HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
Τοιοῦτον 1
τοιούτους 2
Τοιούτους 2
τοῖς 108
τοῖςι 1
τοῖχοι 1
τόλμαις 1

Fréquences [« »]
105 μὲν
98 μὴ
106 τοὺς
108 τοῖς
117 τῷ
121 ἡ
121 τὰς

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Clément d'Alexandrie, Le divin Maître ou Le Pédagogue, livre III

τοῖς

Livre, Chap.

[3, 11]   ὁμιλίας σκηνοβατοῦσιν, αὐτοῖς τοῖς κινήμασιν τοῖς ἁβροῖς καὶ τοῖς ὑγροῖς βαδίσμασιν

[3, 6]   μὲν ἀγαθὰ ἔστω μόνοις κτητὰ τοῖς ἀγαθοῖς, ἀγαθοὶ δὲ οἱ Χριστιανοί·

[3, 11]   φόβῳ τοῖς δεσπόταις, οὐ μόνον τοῖς ἀγαθοῖς καὶ ἐπιεικέσιν, ἀλλὰ καὶ

[3, 11]   τὰ μείζονα, διὰ τοῦ συγγιγνώσκειν τοῖς αἰσχροῖς τὸ μὴ καταγιγνώσκειν ἐμφαινούσης

[3, 11]   δεσποίνης. Τὸ δὲ μὴ ἐπαγανακτεῖν τοῖς ἀκολασταίνουσιν σαφὲς γίνεται τεκμήριον γνώμης

[3, 11]   σχηματισμοὶ καὶ κινήσεις μηδὲν ἐνδιδοῦσαι τοῖς ἀκολάστοις ἐλπίδος. Αἰδὼς μὲν ἐπανθείτω

[3, 12]   Πολλὰς δ´ ἂν καὶ παρὰ τοῖς ἄλλοις εὕροιμεν ὑποθήκας, οἷον φέρε,

[3, 8]   σωφροσύνην τὴν αὑτοῦ παιδαγωγῶν, τίσιν τοῖς ἁμαρτωλοῖς ἐπιβαλών, ὡς μὴ τὸ

[3, 8]   ἁμαρτήσαντες οὐ τὴν ὁμοίαν ποτὲ τοῖς ἁμαρτωλοῖς ὑπόσχοιεν δίκην τῷ μὴ

[3, 2]   ἐν ἱεροῖς καὶ τῆς ἐν τοῖς ἀμφόδοις διατριβῆς, ὡς πᾶσιν αὐτὰς

[3, 6]   οὐκ ἐν φθέγματι· οὕτως τοίνυν τοῖς ἀνδραπόδοις ἐοίκασιν. Ἀλλὰ καὶ τῷ

[3, 11]   δακτύλιον οὐκ ἐπ´ ἄρθρῳ φορητέον τοῖς ἀνδράσι— γυναικεῖον γὰρ τοῦτο— εἰς

[3, 3]   ἅμα φρονήσει κελεύειν παραγίνεσθαι αὐτὰς τοῖς ἀνδράσι, καὶ δὴ ἀγασθεὶς τῇ

[3, 10]   παρῇ· καὶ γὰρ καὶ ταῦτα τοῖς ἀνδράσι παντὸς μᾶλλον πρὸ τῶν

[3, 11]   γυναικείους· ἀπόχρη γὰρ τὸ ἠυγένειον» τοῖς ἀνδράσιν. Εἰ δέ τις καὶ

[3, 3]   μαχλοσύνην σπεύδουσαι, τοιαῦτα τολμῶσιν ἐνοπτριζόμεναι τοῖς ἀνδράσιν; Μᾶλλον δὲ οὐκ ἄνδρας,

[3, 2]   φιλόκοσμον— αἳ τῆς παρὰ μὲν τοῖς ἀνδράσιν οἰκουρίας ὀλίγα φροντίζουσιν, λύσασαι

[3, 2]   εἰκόνα ὁ Μωυσῆς παραγγέλλει ποιεῖσθαι τοῖς ἀνθρώποις ἀντίτεχνον τῷ θεῷ, πῶς

[3, 8]   Σοδομιτῶν δικαία τιμωρία τῆς εὐλογίστου τοῖς ἀνθρώποις σωτηρίας εἰκών· οἱ γὰρ

[3, 2]   ἠλέκτρῳ παραστίλβουσιν οἱ ναοί, καὶ τοῖς ἀπὸ Ἰνδίας καὶ Αἰθιοπίας πεποικιλμένοι

[3, 9]   καὶ πάσης ἀκαθαρσίας. (Καὶ πάλιν τοῖς αὐτοῖς φησιν· Οὐαὶ ὑμῖν, ὅτι

[3, 12]   τῶν θείων γραφῶν ὁ παιδαγωγὸς τοῖς αὑτοῦ παρατίθεται παισίν, δι´ ὧν,

[3, 5]   τὰς οἴκοι κατακλείστους γυμνὰς ἐν τοῖς βαλανείοις θεάσασθαι· ἐνταῦθα γὰρ ἀποδύσασθαι

[3, 5]   μεθ´ ὧν ἐμπομπεύουσιν, ἀπειροκάλως ἐν τοῖς βαλανείοις προτιθέασι· τάχα μέν που

[3, 3]   Εἰ δὲ καὶ ποτὸν ἐπιλίποι τοῖς βαρβάροις, ἀμέλγονται τοῦ γάλακτος, κενουμένης

[3, 3]   ζηλωταὶ παθῶν, ἅπαν τὸ σῶμα τοῖς βιαίοις τῆς πίττης ὁλκοῖς λελειουργημένοι.

