Livre, Chap. |
[3, 6] |
τὸ
πλούσιον.
Καὶ
μὴν
τὰ
|
μὲν |
ἀγαθὰ
ἔστω
μόνοις
κτητὰ
τοῖς |
[3, 6] |
παρ´
ἕκαστα
χρή,
ὡς
ὁ
|
μὲν |
ἀγαθὸς
ἀνὴρ
σώφρων
ὢν
καὶ |
[3, 3] |
τὸ
μαλθακώτερον
ἀποκλίναντες
γυναικίζονται,
κουρὰς
|
μὲν |
ἀγεννεῖς
καὶ
πορνικὰς
ἀποκειρόμενοι,
χλανίσι |
[3, 8] |
τρυφῆς
ἐξοκείλαντες
εἰς
ἀσέλγειαν,
μοιχεύοντες
|
μὲν |
ἀδεῶς,
περὶ
δὲ
τὰ
παιδικὰ |
[3, 8] |
παραθήσομαι·
τὸ
Σοδομιτῶν
πάθος
κρίσις
|
μὲν
|
ἀδικήσασι,
παιδαγωγία
δὲ
ἀκούσασιν.
(Οἱ |
[3, 12] |
παρρησίας
εἰρηνοποιεῖ»
ὑμεῖς
δὲ
εἰ
|
μὲν |
ἀκούσεσθέ
μου,
σωθήσεσθε,
εἰ
δ´ |
[3, 5] |
ἐνυβρίζουσι
γυμναῖς.
(Καὶ
δὴ
τοῖς
|
μὲν |
ἀνδράσι
τοῖς
σφῶν
οὐκ
ἂν |
[3, 11] |
κεφαλήν.
Εἰ
δὲ
κεφαλὴ
γυναικὸς
|
μὲν |
ἀνήρ,
ἀνδρὸς
δὲ
ὁ
Χριστός» |
[3, 11] |
ἡ
ὀργὴ
τοῦ
θεοῦ»
ὁ
|
μὲν |
ἀπόστολος
βοᾷ,
ἡμεῖς
δὲ
ἀναζωπυροῦμεν |
[3, 11] |
πάθη
καὶ
οὐκ
αἰσχυνόμεθα.
Αἳ
|
μὲν |
αὐτῶν
μαστίχην
ἐντραγοῦσαι»
περιιοῦσαι,
σεσήρασι |
[3, 5] |
χιτῶνι
καὶ
τὴν
αἰδῶ
φαίνεσθαι
|
μὲν |
βούλονται
καλαί,
ἄκουσαι
δ´
ὅμως |
[3, 12] |
καὶ
τὰ
ὅλα
δημιουργεῖ·
Ἐν
|
μὲν |
γαῖαν
ἔτευξ´
ἐν
δ´
οὐρανόν, |
[3, 11] |
διττοῖς
αὐτὰς
περιπίπτειν
ἁμαρτήμασιν;
Τοὺς
|
μὲν |
γὰρ
ἀπατῶσι,
τοὺς
ἄνδρας,
διὰ |
[3, 7] |
τὴν
πρὸς
θεὸν
ὁμολογίαν·
πάρεστι
|
μὲν |
γὰρ
αὐτῷ
αἰτεῖσθαι
καὶ
λαμβάνειν |
[3, 2] |
αὐτοῦ,
ὅτι
ἀπῶσμαι
αὐτόν.
Ἄνθρωπος
|
μὲν |
γὰρ
εἰς
ὀφθαλμοὺς
ὄψεται
καὶ |
[3, 11] |
ὑγιείας
ἐλευθέριον
τὸ
κάλλος.
ἣ
|
μὲν |
γὰρ
ἔνδον
τοῦ
σώματος
ἐργάζεται, |
[3, 12] |
ἀναμάρτητος
αὐτὸς
ὁ
λόγος·
Τὸ
|
μὲν |
(γὰρ)
ἐξαμαρτάνειν
ἅπασιν
ἔμφυτον
καὶ |
[3, 2] |
προσαπολλύει
καὶ
τὸν
ἄνδρα.
