Livre, Chap.
[3, 1]	θεοῦ καὶ τοῦ λόγου καὶ	τῆς	ἀγάπης. Τὸν δὲ κύριον αὐτὸν
[3, 5]	γίνεται ἀνθρώποις ἐρᾶν» ὥσπερ ἀποκλυζομένης	τῆς	αἰδοῦς αὐτοῖς κατὰ τὰ λουτρά.
[3, 4]	τὴν δὲ ἁγνείαν τὴν σφῶν	τῆς	αἰσχίστης ἀντικαταλλαττόμεναι ὕβρεως ἔργον ἡγοῦνται
[3, 8]	ἐπιβαλών, ὡς μὴ τὸ ἀτιμώρητον	τῆς	ἀκολασίας ἀδείας ἐπιρροὴν προσλάβῃ, καταφλεχθῆναι
[3, 11]	ἐρωτικῶν παθημάτων διὰ τὴν ἐνδελεχῆ	τῆς	ἀκολασίας ὑπόμνησιν. Τριχῶν δὲ πέρι
[3, 9]	μόνης ἀνδράσι. Περιττὸν δὲ τὸ	τῆς	ἀλέας ἐξὸν {δὲ} καὶ ἄλλως
[3, 3]	κτισθέντα ἐν δικαιοσύνῃ καὶ ὁσιότητι	τῆς	ἀληθείας. Ἄνδρα δὲ ὄντα κτενίζεσθαι
[3, 11]	πάθος τὸ ἀποίκιλτον καὶ ἀνενδοίαστον	τῆς	ἀληθείας ἁπλοῦν ἀγαπήσωμεν χρῶμα. Ὁ
[3, 11]	παρωσάμενοι τὸ μονότροπον καὶ μονοπρόσωπον	τῆς	ἀληθείας ἀσπασώμεθα. Ἁβροδίαιτον ὀνειδίζων νεανίαν
[3, 11]	περισφίγγειν αἰδοῖ σώφρονι, μὴ παραρρυῶσι	τῆς	ἀληθείας διὰ χαυνότητα. Καλὸν μὲν
[3, 11]	οὐ κοσμούμεναι. Τὸ δὲ εὐγενὲς	τῆς	ἀληθείας, ἐν τῷ φύσει καλῷ
[3, 11]	οἰκειούμενοι, πᾶν ὅσον ἀπατηλὸν καὶ	τῆς	ἀληθείας καταψευδόμενον παρωσάμενοι τὸ μονότροπον
[3, 11]	δέ τις ἐρᾷ τῶν ἐκτὸς	τῆς	ἀληθείας ὄντων· οὐ γὰρ ἔστι
[3, 11]	ἂν μὴ τυγχάνῃ ταύτης, τυγχάνων	τῆς	ἀληθείας πλουτεῖ τῇ διαθέσει τῇ
[3, 7]	περιφέρειν καὶ τοῖς θλιβομένοις μεταδεδωκότα	τῆς	ἀληθοῦς ἀναπαύσεως μεταλαμβάνειν· ὁμολογεῖ γὰρ
[3, 7]	ἀνθρώποις ναυάγιον γίνεται· ἀλλότριον γὰρ	τῆς	ἀληθοῦς φιλοκαλίας καὶ τῶν ἀστείων
[3, 3]	τὸ λάσιον αὐτῶν, ἀλλ´ ἐπὶ	τῆς	ἀλκῆς ὁπλίζονται τῇ τριχί, κάπροι
[3, 3]	εὐτελὴς πολιτεύεται· οἶκον αὐτάρκη καὶ	τῆς	ἁμάξης εὐζωνότερον, τὸν ἵππον, λαβὼν
[3, 3]	Ὀλιγωρεῖ δὲ ἔσθ´ ὅτε καὶ	τῆς	ἁμάξης ὁ Σκύθης— πλοῦτος εἶναι
[3, 12]	τῇ σῇ μετατιθεμένους πόλει, ἀκυμάντως	τῆς	ἁμαρτίας τὸν κλύδωνα διαπλεύσαντας, γαληνιῶντας
[3, 8]	τὸν ἴσον κίνδυνον, τὴν ἀκολουθίαν	τῆς	ἁμαρτίας φυλαξάμενος; Τίς δὲ αὖθις
[3, 10]	ἔσθ´ ὅτε καὶ τὸ γεγωνὸς	τῆς	ἀναγνώσεως γυμνάσιόν ἐστιν. (Καὶ δὴ
[3, 2]	περιέργῳ τῆς ἑρμηνείας τὸ ἀδιάτρεπτον	τῆς	ἀναισχυντίας· οὐ γὰρ εἰς τοσοῦτον
[3, 11]	σχέσεσιν εὑρεθείη ποθ´ ἡ ἀσχημοσύνη	τῆς	ἀνανδρίας. Οὐδὲ μὴν καθάπερ ὑποζυγίοις
[3, 3]	ἐστι καὶ θερμότερα. Τὸ οὖν	τῆς	ἀνδρώδους φύσεως σύμβολον, τὸ λάσιον,
