Page |
[19] |
ὑπὸ
Μελήτου
τοσαύτας
δίκας
φεύγοιμι
|
ἀλλὰ |
γὰρ
ἐμοὶ
τούτων,
ὦ
ἄνδρες |
[42] |
αὐτός
τε
καὶ
οἱ
ὑεῖς.
|
ἀλλὰ |
γὰρ
ἤδη
ὥρα
ἀπιέναι,
ἐμοὶ |
[19] |
ἐμοῦ
ἃ
οἱ
πολλοὶ
λέγουσιν.
|
ἀλλὰ |
γὰρ
οὔτε
τούτων
οὐδέν
ἐστιν, |
[26] |
κολάσεως
δεομένους
ἀλλ᾽
οὐ
μαθήσεως.
|
ἀλλὰ |
γάρ,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τοῦτο |
[28] |
μήτε
ἥρωας,
οὐδεμία
μηχανή
ἐστιν.
|
ἀλλὰ |
γάρ,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ὡς |
[25] |
διαφθείρει,
οἱ
δ᾽
ἄλλοι
(ὠφελοῦσιν.
|
ἀλλὰ |
γάρ,
ὦ
Μέλητε,
ἱκανῶς
ἐπιδείκνυσαι |
[37] |
ἔστι
μοι
χρήματα
ὁπόθεν
ἐκτείσω.
|
ἀλλὰ |
δὴ
φυγῆς
τιμήσωμαι;
ἴσως
γὰρ |
[33] |
ἴστε
ὅτι
οὐκ
ἀληθῆ
λέγει.
|
ἀλλὰ |
διὰ
τί
δή
ποτε
μετ᾽ |
[35] |
τοῦ
δικαστοῦ
οὐδὲ
δεόμενον
ἀποφεύγειν,
|
ἀλλὰ |
διδάσκειν
καὶ
πείθειν.
οὐ
γὰρ |
[35] |
χαριεῖσθαι
οἷς
ἂν
δοκῇ
αὐτῷ,
|
ἀλλὰ |
δικάσειν
κατὰ
τοὺς
νόμους.
οὔκουν |
[26] |
μέντοι
οὕσπερ
γε
ἡ
πόλις
|
ἀλλὰ |
ἑτέρους,
καὶ
τοῦτ᾽
ἔστιν
ὅ |
[27] |
ἀδικεῖ
Σωκράτης
θεοὺς
οὐ
νομίζων,
|
ἀλλὰ |
θεοὺς
νομίζων”
καίτοι
τοῦτό
ἐστι |
[26] |
οὐ
δεῦρο
νόμος
εἰσάγειν
ἐστίν,
|
ἀλλὰ |
ἰδίᾳ
λαβόντα
διδάσκειν
καὶ
νουθετεῖν· |
[28] |
πολλῆς
μοι
δοκεῖ
εἶναι
ἀπολογίας,
|
ἀλλὰ |
ἱκανὰ
καὶ
ταῦτα·
ὃ
δὲ |
[41] |
εἴπερ
γε
τὰ
λεγόμενα
ἀληθῆ.
|
ἀλλὰ |
καὶ
ὑμᾶς
χρή,
ὦ
ἄνδρες |
[32] |
δείσας
θάνατον,
μὴ
ὑπείκων
δὲ
|
ἀλλὰ |
κἂν
ἀπολοίμην.
ἐρῶ
δὲ
ὑμῖν |
[32] |
μέλλει
ὀλίγον
χρόνον
σωθήσεσθαι,
ἰδιωτεύειν
|
ἀλλὰ |
μὴ
δημοσιεύειν.
μεγάλα
δ᾽
ἔγωγε |
[39] |
τολμᾷ
πᾶν
ποιεῖν
καὶ
λέγειν.
|
ἀλλὰ |
μὴ
οὐ
τοῦτ᾽
ᾖ
χαλεπόν, |
[30] |
ἄλλα
ἐφ᾽
οἷς
ἴσως
βοήσεσθε·
|
ἀλλὰ |
μηδαμῶς
ποιεῖτε
τοῦτο.