[3, 5]   αἰσχύνης ἀξιοπιστίαν μνώμεναι, ἔξεστι δὲ τοῖς βουλομένοις τῶν ἄλλων τὰς οἴκοι

[3, 12]   Χριστιανῶν βίον. (Ἐγὼ δὲ καὶ τοῖς γεγαμηκόσι παραινέσαιμι ἂν οἴκοι τὰς

[3, 12]   ἴδια σώματα» Τὰ τέκνα, ὑπακούετε τοῖς γονεῦσιν ὑμῶν. Οἱ πατέρες, μὴ

[3, 11]   μὴ ἁμαρτάνειν διὰ τὸ εὐεξέλεγκτον, τοῖς δὲ μὴ ἀναφανδὸν ἁμαρτάνειν ἐθέλουσιν

[3, 12]   παραγγέλλει ἀρκεῖσθαι μόνοις τοῖς ὀψωνίοις, τοῖς δὲ τελώναις μηδὲν πλέον πράσσειν

[3, 2]   ἐπάλληλοι ἱκαναὶ πληρῶσαι τὴν λαιμαργίαν· τοῖς δὲ φιλοχρύσοις καὶ φιλοπορφύροις καὶ

[3, 12]   πικρὸν καὶ τὸ πικρὸν γλυκύ» τοῖς δὲ ὡδί· Οὐαὶ οἱ συνετοὶ

[3, 7]   παρατιθέμενοι τὸν σπόρον, ἀλλὰ καὶ τοῖς δεομένοις κοινωνήσατε, μὴ ὑποζύγια καὶ

[3, 11]   ἡ μακροθυμία καὶ ἡ φιλανθρωπία τοῖς δεσπόταις εὐάρμοστος. Τὸ γὰρ τέλος»

[3, 11]   τοι ἐκείνοις παραγγέλλεται παντὶ φόβῳ τοῖς δεσπόταις, οὐ μόνον τοῖς ἀγαθοῖς

[3, 11]   φαγεῖν φησιν, οὐκ ἐγγιεῖς, λέγων, τοῖς δι´ ἁρπαγῆς τὸν βίον ποριζομένοις·

[3, 11]   ὁμοίως ἀλληγορεῖται. (Τίσιν οὖν οἰκειωτέον; τοῖς δικαίοις, πάλιν ἀλληγορῶν φησιν. Πᾶν

[3, 7]   ἀγαθὴ φιλανθρωπίας ὑπάρχουσα πηγή, κοινωνοῦσα τοῖς διψῶσι τοῦ ποτοῦ αὔξεται πάλιν

[3, 11]   ἁγίως τὴν ἀναστροφὴν ὑμῶν ἐν τοῖς ἔθνεσιν ἔχοντες καλήν, ἵνα ἐν

[3, 2]   παρειὰς ἐντριβόμεναι. (Αἱ τοίνυν καὶ τοῖς ἐθνικοῖς προσκορεῖς ποιηταῖς διὰ τὸν

[3, 12]   σωθήσεσθε, εἰ δ´ οὐ προσέξετε τοῖς εἰρημένοις, οὔ μοι μέλει· μέλει

[3, 11]   οὐδὲ μὴν ξίφος ἢ τόξον τοῖς εἰρήνην διώκουσιν ἢ κύπελλα τοῖς

[3, 4]   ἀξιοπίστῳ τοῦ μὴ δύνασθαι φιληδεῖν τοῖς εἰς ἡδονὰς ἐθέλουσιν ῥᾳθυμεῖν ἀνυπόπτως

[3, 8]   λάγνον γενόμενον πλατείας ἀναπετάσῃ κλισιάδας τοῖς εἰς ἡδυπάθειαν φερομένοις. Γέγονεν τοίνυν

[3, 11]   κεκοσμημένη ψυχὴ ἁγίῳ πνεύματι καὶ τοῖς ἐκ τούτου ἐμπνεομένη φαιδρύσμασιν, δικαιοσύνῃ,

[3, 11]   ἀσπασμοὶ παρρησίας ἀνοήτου γέμοντες καταφανῶν τοῖς ἐκτὸς εἶναι βουλομένων οὐδὲ ἐλαχίστης

[3, 12]   ἡμεῖς· Ὁ γὰρ θεὸς πᾶσι, τοῖς ἐλευθέροις καὶ τοῖςι δούλοις, ἐστίν,

[3, 12]   πολλὰ δὲ καὶ διὰ παραβολῶν τοῖς ἐντυγχάνουσιν ἔξεστιν ὠφελεῖσθαι. Ἀλλ´ οὐκ

[3, 5]   βαλανείοις θεάσασθαι· ἐνταῦθα γὰρ ἀποδύσασθαι τοῖς θεαταῖς ὥσπερ καπήλοις σωμάτων οὐκ

[3, 11]   φαίνεσθαι ἐλευθέροις, ἀλλὰ εἶναι ἁρμόζει, τοῖς θεῷ μὲν παιδαγωγουμένοις, θεῷ δὲ

[3, 7]   βακτηρίαν τὴν εὐεργεσίαν περιφέρειν καὶ τοῖς θλιβομένοις μεταδεδωκότα τῆς ἀληθοῦς ἀναπαύσεως

[3, 12]   ἠγάπησεν ἡμᾶς. Αἱ μὲν γυναῖκες τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν ὑποτασσέσθωσαν, ὡς τῷ

