HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
ὅτε 8
Ὅτι 7
ὅτι 34
οὐ 93
Οὐ 18
οὔ 1
οὗ 10

Fréquences [« »]
71 οἱ
86 οὐκ
68 ὡς
93 οὐ
98 μὴ
105 μὲν
106 τοὺς

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Clément d'Alexandrie, Le divin Maître ou Le Pédagogue, livre III

οὐ

Livre, Chap.

[3, 6]   μεταληπτέον ἀξιολόγως καὶ μεταδοτέον φιλανθρώπως, οὐ βαναύσως οὐδὲ ἀλαζονικῶς, οὐδὲ ἐκτρεπτέον

[3, 12]   καὶ αἷμα ταύρων καὶ ἐρίφων οὐ βούλομαι, οὐδ´ ἂν ἔρχησθε ὀφθῆναί

[3, 2]   πόρνας ὁ προαγωγὸς οὗτος δράκων— οὐ γὰρ γυναικός, ἀλλ´ ἑταίρας τὸ

[3, 11]   τῶν ἐξ ὕδατος ἀνασπωμένων παιδίων· οὐ γὰρ εἰδώλων πρόσωπα ἐναποτυπωτέον, οἷς

[3, 2]   ἑρμηνείας τὸ ἀδιάτρεπτον τῆς ἀναισχυντίας· οὐ γὰρ εἰς τοσοῦτον περίεργος ἦν·

[3, 8]   Ὀδυσσέως ἄλοχον οὐ κατέκτανε Τηλέμαχος· οὐ γὰρ ἐπεγάμει πόσει πόσιν, μένει

[3, 11]   τῶν ἐκτὸς τῆς ἀληθείας ὄντων· οὐ γὰρ ἔστι καὶ ἄλλως θυμηδίαν

[3, 11]   τὸ ὄνομα κυρίου ἐπὶ ματαίῳ, οὐ γὰρ μὴ καθαρίσῃ κύριος τὸν

[3, 8]   ὃ δὲ ἔτι λοιπόν, ὑποθησόμεθα· οὐ γὰρ μικρὰ ῥοπὴ εἰς σωτηρίαν

[3, 9]   καὶ τοῦ ἔτους τὴν ὥραν· οὐ γὰρ πάντας {ἀεὶ} οὐδὲ ἀεὶ

[3, 11]   χρῄζοι μάλιστα, ἀσκούμενον καὶ ἐξυφαινόμενον· οὐ γάρ ποτε καθήκει ἐξ ἀγορᾶς

[3, 3]   καὶ λεαίνεσθαι τὰς γένυς πῶς οὐ γυναικεῖον; Καὶ εἰ μή τις

[3, 2]   τὴν γυναῖκα γὰρ τὴν σώφρονα οὐ δεῖ τὰς τρίχας ξανθὰς ποιεῖν,

[3, 3]   τὸν χρόνον. Οὐ γὰρ δεινόν, οὐ δεινὸν γέροντα δοκεῖν τὸ εἶναι

[3, 2]   ἐκβαλών; διὰ πίστεως γὰρ περιπατοῦμεν, οὐ διὰ εἴδους. Σαφέστατα γοῦν ὁ

[3, 4]   ἐν πλήθει καταφαίνεται. Αἳ δὲ οὐ διὰ σεμνότητα τοῦ κατασκοπεῖσθαι μὴ

[3, 11]   ἀνδρί, πλὴν οὐ τέλεον ἀπηρυθριακυίᾳ, οὐ διαρρεούσῃ τῇ μαλακότητι. Ἔστων δὲ

[3, 1]   κατὰ τὸν ἀπόστολον, μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, οὐ ζηλοῖ, οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται.

[3, 6]   ἐστι καὶ ἀνιαρῶς ζῇ καὶ οὐ ζήσεται. (Ἐοικέναι γοῦν μοι δοκεῖ

[3, 1]   ἐπίπλαστον ἀλλότριον, ὅπερ ἐξηγεῖται σαφῶς, οὐ ζητεῖ» φήσας τὸ μὴ ἑαυτῆς»

[3, 6]   λίθος, οὐκ ἄργυρος, οὐκ ἐσθής, οὐ κάλλος σώματος, ἀλλ´ ἡ ἀρετή,

[3, 1]   ἐξομοιοῦται τῷ θεῷ, καλός ἐστιν, οὐ καλλωπίζεται· κάλλος ἐστὶ τὸ ἀληθινόν,

[3, 2]   ἀνθρώπων τὸν δημιουργὸν ἀτιμάζουσαι, ὡς οὐ κατ´ ἀξίαν δεδωρημένον τὸ κάλλος.

