Page |
[25] |
ἀεὶ
ἐγγυτάτω
αὑτῶν
ὄντας,
οἱ
|
δ᾽ |
ἀγαθοὶ
ἀγαθόν
τι;
πάνυ
γε. |
[25] |
μὲν
μόνος
αὐτοὺς
διαφθείρει,
οἱ
|
δ᾽ |
ἄλλοι
(ὠφελοῦσιν.
ἀλλὰ
γάρ,
ὦ |
[34] |
καὶ
ἄλλα
ἴσως
τοιαῦτα.
τάχα
|
δ᾽ |
ἄν
τις
(ὑμῶν
ἀγανακτήσειεν
ἀναμνησθεὶς |
[41] |
ἔστιν
δ᾽
οὔ.
ἐπὶ
πόσῳ
|
δ᾽ |
ἄν
τις,
ὦ
ἄνδρες
δικασταί, |
[38] |
τοσούτου
βούλεσθέ
μοι
τιμῆσαι.
ἴσως
|
δ᾽ |
ἂν
δυναίμην
ἐκτεῖσαι
ὑμῖν
που |
[20] |
ποιήσειν
τὴν
προσήκουσαν
ἀρετήν,
ἦν
|
δ᾽ |
ἂν
οὗτος
ἢ
τῶν
ἱππικῶν |
[33] |
Σφήττιος,
Αἰσχίνου
τοῦδε
πατήρ,
ἔτι
|
δ᾽ |
Ἀντιφῶν
ὁ
Κηφισιεὺς
οὑτοσί,
Ἐπιγένους |
[27] |
ἐπειδήπερ
γε
δαίμονας
ἡγοῦμαι·
εἰ
|
δ᾽ |
αὖ
οἱ
δαίμονες
θεῶν
παῖδές |
[40] |
εἶναι
ἢ
μία
νύξ.
εἰ
|
δ᾽ |
αὖ
οἷον
ἀποδημῆσαί
ἐστιν
ὁ |
[38] |
με
τριάκοντα
μνῶν
τιμήσασθαι,
αὐτοὶ
|
δ᾽ |
ἐγγυᾶσθαι·
τιμῶμαι
οὖν
τοσούτου,
ἐγγυηταὶ |
[20] |
δύο
ὑεῖ
ὦ
Καλλία”
ἦν
|
δ᾽ |
ἐγώ,
εἰ
μέν
σου
τὼ |
[20] |
ἦ
δ᾽
ὅς.
τίς”
ἦν
|
δ᾽ |
ἐγώ,
καὶ
ποδαπός,
καὶ
πόσου |
[31] |
ὑμῖν
ἐπιπέμψειεν
κηδόμενος
ὑμῶν.
ὅτι
|
δ᾽ |
ἐγὼ
τυγχάνω
ὢν
τοιοῦτος
οἷος |
[32] |
ἰδιωτεύειν
ἀλλὰ
μὴ
δημοσιεύειν.
μεγάλα
|
δ᾽ |
ἔγωγε
ὑμῖν
τεκμήρια
παρέξομαι
τούτων, |
[21] |
οὑτοσὶ
ἐμοῦ
σοφώτερός
ἐστι,
σὺ
|
δ᾽ |
ἐμὲ
ἔφησθα”
διασκοπῶν
οὖν
τοῦτον |
[39] |
ὑπὸ
τοῦ
βραδυτέρου
ἑάλων,
οἱ
|
δ᾽ |
ἐμοὶ
κατήγοροι
ἅτε
δεινοὶ
καὶ |
[20] |
τις
ἢ
τῶν
γεωργικῶν·
νῦν
|
δ᾽ |
ἐπειδὴ
ἀνθρώπω
ἐστόν,
τίνα
αὐτοῖν |
[38] |
βίος
οὐ
βιωτὸς
ἀνθρώπῳ,
ταῦτα
|
δ᾽ |
ἔτι
ἧττον
πείσεσθέ
μοι
λέγοντι. |
[31] |
ἐμοὶ
πείθησθε,
φείσεσθέ
μου·
ὑμεῖς
|
δ᾽ |
ἴσως
τάχ᾽
ἂν
ἀχθόμενοι,
ὥσπερ |
[20] |
ἢ
οὔ;
πάνυ
γε”
ἦ
|
δ᾽ |
ὅς.
τίς”
ἦν
δ᾽
ἐγώ, |
[37] |
ἀλλὰ
πολλάς,
ἐπείσθητε
ἄν·
νῦν
|
δ᾽ |
οὐ
ῥᾴδιον
ἐν
χρόνῳ
ὀλίγῳ |
[24] |
ἢ
οἱ
μὲν
αὐτῶν,
οἱ
|
δ᾽ |
οὔ;
ἅπαντες.
εὖ
γε
νὴ |
[21] |
οἴοιτο
μὲν
εἶναι
σοφός,
εἴη
|
δ᾽ |
οὔ.
(ἐντεῦθεν
οὖν
τούτῳ
τε |
[41] |
καὶ
τίς
οἴεται
μέν,
ἔστιν
|
δ᾽ |
οὔ.
ἐπὶ
πόσῳ
δ᾽
ἄν |
[33] |
οἰομένοις
μὲν
εἶναι
σοφοῖς,
οὖσι
|
δ᾽ |
οὔ.
ἔστι
γὰρ
οὐκ
ἀηδές. |
[21] |
ἀνθρώποις
καὶ
μάλιστα
ἑαυτῷ,
εἶναι
|
δ᾽ |
οὔ·
κἄπειτα
ἐπειρώμην
αὐτῷ
δεικνύναι |
[30] |
τίς
που
μεγάλα
κακά,
ἐγὼ
|
δ᾽ |
οὐκ
οἴομαι,
ἀλλὰ
πολὺ
μᾶλλον |
[21] |
πολλοῖς
τῶν
παρόντων·
πρὸς
ἐμαυτὸν
|
δ᾽ |
οὖν
ἀπιὼν
ἐλογιζόμην
ὅτι
τούτου |
[34] |
ἢ
μή,
ἄλλος
λόγος,
πρὸς
|
δ᾽ |
οὖν
δόξαν
καὶ
ἐμοὶ
καὶ |
[34] |
ἀξιῶ
μὲν
γὰρ
ἔγωγε,
εἰ
|
δ᾽ |
οὖν
ἐπιεικῆ
ἄν
μοι
δοκῶ |
[17] |
ἐμῶν
κατηγόρων,
οὐκ
οἶδα·
ἐγὼ
|
δ᾽ |
οὖν
καὶ
αὐτὸς
ὑπ᾽
αὐτῶν |
[36] |
πέμπτον
μέρος
τῶν
ψήφων.
τιμᾶται
|
δ᾽ |
οὖν
μοι
ὁ
ἀνὴρ
θανάτου. |
[39] |
ὑμῶν
θανάτου
δίκην
ὀφλών,
οὗτοι
|
δ᾽ |
ὑπὸ
τῆς
ἀληθείας
ὠφληκότες
μοχθηρίαν |
[29] |
εἰδέναι
ἃ
οὐκ
οἶδεν;
ἐγὼ
|
δ᾽ |
ὦ
ἄνδρες,
τούτῳ
καὶ
ἐνταῦθα |
[29] |
μέγιστον
ὂν
τῶν
ἀγαθῶν,
δεδίασι
|
δ᾽ |
ὡς
εὖ
εἰδότες
(ὅτι
μέγιστον |