Paragraphes |
[80] |
μὲν
οὖν
φράτορες
μεμαρτυρήκασιν
ὑμῖν·
|
λαβὲ |
δὲ
καὶ
τὴν
τῶν
δημοτῶν |
[70] |
δ'
ἐπίλαβε
τὸ
ὕδωρ.
Μαρτυρία.
|
Λαβὲ |
δὲ
καὶ
ὡς
ἐποιήσατο
τὸν |
[30] |
γυνὴ
πρὶν
γενέσθαι
παῖδας
αὐτῇ.
|
Λαβὲ |
δὴ
καὶ
ἀνάγνωθι
τοὺς
νόμους |
[50] |
δὴ
καὶ
τοὺς
νόμους
Νόμοι.
|
Λαβὲ |
δὴ
καὶ
τὴν
τούτου
μαρτυρίαν. |
[70] |
ἐκείνου
μαρτυρίαν.
Ἀναγίγνωσκε·
σὺ
δ'
|
ἐπίλαβε |
τὸ
ὕδωρ.
Μαρτυρία.
Λαβὲ
δὲ |
[10] |
γεγενημένῃ
γυναικί.
Ἀναγίγνωσκε.
Σὺ
δ'
|
ἐπίλαβε |
τὸ
ὕδωρ.
Μαρτυρίαι.
(Ὡς
μὲν |
[50] |
αὐτοῖς.
Μαρτυρία.
(Ἀλλὰ
μὴν
κἀκεῖνό
|
γε |
δηλοῖ,
ὡς
οὐχ
ὁμολογοῦσι
τὴν |
[50] |
Ἀκριβῶς
γὰρ
ᾖδει
διότι
τοῖς
|
γε |
ἐκ
τῆς
γνησίας
θυγατρὸς
παισὶ |
[40] |
κλῆρον
εἶναι;
Ἀλλὰ
μὴν
ὥς
|
γε |
ἐπεδικάσατο
ὁ
ἡμέτερος
ἀδελφὸς
τοῦ |
[10] |
αὐτῆς.
(Καίτοι
οὐ
δή
πού
|
γε |
ἐπὶ
γαμετὰς
γυναῖκας
οὐδεὶς
ἂν |
[0] |
τῇ
μαρτυρίᾳ
ὄντα
ταύτῃ,
ὅς
|
γε |
ἐτόλμησε
μαρτυρῆσαι
ἐγγυῆσαι
τῷ
θείῳ |
[20] |
Δία,
ὡς
ἔγωγε
ᾤμην,
εἴ
|
γε |
ἦν
ἀληθὲς
τὸ
πρᾶγμα.
Οὐ |
[30] |
ὥς
φασι,
τῆς
αὐτοῦ.
Πολύ
|
γε |
μάλιστ'
ἄν,
εἰ
ἦν
ἀληθὲς |
[40] |
γιγνώσκουσιν
ὑμῶν,
ὥστε
οὐκ
ἀπορῶ
|
γε |
μαρτύρων,
ὅταν
τι
λέγω
περὶ |
[10] |
τῶν
ἐπιτυχόντων.
Ἀλλὰ
μὴν
τῶν
|
γε |
μεμαρτυρηκότων
οὐδενὶ
ἐπισκήψασθαι
οὗτοι
ἠξίωσαν. |
[80] |
δήμῳ
ὑπὲρ
τῆς
γυναικὸς
ἀπό
|
γε |
οὐσίας
τηλικαύτης.
Οὐ
τοίνυν
φανεῖται |
[70] |
τῶν
ἑαυτοῦ.
(ἀλλὰ
μὴν
ὥς
|
γε |
οὔτε
γαμηλίαν
εἰσήνεγκεν
ὁ
θεῖος |
[30] |
εἶναι
τὴν
αὑτοῦ
γυναῖκα;
(Ἆρά
|
γε |
οὐχὶ
δῆλον,
ὦ
ἄνδρες,
ὅτι |
[20] |
τὸ
πρᾶγμα.
Καὶ
πῶς;
Οἷς
|
γε |
περὶ
αὐτοῦ
τούτου
ὁ
ἀγὼν |
[20] |
βούλοιτο,
τῆς
γυναικός·
(καὶ
μάρτυράς
|
γε |
πολλῷ
πλείους
εἰκὸς
ἦν
τὸν |
[50] |
τὴν
ἀρχὴν
ἐκεῖνον
οὐδ'
ἄλλον
|
γε |
τῶν
εἰσποιήτων
οὐδένα
οὕτως
εὐήθη |
[30] |
τιμήσας
ἔδωκεν,
ἦ
που
ὅστις
|
γέ |
φησιν
ἄνευ
ὁμολογίας
προικὸς
τὴν |
[20] |
τὸν
Σφήττιον
μεθ'
ἑαυτοῦ,
ὃς
|
ἔλεγε |
τὴν
δίκην
ὑπὲρ
τούτου,
καὶ |
[20] |
ἠξίωσεν;
(Ναὶ
μὰ
Δία,
ὡς
|
ἔγωγε |
ᾤμην,
εἴ
γε
ἦν
ἀληθὲς |
[10] |
τὰς
πράξεις
τὰς
τοιαύτας,
τῶν
|
δὲ |
ἀδήλων
καὶ
ἐξαίφνης
γιγνομένων
τοὺς |
[60] |
ἀνάγκης
ἐπιδίκους
εἶναι
προσήκει·
Ξενοκλεῖ
|
δὲ |
ἄν
τις
τόδ'
ἐπέτρεψε
τῶν |
[40] |
τις
καταλιπὼν
γνησίας
τελευτᾷ.