[3, 3]   ἐτιμήσαντο, εἰ ἄνδρες ἦσαν, πῶς οὐ κατάπτυστοι; Καὶ νῦν μὲν εἰς

[3, 8]   φησὶν ἡ τραγῳδία, Ὀδυσσέως ἄλοχον οὐ κατέκτανε Τηλέμαχος· οὐ γὰρ ἐπεγάμει

[3, 11]   κόσμῳ κοσμίως κατὰ θεὸν ἀγαγεῖν οὐ κεκώλυται. Καὶ ὁ πωλῶν τι

[3, 12]   μοιχεύσεις, οὐκ εἰδωλολατρήσεις» οὐ παιδοφθορήσεις, οὐ κλέψεις, οὐ ψευδομαρτυρήσεις· τίμα τὸν

[3, 11]   ἄλλα τούτοις ἐπᾴδει, βασιλείαν θεοῦ οὐ κληρονομήσουσιν. Εἰ δὲ καὶ εἰς

[3, 12]   καὶ τοὺς πλημμελοῦντας τῶν οἰκετῶν οὐ κολάζειν, ἐπιτιμᾶν δέ· ὁ γὰρ

[3, 3]   καὶ οἱ Σκύθαι κομῶσιν, ἀλλὰ οὐ κομμοῦνται· ἔχει τι φοβερὸν τὸ

[3, 7]   ἔπιπλα τῶν πλουσίων ἄχθος ἐστίν, οὐ κόσμος τοῦ σώματος. Χρὴ δὲ

[3, 11]   αὐτῶν τὰ χρυσία, δοῦλαι νομισθῶσιν οὐ κοσμούμεναι. Τὸ δὲ εὐγενὲς τῆς

[3, 3]   πνεύματι, κἂν ἀδικήσῃ τις αὐτό, οὐ λήσεται. Ἔξεστιν αὐτῷ καὶ γυμνῷ

[3, 3]   οὐ τὰς ῥυτίδας διαφεύξονται, ἀλλ´ οὐ λήσονται τὸν θάνατον σοφιζόμενοι τὸν

[3, 6]   ἐξευρίσκει θησαυρόν, ἔνθα οὐ σής, οὐ λῃστής· μακάριος οὗτος ὄντως, ἐάν

[3, 12]   παρὰ τὰ διατεταγμένα· δικαστῇ δὲ οὐ λήψῃ» φησὶ πρόσωπον ἐν κρίσει,

[3, 6]   μόνος ἐλελήθει· πολλοῦ δὲ ἄξια οὐ λίθος, οὐκ ἄργυρος, οὐκ ἐσθής,

[3, 11]   κλέπται οὔτε πλεονέκται, οὐ μέθυσοι, οὐ λοίδοροι, καὶ ὅσα ἄλλα τούτοις

[3, 11]   ἀρσενοκοῖται οὔτε κλέπται οὔτε πλεονέκται, οὐ μέθυσοι, οὐ λοίδοροι, καὶ ὅσα

[3, 3]   θυγατράσιν ἀγνοήσαντες πολλάκις μίγνυνται πατέρες, οὐ μεμνημένοι τῶν ἐκτεθέντων παιδίων, καὶ

[3, 11]   καὶ κείραιτό τι τοῦ γενείου, οὐ μέντοι παντελῶς ψιλωτέον αὐτό· αἰσχρὸν

[3, 9]   τὴν ἄσιν τὴν ἐπιφυομένην αὐτῷ, οὐ μὴν ἀλλ´ ἔσθ´ ὅτε καὶ

[3, 3]   δὲ ἄρα ἡμερώτεραι τῶν βαρβάρων οὐ μνησικακοῦσιν ἀδικούμεναι, ἀλλὰ καὶ τὴν

[3, 11]   ἡμᾶς μωμήσηται· προνοούμενοι γὰρ καλὰ οὐ μόνον ἐνώπιον κυρίου, ἀλλὰ καὶ

[3, 11]   παραγγέλλεται παντὶ φόβῳ τοῖς δεσπόταις, οὐ μόνον τοῖς ἀγαθοῖς καὶ ἐπιεικέσιν,

