γάρ |
πως
λοιπὸν
καὶ
ὄρθρου
ὑποφαίνοντος
|
[5, 30] |
ἔφην,
ὦ
τέκνον,
ἐπιτετμημένως·
τὸ
|
γὰρ |
στενὸν
τοῦ
καιροῦ
πολυλογίαν
οὐκ |
[5, 32] |
ἦν
οὐδὲ
ἡ
Χαρίκλεια,
τὰ
|
γὰρ |
συγκείμενα
πράττοντες
ὁ
μὲν
ξιφήρης |
[5, 18] |
ὃς
Οὐκ
αὐτὸς«
φησίν,
οὐ
|
γὰρ |
συνέπλεον·
μὴ
γὰρ
οὕτω
ποτὲ |
[5, 31] |
βλέμματος
ἐμμανές
τι
διανοούμενος.
Οὔπω
|
γὰρ |
σχεδόν
τι
κατακλινεὶς
Ἐγὼ
δὲ« |
[5, 8] |
φρουρούμενος,
ἀναπεμφθησόμενος
εἰς
Βαβυλῶνα,
τραπέζῃ
|
γὰρ |
τῇ
βασιλέως
διακονεῖν
ἐμπρέπει.
~Τούτων |
[5, 1] |
Θίσβην
ἐκτησάμην
ἀπόχρη
μαθεῖν·
ἐμοὶ
|
γὰρ |
τήν
τε
ἐκ
τῆς
ὁδοιπορίας |
[5, 30] |
γάμον
παρασκευάζοντα
τὸ
συμπόσιον,
καὶ
|
γάρ |
τι
καὶ
τοιοῦτο
ἐνέφηνεν,
εὐπρεπέστερον |
[5, 33] |
σύγκρατον
μετεβέβλητο
τὸ
συμπόσιον,
ἐπίφορον
|
γάρ |
τι
πρὸς
δάκρυον
οἶνος·
ἕως |
[5, 32] |
περίεστι
τὸ
ἔπαθλον
μηνυούσης.
Ἐγείρας
|
γὰρ |
τὸ
φρόνημα
πολλοῖς
ἤδη
τοῖς |
[5, 30] |
Καὶ
ὃς
Θάρσει«
ἔφη·
πάλαι
|
γάρ |
τοι
καὶ
αὐτὸς
τῇ
κόρῃ |
[5, 29] |
Τὰ
ὄντα«
ἔφην
εἰκάζεις·
ὁ
|
γὰρ |
Τραχῖνος
εἰς
γάμον
τὸν
αὐτοῦ |
[5, 20] |
κύματι
προσέβαλλεν
ὁ
δαίμων.
Ὁ
|
γὰρ |
Τυρρηνὸς
οὐ
πολλαῖς
ὕστερον
ἡμέραις |
[5, 21] |
σκέμματός
τινος
ἐνδόσιμον
παρεῖχεν·
ἀποκρύπτων
|
γὰρ |
τῶν
παρὰ
τοῦ
Τυρρηνοῦ
μηνυθέντων |
[5, 27] |
μέλλοντος
ἀσφαλοῦς
προνοεῖν
ὑφηγούμενος,
εἶναι
|
γὰρ |
ὕποπτον
ἀμφοτέραις
προσπλεῦσαί
ποι
ταῖς |
[5, 4] |
μόνον
μιγνύμενοι
τοῖς
φιλήμασιν·
ἡ
|
γὰρ
|
Χαρίκλεια
τὸν
Θεαγένην
εἴ
τι |
[5, 25] |
τῆς
μάχης
ὁριζομένης.
Σὺν
ἑνὶ
|
γὰρ |
χιτωνίσκῳ
τῆς
ὁλκάδος
ἐξίστασθαι
προηγορεύετο |
[5, 26] |
μὲν
ἔλεγεν,
ἡ
δέ
(ἔστι
|
γὰρ |
χρῆμα
σοφώτατον)
καιρὸν
διαθέσθαι
δραστήριος |
[5, 5] |
ἕτερον
καὶ
μόνον
ὀφθῆναι,
οὐδένα
|
γὰρ |
χρόνον
εἶναι
ὅσος
ἀμαυρῶσαι
αὐτοῖς |
[5, 3] |
δὲ
Ἀπόλωλά
σοι»
ἔφη·
ζῇ
|
γὰρ |
ὡς
ἀληθῶς
ἡ
κακίστη
Θίσβη» |
[5, 31] |
παρέλθοις
εἰς
τὴν
ναῦν·
οἶσθα
|
γὰρ |
ὡς
καὶ
τοῦτο
διεκώλυσεν
ὁ |
[5, 32] |
θυμῷ
κατόχους
γεγενημένους.
