Livre, Chap.
[3, 2]	Σαφέστατα γοῦν ὁ κύριος διὰ	τοῦ	Ἀβραὰμ διδάσκει καὶ πατρίδος καὶ
[3, 12]	τίς ὁ κακώσων ἡμᾶς, ἐὰν	τοῦ	ἀγαθοῦ ζηλωταὶ γενώμεθα; Ἡ δὲ
[3, 11]	ἀνδρῶδες καὶ πάγιον, ἀπὸ δὲ	τοῦ	ἀερώδους τὸ εὔπνουν καὶ ἰσοστάσιον,
[3, 3]	ἤδη τῆς τροφῆς, ἀλλ´ οὐδὲ	τοῦ	αἵματος φείδονται, ᾗ φασι λυττήσαντας
[3, 0]	~Περὶ τοῦ κάλλους	τοῦ	ἀληθινοῦ. ~Ἦν ἄρα, ὡς ἔοικεν,
[3, 8]	ἀπειλαί, ἵνα δείσαντες τὰς δίκας	τοῦ	ἁμαρτάνειν ἀποσχώμεθα. Ἔχω σοι φιλοκοσμίας
[3, 12]	ταῖς ἀγοραῖς. Τὴν δὲ μετάνοιαν	τοῦ	ἁμαρτωλοῦ ἀσπάζεται, τὴν ἑπομένην ταῖς
[3, 12]	καὶ οὕτως· τὴν γὰρ μετάνοιαν	τοῦ	ἁμαρτωλοῦ μᾶλλον ἢ τὸν θάνατον
[3, 3]	διέσπειρεν παρὰ πᾶν τὸ σῶμα	τοῦ	ἀνδρὸς τὰς τρίχας, τὸ δὲ
[3, 3]	προτείνοντες τὴν πολιάν. (Τοῦτο οὖν	τοῦ	ἀνδρὸς τὸ σύνθημα, τὸ γένειον,
[3, 12]	παιδαγωγὸς ὁ τοῦ κόσμου καὶ	τοῦ	ἀνθρώπου δημιουργὸς καὶ δι´ αὐτὸν
[3, 11]	σημαίνει, μᾶλλον δὲ δείκνυσι τὴν	τοῦ	ἀποτελέσαντος ὕπαρξιν, οἷον καπνὸς μὲν
[3, 11]	ὁ σημαντὴρ ἀποπεσεῖται τῇ μείζονι	τοῦ	ἄρθρου συνδέσει φυλαττόμενος. Αἱ δὲ
[3, 11]	ἀνθρώπους ἁλιεύειν διδάξας. ~Ἐπιδρομὴ κεφαλαιώδης	τοῦ	ἀρίστου βίου. (Διὰ τοῦτο καὶ
[3, 12]	ἔρωτα κεκλήκασιν. ~Ἐπιδρομὴ κεφαλαιώδης ὁμοίως	τοῦ	ἀρίστου βίου, ὅσαι τῶν ἁγίων
[3, 3]	Ὢ τοῦ ἐλεεινοῦ θεάματος, ὢ	τοῦ	ἀρρήτου ἐπιτηδεύματος· τρόπαια ταῦτα τῆς
[3, 8]	Κάιν ἐπορεύθησαν καὶ τῇ πλάνῃ	τοῦ	Βαλαὰμ ἐξεχύθησαν καὶ τῇ ἀντιλογίᾳ
[3, 9]	κατεσκληκὸς ὑπὸ κρύους. Αἱ δὲ	τοῦ	βαλανείου συνεχεῖς χρήσεις καθαιροῦσι τὰς
[3, 3]	ἔχει τι φοβερὸν τὸ εὔτριχον	τοῦ	βαρβάρου καὶ τὸ ξανθὸν αὐτοῦ
[3, 11]	ὠνητέον κενοσπουδίᾳ. Οὐ γὰρ πρὸ	τοῦ	βελτίονος ἕλοιτο ἄν ποτε ὁ
[3, 11]	διὰ τοῦ σχήματος αὐτῆς καὶ	τοῦ	βίου παντὸς δηλονότι λέγουσα· Τίς
[3, 11]	ἀνθρώπων διανοίας μίμησίς ἐστιν ἡ	τοῦ	βίου προαίρεσις. Ἀλλ´ ὡς ἔοικεν,
[3, 4]	χρήματα, δίκην ὀρνίθων κεκορεσμένων τὰ	τοῦ	βίου σκαλεύουσαι κόπρια. Πενία δέ»
