Alphabétiquement     [«   »]
Καθὼς 1
καθὼς 5
καθώς 1
καὶ 860
καί 2
Καὶ 38
Κάιν 1
Fréquences     [«    »]
410 δὲ
223 τὴν
305 τὸ
860 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Clément d'Alexandrie, Le divin Maître ou Le Pédagogue, livre III

καὶ


Livre, Chap.
[3, 12]   τῇ ἀληθείᾳ καὶ ἀνανήψωμέν τε  καὶ   ἁγιασθῶμεν, ὅτι οἱ ὀφθαλμοὶ κυρίου
[3, 6]   ἐάν τε σμικρὸς καὶ ἀσθενὴς  καὶ   ἄδοξος ᾖ, καὶ πλοῦτον ὄντως
[3, 4]   γέροντας, καὶ πιθήκων, οἶμαι, εὐπροσωποτέρους  καὶ   ἀηδόνων φθέγξασθαί τι βέλτιον δυναμένους.
[3, 12]   ἀσελγείαις, ἐπιθυμίαις, οἰνοφλυγίαις, κώμοις, πότοις  καὶ   ἀθεμίτοις εἰδωλολατρείαις. Ὅρον ἔχωμεν τὸν
[3, 3]   πορνικὸς τῆς ἐνέδρας τρόπος  καὶ   ἄθεος οὗτος. γὰρ θεὸς
[3, 11]   θανατῶσαι, ἀλλ´ οὐδὲ αἱ κενοσπουδίαι  καὶ   αἱ ἀλόγιστοι φιλοτιμίαι, πρὸς δὲ
[3, 8]   Διὰ τοῦτο γὰρ αἱ κολάσεις  καὶ   αἱ ἀπειλαί, ἵνα δείσαντες τὰς
[3, 2]   ὄψεως ἐνδείκνυται, οὕτως τὰ ἐντρίμματα  καὶ   αἱ βαφαὶ νοσοῦσαν ἐν βάθει
[3, 11]   σαίνωμεν ἀλλήλους ἐν τῷ στόματι,  καὶ   αἱ ἐντολαὶ αὐτοῦ βαρεῖαι οὐκ
[3, 3]   φησὶν κύριος· ἠρίθμηνται δὲ  καὶ   αἱ ἐπὶ τῷ γενείῳ καὶ
[3, 11]   τὰς ἐρωτικὰς ἐπιθυμίας. Ἀπειρήσθων οὖν  καὶ   αἱ θέαι καὶ τὰ ἀκροάματα
[3, 11]   εἰς τὰ περιττὰ ἐκχεομένης. (Ἐντεῦθεν  καὶ   αἱ λαγνεῖαι ὁρμῶνται, περὶ τὰ
[3, 11]   αἱ ἀλόγιστοι φιλοτιμίαι, πρὸς δὲ  καὶ   αἱ μάταιοι καταναλώσεις τῆς οὐσίας,
[3, 3]   ἐπὶ τῷ γενείῳ καὶ μὴν  καὶ   αἱ παρ´ ὅλον τὸ σῶμα.
[3, 11]   καὶ παρανομίας αἱ συναγωγαὶ αὗται,  καὶ   αἱ προφάσεις τῆς συνηλύσεως ἀκοσμίας
[3, 3]   τῆς ἡμετέρας ἐκτοπιστέον πολιτείας. Ἀλλὰ  καὶ   αἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς ὑμῶν
[3, 11]   περιπλοκαὶ τῶν τριχῶν αἱ ἑταιρικαὶ  καὶ   αἱ τῶν σειρῶν ἀναδέσεις πρὸς
[3, 3]   γύννιδας καλεῖν τούτους χρή, ὧν  καὶ   αἱ φωναὶ τεθρυμμέναι καὶ
[3, 1]   αὐτῇ, ἅγιον τοῦτο τῇ σαρκὶ  {καὶ}   ἀιδιότητος καλλώπισμα περιθείς, τὴν ἀθανασίαν.
[3, 11]   φρονήσει, ἀνδρείᾳ, σωφροσύνῃ φιλαγαθίᾳ τε  καὶ   αἰδοῖ, ἧς οὐδὲν εὐανθέστερον χρῶμα
[3, 2]   ναοί, καὶ τοῖς ἀπὸ Ἰνδίας  καὶ   Αἰθιοπίας πεποικιλμένοι μαρμαίρουσι λιθιδίοις, τὰ
[3, 2]   φόρτος ἀπ´ Ἰνδῶν  καὶ   Αἰθιόπων, ἀλλ´ οὐδὲ Πακτωλὸς
[3, 12]   ὁλοκαυτωμάτων κριῶν, καὶ στέαρ ἀρνῶν  καὶ   αἷμα ταύρων καὶ ἐρίφων οὐ
[3, 11]   τύχοι· σεμνὸν γὰρ τὸ σχῆμα  καὶ   ἀκατάσκοπον· καὶ οὔποτε αὐτὴ σφαλήσεται
[3, 12]   φησι Βακχυλίδης. Τὰ δὲ ἄμεμπτα  καὶ   ἀκέραια καὶ ἄμωμα τοῦ θεοῦ»
[3, 7]   ἀστείων ἡδονῶν ἡδὺς οὗτος  καὶ   ἀκλεὴς τῶν πολλῶν βίος. Φύσει
[3, 10]   πανταχοῦ οὐ πρὸς ἡδυπάθειαν τετράφθαι  καὶ   ἀκόλαστον χρὴ δίαιταν οὐδ´ αὖ
[3, 3]   γεραρᾷ τετίμηκεν πολιᾷ. Φρόνησις δὲ  καὶ   ἀκριβεῖς λογισμοὶ πολιοὶ συνέσει συνακμάζουσι
[3, 11]   πιπράσκῃ, ἁπλῆν δὲ εἰπὼν  καὶ   ἀληθεύειν μελετῶν, ἂν μὴ τυγχάνῃ
[3, 11]   ἄρα δέοι καὶ ἡμᾶς ἐμπολιτευομένους  καὶ   ἄλλας τινὰς τῶν κατ´ ἀγρὸν
[3, 11]   δείκνυται τρόπος ἥμερος. Ἔστι δὲ  καὶ   ἄλλο ἄναγνον φίλημα, πλῆρες ἰοῦ,
[3, 1]   περιθείς, τὴν ἀθανασίαν. (Ἔστι δὲ  καὶ   ἄλλο κάλλος ἀνθρώπων ἀγάπη. Ἀγάπη
[3, 11]   λευκὰ πρέποντα ἂν εἴη σεμνότητι  καὶ   ἄλλοθι» λέγει καὶ ἐν ὑφῇ·
[3, 8]   δὲ καὶ ὠνείδισεν, τὸ δὲ  καὶ   ἄλλων ἁμαρτανόντων τὸ αἶσχος αὐτῶν
[3, 11]   ἀληθείας ὄντων· οὐ γὰρ ἔστι  καὶ   ἄλλως θυμηδίαν ἄνευ βλάβης κτήσασθαι·
[3, 9]   τὸ τῆς ἀλέας ἐξὸν {δὲ}  καὶ   ἄλλως παραμυθεῖσθαι τὸ κατεσκληκὸς ὑπὸ
[3, 11]   ἕξις ἐστὶν παρασκευαστικὴ διαίτης καθαρᾶς  καὶ   ἀμιγοῦς αἰσχροῖς, δὲ ἀφέλεια
[3, 12]   Τὰ δὲ ἄμεμπτα καὶ ἀκέραια  καὶ   ἄμωμα τοῦ θεοῦ» κατὰ τὸν
[3, 11]   δὲ ἀπόχρη μαλάσσειν τὰς τρίχας  καὶ   ἀναδεῖσθαι τὴν κόμην εὐτελῶς περόνῃ
[3, 11]   θεὸς τὰς θυγατέρας Σιὼν  καὶ   ἀνακαλύψει τὸ σχῆμα αὐτῶν» τὸ
[3, 12]   τὰ ὄντως ὄντα ἀγαθὰ ὄντα  καὶ   ἀναμένοντα ἡμᾶς· ἀγαθῶν γάρ ἐστι
[3, 12]   τοίνυν προσηλωθῶμεν {ἐν} τῇ ἀληθείᾳ  καὶ   ἀνανήψωμέν τε καὶ ἁγιασθῶμεν, ὅτι
[3, 5]   συλλούονται καὶ δούλοις ἀποδύονται γυμναὶ  καὶ   ἀνατρίβονται ὑπ´ αὐτῶν, ἐξουσίαν δοῦσαι
[3, 11]   τρυφὴ εἰς κόρον ἐξοκείλασα σκιρτῆσαι  καὶ   ἀναχαιτίσαι καὶ τὸν ἡνίοχον, {καὶ}
[3, 3]   οὐ μεμνημένοι τῶν ἐκτεθέντων παιδίων,  καὶ   ἄνδρας δείκνυσι τοὺς γεγεννηκότας ἀκρασίας
[3, 3]   σχήματος αὐτοὺς καταμαντεύεται μοιχούς τε  καὶ   ἀνδρογύνους, ἀμφοτέραν ἀφροδίτην θηρωμένους, μισότριχας,
[3, 10]   καὶ πλευρῶν ἐξειλήσεως· κοσμιωδεστέρα γὰρ  καὶ   ἀνδρωδεστέρα μετ´ εὐσχήμονος ῥώμης
[3, 11]   ἄλλων πεπονημένον προσφέρουσα κόσμον, ἄκοσμον  καὶ   ἀνελεύθερον καὶ ἑταιρικόν, ἀλλὰ τὸν
[3, 11]   διανοίας μεθέμενοι πάθος τὸ ἀποίκιλτον  καὶ   ἀνενδοίαστον τῆς ἀληθείας ἁπλοῦν ἀγαπήσωμεν
[3, 11]   ἐστιν τὸ κτῆμα· δὲ  καὶ   ἄνευ γραμμάτων ἐκπαιδεύεται, καὶ τὸ
[3, 11]   ἀγρὸν διοικουμένους πράξεις, πολλάκις δὲ  καὶ   ἄνευ γυναικῶν γενομένους ὑπὲρ ἀσφαλείας
[3, 3]   θηλυδρίας τούτους· ἐργαστήρια δὲ κατεσκεύασται  καὶ   ἀνέῳκται πάντῃ καὶ τεχνῖται τῆς
[3, 12]   στέφη καὶ θυσίαι καὶ ἀρώματα  καὶ   ἄνθη τοῦ θεοῦ. (Ἔτι περὶ
[3, 6]   Λάζαρον ὑπερηφανῶν, ἄθλιός τέ ἐστι  καὶ   ἀνιαρῶς ζῇ καὶ οὐ ζήσεται.
[3, 2]   χλόης καὶ τῶν λειμώνων ἀνίστασθαι  καὶ   ἀνίπτασθαι οἰκείῳ κόσμῳ χαίροντα, χαίτῃ
[3, 3]   ἤδη πεπλήρωται γῆ καὶ πορνείας  καὶ   ἀνομίας. (Ἄγαμαι τοὺς παλαιοὺς Ῥωμαίων
[3, 11]   ἀναπιμπλάμενοι συρφετοῦ· τοῦτο δὴ ᾄδοντες  καὶ   ἀντᾴδοντες αὐτοὶ οἱ πρόσθεν ἐξυμνοῦντες
[3, 2]   περιποιούμεναι; Τοῦτο αὐτὸ γάρ τοι  καὶ   Ἀντιφάνης κωμικὸς ἐν Μαλθακῇ
[3, 11]   ἵνα εὐλογίαν κληρονομήσητε. Καλήν τινα  καὶ   ἀξιέραστον ὑπογράφειν Κιτιεὺς ἔοικεν
[3, 11]   μάλιστα τὸ γεραιὸν τῆς ἡλικίας  καὶ   ἀξιόπιστον οὐκ ἐπικαλυπτέον, ἀναδεικτέον δὲ
[3, 11]   μόνον εἶναι ἡμᾶς πιστούς, ἀλλὰ  καὶ   ἀξιοπίστους φανῆναι. Καὶ γὰρ οὖν
[3, 11]   δὲ οἱ πρὸς ταῦτα ἀκήλητοι  καὶ   ἀπαθεῖς οὐκ ἂν περὶ τὰς
[3, 11]   κίνησιν καὶ βάδισμα καὶ ἐσθῆτα  καὶ   ἁπαξαπλῶς τὸν πάντα βίον ὅτι
[3, 6]   ἐκτρεπτέον τὸ φιλόκαλον εἰς φιλαυτίαν  καὶ   ἀπειροκαλίαν, μή πῃ ἄρα καὶ
[3, 3]   ἐπιγνωσθήσεται ἀνήρ» γραφὴ λέγει,  καὶ   ἀπὸ ἀπαντήσεως ἀνθρώπου ἐπιγνωσθήσεται ἄνθρωπος·
[3, 2]   ἀπὸ ὕδατος ἀλλοτρίου ἀπόσχου» φησίν,  καὶ   ἀπὸ πηγῆς ἀλλοτρίας μὴ πίῃς»
[3, 12]   Ἐὰν ἴδῃς» φησί, γυμνόν, περίβαλε,  καὶ   ἀπὸ τῶν οἰκείων τοῦ σπέρματός
[3, 3]   ἀληθείας. Ἄνδρα δὲ ὄντα κτενίζεσθαι  καὶ   ἀποκείρεσθαι ξυρῷ πρὸς εὐπρέπειαν καὶ
[3, 3]   διατιθέμενον τὰς τρίχας ξύρεσθαί τε  καὶ   ἀποτίλλεσθαι καὶ λεαίνεσθαι τὰς γένυς
[3, 2]   ἐπεισαγωγῇ· ἅμα γοῦν ἡμέρᾳ σπαρασσόμεναι  καὶ   ἀποτριβόμεναι καὶ φυράμασί τισι καταπλαττόμεναι
[3, 6]   ὑπὲρ χρυσίον καὶ λίθον τίμιον  καὶ   ἄργυρον· τὰ γὰρ ἐμὰ γενήματα
[3, 5]   καὶ σκεύη μυρία χρυσοῦ τε  καὶ   ἀργύρου, τὰ μὲν εἰς προπόσεις,
[3, 2]   ἐνδεῖ οὐδὲ ἕν· χρυσῷ δὲ  καὶ   ἀργύρῳ καὶ ἠλέκτρῳ παραστίλβουσιν οἱ
[3, 11]   ἀκολάστοις ἐλπίδος. Αἰδὼς μὲν ἐπανθείτω  καὶ   ἀρρενωπία· ἀπέστω δὲ καὶ
[3, 3]   ἤνδρωσε στήθεσι· δεῖγμα τοῦτο ἀλκῆς  καὶ   ἀρχῆς. Ταύτῃ καὶ τοὺς ἀλεκτρυόνας
[3, 11]   Ὡς γὰρ στρατιώτου καὶ ναύτου  καὶ   ἄρχοντος, οὕτως δὲ καὶ σώφρονός
[3, 12]   αὐτήν. Ταῦτα στέφη καὶ θυσίαι  καὶ   ἀρώματα καὶ ἄνθη τοῦ θεοῦ.
[3, 6]   οὗτος ὄντως, ἐάν τε σμικρὸς  καὶ   ἀσθενὴς καὶ ἄδοξος ᾖ, καὶ
[3, 12]   τιμίῳ αἵματι ὡς ἀμνοῦ ἀμώμου  καὶ   ἀσπίλου Χριστοῦ. Ἀρκετὸς οὖν
[3, 4]   ὑπισχνοῦνται. Οὐκ ἴσασι δὲ ἀπατώμεναι  καὶ   αὑτὰς μὲν ὡς σκεῦος ἐκδιδοῦσαι
[3, 4]   πολυκτημοσύνην ὀνειδιστέον. Φεύγοντες γὰρ αὐτουργίαν  καὶ   αὐτοδιακονίαν ἐπὶ τοὺς θεράποντας καταφεύγουσιν,
[3, 3]   ὁπλίζονται τῇ τριχί, κάπροι δὲ  καὶ   αὐτοὶ σεμνύνονται λοφιᾷ, ἀλλὰ φρίσσοντας
[3, 8]   οὐκ ἐπὶ τὸν στέφανον ἵεται  καὶ   αὐτός, μιμούμενος τὸν πρεσβύτερον; Πολλαὶ
[3, 12]   μένειν ὀφείλει καθὼς κἀκεῖνος περιεπάτησεν  καὶ   αὐτὸς περιπατεῖν. (Ὢ τῆς μακαρίου
[3, 10]   αἱ γραφαὶ ὀρέγουσιν εὐτελείας ἅμα  καὶ   αὐτουργίας, πρὸς δὲ καὶ γυμνασίων
[3, 12]   ἀνιέντες τὴν ἀπειλήν, εἰδότες ὅτι  καὶ   αὐτῶν καὶ ὑμῶν κύριός
[3, 11]   τὴν κατάστασιν ἐνδείκνυται. Καθάριος δὲ  καὶ   ἀφελὴς σωφροσύνη, ἐπεὶ
[3, 7]   φαγεῖν παντοδαπὰ καὶ πιεῖν ὡσαύτως  καὶ   ἀφροδισίων πᾶσαν πάντως παρέχειν πλησμονήν»
[3, 1]   Περπερεία γὰρ καλλωπισμὸς περιττότητος  καὶ   ἀχρειότητος ἔχων ἔμφασιν. Διὸ καὶ
[3, 11]   (Διὸ καὶ στάσιν καὶ κίνησιν  καὶ   βάδισμα καὶ ἐσθῆτα καὶ ἁπαξαπλῶς
[3, 2]   τε παρειῶν καὶ ὑπογραφὰς ὀφθαλμῶν  καὶ   βαφὰς μετιοῦσαι τριχῶν καὶ τὴν
[3, 3]   καὶ ἐσθὴς τεθηλυμμένη ἁφῇ  καὶ   βαφῇ. Δῆλοι δὲ οἱ τοιοῦτοι
[3, 7]   τρόπον ἐπὶ τοὺς θηλαζομένους  καὶ   βδαλλομένους μαστοὺς ἐπιρρεῖν εἴωθε τὸ
[3, 3]   ἀνθρώπου ἐπιγνωσθήσεται ἄνθρωπος· στολισμὸς ἀνδρὸς  καὶ   βῆμα ποδὸς καὶ γέλως ὀδόντων
[3, 12]   μὲν οὖν αὐτόθεν κεφαλαιώδης ὑποθήκη  καὶ   βιωτικὴ παραίνεσις, πάντα ἐμπεριέχουσα· Καθὼς
[3, 12]   ὀργὴ καὶ θυμὸς καὶ κραυγὴ  καὶ   βλασφημία ἀρθήτω ἀφ´ ὑμῶν σὺν
[3, 11]   καὶ τοῦτο ἐκπέπληκεν ὑπονοίας αἰσχρᾶς  καὶ   βλασφημίας τὸ ἀνέδην χρῆσθαι τῷ
[3, 11]   γυναῖκας παυσάσθων ποτέ· πολλοὺς δὲ  καὶ   βλασφημοῦντες εἰς γέλωτα οὐ παύονται.