[3, 11]   καὶ σωφροσύνης κοσμεῖν ἑαυτάς» ὑποτασσομένας τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν, ὡς καὶ εἴ

[3, 11]   ἀγορᾶς ὠνητοῖς, ἀλλὰ τοῖς οἰκουρικοῖς {τοῖς ἰδίοις} ἔργοις κοσμουμένας φαίνεσθαι τὰς

[3, 11]   αὑτήν τε καὶ τὸν ἄνδρα τοῖς ἰδίοις περιβάλλουσα κοσμήμασι, δι´ ὧν

[3, 10]   ἔστιν. ~Ὅτι καὶ γυμνάσια ἐγκριτέον τοῖς κατὰ λόγον βιοῦσιν. (Μειρακίοις δὲ

[3, 12]   νουθεσίᾳ κυρίου. Οἱ δοῦλοι, ὑπακούετε τοῖς κατὰ σάρκα κυρίοις μετὰ φόβου

[3, 8]   οἱ γὰρ μὴ τὰ ὅμοια τοῖς κεκολασμένοις ἁμαρτήσαντες οὐ τὴν ὁμοίαν

[3, 11]   παρὰ τὰς ὁμιλίας σκηνοβατοῦσιν, αὐτοῖς τοῖς κινήμασιν τοῖς ἁβροῖς καὶ τοῖς

[3, 3]   ὑπερμαχοῦντας τῶν ὀρνίθων καθάπερ κόρυσι τοῖς κόλλεσιν ἐκαλλώπισεν. Καὶ οὕτως περὶ

[3, 4]   μὲν ὡς σκεῦος ἐκδιδοῦσαι ἡδονῆς τοῖς λαγνεύειν ἐθέλουσι, τὴν δὲ ἁγνείαν

[3, 3]   τοὺς λέοντας γενείοις κοσμήσας καὶ τοῖς λασίοις ἤνδρωσε στήθεσι· δεῖγμα τοῦτο

[3, 12]   τοῖς μὲν ὧδέ πως· Οὐαὶ τοῖς λέγουσι τὸ γλυκὺ πικρὸν καὶ

[3, 7]   αὐτὰ καὶ κακούργοις παρασκευάζονται καὶ τοῖς λίχνοις ὀφθαλμοῖς. Ἐλεημοσύναι δὲ καὶ

[3, 12]   ὑμᾶς ἑνὶ ἑκάστῳ ἀποκρίνεσθαι. (Ἐντρέφεσθε τοῖς λόγοις τῆς πίστεως· γυμνάζεσθε πρὸς

[3, 5]   ὁδοῖς τοὺς ἀπαντῶντας, ἐν δὲ τοῖς λουτροῖς τὰς γυναῖκας, ἐν δὲ

[3, 5]   αὐταῖς ἐνυβρίζουσι γυμναῖς. (Καὶ δὴ τοῖς μὲν ἀνδράσι τοῖς σφῶν οὐκ

[3, 12]   λέγων· μετανοῶ, ἄφες αὐτῷ· καὶ τοῖς μὲν στρατευομένοις διὰ Ἰωάννου παραγγέλλει

[3, 12]   καὶ ψεύσταις καὶ τετυφωμένοις προσαπειλεῖ, τοῖς μὲν ὧδέ πως· Οὐαὶ τοῖς

[3, 12]   καὶ λέγων· Ἐφ´ ὅσον ἐποιήσατε τοῖς μικροῖς τούτοις, ἐμοὶ ἐποιήσατε. Καὶ

[3, 4]   ῥινὶ βατράχων δίκην, καθάπερ ἔνοικον τοῖς μυκτῆρσι τὴν χολὴν κεκτημένοι. (Ἀλλ´

[3, 10]   φαῦλον ἴσως, ἔχοντά τι χρήσιμον τοῖς νέοις πρὸς ὑγίειαν, σπουδήν τε

[3, 10]   οὐκ ἐπῃσχύνθη ζηλώσασα Σάρραν, ὑπουργῆσαι τοῖς ὁδοιπόροις. Εἶπεν γὰρ αὐτῇ Ἀβραάμ·

[3, 4]   τὴν σκέπην— ἀλλὰ θρυπτόμεναι ἐποχοῦνται τοῖς οἰκέταις ἐμπομπεύειν γλιχόμεναι. (Ἀναπεπταμένης γοῦν

[3, 11]   ἀνανδρίας. Οὐδὲ μὴν καθάπερ ὑποζυγίοις τοῖς οἰκέταις χρηστέον τῷ ὑγιαίνοντι. Ὡς

[3, 12]   δίκαια· ῥύσασθε ἀδικουμένους. Ἀλλὰ καὶ τοῖς οἰκονομικοῖς· Κτῆσις ἐπισπουδαζομένη μετὰ ἀνομίας

[3, 11]   καθήκει ἐξ ἀγορᾶς ὠνητοῖς, ἀλλὰ τοῖς οἰκουρικοῖς {τοῖς ἰδίοις} ἔργοις κοσμουμένας

[3, 11]   φειστέον, ἐπεὶ τοῖς ποσὶν ἢ τοῖς ὀφθαλμοῖς ἄμεινον ὀλισθεῖν. (Ὁ γοῦν

[3, 12]   διὰ Ἰωάννου παραγγέλλει ἀρκεῖσθαι μόνοις τοῖς ὀψωνίοις, τοῖς δὲ τελώναις μηδὲν