Πρῶτα
|
μὲν |
γὰρ
ἐς
τὸ
κέρδος
καὶ |
[3, 12] |
τὴν
ἰσχύν,
τὴν
τροφήν·
ἀγαθὰ
|
μὲν |
γὰρ
ὄντως
ἃ
οὔτε
οὖς |
[3, 11] |
καὶ
σπερμολογίας
πολλῆς
γέμοντα.
Τί
|
μὲν |
γὰρ
οὐκ
ἐπιδείκνυνται
αἰσχρὸν
ἔργον |
[3, 10] |
γυμνασίων
ὑποδείγματα.
Ἀνδρῶν
δὲ
οἳ
|
μὲν |
γυμνοὶ
καὶ
πάλης
μετεχόντων,
οἳ |
[3, 3] |
οὗτος.
Ὁ
γὰρ
θεὸς
τὴν
|
μὲν |
γυναῖκα
λείαν
ἠθέλησεν
εἶναι,
αὐτοφυεῖ |
[3, 12] |
ὁ
Χριστὸς
ἠγάπησεν
ἡμᾶς.
Αἱ
|
μὲν |
γυναῖκες
τοῖς
ἰδίοις
ἀνδράσιν
ὑποτασσέσθωσαν, |
[3, 9] |
Παραληπτέον
δὲ
τὸ
λουτρὸν
ταῖς
|
μὲν |
γυναιξὶ
καθαριότητος
ἕνεκεν
καὶ
ὑγιείας, |
[3, 12] |
εἰς
παιδαγωγίαν
τῆς
ἀνθρωπότητος,
ὃ
|
μὲν |
διὰ
Μωυσέως,
ὃ
δὲ
δι´ |
[3, 12] |
ἑνὸς
πολλοὶ
χορηγούμενοι
θεοῦ,
οἳ
|
μὲν |
διὰ
τοῦ
νόμου,
οἳ
δὲ |
[3, 1] |
σωτὴρ
δὲ
ἀνθρώπων,
καὶ
τοῦ
|
μὲν |
διάκονος,
ἡμῶν
δὲ
παιδαγωγός.
Δούλης |
[3, 8] |
ὠφελούμενοι.
Τῶν
γὰρ
ἀνθρώπων
οἳ
|
μὲν
|
διδαχθέντες
ἐσώθησαν,
οἳ
δὲ
αὐτοδιδάκτως |
[3, 2] |
μῦθος
Ἀργείων
ἔχει,
Λακεδαίμονα,
ἀνθηρὸς
|
μὲν |
εἱμάτων
στολῇ
χρυσῷ
τε
λαμπρός, |
[3, 5] |
χρυσοῦ
τε
καὶ
ἀργύρου,
τὰ
|
μὲν |
εἰς
προπόσεις,
τὰ
δὲ
εἰς |
[3, 3] |
πῶς
οὐ
κατάπτυστοι;
Καὶ
νῦν
|
μὲν |
εἰς
τοσοῦτον
ἀκολασίας
ἐλήλακεν
ὁ |
[3, 11] |
δικαιοσύνης
τροφήν,
τὸν
λόγον
ἔκτοσθεν
|
μὲν
|
εἰσιόντα
κατὰ
ταὐτὰ
τῇ
τροφῇ |
[3, 2] |
ἄνθος.
Διὰ
τοῦτό
τοι
ὠχραὶ
|
μὲν |
ἐκ
καταπλασμάτων
καταφαίνονται,
εὐάλωτοι
δὲ |
[3, 12] |
ὑψῶν
ἑαυτὸν
ταπεινωθήσεται.
Καὶ
τοὺς
|
μὲν |
ἐλεήμονας
μακαρίζει,
ὅτι
αὐτοὶ
ἐλεηθήσονται» |
[3, 12] |
ὡς
θεοῦ
παιδίον,
καὶ
πολιτεύεται
|
μὲν |
ἐν
οὐρανοῖς
ἐπὶ
γῆς
παιδαγωγούμενος, |
[3, 11] |
ἐνδιδοῦσαι
τοῖς
ἀκολάστοις
ἐλπίδος.