[3, 9]   τὰ σώματα, ὥσπερ τὰ δένδρα, οὐ μόνον τῷ στόματι, ἀλλὰ καὶ

[3, 12]   τοῦ Χριστοῦ. Μὴ πλανᾶσθε, θεὸς οὐ μυκτηρίζεται. Τὸ καλὸν ποιοῦντες μὴ

[3, 11]   μολυνομένας κατὰ τὴν τροφὴν περικαρτέον, οὐ ξυρῷ— ἀγεννὲς γάρ— ἀλλὰ ταῖς

[3, 12]   περιγράφουσα· Οὐ μοιχεύσεις, οὐκ εἰδωλολατρήσεις» οὐ παιδοφθορήσεις, οὐ κλέψεις, οὐ ψευδομαρτυρήσεις·

[3, 11]   νοῦν ἔχων τὸ ἥδιον. Ἀλλ´ οὐ πάντες, φησί, φιλοσοφοῦμεν. Μή τι

[3, 12]   τὴν κοσμικὴν μετιοῦσι σοφίαν ἐκφωνηθέντα οὐ παραιτητέον. (Ἐγνωκότες οὖν τὸ ἑκάστου

[3, 11]   ἐξιοῦσαν ἀναστρέφει καὶ πάροδον αὐτῇ οὐ παρέχει, εἰ δὲ καὶ ἐμπέσοι

[3, 11]   δὲ καὶ βλασφημοῦντες εἰς γέλωτα οὐ παύονται. Κωλυτέα γε μὴν ἔτι

[3, 12]   ψυχήν, τὸν ὅλον ἄνθρωπον, Ἰησοῦς, οὐ περὶ τῶν ἡμετέρων δὲ μόνον

[3, 1]   ἀπόστολον, μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, οὐ ζηλοῖ, οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται. Περπερεία γὰρ

[3, 1]   σύνοικος ὁ λόγος, οὐ ποικίλλεται, οὐ πλάττεται, μορφὴν ἔχει τὴν τοῦ

[3, 12]   ἄρα οὐ χρυσός, οὐ τυραννίς, οὐ πλούτου χλιδὴ τοσοῦτον εἶχε διαφόρους

[3, 1]   ἐκεῖνος, ᾧ σύνοικος ὁ λόγος, οὐ ποικίλλεται, οὐ πλάττεται, μορφὴν ἔχει

[3, 6]   λαμβάνειν παρὰ θεοῦ, πῶς οὗτος οὐ πολυκτήμων καὶ παγκτήμων, θησαυρὸν ἔχων

[3, 11]   φύσει καλῷ κατὰ ψυχὴν ἐξεταζόμενον, οὐ πράσει καὶ ὠνῇ τὸν δοῦλον,

[3, 10]   παραπλησίως ἐν πᾶσι καὶ πανταχοῦ οὐ πρὸς ἡδυπάθειαν τετράφθαι καὶ ἀκόλαστον

[3, 12]   ἀκούσεσθέ μου, σωθήσεσθε, εἰ δ´ οὐ προσέξετε τοῖς εἰρημένοις, οὔ μοι

[3, 11]   ἐθισμῷ. Τὸ γὰρ σεμνὸν κατάστημα οὐ προσθήκῃ τοῦ φορτικοῦ, ἀλλὰ ἀφαιρέσει

[3, 12]   ὑμῶν; Πατεῖν μου τὴν αὐλὴν οὐ προσθήσεσθε· ἐὰν φέρητε σεμίδαλιν, μάταιον·

[3, 11]   τῷ σώματι τὸ βρωθὲν σιτίον οὐ προσφύεται, ἀλλὰ ἐκπίπτει, ὥσπερ ἀπὸ

[3, 11]   ἔργον ἐν θεάτροις; Τί δ´ οὐ προφέρονται ῥῆμα ἀναίσχυντον οἱ γελωτοποιοί;

[3, 11]   ἐν οἷς αὐτῆς δεόμεθα· καὶ οὐ ῥᾷστα ὁ σημαντὴρ ἀποπεσεῖται τῇ

[3, 6]   τὸν ἀνώλεθρον ἐξευρίσκει θησαυρόν, ἔνθα οὐ σής, οὐ λῃστής· μακάριος οὗτος

[3, 11]   ὅτι μὴ διδακτόν· πίστις δὲ οὐ σοφῶν τῶν κατὰ κόσμον, ἀλλὰ

[3, 11]   φήσουσι τὰς θέας εἰς θυμηδίαν, οὐ σωφρονεῖν φήσαιμ´ ἂν τὰς πόλεις,

[3, 3]   καὶ σοφίσονται τὰς τρίχας, ἀλλ´ οὐ τὰς ῥυτίδας διαφεύξονται, ἀλλ´ οὐ

[3, 3]   ἡμέραν εὐπρεπεστέραν ἐπιδεικτέον· παρατιλτέον δὲ οὐ τὰς τρίχας, ἀλλὰ τὰς ἐπιθυμίας.

