Livre, Chap. |
[3, 12] |
τῇ
ἀληθείᾳ
καὶ
ἀνανήψωμέν
τε
|
καὶ |
ἁγιασθῶμεν,
ὅτι
οἱ
ὀφθαλμοὶ
κυρίου |
[3, 6] |
ἐάν
τε
σμικρὸς
καὶ
ἀσθενὴς
|
καὶ |
ἄδοξος
ᾖ,
καὶ
πλοῦτον
ὄντως |
[3, 4] |
γέροντας,
καὶ
πιθήκων,
οἶμαι,
εὐπροσωποτέρους
|
καὶ |
ἀηδόνων
φθέγξασθαί
τι
βέλτιον
δυναμένους. |
[3, 12] |
ἀσελγείαις,
ἐπιθυμίαις,
οἰνοφλυγίαις,
κώμοις,
πότοις
|
καὶ |
ἀθεμίτοις
εἰδωλολατρείαις.
Ὅρον
ἔχωμεν
τὸν |
[3, 3] |
πορνικὸς
τῆς
ἐνέδρας
ὁ
τρόπος
|
καὶ |
ἄθεος
οὗτος.
Ὁ
γὰρ
θεὸς |
[3, 11] |
θανατῶσαι,
ἀλλ´
οὐδὲ
αἱ
κενοσπουδίαι
|
καὶ |
αἱ
ἀλόγιστοι
φιλοτιμίαι,
πρὸς
δὲ
|
[3, 8] |
Διὰ
τοῦτο
γὰρ
αἱ
κολάσεις
|
καὶ |
αἱ
ἀπειλαί,
ἵνα
δείσαντες
τὰς |
[3, 2] |
ὄψεως
ἐνδείκνυται,
οὕτως
τὰ
ἐντρίμματα
|
καὶ |
αἱ
βαφαὶ
νοσοῦσαν
ἐν
βάθει |
[3, 11] |
σαίνωμεν
ἀλλήλους
ἐν
τῷ
στόματι,
|
καὶ |
αἱ
ἐντολαὶ
αὐτοῦ
βαρεῖαι
οὐκ |
[3, 3] |
φησὶν
ὁ
κύριος·
ἠρίθμηνται
δὲ
|
καὶ |
αἱ
ἐπὶ
τῷ
γενείῳ
καὶ |
[3, 11] |
τὰς
ἐρωτικὰς
ἐπιθυμίας.
Ἀπειρήσθων
οὖν
|
καὶ |
αἱ
θέαι
καὶ
τὰ
ἀκροάματα |
[3, 11] |
εἰς
τὰ
περιττὰ
ἐκχεομένης.
(Ἐντεῦθεν
|
καὶ |
αἱ
λαγνεῖαι
ὁρμῶνται,
περὶ
τὰ |
[3, 11] |
αἱ
ἀλόγιστοι
φιλοτιμίαι,
πρὸς
δὲ
|
καὶ |
αἱ
μάταιοι
καταναλώσεις
τῆς
οὐσίας, |
[3, 3] |
ἐπὶ
τῷ
γενείῳ
καὶ
μὴν
|
καὶ |
αἱ
παρ´
ὅλον
τὸ
σῶμα. |
[3, 11] |
καὶ
παρανομίας
αἱ
συναγωγαὶ
αὗται,
|
καὶ |
αἱ
προφάσεις
τῆς
συνηλύσεως
ἀκοσμίας |
[3, 3] |
τῆς
ἡμετέρας
ἐκτοπιστέον
πολιτείας.
Ἀλλὰ
|
καὶ |
αἱ
τρίχες
τῆς
κεφαλῆς
ὑμῶν |
[3, 11] |
περιπλοκαὶ
τῶν
τριχῶν
αἱ
ἑταιρικαὶ
|
καὶ |
αἱ
τῶν
σειρῶν
ἀναδέσεις
πρὸς |
[3, 3] |
γύννιδας
καλεῖν
τούτους
χρή,
ὧν
|
καὶ |
αἱ
φωναὶ
τεθρυμμέναι
καὶ
ἡ |
[3, 1] |
αὐτῇ,
ἅγιον
τοῦτο
τῇ
σαρκὶ
|
{καὶ} |
ἀιδιότητος
καλλώπισμα
περιθείς,
τὴν
ἀθανασίαν. |
[3, 11] |
φρονήσει,
ἀνδρείᾳ,
σωφροσύνῃ
φιλαγαθίᾳ
τε
|
καὶ |
αἰδοῖ,
ἧς
οὐδὲν
εὐανθέστερον
χρῶμα |
[3, 2] |
ναοί,
καὶ
τοῖς
ἀπὸ
Ἰνδίας
|
καὶ |
Αἰθιοπίας
πεποικιλμένοι
μαρμαίρουσι
λιθιδίοις,
τὰ |
[3, 2] |
ὁ
φόρτος
ὁ
ἀπ´
Ἰνδῶν
|
καὶ |
Αἰθιόπων,
ἀλλ´
οὐδὲ
ὁ
Πακτωλὸς |
[3, 12] |
ὁλοκαυτωμάτων
κριῶν,
καὶ
στέαρ
ἀρνῶν
|
καὶ |
αἷμα
ταύρων
καὶ
ἐρίφων
οὐ |
[3, 11] |
τύχοι·
σεμνὸν
γὰρ
τὸ
σχῆμα
|
καὶ |
ἀκατάσκοπον·
καὶ
οὔποτε
αὐτὴ
σφαλήσεται |
[3, 12] |
φησι
Βακχυλίδης.
Τὰ
δὲ
ἄμεμπτα
|
καὶ |
ἀκέραια
καὶ
ἄμωμα
τοῦ
θεοῦ» |
[3, 7] |
ἀστείων
ἡδονῶν
ὁ
ἡδὺς
οὗτος
|
καὶ |
ἀκλεὴς
τῶν
πολλῶν
βίος.
Φύσει |
[3, 10] |
πανταχοῦ
οὐ
πρὸς
ἡδυπάθειαν
τετράφθαι
|
καὶ |
ἀκόλαστον
χρὴ
δίαιταν
οὐδ´
αὖ |
[3, 3] |
γεραρᾷ
τετίμηκεν
πολιᾷ.
Φρόνησις
δὲ
|
καὶ |
ἀκριβεῖς
λογισμοὶ
πολιοὶ
συνέσει
συνακμάζουσι |
[3, 11] |
ἢ
πιπράσκῃ,
ἁπλῆν
δὲ
εἰπὼν
|
καὶ |
ἀληθεύειν
μελετῶν,
ἂν
μὴ
τυγχάνῃ |
[3, 11] |
ἄρα
δέοι
καὶ
ἡμᾶς
ἐμπολιτευομένους
|
καὶ
|
ἄλλας
τινὰς
τῶν
κατ´
ἀγρὸν |
[3, 11] |
δείκνυται
τρόπος
ἥμερος.
Ἔστι
δὲ
|
καὶ |
ἄλλο
ἄναγνον
φίλημα,
πλῆρες
ἰοῦ, |
[3, 1] |
περιθείς,
τὴν
ἀθανασίαν.
(Ἔστι
δὲ
|
καὶ |
ἄλλο
κάλλος
ἀνθρώπων
ἀγάπη.
Ἀγάπη
|
[3, 11] |
λευκὰ
πρέποντα
ἂν
εἴη
σεμνότητι
|
καὶ |
ἄλλοθι»
λέγει
καὶ
ἐν
ὑφῇ· |
[3, 8] |
δὲ
καὶ
ὠνείδισεν,
τὸ
δὲ
|
καὶ |
ἄλλων
ἁμαρτανόντων
τὸ
αἶσχος
αὐτῶν |
[3, 11] |
ἀληθείας
ὄντων·
οὐ
γὰρ
ἔστι
|
καὶ |
ἄλλως
θυμηδίαν
ἄνευ
βλάβης
κτήσασθαι· |
[3, 9] |
τὸ
τῆς
ἀλέας
ἐξὸν
{δὲ}
|
καὶ |
ἄλλως
παραμυθεῖσθαι
τὸ
κατεσκληκὸς
ὑπὸ
|
[3, 11] |
ἕξις
ἐστὶν
παρασκευαστικὴ
διαίτης
καθαρᾶς
|
καὶ |
ἀμιγοῦς
αἰσχροῖς,
ἡ
δὲ
ἀφέλεια |
[3, 12] |
Τὰ
δὲ
ἄμεμπτα
καὶ
ἀκέραια
|
καὶ |
ἄμωμα
τοῦ
θεοῦ»
κατὰ
τὸν |
[3, 11] |
δὲ
ἀπόχρη
μαλάσσειν
τὰς
τρίχας
|
καὶ
|
ἀναδεῖσθαι
τὴν
κόμην
εὐτελῶς
περόνῃ |
[3, 11] |
ὁ
θεὸς
τὰς
θυγατέρας
Σιὼν
|
καὶ |
ἀνακαλύψει
τὸ
σχῆμα
αὐτῶν»
τὸ |
[3, 12] |
τὰ
ὄντως
ὄντα
ἀγαθὰ
ὄντα
|
καὶ |
ἀναμένοντα
ἡμᾶς·
ἀγαθῶν
γάρ
ἐστι |
[3, 12] |
τοίνυν
προσηλωθῶμεν
{ἐν}
τῇ
ἀληθείᾳ
|
καὶ |
ἀνανήψωμέν
τε
καὶ
ἁγιασθῶμεν,
ὅτι |
[3, 5] |
συλλούονται
καὶ
δούλοις
ἀποδύονται
γυμναὶ
|
καὶ |
ἀνατρίβονται
ὑπ´
αὐτῶν,
ἐξουσίαν
δοῦσαι |
[3, 11] |
τρυφὴ
εἰς
κόρον
ἐξοκείλασα
σκιρτῆσαι
|
καὶ |
ἀναχαιτίσαι
καὶ
τὸν
ἡνίοχον,
{καὶ} |
[3, 3] |
οὐ
μεμνημένοι
τῶν
ἐκτεθέντων
παιδίων,
|
καὶ |
ἄνδρας
δείκνυσι
τοὺς
γεγεννηκότας
ἀκρασίας |
[3, 3] |
σχήματος
αὐτοὺς
καταμαντεύεται
μοιχούς
τε
|
καὶ |
ἀνδρογύνους,
ἀμφοτέραν
ἀφροδίτην
θηρωμένους,
μισότριχας, |
[3, 10] |
καὶ
πλευρῶν
ἐξειλήσεως·
κοσμιωδεστέρα
γὰρ
|
καὶ |
ἀνδρωδεστέρα
μετ´
εὐσχήμονος
ῥώμης
ἡ |
[3, 11] |
ἄλλων
πεπονημένον
προσφέρουσα
κόσμον,
ἄκοσμον
|
καὶ |
ἀνελεύθερον
καὶ
ἑταιρικόν,
ἀλλὰ
τὸν |
[3, 11] |
διανοίας
μεθέμενοι
πάθος
τὸ
ἀποίκιλτον
|
καὶ |
ἀνενδοίαστον
τῆς
ἀληθείας
ἁπλοῦν
ἀγαπήσωμεν |
[3, 11] |
ἐστιν
τὸ
κτῆμα·
ἣ
δὲ
|
καὶ |
ἄνευ
γραμμάτων
ἐκπαιδεύεται,
καὶ
τὸ |
[3, 11] |
ἀγρὸν
διοικουμένους
πράξεις,
πολλάκις
δὲ
|
καὶ |
ἄνευ
γυναικῶν
γενομένους
ὑπὲρ
ἀσφαλείας |
[3, 3] |
θηλυδρίας
τούτους·
ἐργαστήρια
δὲ
κατεσκεύασται
|
καὶ |
ἀνέῳκται
πάντῃ
καὶ
τεχνῖται
τῆς |
[3, 12] |
στέφη
καὶ
θυσίαι
καὶ
ἀρώματα
|
καὶ |
ἄνθη
τοῦ
θεοῦ.
(Ἔτι
περὶ |
[3, 6] |
Λάζαρον
ὑπερηφανῶν,
ἄθλιός
τέ
ἐστι
|
καὶ |
ἀνιαρῶς
ζῇ
καὶ
οὐ
ζήσεται. |
[3, 2] |
χλόης
καὶ
τῶν
λειμώνων
ἀνίστασθαι
|
καὶ
|
ἀνίπτασθαι
οἰκείῳ
κόσμῳ
χαίροντα,
χαίτῃ |
[3, 3] |
ἤδη
πεπλήρωται
γῆ
καὶ
πορνείας
|
καὶ |
ἀνομίας.
(Ἄγαμαι
τοὺς
παλαιοὺς
Ῥωμαίων |
[3, 11] |
ἀναπιμπλάμενοι
συρφετοῦ·
τοῦτο
δὴ
ᾄδοντες
|
καὶ |
ἀντᾴδοντες
αὐτοὶ
οἱ
πρόσθεν
ἐξυμνοῦντες |
[3, 2] |
περιποιούμεναι;
Τοῦτο
αὐτὸ
γάρ
τοι
|
καὶ |
Ἀντιφάνης
ὁ
κωμικὸς
ἐν
Μαλθακῇ |
[3, 11] |
ἵνα
εὐλογίαν
κληρονομήσητε.
Καλήν
τινα
|
καὶ |
ἀξιέραστον
ὑπογράφειν
ὁ
Κιτιεὺς
ἔοικεν |
[3, 11] |
μάλιστα
τὸ
γεραιὸν
τῆς
ἡλικίας
|
καὶ |
ἀξιόπιστον
οὐκ
ἐπικαλυπτέον,
ἀναδεικτέον
δὲ |
[3, 11] |
μόνον
εἶναι
ἡμᾶς
πιστούς,
ἀλλὰ
|
καὶ
|
ἀξιοπίστους
φανῆναι.
Καὶ
γὰρ
οὖν |
[3, 11] |
δὲ
οἱ
πρὸς
ταῦτα
ἀκήλητοι
|
καὶ
|
ἀπαθεῖς
οὐκ
ἂν
περὶ
τὰς |
[3, 11] |
κίνησιν
καὶ
βάδισμα
καὶ
ἐσθῆτα
|
καὶ |
ἁπαξαπλῶς
τὸν
πάντα
βίον
ὅτι |
[3, 6] |
ἐκτρεπτέον
τὸ
φιλόκαλον
εἰς
φιλαυτίαν
|
καὶ |
ἀπειροκαλίαν,
μή
πῃ
ἄρα
καὶ |
[3, 3] |
ἐπιγνωσθήσεται
ἀνήρ»
ἡ
γραφὴ
λέγει,
|
καὶ |
ἀπὸ
ἀπαντήσεως
ἀνθρώπου
ἐπιγνωσθήσεται
ἄνθρωπος· |
[3, 2] |
ἀπὸ
ὕδατος
ἀλλοτρίου
ἀπόσχου»
φησίν,
|
καὶ |
ἀπὸ
πηγῆς
ἀλλοτρίας
μὴ
πίῃς» |
[3, 12] |
Ἐὰν
ἴδῃς»
φησί,
γυμνόν,
περίβαλε,
|
καὶ |
ἀπὸ
τῶν
οἰκείων
τοῦ
σπέρματός |
[3, 3] |
ἀληθείας.
Ἄνδρα
δὲ
ὄντα
κτενίζεσθαι
|
καὶ |
ἀποκείρεσθαι
ξυρῷ
πρὸς
εὐπρέπειαν
καὶ |
[3, 3] |
διατιθέμενον
τὰς
τρίχας
ξύρεσθαί
τε
|
καὶ |
ἀποτίλλεσθαι
καὶ
λεαίνεσθαι
τὰς
γένυς |
[3, 2] |
ἐπεισαγωγῇ·
ἅμα
γοῦν
ἡμέρᾳ
σπαρασσόμεναι
|
καὶ |
ἀποτριβόμεναι
καὶ
φυράμασί
τισι
καταπλαττόμεναι |
[3, 6] |
ὑπὲρ
χρυσίον
καὶ
λίθον
τίμιον
|
καὶ |
ἄργυρον·
τὰ
γὰρ
ἐμὰ
γενήματα
|
[3, 5] |
καὶ
σκεύη
μυρία
χρυσοῦ
τε
|
καὶ
|
ἀργύρου,
τὰ
μὲν
εἰς
προπόσεις, |
[3, 2] |
ἐνδεῖ
οὐδὲ
ἕν·
χρυσῷ
δὲ
|
καὶ |
ἀργύρῳ
καὶ
ἠλέκτρῳ
παραστίλβουσιν
οἱ
|
[3, 11] |
ἀκολάστοις
ἐλπίδος.
Αἰδὼς
μὲν
ἐπανθείτω
|
καὶ |
ἀρρενωπία·
ἀπέστω
δὲ
καὶ
ὁ |
[3, 3] |
ἤνδρωσε
στήθεσι·
δεῖγμα
τοῦτο
ἀλκῆς
|
καὶ |
ἀρχῆς.
Ταύτῃ
καὶ
τοὺς
ἀλεκτρυόνας |
[3, 11] |
Ὡς
γὰρ
στρατιώτου
καὶ
ναύτου
|
καὶ |
ἄρχοντος,
οὕτως
δὲ
καὶ
σώφρονός |
[3, 12] |
αὐτήν.
Ταῦτα
στέφη
καὶ
θυσίαι
|
καὶ |
ἀρώματα
καὶ
ἄνθη
τοῦ
θεοῦ. |
[3, 6] |
οὗτος
ὄντως,
ἐάν
τε
σμικρὸς
|
καὶ |
ἀσθενὴς
καὶ
ἄδοξος
ᾖ,
καὶ |
[3, 12] |
τιμίῳ
αἵματι
ὡς
ἀμνοῦ
ἀμώμου
|
καὶ |
ἀσπίλου
Χριστοῦ.
Ἀρκετὸς
οὖν
ὁ |
[3, 4] |
ὑπισχνοῦνται.
Οὐκ
ἴσασι
δὲ
ἀπατώμεναι
|
καὶ |
αὑτὰς
μὲν
ὡς
σκεῦος
ἐκδιδοῦσαι |
[3, 4] |
πολυκτημοσύνην
ὀνειδιστέον.
Φεύγοντες
γὰρ
αὐτουργίαν
|
καὶ |
αὐτοδιακονίαν
ἐπὶ
τοὺς
θεράποντας
καταφεύγουσιν, |
[3, 3] |
ὁπλίζονται
τῇ
τριχί,
κάπροι
δὲ
|
καὶ
|
αὐτοὶ
σεμνύνονται
λοφιᾷ,
ἀλλὰ
φρίσσοντας |
[3, 8] |
οὐκ
ἐπὶ
τὸν
στέφανον
ἵεται
|
καὶ |
αὐτός,
μιμούμενος
τὸν
πρεσβύτερον;
Πολλαὶ |
[3, 12] |
μένειν
ὀφείλει
καθὼς
κἀκεῖνος
περιεπάτησεν
|
καὶ |
αὐτὸς
περιπατεῖν.
(Ὢ
τῆς
μακαρίου |
[3, 10] |
αἱ
γραφαὶ
ὀρέγουσιν
εὐτελείας
ἅμα
|
καὶ
|
αὐτουργίας,
πρὸς
δὲ
καὶ
γυμνασίων |
[3, 12] |
ἀνιέντες
τὴν
ἀπειλήν,
εἰδότες
ὅτι
|
καὶ |
αὐτῶν
καὶ
ὑμῶν
ὁ
κύριός |
[3, 11] |
τὴν
κατάστασιν
ἐνδείκνυται.
Καθάριος
δὲ
|
καὶ |
ἀφελὴς
ἡ
σωφροσύνη,
ἐπεὶ
ἡ |
[3, 7] |
φαγεῖν
παντοδαπὰ
καὶ
πιεῖν
ὡσαύτως
|
καὶ |
ἀφροδισίων
πᾶσαν
πάντως
παρέχειν
πλησμονήν» |
[3, 1] |
Περπερεία
γὰρ
ὁ
καλλωπισμὸς
περιττότητος
|
καὶ |
ἀχρειότητος
ἔχων
ἔμφασιν.
Διὸ
καὶ |
[3, 11] |
(Διὸ
καὶ
στάσιν
καὶ
κίνησιν
|
καὶ |
βάδισμα
καὶ
ἐσθῆτα
καὶ
ἁπαξαπλῶς |
[3, 2] |
τε
παρειῶν
καὶ
ὑπογραφὰς
ὀφθαλμῶν
|
καὶ |
βαφὰς
μετιοῦσαι
τριχῶν
καὶ
τὴν |
[3, 3] |
καὶ
ἡ
ἐσθὴς
τεθηλυμμένη
ἁφῇ
|
καὶ |
βαφῇ.
Δῆλοι
δὲ
οἱ
τοιοῦτοι |
[3, 7] |
τρόπον
ἐπὶ
τοὺς
θηλαζομένους
ἢ
|
καὶ |
βδαλλομένους
μαστοὺς
ἐπιρρεῖν
εἴωθε
τὸ |
[3, 3] |
ἀνθρώπου
ἐπιγνωσθήσεται
ἄνθρωπος·
στολισμὸς
ἀνδρὸς
|
καὶ |
βῆμα
ποδὸς
καὶ
γέλως
ὀδόντων |
[3, 12] |
μὲν
οὖν
αὐτόθεν
κεφαλαιώδης
ὑποθήκη
|
καὶ |
βιωτικὴ
παραίνεσις,
πάντα
ἐμπεριέχουσα·
Καθὼς
|
[3, 12] |
ὀργὴ
καὶ
θυμὸς
καὶ
κραυγὴ
|
καὶ |
βλασφημία
ἀρθήτω
ἀφ´
ὑμῶν
σὺν |
[3, 11] |
καὶ
τοῦτο
ἐκπέπληκεν
ὑπονοίας
αἰσχρᾶς
|
καὶ |
βλασφημίας
τὸ
ἀνέδην
χρῆσθαι
τῷ |
[3, 11] |
γυναῖκας
παυσάσθων
ποτέ·
πολλοὺς
δὲ
|
καὶ |
βλασφημοῦντες
εἰς
γέλωτα
οὐ
παύονται. |
[3, 10] |
ᾖ
τἀνδρί,
ὄνειδος
οἰκουρῷ
γαμετῇ
|
καὶ |
βοηθῷ.
Εἰ
δὲ
καὶ
στρωμνὴν |
[3, 6] |
καθάπερ
ὁ
ἐν
τῇ
πορφύρᾳ
|
καὶ |
βύσσῳ
τρυφῶν
καὶ
τὸν
Λάζαρον |
[3, 3] |
ἀνδρίζονται
παρὰ
φύσιν
γαμούμεναί
τε
|
καὶ |
γαμοῦσαι
γυναῖκας.