[3, 10]   τἀνδρί, ὄνειδος οἰκουρῷ γαμετῇ  καὶ   βοηθῷ. Εἰ δὲ καὶ στρωμνὴν
[3, 6]   καθάπερ ἐν τῇ πορφύρᾳ  καὶ   βύσσῳ τρυφῶν καὶ τὸν Λάζαρον
[3, 3]   ἀνδρίζονται παρὰ φύσιν γαμούμεναί τε  καὶ   γαμοῦσαι γυναῖκας. Πόρος δὲ οὐδεὶς
[3, 2]   λυμαινόμεναι τὸν χαρακτῆρα, οἴκων ἀνατροπὰς  καὶ   γάμων ἐκτροπὰς καὶ παίδων ὑποβολὰς
[3, 5]   σκευῶν τῶν πολλῶν ἱδροῦν {δύνασθαι}  καὶ   γὰρ αἱ πενόμεναι τῆς πομπῆς
[3, 11]   τίμημα εἰς σέβασμα τῶν νέων·  καὶ   γὰρ ἀναισχυντοῦσιν ἔσθ´ ὅτε πολιᾶς
[3, 5]   ἄκουσαι δ´ ὅμως ἐλέγχονται κακαί·  καὶ   γὰρ δι´ αὐτοῦ καταφαίνεται μάλιστα
[3, 5]   ἐπὶ τὰς μαρμαρυγὰς τοῦ χρυσίου·  καὶ   γὰρ ἐκπλήττουσαι τούτῳ τοὺς ἀπειροκάλους
[3, 10]   γυμνάσιον ἀπόχρη, κἂν βαλανεῖον παρῇ·  καὶ   γὰρ καὶ ταῦτα τοῖς ἀνδράσι
[3, 2]   γοῦν κωμικὸς ἐλέγχων αὐτὰς Ἄλεξις·  καὶ   γὰρ καὶ τούτου παραθήσομαι τὴν
[3, 1]   καλλωπίζεται· κάλλος ἐστὶ τὸ ἀληθινόν,  καὶ   γὰρ θεός ἐστιν· θεὸς
[3, 12]   ἐξηγήσεις αὐτῶν ἐπιτρέπων τῷ διδασκάλῳ·  καὶ   γὰρ νόμος αὐτοῦ τὸν
[3, 11]   ἡδοναῖς σωματικαῖς καὶ δεισαλέαις τροφαῖς  καὶ   γαργαλισμοῖς ἀσελγέσι κνηστιῶντες πρὸς ἀφροδίτην
[3, 7]   ἄνθρωπος ὑψηλόν ἐστι ζῷον  καὶ   γαῦρον καὶ τοῦ καλοῦ ζητητικόν,
[3, 3]   στολισμὸς ἀνδρὸς καὶ βῆμα ποδὸς  καὶ   γέλως ὀδόντων ἀναγγελεῖ τὰ περὶ
[3, 12]   ἰχθύι, πάγην ὀρνέῳ· οὗτος πολιτεύεται  καὶ   γεωργεῖ, ἄρχει καὶ ὑπουργεῖ καὶ
[3, 6]   παιδείαν» φησί, καὶ μὴ ἀργύριον,  καὶ   γνῶσιν ὑπὲρ χρυσίον δεδοκιμασμένον· κρείσσων
[3, 4]   καὶ μαντευόμεναι, ἀγύρταις καὶ μητραγύρταις  καὶ   γραίαις βωμολόχοις οἰκοφθορούσαις ὁσημέραι συμπομπεύουσαι
[3, 2]   τοῖχοι δὲ ἀποστίλβουσι ξενικοῖς λίθοις  καὶ   γραφῆς ἐντέχνου {οἷς} ἐνδεῖ οὐδὲ
[3, 10]   ὅπου βαλανεῖον οὐκ ἔστιν. ~Ὅτι  καὶ   γυμνάσια ἐγκριτέον τοῖς κατὰ λόγον
[3, 3]   ἀπερυθριῶντας αὑτούς, ἐν αὐτῇ νεολαίᾳ  καὶ   γυμνασίῳ μέσῳ, ἔνθα ἀρετὴ ἀνδρῶν
[3, 10]   ἅμα καὶ αὐτουργίας, πρὸς δὲ  καὶ   γυμνασίων ὑποδείγματα. Ἀνδρῶν δὲ οἳ
[3, 3]   αὐτό, οὐ λήσεται. Ἔξεστιν αὐτῷ  καὶ   γυμνῷ τοῦ σχήματος πρὸς τὸν
[3, 3]   τὰ γυναικῶν οἱ ἄνδρες πεπόνθασιν  καὶ   γυναῖκες ἀνδρίζονται παρὰ φύσιν γαμούμεναί
[3, 12]   τὰς ἡδονὰς ὡς ἀνδρὸς ἐσθλοῦ  καὶ   γυναικὸς εὐσεβοῦς γνώμη δικαία καὶ
[3, 11]   ἀκοσμίας ἐστὶν αἰτία ἀναμὶξ ἀνδρῶν  καὶ   γυναικῶν συνιόντων ἐπὶ τὴν ἀλλήλων
[3, 5]   Κοινὰ δὲ ἀνέῳκται ἀνδράσιν ὁμοῦ  καὶ   γυναιξὶ τὰ βαλανεῖα, κἀντεῦθεν ἐπὶ
[3, 3]   δὲ οὐκ ἄνδρας, βατάλους δὲ  καὶ   γύννιδας καλεῖν τούτους χρή, ὧν
[3, 6]   ἄπειρον αὐτοῦ λαβὴν προσφῦναι  καὶ   δάκνειν, εἰ μή τις αὐτῷ
[3, 11]   αὐτόν, καθάπερ ἐπὶ σκηνῆς ἐμπομπεύοντα  καὶ   δακτυλοδεικτούμενον. Οὐδὲ ὑπὸ οἰκετῶν ἀναστρέφεσθαι
[3, 12]   ἀπὸ καταβολῆς κόσμου. Ἐπείνασα γὰρ  καὶ   δεδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα καὶ
[3, 12]   Ἀριστοτέλης εἴα ποτέ, πολλοῦ γε  καὶ   δεῖ κατ´ ὄψιν αὐτῶν φιλοφρονούμενον
[3, 11]   οἳ δίκην ὑῶν ἡδοναῖς σωματικαῖς  καὶ   δεισαλέαις τροφαῖς καὶ γαργαλισμοῖς ἀσελγέσι
[3, 1]   φαίνεται· γίνετο δ´ ὑγρὸν ὕδωρ  καὶ   δένδρεον ὑψιπέτηλον. Ἐκχεῖται τὰ πάθη,
[3, 11]   δὲ πόρνη Αἰγυπτία,  καὶ   δεσμὰ σωφροσύνη λαμβάνουσα κρείττων ἀναφαίνεται
[3, 11]   ἴσης ὄντων δικαίων καὶ οἰκετῶν  καὶ   δεσποτῶν· ἐπεὶ δὲ ἀπαιδευσία
[3, 12]   ἀδικούμενον, κρίνατε ὀρφανῷ, δικαιώσατε χήραν·  καὶ   δεῦτε καὶ διαλεχθῶμεν, λέγει κύριος.
[3, 3]   κελεύειν παραγίνεσθαι αὐτὰς τοῖς ἀνδράσι,  καὶ   δὴ ἀγασθεὶς τῇ σεμνότητι τὸ
[3, 7]   συνοπαδοὺς αὐτουργίαν καὶ εὐτέλειαν παραλαβόντας·  καὶ   δὴ βαδιστέον εὐαρμόστως τῷ λόγῳ,
[3, 4]   οἱ τῶν ῥοφημάτων συσκευασταί τε  καὶ   δημιουργοί, οἳ δὲ περὶ τὰς
[3, 6]   τὸ θηρίον, περιπλέξεται τῇ χειρὶ  καὶ   δήξεται· δεινὸς δὲ καὶ
[3, 12]   εἴη λέγειν καιρός. Πολλὰ δὲ  καὶ   δι´ αἰνιγμάτων, πολλὰ δὲ καὶ
[3, 12]   δὲ δι´ ἀποστόλων. Οἵα γοῦν  καὶ   δι´ ἀποστόλων παιδαγωγία. Ἀναγκαῖόν
[3, 12]   κόσμου καὶ τοῦ ἀνθρώπου δημιουργὸς  καὶ   δι´ αὐτὸν ἤδη καὶ τοῦ
[3, 11]   κεκοσμημένην, ἀλλὰ τὰς ἀλλοτρίας τρίχας  καὶ   δι´ αὐτῶν ἄλλην κεφαλήν. Εἰ
[3, 8]   εἰκόνες· ἑνὸς δὲ ὑποδείγματος μνησθήσομαι  καὶ   διὰ βραχέων παραθήσομαι· τὸ Σοδομιτῶν
[3, 12]   ἄνθρωποι, ποιεῖτε αὐτοῖς. Δυνατὸν δὲ  καὶ   διὰ δυεῖν ἐμπεριλαβεῖν τὰς ἐντολάς,
[3, 12]   τῶν βιβλίων παραγγέλλεται. Παραγγέλλει δὲ  καὶ   διὰ Ἡσαΐου· Λούσασθε, καθαροὶ γένεσθε,
[3, 9]   δὲ τοῦ σώματος τὸ σαρκικὸν  καὶ   διὰ μόνου ὕδατος ἀποπληροῦται, καθάπερ
[3, 12]   καὶ δι´ αἰνιγμάτων, πολλὰ δὲ  καὶ   διὰ παραβολῶν τοῖς ἐντυγχάνουσιν ἔξεστιν
[3, 2]   τῷ θεῷ, ποιήσας αὐτὸν ἔπηλυν,  καὶ   διὰ τοῦτο καὶ φίλον» αὐτὸν
[3, 3]   πόρνος εἶναι δοκεῖν, μὴ νοσῶν,  καὶ   διαβάλλειν ἐπιτηδεύειν τὴν καλὴν εἰκόνα
[3, 11]   τοῖς πολλοῖς ἐξομοιοῦνται, μεθ´ ὧν  καὶ   διαιτῶνται· μᾶλλον δὲ ἐλέγχονται, τὴν
[3, 12]   μὲν πρεσβυτέροις, αἳ δὲ ἐπισκόποις  καὶ   διακόνοις, ἄλλαι χήραις, περὶ ὧν
[3, 12]   ὀρφανῷ, δικαιώσατε χήραν· καὶ δεῦτε  καὶ   διαλεχθῶμεν, λέγει κύριος. Πολλὰς δ´
[3, 11]   παρ´ ὅλον τὸν βίον φαίνεσθαι  καὶ   διαπλάττεσθαι τοὺς Χριστῷ τελουμένους οἵους
[3, 4]   εἰς τὰ ἀργυρώνητα ἀνδράποδα σπαθῶσι  καὶ   διαρρίπτουσι τὰ χρήματα, δίκην ὀρνίθων
[3, 12]   υἱῷ, υἱῷ καὶ πατρί, παιδαγωγῷ  καὶ   διδασκάλῳ υἱῷ, σὺν καὶ τῷ
[3, 12]   Πάντα λόγος καὶ ποιεῖ  καὶ   διδάσκει καὶ παιδαγωγεῖ. Ἵππος ἄγεται
[3, 6]   κρείττω ἀργυρίου ἐκλεκτοῦ. Εἰ δὲ  καὶ   διελεῖν χρή, πλούσιος μὲν
[3, 3]   ἐδικαίωσε τὸ λάσιον θεός,  καὶ   διέσπειρεν παρὰ πᾶν τὸ σῶμα
[3, 12]   Παῦλον τέκνα μέσον γενεᾶς σκολιᾶς  καὶ   διεστραμμένης φωστήρων δίκην ἐν κόσμῳ
[3, 6]   μὲν ἀγαθὸς ἀνὴρ σώφρων ὢν  καὶ   δίκαιος ἐν οὐρανῷ θησαυρίζει τὰ
[3, 11]   τοὺς γήμαντας φιλανδρίᾳ σώφρονι, βιαστικῷ  καὶ   δικαίῳ φαρμάκῳ· πλὴν ἀλλ´ ἐπεὶ
[3, 8]   τὰ ἔργα σωφρονοῦσιν ἐν θεραπείας  καὶ   διορθώσεως μέρει. (Παραφυλάττοντες δ´ οὖν
[3, 5]   μὴ οἵας τε εἶναι {συνεῖναι}  καὶ   δίχα τῶν σκευῶν τῶν πολλῶν
[3, 11]   ἀνὰ στόμα ἔχων τὸν λόγον,  καὶ   διχηλεῖ δικαιοσύνη εἰκότως, κἀνταῦθα
[3, 12]   ἀναμένοντα ἡμᾶς· ἀγαθῶν γάρ ἐστι  καὶ   δοτὴρ καὶ φύλαξ· κατὰ μετουσίαν
[3, 1]   ἠλευθέρωσεν τὴν σάρκα τῆς φθορᾶς  καὶ   δουλείας τῆς θανατηφόρου καὶ πικρᾶς
[3, 5]   ἀποκλείουσιν, ἰδίοις δὲ οἰκέταις συλλούονται  καὶ   δούλοις ἀποδύονται γυμναὶ καὶ ἀνατρίβονται
[3, 10]   γυναῖκας, ἀλλ´ οὐκ ἐπὶ πάλην  καὶ   δρόμους παρακλητέον αὐτάς, ταλασιουργίᾳ δὲ
[3, 12]   εὐταξία ἐστίν, παντελὴς οὖσα εὐσχημοσύνη  καὶ   δύναμις τεταγμένη βεβαία, τῶν ἑξῆς
[3, 11]   τῆς κεφαλῆς τὸ ψιλόν, ἀλλὰ  καὶ   δυσπαθὲς κατασκευάζει τὸ κρανίον, προσομιλεῖν
[3, 12]   ὦτά μοι ὑποσχὼν τὰ ἀκουστικά,  καὶ   δώσω σοι θησαυροὺς σκοτεινούς, ἀποκρύφους,
[3, 12]   σιαγόνα πάρεχε καὶ τὴν ἄλλην,  καὶ   ἐὰν ἄρῃ σού τις τὸν
[3, 12]   ἀδελφός σου, ἐπιτίμησον αὐτῷ,  καὶ   ἐὰν μετανοήσῃ, ἄφες αὐτῷ. Ἐὰν
[3, 2]   κόκκινον καὶ κοσμήσῃ κόσμῳ χρυσῷ,  καὶ   ἐὰν χρίσῃ στίμμι τοὺς ὀφθαλμούς
[3, 5]   τὸν λόγον, ὅς ἐστι πανταχοῦ,  καὶ   ἐγένετο ἄνευ αὐτοῦ οὐδὲ ἕν»
[3, 11]   ὑποτασσομένας τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν, ὡς  καὶ   εἴ τινες ἀπειθοῖεν τῷ λόγῳ,
[3, 7]   βίος ἄσεμνός τε καὶ ἐπονείδιστος  καὶ   εἰδεχθὴς καὶ καταγέλαστος. Ἀλλοτριώτατον δὲ
[3, 11]   ἐκκλησίαις ἐπὶ τὸ σεμνότερον σχηματίζουσιν,  καὶ   εἶναι, μὴ δοκεῖν εἶναι, τοιούτους,
[3, 11]   θεοῦ οὐ κληρονομήσουσιν. Εἰ δὲ  καὶ   εἰς βασιλείαν θεοῦ κεκλήμεθα, ἀξίως
[3, 4]   ῥήμασι καὶ σχήμασι τέρπειν πειρώμενοι  καὶ   εἰς γέλωτα ἐκκαλούμενοι πορνείας πρόδρομον·
[3, 4]   τὰς θυγατέρας ὑμῶν εἰς μυρεψοὺς  καὶ   εἰς μαγειρίσσας καὶ εἰς πεσσούσας»
[3, 4]   εἰς μυρεψοὺς καὶ εἰς μαγειρίσσας  καὶ   εἰς πεσσούσας» νόμῳ πολέμου κρατήσας,
[3, 11]   {διὸ} τηκτέον ταύτην τὴν περιττείαν  καὶ   εἰς πέψιν ἀναχυτέον, δι´ ἧς
[3, 10]   καὶ ὄψον παραθείη, εὐσχημονέστατα μεντἂν  καὶ   εἰς σώφρονα ὑγίειαν γυμνασθείη· τὴν
[3, 4]   καὶ εἰς τὰς ἐξιτήλους βαφὰς  καὶ   εἰς τὰ ἀργυρώνητα ἀνδράποδα σπαθῶσι
[3, 4]   σμαράγδους τὰς Ἰνδικάς· ναὶ μὴν  καὶ   εἰς τὰς ἐξιτήλους βαφὰς καὶ
[3, 11]   δικαιοσύνη εἰκότως, κἀνταῦθα ἁγιάζουσα  καὶ   εἰς τὸν μέλλοντα παραπέμπουσα αἰῶνα.
[3, 12]   Ὧι δόξα καὶ νῦν  καὶ   εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν. Ἐπεὶ
[3, 1]   μετασχηματιζόμενον, εἰς μοιχείας καὶ λαγνείας  καὶ   εἰς φθορὰς ἐξαρεσκευόμενον· ἤτοι μὲν
[3, 11]   γὰρ κάλλει γυναικὸς πολλοὶ ἀπεπλανήθησαν,  καὶ   ἐκ τούτου φιλία ὡς πῦρ
[3, 11]   αὐτῇ οὐ παρέχει, εἰ δὲ  καὶ   ἐμπέσοι τις, συλλαβοῦσα αὐτὴν ἐν
[3, 3]   Χριστόν, εἴ γε αὐτὸν ἠκούσατε  καὶ   ἐν αὐτῷ ἐδιδάχθητε, καθώς ἐστιν
[3, 11]   αἱ θυγατέρες Σιὼν ὑψηλῷ τραχήλῳ  καὶ   ἐν νεύμασιν ὀφθαλμῶν, καὶ τῇ
[3, 12]   ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ σου  καὶ   ἐν ὅλῃ τῇ ἰσχύι σου,
[3, 12]   σου ἐν ὅλῃ καρδίᾳ σου  καὶ   ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ σου
[3, 11]   ἡδονὰς σφαλεῖέν ποτε. Εἰ γὰρ  καὶ   ἐν παιδιᾶς μέρει παραλαμβάνεσθαι φήσουσι
[3, 9]   λόγος εἰπών· ἐν πνεύματι κρίσεως  καὶ   ἐν πνεύματι καύσεως. Τὸ δὲ
[3, 11]   ἁπλοῦν ἀγαπήσωμεν χρῶμα. δὲ  καὶ   ἐν τούτῳ ἄρα ζηλωτὴς Μωυσέως,
[3, 12]   αὐτοῦ μὴ τηρῶν, ψεύστης ἐστί,  καὶ   ἐν τούτῳ ἀλήθεια οὐκ
[3, 11]   εἴη σεμνότητι καὶ ἄλλοθι» λέγει  καὶ   ἐν ὑφῇ· βάμματα δὲ μὴ
[3, 4]   δίκαιοι» φησὶν ἔστωσαν σύνδειπνοί σου,  καὶ   ἐν φόβῳ κυρίου τὸ καύχημά
[3, 3]   τῷ πνεύματι τοῦ νοὸς ὑμῶν  καὶ   ἐνδύσασθαι τὸν καινὸν ἄνθρωπον τὸν
[3, 7]   πενόμενον δίκαιον, σπάνιον μὲν τοῦτο,  καὶ   ἔνθα οὐκ ἄλλος δίκαιος, ἀναγνώτω
[3, 11]   τὸ στόμα αὐτῆς διήνοιξεν σοφῶς  καὶ   ἐννόμως, ἧς τὰ τέκνα ἐμακάρισαν
[3, 11]   οὐ μόνον ἐνώπιον κυρίου, ἀλλὰ  καὶ   ἐνώπιον ἀνθρώπων. Ἀπόστρεψον δὲ τὸν
[3, 12]   Οὐαὶ οἱ συνετοὶ ἐν ἑαυτοῖς  καὶ   ἐνώπιον αὐτῶν ἐπιστήμονες· ταπεινῶν
[3, 11]   τὸ ἐν ταῖς ὁδοῖς σαλεύειν  καὶ   ἐξυπτιάζοντα παραβλέπειν εἰς τοὺς ἀπαντῶντας,
[3, 11]   αὐτῆς, ὁπότε χρῄζοι μάλιστα, ἀσκούμενον  καὶ   ἐξυφαινόμενον· οὐ γάρ ποτε καθήκει
[3, 12]   γυμνὸς καὶ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς  καὶ   ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην
[3, 11]   ὅτι γηγενεῖς παρ´ αὐτῇ ὀλοῦνται,  καὶ   ἐπὶ πέτευρον Ἅιδου συναντᾷ. Ἀλλὰ
[3, 11]   βουλὴ» γὰρ κἀνταῦθα πονηρὰ καθάπερ  καὶ   ἐπὶ τῷ δικαίῳ, διὸ καταρᾶται
[3, 11]   τοῦ πωλουμένου ἀπέστω, ἀπέστω δὲ  καὶ   ἐπὶ τῶν ἄλλων ὅρκος.
