Alphabétiquement     [«   »]
μεμνημένος 1
μεμνήσεται 1
μεμυκότος 1
μὲν 105
μέν 2
Μένανδρος 1
μένει 2
Fréquences     [«    »]
98 μὴ
93 οὐ
86 οὐκ
105 μὲν
106 τοὺς
108 τοῖς
117 τῷ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Clément d'Alexandrie, Le divin Maître ou Le Pédagogue, livre III

μὲν


Livre, Chap.
[3, 6]   τὸ πλούσιον. Καὶ μὴν τὰ  μὲν   ἀγαθὰ ἔστω μόνοις κτητὰ τοῖς
[3, 6]   παρ´ ἕκαστα χρή, ὡς  μὲν   ἀγαθὸς ἀνὴρ σώφρων ὢν καὶ
[3, 3]   τὸ μαλθακώτερον ἀποκλίναντες γυναικίζονται, κουρὰς  μὲν   ἀγεννεῖς καὶ πορνικὰς ἀποκειρόμενοι, χλανίσι
[3, 8]   τρυφῆς ἐξοκείλαντες εἰς ἀσέλγειαν, μοιχεύοντες  μὲν   ἀδεῶς, περὶ δὲ τὰ παιδικὰ
[3, 8]   παραθήσομαι· τὸ Σοδομιτῶν πάθος κρίσις  μὲν   ἀδικήσασι, παιδαγωγία δὲ ἀκούσασιν. (Οἱ
[3, 12]   παρρησίας εἰρηνοποιεῖ» ὑμεῖς δὲ εἰ  μὲν   ἀκούσεσθέ μου, σωθήσεσθε, εἰ δ´
[3, 5]   ἐνυβρίζουσι γυμναῖς. (Καὶ δὴ τοῖς  μὲν   ἀνδράσι τοῖς σφῶν οὐκ ἂν
[3, 11]   κεφαλήν. Εἰ δὲ κεφαλὴ γυναικὸς  μὲν   ἀνήρ, ἀνδρὸς δὲ Χριστός»
[3, 11]   ὀργὴ τοῦ θεοῦ»  μὲν   ἀπόστολος βοᾷ, ἡμεῖς δὲ ἀναζωπυροῦμεν
[3, 11]   πάθη καὶ οὐκ αἰσχυνόμεθα. Αἳ  μὲν   αὐτῶν μαστίχην ἐντραγοῦσαι» περιιοῦσαι, σεσήρασι
[3, 5]   χιτῶνι καὶ τὴν αἰδῶ φαίνεσθαι  μὲν   βούλονται καλαί, ἄκουσαι δ´ ὅμως
[3, 12]   καὶ τὰ ὅλα δημιουργεῖ· Ἐν  μὲν   γαῖαν ἔτευξ´ ἐν δ´ οὐρανόν,
[3, 11]   διττοῖς αὐτὰς περιπίπτειν ἁμαρτήμασιν; Τοὺς  μὲν   γὰρ ἀπατῶσι, τοὺς ἄνδρας, διὰ
[3, 7]   τὴν πρὸς θεὸν ὁμολογίαν· πάρεστι  μὲν   γὰρ αὐτῷ αἰτεῖσθαι καὶ λαμβάνειν
[3, 2]   αὐτοῦ, ὅτι ἀπῶσμαι αὐτόν. Ἄνθρωπος  μὲν   γὰρ εἰς ὀφθαλμοὺς ὄψεται καὶ
[3, 11]   ὑγιείας ἐλευθέριον τὸ κάλλος.  μὲν   γὰρ ἔνδον τοῦ σώματος ἐργάζεται,
[3, 12]   ἀναμάρτητος αὐτὸς λόγος· Τὸ  μὲν   (γὰρ) ἐξαμαρτάνειν ἅπασιν ἔμφυτον καὶ
[3, 2]   προσαπολλύει καὶ τὸν ἄνδρα. Πρῶτα  μὲν   γὰρ ἐς τὸ κέρδος καὶ
[3, 12]   τὴν ἰσχύν, τὴν τροφήν· ἀγαθὰ  μὲν   γὰρ ὄντως οὔτε οὖς
[3, 11]   καὶ σπερμολογίας πολλῆς γέμοντα. Τί  μὲν   γὰρ οὐκ ἐπιδείκνυνται αἰσχρὸν ἔργον
