Livre, Chap.
[5, 20]	Τραχῖνε, οὐκ ἔχω λέγειν, εἰς	ἔαρ	δὲ πρῶτον ἡγοῦμαι αὐτοὺς ἀφορμήσειν.
[5, 13]	ἀκραιφνὴς μὲν καὶ ἐκ βάθους	ἐαρινή	τις ὥρα πυρσεύεται· εἰ δὲ
[5, 22]	ἐπιλαμπούσης· καὶ ἀναχθέντες ἤδη ζεφύρων	ἐαρινῶν	ὑπηχούντων ἐφερόμεθα νύκτα τε καὶ
[5, 21]	ὑπονοουμένης καὶ τὸ ἀκριβὲς τοῦ	ἔαρος	περιμεῖναι. Οὐκοῦν« ἔφην εἰ δὴ
[5, 15]	ἔπραττεν, ηὔχετο Θεαγένει σῴζεσθαι κἀκεῖνον	ἑαυτῇ	φυλάττεσθαι. ~Τοῦ πότου δὲ λαμπρῶς
[5, 8]	καὶ τῇ Χαρικλείᾳ Θίσβην ὁμολογεῖν	ἑαυτὴν	εἰ βούλοιτο σῴζεσθαι παρεκελεύετο, ἠρέμα
[5, 33]	θρηνοῦσαν καὶ βούλεσθαι μὲν ἐπισφάττειν	ἑαυτὴν	ἐνδεικνυμένην ὑπὸ δὲ ὀλίγης ἐλπίδος
[5, 5]	Ἡ Χαρίκλεια δὲ καὶ μετημφίασεν	ἑαυτὴν	ἐνθεμένη μὲν πηριδίῳ τινὶ τούς
[5, 8]	πυνθανομένῳ τίς ποτε καλοῖτο Θίσβην	ἑαυτὴν	ὡμολόγει. Τότε δὴ προσδραμὼν ἐφίλει
[5, 15]	ἡ Χαρίκλεια δὲ χωρισθεῖσα τὸ	ἑαυτῆς	ἔπραττεν, ηὔχετο Θεαγένει σῴζεσθαι κἀκεῖνον
[5, 7]	ἀλλ´, ἐνδεχόμενον βουληθῆναι καὶ περισῴζειν	ἑαυτοῖς	εἰς δουλείαν (ὃ τίνος οὐκ
[5, 18]	νέους ἑστιῶντος, τὰ μὲν καθ´	ἑαυτὸν	ἁλιεύοντος τὰ δὲ καὶ ἡμῶν
[5, 3]	καὶ μὴ βουλόμενος. ~Οὐκέτι κατέχειν	ἑαυτὸν	ἐκαρτέρησεν ὁ Κνήμων ὡς τούτων
[5, 19]	αἰτῶν τὴν Χαρίκλειαν, πολλὰ σεμνύνων	ἑαυτὸν	καὶ τοῦτο μὲν γένος ἔνδοξον
[5, 2]	ταῦτα βαθεῖ κατεσχημένον. Ἀλλὰ ἀνασχὼν	ἑαυτὸν	ὁ πρεσβύτης κἀπὶ τοῦ ἀγκῶνος
[5, 7]	τὸ δὲ τοῖς πολεμίοις ἑκόντας	ἑαυτοὺς	ἐγχειρίζειν οὐκ ἐπαινοῦσα· μὴ γὰρ
[5, 6]	Χαρίκλεια καὶ τῷ σπηλαίῳ κρύπτειν	ἑαυτοὺς	εἴ πη διαλάθοιεν ἠξίου καὶ
[5, 24]	τὸ ἐφόλκιον εἰσβῆναι, καὶ σῴζεθ´	ἑαυτοὺς	οἷ βούλεσθε. Οἱ μὲν ταῦτα
[5, 6]	δράματος φιλοτιμούμενος καὶ αὐτόχειρας ἡμᾶς	ἑαυτῶν	ἐκβιάσηται γενέσθαι. ~Τούτοις εἰρημένοις οὐ
[5, 32]	μόνου τοῦ Θεαγένους φειδόμενα. Καὶ	ἔβαλλεν	οὐ καθ´ ἓν τῆς μάχης
[5, 24]	ἀναιμωτὶ γένοιντο ἐγκρατεῖς τῆς ὁλκάδος	ἔβαλλον	μὲν οὐδέπω τοῖς δὲ εἰς
[5, 16]	ὑπερθέμενος, ἐπειδή σε τὰ συμβεβηκότα	ἐβάπτιζεν,	οὐκ ἔστιν ὅπως ἂν ἐς
[5, 1]	ἐκτὸς τοῦ θορυβεῖσθαι σιωπᾶν δὲ	ἐβιαζόμην	ἐπιθυμίᾳ τῶν ἀεὶ πρὸς σοῦ
[5, 4]	ἔννοιαν ἐλθόντες δόξαι κόρον ἔχειν	ἐβιάσθησαν,	ἄρχεται ὁ Θεαγένης λόγων τοιῶνδε
[5, 14]	ἔδειξεν ἐκ τῆς ἀληθείας ὃ	ἐβούλετο,	περίεργον ἡγησάμενος λίθον ἐν λίθῳ
[5, 21]	παρὰ τοῦ Τυρρηνοῦ μηνυθέντων ἅπερ	ἐβουλόμην,	ἐκεῖνο μόνον τὸ μέρος ἐξέφαινον
[5, 1]	ὦ θεοὶ διαπεπραγμένος; Ἅπαντα ὡς	ἐβουλόμην»	ἔφη ὁ Ναυσικλῆς ἀθρόον αὐτοῖς
[5, 32]	τὰ πάντα γενναίῳ καὶ φόνοις	ἐγγεγυμνασμένῳ	παμπόλλοις, οὐδὲν οὐδὲ τῆς Χαρικλείου
[5, 30]	τούτων ἀκούσας ὡς μή τινα	ἐγγενέσθαι	ὑπόνοιαν, καὶ τοὺς παῖδας ἥκων
[5, 29]	ἄλλης εὐπρεπείας ἐπιμεληθῆναι κατὰ καιρὸν	ἐγγένοιτο	καὶ γὰρ ἂν εἴη πάντων
[5, 4]	τὸ θρηνοῦν γύναιον ἀλλὰ Χαρίκλεια.	Ἐγεγόνει	δὲ τὰ περὶ αὐτὴν ὧδε·
[5, 2]	ποιήσων, ὁ δὲ Κνήμων αὖος	ἐγεγόνει	πρὸς τὴν ἀκοὴν τῆς Θίσβης
[5, 11]	Κνήμωνος} Ὁ δὲ Ναυσικλῆς ἐνεὸς	ἐγεγόνει	τόν τε Καλάσιριν ἐφ´ ὅσον
[5, 32]	μάχης περίεστι τὸ ἔπαθλον μηνυούσης.	Ἐγείρας	γὰρ τὸ φρόνημα πολλοῖς ἤδη
[5, 17]	τὸ ὕδωρ καὶ κῦμα φλεγμαῖνον	ἐγείρει	πρὸς τῆς ἀντιτυπίας εἰς κλύδωνα
[5, 20]	ἐμοῖς· ἥκω δή σοι φράσων	ἐγειρόμενόν	τι πρᾶγμα ἀνιαρὸν μὲν ἀλλ´
[5, 18]	εἶπε μὲν ὁ κυβερνήτης οὐκ	ἐγένετο	δέ, ὦ Ναυσίκλεις, ἀλλ´ ἅμα
[5, 25]	ἐλπίδα πᾶσαν ἐφείδοντο τῶν ὑποπεσόντων,	ἐγίνετο	δὲ ἄσπονδος ἐκεχειρία καὶ πόλεμος
[5, 3]	τῶν δὲ ὀδόντων ἄραβος πολὺς	ἐγίνετο,	καὶ τάχα ἂν καὶ εἰς
[5, 11]	κατὰ ζήτησιν ἀλώμενον ἐν θρήνοις	ἐγίνωσκε.	Προσετίθει δὲ μηδὲν αὐτοῖς εἶναι
[5, 13]	αὐτῇ γνησιωτέρα τῶν ἐκ δύσεων	ἐγκαθίδρυται,	οὐ γὰρ ἐπιψεύδεται τὴν προσηγορίαν
[5, 24]	πλησιάσαντες γὰρ οἱ λῃσταὶ καὶ	ἐγκάρσιοι	παρελαύνοντες ἀποπειρώμενοί τε εἴ πως
[5, 33]	γε ἐμὲ μὲν ἔλαθεν ἐπανελθὼν	ἐγκαταμείναντα	τῷ λόφῳ καὶ οὐ θαρσήσαντα
[5, 24]	τε εἴ πως ἀναιμωτὶ γένοιντο	ἐγκρατεῖς	τῆς ὁλκάδος ἔβαλλον μὲν οὐδέπω
[5, 24]	ὡς Τραχῖνον εἶναι τὸν ἐπιόντα	ἔγνων	συνοῖσον πρὸς τὰ μέλλοντά τι
[5, 20]	μοι περὶ τῶν αὐτῶν ἀπολειπόμενον,	ἔγνων	τὸ παρὸν ὑπερθέσθαι χρησταῖς ἐπαγγελίαις
[5, 11]	τὸ γὰρ ἄφραστον κάλλος Χαρικλείας	ἐγνώριζον.	Ὡς δὲ ἤχθη καὶ τὰ
[5, 2]	ἀνῃρημένην τούτοις ἐγὼ τοῖς ὀφθαλμοῖς	ἐγνώρισα	καὶ παρὰ τοῖς βουκόλοις χερσὶ
[5, 29]	φέρε τι γενναῖον καὶ ἀπότομον	ἐγχειρήσαντες	ὁμόσε τῇ ἀκμῇ τοῦ κινδύνου
[5, 32]	Πελώρῳ καὶ τῇ κεφαλῇ τὸ	ἐγχειρίδιον	ἐπιβαλὼν τῆς μὲν ἀπέτυχεν, ἐκείνου
[5, 32]	Πέλωρον, ὁ δέ, προπαρεσκεύαστο γάρ,	ἐγχειριδίῳ	φθάνει διελαύνων τὸν μαζόν. Καὶ
[5, 7]	δὲ τοῖς πολεμίοις ἑκόντας ἑαυτοὺς	ἐγχειρίζειν	οὐκ ἐπαινοῦσα· μὴ γὰρ εἶναι
[5, 6]	ποίησιν καὶ τοῖς βουλομένοις ἀναιρεῖν	ἐγχειρίζομεν;	μή πη καὶ ὑπέρογκον τὸ
[5, 27]	ἀπέστελλον, ἀργύριόν τε ὅσον πλεῖστον	ἐγχειρίσαντες	καὶ τίμημα τὸ πρῶτον αἰτούμενον
[5, 5]	καὶ τὴν φαρέτραν Θεαγένει φέρειν	ἐγχειρίσασα,	φόρτον ἥδιστον ἐκείνῳ καὶ θεοῦ
[5, 20]	πάντως ἐστὶν ἀποτυχεῖν κατὰ γῆν	ἐγχειροῦντα	τὴν πρᾶξιν· καὶ ἄλλως οὐδὲ
[5, 21]	ἐξέφαινον ὡς ἁρπάσαι τις τῶν	ἐγχωρίων	διανοεῖται τὴν κόρην πρὸς ὃν
[5, 31]	Οὔπω γὰρ σχεδόν τι κατακλινεὶς	Ἐγὼ	δὲ« ἔφη τὸ γέρας τὸ
[5, 2]	καὶ τοιάδε κατελάμβανεν ἔτι θρηνοῦσαν.	Ἐγὼ	δὲ ἡ παναθλία χεῖρα λῃστρικὴν
[5, 18]	τῇ τροφῷ μὲν ἡ Χαρίκλεια	ἐγὼ	δὲ ἰδίᾳ καὶ Θεαγένης, ὁ
[5, 24]	τῷ προστυχόντι πρὸς ἄμυναν ὁπλίσας.	Ἐγὼ	δὲ καὶ ἡ Χαρίκλεια τῷ
[5, 2]	τὰ πάθη πρός με νεμόμενος·	ἐγὼ	δὲ μόνη καὶ ἔρημος, αἰχμάλωτος
[5, 21]	μὲν Οὕτω γενήσεται« εἰπὼν ἀπεχώρει·	ἐγὼ	δὲ οἴκαδε ἐλθὼν πρὸς μὲν
[5, 2]	σὺ μὲν ἀτρέμας ἔχε σαυτόν,	ἐγὼ	δὲ οὐκ ἔστιν ὅπως ἂν
[5, 21]	ὃν οὐκ ἔστιν ἀξιόμαχος ἀντιτάξασθαι.	Ἐγὼ	δὲ σοὶ μᾶλλον ἂν« ἔφην
[5, 33]	φέρειν ἐδύνατο τῆς νεὼς ἐπικομιζόμενον.	Ἐγὼ	δὲ τηνάλλως πόρρωθεν εἱπόμην ὀδυρόμενος
[5, 29]	συμποσίῳ τῆς τύχης ἐνυβρίσαι παραδούσης.	Ἐγὼ	δὲ τὸν Θεαγένην παραλαβὼν καὶ
[5, 18]	ἄστυ τὴν Ζάκυνθον ἀγοράσοντες ἀνέτρεχον,	ἐγὼ	δέ, τοῦ κυβερνήτου γὰρ ἀκηκοὼς
[5, 32]	δαλοῖς τραπέζαις βαλλόντων καὶ βαλλομένων.	Ἐγὼ	δὲ ὡς πορρωτάτω χωρίσας ἐμαυτὸν
[5, 24]	μιᾷ τοῦ πάθους ὁμοίου κοινωνήσειεν,	ἐγὼ	δὲ ὡς Τραχῖνον εἶναι τὸν
[5, 15]	ὅλης τὴν λίθον ἰσοστάσιον κρίνων,	Ἐγὼ	μὲν ἔπαιζον» εἶπεν ὦ ´γαθὲ
[5, 1]	ἀεὶ πρὸς σοῦ λεχθησομένων ἑλκόμενος.	Ἐγὼ	μὲν οὐκ ᾐσθόμην» ἔφη ὁ
[5, 22]	ὄντα συσκευάζου τὴν Χαρίκλειάν τε	ἐγὼ	μετελεύσομαι. Παρῆν ἡ παῖς ἐμοῦ
[5, 16]	ἥδυσμα τῷ πότῳ συναναχέων· ὡς	ἐγώ	σου καὶ τὴν ἄλλην μὲν
[5, 20]	πραγμάτων πειραθείης τοὺς ξένους ἐπιζητούμενος,	ἐγώ	τε δι´ ἑνὸς ἔργου δύο
[5, 2]	διηγῶμαι· ἐκείνην δὲ ἀνῃρημένην τούτοις	ἐγὼ	τοῖς ὀφθαλμοῖς ἐγνώρισα καὶ παρὰ
[5, 18]	εἰσί μοι δύο καὶ τρίτος	ἐγώ,	Χαρίεν« ἔφη τὸ σύμμετρον, ἑνὶ
[5, 33]	ὀδυρμῶν ἀφθόνων χαριζόμενος. Ἐπὶ τούτοις	ἐδάκρυε	μὲν αὐτὸς ἐδάκρυον δὲ οἱ
[5, 11]	ἐφ´ ὅσον περιβαλὼν τὴν Χαρίκλειαν	ἐδάκρυεν	ἀφορῶν καὶ τίς ὁ καθάπερ
[5, 33]	Ἐπὶ τούτοις ἐδάκρυε μὲν αὐτὸς	ἐδάκρυον	δὲ οἱ παρόντες καὶ εἰς
[5, 2]	ἐθρήνησε καὶ τεθνεῶσαν, ὡς ᾤετο,	ἐδάκρυσεν,	ὡς ἀνῃρημένην ἐπένθησεν· ἀπεστέρημαι νυνὶ
[5, 3]	τῷ ὄντι πιστεύσας, ὀλίγου μὲν	ἐδέησε	καὶ κατενεχθῆναι παρ´ αὐταῖς σχεδόν
[5, 18]	συνδιημερεύοντες χωριζόμενοι δὲ ὅτε καθεύδειν	ἔδει,	σὺν τῇ τροφῷ μὲν ἡ
[5, 5]	Χαρίκλεια τὸν συνεκκείμενον αὑτῇ πατρῷον	ἐδείκνυ	δακτύλιον οὐλὴν δὲ ἐπὶ τοῦ
[5, 14]	εἰς τοῦτο περιγράψας ὁ τεχνίτης	ἔδειξεν	ἐκ τῆς ἀληθείας ὃ ἐβούλετο,
[5, 31]	ὁδῷ βαδίζειν τὴν σκέψιν εὐαγγελιζόμενος.	~Ἐδειπνοῦμεν	ὀλίγον ὕστερον καὶ ὅτε διαβεβρεγμένους
[5, 18]	Κἀγὼ Τοῦτο μὲν« ἔφην οὐδὲν	ἐδεόμην	μαθεῖν, ὅμως δ´ οὖν χρηστῶς
[5, 15]	δὲ εὐφροσύνης τῆς ἐκ τῶν	ἐδεσμάτων	εἰς κόρον ᾖσαν καὶ τοῖς
[5, 23]	παρατρέποντος. ~Τούτων εἰρημένων οἱ μὲν	ἐδήχθησαν	καὶ πρὸς ἄμυναν εὐτρεπίζεσθαι παρῄνουν,
[5, 25]	καὶ θανάτῳ κρίνεσθαι τὸν πόλεμον	ἐδίδαξεν	ἐφήλαντο δὲ καὶ οἱ λοιποὶ
[5, 28]	μαθοῦσα δέξηται χαίρουσα τὸ ἐσόμενον,	ἐδικαίωσα	προειπεῖν σοι τὴν ἐμαυτοῦ γνώμην,
[5, 32]	ἐτράπη πρὸς φυγήν, ὁ δὲ	ἐδίωκε.	~Καὶ τὰ μὲν ἄλλα τῶν
[5, 14]	διατάττων, τὰ δὲ ἐπείθετο ὡς	ἐδόκει	καὶ ἠνείχετο πρὸς τὰ ἐνδόσιμα
[5, 5]	~Ἐπῄνει ταῦτα ἡ Χαρίκλεια καὶ	ἐδόκει	ναοῖς ἐπιγράφειν, εἰ χωρισθεῖεν, ἢ
[5, 22]	τῆς κεραίας τὸ πλεῖστον συντρίψαντες·	ἐδόκει	οὖν ἐπισκευῆς τε ἕνεκεν τῆς
[5, 27]	τῶν ἐμπλευσάντων θατέρᾳ πάντως ἐπιζητηθησομένων.	Ἐδόκει	τε εἶναι πιθανὸς καὶ δυοῖν
[5, 16]	τὸν Ναυσικλέα γινώσκειν οὐ συμφέρειν	ἐδοκίμαζε,	τὰ δὲ ἔτι ἀδιήγητα καὶ
[5, 5]	γὰρ ἀπὸ σύλων πλοῦτον βέβηλον	ἐδοκίμαζον,	ἃ δὲ αὐτοὶ μὲν ἐκ
[5, 26]	τῶν βλεμμάτων πρὸς τὸ ὑπήκοον	ἐδουλοῦτο,	τὴν κόρην ἀναστήσας Τὸν μὲν
[5, 4]	ὅ τί ποτε τὸν λῄσταρχον	ἔδρασαν	οἱ πολέμιοι κατασκοπήσοντες· ἔσχε τε
[5, 1]	Δελφῶν ἐν τούτοις ἦν καὶ	ἔδρασεν	ὅ τι δὴ καὶ ἔδρασεν,
[5, 1]	ἔδρασεν ὅ τι δὴ καὶ	ἔδρασεν,	οὐ γὰρ ἔχω γινώσκειν· ἐμοὶ
[5, 8]	σέ, Μιτράνη, καὶ τοὺς θεούς.	Ἐδράττετό	τε τῆς Χαρικλείας καὶ χαίρειν
[5, 33]	ἀπῆγε μικρὸν ὕστερον, ὅσα φέρειν	ἐδύνατο	τῆς νεὼς ἐπικομιζόμενον. Ἐγὼ δὲ
[5, 4]	γὰρ ὁ μὲν Θύαμις ἁλοὺς	ἐζώγρητο	καὶ εἴχετο αἰχμάλωτος ἡ δὲ
[5, 3]	μὴ θᾶττον ὁ Καλάσιρις αἰσθόμενος	ἔθαλπέ	τε συνεχῶς καὶ λόγῳ παντοίως
[5, 30]	ὑπόνοιαν, καὶ τοὺς παῖδας ἥκων	ἐθάρρυνον,	ὁδῷ βαδίζειν τὴν σκέψιν εὐαγγελιζόμενος.
[5, 19]	καὶ πλοῦτον ὅλον τὴν κόρην,	ἔθνος	δὲ καὶ πατρίδα τὴν ὑμετέραν
[5, 5]	ἐπὶ τήνδε ἢ κώμην ἢ	ἔθνος»	ἡμέραν καὶ ὥραν προσδιορίζοντας. Εἰ
[5, 19]	τῳ χώραν ἄλλην οἰκοῦντι καὶ	ἔθνος	ὃ τοσοῦτον κεχώρισται τῆς Αἰγυπτίων
[5, 32]	δὲ μὴ καταλύεσθαι τὸν νόμον	ἐθορύβουν.	Καὶ τέλος ὁ μὲν Τραχῖνος
[5, 23]	παρῄνουν, οἱ δὲ ὀλιγώρως εἶχον,	ἔθος	εἶναι φάσκοντες ἐν τοῖς πελάγεσιν
[5, 4]	ἀλγεινὸν ἐπέπλεκε, τάχα μὲν οὕτως	ἔθος	ὂν αὐτῷ καὶ νῦν ἐπιδεικνύμενον,
[5, 27]	τέχνην δὲ ἄλλος ἄλλην αὐτοδίδακτος	ἐθρασύνετο,	τῶν μὲν τὰ ἱστία τεταραγμένως
[5, 2]	φίλτατος· ἐκεῖ με καὶ ζῶσαν	ἐθρήνησε	καὶ τεθνεῶσαν, ὡς ᾤετο, ἐδάκρυσεν,
[5, 16]	ἡ σὴ πλάνη κάλλιστα ἄν,	εἰ	βουληθείης, τὴν εὐωχίαν παραπέμποι χοροῦ
[5, 18]	αὐτὸς χαίροις« ἀπεκρίνατο καὶ μένοις	εἰ	βούλοιο παρ´ ἡμῖν, εἰ μή
[5, 8]	τῇ Χαρικλείᾳ Θίσβην ὁμολογεῖν ἑαυτὴν	εἰ	βούλοιτο σῴζεσθαι παρεκελεύετο, ἠρέμα καὶ
[5, 1]	ὀλίγον δὲ καὶ ὕπνου σπάσωμεν·	εἰ	γὰρ καὶ λίαν ἄοκνος ὑπάρχεις
[5, 26]	ἐπὶ νοῦν τὸν σὸν ἄγουσιν.	Εἰ	δὲ βούλει με τῷ ὄντι
[5, 5]	ἔθνος» ἡμέραν καὶ ὥραν προσδιορίζοντας.	Εἰ	δὲ εἰς ταὐτὸν γίνοιντο, ἀρκεῖν
[5, 13]	βάθους ἐαρινή τις ὥρα πυρσεύεται·	εἰ	δὲ κατέχων περιτρέποις ἀκτῖνα προσβάλλει
[5, 21]	τοῦ ἔαρος περιμεῖναι. Οὐκοῦν« ἔφην	εἰ	δὴ μέλλει τὸ ἐμὸν ἰσχύειν
[5, 12]	ἔφη ὁ Ναυσικλῆς μᾶλλον δὲ	εἰ	δοκεῖ, θύειν γὰρ μέλλω χαριστήρια
[5, 11]	ἀνθρώποις ἀπορουμένοις, τοῦ Μιτράνου θαυμαστὸν	εἰ	καὶ ἐπὶ πολλοῖς ἂν αἱρησομένου
[5, 29]	μηδὲ ἀφ´ ὧν ἔξεστιν ἁβρύνεσθαι,	εἰ	καὶ τὰ λαμπρότερα τῆς γαμηλίου
[5, 7]	τὸν Θεαγένην τῆς Χαρικλείας ὡς	εἰ	καὶ τεθνάναι δεήσειεν ἐν χερσὶ
[5, 31]	εἰπόντος, Καὶ μὴν ἔξεστιν« εἶπον	εἰ	λάθρα παρέλθοις εἰς τὴν ναῦν·
[5, 16]	ἔτι νύμφας προπίνομεν· σὺ δὲ	εἰ	λόγους ἡμῖν οὓς ποθοῦμεν ἀντιπροπίνοις,
[5, 14]	δὲ ὑπὸ τῆς τέχνης ὥσπερ	εἰ	μάνδραν χρυσῆν τὴν σφενδόνην αὐτοῖς
[5, 3]	καὶ εἰς ἔσχατον ἦλθε κινδύνου	εἰ	μὴ θᾶττον ὁ Καλάσιρις αἰσθόμενος
[5, 2]	οὐκ ἔστιν ὅπως ἂν βιῴην	εἰ	μὴ θᾶττον ὑπεξελθὼν τρόπον ὅντινα
[5, 13]	τάχα οὐκ ἄν ποτε πεισθεῖσαν	εἰ	μὴ τῇ προφάσει τῆς θυσίας
[5, 18]	μένοις εἰ βούλοιο παρ´ ἡμῖν,	εἰ	μή τις τυγχάνοις τῶν πολυκλίνους
[5, 31]	λαμβάνων προτιμηθῆναι δικαιῶ, σὺ δὲ	εἰ	μὴ τὸ κελευόμενον πράττοις οὐκ
[5, 21]	πότε ἀνάγεσθαι κελεύοιμι, καὶ γὰρ	εἰ	μηδέπω τῆς ὥρας εἶναι τὰ
[5, 1]	ἀποσκευαζομένου, δοκῶ γάρ μοι μηδ´	εἰ	πολλὰς μὲν νύκτας πλείους δὲ
[5, 29]	σὴ ἔννοια καὶ ἡ Θεαγένους,	εἰ	πρὸ τοῦ τέλους χωρισθήσομαι, πρὸς
[5, 21]	πάντων ὅτι τὴν ἡμετέραν οἰκεῖν,	εἰ	τοῦ γάμου τύχοις, ἔφθης ἐπαγγελλόμενος,
[5, 5]	Χαρίκλεια καὶ ἐδόκει ναοῖς ἐπιγράφειν,	εἰ	χωρισθεῖεν, ἢ ἀγάλμασιν ἐπισήμοις ἑρμαῖς
[5, 4]	ἀπόρρητά τε γνωριοῦμεν παρόντες καὶ	εἰ	χωρισθῆναί ποτε συμβαίνοι μαστεύσομεν ἀλλήλους.
