Liv., chap., par.
[7, 11, 1]	τοῖς τῆς φυλῆς ἄρχουσι διειλέχθησαν	ἃ	δὲ τὸν Ἀμασὰν ἔπεισαν τὰ
[7, 14, 6]	καὶ τῶν τοῦ θυσιαστηρίου κεράτων	ἃ	δὴ προεῖχεν ἐλλαβόμενος δηλοῦται τοῦτο
[7, 15, 1]	τῷ τελευτᾶν παραινῶ σοι ταῦθ'	ἃ	καὶ πρότερον ἔφθην συμβουλεύσας, δικαίῳ
[7, 7, 4]	ὁ βασιλεὺς καὶ ταῦτα πασχόντων,	ἃ	μάλιστα συγκρύψαι τι θέλουσι συμβαίνει,
[7, 11, 1]	παρέσχε. καὶ οἱ μὲν ἀρχιερεῖς	ἃ	μὲν τοῖς τῆς φυλῆς ἄρχουσι
[7, 1, 5]	περὶ τῶν πραγμάτων πρὸς αὐτὸν	ἃ	μὴ διεμνημόνευσε παρόντος εἰπεῖν. Ἀβεννῆρος
[7, 15, 2]	ἐν συμφοραῖς ὑπάρχοντας δίκαιος φιλάνθρωπος,	ἃ	μόνοις δικαιότατα βασιλεῦσιν εἶναι προσῆκε,
[7, 1, 1]	τοῦ βασιλέως καὶ τὸν στέφανον,	ἃ	περιδύσας τὸν Σαούλου νεκρὸν κομίσειεν
[7, 14, 7]	τοῦ θεοῦ καὶ τῶν ἀναθημάτων,	ἃ	συνέβη τοὺς βασιλεῖς ἀναθεῖναι: διέταξε
[7, 9, 8]	καὶ συγκαλέσας τοὺς οἰκείους ἅπαντας	ἃ	συνεβούλευσεν Ἀψαλώμῳ ταῦτ' αὐτοῖς διεξῆλθε,
[7, 11, 7]	τις ἐν ὀχυρᾷ πόλει τυγχάνειν	Ἀβελωχέᾳ	λεγομένῃ. παραγενόμενος δ' ἐκεῖ καὶ
[7, 11, 7]	γὰρ τὴν αἰτίαν καὶ τὸν	Ἀβενῆρον	ἐφόνευσεν. ἀλλ' ἐκεῖνο μὲν αὐτοῦ
[7, 1, 5]	ταύτης τολμηροτέραν ὁδὸν καὶ κρίνας	Ἀβεννῆρον	ἀποκτεῖναι πέμπει τοὺς ἐπιδιώξοντας, οἷς
[7, 1, 3]	ἅμιλλαν λέγουσι παραδραμεῖν, καὶ τὸν	Ἀβεννῆρον	ἐδίωκεν ὑπὸ ῥύμης καὶ τῆς
[7, 1, 6]	ὑπενόησεν ὑπ' αὐτοῦ φονευθῆναι τὸν	Ἀβεννῆρον:	ἔλεξε δὲ καὶ πρὸς τὸ
[7, 1, 3]	τινός, Ὄμματον καλοῦσιν, ἐδίωξαν τὸν	Ἀβεννῆρον	ἤδη περὶ δυσμὰς ὄντος ἡλίου.
[7, 1, 6]	~(Δαυίδης δ' ἀκούσας ἀνῃρημένον τὸν	Ἀβεννῆρον	ἤλγησε μὲν τὴν ψυχήν, ἐμαρτύρατο
[7, 1, 5]	~(Ἐκπέμψαντος δὲ τοῦ Δαυίδου τὸν	Ἀβεννῆρον	οὐδὲ ὀλίγον διαλιπὼν εἰς Γιβρῶνα
[7, 1, 3]	καὶ τῆς πλείονος ἐπὶ τὸν	Ἀβεννῆρον	σπουδῆς αἰτίαν τὴν ὑπὲρ τοῦ
[7, 15, 1]	δύο στρατηγοὺς δικαίους καὶ ἀγαθούς,	Ἀβεννῆρόν	τε τὸν Νήρου παῖδα καὶ
[7, 1, 3]	αὐτούς τε κατεσκέπτετο καὶ τὸν	Ἀβεννῆρον.	τούτου δὲ ἀνακεκραγότος καὶ φήσαντος,
[7, 1, 6]	οἵ τε γὰρ πρὸς τὸν	Ἀβεννῆρον	φιλοστόργως διακείμενοι σφόδρ' αὐτοῦ τὴν
[7, 1, 3]	δὲ μετ' αὐτοῦ διώκοντες τὸν	Ἀβεννῆρον	ὡς ἦλθον ἐπὶ τὸν τόπον,
[7, 1, 5]	τῷ ἀδελφῷ, ὃν διώκοντα λαβὼν	Ἀβεννῆρος	ἀπέκτεινεν ἐν τῇ πρὸς Γιβρῶνι
[7, 1, 5]	ἃ μὴ διεμνημόνευσε παρόντος εἰπεῖν.	Ἀβεννῆρος	δ' ὡς ἤκουσε τὰ παρὰ
[7, 1, 3]	τοῦ τόπου τὴν νύκτα ταύτην,	Ἀβεννῆρος	δὲ δι' ὅλης αὐτῆς ὁδεύσας
[7, 1, 4]	ὁμολογίας, ἥσθη γὰρ ἐφ' οἷς	Ἀβεννῆρος	διεπρεσβεύσατο πρὸς αὐτόν, καὶ πρῶτον
[7, 1, 5]	παρὰ Δαυίδου τὴν πρώτην τάξιν	Ἀβεννῆρος.	ἐκ τούτων ἄν τις κατανοήσειεν,
[7, 1, 4]	ὕστερον δ' ἐν ἐγκλήματι γενόμενος	Ἀβεννῆρος	καὶ λαβὼν αἰτίαν ὡς συνέλθοι
[7, 1, 5]	ὡς εἴη παρὼν πρὸς αὐτὸν	Ἀβεννῆρος	καὶ μικρὸν ἔμπροσθεν ἀπηλλαγμένος ἐπὶ
[7, 1, 6]	αὐτοῖς ἀμοιβὴν τὸ θεῖον. καὶ	Ἀβεννῆρος	μὲν εἰς τοιοῦτο κατέστρεψε τέλος
[7, 1, 3]	Παρεμβολὰς λεγομένην: ὥρμησε δ' ἐκεῖθεν	Ἀβεννῆρος	μετὰ στρατιᾶς ἐπιλέκτου συμβαλεῖν τοῖς
[7, 1, 3]	δὲ τοῦ Σαούλου μὲν ἀρχιστράτηγος	Ἀβεννῆρος	Νήρου δὲ παῖς ἀνὴρ δραστήριος
[7, 1, 4]	πυκνῶς μεθ' ἑκατέρου τῶν βασιλέων,	Ἀβεννῆρος	ὁ τοῦ Σαούλου παιδὸς ἀρχιστράτηγος
[7, 1, 4]	φρονεῖν μετεβάλοντο. πεισθέντων δὲ τούτων	Ἀβεννῆρος	συγκαλεῖ τὴν Βενιαμιτῶν φυλήν, οἱ
[7, 1, 5]	παραινῶν καὶ μὴ προσέχειν οἷς	Ἀβεννῆρος	συντίθεται: πάντα γὰρ ποιεῖν αὐτὸν
[7, 1, 5]	λαγόνα παίει. καὶ τελευτᾷ μὲν	Ἀβεννῆρος	τοῦτον ἐνεδρευθεὶς τὸν τρόπον ὑπὸ
[7, 1, 4]	πρεσβύτεροι καὶ ἡγεμόνες, ὡς τὴν	Ἀβεννήρου	γνώμην ᾗ πρότερον εἶχον αὐτοὶ
[7, 2, 1]	καὶ λίαν αὐτὸν ὠδύνησεν ὁ	Ἀβεννήρου	θάνατος. ἐπεβίω δ' οὐδ' αὐτὸς
[7, 1, 3]	τῶν μερῶν. ἐπιστραφέντος δὲ τοῦ	Ἀβεννήρου	καὶ κατασοφίζεσθαι τὴν ὁρμὴν αὐτοῦ
[7, 1, 3]	μάχης γενομένης ἡττήθησαν οἱ τοῦ	Ἀβεννήρου:	καὶ τραπέντας οὐκ ἀνίει διώκων
[7, 1, 6]	ἐν τοῖς ὁμοίοις τυγχάνοντα τὸν	Ἀβεννήρου	νεκρὸν ἑώρα. πρὸς τούτοις οὖν
[7, 1, 3]	ἐκήδευσεν. ἔπεσον δὲ τῶν μὲν	Ἀβεννήρου	στρατιωτῶν ὡς τριακόσιοι καὶ ἑξήκοντα,
[7, 1, 6]	ἄλλοις. οὕτως δ' αὐτὸν ὁ	Ἀβεννήρου	συνέσχε θάνατος, ὡς μηδὲ τροφὴν
[7, 1, 6]	ὡς οὔτε κοινωνὸς εἴη τῆς	Ἀβεννήρου	σφαγῆς, οὔτε κατ' ἐντολὴν καὶ
[7, 2, 1]	τὴν Ἰεβώσθου κεφαλὴν ἐν τῷ	Ἀβεννήρου	τάφῳ πάντων ἀξιώσας ἐκήδευσε. ~(Τούτων
[7, 1, 3]	παρατάσσεται πρὸς μάχην. τοῦ δ'	Ἀβεννήρου	φήσαντος πρὸς αὐτὸν βούλεσθαι μαθεῖν,
[7, 1, 6]	καὶ τοὺς ὅρκους οὓς ἔδωκεν	Ἀβεννήρῳ	τοῦτο εἰργάσθαι. προσέταξε μέντοι γε
[7, 6, 2]	οἱ Ἀμμανῖται καὶ δείσαντες τὸν	Ἀβεσσαῖον	καὶ τὴν μετ' αὐτοῦ στρατιὰν
[7, 5, 4]	μετὰ δυνάμεως εἰς τὴν Ἰδουμαίαν	Ἀβεσσαῖον	τὸν Ἰωάβου τοῦ ἀρχιστρατήγου ἀδελφὸν
[7, 1, 6]	ἐπίστασθε, ὡς οὐδὲν Ἰώαβον καὶ	Ἀβεσσαῖον	τοὺς Σαρουίας παῖδας ποιεῖν ἱκανός
[7, 5, 4]	μυρίους γὰρ αὐτῶν καὶ ὀκτακισχιλίους	Ἀβεσσαῖος	διέφθειρε τῇ μάχῃ. καὶ τὴν
[7, 1, 3]	σῶμα κομίσαντες ἐκεῖθεν Ἰώαβος καὶ	Ἀβεσσαῖος	εἰς Βηθλεέμην καὶ θάψαντες ἐν
[7, 12, 4]	τούτους ἦν ὁ Ἰωάβου ἀδελφὸς	Ἀβεσσαῖος:	καὶ γὰρ οὗτος μιᾷ ἡμέρᾳ
[7, 11, 2]	δ' ἀντιβολοῦντος αὐτοῦ καὶ οἰκτιζομένου	Ἀβεσσαῖος	ὁ Ἰωάβου ἀδελφός, διὰ τοῦτο
[7, 12, 1]	τοῦ κόπου. ἐπιφανεὶς δ' ἐξαίφνης	Ἀβεσσαῖος	ὁ Ἰωάβου ἀδελφὸς τὸν βασιλέα
[7, 1, 3]	αὐτὸς καὶ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ	Ἀβεσσαῖος	παραδραμόντες τὸ πτῶμα καὶ τῆς
[7, 9, 4]	ἠρεθισμένων ὑπ' ὀργῆς καὶ μάλιστα	Ἀβεσσαίου	διαχρήσασθαι βουλομένου τὸν Σαμούιν Δαυίδης
[7, 1, 3]	αὐτοῦ, μετὰ καὶ τῶν ἀδελφῶν	Ἀβεσσαίου	καὶ Ἀσαήλου καὶ πάντων τῶν
[7, 11, 6]	δύναμιν καὶ τοὺς ἑξακοσίους μετὰ	Ἀβεσσαίου	τοῦ Ἀδελφοῦ σου δίωκε τὸν
[7, 10, 1]	τὸ δὲ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ	Ἀβεσσαίῳ,	τὴν δὲ τρίτην μοῖραν ἐνεχείρισεν
[7, 1, 5]	πύλης μόνος αὐτὸς ὢν σὺν	Ἀβεσσαίῳ	τῷ ἀδελφῷ σπασάμενος τὴν μάχαιραν
[7, 6, 2]	βασιλεῦσι, τὸ δ' ἄλλο παραδοὺς	Ἀβεσσαίῳ	τῷ ἀδελφῷ τοῖς Ἀμμανίταις ἐκέλευσεν
[7, 11, 7]	τῷ στρατηγῷ αὐτοῦ Ἰωάβῳ καὶ	Ἀβεσσαίῳ	τῷ τούτου ἀδελφῷ. κειμένου δὲ
[7, 11, 8]	δὲ γραμματέα, Σάδωκον δὲ καὶ	Ἀβιάθαρον	ἀπέφηνεν ἱερεῖς. ~(Μετὰ δὲ ταῦτα
[7, 9, 2]	ὅτ' ἔζη Σαοῦλος. τὸν δὲ	Ἀβιάθαρον	καὶ Σάδωκον τοὺς ἀρχιερεῖς συναπαίρειν
[7, 9, 7]	πρὸς τοὺς ἀρχιερέας Σάδωκον καὶ	Ἀβιάθαρον	καὶ τήν τε Ἀχιτοφέλου γνώμην
[7, 14, 4]	καὶ τὸν στρατηγὸν Ἰώαβον καὶ	Ἀβιάθαρον	καὶ τοὺς ἄρχοντας τῆς Ἰούδα
[7, 14, 4]	στρατηγὸν Ἰώαβον καὶ τὸν ἀρχιερέα	Ἀβιάθαρον,	μόνοι δ' ἀντέπραττον ὁ ἀρχιερεὺς
[7, 14, 4]	καὶ τοὺς ὑπ' αὐτοῦ κεκλημένους	Ἀβιάθαρον	τὸν ἀρχιερέα καὶ Ἰώαβον τὸν
[7, 11, 1]	ἧττον ἔπεμψε πρὸς Σάδωκον καὶ	Ἀβιάθαρον	τοὺς ἀρχιερέας, ἵνα τοῖς ἄρχουσι
[7, 9, 2]	Ἀχίμανον μὲν Σαδώκου Ἰωνάθην δὲ	Ἀβιαθάρου.	Ἔθις δ' ὁ Γιτταῖος συνεξώρμησεν
[7, 14, 6]	πρὸς αὐτοὺς ὁ τοῦ ἀρχιερέως	Ἀβιαθάρου	παῖς Ἰωνάθης. τοῦ δ' Ἀδωνία
[7, 14, 7]	Δαυίδου παρόντος καὶ Σαδώκου καὶ	Ἀβιαθάρου	τῶν ἀρχιερέων καὶ πάντων τῶν
[7, 5, 4]	οἰκίας τὸν Σάδωκον ἀρχιερέα μετ'	Ἀβιαθάρου,	φίλος γὰρ ἦν αὐτῷ: γραμματέα
[7, 10, 3]	παῖς ὁ διαδεξάμενος τὴν βασιλείαν	Ἀβίας.	καὶ περὶ μὲν τούτων ἐν
[7, 8, 5]	καὶ γίνεται παιδίον ἐξ αὐτῆς	Ἀβίας	ὄνομα. πέμψας δ' αὐτὸς Ἀψάλωμος
[7, 10, 1]	γὰρ ἦν Ἰεθράου μητρὸς δὲ	Ἀβιγαίας,	αὕτη δὲ καὶ Σουρία ἡ
[7, 1, 4]	ὁ δὲ δεύτερος ἐκ γυναικὸς	Ἀβιγαίας	Δανίηλος, τῷ τρίτῳ δ' ἐκ
[7, 7, 2]	ἔχοντας παράδειγμα τὸν Γεδεῶνος υἱὸν	Ἀβιμέλεχον,	ὃς ἐπεὶ τὸν ἐν Θήβαις
[7, 14, 3]	πασῶν τὸ εἶδος ἀρίστη γυναικῶν	Ἀβισάκη	τοὔνομα, ἣ συγκοιμωμένη μόνον τῷ
[7, 1, 4]	τὸν πέμπτον δὲ Σαφατίαν τῆς	Ἀβιτάλης	καὶ τὸν ἕκτον Γεθερσὰν τῆς
[7, 13, 4]	εἰς ἐκεῖνον ἀγαγεῖν τὸν τόπον	Ἅβραμον	τὸν υἱὸν αὐτοῦ Ἴσακον ὥστε
[7, 13, 4]	τῷ βωμῷ, ὃν καὶ κατέθυσεν	Ἅβραμος	ἀντὶ τοῦ παιδός, ὡς προειρήκαμεν.
[7, 3, 2]	προσηγόρευσε τὴν πόλιν: ἐπὶ γὰρ	Ἁβράμου	τοῦ προγόνου ἡμῶν Σόλυμα ἐκαλεῖτο,
[7, 14, 5]	βασιλικὴν ἡμίονον ἔξω τῆς πόλεως	ἀγαγεῖν	ἐπὶ πηγὴν τὴν λεγομένην Γειὼν
[7, 8, 5]	δέ στρατήγημα τοῦτ' εἶπεν, εὗρον	ἀγαγεῖν	σε πρὸς ἡμᾶς δυνάμενον ἀμελοῦντα
[7, 1, 4]	ἐπὶ πολλὰς ἡμέρας, ἠξίωσεν ἀφεθεὶς	ἀγαγεῖν	τὸ πλῆθος, ἵνα παρόντι καὶ
[7, 13, 4]	γίνεται. συνέβη δ' εἰς ἐκεῖνον	ἀγαγεῖν	τὸν τόπον Ἅβραμον τὸν υἱὸν
[7, 14, 11]	ἁπάσης. εἴς τε τὸ βασίλειον	ἀγαγόντες	Σολόμωνα καὶ καθίσαντες αὐτὸν ἐπὶ
[7, 11, 7]	Ἱεροσολύμων, γεγενημένος πολλὴν Ἀμασᾶ δύναμιν	ἀγαγόντος	ἀπήντησεν αὐτῷ διεζωσμένος μάχαιραν καὶ
[7, 14, 11]	τῷ τε παντὶ λαῷ τὰ	ἀγαθὰ	καὶ τῷ παιδὶ Σολόμωνι διάνοιαν
[7, 15, 1]	καὶ πρὸς ἅπαντ' αὐτοῦ τὴν	ἀγαθὴν	ἀποστρέψεις πρόνοιαν: τοιοῦτον δὲ σεαυτὸν
[7, 1, 6]	οὖν μάλιστα Δαυίδην γλίχεσθαι δόξης	ἀγαθῆς	ποιούμενον πρόνοιαν ὡς εἰκὸς ἣν
[7, 1, 5]	καὶ συνήθη τοῖς ἀπ' αὐτῆς	ἀγαθοῖς	γενόμενον ἔπειτ' αὐτὴν ἀπολέσαι, τούτου
[7, 14, 2]	ἐπ' αὐτοῦ τοῖς τε ἄλλοις	ἀγαθοῖς	καὶ δὴ καὶ τῷ μεγίστῳ
[7, 5, 5]	πρὸς γὰρ τοῖς ἄλλοις ἅπασιν	ἀγαθοῖς	οἷς εἶχεν ἔτι καὶ μνημονικώτατος
[7, 14, 8]	καὶ ἄρχοντα ἑκάστης μοίρας ὃν	ἀγαθὸν	ᾔδει καὶ δίκαιον, ἐπιτρόπους τε
[7, 11, 7]	ἔργον διαπραξάμενος καὶ παντελῶς ἀνόσιον,	ἀγαθὸν	νεανίαν καὶ συγγενῆ καὶ μηδὲν
[7, 14, 6]	καὶ τοῦ λοιποῦ παρέχειν αὑτὸν	ἀγαθὸν	ὡς αὐτῷ τοῦτο συμφέρον ἠξίου.
[7, 1, 3]	δὲ παῖς ἀνὴρ δραστήριος καὶ	ἀγαθὸς	τὴν φύσιν, ὡς ἔγνω πεσόντα
[7, 1, 6]	ἡ τυχοῦσα λύπη γένοιτ' ἀνδρὸς	ἀγαθοῦ	τετελευτηκότος, οὐ μικρὰ δὲ τοῖς
[7, 15, 1]	ζηλοτυπίαν δύο στρατηγοὺς δικαίους καὶ	ἀγαθούς,	Ἀβεννῆρόν τε τὸν Νήρου παῖδα
[7, 9, 1]	ὡς παρὰ τὸ μὴ συμβούλους	ἀγαθοὺς	εἶναι τῷ πατρὶ τάχ' αὐτῷ
[7, 14, 6]	τὸν νεανίαν ἡδέως καὶ προσειπόντος	ἀγαθῶν	ἄγγελον, ἐδήλου πάντ' αὐτοῖς τὰ
[7, 10, 4]	ὁ δὲ Δαυίδης περιχαρὴς γενόμενος	ἀγαθῶν	ἄγγελον τοῦτον ἔφησεν εἶναι καί
[7, 4, 2]	τε καὶ πολλῶν αὐτῷ μετέδωκεν	ἀγαθῶν.	ἀκούσας δὲ ὁ βασιλεὺς ὅτι
[7, 11, 4]	γὰρ αὐτῷ μετα δώσω τῶν	ἀγαθῶν.	καὶ Βεέρζελος μὲν καταλιπὼν τὸν
[7, 10, 4]	τοῦ δ' ἄγγελον εἶναι φήσαντος	ἀγαθῶν,	μετ' ὀλίγον ἕπεσθαί τινα καὶ
[7, 1, 5]	τῆς ἐπιβουλῆς τὰ τῶν ἀληθῶς	ἀγαθῶν	οἱ πράγμασιν ἐγχειροῦντες ἀτόποις, ἀποσπᾷ
[7, 12, 1]	τὸν λαὸν τῶν δι' αὐτὸν	ἀγαθῶν,	ὅσα τε ἤδη παρέσχηκε καὶ
[7, 9, 5]	με τῷ πατρί σου παρεσχημένον.	ἀγανακτεῖν	δ' οὐδὲν προσῆκε τοῖς παροῦσιν:
[7, 9, 3]	μνήμην ὧν εὐηργέτησεν αὐτοὺς Σαοῦλος.	ἀγανακτήσας	δ' ἐπὶ τούτῳ πάνθ' ὅσα
[7, 13, 4]	θυσίαν προσέσθαι. ὁ δὲ βασιλεὺς	ἀγαπᾶν	μὲν αὐτὸν τῆς ἁπλότητος καὶ
[7, 10, 5]	οἷς ποιεῖς, ὅτι τοὺς μὲν	ἀγαπῶντάς	σε καὶ περὶ σοῦ κινδυνεύοντας
[7, 11, 3]	ἐνισχύειν βουλομένη καὶ τὸ θεῖον	ἀγαπῶσα:	μείζονα γὰρ κινδυνεύσας παθεῖν ὑπὸ
[7, 10, 4]	τις ἐλθὼν ἀπὸ τῆς μάχης	ἀγγείλῃ	τὰ κατ' αὐτήν, τῶν σκοπῶν
[7, 10, 4]	Ἀχιμᾶ πάλιν δεηθέντος αὐτῷ τὴν	ἀγγελίαν	ἐφεῖναι, περὶ μόνης γὰρ αὐτὴν
[7, 9, 2]	καὶ πάντων σὺν αὐτῷ δακρυόντων,	ἀγγέλλεται	καὶ ὁ Ἀχιτόφελος συνὼν τῷ
[7, 10, 4]	οὐ προσήκειν εἰπὼν αὐτῷ καλῶν	ἄγγελον	ἀεὶ γεγενημένον νῦν ἀπιέναι δηλώσοντα
[7, 13, 3]	ὁ βασιλεὺς καὶ θεασάμενος τὸν	ἄγγελον	δι' αὐτοῦ φερόμενον ἐπὶ τὰ
[7, 14, 6]	νεανίαν ἡδέως καὶ προσειπόντος ἀγαθῶν	ἄγγελον,	ἐδήλου πάντ' αὐτοῖς τὰ περὶ
[7, 10, 4]	παραγινόμενον πρὸς αὐτόν. τοῦ δ'	ἄγγελον	εἶναι φήσαντος ἀγαθῶν, μετ' ὀλίγον
[7, 10, 4]	ἕτερον ἐδήλωσεν αὐτῷ. κἀκεῖνον δὲ	ἄγγελον	εἰπόντος, ἰδὼν τὸν Ἀχιμᾶν ὁ
[7, 10, 4]	δὲ Δαυίδης περιχαρὴς γενόμενος ἀγαθῶν	ἄγγελον	τοῦτον ἔφησεν εἶναι καί τι
[7, 7, 2]	τὸν Οὐρία θάνατον ἐδήλωσεν ὁ	ἄγγελος,	παύεται μὲν τῆς ὀργῆς, Ἰωάβῳ
[7, 7, 2]	ἐν αὐτῇ. καὶ ὁ μὲν	ἄγγελος	τὰ ὑπὸ τοῦ βασιλέως ἐντεταλμένα
[7, 13, 3]	μυριάδες ἑπτά. ἐξέτεινε δὲ ὁ	ἄγγελος	τὴν χεῖρα καὶ ἐπὶ τὰ
[7, 7, 2]	ἑτέρων. ~(Τούτων οὕτως γενομένων ἔπεμψεν	ἀγγέλους	Ἰώαβος πρὸς τὸν βασιλέα λέγειν
[7, 1, 5]	ὡς ἤκουσε τὰ παρὰ τῶν	ἀγγέλων,	κατέλαβον αὐτὸν ἐν τόπῳ τινὶ
[7, 7, 2]	δὲ βασιλέως ἀκούσαντος παρὰ τῶν	ἀγγέλων	ταῦτα καὶ δυσφοροῦντος φάσκοντος ἁμαρτεῖν
[7, 6, 3]	οὐδὲ μαθόντας τοὺς κρείττονας ἡσυχίαν	ἄγειν,	ἀλλὰ πέμψαντες πρὸς Χαλαμὰν τὸν
[7, 8, 4]	νοῦν ἔφασκε καὶ τὸν Ἀψάλωμον	ἄγειν	ἐκέλευεν: οὐ γὰρ ἔτι χαλεπῶς
[7, 5, 5]	τὴν πρόσοδον εἰς Ἱεροσόλυμα κομίζειν,	ἄγειν	τε αὐτὸν καθ' ἑκάστην ἡμέραν
[7, 7, 3]	πλούσιος ἦν καὶ πολλὰς εἶχεν	ἀγέλας	ὑποζυγίων τε καὶ θρεμμάτων καὶ
[7, 4, 1]	αὐτῶν τὴν βραδυτῆτα καὶ τὴν	ἀγέννειαν,	ἀλλὰ γινωσκέτω Συρίαν τε ἅπασαν
[7, 7, 2]	Οὐρίᾳ δακρύων ὁ βασιλεὺς εὐθὺς	ἄγεται	γυναῖκα, καὶ παῖς ἄρρην ἐξ
[7, 14, 2]	αὐτὸν ἀποθέσθαι προσέταξε καὶ τὰ	ἅγια	σκεύη πρὸ πολλοῦ ναὸν ὀφείλοντα
[7, 14, 5]	λεγομένην Γειὼν καὶ περιχρίσαντας τὸ	ἅγιον	ἔλαιον ἀποδεῖξαι βασιλέα: τοῦτο δὲ
[7, 12, 3]	τοσοῦτον ἡμῖν, ὥστε μὴ τελέως	ἀγνοεῖν	τὴν τῶν προειρημένων ὀργάνων φύσιν,
[7, 11, 2]	ταραχὰς καὶ στάσεις: οὐ γὰρ	ἀγνοεῖν	ὑμᾶς προσῆκεν, ὅτι σήμερον ἄρχομαι
[7, 9, 6]	εἰσφέρειν ἐναντίαν ἐπειρᾶτο: οὐ γὰρ	ἀγνοεῖς	εἶπεν, ὦ βασιλεῦ, τὴν τοῦ
[7, 8, 4]	πενθίμῳ, ὡς παίδων ἐπὶ τῆς	ἀγροικίας	αὐτῇ διενεχθέντων καὶ πρὸς φιλονεικίαν
[7, 14, 8]	τῶν θησαυρῶν καὶ κωμῶν καὶ	ἀγρῶν	ἄλλους καὶ κτηνῶν, ὧν οὐκ
[7, 9, 8]	αὑτῷ γενόμενον καθελόντες ἐκ τῆς	ἀγχόνης	ἐκήδευσαν οἱ προσήκοντες. ὁ δὲ
[7, 11, 6]	φθάσαι, μὴ πόλεις ὀχυρὰς καταλαβόμενος	ἀγῶνας	ἡμῖν καὶ πολλοὺς ἱδρῶτας παρασκευάσῃ.
[7, 10, 5]	αὐτοῖς καὶ τῆς περὶ τοὺς	ἀγῶνας	προθυμίας εὐχαρίστησον. ὡς ἐγὼ τήμερον,
[7, 6, 2]	προθυμίας ἀνδράσιν αἰσχύνην φοβουμένοις πρεπούσης	ἀγωνίσασθαι	τὸν μὲν ἀπέλυσε τοῖς Ἀμμανίταις
[7, 15, 2]	δὲ τοῖς ὑπὲρ τῶν ὑπηκόων	ἀγῶσι	πρῶτος ἐπὶ τοὺς κινδύνους ὥρμα,
[7, 12, 4]	οὗτος ἐν τοῖς πρὸς Παλαιστίνους	ἀγῶσιν	εἰς τόπον Σιαγόνα λεγόμενον αὐτῶν
[7, 5, 2]	τῆς ἀληθείας: οὗτος γάρ ἐστιν	Ἄδαδος	ὁ στρατευσάμενος ἐπὶ Σαμάρειαν Ἀχάβου
[7, 5, 2]	χρόνῳ ὕστερον τῶν ἐγχωρίων τις	Ἄδαδος	ὄνομα πλεῖον ἰσχύσας Δαμασκοῦ τε
[7, 5, 2]	ὁ Δαμασκοῦ καὶ Σύρων βασιλεὺς	Ἄδαδος,	ὅτι πολεμεῖ Δαυίδης τὸν Ἀρτάζαρον,
[7, 5, 2]	ὑπὸ τῶν Ἑβραίων ἀναιρούμενοι τῆς	Ἀδάδου	δυνάμεως δισμύριοι, οἱ δὲ λοιποὶ
[7, 5, 3]	τὰς πανοπλίας, ἃς οἱ τοῦ	Ἀδάδου	σωματοφύλακες ἐφόρουν, ἀνέθηκε τῷ θεῷ
[7, 14, 2]	συλλαβέσθαι τῷ παιδὶ καὶ πάντων	ἀδεεῖς	ὄντας τῶν κακῶν περὶ τὴν
[7, 10, 1]	καὶ Σουρία ἡ Ἰωάβου μήτηρ	ἀδελφαὶ	ἦσαν Δαυίδου. ὡς δ' ἐξαριθμήσας
[7, 8, 1]	βιάσῃ με μηδὲ ἀσεβήσῃς, εἶπεν,	ἀδελφέ,	τοὺς νόμους παραβὰς καὶ δεινῇ
[7, 8, 2]	δ' ἤδη τοῖς περὶ τὴν	ἀδελφὴν	αὐτοῦ πταίσμασιν διεληλύθει δεύτερον, καὶ
[7, 8, 1]	αὐτὸν τὸν πατέρα πέμψαι τὴν	ἀδελφὴν	αὐτῷ διακονησομένην ἐκέλευσε παρακαλέσαι: ῥᾴω
[7, 8, 1]	καὶ σκεπτομένου πῶς ἔχοι, τὴν	ἀδελφὴν	ἐδεῖτο πέμψαι πρὸς αὐτόν: ὁ
[7, 8, 1]	δὲ τὸ κελευσθὲν ἐγένετο, τὴν	ἀδελφὴν	ἠξίωσεν εἰς τὸν ἐνδοτέρω τὸ
[7, 8, 1]	πάθους κέντροις μυωπιζόμενος βιάζεται τὴν	ἀδελφήν.	μῖσος δ' εὐθέως μετὰ τὴν
[7, 8, 1]	ὁμολογήσαντος τὸ πάθος ὅτι τῆς	ἀδελφῆς	ἐρᾷ τυγχανούσης ὁμοπατρίας, ὁδὸν αὐτῷ
[7, 1, 3]	δὲ Σουρί, ἐκ δὲ τῆς	ἀδελφῆς	τῆς ἐκείνου γεγονὼς αὐτῷ Ἰώαβος
[7, 11, 1]	προσέταξεν αὐτοὺς λέγειν, ὅτι τῆς	ἀδελφῆς	υἱὸς ὢν αὐτοῦ μὴ πείθει
[7, 11, 5]	ἀλλ' ἡμεῖς μέν, ἔφασαν, ὦ	ἀδελφοί,	θαυμάζομεν ὑμᾶς αὑτῶν ἀποκαλοῦντας μόνων
[7, 14, 9]	βασιλεὺς ἔλεξε πρὸς τὸ πλῆθος:	ἀδελφοὶ	καὶ ὁμοεθνεῖς, γινώσκειν ὑμᾶς βούλομαι,
[7, 1, 3]	μὴ κάμνειν ἀναιροῦντας, οἵ τε	ἀδελφοὶ	προθύμως ἠγωνίσαντο, καὶ διαφανέστερος τῶν
[7, 8, 2]	τὸν πατέρα σὺν καὶ τοῖς	ἀδελφοῖς	ἐλθεῖν πρὸς αὐτὸν ἐφ' ἑστίασιν.
[7, 4, 2]	ἐπιθέντες ἐφ' ἅμαξαν καινὴν ἕλκειν	ἀδελφοῖς	τε καὶ παισὶν ἐπέτρεψαν μετὰ
[7, 1, 3]	παροξύνειν, ἁμαρτεῖν δὲ καὶ τὸν	ἀδελφὸν	αὐτοῦ Ἀσάηλον, ὃς παραινοῦντος μὴ
[7, 1, 3]	αὐτὸν ἀπολέσῃ τὴν πρὸς τὸν	ἀδελφὸν	αὐτοῦ παρρησίαν, οὐ προσιέμενον δὲ>
[7, 5, 4]	Ἀβεσσαῖον τὸν Ἰωάβου τοῦ ἀρχιστρατήγου	ἀδελφὸν	δι' ἐκείνου τὴν τῶν Ἰδουμαίων
[7, 6, 2]	καταπονούμενον θεάσηται. προτρεψάμενος οὖν τὸν	ἀδελφὸν	καὶ παρακαλέσας εὐψύχως καὶ μετὰ
[7, 11, 7]	μέλλειν ἔκρινεν, ἀλλὰ τόν τε	ἀδελφὸν	καὶ τοὺς ἑξακοσίους παραλαβὼν καὶ
[7, 12, 4]	μετὰ τούτους ἦν ὁ Ἰωάβου	ἀδελφὸς	Ἀβεσσαῖος: καὶ γὰρ οὗτος μιᾷ
[7, 11, 7]	εὐπρεπὴς συγγνωστὸν ἐδόκει ποιεῖν, ὁ	ἀδελφὸς	Ἀσάηλος ἐκδεδικῆσθαι νομιζόμενος, τοῦ δ'
[7, 1, 3]	δὲ Ἰώαβος αὐτὸς καὶ ὁ	ἀδελφὸς	αὐτοῦ Ἀβεσσαῖος παραδραμόντες τὸ πτῶμα
[7, 8, 1]	βίαν. περιτυχὼν δ' αὐτῇ ὁ	ἀδελφὸς	Ἀψάλωμος ἀνέκρινε, τίνος αὐτῇ δεινοῦ
[7, 11, 2]	καὶ οἰκτιζομένου Ἀβεσσαῖος ὁ Ἰωάβου	ἀδελφός,	διὰ τοῦτο οὖν, εἶπεν, οὐ
[7, 12, 1]	δ' ἐξαίφνης Ἀβεσσαῖος ὁ Ἰωάβου	ἀδελφὸς	τὸν βασιλέα μὲν ὑπερήσπισε περιβὰς
[7, 8, 3]	ἀνῃρηκότα. ὁ δὲ Σαμᾶ τοῦ	ἀδελφοῦ	αὐτοῦ παῖς Ἰωνάθης ἀνεῖναί τι
[7, 8, 1]	μὴ νομίζειν ὑβρίσθαι φθαρεῖσαν ὑπ'	ἀδελφοῦ.	πεισθεῖσα οὖν παύεται τῆς βοῆς
[7, 11, 6]	τοὺς ἑξακοσίους μετὰ Ἀβεσσαίου τοῦ	Ἀδελφοῦ	σου δίωκε τὸν πολέμιον. καὶ
[7, 8, 3]	τοσούτοις ἀπολωλόσι καὶ τοῦθ' ὑπ'	ἀδελφοῦ	τῆς λύπης κἀπὶ τῷ κτεῖναι
[7, 8, 2]	μὴ βαρὺς αὐτῷ γένοιτο, τοὺς	ἀδελφοὺς	ἀποστεῖλαι παρεκάλεσε. πέμψαντος δὲ τοῖς
[7, 8, 3]	προσταχθὲν ἔκπληξις καὶ ταραχὴ τοὺς	ἀδελφοὺς	λαμβάνει, καὶ δείσαντες τοῖς αὑτῶν
[7, 14, 4]	παραδείσῳ καὶ πάντας καλέσαντος τοὺς	ἀδελφοὺς	χωρὶς Σολόμωνος, παραλαβόντος δὲ καὶ
[7, 10, 1]	παρέδωκεν Ἰωάβῳ, τὸ δὲ τῷ	ἀδελφῷ	αὐτοῦ Ἀβεσσαίῳ, τὴν δὲ τρίτην
[7, 8, 1]	χρόνον χηρεύουσα παρὰ Ἀψαλώμῳ τῷ	ἀδελφῷ	διεκαρτέρησε. ~(Γνοὺς δὲ τοῦθ' ὁ
[7, 11, 7]	Ἰωάβῳ καὶ Ἀβεσσαίῳ τῷ τούτου	ἀδελφῷ.	κειμένου δὲ τοῦ σώματος ἐπὶ
[7, 1, 5]	αὐτὸς ἔλεγε τιμωρήσαντος Ἀσαήλῳ τῷ	ἀδελφῷ,	ὃν διώκοντα λαβὼν Ἀβεννῆρος ἀπέκτεινεν
[7, 1, 5]	αὐτὸς ὢν σὺν Ἀβεσσαίῳ τῷ	ἀδελφῷ	σπασάμενος τὴν μάχαιραν ὑπὸ τὴν
[7, 14, 9]	κρατοῦντι δουλεύειν, χαίρειν δ' ἐπ'	ἀδελφῷ	ταύτης τυχόντι τῆς τιμῆς προσῆκεν
[7, 8, 3]	στόνος, τῶν μὲν ὡς ἐπ'	ἀδελφῷ	τετελευτηκότι, τοῦ δὲ βασιλέως ὡς
[7, 6, 2]	δ' ἄλλο παραδοὺς Ἀβεσσαίῳ τῷ	ἀδελφῷ	τοῖς Ἀμμανίταις ἐκέλευσεν ἀντιπαρατάξασθαι, εἰπὼν
[7, 1, 3]	ὢν αὐτοῦ, μετὰ καὶ τῶν	ἀδελφῶν	Ἀβεσσαίου καὶ Ἀσαήλου καὶ πάντων
[7, 12, 4]	τῷ γένει: προκληθεὶς γὰρ ὑπ'	ἀδελφῶν	διασήμων ἐν τῇ Μωαβίτιδι χώρᾳ
[7, 14, 9]	ἀποδειχθέντα βασιλέα, καὶ ἐμὲ τῶν	ἀδελφῶν	ἓξ ὄντων προκριθέντα καὶ τὴν
[7, 9, 5]	τὸν λαὸν ἔλεγε πιστεύσαντα, ὡς	ἀδιάλλακτά	σοι τὰ πρὸς αὐτόν ἐστι,
[7, 11, 3]	ἦν τῆς φυγῆς; ὁ δ'	ἀδίκημα	τοῦτ' ἔλεγεν εἶναι Σιβᾶ: κελευσθεὶς
[7, 2, 1]	ἀνελεῖν: οὐ γὰρ ἐδύνασθε μᾶλλον	ἀδικῆσαι	τὴν ἐμὴν δόξαν ἢ τοῦθ'
[7, 11, 7]	νεανίαν καὶ συγγενῆ καὶ μηδὲν	ἀδικήσαντα	ζηλοτυπήσας τῆς στρατηγίας καὶ τῆς
[7, 8, 1]	σαυτὸν αἰσχύνῃ: παῦσαι δ' οὕτως	ἀδίκου	καὶ μιαρᾶς ἐπιθυμίας, ἐξ ἧς
[7, 10, 5]	οὕτως ἐγένετο. παυσάμενος οὖν τῆς	ἀδίκου	λύπης προελθὼν ὄφθητι τοῖς σαυτοῦ
[7, 11, 3]	τοῦ ἐπιτρόπου Σιβᾶ πρὸς αὐτὸν	ἀδίκως.	ἀσπασαμένου δὲ αὐτοῦ καὶ προσκυνήσαντος
[7, 9, 1]	τῷ πατρὶ τάχ' αὐτῷ καὶ	ἀδίκως	ἐπταικότων τῶν περὶ τὴν κρίσιν,
[7, 14, 7]	καὶ τοσούτους ὑμνῳδοὺς τοῦ θεοῦ	ᾄδοντας	τοῖς ὀργάνοις οἷς Δαυίδης κατεσκεύασε,
[7, 4, 2]	πλῆθος ὑμνοῦντες τὸν θεὸν καὶ	ᾄδοντες	πᾶν εἶδος μέλους ἐπιχώριον σύν
[7, 14, 10]	καθαροῦ παρέξειν ἔλεγεν εἰς τὸ	ἄδυτον	καὶ εἰς τὸ ἅρμα τοῦ
[7, 14, 6]	Ἀβιαθάρου παῖς Ἰωνάθης. τοῦ δ'	Ἀδωνία	θεασαμένου τὸν νεανίαν ἡδέως καὶ
[7, 14, 4]	διεξέρχεται τό τε δεῖπνον τὸ	Ἀδωνία	καὶ τοὺς ὑπ' αὐτοῦ κεκλημένους
[7, 14, 4]	πάντες οἱ ἀνδρειότατοι. τοῦ δὲ	Ἀδωνία	παρασκευασαμένου δεῖπνον ἔξω τῆς πόλεως
[7, 14, 5]	εἰσελθών, εἰ τήμερον ἀποδείξειε τὸν	Ἀδωνίαν	βασιλέα καὶ παραδοίη τὴν ἀρχὴν
[7, 1, 4]	Ἀψάλωμος ὄνομα, τὸν δὲ τέταρτον	Ἀδωνίαν	ἐκ γυναικὸς Ἀήθης προσηγόρευσε, τὸν
[7, 14, 4]	Βερσάβην Νάθας ὁ προφήτης, ὡς	Ἀδωνίας	βασιλεῦσαι βούλεται, συνεβούλευέ τε σώζειν
[7, 14, 4]	ἐκ γυναικὸς αὐτῷ Αἰγίσθης γεγονὼς	Ἀδωνίας	δὲ προσαγορευόμενος, ἐμφερὴς ὢν Ἀψαλώμῳ
[7, 14, 6]	ἐκ τοῦ συμποσίου ὅ τε	Ἀδωνίας	καὶ οἱ κεκλημένοι πάντες ἔφυγον
[7, 14, 6]	~(Ὡς δ' ᾔσθοντο τῆς βοῆς	Ἀδωνίας	τε καὶ οἱ παρόντες ἐπὶ
[7, 14, 4]	καὶ τὸν παῖδα Σολόμωνα, εἴπερ	Ἀδωνίας	τὴν ἀρχὴν ἤδη παραλάβοι, καὶ
[7, 14, 6]	πρὸς ἑαυτοὺς ἕκαστοι. φοβηθεὶς δ'	Ἀδωνίας	τὸν βασιλέα περὶ τῶν γεγονότων
[7, 14, 4]	πράττει προήχθη. συνεργοὺς δ' εἶχεν	Ἀδωνίας	τὸν στρατηγὸν Ἰώαβον καὶ τὸν
[7, 11, 8]	τῶν σωματοφυλάκων καὶ τῶν ἑξακοσίων,	Ἀδώραμον	δ' ἐποίησεν ἐπὶ τῶν φόρων
[7, 5, 4]	γνοὺς ἐνδήσασθαι, πέμπει πρὸς αὐτὸν	Ἀδώραμον	υἱὸν αὐτοῦ καὶ περὶ τοῦ
[7, 10, 4]	προσήκειν εἰπὼν αὐτῷ καλῶν ἄγγελον	ἀεὶ	γεγενημένον νῦν ἀπιέναι δηλώσοντα θάνατον
[7, 1, 3]	τῶν μὲν μετὰ Δαυίδου κρειττόνων	ἀεὶ	γινομένων καὶ πλεῖον ἐν τοῖς
[7, 13, 3]	παύσασθαι: ἀναβλέψας δ' εἰς τὸν	ἀέρα	ὁ βασιλεὺς καὶ θεασάμενος τὸν
[7, 14, 5]	περιηχεῖσθαι τὴν γῆν καὶ τὸν	ἀέρα.	~(Ὡς δ' ᾔσθοντο τῆς βοῆς
[7, 1, 4]	δὲ τέταρτον Ἀδωνίαν ἐκ γυναικὸς	Ἀήθης	προσηγόρευσε, τὸν πέμπτον δὲ Σαφατίαν
[7, 10, 1]	ἐν τούτοις ἦσαν: Ἀψάλωμος δ'	ἀθροίσας	μεγάλην στρατιὰν τῶν Ἑβραίων ἐπὶ
[7, 11, 6]	τοῦ Ἀμασᾶ καὶ περὶ τὴν	ἄθροισιν	τῆς στρατιᾶς βραδύνοντος, ὡς οὐκ
[7, 4, 2]	καὶ ἐκ πενίας καὶ ταπεινότητος	ἀθρόως	εὐδαίμων καὶ ζηλωτὸς γέγονε παρὰ
[7, 14, 6]	μὲν τότε ἁμαρτίας αὐτὸν ἀφῆκεν	ἀθῷον,	εἰπὼν δέ, εἰ ληφθείη τι
[7, 2, 2]	καὶ ῥομφαίαν μυριάδες δώδεκα: καὶ	αἱ	λοιπαὶ φυλαὶ ῥομφαίαις ἐχρῶντο. τοῦτο
[7, 14, 7]	σαββάτου ἐπὶ σάββατον. καὶ οὕτως	αἱ	πατριαὶ πᾶσαι διεκληρώσαντο Δαυίδου παρόντος
[7, 8, 1]	περιρρήξασα τὸν χιτωνίσκον, ἐφόρουν γὰρ	αἱ	τῶν ἀρχαίων παρθένοι χειριδωτοὺς ἄχρι
[7, 4, 1]	νίκην: οὐ γὰρ ὑπέμειναν αὐτὸν	αἱ	τῶν πολεμίων φάλαγγες, ἀλλ' εὐθὺς
[7, 14, 4]	καὶ μέγας, ἐκ γυναικὸς αὐτῷ	Αἰγίσθης	γεγονὼς Ἀδωνίας δὲ προσαγορευόμενος, ἐμφερὴς
[7, 12, 4]	αὐτῶν. καὶ πάλιν αὐτὸν ἀνδρὸς	Αἰγυπτίου	τὸ γένος θαυμαστοῦ τὸ μέγεθος
[7, 5, 3]	Ἱεροσόλυμα, ἃς ὕστερον ὁ τῶν	Αἰγυπτίων	βασιλεὺς Σούσακος στρατεύσας ἐπὶ τὸν
[7, 5, 2]	ἐκδεχομένου, ὥσπερ οἱ Πτολεμαῖοι ἐν	Αἰγύπτῳ.	μέγιστον δὲ ἁπάντων δυνηθεὶς ὁ
[7, 4, 3]	ἐν> θεραπαινίσιν. ὁ δ' οὐκ	αἰδεῖσθαι	ταῦτα ποιήσας εἰς τὸ τῷ
[7, 9, 8]	πρῶτοι τῆς χώρας κατά τε	αἰδῶ	τῆς τότε φυγῆς καὶ κατὰ
[7, 9, 4]	τοῦ προσλυσσῶντός μοι τούτου κυνὸς	αἰδώς	τις ἢ φροντὶς ὑπέρχεται, τῷ
[7, 3, 2]	δὲ βασίλειον τὰ Ἱεροσόλυμα λαμπροτέροις	αἰεὶ	καὶ μᾶλλον ἐχρῆτο τοῖς πράγμασι
[7, 2, 1]	τοῦθ' ὑπολαβόντες. ταῦτ' εἰπὼν πᾶσαν	αἰκίαν	αὐτοὺς αἰκισάμενος διεχρήσατο καὶ τὴν
[7, 10, 5]	κεφαλὴν σπαραττόμενος καὶ παντοίως αὑτὸν	αἰκιζόμενος	καὶ τέκνον, ἐκβοῶν, εἴθε μοι
[7, 7, 5]	τῇ πόλει: τοὺς δ' ἄνδρας	αἰκισάμενος	διέφθειρε. ταὐτὰ δὲ καὶ τὰς
[7, 2, 1]	ταῦτ' εἰπὼν πᾶσαν αἰκίαν αὐτοὺς	αἰκισάμενος	διεχρήσατο καὶ τὴν Ἰεβώσθου κεφαλὴν
[7, 11, 1]	ὑμῶν συγγενῶν ὄντων καὶ κοινὸν	αἷμα	πρὸς αὐτὸν κεκληρωμένων. τὰ δ'
[7, 14, 2]	αὐτὸν βουλόμενον κωλύσειεν ὁ θεὸς	αἵματι	καὶ πολέμοις πεφυραμένον, προείποι δ'
[7, 12, 4]	ἔπιεν ὁ βασιλεὺς κινδύνῳ καὶ	αἵματι	φήσας ἀνθρώπων αὐτὸ κεκομίσθαι καὶ
[7, 12, 4]	αὐτῶν πολλούς, ὡς ὑπὸ τοῦ	αἵματος	προσκολληθῆναι τὴν ῥομφαίαν αὐτοῦ τῇ
[7, 13, 2]	ὁ θεὸς πρὸς αὐτὸν τρεῖς	αἱρέσεις	κομίζοντα, ὅπως ἐκλέξηται τούτων ἣν
[7, 14, 4]	πάντας τοὺς ἐκ τῆς ἐναντίας	αἱρέσεως	καλέσαντος ἐπὶ τὴν ἑστίασιν, τοῦτο
[7, 13, 2]	ἀποκρίνασθαι ταχέως, ἵνα ἀναγγείλῃ τὴν	αἵρεσιν	αὐτοῦ τῷ θεῷ, λογισάμενος ὁ
[7, 7, 5]	καὶ παρακαλῶν αὐτὸν ἐπὶ τὴν	αἵρεσιν	τῆς πόλεως ἐλθεῖν, ἵνα τὴν
[7, 11, 6]	βασίλειον. καὶ τὰς μὲν παλλακάς,	αἷς	ὁ υἱὸς αὐτοῦ συνῆλθεν Ἀψάλωμος,
[7, 4, 2]	θυσίαις καὶ ταῖς ἄλλαις τιμαῖς,	αἷς	χαίρει τὸ θεῖον: εἰ γὰρ
[7, 7, 4]	λύπης ἑαυτὸν ἐκάκου. ταραττομένων δ'	αἰσθόμενος	τῶν οἰκετῶν ὁ βασιλεὺς καὶ
[7, 11, 1]	τῆς Ἰούδα φυλῆς διαλεχθῶσιν, ὡς	αἰσχρὸν	αὐτοῖς ἄλλας φυλὰς πρὸ ἐκείνης
[7, 4, 3]	μηδένα τοῦ δόξαι ταῖς θεραπαινίσιν	αἰσχρὸν	καὶ αὐτῇ τὸ γινόμενον ποιησάμενος
[7, 7, 2]	διὰ τὸ δυσχερὲς τῆς ἐπιβολῆς	αἰσχρῶς	ἀπέθανεν: οὗ μνημονεύοντας ἔδει μὴ
[7, 8, 1]	παραβὰς καὶ δεινῇ περιβαλὼν σαυτὸν	αἰσχύνῃ:	παῦσαι δ' οὕτως ἀδίκου καὶ
[7, 10, 5]	κακοῖς κολαζόντων. σὺ δ' οὐκ	αἰσχύνῃ	ταῦτα ποιῶν ἐπὶ μᾶλλον ἐχθρῷ,
[7, 10, 2]	σὺν αὐτῷ στρατηγοῖς ὄντων ὀλίγων,	αἰσχύνην	γὰρ αὐτοῖς τοῦτο εἶναι μεγίστην,
[7, 6, 2]	εὐψύχως καὶ μετὰ προθυμίας ἀνδράσιν	αἰσχύνην	φοβουμένοις πρεπούσης ἀγωνίσασθαι τὸν μὲν
[7, 8, 1]	φωτί, ἵνα καὶ μάρτυσι τῆς	αἰσχύνης	περιπέσοι, προσέταξεν αὐτὴν ἐκβαλεῖν τῷ
[7, 7, 1]	ὀπίσω, καθὼς Ἰώαβος αὐτοῖς προεῖπεν:	αἰσχυνθεὶς	δ' Οὐρίας φυγεῖν καὶ τὴν
[7, 14, 4]	βασιλέα, καὶ προσκυνήσασα καὶ λόγον	αἰτησα	μένη πάντ' αὐτῷ καθὼς> ὁ
[7, 9, 6]	πατέρα. μυρίους δ' αὐτὸν ἐπιλέκτους	αἰτήσαντος	ἐκείνου καὶ τόν τε πατέρα
[7, 13, 2]	ὁ βασιλεύς, ὡς εἰ λιμὸν	αἰτήσει,	δόξει τοῦτο πεποιηκέναι τοῖς ἄλλοις
[7, 13, 3]	ἓν ἦν, μυρίαις δ' αὐτοὺς	αἰτίαις	καὶ προφάσεσιν οὐδ' ἐπινοῆσαι δυναμένους
[7, 8, 3]	ὑπὸ τοῦ πάθους οὔτε τὴν	αἰτίαν	ἀνέκρινεν οὔτ' ἄλλο τι μαθεῖν
[7, 8, 1]	σώματι προσελθὼν ἠρώτα φράσαι τὴν	αἰτίαν	αὐτῷ, εἰκάζειν μέντοι γε οὕτως
[7, 12, 1]	ἐλεῆσαι τὸν λαὸν καὶ τὴν	αἰτίαν	αὐτῷ καὶ τὴν ἴασιν φανερὰν
[7, 7, 4]	ὁμοῦ τετελευτηκότος ἔπραττε. τήν τε	αἰτίαν,	δεηθέντες ἐπιτρέψαι πρῶτον αὐτοῖς πυθέσθαι,
[7, 15, 1]	αὐτὸν παθεῖν τότε, νῦν ἐπιζητήσας	αἰτίαν	εὔλογον ἄμυνε. ~(Ταῦτα παραινέσας τῷ
[7, 8, 3]	πιστεύειν ὡς τεθνᾶσιν, οὐδὲ γὰρ	αἰτίαν	εὑρίσκειν ὑπολαμβάνειν, περὶ δ' Ἀμνῶνος
[7, 11, 7]	ἰσοτιμίας. διὰ ταύτην γὰρ τὴν	αἰτίαν	καὶ τὸν Ἀβενῆρον ἐφόνευσεν. ἀλλ'
[7, 8, 5]	ἐγκαλῶν τε αὐτῷ καὶ τὴν	αἰτίαν	πυνθανόμενος. ὁ δέ στρατήγημα τοῦτ'
[7, 1, 3]	πλείονος ἐπὶ τὸν Ἀβεννῆρον σπουδῆς	αἰτίαν	τὴν ὑπὲρ τοῦ τετελευτηκότος ὀργὴν
[7, 1, 4]	ἐγκλήματι γενόμενος Ἀβεννῆρος καὶ λαβὼν	αἰτίαν	ὡς συνέλθοι τῇ Σαούλου παλλακῇ
[7, 11, 7]	τέθνηκεν Ἀμασᾶς δικαίως καὶ μετ'	αἰτίας	κολαζούσης: εἰ δὲ φρονεῖτε τὰ
[7, 8, 1]	πταῖσμα αὐτοῦ τὴν οἰκίαν ἐξ	αἰτίας	τοιαύτης καταλαμβάνει: θυγάτηρ γὰρ ἦν
[7, 2, 1]	ἔργον αὐτοῖς ἔσται παρ' αὐτῷ	αἴτιον,	μόνον εὑρόντες μεσημβρίζοντα καὶ κοιμώμενον
[7, 14, 6]	ληφθείη τι πάλιν καινοποιῶν, ἑαυτῷ	αἴτιον	τῆς τιμωρίας ἔσεσθαι, πέμψας ἀνίστησιν
[7, 4, 1]	κοινωνῆσαι, ὃ καὶ μόνον ἦν	αἴτιον	τοσαυτάκις αὐτοῖς νικωμένοις καὶ πολλὰς
[7, 1, 1]	ὢν φίλος αὐτῷ καὶ σωτηρίας	αἴτιος	γεγενημένος. τοσαύτην δ' ἐπεδείξατο τὴν
[7, 11, 6]	παρασκευῇ μειζόνων κακῶν καὶ πραγμάτων	αἴτιος,	ἢ Ἀψάλωμος αὐτοῖς κατέστη, γένηται.