Πόρος
δὲ
οὐδεὶς |
[3, 2] |
λυμαινόμεναι
τὸν
χαρακτῆρα,
οἴκων
ἀνατροπὰς
|
καὶ |
γάμων
ἐκτροπὰς
καὶ
παίδων
ὑποβολὰς
|
[3, 5] |
σκευῶν
τῶν
πολλῶν
ἱδροῦν
{δύνασθαι}
|
καὶ |
γὰρ
αἱ
πενόμεναι
τῆς
πομπῆς |
[3, 11] |
τίμημα
εἰς
σέβασμα
τῶν
νέων·
|
καὶ |
γὰρ
ἀναισχυντοῦσιν
ἔσθ´
ὅτε
πολιᾶς |
[3, 5] |
ἄκουσαι
δ´
ὅμως
ἐλέγχονται
κακαί·
|
καὶ |
γὰρ
δι´
αὐτοῦ
καταφαίνεται
μάλιστα |
[3, 5] |
ἐπὶ
τὰς
μαρμαρυγὰς
τοῦ
χρυσίου·
|
καὶ |
γὰρ
ἐκπλήττουσαι
τούτῳ
τοὺς
ἀπειροκάλους |
[3, 10] |
γυμνάσιον
ἀπόχρη,
κἂν
βαλανεῖον
παρῇ·
|
καὶ |
γὰρ
καὶ
ταῦτα
τοῖς
ἀνδράσι |
[3, 2] |
γοῦν
κωμικὸς
ἐλέγχων
αὐτὰς
Ἄλεξις·
|
καὶ |
γὰρ
καὶ
τούτου
παραθήσομαι
τὴν
|
[3, 1] |
καλλωπίζεται·
κάλλος
ἐστὶ
τὸ
ἀληθινόν,
|
καὶ |
γὰρ
ὁ
θεός
ἐστιν·
θεὸς |
[3, 12] |
ἐξηγήσεις
αὐτῶν
ἐπιτρέπων
τῷ
διδασκάλῳ·
|
καὶ
|
γὰρ
ὁ
νόμος
αὐτοῦ
τὸν |
[3, 11] |
ἡδοναῖς
σωματικαῖς
καὶ
δεισαλέαις
τροφαῖς
|
καὶ
|
γαργαλισμοῖς
ἀσελγέσι
κνηστιῶντες
πρὸς
ἀφροδίτην |
[3, 7] |
ὁ
ἄνθρωπος
ὑψηλόν
ἐστι
ζῷον
|
καὶ |
γαῦρον
καὶ
τοῦ
καλοῦ
ζητητικόν, |
[3, 3] |
στολισμὸς
ἀνδρὸς
καὶ
βῆμα
ποδὸς
|
καὶ |
γέλως
ὀδόντων
ἀναγγελεῖ
τὰ
περὶ |
[3, 12] |
ἰχθύι,
πάγην
ὀρνέῳ·
οὗτος
πολιτεύεται
|
καὶ |
γεωργεῖ,
ἄρχει
καὶ
ὑπουργεῖ
καὶ |
[3, 6] |
παιδείαν»
φησί,
καὶ
μὴ
ἀργύριον,
|
καὶ |
γνῶσιν
ὑπὲρ
χρυσίον
δεδοκιμασμένον·
κρείσσων |
[3, 4] |
καὶ
μαντευόμεναι,
ἀγύρταις
καὶ
μητραγύρταις
|
καὶ |
γραίαις
βωμολόχοις
οἰκοφθορούσαις
ὁσημέραι
συμπομπεύουσαι |
[3, 2] |
τοῖχοι
δὲ
ἀποστίλβουσι
ξενικοῖς
λίθοις
|
καὶ |
γραφῆς
ἐντέχνου
{οἷς}
ἐνδεῖ
οὐδὲ |
[3, 10] |
ὅπου
βαλανεῖον
οὐκ
ἔστιν.
~Ὅτι
|
καὶ |
γυμνάσια
ἐγκριτέον
τοῖς
κατὰ
λόγον |
[3, 3] |
ἀπερυθριῶντας
αὑτούς,
ἐν
αὐτῇ
νεολαίᾳ
|
καὶ |
γυμνασίῳ
μέσῳ,
ἔνθα
ἀρετὴ
ἀνδρῶν |
[3, 10] |
ἅμα
καὶ
αὐτουργίας,
πρὸς
δὲ
|
καὶ |
γυμνασίων
ὑποδείγματα.
Ἀνδρῶν
δὲ
οἳ |
[3, 3] |
αὐτό,
οὐ
λήσεται.
Ἔξεστιν
αὐτῷ
|
καὶ |
γυμνῷ
τοῦ
σχήματος
πρὸς
τὸν |
[3, 3] |
τὰ
γυναικῶν
οἱ
ἄνδρες
πεπόνθασιν
|
καὶ |
γυναῖκες
ἀνδρίζονται
παρὰ
φύσιν
γαμούμεναί |
[3, 12] |
τὰς
ἡδονὰς
ὡς
ἀνδρὸς
ἐσθλοῦ
|
καὶ |
γυναικὸς
εὐσεβοῦς
γνώμη
δικαία
καὶ |
[3, 11] |
ἀκοσμίας
ἐστὶν
αἰτία
ἀναμὶξ
ἀνδρῶν
|
καὶ
|
γυναικῶν
συνιόντων
ἐπὶ
τὴν
ἀλλήλων |
[3, 5] |
Κοινὰ
δὲ
ἀνέῳκται
ἀνδράσιν
ὁμοῦ
|
καὶ |
γυναιξὶ
τὰ
βαλανεῖα,
κἀντεῦθεν
ἐπὶ |
[3, 3] |
δὲ
οὐκ
ἄνδρας,
βατάλους
δὲ
|
καὶ
|
γύννιδας
καλεῖν
τούτους
χρή,
ὧν |
[3, 6] |
ἢ
ἄπειρον
αὐτοῦ
λαβὴν
προσφῦναι
|
καὶ |
δάκνειν,
εἰ
μή
τις
αὐτῷ |
[3, 11] |
αὐτόν,
καθάπερ
ἐπὶ
σκηνῆς
ἐμπομπεύοντα
|
καὶ |
δακτυλοδεικτούμενον.
Οὐδὲ
ὑπὸ
οἰκετῶν
ἀναστρέφεσθαι |
[3, 12] |
ἀπὸ
καταβολῆς
κόσμου.
Ἐπείνασα
γὰρ
|
καὶ
|
δεδώκατέ
μοι
φαγεῖν,
ἐδίψησα
καὶ |
[3, 12] |
Ἀριστοτέλης
εἴα
ποτέ,
πολλοῦ
γε
|
καὶ |
δεῖ
κατ´
ὄψιν
αὐτῶν
φιλοφρονούμενον
|
[3, 11] |
οἳ
δίκην
ὑῶν
ἡδοναῖς
σωματικαῖς
|
καὶ |
δεισαλέαις
τροφαῖς
καὶ
γαργαλισμοῖς
ἀσελγέσι |
[3, 1] |
φαίνεται·
γίνετο
δ´
ὑγρὸν
ὕδωρ
|
καὶ |
δένδρεον
ὑψιπέτηλον.
Ἐκχεῖται
τὰ
πάθη, |
[3, 11] |
δὲ
ἡ
πόρνη
ἡ
Αἰγυπτία,
|
καὶ |
δεσμὰ
σωφροσύνη
λαμβάνουσα
κρείττων
ἀναφαίνεται |
[3, 11] |
ἴσης
ὄντων
δικαίων
καὶ
οἰκετῶν
|
καὶ |
δεσποτῶν·
ἐπεὶ
δὲ
ἡ
ἀπαιδευσία |
[3, 12] |
ἀδικούμενον,
κρίνατε
ὀρφανῷ,
δικαιώσατε
χήραν·
|
καὶ |
δεῦτε
καὶ
διαλεχθῶμεν,
λέγει
κύριος. |
[3, 3] |
κελεύειν
παραγίνεσθαι
αὐτὰς
τοῖς
ἀνδράσι,
|
καὶ
|
δὴ
ἀγασθεὶς
τῇ
σεμνότητι
τὸ |
[3, 7] |
συνοπαδοὺς
αὐτουργίαν
καὶ
εὐτέλειαν
παραλαβόντας·
|
καὶ |
δὴ
βαδιστέον
εὐαρμόστως
τῷ
λόγῳ, |
[3, 4] |
οἱ
τῶν
ῥοφημάτων
συσκευασταί
τε
|
καὶ |
δημιουργοί,
οἳ
δὲ
περὶ
τὰς |
[3, 6] |
τὸ
θηρίον,
περιπλέξεται
τῇ
χειρὶ
|
καὶ |
δήξεται·
δεινὸς
δὲ
καὶ
ὁ |
[3, 12] |
εἴη
λέγειν
καιρός.
Πολλὰ
δὲ
|
καὶ |
δι´
αἰνιγμάτων,
πολλὰ
δὲ
καὶ |
[3, 12] |
δὲ
δι´
ἀποστόλων.
Οἵα
γοῦν
|
καὶ |
δι´
ἀποστόλων
ἡ
παιδαγωγία.
Ἀναγκαῖόν |
[3, 12] |
κόσμου
καὶ
τοῦ
ἀνθρώπου
δημιουργὸς
|
καὶ |
δι´
αὐτὸν
ἤδη
καὶ
τοῦ
|
[3, 11] |
κεκοσμημένην,
ἀλλὰ
τὰς
ἀλλοτρίας
τρίχας
|
καὶ |
δι´
αὐτῶν
ἄλλην
κεφαλήν.
Εἰ |
[3, 8] |
εἰκόνες·
ἑνὸς
δὲ
ὑποδείγματος
μνησθήσομαι
|
καὶ |
διὰ
βραχέων
παραθήσομαι·
τὸ
Σοδομιτῶν |
[3, 12] |
ἄνθρωποι,
ποιεῖτε
αὐτοῖς.
Δυνατὸν
δὲ
|
καὶ |
διὰ
δυεῖν
ἐμπεριλαβεῖν
τὰς
ἐντολάς, |
[3, 12] |
τῶν
βιβλίων
παραγγέλλεται.
Παραγγέλλει
δὲ
|
καὶ |
διὰ
Ἡσαΐου·
Λούσασθε,
καθαροὶ
γένεσθε, |
[3, 9] |
δὲ
τοῦ
σώματος
τὸ
σαρκικὸν
|
καὶ |
διὰ
μόνου
ὕδατος
ἀποπληροῦται,
καθάπερ |
[3, 12] |
καὶ
δι´
αἰνιγμάτων,
πολλὰ
δὲ
|
καὶ |
διὰ
παραβολῶν
τοῖς
ἐντυγχάνουσιν
ἔξεστιν |
[3, 2] |
τῷ
θεῷ,
ποιήσας
αὐτὸν
ἔπηλυν,
|
καὶ |
διὰ
τοῦτο
καὶ
φίλον»
αὐτὸν |
[3, 3] |
πόρνος
εἶναι
δοκεῖν,
μὴ
νοσῶν,
|
καὶ |
διαβάλλειν
ἐπιτηδεύειν
τὴν
καλὴν
εἰκόνα |
[3, 11] |
τοῖς
πολλοῖς
ἐξομοιοῦνται,
μεθ´
ὧν
|
καὶ |
διαιτῶνται·
μᾶλλον
δὲ
ἐλέγχονται,
τὴν |
[3, 12] |
μὲν
πρεσβυτέροις,
αἳ
δὲ
ἐπισκόποις
|
καὶ |
διακόνοις,
ἄλλαι
χήραις,
περὶ
ὧν |
[3, 12] |
ὀρφανῷ,
δικαιώσατε
χήραν·
καὶ
δεῦτε
|
καὶ |
διαλεχθῶμεν,
λέγει
κύριος.
Πολλὰς
δ´ |
[3, 11] |
παρ´
ὅλον
τὸν
βίον
φαίνεσθαι
|
καὶ
|
διαπλάττεσθαι
τοὺς
Χριστῷ
τελουμένους
οἵους |
[3, 4] |
εἰς
τὰ
ἀργυρώνητα
ἀνδράποδα
σπαθῶσι
|
καὶ
|
διαρρίπτουσι
τὰ
χρήματα,
δίκην
ὀρνίθων |
[3, 12] |
υἱῷ,
υἱῷ
καὶ
πατρί,
παιδαγωγῷ
|
καὶ
|
διδασκάλῳ
υἱῷ,
σὺν
καὶ
τῷ |
[3, 12] |
Πάντα
ὁ
λόγος
καὶ
ποιεῖ
|
καὶ |
διδάσκει
καὶ
παιδαγωγεῖ.
Ἵππος
ἄγεται |
[3, 6] |
κρείττω
ἀργυρίου
ἐκλεκτοῦ.
Εἰ
δὲ
|
καὶ |
διελεῖν
χρή,
πλούσιος
μὲν
ὁ |
[3, 3] |
ἐδικαίωσε
τὸ
λάσιον
ὁ
θεός,
|
καὶ |
διέσπειρεν
παρὰ
πᾶν
τὸ
σῶμα |
[3, 12] |
Παῦλον
τέκνα
μέσον
γενεᾶς
σκολιᾶς
|
καὶ |
διεστραμμένης
φωστήρων
δίκην
ἐν
κόσμῳ |
[3, 6] |
μὲν
ἀγαθὸς
ἀνὴρ
σώφρων
ὢν
|
καὶ |
δίκαιος
ἐν
οὐρανῷ
θησαυρίζει
τὰ |
[3, 11] |
τοὺς
γήμαντας
φιλανδρίᾳ
σώφρονι,
βιαστικῷ
|
καὶ |
δικαίῳ
φαρμάκῳ·
πλὴν
ἀλλ´
ἐπεὶ |
[3, 8] |
τὰ
ἔργα
σωφρονοῦσιν
ἐν
θεραπείας
|
καὶ |
διορθώσεως
μέρει.
(Παραφυλάττοντες
δ´
οὖν |
[3, 5] |
μὴ
οἵας
τε
εἶναι
{συνεῖναι}
|
καὶ |
δίχα
τῶν
σκευῶν
τῶν
πολλῶν |
[3, 11] |
ἀνὰ
στόμα
ἔχων
τὸν
λόγον,
|
καὶ |
διχηλεῖ
ἡ
δικαιοσύνη
εἰκότως,
κἀνταῦθα |
[3, 12] |
ἀναμένοντα
ἡμᾶς·
ἀγαθῶν
γάρ
ἐστι
|
καὶ |
δοτὴρ
καὶ
φύλαξ·
κατὰ
μετουσίαν |
[3, 1] |
ἠλευθέρωσεν
τὴν
σάρκα
τῆς
φθορᾶς
|
καὶ |
δουλείας
τῆς
θανατηφόρου
καὶ
πικρᾶς |
[3, 5] |
ἀποκλείουσιν,
ἰδίοις
δὲ
οἰκέταις
συλλούονται
|
καὶ |
δούλοις
ἀποδύονται
γυμναὶ
καὶ
ἀνατρίβονται |
[3, 10] |
γυναῖκας,
ἀλλ´
οὐκ
ἐπὶ
πάλην
|
καὶ |
δρόμους
παρακλητέον
αὐτάς,
ταλασιουργίᾳ
δὲ |
[3, 12] |
εὐταξία
ἐστίν,
παντελὴς
οὖσα
εὐσχημοσύνη
|
καὶ |
δύναμις
τεταγμένη
βεβαία,
τῶν
ἑξῆς |
[3, 11] |
τῆς
κεφαλῆς
τὸ
ψιλόν,
ἀλλὰ
|
καὶ |
δυσπαθὲς
κατασκευάζει
τὸ
κρανίον,
προσομιλεῖν |
[3, 12] |
ὦτά
μοι
ὑποσχὼν
τὰ
ἀκουστικά,
|
καὶ |
δώσω
σοι
θησαυροὺς
σκοτεινούς,
ἀποκρύφους, |
[3, 12] |
σιαγόνα
πάρεχε
καὶ
τὴν
ἄλλην,
|
καὶ |
ἐὰν
ἄρῃ
σού
τις
τὸν |
[3, 12] |
ὁ
ἀδελφός
σου,
ἐπιτίμησον
αὐτῷ,
|
καὶ |
ἐὰν
μετανοήσῃ,
ἄφες
αὐτῷ.
Ἐὰν |
[3, 2] |
κόκκινον
καὶ
κοσμήσῃ
κόσμῳ
χρυσῷ,
|
καὶ
|
ἐὰν
χρίσῃ
στίμμι
τοὺς
ὀφθαλμούς |
[3, 5] |
τὸν
λόγον,
ὅς
ἐστι
πανταχοῦ,
|
καὶ |
ἐγένετο
ἄνευ
αὐτοῦ
οὐδὲ
ἕν» |
[3, 11] |
ὑποτασσομένας
τοῖς
ἰδίοις
ἀνδράσιν,
ὡς
|
καὶ |
εἴ
τινες
ἀπειθοῖεν
τῷ
λόγῳ, |
[3, 7] |
βίος
ἄσεμνός
τε
καὶ
ἐπονείδιστος
|
καὶ |
εἰδεχθὴς
καὶ
καταγέλαστος.
Ἀλλοτριώτατον
δὲ |
[3, 11] |
ἐκκλησίαις
ἐπὶ
τὸ
σεμνότερον
σχηματίζουσιν,
|
καὶ |
εἶναι,
μὴ
δοκεῖν
εἶναι,
τοιούτους, |
[3, 11] |
θεοῦ
οὐ
κληρονομήσουσιν.
Εἰ
δὲ
|
καὶ |
εἰς
βασιλείαν
θεοῦ
κεκλήμεθα,
ἀξίως |
[3, 4] |
ῥήμασι
καὶ
σχήμασι
τέρπειν
πειρώμενοι
|
καὶ
|
εἰς
γέλωτα
ἐκκαλούμενοι
πορνείας
πρόδρομον· |
[3, 4] |
τὰς
θυγατέρας
ὑμῶν
εἰς
μυρεψοὺς
|
καὶ |
εἰς
μαγειρίσσας
καὶ
εἰς
πεσσούσας» |
[3, 4] |
εἰς
μυρεψοὺς
καὶ
εἰς
μαγειρίσσας
|
καὶ |
εἰς
πεσσούσας»
νόμῳ
πολέμου
κρατήσας, |
[3, 11] |
{διὸ}
τηκτέον
ταύτην
τὴν
περιττείαν
|
καὶ |
εἰς
πέψιν
ἀναχυτέον,
δι´
ἧς |
[3, 10] |
καὶ
ὄψον
παραθείη,
εὐσχημονέστατα
μεντἂν
|
καὶ |
εἰς
σώφρονα
ὑγίειαν
γυμνασθείη·
τὴν |
[3, 4] |
καὶ
εἰς
τὰς
ἐξιτήλους
βαφὰς
|
καὶ |
εἰς
τὰ
ἀργυρώνητα
ἀνδράποδα
σπαθῶσι |
[3, 4] |
σμαράγδους
τὰς
Ἰνδικάς·
ναὶ
μὴν
|
καὶ |
εἰς
τὰς
ἐξιτήλους
βαφὰς
καὶ |
[3, 11] |
ἡ
δικαιοσύνη
εἰκότως,
κἀνταῦθα
ἁγιάζουσα
|
καὶ |
εἰς
τὸν
μέλλοντα
παραπέμπουσα
αἰῶνα. |
[3, 12] |
Ὧι
ἡ
δόξα
καὶ
νῦν
|
καὶ |
εἰς
τοὺς
αἰῶνας.
Ἀμήν.
Ἐπεὶ |
[3, 1] |
μετασχηματιζόμενον,
εἰς
μοιχείας
καὶ
λαγνείας
|
καὶ |
εἰς
φθορὰς
ἐξαρεσκευόμενον·
ἤτοι
μὲν |
[3, 11] |
γὰρ
κάλλει
γυναικὸς
πολλοὶ
ἀπεπλανήθησαν,
|
καὶ |
ἐκ
τούτου
φιλία
ὡς
πῦρ |
[3, 11] |
αὐτῇ
οὐ
παρέχει,
εἰ
δὲ
|
καὶ |
ἐμπέσοι
τις,
συλλαβοῦσα
αὐτὴν
ἐν |
[3, 3] |
Χριστόν,
εἴ
γε
αὐτὸν
ἠκούσατε
|
καὶ |
ἐν
αὐτῷ
ἐδιδάχθητε,
καθώς
ἐστιν |
[3, 11] |
αἱ
θυγατέρες
Σιὼν
ὑψηλῷ
τραχήλῳ
|
καὶ |
ἐν
νεύμασιν
ὀφθαλμῶν,
καὶ
τῇ |
[3, 12] |
ἐν
ὅλῃ
τῇ
ψυχῇ
σου
|
καὶ |
ἐν
ὅλῃ
τῇ
ἰσχύι
σου, |
[3, 12] |
σου
ἐν
ὅλῃ
καρδίᾳ
σου
|
καὶ |
ἐν
ὅλῃ
τῇ
ψυχῇ
σου |
[3, 11] |
ἡδονὰς
σφαλεῖέν
ποτε.
Εἰ
γὰρ
|
καὶ |
ἐν
παιδιᾶς
μέρει
παραλαμβάνεσθαι
φήσουσι
|
[3, 9] |
λόγος
εἰπών·
ἐν
πνεύματι
κρίσεως
|
καὶ |
ἐν
πνεύματι
καύσεως.
Τὸ
δὲ |
[3, 11] |
ἁπλοῦν
ἀγαπήσωμεν
χρῶμα.
Ὁ
δὲ
|
καὶ |
ἐν
τούτῳ
ἄρα
ζηλωτὴς
Μωυσέως, |
[3, 12] |
αὐτοῦ
μὴ
τηρῶν,
ψεύστης
ἐστί,
|
καὶ |
ἐν
τούτῳ
ἡ
ἀλήθεια
οὐκ |
[3, 11] |
εἴη
σεμνότητι
καὶ
ἄλλοθι»
λέγει
|
καὶ |
ἐν
ὑφῇ·
βάμματα
δὲ
μὴ |
[3, 4] |
δίκαιοι»
φησὶν
ἔστωσαν
σύνδειπνοί
σου,
|
καὶ |
ἐν
φόβῳ
κυρίου
τὸ
καύχημά
|
[3, 3] |
τῷ
πνεύματι
τοῦ
νοὸς
ὑμῶν
|
καὶ |
ἐνδύσασθαι
τὸν
καινὸν
ἄνθρωπον
τὸν
|
[3, 7] |
πενόμενον
δίκαιον,
σπάνιον
μὲν
τοῦτο,
|
καὶ |
ἔνθα
οὐκ
ἄλλος
δίκαιος,
ἀναγνώτω |
[3, 11] |
τὸ
στόμα
αὐτῆς
διήνοιξεν
σοφῶς
|
καὶ |
ἐννόμως,
ἧς
τὰ
τέκνα
ἐμακάρισαν |
[3, 11] |
οὐ
μόνον
ἐνώπιον
κυρίου,
ἀλλὰ
|
καὶ |
ἐνώπιον
ἀνθρώπων.
Ἀπόστρεψον
δὲ
τὸν |
[3, 12] |
Οὐαὶ
οἱ
συνετοὶ
ἐν
ἑαυτοῖς
|
καὶ |
ἐνώπιον
αὐτῶν
ἐπιστήμονες·
ὁ
ταπεινῶν |
[3, 11] |
τὸ
ἐν
ταῖς
ὁδοῖς
σαλεύειν
|
καὶ |
ἐξυπτιάζοντα
παραβλέπειν
εἰς
τοὺς
ἀπαντῶντας, |
[3, 11] |
αὐτῆς,
ὁπότε
χρῄζοι
μάλιστα,
ἀσκούμενον
|
καὶ |
ἐξυφαινόμενον·
οὐ
γάρ
ποτε
καθήκει |
[3, 12] |
γυμνὸς
καὶ
περιεβάλετέ
με,
ἀσθενὴς
|
καὶ |
ἐπεσκέψασθέ
με,
ἐν
φυλακῇ
ἤμην |
[3, 11] |
ὅτι
γηγενεῖς
παρ´
αὐτῇ
ὀλοῦνται,
|
καὶ |
ἐπὶ
πέτευρον
Ἅιδου
συναντᾷ.