[5, 20]	ἄρα οἱ Φοίνικες ἐξορμήσειν μέλλουσιν,	εἴ	γε πέπυσαι; διηρώτα, κἀγὼ συνιεὶς
[5, 16]	σὺν θεοῖς ὀφθήσεται, καὶ μάλιστα	εἴ	με μὴ ἀνιάσεις ὑπερθέμενος καὶ
[5, 6]	καὶ τῷ σπηλαίῳ κρύπτειν ἑαυτοὺς	εἴ	πη διαλάθοιεν ἠξίου καὶ ἅμα
[5, 3]	μὲν ὑπερθύροις ἄρτι δὲ σκεύεσιν	εἴ	πή τι τῆς ὀροφῆς ἤρτητο
[5, 24]	καὶ ἐγκάρσιοι παρελαύνοντες ἀποπειρώμενοί τε	εἴ	πως ἀναιμωτὶ γένοιντο ἐγκρατεῖς τῆς
[5, 21]	γάμου τύχοις, ἔφθης ἐπαγγελλόμενος, ὥστε	εἴ	σοι πάντως φίλον σπουδαστέον ἡμῖν
[5, 4]	ἡ γὰρ Χαρίκλεια τὸν Θεαγένην	εἴ	τι παρακινοῦντα αἴσθοιτο καὶ ἀνδριζόμενον
[5, 1]	ἄλλα εἰσαῦθις ἀκούσῃ· σὺ δὲ	εἴ	τί σοι κατώρθωται δεξιὸν ἀπάγγελλε
[5, 20]	πρᾶξιν· καὶ ἄλλως οὐδὲ ἀκίνδυνον	εἴ	τι τούτων γίνοιτο πλησίον τῆς
[5, 17]	τοῦτο παραλιπεῖν ἀξιοῦντος ἀλλὰ φράζειν	εἴ	τινα καταμεμαθήκοι τῆς ἐπιπολαζούσης τῷ
[5, 11]	Ναυσικλέους θαρρεῖν παρακελευομένου μικρὸν ἀνένευσεν	εἶδέ	τε καὶ ὤφθη παρ´ ἐλπίδας,
[5, 32]	δὲ ὡς συνερρωγότα τὸν πόλεμον	εἶδεν	ἀπὸ τῆς νεὼς ἐτόξευεν εὔσκοπά
[5, 9]	βασίλειος αὐλὴ κόσμον οὔτε πρότερον	εἶδεν	οὔτε αὖθις ὄψεται. ~Ταῦτα μὲν
[5, 31]	(ἐκείμην δὲ αὐτοῦ πλησίον ἐπιτηδεύσας)	Εἶδες«	ἔφην ὅπως ἡ κόρη κεκόσμηται;
[5, 33]	τὴν Χαρίκλειαν δὲ οὐδαμῶς· ἀλλ´	εἶδον	ἡμέρας γενομένης τὸν μὲν ἴσα
[5, 33]	Ἄρτι γὰρ ἐμοῦ ὅτε ἡμέραν	εἶδον	τὸν λόφον κατιόντος, λῃστρικὸν Αἰγυπτίων
[5, 27]	νεὼς ἀποβαλλόντων καὶ κινδύνου πᾶν	εἶδος	ὑφισταμένων, ἕως, ἐκείνης τε τῆς
[5, 29]	ὡς πατρὶ τὴν βουλὴν ἐξηγόρευσεν,	εἰδότι	μὲν αὐτοῦ καὶ πάλαι τὴν
[5, 10]	ἀγνοουμένων ἔρχεται καὶ πυνθανομένω τίνα	εἴη	διαπεπραγμένος ἅπαντα ὁ Ναυσικλῆς ἔλεγεν,
[5, 10]	Θίσβην ἀπέλαβε, καὶ ὅτι βέλτιον	εἴη	διαπεπραγμένος ταύτης ἐπιτυχὼν ἢ ἐκείνην
[5, 29]	καιρὸν ἐγγένοιτο καὶ γὰρ ἂν	εἴη	πάντων ἀτοπώτατον τὴν εὐγενείᾳ καὶ
[5, 29]	θρήνους κατήγαγε. Τὰ ὄντα« ἔφην	εἰκάζεις·	ὁ γὰρ Τραχῖνος εἰς γάμον
[5, 31]	ἑτέρῳ νόμῳ διισχυρίζομαι, τοὺς ὑπηκόους	εἴκειν	τοῖς ἄρχουσι κελεύοντι· πέπονθα δή
[5, 17]	Κἀκ τοῦδε παλιρροίας ὡς τὸ	εἰκὸς	γινομένης καὶ περὶ τόνδε τὸν
[5, 29]	ἐμοὶ Τραχίνου πολεμίαν εὔνοιαν ἣν	εἰκὸς	ἐκείνῳ τὸν καιρὸν ἐπιτεῖναι, φιλεῖ
[5, 2]	δωματίου προήκων ἔπασχε μὲν οἷα	εἰκὸς	ἦν τὸν νύκτωρ καὶ σκότους
[5, 31]	σχῆμα παστάδος ἀπομιμούμενα, διακαίεται ὡς	εἰκὸς	τῇ θέᾳ, πόθου τε ὁμοῦ
[5, 23]	μακρῷ τῆς ὁλκάδος ὡς τὸ	εἰκὸς	ὑπελείποντο μείζοσι τοῖς ἱστίοις πλέον
[5, 31]	οὐδὲ νέμησις οὐδέπω προὐτέθη τῶν	εἰλημμένων.	Καὶ ὃς Οὐκοῦν αἰτῶ τὴν
[5, 9]	φαίνεσθαι καὶ διακονεῖσθαι ἄξιον, αἰχμάλωτον	εἰληφὼς	πρός σε διεπεμψάμην, ἐκχωρῶν σοι
[5, 2]	κεκορεσμένος ἐμὲ δὲ ἐξ ἀρχῆς	εἰληχὼς	δαίμων μικρὸν τῶν ἡδονῶν ὑποθέμενος
[5, 6]	ἔλεγε φευξόμεθα τὴν πανταχοῦ διώκουσαν	εἱμαρμένην;	εἴξωμεν τῇ τύχῃ καὶ χωρήσωμεν
[5, 27]	τοῦ μέλλοντος ἀσφαλοῦς προνοεῖν ὑφηγούμενος,	εἶναι	γὰρ ὕποπτον ἀμφοτέραις προσπλεῦσαί ποι
[5, 29]	τοῦ κινδύνου χωρήσωμεν, ἢ τὸ	εἶναι	γενναίως καὶ ἐλευθέρως κατορθώσοντες ἢ
[5, 17]	καὶ ἐπαίνου τῶν παρόντων ἀληθῆ	εἶναι	μαρτυρούντων τὴν αἰτίαν, ὁ Καλάσιρις
[5, 5]	μόνον ὀφθῆναι, οὐδένα γὰρ χρόνον	εἶναι	ὅσος ἀμαυρῶσαι αὐτοῖς τῶν ψυχῶν
[5, 27]	θατέρᾳ πάντως ἐπιζητηθησομένων. Ἐδόκει τε	εἶναι	πιθανὸς καὶ δυοῖν δι´ ἑνὸς
[5, 11]	ἐγίνωσκε. Προσετίθει δὲ μηδὲν αὐτοῖς	εἶναι	πλέον τῆς γνώσεως ἀνθρώποις ἀπορουμένοις,
[5, 7]	ἐγχειρίζειν οὐκ ἐπαινοῦσα· μὴ γὰρ	εἶναι	πρόδηλον ὡς ἀναιρήσουσι λαβόντες (οὐ
[5, 21]	γὰρ εἰ μηδέπω τῆς ὥρας	εἶναι	τὰ πλώιμα ἀλλ´ ὑπάρχειν μεταστησαμένους
[5, 32]	ἀγνοούντων τὸ κακὸν καὶ δαιμονίους	εἶναι	τὰς πληγὰς ἐνίων ὑπονοούντων, ἕως
[5, 33]	εἰς τὸ ἑξῆς γοῦν εὔθυμος	εἶναι	τὴν μὲν θυγατέρα ἤδη τήνδε
[5, 10]	ἂν εὑρών· οὐ γὰρ μικρὸν	εἶναι	τὸ διάφορον ἀλλ´ ὅσον ἄν
[5, 22]	τινὸς ἠπείρου καὶ ὅρμου, πειρατικὸν	εἶναι	τὸ ἐκ πρύμνης ἀναφαῖνον ἀκάτιον
[5, 24]	κοινωνήσειεν, ἐγὼ δὲ ὡς Τραχῖνον	εἶναι	τὸν ἐπιόντα ἔγνων συνοῖσον πρὸς
[5, 10]	θεοῦ πρὸς ἄνθρωπον, οὕτως οὐκ	εἶναι	τοῦ κάλλους ὑπερβολὴν οὐδὲ αὐτῷ
[5, 11]	πάντα ὁ Ναυσικλῆς συνεὶς ἐκείνους	εἶναι	τούτους περὶ ὧν διείλεκτο πολλάκις
[5, 10]	κάλλους ὑπερβολὴν οὐδὲ αὐτῷ δυνατὸν	εἶναι	τῷ λόγῳ φράζειν, καὶ ταῦτα
[5, 3]	τῶν ἐπὶ τέλους τὴν Θίσβην	εἶναι	τῷ ὄντι πιστεύσας, ὀλίγου μὲν
[5, 23]	οἱ δὲ ὀλιγώρως εἶχον, ἔθος	εἶναι	φάσκοντες ἐν τοῖς πελάγεσιν ἕπεσθαι
[5, 6]	φευξόμεθα τὴν πανταχοῦ διώκουσαν εἱμαρμένην;	εἴξωμεν	τῇ τύχῃ καὶ χωρήσωμεν ὁμόσε
[5, 18]	τῇ γῇ προσπελάσαι. ~Ταῦτα οὐκ	εἶπε	μὲν ὁ κυβερνήτης οὐκ ἐγένετο
[5, 23]	παρεκάλει, θᾶττον ἡμῖν ἢ ὥστε	εἰπεῖν	ἐπέστησαν ἅτε οἶμαι πρόσκωποί τε
[5, 2]	τὰ νῦν ἐκείνοις, ἀληθέστερον δὲ	εἰπεῖν	καὶ πικρότερα, τοῦ καὶ βουλομένου
[5, 33]	ἐπεχομένην. Οὐδὲ ἔφθην ὁ δυσδαίμων	εἰπεῖν	τε καὶ μαθεῖν οὐδὲ ἐπικουφίσαι
[5, 23]	τῷ ἡλίῳ συγκαταδυόμενος, ἢ ἀληθέστερον	εἰπεῖν	τοῖς ἐπιδιώκουσιν ὑπηρετούμενος. Οἱ γὰρ
[5, 11]	ἐρώτησιν καὶ διαλιποῦσα μικρὸν Αἰχμάλωτον»	εἶπεν	ἄγει λαβὼν ὅστις ποτέ ἐστιν
[5, 14]	τὰ ἐνδόσιμα τῆς σύριγγος ποιμαινόμενα.	Εἶπεν	ἄν τις αὐτὰ καὶ χρυσοῖς
[5, 12]	ἐμπορικὸν ἐν ἴσῳ φιλοπλούσιον. Οἶδα»	εἶπεν	ὁ Καλάσιρις καὶ ἕξεις. Τί
[5, 33]	ἄριστον Θεαγένην πειρασόμεθα. Βουλοίμην ἂν»	εἶπεν	ὁ Καλάσιρις· νῦν δὲ ὥρα
[5, 2]	ταυταισὶ ταῖς ἐμαῖς κατέθαψα. Κάθευδε»	εἶπεν	ὁ Καλάσιρις· ταῦτα δὲ ὅπη
[5, 1]	διάνοιαν εἰς ὕπνον καταφέρει. Ἐπίσχες»	εἶπεν	ὁ Κνήμων ὦ πάτερ, οὐχ
[5, 1]	ἡμᾶς κοινωνοῦντας. Ἀλλὰ καὶ ὑμεῖς»	εἶπεν	ὁ Ναυσικλῆς εἰς ἕω μαθήσεσθε,
[5, 31]	βούλησιν ἐκλογὴν ἀπένειμεν. Οὐ τοῦτον«	εἶπεν	ὁ Τραχῖνος, ὦ βέλτιστε, καταλύω
[5, 15]	ἰσοστάσιον κρίνων, Ἐγὼ μὲν ἔπαιζον»	εἶπεν	ὦ ´γαθὲ Καλάσιρι καὶ λόγος
[5, 12]	καθάπερ ἐκ μηχανῆς ἀθρόον πλουτεῖν	εἴπερ	ἐμοὶ προτέρῳ τὰ ὑπὲρ τῆσδε
[5, 7]	ὡς βούλει» φήσας ὁ Θεαγένης	εἵπετο	ἡγουμένῃ καθάπερ ἑλκόμενος. Οὐ μὴν
[5, 33]	ἐπικομιζόμενον. Ἐγὼ δὲ τηνάλλως πόρρωθεν	εἱπόμην	ὀδυρόμενος τὰς ἐμαυτοῦ τε κἀκείνων
[5, 20]	σοὶ καταγομένη συμπλεύσεται; Ἄδηλον μέν»	εἶπον,	ἀλλὰ τί πολυπραγμονεῖς; Ὅτι αὐτῆς»
[5, 31]	Οὐδαμῶς« εἰπόντος, Καὶ μὴν ἔξεστιν«	εἶπον	εἰ λάθρα παρέλθοις εἰς τὴν
[5, 18]	βροχίδας ἀκεζόμενον. Πλησιάσας δὴ Χαῖρε«	εἶπον	ὦ βέλτιστε καὶ φράζε ὅποι
[5, 31]	κόρη κεκόσμηται; Τοῦ δὲ Οὐδαμῶς«	εἰπόντος,	Καὶ μὴν ἔξεστιν« εἶπον εἰ
[5, 22]	πεισθέντων λῃστρικὴν προαγορευθεῖσαν ἔφοδον διαδιδράσκειν	εἰπόντος·	καὶ ὁ μὲν ἐλάνθανεν τὰ
[5, 31]	Παρ´ αὐτὴν ὃ βούλει λάμβανε«	εἰπόντος	ὁ Πέλωρος ὑπολαβὼν Καταλύεις οὖν
[5, 18]	εἰς πλῆθος ἐπαγομένων. Ἐμοῦ δὲ	εἰπόντος	ὡς παῖδές εἰσί μοι δύο
[5, 2]	ἐστι παραμυθητέον. ~Ὁ μὲν ταῦτα	εἰπὼν	ἀπέτρεχεν ὡς εἰρήκει ποιήσων, ὁ
[5, 21]	Καὶ ὁ μὲν Οὕτω γενήσεται«	εἰπὼν	ἀπεχώρει· ἐγὼ δὲ οἴκαδε ἐλθὼν
[5, 3]	ἀληθῶς ἡ κακίστη Θίσβη» καὶ	εἰπὼν	αὖθις ἐξέθανε. ~Καὶ ὁ Καλάσιρις
[5, 8]	σὴν οὖσαν ἀπολαβὼν ἄγε» (καὶ	εἰπὼν	ἐνεχείριζεν, ἀφορῶν τε εἰς αὐτὴν
[5, 15]	ἀποφαίνει τὸν λαμβάνοντα. Ταῦτα ὡς	εἰπὼν	ἐποίησεν, ἐπὶ τὴν εὐωχίαν αὐτόν
[5, 14]	ὑπεράλλεσθαι βουλομένοις τὸν κύκλον ἐῴκεσαν	εἰργομένοις	δὲ ὑπὸ τῆς τέχνης ὥσπερ
[5, 33]	ἰδεῖν ὑπὸ τῆς νυκτὸς μόνης	εἰργόμενος·	εἰς ἕω γὰρ ἀφιξόμεθα πρὸς
[5, 1]	καὶ παραχρῆμα λιμένων ἐκτὸς ὑπ´	εἰρεσίᾳ	τὸ πρῶτον ἀνήγοντο· ὡς δὲ
[5, 23]	καὶ κοῦφον ἀκάτιον καὶ πρὸς	εἰρεσίαν	εὐπειθέστερον ἐλαύνοντες. ~Ἤδη δὲ πλησιαζόντων
[5, 2]	μὲν ταῦτα εἰπὼν ἀπέτρεχεν ὡς	εἰρήκει	ποιήσων, ὁ δὲ Κνήμων αὖος
[5, 28]	προμαθοῦσαν τὸν γάμον. Ἐπῄνουν τὰ	εἰρημένα	καὶ χαίρειν ἐνεδεικνύμην τοῖς τε
[5, 7]	ἡμᾶς ἑαυτῶν ἐκβιάσηται γενέσθαι. ~Τούτοις	εἰρημένοις	οὐ πᾶσιν ἡ Χαρίκλεια συνετίθετο,
[5, 16]	ἔτι ἀδιήγητα καὶ ἐχόμενα τῶν	εἰρημένων	ἔνθεν ἑλών, ~Ὡς ἐπειδὴ τῆς
[5, 9]	τῇ βασιλέως διακονεῖν ἐμπρέπει. ~Τούτων	εἰρημένων	ἐπεραιοῦντο τὴν λίμνην καὶ χωρισθέντες
[5, 23]	ὅτε τοῦ εὐθέος παρατρέποντος. ~Τούτων	εἰρημένων	οἱ μὲν ἐδήχθησαν καὶ πρὸς
[5, 25]	καὶ πόλεμος ἔργοις ὁ χαλεπώτατος	εἰρήνης	ὀνόματι νόθῳ παραλυόμενος, συνθήκης βαρυτέρας
[5, 4]	κατ´ αὐτοὺς ὡς δὴ καὶ	εἴρηται.	Μόνοι δὲ Θεαγένης καὶ Χαρίκλεια
[5, 22]	ἀπολέσθαι τε παρὰ μικρὸν ἐλθόντες	εἰς	ἄκραν τινὰ Κρητικὴν προσωκείλαμεν, τῶν
[5, 4]	δάκρυσι δὲ ὑγροῖς καὶ θερμοῖς	εἰς	ἀλλήλους κεραννύμενοι καὶ καθαροῖς μόνον
[5, 4]	γὰρ πλάνης ἐφόδιον σύνθημα φιλικὸν	εἰς	ἀνεύρεσιν φυλαττόμενον. ~Ἐπῄνει ταῦτα ἡ
[5, 28]	ἰδίᾳ με καὶ τῶν ἄλλων	εἰς	ἀνήκοον παραλαβὼν Ὦ πάτερ« ἔφη,
[5, 8]	(καὶ εἰπὼν ἐνεχείριζεν, ἀφορῶν τε	εἰς	αὐτὴν συνεχῶς καὶ ὅτι ἄκων
[5, 8]	ἔστω καὶ ἑπέσθω φρουρούμενος, ἀναπεμφθησόμενος	εἰς	Βαβυλῶνα, τραπέζῃ γὰρ τῇ βασιλέως
[5, 23]	προωθῶν τὴν ὀθόνην τέλος καὶ	εἰς	γαλήνην ἐξενικήθη καθάπερ τῷ ἡλίῳ
[5, 30]	ὑφορᾶται δὲ τὸν λῄσταρχον ὡς	εἰς	γάμον παρασκευάζοντα τὸ συμπόσιον, καὶ
[5, 29]	ἔφην εἰκάζεις· ὁ γὰρ Τραχῖνος	εἰς	γάμον τὸν αὐτοῦ τε καὶ
[5, 19]	πολλάκις καὶ ἀπέκναιε λιπαρῶν καὶ	εἰς	γάμον ὡς ἂν παρὰ πατρὸς
[5, 7]	ἐνδεχόμενον βουληθῆναι καὶ περισῴζειν ἑαυτοῖς	εἰς	δουλείαν (ὃ τίνος οὐκ ἂν
[5, 27]	γινομένων ὁ μὲν ἥλιος ἀκριβῶς	εἰς	δυσμὰς περιελθὼν τὸ μεταίχμιον ἡμέρας
[5, 20]	ὦ Τραχῖνε, οὐκ ἔχω λέγειν,	εἰς	ἔαρ δὲ πρῶτον ἡγοῦμαι αὐτοὺς
[5, 4]	δὲ ὀψέ ποτε τῶν πρακτέων	εἰς	ἔννοιαν ἐλθόντες δόξαι κόρον ἔχειν
[5, 33]	ἐπαμύνειν ἔχων οὔτε ἐπιμίγνυσθαι δοκιμάζων,	εἰς	ἐπικουρίας ἐλπίδα ἐμαυτὸν ταμιευόμενος. Οὐ
[5, 3]	ἐγίνετο, καὶ τάχα ἂν καὶ	εἰς	ἔσχατον ἦλθε κινδύνου εἰ μὴ
[5, 21]	τὰ πλώιμα ἀλλ´ ὑπάρχειν μεταστησαμένους	εἰς	ἕτερον ὅρμον ἐπιβουλῆς τε ἐκτὸς
[5, 19]	σηρικῆς ἐσθῆτος· οὐκ ὀλίγον δὲ	εἰς	εὐδοξίας προσθήκην καὶ τὴν Πυθιονίκην
[5, 18]	τὴν ἐμπειρίαν αὐτῷ τῆς τέχνης	εἰς	εὐμένειαν τύχης προσῆπτον. ~Ἀλλ´ οὐ
[5, 16]	ἢ τὸ οἰκειότατον ἐκείνῳ λόγους	εἰς	εὐωχίαν ἐρανιζόμενος. Ἐπείθετο ὁ Καλάσιρις
[5, 33]	ὑπὸ τῆς νυκτὸς μόνης εἰργόμενος·	εἰς	ἕω γὰρ ἀφιξόμεθα πρὸς τὸν
[5, 1]	καὶ ὑμεῖς» εἶπεν ὁ Ναυσικλῆς	εἰς	ἕω μαθήσεσθε, τὸ δὲ παρὸν
[5, 33]	ἐδάκρυον δὲ οἱ παρόντες καὶ	εἰς	θρῆνον ἡδονῇ τινι σύγκρατον μετεβέβλητο
[5, 22]	δίδου τελευταίαν χάριν· θῦε διαπλεύσας	εἰς	Ἰθάκην ὑπὲρ ἡμῶν Ὀδυσσεῖ καὶ
[5, 18]	καὶ τὸ τῆς ὁλκάδος εὐάγωγον	εἰς	κάλλος τε ἅμα καὶ μέγεθος
[5, 17]	φλεγμαῖνον ἐγείρει πρὸς τῆς ἀντιτυπίας	εἰς	κλύδωνα κορυφούμενον. Ἐπὶ τούτοις κρότου
[5, 15]	εὐφροσύνης τῆς ἐκ τῶν ἐδεσμάτων	εἰς	κόρον ᾖσαν καὶ τοῖς κρατῆρσιν
[5, 11]	κατὰ γνώμην ὄντα τὴν σὴν	εἰς	κόρον τελεσθῆναι. Σωτήρ μοι τῆς
[5, 24]	ἔβαλλον μὲν οὐδέπω τοῖς δὲ	εἰς	κύκλον περίπλοις οὐδαμοῦ προβαίνειν ἐπέτρεπον
[5, 4]	φιλημάτων ἐνεπίμπλαντο. Καὶ πάντων ἅμα	εἰς	λήθην ἐμπεσόντες εἴχοντο ἐπὶ πλεῖστον
[5, 2]	δὲ ὅπη ποτὲ ἔσχεν οὐκ	εἰς	μακρὰν εἰσόμεθα. Οὐκ ἂν δυναίμην»
[5, 31]	μὴ τὸ κελευόμενον πράττοις οὐκ	εἰς	μακρὰν οἰμώξῃ τῷδε τῷ κρατῆρι
[5, 22]	οἰκοῦντα. Τοιγάρτοι τούτων ὑφέξεις οὐκ	εἰς	μακρὰν τὴν δίκην καὶ τῶν
[5, 14]	ἐπλεονέκτει, γραφῇ γὰρ ἔξεστο καὶ	εἰς	μίμημα ζῴων ἐκεκοίλαντο. Καὶ ἦν
[5, 11]	κάτω νεύουσα καὶ τὸ πρόσωπον	εἰς	ὀφρὺν σκέπουσα τοῦ Ναυσικλέους θαρρεῖν
[5, 1]	τί δὲ λανθάνω τὴν διήγησιν	εἰς	πέλαγος ὄντως ἀφεὶς τῶν ἑξῆς;
[5, 8]	ἐπετύγχανεν ἐκ περάτων καὶ ταῦτα	εἰς	πέρατα τὴν νῆσον ἐπιδραμόντες καὶ
[5, 18]	πολυκλίνους οἴκους ἐπιζητούντων ἢ θεραπείαν	εἰς	πλῆθος ἐπαγομένων. Ἐμοῦ δὲ εἰπόντος
[5, 24]	ὀλολυγμοῖς διαδρομαῖς καταιγιζομένη, τῶν μὲν	εἰς	τὰ κοῖλα τῆς νεὼς καταδυομένων
[5, 30]	ἢ παραχωρήσει μοι Τραχῖνος ἑκὼν	εἰς	τὰ πρωτεῖα τῆς νύμφης ἃ
[5, 13]	μὴ τῇ προφάσει τῆς θυσίας	εἰς	τὰς ὑπὲρ Θεαγένους εὐχὰς ἀποχρήσασθαι
[5, 5]	καὶ ὥραν προσδιορίζοντας. Εἰ δὲ	εἰς	ταὐτὸν γίνοιντο, ἀρκεῖν μὲν ἑτέρῳ
[5, 32]	μάχης αὐτοῖς ὠθουμένης. Οὐ μὴν	εἰς	τέλος γε ἀντέσχεν ὁ Πέλωρος·
[5, 20]	ὑποσταίημεν, καὶ ἅπαντα ποιήσειν ἐλθὼν	εἰς	τὴν Αἴγυπτον ἐπηγγελλόμην. Οὔπω δέ
[5, 33]	Αἰγυπτίοις, ἐπί τε τοῦ παρόντος	εἰς	τὴν ἀνεύρεσιν τέως τῆς θυγατρὸς
[5, 32]	ἐπαμύνειν ἔτι δυναμένης, ὠδινούσης μὲν	εἰς	τὴν βοήθειαν δεδοικυίας δὲ τὴν
[5, 34]	ὕπνου κεκρατημένη. Καὶ ἡ μὲν	εἰς	τὴν γυναικωνῖτιν χωρισθεῖσα σὺν τῷ
[5, 27]	τὴν πρώτην ἔνιοι τῶν λῃστῶν	εἰς	τὴν ἰδίαν αὐτῶν μετεισβαίνειν ἄκατον,
[5, 34]	θεὸν ἡσυχῆ τε ἀφυπνίσας ἦγεν	εἰς	τὴν καταγωγὴν ἐρυθριῶσαν ὡς ἐφαίνετο
[5, 25]	τῶν λῃστῶν, ὁ τολμηρότατος, ἐναλάμενος	εἰς	τὴν ναῦν καὶ παίων τῷ
[5, 31]	ἔξεστιν« εἶπον εἰ λάθρα παρέλθοις	εἰς	τὴν ναῦν· οἶσθα γὰρ ὡς
[5, 1]	εἶχον τῆς νυκτὸς ἐνεβίβαζόν τε	εἰς	τὴν ναῦν τὴν Φοίνισσαν ἄρτι
[5, 31]	ἀνίσταται καὶ λαθὼν εἰστρέχει τε	εἰς	τὴν ὁλκάδα καὶ ἰδὼν τὴν
[5, 2]	κεχωρισμένου· σπήλαιον ἦν μοι λῃστρικὸν	εἰς	τὴν παρελθοῦσαν τὸ καταγώγιον, ἄδυτον
[5, 9]	καὶ χωρισθέντες ἀλλήλων ὁ μὲν	εἰς	τὴν Χέμμιν ὁ Ναυσικλῆς ἔχων
[5, 34]	ἐφεύρισκεν, ὀψέ τινος γυναίου φράσαντος	εἰς	τὸ ἄδυτον παρελθὼν καταλαμβάνει τοῖς
[5, 33]	Ὦ πάτερ» ἔφη, σὺ δὲ	εἰς	τὸ ἑξῆς γοῦν εὔθυμος εἶναι
[5, 24]	θάνατον; ἔτι φιλανθρωπευόμεθα, ἐπιτρέπομεν ὑμᾶς	εἰς	τὸ ἐφόλκιον εἰσβῆναι, καὶ σῴζεθ´
[5, 24]	ἰκρίων ἀλλήλοις παρακελευομένων τῶν δὲ	εἰς	τὸ σκάφος τὸ ὑπηρετικὸν ἅλλεσθαι
[5, 16]	Κνήμων ὡς ἅπαν μουσικῆς ὄργανον	εἰς	τὸ συμπόσιον παρακεκληκὼς ἐκείνων μὲν
[5, 27]	αὐχένας. Οὐχ ἥκιστα γοῦν· ἡμᾶς	εἰς	τὸν ἔσχατον τῶν κινδύνων ἐνέβαλλεν
[5, 17]	καὶ καθάπερ διὰ στομίου τινὸς	εἰς	τὸν Κρισαῖον κόλπον εἰσχεόμενον ἐπιμίξαι
[5, 31]	βαλλόμενος. Ὁ δὲ Πέλωρος ἀπιδὼν	εἰς	τοὺς παρόντας Ὁρᾶτε« ἔφη τἀπίχειρα
[5, 14]	γὰρ ἄκρων τῆς λίθου μέρος	εἰς	τοῦτο περιγράψας ὁ τεχνίτης ἔδειξεν
[5, 8]	τε τῆς Χαρικλείας καὶ χαίρειν	εἰς	ὑπερβολὴν ἐνεδείκνυτο καὶ τῇ Χαρικλείᾳ
[5, 20]	τὸν Φοίνικα μὴ ἀνιέντα ἀλλ´	εἰς	ὑπερβολήν τε πρὸς τὸ βούλημα
[5, 22]	δὲ δείπνου πρὸς ὀλίγον μεταλαβόντες	εἰς	ὕπνον ἐτράπημεν, ὄναρ μοί τις
[5, 1]	συμφορῶν ὑπόμνησις παραλύουσα τὴν διάνοιαν	εἰς	ὕπνον καταφέρει. Ἐπίσχες» εἶπεν ὁ
[5, 26]	δὲ ὁ πρεσβύτης, ἄχθος τηνάλλως,	εἰς	χάριν μόνην τὴν σὴν περιέστω.
[5, 20]	Τυρρηνὸς οὐ πολλαῖς ὕστερον ἡμέραις	εἴς	τινά με παρηγκωνισμένην ἀκτὴν παραλαβὼν
[5, 1]	ὁ Καλάσιρις· τὰ δ´ ἄλλα	εἰσαῦθις	ἀκούσῃ· σὺ δὲ εἴ τί
[5, 21]	καὶ τὴν αἰτίαν πυνθανομένων ὑπερεθέμην	εἰσαῦθις	ἐρεῖν, νῦν δὲ οὕτω πραχθῆναι
[5, 24]	ἐπιτρέπομεν ὑμᾶς εἰς τὸ ἐφόλκιον	εἰσβῆναι,	καὶ σῴζεθ´ ἑαυτοὺς οἷ βούλεσθε.