[3, 3]	ποτὸν ἐπιλίποι τοῖς βαρβάροις, ἀμέλγονται	τοῦ	γάλακτος, κενουμένης δὲ ἤδη τῆς
[3, 8]	πρὸς δὲ καὶ τῆς ὥρας	τοῦ	γάμου καὶ τῶν ὅσα γυναιξὶν
[3, 12]	Ἄμεινον δὲ οἴκοθεν ἀρξαμένους ἀπὸ	τοῦ	γάμου τὴν σεμνότητα ἐπιδείκνυσθαι. Μεγίστη
[3, 5]	ἐπὶ τὴν ἀκρασίαν ἀποδύονται· ἐκ	τοῦ	γὰρ εἰσορᾶν γίνεται ἀνθρώποις ἐρᾶν»
[3, 11]	τὸ θέαμα καὶ κατέγνωσται ἡ	τοῦ	γενείου ἐν χρῷ κουρὰ παρατίλσει
[3, 1]	τὸν καλλωπισμόν· ἄνδρα δείκνυσιν ἡ	τοῦ	γενείου κόμη· αὐτὰρ ἔπειτα δράκων
[3, 11]	μαχαίραις ταῖς κουρικαῖς, τὰς δὲ	τοῦ	γενείου μηδέν τι παραλυπούσας οὐκ
[3, 11]	δέ τις καὶ κείραιτό τι	τοῦ	γενείου, οὐ μέντοι παντελῶς ψιλωτέον
[3, 11]	γειτνιῶσα. Αὐτίκα γοῦν ὁ ψαλμῳδὸς	τοῦ	γενείου τερπόμενος τῇ κόμῃ ὡς
[3, 12]	κληρονομήσω; Τὰς ἐντολὰς οἶδας» ἀπεκρίνατο·	τοῦ	δὲ καταφήσαντος, τοῦτο ποίει» φησὶ
[3, 12]	τῆς παιδαγωγίας, ὑμᾶς δὲ ἀκροᾶσθαι	τοῦ	διδασκάλου. (Παραλαβὼν δὲ οὗτος ὑμᾶς
[3, 4]	σου, πολλὰ γὰρ τὰ ἔνεδρα	τοῦ	δολίου· ἀλλαχοῦ δὲ ἄνδρες δίκαιοι»
[3, 11]	ἐπίσταται αἰσχύνην· ἐκάθισεν ἐπὶ θύραις	τοῦ	ἑαυτῆς οἴκου ἐπὶ δίφρου, ἐμφανῶς
[3, 12]	Ἀναγκαῖόν μοι δοκεῖ καὶ περὶ	τοῦ	εἴδους διαλεχθῆναι τούτου, μᾶλλον δὲ
[3, 11]	ἐνταῦθα εὔθετος, καθ´ ἣν ἡ	τοῦ	εἰδώλου τοῦ ἐπιπλάστου εἰς τὸ
[3, 2]	καλλωπίζεσθαι. Οὐκ ἄρα ἡ πρόσοψις	τοῦ	ἐκτὸς ἀνθρώπου, ἀλλὰ ἡ ψυχὴ
[3, 3]	ἀφροδίτη δημεύεται, συνέστιος τρυφή. Ὢ	τοῦ	ἐλεεινοῦ θεάματος, ὢ τοῦ ἀρρήτου
[3, 11]	καθ´ ἣν ἡ τοῦ εἰδώλου	τοῦ	ἐπιπλάστου εἰς τὸ ἀληθὲς μετάβασις
[3, 9]	τὴν τοῦ σώματος ἡλικίαν καὶ	τοῦ	ἔτους τὴν ὥραν· οὐ γὰρ
[3, 11]	παρ´ ἡμῖν ἡ τοιάδε στολὴ	τοῦ	ἤθους τὴν κατάστασιν ἐνδείκνυται. Καθάριος
[3, 3]	ἀγασθεὶς τῇ σεμνότητι τὸ βλοσυρὸν	τοῦ	θεάματος γεραρᾷ τετίμηκεν πολιᾷ. Φρόνησις
[3, 6]	ἀρνεῖται ὁ θεός, τὰ πάντα	τοῦ	θεοσεβοῦς γίνεται. ~Ὅτι καλὸν ἐφόδιον
