Livre, Chap.
[3, 12]	αἱρεῖται. Ἢν δὲ εἰσακούσητέ μου,	τὰ	ἀγαθὰ τῆς γῆς φάγεσθε» ὁ
[3, 6]	μόνοις ἄρα τοῖς Χριστιανοῖς κτητὰ	τὰ	ἀγαθά. Τούτων δὲ τῶν ἀγαθῶν
[3, 12]	εὐχῆς μὲν πέρι· τὰ ἔργα	τὰ	ἀγαθά» φησίν, εὐχὴ κυρίῳ δεκτή»
[3, 7]	διαίτης τὸν ἄνθρωπον ἀπερυθριᾶν πρὸς	τὰ	αἰσχρὰ ἀναπείθουσα, ἐὰν μόνον ἔχῃ
[3, 12]	σου καὶ τὴν μητέρα» καὶ	τὰ	ἀκόλουθα τούτοις. Ταῦτα ἡμῖν παραφυλακτέον
[3, 12]	ἐξηγήσωμαι, τὰ ὦτά μοι ὑποσχὼν	τὰ	ἀκουστικά, καὶ δώσω σοι θησαυροὺς
[3, 11]	οὖν καὶ αἱ θέαι καὶ	τὰ	ἀκροάματα βωμολοχίας καὶ σπερμολογίας πολλῆς
[3, 11]	ἁρπαγῆς τὸν βίον ποριζομένοις· καὶ	τὰ	ἄλλα δὲ ὁμοίως ἀλληγορεῖται. (Τίσιν
[3, 2]	τὸ συλᾶν τοὺς πέλας πάντα	τὰ	ἄλλα {ἔργα} αὐταῖς πάρεργα γίγνεται.
[3, 2]	ἵππους μὲν καὶ ὄρνεις καὶ	τὰ	ἄλλα ζῷα ἐκ τῆς χλόης
[3, 11]	σκύβαλα πλεονάζει, πλεονάζει δὲ καὶ	τὰ	ἄλλα περιττώματα αὐτοῖς, πρὸς δὲ
[3, 4]	τῶν ὀρνίθων ὑπολαμβάνουσι νεοττούς· καὶ	τὰ	ἄλογα τῶν λογικῶν προκεκρίκασιν, δέον
[3, 2]	στίγματα, οὕτω τὴν μοιχαλίδα δείκνυσι	τὰ	ἀνθίσματα. Κἂν περιβάλῃ κόκκινον καὶ
[3, 12]	παιδαγωγὸς πάλιν λέγει, γῆς ἀγαθὰ	τὰ	ἀνθρώπεια ὀνομάζων καλά, τὸ κάλλος,
[3, 3]	καὶ κεκυφότας καὶ τῆς φύσεως	τὰ	ἀπόρρητα εἰς τὸ συμφανὲς ἀπογυμνοῦντας,
[3, 7]	τῶν σκευῶν τὸ πλῆθος καὶ	τὰ	ἀργυρᾶ καὶ τὰ χρυσᾶ ἐκπώματα
[3, 4]	τὰς ἐξιτήλους βαφὰς καὶ εἰς	τὰ	ἀργυρώνητα ἀνδράποδα σπαθῶσι καὶ διαρρίπτουσι
[3, 3]	τῶν ψιλῶν ἐστιν. Διὸ καὶ	τὰ	ἄρρενα τῶν θηλειῶν καὶ τὰ
[3, 9]	καὶ προγηράσκειν ἀναγκάζει καθέψοντα κατὰ	τὰ	αὐτὰ τῷ σιδήρῳ μαλασσομένης τῇ
[3, 11]	περιχρίστοις κοσμούμεναι σπιλοῦσι τὰ πρόσωπα	τὰ	αὑτῶν. Ἄφρονα» τὴν τοιαύτην καὶ
[3, 11]	σχήματα καὶ τὰ βλέμματα καὶ	τὰ	βαδίσματα καὶ τὰς φωνάς. Οὐ
[3, 2]	δέ, τὴν ἐπιφάνειαν καλλωπιζόμεναι καὶ	τὰ	βάθη χερσούμεναι, λελήθασι σφᾶς αὐτὰς
[3, 5]	ἀνέῳκται ἀνδράσιν ὁμοῦ καὶ γυναιξὶ	τὰ	βαλανεῖα, κἀντεῦθεν ἐπὶ τὴν ἀκρασίαν