[5, 18]	Ἐμοῦ δὲ εἰπόντος ὡς παῖδές	εἰσί	μοι δύο καὶ τρίτος ἐγώ,
[5, 18]	ἡμᾶς εὑρήσετε· κἀμοὶ γὰρ παῖδές	εἰσιν	ἔτι δύο συσσιτούμενοι, οἱ προγενέστεροι
[5, 1]	ἐμὲ τρόπῳ καὶ οἷς ἐνταῦθα	εἰσιὼν	κατείληφα διαλεγόμενον· ἀλλὰ τίς ὅδε
[5, 2]	ποτὲ ἔσχεν οὐκ εἰς μακρὰν	εἰσόμεθα.	Οὐκ ἂν δυναίμην» ἔφη, ἀλλὰ
[5, 6]	τὴν θέαν ἐπὶ πλεῖστον ἀχανεῖς	εἱστήκεσαν	οἷον ἀπαλγοῦντες πρὸς τὴν τύχην
[5, 31]	ἀναγκαίων ἐπείγοντος ἀνίσταται καὶ λαθὼν	εἰστρέχει	τε εἰς τὴν ὁλκάδα καὶ
[5, 17]	τινὸς εἰς τὸν Κρισαῖον κόλπον	εἰσχεόμενον	ἐπιμίξαι τε πρὸς τὴν Αἰγαίαν
[5, 2]	δαίμων μικρὸν τῶν ἡδονῶν ὑποθέμενος	εἶτα	ἠπάτησε. Δουλείαν ᾤμην ἐκπεφευγέναι, δουλεύω
[5, 2]	τι τῶν μεμηνότων οὐκ ἀποδέων·	εἶτα	Οὐ μὴ μανῶ» πρὸς αὐτὸν
[5, 9]	ὄντα κατὰ τὴν Μέμφιν ἐξέπεμψεν.	Εἶχε	δὲ ὧδε τὰ ἐπεσταλμένα· Ὀροονδάτῃ
[5, 27]	ἐκληροῦτο ὁ δὲ τὴν πρύμναν	εἶχε	καὶ τοὺς αὐχένας. Οὐχ ἥκιστα
[5, 2]	πάλιν· δεσμωτήριον, καὶ φρουροῦμαι· νῆσος	εἶχέ	με καὶ σκότος· ὅμοια τὰ
[5, 33]	ὑπερτείνοντος ὄρους, ὡς ἐῴκει, κατέτρεχεν,	εἶχέ	τε ἤδη τοὺς νέους καὶ
[5, 3]	αὐτῷ τὸ μὲν σῶμα παλμὸς	εἶχε	τῶν δὲ ὀδόντων ἄραβος πολὺς
[5, 4]	~Καὶ ὁ Καλάσιρις αὖθις πράγματα	εἶχεν	ἐπιρρωννύναι πειρώμενος. Ἔπαιζε δὲ ἄρα
[5, 6]	μετ´ ὀλίγον; Αἰχμαλώτους μικρῷ πρόσθεν	εἶχεν,	ἐρήμους αὖθις ἀπέδειξεν· ἀπαλλαγὴν καὶ
[5, 19]	οὐδὲ ἐπὶ τῆς ἐρημίας ἀνενόχλητον	εἶχεν	ἡ Χαρίκλεια τὸ κάλλος, ἀλλ´
[5, 4]	μὲν Θύαμις ἁλοὺς ἐζώγρητο καὶ	εἴχετο	αἰχμάλωτος ἡ δὲ νῆσος ἐνεπέπρηστο
[5, 26]	λέγουσα τοῖς γόνασι προσέπιπτεν καὶ	εἴχετο	ἐπὶ πλεῖστον ἱκετεύουσα, τοῦ Τραχίνου
[5, 17]	μαρτυρούντων τὴν αἰτίαν, ὁ Καλάσιρις	εἴχετο	τῶν ἑξῆς Ὑπερβαλόντες δὴ» λέγων
[5, 23]	εὐτρεπίζεσθαι παρῄνουν, οἱ δὲ ὀλιγώρως	εἶχον,	ἔθος εἶναι φάσκοντες ἐν τοῖς
[5, 1]	ὡς ἐπὶ θάλατταν αὐτῆς ὡς	εἶχον	τῆς νυκτὸς ἐνεβίβαζόν τε εἰς
[5, 4]	πάντων ἅμα εἰς λήθην ἐμπεσόντες	εἴχοντο	ἐπὶ πλεῖστον ἀλλήλων οἱονεὶ συμπεφυκότες,
[5, 29]	τε δεδακρυμένην Ὦ θύγατερ« ἔφην,	εἰωθότα	μέν σοι καὶ οὐ ξένα·
[5, 13]	δὲ Αἰθιοπίδος ἀκραιφνὴς μὲν καὶ	ἐκ	βάθους ἐαρινή τις ὥρα πυρσεύεται·
[5, 33]	τὰ ἐκ θαλάττης κακὰ τῶν	ἐκ	γῆς ἀδιαστάτως διαδεξαμένων. Ἄρτι γὰρ
[5, 1]	ἀνήγοντο· ὡς δὲ λείου πνεύματος	ἐκ	γῆς προσπνεομένου κῦμα χθαμαλὸν ὑπέτρεχέ
[5, 6]	τοῖς ἐκ θαλάττης ἀτόποις τὰ	ἐκ	γῆς φιλοτιμεῖται χαλεπώτερα, πολέμους ἄρτι
[5, 5]	ἐκ θήρας συὸς ὁ Θεαγένης,	ἐκ	δὲ λόγων σύμβολα ἡ μὲν
[5, 5]	ἐδοκίμαζον, ἃ δὲ αὐτοὶ μὲν	ἐκ	Δελφῶν ἐπήγοντο οἱ λῃσταὶ δὲ
[5, 31]	χρυσοϋφεῖ στολῇ καταυγάζουσαν (τὴν γὰρ	ἐκ	Δελφῶν ἱερὰν ἐσθῆτα ἠμφίεστο ὡς
[5, 13]	καὶ δύναμις αὐτῇ γνησιωτέρα τῶν	ἐκ	δύσεων ἐγκαθίδρυται, οὐ γὰρ ἐπιψεύδεται
[5, 6]	φυγαῖς ἐπισυνάπτειν πειρατήρια καὶ τοῖς	ἐκ	θαλάττης ἀτόποις τὰ ἐκ γῆς
[5, 33]	οὐδὲ τὰ ἐνδεχόμενα ἐπιμεληθῆναι, τὰ	ἐκ	θαλάττης κακὰ τῶν ἐκ γῆς
[5, 18]	τοῦ Τυρρηνοῦ δὲ ὄψον ἄφθονον	ἐκ	θαλάττης τοὺς νέους ἑστιῶντος, τὰ
[5, 5]	οὐλὴν δὲ ἐπὶ τοῦ γόνατος	ἐκ	θήρας συὸς ὁ Θεαγένης, ἐκ
[5, 13]	ἄνθει φοινίσσεται καὶ ῥόδῳ προσέοικεν	ἐκ	καλύκων ἄρτι πρὸς πέταλα σχιζομένῳ
[5, 12]	με πιστεύειν δύνασθαί σε καθάπερ	ἐκ	μηχανῆς ἀθρόον πλουτεῖν εἴπερ ἐμοὶ
[5, 17]	γνώμην εὐκραεῖ τῷ πνεύματι καὶ	ἐκ	νώτων ὑποφερομένους, ἐπεὶ δὲ κατὰ
[5, 8]	οὐδενὶ τῶν ἄλλων οὐδεὶς ἐπετύγχανεν	ἐκ	περάτων καὶ ταῦτα εἰς πέρατα
[5, 22]	καὶ πολύτροπον περισκοπούμενος καὶ οἷον	ἐκ	πληγῆς τινος μηρὸν σκάζοντα παρέλκων.
[5, 17]	Τὸ πέλαγος» ἔφη τὸ Ἰόνιον	ἐκ	πολλῆς εὐρυχωρίας ἐνταῦθα στενούμενον καὶ
[5, 25]	γὰρ ὄψις φρονήματος γίνεται στόμωσις,	ἐκ	προστάγματος τοῦ Τραχίνου παρ´ ἐλπίδα
[5, 22]	καὶ ὅρμου, πειρατικὸν εἶναι τὸ	ἐκ	πρύμνης ἀναφαῖνον ἀκάτιον ὑφορώμενος. Ἐξ
[5, 18]	ὡς χαίροντες ὑποδεξόμεθα ἄνδρα καὶ	ἐκ	πρώτης ἐντεύξεως εὐγένειαν ἐμφαίνοντα. Ἔπραττον
[5, 21]	ἔστρεφον παρ´ ἐμαυτῷ βουλὰς ἕως	ἐκ	ταὐτομάτου μοι πάλιν ἐντυχὼν ὁ
[5, 14]	τοῦτο περιγράψας ὁ τεχνίτης ἔδειξεν	ἐκ	τῆς ἀληθείας ὃ ἐβούλετο, περίεργον
[5, 2]	γε ὑπέμενε τὸ δεῖμα τὸ	ἐκ	τῆς Θίσβης καὶ τὴν ὑπόνοιαν
[5, 1]	μαθεῖν· ἐμοὶ γὰρ τήν τε	ἐκ	τῆς ὁδοιπορίας καὶ τῶν ἄλλων
[5, 20]	καὶ πρὸ τῆς θαλάττης ἔχειν,	ἐκ	τῆς οἰκίας ἁρπάσαντα τῆς ἐμῆς;
[5, 27]	αἰφνίδιον ἐτραχύνετο τάχα μὲν τροπὴν	ἐκ	τοῦ καιροῦ λαβοῦσα τάχα δέ
[5, 20]	τούτων γίνοιτο πλησίον τῆς πόλεως,	ἐκ	τοῦ παραχρῆμα τῆς τε αἰσθήσεως
[5, 33]	λόφον κατιόντος, λῃστρικὸν Αἰγυπτίων πλῆθος	ἐκ	τοῦ ὑπερτείνοντος ὄρους, ὡς ἐῴκει,
[5, 34]	τὰς λυτηρίους τις σπονδὰς περιαγέσθω.	~Ἐκ	τούτου περιήγοντο μὲν αἱ σπονδαὶ
[5, 15]	κατακλίνας· ἐπεὶ δὲ εὐφροσύνης τῆς	ἐκ	τῶν ἐδεσμάτων εἰς κόρον ᾖσαν
[5, 3]	ἐκ τῶν πρώτων ἕτερα ὑπονοήσας,	ἐκ	τῶν ἐπὶ τέλους τὴν Θίσβην
[5, 12]	κρατῶν Θεαγένους, ὡς τό γε	ἐκ	τῶν θεῶν ἡμᾶς οὐ περιόψεται
[5, 26]	ἐμῆς ὑποθήκης ἀνύουσα, τὸ κατηφὲς	ἐκ	τῶν περιεστηκότων τοῦ βλέμματος ἀπεσκευασμένη
[5, 27]	τῆς νεὼς ἐξεκόμιζον βοσκήματα δὲ	ἐκ	τῶν πέριξ χωρίων τοὺς ὠνησομένους
[5, 3]	τὴν τῶν ὑπολοίπων ἀκρόασιν, ἀλλ´	ἐκ	τῶν πρώτων ἕτερα ὑπονοήσας, ἐκ
[5, 13]	παρὰ τοῦ Ναυσικλέους ἥκων τις	ἐκάλει	σπεύδειν ἐπὶ τὴν θυσίαν. Οἱ
[5, 30]	δὲ τὸν δευτερεύοντα Τραχίνου λῃστήν,	ἐκαλεῖτο	δὲ οἶμαι Πέλωρος, ἀφικόμενος ἔχειν
[5, 3]	μὴ βουλόμενος. ~Οὐκέτι κατέχειν ἑαυτὸν	ἐκαρτέρησεν	ὁ Κνήμων ὡς τούτων ἤκουσεν
[5, 31]	τῶν πόνων; οὕτω καὶ ὑμῶν	ἕκαστος	τοῦ γέρως ποτὲ στερηθήσεται καὶ
[5, 26]	ἀπεσκευασμένη καὶ πρὸς τὸ ἐπαγωγότερον	ἐκβιασαμένη	Ἀλλὰ θεοῖς μὲν« ἔφη χάρις
[5, 6]	φιλοτιμούμενος καὶ αὐτόχειρας ἡμᾶς ἑαυτῶν	ἐκβιάσηται	γενέσθαι. ~Τούτοις εἰρημένοις οὐ πᾶσιν
[5, 19]	ὃ τοσοῦτον κεχώρισται τῆς Αἰγυπτίων	ἐκδοῦναι	τὸ θυγάτριον αἱρησομένου Πέπαυσο τούτων«
[5, 2]	παρὼν ὁ πάντων ἐμοὶ φίλτατος·	ἐκεῖ	με καὶ ζῶσαν ἐθρήνησε καὶ
[5, 31]	ᾐσθόμην, ἠρέμα πρὸς τὸν Πέλωρον	(ἐκείμην	δὲ αὐτοῦ πλησίον ἐπιτηδεύσας) Εἶδες«
[5, 8]	ἐξήλατό τε καὶ προσδραμὼν Αὕτη	ἐκείνη	Θίσβη» κεκραγὼς ἔλεγεν ἣν ἀφῃρέθην
[5, 10]	εἴη διαπεπραγμένος ταύτης ἐπιτυχὼν ἢ	ἐκείνην	ἂν εὑρών· οὐ γὰρ μικρὸν
[5, 2]	καὶ τὰ ἐμαυτοῦ σοι διηγῶμαι·	ἐκείνην	δὲ ἀνῃρημένην τούτοις ἐγὼ τοῖς
[5, 27]	κινδύνου πᾶν εἶδος ὑφισταμένων, ἕως,	ἐκείνης	τε τῆς νυκτὸς μόλις διαδραμούσης
[5, 24]	συνεμβεβηκότων ἀπὸ τῆς Ζακυνθίων Τοῦτο	ἐκεῖνο,	ἄνδρες, ἀπολώλαμεν· πειρατικὸς ὁ στόλος,
[5, 21]	τοῦ Τυρρηνοῦ μηνυθέντων ἅπερ ἐβουλόμην,	ἐκεῖνο	μόνον τὸ μέρος ἐξέφαινον ὡς
[5, 28]	αἰτούμενον διδόναι κελεύσαντες. ~Ὡς δὲ	ἐκεῖνοί	τε τάχιστα παρῆσαν ὅλην προβάτων
[5, 2]	καὶ σκότος· ὅμοια τὰ νῦν	ἐκείνοις,	ἀληθέστερον δὲ εἰπεῖν καὶ πικρότερα,
[5, 20]	σῆς τὸ οὕτως ἀπηνὲς ἔργον	ἐκείνοις	δὲ σύνηθες διανοοῦνται. Κἀγὼ πρὸς
[5, 32]	ὡς τοῦτον οἱ δὲ ὡς	ἐκεῖνον	ἀποκλίναντες οἱ μὲν αἰδεῖσθαι τὸν
[5, 19]	τὸ κάλλος, ἀλλ´ ὁ Τύριος	ἐκεῖνος	ἔμπορος ὁ Πυθιονίκης ᾧ συνεπλεύσαμεν
[5, 10]	οὔτε αὖθις ὄψεται. ~Ταῦτα μὲν	ἐκεῖνος	ἐπέστελλεν· οὔπω δὲ ἡμέρας ἀκριβῶς
[5, 26]	ἡμῖν τῶνδε ἁπάντων ἐσομένη. Ταῦτα	ἐκεῖνος	μὲν ἔλεγεν, ἡ δέ (ἔστι
[5, 7]	τεθνάναι δεήσειεν ἐν χερσὶ ταῖς	ἐκείνου	γίνοιτο. Τῶν δὲ ἐπελθόντων ἐπανετείναντο
[5, 2]	καὶ ἀλήτην βίον ἀλλὰ μετ´	ἐκείνου	γινόμενον ἥδιστον, οὐδὲν γὰρ οὕτως
[5, 30]	τι φράζειν αὐτῷ κερδαλεώτατον ἔλεγον·	ἐκείνου	δὲ ἑτοίμως ὑπακούσαντος καὶ οὗ
[5, 20]	δὴ τῆς συνέσεως αὐτὸν ἐπαινέσας	ἐκείνου	μὲν ἀπηλλαττόμην, σοὶ δὲ καταμηνύων
[5, 32]	ἐγχειρίδιον ἐπιβαλὼν τῆς μὲν ἀπέτυχεν,	ἐκείνου	μικρὸν ἀποκλίναντος, ἄκρον δὲ τὸν
[5, 2]	ἐμοὶ χαλεπὸν ὃ μὴ μετ´	ἐκείνου	φορητόν· νυνὶ δὲ ὁ μηδεπώποτε
[5, 11]	Ἔλεγε πάντα ὁ Ναυσικλῆς συνεὶς	ἐκείνους	εἶναι τούτους περὶ ὧν διείλεκτο
[5, 30]	κελεύω καθυπέσχοντο, ὑποθέμενος τὸ πρακτέον	ἐκείνους	μὲν ἀπολείπω διασκευαζομένους ἐπὶ δὲ
[5, 5]	Θεαγένει φέρειν ἐγχειρίσασα, φόρτον ἥδιστον	ἐκείνῳ	καὶ θεοῦ τοῦ κρατοῦντος ὅπλον
[5, 16]	Ἑρμῆν ἱλάσαιτο ἢ τὸ οἰκειότατον	ἐκείνῳ	λόγους εἰς εὐωχίαν ἐρανιζόμενος. Ἐπείθετο
[5, 29]	Τραχίνου πολεμίαν εὔνοιαν ἣν εἰκὸς	ἐκείνῳ	τὸν καιρὸν ἐπιτεῖναι, φιλεῖ γὰρ
[5, 1]	τὸν καιρὸν τῆς φυγῆς ἡ	ἐκείνων	ἐπιδίωξις ὑπέβαλεν, ἀναλαβών τε τοὺς
[5, 16]	ὄργανον εἰς τὸ συμπόσιον παρακεκληκὼς	ἐκείνων	μὲν τὸ παρὸν ὑπερορᾷς καὶ
[5, 32]	τὸν μαζόν. Καὶ ὁ μὲν	ἔκειτο	καιρίᾳ βεβλημένος, τοῖς λοιποῖς δὲ
[5, 4]	νῆσος ἐνεπέπρηστο καὶ τῶν ἐνοίκων	ἐκεκένωτο	βουκόλων, ὁ μὲν Κνήμων καὶ
[5, 14]	ἔξεστο καὶ εἰς μίμημα ζῴων	ἐκεκοίλαντο.	Καὶ ἦν ἡ γραφή, παιδαρίσκος
[5, 25]	τῶν ὑποπεσόντων, ἐγίνετο δὲ ἄσπονδος	ἐκεχειρία	καὶ πόλεμος ἔργοις ὁ χαλεπώτατος
[5, 2]	καὶ πολύθρηνος, τύχης βουλήμασι πικρᾶς	ἐκκειμένη,	καὶ ζῆν τέως ἀνεχομένη διότι
[5, 27]	προσδοκίᾳ παραδοῦσαν ἀθέσμοις βουλήμασι λῃστῶν	ἐκκειμένους.	Οἷα γὰρ καὶ ἐπεχείρουν οὔπω
[5, 7]	γένοιτο θανάτου πικρότερον; ὀλέθροις βαρβάροις	ἐκκεῖσθαι	πρὸς ὕβριν ἐπίρρητον καὶ δυσώνυμον,
[5, 7]	πάντα τρόπον καὶ ὡς δυνατὸν	ἐκκλίνωμεν,	ἐπιτυχίας ἐλπίδα τὴν πεῖραν τῶν
[5, 27]	ἐπεῖχον ὑπό τε τοῦ κλύδωνος	ἐκκρουόμενοι	καὶ τοῦ Τραχίνου πείθοντος ὡς
[5, 5]	αὖθις περιέβαλλον ἀλλήλους καὶ αὖθις	ἔκλαιον	ὥσπερ οἶμαι σπονδῶν τῶν δακρύων
[5, 27]	μέν τις τὴν πρώραν ἀδοκίμαστος	ἐκληροῦτο	ὁ δὲ τὴν πρύμναν εἶχε
[5, 31]	ἀγῶνα προκινδυνεύσαντι τοῦ κατὰ βούλησιν	ἐκλογὴν	ἀπένειμεν. Οὐ τοῦτον« εἶπεν ὁ
[5, 27]	περιέλαμπεν ἀπειπόντος δὲ τοῦ σκότους	ἐκνικήσαντος.	Ἤδη δὲ βαπτιζομένων καὶ καταδῦναι
[5, 7]	φάσκουσα τὸ δὲ τοῖς πολεμίοις	ἑκόντας	ἑαυτοὺς ἐγχειρίζειν οὐκ ἐπαινοῦσα· μὴ
[5, 18]	τε ἅμα καὶ μέγεθος αἰρόμενον	ἐκπεπονημένης	Φοινίκιον τὸ φιλοτέχνημα γνωρίζειν λέγοντες,
[5, 2]	ὑποθέμενος εἶτα ἠπάτησε. Δουλείαν ᾤμην	ἐκπεφευγέναι,	δουλεύω πάλιν· δεσμωτήριον, καὶ φρουροῦμαι·
[5, 2]	δὲ ἡ παναθλία χεῖρα λῃστρικὴν	ἐκπεφευγέναι	καὶ μιαιφόνον ᾤμην θάνατον ἐλπισθέντα
[5, 15]	ὁ δακτύλιος. ~Ὁ δὲ Ναυσικλῆς	ἐκπλαγείς	τε ἅμα πρὸς τὸ παράδοξον
[5, 7]	κατόπιν σαγηνευθέντες· καὶ οἱ μὲν	ἐκπλαγέντες	ἔστησαν ὑποδραμούσης τὸν Θεαγένην τῆς
[5, 20]	πλευρὰν ὑποκαθήμενον, σκοποῖς ἀμοιβαδὸν τὸν	ἔκπλουν	τῆς νεὼς ἐπιτηρούμενον. Ὅρα δὴ
[5, 24]	ἦσαν καὶ οὐκ ἂν ἔφασαν	ἐκστῆναι.	~Ἐπεὶ δέ τις τῶν λῃστῶν,
[5, 27]	τοῦ κλύδωνος, οὔπω γὰρ ὁλοσχερῶς	ἐκτετάρακτο,	ἀλλὰ τὸ ἄτεχνον τοῦ κυβερνῶντος
[5, 1]	παρὸν ὑμῖν ὅτι βελτίονα Θίσβην	ἐκτησάμην	ἀπόχρη μαθεῖν· ἐμοὶ γὰρ τήν
[5, 2]	καὶ δι´ ἣν αἰτίαν οὕτως	ἐκτόπως	ἀλύοι σχεδόν τι τῶν μεμηνότων
[5, 21]	εἰς ἕτερον ὅρμον ἐπιβουλῆς τε	ἐκτὸς	γενέσθαι τῆς ὑπονοουμένης καὶ τὸ
[5, 1]	περιηχεῖ, καὶ ἦν μὲν οὐκ	ἐκτὸς	τοῦ θορυβεῖσθαι σιωπᾶν δὲ ἐβιαζόμην
[5, 1]	ἡμᾶς ὑποδέχονται καὶ παραχρῆμα λιμένων	ἐκτὸς	ὑπ´ εἰρεσίᾳ τὸ πρῶτον ἀνήγοντο·
[5, 9]	ἐπὶ ἑτέρας κώμας τῶν ὑπηκόων	ἐκτραπεὶς	οὐδὲν ὑπερθέμενος ἅμα γράμμασι τὸν
[5, 19]	τῆς μὲν ἐπὶ Καρχηδονίους ὁρμῆς	ἐκτραπεὶς	ὑμῖν δὲ σύμπλους οἷ δὴ
[5, 16]	παρὸν ὑπερορᾷς καὶ τοῖς δημωδεστέροις	ἐκχωρεῖς,	πραγμάτων δὲ μυστικῶν ὡς ἀληθῶς
[5, 9]	αἰχμάλωτον εἰληφὼς πρός σε διεπεμψάμην,	ἐκχωρῶν	σοι τηλικοῦτο καὶ τοιοῦτο δῶρον
[5, 30]	ὥστε ἢ παραχωρήσει μοι Τραχῖνος	ἑκὼν	εἰς τὰ πρωτεῖα τῆς νύμφης
[5, 16]	ὡσπερεὶ κεφαλαιούμενος, καί τινα καὶ	ἑκὼν	ὑπερβαίνων ὅσα τὸν Ναυσικλέα γινώσκειν
[5, 33]	πλὴν ὅτι γε ἐμὲ μὲν	ἔλαθεν	ἐπανελθὼν ἐγκαταμείναντα τῷ λόφῳ καὶ
[5, 1]	αὐτοῖς ἐπιφανείς· οὐ γάρ με	ἔλαθες,	ὦ ´γαθὲ Καλάσιρι, φροντίζων τὰς
[5, 7]	τοὺς κατὰ πρόσωπον ἐπιόντας περιεσκόπουν	ἔλαθον	ὑπὸ μοίρας τῶν πολεμίων ἣ
[5, 11]	ἤκουσαν ὑπόνοιαν εὐθὺς τῶν ἀληθῶν	ἐλάμβανον	ἱκέτευόν τε προστάττειν ὡς ὅτι
[5, 2]	νυκτός, ὥστε οὐδὲ τὸν Καλάσιριν	ἐλάνθανε	τελευτῶν, ὕπνῳ καὶ ταῦτα βαθεῖ
[5, 22]	διαδιδράσκειν εἰπόντος· καὶ ὁ μὲν	ἐλάνθανεν	τὰ ὄντα ὡς πλάσμα λέγων.