Ἀλλὰ |
[3, 11] |
βουλὴ»
γὰρ
κἀνταῦθα
πονηρὰ
καθάπερ
|
καὶ |
ἐπὶ
τῷ
δικαίῳ,
διὸ
καταρᾶται |
[3, 11] |
τοῦ
πωλουμένου
ἀπέστω,
ἀπέστω
δὲ
|
καὶ |
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων
ὁ
ὅρκος. |
[3, 11] |
δεσπόταις,
οὐ
μόνον
τοῖς
ἀγαθοῖς
|
καὶ |
ἐπιεικέσιν,
ἀλλὰ
καὶ
τοῖς
σκολιοῖς |
[3, 11] |
σωφρονεῖν
ἐθέλοιεν,
τὰς
ἀλόγους
ὁρμὰς
|
καὶ |
ἐπιθυμίας
τῶν
ἀνδρῶν
καταπραΰνειν
ἠρέμα· |
[3, 1] |
καὶ
ἀχρειότητος
ἔχων
ἔμφασιν.
Διὸ
|
καὶ |
ἐπιφέρει·
Οὐκ
ἀσχημονεῖ.
Ἄσχημον
γὰρ |
[3, 7] |
γαστέρα
αὐτῷ
βίος
ἄσεμνός
τε
|
καὶ |
ἐπονείδιστος
καὶ
εἰδεχθὴς
καὶ
καταγέλαστος. |
[3, 12] |
καὶ
δεδώκατέ
μοι
φαγεῖν,
ἐδίψησα
|
καὶ |
ἐποτίσατέ
με,
ξένος
ἤμην
καὶ |
[3, 4] |
ψιθυρισμοὺς
γραϊκοὺς
ἀνεχόμεναι,
φίλτρα
ἄττα
|
καὶ |
ἐπῳδὰς
παρὰ
τῶν
γοήτων
ἐπ´ |
[3, 11] |
ἀπὸ
τῶν
μυροπωλίων
καὶ
χρυσοχοείων
|
καὶ |
ἐριοπωλίων
ἄλυς
καὶ
ὁ
ἀπὸ |
[3, 12] |
στέαρ
ἀρνῶν
καὶ
αἷμα
ταύρων
|
καὶ |
ἐρίφων
οὐ
βούλομαι,
οὐδ´
ἂν |
[3, 11] |
στάσιν
καὶ
κίνησιν
καὶ
βάδισμα
|
καὶ |
ἐσθῆτα
καὶ
ἁπαξαπλῶς
τὸν
πάντα |
[3, 11] |
ἐπιψόγους
καὶ
λίθους
καὶ
χρυσίον
|
καὶ |
ἐσθῆτα
ποικίλην
καὶ
τὴν
ἄλλην |
[3, 5] |
τὸ
λούσασθαι
περιφερόμενα·
ναὶ
μὴν
|
καὶ |
ἐσχαρίδες
ἀνθράκων·
εἰς
τοσοῦτον
γὰρ |
[3, 11] |
προσφέρουσα
κόσμον,
ἄκοσμον
καὶ
ἀνελεύθερον
|
καὶ |
ἑταιρικόν,
ἀλλὰ
τὸν
ἑκάστης
σώφρονος |
[3, 7] |
κτῆσις
γὰρ
ὁ
λόγος
ἀνενδεὴς
|
καὶ |
εὐπορίας
ἁπάσης
αἴτιος.
(Εἰ
δέ |
[3, 2] |
καταφρονήσαντα
περιουσίας·
εὐπατρίδης
γὰρ
ἦν
|
καὶ
|
εὔπορος
σφόδρα.
Τριακοσίοις
γοῦν
καὶ |
[3, 11] |
καπνὸς
μὲν
πῦρ,
εὔχροια
δὲ
|
καὶ |
εὐσφυξία
ὑγίειαν,
οὕτως
καὶ
παρ´ |
[3, 11] |
ἐστιν
οἰκεία
στολὴ
ἡ
ἀπερίεργος
|
καὶ |
εὐσχήμων
καὶ
καθάριος.
(Παρ´
ὃ |
[3, 7] |
παρὰ
τοῦ
παιδαγωγοῦ
συνοπαδοὺς
αὐτουργίαν
|
καὶ |
εὐτέλειαν
παραλαβόντας·
καὶ
δὴ
βαδιστέον |
[3, 10] |
ἐντιθέντα
οὐχὶ
εὐεξίας
μόνον,
ἀλλὰ
|
καὶ |
εὐψυχίας
ἐπιμελεῖσθαι·
ὃ
δὴ
γινόμενον |
[3, 8] |
δαπάναις
ταῖς
εἰς
ἃ
χρὴ
|
καὶ |
ἐφ´
ὅσον
χρὴ
τελεῖσθαι
προσηκούσαις· |
[3, 10] |
καὶ
παρέστη
ἐσθίουσιν
αὐτοῖς.
Καλὴ
|
καὶ |
ἡ
ἁλεία,
ὡς
τῷ
Πέτρῳ, |
[3, 2] |
τὴν
Ἑλλάδα
ἡ
βάρβαρος
φιλοκοσμία
|
καὶ |
ἡ
ἀνδρόγυνος
τρυφή·
σωφροσύνην
διέφθειρεν |
[3, 3] |
καὶ
οὐκ
ἐκπορνεύσει
ἡ
γῆ,
|
καὶ |
ἡ
γῆ
πλησθήσεται
ἀνομίας.
Ταῦτα |
[3, 4] |
δὲ
καὶ
ταλασίαι
καὶ
ἱστοπονίαι
|
καὶ |
ἡ
γυναικωνῖτις
ἐργάνη
καὶ
ἡ
|
[3, 11] |
καὶ
μακάριον,
βίον.
(Κεχρήσθω
δὲ
|
καὶ |
ἡ
γυνὴ
τῇ
λιτῇ
στολῇ |
[3, 11] |
τῶν
κύβων
παιδιά,
πρὸς
δὲ
|
καὶ |
ἡ
διὰ
τῶν
ἀστραγάλων
μελέτη
|
[3, 11] |
παύονται.
Κωλυτέα
γε
μὴν
ἔτι
|
καὶ |
ἡ
διὰ
τῶν
κύβων
παιδιά, |
[3, 12] |
προπορεύσεται
ἔμπροσθεν
ἡ
δικαιοσύνη
σου,
|
καὶ |
ἡ
δόξα
τοῦ
θεοῦ
περιστελεῖ |
[3, 3] |
ὧν
καὶ
αἱ
φωναὶ
τεθρυμμέναι
|
καὶ |
ἡ
ἐσθὴς
τεθηλυμμένη
ἁφῇ
καὶ |
[3, 3] |
ἡμερῶν»
κέκληκεν
αὐτὸν
ἡ
προφητεία,
|
καὶ |
ἡ
θρὶξ
τῆς
κεφαλῆς
αὐτοῦ |
[3, 11] |
ὁ
Πέτρος,
οὕτως
ἡ
ἰσότης
|
καὶ |
ἡ
μακροθυμία
καὶ
ἡ
φιλανθρωπία |
[3, 2] |
τοῦτο
προσέρπει
κάλλος·
συνεργεῖ
γὰρ
|
καὶ |
ἡ
μέθη
καὶ
τὸ
ἀμυδρὸν |
[3, 6] |
φυλάττων,
ἀλλ´
ὁ
μεταδιδοὺς
πλούσιος,
|
καὶ |
ἡ
μετάδοσις
τὸν
μακάριον,
οὐχ |
[3, 4] |
ἱστοπονίαι
καὶ
ἡ
γυναικωνῖτις
ἐργάνη
|
καὶ |
ἡ
οἰκουρία
οὐδαμοῦ,
ἀλλ´
οἱ |
[3, 11] |
ὑγρότητι,
ὑπερβολῇ
δὲ
θερμότητος.
Διὸ
|
καὶ |
ἡ
προτέρα
κενοῦται
τροφή·
ἀκινήτῳ
|
[3, 11] |
φύσιν
ἡ
τῶν
ποτῶν
εὐκρασία
|
καὶ |
ἡ
τῶν
σιτίων
συμμετρία.
Οὐ |
[3, 11] |
ἡ
ἰσότης
καὶ
ἡ
μακροθυμία
|
καὶ |
ἡ
φιλανθρωπία
τοῖς
δεσπόταις
εὐάρμοστος. |
[3, 11] |
ὕστερον
μέντοι
πικρότερον
χολῆς
εὑρήσεις
|
καὶ |
ἠκονημένον
μᾶλλον
ἢ
μάχαιραν
δίστομον· |
[3, 2] |
ἕν·
χρυσῷ
δὲ
καὶ
ἀργύρῳ
|
καὶ |
ἠλέκτρῳ
παραστίλβουσιν
οἱ
ναοί,
καὶ |
[3, 12] |
ἐπεσκέψασθέ
με,
ἐν
φυλακῇ
ἤμην
|
καὶ |
ἤλθετε
πρός
με.
Καὶ
πότε |
[3, 11] |
δεδομέναις.
Εἰ
δὲ
ἄρα
δέοι
|
καὶ |
ἡμᾶς
ἐμπολιτευομένους
καὶ
ἄλλας
τινὰς |
[3, 12] |
ταύτην
τὴν
νηστείαν
ἐγὼ
ἐξελεξάμην,
|
καὶ |
ἡμέραν
ἄνθρωπον
ταπεινοῦν
τὴν
ψυχὴν |
[3, 11] |
ὑπὲρ
ἀσφαλείας
ἀποσφραγίζεσθαί
τινα,
δίδωσιν
|
καὶ |
ἡμῖν
εἰς
τοῦτο
μόνον
σημαντῆρα, |
[3, 11] |
ἐν
τῷ
ἀφθάρτῳ
τοῦ
πραέος
|
καὶ
|
ἡσυχίου
πνεύματος,
ὅ
ἐστιν
ἐνώπιον |
[3, 11] |
αὐτοῦ.
Ἀκοσμότερον
δὲ
ὁμολογεῖν
ἑαυτὸν
|
καὶ |
ἥττονα
τοῦ
Λυδίου
ψήγματος
πῶς |
[3, 1] |
αἱ
ἡδοναί,
μαραίνεται
τὸ
κάλλος,
|
καὶ |
θᾶττον
ἀποπίπτει
τοῦ
πετάλου
χαμαί, |
[3, 11] |
Οὐ
γὰρ
ἁψαμένους
μόνον,
ἀλλὰ
|
καὶ |
θεασαμένους
ἔστιν
ἁμαρτεῖν,
ὃ
μάλιστα |
[3, 2] |
ἀναισχυντίαν
ἐξοκέλλουσιν·
δεῖ
γὰρ
αὐταῖς
|
καὶ |
θεάτρου
καὶ
πομπῆς
καὶ
πλήθους
|
[3, 11] |
σύγγραμμα
αὐτῆς
τὸ
ἰδιωτικὸν
ἅμα
|
καὶ |
θεῖον
ἀγάπη
κέκληται,
σύνταγμα
πνευματικόν. |
[3, 4] |
ἐν
τῇ
βασιλείᾳ
τοῦ
Χριστοῦ
|
καὶ |
θεοῦ.
Αἳ
δὲ
ἀνδρογύνων
συνουσίαις |
[3, 3] |
ἐφέζονται·
αἳ
δὲ
νέμονται
ἅμα
|
καὶ |
θέουσιν
ἀναλαμβάνουσαι
τοὺς
δεσπότας,
καὶ |
[3, 3] |
τὸ
πάσχειν.
Ξηρότερα
γὰρ
φύσει
|
καὶ |
θερμότερα
τὰ
δασέα
τῶν
ψιλῶν |
[3, 3] |
τῶν
ἀτελῶν
δασύτερά
τέ
ἐστι
|
καὶ |
θερμότερα.
Τὸ
οὖν
τῆς
ἀνδρώδους |
[3, 11] |
τὰ
αὑτῶν.
Ἄφρονα»
τὴν
τοιαύτην
|
καὶ |
θρασεῖαν
γυναῖκα»
διὰ
Σολομῶντος
λέγει, |
[3, 11] |
πεπιττοκοπημένους.
Αἱ
δὲ
γυναικεῖοι
κινήσεις
|
καὶ |
θρύψεις
καὶ
χλιδαὶ
κολουστέαι
παντελῶς· |
[3, 12] |
χρῄζοντι.
Πᾶσα
πικρία
καὶ
ὀργὴ
|
καὶ |
θυμὸς
καὶ
κραυγὴ
καὶ
βλασφημία
|
[3, 12] |
τὸν
πεπλακότα
αὐτήν.
Ταῦτα
στέφη
|
καὶ |
θυσίαι
καὶ
ἀρώματα
καὶ
ἄνθη |
[3, 12] |
γῆς
Αἰγύπτου
προσενέγκαι
μοι
ὁλοκαυτώματα
|
καὶ |
θυσίας·
ἀλλὰ
τοῦτο
ἐνετειλάμην
αὐτοῖς· |
[3, 8] |
ἑτέρους
ἔπαυσε
κακίας,
τοὺς
δὲ
|
καὶ |
ἰάσατο
τῇ
τοῦ
ὁμοίου
θεωρίᾳ
|
[3, 11] |
δίκαια·
μὴ
γὰρ
οὐκ
ἐξὸν
|
καὶ |
ἰδόντα
καρτερεῖν;
Ἀλλὰ
τὸ
ἐμπεσεῖν |
[3, 11] |
δὲ
τοῦ
ἀερώδους
τὸ
εὔπνουν
|
καὶ |
ἰσοστάσιον,
ἐξ
ὧν
ὁ
εὔρυθμος |
[3, 4] |
πολλοί·
ἔριθοι
δὲ
καὶ
ταλασίαι
|
καὶ |
ἱστοπονίαι
καὶ
ἡ
γυναικωνῖτις
ἐργάνη |
[3, 10] |
παρακλητέον
αὐτάς,
ταλασιουργίᾳ
δὲ
γυμναστέον
|
καὶ |
ἱστουργίᾳ
καὶ
τῷ
παραστῆναι
τῇ
|
[3, 11] |
αὐξόμεναι
ταῖς
ὄψεσιν
ἐμποδίζοιεν
καταβαίνουσαι,
|
καὶ
|
ἴσως
τὰς
ἐπὶ
τῷ
μύστακι |
[3, 11] |
τῆς
ὄψεως
χλιαίνονται
αἱ
ὀρέξεις,
|
καὶ |
ἰταμώτερον
βλέπειν
οἱ
ὀφθαλμοὶ
πρὸς |
[3, 3] |
τῶν
τολμημάτων
τιμωρὸς
ἡ
δίκη·
|
καὶ |
καθ´
ἑαυτῶν
ἀπαραίτητον
ἐπισπώμενοι
συμφορὰν |
[3, 11] |
Ἄτοπον
δὲ
τοὺς
κατ´
εἰκόνα
|
καὶ |
καθ´
ὁμοίωσιν
θεοῦ»
γεγονότας
ὥσπερ |
[3, 10] |
τὴν
ἐμμελῆ
τε
καὶ
σώφρονα
|
καὶ |
καθαρὰν
ἑκατέρας
κακίας,
τρυφῆς
τε |
[3, 9] |
υἱῶν
καὶ
τῶν
θυγατέρων
Ἰσραήλ,
|
καὶ |
καθαριεῖ
τὸ
αἷμα
ἐκ
μέσου
|
[3, 11] |
στολὴ
ἡ
ἀπερίεργος
καὶ
εὐσχήμων
|
καὶ |
καθάριος.
(Παρ´
ὃ
καὶ
ὁ |
[3, 3] |
ζῶντες»
οἱ
παλίμβολοι
ῥέζουσιν
ἀτάσθαλα
|
καὶ |
κακὰ
ἔργα,
φησὶν
ἡ
Σίβυλλα. |
[3, 10] |
τὸ
ὑπὲρ
τὸ
μέτρον
πονεῖν
|
καὶ |
κάκιστον
καὶ
κοπῶδες
καὶ
νοσοποιόν. |
[3, 7] |
κόσμια
ποῦ;
Λωποδύταις
δὲ
αὐτὰ
|
καὶ |
κακούργοις
παρασκευάζονται
καὶ
τοῖς
λίχνοις |
[3, 2] |
διέφθειρεν
Λακωνικὴν
ἐσθὴς
καὶ
χλιδὴ
|
καὶ |
κάλλος
ὡραῖον·
αἱ
βάρβαροι
φιλοκοσμίαι |
[3, 3] |
ἀπάτης·
ἀνανεοῦσθαι
δέ»
μὴ
βαφαῖς
|
καὶ |
καλλωπίσμασιν,
ἀλλὰ
τῷ
πνεύματι
τοῦ |
[3, 11] |
ἰσοστάσιον,
ἐξ
ὧν
ὁ
εὔρυθμος
|
καὶ |
καλὸς
οὗτος
ἀνδριὰς
τοῦ
λόγου |
[3, 11] |
οἱ
ἄνδρες
ἐπὶ
τῶν
κουρείων
|
καὶ
|
καπηλείων
διατρίβοντες
ἀδολεσχούντων
στωμυλευόμενοι,
καὶ |
[3, 4] |
γαστριμαργίαν
αὐτῶν
πονοῦσι
δαιτροί
τε
|
καὶ
|
καρυκευταὶ
καὶ
οἱ
τῶν
πεμμάτων |
[3, 10] |
ἐστιν.
(Καὶ
δὴ
τά
γε
|
{καὶ} |
κατὰ
πάλην,
ἣν
ἐνεκρίναμεν,
μὴ
|
[3, 12] |
ἅδην
διείλεκται·
ἃ
δ´
οὖν
|
καὶ |
κατὰ
τὰς
ὁδοὺς
ὁμιλεῖν
αὐτῷ |
[3, 7] |
τε
καὶ
ἐπονείδιστος
καὶ
εἰδεχθὴς
|
καὶ |
καταγέλαστος.
Ἀλλοτριώτατον
δὲ
τῆς
θείας |
[3, 3] |
τῷ
βαρβάρῳ
τὸ
μέγεθος
αὐτῆς—
|
καὶ |
καταλιπὼν
τὴν
τρυφὴν
εὐτελὴς
πολιτεύεται· |
[3, 11] |
ἐνοχλητέον,
σεμνότητα
μὲν
τοῦ
προσώπου
|
{καὶ} |
καταπλήξεως
γεννητικὴν
ἐμποιούσας·
πολλοὺς
δὲ |
[3, 11] |
αὐτό·
αἰσχρὸν
γὰρ
τὸ
θέαμα
|
καὶ |
κατέγνωσται
ἡ
τοῦ
γενείου
ἐν |
[3, 11] |
ἐπιστᾶσα
ἐπὶ
σωφροσύνην
μεθηρμόσατο
αὐτοὺς
|
καὶ |
κατεπλήξατο
τῇ
στιλπνότητι
τῆς
ὄψεως |
[3, 11] |
ὀρθόνους
πρὸς
τὸν
λόγον
ὀξύτης,
|
καὶ |
κατοκωχὴ
τῶν
ὀρθῶς
εἰρημένων,
καὶ |
[3, 11] |
κρανίον,
προσομιλεῖν
ἐθίζον
καὶ
κρύει
|
καὶ
|
καύματι,
καὶ
τὰς
ἀπὸ
τούτων |
[3, 7] |
κομίζει
τροφάς·
ἐγκρυφίας
κρίθινος
ἦν
|
καὶ |
καψάκης
ὕδατος.
Τοιοῦτον
ἄριστον
αὐτῷ |
[3, 11] |
τοῖς
ἀνδράσιν.
Εἰ
δέ
τις
|
καὶ |
κείραιτό
τι
τοῦ
γενείου,
οὐ |
[3, 2] |
καὶ
σκιαγραφουμένου;
Κεκρύφαλοι
μέν
γε
|
καὶ |
κεκρυφάλων
διαφοραὶ
καὶ
περίεργοι
πλοκαί, |
[3, 3] |
τὴν
περὶ
τοὔργον
ἀσχημοσύνην—
ἀπεστραμμένους
|
καὶ |
κεκυφότας
καὶ
τῆς
φύσεως
τὰ |
[3, 11] |
χρήματα
τὰ
τρυφητικά,
χαυνότητας
ἀβεβαίους
|
καὶ |
κενὰς
ἐμποιοῦντα
ἡδονάς,
ὑφ´
ὧν |
[3, 11] |
δὲ
τοῦ
ὑγροῦ
τὸ
λαμπρὸν
|
καὶ |
κεχαρισμένον,
ἀπὸ
δὲ
τοῦ
ξηροῦ |
[3, 4] |
ὀργήν,
ἤτοι
πόρνοι
αὐτοὶ
ἢ
|
καὶ |
κιναίδων
ὄχλον
εἰς
ὄλεθρον
ἐζηλωκότες, |
[3, 11] |
τῶν
ὀρθῶς
εἰρημένων,
καὶ
σχηματισμοὶ
|
καὶ |
κινήσεις
μηδὲν
ἐνδιδοῦσαι
τοῖς
ἀκολάστοις |
[3, 11] |
δὲ
εἰσπεποιημένοις.
(Διὸ
καὶ
στάσιν
|
καὶ |
κίνησιν
καὶ
βάδισμα
καὶ
ἐσθῆτα
|
[3, 2] |
ἤπειροι
κεκίνηνται
δύο
ἀπαιδεύτοις
ἡδοναῖς
|
καὶ |
κλονεῖται
τὰ
πάντα
μειρακίῳ
βαρβάρῳ· |
[3, 12] |
μὲν
(γὰρ)
ἐξαμαρτάνειν
ἅπασιν
ἔμφυτον
|
καὶ |
κοινόν,
ἀναδραμεῖν
δὲ
τὴν
ἁμαρτίαν
|
[3, 4] |
ἀμέλγονται
τὸ
κάλλος.
Κομμωταὶ
δὲ
|
καὶ |
κομμώτριαι
περὶ
τὰς
γυναῖκας
ἀμφιπολεύουσιν |
[3, 10] |
τὸ
μέτρον
πονεῖν
καὶ
κάκιστον
|
καὶ |
κοπῶδες
καὶ
νοσοποιόν.
Οὔτ´
οὖν |
[3, 2] |
δὲ
σείονται
πόδες
πολυπιδάκου
Ἴδης
|
καὶ |
κορυφαί,
Τρώων
τε
πόλις
καὶ |
[3, 2] |
τὰ
ἀνθίσματα.
Κἂν
περιβάλῃ
κόκκινον
|
καὶ |
κοσμήσῃ
κόσμῳ
χρυσῷ,
καὶ
ἐὰν |
[3, 12] |
πικρία
καὶ
ὀργὴ
καὶ
θυμὸς
|
καὶ |
κραυγὴ
καὶ
βλασφημία
ἀρθήτω
ἀφ´ |
[3, 11] |
καὶ
τερετισμάτων
ἐρωτικῶν
αὐλῳδίας
τε
|
καὶ |
κρότου
καὶ
μέθης
καὶ
παντὸς |
[3, 11] |
κατασκευάζει
τὸ
κρανίον,
προσομιλεῖν
ἐθίζον
|
καὶ |
κρύει
καὶ
καύματι,
καὶ
τὰς |
[3, 2] |
διδάσκει
καὶ
πατρίδος
καὶ
συγγενέων
|
καὶ |
κτήσεως
καὶ
πλούτου
παντὸς
καταφρονεῖν |
[3, 2] |
ὁπόση
ἡ
φιλοκοσμία.
