Page |
[19] |
ἂν
τοῦτο
οὕτως
γενέσθαι,
εἴ
|
τι |
ἄμεινον
καὶ
ὑμῖν
καὶ
ἐμοί, |
[23] |
πολλὴν
ἀφθονίαν
οἰομένων
μὲν
εἰδέναι
|
τι |
ἀνθρώπων,
εἰδότων
δὲ
ὀλίγα
ἢ |
[31] |
ἐπιμελεῖσθαι
ἀρετῆς.
καὶ
εἰ
μέν
|
τι |
ἀπὸ
τούτων
ἀπέλαυον
καὶ
μισθὸν |
[40] |
καλῶν
ὀρθῶς
ἂν
καλοίην
θαυμάσιόν
|
τι |
γέγονεν.
ἡ
γὰρ
εἰωθυῖά
μοι |
[21] |
τί
λέγει,
ἐπὶ
ἅπαντας
τούς
|
τι |
(δοκοῦντας
εἰδέναι.
~καὶ
νὴ
τὸν |
[21] |
εἰδέναι,
ἀλλ᾽
οὗτος
μὲν
οἴεταί
|
τι |
εἰδέναι
οὐκ
εἰδώς,
ἐγὼ
δέ, |
[35] |
τινας
ὅταν
κρίνωνται,
δοκοῦντας
μέν
|
τι |
εἶναι,
θαυμάσια
δὲ
ἐργαζομένους,
ὡς |
[41] |
ἢ
ἀρετῆς,
καὶ
ἐὰν
δοκῶσί
|
τι |
εἶναι
μηδὲν
ὄντες,
ὀνειδίζετε
αὐτοῖς |
[41] |
ἐπιμελοῦνται
ὧν
δεῖ,
καὶ
οἴονταί
|
τι |
εἶναι
ὄντες
οὐδενὸς
ἄξιοι.
~Καὶ |
[35] |
ποιεῖν
τοὺς
δοκοῦντας
καὶ
ὁπῃοῦν
|
τι |
εἶναι,
οὔτ᾽
ἂν
ἡμεῖς
ποιῶμεν, |
[40] |
τὸ
εἰωθὸς
σημεῖον,
εἰ
μή
|
τι |
ἔμελλον
ἐγὼ
ἀγαθὸν
πράξειν.
ἐννοήσωμεν |
[30] |
οἴοιτο,
ἀλλὰ
ὑπὲρ
ὑμῶν,
μή
|
τι |
ἐξαμάρτητε
περὶ
τὴν
τοῦ
(θεοῦ |
[21] |
πρὸς
ὃν
ἐγὼ
σκοπῶν
τοιοῦτόν
|
τι |
ἔπαθον,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
καὶ |
[33] |
βίου
δημοσίᾳ
τε
εἴ
πού
|
τι |
ἔπραξα
τοιοῦτος
φανοῦμαι,
καὶ
ἰδίᾳ |
[20] |
καὶ
λόγος
γέγονεν,
εἰ
μή
|
τι |
ἔπραττες
ἀλλοῖον
ἢ
οἱ
πολλοί. |
[25] |
ὅτι
οἱ
μὲν
κακοὶ
κακόν
|
τι |
ἐργάζονται
ἀεὶ
τοὺς
μάλιστα
πλησίον |
[25] |
οὐχ
οἱ
μὲν
πονηροὶ
κακόν
|
τι |
ἐργάζονται
τοὺς
ἀεὶ
ἐγγυτάτω
αὑτῶν |
[32] |
οὕτως
ἰσχυρὰ
οὖσα,
ὥστε
ἄδικόν
|
τι |
ἐργάσασθαι,
ἀλλ᾽
ἐπειδὴ
ἐκ
τῆς |
[40] |
ἐν
τῷ
λόγῳ
οὐδαμοῦ
μέλλοντί
|
τι |
ἐρεῖν.
καίτοι
ἐν
ἄλλοις
λόγοις |
[34] |
ἐγὼ
παραχωρῶ
καὶ
λεγέτω
εἴ
|
τι |
ἔχει
τοιοῦτον.