[5, 4]	σωφρονεῖν ῥᾳδίως ἠνείχετο ἔρωτος μὲν	ἐλάττων	ἡδονῆς δὲ κρείττων γινόμενος. Ἐπεὶ
[5, 27]	ἀπαλλαγέντων ἀλλὰ τρικυμίαις τε ἐπαλλήλοις	ἐλαυνομένων	καὶ πολλὰ τῆς νεὼς ἀποβαλλόντων
[5, 23]	ἀκάτιον καὶ πρὸς εἰρεσίαν εὐπειθέστερον	ἐλαύνοντες.	~Ἤδη δὲ πλησιαζόντων ἀνέκραγέ τις
[5, 28]	ὅλην προβάτων ἀγέλην καὶ συῶν	ἐλαύνοντες·	οἵ τε κατὰ χώραν μείναντες
[5, 11]	δεσπόζων ὅποι δ´ ἄγει λαβών.	Ἔλεγε	πάντα ὁ Ναυσικλῆς συνεὶς ἐκείνους
[5, 11]	φιλήμασι κατασπασάμενος Ὦ βέλτιστε ἀνδρῶν»	ἔλεγε	σοὶ δὲ ἀντὶ τούτων οἱ
[5, 16]	ταῦτα ἕνεκεν ὑποποιούμενος καὶ ἅπαντα	ἔλεγε,	τὰ μὲν πρῶτα καὶ ἤδη
[5, 6]	ἐπεῖχέ τε καὶ Ἄχρι τίνος»	ἔλεγε	φευξόμεθα τὴν πανταχοῦ διώκουσαν εἱμαρμένην;
[5, 26]	ἁπάντων ἐσομένη. Ταῦτα ἐκεῖνος μὲν	ἔλεγεν,	ἡ δέ (ἔστι γὰρ χρῆμα
[5, 8]	προσδραμὼν Αὕτη ἐκείνη Θίσβη» κεκραγὼς	ἔλεγεν	ἣν ἀφῃρέθην μὲν πρὸς τῶν
[5, 19]	τὸ θυγάτριον αἱρησομένου Πέπαυσο τούτων«	ἔλεγεν	ὦ πάτερ, τὴν μὲν γὰρ
[5, 10]	εἴη διαπεπραγμένος ἅπαντα ὁ Ναυσικλῆς	ἔλεγεν,	ὡς ἦλθεν ἐπὶ τὴν νῆσον,
[5, 30]	ἔχειν τι φράζειν αὐτῷ κερδαλεώτατον	ἔλεγον·	ἐκείνου δὲ ἑτοίμως ὑπακούσαντος καὶ
[5, 21]	νῦν δὲ οὕτω πραχθῆναι συμφέρει«	ἔλεγον.	~Ἐπεὶ δὲ δείπνου πρὸς ὀλίγον
[5, 22]	Κἀγὼ Τὸ μὲν γινόμενον ἔστιν«	ἔλεγον	ἡ σὴ συμβουλή· διαδρᾶναι πειρώμεθα
[5, 24]	καὶ τὴν ναῦν ἐξ ὁμολογίας	ἑλεῖν	ἐσπουδακόσι. Καὶ Ὦ δυσδαίμονες« ἔφασαν
[5, 6]	αὖθις ἀπέδειξεν· ἀπαλλαγὴν καὶ φυγὴν	ἐλευθέραν	ὑπέθετο καὶ τοὺς ἀναιρήσοντας ἐπέστησε,
[5, 23]	τῆς ἡμέρας ὅτε ἀρότρου βοῦν	ἐλευθεροῖ	γηπόνος, ὁ δὲ ἄνεμος τῆς
[5, 2]	αὐτός, οἴμοι, δουλεύεις τὸ μόνον	ἐλεύθερον	καὶ ἀδούλωτον πλὴν ἔρωτος φρόνημα;
[5, 29]	ἢ τὸ εἶναι γενναίως καὶ	ἐλευθέρως	κατορθώσοντες ἢ τὸ τεθνάναι σωφρόνως
[5, 4]	ποτε τῶν πρακτέων εἰς ἔννοιαν	ἐλθόντες	δόξαι κόρον ἔχειν ἐβιάσθησαν, ἄρχεται
[5, 22]	πειραθέντες ἀπολέσθαι τε παρὰ μικρὸν	ἐλθόντες	εἰς ἄκραν τινὰ Κρητικὴν προσωκείλαμεν,
[5, 20]	νῆσον ὑποσταίημεν, καὶ ἅπαντα ποιήσειν	ἐλθὼν	εἰς τὴν Αἴγυπτον ἐπηγγελλόμην. Οὔπω
[5, 29]	παραλαβὼν καὶ παρὰ τὴν Χαρίκλειαν	ἐλθὼν	εὑρών τε δεδακρυμένην Ὦ θύγατερ«
[5, 21]	εἰπὼν ἀπεχώρει· ἐγὼ δὲ οἴκαδε	ἐλθὼν	πρὸς μὲν τὸν Τυρρηνὸν οὐδὲ
[5, 1]	τῶν ἀεὶ πρὸς σοῦ λεχθησομένων	ἑλκόμενος.	Ἐγὼ μὲν οὐκ ᾐσθόμην» ἔφη
[5, 7]	ὁ Θεαγένης εἵπετο ἡγουμένῃ καθάπερ	ἑλκόμενος.	Οὐ μὴν ἔφθησάν γε πρὸς
[5, 1]	ἀλλὰ τίς ὅδε ὁ ξένος;	Ἕλλην»	ἔφη ὁ Καλάσιρις· τὰ δ´
[5, 9]	ἐπεσταλμένα· Ὀροονδάτῃ σατράπῃ Μιτράνης φρούραρχος·	Ἕλληνα	νεανίσκον, ὑπεραίροντα τὴν ἐμὴν δεσποτείαν
[5, 8]	γὰρ δὴ Χαρίκλεια γλώσσης τε	ἑλληνίδος	αἰσθομένη καί τι καὶ συνοῖσον
[5, 4]	ἡμεῖς τε εὐχόμεθα θεοί τε	Ἑλλήνιοι	παρέχοιεν. Ἐπεὶ δὲ ἀστάθμητόν τι
[5, 8]	βούλοιτο σῴζεσθαι παρεκελεύετο, ἠρέμα καὶ	ἑλληνιστὶ	παραφθεγγόμενος ὡς ἂν λανθάνοι τοὺς
[5, 21]	δὲ σοὶ μᾶλλον ἂν« ἔφην	ἑλοίμην	αὐτὴν κατεγγυῆσαι διά τε τὴν
[5, 33]	οὔτε ἐπιμίγνυσθαι δοκιμάζων, εἰς ἐπικουρίας	ἐλπίδα	ἐμαυτὸν ταμιευόμενος. Οὐ μὴν ἐπήρκεσά
[5, 25]	ἐκ προστάγματος τοῦ Τραχίνου παρ´	ἐλπίδα	πᾶσαν ἐφείδοντο τῶν ὑποπεσόντων, ἐγίνετο
[5, 7]	καὶ ὡς δυνατὸν ἐκκλίνωμεν, ἐπιτυχίας	ἐλπίδα	τὴν πεῖραν τῶν παρελθόντων ὑποθέμενοι,
[5, 11]	εἶδέ τε καὶ ὤφθη παρ´	ἐλπίδας,	ὀδυρμὸς ἅπασιν ἀθρόον ἀνεκινήθη καὶ
[5, 25]	ἣν καὶ τότε οἱ Φοίνικες	ἐλπίδος	πλούτου τῆς νεὼς ἀποσυλώμενοι, καθάπερ
[5, 33]	ἑαυτὴν ἐνδεικνυμένην ὑπὸ δὲ ὀλίγης	ἐλπίδος	τοῦ τάχα ἂν καὶ περιγενέσθαι
[5, 4]	πολλὰ μὲν πεπόνθαμεν πολλὰ δὲ	ἐλπίζομεν	πρόκειται δὲ ἡμῖν κατὰ τὰ
[5, 4]	ἄπειρον ὡς ἔοικε διάστημα τῆς	ἐλπιζομένης	ἡμῖν γῆς ὑπολείπεται, φέρε σύμβολά
[5, 2]	διότι μοι περιεῖναι τὸν γλυκύτατον	ἐλπίζω.	Ἀλλ´ ὦ ψυχὴ ἐμή, ποῦ
[5, 11]	τελεσθῆναι. Σωτήρ μοι τῆς οὐδαμόθεν	ἐλπισθείσης	ἔτι θυγατρὸς γέγονας καὶ δέδωκας
[5, 2]	ἐκπεφευγέναι καὶ μιαιφόνον ᾤμην θάνατον	ἐλπισθέντα	διαδεδρακέναι βιώσεσθαί τε τὸ λειπόμενον
[5, 16]	καὶ ἐχόμενα τῶν εἰρημένων ἔνθεν	ἑλών,	~Ὡς ἐπειδὴ τῆς Φοινίσσης ὁλκάδος
[5, 2]	τοῖς βουκόλοις χερσὶ ταυταισὶ ταῖς	ἐμαῖς	κατέθαψα. Κάθευδε» εἶπεν ὁ Καλάσιρις·
[5, 1]	ὦ ´γαθὲ Καλάσιρι, φροντίζων τὰς	ἐμὰς	πράξεις καὶ ὥσπερ τῇ διανοίᾳ
[5, 32]	Ἐγὼ δὲ ὡς πορρωτάτω χωρίσας	ἐμαυτὸν	ἐπί τινος λόφου θέαν ἀκίνδυνον
[5, 33]	ἐπιμίγνυσθαι δοκιμάζων, εἰς ἐπικουρίας ἐλπίδα	ἐμαυτὸν	ταμιευόμενος. Οὐ μὴν ἐπήρκεσά γε,
[5, 28]	ἐσόμενον, ἐδικαίωσα προειπεῖν σοι τὴν	ἐμαυτοῦ	γνώμην, οὐ βεβαιωθῆναι παρά σου
[5, 2]	ταῦτα ὅταν ποτὲ καὶ τὰ	ἐμαυτοῦ	σοι διηγῶμαι· ἐκείνην δὲ ἀνῃρημένην
[5, 33]	τηνάλλως πόρρωθεν εἱπόμην ὀδυρόμενος τὰς	ἐμαυτοῦ	τε κἀκείνων τύχας οὔτε δὲ
[5, 29]	τινα τῶν πρακτέων ἔννοιαν ἐπ´	ἐμαυτοῦ	φροντίσας, ἐπανελθὼν ἱκέτευον σεμνότερον τελεσθῆναι
[5, 21]	ἀκούσας καὶ παντοίας ἔστρεφον παρ´	ἐμαυτῷ	βουλὰς ἕως ἐκ ταὐτομάτου μοι
[5, 28]	πάτερ« ἔφη, θυγατέρα τὴν σὴν	ἐμαυτῷ	γαμετὴν ἐμνηστευσάμην καὶ τοὺς γάμους
[5, 32]	ἐπί τινος λόφου θέαν ἀκίνδυνον	ἐμαυτῷ	κατένεμον. Οὐ μὴν οὐδὲ Θεαγένης
[5, 31]	πρὸς τὴν κόρην καὶ γαμετὴν	ἐμαυτῷ	λαμβάνων προτιμηθῆναι δικαιῶ, σὺ δὲ
[5, 15]	τράπεζαι παρεχώρουν, οἱ μὲν ἄνδρες	ἐμβατήρια	τῷ Διονύσῳ καὶ ᾖδον καὶ
[5, 29]	ἐν αὐτοῖς δὲ τοῖς δεινοῖς	ἐμβεβήκαμεν,	φέρε τι γενναῖον καὶ ἀπότομον
[5, 18]	παχύτερον ἔχει τῆς ἀκοῆς γεγωνότερον	ἐμβοήσας	Χαίρειν κελεύω σοι« ἔφην καὶ
[5, 2]	νυνὶ δὲ ὁ μηδεπώποτε κεκορεσμένος	ἐμὲ	δὲ ἐξ ἀρχῆς εἰληχὼς δαίμων
[5, 29]	οἰμώξεται, θανάτου μοι προλήψει περιγραφησόμενος,	ἐμὲ	δὲ ἥ τε σὴ ἔννοια
[5, 33]	ἔχω λέγειν πλὴν ὅτι γε	ἐμὲ	μὲν ἔλαθεν ἐπανελθὼν ἐγκαταμείναντα τῷ
[5, 1]	τῷ τε ἄλλῳ σου περὶ	ἐμὲ	τρόπῳ καὶ οἷς ἐνταῦθα εἰσιὼν
[5, 2]	μόνοις Αἰγυπτίοις οἱ τεθνεῶτες ἀναβιοῦσιν.	Ἐμειδίασε	πρὸς ταῦτα μικρὸν ὁ Καλάσιρις
[5, 12]	βουληθῶμεν τὸ Περσικὸν φυγαδεῦσαι φιλοχρήματον.	Ἐμειδίασε	πρὸς ταῦτα ὁ Ναυσικλῆς καὶ
[5, 4]	ἀλλ´ ὅτι μετ´ ὀλίγον ἡσθήσεσθαι	ἔμελλεν	ἤδη τὸ ἀλγεινὸν ἐπέπλεκε, τάχα
[5, 8]	λαφύρων τὸ κάλλιστον πρῶτοι προσαγαγεῖν·	ἔμελλον	δὲ ἄρα καὶ μόνον προσφέρειν,
[5, 30]	ἐπιδέχεται. Ἐρᾷ σου θυγάτηρ ἡ	ἐμή,	καὶ θαυμαστὸν οὐδέν· ἡττήθη τοῦ
[5, 2]	γλυκύτατον ἐλπίζω. Ἀλλ´ ὦ ψυχὴ	ἐμή,	ποῦ ποτε ἄρα τυγχάνεις; τίς
[5, 9]	φρούραρχος· Ἕλληνα νεανίσκον, ὑπεραίροντα τὴν	ἐμὴν	δεσποτείαν καὶ θεῷ βασιλεῖ τῷ
[5, 22]	δὲ ἣν ἄγεις παρὰ τῆς	ἐμῆς	γαμετῆς πρόσειπε, χαίρειν γὰρ αὐτῇ
[5, 20]	ἐκ τῆς οἰκίας ἁρπάσαντα τῆς	ἐμῆς;	Σῴζεται καὶ παρὰ λῃσταῖς» ἔφη
[5, 26]	ἅμα δέ τι καὶ τῆς	ἐμῆς	ὑποθήκης ἀνύουσα, τὸ κατηφὲς ἐκ
[5, 31]	αὐτόθεν ἐπανήκων ἀπὸ τοῦ βλέμματος	ἐμμανές	τι διανοούμενος. Οὔπω γὰρ σχεδόν
[5, 28]	θυγατέρα τὴν σὴν ἐμαυτῷ γαμετὴν	ἐμνηστευσάμην	καὶ τοὺς γάμους ὡς ὁρᾷς
[5, 1]	βελτίονα Θίσβην ἐκτησάμην ἀπόχρη μαθεῖν·	ἐμοὶ	γὰρ τήν τε ἐκ τῆς
[5, 1]	ἔδρασεν, οὐ γὰρ ἔχω γινώσκειν·	ἐμοὶ	δὲ τὸν καιρὸν τῆς φυγῆς
[5, 22]	τὴν δίκην καὶ τῶν ὁμοίων	ἐμοὶ	παθῶν αἰσθήσῃ, θαλάττῃ τε ἅμα
[5, 11]	γέγονας καὶ δέδωκας ἰδεῖν τὴν	ἐμοὶ	πάντων ἡδίστην θέαν. Ἀλλ´ ὦ
[5, 12]	ἐκ μηχανῆς ἀθρόον πλουτεῖν εἴπερ	ἐμοὶ	προτέρῳ τὰ ὑπὲρ τῆσδε λύτρα
[5, 20]	τι πρᾶγμα ἀνιαρὸν μὲν ἀλλ´	ἐμοί	τε σιωπῆσαι ἀθέμιτον ἑστίας ὑμῖν
[5, 29]	τῆς θυσίας μεταποιεῖ τὴν εὐωχίαν,	ἐμοί	τε ὡς πατρὶ τὴν βουλὴν
[5, 29]	δὲ τὰ προσδοκώμενα κατὰ τὴν	ἐμοὶ	Τραχίνου πολεμίαν εὔνοιαν ἣν εἰκὸς
[5, 2]	καὶ ταῦτα παρὼν ὁ πάντων	ἐμοὶ	φίλτατος· ἐκεῖ με καὶ ζῶσαν
[5, 2]	γινόμενον ἥδιστον, οὐδὲν γὰρ οὕτως	ἐμοὶ	χαλεπὸν ὃ μὴ μετ´ ἐκείνου
[5, 20]	ἴσα καὶ παισὶν ὁρᾶν τοῖς	ἐμοῖς·	ἥκω δή σοι φράσων ἐγειρόμενόν
[5, 21]	ἔφην εἰ δὴ μέλλει τὸ	ἐμὸν	ἰσχύειν πρόσταγμα, τῆς ἐρχομένης ἂν
[5, 26]	σῆς εὐνοίας· ἀδελφὸν τουτονὶ τὸν	ἐμὸν	καὶ πατέρα περίσῳζε μηδὲ ἐπίτρεπε
[5, 18]	ἢ θεραπείαν εἰς πλῆθος ἐπαγομένων.	Ἐμοῦ	δὲ εἰπόντος ὡς παῖδές εἰσί
[5, 19]	τε αὖ πολλὰ πρὸς τούτοις.	Ἐμοῦ	δὲ τήν τε παροῦσαν πενίαν
[5, 33]	γῆς ἀδιαστάτως διαδεξαμένων. Ἄρτι γὰρ	ἐμοῦ	ὅτε ἡμέραν εἶδον τὸν λόφον
[5, 1]	ἀλλ´ ἡγοῦμαί σε λοιπὸν ὀκλάζειν	ἐμοῦ	τἀμαυτοῦ πάθη μέχρι πόρρω τῶν
[5, 1]	Κνήμων ὦ πάτερ, οὐχ ὡς	ἐμοῦ	τὴν διήγησιν ἀποσκευαζομένου, δοκῶ γάρ
[5, 22]	ἐξηρτημένον, ἐφώρασά τε πολλάκις συμπαραφερόμενον,	ἐμοῦ	τὴν ναῦν ἐξεπίτηδες ἔστιν ὅτε
[5, 22]	ἐγὼ μετελεύσομαι. Παρῆν ἡ παῖς	ἐμοῦ	τοῦτο σημήναντος καὶ ὁ Τυρρηνὸς
[5, 18]	ὥστε καὶ οἱ πολλοὶ τὴν	ἐμπειρίαν	αὐτῷ τῆς τέχνης εἰς εὐμένειαν
[5, 23]	τὰς βραχυτέρας, ὥσπερ ὑπὸ πλείονος	ἐμπειρίας	ὁδηγουμένας. Ἔτι τούτων ἐπὶ θάτερα
[5, 24]	ὁλκὰς ἔν τε γαλήνῃ κλύδωνος	ἐμπέπληστο	θορύβοις ὀλολυγμοῖς διαδρομαῖς καταιγιζομένη, τῶν
[5, 27]	λάβρον τε καὶ βίαιον αὐτόθεν	ἐμπεσὸν	ἀπροσδοκήτου θορύβου τοὺς λῃστὰς ἐνεπεπλήκει,
[5, 4]	Καὶ πάντων ἅμα εἰς λήθην	ἐμπεσόντες	εἴχοντο ἐπὶ πλεῖστον ἀλλήλων οἱονεὶ
[5, 17]	ἐπιρρέοντος ἔτι τῷ ἀνατρέχοντι πολλάκις	ἐμπίπτοντος,	βρασμόν τε ἴσχει τὸ ὕδωρ
[5, 3]	νῦν δὲ τοῖς τοίχοις ἀθρόον	ἐμπίπτων,	καὶ ἄρτι μὲν ὑπερθύροις ἄρτι
[5, 23]	οἶμαι πρόσκωποί τε πάντες οἱ	ἐμπλέοντες	καὶ κοῦφον ἀκάτιον καὶ πρὸς
[5, 27]	προσπλεῦσαί ποι ταῖς ναυσί, τῶν	ἐμπλευσάντων	θατέρᾳ πάντως ἐπιζητηθησομένων. Ἐδόκει τε
[5, 33]	ἀπολειφθεὶς μὲν τότε τοῦ γήρως	ἐμποδίσαντος	ἐν τοῖς ὀρθίοις συνεκδραμεῖν τοῖς
[5, 12]	ὡς τὸ Περσικὸν καὶ τὸ	ἐμπορικὸν	ἐν ἴσῳ φιλοπλούσιον. Οἶδα» εἶπεν
[5, 8]	ὤφθησαν θεοὺς σωτῆρας ἐπιβοώμενοι πολλάκις,	ἐμπορικόν	τι καὶ δραστήριον ἐννοήσας ὁ
[5, 13]	Ναυσικλῆς ὡς ἀγοραίῳ τε καὶ	ἐμπορικῷ	διαφερόντως τῶν ἄλλων θεῶν αὑτὸν
[5, 21]	ταὐτομάτου μοι πάλιν ἐντυχὼν ὁ	ἔμπορος	καὶ περὶ τῶν αὐτῶν διαλεγόμενος
[5, 19]	κάλλος, ἀλλ´ ὁ Τύριος ἐκεῖνος	ἔμπορος	ὁ Πυθιονίκης ᾧ συνεπλεύσαμεν ἰδίᾳ
[5, 22]	δὲ πρὸς τοῦ Τυρίου τοῦ	ἐμπόρου	πεισθέντων λῃστρικὴν προαγορευθεῖσαν ἔφοδον διαδιδράσκειν
[5, 8]	τραπέζῃ γὰρ τῇ βασιλέως διακονεῖν	ἐμπρέπει.	~Τούτων εἰρημένων ἐπεραιοῦντο τὴν λίμνην
[5, 18]	καὶ ἐκ πρώτης ἐντεύξεως εὐγένειαν	ἐμφαίνοντα.	Ἔπραττον οὕτω καὶ μετ´ οὐ
[5, 13]	λυπηρῶν ταῖς τοῦ προσώπου τροπαῖς	ἐμφήνας,	ἐπιβάλλει τὼ χεῖρε τοῖς βωμοῖς
[5, 29]	τοῦτο μὲν ὁ δαίμων ἀντέπραξεν	ἐν	αὐτοῖς δὲ τοῖς δεινοῖς ἐμβεβήκαμεν,
[5, 22]	τοῦτο δὴ τὸ κοινὸν προσειπεῖν,	ἐν	γειτόνων καὶ ταῦτα οἰκοῦντα. Τοιγάρτοι
[5, 7]	Χαρίκλεια συνετίθετο, τὴν μὲν τύχην	ἐν	δίκῃ κακηγορεῖσθαι πρὸς αὐτοῦ φάσκουσα
[5, 11]	καὶ ὧν κατὰ ζήτησιν ἀλώμενον	ἐν	θρήνοις ἐγίνωσκε. Προσετίθει δὲ μηδὲν
[5, 12]	τὸ Περσικὸν καὶ τὸ ἐμπορικὸν	ἐν	ἴσῳ φιλοπλούσιον. Οἶδα» εἶπεν ὁ
[5, 14]	ὃ ἐβούλετο, περίεργον ἡγησάμενος λίθον	ἐν	λίθῳ σοφίζεσθαι· τοιοῦτος μὲν ὁ
[5, 2]	οἷον ἠρινῆς ἀηδόνος αἴλινον ᾠδὴν	ἐν	νυκτὶ μυρομένης, ἐπί τε τὸ
[5, 22]	θαυμάσιε« ἔφη, σὺ δὲ μόνος	ἐν	οὐδενὸς λόγου μέρει τέθεισαι τὰ
[5, 8]	ὡς ἄλλα τε πλεῖστα κατωρθωκότα	ἐν	πολέμοις καὶ δὴ καὶ τὴν
[5, 22]	καὶ δόξαν γνῶναι τὴν ἡμετέραν	ἐν	σπουδῇ θεμένων αὐτὸς οὕτως ὀλιγώρως
[5, 22]	αὐτῶν ἀναλήψεως ἡμέρας τινὰς ἐπιμεῖναι	ἐν	τῇ νήσῳ. Καὶ τούτων οὕτω
[5, 33]	μὲν τότε τοῦ γήρως ἐμποδίσαντος	ἐν	τοῖς ὀρθίοις συνεκδραμεῖν τοῖς Αἰγυπτίοις,
[5, 23]	ὀλιγώρως εἶχον, ἔθος εἶναι φάσκοντες	ἐν	τοῖς πελάγεσιν ἕπεσθαι ταῖς ὑπερόγκοις
[5, 13]	ἀμέθυσος τῷ φέροντι γίνεται, νηφάλιον	ἐν	τοῖς συμποσίοις διαφυλάττουσα. ~Τοιαύτη μὲν
[5, 1]	μὲν δὴ πόλις ἡ Δελφῶν	ἐν	τούτοις ἦν καὶ ἔδρασεν ὅ
[5, 25]	ἐπιβαίη τοῦ σκάφους ἠπείγοντο, θᾶττον	ἐν	τῷ βεβαίῳ τοῦ περιεῖναι γενέσθαι
[5, 24]	ἅλλεσθαι καὶ διαδρᾶναι βουλευομένων· ἕως	ἐν	τῷ μέλλειν καὶ ἄκοντας αὐτοὺς
[5, 15]	χώραν ἀποκληρώσας τοὺς δὲ ἄνδρας	ἐν	τῷ προτεμενίσματι κατακλίνας· ἐπεὶ δὲ
[5, 18]	εὔδιόν τε καὶ ἀπήμονα πλοῦν	ἐν	χειμερίῳ τῇ ὥρᾳ καὶ Πλειάδων
[5, 7]	ὡς εἰ καὶ τεθνάναι δεήσειεν	ἐν	χερσὶ ταῖς ἐκείνου γίνοιτο. Τῶν
[5, 32]	δὲ τὴν ἀποτυχίαν, αὐτοσχεδίου καὶ	ἐν	χερσὶ τῆς μάχης αὐτοῖς ὠθουμένης.
[5, 24]	πρὸς τὴν ἀγγελίαν ἡ ὁλκὰς	ἔν	τε γαλήνῃ κλύδωνος ἐμπέπληστο θορύβοις
[5, 21]	πρὸς μὲν τὸν Τυρρηνὸν οὐδὲ	ἓν	πρὸς δὲ τοὺς παῖδας ἔφραζον
[5, 32]	φειδόμενα. Καὶ ἔβαλλεν οὐ καθ´	ἓν	τῆς μάχης μέρος, ἀλλ´ ὅντινα
[5, 25]	τις τῶν λῃστῶν, ὁ τολμηρότατος,	ἐναλάμενος	εἰς τὴν ναῦν καὶ παίων
[5, 20]	πελάγιον ἐπόμνυμι καὶ τοὺς ἄλλους	ἐναλίους	θεοὺς ἦ μὴν αὐτόν τε
[5, 24]	οὕτως ἄμαχον καὶ ὑπερφέρουσαν ἰσχὺν	ἐναντίας	ἐπαίρετε χεῖρας καὶ προῦπτον ἀναρριπτεῖτε
[5, 22]	μὲν τῶν ναυτῶν τὴν πρώτην	ἐναντιουμένων	τέλος δὲ πρὸς τοῦ Τυρίου
[5, 32]	ῥᾳδίως πρὸς τὴν πυρκαϊὰν τοὺς	ἐναντίους	κατοπτεύουσα, τῶν δὲ ἀγνοούντων τὸ
[5, 5]	σπηλαίου κειμηλίων μὲν ἄλλων τῶν	ἐναποκειμένων	οὐδενὸς θιγόντες, τὸν γὰρ ἀπὸ
[5, 12]	Ναυσίκλεις» ἔφη οὐκ ἔστιν ὅτε	ἐνδεής	ἐστιν ὁ σοφὸς ἀλλ´ ὕπαρξιν
[5, 33]	καὶ βούλεσθαι μὲν ἐπισφάττειν ἑαυτὴν	ἐνδεικνυμένην	ὑπὸ δὲ ὀλίγης ἐλπίδος τοῦ
[5, 22]	τὴν ὁλκάδα χειραγωγοῦντος· ἔφασκε γὰρ	ἐνδέχεσθαι	μὲν εὐθυβόλως καὶ διαμπὰξ περαιωθῆναι
[5, 33]	παραμυθίᾳ τὴν συμφορὰν οὐδὲ τὰ	ἐνδεχόμενα	ἐπιμεληθῆναι, τὰ ἐκ θαλάττης κακὰ
[5, 7]	τῶν συμφορῶν ἀπαλλαγὴν συγχωρῆσαι) ἀλλ´,	ἐνδεχόμενον	βουληθῆναι καὶ περισῴζειν ἑαυτοῖς εἰς
[5, 29]	ἀλγεινοῖς μὴ προκάμνοιτε τὰς γνώμας,	ἐνδεχόμενον	καὶ διαδρᾶναι τὴν ἐπιβουλήν. Ἐπεὶ
[5, 23]	φορᾶς ὤκλαζε καὶ κατ´ ὀλίγον	ἐνδιδοὺς	ἄπρακτός τε καὶ μαλακὸς τοῖς
[5, 19]	ἑαυτὸν καὶ τοῦτο μὲν γένος	ἔνδοξον	καταλέγων τοῦτο δὲ τὸν παρόντα
[5, 14]	ἐδόκει καὶ ἠνείχετο πρὸς τὰ	ἐνδόσιμα	τῆς σύριγγος ποιμαινόμενα. Εἶπεν ἄν
[5, 21]	τῶν αὐτῶν διαλεγόμενος σκέμματός τινος	ἐνδόσιμον	παρεῖχεν· ἀποκρύπτων γὰρ τῶν παρὰ
[5, 15]	ἰδίᾳ μὲν ταῖς γυναιξὶ τὴν	ἐνδοτέρω	τοῦ ἱεροῦ χώραν ἀποκληρώσας τοὺς
[5, 27]	εἰς τὸν ἔσχατον τῶν κινδύνων	ἐνέβαλλεν	οὐ τὸ βίαιον τοῦ κλύδωνος,
[5, 1]	αὐτῆς ὡς εἶχον τῆς νυκτὸς	ἐνεβίβαζόν	τε εἰς τὴν ναῦν τὴν
[5, 28]	Ἐπῄνουν τὰ εἰρημένα καὶ χαίρειν	ἐνεδεικνύμην	τοῖς τε θεοῖς χάριν ὁμολογεῖν
[5, 8]	Χαρικλείας καὶ χαίρειν εἰς ὑπερβολὴν	ἐνεδείκνυτο	καὶ τῇ Χαρικλείᾳ Θίσβην ὁμολογεῖν
[5, 20]	πέπυσαι; διηρώτα, κἀγὼ συνιεὶς τὴν	ἐνέδραν	τοῦ ἐρωτήματος Τὸ μὲν ἀκριβὲς»
[5, 26]	ἀπολελοίπατε τὴν Ζακυνθίων ἕπομαι, τοσοῦτον	ἕνεκα	σοῦ καὶ πέλαγος καὶ κίνδυνον
[5, 20]	ἂν ποιοίης, σοῦ γὰρ δὴ	ἕνεκεν	μᾶλλον δὲ θυγατρὸς τῆς σῆς
[5, 31]	τὸ γέρας τὸ προεμβατήριον τίνος	ἕνεκεν	οὐχὶ κομίζομαι; Ὅτι« ἔφη ὁ
[5, 22]	συντρίψαντες· ἐδόκει οὖν ἐπισκευῆς τε	ἕνεκεν	τῆς ὁλκάδος καὶ ἡμῶν αὐτῶν
[5, 16]	τὸν Ναυσικλέα τῶν μετὰ ταῦτα	ἕνεκεν	ὑποποιούμενος καὶ ἅπαντα ἔλεγε, τὰ
[5, 11]	{τοῦ Κνήμωνος} Ὁ δὲ Ναυσικλῆς	ἐνεὸς	ἐγεγόνει τόν τε Καλάσιριν ἐφ´
[5, 27]	ἐμπεσὸν ἀπροσδοκήτου θορύβου τοὺς λῃστὰς	ἐνεπεπλήκει,	τὴν μὲν ἰδίαν ἄκατον ἀπολιπόντας
[5, 4]	εἴχετο αἰχμάλωτος ἡ δὲ νῆσος	ἐνεπέπρηστο	καὶ τῶν ἐνοίκων ἐκεκένωτο βουκόλων,
[5, 4]	ὁλοσχερῶν περιπλοκῶν τε καὶ φιλημάτων	ἐνεπίμπλαντο.	Καὶ πάντων ἅμα εἰς λήθην
[5, 23]	τε καὶ μαλακὸς τοῖς ἱστίοις	ἐνέπιπτε	καὶ σοβῶν μᾶλλον ἢ προωθῶν
[5, 32]	ὡς γὰρ ἀποροῦσα πρὸς τὴν	ἐνέργειον	συμμαχίαν ἡ Χαρίκλεια λόγον ἐπίκουρον
[5, 30]	καὶ γάρ τι καὶ τοιοῦτο	ἐνέφηνεν,	εὐπρεπέστερον αὐτὴν κοσμηθῆναι προστάξας. Ὅρα
[5, 13]	δι´ ἡμῶν προσάγουσι. Καὶ ἅμα	ἐνεχείριζε	δακτύλιόν τινα τῶν βασιλικῶν ὑπερφυές
[5, 8]	οὖσαν ἀπολαβὼν ἄγε» (καὶ εἰπὼν	ἐνεχείριζεν,	ἀφορῶν τε εἰς αὐτὴν συνεχῶς
[5, 5]	Χαρίκλεια δὲ καὶ μετημφίασεν ἑαυτὴν	ἐνθεμένη	μὲν πηριδίῳ τινὶ τούς τε
[5, 16]	ἀδιήγητα καὶ ἐχόμενα τῶν εἰρημένων	ἔνθεν	ἑλών, ~Ὡς ἐπειδὴ τῆς Φοινίσσης
[5, 21]	πάντως φίλον σπουδαστέον ἡμῖν τὸν	ἐνθένδε	ἀπόπλουν πρίν τι καὶ πρὸς
[5, 24]	Χαρίκλεια τῷ Θεαγένει περιφύντες ὅλον	ἐνθουσιῶντα	πρὸς τὴν μάχην καὶ ζέοντα
[5, 32]	τὰ πρῶτα μέρει συνεμάχει παντάπασιν	ἐνθουσιῶντι	προσεοικώς, ἡ δὲ ὡς συνερρωγότα
[5, 18]	ἐγώ, Χαρίεν« ἔφη τὸ σύμμετρον,	ἑνὶ	γὰρ πλείους ἡμᾶς εὑρήσετε· κἀμοὶ
[5, 25]	ἢ τῆς μάχης ὁριζομένης. Σὺν	ἑνὶ	γὰρ χιτωνίσκῳ τῆς ὁλκάδος ἐξίστασθαι
[5, 24]	ὡς ἔφασκε χωρίζοιτο ξίφει δὲ	ἑνὶ	καὶ πληγῇ μιᾷ τοῦ πάθους
[5, 27]	ἀπολειπόντων ἐπεχείρουν μὲν τὴν πρώτην	ἔνιοι	τῶν λῃστῶν εἰς τὴν ἰδίαν
[5, 32]	καὶ δαιμονίους εἶναι τὰς πληγὰς	ἐνίων	ὑπονοούντων, ἕως τῶν ἄλλων πεσόντων
[5, 12]	τῆσδε λύτρα καταθεῖο· πάντως δὲ	ἐννοεῖς	ὡς τὸ Περσικὸν καὶ τὸ
[5, 8]	πολλάκις, ἐμπορικόν τι καὶ δραστήριον	ἐννοήσας	ὁ Ναυσικλῆς ἐξήλατό τε καὶ
[5, 29]	ἐμὲ δὲ ἥ τε σὴ	ἔννοια	καὶ ἡ Θεαγένους, εἰ πρὸ
[5, 22]	καὶ τεθορύβημαι ἀφυπνίσας πρὸς τὴν	ἔννοιαν·	ἀλλ´ αὐτός τε ἀνίστω καὶ
[5, 2]	Θίσβης ὑπό τε ἀμηχανίας πᾶσαν	ἔννοιαν	διαπορῶν ἀνέστρεφε βαρύ τε καὶ
[5, 4]	ὀψέ ποτε τῶν πρακτέων εἰς	ἔννοιαν	ἐλθόντες δόξαι κόρον ἔχειν ἐβιάσθησαν,
[5, 29]	μικρὸν καί τινα τῶν πρακτέων	ἔννοιαν	ἐπ´ ἐμαυτοῦ φροντίσας, ἐπανελθὼν ἱκέτευον
[5, 17]	πολλὰ καὶ κρημνώδεσι· καλὸν οὖν	ἐννυκτερεῦσαι	τῷ πελάγει καὶ τὸ πνεῦμα
[5, 4]	δὲ νῆσος ἐνεπέπρηστο καὶ τῶν	ἐνοίκων	ἐκεκένωτο βουκόλων, ὁ μὲν Κνήμων
[5, 27]	γενέσθαι τὴν ὁλκάδα καὶ τὸν	ἐνόντα	πλοῦτον διασῴζουσι· καὶ τέλος καὶ
[5, 5]	πλησιάσαντες καὶ σκάφους ἐπιβήσεσθαι μέλλοντες	ἔνοπλον	ὁρῶσι πλῆθος ἐπὶ τὴν νῆσον
[5, 20]	ξένους ἐπιζητούμενος, ἐγώ τε δι´	ἑνὸς	ἔργου δύο τὰ μέγιστα κτήσασθαι
[5, 11]	ἀθρόον ἀνεκινήθη καὶ ὥσπερ ἐξ	ἑνὸς	συνθήματος ἢ πληγῆς τῆς αὐτῆς
[5, 27]	εἶναι πιθανὸς καὶ δυοῖν δι´	ἑνὸς	τὸ παρὸν εὐδοκιμεῖν, βραχείας ῥᾳστώνης
[5, 22]	νοῦν ἐπευχόμενος. Τί δεῖ μηκύνοντα	ἐνοχλεῖν;	ἄρτι φωσφόρου διαλάμψαντος ἀνηγόμεθα, πολλὰ
[5, 18]	ἔφη χοιράδι πέτρᾳ τῆς προτεραίας	ἐνσχεθὲν	διεσπάρακται. Κἀγὼ Τοῦτο μὲν« ἔφην
[5, 1]	περὶ ἐμὲ τρόπῳ καὶ οἷς	ἐνταῦθα	εἰσιὼν κατείληφα διαλεγόμενον· ἀλλὰ τίς
[5, 32]	Θεαγένει ἐτόξευσεν Ἀνδρίζου, φίλτατε« βοήσασα,	ἐνταῦθα	ἤδη μακρῷ τὸν Πέλωρον ὑπερεῖχεν
[5, 1]	πέλαγος ὄντως ἀφεὶς τῶν ἑξῆς;	Ἐνταῦθά	ποι τὸν λόγον ἐπίσχωμεν ὀλίγον
[5, 17]	τὸ Ἰόνιον ἐκ πολλῆς εὐρυχωρίας	ἐνταῦθα	στενούμενον καὶ καθάπερ διὰ στομίου
[5, 31]	ἠμφίεστο ὡς ἢ νικητήριον ἢ	ἐντάφιον	ἐσομένην) καὶ τἄλλα περὶ αὐτὴν
[5, 29]	πλησιάζειν. Καὶ οἱ μὲν τὰ	ἐντεταλμένα	ἔπραττον, ἐξεφόρουν τραπέζας κρατῆρας τάπητας
[5, 32]	πειραθήσεται. ~Τί ἦν ἰδεῖν τὸ	ἐντεῦθεν,	ὦ Ναυσίκλεις; θαλάττῃ προσείκασας ἂν
[5, 18]	ὑποδεξόμεθα ἄνδρα καὶ ἐκ πρώτης	ἐντεύξεως	εὐγένειαν ἐμφαίνοντα. Ἔπραττον οὕτω καὶ
[5, 26]	ἱκετεύουσα, τοῦ Τραχίνου ταῖς περιπλοκαῖς	ἐντρυφῶντος	καὶ τὴν ὑπόσχεσιν ἐπίτηδες παρέλκοντος.
