Page |
[33] |
εἴτε
μή,
οὐκ
ἂν
δικαίως
|
τὴν |
αἰτίαν
ὑπέχοιμι,
ὧν
μήτε
ὑπεσχόμην |
[33] |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
πᾶσαν
ὑμῖν
|
τὴν |
ἀλήθειαν
ἐγὼ
εἶπον·
ὅτι
ἀκούοντες |
[20] |
εὖ
μέντοι
ἴστε,
πᾶσαν
ὑμῖν
|
τὴν |
ἀλήθειαν
ἐρῶ.
ἐγὼ
γάρ,
ὦ |
[17] |
ὑμεῖς
δέ
μου
ἀκούσεσθε
πᾶσαν
|
τὴν |
ἀλήθειαν
οὐ
μέντοι
μὰ
Δία, |
[22] |
τὴν
ἐκείνων
σοφίαν
μήτε
ἀμαθὴς
|
τὴν |
ἀμαθίαν,
ἢ
ἀμφότερα
ἃ
ἐκεῖνοι |
[19] |
οἱ
διαβάλλοντες;
ὥσπερ
οὖν
κατηγόρων
|
τὴν |
ἀντωμοσίαν
δεῖ
ἀναγνῶναι
αὐτῶν·
Σωκράτης |
[36] |
Ἀθηναῖοι,
εἰ
δεῖ
γε
κατὰ
|
τὴν |
ἀξίαν
τῇ
ἀληθείᾳ
τιμᾶσθαι·
καὶ |
[29] |
Ἀνύτῳ
ἀπιστήσαντες,
ὃς
ἔφη
ἢ
|
τὴν |
ἀρχὴν
οὐ
δεῖν
ἐμὲ
δεῦρο |
[26] |
ἢ
δῆλον
δὴ
ὅτι
κατὰ
|
τὴν |
γραφὴν
ἣν
ἐγράψω
θεοὺς
διδάσκοντα |
[19] |
καὶ
πιστεύων
Μέλητός
με
ἐγράψατο
|
τὴν |
γραφὴν
ταύτην.
εἶεν·
τί
δὴ |
[27] |
ταῦτα
οὐχὶ
ἀποπειρώμενος
ἡμῶν
ἐγράψω
|
τὴν |
γραφὴν
ταύτην
ἢ
ἀπορῶν
ὅτι |
[26] |
ὑβριστὴς
καὶ
ἀκόλαστος,
καὶ
ἀτεχνῶς
|
τὴν |
γραφὴν
ταύτην
ὕβρει
τινὶ
καὶ |
[26] |
μὲν
ἥλιον
λίθον
φησὶν
εἶναι,
|
τὴν |
δὲ
σελήνην
γῆν.
Ἀναξαγόρου
οἴει |
[20] |
πεποίηκεν
τό
τε
ὄνομα
καὶ
|
τὴν |
διαβολήν.
ἀκούετε
δή.
καὶ
ἴσως |
[24] |
τ᾽
εἴην
ἐγὼ
ὑμῶν
ταύτην
|
τὴν |
διαβολὴν
ἐξελέσθαι
ἐν
οὕτως
ὀλίγῳ |
[19] |
Ἀθηναῖοι,
~καὶ
ἐπιχειρητέον
(ὑμῶν
ἐξελέσθαι
|
τὴν |
διαβολὴν
ἣν
ὑμεῖς
ἐν
πολλῷ |
[38] |
ποιεῖν
καὶ
λέγειν
ὥστε
ἀποφυγεῖν
|
τὴν |
δίκην.
πολλοῦ
γε
δεῖ.
ἀλλ᾽ |
[22] |
ἔχειν,
μήτε
τι
σοφὸς
ὢν
|
τὴν |
ἐκείνων
σοφίαν
μήτε
ἀμαθὴς
τὴν |
[22] |
φρονίμως
ἔχειν.
δεῖ
δὴ
ὑμῖν
|
τὴν |
ἐμὴν
πλάνην
ἐπιδεῖξαι
ὥσπερ
πόνους |
[30] |
γενέσθαι
ἐν
τῇ
πόλει
ἢ
|
τὴν |
ἐμὴν
τῷ
θεῷ
ὑπηρεσίαν.
οὐδὲν |
[38] |
τοῦτο
ἐγένετο·
ὁρᾶτε
γὰρ
δὴ
|
τὴν |
ἡλικίαν
ὅτι
πόρρω
ἤδη
ἐστὶ |
[31] |
ὀνειδίζων
ἕνα
ἕκαστον
~(οὐδὲν
παύομαι
|
τὴν |
ἡμέραν
ὅλην
πανταχοῦ
προσκαθίζων.
τοιοῦτος |
[24] |
οὔ;
ἅπαντες.
