Alphabétiquement     [«   »]
εἴθ 2
εἰλῆφθαι 1
εἴναι 1
εἶναι 84
εἶναί 6
εἴπαμεν 1
εἰπεῖν 9
Fréquences     [«    »]
79 ἐκ
67 μὴ
70 τοὺς
84 εἶναι
85 τοῖς
99 ἐν
99 οἱ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, La Politique, livre IV

εἶναι


Livre, Pages
[4, 1295]   βασιλείαν, διὰ τὸ κατὰ νόμον  εἶναι   ἀμφοτέρας ταύτας τὰς ἀρχάς (ἔν
[4, 1296]   τρόπον ἐχομένην τῷ τὴν μὲν  εἶναι   βελτίω τὴν δὲ χείρω, διωρισμένης
[4, 1296]   χαλεπὸν ἰδεῖν. Ἀεὶ γὰρ ἀναγκαῖον  εἶναι   βελτίω τὴν ἐγγύτατα ταύτης, χείρω
[4, 1295]   τὴν ἀρετήν, τὸν μέσον ἀναγκαῖον  εἶναι   βίον βέλτιστον, τὸ τῆς ἑκάστοις
[4, 1299]   ποιοῦσι τὰς ἀρχάς) καὶ πότερον  εἶναι   δεῖ τὰς ἀρχὰς ἀιδίους
[4, 1295]   ἄριστα· μέσος θέλω ἐν πόλει  εἶναι.   Δῆλον ἄρα ὅτι καὶ
[4, 1291]   καθιστᾶσι, καὶ δύο πολιτεῖαι δοκοῦσιν  εἶναι,   δημοκρατία καὶ ὀλιγαρχία. Ὅτι μὲν
[4, 1296]   τὴν εἰρημένην ἀναλογίαν, ἐνταῦθα πέφυκεν  εἶναι   δημοκρατίαν, καὶ ἕκαστον εἶδος δημοκρατίας
[4, 1292]   ἐπιτιμᾶν φάσκων τὴν τοιαύτην  εἶναι   δημοκρατίαν οὐ πολιτείαν. Ὅπου γὰρ
[4, 1292]   κατὰ τοὺς νόμους μὴ δημοτικὴν  εἶναι,   διὰ δὲ τὸ ἔθος καὶ
[4, 1291]   ἀδύνατον. Διὸ ταῦτα μέρη μάλιστα  εἶναι   δοκεῖ πόλεως, οἱ εὔποροι καὶ
[4, 1295]   δὲ εἶδος τυραννίδος, ἥπερ μάλιστ'  εἶναι   δοκεῖ τυραννίς, ἀντίστροφος οὖσα τῇ
[4, 1298]   συμφέρει δὲ δημοκρατίᾳ τῇ μάλιστ'  εἶναι   δοκούσῃ δημοκρατίᾳ νῦν νλέγω δὲ
[4, 1290]   τῶν μορίων. Μάλιστα δὲ δοκοῦσιν  εἶναι   δύο, καθάπερ ἐπὶ τῶν πνευμάτων
[4, 1293]   τινὲς οἱ εὐδοκιμοῦντες καὶ δοκοῦντες  εἶναι   ἐπιεικεῖς. Ὅπου οὖν πολιτεία
[4, 1297]   τὰ δικαστήρια τοῖς μὲν εὐπόροις  εἶναι   ζημίαν ἂν μὴ δικάζωσι, τοῖς
[4, 1292]   κυρίως· οὐθὲν γὰρ ἐνδέχεται ψήφισμα  εἶναι   καθόλου. Τὰ μὲν οὖν τῆς
[4, 1294]   ὀλιγαρχικά, οἷον τὸ πάσας αἱρετὰς  εἶναι   καὶ μηδεμίαν κληρωτήν, καὶ ὀλίγους
[4, 1294]   τῇ μεμειγμένῃ καλῶς ἀμφότερα δοκεῖν  εἶναι   καὶ μηδέτερον, καὶ σῴζεσθαι δι'