[5, 22]	τε ἅμα καὶ γῇ πολεμίοις	ἐντυγχάνων·	τὴν κόρην δὲ ἣν ἄγεις
[5, 4]	παντὸς ἀπηλλαγμένοι τοῦ ὀχλήσοντος ἀλλήλοις	ἐντυχόντες	ἀπαραποδίστων καὶ ὁλοσχερῶν περιπλοκῶν τε
[5, 21]	ἕως ἐκ ταὐτομάτου μοι πάλιν	ἐντυχὼν	ὁ ἔμπορος καὶ περὶ τῶν
[5, 20]	ἀναλεγομένῳ μοι περὶ τοὺς κρημνοὺς	ἐντυχὼν	ὁ λῄσταρχος Πότε ἄρα οἱ
[5, 29]	συνήθροισαν ἀσώτῳ συμποσίῳ τῆς τύχης	ἐνυβρίσαι	παραδούσης. Ἐγὼ δὲ τὸν Θεαγένην
[5, 7]	παρελθόντων ὑποθέμενοι, πολλάκις ἤδη καὶ	ἐξ	ἀπιστοτέρων περιγενόμενοι. Ποιῶμεν ὡς βούλει»
[5, 2]	ὁ μηδεπώποτε κεκορεσμένος ἐμὲ δὲ	ἐξ	ἀρχῆς εἰληχὼς δαίμων μικρὸν τῶν
[5, 11]	ἅπασιν ἀθρόον ἀνεκινήθη καὶ ὥσπερ	ἐξ	ἑνὸς συνθήματος ἢ πληγῆς τῆς
[5, 14]	διαφυλάττουσα. ~Τοιαύτη μὲν καὶ πᾶσα	ἐξ	Ἰνδῶν τε καὶ Αἰθιόπων ἀμέθυσος·
[5, 24]	τε πολιορκοῦσι καὶ τὴν ναῦν	ἐξ	ὁμολογίας ἑλεῖν ἐσπουδακόσι. Καὶ Ὦ
[5, 22]	ἐκ πρύμνης ἀναφαῖνον ἀκάτιον ὑφορώμενος.	Ἐξ	οὗ γὰρ« ἔφη τῆς Κρητικῆς
[5, 26]	γεγένηται καὶ σοὶ πάλαι καὶ	ἐξ	οὗ γε ἀπολελοίπατε τὴν Ζακυνθίων
[5, 27]	παρὸν εὐδοκιμεῖν, βραχείας ῥᾳστώνης αἰσθομένων	ἐξ	οὗ τὴν ἄκατον ἐχώρισεν, οὐ
[5, 27]	καὶ τέλος καὶ τὸ καλώδιον	ἐξ	οὗ τῆς νεὼς ἐξήρτητο διέκοψεν
[5, 29]	τὴν ἐπὶ σοὶ μανιώδη κίνησιν	ἐξ	ὧν ὁ Τυρρηνός μοι κατὰ
[5, 3]	κακίστη Θίσβη» καὶ εἰπὼν αὖθις	ἐξέθανε.	~Καὶ ὁ Καλάσιρις αὖθις πράγματα
[5, 12]	Οἶδα» εἶπεν ὁ Καλάσιρις καὶ	ἕξεις.	Τί δὲ οὐ μέλλεις, φιλανθρωπίας
[5, 27]	καὶ ἄλλα ἄττα τῆς νεὼς	ἐξεκόμιζον	βοσκήματα δὲ ἐκ τῶν πέριξ
[5, 14]	περὶ τὸν νομέα κύκλους ἀγερώχους	ἐξελίττοντες	ποιμενικὸν θέατρον ἐπεδείκνυσαν τὸν κρημνόν,
[5, 3]	δὲ μικρὸν ἀνέπνευσε τὴν αἰτίαν	ἐξεμάνθανεν·	ὁ δὲ Ἀπόλωλά σοι» ἔφη·
[5, 23]	ὀθόνην τέλος καὶ εἰς γαλήνην	ἐξενικήθη	καθάπερ τῷ ἡλίῳ συγκαταδυόμενος, ἢ
[5, 9]	Ὀροονδάτην ὄντα κατὰ τὴν Μέμφιν	ἐξέπεμψεν.	Εἶχε δὲ ὧδε τὰ ἐπεσταλμένα·
[5, 8]	ἔχειν ὑπὸ τοῦ ὀνόματος ἀπατηθεὶς	ἐξεπέπληκτο	μὲν τῆς ὥρας, ἀπ´ εὐτελοῦς
[5, 22]	πολλάκις συμπαραφερόμενον, ἐμοῦ τὴν ναῦν	ἐξεπίτηδες	ἔστιν ὅτε τοῦ εὐθέος παρατρέποντος.
[5, 27]	πείθοντος ὡς μυρίοις σκάφεσιν εὐπορωτέροις	ἐξέσται	γενέσθαι τὴν ὁλκάδα καὶ τὸν
[5, 29]	γαμετὴν ἐσομένην μηδὲ ἀφ´ ὧν	ἔξεστιν	ἁβρύνεσθαι, εἰ καὶ τὰ λαμπρότερα
[5, 31]	δὲ Οὐδαμῶς« εἰπόντος, Καὶ μὴν	ἔξεστιν«	εἶπον εἰ λάθρα παρέλθοις εἰς
[5, 14]	καὶ ταύτας ἐπλεονέκτει, γραφῇ γὰρ	ἔξεστο	καὶ εἰς μίμημα ζῴων ἐκεκοίλαντο.
[5, 29]	καὶ ἐπὶ τῶν ὤμων ἀκόσμως	ἐξετίθεντο,	πλοῦτον ὃν πολλοὶ πόνοι καὶ
[5, 21]	ἐβουλόμην, ἐκεῖνο μόνον τὸ μέρος	ἐξέφαινον	ὡς ἁρπάσαι τις τῶν ἐγχωρίων
[5, 29]	οἱ μὲν τὰ ἐντεταλμένα ἔπραττον,	ἐξεφόρουν	τραπέζας κρατῆρας τάπητας παραπετάσματα, Σιδωνίων
[5, 29]	τε ὡς πατρὶ τὴν βουλὴν	ἐξηγόρευσεν,	εἰδότι μὲν αὐτοῦ καὶ πάλαι
[5, 22]	τῆσδέ μοι τῆς νυκτὸς ἐπιφανεὶς	ἐξηγόρευσεν.	Ἐπηγγέλλετο ποιήσειν οὕτω καὶ ἄχρι
[5, 8]	καὶ δραστήριον ἐννοήσας ὁ Ναυσικλῆς	ἐξήλατό	τε καὶ προσδραμὼν Αὕτη ἐκείνη
[5, 28]	χώραν μείναντες ὑποδεξάμενοι πυράν τε	ἐξῆπτον	καὶ τὰ θύματα δείραντες ηὐτρέπιζον
[5, 22]	πλοῦν ὥσπερ τῆς αὐτῆς ὁρμῆς	ἐξηρτημένον,	ἐφώρασά τε πολλάκις συμπαραφερόμενον, ἐμοῦ
[5, 27]	καλώδιον ἐξ οὗ τῆς νεὼς	ἐξήρτητο	διέκοψεν ἄλλον χειμῶνα τοῦτον ἐφέλκεσθαι
[5, 33]	ἔφη, σὺ δὲ εἰς τὸ	ἑξῆς	γοῦν εὔθυμος εἶναι τὴν μὲν
[5, 1]	εἰς πέλαγος ὄντως ἀφεὶς τῶν	ἑξῆς;	Ἐνταῦθά ποι τὸν λόγον ἐπίσχωμεν
[5, 17]	αἰτίαν, ὁ Καλάσιρις εἴχετο τῶν	ἑξῆς	Ὑπερβαλόντες δὴ» λέγων τὸν πορθμὸν
[5, 18]	καὶ πρὸς πᾶσαν ὥραν ἁρμόδιον	ἐξήσκητο·	καὶ ἦν εὔβολόν τι χρῆμα
[5, 25]	ἑνὶ γὰρ χιτωνίσκῳ τῆς ὁλκάδος	ἐξίστασθαι	προηγορεύετο καὶ θάνατος τῷ παραβαίνοντι
[5, 10]	τῷ λόγῳ φράζειν, καὶ ταῦτα	ἐξὸν	παροῦσαν ἐπιδεικνύναι. ~Ταῦτα ὡς ἤκουσαν
[5, 20]	λῄσταρχος Πότε ἄρα οἱ Φοίνικες	ἐξορμήσειν	μέλλουσιν, εἴ γε πέπυσαι; διηρώτα,
[5, 28]	μοι κατεγγυῶσαν τὸ βούλημα τὴν	ἐξουσίαν,	ἀλλ´ αἴσιον ἄλλως καὶ εὐπρεπὲς
[5, 20]	πολλὰς καὶ ταῦτα καὶ οὐκ	ἐξώρους	αἰχμαλώτους ᾑρηκώς. Ὑπαγόμενος οὖν αὐτὸν
[5, 1]	καὶ πρὸς τὴν διήγησιν ἠσχολημένος·	ἔοικε	δέ μοι Ναυσικλῆς ἥκειν ὁ
[5, 4]	πολὺ δὲ καὶ ἄπειρον ὡς	ἔοικε	διάστημα τῆς ἐλπιζομένης ἡμῖν γῆς
[5, 7]	καλοὺς καὶ βάρβαροι χεῖρες ὡς	ἔοικε	δυσωποῦνται καὶ πρὸς τὴν ἐράσμιον
[5, 25]	παραβαίνοντι διηπειλεῖτο. Ἀλλ´ ἔστιν ὡς	ἔοικεν	ἀνθρώποις ψυχὴ πάντων προτιμότερον· δι´
[5, 17]	φορᾶς ἀνακόπτεται προμηθείᾳ κρειττόνων, ὡς	ἔοικεν,	ἐπικλύσαι τὴν ἀντίθετον προβολῇ τοῦ
[5, 28]	ὡς ὁρᾷς ἑστιᾶν μέλλω τήμερον,	ἑορτῶν	τὴν ἡδίστην θυσίᾳ τῇ τῶν
[5, 33]	ἐρανισάμενος θρήνων δὲ μόνων τῶν	ἐπ´	αὐτῆς καὶ ὀδυρμῶν ἀφθόνων χαριζόμενος.
[5, 29]	καί τινα τῶν πρακτέων ἔννοιαν	ἐπ´	ἐμαυτοῦ φροντίσας, ἐπανελθὼν ἱκέτευον σεμνότερον
[5, 20]	ἐπηγγελλόμην. Οὔπω δέ μου τοῦτον	ἐπ´	ὀλίγον ἀποσκευασαμένου κῦμα φασὶν ἐπὶ
[5, 11]	τὸν Καλάσιριν ἡ Χαρίκλεια καὶ	ἐπάγγειλαι	πλῆθος ὁπόσον βούλει· τὸν ὅρμον
[5, 20]	ἔγνων τὸ παρὸν ὑπερθέσθαι χρησταῖς	ἐπαγγελίαις	μὴ καὶ βίαιόν τι κατὰ
[5, 21]	εἰ τοῦ γάμου τύχοις, ἔφθης	ἐπαγγελλόμενος,	ὥστε εἴ σοι πάντως φίλον
[5, 18]	ἐπιζητούντων ἢ θεραπείαν εἰς πλῆθος	ἐπαγομένων.	Ἐμοῦ δὲ εἰπόντος ὡς παῖδές
[5, 26]	βλέμματος ἀπεσκευασμένη καὶ πρὸς τὸ	ἐπαγωγότερον	ἐκβιασαμένη Ἀλλὰ θεοῖς μὲν« ἔφη
[5, 32]	ὅτι τῆς μάχης περίεστι τὸ	ἔπαθλον	μηνυούσης. Ἐγείρας γὰρ τὸ φρόνημα
[5, 4]	αὖθις πράγματα εἶχεν ἐπιρρωννύναι πειρώμενος.	Ἔπαιζε	δὲ ἄρα τι τὸν Κνήμωνα
[5, 15]	λίθον ἰσοστάσιον κρίνων, Ἐγὼ μὲν	ἔπαιζον»	εἶπεν ὦ ´γαθὲ Καλάσιρι καὶ
[5, 20]	Πολλὰ δὴ τῆς συνέσεως αὐτὸν	ἐπαινέσας	ἐκείνου μὲν ἀπηλλαττόμην, σοὶ δὲ
[5, 8]	πεποιημένον. Ὁ δὲ χαυνωθεὶς τοῖς	ἐπαίνοις	καὶ ἅμα τὸ πρᾶγμα οὕτως
[5, 17]	Ἐπὶ τούτοις κρότου γενομένου καὶ	ἐπαίνου	τῶν παρόντων ἀληθῆ εἶναι μαρτυρούντων
[5, 7]	πολεμίοις ἑκόντας ἑαυτοὺς ἐγχειρίζειν οὐκ	ἐπαινοῦσα·	μὴ γὰρ εἶναι πρόδηλον ὡς
[5, 32]	λοιποῖς δὲ ἄσπονδος ἐτέτατο πόλεμος	ἔπαιόν	τε συμπεσόντες ἀλλήλους ἀφειδῶς, οἱ
[5, 24]	ἄμαχον καὶ ὑπερφέρουσαν ἰσχὺν ἐναντίας	ἐπαίρετε	χεῖρας καὶ προῦπτον ἀναρριπτεῖτε θάνατον;
[5, 27]	δεινῶν ἀπαλλαγέντων ἀλλὰ τρικυμίαις τε	ἐπαλλήλοις	ἐλαυνομένων καὶ πολλὰ τῆς νεὼς
[5, 6]	καὶ πλάνητα βίον καὶ τὴν	ἐπάλληλον	τοῦ δαίμονος καθ´ ἡμῶν πομπείαν.
[5, 6]	ἀπαλγοῦντες πρὸς τὴν τύχην οὕτως	ἐπαλλήλως	ἐπηρεάζουσαν· ὀψὲ δ´ οὖν ποτε
[5, 32]	οὐδὲν οὐδὲ τῆς Χαρικλείου τοξείας	ἐπαμύνειν	ἔτι δυναμένης, ὠδινούσης μὲν εἰς
[5, 33]	τε κἀκείνων τύχας οὔτε δὲ	ἐπαμύνειν	ἔχων οὔτε ἐπιμίγνυσθαι δοκιμάζων, εἰς
[5, 32]	ἀλλήλους ἀφειδῶς, οἱ μὲν ὡς	ἐπαμύνοντες	τῷ ἄρχοντι οἱ δὲ ὡς
[5, 32]	Καὶ τέλος ὁ μὲν Τραχῖνος	ἐπανατείνεται	ὡς τῷ κρατῆρι πατάξων τὸν
[5, 33]	ὅτι γε ἐμὲ μὲν ἔλαθεν	ἐπανελθὼν	ἐγκαταμείναντα τῷ λόφῳ καὶ οὐ
[5, 29]	πρακτέων ἔννοιαν ἐπ´ ἐμαυτοῦ φροντίσας,	ἐπανελθὼν	ἱκέτευον σεμνότερον τελεσθῆναι τὰ δρώμενα
[5, 7]	ἐκείνου γίνοιτο. Τῶν δὲ ἐπελθόντων	ἐπανετείναντο	μέν τινες ὡς πατάξοντες· ὡς
[5, 4]	ἀνέστελλεν, ὁ δὲ οὐ χαλεπῶς	ἐπανήγετο	καὶ σωφρονεῖν ῥᾳδίως ἠνείχετο ἔρωτος
[5, 31]	προσπεσόντων, καὶ δῆλος ἦν αὐτόθεν	ἐπανήκων	ἀπὸ τοῦ βλέμματος ἐμμανές τι
[5, 14]	ἐρύθημα τῆς ἀμεθύσου τοῖς νώτοις	ἐπανθούσης.	Γέγραπτο καὶ ἀρνίων ἁπαλὰ σκιρτήματα
[5, 12]	θεῶν ἡμᾶς οὐ περιόψεται ἀλλ´	ἐπαρκέσει	πρὸς ὅσον ἂν βουληθῶμεν τὸ
[5, 2]	δὲ Κνήμων τοῦ δωματίου προήκων	ἔπασχε	μὲν οἷα εἰκὸς ἦν τὸν
[5, 17]	~Ὡς ἐπειδὴ τῆς Φοινίσσης ὁλκάδος	ἐπέβησαν	τοὺς Δελφοὺς ἀποδράντες τὰ μὲν
[5, 14]	κύκλους ἀγερώχους ἐξελίττοντες ποιμενικὸν θέατρον	ἐπεδείκνυσαν	τὸν κρημνόν, ἄλλοι δὲ ὥσπερ
[5, 4]	εὐχόμεθα θεοί τε Ἑλλήνιοι παρέχοιεν.	Ἐπεὶ	δὲ ἀστάθμητόν τι τὸ ἀνθρώπειον
[5, 22]	δὲ οὕτω πραχθῆναι συμφέρει« ἔλεγον.	~Ἐπεὶ	δὲ δείπνου πρὸς ὀλίγον μεταλαβόντες
[5, 15]	ἄνδρας ἐν τῷ προτεμενίσματι κατακλίνας·	ἐπεὶ	δὲ εὐφροσύνης τῆς ἐκ τῶν
[5, 26]	περιεῖναι γενέσθαι πᾶς τις ἁμιλλώμενος.	~Ἐπεὶ	δὲ καὶ ἡμεῖς τῷ δόγματι
[5, 17]	πνεύματι καὶ ἐκ νώτων ὑποφερομένους,	ἐπεὶ	δὲ κατὰ τὸν Καλυδώνιον πορθμὸν
[5, 3]	συνεχῶς καὶ λόγῳ παντοίως ἀνελάμβανεν.	Ἐπεὶ	δὲ μικρὸν ἀνέπνευσε τὴν αἰτίαν
[5, 15]	ἀπριάτην σοι λύσασθαι τὴν θυγατέρα.	Ἐπεὶ	δὲ οὐκ ἀπόβλητά ἐστιν, ὡς
[5, 4]	ἐλάττων ἡδονῆς δὲ κρείττων γινόμενος.	Ἐπεὶ	δὲ ὀψέ ποτε τῶν πρακτέων
[5, 25]	καὶ οὐκ ἂν ἔφασαν ἐκστῆναι.	~Ἐπεὶ	δέ τις τῶν λῃστῶν, ὁ
[5, 29]	ἐνδεχόμενον καὶ διαδρᾶναι τὴν ἐπιβουλήν.	Ἐπεὶ	δέ, ὦ παῖδες, πρὸς τοῦτο
[5, 22]	τὸ πέλαγος τοῦ πνεύματος ἐπιτρέποντος	ἐπείγεσθαι	δὲ λαβέσθαι τινὸς ἠπείρου καὶ
[5, 4]	πάντως ἐπὶ Χέμμιν τὴν κώμην	ἐπείγεσθαι	καὶ ἄδηλον ἥτις ἡμᾶς διαδέξεται
[5, 17]	τε πρὸς τὴν Αἰγαίαν θάλασσαν	ἐπειγόμενον	ὑπὸ τοῦ Πελοποννησίων ἰσθμοῦ τῆς
[5, 31]	μελλήσας ὥς τινος τῶν ἀναγκαίων	ἐπείγοντος	ἀνίσταται καὶ λαθὼν εἰστρέχει τε
[5, 4]	δὲ τὰ περὶ αὐτὴν ὧδε·	ἐπειδὴ	γὰρ ὁ μὲν Θύαμις ἁλοὺς
[5, 23]	ἱστίοις πλέον τὸ πνεῦμα δεχομένης·	ἐπειδὴ	δὲ τὴν θάλασσαν ἐστόρεσεν ἡ
[5, 16]	μοι διελθεῖν ὡς οἶσθα ὑπερθέμενος,	ἐπειδή	σε τὰ συμβεβηκότα ἐβάπτιζεν, οὐκ
[5, 17]	τῶν εἰρημένων ἔνθεν ἑλών, ~Ὡς	ἐπειδὴ	τῆς Φοινίσσης ὁλκάδος ἐπέβησαν τοὺς
[5, 16]	ἐκείνῳ λόγους εἰς εὐωχίαν ἐρανιζόμενος.	Ἐπείθετο	ὁ Καλάσιρις ἅμα μὲν τῷ
[5, 14]	πλαγίοις αὐλήμασι διατάττων, τὰ δὲ	ἐπείθετο	ὡς ἐδόκει καὶ ἠνείχετο πρὸς
[5, 13]	παρηγοροῦσαι πολλὰ καὶ λιπαροῦσαι μόλις	ἔπεισαν	ἅμα βαδίζειν, τάχα οὐκ ἄν
[5, 29]	ἀποφῆναι τῇ κόρῃ τὴν ὁλκάδα,	ἐπεισιέναι	{δὲ} μηδένα μηδὲ διοχλεῖν κελεύσαντα
[5, 27]	τὴν ἰδίαν αὐτῶν μετεισβαίνειν ἄκατον,	ἔπειτα	ἐπεῖχον ὑπό τε τοῦ κλύδωνος
[5, 6]	ἅμα ἀπέτρεχεν. Ἀλλ´ ὁ Θεαγένης	ἐπεῖχέ	τε καὶ Ἄχρι τίνος» ἔλεγε
[5, 24]	τὴν μάχην καὶ ζέοντα μόλις	ἐπείχομεν,	ἡ μὲν ἵνα μηδὲ παρὰ
[5, 27]	ἰδίαν αὐτῶν μετεισβαίνειν ἄκατον, ἔπειτα	ἐπεῖχον	ὑπό τε τοῦ κλύδωνος ἐκκρουόμενοι
[5, 13]	πυρᾶς δῆθεν σπασάμενος ἃ πάλαι	ἐπεκομίζετο	Ταῦτά σοι» ἔφη λύτρα Χαρικλείας,
[5, 2]	ἄλλ´ ἢ τάφος ἡ οἴκησις;	Ἐπεκούφιζε	καὶ ταῦτα παρὼν ὁ πάντων
[5, 7]	ταῖς ἐκείνου γίνοιτο. Τῶν δὲ	ἐπελθόντων	ἐπανετείναντο μέν τινες ὡς πατάξοντες·
[5, 2]	ὡς ᾤετο, ἐδάκρυσεν, ὡς ἀνῃρημένην	ἐπένθησεν·	ἀπεστέρημαι νυνὶ καὶ τούτων, οἴχεται
[5, 14]	γανύμενοι ἅλμασιν ἀκρωνύχοις τὴν πέτραν	ἐπέξεον.	Ὅσοι δὲ αὐτῶν πρωτόγονοί τε
[5, 4]	ἡσθήσεσθαι ἔμελλεν ἤδη τὸ ἀλγεινὸν	ἐπέπλεκε,	τάχα μὲν οὕτως ἔθος ὂν
[5, 9]	βασιλέως διακονεῖν ἐμπρέπει. ~Τούτων εἰρημένων	ἐπεραιοῦντο	τὴν λίμνην καὶ χωρισθέντες ἀλλήλων
[5, 23]	εἶναι φάσκοντες ἐν τοῖς πελάγεσιν	ἕπεσθαι	ταῖς ὑπερόγκοις ναυσὶ τὰς βραχυτέρας,
[5, 8]	Θεαγένην λάφυρον ἡμέτερον ἔστω καὶ	ἑπέσθω	φρουρούμενος, ἀναπεμφθησόμενος εἰς Βαβυλῶνα, τραπέζῃ
[5, 9]	ἐξέπεμψεν. Εἶχε δὲ ὧδε τὰ	ἐπεσταλμένα·	Ὀροονδάτῃ σατράπῃ Μιτράνης φρούραρχος· Ἕλληνα
[5, 10]	αὖθις ὄψεται. ~Ταῦτα μὲν ἐκεῖνος	ἐπέστελλεν·	οὔπω δὲ ἡμέρας ἀκριβῶς ὑποφαινούσης
[5, 23]	θᾶττον ἡμῖν ἢ ὥστε εἰπεῖν	ἐπέστησαν	ἅτε οἶμαι πρόσκωποί τε πάντες
[5, 6]	ἐλευθέραν ὑπέθετο καὶ τοὺς ἀναιρήσοντας	ἐπέστησε,	τοιοῦτον παίζει καθ´ ἡμῶν πόλεμον
[5, 22]	ἔφη τῆς Κρητικῆς ἤραμεν ἄκρας	ἕπεται	κατ´ ἴχνος καὶ ἀπαράλλακτον μεταθέει
[5, 17]	ὁ κυβερνήτης τῶν ἱστίων παραστέλλειν	ἐπέταττεν.	Ἡμῶν δὲ πυνθανομένων διότι παραλύει
[5, 4]	οὐδὲ τῶν ἡδίστων ἀλύπως μετέχειν	ἐπέτρεπεν	ἀλλ´ ὅτι μετ´ ὀλίγον ἡσθήσεσθαι
[5, 24]	εἰς κύκλον περίπλοις οὐδαμοῦ προβαίνειν	ἐπέτρεπον	ἐῴκεσάν τε πολιορκοῦσι καὶ τὴν
[5, 1]	τὴν ναῦν τοῖς ἱστίοις ὑποφέρειν	ἐπέτρεπον.	Κιρραῖοι μὲν δὴ κόλποι καὶ
[5, 8]	γὰρ οὐδενὶ τῶν ἄλλων οὐδεὶς	ἐπετύγχανεν	ἐκ περάτων καὶ ταῦτα εἰς
[5, 22]	τε γενέσθαι καὶ κατὰ νοῦν	ἐπευχόμενος.	Τί δεῖ μηκύνοντα ἐνοχλεῖν; ἄρτι
[5, 12]	γὰρ μέλλω χαριστήρια τοῖς θεοῖς,	ἐπεύχου	παρὼν τοῖς ἱεροῖς θεῖος καὶ
[5, 12]	ὁ Ναυσικλῆς ὑπόνοιαν καὶ ὧν	ἐπεφέρετο	ἡ Χαρίκλεια Ὦ ´γαθὲ Ναυσίκλεις»
[5, 27]	βαπτιζομένων καὶ καταδῦναι μικρὸν ἀπολειπόντων	ἐπεχείρουν	μὲν τὴν πρώτην ἔνιοι τῶν
[5, 27]	λῃστῶν ἐκκειμένους. Οἷα γὰρ καὶ	ἐπεχείρουν	οὔπω σχεδὸν τῆς γῆς ἐπιβεβηκότες
[5, 33]	ἂν καὶ περιγενέσθαι τὸν νεανίσκον	ἐπεχομένην.	Οὐδὲ ἔφθην ὁ δυσδαίμων εἰπεῖν
[5, 29]	Τραχῖνος καὶ χαίρων οὕτω προστάξειν	ἐπηγγέλλετο,	καὶ προσέταξεν αὐτίκα πάντα κομισαμένους
[5, 22]	μοι τῆς νυκτὸς ἐπιφανεὶς ἐξηγόρευσεν.	Ἐπηγγέλλετο	ποιήσειν οὕτω καὶ ἄχρι τῆς
[5, 20]	ποιήσειν ἐλθὼν εἰς τὴν Αἴγυπτον	ἐπηγγελλόμην.	Οὔπω δέ μου τοῦτον ἐπ´
[5, 5]	δὲ αὐτοὶ μὲν ἐκ Δελφῶν	ἐπήγοντο	οἱ λῃσταὶ δὲ αὐτῶν ἀφείλοντο
[5, 2]	συνέπιπτον ἀλλήλαις τὸ οὖς παραθέμενος	ἐπηκροᾶτο	καὶ τοιάδε κατελάμβανεν ἔτι θρηνοῦσαν.