Αἰδὼς
|
μὲν |
ἐπανθείτω
καὶ
ἀρρενωπία·
ἀπέστω
δὲ |
[3, 8] |
δι´
ὧν
εἰκόνων
σαφέστατα
τοὺς
|
μὲν |
ἔπαυσεν
κακῶς
διατεθέντας,
τοὺς
δὲ |
[3, 3] |
γὰρ
ὑπὸ
τοῦ
λόγου,
εἰ
|
μὲν |
ἐπὶ
τοὺς
ἄνδρας,
θηλυδρίου,
εἰ |
[3, 4] |
ὀλέθρῳ
γάμων
ἐκμανθάνουσαι.
Καὶ
τοὺς
|
μὲν |
ἔχουσι
τῶν
ἀνδρῶν,
τοὺς
δὲ |
[3, 11] |
δὲ
πέρι
ταύτῃ
δοκεῖ·
ψιλὴ
|
μὲν |
ἡ
τῶν
ἀνδρῶν
κεφαλή,
πλὴν |
[3, 8] |
τῷ
λόγῳ·
διὰ
τοῦτο
ὃ
|
μὲν |
ἤκουσεν
φίλος,
οἱ
δὲ
ἀπόστολοι, |
[3, 2] |
ἡδύνουσι
τὴν
σάρκα
καὶ
τὴν
|
μὲν |
ἡμέραν
κομμωτικῇ
προστετήκασι
θαλαμευόμεναι,
μὴ
|
[3, 5] |
σωμάτων
οὐκ
αἰσχύνονται.
Ἀλλ´
ὁ
|
μὲν |
Ἡσίοδος
μηδὲ
γυναικείῳ
λουτρῷ
χρόα |
[3, 4] |
σικίννοις
τέρασι
γανύμεναι·
καὶ
τὸν
|
μὲν |
Θερσίτην
ἀκούουσαι
γελῶσιν,
αὐταὶ
δὲ |
[3, 1] |
ὁ
θεὸς
καὶ
χαίρει
μάλιστα
|
μὲν |
καθαρεύοντας
ἡμᾶς
ὁρῶν
τῷ
τῆς |
[3, 11] |
ἀφελὴς
ἡ
σωφροσύνη,
ἐπεὶ
ἡ
|
μὲν |
καθαριότης
ἕξις
ἐστὶν
παρασκευαστικὴ
διαίτης |
[3, 2] |
φησίν.
(Εἶτα
οὐκ
ἄτοπον
ἵππους
|
μὲν |
καὶ
ὄρνεις
καὶ
τὰ
ἄλλα
|
[3, 6] |
μέγιστον·
ἐὰν
δὲ
ἄρα
πλουτῇ
|
μὲν |
Κινύρα
τε
καὶ
Μίδα
μᾶλλον, |
[3, 12] |
τῆς
ἐπανορθώσεως
τὴν
σωτηρίαν,
ἐμοὶ
|
μὲν |
λελέχθων,
φησὶν
ὁ
παιδαγωγός,
ἐπειδὴ |
[3, 2] |
τὴν
ἐπίθεσιν
αὐτῶν.
Καὶ
τὴν
|
μὲν |
ξανθίζουσαν
τοὺς
πλοκάμους
ὁ
κωμικὸς |
[3, 12] |
δοξάζωμεν
οἰκονομίαν,
δι´
ἣν
παιδαγωγεῖται
|
μὲν |
ὁ
ἄνθρωπος,
ἁγιάζεται
δὲ
ὡς |
[3, 6] |
δὲ
καὶ
διελεῖν
χρή,
πλούσιος
|
μὲν |
ὁ
πολυκτήμων
ἔστω,
χρυσίῳ
σεσαγμένος |
[3, 5] |
μὴ
εἰς
τοσοῦτον
ἀπερυθριῶσαι
τοὺς
|
μὲν |
ὀθνείους
ἀποκλείουσιν,
ἰδίοις
δὲ
οἰκέταις |
[3, 12] |
τοιοῦτοι
εἰς
ζωὴν
αἰώνιον.
