Livre, Chap. |
[3, 2] |
καὶ
ὁ
πλοῦτος
τυφλός,
ὥσπερ
|
οὖν, |
αἱ
περὶ
αὐτὸν
ἐπτοημέναι
καὶ |
[3, 12] |
οὕτως
καλέσετε
νηστείαν
δεκτήν.
Τί
|
οὖν |
αἰνίττεται
ἡ
νηστεία;
Ἰδοὺ
αὕτη» |
[3, 12] |
Χριστὸς
ἠγάπησεν
τὴν
ἐκκλησίαν.
(Ἀγαπάτωσαν
|
οὖν |
ἀλλήλους
οἱ
συνεζευγμένοι
ὡς
τὰ |
[3, 3] |
τρίχα
λευκὴν
ἢ
μέλαιναν»
(Πῶς
|
οὖν |
ἀντιδημιουργοῦσι
τῷ
θεῷ,
μᾶλλον
δὲ |
[3, 9] |
τὸ
ἔξωθεν
καθαρόν.
Τὸ
μὲν
|
οὖν |
ἄριστον
λουτρὸν
τῆς
ψυχῆς
ἀποσμήχει |
[3, 11] |
ἁμαρτάνειν
ἀδεῶς
κεκάρπωνται.
(Οὐ
μόνον
|
οὖν |
αὐστηρὸν
δεικνύει
τὸν
ἄνδρα
τῆς |
[3, 11] |
ἀληθινὸν
καθυβρίζουσιν
ἀφροδισίων
μολυσμοῖς.
(Δίδωσιν
|
οὖν |
αὐταῖς
δακτύλιον
ἐκ
χρυσίου,
οὐδὲ |
[3, 12] |
αὐτός
ἐστιν
παιδαγωγός.
(Ἔστι
μὲν
|
οὖν |
αὐτόθεν
κεφαλαιώδης
ὑποθήκη
καὶ
βιωτικὴ |
[3, 3] |
ὥσπερ
αἱ
γυναῖκες.
(Λέοντες
μὲν
|
οὖν |
αὐχοῦσι
τὸ
λάσιον
αὐτῶν,
ἀλλ´ |
[3, 3] |
μὴ
χρυσοφορεῖν
αὐτοῖς
ἐφεῖται,
ἀλλ´
|
οὖν |
γε
διὰ
τὴν
θηλυδριώδη
ἐπιθυμίαν
|
[3, 9] |
ἢ
τελευταῖον
ἡδονῆς.
Ἡδονῆς
μὲν
|
οὖν |
ἕνεκα
λοῦσθαι
παραπεμπτέον·
ἄρδην
γὰρ |
[3, 11] |
ἐποπτεύσαντες
δοξάσωσι
τὸν
θεόν.
Δίδωσιν
|
οὖν |
ἡμῖν
ὁ
παιδαγωγὸς
ἐσθῆτι
χρῆσθαι |
[3, 12] |
τὰ
σάββατα
οὐκ
ἀνέχομαι.
Πῶς
|
οὖν |
θύσω
τῷ
κυρίῳ;
θυσία»
φησίν, |
[3, 11] |
ἐκφλέγουσι
τὰς
ἐρωτικὰς
ἐπιθυμίας.
Ἀπειρήσθων
|
οὖν |
καὶ
αἱ
θέαι
καὶ
τὰ |
[3, 12] |
ἡμῖν
ἅδην
διείλεκται·
ἃ
δ´
|
οὖν |
καὶ
κατὰ
τὰς
ὁδοὺς
ὁμιλεῖν |
[3, 11] |
ψήγματος
πῶς
οὐκ
ἀτοπώτατον;
Καθάπερ
|
οὖν |
καὶ
τὸ
χρυσίον
μιαίνεται
τῆς |
[3, 11] |
καὶ
ἀξιοπίστους
φανῆναι.
Καὶ
γὰρ
|
οὖν |
καὶ
τοῦτο
παραφυλακτέον,
ὥς
φησιν |
[3, 2] |
τὰς
αἱρέσεις
ἐκτρεπομένοις.
(Φιλοψία
μὲν
|
οὖν |
καὶ
φιλοινία
εἰ
καὶ
πάθη |
[3, 12] |
δίκην
ἐν
κόσμῳ
φαίνεσθε»
(Ὅπερ
|
οὖν |
λοιπὸν
ἐπὶ
τοιαύτῃ
πανηγύρει
τοῦ |
[3, 12] |
τοῦ
θεοῦ
περιστελεῖ
σε.
Τίς
|
οὖν |
ὁ
καρπὸς
τῆς
εὐχῆς
ταύτης; |
[3, 12] |
ἀμώμου
καὶ
ἀσπίλου
Χριστοῦ.
Ἀρκετὸς
|
οὖν
|
ὁ
παρεληλυθὼς
χρόνος,
ὁ
Πέτρος |
[3, 3] |
καὶ
φέρουσαι
καὶ
τρέφουσαι.