[3, 12]   τὰς ὁδοὺς ὁμιλεῖν αὐτῷ φίλον τοῖς παιδίοις ἄχρις ἂν ἀγάγῃ αὐτὰ

[3, 11]   αὐτῶν μαστίχην ἐντραγοῦσαι» περιιοῦσαι, σεσήρασι τοῖς παριοῦσιν, αἳ δὲ τὰς κεφαλάς,

[3, 12]   καὶ μνησικακίας· Μὴ ἐγὼ ἐνετειλάμην τοῖς πατράσιν ὑμῶν ἐκπορευομένοις ἐκ γῆς

[3, 11]   τῆς θεραπαίνης ἀκολασία, ἐπιβάθραν ἐνδιδοῦσα τοῖς πειρῶσι τὰ ἥττονα τοῦ μὴ

[3, 6]   περὶ ὧν γέγραπται· ἐσκόρπισεν, ἔδωκεν τοῖς πένησιν, ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει

[3, 11]   ὑπολειπόμενος τὸν πυθμένα. Εἰκότως οὖν τοῖς περιττεύουσι κατὰ τὰς ἀποτρίψεις τὰ

[3, 11]   οἷς ἔξεστι δι´ ἄγνοιαν πλημμελεῖν τοῖς πολλοῖς ἐξομοιούμενοι τὸ ἁμαρτάνειν ἀδεῶς

[3, 11]   μετὰ τὴν ἐνθένδε ἀπαλλαγὴν ἀποθέμενοι τοῖς πολλοῖς ἐξομοιοῦνται, μεθ´ ὧν καὶ

[3, 11]   ἅμα σύρουσαι τοὺς χιτῶνας καὶ τοῖς ποσὶ παίζουσαι, καὶ ταπεινώσει ὁ

[3, 11]   Μάλιστα δὲ ὀφθαλμῶν φειστέον, ἐπεὶ τοῖς ποσὶν ἢ τοῖς ὀφθαλμοῖς ἄμεινον

[3, 11]   ἀγαθοῖς καὶ ἐπιεικέσιν, ἀλλὰ καὶ τοῖς σκολιοῖς ὑποτάσσεσθαι» φησὶν ὁ Πέτρος,

[3, 12]   ἄμφω, κύριε. Δὸς δὲ ἡμῖν τοῖς σοῖς ἑπομένοις παραγγέλμασιν τὸ ὁμοίωμα

[3, 12]   λόγου, τῷ λόγῳ προσευξώμεθα· ἵλαθι τοῖς σοῖς, παιδαγωγέ, παιδίοις, πατήρ, ἡνίοχε

[3, 7]   ἡ φιληδονία, ὁμοίως μὲν σιτεῖσθαι τοῖς στρουθοῖς, ὁμοίως δὲ τοῖς ὑσὶν

[3, 5]   (Καὶ δὴ τοῖς μὲν ἀνδράσι τοῖς σφῶν οὐκ ἂν ἀποδύσαιντο προσποίητον

[3, 11]   τοῖς εἰρήνην διώκουσιν ἢ κύπελλα τοῖς σωφρονοῦσιν. (Πολλοὶ δὲ τῶν ἀκολάστων

[3, 11]   γὰρ τὸ καθαρεύειν μόνον ἀπόχρη τοῖς σώφροσιν, ἀλλὰ καὶ τὸ ἐκτὸς

[3, 12]   δικαιοσύνης τὰ παραγγέλματα καὶ παρὰ τοῖς τὴν κοσμικὴν μετιοῦσι σοφίαν ἐκφωνηθέντα

[3, 11]   δὲ οὐκ οἶδ´ ὅπως συμμεταβάλλονται τοῖς τόποις καὶ τὰ σχήματα καὶ

[3, 7]   ὁμοίως δὲ τοῖς ὑσὶν καὶ τοῖς τράγοις ὀχεύειν· τὸ γὰρ τὴν

[3, 10]   Καὶ παρέθηκεν αὐτοῖς» φησίν, Ἀβραὰμ τοῖς τρισὶν ἄριστον ὑπὸ τὸ δένδρον

[3, 11]   τοῖς κινήμασιν τοῖς ἁβροῖς καὶ τοῖς ὑγροῖς βαδίσμασιν καὶ φωναῖς ταῖς

[3, 5]   τὸ μάχλον τῆς ἐπιθυμίας, καθάπερ τοῖς ὑδεριῶσιν τὸ περιστεγόμενον τῆς ἐπιφανείας

[3, 7]   σιτεῖσθαι τοῖς στρουθοῖς, ὁμοίως δὲ τοῖς ὑσὶν καὶ τοῖς τράγοις ὀχεύειν·

[3, 2]   χρῶτα, θρύπτουσι δὲ τὴν σάρκα τοῖς φαρμάκοις καὶ τῇ περιεργίᾳ τῶν

[3, 4]   ταῶνας Μηδικοὺς ἐκτρέφουσιν καὶ συνανακλίνονται τοῖς φοξοῖς παίζουσαι, σικίννοις τέρασι γανύμεναι·