[3, 11]   δεσπόταις, οὐ μόνον τοῖς ἀγαθοῖς  καὶ   ἐπιεικέσιν, ἀλλὰ καὶ τοῖς σκολιοῖς
[3, 11]   σωφρονεῖν ἐθέλοιεν, τὰς ἀλόγους ὁρμὰς  καὶ   ἐπιθυμίας τῶν ἀνδρῶν καταπραΰνειν ἠρέμα·
[3, 1]   καὶ ἀχρειότητος ἔχων ἔμφασιν. Διὸ  καὶ   ἐπιφέρει· Οὐκ ἀσχημονεῖ. Ἄσχημον γὰρ
[3, 7]   γαστέρα αὐτῷ βίος ἄσεμνός τε  καὶ   ἐπονείδιστος καὶ εἰδεχθὴς καὶ καταγέλαστος.
[3, 12]   καὶ δεδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα  καὶ   ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην καὶ
[3, 4]   ψιθυρισμοὺς γραϊκοὺς ἀνεχόμεναι, φίλτρα ἄττα  καὶ   ἐπῳδὰς παρὰ τῶν γοήτων ἐπ´
[3, 11]   ἀπὸ τῶν μυροπωλίων καὶ χρυσοχοείων  καὶ   ἐριοπωλίων ἄλυς καὶ ἀπὸ
[3, 12]   στέαρ ἀρνῶν καὶ αἷμα ταύρων  καὶ   ἐρίφων οὐ βούλομαι, οὐδ´ ἂν
[3, 11]   στάσιν καὶ κίνησιν καὶ βάδισμα  καὶ   ἐσθῆτα καὶ ἁπαξαπλῶς τὸν πάντα
[3, 11]   ἐπιψόγους καὶ λίθους καὶ χρυσίον  καὶ   ἐσθῆτα ποικίλην καὶ τὴν ἄλλην
[3, 5]   τὸ λούσασθαι περιφερόμενα· ναὶ μὴν  καὶ   ἐσχαρίδες ἀνθράκων· εἰς τοσοῦτον γὰρ
[3, 11]   προσφέρουσα κόσμον, ἄκοσμον καὶ ἀνελεύθερον  καὶ   ἑταιρικόν, ἀλλὰ τὸν ἑκάστης σώφρονος
[3, 7]   κτῆσις γὰρ λόγος ἀνενδεὴς  καὶ   εὐπορίας ἁπάσης αἴτιος. (Εἰ δέ
[3, 2]   καταφρονήσαντα περιουσίας· εὐπατρίδης γὰρ ἦν  καὶ   εὔπορος σφόδρα. Τριακοσίοις γοῦν καὶ
[3, 11]   καπνὸς μὲν πῦρ, εὔχροια δὲ  καὶ   εὐσφυξία ὑγίειαν, οὕτως καὶ παρ´
[3, 11]   ἐστιν οἰκεία στολὴ ἀπερίεργος  καὶ   εὐσχήμων καὶ καθάριος. (Παρ´
[3, 7]   παρὰ τοῦ παιδαγωγοῦ συνοπαδοὺς αὐτουργίαν  καὶ   εὐτέλειαν παραλαβόντας· καὶ δὴ βαδιστέον
[3, 10]   ἐντιθέντα οὐχὶ εὐεξίας μόνον, ἀλλὰ  καὶ   εὐψυχίας ἐπιμελεῖσθαι· δὴ γινόμενον
[3, 8]   δαπάναις ταῖς εἰς χρὴ  καὶ   ἐφ´ ὅσον χρὴ τελεῖσθαι προσηκούσαις·
[3, 10]   καὶ παρέστη ἐσθίουσιν αὐτοῖς. Καλὴ  καὶ   ἁλεία, ὡς τῷ Πέτρῳ,
[3, 2]   τὴν Ἑλλάδα βάρβαρος φιλοκοσμία  καὶ   ἀνδρόγυνος τρυφή· σωφροσύνην διέφθειρεν
[3, 3]   καὶ οὐκ ἐκπορνεύσει γῆ,  καὶ   γῆ πλησθήσεται ἀνομίας. Ταῦτα
[3, 4]   δὲ καὶ ταλασίαι καὶ ἱστοπονίαι  καὶ   γυναικωνῖτις ἐργάνη καὶ
[3, 11]   καὶ μακάριον, βίον. (Κεχρήσθω δὲ  καὶ   γυνὴ τῇ λιτῇ στολῇ
[3, 11]   τῶν κύβων παιδιά, πρὸς δὲ  καὶ   διὰ τῶν ἀστραγάλων μελέτη
[3, 11]   παύονται. Κωλυτέα γε μὴν ἔτι  καὶ   διὰ τῶν κύβων παιδιά,
[3, 12]   προπορεύσεται ἔμπροσθεν δικαιοσύνη σου,  καὶ   δόξα τοῦ θεοῦ περιστελεῖ
[3, 3]   ὧν καὶ αἱ φωναὶ τεθρυμμέναι  καὶ   ἐσθὴς τεθηλυμμένη ἁφῇ καὶ
[3, 3]   ἡμερῶν» κέκληκεν αὐτὸν προφητεία,  καὶ   θρὶξ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ
[3, 11]   Πέτρος, οὕτως ἰσότης  καὶ   μακροθυμία καὶ φιλανθρωπία
[3, 2]   τοῦτο προσέρπει κάλλος· συνεργεῖ γὰρ  καὶ   μέθη καὶ τὸ ἀμυδρὸν
[3, 6]   φυλάττων, ἀλλ´ μεταδιδοὺς πλούσιος,  καὶ   μετάδοσις τὸν μακάριον, οὐχ
[3, 4]   ἱστοπονίαι καὶ γυναικωνῖτις ἐργάνη  καὶ   οἰκουρία οὐδαμοῦ, ἀλλ´ οἱ
[3, 11]   ὑγρότητι, ὑπερβολῇ δὲ θερμότητος. Διὸ  καὶ   προτέρα κενοῦται τροφή· ἀκινήτῳ
[3, 11]   φύσιν τῶν ποτῶν εὐκρασία  καὶ   τῶν σιτίων συμμετρία. Οὐ
[3, 11]   ἰσότης καὶ μακροθυμία  καὶ   φιλανθρωπία τοῖς δεσπόταις εὐάρμοστος.
[3, 11]   ὕστερον μέντοι πικρότερον χολῆς εὑρήσεις  καὶ   ἠκονημένον μᾶλλον μάχαιραν δίστομον·
[3, 2]   ἕν· χρυσῷ δὲ καὶ ἀργύρῳ  καὶ   ἠλέκτρῳ παραστίλβουσιν οἱ ναοί, καὶ
[3, 12]   ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην  καὶ   ἤλθετε πρός με. Καὶ πότε
[3, 11]   δεδομέναις. Εἰ δὲ ἄρα δέοι  καὶ   ἡμᾶς ἐμπολιτευομένους καὶ ἄλλας τινὰς
[3, 12]   ταύτην τὴν νηστείαν ἐγὼ ἐξελεξάμην,  καὶ   ἡμέραν ἄνθρωπον ταπεινοῦν τὴν ψυχὴν
[3, 11]   ὑπὲρ ἀσφαλείας ἀποσφραγίζεσθαί τινα, δίδωσιν  καὶ   ἡμῖν εἰς τοῦτο μόνον σημαντῆρα,
[3, 11]   ἐν τῷ ἀφθάρτῳ τοῦ πραέος  καὶ   ἡσυχίου πνεύματος, ἐστιν ἐνώπιον
[3, 11]   αὐτοῦ. Ἀκοσμότερον δὲ ὁμολογεῖν ἑαυτὸν  καὶ   ἥττονα τοῦ Λυδίου ψήγματος πῶς
[3, 1]   αἱ ἡδοναί, μαραίνεται τὸ κάλλος,  καὶ   θᾶττον ἀποπίπτει τοῦ πετάλου χαμαί,
[3, 11]   Οὐ γὰρ ἁψαμένους μόνον, ἀλλὰ  καὶ   θεασαμένους ἔστιν ἁμαρτεῖν, μάλιστα
[3, 2]   ἀναισχυντίαν ἐξοκέλλουσιν· δεῖ γὰρ αὐταῖς  καὶ   θεάτρου καὶ πομπῆς καὶ πλήθους
[3, 11]   σύγγραμμα αὐτῆς τὸ ἰδιωτικὸν ἅμα  καὶ   θεῖον ἀγάπη κέκληται, σύνταγμα πνευματικόν.
[3, 4]   ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Χριστοῦ  καὶ   θεοῦ. Αἳ δὲ ἀνδρογύνων συνουσίαις
[3, 3]   ἐφέζονται· αἳ δὲ νέμονται ἅμα  καὶ   θέουσιν ἀναλαμβάνουσαι τοὺς δεσπότας, καὶ
[3, 3]   τὸ πάσχειν. Ξηρότερα γὰρ φύσει  καὶ   θερμότερα τὰ δασέα τῶν ψιλῶν
[3, 3]   τῶν ἀτελῶν δασύτερά τέ ἐστι  καὶ   θερμότερα. Τὸ οὖν τῆς ἀνδρώδους
[3, 11]   τὰ αὑτῶν. Ἄφρονα» τὴν τοιαύτην  καὶ   θρασεῖαν γυναῖκα» διὰ Σολομῶντος λέγει,
[3, 11]   πεπιττοκοπημένους. Αἱ δὲ γυναικεῖοι κινήσεις  καὶ   θρύψεις καὶ χλιδαὶ κολουστέαι παντελῶς·
[3, 12]   χρῄζοντι. Πᾶσα πικρία καὶ ὀργὴ  καὶ   θυμὸς καὶ κραυγὴ καὶ βλασφημία
[3, 12]   τὸν πεπλακότα αὐτήν. Ταῦτα στέφη  καὶ   θυσίαι καὶ ἀρώματα καὶ ἄνθη
[3, 12]   γῆς Αἰγύπτου προσενέγκαι μοι ὁλοκαυτώματα  καὶ   θυσίας· ἀλλὰ τοῦτο ἐνετειλάμην αὐτοῖς·
[3, 8]   ἑτέρους ἔπαυσε κακίας, τοὺς δὲ  καὶ   ἰάσατο τῇ τοῦ ὁμοίου θεωρίᾳ
[3, 11]   δίκαια· μὴ γὰρ οὐκ ἐξὸν  καὶ   ἰδόντα καρτερεῖν; Ἀλλὰ τὸ ἐμπεσεῖν
[3, 11]   δὲ τοῦ ἀερώδους τὸ εὔπνουν  καὶ   ἰσοστάσιον, ἐξ ὧν εὔρυθμος
[3, 4]   πολλοί· ἔριθοι δὲ καὶ ταλασίαι  καὶ   ἱστοπονίαι καὶ γυναικωνῖτις ἐργάνη
[3, 10]   παρακλητέον αὐτάς, ταλασιουργίᾳ δὲ γυμναστέον  καὶ   ἱστουργίᾳ καὶ τῷ παραστῆναι τῇ
[3, 11]   αὐξόμεναι ταῖς ὄψεσιν ἐμποδίζοιεν καταβαίνουσαι,  καὶ   ἴσως τὰς ἐπὶ τῷ μύστακι
[3, 11]   τῆς ὄψεως χλιαίνονται αἱ ὀρέξεις,  καὶ   ἰταμώτερον βλέπειν οἱ ὀφθαλμοὶ πρὸς
[3, 3]   τῶν τολμημάτων τιμωρὸς δίκη·  καὶ   καθ´ ἑαυτῶν ἀπαραίτητον ἐπισπώμενοι συμφορὰν
[3, 11]   Ἄτοπον δὲ τοὺς κατ´ εἰκόνα  καὶ   καθ´ ὁμοίωσιν θεοῦ» γεγονότας ὥσπερ
[3, 10]   τὴν ἐμμελῆ τε καὶ σώφρονα  καὶ   καθαρὰν ἑκατέρας κακίας, τρυφῆς τε
[3, 9]   υἱῶν καὶ τῶν θυγατέρων Ἰσραήλ,  καὶ   καθαριεῖ τὸ αἷμα ἐκ μέσου
[3, 11]   στολὴ ἀπερίεργος καὶ εὐσχήμων  καὶ   καθάριος. (Παρ´ καὶ
[3, 3]   ζῶντες» οἱ παλίμβολοι ῥέζουσιν ἀτάσθαλα  καὶ   κακὰ ἔργα, φησὶν Σίβυλλα.
[3, 10]   τὸ ὑπὲρ τὸ μέτρον πονεῖν  καὶ   κάκιστον καὶ κοπῶδες καὶ νοσοποιόν.
[3, 7]   κόσμια ποῦ; Λωποδύταις δὲ αὐτὰ  καὶ   κακούργοις παρασκευάζονται καὶ τοῖς λίχνοις
[3, 2]   διέφθειρεν Λακωνικὴν ἐσθὴς καὶ χλιδὴ  καὶ   κάλλος ὡραῖον· αἱ βάρβαροι φιλοκοσμίαι
[3, 3]   ἀπάτης· ἀνανεοῦσθαι δέ» μὴ βαφαῖς  καὶ   καλλωπίσμασιν, ἀλλὰ τῷ πνεύματι τοῦ
[3, 11]   ἰσοστάσιον, ἐξ ὧν εὔρυθμος  καὶ   καλὸς οὗτος ἀνδριὰς τοῦ λόγου
[3, 11]   οἱ ἄνδρες ἐπὶ τῶν κουρείων  καὶ   καπηλείων διατρίβοντες ἀδολεσχούντων στωμυλευόμενοι, καὶ
[3, 4]   γαστριμαργίαν αὐτῶν πονοῦσι δαιτροί τε  καὶ   καρυκευταὶ καὶ οἱ τῶν πεμμάτων
[3, 10]   ἐστιν. (Καὶ δὴ τά γε  {καὶ}   κατὰ πάλην, ἣν ἐνεκρίναμεν, μὴ
[3, 12]   ἅδην διείλεκται· δ´ οὖν  καὶ   κατὰ τὰς ὁδοὺς ὁμιλεῖν αὐτῷ
[3, 7]   τε καὶ ἐπονείδιστος καὶ εἰδεχθὴς  καὶ   καταγέλαστος. Ἀλλοτριώτατον δὲ τῆς θείας
[3, 3]   τῷ βαρβάρῳ τὸ μέγεθος αὐτῆς—  καὶ   καταλιπὼν τὴν τρυφὴν εὐτελὴς πολιτεύεται·
[3, 11]   ἐνοχλητέον, σεμνότητα μὲν τοῦ προσώπου  {καὶ}   καταπλήξεως γεννητικὴν ἐμποιούσας· πολλοὺς δὲ
[3, 11]   αὐτό· αἰσχρὸν γὰρ τὸ θέαμα  καὶ   κατέγνωσται τοῦ γενείου ἐν
[3, 11]   ἐπιστᾶσα ἐπὶ σωφροσύνην μεθηρμόσατο αὐτοὺς  καὶ   κατεπλήξατο τῇ στιλπνότητι τῆς ὄψεως
[3, 11]   ὀρθόνους πρὸς τὸν λόγον ὀξύτης,  καὶ   κατοκωχὴ τῶν ὀρθῶς εἰρημένων, καὶ
[3, 11]   κρανίον, προσομιλεῖν ἐθίζον καὶ κρύει  καὶ   καύματι, καὶ τὰς ἀπὸ τούτων
[3, 7]   κομίζει τροφάς· ἐγκρυφίας κρίθινος ἦν  καὶ   καψάκης ὕδατος. Τοιοῦτον ἄριστον αὐτῷ
[3, 11]   τοῖς ἀνδράσιν. Εἰ δέ τις  καὶ   κείραιτό τι τοῦ γενείου, οὐ
[3, 2]   καὶ σκιαγραφουμένου; Κεκρύφαλοι μέν γε  καὶ   κεκρυφάλων διαφοραὶ καὶ περίεργοι πλοκαί,
[3, 3]   τὴν περὶ τοὔργον ἀσχημοσύνην— ἀπεστραμμένους  καὶ   κεκυφότας καὶ τῆς φύσεως τὰ
[3, 11]   χρήματα τὰ τρυφητικά, χαυνότητας ἀβεβαίους  καὶ   κενὰς ἐμποιοῦντα ἡδονάς, ὑφ´ ὧν
[3, 11]   δὲ τοῦ ὑγροῦ τὸ λαμπρὸν  καὶ   κεχαρισμένον, ἀπὸ δὲ τοῦ ξηροῦ
[3, 4]   ὀργήν, ἤτοι πόρνοι αὐτοὶ  καὶ   κιναίδων ὄχλον εἰς ὄλεθρον ἐζηλωκότες,
[3, 11]   τῶν ὀρθῶς εἰρημένων, καὶ σχηματισμοὶ  καὶ   κινήσεις μηδὲν ἐνδιδοῦσαι τοῖς ἀκολάστοις
[3, 11]   δὲ εἰσπεποιημένοις. (Διὸ καὶ στάσιν  καὶ   κίνησιν καὶ βάδισμα καὶ ἐσθῆτα
[3, 2]   ἤπειροι κεκίνηνται δύο ἀπαιδεύτοις ἡδοναῖς  καὶ   κλονεῖται τὰ πάντα μειρακίῳ βαρβάρῳ·
[3, 12]   μὲν (γὰρ) ἐξαμαρτάνειν ἅπασιν ἔμφυτον  καὶ   κοινόν, ἀναδραμεῖν δὲ τὴν ἁμαρτίαν
[3, 4]   ἀμέλγονται τὸ κάλλος. Κομμωταὶ δὲ  καὶ   κομμώτριαι περὶ τὰς γυναῖκας ἀμφιπολεύουσιν
[3, 10]   τὸ μέτρον πονεῖν καὶ κάκιστον  καὶ   κοπῶδες καὶ νοσοποιόν. Οὔτ´ οὖν
[3, 2]   δὲ σείονται πόδες πολυπιδάκου Ἴδης  καὶ   κορυφαί, Τρώων τε πόλις καὶ
[3, 2]   τὰ ἀνθίσματα. Κἂν περιβάλῃ κόκκινον  καὶ   κοσμήσῃ κόσμῳ χρυσῷ, καὶ ἐὰν
[3, 12]   πικρία καὶ ὀργὴ καὶ θυμὸς  καὶ   κραυγὴ καὶ βλασφημία ἀρθήτω ἀφ´
[3, 11]   καὶ τερετισμάτων ἐρωτικῶν αὐλῳδίας τε  καὶ   κρότου καὶ μέθης καὶ παντὸς
[3, 11]   κατασκευάζει τὸ κρανίον, προσομιλεῖν ἐθίζον  καὶ   κρύει καὶ καύματι, καὶ τὰς
[3, 2]   διδάσκει καὶ πατρίδος καὶ συγγενέων  καὶ   κτήσεως καὶ πλούτου παντὸς καταφρονεῖν
[3, 2]   ὁπόση φιλοκοσμία. Τράπεζα πλήρης  καὶ   κύλικες ἐπάλληλοι ἱκαναὶ πληρῶσαι τὴν
[3, 2]   μὲν γὰρ εἰς ὀφθαλμοὺς ὄψεται  καὶ   κύριος εἰς καρδίαν» καὶ οὐκ
[3, 1]   ἄλλοτε ἄλλως μετασχηματιζόμενον, εἰς μοιχείας  καὶ   λαγνείας καὶ εἰς φθορὰς ἐξαρεσκευόμενον·
[3, 3]   εἰς τὴν γυναικωνῖτιν κατασυρομένων, ἀμφιβίων  καὶ   λάγνων θηρίων· πορνικὸς τῆς ἐνέδρας
[3, 7]   πάρεστι μὲν γὰρ αὐτῷ αἰτεῖσθαι  καὶ   λαμβάνειν ὧν ἂν δέηται παρὰ
[3, 3]   Τὸ γὰρ ἄνδρας ὄντας ξύρεσθαι  καὶ   λεαίνεσθαι πῶς οὐκ ἀγεννές; Βαφὰς
[3, 3]   τρίχας ξύρεσθαί τε καὶ ἀποτίλλεσθαι  καὶ   λεαίνεσθαι τὰς γένυς πῶς οὐ
[3, 3]   Τὸ δὲ καὶ πιττοῦσθαι— ὀκνῶ  καὶ   λέγειν τὴν περὶ τοὔργον ἀσχημοσύνην—
[3, 12]   ἀδελφῶν ἀγαπητικῶς εἰς ἑαυτὸν μετατρέπων  καὶ   λέγων· Ἐφ´ ὅσον ἐποιήσατε τοῖς
[3, 11]   γενείου ἐν χρῷ κουρὰ παρατίλσει  καὶ   λειότητι γειτνιῶσα. Αὐτίκα γοῦν
[3, 9]   τόνους, πολλάκις δὲ ἐκλύσεις ἄγουσι  καὶ   λειποθυμίας. Τρόπον γάρ τινα πίνει
[3, 6]   πάλιν· ἐμὲ καρπίζεσθαι ὑπὲρ χρυσίον  καὶ   λίθον τίμιον καὶ ἄργυρον· τὰ
[3, 11]   περὶ ἡδονὰς καὶ ὀρέξεις ἐπιψόγους  καὶ   λίθους καὶ χρυσίον καὶ ἐσθῆτα
[3, 3]   εἰς τὸ συμφανὲς ἀπογυμνοῦντας, ἐξορχουμένους  καὶ   λορδουμένους, ἀπερυθριῶσι σχήμασιν οὐκ ἀπερυθριῶντας
[3, 12]   γὰρ δῶρα ἐκτυφλοῖ ὀφθαλμοὺς βλεπόντων  καὶ   λυμαίνεται ῥήματα δίκαια· ῥύσασθε ἀδικουμένους.