Οἱ
μὲν
|
γὰρ |
ὡς
τοῦτον
οἱ
δὲ
ὡς |
[5, 32] |
ὠθουμένης.
Οὐ
μὴν
εἰς
τέλος
|
γε |
ἀντέσχεν
ὁ
Πέλωρος·
ὡς
γὰρ |
[5, 26] |
σοὶ
πάλαι
καὶ
ἐξ
οὗ
|
γε |
ἀπολελοίπατε
τὴν
Ζακυνθίων
ἕπομαι,
τοσοῦτον |
[5, 33] |
ὁ
Καλάσιρις·
νῦν
δὲ
ὥρα
|
γε |
διαλύειν
τὸ
συμπόσιον·
μνήμη
τοῦ |
[5, 12] |
ὁ
κρατῶν
Θεαγένους,
ὡς
τό
|
γε |
ἐκ
τῶν
θεῶν
ἡμᾶς
οὐ |
[5, 33] |
οὐκ
ἔχω
λέγειν
πλὴν
ὅτι
|
γε |
ἐμὲ
μὲν
ἔλαθεν
ἐπανελθὼν
ἐγκαταμείναντα |
[5, 2] |
πλὴν
ἔρωτος
φρόνημα;
ἀλλὰ
σῴζοιό
|
γε |
μόνον
καὶ
θεάσαιό
ποτε
Θίσβην |
[5, 20] |
οἱ
Φοίνικες
ἐξορμήσειν
μέλλουσιν,
εἴ
|
γε |
πέπυσαι;
διηρώτα,
κἀγὼ
συνιεὶς
τὴν |
[5, 33] |
ἐμαυτὸν
ταμιευόμενος.
Οὐ
μὴν
ἐπήρκεσά
|
γε, |
πόθεν;
ἀπολειφθεὶς
μὲν
τότε
τοῦ |
[5, 7] |
καθάπερ
ἑλκόμενος.
Οὐ
μὴν
ἔφθησάν
|
γε |
πρὸς
τὸ
σπήλαιον
διελθόντες
ἀλλ´ |
[5, 2] |
ἄγνωστον
ἀλύοντα,
πλὴν
ἀλλὰ
πάντα
|
γε |
ὑπέμενε
τὸ
δεῖμα
τὸ
ἐκ |
[5, 22] |
θεῶν,
ἀνδρῶν
βέλτιστος
περὶ
ἡμᾶς
|
γεγενημένος, |
καὶ
τήνδε
δίδου
τελευταίαν
χάριν· |
[5, 32] |
ἅτε
οἴνῳ
καὶ
θυμῷ
κατόχους
|
γεγενημένους. |
Οἱ
μὲν
γὰρ
ὡς
τοῦτον |
[5, 26] |
ὦ
φιλτάτη,
ἀλλὰ
διὰ
σὲ
|
γεγένηται |
καὶ
σοὶ
πάλαι
καὶ
ἐξ |
[5, 11] |
τῆς
οὐδαμόθεν
ἐλπισθείσης
ἔτι
θυγατρὸς
|
γέγονας |
καὶ
δέδωκας
ἰδεῖν
τὴν
ἐμοὶ |
[5, 30] |
ἃ
χρεωστοῦμαι
προεμβάτης
τῆς
ὁλκάδος
|
γεγονώς, |
ἢ
πικρόγαμος
ἔσται
πρὸς
τῆσδε |
[5, 14] |
τῆς
ἀμεθύσου
τοῖς
νώτοις
ἐπανθούσης.
|
Γέγραπτο
|
καὶ
ἀρνίων
ἁπαλὰ
σκιρτήματα
καὶ |
[5, 18] |
ὡς
παχύτερον
ἔχει
τῆς
ἀκοῆς
|
γεγωνότερον |
ἐμβοήσας
Χαίρειν
κελεύω
σοι«
ἔφην |
[5, 22] |
δὴ
τὸ
κοινὸν
προσειπεῖν,
ἐν
|
γειτόνων |
καὶ
ταῦτα
οἰκοῦντα.