[3, 12]	ἀλλήλους προκαλούμενοι, ἀλλήλοις φθονοῦντες. Ἀλλήλων	τὰ	βάρη βαστάζετε, καὶ οὕτως ἀναπληρώσατε
[3, 11]	μάλιστα καὶ τὰ σχήματα καὶ	τὰ	βλέμματα καὶ τὰ βαδίσματα καὶ
[3, 2]	ὁ λόγος παραινεῖ μὴ σκοπεῖν	τὰ	βλεπόμενα, ἀλλὰ τὰ μὴ βλεπόμενα·
[3, 2]	βλεπόμενα, ἀλλὰ τὰ μὴ βλεπόμενα·	τὰ	γὰρ βλεπόμενα πρόσκαιρα, τὰ δὲ
[3, 12]	λήψῃ» φησὶ πρόσωπον ἐν κρίσει,	τὰ	γὰρ δῶρα ἐκτυφλοῖ ὀφθαλμοὺς βλεπόντων
[3, 6]	καὶ λίθον τίμιον καὶ ἄργυρον·	τὰ	γὰρ ἐμὰ γενήματα κρείττω ἀργυρίου
[3, 3]	βιάζεται πάντα, συγχεῖ τὴν φύσιν,	τὰ	γυναικῶν οἱ ἄνδρες πεπόνθασιν καὶ
[3, 8]	χρὴ τελεῖσθαι προσηκούσαις· τέλη γὰρ	τὰ	δαπανήματα. Ὅπως μὲν οὖν συμβιωτέον
[3, 3]	Ξηρότερα γὰρ φύσει καὶ θερμότερα	τὰ	δασέα τῶν ψιλῶν ἐστιν. Διὸ
[3, 2]	καὶ Αἰθιοπίας πεποικιλμένοι μαρμαίρουσι λιθιδίοις,	τὰ	δὲ ἄδυτα χρυσοπάστοις ἐπισκιάζεται πέπλοις·
[3, 10]	ἔντεχνον διαπονητέον, τὸ ἐπιδεικτικὸν αὐτῆς,	τὰ	δὲ ἀπὸ ὀρθῆς πάλης, ἀπ´
[3, 11]	ὀφθαλμοὶ γάρ σου ὀρθὰ βλεπέτωσαν,	τὰ	δὲ βλέφαρα νευέτω δίκαια· μὴ
[3, 5]	προπόσεις, τὰ δὲ εἰς τροφάς,	τὰ	δὲ εἰς τὸ λούσασθαι περιφερόμενα·
[3, 5]	ἀργύρου, τὰ μὲν εἰς προπόσεις,	τὰ	δὲ εἰς τροφάς, τὰ δὲ
[3, 8]	ὁ φιλάνθρωπος τὰ μὲν παρῄνεσεν,	τὰ	δὲ καὶ ὠνείδισεν, τὸ δὲ
[3, 2]	βλεπόμενα· τὰ γὰρ βλεπόμενα πρόσκαιρα,	τὰ	δὲ μὴ βλεπόμενα αἰώνια» Ὃ
[3, 9]	τινα πίνει τὰ σώματα, ὥσπερ	τὰ	δένδρα, οὐ μόνον τῷ στόματι,
[3, 12]	τελώναις μηδὲν πλέον πράσσειν παρὰ	τὰ	διατεταγμένα· δικαστῇ δὲ οὐ λήψῃ»
[3, 3]	λελώβηται, κελευόμενα δὲ εἰς αἰσχροκέρδειαν	τὰ	δύστηνα καλλωπίζεται. Οἱ δὲ ἑκόντες
[3, 11]	λευκόν. (Ὡς οὖν τὰ σημεῖα	τὰ	ἐγγυτάτω ὄντα τῶν αἰτίων παρόντα
[3, 4]	τὸν ἄργυρον φυλάττουσι καὶ σμήχουσιν	τὰ	ἐκπώματα καὶ τὰς περὶ τὰς
[3, 11]	καὶ πολιτεύσασθαι ἐξόν, ἀλλὰ καὶ	τὰ	ἐν κόσμῳ κοσμίως κατὰ θεὸν
[3, 11]	ἡ γραφή, δι´ οὗ καταφαίνεται	τὰ	ἔνδον φωτὶ τῷ φαινομένῳ καταυγαζόμενα.