[3, 8]   ἀναγκαίους ἔλθῃ πόνους καὶ φόβους  καὶ   λύπας, οὐκ ἀμελέτητος ὢν καρτερεῖν.
[3, 3]   διὰ τὴν θηλυδριώδη ἐπιθυμίαν ἱμάντας  καὶ   λώματα χρυσίου περιπτύξαντες πετάλοις
[3, 11]   τὸν κατὰ λόγον, τὸν ὑγιῆ  καὶ   μακάριον, βίον. (Κεχρήσθω δὲ καὶ
[3, 3]   τὸ δὲ ὅσον λεῖον αὐτοῦ  καὶ   μαλθακὸν ἀφείλετο τῆς πλευρᾶς εἰς
[3, 11]   περιττῶν. δὲ στερεὰ ἐσθὴς  καὶ   μάλιστα ἄγναφος ἀποστέγει τὸ
[3, 11]   γὰρ τὴν ἐσθῆτα ποικίλλειν συγκεχώρηται·  καὶ   μάλιστα τὸ γεραιὸν τῆς ἡλικίας
[3, 4]   αὗται ἀνὰ τὰ ἱερὰ ἐκθυόμεναι  καὶ   μαντευόμεναι, ἀγύρταις καὶ μητραγύρταις καὶ
[3, 11]   γὰρ τοῦ πυρώδους τὸ στιλπνὸν  καὶ   μαρμαρυγῶδες περιγίνεται, ἀπὸ δὲ τοῦ
[3, 11]   ἀλληγορῶν φησιν. Πᾶν γὰρ διχηλοῦν  καὶ   μαρυκώμενον» καθαρόν ἐστιν, ὅτι τὸ
[3, 3]   χλανίσι δὲ δὴ φαναῖσι περιπεπεμμένοι  καὶ   μαστίχην τρώγοντες, ὄζοντες μύρου. Τί
[3, 2]   ἠπείρους φέρουσα· πόλεμος ἐκριπίζεται μακρός,  καὶ   μάχαι καταρρήγνυνται καρτεραί, καὶ νεκρῶν
[3, 3]   πολλὰς ἐργάζεται τραγῳδίας. Παιδὶ πορνεύσαντι  καὶ   μαχλώσαις θυγατράσιν ἀγνοήσαντες πολλάκις μίγνυνται
[3, 2]   πρεσβύτατον τῶν παίδων αὐτοῦ καλὸν  καὶ   μέγαν ἰδόντι, ὁπότε τὸ χρῖσμα
[3, 11]   ἐρωτικῶν αὐλῳδίας τε καὶ κρότου  καὶ   μέθης καὶ παντὸς ἀναπιμπλάμενοι συρφετοῦ·
[3, 5]   γὰρ ἀκρασίας ἥκουσιν ὡς δειπνεῖν  καὶ   μεθύειν ἔτι λουομένας· τά τε
[3, 4]   τε ὅμιλος ἀσκεῖται παρ´ αὐτοῖς  καὶ   μειρακίων ὡραίων ἀγέλαι καθάπερ θρεμμάτων,
[3, 11]   τὴν εὔνοιαν διὰ στόματος σώφρονος  καὶ   μεμυκότος, δι´ οὗ μάλιστα δείκνυται
[3, 11]   σωματικὸν κάλλος ἠσκήσθω, συμμετρία μελῶν  καὶ   μερῶν μετ´ εὐχροίας» κομμωτικὴ
[3, 6]   Χριστιανός. (Πλούτου τοίνυν μεταληπτέον ἀξιολόγως  καὶ   μεταδοτέον φιλανθρώπως, οὐ βαναύσως οὐδὲ
[3, 6]   τὴν ἔγγονον, λάβετε παιδείαν» φησί,  καὶ   μὴ ἀργύριον, καὶ γνῶσιν ὑπὲρ
[3, 1]   ἀσχημονεῖ. Ἄσχημον γὰρ τὸ ἀλλότριον  καὶ   μὴ κατὰ φύσιν σχῆμα· τὸ
[3, 11]   τὸν ὀφθαλμὸν ἀπὸ γυναικὸς κεχαριτωμένης,  καὶ   μὴ καταμάνθανε κάλλος ἀλλότριον» φησὶν
[3, 11]   ἐθέλουσιν τὸ λανθάνον τοῦ σχήματος  καὶ   μὴ παράσημον ἐπιτερπέστατον, ὑφ´
[3, 3]   κἂν γυναῖκας ὑπολάβοι. Εἰ γὰρ  καὶ   μὴ χρυσοφορεῖν αὐτοῖς ἐφεῖται, ἀλλ´
[3, 3]   καὶ αἱ ἐπὶ τῷ γενείῳ  καὶ   μὴν καὶ αἱ παρ´ ὅλον
[3, 4]   ἱερὰ ἐκθυόμεναι καὶ μαντευόμεναι, ἀγύρταις  καὶ   μητραγύρταις καὶ γραίαις βωμολόχοις οἰκοφθορούσαις
[3, 6]   ἄρα πλουτῇ μὲν Κινύρα τε  καὶ   Μίδα μᾶλλον, δὲ ἄδικος
[3, 12]   ἐχαρίσατο ὑμῖν. Γίνεσθε οὖν φρόνιμοι  καὶ   μιμηταὶ τοῦ θεοῦ, ὡς τέκνα
[3, 2]   τῷ λόγῳ εἰς ἀσέλγειαν κατολισθαίνει  καὶ   μισθὸν τοῦ παραπτώματος τὸ ἀπόπτωμα
[3, 12]   τῷ θεῷ· ὅρκου δὲ πέρι  καὶ   μνησικακίας· Μὴ ἐγὼ ἐνετειλάμην τοῖς
[3, 2]   ἀξιόλογον, πόρνη δὲ ἀντ´ αὐτῆς  καὶ   μοιχαλὶς τῆς ψυχῆς κατείληφε τὸ
[3, 2]   καλλωπισμός, ἀνδρογύνους δὲ τοὺς ἄνδρας  καὶ   μοιχικούς, μάρτυς ἡμῖν τραγικὸς
[3, 12]   δεκάλογος διὰ Μωυσέως, ἁπλῷ  καὶ   μονογενεῖ αἰνιττομένη στοιχείῳ, προσηγορίαν σωτήριον
[3, 11]   ἀληθείας καταψευδόμενον παρωσάμενοι τὸ μονότροπον  καὶ   μονοπρόσωπον τῆς ἀληθείας ἀσπασώμεθα. Ἁβροδίαιτον
[3, 11]   ἀγαπᾶν κελευόμεθα, ὁμοίως τῷ θεῷ  καὶ   μυστικῶς φιλοφρονεῖσθαι ἔνδοθεν ἐξαγοραζομένους τὸν
[3, 11]   ἐμπρέπεις ἐσθήμασιν. Ὡς γὰρ στρατιώτου  καὶ   ναύτου καὶ ἄρχοντος, οὕτως δὲ
[3, 2]   μακρός, καὶ μάχαι καταρρήγνυνται καρτεραί,  καὶ   νεκρῶν ἐμπίμπλαται τὰ πεδία· ἐνυβρίζει
[3, 3]   ἀπεκδύσασθαι τὸ γῆρας μεταγράφοντες ἑαυτοὺς  καὶ   νεοποιοῦντες· εἰ καὶ σοφίσονται τὰς
[3, 2]   καὶ κορυφαί, Τρώων τε πόλις  καὶ   νῆες Ἀχαιῶν. (Ποῖ φύγωμεν, Ὅμηρε,
[3, 12]   μεταπλάσσεται λόγῳ, θηρία τιθασεύεται  καὶ   νηκτὰ δελεάζεται καὶ πτηνὰ κατασύρεται.
[3, 10]   πονεῖν καὶ κάκιστον καὶ κοπῶδες  καὶ   νοσοποιόν. Οὔτ´ οὖν παντάπασιν ἀργὸν
[3, 12]   ἀλλ´ ἐκτρέφετε αὐτὰ ἐν παιδείᾳ  καὶ   νουθεσίᾳ κυρίου. Οἱ δοῦλοι, ὑπακούετε
[3, 8]   τούτῳ τιμωρίαν ψυχαγωγῶν τε ἅμα  καὶ   νουθετῶν ἐφανέρωσε, φιλάνθρωπον ἀποτροπὴν τῆς
[3, 12]   τὰ πάντα. Ὧι δόξα  καὶ   νῦν καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας.
[3, 3]   τινας τριχῶν καὶ χρίσματα πολιῶν  καὶ   ξανθίσματα, ἀνδρογύνων ἐξωλῶν ἐπιτηδεύματα, καὶ
[3, 10]   καὶ ὕδωρ ἀνιμῆσαι δι´ αὑτοῦ  καὶ   ξύλα διατεμεῖν, οἷς αὐτὸς χρήσεται.
[3, 7]   ὅτε ἐκάθισεν ὑπὸ τὴν ῥάμνον»  καὶ   ἄγγελος αὐτῷ κομίζει τροφάς·
[3, 1]   μυστήριον ἐμφανές· θεὸς ἐν ἀνθρώπῳ,  καὶ   ἄνθρωπος θεός, καὶ τὸ
[3, 11]   καὶ χρυσοχοείων καὶ ἐριοπωλίων ἄλυς  καὶ   ἀπὸ τῶν ἄλλων ἐργαστηρίων,
[3, 11]   ἐπανθείτω καὶ ἀρρενωπία· ἀπέστω δὲ  καὶ   ἀπὸ τῶν μυροπωλίων καὶ
[3, 11]   εὐσχήμων καὶ καθάριος. (Παρ´  καὶ   ἐν τῷ νόμῳ περὶ
[3, 12]   χρηστοί, εὔσπλαγχνοι, χαριζόμενοι ἑαυτοῖς, καθὼς  καὶ   θεὸς ἐν Χριστῷ ἐχαρίσατο
[3, 12]   τῆς εὐχῆς ταύτης; Τότε ἐπιβοήσῃ,  καὶ   θεὸς ὑπακούσεταί σου· ἔτι
[3, 12]   Διδασκαλεῖον δὲ ἐκκλησία ἥδε  καὶ   νυμφίος μόνος διδάσκαλος,
[3, 2]   θηρίον ἐλεγχθήσεται ψιμυθίῳ πίθηκος ἐντετριμμένος,  καὶ   παλίμβολος ὄφις ἐκεῖνος διαβιβρώσκων
[3, 6]   Πλοῦτος γὰρ ἀληθινὸς δικαιοσύνη  καὶ   παντὸς θησαυροῦ πολυτιμότερος λόγος
[3, 1]   δὲ οὔσης τῆς σαρκός, καθὼς  καὶ   Παῦλος μαρτυρεῖ, πῶς ἄν
[3, 2]   Ὡς δὲ καταπεπλασμένη χεὶρ  καὶ   περιαληλιμμένος ὀφθαλμὸς ὑπόνοιαν τοῦ
[3, 6]   χειρὶ καὶ δήξεται· δεινὸς δὲ  καὶ   πλοῦτος ἰλυσπώμενος παρὰ τὴν
[3, 2]   οὗτοι συναποθανεῖν χρυσίῳ. Εἰ δὲ  καὶ   πλοῦτος τυφλός, ὥσπερ οὖν,
[3, 11]   συγχεῖν τὰς τρίχας φοβούμεναι, ἀλλὰ  καὶ   ὕπνος αὐταῖς μετὰ δέους
[3, 12]   ἐπιστήμονες· ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται,  καὶ   ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται. Καὶ
[3, 12]   καὶ περιπατεῖτε ἐν ἀγάπῃ, καθὼς  καὶ   Χριστὸς ἠγάπησεν ἡμᾶς. Αἱ
[3, 12]   γυναῖκας τὰς ἑαυτῶν ἀγαπάτωσαν, καθὼς  καὶ   Χριστὸς ἠγάπησεν τὴν ἐκκλησίαν.
[3, 3]   δὲ ὑπέχει τὰς φλέβας,  καὶ   κέκτηται μόνον, τῷ κυρίῳ
[3, 12]   ὅτι κύριος γινώσκει ὁδὸν δικαίων,  καὶ   ὁδὸς ἀσεβῶν ἀπολεῖται. Ἕπου τοίνυν,
[3, 11]   ἄλλα περιττώματα αὐτοῖς, πρὸς δὲ  καὶ   οἱ ἱδρῶτες, οὐκ ἀναδιδομένης τῷ
[3, 11]   Καὶ ταύτῃ φιλοσοφούντων οἱ ἀγοραῖοι  καὶ   οἱ κάπηλοι· Οὐ γὰρ λήψῃ
[3, 11]   βαρεῖαι οὐκ εἰσίν. Ἀλλὰ μὴν  καὶ   οἱ κατὰ τὰς ὁδοὺς τῶν
[3, 12]   τούτων» ἐπιφέρει ὅλος νόμος  καὶ   οἱ προφῆται κρέμανται. Ναὶ μὴν
[3, 3]   Καὶ τῶν ἐθνῶν οἱ Κελτοὶ  καὶ   οἱ Σκύθαι κομῶσιν, ἀλλὰ οὐ
[3, 4]   καρυκευταὶ καὶ οἱ τῶν πεμμάτων  καὶ   οἱ τῶν μελιπήκτων καὶ οἱ
[3, 4]   πονοῦσι δαιτροί τε καὶ καρυκευταὶ  καὶ   οἱ τῶν πεμμάτων καὶ οἱ
[3, 4]   πεμμάτων καὶ οἱ τῶν μελιπήκτων  καὶ   οἱ τῶν ῥοφημάτων συσκευασταί τε
[3, 4]   δὲ αὐτοῖς θητεία πολυσχιδῶς·  καὶ   οἳ μὲν περὶ τὴν γαστριμαργίαν
[3, 7]   τοῖς δεομένοις κοινωνήσατε, μὴ ὑποζύγια  καὶ   οἰκέτας πολυπραγμονεῖτε, οἵτινες ὑποδήματα τῆς
[3, 11]   ἔδει ἐπ´ ἴσης ὄντων δικαίων  καὶ   οἰκετῶν καὶ δεσποτῶν· ἐπεὶ δὲ
[3, 8]   καὶ περὶ αὐτουργίας καὶ οἰκουρίας  καὶ   οἰκετῶν χρήσεως, πρὸς δὲ καὶ
[3, 8]   τὴν γυναῖκα καὶ περὶ αὐτουργίας  καὶ   οἰκουρίας καὶ οἰκετῶν χρήσεως, πρὸς
[3, 3]   δημιουργήσας γυναῖκα βοηθὸν οὖσαν γενέσεως  καὶ   οἰκουρίας. δέ— προήκατο γὰρ
[3, 2]   καὶ εὔπορος σφόδρα. Τριακοσίοις γοῦν  καὶ   ὀκτωκαίδεκα οἰκέταις ἰδίοις κεχείρωται τοὺς
[3, 10]   τοιαύτη διαπόνησις ὑγείας ἕνεκεν εὐχρήστου  καὶ   ὀνησιφόρου παραλαμβανομένη, οἱ δὲ ἄλλοι
[3, 2]   καὶ προτεμενίσματα ἐξήσκηται, ἄλση τε  καὶ   ὀργάδες, κίοσίν τε παμπόλλοις ἐστεφάνωνται
[3, 12]   μεταδιδόναι τῷ χρῄζοντι. Πᾶσα πικρία  καὶ   ὀργὴ καὶ θυμὸς καὶ κραυγὴ
[3, 11]   τῆς ψυχῆς τὸ περὶ ἡδονὰς  καὶ   ὀρέξεις ἐπιψόγους καὶ λίθους καὶ
[3, 2]   (Εἶτα οὐκ ἄτοπον ἵππους μὲν  καὶ   ὄρνεις καὶ τὰ ἄλλα ζῷα
[3, 12]   ἀκόλουθα τούτοις. Ταῦτα ἡμῖν παραφυλακτέον  καὶ   ὅσα ἄλλα κατὰ τὰς ἀναγνώσεις
[3, 11]   πλεονέκται, οὐ μέθυσοι, οὐ λοίδοροι,  καὶ   ὅσα ἄλλα τούτοις ἐπᾴδει, βασιλείαν
[3, 3]   κατὰ θεὸν κτισθέντα ἐν δικαιοσύνῃ  καὶ   ὁσιότητι τῆς ἀληθείας. Ἄνδρα δὲ
[3, 2]   τὸ ἐπὶ τούτοις ἐξηκολούθησεν τέλος,  καὶ   ὅσων ἀπέλαυσαν κακῶν οἱ φιλαυτίαν
[3, 1]   χρυσοφορῶν οὐδὲ ποδηροφορῶν, ἀλλὰ ἀγαθοεργῶν  καὶ   ὅτι μάλιστα ὀλιγίστων δεόμενος· ἀνενδεὴς
[3, 6]   τέ ἐστι καὶ ἀνιαρῶς ζῇ  καὶ   οὐ ζήσεται. (Ἐοικέναι γοῦν μοι
[3, 11]   χείρ, ἐν οἷς αὐτῆς δεόμεθα·  καὶ   οὐ ῥᾷστα σημαντὴρ ἀποπεσεῖται
[3, 7]   τὸν παντοκράτορα θεὸν λόγον ἔχων  καὶ   οὐδενὸς ὧν χρῄζει ἀπορεῖ ποτε·
[3, 11]   ἡμεῖς δὲ ἀναζωπυροῦμεν τὰ πάθη  καὶ   οὐκ αἰσχυνόμεθα. Αἳ μὲν αὐτῶν
[3, 10]   τῶν κρειττόνων ἔργων ἀποσπᾶσθαι χαρίεν  καὶ   οὐκ ἀλυσιτελές. Οὐδὲ ἐνταῦθα ὑπεξαιρετέον
[3, 1]   πνεῦμα μαρτυρεῖ· Καὶ εἴδομεν αὐτόν,  καὶ   οὐκ εἶχεν εἶδος οὐδὲ κάλλος,
