Livre, Chap.
[3, 12]	τοῖς μικροῖς τούτοις, ἐμοὶ ἐποιήσατε.	Καὶ	ἀπελεύσονται οἱ τοιοῦτοι εἰς ζωὴν
[3, 12]	βούλημα, σοφία γνήσιος, ἁγίασμα γνώσεως.	Καὶ	αὐτὸς ἱλασμός ἐστι περὶ τῶν
[3, 11]	κάλλος γνήσιον τὰς σώφρονας κόμας.	Καὶ	γὰρ αἱ περιπλοκαὶ τῶν τριχῶν
[3, 11]	φιλοῦν ἔνδον οὐκ ἔχοντες αὐτό.	Καὶ	γὰρ δὴ καὶ τοῦτο ἐκπέπληκεν
[3, 11]	οὗ καθυφεῖναι τοῦ τόνου καιρός.	Καὶ	γὰρ ἔσθ´ ὅτε συγγνωστέον ταῖς
[3, 11]	πιστούς, ἀλλὰ καὶ ἀξιοπίστους φανῆναι.	Καὶ	γὰρ οὖν καὶ τοῦτο παραφυλακτέον,
[3, 10]	γεγωνὸς τῆς ἀναγνώσεως γυμνάσιόν ἐστιν.	(Καὶ	δὴ τά γε {καὶ} κατὰ
[3, 8]	μέρει παρασημειουμένοις Χριστιανῶν τὸν βίον.	Καὶ	δὴ τὰ μὲν πλεῖστα ἤδη
[3, 5]	μετ´ ὀλίγον αὐταῖς ἐνυβρίζουσι γυμναῖς.	(Καὶ	δὴ τοῖς μὲν ἀνδράσι τοῖς
[3, 12]	χρῄζομεν, πρὸς ὃν ἡμῖν βαδιστέον.	Καὶ	δὴ ὥρα γε ἐμοὶ μὲν
[3, 3]	τὰς γένυς πῶς οὐ γυναικεῖον;	Καὶ	εἰ μή τις αὐτοὺς γυμνοὺς
[3, 1]	διὰ Ἡσαΐου τὸ πνεῦμα μαρτυρεῖ·	Καὶ	εἴδομεν αὐτόν, καὶ οὐκ εἶχεν
[3, 12]	καὶ περὶ ὅλου τοῦ κόσμου.	Καὶ	ἐν τούτῳ γιγνώσκομεν ὅτι ἐγνώκαμεν
[3, 8]	ὑπὸ ζόφον ἀγρίων ἀγγέλων τετήρηκεν.	(Καὶ	κατὰ μικρὸν διδασκαλικώτατα ἐκτίθεται τὰς
[3, 6]	ἐν ψυχῇ ἄρα τὸ πλούσιον.	Καὶ	μὴν τὰ μὲν ἀγαθὰ ἔστω
[3, 10]	τὰ πρόβατα τοῦ πατρὸς αὐτῆς.	(Καὶ	μυρία ὅσα αἱ γραφαὶ ὀρέγουσιν
[3, 3]	ἄνδρες ἦσαν, πῶς οὐ κατάπτυστοι;	Καὶ	νῦν μὲν εἰς τοσοῦτον ἀκολασίας
[3, 11]	κατὰ θεὸν ἀγαγεῖν οὐ κεκώλυται.	Καὶ	ὁ πωλῶν τι ἢ ὠνούμενος
[3, 12]	κυρίῳ δεκτή» λέγει ἡ γραφή.	Καὶ	ὁ τρόπος τῆς εὐχῆς ὑπαγορεύεται·
[3, 12]	ἐκ ψυχῆς μετ´ εὐνοίας δουλεύοντες.	Καὶ	οἱ κύριοι, εὖ ποιεῖτε τοὺς
[3, 5]	ἔθει πονηρῷ περιγράφοντες τὸν φόβον.	(Καὶ	οἱ μὲν παλαιοὶ τῶν ἀθλητῶν
[3, 12]	δὲ ἀπίστοις οὐδὲν» κατὰ Πίνδαρον.	Καὶ	οἰκέταις μὲν χρηστέον ὡς ἑαυτοῖς·
[3, 10]	τῶν προβάτων τοῦ πατρὸς αὐτῆς.	Καὶ	οὐκ ἤρκει ταῦτα, ἀλλὰ τὴν
[3, 3]	καθάπερ κόρυσι τοῖς κόλλεσιν ἐκαλλώπισεν.	Καὶ	οὕτως περὶ πολλοῦ τὰς τρίχας
[3, 11]	φόβον δὲ κυρίου αὐτὴ αἰνείτω.	Καὶ	πάλιν· Γυνὴ ἀνδρεία στέφανος τῷ
[3, 6]	τίμιον οὐκ ἄξιον αὐτῆς ἐστι.	Καὶ	πάλιν· ἐμὲ καρπίζεσθαι ὑπὲρ χρυσίον
[3, 9]	ὀστέων νεκρῶν καὶ πάσης ἀκαθαρσίας.	(Καὶ	πάλιν τοῖς αὐτοῖς φησιν· Οὐαὶ
[3, 10]	μὴ δυναμένῳ καὶ παραθεῖναι δεομένῳ.	Καὶ	παρέθηκεν αὐτοῖς» φησίν, Ἀβραὰμ τοῖς
[3, 12]	ἤμην καὶ ἤλθετε πρός με.	Καὶ	πότε τι τούτων τῷ κυρίῳ
[3, 7]	κιβωτούς; Τὰ χρυσία δὲ ποῦ;	Καὶ	τὰ κόσμια ποῦ; Λωποδύταις δὲ
[3, 11]	ἐπὶ τῶν ἄλλων ὁ ὅρκος.	Καὶ	ταύτῃ φιλοσοφούντων οἱ ἀγοραῖοι καὶ
[3, 2]	φωτὸς πρὸς τὴν ἐπίθεσιν αὐτῶν.	Καὶ	τὴν μὲν ξανθίζουσαν τοὺς πλοκάμους
[3, 1]	ἄτιμον, ἐκλεῖπον παρὰ τοὺς ἀνθρώπους.	Καὶ	τίς ἀμείνων κυρίου; ἀλλ´ οὐ
[3, 12]	δὲ κυρίου ἐπὶ ποιοῦντας κακά.	Καὶ	τίς ὁ κακώσων ἡμᾶς, ἐὰν
[3, 9]	καὶ τῶν προφητῶν τοὺς φόνους.	Καὶ	τὸν τρόπον τῆς καθάρσεως ἐπήγαγεν
[3, 12]	καὶ ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται.	Καὶ	τοὺς μὲν ἐλεήμονας μακαρίζει, ὅτι
[3, 4]	γοήτων ἐπ´ ὀλέθρῳ γάμων ἐκμανθάνουσαι.	Καὶ	τοὺς μὲν ἔχουσι τῶν ἀνδρῶν,
[3, 3]	ὑπουργίαν κεῖραι διδάξας τοὺς πόκους.	Καὶ	τῶν ἐθνῶν οἱ Κελτοὶ καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/12/2009