[3, 4]	τὸν οἶκόν σου, πολλὰ γὰρ	τὰ	ἔνεδρα τοῦ δολίου· ἀλλαχοῦ δὲ
[3, 3]	τὰ ἄρρενα τῶν θηλειῶν καὶ	τὰ	ἔνορχα τῶν ἐκτομιῶν καὶ τὰ
[3, 2]	ἐκ τῆς ὄψεως ἐνδείκνυται, οὕτως	τὰ	ἐντρίμματα καὶ αἱ βαφαὶ νοσοῦσαν
[3, 2]	ἐσθῆτα, τὸ χρυσίον, τὸ φῦκος,	τὰ	ἐντρίμματα, τουτέστι τὸ ἐκ τούτων
[3, 11]	ὀφθαλμῶν. (Νεκρώσατε οὖν τὰ μέλη	τὰ	ἐπὶ τῆς γῆς, πορνείαν, ἀκαθαρσίαν,
[3, 11]	συμπαθεῖς, φιλάδελφοι, εὔσπλαγχνοι, ταπεινόφρονες» καὶ	τὰ	ἐπὶ τούτοις, ἵνα εὐλογίαν κληρονομήσητε.
[3, 6]	θησαυρίζει τὰ χρήματα· οὗτος {ὁ}	τὰ	ἐπίγεια καταπωλήσας καὶ πτωχοῖς ἐπιδοὺς
[3, 7]	ἃ δή φασι κόσμια, καὶ	τὰ	ἔπιπλα τῶν πλουσίων ἄχθος ἐστίν,
[3, 8]	ἐδείκνυον σφίσιν αὐτοῖς τῆς μέθης	τὰ	ἔργα σωφρονοῦσιν ἐν θεραπείας καὶ
[3, 12]	οἷον φέρε, εὐχῆς μὲν πέρι·	τὰ	ἔργα τὰ ἀγαθά» φησίν, εὐχὴ
[3, 11]	Ἡ κωμῳδία φησὶν τὰ ἴχνη	τὰ	ἑταιρικὰ ὥραν ἀπολείπειν καὶ τρυφήν»
[3, 11]	ἀκολασία, ἐπιβάθραν ἐνδιδοῦσα τοῖς πειρῶσι	τὰ	ἥττονα τοῦ μὴ εὐλαβεῖσθαι τὰ
[3, 11]	οὐδὲ ἀπεικότως τὰ στάδια καὶ	τὰ	θέατρα καθέδραν λοιμῶν» προσείποι τις
[3, 12]	πρώιμον τὸ φῶς σου, καὶ	τὰ	ἰάματά σου ταχὺ ἀνατελεῖ, καὶ
[3, 12]	οὖν ἀλλήλους οἱ συνεζευγμένοι ὡς	τὰ	ἴδια σώματα» Τὰ τέκνα, ὑπακούετε
[3, 4]	σωφρονῶν. Περιφέρονται δὲ αὗται ἀνὰ	τὰ	ἱερὰ ἐκθυόμεναι καὶ μαντευόμεναι, ἀγύρταις
[3, 8]	ἔπαυσεν κακῶς διατεθέντας, τοὺς δὲ	τὰ	ἴσα τολμῶντας ἐκώλυσεν, ἄλλους εἰς
[3, 11]	μοι φαίνεται. Ἡ κωμῳδία φησὶν	τὰ	ἴχνη τὰ ἑταιρικὰ ὥραν ἀπολείπειν
[3, 12]	ἁμαρτιῶν· καὶ περὶ πολιτείας· Ἀπόδοτε	τὰ	Καίσαρος Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ
[3, 4]	τὰς γυναῖκας ἀμφιπολεύουσιν αἳ μὲν	τὰ	κάτοπτρα, αἳ δὲ τοὺς κεκρυφάλους,
[3, 12]	φησίν, ὦ παιδίον καλῶς παιδαγωγούμενον,	τὰ	κεφάλαια τῆς σωτηρίας, γυμνώσω γὰρ
[3, 2]	τὸ ἑταιρικὸν τῶν γυναικῶν ἐπισκώπτει	τὰ	κοινὰ πάσαις ῥήματα εἰς τὴν
[3, 7]	Τὰ χρυσία δὲ ποῦ; Καὶ	τὰ	κόσμια ποῦ; Λωποδύταις δὲ αὐτὰ
[3, 4]	τῶν ἐντέχνως εἰς μοίρας κατατεμνόντων	τὰ	κρέα τὸν πολὺν συνωνούμενοι ὄχλον.