[3, 3]   τὴν θυγατέρα σου ἐκπορνεῦσαι αὐτήν,  καὶ   οὐκ ἐκπορνεύσει γῆ, καὶ
[3, 3]   Μωυσέως, ἀπὸ θυγατέρων Ἰσραὴλ πόρνη,  καὶ   οὐκ ἔσται πορνεύων ἀπὸ
[3, 11]   σφαλεραὶ δὲ αἱ τροχιαὶ αὐτῆς  καὶ   οὐκ εὔγνωστοι. Μάλιστα δὲ ὀφθαλμῶν
[3, 2]   ὄψεται καὶ κύριος εἰς καρδίαν»  καὶ   οὐκ ἔχρισε τὸν καλὸν τὸ
[3, 11]   γὰρ τὸ σχῆμα καὶ ἀκατάσκοπον·  καὶ   οὔποτε αὐτὴ σφαλήσεται πρὸ τῶν
[3, 10]   εἰς δὲ ἱδρώτων ἀνδρωδῶν ἐκκρίσεις·  καὶ   οὔτι γε τὸ ἔντεχνον διαπονητέον,
[3, 4]   ἄλλαι τοὺς κτένας εὐνοῦχοι πολλοὶ  καὶ   οὗτοι μαστροποί, τῷ ἀξιοπίστῳ τοῦ
[3, 12]   φθονοῦντες. Ἀλλήλων τὰ βάρη βαστάζετε,  καὶ   οὕτως ἀναπληρώσατε τὸν νόμον τοῦ
[3, 11]   Κιτιεὺς ἔοικεν Ζήνων εἰκόνα νεανίᾳ  καὶ   οὕτως αὐτὸν ἀνδριαντουργεῖ· ἔστω» φησί,
[3, 12]   μοι μέλει· μέλει δὲ ὅμως  καὶ   οὕτως· τὴν γὰρ μετάνοιαν τοῦ
[3, 10]   ποτὸν ὀρέξαι διψῶντι τῷ γεγαμηκότι  καὶ   ὄψον παραθείη, εὐσχημονέστατα μεντἂν καὶ
[3, 11]   δὲ τοῦ ξηροῦ τὸ ἀνδρῶδες  καὶ   πάγιον, ἀπὸ δὲ τοῦ ἀερώδους
[3, 6]   θεοῦ, πῶς οὗτος οὐ πολυκτήμων  καὶ   παγκτήμων, θησαυρὸν ἔχων αἰώνιον τὸν
[3, 2]   μὲν οὖν καὶ φιλοινία εἰ  καὶ   πάθη μεγάλα, ἀλλ´ οὐ τοσαῦτα
[3, 12]   λόγος καὶ ποιεῖ καὶ διδάσκει  καὶ   παιδαγωγεῖ. Ἵππος ἄγεται χαλινῷ, καὶ
[3, 3]   εἰς ὕβριν ἡδονῆς πιπράσκουσαι γυναῖκες,  καὶ   παῖδες ἀρνεῖσθαι τὴν φύσιν δεδιδαγμένοι
[3, 2]   οἴκων ἀνατροπὰς καὶ γάμων ἐκτροπὰς  καὶ   παίδων ὑποβολὰς περιποιούμεναι; Τοῦτο αὐτὸ
[3, 10]   Ἀνδρῶν δὲ οἳ μὲν γυμνοὶ  καὶ   πάλης μετεχόντων, οἳ δὲ καὶ
[3, 12]   αὐτὸς ἑαυτῷ παρακατέθετο τῷ διδασκαλικῷ  καὶ   πανεπισκόπῳ λόγῳ, καλῶς ἂν ἔχοι
[3, 11]   τοῦ σώματος μετάβασιν τὸ ποικίλον  καὶ   πανοῦργον τῆς διανοίας μεθέμενοι πάθος
[3, 10]   τροφῆς διεξεληλύθαμεν, παραπλησίως ἐν πᾶσι  καὶ   πανταχοῦ οὐ πρὸς ἡδυπάθειαν τετράφθαι
[3, 11]   τε καὶ κρότου καὶ μέθης  καὶ   παντὸς ἀναπιμπλάμενοι συρφετοῦ· τοῦτο δὴ
[3, 11]   δὲ καὶ εὐσφυξία ὑγίειαν, οὕτως  καὶ   παρ´ ἡμῖν τοιάδε στολὴ
[3, 12]   λέγει κύριος. Πολλὰς δ´ ἂν  καὶ   παρὰ τοῖς ἄλλοις εὕροιμεν ὑποθήκας,
[3, 12]   Ταῦτα τῆς δικαιοσύνης τὰ παραγγέλματα  καὶ   παρὰ τοῖς τὴν κοσμικὴν μετιοῦσι
[3, 10]   δικαιοσύνης ἐστὶ κοινωνικῆς τὸ γυμνάσιον  καὶ   παραδαρθεῖν φίλῳ νοσοῦντι καὶ ὑπουργῆσαι
[3, 10]   νοσοῦντι καὶ ὑπουργῆσαι μὴ δυναμένῳ  καὶ   παραθεῖναι δεομένῳ. Καὶ παρέθηκεν αὐτοῖς»
[3, 11]   σώματα τὸ κάλλος τὸ γνήσιον  καὶ   παράμονον ἐργάζονται, ἕλκοντος ἐφ´ ἑαυτὸ
[3, 11]   σύλλογος. Πεπλήθασι γοῦν πολλῆς ἀταξίας  καὶ   παρανομίας αἱ συναγωγαὶ αὗται, καὶ
[3, 12]   θεοῦ κριτοῦ τε μὴ πικροῦ,  καὶ   πάρασχε ἅπαντα αὐτός, ἐν εἰρήνῃ
[3, 12]   κεφαλαίου μέρει δι´ αὐτῶν ὑποτίθεται  καὶ   παρατίθεται τῶν γραφῶν, γυμνὰς παρατιθέμενος
[3, 10]   τρισὶν ἄριστον ὑπὸ τὸ δένδρον  καὶ   παρέστη ἐσθίουσιν αὐτοῖς. Καλὴ καὶ
[3, 11]   ἐν τῷ σώματι ἐξιοῦσαν ἀναστρέφει  καὶ   πάροδον αὐτῇ οὐ παρέχει, εἰ
[3, 12]   συναλλαγμάτων, ἀπόλυε τεθραυσμένους ἐν ἀφέσει,  καὶ   πᾶσαν ἄδικον συγγραφὴν διάσπα. Διάθρυπτε
[3, 9]   ἔνδον δὲ γέμει ὀστέων νεκρῶν  καὶ   πάσης ἀκαθαρσίας. (Καὶ πάλιν τοῖς
[3, 12]   παιδίοις, πατήρ, ἡνίοχε Ἰσραήλ, υἱὲ  καὶ   πατήρ, ἓν ἄμφω, κύριε. Δὸς
[3, 12]   μόνῳ πατρὶ καὶ υἱῷ, υἱῷ  καὶ   πατρί, παιδαγωγῷ καὶ διδασκάλῳ υἱῷ,
[3, 2]   κύριος διὰ τοῦ Ἀβραὰμ διδάσκει  καὶ   πατρίδος καὶ συγγενέων καὶ κτήσεως
[3, 8]   τὰ μὲν πλεῖστα ἤδη λέλεκται  καὶ   πεπαιδαγώγηται, δὲ ἔτι λοιπόν,
[3, 12]   εἰς αἰθέρα πλανάσθω· γῆ δὲ  καὶ   πεπήχθω καὶ φερέσθω, ὅταν ἐγὼ
[3, 11]   κιναίδους ἐνθάδε πολλοὺς ἐν ἄστει  καὶ   πεπιττοκοπημένους. Αἱ δὲ γυναικεῖοι κινήσεις
[3, 2]   μὴ βλεπόμενα αἰώνια» δὲ  καὶ   πέρα τῆς ἀτοπίας προβέβηκεν, τῆς
[3, 12]   ἀνομίας ἐλάσσων γίνεται. Ναὶ μὴν  καὶ   περὶ ἀγάπης· Ἀγάπη» φησί, καλύπτει
[3, 8]   οὖν συμβιωτέον ἀνδρὶ τὴν γυναῖκα  καὶ   περὶ αὐτουργίας καὶ οἰκουρίας καὶ
[3, 12]   ἴδῃς γυμνόν, περίβαλε. Ναὶ μὴν  καὶ   περὶ θυσιῶν· Τί μοι πλῆθος
[3, 12]   ἡμετέρων δὲ μόνον ἁμαρτιῶν, ἀλλὰ  καὶ   περὶ ὅλου τοῦ κόσμου. Καὶ
[3, 12]   Ἀγάπη» φησί, καλύπτει πλῆθος ἁμαρτιῶν·  καὶ   περὶ πολιτείας· Ἀπόδοτε τὰ Καίσαρος
[3, 12]   παιδαγωγία. Ἀναγκαῖόν μοι δοκεῖ  καὶ   περὶ τοῦ εἴδους διαλεχθῆναι τούτου,
[3, 12]   ἔπος εἰπεῖν, ἄρδην ἐκκόπτεται κακία  καὶ   περιγράφεται ἀδικία. Μυρίαι δὲ ὅσαι
[3, 12]   ἤμην καὶ συνηγάγετέ με, γυμνὸς  καὶ   περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶ ἐπεσκέψασθέ
[3, 2]   μέν γε καὶ κεκρυφάλων διαφοραὶ  καὶ   περίεργοι πλοκαί, ἀλλὰ καὶ τῶν
[3, 11]   ἔστω οὐχ ἔξωθεν ἐμπλοκῆς  καὶ   περιθέσεως χρυσίων ἐνδύσεως ἱματίων
[3, 12]   σταυρὸν τοῦ κυρίου, περισταυρούμεθα  καὶ   περιθριγκούμεθα τῶν προτέρων ἁμαρτιῶν. Ἀναγεννηθέντες
[3, 12]   τοῦ θεοῦ, ὡς τέκνα ἀγαπητά,  καὶ   περιπατεῖτε ἐν ἀγάπῃ, καθὼς καὶ
[3, 11]   συστέλλειν χρὴ τὰς γυναῖκας κοσμίως  καὶ   περισφίγγειν αἰδοῖ σώφρονι, μὴ παραρρυῶσι
[3, 5]   λουτρὰ αὐταῖς· οἶκοι τεχνητοί, συμπαγεῖς  καὶ   περιφορητοί, διαφανεῖ σινδόνι καλυπτόμενοι, καθέδραι
[3, 7]   καθάπερ θηρίον τοῦ φαγεῖν παντοδαπὰ  καὶ   πιεῖν ὡσαύτως καὶ ἀφροδισίων πᾶσαν
[3, 4]   ὑποτρέφειν τοὺς σωφροσύνην ἐπαγγελλομένους γέροντας,  καὶ   πιθήκων, οἶμαι, εὐπροσωποτέρους καὶ ἀηδόνων
[3, 1]   φθορᾶς καὶ δουλείας τῆς θανατηφόρου  καὶ   πικρᾶς ἀπαλλάξας τὴν ἀφθαρσίαν περιέθηκεν
[3, 7]   διψῶσι τοῦ ποτοῦ αὔξεται πάλιν  καὶ   πίμπλαται, ὃν τρόπον ἐπὶ τοὺς
[3, 7]   τοῖς λίχνοις ὀφθαλμοῖς. Ἐλεημοσύναι δὲ  καὶ   πίστεις μὴ ἐκλειπέτωσάν σε» φησὶν
[3, 3]   αὐτὸν λωβᾶσθαι τετολμήκειμεν. Τὸ δὲ  καὶ   πιττοῦσθαι— ὀκνῶ καὶ λέγειν τὴν
[3, 11]   κακοὶ κακῶς ψάλλοντες παλινῳδίαν· Φάγωμεν  καὶ   πίωμεν, αὔριον γὰρ ἀποθνῄσκομεν. (Οἳ
[3, 2]   καὶ πομπῆς καὶ πλήθους θεατῶν  καὶ   πλάνης ἐν ἱεροῖς καὶ τῆς
[3, 1]   γὰρ ἐπιθυμία γίνεταί τε  καὶ   πλάττεται καὶ φενακίζειν βούλεται, ἵνα
[3, 6]   μεμετρημένη· εἰσὶ γὰρ οἱ σπείροντες  καὶ   πλείονα συνάγοντες» περὶ ὧν γέγραπται·
[3, 10]   πάλης, ἀπ´ αὐχένων καὶ χειρῶν  καὶ   πλευρῶν ἐξειλήσεως· κοσμιωδεστέρα γὰρ καὶ
[3, 2]   αὐταῖς καὶ θεάτρου καὶ πομπῆς  καὶ   πλήθους θεατῶν καὶ πλάνης ἐν
[3, 7]   λόγος τὸν πλοῦτον ἡμῖν δίδωσι,  καὶ   πλουτεῖν οὐ φθόνος τὸ ἀνενδεὲς
[3, 6]   καὶ ἀσθενὴς καὶ ἄδοξος ᾖ,  καὶ   πλοῦτον ὄντως πλουτεῖ τὸν μέγιστον·
[3, 2]   πατρίδος καὶ συγγενέων καὶ κτήσεως  καὶ   πλούτου παντὸς καταφρονεῖν τὸν ἑπόμενον
[3, 12]   γῆς μανθάνει. Πάντα λόγος  καὶ   ποιεῖ καὶ διδάσκει καὶ παιδαγωγεῖ.
[3, 10]   καὶ φύρασον τρία μέτρα σεμιδάλεως  καὶ   ποίησον ἐγκρυφίας. Ῥαχὴλ δὲ
[3, 12]   ἁγιάζεται δὲ ὡς θεοῦ παιδίον,  καὶ   πολιτεύεται μὲν ἐν οὐρανοῖς ἐπὶ
[3, 11]   ἀκροᾶσθαι μὲν σοφίας θεϊκῆς, ἀλλὰ  καὶ   πολιτεύσασθαι ἐξόν, ἀλλὰ καὶ τὰ
[3, 9]   ὡς δεῖσθαι χειραγωγοῦ, οὐδὲ συνεχῶς  καὶ   πολλάκις τῆς ἡμέρας λούεσθαι καθάπερ
[3, 11]   Μωυσέως τεθεὶς νόμος τὸ ποικίλον  καὶ   πολύστικτον οὐχ ὡς ὅσιον ἀπωθεῖται
[3, 2]   δεῖ γὰρ αὐταῖς καὶ θεάτρου  καὶ   πομπῆς καὶ πλήθους θεατῶν καὶ
[3, 3]   ἔκβασις· πᾶσα ἤδη πεπλήρωται γῆ  καὶ   πορνείας καὶ ἀνομίας. (Ἄγαμαι τοὺς
[3, 3]   ἀποκλίναντες γυναικίζονται, κουρὰς μὲν ἀγεννεῖς  καὶ   πορνικὰς ἀποκειρόμενοι, χλανίσι δὲ δὴ
[3, 2]   εὐγενὲς αἷμα βάρβαρα πίνει πεδία  καὶ   ποταμῶν ῥεύματα σώμασιν ἵσταται νεκροῖς·
[3, 3]   ἐπιφέρονται σὺν αὐτοῖς. Εἰ δὲ  καὶ   ποτὸν ἐπιλίποι τοῖς βαρβάροις, ἀμέλγονται
[3, 10]   καὶ στρωμνὴν ἀνατινάξαι δι´ αὑτῆς  καὶ   ποτὸν ὀρέξαι διψῶντι τῷ γεγαμηκότι
[3, 4]   σωφρονοῦσαν Μελιταίου πολλῷ διαφέρουσαν κυνιδίου,  καὶ   πρεσβύτην παραβλέπουσι δίκαιον, εὐπρεπέστερον, οἶμαι,
[3, 1]   αἱ ἐρωτικαὶ τῆς ὕβρεως λαίλαπες,  καὶ   πρὶν τὸ μετόπωρον ἐλθεῖν
[3, 9]   προσῆκεν ῥακοῖ τὰ σώματα  καὶ   προγηράσκειν ἀναγκάζει καθέψοντα κατὰ τὰ
[3, 4]   διελέγχονται τὸν τρόπον, πολλάκις δὲ  καὶ   προκύπτουσιν ἔνδοθεν τὴν ἐπιπόλαιον σεμνότητα
[3, 12]   τὰ ἰάματά σου ταχὺ ἀνατελεῖ,  καὶ   προπορεύσεται ἔμπροσθεν δικαιοσύνη σου,
[3, 6]   καὶ ἀπειροκαλίαν, μή πῃ ἄρα  καὶ   πρὸς ἡμᾶς φήσῃ τις·
[3, 3]   ἐφ´ ὃν εἰρήνη κατεσκήνωσεν,  καὶ   πρὸς τὰς ἑαυτοῦ τρίχας εἰρήνην
[3, 12]   καλὸν τῆς ἐκκλησίας πληρώσωμεν πρόσωπον  καὶ   πρὸς τὴν ἀγαθὴν προσδράμωμεν οἱ
[3, 3]   καὶ ἀποκείρεσθαι ξυρῷ πρὸς εὐπρέπειαν  καὶ   πρὸς τὸ ἔσοπτρον διατιθέμενον τὰς
[3, 12]   οἱ προφῆται κρέμανται. Ναὶ μὴν  καὶ   πρὸς τὸν πυθόμενον, τί ποιήσας
[3, 10]   καὶ φειδωλίας. (Ἤδη δέ, ὡς  καὶ   πρόσθεν εἰρήκαμεν, ἄτυφον αὐτουργία
[3, 12]   κύριός ἐστιν ἐν οὐρανοῖς,  καὶ   προσωποληψία οὐκ ἔστιν. Εἰ ζῶμεν
[3, 2]   κοσμοῦσαι ναούς· προπύλαια παρ´ αὐτοῖς  καὶ   προτεμενίσματα ἐξήσκηται, ἄλση τε καὶ
[3, 11]   ἐμποιοῦντα ἡδονάς, ὑφ´ ὧν ἐπαιρόμεναι  καὶ   πτερούμεναι πολλάκις ἀποπέτονται τῶν γάμων.