Γνώσεσθε
|
δὲ |
αὐτῶν
ἀκούσαντες
τῶν
νόμων
ἀναγιγνωσκομένων. |
[40] |
ἠξίου
ὡς
προσῆκον
αὑτῷ,
τῇ
|
δὲ |
γνησίᾳ
οὔσῃ
θυγατρὶ>
(τρισ)
χιλίας |
[50] |
ἐπιδικασία
πᾶσίν
ἐστιν
ἡμῖν,
ὅτῳ
|
δὲ |
γόνῳ
γεγόνασι
γνήσιοι
παῖδες,
οὐδενὶ |
[60] |
παισὶν
ἐπιδικάσασθαι
τῶν
πατρῴων·
ὅσοι
|
δὲ |
διαθήκαις
αὑτοῖς
εἰσποιοῦνται,
τούτοις
ἐπιδικάζεσθαι |
[30] |
τῶν
δοθησομένων
ταῖς
παλλακαῖς·
Νικόδημος
|
δὲ |
ἐγγυᾶν
μέλλων,
ὥς>
φησι,
τὴν |
[50] |
εἴκοσιν
ἔτη
τετελεύτηκεν
ἤδη,
ὁ
|
δὲ |
Ἔνδιος
τοῦ
Μεταγειτνιῶνος
μηνὸς
πέρυσιν, |
[0] |
ἐξ
ἀρχῆς
ὁ
κλῆρος.
Ἐπισκηψάμενοι
|
δὲ |
ἡμεῖς,
καὶ
εἰς
ὑμᾶς
εἰσαγαγόντες |
[20] |
ἐγγυῆσαί
φησι
τὴν
ἀδελφήν·
οἱ
|
δὲ |
θεῖοι
τῷ
ἀδελφιδῷ
ἄπροικον
τὴν |
[60] |
παῖδας
γνησίους
καταλίπῃ
ἄρρενας·
ἂν
|
δὲ |
θηλείας
καταλίπῃ,
σὺν
ταύταις.
Οὐκοῦν |
[70] |
τοὺς
νόμους
ἕξειν
γυναῖκα,
ἔτι
|
δὲ |
καὶ
ἐν
τῇ
δεκάτῃ
τῇ |
[10] |
ἐγγυηθεῖσα
οὐδὲ
συνοικήσασα
φαίνεται·
σκεψώμεθα
|
δὲ |
καὶ
ἐξ
ὧν
ἄν
τις |
[0] |
Νικόδημος
ἐπιδέδεικται
(τότε
πᾶσι)
προσήκει
|
δὲ |
καὶ
παρ'
ὑμῖν
τοῖς
περὶ |
[20] |
ἑαυτοῦ
ἐπὶ
ἁμάρτημα
τηλικοῦτον.
(Ἔτι
|
δὲ |
καὶ
περὶ
ἐκείνου
θαυμάζω,
εἰ |
[50] |
σχεδὸν
εἴρηται
τὰ
πολλά·
σκέψασθε
|
δὲ |
καὶ
περὶ
τοῦ
ἔχοντος
τὴν |
[80] |
οὖν
φράτορες
μεμαρτυρήκασιν
ὑμῖν·
λαβὲ
|
δὲ |
καὶ
τὴν
τῶν
δημοτῶν
τῶν |
[10] |
μαρτυρίαις,
ὡμολογηκότες
εἰσὶ
ταῦτα.
Ἀκούσαντες
|
δὲ |
καὶ
ὑμεῖς
αὐτῶν
τῶν
μαρτυριῶν, |
[70] |
ἐπίλαβε
τὸ
ὕδωρ.
Μαρτυρία.
Λαβὲ
|
δὲ |
καὶ
ὡς
ἐποιήσατο
τὸν
ἐμὸν |
[70] |
προσῆκε,
καὶ
ἄκληρον
κατέστησε,
τὸν
|
δὲ |
κληρονόμον
κατέλιπε
τῶν
ἑαυτοῦ.
(ἀλλὰ |
[70] |
τοῦ
τοῦτον
μὲν
ποιήσασθαι
τὴν
|
δὲ |
μὴ
εἰσαγαγεῖν
τὴν
μὲν
νόθην, |
[70] |
τινὰ
τούτων
τῶν
μαρτυρούντων,
εἰ
|
δὲ |
μή,
τῶν
ἄλλων
τινὰ
συγγενῶν |
[50] |
πάντα
ταῦτα
εἴασε
γενέσθαι.
Οἱ
|
δὲ |
νόμοι
περὶ
ἁπάντων
διορίζουσι
τούτων. |
[50] |
τρίτῃ
ἡμέρᾳ
εὐθέως
οὗτοι.
(Ὁ
|
δὲ |
νόμος
πέντε
ἐτῶν
κελεύει
δικάσασθαι |
[50] |
ἦν
ἀληθὲς
τὸ
πρᾶγμα.
~Οἶμαι
|
δὲ |
οὐδ'
ἂν
τὴν
ἀρχὴν
ἐκεῖνον |
[50] |
ἀδελφιδῆν
Νικόδημος
εἶναι
αὑτῷ·
οὗτος
|
δὲ |
οὔτε
τῷ
Ἐνδίῳ
τοῦ
Πύρρου |
[20] |
ἐκμαρτυρησάμενος
τὴν
μαρτυρίαν
ταύτην,
Νικόδημος
|
δὲ |
οὑτοσὶ
ἕνα
μόνον
μάρτυρα
παρακαλέσας |
[50] |
ποίησιν
τῷ
Πύρρῳ
γενέσθαι·
ὡς
|
δὲ |
οὐχ
ὁμολογῶν
πῶς
ἐπεσκήπτετο
τοῖς |
[70] |
ἐγένετο
οὔτ'
ἔστι,
μὴ
γενομένων
|
δὲ |
παίδων
γνησίων
ἐκείνῳ,
ἐγγυτέρω
ἡμῶν |
[70] |
τὸν
Πύρρου
κλῆρον
οὗτος.
(Ἔτι
|
δὲ |
πρὸς
τούτοις
ἐπιδειξάτω
ὅτῳ
πρότερον |
[40] |
καταλιπόντος
τὸν
κλῆρον
καθίστη.