[3, 7]	ἡμῶν αἱ γαστέρες τῆς δαιτὸς	τὰ	λείψανα. Ποῦ δὲ τοὺς οἰνοχόους
[3, 11]	ἑζόμενον εἰσάγουσι πορφύραν ξαίνοντα καὶ	τὰ	λευκὰ τῶν ὀφθαλμῶν ἐπαναβάλλοντα. Αἱ
[3, 12]	ὑπὸ καλῇ τεθραμμένους ἀγωγῇ ἐκδιδάξεται	τὰ	λόγια. Διδασκαλεῖον δὲ ἡ ἐκκλησία
[3, 5]	ἀποκλυζομένης τῆς αἰδοῦς αὐτοῖς κατὰ	τὰ	λουτρά. Αἳ δὲ μὴ εἰς
[3, 5]	ὡς οὐκ ἔχοντες. ~Πῶς περὶ	τὰ	λουτρὰ ἀναστρεπτέον. (Οἷα δὲ καὶ
[3, 5]	λουτρὰ ἀναστρεπτέον. (Οἷα δὲ καὶ	τὰ	λουτρὰ αὐταῖς· οἶκοι τεχνητοί, συμπαγεῖς
[3, 5]	ψηλαφήσεως· οἱ γὰρ παρεισαγόμενοι παρὰ	τὰ	λουτρὰ ταῖς δεσποίναις γυμναῖς μελέτην
[3, 3]	περὶ αὐτοῦ. Οἱ γὰρ καὶ	τὰ	μάλιστα πρὸς τὰς ἄλλας πεπολεμωμένοι
[3, 11]	τὰ ἥττονα τοῦ μὴ εὐλαβεῖσθαι	τὰ	μείζονα, διὰ τοῦ συγγιγνώσκειν τοῖς
[3, 11]	ἐν μετεωρισμῷ ὀφθαλμῶν. (Νεκρώσατε οὖν	τὰ	μέλη τὰ ἐπὶ τῆς γῆς,
[3, 6]	ἄρα τὸ πλούσιον. Καὶ μὴν	τὰ	μὲν ἀγαθὰ ἔστω μόνοις κτητὰ
[3, 5]	μυρία χρυσοῦ τε καὶ ἀργύρου,	τὰ	μὲν εἰς προπόσεις, τὰ δὲ
[3, 4]	καὶ τοὺς χαραδριοὺς ἐκτρέφουσαι, ἀλλὰ	τὰ	μὲν οἴκοι κυϊσκόμενα ἐκτιθέασι παιδία,
[3, 8]	ὠφελῶν ὁ παιδαγωγὸς ὁ φιλάνθρωπος	τὰ	μὲν παρῄνεσεν, τὰ δὲ καὶ
[3, 8]	Χριστιανῶν τὸν βίον. Καὶ δὴ	τὰ	μὲν πλεῖστα ἤδη λέλεκται καὶ
[3, 11]	τὰ τοῦ σώματος μέλη, ἀλλὰ	{τὰ}	μετέωρα ἐντόνοις ὅμοια, ὀρθόνους πρὸς
[3, 2]	μὴ σκοπεῖν τὰ βλεπόμενα, ἀλλὰ	τὰ	μὴ βλεπόμενα· τὰ γὰρ βλεπόμενα
[3, 11]	κόσμον, ἀλλ´ εἰς τὸ ἀποσημαίνεσθαι	τὰ	οἴκοι φυλακῆς ἄξια διὰ τὴν
[3, 12]	γεωργεῖ, ἄρχει καὶ ὑπουργεῖ καὶ	τὰ	ὅλα δημιουργεῖ· Ἐν μὲν γαῖαν
[3, 8]	σωτηρίας εἰκών· οἱ γὰρ μὴ	τὰ	ὅμοια τοῖς κεκολασμένοις ἁμαρτήσαντες οὐ
[3, 12]	περὶ τὸν ὄντως ὄντα βασιλέα	τὰ	ὄντως ὄντα ἀγαθὰ ὄντα καὶ
[3, 11]	τοῖς περιττεύουσι κατὰ τὰς ἀποτρίψεις	τὰ	οὖρα καὶ τὰ σκύβαλα πλεονάζει,
