Page |
[18] |
δεινοί
εἰσίν
μου
κατήγοροι·
οἱ
|
γὰρ |
ἀκούοντες
ἡγοῦνται
τοὺς
ταῦτα
ζητοῦντας |
[23] |
ἥττω
λόγον
κρείττω
ποιεῖν”
τὰ
|
γὰρ |
ἀληθῆ
οἴομαι
οὐκ
ἂν
ἐθέλοιεν |
[41] |
οἱ
ἐκεῖ
ἀποκτείνουσι·
τά
τε
|
γὰρ |
ἄλλα
εὐδαιμονέστεροί
εἰσιν
οἱ
ἐκεῖ |
[30] |
ἐμὴν
τῷ
θεῷ
ὑπηρεσίαν.
οὐδὲν
|
γὰρ |
ἄλλο
πράττων
ἐγὼ
περιέρχομαι
ἢ |
[35] |
φεύγοντα
ὑπὸ
Μελήτου
τουτουΐ.
σαφῶς
|
γὰρ |
ἄν,
εἰ
πείθοιμι
ὑμᾶς
καὶ |
[37] |
ἀλλὰ
δὴ
φυγῆς
τιμήσωμαι;
ἴσως
|
γὰρ |
ἄν
μοι
τούτου
τιμήσαιτε.
πολλὴ |
[25] |
οὐ
φῆτε
ἐάντε
φῆτε·
πολλὴ
|
γὰρ |
ἄν
τις
εὐδαιμονία
εἴη
περὶ |
[32] |
δεῖ,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι·
οὐδὲ
|
γὰρ |
ἂν
ἄλλος
(ἀνθρώπων
οὐδείς.
~ἀλλ᾽ |
[27] |
εἶναι,
θεοὺς
δὲ
μή;
ὁμοίως
|
γὰρ |
(ἂν
ἄτοπον
εἴη
ὥσπερ
ἂν |
[17] |
μηδεὶς
ὑμῶν
προσδοκησάτω
ἄλλως·
οὐδὲ
|
γὰρ |
ἂν
δήπου
πρέποι,
ὦ
ἄνδρες, |
[30] |
οὔτε
Μέλητος
οὔτε
Ἄνυτος
οὐδὲ
|
γὰρ |
ἂν
δύναιτο
οὐ
γὰρ
οἴομαι |
[38] |
χρημάτων
ὅσα
ἔμελλον
ἐκτείσειν,
οὐδὲν
|
γὰρ |
ἂν
ἐβλάβην·
νῦν
δὲ
οὐ |
[35] |
ἐπιορκεῖν
οὔθ᾽
ὑμᾶς
ἐθίζεσθαι·
οὐδέτεροι
|
γὰρ |
ἂν
ἡμῶν
εὐσεβοῖεν.
μὴ
οὖν |
[40] |
ἂν
εἴη
ὁ
θάνατος
ἐγὼ
|
γὰρ |
ἂν
οἶμαι,
εἴ
τινα
ἐκλεξάμενον |
[28] |
ἀγαθοῦ
ἔργα
ἢ
κακοῦ.
φαῦλοι
|
(γὰρ |
ἂν
τῷ
γε
σῷ
λόγῳ |
[18] |
οὗτοι
πάντες
ἀπορώτατοί
εἰσιν·
οὐδὲ
|
γὰρ |
ἀναβιβάσασθαι
οἷόν
τ᾽
ἐστὶν
αὐτῶν |
[31] |
δεδόσθαι,
ἐνθένδε
(ἂν
κατανοήσαιτε·
οὐ
|
γὰρ |
ἀνθρωπίνῳ
ἔοικε
τὸ
ἐμὲ
τῶν |
[18] |
λέγω
ἢ
μή·
δικαστοῦ
μὲν
|
γὰρ |
αὕτη
ἀρετή,
ῥήτορος
δὲ
τἀληθῆ |
[20] |
Ἱππονίκου·
τοῦτον
οὖν
ἀνηρόμην
ἐστὸν
|
γὰρ |
αὐτῷ
δύο
ὑεῖ
ὦ
Καλλία” |
[20] |
οὐκ
ἔχω
τί
λέγω·
οὐ
|
γὰρ |
δὴ
ἔγωγε
αὐτὴν
ἐπίσταμαι,
ἀλλ᾽ |
[33] |
ἀληθῆ
ἐστιν
καὶ
εὐέλεγκτα.