Τοιγάρτοι
τούτων |
[5, 17] |
δὲ
κατὰ
τὸν
Καλυδώνιον
πορθμὸν
|
γενέσθαι |
διαταραχθῆναι
σφᾶς
οὐ
μικρῶς,
ταραχώδει |
[5, 22] |
τὸν
πλοῦν
ἡμῖν
ἀπήμονά
τε
|
γενέσθαι |
καὶ
κατὰ
νοῦν
ἐπευχόμενος.
Τί |
[5, 25] |
ἐν
τῷ
βεβαίῳ
τοῦ
περιεῖναι
|
γενέσθαι |
πᾶς
τις
ἁμιλλώμενος.
~Ἐπεὶ
δὲ |
[5, 24] |
τι
προμηθούμενος.
Ὅπερ
δὴ
καὶ
|
γενέσθαι
|
συνέβη·
πλησιάσαντες
γὰρ
οἱ
λῃσταὶ |
[5, 27] |
ὡς
μυρίοις
σκάφεσιν
εὐπορωτέροις
ἐξέσται
|
γενέσθαι |
τὴν
ὁλκάδα
καὶ
τὸν
ἐνόντα |
[5, 21] |
ἕτερον
ὅρμον
ἐπιβουλῆς
τε
ἐκτὸς
|
γενέσθαι
|
τῆς
ὑπονοουμένης
καὶ
τὸ
ἀκριβὲς |
[5, 6] |
καὶ
αὐτόχειρας
ἡμᾶς
ἑαυτῶν
ἐκβιάσηται
|
γενέσθαι. |
~Τούτοις
εἰρημένοις
οὐ
πᾶσιν
ἡ |
[5, 21] |
νυκτός«
Καὶ
ὁ
μὲν
Οὕτω
|
γενήσεται« |
εἰπὼν
ἀπεχώρει·
ἐγὼ
δὲ
οἴκαδε |
[5, 29] |
τοῖς
δεινοῖς
ἐμβεβήκαμεν,
φέρε
τι
|
γενναῖον |
καὶ
ἀπότομον
ἐγχειρήσαντες
ὁμόσε
τῇ |
[5, 32] |
Πελώρῳ
μονομαχῶν,
ἀνδρὶ
τὰ
πάντα
|
γενναίῳ |
καὶ
φόνοις
ἐγγεγυμνασμένῳ
παμπόλλοις,
οὐδὲν |
[5, 29] |
κινδύνου
χωρήσωμεν,
ἢ
τὸ
εἶναι
|
γενναίως |
καὶ
ἐλευθέρως
κατορθώσοντες
ἢ
τὸ |
[5, 24] |
ἀποπειρώμενοί
τε
εἴ
πως
ἀναιμωτὶ
|
γένοιντο
|
ἐγκρατεῖς
τῆς
ὁλκάδος
ἔβαλλον
μὲν |
[5, 17] |
ὑφειμένως
δέχεσθαι,
συμμετρουμένους
ὅσον
ἂν
|
γένοιτο |
αὔταρκες
ἑῴους
ἡμᾶς
τῇ
γῇ |
[5, 7] |
δουλείαν
(ὃ
τίνος
οὐκ
ἂν
|
γένοιτο |
θανάτου
πικρότερον;
ὀλέθροις
βαρβάροις
ἐκκεῖσθαι |
[5, 10] |
διάφορον
ἀλλ´
ὅσον
ἄν
τι
|
γένοιτο |
θεοῦ
πρὸς
ἄνθρωπον,
οὕτως
οὐκ |
[5, 16] |
διήγησιν.
Ἀλλά
σοι
πλεῖστα
ἀγαθὰ
|
γένοιτο |
ὦ
Ναυσίκλεις»
ὑπολαβὼν
ὁ
Κνήμων |
[5, 33] |
δὲ
οὐδαμῶς·
ἀλλ´
εἶδον
ἡμέρας
|
γενομένης |
τὸν
μὲν
ἴσα
καὶ
νεκρῷ |
[5, 19] |
σύμπλους
οἷ
δὴ
καὶ
βούλεσθε
|
γενόμενος. |
~Ὁρῶν
δὴ
τὸν
Φοίνικα
μὴ |
[5, 17] |
κλύδωνα
κορυφούμενον.