[3, 1]	ὕδωρ καὶ δένδρεον ὑψιπέτηλον. Ἐκχεῖται	τὰ	πάθη, ἐκβλύζονται αἱ ἡδοναί, μαραίνεται
[3, 11]	ἀπόστολος βοᾷ, ἡμεῖς δὲ ἀναζωπυροῦμεν	τὰ	πάθη καὶ οὐκ αἰσχυνόμεθα. Αἳ
[3, 3]	ἐπιθυμίας. (Ἐγὼ καὶ τῶν ἀνδραποδοκαπήλων	τὰ	παιδάρια ἐλεῶ εἰς ὕβριν κοσμούμενα,
[3, 8]	μοιχεύοντες μὲν ἀδεῶς, περὶ δὲ	τὰ	παιδικὰ ἐκμανῶς ἐπτοημένοι, ἐπεῖδεν αὐτοὺς
[3, 11]	καὶ αἱ λαγνεῖαι ὁρμῶνται, περὶ	τὰ	παιδοποιίας μόρια ἐπιρρεούσης τῆς περιττείας.
[3, 12]	Πάντα τῷ ἑνί, ἐν ᾧ	τὰ	πάντα, δι´ ὃν τὰ πάντα
[3, 12]	ᾧ τὰ πάντα, δι´ ὃν	τὰ	πάντα ἕν, δι´ ὃν τὸ
[3, 2]	δύο ἀπαιδεύτοις ἡδοναῖς καὶ κλονεῖται	τὰ	πάντα μειρακίῳ βαρβάρῳ· Ἑλλὰς ὅλη
[3, 11]	τοῦτο ἐχέτω ἡ γυνή· κεκαλύφθω	τὰ	πάντα, πλὴν εἰ μὴ οἴκοι
[3, 6]	Εἰ μηδὲν ἀρνεῖται ὁ θεός,	τὰ	πάντα τοῦ θεοσεβοῦς γίνεται. ~Ὅτι
[3, 12]	πάντα τῷ σοφῷ, τῷ δικαίῳ	τὰ	πάντα. Ὧι ἡ δόξα καὶ
[3, 12]	φρονοῦσα τἄνδικα. Ταῦτα τῆς δικαιοσύνης	τὰ	παραγγέλματα καὶ παρὰ τοῖς τὴν
[3, 2]	καταρρήγνυνται καρτεραί, καὶ νεκρῶν ἐμπίμπλαται	τὰ	πεδία· ἐνυβρίζει τῷ ναυστάθμῳ ὁ
[3, 3]	ποδὸς καὶ γέλως ὀδόντων ἀναγγελεῖ	τὰ	περὶ αὐτοῦ. Οἱ γὰρ καὶ
[3, 11]	σώματι τῆς τροφῆς, ἀλλὰ εἰς	τὰ	περιττὰ ἐκχεομένης. (Ἐντεῦθεν καὶ αἱ
[3, 6]	ἀπαθὴς μείνῃ. Ἀλλ´, ὡς ἔοικεν,	τὰ	πλείονος ἄξια κεκτημένος πλούσιος ὢν
[3, 11]	μὴ προσφέρειν ἀλλ´ ἢ πρὸς	τὰ	πολέμου κοσμήματα. Εἰρηνικοῖς ἄρα ἀνθρώποις
[3, 10]	αὐτὸς χρήσεται. Ἰακὼβ δὲ ἐποίμαινεν	τὰ	πρόβατα Λάβαν τὰ ὑπολειφθέντα» σημεῖον
[3, 10]	ἐκδιδάσκων προσεπήγαγεν· Αὕτη γὰρ ἔβοσκεν	τὰ	πρόβατα τοῦ πατρὸς αὐτῆς. (Καὶ
[3, 11]	νεάζον τῆς ἐπιθυμίας. (Ἀλλ´ οὐδὲ	τὰ	πρόσωπα ἐντριπτέον αὐταῖς πανούργου σοφίας
[3, 2]	ἄν τις ἀφαμάρτοι προσωπεῖα ποιούσας	τὰ	πρόσωπα. Ἡμῖν δὲ ὁ λόγος