εἰ
|
γὰρ |
δὴ
ἔγωγε
τῶν
νέων
(τοὺς |
[21] |
μὴ
θορυβεῖτε,
ὦ
ἄνδρες
ἤρετο
|
γὰρ |
δὴ
εἴ
τις
ἐμοῦ
εἴη |
[21] |
καὶ
τί
ποτε
αἰνίττεται;
ἐγὼ
|
γὰρ |
δὴ
οὔτε
μέγα
οὔτε
σμικρὸν |
[38] |
Σωκράτη
ἀπεκτόνατε,
ἄνδρα
σοφόν
φήσουσι
|
γὰρ |
δὴ
σοφὸν
εἶναι,
εἰ
καὶ |
[38] |
ἂν
ὑμῖν
τοῦτο
ἐγένετο·
ὁρᾶτε
|
γὰρ |
δὴ
τὴν
ἡλικίαν
ὅτι
πόρρω |
[24] |
ἐγκλήματος
ἓν
ἕκαστον
ἐξετάσωμεν.
φησὶ
|
γὰρ |
δὴ
τοὺς
νέους
ἀδικεῖν
με |
[24] |
μετὰ
ταῦτα
πειράσομαι
ἀπολογήσασθαι.
αὖθις
|
γὰρ |
δή,
ὥσπερ
ἑτέρων
τούτων
ὄντων |
[20] |
διαβολαί
σοι
αὗται
γεγόνασιν;
οὐ
|
γὰρ |
δήπου
σοῦ
γε
οὐδὲν
τῶν |
[21] |
φάσκων
ἐμὲ
σοφώτατον
εἶναι;
οὐ
|
γὰρ |
δήπου
ψεύδεταί
γε·
οὐ
γὰρ |
[24] |
μέλον
γέ
σοι.
τὸν
μὲν
|
γὰρ |
διαφθείροντα
ἐξευρών,
ὡς
φῄς,
ἐμέ, |
[17] |
λεγόμενα
τοῖς
ἐπιτυχοῦσιν
ὀνόμασιν
πιστεύω
|
γὰρ |
δίκαια
εἶναι
ἃ
λέγω
καὶ |
[40] |
γάρ,
ὦ
ἄνδρες
δικασταί
ὑμᾶς
|
γὰρ |
δικαστὰς
καλῶν
ὀρθῶς
ἂν
καλοίην |
[26] |
ὡς
ἐμοὶ
δοκεῖς,
σαυτῷ.
ἐμοὶ
|
γὰρ |
δοκεῖ
οὑτοσί,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, |
[21] |
μοι
ἡ
διαβολὴ
γέγονεν.
ταῦτα
|
γὰρ |
ἐγὼ
ἀκούσας
ἐνεθυμούμην
οὑτωσί·
τί |
[34] |
οὕτως
ἔχει
οὐκ
ἀξιῶ
μὲν
|
γὰρ |
ἔγωγε,
εἰ
δ᾽
οὖν
ἐπιεικῆ |
[29] |
σοφὸν
εἶναι
μὴ
ὄντα·
δοκεῖν
|
γὰρ |
εἰδέναι
ἐστὶν
ἃ
οὐκ
οἶδεν. |
[22] |
ὅμως
δὲ
ῥητέον.
ὡς
ἔπος
|
γὰρ |
εἰπεῖν
ὀλίγου
αὐτῶν
ἅπαντες
οἱ |
[40] |
καλοίην
θαυμάσιόν
τι
γέγονεν.
ἡ
|
γὰρ |
εἰωθυῖά
μοι
μαντικὴ
ἡ
τοῦ |
[19] |
καὶ
Ἱππίας
ὁ
Ἠλεῖος.
τούτων
|
γὰρ |
ἕκαστος,
ὦ
ἄνδρες,
οἷός
τ᾽ |
[32] |
δὲ
τὸ
πᾶν
μέλει.
ἐμὲ
|
γὰρ |
ἐκείνη
ἡ
ἀρχὴ
οὐκ
ἐξέπληξεν, |
[20] |
ὑμῖν
τὸν
λέγοντα
ἀνοίσω.