Τράπεζα
πλήρης
|
καὶ |
κύλικες
ἐπάλληλοι
ἱκαναὶ
πληρῶσαι
τὴν |
[3, 2] |
μὲν
γὰρ
εἰς
ὀφθαλμοὺς
ὄψεται
|
καὶ |
κύριος
εἰς
καρδίαν»
καὶ
οὐκ |
[3, 1] |
ἄλλοτε
ἄλλως
μετασχηματιζόμενον,
εἰς
μοιχείας
|
καὶ |
λαγνείας
καὶ
εἰς
φθορὰς
ἐξαρεσκευόμενον· |
[3, 3] |
εἰς
τὴν
γυναικωνῖτιν
κατασυρομένων,
ἀμφιβίων
|
καὶ |
λάγνων
θηρίων·
πορνικὸς
τῆς
ἐνέδρας |
[3, 7] |
πάρεστι
μὲν
γὰρ
αὐτῷ
αἰτεῖσθαι
|
καὶ |
λαμβάνειν
ὧν
ἂν
δέηται
παρὰ |
[3, 3] |
Τὸ
γὰρ
ἄνδρας
ὄντας
ξύρεσθαι
|
καὶ
|
λεαίνεσθαι
πῶς
οὐκ
ἀγεννές;
Βαφὰς |
[3, 3] |
τρίχας
ξύρεσθαί
τε
καὶ
ἀποτίλλεσθαι
|
καὶ |
λεαίνεσθαι
τὰς
γένυς
πῶς
οὐ |
[3, 3] |
Τὸ
δὲ
καὶ
πιττοῦσθαι—
ὀκνῶ
|
καὶ |
λέγειν
τὴν
περὶ
τοὔργον
ἀσχημοσύνην— |
[3, 12] |
ἀδελφῶν
ἀγαπητικῶς
εἰς
ἑαυτὸν
μετατρέπων
|
καὶ
|
λέγων·
Ἐφ´
ὅσον
ἐποιήσατε
τοῖς |
[3, 11] |
γενείου
ἐν
χρῷ
κουρὰ
παρατίλσει
|
καὶ |
λειότητι
γειτνιῶσα.
Αὐτίκα
γοῦν
ὁ |
[3, 9] |
τόνους,
πολλάκις
δὲ
ἐκλύσεις
ἄγουσι
|
καὶ |
λειποθυμίας.
Τρόπον
γάρ
τινα
πίνει |
[3, 6] |
πάλιν·
ἐμὲ
καρπίζεσθαι
ὑπὲρ
χρυσίον
|
καὶ |
λίθον
τίμιον
καὶ
ἄργυρον·
τὰ |
[3, 11] |
περὶ
ἡδονὰς
καὶ
ὀρέξεις
ἐπιψόγους
|
καὶ |
λίθους
καὶ
χρυσίον
καὶ
ἐσθῆτα |
[3, 3] |
εἰς
τὸ
συμφανὲς
ἀπογυμνοῦντας,
ἐξορχουμένους
|
καὶ |
λορδουμένους,
ἀπερυθριῶσι
σχήμασιν
οὐκ
ἀπερυθριῶντας |
[3, 12] |
γὰρ
δῶρα
ἐκτυφλοῖ
ὀφθαλμοὺς
βλεπόντων
|
καὶ |
λυμαίνεται
ῥήματα
δίκαια·
ῥύσασθε
ἀδικουμένους. |
[3, 8] |
ἀναγκαίους
ἔλθῃ
πόνους
καὶ
φόβους
|
καὶ |
λύπας,
οὐκ
ἀμελέτητος
ὢν
καρτερεῖν. |
[3, 3] |
διὰ
τὴν
θηλυδριώδη
ἐπιθυμίαν
ἱμάντας
|
καὶ |
λώματα
χρυσίου
περιπτύξαντες
πετάλοις
ἤ |
[3, 11] |
τὸν
κατὰ
λόγον,
τὸν
ὑγιῆ
|
καὶ |
μακάριον,
βίον.
(Κεχρήσθω
δὲ
καὶ |
[3, 3] |
τὸ
δὲ
ὅσον
λεῖον
αὐτοῦ
|
καὶ |
μαλθακὸν
ἀφείλετο
τῆς
πλευρᾶς
εἰς |
[3, 11] |
περιττῶν.
Ἡ
δὲ
στερεὰ
ἐσθὴς
|
καὶ |
μάλιστα
ἡ
ἄγναφος
ἀποστέγει
τὸ |
[3, 11] |
γὰρ
τὴν
ἐσθῆτα
ποικίλλειν
συγκεχώρηται·
|
καὶ |
μάλιστα
τὸ
γεραιὸν
τῆς
ἡλικίας |
[3, 4] |
αὗται
ἀνὰ
τὰ
ἱερὰ
ἐκθυόμεναι
|
καὶ
|
μαντευόμεναι,
ἀγύρταις
καὶ
μητραγύρταις
καὶ |
[3, 11] |
γὰρ
τοῦ
πυρώδους
τὸ
στιλπνὸν
|
καὶ |
μαρμαρυγῶδες
περιγίνεται,
ἀπὸ
δὲ
τοῦ |
[3, 11] |
ἀλληγορῶν
φησιν.
Πᾶν
γὰρ
διχηλοῦν
|
καὶ |
μαρυκώμενον»
καθαρόν
ἐστιν,
ὅτι
τὸ |
[3, 3] |
χλανίσι
δὲ
δὴ
φαναῖσι
περιπεπεμμένοι
|
καὶ |
μαστίχην
τρώγοντες,
ὄζοντες
μύρου.
Τί |
[3, 2] |
ἠπείρους
φέρουσα·
πόλεμος
ἐκριπίζεται
μακρός,
|
καὶ
|
μάχαι
καταρρήγνυνται
καρτεραί,
καὶ
νεκρῶν |
[3, 3] |
πολλὰς
ἐργάζεται
τραγῳδίας.
Παιδὶ
πορνεύσαντι
|
καὶ |
μαχλώσαις
θυγατράσιν
ἀγνοήσαντες
πολλάκις
μίγνυνται |
[3, 2] |
πρεσβύτατον
τῶν
παίδων
αὐτοῦ
καλὸν
|
καὶ |
μέγαν
ἰδόντι,
ὁπότε
τὸ
χρῖσμα |
[3, 11] |
ἐρωτικῶν
αὐλῳδίας
τε
καὶ
κρότου
|
καὶ |
μέθης
καὶ
παντὸς
ἀναπιμπλάμενοι
συρφετοῦ· |
[3, 5] |
γὰρ
ἀκρασίας
ἥκουσιν
ὡς
δειπνεῖν
|
καὶ |
μεθύειν
ἔτι
λουομένας·
τά
τε |
[3, 4] |
τε
ὅμιλος
ἀσκεῖται
παρ´
αὐτοῖς
|
καὶ |
μειρακίων
ὡραίων
ἀγέλαι
καθάπερ
θρεμμάτων, |
[3, 11] |
τὴν
εὔνοιαν
διὰ
στόματος
σώφρονος
|
καὶ |
μεμυκότος,
δι´
οὗ
μάλιστα
δείκνυται |
[3, 11] |
σωματικὸν
κάλλος
ἠσκήσθω,
συμμετρία
μελῶν
|
καὶ |
μερῶν
μετ´
εὐχροίας»
Ἡ
κομμωτικὴ |
[3, 6] |
Χριστιανός.
(Πλούτου
τοίνυν
μεταληπτέον
ἀξιολόγως
|
καὶ |
μεταδοτέον
φιλανθρώπως,
οὐ
βαναύσως
οὐδὲ |
[3, 6] |
τὴν
ἔγγονον,
λάβετε
παιδείαν»
φησί,
|
καὶ |
μὴ
ἀργύριον,
καὶ
γνῶσιν
ὑπὲρ |
[3, 1] |
ἀσχημονεῖ.
Ἄσχημον
γὰρ
τὸ
ἀλλότριον
|
καὶ |
μὴ
κατὰ
φύσιν
σχῆμα·
τὸ |
[3, 11] |
τὸν
ὀφθαλμὸν
ἀπὸ
γυναικὸς
κεχαριτωμένης,
|
καὶ |
μὴ
καταμάνθανε
κάλλος
ἀλλότριον»
φησὶν |
[3, 11] |
ἐθέλουσιν
τὸ
λανθάνον
τοῦ
σχήματος
|
καὶ |
μὴ
παράσημον
ἐπιτερπέστατον,
ὑφ´
ᾧ |
[3, 3] |
κἂν
γυναῖκας
ὑπολάβοι.
Εἰ
γὰρ
|
καὶ |
μὴ
χρυσοφορεῖν
αὐτοῖς
ἐφεῖται,
ἀλλ´ |
[3, 3] |
καὶ
αἱ
ἐπὶ
τῷ
γενείῳ
|
καὶ |
μὴν
καὶ
αἱ
παρ´
ὅλον |
[3, 4] |
ἱερὰ
ἐκθυόμεναι
καὶ
μαντευόμεναι,
ἀγύρταις
|
καὶ |
μητραγύρταις
καὶ
γραίαις
βωμολόχοις
οἰκοφθορούσαις |
[3, 6] |
ἄρα
πλουτῇ
μὲν
Κινύρα
τε
|
καὶ |
Μίδα
μᾶλλον,
ᾖ
δὲ
ἄδικος |
[3, 12] |
ἐχαρίσατο
ὑμῖν.
Γίνεσθε
οὖν
φρόνιμοι
|
καὶ |
μιμηταὶ
τοῦ
θεοῦ,
ὡς
τέκνα |
[3, 2] |
τῷ
λόγῳ
εἰς
ἀσέλγειαν
κατολισθαίνει
|
καὶ |
μισθὸν
τοῦ
παραπτώματος
τὸ
ἀπόπτωμα |
[3, 12] |
τῷ
θεῷ·
ὅρκου
δὲ
πέρι
|
καὶ |
μνησικακίας·
Μὴ
ἐγὼ
ἐνετειλάμην
τοῖς |
[3, 2] |
ἀξιόλογον,
πόρνη
δὲ
ἀντ´
αὐτῆς
|
καὶ |
μοιχαλὶς
τῆς
ψυχῆς
κατείληφε
τὸ |
[3, 2] |
καλλωπισμός,
ἀνδρογύνους
δὲ
τοὺς
ἄνδρας
|
καὶ |
μοιχικούς,
μάρτυς
ἡμῖν
ὁ
τραγικὸς |
[3, 12] |
δεκάλογος
ἡ
διὰ
Μωυσέως,
ἁπλῷ
|
καὶ
|
μονογενεῖ
αἰνιττομένη
στοιχείῳ,
προσηγορίαν
σωτήριον
|
[3, 11] |
ἀληθείας
καταψευδόμενον
παρωσάμενοι
τὸ
μονότροπον
|
καὶ |
μονοπρόσωπον
τῆς
ἀληθείας
ἀσπασώμεθα.
Ἁβροδίαιτον |
[3, 11] |
ἀγαπᾶν
κελευόμεθα,
ὁμοίως
τῷ
θεῷ
|
καὶ |
μυστικῶς
φιλοφρονεῖσθαι
ἔνδοθεν
ἐξαγοραζομένους
τὸν |
[3, 11] |
ἐμπρέπεις
ἐσθήμασιν.
Ὡς
γὰρ
στρατιώτου
|
καὶ |
ναύτου
καὶ
ἄρχοντος,
οὕτως
δὲ
|
[3, 2] |
μακρός,
καὶ
μάχαι
καταρρήγνυνται
καρτεραί,
|
καὶ |
νεκρῶν
ἐμπίμπλαται
τὰ
πεδία·
ἐνυβρίζει |
[3, 3] |
ἀπεκδύσασθαι
τὸ
γῆρας
μεταγράφοντες
ἑαυτοὺς
|
καὶ |
νεοποιοῦντες·
εἰ
καὶ
σοφίσονται
τὰς |
[3, 2] |
καὶ
κορυφαί,
Τρώων
τε
πόλις
|
καὶ |
νῆες
Ἀχαιῶν.
(Ποῖ
φύγωμεν,
Ὅμηρε, |
[3, 12] |
μεταπλάσσεται
λόγῳ,
ᾧ
θηρία
τιθασεύεται
|
καὶ |
νηκτὰ
δελεάζεται
καὶ
πτηνὰ
κατασύρεται. |
[3, 10] |
πονεῖν
καὶ
κάκιστον
καὶ
κοπῶδες
|
καὶ |
νοσοποιόν.
Οὔτ´
οὖν
παντάπασιν
ἀργὸν |
[3, 12] |
ἀλλ´
ἐκτρέφετε
αὐτὰ
ἐν
παιδείᾳ
|
καὶ |
νουθεσίᾳ
κυρίου.
Οἱ
δοῦλοι,
ὑπακούετε |
[3, 8] |
τούτῳ
τιμωρίαν
ψυχαγωγῶν
τε
ἅμα
|
καὶ |
νουθετῶν
ἐφανέρωσε,
φιλάνθρωπον
ἀποτροπὴν
τῆς |
[3, 12] |
τὰ
πάντα.
Ὧι
ἡ
δόξα
|
καὶ |
νῦν
καὶ
εἰς
τοὺς
αἰῶνας. |
[3, 3] |
τινας
τριχῶν
καὶ
χρίσματα
πολιῶν
|
καὶ |
ξανθίσματα,
ἀνδρογύνων
ἐξωλῶν
ἐπιτηδεύματα,
καὶ |
[3, 10] |
καὶ
ὕδωρ
ἀνιμῆσαι
δι´
αὑτοῦ
|
καὶ |
ξύλα
διατεμεῖν,
οἷς
αὐτὸς
χρήσεται. |
[3, 7] |
ὅτε
ἐκάθισεν
ὑπὸ
τὴν
ῥάμνον»
|
καὶ |
ὁ
ἄγγελος
αὐτῷ
κομίζει
τροφάς· |
[3, 1] |
μυστήριον
ἐμφανές·
θεὸς
ἐν
ἀνθρώπῳ,
|
καὶ |
ὁ
ἄνθρωπος
θεός,
καὶ
τὸ |
[3, 11] |
καὶ
χρυσοχοείων
καὶ
ἐριοπωλίων
ἄλυς
|
καὶ |
ὁ
ἀπὸ
τῶν
ἄλλων
ἐργαστηρίων, |
[3, 11] |
ἐπανθείτω
καὶ
ἀρρενωπία·
ἀπέστω
δὲ
|
καὶ |
ὁ
ἀπὸ
τῶν
μυροπωλίων
καὶ
|
[3, 11] |
εὐσχήμων
καὶ
καθάριος.
(Παρ´
ὃ
|
καὶ |
ὁ
ἐν
τῷ
νόμῳ
περὶ |
[3, 12] |
χρηστοί,
εὔσπλαγχνοι,
χαριζόμενοι
ἑαυτοῖς,
καθὼς
|
καὶ
|
ὁ
θεὸς
ἐν
Χριστῷ
ἐχαρίσατο |
[3, 12] |
τῆς
εὐχῆς
ταύτης;
Τότε
ἐπιβοήσῃ,
|
καὶ |
ὁ
θεὸς
ὑπακούσεταί
σου·
ἔτι |
[3, 12] |
Διδασκαλεῖον
δὲ
ἡ
ἐκκλησία
ἥδε
|
καὶ |
ὁ
νυμφίος
ὁ
μόνος
διδάσκαλος, |
[3, 2] |
θηρίον
ἐλεγχθήσεται
ψιμυθίῳ
πίθηκος
ἐντετριμμένος,
|
καὶ |
ὁ
παλίμβολος
ὄφις
ἐκεῖνος
διαβιβρώσκων |
[3, 6] |
Πλοῦτος
γὰρ
ἀληθινὸς
ἡ
δικαιοσύνη
|
καὶ |
ὁ
παντὸς
θησαυροῦ
πολυτιμότερος
λόγος
|
[3, 1] |
δὲ
οὔσης
τῆς
σαρκός,
καθὼς
|
καὶ |
ὁ
Παῦλος
μαρτυρεῖ,
πῶς
ἄν |
[3, 2] |
Ὡς
δὲ
ἡ
καταπεπλασμένη
χεὶρ
|
καὶ |
ὁ
περιαληλιμμένος
ὀφθαλμὸς
ὑπόνοιαν
τοῦ |
[3, 6] |
χειρὶ
καὶ
δήξεται·
δεινὸς
δὲ
|
καὶ |
ὁ
πλοῦτος
ἰλυσπώμενος
παρὰ
τὴν |
[3, 2] |
οὗτοι
συναποθανεῖν
χρυσίῳ.
Εἰ
δὲ
|
καὶ |
ὁ
πλοῦτος
τυφλός,
ὥσπερ
οὖν, |
[3, 11] |
συγχεῖν
τὰς
τρίχας
φοβούμεναι,
ἀλλὰ
|
καὶ |
ὁ
ὕπνος
αὐταῖς
μετὰ
δέους |
[3, 12] |
ἐπιστήμονες·
ὁ
ταπεινῶν
ἑαυτὸν
ὑψωθήσεται,
|
καὶ |
ὁ
ὑψῶν
ἑαυτὸν
ταπεινωθήσεται.
Καὶ |
[3, 12] |
καὶ
περιπατεῖτε
ἐν
ἀγάπῃ,
καθὼς
|
καὶ |
ὁ
Χριστὸς
ἠγάπησεν
ἡμᾶς.
Αἱ |
[3, 12] |
γυναῖκας
τὰς
ἑαυτῶν
ἀγαπάτωσαν,
καθὼς
|
καὶ |
ὁ
Χριστὸς
ἠγάπησεν
τὴν
ἐκκλησίαν. |
[3, 3] |
ὃ
δὲ
ὑπέχει
τὰς
φλέβας,
|
καὶ |
ὃ
κέκτηται
μόνον,
τῷ
κυρίῳ |
[3, 12] |
ὅτι
κύριος
γινώσκει
ὁδὸν
δικαίων,
|
καὶ |
ὁδὸς
ἀσεβῶν
ἀπολεῖται.
Ἕπου
τοίνυν, |
[3, 11] |
ἄλλα
περιττώματα
αὐτοῖς,
πρὸς
δὲ
|
καὶ |
οἱ
ἱδρῶτες,
οὐκ
ἀναδιδομένης
τῷ |
[3, 11] |
Καὶ
ταύτῃ
φιλοσοφούντων
οἱ
ἀγοραῖοι
|
καὶ |
οἱ
κάπηλοι·
Οὐ
γὰρ
λήψῃ |
[3, 11] |
βαρεῖαι
οὐκ
εἰσίν.
Ἀλλὰ
μὴν
|
καὶ |
οἱ
κατὰ
τὰς
ὁδοὺς
τῶν |
[3, 12] |
τούτων»
ἐπιφέρει
ὅλος
ὁ
νόμος
|
καὶ |
οἱ
προφῆται
κρέμανται.
Ναὶ
μὴν |
[3, 3] |
Καὶ
τῶν
ἐθνῶν
οἱ
Κελτοὶ
|
καὶ |
οἱ
Σκύθαι
κομῶσιν,
ἀλλὰ
οὐ |
[3, 4] |
καρυκευταὶ
καὶ
οἱ
τῶν
πεμμάτων
|
καὶ |
οἱ
τῶν
μελιπήκτων
καὶ
οἱ |
[3, 4] |
πονοῦσι
δαιτροί
τε
καὶ
καρυκευταὶ
|
καὶ |
οἱ
τῶν
πεμμάτων
καὶ
οἱ |
[3, 4] |
πεμμάτων
καὶ
οἱ
τῶν
μελιπήκτων
|
καὶ |
οἱ
τῶν
ῥοφημάτων
συσκευασταί
τε |
[3, 4] |
δὲ
αὐτοῖς
ἡ
θητεία
πολυσχιδῶς·
|
καὶ |
οἳ
μὲν
περὶ
τὴν
γαστριμαργίαν |
[3, 7] |
τοῖς
δεομένοις
κοινωνήσατε,
μὴ
ὑποζύγια
|
καὶ |
οἰκέτας
πολυπραγμονεῖτε,
οἵτινες
ὑποδήματα
τῆς |
[3, 11] |
ἔδει
ἐπ´
ἴσης
ὄντων
δικαίων
|
καὶ |
οἰκετῶν
καὶ
δεσποτῶν·
ἐπεὶ
δὲ
|
[3, 8] |
καὶ
περὶ
αὐτουργίας
καὶ
οἰκουρίας
|
καὶ |
οἰκετῶν
χρήσεως,
πρὸς
δὲ
καὶ |
[3, 8] |
τὴν
γυναῖκα
καὶ
περὶ
αὐτουργίας
|
καὶ |
οἰκουρίας
καὶ
οἰκετῶν
χρήσεως,
πρὸς |
[3, 3] |
δημιουργήσας
γυναῖκα
βοηθὸν
οὖσαν
γενέσεως
|
καὶ |
οἰκουρίας.
Ὃ
δέ—
προήκατο
γὰρ |
[3, 2] |
καὶ
εὔπορος
σφόδρα.
Τριακοσίοις
γοῦν
|
καὶ |
ὀκτωκαίδεκα
οἰκέταις
ἰδίοις
κεχείρωται
τοὺς |
[3, 10] |
τοιαύτη
διαπόνησις
ὑγείας
ἕνεκεν
εὐχρήστου
|
καὶ
|
ὀνησιφόρου
παραλαμβανομένη,
οἱ
δὲ
ἄλλοι |
[3, 2] |
καὶ
προτεμενίσματα
ἐξήσκηται,
ἄλση
τε
|
καὶ |
ὀργάδες,
κίοσίν
τε
παμπόλλοις
ἐστεφάνωνται |
[3, 12] |
μεταδιδόναι
τῷ
χρῄζοντι.
Πᾶσα
πικρία
|
καὶ |
ὀργὴ
καὶ
θυμὸς
καὶ
κραυγὴ |
[3, 11] |
τῆς
ψυχῆς
τὸ
περὶ
ἡδονὰς
|
καὶ |
ὀρέξεις
ἐπιψόγους
καὶ
λίθους
καὶ |
[3, 2] |
(Εἶτα
οὐκ
ἄτοπον
ἵππους
μὲν
|
καὶ |
ὄρνεις
καὶ
τὰ
ἄλλα
ζῷα |
[3, 12] |
ἀκόλουθα
τούτοις.
Ταῦτα
ἡμῖν
παραφυλακτέον
|
καὶ
|
ὅσα
ἄλλα
κατὰ
τὰς
ἀναγνώσεις |
[3, 11] |
πλεονέκται,
οὐ
μέθυσοι,
οὐ
λοίδοροι,
|
καὶ |
ὅσα
ἄλλα
τούτοις
ἐπᾴδει,
βασιλείαν |
[3, 3] |
κατὰ
θεὸν
κτισθέντα
ἐν
δικαιοσύνῃ
|
καὶ |
ὁσιότητι
τῆς
ἀληθείας.
Ἄνδρα
δὲ |
[3, 2] |
τὸ
ἐπὶ
τούτοις
ἐξηκολούθησεν
τέλος,
|
καὶ |
ὅσων
ἀπέλαυσαν
κακῶν
οἱ
φιλαυτίαν |
[3, 1] |
χρυσοφορῶν
οὐδὲ
ποδηροφορῶν,
ἀλλὰ
ἀγαθοεργῶν
|
καὶ |
ὅτι
μάλιστα
ὀλιγίστων
δεόμενος·
ἀνενδεὴς |
[3, 6] |
τέ
ἐστι
καὶ
ἀνιαρῶς
ζῇ
|
καὶ |
οὐ
ζήσεται.
(Ἐοικέναι
γοῦν
μοι |
[3, 11] |
χείρ,
ἐν
οἷς
αὐτῆς
δεόμεθα·
|
καὶ |
οὐ
ῥᾷστα
ὁ
σημαντὴρ
ἀποπεσεῖται |
[3, 7] |
τὸν
παντοκράτορα
θεὸν
λόγον
ἔχων
|
καὶ |
οὐδενὸς
ὧν
χρῄζει
ἀπορεῖ
ποτε· |
[3, 11] |
ἡμεῖς
δὲ
ἀναζωπυροῦμεν
τὰ
πάθη
|
καὶ |
οὐκ
αἰσχυνόμεθα.
Αἳ
μὲν
αὐτῶν |
[3, 10] |
τῶν
κρειττόνων
ἔργων
ἀποσπᾶσθαι
χαρίεν
|
καὶ |
οὐκ
ἀλυσιτελές.