[3, 11]	κατὰ τὸ σχῆμα τὸ ἐκ	τοῦ	θεοῦ δεδομένον περιγίνεται. Δεινὴ δὲ
[3, 6]	καὶ χωρίων αὐξανόμενος, ἀλλ´ ὑπὸ	τοῦ	θεοῦ δωρούμενος, πλοῦτος ἀναφαίρετος— ἡ
[3, 11]	τὸ φίλημα· ἡ γὰρ ἀγάπη	τοῦ	θεοῦ ἐστίν. Αὕτη δέ ἐστιν
[3, 12]	θυσίαι καὶ ἀρώματα καὶ ἄνθη	τοῦ	θεοῦ. (Ἔτι περὶ ἀνεξικακίας· Ἐὰν
[3, 1]	φιλοκοσμία ζητεῖ, ἐκτὸς οὖσα καὶ	τοῦ	θεοῦ καὶ τοῦ λόγου καὶ
[3, 12]	ἄμεμπτα καὶ ἀκέραια καὶ ἄμωμα	τοῦ	θεοῦ» κατὰ τὸν Παῦλον τέκνα
[3, 2]	ἐγώ. Οὐ γὰρ τὴν εἰκόνα	τοῦ	θεοῦ κατοικοῦσαν ἔνδον εὑρήσει τὴν
[3, 7]	Διὰ τοῦτο σπανιαίτατα τὴν βασιλείαν	τοῦ	θεοῦ κληρονομεῖ. Ποῦ τοίνυν τὰ
[3, 12]	αἰσθάνεσθαί τε κατὰ κράτος ἀγαθοῦ	τοῦ	θεοῦ κριτοῦ τε μὴ πικροῦ,
[3, 11]	δι´ ἃ ἔρχεται ἡ ὀργὴ	τοῦ	θεοῦ» ὁ μὲν ἀπόστολος βοᾷ,
[3, 12]	δικαιοσύνη σου, καὶ ἡ δόξα	τοῦ	θεοῦ περιστελεῖ σε. Τίς οὖν
[3, 11]	ἡσυχίου πνεύματος, ὅ ἐστιν ἐνώπιον	τοῦ	θεοῦ πολυτελές. (Ἡ δὲ αὐτουργία
[3, 12]	ἀληθῶς ἐν τούτῳ ἡ ἀγάπη	τοῦ	θεοῦ τετελείωται. Ἐν τούτῳ γινώσκομεν
[3, 3]	ὁπωστιοῦν ἐκτιλτέον παρὰ τὴν προαίρεσιν	τοῦ	θεοῦ τὴν ἐγκατηριθμημένην τῷ αὐτοῦ
[3, 2]	Δεῖγμά σοι τούτων οἱ ἄγγελοι	τοῦ	θεοῦ τὸ κάλλος καταλελοιπότες διὰ
[3, 11]	ἐπικαλυπτέον, ἀναδεικτέον δὲ ὑπ´ αὐγὰς	τοῦ	θεοῦ τὸ τίμημα εἰς σέβασμα
[3, 11]	κτημάτων οἶκον εἶναι τὸν οἶκον	τοῦ	θεοῦ τὸν ἅγιον. Ἐπὶ δὲ
[3, 12]	τὰ Καίσαρος Καίσαρι καὶ τὰ	τοῦ	θεοῦ τῷ θεῷ· ὅρκου δὲ
[3, 11]	Αὕτη δέ ἐστιν ἡ ἀγάπη	τοῦ	θεοῦ» φησὶν Ἰωάννης, ἵνα τὰς
[3, 12]	Γίνεσθε οὖν φρόνιμοι καὶ μιμηταὶ	τοῦ	θεοῦ, ὡς τέκνα ἀγαπητά, καὶ
[3, 11]	παράμονον ἐργάζονται, ἕλκοντος ἐφ´ ἑαυτὸ	τοῦ	θερμοῦ τήν τε ἰκμάδα πᾶσαν
[3, 8]	Οὐαὶ αὐτοῖς, ὅτι τῇ ὁδῷ	τοῦ	Κάιν ἐπορεύθησαν καὶ τῇ πλάνῃ
[3, 2]	εἰς ἐπιθυμίας, ὡς πολλοὺς ἔχοιεν	τοῦ	καλαὶ δοκεῖν εἶναι μάρτυρας, καὶ
[3, 0]	~Περὶ	τοῦ	κάλλους τοῦ ἀληθινοῦ. ~Ἦν ἄρα,
[3, 7]	ἐστι ζῷον καὶ γαῦρον καὶ	τοῦ	καλοῦ ζητητικόν, ἅτε τοῦ μόνου