τῆς
|
γὰρ |
ἐμῆς,
εἰ
δή
τίς
ἐστιν |
[19] |
Μελήτου
τοσαύτας
δίκας
φεύγοιμι
ἀλλὰ
|
γὰρ |
ἐμοὶ
τούτων,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, |
[27] |
τοὺς
ἄλλους
τοὺς
ἀκούοντας;
οὗτος
|
γὰρ |
ἐμοὶ
φαίνεται
τὰ
ἐναντία
λέγειν |
[20] |
τι
ὑμῖν
μέγα
λέγειν·
οὐ
|
γὰρ |
ἐμὸν
ἐρῶ
τὸν
λόγον
ὃν |
[38] |
τεθνάναι
ἢ
ἐκείνως
ζῆν.
οὔτε
|
γὰρ |
ἐν
δίκῃ
οὔτ᾽
ἐν
πολέμῳ |
[39] |
ἀποφεύξεται
πᾶν
ποιῶν
θάνατον.
καὶ
|
γὰρ |
ἐν
ταῖς
μάχαις
πολλάκις
δῆλον |
[35] |
ἀλλὰ
διδάσκειν
καὶ
πείθειν.
οὐ
|
γὰρ |
ἐπὶ
τούτῳ
κάθηται
ὁ
δικαστής, |
[20] |
εἰ
ἠπιστάμην
ταῦτα·
ἀλλ᾽
οὐ
|
γὰρ |
ἐπίσταμαι,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι.
ὑπολάβοι |
[40] |
μοι
τεκμήριον
τούτου
γέγονεν·
οὐ
|
γὰρ |
ἔσθ᾽
ὅπως
οὐκ
ἠναντιώθη
ἄν |
[37] |
ἐστιν
ὅπερ
νυνδὴ
ἔλεγον·
οὐ
|
γὰρ |
ἔστι
μοι
χρήματα
ὁπόθεν
ἐκτείσω. |
[38] |
ἂν
ἐβλάβην·
νῦν
δὲ
οὐ
|
γὰρ |
ἔστιν,
εἰ
μὴ
ἄρα
ὅσον |
[31] |
μὴ
ἄχθεσθε
λέγοντι
τἀληθῆ·
οὐ
|
γὰρ |
ἔστιν
ὅστις
ἀνθρώπων
σωθήσεται
οὔτε |
[28] |
φροντίσαι
θανάτου
καὶ
κινδύνου;
οὕτω
|
γὰρ |
ἔχει,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τῇ |
[19] |
διδάσκων”
τοιαύτη
τίς
ἐστιν·
ταῦτα
|
γὰρ |
ἑωρᾶτε
καὶ
αὐτοὶ
ἐν
τῇ |
[42] |
τε
καὶ
οἱ
ὑεῖς.
ἀλλὰ
|
γὰρ |
ἤδη
ὥρα
ἀπιέναι,
ἐμοὶ
μὲν |
[21] |
ἐγὼ
σοφώτερός
εἰμι·
κινδυνεύει
μὲν
|
γὰρ |
ἡμῶν
οὐδέτερος
οὐδὲν
καλὸν
κἀγαθὸν |
[38] |
ἀξιοῦν
κακοῦ
(οὐδενός.
εἰ
μὲν
|
γὰρ |
ἦν
μοι
χρήματα,
ἐτιμησάμην
ἂν |
[39] |
ἀλλὰ
πολὺ
χαλεπώτερον
πονηρίαν·
(θᾶττον
|
γὰρ |
θανάτου
θεῖ.
καὶ
νῦν
ἐγὼ |
[40] |
ἐστιν
ἀγαθὸν
αὐτὸ
εἶναι.
δυοῖν
|
γὰρ |
θάτερόν
ἐστιν
τὸ
τεθνάναι·
ἢ |
[21] |
γὰρ
δήπου
ψεύδεταί
γε·
οὐ
|
γὰρ |
θέμις
αὐτῷ”
καὶ
πολὺν
μὲν |
[30] |
ἀλλὰ
μηδαμῶς
ποιεῖτε
τοῦτο.
εὖ
|
γὰρ |
ἴστε,
ἐάν
με
ἀποκτείνητε
τοιοῦτον |
[20] |
θεὸν
τὸν
ἐν
Δελφοῖς.
Χαιρεφῶντα
|
γὰρ |
ἴστε
που.