Οὐδὲ
ἐνταῦθα
ὑπεξαιρετέον
|
[3, 1] |
πνεῦμα
μαρτυρεῖ·
Καὶ
εἴδομεν
αὐτόν,
|
καὶ
|
οὐκ
εἶχεν
εἶδος
οὐδὲ
κάλλος, |
[3, 3] |
τὴν
θυγατέρα
σου
ἐκπορνεῦσαι
αὐτήν,
|
καὶ |
οὐκ
ἐκπορνεύσει
ἡ
γῆ,
καὶ |
[3, 3] |
Μωυσέως,
ἀπὸ
θυγατέρων
Ἰσραὴλ
πόρνη,
|
καὶ |
οὐκ
ἔσται
ὁ
πορνεύων
ἀπὸ |
[3, 11] |
σφαλεραὶ
δὲ
αἱ
τροχιαὶ
αὐτῆς
|
καὶ |
οὐκ
εὔγνωστοι.
Μάλιστα
δὲ
ὀφθαλμῶν
|
[3, 2] |
ὄψεται
καὶ
κύριος
εἰς
καρδίαν»
|
καὶ |
οὐκ
ἔχρισε
τὸν
καλὸν
τὸ
|
[3, 11] |
γὰρ
τὸ
σχῆμα
καὶ
ἀκατάσκοπον·
|
καὶ |
οὔποτε
αὐτὴ
σφαλήσεται
πρὸ
τῶν
|
[3, 10] |
εἰς
δὲ
ἱδρώτων
ἀνδρωδῶν
ἐκκρίσεις·
|
καὶ |
οὔτι
γε
τὸ
ἔντεχνον
διαπονητέον, |
[3, 4] |
ἄλλαι
τοὺς
κτένας
εὐνοῦχοι
πολλοὶ
|
καὶ |
οὗτοι
μαστροποί,
τῷ
ἀξιοπίστῳ
τοῦ |
[3, 12] |
φθονοῦντες.
Ἀλλήλων
τὰ
βάρη
βαστάζετε,
|
καὶ |
οὕτως
ἀναπληρώσατε
τὸν
νόμον
τοῦ |
[3, 11] |
Κιτιεὺς
ἔοικεν
Ζήνων
εἰκόνα
νεανίᾳ
|
καὶ |
οὕτως
αὐτὸν
ἀνδριαντουργεῖ·
ἔστω»
φησί, |
[3, 12] |
μοι
μέλει·
μέλει
δὲ
ὅμως
|
καὶ |
οὕτως·
τὴν
γὰρ
μετάνοιαν
τοῦ |
[3, 10] |
ποτὸν
ὀρέξαι
διψῶντι
τῷ
γεγαμηκότι
|
καὶ
|
ὄψον
παραθείη,
εὐσχημονέστατα
μεντἂν
καὶ |
[3, 11] |
δὲ
τοῦ
ξηροῦ
τὸ
ἀνδρῶδες
|
καὶ
|
πάγιον,
ἀπὸ
δὲ
τοῦ
ἀερώδους |
[3, 6] |
θεοῦ,
πῶς
οὗτος
οὐ
πολυκτήμων
|
καὶ |
παγκτήμων,
θησαυρὸν
ἔχων
αἰώνιον
τὸν |
[3, 2] |
μὲν
οὖν
καὶ
φιλοινία
εἰ
|
καὶ |
πάθη
μεγάλα,
ἀλλ´
οὐ
τοσαῦτα |
[3, 12] |
λόγος
καὶ
ποιεῖ
καὶ
διδάσκει
|
καὶ
|
παιδαγωγεῖ.
Ἵππος
ἄγεται
χαλινῷ,
καὶ |
[3, 3] |
εἰς
ὕβριν
ἡδονῆς
πιπράσκουσαι
γυναῖκες,
|
καὶ |
παῖδες
ἀρνεῖσθαι
τὴν
φύσιν
δεδιδαγμένοι
|
[3, 2] |
οἴκων
ἀνατροπὰς
καὶ
γάμων
ἐκτροπὰς
|
καὶ |
παίδων
ὑποβολὰς
περιποιούμεναι;
Τοῦτο
αὐτὸ |
[3, 10] |
Ἀνδρῶν
δὲ
οἳ
μὲν
γυμνοὶ
|
καὶ |
πάλης
μετεχόντων,
οἳ
δὲ
καὶ |
[3, 12] |
αὐτὸς
ἑαυτῷ
παρακατέθετο
τῷ
διδασκαλικῷ
|
καὶ |
πανεπισκόπῳ
λόγῳ,
καλῶς
ἂν
ἔχοι |
[3, 11] |
τοῦ
σώματος
μετάβασιν
τὸ
ποικίλον
|
καὶ |
πανοῦργον
τῆς
διανοίας
μεθέμενοι
πάθος |
[3, 10] |
τροφῆς
διεξεληλύθαμεν,
παραπλησίως
ἐν
πᾶσι
|
καὶ |
πανταχοῦ
οὐ
πρὸς
ἡδυπάθειαν
τετράφθαι |
[3, 11] |
τε
καὶ
κρότου
καὶ
μέθης
|
καὶ |
παντὸς
ἀναπιμπλάμενοι
συρφετοῦ·
τοῦτο
δὴ |
[3, 11] |
δὲ
καὶ
εὐσφυξία
ὑγίειαν,
οὕτως
|
καὶ |
παρ´
ἡμῖν
ἡ
τοιάδε
στολὴ |
[3, 12] |
λέγει
κύριος.
Πολλὰς
δ´
ἂν
|
καὶ |
παρὰ
τοῖς
ἄλλοις
εὕροιμεν
ὑποθήκας, |
[3, 12] |
Ταῦτα
τῆς
δικαιοσύνης
τὰ
παραγγέλματα
|
καὶ |
παρὰ
τοῖς
τὴν
κοσμικὴν
μετιοῦσι |
[3, 10] |
δικαιοσύνης
ἐστὶ
κοινωνικῆς
τὸ
γυμνάσιον
|
καὶ |
παραδαρθεῖν
φίλῳ
νοσοῦντι
καὶ
ὑπουργῆσαι |
[3, 10] |
νοσοῦντι
καὶ
ὑπουργῆσαι
μὴ
δυναμένῳ
|
καὶ |
παραθεῖναι
δεομένῳ.
Καὶ
παρέθηκεν
αὐτοῖς» |
[3, 11] |
σώματα
τὸ
κάλλος
τὸ
γνήσιον
|
καὶ |
παράμονον
ἐργάζονται,
ἕλκοντος
ἐφ´
ἑαυτὸ |
[3, 11] |
σύλλογος.
Πεπλήθασι
γοῦν
πολλῆς
ἀταξίας
|
καὶ |
παρανομίας
αἱ
συναγωγαὶ
αὗται,
καὶ |
[3, 12] |
θεοῦ
κριτοῦ
τε
μὴ
πικροῦ,
|
καὶ |
πάρασχε
ἅπαντα
αὐτός,
ἐν
εἰρήνῃ |
[3, 12] |
κεφαλαίου
μέρει
δι´
αὐτῶν
ὑποτίθεται
|
καὶ |
παρατίθεται
τῶν
γραφῶν,
γυμνὰς
παρατιθέμενος |
[3, 10] |
τρισὶν
ἄριστον
ὑπὸ
τὸ
δένδρον
|
καὶ |
παρέστη
ἐσθίουσιν
αὐτοῖς.
Καλὴ
καὶ |
[3, 11] |
ἐν
τῷ
σώματι
ἐξιοῦσαν
ἀναστρέφει
|
καὶ |
πάροδον
αὐτῇ
οὐ
παρέχει,
εἰ |
[3, 12] |
συναλλαγμάτων,
ἀπόλυε
τεθραυσμένους
ἐν
ἀφέσει,
|
καὶ |
πᾶσαν
ἄδικον
συγγραφὴν
διάσπα.
Διάθρυπτε |
[3, 9] |
ἔνδον
δὲ
γέμει
ὀστέων
νεκρῶν
|
καὶ |
πάσης
ἀκαθαρσίας.
(Καὶ
πάλιν
τοῖς |
[3, 12] |
παιδίοις,
πατήρ,
ἡνίοχε
Ἰσραήλ,
υἱὲ
|
καὶ |
πατήρ,
ἓν
ἄμφω,
κύριε.
Δὸς |
[3, 12] |
μόνῳ
πατρὶ
καὶ
υἱῷ,
υἱῷ
|
καὶ |
πατρί,
παιδαγωγῷ
καὶ
διδασκάλῳ
υἱῷ, |
[3, 2] |
κύριος
διὰ
τοῦ
Ἀβραὰμ
διδάσκει
|
καὶ
|
πατρίδος
καὶ
συγγενέων
καὶ
κτήσεως |
[3, 8] |
τὰ
μὲν
πλεῖστα
ἤδη
λέλεκται
|
καὶ |
πεπαιδαγώγηται,
ὃ
δὲ
ἔτι
λοιπόν, |
[3, 12] |
εἰς
αἰθέρα
πλανάσθω·
γῆ
δὲ
|
καὶ |
πεπήχθω
καὶ
φερέσθω,
ὅταν
ἐγὼ |
[3, 11] |
κιναίδους
ἐνθάδε
πολλοὺς
ἐν
ἄστει
|
καὶ |
πεπιττοκοπημένους.
Αἱ
δὲ
γυναικεῖοι
κινήσεις |
[3, 2] |
μὴ
βλεπόμενα
αἰώνια»
Ὃ
δὲ
|
καὶ |
πέρα
τῆς
ἀτοπίας
προβέβηκεν,
τῆς |
[3, 12] |
ἀνομίας
ἐλάσσων
γίνεται.
Ναὶ
μὴν
|
καὶ |
περὶ
ἀγάπης·
Ἀγάπη»
φησί,
καλύπτει |
[3, 8] |
οὖν
συμβιωτέον
ἀνδρὶ
τὴν
γυναῖκα
|
καὶ |
περὶ
αὐτουργίας
καὶ
οἰκουρίας
καὶ |
[3, 12] |
ἴδῃς
γυμνόν,
περίβαλε.
Ναὶ
μὴν
|
καὶ |
περὶ
θυσιῶν·
Τί
μοι
πλῆθος |
[3, 12] |
ἡμετέρων
δὲ
μόνον
ἁμαρτιῶν,
ἀλλὰ
|
καὶ |
περὶ
ὅλου
τοῦ
κόσμου.
Καὶ |
[3, 12] |
Ἀγάπη»
φησί,
καλύπτει
πλῆθος
ἁμαρτιῶν·
|
καὶ |
περὶ
πολιτείας·
Ἀπόδοτε
τὰ
Καίσαρος |
[3, 12] |
ἡ
παιδαγωγία.
Ἀναγκαῖόν
μοι
δοκεῖ
|
καὶ
|
περὶ
τοῦ
εἴδους
διαλεχθῆναι
τούτου, |
[3, 12] |
ἔπος
εἰπεῖν,
ἄρδην
ἐκκόπτεται
κακία
|
καὶ |
περιγράφεται
ἀδικία.
Μυρίαι
δὲ
ὅσαι
|
[3, 12] |
ἤμην
καὶ
συνηγάγετέ
με,
γυμνὸς
|
καὶ |
περιεβάλετέ
με,
ἀσθενὴς
καὶ
ἐπεσκέψασθέ |
[3, 2] |
μέν
γε
καὶ
κεκρυφάλων
διαφοραὶ
|
καὶ |
περίεργοι
πλοκαί,
ἀλλὰ
καὶ
τῶν |
[3, 11] |
ἔστω
οὐχ
ὁ
ἔξωθεν
ἐμπλοκῆς
|
καὶ |
περιθέσεως
χρυσίων
ἢ
ἐνδύσεως
ἱματίων |
[3, 12] |
σταυρὸν
τοῦ
κυρίου,
ᾧ
περισταυρούμεθα
|
καὶ |
περιθριγκούμεθα
τῶν
προτέρων
ἁμαρτιῶν.
Ἀναγεννηθέντες |
[3, 12] |
τοῦ
θεοῦ,
ὡς
τέκνα
ἀγαπητά,
|
καὶ |
περιπατεῖτε
ἐν
ἀγάπῃ,
καθὼς
καὶ |
[3, 11] |
συστέλλειν
χρὴ
τὰς
γυναῖκας
κοσμίως
|
καὶ |
περισφίγγειν
αἰδοῖ
σώφρονι,
μὴ
παραρρυῶσι |
[3, 5] |
λουτρὰ
αὐταῖς·
οἶκοι
τεχνητοί,
συμπαγεῖς
|
καὶ |
περιφορητοί,
διαφανεῖ
σινδόνι
καλυπτόμενοι,
καθέδραι
|
[3, 7] |
καθάπερ
θηρίον
τοῦ
φαγεῖν
παντοδαπὰ
|
καὶ |
πιεῖν
ὡσαύτως
καὶ
ἀφροδισίων
πᾶσαν |
[3, 4] |
ὑποτρέφειν
τοὺς
σωφροσύνην
ἐπαγγελλομένους
γέροντας,
|
καὶ
|
πιθήκων,
οἶμαι,
εὐπροσωποτέρους
καὶ
ἀηδόνων |
[3, 1] |
φθορᾶς
καὶ
δουλείας
τῆς
θανατηφόρου
|
καὶ
|
πικρᾶς
ἀπαλλάξας
τὴν
ἀφθαρσίαν
περιέθηκεν |
[3, 7] |
διψῶσι
τοῦ
ποτοῦ
αὔξεται
πάλιν
|
καὶ |
πίμπλαται,
ὃν
τρόπον
ἐπὶ
τοὺς |
[3, 7] |
τοῖς
λίχνοις
ὀφθαλμοῖς.
Ἐλεημοσύναι
δὲ
|
καὶ |
πίστεις
μὴ
ἐκλειπέτωσάν
σε»
φησὶν |
[3, 3] |
αὐτὸν
λωβᾶσθαι
τετολμήκειμεν.
Τὸ
δὲ
|
καὶ |
πιττοῦσθαι—
ὀκνῶ
καὶ
λέγειν
τὴν |
[3, 11] |
κακοὶ
κακῶς
ψάλλοντες
παλινῳδίαν·
Φάγωμεν
|
καὶ
|
πίωμεν,
αὔριον
γὰρ
ἀποθνῄσκομεν.
(Οἳ |
[3, 2] |
καὶ
πομπῆς
καὶ
πλήθους
θεατῶν
|
καὶ |
πλάνης
ἐν
ἱεροῖς
καὶ
τῆς |
[3, 1] |
γὰρ
ἡ
ἐπιθυμία
γίνεταί
τε
|
καὶ |
πλάττεται
καὶ
φενακίζειν
βούλεται,
ἵνα |
[3, 6] |
μεμετρημένη·
εἰσὶ
γὰρ
οἱ
σπείροντες
|
καὶ |
πλείονα
συνάγοντες»
περὶ
ὧν
γέγραπται· |
[3, 10] |
πάλης,
ἀπ´
αὐχένων
καὶ
χειρῶν
|
καὶ |
πλευρῶν
ἐξειλήσεως·
κοσμιωδεστέρα
γὰρ
καὶ |
[3, 2] |
αὐταῖς
καὶ
θεάτρου
καὶ
πομπῆς
|
καὶ |
πλήθους
θεατῶν
καὶ
πλάνης
ἐν |
[3, 7] |
λόγος
τὸν
πλοῦτον
ἡμῖν
δίδωσι,
|
καὶ |
πλουτεῖν
οὐ
φθόνος
τὸ
ἀνενδεὲς |
[3, 6] |
καὶ
ἀσθενὴς
καὶ
ἄδοξος
ᾖ,
|
καὶ |
πλοῦτον
ὄντως
πλουτεῖ
τὸν
μέγιστον· |
[3, 2] |
πατρίδος
καὶ
συγγενέων
καὶ
κτήσεως
|
καὶ |
πλούτου
παντὸς
καταφρονεῖν
τὸν
ἑπόμενον |
[3, 12] |
γῆς
μανθάνει.
Πάντα
ὁ
λόγος
|
καὶ |
ποιεῖ
καὶ
διδάσκει
καὶ
παιδαγωγεῖ. |
[3, 10] |
καὶ
φύρασον
τρία
μέτρα
σεμιδάλεως
|
καὶ
|
ποίησον
ἐγκρυφίας.
Ῥαχὴλ
δὲ
ἡ |
[3, 12] |
ἁγιάζεται
δὲ
ὡς
θεοῦ
παιδίον,
|
καὶ |
πολιτεύεται
μὲν
ἐν
οὐρανοῖς
ἐπὶ |
[3, 11] |
ἀκροᾶσθαι
μὲν
σοφίας
θεϊκῆς,
ἀλλὰ
|
καὶ |
πολιτεύσασθαι
ἐξόν,
ἀλλὰ
καὶ
τὰ |
[3, 9] |
ὡς
δεῖσθαι
χειραγωγοῦ,
οὐδὲ
συνεχῶς
|
καὶ |
πολλάκις
τῆς
ἡμέρας
λούεσθαι
καθάπερ |
[3, 11] |
Μωυσέως
τεθεὶς
νόμος
τὸ
ποικίλον
|
καὶ |
πολύστικτον
οὐχ
ὡς
ὅσιον
ἀπωθεῖται |
[3, 2] |
δεῖ
γὰρ
αὐταῖς
καὶ
θεάτρου
|
καὶ |
πομπῆς
καὶ
πλήθους
θεατῶν
καὶ |
[3, 3] |
ἔκβασις·
πᾶσα
ἤδη
πεπλήρωται
γῆ
|
καὶ |
πορνείας
καὶ
ἀνομίας.
(Ἄγαμαι
τοὺς |
[3, 3] |
ἀποκλίναντες
γυναικίζονται,
κουρὰς
μὲν
ἀγεννεῖς
|
καὶ
|
πορνικὰς
ἀποκειρόμενοι,
χλανίσι
δὲ
δὴ |
[3, 2] |
εὐγενὲς
αἷμα
βάρβαρα
πίνει
πεδία
|
καὶ
|
ποταμῶν
ῥεύματα
σώμασιν
ἵσταται
νεκροῖς· |
[3, 3] |
ἐπιφέρονται
σὺν
αὐτοῖς.
Εἰ
δὲ
|
καὶ |
ποτὸν
ἐπιλίποι
τοῖς
βαρβάροις,
ἀμέλγονται |
[3, 10] |
καὶ
στρωμνὴν
ἀνατινάξαι
δι´
αὑτῆς
|
καὶ |
ποτὸν
ὀρέξαι
διψῶντι
τῷ
γεγαμηκότι |
[3, 4] |
σωφρονοῦσαν
Μελιταίου
πολλῷ
διαφέρουσαν
κυνιδίου,
|
καὶ |
πρεσβύτην
παραβλέπουσι
δίκαιον,
εὐπρεπέστερον,
οἶμαι, |
[3, 1] |
αἱ
ἐρωτικαὶ
τῆς
ὕβρεως
λαίλαπες,
|
καὶ |
πρὶν
ἢ
τὸ
μετόπωρον
ἐλθεῖν |
[3, 9] |
ἢ
προσῆκεν
ῥακοῖ
τὰ
σώματα
|
καὶ |
προγηράσκειν
ἀναγκάζει
καθέψοντα
κατὰ
τὰ |
[3, 4] |
διελέγχονται
τὸν
τρόπον,
πολλάκις
δὲ
|
καὶ |
προκύπτουσιν
ἔνδοθεν
τὴν
ἐπιπόλαιον
σεμνότητα |
[3, 12] |
τὰ
ἰάματά
σου
ταχὺ
ἀνατελεῖ,
|
καὶ |
προπορεύσεται
ἔμπροσθεν
ἡ
δικαιοσύνη
σου, |
[3, 6] |
καὶ
ἀπειροκαλίαν,
μή
πῃ
ἄρα
|
καὶ |
πρὸς
ἡμᾶς
φήσῃ
τις·
ὁ |
[3, 3] |
ἐφ´
ὃν
ἡ
εἰρήνη
κατεσκήνωσεν,
|
καὶ |
πρὸς
τὰς
ἑαυτοῦ
τρίχας
εἰρήνην |
[3, 12] |
καλὸν
τῆς
ἐκκλησίας
πληρώσωμεν
πρόσωπον
|
καὶ |
πρὸς
τὴν
ἀγαθὴν
προσδράμωμεν
οἱ |
[3, 3] |
καὶ
ἀποκείρεσθαι
ξυρῷ
πρὸς
εὐπρέπειαν
|
καὶ |
πρὸς
τὸ
ἔσοπτρον
διατιθέμενον
τὰς |
[3, 12] |
οἱ
προφῆται
κρέμανται.
Ναὶ
μὴν
|
καὶ |
πρὸς
τὸν
πυθόμενον,
τί
ποιήσας |
[3, 10] |
καὶ
φειδωλίας.
(Ἤδη
δέ,
ὡς
|
καὶ |
πρόσθεν
εἰρήκαμεν,
ἄτυφον
ἡ
αὐτουργία |
[3, 12] |
ὁ
κύριός
ἐστιν
ἐν
οὐρανοῖς,
|
καὶ |
προσωποληψία
οὐκ
ἔστιν.
Εἰ
ζῶμεν |
[3, 2] |
κοσμοῦσαι
ναούς·
προπύλαια
παρ´
αὐτοῖς
|
καὶ |
προτεμενίσματα
ἐξήσκηται,
ἄλση
τε
καὶ |
[3, 11] |
ἐμποιοῦντα
ἡδονάς,
ὑφ´
ὧν
ἐπαιρόμεναι
|
καὶ |
πτερούμεναι
πολλάκις
ἀποπέτονται
τῶν
γάμων. |
[3, 2] |
χαίτῃ
ἱππικῇ
καὶ
χροιᾷ
φυσικῇ
|
καὶ |
πτερώσει
ποικίλῃ,
ὡς
δὲ
ἐνδεέστερον
|
[3, 12] |
θηρία
τιθασεύεται
καὶ
νηκτὰ
δελεάζεται
|
καὶ
|
πτηνὰ
κατασύρεται.
Οὗτος
ὡς
ἀληθῶς |
[3, 6] |
οὗτος
{ὁ}
τὰ
ἐπίγεια
καταπωλήσας
|
καὶ |
πτωχοῖς
ἐπιδοὺς
τὸν
ἀνώλεθρον
ἐξευρίσκει |
[3, 12] |
Διάθρυπτε
πεινῶντι
τὸν
ἄρτον
σου,
|
καὶ |
πτωχοὺς
ἀστέγους
εἴσαγε
εἰς
τὸν |
[3, 12] |
ὡς
κρίκον
τὸν
τράχηλόν
σου
|
καὶ |
σάκκον
καὶ
σποδὸν
ὑποστρώσῃ,
οὐδ´ |
[3, 1] |
δοῦλον
προσειπὼν
πρὶν
ἢ
δουλεῦσαι
|
καὶ |
σαρκοφορῆσαι
τὸν
κύριον.
Ὁ
δὲ |
[3, 7] |
τὸν
ὄχλον
τῶν
οἰκετῶν,
καλὰς
|
καὶ |
σεμνὰς
παρὰ
τοῦ
παιδαγωγοῦ
συνοπαδοὺς |
[3, 2] |
ἀπολωλέναι
δίκαιαι
κροκοδείλων
ἀποπάτοις
χρώμεναι
|
καὶ |
σηπεδόνων
ἀφροῖς
ἐγχριόμεναι,
καὶ
ταῖς |
[3, 2] |
ἐξ
οὐρανῶν
ἀποπεσόντες
χαμαί.