(Ἔτι
|
δὲ |
πρότερον
ὁ
Πύρρος
ὁ
ποιησάμενος |
[40] |
τι
λέγω
περὶ
αὐτοῦ·
βούλομαι
|
δὲ |
πρῶτον
ἐκ
τῶν
τοιῶνδε
ἐξελέγξαι |
[0] |
ἐξελεγχθῆναι
τὴν
τούτου
μαρτυρίαν.
(Ἐπιθυμῶ
|
δὲ |
πρῶτον
μὲν
περὶ
αὐτοῦ
τούτου |
[10] |
τούτων
ἀληθὲς
ὂν
οὐδέν.
(Μέγα
|
δὲ |
τεκμήριον
ὡς
περιφανῶς
ψευδῆ
τὴν |
[10] |
αὐτὸ
τὸ
πρᾶγμα
σκεψάμενος;
(Ἐνθυμεῖσθε
|
δὲ |
τὴν
ἀναίδειαν
ὧν
λέγουσιν.
Ὁ |
[60] |
ποίησις
κατὰ
τὸν
νόμον·
εἰ
|
δὲ |
τὴν
θυγατέρα
ἐδίδου
καὶ
ἐπὶ |
[70] |
αὐτῷ
οὐδ'
ἀδελφοῦ
παῖδες,
ἐκ
|
δὲ |
τῆς
ἀδελφῆς
ἡμεῖς
ἦμεν
αὐτῷ. |
[20] |
σταδίους
ἐγγὺς
τριακοσίους
ἐκεῖσε·
(περὶ
|
δὲ |
τῆς
ἐγγύης
τῆς
τήθης
τῶν |
[0] |
τίμημα
τῷ
κλήρῳ
ἐπιγραψάμενος.
(Ἀμφισβητούσης
|
δὲ |
τῆς
μητρὸς
τῆς
ἡμετέρας,
ἀδελφῆς |
[30] |
καὶ
ὕστερον
ἐγχωρήσει
εἰπεῖν.
(Περὶ
|
δὲ |
τῆς
τούτου
μαρτυρίας
οὐ
χαλεπὸν |
[10] |
ἐνίων
μνησθείην
ἂν
αὐτῶν·
εἰ
|
δέ |
τισιν
ὑμῶν
ἀηδὲς
ἀκούειν
ἐστίν, |
[20] |
τῶν
ἑαυτοῦ
παρακεκληκὼς
φαίνεται,
Διονύσιον
|
δὲ |
τὸν
Ἐρχιέα
καὶ
τὸν
Ἀριστόλοχον |
[0] |
ἠμφισβήτησε
τῆς
κληρονομίας
ἐκείνῳ.
(Τελευτήσαντος
|
δὲ |
τοῦ
ἀδελφοῦ
πέρυσιν,
ὑπερβᾶσα
τὸν |
[20] |
προσεποιήσατο
μεθ'
ἑαυτοῦ
παραγενέσθαι·
ὑπὸ
|
δὲ |
τοῦ
ἐγγυήσασθαι
μέλλοντος
τὴν
τοιαύτην |
[0] |
ἡ
ἡμετέρα
κατέστη
μήτηρ.
(Ἁλόντος
|
δὲ |
τοῦ
μάρτυρος
καὶ
ἀποστάσης
τοῦ |
[30] |
εἶναι
ἐπεγράψατο
τῇ
γυναικί,
οἱ
|
δὲ |
τοῦ
Πύρρου
θεῖοι
ἐν
τῇ |
[0] |
τῆς
μητρὸς
τῆς
ἡμετέρας,
ἀδελφῆς
|
δὲ |
τοῦ
Πύρρου,
ὁ
κύριος
τῆς |
[70] |
αὑτῷ
ταῦτ'
ἂν
διεπράξατο·
ἐκ
|
δὲ |
τοῦ
τοῦτον
μὲν
ποιήσασθαι
τὴν |
[60] |
ἀμφισβητήσειε
περὶ
τῶν
πατρῴων·
πρὸς
|
δὲ |
τοὺς
εἰσποιήτους
ἅπαντες
οἱ
κατὰ |
[60] |
ἠξίωσαν
παρὰ
τὸν
νόμον.
Πρὸς
|
δὲ |
τούτοις
ἐκεῖνο
αὐτοὺς
ἔρεσθε,
εἴ |
[70] |
τῇ
ταύτης
κληθέντες
συνεστιᾶσθαι;
(Πρὸς
|
δὲ |
τούτοις
(τουτὶ
γὰρ
τὸ
δεινόν |
[50] |
γνησίᾳ
θυγατρὶ
τῶν
πατρῴων;
Γενομένων
|
δὲ |
τούτων
δοκεῖ
ἂν
ὑμῖν
ὁ |
[40] |
Τοῦτο
μὲν
οὖν
παρῶμεν·
ἐπειδὴ
|
δὲ |
τῷ
Ξενοκλεῖ
ἠγγύα
ὁ
Ἔνδιος |
[20] |
χρῆσθαι
ἀναγκαῖόν
ἐστιν
ἡμῖν·
παρὰ
|
δὲ |
τῶν
ἀσθενούντων
ἢ
τῶν
ἀποδημεῖν |
[60] |
καὶ
διαθέσθαι
τὰ
αὑτοῦ·
ἄνευ
|
δὲ |
τῶν
γνησίων
θυγατέρων
οὐχ
οἷόν |
[70] |
ταῦτα
νόμου
ὄντος
αὐτοῖς,
ἀναγνώσεται
|
δὲ |
ὑμῖν
τὴν
τῶν
φρατόρων
τῶν |
[60] |
ἐπιδικάσασθαι
προσήκειν
τῶν
δοθέντων,
τῇ
|
δὲ |
Φίλῃ,
ἥν
φασι
θυγατέρα
γνησίαν |
[50] |
ἢ
τολμηρὸς
εἰσποίητος
γενέσθαι,
ὥστε
|
μηδὲ |
τὸ
δέκατον
μέρος
ἐπιδοὺς
ἐκδοῦναι |
[20] |
τῆς
ἐξαγωγῆς,
ἀλλ'
ἧκεν
ἔχων
|
ἐνθένδε |
Διόφαντον
τὸν
Σφήττιον
μεθ'
ἑαυτοῦ, |
[20] |
καὶ
ἄλλους
πολλοὺς
μάρτυρας,
παρακεκληκὼς
|
ἐνθένδε |
σταδίους
ἐγγὺς
τριακοσίους
ἐκεῖσε·
(περὶ |
[40] |
βούλομαι
δὲ
πρῶτον
ἐκ
τῶν
|
τοιῶνδε |
ἐξελέγξαι
τοῦτον
ἀναισχυντότατον
τῇ
μαρτυρίᾳ |
[40] |
ἀκούσαντες
τῶν
νόμων
ἀναγιγνωσκομένων.
