Livre, Chap.
[3, 11]	ὡς ἔοικεν, μόναι αἱ μετὰ	τῶν	ἀγαθῶν ἀνδρῶν συναναστροφαὶ ὠφελοῦσιν. Ἔμπαλιν
[3, 6]	κτητὰ τὰ ἀγαθά. Τούτων δὲ	τῶν	ἀγαθῶν πλουσιώτερον οὐθέν· πλούσιοι ἄρα
[3, 11]	καὶ οἱ κατὰ τὰς ὁδοὺς	τῶν	ἀγαπητῶν ἀσπασμοὶ παρρησίας ἀνοήτου γέμοντες
[3, 3]	ἄνδρας ὄντας· τοιοῦτοι γὰρ οἱ	τῶν	ἀγεννεστέρων ζηλωταὶ παθῶν, ἅπαν τὸ
[3, 3]	ἐμοὶ ἄρρητον. Ἕνα τινὰ τούτων	τῶν	ἀγεννῶν παιδαγωγικῶς ἐπιπλήττων ὁ Διογένης
[3, 12]	ὁμοίως τοῦ ἀρίστου βίου, ὅσαι	τῶν	ἁγίων γραφῶν χαρακτηρίζουσαι τὸν τῶν
[3, 12]	διδασκάλου δὲ εἰς τὴν ἐξήγησιν	τῶν	ἁγίων ἐκείνων λόγων χρῄζομεν, πρὸς
[3, 12]	τὴν φιλοξενίαν διώκοντες, ταῖς χρείαις	τῶν	ἁγίων κοινωνοῦντες. (Ὀλίγα ταῦτα ἐκ
[3, 12]	ὁ παιδαγωγὸς τὴν εὐποιίαν {καὶ}	τῶν	ἀδελφῶν ἀγαπητικῶς εἰς ἑαυτὸν μετατρέπων
[3, 8]	τοῦ φοβεῖν ὁ λόγος ἀνείργει	τῶν	ἀδικημάτων. Ἀλλὰ γὰρ φειδόμενος τοῦ
[3, 11]	ἤκουσαν, ἔξωθεν δὲ ἄρα μετὰ	τῶν	ἀθέων ἀλύουσι, κρουμάτων καὶ τερετισμάτων
[3, 5]	φόβον. (Καὶ οἱ μὲν παλαιοὶ	τῶν	ἀθλητῶν γυμνὸν δεικνύναι τὸν ἄνδρα
[3, 12]	λόγου τὴν ἀνθρώπων ἀσθένειαν ἀπὸ	τῶν	αἰσθητῶν ἐπὶ τὴν νόησιν. (Ὅσα
[3, 11]	τὰ σημεῖα τὰ ἐγγυτάτω ὄντα	τῶν	αἰτίων παρόντα σημαίνει, μᾶλλον δὲ
[3, 11]	κύπελλα τοῖς σωφρονοῦσιν. (Πολλοὶ δὲ	τῶν	ἀκολάστων ἐγγεγλυμμένους ἔχουσι τοὺς ἐρωμένους
[3, 11]	ἐριοπωλίων ἄλυς καὶ ὁ ἀπὸ	τῶν	ἄλλων ἐργαστηρίων, ἔνθα ἑταιρικῶς κεκοσμημένοι,
[3, 11]	ἀπέστω, ἀπέστω δὲ καὶ ἐπὶ	τῶν	ἄλλων ὁ ὅρκος. Καὶ ταύτῃ
[3, 5]	μνώμεναι, ἔξεστι δὲ τοῖς βουλομένοις	τῶν	ἄλλων τὰς οἴκοι κατακλείστους γυμνὰς
[3, 2]	δι´ αἰσχύνην τῶν ἐλέγχων ἀφίστασθαι	τῶν	ἁμαρτημάτων. Ὡς δὲ ἡ καταπεπλασμένη
[3, 12]	Καὶ αὐτὸς ἱλασμός ἐστι περὶ	τῶν	ἁμαρτιῶν ἡμῶν» ὥς φησιν ὁ