(Τοιοίδε
|
μὲν |
οἱ
λογικοὶ
νόμοι,
οἱ
παρακλητικοὶ |
[3, 4] |
τοὺς
χαραδριοὺς
ἐκτρέφουσαι,
ἀλλὰ
τὰ
|
μὲν |
οἴκοι
κυϊσκόμενα
ἐκτιθέασι
παιδία,
τοὺς |
[3, 6] |
Ὧι
γὰρ
ἂν
ὑπάρχῃ
μηδενὸς
|
μὲν |
ὀρέγεσθαι
τῶν
οὐκ
ἐφ´
ἡμῖν, |
[3, 11] |
αὐτῶν»
τὸ
ἄσχημον
σχῆμα.
(Ἐγὼ
|
μὲν |
οὐδὲ
τὰς
θεραπαίνας
ἀξιῶ
τὰς |
[3, 11] |
τοὺς
ἑαυτῶν
ἄνδρας
φιλοτιμία.
Ἐγὼ
|
μὲν |
οὐκ
ἐβουλόμην
τὴν
σωματικὴν
εὐπρέπειαν |
[3, 9] |
καὶ
τὸ
ἔξωθεν
καθαρόν.
Τὸ
|
μὲν |
οὖν
ἄριστον
λουτρὸν
τῆς
ψυχῆς |
[3, 12] |
ὁ
αὐτός
ἐστιν
παιδαγωγός.
(Ἔστι
|
μὲν |
οὖν
αὐτόθεν
κεφαλαιώδης
ὑποθήκη
καὶ |
[3, 3] |
κόμας
ὥσπερ
αἱ
γυναῖκες.
(Λέοντες
|
μὲν |
οὖν
αὐχοῦσι
τὸ
λάσιον
αὐτῶν, |
[3, 9] |
ὑγιείας
ἢ
τελευταῖον
ἡδονῆς.
Ἡδονῆς
|
μὲν |
οὖν
ἕνεκα
λοῦσθαι
παραπεμπτέον·
ἄρδην |
[3, 2] |
καὶ
τὰς
αἱρέσεις
ἐκτρεπομένοις.
(Φιλοψία
|
μὲν |
οὖν
καὶ
φιλοινία
εἰ
καὶ |
[3, 12] |
αἰσθητῶν
ἐπὶ
τὴν
νόησιν.
(Ὅσα
|
μὲν |
οὖν
οἴκοι
παραφυλακτέον
καὶ
ὡς |
[3, 8] |
τέλη
γὰρ
τὰ
δαπανήματα.
Ὅπως
|
μὲν |
οὖν
συμβιωτέον
ἀνδρὶ
τὴν
γυναῖκα |
[3, 11] |
τῆς
ἀληθείας
διὰ
χαυνότητα.
Καλὸν
|
μὲν
|
οὖν
ταῖς
γαμεταῖς
πεπιστευκότας
ταῖς |
[3, 5] |
φησί,
περιεργότερον
ἤδη
ἥμαρτεν.
Οἴκοι
|
μὲν |
οὖν
τοὺς
γονεῖς
καὶ
τοὺς |
[3, 11] |
ἀλλὰ
εἶναι
ἁρμόζει,
τοῖς
θεῷ
|
μὲν |
παιδαγωγουμένοις,
θεῷ
δὲ
εἰσπεποιημένοις.
(Διὸ |
[3, 11] |
δι´
ὧν
ἀγάλλονται
πάντες,
οἱ
|
μὲν |
παῖδες
ἐπὶ
τῇ
μητρί,
ὁ |
[3, 5] |
περιγράφοντες
τὸν
φόβον.