[3, 2]	Αἰγυπτίων ᾄδων γλώττῃ, ὀλίγον ἐπαναστείλας	τοῦ	καταπετάσματος, ὡς δείξων τὸν θεόν,
[3, 4]	Αἳ δὲ οὐ διὰ σεμνότητα	τοῦ	κατασκοπεῖσθαι μὴ βούλεσθαι συνωνοῦνται τοὺς
[3, 8]	Βαλαὰμ ἐξεχύθησαν καὶ τῇ ἀντιλογίᾳ	τοῦ	Κορὲ ἀπώλοντο. Τοὺς γὰρ μὴ
[3, 12]	ἁμαρτιῶν, ἀλλὰ καὶ περὶ ὅλου	τοῦ	κόσμου. Καὶ ἐν τούτῳ γιγνώσκομεν
[3, 12]	λόγος οὗτος ὁ παιδαγωγὸς ὁ	τοῦ	κόσμου καὶ τοῦ ἀνθρώπου δημιουργὸς
[3, 12]	καὶ δι´ αὐτὸν ἤδη καὶ	τοῦ	κόσμου παιδαγωγός· οὗ τῇ ἐγκελεύσει
[3, 2]	περιβόλου σπεύδων ἐπὶ τὴν θέαν	τοῦ	κρείττονος, ζητήσῃς δὲ τὸ ἄγαλμα
[3, 3]	οὐκ ἄθεοι οἱ τὸ σύμμορφον	τοῦ	κυρίου λωβώμενοι σῶμα; Ἀνδρὶ δὲ
[3, 1]	δούλου μορφὴ τὸ σαρκικόν, ἐπὶ	τοῦ	κυρίου φησὶν ὁ ἀπόστολος· Ὅτι
[3, 12]	εἰδωλολατρείαις. Ὅρον ἔχωμεν τὸν σταυρὸν	τοῦ	κυρίου, ᾧ περισταυρούμεθα καὶ περιθριγκούμεθα
[3, 2]	ὑπὸ ἡδονῆς, καὶ τὸ ἀκήρατον	τοῦ	λογισμοῦ μὴ παιδαγωγούμενον τῷ λόγῳ
[3, 12]	οἱ νήπιοι μητέρα, κἂν ἀκροαταὶ	τοῦ	λόγου γενώμεθα, τὴν μακαρίαν δοξάζωμεν
[3, 3]	τῆς λειάνσεως, θερμαίνομαι γὰρ ὑπὸ	τοῦ	λόγου, εἰ μὲν ἐπὶ τοὺς
[3, 1]	οὐ πλάττεται, μορφὴν ἔχει τὴν	τοῦ	λόγου, ἐξομοιοῦται τῷ θεῷ, καλός
[3, 1]	οὖσα καὶ τοῦ θεοῦ καὶ	τοῦ	λόγου καὶ τῆς ἀγάπης. Τὸν
[3, 6]	χρῷτο, ἵνα σὺν τῇ ἐπῳδῇ	τοῦ	λόγου καταξέσηται μὲν τὸ θηρίον,
[3, 11]	εὔρυθμος καὶ καλὸς οὗτος ἀνδριὰς	τοῦ	λόγου κεκόσμηται. Ἄνθος δὲ τῆς
[3, 2]	παρατίθεμαι, παμμάχως σῴζειν ἐθελήσαντος ἡμᾶς	τοῦ	λόγου, μετὰ μικρὸν δὲ καὶ
[3, 12]	τὰ τῇδε συνωνυμεῖ, παιδαγωγοῦντος ἐνθέως	τοῦ	λόγου τὴν ἀνθρώπων ἀσθένειαν ἀπὸ
[3, 3]	σάρξ ἐστιν αἵματι γεωργουμένη. Μετέσχηκεν	τοῦ	λόγου τὸ αἷμα τὸ ἀνθρώπινον
[3, 12]	οὖν λοιπὸν ἐπὶ τοιαύτῃ πανηγύρει	τοῦ	λόγου, τῷ λόγῳ προσευξώμεθα· ἵλαθι
[3, 11]	δὲ ὁμολογεῖν ἑαυτὸν καὶ ἥττονα	τοῦ	Λυδίου ψήγματος πῶς οὐκ ἀτοπώτατον;
[3, 2]	ὄψιν αὐτοῦ καὶ τὸ ὕψος	τοῦ	μεγέθους αὐτοῦ, ὅτι ἀπῶσμαι αὐτόν.