[3, 11]	ὁρώντων εὐανθέσι περιχρίστοις κοσμούμεναι σπιλοῦσι	τὰ	πρόσωπα τὰ αὑτῶν. Ἄφρονα» τὴν
[3, 12]	ἐστιν· τὰς νουμηνίας ὑμῶν καὶ	τὰ	σάββατα οὐκ ἀνέχομαι. Πῶς οὖν
[3, 11]	κατάλληλον τὸ λευκόν. (Ὡς οὖν	τὰ	σημεῖα τὰ ἐγγυτάτω ὄντα τῶν
[3, 11]	τὰς ἀποτρίψεις τὰ οὖρα καὶ	τὰ	σκύβαλα πλεονάζει, πλεονάζει δὲ καὶ
[3, 8]	ἀδείας ἐπιρροὴν προσλάβῃ, καταφλεχθῆναι προσέταξε	τὰ	Σόδομα, ὀλίγον τι τοῦ φρονίμου
[3, 11]	παιδαγωγὸς ἄξει ἡμᾶς, οὐδὲ ἀπεικότως	τὰ	στάδια καὶ τὰ θέατρα καθέδραν
[3, 2]	καρδίᾳ· ὡς γὰρ τὸν δραπέτην	τὰ	στίγματα, οὕτω τὴν μοιχαλίδα δείκνυσι
[3, 12]	ἔτι πλάσαι βούλομαι· ὕλην ἔχω	τὰ	στοιχεῖα· συνοικῶ μου τῷ πλάσματι.
[3, 11]	(Ἐπανορθωτέον δὲ ὅτι μάλιστα καὶ	τὰ	σχήματα καὶ τὰ βλέμματα καὶ
[3, 11]	ὅπως συμμεταβάλλονται τοῖς τόποις καὶ	τὰ	σχήματα καὶ τοὺς τρόπους, καθάπερ
[3, 11]	ἀσπαζομένους, ἀγάπην ἀνυπόκριτον» κεκτημένους, ἁγνοὺς	τὰ	σώματα, ἁγνοὺς τὰς καρδίας, ἐπιτηδείους
[3, 11]	τὸ γνήσιον ἐπιφέρει κάλλος γυμνάζουσα	τὰ	σώματα αὐτῶν καὶ σφᾶς αὐτὰς
[3, 9]	ἐπεὶ θᾶττον ἢ προσῆκεν ῥακοῖ	τὰ	σώματα καὶ προγηράσκειν ἀναγκάζει καθέψοντα
[3, 4]	κιναίδων ὄχλοι ἀθυρόγλωσσοι, μιαροὶ μὲν	τὰ	σώματα, μιαροὶ δὲ τὰ φθέγματα,
[3, 11]	κάλλισται καὶ ὑγιεινόταται ἀγωγαὶ διαπονοῦσαι	τὰ	σώματα τὸ κάλλος τὸ γνήσιον
[3, 9]	λειποθυμίας. Τρόπον γάρ τινα πίνει	τὰ	σώματα, ὥσπερ τὰ δένδρα, οὐ
[3, 12]	ἐν δὲ θάλασσαν, ἐν δὲ	τὰ	τείρεα πάντα, τά τ´ οὐρανὸς
[3, 11]	διήνοιξεν σοφῶς καὶ ἐννόμως, ἧς	τὰ	τέκνα ἐμακάρισαν ἀνιστάμενα» ὡς διὰ
[3, 12]	ὑμῶν. Οἱ πατέρες, μὴ παροργίζετε	τὰ	τέκνα ὑμῶν, ἀλλ´ ἐκτρέφετε αὐτὰ
[3, 3]	τὰ ἔνορχα τῶν ἐκτομιῶν καὶ	τὰ	τέλεια τῶν ἀτελῶν δασύτερά τέ
[3, 12]	φύλαξ· κατὰ μετουσίαν δὲ ἐκείνων	τὰ	τῇδε συνωνυμεῖ, παιδαγωγοῦντος ἐνθέως τοῦ