[3, 2]   μυρρίνης ἔχουσα λεπτὸν ὀρθὸν ἐν τοῖς χείλεσιν, ὥστε τῷ χρόνῳ σεσηρέν´

[3, 6]   ἂν κτήσεως τύχοι· μόνοις ἄρα τοῖς Χριστιανοῖς κτητὰ τὰ ἀγαθά. Τούτων

Livre, Chap.
[3, 11]	ὁμιλίας σκηνοβατοῦσιν, αὐτοῖς τοῖς κινήμασιν	τοῖς	ἁβροῖς καὶ τοῖς ὑγροῖς βαδίσμασιν
[3, 6]	μὲν ἀγαθὰ ἔστω μόνοις κτητὰ	τοῖς	ἀγαθοῖς, ἀγαθοὶ δὲ οἱ Χριστιανοί·
[3, 11]	φόβῳ τοῖς δεσπόταις, οὐ μόνον	τοῖς	ἀγαθοῖς καὶ ἐπιεικέσιν, ἀλλὰ καὶ
[3, 11]	τὰ μείζονα, διὰ τοῦ συγγιγνώσκειν	τοῖς	αἰσχροῖς τὸ μὴ καταγιγνώσκειν ἐμφαινούσης
[3, 11]	δεσποίνης. Τὸ δὲ μὴ ἐπαγανακτεῖν	τοῖς	ἀκολασταίνουσιν σαφὲς γίνεται τεκμήριον γνώμης
[3, 11]	σχηματισμοὶ καὶ κινήσεις μηδὲν ἐνδιδοῦσαι	τοῖς	ἀκολάστοις ἐλπίδος. Αἰδὼς μὲν ἐπανθείτω
[3, 12]	Πολλὰς δ´ ἂν καὶ παρὰ	τοῖς	ἄλλοις εὕροιμεν ὑποθήκας, οἷον φέρε,
[3, 8]	σωφροσύνην τὴν αὑτοῦ παιδαγωγῶν, τίσιν	τοῖς	ἁμαρτωλοῖς ἐπιβαλών, ὡς μὴ τὸ
[3, 8]	ἁμαρτήσαντες οὐ τὴν ὁμοίαν ποτὲ	τοῖς	ἁμαρτωλοῖς ὑπόσχοιεν δίκην τῷ μὴ
[3, 2]	ἐν ἱεροῖς καὶ τῆς ἐν	τοῖς	ἀμφόδοις διατριβῆς, ὡς πᾶσιν αὐτὰς
[3, 6]	οὐκ ἐν φθέγματι· οὕτως τοίνυν	τοῖς	ἀνδραπόδοις ἐοίκασιν. Ἀλλὰ καὶ τῷ
[3, 11]	δακτύλιον οὐκ ἐπ´ ἄρθρῳ φορητέον	τοῖς	ἀνδράσι— γυναικεῖον γὰρ τοῦτο— εἰς
[3, 3]	ἅμα φρονήσει κελεύειν παραγίνεσθαι αὐτὰς	τοῖς	ἀνδράσι, καὶ δὴ ἀγασθεὶς τῇ
[3, 10]	παρῇ· καὶ γὰρ καὶ ταῦτα	τοῖς	ἀνδράσι παντὸς μᾶλλον πρὸ τῶν
[3, 11]	γυναικείους· ἀπόχρη γὰρ τὸ ἠυγένειον»	τοῖς	ἀνδράσιν. Εἰ δέ τις καὶ
[3, 3]	μαχλοσύνην σπεύδουσαι, τοιαῦτα τολμῶσιν ἐνοπτριζόμεναι	τοῖς	ἀνδράσιν; Μᾶλλον δὲ οὐκ ἄνδρας,
[3, 2]	φιλόκοσμον— αἳ τῆς παρὰ μὲν	τοῖς	ἀνδράσιν οἰκουρίας ὀλίγα φροντίζουσιν, λύσασαι
[3, 2]	εἰκόνα ὁ Μωυσῆς παραγγέλλει ποιεῖσθαι	τοῖς	ἀνθρώποις ἀντίτεχνον τῷ θεῷ, πῶς
[3, 8]	Σοδομιτῶν δικαία τιμωρία τῆς εὐλογίστου	τοῖς	ἀνθρώποις σωτηρίας εἰκών· οἱ γὰρ
[3, 2]	ἠλέκτρῳ παραστίλβουσιν οἱ ναοί, καὶ	τοῖς	ἀπὸ Ἰνδίας καὶ Αἰθιοπίας πεποικιλμένοι
[3, 9]	καὶ πάσης ἀκαθαρσίας. (Καὶ πάλιν	τοῖς	αὐτοῖς φησιν· Οὐαὶ ὑμῖν, ὅτι
[3, 12]	τῶν θείων γραφῶν ὁ παιδαγωγὸς	τοῖς	αὑτοῦ παρατίθεται παισίν, δι´ ὧν,
[3, 5]	τὰς οἴκοι κατακλείστους γυμνὰς ἐν	τοῖς	βαλανείοις θεάσασθαι· ἐνταῦθα γὰρ ἀποδύσασθαι
[3, 5]	μεθ´ ὧν ἐμπομπεύουσιν, ἀπειροκάλως ἐν	τοῖς	βαλανείοις προτιθέασι· τάχα μέν που
[3, 3]	Εἰ δὲ καὶ ποτὸν ἐπιλίποι	τοῖς	βαρβάροις, ἀμέλγονται τοῦ γάλακτος, κενουμένης
[3, 3]	ζηλωταὶ παθῶν, ἅπαν τὸ σῶμα	τοῖς	βιαίοις τῆς πίττης ὁλκοῖς λελειουργημένοι.