[7, 12, 2]	καὶ μέγα ἐπ' ἀνδρείᾳ φρονούντων,	αἴτιός	τε τῆς νίκης τοῖς Ἑβραίοις
[7, 8, 5]	αὑτὸν ἐπὶ τοὔδαφος καὶ συγγνώμην	αἰτουμένου	τῶν ἡμαρτημένων ἀνίστησί τε καὶ
[7, 13, 3]	τὸ παντελὲς δαπανωμένων: οἱ δ'	αἰφνίδιον	σκότους αὐτοῖς τὰς ὄψεις ὑποδραμόντος
[7, 4, 1]	καὶ γενομένης συμβολῆς αὐτὸς κατόπιν	αἰφνιδίως	ἐπιπεσὼν τοῖς πολεμίοις τοὺς μὲν
[7, 7, 1]	αὐτῶν καὶ τὴν πύλην ἀνοίξαντες	αἰφνιδίως	καὶ μετὰ ῥύμης καὶ δρόμου
[7, 13, 3]	τὴν τελευτὴν ἐπέφερεν, τῶν μὲν	αἰφνιδίως	μετ' ἀλγημάτων σφοδρῶν καὶ πικρᾶς
[7, 5, 1]	νικήσας διέφθειρε, τὸ δὲ λειπόμενον	αἰχμάλωτον	ἔλαβε. φόρους δὲ αὐτοῖς ἐπιτάξας
[7, 1, 3]	τῶν στρατηγῶν ἐξειλεγμένοι καὶ τὰς	αἰχμὰς	ἐπ' ἀλλήλους ἀφέντες σπῶνται τὰς
[7, 9, 5]	αὐτὸν συνηύχετο τὴν βασιλείαν εἰς	αἰῶνα	καὶ τὸν πάντα παραμεῖναι χρόνον.
[7, 14, 5]	τοῖς κέρασιν ἐπισαλπίζοντας βοᾶν εἰς	αἰῶνα	Σολόμωνα τὸν βασιλέα καθίσαι ἐπὶ
[7, 14, 5]	κρότου καὶ παιδιᾶς εὐωχούμενοι πολλῆς	αἰώνιον	αὐτῷ συνεύχονται τὴν ἡγεμονίαν: ἐκάλεσε
[7, 15, 1]	ἡμεῖς αὐτοὶ διὰ τοῦ παντὸς	αἰῶνος.	μέμνησο δὲ καὶ τῆς Ἰωάβου
[7, 10, 2]	ὁ δ' ἐκ τῶν κλάδων	αἰωρούμενος	ἐκρατεῖτο τοῖς πολεμίοις. τοῦτό τις
[7, 8, 3]	καὶ παρ' ἐλπίδας ὁρῶν οὓς	ἀκηκόει	μικρὸν ἔμπροσθεν ἀπολωλότας. ἦν δὲ
[7, 6, 2]	δοὺς αὐτῷ τῆς στρατιᾶς τὸ	ἀκμαιότατον	ἐξ αὐτῆς ἔπεμψεν ἐπ' αὐτούς.
[7, 4, 2]	χώρας πρὸς αὑτὸν τοὺς ἐν	ἀκμῇ	τῆς ἡλικίας, ἔπειτα τοὺς ἱερεῖς
[7, 12, 1]	ὤφθη ὑπό τινος τῶν πολεμίων	Ἄκμονος	μὲν τοὔνομα Ἀράφου δὲ παιδός:
[7, 11, 4]	ἀποκεκλεῖσθαι δ' αὐτῷ καὶ τὰς	ἀκοὰς	ἤδη πρὸς αὐλῶν ἤχους καὶ
[7, 14, 5]	ἀρχιερέα καὶ Νάθαν τὸν προφήτην.	ἀκολουθοῦντάς	τε προσέταξε διὰ μέσης τῆς
[7, 14, 7]	ἐγράφη πρώτη, ἡ δὲ δευτέρα	ἀκολούθως	ἄχρι τῶν εἴκοσι τεσσάρων: καὶ
[7, 12, 4]	ἀπέκτεινε: περιελόμενος γὰρ αὐτοῦ τὸν	ἄκοντα	καὶ ζῶντα ἔτι καὶ μαχόμενον
[7, 4, 3]	τυγχάνοντι, καὶ δὴ κατεμέμψατο, ὡς	ἀκοσμήσειεν	ὀρχούμενος ὁ τηλικοῦτος βασιλεὺς καὶ
[7, 1, 6]	οὐχ ὡς ἐχθρὸν γενόμενον ὑβρίσειεν	ἀκόσμῳ	ταφῇ καὶ ἠμελημένῃ: τό τε
[7, 10, 2]	καὶ ταῦτ' ἐκείνου πάντων ἡμῶν	ἀκουόντων	φείσασθαι τοῦ νεα νίσκου δεηθέντος.
[7, 10, 5]	τῆς τροπῆς τῶν πολεμίων γενομένης,	ἀκοῦσαι	δὲ μεγάλης φωνῆς διωκόντων τὸν
[7, 10, 5]	ἐκάθισεν, ὡς ἅπαντα τὸν λαὸν	ἀκούσαντα	συνδραμεῖν πρὸς αὐτὸν καὶ κατασπάσασθαι.
[7, 1, 4]	καὶ ποιήσει κρατήσας ὑποχειρίους. ταῦτ'	ἀκούσαντες	οἱ πρεσβύτεροι καὶ ἡγεμόνες, ὡς
[7, 12, 4]	εἰ πολλὰ χρήματα διδοῖ. ταῦτ'	ἀκούσαντες	οἱ τρεῖς ἄνδρες οὗτοι παραχρῆμα
[7, 10, 5]	ἡ στρατιὰ δὲ καὶ Ἰώαβος	ἀκούσαντες,	ὅτι πενθεῖ τὸν υἱὸν οὕτως
[7, 7, 2]	Οὐρία θάνατον. τοῦ δὲ βασιλέως	ἀκούσαντος	παρὰ τῶν ἀγγέλων ταῦτα καὶ
[7, 1, 6]	βραχέσιν ἀρκεῖ δεδηλῶσθαι. ~(Δαυίδης δ'	ἀκούσας	ἀνῃρημένον τὸν Ἀβεννῆρον ἤλγησε μὲν
[7, 1, 2]	προειρημένης λαὸς ἀποδείκνυσιν αὐτὸν βασιλέα.	ἀκούσας	δ' ὅτι τὸν Σαοῦλον καὶ
[7, 4, 2]	καὶ πολλῶν αὐτῷ μετέδωκεν ἀγαθῶν.	ἀκούσας	δὲ ὁ βασιλεὺς ὅτι ταῦτα
[7, 5, 2]	δὲ μόνα προσέταξεν αὑτῷ φυλαχθῆναι.	~(Ἀκούσας	δὲ ὁ Δαμασκοῦ καὶ Σύρων
[7, 2, 1]	τοιοῦτο κατέστρεψε τέλος τὸν βίον.	~(Ἀκούσας	δὲ τὴν τελευτὴν αὐτοῦ ὁ
[7, 12, 2]	τῶν Παλαιστίνων εἰς Γάζαρα πόλιν	ἀκούσας	ὁ βασιλεὺς ἔπεμψεν ἐπ' αὐτοὺς
[7, 12, 4]	σωτηρίας ἐβρυχᾶτο. τοῦ δὲ θηρὸς	ἀκούσας	ὁ Ναβαῖος, ὥδευε γὰρ τότε,
[7, 13, 3]	ἢ τὰς τῶν πολεμίων. ~(Ταῦτ'	ἀκούσας	ὁ προφήτης ἀπήγγειλε τῷ θεῷ:
[7, 13, 4]	θεῷ θυσίαν ἐπιτελέσαι. Δαυίδης δ'	ἀκούσας	οὐκ ἠμέλησεν, ἀλλ' εὐθὺς ἔσπευσεν
[7, 9, 2]	δ' αὐτῷ τὸ λυπηρὸν τοῦτ'	ἀκουσθέν,	καὶ τὸν θεὸν ἐπεκαλεῖτο δεόμενος
[7, 3, 1]	τῶν ὑποκειμένων φαράγγων ἐπὶ τὴν	ἄκραν	ἀναβάντι καὶ ταύτην ἑλόντι στρατηγίαν
[7, 3, 2]	ἄνω πόλιν παραλαβὼν καὶ τὴν	ἄκραν	συνάψας αὐτῇ ἐποίησεν ἓν σῶμα,
[7, 3, 2]	δὲ τοὺς Ἰεβουσαίους ἐκ τῆς	ἄκρας	καὶ αὐτὸς ἀνοικοδομήσας τὰ Ἱεροσόλυμα
[7, 3, 1]	κάτω πόλιν. ἔτι δὲ τῆς	ἄκρας	λειπομένης ἔγνω τιμῆς ὑποσχέσει καὶ
[7, 9, 7]	ἧκον πρὸς Δαυίδην καὶ πάντ'	ἀκριβῶς	ἐδήλωσαν τὰ παρ' Ἀψαλώμου βεβουλευμένα.
[7, 12, 4]	πολεμῆσαι, Δαυίδης μὲν ἐπὶ τὴν	ἀκρόπολιν	ἀνῆλθεν, ὡς προειρήκαμεν, πευσόμενος τοῦ
[7, 13, 3]	ἐπέφερεν, τῶν μὲν αἰφνιδίως μετ'	ἀλγημάτων	σφοδρῶν καὶ πικρᾶς ὀδύνης τὴν
[7, 8, 1]	δ' ἐμβλέποντος τἀδελφοῦ φυράσασα τὸ	ἄλευρον	καὶ πλάσασα κολλυρίδας καὶ τηγανίσασα
[7, 5, 4]	καὶ τὰς κρίσεις πρὸς τὴν	ἀλήθειαν	ἀφορῶν ἐποιεῖτο. στρατηγὸν δὲ ἁπάσης
[7, 11, 3]	δικαία τε οὖσα καὶ τὴν	ἀλήθειαν	ἐνισχύειν βουλομένη καὶ τὸ θεῖον
[7, 5, 2]	γῆν. οὐ διήμαρτε δὲ τῆς	ἀληθείας:	οὗτος γάρ ἐστιν Ἄδαδος ὁ
[7, 10, 5]	παραδοῦναι, τότε σοι πικρότερον καὶ	ἀληθὲς	ποιήσω τὸ πένθος. ταῦτ' εἰπὼν
[7, 1, 5]	ἀνύποπτον τῆς ἐπιβουλῆς τὰ τῶν	ἀληθῶς	ἀγαθῶν οἱ πράγμασιν ἐγχειροῦντες ἀτόποις,
[7, 8, 4]	ἂν πεισθείην ἐμοί σε ταύτην	ἀληθῶς>	δεδωκέναι τὴν χάριν αὐτοῦ σοῦ
[7, 15, 1]	ἕξεις: οὐ προκατάρχομεν γὰρ εὐποιίας,	ἀλλ'	ἀμοιβὴν ὧν ὁ πατὴρ αὐτῶν
[7, 1, 6]	ἱκανός εἰμι πλέον ἐμοῦ δυναμένους,	ἀλλ'	ἀποδώσει τὴν ὑπὲρ τῶν τετολμημένων
[7, 6, 3]	διὰ στρατηγῶν αὐτοῖς πολεμεῖν ἔκρινεν,	ἀλλ'	αὐτὸς σὺν ἁπάσῃ τῇ δυνάμει
[7, 1, 3]	τραπέντας οὐκ ἀνίει διώκων Ἰώαβος,	ἀλλ'	αὐτός τε ἐπέκειτο παρακελευόμενος τοὺς
[7, 2, 1]	οὕτως αὐτῶν προσεδέξατο τὸ ἔργον,	ἀλλ'	εἰπών, ὦ κάκιστοι καὶ παραχρῆμα
[7, 12, 4]	τὴν ἰσχὺν καὶ τὴν βίαν	ἀλλ'	εἰς φυγὴν ἀποστραφέντας ἐδίωκε. ταῦτα
[7, 11, 7]	αἰτίαν καὶ τὸν Ἀβενῆρον ἐφόνευσεν.	ἀλλ'	ἐκεῖνο μὲν αὐτοῦ τὸ παρανόμημα
[7, 9, 2]	ἐπὶ τοῖς ἡμαρτημένοις συγγνώμης ἐμνημόνευσεν,	ἀλλ'	ἐκείνων πολὺ χείροσι καὶ παρανομωτέροις
[7, 4, 2]	πρὸς αὑτὸν εἰς τὴν πόλιν,	ἀλλ'	ἐκνεύσας εἴς τι χωρίον ἀνδρὸς
[7, 13, 3]	καὶ μηδ' εἰς κηδείαν ὑπολειπομένων,	ἀλλ'	ἐν αὐτῷ τῷ κάμνειν εἰς
[7, 1, 1]	Δαυίδης δὲ μηκέτ' ἀπιστεῖν ἔχων	ἀλλ'	ἐναργῆ τεκμήρια τοῦ Σαούλου θανάτου
[7, 1, 3]	οὐ προσιέμενον δὲ> τοὺς λόγους,	ἀλλ'	ἐπιμείναντα τὴν δίωξιν φεύγων ὡς
[7, 14, 9]	ἀλλήλους Σολόμωνος τὴν βασιλείαν παρειληφότος,	ἀλλ'	ἐπισταμένους ὡς ὁ θεὸς αὐτὸν
[7, 9, 4]	γε καὶ παιδὸς ἀσεβοῦς πεπείραμαι.	ἀλλ'	ἔσται τις οἶκτος ἡμῖν ἐκ
[7, 8, 5]	τῆς προσηκούσης ἐπιμελείας υἱῷ βασιλέως,	ἀλλ'	ἔτι γὰρ ἐξεῖχε καὶ διέπρεπε
[7, 4, 1]	αὐτὸν αἱ τῶν πολεμίων φάλαγγες,	ἀλλ'	εὐθὺς ἀπὸ τῆς πρώτης συμβολῆς
[7, 13, 4]	Δαυίδης δ' ἀκούσας οὐκ ἠμέλησεν,	ἀλλ'	εὐθὺς ἔσπευσεν ἐπὶ τὸν παρηγγελμένον
[7, 14, 1]	τοιούτων ἄπειρος διὰ τὴν ἡλικίαν,	ἀλλ'	ἔχων παρακειμένην ἐπιτελῇ τὸ ἔργον.
[7, 8, 4]	ἔτι χαλεπῶς ἔχειν πρὸς αὐτόν,	ἀλλ'	ἤδη τὴν ὀργὴν καὶ τὸν
[7, 15, 1]	ἄλλος Ἑβραίων οὐκ ἂν δεσπόσειεν,	ἀλλ'	ἡμεῖς αὐτοὶ διὰ τοῦ παντὸς
[7, 11, 5]	τῶν ἄλλων ἄρχοντες οὐχ ἡσύχασαν,	ἀλλ'	ἡμεῖς μέν, ἔφασαν, ὦ ἀδελφοί,
[7, 8, 4]	καὶ τὴν παρὰ μικρὸν ἀπαιδίαν,	ἀλλ'	ἵνα βέβαια τὰ παρὰ τῆς
[7, 11, 3]	καὶ προσδιέβαλε καὶ κατεψεύσατο κακουργῶν.	ἀλλ'	οἶδα γάρ, ὅτι τούτων οὐδὲν
[7, 8, 4]	πέμπειν, οὐκ ἐπὶ τιμωρίᾳ κατελευσόμενον,	ἀλλ'	ὅπως εἴη σὺν αὐτῷ, καὶ
[7, 6, 1]	δὲ τῶν Ἀμμανιτῶν ἄρχοντες κακοήθως	ἀλλ'	οὐ κατὰ τὸν Δαυίδου τρόπον
[7, 13, 1]	ἐξαριθμῆσαι γὰρ αὐτὴν οὐκ ἔφθασεν	ἀλλ'	οὐδὲ τὴν Λευιτῶν φυλήν: μετενόησε
[7, 1, 6]	νομιζομένων ὡς συγγενῆ καὶ φίλον,	ἀλλ'	οὐχ ὡς ἐχθρὸν γενόμενον ὑβρίσειεν
[7, 15, 2]	τοὺς στρατιώτας ἐπὶ τὰς παρατάξεις	ἀλλ'	οὐχὶ τῷ προστάττειν ὡς δεσπότης,
[7, 11, 3]	τοῦ Σιβᾶ πρὸς αὐτὸν καταδικάζειν,	ἀλλ'	ὑπὲρ μὲν τοῦ μὴ μετὰ>
[7, 2, 1]	καὶ τὴν βασιλείαν αὐτῷ παρασχόντος,	ἀλλ'	ὑπερεπάθησε καὶ λίαν αὐτὸν ὠδύνησεν
[7, 2, 1]	δ' οὐδ' αὐτὸς πολὺν χρόνον,	ἀλλ'	ὑπὸ τῶν Ἐρέμμωνος υἱῶν Βανά,
[7, 1, 6]	ἀναγκαζόντων αὐτὸν τῶν ἑταίρων λαβεῖν,	ἀλλ'	ὤμοσε γεύσεσθαι μηδενὸς ἄχρι ἡλίου
[7, 11, 3]	πρὸς τὴν ἔξοδον οὐκ ἐφρόντισεν,	ἀλλ'	ὥσπερ ἀνδραπόδου τινὸς οὕτως παρήκουσεν.
[7, 11, 4]	ἡδέων εἰς ὀγδοήκοντα ἔτη προβεβηκότος,	ἀλλ'	ὥστε καταλύσεως ἤδη καὶ ταφῆς
[7, 4, 1]	τὴν βραδυτῆτα καὶ τὴν ἀγέννειαν,	ἀλλὰ	γινωσκέτω Συρίαν τε ἅπασαν καὶ
[7, 7, 3]	ἐπεῖδεν ὁ θεὸς τὸν γάμον,	ἀλλὰ	δι' ὀργῆς ἔχων τὸν Δαυίδην
[7, 1, 6]	ἐν τοῖς πολεμικοῖς ἔργοις δυναμένου.	ἀλλὰ	θεὸς μέν, εἶπεν, ᾧ μέλει
[7, 2, 1]	παρόντας μήτε τὴν θυρωρὸν ἐγρηγορυῖαν,	ἀλλὰ	καὶ αὐτὴν ὑπό τε τοῦ
[7, 9, 8]	ἐστρωμένας μήτε ἄρτους καὶ οἶνον,	ἀλλὰ	καὶ θυμάτων ἀφθονίαν χορηγῆσαι καὶ
[7, 1, 3]	οὐ γὰρ ἀνθρώπους ἐνίκα μόνον,	ἀλλὰ	καὶ ἵππῳ καταστάντα εἰς ἅμιλλαν
[7, 5, 4]	καὶ κατορθοῦν παρεῖχεν ὁ θεός,	ἀλλὰ	καὶ πέμψαντος αὐτοῦ μετὰ δυνάμεως
[7, 11, 3]	τὴν πρὸς σέ, δέσποτα, εὐσέβειαν,	ἀλλὰ	καὶ προσδιέβαλε καὶ κατεψεύσατο κακουργῶν.
[7, 11, 1]	μόνον, τοῦτο γὰρ ἤδη γέγονεν,	ἀλλὰ	καὶ τὴν παντὸς τοῦ λαοῦ
[7, 1, 1]	αὐτοῦ κινδυνεύσας ἀφαιρεθῆναι τὸν βίον,	ἀλλὰ	καὶ τὸν ἀποκτείναντα κολάσαι. φήσας
[7, 10, 5]	οὐ κλαιόντων ἡμᾶς τῶν πολεμίων	ἀλλὰ	καὶ χαιρόντων καὶ τοὺς ἐλεοῦντας
[7, 9, 6]	καὶ προιδεῖν ἀπάτην ἐπερχομένων πολεμίων:	ἀλλὰ	κατὰ τὴν ἑσπέραν ἀπολιπὼν τοὺς
[7, 9, 5]	οὐ σὺν αὐτῷ νῦν ἐστιν,	ἀλλὰ	καταλιπὼν ἐκεῖνον μεταβαίη πρὸς αὐτόν,
[7, 8, 3]	δι' ὑπερβολὴν ἀπιστίαν ἔχοντος περιέμεινεν,	ἀλλὰ	καταρρηξάμενος τὴν ἐσθῆτα καὶ ῥίψας
[7, 7, 1]	ἀνδρείᾳ χαίρειν τοῖς μεγάλοις πόνοις	ἀλλὰ	μὴ προσαγανακτεῖν ἠξίου. τοῦ δ'
[7, 8, 1]	ἐπειρᾶτο. ἀνακραγοῦσα δ' ἡ παῖς	ἀλλὰ	μὴ σύ γε τοῦτο βιάσῃ
[7, 6, 2]	μετ' αὐτοῦ στρατιὰν οὐκ ἔμειναν,	ἀλλὰ	μιμησάμενοι τοὺς συμμάχους εἰς τὴν
[7, 10, 5]	οὐδενὸς ἂν ἡμῶν ὑπελείφθη λείψανον,	ἀλλὰ	πάντες ἂν ἀπὸ σοῦ καὶ
[7, 6, 3]	μαθόντας τοὺς κρείττονας ἡσυχίαν ἄγειν,	ἀλλὰ	πέμψαντες πρὸς Χαλαμὰν τὸν τῶν
[7, 1, 5]	ἔργα πάντες τοῦτ' ἀποβαλεῖν γενόμενοι.	ἀλλὰ	περὶ μὲν τούτων ἐν βραχέσιν
[7, 15, 3]	τοῖς εἰς τὸ μνῆμα εἰσιοῦσιν.	ἀλλὰ	περὶ μὲν τούτων ἡμῖν τοσοῦτον
[7, 6, 1]	τὴν ὕβριν καὶ τὸν προπηλακισμόν,	ἀλλὰ	πολεμήσων τοῖς Ἀμμανίταις καὶ τιμωρίαν
[7, 11, 6]	γένηται. μὴ περίμενε τοίνυν μηδένα,	ἀλλὰ	τὴν οὖσαν παραλαβὼν δύναμιν καὶ
[7, 13, 3]	ῥᾴδιον κατανοῆσαι γενέσθαι τὴν νόσον,	ἀλλὰ	τὸ μὲν κακὸν ἓν ἦν,
[7, 11, 7]	~(Ἰώαβος δ' οὐκέτι μέλλειν ἔκρινεν,	ἀλλὰ	τόν τε ἀδελφὸν καὶ τοὺς
[7, 7, 2]	μηδὲν ἔτι πταίσωσι κατ' αὐτήν,	ἀλλὰ	χώμασι καὶ μηχαναῖς ἐκπολιορκήσαντας καὶ
[7, 4, 3]	Σαούλου δὲ θυγάτηρ τά τε	ἄλλα	αὐτῷ κατηύχετο καὶ παρὰ τοῦ
[7, 14, 2]	τοῦ θεοῦ πειρῶ τά τε	ἄλλα	γίνεσθαι τῆς τούτου προνοίας ἄξιος
[7, 4, 1]	καὶ Φοινίκην καὶ πρὸς τούτοις	ἄλλα	ἔθνη πολλὰ καὶ μάχιμα συστρατεῦσαι
[7, 7, 5]	διαπαντὸς Δαυίδης. πολλὰ δὲ καὶ	ἄλλα	σκῦλα λαμπρὰ καὶ πολύτιμα εὗρεν
[7, 14, 10]	ἔτι τῆς ἰδίας ἀπαρχὴν διακονίας	ἄλλα	τρισχίλια τάλαντα χρυσοῦ καθαροῦ παρέξειν
[7, 4, 2]	ἔχοντας αὐτὴν θυσίαις καὶ ταῖς	ἄλλαις	τιμαῖς, αἷς χαίρει τὸ θεῖον:
[7, 3, 3]	εὐκαιρότερον σημανῶ. ἔγημε δὲ καὶ	ἄλλας	γυναῖκας πρὸς ταῖς οὔσαις αὐτῷ
[7, 12, 3]	σαββάτων ἡμέραν καὶ κατὰ τὰς	ἄλλας	ἑορτάς. ἡ δὲ τῶν ὀργάνων
[7, 7, 5]	διέφθειρε. ταὐτὰ δὲ καὶ τὰς	ἄλλας	τῶν Ἀμμανιτῶν πόλεις διέθηκεν ἑλὼν
[7, 11, 1]	φυλῆς διαλεχθῶσιν, ὡς αἰσχρὸν αὐτοῖς	ἄλλας	φυλὰς πρὸ ἐκείνης Δαυίδην χειροτονῆσαι
[7, 15, 3]	καὶ τὴν στρατιὰν ἀπαγαγεῖν καὶ	ἀλλαχόθεν	οὐκ εὐπορῶν, ἀνοίξας ἕνα οἶκον
[7, 1, 3]	ἐξειλεγμένοι καὶ τὰς αἰχμὰς ἐπ'	ἀλλήλους	ἀφέντες σπῶνται τὰς μαχαίρας καὶ
[7, 11, 6]	βασιλέα. ~(Τοιαῦτα τῶν ἡγεμόνων πρὸς	ἀλλήλους	διαλεχθέντων ἀνήρ τις πονηρὸς καὶ
[7, 14, 9]	ἐμαυτοῦ παῖδας μὴ στασιάζειν πρὸς	ἀλλήλους	Σολόμωνος τὴν βασιλείαν παρειληφότος, ἀλλ'
[7, 1, 3]	τὰς πλευρὰς καὶ τὰς λαγόνας	ἀλλήλους	ταῖς ῥομφαίαις, ἕως οὗ πάντες
[7, 5, 2]	τὴν ἐκείνου τελευτὴν ἐξεδέχοντο παρ'	ἀλλήλων	καὶ τὴν βασιλείαν καὶ τὸ
[7, 4, 4]	ὑψηλοῖς τε καὶ καλλίστην τὴν	ἄλλην	κατασκευὴν ἔχουσι περιορᾷ τὴν κιβωτὸν
[7, 11, 6]	υἱὸς αὐτοῦ συνῆλθεν Ἀψάλωμος, εἰς	ἄλλην	μετήγαγεν οἰκίαν πάντα προστάξας αὐταῖς
[7, 9, 5]	τοῖς παροῦσιν: οὐ γὰρ εἰς	ἄλλην	οἰκίαν ἡ βασιλεία μεταβέβηκε, μεμένηκε
[7, 5, 3]	στρατευσάμενος ἐπὶ Δαμασκὸν καὶ τὴν	ἄλλην	Συρίαν πᾶσαν αὐτὴν ὑπήκοον ἐποιήσατο,
[7, 7, 4]	ἀπόσχηται καὶ τροφῆς καὶ τῆς	ἄλλης	ἐπιμελείας ὡς ἂν ἐπὶ ποθεινοῦ
[7, 2, 1]	δωρεῶν καὶ στρατηγίας ἤ τινος	ἄλλης	πίστεως τὸ ἔργον αὐτοῖς ἔσται
[7, 5, 2]	ἰσχύσας Δαμασκοῦ τε καὶ τῆς	ἄλλης	Συρίας ἔξω Φοινίκης ἐβασίλευσε. πόλεμον
[7, 10, 1]	καὶ τοὺς πολεμίους εἰκός ἐστιν	ἄλλο	μετ' αὐτοῦ στράτευμα εἶναι. πεισθεὶς
[7, 1, 6]	ταφῇ καὶ ἠμελημένῃ: τό τε	ἄλλο	πᾶν ὡς ἐπὶ χρηστῷ καὶ
[7, 6, 2]	μετ' αὐτοῦ βασιλεῦσι, τὸ δ'	ἄλλο	παραδοὺς Ἀβεσσαίῳ τῷ ἀδελφῷ τοῖς
[7, 14, 1]	μὲν τοὺς ὀκτακισμυρίους, τὸ δ'	ἄλλο	πλῆθος παραφέρειν τοὺς λίθους, τρισχιλίους
[7, 8, 3]	οὔτε τὴν αἰτίαν ἀνέκρινεν οὔτ'	ἄλλο	τι μαθεῖν οἷον εἰκὸς τηλικούτου
[7, 7, 1]	ἅμα δ' αὐτῷ τινες καὶ	ἄλλοι	τελευτᾷ συγκαταπεσόντων ἑτέρων. ~(Τούτων οὕτως
[7, 3, 1]	καταπληξόμενος εἴ τινες ἄρα καὶ	ἄλλοι	τὸν αὐτὸν ἐκείνοις τρόπον διέκειντο
[7, 14, 2]	καταστήσειν ἐπ' αὐτοῦ τοῖς τε	ἄλλοις	ἀγαθοῖς καὶ δὴ καὶ τῷ
[7, 5, 5]	καὶ σπουδῆς: πρὸς γὰρ τοῖς	ἄλλοις	ἅπασιν ἀγαθοῖς οἷς εἶχεν ἔτι
[7, 13, 2]	αἰτήσει, δόξει τοῦτο πεποιηκέναι τοῖς	ἄλλοις	αὐτῷ μὲν ἀφόβως, ὅτι πολὺν
[7, 15, 3]	τὴν πολιορκίαν, καθὼς καὶ ἐν	ἄλλοις	δεδηλώκαμεν. μετὰ δὲ τοῦτο ἐτῶν
[7, 14, 2]	ἔδωκεν ἡμῖν φύλαττε καὶ τοῖς	ἄλλοις	μὴ παραβαίνειν ἐπίτρεπε. τὸν δὲ
[7, 15, 3]	ἐν Ἱεροσολύμοις διαπρεπῶς τοῖς τε	ἄλλοις	οἷς περὶ κηδείαν νομίζεται βασιλικὴν
[7, 7, 1]	δὲ τῷ βασιλεῖ σὺν τοῖς	ἄλλοις	ὁπλοφόροις. ὡς δὲ γνοὺς τοῦθ'
[7, 1, 6]	πρῶτος ἀνεκλαύσατο καὶ παρέδωκε τοῖς	ἄλλοις.	οὕτως δ' αὐτὸν ὁ Ἀβεννήρου
[7, 5, 3]	αὐτοῦ Ῥοβόαμον ἔλαβε καὶ πολὺν	ἄλλον	ἐκ τῶν Ἱεροσολύμων ἐξεφόρησε πλοῦτον:
[7, 8, 4]	τῷ παρὰ γνώμην ἀποθανόντι υἱῷ	ἄλλον	ἑκουσίως. συνίησι δὲ ὁ βασιλεὺς
[7, 5, 5]	τῶν εὖ ποιησάντων παρὰ τὸν	ἄλλον	χρόνον ὑπῆρχε. προσέταξεν οὖν ἀναζητεῖν
[7, 5, 4]	πεμφθέντα ὑπ' αὐτοῦ καὶ τὸν	ἄλλον	χρυσὸν καὶ ἄργυρον, ὃν ἐκ
[7, 15, 2]	δὲ καὶ πλοῦτον ὅσον οὐκ	ἄλλος	βασιλεὺς οὔθ' Ἑβραίων οὔτ' ἄλλων
[7, 13, 3]	προφάσεσιν οὐδ' ἐπινοῆσαι δυναμένους ἀνήρπαζεν.	ἄλλος	γὰρ ἐπ' ἄλλῳ διεφθείρετο, καὶ
[7, 15, 1]	βασιλείαν τῷ γένει καὶ οἶκος	ἄλλος	Ἑβραίων οὐκ ἂν δεσπόσειεν, ἀλλ'
[7, 15, 2]	ἀνδρεῖος γὰρ ἦν, ὡς οὐκ	ἄλλος	τις, ἐν δὲ τοῖς ὑπὲρ
[7, 7, 3]	ὑπ' αὐτοῦ καὶ ἀσεβηθέντος, ὃς	ἀλλοτρίαν	τε γήμας ἔχει γυναῖκα καὶ
[7, 14, 9]	δεινὸν γὰρ θεοῦ θέλοντος οὐδ'	ἀλλοτρίῳ	κρατοῦντι δουλεύειν, χαίρειν δ' ἐπ'
[7, 9, 2]	ἐκ τῶν Ἱεροσολύμων, τοῦ τε	ἄλλου	πλήθους αὐτῷ συνεξορμήσαντος καὶ τῶν
[7, 1, 4]	αὐτός, πιστότερα γὰρ τῶν δι'	ἄλλου	πραττομένων ὅσα δι' αὑτῶν ἕκαστοι
[7, 1, 3]	Ἰωνάθην καὶ τοὺς δύο τοὺς	ἄλλους	αὐτοῦ παῖδας, ἐπειχθεὶς εἰς τὴν
[7, 7, 3]	θεοῦ γεγενημένας ἀπειλὰς ἡσυχάζειν ἔκρινεν,	ἄλλους	δὲ λόγους χρηστοὺς πρὸς αὐτὸν
[7, 12, 2]	Παλαιστίνων ἀπέκτεινεν αὐτὸν καὶ τοὺς	ἄλλους	εἰς φυγὴν ἔτρεψε, πολλοί τε
[7, 11, 2]	Ἱεροσόλυμα παρεγένετο. πάντας δὲ τοὺς	ἄλλους	ἔφθασεν ἡ Ἰούδα φυλὴ πρὸς
[7, 3, 1]	Σαρουίας παῖς Ἰώαβος ἔφθη τοὺς	ἄλλους,	καὶ ἀναβὰς ἐβόησε πρὸς τὸν
[7, 14, 8]	θησαυρῶν καὶ κωμῶν καὶ ἀγρῶν	ἄλλους	καὶ κτηνῶν, ὧν οὐκ ἀναγκαῖον
[7, 13, 3]	δυναμένους ἀνήρπαζεν. ἄλλος γὰρ ἐπ'	ἄλλῳ	διεφθείρετο, καὶ λανθάνον ἐπερχόμενον τὸ
[7, 15, 1]	μήτε θωπείᾳ μήτ' ἐπιθυμίᾳ μήτε	ἄλλῳ	πάθει προστιθέμενον τούτων ἀμελῆσαι: τὴν
[7, 11, 1]	ὅτι τῆς βασιλείας αὐτὸν ἐκβαλόντες	ἄλλῳ	ταύτην ἐνεχείρισαν καὶ νῦν τεθνηκότος
[7, 8, 4]	παρέξειν: οὐ γὰρ ἐφέξειν ἐκείνους	ἄλλῳ	τινὶ τῆς σπουδῆς ἢ τῷ
[7, 14, 11]	ἀρχόντων καὶ ἱερέων καὶ τῶν	ἄλλων	ἁπάντων ὁρῶν τὸν θεὸν εὐλογεῖν
[7, 4, 3]	τοῦ πατρὸς αὐτῆς καὶ τῶν	ἄλλων	ἁπάντων προετίμησε, παίζειν τε καὶ
[7, 12, 4]	φανερὰς γὰρ καὶ τὰς τῶν	ἄλλων	ἀρετὰς ἀρκέσουσιν οὗτοι ποιῆσαι: δυνατοὶ
[7, 11, 5]	φυλῆς ἡγεμόνων εἰπόντων οἱ τῶν	ἄλλων	ἄρχοντες οὐχ ἡσύχασαν, ἀλλ' ἡμεῖς
[7, 15, 2]	ἄλλος βασιλεὺς οὔθ' Ἑβραίων οὔτ'	ἄλλων	ἐθνῶν. ~(Ἔθαψε δὲ αὐτὸν ὁ
[7, 7, 5]	αὐτοὺς ἀποτεμνόμενος καὶ τῆς τῶν	ἄλλων	εὐπορίας, ὡς πάνυ ταλαιπωρεῖν ἐνδείᾳ
[7, 13, 1]	θεὸν ἥμαρτεν. ἦν δὲ τῶν	ἄλλων	Ἰσραηλιτῶν ἀριθμὸς ἐνενήκοντα μυριάδες ὅπλα
[7, 1, 3]	προθύμως ἠγωνίσαντο, καὶ διαφανέστερος τῶν	ἄλλων	μάλιστα ὁ νεώτερος Ἀσάηλος, ὃς
[7, 8, 3]	παρεκάλει καὶ περὶ μὲν τῶν	ἄλλων	μὴ πιστεύειν ὡς τεθνᾶσιν, οὐδὲ
[7, 11, 4]	αὐλῶν ἤχους καὶ μέλη τῶν	ἄλλων	ὀργάνων, ὅσα παρὰ βασιλεῦσι τέρπει
[7, 13, 4]	τόπον. Ὀροννᾶς δὲ τὸν σῖτον	ἀλοῶν	ἐπεὶ τὸν βασιλέα προσιόντα καὶ
[7, 4, 1]	προφητεύει ὁ ἀρχιερεὺς ἐν τοῖς	ἄλσεσι	τοῖς καλουμένοις Κλαυθμῶσι κατέχειν τὴν
[7, 4, 1]	ἀνέμου. ὡς δ' ἐσαλεύθη τὰ	ἄλση	καὶ ὃν αὐτῷ καιρὸν προεῖπεν
[7, 4, 1]	τῆς μάχης. πρὶν ἢ τὰ	ἄλση	σαλεύεσθαι μὴ πνέοντος ἀνέμου. ὡς
[7, 12, 1]	σταθμὸν σίκλους τριακοσίους, καὶ θώρακα	ἁλυσιδωτὸν	καὶ ῥομφαίαν ὥρμησεν ἐπιστραφεὶς ὡς
[7, 13, 4]	θυσίαν. ὁ δὲ καὶ τὴν	ἅλω	εἶπε καὶ τὰ ἄροτρα καὶ
[7, 13, 4]	σίκλων ὠνεῖται παρ' αὐτοῦ τὴν	ἅλω.	καὶ οἰκοδομήσας τὸν βωμὸν ἱερούργησε
[7, 13, 4]	εἶπεν ὠνήσασθαι παρ' αὐτοῦ τὴν	ἅλω,	ὅπως βωμὸν ἐν αὐτῇ κατασκευάσῃ
[7, 13, 4]	αὐτὸν ἀναβῆναι παραχρῆμα εἰς τὴν	ἅλω	τοῦ Ἰεβουσαίου Ὀροννᾶ καὶ οἰκοδομήσαντα
[7, 4, 2]	ὡς δ' ἄχρι τῆς Χειδῶνος	ἅλωνος	τόπου τινὸς οὕτω καλουμένου προῆλθον,
[7, 7, 1]	δὲ καὶ ληφθεὶς ἐν μέσῳ	ἅμα	δ' αὐτῷ τινες καὶ ἄλλοι
[7, 1, 2]	πρὸς τοὺς τεθνηκότας σπουδῆς ὑπισχνούμενος,	ἅμα	δὲ καὶ δηλῶν ὡς ἡ
[7, 9, 7]	τὰς τῶν πατέρων ἐντολὰς εὐσεβεῖς	ἅμα	καὶ πιστοὶ γίνονται διάκονοι: καὶ
[7, 5, 2]	ἐβασίλευον ἑκάστου παρὰ τοῦ πατρὸς	ἅμα	καὶ τὴν ἀρχὴν καὶ τοὔνομα
[7, 9, 2]	παρὰ τοῦ παιδὸς ἠκούσθη, δείσας	ἅμα	καὶ τῆς ἀσεβείας καὶ τῆς
[7, 10, 5]	τὸν θάνατον ἐπελθεῖν ἐγένετο καὶ	ἅμα	σοι τελευτῆσαι” φύσει γὰρ ὢν
[7, 7, 4]	εἰπεῖν> τῶν γεγενημένων. ὁ δὲ	ἀμαθεῖς	εἰπὼν αὐτοὺς ἐδίδασκεν, ὡς ἔτι
[7, 5, 4]	κατεσκεύασεν. ~(Ὡς δὲ ὁ τῆς	Ἀμάθης	βασιλεὺς τὰ περὶ τὸν Ἀνδράζαρον
[7, 5, 4]	ἦν ὄνομα τῷ βασιλεῖ τῆς	Ἀμάθης,	καὶ τὰ δῶρα δεξάμενος ἀπέλυσεν
[7, 1, 1]	ἣν ἡμέραν καὶ Δαυίδης τοὺς	Ἀμαληκίτας	νικήσας εἰς Σίκελλαν ὑπέστρεψεν. ἤδη
[7, 1, 1]	καὶ μαθών, ὡς εἴη πατρὸς	Ἀμαληκίτου	γένος, ἐκέλευσεν αὐτὸν ἀπολέσθαι. ἔγραψε
[7, 4, 2]	οἱ ἱερεῖς καὶ ἐπιθέντες ἐφ'	ἅμαξαν	καινὴν ἕλκειν ἀδελφοῖς τε καὶ
[7, 7, 2]	ἀγγέλων ταῦτα καὶ δυσφοροῦντος φάσκοντος	ἁμαρτεῖν	αὐτοὺς τῷ τείχει προσβαλόντας, δέον
[7, 7, 1]	Ἰωάβῳ κολάσαι προστάττων τὸν Οὐρίαν,	ἁμαρτεῖν	γὰρ αὐτὸν ἐδήλου, καὶ τὸν
[7, 1, 3]	εἰς ἔριδα καὶ μάχην παροξύνειν,	ἁμαρτεῖν	δὲ καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ
[7, 7, 3]	αὐτὸν ὑπ' ἐκείνου, καὶ τὸ	ἁμάρτημα	τοῦτο κρύφα δράσαντα φανερὰν τὴν
[7, 7, 1]	πρὸς τὸν βασιλέα, ὅπως τῷ	ἁμαρτήματι	σκέψηταί τινα τοῦ λαθεῖν ὁδόν,
[7, 14, 6]	καὶ σωφρόνως τῆς μὲν τότε	ἁμαρτίας	αὐτὸν ἀφῆκεν ἀθῷον, εἰπὼν δέ,
[7, 8, 2]	καιρὸν εἰς ἄμυναν αὐτοῦ τῆς	ἁμαρτίας	ἐπιτήδειον παρεφύλαττεν. ἔτος δ' ἤδη
[7, 13, 3]	τὰ δὲ ποίμνια σώζεσθαι μηδὲν	ἁμαρτόντα,	καὶ ἠντιβόλει τὴν ὀργὴν εἰς
[7, 11, 2]	ἀσεβήσασιν ὄμνυμι καὶ μηδενὶ τῶν	ἁμαρτόντων	ἐπεξελθεῖν. σύ τε, εἶπεν, ὦ
[7, 15, 2]	ὅλως παρὰ τοσοῦτο μέγεθος ἐξουσίας	ἁμαρτὼν	ἢ τὸ περὶ τὴν Οὐρία
[7, 7, 3]	γὰρ ὁμολογουμένως θεοσεβὴς καὶ μηδὲν	ἁμαρτὼν	ὅλως περὶ τὸν βίον ἢ
[7, 4, 4]	παραδώσων, αὐτὸν δὲ τιμωρήσων, ἂν	ἁμαρτὼν	τύχῃ, νόσῳ καὶ γῆς ἀφορίᾳ.