~οὗτος
(ἐμός
τε |
[31] |
γέ
μοι
δοκεῖ
ἐναντιοῦσθαι·
εὖ
|
γὰρ |
ἴστε,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
εἰ |
[30] |
μου
ἐγγυτέρω
ἐστὲ
γένει.
ταῦτα
|
γὰρ |
κελεύει
ὁ
θεός,
εὖ
ἴστε, |
[20] |
ἴσως
ἀνθρωπίνη
σοφία·
τῷ
ὄντι
|
γὰρ |
κινδυνεύω
ταύτην
εἶναι
σοφός.
οὗτοι |
[39] |
ἄνδρες,
παραμείνατε
τοσοῦτον
χρόνον·
οὐδὲν
|
γὰρ |
κωλύει
διαμυθολογῆσαι
πρὸς
ἀλλήλους
ἕως |
[17] |
(ὡς
δεινοῦ
ὄντος
λέγειν.
τὸ
|
γὰρ |
μὴ
αἰσχυνθῆναι
ὅτι
αὐτίκα
ὑπ᾽ |
[25] |
ὠφελεῖσθαι;
ἀποκρίνου,
ὦ
ἀγαθέ·
καὶ
|
γὰρ |
ὁ
νόμος
κελεύει
ἀποκρίνεσθαι.
ἔσθ᾽ |
[34] |
Μέλητος
καὶ
(Ἄνυτος.
αὐτοὶ
μὲν
|
γὰρ |
οἱ
διεφθαρμένοι
τάχ᾽
ἂν
λόγον |
[37] |
ἀμειβομένῳ
καὶ
ἐξελαυνομένῳ
ζῆν.
εὖ
|
γὰρ |
οἶδ᾽
ὅτι
ὅποι
ἂν
ἔλθω, |
[39] |
καὶ
ὑμεῖς
μᾶλλον
ἀγανακτήσετε.
εἰ
|
γὰρ |
οἴεσθε
ἀποκτείνοντες
ἀνθρώπους
ἐπισχήσειν
τοῦ |
[30] |
οὐδὲ
γὰρ
ἂν
δύναιτο
οὐ
|
γὰρ |
οἴομαι
θεμιτὸν
(εἶναι
ἀμείνονι
ἀνδρὶ |
[40] |
θάτερόν
ἐστιν
τὸ
τεθνάναι·
ἢ
|
γὰρ |
οἷον
μηδὲν
εἶναι
μηδὲ
αἴσθησιν |
[26] |
λαβόντα
διδάσκειν
καὶ
νουθετεῖν·
δῆλον
|
γὰρ |
ὅτι
ἐὰν
μάθω,
παύσομαι
ὅ |
[24] |
τίς
αὐτοὺς
βελτίους
ποιεῖ;
δῆλον
|
γὰρ |
ὅτι
οἶσθα,
μέλον
γέ
σοι. |
[26] |
καὶ
τοῖς
ἀνδράσιν
(τουτοισί.
ἐγὼ
|
γὰρ |
οὐ
δύναμαι
μαθεῖν
πότερον
λέγεις |
[29] |
ἃ
οὐκ
οἶδεν.
οἶδε
μὲν
|
γὰρ |
οὐδεὶς
τὸν
θάνατον
οὐδ᾽
εἰ |
[30] |
ἢ
ὑμᾶς
αὐτούς·
ἐμὲ
μὲν
|
γὰρ |
οὐδὲν
ἂν
βλάψειεν
οὔτε
Μέλητος |
[21] |
ἔφησθα”
διασκοπῶν
οὖν
τοῦτον
ὀνόματι
|
γὰρ |
οὐδὲν
δέομαι
λέγειν,
ἦν
δέ |
[40] |
ἐστιν,
κέρδος
ἔγωγε
λέγω·
καὶ
|
γὰρ |
οὐδὲν
πλείων
ὁ
πᾶς
χρόνος |
[33] |
σοφοῖς,
οὖσι
δ᾽
οὔ.
ἔστι
|
γὰρ |
οὐκ
ἀηδές.
ἐμοὶ
δὲ
τοῦτο, |
[30] |
ἐγὼ
οἶμαι,
ὀνήσεσθε
ἀκούοντες.
μέλλω
|
γὰρ |
οὖν
ἄττα
ὑμῖν
ἐρεῖν
καὶ |
[19] |
ἃ
οἱ
πολλοὶ
λέγουσιν.