[3, 11]   μᾶλλον ἢ προσῆκεν ἀνδρί, πλὴν οὐ τέλεον ἀπηρυθριακυίᾳ, οὐ διαρρεούσῃ τῇ

[3, 11]   καὶ τὸ ἐσθῆτι μαλακωτέρᾳ χρῆσθαι οὐ τέλεον περικοπτέον, χαλινωτέον δὲ τὰς

[3, 8]   τὰ ὅμοια τοῖς κεκολασμένοις ἁμαρτήσαντες οὐ τὴν ὁμοίαν ποτὲ τοῖς ἁμαρτωλοῖς

[3, 11]   σεμνὸν καὶ τὸ σχολαῖον ἐκλεκτέον, οὐ τὸ βάδισμα τὸ μελλητικόν, οὐδὲ

[3, 1]   Καὶ τίς ἀμείνων κυρίου; ἀλλ´ οὐ τὸ κάλλος τῆς σαρκὸς τὸ

[3, 3]   προτέραν ἀναστροφὴν τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον» οὐ τὸν πολιόν, ἀλλὰ τὸν φθειρόμενον

[3, 11]   σφᾶς αὐτὰς δι´ αὑτῶν κοσμοῦσα, οὐ τὸν ὑπ´ ἄλλων πεπονημένον προσφέρουσα

[3, 4]   Ἰουδαίων αἰτοῦντι τῷ λαῷ βασιλέα οὐ τὸν φιλάνθρωπον ὑπισχνεῖται κύριον, ἀλλά

[3, 2]   εἰ καὶ πάθη μεγάλα, ἀλλ´ οὐ τοσαῦτα τὸ μέγεθος ὁπόση ἡ

[3, 12]   κοινόν, ἀναδραμεῖν δὲ τὴν ἁμαρτίαν οὐ τοῦ τυχόντος ἀνδρός, ἀλλὰ ἀξιολόγου.

[3, 12]   ἐν ἀνθρώποις ἄρα οὐ χρυσός, οὐ τυραννίς, οὐ πλούτου χλιδὴ τοσοῦτον

[3, 2]   αὐτὸν ἐπτοημέναι καὶ συμπαθοῦσαι πῶς οὐ τυφλώττουσιν; Ὅρον γοῦν ἐπιθυμίας οὐκ

[3, 11]   τῇ ἀνελευθέρῳ διακέκρικεν, ἡμῖν δὲ οὐ φαίνεσθαι ἐλευθέροις, ἀλλὰ εἶναι ἁρμόζει,

[3, 10]   μᾶλλον πρὸ τῶν λουτρῶν ἐγκρῖναι οὐ φαῦλον ἴσως, ἔχοντά τι χρήσιμον

[3, 12]   ὑμῶν χρόνον ἀναστράφητε, εἰδότες ὅτι οὐ φθαρτοῖς, ἀργυρίῳ ἢ χρυσίῳ, ἐλυτρώθημεν

[3, 7]   πλοῦτον ἡμῖν δίδωσι, καὶ πλουτεῖν οὐ φθόνος τὸ ἀνενδεὲς κτωμένοις δι´

[3, 1]   χρηστεύεται, οὐ ζηλοῖ, οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται. Περπερεία γὰρ ὁ καλλωπισμὸς

[3, 2]   δὲ ἀθάνατον τῆς σαρκός. ~Ὅτι οὐ χρὴ καλλωπίζεσθαι. Οὐκ ἄρα ἡ

[3, 12]   (φησίν) ὡς ἐν ἀνθρώποις ἄρα οὐ χρυσός, οὐ τυραννίς, οὐ πλούτου

[3, 1]   θεὸν δὲ εἰδὼς ἐξομοιωθήσεται θεῷ, οὐ χρυσοφορῶν οὐδὲ ποδηροφορῶν, ἀλλὰ ἀγαθοεργῶν

[3, 12]   εἰδωλολατρήσεις» οὐ παιδοφθορήσεις, οὐ κλέψεις, οὐ ψευδομαρτυρήσεις· τίμα τὸν πατέρα σου