[5, 5]	σύνθημα φιλικὸν εἰς ἀνεύρεσιν φυλαττόμενον.	~Ἐπῄνει	ταῦτα ἡ Χαρίκλεια καὶ ἐδόκει
[5, 28]	τοῦ φύντος προμαθοῦσαν τὸν γάμον.	Ἐπῄνουν	τὰ εἰρημένα καὶ χαίρειν ἐνεδεικνύμην
[5, 6]	πρὸς τὴν τύχην οὕτως ἐπαλλήλως	ἐπηρεάζουσαν·	ὀψὲ δ´ οὖν ποτε καὶ
[5, 33]	ἐλπίδα ἐμαυτὸν ταμιευόμενος. Οὐ μὴν	ἐπήρκεσά	γε, πόθεν; ἀπολειφθεὶς μὲν τότε
[5, 30]	πρακτέον ἐκείνους μὲν ἀπολείπω διασκευαζομένους	ἐπὶ	δὲ τὸν δευτερεύοντα Τραχίνου λῃστήν,
[5, 5]	τὴν δὲ Χαρίκλειαν ἡ Πυθιὰς	ἐπὶ	δεξιὰ ἢ ἀριστερὰ πεπόρευται πόλιν
[5, 9]	τὴν Χαρίκλειαν ἔρχεται, Μιτράνης δὲ	ἐπὶ	ἑτέρας κώμας τῶν ὑπηκόων ἐκτραπεὶς
[5, 1]	τε τοὺς νέους ἦγον ὡς	ἐπὶ	θάλατταν αὐτῆς ὡς εἶχον τῆς
[5, 23]	πλείονος ἐμπειρίας ὁδηγουμένας. Ἔτι τούτων	ἐπὶ	θάτερα γυμναζομένων ἦν μὲν ἤδη
[5, 19]	τὴν ὑμετέραν ἀλλάξομαι τῆς μὲν	ἐπὶ	Καρχηδονίους ὁρμῆς ἐκτραπεὶς ὑμῖν δὲ
[5, 20]	ἐπ´ ὀλίγον ἀποσκευασαμένου κῦμα φασὶν	ἐπὶ	κύματι προσέβαλλεν ὁ δαίμων. Ὁ
[5, 26]	τοῖς τὰ φιλανθρωπότερα περὶ ἡμῶν	ἐπὶ	νοῦν τὸν σὸν ἄγουσιν. Εἰ
[5, 4]	ἅμα εἰς λήθην ἐμπεσόντες εἴχοντο	ἐπὶ	πλεῖστον ἀλλήλων οἱονεὶ συμπεφυκότες, ἁγνεύοντος
[5, 6]	~Ἰλιγγιάσαντες οὖν πρὸς τὴν θέαν	ἐπὶ	πλεῖστον ἀχανεῖς εἱστήκεσαν οἷον ἀπαλγοῦντες
[5, 26]	τοῖς γόνασι προσέπιπτεν καὶ εἴχετο	ἐπὶ	πλεῖστον ἱκετεύουσα, τοῦ Τραχίνου ταῖς
[5, 11]	αὐτῆς ἀνωλόλυξαν. Ἦν τε ἀκούειν	ἐπὶ	πλεῖστον ὦ πάτερ» καὶ ὦ
[5, 11]	τοῦ Μιτράνου θαυμαστὸν εἰ καὶ	ἐπὶ	πολλοῖς ἂν αἱρησομένου χρήμασιν ἀφεῖναι
[5, 11]	ἀφορῶν καὶ τίς ὁ καθάπερ	ἐπὶ	σκηνῆς ἀναγνωρισμὸς διαπορῶν, ἕως αὐτὸν
[5, 29]	μὲν αὐτοῦ καὶ πάλαι τὴν	ἐπὶ	σοὶ μανιώδη κίνησιν ἐξ ὧν
[5, 2]	αἴλινον ᾠδὴν ἐν νυκτὶ μυρομένης,	ἐπί	τε τὸ δωμάτιον ὑπὸ τοῦ
[5, 33]	τοῖς ὀρθίοις συνεκδραμεῖν τοῖς Αἰγυπτίοις,	ἐπί	τε τοῦ παρόντος εἰς τὴν
[5, 3]	πρώτων ἕτερα ὑπονοήσας, ἐκ τῶν	ἐπὶ	τέλους τὴν Θίσβην εἶναι τῷ
[5, 3]	πολλὴν τὴν πλάνην ἀφικόμενος ἀθρόον	ἐπὶ	τὴν εὐνὴν καταφέρεται· καὶ αὐτῷ
[5, 15]	λαμβάνοντα. Ταῦτα ὡς εἰπὼν ἐποίησεν,	ἐπὶ	τὴν εὐωχίαν αὐτόν τε καὶ
[5, 13]	Ναυσικλέους ἥκων τις ἐκάλει σπεύδειν	ἐπὶ	τὴν θυσίαν. Οἱ δέ— τὰ
[5, 22]	ἐφερόμεθα νύκτα τε καὶ ἡμέραν	ἐπὶ	τὴν Λιβύων γῆν τοῦ κυβερνήτου
[5, 5]	ἐπιβήσεσθαι μέλλοντες ἔνοπλον ὁρῶσι πλῆθος	ἐπὶ	τὴν νῆσον περαιούμενον. ~Ἰλιγγιάσαντες οὖν
[5, 10]	ὁ Ναυσικλῆς ἔλεγεν, ὡς ἦλθεν	ἐπὶ	τὴν νῆσον, ὡς κατέλαβεν ἔρημον,
[5, 8]	κατὰ ζήτησιν τῆς Θίσβης ἀφιγμένος	ἐπὶ	τὴν νῆσον. Ὡς οὖν ἀγόμενοι
[5, 14]	σκιρτήματα καὶ οἱ μὲν ἀγεληδὸν	ἐπὶ	τὴν πέτραν ἀνατρέχοντες οἱ δὲ
[5, 5]	δεξιὰ ἢ ἀριστερὰ πεπόρευται πόλιν	ἐπὶ	τήνδε ἢ κώμην ἢ ἔθνος»
[5, 19]	μὴ οὐχὶ πανταχοῦ δυστυχεῖν οὐδὲ	ἐπὶ	τῆς ἐρημίας ἀνενόχλητον εἶχεν ἡ
[5, 31]	τὴν Χαρίκλειαν δάφνης τε φέρουσαν	ἐπὶ	τῆς κεφαλῆς στέφανον καὶ χρυσοϋφεῖ
[5, 24]	μὲν ταῦτα προὔτεινον· οἱ δὲ	ἐπὶ	τῆς ὁλκάδος ἕως μὲν ἀκίνδυνον
[5, 18]	οὐ πολὺ τῆς πόλεως καθάπερ	ἐπί	τι παράδοξον τὴν θέαν τὴν
[5, 32]	δὲ ὡς πορρωτάτω χωρίσας ἐμαυτὸν	ἐπί	τινος λόφου θέαν ἀκίνδυνον ἐμαυτῷ
[5, 18]	πρυμνησίων ἀναπτομένων ἀπολιπόντες τὴν ναῦν	ἐπὶ	τὸ ἄστυ τὴν Ζάκυνθον ἀγοράσοντες
[5, 3]	ὀροφῆς ἤρτητο τὴν κεφαλὴν προσαράσσων	ἐπὶ	τὸ δωμάτιον οὗ κατήγοντο μετὰ
[5, 8]	ὀφθαλμὸς ἡμεροῦται. ~Συλλαβόντες οὖν ἦγον	ἐπὶ	τὸν ἄρχοντα λίαν ἐσπουδακότες λαφύρων
[5, 13]	εὐχὰς ἀποχρήσασθαι διενοήθη. Ὡς δὲ	ἐπὶ	τὸν νεὼν τοῦ Ἑρμοῦ παρεγένοντο,
[5, 8]	Καὶ οἱ μὲν οὕτως ἤγοντο	ἐπὶ	τὸν πολέμαρχον, ἦν δ´ ἄρα
[5, 5]	πατρῷον ἐδείκνυ δακτύλιον οὐλὴν δὲ	ἐπὶ	τοῦ γόνατος ἐκ θήρας συὸς
[5, 5]	λαμπάδα ὁ δὲ φοίνικα συνετίθεντο.	Ἐπὶ	τούτοις αὖθις περιέβαλλον ἀλλήλους καὶ
[5, 33]	αὐτῆς καὶ ὀδυρμῶν ἀφθόνων χαριζόμενος.	Ἐπὶ	τούτοις ἐδάκρυε μὲν αὐτὸς ἐδάκρυον
[5, 17]	τῆς ἀντιτυπίας εἰς κλύδωνα κορυφούμενον.	Ἐπὶ	τούτοις κρότου γενομένου καὶ ἐπαίνου
[5, 5]	ἐπισήμοις ἑρμαῖς τε καὶ λίθοις	ἐπὶ	τριόδων τὸν μὲν Θεαγένην ὁ
[5, 24]	νεὼς καταδυομένων τῶν δὲ προμαχεῖν	ἐπὶ	τῶν ἰκρίων ἀλλήλοις παρακελευομένων τῶν
[5, 29]	δεῖπνον ὑπηρετεῖται πάντα ἀφειδῶς, καὶ	ἐπὶ	τῶν ὤμων ἀκόσμως ἐξετίθεντο, πλοῦτον
[5, 4]	τὰ συγκείμενα πρὸς Κνήμωνα πάντως	ἐπὶ	Χέμμιν τὴν κώμην ἐπείγεσθαι καὶ
[5, 8]	τῷ μεγάλῳ τὴν Αἴγυπτον σατραπεύοντος,	ἐπὶ	χρήμασι πολλοῖς ὑπὸ Ναυσικλέους, ὡς
[5, 25]	ὅστις πρότερος τὸν ἕτερον φθάσας	ἐπιβαίη	τοῦ σκάφους ἠπείγοντο, θᾶττον ἐν
[5, 21]	ὡς μεθ´ ἑσπέραν βαθεῖαν αὖθις	ἐπιβαίνειν	δεήσει τῆς ὁλκάδος· τῶν δὲ
[5, 27]	γῆς Αἰγυπτίας ἀβουλήτως οἱ δυσδαίμονες	ἐπιβαίνομεν,	οἱ μὲν ἄλλοι χαίροντες ἡμεῖς
[5, 13]	ταῖς τοῦ προσώπου τροπαῖς ἐμφήνας,	ἐπιβάλλει	τὼ χεῖρε τοῖς βωμοῖς ἐπιφθεγγόμενος
[5, 5]	καὶ ἄλλα σκεύη τῶν εὐτελῶν	ἐπιβαλοῦσα,	τὸ δὲ τόξον καὶ τὴν
[5, 32]	καὶ τῇ κεφαλῇ τὸ ἐγχειρίδιον	ἐπιβαλὼν	τῆς μὲν ἀπέτυχεν, ἐκείνου μικρὸν
[5, 31]	νόμον ὃς τῷ πρώτῳ νηὸς	ἐπιβάντι	πολεμίας καὶ τὸν ὑπὲρ πάντων
[5, 27]	ἐπεχείρουν οὔπω σχεδὸν τῆς γῆς	ἐπιβεβηκότες	οἱ ἀλιτήριοι· χαριστήρια δῆθεν Ποσειδῶνι
[5, 5]	τῇ λίμνῃ πλησιάσαντες καὶ σκάφους	ἐπιβήσεσθαι	μέλλοντες ἔνοπλον ὁρῶσι πλῆθος ἐπὶ
[5, 7]	τινες ὡς πατάξοντες· ὡς δ´	ἐπιβλέψαντες	οἱ νέοι κατηύγασαν τοὺς ἐπιφερομένους
[5, 22]	σὴ συμβουλή· διαδρᾶναι πειρώμεθα τοὺς	ἐπιβουλεύοντας·	σὺ δὲ αὐτός τε σῴζοιο
[5, 29]	γνώμας, ἐνδεχόμενον καὶ διαδρᾶναι τὴν	ἐπιβουλήν.	Ἐπεὶ δέ, ὦ παῖδες, πρὸς
[5, 20]	τὴν σκευωρουμένην πρὸς τῶν ἀλαστόρων	ἐπιβουλὴν	ἱκετεύω φροντίδα ποιεῖσθαι τοῦ σαυτόν
[5, 20]	δέ, ὦ Τυρρηνέ, συνείληφας τὴν	ἐπιβουλήν;	Καὶ ὃς Ἀπὸ τῆς τέχνης«
[5, 21]	ὑπάρχειν μεταστησαμένους εἰς ἕτερον ὅρμον	ἐπιβουλῆς	τε ἐκτὸς γενέσθαι τῆς ὑπονοουμένης
[5, 8]	τὸν Θεαγένην ὤφθησαν θεοὺς σωτῆρας	ἐπιβοώμενοι	πολλάκις, ἐμπορικόν τι καὶ δραστήριον
[5, 22]	ἐφαίνετο τὰ μὲν ἄλλα κατεσκληκὼς	ἐπιγουνίδα	δέ, λείψανον τῆς ἐφ´ ἡλικίας
[5, 5]	ἡ Χαρίκλεια καὶ ἐδόκει ναοῖς	ἐπιγράφειν,	εἰ χωρισθεῖεν, ἢ ἀγάλμασιν ἐπισήμοις
[5, 34]	προσβολῇ πρὸς ὕπνον βαθὺν ὀλισθήσασαν.	Ἐπιδακρύσας	οὖν ὀλίγα καὶ πρὸς τὰ
[5, 22]	καὶ ἄχρι τῆς νεὼς παρέπεμπεν	ἐπιδακρύων	τε πλεῖστα καὶ τὸν πλοῦν
[5, 4]	ἔθος ὂν αὐτῷ καὶ νῦν	ἐπιδεικνύμενον,	τάχα δέ που καὶ τῆς
[5, 10]	φράζειν, καὶ ταῦτα ἐξὸν παροῦσαν	ἐπιδεικνύναι.	~Ταῦτα ὡς ἤκουσαν ὑπόνοιαν εὐθὺς
[5, 30]	στενὸν τοῦ καιροῦ πολυλογίαν οὐκ	ἐπιδέχεται.	Ἐρᾷ σου θυγάτηρ ἡ ἐμή,
[5, 4]	καὶ καθαρὸν τὸ χαῖρον οὐκ	ἐπιδεχομένης.	Ὡς δὴ καὶ τότε ὁ
[5, 23]	συγκαταδυόμενος, ἢ ἀληθέστερον εἰπεῖν τοῖς	ἐπιδιώκουσιν	ὑπηρετούμενος. Οἱ γὰρ κατὰ τὴν
[5, 20]	τῆς τε αἰσθήσεως καὶ τῆς	ἐπιδιώξεως	ἐσομένης. Πολλὰ δὴ τῆς συνέσεως
[5, 1]	καιρὸν τῆς φυγῆς ἡ ἐκείνων	ἐπιδίωξις	ὑπέβαλεν, ἀναλαβών τε τοὺς νέους
[5, 8]	ταῦτα εἰς πέρατα τὴν νῆσον	ἐπιδραμόντες	καὶ ὡς ἄρκυσι τοῖς ὅπλοις
[5, 27]	ναυσί, τῶν ἐμπλευσάντων θατέρᾳ πάντως	ἐπιζητηθησομένων.	Ἐδόκει τε εἶναι πιθανὸς καὶ
[5, 20]	μὴ πραγμάτων πειραθείης τοὺς ξένους	ἐπιζητούμενος,	ἐγώ τε δι´ ἑνὸς ἔργου
[5, 18]	τις τυγχάνοις τῶν πολυκλίνους οἴκους	ἐπιζητούντων	ἢ θεραπείαν εἰς πλῆθος ἐπαγομένων.
[5, 33]	δάκρυον οἶνος· ἕως ὁ Ναυσικλῆς	ἐπιθαρσύνων	τὸν Καλάσιριν Ὦ πάτερ» ἔφη,
[5, 13]	βραχὺ τὰ σπλάγχνα ὁ Καλάσιρις	ἐπιθεωρήσας	καὶ ποικίλην δηλοῦσθαι τῶν μελλόντων
[5, 1]	τοῦ θορυβεῖσθαι σιωπᾶν δὲ ἐβιαζόμην	ἐπιθυμίᾳ	τῶν ἀεὶ πρὸς σοῦ λεχθησομένων
[5, 22]	ὑποφαίνων, κυνῆν μὲν τῆς κεφαλῆς	ἐπικείμενος	ἀγχίνουν δὲ ἅμα καὶ πολύτροπον
[5, 17]	ἀνακόπτεται προμηθείᾳ κρειττόνων, ὡς ἔοικεν,	ἐπικλύσαι	τὴν ἀντίθετον προβολῇ τοῦ αὐχένος
[5, 33]	ὅσα φέρειν ἐδύνατο τῆς νεὼς	ἐπικομιζόμενον.	Ἐγὼ δὲ τηνάλλως πόρρωθεν εἱπόμην
[5, 33]	ἔχων οὔτε ἐπιμίγνυσθαι δοκιμάζων, εἰς	ἐπικουρίας	ἐλπίδα ἐμαυτὸν ταμιευόμενος. Οὐ μὴν
[5, 32]	ἐνέργειον συμμαχίαν ἡ Χαρίκλεια λόγον	ἐπίκουρον	τῷ Θεαγένει ἐτόξευσεν Ἀνδρίζου, φίλτατε«
[5, 33]	εἰπεῖν τε καὶ μαθεῖν οὐδὲ	ἐπικουφίσαι	παραμυθίᾳ τὴν συμφορὰν οὐδὲ τὰ
[5, 26]	παρῄειμεν ὁ Τραχῖνος τῆς Χαρικλείας	ἐπιλαβόμενος	Οὐδὲν« ἔφη πρὸς σὲ ὅδε
[5, 22]	μετὰ τὴν πρὸς ἥλιον σύνοδον	ἐπιλαμπούσης·	καὶ ἀναχθέντες ἤδη ζεφύρων ἐαρινῶν
[5, 22]	ἡμῶν αὐτῶν ἀναλήψεως ἡμέρας τινὰς	ἐπιμεῖναι	ἐν τῇ νήσῳ. Καὶ τούτων
[5, 29]	νυμφικοῦ καὶ τῆς ἄλλης εὐπρεπείας	ἐπιμεληθῆναι	κατὰ καιρὸν ἐγγένοιτο καὶ γὰρ
[5, 33]	τὴν συμφορὰν οὐδὲ τὰ ἐνδεχόμενα	ἐπιμεληθῆναι,	τὰ ἐκ θαλάττης κακὰ τῶν
[5, 33]	οὔτε δὲ ἐπαμύνειν ἔχων οὔτε	ἐπιμίγνυσθαι	δοκιμάζων, εἰς ἐπικουρίας ἐλπίδα ἐμαυτὸν
[5, 17]	εἰς τὸν Κρισαῖον κόλπον εἰσχεόμενον	ἐπιμίξαι	τε πρὸς τὴν Αἰγαίαν θάλασσαν
[5, 33]	καὶ οὐ θαρσήσαντα τῆς νυκτὸς	ἐπιμίξαι	χωρίῳ πολεμουμένῳ, τὴν Χαρίκλειαν δὲ
[5, 12]	τὴν ἀπόδοσιν τῆς θυγατρὸς αὐτεπάγγελτος	ἐπινεύων;	εὐχῆς δὲ δεῖ μοι πρότερον.
[5, 24]	δὲ ὡς Τραχῖνον εἶναι τὸν	ἐπιόντα	ἔγνων συνοῖσον πρὸς τὰ μέλλοντά
[5, 7]	ἀλλ´ ἕως τοὺς κατὰ πρόσωπον	ἐπιόντας	περιεσκόπουν ἔλαθον ὑπὸ μοίρας τῶν
[5, 6]	μόνον οὐ προσορμιζομένων ἤδη τῶν	ἐπιόντων	ἀποδιδράσκειν ἡ Χαρίκλεια καὶ τῷ
[5, 4]	καὶ τὰ ἄλλα χλεύην ὡς	ἐπίπαν	τὰ ἀνθρώπεια καὶ παιδιὰν πεποίηται,
[5, 17]	φράζειν εἴ τινα καταμεμαθήκοι τῆς	ἐπιπολαζούσης	τῷ τόπῳ τραχύτητος αἰτίαν, Τὸ
[5, 22]	γὰρ αὐτῇ φησι διότι πάντων	ἐπίπροσθεν	ἄγει τὴν σωφροσύνην καὶ τέλος
[5, 17]	τὸν ἄλλον κόλπον θλιβομένης, τοῦ	ἐπιρρέοντος	ἔτι τῷ ἀνατρέχοντι πολλάκις ἐμπίπτοντος,
[5, 7]	ὀλέθροις βαρβάροις ἐκκεῖσθαι πρὸς ὕβριν	ἐπίρρητον	καὶ δυσώνυμον, ἣν πάντα τρόπον
[5, 4]	ὁ Καλάσιρις αὖθις πράγματα εἶχεν	ἐπιρρωννύναι	πειρώμενος. Ἔπαιζε δὲ ἄρα τι
[5, 8]	τοῦ μισθοῦ παραχωροίη τῆς κόρης	ἐπισημαίνων)	οὑτοσὶ δέ, ὅστις ποτέ ἐστι»
[5, 5]	ἐπιγράφειν, εἰ χωρισθεῖεν, ἢ ἀγάλμασιν	ἐπισήμοις	ἑρμαῖς τε καὶ λίθοις ἐπὶ
[5, 22]	τὸ πλεῖστον συντρίψαντες· ἐδόκει οὖν	ἐπισκευῆς	τε ἕνεκεν τῆς ὁλκάδος καὶ
[5, 22]	παρέπλευσαν οἶκόν τε τὸν ἡμέτερον	ἐπισκεψαμένων	καὶ δόξαν γνῶναι τὴν ἡμετέραν
[5, 2]	ἀνέστρεφε βαρύ τε καὶ συνεχὲς	ἐπιστένων	τὸ λειπόμενον ἐταλαιπώρει τῆς νυκτός,
[5, 6]	πομπείαν. Οὐχ ὁρᾷς ὡς φυγαῖς	ἐπισυνάπτειν	πειρατήρια καὶ τοῖς ἐκ θαλάττης
[5, 1]	μὲν νύκτας πλείους δὲ ἡμέρας	ἐπισυνάπτοις	τοῦτο ἄν ποτε παθεῖν, οὕτως
[5, 28]	ἡδίστην θυσίᾳ τῇ τῶν θεῶν	ἐπισυνάπτων.	Ὅπως οὖν μὴ αὐτός τε
[5, 33]	καὶ θρηνοῦσαν καὶ βούλεσθαι μὲν	ἐπισφάττειν	ἑαυτὴν ἐνδεικνυμένην ὑπὸ δὲ ὀλίγης
[5, 1]	τὴν διάνοιαν εἰς ὕπνον καταφέρει.	Ἐπίσχες»	εἶπεν ὁ Κνήμων ὦ πάτερ,
[5, 1]	ἑξῆς; Ἐνταῦθά ποι τὸν λόγον	ἐπίσχωμεν	ὀλίγον δὲ καὶ ὕπνου σπάσωμεν·
[5, 29]	ἣν εἰκὸς ἐκείνῳ τὸν καιρὸν	ἐπιτεῖναι,	φιλεῖ γὰρ εὐημερία παράλογος ὕβρεως
[5, 16]	καὶ ἤδη λεχθέντα πρὸς Κνήμωνα	ἐπιτεμνόμενος	καὶ ὡσπερεὶ κεφαλαιούμενος, καί τινα
[5, 30]	Ἀκούοις ἂν« ἔφην, ὦ τέκνον,	ἐπιτετμημένως·	τὸ γὰρ στενὸν τοῦ καιροῦ
[5, 26]	καὶ βίῳ τῷ ἡμετέρῳ συντελεῖν	ἐπιτήδειον·	ὅδε δὲ ὁ πρεσβύτης, ἄχθος
[5, 26]	περιπλοκαῖς ἐντρυφῶντος καὶ τὴν ὑπόσχεσιν	ἐπίτηδες	παρέλκοντος. Ὡς δὲ ὑπό τε
[5, 31]	Πέλωρον (ἐκείμην δὲ αὐτοῦ πλησίον	ἐπιτηδεύσας)	Εἶδες« ἔφην ὅπως ἡ κόρη
[5, 20]	ἀμοιβαδὸν τὸν ἔκπλουν τῆς νεὼς	ἐπιτηρούμενον.	Ὅρα δὴ οὖν, φυλάττου καὶ
[5, 26]	ἐμὸν καὶ πατέρα περίσῳζε μηδὲ	ἐπίτρεπε	τὴν ναῦν ἀπολιπεῖν, ὡς οὐκ
[5, 24]	προῦπτον ἀναρριπτεῖτε θάνατον; ἔτι φιλανθρωπευόμεθα,	ἐπιτρέπομεν	ὑμᾶς εἰς τὸ ἐφόλκιον εἰσβῆναι,
[5, 22]	περαιωθῆναι τὸ πέλαγος τοῦ πνεύματος	ἐπιτρέποντος	ἐπείγεσθαι δὲ λαβέσθαι τινὸς ἠπείρου
[5, 7]	τρόπον καὶ ὡς δυνατὸν ἐκκλίνωμεν,	ἐπιτυχίας	ἐλπίδα τὴν πεῖραν τῶν παρελθόντων
[5, 10]	ὅτι βέλτιον εἴη διαπεπραγμένος ταύτης	ἐπιτυχὼν	ἢ ἐκείνην ἂν εὑρών· οὐ
[5, 22]	παρεωραμένος τῆσδέ μοι τῆς νυκτὸς	ἐπιφανεὶς	ἐξηγόρευσεν. Ἐπηγγέλλετο ποιήσειν οὕτω καὶ
[5, 1]	ἔφη ὁ Ναυσικλῆς ἀθρόον αὐτοῖς	ἐπιφανείς·	οὐ γάρ με ἔλαθες, ὦ
[5, 7]	ἐπιβλέψαντες οἱ νέοι κατηύγασαν τοὺς	ἐπιφερομένους	ὤκλαζεν αὐτοῖς ὁ θυμὸς καὶ
[5, 13]	ἐπιβάλλει τὼ χεῖρε τοῖς βωμοῖς	ἐπιφθεγγόμενος	καὶ ὡς τῆς πυρᾶς δῆθεν
[5, 33]	τινι σύγκρατον μετεβέβλητο τὸ συμπόσιον,	ἐπίφορον	γάρ τι πρὸς δάκρυον οἶνος·
[5, 13]	ἐκ δύσεων ἐγκαθίδρυται, οὐ γὰρ	ἐπιψεύδεται	τὴν προσηγορίαν ἀλλ´ ἀληθῶς ἀμέθυσος
[5, 14]	ὁ Καλάσιρις μακρῷ καὶ ταύτας	ἐπλεονέκτει,	γραφῇ γὰρ ἔξεστο καὶ εἰς
[5, 4]	ἔχειν ὃ πάντων τε προτιμότερον	ἐποιησάμεθα	καὶ δι´ ὃ πάντα ὑπέστημεν,
[5, 15]	τὸν λαμβάνοντα. Ταῦτα ὡς εἰπὼν	ἐποίησεν,	ἐπὶ τὴν εὐωχίαν αὐτόν τε
[5, 14]	Καὶ ἦν ἡ γραφή, παιδαρίσκος	ἐποίμαινε	πρόβατα χαμαιζήλῳ μὲν πέτρᾳ πρὸς
[5, 13]	ἡμεῖς δὲ παρεσόμεθα πάντων ἡτοιμασμένων.	~Ἐποίουν	οὕτως καὶ μετ´ οὐ πολὺ
[5, 26]	οὗ γε ἀπολελοίπατε τὴν Ζακυνθίων	ἕπομαι,	τοσοῦτον ἕνεκα σοῦ καὶ πέλαγος
[5, 20]	τὸν Ποσειδῶ σοι τὸν πελάγιον	ἐπόμνυμι	καὶ τοὺς ἄλλους ἐναλίους θεοὺς
[5, 13]	γὰρ αὐτοῖς ἤδη συνέκειτο— χαίροντες	ἐπορεύοντο,	αὐτοὶ μὲν ἅμα τῷ Ναυσικλεῖ
[5, 15]	Χαρίκλεια δὲ χωρισθεῖσα τὸ ἑαυτῆς	ἔπραττεν,	ηὔχετο Θεαγένει σῴζεσθαι κἀκεῖνον ἑαυτῇ
[5, 29]	Καὶ οἱ μὲν τὰ ἐντεταλμένα	ἔπραττον,	ἐξεφόρουν τραπέζας κρατῆρας τάπητας παραπετάσματα,
[5, 18]	ἐκ πρώτης ἐντεύξεως εὐγένειαν ἐμφαίνοντα.	Ἔπραττον	οὕτω καὶ μετ´ οὐ πολὺ
[5, 22]	αἰσθόμενος διανέστη καὶ τὸ γινόμενον	ἐπυνθάνετο.	Κἀγὼ Τὸ μὲν γινόμενον ἔστιν«
[5, 21]	ἅμα ἐφίλει προσιὼν τὴν κεφαλὴν	ἐπυνθάνετό	τε πότε ἀνάγεσθαι κελεύοιμι, καὶ
[5, 30]	τοῦ καιροῦ πολυλογίαν οὐκ ἐπιδέχεται.	Ἐρᾷ	σου θυγάτηρ ἡ ἐμή, καὶ
[5, 16]	οἰκειότατον ἐκείνῳ λόγους εἰς εὐωχίαν	ἐρανιζόμενος.	Ἐπείθετο ὁ Καλάσιρις ἅμα μὲν
[5, 33]	εὐνοίᾳ χρησάμενος, αὐτὸς δὲ οὐδὲν	ἐρανισάμενος	θρήνων δὲ μόνων τῶν ἐπ´
[5, 7]	ἔοικε δυσωποῦνται καὶ πρὸς τὴν	ἐράσμιον	θέαν καὶ ἀπρόσφυλος ὀφθαλμὸς ἡμεροῦται.