Ἀναγίγνωσκε
|
τούσδε |
αὐτοῖς.
Νόμοι
(Δοκεῖ
ἂν
ὑμῖν |
[10] |
γυναῖκας
οὐδεὶς
ἂν
κωμάζειν
τολμήσειεν·
|
οὐδὲ |
αἱ
γαμεταὶ
γυναῖκες
ἔρχονται
μετὰ |
[40] |
ἐτόλμησεν
ἀμφισβητῆσαι
τοῦ
κλήρου
Νικόδημος,
|
οὐδὲ |
διαμαρτυρῆσαι
τὴν
ἀδελφιδῆν
τὴν
ἑαυτοῦ |
[10] |
ἀναδέδεκται
αὐτοῖς,
οὐδὲ
ὁμολογεῖ
μαρτυρῆσαι
|
οὐδὲ |
εἰδέναι
τούτων
ἀληθὲς
ὂν
οὐδέν. |
[70] |
παίδων
γνησίων
ἐκείνῳ,
ἐγγυτέρω
ἡμῶν
|
οὐδὲ |
εἷς·
ἀδελφὸς
μὲν
γὰρ
οὐκ |
[20] |
μάλιστα,
(καὶ
οὐ
μεθ'
ἑνὸς
|
οὐδὲ |
μετὰ
δυοῖν,
ἀλλ'
ὡς
ἂν |
[10] |
ἣν
Πυρετίδης
οὐκ
ἀναδέδεκται
αὐτοῖς,
|
οὐδὲ |
ὁμολογεῖ
μαρτυρῆσαι
οὐδὲ
εἰδέναι
τούτων |
[30] |
τοὔνομα
τῆς
ἑαυτοῦ
γυναικός.
Εἶτα
|
οὐδὲ |
παρὰ
τῶν
αὑτοῦ
μαρτύρων
πρότερον |
[60] |
γὰρ
ἀνθρώπων
μισεῖ
τὸ
λυσιτελοῦν,
|
οὐδὲ |
περὶ
πλείονος
τοὺς
ἀλλοτρίους
ἑαυτοῦ |
[10] |
τῶν
ἀνδρῶν
ἐπὶ
τὰ
δεῖπνα,
|
οὐδὲ |
συνδειπνεῖν
ἀξιοῦσι
μετὰ
τῶν
ἀλλοτρίων, |
[10] |
καὶ
ὅτι
οὐδενὶ
ἄλλῳ
ἐγγυηθεῖσα
|
οὐδὲ |
συνοικήσασα
φαίνεται·
σκεψώμεθα
δὲ
καὶ |
[20] |
μαρτυροῦσι
πιστεύοιτε
μᾶλλον.
(Ξενοκλῆς
τοίνυν
|
Βήσαζε |
μὲν
ἰὼν
εἰς
τὸ
ἐργαστήριον |
[60] |
(Μηδεὶς
οὖν
ὑμῶν
ἡγείσθω,
εἰ
|
ἐνόμιζε |
γνησίαν
εἶναι
τὴν
ἑαυτοῦ
γυναῖκα |
[0] |
τ'
ἂν
ἀποφυγὼν
τὴν
διαμαρτυρίαν
|
ἀπῆλθε, |
καὶ
κληρονόμος
ἂν
τῶν
τοῦ |
[50] |
τούτου
σχεδὸν
εἴρηται
τὰ
πολλά·
|
σκέψασθε |
δὲ
καὶ
περὶ
τοῦ
ἔχοντος |
[60] |
Ταῦτα
πρὸς
τὴν
ἀναίδειαν
αὐτῶν
|
πυνθάνεσθε. |
Ὡς
δ'
ἦν
ἐπίδικος
ἡ |
[60] |
Πρὸς
δὲ
τούτοις
ἐκεῖνο
αὐτοὺς
|
ἔρεσθε, |
εἴ
τις
τῶν
γνησίων
τῶν |
[70] |
αὐτοῦ
τοῦ
θείου
ἐκμαρτυριῶν
πιστοτέραν
|
ἡγήσεσθε |
εἶναι,
καὶ
τὴν
οὕτω
κοινὴν |
[0] |
κλήρου
τῷ
θείῳ
γυναικὸς
εἴη·
|
γνώσεσθε |
δ'
ἀκούσαντες
καὶ
ὑμεῖς
τῆς |
[40] |
ἐάν
τις
καταλιπὼν
γνησίας
τελευτᾷ.
|
Γνώσεσθε |
δὲ
αὐτῶν
ἀκούσαντες
τῶν
νόμων |
[10] |
καὶ
ὑμεῖς
αὐτῶν
τῶν
μαρτυριῶν,
|
γνώσεσθε |
ὡς
οὗτός
τε
περιφανῶς
τὰ |
[10] |
περὶ
αὐτὸ
τὸ
πρᾶγμα
σκεψάμενος;
|
(Ἐνθυμεῖσθε |
δὲ
τὴν
ἀναίδειαν
ὧν
λέγουσιν. |
[20] |
ὑμῶν
ἀγνοεῖ
ὅτι
ὀλίγα
διαμένειν
|
εἴωθε |
τῶν
τοιούτων.
Ὁ
μὲν
τοίνυν |
[10] |
πλησιάζουσιν
ἐκδέδωκεν.