[3, 10]   γυμνασίων ὑποδείγματα. Ἀνδρῶν δὲ οἳ  μὲν   γυμνοὶ καὶ πάλης μετεχόντων, οἳ
[3, 3]   οὗτος. γὰρ θεὸς τὴν  μὲν   γυναῖκα λείαν ἠθέλησεν εἶναι, αὐτοφυεῖ
[3, 12]   Χριστὸς ἠγάπησεν ἡμᾶς. Αἱ  μὲν   γυναῖκες τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν ὑποτασσέσθωσαν,
[3, 9]   Παραληπτέον δὲ τὸ λουτρὸν ταῖς  μὲν   γυναιξὶ καθαριότητος ἕνεκεν καὶ ὑγιείας,
[3, 12]   εἰς παιδαγωγίαν τῆς ἀνθρωπότητος,  μὲν   διὰ Μωυσέως, δὲ δι´
[3, 12]   ἑνὸς πολλοὶ χορηγούμενοι θεοῦ, οἳ  μὲν   διὰ τοῦ νόμου, οἳ δὲ
[3, 1]   σωτὴρ δὲ ἀνθρώπων, καὶ τοῦ  μὲν   διάκονος, ἡμῶν δὲ παιδαγωγός. Δούλης
[3, 8]   ὠφελούμενοι. Τῶν γὰρ ἀνθρώπων οἳ  μὲν   διδαχθέντες ἐσώθησαν, οἳ δὲ αὐτοδιδάκτως
[3, 2]   μῦθος Ἀργείων ἔχει, Λακεδαίμονα, ἀνθηρὸς  μὲν   εἱμάτων στολῇ χρυσῷ τε λαμπρός,
[3, 5]   χρυσοῦ τε καὶ ἀργύρου, τὰ  μὲν   εἰς προπόσεις, τὰ δὲ εἰς
[3, 3]   πῶς οὐ κατάπτυστοι; Καὶ νῦν  μὲν   εἰς τοσοῦτον ἀκολασίας ἐλήλακεν
[3, 11]   δικαιοσύνης τροφήν, τὸν λόγον ἔκτοσθεν  μὲν   εἰσιόντα κατὰ ταὐτὰ τῇ τροφῇ
[3, 2]   ἄνθος. Διὰ τοῦτό τοι ὠχραὶ  μὲν   ἐκ καταπλασμάτων καταφαίνονται, εὐάλωτοι δὲ
[3, 12]   ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται. Καὶ τοὺς  μὲν   ἐλεήμονας μακαρίζει, ὅτι αὐτοὶ ἐλεηθήσονται»
[3, 12]   ὡς θεοῦ παιδίον, καὶ πολιτεύεται  μὲν   ἐν οὐρανοῖς ἐπὶ γῆς παιδαγωγούμενος,
[3, 11]   ἐνδιδοῦσαι τοῖς ἀκολάστοις ἐλπίδος. Αἰδὼς  μὲν   ἐπανθείτω καὶ ἀρρενωπία· ἀπέστω δὲ
[3, 8]   δι´ ὧν εἰκόνων σαφέστατα τοὺς  μὲν   ἔπαυσεν κακῶς διατεθέντας, τοὺς δὲ
[3, 3]   γὰρ ὑπὸ τοῦ λόγου, εἰ  μὲν   ἐπὶ τοὺς ἄνδρας, θηλυδρίου, εἰ
[3, 4]   ὀλέθρῳ γάμων ἐκμανθάνουσαι. Καὶ τοὺς  μὲν   ἔχουσι τῶν ἀνδρῶν, τοὺς δὲ
[3, 11]   δὲ πέρι ταύτῃ δοκεῖ· ψιλὴ  μὲν   τῶν ἀνδρῶν κεφαλή, πλὴν
[3, 8]   τῷ λόγῳ· διὰ τοῦτο  μὲν   ἤκουσεν φίλος, οἱ δὲ ἀπόστολοι,
[3, 2]   ἡδύνουσι τὴν σάρκα καὶ τὴν  μὲν   ἡμέραν κομμωτικῇ προστετήκασι θαλαμευόμεναι, μὴ