[7, 11, 7]	τεσσαράκοντα τῶν Ἱεροσολύμων, γεγενημένος πολλὴν	Ἀμασᾶ	δύναμιν ἀγαγόντος ἀπήντησεν αὐτῷ διεζωσμένος
[7, 11, 6]	τοῦ Βοχορίου. ἐξελθόντος δὲ τοῦ	Ἀμασᾶ	καὶ περὶ τὴν ἄθροισιν τῆς
[7, 11, 1]	κεκληρωμένων. τὰ δ' αὐτὰ καὶ	Ἀμασᾷ	τῷ στρατηγῷ προσέταξεν αὐτοὺς λέγειν,
[7, 11, 1]	ἐποίουν οἱ Ἰσραηλῖται προτρεψαμένου τοῦ	Ἀμασᾶ.	~(Τῶν δὲ πρέσβεων ἀφικομένων πρὸς
[7, 11, 7]	Ἰώαβος: προσιόντος δὲ ἀσπάσασθαι τοῦ	Ἀμασᾶ	φιλοτεχνεῖ τὴν μάχαιραν αὐτομάτως ἐκ
[7, 11, 7]	Ἀσάηλος ἐκδεδικῆσθαι νομιζόμενος, τοῦ δ'	Ἀμασᾶ	φόνου οὐδὲν τοιοῦτον ἔσχε παρακάλυμμα.
[7, 11, 7]	γῆς καὶ τῇ ἑτέρᾳ τὸν	Ἀμασᾶν	ἐγγὺς γενόμενον ὡς καταφιλήσων τοῦ
[7, 10, 1]	καταστήσας στρατηγὸν πάσης τῆς δυνάμεως	Ἀμασᾶν	εἰς τὴν Ἰωάβου τάξιν τοῦ
[7, 11, 1]	ἄρχουσι διειλέχθησαν ἃ δὲ τὸν	Ἀμασὰν	ἔπεισαν τὰ παρὰ τοῦ βασιλέως
[7, 11, 6]	αὐταῖς. ἀποδείκνυσι δὲ καὶ τὸν	Ἀμασὰν	στρατηγὸν καὶ τὴν τάξιν αὐτῷ
[7, 15, 1]	τὸν Νήρου παῖδα καὶ τὸν	Ἀμασὰν	υἱὸν Ἰέθρα: ὧν ὅπως ἄν
[7, 11, 7]	πρὸς τὴν στρατιάν, ὅτι τέθνηκεν	Ἀμασᾶς	δικαίως καὶ μετ' αἰτίας κολαζούσης:
[7, 3, 3]	ἐννέα τὸν ἀριθμόν, οὓς προσηγόρευσεν	Ἀμασέ,	Ἀμνου, Σεβάν, Νάθαν, Σολομῶνα, Ἰεβαρῆ,
[7, 14, 2]	τούτων εἰρήνην καὶ εὐνομίαν, οἷς	ἀμείβεται	τοὺς εὐσεβεῖς καὶ δικαίους ὁ
[7, 9, 8]	καὶ> ἐπανήξειν ἐπὶ τὴν βασιλείαν.	ἄμεινον	οὖν ἔφησεν εἶναι τοῦ ζῆν
[7, 10, 1]	τῷ λοιπῷ πρὸς αὐτὸν φύγωσιν	ἀμείνονα	παρασκευάσειν αὐτὸν ἰσχύν: ὑπονοήσειν δὲ
[7, 4, 4]	αὐτῷ τὰ πράγματα σχεδὸν ἡμέραν	ἀμείνω	γινόμενα ἐκ τῆς τοῦ θεοῦ
[7, 9, 6]	τὴν τοῦ Χουσὶ συμβουλίαν συστήσας	ἀμείνω	εἶναι δοκεῖν. ~(Σπεύσας δὲ πρὸς
[7, 4, 1]	μείζονος ἐπιέναι τοῖς Ἑβραίοις δυνάμεως.	ἀμέλει	καὶ ταύταις πταίσαντες ταῖς μάχαις
[7, 15, 1]	μήτε ἄλλῳ πάθει προστιθέμενον τούτων	ἀμελῆσαι:	τὴν γὰρ τοῦ θείου πρὸς
[7, 8, 5]	ἀγαγεῖν σε πρὸς ἡμᾶς δυνάμενον	ἀμελοῦντα	τῶν ἐντολῶν, ἃς ἵνα μοι
[7, 13, 2]	τοῖς Ἑβραίοις. ὁ δ' εἰς	ἀμήχανον	ἐκλογὴν μεγάλων κακῶν ἐμπεσὼν ἐλυπεῖτο
[7, 1, 3]	ἀλλὰ καὶ ἵππῳ καταστάντα εἰς	ἅμιλλαν	λέγουσι παραδραμεῖν, καὶ τὸν Ἀβεννῆρον
[7, 4, 2]	κιβωτόν, ἣν βαστάξαντες ἐκ τῆς	Ἀμιναδάβου	οἰκίας οἱ ἱερεῖς καὶ ἐπιθέντες
[7, 6, 2]	φυγὴν τραπῆναι. τοῦτο ἰδόντες οἱ	Ἀμμανῖται	καὶ δείσαντες τὸν Ἀβεσσαῖον καὶ
[7, 7, 1]	πόλει τῶν Ἑβραίων δείσαντες οἱ	Ἀμμανῖται,	μὴ κατ' ἐκεῖνον τὸν τόπον,
[7, 6, 2]	παραδοὺς Ἀβεσσαίῳ τῷ ἀδελφῷ τοῖς	Ἀμμανίταις	ἐκέλευσεν ἀντιπαρατάξασθαι, εἰπὼν ἂν τοὺς
[7, 6, 1]	τὸν προπηλακισμόν, ἀλλὰ πολεμήσων τοῖς	Ἀμμανίταις	καὶ τιμωρίαν αὐτῶν τῆς παρανομίας
[7, 6, 2]	ἀγωνίσασθαι τὸν μὲν ἀπέλυσε τοῖς	Ἀμμανίταις	μαχησόμενον, αὐτὸς δὲ τοῖς Σύροις
[7, 6, 3]	τὸν ἀρχιστράτηγον Ἰώαβον πολεμήσοντα τοῖς	Ἀμμανίταις.	ὁ δὲ τήν τε γῆν
[7, 7, 5]	~(Ἰώαβος δὲ τῇ πολιορκίᾳ τοὺς	Ἀμμανίτας	ἰσχυρῶς ἐκάκου τῶν τε ὑδάτων
[7, 6, 3]	ὑπέστρεψε. ~(Τοῦτο τὸ πταῖσμα τοὺς	Ἀμμανίτας	οὐκ ἔπεισεν ἠρεμεῖν οὐδὲ μαθόντας
[7, 6, 3]	βασιλεὺς πάλιν ἐπ' αὐτὸν τοὺς	Ἀμμανίτας	τοσαύτην δύναμιν συνηθροικότας οὐκέτι διὰ
[7, 9, 8]	Γαλαδίτης καὶ Σειφὰρ ὁ τῆς	Ἀμμανίτιδος	δυνάστῃς καὶ Μάχειρος ὁ τῆς
[7, 6, 2]	δὲ πρὸς τῇ μητροπόλει τῶν	Ἀμμανιτῶν	Ἀραβαθᾶ κατεστρατοπεδεύσατο. τῶν δὲ πολεμίων
[7, 6, 1]	τούτῳ προσδοκᾶν. οἱ δὲ τῶν	Ἀμμανιτῶν	ἄρχοντες κακοήθως ἀλλ' οὐ κατὰ
[7, 6, 2]	καὶ αὐτός, ἂν ὑπὸ τῶν	Ἀμμανιτῶν	αὐτὸν καταπονούμενον θεάσηται. προτρεψάμενος οὖν
[7, 6, 1]	ἢ τἀληθὲς εἶχεν ὁ τῶν	Ἀμμανιτῶν	βασιλεὺς Ἀννὼν τοὺς παρὰ τοῦ
[7, 6, 1]	ἐκεῖνον τὸν χρόνον τοῦ τῶν	Ἀμμανιτῶν	βασιλέως Ναάσου, φίλος δ' ἦν
[7, 6, 2]	τὴν συμμαχίαν καὶ τὴν τῶν	Ἀμμανιτῶν	δύναμιν ὁ Δαυίδης, τῷ δὲ
[7, 7, 5]	δὲ τὸν τοῦ βασιλέως τῶν	Ἀμμανιτῶν	λαμβάνει στέφανον ἕλκοντα χρυσοῦ τάλαντον
[7, 7, 5]	δὲ καὶ τὰς ἄλλας τῶν	Ἀμμανιτῶν	πόλεις διέθηκεν ἑλὼν αὐτὰς κατὰ
[7, 6, 2]	αὑτὸ ἐτάχθη, τὸ δὲ τῶν	Ἀμμανιτῶν	στράτευμα πρὸς ταῖς πύλαις ἀντικρὺ
[7, 7, 3]	ἀπεφήνατο καὶ τετραπλὴν ἀποτῖσαι τὴν	ἀμνάδα	δίκαιον εἶναι καὶ πρὸς τούτῳ
[7, 7, 3]	τὸν φίλον, πέμψας δὲ τὴν	ἀμνάδα	τοῦ πένητος ἀπέσπασε, καὶ ταύτην
[7, 7, 3]	καὶ βοῶν, τῷ πένητι δ'	ἀμνὰς	ὑπῆρχε μία. ταύτην μετὰ τῶν
[7, 8, 5]	ἀνίστησί τε καὶ τῶν γεγονότων	ἀμνηστίαν	ἐπαγγέλλεται. ~(Ὁ δὲ Ἀψάλωμος τοιούτων
[7, 3, 3]	τὸν ἀριθμόν, οὓς προσηγόρευσεν Ἀμασέ,	Ἀμνου,	Σεβάν, Νάθαν, Σολομῶνα, Ἰεβαρῆ, Ἐλιήν,
[7, 14, 11]	καὶ κριοὺς τοσούτους καὶ χιλίους	ἀμνούς,	οὓς ὡλοκαύτωσαν: ἔθυσαν δὲ καὶ
[7, 1, 4]	πρεσβύτατος ἐκ μητρὸς Ἀχίνας γενόμενος	Ἀμνὼν	ἐκλήθη, ὁ δὲ δεύτερος ἐκ
[7, 8, 1]	τούτου γενομένου. πεσὼν οὖν ὁ	Ἀμνὼν	ἐπὶ τὴν κλίνην νοσεῖν προσεποιήσατο
[7, 8, 1]	ὁ πρεσβύτατος τῶν Δαυίδου παίδων	Ἀμνὼν	ἐρασθείς, ὡς οὔτε διὰ τὴν
[7, 8, 1]	μετὰ τὴν κορείαν εἰσέρχεται τὸν	Ἀμνῶνα	καὶ προσλοιδορησάμενος ἐκέλευσεν ἀναστᾶσαν ἀπιέναι.
[7, 8, 2]	ἐκέλευσεν ὁπηνίκ' ἂν ἴδωσι τὸν	Ἀμνῶνα	μέθῃ παρειμένον καὶ κάρῳ, νεύσαντος
[7, 8, 1]	οὖν καθ' ἑκάστην πρωίαν τὸν	Ἀμνῶνα	μὴ κατὰ φύσιν ἔχοντα τῷ
[7, 8, 2]	πεπραγμένοις ἤχθετο, φιλῶν δὲ τὸν	Ἀμνῶνα	σφόδρα, πρεσβύτατος γὰρ ἦν αὐτῷ
[7, 8, 3]	αἰτίαν εὑρίσκειν ὑπολαμβάνειν, περὶ δ'	Ἀμνῶνος	ἐξετάζειν ἔφη δεῖν: εἰκὸς γὰρ
[7, 8, 1]	αὐτὸν ἔχειν ἐπιθυμίας. τοῦ δὲ	Ἀμνῶνος	ὁμολογήσαντος τὸ πάθος ὅτι τῆς
[7, 5, 5]	γένους αὐτοῦ σώζεται, ᾧ τὰς	ἀμοιβὰς	ἃς ὤφειλεν Ἰωνάθῃ τῆς ἑταιρίας
[7, 1, 6]	τὴν ὑπὲρ τῶν τετολμημένων αὐτοῖς	ἀμοιβὴν	τὸ θεῖον. καὶ Ἀβεννῆρος μὲν
[7, 15, 1]	οὐ προκατάρχομεν γὰρ εὐποιίας, ἀλλ'	ἀμοιβὴν	ὧν ὁ πατὴρ αὐτῶν παρὰ
[7, 8, 2]	αὐτὸν καὶ λανθάνων καιρὸν εἰς	ἄμυναν	αὐτοῦ τῆς ἁμαρτίας ἐπιτήδειον παρεφύλαττεν.
[7, 15, 1]	τότε, νῦν ἐπιζητήσας αἰτίαν εὔλογον	ἄμυνε.	~(Ταῦτα παραινέσας τῷ παιδὶ περί
[7, 1, 3]	ἀνδρειοτέρους στρατιώτας ἔχει, συντίθεται παρ'	ἀμφοτέρων	δυοκαίδεκα μαχησομένους συμβαλεῖν. προελθόντες τοίνυν
[7, 10, 2]	χειρῶν τε καὶ τόλμης παρ'	ἀμφοτέρων	ἐπεδείκνυτο, τῶν μὲν ὑπὲρ τοῦ
[7, 15, 1]	Ἀμασὰν υἱὸν Ἰέθρα: ὧν ὅπως	ἄν	σοι δόξῃ τὸν θάνατον ἐκδίκησον,
[7, 12, 4]	αὐτὸν ὅπλοις διεχρήσατο. προσαριθμήσειε δὲ	ἄν	τις αὐτοῦ καὶ τοῦτο ταῖς
[7, 1, 5]	πρώτην τάξιν Ἀβεννῆρος. ἐκ τούτων	ἄν	τις κατανοήσειεν, ὅσα καὶ πηλίκα
[7, 15, 3]	συνεκήδευσεν, ὧν τὴν ὑπερβολὴν τεκμήραιτ'	ἄν	τις ῥᾳδίως ἐκ τοῦ λεχθησομένου:
[7, 4, 4]	καὶ παραδώσων, αὐτὸν δὲ τιμωρήσων,	ἂν	ἁμαρτὼν τύχῃ, νόσῳ καὶ γῆς
[7, 11, 3]	τὰς βάσεις εἶχον ἐρρωμένας, οὐκ	ἂν	ἀπελείφθην σου χρῆσθαι πρὸς τὴν
[7, 10, 5]	ἡμῶν ὑπελείφθη λείψανον, ἀλλὰ πάντες	ἂν	ἀπὸ σοῦ καὶ τῶν σῶν
[7, 2, 1]	πρώτου τάγματος, λογισάμενοι δ' ὡς	ἂν	ἀποκτείνωσι τὸν Ἰέβωσθον μεγάλων παρὰ
[7, 11, 6]	τὸν πολέμιον. καὶ ὅπου ποτ'	ἂν	αὐτὸν καταλάβῃς ὄντα πειράθητι συμβαλεῖν:
[7, 10, 2]	ἐδήλωσεν Ἰωάβῳ, καὶ πεντήκοντα σίκλους	ἂν	αὐτῷ δεδωκέναι τοῦ στρατηγοῦ φήσαντος,
[7, 9, 2]	καὶ μετὰ πολλῶν δακρύων ὡς	ἂν	βασιλείας ἐκπεσὼν ηὔχετο τῷ θεῷ:
[7, 9, 6]	σὲ σπουδὴν ἐπιδείξασθαι καὶ προθυμίαν.	ἂν	δ' ὁ πατὴρ αὑτὸν εἰς
[7, 10, 1]	πᾶσαν ἀποβαλεῖν ἐλπίδα χρηστὴν ἔφασκον,	ἂν	δὲ ἡττηθέντες ἑνὶ μέρει τῆς
[7, 14, 2]	λατόμων πολλὰς μυριάδας καὶ τεκτόνων:	ἂν	δέ τι τούτοις προσδέῃ, σὺ
[7, 4, 2]	Σαούλου βασιλεύοντος τοῦτ' ἔπραξαν, οὐκ	ἂν	δεινὸν οὐδὲν ἔπαθον. συνελθόντος οὖν
[7, 15, 1]	καὶ οἶκος ἄλλος Ἑβραίων οὐκ	ἂν	δεσπόσειεν, ἀλλ' ἡμεῖς αὐτοὶ διὰ
[7, 10, 2]	εἶπεν, ἔμελλές μοι παρέξειν, τοῦτ'	ἂν	διέθηκά μου τὸν τοῦ δεσπότου
[7, 13, 2]	κομίζοντα, ὅπως ἐκλέξηται τούτων ἣν	ἂν	δοκιμάσῃ: πότερον θέλει λιμὸν γενέσθαι
[7, 9, 1]	πάντων κατεσκεύαζε λέγων, ὡς αὐτὸς	ἂν	εἰ ταύτην εἶχε τὴν ἐξουσίαν
[7, 9, 6]	νικήσειν γὰρ προσδόκα ῥᾳδίως αὐτόν,	ἂν	ἐν φανερῷ καταλάβῃς ὄντα μετ'
[7, 7, 4]	καὶ τῆς ἄλλης ἐπιμελείας ὡς	ἂν	ἐπὶ ποθεινοῦ τέκνου τετελευτηκότος, ὅτε
[7, 10, 5]	προθυμίας εὐχαρίστησον. ὡς ἐγὼ τήμερον,	ἂν	ἐπιμένῃς τοῖς ἄρτι πραττομένοις, ἀναπείσας
[7, 14, 9]	βέβαια καὶ καλὸν ἕξει πέρας,	ἂν	εὐσεβῆ καὶ δίκαιον αὑτὸν καὶ
[7, 10, 5]	τὴν βασιλείαν βεβαίως κατέσχεν, οὐδενὸς	ἂν	ἡμῶν ὑπελείφθη λείψανον, ἀλλὰ πάντες
[7, 8, 2]	δὲ τοῖς ἰδίοις ἐκέλευσεν ὁπηνίκ'	ἂν	ἴδωσι τὸν Ἀμνῶνα μέθῃ παρειμένον
[7, 7, 2]	ἀναχωρῆσαι βιασθείη: προστιθέναι δὲ τούτοις	ἂν	ὀργιζόμενον ἐπ' αὐτοῖς βλέπωσι καὶ
[7, 8, 4]	αὐτὸν ὀργὴν ἄφες: πῶς γὰρ	ἂν	πεισθείην ἐμοί σε ταύτην ἀληθῶς>
[7, 6, 2]	τοῖς Ἀμμανίταις ἐκέλευσεν ἀντιπαρατάξασθαι, εἰπὼν	ἂν	τοὺς Σύρους ἴδῃ βιαζομένους αὐτὸν
[7, 6, 2]	αὐτὸ τοῦτο ποιήσειν καὶ αὐτός,	ἂν	ὑπὸ τῶν Ἀμμανιτῶν αὐτὸν καταπονούμενον
[7, 2, 1]	ἡμέρας ποιησάμενοι τὴν πορείαν, ὡς	ἂν	φεύγοντες ἐκ τῶν ἠδικημένων πρὸς
[7, 7, 3]	πρὸς αὐτὴν χρώμενος ᾗ τις	ἂν	χρήσαιτο καὶ πρὸς θυγατέρα. ξένου
[7, 14, 9]	τέλος καὶ τὴν εὐδαιμονίαν ταύτην	ἀνὰ	πᾶσαν τὴν χώραν σπαρῆναι καὶ
[7, 9, 2]	τοῦτο μᾶλλον εὔνους αὐτῷ κατεφάνη.	ἀναβαίνοντος	δ' αὐτοῦ διὰ τοῦ Ἐλαιῶνος
[7, 11, 8]	ἤδη τὴν πατρίδα κειμένην θεασάμενον	ἀναβὰν	ἐπὶ τὸ τεῖχος προσκαλεῖται διὰ
[7, 11, 2]	ἡ Ἰούδα φυλή, προσπεσὼν δ'	ἀναβάντι	ἐπὶ τὴν γέφυραν Σαμούις καὶ
[7, 3, 1]	ὑποκειμένων φαράγγων ἐπὶ τὴν ἄκραν	ἀναβάντι	καὶ ταύτην ἑλόντι στρατηγίαν ἅπαντος
[7, 1, 3]	ἤδη περὶ δυσμὰς ὄντος ἡλίου.	ἀναβὰς	δ' ἐπί τινα βουνόν, ὅς
[7, 3, 1]	Ἰώαβος ἔφθη τοὺς ἄλλους, καὶ	ἀναβὰς	ἐβόησε πρὸς τὸν βασιλέα τὴν
[7, 10, 5]	τοῖς στρατιώταις: αὐτὸς μὲν γὰρ	ἀναβὰς	ἐπὶ τὸ ὑψηλότατον τῆς πόλεως
[7, 14, 7]	ἀρχόντων: καὶ ἡ πρώτη μὲν	ἀναβᾶσα	πατριὰ ἐγράφη πρώτη, ἡ δὲ
[7, 3, 1]	δώσειν ἐπηγγείλατο. πάντων δὲ φιλοτιμουμένων	ἀναβῆναι	καὶ μηδένα πόνον ὀκνούντων ὑφίστασθαι
[7, 13, 4]	Γάδον τὸν προφήτην ἐκέλευσεν αὐτὸν	ἀναβῆναι	παραχρῆμα εἰς τὴν ἅλω τοῦ
[7, 14, 5]	εὐμενῆ γενέσθαι μηδὲ μικρὸν διαλιπόντες	ἀναβιβάζουσιν	ἐπὶ τὴν ἡμίονον τὸν Σολόμωνα,
[7, 14, 5]	περὶ τὴν αὐλὴν ὁπλίτας καὶ	ἀναβιβάσαντας	τὸν υἱὸν αὐτοῦ Σολόμωνα ἐπὶ
[7, 13, 3]	καὶ τοῖς ἀπολωλόσιν ἀρκεσθέντα παύσασθαι:	ἀναβλέψας	δ' εἰς τὸν ἀέρα ὁ
[7, 9, 7]	σημαίνειν. οἱ δ' οὐδὲν εἰς	ἀναβολὰς	καὶ μέλλησιν ὑπερέθεντο, λαβόντες δὲ
[7, 7, 1]	ὃν Οὐρίαν συνέβαινε τετάχθαι, φθάσαντες	ἀναβῶσιν	οἱ πολέμιοι, προστησάμενοι τοὺς ἀνδρειοτάτους
[7, 4, 4]	μέγεθος ἡγεμονίας τε καὶ δόξης	ἀναγαγών,	ὧν τε τοῖς ἐγγόνοις αὐτοῦ
[7, 13, 2]	καὶ κελεύοντος ἀποκρίνασθαι ταχέως, ἵνα	ἀναγγείλῃ	τὴν αἵρεσιν αὐτοῦ τῷ θεῷ,
[7, 1, 6]	συνέσχε θάνατος, ὡς μηδὲ τροφὴν	ἀναγκαζόντων	αὐτὸν τῶν ἑταίρων λαβεῖν, ἀλλ'
[7, 7, 4]	ἐφ' ἡμέρας ἑπτὰ καίτοι γε	ἀναγκαζόντων	τῶν οἰκείων οὐ προσηνέγκατο, μέλαιναν
[7, 6, 1]	βασιλέα. συνέντες δὲ οἵ τε	ἀναγκαῖοι	καὶ οἱ ἡγεμόνες, ὅτι παρεσπονδήκασι
[7, 13, 1]	ὄχλον ἐξαριθμῆσαι. τοῦ δ' οὐκ	ἀναγκαῖον	εἶναι φήσαντος τοῦτο ποιεῖν οὐκ
[7, 14, 8]	ἄλλους καὶ κτηνῶν, ὧν οὐκ	ἀναγκαῖον	ἡγησάμην μνησθῆναι τῶν ὀνομάτων. ~(Ὡς
[7, 14, 4]	αὐτοῦ χωρὶς Σολόμωνος καὶ τῶν	ἀναγκαίων	αὐτοῦ φίλων μηνύσασα: ἔλεγέ τε
[7, 8, 5]	δ' ὁ Ἰώαβος καὶ τὴν	ἀνάγκην	αὐτοῦ κατοικτείρας ἐμεσίτευσε πρὸς τὸν
[7, 13, 2]	δὲ προφήτου τοῦτο δεῖν ἐξ	ἀνάγκης	γενέσθαι φήσαντος καὶ κελεύοντος ἀποκρίνασθαι
[7, 7, 1]	καὶ τὴν τοῦ βασιλέως προαίρεσιν	ἀναγνούς,	καθ' ὃν ᾔδει τόπον τοὺς
[7, 9, 7]	εἰς τοὐπίσω. θεασαμένη δ' αὐτοὺς	ἀναζεύξαντας	ἡ γυνὴ καὶ μηδένα φόβον
[7, 5, 5]	ἄλλον χρόνον ὑπῆρχε. προσέταξεν οὖν	ἀναζητεῖν	εἴ τις ἐκ τοῦ γένους
[7, 12, 1]	ἀξιωσάντων πρὸς τιμωρίαν, ὁ βασιλεὺς	ἀναζητήσας	παρέδωκεν αὐτοῖς Ἰεβόσθου φεισάμενος τοῦ
[7, 14, 7]	ἀναθημάτων, ἃ συνέβη τοὺς βασιλεῖς	ἀναθεῖναι:	διέταξε δὲ πᾶσι τοῖς ἐκ
[7, 14, 3]	ἐπιβολῆς ἐκ πολλῶν ἱματίων γινομένης	ἀναθερμαίνεσθαι.	συνελθόντων δὲ τῶν ἰατρῶν καὶ
[7, 14, 7]	θησαυρῶν τοῦ θεοῦ καὶ τῶν	ἀναθημάτων,	ἃ συνέβη τοὺς βασιλεῖς ἀναθεῖναι:
[7, 1, 1]	τὸ τέλος ἐδήλου πολλῶν μὲν	ἀναιρεθεισῶν	τοῖς Ἑβραίοις μυριάδων, πεσόντος δὲ
[7, 3, 3]	μὲν ἀνδρὸς τῶν Ἰεβουσαίων, οὐκ	ἀναιρεθέντος	δὲ ἐν τῇ Ἱεροσολύμων πολιορκίᾳ
[7, 6, 3]	συνάψας εἰς μάχην ἐνίκησε: καὶ	ἀναιρεῖ	μὲν αὐτῶν πεζῶν μὲν εἰς
[7, 7, 1]	καὶ τὴν ὁρμὴν αὐτῶν ἐκδεξάμενος	ἀναιρεῖ	μὲν οὐκ ὀλίγους, κυκλωθεὶς δὲ
[7, 1, 1]	ἀσθενῆσαι κατεργάσασθαι. καὶ σύμβολα τῆς	ἀναιρέσεως	ἐπεδείκνυεν τόν τε περὶ τοῖς
[7, 2, 1]	καὶ ταῦτα ἐκείνῳ χαριζόμενον τὴν	ἀναίρεσιν,	ἵνα μὴ συλλάβωσιν αὐτὸν οἱ
[7, 8, 3]	ὕβριν ἀποτολμῆσαι τὸν Ἀψάλωμον τὴν	ἀναίρεσιν	τὴν ἐκείνου. μεταξὺ δὲ κτύπος
[7, 14, 4]	καὶ Σολόμωνα τὸν υἱὸν αὐτῆς	ἀναιρήσει.	~(Διαλεγομένης δὲ ἔτι τῆς γυναικὸς
[7, 5, 2]	ἔπεσον γὰρ ὑπὸ τῶν Ἑβραίων	ἀναιρούμενοι	τῆς Ἀδάδου δυνάμεως δισμύριοι, οἱ
[7, 1, 3]	ποδὸς ἕπεσθαι καὶ μὴ κάμνειν	ἀναιροῦντας,	οἵ τε ἀδελφοὶ προθύμως ἠγωνίσαντο,
[7, 1, 3]	τούτους τοὺς λόγους ὁ Ἰώαβος	ἀνακαλεῖ	τῇ σάλπιγγι σημάνας τοὺς στρατιώτας
[7, 12, 1]	τὴν γῆν πρὸς γονὴν καρπῶν	ἀνακαλεῖν	ἀπολύσας τοῦ πρότερον αὐχμοῦ: καὶ
[7, 1, 3]	καὶ τὸν Ἀβεννῆρον. τούτου δὲ	ἀνακεκραγότος	καὶ φήσαντος, μὴ δεῖν ἄνδρας
[7, 10, 2]	καὶ μέγεθος λαβεῖν, σημήνας δὲ	ἀνακλητικὸν	ὁ Ἰώαβος ἐπέσχε τοῦ διώκειν
[7, 11, 8]	Ἰωάβου στράτευμα. τούτου γενομένου σημήνας	ἀνακλητικὸν	ὁ τοῦ βασιλέως στρατηγὸς ἔλυσε
[7, 8, 1]	αὐτῆς συνελθεῖν αὐτῷ πείθειν ἐπειρᾶτο.	ἀνακραγοῦσα	δ' ἡ παῖς ἀλλὰ μὴ
[7, 10, 2]	ἐπὶ πολὺ κλάδοις ἐκτεταμένῳ παραδόξως	ἀνακρεμνᾶται.	καὶ τὸ μὲν κτῆνος ὑπ'
[7, 9, 5]	μέχρι δεῦρο γὰρ φανερὰν ἔχθραν	ἀναλαμβάνειν	δεδιέναι προσδοκῶντας ὑμᾶς ὁμονοήσειν. πεισθεὶς
[7, 5, 2]	δὲ ἁπάντων δυνηθεὶς ὁ τρίτος	ἀναμαχέσασθαι	βουλόμενος τὴν τοῦ προπάτορος ἧτταν
[7, 9, 6]	καὶ τοὺς σὺν αὐτῷ ζωοὺς	ἀνάξειν	ὑποσχομένου καὶ βεβαίαν τότε τὴν
[7, 7, 1]	πολεμίων χώρᾳ μετὰ γυναικὸς αὐτὸν	ἀναπαύεσθαι	καὶ τρυφᾶν. ταῦτ' εἰπόντα μεῖναι
[7, 8, 1]	πρὸ τοῦ δωματίου: βούλεσθαι γὰρ	ἀναπαύσασθαι	θορύβου καὶ ταραχῆς ἀπηλλαγμένος. ὡς
[7, 7, 1]	κελεύει πρὸς τὴν γυναῖκα ἀπελθόντα	ἀναπαύσασθαι	σὺν αὐτῇ. ὁ δὲ Οὐρίας
[7, 9, 8]	ἀφθονίαν χορηγῆσαι καὶ τῶν εἰς	ἀνάπαυσιν	ἤδη κεκοπωμένοις καὶ τροφὴν χρησίμων
[7, 1, 4]	ἕξειν αὐτὸν ἑταῖρον καὶ φίλον	ἀναπείσαντα	τὸν λαὸν τοῦ Σαούλου μὲν
[7, 10, 5]	ἂν ἐπιμένῃς τοῖς ἄρτι πραττομένοις,	ἀναπείσας	ἀποστῆναί σου τὸν λαὸν καὶ
[7, 14, 6]	τὴν Δαυίδου τοῦ βασιλέως γνώμην:	ἀναπηδήσαντες	δ' ἐκ τοῦ συμποσίου ὅ
[7, 3, 1]	λεγόντων κωλύσειν αὐτὸν εἰσελθεῖν τοὺς	ἀναπήρους,	ταῦτα δ' ἔπραττον καταφρονοῦντες τῇ
[7, 10, 2]	ῥίψαντες ἐπιβάλλουσιν αὐτῷ λίθους, ὥστε	ἀναπληρωθῆναι	καὶ τὸ σχῆμα τάφου καὶ
[7, 2, 2]	καὶ δόρατι, ἠκολούθει δὲ φυλὴ	ἀναρίθμητος	οὖσα. ἐκ δὲ τῆς Δανίτιδος
[7, 8, 1]	τὸν Ἀμνῶνα καὶ προσλοιδορησάμενος ἐκέλευσεν	ἀναστᾶσαν	ἀπιέναι. τῆς δὲ χείρω τὴν
[7, 8, 1]	διέθηκεν ἑλὼν αὐτὰς κατὰ κράτος.	~(Ἀναστρέψαντος	δὲ εἰς Ἱεροσόλυμα τοῦ βασιλέως
[7, 1, 4]	τεκμήριον παρασχεῖν τῶν συνθηκῶν ἀξιώσαντος	ἀνασώσαντα	πρὸς αὐτὸν Μελχάλην> τὴν γυναῖκα
[7, 1, 6]	τὴν ψυχήν, ἐμαρτύρατο δὲ πάντας	ἀνατείνων	εἰς τὸν θεὸν τὴν δεξιὰν
[7, 5, 4]	καὶ τῶν κεχειρωμένων ἐθνῶν, φέρων	ἀνατίθησι	τῷ θεῷ. οὐκ αὐτῷ δὲ
[7, 7, 1]	δυνάμει προσεπιβοηθήσειν ἔφησεν, εἰ δυνηθεῖεν	ἀνατρέψαντές	τι τοῦ τείχους εἰσελθεῖν εἰς
[7, 13, 4]	ἀποσφάττεσθαι τοῦ παιδὸς κριὸν ἐξαίφνης	ἀναφανῆναι	παρεστῶτα τῷ βωμῷ, ὃν καὶ
[7, 7, 2]	τῷ τείχει καὶ πολλοὺς ἀπολέσας	ἀναχωρῆσαι	βιασθείη: προστιθέναι δὲ τούτοις ἂν
[7, 7, 1]	ἀπολειφθεὶς μόνος: τοὺς γὰρ> συμπαραστάτας	ἀναχωρῆσαι	ἐκ τῆς μάχης γινομένης ἐκέλευσε.
[7, 11, 1]	~(Οἱ δ' ἐκ τῆς μάχης	ἀναχωρήσαντες	τῶν Ἑβραίων τῶν μετ' Ἀψαλώμου
[7, 7, 3]	γήμας ἔχει γυναῖκα καὶ τὸν	ἄνδρα	αὐτῆς ἀποκτείνειεν ἐκδοὺς τοῖς πολεμίοις:
[7, 7, 1]	μὲν ὁπλοφόρον ἐκ τῆς πολιορκίας	ἄνδρα	δὲ τῆς γυναικὸς Οὐρίαν ὄνομα,
[7, 2, 1]	ἀνῃρηκότων ἐπὶ τῆς αὑτοῦ κοίτης	ἄνδρα	δίκαιον καὶ μηδένα μηδὲν κακὸν
[7, 1, 6]	λαῷ κλαίειν καὶ πενθεῖν τὸν	ἄνδρα	καὶ τοῖς νομιζομένοις τιμᾶν αὐτοῦ
[7, 11, 4]	ἀπολαβεῖν. ~(Βεέρζελον δὲ τὸν Γαλαδίτην	ἄνδρα	μέγαν καὶ καλὸν καὶ πολλὰ
[7, 5, 4]	Ἀμάθης βασιλεὺς τὰ περὶ τὸν	Ἀνδράζαρον	ἐπύθετο καὶ τὴν δύναμιν αὐτοῦ
[7, 5, 4]	αὐτοῦ καὶ περὶ τοῦ τὸν	Ἀνδράζαρον	ἐχθρὸν ὄντ' αὐτῷ πολεμῆσαι χάριν
[7, 5, 3]	συγκατορθοῦντος καὶ ταῖς καλλίσταις τῶν	Ἀνδραζάρου	πόλεων ἐπεστράτευσε Βατταίᾳ καὶ Μάχωνι,
[7, 11, 3]	ἔξοδον οὐκ ἐφρόντισεν, ἀλλ' ὥσπερ	ἀνδραπόδου	τινὸς οὕτως παρήκουσεν. εἰ μέντοι
[7, 7, 5]	ἐν τῇ πόλει: τοὺς δ'	ἄνδρας	αἰκισάμενος διέφθειρε. ταὐτὰ δὲ καὶ
[7, 1, 3]	ἀνακεκραγότος καὶ φήσαντος, μὴ δεῖν	ἄνδρας	ὁμοφύλους εἰς ἔριδα καὶ μάχην
[7, 3, 2]	δωρεὰς ξύλα κέδρινα καὶ τεχνίτας	ἄνδρας	τέκτονας καὶ οἰκοδόμους, οἳ κατεσκεύασαν
[7, 14, 4]	πολλὰ καὶ ἵππους καὶ πεντήκοντα	ἄνδρας	τοὺς προδρόμους. ταῦθ' ὁρῶν ὁ
[7, 12, 1]	παραλαβόντες δ' οἱ Γαβαωνῖται τοὺς	ἄνδρας	ὡς ἐβούλοντο ἐκόλασαν. ἤρξατο δ'
[7, 4, 2]	εἱστίασε πάντα καὶ γυναιξὶ καὶ	ἀνδράσι	καὶ νηπίοις διαδοὺς κολλυρίδα ἄρτου
[7, 2, 1]	αὐτὸν ὑπωπτεύσατε, ὡς χαίρειν κακούργοις	ἀνδράσι	καὶ χάριτας ἡγήσασθαι τὰς κυριοκτόνους
[7, 6, 2]	παρακαλέσας εὐψύχως καὶ μετὰ προθυμίας	ἀνδράσιν	αἰσχύνην φοβουμένοις πρεπούσης ἀγωνίσασθαι τὸν
[7, 5, 2]	ἔδοξεν εἶναι βασιλέων ῥώμῃ καὶ	ἀνδρείᾳ.	πρὸς τούτοις δὲ καὶ περὶ
[7, 12, 2]	τοὺς Γίγαντας καὶ μέγα ἐπ'	ἀνδρείᾳ	φρονούντων, αἴτιός τε τῆς νίκης
[7, 7, 1]	καὶ πᾶσι τοῖς ὁμοφύλοις ἐπ'	ἀνδρείᾳ	χαίρειν τοῖς μεγάλοις πόνοις ἀλλὰ
[7, 12, 1]	ἀπαντῆσαι σὺν αὐτοῖς, μὴ δι'	ἀνδρείαν	καὶ προθυμίαν παθών τι τῶν
[7, 9, 6]	καὶ τὴν τῶν συνόντων αὐτῷ	ἀνδρείαν,	ὅτι καὶ πολλοὺς πολέμους πεπολέμηκε
[7, 12, 4]	πάντες ἦσαν οἱ περὶ αὐτὸν	ἀνδρεῖοι:	τούτων δ' οἱ διασημότατοι καὶ
[7, 15, 2]	καὶ τὸ τῆς σωφροσύνης συνετόν:	ἀνδρεῖος	γὰρ ἦν, ὡς οὐκ ἄλλος
[7, 14, 2]	εὐσεβὴς ὢν καὶ δίκαιος καὶ	ἀνδρεῖος,	καὶ τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ καὶ
[7, 14, 4]	Δαυίδου φίλος καὶ πάντες οἱ	ἀνδρειότατοι.	τοῦ δὲ Ἀδωνία παρασκευασαμένου δεῖπνον
[7, 7, 2]	ὑπὸ πρεσβύτιδος πέτρῳ κατέπεσε καὶ	ἀνδρειότατος	ὢν διὰ τὸ δυσχερὲς τῆς
[7, 7, 1]	ἀναβῶσιν οἱ πολέμιοι, προστησάμενοι τοὺς	ἀνδρειοτάτους	αὐτῶν καὶ τὴν πύλην ἀνοίξαντες
[7, 6, 2]	Ἰώαβος ἀντιμηχανᾶται: καὶ τοὺς μὲν	ἀνδρειοτάτους	ἐπιλεξάμενος ἀντιπαρατάσσεται τῷ Σύρῳ καὶ
[7, 13, 2]	μῆνας νικωμένους αὐτούς, ὅτι τοὺς	ἀνδρειοτάτους	ἔχων περὶ αὑτὸν καὶ φρούρια
[7, 12, 2]	αὐτοῦ: μονομαχήσας γὰρ τῷ πάντων	ἀνδρειοτάτῳ	Παλαιστίνων ἀπέκτεινεν αὐτὸν καὶ τοὺς
[7, 12, 2]	Χετταῖος εἷς τῶν περὶ Δαυίδην	ἀνδρειοτάτων:	ἀπέκτεινε γὰρ πολλοὺς τῶν αὐχούντων
[7, 1, 3]	αὐτὸν βούλεσθαι μαθεῖν, πότερος αὐτῶν	ἀνδρειοτέρους	στρατιώτας ἔχει, συντίθεται παρ' ἀμφοτέρων
[7, 12, 4]	διδοῖ. ταῦτ' ἀκούσαντες οἱ τρεῖς	ἄνδρες	οὗτοι παραχρῆμα ἐκδραμόντες καὶ διὰ
[7, 7, 3]	αὐτῷ παρεκάλει: δύο γάρ, ἔφησεν,	ἄνδρες	τὴν αὐτὴν κατῴκουν πόλιν, ὧν
[7, 15, 2]	τρία καὶ τριάκοντα. οὕτως ἀρίστῳ	ἀνδρὶ	γεγενημένῳ καὶ πᾶσαν ἀρετὴν ἔχοντι
[7, 1, 6]	οὐχ ἡ τυχοῦσα λύπη γένοιτ'	ἀνδρὸς	ἀγαθοῦ τετελευτηκότος, οὐ μικρὰ δὲ
[7, 12, 4]	ἐκράτησεν αὐτῶν. καὶ πάλιν αὐτὸν	ἀνδρὸς	Αἰγυπτίου τὸ γένος θαυμαστοῦ τὸ
[7, 4, 2]	ἀλλ' ἐκνεύσας εἴς τι χωρίον	ἀνδρὸς	δικαίου, Ὠβαδάρου ἄνομα Ληουίτου τὸ
[7, 2, 1]	παῖς Ἰέβωσθος οὐ πρᾴως ἤνεγκεν	ἀνδρὸς	ἐστερημένος συγγενοῦς καὶ τὴν βασιλείαν
[7, 3, 3]	καὶ μνήμην Ὀρόνα πλουσίου μὲν	ἀνδρὸς	τῶν Ἰεβουσαίων, οὐκ ἀναιρεθέντος δὲ
[7, 12, 4]	καὶ περὶ τῆς σωτηρίας τῶν	ἀνδρῶν	εὐχαρίστησεν αὐτῷ. μετὰ τούτους ἦν
[7, 11, 2]	Γήρα παῖς Σαμούις μετὰ χιλίων	ἀνδρῶν,	οὓς ἐκ τῆς Βενιαμίδος φυλῆς
[7, 14, 7]	καὶ κληρωσαμένων κατὰ τὸν αὐτὸν	ἀνέβησαν	τρόπον ταῖς τῶν ἱερέων ἐφημερίσιν
[7, 5, 3]	οἱ τοῦ Ἀδάδου σωματοφύλακες ἐφόρουν,	ἀνέθηκε	τῷ θεῷ εἰς Ἱεροσόλυμα, ἃς
[7, 12, 2]	μονομαχήσας Ἰωνάθης ὁ Σουμᾶ υἱὸς	ἀνεῖλέ	τε αὐτὸν καὶ τῆς ὅλης
[7, 15, 3]	βασιλεὺς Ἡρώδης ἕτερον ἀνοίξας οἶκον	ἀνείλετο	χρήματα πολλά. ταῖς μέντοι γε
[7, 8, 3]	τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ παῖς Ἰωνάθης	ἀνεῖναί	τι τῆς λύπης παρεκάλει καὶ
[7, 7, 3]	τολμήσαντα μέγα καὶ δεινὸν ἔργον.	ἀνεκάλυπτε	δ' αὐτῷ καὶ παρεγύμνου τὴν
[7, 1, 6]	πάντων, οὐκ ἐάσει τοῦτον ἡμῖν	ἀνεκδίκητον:	ἐγὼ δ' ἐπίστασθε, ὡς οὐδὲν
[7, 1, 6]	ἐπὶ τοῦ τάφου στὰς πρῶτος	ἀνεκλαύσατο	καὶ παρέδωκε τοῖς ἄλλοις. οὕτως
[7, 9, 7]	διώκοντες αὐτοὺς καὶ περὶ αὐτῶν	ἀνέκριναν	εἰ θεάσαιτο, ἰδεῖν οὐκ ἠρνήσατο,
[7, 7, 1]	τῆς στρατιᾶς καὶ τῆς πολιορκίας	ἀνέκρινε.	λέγοντος δὲ πάντα κατὰ νοῦν
[7, 8, 1]	δ' αὐτῇ ὁ ἀδελφὸς Ἀψάλωμος	ἀνέκρινε,	τίνος αὐτῇ δεινοῦ συμβάντος οὕτως
[7, 7, 1]	δὲ γνοὺς τοῦθ' ὁ βασιλεὺς	ἀνέκρινεν	αὐτόν, ὅτι μὴ πρὸς αὑτὸν
[7, 5, 5]	ἐκ τοῦ γένους αὐτοῦ περιόντας,	ἀνέκρινεν	εἴ τινα ἔχοι λέγειν τῶν
[7, 10, 5]	σημήναντος, περὶ τοῦ παιδὸς αὐτὸν	ἀνέκρινεν.	ὁ δ' ἐχθροῖς, εἶπε, τοῖς
[7, 8, 3]	τοῦ πάθους οὔτε τὴν αἰτίαν	ἀνέκρινεν	οὔτ' ἄλλο τι μαθεῖν οἷον
[7, 9, 4]	παραγενόμενος δ' ἐπὶ τὸν Ἰόρδανον	ἀνελάμβανε	τοὺς ἰδίους ἐνταῦθα κεκοπωμένους. ~(Ἀψαλώμου
[7, 2, 1]	με τὴν Ἰεβώσθου τελευτὴν τοῦτον	ἀνελεῖν:	οὐ γὰρ ἐδύνασθε μᾶλλον ἀδικῆσαι
[7, 8, 4]	ἀνῃρηκότα ὡρμηκότων καὶ ζητούντων αὐτὸν	ἀνελεῖν,	χαρίσασθαι τὴν σωτηρίαν αὐτῇ τοῦ
[7, 1, 1]	πρὸς Παλαιστίνους ὁ τὸν Σαοῦλον	ἀνελὼν	τήν τε ἐσθῆτα περιερρηγμένος καὶ
[7, 1, 1]	αὐτὸν, ὡς αὐτὸς γένοιτο κατήγορος	ἀνελὼν	τὸν βασιλέα, καὶ μαθών, ὡς
[7, 4, 1]	τὰ ἄλση σαλεύεσθαι μὴ πνέοντος	ἀνέμου.	ὡς δ' ἐσαλεύθη τὰ ἄλση
[7, 12, 4]	ἐμπηδῶν τῶν πολεμίων οὐ πρὶν	ἀνεπαύετο	μαχόμενος πρὶν ἐνακοσίους αὐτῶν καταβαλεῖν.