Ἐπὶ
τούτοις
κρότου
|
γενομένου |
καὶ
ἐπαίνου
τῶν
παρόντων
ἀληθῆ |
[5, 22] |
τῇ
νήσῳ.
Καὶ
τούτων
οὕτω
|
γενομένων |
ὁ
πλοῦς
ἡμῖν
αὖθις
παρηγγέλλετο |
[5, 19] |
σεμνύνων
ἑαυτὸν
καὶ
τοῦτο
μὲν
|
γένος |
ἔνδοξον
καταλέγων
τοῦτο
δὲ
τὸν |
[5, 31] |
κατακλινεὶς
Ἐγὼ
δὲ«
ἔφη
τὸ
|
γέρας |
τὸ
προεμβατήριον
τίνος
ἕνεκεν
οὐχὶ |
[5, 31] |
οὕτω
καὶ
ὑμῶν
ἕκαστος
τοῦ
|
γέρως
|
ποτὲ
στερηθήσεται
καὶ
τοῦ
τυραννικοῦ |
[5, 27] |
ἀνυβρίστου
θανάτου
φθονήσασαν
καὶ
φοβερωτέρᾳ
|
γῇ |
καὶ
προσδοκίᾳ
παραδοῦσαν
ἀθέσμοις
βουλήμασι |
[5, 22] |
αἰσθήσῃ,
θαλάττῃ
τε
ἅμα
καὶ
|
γῇ |
πολεμίοις
ἐντυγχάνων·
τὴν
κόρην
δὲ |
[5, 17] |
γένοιτο
αὔταρκες
ἑῴους
ἡμᾶς
τῇ
|
γῇ |
προσπελάσαι.
~Ταῦτα
οὐκ
εἶπε
μὲν |
[5, 18] |
δύο
συσσιτούμενοι,
οἱ
προγενέστεροι
δὲ
|
γήμαντες |
οἴκου
ἄρχουσι,
καὶ
τετάρτη
τροφὸς |
[5, 20] |
θατέρου
πάντως
ἐστὶν
ἀποτυχεῖν
κατὰ
|
γῆν |
ἐγχειροῦντα
τὴν
πρᾶξιν·
καὶ
ἄλλως |
[5, 22] |
καὶ
ἡμέραν
ἐπὶ
τὴν
Λιβύων
|
γῆν |
τοῦ
κυβερνήτου
τὴν
ὁλκάδα
χειραγωγοῦντος· |
[5, 23] |
ἡμέρας
ὅτε
ἀρότρου
βοῦν
ἐλευθεροῖ
|
γηπόνος, |
ὁ
δὲ
ἄνεμος
τῆς
ἄγαν |
[5, 1] |
ἄλλων
τε
καὶ
ὤτων
τὸ
|
γῆρας, |
ἴσως
δὲ
καὶ
πρὸς
τὴν |
[5, 1] |
κἀμὲ
δὲ
λοιπόν,
ὦ
τέκνον,
|
γῆράς |
τε
βαρύνει
καὶ
ἡ
τῶν |
[5, 33] |
πόθεν;
ἀπολειφθεὶς
μὲν
τότε
τοῦ
|
γήρως |
ἐμποδίσαντος
ἐν
τοῖς
ὀρθίοις
συνεκδραμεῖν |
[5, 18] |
οὕτω
ποτὲ
σφαλείη
μηδὲ
ὑπὸ
|
γήρως |
πιεσθείη
Τυρρηνός,
ἀλλ´
ἐστὶ
πταῖσμα |
[5, 33] |
ἐκ
θαλάττης
κακὰ
τῶν
ἐκ
|
γῆς |
ἀδιαστάτως
διαδεξαμένων.