[3, 5]	αἰσχύνης ἀξιοπιστίαν μνώμεναι, ἔξεστι δὲ	τοῖς	βουλομένοις τῶν ἄλλων τὰς οἴκοι
[3, 12]	Χριστιανῶν βίον. (Ἐγὼ δὲ καὶ	τοῖς	γεγαμηκόσι παραινέσαιμι ἂν οἴκοι τὰς
[3, 12]	ἴδια σώματα» Τὰ τέκνα, ὑπακούετε	τοῖς	γονεῦσιν ὑμῶν. Οἱ πατέρες, μὴ
[3, 11]	μὴ ἁμαρτάνειν διὰ τὸ εὐεξέλεγκτον,	τοῖς	δὲ μὴ ἀναφανδὸν ἁμαρτάνειν ἐθέλουσιν
[3, 12]	παραγγέλλει ἀρκεῖσθαι μόνοις τοῖς ὀψωνίοις,	τοῖς	δὲ τελώναις μηδὲν πλέον πράσσειν
[3, 2]	ἐπάλληλοι ἱκαναὶ πληρῶσαι τὴν λαιμαργίαν·	τοῖς	δὲ φιλοχρύσοις καὶ φιλοπορφύροις καὶ
[3, 12]	πικρὸν καὶ τὸ πικρὸν γλυκύ»	τοῖς	δὲ ὡδί· Οὐαὶ οἱ συνετοὶ
[3, 7]	παρατιθέμενοι τὸν σπόρον, ἀλλὰ καὶ	τοῖς	δεομένοις κοινωνήσατε, μὴ ὑποζύγια καὶ
[3, 11]	ἡ μακροθυμία καὶ ἡ φιλανθρωπία	τοῖς	δεσπόταις εὐάρμοστος. Τὸ γὰρ τέλος»
[3, 11]	τοι ἐκείνοις παραγγέλλεται παντὶ φόβῳ	τοῖς	δεσπόταις, οὐ μόνον τοῖς ἀγαθοῖς
[3, 11]	φαγεῖν φησιν, οὐκ ἐγγιεῖς, λέγων,	τοῖς	δι´ ἁρπαγῆς τὸν βίον ποριζομένοις·
[3, 11]	ὁμοίως ἀλληγορεῖται. (Τίσιν οὖν οἰκειωτέον;	τοῖς	δικαίοις, πάλιν ἀλληγορῶν φησιν. Πᾶν
[3, 7]	ἀγαθὴ φιλανθρωπίας ὑπάρχουσα πηγή, κοινωνοῦσα	τοῖς	διψῶσι τοῦ ποτοῦ αὔξεται πάλιν
[3, 11]	ἁγίως τὴν ἀναστροφὴν ὑμῶν ἐν	τοῖς	ἔθνεσιν ἔχοντες καλήν, ἵνα ἐν
[3, 2]	παρειὰς ἐντριβόμεναι. (Αἱ τοίνυν καὶ	τοῖς	ἐθνικοῖς προσκορεῖς ποιηταῖς διὰ τὸν
[3, 12]	σωθήσεσθε, εἰ δ´ οὐ προσέξετε	τοῖς	εἰρημένοις, οὔ μοι μέλει· μέλει
[3, 11]	οὐδὲ μὴν ξίφος ἢ τόξον	τοῖς	εἰρήνην διώκουσιν ἢ κύπελλα τοῖς
[3, 4]	ἀξιοπίστῳ τοῦ μὴ δύνασθαι φιληδεῖν	τοῖς	εἰς ἡδονὰς ἐθέλουσιν ῥᾳθυμεῖν ἀνυπόπτως
[3, 8]	λάγνον γενόμενον πλατείας ἀναπετάσῃ κλισιάδας	τοῖς	εἰς ἡδυπάθειαν φερομένοις. Γέγονεν τοίνυν
[3, 11]	κεκοσμημένη ψυχὴ ἁγίῳ πνεύματι καὶ	τοῖς	ἐκ τούτου ἐμπνεομένη φαιδρύσμασιν, δικαιοσύνῃ,
[3, 11]	ἀσπασμοὶ παρρησίας ἀνοήτου γέμοντες καταφανῶν	τοῖς	ἐκτὸς εἶναι βουλομένων οὐδὲ ἐλαχίστης
[3, 12]	ἡμεῖς· Ὁ γὰρ θεὸς πᾶσι,	τοῖς	ἐλευθέροις καὶ τοῖςι δούλοις, ἐστίν,
[3, 12]	πολλὰ δὲ καὶ διὰ παραβολῶν	τοῖς	ἐντυγχάνουσιν ἔξεστιν ὠφελεῖσθαι. Ἀλλ´ οὐκ
[3, 5]	βαλανείοις θεάσασθαι· ἐνταῦθα γὰρ ἀποδύσασθαι	τοῖς	θεαταῖς ὥσπερ καπήλοις σωμάτων οὐκ
[3, 11]	φαίνεσθαι ἐλευθέροις, ἀλλὰ εἶναι ἁρμόζει,	τοῖς	θεῷ μὲν παιδαγωγουμένοις, θεῷ δὲ
[3, 7]	βακτηρίαν τὴν εὐεργεσίαν περιφέρειν καὶ	τοῖς	θλιβομένοις μεταδεδωκότα τῆς ἀληθοῦς ἀναπαύσεως
[3, 12]	ἠγάπησεν ἡμᾶς. Αἱ μὲν γυναῖκες	τοῖς	ἰδίοις ἀνδράσιν ὑποτασσέσθωσαν, ὡς τῷ