Ἀλλὰ
|
καὶ |
Σικιμῖται
κολάζονται
καταπεπτωκότες
τὴν
ἁγίαν
|
[3, 10] |
εἰς
ἄστυ
κατιοῦσιν.
Εἰ
δὲ
|
καὶ |
σκαπάνης
ἅψαιντο,
οὐκ
ἀγεννὲς
τοῦτο |
[3, 5] |
καλυπτόμενοι,
καθέδραι
τε
ἐπίχρυσοι,
ἀργυρόηλοι
|
καὶ |
σκεύη
μυρία
χρυσοῦ
τε
καὶ
|
[3, 2] |
ὡς
ὀθνείου
δεῖσθαι
κάλλους,
ὠνητοῦ
|
καὶ
|
σκιαγραφουμένου;
Κεκρύφαλοι
μέν
γε
καὶ |
[3, 4] |
οἳ
δὲ
τὸν
ἄργυρον
φυλάττουσι
|
καὶ |
σμήχουσιν
τὰ
ἐκπώματα
καὶ
τὰς |
[3, 12] |
ἀπόστολος
ὢ
βάθος»
φησὶ
πλούτου
|
καὶ |
σοφίας»
Θησαυροὶ
δὲ
ὑφ´
ἑνὸς |
[3, 3] |
μεταγράφοντες
ἑαυτοὺς
καὶ
νεοποιοῦντες·
εἰ
|
καὶ |
σοφίσονται
τὰς
τρίχας,
ἀλλ´
οὐ
|
[3, 11] |
θέαι
καὶ
τὰ
ἀκροάματα
βωμολοχίας
|
καὶ |
σπερμολογίας
πολλῆς
γέμοντα.
Τί
μὲν |
[3, 12] |
τὸν
τράχηλόν
σου
καὶ
σάκκον
|
καὶ
|
σποδὸν
ὑποστρώσῃ,
οὐδ´
οὕτως
καλέσετε |
[3, 11] |
παιδαγωγουμένοις,
θεῷ
δὲ
εἰσπεποιημένοις.
(Διὸ
|
καὶ |
στάσιν
καὶ
κίνησιν
καὶ
βάδισμα |
[3, 12] |
κύριος.
Πλήρης
εἰμὶ
ὁλοκαυτωμάτων
κριῶν,
|
καὶ |
στέαρ
ἀρνῶν
καὶ
αἷμα
ταύρων |
[3, 12] |
ἔστιν.
Εἰ
ζῶμεν
πνεύματι,
πνεύματι
|
καὶ |
στοιχῶμεν.
Μὴ
γινώμεθα
κενόδοξοι,
ἀλλήλους |
[3, 10] |
γαμετῇ
καὶ
βοηθῷ.
Εἰ
δὲ
|
καὶ |
στρωμνὴν
ἀνατινάξαι
δι´
αὑτῆς
καὶ |
[3, 2] |
νῆες
Ἀχαιῶν.
(Ποῖ
φύγωμεν,
Ὅμηρε,
|
καὶ |
στῶμεν;
δεῖξον
ἡμῖν
γῆν
μὴ
|
[3, 2] |
τοῦ
Ἀβραὰμ
διδάσκει
καὶ
πατρίδος
|
καὶ |
συγγενέων
καὶ
κτήσεως
καὶ
πλούτου |
[3, 3] |
ἀνήρ,
πρεσβύτερόν
ἐστι
τῆς
Εὔας
|
καὶ
|
σύμβολον
τῆς
κρείττονος
φύσεως·
τούτῳ |
[3, 2] |
οὖν,
αἱ
περὶ
αὐτὸν
ἐπτοημέναι
|
καὶ |
συμπαθοῦσαι
πῶς
οὐ
τυφλώττουσιν;
Ὅρον |
[3, 4] |
Ἰνδικοὺς
καὶ
ταῶνας
Μηδικοὺς
ἐκτρέφουσιν
|
καὶ |
συνανακλίνονται
τοῖς
φοξοῖς
παίζουσαι,
σικίννοις |
[3, 12] |
καὶ
ἐποτίσατέ
με,
ξένος
ἤμην
|
καὶ |
συνηγάγετέ
με,
γυμνὸς
καὶ
περιεβάλετέ |
[3, 9] |
τοὺς
πλησίον,
πλεονεκτούντων
τῇ
τρυφῇ
|
καὶ |
συνιέναι
μὴ
ἐθελόντων,
ὡς
κοινὸν |
[3, 11] |
πολλάκις
ἀποπέτονται
τῶν
γάμων.
Διὸ
|
καὶ |
συστέλλειν
χρὴ
τὰς
γυναῖκας
κοσμίως |
[3, 10] |
καὶ
πάλης
μετεχόντων,
οἳ
δὲ
|
καὶ |
σφαίρῃ
τῇ
μικρᾷ
παιζόντων
τὴν |
[3, 11] |
κάλλος
γυμνάζουσα
τὰ
σώματα
αὐτῶν
|
καὶ |
σφᾶς
αὐτὰς
δι´
αὑτῶν
κοσμοῦσα, |
[3, 4] |
ῥινῶν
ἐπιψοφοῦντες
ἐπικιναίδισμα,
ἀκολάστοις
ῥήμασι
|
καὶ |
σχήμασι
τέρπειν
πειρώμενοι
καὶ
εἰς |
[3, 11] |
καὶ
κατοκωχὴ
τῶν
ὀρθῶς
εἰρημένων,
|
καὶ |
σχηματισμοὶ
καὶ
κινήσεις
μηδὲν
ἐνδιδοῦσαι
|
[3, 12] |
δὲ
καταφήσαντος,
τοῦτο
ποίει»
φησὶ
|
καὶ
|
σωθήσῃ»
Οὐ
μὴν
ἀλλὰ
διαιρετικώτερον |
[3, 12] |
ὁ
Ἰωάννης,
ὁ
ἰώμενος
ἡμῶν
|
καὶ |
σῶμα
καὶ
ψυχήν,
τὸν
ὅλον |
[3, 12] |
τοῦ
παιδαγωγοῦ
διὰ
τῶν
ποικίλων
|
καὶ |
σωτηρίων
ἐντολῶν
παραθετέον,
ὡς
ἔχοιμεν |
[3, 10] |
μεταξὺ
τούτων
τὴν
ἐμμελῆ
τε
|
καὶ |
σώφρονα
καὶ
καθαρὰν
ἑκατέρας
κακίας, |
[3, 11] |
ναύτου
καὶ
ἄρχοντος,
οὕτως
δὲ
|
καὶ |
σώφρονός
ἐστιν
οἰκεία
στολὴ
ἡ |
[3, 11] |
ἐν
καταστολῇ
κοσμίῳ,
μετὰ
αἰδοῦς
|
καὶ |
σωφροσύνης
κοσμεῖν
ἑαυτάς»
ὑποτασσομένας
τοῖς |
[3, 12] |
πατέρα
σου
καὶ
τὴν
μητέρα»
|
καὶ |
τὰ
ἀκόλουθα
τούτοις.
Ταῦτα
ἡμῖν |
[3, 11] |
Ἀπειρήσθων
οὖν
καὶ
αἱ
θέαι
|
καὶ |
τὰ
ἀκροάματα
βωμολοχίας
καὶ
σπερμολογίας |
[3, 11] |
δι´
ἁρπαγῆς
τὸν
βίον
ποριζομένοις·
|
καὶ |
τὰ
ἄλλα
δὲ
ὁμοίως
ἀλληγορεῖται. |
[3, 2] |
ἄτοπον
ἵππους
μὲν
καὶ
ὄρνεις
|
καὶ |
τὰ
ἄλλα
ζῷα
ἐκ
τῆς |
[3, 11] |
τὰ
σκύβαλα
πλεονάζει,
πλεονάζει
δὲ
|
καὶ |
τὰ
ἄλλα
περιττώματα
αὐτοῖς,
πρὸς |
[3, 4] |
δὲ
τῶν
ὀρνίθων
ὑπολαμβάνουσι
νεοττούς·
|
καὶ |
τὰ
ἄλογα
τῶν
λογικῶν
προκεκρίκασιν, |
[3, 7] |
οὖν
τῶν
σκευῶν
τὸ
πλῆθος
|
καὶ |
τὰ
ἀργυρᾶ
καὶ
τὰ
χρυσᾶ |
[3, 3] |
δασέα
τῶν
ψιλῶν
ἐστιν.
Διὸ
|
καὶ |
τὰ
ἄρρενα
τῶν
θηλειῶν
καὶ |
[3, 11] |
τὰ
σχήματα
καὶ
τὰ
βλέμματα
|
καὶ |
τὰ
βαδίσματα
καὶ
τὰς
φωνάς. |
[3, 2] |
Αἳ
δέ,
τὴν
ἐπιφάνειαν
καλλωπιζόμεναι
|
καὶ |
τὰ
βάθη
χερσούμεναι,
λελήθασι
σφᾶς |
[3, 11] |
ὅτι
μάλιστα
καὶ
τὰ
σχήματα
|
καὶ |
τὰ
βλέμματα
καὶ
τὰ
βαδίσματα |
[3, 11] |
ἀλλὰ
καὶ
πολιτεύσασθαι
ἐξόν,
ἀλλὰ
|
καὶ |
τὰ
ἐν
κόσμῳ
κοσμίως
κατὰ |
[3, 3] |
καὶ
τὰ
ἄρρενα
τῶν
θηλειῶν
|
καὶ |
τὰ
ἔνορχα
τῶν
ἐκτομιῶν
καὶ |
[3, 11] |
ὁμόφρονες,
συμπαθεῖς,
φιλάδελφοι,
εὔσπλαγχνοι,
ταπεινόφρονες»
|
καὶ |
τὰ
ἐπὶ
τούτοις,
ἵνα
εὐλογίαν |
[3, 7] |
περιττόν,
ἃ
δή
φασι
κόσμια,
|
καὶ |
τὰ
ἔπιπλα
τῶν
πλουσίων
ἄχθος |
[3, 11] |
ἡμᾶς,
οὐδὲ
ἀπεικότως
τὰ
στάδια
|
καὶ |
τὰ
θέατρα
καθέδραν
λοιμῶν»
προσείποι |
[3, 12] |
φανήσεται
πρώιμον
τὸ
φῶς
σου,
|
καὶ
|
τὰ
ἰάματά
σου
ταχὺ
ἀνατελεῖ, |
[3, 11] |
ἀναβάδην
ἑζόμενον
εἰσάγουσι
πορφύραν
ξαίνοντα
|
καὶ |
τὰ
λευκὰ
τῶν
ὀφθαλμῶν
ἐπαναβάλλοντα. |
[3, 5] |
τὰ
λουτρὰ
ἀναστρεπτέον.
(Οἷα
δὲ
|
καὶ |
τὰ
λουτρὰ
αὐταῖς·
οἶκοι
τεχνητοί, |
[3, 3] |
τὰ
περὶ
αὐτοῦ.
Οἱ
γὰρ
|
καὶ |
τὰ
μάλιστα
πρὸς
τὰς
ἄλλας
|
[3, 12] |
καὶ
γεωργεῖ,
ἄρχει
καὶ
ὑπουργεῖ
|
καὶ |
τὰ
ὅλα
δημιουργεῖ·
Ἐν
μὲν |
[3, 12] |
μοί
ἐστιν·
τὰς
νουμηνίας
ὑμῶν
|
καὶ |
τὰ
σάββατα
οὐκ
ἀνέχομαι.
Πῶς |
[3, 11] |
κατὰ
τὰς
ἀποτρίψεις
τὰ
οὖρα
|
καὶ |
τὰ
σκύβαλα
πλεονάζει,
πλεονάζει
δὲ |
[3, 11] |
αὐτῆς.
(Ἐπανορθωτέον
δὲ
ὅτι
μάλιστα
|
καὶ |
τὰ
σχήματα
καὶ
τὰ
βλέμματα |
[3, 11] |
οἶδ´
ὅπως
συμμεταβάλλονται
τοῖς
τόποις
|
καὶ |
τὰ
σχήματα
καὶ
τοὺς
τρόπους, |
[3, 3] |
καὶ
τὰ
ἔνορχα
τῶν
ἐκτομιῶν
|
καὶ |
τὰ
τέλεια
τῶν
ἀτελῶν
δασύτερά |
[3, 12] |
πολιτείας·
Ἀπόδοτε
τὰ
Καίσαρος
Καίσαρι
|
καὶ |
τὰ
τοῦ
θεοῦ
τῷ
θεῷ· |
[3, 8] |
κληρονομήσει
θεοῦ.
~Ὅτι
αἱ
εἰκόνες
|
καὶ |
τὰ
ὑποδείγματα
μέγιστον
μέρος
τῆς |
[3, 11] |
ὑποκρινόμενον.
Ἦ
οὐκ
ἴστε
ὅτι
|
καὶ |
τὰ
φαλάγγια
προσαπτόμενα
μόνον
τῷ
|
[3, 7] |
τὸ
πλῆθος
καὶ
τὰ
ἀργυρᾶ
|
καὶ |
τὰ
χρυσᾶ
ἐκπώματα
καὶ
τὸν |
[3, 2] |
τοῦ
λόγου,
μετὰ
μικρὸν
δὲ
|
καὶ
|
ταῖς
θείαις
ἐπιστύψω
γραφαῖς.
Φιλεῖ |
[3, 2] |
χρώμεναι
καὶ
σηπεδόνων
ἀφροῖς
ἐγχριόμεναι,
|
καὶ |
ταῖς
ὀφρύσι
τὴν
ἀσβόλην
ἀναματτόμεναι |
[3, 4] |
βαστάζοντες
Κελτοὶ
πολλοί·
ἔριθοι
δὲ
|
καὶ
|
ταλασίαι
καὶ
ἱστοπονίαι
καὶ
ἡ |
[3, 11] |
οὐκ
εὐτυχούσαις
περὶ
γάμον
σώφρονα
|
καὶ |
τἀνδρὸς
διὰ
τὴν
ἀρέσκειαν
κοσμουμέναις. |
[3, 11] |
χιτῶνας
καὶ
τοῖς
ποσὶ
παίζουσαι,
|
καὶ |
ταπεινώσει
ὁ
θεὸς
τὰς
θυγατέρας |
[3, 2] |
ἀλλοτρίαν
ἡδονὴν
μὴ
θηρωμένοις
εἴτε
|
καὶ |
τὰς
αἱρέσεις
ἐκτρεπομένοις.
(Φιλοψία
μὲν |
[3, 11] |
ἐθίζον
καὶ
κρύει
καὶ
καύματι,
|
καὶ |
τὰς
ἀπὸ
τούτων
διωθεῖται
βλάβας, |
[3, 12] |
Ὁ
λέγων
ὅτι
ἔγνωκα
αὐτόν,
|
καὶ |
τὰς
ἐντολὰς
αὐτοῦ
μὴ
τηρῶν, |
[3, 8] |
οὐκ
ἀκρασίας
μόνον,
πρὸς
δὲ
|
καὶ |
τὰς
ἐπὶ
πλούτῳ
κακόφρονας
παραθέσθαι |
[3, 6] |
δέοντι
σχηματισμῷ
περὶ
τὰς
διοικήσεις
|
καὶ |
τὰς
ἐπιδόσεις
μεμετρημένη·
εἰσὶ
γὰρ |
[3, 11] |
τὴν
ὑπόκρισιν
ζηλοῦσαι
τῆς
κωμῳδίας
|
καὶ |
τὰς
κατεαγυίας
τῶν
ὀρχηστῶν
κινήσεις |
[3, 11] |
καὶ
καπηλείων
διατρίβοντες
ἀδολεσχούντων
στωμυλευόμενοι,
|
καὶ |
τὰς
παριούσας
θηρώμενοι
γυναῖκας
παυσάσθων
|
[3, 4] |
φυλάττουσι
καὶ
σμήχουσιν
τὰ
ἐκπώματα
|
καὶ |
τὰς
περὶ
τὰς
ἑστιάσεις
παρασκευὰς |
[3, 4] |
οὐσίας
ἀπολιθοῦσαι
εἰς
τοὺς
μαργαρίτας
|
καὶ |
τὰς
σμαράγδους
τὰς
Ἰνδικάς·
ναὶ |
[3, 3] |
ἀργύριον
ἐμφανῶς·
οἷς
σφᾶς
καταπιττοῦσι
|
καὶ |
τὰς
τρίχας
ἀνασπῶσι
πάντα
τρόπον |
[3, 11] |
τὰ
βλέμματα
καὶ
τὰ
βαδίσματα
|
καὶ |
τὰς
φωνάς.
Οὐ
γὰρ
ὥς
|
[3, 4] |
ἐρωτικοὺς
ἀδολεσχοῦντες
καὶ
τὸ
σῶμα
|
καὶ |
τὰς
ψυχὰς
αὐτῶν
διακναίοντες
ψευδεργίᾳ
|
[3, 12] |
καὶ
παιδαγωγεῖ.
Ἵππος
ἄγεται
χαλινῷ,
|
καὶ |
ταῦρος
ἄγεται
ζυγῷ,
θηρίον
βρόχῳ |
[3, 10] |
κἂν
βαλανεῖον
παρῇ·
καὶ
γὰρ
|
καὶ |
ταῦτα
τοῖς
ἀνδράσι
παντὸς
μᾶλλον |
[3, 11] |
αὐτῶν
φερομέναις
περόναις
σκαλεύουσαι
θρύπτονται,
|
καὶ |
ταύτας
ἢ
χελώνης
ἢ
ἐλέφαντος |
[3, 4] |
γε
ἀστειότεραι
τούτων
ὄρνεις
Ἰνδικοὺς
|
καὶ
|
ταῶνας
Μηδικοὺς
ἐκτρέφουσιν
καὶ
συνανακλίνονται |
[3, 7] |
λόγῳ,
κἂν
γυνή
τῳ
παρῇ
|
καὶ |
τέκνα·
οὐκ
ἄχθος
ἐστὶν
ὁ |
[3, 11] |
μετὰ
τῶν
ἀθέων
ἀλύουσι,
κρουμάτων
|
καὶ |
τερετισμάτων
ἐρωτικῶν
αὐλῳδίας
τε
καὶ |
[3, 12] |
μὴ
ἀγαπάτω.
(Ἀλλὰ
καὶ
ψεύσταις
|
καὶ |
τετυφωμένοις
προσαπειλεῖ,
τοῖς
μὲν
ὧδέ |
[3, 3] |
δὲ
κατεσκεύασται
καὶ
ἀνέῳκται
πάντῃ
|
καὶ |
τεχνῖται
τῆς
ἑταιρικῆς
ταύτης
πορνείας |
[3, 8] |
τῇ
πλάνῃ
τοῦ
Βαλαὰμ
ἐξεχύθησαν
|
καὶ |
τῇ
ἀντιλογίᾳ
τοῦ
Κορὲ
ἀπώλοντο. |
[3, 9] |
οὐ
μόνον
τῷ
στόματι,
ἀλλὰ
|
καὶ |
τῇ
δι´
ὅλου
τοῦ
σώματος |
[3, 2] |
δὲ
τὴν
σάρκα
τοῖς
φαρμάκοις
|
καὶ |
τῇ
περιεργίᾳ
τῶν
ῥυμμάτων
τὸ |
[3, 8] |
τῇ
ὁδῷ
τοῦ
Κάιν
ἐπορεύθησαν
|
καὶ |
τῇ
πλάνῃ
τοῦ
Βαλαὰμ
ἐξεχύθησαν
|
[3, 11] |
τραχήλῳ
καὶ
ἐν
νεύμασιν
ὀφθαλμῶν,
|
καὶ |
τῇ
πορείᾳ
ἅμα
σύρουσαι
τοὺς
|
[3, 11] |
ἡ
γυνὴ
τῇ
λιτῇ
στολῇ
|
καὶ |
τῇ
σεμνῇ,
μαλακωτέρᾳ
δὲ
μᾶλλον |
[3, 5] |
δὲ
ἀποδυσάμεναι
ἅμα
τῷ
χιτῶνι
|
καὶ |
τὴν
αἰδῶ
φαίνεσθαι
μὲν
βούλονται |
[3, 2] |
ὀφθαλμῶν
καὶ
βαφὰς
μετιοῦσαι
τριχῶν
|
καὶ |
τὴν
ἄλλην
βλακείαν
κακομηχανώμεναι,
κοσμοῦσαι |
[3, 12] |
φησίν,
εἰς
τὴν
σιαγόνα
πάρεχε
|
καὶ |
τὴν
ἄλλην,
καὶ
ἐὰν
ἄρῃ |
[3, 11] |
καὶ
χρυσίον
καὶ
ἐσθῆτα
ποικίλην
|
καὶ |
τὴν
ἄλλην
χλιδὴν
ἐκθηριούμενον·
ἐκεῖνο |
[3, 10] |
λίπα
ἀνατρῖψαι
αὑτόν·
τὸ
δὲ
|
καὶ |
τὴν
ἀμοιβὴν
τὴν
ἴσην
ἀνταποδοῦναι |
[3, 11] |
πρὸ
τῶν
ὀμμάτων
τὴν
αἰδῶ
|
καὶ |
τὴν
ἀμπεχόνην
θεμένη
οὐδὲ
ἄλλον
|
[3, 8] |
τὸ
αἶσχος
αὐτῶν
ὑπέδειξεν
ἡμῖν
|
καὶ |
τὴν
ἐπὶ
τούτῳ
τιμωρίαν
ψυχαγωγῶν |
[3, 3] |
βαρβάρων
οὐ
μνησικακοῦσιν
ἀδικούμεναι,
ἀλλὰ
|
καὶ |
τὴν
ἔρημον
διεκθέουσιν
τεθαρρηκότως
δεσπότας |
[3, 6] |
τὴν
δὲ
αὐτουργίαν
διάκονον
παρακαλῶν
|
καὶ |
τὴν
εὐτέλειαν
ἐξυμνῶν
τῆς
σωφροσύνης |
[3, 12] |
κάλλος,
τὸν
πλοῦτον,
τὴν
ὑγίειαν
|
καὶ |
τὴν
ἰσχύν,
τὴν
τροφήν·
ἀγαθὰ |
[3, 2] |
ὄψον
πονηρὸν
ἡδύνουσι
τὴν
σάρκα
|
καὶ |
τὴν
μὲν
ἡμέραν
κομμωτικῇ
προστετήκασι |
[3, 12] |
ψευδομαρτυρήσεις·
τίμα
τὸν
πατέρα
σου
|
καὶ |
τὴν
μητέρα»
καὶ
τὰ
ἀκόλουθα |
[3, 11] |
ἑταιρικῶς
κοσμούμεναι
εἰς
ἀπάτην
ἀληθείας
|
καὶ |
τὴν
ὄντως
οὖσαν
καλὴν
βλασφημοῦσαι |
[3, 2] |
τοῦ
καλαὶ
δοκεῖν
εἶναι
μάρτυρας,
|
καὶ |
τὴν
πᾶσαν
ἡμέραν
κομμωτικῇ
προσκαθεζόμεναι |
[3, 11] |
πορνείαν,
ἀκαθαρσίαν,
πάθος,
ἐπιθυμίαν
κακὴν
|
καὶ |
τὴν
πλεονεξίαν,
ἥτις
ἐστὶν
εἰδωλολατρεία, |
[3, 11] |
τιτρᾶναι.
Διὰ
τί
γὰρ
οὐχὶ
|
καὶ |
τὴν
ῥῖνα;
Ἵνα
δὴ
κἀκεῖνο |
[3, 2] |
καλοκἀγαθίας
κοσμήματι·
εἴη
δ´
ἂν
|
καὶ |
τὴν
σάρκα
εἰπεῖν
τῷ
τῆς |
[3, 7] |
μαθὼν
ὁδοιπόρῳ
σώφρονι.