[3, 2]   χαίτῃ ἱππικῇ καὶ χροιᾷ φυσικῇ  καὶ   πτερώσει ποικίλῃ, ὡς δὲ ἐνδεέστερον
[3, 12]   θηρία τιθασεύεται καὶ νηκτὰ δελεάζεται  καὶ   πτηνὰ κατασύρεται. Οὗτος ὡς ἀληθῶς
[3, 6]   οὗτος {ὁ} τὰ ἐπίγεια καταπωλήσας  καὶ   πτωχοῖς ἐπιδοὺς τὸν ἀνώλεθρον ἐξευρίσκει
[3, 12]   Διάθρυπτε πεινῶντι τὸν ἄρτον σου,  καὶ   πτωχοὺς ἀστέγους εἴσαγε εἰς τὸν
[3, 12]   ὡς κρίκον τὸν τράχηλόν σου  καὶ   σάκκον καὶ σποδὸν ὑποστρώσῃ, οὐδ´
[3, 1]   δοῦλον προσειπὼν πρὶν δουλεῦσαι  καὶ   σαρκοφορῆσαι τὸν κύριον. δὲ
[3, 7]   τὸν ὄχλον τῶν οἰκετῶν, καλὰς  καὶ   σεμνὰς παρὰ τοῦ παιδαγωγοῦ συνοπαδοὺς
[3, 2]   ἀπολωλέναι δίκαιαι κροκοδείλων ἀποπάτοις χρώμεναι  καὶ   σηπεδόνων ἀφροῖς ἐγχριόμεναι, καὶ ταῖς
[3, 2]   ἐξ οὐρανῶν ἀποπεσόντες χαμαί. Ἀλλὰ  καὶ   Σικιμῖται κολάζονται καταπεπτωκότες τὴν ἁγίαν
[3, 10]   εἰς ἄστυ κατιοῦσιν. Εἰ δὲ  καὶ   σκαπάνης ἅψαιντο, οὐκ ἀγεννὲς τοῦτο
[3, 5]   καλυπτόμενοι, καθέδραι τε ἐπίχρυσοι, ἀργυρόηλοι  καὶ   σκεύη μυρία χρυσοῦ τε καὶ
[3, 2]   ὡς ὀθνείου δεῖσθαι κάλλους, ὠνητοῦ  καὶ   σκιαγραφουμένου; Κεκρύφαλοι μέν γε καὶ
[3, 4]   οἳ δὲ τὸν ἄργυρον φυλάττουσι  καὶ   σμήχουσιν τὰ ἐκπώματα καὶ τὰς
[3, 12]   ἀπόστολος βάθος» φησὶ πλούτου  καὶ   σοφίας» Θησαυροὶ δὲ ὑφ´ ἑνὸς
[3, 3]   μεταγράφοντες ἑαυτοὺς καὶ νεοποιοῦντες· εἰ  καὶ   σοφίσονται τὰς τρίχας, ἀλλ´ οὐ
[3, 11]   θέαι καὶ τὰ ἀκροάματα βωμολοχίας  καὶ   σπερμολογίας πολλῆς γέμοντα. Τί μὲν
[3, 12]   τὸν τράχηλόν σου καὶ σάκκον  καὶ   σποδὸν ὑποστρώσῃ, οὐδ´ οὕτως καλέσετε
[3, 11]   παιδαγωγουμένοις, θεῷ δὲ εἰσπεποιημένοις. (Διὸ  καὶ   στάσιν καὶ κίνησιν καὶ βάδισμα
[3, 12]   κύριος. Πλήρης εἰμὶ ὁλοκαυτωμάτων κριῶν,  καὶ   στέαρ ἀρνῶν καὶ αἷμα ταύρων
[3, 12]   ἔστιν. Εἰ ζῶμεν πνεύματι, πνεύματι  καὶ   στοιχῶμεν. Μὴ γινώμεθα κενόδοξοι, ἀλλήλους
[3, 10]   γαμετῇ καὶ βοηθῷ. Εἰ δὲ  καὶ   στρωμνὴν ἀνατινάξαι δι´ αὑτῆς καὶ
[3, 2]   νῆες Ἀχαιῶν. (Ποῖ φύγωμεν, Ὅμηρε,  καὶ   στῶμεν; δεῖξον ἡμῖν γῆν μὴ
[3, 2]   τοῦ Ἀβραὰμ διδάσκει καὶ πατρίδος  καὶ   συγγενέων καὶ κτήσεως καὶ πλούτου
[3, 3]   ἀνήρ, πρεσβύτερόν ἐστι τῆς Εὔας  καὶ   σύμβολον τῆς κρείττονος φύσεως· τούτῳ
[3, 2]   οὖν, αἱ περὶ αὐτὸν ἐπτοημέναι  καὶ   συμπαθοῦσαι πῶς οὐ τυφλώττουσιν; Ὅρον
[3, 4]   Ἰνδικοὺς καὶ ταῶνας Μηδικοὺς ἐκτρέφουσιν  καὶ   συνανακλίνονται τοῖς φοξοῖς παίζουσαι, σικίννοις
[3, 12]   καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην  καὶ   συνηγάγετέ με, γυμνὸς καὶ περιεβάλετέ
[3, 9]   τοὺς πλησίον, πλεονεκτούντων τῇ τρυφῇ  καὶ   συνιέναι μὴ ἐθελόντων, ὡς κοινὸν
[3, 11]   πολλάκις ἀποπέτονται τῶν γάμων. Διὸ  καὶ   συστέλλειν χρὴ τὰς γυναῖκας κοσμίως
[3, 10]   καὶ πάλης μετεχόντων, οἳ δὲ  καὶ   σφαίρῃ τῇ μικρᾷ παιζόντων τὴν
[3, 11]   κάλλος γυμνάζουσα τὰ σώματα αὐτῶν  καὶ   σφᾶς αὐτὰς δι´ αὑτῶν κοσμοῦσα,
[3, 4]   ῥινῶν ἐπιψοφοῦντες ἐπικιναίδισμα, ἀκολάστοις ῥήμασι  καὶ   σχήμασι τέρπειν πειρώμενοι καὶ εἰς
[3, 11]   καὶ κατοκωχὴ τῶν ὀρθῶς εἰρημένων,  καὶ   σχηματισμοὶ καὶ κινήσεις μηδὲν ἐνδιδοῦσαι
[3, 12]   δὲ καταφήσαντος, τοῦτο ποίει» φησὶ  καὶ   σωθήσῃ» Οὐ μὴν ἀλλὰ διαιρετικώτερον
[3, 12]   Ἰωάννης, ἰώμενος ἡμῶν  καὶ   σῶμα καὶ ψυχήν, τὸν ὅλον
[3, 12]   τοῦ παιδαγωγοῦ διὰ τῶν ποικίλων  καὶ   σωτηρίων ἐντολῶν παραθετέον, ὡς ἔχοιμεν
[3, 10]   μεταξὺ τούτων τὴν ἐμμελῆ τε  καὶ   σώφρονα καὶ καθαρὰν ἑκατέρας κακίας,
[3, 11]   ναύτου καὶ ἄρχοντος, οὕτως δὲ  καὶ   σώφρονός ἐστιν οἰκεία στολὴ
[3, 11]   ἐν καταστολῇ κοσμίῳ, μετὰ αἰδοῦς  καὶ   σωφροσύνης κοσμεῖν ἑαυτάς» ὑποτασσομένας τοῖς
[3, 12]   πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα»  καὶ   τὰ ἀκόλουθα τούτοις. Ταῦτα ἡμῖν
[3, 11]   Ἀπειρήσθων οὖν καὶ αἱ θέαι  καὶ   τὰ ἀκροάματα βωμολοχίας καὶ σπερμολογίας
[3, 11]   δι´ ἁρπαγῆς τὸν βίον ποριζομένοις·  καὶ   τὰ ἄλλα δὲ ὁμοίως ἀλληγορεῖται.
[3, 2]   ἄτοπον ἵππους μὲν καὶ ὄρνεις  καὶ   τὰ ἄλλα ζῷα ἐκ τῆς
[3, 11]   τὰ σκύβαλα πλεονάζει, πλεονάζει δὲ  καὶ   τὰ ἄλλα περιττώματα αὐτοῖς, πρὸς
[3, 4]   δὲ τῶν ὀρνίθων ὑπολαμβάνουσι νεοττούς·  καὶ   τὰ ἄλογα τῶν λογικῶν προκεκρίκασιν,
[3, 7]   οὖν τῶν σκευῶν τὸ πλῆθος  καὶ   τὰ ἀργυρᾶ καὶ τὰ χρυσᾶ
[3, 3]   δασέα τῶν ψιλῶν ἐστιν. Διὸ  καὶ   τὰ ἄρρενα τῶν θηλειῶν καὶ
[3, 11]   τὰ σχήματα καὶ τὰ βλέμματα  καὶ   τὰ βαδίσματα καὶ τὰς φωνάς.
[3, 2]   Αἳ δέ, τὴν ἐπιφάνειαν καλλωπιζόμεναι  καὶ   τὰ βάθη χερσούμεναι, λελήθασι σφᾶς
[3, 11]   ὅτι μάλιστα καὶ τὰ σχήματα  καὶ   τὰ βλέμματα καὶ τὰ βαδίσματα
[3, 11]   ἀλλὰ καὶ πολιτεύσασθαι ἐξόν, ἀλλὰ  καὶ   τὰ ἐν κόσμῳ κοσμίως κατὰ
[3, 3]   καὶ τὰ ἄρρενα τῶν θηλειῶν  καὶ   τὰ ἔνορχα τῶν ἐκτομιῶν καὶ
[3, 11]   ὁμόφρονες, συμπαθεῖς, φιλάδελφοι, εὔσπλαγχνοι, ταπεινόφρονες»  καὶ   τὰ ἐπὶ τούτοις, ἵνα εὐλογίαν
[3, 7]   περιττόν, δή φασι κόσμια,  καὶ   τὰ ἔπιπλα τῶν πλουσίων ἄχθος
[3, 11]   ἡμᾶς, οὐδὲ ἀπεικότως τὰ στάδια  καὶ   τὰ θέατρα καθέδραν λοιμῶν» προσείποι
[3, 12]   φανήσεται πρώιμον τὸ φῶς σου,  καὶ   τὰ ἰάματά σου ταχὺ ἀνατελεῖ,
[3, 11]   ἀναβάδην ἑζόμενον εἰσάγουσι πορφύραν ξαίνοντα  καὶ   τὰ λευκὰ τῶν ὀφθαλμῶν ἐπαναβάλλοντα.
[3, 5]   τὰ λουτρὰ ἀναστρεπτέον. (Οἷα δὲ  καὶ   τὰ λουτρὰ αὐταῖς· οἶκοι τεχνητοί,
[3, 3]   τὰ περὶ αὐτοῦ. Οἱ γὰρ  καὶ   τὰ μάλιστα πρὸς τὰς ἄλλας
[3, 12]   καὶ γεωργεῖ, ἄρχει καὶ ὑπουργεῖ  καὶ   τὰ ὅλα δημιουργεῖ· Ἐν μὲν
[3, 12]   μοί ἐστιν· τὰς νουμηνίας ὑμῶν  καὶ   τὰ σάββατα οὐκ ἀνέχομαι. Πῶς
[3, 11]   κατὰ τὰς ἀποτρίψεις τὰ οὖρα  καὶ   τὰ σκύβαλα πλεονάζει, πλεονάζει δὲ
[3, 11]   αὐτῆς. (Ἐπανορθωτέον δὲ ὅτι μάλιστα  καὶ   τὰ σχήματα καὶ τὰ βλέμματα
[3, 11]   οἶδ´ ὅπως συμμεταβάλλονται τοῖς τόποις  καὶ   τὰ σχήματα καὶ τοὺς τρόπους,
[3, 3]   καὶ τὰ ἔνορχα τῶν ἐκτομιῶν  καὶ   τὰ τέλεια τῶν ἀτελῶν δασύτερά
[3, 12]   πολιτείας· Ἀπόδοτε τὰ Καίσαρος Καίσαρι  καὶ   τὰ τοῦ θεοῦ τῷ θεῷ·
[3, 8]   κληρονομήσει θεοῦ. ~Ὅτι αἱ εἰκόνες  καὶ   τὰ ὑποδείγματα μέγιστον μέρος τῆς
[3, 11]   ὑποκρινόμενον. οὐκ ἴστε ὅτι  καὶ   τὰ φαλάγγια προσαπτόμενα μόνον τῷ
[3, 7]   τὸ πλῆθος καὶ τὰ ἀργυρᾶ  καὶ   τὰ χρυσᾶ ἐκπώματα καὶ τὸν
[3, 2]   τοῦ λόγου, μετὰ μικρὸν δὲ  καὶ   ταῖς θείαις ἐπιστύψω γραφαῖς. Φιλεῖ
[3, 2]   χρώμεναι καὶ σηπεδόνων ἀφροῖς ἐγχριόμεναι,  καὶ   ταῖς ὀφρύσι τὴν ἀσβόλην ἀναματτόμεναι
[3, 4]   βαστάζοντες Κελτοὶ πολλοί· ἔριθοι δὲ  καὶ   ταλασίαι καὶ ἱστοπονίαι καὶ
[3, 11]   οὐκ εὐτυχούσαις περὶ γάμον σώφρονα  καὶ   τἀνδρὸς διὰ τὴν ἀρέσκειαν κοσμουμέναις.
[3, 11]   χιτῶνας καὶ τοῖς ποσὶ παίζουσαι,  καὶ   ταπεινώσει θεὸς τὰς θυγατέρας
[3, 2]   ἀλλοτρίαν ἡδονὴν μὴ θηρωμένοις εἴτε  καὶ   τὰς αἱρέσεις ἐκτρεπομένοις. (Φιλοψία μὲν
[3, 11]   ἐθίζον καὶ κρύει καὶ καύματι,  καὶ   τὰς ἀπὸ τούτων διωθεῖται βλάβας,
[3, 12]   λέγων ὅτι ἔγνωκα αὐτόν,  καὶ   τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ μὴ τηρῶν,
[3, 8]   οὐκ ἀκρασίας μόνον, πρὸς δὲ  καὶ   τὰς ἐπὶ πλούτῳ κακόφρονας παραθέσθαι
[3, 6]   δέοντι σχηματισμῷ περὶ τὰς διοικήσεις  καὶ   τὰς ἐπιδόσεις μεμετρημένη· εἰσὶ γὰρ
[3, 11]   τὴν ὑπόκρισιν ζηλοῦσαι τῆς κωμῳδίας  καὶ   τὰς κατεαγυίας τῶν ὀρχηστῶν κινήσεις
[3, 11]   καὶ καπηλείων διατρίβοντες ἀδολεσχούντων στωμυλευόμενοι,  καὶ   τὰς παριούσας θηρώμενοι γυναῖκας παυσάσθων
[3, 4]   φυλάττουσι καὶ σμήχουσιν τὰ ἐκπώματα  καὶ   τὰς περὶ τὰς ἑστιάσεις παρασκευὰς
[3, 4]   οὐσίας ἀπολιθοῦσαι εἰς τοὺς μαργαρίτας  καὶ   τὰς σμαράγδους τὰς Ἰνδικάς· ναὶ
[3, 3]   ἀργύριον ἐμφανῶς· οἷς σφᾶς καταπιττοῦσι  καὶ   τὰς τρίχας ἀνασπῶσι πάντα τρόπον
[3, 11]   τὰ βλέμματα καὶ τὰ βαδίσματα  καὶ   τὰς φωνάς. Οὐ γὰρ ὥς
[3, 4]   ἐρωτικοὺς ἀδολεσχοῦντες καὶ τὸ σῶμα  καὶ   τὰς ψυχὰς αὐτῶν διακναίοντες ψευδεργίᾳ
[3, 12]   καὶ παιδαγωγεῖ. Ἵππος ἄγεται χαλινῷ,  καὶ   ταῦρος ἄγεται ζυγῷ, θηρίον βρόχῳ
[3, 10]   κἂν βαλανεῖον παρῇ· καὶ γὰρ  καὶ   ταῦτα τοῖς ἀνδράσι παντὸς μᾶλλον
[3, 11]   αὐτῶν φερομέναις περόναις σκαλεύουσαι θρύπτονται,  καὶ   ταύτας χελώνης ἐλέφαντος
[3, 4]   γε ἀστειότεραι τούτων ὄρνεις Ἰνδικοὺς  καὶ   ταῶνας Μηδικοὺς ἐκτρέφουσιν καὶ συνανακλίνονται
[3, 7]   λόγῳ, κἂν γυνή τῳ παρῇ  καὶ   τέκνα· οὐκ ἄχθος ἐστὶν
[3, 11]   μετὰ τῶν ἀθέων ἀλύουσι, κρουμάτων  καὶ   τερετισμάτων ἐρωτικῶν αὐλῳδίας τε καὶ
[3, 12]   μὴ ἀγαπάτω. (Ἀλλὰ καὶ ψεύσταις  καὶ   τετυφωμένοις προσαπειλεῖ, τοῖς μὲν ὧδέ
[3, 3]   δὲ κατεσκεύασται καὶ ἀνέῳκται πάντῃ  καὶ   τεχνῖται τῆς ἑταιρικῆς ταύτης πορνείας
[3, 8]   τῇ πλάνῃ τοῦ Βαλαὰμ ἐξεχύθησαν  καὶ   τῇ ἀντιλογίᾳ τοῦ Κορὲ ἀπώλοντο.
[3, 9]   οὐ μόνον τῷ στόματι, ἀλλὰ  καὶ   τῇ δι´ ὅλου τοῦ σώματος
[3, 2]   δὲ τὴν σάρκα τοῖς φαρμάκοις  καὶ   τῇ περιεργίᾳ τῶν ῥυμμάτων τὸ
[3, 8]   τῇ ὁδῷ τοῦ Κάιν ἐπορεύθησαν  καὶ   τῇ πλάνῃ τοῦ Βαλαὰμ ἐξεχύθησαν
[3, 11]   τραχήλῳ καὶ ἐν νεύμασιν ὀφθαλμῶν,  καὶ   τῇ πορείᾳ ἅμα σύρουσαι τοὺς
[3, 11]   γυνὴ τῇ λιτῇ στολῇ  καὶ   τῇ σεμνῇ, μαλακωτέρᾳ δὲ μᾶλλον
[3, 5]   δὲ ἀποδυσάμεναι ἅμα τῷ χιτῶνι  καὶ   τὴν αἰδῶ φαίνεσθαι μὲν βούλονται
[3, 2]   ὀφθαλμῶν καὶ βαφὰς μετιοῦσαι τριχῶν  καὶ   τὴν ἄλλην βλακείαν κακομηχανώμεναι, κοσμοῦσαι
[3, 12]   φησίν, εἰς τὴν σιαγόνα πάρεχε  καὶ   τὴν ἄλλην, καὶ ἐὰν ἄρῃ
[3, 11]   καὶ χρυσίον καὶ ἐσθῆτα ποικίλην  καὶ   τὴν ἄλλην χλιδὴν ἐκθηριούμενον· ἐκεῖνο
[3, 10]   λίπα ἀνατρῖψαι αὑτόν· τὸ δὲ  καὶ   τὴν ἀμοιβὴν τὴν ἴσην ἀνταποδοῦναι
[3, 11]   πρὸ τῶν ὀμμάτων τὴν αἰδῶ  καὶ   τὴν ἀμπεχόνην θεμένη οὐδὲ ἄλλον
[3, 8]   τὸ αἶσχος αὐτῶν ὑπέδειξεν ἡμῖν  καὶ   τὴν ἐπὶ τούτῳ τιμωρίαν ψυχαγωγῶν
[3, 3]   βαρβάρων οὐ μνησικακοῦσιν ἀδικούμεναι, ἀλλὰ  καὶ   τὴν ἔρημον διεκθέουσιν τεθαρρηκότως δεσπότας
[3, 6]   τὴν δὲ αὐτουργίαν διάκονον παρακαλῶν  καὶ   τὴν εὐτέλειαν ἐξυμνῶν τῆς σωφροσύνης
[3, 12]   κάλλος, τὸν πλοῦτον, τὴν ὑγίειαν  καὶ   τὴν ἰσχύν, τὴν τροφήν· ἀγαθὰ
[3, 2]   ὄψον πονηρὸν ἡδύνουσι τὴν σάρκα  καὶ   τὴν μὲν ἡμέραν κομμωτικῇ προστετήκασι
[3, 12]   ψευδομαρτυρήσεις· τίμα τὸν πατέρα σου  καὶ   τὴν μητέρα» καὶ τὰ ἀκόλουθα
[3, 11]   ἑταιρικῶς κοσμούμεναι εἰς ἀπάτην ἀληθείας  καὶ   τὴν ὄντως οὖσαν καλὴν βλασφημοῦσαι
[3, 2]   τοῦ καλαὶ δοκεῖν εἶναι μάρτυρας,  καὶ   τὴν πᾶσαν ἡμέραν κομμωτικῇ προσκαθεζόμεναι
[3, 11]   πορνείαν, ἀκαθαρσίαν, πάθος, ἐπιθυμίαν κακὴν  καὶ   τὴν πλεονεξίαν, ἥτις ἐστὶν εἰδωλολατρεία,
[3, 11]   τιτρᾶναι. Διὰ τί γὰρ οὐχὶ  καὶ   τὴν ῥῖνα; Ἵνα δὴ κἀκεῖνο
[3, 2]   καλοκἀγαθίας κοσμήματι· εἴη δ´ ἂν  καὶ   τὴν σάρκα εἰπεῖν τῷ τῆς
[3, 7]   μαθὼν ὁδοιπόρῳ σώφρονι. (Σταλτέον δὲ  καὶ   τὴν φίλανδρον γυναῖκα τἀνδρὶ παραπλησίως
[3, 11]   αἷς ἂν προσομιλῶσιν, τοιούτους φαίνεσθαι  καὶ   τὴν χροιάν. Τὸ γοῦν τῆς
[3, 1]   τοῦ θεοῦ καὶ τοῦ λόγου  καὶ   τῆς ἀγάπης. Τὸν δὲ κύριον
[3, 11]   γεννωμένῃ οἰκειούμενοι, πᾶν ὅσον ἀπατηλὸν  καὶ   τῆς ἀληθείας καταψευδόμενον παρωσάμενοι τὸ
[3, 3]   τρυφὴν εὐτελὴς πολιτεύεται· οἶκον αὐτάρκη  καὶ   τῆς ἁμάξης εὐζωνότερον, τὸν ἵππον,
[3, 3]   ἅμαξαν. Ὀλιγωρεῖ δὲ ἔσθ´ ὅτε  καὶ   τῆς ἁμάξης Σκύθης— πλοῦτος
[3, 2]   θεατῶν καὶ πλάνης ἐν ἱεροῖς  καὶ   τῆς ἐν τοῖς ἀμφόδοις διατριβῆς,
[3, 2]   πτερώσει ποικίλῃ, ὡς δὲ ἐνδεέστερον  καὶ   τῆς θηρείου φύσεως γυνὴ
[3, 7]   ποὺς τοῦ ὑποδήματος, οὕτως  καὶ   τῆς κτήσεως ἑκάστου τὸ σῶμα·
[3, 12]   ἔχουσα τῆς ζωῆς τῆς νῦν  καὶ   τῆς μελλούσης. Οἱ πιστοὺς ἔχοντες
[3, 9]   καθαρίζετε τὸ ἔξω τοῦ ποτηρίου  καὶ   τῆς παροψίδος, ἔνδοθεν δὲ γέμουσιν
[3, 11]   ἀπόστολος συμβουλεύει τὸν Χριστὸν Ἰησοῦν,  καὶ   τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθαι
[3, 9]   σαρκός· ἐντεῦθεν οἱονεὶ τῆς βαφῆς  καὶ   τῆς στομώσεως τοῦ ψυχροῦ δεόμεθα.