[4, 1289]   δὲ μίαν δημοκρατίαν οἴονταί τινες  εἶναι   καὶ μίαν ὀλιγαρχίαν· οὐκ ἔστι
[4, 1295]   γε πόλις ἐξ ἴσων  εἶναι   καὶ ὁμοίων ὅτι μάλιστα, τοῦτο
[4, 1295]   δὲ αὐτοὺς τούτους ὅρους ἀναγκαῖον  εἶναι   καὶ πόλεως ἀρετῆς καὶ κακίας
[4, 1288]   ἀρίστην πολιτεύεσθαι πολιτείαν, ἀχορήγητον δὲ  εἶναι   καὶ τῶν ἀναγκαίων, μήτε τὴν
[4, 1291]   τῶν ἀδυνάτων πόλιν ἄξιον  εἶναι   καλεῖν τὴν φύσει δούλην· αὐτάρκης
[4, 1299]   καὶ ποίων πανταχοῦ μίαν ἀρχὴν  εἶναι   κυρίαν, οἷον εὐκοσμίας πότερον ἐν
[4, 1298]   ἐστὶ τίνας δεῖ καὶ τίνων  εἶναι   κυρίας, καὶ ποίαν τινὰ δεῖ
[4, 1293]   τοὺς ἀνθρώπους ἀλλὰ τὸν νόμον  εἶναι   κύριον (ὅσῳ γὰρ ἂν πλεῖον
[4, 1292]   τὸ τὸν μὲν δῆμον πάντων  εἶναι   κύριον, τῆς δὲ τοῦ δήμου
[4, 1294]   καὶ μηδεμίαν κληρωτήν, καὶ ὀλίγους  εἶναι   κυρίους θανάτου καὶ φυγῆς, καὶ
[4, 1294]   ἀρίστοις. Δοκεῖ δὲ ἀριστοκρατία μὲν  εἶναι   μάλιστα τὸ τὰς τιμὰς νενεμῆσθαι
[4, 1292]   τούτων τοῦτο ποιῶσι, δοκεῖ τοῦτ'  εἶναι   μᾶλλον ἀριστοκρατικόν, ἐὰν δὲ ἐκ
[4, 1297]   μόνον. ~Δεῖ δὲ τὴν πολιτείαν  εἶναι   μὲν ἐκ τῶν τὰ ὅπλα
[4, 1290]   δὴ τοιοῦτον ἕτερον εἴρηται πόλεως  εἶναι   μέρος ἐν τοῖς περὶ τὴν
[4, 1291]   δεῖ δὲ τῷ κτωμένῳ ἐξουσίαν  εἶναι   μετέχειν καὶ τὸν ἀποβάλλοντα μὴ
[4, 1299]   γὰρ ἁρμόττει μεγάλας ἔνθα δ'  εἶναι   μικρὰς τὰς αὐτάς) Οὐ μὴν
[4, 1296]   θατέρου μόνον, ἐνταῦθ' ἐνδέχεται πολιτείαν  εἶναι   μόνιμον. ~Οὐθὲν γὰρ φοβερὸν μή
[4, 1298]   διοικεῖται τρόπον, ἣν ἀνάλογόν φαμεν  εἶναι   ὀλιγαρχίᾳ τε δυναστευτικῇ καὶ μοναρχίᾳ
[4, 1291]   τοὺς εὐπόρους, μηδὲ κυρίους  εἶναι   ὁποτερουσοῦν, ἀλλ' ὁμοίους ἀμφοτέρους. Εἴπερ
[4, 1290]   τῆς καλῶς συνεστηκυίας τὰς ἄλλας  εἶναι   παρεκβάσεις, τὰς μὲν τῆς εὖ
[4, 1293]   πολιτείαν, ἡμῖν δὲ τὴν μέθοδον  εἶναι   περὶ πολιτείας. Δι' ἣν μὲν
[4, 1289]   γίνεσθαι πέφυκεν. Τοῦ μὲν οὖν  εἶναι   πλείους πολιτείας αἴτιον ὅτι πάσης