(Καὶ
οἱ
|
μὲν |
παλαιοὶ
τῶν
ἀθλητῶν
γυμνὸν
δεικνύναι |
[3, 8] |
ἐζήλωσαν
ἢ
ἐζήτησαν
ἀρετήν.
Κεῖνος
|
μὲν |
πανάριστος,
ὃς
αὑτῷ
πάντα
νοήσῃ· |
[3, 8] |
ὁ
παιδαγωγὸς
ὁ
φιλάνθρωπος
τὰ
|
μὲν |
παρῄνεσεν,
τὰ
δὲ
καὶ
ὠνείδισεν, |
[3, 4] |
ἄχθος
ἐστὶ
γῆς·
καὶ
χήραν
|
μὲν
|
παρορῶσι
σωφρονοῦσαν
Μελιταίου
πολλῷ
διαφέρουσαν
|
[3, 12] |
Καὶ
δὴ
ὥρα
γε
ἐμοὶ
|
μὲν |
πεπαῦσθαι
τῆς
παιδαγωγίας,
ὑμᾶς
δὲ |
[3, 12] |
εὕροιμεν
ὑποθήκας,
οἷον
φέρε,
εὐχῆς
|
μὲν |
πέρι·
τὰ
ἔργα
τὰ
ἀγαθά» |
[3, 4] |
ἡ
θητεία
πολυσχιδῶς·
καὶ
οἳ
|
μὲν
|
περὶ
τὴν
γαστριμαργίαν
αὐτῶν
πονοῦσι |
[3, 8] |
τὸν
βίον.
Καὶ
δὴ
τὰ
|
μὲν |
πλεῖστα
ἤδη
λέλεκται
καὶ
πεπαιδαγώγηται, |
[3, 2] |
φονευομένου
λαοῦ.
(Ὅτι
δὲ
ἑταίρας
|
μὲν |
ποιεῖ
τὰς
γυναῖκας
ὁ
καλλωπισμός, |
[3, 8] |
καὶ
τὸν
αὐτὸν
θεὸν
ὃ
|
μὲν |
πολυπραγμονῶν,
οἳ
δὲ
κηρύσσοντες.
Λαοὶ
|
[3, 12] |
ταῖς
βίβλοις
ταῖς
ἁγίαις,
αἳ
|
μὲν |
πρεσβυτέροις,
αἳ
δὲ
ἐπισκόποις
καὶ |
[3, 1] |
καὶ
εἰς
φθορὰς
ἐξαρεσκευόμενον·
ἤτοι
|
μὲν |
πρώτιστα
λέων
γένετ´
ἠυγένειος,
ἔτι |
[3, 11] |
τοῦ
ἀποτελέσαντος
ὕπαρξιν,
οἷον
καπνὸς
|
μὲν |
πῦρ,
εὔχροια
δὲ
καὶ
εὐσφυξία
|
[3, 7] |
θείας
φύσεως
ἡ
φιληδονία,
ὁμοίως
|
μὲν |
σιτεῖσθαι
τοῖς
στρουθοῖς,
ὁμοίως
δὲ |
[3, 11] |
σύνταγμα
πνευματικόν.
Ἐξὸν
δὲ
ἀκροᾶσθαι
|
μὲν |
σοφίας
θεϊκῆς,
ἀλλὰ
καὶ
πολιτεύσασθαι |
[3, 12] |
μετανοῶ,
ἄφες
αὐτῷ·
καὶ
τοῖς
|
μὲν |
στρατευομένοις
διὰ
Ἰωάννου
παραγγέλλει
ἀρκεῖσθαι |
[3, 4] |
περὶ
τὰς
γυναῖκας
ἀμφιπολεύουσιν
αἳ
|
μὲν |
τὰ
κάτοπτρα,
αἳ
δὲ
τοὺς |
[3, 4] |
ἔνδον
κιναίδων
ὄχλοι
ἀθυρόγλωσσοι,
μιαροὶ
|
μὲν |
τὰ
σώματα,
μιαροὶ
δὲ
τὰ
|
[3, 11] |
ἐκ
τῆς
τροφῆς
περιουσίαν,
ποσῇ
|
μὲν |
τῇ
ὑγρότητι,
ὑπερβολῇ
δὲ
θερμότητος. |
[3, 9] |
δεῖν.