[3, 7]	τοῦ θεοῦ κληρονομεῖ. Ποῦ τοίνυν	τὰ	τοσαῦτα παρασκευάζονται ὄψα ἢ ἵνα
[3, 4]	τὰ χρήματα, δίκην ὀρνίθων κεκορεσμένων	τὰ	τοῦ βίου σκαλεύουσαι κόπρια. Πενία
[3, 12]	Ἀπόδοτε τὰ Καίσαρος Καίσαρι καὶ	τὰ	τοῦ θεοῦ τῷ θεῷ· ὅρκου
[3, 11]	ὕπτιος ὁ τράχηλος, μηδὲ ἀνιέμενα	τὰ	τοῦ σώματος μέλη, ἀλλὰ {τὰ}
[3, 11]	περικοπτέον τῶν γυναικῶν τὰ χρήματα	τὰ	τρυφητικά, χαυνότητας ἀβεβαίους καὶ κενὰς
[3, 9]	διψήσαντες πολλάκις ἔπειτα ἐμβάντες εἰς	τὰ	ὕδατα τὴν δίψαν ἠκέσαντο. Οὔκουν
[3, 8]	θεοῦ. ~Ὅτι αἱ εἰκόνες καὶ	τὰ	ὑποδείγματα μέγιστον μέρος τῆς ὀρθῆς
[3, 8]	γὰρ μικρὰ ῥοπὴ εἰς σωτηρίαν	τὰ	ὑποδείγματα. Ὅρα· φησὶν ἡ τραγῳδία,
[3, 4]	ἑστιάσεις παρασκευὰς εὐτρεπίζουσιν, ἄλλοι καταψήχουσι	τὰ	ὑποζύγια, οἰνοχόων τε ὅμιλος ἀσκεῖται
[3, 10]	δὲ ἐποίμαινεν τὰ πρόβατα Λάβαν	τὰ	ὑπολειφθέντα» σημεῖον ἔχων βασιλικὸν ῥάβδον
[3, 11]	Ἦ οὐκ ἴστε ὅτι καὶ	τὰ	φαλάγγια προσαπτόμενα μόνον τῷ στόματι
[3, 4]	μὲν τὰ σώματα, μιαροὶ δὲ	τὰ	φθέγματα, εἰς ὑπουργίας ἀκολάστους ἠνδρωμένοι,
[3, 4]	εἰρηνικὴν οἰκονομίαν ζηλώσας. Οἳ δὲ	τὰ	φορεῖα εἰς ὕψος αἴροντες τῶν
[3, 4]	ἀργυρώνητα ἀνδράποδα σπαθῶσι καὶ διαρρίπτουσι	τὰ	χρήματα, δίκην ὀρνίθων κεκορεσμένων τὰ
[3, 6]	καὶ δίκαιος ἐν οὐρανῷ θησαυρίζει	τὰ	χρήματα· οὗτος {ὁ} τὰ ἐπίγεια
[3, 11]	οὖν ὠκύπτερα περικοπτέον τῶν γυναικῶν	τὰ	χρήματα τὰ τρυφητικά, χαυνότητας ἀβεβαίους
[3, 10]	ἣ τοὺς πήχεις ἐκτενεῖ εἰς	τὰ	χρήσιμα, τὰς χεῖρας δὲ αὐτῆς
[3, 7]	πλῆθος καὶ τὰ ἀργυρᾶ καὶ	τὰ	χρυσᾶ ἐκπώματα καὶ τὸν ὄχλον
[3, 11]	μή, ἢν ἀφέληταί τις αὐτῶν	τὰ	χρυσία, δοῦλαι νομισθῶσιν οὐ κοσμούμεναι.
[3, 12]	ὁδόν, ἣν ἄν σοι ἐξηγήσωμαι,	τὰ	ὦτά μοι ὑποσχὼν τὰ ἀκουστικά,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/12/2009