Ἄρτι
γὰρ
ἐμοῦ |
[5, 27] |
Νείλου
τὸ
Ἡρακλεωτικὸν
προσωκείλαμεν
καὶ
|
γῆς |
Αἰγυπτίας
ἀβουλήτως
οἱ
δυσδαίμονες
ἐπιβαίνομεν, |
[5, 27] |
καὶ
ἐπεχείρουν
οὔπω
σχεδὸν
τῆς
|
γῆς |
ἐπιβεβηκότες
οἱ
ἀλιτήριοι·
χαριστήρια
δῆθεν |
[5, 1] |
ὡς
δὲ
λείου
πνεύματος
ἐκ
|
γῆς |
προσπνεομένου
κῦμα
χθαμαλὸν
ὑπέτρεχέ
τε |
[5, 4] |
ἔοικε
διάστημα
τῆς
ἐλπιζομένης
ἡμῖν
|
γῆς |
ὑπολείπεται,
φέρε
σύμβολά
τινα
ποιησώμεθα |
[5, 6] |
ἐκ
θαλάττης
ἀτόποις
τὰ
ἐκ
|
γῆς |
φιλοτιμεῖται
χαλεπώτερα,
πολέμους
ἄρτι
λῃσταῖς |
[5, 33] |
τὸ
συμπόσιον·
μνήμη
τοῦ
δαιμονίου
|
γινέσθω |
καὶ
τὰς
λυτηρίους
τις
σπονδὰς |
[5, 13] |
ἀλλ´
ἀληθῶς
ἀμέθυσος
τῷ
φέροντι
|
γίνεται, |
νηφάλιον
ἐν
τοῖς
συμποσίοις
διαφυλάττουσα. |
[5, 25] |
φονῶντες,
αἵματος
γὰρ
ὄψις
φρονήματος
|
γίνεται |
στόμωσις,
ἐκ
προστάγματος
τοῦ
Τραχίνου |
[5, 5] |
προσδιορίζοντας.
Εἰ
δὲ
εἰς
ταὐτὸν
|
γίνοιντο, |
ἀρκεῖν
μὲν
ἑτέρῳ
τὸν
ἕτερον |
[5, 20] |
οὐδὲ
ἀκίνδυνον
εἴ
τι
τούτων
|
γίνοιτο |
πλησίον
τῆς
πόλεως,
ἐκ
τοῦ |
[5, 7] |
δεήσειεν
ἐν
χερσὶ
ταῖς
ἐκείνου
|
γίνοιτο. |
Τῶν
δὲ
ἐπελθόντων
ἐπανετείναντο
μέν |
[5, 16] |
τὴν
εὐωχίαν
παραπέμποι
χοροῦ
τε
|
γινομένη |
καὶ
αὐλοῦ
παντὸς
ἡδίων,
ἣν |
[5, 17] |
τοῦδε
παλιρροίας
ὡς
τὸ
εἰκὸς
|
γινομένης |
καὶ
περὶ
τόνδε
τὸν
πορθμὸν |
[5, 22] |
Τυρρηνὸς
αἰσθόμενος
διανέστη
καὶ
τὸ
|
γινόμενον |
ἐπυνθάνετο.
Κἀγὼ
Τὸ
μὲν
γινόμενον |
[5, 22] |
γινόμενον
ἐπυνθάνετο.
Κἀγὼ
Τὸ
μὲν
|
γινόμενον |
ἔστιν«
ἔλεγον
ἡ
σὴ
συμβουλή· |
[5, 2] |
ἀλήτην
βίον
ἀλλὰ
μετ´
ἐκείνου
|
γινόμενον |
ἥδιστον,
οὐδὲν
γὰρ
οὕτως
ἐμοὶ |
[5, 4] |
μὲν
ἐλάττων
ἡδονῆς
δὲ
κρείττων
|
γινόμενος. |
Ἐπεὶ
δὲ
ὀψέ
ποτε
τῶν |
[5, 27] |
περιέστω.
~Τούτων
καὶ
λεγομένων
καὶ
|
γινομένων |
ὁ
μὲν
ἥλιος
ἀκριβῶς
εἰς |
[5, 11] |
Καλάσιρις
τὸν
Ναυσικλέα
μηνύειν
ἃ
|
γινώσκει |
περὶ
τοῦ
Θεαγένους
καὶ
τίς |
[5, 1] |
καὶ
ἔδρασεν,
οὐ
γὰρ
ἔχω
|
γινώσκειν· |
ἐμοὶ
δὲ
τὸν
καιρὸν
τῆς |
[5, 16] |
ἑκὼν
ὑπερβαίνων
ὅσα
τὸν
Ναυσικλέα
|
γινώσκειν |
οὐ
συμφέρειν
ἐδοκίμαζε,
τὰ
δὲ |
[5, 2] |
ἀνεχομένη
διότι
μοι
περιεῖναι
τὸν
|
γλυκύτατον |
ἐλπίζω.