[3, 12]   πρὸς ἀφθόνου διατάξεως τῶν γραφῶν  καὶ   τῆς σωτηρίας ἑτοιμοτέραν τὴν εὕρεσιν.
[3, 3]   τοὔργον ἀσχημοσύνην— ἀπεστραμμένους καὶ κεκυφότας  καὶ   τῆς φύσεως τὰ ἀπόρρητα εἰς
[3, 3]   λόγου τὸ αἷμα τὸ ἀνθρώπινον  καὶ   τῆς χάριτος κοινωνεῖ τῷ πνεύματι,
[3, 1]   τὸ φαντασιαστικόν, τὸ δὲ ἀληθινὸν  καὶ   τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος
[3, 8]   καὶ οἰκετῶν χρήσεως, πρὸς δὲ  καὶ   τῆς ὥρας τοῦ γάμου καὶ
[3, 2]   γὰρ διάνοια ὑπὸ ἡδονῆς,  καὶ   τὸ ἀκήρατον τοῦ λογισμοῦ μὴ
[3, 10]   ἀπονίψασθαι τὼ πόδε, πρὸς δὲ  καὶ   τὸ ἀληλιμμένον λίπα ἀνατρῖψαι αὑτόν·
[3, 2]   συνεργεῖ γὰρ καὶ μέθη  καὶ   τὸ ἀμυδρὸν τοῦ φωτὸς πρὸς
[3, 10]   τὸ ὑποδήσασθαί τινα αὐτὸν αὑτῷ  καὶ   τὸ ἀπονίψασθαι τὼ πόδε, πρὸς
[3, 3]   ἔξεστιν αὐτοῖς ἁμαρτεῖν κατὰ νόμον,  καὶ   τὸ ἀπόρρητον τῆς ἡδονῆς εὐκολίαν
[3, 10]   φύσιν. Πολλοῖς δὲ ἔσθ´ ὅτε  καὶ   τὸ γεγωνὸς τῆς ἀναγνώσεως γυμνάσιόν
[3, 3]   πολιοὶ συνέσει συνακμάζουσι τῷ χρόνῳ,  καὶ   τὸ γῆρας ἐνισχύουσι τῷ τόνῳ
[3, 3]   ἀνὴρ καὶ τὸν ἄνδρα δεικνύει·  καὶ   τὸ δρᾶν αὐτῷ συγκεχώρηται, ὡς
[3, 11]   μόνον ἀπόχρη τοῖς σώφροσιν, ἀλλὰ  καὶ   τὸ ἐκτὸς εἶναι τοῦ ψόγου
[3, 11]   τὴν ἐπιθυμίαν· κλαδαραὶ δὲ ὄψεις  καὶ   τὸ ἐνιλλώπτειν, διὰ τῶν
[3, 9]   ἔνδον τοῦ ποτηρίου, ἵνα γένηται  καὶ   τὸ ἔξωθεν καθαρόν. Τὸ μὲν
[3, 8]   καταμαθὼν τῆς φιλοδοξίας τὴν ὁδὸν  καὶ   τὸ ἔπαθλον ἰδὼν τὸν πρὸ
[3, 12]   τῆς ἡμέρας ἁμάρτῃ εἰς σὲ  καὶ   τὸ ἑπτάκις ἐπιστρέφῃ πρός σε
[3, 11]   (Διὰ τοῦτο καὶ τὸ χρυσοφορεῖν  καὶ   τὸ ἐσθῆτι μαλακωτέρᾳ χρῆσθαι οὐ
[3, 1]   ἀνθρώπῳ, καὶ ἄνθρωπος θεός,  καὶ   τὸ θέλημα τοῦ πατρὸς
[3, 12]   τις τὸν χιτῶνα, μὴ κωλύσῃς  καὶ   τὸ ἱμάτιον. Περὶ δὲ τῆς
[3, 11]   τὸ σῶμα ἐκ τούτων, ἀλλὰ  καὶ   τὸ κάλλος διαφαίνεσθαι ποιεῖ. Ἀπὸ
[3, 3]   ἐλήλακεν βίος ἐντρυφώσης ἀδικίας,  καὶ   τὸ λάγνον πᾶν ἐπικέχυται ταῖς
[3, 2]   παρθένον· τάφος κόλασις αὐτοῖς  καὶ   τὸ μνημόσυνον τῆς ἐπιτιμίας εἰς
[3, 3]   φοβερὸν τὸ εὔτριχον τοῦ βαρβάρου  καὶ   τὸ ξανθὸν αὐτοῦ πόλεμον ἀπειλεῖ·
[3, 11]   φήσαιμ´ ἂν τὰς πόλεις, αἷς  καὶ   τὸ παίζειν σπουδάζεται. Οὐκέτι γὰρ
[3, 2]   ἵσταται νεκροῖς· στήθη κρούεται θρήνοις  καὶ   τὸ πένθος ἐπινέμεται τὴν γῆν·
[3, 12]   τοῖς λέγουσι τὸ γλυκὺ πικρὸν  καὶ   τὸ πικρὸν γλυκύ» τοῖς δὲ
[3, 11]   θερμοῦ τήν τε ἰκμάδα πᾶσαν  καὶ   τὸ πνεῦμα τὸ ψυχρόν· ὁλκὸν
[3, 4]   μοιχείας διάκονοι, κιχλίζοντες καὶ ψιθυρίζοντες  καὶ   τὸ πορνικὸν ἀνέδην εἰς ἀσέλγειαν
[3, 11]   γὰρ εἰδώλων πρόσωπα ἐναποτυπωτέον, οἷς  καὶ   τὸ προσέχειν ἀπείρηται, οὐδὲ μὴν
[3, 11]   τῆς περὶ τὸν περίπατον κινήσεως  καὶ   τὸ σαυλὰ βαίνειν» ὥς φησιν
[3, 11]   δὲ καὶ ἄνευ γραμμάτων ἐκπαιδεύεται,  καὶ   τὸ σύγγραμμα αὐτῆς τὸ ἰδιωτικὸν
[3, 2]   μὲν γὰρ ἐς τὸ κέρδος  καὶ   τὸ συλᾶν τοὺς πέλας πάντα
[3, 11]   καταπλήξεως γεννητικὴν ἐμποιούσας· πολλοὺς δὲ  καὶ   τὸ σχῆμα παραπαιδαγωγεῖ μὴ ἁμαρτάνειν
[3, 11]   τὸ μανιῶδες, τὸ δὲ σεμνὸν  καὶ   τὸ σχολαῖον ἐκλεκτέον, οὐ τὸ
[3, 9]   μὲν τὴν ψυχὴν καθαρσίῳ λόγῳ,  καὶ   τὸ σῶμα δὲ ἔσθ´ ὅτε
[3, 4]   μετ´ αὐτῶν μύθους ἐρωτικοὺς ἀδολεσχοῦντες  καὶ   τὸ σῶμα καὶ τὰς ψυχὰς
[3, 11]   εὐανθέστερον χρῶμα ἑώραται πώποτε. Ἔπειτα  καὶ   τὸ σωματικὸν κάλλος ἠσκήσθω, συμμετρία
[3, 9]   καθάπερ εἰς ἀγορὰν θαμίζοντας. Ἀλλὰ  καὶ   τὸ ὑπὸ πλειόνων οἰκετῶν καταιονεῖσθαι
[3, 10]   εἰρήκαμεν, ἄτυφον αὐτουργία γυμνάσιον  καὶ   τὸ ὑποδήσασθαί τινα αὐτὸν αὑτῷ
[3, 2]   ἐπιβλέψῃς εἰς τὴν ὄψιν αὐτοῦ  καὶ   τὸ ὕψος τοῦ μεγέθους αὐτοῦ,
[3, 11]   πῶς οὐκ ἀτοπώτατον; Καθάπερ οὖν  καὶ   τὸ χρυσίον μιαίνεται τῆς συὸς
[3, 11]   τοῦ ἀρίστου βίου. (Διὰ τοῦτο  καὶ   τὸ χρυσοφορεῖν καὶ τὸ ἐσθῆτι
[3, 2]   καὶ ἠλέκτρῳ παραστίλβουσιν οἱ ναοί,  καὶ   τοῖς ἀπὸ Ἰνδίας καὶ Αἰθιοπίας
[3, 12]   τῶν Χριστιανῶν βίον. (Ἐγὼ δὲ  καὶ   τοῖς γεγαμηκόσι παραινέσαιμι ἂν οἴκοι
[3, 7]   πήρᾳ παρατιθέμενοι τὸν σπόρον, ἀλλὰ  καὶ   τοῖς δεομένοις κοινωνήσατε, μὴ ὑποζύγια
[3, 2]   τὰς παρειὰς ἐντριβόμεναι. (Αἱ τοίνυν  καὶ   τοῖς ἐθνικοῖς προσκορεῖς ποιηταῖς διὰ
[3, 11]   κεκοσμημένη ψυχὴ ἁγίῳ πνεύματι  καὶ   τοῖς ἐκ τούτου ἐμπνεομένη φαιδρύσμασιν,
[3, 7]   καλὴν βακτηρίαν τὴν εὐεργεσίαν περιφέρειν  καὶ   τοῖς θλιβομένοις μεταδεδωκότα τῆς ἀληθοῦς
[3, 3]   καθάπερ τοὺς λέοντας γενείοις κοσμήσας  καὶ   τοῖς λασίοις ἤνδρωσε στήθεσι· δεῖγμα
[3, 7]   δὲ αὐτὰ καὶ κακούργοις παρασκευάζονται  καὶ   τοῖς λίχνοις ὀφθαλμοῖς. Ἐλεημοσύναι δὲ
[3, 12]   σε λέγων· μετανοῶ, ἄφες αὐτῷ·  καὶ   τοῖς μὲν στρατευομένοις διὰ Ἰωάννου
[3, 12]   ῥήματα δίκαια· ῥύσασθε ἀδικουμένους. Ἀλλὰ  καὶ   τοῖς οἰκονομικοῖς· Κτῆσις ἐπισπουδαζομένη μετὰ
[3, 11]   πορείᾳ ἅμα σύρουσαι τοὺς χιτῶνας  καὶ   τοῖς ποσὶ παίζουσαι, καὶ ταπεινώσει
[3, 11]   τοῖς ἀγαθοῖς καὶ ἐπιεικέσιν, ἀλλὰ  καὶ   τοῖς σκολιοῖς ὑποτάσσεσθαι» φησὶν
[3, 7]   στρουθοῖς, ὁμοίως δὲ τοῖς ὑσὶν  καὶ   τοῖς τράγοις ὀχεύειν· τὸ γὰρ
[3, 11]   αὐτοῖς τοῖς κινήμασιν τοῖς ἁβροῖς  καὶ   τοῖς ὑγροῖς βαδίσμασιν καὶ φωναῖς
[3, 12]   γὰρ θεὸς πᾶσι, τοῖς ἐλευθέροις  καὶ   τοῖςι δούλοις, ἐστίν, ἂν σκοπῇς,
[3, 3]   τὸ λεῖον— ἔμεινέν τε ἀνὴρ  καὶ   τὸν ἄνδρα δεικνύει· καὶ τὸ
[3, 11]   τὸν γεννάδαν πόρνη νενίκηκεν,  καὶ   τὸν ἄνδρα ἔκειρεν αὐτοῦ ἑτέρα
[3, 11]   τὴν ἐκκλησίαν ἀκτέον τὴν γυναῖκα  καὶ   τὸν ἄνδρα ἐστολισμένους κοσμίως, ἀπλάστῳ
[3, 2]   βοηθὸς» γενομένη εἶτα μέντοι προσαπολλύει  καὶ   τὸν ἄνδρα. Πρῶτα μὲν γὰρ
[3, 11]   ἔργον γυνὴ οἰκουρὸς αὑτήν τε  καὶ   τὸν ἄνδρα τοῖς ἰδίοις περιβάλλουσα
[3, 8]   φίλος, οἱ δὲ ἀπόστολοι, ἕνα  καὶ   τὸν αὐτὸν θεὸν μὲν
[3, 11]   ὅτι μάλιστα ἐλευθεριώτατον ἐπαναιρετέον. Ἀλλὰ  καὶ   τὸν δακτύλιον οὐκ ἐπ´ ἄρθρῳ
[3, 2]   ψυχήν· πάντα φαρμάκων ὀλεθρίων ἐμπλήσας  καὶ   τὸν ἑαυτοῦ τῆς πλάνης ἐνερευξάμενος
[3, 11]   κόρον ἐξοκείλασα σκιρτῆσαι καὶ ἀναχαιτίσαι  καὶ   τὸν ἡνίοχον, {καὶ} τὸν παιδαγωγόν,
[3, 7]   φησὶν γραφή. (Ἰδοὺ γοῦν  καὶ   τὸν Θεσβίτην Ἠλίαν καλὸν ὑπόδειγμα
[3, 6]   τῇ πορφύρᾳ καὶ βύσσῳ τρυφῶν  καὶ   τὸν Λάζαρον ὑπερηφανῶν, ἄθλιός τέ
[3, 4]   φοξοῖς παίζουσαι, σικίννοις τέρασι γανύμεναι·  καὶ   τὸν μὲν Θερσίτην ἀκούουσαι γελῶσιν,
[3, 3]   καὶ θέουσιν ἀναλαμβάνουσαι τοὺς δεσπότας,  καὶ   τὸν οἶκον ἐπιφέρονται σὺν αὐτοῖς.
[3, 7]   ἀργυρᾶ καὶ τὰ χρυσᾶ ἐκπώματα  καὶ   τὸν ὄχλον τῶν οἰκετῶν, καλὰς
[3, 11]   καὶ ἀναχαιτίσαι καὶ τὸν ἡνίοχον,  {καὶ}   τὸν παιδαγωγόν, ἀποσείσασθαι, ὃς πόρρωθεν
[3, 11]   σεμνότητος ὑπόκρισιν, οἷοι ὄντες ἐλελήθεσαν·  καὶ   τὸν περὶ θεοῦ λόγον σεβασάμενοι
[3, 11]   τῆς βασιλείας πολιτευώμεθα θεὸν ἀγαπῶντες  καὶ   τὸν πλησίον. Ἀγάπη δὲ οὐκ
[3, 11]   θεῷ δίκαιον, ἑπόμενον ἂν εἴη  καὶ   τὸν πλησίον» ὃν δεύτερον ἀγαπᾶν
[3, 11]   δὲ ἔτι ἀγαπᾷς τὸν θεὸν  καὶ   τὸν πλησίον σου μὴ φιλοσοφῶν;
[3, 12]   ἐν ὅλῃ τῇ ἰσχύι σου,  καὶ   τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν.
[3, 5]   βαλανείοις προτιθέασι· τάχα μέν που  καὶ   τὸν πλοῦτον δι´ ἀλαζονείαν περιττήν,
[3, 2]   τῶν υἱῶν Ἰεσσαὶ εἰς βασιλέα,  {καὶ}   τὸν πρεσβύτατον τῶν παίδων αὐτοῦ
[3, 2]   κάλλος καταλελοιπότες διὰ κάλλος μαραινόμενον  καὶ   τοσοῦτον ἐξ οὐρανῶν ἀποπεσόντες χαμαί.
[3, 12]   παιδαγωγὸς τοῦ κόσμου  καὶ   τοῦ ἀνθρώπου δημιουργὸς καὶ δι´
[3, 11]   τροχιάς» διὰ τοῦ σχήματος αὐτῆς  καὶ   τοῦ βίου παντὸς δηλονότι λέγουσα·
[3, 9]   κατὰ τὴν τοῦ σώματος ἡλικίαν  καὶ   τοῦ ἔτους τὴν ὥραν· οὐ
[3, 1]   φιλοκοσμία ζητεῖ, ἐκτὸς οὖσα  καὶ   τοῦ θεοῦ καὶ τοῦ λόγου
[3, 7]   ὑψηλόν ἐστι ζῷον καὶ γαῦρον  καὶ   τοῦ καλοῦ ζητητικόν, ἅτε τοῦ
[3, 12]   δημιουργὸς καὶ δι´ αὐτὸν ἤδη  καὶ   τοῦ κόσμου παιδαγωγός· οὗ τῇ
[3, 1]   ἐκτὸς οὖσα καὶ τοῦ θεοῦ  καὶ   τοῦ λόγου καὶ τῆς ἀγάπης.
[3, 1]   μὲν υἱός, σωτὴρ δὲ ἀνθρώπων,  καὶ   τοῦ μὲν διάκονος, ἡμῶν δὲ
[3, 11]   χἀ κύων. Ἀποσκορακιστέον δὲ ἡμῖν  καὶ   τοῦ περιπάτου τὸ μανιῶδες, τὸ
[3, 2]   ναυστάθμῳ βάρβαρος· ἀδικία κρατεῖ  καὶ   τοῦ ποιητικοῦ Διὸς ἐκείνου τὸ
[3, 3]   γερόντων πολυπειρία» φησὶν γραφή,  καὶ   τοῦ προσώπου αὐτῶν πολιὰ
[3, 1]   δὲ ἀληθινὸν καὶ τῆς ψυχῆς  καὶ   τοῦ σώματος ἐνεδείξατο κάλλος, τῆς
[3, 3]   νομοθέτας· ἀνδρόγυνον ἐμίσησαν ἐπιτήδευσιν οὗτοι,  καὶ   τοῦ σώματος τὴν πρὸς τὸ
[3, 3]   τοῦτο ἀλκῆς καὶ ἀρχῆς. Ταύτῃ  καὶ   τοὺς ἀλεκτρυόνας τοὺς ὑπερμαχοῦντας τῶν
[3, 3]   περὶ τὴν κενοσπουδίαν ταύτην, ἀλλὰ  καὶ   τοὺς ἄνδρας ζηλοῦν τὴν νόσον.
[3, 12]   τὴν πρωτοκαθεδρίαν ἐν ταῖς συναγωγαῖς  καὶ   τοὺς ἀσπασμοὺς ἐν ταῖς ἀγοραῖς.