(Σταλτέον
δὲ
|
καὶ |
τὴν
φίλανδρον
γυναῖκα
τἀνδρὶ
παραπλησίως |
[3, 11] |
αἷς
ἂν
προσομιλῶσιν,
τοιούτους
φαίνεσθαι
|
καὶ
|
τὴν
χροιάν.
Τὸ
γοῦν
τῆς |
[3, 1] |
τοῦ
θεοῦ
καὶ
τοῦ
λόγου
|
καὶ |
τῆς
ἀγάπης.
Τὸν
δὲ
κύριον |
[3, 11] |
γεννωμένῃ
οἰκειούμενοι,
πᾶν
ὅσον
ἀπατηλὸν
|
καὶ |
τῆς
ἀληθείας
καταψευδόμενον
παρωσάμενοι
τὸ
|
[3, 3] |
τρυφὴν
εὐτελὴς
πολιτεύεται·
οἶκον
αὐτάρκη
|
καὶ |
τῆς
ἁμάξης
εὐζωνότερον,
τὸν
ἵππον, |
[3, 3] |
ἅμαξαν.
Ὀλιγωρεῖ
δὲ
ἔσθ´
ὅτε
|
καὶ |
τῆς
ἁμάξης
ὁ
Σκύθης—
πλοῦτος |
[3, 2] |
θεατῶν
καὶ
πλάνης
ἐν
ἱεροῖς
|
καὶ |
τῆς
ἐν
τοῖς
ἀμφόδοις
διατριβῆς, |
[3, 2] |
πτερώσει
ποικίλῃ,
ὡς
δὲ
ἐνδεέστερον
|
καὶ |
τῆς
θηρείου
φύσεως
ἡ
γυνὴ |
[3, 7] |
ὁ
ποὺς
τοῦ
ὑποδήματος,
οὕτως
|
καὶ
|
τῆς
κτήσεως
ἑκάστου
τὸ
σῶμα· |
[3, 12] |
ἔχουσα
τῆς
ζωῆς
τῆς
νῦν
|
καὶ |
τῆς
μελλούσης.
Οἱ
πιστοὺς
ἔχοντες |
[3, 9] |
καθαρίζετε
τὸ
ἔξω
τοῦ
ποτηρίου
|
καὶ |
τῆς
παροψίδος,
ἔνδοθεν
δὲ
γέμουσιν |
[3, 11] |
ἀπόστολος
συμβουλεύει
τὸν
Χριστὸν
Ἰησοῦν,
|
καὶ |
τῆς
σαρκὸς
πρόνοιαν
μὴ
ποιεῖσθαι |
[3, 9] |
σαρκός·
ἐντεῦθεν
οἱονεὶ
τῆς
βαφῆς
|
καὶ
|
τῆς
στομώσεως
τοῦ
ψυχροῦ
δεόμεθα. |
[3, 12] |
πρὸς
ἀφθόνου
διατάξεως
τῶν
γραφῶν
|
καὶ |
τῆς
σωτηρίας
ἑτοιμοτέραν
τὴν
εὕρεσιν. |
[3, 3] |
τοὔργον
ἀσχημοσύνην—
ἀπεστραμμένους
καὶ
κεκυφότας
|
καὶ |
τῆς
φύσεως
τὰ
ἀπόρρητα
εἰς |
[3, 3] |
λόγου
τὸ
αἷμα
τὸ
ἀνθρώπινον
|
καὶ |
τῆς
χάριτος
κοινωνεῖ
τῷ
πνεύματι, |
[3, 1] |
τὸ
φαντασιαστικόν,
τὸ
δὲ
ἀληθινὸν
|
καὶ |
τῆς
ψυχῆς
καὶ
τοῦ
σώματος |
[3, 8] |
καὶ
οἰκετῶν
χρήσεως,
πρὸς
δὲ
|
καὶ |
τῆς
ὥρας
τοῦ
γάμου
καὶ |
[3, 2] |
γὰρ
ἡ
διάνοια
ὑπὸ
ἡδονῆς,
|
καὶ |
τὸ
ἀκήρατον
τοῦ
λογισμοῦ
μὴ |
[3, 10] |
ἀπονίψασθαι
τὼ
πόδε,
πρὸς
δὲ
|
καὶ |
τὸ
ἀληλιμμένον
λίπα
ἀνατρῖψαι
αὑτόν· |
[3, 2] |
συνεργεῖ
γὰρ
καὶ
ἡ
μέθη
|
καὶ |
τὸ
ἀμυδρὸν
τοῦ
φωτὸς
πρὸς |
[3, 10] |
τὸ
ὑποδήσασθαί
τινα
αὐτὸν
αὑτῷ
|
καὶ |
τὸ
ἀπονίψασθαι
τὼ
πόδε,
πρὸς |
[3, 3] |
ἔξεστιν
αὐτοῖς
ἁμαρτεῖν
κατὰ
νόμον,
|
καὶ |
τὸ
ἀπόρρητον
τῆς
ἡδονῆς
εὐκολίαν |
[3, 10] |
φύσιν.
Πολλοῖς
δὲ
ἔσθ´
ὅτε
|
καὶ |
τὸ
γεγωνὸς
τῆς
ἀναγνώσεως
γυμνάσιόν |
[3, 3] |
πολιοὶ
συνέσει
συνακμάζουσι
τῷ
χρόνῳ,
|
καὶ |
τὸ
γῆρας
ἐνισχύουσι
τῷ
τόνῳ |
[3, 3] |
ἀνὴρ
καὶ
τὸν
ἄνδρα
δεικνύει·
|
καὶ |
τὸ
δρᾶν
αὐτῷ
συγκεχώρηται,
ὡς |
[3, 11] |
μόνον
ἀπόχρη
τοῖς
σώφροσιν,
ἀλλὰ
|
καὶ |
τὸ
ἐκτὸς
εἶναι
τοῦ
ψόγου |
[3, 11] |
τὴν
ἐπιθυμίαν·
κλαδαραὶ
δὲ
ὄψεις
|
καὶ |
τὸ
ἐνιλλώπτειν,
ὃ
διὰ
τῶν |
[3, 9] |
ἔνδον
τοῦ
ποτηρίου,
ἵνα
γένηται
|
καὶ |
τὸ
ἔξωθεν
καθαρόν.
Τὸ
μὲν |
[3, 8] |
καταμαθὼν
τῆς
φιλοδοξίας
τὴν
ὁδὸν
|
καὶ |
τὸ
ἔπαθλον
ἰδὼν
τὸν
πρὸ |
[3, 12] |
τῆς
ἡμέρας
ἁμάρτῃ
εἰς
σὲ
|
καὶ |
τὸ
ἑπτάκις
ἐπιστρέφῃ
πρός
σε |
[3, 11] |
(Διὰ
τοῦτο
καὶ
τὸ
χρυσοφορεῖν
|
καὶ |
τὸ
ἐσθῆτι
μαλακωτέρᾳ
χρῆσθαι
οὐ |
[3, 1] |
ἀνθρώπῳ,
καὶ
ὁ
ἄνθρωπος
θεός,
|
καὶ |
τὸ
θέλημα
τοῦ
πατρὸς
ὁ |
[3, 12] |
τις
τὸν
χιτῶνα,
μὴ
κωλύσῃς
|
καὶ |
τὸ
ἱμάτιον.
Περὶ
δὲ
τῆς |
[3, 11] |
τὸ
σῶμα
ἐκ
τούτων,
ἀλλὰ
|
καὶ |
τὸ
κάλλος
διαφαίνεσθαι
ποιεῖ.
Ἀπὸ |
[3, 3] |
ἐλήλακεν
ὁ
βίος
ἐντρυφώσης
ἀδικίας,
|
καὶ |
τὸ
λάγνον
πᾶν
ἐπικέχυται
ταῖς
|
[3, 2] |
παρθένον·
τάφος
ἡ
κόλασις
αὐτοῖς
|
καὶ |
τὸ
μνημόσυνον
τῆς
ἐπιτιμίας
εἰς |
[3, 3] |
φοβερὸν
τὸ
εὔτριχον
τοῦ
βαρβάρου
|
καὶ |
τὸ
ξανθὸν
αὐτοῦ
πόλεμον
ἀπειλεῖ· |
[3, 11] |
φήσαιμ´
ἂν
τὰς
πόλεις,
αἷς
|
καὶ |
τὸ
παίζειν
σπουδάζεται.
Οὐκέτι
γὰρ |
[3, 2] |
ἵσταται
νεκροῖς·
στήθη
κρούεται
θρήνοις
|
καὶ |
τὸ
πένθος
ἐπινέμεται
τὴν
γῆν· |
[3, 12] |
τοῖς
λέγουσι
τὸ
γλυκὺ
πικρὸν
|
καὶ |
τὸ
πικρὸν
γλυκύ»
τοῖς
δὲ |
[3, 11] |
θερμοῦ
τήν
τε
ἰκμάδα
πᾶσαν
|
καὶ |
τὸ
πνεῦμα
τὸ
ψυχρόν·
ὁλκὸν |
[3, 4] |
μοιχείας
διάκονοι,
κιχλίζοντες
καὶ
ψιθυρίζοντες
|
καὶ |
τὸ
πορνικὸν
ἀνέδην
εἰς
ἀσέλγειαν |
[3, 11] |
γὰρ
εἰδώλων
πρόσωπα
ἐναποτυπωτέον,
οἷς
|
καὶ |
τὸ
προσέχειν
ἀπείρηται,
οὐδὲ
μὴν |
[3, 11] |
τῆς
περὶ
τὸν
περίπατον
κινήσεως
|
καὶ |
τὸ
σαυλὰ
βαίνειν»
ὥς
φησιν
|
[3, 11] |
δὲ
καὶ
ἄνευ
γραμμάτων
ἐκπαιδεύεται,
|
καὶ
|
τὸ
σύγγραμμα
αὐτῆς
τὸ
ἰδιωτικὸν |
[3, 2] |
μὲν
γὰρ
ἐς
τὸ
κέρδος
|
καὶ |
τὸ
συλᾶν
τοὺς
πέλας
πάντα |
[3, 11] |
καταπλήξεως
γεννητικὴν
ἐμποιούσας·
πολλοὺς
δὲ
|
καὶ |
τὸ
σχῆμα
παραπαιδαγωγεῖ
μὴ
ἁμαρτάνειν
|
[3, 11] |
τὸ
μανιῶδες,
τὸ
δὲ
σεμνὸν
|
καὶ |
τὸ
σχολαῖον
ἐκλεκτέον,
οὐ
τὸ
|
[3, 9] |
μὲν
τὴν
ψυχὴν
καθαρσίῳ
λόγῳ,
|
καὶ |
τὸ
σῶμα
δὲ
ἔσθ´
ὅτε |
[3, 4] |
μετ´
αὐτῶν
μύθους
ἐρωτικοὺς
ἀδολεσχοῦντες
|
καὶ |
τὸ
σῶμα
καὶ
τὰς
ψυχὰς |
[3, 11] |
εὐανθέστερον
χρῶμα
ἑώραται
πώποτε.
Ἔπειτα
|
καὶ |
τὸ
σωματικὸν
κάλλος
ἠσκήσθω,
συμμετρία |
[3, 9] |
καθάπερ
εἰς
ἀγορὰν
θαμίζοντας.
Ἀλλὰ
|
καὶ |
τὸ
ὑπὸ
πλειόνων
οἰκετῶν
καταιονεῖσθαι |
[3, 10] |
εἰρήκαμεν,
ἄτυφον
ἡ
αὐτουργία
γυμνάσιον
|
καὶ |
τὸ
ὑποδήσασθαί
τινα
αὐτὸν
αὑτῷ |
[3, 2] |
ἐπιβλέψῃς
εἰς
τὴν
ὄψιν
αὐτοῦ
|
καὶ |
τὸ
ὕψος
τοῦ
μεγέθους
αὐτοῦ, |
[3, 11] |
πῶς
οὐκ
ἀτοπώτατον;
Καθάπερ
οὖν
|
καὶ |
τὸ
χρυσίον
μιαίνεται
τῆς
συὸς |
[3, 11] |
τοῦ
ἀρίστου
βίου.
(Διὰ
τοῦτο
|
καὶ |
τὸ
χρυσοφορεῖν
καὶ
τὸ
ἐσθῆτι |
[3, 2] |
καὶ
ἠλέκτρῳ
παραστίλβουσιν
οἱ
ναοί,
|
καὶ |
τοῖς
ἀπὸ
Ἰνδίας
καὶ
Αἰθιοπίας |
[3, 12] |
τῶν
Χριστιανῶν
βίον.
(Ἐγὼ
δὲ
|
καὶ |
τοῖς
γεγαμηκόσι
παραινέσαιμι
ἂν
οἴκοι
|
[3, 7] |
πήρᾳ
παρατιθέμενοι
τὸν
σπόρον,
ἀλλὰ
|
καὶ |
τοῖς
δεομένοις
κοινωνήσατε,
μὴ
ὑποζύγια |
[3, 2] |
τὰς
παρειὰς
ἐντριβόμεναι.
(Αἱ
τοίνυν
|
καὶ |
τοῖς
ἐθνικοῖς
προσκορεῖς
ποιηταῖς
διὰ |
[3, 11] |
ᾖ
κεκοσμημένη
ψυχὴ
ἁγίῳ
πνεύματι
|
καὶ |
τοῖς
ἐκ
τούτου
ἐμπνεομένη
φαιδρύσμασιν, |
[3, 7] |
καλὴν
βακτηρίαν
τὴν
εὐεργεσίαν
περιφέρειν
|
καὶ |
τοῖς
θλιβομένοις
μεταδεδωκότα
τῆς
ἀληθοῦς |
[3, 3] |
καθάπερ
τοὺς
λέοντας
γενείοις
κοσμήσας
|
καὶ |
τοῖς
λασίοις
ἤνδρωσε
στήθεσι·
δεῖγμα |
[3, 7] |
δὲ
αὐτὰ
καὶ
κακούργοις
παρασκευάζονται
|
καὶ |
τοῖς
λίχνοις
ὀφθαλμοῖς.
Ἐλεημοσύναι
δὲ |
[3, 12] |
σε
λέγων·
μετανοῶ,
ἄφες
αὐτῷ·
|
καὶ |
τοῖς
μὲν
στρατευομένοις
διὰ
Ἰωάννου |
[3, 12] |
ῥήματα
δίκαια·
ῥύσασθε
ἀδικουμένους.
Ἀλλὰ
|
καὶ |
τοῖς
οἰκονομικοῖς·
Κτῆσις
ἐπισπουδαζομένη
μετὰ |
[3, 11] |
πορείᾳ
ἅμα
σύρουσαι
τοὺς
χιτῶνας
|
καὶ |
τοῖς
ποσὶ
παίζουσαι,
καὶ
ταπεινώσει |
[3, 11] |
τοῖς
ἀγαθοῖς
καὶ
ἐπιεικέσιν,
ἀλλὰ
|
καὶ |
τοῖς
σκολιοῖς
ὑποτάσσεσθαι»
φησὶν
ὁ |
[3, 7] |
στρουθοῖς,
ὁμοίως
δὲ
τοῖς
ὑσὶν
|
καὶ |
τοῖς
τράγοις
ὀχεύειν·
τὸ
γὰρ |
[3, 11] |
αὐτοῖς
τοῖς
κινήμασιν
τοῖς
ἁβροῖς
|
καὶ |
τοῖς
ὑγροῖς
βαδίσμασιν
καὶ
φωναῖς |
[3, 12] |
γὰρ
θεὸς
πᾶσι,
τοῖς
ἐλευθέροις
|
καὶ |
τοῖςι
δούλοις,
ἐστίν,
ἂν
σκοπῇς, |
[3, 3] |
τὸ
λεῖον—
ἔμεινέν
τε
ἀνὴρ
|
καὶ |
τὸν
ἄνδρα
δεικνύει·
καὶ
τὸ |
[3, 11] |
τὸν
γεννάδαν
ἡ
πόρνη
νενίκηκεν,
|
καὶ |
τὸν
ἄνδρα
ἔκειρεν
αὐτοῦ
ἑτέρα |
[3, 11] |
τὴν
ἐκκλησίαν
ἀκτέον
τὴν
γυναῖκα
|
καὶ |
τὸν
ἄνδρα
ἐστολισμένους
κοσμίως,
ἀπλάστῳ |
[3, 2] |
βοηθὸς»
γενομένη
εἶτα
μέντοι
προσαπολλύει
|
καὶ |
τὸν
ἄνδρα.
Πρῶτα
μὲν
γὰρ |
[3, 11] |
ἔργον
γυνὴ
οἰκουρὸς
αὑτήν
τε
|
καὶ |
τὸν
ἄνδρα
τοῖς
ἰδίοις
περιβάλλουσα
|
[3, 8] |
φίλος,
οἱ
δὲ
ἀπόστολοι,
ἕνα
|
καὶ |
τὸν
αὐτὸν
θεὸν
ὃ
μὲν |
[3, 11] |
ὅτι
μάλιστα
ἐλευθεριώτατον
ἐπαναιρετέον.
Ἀλλὰ
|
καὶ |
τὸν
δακτύλιον
οὐκ
ἐπ´
ἄρθρῳ
|
[3, 2] |
ψυχήν·
πάντα
φαρμάκων
ὀλεθρίων
ἐμπλήσας
|
καὶ |
τὸν
ἑαυτοῦ
τῆς
πλάνης
ἐνερευξάμενος |
[3, 11] |
κόρον
ἐξοκείλασα
σκιρτῆσαι
καὶ
ἀναχαιτίσαι
|
καὶ |
τὸν
ἡνίοχον,
{καὶ}
τὸν
παιδαγωγόν, |
[3, 7] |
φησὶν
ἡ
γραφή.
(Ἰδοὺ
γοῦν
|
καὶ |
τὸν
Θεσβίτην
Ἠλίαν
καλὸν
ὑπόδειγμα
|
[3, 6] |
τῇ
πορφύρᾳ
καὶ
βύσσῳ
τρυφῶν
|
καὶ |
τὸν
Λάζαρον
ὑπερηφανῶν,
ἄθλιός
τέ |
[3, 4] |
φοξοῖς
παίζουσαι,
σικίννοις
τέρασι
γανύμεναι·
|
καὶ |
τὸν
μὲν
Θερσίτην
ἀκούουσαι
γελῶσιν, |
[3, 3] |
καὶ
θέουσιν
ἀναλαμβάνουσαι
τοὺς
δεσπότας,
|
καὶ |
τὸν
οἶκον
ἐπιφέρονται
σὺν
αὐτοῖς. |
[3, 7] |
ἀργυρᾶ
καὶ
τὰ
χρυσᾶ
ἐκπώματα
|
καὶ
|
τὸν
ὄχλον
τῶν
οἰκετῶν,
καλὰς |
[3, 11] |
καὶ
ἀναχαιτίσαι
καὶ
τὸν
ἡνίοχον,
|
{καὶ} |
τὸν
παιδαγωγόν,
ἀποσείσασθαι,
ὃς
πόρρωθεν |
[3, 11] |
σεμνότητος
ὑπόκρισιν,
οἷοι
ὄντες
ἐλελήθεσαν·
|
καὶ |
τὸν
περὶ
θεοῦ
λόγον
σεβασάμενοι |
[3, 11] |
τῆς
βασιλείας
πολιτευώμεθα
θεὸν
ἀγαπῶντες
|
καὶ |
τὸν
πλησίον.
Ἀγάπη
δὲ
οὐκ |
[3, 11] |
θεῷ
δίκαιον,
ἑπόμενον
ἂν
εἴη
|
καὶ |
τὸν
πλησίον»
ὃν
δεύτερον
ἀγαπᾶν |
[3, 11] |
δὲ
ἔτι
ἀγαπᾷς
τὸν
θεὸν
|
καὶ |
τὸν
πλησίον
σου
μὴ
φιλοσοφῶν; |
[3, 12] |
ἐν
ὅλῃ
τῇ
ἰσχύι
σου,
|
καὶ
|
τὸν
πλησίον
σου
ὡς
σεαυτόν. |
[3, 5] |
βαλανείοις
προτιθέασι·
τάχα
μέν
που
|
καὶ |
τὸν
πλοῦτον
δι´
ἀλαζονείαν
περιττήν, |
[3, 2] |
τῶν
υἱῶν
Ἰεσσαὶ
εἰς
βασιλέα,
|
{καὶ} |
τὸν
πρεσβύτατον
τῶν
παίδων
αὐτοῦ |
[3, 2] |
κάλλος
καταλελοιπότες
διὰ
κάλλος
μαραινόμενον
|
καὶ |
τοσοῦτον
ἐξ
οὐρανῶν
ἀποπεσόντες
χαμαί. |
[3, 12] |
ὁ
παιδαγωγὸς
ὁ
τοῦ
κόσμου
|
καὶ |
τοῦ
ἀνθρώπου
δημιουργὸς
καὶ
δι´ |
[3, 11] |
τροχιάς»
διὰ
τοῦ
σχήματος
αὐτῆς
|
καὶ |
τοῦ
βίου
παντὸς
δηλονότι
λέγουσα· |
[3, 9] |
κατὰ
τὴν
τοῦ
σώματος
ἡλικίαν
|
καὶ |
τοῦ
ἔτους
τὴν
ὥραν·
οὐ |
[3, 1] |
ἡ
φιλοκοσμία
ζητεῖ,
ἐκτὸς
οὖσα
|
καὶ |
τοῦ
θεοῦ
καὶ
τοῦ
λόγου |
[3, 7] |
ὑψηλόν
ἐστι
ζῷον
καὶ
γαῦρον
|
καὶ |
τοῦ
καλοῦ
ζητητικόν,
ἅτε
τοῦ |
[3, 12] |
δημιουργὸς
καὶ
δι´
αὐτὸν
ἤδη
|
καὶ |
τοῦ
κόσμου
παιδαγωγός·
οὗ
τῇ |
[3, 1] |
ἐκτὸς
οὖσα
καὶ
τοῦ
θεοῦ
|
καὶ |
τοῦ
λόγου
καὶ
τῆς
ἀγάπης. |
[3, 1] |
μὲν
υἱός,
σωτὴρ
δὲ
ἀνθρώπων,
|
καὶ |
τοῦ
μὲν
διάκονος,
ἡμῶν
δὲ |
[3, 11] |
χἀ
κύων.
Ἀποσκορακιστέον
δὲ
ἡμῖν
|
καὶ |
τοῦ
περιπάτου
τὸ
μανιῶδες,
τὸ |
[3, 2] |
ναυστάθμῳ
ὁ
βάρβαρος·
ἀδικία
κρατεῖ
|
καὶ |
τοῦ
ποιητικοῦ
Διὸς
ἐκείνου
τὸ |
[3, 3] |
γερόντων
πολυπειρία»
φησὶν
ἡ
γραφή,
|
καὶ |
τοῦ
προσώπου
αὐτῶν
ἡ
πολιὰ |
[3, 1] |
δὲ
ἀληθινὸν
καὶ
τῆς
ψυχῆς
|
καὶ |
τοῦ
σώματος
ἐνεδείξατο
κάλλος,
τῆς |
[3, 3] |
νομοθέτας·
ἀνδρόγυνον
ἐμίσησαν
ἐπιτήδευσιν
οὗτοι,
|
καὶ |
τοῦ
σώματος
τὴν
πρὸς
τὸ
|
[3, 3] |
τοῦτο
ἀλκῆς
καὶ
ἀρχῆς.