[3, 10]	τῷ Πέτρῳ, εἰ σχολὴν ἀπὸ	τῶν	ἀναγκαίων τῶν ἐν λόγῳ μαθημάτων
[3, 3]	ἀλλὰ τὰς ἐπιθυμίας. (Ἐγὼ καὶ	τῶν	ἀνδραποδοκαπήλων τὰ παιδάρια ἐλεῶ εἰς
[3, 3]	σωτηρίαν παιδαγωγεῖ. ~Πρὸς τοὺς καλλωπιζομένους	τῶν	ἀνδρῶν. (Εἰς τοσοῦτον δὲ ἄρα
[3, 11]	τὰς ἀλόγους ὁρμὰς καὶ ἐπιθυμίας	τῶν	ἀνδρῶν καταπραΰνειν ἠρέμα· ἡσυχῇ δὲ
[3, 11]	ταύτῃ δοκεῖ· ψιλὴ μὲν ἡ	τῶν	ἀνδρῶν κεφαλή, πλὴν εἰ μὴ
[3, 4]	ἐκμανθάνουσαι. Καὶ τοὺς μὲν ἔχουσι	τῶν	ἀνδρῶν, τοὺς δὲ εὔχονται, ἄλλους
[3, 11]	βλάβης κτήσασθαι· τῆς δὲ ἑκάστου	τῶν	ἀνθρώπων διανοίας μίμησίς ἐστιν ἡ
[3, 2]	σάρκα, φαρμάκοις τὴν ἐσκιαγραφημένην, ἔχουσαι,	τῶν	ἀνθρώπων τὸν δημιουργὸν ἀτιμάζουσαι, ὡς
[3, 6]	οἰκέτας τῶν δεσποτῶν, οὐδὲν διαφέροντας	τῶν	ἀργυρωνήτων εὑρήσεις τοὺς δεσπότας, οὐκ
[3, 12]	ἀτάκτους, παραμυθεῖσθε τοὺς ὀλιγοψύχους, ἀντέχεσθε	τῶν	ἀσθενῶν, μακροθυμεῖτε πρὸς πάντας. Ὁρᾶτε
[3, 11]	Τοιοῦτόν που τὸν θηλυδρίαν Σαρδανάπαλλον,	τῶν	Ἀσσυρίων τὸν βασιλέα, ἐπὶ κλίνῃ
[3, 7]	γὰρ τῆς ἀληθοῦς φιλοκαλίας καὶ	τῶν	ἀστείων ἡδονῶν ὁ ἡδὺς οὗτος
[3, 11]	πρὸς δὲ καὶ ἡ διὰ	τῶν	ἀστραγάλων μελέτη πλεονεξίας, ἣν μεταχειρίζεσθαι
[3, 3]	τῶν ἐκτομιῶν καὶ τὰ τέλεια	τῶν	ἀτελῶν δασύτερά τέ ἐστι καὶ
[3, 3]	λύκους. Αἳ δὲ ἄρα ἡμερώτεραι	τῶν	βαρβάρων οὐ μνησικακοῦσιν ἀδικούμεναι, ἀλλὰ
[3, 3]	τὸν κύριον λαλεῖν. Ἀποδέχομαι δὲ	τῶν	βαρβάρων τὴν λιτότητα· εὔζωνον ἀγαπήσαντες
[3, 12]	ὅσα ἄλλα κατὰ τὰς ἀναγνώσεις	τῶν	βιβλίων παραγγέλλεται. Παραγγέλλει δὲ καὶ
[3, 11]	ἐπαιρόμεναι καὶ πτερούμεναι πολλάκις ἀποπέτονται	τῶν	γάμων. Διὸ καὶ συστέλλειν χρὴ
[3, 4]	φίλτρα ἄττα καὶ ἐπῳδὰς παρὰ	τῶν	γοήτων ἐπ´ ὀλέθρῳ γάμων ἐκμανθάνουσαι.