[3, 1]	υἱός, σωτὴρ δὲ ἀνθρώπων, καὶ	τοῦ	μὲν διάκονος, ἡμῶν δὲ παιδαγωγός.
[3, 10]	στάσεων μελέτην καταγγέλλοντες. Πανταχοῦ δὲ	τοῦ	μέτρου στοχαστέον. Ὡς γὰρ πόνους
[3, 4]	καὶ οὗτοι μαστροποί, τῷ ἀξιοπίστῳ	τοῦ	μὴ δύνασθαι φιληδεῖν τοῖς εἰς
[3, 11]	ἐνδιδοῦσα τοῖς πειρῶσι τὰ ἥττονα	τοῦ	μὴ εὐλαβεῖσθαι τὰ μείζονα, διὰ
[3, 2]	τὸν ὦμον καταβαλοῦσα ἐξέρχεται· τοῦτο	τοῦ	μήκους ἀφεῖλεν. Οὐκ ἔχει τις
[3, 8]	τῶν ἀδικημάτων. Ἀλλὰ γὰρ φειδόμενος	τοῦ	μήκους τοῦ συντάγματος τὰς ἑξῆς
[3, 7]	καὶ τοῦ καλοῦ ζητητικόν, ἅτε	τοῦ	μόνου καλοῦ δημιούργημα, ὁ δὲ
[3, 2]	δὲ τὸ ἄγαλμα τὸ ἔνοικον	τοῦ	νεώ, παστοφόρος {δὲ} ἤ τις
[3, 2]	ἢν ἀποκαλύψῃ τις τὸ καταπέτασμα	τοῦ	νεώ, τὸν κεκρύφαλον λέγω, τὴν
[3, 2]	τι τοιοῦτον θηρίον ἀνάξιον μὲν	τοῦ	νεώ, χηραμοῦ δὲ ἢ φωλεοῦ
[3, 2]	ψυχικοῦ λογίζεται κύριος, τί περὶ	τοῦ	νόθου φρονεῖ, ἅπαν τὸ ψεῦσμα
[3, 12]	χορηγούμενοι θεοῦ, οἳ μὲν διὰ	τοῦ	νόμου, οἳ δὲ διὰ προφητῶν
[3, 3]	καὶ καλλωπίσμασιν, ἀλλὰ τῷ πνεύματι	τοῦ	νοὸς ὑμῶν καὶ ἐνδύσασθαι τὸν
[3, 2]	καὶ ὁ περιαληλιμμένος ὀφθαλμὸς ὑπόνοιαν	τοῦ	νοσοῦντος ἐκ τῆς ὄψεως ἐνδείκνυται,
[3, 11]	λαμπρὸν καὶ κεχαρισμένον, ἀπὸ δὲ	τοῦ	ξηροῦ τὸ ἀνδρῶδες καὶ πάγιον,
[3, 10]	ῥάβδον στυρακίνην» ἐναλλάττειν μελετῶν διὰ	τοῦ	ξύλου ἐπὶ τὸ βέλτιον τὴν
[3, 2]	κακοδαίμονες τὸ οἰκεῖον ἀπολλύουσαι κάλλος	τοῦ	ὀθνείου τῇ ἐπεισαγωγῇ· ἅμα γοῦν
[3, 8]	τοὺς δὲ καὶ ἰάσατο τῇ	τοῦ	ὁμοίου θεωρίᾳ μεταθεμένους ἐπὶ τὸ
[3, 11]	ὡς ὅσιον ἀπωθεῖται ταῖς ποικίλαις	τοῦ	ὄφεως φολίσιν ἐοικός. Τὸν γοῦν
[3, 12]	μὴν ἀλλὰ διαιρετικώτερον τὸ φιλάνθρωπον	τοῦ	παιδαγωγοῦ διὰ τῶν ποικίλων καὶ
[3, 6]	ἀρετή, ὅς ἐστι λόγος διὰ	τοῦ	παιδαγωγοῦ παραδιδόμενος εἰς ἄσκησιν· λόγος
[3, 8]	μήκους τοῦ συντάγματος τὰς ἑξῆς	τοῦ	παιδαγωγοῦ προσάγω σοι ἐντολάς, ἵνα
[3, 7]	οἰκετῶν, καλὰς καὶ σεμνὰς παρὰ	τοῦ	παιδαγωγοῦ συνοπαδοὺς αὐτουργίαν καὶ εὐτέλειαν
[3, 11]	ἐπιθυμίας δι´ αὐτῶν. Πρὸ γὰρ	τοῦ	παντὸς σώματος διαφθείρονται οἱ ὀφθαλμοί.