[3, 11]	ἡμᾶς ἐνσείσωσιν φέρουσαι ὑπὸ πολλῆς	τῆς	ἀνέσεως ἐξαρπάσασαι· δεινὴ γὰρ ἡ
[3, 12]	διηκόνουν τῷ λόγῳ εἰς παιδαγωγίαν	τῆς	ἀνθρωπότητος, ὃ μὲν διὰ Μωυσέως,
[3, 8]	τῇ ἀσελγείᾳ αὐτῶν ὁ ἄγρυπνος	τῆς	ἀνθρωπότητος φύλαξ· ἀποτρέπων δὲ ἡμᾶς
[3, 2]	ὄφις ἐκεῖνος διαβιβρώσκων τὸ νοερὸν	τῆς	ἀνθρώπου διὰ τῆς φιλοδοξίας χηραμὸν
[3, 9]	ἐκ μέσου αὐτῶν» τὸ αἷμα	τῆς	ἀνομίας καὶ τῶν προφητῶν τοὺς
[3, 3]	τὸν φθειρόμενον κατὰ τὰς ἐπιθυμίας	τῆς	ἀπάτης· ἀνανεοῦσθαι δέ» μὴ βαφαῖς
[3, 2]	αἰώνια» Ὃ δὲ καὶ πέρα	τῆς	ἀτοπίας προβέβηκεν, τῆς ἐπιπλάστου μορφῆς
[3, 4]	οἰκέταις ἐμπομπεύειν γλιχόμεναι. (Ἀναπεπταμένης γοῦν	τῆς	αὐλαίας περιβλέπουσαι δριμύτερον τοὺς εἰς
[3, 3]	περιπτύξαντες πετάλοις ἤ τινα σφαιρικὰ	τῆς	αὐτῆς ὕλης ποιησάμενοι σχήματα σφυρῶν
[3, 12]	δέ· ὁ γὰρ φειδόμενος» φησί,	τῆς	βακτηρίας ἑαυτοῦ μισεῖ τὸν ἑαυτοῦ
[3, 11]	εἰς βασιλείαν θεοῦ κεκλήμεθα, ἀξίως	τῆς	βασιλείας πολιτευώμεθα θεὸν ἀγαπῶντες καὶ
[3, 11]	κέκληκεν ὁ ἀπόστολος— ἀποφαινομένης {ἀξίως	τῆς	βασιλείας πολιτευώμεθα} τῆς ψυχῆς τὴν
[3, 9]	θερμότητι τῆς σαρκός· ἐντεῦθεν οἱονεὶ	τῆς	βαφῆς καὶ τῆς στομώσεως τοῦ
[3, 11]	ἠκονημένον μᾶλλον ἢ μάχαιραν δίστομον·	τῆς	γὰρ ἀφροσύνης οἱ πόδες κατάγουσι
[3, 7]	μίαν πληρώσωσι γαστέρα; Τὸ ἀκάθαρτον	τῆς	γαστριμαργίας οἱ κοπρῶνες ἐλέγχουσιν, εἰς
[3, 11]	τὸν καιρόν· τὸ γὰρ ἅλας	τῆς	γῆς» ἡμεῖς, ὃς δ´ ἂν
[3, 11]	οὖν τὰ μέλη τὰ ἐπὶ	τῆς	γῆς, πορνείαν, ἀκαθαρσίαν, πάθος, ἐπιθυμίαν
[3, 12]	δὲ εἰσακούσητέ μου, τὰ ἀγαθὰ	τῆς	γῆς φάγεσθε» ὁ παιδαγωγὸς πάλιν
[3, 2]	δὲ αἰσχύνομαι κωμῳδουμένης ἐς τοσοῦτον	τῆς	γυναικωνίτιδος, ἣ βοηθὸς» γενομένη εἶτα
[3, 7]	οὓς ἀποπτύουσιν ἡμῶν αἱ γαστέρες	τῆς	δαιτὸς τὰ λείψανα. Ποῦ δὲ
[3, 11]	ἄλλως θυμηδίαν ἄνευ βλάβης κτήσασθαι·	τῆς	δὲ ἑκάστου τῶν ἀνθρώπων διανοίας
[3, 11]	αἰσχροῖς τὸ μὴ καταγιγνώσκειν ἐμφαινούσης	τῆς	δεσποίνης. Τὸ δὲ μὴ ἐπαγανακτεῖν
[3, 11]	δὲ ἀναπεμπόμενον ὥσπερ ἐκ κοιλίας	τῆς	διανοίας εἰς ἀνάμνησιν λογικήν. Μηρυκάζει
[3, 1]	μὲν καθαρεύοντας ἡμᾶς ὁρῶν τῷ	τῆς	διανοίας κόσμῳ, ἔπειτα δὲ καὶ
[3, 11]	μετάβασιν τὸ ποικίλον καὶ πανοῦργον	τῆς	διανοίας μεθέμενοι πάθος τὸ ἀποίκιλτον