[3, 12]	δι´ αὐτῶν ὑποτίθεται καὶ παρατίθεται	τῶν	γραφῶν, γυμνὰς παρατιθέμενος τὰς παραγγελίας,
[3, 12]	ὡς ἔχοιμεν πρὸς ἀφθόνου διατάξεως	τῶν	γραφῶν καὶ τῆς σωτηρίας ἑτοιμοτέραν
[3, 11]	ἀπειθοῖεν τῷ λόγῳ, διὰ τῆς	τῶν	γυναικῶν ἀναστροφῆς ἄνευ λόγου κερδηθήσονται,
[3, 11]	φρονίμῳ παιδεία» Αἱ δὲ χρυσοφοροῦσαι	τῶν	γυναικῶν δεδιέναι μοι δοκοῦσιν, μή,
[3, 2]	κωμικὸς ἐν Μαλθακῇ τὸ ἑταιρικὸν	τῶν	γυναικῶν ἐπισκώπτει τὰ κοινὰ πάσαις
[3, 6]	Αὐτίκα γοῦν περίελε τὸν κόσμον	τῶν	γυναικῶν καὶ τοὺς οἰκέτας τῶν
[3, 4]	τὰ φορεῖα εἰς ὕψος αἴροντες	τῶν	γυναικῶν καὶ φοράδην βαστάζοντες Κελτοὶ
[3, 11]	Δοκεῖ δὲ ὑπὲρ πάντα τῆς	τῶν	γυναικῶν ὄψεως ἀπεστράφθαι. Οὐ γὰρ
[3, 11]	περιγίγνεται. (Καθάπερ οὖν ὠκύπτερα περικοπτέον	τῶν	γυναικῶν τὰ χρήματα τὰ τρυφητικά,
[3, 11]	αἰσχροεργεῖν, σωφρονίζεσθαι δὲ αὐτὰς πρὸς	τῶν	δεσποινῶν· σφόδρα γοῦν ἐπιτιμητικώτατα ὁ
[3, 6]	τῶν γυναικῶν καὶ τοὺς οἰκέτας	τῶν	δεσποτῶν, οὐδὲν διαφέροντας τῶν ἀργυρωνήτων
[3, 12]	ὁ Πέτρος φησί, τὸ βούλημα	τῶν	ἐθνῶν κατειργάσθαι, πεπορευμένους ἐν ἀσελγείαις,
[3, 3]	κεῖραι διδάξας τοὺς πόκους. Καὶ	τῶν	ἐθνῶν οἱ Κελτοὶ καὶ οἱ
[3, 3]	πολλάκις μίγνυνται πατέρες, οὐ μεμνημένοι	τῶν	ἐκτεθέντων παιδίων, καὶ ἄνδρας δείκνυσι
[3, 3]	τῶν θηλειῶν καὶ τὰ ἔνορχα	τῶν	ἐκτομιῶν καὶ τὰ τέλεια τῶν
[3, 11]	ἀργία· ματαίων δέ τις ἐρᾷ	τῶν	ἐκτὸς τῆς ἀληθείας ὄντων· οὐ
[3, 4]	δέ» φησίν, ἑνὶ τούτων ἐποιήσατε	τῶν	ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε. Αἳ δὲ
[3, 2]	τὸ μὴ λανθάνον δι´ αἰσχύνην	τῶν	ἐλέγχων ἀφίστασθαι τῶν ἁμαρτημάτων. Ὡς
[3, 2]	ἢ λαμπρόν, αἳ καθήμεθ´ ἐξανθισμέναι,	τῶν	ἐλευθέρων γυναικῶν λυμαινόμεναι τὸν χαρακτῆρα,
[3, 10]	εἰ σχολὴν ἀπὸ τῶν ἀναγκαίων	τῶν	ἐν λόγῳ μαθημάτων ἄγοιμεν. Αὕτη
[3, 4]	καταφεύγουσιν, ὀψοποιῶν καὶ τραπεζοποιῶν καὶ	τῶν	ἐντέχνως εἰς μοίρας κατατεμνόντων τὰ
[3, 11]	τις ᾖ, ἀποστόλου μεμνήσεται καὶ	τῶν	ἐξ ὕδατος ἀνασπωμένων παιδίων· οὐ
[3, 11]	ἀδίκου ἐμπορίας ἢ λόγων ἢ	τῶν	ἐξ ὕλης κτημάτων οἶκον εἶναι
[3, 12]	εὐσχημοσύνη καὶ δύναμις τεταγμένη βεβαία,	τῶν	ἑξῆς ἀλλήλοις κειμένων ἐν ἔργῳ
[3, 12]	ἡμᾶς εὐλογεῖν προσεύχεσθαί τε ὑπὲρ	τῶν	ἐπηρεαζόντων ἡμᾶς. Τῷ τύπτοντί σε»
[3, 8]	οὐκ ἔχομεν, ὡς ἂν καταφρονοῖμεν	τῶν	ἐπιγείων κτημάτων. Πλουσιωτάτη δὲ ἡ
[3, 3]	τῆς πολιτικῆς ὑμῶν ἀκρασίας δείκνυται,	τῶν	ἔργων ὁ ἔλεγχος αἱ χαμαιτύπαι.