[7, 9, 2]	Δαυίδου βούλησιν, μένειν γὰρ αὐτὸν	ἀνέπειθε,	καὶ διὰ τοῦτο μᾶλλον εὔνους
[7, 9, 7]	ἐπὶ πολὺ διώξαντες οὐ κατέλαβον,	ἀνέστρεψαν	εἰς τοὐπίσω. θεασαμένη δ' αὐτοὺς
[7, 6, 3]	καὶ ὁ μὲν ὥρᾳ χειμῶνος	ἀνέστρεψεν	εἰς Ἱεροσόλυμα, ἀρχομένου δὲ τοῦ
[7, 7, 3]	ταύτην μετὰ τῶν τέκνων αὐτοῦ	ἀνέτρεφε	συνδιαιρούμενος αὐτῇ τὰ σιτία καὶ
[7, 4, 1]	τῶν Ἰουδαίων βασιλεύς, οὐδὲν γὰρ	ἄνευ	προφητείας καὶ τοῦ κελεῦσαι τὸν
[7, 7, 1]	οἱ σὺν τῷ Οὐρίᾳ πάντες	ἀνεχώρησαν	ὀπίσω, καθὼς Ἰώαβος αὐτοῖς προεῖπεν:
[7, 5, 5]	προσκυνήσας καὶ πάντα ποιήσειν εἰπὼν	ἀνεχώρησεν,	ὁ δὲ Ἰωνάθου παῖς ἐν
[7, 12, 4]	Δαυίδης μὲν ἐπὶ τὴν ἀκρόπολιν	ἀνῆλθεν,	ὡς προειρήκαμεν, πευσόμενος τοῦ θεοῦ
[7, 4, 2]	καὶ θυσίας τελείας καὶ εἰρηνικὰς	ἀνήνεγκε,	καὶ τὸν ὄχλον εἱστίασε πάντα
[7, 1, 3]	ἀρχιστράτηγος Ἀβεννῆρος Νήρου δὲ παῖς	ἀνὴρ	δραστήριος καὶ ἀγαθὸς τὴν φύσιν,
[7, 9, 2]	θεῷ: συνήντησε δ' αὐτῷ φίλος	ἀνὴρ	καὶ βέβαιος Χουσὶς ὄνομα. τοῦτον
[7, 7, 3]	Νάθας ἀστεῖος καὶ συνετὸς ὢν	ἀνήρ,	λογισάμενος ὡς οἱ βασιλεῖς ὅταν
[7, 11, 6]	τῶν ἡγεμόνων πρὸς ἀλλήλους διαλεχθέντων	ἀνήρ	τις πονηρὸς καὶ στάσει χαίρων,
[7, 12, 2]	οὐκ ἄπωθεν. ἦν δ' αὐτοῖς	ἀνὴρ	τὸ μὲν ὕψος ἓξ πηχῶν,
[7, 9, 2]	μὴ τἀναντία συμβουλεύων πείσειεν αὐτὸν	ἀνὴρ	ὢν φρενήρης καὶ συνιδεῖν τὸ
[7, 8, 3]	τοὺς ἀποθανεῖν δεδηλωμένους καὶ τὸν	ἀνῃρηκότα.	ὁ δὲ Σαμᾶ τοῦ ἀδελφοῦ
[7, 8, 4]	τε τῶν συγγενῶν ἐπὶ τὸν	ἀνῃρηκότα	ὡρμηκότων καὶ ζητούντων αὐτὸν ἀνελεῖν,
[7, 2, 1]	αὐτοῦ καὶ τῆς βασιλείας ἀνταγωνιστὴν	ἀνῃρηκότας.	ὁ δ' οὐχ ὡς ἤλπιζον
[7, 2, 1]	ἡγήσασθαι τὰς κυριοκτόνους ὑμῶν πράξεις,	ἀνῃρηκότων	ἐπὶ τῆς αὑτοῦ κοίτης ἄνδρα
[7, 1, 6]	ἀρκεῖ δεδηλῶσθαι. ~(Δαυίδης δ' ἀκούσας	ἀνῃρημένον	τὸν Ἀβεννῆρον ἤλγησε μὲν τὴν
[7, 12, 4]	τοῦ πλήθους καὶ σκυλεύοντος τοὺς	ἀνῃρημένους.	τρίτος δὲ ἦν Ἠλοῦ μὲν
[7, 12, 1]	οἱ Γαβαωνῖται λαβεῖν ὑπὲρ τῶν	ἀνῃρημένων	ταύτην αὐτοῖς παράσχῃ, διαλλαγήσεσθαι καὶ
[7, 1, 6]	μὴ κατὰ τὴν αὐτοῦ γνώμην	ἀνῄρηται.	θάψας δ' αὐτὸν ἐν Γιβρῶνι
[7, 10, 2]	τοὺς μὲν ἐλάμβανον πολλοὺς δὲ	ἀνῄρουν,	ὡς φεύγοντας πεσεῖν πλείονας ἢ
[7, 13, 3]	καὶ προφάσεσιν οὐδ' ἐπινοῆσαι δυναμένους	ἀνήρπαζεν.	ἄλλος γὰρ ἐπ' ἄλλῳ διεφθείρετο,
[7, 9, 8]	εἰς τὸ μυχαίτατον τῆς οἰκίας	ἀνήρτησεν	ἑαυτόν. καὶ τὸν μὲν Ἀχιτόφελον
[7, 10, 2]	δῷ τῷ πατρὶ δίκας κολασθεὶς	ἀνθ'	ὧν ἐτόλμησεν οὐδὲν ὀκνούντων οὔτε
[7, 6, 2]	πεποιθὼς καὶ τῷ δικαίως αὐτοῖς	ἀνθ'	ὧν ὑβρίσθη πολεμεῖν μέλλειν, Ἰώαβον
[7, 7, 2]	Ἰωάβῳ δ' ἐκέλευσεν ἀπελθόντα λέγειν	ἀνθρώπινον	εἶναι τὸ συμβεβηκὸς καὶ τὰ
[7, 14, 11]	τῶν ὅλων ἀποκαλῶν καὶ δημιουργὸν	ἀνθρωπίνων	καὶ θείων, οἷς αὑτὸν ἐκόσμησε,
[7, 1, 5]	κατανοήσειεν, ὅσα καὶ πηλίκα τολμῶσιν	ἄνθρωποι	πλεονεξίας ἕνεκα καὶ ἀρχῆς καὶ
[7, 7, 3]	πονηρὸν πρὸς τὸν Νάθαν τὸν	ἄνθρωπον	ἐκεῖνον, ὃς δὴ τοῦτο τὸ
[7, 11, 8]	μετὰ τέκνων καὶ γυναικῶν ὑπὲρ	ἀνθρώπου	πονηροῦ καὶ μηδὲ τίς ἐστι
[7, 1, 3]	ὠκύτητι κλέος εἶχεν: οὐ γὰρ	ἀνθρώπους	ἐνίκα μόνον, ἀλλὰ καὶ ἵππῳ
[7, 14, 2]	εὐσεβεῖς καὶ δικαίους ὁ θεὸς	ἀνθρώπους.	οἰκοδομηθέντος δὲ τοῦ ναοῦ τὴν
[7, 12, 4]	βασιλεὺς κινδύνῳ καὶ αἵματι φήσας	ἀνθρώπων	αὐτὸ κεκομίσθαι καὶ διὰ τοῦτο
[7, 7, 1]	γυναῖκα διὰ τοσούτου χρόνου πάντων	ἀνθρώπων	ταύτην ἐχόντων τὴν φύσιν ὅταν
[7, 1, 3]	τοῦ Ἀβεννήρου: καὶ τραπέντας οὐκ	ἀνίει	διώκων Ἰώαβος, ἀλλ' αὐτός τε
[7, 9, 7]	ἀπ' αὐτῶν ἔτι συλλήψεως εἶναι,	ἀνιμήσασα	τὴν προκειμένην ὁδὸν ἀνύειν παρεκελεύσατο:
[7, 7, 4]	τῶν οἰκετῶν καὶ μαθὼν τἀληθὲς	ἀνίσταται	καὶ λουσάμενος καὶ λαβὼν ἐσθῆτα
[7, 8, 5]	καὶ συγγνώμην αἰτουμένου τῶν ἡμαρτημένων	ἀνίστησί	τε καὶ τῶν γεγονότων ἀμνηστίαν
[7, 14, 6]	αἴτιον τῆς τιμωρίας ἔσεσθαι, πέμψας	ἀνίστησιν	αὐτὸν ἀπὸ τῆς ἱκεσίας: ἐλθόντα
[7, 6, 1]	αὐτῷ, καὶ διαδεξαμένου τὴν βασιλείαν	Ἀννὼν	τοῦ παιδός, πέμψας Δαυίδης πρὸς
[7, 6, 1]	εἶχεν ὁ τῶν Ἀμμανιτῶν βασιλεὺς	Ἀννὼν	τοὺς παρὰ τοῦ Δαυίδου πεμφθέντας
[7, 8, 4]	ἀπεχθανομένου τῷ παιδί; τελέως δ'	ἀνόητον	εἶναι προς θεῖναι τῷ παρὰ
[7, 3, 2]	ἐκ τῆς ἄκρας καὶ αὐτὸς	ἀνοικοδομήσας	τὰ Ἱεροσόλυμα πόλιν αὐτὴν Δαυίδου
[7, 7, 1]	ἀνδρειοτάτους αὐτῶν καὶ τὴν πύλην	ἀνοίξαντες	αἰφνιδίως καὶ μετὰ ῥύμης καὶ
[7, 15, 3]	ἀπαγαγεῖν καὶ ἀλλαχόθεν οὐκ εὐπορῶν,	ἀνοίξας	ἕνα οἶκον τῶν ἐν τῷ
[7, 15, 3]	πάλιν ὁ βασιλεὺς Ἡρώδης ἕτερον	ἀνοίξας	οἶκον ἀνείλετο χρήματα πολλά. ταῖς
[7, 4, 2]	τι χωρίον ἀνδρὸς δικαίου, Ὠβαδάρου	ἄνομα	Ληουίτου τὸ γένος, παρ' αὐτῷ
[7, 11, 7]	ἀσεβὲς ἔργον διαπραξάμενος καὶ παντελῶς	ἀνόσιον,	ἀγαθὸν νεανίαν καὶ συγγενῆ καὶ
[7, 11, 6]	Ἰώαβον ἔλεγεν οὐκ εἶναι σύμφορον	ἀνοχὴν	τῷ Σαβαίῳ διδόναι, μὴ γενόμενος
[7, 2, 1]	ἐχθρὸν αὐτοῦ καὶ τῆς βασιλείας	ἀνταγωνιστὴν	ἀνῃρηκότας. ὁ δ' οὐχ ὡς
[7, 11, 8]	δύ ναμιν τοσαύτην καὶ τηλικαύτην	ἀνταίρειν	μίαν πόλιν; πείθει τὴν κεφαλὴν
[7, 11, 8]	λαβὼν μέντοι παρ' αὐτῶν τὸν	ἀντάραντα	τῷ βασιλεῖ πρὸς τιμωρίαν Σαβαῖον
[7, 10, 2]	πεδίῳ μεγάλῳ ἐξόπισθεν περιβεβλημένῳ δρυμὸν	ἀντεξάγει	τὴν στρατιὰν καὶ Ἀψάλωμος. καὶ
[7, 14, 4]	τὸν ἀρχιερέα Ἀβιάθαρον, μόνοι δ'	ἀντέπραττον	ὁ ἀρχιερεὺς Σάδωκος καὶ ὁ
[7, 11, 8]	ἐστι γνωριζομένου καὶ τοῦτον ἔχειν	ἀντὶ	Δαυίδου τοῦ τοσαῦτ' εὐεργετήσαντος ὑμᾶς
[7, 1, 2]	τὸ ἔργον, καὶ χάριτας ἀποδώσειν	ἀντὶ	τῆς πρὸς τοὺς τεθνηκότας σπουδῆς
[7, 13, 4]	βωμῷ, ὃν καὶ κατέθυσεν Ἅβραμος	ἀντὶ	τοῦ παιδός, ὡς προειρήκαμεν. ὁρῶν
[7, 7, 3]	τοῖς πολεμίοις: δώσειν οὖν αὐτὸν	ἀντὶ	τούτων δίκας τῷ θεῷ καὶ
[7, 14, 2]	θρησκείαν ἀσχολεῖν: καρπώσεσθαι γὰρ αὐτοὺς	ἀντὶ	τούτων εἰρήνην καὶ εὐνομίαν, οἷς
[7, 11, 2]	πρὸς αὐτὸν ἔσπευσε. ταῦτα δ'	ἀντιβολοῦντος	αὐτοῦ καὶ οἰκτιζομένου Ἀβεσσαῖος ὁ
[7, 1, 4]	πρὸς αὐτοὺς διαλεχθείς, ἐπειδὴ μὴ	ἀντικρούοντας	ἑώρα, προστιθεμένους δ' οἷς ἐβούλετο,
[7, 6, 2]	Ἀμμανιτῶν στράτευμα πρὸς ταῖς πύλαις	ἀντικρὺ	τῶν Ἑβραίων, ἰδὼν τοῦτο Ἰώαβος
[7, 10, 2]	~(Ἰωάβου δὲ παρατάξαντος τὴν δύναμιν	ἀντικρὺ	τῶν πολεμίων ἐν πεδίῳ μεγάλῳ
[7, 6, 2]	τῶν Ἑβραίων, ἰδὼν τοῦτο Ἰώαβος	ἀντιμηχανᾶται:	καὶ τοὺς μὲν ἀνδρειοτάτους ἐπιλεξάμενος
[7, 15, 3]	Ὑρκανὸς ὁ ἀρχιερεὺς πολιορκούμενος ὑπ'	Ἀντιόχου	τοῦ Εὐσεβοῦς ἐπικληθέντος υἱοῦ δὲ
[7, 15, 3]	βαστάσας τρισχίλια τάλαντα μέρος ἔδωκεν	Ἀντιόχῳ	καὶ διέλυσεν οὕτως τὴν πολιορκίαν,
[7, 6, 2]	τῷ ἀδελφῷ τοῖς Ἀμμανίταις ἐκέλευσεν	ἀντιπαρατάξασθαι,	εἰπὼν ἂν τοὺς Σύρους ἴδῃ
[7, 6, 2]	καὶ τοὺς μὲν ἀνδρειοτάτους ἐπιλεξάμενος	ἀντιπαρατάσσεται	τῷ Σύρῳ καὶ τοῖς μετ'
[7, 9, 2]	κατανοεῖν καὶ ταῖς Ἀχιτοφέλου συμβουλίαις	ἀντιπράσσειν:	οὐ γὰρ τοσοῦτον ὠφελήσειν αὐτῷ
[7, 9, 6]	τοῦ βασιλέως αὐτοῖς ἐγγὺς ὄντος	ἀντιστήσονται,	καὶ μεταξὺ τούτων μαχομένων ὁ
[7, 6, 2]	Σύροις συνέβαλε. καὶ πρὸς ὀλίγον	ἀντισχόντων	αὐτῶν καρτερῶς πολλοὺς μὲν αὐτῶν
[7, 9, 7]	εἶναι, ἀνιμήσασα τὴν προκειμένην ὁδὸν	ἀνύειν	παρεκελεύσατο: καὶ πολλῇ σπουδῇ καὶ
[7, 1, 5]	γὰρ ἱκανῶς πολλάκις εἰς τὸ	ἀνύποπτον	τῆς ἐπιβουλῆς τὰ τῶν ἀληθῶς
[7, 4, 4]	θάνατον αὐτοῦ γηράσαντος καὶ μακρὸν	ἀνύσαντος	βίον γενήσεσθαι τὸν ναὸν ὑπὸ
[7, 3, 2]	Ἱεροσολύμοις. Δαυίδης δὲ τήν τε	ἄνω	πόλιν παραλαβὼν καὶ τὴν ἄκραν
[7, 9, 7]	νεανίσκους εἰς φρέαρ καὶ πλάκας	ἄνωθεν	ἐρίων ἐρίων ἐπιβαλοῦσα, ὡς ἧκον
[7, 4, 1]	ἔργον ἐπιδείξασθαι γενναῖον μηδὲ μαρτυρίας	ἄξιον	στοχαζόμενος αὐτῶν τὴν βραδυτῆτα καὶ
[7, 7, 3]	αὐτὸν ἔλεγεν ἐκεῖνον εἶναι τὸν	ἄξιον	ταῦτα παθεῖν ὑφ' ἑαυτοῦ κεκριμένον
[7, 14, 2]	ἄλλα γίνεσθαι τῆς τούτου προνοίας	ἄξιος	εὐσεβὴς ὢν καὶ δίκαιος καὶ
[7, 15, 2]	φίλων καὶ οὓς ᾔδει τιμωρίας	ἀξίους	γεγενημένους ἀπέθανεν, ἔτη μὲν βιώσας
[7, 14, 9]	καὶ μηδένα τούτων δυσχεράναντα, οὕτως	ἀξιῶ	κἀγὼ τοὺς ἐμαυτοῦ παῖδας μὴ
[7, 14, 6]	τοῦτο Σολόμωνι πεποιηκὼς καὶ πίστεις	ἀξιῶν	παρ' αὐτοῦ λαβεῖν, ὥστε μὴ
[7, 1, 4]	πρῶτον τεκμήριον παρασχεῖν τῶν συνθηκῶν	ἀξιώσαντος	ἀνασώσαντα πρὸς αὐτὸν Μελχάλην> τὴν
[7, 12, 1]	τοῦ Σαούλου παραλαβεῖν ἑπτὰ παῖδας	ἀξιωσάντων	πρὸς τιμωρίαν, ὁ βασιλεὺς ἀναζητήσας
[7, 2, 1]	ἐν τῷ Ἀβεννήρου τάφῳ πάντων	ἀξιώσας	ἐκήδευσε. ~(Τούτων δὲ τοιοῦτον λαβόντων
[7, 1, 6]	πίστεως ἠγάπησαν, ὅτι πάντων αὐτὸν	ἀξιώσειεν	τῶν νομιζομένων ὡς συγγενῆ καὶ
[7, 9, 1]	εὔξασθαι. τοῦ δὲ Δαυίδου τὴν	ἀξίωσιν	ἐφέντος πορεύεται, καὶ πολὺς ἐπισυνέρρευσεν
[7, 2, 2]	ἔπεμψε τὸν λαὸν παρ' αὐτὸν	ἄξοντας	ἅπαντα. καὶ συνῆλθον ἐκ μὲν
[7, 1, 5]	μέγεθος ἐξουσίας, καὶ συνήθη τοῖς	ἀπ'	αὐτῆς ἀγαθοῖς γενόμενον ἔπειτ' αὐτὴν
[7, 12, 4]	προσήκειν αὐτῷ πιεῖν, ἔσπεισε δὲ	ἀπ'	αὐτοῦ τῷ θεῷ καὶ περὶ
[7, 9, 7]	καὶ μηδένα φόβον τοῖς νεανίσκοις	ἀπ'	αὐτῶν ἔτι συλλήψεως εἶναι, ἀνιμήσασα
[7, 11, 8]	ἐξαιρῶσι καὶ παρέχωσιν αὐτοῖς εἰρήνην	ἀπ'	αὐτῶν: σὺ δὲ σπουδάζεις μητρόπολιν
[7, 14, 11]	αὐτὸν ἐπὶ θρόνου τοῦ πατρῴου	ἀπ'	ἐκείνης τῆς ἡμέρας ὑπήκουον αὐτῷ.
[7, 15, 3]	τὴν πολιορκίαν καὶ τὴν στρατιὰν	ἀπαγαγεῖν	καὶ ἀλλαχόθεν οὐκ εὐπορῶν, ἀνοίξας
[7, 8, 4]	γῆρας καὶ τὴν παρὰ μικρὸν	ἀπαιδίαν,	ἀλλ' ἵνα βέβαια τὰ παρὰ
[7, 3, 1]	πρὸς τὸν βασιλέα τὴν στρατηγίαν	ἀπαιτῶν.	~(Ἐκβαλὼν δὲ τοὺς Ἰεβουσαίους ἐκ
[7, 14, 2]	μεγίστῳ πάντων εἰρήνῃ καὶ πολέμων	ἀπαλλαγῇ	καὶ στάσεων ἐμφυλίων. σὺ τοίνυν
[7, 14, 4]	νοῦν ἔχειν, ὡς μετὰ τὴν	ἀπαλλαγὴν	αὐτοῦ βασιλεύσας αὐτήν τε καὶ
[7, 8, 1]	ῥᾴω γὰρ ἔσεσθαι καὶ ταχέως	ἀπαλλαγήσεσθαι	τῆς νόσου τούτου γενομένου. πεσὼν
[7, 12, 1]	παράσχῃ, διαλλαγήσεσθαι καὶ τὸν ὄχλον	ἀπαλλάξειν	τῶν κακῶν ἐπηγγέλλετο. ὡς οὖν
[7, 4, 4]	εἰπὼν καὶ τὸν θεὸν ὑμνήσας	ἀπαλλάσσεται.	~(Διαλιπὼν δὲ ὀλίγον χρόνον ἔγνω
[7, 15, 1]	ἤδη καὶ πατέρας τοὺς ἐμοὺς	ἀπαλλάσσομαι	κοινὴν ὁδὸν ἁπάντων τῶν τε
[7, 8, 1]	νυκτὸς ἐπιτρέπει μεῖναι παραχρῆμα δ'	ἀπαλλάττεσθαι	κελεύει ἐν ἡμέρᾳ καὶ φωτί,
[7, 9, 2]	καὶ τὸν θεὸν ἐπεκαλεῖτο δεόμενος	ἀπαλλοτριῶσαι	τὴν Ἀψαλώμου διάνοιαν πρὸς τὸν
[7, 15, 1]	τι τῶν νομίμων καὶ πρὸς	ἅπαντ'	αὐτοῦ τὴν ἀγαθὴν ἀποστρέψεις πρόνοιαν:
[7, 4, 4]	αὐτὸν ὡς τοῦ θεοῦ πρὸς	ἅπαντ'	αὐτῷ συνεργοῦ παρόντος, εἶχεν ἤδη
[7, 2, 2]	τὸν λαὸν παρ' αὐτὸν ἄξοντας	ἅπαντα.	καὶ συνῆλθον ἐκ μὲν τῆς
[7, 9, 5]	πατρὸς αὐτοῦ γεγενημένος καὶ πρὸς	ἅπαντα	πιστὸς εἶναι δόξας οὐ σὺν
[7, 14, 9]	τὴν χώραν σπαρῆναι καὶ τὸν	ἅπαντα	ταύτῃ παραμεῖναι χρόνον, ἣν αὐτὸς
[7, 10, 5]	πρὸς ταῖς πύλαις ἐκάθισεν, ὡς	ἅπαντα	τὸν λαὸν ἀκούσαντα συνδραμεῖν πρὸς
[7, 3, 2]	αὐτὴν Δαυίδου προσηγόρευσε, καὶ τὸν	ἅπαντα	χρόνον ἐν αὐτῇ διέτριβε βασιλεύων.
[7, 9, 8]	πατρίδα: καὶ συγκαλέσας τοὺς οἰκείους	ἅπαντας	ἃ συνεβούλευσεν Ἀψαλώμῳ ταῦτ' αὐτοῖς
[7, 7, 2]	παραστησαμένους τὴν μὲν πόλιν κατασκάψαι,	ἅπαντας	δ' ἀπολέσαι τοὺς ἐν αὐτῇ.
[7, 6, 2]	πολλοὺς μὲν αὐτῶν ἀπέκτεινεν Ἰώαβος,	ἅπαντας	δ' ἠνάγκασεν εἰς φυγὴν τραπῆναι.
[7, 14, 5]	δίκαιον δ' εἶναι ταῦτα γινώσκειν	ἅπαντας,	εἰ κατὰ τὴν σὴν γνώμην
[7, 1, 3]	τοὺς νεκροὺς ὁ Ἰώαβος ἐξαριθμήσας	ἅπαντας	ἐκήδευσεν. ἔπεσον δὲ τῶν μὲν
[7, 8, 3]	γῆν ἔκειτο πενθῶν τοὺς υἱοὺς	ἅπαντας	καὶ τοὺς ἀποθανεῖν δεδηλωμένους καὶ
[7, 9, 2]	ἀρχιερεῖς συναπαίρειν διεγνωκότας καὶ Λευίτας	ἅπαντας	μετὰ τῆς κιβωτοῦ μένειν ἔπεισεν,
[7, 8, 3]	πατέρα. φθάσας δέ τις αὐτοὺς	ἅπαντας	ὑπὸ Ἀψαλώμου πεφονεῦσθαι τῷ πατρὶ
[7, 1, 4]	φυλήν, οἱ γὰρ ἐκ ταύτης	ἅπαντες	Ἰεβώσθου σωματοφύλακες ἦσαν, καὶ ταὐτὰ
[7, 2, 2]	δὲ τοιοῦτον λαβόντων τέλος ἧκον	ἅπαντες	οἱ τοῦ λαοῦ τῶν Ἑβραίων
[7, 12, 1]	ὥρκωσαν αὐτὸν μηκέτι εἰς μάχην	ἀπαντῆσαι	σὺν αὐτοῖς, μὴ δι' ἀνδρείαν
[7, 11, 2]	φυλὴ πρὸς τὸν Ἰόρδανον ποταμὸν	ἀπαντῆσαι	τῷ βασιλεῖ καὶ ὁ Γήρα
[7, 1, 5]	μηδὲν ὑπιδόμενος τῶν συμβησομένων ὑπέστρεψεν.	ἀπαντήσας	δ' αὐτῷ πρὸς τῇ πύλῃ
[7, 11, 5]	πάντας μιᾷ γνώμῃ ποιεῖσθαι τὴν	ἀπάντησιν.	οἱ δ' ἄρχοντες τῆς Ἰούδα
[7, 9, 5]	συμβούλου παραγενομένων εἰς Ἱεροσόλυμα σὺν	ἅπαντι	τῷ λαῷ, καὶ ὁ Δαυίδου
[7, 3, 1]	ἀναβάντι καὶ ταύτην ἑλόντι στρατηγίαν	ἅπαντος	τοῦ λαοῦ δώσειν ἐπηγγείλατο. πάντων
[7, 13, 2]	ἐν ᾧ τὸ δέος ἶσον	ἁπάντων	γίνεται, προσειπὼν ὅτι πολὺ κρεῖττον
[7, 5, 2]	Πτολεμαῖοι ἐν Αἰγύπτῳ. μέγιστον δὲ	ἁπάντων	δυνηθεὶς ὁ τρίτος ἀναμαχέσασθαι βουλόμενος
[7, 11, 5]	τὸν βασιλέα: ὁ γὰρ τὴν	ἁπάντων	ἐξουσίαν παρὰ τοῦ θεοῦ λαβὼν
[7, 14, 11]	καὶ ἱερέων καὶ τῶν ἄλλων	ἁπάντων	ὁρῶν τὸν θεὸν εὐλογεῖν ἤρξατο
[7, 4, 3]	πατρὸς αὐτῆς καὶ τῶν ἄλλων	ἁπάντων	προετίμησε, παίζειν τε καὶ πολλάκις
[7, 5, 5]	αὐτοῦ τὴν γῆν καὶ προνοούμενον	ἁπάντων	τὴν πρόσοδον εἰς Ἱεροσόλυμα κομίζειν,
[7, 7, 2]	τείχει τῶν πολεμίων: ἄριστον γὰρ	ἁπάντων	τῶν ἐν πολέμῳ πραχθέντων καὶ
[7, 15, 1]	τοὺς ἐμοὺς ἀπαλλάσσομαι κοινὴν ὁδὸν	ἁπάντων	τῶν τε νῦν ὄντων καὶ
[7, 11, 8]	τῆς πολιορκίας καὶ τὴν στρατιὰν	ἀπάξειν.	ὡς δ' ἤκουσεν ἡ γυνὴ
[7, 6, 1]	λόγοις αὐτοῦ, μὴ καὶ σφαλεὶς	ἀπαρηγορήτῳ	συμφορᾷ περιπέσῃ. ταῦτ' οὖν δόξας
[7, 14, 10]	νῦν δ' ἔτι τῆς ἰδίας	ἀπαρχὴν	διακονίας ἄλλα τρισχίλια τάλαντα χρυσοῦ
[7, 14, 11]	τούτοις ἥσθη τε ὁ λαὸς	ἅπας	καὶ Δαυίδης τὴν σπουδὴν καὶ
[7, 6, 3]	δὲ τήν τε γῆν αὐτῶν	ἅπασαν	ἐπερχόμενος διέφθειρε καὶ αὐτοὺς εἰς
[7, 4, 1]	ἀγέννειαν, ἀλλὰ γινωσκέτω Συρίαν τε	ἅπασαν	καὶ Φοινίκην καὶ πρὸς τούτοις
[7, 14, 5]	ὑπὸ τοῦ πλήθους τῶν ὀργάνων	ἅπασαν	περιηχεῖσθαι τὴν γῆν καὶ τὸν
[7, 1, 4]	ἡγεμόνας καὶ πρὸς τὴν φυλὴν	ἅπασαν	σημανῶν. ὑποδεξαμένου δ' αὐτὸν φιλοφρόνως
[7, 5, 4]	τῇ μάχῃ. καὶ τὴν Ἰδουμαίαν	ἅπασαν	φρουραῖς διαλαβὼν ὁ βασιλεὺς φόρους
[7, 8, 1]	τὸ δὲ κάλλος εὐπρεπής, ὡς	ἁπάσας	ὑπερβάλλειν τὰς εὐμορφοτάτας γυναῖκας, Θήμαρ
[7, 6, 3]	πολεμεῖν ἔκρινεν, ἀλλ' αὐτὸς σὺν	ἁπάσῃ	τῇ δυνάμει διαβὰς τὸν Ἰόρδανον
[7, 7, 1]	ἀρίστων τῆς στρατιᾶς: αὐτὸς δ'	ἁπάσῃ	τῇ δυνάμει προσεπιβοηθήσειν ἔφησεν, εἰ
[7, 14, 11]	καὶ Σάδωκον ἀρχιερέα τῆς πληθύος	ἁπάσης.	εἴς τε τὸ βασίλειον ἀγαγόντες
[7, 5, 4]	ἀλήθειαν ἀφορῶν ἐποιεῖτο. στρατηγὸν δὲ	ἁπάσης	εἶχε τῆς στρατιᾶς τὸν Ἰώαβον:
[7, 14, 3]	ἰατρῶν καὶ συμβουλευσάντων, ὅπως ἐξ	ἁπάσης	τῆς χώρας εὐειδὴς ἐπιλεχθεῖσα παρθένος
[7, 4, 2]	χιλιάρχων μεταπέμψασθαι τῶν ὁμοφύλων ἐξ	ἁπάσης	τῆς χώρας πρὸς αὑτὸν τοὺς
[7, 15, 2]	μῆνας ἕξ, ἐν Ἱεροσολύμοις δὲ	ἁπάσης	τῆς χώρας τρία καὶ τριάκοντα.
[7, 15, 3]	οἷς περὶ κηδείαν νομίζεται βασιλικὴν	ἅπασι	καὶ δὴ καὶ πλοῦτον αὐτῷ
[7, 5, 5]	σπουδῆς: πρὸς γὰρ τοῖς ἄλλοις	ἅπασιν	ἀγαθοῖς οἷς εἶχεν ἔτι καὶ
[7, 1, 5]	παιδὶ τὴν ἡγεμονίαν: ἐπὶ δὲ	ἀπάτῃ	καὶ δόλῳ πρὸς αὐτὸν ἐλθόντα
[7, 9, 6]	στρατηγῆσαι γὰρ ἱκανώτατος καὶ προιδεῖν	ἀπάτην	ἐπερχομένων πολεμίων: ἀλλὰ κατὰ τὴν
[7, 5, 2]	πταίσας δὲ τῇ μάχῃ πολλοὺς	ἀπέβαλε	τῶν στρατιωτῶν: ἔπεσον γὰρ ὑπὸ
[7, 14, 11]	δεύτερον ἔχρισαν τῷ ἐλαίῳ καὶ	ἀπέδειξαν	αὐτὸν βασιλέα καὶ Σάδωκον ἀρχιερέα
[7, 2, 2]	ἡ Ἰούδα φυλὴ τὸν Δαυίδην	ἀπέδειξε	βασιλέα. ἐκ δὲ τῆς Συμεωνίδος
[7, 5, 4]	ὑπομνημάτων Ἰωσάφατον υἱὸν Ἀχίλου κατέστησεν:	ἀπέδειξε	δ' ἐκ τῆς Φινεέσου οἰκίας
[7, 14, 1]	μυριάδας καὶ δέκα. ἐκ τούτων	ἀπέδειξε	λατόμους μὲν τοὺς ὀκτακισμυρίους, τὸ
[7, 14, 7]	πεντήκοντα τρισμυρίους ὀκτακισχιλίους. ἐξ ὧν	ἀπέδειξεν	ἐπιμελητὰς μὲν τῆς οἰκοδομίας τοῦ
[7, 14, 2]	ἐπεὶ καὶ πρὸ τῆς γενέσεως	ἀπεδείχθης	βασιλεὺς ὑπὸ τοῦ θεοῦ πειρῶ
[7, 13, 1]	ἡμέρας εἴκοσι καὶ τὸν ἀριθμὸν	ἀπέδωκε	τῷ βασιλεῖ τοῦ λαοῦ χωρὶς
[7, 1, 3]	ἐπείσθη καὶ διὰ τοῦτο βληθεὶς	ἀπέθανε,	συμφρονήσας καὶ παράκλησιν ἡγησάμενος τούτους
[7, 15, 2]	οὓς ᾔδει τιμωρίας ἀξίους γεγενημένους	ἀπέθανεν,	ἔτη μὲν βιώσας ἑβδομήκοντα, βασιλεύσας
[7, 6, 3]	Σέβεκον, ὃς ἐκ τῆς πληγῆς	ἀπέθανεν.	οἱ δὲ Μεσοποταμῖται τοιούτου γενομένου
[7, 7, 2]	τὸ δυσχερὲς τῆς ἐπιβολῆς αἰσχρῶς	ἀπέθανεν:	οὗ μνημονεύοντας ἔδει μὴ προσιέναι
[7, 2, 1]	δὲ Θαηνὸς ὄνομα ἦν, ἐπιβουλευθεὶς	ἀπέθανεν.	οὗτοι γὰρ ὄντες τὸ μὲν
[7, 12, 2]	φυγὴν ἔτρεψε, πολλοί τε αὐτῶν	ἀπέθανον	μαχόμενοι. διαλιπόντες δ' ὀλίγον χρόνον
[7, 13, 3]	τὴν φθορὰν ἔπεμψε τοῖς Ἑβραίοις.	ἀπέθνησκον	δ' οὐ μονοτρόπως οὐδ' ὥστε
[7, 7, 3]	μὲν παρὰ τοῦ θεοῦ γεγενημένας	ἀπειλὰς	ἡσυχάζειν ἔκρινεν, ἄλλους δὲ λόγους
[7, 14, 1]	νέος ὢν καὶ τῶν τοιούτων	ἄπειρος	διὰ τὴν ἡλικίαν, ἀλλ' ἔχων
[7, 1, 5]	ἀφεθείη, κακοῦργον καὶ πονηρὰν ὁδὸν	ἄπεισι.	καὶ> πρῶτον μὲν ἐπιχειρεῖ διαβαλεῖν
[7, 11, 3]	γὰρ τὴν Δαυίδου φυγὴν οὔτε	ἀπεκείρατο	λυπούμενος οὔτ' ἐκάθηρε τὴν ἐσθῆτα
[7, 10, 5]	ἐπὶ τὸ ὑψηλότατον τῆς πόλεως	ἀπεκλαίετο	τὸν υἱὸν τυπτόμενος τὰ στέρνα
[7, 12, 2]	εἷς τῶν περὶ Δαυίδην ἀνδρειοτάτων:	ἀπέκτεινε	γὰρ πολλοὺς τῶν αὐχούντων προγόνους
[7, 12, 1]	βασιλέα μὲν ὑπερήσπισε περιβὰς κείμενον,	ἀπέκτεινε	δὲ τὸν πολέμιον. ἤνεγκε δ'
[7, 12, 4]	τῷ μετὰ χεῖρας ξύλῳ παραχρῆμα	ἀπέκτεινε.	καὶ οἱ λοιποὶ δὲ τοιοῦτοι
[7, 12, 4]	μιᾷ ἡμέρᾳ τῶν πολεμίων ἑξακοσίους	ἀπέκτεινε.	πέμπτος Ναβαῖος ὁ ἱερεὺς τῷ
[7, 12, 4]	τῷ δόρατι τῷ ἐκείνου βαλὼν	ἀπέκτεινε:	περιελόμενος γὰρ αὐτοῦ τὸν ἄκοντα
[7, 10, 2]	τοῦ στρατηγοῦ φήσαντος, εἰ βαλὼν	ἀπέκτεινε	τὸν Ἀψάλωμον, οὐδ' εἰ χιλίους,
[7, 4, 1]	τοῖς πολεμίοις τοὺς μὲν αὐτῶν	ἀπέκτεινε,	τοὺς δὲ εἰς φυγὴν ἐτρέψατο.
[7, 11, 7]	προιδόμενον εἰς τὴν γαστέρα πλήξας	ἀπέκτεινεν,	ἀσεβὲς ἔργον διαπραξάμενος καὶ παντελῶς
[7, 12, 2]	γὰρ τῷ πάντων ἀνδρειοτάτῳ Παλαιστίνων	ἀπέκτεινεν	αὐτὸν καὶ τοὺς ἄλλους εἰς
[7, 12, 4]	ἔμεινε καὶ συμπεσὼν τοῖς πολεμίοις	ἀπέκτεινεν	αὐτῶν πολλούς, ὡς ὑπὸ τοῦ
[7, 1, 5]	ἀδελφῷ, ὃν διώκοντα λαβὼν Ἀβεννῆρος	ἀπέκτεινεν	ἐν τῇ πρὸς Γιβρῶνι μάχῃ,
[7, 6, 2]	αὐτῶν καρτερῶς πολλοὺς μὲν αὐτῶν	ἀπέκτεινεν	Ἰώαβος, ἅπαντας δ' ἠνάγκασεν εἰς
[7, 1, 3]	πλήξας εἰς τοὐπίσω καιρίως παραχρῆμ'	ἀπέκτεινεν.	οἱ δὲ μετ' αὐτοῦ διώκοντες
[7, 10, 2]	Ἀψάλωμον τοξεύσας κατὰ τῆς καρδίας	ἀπέκτεινεν:	οἱ δὲ τὰ τοῦ Ἰωάβου
[7, 14, 11]	ὧν αὐτοῦ τὴν βασιλείαν παραλαβόντος	ἀπέλαυσαν.	τῇ δ' ἐπιούσῃ θυσίας τῷ
[7, 11, 3]	τραπέζης εἶχες ὁσημέραι, καὶ οὐδὲν	ἀπέλειπον	τῶν συγγενῶν τοῦ μάλιστα τιμωμένου.
[7, 11, 3]	βάσεις εἶχον ἐρρωμένας, οὐκ ἂν	ἀπελείφθην	σου χρῆσθαι πρὸς τὴν φυγὴν
[7, 11, 2]	ἐπήγετο, καὶ Σιβᾶς δὲ ὁ	ἀπελεύθερος	Σαούλου καὶ οἱ παῖδες αὐτοῦ
[7, 9, 7]	πιόντας γὰρ παρ' αὐτῇ πάλιν	ἀπελθεῖν,	εἰ μέντοι γε συντόνως διώξουσι
[7, 14, 6]	προσκυνήσαντα εἰς τὴν ἰδίαν οἰκίαν	ἀπελθεῖν	ἐκέλευσε μηδὲν ὑφορώμενον καὶ τοῦ
[7, 1, 5]	ἐλπίδος καὶ οἰκονομίας τῶν κατασκευαζομένων	ἀπελθεῖν.	ὡς δ' οὐκ ἔπειθε τὸν
[7, 7, 1]	καὶ κελεύει πρὸς τὴν γυναῖκα	ἀπελθόντα	ἀναπαύσασθαι σὺν αὐτῇ. ὁ δὲ
[7, 7, 2]	τῆς ὀργῆς, Ἰωάβῳ δ' ἐκέλευσεν	ἀπελθόντα	λέγειν ἀνθρώπινον εἶναι τὸ συμβεβηκὸς
[7, 9, 2]	λύπης παρακαλεῖ καὶ τέλος ἱκέτευσεν	ἀπελθόντα	πρὸς Ἀψάλωμον ὡς τὰ ἐκείνου
[7, 6, 1]	ἡμίση τῶν ἱματίων περιτεμὼν ἔργοις	ἀπέλυσε	κομίζοντας οὐ λόγοις τὰς ἀποκρίσεις.