[3, 2]	εἰς ἀσέλγειαν κατολισθαίνει καὶ μισθὸν	τοῦ	παραπτώματος τὸ ἀπόπτωμα λαμβάνει. Δεῖγμά
[3, 10]	Αὕτη γὰρ ἔβοσκεν τὰ πρόβατα	τοῦ	πατρὸς αὐτῆς. (Καὶ μυρία ὅσα
[3, 10]	ἤρχετο» φησί, μετὰ τῶν προβάτων	τοῦ	πατρὸς αὐτῆς. Καὶ οὐκ ἤρκει
[3, 1]	ἄνθρωπος θεός, καὶ τὸ θέλημα	τοῦ	πατρὸς ὁ μεσίτης ἐκτελεῖ· μεσίτης
[3, 7]	λαμβάνειν ὧν ἂν δέηται παρὰ	τοῦ	πατρὸς τῶν ὅλων καὶ τῶν
[3, 2]	ἢν παρεισέλθῃς εἰς τὸ βάθος	τοῦ	περιβόλου σπεύδων ἐπὶ τὴν θέαν
[3, 11]	κύων. Ἀποσκορακιστέον δὲ ἡμῖν καὶ	τοῦ	περιπάτου τὸ μανιῶδες, τὸ δὲ
[3, 11]	προσθήκῃ τοῦ φορτικοῦ, ἀλλὰ ἀφαιρέσει	τοῦ	περιττοῦ περιγίγνεται. (Καθάπερ οὖν ὠκύπτερα
[3, 1]	τὸ κάλλος, καὶ θᾶττον ἀποπίπτει	τοῦ	πετάλου χαμαί, ὅταν αὐτοῦ καταπνεύσωσιν
[3, 11]	θεράπαιναν κατόπιν ἀκολουθεῖν καλὴν ἐκ	τοῦ	Πλαταιικοῦ τε παρακολουθοῦντά τινα ταύτῃ
[3, 12]	ψεῦδος λαλεῖτε ἀλήθειαν ἕκαστος μετὰ	τοῦ	πλησίον αὐτοῦ, ὅτι ἐσμὲν ἀλλήλων
[3, 12]	ἐνετειλάμην αὐτοῖς· ἕκαστος ὑμῶν κατὰ	τοῦ	πλησίον ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ
[3, 12]	τῷ θείῳ στόματι, ἄλλος δὲ	τοῦ	πνεύματος τῇ ἑπτάδι ἐπᾴδων· εἷς
[3, 2]	ὁ βάρβαρος· ἀδικία κρατεῖ καὶ	τοῦ	ποιητικοῦ Διὸς ἐκείνου τὸ ὄμμα
[3, 9]	ἀκαθαρσίας. Καθάρισον πρῶτον τὸ ἔνδον	τοῦ	ποτηρίου, ἵνα γένηται καὶ τὸ
[3, 9]	ὑμῖν, ὅτι καθαρίζετε τὸ ἔξω	τοῦ	ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος, ἔνδοθεν
[3, 7]	ὑπάρχουσα πηγή, κοινωνοῦσα τοῖς διψῶσι	τοῦ	ποτοῦ αὔξεται πάλιν καὶ πίμπλαται,
[3, 11]	καρδίας ἄνθρωπος ἐν τῷ ἀφθάρτῳ	τοῦ	πραέος καὶ ἡσυχίου πνεύματος, ὅ
[3, 3]	πολυπειρία» φησὶν ἡ γραφή, καὶ	τοῦ	προσώπου αὐτῶν ἡ πολιὰ ἄνθος
[3, 11]	παραλυπούσας οὐκ ἐνοχλητέον, σεμνότητα μὲν	τοῦ	προσώπου {καὶ} καταπλήξεως γεννητικὴν ἐμποιούσας·
[3, 2]	ἀνάκλασιν ἀπομιμούμεναι τὰς εἰκόνας εἰς	τοῦ	προσώπου τὴν ψευδοποιίαν; Ἀλλὰ καὶ
[3, 8]	τῳ καθ´ ὁδόν, εἶτα μέντοι	τοῦ	προτέρου εἰς βόθρον ἐμπεσόντος, μὴ
[3, 4]	(Διαμαρτυρόμενος γοῦν ὁ λόγος διὰ	τοῦ	προφήτου Σαμουὴλ πρὸς τοὺς παραβεβηκότας