ἀλλὰ
|
γὰρ |
οὔτε
τούτων
οὐδέν
ἐστιν,
οὐδέ |
[22] |
θεομάντεις
καὶ
οἱ
χρησμῳδοί·
καὶ
|
γὰρ |
οὗτοι
λέγουσι
μὲν
πολλὰ
καὶ |
[17] |
μήτε
θορυβεῖν
τούτου
ἕνεκα.
ἔχει
|
γὰρ |
οὑτωσί.
νῦν
ἐγὼ
πρῶτον
ἐπὶ |
[41] |
δέξαιτ᾽
ἂν
ὑμῶν;
ἐγὼ
μὲν
|
γὰρ |
πολλάκις
ἐθέλω
τεθνάναι
εἰ
ταῦτ᾽ |
[18] |
ὕστερον
καὶ
τοὺς
(ὑστέρους.
ἐμοῦ
|
γὰρ |
πολλοὶ
κατήγοροι
γεγόνασι
πρὸς
ὑμᾶς |
[22] |
κύνα,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι
δεῖ
|
γὰρ |
πρὸς
ὑμᾶς
τἀληθῆ
λέγειν
ἦ |
[20] |
ὃν
ἐγὼ
ᾐσθόμην
ἐπιδημοῦντα·
ἔτυχον
|
γὰρ |
προσελθὼν
ἀνδρὶ
ὃς
τετέλεκε
χρήματα |
[22] |
ἐπὶ
τοὺς
χειροτέχνας
ᾖα·
ἐμαυτῷ
|
γὰρ |
(συνῄδη
οὐδὲν
ἐπισταμένῳ
ὡς
ἔπος |
[22] |
ἀνέλεγκτος
ἡ
μαντεία
γένοιτο.
μετὰ
|
γὰρ |
τοὺς
πολιτικοὺς
ᾖα
ἐπὶ
τοὺς |
[34] |
πού
τινες
καὶ
οἰκεῖοι·
καὶ
|
γὰρ |
τοῦτο
αὐτὸ
τὸ
τοῦ
Ὁμήρου, |
[39] |
ἢ
οἵαν
ἐμὲ
ἀπεκτόνατε·
νῦν
|
γὰρ |
τοῦτο
εἴργασθε
οἰόμενοι
μὲν
ἀπαλλάξεσθαι |
[17] |
τὸν
τἀληθῆ
λέγοντα·
εἰ
μὲν
|
γὰρ |
τοῦτο
λέγουσιν,
ὁμολογοίην
ἂν
ἔγωγε |
[21] |
ὧν
ἕνεκα
ταῦτα
λέγω·
μέλλω
|
γὰρ |
ὑμᾶς
διδάξειν
ὅθεν
μοι
ἡ |
[36] |
ζεύγει
νενίκηκεν
Ὀλυμπίασιν·
ὁ
μὲν
|
γὰρ |
ὑμᾶς
ποιεῖ
εὐδαίμονας
δοκεῖν
εἶναι, |
[18] |
ἐκείνους
πρῶτόν
με
ἀπολογήσασθαι·
καὶ
|
γὰρ |
ὑμεῖς
ἐκείνων
πρότερον
ἠκούσατε
κατηγορούντων |
[18] |
τῆς
λέξεως
ἐᾶν
ἴσως
μὲν
|
γὰρ |
χείρων,
ἴσως
δὲ
βελτίων
ἂν |
[37] |
ὑμᾶς
τοῦτο
οὐ
πείθω·
ὀλίγον
|
γὰρ |
χρόνον
ἀλλήλοις
διειλέγμεθα.
ἐπεί,
ὡς |
[36] |
ψήφων
τὸν
γεγονότα
ἀριθμόν.
οὐ
|
γὰρ |
ᾠόμην
ἔγωγε
οὕτω
παρ᾽
ὀλίγον |
[40] |
πρὸς
ἀλλήλους
ἕως
ἔξεστιν.
~Ὑμῖν
|
(γὰρ |
ὡς
φίλοις
οὖσιν
ἐπιδεῖξαι
ἐθέλω |
[27] |
ἀκολασίᾳ
καὶ
νεότητι
γράψασθαι.
~(Ἔοικεν
|
γὰρ |
ὥσπερ
αἴνιγμα
συντιθέντι
διαπειρωμένῳ
ἆρα |