Ἀλλ´
ὦ
ψυχὴ
ἐμή, |
[5, 8] |
ἔτυχεν·
ἡ
γὰρ
δὴ
Χαρίκλεια
|
γλώσσης |
τε
ἑλληνίδος
αἰσθομένη
καί
τι |
[5, 13] |
μὴν
ἀλλὰ
καὶ
δύναμις
αὐτῇ
|
γνησιωτέρα |
τῶν
ἐκ
δύσεων
ἐγκαθίδρυται,
οὐ |
[5, 29] |
μέλλουσιν
ἀλγεινοῖς
μὴ
προκάμνοιτε
τὰς
|
γνώμας, |
ἐνδεχόμενον
καὶ
διαδρᾶναι
τὴν
ἐπιβουλήν. |
[5, 17] |
τὰ
μὲν
πρῶτα
πλεῖν
κατὰ
|
γνώμην |
εὐκραεῖ
τῷ
πνεύματι
καὶ
ἐκ |
[5, 11] |
θεοὶ
τοσαῦτα
δοῖεν
ὅσα
κατὰ
|
γνώμην |
ὄντα
τὴν
σὴν
εἰς
κόρον |
[5, 28] |
ἐδικαίωσα
προειπεῖν
σοι
τὴν
ἐμαυτοῦ
|
γνώμην, |
οὐ
βεβαιωθῆναι
παρά
σου
ταύτην |
[5, 20] |
τῆς
αὐτῆς
κεκοινωνηκότι
σοί
τε
|
γνῶναι |
πάντως
ἀναγκαῖον.
Ναυλοχεῖ
τὴν
ὁλκάδα |
[5, 22] |
τὸν
ἡμέτερον
ἐπισκεψαμένων
καὶ
δόξαν
|
γνῶναι |
τὴν
ἡμετέραν
ἐν
σπουδῇ
θεμένων |
[5, 18] |
αἰρόμενον
ἐκπεπονημένης
Φοινίκιον
τὸ
φιλοτέχνημα
|
γνωρίζειν |
λέγοντες,
πλέον
δὲ
θαυμάζοντες
ὡς |
[5, 2] |
ἔφη
ὁ
Καλάσιρις
ἢ
πόθεν
|
γνωρίζεις |
τε
ἀκούσας
καὶ
ζῶσαν
ἀγγελλομένην |
[5, 20] |
τῆς
τέχνης«
ἔφη
τοῖς
ἀνδράσι
|
γνωρίζομαι
|
καὶ
ὄψον
αὐτοῖς
προσκομίζων
πλέον |
[5, 24] |
ἀπολώλαμεν·
πειρατικὸς
ὁ
στόλος,
Τραχίνου
|
γνωρίζω |
τὴν
ἄκατον.
Ἐσείσθη
πρὸς
τὴν |
[5, 20] |
τι
συνειδὸς
καὶ
πρὸς
τοὺς
|
γνωρίμους |
φιλάνθρωπον.
Σοῦ
τε
οὖν
φείδομαι |
[5, 4] |
ποιησώμεθα
δι´
ὧν
ἀπόρρητά
τε
|
γνωριοῦμεν |
παρόντες
καὶ
εἰ
χωρισθῆναί
ποτε |
[5, 5] |
αὐτοῖς
τῶν
ψυχῶν
τὰ
ἐρωτικὰ
|
γνωρίσματα. |
Ὅμως
δ´
οὖν
ἡ
μὲν |
[5, 11] |
μηδὲν
αὐτοῖς
εἶναι
πλέον
τῆς
|
γνώσεως |
ἀνθρώποις
ἀπορουμένοις,
τοῦ
Μιτράνου
θαυμαστὸν |
[5, 21] |
κατεγγυῆσαι
διά
τε
τὴν
προϋπάρχουσαν
|
γνῶσιν |
διά
τε
τὴν
περιουσίαν,
καὶ |
[5, 2] |
ᾔσθετο
γυναικὸς
λαθραῖόν
τι
καὶ
|
γοερὸν |
οἷον
ἠρινῆς
ἀηδόνος
αἴλινον
ᾠδὴν |
[5, 26] |
χωριζομένων.