[3, 3]	νόμον ὀρύγματος κατηξίωσαν κατὰ τὸν	τῆς	δικαιοσύνης νόμον. Οὐ γὰρ θέμις
[3, 12]	δικαία καὶ φρονοῦσα τἄνδικα. Ταῦτα	τῆς	δικαιοσύνης τὰ παραγγέλματα καὶ παρὰ
[3, 2]	ἔχει, Ναρκίσσῳ προεχώρησεν τῷ καλῷ	τῆς	ἑαυτοῦ εἰκόνος γενέσθαι θεατήν. (Εἰ
[3, 2]	ἀτοπίας προβέβηκεν, τῆς ἐπιπλάστου μορφῆς	τῆς	ἑαυτῶν οἷον ἀνδραγαθήματός τινος ἢ
[3, 2]	καὶ τὴν σάρκα εἰπεῖν τῷ	τῆς	ἐγκρατείας κόσμῳ. Αἳ δέ, τὴν
[3, 12]	ἑπομένοις παραγγέλμασιν τὸ ὁμοίωμα πληρῶσαι	τῆς	εἰκόνος αἰσθάνεσθαί τε κατὰ κράτος
[3, 3]	κλητοὺς προέγνω ὁ θεὸς συμμόρφους	τῆς	εἰκόνος τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ» {δι}
[3, 7]	τἀνδρὶ παραπλησίως ὁδοιπορικῶς, καλὸν ἐφόδιον	τῆς	εἰς οὐρανοὺς πορείας εὐτέλειαν ἐπιφερομένους
[3, 8]	ἀποτρέπων δὲ ἡμᾶς τῆς μιμήσεως	τῆς	ἐκείνων, πρὸς σωφροσύνην τὴν αὑτοῦ
[3, 12]	μακαρίου θρέμματα παιδαγωγίας· τὸ καλὸν	τῆς	ἐκκλησίας πληρώσωμεν πρόσωπον καὶ πρὸς
[3, 11]	ἀποκαλύψασθαι, ἀλλὰ καίτοι φεύγουσαν ἐκ	τῆς	ἐκπυρώσεως μεῖναι συγκεκαλυμμένην. (Τοιούτους δὲ
[3, 11]	μὴ κατασκύλωσιν λαθοῦσαι τὸ σχῆμα	τῆς	ἐμπλοκῆς. (Ἀλλοτρίων δὲ αἱ προσθέσεις
[3, 11]	οἱ γελωτοποιοί; Οἱ δὲ ἀπολαύσαντες	τῆς	ἐν αὐτοῖς κακίας ἐναργεῖς οἴκοι
[3, 2]	καὶ πλάνης ἐν ἱεροῖς καὶ	τῆς	ἐν τοῖς ἀμφόδοις διατριβῆς, ὡς
[3, 3]	ἀμφιβίων καὶ λάγνων θηρίων· πορνικὸς	τῆς	ἐνέδρας ὁ τρόπος καὶ ἄθεος
[3, 12]	εἰ καὶ τραχύτερον προσηνέχθην οἰκονομούμενος	τῆς	ἐπανορθώσεως τὴν σωτηρίαν, ἐμοὶ μὲν
[3, 11]	στιλπνότητι τῆς ὄψεως τὸ νεάζον	τῆς	ἐπιθυμίας. (Ἀλλ´ οὐδὲ τὰ πρόσωπα
[3, 11]	τῶν ὀφθαλμῶν μοιχεύειν ἐστὶν ἀκροβολιζομένης	τῆς	ἐπιθυμίας δι´ αὐτῶν. Πρὸ γὰρ
[3, 5]	μάλιστα τοῦ σώματος τὸ μάχλον	τῆς	ἐπιθυμίας, καθάπερ τοῖς ὑδεριῶσιν τὸ
[3, 5]	αὐτῶν, ἐξουσίαν δοῦσαι τῷ κατεπτηχότι	τῆς	ἐπιθυμίας τὸ ἀδεὲς τῆς ψηλαφήσεως·
[3, 2]	καὶ πέρα τῆς ἀτοπίας προβέβηκεν,	τῆς	ἐπιπλάστου μορφῆς τῆς ἑαυτῶν οἷον
[3, 2]	κόλασις αὐτοῖς καὶ τὸ μνημόσυνον	τῆς	ἐπιτιμίας εἰς σωτηρίαν παιδαγωγεῖ. ~Πρὸς
[3, 5]	καθάπερ τοῖς ὑδεριῶσιν τὸ περιστεγόμενον	τῆς	ἐπιφανείας ὑγρόν· τὸ νοσοῦν δὲ
[3, 2]	τὴν λέξιν δυσωποῦσαν τῷ περιέργῳ	τῆς	ἑρμηνείας τὸ ἀδιάτρεπτον τῆς ἀναισχυντίας·