[3, 11]	αὐτοῖς λήθην ποτὲ ἐγγενέσθαι δυνηθῆναι	τῶν	ἐρωτικῶν παθημάτων διὰ τὴν ἐνδελεχῆ
[3, 7]	κύλικι πλησθῆναι δυνάμενοι; Ποῦ δὲ	τῶν	ἐσθήτων τὰς κιβωτούς; Τὰ χρυσία
[3, 12]	ὅλον ἄνθρωπον, Ἰησοῦς, οὐ περὶ	τῶν	ἡμετέρων δὲ μόνον ἁμαρτιῶν, ἀλλὰ
[3, 12]	δείγματος χάριν ἀπ´ αὐτῶν διεξελθὼν	τῶν	θείων γραφῶν ὁ παιδαγωγὸς τοῖς
[3, 12]	τά τ´ οὐρανὸς ἐστεφάνωται. (Ὢ	τῶν	θείων δημιουργημάτων, ὢ τῶν θείων
[3, 12]	(Ὢ τῶν θείων δημιουργημάτων, ὢ	τῶν	θείων παραγγελμάτων· ὕδωρ τοῦτο, ἐν
[3, 3]	ἐστιν. Διὸ καὶ τὰ ἄρρενα	τῶν	θηλειῶν καὶ τὰ ἔνορχα τῶν
[3, 9]	τὸν ῥύπον τῶν υἱῶν καὶ	τῶν	θυγατέρων Ἰσραήλ, καὶ καθαριεῖ τὸ
[3, 12]	περὶ θυσιῶν· Τί μοι πλῆθος	τῶν	θυσιῶν ὑμῶν; λέγει κύριος. Πλήρης
[3, 7]	τοῦ πατρὸς τῶν ὅλων καὶ	τῶν	ἰδίων ἀπολαύειν, εἰ φυλάττοι τὸν
[3, 2]	παστοφόρος {δὲ} ἤ τις ἄλλος	τῶν	ἱεροποιούντων περὶ τὸ τέμενος σεμνὸν
[3, 4]	προφήτου Σαμουὴλ πρὸς τοὺς παραβεβηκότας	τῶν	Ἰουδαίων αἰτοῦντι τῷ λαῷ βασιλέα
[3, 5]	πενόμεναι τῆς πομπῆς μὴ μεταλαμβάνουσαι	τῶν	ἴσων κοινωνοῦσι λουτρῶν. Ἔχει δὲ
[3, 11]	καταλαλοῦσιν ὑμῶν ὡς κακοποιῶν, ἐκ	τῶν	καλῶν ἔργων ἐποπτεύσαντες δοξάσωσι τὸν
[3, 11]	ἡμᾶς ἐμπολιτευομένους καὶ ἄλλας τινὰς	τῶν	κατ´ ἀγρὸν διοικουμένους πράξεις, πολλάκις
[3, 11]	σοφῶν τῶν κατὰ κόσμον, ἀλλὰ	τῶν	κατὰ θεόν ἐστιν τὸ κτῆμα·
[3, 11]	διδακτόν· πίστις δὲ οὐ σοφῶν	τῶν	κατὰ κόσμον, ἀλλὰ τῶν κατὰ
[3, 11]	τοίνυν μηδὲ οἱ ἄνδρες ἐπὶ	τῶν	κουρείων καὶ καπηλείων διατρίβοντες ἀδολεσχούντων
[3, 10]	ὃ δὴ γινόμενον ἄνευ τοῦ	τῶν	κρειττόνων ἔργων ἀποσπᾶσθαι χαρίεν καὶ
[3, 8]	μικρὸν διδασκαλικώτατα ἐκτίθεται τὰς εἰκόνας	τῶν	κρινομένων· Οὐαὶ αὐτοῖς, ὅτι τῇ
[3, 11]	μὴν ἔτι καὶ ἡ διὰ	τῶν	κύβων παιδιά, πρὸς δὲ καὶ
[3, 2]	ζῷα ἐκ τῆς χλόης καὶ	τῶν	λειμώνων ἀνίστασθαι καὶ ἀνίπτασθαι οἰκείῳ
[3, 4]	ὑπολαμβάνουσι νεοττούς· καὶ τὰ ἄλογα	τῶν	λογικῶν προκεκρίκασιν, δέον ὑποτρέφειν τοὺς
