Livre, Chap. |
[3, 2] |
ποιοῖεν
αἱ
γυναῖκες
αὗται
σφῶν
|
κατὰ |
ἀνάκλασιν
ἀπομιμούμεναι
τὰς
εἰκόνας
εἰς |
[3, 11] |
καὶ
τὰ
ἐν
κόσμῳ
κοσμίως
|
κατὰ |
θεὸν
ἀγαγεῖν
οὐ
κεκώλυται.
Καὶ |
[3, 11] |
τῶν
κατὰ
κόσμον,
ἀλλὰ
τῶν
|
κατὰ |
θεόν
ἐστιν
τὸ
κτῆμα·
ἣ |
[3, 3] |
ἐνδύσασθαι
τὸν
καινὸν
ἄνθρωπον
τὸν
|
κατὰ |
θεὸν
κτισθέντα
ἐν
δικαιοσύνῃ
καὶ |
[3, 11] |
ἰδίοις}
ἔργοις
κοσμουμένας
φαίνεσθαι
τὰς
|
κατὰ |
θεὸν
πολιτευομένας.
Κάλλιστον
γὰρ
ἔργον |
[3, 11] |
πίστις
δὲ
οὐ
σοφῶν
τῶν
|
κατὰ |
κόσμον,
ἀλλὰ
τῶν
κατὰ
θεόν |
[3, 12] |
πληρῶσαι
τῆς
εἰκόνος
αἰσθάνεσθαί
τε
|
κατὰ
|
κράτος
ἀγαθοῦ
τοῦ
θεοῦ
κριτοῦ |
[3, 10] |
~Ὅτι
καὶ
γυμνάσια
ἐγκριτέον
τοῖς
|
κατὰ |
λόγον
βιοῦσιν.
(Μειρακίοις
δὲ
γυμνάσιον |
[3, 11] |
τὸ
ἀνελλιπὲς
ἐξαρκούντων
εἰς
τὸν
|
κατὰ |
λόγον,
τὸν
ὑγιῆ
καὶ
μακάριον, |
[3, 12] |
ἐστι
καὶ
δοτὴρ
καὶ
φύλαξ·
|
κατὰ |
μετουσίαν
δὲ
ἐκείνων
τὰ
τῇδε |
[3, 8] |
ζόφον
ἀγρίων
ἀγγέλων
τετήρηκεν.
(Καὶ
|
κατὰ |
μικρὸν
διδασκαλικώτατα
ἐκτίθεται
τὰς
εἰκόνας |
[3, 3] |
νόμων
ἐπιτρέπουσιν·
ἔξεστιν
αὐτοῖς
ἁμαρτεῖν
|
κατὰ |
νόμον,
καὶ
τὸ
ἀπόρρητον
τῆς |
[3, 10] |
(Καὶ
δὴ
τά
γε
{καὶ}
|
κατὰ |
πάλην,
ἣν
ἐνεκρίναμεν,
μὴ
φιλονικίας |
[3, 12] |
φησίν·
πιστὸν
δὲ
ἀπίστοις
οὐδὲν»
|
κατὰ |
Πίνδαρον.
Καὶ
οἰκέταις
μὲν
χρηστέον |
[3, 3] |
βουληθείη
τις.
Εἰ
γὰρ
τοὺς
|
κατὰ |
πρόθεσιν
κλητοὺς
προέγνω
ὁ
θεὸς |
[3, 12] |
τὰς
γυναῖκας
τὰς
σφῶν
μήποτε
|
κατὰ |
πρόσωπον
οἰκετῶν
φιλεῖν.
Οὐδὲ
γὰρ |
[3, 12] |
κυρίου.
Οἱ
δοῦλοι,
ὑπακούετε
τοῖς
|
κατὰ |
σάρκα
κυρίοις
μετὰ
φόβου
καὶ |
[3, 9] |
σώματα
καὶ
προγηράσκειν
ἀναγκάζει
καθέψοντα
|
κατὰ |
τὰ
αὐτὰ
τῷ
σιδήρῳ
μαλασσομένης |
[3, 5] |
ὥσπερ
ἀποκλυζομένης
τῆς
αἰδοῦς
αὐτοῖς
|
κατὰ |
τὰ
λουτρά.
Αἳ
δὲ
μὴ |
[3, 12] |
ἡμῖν
παραφυλακτέον
καὶ
ὅσα
ἄλλα
|
κατὰ |
τὰς
ἀναγνώσεις
τῶν
βιβλίων
παραγγέλλεται. |
[3, 11] |
πυθμένα.