[3, 3]	τοῦτο διώκοντας ἐπιτήδευμα, πῶς οὐχὶ	τῆς	ἐσχάτης ἀσελγείας ἐστίν; Οἱ γὰρ
[3, 4]	ἐπονείδιστον φθοράν. Πολλοὶ δὲ οἱ	τῆς	ἑταιρικῆς διάκονοι ἀκολασίας ἄλλος ἄλλοθεν
[3, 3]	καὶ ἀνέῳκται πάντῃ καὶ τεχνῖται	τῆς	ἑταιρικῆς ταύτης πορνείας συχνὸν ἐμπολῶσιν
[3, 3]	καταφαίνεται ὁ ἀνήρ, πρεσβύτερόν ἐστι	τῆς	Εὔας καὶ σύμβολον τῆς κρείττονος
[3, 8]	τοίνυν ἡ Σοδομιτῶν δικαία τιμωρία	τῆς	εὐλογίστου τοῖς ἀνθρώποις σωτηρίας εἰκών·
[3, 7]	τὸν Θεσβίτην Ἠλίαν καλὸν ὑπόδειγμα	τῆς	εὐτελείας ἔχομεν, ὅτε ἐκάθισεν ὑπὸ
[3, 12]	σε. Τίς οὖν ὁ καρπὸς	τῆς	εὐχῆς ταύτης; Τότε ἐπιβοήσῃ, καὶ
[3, 12]	ἡ γραφή. Καὶ ὁ τρόπος	τῆς	εὐχῆς ὑπαγορεύεται· Ἐὰν ἴδῃς» φησί,
[3, 3]	ἀπεσπασμένους, μόνον ἐπιφερομένους τὸ ξύλον	τῆς	ζωῆς, μόνον ἐπέχοντας τὴν σωτηρίαν.
[3, 12]	πάντα ὠφέλιμός ἐστιν, ἐπαγγελίαν ἔχουσα	τῆς	ζωῆς τῆς νῦν καὶ τῆς
[3, 3]	κατὰ νόμον, καὶ τὸ ἀπόρρητον	τῆς	ἡδονῆς εὐκολίαν λέγουσιν. Μοιχείας ἀπηλλάχθαι
[3, 2]	ἀλλοτρίας μὴ πίῃς» τὸ ῥεῦμα	τῆς	ἡδυπαθείας φυλάξασθαι παραινῶν, ἵνα πολὺν
[3, 11]	συγκεχώρηται· καὶ μάλιστα τὸ γεραιὸν	τῆς	ἡλικίας καὶ ἀξιόπιστον οὐκ ἐπικαλυπτέον,
[3, 3]	πολυπειρίας· οἳ δὲ τὸ πρεσβεῖον	τῆς	ἡλικίας, τὸν πολιέα, καταισχύνουσιν. Οὐκ
[3, 12]	μετανοήσῃ, ἄφες αὐτῷ. Ἐὰν ἑπτάκις	τῆς	ἡμέρας ἁμάρτῃ εἰς σὲ καὶ
[3, 9]	χειραγωγοῦ, οὐδὲ συνεχῶς καὶ πολλάκις	τῆς	ἡμέρας λούεσθαι καθάπερ εἰς ἀγορὰν
[3, 3]	ἄμφω δὲ ὅτι μάλιστα πορρωτάτω	τῆς	ἡμετέρας ἐκτοπιστέον πολιτείας. Ἀλλὰ καὶ
[3, 1]	σάρκα τῆς φθορᾶς καὶ δουλείας	τῆς	θανατηφόρου καὶ πικρᾶς ἀπαλλάξας τὴν
[3, 11]	κομμωτικήν, τὴν ἀνθρώπειον κακοτεχνίαν πρὸ	τῆς	θείας αἱρουμένους δημιουργίας. Προσιέναι δὲ
[3, 7]	εἰδεχθὴς καὶ καταγέλαστος. Ἀλλοτριώτατον δὲ	τῆς	θείας φύσεως ἡ φιληδονία, ὁμοίως
[3, 8]	μιμούμενος τὸν πρεσβύτερον; Πολλαὶ τοιαῦται	τῆς	θεϊκῆς σοφίας αἱ εἰκόνες· ἑνὸς
[3, 11]	γὰρ ἐπὶ τὴν δέσποιναν ἡ	τῆς	θεραπαίνης ἀκολασία, ἐπιβάθραν ἐνδιδοῦσα τοῖς
[3, 2]	ποικίλῃ, ὡς δὲ ἐνδεέστερον καὶ	τῆς	θηρείου φύσεως ἡ γυνὴ ἀκαλλὴς
[3, 9]	τοὺς φόνους. Καὶ τὸν τρόπον	τῆς	καθάρσεως ἐπήγαγεν ὁ λόγος εἰπών·
[3, 12]	παραγγελίας, ἁρμοζόμενος μὲν τῷ χρόνῳ	τῆς	καθοδηγήσεως, τὰς δὲ ἐξηγήσεις αὐτῶν