[3, 11]	κάλλος διαφαίνεσθαι ποιεῖ. Ἀπὸ γὰρ	τοῦ	πυρώδους τὸ στιλπνὸν καὶ μαρμαρυγῶδες
[3, 11]	πώγωνα τὸν Ἀαρών» τῇ παλινῳδίᾳ	τοῦ	πώγωνος τὸ εὐπρεπὲς ὑμνήσας πρόσωπον
[3, 11]	δὲ ὅρκος τε περὶ παντὸς	τοῦ	πωλουμένου ἀπέστω, ἀπέστω δὲ καὶ
[3, 2]	θεόν, πλατὺν ἡμῖν ἐνδίδωσι γέλωτα	τοῦ	σεβάσματος. Οὐ γὰρ θεὸς ὁ
[3, 4]	οἱ χοῖροι πρὸς τὸ καταδυόμενον	τοῦ	σκάφους ἐπιφερόμενοι. (Ὅθεν ἐρρωμενέστατα ἡ
[3, 12]	περίβαλε, καὶ ἀπὸ τῶν οἰκείων	τοῦ	σπέρματός σου οὐχ ὑπερόψει. Τότε
[3, 11]	μὴ εὐλαβεῖσθαι τὰ μείζονα, διὰ	τοῦ	συγγιγνώσκειν τοῖς αἰσχροῖς τὸ μὴ
[3, 8]	Ἀλλὰ γὰρ φειδόμενος τοῦ μήκους	τοῦ	συντάγματος τὰς ἑξῆς τοῦ παιδαγωγοῦ
[3, 11]	εὐθύνοντας τὰς ἑαυτῶν τροχιάς» διὰ	τοῦ	σχήματος αὐτῆς καὶ τοῦ βίου
[3, 3]	ἰδών; Ἀτεχνῶς καθάπερ μετωποσκόπος ἐκ	τοῦ	σχήματος αὐτοὺς καταμαντεύεται μοιχούς τε
[3, 11]	ἀναφανδὸν ἁμαρτάνειν ἐθέλουσιν τὸ λανθάνον	τοῦ	σχήματος καὶ μὴ παράσημον ἐπιτερπέστατον,
[3, 3]	λήσεται. Ἔξεστιν αὐτῷ καὶ γυμνῷ	τοῦ	σχήματος πρὸς τὸν κύριον λαλεῖν.
[3, 1]	κόσμῳ, ἔπειτα δὲ καὶ τῷ	τοῦ	σώματος, ἁγνὴν στολήν, σωφροσύνην, περιβεβλημένους.
[3, 1]	ἀληθινὸν καὶ τῆς ψυχῆς καὶ	τοῦ	σώματος ἐνεδείξατο κάλλος, τῆς μὲν
[3, 11]	τὸ δὲ εἰς τὸ ἐκτὸς	τοῦ	σώματος ἐξανθῆσαν φανερὰν ἐνδείκνυται τὴν
[3, 11]	κάλλος. ἣ μὲν γὰρ ἔνδον	τοῦ	σώματος ἐργάζεται, τὸ δὲ εἰς
[3, 11]	ὄψεσι προαγωγεύουσιν αὑτάς· Λύχνος γὰρ	τοῦ	σώματός ἐστιν ὁ ὀφθαλμός» φησὶν
[3, 9]	βαλανεῖον· ναὶ μὴν κατὰ τὴν	τοῦ	σώματος ἡλικίαν καὶ τοῦ ἔτους
[3, 2]	ψυχήν. Εἰ οὖν τὸ φυσικὸν	τοῦ	σώματος κάλλος ἔλαττον τοῦ ψυχικοῦ
[3, 9]	ἀλλὰ καὶ τῇ δι´ ὅλου	τοῦ	σώματος κατὰ τὸ λουτρόν, ὥς
[3, 11]	ὁ τράχηλος, μηδὲ ἀνιέμενα τὰ	τοῦ	σώματος μέλη, ἀλλὰ {τὰ} μετέωρα
[3, 11]	ἐθέλει, ἵνα κατὰ τὴν ἀπὸ	τοῦ	σώματος μετάβασιν τὸ ποικίλον καὶ
[3, 11]	ἀλλ´ οὐδὲ ἐν ἑτέρῳ μέρει	τοῦ	σώματος. (Μὴ τοίνυν μηδὲ ἐν
[3, 3]	ἀνδρόγυνον ἐμίσησαν ἐπιτήδευσιν οὗτοι, καὶ	τοῦ	σώματος τὴν πρὸς τὸ θῆλυ
[3, 2]	ἐστίν· παιδέρωτ´ ἐντρίβεται. Καλὸν ἔχει	τοῦ	σώματός τι· τοῦτο γυμνὸν δεικνύει.