[3, 9]	ὡς κοινὸν ἐπ´ ἴσης εἶναι	τῶν	λουομένων τὸ βαλανεῖον δεῖν. Λούειν
[3, 10]	τοῖς ἀνδράσι παντὸς μᾶλλον πρὸ	τῶν	λουτρῶν ἐγκρῖναι οὐ φαῦλον ἴσως,
[3, 8]	ὁμοίαις καταγνώσεσιν, ἐπαιδεύοντο τῷ ἐπονειδίστῳ	τῶν	μεθυόντων εἰς τὸ ἑαυτῶν ἀναμάρτητον
[3, 4]	οἱ τῶν πεμμάτων καὶ οἱ	τῶν	μελιπήκτων καὶ οἱ τῶν ῥοφημάτων
[3, 11]	ἀπέστω δὲ καὶ ὁ ἀπὸ	τῶν	μυροπωλίων καὶ χρυσοχοείων καὶ ἐριοπωλίων
[3, 11]	θεοῦ τὸ τίμημα εἰς σέβασμα	τῶν	νέων· καὶ γὰρ ἀναισχυντοῦσιν ἔσθ´
[3, 12]	τῶν σκληροκαρδίων, ἵν´ αἱ πίστεις	τῶν	νηπίων ἐν μαλθακαῖς τυπωθῶσιν διανοίαις.
[3, 3]	ἀκρασίας ἐξουσία. (Ταῦτα οἱ σοφοὶ	τῶν	νόμων ἐπιτρέπουσιν· ἔξεστιν αὐτοῖς ἁμαρτεῖν
[3, 12]	φησί, γυμνόν, περίβαλε, καὶ ἀπὸ	τῶν	οἰκείων τοῦ σπέρματός σου οὐχ
[3, 6]	Ἀλλὰ καὶ τῷ ἀσθενέστεροι εἶναι	τῶν	οἰκετῶν διακρίνονται καὶ τῷ νοσηλότερον
[3, 7]	χρυσᾶ ἐκπώματα καὶ τὸν ὄχλον	τῶν	οἰκετῶν, καλὰς καὶ σεμνὰς παρὰ
[3, 12]	(Δεῖ δὲ καὶ τοὺς πλημμελοῦντας	τῶν	οἰκετῶν οὐ κολάζειν, ἐπιτιμᾶν δέ·
[3, 4]	ἐφ´ ἣν αὖθις παλινδρομητέον καὶ	τῶν	οἰκετῶν τὴν πολυκτημοσύνην ὀνειδιστέον. Φεύγοντες
[3, 7]	ἂν δέηται παρὰ τοῦ πατρὸς	τῶν	ὅλων καὶ τῶν ἰδίων ἀπολαύειν,
[3, 11]	καὶ οὔποτε αὐτὴ σφαλήσεται πρὸ	τῶν	ὀμμάτων τὴν αἰδῶ καὶ τὴν
[3, 3]	ἐπεὶ κἀκεῖνος ἀίδιος γέρων ὁ	τῶν	ὄντων πρεσβύτερος· παλαιὸν ἡμερῶν» κέκληκεν
[3, 11]	τὸν λόγον ὀξύτης, καὶ κατοκωχὴ	τῶν	ὀρθῶς εἰρημένων, καὶ σχηματισμοὶ καὶ
[3, 11]	περικοπτέον, χαλινωτέον δὲ τὰς ἀλόγους	τῶν	ὁρμῶν, μὴ εἰς τὸ ἁβροδίαιτον
[3, 3]	καὶ τοὺς ἀλεκτρυόνας τοὺς ὑπερμαχοῦντας	τῶν	ὀρνίθων καθάπερ κόρυσι τοῖς κόλλεσιν
[3, 4]	κυϊσκόμενα ἐκτιθέασι παιδία, τοὺς δὲ	τῶν	ὀρνίθων ὑπολαμβάνουσι νεοττούς· καὶ τὰ
[3, 11]	τῆς κωμῳδίας καὶ τὰς κατεαγυίας	τῶν	ὀρχηστῶν κινήσεις παραφυλάττουσαι παρὰ τὰς
[3, 11]	ἐξανθήματά τινα ἔχουσαι πρὸς εὐπρέπειαν	τῶν	ὁρώντων εὐανθέσι περιχρίστοις κοσμούμεναι σπιλοῦσι
[3, 8]	τῆς ὥρας τοῦ γάμου καὶ	τῶν	ὅσα γυναιξὶν ἁρμόζει, ἐν τῷ