[3, 8]	καὶ νουθετῶν ἐφανέρωσε, φιλάνθρωπον ἀποτροπὴν	τῆς	κακίας μηχανώμενος διὰ τῆς τῶν
[3, 2]	ἀλλὰ ἡ ψυχὴ καλλωπιστέα τῷ	τῆς	καλοκἀγαθίας κοσμήματι· εἴη δ´ ἂν
[3, 11]	ἱματίων κόσμος, ἀλλ´ ὁ κρυπτὸς	τῆς	καρδίας ἄνθρωπος ἐν τῷ ἀφθάρτῳ
[3, 12]	φόβου καὶ τρόμου ἐν ἁπλότητι	τῆς	καρδίας ὑμῶν ὡς τῷ Χριστῷ,
[3, 10]	οὐκ ἀλυσιτελές. Οὐδὲ ἐνταῦθα ὑπεξαιρετέον	τῆς	κατὰ τὸ σῶμα διαπονήσεως τὰς
[3, 3]	μεθετέον. Ἡγοῦνται γὰρ καθάπερ ὄφις	τῆς	κεφαλῆς ἀπεκδύσασθαι τὸ γῆρας μεταγράφοντες
[3, 3]	ἡ προφητεία, καὶ ἡ θρὶξ	τῆς	κεφαλῆς αὐτοῦ ὡσεὶ ἔριον καθαρόν»
[3, 11]	δὲ συνεστραμμέναι τῶν τριχῶν ἀπὸ	τῆς	κεφαλῆς μὴ καθικέσθωσαν ἄγαν εἰς
[3, 11]	ἐμπλοκαῖς, δι´ ἃς οὐδὲ θιγγάνουσι	τῆς	κεφαλῆς τῆς σφῶν αὐτῶν συγχεῖν
[3, 11]	οὖν αὐστηρὸν δεικνύει τὸν ἄνδρα	τῆς	κεφαλῆς τὸ ψιλόν, ἀλλὰ καὶ
[3, 11]	διὰ περίστασιν δέ, τὰς μὲν	τῆς	κεφαλῆς τρίχας ὡς μὴ αὐξόμεναι
[3, 3]	πολιτείας. Ἀλλὰ καὶ αἱ τρίχες	τῆς	κεφαλῆς ὑμῶν πᾶσαι ἠριθμημέναι» φησὶν
[3, 2]	κωμικοί· ὀρθὰ προσθεῖσαι τοιαῦτα τοὐνδυτὸν	τῆς	κοιλίας ὡσπερεὶ κοντοῖσι τούτοις εἰς
[3, 11]	τοὺς ἄνδρας, διὰ τὴν ὑποβολὴν	τῆς	κόμης, καταισχύνουσι δὲ τὸν κύριον
[3, 3]	ἐστι τῆς Εὔας καὶ σύμβολον	τῆς	κρείττονος φύσεως· τούτῳ πρέπειν ἐδικαίωσε
[3, 7]	ποὺς τοῦ ὑποδήματος, οὕτως καὶ	τῆς	κτήσεως ἑκάστου τὸ σῶμα· τὸ
[3, 11]	ὥς τινες τὴν ὑπόκρισιν ζηλοῦσαι	τῆς	κωμῳδίας καὶ τὰς κατεαγυίας τῶν
[3, 3]	παρανομεῖν ἀνόσιον· τὸ δὲ καλλώπισμα	τῆς	λειάνσεως, θερμαίνομαι γὰρ ὑπὸ τοῦ
[3, 11]	ὁ ἐν τῷ νόμῳ περὶ	τῆς	λέπρας διὰ Μωυσέως τεθεὶς νόμος
[3, 12]	περιεπάτησεν καὶ αὐτὸς περιπατεῖν. (Ὢ	τῆς	μακαρίου θρέμματα παιδαγωγίας· τὸ καλὸν
[3, 12]	ἀργυρίῳ ἢ χρυσίῳ, ἐλυτρώθημεν ἐκ	τῆς	ματαίας ἡμῶν ἀναστροφῆς πατροπαραδότου, ἀλλὰ
[3, 8]	μεθύειν ἀναγκάζοντες ἐδείκνυον σφίσιν αὐτοῖς	τῆς	μέθης τὰ ἔργα σωφρονοῦσιν ἐν
[3, 12]	τῆς ζωῆς τῆς νῦν καὶ	τῆς	μελλούσης. Οἱ πιστοὺς ἔχοντες δεσπότας
[3, 1]	καὶ τοῦ σώματος ἐνεδείξατο κάλλος,	τῆς	μὲν τὸ εὐεργετικόν, τὸ δὲ
[3, 12]	ἀνδρός, ἀλλὰ ἀξιολόγου. Περὶ δὲ	τῆς	μεταδόσεως δεῦτε» εἶπε πρός με
[3, 8]	ἀνθρωπότητος φύλαξ· ἀποτρέπων δὲ ἡμᾶς	τῆς	μιμήσεως τῆς ἐκείνων, πρὸς σωφροσύνην