(Περὶ
ὧν
εἰ
|
δεήσειε |
καθ'
ἕκαστον
διελθεῖν,
οὐκ
ἂν |
[60] |
γόνῳ
γεγόνασιν,
οὐδεὶς
ἂν
δήπου
|
ἀμφισβητήσειε |
περὶ
τῶν
πατρῴων·
πρὸς
δὲ |
[50] |
ὀλίγον
χρόνον
ἤδη
ἀληθῆ
ταῦτα
|
μεμαρτύρηκε. |
Δῆλον
γὰρ
ὅτι
εἰ
μὴ |
[10] |
οὗτός
τε
περιφανῶς
τὰ
ψευδῆ
|
μεμαρτύρηκε, |
καὶ
ὀρθῶς
καὶ
κατὰ
τοὺς |
[10] |
οὗτος
ἐγγυῆσαι
τῷ
ἡμετέρῳ
θείῳ
|
μεμαρτύρηκε, |
μνημονεύειν
χρὴ
ὑφ'
ὅσων
ὑμῖν |
[70] |
τὴν
μὲν
νόθην,
ὥσπερ
αὐτῷ
|
προσῆκε, |
καὶ
ἄκληρον
κατέστησε,
τὸν
δὲ |
[80] |
τὰς
γυναῖκας,
καὶ
τἆλλα
ὅσα
|
προσῆκε |
λῃτουργεῖν
ἐν
τῷ
δήμῳ
ὑπὲρ |
[50] |
κληρονόμος.
Οὐκοῦν
δυοῖν
τὰ
ἕτερα
|
προσῆκε |
τῇ
γυναικί,
ἢ
γυναικί
ἢ |
[0] |
λαχεῖν
τὴν
λῆξιν
ἠξίωσεν,
ὃς
|
τετελεύτηκε |
πλείω
ἢ
εἴκοσιν
ἔτη,
τρία |
[50] |
ὑμῖν
τὴν
μαρτυρίαν
τὴν
μαρτυρηθεῖσαν.
|
Ἀναγίγνωσκε |
αὐτοῖς.
Μαρτυρία.
(Ἀλλὰ
μὴν
κἀκεῖνό |
[50] |
περὶ
τῆς
ἐγγυήσεως
τῆς
γυναικός.
|
Ἀναγίγνωσκε |
αὐτοῖς.
Μαρτυρίαι
ἀνάγνωθι
δὴ
καὶ |
[10] |
ἐξ
ἑνὸς
ἄλλου
φαίνεται
τεκοῦσα.
|
Ἀναγίγνωσκε |
αὐτοῖς.
Μαρτυρίαι.
(Ὡς
μὲν
τοίνυν |
[0] |
μαρτυρίας
καὶ
τῆς
ἁλούσης
διαμαρτυρίας.
|
(Ἀναγίγνωσκε |
λαβὼν
τασδὶ
αὐτοῖς.
Ἀντωμοσία.
Μαρτυρία. |
[10] |
ἠξίωσαν.
Καὶ
ὡς
ἀληθῆ
λέγω,
|
ἀναγίγνωσκε |
πάλιν
αὐτοῖς
τὴν
μαρτυρίαν.
Μαρτυρία |
[70] |
τῶν
φρατόρων
τῶν
ἐκείνου
μαρτυρίαν.
|
Ἀναγίγνωσκε· |
σὺ
δ'
ἐπίλαβε
τὸ
ὕδωρ. |
[10] |
τῇ
μὴ
ὀρθῶς
γεγενημένῃ
γυναικί.
|
Ἀναγίγνωσκε. |
Σὺ
δ'
ἐπίλαβε
τὸ
ὕδωρ. |
[40] |
καὶ
οὐκ
ἠμφισβήτησεν
οὐδεὶς
ἐκείνῳ,
|
ἀναγίγνωσκε |
τὴν
μαρτυρίαν.
Μαρτυρία.
(Γενομένης
τοίνυν |
[30] |
πόλεως;
Καὶ
ὡς
ἀληθῆ
λέγω,
|
ἀναγίγνωσκε |
τὴν
μαρτυρίαν.
Μαρτυρία.
(Οὗτος
τοίνυν |
[40] |
αὐτῶν
ἀκούσαντες
τῶν
νόμων
ἀναγιγνωσκομένων.
|
Ἀναγίγνωσκε |
τούσδε
αὐτοῖς.
Νόμοι
(Δοκεῖ
ἂν |
[40] |
Καὶ
γενομένων
αὐτῶν
οὐκ
ἂν
|
εἰσήγγειλε |
πρὸς
τὸν
ἄρχοντα
ὑβρίζεσθαι
τὴν |
[40] |
ὄντα
ταύτῃ.
Φέρε
γάρ,
ὦ
|
Νικόδημε, |
εἰ
ἦσθα
ἠγγυηκὼς
τῷ
Πύρρῳ |
[40] |
τὴν
ἀδελφιδῆν
σου,
ἐπέτρεψας,
ὦ
|
Νικόδημε, |
τὴν
ἐκ
τῆς
ἐγγυητῆς
τῷ |
[0] |
Ἀντωμοσία.
Μαρτυρία.
Διαμαρτυρία.
Ὡς
μὲν
|
ἔδοξε |
παραχρῆμα
εὐθὺς
τότε
πᾶσι>
τὰ |
[0] |
εἶτα
πότερον
ἡ
ἐγγυητὴ
γυνὴ
|
ἀπέλιπε |
τὸν
ἄνδρα
ζῶντα
ἢ
τελευτήσαντος |
[70] |
ὁποῖον
ἄρχοντα
ἡ
ἐγγυητὴ
γυνὴ
|
ἀπέλιπε |
τὸν
ἄνδρα
ἢ
τὸν
οἶκον |
[60] |
ἐδίδου
καὶ
ἐπὶ
τούτῳ
ποιησάμενος
|
κατέλιπε, |
πῶς
ἂν
ὑμεῖς
ἐπετρέψατε
ἐπιδικάζεσθαι |
[70] |
θείῳ
καταλειπομένη,
ποιησάμενος
ὁ
θεῖος
|
κατέλιπε |
τὸν
ἐμὸν
ἀδελφὸν
ὑὸν
ἑαυτῷ; |
[70] |
ἄκληρον
κατέστησε,
τὸν
δὲ
κληρονόμον
|
κατέλιπε |
τῶν
ἑαυτοῦ.