[3, 5]   σωμάτων οὐκ αἰσχύνονται. Ἀλλ´  μὲν   Ἡσίοδος μηδὲ γυναικείῳ λουτρῷ χρόα
[3, 4]   σικίννοις τέρασι γανύμεναι· καὶ τὸν  μὲν   Θερσίτην ἀκούουσαι γελῶσιν, αὐταὶ δὲ
[3, 1]   θεὸς καὶ χαίρει μάλιστα  μὲν   καθαρεύοντας ἡμᾶς ὁρῶν τῷ τῆς
[3, 11]   ἀφελὴς σωφροσύνη, ἐπεὶ  μὲν   καθαριότης ἕξις ἐστὶν παρασκευαστικὴ διαίτης
[3, 2]   φησίν. (Εἶτα οὐκ ἄτοπον ἵππους  μὲν   καὶ ὄρνεις καὶ τὰ ἄλλα
[3, 6]   μέγιστον· ἐὰν δὲ ἄρα πλουτῇ  μὲν   Κινύρα τε καὶ Μίδα μᾶλλον,
[3, 12]   τῆς ἐπανορθώσεως τὴν σωτηρίαν, ἐμοὶ  μὲν   λελέχθων, φησὶν παιδαγωγός, ἐπειδὴ
[3, 2]   τὴν ἐπίθεσιν αὐτῶν. Καὶ τὴν  μὲν   ξανθίζουσαν τοὺς πλοκάμους κωμικὸς
[3, 12]   δοξάζωμεν οἰκονομίαν, δι´ ἣν παιδαγωγεῖται  μὲν   ἄνθρωπος, ἁγιάζεται δὲ ὡς
[3, 6]   δὲ καὶ διελεῖν χρή, πλούσιος  μὲν   πολυκτήμων ἔστω, χρυσίῳ σεσαγμένος
[3, 5]   μὴ εἰς τοσοῦτον ἀπερυθριῶσαι τοὺς  μὲν   ὀθνείους ἀποκλείουσιν, ἰδίοις δὲ οἰκέταις
[3, 12]   τοιοῦτοι εἰς ζωὴν αἰώνιον. (Τοιοίδε  μὲν   οἱ λογικοὶ νόμοι, οἱ παρακλητικοὶ
[3, 4]   τοὺς χαραδριοὺς ἐκτρέφουσαι, ἀλλὰ τὰ  μὲν   οἴκοι κυϊσκόμενα ἐκτιθέασι παιδία, τοὺς
[3, 6]   Ὧι γὰρ ἂν ὑπάρχῃ μηδενὸς  μὲν   ὀρέγεσθαι τῶν οὐκ ἐφ´ ἡμῖν,
[3, 11]   αὐτῶν» τὸ ἄσχημον σχῆμα. (Ἐγὼ  μὲν   οὐδὲ τὰς θεραπαίνας ἀξιῶ τὰς
[3, 11]   τοὺς ἑαυτῶν ἄνδρας φιλοτιμία. Ἐγὼ  μὲν   οὐκ ἐβουλόμην τὴν σωματικὴν εὐπρέπειαν
[3, 9]   καὶ τὸ ἔξωθεν καθαρόν. Τὸ  μὲν   οὖν ἄριστον λουτρὸν τῆς ψυχῆς
[3, 12]   αὐτός ἐστιν παιδαγωγός. (Ἔστι  μὲν   οὖν αὐτόθεν κεφαλαιώδης ὑποθήκη καὶ
[3, 3]   κόμας ὥσπερ αἱ γυναῖκες. (Λέοντες  μὲν   οὖν αὐχοῦσι τὸ λάσιον αὐτῶν,
[3, 9]   ὑγιείας τελευταῖον ἡδονῆς. Ἡδονῆς  μὲν   οὖν ἕνεκα λοῦσθαι παραπεμπτέον· ἄρδην
[3, 2]   καὶ τὰς αἱρέσεις ἐκτρεπομένοις. (Φιλοψία  μὲν   οὖν καὶ φιλοινία εἰ καὶ
[3, 12]   αἰσθητῶν ἐπὶ τὴν νόησιν. (Ὅσα  μὲν   οὖν οἴκοι παραφυλακτέον καὶ ὡς
[3, 8]   τέλη γὰρ τὰ δαπανήματα. Ὅπως  μὲν   οὖν συμβιωτέον ἀνδρὶ τὴν γυναῖκα