[3, 11]	ἐγκατασκήπτει τῷ ἐγκεφάλῳ παράμονον ἐκ	τῆς	νοτίδος τὴν βλάβην. Ταῖς γυναιξὶ
[3, 12]	ἐστιν, ἐπαγγελίαν ἔχουσα τῆς ζωῆς	τῆς	νῦν καὶ τῆς μελλούσης. Οἱ
[3, 2]	πλοκάμους ὁ κωμικὸς Μένανδρος εἴργει	τῆς	οἰκίας· Νῦν δ´ ἕρπε ἀπ´
[3, 2]	τοῦτο καὶ φίλον» αὐτὸν ὠνόμασεν	τῆς	οἴκοι καταφρονήσαντα περιουσίας· εὐπατρίδης γὰρ
[3, 11]	φυλακῆς ἄξια διὰ τὴν ἐπιμέλειαν	τῆς	οἰκουρίας. Εἰ γὰρ οἱ πάντες
[3, 7]	ἐστὶ τελείας, φιλοπλουτία δὲ ἐξίστησι	τῆς	ὀρθῆς διαίτης τὸν ἄνθρωπον ἀπερυθριᾶν
[3, 8]	καὶ τὰ ὑποδείγματα μέγιστον μέρος	τῆς	ὀρθῆς εἰσι διδασκαλίας. (Εἰ δέ
[3, 11]	δὲ καὶ αἱ μάταιοι καταναλώσεις	τῆς	οὐσίας, οὐδὲ μὴν αἱ ἐπὶ
[3, 5]	τὸ νοσοῦν δὲ ἀμφοῖν ἐκ	τῆς	ὄψεως γνωρίζεται. Χρὴ τοίνυν τοὺς
[3, 2]	ὀφθαλμὸς ὑπόνοιαν τοῦ νοσοῦντος ἐκ	τῆς	ὄψεως ἐνδείκνυται, οὕτως τὰ ἐντρίμματα
[3, 11]	αὐτοὺς καὶ κατεπλήξατο τῇ στιλπνότητι	τῆς	ὄψεως τὸ νεάζον τῆς ἐπιθυμίας.
[3, 11]	περπερεύεται τὸ συνέδριον. Λιχνευούσης γὰρ	τῆς	ὄψεως χλιαίνονται αἱ ὀρέξεις, καὶ
[3, 12]	ὥρα γε ἐμοὶ μὲν πεπαῦσθαι	τῆς	παιδαγωγίας, ὑμᾶς δὲ ἀκροᾶσθαι τοῦ
[3, 2]	ἀλλ´ ἑταίρας τὸ φιλόκοσμον— αἳ	τῆς	παρὰ μὲν τοῖς ἀνδράσιν οἰκουρίας
[3, 12]	ἑκάστου ἔργον, ἐν φόβῳ τὸν	τῆς	παροικίας ὑμῶν χρόνον ἀναστράφητε, εἰδότες
[3, 9]	τὸ ἔξω τοῦ ποτηρίου καὶ	τῆς	παροψίδος, ἔνδοθεν δὲ γέμουσιν ἀκαθαρσίας.
[3, 11]	ὑποκριτάς, τοὺς καπηλεύοντας τὴν ἀλήθειαν,	τῆς	πατρῴας ἐξέβαλεν αὐλῆς ὁ κύριος,
[3, 11]	κολουστέαι παντελῶς· τὸ γὰρ ἁβροδίαιτον	τῆς	περὶ τὸν περίπατον κινήσεως καὶ
[3, 5]	Ἔχει δὲ ἄρα ὁ ῥύπος	τῆς	περιουσίας βλασφημίας περιβολὴν πολλήν. Τούτῳ
[3, 11]	οὕτως ἀσελγαίνειν αἱ τρυφητικώτεραι ὑπὸ	τῆς	περιουσίας ἐπαιρόμεναι τὸ κάλλος τὸ
[3, 11]	περὶ τὰ παιδοποιίας μόρια ἐπιρρεούσης	τῆς	περιττείας. Διὸ κινήσεσι συμμέτροις {διὸ}
[3, 12]	ἑκάστῳ ἀποκρίνεσθαι. (Ἐντρέφεσθε τοῖς λόγοις	τῆς	πίστεως· γυμνάζεσθε πρὸς εὐσέβειαν. Ἡ
[3, 12]	καὶ τὸ ἱμάτιον. Περὶ δὲ	τῆς	πίστεως· Πάντα ὅσα ἐὰν αἰτήσησθε
[3, 3]	ἅπαν τὸ σῶμα τοῖς βιαίοις	τῆς	πίττης ὁλκοῖς λελειουργημένοι. (Μέλει δὲ
[3, 2]	ὀλεθρίων ἐμπλήσας καὶ τὸν ἑαυτοῦ	τῆς	πλάνης ἐνερευξάμενος ἰὸν μετεσκεύασεν τὰς
[3, 12]	ὁδὸν τὴν σωτήριον. Ἀπόστα τῶν	τῆς	πλάνης ὁδῶν, ὅτι κύριος γινώσκει