[4, 1297]   ὥστε τοὺς μετέχοντας τῆς πολιτείας  εἶναι   πλείους τῶν μὴ μετεχόντων, τοῦτο
[4, 1296]   δημοκρατίας καὶ πλείους ὀλιγαρχίας φαμὲν  εἶναι,   ποίαν πρώτην θετέον καὶ δευτέραν
[4, 1291]   λειτουργοῦν, εἴπερ ἄνευ ἀρχόντων ἀδύνατον  εἶναι   πόλιν. Ἀναγκαῖον οὖν εἶναί τινας
[4, 1292]   τὴν μὲν κατὰ τοὺς νόμους  εἶναι   πολιτείαν δημοτικωτέραν, τῇ δ' ἀγωγῇ
[4, 1293]   διὰ τὸ πασῶν ἥκιστα ταύτην  εἶναι   πολιτείαν, ἡμῖν δὲ τὴν μέθοδον
[4, 1296]   οὐδὲν κωλύει συμφέρειν ἑτέραν μᾶλλον  εἶναι   πολιτείαν. Τίς δὲ πολιτεία τίσι
[4, 1290]   Φανερὸν τοίνυν ὅτι πλείους ἀναγκαῖον  εἶναι   πολιτείας, εἴδει διαφερούσας ἀλλήλων· καὶ
[4, 1292]   δὲ ποίαν λέγει οὐκ ἀγαθὸν  εἶναι   πολυκοιρανίην, πότερον ταύτην ὅταν
[4, 1292]   νόμοι ἄρχουσι, διὰ τὸ μὴ  εἶναι   πρόσοδον. Τρίτον δ' εἶδος τὸ
[4, 1301]   Ὅσους μὲν οὖν ἐνδέχεται τρόπους  εἶναι   τὰ δικαστήρια, εἴρηται· τούτων δὲ
[4, 1292]   τοιούτοις. Αἴτιοι δέ εἰσι τοῦ  εἶναι   τὰ ψηφίσματα κύρια ἀλλὰ μὴ
[4, 1292]   ἓν μὲν τὸ ἀπὸ τιμημάτων  εἶναι   τὰς ἀρχὰς τηλικούτων ὥστε τοὺς
[4, 1294]   δημοκρατικὸν μὲν εἶναι τὸ κληρωτὰς  εἶναι   τὰς ἀρχάς, τὸ δ' αἱρετὰς
[4, 1292]   δὲ εἶδος δημοκρατίας τἆλλα μὲν  εἶναι   ταὐτά, κύριον δ' εἶναι τὸ
[4, 1291]   δόξαν τοῖς πλείοσιν, ἀνάγκη δημοκρατίαν  εἶναι   ταύτην. Ἓν μὲν οὖν εἶδος
[4, 1297]   ὑπῆρχον, ὥστ' ἐν τοῖς ἱππεῦσιν  εἶναι   τὴν ἰσχύν) αὐξανομένων δὲ τῶν
[4, 1298]   τῶν νόμων ὦσιν, ὀλιγαρχικὴν ἀναγκαῖον  εἶναι   τὴν τάξιν ταύτην. Ὅταν δὲ
[4, 1289]   οὖσαν, ~ἢ διὰ πολλὴν ὑπεροχὴν  εἶναι   τὴν τοῦ βασιλεύοντος· ὥστε τὴν
[4, 1295]   ὧν φαμὲν φύσει τὴν σύστασιν  εἶναι   τῆς πόλεως. Καὶ σῴζονται δ'
[4, 1299]   ἐστι πολλοὺς ἐν ταῖς ἀρχαῖς  εἶναι·   τίνες γὰρ οἱ τούτοις ἔσονται
[4, 1296]   καθόλου ταὐτόν· δεῖ γὰρ κρεῖττον  εἶναι   τὸ βουλόμενον μέρος τῆς πόλεως
[4, 1294]   δ' οἷον δοκεῖ δημοκρατικὸν μὲν  εἶναι   τὸ κληρωτὰς εἶναι τὰς ἀρχάς,