[3, 5]	γὰρ δι´ αὐτοῦ καταφαίνεται μάλιστα	τοῦ	σώματος τὸ μάχλον τῆς ἐπιθυμίας,
[3, 9]	ἐν πνεύματι καύσεως. Τὸ δὲ	τοῦ	σώματος τὸ σαρκικὸν καὶ διὰ
[3, 7]	πλουσίων ἄχθος ἐστίν, οὐ κόσμος	τοῦ	σώματος. Χρὴ δὲ τὸν ἀναβαίνειν
[3, 10]	δὲ αὐτουργικῶς προκομίζειν χρὴ ἐκ	τοῦ	ταμιείου τὰς γυναῖκας ὧν δεοίμεθα,
[3, 11]	ἐδεήθημεν. Ἀλλ´ ἔστιν οὗ καθυφεῖναι	τοῦ	τόνου καιρός. Καὶ γὰρ ἔσθ´
[3, 12]	ἀναδραμεῖν δὲ τὴν ἁμαρτίαν οὐ	τοῦ	τυχόντος ἀνδρός, ἀλλὰ ἀξιολόγου. Περὶ
[3, 10]	ἐπιμελεῖσθαι· ὃ δὴ γινόμενον ἄνευ	τοῦ	τῶν κρειττόνων ἔργων ἀποσπᾶσθαι χαρίεν
[3, 11]	καὶ μαρμαρυγῶδες περιγίνεται, ἀπὸ δὲ	τοῦ	ὑγροῦ τὸ λαμπρὸν καὶ κεχαρισμένον,
[3, 3]	ὁ θεὸς συμμόρφους τῆς εἰκόνος	τοῦ	υἱοῦ αὐτοῦ» {δι} οὓς κατὰ
[3, 7]	μέτρον δὲ καθάπερ ὁ ποὺς	τοῦ	ὑποδήματος, οὕτως καὶ τῆς κτήσεως
[3, 7]	μόνον ἔχῃ δύναμιν καθάπερ θηρίον	τοῦ	φαγεῖν παντοδαπὰ καὶ πιεῖν ὡσαύτως
[3, 1]	ἄνθρωπός ἐστιν ὁ ἔνδον, ὁ	τοῦ	φαινομένου τοῦδε ἄρχων ἀνθρώπου, αὐτὸν
[3, 8]	παραθέσθαι βλασφημίας, ἐν αἷς διὰ	τοῦ	φοβεῖν ὁ λόγος ἀνείργει τῶν
[3, 11]	γὰρ σεμνὸν κατάστημα οὐ προσθήκῃ	τοῦ	φορτικοῦ, ἀλλὰ ἀφαιρέσει τοῦ περιττοῦ
[3, 8]	προσέταξε τὰ Σόδομα, ὀλίγον τι	τοῦ	φρονίμου πυρὸς ἐκείνου ἐπὶ τὴν
[3, 2]	ἡ μέθη καὶ τὸ ἀμυδρὸν	τοῦ	φωτὸς πρὸς τὴν ἐπίθεσιν αὐτῶν.
[3, 4]	ἔχει κληρονομίαν ἐν τῇ βασιλείᾳ	τοῦ	Χριστοῦ καὶ θεοῦ. Αἳ δὲ
[3, 12]	καὶ οὕτως ἀναπληρώσατε τὸν νόμον	τοῦ	Χριστοῦ. Μὴ πλανᾶσθε, θεὸς οὐ
[3, 5]	ἀθλίους κεχηνότας ἐπὶ τὰς μαρμαρυγὰς	τοῦ	χρυσίου· καὶ γὰρ ἐκπλήττουσαι τούτῳ
[3, 11]	ἀλλὰ καὶ τὸ ἐκτὸς εἶναι	τοῦ	ψόγου σπουδαστέον πᾶσαν ἀποκλείσαντας ὑπονοίας
[3, 2]	φυσικὸν τοῦ σώματος κάλλος ἔλαττον	τοῦ	ψυχικοῦ λογίζεται κύριος, τί περὶ
[3, 9]	τῆς βαφῆς καὶ τῆς στομώσεως	τοῦ	ψυχροῦ δεόμεθα. (Οὐδὲ μὴν ἑκάστοτε

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/12/2009