[3, 11]	καὶ σωφροσύνης κοσμεῖν ἑαυτάς» ὑποτασσομένας	τοῖς	ἰδίοις ἀνδράσιν, ὡς καὶ εἴ
[3, 11]	ἀγορᾶς ὠνητοῖς, ἀλλὰ τοῖς οἰκουρικοῖς	{τοῖς	ἰδίοις} ἔργοις κοσμουμένας φαίνεσθαι τὰς
[3, 11]	αὑτήν τε καὶ τὸν ἄνδρα	τοῖς	ἰδίοις περιβάλλουσα κοσμήμασι, δι´ ὧν
[3, 10]	ἔστιν. ~Ὅτι καὶ γυμνάσια ἐγκριτέον	τοῖς	κατὰ λόγον βιοῦσιν. (Μειρακίοις δὲ
[3, 12]	νουθεσίᾳ κυρίου. Οἱ δοῦλοι, ὑπακούετε	τοῖς	κατὰ σάρκα κυρίοις μετὰ φόβου
[3, 8]	οἱ γὰρ μὴ τὰ ὅμοια	τοῖς	κεκολασμένοις ἁμαρτήσαντες οὐ τὴν ὁμοίαν
[3, 11]	παρὰ τὰς ὁμιλίας σκηνοβατοῦσιν, αὐτοῖς	τοῖς	κινήμασιν τοῖς ἁβροῖς καὶ τοῖς
[3, 3]	ὑπερμαχοῦντας τῶν ὀρνίθων καθάπερ κόρυσι	τοῖς	κόλλεσιν ἐκαλλώπισεν. Καὶ οὕτως περὶ
[3, 4]	μὲν ὡς σκεῦος ἐκδιδοῦσαι ἡδονῆς	τοῖς	λαγνεύειν ἐθέλουσι, τὴν δὲ ἁγνείαν
[3, 3]	τοὺς λέοντας γενείοις κοσμήσας καὶ	τοῖς	λασίοις ἤνδρωσε στήθεσι· δεῖγμα τοῦτο
[3, 12]	τοῖς μὲν ὧδέ πως· Οὐαὶ	τοῖς	λέγουσι τὸ γλυκὺ πικρὸν καὶ
[3, 7]	αὐτὰ καὶ κακούργοις παρασκευάζονται καὶ	τοῖς	λίχνοις ὀφθαλμοῖς. Ἐλεημοσύναι δὲ καὶ
[3, 12]	ὑμᾶς ἑνὶ ἑκάστῳ ἀποκρίνεσθαι. (Ἐντρέφεσθε	τοῖς	λόγοις τῆς πίστεως· γυμνάζεσθε πρὸς
[3, 5]	ὁδοῖς τοὺς ἀπαντῶντας, ἐν δὲ	τοῖς	λουτροῖς τὰς γυναῖκας, ἐν δὲ
[3, 5]	αὐταῖς ἐνυβρίζουσι γυμναῖς. (Καὶ δὴ	τοῖς	μὲν ἀνδράσι τοῖς σφῶν οὐκ
[3, 12]	λέγων· μετανοῶ, ἄφες αὐτῷ· καὶ	τοῖς	μὲν στρατευομένοις διὰ Ἰωάννου παραγγέλλει
[3, 12]	καὶ ψεύσταις καὶ τετυφωμένοις προσαπειλεῖ,	τοῖς	μὲν ὧδέ πως· Οὐαὶ τοῖς
[3, 12]	καὶ λέγων· Ἐφ´ ὅσον ἐποιήσατε	τοῖς	μικροῖς τούτοις, ἐμοὶ ἐποιήσατε. Καὶ
[3, 4]	ῥινὶ βατράχων δίκην, καθάπερ ἔνοικον	τοῖς	μυκτῆρσι τὴν χολὴν κεκτημένοι. (Ἀλλ´
[3, 10]	φαῦλον ἴσως, ἔχοντά τι χρήσιμον	τοῖς	νέοις πρὸς ὑγίειαν, σπουδήν τε
[3, 10]	οὐκ ἐπῃσχύνθη ζηλώσασα Σάρραν, ὑπουργῆσαι	τοῖς	ὁδοιπόροις. Εἶπεν γὰρ αὐτῇ Ἀβραάμ·
[3, 4]	τὴν σκέπην— ἀλλὰ θρυπτόμεναι ἐποχοῦνται	τοῖς	οἰκέταις ἐμπομπεύειν γλιχόμεναι. (Ἀναπεπταμένης γοῦν
[3, 11]	ἀνανδρίας. Οὐδὲ μὴν καθάπερ ὑποζυγίοις	τοῖς	οἰκέταις χρηστέον τῷ ὑγιαίνοντι. Ὡς
[3, 12]	δίκαια· ῥύσασθε ἀδικουμένους. Ἀλλὰ καὶ	τοῖς	οἰκονομικοῖς· Κτῆσις ἐπισπουδαζομένη μετὰ ἀνομίας
[3, 11]	καθήκει ἐξ ἀγορᾶς ὠνητοῖς, ἀλλὰ	τοῖς	οἰκουρικοῖς {τοῖς ἰδίοις} ἔργοις κοσμουμένας
[3, 11]	φειστέον, ἐπεὶ τοῖς ποσὶν ἢ	τοῖς	ὀφθαλμοῖς ἄμεινον ὀλισθεῖν. (Ὁ γοῦν
[3, 12]	διὰ Ἰωάννου παραγγέλλει ἀρκεῖσθαι μόνοις	τοῖς	ὀψωνίοις, τοῖς δὲ τελώναις μηδὲν
[3, 12]	τὰς ὁδοὺς ὁμιλεῖν αὐτῷ φίλον	τοῖς	παιδίοις ἄχρις ἂν ἀγάγῃ αὐτὰ