[3, 3]	λεῖον αὐτοῦ καὶ μαλθακὸν ἀφείλετο	τῆς	πλευρᾶς εἰς ὑποδοχὴν σπέρματος εὐαφῆ
[3, 3]	τοῦ ἀρρήτου ἐπιτηδεύματος· τρόπαια ταῦτα	τῆς	πολιτικῆς ὑμῶν ἀκρασίας δείκνυται, τῶν
[3, 3]	τὸ γῆρας ἐνισχύουσι τῷ τόνῳ	τῆς	πολυπειρίας, ἄνθος ἀξιέραστον φρονήσεως σεμνῆς
[3, 5]	{δύνασθαι} καὶ γὰρ αἱ πενόμεναι	τῆς	πομπῆς μὴ μεταλαμβάνουσαι τῶν ἴσων
[3, 7]	καὶ οἰκέτας πολυπραγμονεῖτε, οἵτινες ὑποδήματα	τῆς	πορείας τῶν πλουσίων ἀχθοφοροῦντες ἀλληγορικῶς
[3, 9]	τῷ σιδήρῳ μαλασσομένης τῇ θερμότητι	τῆς	σαρκός· ἐντεῦθεν οἱονεὶ τῆς βαφῆς
[3, 1]	δὲ παιδαγωγός. Δούλης δὲ οὔσης	τῆς	σαρκός, καθὼς καὶ ὁ Παῦλος
[3, 1]	τὸ εὐεργετικόν, τὸ δὲ ἀθάνατον	τῆς	σαρκός. ~Ὅτι οὐ χρὴ καλλωπίζεσθαι.
[3, 11]	συμβουλεύει τὸν Χριστὸν Ἰησοῦν, καὶ	τῆς	σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθαι εἰς
[3, 1]	κυρίου; ἀλλ´ οὐ τὸ κάλλος	τῆς	σαρκὸς τὸ φαντασιαστικόν, τὸ δὲ
[3, 11]	δὲ ἐλέγχονται, τὴν ἐπίπλαστον ἀποθέμενοι	τῆς	σεμνότητος ὑπόκρισιν, οἷοι ὄντες ἐλελήθεσαν·
[3, 9]	ἐντεῦθεν οἱονεὶ τῆς βαφῆς καὶ	τῆς	στομώσεως τοῦ ψυχροῦ δεόμεθα. (Οὐδὲ
[3, 11]	καὶ τὴν χροιάν. Τὸ γοῦν	τῆς	συναγωγῆς ἔνθεον μετὰ τὴν ἐνθένδε
[3, 11]	συναγωγαὶ αὗται, καὶ αἱ προφάσεις	τῆς	συνηλύσεως ἀκοσμίας ἐστὶν αἰτία ἀναμὶξ
[3, 3]	οἱ ταλαίπωροι, ὡς τὸ ἄδηλον	τῆς	συνουσίας πολλὰς ἐργάζεται τραγῳδίας. Παιδὶ
[3, 11]	οὖν καὶ τὸ χρυσίον μιαίνεται	τῆς	συὸς τῇ ἀκαθαρσίᾳ τῷ ῥύγχει
[3, 11]	ἃς οὐδὲ θιγγάνουσι τῆς κεφαλῆς	τῆς	σφῶν αὐτῶν συγχεῖν τὰς τρίχας
[3, 12]	παιδίον καλῶς παιδαγωγούμενον, τὰ κεφάλαια	τῆς	σωτηρίας, γυμνώσω γὰρ τὸ ἦθος
[3, 12]	ἀφθόνου διατάξεως τῶν γραφῶν καὶ	τῆς	σωτηρίας ἑτοιμοτέραν τὴν εὕρεσιν. (Ἔστιν
[3, 6]	παρακαλῶν καὶ τὴν εὐτέλειαν ἐξυμνῶν	τῆς	σωφροσύνης τὴν ἔγγονον, λάβετε παιδείαν»
[3, 3]	(Μέλει δὲ οὐδ´ ὁπωστιοῦν περαιτέρω	τῆς	τοιαύτης προβαίνειν ἀναισχυντίας. Εἰ γὰρ
[3, 3]	ὁ ἔλεγχος αἱ χαμαιτύπαι. Φεῦ	τῆς	τοσαύτης ἀνομίας. Ἀλλ´ οὐδὲ συνιᾶσιν
[3, 11]	φασι δι´ ὑπερβολὴν σεμνότητος μηδὲ	τῆς	Τροίας ἁλισκομένης περιδεᾶ γενομένην ἀποκαλύψασθαι,
[3, 3]	τοῦ γάλακτος, κενουμένης δὲ ἤδη	τῆς	τροφῆς, ἀλλ´ οὐδὲ τοῦ αἵματος
[3, 11]	ἱδρῶτες, οὐκ ἀναδιδομένης τῷ σώματι	τῆς	τροφῆς, ἀλλὰ εἰς τὰ περιττὰ