(ἀλλὰ
μὴν
ὥς |
[40] |
ἀναισχυντότατον
τῇ
μαρτυρίᾳ
ὄντα
ταύτῃ.
|
Φέρε |
γάρ,
ὦ
Νικόδημε,
εἰ
ἦσθα |
[50] |
ἠγανάκτησεν
οὐδέν,
ἀλλὰ
πάντα
ταῦτα
|
εἴασε |
γενέσθαι.
Οἱ
δὲ
νόμοι
περὶ |
[0] |
τῆς
εἰληχυίας
τοῦ
κλήρου
γυναικὸς
|
ἐτόλμησε |
διαμαρτυρῆσαι
μὴ
ἐπίδικον
τῇ
ἡμετέρᾳ |
[0] |
μαρτυρίᾳ
ὄντα
ταύτῃ,
ὅς
γε
|
ἐτόλμησε |
μαρτυρῆσαι
ἐγγυῆσαι
τῷ
θείῳ
τῷ |
[50] |
ἠμφισβήτησεν
ἂν
τοῦ
κλήρου
καὶ
|
διεμαρτύρησε |
καὶ
εἰσήγγειλεν
ἂν
πρὸς
τὸν |
[0] |
κλῆρον,
οὐδεὶς
πώποτε
προσεποιήσατο
οὐδ'
|
ἠμφισβήτησε |
τῆς
κληρονομίας
ἐκείνῳ.
(Τελευτήσαντος
δὲ |
[70] |
ὥσπερ
αὐτῷ
προσῆκε,
καὶ
ἄκληρον
|
κατέστησε, |
τὸν
δὲ
κληρονόμον
κατέλιπε
τῶν |
[30] |
Εἶτ'
ἐπὶ
τούτοις
ἂν
Νικόδημος
|
ἠγγύησε |
τῷ
ἡμετέρῳ
θείῳ
τὴν
ἀδελφήν; |
[20] |
παρακεκληκὼς
ἐνθένδε
σταδίους
ἐγγὺς
τριακοσίους
|
ἐκεῖσε· |
(περὶ
δὲ
τῆς
ἐγγύης
τῆς |
[70] |
οὗτοι,
εἰσαγαγεῖν
εἰς
τοὺς
φράτορας
|
ἠξίωσε, |
καὶ
ταῦτα
νόμου
ὄντος
αὐτοῖς, |
[0] |
δ'
ἀκούσαντες
καὶ
ὑμεῖς
τῆς
|
τε |
ἀντωμοσίας
τῆς
ἡμετέρας
καὶ
τῆς |
[60] |
θυγατρός,
εἰ
ἦν
ἐκείνῳ,
ἄλλως
|
τε |
εἰ
καὶ
ἐμαρτυρήσατε
ὡς
ἐπέσκηψεν |
[20] |
ἐκμαρτυρίας
πάντες
ποιούμεθα,
ἵνα
τῷ
|
τε |
ἐκμαρτυρήσαντι
μὴ
ἐξείη
ὕστερον
ἐξάρνῳ |
[0] |
διαμαρτυρῆσαι
τολμήσαντα
κατὰ
ταῦτα,
(ἐκεῖνόν
|
τε |
ἐξελέγξαντες
περιφανῶς
τὰ
ψευδῆ
μεμαρτυρηκότα |
[10] |
μαρτυρίας,
ἵνα
εἰδῶσιν
ὅτι
ἑταίρα
|
τε |
ἦν
τοῦ
βουλομένου,
καὶ
ὅτι |
[50] |
τὴν
ἐπιδικασίαν
ἀξιοῦν
ποιεῖσθαι,
ἄλλως
|
τε |
καὶ
εἰ,
ὥς
φασιν
οὗτοι, |
[70] |
ἑταίρας
οὖσαν
αὐτὴν
ἐγγυᾶσθαι,
ἄλλως
|
τε |
καὶ
ἔχουσαν
τοὔνομα
τῆς
ὑμετέρας |
[40] |
τῶν
ἑαυτῆς
πατρῴων
καθισταμένην,
ἄλλως
|
τε |
καὶ
μόνων
τούτων
τῶν
δικῶν |
[70] |
ἑταίρας
οὖσαν
ἐκείνῳ
ἐγγυᾶσθαι,
ἄλλως
|
τε |
καὶ
παραγενέσθαι
φάσκοντες,
ὅτε
ὁ |
[50] |
γνησίας
θυγατρὸς
τῶν
πατρῴων,
(ἄλλως
|
τε |
καὶ
παρεσκευασμένος
μὴ
ὁμολογεῖν
τὴν |
[0] |
ἀδελφῆς
ἐν
χρόνῳ
τοσούτῳ.
Περί
|
τε |
οὖν
τούτων
ἡδέως
ἂν
πυθοίμην, |
[60] |
τῶν
γνησίων
θυγατέρων
οὐχ
οἷόν
|
τε |
οὔτε
ποιήσασθαι
οὔτε
δοῦναι
οὐδενὶ |
[10] |
τῶν
μαρτυριῶν,
γνώσεσθε
ὡς
οὗτός
|
τε |
περιφανῶς
τὰ
ψευδῆ
μεμαρτύρηκε,
καὶ |
[20] |
ἐξάρνῳ
γενέσθαι
τὴν
μαρτυρίαν,
ὑμεῖς
|
τε |
πολλοῖς
καὶ
καλοῖς
κἀγαθοῖς
ταὐτὰ |
[80] |
γνησίαν
οὖσαν
αὑτῷ.