Εἰκότως
οὖν
τοῖς
περιττεύουσι
|
κατὰ |
τὰς
ἀποτρίψεις
τὰ
οὖρα
καὶ |
[3, 3] |
τὸν
πολιόν,
ἀλλὰ
τὸν
φθειρόμενον
|
κατὰ |
τὰς
ἐπιθυμίας
τῆς
ἀπάτης·
ἀνανεοῦσθαι
|
[3, 12] |
διείλεκται·
ἃ
δ´
οὖν
καὶ
|
κατὰ |
τὰς
ὁδοὺς
ὁμιλεῖν
αὐτῷ
φίλον |
[3, 11] |
εἰσίν.
Ἀλλὰ
μὴν
καὶ
οἱ
|
κατὰ
|
τὰς
ὁδοὺς
τῶν
ἀγαπητῶν
ἀσπασμοὶ |
[3, 11] |
τὸν
λόγον
ἔκτοσθεν
μὲν
εἰσιόντα
|
κατὰ |
ταὐτὰ
τῇ
τροφῇ
διὰ
κατηχήσεως, |
[3, 11] |
ἐσχάτων
καθαρὸν
εἶναι
ἐθέλει,
ἵνα
|
κατὰ |
τὴν
ἀπὸ
τοῦ
σώματος
μετάβασιν |
[3, 11] |
ἄλλους
ἀπορριπτέον
δακτυλίους,
ἐπεὶ
κόσμος»
|
κατὰ |
τὴν
γραφὴν
χρυσοῦς
φρονίμῳ
παιδεία» |
[3, 3] |
ἐν
τῷ
Ἰησοῦ,
ἀποθέσθαι
ὑμᾶς
|
κατὰ |
τὴν
προτέραν
ἀναστροφὴν
τὸν
παλαιὸν |
[3, 9] |
παραιτητέον
τὸ
βαλανεῖον·
ναὶ
μὴν
|
κατὰ |
τὴν
τοῦ
σώματος
ἡλικίαν
καὶ |
[3, 11] |
τὰς
ἐπὶ
τῷ
μύστακι
μολυνομένας
|
κατὰ |
τὴν
τροφὴν
περικαρτέον,
οὐ
ξυρῷ— |
[3, 9] |
τῇ
δι´
ὅλου
τοῦ
σώματος
|
κατὰ |
τὸ
λουτρόν,
ὥς
φασι,
ποροποιίᾳ. |
[3, 11] |
ἐπιπλάστου
εἰς
τὸ
ἀληθὲς
μετάβασις
|
κατὰ
|
τὸ
σχῆμα
τὸ
ἐκ
τοῦ |
[3, 10] |
ἀλυσιτελές.
Οὐδὲ
ἐνταῦθα
ὑπεξαιρετέον
τῆς
|
κατὰ |
τὸ
σῶμα
διαπονήσεως
τὰς
γυναῖκας, |
[3, 1] |
κάλλος
ἀνθρώπων
ἀγάπη.
Ἀγάπη
δέ»
|
κατὰ |
τὸν
ἀπόστολον,
μακροθυμεῖ,
χρηστεύεται,
οὐ |
[3, 3] |
τοῦ
υἱοῦ
αὐτοῦ»
{δι}
οὓς
|
κατὰ |
τὸν
μακάριον
ἀπόστολον
ὥρισεν
εἰς |
[3, 12] |
ἀκέραια
καὶ
ἄμωμα
τοῦ
θεοῦ»
|
κατὰ |
τὸν
Παῦλον
τέκνα
μέσον
γενεᾶς |
[3, 3] |
τῆς
φύσεως
νόμον
ὀρύγματος
κατηξίωσαν
|
κατὰ |
τὸν
τῆς
δικαιοσύνης
νόμον.
Οὐ |
[3, 12] |
τοῦτο
ἐνετειλάμην
αὐτοῖς·
ἕκαστος
ὑμῶν
|
κατὰ |
τοῦ
πλησίον
ἐν
τῇ
καρδίᾳ |
[3, 2] |
βάθη
χερσούμεναι,
λελήθασι
σφᾶς
αὐτὰς
|
κατὰ |
τοὺς
Αἰγυπτίων
κοσμοῦσαι
ναούς·
προπύλαια |
[3, 11] |
δεδομένον
περιγίνεται.
Δεινὴ
δὲ
καλλωπίσαι
|
κατὰ |
φύσιν
ἡ
τῶν
ποτῶν
εὐκρασία |
[3, 1] |
γὰρ
τὸ
ἀλλότριον
καὶ
μὴ
|
κατὰ |
φύσιν
σχῆμα·
τὸ
δ´
ἐπίπλαστον |
[3, 11] |
ἀληθείας,
ἐν
τῷ
φύσει
καλῷ
|
κατὰ |
ψυχὴν
ἐξεταζόμενον,
οὐ
πράσει
καὶ |