[3, 3]   καὶ ξανθίσματα, ἀνδρογύνων ἐξωλῶν ἐπιτηδεύματα,  καὶ   τοὺς διακτενισμοὺς αὐτῶν τοὺς θηλυδριώδεις
[3, 12]   δὲ ἀγαπᾶν τοὺς ἐχθροὺς κελεύει  καὶ   τοὺς καταρωμένους ἡμᾶς εὐλογεῖν προσεύχεσθαί
[3, 5]   Οἴκοι μὲν οὖν τοὺς γονεῖς  καὶ   τοὺς οἰκέτας αἰδεῖσθαι χρή, ἐν
[3, 6]   περίελε τὸν κόσμον τῶν γυναικῶν  καὶ   τοὺς οἰκέτας τῶν δεσποτῶν, οὐδὲν
[3, 4]   γραίαις βωμολόχοις οἰκοφθορούσαις ὁσημέραι συμπομπεύουσαι  καὶ   τοὺς παρὰ ταῖς κύλιξι ψιθυρισμοὺς
[3, 12]   ἂν σκοπῇς, ἴσος. (Δεῖ δὲ  καὶ   τοὺς πλημμελοῦντας τῶν οἰκετῶν οὐ
[3, 11]   σχήματα καὶ τοὺς τρόπους, καθάπερ  καὶ   τοὺς πολύποδας ταῖς πέτραις φασὶν
[3, 11]   τοῖς τόποις καὶ τὰ σχήματα  καὶ   τοὺς τρόπους, καθάπερ καὶ τοὺς
[3, 9]   συνεχεῖς χρήσεις καθαιροῦσι τὰς δυνάμεις  καὶ   τοὺς φυσικοὺς χαλῶσι τόνους, πολλάκις
[3, 4]   προσίενται ὀρφανὸν αἱ τοὺς ψιττακοὺς  καὶ   τοὺς χαραδριοὺς ἐκτρέφουσαι, ἀλλὰ τὰ
[3, 10]   ἴσην ἀνταποδοῦναι τῷ τρίψαντι ἐναλλὰξ  καὶ   τοῦτο δικαιοσύνης ἐστὶ κοινωνικῆς τὸ
[3, 11]   ἔχοντες αὐτό. Καὶ γὰρ δὴ  καὶ   τοῦτο ἐκπέπληκεν ὑπονοίας αἰσχρᾶς καὶ
[3, 7]   φυλάττοι τὸν υἱόν· πάρεστι δὲ  καὶ   τοῦτο, μηδεμιᾶς ἐνδείας αἰσθάνεσθαι.
[3, 11]   ἀξιοπίστους φανῆναι. Καὶ γὰρ οὖν  καὶ   τοῦτο παραφυλακτέον, ὥς φησιν
[3, 11]   εἰς δὲ τὸν μικρὸν δάκτυλον,  καὶ   τούτου εἰς τοὔσχατον καθιέναι· ἔσται
[3, 2]   ἐλέγχων αὐτὰς Ἄλεξις· καὶ γὰρ  καὶ   τούτου παραθήσομαι τὴν λέξιν δυσωποῦσαν
[3, 3]   δ´ ὄιες μαλλοῖς καταβεβρίθασιν, ἀλλὰ  καὶ   τούτων ἐπλήθυνεν τὰς τρίχας
[3, 4]   ἐπὶ τοὺς θεράποντας καταφεύγουσιν, ὀψοποιῶν  καὶ   τραπεζοποιῶν καὶ τῶν ἐντέχνως εἰς
[3, 3]   ὕλης ποιησάμενοι σχήματα σφυρῶν ἀπαρτῶνται  καὶ   τραχήλων ἀπαιωροῦσι. (Σόφισμα τοῦτο κατεαγότων
[3, 12]   κατ´ ἀρετὴν ἀνυπέρβλητος. (Ταῦτα, εἰ  καὶ   τραχύτερον προσηνέχθην οἰκονομούμενος τῆς ἐπανορθώσεως
[3, 3]   τεθαρρηκότως δεσπότας ὁμοῦ καὶ φέρουσαι  καὶ   τρέφουσαι. Ὄλοιντο οὖν οἱ θῆρες
[3, 1]   οἰκεῖ· πολύμορφον δὲ τὸ ἐπιθυμητικὸν  καὶ   τρίτον, ὑπὲρ τὸν Πρωτέα τὸν
[3, 12]   κατὰ σάρκα κυρίοις μετὰ φόβου  καὶ   τρόμου ἐν ἁπλότητι τῆς καρδίας
[3, 3]   νομάδι ἵππος ὄχημα γίνεται  καὶ   τροφή. (Ἀραβίων δέ— ἄλλοι οὗτοι
[3, 11]   ἴχνη τὰ ἑταιρικὰ ὥραν ἀπολείπειν  καὶ   τρυφήν» Ἴχνη δὲ πορνικὰ οὐκ
[3, 12]   παιδαγωγῷ καὶ διδασκάλῳ υἱῷ, σὺν  καὶ   τῷ ἁγίῳ πνεύματι. Πάντα τῷ
[3, 6]   τοίνυν τοῖς ἀνδραπόδοις ἐοίκασιν. Ἀλλὰ  καὶ   τῷ ἀσθενέστεροι εἶναι τῶν οἰκετῶν
[3, 6]   θεόν; Τῷ αἰτοῦντι» φησί, δοθήσεται  καὶ   τῷ κρούοντι ἀνοιγήσεται. Εἰ μηδὲν
[3, 10]   ταμιείου τὰς γυναῖκας ὧν δεοίμεθα,  καὶ   τῷ μύλῳ προσελθεῖν οὐκ αἰσχρὸν
[3, 3]   τῷ κυρίῳ τὸ αἷμα χορηγεῖ,  καὶ   τῷ νομάδι ἵππος ὄχημα
[3, 6]   ἀσθενέστεροι εἶναι τῶν οἰκετῶν διακρίνονται  καὶ   τῷ νοσηλότερον ἀνατεθράφθαι. Ἄριστον γοῦν
[3, 10]   ταλασιουργίᾳ δὲ γυμναστέον καὶ ἱστουργίᾳ  καὶ   τῷ παραστῆναι τῇ πεττούσῃ, εἰ
[3, 2]   τοῦ προσώπου τὴν ψευδοποιίαν; Ἀλλὰ  καὶ   τῷ Σαμουὴλ τῷ προφήτῃ, ὁπότε
[3, 1]   τῆς διανοίας κόσμῳ, ἔπειτα δὲ  καὶ   τῷ τοῦ σώματος, ἁγνὴν στολήν,
[3, 12]   πάλιν παιδαγωγὸς τὴν εὐποιίαν  {καὶ}   τῶν ἀδελφῶν ἀγαπητικῶς εἰς ἑαυτὸν
[3, 3]   τρίχας, ἀλλὰ τὰς ἐπιθυμίας. (Ἐγὼ  καὶ   τῶν ἀνδραποδοκαπήλων τὰ παιδάρια ἐλεῶ
[3, 7]   ἀλλότριον γὰρ τῆς ἀληθοῦς φιλοκαλίας  καὶ   τῶν ἀστείων ἡδονῶν ἡδὺς
[3, 4]   θεράποντας καταφεύγουσιν, ὀψοποιῶν καὶ τραπεζοποιῶν  καὶ   τῶν ἐντέχνως εἰς μοίρας κατατεμνόντων
[3, 11]   ἁλιεύων τις ᾖ, ἀποστόλου μεμνήσεται  καὶ   τῶν ἐξ ὕδατος ἀνασπωμένων παιδίων·
[3, 9]   κύριος τὸν ῥύπον τῶν υἱῶν  καὶ   τῶν θυγατέρων Ἰσραήλ, καὶ καθαριεῖ
[3, 7]   παρὰ τοῦ πατρὸς τῶν ὅλων  καὶ   τῶν ἰδίων ἀπολαύειν, εἰ φυλάττοι
[3, 2]   ἄλλα ζῷα ἐκ τῆς χλόης  καὶ   τῶν λειμώνων ἀνίστασθαι καὶ ἀνίπτασθαι
[3, 4]   ἀκολουθίαν, ἐφ´ ἣν αὖθις παλινδρομητέον  καὶ   τῶν οἰκετῶν τὴν πολυκτημοσύνην ὀνειδιστέον.
[3, 8]   καὶ τῆς ὥρας τοῦ γάμου  καὶ   τῶν ὅσα γυναιξὶν ἁρμόζει, ἐν
[3, 9]   αὐτῶν» τὸ αἷμα τῆς ἀνομίας  καὶ   τῶν προφητῶν τοὺς φόνους. Καὶ
[3, 2]   διαφοραὶ καὶ περίεργοι πλοκαί, ἀλλὰ  καὶ   τῶν τριχῶν οἱ μυρίοι σχηματισμοὶ
[3, 9]   ταῖς μὲν γυναιξὶ καθαριότητος ἕνεκεν  καὶ   ὑγιείας, ὑγείας δὲ μόνης ἀνδράσι.
[3, 11]   τὴν εὔχροιαν. (Αἱ γοῦν κάλλισται  καὶ   ὑγιεινόταται ἀγωγαὶ διαπονοῦσαι τὰ σώματα
[3, 11]   λέγουσα· ἄρτων κρυφίων ἡδέως ἅψασθε  καὶ   ὕδατος κλοπῆς γλυκεροῦ» τὴν ἐπίκλοπον
[3, 10]   ἐνεργῷ γυμνασίῳ χρώμενος. Καλὸν δὲ  καὶ   ὕδωρ ἀνιμῆσαι δι´ αὑτοῦ καὶ
[3, 12]   εὐχάριστον αἶνον τῷ μόνῳ πατρὶ  καὶ   υἱῷ, υἱῷ καὶ πατρί, παιδαγωγῷ
[3, 12]   ἀπειλήν, εἰδότες ὅτι καὶ αὐτῶν  καὶ   ὑμῶν κύριός ἐστιν ἐν
[3, 11]   συλλαβοῦσα αὐτὴν ἐν αὑτῇ ἔχει  καὶ   ὑπ´ αὐτῆς θερμανθεῖσα ἀντιθερμαίνει τὸ
[3, 4]   πορνείας πρόδρομον· ἔστι δ´ ὅτε  καὶ   ὑπεκκαιόμενοι διὰ τὴν τυχοῦσαν ὀργήν,
[3, 9]   οὐ μὴν ἀλλ´ ἔσθ´ ὅτε  καὶ   ὑπεκλύειν τοὺς καμάτους. Οὐαὶ γὰρ
[3, 11]   Οὕτως γὰρ διαβήσῃ ὕδωρ ἀλλότριον  καὶ   ὑπερβήσῃ τὸν Ἀχέροντα. Διὰ τοῦτο
[3, 6]   Μίδα μᾶλλον, δὲ ἄδικος  καὶ   ὑπερήφανος, καθάπερ ἐν τῇ
[3, 2]   φιλολίθοις οὔτε ὑπὲρ γῆς  καὶ   ὑπὸ γῆν χρυσὸς αὐτάρκης οὔτε
[3, 2]   ἐνουλισμοὺς ἀσκοῦσαι χρίσματά τε παρειῶν  καὶ   ὑπογραφὰς ὀφθαλμῶν καὶ βαφὰς μετιοῦσαι
[3, 12]   οὗτος πολιτεύεται καὶ γεωργεῖ, ἄρχει  καὶ   ὑπουργεῖ καὶ τὰ ὅλα δημιουργεῖ·
[3, 10]   γυμνάσιον καὶ παραδαρθεῖν φίλῳ νοσοῦντι  καὶ   ὑπουργῆσαι μὴ δυναμένῳ καὶ παραθεῖναι
[3, 9]   καμάτους. Οὐαὶ γὰρ ὑμῖν, γραμματεῖς  καὶ   Φαρισαῖοι ὑποκριταί» φησὶν κύριος,
[3, 10]   καθαρὰν ἑκατέρας κακίας, τρυφῆς τε  καὶ   φειδωλίας. (Ἤδη δέ, ὡς καὶ
[3, 1]   ἐπιθυμία γίνεταί τε καὶ πλάττεται  καὶ   φενακίζειν βούλεται, ἵνα κατακρύψῃ τὸν
[3, 11]   πόρρωθεν ἀνακόπτων τὰς ἡνίας ἄγει  καὶ   φέρει πρὸς σωτηρίαν τὸν ἵππον
[3, 12]   πλανάσθω· γῆ δὲ καὶ πεπήχθω  καὶ   φερέσθω, ὅταν ἐγὼ θέλω. Ἄνθρωπον
[3, 3]   ἔρημον διεκθέουσιν τεθαρρηκότως δεσπότας ὁμοῦ  καὶ   φέρουσαι καὶ τρέφουσαι. Ὄλοιντο οὖν
[3, 8]   Ἔχω σοι φιλοκοσμίας κολάσεις διηγήσασθαι  καὶ   φιλοδοξίας τιμωρίας, οὐκ ἀκρασίας μόνον,
[3, 2]   αἱρέσεις ἐκτρεπομένοις. (Φιλοψία μὲν οὖν  καὶ   φιλοινία εἰ καὶ πάθη μεγάλα,
[3, 2]   τοῖς δὲ φιλοχρύσοις καὶ φιλοπορφύροις  καὶ   φιλολίθοις οὔτε ὑπὲρ γῆς
[3, 2]   αὐτὸν ἔπηλυν, καὶ διὰ τοῦτο  καὶ   φίλον» αὐτὸν ὠνόμασεν τῆς οἴκοι
[3, 2]   τὴν λαιμαργίαν· τοῖς δὲ φιλοχρύσοις  καὶ   φιλοπορφύροις καὶ φιλολίθοις οὔτε
[3, 10]   νέοις πρὸς ὑγίειαν, σπουδήν τε  καὶ   φιλοτιμίαν ἐντιθέντα οὐχὶ εὐεξίας μόνον,
[3, 8]   ὁπότ´ εἰς ἀναγκαίους ἔλθῃ πόνους  καὶ   φόβους καὶ λύπας, οὐκ ἀμελέτητος
[3, 4]   εἰς ὕψος αἴροντες τῶν γυναικῶν  καὶ   φοράδην βαστάζοντες Κελτοὶ πολλοί· ἔριθοι
[3, 12]   σοφία ταλανίζει, ὅτι ἄρα ἀπολέσει  καὶ   φρονίμους. Ἤδη δὲ ἀγαπᾶν τοὺς
[3, 12]   καὶ γυναικὸς εὐσεβοῦς γνώμη δικαία  καὶ   φρονοῦσα τἄνδικα. Ταῦτα τῆς δικαιοσύνης
[3, 12]   ἀγαθῶν γάρ ἐστι καὶ δοτὴρ  καὶ   φύλαξ· κατὰ μετουσίαν δὲ ἐκείνων
[3, 5]   αἰσχύνεσθαι τὰς μετ´ αὐτῶν ἀποδύσεις  καὶ   φυλάττεσθαι τὰς ὄψεις τὰς ὀλισθηράς·
[3, 6]   αἰῶνα. Ὥστε οὐχ ἔχων  καὶ   φυλάττων, ἀλλ´ μεταδιδοὺς πλούσιος,
[3, 2]   γοῦν ἡμέρᾳ σπαρασσόμεναι καὶ ἀποτριβόμεναι  καὶ   φυράμασί τισι καταπλαττόμεναι τρύχουσι μὲν
[3, 10]   Εἶπεν γὰρ αὐτῇ Ἀβραάμ· Σπεῦσον  καὶ   φύρασον τρία μέτρα σεμιδάλεως καὶ
[3, 11]   ἁβροῖς καὶ τοῖς ὑγροῖς βαδίσμασιν  καὶ   φωναῖς ταῖς πεπλασμέναις, κλαδαρὸν περιβλέπουσαι,
[3, 11]   πολέμου κοσμήματα. Εἰρηνικοῖς ἄρα ἀνθρώποις  καὶ   φωτεινοῖς κατάλληλον τὸ λευκόν. (Ὡς
[3, 1]   ἀνενδεὴς δὲ μόνος θεὸς  καὶ   χαίρει μάλιστα μὲν καθαρεύοντας ἡμᾶς
[3, 11]   ἀντιθερμαίνει τὸ σῶμα, δι´  καὶ   χειμῶνος μάλιστα ταύτῃ χρηστέον· εὔκολος
[3, 10]   ἀπὸ ὀρθῆς πάλης, ἀπ´ αὐχένων  καὶ   χειρῶν καὶ πλευρῶν ἐξειλήσεως· κοσμιωδεστέρα
[3, 4]   δὴ ἄχθος ἐστὶ γῆς·  καὶ   χήραν μὲν παρορῶσι σωφρονοῦσαν Μελιταίου
[3, 11]   δὲ γυναικεῖοι κινήσεις καὶ θρύψεις  καὶ   χλιδαὶ κολουστέαι παντελῶς· τὸ γὰρ
[3, 2]   τρυφή· σωφροσύνην διέφθειρεν Λακωνικὴν ἐσθὴς  καὶ   χλιδὴ καὶ κάλλος ὡραῖον· αἱ
[3, 3]   ἀγεννές; Βαφὰς δέ τινας τριχῶν  καὶ   χρίσματα πολιῶν καὶ ξανθίσματα, ἀνδρογύνων
[3, 2]   οἰκείῳ κόσμῳ χαίροντα, χαίτῃ ἱππικῇ  καὶ   χροιᾷ φυσικῇ καὶ πτερώσει ποικίλῃ,
[3, 11]   καὶ ὀρέξεις ἐπιψόγους καὶ λίθους  καὶ   χρυσίον καὶ ἐσθῆτα ποικίλην καὶ
[3, 11]   καὶ ἀπὸ τῶν μυροπωλίων  καὶ   χρυσοχοείων καὶ ἐριοπωλίων ἄλυς καὶ
[3, 6]   πολυτιμότερος λόγος οὐκ ἀπὸ θρεμμάτων  καὶ   χωρίων αὐξανόμενος, ἀλλ´ ὑπὸ τοῦ
[3, 4]   τὰς ψυχὰς αὐτῶν διακναίοντες ψευδεργίᾳ  καὶ   ψευδολογίᾳ. Οὐκ ἔσῃ δὲ μετὰ
[3, 12]   ὅρκον ψευδῆ μὴ ἀγαπάτω. (Ἀλλὰ  καὶ   ψεύσταις καὶ τετυφωμένοις προσαπειλεῖ, τοῖς
[3, 4]   ἀκολάστους ἠνδρωμένοι, μοιχείας διάκονοι, κιχλίζοντες  καὶ   ψιθυρίζοντες καὶ τὸ πορνικὸν ἀνέδην
[3, 2]   ταῖς ὀφρύσι τὴν ἀσβόλην ἀναματτόμεναι  καὶ   ψιμυθίῳ τὰς παρειὰς ἐντριβόμεναι. (Αἱ
[3, 12]   ἰώμενος ἡμῶν καὶ σῶμα  καὶ   ψυχήν, τὸν ὅλον ἄνθρωπον, Ἰησοῦς,
[3, 6]   δὲ ὀρέγεται, τούτων τυγχάνειν, ἀλλὰ  καὶ   ὧν ὁσίως ἐφίεται, ταῦτα αἰτούμενον
[3, 8]   τὰ μὲν παρῄνεσεν, τὰ δὲ  καὶ   ὠνείδισεν, τὸ δὲ καὶ ἄλλων
[3, 11]   κατὰ ψυχὴν ἐξεταζόμενον, οὐ πράσει  καὶ   ὠνῇ τὸν δοῦλον, ἀλλὰ τῇ
[3, 12]   (Ὅσα μὲν οὖν οἴκοι παραφυλακτέον  καὶ   ὡς τὸν βίον ἐπανορθωτέον,
[3, 12]   οἱ ὀφθαλμοὶ κυρίου ἐπὶ δικαίους  καὶ   ὦτα αὐτοῦ εἰς δέησιν αὐτῶν,




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 18/12/2009