[3, 6]	ἂν ὑπάρχῃ μηδενὸς μὲν ὀρέγεσθαι	τῶν	οὐκ ἐφ´ ἡμῖν, ὧν δὲ
[3, 11]	καὶ τὸ ἐνιλλώπτειν, ὃ διὰ	τῶν	ὀφθαλμῶν βλεφαρίζειν ἐστίν, οὐδὲν ἀλλ´
[3, 11]	πορφύραν ξαίνοντα καὶ τὰ λευκὰ	τῶν	ὀφθαλμῶν ἐπαναβάλλοντα. Αἱ ταῦτα ἐπιτηδεύουσαι
[3, 11]	ἐστίν, οὐδὲν ἀλλ´ ἢ διὰ	τῶν	ὀφθαλμῶν μοιχεύειν ἐστὶν ἀκροβολιζομένης τῆς
[3, 12]	ἀπὸ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ἀπέναντι	τῶν	ὀφθαλμῶν μου· μάθετε καλὸν ποιεῖν,
[3, 2]	εἰς βασιλέα, {καὶ} τὸν πρεσβύτατον	τῶν	παίδων αὐτοῦ καλὸν καὶ μέγαν
[3, 4]	τε καὶ καρυκευταὶ καὶ οἱ	τῶν	πεμμάτων καὶ οἱ τῶν μελιπήκτων
[3, 11]	ἡ δὲ ἀφέλεια ἕξις ἀφαιρετικὴ	τῶν	περιττῶν. Ἡ δὲ στερεὰ ἐσθὴς
[3, 2]	μοι δοκοῦσιν αἱ χρυσοφοροῦσαι γυναῖκες,	τῶν	πλοκάμων τοὺς ἐνουλισμοὺς ἀσκοῦσαι χρίσματά
[3, 7]	φασι κόσμια, καὶ τὰ ἔπιπλα	τῶν	πλουσίων ἄχθος ἐστίν, οὐ κόσμος
[3, 7]	πολυπραγμονεῖτε, οἵτινες ὑποδήματα τῆς πορείας	τῶν	πλουσίων ἀχθοφοροῦντες ἀλληγορικῶς εἴρηνται. Ἀπορριπτέον
[3, 12]	τὸ φιλάνθρωπον τοῦ παιδαγωγοῦ διὰ	τῶν	ποικίλων καὶ σωτηρίων ἐντολῶν παραθετέον,
[3, 7]	ὁ ἡδὺς οὗτος καὶ ἀκλεὴς	τῶν	πολλῶν βίος. Φύσει γὰρ ὁ
[3, 5]	{συνεῖναι} καὶ δίχα τῶν σκευῶν	τῶν	πολλῶν ἱδροῦν {δύνασθαι} καὶ γὰρ
[3, 11]	δὲ καλλωπίσαι κατὰ φύσιν ἡ	τῶν	ποτῶν εὐκρασία καὶ ἡ τῶν
[3, 10]	θυγάτηρ Λάβαν ἤρχετο» φησί, μετὰ	τῶν	προβάτων τοῦ πατρὸς αὐτῆς. Καὶ
[3, 8]	τῆς κακίας μηχανώμενος διὰ τῆς	τῶν	προπεπονθότων ἐνδείξεως· δι´ ὧν εἰκόνων
[3, 11]	δέ ἐστιν ἕξις ἀπέριττος προσδεκτικὴ	τῶν	πρὸς τὸ ἀνελλιπὲς ἐξαρκούντων εἰς
[3, 12]	κυρίου, ᾧ περισταυρούμεθα καὶ περιθριγκούμεθα	τῶν	προτέρων ἁμαρτιῶν. Ἀναγεννηθέντες τοίνυν προσηλωθῶμεν
[3, 9]	τὸ αἷμα τῆς ἀνομίας καὶ	τῶν	προφητῶν τοὺς φόνους. Καὶ τὸν
[3, 4]	οἱ τῶν μελιπήκτων καὶ οἱ	τῶν	ῥοφημάτων συσκευασταί τε καὶ δημιουργοί,
[3, 2]	τοῖς φαρμάκοις καὶ τῇ περιεργίᾳ	τῶν	ῥυμμάτων τὸ οἰκεῖον μαραίνουσιν ἄνθος.