Λούειν
δὲ
δεῖ
μάλιστα
|
μὲν |
τὴν
ψυχὴν
καθαρσίῳ
λόγῳ,
καὶ |
[3, 11] |
παραληπτέα,
διὰ
περίστασιν
δέ,
τὰς
|
μὲν |
τῆς
κεφαλῆς
τρίχας
ὡς
μὴ
|
[3, 1] |
τοῦ
σώματος
ἐνεδείξατο
κάλλος,
τῆς
|
μὲν |
τὸ
εὐεργετικόν,
τὸ
δὲ
ἀθάνατον |
[3, 6] |
τῇ
ἐπῳδῇ
τοῦ
λόγου
καταξέσηται
|
μὲν |
τὸ
θηρίον,
αὐτὸς
δὲ
ἀπαθὴς |
[3, 11] |
σώφρονα·
κάλλος
γὰρ
ἄριστον
πρῶτον
|
μὲν |
τὸ
ψυχικόν,
ὡς
πολλάκις
ἐπεσημηνάμην, |
[3, 2] |
τὸ
φιλόκοσμον—
αἳ
τῆς
παρὰ
|
μὲν
|
τοῖς
ἀνδράσιν
οἰκουρίας
ὀλίγα
φροντίζουσιν, |
[3, 2] |
καὶ
φυράμασί
τισι
καταπλαττόμεναι
τρύχουσι
|
μὲν |
τὸν
χρῶτα,
θρύπτουσι
δὲ
τὴν |
[3, 2] |
ἤ
τι
τοιοῦτον
θηρίον
ἀνάξιον
|
μὲν |
τοῦ
νεώ,
χηραμοῦ
δὲ
ἢ |
[3, 11] |
τι
παραλυπούσας
οὐκ
ἐνοχλητέον,
σεμνότητα
|
μὲν |
τοῦ
προσώπου
{καὶ}
καταπλήξεως
γεννητικὴν |
[3, 7] |
πολλάκις
ἄρτου
πενόμενον
δίκαιον,
σπάνιον
|
μὲν |
τοῦτο,
καὶ
ἔνθα
οὐκ
ἄλλος |
[3, 12] |
γυμνὰς
παρατιθέμενος
τὰς
παραγγελίας,
ἁρμοζόμενος
|
μὲν |
τῷ
χρόνῳ
τῆς
καθοδηγήσεως,
τὰς |
[3, 1] |
λόγος
ὁ
κοινὸς
ἀμφοῖν,
θεοῦ
|
μὲν |
υἱός,
σωτὴρ
δὲ
ἀνθρώπων,
καὶ |
[3, 12] |
τὸν
ἑαυτοῦ
υἱόν,
Ἔτι
τὴν
|
μὲν |
φιλοδοξίαν
ἀποσκορακίζει·
Οὐαὶ
ὑμῖν,
Φαρισαῖοι» |
[3, 12] |
οὐδὲν»
κατὰ
Πίνδαρον.
Καὶ
οἰκέταις
|
μὲν |
χρηστέον
ὡς
ἑαυτοῖς·
ἄνθρωποι
γάρ |
[3, 12] |
ψεύσταις
καὶ
τετυφωμένοις
προσαπειλεῖ,
τοῖς
|
μὲν |
ὧδέ
πως·
Οὐαὶ
τοῖς
λέγουσι |
[3, 4] |
ἴσασι
δὲ
ἀπατώμεναι
καὶ
αὑτὰς
|
μὲν |
ὡς
σκεῦος
ἐκδιδοῦσαι
ἡδονῆς
τοῖς |
[3, 8] |
δὲ
τούτοιν
οἱ
ἀκροαταί,
ὃ
|
μὲν |
ὠφελούμενος
διὰ
τὴν
ζήτησιν,
ὃ |