[7, 6, 2]	φοβουμένοις πρεπούσης ἀγωνίσασθαι τὸν μὲν	ἀπέλυσε	τοῖς Ἀμμανίταις μαχησόμενον, αὐτὸς δὲ
[7, 5, 4]	Ἀμάθης, καὶ τὰ δῶρα δεξάμενος	ἀπέλυσεν	αὐτοῦ τὸν υἱὸν μετὰ τιμῆς
[7, 9, 4]	δι' ὃν οὗτος ἐφ' ἡμᾶς	ἀπενοήθη.	θαυμαστὸν δ' οὐδὲν ὑπὸ τούτου
[7, 4, 2]	τὸν μὲν λαὸν οὕτως κατευωχήσας	ἀπέπεμψεν,	αὐτὸς δ' εἰς τὸν οἶκον
[7, 9, 2]	ἐπὶ τῆς κορυφῆς τοῦ ὄρους	ἀπεσκόπει	τὴν πόλιν καὶ μετὰ πολλῶν
[7, 7, 3]	δὲ τὴν ἀμνάδα τοῦ πένητος	ἀπέσπασε,	καὶ ταύτην παρασκευάσας εἱστίασε τὸν
[7, 9, 3]	Μεμφιβόσθου δοῦλος συνήντησεν, ὃν προνοησόμενον	ἀπεστάλκει	τῶν κτήσεων ἃς δεδώρητο τῷ
[7, 10, 5]	τὸ πένθος. ταῦτ' εἰπὼν Ἰώαβος	ἀπέστρεψεν	ἀπὸ τῆς λύπης καὶ ἤγαγεν
[7, 14, 10]	οὐ σφόδρα ἐπίπονον τὴν οἰκοδομίαν	ἀπέφαινεν	αὐτοῦ μὲν πολλὰ τάλαντα χρυσοῦ
[7, 7, 3]	δὴ τοῦτο τὸ ἔργον ἐτόλμησεν,	ἀπεφήνατο	καὶ τετραπλὴν ἀποτῖσαι τὴν ἀμνάδα
[7, 11, 8]	γραμματέα, Σάδωκον δὲ καὶ Ἀβιάθαρον	ἀπέφηνεν	ἱερεῖς. ~(Μετὰ δὲ ταῦτα τῆς
[7, 8, 4]	σοῦ μέχρι νῦν ἐφ' ὁμοίοις	ἀπεχθανομένου	τῷ παιδί; τελέως δ' ἀνόητον
[7, 1, 5]	ἐν τόπῳ τινὶ Βησηρᾶ καλουμένῳ	ἀπέχοντι	τῆς Γιβρῶνος σταδίους εἴκοσι, μηδὲν
[7, 11, 7]	κώμη δ' ἐστὶν αὕτη σταδίους	ἀπέχουσα	τεσσαράκοντα τῶν Ἱεροσολύμων, γεγενημένος πολλὴν
[7, 10, 3]	στήλην λίθου μαρμαρίνου δύο σταδίους	ἀπέχουσαν	Ἱεροσολύμων, ἣν προσηγόρευσεν ἰδίαν χεῖρα
[7, 12, 4]	Βηθλεέμης πόλεως διατείνει σταδίους Ἱεροσολύμων	ἀπεχούσης	εἴκοσιν, ὁ Δαυίδης τοῖς ἑταίροις
[7, 13, 3]	πολεμίων. ~(Ταῦτ' ἀκούσας ὁ προφήτης	ἀπήγγειλε	τῷ θεῷ: ὁ δὲ τὸν
[7, 9, 2]	τοῦτο γενέσθαι στρατηγήσας. ὡς δ'	ἀπηγγέλη	ταῦτα Δαυίδῃ καὶ παρ' ἐλπίδας
[7, 11, 1]	ἀπολαβόντα. ταῦτα μὲν οὖν συνεχέστερον	ἀπηγγέλλετο	Δαυίδῃ: κἀκεῖνος οὐδὲν ἧττον ἔπεμψε
[7, 8, 1]	καὶ σποδὸν καταχεαμένη τῆς κεφαλῆς	ἀπῄει	διὰ τῆς πόλεως μέσης βοῶσα
[7, 12, 3]	μάχην οὐκέτι τοῖς Ἰσραηλίταις ἐπολέμησαν.	~(Ἀπηλλαγμένος	δ' ἤδη πολέμων ὁ Δαυίδης
[7, 1, 5]	αὐτὸν Ἀβεννῆρος καὶ μικρὸν ἔμπροσθεν	ἀπηλλαγμένος	ἐπὶ συνθήκαις καὶ ὁμολογίαις τῆς
[7, 8, 1]	γὰρ ἀναπαύσασθαι θορύβου καὶ ταραχῆς	ἀπηλλαγμένος.	ὡς δὲ τὸ κελευσθὲν ἐγένετο,
[7, 9, 6]	καὶ πάντοτε κρατῶν τῶν ἐχθρῶν	ἀπήλλακται.	νῦν δὲ εἰκὸς αὐτὸν ἐπὶ
[7, 5, 2]	μετὰ δυνάμεως ἧκεν ἰσχυρᾶς συμμαχήσων:	ἀπήλλαξε	δ' ὡς προσεδόκα συμβαλὼν πρὸς
[7, 12, 2]	νίκης ῥοπὴ γενόμενος δόξαν ἀριστείας	ἀπηνέγκατο:	καὶ γὰρ οὗτος ὁ Παλαιστῖνος
[7, 11, 3]	ὁ δὲ προσκυνήσας αὐτὸν προῆγεν.	~(Ἀπήντησε	δ' αὐτῷ καὶ ὁ Σαούλου
[7, 1, 3]	αὐτοῖς βασιλέα τὸν Δαυίδην κεχειροτονηκόσιν.	ἀπήντησε	δ' αὐτῷ πεμφθεὶς ὑπὸ Δαυίδου
[7, 11, 7]	γεγενημένος πολλὴν Ἀμασᾶ δύναμιν ἀγαγόντος	ἀπήντησεν	αὐτῷ διεζωσμένος μάχαιραν καὶ θώρακα
[7, 15, 1]	φυγήν, ὅτ' εἰς Παρεμβολὰς ἐπορευόμην,	ἀπήντησεν	ἐπὶ τὸν Ἰόρδανον καὶ πίστεις
[7, 9, 2]	τὰ βασίλεια φυλάσσειν δέκα παλλακίσιν	ἀπῆρεν	ἐκ τῶν Ἱεροσολύμων, τοῦ τε
[7, 10, 4]	καλῶν ἄγγελον ἀεὶ γεγενημένον νῦν	ἀπιέναι	δηλώσοντα θάνατον τῷ βασιλεῖ τοῦ
[7, 8, 1]	Ἀμνῶνα καὶ προσλοιδορησάμενος ἐκέλευσεν ἀναστᾶσαν	ἀπιέναι.	τῆς δὲ χείρω τὴν ὕβριν
[7, 1, 1]	κομίσειεν αὐτῷ. Δαυίδης δὲ μηκέτ'	ἀπιστεῖν	ἔχων ἀλλ' ἐναργῆ τεκμήρια τοῦ
[7, 8, 3]	προσηγγελμένου κακοῦ καὶ δι' ὑπερβολὴν	ἀπιστίαν	ἔχοντος περιέμεινεν, ἀλλὰ καταρρηξάμενος τὴν
[7, 1, 3]	ὑπὲρ τοῦ τετελευτηκότος ὀργὴν λαβόντες,	ἀπίστῳ	τάχει καὶ προθυμίᾳ χρώμενοι μέχρι
[7, 13, 4]	βασιλεὺς ἀγαπᾶν μὲν αὐτὸν τῆς	ἁπλότητος	καὶ τῆς μεγαλοψυχίας ἔλεγε καὶ
[7, 14, 7]	τῷ θεῷ ἐπὶ ἡμέρας ὀκτὼ	ἀπὸ	σαββάτου ἐπὶ σάββατον. καὶ οὕτως
[7, 10, 5]	ὑπελείφθη λείψανον, ἀλλὰ πάντες ἂν	ἀπὸ	σοῦ καὶ τῶν σῶν ἀρξάμενοι
[7, 9, 7]	συμβαλεῖν Δαυίδῃ. γενομένους δ' αὐτοὺς	ἀπὸ	σταδίων τῆς πόλεως δύο θεῶνταί
[7, 11, 7]	θήκης ἐκπεσεῖν, βαστάσας δ' αὐτὴν	ἀπὸ	τῆς γῆς καὶ τῇ ἑτέρᾳ
[7, 8, 3]	τοῦ βασιλέως παῖδες οἱ διαδράντες	ἀπὸ	τῆς ἑστιάσεως. ὑπαντᾷ δ' αὐτοῖς
[7, 3, 2]	ἦν δὲ πᾶς ὁ χρόνος	ἀπὸ	τῆς Ἰησοῦ τοῦ στρατηγοῦ ἐπὶ
[7, 14, 6]	τιμωρίας ἔσεσθαι, πέμψας ἀνίστησιν αὐτὸν	ἀπὸ	τῆς ἱκεσίας: ἐλθόντα δὲ καὶ
[7, 10, 5]	πένθος. ταῦτ' εἰπὼν Ἰώαβος ἀπέστρεψεν	ἀπὸ	τῆς λύπης καὶ ἤγαγεν εἰς
[7, 10, 4]	περιμένοντι, πότ' αὐτῷ τις ἐλθὼν	ἀπὸ	τῆς μάχης ἀγγείλῃ τὰ κατ'
[7, 10, 4]	τι τῶν εὐκταίων αὐτῷ φέρειν	ἀπὸ	τῆς μάχης. ~(Καὶ μεταξὺ ταῦτα
[7, 14, 8]	ἐκέλευσε προσεδρεύειν κατὰ τριάκονθ' ἡμέρας	ἀπὸ	τῆς πρώτης ἕως τῆς ὑστάτης
[7, 4, 1]	τῶν πολεμίων φάλαγγες, ἀλλ' εὐθὺς	ἀπὸ	τῆς πρώτης συμβολῆς τραπέντας ἐνέκειτο
[7, 1, 1]	αὐτὸν πυνθανομένῳ, πόθεν ἥκοι τοιοῦτος,	ἀπὸ	τῆς τῶν Ἰσραηλιτῶν μάχης ἔλεγε:
[7, 7, 1]	φυλάσσοντι: θεασάμενος γὰρ δείλης ὀψίας	ἀπὸ	τοῦ στέγους τῶν βασιλείων, ἐν
[7, 14, 7]	δὲ τούτους πρῶτον εὑρίσκει τῶν	ἀπὸ	τριάκοντα ἐτῶν ἕως πεντήκοντα τρισμυρίους
[7, 5, 5]	μάχῃ πεσόντας ἁρπασαμένης καὶ φευγούσης,	ἀπὸ	τῶν ὤμων αὐτὸ κατενεχθῆναι καὶ
[7, 1, 5]	ἐν φόβῳ ἔργα πάντες τοῦτ'	ἀποβαλεῖν	γενόμενοι. ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων
[7, 10, 1]	μὲν γὰρ σὺν αὐτῷ πᾶσαν	ἀποβαλεῖν	ἐλπίδα χρηστὴν ἔφασκον, ἂν δὲ
[7, 1, 5]	μυρίων κακῶν λαμβάνουσι, καὶ δείσαντες	ἀποβαλεῖν	πολλῷ χείροσι τὸ βέβαιον αὑτοῖς
[7, 4, 1]	τοσαυτάκις αὐτοῖς νικωμένοις καὶ πολλὰς	ἀποβαλοῦσι	μυριάδας μετὰ μείζονος ἐπιέναι τοῖς
[7, 9, 1]	αὐτῷ τῶν παρὰ τοῦ πατρὸς	ἀποβάντων	πολλοὺς μὲν ἵππους ἐν ὀλίγῳ
[7, 4, 2]	θεοὺς αὐτῶν διέφθειρε. ~(Τοιαύτης δ'	ἀποβάσης	καὶ ταύτης τῆς μάχης ἔδοξε
[7, 5, 2]	λέγων οὕτως: τελευτήσαντος δὲ ἐκείνου	ἀπόγονοι	ἐπὶ δέκα γενεὰς ἐβασίλευον ἑκάστου
[7, 12, 2]	ὁ Παλαιστῖνος ηὔχει τῶν Γιγάντων	ἀπόγονος	εἶναι. μετὰ δὲ ταύτην τὴν
[7, 12, 1]	παιδός: οὗτος ἦν μὲν καὶ	ἀπόγονος	τῶν Γιγάντων, ἔχων δὲ καὶ
[7, 14, 7]	ἐπὶ ἡμέρας ὀκτώ. τοὺς δ'	ἀπογόνους	τοὺς Μωυσέος ἐτίμησεν: ἐποίησε γὰρ
[7, 5, 2]	τούτοις δὲ καὶ περὶ τῶν	ἀπογόνων	αὐτοῦ φησιν, ὡς μετὰ τὴν
[7, 14, 5]	ἵνα γνῷ πᾶς ὁ λαὸς	ἀποδεδειγμένον	αὐτὸν ὑπὸ τοῦ πατρὸς βασιλέα,
[7, 4, 1]	Δαυίδην βασιλέα ὑπὸ τῶν Ἑβραίων	ἀποδεδειγμένον	στρατεύουσιν ἐπ' αὐτὸν εἰς Ἱεροσόλυμα:
[7, 11, 6]	αὐτὸς δ' οὐκέτ' ἐπλησίαζεν αὐταῖς.	ἀποδείκνυσι	δὲ καὶ τὸν Ἀμασὰν στρατηγὸν
[7, 1, 3]	πέραν τοῦ Ἰορδάνου καὶ παντὸς	ἀποδείκνυσι	τοῦ πλήθους βασιλέα πάρεξ τῆς
[7, 1, 2]	τῆς φυλῆς τῆς προειρημένης λαὸς	ἀποδείκνυσιν	αὐτὸν βασιλέα. ἀκούσας δ' ὅτι
[7, 11, 8]	καὶ παραγενόμενος εἰς Ἱεροσόλυμα παντὸς	ἀποδείκνυται	πάλιν τοῦ λαοῦ στρατηγός. καθίστησι
[7, 9, 2]	μετεσταλμένοι: καὶ βασιλεὺς ὑπὸ πάντων	ἀποδείκνυται	τοῦτο γενέσθαι στρατηγήσας. ὡς δ'
[7, 14, 2]	τὸ μέγεθος τοῦ ἔργου μηδ'	ἀποδειλιάσας	πρὸς αὐτό: πάντα γάρ σοι
[7, 14, 5]	καὶ περιχρίσαντας τὸ ἅγιον ἔλαιον	ἀποδεῖξαι	βασιλέα: τοῦτο δὲ ποιῆσαι προσέταξε
[7, 14, 7]	Δαυίδης ἐπὶ παντὸς τοῦ λαοῦ	ἀποδεῖξαι	τὸν υἱὸν βασιλέα συγκαλεῖ τοὺς
[7, 1, 4]	μὲν ἀποστῆναι παιδός, αὐτὸν δὲ	ἀποδείξαντα	πάσης τῆς χώρας βασιλέα. τοῦ
[7, 3, 2]	ἔτη ἑπτὰ καὶ μῆνες ἕξ.	ἀποδείξας	δὲ βασίλειον τὰ Ἱεροσόλυμα λαμπροτέροις
[7, 14, 5]	ἐκδέξασθαι κελεύσαντος εἰσελθών, εἰ τήμερον	ἀποδείξειε	τὸν Ἀδωνίαν βασιλέα καὶ παραδοίη
[7, 11, 8]	τοὺς βασιλεῖς καὶ τοὺς στρατηγοὺς	ἀποδείξειεν,	ἵνα τοὺς πολεμίους τοὺς Ἑβραίων
[7, 14, 9]	παίδων γενομένων ἴστε τὸν Ἰούδαν	ἀποδειχθέντα	βασιλέα, καὶ ἐμὲ τῶν ἀδελφῶν
[7, 7, 5]	αὐτὸς ἐπιγραφῇ. ταῦτα Ἰωάβου γράψαντος	ἀποδεξάμενος	αὐτὸν τῆς εὐνοίας καὶ τῆς
[7, 4, 4]	προαίρεσιν αὐτοῦ καὶ τὴν ἐπιθυμίαν	ἀποδέχεται,	μηδενὸς μὲν πρότερον εἰς νοῦν
[7, 2, 2]	ἐμφανίζοντες. ὁ δὲ ταύτης τε	ἀποδέχεται	τῆς προθυμίας αὐτοὺς καὶ παρακαλέσας
[7, 1, 2]	ἔπεμψε πρὸς αὐτοὺς ἐπαινῶν καὶ	ἀποδεχόμενος	αὐτῶν τὸ ἔργον, καὶ χάριτας
[7, 7, 1]	τὴν φύσιν ὅταν ἔλθωσιν ἐξ	ἀποδημίας,	οὐκ εἶναι δίκαιον ἔφη τῶν
[7, 11, 3]	ἡμίση τῆς οὐσίας αὐτῷ κελεύσας	ἀποδοθῆναι.	ὁ δὲ Μεμφίβοσθος πάντ' ἐχέτω
[7, 11, 1]	τὸ πλῆθος Δαυίδῃ τὴν βασιλείαν	ἀποδοῦναι:	προσδοκᾶν δὲ παρ' αὐτοῦ μὴ
[7, 14, 2]	βασιλεύοντος εἵλετο αὑτῷ γενέσθαι, σπούδασον	ἀποδοῦναι	τῷ θεῷ μὴ καταπλαγεὶς τὸ
[7, 9, 1]	εἰς Γιβρῶνα συγχωρῆσαι πορευθέντι θυσίαν	ἀποδοῦναι	τῷ θεῷ: φεύγοντα γὰρ αὐτὸν
[7, 5, 5]	ἃς ὤφειλεν Ἰωνάθῃ τῆς ἑταιρίας	ἀποδώσει:	ἀχθέντος οὖν τινος ἠλευθερωμένου μὲν
[7, 1, 6]	εἰμι πλέον ἐμοῦ δυναμένους, ἀλλ'	ἀποδώσει	τὴν ὑπὲρ τῶν τετολμημένων αὐτοῖς
[7, 1, 2]	αὐτῶν τὸ ἔργον, καὶ χάριτας	ἀποδώσειν	ἀντὶ τῆς πρὸς τοὺς τεθνηκότας
[7, 7, 1]	σκέψηταί τινα τοῦ λαθεῖν ὁδόν,	ἀποθανεῖν	γὰρ αὐτὴν κατὰ τοὺς πατρίους
[7, 9, 6]	Ἀχιτόφελος συνεβούλευσε κινδυνεύσει Δαυίδης συλληφθεὶς	ἀποθανεῖν,	γνώμην εἰσφέρειν ἐναντίαν ἐπειρᾶτο: οὐ
[7, 8, 3]	τοὺς υἱοὺς ἅπαντας καὶ τοὺς	ἀποθανεῖν	δεδηλωμένους καὶ τὸν ἀνῃρηκότα. ὁ
[7, 4, 2]	μὴ ὢν ἱερεὺς ἥψατο ταύτης,	ἀποθανεῖν	ἐποίησε. καὶ ὁ μὲν βασιλεὺς
[7, 8, 4]	ὑπὸ θατέρου τὸν ἕτερον πληγέντα	ἀποθανεῖν:	ἠξίου τε τῶν συγγενῶν ἐπὶ
[7, 1, 6]	κατ' ἐντολὴν καὶ βούλησιν ἰδίαν	ἀποθάνοι.	ἀρὰς δὲ κατὰ τοῦ πεφονευκότος
[7, 1, 6]	αὐτοῦ τὴν πρὸς αὐτὸν τιμὴν	ἀποθανόντα	καὶ φυλακὴν τῆς πίστεως ἠγάπησαν,
[7, 8, 4]	προς θεῖναι τῷ παρὰ γνώμην	ἀποθανόντι	υἱῷ ἄλλον ἑκουσίως. συνίησι δὲ
[7, 7, 4]	θεὸν ἡγούμενος τούτοις εὐμενῆ καταστήσειν,	ἀποθανόντος	δ' οὐκέτι χρείαν εἶναι λύπης
[7, 4, 2]	τὴν χεῖρα πρὸς αὐτὴν οὕτως	ἀποθανόντος,	οὐκ εἰσδέχεται μὲν αὐτὴν πρὸς
[7, 14, 2]	τοῦ ναοῦ τὴν κιβωτὸν αὐτὸν	ἀποθέσθαι	προσέταξε καὶ τὰ ἅγια σκεύη
[7, 11, 5]	ὦ ἀδελφοί, θαυμάζομεν ὑμᾶς αὑτῶν	ἀποκαλοῦντας	μόνων συγγενῆ τὸν βασιλέα: ὁ
[7, 8, 1]	τὴν ὕβριν καὶ διὰ τοῦτο	ἀποκαλούσης,	εἰ βιασάμενος αὐτὸς μηδ' ἄχρι
[7, 9, 4]	μιαιφόνον καὶ πολλῶν ἀρχηγὸν κακῶν	ἀποκαλῶν.	ἐκέλευε δὲ καὶ τῆς γῆς
[7, 14, 11]	τε καὶ γένεσιν τῶν ὅλων	ἀποκαλῶν	καὶ δημιουργὸν ἀνθρωπίνων καὶ θείων,
[7, 8, 5]	κόμης, ὡς μόλις αὐτὴν ἡμέραις	ἀποκείρειν	ὀκτὼ σταθμὸν ἕλκουσαν σίκλους διακοσίους:
[7, 11, 4]	ποτοῦ συνιέναι διὰ τὸν χρόνον,	ἀποκεκλεῖσθαι	δ' αὐτῷ καὶ τὰς ἀκοὰς
[7, 3, 1]	γένος δ' εἰσὶν οὗτοι Χαναναίων,	ἀποκλεισάντων	αὐτῷ τὰς πύλας καὶ τοὺς
[7, 13, 2]	ἀνάγκης γενέσθαι φήσαντος καὶ κελεύοντος	ἀποκρίνασθαι	ταχέως, ἵνα ἀναγγείλῃ τὴν αἵρεσιν
[7, 9, 5]	ἐκεῖνον μεταβαίη πρὸς αὐτόν, δεξιῶς	ἀποκρίνεται	καὶ σωφρόνως: εἶπε γὰρ ἕπεσθαι
[7, 6, 1]	ἀπέλυσε κομίζοντας οὐ λόγοις τὰς	ἀποκρίσεις.	ἰδὼν δὲ ταῦθ' ὁ τῶν
[7, 9, 6]	εἴς τινα τῶν αὐλώνων ἑαυτὸν	ἀποκρύψει	ἢ πρὸς πέτρᾳ τινὶ λοχήσει:
[7, 1, 5]	τολμηροτέραν ὁδὸν καὶ κρίνας Ἀβεννῆρον	ἀποκτεῖναι	πέμπει τοὺς ἐπιδιώξοντας, οἷς καταλαβοῦσι
[7, 8, 4]	δ' αὐτῇ κωλύσαντα τοὺς βουλομένους	ἀποκτεῖναι	τὸν υἱὸν αὐτῆς παρέξειν: οὐ
[7, 1, 1]	τὸν βίον, ἀλλὰ καὶ τὸν	ἀποκτείναντα	κολάσαι. φήσας γὰρ πρὸς αὐτὸν,
[7, 15, 1]	τῆς Ἰωάβου τοῦ στρατηγοῦ παρανομίας	ἀποκτείναντος	διὰ ζηλοτυπίαν δύο στρατηγοὺς δικαίους
[7, 11, 7]	φόνου οὐδὲν τοιοῦτον ἔσχε παρακάλυμμα.	ἀποκτείνας	δὲ τὸν συστράτηγον ἐδίωκε τὸν
[7, 12, 1]	Γαβαωνίτας, οὓς Σαοῦλος ὁ βασιλεὺς	ἀποκτείνας	ἠσέβησεν ἐξαπατήσας καὶ τοὺς ὅρκους
[7, 7, 3]	γυναῖκα καὶ τὸν ἄνδρα αὐτῆς	ἀποκτείνειεν	ἐκδοὺς τοῖς πολεμίοις: δώσειν οὖν
[7, 2, 1]	τάγματος, λογισάμενοι δ' ὡς ἂν	ἀποκτείνωσι	τὸν Ἰέβωσθον μεγάλων παρὰ Δαυίδου
[7, 12, 1]	καὶ ῥομφαίαν ὥρμησεν ἐπιστραφεὶς ὡς	ἀποκτενῶν	τὸν τῶν πολεμίων βασιλέα: παρεῖτο
[7, 11, 3]	ἀπόχρη τὸ σὲ τὴν βασιλείαν	ἀπολαβεῖν.	~(Βεέρζελον δὲ τὸν Γαλαδίτην ἄνδρα
[7, 10, 2]	μὲν ὑπὲρ τοῦ τὴν βασιλείαν	ἀπολαβεῖν	Δαυίδην παρακινδυνευόντων καὶ πάσῃ προθυμίᾳ
[7, 1, 4]	αὐτῷ Δαυίδης τὴν γυναῖκα δικαίως	ἀπολαβεῖν:	συγκαλέσας δὲ τοὺς γεγηρακότας τοῦ
[7, 11, 1]	πρότερον ποιεῖσθαι πρόνοιαν τὴν βασιλείαν	ἀπολαβόντα.	ταῦτα μὲν οὖν συνεχέστερον ἀπηγγέλλετο
[7, 11, 4]	τοιοῦτον αὐτῷ τυγχάνειν, ὥστε μὴ	ἀπολαύειν	τῶν ἡδέων εἰς ὀγδοήκοντα ἔτη
[7, 12, 3]	Δαυίδης καὶ κινδύνων καὶ βαθείας	ἀπολαύων	τὸ λοιπὸν εἰρήνης ᾠδὰς εἰς
[7, 5, 5]	ἐκέλευσεν εἶναι καὶ μηδεμίαν ἡμέραν	ἀπολείπεσθαι	τῆς σὺν αὐτῷ διαίτης. τοῦ
[7, 15, 1]	τοῦ θείου πρὸς σαυτὸν εὔνοιαν	ἀπολεῖς	παραβάς τι τῶν νομίμων καὶ
[7, 7, 1]	καὶ καθ' ὃ κινδυνεύσει μαχόμενος	ἀπολειφθεὶς	μόνος: τοὺς γὰρ> συμπαραστάτας ἀναχωρῆσαι
[7, 7, 2]	μὲν πόλιν κατασκάψαι, ἅπαντας δ'	ἀπολέσαι	τοὺς ἐν αὐτῇ. καὶ ὁ
[7, 1, 5]	αὐτῆς ἀγαθοῖς γενόμενον ἔπειτ' αὐτὴν	ἀπολέσαι,	τούτου δὲ ὑπερβολὴν ἔχοντος συμφορᾶς.
[7, 7, 2]	δὲ τῷ τείχει καὶ πολλοὺς	ἀπολέσας	ἀναχωρῆσαι βιασθείη: προστιθέναι δὲ τούτοις
[7, 1, 3]	διώκειν παραινοῦντος, μὴ κτείνας αὐτὸν	ἀπολέσῃ	τὴν πρὸς τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ
[7, 1, 1]	πατρὸς Ἀμαληκίτου γένος, ἐκέλευσεν αὐτὸν	ἀπολέσθαι.	ἔγραψε δὲ καὶ θρήνους καὶ
[7, 11, 8]	καὶ βούλεσθ' εἰποῦσα, κακοὶ κακῶς	ἀπολέσθαι	μετὰ τέκνων καὶ γυναικῶν ὑπὲρ
[7, 9, 6]	πολεμίων: ἀλλὰ κατὰ τὴν ἑσπέραν	ἀπολιπὼν	τοὺς ἰδίους ἢ εἴς τινα
[7, 9, 8]	φανερός ἐστιν οὐκ εἰς μακρὰν	ἀπολούμενος:	Δαυίδην δὲ κρατήσειν ἔλεγεν καὶ>
[7, 11, 4]	χαρίζεσθαι τὰ κατ' ἐπιθυμίαν αὐτὸν	ἀπολῦσαι:	οὔτε γὰρ τροφῆς οὔτε ποτοῦ
[7, 12, 1]	γῆν πρὸς γονὴν καρπῶν ἀνακαλεῖν	ἀπολύσας	τοῦ πρότερον αὐχμοῦ: καὶ πάλιν
[7, 7, 1]	αὐτόθι ὡς εἰς τὴν ἐπιοῦσαν	ἀπολύσων	αὐτὸν πρὸς τὸν ἀρχιστράτηγον. κληθεὶς
[7, 11, 4]	λιπαρῶς δεομένου, σὲ μέν, εἶπεν,	ἀπολύω,	τὸν δ' υἱὸν Ἀχίμανον ἄφες
[7, 11, 3]	ἡμῶν γενεᾶς ὀφειλούσης εἰς ἐκεῖνα	ἀπολωλέναι,	σύ τε μέτριος καὶ χρηστὸς
[7, 8, 3]	ὡς ἐπὶ παισὶν ὁμοῦ τοσούτοις	ἀπολωλόσι	καὶ τοῦθ' ὑπ' ἀδελφοῦ τῆς
[7, 13, 3]	δεόμενος ἤδη λωφῆσαι καὶ τοῖς	ἀπολωλόσιν	ἀρκεσθέντα παύσασθαι: ἀναβλέψας δ' εἰς
[7, 8, 3]	ὁρῶν οὓς ἀκηκόει μικρὸν ἔμπροσθεν	ἀπολωλότας.	ἦν δὲ παρὰ πάντων δάκρυα
[7, 9, 2]	καὶ περὶ τῆς τοῦ παιδὸς	ἀπονοίας	κοινολογησάμενος αὐτοῖς καὶ περὶ πάντων
[7, 9, 2]	τὰ ἐκείνου φρονοῦντα τά τε	ἀπόρρητα	τῆς διανοίας αὐτοῦ κατανοεῖν καὶ
[7, 1, 5]	τῶν οἰκείων αὐτὸν ὡς ἐν	ἀπορρήτῳ	διαλεξόμενος, παραγαγὼν δὲ εἰς τὸ
[7, 13, 3]	καὶ τὴν γενεὰν αὐτοῦ πᾶσαν	ἀποσκήπτειν,	φείδεσθαι δὲ τοῦ λαοῦ. ~(Κατακούσας
[7, 1, 5]	ἀγαθῶν οἱ πράγμασιν ἐγχειροῦντες ἀτόποις,	ἀποσπᾷ	μὲν τῶν οἰκείων αὐτὸν ὡς
[7, 4, 3]	ὁ πατὴρ Σαοῦλος, τότε δὲ	ἀποσπάσας	αὐτὸς εἶχε, πέντε παῖδας ἔτεκε.
[7, 1, 4]	πέμπει μὲν αὐτῷ τὴν Μελχάλην	ἀποσπάσας	Ὀφελτίου τοῦ τότε συνοικοῦντος αὐτῇ,
[7, 8, 2]	βαρὺς αὐτῷ γένοιτο, τοὺς ἀδελφοὺς	ἀποστεῖλαι	παρεκάλεσε. πέμψαντος δὲ τοῖς ἰδίοις
[7, 13, 4]	ὁ γὰρ θεὸς τὸν προφήτην	ἀποστείλας	πρὸς αὐτὸν ἐκεῖ ναὸν ἔλεγεν
[7, 8, 5]	δὲ Ἰωάβου τῶν ἰδίων τινὰς	ἀποστείλας	τὴν ὁμοροῦσαν αὐτῷ χώραν ἐπυρπόλησεν.
[7, 1, 4]	πρὸς αὐτούς, ὡς ἔχοντας ἑτοίμως	ἀποστῆναι	μὲν Ἰεβώσθου Δαυίδῃ δὲ προσθέσθαι
[7, 1, 4]	τὸν λαὸν τοῦ Σαούλου μὲν	ἀποστῆναι	παιδός, αὐτὸν δὲ ἀποδείξαντα πάσης
[7, 10, 5]	ἐπιμένῃς τοῖς ἄρτι πραττομένοις, ἀναπείσας	ἀποστῆναί	σου τὸν λαὸν καὶ τὴν
[7, 12, 4]	τὴν βίαν ἀλλ' εἰς φυγὴν	ἀποστραφέντας	ἐδίωκε. ταῦτα μὲν ἔργα χειρῶν
[7, 1, 4]	Ἰεβώσθου Δαυίδῃ δὲ προσθέσθαι ταύτης	ἀποστρέψειε	τῆς ὁρμῆς, νῦν μέντοι γε
[7, 15, 1]	πρὸς ἅπαντ' αὐτοῦ τὴν ἀγαθὴν	ἀποστρέψεις	πρόνοιαν: τοιοῦτον δὲ σεαυτὸν παρέχων,
[7, 13, 4]	Ἴσακον ὥστε ὁλοκαυτῶσαι, καὶ μέλλοντος	ἀποσφάττεσθαι	τοῦ παιδὸς κριὸν ἐξαίφνης ἀναφανῆναι
[7, 7, 4]	λογιζόμενοι, μὴ γνοὺς ἔτι μᾶλλον	ἀπόσχηται	καὶ τροφῆς καὶ τῆς ἄλλης
[7, 7, 5]	ἐκάκου τῶν τε ὑδάτων αὐτοὺς	ἀποτεμνόμενος	καὶ τῆς τῶν ἄλλων εὐπορίας,
[7, 5, 1]	μάχῃ καὶ πολλὴν τῆς χώρας	ἀποτεμόμενος	καὶ προσορίσας τῇ τῶν Ἑβραίων
[7, 11, 8]	μίαν πόλιν; πείθει τὴν κεφαλὴν	ἀποτεμόντας	τοῦ Σαβαίου ῥῖψαι ταύτην εἰς
[7, 2, 1]	κτείνουσιν αὐτόν. καὶ τὴν κεφαλὴν	ἀποτεμόντες	καὶ δι' ὅλης νυκτὸς καὶ
[7, 7, 3]	ἔργον ἐτόλμησεν, ἀπεφήνατο καὶ τετραπλὴν	ἀποτῖσαι	τὴν ἀμνάδα δίκαιον εἶναι καὶ
[7, 8, 3]	γὰρ διὰ τὴν Θημάρης ὕβριν	ἀποτολμῆσαι	τὸν Ἀψάλωμον τὴν ἀναίρεσιν τὴν
[7, 15, 3]	περὶ μὲν τούτων ἡμῖν τοσοῦτον	ἀπόχρη	δεδηλῶσθαι.
[7, 11, 3]	μέν, εἶπε, Σιβάς, ἐμοὶ δ'	ἀπόχρη	τὸ σὲ τὴν βασιλείαν ἀπολαβεῖν.
[7, 9, 7]	κώμην τινὰ τῶν Ἱεροσολύμων οὐκ	ἄπωθεν	αὑτοὺς ἔδωκαν, Βοκχόρης ἦν ὄνομα
[7, 12, 2]	ὅρων τῆς Ἑβραίων χώρας οὐκ	ἄπωθεν.	ἦν δ' αὐτοῖς ἀνὴρ τὸ
[7, 4, 1]	Κλαυθμῶσι κατέχειν τὴν στρατιὰν οὐκ	ἄπωθεν	τοῦ τῶν πολεμίων στρατοπέδου, κινεῖν
[7, 13, 3]	κηδεύοντες ἐναπέθνησκον ἀτελέσι ταῖς ταφαῖς.	ἀπώλοντο	δ' ἀρξαμένης ἕωθεν τῆς λοιμικῆς
[7, 1, 3]	οὗ πάντες ὥσπερ ἐκ συνθήματος	ἀπώλοντο.	πεσόντων δὲ τούτων συνέρρηξε καὶ
[7, 10, 5]	καὶ τῶν σῶν ἀρξάμενοι τέκνων	ἀπωλώλειμεν	οἰκτρῶς, οὐ κλαιόντων ἡμᾶς τῶν
[7, 13, 3]	αὐτοῖς τὰς ὄψεις ὑποδραμόντος περιπνιγεῖς	ἀπῴμωζον,	ἔνιοι δὲ τῶν οἰκείων τινὰ
[7, 11, 7]	καὶ κομίσας εἴς τι χωρίον	ἀπωτάτω	τῆς ὁδοῦ τίθησιν αὐτόθι καὶ
[7, 3, 1]	ἰσχὺν καὶ καταπληξόμενος εἴ τινες	ἄρα	καὶ ἄλλοι τὸν αὐτὸν ἐκείνοις
[7, 6, 3]	αὐτοὺς εἰς τὴν μητρόπολιν συγκλείσας	Ἀραβαθὰ	ἐπολιόρκει. ~(Συνέπεσε δὲ καὶ Δαυίδῃ
[7, 6, 2]	πρὸς τῇ μητροπόλει τῶν Ἀμμανιτῶν	Ἀραβαθᾶ	κατεστρατοπεδεύσατο. τῶν δὲ πολεμίων ἐξελθόντων
[7, 5, 1]	ἔτος τελεῖν ἐπὶ Ἀρτάζαρον τὸν	Ἀραοῦ	μὲν υἱὸν βασιλέα δὲ τῆς
[7, 1, 6]	ἐντολὴν καὶ βούλησιν ἰδίαν ἀποθάνοι.	ἀρὰς	δὲ κατὰ τοῦ πεφονευκότος αὐτὸν
[7, 5, 1]	καλῶς ἔχειν τὰ παρ' αὐτῆς	ἄρας	ἐκ τῶν Ἱεροσολύμων ἐπὶ τοὺς
[7, 2, 2]	ὁ Δαυίδης μετὰ πάντων ἐκεῖθεν	ἄρας	ἧκεν εἰς Ἱεροσόλυμα. ~(Τῶν δὲ
[7, 12, 4]	θαυμαστὴν καὶ διαβόητον τότε νίκην	ἄρασθαι,	τοῦ μὲν Ἐλεαζάρου κτείνοντος ἑπομένου
[7, 12, 1]	τῶν πολεμίων Ἄκμονος μὲν τοὔνομα	Ἀράφου	δὲ παιδός: οὗτος ἦν μὲν
[7, 5, 1]	τοὺς Παλαιστίνους ἐκστρατεύειν, καὶ μηδὲν	ἀργὸν	μηδὲ ῥᾴθυμον ἐν τοῖς πράγμασιν
[7, 14, 10]	ὅσα τε σκεύη χρυσᾶ καὶ	ἀργυρᾶ	τούτων τὸν σταθμὸν ὥρισε. προσπαρώρμησε
[7, 5, 4]	τῆς ἀρχαίας κατασκευῆς χρύσεα καὶ	ἀργύρεα	καὶ χάλκεα. Δαυίδης δὲ ποιησάμενος
[7, 14, 10]	τάλαντα πεντακισχίλια καὶ στατῆρας μυρίους,	ἀργυρίου	δὲ μύρια τάλαντα, καὶ σιδήρου
[7, 5, 4]	καὶ τὸν ἄλλον χρυσὸν καὶ	ἄργυρον,	ὃν ἐκ τῶν πόλεων εἰλήφει
[7, 5, 3]	ἐν αὐταῖς εὑρέθη πάμπολυς καὶ	ἄργυρος	ἔτι δὲ καὶ χαλκός, ὃν
[7, 14, 10]	πολλὰ τάλαντα χρυσοῦ πλείω δ'	ἀργύρου	καὶ ξύλα καὶ τεκτόνων πλῆθος
[7, 14, 2]	τάλαντα συνειλεγμένα μύρια, δέκα δ'	ἀργύρου	μυριάδας ταλάντων, χαλκόν τε καὶ
[7, 14, 9]	χρυσόν τε πολὺν παρεσκευασάμην καὶ	ἀργύρου	ταλάντων μυριάδας δέκα, ὁ δὲ
[7, 9, 6]	ἔσεσθαι φήσαντος Δαυίδου μηκέτι ζῶντος,	ἀρεσθεὶς	τῇ γνώμῃ μετακαλεῖται καὶ τὸν
[7, 14, 6]	τε στρατηγὸς Ἰώαβος ἔλεγεν οὐκ	ἀρέσκεσθαι	τοῖς ἤχοις οὐδὲ τῇ σάλπιγγι.