Ταύτῃ
|
καὶ |
τοὺς
ἀλεκτρυόνας
τοὺς
ὑπερμαχοῦντας
τῶν |
[3, 3] |
περὶ
τὴν
κενοσπουδίαν
ταύτην,
ἀλλὰ
|
καὶ |
τοὺς
ἄνδρας
ζηλοῦν
τὴν
νόσον. |
[3, 12] |
τὴν
πρωτοκαθεδρίαν
ἐν
ταῖς
συναγωγαῖς
|
καὶ
|
τοὺς
ἀσπασμοὺς
ἐν
ταῖς
ἀγοραῖς. |
[3, 3] |
καὶ
ξανθίσματα,
ἀνδρογύνων
ἐξωλῶν
ἐπιτηδεύματα,
|
καὶ |
τοὺς
διακτενισμοὺς
αὐτῶν
τοὺς
θηλυδριώδεις |
[3, 12] |
δὲ
ἀγαπᾶν
τοὺς
ἐχθροὺς
κελεύει
|
καὶ |
τοὺς
καταρωμένους
ἡμᾶς
εὐλογεῖν
προσεύχεσθαί
|
[3, 5] |
Οἴκοι
μὲν
οὖν
τοὺς
γονεῖς
|
καὶ |
τοὺς
οἰκέτας
αἰδεῖσθαι
χρή,
ἐν |
[3, 6] |
περίελε
τὸν
κόσμον
τῶν
γυναικῶν
|
καὶ |
τοὺς
οἰκέτας
τῶν
δεσποτῶν,
οὐδὲν |
[3, 4] |
γραίαις
βωμολόχοις
οἰκοφθορούσαις
ὁσημέραι
συμπομπεύουσαι
|
καὶ
|
τοὺς
παρὰ
ταῖς
κύλιξι
ψιθυρισμοὺς |
[3, 12] |
ἂν
σκοπῇς,
ἴσος.
(Δεῖ
δὲ
|
καὶ |
τοὺς
πλημμελοῦντας
τῶν
οἰκετῶν
οὐ |
[3, 11] |
σχήματα
καὶ
τοὺς
τρόπους,
καθάπερ
|
καὶ |
τοὺς
πολύποδας
ταῖς
πέτραις
φασὶν |
[3, 11] |
τοῖς
τόποις
καὶ
τὰ
σχήματα
|
καὶ |
τοὺς
τρόπους,
καθάπερ
καὶ
τοὺς |
[3, 9] |
συνεχεῖς
χρήσεις
καθαιροῦσι
τὰς
δυνάμεις
|
καὶ |
τοὺς
φυσικοὺς
χαλῶσι
τόνους,
πολλάκις
|
[3, 4] |
προσίενται
ὀρφανὸν
αἱ
τοὺς
ψιττακοὺς
|
καὶ |
τοὺς
χαραδριοὺς
ἐκτρέφουσαι,
ἀλλὰ
τὰ |
[3, 10] |
ἴσην
ἀνταποδοῦναι
τῷ
τρίψαντι
ἐναλλὰξ
|
καὶ |
τοῦτο
δικαιοσύνης
ἐστὶ
κοινωνικῆς
τὸ |
[3, 11] |
ἔχοντες
αὐτό.
Καὶ
γὰρ
δὴ
|
καὶ |
τοῦτο
ἐκπέπληκεν
ὑπονοίας
αἰσχρᾶς
καὶ |
[3, 7] |
φυλάττοι
τὸν
υἱόν·
πάρεστι
δὲ
|
καὶ |
τοῦτο,
μηδεμιᾶς
ἐνδείας
αἰσθάνεσθαι.
Ὁ |
[3, 11] |
ἀξιοπίστους
φανῆναι.
Καὶ
γὰρ
οὖν
|
καὶ |
τοῦτο
παραφυλακτέον,
ὥς
φησιν
ὁ |
[3, 11] |
εἰς
δὲ
τὸν
μικρὸν
δάκτυλον,
|
καὶ |
τούτου
εἰς
τοὔσχατον
καθιέναι·
ἔσται |
[3, 2] |
ἐλέγχων
αὐτὰς
Ἄλεξις·
καὶ
γὰρ
|
καὶ |
τούτου
παραθήσομαι
τὴν
λέξιν
δυσωποῦσαν |
[3, 3] |
δ´
ὄιες
μαλλοῖς
καταβεβρίθασιν,
ἀλλὰ
|
καὶ |
τούτων
ἐπλήθυνεν
τὰς
τρίχας
ὁ |
[3, 4] |
ἐπὶ
τοὺς
θεράποντας
καταφεύγουσιν,
ὀψοποιῶν
|
καὶ |
τραπεζοποιῶν
καὶ
τῶν
ἐντέχνως
εἰς |
[3, 3] |
ὕλης
ποιησάμενοι
σχήματα
σφυρῶν
ἀπαρτῶνται
|
καὶ |
τραχήλων
ἀπαιωροῦσι.
(Σόφισμα
τοῦτο
κατεαγότων |
[3, 12] |
κατ´
ἀρετὴν
ἀνυπέρβλητος.
(Ταῦτα,
εἰ
|
καὶ |
τραχύτερον
προσηνέχθην
οἰκονομούμενος
τῆς
ἐπανορθώσεως |
[3, 3] |
τεθαρρηκότως
δεσπότας
ὁμοῦ
καὶ
φέρουσαι
|
καὶ |
τρέφουσαι.
Ὄλοιντο
οὖν
οἱ
θῆρες |
[3, 1] |
οἰκεῖ·
πολύμορφον
δὲ
τὸ
ἐπιθυμητικὸν
|
καὶ |
τρίτον,
ὑπὲρ
τὸν
Πρωτέα
τὸν |
[3, 12] |
κατὰ
σάρκα
κυρίοις
μετὰ
φόβου
|
καὶ |
τρόμου
ἐν
ἁπλότητι
τῆς
καρδίας |
[3, 3] |
νομάδι
ὁ
ἵππος
ὄχημα
γίνεται
|
καὶ |
τροφή.
(Ἀραβίων
δέ—
ἄλλοι
οὗτοι |
[3, 11] |
ἴχνη
τὰ
ἑταιρικὰ
ὥραν
ἀπολείπειν
|
καὶ |
τρυφήν»
Ἴχνη
δὲ
πορνικὰ
οὐκ |
[3, 12] |
παιδαγωγῷ
καὶ
διδασκάλῳ
υἱῷ,
σὺν
|
καὶ |
τῷ
ἁγίῳ
πνεύματι.
Πάντα
τῷ
|
[3, 6] |
τοίνυν
τοῖς
ἀνδραπόδοις
ἐοίκασιν.
Ἀλλὰ
|
καὶ |
τῷ
ἀσθενέστεροι
εἶναι
τῶν
οἰκετῶν |
[3, 6] |
θεόν;
Τῷ
αἰτοῦντι»
φησί,
δοθήσεται
|
καὶ |
τῷ
κρούοντι
ἀνοιγήσεται.
Εἰ
μηδὲν |
[3, 10] |
ταμιείου
τὰς
γυναῖκας
ὧν
δεοίμεθα,
|
καὶ |
τῷ
μύλῳ
προσελθεῖν
οὐκ
αἰσχρὸν |
[3, 3] |
τῷ
κυρίῳ
τὸ
αἷμα
χορηγεῖ,
|
καὶ |
τῷ
νομάδι
ὁ
ἵππος
ὄχημα |
[3, 6] |
ἀσθενέστεροι
εἶναι
τῶν
οἰκετῶν
διακρίνονται
|
καὶ |
τῷ
νοσηλότερον
ἀνατεθράφθαι.
Ἄριστον
γοῦν |
[3, 10] |
ταλασιουργίᾳ
δὲ
γυμναστέον
καὶ
ἱστουργίᾳ
|
καὶ |
τῷ
παραστῆναι
τῇ
πεττούσῃ,
εἰ |
[3, 2] |
τοῦ
προσώπου
τὴν
ψευδοποιίαν;
Ἀλλὰ
|
καὶ |
τῷ
Σαμουὴλ
τῷ
προφήτῃ,
ὁπότε
|
[3, 1] |
τῆς
διανοίας
κόσμῳ,
ἔπειτα
δὲ
|
καὶ |
τῷ
τοῦ
σώματος,
ἁγνὴν
στολήν, |
[3, 12] |
πάλιν
ὁ
παιδαγωγὸς
τὴν
εὐποιίαν
|
{καὶ} |
τῶν
ἀδελφῶν
ἀγαπητικῶς
εἰς
ἑαυτὸν |
[3, 3] |
τρίχας,
ἀλλὰ
τὰς
ἐπιθυμίας.
(Ἐγὼ
|
καὶ |
τῶν
ἀνδραποδοκαπήλων
τὰ
παιδάρια
ἐλεῶ |
[3, 7] |
ἀλλότριον
γὰρ
τῆς
ἀληθοῦς
φιλοκαλίας
|
καὶ |
τῶν
ἀστείων
ἡδονῶν
ὁ
ἡδὺς |
[3, 4] |
θεράποντας
καταφεύγουσιν,
ὀψοποιῶν
καὶ
τραπεζοποιῶν
|
καὶ |
τῶν
ἐντέχνως
εἰς
μοίρας
κατατεμνόντων |
[3, 11] |
ἁλιεύων
τις
ᾖ,
ἀποστόλου
μεμνήσεται
|
καὶ |
τῶν
ἐξ
ὕδατος
ἀνασπωμένων
παιδίων· |
[3, 9] |
κύριος
τὸν
ῥύπον
τῶν
υἱῶν
|
καὶ
|
τῶν
θυγατέρων
Ἰσραήλ,
καὶ
καθαριεῖ |
[3, 7] |
παρὰ
τοῦ
πατρὸς
τῶν
ὅλων
|
καὶ |
τῶν
ἰδίων
ἀπολαύειν,
εἰ
φυλάττοι |
[3, 2] |
ἄλλα
ζῷα
ἐκ
τῆς
χλόης
|
καὶ |
τῶν
λειμώνων
ἀνίστασθαι
καὶ
ἀνίπτασθαι |
[3, 4] |
ἀκολουθίαν,
ἐφ´
ἣν
αὖθις
παλινδρομητέον
|
καὶ |
τῶν
οἰκετῶν
τὴν
πολυκτημοσύνην
ὀνειδιστέον. |
[3, 8] |
καὶ
τῆς
ὥρας
τοῦ
γάμου
|
καὶ |
τῶν
ὅσα
γυναιξὶν
ἁρμόζει,
ἐν |
[3, 9] |
αὐτῶν»
τὸ
αἷμα
τῆς
ἀνομίας
|
καὶ |
τῶν
προφητῶν
τοὺς
φόνους.
Καὶ |
[3, 2] |
διαφοραὶ
καὶ
περίεργοι
πλοκαί,
ἀλλὰ
|
καὶ |
τῶν
τριχῶν
οἱ
μυρίοι
σχηματισμοὶ |
[3, 9] |
ταῖς
μὲν
γυναιξὶ
καθαριότητος
ἕνεκεν
|
καὶ
|
ὑγιείας,
ὑγείας
δὲ
μόνης
ἀνδράσι. |
[3, 11] |
τὴν
εὔχροιαν.
(Αἱ
γοῦν
κάλλισται
|
καὶ |
ὑγιεινόταται
ἀγωγαὶ
διαπονοῦσαι
τὰ
σώματα |
[3, 11] |
λέγουσα·
ἄρτων
κρυφίων
ἡδέως
ἅψασθε
|
καὶ |
ὕδατος
κλοπῆς
γλυκεροῦ»
τὴν
ἐπίκλοπον |
[3, 10] |
ἐνεργῷ
γυμνασίῳ
χρώμενος.
Καλὸν
δὲ
|
καὶ
|
ὕδωρ
ἀνιμῆσαι
δι´
αὑτοῦ
καὶ |
[3, 12] |
εὐχάριστον
αἶνον
τῷ
μόνῳ
πατρὶ
|
καὶ |
υἱῷ,
υἱῷ
καὶ
πατρί,
παιδαγωγῷ |
[3, 12] |
ἀπειλήν,
εἰδότες
ὅτι
καὶ
αὐτῶν
|
καὶ |
ὑμῶν
ὁ
κύριός
ἐστιν
ἐν |
[3, 11] |
συλλαβοῦσα
αὐτὴν
ἐν
αὑτῇ
ἔχει
|
καὶ |
ὑπ´
αὐτῆς
θερμανθεῖσα
ἀντιθερμαίνει
τὸ |
[3, 4] |
πορνείας
πρόδρομον·
ἔστι
δ´
ὅτε
|
καὶ |
ὑπεκκαιόμενοι
διὰ
τὴν
τυχοῦσαν
ὀργήν, |
[3, 9] |
οὐ
μὴν
ἀλλ´
ἔσθ´
ὅτε
|
καὶ |
ὑπεκλύειν
τοὺς
καμάτους.
Οὐαὶ
γὰρ |
[3, 11] |
Οὕτως
γὰρ
διαβήσῃ
ὕδωρ
ἀλλότριον
|
καὶ |
ὑπερβήσῃ
τὸν
Ἀχέροντα.
Διὰ
τοῦτο |
[3, 6] |
Μίδα
μᾶλλον,
ᾖ
δὲ
ἄδικος
|
καὶ
|
ὑπερήφανος,
καθάπερ
ὁ
ἐν
τῇ |
[3, 2] |
φιλολίθοις
οὔτε
ὁ
ὑπὲρ
γῆς
|
καὶ
|
ὑπὸ
γῆν
χρυσὸς
αὐτάρκης
οὔτε |
[3, 2] |
ἐνουλισμοὺς
ἀσκοῦσαι
χρίσματά
τε
παρειῶν
|
καὶ |
ὑπογραφὰς
ὀφθαλμῶν
καὶ
βαφὰς
μετιοῦσαι
|
[3, 12] |
οὗτος
πολιτεύεται
καὶ
γεωργεῖ,
ἄρχει
|
καὶ
|
ὑπουργεῖ
καὶ
τὰ
ὅλα
δημιουργεῖ· |
[3, 10] |
γυμνάσιον
καὶ
παραδαρθεῖν
φίλῳ
νοσοῦντι
|
καὶ |
ὑπουργῆσαι
μὴ
δυναμένῳ
καὶ
παραθεῖναι |
[3, 9] |
καμάτους.
Οὐαὶ
γὰρ
ὑμῖν,
γραμματεῖς
|
καὶ
|
Φαρισαῖοι
ὑποκριταί»
φησὶν
ὁ
κύριος, |
[3, 10] |
καθαρὰν
ἑκατέρας
κακίας,
τρυφῆς
τε
|
καὶ |
φειδωλίας.
(Ἤδη
δέ,
ὡς
καὶ |
[3, 1] |
ἐπιθυμία
γίνεταί
τε
καὶ
πλάττεται
|
καὶ
|
φενακίζειν
βούλεται,
ἵνα
κατακρύψῃ
τὸν |
[3, 11] |
πόρρωθεν
ἀνακόπτων
τὰς
ἡνίας
ἄγει
|
καὶ |
φέρει
πρὸς
σωτηρίαν
τὸν
ἵππον |
[3, 12] |
πλανάσθω·
γῆ
δὲ
καὶ
πεπήχθω
|
καὶ |
φερέσθω,
ὅταν
ἐγὼ
θέλω.
Ἄνθρωπον |
[3, 3] |
ἔρημον
διεκθέουσιν
τεθαρρηκότως
δεσπότας
ὁμοῦ
|
καὶ |
φέρουσαι
καὶ
τρέφουσαι.
Ὄλοιντο
οὖν |
[3, 8] |
Ἔχω
σοι
φιλοκοσμίας
κολάσεις
διηγήσασθαι
|
καὶ |
φιλοδοξίας
τιμωρίας,
οὐκ
ἀκρασίας
μόνον, |
[3, 2] |
αἱρέσεις
ἐκτρεπομένοις.
(Φιλοψία
μὲν
οὖν
|
καὶ |
φιλοινία
εἰ
καὶ
πάθη
μεγάλα, |
[3, 2] |
τοῖς
δὲ
φιλοχρύσοις
καὶ
φιλοπορφύροις
|
καὶ |
φιλολίθοις
οὔτε
ὁ
ὑπὲρ
γῆς |
[3, 2] |
αὐτὸν
ἔπηλυν,
καὶ
διὰ
τοῦτο
|
καὶ |
φίλον»
αὐτὸν
ὠνόμασεν
τῆς
οἴκοι
|
[3, 2] |
τὴν
λαιμαργίαν·
τοῖς
δὲ
φιλοχρύσοις
|
καὶ |
φιλοπορφύροις
καὶ
φιλολίθοις
οὔτε
ὁ |
[3, 10] |
νέοις
πρὸς
ὑγίειαν,
σπουδήν
τε
|
καὶ |
φιλοτιμίαν
ἐντιθέντα
οὐχὶ
εὐεξίας
μόνον, |
[3, 8] |
ὁπότ´
εἰς
ἀναγκαίους
ἔλθῃ
πόνους
|
καὶ |
φόβους
καὶ
λύπας,
οὐκ
ἀμελέτητος |
[3, 4] |
εἰς
ὕψος
αἴροντες
τῶν
γυναικῶν
|
καὶ |
φοράδην
βαστάζοντες
Κελτοὶ
πολλοί·
ἔριθοι |
[3, 12] |
σοφία
ταλανίζει,
ὅτι
ἄρα
ἀπολέσει
|
καὶ |
φρονίμους.
Ἤδη
δὲ
ἀγαπᾶν
τοὺς |
[3, 12] |
καὶ
γυναικὸς
εὐσεβοῦς
γνώμη
δικαία
|
καὶ |
φρονοῦσα
τἄνδικα.
Ταῦτα
τῆς
δικαιοσύνης |
[3, 12] |
ἀγαθῶν
γάρ
ἐστι
καὶ
δοτὴρ
|
καὶ |
φύλαξ·
κατὰ
μετουσίαν
δὲ
ἐκείνων
|
[3, 5] |
αἰσχύνεσθαι
τὰς
μετ´
αὐτῶν
ἀποδύσεις
|
καὶ |
φυλάττεσθαι
τὰς
ὄψεις
τὰς
ὀλισθηράς· |
[3, 6] |
αἰῶνα.
Ὥστε
οὐχ
ὁ
ἔχων
|
καὶ |
φυλάττων,
ἀλλ´
ὁ
μεταδιδοὺς
πλούσιος, |
[3, 2] |
γοῦν
ἡμέρᾳ
σπαρασσόμεναι
καὶ
ἀποτριβόμεναι
|
καὶ |
φυράμασί
τισι
καταπλαττόμεναι
τρύχουσι
μὲν |
[3, 10] |
Εἶπεν
γὰρ
αὐτῇ
Ἀβραάμ·
Σπεῦσον
|
καὶ |
φύρασον
τρία
μέτρα
σεμιδάλεως
καὶ
|
[3, 11] |
ἁβροῖς
καὶ
τοῖς
ὑγροῖς
βαδίσμασιν
|
καὶ |
φωναῖς
ταῖς
πεπλασμέναις,
κλαδαρὸν
περιβλέπουσαι, |
[3, 11] |
πολέμου
κοσμήματα.
Εἰρηνικοῖς
ἄρα
ἀνθρώποις
|
καὶ |
φωτεινοῖς
κατάλληλον
τὸ
λευκόν.
(Ὡς |
[3, 1] |
ἀνενδεὴς
δὲ
μόνος
ὁ
θεὸς
|
καὶ |
χαίρει
μάλιστα
μὲν
καθαρεύοντας
ἡμᾶς |
[3, 11] |
ἀντιθερμαίνει
τὸ
σῶμα,
δι´
ὃ
|
καὶ |
χειμῶνος
μάλιστα
ταύτῃ
χρηστέον·
εὔκολος |
[3, 10] |
ἀπὸ
ὀρθῆς
πάλης,
ἀπ´
αὐχένων
|
καὶ |
χειρῶν
καὶ
πλευρῶν
ἐξειλήσεως·
κοσμιωδεστέρα |
[3, 4] |
ἃ
δὴ
ἄχθος
ἐστὶ
γῆς·
|
καὶ |
χήραν
μὲν
παρορῶσι
σωφρονοῦσαν
Μελιταίου |
[3, 11] |
δὲ
γυναικεῖοι
κινήσεις
καὶ
θρύψεις
|
καὶ |
χλιδαὶ
κολουστέαι
παντελῶς·
τὸ
γὰρ |
[3, 2] |
τρυφή·
σωφροσύνην
διέφθειρεν
Λακωνικὴν
ἐσθὴς
|
καὶ |
χλιδὴ
καὶ
κάλλος
ὡραῖον·
αἱ |
[3, 3] |
ἀγεννές;
Βαφὰς
δέ
τινας
τριχῶν
|
καὶ
|
χρίσματα
πολιῶν
καὶ
ξανθίσματα,
ἀνδρογύνων |
[3, 2] |
οἰκείῳ
κόσμῳ
χαίροντα,
χαίτῃ
ἱππικῇ
|
καὶ
|
χροιᾷ
φυσικῇ
καὶ
πτερώσει
ποικίλῃ, |
[3, 11] |
καὶ
ὀρέξεις
ἐπιψόγους
καὶ
λίθους
|
καὶ |
χρυσίον
καὶ
ἐσθῆτα
ποικίλην
καὶ |
[3, 11] |
καὶ
ὁ
ἀπὸ
τῶν
μυροπωλίων
|
καὶ
|
χρυσοχοείων
καὶ
ἐριοπωλίων
ἄλυς
καὶ |
[3, 6] |
πολυτιμότερος
λόγος
οὐκ
ἀπὸ
θρεμμάτων
|
καὶ |
χωρίων
αὐξανόμενος,
ἀλλ´
ὑπὸ
τοῦ |
[3, 4] |
τὰς
ψυχὰς
αὐτῶν
διακναίοντες
ψευδεργίᾳ
|
καὶ |
ψευδολογίᾳ.
Οὐκ
ἔσῃ
δὲ
μετὰ |
[3, 12] |
ὅρκον
ψευδῆ
μὴ
ἀγαπάτω.
(Ἀλλὰ
|
καὶ |
ψεύσταις
καὶ
τετυφωμένοις
προσαπειλεῖ,
τοῖς |
[3, 4] |
ἀκολάστους
ἠνδρωμένοι,
μοιχείας
διάκονοι,
κιχλίζοντες
|
καὶ |
ψιθυρίζοντες
καὶ
τὸ
πορνικὸν
ἀνέδην |
[3, 2] |
ταῖς
ὀφρύσι
τὴν
ἀσβόλην
ἀναματτόμεναι
|
καὶ |
ψιμυθίῳ
τὰς
παρειὰς
ἐντριβόμεναι.
(Αἱ |
[3, 12] |
ὁ
ἰώμενος
ἡμῶν
καὶ
σῶμα
|
καὶ |
ψυχήν,
τὸν
ὅλον
ἄνθρωπον,
Ἰησοῦς, |
[3, 6] |
δὲ
ὀρέγεται,
τούτων
τυγχάνειν,
ἀλλὰ
|
καὶ |
ὧν
ὁσίως
ἐφίεται,
ταῦτα
αἰτούμενον |
[3, 8] |
τὰ
μὲν
παρῄνεσεν,
τὰ
δὲ
|
καὶ
|
ὠνείδισεν,
τὸ
δὲ
καὶ
ἄλλων |
[3, 11] |
κατὰ
ψυχὴν
ἐξεταζόμενον,
οὐ
πράσει
|
καὶ |
ὠνῇ
τὸν
δοῦλον,
ἀλλὰ
τῇ |
[3, 12] |
(Ὅσα
μὲν
οὖν
οἴκοι
παραφυλακτέον
|
καὶ |
ὡς
τὸν
βίον
ἐπανορθωτέον,
ὁ |
[3, 12] |
οἱ
ὀφθαλμοὶ
κυρίου
ἐπὶ
δικαίους
|
καὶ |
ὦτα
αὐτοῦ
εἰς
δέησιν
αὐτῶν, |