[5, 29]	φιλεῖ γὰρ εὐημερία παράλογος ὕβρεως	ἔργα	προκαλεῖσθαι. Τραχῖνος μὲν οὖν καὶ
[5, 29]	τραπέζας κρατῆρας τάπητας παραπετάσματα, Σιδωνίων	ἔργα	χειρῶν καὶ Τυρίων, τἄλλα οἷς
[5, 20]	τὴν ὁλκάδα τὴν Φοίνισσαν πειρατικὸν	ἐργαστήριον	κατὰ τὴν περιπτύσσουσαν τῆσδε τῆς
[5, 25]	δὲ ἄσπονδος ἐκεχειρία καὶ πόλεμος	ἔργοις	ὁ χαλεπώτατος εἰρήνης ὀνόματι νόθῳ
[5, 20]	τῆς σῆς τὸ οὕτως ἀπηνὲς	ἔργον	ἐκείνοις δὲ σύνηθες διανοοῦνται. Κἀγὼ
[5, 20]	ἐπιζητούμενος, ἐγώ τε δι´ ἑνὸς	ἔργου	δύο τὰ μέγιστα κτήσασθαι βούλομαι,
[5, 21]	τὴν αἰτίαν πυνθανομένων ὑπερεθέμην εἰσαῦθις	ἐρεῖν,	νῦν δὲ οὕτω πραχθῆναι συμφέρει«
[5, 2]	ὁ πρεσβύτης κἀπὶ τοῦ ἀγκῶνος	ἐρείσας	ὅ τι πεπόνθοι διηρώτα καὶ
[5, 13]	σχιζομένῳ καὶ πρῶτον ἡλιακαῖς ἀκτῖσιν	ἐρευθομένῳ.	Ἀμεθύσου δὲ Αἰθιοπίδος ἀκραιφνὴς μὲν
[5, 19]	πανταχοῦ δυστυχεῖν οὐδὲ ἐπὶ τῆς	ἐρημίας	ἀνενόχλητον εἶχεν ἡ Χαρίκλεια τὸ
[5, 10]	ἐπὶ τὴν νῆσον, ὡς κατέλαβεν	ἔρημον,	ὡς οὐδενὶ τὰ πρῶτα συνέτυχεν,
[5, 2]	νεμόμενος· ἐγὼ δὲ μόνη καὶ	ἔρημος,	αἰχμάλωτος καὶ πολύθρηνος, τύχης βουλήμασι
[5, 6]	ὀλίγον; Αἰχμαλώτους μικρῷ πρόσθεν εἶχεν,	ἐρήμους	αὖθις ἀπέδειξεν· ἀπαλλαγὴν καὶ φυγὴν
[5, 15]	ἀπόβλητά ἐστιν, ὡς φατέ, θεῶν	ἐρικυδέα	δῶρα, δέχομαι τὴν θεόπεμπτον ταυτηνὶ
[5, 5]	εἰ χωρισθεῖεν, ἢ ἀγάλμασιν ἐπισήμοις	ἑρμαῖς	τε καὶ λίθοις ἐπὶ τριόδων
[5, 16]	ὅπως μᾶλλον ἄν τις τὸν	Ἑρμῆν	ἱλάσαιτο ἢ τὸ οἰκειότατον ἐκείνῳ
[5, 16]	τοῦ δαιμονίου κάλλιστα συνιέναι τὸν	Ἑρμῆν	τῷ Διονύσῳ συγκαθιδρύων καὶ λόγων
[5, 13]	δὲ ἐπὶ τὸν νεὼν τοῦ	Ἑρμοῦ	παρεγένοντο, τούτῳ γὰρ ἦγε τὴν
[5, 15]	θεόπεμπτον ταυτηνὶ λίθον πειθόμενος παρ´	Ἑρμοῦ	τοῦ καλλίστου καὶ ἀγαθωτάτου τῶν
[5, 22]	τοῦ Θεαγένους ὅ τι πέπονθα	ἐρομένου	Τάχα« ἔφην ὠψίσθημεν τῆς ἀναγωγῆς
[5, 1]	ἄοκνος ὑπάρχεις τὴν ἀκοὴν καὶ	ἐρρωμένως	ἀπομάχῃ πρὸς τὸν ὕπνον, ὦ
[5, 14]	τέχνης τοῦτο χαριζομένης ἀλλ´ οἰκεῖον	ἐρύθημα	τῆς ἀμεθύσου τοῖς νώτοις ἐπανθούσης.
[5, 34]	ἀφυπνίσας ἦγεν εἰς τὴν καταγωγὴν	ἐρυθριῶσαν	ὡς ἐφαίνετο διότι λάθοι πρὸς
[5, 10]	σπεύδων μαθεῖν τι τῶν ἀγνοουμένων	ἔρχεται	καὶ πυνθανομένω τίνα εἴη διαπεπραγμένος
[5, 9]	ὁ Ναυσικλῆς ἔχων τὴν Χαρίκλειαν	ἔρχεται,	Μιτράνης δὲ ἐπὶ ἑτέρας κώμας
[5, 21]	τὸ ἐμὸν ἰσχύειν πρόσταγμα, τῆς	ἐρχομένης	ἂν βουλοίμην ἀποπλεῦσαι νυκτός« Καὶ
[5, 20]	τί πολυπραγμονεῖς; Ὅτι αὐτῆς» ἔφη	ἐρῶ	μανικῶς ἅπαξ θεασάμενος· οὐ γὰρ
[5, 29]	οὖν καὶ ὁ Τραχίνου στυγητὸς	ἔρως	οἰμώξεται, θανάτου μοι προλήψει περιγραφησόμενος,
[5, 20]	κἀγὼ συνιεὶς τὴν ἐνέδραν τοῦ	ἐρωτήματος	Τὸ μὲν ἀκριβὲς» ἔφην, ὦ
[5, 11]	ποῦ κατέλιπες; Ἀνωλόλυξε πρὸς τὴν	ἐρώτησιν	καὶ διαλιποῦσα μικρὸν Αἰχμάλωτον» εἶπεν
[5, 5]	ἀμαυρῶσαι αὐτοῖς τῶν ψυχῶν τὰ	ἐρωτικὰ	γνωρίσματα. Ὅμως δ´ οὖν ἡ
[5, 4]	ἁγνεύοντος μὲν ἔτι καὶ παρθενεύοντος	ἔρωτος	κορεννύμενοι δάκρυσι δὲ ὑγροῖς καὶ
[5, 4]	ἐπανήγετο καὶ σωφρονεῖν ῥᾳδίως ἠνείχετο	ἔρωτος	μὲν ἐλάττων ἡδονῆς δὲ κρείττων
[5, 2]	μόνον ἐλεύθερον καὶ ἀδούλωτον πλὴν	ἔρωτος	φρόνημα; ἀλλὰ σῴζοιό γε μόνον
[5, 16]	ἐβάπτιζεν, οὐκ ἔστιν ὅπως ἂν	ἐς	καιρὸν βελτίονα τοῦ παρόντος φυλάξειας,
[5, 24]	στόλος, Τραχίνου γνωρίζω τὴν ἄκατον.	Ἐσείσθη	πρὸς τὴν ἀγγελίαν ἡ ὁλκὰς
[5, 31]	(τὴν γὰρ ἐκ Δελφῶν ἱερὰν	ἐσθῆτα	ἠμφίεστο ὡς ἢ νικητήριον ἢ
[5, 5]	τὰ στέμματα καὶ τὴν ἱερὰν	ἐσθῆτα,	καὶ ὥστε λανθάνειν αὐτοὺς καὶ
[5, 8]	εὐτελοῦς γὰρ καὶ ταῦτα τῆς	ἐσθῆτος	οἷον νέφους αὐγὴ σεληναίας διεξέλαμπεν·
[5, 19]	καὶ λίθων πολυταλάντων καὶ σηρικῆς	ἐσθῆτος·	οὐκ ὀλίγον δὲ εἰς εὐδοξίας
[5, 34]	ὁ Καλάσιρις δὲ τὴν Χαρίκλειαν	ἐσκοπεῖτο	καὶ ὡς τὴν πάροδον τοῦ
[5, 12]	λάμβανε. Μὴ παῖζε μηδ´ ἄπιστος	ἔσο»	{ἔφη} πρὸς αὐτὸν ὁ Καλάσιρις
[5, 26]	δέσποινα σὺν ἡμῖν τῶνδε ἁπάντων	ἐσομένη.	Ταῦτα ἐκεῖνος μὲν ἔλεγεν, ἡ
[5, 31]	ὡς ἢ νικητήριον ἢ ἐντάφιον	ἐσομένην)	καὶ τἄλλα περὶ αὐτὴν φαιδρυνόμενα
[5, 29]	καὶ τὸ μέγιστον Τραχίνου γαμετὴν	ἐσομένην	μηδὲ ἀφ´ ὧν ἔξεστιν ἁβρύνεσθαι,
[5, 20]	τε αἰσθήσεως καὶ τῆς ἐπιδιώξεως	ἐσομένης.	Πολλὰ δὴ τῆς συνέσεως αὐτὸν
[5, 28]	σοῦ μαθοῦσα δέξηται χαίρουσα τὸ	ἐσόμενον,	ἐδικαίωσα προειπεῖν σοι τὴν ἐμαυτοῦ
[5, 15]	τῷ Διονύσῳ καὶ ᾖδον καὶ	ἔσπενδον	αἱ δὲ γυναῖκες ὕμνον τῇ
[5, 21]	τοὺς παῖδας ἔφραζον ὡς μεθ´	ἑσπέραν	βαθεῖαν αὖθις ἐπιβαίνειν δεήσει τῆς
[5, 24]	τὴν ναῦν ἐξ ὁμολογίας ἑλεῖν	ἐσπουδακόσι.	Καὶ Ὦ δυσδαίμονες« ἔφασαν τί
[5, 8]	ἦγον ἐπὶ τὸν ἄρχοντα λίαν	ἐσπουδακότες	λαφύρων τὸ κάλλιστον πρῶτοι προσαγαγεῖν·
[5, 30]	τῆς ὁλκάδος γεγονώς, ἢ πικρόγαμος	ἔσται	πρὸς τῆσδε τῆς δεξιᾶς ἃ
[5, 7]	σαγηνευθέντες· καὶ οἱ μὲν ἐκπλαγέντες	ἔστησαν	ὑποδραμούσης τὸν Θεαγένην τῆς Χαρικλείας
[5, 16]	ὡς διατριβὴν τῷ πότῳ χορείαν	ἐστήσαντο·	ἡμῖν δὲ ἡ σὴ πλάνη
[5, 24]	μέλλειν καὶ ἄκοντας αὐτοὺς προλαβὼν	ἔστησεν	ὁ πόλεμος, τῷ προστυχόντι πρὸς
[5, 8]	ἐπισημαίνων) οὑτοσὶ δέ, ὅστις ποτέ	ἐστι»	λέγων τὸν Θεαγένην λάφυρον ἡμέτερον
[5, 1]	φροντίδων κάκωσιν ὕπνῳ βραχεῖ γοῦν	ἐστι	παραμυθητέον. ~Ὁ μὲν ταῦτα εἰπὼν
[5, 18]	ὑπὸ γήρως πιεσθείη Τυρρηνός, ἀλλ´	ἐστὶ	πταῖσμα τῶν παιδαρίων ἀπειρίᾳ τῶν
[5, 26]	ἐκεῖνος μὲν ἔλεγεν, ἡ δέ	(ἔστι	γὰρ χρῆμα σοφώτατον) καιρὸν διαθέσθαι
[5, 16]	θυσίας πολυτέλειαν ἔχω θαυμάσας, οὐκ	ἔστι	δὲ ὅπως μᾶλλον ἄν τις
[5, 28]	καὶ τοὺς γάμους ὡς ὁρᾷς	ἑστιᾶν	μέλλω τήμερον, ἑορτῶν τὴν ἡδίστην
[5, 20]	ἀλλ´ ἐμοί τε σιωπῆσαι ἀθέμιτον	ἑστίας	ὑμῖν τῆς αὐτῆς κεκοινωνηκότι σοί
[5, 20]	τῆς κόρης, ὧν θατέρου πάντως	ἐστὶν	ἀποτυχεῖν κατὰ γῆν ἐγχειροῦντα τὴν
[5, 11]	εἶπεν ἄγει λαβὼν ὅστις ποτέ	ἐστιν	ὁ κἀμὲ τούτῳ παραδεδωκώς. Ἱκέτευεν
[5, 12]	καὶ φράζε μόνον ὅπου ποτέ	ἐστιν	ὁ κρατῶν Θεαγένους, ὡς τό
[5, 12]	ἔφη οὐκ ἔστιν ὅτε ἐνδεής	ἐστιν	ὁ σοφὸς ἀλλ´ ὕπαρξιν ἔχει
[5, 15]	θυγατέρα. Ἐπεὶ δὲ οὐκ ἀπόβλητά	ἐστιν,	ὡς φατέ, θεῶν ἐρικυδέα δῶρα,
[5, 21]	τὴν κόρην πρὸς ὃν οὐκ	ἔστιν	ἀξιόμαχος ἀντιτάξασθαι. Ἐγὼ δὲ σοὶ
[5, 22]	ἐπυνθάνετο. Κἀγὼ Τὸ μὲν γινόμενον	ἔστιν«	ἔλεγον ἡ σὴ συμβουλή· διαδρᾶναι
[5, 11]	αἱρησομένου χρήμασιν ἀφεῖναι τὸν νεανίσκον.	Ἔστιν	ἡμῖν» ἔφη χρήματα» λάθρα πρὸς
[5, 2]	ἔχε σαυτόν, ἐγὼ δὲ οὐκ	ἔστιν	ὅπως ἂν βιῴην εἰ μὴ
[5, 16]	σε τὰ συμβεβηκότα ἐβάπτιζεν, οὐκ	ἔστιν	ὅπως ἂν ἐς καιρὸν βελτίονα
[5, 26]	τὴν ναῦν ἀπολιπεῖν, ὡς οὐκ	ἔστιν	ὅπως βιώσομαι τούτων χωριζομένων. Καὶ
[5, 12]	Ὦ ´γαθὲ Ναυσίκλεις» ἔφη οὐκ	ἔστιν	ὅτε ἐνδεής ἐστιν ὁ σοφὸς
[5, 18]	ἁλιεύοντος τὰ δὲ καὶ ἡμῶν	ἔστιν	ὅτε τὴν σχολὴν διατιθεμένων καὶ
[5, 22]	συμπαραφερόμενον, ἐμοῦ τὴν ναῦν ἐξεπίτηδες	ἔστιν	ὅτε τοῦ εὐθέος παρατρέποντος. ~Τούτων
[5, 25]	θάνατος τῷ παραβαίνοντι διηπειλεῖτο. Ἀλλ´	ἔστιν	ὡς ἔοικεν ἀνθρώποις ψυχὴ πάντων
[5, 18]	ἄφθονον ἐκ θαλάττης τοὺς νέους	ἑστιῶντος,	τὰ μὲν καθ´ ἑαυτὸν ἁλιεύοντος
[5, 23]	δεχομένης· ἐπειδὴ δὲ τὴν θάλασσαν	ἐστόρεσεν	ἡ γαλήνη καὶ τὰς κώπας
[5, 21]	κατηφὴς τούτων ἀκούσας καὶ παντοίας	ἔστρεφον	παρ´ ἐμαυτῷ βουλὰς ἕως ἐκ
[5, 8]	λέγων τὸν Θεαγένην λάφυρον ἡμέτερον	ἔστω	καὶ ἑπέσθω φρουρούμενος, ἀναπεμφθησόμενος εἰς
[5, 3]	καὶ τάχα ἂν καὶ εἰς	ἔσχατον	ἦλθε κινδύνου εἰ μὴ θᾶττον
[5, 27]	ἥκιστα γοῦν· ἡμᾶς εἰς τὸν	ἔσχατον	τῶν κινδύνων ἐνέβαλλεν οὐ τὸ
[5, 4]	λῄσταρχον ἔδρασαν οἱ πολέμιοι κατασκοπήσοντες·	ἔσχε	τε τὰ κατ´ αὐτοὺς ὡς
[5, 27]	ναυτιλίας μέρος ὑπὸ τοῦ προστυχόντος	ἐσχεδιάζετο	τέχνην δὲ ἄλλος ἄλλην αὐτοδίδακτος
[5, 2]	Καλάσιρις· ταῦτα δὲ ὅπη ποτὲ	ἔσχεν	οὐκ εἰς μακρὰν εἰσόμεθα. Οὐκ
[5, 22]	σπουδῇ θεμένων αὐτὸς οὕτως ὀλιγώρως	ἔσχηκας	ὡς μηδὲ τοῦτο δὴ τὸ
[5, 2]	καὶ συνεχὲς ἐπιστένων τὸ λειπόμενον	ἐταλαιπώρει	τῆς νυκτός, ὥστε οὐδὲ τὸν
[5, 19]	προσθήκην καὶ τὴν Πυθιονίκην ὠνόμαζεν	ἕτερά	τε αὖ πολλὰ πρὸς τούτοις.
[5, 3]	ἀκρόασιν, ἀλλ´ ἐκ τῶν πρώτων	ἕτερα	ὑπονοήσας, ἐκ τῶν ἐπὶ τέλους
[5, 9]	Χαρίκλειαν ἔρχεται, Μιτράνης δὲ ἐπὶ	ἑτέρας	κώμας τῶν ὑπηκόων ἐκτραπεὶς οὐδὲν
[5, 18]	σὺν τοῖς αὑτοῦ παισὶ καθ´	ἕτερον	δωμάτιον ἀναπαυόμενος. Ἡ τράπεζα δὲ
[5, 5]	γίνοιντο, ἀρκεῖν μὲν ἑτέρῳ τὸν	ἕτερον	καὶ μόνον ὀφθῆναι, οὐδένα γὰρ
[5, 21]	πλώιμα ἀλλ´ ὑπάρχειν μεταστησαμένους εἰς	ἕτερον	ὅρμον ἐπιβουλῆς τε ἐκτὸς γενέσθαι
[5, 18]	φιλανθρώπως ἢ αὐτὸς ὑποδεχόμενος ἢ	ἕτερον	ὑφηγούμενος. Καὶ ὃς Οὐκ αὐτὸς«
[5, 25]	δὲ μέλλοντες ὅστις πρότερος τὸν	ἕτερον	φθάσας ἐπιβαίη τοῦ σκάφους ἠπείγοντο,
[5, 31]	Τραχῖνος, ὦ βέλτιστε, καταλύω ἀλλ´	ἑτέρῳ	νόμῳ διισχυρίζομαι, τοὺς ὑπηκόους εἴκειν
[5, 5]	εἰς ταὐτὸν γίνοιντο, ἀρκεῖν μὲν	ἑτέρῳ	τὸν ἕτερον καὶ μόνον ὀφθῆναι,
[5, 32]	βεβλημένος, τοῖς λοιποῖς δὲ ἄσπονδος	ἐτέτατο	πόλεμος ἔπαιόν τε συμπεσόντες ἀλλήλους
[5, 16]	οὐ συμφέρειν ἐδοκίμαζε, τὰ δὲ	ἔτι	ἀδιήγητα καὶ ἐχόμενα τῶν εἰρημένων
[5, 32]	οὐδὲ τῆς Χαρικλείου τοξείας ἐπαμύνειν	ἔτι	δυναμένης, ὠδινούσης μὲν εἰς τὴν
[5, 18]	εὑρήσετε· κἀμοὶ γὰρ παῖδές εἰσιν	ἔτι	δύο συσσιτούμενοι, οἱ προγενέστεροι δὲ
[5, 2]	παραθέμενος ἐπηκροᾶτο καὶ τοιάδε κατελάμβανεν	ἔτι	θρηνοῦσαν. Ἐγὼ δὲ ἡ παναθλία
[5, 11]	Σωτήρ μοι τῆς οὐδαμόθεν ἐλπισθείσης	ἔτι	θυγατρὸς γέγονας καὶ δέδωκας ἰδεῖν
[5, 4]	ἀλλήλων οἱονεὶ συμπεφυκότες, ἁγνεύοντος μὲν	ἔτι	καὶ παρθενεύοντος ἔρωτος κορεννύμενοι δάκρυσι
[5, 16]	ἀκοινωνήτους τοῦ Διονύσου καὶ ἀληθῶς	ἔτι	νύμφας προπίνομεν· σὺ δὲ εἰ
[5, 23]	ὥσπερ ὑπὸ πλείονος ἐμπειρίας ὁδηγουμένας.	Ἔτι	τούτων ἐπὶ θάτερα γυμναζομένων ἦν
[5, 17]	ἄλλον κόλπον θλιβομένης, τοῦ ἐπιρρέοντος	ἔτι	τῷ ἀνατρέχοντι πολλάκις ἐμπίπτοντος, βρασμόν
[5, 18]	οὖν ἄλλοι σχεδόν τι πάντες	ἔτι	τῶν πρυμνησίων ἀναπτομένων ἀπολιπόντες τὴν
[5, 24]	χεῖρας καὶ προῦπτον ἀναρριπτεῖτε θάνατον;	ἔτι	φιλανθρωπευόμεθα, ἐπιτρέπομεν ὑμᾶς εἰς τὸ
[5, 30]	αὐτῷ κερδαλεώτατον ἔλεγον· ἐκείνου δὲ	ἑτοίμως	ὑπακούσαντος καὶ οὗ μηδεὶς ἀκροάσεται
[5, 32]	πόλεμον εἶδεν ἀπὸ τῆς νεὼς	ἐτόξευεν	εὔσκοπά τε καὶ μόνου τοῦ
[5, 32]	Χαρίκλεια λόγον ἐπίκουρον τῷ Θεαγένει	ἐτόξευσεν	Ἀνδρίζου, φίλτατε« βοήσασα, ἐνταῦθα ἤδη
[5, 32]	ἀπέκοπτε· κἀκ τοῦδε ὁ μὲν	ἐτράπη	πρὸς φυγήν, ὁ δὲ ἐδίωκε.