[7, 12, 4]	γὰρ καὶ τὰς τῶν ἄλλων	ἀρετὰς	ἀρκέσουσιν οὗτοι ποιῆσαι: δυνατοὶ γὰρ
[7, 12, 4]	οἱ λοιποὶ δὲ τοιοῦτοι τὰς	ἀρετὰς	ὑπῆρχον. ~(Ὁ δὲ βασιλεὺς Δαυίδης
[7, 12, 4]	ἐν τῇ Μωαβίτιδι χώρᾳ κατ'	ἀρετὴν	ἐκράτησεν αὐτῶν. καὶ πάλιν αὐτὸν
[7, 15, 2]	ἀρίστῳ ἀνδρὶ γεγενημένῳ καὶ πᾶσαν	ἀρετὴν	ἔχοντι καὶ τοσούτων ἐθνῶν σωτηρίαν
[7, 1, 1]	γεγενημένος. τοσαύτην δ' ἐπεδείξατο τὴν	ἀρετὴν	καὶ τὴν πρὸς τὸν Σαοῦλον
[7, 14, 11]	δικαίαν καὶ πᾶσι τοῖς τῆς	ἀρετῆς	μέρεσιν ἐρρωμένην ἐκέλευσε καὶ τὸ
[7, 13, 1]	καὶ ἡμέρας εἴκοσι καὶ τὸν	ἀριθμὸν	ἀπέδωκε τῷ βασιλεῖ τοῦ λαοῦ
[7, 1, 4]	καιρὸν καὶ παῖδες Δαυίδῃ τὸν	ἀριθμὸν	ἓξ ἐκ γυναικῶν τοσούτων> ὧν
[7, 5, 5]	καὶ τοὺς οἰκέτας αὐτοῦ τὸν	ἀριθμὸν	ὄντας εἴκοσι τῷ παιδὶ χαρίζεται
[7, 11, 2]	οἱ παῖδες αὐτοῦ πεντεκαίδεκα τὸν	ἀριθμὸν	ὄντες μετὰ οἰκετῶν εἴκοσιν. οὗτοι
[7, 3, 3]	δὲ καὶ παῖδας ἐννέα τὸν	ἀριθμόν,	οὓς προσηγόρευσεν Ἀμασέ, Ἀμνου, Σεβάν,
[7, 13, 1]	ἦν δὲ τῶν ἄλλων Ἰσραηλιτῶν	ἀριθμὸς	ἐνενήκοντα μυριάδες ὅπλα βαστάζειν καὶ
[7, 14, 2]	ταλάντων, χαλκόν τε καὶ σίδηρον	ἀριθμοῦ	πλείονα συντέθεικα καὶ ξύλων δὲ
[7, 9, 7]	τάχος καὶ τὴν ὀξύτητα κρίναντες	ἄριστα	εἶναι ἠπείγοντο συμβαλεῖν Δαυίδῃ. γενομένους
[7, 9, 6]	τῷ λογισμῷ καὶ ταῦτ' ἐπιγνοὺς	ἄριστα	τὴν μὲν Ἀχιτοφέλου γνώμην παραίτησαι,
[7, 1, 6]	αὐτὰ καὶ σώζειν βουλαῖς τε	ἀρίσταις	καὶ ῥώμῃ χειρῶν ἐν τοῖς
[7, 12, 2]	ὅλης νίκης ῥοπὴ γενόμενος δόξαν	ἀριστείας	ἀπηνέγκατο: καὶ γὰρ οὗτος ὁ
[7, 14, 3]	γυνὴ μία πασῶν τὸ εἶδος	ἀρίστη	γυναικῶν Ἀβισάκη τοὔνομα, ἣ συγκοιμωμένη
[7, 8, 5]	μιᾶς δὲ θυγατρὸς τὴν μορφὴν	ἀρίστης,	ἣν ὁ Σολόμωνος υἱὸς Ῥοβόαμος
[7, 7, 2]	προσιέναι τῷ τείχει τῶν πολεμίων:	ἄριστον	γὰρ ἁπάντων τῶν ἐν πολέμῳ
[7, 5, 2]	τὸν Εὐφράτην, ἐν ᾗ ἡττᾶτο,	ἄριστος	ἔδοξεν εἶναι βασιλέων ῥώμῃ καὶ
[7, 14, 2]	προσδέῃ, σὺ προσθήσεις. γίνου τοίνυν	ἄριστος	τὸν θεὸν ἔχων προστάτην. προσπαρεκελεύσατο
[7, 13, 3]	νόσου φθείρειν αὐτοὺς ἕως ὥρας	ἀρίστου	μυριάδες ἑπτά. ἐξέτεινε δὲ ὁ
[7, 15, 2]	χώρας τρία καὶ τριάκοντα. οὕτως	ἀρίστῳ	ἀνδρὶ γεγενημένῳ καὶ πᾶσαν ἀρετὴν
[7, 7, 1]	Οὐρίαν δοὺς αὐτῷ τινας τῶν	ἀρίστων	τῆς στρατιᾶς: αὐτὸς δ' ἁπάσῃ
[7, 1, 5]	περὶ μὲν τούτων ἐν βραχέσιν	ἀρκεῖ	δεδηλῶσθαι. ~(Δαυίδης δ' ἀκούσας ἀνῃρημένον
[7, 12, 3]	τὴν τῶν προειρημένων ὀργάνων φύσιν,	ἀρκείσθω	λελέχθαι. ~(Τῷ δὲ βασιλεῖ πάντες
[7, 13, 3]	ἤδη λωφῆσαι καὶ τοῖς ἀπολωλόσιν	ἀρκεσθέντα	παύσασθαι: ἀναβλέψας δ' εἰς τὸν
[7, 12, 4]	καὶ τὰς τῶν ἄλλων ἀρετὰς	ἀρκέσουσιν	οὗτοι ποιῆσαι: δυνατοὶ γὰρ ἦσαν
[7, 14, 10]	τὸ ἄδυτον καὶ εἰς τὸ	ἅρμα	τοῦ θεοῦ τοὺς Χερουβεῖς, οὓς
[7, 9, 1]	ὀλίγῳ πάνυ χρόνῳ πολλὰ δ'	ἅρματα	ἐκέκτητο, καὶ ὁπλοφόροι περὶ αὐτὸν
[7, 14, 4]	αὐτὸν δεῖ παραλαβεῖν: κατεσκεύασε δὲ	ἅρματα	πολλὰ καὶ ἵππους καὶ πεντήκοντα
[7, 5, 1]	πεντακισχιλίους. ἔλαβε δὲ καὶ αὐτοῦ	ἅρματα	χίλια, καὶ τὰ πλείω μὲν
[7, 13, 3]	ἀτελέσι ταῖς ταφαῖς. ἀπώλοντο δ'	ἀρξαμένης	ἕωθεν τῆς λοιμικῆς νόσου φθείρειν
[7, 10, 5]	ἀπὸ σοῦ καὶ τῶν σῶν	ἀρξάμενοι	τέκνων ἀπωλώλειμεν οἰκτρῶς, οὐ κλαιόντων
[7, 13, 4]	τὴν ἅλω εἶπε καὶ τὰ	ἄροτρα	καὶ τοὺς βόας εἰς ὁλοκαύτωσιν
[7, 5, 5]	πάππον ἐν τῇ μάχῃ πεσόντας	ἁρπασαμένης	καὶ φευγούσης, ἀπὸ τῶν ὤμων
[7, 7, 4]	ἔγκυον αὐτὴν ἐποίησε, καὶ γεννησαμένης	ἄρρεν	παιδίον Σολόμωνα τοῦτον προσηγόρευσεν, οὕτως
[7, 10, 3]	γὰρ ἦν αὐτῷ τρία μὲν	ἄρρενα,	θυγάτηρ δὲ μία Θωμάρα τοὔνομα,
[7, 8, 5]	Ἱεροσολύμοις ἔτη δύο τριῶν μὲν	ἀρρένων	πατὴρ γενόμενος μιᾶς δὲ θυγατρὸς
[7, 7, 2]	εὐθὺς ἄγεται γυναῖκα, καὶ παῖς	ἄρρην	ἐξ αὐτῆς γίνεται αὐτῷ. ~(Τοῦτον
[7, 5, 1]	ἐπιτάξας κατ' ἔτος τελεῖν ἐπὶ	Ἀρτάζαρον	τὸν Ἀραοῦ μὲν υἱὸν βασιλέα
[7, 5, 2]	Ἄδαδος, ὅτι πολεμεῖ Δαυίδης τὸν	Ἀρτάζαρον,	φίλος ὢν αὐτῷ μετὰ δυνάμεως
[7, 10, 5]	ἐγὼ τήμερον, ἂν ἐπιμένῃς τοῖς	ἄρτι	πραττομένοις, ἀναπείσας ἀποστῆναί σου τὸν
[7, 4, 2]	ἀνδράσι καὶ νηπίοις διαδοὺς κολλυρίδα	ἄρτου	καὶ ἐσχαρίτην καὶ λάγανον τηγανιστὸν
[7, 8, 1]	ἐκέλευσεν ἀχθῆναι. ἡκούσῃ δὲ προσέταξεν	ἄρτους	αὐτῷ ποιῆσαι τηγανιστοὺς αὐτουργῷ γενομένῃ:
[7, 9, 8]	μήτε κλίνας ἐπιλιπεῖν ἐστρωμένας μήτε	ἄρτους	καὶ οἶνον, ἀλλὰ καὶ θυμάτων
[7, 12, 4]	εἰς Βηθλεέμην, καὶ τοῦ ὕδατος	ἀρυσάμενοι	πάλιν διὰ τῆς παρεμβολῆς ὑπέστρεψαν
[7, 5, 4]	αὐτῷ καὶ δῶρα σκεύη τῆς	ἀρχαίας	κατασκευῆς χρύσεα καὶ ἀργύρεα καὶ
[7, 0, 0]	τῶν Ἰωσήπου ἱστοριῶν τῆς Ἰουδαικῆς	ἀρχαιολογίας	~(Συνέβη δὲ ταύτην γενέσθαι τὴν
[7, 8, 1]	χιτωνίσκον, ἐφόρουν γὰρ αἱ τῶν	ἀρχαίων	παρθένοι χειριδωτοὺς ἄχρι τῶν σφυρῶν
[7, 4, 1]	δ' αὐτὸν μὴ πρότερον μηδ'	ἄρχεσθαι	τῆς μάχης. πρὶν ἢ τὰ
[7, 9, 4]	βλασφημῶν διετέλει, μιαιφόνον καὶ πολλῶν	ἀρχηγὸν	κακῶν ἀποκαλῶν. ἐκέλευε δὲ καὶ
[7, 14, 4]	τοὺς φίλους ἔλεγεν, ὡς τὴν	ἀρχὴν	αὐτὸν δεῖ παραλαβεῖν: κατεσκεύασε δὲ
[7, 4, 4]	τῷ τοῖς ἐγγόνοις αὐτοῦ τὴν	ἀρχὴν	διαμένουσαν ἐγνωκέναι βεβαίως καὶ τὸν
[7, 1, 4]	παρόντι καὶ βλεπομένῳ παραδῶσι τὴν	ἀρχήν.	~(Ἐκπέμψαντος δὲ τοῦ Δαυίδου τὸν
[7, 14, 5]	Ἀδωνίαν βασιλέα καὶ παραδοίη τὴν	ἀρχὴν	ἐπυνθάνετο: λαμπρὸν γὰρ αὐτὸν ποιήσαντα
[7, 14, 4]	παῖδα Σολόμωνα, εἴπερ Ἀδωνίας τὴν	ἀρχὴν	ἤδη παραλάβοι, καὶ περὶ τούτου
[7, 5, 2]	τοῦ πατρὸς ἅμα καὶ τὴν	ἀρχὴν	καὶ τοὔνομα τούτου> ἐκδεχομένου, ὥσπερ
[7, 5, 4]	τῷ Ἰωάδου τὴν τῶν σωματοφυλάκων	ἀρχὴν	παραδίδωσιν: οἱ δὲ πρεσβύτεροι παῖδες
[7, 14, 5]	Σολόμωνι δ' ἐντετάλθαι περὶ τῆς	ἀρχῆς,	ἵνα εὐσεβῶς καὶ δικαίως προστῇ
[7, 1, 5]	τολμῶσιν ἄνθρωποι πλεονεξίας ἕνεκα καὶ	ἀρχῆς	καὶ τοῦ μηδενὶ τούτων παραχωρῆσαι:
[7, 14, 4]	τὸν στρατηγὸν Ἰώαβον καὶ τὸν	ἀρχιερέα	Ἀβιάθαρον, μόνοι δ' ἀντέπραττον ὁ
[7, 14, 5]	αὐτῷ βίον Σάδωκον μεταπέμπεται τὸν	ἀρχιερέα	καὶ Βαναίαν τὸν ἐπὶ τῶν
[7, 14, 4]	ὑπ' αὐτοῦ κεκλημένους Ἀβιάθαρον τὸν	ἀρχιερέα	καὶ Ἰώαβον τὸν ἄρχοντα καὶ
[7, 14, 5]	δὲ ποιῆσαι προσέταξε Σάδωκον τὸν	ἀρχιερέα	καὶ Νάθαν τὸν προφήτην. ἀκολουθοῦντάς
[7, 14, 4]	φυλῆς, οὔτε δὲ Σάδωκον τὸν	ἀρχιερέα	καὶ Νάθαν τὸν προφήτην καὶ
[7, 5, 4]	τῆς Φινεέσου οἰκίας τὸν Σάδωκον	ἀρχιερέα	μετ' Ἀβιαθάρου, φίλος γὰρ ἦν
[7, 14, 5]	δὲ οὔτε ἐμὲ οὔτε τὸν	ἀρχιερέα	Σάδωκον οὔτε Βαναίαν τὸν ἐπὶ
[7, 14, 11]	ἀπέδειξαν αὐτὸν βασιλέα καὶ Σάδωκον	ἀρχιερέα	τῆς πληθύος ἁπάσης. εἴς τε
[7, 4, 1]	ἑαυτῷ ποιεῖν ἐπέτρεπεν, ἐκέλευσε τὸν	ἀρχιερέα	τί δοκεῖ τῷ θεῷ καὶ
[7, 11, 1]	πρὸς Σάδωκον καὶ Ἀβιάθαρον τοὺς	ἀρχιερέας,	ἵνα τοῖς ἄρχουσι τῆς Ἰούδα
[7, 9, 7]	δοκεῖν. ~(Σπεύσας δὲ πρὸς τοὺς	ἀρχιερέας	Σάδωκον καὶ Ἀβιάθαρον καὶ τήν
[7, 11, 1]	Ἀψάλωμος παρέσχε. καὶ οἱ μὲν	ἀρχιερεῖς	ἃ μὲν τοῖς τῆς φυλῆς
[7, 9, 7]	γένηται φθάσας καταλάβῃ. οἱ δὲ	ἀρχιερεῖς	ἐξεπίτηδες τοὺς υἱοὺς ἔξω τῆς
[7, 9, 2]	δὲ Ἀβιάθαρον καὶ Σάδωκον τοὺς	ἀρχιερεῖς	συναπαίρειν διεγνωκότας καὶ Λευίτας ἅπαντας
[7, 4, 1]	τὴν μάχην ἐξόδου, προφητεύει ὁ	ἀρχιερεὺς	ἐν τοῖς ἄλσεσι τοῖς καλουμένοις
[7, 15, 3]	χιλίων καὶ τριακοσίων Ὑρκανὸς ὁ	ἀρχιερεὺς	πολιορκούμενος ὑπ' Ἀντιόχου τοῦ Εὐσεβοῦς
[7, 14, 4]	Ἀβιάθαρον, μόνοι δ' ἀντέπραττον ὁ	ἀρχιερεὺς	Σάδωκος καὶ ὁ προφήτης Νάθας
[7, 2, 2]	Ἰώδαμον: μετὰ τούτοις ἦν ὁ	ἀρχιερεὺς	Σάδωκος σὺν εἴκοσι δύο συγγενέσιν
[7, 14, 7]	καὶ Σαδώκου καὶ Ἀβιαθάρου τῶν	ἀρχιερέων	καὶ πάντων τῶν ἀρχόντων: καὶ
[7, 9, 7]	νοήσαντες δὲ τοῦτο οἱ τῶν	ἀρχιερέων	παῖδες ἐκτραπέντες τῆς ὁδοῦ παραχρῆμα
[7, 14, 6]	εἰστρέχει πρὸς αὐτοὺς ὁ τοῦ	ἀρχιερέως	Ἀβιαθάρου παῖς Ἰωνάθης. τοῦ δ'
[7, 10, 4]	γεγενημένον τὸν Σαδώκου παῖδα τοῦ	ἀρχιερέως	προστρέχειν ἐσήμαινεν. ὁ δὲ Δαυίδης
[7, 10, 4]	~(Ἀχιμᾶς δὲ ὁ Σαδώκου τοῦ	ἀρχιερέως	υἱὸς Ἰωάβῳ προσελθὼν ἐδεῖτο αὐτοῦ
[7, 6, 2]	ὑβρίσθη πολεμεῖν μέλλειν, Ἰώαβον τὸν	ἀρχιστράτηγον	δοὺς αὐτῷ τῆς στρατιᾶς τὸ
[7, 6, 3]	δὲ τοῦ ἔαρος ἔπεμψε τὸν	ἀρχιστράτηγον	Ἰώαβον πολεμήσοντα τοῖς Ἀμμανίταις. ὁ
[7, 7, 1]	ἐπιοῦσαν ἀπολύσων αὐτὸν πρὸς τὸν	ἀρχιστράτηγον.	κληθεὶς δ' ἐπὶ δεῖπνον ὑπὸ
[7, 6, 3]	τοῦτον ἐπὶ συμμαχίᾳ, ἔχοντα μὲν	ἀρχιστράτηγον	Σέβεκον, πεζῶν δὲ μυριάδας ὀκτὼ
[7, 1, 3]	~(Ὁ δὲ τοῦ Σαούλου μὲν	ἀρχιστράτηγος	Ἀβεννῆρος Νήρου δὲ παῖς ἀνὴρ
[7, 1, 5]	εἰς Γιβρῶνα ἧκεν Ἰώαβος ὁ	ἀρχιστράτηγος	αὐτοῦ, καὶ μαθών, ὡς εἴη
[7, 8, 4]	τοῦτο μᾶλλον αὐτὸν Ἰώαβος ὁ	ἀρχιστράτηγος	παρώρμησε: γύναιον γάρ τι τὴν
[7, 1, 4]	Ἀβεννῆρος ὁ τοῦ Σαούλου παιδὸς	ἀρχιστράτηγος	συνετὸς ὢν καὶ σφόδρα εὔνουν
[7, 1, 3]	τῆς ἐκείνου γεγονὼς αὐτῷ Ἰώαβος	ἀρχιστράτηγος	ὢν αὐτοῦ, μετὰ καὶ τῶν
[7, 5, 4]	Ἰδουμαίαν Ἀβεσσαῖον τὸν Ἰωάβου τοῦ	ἀρχιστρατήγου	ἀδελφὸν δι' ἐκείνου τὴν τῶν
[7, 9, 6]	καὶ τὸν Χουσὶν τὸν Δαυίδου	ἀρχίφιλον:	οὕτως γὰρ αὐτὸν ἐκεῖνος ἐκάλει:
[7, 1, 4]	τὴν ἰδίαν ῥώμην καὶ σύνεσιν	ἄρχοι	τῶν πέραν Ἰορδάνου, διὰ δὲ
[7, 11, 2]	ἀγνοεῖν ὑμᾶς προσῆκεν, ὅτι σήμερον	ἄρχομαι	τῆς βασιλείας. διὸ πᾶσιν ἀφιέναι
[7, 13, 2]	κοινὸν καὶ βασιλεῦσι καὶ τοῖς	ἀρχομένοις,	ἐν ᾧ τὸ δέος ἶσον
[7, 6, 3]	ὥρᾳ χειμῶνος ἀνέστρεψεν εἰς Ἱεροσόλυμα,	ἀρχομένου	δὲ τοῦ ἔαρος ἔπεμψε τὸν
[7, 15, 1]	δικαίῳ μὲν εἶναι πρὸς τοὺς	ἀρχομένους,	εὐσεβεῖ δὲ πρὸς τὸν τὴν
[7, 14, 8]	καὶ ἑκατοντάρχοις. κατέστησε δὲ καὶ	ἄρχοντα	ἑκάστης μοίρας ὃν ἀγαθὸν ᾔδει
[7, 2, 2]	Ληουίτιδος τετρακισχίλιοι καὶ ἑπτακόσιοι ἔχοντες	ἄρχοντα	Ἰώδαμον: μετὰ τούτοις ἦν ὁ
[7, 14, 4]	τὸν ἀρχιερέα καὶ Ἰώαβον τὸν	ἄρχοντα	καὶ τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ χωρὶς
[7, 14, 7]	τὸν υἱὸν βασιλέα συγκαλεῖ τοὺς	ἄρχοντας	εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ τοὺς ἱερεῖς
[7, 6, 1]	οὖν δόξας πιθανώτερα λέγειν τοὺς	ἄρχοντας	ἢ τἀληθὲς εἶχεν ὁ τῶν
[7, 14, 10]	περὶ τὸ ἔργον καὶ τοὺς	ἄρχοντας	καὶ τὴν Ληουιτῶν φυλὴν συναγωνίσασθαι
[7, 14, 4]	Ἰώαβον καὶ Ἀβιάθαρον καὶ τοὺς	ἄρχοντας	τῆς Ἰούδα φυλῆς, οὔτε δὲ
[7, 14, 2]	προστάτην. προσπαρεκελεύσατο δὲ καὶ τοὺς	ἄρχοντας	τοῦ λαοῦ τῆς οἰκοδομίας συλλαβέσθαι
[7, 14, 9]	τρόπον, εἰς ἐκκλησίαν συγκαλέσας τοὺς	ἄρχοντας	τῶν Ἑβραίων καὶ τοὺς φυλάρχους
[7, 13, 1]	τῶν Ἑβραίων. Ἰώαβος δὲ τοὺς	ἄρχοντας	τῶν φυλῶν παραλαβὼν καὶ γραμματεῖς,
[7, 6, 1]	προσδοκᾶν. οἱ δὲ τῶν Ἀμμανιτῶν	ἄρχοντες	κακοήθως ἀλλ' οὐ κατὰ τὸν
[7, 11, 5]	ἡγεμόνων εἰπόντων οἱ τῶν ἄλλων	ἄρχοντες	οὐχ ἡσύχασαν, ἀλλ' ἡμεῖς μέν,
[7, 11, 5]	ποιεῖσθαι τὴν ἀπάντησιν. οἱ δ'	ἄρχοντες	τῆς Ἰούδα φυλῆς μὴ δυσχεραίνειν
[7, 14, 7]	τῶν ἀρχιερέων καὶ πάντων τῶν	ἀρχόντων:	καὶ ἡ πρώτη μὲν ἀναβᾶσα
[7, 14, 11]	σπουδὴν καὶ τὴν φιλοτιμίαν τῶν	ἀρχόντων	καὶ ἱερέων καὶ τῶν ἄλλων
[7, 14, 10]	τοῦ Δαυίδου πολλὴ καὶ τῶν	ἀρχόντων	καὶ τῶν ἱερέων καὶ τῆς
[7, 11, 1]	ἃ μὲν τοῖς τῆς φυλῆς	ἄρχουσι	διειλέχθησαν ἃ δὲ τὸν Ἀμασὰν
[7, 11, 1]	Ἀβιάθαρον τοὺς ἀρχιερέας, ἵνα τοῖς	ἄρχουσι	τῆς Ἰούδα φυλῆς διαλεχθῶσιν, ὡς
[7, 9, 3]	ὃν προνοησόμενον ἀπεστάλκει τῶν κτήσεων	ἃς	δεδώρητο τῷ Ἰωνάθου τοῦ Σαούλου
[7, 7, 3]	δόντος δ' αὐτῷ καὶ γυναῖκας	ἃς	δικαίως καὶ νομίμως ἠγάγετο, καταφρονηθέντος
[7, 8, 5]	ἡμᾶς δυνάμενον ἀμελοῦντα τῶν ἐντολῶν,	ἃς	ἵνα μοι τὸν πατέρα διαλλάξῃς
[7, 5, 3]	χρυσᾶς φαρέτρας καὶ τὰς πανοπλίας,	ἃς	οἱ τοῦ Ἀδάδου σωματοφύλακες ἐφόρουν,
[7, 1, 4]	κινδύνοις καὶ Παλαιστίνων κεφαλαῖς ἑξακοσίαις,	ἃς	ὑπὲρ αὐτῆς ἐκόμισε τῷ πατρὶ
[7, 5, 3]	ἀνέθηκε τῷ θεῷ εἰς Ἱεροσόλυμα,	ἃς	ὕστερον ὁ τῶν Αἰγυπτίων βασιλεὺς
[7, 5, 5]	αὐτοῦ σώζεται, ᾧ τὰς ἀμοιβὰς	ἃς	ὤφειλεν Ἰωνάθῃ τῆς ἑταιρίας ἀποδώσει:
[7, 1, 3]	δὲ καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ	Ἀσάηλον,	ὃς παραινοῦντος μὴ διώκειν οὐκ
[7, 1, 3]	τόπον, οὗ κεῖσθαι συνέβαινε τὸν	Ἀσάηλον,	περιστάντες τὸν νεκρὸν οὐκέτι τοὺς
[7, 11, 7]	συγγνωστὸν ἐδόκει ποιεῖν, ὁ ἀδελφὸς	Ἀσάηλος	ἐκδεδικῆσθαι νομιζόμενος, τοῦ δ' Ἀμασᾶ
[7, 1, 3]	τῶν ἄλλων μάλιστα ὁ νεώτερος	Ἀσάηλος,	ὃς ἐπὶ ποδῶν ὠκύτητι κλέος
[7, 1, 3]	δέκα πρὸς τοῖς ἐννέα καὶ	Ἀσάηλος,	οὗ τὸ σῶμα κομίσαντες ἐκεῖθεν
[7, 1, 3]	καὶ τῶν ἀδελφῶν Ἀβεσσαίου καὶ	Ἀσαήλου	καὶ πάντων τῶν Δαυίδου ὁπλιτῶν.
[7, 1, 5]	ὡς μὲν αὐτὸς ἔλεγε τιμωρήσαντος	Ἀσαήλῳ	τῷ ἀδελφῷ, ὃν διώκοντα λαβὼν
[7, 9, 2]	ἠκούσθη, δείσας ἅμα καὶ τῆς	ἀσεβείας	καὶ τῆς τόλμης αὐτὸν θαυμάσας,
[7, 11, 7]	εἰς τὴν γαστέρα πλήξας ἀπέκτεινεν,	ἀσεβὲς	ἔργον διαπραξάμενος καὶ παντελῶς ἀνόσιον,
[7, 7, 3]	καταφρονηθέντος δ' ὑπ' αὐτοῦ καὶ	ἀσεβηθέντος,	ὃς ἀλλοτρίαν τε γήμας ἔχει
[7, 10, 5]	ἐχθρῷ, ὅτι σὸς υἱὸς ὢν	ἀσεβὴς	οὕτως ἐγένετο. παυσάμενος οὖν τῆς
[7, 7, 3]	καὶ μετὰ δακρύων καὶ λύπης	ἀσεβῆσαι	λέγοντος, ἦν γὰρ ὁμολογουμένως θεοσεβὴς
[7, 11, 2]	πᾶσιν ἀφιέναι τὰς κολάσεις τοῖς	ἀσεβήσασιν	ὄμνυμι καὶ μηδενὶ τῶν ἁμαρτόντων
[7, 8, 1]	γε τοῦτο βιάσῃ με μηδὲ	ἀσεβήσῃς,	εἶπεν, ἀδελφέ, τοὺς νόμους παραβὰς
[7, 9, 4]	πάσχειν, ὅπου γε καὶ παιδὸς	ἀσεβοῦς	πεπείραμαι. ἀλλ' ἔσται τις οἶκτος
[7, 2, 2]	ἑπτακισχίλιοι ἑξακόσιοι. ἐκ δὲ τῆς	Ἀσήρου	φυλῆς μυριάδες τέσσαρες. ἐκ δὲ
[7, 14, 3]	πρὸς τἀφροδίσια καὶ γυναικὸς ὁμιλίαν	ἀσθενής.	καὶ περὶ μὲν ταύτης τῆς
[7, 1, 1]	τὴν τῶν τραυμάτων ὑπερβολὴν αὑτὸν	ἀσθενῆσαι	κατεργάσασθαι. καὶ σύμβολα τῆς ἀναιρέσεως
[7, 9, 8]	πόλιν παραγίνεται: δέχονται δὲ αὐτὸν	ἀσμενέστατα	πάντες οἱ πρῶτοι τῆς χώρας
[7, 8, 4]	τὸν βασιλέα καὶ τοὺς λόγους	ἀσπασάμενος	ἐξώρμησεν εἰς τὴν Γεσσούραν παραυτίκα
[7, 11, 3]	ἐπιτρόπου Σιβᾶ πρὸς αὐτὸν ἀδίκως.	ἀσπασαμένου	δὲ αὐτοῦ καὶ προσκυνήσαντος ἤρξατο
[7, 11, 7]	ἐνδεδυμένος ὁ Ἰώαβος: προσιόντος δὲ	ἀσπάσασθαι	τοῦ Ἀμασᾶ φιλοτεχνεῖ τὴν μάχαιραν
[7, 7, 3]	τὸν βασιλέα. ὁ δὲ Νάθας	ἀστεῖος	καὶ συνετὸς ὢν ἀνήρ, λογισάμενος
[7, 9, 7]	διώκειν ὁρμήσῃ καὶ πρὶν ἐν	ἀσφαλείᾳ	γένηται φθάσας καταλάβῃ. οἱ δὲ
[7, 3, 2]	ὠνόμασε τὰ Σόλυμα ὅ ἐστιν	ἀσφάλεια.	ἦν δὲ πᾶς ὁ χρόνος
[7, 2, 1]	τὴν χάριν καὶ παρέξοντα τὴν	ἀσφάλειαν,	εἰς Γιβρῶνα παρεγένοντο: καὶ τὴν
[7, 9, 7]	κρύψαι καὶ παρασχεῖν αὐτοῖς τὴν	ἀσφάλειαν.	ἡ δὲ καθιμήσασα τοὺς νεανίσκους
[7, 14, 2]	περὶ τὴν τοῦ θεοῦ θρησκείαν	ἀσχολεῖν:	καρπώσεσθαι γὰρ αὐτοὺς ἀντὶ τούτων
[7, 13, 3]	τῶν οἰκείων τινὰ κηδεύοντες ἐναπέθνησκον	ἀτελέσι	ταῖς ταφαῖς. ἀπώλοντο δ' ἀρξαμένης
[7, 1, 5]	ἀληθῶς ἀγαθῶν οἱ πράγμασιν ἐγχειροῦντες	ἀτόποις,	ἀποσπᾷ μὲν τῶν οἰκείων αὐτὸν
[7, 1, 1]	Ἰσραηλιτῶν μάχης ἔλεγε: γενέσθαι δ'	ἀτυχὲς	αὐτῆς τὸ τέλος ἐδήλου πολλῶν
[7, 14, 5]	προφήτην καὶ τοὺς περὶ τὴν	αὐλὴν	ὁπλίτας καὶ ἀναβιβάσαντας τὸν υἱὸν
[7, 14, 5]	ἐτράπη καὶ ἑορτὴν χορεύων καὶ	αὐλοῖς	τερπόμενος, ὡς ὑπὸ τοῦ πλήθους
[7, 11, 4]	καὶ τὰς ἀκοὰς ἤδη πρὸς	αὐλῶν	ἤχους καὶ μέλη τῶν ἄλλων
[7, 9, 6]	ἰδίους ἢ εἴς τινα τῶν	αὐλώνων	ἑαυτὸν ἀποκρύψει ἢ πρὸς πέτρᾳ
[7, 11, 1]	πρὸς αὐτὸν κεκληρωμένων. τὰ δ'	αὐτὰ	καὶ Ἀμασᾷ τῷ στρατηγῷ προσέταξεν
[7, 3, 2]	τοῦ θεοῦ προνοουμένου κρείττω ποιεῖν	αὐτὰ	καὶ λαμβάνειν ἐπίδοσιν. πέμψας δὲ
[7, 1, 6]	βλάβη στερηθέντων αὐτοῦ καὶ συνέχειν	αὐτὰ	καὶ σώζειν βουλαῖς τε ἀρίσταις
[7, 9, 2]	εἰς Ἱεροσόλυμα: ἀφικνεῖται δ' εἰς	αὐτὰ	μετ' οὐ πολὺ καὶ Ἀψάλωμος.
[7, 11, 7]	στρατιώταις τὰ τείχη καὶ καταβάλλειν	αὐτά:	μὴ δεξαμένων γὰρ αὐτὸν τῶν
[7, 1, 5]	μηδενὶ τούτων παραχωρῆσαι: κτήσασθαι γὰρ	αὐτὰ	ποθοῦντες διὰ μυρίων κακῶν λαμβάνουσι,
[7, 12, 3]	ὄργανά τε κατασκευάσας ἐδίδαξε πρὸς	αὐτὰ	τοὺς Ληουίτας ὑμνεῖν τὸν θεὸν
[7, 11, 6]	ἐπιμελομένους, αὐτὸς δ' οὐκέτ' ἐπλησίαζεν	αὐταῖς.	ἀποδείκνυσι δὲ καὶ τὸν Ἀμασὰν
[7, 5, 3]	κράτος διήρπασε. χρυσὸς δ' ἐν	αὐταῖς	εὑρέθη πάμπολυς καὶ ἄργυρος ἔτι
[7, 11, 6]	ἄλλην μετήγαγεν οἰκίαν πάντα προστάξας	αὐταῖς	χορηγεῖν τὰ ἐπιτήδεια τοὺς ἐπιμελομένους,
[7, 7, 5]	τῶν Ἀμμανιτῶν πόλεις διέθηκεν ἑλὼν	αὐτὰς	κατὰ κράτος. ~(Ἀναστρέψαντος δὲ εἰς
[7, 5, 3]	Βατταίᾳ καὶ Μάχωνι, καὶ λαβὼν	αὐτὰς	κατὰ κράτος διήρπασε. χρυσὸς δ'
[7, 8, 1]	ὁ ἀδελφὸς Ἀψάλωμος ἀνέκρινε, τίνος	αὐτῇ	δεινοῦ συμβάντος οὕτως ἔχει, κατειπούσης
[7, 8, 4]	ὡς παίδων ἐπὶ τῆς ἀγροικίας	αὐτῇ	διενεχθέντων καὶ πρὸς φιλονεικίαν τραπέντων
[7, 3, 2]	καὶ τὸν ἅπαντα χρόνον ἐν	αὐτῇ	διέτριβε βασιλεύων. ὁ δὲ χρόνος
[7, 3, 2]	παραλαβὼν καὶ τὴν ἄκραν συνάψας	αὐτῇ	ἐποίησεν ἓν σῶμα, καὶ περιτειχίσας
[7, 7, 1]	εἶδος καὶ πασῶν διαφέρουσαν, ὄνομα	αὐτῇ	ἦν Βεεθσαβή, ἡττᾶται τοῦ κάλλους
[7, 4, 2]	τὴν σκηνήν, ἣν Δαυίδης ἔπηξεν	αὐτῇ,	καὶ θυσίας τελείας καὶ εἰρηνικὰς
[7, 7, 2]	ἅπαντας δ' ἀπολέσαι τοὺς ἐν	αὐτῇ.	καὶ ὁ μὲν ἄγγελος τὰ
[7, 13, 4]	τὴν ἅλω, ὅπως βωμὸν ἐν	αὐτῇ	κατασκευάσῃ τῷ θεῷ καὶ ποιήσῃ
[7, 8, 4]	γηρωκομίας ἐλπίδας προσαφαιρεθῆναι: τοῦτο δ'	αὐτῇ	κωλύσαντα τοὺς βουλομένους ἀποκτεῖναι τὸν
[7, 4, 2]	εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ θρησκεύειν ἐν	αὐτῇ	λοιπὸν ἔχοντας αὐτὴν θυσίαις καὶ
[7, 8, 1]	ὀδυρομένη τὴν βίαν. περιτυχὼν δ'	αὐτῇ	ὁ ἀδελφὸς Ἀψάλωμος ἀνέκρινε, τίνος
[7, 7, 1]	τὴν γυναῖκα ἀπελθόντα ἀναπαύσασθαι σὺν	αὐτῇ.	ὁ δὲ Οὐρίας τοῦτο μὲν
[7, 9, 7]	οὐκ ἠρνήσατο, πιόντας γὰρ παρ'	αὐτῇ	πάλιν ἀπελθεῖν, εἰ μέντοι γε
[7, 4, 1]	παρεμβολὴν καὶ πολὺν εὑρὼν ἐν	αὐτῇ	πλοῦτον καὶ τοὺς θεοὺς αὐτῶν
[7, 5, 1]	πάλιν τὴν στρατιὰν καὶ παραγγείλας	αὐτῇ	πρὸς πόλεμον ἑτοίμῃ καὶ παρεσκευασμένῃ
[7, 1, 4]	ἀποσπάσας Ὀφελτίου τοῦ τότε συνοικοῦντος	αὐτῇ,	πρὸς τοῦτο καὶ Ἰεβώσθου συμπράξαντος:
[7, 4, 1]	οὐ πόρρω τῆς πόλεως, ἐν	αὐτῇ	στρατοπεδεύονται. ὁ δὲ τῶν Ἰουδαίων
[7, 7, 1]	τῆς ἐπιθυμίας κατασχεῖν οὐ δυνάμενος	αὐτῇ	συνέρχεται. γενομένης δ' ἐγκύου τῆς
[7, 7, 3]	τῶν τέκνων αὐτοῦ ἀνέτρεφε συνδιαιρούμενος	αὐτῇ	τὰ σιτία καὶ φιλοστοργίᾳ πρὸς
[7, 4, 3]	δόξαι ταῖς θεραπαινίσιν αἰσχρὸν καὶ	αὐτῇ	τὸ γινόμενον ποιησάμενος λόγον. ἡ
[7, 8, 4]	αὐτὸν ἀνελεῖν, χαρίσασθαι τὴν σωτηρίαν	αὐτῇ	τοῦ παιδὸς καὶ μὴ τὰς
[7, 2, 2]	φυλῆς ὁπλιτῶν ἐπιλέκτων πέντε μυριάδες:	αὕτη	γὰρ ἡ φυλὴ μόνη πᾶσα
[7, 4, 3]	γινόμενον ποιησάμενος λόγον. ἡ Μιχάλη	αὕτη	Δαυίδῃ μὲν συνοικοῦσα παῖδας οὐκ
[7, 10, 1]	ἦν Ἰεθράου μητρὸς δὲ Ἀβιγαίας,	αὕτη	δὲ καὶ Σουρία ἡ Ἰωάβου
[7, 11, 7]	ἐν Γαβαών, κώμη δ' ἐστὶν	αὕτη	σταδίους ἀπέχουσα τεσσαράκοντα τῶν Ἱεροσολύμων,
[7, 8, 2]	εἰς Βελσεφών, πόλις δ' ἐστὶν	αὕτη	τῆς Ἐφράμου κληρουχίας, παρακαλεῖ τὸν
[7, 7, 2]	ὅπως μηδὲν ἔτι πταίσωσι κατ'	αὐτήν,	ἀλλὰ χώμασι καὶ μηχαναῖς ἐκπολιορκήσαντας
[7, 11, 7]	τῆς θήκης ἐκπεσεῖν, βαστάσας δ'	αὐτὴν	ἀπὸ τῆς γῆς καὶ τῇ
[7, 1, 5]	ἀπ' αὐτῆς ἀγαθοῖς γενόμενον ἔπειτ'	αὐτὴν	ἀπολέσαι, τούτου δὲ ὑπερβολὴν ἔχοντος
[7, 9, 7]	οὔσης καὶ μηδὲν ὀκνεῖν δι'	αὐτήν.	~(Ἀχιτόφελος δὲ τῆς γνώμης αὐτοῦ
[7, 3, 2]	αὐτὸς ἀνοικοδομήσας τὰ Ἱεροσόλυμα πόλιν	αὐτὴν	Δαυίδου προσηγόρευσε, καὶ τὸν ἅπαντα
[7, 10, 4]	τῶν ὁδῶν, καὶ γὰρ μόνος	αὐτὴν	ἐγίνωσκε, τὸν Χουσὶν φθάνει. καθεζομένῳ
[7, 1, 6]	ἡμέρῳ τὴν φύσιν ἔχαιρε, τὴν	αὐτὴν	ἑκάστου λογιζομένου πρόνοιαν εἰς αὑτὸν
[7, 8, 1]	μάρτυσι τῆς αἰσχύνης περιπέσοι, προσέταξεν	αὐτὴν	ἐκβαλεῖν τῷ οἰκέτῃ. ἡ δὲ
[7, 7, 4]	δὲ τῇ γυναικὶ Βεεθσαβῇ ἔγκυον	αὐτὴν	ἐποίησε, καὶ γεννησαμένης ἄρρεν παιδίον
[7, 4, 2]	μετακομίζει, τῶν μὲν ἱερέων βασταζόντων	αὐτήν,	ἑπτὰ δὲ χορῶν οὓς διεκόσμησεν
[7, 8, 5]	βάθος τῆς κόμης, ὡς μόλις	αὐτὴν	ἡμέραις ἀποκείρειν ὀκτὼ σταθμὸν ἕλκουσαν
[7, 4, 2]	θρησκεύειν ἐν αὐτῇ λοιπὸν ἔχοντας	αὐτὴν	θυσίαις καὶ ταῖς ἄλλαις τιμαῖς,
[7, 7, 1]	τοῦ λαθεῖν ὁδόν, ἀποθανεῖν γὰρ	αὐτὴν	κατὰ τοὺς πατρίους καθήκει νόμους
[7, 7, 3]	δύο γάρ, ἔφησεν, ἄνδρες τὴν	αὐτὴν	κατῴκουν πόλιν, ὧν ὁ μὲν
[7, 9, 5]	ἔλαβες παρὰ τοῦ θεοῦ. τὴν	αὐτὴν	μέντοι γε πίστιν καὶ εὔνοιαν
[7, 4, 3]	γαμηθεῖσα δὲ ὕστερον ᾧ παρέδωκεν	αὐτὴν	ὁ πατὴρ Σαοῦλος, τότε δὲ
[7, 13, 1]	τῆς Βενιαμίτιδος φυλῆς: ἐξαριθμῆσαι γὰρ	αὐτὴν	οὐκ ἔφθασεν ἀλλ' οὐδὲ τὴν
[7, 4, 2]	μόνον ἐξέτεινε τὴν χεῖρα πρὸς	αὐτὴν	οὕτως ἀποθανόντος, οὐκ εἰσδέχεται μὲν
[7, 11, 7]	τὴν πόλιν καὶ χαράκωμα περὶ	αὐτὴν	πηξάμενος ὑπορύσσειν ἐκέλευσε τοῖς στρατιώταις
[7, 10, 4]	ἀγγελίαν ἐφεῖναι, περὶ μόνης γὰρ	αὐτὴν	ποιήσεσθαι τῆς νίκης ἡσυχάσειν δὲ
[7, 4, 2]	οὕτως ἀποθανόντος, οὐκ εἰσδέχεται μὲν	αὐτὴν	πρὸς αὑτὸν εἰς τὴν πόλιν,
[7, 14, 4]	μετὰ τὴν ἀπαλλαγὴν αὐτοῦ βασιλεύσας	αὐτήν	τε καὶ Σολόμωνα τὸν υἱὸν
[7, 10, 4]	τῆς μάχης ἀγγείλῃ τὰ κατ'	αὐτήν,	τῶν σκοπῶν τις ἰδὼν τὸν
[7, 5, 3]	καὶ τὴν ἄλλην Συρίαν πᾶσαν	αὐτὴν	ὑπήκοον ἐποιήσατο, καὶ φρουρὰς ἐν
[7, 2, 1]	τὴν θυρωρὸν ἐγρηγορυῖαν, ἀλλὰ καὶ	αὐτὴν	ὑπό τε τοῦ κόπου καὶ
[7, 3, 2]	Σόλυμα ἐκαλεῖτο, μετὰ ταῦτα δὲ	αὐτήν	φασί τινες, ὅτι καὶ Ὅμηρος
[7, 6, 1]	τοῦ πατρὸς παραινῶν καὶ τὴν	αὐτὴν	φιλίαν διαμενεῖν, ἣ πρὸς ἐκεῖνον
[7, 7, 3]	τὰ σιτία καὶ φιλοστοργίᾳ πρὸς	αὐτὴν	χρώμενος ᾗ τις ἂν χρήσαιτο
[7, 14, 4]	βασιλεῦσαι βούλεται, συνεβούλευέ τε σώζειν	αὑτὴν	καὶ τὸν παῖδα Σολόμωνα, εἴπερ
[7, 8, 5]	λαμβάνει, καὶ γίνεται παιδίον ἐξ	αὐτῆς	Ἀβίας ὄνομα. πέμψας δ' αὐτὸς
[7, 1, 5]	ἐξουσίας, καὶ συνήθη τοῖς ἀπ'	αὐτῆς	ἀγαθοῖς γενόμενον ἔπειτ' αὐτὴν ἀπολέσαι,
[7, 14, 4]	τε καὶ Σολόμωνα τὸν υἱὸν	αὐτῆς	ἀναιρήσει. ~(Διαλεγομένης δὲ ἔτι τῆς
[7, 7, 3]	ἔχει γυναῖκα καὶ τὸν ἄνδρα	αὐτῆς	ἀποκτείνειεν ἐκδοὺς τοῖς πολεμίοις: δώσειν
[7, 5, 1]	αὐτῷ καλῶς ἔχειν τὰ παρ'	αὐτῆς	ἄρας ἐκ τῶν Ἱεροσολύμων ἐπὶ
[7, 8, 1]	γυναῖκας, Θήμαρ ὄνομα, τῆς δ'	αὐτῆς	Ἀψαλώμῳ μητρὸς κεκοινωνηκυῖα. ταύτης ὁ
[7, 7, 3]	παῖδά σοι παραχρῆμα τὸν ἐξ	αὐτῆς	γεγενημένον. ταραχθέντος δ' ἐπὶ τούτοις
[7, 7, 2]	γυναῖκα, καὶ παῖς ἄρρην ἐξ	αὐτῆς	γίνεται αὐτῷ. ~(Τοῦτον οὐχ ἡδέως
[7, 4, 2]	τὴν τοῦ θεοῦ κιβωτὸν ἐξ	αὐτῆς	εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ θρησκεύειν ἐν
[7, 1, 4]	Παλαιστίνων κεφαλαῖς ἑξακοσίαις, ἃς ὑπὲρ	αὐτῆς	ἐκόμισε τῷ πατρὶ Σαούλῳ, πέμπει
[7, 6, 2]	τῆς στρατιᾶς τὸ ἀκμαιότατον ἐξ	αὐτῆς	ἔπεμψεν ἐπ' αὐτούς. ὁ δὲ
[7, 14, 4]	αὐτὸς ἔφησε καὶ τοῖς λόγοις	αὐτῆς	ἐπιμαρτυρήσειν. ἡ δὲ Βερσάβη πεισθεῖσα
[7, 9, 6]	τί καὶ αὐτῷ δοκεῖ περὶ	αὐτῆς	ἐπυνθάνετο. συνιδὼν δ' ὅτι γενομένων
[7, 14, 9]	τῆς τιμῆς προσῆκεν ὡς κοινωνοῦντας	αὐτῆς.	εὔχομαι δὴ τὰς ὑποσχέσεις τοῦ
[7, 4, 3]	ὃς αὐτὸν καὶ τοῦ πατρὸς	αὐτῆς	καὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων προετίμησε,
[7, 1, 3]	ταύτην, Ἀβεννῆρος δὲ δι' ὅλης	αὐτῆς	ὁδεύσας καὶ περαιωσάμενος τὸν Ἰόρδανον
[7, 8, 1]	ὡς οὔτε διὰ τὴν παρθενίαν	αὐτῆς	οὔτε διὰ τὴν φυλακὴν τυχεῖν
[7, 8, 4]	τοὺς βουλομένους ἀποκτεῖναι τὸν υἱὸν	αὐτῆς	παρέξειν: οὐ γὰρ ἐφέξειν ἐκείνους
[7, 8, 1]	συμβάντος οὕτως ἔχει, κατειπούσης δ'	αὐτῆς	πρὸς αὐτὸν τὴν ὕβριν ἡσυχάζειν
[7, 9, 2]	τοῦ θεοῦ καὶ μὴ μετακομιζομένης	αὐτῆς	ῥυσομένου. ἐνετείλατο δ' ἕκαστα τῶν
[7, 8, 1]	δὲ τοῦτο τῆς κόρης λαβόμενος	αὐτῆς	συνελθεῖν αὐτῷ πείθειν ἐπειρᾶτο. ἀνακραγοῦσα
[7, 1, 1]	μάχης ἔλεγε: γενέσθαι δ' ἀτυχὲς	αὐτῆς	τὸ τέλος ἐδήλου πολλῶν μὲν
[7, 10, 3]	τοὔνομα, ὡς προειρήκαμεν. συνοικησάσης δ'	αὐτῆς	τῷ Σολόμωνος υἱῷ Ῥοβοάμῳ γίνεται
[7, 9, 5]	μεταβέβηκε, μεμένηκε δ' ἐπὶ τῆς	αὐτῆς	υἱοῦ παραλαβόντος. ταῦτα λέγων ἔπειθεν:
[7, 7, 1]	ἔθος, γυναῖκα λουομένην ἐν τῇ	αὑτῆς	οἰκίᾳ ψυχρῷ ὕδατι καλλίστην τὸ
[7, 11, 1]	αὐτὸν ἐπανελθεῖν βασιλείαν. τὸ δ'	αὐτὸ	καὶ πάντες ἐποίουν οἱ Ἰσραηλῖται
[7, 5, 5]	καὶ φευγούσης, ἀπὸ τῶν ὤμων	αὐτὸ	κατενεχθῆναι καὶ βλαβῆναι τὰς βάσεις,
[7, 12, 4]	κινδύνῳ καὶ αἵματι φήσας ἀνθρώπων	αὐτὸ	κεκομίσθαι καὶ διὰ τοῦτο μὴ
[7, 14, 2]	τοῦ ἔργου μηδ' ἀποδειλιάσας πρὸς	αὐτό:	πάντα γάρ σοι πρὸ τῆς
[7, 6, 2]	φάλαγγα βοηθεῖν αὐτῷ, τὸ δ'	αὐτὸ	τοῦτο ποιήσειν καὶ αὐτός, ἂν
[7, 6, 2]	ἐπικουρικὸν ἐν τῷ πεδίῳ καθ'	αὑτὸ	ἐτάχθη, τὸ δὲ τῶν Ἀμμανιτῶν
[7, 11, 7]	χωρίον ἀπωτάτω τῆς ὁδοῦ τίθησιν	αὐτόθι	καὶ καλύπτει ἱματίῳ. τούτου γενομένου
[7, 4, 2]	δ' ἐπὶ τρεῖς ὅλους μῆνας	αὐτόθι	καὶ τὸν οἶκον τὸν Ὠβαδάρου
[7, 7, 1]	μεῖναι τὴν ἡμέραν ἐκείνην ἐκέλευσεν	αὐτόθι	ὡς εἰς τὴν ἐπιοῦσαν ἀπολύσων
[7, 9, 6]	μὲν ἐκείνου πρὸς μικρὸν ὑποχωρήσουσιν,	αὐτοὶ	δὲ θαρσήσαντες ὡς τοῦ βασιλέως
[7, 15, 1]	οὐκ ἂν δεσπόσειεν, ἀλλ' ἡμεῖς	αὐτοὶ	διὰ τοῦ παντὸς αἰῶνος. μέμνησο
[7, 12, 1]	φυλάξας: ἐὰν τοίνυν δίκην ἣν	αὐτοὶ	θέλουσιν οἱ Γαβαωνῖται λαβεῖν ὑπὲρ
[7, 1, 4]	Ἀβεννήρου γνώμην ᾗ πρότερον εἶχον	αὐτοὶ	περὶ τῶν πραγμάτων σύμφωνον προσέλαβον,
[7, 11, 1]	Ἰούδα φυλῆς διαλεχθῶσιν, ὡς αἰσχρὸν	αὐτοῖς	ἄλλας φυλὰς πρὸ ἐκείνης Δαυίδην
[7, 1, 6]	ἀποδώσει τὴν ὑπὲρ τῶν τετολμημένων	αὐτοῖς	ἀμοιβὴν τὸ θεῖον. καὶ Ἀβεννῆρος
[7, 12, 2]	χώρας οὐκ ἄπωθεν. ἦν δ'	αὐτοῖς	ἀνὴρ τὸ μὲν ὕψος ἓξ
[7, 6, 2]	θεῷ πεποιθὼς καὶ τῷ δικαίως	αὐτοῖς	ἀνθ' ὧν ὑβρίσθη πολεμεῖν μέλλειν,
[7, 1, 3]	Ἰούδα φυλῆς προαιρούμενος: ὤργιστο γὰρ	αὐτοῖς	βασιλέα τὸν Δαυίδην κεχειροτονηκόσιν. ἀπήντησε
[7, 7, 2]	δὲ τούτοις ἂν ὀργιζόμενον ἐπ'	αὐτοῖς	βλέπωσι καὶ τὸν Οὐρία θάνατον.
[7, 9, 8]	ἅπαντας ἃ συνεβούλευσεν Ἀψαλώμῳ ταῦτ'	αὐτοῖς	διεξῆλθε, καὶ ὡς οὐ πεισθεὶς
[7, 9, 1]	ταύτην εἶχε τὴν ἐξουσίαν πολλὴν	αὐτοῖς	ἐβράβευσεν εὐνομίαν. τούτοις δημαγωγῶν τὸ
[7, 9, 6]	δὲ θαρσήσαντες ὡς τοῦ βασιλέως	αὐτοῖς	ἐγγὺς ὄντος ἀντιστήσονται, καὶ μεταξὺ
[7, 11, 8]	τοὺς Ἑβραίων ἐξαιρῶσι καὶ παρέχωσιν	αὐτοῖς	εἰρήνην ἀπ' αὐτῶν: σὺ δὲ
[7, 2, 2]	διαμένειν, οὐ γὰρ ἔσεσθαι μετάνοιαν	αὐτοῖς	ἐκ τοῦ τοιούτου, καὶ κατευωχήσας
[7, 14, 7]	καὶ ἡμέραν τῷ θεῷ, καθὼς	αὐτοῖς	ἐπέστειλε Μωυσῆς. ~(Μετὰ ταῦτα διεμέρισε
[7, 10, 1]	αὐτοῦ. καὶ ὁ μὲν νίκην	αὐτοῖς	ἐπευξάμενος ἐκπέμπει τὴν στρατιάν. ~(Ἰωάβου
[7, 5, 1]	λειπόμενον αἰχμάλωτον ἔλαβε. φόρους δὲ	αὐτοῖς	ἐπιτάξας κατ' ἔτος τελεῖν ἐπὶ
[7, 2, 1]	τινος ἄλλης πίστεως τὸ ἔργον	αὐτοῖς	ἔσται παρ' αὐτῷ αἴτιον, μόνον
[7, 12, 1]	τιμωρίαν, ὁ βασιλεὺς ἀναζητήσας παρέδωκεν	αὐτοῖς	Ἰεβόσθου φεισάμενος τοῦ Ἰωνάθου παιδός.