[3, 11]	αὐτῶν μαστίχην ἐντραγοῦσαι» περιιοῦσαι, σεσήρασι	τοῖς	παριοῦσιν, αἳ δὲ τὰς κεφαλάς,
[3, 12]	καὶ μνησικακίας· Μὴ ἐγὼ ἐνετειλάμην	τοῖς	πατράσιν ὑμῶν ἐκπορευομένοις ἐκ γῆς
[3, 11]	τῆς θεραπαίνης ἀκολασία, ἐπιβάθραν ἐνδιδοῦσα	τοῖς	πειρῶσι τὰ ἥττονα τοῦ μὴ
[3, 6]	περὶ ὧν γέγραπται· ἐσκόρπισεν, ἔδωκεν	τοῖς	πένησιν, ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει
[3, 11]	ὑπολειπόμενος τὸν πυθμένα. Εἰκότως οὖν	τοῖς	περιττεύουσι κατὰ τὰς ἀποτρίψεις τὰ
[3, 11]	οἷς ἔξεστι δι´ ἄγνοιαν πλημμελεῖν	τοῖς	πολλοῖς ἐξομοιούμενοι τὸ ἁμαρτάνειν ἀδεῶς
[3, 11]	μετὰ τὴν ἐνθένδε ἀπαλλαγὴν ἀποθέμενοι	τοῖς	πολλοῖς ἐξομοιοῦνται, μεθ´ ὧν καὶ
[3, 11]	ἅμα σύρουσαι τοὺς χιτῶνας καὶ	τοῖς	ποσὶ παίζουσαι, καὶ ταπεινώσει ὁ
[3, 11]	Μάλιστα δὲ ὀφθαλμῶν φειστέον, ἐπεὶ	τοῖς	ποσὶν ἢ τοῖς ὀφθαλμοῖς ἄμεινον
[3, 11]	ἀγαθοῖς καὶ ἐπιεικέσιν, ἀλλὰ καὶ	τοῖς	σκολιοῖς ὑποτάσσεσθαι» φησὶν ὁ Πέτρος,
[3, 12]	ἄμφω, κύριε. Δὸς δὲ ἡμῖν	τοῖς	σοῖς ἑπομένοις παραγγέλμασιν τὸ ὁμοίωμα
[3, 12]	λόγου, τῷ λόγῳ προσευξώμεθα· ἵλαθι	τοῖς	σοῖς, παιδαγωγέ, παιδίοις, πατήρ, ἡνίοχε
[3, 7]	ἡ φιληδονία, ὁμοίως μὲν σιτεῖσθαι	τοῖς	στρουθοῖς, ὁμοίως δὲ τοῖς ὑσὶν
[3, 5]	(Καὶ δὴ τοῖς μὲν ἀνδράσι	τοῖς	σφῶν οὐκ ἂν ἀποδύσαιντο προσποίητον
[3, 11]	τοῖς εἰρήνην διώκουσιν ἢ κύπελλα	τοῖς	σωφρονοῦσιν. (Πολλοὶ δὲ τῶν ἀκολάστων
[3, 11]	γὰρ τὸ καθαρεύειν μόνον ἀπόχρη	τοῖς	σώφροσιν, ἀλλὰ καὶ τὸ ἐκτὸς
[3, 12]	δικαιοσύνης τὰ παραγγέλματα καὶ παρὰ	τοῖς	τὴν κοσμικὴν μετιοῦσι σοφίαν ἐκφωνηθέντα
[3, 11]	δὲ οὐκ οἶδ´ ὅπως συμμεταβάλλονται	τοῖς	τόποις καὶ τὰ σχήματα καὶ
[3, 7]	ὁμοίως δὲ τοῖς ὑσὶν καὶ	τοῖς	τράγοις ὀχεύειν· τὸ γὰρ τὴν
[3, 10]	Καὶ παρέθηκεν αὐτοῖς» φησίν, Ἀβραὰμ	τοῖς	τρισὶν ἄριστον ὑπὸ τὸ δένδρον
[3, 11]	τοῖς κινήμασιν τοῖς ἁβροῖς καὶ	τοῖς	ὑγροῖς βαδίσμασιν καὶ φωναῖς ταῖς
[3, 5]	τὸ μάχλον τῆς ἐπιθυμίας, καθάπερ	τοῖς	ὑδεριῶσιν τὸ περιστεγόμενον τῆς ἐπιφανείας
[3, 7]	σιτεῖσθαι τοῖς στρουθοῖς, ὁμοίως δὲ	τοῖς	ὑσὶν καὶ τοῖς τράγοις ὀχεύειν·
[3, 2]	χρῶτα, θρύπτουσι δὲ τὴν σάρκα	τοῖς	φαρμάκοις καὶ τῇ περιεργίᾳ τῶν
[3, 4]	ταῶνας Μηδικοὺς ἐκτρέφουσιν καὶ συνανακλίνονται	τοῖς	φοξοῖς παίζουσαι, σικίννοις τέρασι γανύμεναι·
[3, 2]	μυρρίνης ἔχουσα λεπτὸν ὀρθὸν ἐν	τοῖς	χείλεσιν, ὥστε τῷ χρόνῳ σεσηρέν´
[3, 6]	ἂν κτήσεως τύχοι· μόνοις ἄρα	τοῖς	Χριστιανοῖς κτητὰ τὰ ἀγαθά. Τούτων

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 18/12/2009