~Καὶ
ἔν
|
τε |
τῷ
δήμῳ
κεκτημένος
τὸν
τριτάλαντον |
[10] |
γνοίη
περὶ
τούτων,
ἢ
ἔκ
|
τε |
τῶν
μαρτυριῶν
τῶν
τούτοις
μεμαρτυρημένων |
[50] |
ἐξελέγχοι
ψευδομαρτυρίων
διώκων
ἢ
ἔκ
|
τε |
τῶν
πεπραγμένων
αὐτοῖς
τούτοις
ἐπιδεικνύων |
[60] |
ἐκείνῳ,
ἄλλως
τε
εἰ
καὶ
|
ἐμαρτυρήσατε |
ὡς
ἐπέσκηψεν
ὑμῖν
ὁ
ἀδελφιδοῦς |
[60] |
ποιησάμενος
κατέλιπε,
πῶς
ἂν
ὑμεῖς
|
ἐπετρέψατε |
ἐπιδικάζεσθαι
οἱ
τοῦ
Πύρρου
θεῖοι |
[70] |
ἐξεδίδου
ὁ
Ἔνδιος
τὴν
γυναῖκα,
|
ἐπετρέπετε |
ὑμεῖς
οἱ
θεῖοι
τὴν
τοῦ |
[70] |
ὑμεῖς,
ὡς
ἔγωγ'
οἶμαι,
οὐ
|
πιστεύσετε, |
ἐὰν
μὴ
ἀποφαίνῃ
ὑμῖν,
ὅπερ |
[70] |
ἐπιμελεῖσθαι
τούτου
τοῦ
παιδίου,
οὕτως
|
ἐπεμελήθητε |
ὥστ'
ἐᾶσαι
ὡς
ἐξ
ἑταίρας |
[60] |
καταστῆναι
κληρονόμον
ἀνθ'
ἑαυτῶν;
Μὴ
|
νομίσητε |
ὑμεῖς,
ὦ
ἄνδρες·
(ὐδεὶς
γὰρ |
[10] |
γένοιτο.
Ἐὰν
μὲν
οὖν
ὑμεῖς
|
κελεύητε, |
περὶ
ἐνίων
μνησθείην
ἂν
αὐτῶν· |
[70] |
τῆς
τοῖς
φράτορσι
γαμηλίας
μὴ
|
ἀμνημονεῖτε. |
Οὐ
γὰρ
τῶν
ἐλαχίστων
πρὸς |
[70] |
τῆς
ὑμετέρας
αὐτῶν
ἀδελφῆς,
ὡς
|
ἐμαρτυρεῖτε; |
(Ἐκ
τοίνυν
τούτων,
ὦ
ἄνδρες, |
[20] |
καὶ
καλοῖς
κἀγαθοῖς
ταὐτὰ
μαρτυροῦσι
|
πιστεύοιτε |
μᾶλλον.
(Ξενοκλῆς
τοίνυν
Βήσαζε
μὲν |
[50] |
εὐθέως
οὗτοι.
(Ὁ
δὲ
νόμος
|
πέντε |
ἐτῶν
κελεύει
δικάσασθαι
τοῦ
κλήρου, |
[70] |
καὶ
λαθεῖν
φήσαιτ'
ἂν
ὑμᾶς·
|
ὅτε |
δ'
ἠγγύα
καὶ
ἐξεδίδου
ὁ |
[70] |
ἄλλως
τε
καὶ
παραγενέσθαι
φάσκοντες,
|
ὅτε |
ὁ
ἀδελφιδοῦς
ὑμῶν
ἠγγυᾶτο
τὴν |
[30] |
ἐκείνης
τῆς
ἡμέρας,
ἥτις
ἦν
|
ποτε, |
ἀκριβῶς
εἰς
τὸ
δικαστήριον
ἧκον |
[60] |
λαμβάνειν
ἐθέλοντα
αὐτήν,
οὐκ
ἄν
|
ποτε |
ἐπέτρεψαν
Ξενοκλέα,
τὸν
μηδαμόθεν
μηδὲν |
[30] |
σύγκειται
αὐτοῖς;
Οὐ
γὰρ
ἄν
|
ποτε |
οἱ
μὲν
εἰς
τὴν
δεκάτην |
[0] |
αὐτοῦ
τούτου
πυθέσθαι,
ἥν
τινά
|
ποτε |
προῖκά
φησιν
ἐπιδοὺς
ἐκδοῦναι
τὴν |
[30] |
εἰ
ἐπὶ
τῷ
ἐγγυησαμένῳ
ἐκπέμψαι
|
ὁπότε |
βούλοιτο
τὴν
γυναῖκα
ἦν;
Ἦν |
[20] |
ἐπ'
ἐκείνῳ
γένοιτο
ῥᾳδίως
ἀπαλλάττεσθαι,
|
ὁπότε |
βούλοιτο,
τῆς
γυναικός·
(καὶ
μάρτυράς |
[40] |
καθισταμένην
τὴν
ἀδελφιδῆν
τὴν
σαυτοῦ;
|
Ὁπότε |
γάρ
τις
ἐπεδικάζετο
τοῦ
κλήρου, |
[10] |
καὶ
κώμους
καὶ
ἀσέλγειαν
πολλήν,
|
ὁπότε |
ἡ
τούτου
ἀδελφὴ
εἴη
παρ' |
[10] |
ἐγγυητὴ
δόξειεν
εἶναι;
(Ἀλλὰ
μὴν
|
ὁπότε |
μὴ
ἐπεσκημμένοι
εἰσὶ
ταῖς
περὶ |
[0] |
ἔχοντος
ἐκείνου
τὸν
κλῆρον,
οὐδεὶς
|
πώποτε |
προσεποιήσατο
οὐδ'
ἠμφισβήτησε
τῆς
κληρονομίας |
[80] |
τοίνυν
φανεῖται
οὐδὲν
τούτων
γεγενημένον
|
οὐδεπώποτε. |
Οἱ
μὲν
οὖν
φράτορες
μεμαρτυρήκασιν |
[40] |
νυνὶ
τετόλμηκας
μαρτυρῆσαι,
παραχρῆμα
εὐθὺς
|
τότε |
ἐτιμωρήσω
ἂν
τὸν
ἀδικοῦντα.