[3, 11]	ἀλεαινομένην ἠρέμα δι´ αὐτῶν ἀτμίζει	τῶν	σαρκῶν τὴν ἐκ τῆς τροφῆς
[3, 11]	τριχῶν αἱ ἑταιρικαὶ καὶ αἱ	τῶν	σειρῶν ἀναδέσεις πρὸς τῷ εἰδεχθεῖς
[3, 11]	τῶν ποτῶν εὐκρασία καὶ ἡ	τῶν	σιτίων συμμετρία. Οὐ γὰρ μόνον
[3, 7]	ἀχθοφοροῦντες ἀλληγορικῶς εἴρηνται. Ἀπορριπτέον οὖν	τῶν	σκευῶν τὸ πλῆθος καὶ τὰ
[3, 5]	τε εἶναι {συνεῖναι} καὶ δίχα	τῶν	σκευῶν τῶν πολλῶν ἱδροῦν {δύνασθαι}
[3, 12]	τοῦτό τοι κατεάγασιν αἱ πλάκες	τῶν	σκληροκαρδίων, ἵν´ αἱ πίστεις τῶν
[3, 11]	οἱ πάντες ἦσαν παιδαγωγούμενοι, οὐδὲν	τῶν	σφραγίδων ἔδει ἐπ´ ἴσης ὄντων
[3, 12]	τὴν ὁδὸν τὴν σωτήριον. Ἀπόστα	τῶν	τῆς πλάνης ὁδῶν, ὅτι κύριος
[3, 3]	τὴν φύσιν, ἕπεται δὲ αὐτοῖς	τῶν	τολμημάτων τιμωρὸς ἡ δίκη· καὶ
[3, 11]	κόμας. Καὶ γὰρ αἱ περιπλοκαὶ	τῶν	τριχῶν αἱ ἑταιρικαὶ καὶ αἱ
[3, 11]	τὸ γένειον, αἱ δὲ συνεστραμμέναι	τῶν	τριχῶν ἀπὸ τῆς κεφαλῆς μὴ
[3, 2]	καὶ περίεργοι πλοκαί, ἀλλὰ καὶ	τῶν	τριχῶν οἱ μυρίοι σχηματισμοὶ κατόπτρων
[3, 2]	προφήτῃ, ὁπότε πέμπεται ἕνα χρῖσαι	τῶν	υἱῶν Ἰεσσαὶ εἰς βασιλέα, {καὶ}
[3, 9]	λέγει· Ἐκπλυνεῖ κύριος τὸν ῥύπον	τῶν	υἱῶν καὶ τῶν θυγατέρων Ἰσραήλ,
[3, 11]	ὠφελοῦσιν. Ἔμπαλιν γοῦν τὴν μετὰ	τῶν	φαύλων συνδιαίτησιν ἀνθρώπων ὑώδη γνωρίζων
[3, 3]	νομίσματος ὠνοῦνται θάνατον. Τούτων ἔμποροι	τῶν	φορτίων οἱ κακοδαίμονες πλέουσιν, ὡς
[3, 7]	πλουτῇ, μεταδόσει σωθήσεται. Καθάπερ γὰρ	τῶν	φρεάτων ὅσα πέφυκεν βρύειν ἀπαντλούμενα
[3, 11]	τὸν ἑκάστης σώφρονος γυναικὸς διὰ	τῶν	χειρῶν αὐτῆς, ὁπότε χρῄζοι μάλιστα,
[3, 12]	Τίς γὰρ ἐξεζήτησεν ταῦτα ἐκ	τῶν	χειρῶν ὑμῶν; Πατεῖν μου τὴν
[3, 12]	τῶν ἁγίων γραφῶν χαρακτηρίζουσαι τὸν	τῶν	Χριστιανῶν βίον. (Ἐγὼ δὲ καὶ
[3, 3]	φύσει καὶ θερμότερα τὰ δασέα	τῶν	ψιλῶν ἐστιν. Διὸ καὶ τὰ
[3, 12]	γένεσθε, ἀφέλετε τὰς πονηρίας ἀπὸ	τῶν	ψυχῶν ὑμῶν ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν
[3, 11]	φύσιν ὁ λόγος τοὺς λοβοὺς	τῶν	ὠτίων τιτρᾶναι. Διὰ τί γὰρ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/12/2009