Livre, Chap.
[3, 6]	μεταληπτέον ἀξιολόγως καὶ μεταδοτέον φιλανθρώπως,	οὐ	βαναύσως οὐδὲ ἀλαζονικῶς, οὐδὲ ἐκτρεπτέον
[3, 12]	καὶ αἷμα ταύρων καὶ ἐρίφων	οὐ	βούλομαι, οὐδ´ ἂν ἔρχησθε ὀφθῆναί
[3, 2]	πόρνας ὁ προαγωγὸς οὗτος δράκων—	οὐ	γὰρ γυναικός, ἀλλ´ ἑταίρας τὸ
[3, 11]	τῶν ἐξ ὕδατος ἀνασπωμένων παιδίων·	οὐ	γὰρ εἰδώλων πρόσωπα ἐναποτυπωτέον, οἷς
[3, 2]	ἑρμηνείας τὸ ἀδιάτρεπτον τῆς ἀναισχυντίας·	οὐ	γὰρ εἰς τοσοῦτον περίεργος ἦν·
[3, 8]	Ὀδυσσέως ἄλοχον οὐ κατέκτανε Τηλέμαχος·	οὐ	γὰρ ἐπεγάμει πόσει πόσιν, μένει
[3, 11]	τῶν ἐκτὸς τῆς ἀληθείας ὄντων·	οὐ	γὰρ ἔστι καὶ ἄλλως θυμηδίαν
[3, 11]	τὸ ὄνομα κυρίου ἐπὶ ματαίῳ,	οὐ	γὰρ μὴ καθαρίσῃ κύριος τὸν
[3, 8]	ὃ δὲ ἔτι λοιπόν, ὑποθησόμεθα·	οὐ	γὰρ μικρὰ ῥοπὴ εἰς σωτηρίαν
[3, 9]	καὶ τοῦ ἔτους τὴν ὥραν·	οὐ	γὰρ πάντας {ἀεὶ} οὐδὲ ἀεὶ
[3, 11]	χρῄζοι μάλιστα, ἀσκούμενον καὶ ἐξυφαινόμενον·	οὐ	γάρ ποτε καθήκει ἐξ ἀγορᾶς
[3, 3]	καὶ λεαίνεσθαι τὰς γένυς πῶς	οὐ	γυναικεῖον; Καὶ εἰ μή τις
[3, 2]	τὴν γυναῖκα γὰρ τὴν σώφρονα	οὐ	δεῖ τὰς τρίχας ξανθὰς ποιεῖν,
[3, 3]	τὸν χρόνον. Οὐ γὰρ δεινόν,	οὐ	δεινὸν γέροντα δοκεῖν τὸ εἶναι
[3, 2]	ἐκβαλών; διὰ πίστεως γὰρ περιπατοῦμεν,	οὐ	διὰ εἴδους. Σαφέστατα γοῦν ὁ
[3, 4]	ἐν πλήθει καταφαίνεται. Αἳ δὲ	οὐ	διὰ σεμνότητα τοῦ κατασκοπεῖσθαι μὴ
[3, 11]	ἀνδρί, πλὴν οὐ τέλεον ἀπηρυθριακυίᾳ,	οὐ	διαρρεούσῃ τῇ μαλακότητι. Ἔστων δὲ
[3, 1]	κατὰ τὸν ἀπόστολον, μακροθυμεῖ, χρηστεύεται,	οὐ	ζηλοῖ, οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται.
[3, 6]	ἐστι καὶ ἀνιαρῶς ζῇ καὶ	οὐ	ζήσεται. (Ἐοικέναι γοῦν μοι δοκεῖ
[3, 1]	ἐπίπλαστον ἀλλότριον, ὅπερ ἐξηγεῖται σαφῶς,	οὐ	ζητεῖ» φήσας τὸ μὴ ἑαυτῆς»
[3, 6]	λίθος, οὐκ ἄργυρος, οὐκ ἐσθής,	οὐ	κάλλος σώματος, ἀλλ´ ἡ ἀρετή,
[3, 1]	ἐξομοιοῦται τῷ θεῷ, καλός ἐστιν,	οὐ	καλλωπίζεται· κάλλος ἐστὶ τὸ ἀληθινόν,
[3, 2]	ἀνθρώπων τὸν δημιουργὸν ἀτιμάζουσαι, ὡς	οὐ	κατ´ ἀξίαν δεδωρημένον τὸ κάλλος.
[3, 3]	ἐτιμήσαντο, εἰ ἄνδρες ἦσαν, πῶς	οὐ	κατάπτυστοι; Καὶ νῦν μὲν εἰς