[7, 14, 10]	τῆς βασιλείας προστάτην. εὐμαρῆ δ'	αὐτοῖς	καὶ οὐ σφόδρα ἐπίπονον τὴν
[7, 9, 2]	τῆς τοῦ παιδὸς ἀπονοίας κοινολογησάμενος	αὐτοῖς	καὶ περὶ πάντων ἐπιτρέψας κριτῇ
[7, 9, 7]	τήν τε Ἀχιτοφέλου γνώμην ἐξειπὼν	αὐτοῖς	καὶ τὴν ἑαυτοῦ καὶ ὅτι
[7, 10, 5]	σαυτοῦ στρατιώταις καὶ τῆς νίκης	αὐτοῖς	καὶ τῆς περὶ τοὺς ἀγῶνας
[7, 4, 1]	ἔθνη πολλὰ καὶ μάχιμα συστρατεῦσαι	αὐτοῖς	καὶ τοῦ πολέμου κοινωνῆσαι, ὃ
[7, 12, 1]	ἐπὶ Παλαιστίνους, καὶ συνάψας μάχην	αὐτοῖς	καὶ τρεψάμενος ἐμονώθη διώκων καὶ
[7, 11, 6]	καὶ πραγμάτων αἴτιος, ἢ Ἀψάλωμος	αὐτοῖς	κατέστη, γένηται. μὴ περίμενε τοίνυν
[7, 7, 1]	λέγοντος δὲ πάντα κατὰ νοῦν	αὐτοῖς	κεχωρηκέναι τὰ πράγματα βαστάσας ἐκ
[7, 7, 2]	καλῶς καὶ ὡς ἑτέρως ἐνίοις	αὐτοῖς	κινδύνοις μνήμην ἔχειν, ὡς τὰ
[7, 12, 1]	μηκέτι εἰς μάχην ἀπαντῆσαι σὺν	αὐτοῖς,	μὴ δι' ἀνδρείαν καὶ προθυμίαν
[7, 4, 1]	καὶ μόνον ἦν αἴτιον τοσαυτάκις	αὐτοῖς	νικωμένοις καὶ πολλὰς ἀποβαλοῦσι μυριάδας
[7, 8, 3]	ἀπὸ τῆς ἑστιάσεως. ὑπαντᾷ δ'	αὐτοῖς	ὁ πατὴρ θρηνοῦσι λυπούμενος καὶ
[7, 12, 1]	ἠσέβησεν ἐξαπατήσας καὶ τοὺς ὅρκους	αὐτοῖς,	οὓς ὁ στρατηγὸς Ἰησοῦς ὤμοσε
[7, 12, 1]	λαβεῖν ὑπὲρ τῶν ἀνῃρημένων ταύτην	αὐτοῖς	παράσχῃ, διαλλαγήσεσθαι καὶ τὸν ὄχλον
[7, 6, 3]	δύναμιν συνηθροικότας οὐκέτι διὰ στρατηγῶν	αὐτοῖς	πολεμεῖν ἔκρινεν, ἀλλ' αὐτὸς σὺν
[7, 7, 1]	πάντες ἀνεχώρησαν ὀπίσω, καθὼς Ἰώαβος	αὐτοῖς	προεῖπεν: αἰσχυνθεὶς δ' Οὐρίας φυγεῖν
[7, 7, 4]	τε αἰτίαν, δεηθέντες ἐπιτρέψαι πρῶτον	αὐτοῖς	πυθέσθαι, παρεκάλουν εἰπεῖν> τῶν γεγενημένων.
[7, 6, 3]	τὸν Ἰόρδανον ποταμὸν καὶ ὑπαντήσας	αὐτοῖς	συνάψας εἰς μάχην ἐνίκησε: καὶ
[7, 14, 6]	προσειπόντος ἀγαθῶν ἄγγελον, ἐδήλου πάντ'	αὐτοῖς	τὰ περὶ τὸν Σολόμωνα καὶ
[7, 13, 3]	δαπανωμένων: οἱ δ' αἰφνίδιον σκότους	αὐτοῖς	τὰς ὄψεις ὑποδραμόντος περιπνιγεῖς ἀπῴμωζον,
[7, 5, 3]	τῇ χώρᾳ καταστήσας καὶ φόρους	αὐτοῖς	τελεῖν ὁρίσας ὑπέστρεψε: καὶ τάς
[7, 9, 7]	ἐδεήθησάν τινος κρύψαι καὶ παρασχεῖν	αὐτοῖς	τὴν ἀσφάλειαν. ἡ δὲ καθιμήσασα
[7, 9, 6]	τὴν χώραν τῶν Ἑβραίων παράγγειλον	αὐτοῖς	τὴν ἐπὶ τὸν πατέρα σου
[7, 14, 1]	πεμπόντων καὶ Σιδωνίων: ἐπεστάλκει γὰρ	αὐτοῖς	τὴν τῶν ξύλων χορηγίαν. πρός
[7, 10, 2]	στρατηγοῖς ὄντων ὀλίγων, αἰσχύνην γὰρ	αὐτοῖς	τοῦτο εἶναι μεγίστην, τῶν δὲ
[7, 10, 2]	ἐπὶ τὸν Ἀψάλωμον: φανερὸς γὰρ	αὐτοῖς	ὑπό τε τοῦ κάλλους καὶ
[7, 7, 2]	πρὸς τὸν βασιλέα λέγειν ἐντειλάμενος	αὐτοῖς,	ὡς σπουδάσειε μὲν ταχέως ἑλεῖν
[7, 11, 1]	τῶν μετ' Ἀψαλώμου γενόμενοι παρ'	αὑτοῖς	ἕκαστοι διεπέμποντο κατὰ πόλεις ὑπομιμνήσκοντες
[7, 1, 5]	ἀποβαλεῖν πολλῷ χείροσι τὸ βέβαιον	αὑτοῖς	τῆς παραμονῆς περιποιοῦσιν, ὡς οὐχ
[7, 11, 7]	τοῦ Ἀμασᾶ φιλοτεχνεῖ τὴν μάχαιραν	αὐτομάτως	ἐκ τῆς θήκης ἐκπεσεῖν, βαστάσας
[7, 1, 5]	τινα περὶ τῶν πραγμάτων πρὸς	αὐτὸν	ἃ μὴ διεμνημόνευσε παρόντος εἰπεῖν.
[7, 1, 5]	μαθών, ὡς εἴη παρὼν πρὸς	αὐτὸν	Ἀβεννῆρος καὶ μικρὸν ἔμπροσθεν ἀπηλλαγμένος
[7, 12, 1]	στερήσῃ τὸν λαὸν τῶν δι'	αὐτὸν	ἀγαθῶν, ὅσα τε ἤδη παρέσχηκε
[7, 11, 3]	ὑπὸ τοῦ ἐπιτρόπου Σιβᾶ πρὸς	αὐτὸν	ἀδίκως. ἀσπασαμένου δὲ αὐτοῦ καὶ
[7, 5, 4]	πίστει γνοὺς ἐνδήσασθαι, πέμπει πρὸς	αὐτὸν	Ἀδώραμον υἱὸν αὐτοῦ καὶ περὶ
[7, 4, 1]	τὴν νίκην: οὐ γὰρ ὑπέμειναν	αὐτὸν	αἱ τῶν πολεμίων φάλαγγες, ἀλλ'
[7, 8, 4]	γὰρ ἔτι χαλεπῶς ἔχειν πρὸς	αὐτόν,	ἀλλ' ἤδη τὴν ὀργὴν καὶ
[7, 9, 6]	ἑτέρῳ. νικήσειν γὰρ προσδόκα ῥᾳδίως	αὐτόν,	ἂν ἐν φανερῷ καταλάβῃς ὄντα
[7, 13, 4]	πέμψας Γάδον τὸν προφήτην ἐκέλευσεν	αὐτὸν	ἀναβῆναι παραχρῆμα εἰς τὴν ἅλω
[7, 7, 1]	τῶν πολεμίων χώρᾳ μετὰ γυναικὸς	αὐτὸν	ἀναπαύεσθαι καὶ τρυφᾶν. ταῦτ' εἰπόντα
[7, 12, 4]	βασιλεῖ πάντες ἦσαν οἱ περὶ	αὐτὸν	ἀνδρεῖοι: τούτων δ' οἱ διασημότατοι
[7, 12, 4]	ἀρετὴν ἐκράτησεν αὐτῶν. καὶ πάλιν	αὐτὸν	ἀνδρὸς Αἰγυπτίου τὸ γένος θαυμαστοῦ
[7, 14, 7]	τέσσαρα καὶ κληρωσαμένων κατὰ τὸν	αὐτὸν	ἀνέβησαν τρόπον ταῖς τῶν ἱερέων
[7, 10, 5]	νίκην σημήναντος, περὶ τοῦ παιδὸς	αὐτὸν	ἀνέκρινεν. ὁ δ' ἐχθροῖς, εἶπε,
[7, 8, 4]	τὸν ἀνῃρηκότα ὡρμηκότων καὶ ζητούντων	αὐτὸν	ἀνελεῖν, χαρίσασθαι τὴν σωτηρίαν αὐτῇ
[7, 9, 2]	τὴν Δαυίδου βούλησιν, μένειν γὰρ	αὐτὸν	ἀνέπειθε, καὶ διὰ τοῦτο μᾶλλον
[7, 9, 2]	γάρ, μὴ τἀναντία συμβουλεύων πείσειεν	αὐτὸν	ἀνὴρ ὢν φρενήρης καὶ συνιδεῖν
[7, 7, 3]	ἐκδοὺς τοῖς πολεμίοις: δώσειν οὖν	αὐτὸν	ἀντὶ τούτων δίκας τῷ θεῷ
[7, 1, 6]	τῆς πίστεως ἠγάπησαν, ὅτι πάντων	αὐτὸν	ἀξιώσειεν τῶν νομιζομένων ὡς συγγενῆ
[7, 2, 2]	φιλοφρονησάμενος ἔπεμψε τὸν λαὸν παρ'	αὐτὸν	ἄξοντας ἅπαντα. καὶ συνῆλθον ἐκ
[7, 14, 6]	τῆς τιμωρίας ἔσεσθαι, πέμψας ἀνίστησιν	αὐτὸν	ἀπὸ τῆς ἱκεσίας: ἐλθόντα δὲ
[7, 14, 2]	δὲ τοῦ ναοῦ τὴν κιβωτὸν	αὐτὸν	ἀποθέσθαι προσέταξε καὶ τὰ ἅγια
[7, 1, 3]	μὴ διώκειν παραινοῦντος, μὴ κτείνας	αὐτὸν	ἀπολέσῃ τὴν πρὸς τὸν ἀδελφὸν
[7, 1, 1]	εἴη πατρὸς Ἀμαληκίτου γένος, ἐκέλευσεν	αὐτὸν	ἀπολέσθαι. ἔγραψε δὲ καὶ θρήνους
[7, 11, 4]	αὐτῷ χαρίζεσθαι τὰ κατ' ἐπιθυμίαν	αὐτὸν	ἀπολῦσαι: οὔτε γὰρ τροφῆς οὔτε
[7, 9, 8]	ὀχυρωτάτην πόλιν παραγίνεται: δέχονται δὲ	αὐτὸν	ἀσμενέστατα πάντες οἱ πρῶτοι τῆς
[7, 9, 4]	θεῷ χάριν ὡμολόγει τῆς βασιλείας	αὐτὸν	ἀφελομένῳ καὶ διὰ παιδὸς ἰδίου
[7, 14, 6]	σωφρόνως τῆς μὲν τότε ἁμαρτίας	αὐτὸν	ἀφῆκεν ἀθῷον, εἰπὼν δέ, εἰ
[7, 10, 1]	οὐκ ἔγνω μένειν, πότ' ἐπ'	αὐτὸν	Ἀψάλωμος ἔλθῃ, προσθεὶς δὲ τοῖς
[7, 1, 2]	φυλῆς τῆς προειρημένης λαὸς ἀποδείκνυσιν	αὐτὸν	βασιλέα. ἀκούσας δ' ὅτι τὸν
[7, 14, 11]	ἔχρισαν τῷ ἐλαίῳ καὶ ἀπέδειξαν	αὐτὸν	βασιλέα καὶ Σάδωκον ἀρχιερέα τῆς
[7, 1, 2]	ὡς ἡ Ἰούδα φυλὴ κεχειροτόνηκεν	αὐτὸν	βασιλέα. ~(Ὁ δὲ τοῦ Σαούλου
[7, 7, 3]	ὀργὴν τοῦ θεοῦ ποιήσαντος μὲν	αὐτὸν	βασιλέα πάσης τῆς Ἑβραίων δυνάμεως
[7, 1, 3]	τοῦ δ' Ἀβεννήρου φήσαντος πρὸς	αὐτὸν	βούλεσθαι μαθεῖν, πότερος αὐτῶν ἀνδρειοτέρους
[7, 14, 2]	διαδεξάμενον τὴν βασιλείαν λέγων, ὡς	αὐτὸν	βουλόμενον κωλύσειεν ὁ θεὸς αἵματι
[7, 7, 1]	εἰς τὴν πόλιν. ὄντα δ'	αὐτὸν	γενναῖον στρατιώτην καὶ δόξαν ἔχοντα
[7, 3, 3]	καὶ χάριν καὶ σπουδὴν πρὸς	αὐτὸν	γενομένην τὸν βασιλέα, ἣν μικρὸν
[7, 1, 4]	τοῦ Σαούλου μὲν ἀποστῆναι παιδός,	αὐτὸν	δὲ ἀποδείξαντα πάσης τῆς χώρας
[7, 4, 4]	τέκνων ἐγγόνοις φυλάξων καὶ παραδώσων,	αὐτὸν	δὲ τιμωρήσων, ἂν ἁμαρτὼν τύχῃ,
[7, 14, 4]	φίλους ἔλεγεν, ὡς τὴν ἀρχὴν	αὐτὸν	δεῖ παραλαβεῖν: κατεσκεύασε δὲ ἅρματα
[7, 1, 6]	ἀρὰς δὲ κατὰ τοῦ πεφονευκότος	αὐτὸν	δεινὰς ἐτίθετο καὶ τὸν οἶκον
[7, 9, 5]	ἀλλὰ καταλιπὼν ἐκεῖνον μεταβαίη πρὸς	αὐτόν,	δεξιῶς ἀποκρίνεται καὶ σωφρόνως: εἶπε
[7, 14, 9]	θεὸς αὐτὸν ἐξελέξατο φέρειν ἡδέως	αὐτὸν	δεσπότην. οὐ δεινὸν γὰρ θεοῦ
[7, 7, 3]	ἄλλους δὲ λόγους χρηστοὺς πρὸς	αὐτὸν	διεξῆλθε, καὶ δὴ τοιοῦτόν τινα
[7, 7, 1]	προστάττων τὸν Οὐρίαν, ἁμαρτεῖν γὰρ	αὐτὸν	ἐδήλου, καὶ τὸν τρόπον τῆς
[7, 11, 1]	τὰ παρὰ τοῦ βασιλέως πρὸς	αὐτὸν	εἰπόντες ἐγχειρεῖν ταῖς ὑπὲρ αὐτοῦ
[7, 4, 1]	τῶν Ἑβραίων ἀποδεδειγμένον στρατεύουσιν ἐπ'	αὐτὸν	εἰς Ἱεροσόλυμα: καὶ καταλαβόμενοι τὴν
[7, 11, 2]	~(Τῶν δὲ πρέσβεων ἀφικομένων πρὸς	αὐτὸν	εἰς Ἱεροσόλυμα παρεγένετο. πάντας δὲ
[7, 11, 6]	ἡ Ἰούδα φυλὴ καὶ κατέστησεν	αὐτὸν	εἰς τὸ ἐν Ἱεροσολύμοις βασίλειον.
[7, 3, 1]	τοῦ τείχους καὶ λεγόντων κωλύσειν	αὐτὸν	εἰσελθεῖν τοὺς ἀναπήρους, ταῦτα δ'
[7, 9, 4]	εἰς τὸν αὑτοῦ δεσπότην δίκην	αὐτὸν	εἰσπραξαμένῳ. πάντων δ' ἐπ' αὐτὸν
[7, 9, 5]	ταῦτα λέγων ἔπειθεν: ὕποπτον γὰρ	αὐτὸν	εἶχε. καὶ καλέσας τὸν Ἀχιτόφελον
[7, 11, 1]	μεμφόμενοι δ' ὅτι τῆς βασιλείας	αὐτὸν	ἐκβαλόντες ἄλλῳ ταύτην ἐνεχείρισαν καὶ
[7, 13, 4]	θεὸς τὸν προφήτην ἀποστείλας πρὸς	αὐτὸν	ἐκεῖ ναὸν ἔλεγεν οἰκοδομήσειν αὐτοῦ
[7, 3, 1]	τινες ἄρα καὶ ἄλλοι τὸν	αὐτὸν	ἐκείνοις τρόπον διέκειντο πρὸς αὐτόν,
[7, 9, 6]	τὸν Δαυίδου ἀρχίφιλον: οὕτως γὰρ	αὐτὸν	ἐκεῖνος ἐκάλει: καὶ τὴν Ἀχιτοφέλου
[7, 9, 3]	Σιβᾷ χαρίζεται πολὺ γὰρ δικαιότερον	αὐτὸν	ἐκείνου ταῦτ' ἔχειν ἐπέγνωκε: καὶ
[7, 14, 2]	Σολόμωνα κατασκευάσαι τῷ θεῷ ναὸν	αὐτὸν	ἐκέλευε διαδεξάμενον τὴν βασιλείαν λέγων,
[7, 7, 1]	ὑπέθετο: κατὰ γὰρ τὸ δυσμαχώτατον	αὐτὸν	ἐκέλευσε μέρος τῶν πολεμίων τάξαι
[7, 7, 3]	θανάτῳ κολασθῆναι. Νάθας δ' ὑποτυχὼν	αὐτὸν	ἔλεγεν ἐκεῖνον εἶναι τὸν ἄξιον
[7, 11, 6]	φυλῆς μεθ' ἡμέρας τρεῖς ὡς	αὐτὸν	ἐλθεῖν, ἵνα παραδοὺς αὐτῷ πᾶσαν
[7, 5, 4]	καὶ τὸν Δαυίδην πρὶν ἐπ'	αὐτὸν	ἔλθοι φιλίᾳ καὶ πίστει γνοὺς
[7, 1, 5]	δὲ ἀπάτῃ καὶ δόλῳ πρὸς	αὐτὸν	ἐλθόντα μεθ' ἧς ἐβούλετο νῦν
[7, 11, 5]	ἐπὶ τούτῳ δυσφορεῖν ὕστεροι πρὸς	αὐτὸν	ἐλθόντες. ταῦτα τῶν τῆς Ἰούδα
[7, 8, 5]	δεηθῆναι, ὅπως αὐτῷ συγχωρήσῃ πρὸς	αὐτὸν	ἐλθόντι θεάσασθαί τε καὶ προσειπεῖν.
[7, 11, 5]	Ἰούδα φυλὴν κατεμέμφοντο λάθρα πρὸς	αὐτὸν	ἐλθοῦσαν, ὡς δεῖν ὁμοῦ πάντας
[7, 1, 6]	αὐτοῦ γνώμην ἀνῄρηται. θάψας δ'	αὐτὸν	ἐν Γιβρῶνι μεγαλοπρεπῶς καὶ ἐπιταφίους
[7, 11, 4]	ἕως τῶν Ἱεροσολύμων: γηρωκομήσειν γὰρ	αὐτὸν	ἐν πάσῃ τιμῇ καὶ ὡς
[7, 1, 5]	τὰ παρὰ τῶν ἀγγέλων, κατέλαβον	αὐτὸν	ἐν τόπῳ τινὶ Βησηρᾶ καλουμένῳ
[7, 14, 9]	ἀλλ' ἐπισταμένους ὡς ὁ θεὸς	αὐτὸν	ἐξελέξατο φέρειν ἡδέως αὐτὸν δεσπότην.
[7, 11, 1]	πρέσβεις παρακαλοῦντας εἰς τὴν ἰδίαν	αὐτὸν	ἐπανελθεῖν βασιλείαν. τὸ δ' αὐτὸ
[7, 14, 11]	βασίλειον ἀγαγόντες Σολόμωνα καὶ καθίσαντες	αὐτὸν	ἐπὶ θρόνου τοῦ πατρῴου ἀπ'
[7, 9, 6]	ἐχθρῶν ἀπήλλακται. νῦν δὲ εἰκὸς	αὐτὸν	ἐπὶ στρατοπέδου μένειν: στρατηγῆσαι γὰρ
[7, 7, 5]	βασιλεῖ ταῦτα δηλῶν καὶ παρακαλῶν	αὐτὸν	ἐπὶ τὴν αἵρεσιν τῆς πόλεως
[7, 7, 5]	ἐν μέσῳ σαρδόνυχος: ἐφόρει δ'	αὐτὸν	ἐπὶ τῆς κεφαλῆς διαπαντὸς Δαυίδης.
[7, 14, 5]	τὸν οἶκον τὸν βασιλικὸν καθίζουσιν	αὐτὸν	ἐπὶ τοῦ θρόνου, καὶ πᾶς
[7, 6, 1]	Μεσοποταμιτῶν βασιλέα χίλια τάλαντα σύμμαχον	αὐτὸν	ἐπὶ τούτῳ γενέσθαι τῷ μισθῷ
[7, 1, 5]	Ἀβεννῆρος συντίθεται: πάντα γὰρ ποιεῖν	αὐτὸν	ἐπὶ τῷ βεβαιώσασθαι τῷ Σαούλου
[7, 9, 6]	πρὸς τὸν πατέρα. μυρίους δ'	αὐτὸν	ἐπιλέκτους αἰτήσαντος ἐκείνου καὶ τόν
[7, 1, 1]	αὐτὸς ὡμολόγει: τῇ ῥομφαίᾳ γὰρ	αὐτὸν	ἐπιπεσόντα διὰ τὴν τῶν τραυμάτων
[7, 7, 1]	τῷ πότῳ δεξιουμένου τοῦ βασιλέως	αὐτὸν	ἐπίτηδες ταῖς προπόσεσιν, οὐδὲν ἧττον
[7, 11, 2]	οἷς ἐσφάλη πρῶτος ἐλθεῖν πρὸς	αὐτὸν	ἔσπευσε. ταῦτα δ' ἀντιβολοῦντος αὐτοῦ
[7, 9, 5]	ὡς ἀδιάλλακτά σοι τὰ πρὸς	αὐτόν	ἐστι, καὶ μετὰ πολλῆς συστρατεύσεσθαι
[7, 1, 4]	πίστεις ἠξίου, ἦ μὴν ἕξειν	αὐτὸν	ἑταῖρον καὶ φίλον ἀναπείσαντα τὸν
[7, 14, 1]	τῷ μέλλοντι παιδὶ βασιλεύειν μετ'	αὐτὸν	ἑτοίμην τὴν ὕλην τῆς οἰκοδομίας
[7, 9, 1]	ἀποδοῦναι τῷ θεῷ: φεύγοντα γὰρ	αὐτὸν	εὔξασθαι. τοῦ δὲ Δαυίδου τὴν
[7, 8, 2]	καὶ τοῖς ἀδελφοῖς ἐλθεῖν πρὸς	αὐτὸν	ἐφ' ἑστίασιν. παραιτησαμένου δ' ὡς
[7, 8, 1]	γε οὕτως ἔλεγεν ἐξ ἐρωτικῆς	αὐτὸν	ἔχειν ἐπιθυμίας. τοῦ δὲ Ἀμνῶνος
[7, 11, 2]	ἐπὶ τὸν Ἰόρδανον ἠσπάσατο μὲν	αὐτὸν	ἡ Ἰούδα φυλή, προσπεσὼν δ'
[7, 8, 5]	διαλεχθεὶς περὶ τοῦ παιδὸς οὕτως	αὐτὸν	ἡδέως διατίθησιν, ὡς εὐθέως καλέσαι
[7, 9, 2]	μὲν πεισθεὶς τῷ Δαυίδῃ, καταλιπὼν	αὐτὸν	ἧκεν εἰς Ἱεροσόλυμα: ἀφικνεῖται δ'
[7, 11, 2]	ἐδεῖτο συγγνῶναι περὶ τῶν εἰς	αὐτὸν	ἡμαρτημένων καὶ μὴ γενέσθαι πικρὸν
[7, 7, 2]	θάνατον τἀνδρὸς πυθομένη ἐπὶ συχνὰς	αὐτὸν	ἡμέρας ἐπένθησεν, παυσαμένην δὲ τῆς
[7, 12, 4]	πρὶν ἐνακοσίους αὐτῶν καταβαλεῖν. μετ'	αὐτὸν	ἦν Ἐλεάζαρος υἱὸς Δωδείου, ὃς
[7, 8, 2]	ἦν αὐτῷ υἱός, μὴ λυπεῖν	αὐτὸν	ἠναγκάζετο. ὁ δὲ Ἀψάλωμος ἐμίσει
[7, 13, 4]	δέχεσθαι τὴν χάριν, τιμὴν δ'	αὐτὸν	ἠξίου λαμβάνειν πάντων: οὐ γὰρ
[7, 9, 6]	αὐτῷ ὑπὸ τοῦ Ἀχιτοφέλου δεύτερον	αὐτὸν	ἠξίου συμβουλεύειν περὶ τοῦ πολέμου
[7, 9, 4]	αὐτὸν εἰσπραξαμένῳ. πάντων δ' ἐπ'	αὐτὸν	ἠρεθισμένων ὑπ' ὀργῆς καὶ μάλιστα
[7, 9, 1]	ἅρματα ἐκέκτητο, καὶ ὁπλοφόροι περὶ	αὐτὸν	ἦσαν πεντήκοντα: καθ' ἑκάστην δ'
[7, 9, 2]	τῆς ἀσεβείας καὶ τῆς τόλμης	αὐτὸν	θαυμάσας, ὅτι μηδὲ τῆς ἐπὶ
[7, 11, 7]	τῆς παρὰ τῷ βασιλεῖ πρὸς	αὐτὸν	ἰσοτιμίας. διὰ ταύτην γὰρ τὴν
[7, 10, 1]	πρὸς αὐτὸν φύγωσιν ἀμείνονα παρασκευάσειν	αὐτὸν	ἰσχύν: ὑπονοήσειν δὲ καὶ τοὺς
[7, 10, 5]	στένοντος τὸν υἱὸν εἴσεισι πρὸς	αὐτὸν	Ἰώαβος καὶ παρηγορῶν ὦ δέσποτα,
[7, 8, 4]	χρόνου λελωφήκει, πρὸς τοῦτο μᾶλλον	αὐτὸν	Ἰώαβος ὁ ἀρχιστράτηγος παρώρμησε: γύναιον
[7, 5, 5]	εἰς Ἱεροσόλυμα κομίζειν, ἄγειν τε	αὐτὸν	καθ' ἑκάστην ἡμέραν ἐπὶ τὴν
[7, 9, 4]	Γηρᾶ, καὶ λίθοις τε ἔβαλλεν	αὐτὸν	καὶ ἐκακηγόρει. περιστάντων δὲ τῶν
[7, 3, 2]	λαμβάνειν ἐπίδοσιν. πέμψας δὲ πρὸς	αὐτὸν	καὶ Ἱέρωμος ὁ Τυρίων βασιλεὺς
[7, 10, 5]	τὸν λαὸν ἀκούσαντα συνδραμεῖν πρὸς	αὐτὸν	καὶ κατασπάσασθαι. καὶ ταῦτα μὲν
[7, 8, 2]	ὁ δὲ Ἀψάλωμος ἐμίσει χαλεπῶς	αὐτὸν	καὶ λανθάνων καιρὸν εἰς ἄμυναν
[7, 6, 2]	ἂν τοὺς Σύρους ἴδῃ βιαζομένους	αὐτὸν	καὶ πλέον δυναμένους μεταγαγόντα τὴν
[7, 1, 4]	ἐφ' οἷς Ἀβεννῆρος διεπρεσβεύσατο πρὸς	αὐτόν,	καὶ πρῶτον τεκμήριον παρασχεῖν τῶν
[7, 13, 3]	καὶ ἠντιβόλει τὴν ὀργὴν εἰς	αὐτὸν	καὶ τὴν γενεὰν αὐτοῦ πᾶσαν
[7, 2, 1]	κατακεκοιμῆσθαι τὸν Σαούλου παῖδα, κτείνουσιν	αὐτόν.	καὶ τὴν κεφαλὴν ἀποτεμόντες καὶ
[7, 12, 2]	ὁ Σουμᾶ υἱὸς ἀνεῖλέ τε	αὐτὸν	καὶ τῆς ὅλης νίκης ῥοπὴ
[7, 4, 3]	τῷ θεῷ κεχαρισμένον ἔφασκεν, ὃς	αὐτὸν	καὶ τοῦ πατρὸς αὐτῆς καὶ
[7, 12, 2]	τῷ πάντων ἀνδρειοτάτῳ Παλαιστίνων ἀπέκτεινεν	αὐτὸν	καὶ τοὺς ἄλλους εἰς φυγὴν
[7, 5, 4]	ἔχειν ὁμολογῶν, καὶ συμμαχίαν πρὸς	αὐτὸν	καὶ φιλίαν ποιούμενος. ἔπεμψε δ'
[7, 1, 5]	τοὺς ἐπιδιώξοντας, οἷς καταλαβοῦσι προσέταξεν	αὐτὸν	καλεῖν ἐκ τοῦ Δαυίδου ὀνόματος,
[7, 11, 3]	ὡς καταψευσαμένου τοῦ Σιβᾶ πρὸς	αὐτὸν	καταδικάζειν, ἀλλ' ὑπὲρ μὲν τοῦ
[7, 11, 6]	πολέμιον. καὶ ὅπου ποτ' ἂν	αὐτὸν	καταλάβῃς ὄντα πειράθητι συμβαλεῖν: σπούδασον
[7, 6, 2]	αὐτός, ἂν ὑπὸ τῶν Ἀμμανιτῶν	αὐτὸν	καταπονούμενον θεάσηται. προτρεψάμενος οὖν τὸν
[7, 8, 1]	τό τε σῶμα τῆς ὀδύνης	αὐτὸν	κατεσθιούσης κατισχναίνετο καὶ τὴν χρόαν
[7, 11, 1]	ὄντων καὶ κοινὸν αἷμα πρὸς	αὐτὸν	κεκληρωμένων. τὰ δ' αὐτὰ καὶ
[7, 3, 1]	αὐτὸν ἐκείνοις τρόπον διέκειντο πρὸς	αὐτόν,	λαμβάνει κατὰ κράτος τὴν κάτω
[7, 12, 4]	καταβὰς εἰς τὸ στόμιον πλήξας	αὐτὸν	μαχόμενον τῷ μετὰ χεῖρας ξύλῳ
[7, 1, 4]	τῶν συνθηκῶν ἀξιώσαντος ἀνασώσαντα πρὸς	αὐτὸν	Μελχάλην> τὴν γυναῖκα μεγάλοις ὠνηθεῖσαν
[7, 4, 1]	τῶν πολεμίων στρατοπέδου, κινεῖν δ'	αὐτὸν	μὴ πρότερον μηδ' ἄρχεσθαι τῆς
[7, 14, 6]	μὴ μνησικακῆσαι μηδ' ἐργάσασθαι δεινὸν	αὐτὸν	μηδέν. ὁ δὲ ἡμέρως πάνυ
[7, 12, 1]	πλῆθος: καὶ οἱ ἡγεμόνες ὥρκωσαν	αὐτὸν	μηκέτι εἰς μάχην ἀπαντῆσαι σὺν
[7, 1, 6]	παρέδωκε τοῖς ἄλλοις. οὕτως δ'	αὐτὸν	ὁ Ἀβεννήρου συνέσχε θάνατος, ὡς
[7, 8, 1]	τὴν ἀδελφὴν ἐδεῖτο πέμψαι πρὸς	αὐτόν:	ὁ δ' εὐθὺς ἐκέλευσεν ἀχθῆναι.
[7, 5, 5]	βασιλέα πεσὼν ἐπὶ πρόσωπον προσεκύνησεν	αὐτόν.	ὁ δὲ Δαυίδης θαρρεῖν τε
[7, 15, 3]	οὔτ' ἄλλων ἐθνῶν. ~(Ἔθαψε δὲ	αὐτὸν	ὁ παῖς Σολόμων ἐν Ἱεροσολύμοις
[7, 11, 5]	~(Ἀφικνοῦνται δ' εἰς Γάλγαλα πρὸς	αὐτὸν	οἱ πάσης φυλῆς πρῶτοι μετὰ
[7, 10, 2]	ἐγένετο. δείσας δέ, μὴ καταλάβωσιν	αὐτὸν	οἱ πολέμιοι, ἐπιβὰς τῆς ἡμιόνου
[7, 2, 1]	τὴν ἀναίρεσιν, ἵνα μὴ συλλάβωσιν	αὐτὸν	οἱ πολέμιοι; ἦ μεταβεβλῆσθαί με
[7, 2, 2]	Δαυίδην συνῆλθεν: οὗτοι πάντες τὸν	αὐτὸν	ὁπλισμὸν εἶχον τοῖς τῆς Γάδου
[7, 12, 4]	καὶ μαχόμενον σκυλεύσας τοῖς ἰδίοις	αὐτὸν	ὅπλοις διεχρήσατο. προσαριθμήσειε δὲ ἄν
[7, 8, 4]	πρῶτον καταλλάγηθι καὶ τὴν πρὸς	αὐτὸν	ὀργὴν ἄφες: πῶς γὰρ ἂν
[7, 7, 1]	γνοὺς τοῦθ' ὁ βασιλεὺς ἀνέκρινεν	αὐτόν,	ὅτι μὴ πρὸς αὑτὸν εἰς>
[7, 11, 2]	βασιλεύειν; Δαυίδης δ' ἐπιστραφεὶς πρὸς	αὐτόν,	οὐ παύσεσθ' εἶπεν, ὦ Σαρουίας
[7, 13, 4]	μάλιστα Δαυίδου: καὶ διὰ τοῦτ'	αὐτὸν	οὐδὲν εἰργάσατο δεινόν, ὅτε τὴν
[7, 10, 1]	πόλεως ὑπάρχοντι. βουλόμενον δὲ συνεκστρατεύειν	αὐτὸν	οὐκ εἴασαν οἱ φίλοι γνώμῃ
[7, 15, 1]	καὶ πίστεις ἔλαβεν ὡς μηδὲν	αὐτὸν	παθεῖν τότε, νῦν ἐπιζητήσας αἰτίαν
[7, 9, 5]	δὲ παρῄνεσε ταῖς τοῦ πατρὸς	αὐτὸν	παλλακαῖς συνελθεῖν: ἐκ τούτου γὰρ
[7, 6, 1]	τοῦ παιδός, πέμψας Δαυίδης πρὸς	αὐτὸν	παρεμυθήσατο πρᾴως τε φέρειν ἐπὶ
[7, 1, 2]	σὺν αὐτῷ. συνελθὼν δὲ πρὸς	αὐτὸν	πᾶς ὁ τῆς φυλῆς τῆς
[7, 14, 5]	τὴν ἀρχὴν ἐπυνθάνετο: λαμπρὸν γὰρ	αὐτὸν	ποιήσαντα δεῖπνον κεκληκέναι τοὺς υἱοὺς
[7, 7, 2]	ἐναντίοις εὖ πράττειν συμβαίνειν κατ'	αὐτόν,	ποτὲ δὲ τοῖς ἑτέροις: τοῦ
[7, 11, 2]	ὡς τεθνηξόμενος. ὁ δὲ προσκυνήσας	αὐτὸν	προῆγεν. ~(Ἀπήντησε δ' αὐτῷ καὶ
[7, 7, 1]	ὡς εἰς τὴν ἐπιοῦσαν ἀπολύσων	αὐτὸν	πρὸς τὸν ἀρχιστράτηγον. κληθεὶς δ'
[7, 1, 5]	καὶ> πρῶτον μὲν ἐπιχειρεῖ διαβαλεῖν	αὐτὸν	πρὸς τὸν βασιλέα φυλάττεσθαι παραινῶν
[7, 1, 1]	κεφαλὴν τέφρᾳ περιχεάμενος. καὶ προσκυνήσας	αὐτὸν	πυνθανομένῳ, πόθεν ἥκοι τοιοῦτος, ἀπὸ
[7, 5, 5]	ἡμέραν ἐπὶ τὴν αὐτοῦ τράπεζαν	αὐτὸν	Σιβὰν καὶ τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ,
[7, 9, 5]	ἧκε πρὸς αὐτοὺς καὶ προσκυνήσας	αὐτὸν	συνηύχετο τὴν βασιλείαν εἰς αἰῶνα
[7, 5, 5]	καὶ πᾶσαν τὴν Σαούλου κτῆσιν,	αὐτόν	τε ἐκέλευσεν ἐργαζόμενον αὐτοῦ τὴν
[7, 14, 10]	ὥρισε. προσπαρώρμησε δὲ καὶ λόγοις	αὐτόν	τε πάσῃ χρήσασθαι προθυμίᾳ περὶ
[7, 13, 4]	τὸν υἱὸν τὸν μέλλοντα μετ'	αὐτὸν	τὴν βασιλείαν διαδέχεσθαι. ~(Μετὰ δὴ
[7, 4, 4]	ὑπὸ τοῦ παιδὸς τοῦ μετ'	αὐτὸν	τὴν βασιλείαν παραληψομένου κληθησομένου δὲ
[7, 8, 1]	ἔχει, κατειπούσης δ' αὐτῆς πρὸς	αὐτὸν	τὴν ὕβριν ἡσυχάζειν καὶ μετρίως
[7, 13, 4]	ὁ δὲ βασιλεὺς ἀγαπᾶν μὲν	αὐτὸν	τῆς ἁπλότητος καὶ τῆς μεγαλοψυχίας
[7, 14, 5]	ἔσται τή μερον. προσκυνησάσης δ'	αὐτὸν	τῆς γυναικὸς καὶ μακρὸν εὐξαμένης
[7, 7, 5]	ἐπιγραφῇ. ταῦτα Ἰωάβου γράψαντος ἀποδεξάμενος	αὐτὸν	τῆς εὐνοίας καὶ τῆς πίστεως
[7, 14, 3]	τὸ ῥῖγος ἔσεσθαι βοήθημα θαλπούσης	αὐτὸν	τῆς κόρης, εὑρίσκετ' ἐν πόλει
[7, 9, 4]	διαχρήσασθαι βουλομένου τὸν Σαμούιν Δαυίδης	αὐτὸν	τῆς ὀργῆς ἐπέσχε, μὴ τοῖς
[7, 14, 4]	πατὴρ οὐκ ἐπέπληττεν οὐδ' ἐπεῖχεν	αὐτὸν	τῆς προαιρέσεως οὐδὲ μέχρι τοῦ
[7, 10, 5]	μὲν ἔφασκεν εὐθὺς ὁρμῆσαι πρὸς	αὐτὸν	τῆς τροπῆς τῶν πολεμίων γενομένης,
[7, 9, 5]	χρόνον. φήσαντος δ' ἐκείνου πρὸς	αὐτόν,	τί δήποτε φίλος ἐν τοῖς
[7, 1, 6]	διακείμενοι σφόδρ' αὐτοῦ τὴν πρὸς	αὐτὸν	τιμὴν ἀποθανόντα καὶ φυλακὴν τῆς
[7, 15, 1]	τὸν υἱὸν Σολόμωνα διελέχθη πρὸς	αὐτὸν	τοιάδε: ἐγὼ μέν, ὦ τέκνον,
[7, 8, 1]	ὑποκρίνασθαι παρῄνεσεν, ἐλθόντα δὲ πρὸς	αὐτὸν	τὸν πατέρα πέμψαι τὴν ἀδελφὴν
[7, 10, 4]	Δαυίδην βλέπειν τινὰ παραγινόμενον πρὸς	αὐτόν.	τοῦ δ' ἄγγελον εἶναι φήσαντος
[7, 14, 5]	προεστῶτες, ὅτι βούλεται Νάθας ἰδεῖν	αὐτόν.	τοῦ δὲ βασιλέως ἐκδέξασθαι κελεύσαντος
[7, 6, 3]	τῶν Ἑβραίων βασιλεὺς πάλιν ἐπ'	αὐτὸν	τοὺς Ἀμμανίτας τοσαύτην δύναμιν συνηθροικότας
[7, 4, 2]	θυγατέρα τοῦ πρώτου βασιλέως ἰδοῦσαν	αὐτὸν	τοῦτο ποιοῦντα χλευάσαι. εἰσκομίσαντες δὲ
[7, 13, 2]	προφήτην ἔπεμψεν ὁ θεὸς πρὸς	αὐτὸν	τρεῖς αἱρέσεις κομίζοντα, ὅπως ἐκλέξηται
[7, 9, 5]	σωφρόνως: εἶπε γὰρ ἕπεσθαι δεῖν	αὐτὸν	τῷ θεῷ καὶ τῷ παντὶ
[7, 11, 7]	καταβάλλειν αὐτά: μὴ δεξαμένων γὰρ	αὐτὸν	τῶν ἐν τῇ πόλει χαλεπῶς
[7, 1, 6]	θάνατος, ὡς μηδὲ τροφὴν ἀναγκαζόντων	αὐτὸν	τῶν ἑταίρων λαβεῖν, ἀλλ' ὤμοσε
[7, 7, 3]	τῶν παίδων, ἐπιβουλευθήσεσθαι δὲ καὶ	αὐτὸν	ὑπ' ἐκείνου, καὶ τὸ ἁμάρτημα
[7, 14, 3]	συγκοιμωμένη μόνον τῷ βασιλεῖ συνεθέρμαινεν	αὐτόν:	ὑπὸ γὰρ γήρως ἦν πρὸς
[7, 14, 5]	γνῷ πᾶς ὁ λαὸς ἀποδεδειγμένον	αὐτὸν	ὑπὸ τοῦ πατρὸς βασιλέα, Σολόμωνι
[7, 2, 2]	καὶ Σαούλου ζῶντος εἶχον πρὸς	αὐτόν,	ὑπομιμνήσκοντες καὶ τὴν τιμήν, ἣν
[7, 2, 1]	με καὶ μηκέτ' εἶναι τὸν	αὐτὸν	ὑπωπτεύσατε, ὡς χαίρειν κακούργοις ἀνδράσι
[7, 11, 6]	ὄντα πειράθητι συμβαλεῖν: σπούδασον δ'	αὐτὸν	φθάσαι, μὴ πόλεις ὀχυρὰς καταλαβόμενος
[7, 5, 5]	ὅρκων καὶ τῆς ἐκείνου πρὸς	αὐτὸν	φιλίας τε καὶ σπουδῆς: πρὸς
[7, 1, 4]	φυλὴν ἅπασαν σημανῶν. ὑποδεξαμένου δ'	αὐτὸν	φιλοφρόνως καὶ λαμπρᾷ καὶ πολυτελεῖ
[7, 10, 1]	τῆς δυνάμεως τῷ λοιπῷ πρὸς	αὐτὸν	φύγωσιν ἀμείνονα παρασκευάσειν αὐτὸν ἰσχύν:
[7, 1, 4]	αὐτοῦ τυγχάνοι πάσῃ προνοίᾳ περὶ	αὐτὸν	χρώμενος, ἠπείλησε μὲν τὴν βασιλείαν
[7, 2, 1]	παρασχόντος, ἀλλ' ὑπερεπάθησε καὶ λίαν	αὐτὸν	ὠδύνησεν ὁ Ἀβεννήρου θάνατος. ἐπεβίω
[7, 1, 1]	ἀποκτείναντα κολάσαι. φήσας γὰρ πρὸς	αὐτὸν,	ὡς αὐτὸς γένοιτο κατήγορος ἀνελὼν
[7, 1, 5]	ἀτόποις, ἀποσπᾷ μὲν τῶν οἰκείων	αὐτὸν	ὡς ἐν ἀπορρήτῳ διαλεξόμενος, παραγαγὼν
[7, 4, 4]	ἐπεὶ ποιεῖν ὅτιπερ ὥρμηται προσέταξεν	αὐτὸν	ὡς τοῦ θεοῦ πρὸς ἅπαντ'
[7, 14, 6]	ὑφορώμενον καὶ τοῦ λοιποῦ παρέχειν	αὑτὸν	ἀγαθὸν ὡς αὐτῷ τοῦτο συμφέρον
[7, 10, 5]	τὴν κεφαλὴν σπαραττόμενος καὶ παντοίως	αὑτὸν	αἰκιζόμενος καὶ τέκνον, ἐκβοῶν, εἴθε
[7, 1, 1]	διὰ τὴν τῶν τραυμάτων ὑπερβολὴν	αὑτὸν	ἀσθενῆσαι κατεργάσασθαι. καὶ σύμβολα τῆς
[7, 4, 4]	τοῦ θεοῦ βουλήσεως ἐνόμιζεν ἐξαμαρτάνειν	αὑτὸν,	εἰ μένων αὐτὸς ἐν οἴκοις
[7, 9, 8]	ἐλευθέρως καὶ μεγαλοφρόνως ἢ παρασχεῖν	αὑτὸν	εἰς κόλασιν Δαυίδῃ, καθ' οὗ
[7, 9, 6]	προθυμίαν. ἂν δ' ὁ πατὴρ	αὑτὸν	εἰς πολιορκίαν περικλείσῃ, μηχανήμασι καὶ
[7, 7, 1]	ἀνέκρινεν αὐτόν, ὅτι μὴ πρὸς	αὑτὸν	εἰς> τὴν οἰκίαν ἔλθοι μηδὲ
[7, 4, 2]	οὐκ εἰσδέχεται μὲν αὐτὴν πρὸς	αὑτὸν	εἰς τὴν πόλιν, ἀλλ' ἐκνεύσας
[7, 14, 11]	δημιουργὸν ἀνθρωπίνων καὶ θείων, οἷς	αὑτὸν	ἐκόσμησε, προστάτην τε καὶ κηδεμόνα
[7, 14, 5]	ἐκέλευσε καλέσαι τὴν Βερσάβην πρὸς	αὑτόν:	ἐκπεπηδήκει γὰρ ἐκ τοῦ δωματίου
[7, 5, 5]	Ἰωνάθου παῖς ἐτρέφετο, μεταπέμπεται πρὸς	αὑτόν.	ἐλθὼν δ' ὁ Μεμφίβοσθος πρὸς
[7, 4, 2]	Ὀζᾶ δεξάμενος τὴν κιβωτὸν παρ'	αὑτὸν	ἐν τῇ πόλει, ἐκείνου διότι
[7, 9, 8]	οὖν ἔφησεν εἶναι τοῦ ζῆν	αὑτὸν	ἐξαγαγεῖν ἐλευθέρως καὶ μεγαλοφρόνως ἢ
[7, 8, 5]	πρὸς αὑτόν. τοῦ δὲ ῥίψαντος	αὑτὸν	ἐπὶ τοὔδαφος καὶ συγγνώμην αἰτουμένου
[7, 10, 1]	Ἀψαλώμου κρατήσαντας ἠντιβόλει, μὴ κακὸν	αὑτὸν	ἐργάσηταί τι τελευτήσαντος αὐτοῦ. καὶ
[7, 11, 4]	παντὸς ἤδη τὸ ἥμισυ περὶ	αὑτὸν	ἔχων καὶ τὴν Ἰούδα φυλήν.