εὖ
γὰρ |
[36] |
ἀποπέφευγα,
καὶ
οὐ
μόνον
ἀποπέφευγα,
|
ἀλλὰ |
παντὶ
δῆλον
τοῦτό
γε,
ὅτι |
[36] |
ἔγωγε
οὕτω
παρ᾽
ὀλίγον
ἔσεσθαι
|
ἀλλὰ |
παρὰ
πολύ·
νῦν
δέ,
ὡς |
[37] |
μὴ
μίαν
ἡμέραν
(μόνον
κρίνειν
|
ἀλλὰ |
πολλάς,
ἐπείσθητε
ἄν·
νῦν
δ᾽ |
[35] |
ἐμαυτοῦ
ὡς
θεοὺς
οὐ
νομίζω.
|
ἀλλὰ |
πολλοῦ
δεῖ
οὕτως
ἔχειν·
νομίζω |
[38] |
νῦν
μοι
μεταμέλει
οὕτως
ἀπολογησαμένῳ,
|
ἀλλὰ |
πολὺ
μᾶλλον
αἱροῦμαι
ὧδε
ἀπολογησάμενος |
[36] |
μοι
γέγονεν
τὸ
γεγονὸς
τοῦτο,
|
ἀλλὰ |
πολὺ
μᾶλλον
θαυμάζω
ἑκατέρων
τῶν |
[30] |
κακά,
ἐγὼ
δ᾽
οὐκ
οἴομαι,
|
ἀλλὰ |
πολὺ
μᾶλλον
ποιεῖν
ἃ
οὑτοσὶ |
[39] |
χαλεπόν,
ὦ
ἄνδρες,
θάνατον
ἐκφυγεῖν,
|
ἀλλὰ |
πολὺ
χαλεπώτερον
πονηρίαν·
(θᾶττον
γὰρ |
[38] |
τοῦτο
οὐ
(πρὸς
πάντας
ὑμᾶς,
|
ἀλλὰ |
πρὸς
τοὺς
ἐμοῦ
καταψηφισαμένους
θάνατον. |
[30] |
ἴσως
ἢ
ἐξελάσειεν
ἢ
ἀτιμώσειεν·
|
ἀλλὰ |
ταῦτα
οὗτος
μὲν
ἴσως
οἴεται |
[37] |
καὶ
δεδέσθαι
ἕως
ἂν
ἐκτείσω;
|
ἀλλὰ |
ταὐτόν
μοί
ἐστιν
ὅπερ
νυνδὴ |
[24] |
οὐ
τοῦτο
ἐρωτῶ,
ὦ
βέλτιστε,
|
ἀλλὰ |
τίς
ἄνθρωπος,
ὅστις
πρῶτον
καὶ |
[27] |
λέγω
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
τουτοισί.
|
ἀλλὰ |
τὸ
ἐπὶ
τούτῳ
γε
ἀπόκριναι· |
[37] |
ἔστιν,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τοιοῦτον
|
ἀλλὰ |
τοιόνδε
μᾶλλον.
πέπεισμαι
ἐγὼ
ἑκὼν |
[38] |
μὲν
ἑάλωκα,
οὐ
μέντοι
λόγων,
|
ἀλλὰ |
τόλμης
καὶ
ἀναισχυντίας
καὶ
τοῦ |
[40] |
ἂν
μὴ
ὅτι
ἰδιώτην
τινά,
|
ἀλλὰ |
τὸν
μέγαν
βασιλέα
εὐαριθμήτους
(ἂν |
[35] |
ἂν
ἡμεῖς
ποιῶμεν,
ὑμᾶς
ἐπιτρέπειν,
|
ἀλλὰ |
τοῦτο
αὐτὸ
ἐνδείκνυσθαι,
ὅτι
πολὺ |
[34] |
λεγέτω
εἴ
τι
ἔχει
τοιοῦτον.
|
ἀλλὰ |
τούτου
πᾶν
τοὐναντίον
εὑρήσετε,
ὦ |
[37] |
ἑκὼν
εἶναι
μηδένα
ἀδικεῖν
ἀνθρώπων,
|
ἀλλὰ |
ὑμᾶς
τοῦτο
οὐ
πείθω·
ὀλίγον |
[30] |
ἀπολογεῖσθαι,
ὥς
τις
ἂν
οἴοιτο,
|
ἀλλὰ |
ὑπὲρ
ὑμῶν,
μή
τι
ἐξαμάρτητε |
[22] |
οὐ
σοφίᾳ
ποιοῖεν
(ἃ
ποιοῖεν,
|
ἀλλὰ |
φύσει
τινὶ
καὶ
ἐνθουσιάζοντες
ὥσπερ |
[37] |
ἀεὶ
καθισταμένῃ
ἀρχῇ,
τοῖς
ἕνδεκα;
|
ἀλλὰ |
χρημάτων
καὶ
δεδέσθαι
ἕως
ἂν |