[3, 8]	φησὶν ἡ τραγῳδία, Ὀδυσσέως ἄλοχον	οὐ	κατέκτανε Τηλέμαχος· οὐ γὰρ ἐπεγάμει
[3, 11]	κόσμῳ κοσμίως κατὰ θεὸν ἀγαγεῖν	οὐ	κεκώλυται. Καὶ ὁ πωλῶν τι
[3, 12]	μοιχεύσεις, οὐκ εἰδωλολατρήσεις» οὐ παιδοφθορήσεις,	οὐ	κλέψεις, οὐ ψευδομαρτυρήσεις· τίμα τὸν
[3, 11]	ἄλλα τούτοις ἐπᾴδει, βασιλείαν θεοῦ	οὐ	κληρονομήσουσιν. Εἰ δὲ καὶ εἰς
[3, 12]	καὶ τοὺς πλημμελοῦντας τῶν οἰκετῶν	οὐ	κολάζειν, ἐπιτιμᾶν δέ· ὁ γὰρ
[3, 3]	καὶ οἱ Σκύθαι κομῶσιν, ἀλλὰ	οὐ	κομμοῦνται· ἔχει τι φοβερὸν τὸ
[3, 7]	ἔπιπλα τῶν πλουσίων ἄχθος ἐστίν,	οὐ	κόσμος τοῦ σώματος. Χρὴ δὲ
[3, 11]	αὐτῶν τὰ χρυσία, δοῦλαι νομισθῶσιν	οὐ	κοσμούμεναι. Τὸ δὲ εὐγενὲς τῆς
[3, 3]	πνεύματι, κἂν ἀδικήσῃ τις αὐτό,	οὐ	λήσεται. Ἔξεστιν αὐτῷ καὶ γυμνῷ
[3, 3]	οὐ τὰς ῥυτίδας διαφεύξονται, ἀλλ´	οὐ	λήσονται τὸν θάνατον σοφιζόμενοι τὸν
[3, 6]	ἐξευρίσκει θησαυρόν, ἔνθα οὐ σής,	οὐ	λῃστής· μακάριος οὗτος ὄντως, ἐάν
[3, 12]	παρὰ τὰ διατεταγμένα· δικαστῇ δὲ	οὐ	λήψῃ» φησὶ πρόσωπον ἐν κρίσει,
[3, 6]	μόνος ἐλελήθει· πολλοῦ δὲ ἄξια	οὐ	λίθος, οὐκ ἄργυρος, οὐκ ἐσθής,
[3, 11]	κλέπται οὔτε πλεονέκται, οὐ μέθυσοι,	οὐ	λοίδοροι, καὶ ὅσα ἄλλα τούτοις
[3, 11]	ἀρσενοκοῖται οὔτε κλέπται οὔτε πλεονέκται,	οὐ	μέθυσοι, οὐ λοίδοροι, καὶ ὅσα
[3, 3]	θυγατράσιν ἀγνοήσαντες πολλάκις μίγνυνται πατέρες,	οὐ	μεμνημένοι τῶν ἐκτεθέντων παιδίων, καὶ
[3, 11]	καὶ κείραιτό τι τοῦ γενείου,	οὐ	μέντοι παντελῶς ψιλωτέον αὐτό· αἰσχρὸν
[3, 9]	τὴν ἄσιν τὴν ἐπιφυομένην αὐτῷ,	οὐ	μὴν ἀλλ´ ἔσθ´ ὅτε καὶ
[3, 3]	δὲ ἄρα ἡμερώτεραι τῶν βαρβάρων	οὐ	μνησικακοῦσιν ἀδικούμεναι, ἀλλὰ καὶ τὴν
[3, 11]	ἡμᾶς μωμήσηται· προνοούμενοι γὰρ καλὰ	οὐ	μόνον ἐνώπιον κυρίου, ἀλλὰ καὶ
[3, 11]	παραγγέλλεται παντὶ φόβῳ τοῖς δεσπόταις,	οὐ	μόνον τοῖς ἀγαθοῖς καὶ ἐπιεικέσιν,
[3, 9]	τὰ σώματα, ὥσπερ τὰ δένδρα,	οὐ	μόνον τῷ στόματι, ἀλλὰ καὶ
[3, 12]	τοῦ Χριστοῦ. Μὴ πλανᾶσθε, θεὸς	οὐ	μυκτηρίζεται. Τὸ καλὸν ποιοῦντες μὴ
[3, 11]	μολυνομένας κατὰ τὴν τροφὴν περικαρτέον,	οὐ	ξυρῷ— ἀγεννὲς γάρ— ἀλλὰ ταῖς