ἀλλὰ
τούτου
πᾶν |
[17] |
οὖν,
ὥσπερ
ἐγὼ
λέγω,
ἤ
|
τι |
ἢ
οὐδὲν
ἀληθὲς
εἰρήκασιν,
ὑμεῖς |
[24] |
δεῦρο,
ὦ
Μέλητε,
εἰπέ·
ἄλλο
|
τι |
ἢ
(περὶ
πλείστου
ποιῇ
ὅπως |
[31] |
πολλαχοῦ
λέγοντος,
ὅτι
μοι
θεῖόν
|
τι |
καὶ
(δαιμόνιον
γίγνεται
(φωνή)
ὃ |
[22] |
αὐτοὺς
τί
λέγοιεν,
ἵν᾽
ἅμα
|
τι |
καὶ
μανθάνοιμι
παρ᾽
αὐτῶν.
αἰσχύνομαι |
[28] |
ζῆν
ἢ
τεθνάναι
ἄνδρα
ὅτου
|
τι |
καὶ
σμικρὸν
ὄφελός
ἐστιν,
ἀλλ᾽ |
[33] |
τοὺς
προσήκοντας,
εἴπερ
ὑπ᾽
ἐμοῦ
|
τι |
κακὸν
ἐπεπόνθεσαν
αὐτῶν
οἱ
οἰκεῖοι, |
[37] |
δὴ
ἕλωμαι
ὧν
εὖ
οἶδά
|
τι |
κακῶν
ὄντων
τούτου
τιμησάμενος;
πότερον |
[25] |
ποιήσω
τῶν
συνόντων,
κινδυνεύσω
κακόν
|
τι |
λαβεῖν
ὑπ᾽
αὐτοῦ,
ὥστε
τοῦτο |
[33] |
τίς
φησι
παρ᾽
ἐμοῦ
πώποτέ
|
τι |
μαθεῖν
ἢ
ἀκοῦσαι
ἰδίᾳ
ὅτι |
[40] |
πάνυ
ἐπὶ
σμικροῖς
ἐναντιουμένη,
εἴ
|
τι |
μέλλοιμι
μὴ
ὀρθῶς
πράξειν.
νυνὶ |
[17] |
~Πλάτωνος
Ἀπολογία
Σωκράτους
~(Ὅ
|
τι |
μὲν
ὑμεῖς,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, |
[35] |
θαυμάσια
δὲ
ἐργαζομένους,
ὡς
δεινόν
|
τι |
οἰομένους
πείσεσθαι
εἰ
ἀποθανοῦνται,
ὥσπερ |
[25] |
ὄντας,
οἱ
δ᾽
ἀγαθοὶ
ἀγαθόν
|
τι; |
πάνυ
γε.
(ἔστιν
οὖν
ὅστις |
[22] |
οὕτως
ὥσπερ
ἔχω
ἔχειν,
μήτε
|
τι |
σοφὸς
ὢν
τὴν
ἐκείνων
σοφίαν |
[33] |
οὖσιν
αὐτοῖς
ἐγὼ
κακὸν
πώποτέ
|
τι |
συνεβούλευσα,
νυνὶ
αὐτοὺς
ἀναβαίνοντας
ἐμοῦ |
[22] |
λέγειν
ἦ
μὴν
ἐγὼ
ἔπαθόν
|
τι |
τοιοῦτον·
οἱ
μὲν
μάλιστα
εὐδοκιμοῦντες |
[41] |
πρὸς
τὸν
θάνατον,
καὶ
ἕν
|
τι |
τοῦτο
διανοεῖσθαι
ἀληθές,
ὅτι
(οὐκ |
[23] |
ὑπὸ
ταύτης
τῆς
ἀσχολίας
οὔτε
|
τι |
τῶν
τῆς
πόλεως
πρᾶξαί
μοι |
[20] |
μὴ
θορυβήσητε,
μηδ᾽
ἐὰν
δόξω
|
τι |
ὑμῖν
μέγα
λέγειν·
οὐ
γὰρ |
[28] |
κινδύνου
κατεφρόνησεν
παρὰ
τὸ
αἰσχρόν
|
τι |
ὑπομεῖναι
ὥστε,
ἐπειδὴ
εἶπεν
ἡ |
[36] |
ἄξιος
παθεῖν
τοιοῦτος
ὤν;
ἀγαθόν
|
τι, |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
εἰ
δεῖ |