Καὶ
ἅμα
λέγουσα
τοῖς
|
γόνασι |
προσέπιπτεν
καὶ
εἴχετο
ἐπὶ
πλεῖστον |
[5, 5] |
δακτύλιον
οὐλὴν
δὲ
ἐπὶ
τοῦ
|
γόνατος |
ἐκ
θήρας
συὸς
ὁ
Θεαγένης, |
[5, 1] |
ἄλλων
φροντίδων
κάκωσιν
ὕπνῳ
βραχεῖ
|
γοῦν |
ἐστι
παραμυθητέον.
~Ὁ
μὲν
ταῦτα |
[5, 33] |
σὺ
δὲ
εἰς
τὸ
ἑξῆς
|
γοῦν |
εὔθυμος
εἶναι
τὴν
μὲν
θυγατέρα |
[5, 27] |
καὶ
τοὺς
αὐχένας.
Οὐχ
ἥκιστα
|
γοῦν· |
ἡμᾶς
εἰς
τὸν
ἔσχατον
τῶν
|
[5, 15] |
ὄντι
τὸ
δῶρον
διακονήσαντος·
ὁρᾶν
|
γοῦν |
πάρεστι
τῇ
φλογὶ
περιλαμπόμενον.
Καὶ |
[5, 9] |
ὑπηκόων
ἐκτραπεὶς
οὐδὲν
ὑπερθέμενος
ἅμα
|
γράμμασι |
τὸν
Θεαγένην
πρὸς
Ὀροονδάτην
ὄντα |
[5, 14] |
Καλάσιρις
μακρῷ
καὶ
ταύτας
ἐπλεονέκτει,
|
γραφῇ |
γὰρ
ἔξεστο
καὶ
εἰς
μίμημα |
[5, 14] |
ζῴων
ἐκεκοίλαντο.
Καὶ
ἦν
ἡ
|
γραφή, |
παιδαρίσκος
ἐποίμαινε
πρόβατα
χαμαιζήλῳ
μὲν
|
[5, 23] |
ὁδηγουμένας.
Ἔτι
τούτων
ἐπὶ
θάτερα
|
γυμναζομένων |
ἦν
μὲν
ἤδη
τῆς
ἡμέρας |
[5, 16] |
κρατήρων
εὐωχοίης.
Τὰς
μὲν
γὰρ
|
γυναῖκας |
ἀκούεις
ὡς
διατριβὴν
τῷ
πότῳ |
[5, 15] |
ᾖδον
καὶ
ἔσπενδον
αἱ
δὲ
|
γυναῖκες |
ὕμνον
τῇ
Δήμητρι
χαριστήριον
ἐχόρευον· |
[5, 2] |
ἄλλοτε
ἄλλον
ἀνελίττων
τόπους
ᾔσθετο
|
γυναικὸς |
λαθραῖόν
τι
καὶ
γοερὸν
οἷον |
[5, 34] |
Καὶ
ἡ
μὲν
εἰς
τὴν
|
γυναικωνῖτιν
|
χωρισθεῖσα
σὺν
τῷ
θυγατρίῳ
τε |
[5, 13] |
τῇ
θυγατρὶ
τοῦ
Ναυσικλέους
καὶ
|
γυναιξὶ |
ταῖς
ἄλλαις
ὅσαι
παρηγοροῦσαι
πολλὰ |
[5, 15] |
ἄλλους
ἔτρεπεν,
ἰδίᾳ
μὲν
ταῖς
|
γυναιξὶ
|
τὴν
ἐνδοτέρω
τοῦ
ἱεροῦ
χώραν |
[5, 4] |
γὰρ
οὐ
Θίσβη
τὸ
θρηνοῦν
|
γύναιον |
ἀλλὰ
Χαρίκλεια.
Ἐγεγόνει
δὲ
τὰ |
[5, 34] |
παρατηρῶν
οὐκ
ἐφεύρισκεν,
ὀψέ
τινος
|
γυναίου |
φράσαντος
εἰς
τὸ
ἄδυτον
παρελθὼν |