[3, 12]	περιγράφουσα· Οὐ μοιχεύσεις, οὐκ εἰδωλολατρήσεις»	οὐ	παιδοφθορήσεις, οὐ κλέψεις, οὐ ψευδομαρτυρήσεις·
[3, 11]	νοῦν ἔχων τὸ ἥδιον. Ἀλλ´	οὐ	πάντες, φησί, φιλοσοφοῦμεν. Μή τι
[3, 12]	τὴν κοσμικὴν μετιοῦσι σοφίαν ἐκφωνηθέντα	οὐ	παραιτητέον. (Ἐγνωκότες οὖν τὸ ἑκάστου
[3, 11]	ἐξιοῦσαν ἀναστρέφει καὶ πάροδον αὐτῇ	οὐ	παρέχει, εἰ δὲ καὶ ἐμπέσοι
[3, 11]	δὲ καὶ βλασφημοῦντες εἰς γέλωτα	οὐ	παύονται. Κωλυτέα γε μὴν ἔτι
[3, 12]	ψυχήν, τὸν ὅλον ἄνθρωπον, Ἰησοῦς,	οὐ	περὶ τῶν ἡμετέρων δὲ μόνον
[3, 1]	ἀπόστολον, μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, οὐ ζηλοῖ,	οὐ	περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται. Περπερεία γὰρ
[3, 1]	σύνοικος ὁ λόγος, οὐ ποικίλλεται,	οὐ	πλάττεται, μορφὴν ἔχει τὴν τοῦ
[3, 12]	ἄρα οὐ χρυσός, οὐ τυραννίς,	οὐ	πλούτου χλιδὴ τοσοῦτον εἶχε διαφόρους
[3, 1]	ἐκεῖνος, ᾧ σύνοικος ὁ λόγος,	οὐ	ποικίλλεται, οὐ πλάττεται, μορφὴν ἔχει
[3, 6]	λαμβάνειν παρὰ θεοῦ, πῶς οὗτος	οὐ	πολυκτήμων καὶ παγκτήμων, θησαυρὸν ἔχων
[3, 11]	φύσει καλῷ κατὰ ψυχὴν ἐξεταζόμενον,	οὐ	πράσει καὶ ὠνῇ τὸν δοῦλον,
[3, 10]	παραπλησίως ἐν πᾶσι καὶ πανταχοῦ	οὐ	πρὸς ἡδυπάθειαν τετράφθαι καὶ ἀκόλαστον
[3, 12]	ἀκούσεσθέ μου, σωθήσεσθε, εἰ δ´	οὐ	προσέξετε τοῖς εἰρημένοις, οὔ μοι
[3, 11]	ἐθισμῷ. Τὸ γὰρ σεμνὸν κατάστημα	οὐ	προσθήκῃ τοῦ φορτικοῦ, ἀλλὰ ἀφαιρέσει
[3, 12]	ὑμῶν; Πατεῖν μου τὴν αὐλὴν	οὐ	προσθήσεσθε· ἐὰν φέρητε σεμίδαλιν, μάταιον·
[3, 11]	τῷ σώματι τὸ βρωθὲν σιτίον	οὐ	προσφύεται, ἀλλὰ ἐκπίπτει, ὥσπερ ἀπὸ
[3, 11]	ἔργον ἐν θεάτροις; Τί δ´	οὐ	προφέρονται ῥῆμα ἀναίσχυντον οἱ γελωτοποιοί;
[3, 11]	ἐν οἷς αὐτῆς δεόμεθα· καὶ	οὐ	ῥᾷστα ὁ σημαντὴρ ἀποπεσεῖται τῇ
[3, 6]	τὸν ἀνώλεθρον ἐξευρίσκει θησαυρόν, ἔνθα	οὐ	σής, οὐ λῃστής· μακάριος οὗτος
[3, 11]	ὅτι μὴ διδακτόν· πίστις δὲ	οὐ	σοφῶν τῶν κατὰ κόσμον, ἀλλὰ
[3, 11]	φήσουσι τὰς θέας εἰς θυμηδίαν,	οὐ	σωφρονεῖν φήσαιμ´ ἂν τὰς πόλεις,
[3, 3]	καὶ σοφίσονται τὰς τρίχας, ἀλλ´	οὐ	τὰς ῥυτίδας διαφεύξονται, ἀλλ´ οὐ