εὖ
γε
νὴ
|
τὴν |
Ἥραν
λέγεις
καὶ
πολλὴν
ἀφθονίαν |
[32] |
μεταπεμψάμενοί
με
πέμπτον
αὐτὸν
εἰς
|
τὴν |
θόλον
προσέταξαν
ἀγαγεῖν
ἐκ
Σαλαμῖνος |
[36] |
τὸ
ἰδίᾳ
ἕκαστον
ἰὼν
εὐεργετεῖν
|
τὴν |
μεγίστην
εὐεργεσίαν,
ὡς
ἐγώ
φημι, |
[28] |
μὲν
ἐγὼ
οὐκ
ἀδικῶ
κατὰ
|
τὴν |
Μελήτου
γραφήν,
οὐ
πολλῆς
μοι |
[40] |
εἴ
τινα
ἐκλεξάμενον
δέοι
ταύτην
|
τὴν |
νύκτα
ἐν
ᾗ
οὕτω
κατέδαρθεν |
[31] |
τὸν
μάρτυρα
ὡς
ἀληθῆ
λέγω,
|
τὴν |
πενίαν.
ἴσως
ἂν
οὖν
δόξειεν |
[22] |
καὶ
ἅμα
ᾐσθόμην
αὐτῶν
διὰ
|
τὴν |
ποίησιν
οἰομένων
καὶ
τἆλλα
σοφωτάτων |
[38] |
καὶ
αἰτίαν
ὑπὸ
τῶν
βουλομένων
|
τὴν |
πόλιν
λοιδορεῖν
ὡς
Σωκράτη
ἀπεκτόνατε, |
[35] |
ταῦτα
δράματα
εἰσάγοντος
καὶ
καταγέλαστον
|
τὴν |
πόλιν
ποιοῦντος
ἢ
τοῦ
ἡσυχίαν |
[41] |
ἐξετάσαι
τὸν
ἐπὶ
Τροίαν
ἀγαγόντα
|
(τὴν |
πολλὴν
στρατιὰν
ἢ
Ὀδυσσέα
ἢ |
[40] |
νῦν
δὲ
οὐδαμοῦ
περὶ
ταύτην
|
τὴν |
πρᾶξιν
οὔτ᾽
ἐν
ἔργῳ
οὐδενὶ |
[20] |
αὐτὼ
καλώ
τε
κἀγαθὼ
ποιήσειν
|
τὴν |
προσήκουσαν
ἀρετήν,
ἦν
δ᾽
ἂν |
[25] |
τῶν
νέων,
καὶ
σαφῶς
ἀποφαίνεις
|
τὴν |
σαυτοῦ
ἀμέλειαν,
ὅτι
οὐδέν
σοι |
[22] |
αὐτῶν
αὕτη
ἡ
πλημμέλεια
ἐκείνην
|
τὴν |
σοφίαν
(ἀποκρύπτειν·
ὥστε
με
ἐμαυτὸν |
[29] |
(ἣ
ἄλλ᾽
ὁτιοῦν
πρᾶγμα
λίποιμι
|
τὴν |
τάξιν.
δεινόν
τἂν
εἴη,
καὶ |
[20] |
εἰ
ὡς
ἀληθῶς
(ἔχοι
ταύτην
|
τὴν |
τέχνην
καὶ
οὕτως
ἐμμελῶς
διδάσκει. |
[22] |
οἱ
ἀγαθοὶ
δημιουργοί
διὰ
τὸ
|
τὴν |
τέχνην
καλῶς
ἐξεργάζεσθαι
ἕκαστος
ἠξίου |
[19] |
καὶ
οὐχ
ὡς
ἀτιμάζων
λέγω
|
τὴν |
τοιαύτην
ἐπιστήμην,
εἴ
τις
περὶ |
[30] |
ὑμῶν,
μή
τι
ἐξαμάρτητε
περὶ
|
τὴν |
τοῦ
(θεοῦ
δόσιν
ὑμῖν
ἐμοῦ |
[23] |
ἐν
(πενίᾳ
μυρίᾳ
εἰμὶ
διὰ
|
τὴν |
τοῦ
θεοῦ
λατρείαν.
πρὸς
δὲ |
[24] |
τούτων
ὄντων
κατηγόρων,
λάβωμεν
αὖ
|
τὴν |
τούτων
ἀντωμοσίαν.
ἔχει
δέ
πως |
[20] |
οἶμαι
γάρ
σε
ἐσκέφθαι
διὰ
|
τὴν |
τῶν
ὑέων
κτῆσιν.
ἔστιν
τις” |
[18] |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
οἱ>
ταύτην
|
τὴν |
φήμην
κατασκεδάσαντες,
οἱ
δεινοί
εἰσίν |
[21] |
πλήθει
ἑταῖρός
τε
καὶ
συνέφυγε
|
τὴν |
φυγὴν
ταύτην
καὶ
μεθ᾽
ὑμῶν |
[34] |
τούτοις
θεῖτο
ἂν
μετ᾽
(ὀργῆς
|
τὴν |
ψῆφον.
εἰ
δή
τις
ὑμῶν |