[3, 11]   τῆς ἀληθείας διὰ χαυνότητα. Καλὸν  μὲν   οὖν ταῖς γαμεταῖς πεπιστευκότας ταῖς
[3, 5]   φησί, περιεργότερον ἤδη ἥμαρτεν. Οἴκοι  μὲν   οὖν τοὺς γονεῖς καὶ τοὺς
[3, 11]   ἀλλὰ εἶναι ἁρμόζει, τοῖς θεῷ  μὲν   παιδαγωγουμένοις, θεῷ δὲ εἰσπεποιημένοις. (Διὸ
[3, 11]   δι´ ὧν ἀγάλλονται πάντες, οἱ  μὲν   παῖδες ἐπὶ τῇ μητρί,
[3, 5]   περιγράφοντες τὸν φόβον. (Καὶ οἱ  μὲν   παλαιοὶ τῶν ἀθλητῶν γυμνὸν δεικνύναι
[3, 8]   ἐζήλωσαν ἐζήτησαν ἀρετήν. Κεῖνος  μὲν   πανάριστος, ὃς αὑτῷ πάντα νοήσῃ·
[3, 8]   παιδαγωγὸς φιλάνθρωπος τὰ  μὲν   παρῄνεσεν, τὰ δὲ καὶ ὠνείδισεν,
[3, 4]   ἄχθος ἐστὶ γῆς· καὶ χήραν  μὲν   παρορῶσι σωφρονοῦσαν Μελιταίου πολλῷ διαφέρουσαν
[3, 12]   Καὶ δὴ ὥρα γε ἐμοὶ  μὲν   πεπαῦσθαι τῆς παιδαγωγίας, ὑμᾶς δὲ
[3, 12]   εὕροιμεν ὑποθήκας, οἷον φέρε, εὐχῆς  μὲν   πέρι· τὰ ἔργα τὰ ἀγαθά»
[3, 4]   θητεία πολυσχιδῶς· καὶ οἳ  μὲν   περὶ τὴν γαστριμαργίαν αὐτῶν πονοῦσι
[3, 8]   τὸν βίον. Καὶ δὴ τὰ  μὲν   πλεῖστα ἤδη λέλεκται καὶ πεπαιδαγώγηται,
[3, 2]   φονευομένου λαοῦ. (Ὅτι δὲ ἑταίρας  μὲν   ποιεῖ τὰς γυναῖκας καλλωπισμός,
[3, 8]   καὶ τὸν αὐτὸν θεὸν  μὲν   πολυπραγμονῶν, οἳ δὲ κηρύσσοντες. Λαοὶ
[3, 12]   ταῖς βίβλοις ταῖς ἁγίαις, αἳ  μὲν   πρεσβυτέροις, αἳ δὲ ἐπισκόποις καὶ
[3, 1]   καὶ εἰς φθορὰς ἐξαρεσκευόμενον· ἤτοι  μὲν   πρώτιστα λέων γένετ´ ἠυγένειος, ἔτι
[3, 11]   τοῦ ἀποτελέσαντος ὕπαρξιν, οἷον καπνὸς  μὲν   πῦρ, εὔχροια δὲ καὶ εὐσφυξία
[3, 7]   θείας φύσεως φιληδονία, ὁμοίως  μὲν   σιτεῖσθαι τοῖς στρουθοῖς, ὁμοίως δὲ
[3, 11]   σύνταγμα πνευματικόν. Ἐξὸν δὲ ἀκροᾶσθαι  μὲν   σοφίας θεϊκῆς, ἀλλὰ καὶ πολιτεύσασθαι
[3, 12]   μετανοῶ, ἄφες αὐτῷ· καὶ τοῖς  μὲν   στρατευομένοις διὰ Ἰωάννου παραγγέλλει ἀρκεῖσθαι
[3, 4]   περὶ τὰς γυναῖκας ἀμφιπολεύουσιν αἳ  μὲν   τὰ κάτοπτρα, αἳ δὲ τοὺς
[3, 4]   ἔνδον κιναίδων ὄχλοι ἀθυρόγλωσσοι, μιαροὶ  μὲν   τὰ σώματα, μιαροὶ δὲ τὰ
[3, 11]   ἐκ τῆς τροφῆς περιουσίαν, ποσῇ  μὲν   τῇ ὑγρότητι, ὑπερβολῇ δὲ θερμότητος.