[3, 3]	ἡμέραν εὐπρεπεστέραν ἐπιδεικτέον· παρατιλτέον δὲ	οὐ	τὰς τρίχας, ἀλλὰ τὰς ἐπιθυμίας.
[3, 11]	μᾶλλον ἢ προσῆκεν ἀνδρί, πλὴν	οὐ	τέλεον ἀπηρυθριακυίᾳ, οὐ διαρρεούσῃ τῇ
[3, 11]	καὶ τὸ ἐσθῆτι μαλακωτέρᾳ χρῆσθαι	οὐ	τέλεον περικοπτέον, χαλινωτέον δὲ τὰς
[3, 8]	τὰ ὅμοια τοῖς κεκολασμένοις ἁμαρτήσαντες	οὐ	τὴν ὁμοίαν ποτὲ τοῖς ἁμαρτωλοῖς
[3, 11]	σεμνὸν καὶ τὸ σχολαῖον ἐκλεκτέον,	οὐ	τὸ βάδισμα τὸ μελλητικόν, οὐδὲ
[3, 1]	Καὶ τίς ἀμείνων κυρίου; ἀλλ´	οὐ	τὸ κάλλος τῆς σαρκὸς τὸ
[3, 3]	προτέραν ἀναστροφὴν τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον»	οὐ	τὸν πολιόν, ἀλλὰ τὸν φθειρόμενον
[3, 11]	σφᾶς αὐτὰς δι´ αὑτῶν κοσμοῦσα,	οὐ	τὸν ὑπ´ ἄλλων πεπονημένον προσφέρουσα
[3, 4]	Ἰουδαίων αἰτοῦντι τῷ λαῷ βασιλέα	οὐ	τὸν φιλάνθρωπον ὑπισχνεῖται κύριον, ἀλλά
[3, 2]	εἰ καὶ πάθη μεγάλα, ἀλλ´	οὐ	τοσαῦτα τὸ μέγεθος ὁπόση ἡ
[3, 12]	κοινόν, ἀναδραμεῖν δὲ τὴν ἁμαρτίαν	οὐ	τοῦ τυχόντος ἀνδρός, ἀλλὰ ἀξιολόγου.
[3, 12]	ἐν ἀνθρώποις ἄρα οὐ χρυσός,	οὐ	τυραννίς, οὐ πλούτου χλιδὴ τοσοῦτον
[3, 2]	αὐτὸν ἐπτοημέναι καὶ συμπαθοῦσαι πῶς	οὐ	τυφλώττουσιν; Ὅρον γοῦν ἐπιθυμίας οὐκ
[3, 11]	τῇ ἀνελευθέρῳ διακέκρικεν, ἡμῖν δὲ	οὐ	φαίνεσθαι ἐλευθέροις, ἀλλὰ εἶναι ἁρμόζει,
[3, 10]	μᾶλλον πρὸ τῶν λουτρῶν ἐγκρῖναι	οὐ	φαῦλον ἴσως, ἔχοντά τι χρήσιμον
[3, 12]	ὑμῶν χρόνον ἀναστράφητε, εἰδότες ὅτι	οὐ	φθαρτοῖς, ἀργυρίῳ ἢ χρυσίῳ, ἐλυτρώθημεν
[3, 7]	πλοῦτον ἡμῖν δίδωσι, καὶ πλουτεῖν	οὐ	φθόνος τὸ ἀνενδεὲς κτωμένοις δι´
[3, 1]	χρηστεύεται, οὐ ζηλοῖ, οὐ περπερεύεται,	οὐ	φυσιοῦται. Περπερεία γὰρ ὁ καλλωπισμὸς
[3, 2]	δὲ ἀθάνατον τῆς σαρκός. ~Ὅτι	οὐ	χρὴ καλλωπίζεσθαι. Οὐκ ἄρα ἡ
[3, 12]	(φησίν) ὡς ἐν ἀνθρώποις ἄρα	οὐ	χρυσός, οὐ τυραννίς, οὐ πλούτου
[3, 1]	θεὸν δὲ εἰδὼς ἐξομοιωθήσεται θεῷ,	οὐ	χρυσοφορῶν οὐδὲ ποδηροφορῶν, ἀλλὰ ἀγαθοεργῶν
[3, 12]	εἰδωλολατρήσεις» οὐ παιδοφθορήσεις, οὐ κλέψεις,	οὐ	ψευδομαρτυρήσεις· τίμα τὸν πατέρα σου

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 18/12/2009