[5, 22]	πρὸς ὀλίγον μεταλαβόντες εἰς ὕπνον	ἐτράπημεν,	ὄναρ μοί τις πρεσβύτης ἐφαίνετο
[5, 27]	ἀπετέλεσεν, ἡ θάλασσα δὲ αἰφνίδιον	ἐτραχύνετο	τάχα μὲν τροπὴν ἐκ τοῦ
[5, 15]	αὐτόν τε καὶ τοὺς ἄλλους	ἔτρεπεν,	ἰδίᾳ μὲν ταῖς γυναιξὶ τὴν
[5, 18]	δέ, τοῦ κυβερνήτου γὰρ ἀκηκοὼς	ἐτύγχανον	ὡς χειμαδίῳ χρήσονται τῇ νήσῳ,
[5, 8]	τοὺς παρόντας· καὶ τοῦ σοφίσματος	ἔτυχεν·	ἡ γὰρ δὴ Χαρίκλεια γλώσσης
[5, 22]	σωφροσύνην καὶ τέλος αὐτῇ δεξιὸν	εὐαγγελίζεται.	Ἀνηλάμην ὑπὸ τῆς ὄψεως παλλόμενος
[5, 30]	ἐθάρρυνον, ὁδῷ βαδίζειν τὴν σκέψιν	εὐαγγελιζόμενος.	~Ἐδειπνοῦμεν ὀλίγον ὕστερον καὶ ὅτε
[5, 18]	ἐφαίνοντο καὶ τὸ τῆς ὁλκάδος	εὐάγωγον	εἰς κάλλος τε ἅμα καὶ
[5, 18]	ὥραν ἁρμόδιον ἐξήσκητο· καὶ ἦν	εὔβολόν	τι χρῆμα καὶ πολύθηρον ὥστε
[5, 21]	παθόντας. Ὑπερήσθη τούτων ἀκούσας καὶ	Εὔγε,	ὦ πάτερ« ἔφη, καὶ ἅμα
[5, 29]	ἂν εἴη πάντων ἀτοπώτατον τὴν	εὐγενείᾳ	καὶ πλούτῳ κομῶσαν καὶ τὸ
[5, 18]	ἄνδρα καὶ ἐκ πρώτης ἐντεύξεως	εὐγένειαν	ἐμφαίνοντα. Ἔπραττον οὕτω καὶ μετ´
[5, 8]	δὴ καὶ τὴν παροῦσαν στρατείαν	εὐδαιμόνως	πεποιημένον. Ὁ δὲ χαυνωθεὶς τοῖς
[5, 18]	ὡς παραλόγῳ τῇ τύχῃ χρησαμένους	εὔδιόν	τε καὶ ἀπήμονα πλοῦν ἐν
[5, 27]	δυοῖν δι´ ἑνὸς τὸ παρὸν	εὐδοκιμεῖν,	βραχείας ῥᾳστώνης αἰσθομένων ἐξ οὗ
[5, 19]	ἐσθῆτος· οὐκ ὀλίγον δὲ εἰς	εὐδοξίας	προσθήκην καὶ τὴν Πυθιονίκην ὠνόμαζεν
[5, 29]	τὸν καιρὸν ἐπιτεῖναι, φιλεῖ γὰρ	εὐημερία	παράλογος ὕβρεως ἔργα προκαλεῖσθαι. Τραχῖνος
[5, 22]	ναῦν ἐξεπίτηδες ἔστιν ὅτε τοῦ	εὐθέος	παρατρέποντος. ~Τούτων εἰρημένων οἱ μὲν
[5, 22]	χειραγωγοῦντος· ἔφασκε γὰρ ἐνδέχεσθαι μὲν	εὐθυβόλως	καὶ διαμπὰξ περαιωθῆναι τὸ πέλαγος
[5, 33]	δὲ εἰς τὸ ἑξῆς γοῦν	εὔθυμος	εἶναι τὴν μὲν θυγατέρα ἤδη
[5, 11]	ἐπιδεικνύναι. ~Ταῦτα ὡς ἤκουσαν ὑπόνοιαν	εὐθὺς	τῶν ἀληθῶν ἐλάμβανον ἱκέτευόν τε
[5, 17]	μὲν πρῶτα πλεῖν κατὰ γνώμην	εὐκραεῖ	τῷ πνεύματι καὶ ἐκ νώτων
[5, 33]	τέως τῆς θυγατρὸς θεῶν μὲν	εὐμενείᾳ	σῇ δέ, ὦ Ναυσίκλεις, εὐνοίᾳ
[5, 18]	ἐμπειρίαν αὐτῷ τῆς τέχνης εἰς	εὐμένειαν	τύχης προσῆπτον. ~Ἀλλ´ οὐ γὰρ
[5, 3]	πλάνην ἀφικόμενος ἀθρόον ἐπὶ τὴν	εὐνὴν	καταφέρεται· καὶ αὐτῷ τὸ μὲν
[5, 33]	εὐμενείᾳ σῇ δέ, ὦ Ναυσίκλεις,	εὐνοίᾳ	χρησάμενος, αὐτὸς δὲ οὐδὲν ἐρανισάμενος
[5, 29]	κατὰ τὴν ἐμοὶ Τραχίνου πολεμίαν	εὔνοιαν	ἣν εἰκὸς ἐκείνῳ τὸν καιρὸν
[5, 26]	δίδου ταύτην αἴσθησιν τῆς σῆς	εὐνοίας·	ἀδελφὸν τουτονὶ τὸν ἐμὸν καὶ
[5, 28]	αἴσιον ἄλλως καὶ εὐπρεπὲς δοκιμάζων	εὐπειθεστέραν	εὐτρεπίσαι τὴν νύμφην, διὰ τοῦ
[5, 23]	κοῦφον ἀκάτιον καὶ πρὸς εἰρεσίαν	εὐπειθέστερον	ἐλαύνοντες. ~Ἤδη δὲ πλησιαζόντων ἀνέκραγέ
[5, 27]	Τραχίνου πείθοντος ὡς μυρίοις σκάφεσιν	εὐπορωτέροις	ἐξέσται γενέσθαι τὴν ὁλκάδα καὶ
[5, 15]	ὃ μὴ ζημιοῦν τὸν παρέχοντα	εὐπορώτερον	ἀποφαίνει τὸν λαμβάνοντα. Ταῦτα ὡς
[5, 29]	τοῦ νυμφικοῦ καὶ τῆς ἄλλης	εὐπρεπείας	ἐπιμεληθῆναι κατὰ καιρὸν ἐγγένοιτο καὶ
[5, 28]	ἐξουσίαν, ἀλλ´ αἴσιον ἄλλως καὶ	εὐπρεπὲς	δοκιμάζων εὐπειθεστέραν εὐτρεπίσαι τὴν νύμφην,
[5, 30]	γάρ τι καὶ τοιοῦτο ἐνέφηνεν,	εὐπρεπέστερον	αὐτὴν κοσμηθῆναι προστάξας. Ὅρα δὴ
[5, 15]	μοι συνήθως καὶ τόδε τὸ	εὕρημα	διὰ τοῦ πυρός σοι τῷ
[5, 18]	σύμμετρον, ἑνὶ γὰρ πλείους ἡμᾶς	εὑρήσετε·	κἀμοὶ γὰρ παῖδές εἰσιν ἔτι
[5, 17]	ἔφη τὸ Ἰόνιον ἐκ πολλῆς	εὐρυχωρίας	ἐνταῦθα στενούμενον καὶ καθάπερ διὰ
[5, 10]	ταύτης ἐπιτυχὼν ἢ ἐκείνην ἂν	εὑρών·	οὐ γὰρ μικρὸν εἶναι τὸ
[5, 29]	καὶ παρὰ τὴν Χαρίκλειαν ἐλθὼν	εὑρών	τε δεδακρυμένην Ὦ θύγατερ« ἔφην,
[5, 32]	εἶδεν ἀπὸ τῆς νεὼς ἐτόξευεν	εὔσκοπά	τε καὶ μόνου τοῦ Θεαγένους
[5, 8]	ἐξεπέπληκτο μὲν τῆς ὥρας, ἀπ´	εὐτελοῦς	γὰρ καὶ ταῦτα τῆς ἐσθῆτος
[5, 5]	αὐτοὺς καὶ ἄλλα σκεύη τῶν	εὐτελῶν	ἐπιβαλοῦσα, τὸ δὲ τόξον καὶ
[5, 12]	ὁ Καλάσιρις ἀλλ´ ἡγοῦ καὶ	εὐτρέπιζε	τὰ πρὸς τὴν θυσίαν, ἡμεῖς
[5, 23]	μὲν ἐδήχθησαν καὶ πρὸς ἄμυναν	εὐτρεπίζεσθαι	παρῄνουν, οἱ δὲ ὀλιγώρως εἶχον,
[5, 28]	ἄλλως καὶ εὐπρεπὲς δοκιμάζων εὐπειθεστέραν	εὐτρεπίσαι	τὴν νύμφην, διὰ τοῦ φύντος
[5, 15]	τῷ προτεμενίσματι κατακλίνας· ἐπεὶ δὲ	εὐφροσύνης	τῆς ἐκ τῶν ἐδεσμάτων εἰς
[5, 13]	θυσίας εἰς τὰς ὑπὲρ Θεαγένους	εὐχὰς	ἀποχρήσασθαι διενοήθη. Ὡς δὲ ἐπὶ
[5, 12]	ἀπόδοσιν τῆς θυγατρὸς αὐτεπάγγελτος ἐπινεύων;	εὐχῆς	δὲ δεῖ μοι πρότερον. Οὐδεὶς
[5, 34]	ἴχνεσι τοῦ ἀγάλματος προσπεφυκυῖαν καὶ	εὐχῆς	τε μακρᾷ παρολκῇ καὶ λύπης
[5, 4]	ὃ πάντα ὑπέστημεν, ἡμεῖς τε	εὐχόμεθα	θεοί τε Ἑλλήνιοι παρέχοιεν. Ἐπεὶ
[5, 15]	ὡς εἰπὼν ἐποίησεν, ἐπὶ τὴν	εὐωχίαν	αὐτόν τε καὶ τοὺς ἄλλους
[5, 29]	ἀπὸ τῆς θυσίας μεταποιεῖ τὴν	εὐωχίαν,	ἐμοί τε ὡς πατρὶ τὴν
[5, 16]	τὸ οἰκειότατον ἐκείνῳ λόγους εἰς	εὐωχίαν	ἐρανιζόμενος. Ἐπείθετο ὁ Καλάσιρις ἅμα
[5, 28]	τὰ θύματα δείραντες ηὐτρέπιζον τὴν	εὐωχίαν,	ὁ Τραχῖνος ἰδίᾳ με καὶ
[5, 16]	κάλλιστα ἄν, εἰ βουληθείης, τὴν	εὐωχίαν	παραπέμποι χοροῦ τε γινομένη καὶ
[5, 16]	ἀντιπροπίνοις, ἀπὸ καλλίστων ἂν κρατήρων	εὐωχοίης.	Τὰς μὲν γὰρ γυναῖκας ἀκούεις
[5, 22]	κατεσκληκὼς ἐπιγουνίδα δέ, λείψανον τῆς	ἐφ´	ἡλικίας ἰσχύος, ἀνεσταλμένου ζώματος ὑποφαίνων,
[5, 27]	ἄτεχνον τοῦ κυβερνῶντος ἀντισχόντος μὲν	ἐφ´	ὅσον ἡμερινοῦ φωτὸς ἀπαύγασμα περιέλαμπεν
[5, 11]	ἐνεὸς ἐγεγόνει τόν τε Καλάσιριν	ἐφ´	ὅσον περιβαλὼν τὴν Χαρίκλειαν ἐδάκρυεν
[5, 11]	διαπορῶν, ἕως αὐτὸν ὁ Καλάσιρις	ἐφ´	ὅσον πλεῖστον ἅμα φιλήμασι κατασπασάμενος
[5, 25]	καὶ προσπεσόντες ἀπέχεσθαι σφῶν ἱκέτευον	ἐφ´	ᾧ τε τὰ προσταχθησόμενα ποιήσειν.
[5, 34]	εἰς τὴν καταγωγὴν ἐρυθριῶσαν ὡς	ἐφαίνετο	διότι λάθοι πρὸς τοῦ ὕπνου
[5, 22]	ἐτράπημεν, ὄναρ μοί τις πρεσβύτης	ἐφαίνετο	τὰ μὲν ἄλλα κατεσκληκὼς ἐπιγουνίδα
[5, 18]	ἡμετέραν συνέρρεον, ἀγάμενοι μὲν ὡς	ἐφαίνοντο	καὶ τὸ τῆς ὁλκάδος εὐάγωγον
[5, 24]	τε ἦσαν καὶ οὐκ ἂν	ἔφασαν	ἐκστῆναι. ~Ἐπεὶ δέ τις τῶν
[5, 24]	ἑλεῖν ἐσπουδακόσι. Καὶ Ὦ δυσδαίμονες«	ἔφασαν	τί δή ποτε μαίνεσθε καὶ
[5, 22]	τοῦ κυβερνήτου τὴν ὁλκάδα χειραγωγοῦντος·	ἔφασκε	γὰρ ἐνδέχεσθαι μὲν εὐθυβόλως καὶ
[5, 24]	μηδὲ παρὰ τὸν θάνατον ὡς	ἔφασκε	χωρίζοιτο ξίφει δὲ ἑνὶ καὶ
[5, 25]	τοῦ Τραχίνου παρ´ ἐλπίδα πᾶσαν	ἐφείδοντο	τῶν ὑποπεσόντων, ἐγίνετο δὲ ἄσπονδος
[5, 27]	ἐξήρτητο διέκοψεν ἄλλον χειμῶνα τοῦτον	ἐφέλκεσθαι	σφᾶς διατεινόμενος, καὶ ἅμα καὶ
[5, 22]	ἀναχθέντες ἤδη ζεφύρων ἐαρινῶν ὑπηχούντων	ἐφερόμεθα	νύκτα τε καὶ ἡμέραν ἐπὶ
[5, 14]	χαμαιζήλῳ μὲν πέτρᾳ πρὸς περιωπὴν	ἐφεστὼς	τὴν δὲ νομὴν τῇ ἀγέλῃ
[5, 4]	δὴ καὶ τότε ὁ Κνήμων	ἔφευγέ	τε τὰ πάντων μᾶλλον αἱρετὰ
[5, 34]	πάροδον τοῦ πλήθους παρατηρῶν οὐκ	ἐφεύρισκεν,	ὀψέ τινος γυναίου φράσαντος εἰς
[5, 2]	μακρὰν εἰσόμεθα. Οὐκ ἂν δυναίμην»	ἔφη,	ἀλλὰ σὺ μὲν ἀτρέμας ἔχε
[5, 26]	κόρην ἀναστήσας Τὸν μὲν ἀδελφὸν«	ἔφη	δωροῦμαί σοι καὶ μάλα χαίρων,
[5, 12]	ταῦτα ὁ Ναυσικλῆς καὶ Τότε»	ἔφη	δώσεις με πιστεύειν δύνασθαί σε
[5, 20]	ἀλλὰ τί πολυπραγμονεῖς; Ὅτι αὐτῆς»	ἔφη	ἐρῶ μανικῶς ἅπαξ θεασάμενος· οὐ
[5, 3]	ἐξεμάνθανεν· ὁ δὲ Ἀπόλωλά σοι»	ἔφη·	ζῇ γὰρ ὡς ἀληθῶς ἡ
[5, 28]	εἰς ἀνήκοον παραλαβὼν Ὦ πάτερ«	ἔφη,	θυγατέρα τὴν σὴν ἐμαυτῷ γαμετὴν
[5, 16]	ὁ Ναυσικλῆς Ὦ ´γαθὲ Καλάσιρι»	ἔφη	καθαράς σοι τὰς νύμφας ὥς
[5, 21]	ἀκούσας καὶ Εὔγε, ὦ πάτερ«	ἔφη,	καὶ ἅμα ἐφίλει προσιὼν τὴν
[5, 20]	ἡγοῦμαι αὐτοὺς ἀφορμήσειν. Ἆρ´ οὖν»	ἔφη	καὶ ἡ κόρη αὐτοῖς ἡ
[5, 13]	ἃ πάλαι ἐπεκομίζετο Ταῦτά σοι»	ἔφη	λύτρα Χαρικλείας, ὦ Ναυσίκλεις, οἱ
[5, 2]	ἀκηκοώς; Καὶ τίς ἡ Θίσβη»	ἔφη	ὁ Καλάσιρις ἢ πόθεν γνωρίζεις
[5, 1]	τίς ὅδε ὁ ξένος; Ἕλλην»	ἔφη	ὁ Καλάσιρις· τὰ δ´ ἄλλα
[5, 1]	ἑλκόμενος. Ἐγὼ μὲν οὐκ ᾐσθόμην»	ἔφη	ὁ Καλάσιρις τάχα μέν που
[5, 1]	θεοὶ διαπεπραγμένος; Ἅπαντα ὡς ἐβουλόμην»	ἔφη	ὁ Ναυσικλῆς ἀθρόον αὐτοῖς ἐπιφανείς·
[5, 12]	δεῖ μοι πρότερον. Οὐδεὶς φθόνος»	ἔφη	ὁ Ναυσικλῆς μᾶλλον δὲ εἰ
[5, 31]	τίνος ἕνεκεν οὐχὶ κομίζομαι; Ὅτι«	ἔφη	ὁ Τραχῖνος οὐκ ᾔτησας· ἀλλ´
[5, 12]	ἡ Χαρίκλεια Ὦ ´γαθὲ Ναυσίκλεις»	ἔφη	οὐκ ἔστιν ὅτε ἐνδεής ἐστιν
[5, 30]	Τραχίνῳ γαμηθήσεσθαι. Καὶ ὃς Θάρσει«	ἔφη·	πάλαι γάρ τοι καὶ αὐτὸς
[5, 17]	ῥόθιον τῆς νεὼς οὐριοδραμούσης Ὅτι«	ἔφη	πλησιστίῳ χρώμενοι τῷ πνεύματι περὶ
[5, 29]	καινότερον; Ἡ δὲ Πάντα μὲν«	ἔφη,	πρὸ πάντων δὲ τὰ προσδοκώμενα
[5, 12]	Μὴ παῖζε μηδ´ ἄπιστος ἔσο»	{ἔφη}	πρὸς αὐτὸν ὁ Καλάσιρις ἀλλ´
[5, 26]	Τραχῖνος τῆς Χαρικλείας ἐπιλαβόμενος Οὐδὲν«	ἔφη	πρὸς σὲ ὅδε ὁ πόλεμος,
[5, 8]	τῆς μεταμελείας προληφθεὶς Ταύτην μὲν»	ἔφη	σὴν οὖσαν ἀπολαβὼν ἄγε» (καὶ
[5, 33]	ἐπιθαρσύνων τὸν Καλάσιριν Ὦ πάτερ»	ἔφη,	σὺ δὲ εἰς τὸ ἑξῆς
[5, 22]	σεσηρός τι μειδιάσας Ὦ θαυμάσιε«	ἔφη,	σὺ δὲ μόνος ἐν οὐδενὸς
[5, 31]	ἀπιδὼν εἰς τοὺς παρόντας Ὁρᾶτε«	ἔφη	τἀπίχειρα τῶν πόνων; οὕτω καὶ
[5, 22]	ἀκάτιον ὑφορώμενος. Ἐξ οὗ γὰρ«	ἔφη	τῆς Κρητικῆς ἤραμεν ἄκρας ἕπεται
[5, 20]	ἐμῆς; Σῴζεται καὶ παρὰ λῃσταῖς»	ἔφη	τι συνειδὸς καὶ πρὸς τοὺς
[5, 31]	σχεδόν τι κατακλινεὶς Ἐγὼ δὲ«	ἔφη	τὸ γέρας τὸ προεμβατήριον τίνος
[5, 17]	τόπῳ τραχύτητος αἰτίαν, Τὸ πέλαγος»	ἔφη	τὸ Ἰόνιον ἐκ πολλῆς εὐρυχωρίας
[5, 18]	δύο καὶ τρίτος ἐγώ, Χαρίεν«	ἔφη	τὸ σύμμετρον, ἑνὶ γὰρ πλείους
[5, 20]	Καὶ ὃς Ἀπὸ τῆς τέχνης«	ἔφη	τοῖς ἀνδράσι γνωρίζομαι καὶ ὄψον
[5, 20]	παρηγκωνισμένην ἀκτὴν παραλαβὼν Ὦ Καλάσιρι«	ἔφη	τὸν Ποσειδῶ σοι τὸν πελάγιον
[5, 26]	ἐπαγωγότερον ἐκβιασαμένη Ἀλλὰ θεοῖς μὲν«	ἔφη	χάρις τοῖς τὰ φιλανθρωπότερα περὶ
[5, 18]	δὲ Περὶ τὴν πλησίον ἄκραν«	ἔφη	χοιράδι πέτρᾳ τῆς προτεραίας ἐνσχεθὲν
[5, 11]	ἀφεῖναι τὸν νεανίσκον. Ἔστιν ἡμῖν»	ἔφη	χρήματα» λάθρα πρὸς τὸν Καλάσιριν
[5, 25]	θανάτῳ κρίνεσθαι τὸν πόλεμον ἐδίδαξεν	ἐφήλαντο	δὲ καὶ οἱ λοιποὶ πάντες,
[5, 32]	πολλοῖς ἤδη τοῖς τραύμασι πεπιεσμένος	ἐφήλατό	τε τῷ Πελώρῳ καὶ τῇ
[5, 20]	Κἀγὼ πρὸς αὐτὸν Σὲ μὲν«	ἔφην	ἀντὶ τούτων οἱ θεοὶ κατ´
[5, 20]	ἀναπτύξαι τὸ βούλευμα Τί οὖν»	ἔφην	δεῖ σε συμπλέκεσθαι τοῖς Φοίνιξιν
[5, 21]	ἀκριβὲς τοῦ ἔαρος περιμεῖναι. Οὐκοῦν«	ἔφην	εἰ δὴ μέλλει τὸ ἐμὸν
[5, 29]	πρὸς θρήνους κατήγαγε. Τὰ ὄντα«	ἔφην	εἰκάζεις· ὁ γὰρ Τραχῖνος εἰς
[5, 29]	εὑρών τε δεδακρυμένην Ὦ θύγατερ«	ἔφην,	εἰωθότα μέν σοι καὶ οὐ
[5, 21]	Ἐγὼ δὲ σοὶ μᾶλλον ἂν«	ἔφην	ἑλοίμην αὐτὴν κατεγγυῆσαι διά τε
[5, 18]	γεγωνότερον ἐμβοήσας Χαίρειν κελεύω σοι«	ἔφην	καὶ φράζειν ἡμῖν ξένοις οὖσι
[5, 31]	δὲ αὐτοῦ πλησίον ἐπιτηδεύσας) Εἶδες«	ἔφην	ὅπως ἡ κόρη κεκόσμηται; Τοῦ
[5, 18]	ἐνσχεθὲν διεσπάρακται. Κἀγὼ Τοῦτο μὲν«	ἔφην	οὐδὲν ἐδεόμην μαθεῖν, ὅμως δ´
[5, 30]	μηδεὶς ἀκροάσεται παραγαγόντος Ἀκούοις ἂν«	ἔφην,	ὦ τέκνον, ἐπιτετμημένως· τὸ γὰρ
[5, 20]	τοῦ ἐρωτήματος Τὸ μὲν ἀκριβὲς»	ἔφην,	ὦ Τραχῖνε, οὐκ ἔχω λέγειν,
[5, 22]	ὅ τι πέπονθα ἐρομένου Τάχα«	ἔφην	ὠψίσθημεν τῆς ἀναγωγῆς καὶ τεθορύβημαι
[5, 33]	περιγενέσθαι τὸν νεανίσκον ἐπεχομένην. Οὐδὲ	ἔφθην	ὁ δυσδαίμων εἰπεῖν τε καὶ
[5, 21]	οἰκεῖν, εἰ τοῦ γάμου τύχοις,	ἔφθης	ἐπαγγελλόμενος, ὥστε εἴ σοι πάντως
[5, 7]	ἡγουμένῃ καθάπερ ἑλκόμενος. Οὐ μὴν	ἔφθησάν	γε πρὸς τὸ σπήλαιον διελθόντες
[5, 21]	ὦ πάτερ« ἔφη, καὶ ἅμα	ἐφίλει	προσιὼν τὴν κεφαλὴν ἐπυνθάνετό τε
[5, 8]	ἑαυτὴν ὡμολόγει. Τότε δὴ προσδραμὼν	ἐφίλει	τε πολλὰ τὴν κεφαλὴν τοῦ
[5, 4]	μαστεύσομεν ἀλλήλους. Ἀγαθὸν γὰρ πλάνης	ἐφόδιον	σύνθημα φιλικὸν εἰς ἀνεύρεσιν φυλαττόμενον.
[5, 30]	καὶ αὐτὸς τῇ κόρῃ προσπεπονθὼς	ἐφοδίου	λαβέσθαι τινὸς ηὐχόμην, ὥστε ἢ
[5, 22]	τοῦ ἐμπόρου πεισθέντων λῃστρικὴν προαγορευθεῖσαν	ἔφοδον	διαδιδράσκειν εἰπόντος· καὶ ὁ μὲν
[5, 24]	φιλανθρωπευόμεθα, ἐπιτρέπομεν ὑμᾶς εἰς τὸ	ἐφόλκιον	εἰσβῆναι, καὶ σῴζεθ´ ἑαυτοὺς οἷ
[5, 21]	ἓν πρὸς δὲ τοὺς παῖδας	ἔφραζον	ὡς μεθ´ ἑσπέραν βαθεῖαν αὖθις
[5, 8]	Μιτράνου καὶ τῆς τύχης ὑπερθαυμάζων	ἐφύσα	τὸν βάρβαρον ὡς ἄλλα τε
[5, 22]	ὥσπερ τῆς αὐτῆς ὁρμῆς ἐξηρτημένον,	ἐφώρασά	τε πολλάκις συμπαραφερόμενον, ἐμοῦ τὴν
[5, 1]	τῇ διανοίᾳ συνεκδημῶν, ἀλλά σε	ἐφώρασα	τῷ τε ἄλλῳ σου περὶ
[5, 2]	ἔφη, ἀλλὰ σὺ μὲν ἀτρέμας	ἔχε	σαυτόν, ἐγὼ δὲ οὐκ ἔστιν
[5, 12]	ἐστιν ὁ σοφὸς ἀλλ´ ὕπαρξιν	ἔχει	τὴν βούλησιν, τοσαῦτα λαμβάνων παρὰ
[5, 18]	δὴ οὖν συνεὶς ὡς παχύτερον	ἔχει	τῆς ἀκοῆς γεγωνότερον ἐμβοήσας Χαίρειν
[5, 4]	εἰς ἔννοιαν ἐλθόντες δόξαι κόρον	ἔχειν	ἐβιάσθησαν, ἄρχεται ὁ Θεαγένης λόγων
[5, 20]	ἀναιμωτὶ καὶ πρὸ τῆς θαλάττης	ἔχειν,	ἐκ τῆς οἰκίας ἁρπάσαντα τῆς
[5, 26]	με τῷ ὄντι θαρσοῦσαν καὶ	ἔχειν	καὶ μένειν, πρώτην δίδου ταύτην
[5, 4]	ἀλλήλοις, ὦ Χαρίκλεια, καὶ τοῦτο	ἔχειν	ὃ πάντων τε προτιμότερον ἐποιησάμεθα
[5, 30]	ἐκαλεῖτο δὲ οἶμαι Πέλωρος, ἀφικόμενος	ἔχειν	τι φράζειν αὐτῷ κερδαλεώτατον ἔλεγον·
[5, 8]	καὶ ἅμα τὸ πρᾶγμα οὕτως	ἔχειν	ὑπὸ τοῦ ὀνόματος ἀπατηθεὶς ἐξεπέπληκτο
[5, 16]	θείᾳ τῷ ὄντι συγκράτων φιληκόως	ἔχεις.	Καί μοι δοκεῖς καὶ τοῦ
[5, 1]	ὡς ἂν τοῦ χαίρειν γ´	ἔχοις	ἡμᾶς κοινωνοῦντας. Ἀλλὰ καὶ ὑμεῖς»
[5, 16]	τὰ δὲ ἔτι ἀδιήγητα καὶ	ἐχόμενα	τῶν εἰρημένων ἔνθεν ἑλών, ~Ὡς
[5, 27]	μόλις διαδραμούσης καὶ πρὸς τῆς	ἐχομένης	ἡμέρας, περὶ δείλην ἀκτῇ τινι
[5, 27]	τῷ μεγέθει τῆς νεὼς ἀπείρως	ἔχοντας.	Τοιγάρτοι πᾶν μὲν ναυτιλίας μέρος
[5, 15]	γυναῖκες ὕμνον τῇ Δήμητρι χαριστήριον	ἐχόρευον·	ἡ Χαρίκλεια δὲ χωρισθεῖσα τὸ
[5, 18]	ἀπειρίᾳ τῶν ὑφάλων οὗ μὴ	ἐχρῆν	τὰ δίκτυα καθορμισάντων. Ὀψὲ δὴ
[5, 28]	βεβαιωθῆναι παρά σου ταύτην βουλόμενος,	ἔχω	γάρ μοι κατεγγυῶσαν τὸ βούλημα
[5, 1]	δὴ καὶ ἔδρασεν, οὐ γὰρ	ἔχω	γινώσκειν· ἐμοὶ δὲ τὸν καιρὸν
[5, 8]	μὲν πρὸς τῶν ὀλέθρων βουκόλων	ἔχω	δὲ διὰ σέ, Μιτράνη, καὶ
[5, 16]	ἄλλην μὲν τῆς θυσίας πολυτέλειαν	ἔχω	θαυμάσας, οὐκ ἔστι δὲ ὅπως
[5, 20]	ἀκριβὲς» ἔφην, ὦ Τραχῖνε, οὐκ	ἔχω	λέγειν, εἰς ἔαρ δὲ πρῶτον
[5, 33]	ἄλλα τῶν μετὰ ταῦτα οὐκ	ἔχω	λέγειν πλὴν ὅτι γε ἐμὲ
[5, 11]	ὅρμον ὃν οἶσθα διασῴζω καὶ	ἔχω	φέρουσα. ~Θαρσήσας οὖν πρὸς ταῦτα
[5, 33]	κἀκείνων τύχας οὔτε δὲ ἐπαμύνειν	ἔχων	οὔτε ἐπιμίγνυσθαι δοκιμάζων, εἰς ἐπικουρίας
[5, 9]	εἰς τὴν Χέμμιν ὁ Ναυσικλῆς	ἔχων	τὴν Χαρίκλειαν ἔρχεται, Μιτράνης δὲ
[5, 27]	αἰσθομένων ἐξ οὗ τὴν ἄκατον	ἐχώρισεν,	οὐ μὴν παντάπασι τῶν δεινῶν
[5, 33]	τῆς νυκτὸς μόνης εἰργόμενος· εἰς	ἕω	γὰρ ἀφιξόμεθα πρὸς τὸν Μιτράνην
[5, 1]	ὑμεῖς» εἶπεν ὁ Ναυσικλῆς εἰς	ἕω	μαθήσεσθε, τὸ δὲ παρὸν ὑμῖν
[5, 33]	ἐκ τοῦ ὑπερτείνοντος ὄρους, ὡς	ἐῴκει,	κατέτρεχεν, εἶχέ τε ἤδη τοὺς
[5, 14]	καὶ ὑπεράλλεσθαι βουλομένοις τὸν κύκλον	ἐῴκεσαν	εἰργομένοις δὲ ὑπὸ τῆς τέχνης
[5, 24]	κύκλον περίπλοις οὐδαμοῦ προβαίνειν ἐπέτρεπον	ἐῴκεσάν	τε πολιορκοῦσι καὶ τὴν ναῦν
[5, 4]	Θέρμουθις ὁ τοῦ Θυάμιδος ὑπασπιστὴς	ἑῷοι	τὴν λίμνην διέπλευσαν ὅ τί
[5, 17]	συμμετρουμένους ὅσον ἂν γένοιτο αὔταρκες	ἑῴους	ἡμᾶς τῇ γῇ προσπελάσαι. ~Ταῦτα
[5, 11]	καθάπερ ἐπὶ σκηνῆς ἀναγνωρισμὸς διαπορῶν,	ἕως	αὐτὸν ὁ Καλάσιρις ἐφ´ ὅσον
[5, 21]	παντοίας ἔστρεφον παρ´ ἐμαυτῷ βουλὰς	ἕως	ἐκ ταὐτομάτου μοι πάλιν ἐντυχὼν
[5, 27]	καὶ κινδύνου πᾶν εἶδος ὑφισταμένων,	ἕως,	ἐκείνης τε τῆς νυκτὸς μόλις
[5, 24]	ὑπηρετικὸν ἅλλεσθαι καὶ διαδρᾶναι βουλευομένων·	ἕως	ἐν τῷ μέλλειν καὶ ἄκοντας
[5, 24]	οἱ δὲ ἐπὶ τῆς ὁλκάδος	ἕως	μὲν ἀκίνδυνον μάχην καὶ πόλεμον
[5, 23]	Οἱ γὰρ κατὰ τὴν ἄκατον	ἕως	μὲν ἡμῖν ὁ πλοῦς ὑπήνεμος
[5, 33]	γάρ τι πρὸς δάκρυον οἶνος·	ἕως	ὁ Ναυσικλῆς ἐπιθαρσύνων τὸν Καλάσιριν
[5, 2]	καὶ τὴν ὑπόνοιαν ἀποδύσασθαι σπεύδων·	ἕως	ὀψέ ποτε καὶ πολλάκις τοὺς
[5, 7]	πρὸς τὸ σπήλαιον διελθόντες ἀλλ´	ἕως	τοὺς κατὰ πρόσωπον ἐπιόντας περιεσκόπουν
[5, 32]	εἶναι τὰς πληγὰς ἐνίων ὑπονοούντων,	ἕως	τῶν ἄλλων πεσόντων μόνος ὁ