[3, 9]   δεῖν. Λούειν δὲ δεῖ μάλιστα  μὲν   τὴν ψυχὴν καθαρσίῳ λόγῳ, καὶ
[3, 11]   παραληπτέα, διὰ περίστασιν δέ, τὰς  μὲν   τῆς κεφαλῆς τρίχας ὡς μὴ
[3, 1]   τοῦ σώματος ἐνεδείξατο κάλλος, τῆς  μὲν   τὸ εὐεργετικόν, τὸ δὲ ἀθάνατον
[3, 6]   τῇ ἐπῳδῇ τοῦ λόγου καταξέσηται  μὲν   τὸ θηρίον, αὐτὸς δὲ ἀπαθὴς
[3, 11]   σώφρονα· κάλλος γὰρ ἄριστον πρῶτον  μὲν   τὸ ψυχικόν, ὡς πολλάκις ἐπεσημηνάμην,
[3, 2]   τὸ φιλόκοσμον— αἳ τῆς παρὰ  μὲν   τοῖς ἀνδράσιν οἰκουρίας ὀλίγα φροντίζουσιν,
[3, 2]   καὶ φυράμασί τισι καταπλαττόμεναι τρύχουσι  μὲν   τὸν χρῶτα, θρύπτουσι δὲ τὴν
[3, 2]   τι τοιοῦτον θηρίον ἀνάξιον  μὲν   τοῦ νεώ, χηραμοῦ δὲ
[3, 11]   τι παραλυπούσας οὐκ ἐνοχλητέον, σεμνότητα  μὲν   τοῦ προσώπου {καὶ} καταπλήξεως γεννητικὴν
[3, 7]   πολλάκις ἄρτου πενόμενον δίκαιον, σπάνιον  μὲν   τοῦτο, καὶ ἔνθα οὐκ ἄλλος
[3, 12]   γυμνὰς παρατιθέμενος τὰς παραγγελίας, ἁρμοζόμενος  μὲν   τῷ χρόνῳ τῆς καθοδηγήσεως, τὰς
[3, 1]   λόγος κοινὸς ἀμφοῖν, θεοῦ  μὲν   υἱός, σωτὴρ δὲ ἀνθρώπων, καὶ
[3, 12]   τὸν ἑαυτοῦ υἱόν, Ἔτι τὴν  μὲν   φιλοδοξίαν ἀποσκορακίζει· Οὐαὶ ὑμῖν, Φαρισαῖοι»
[3, 12]   οὐδὲν» κατὰ Πίνδαρον. Καὶ οἰκέταις  μὲν   χρηστέον ὡς ἑαυτοῖς· ἄνθρωποι γάρ
[3, 12]   ψεύσταις καὶ τετυφωμένοις προσαπειλεῖ, τοῖς  μὲν   ὧδέ πως· Οὐαὶ τοῖς λέγουσι
[3, 4]   ἴσασι δὲ ἀπατώμεναι καὶ αὑτὰς  μὲν   ὡς σκεῦος ἐκδιδοῦσαι ἡδονῆς τοῖς
[3, 8]   δὲ τούτοιν οἱ ἀκροαταί,  μὲν   ὠφελούμενος διὰ τὴν ζήτησιν,




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 18/12/2009