Ἢ |
[0] |
μὴ
ἐδόκει
οὗτος
τὰ
ψευδῆ
|
τότε |
μαρτυρῆσαι,
δῆλον
ὅτι
ἐκεῖνός
τ' |
[0] |
τὰ
ψευδῆ
μαρτυρῆσαι
Νικόδημος
ἐπιδέδεικται
|
(τότε |
πᾶσι)
προσήκει
δὲ
καὶ
παρ' |
[0] |
Ὡς
μὲν
ἔδοξε
παραχρῆμα
εὐθὺς
|
τότε |
πᾶσι>
τὰ
ψευδῆ
μαρτυρῆσαι
Νικόδημος |
[10] |
τὴν
μαρτυρίαν
οὗτοι
παρέσχοντο
ταύτην·
|
ἴστε |
γὰρ
πάντες
ὡς
ὅταν
μὲν |
[30] |
οὕτως
ὀλιγώρως
ἔχειν
χρημάτων
Νικόδημος,
|
ὥστε, |
εἰ
ἦν
ἀληθὲς
τὸ
πρᾶγμα, |
[40] |
τῆς
ἐπιδοθείσης
αὐτῇ
προικὸς
ᾖσθου;
|
Ὥστε |
καὶ
δι'
αὐτὸ
τοῦτο
ἀγανακτήσαντι |
[50] |
ἀναιδὴς
ἢ
τολμηρὸς
εἰσποίητος
γενέσθαι,
|
ὥστε |
μηδὲ
τὸ
δέκατον
μέρος
ἐπιδοὺς |
[20] |
τοῦ
Πυρετίδου
φασὶ
ποιήσασθαι
οὗτοι,
|
ὥστε |
οὐδὲν
θαυμαστὸν
ὀλιγωρηθῆναι
ἦν
τὸ |
[40] |
ἐμοῦ
οἱ
πολλοὶ
γιγνώσκουσιν
ὑμῶν,
|
ὥστε |
οὐκ
ἀπορῶ
γε
μαρτύρων,
ὅταν |
[30] |
ὀλιγώρως
οὕτως
ἔχειν
χρημάτων
Νικόδημος,
|
ὥστε |
παραλιπεῖν
ἄν
τι
τῶν
τοιούτων; |
[60] |
εἰς
τοῦτο
τόλμης
ἀφιγμένοι
εἰσίν,
|
ὥστε |
τῷ
μὲν
εἰσποιήτῳ
οὐκ
ἔφασαν |
[70] |
ἑαυτοῦ.
(ἀλλὰ
μὴν
ὥς
γε
|
οὔτε |
γαμηλίαν
εἰσήνεγκεν
ὁ
θεῖος
ἡμῶν, |
[40] |
ἀδελφὸν
τὸν
ἐμὸν
ὑὸν
αὑτῷ·
|
οὔτε |
γὰρ
διαθέσθαι
οὔτε
δοῦναι
οὐδενὶ |
[40] |
τῷ
βουλομένῳ
βοηθεῖν
ταῖς
ἐπικλήροις;
|
(Οὔτε |
γὰρ
ἐπιτίμιον
ταῖς
πρὸς
τὸν |
[40] |
ὑὸν
αὑτῷ·
οὔτε
γὰρ
διαθέσθαι
|
οὔτε |
δοῦναι
οὐδενὶ
οὐδὲν
ἔξεστι
τῶν |
[60] |
οὐχ
οἷόν
τε
οὔτε
ποιήσασθαι
|
οὔτε |
δοῦναι
οὐδενὶ
οὐδὲν
τῶν
ἑαυτοῦ. |
[70] |
ἐμὸν
ἀδελφὸν
ὑὸν
αὑτῷ;
Ἀλλ'
|
οὔτε |
ἐγένετο
οὔτ'
ἔστι,
μὴ
γενομένων |
[40] |
οἱ
εἰσαγγείλαντες
μεταλάβωσιν,
οὔτε
πρυτανεῖα
|
οὔτε |
παράστασις
οὐδεμίᾳ
τίθεται
τῶν
εἰσαγγελιῶν· |
[60] |
γνησίων
θυγατέρων
οὐχ
οἷόν
τε
|
οὔτε |
ποιήσασθαι
οὔτε
δοῦναι
οὐδενὶ
οὐδὲν |
[40] |
τῶν
ψήφων
οἱ
εἰσαγγείλαντες
μεταλάβωσιν,
|
οὔτε |
πρυτανεῖα
οὔτε
παράστασις
οὐδεμίᾳ
τίθεται |
[70] |
γαμηλίαν
εἰσήνεγκεν
ὁ
θεῖος
ἡμῶν,
|
οὔτε |
τὴν
θυγατέρα,
ἥν
φασι
γνησίαν |
[50] |
Νικόδημος
εἶναι
αὑτῷ·
οὗτος
δὲ
|
οὔτε |
τῷ
Ἐνδίῳ
τοῦ
Πύρρου
κλήρου |
[70] |
εἰσὶ
παῖδες
αὐτῇ.
Ταῦτα
οὖν
|
ἀξιοῦτε |
πυνθάνεσθαι
παρ'
αὐτοῦ,
καὶ
περὶ |
[10] |
τούτοις
εἴ
τις
ἄλλος
ἐγγυητὴν
|
ἔσχε |
τὴν
τούτου
ἀδελφὴν
γυναῖκα,
ἢ |
[30] |
αὑτοῦ
εἶναι,
παρὰ
τέτταρας
ψήφους
|
μετέσχε |
τῆς
πόλεως;
Καὶ
ὡς
ἀληθῆ |
[60] |
Ξενοκλεῖ
δὲ
ἄν
τις
τόδ'
|
ἐπέτρεψε |
τῶν
τοῦ
Πύρρου
θείων,
εἰ |