[3, 10]	παντελῶς ἐπίπονον. Καθάπερ γὰρ ἐπὶ	τῆς	τροφῆς διεξεληλύθαμεν, παραπλησίως ἐν πᾶσι
[3, 11]	ἀτμίζει τῶν σαρκῶν τὴν ἐκ	τῆς	τροφῆς περιουσίαν, ποσῇ μὲν τῇ
[3, 11]	ἣν μεταχειρίζεσθαι φιλοῦσι. Τοιαῦτά τινα	τῆς	τρυφῆς τὸ ἀταμίευτον αὐτοῖς κακοσχολοῦσιν
[3, 11]	τινες ἀπειθοῖεν τῷ λόγῳ, διὰ	τῆς	τῶν γυναικῶν ἀναστροφῆς ἄνευ λόγου
[3, 11]	δόξει. Δοκεῖ δὲ ὑπὲρ πάντα	τῆς	τῶν γυναικῶν ὄψεως ἀπεστράφθαι. Οὐ
[3, 8]	ἀποτροπὴν τῆς κακίας μηχανώμενος διὰ	τῆς	τῶν προπεπονθότων ἐνδείξεως· δι´ ὧν
[3, 1]	ὅταν αὐτοῦ καταπνεύσωσιν αἱ ἐρωτικαὶ	τῆς	ὕβρεως λαίλαπες, καὶ πρὶν ἢ
[3, 11]	μερῶν μετ´ εὐχροίας» Ἡ κομμωτικὴ	τῆς	ὑγείας ἐνταῦθα εὔθετος, καθ´ ἣν
[3, 11]	τοῦ λόγου κεκόσμηται. Ἄνθος δὲ	τῆς	ὑγιείας ἐλευθέριον τὸ κάλλος. ἣ
[3, 1]	θεὸς αὐτὸς ἠλευθέρωσεν τὴν σάρκα	τῆς	φθορᾶς καὶ δουλείας τῆς θανατηφόρου
[3, 8]	δὲ αὖθις ἀσκητὴς ὤν, καταμαθὼν	τῆς	φιλοδοξίας τὴν ὁδὸν καὶ τὸ
[3, 2]	τὸ νοερὸν τῆς ἀνθρώπου διὰ	τῆς	φιλοδοξίας χηραμὸν ἔχει τὴν ψυχήν·
[3, 2]	(Ταῦτα ὑμῖν εἰς τὴν ἀποτροπὴν	τῆς	φιλοκόσμου κακομηχανίας ἐκ σοφίας κοσμικῆς
[3, 3]	τὸ θῆλυ κοινωνίαν παρὰ τὸν	τῆς	φύσεως νόμον ὀρύγματος κατηξίωσαν κατὰ
[3, 3]	ἀσχημοσύνην— ἀπεστραμμένους καὶ κεκυφότας καὶ	τῆς	φύσεως τὰ ἀπόρρητα εἰς τὸ
[3, 3]	τὸ αἷμα τὸ ἀνθρώπινον καὶ	τῆς	χάριτος κοινωνεῖ τῷ πνεύματι, κἂν
[3, 2]	καὶ τὰ ἄλλα ζῷα ἐκ	τῆς	χλόης καὶ τῶν λειμώνων ἀνίστασθαι
[3, 5]	κατεπτηχότι τῆς ἐπιθυμίας τὸ ἀδεὲς	τῆς	ψηλαφήσεως· οἱ γὰρ παρεισαγόμενοι παρὰ
[3, 9]	Τὸ μὲν οὖν ἄριστον λουτρὸν	τῆς	ψυχῆς ἀποσμήχει τὸν ῥύπον καί
[3, 1]	φαντασιαστικόν, τὸ δὲ ἀληθινὸν καὶ	τῆς	ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος ἐνεδείξατο
[3, 2]	δὲ ἀντ´ αὐτῆς καὶ μοιχαλὶς	τῆς	ψυχῆς κατείληφε τὸ ἄδυτον, τό
[3, 11]	ἀποφαινομένης {ἀξίως τῆς βασιλείας πολιτευώμεθα}	τῆς	ψυχῆς τὴν εὔνοιαν διὰ στόματος
[3, 1]	σωφροσύνην, περιβεβλημένους. Τριγενοῦς οὖν ὑπαρχούσης	τῆς	ψυχῆς τὸ νοερόν, ὃ δὴ
[3, 11]	τὸν ἀνθρώπειον, τὸ ἄλογον μέρος	τῆς	ψυχῆς τὸ περὶ ἡδονὰς καὶ
[3, 8]	οἰκετῶν χρήσεως, πρὸς δὲ καὶ	τῆς	ὥρας τοῦ γάμου καὶ τῶν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/12/2009