[4, 1296]   τὸ ἐν ταύταις πολλάκις ὀλίγον  εἶναι   τὸ μέσον, αἰεὶ ὁπότεροι ἂν
[4, 1294]   Διὸ μίαν μὲν εὐνομίαν ὑποληπτέον  εἶναι   τὸ πείθεσθαι τοῖς κειμένοις νόμοις,
[4, 1292]   μὲν εἶναι ταὐτά, κύριον δ'  εἶναι   τὸ πλῆθος καὶ μὴ τὸν
[4, 1299]   τοὺς δὲ προβούλους ὀλίγους ἀναγκαῖον  εἶναι   τὸ πλῆθος, ὥστ' ὀλιγαρχικόν. Ἀλλ'
[4, 1295]   εἴρηται τὸ τὸν εὐδαίμονα βίον  εἶναι   τὸν κατ' ἀρετὴν ἀνεμπόδιστον, μεσότητα
[4, 1290]   τιν' ἀμφοῖν. Ἀναγκαῖον ἄρα πολιτείας  εἶναι   τοσαύτας ὅσαι περ τάξεις κατὰ
[4, 1298]   συμφέρει δὲ καὶ τὸ αἱρετοὺς  εἶναι   τοὺς βουλευομένους, κληρωτοὺς ἴσους
[4, 1294]   αὑτῆς μὴ τῷ πλείους ἔξωθεν  εἶναι   τοὺς βουλομένους (εἴη γὰρ ἂν
[4, 1289]   πλήθους τοὺς μὲν εὐπόρους ἀναγκαῖον  εἶναι   τοὺς δ' ἀπόρους τοὺς δὲ
[4, 1290]   ἀλλὰ συμβαίνει τοὺς μὲν πολλοὺς  εἶναι   τοὺς δ' ὀλίγους· ἐλεύθεροι μὲν
[4, 1291]   τὸ πολὺ τοὺς μὲν ὀλίγους  εἶναι   τοὺς δὲ πολλοὺς ταῦτα ἐναντία
[4, 1297]   οὐ γὰρ ἀεὶ συμβαίνει χαρίεντας  εἶναι   τοὺς μετέχοντας τοῦ πολιτεύματος. Καὶ
[4, 1299]   ἐνδέχεται βαδίζειν διὰ τὸ πολλοὺς  εἶναι   τοὺς πολίτας, ὥστε τὰς μὲν
[4, 1291]   δοκεῖ πολλοῖς, οἷον τοὺς αὐτοὺς  εἶναι   τοὺς προπολεμοῦντας καὶ γεωργοῦντας καὶ
[4, 1295]   τῇ παμβασιλείᾳ. Τοιαύτην δ' ἀναγκαῖον  εἶναι   τυραννίδα τὴν μοναρχίαν ἥτις ἀνυπεύθυνος
[4, 1294]   καλῶν κἀγαθῶν μᾶλλον. ~Δοκεῖ δ'  εἶναι   τῶν ἀδυνάτων τὸ εὐνομεῖσθαι τὴν
[4, 1296]   ποσόν, οἷον πλείους τὸν ἀριθμὸν  εἶναι   τῶν γενναίων τοὺς ἀγεννεῖς
[4, 1296]   καὶ τὸ τοὺς βελτίστους νομοθέτας  εἶναι   τῶν μέσων πολιτῶν· Σόλων τε
[4, 1293]   κτωμένῳ, καὶ διὰ τὸ πλῆθος  εἶναι   τῶν μετεχόντων τοῦ πολιτεύματος ἀνάγκη
[4, 1289]   τῆς πρώτης καὶ θειοτάτης παρέκβασιν  εἶναι   χειρίστην, τὴν δὲ βασιλείαν ἀναγκαῖον
[4, 1293]   δὲ τὸ μήπω οὕτως ἰσχυροὶ  εἶναι   ὥστ' ἄνευ νόμου ἄρχειν τὸν




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 17/01/2007