Ὄλοιντο
|
οὖν |
οἱ
θῆρες
οἱ
φυλακτικοί,
οἷς |
[3, 11] |
ἄλλα
δὲ
ὁμοίως
ἀλληγορεῖται.
(Τίσιν
|
οὖν |
οἰκειωτέον;
τοῖς
δικαίοις,
πάλιν
ἀλληγορῶν |
[3, 12] |
ἐπὶ
τὴν
νόησιν.
(Ὅσα
μὲν
|
οὖν |
οἴκοι
παραφυλακτέον
καὶ
ὡς
τὸν |
[3, 11] |
πάντες,
φησί,
φιλοσοφοῦμεν.
Μή
τι
|
οὖν |
οὐδὲ
πάντες
τὴν
ζωὴν
μετερχόμεθα; |
[3, 2] |
προσκαθεζόμεναι
ἀργυρωνήτοις
σχολάζουσιν
ἀνδραπόδοις.
(Καθάπερ
|
οὖν |
ὄψον
πονηρὸν
ἡδύνουσι
τὴν
σάρκα |
[3, 10] |
καὶ
κοπῶδες
καὶ
νοσοποιόν.
Οὔτ´
|
οὖν |
παντάπασιν
ἀργὸν
εἶναι
χρὴ
οὐδὲ |
[3, 11] |
μετερχόμεθα;
Τί
σὺ
λέγεις;
Πῶς
|
οὖν |
πεπίστευκας;
Πῶς
δὲ
ἔτι
ἀγαπᾷς
|
[3, 12] |
τῷ
κυρίῳ
πνεῦμα
συντετριμμένον.
Πῶς
|
οὖν |
στέψω
ἢ
μύρῳ
χρίσω;
Ἢ |
[3, 8] |
γὰρ
τὰ
δαπανήματα.
Ὅπως
μὲν
|
οὖν |
συμβιωτέον
ἀνδρὶ
τὴν
γυναῖκα
καὶ |
[3, 11] |
γυναικὸς
ἐν
μετεωρισμῷ
ὀφθαλμῶν.
(Νεκρώσατε
|
οὖν |
τὰ
μέλη
τὰ
ἐπὶ
τῆς |
[3, 11] |
φωτεινοῖς
κατάλληλον
τὸ
λευκόν.
(Ὡς
|
οὖν |
τὰ
σημεῖα
τὰ
ἐγγυτάτω
ὄντα |
[3, 11] |
ἀληθείας
διὰ
χαυνότητα.
Καλὸν
μὲν
|
οὖν |
ταῖς
γαμεταῖς
πεπιστευκότας
ταῖς
σφῶν |
[3, 8] |
καὶ
διορθώσεως
μέρει.
(Παραφυλάττοντες
δ´
|
οὖν |
τὴν
ἐκείνων
ἀσχημοσύνην,
ὡς
μὴ |
[3, 3] |
τέ
ἐστι
καὶ
θερμότερα.
Τὸ
|
οὖν |
τῆς
ἀνδρώδους
φύσεως
σύμβολον,
τὸ |
[3, 12] |
σοφίαν
ἐκφωνηθέντα
οὐ
παραιτητέον.
(Ἐγνωκότες
|
οὖν |
τὸ
ἑκάστου
ἔργον,
ἐν
φόβῳ |
[3, 2] |
τὸν
καλὸν
τὴν
ψυχήν.
Εἰ
|
οὖν |
τὸ
φυσικὸν
τοῦ
σώματος
κάλλος |
[3, 11] |
μόνον
ὑπολειπόμενος
τὸν
πυθμένα.
Εἰκότως
|
οὖν |
τοῖς
περιττεύουσι
κατὰ
τὰς
ἀποτρίψεις |
[3, 3] |
εὔλογον
προτείνοντες
τὴν
πολιάν.
(Τοῦτο
|
οὖν |
τοῦ
ἀνδρὸς
τὸ
σύνθημα,
τὸ |
[3, 5] |
περιεργότερον
ἤδη
ἥμαρτεν.
Οἴκοι
μὲν
|
οὖν |
τοὺς
γονεῖς
καὶ
τοὺς
οἰκέτας |
[3, 7] |
πλουσίων
ἀχθοφοροῦντες
ἀλληγορικῶς
εἴρηνται.
Ἀπορριπτέον
|
οὖν |
τῶν
σκευῶν
τὸ
πλῆθος
καὶ |
[3, 1] |
ἁγνὴν
στολήν,
σωφροσύνην,
περιβεβλημένους.
Τριγενοῦς
|
οὖν |
ὑπαρχούσης
τῆς
ψυχῆς
τὸ
νοερόν, |
[3, 12] |
ἐν
Χριστῷ
ἐχαρίσατο
ὑμῖν.
Γίνεσθε
|
οὖν |
φρόνιμοι
καὶ
μιμηταὶ
τοῦ
θεοῦ, |
[3, 11] |
ἀφαιρέσει
τοῦ
περιττοῦ
περιγίγνεται.
(Καθάπερ
|
οὖν |
ὠκύπτερα
περικοπτέον
τῶν
γυναικῶν
τὰ |