[7, 1, 3]	οὐκ ἔπειθε τοῦτο ποιεῖν κατασχεῖν	αὑτὸν	καὶ μὴ διώκειν παραινοῦντος, μὴ
[7, 13, 2]	ὅτι τοὺς ἀνδρειοτάτους ἔχων περὶ	αὑτὸν	καὶ φρούρια καὶ διὰ τοῦτο
[7, 14, 9]	πέρας, ἂν εὐσεβῆ καὶ δίκαιον	αὑτὸν	καὶ φύλακα τῶν πατρίων παρέχῃς
[7, 4, 2]	κακοῦ πειρασόμενος τὴν κιβωτὸν πρὸς	αὑτὸν	μετακομίζει, τῶν μὲν ἱερέων βασταζόντων
[7, 1, 6]	αὐτὴν ἑκάστου λογιζομένου πρόνοιαν εἰς	αὑτὸν	τοῦ βασιλέως ἐν τοῖς ὁμοίοις
[7, 8, 5]	διατίθησιν, ὡς εὐθέως καλέσαι πρὸς	αὑτόν.	τοῦ δὲ ῥίψαντος αὑτὸν ἐπὶ
[7, 4, 2]	ἐξ ἁπάσης τῆς χώρας πρὸς	αὑτὸν	τοὺς ἐν ἀκμῇ τῆς ἡλικίας,
[7, 9, 1]	παρὰ πάντων κατεσκεύαζε λέγων, ὡς	αὐτὸς	ἂν εἰ ταύτην εἶχε τὴν
[7, 6, 2]	δ' αὐτὸ τοῦτο ποιήσειν καὶ	αὐτός,	ἂν ὑπὸ τῶν Ἀμμανιτῶν αὐτὸν
[7, 3, 2]	Ἰεβουσαίους ἐκ τῆς ἄκρας καὶ	αὐτὸς	ἀνοικοδομήσας τὰ Ἱεροσόλυμα πόλιν αὐτὴν
[7, 1, 5]	βασιλεῖ τιμῆς, μὴ τούτων μὲν	αὐτὸς	ἀφαιρεθείη, λάβοι δὲ παρὰ Δαυίδου
[7, 8, 5]	αὐτῆς Ἀβίας ὄνομα. πέμψας δ'	αὐτὸς	Ἀψάλωμος πρὸς Ἰώαβον ἐδεῖτ' αὐτοῦ
[7, 1, 1]	φήσας γὰρ πρὸς αὐτὸν, ὡς	αὐτὸς	γένοιτο κατήγορος ἀνελὼν τὸν βασιλέα,
[7, 7, 1]	τινας τῶν ἀρίστων τῆς στρατιᾶς:	αὐτὸς	δ' ἁπάσῃ τῇ δυνάμει προσεπιβοηθήσειν
[7, 4, 2]	μὲν λαὸν οὕτως κατευωχήσας ἀπέπεμψεν,	αὐτὸς	δ' εἰς τὸν οἶκον τὸν>
[7, 1, 5]	πράγματα καὶ τοὺς καιροὺς ὑποδραμεῖν,	αὐτὸς	δ' ἐλαττωθείη καὶ τῆς στρατηγίας
[7, 1, 6]	δὲ ποιεῖν προάγοντας τὴν κλίνην.	αὐτὸς	δ' ἐφείπετο μετὰ τῶν γεγηρακότων
[7, 11, 6]	χορηγεῖν τὰ ἐπιτήδεια τοὺς ἐπιμελομένους,	αὐτὸς	δ' οὐκέτ' ἐπλησίαζεν αὐταῖς. ἀποδείκνυσι
[7, 11, 8]	εὔχεται τὸν θεὸν αὐτῷ διαμένειν,	αὐτὸς	δ' οὕτως ἔχειν εἶπεν, ὡς
[7, 6, 2]	μὲν ἀπέλυσε τοῖς Ἀμμανίταις μαχησόμενον,	αὐτὸς	δὲ τοῖς Σύροις συνέβαλε. καὶ
[7, 7, 5]	ἑλὼν διαρπάσαι τοῖς στρατιώταις ἐφῆκεν.	αὐτὸς	δὲ τὸν τοῦ βασιλέως τῶν
[7, 15, 1]	ἐντολὰς καὶ τοὺς νόμους, οὓς	αὐτὸς	διὰ Μωυσέος κατέπεμψεν ἡμῖν, καὶ
[7, 13, 2]	αὐτῷ μὲν ἀφόβως, ὅτι πολὺν	αὐτὸς	ἐγκεκλεισμένον ἔχοι σῖτον, ἐκείνοις δὲ
[7, 10, 4]	προσέταξε τὸ ἔργον, ἵν' ὅπερ	αὐτὸς	εἶδε τοῦτο μηνύσειε τῷ βασιλεῖ.
[7, 13, 3]	εἶπε πρὸς τὸν θεόν, ὡς	αὐτὸς	εἴη κολασθῆναι δίκαιος ὁ ποιμήν,
[7, 4, 3]	πατὴρ Σαοῦλος, τότε δὲ ἀποσπάσας	αὐτὸς	εἶχε, πέντε παῖδας ἔτεκε. καὶ
[7, 1, 5]	τρόπον ὑπὸ Ἰωάβου, ὡς μὲν	αὐτὸς	ἔλεγε τιμωρήσαντος Ἀσαήλῳ τῷ ἀδελφῷ,
[7, 4, 4]	ἐνόμιζεν ἐξαμαρτάνειν αὑτὸν, εἰ μένων	αὐτὸς	ἐν οἴκοις ἐκ κέδρου πεποιημένοις
[7, 10, 1]	τῇ συμβουλίᾳ ταύτῃ μένειν μὲν	αὐτὸς	ἐν ταῖς Παρεμβολαῖς ἔκρινεν, ἐκπέμπων
[7, 14, 9]	ἅπαντα ταύτῃ παραμεῖναι χρόνον, ἣν	αὐτὸς	ἐπηγγείλατο παρέξειν ἐπὶ Σολόμωνος βασιλέως.
[7, 1, 6]	καὶ ἐπιταφίους τε συγγραψάμενος θρήνους	αὐτὸς	ἐπὶ τοῦ τάφου στὰς πρῶτος
[7, 7, 5]	πόλεως ἐλθεῖν, ἵνα τὴν νίκην	αὐτὸς	ἐπιγραφῇ. ταῦτα Ἰωάβου γράψαντος ἀποδεξάμενος
[7, 5, 5]	εὐεργεσιῶν χάριτας δυνάμενον, ὧν καὶ	αὐτὸς	ἔτυχε παρὰ Ἰωνάθου. φήσαντος δ'
[7, 14, 4]	διαλεγομένης ὁ προφήτης εἰσελεύσεσθαι καὶ	αὐτὸς	ἔφησε καὶ τοῖς λόγοις αὐτῆς
[7, 1, 3]	πολεμίους ἐδίωκον: ὁ δὲ Ἰώαβος	αὐτὸς	καὶ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ Ἀβεσσαῖος
[7, 4, 1]	τοὺς Παλαιστίνους: καὶ γενομένης συμβολῆς	αὐτὸς	κατόπιν αἰφνιδίως ἐπιπεσὼν τοῖς πολεμίοις
[7, 10, 5]	μεγίστην οὖσαν οὔτε τοῖς στρατιώταις:	αὐτὸς	μὲν γὰρ ἀναβὰς ἐπὶ τὸ
[7, 10, 5]	περὶ τοῦ παιδὸς ἔχοι λέγειν	αὐτὸς	μὲν ἔφασκεν εὐθὺς ὁρμῆσαι πρὸς
[7, 8, 1]	διὰ τοῦτο ἀποκαλούσης, εἰ βιασάμενος	αὐτὸς	μηδ' ἄχρι νυκτὸς ἐπιτρέπει μεῖναι
[7, 1, 1]	τέκνων: ταῦτα δὲ σημαίνειν ἔφασκεν	αὐτὸς	παρατυχὼν τῇ τροπῇ τῶν Ἑβραίων
[7, 1, 4]	τοὺς ὅρκους παρ' αὐτοῦ ληψόμενος	αὐτός,	πιστότερα γὰρ τῶν δι' ἄλλου
[7, 9, 6]	φανερῷ καταλάβῃς ὄντα μετ' ὀλίγων	αὐτὸς	πολλὰς ἔχων μυριάδας βουλομένων τὴν
[7, 2, 1]	Ἀβεννήρου θάνατος. ἐπεβίω δ' οὐδ'	αὐτὸς	πολὺν χρόνον, ἀλλ' ὑπὸ τῶν
[7, 6, 3]	στρατηγῶν αὐτοῖς πολεμεῖν ἔκρινεν, ἀλλ'	αὐτὸς	σὺν ἁπάσῃ τῇ δυνάμει διαβὰς
[7, 1, 3]	οὐκ ἀνίει διώκων Ἰώαβος, ἀλλ'	αὐτός	τε ἐπέκειτο παρακελευόμενος τοὺς ὁπλίτας
[7, 9, 3]	ἐξ ὧν ἐκέλευσε λαμβάνειν ὧν	αὐτός	τε καὶ οἱ σὺν αὐτῷ
[7, 9, 6]	πατέρα σου στρατείαν, καὶ παραλαβὼν	αὐτὸς	τὴν δύναμιν τοῦ πολέμου γίνου
[7, 1, 4]	προειπεῖν δ' ὅτι Παλαιστίνους ἐκεῖνος	αὐτὸς	τιμωρήσεται καὶ ποιήσει κρατήσας ὑποχειρίους.
[7, 7, 1]	τιμωρίας ἵνα μὴ γένηται φανερὸς	αὐτὸς	τοῦτο βουληθεὶς ὑπέθετο: κατὰ γὰρ
[7, 1, 1]	ὑπὸ τῶν πολεμίων λαμβάνεσθαι παρακληθεὶς	αὐτὸς	ὡμολόγει: τῇ ῥομφαίᾳ γὰρ αὐτὸν
[7, 1, 5]	τὸ ἐρημότερον τῆς πύλης μόνος	αὐτὸς	ὢν σὺν Ἀβεσσαίῳ τῷ ἀδελφῷ
[7, 14, 4]	ὢν Ἀψαλώμῳ τήν τε διάνοιαν	αὐτὸς	ὡς βασιλεύσων ἐπῆρτο καὶ πρὸς
[7, 14, 2]	κληθησόμενος τοὔνομα, οὗ προνοήσειν μὲν	αὐτὸς	ὡς πατὴρ ἐπηγγέλλετο, τὴν δ'
[7, 1, 3]	Ἰώαβος αὐτὸς καὶ ὁ ἀδελφὸς	αὐτοῦ	Ἀβεσσαῖος παραδραμόντες τὸ πτῶμα καὶ
[7, 10, 1]	Ἰωάβῳ, τὸ δὲ τῷ ἀδελφῷ	αὐτοῦ	Ἀβεσσαίῳ, τὴν δὲ τρίτην μοῖραν
[7, 7, 3]	μία. ταύτην μετὰ τῶν τέκνων	αὐτοῦ	ἀνέτρεφε συνδιαιρούμενος αὐτῇ τὰ σιτία
[7, 5, 1]	ὡς πεντακισχιλίους. ἔλαβε δὲ καὶ	αὐτοῦ	ἅρματα χίλια, καὶ τὰ πλείω
[7, 1, 3]	ἁμαρτεῖν δὲ καὶ τὸν ἀδελφὸν	αὐτοῦ	Ἀσάηλον, ὃς παραινοῦντος μὴ διώκειν
[7, 5, 1]	εἰρήνῃ τὸ λοιπὸν τοὺς ἐκγόνους	αὐτοῦ	βασιλεύοντας καταλείποι. καὶ συγκαλέσας πάλιν
[7, 14, 4]	ἔχειν, ὡς μετὰ τὴν ἀπαλλαγὴν	αὐτοῦ	βασιλεύσας αὐτήν τε καὶ Σολόμωνα
[7, 6, 2]	τῷ Σύρῳ καὶ τοῖς μετ'	αὐτοῦ	βασιλεῦσι, τὸ δ' ἄλλο παραδοὺς
[7, 9, 5]	ἐν τοῖς μάλιστα τοῦ πατρὸς	αὐτοῦ	γεγενημένος καὶ πρὸς ἅπαντα πιστὸς
[7, 4, 4]	μετὰ μέντοι γε τὸν θάνατον	αὐτοῦ	γηράσαντος καὶ μακρὸν ἀνύσαντος βίον
[7, 1, 6]	καὶ ὅτι μὴ κατὰ τὴν	αὐτοῦ	γνώμην ἀνῄρηται. θάψας δ' αὐτὸν
[7, 4, 2]	οὓς διεκόσμησεν ὁ βασιλεὺς προαγόντων,	αὐτοῦ	δ' ἐν κινύρᾳ παίζοντος καὶ
[7, 7, 4]	τοῦ παιδὸς ἔχων ἐλπίδα σωτηρίας	αὐτοῦ	δεόντως πάντ' ἐποίει τὸν θεὸν
[7, 9, 2]	εὔνους αὐτῷ κατεφάνη. ἀναβαίνοντος δ'	αὐτοῦ	διὰ τοῦ Ἐλαιῶνος ὄρους γυμνοῖς
[7, 9, 1]	πολὺς ἐπισυνέρρευσεν ὄχλος ἐπὶ πολλοὺς	αὐτοῦ	διαπέμψαντος. ~(Παρῆν δὲ καὶ ὁ
[7, 11, 4]	τῶν οἴκοι παρῃτεῖτο τὴν μετ'	αὐτοῦ	διατριβήν: καὶ τὸ γῆρας λέγων
[7, 10, 3]	λέγων, ὡς καὶ τῶν τέκνων	αὐτοῦ	διαφθαρέντων ἐν τῇ στήλῃ μενεῖ
[7, 1, 2]	Ἰούδα καλουμένης φυλῆς. φήσαντος δ'	αὐτοῦ	διδόναι Γιβρῶνα καταλιπὼν τὴν Σίκελλαν
[7, 14, 2]	ὁ Δαυίδης καὶ τὸν υἱὸν	αὐτοῦ	διελέχθη. ~(Πρεσβύτερος δὲ ὢν ἤδη
[7, 5, 4]	Ἀνδράζαρον ἐπύθετο καὶ τὴν δύναμιν	αὐτοῦ	διεφθαρμένην ἤκουσε, δείσας περὶ αὑτῷ
[7, 5, 1]	Εὐφράτην ποταμὸν τῶν μὲν πεζῶν	αὐτοῦ	διέφθειρεν ὡσεὶ δισμυρίους, τῶν δ'
[7, 9, 7]	Ἰόρδανον, μὴ μεταγνοὺς ὁ παῖς	αὐτοῦ	διώκειν ὁρμήσῃ καὶ πρὶν ἐν
[7, 1, 3]	παραχρῆμ' ἀπέκτεινεν. οἱ δὲ μετ'	αὐτοῦ	διώκοντες τὸν Ἀβεννῆρον ὡς ἦλθον
[7, 1, 1]	εἰς Σίκελλαν ὑπέστρεψεν. ἤδη δὲ	αὐτοῦ	δύο ἡμέρας ἔχοντος ἐν τῇ
[7, 10, 1]	τινος τῶν μετρίως ἐχόντων παρ'	αὐτοῦ	ἔτυχον: φείσασθαι δὲ καὶ τοῦ
[7, 15, 2]	καὶ τό τε τῆς δυνάμεως	αὐτοῦ	εὐσθενὲς καὶ τὸ τῆς σωφροσύνης
[7, 5, 5]	αὐτὸν Σιβὰν καὶ τοὺς υἱοὺς	αὐτοῦ,	ἦσαν δ' οὗτοι πεντεκαίδεκα, καὶ
[7, 4, 2]	ὁρῶσι καὶ πυνθανομένοις τὴν οἰκίαν	αὐτοῦ,	θαρσήσας ὡς οὐδενὸς κακοῦ πειρασόμενος
[7, 1, 2]	τὸν Σαοῦλον καὶ τοὺς υἱοὺς	αὐτοῦ	θάψειαν οἱ ἐν Ἰαβησῷ τῆς
[7, 5, 5]	βασιλεῖ καὶ πάσης ὡς υἱὸς	αὐτοῦ	θεραπείας τυγχάνων: ἐγένετο δ' αὐτῷ
[7, 1, 3]	καὶ τὸν περιλειπόμενον ἐξαρπάσας υἱὸν	αὐτοῦ,	Ἰέβοσθος δ' ἐκαλεῖτο, διαβιβάζει πρὸς
[7, 13, 4]	τὸν τόπον Ἅβραμον τὸν υἱὸν	αὐτοῦ	Ἴσακον ὥστε ὁλοκαυτῶσαι, καὶ μέλλοντος
[7, 11, 7]	τοῦ βασιλέως, ἕπεσθε τῷ στρατηγῷ	αὐτοῦ	Ἰωάβῳ καὶ Ἀβεσσαίῳ τῷ τούτου
[7, 4, 4]	ἀναγαγών, ὧν τε τοῖς ἐγγόνοις	αὐτοῦ	καθυπέσχετο, τῆς προνοίας, ἣν Ἑβραίων
[7, 7, 3]	νομίμως ἠγάγετο, καταφρονηθέντος δ' ὑπ'	αὐτοῦ	καὶ ἀσεβηθέντος, ὃς ἀλλοτρίαν τε
[7, 11, 5]	προληφθέντας: καὶ γὰρ συγγενεῖς ὄντες	αὐτοῦ	καὶ διὰ τοῦτο μᾶλλον προνοούμενοι
[7, 8, 5]	πατρὸς κελεύσαντος ἐξέκλινε τὴν ὄψιν	αὐτοῦ	καὶ διετέλει τῆς παρὰ τῶν
[7, 1, 5]	Γιβρῶνα ἧκεν Ἰώαβος ὁ ἀρχιστράτηγος	αὐτοῦ,	καὶ μαθών, ὡς εἴη παρὼν
[7, 10, 1]	κακὸν αὑτὸν ἐργάσηταί τι τελευτήσαντος	αὐτοῦ.	καὶ ὁ μὲν νίκην αὐτοῖς
[7, 11, 2]	αὐτὸν ἔσπευσε. ταῦτα δ' ἀντιβολοῦντος	αὐτοῦ	καὶ οἰκτιζομένου Ἀβεσσαῖος ὁ Ἰωάβου
[7, 5, 4]	πέμπει πρὸς αὐτὸν Ἀδώραμον υἱὸν	αὐτοῦ	καὶ περὶ τοῦ τὸν Ἀνδράζαρον
[7, 11, 3]	πρὸς αὐτὸν ἀδίκως. ἀσπασαμένου δὲ	αὐτοῦ	καὶ προσκυνήσαντος ἤρξατο πυνθάνεσθαι, τί
[7, 1, 6]	τοῖς Ἑβραίων πράγμασι βλάβη στερηθέντων	αὐτοῦ	καὶ συνέχειν αὐτὰ καὶ σώζειν
[7, 4, 4]	Δαυίδῃ, ὡς τὴν μὲν προαίρεσιν	αὐτοῦ	καὶ τὴν ἐπιθυμίαν ἀποδέχεται, μηδενὸς
[7, 2, 1]	ὡς εὔνους καὶ τὸν ἐχθρὸν	αὐτοῦ	καὶ τῆς βασιλείας ἀνταγωνιστὴν ἀνῃρηκότας.
[7, 3, 3]	τὴν πρὸς τοὺς Ἑβραίους εὔνοιαν	αὐτοῦ	καί τινα καὶ χάριν καὶ
[7, 5, 4]	ἑκατέροις. τὰ δὲ πεμφθέντα ὑπ'	αὐτοῦ	καὶ τὸν ἄλλον χρυσὸν καὶ
[7, 7, 1]	εἶναι δίκαιον ἔφη τῶν συστρατιωτῶν	αὐτοῦ	καὶ τοῦ στρατηγοῦ χαμαὶ κοιμωμένων
[7, 14, 2]	καὶ ἀνδρεῖος, καὶ τὰς ἐντολὰς	αὐτοῦ	καὶ τοὺς νόμους οὓς διὰ
[7, 1, 6]	ἐτίθετο καὶ τὸν οἶκον ὅλον	αὐτοῦ	καὶ τοὺς συμπράξαντας ὑπευθύνους ἐποιεῖτο
[7, 9, 6]	καὶ τόν τε πατέρα κτενεῖν	αὐτοῦ	καὶ τοὺς σὺν αὐτῷ ζωοὺς
[7, 12, 4]	διεχρήσατο. προσαριθμήσειε δὲ ἄν τις	αὐτοῦ	καὶ τοῦτο ταῖς προειρημέναις πράξεσιν
[7, 2, 2]	τοῦ προφήτου χειροτονηθείη καὶ παῖδες	αὐτοῦ	καὶ ὡς τὴν Ἑβραίων χώραν
[7, 1, 3]	Σαούλου παιδὸς καὶ τῶν ὑπηκόων	αὐτοῦ	κατὰ πᾶσαν σχεδὸν ἡμέραν ἐλαττουμένων.
[7, 9, 1]	μετὰ δὲ τὴν τοῦ πατρὸς	αὐτοῦ	καταλλαγὴν τεσσάρων ἐτῶν ἤδη διεληλυθότων,
[7, 9, 2]	τά τε ἀπόρρητα τῆς διανοίας	αὐτοῦ	κατανοεῖν καὶ ταῖς Ἀχιτοφέλου συμβουλίαις
[7, 8, 5]	ὁ Ἰώαβος καὶ τὴν ἀνάγκην	αὐτοῦ	κατοικτείρας ἐμεσίτευσε πρὸς τὸν βασιλέα
[7, 14, 4]	τὸ Ἀδωνία καὶ τοὺς ὑπ'	αὐτοῦ	κεκλημένους Ἀβιάθαρον τὸν ἀρχιερέα καὶ
[7, 1, 1]	τεθνηκότι χαλεπῶς ἐνεγκεῖν πολλάκις ὑπ'	αὐτοῦ	κινδυνεύσας ἀφαιρεθῆναι τὸν βίον, ἀλλὰ
[7, 1, 4]	τὴν γυναῖκα μεγάλοις ὠνηθεῖσαν ὑπ'	αὐτοῦ	κινδύνοις καὶ Παλαιστίνων κεφαλαῖς ἑξακοσίαις,
[7, 14, 6]	πεποιηκὼς καὶ πίστεις ἀξιῶν παρ'	αὐτοῦ	λαβεῖν, ὥστε μὴ μνησικακῆσαι μηδ'
[7, 4, 4]	ἐγνωκέναι βεβαίως καὶ τὸν οἶκον	αὐτοῦ	λαμπρὸν ἐσόμενον καὶ περιβόητον πρὸς
[7, 5, 2]	ἐν τῇ τετάρτῃ τῶν ἱστοριῶν	αὐτοῦ	λέγων οὕτως: μετὰ δὲ ταῦτα
[7, 1, 4]	πρὸς Δαυίδην τοὺς ὅρκους παρ'	αὐτοῦ	ληψόμενος αὐτός, πιστότερα γὰρ τῶν
[7, 14, 10]	σφόδρα ἐπίπονον τὴν οἰκοδομίαν ἀπέφαινεν	αὐτοῦ	μὲν πολλὰ τάλαντα χρυσοῦ πλείω
[7, 10, 4]	θάνατον τῷ βασιλεῖ τοῦ παιδὸς	αὐτοῦ,	μένειν ἠξίου, καλέσας δὲ τὸν
[7, 5, 4]	ὁ θεός, ἀλλὰ καὶ πέμψαντος	αὐτοῦ	μετὰ δυνάμεως εἰς τὴν Ἰδουμαίαν
[7, 1, 3]	γεγονὼς αὐτῷ Ἰώαβος ἀρχιστράτηγος ὢν	αὐτοῦ,	μετὰ καὶ τῶν ἀδελφῶν Ἀβεσσαίου
[7, 11, 1]	βασιλείαν ἀποδοῦναι: προσδοκᾶν δὲ παρ'	αὐτοῦ	μὴ διαλλαγὴν μόνον, τοῦτο γὰρ
[7, 6, 1]	καὶ μὴ προσέχειν τοῖς λόγοις	αὐτοῦ,	μὴ καὶ σφαλεὶς ἀπαρηγορήτῳ συμφορᾷ
[7, 11, 1]	ὅτι τῆς ἀδελφῆς υἱὸς ὢν	αὐτοῦ	μὴ πείθει τὸ πλῆθος Δαυίδῃ
[7, 12, 2]	πέμψαντος ἠρίστευσεν Ἐφὰν ὁ συγγενὴς	αὐτοῦ:	μονομαχήσας γὰρ τῷ πάντων ἀνδρειοτάτῳ
[7, 2, 1]	βίον. ~(Ἀκούσας δὲ τὴν τελευτὴν	αὐτοῦ	ὁ Σαούλου παῖς Ἰέβωσθος οὐ
[7, 1, 3]	καὶ τοὺς δύο τοὺς ἄλλους	αὐτοῦ	παῖδας, ἐπειχθεὶς εἰς τὴν παρεμβολὴν
[7, 8, 3]	ὁ δὲ Σαμᾶ τοῦ ἀδελφοῦ	αὐτοῦ	παῖς Ἰωνάθης ἀνεῖναί τι τῆς
[7, 13, 4]	βασιλέα προσιόντα καὶ τοὺς παῖδας	αὐτοῦ	πάντας ἐθεάσατο, προσέδραμεν αὐτῷ καὶ
[7, 14, 5]	ποιήσαντα δεῖπνον κεκληκέναι τοὺς υἱοὺς	αὐτοῦ	πάντας χωρὶς Σολόμωνος καὶ τὸν
[7, 9, 7]	καὶ ὅτι δέδοκται τὰ ὑπ'	αὐτοῦ	παραινεθέντα πράττειν, ἐκέλευσε μηνύειν πέμψαντας
[7, 7, 1]	ὑποστάντος τὸ ἔργον, τοῖς μετ'	αὐτοῦ	παρατασσομένοις ἰδίᾳ καταλιπεῖν ὅταν ἐξορμήσαντας
[7, 9, 8]	αὐτήν. ~(Ἀχιτόφελος δὲ τῆς γνώμης	αὐτοῦ	παρευδοκιμηθείσης ἐπιβὰς τοῦ κτήνους ἐξώρμησεν
[7, 1, 3]	ἀπολέσῃ τὴν πρὸς τὸν ἀδελφὸν	αὐτοῦ	παρρησίαν, οὐ προσιέμενον δὲ> τοὺς
[7, 13, 3]	εἰς αὐτὸν καὶ τὴν γενεὰν	αὐτοῦ	πᾶσαν ἀποσκήπτειν, φείδεσθαι δὲ τοῦ
[7, 10, 1]	τὴν Ἰωάβου τάξιν τοῦ συγγενοῦς	αὐτοῦ:	πατρὸς μὲν γὰρ ἦν Ἰεθράου
[7, 1, 3]	Ἀβεννήρου καὶ κατασοφίζεσθαι τὴν ὁρμὴν	αὐτοῦ	πειρωμένου καὶ ποτὲ μὲν εἰπόντος
[7, 11, 2]	ἀπελεύθερος Σαούλου καὶ οἱ παῖδες	αὐτοῦ	πεντεκαίδεκα τὸν ἀριθμὸν ὄντες μετὰ
[7, 5, 4]	παραδίδωσιν: οἱ δὲ πρεσβύτεροι παῖδες	αὐτοῦ	περὶ τὸ σῶμα καὶ τὴν
[7, 5, 5]	παρὰ Ἰωνάθου. φήσαντος δ' υἱὸν	αὐτοῦ	περιλείπεσθαι Μεμφίβοσθον ὄνομα πεπηρωμένον τὰς
[7, 5, 5]	γινώσκειν τοὺς ἐκ τοῦ γένους	αὐτοῦ	περιόντας, ἀνέκρινεν εἴ τινα ἔχοι
[7, 12, 4]	πύλῃ θαυμάζων, εἴ τις ἐξ	αὐτοῦ	πιεῖν αὐτῷ κομίσειε μᾶλλον ἐθελήσειν
[7, 8, 2]	ἤδη τοῖς περὶ τὴν ἀδελφὴν	αὐτοῦ	πταίσμασιν διεληλύθει δεύτερον, καὶ μέλλων
[7, 5, 3]	Σούσακος στρατεύσας ἐπὶ τὸν υἱωνὸν	αὐτοῦ	Ῥοβόαμον ἔλαβε καὶ πολὺν ἄλλον
[7, 5, 5]	τὴν οὐσίαν, ἣν ὁ πάππος	αὐτοῦ	Σαοῦλος ἐκτήσατο, σύσσιτόν τε καὶ
[7, 14, 5]	ὁπλίτας καὶ ἀναβιβάσαντας τὸν υἱὸν	αὐτοῦ	Σολόμωνα ἐπὶ τὴν βασιλικὴν ἡμίονον
[7, 8, 4]	ταύτην ἀληθῶς> δεδωκέναι τὴν χάριν	αὐτοῦ	σοῦ μέχρι νῦν ἐφ' ὁμοίοις
[7, 2, 1]	τὸν κομίσαντά μοι τὸν χρυσοῦν	αὐτοῦ	στέφανον ἠμυνάμην, καὶ ταῦτα ἐκείνῳ
[7, 10, 1]	πολεμίους εἰκός ἐστιν ἄλλο μετ'	αὐτοῦ	στράτευμα εἶναι. πεισθεὶς δὲ τῇ
[7, 1, 4]	πέραν Ἰορδάνου, διὰ δὲ τὴν	αὐτοῦ	στρατηγίαν τε καὶ πίστιν. καὶ
[7, 6, 2]	τὸν Ἀβεσσαῖον καὶ τὴν μετ'	αὐτοῦ	στρατιὰν οὐκ ἔμειναν, ἀλλὰ μιμησάμενοι
[7, 1, 3]	ποτὲ μὲν εἰπόντος ἑνὸς τῶν	αὐτοῦ	στρατιωτῶν ἀφέμενος τῆς διώξεως ἀφελέσθαι
[7, 11, 6]	μὲν παλλακάς, αἷς ὁ υἱὸς	αὐτοῦ	συνῆλθεν Ἀψάλωμος, εἰς ἄλλην μετήγαγεν
[7, 5, 5]	εἴ τις ἐκ τοῦ γένους	αὐτοῦ	σώζεται, ᾧ τὰς ἀμοιβὰς ἃς
[7, 7, 3]	τῷ θεῷ καὶ βιασθήσεσθαι μὲν	αὐτοῦ	τὰς γυναῖκας ὑφ' ἑνὸς τῶν
[7, 15, 1]	βασιλείαν δεδωκότα θεόν, φυλάττειν δ'	αὐτοῦ	τὰς ἐντολὰς καὶ τοὺς νόμους,
[7, 8, 5]	αὐτὸς Ἀψάλωμος πρὸς Ἰώαβον ἐδεῖτ'	αὐτοῦ	τελέως καταπραῦναι τὸν πατέρα καὶ
[7, 12, 4]	τοῦ αἵματος προσκολληθῆναι τὴν ῥομφαίαν	αὐτοῦ	τῇ δεξιᾷ καὶ τοὺς Ἰσραηλίτας
[7, 12, 4]	δῆλον ἦν ἀφανὲς ἐσόμενον ἐμφραγέντος	αὐτοῦ	τῇ χιόνι: πόρον οὖν οὐδένα
[7, 15, 1]	τῶν νομίμων καὶ πρὸς ἅπαντ'	αὐτοῦ	τὴν ἀγαθὴν ἀποστρέψεις πρόνοιαν: τοιοῦτον
[7, 13, 4]	βούλεται πεντήκοντα σίκλων ὠνεῖται παρ'	αὐτοῦ	τὴν ἅλω. καὶ οἰκοδομήσας τὸν
[7, 13, 4]	ὁ δεσπότης, εἶπεν ὠνήσασθαι παρ'	αὐτοῦ	τὴν ἅλω, ὅπως βωμὸν ἐν
[7, 4, 4]	γενόμενος ἐπὶ τῷ τοῖς ἐγγόνοις	αὐτοῦ	τὴν ἀρχὴν διαμένουσαν ἐγνωκέναι βεβαίως
[7, 14, 11]	καὶ Δαυίδῃ περὶ πάντων ὧν	αὐτοῦ	τὴν βασιλείαν παραλαβόντος ἀπέλαυσαν. τῇ
[7, 5, 5]	κτῆσιν, αὐτόν τε ἐκέλευσεν ἐργαζόμενον	αὐτοῦ	τὴν γῆν καὶ προνοούμενον ἁπάντων
[7, 12, 4]	κατέβαλε τοὺς δ' οὐ καρτερήσαντας	αὐτοῦ	τὴν ἰσχὺν καὶ τὴν βίαν
[7, 7, 4]	παιδὸς σωτηρίας: σφόδρα γὰρ ἔστεργεν	αὐτοῦ	τὴν μητέρα. τῇ δ' ἑβδόμῃ
[7, 10, 4]	ἀρχιερέως υἱὸς Ἰωάβῳ προσελθὼν ἐδεῖτο	αὐτοῦ	τὴν νίκην ἐπιτρέψαι πορευθέντι Δαυίδῃ
[7, 8, 1]	εἰς Ἱεροσόλυμα τοῦ βασιλέως πταῖσμα	αὐτοῦ	τὴν οἰκίαν ἐξ αἰτίας τοιαύτης
[7, 1, 6]	τὸν Ἀβεννῆρον φιλοστόργως διακείμενοι σφόδρ'	αὐτοῦ	τὴν πρὸς αὐτὸν τιμὴν ἀποθανόντα
[7, 8, 2]	καὶ λανθάνων καιρὸν εἰς ἄμυναν	αὐτοῦ	τῆς ἁμαρτίας ἐπιτήδειον παρεφύλαττεν. ἔτος
[7, 8, 1]	δ' ἔλεγε βουλομένη τὴν ὁρμὴν	αὐτοῦ	τῆς ὀρέξεως πρὸς τὸ παρὸν
[7, 1, 5]	τοῦ Δαυίδου ὀνόματος, ὡς ἔχοντος	αὐτοῦ	τινα περὶ τῶν πραγμάτων πρὸς
[7, 11, 7]	Ἀβενῆρον ἐφόνευσεν. ἀλλ' ἐκεῖνο μὲν	αὐτοῦ	τὸ παρανόμημα πρόφασις εὐπρεπὴς συγγνωστὸν
[7, 1, 6]	ἄνδρα καὶ τοῖς νομιζομένοις τιμᾶν	αὐτοῦ	τὸ σῶμα περιρρηξαμένῳ μὲν τὰς
[7, 14, 2]	Ἑβραίων χώραν εὐδαίμονα καταστήσειν ἐπ'	αὐτοῦ	τοῖς τε ἄλλοις ἀγαθοῖς καὶ
[7, 12, 4]	ἐκείνου βαλὼν ἀπέκτεινε: περιελόμενος γὰρ	αὐτοῦ	τὸν ἄκοντα καὶ ζῶντα ἔτι
[7, 5, 5]	οὗτοι πεντεκαίδεκα, καὶ τοὺς οἰκέτας	αὐτοῦ	τὸν ἀριθμὸν ὄντας εἴκοσι τῷ
[7, 13, 4]	ὁ βασιλεὺς Δαυίδης τῆς εὐχῆς	αὐτοῦ	τὸν θεὸν ἐπήκοον γεγενημένον καὶ
[7, 5, 4]	καὶ τὰ δῶρα δεξάμενος ἀπέλυσεν	αὐτοῦ	τὸν υἱὸν μετὰ τιμῆς τῆς
[7, 13, 4]	αὐτὸν ἐκεῖ ναὸν ἔλεγεν οἰκοδομήσειν	αὐτοῦ	τὸν υἱὸν τὸν μέλλοντα μετ'
[7, 12, 4]	τοὺς Ἰσραηλίτας ἰδόντας τετραμμένους ὑπ'	αὐτοῦ	τοὺς Παλαιστίνους καταβάντας διώκειν καὶ
[7, 11, 2]	τὴν γέφυραν Σαμούις καὶ κατασχὼν	αὐτοῦ	τοὺς πόδας ἐδεῖτο συγγνῶναι περὶ
[7, 5, 5]	καθ' ἑκάστην ἡμέραν ἐπὶ τὴν	αὐτοῦ	τράπεζαν αὐτὸν Σιβὰν καὶ τοὺς
[7, 1, 4]	ὡς οὐ δικαίων τῶν παρ'	αὐτοῦ	τυγχάνοι πάσῃ προνοίᾳ περὶ αὐτὸν
[7, 12, 4]	αὐτῷ πιεῖν, ἔσπεισε δὲ ἀπ'	αὐτοῦ	τῷ θεῷ καὶ περὶ τῆς
[7, 13, 2]	ταχέως, ἵνα ἀναγγείλῃ τὴν αἵρεσιν	αὐτοῦ	τῷ θεῷ, λογισάμενος ὁ βασιλεύς,
[7, 13, 1]	τὸ πλῆθος ὑπὲρ ἑκάστης κεφαλῆς	αὐτοῦ	τῷ θεῷ τελεῖν ἡμίσικλον, προσέταξεν
[7, 13, 3]	καὶ θεασάμενος τὸν ἄγγελον δι'	αὐτοῦ	φερόμενον ἐπὶ τὰ Ἱεροσόλυμα καὶ
[7, 5, 2]	δὲ καὶ περὶ τῶν ἀπογόνων	αὐτοῦ	φησιν, ὡς μετὰ τὴν ἐκείνου
[7, 14, 4]	χωρὶς Σολόμωνος καὶ τῶν ἀναγκαίων	αὐτοῦ	φίλων μηνύσασα: ἔλεγέ τε πάντα
[7, 8, 4]	τῆς σπουδῆς ἢ τῷ παρ'	αὐτοῦ	φόβῳ. τοῦ δὲ συγκαταινέσαντος οἷς
[7, 1, 6]	εἰκὸς ἣν οὐθεὶς ὑπενόησεν ὑπ'	αὐτοῦ	φονευθῆναι τὸν Ἀβεννῆρον: ἔλεξε δὲ
[7, 8, 2]	μέθῃ παρειμένον καὶ κάρῳ, νεύσαντος	αὐτοῦ	φονεύσωσι μηδένα φοβηθέντες. ~(Ὡς δ'
[7, 11, 1]	αὐτὸν εἰπόντες ἐγχειρεῖν ταῖς ὑπὲρ	αὐτοῦ	φροντίσι. καὶ πείθει γε τὴν
[7, 14, 4]	τὸν ἄρχοντα καὶ τοὺς υἱοὺς	αὐτοῦ	χωρὶς Σολόμωνος καὶ τῶν ἀναγκαίων
[7, 9, 4]	ὑπὲρ ὧν ἥμαρτεν εἰς τὸν	αὑτοῦ	δεσπότην δίκην αὐτὸν εἰσπραξαμένῳ. πάντων
[7, 1, 2]	τάς τε γυναῖκας ἐπαγόμενος τὰς	αὑτοῦ,	δύο δὲ ἦσαν, καὶ τοὺς
[7, 2, 1]	ὑμῶν πράξεις, ἀνῃρηκότων ἐπὶ τῆς	αὑτοῦ	κοίτης ἄνδρα δίκαιον καὶ μηδένα
[7, 4, 2]	δ' εἰς τὸν οἶκον τὸν>	αὑτοῦ	παραγίνεται. ~(Παραστᾶσα δὲ αὐτῷ Μιχάλη
[7, 11, 3]	οὔτ' ἐκάθηρε τὴν ἐσθῆτα κατακρίνας	αὑτοῦ	συμφορὰν ταύτην ἐπὶ τῇ τοῦ
[7, 7, 1]	ταῦτα γράψας καὶ σημηνάμενος τῇ	αὑτοῦ	σφραγῖδι τὴν ἐπιστολὴν ἔδωκεν Οὐρίᾳ
[7, 8, 1]	προσέταξεν ἄρτους αὐτῷ ποιῆσαι τηγανιστοὺς	αὐτουργῷ	γενομένῃ: προσοίσεσθαι γὰρ ἥδιον ἐκ
[7, 2, 1]	ὑπολαβόντες. ταῦτ' εἰπὼν πᾶσαν αἰκίαν	αὐτοὺς	αἰκισάμενος διεχρήσατο καὶ τὴν Ἰεβώσθου
[7, 13, 3]	κακὸν ἓν ἦν, μυρίαις δ'	αὐτοὺς	αἰτίαις καὶ προφάσεσιν οὐδ' ἐπινοῆσαι
[7, 9, 7]	ἀνέστρεψαν εἰς τοὐπίσω. θεασαμένη δ'	αὐτοὺς	ἀναζεύξαντας ἡ γυνὴ καὶ μηδένα
[7, 14, 2]	θεοῦ θρησκείαν ἀσχολεῖν: καρπώσεσθαι γὰρ	αὐτοὺς	ἀντὶ τούτων εἰρήνην καὶ εὐνομίαν,
[7, 8, 3]	τὸν πατέρα. φθάσας δέ τις	αὐτοὺς	ἅπαντας ὑπὸ Ἀψαλώμου πεφονεῦσθαι τῷ
[7, 9, 7]	ἠπείγοντο συμβαλεῖν Δαυίδῃ. γενομένους δ'	αὐτοὺς	ἀπὸ σταδίων τῆς πόλεως δύο
[7, 7, 5]	ἰσχυρῶς ἐκάκου τῶν τε ὑδάτων	αὐτοὺς	ἀποτεμνόμενος καὶ τῆς τῶν ἄλλων
[7, 4, 1]	ἐνέκειτο κτείνων: καὶ διώκει μὲν	αὐτοὺς	ἄχρι πόλεως Γαζάρων, ἡ δ'
[7, 12, 2]	οἱ Παλαιστῖνοι: καὶ στρατιὰν ἐπ'	αὐτοὺς	Δαυίδου πέμψαντος ἠρίστευσεν Ἐφὰν ὁ
[7, 1, 4]	σωματοφύλακες ἦσαν, καὶ ταὐτὰ πρὸς	αὐτοὺς	διαλεχθείς, ἐπειδὴ μὴ ἀντικρούοντας ἑώρα,
[7, 11, 7]	ἐν τῇ πόλει χαλεπῶς πρὸς	αὐτοὺς	διετέθη. ~(Γύναιον δέ τι σῶφρον
[7, 7, 4]	γεγενημένων. ὁ δὲ ἀμαθεῖς εἰπὼν	αὐτοὺς	ἐδίδασκεν, ὡς ἔτι μὲν ζῶντος
[7, 6, 3]	αὐτῶν ἅπασαν ἐπερχόμενος διέφθειρε καὶ	αὐτοὺς	εἰς τὴν μητρόπολιν συγκλείσας Ἀραβαθὰ
[7, 3, 2]	οἱ Ἰσραηλῖται, μέχρις ὁ Δαυίδης	αὐτοὺς	ἐξεπολιόρκησεν, ἔτη πεντακόσια καὶ δέκα
[7, 1, 2]	τῆς Γαλααδίτιδος κατοικοῦντες, ἔπεμψε πρὸς	αὐτοὺς	ἐπαινῶν καὶ ἀποδεχόμενος αὐτῶν τὸ
[7, 8, 3]	ἵππων καὶ θόρυβος προσιόντων τινῶν	αὐτοὺς	ἐπέστρεψεν: ἦσαν δ' οἱ τοῦ
[7, 7, 5]	καὶ ταμείας ὡς μὴ τελέως	αὐτοὺς	ἐπιλιπεῖν τὴν πηγὴν δαψιλέστερον χρωμένους.
[7, 11, 1]	τῆς ὀργῆς, εὐνοικῶς δὲ πρὸς	αὐτοὺς	ἔχειν, τῶν δὲ πραγμάτων καθὼς
[7, 13, 3]	ἕωθεν τῆς λοιμικῆς νόσου φθείρειν	αὐτοὺς	ἕως ὥρας ἀρίστου μυριάδες ἑπτά.
[7, 11, 5]	τῆς Ἰούδα φυλῆς μὴ δυσχεραίνειν	αὐτοὺς	ἠξίουν προληφθέντας: καὶ γὰρ συγγενεῖς
[7, 11, 5]	διὰ τὸ προελθεῖν δῶρα λαβεῖν	αὐτούς,	ἵν' ἔχωσιν ἐπὶ τούτῳ δυσφορεῖν
[7, 14, 7]	κατεσκεύασε, καθὼς προειρήκαμεν. διεμέρισε δ'	αὐτοὺς	καὶ κατὰ πατριὰς καὶ χωρίσας
[7, 2, 2]	ταύτης τε ἀποδέχεται τῆς προθυμίας	αὐτοὺς	καὶ παρακαλέσας διαμένειν, οὐ γὰρ
[7, 9, 7]	ἐπιβαλοῦσα, ὡς ἧκον οἱ διώκοντες	αὐτοὺς	καὶ περὶ αὐτῶν ἀνέκριναν εἰ
[7, 9, 5]	ὁ Δαυίδου φίλος ἧκε πρὸς	αὐτοὺς	καὶ προσκυνήσας αὐτὸν συνηύχετο τὴν
[7, 11, 1]	καὶ Ἀμασᾷ τῷ στρατηγῷ προσέταξεν	αὐτοὺς	λέγειν, ὅτι τῆς ἀδελφῆς υἱὸς
[7, 6, 2]	ἀκμαιότατον ἐξ αὐτῆς ἔπεμψεν ἐπ'	αὐτούς.	ὁ δὲ πρὸς τῇ μητροπόλει
[7, 14, 6]	ἐπ' ἐννοίας ὑπαρχόντων, εἰστρέχει πρὸς	αὐτοὺς	ὁ τοῦ ἀρχιερέως Ἀβιαθάρου παῖς
[7, 7, 1]	τοῖς ἐχθροῖς ἐπεξῆλθον. ἰδόντες δὲ	αὐτοὺς	οἱ σὺν τῷ Οὐρίᾳ πάντες
[7, 13, 2]	γένηται τοὺς τρεῖς μῆνας νικωμένους	αὐτούς,	ὅτι τοὺς ἀνδρειοτάτους ἔχων περὶ
[7, 11, 1]	ἐκ πολλῶν καὶ μεγάλων ῥυσάμενος	αὐτοὺς	πολέμων παρέσχε, μεμφόμενοι δ' ὅτι
[7, 9, 3]	ταραχὴν εἰς μνήμην ὧν εὐηργέτησεν	αὐτοὺς	Σαοῦλος. ἀγανακτήσας δ' ἐπὶ τούτῳ
[7, 12, 2]	ἀκούσας ὁ βασιλεὺς ἔπεμψεν ἐπ'	αὐτοὺς	στρατιάν. ἠρίστευσε δὲ τότε καὶ
[7, 1, 3]	τόπῳ μετὰ τῆς Βενιαμίτιδος φυλῆς,	αὐτούς	τε κατεσκέπτετο καὶ τὸν Ἀβεννῆρον.
[7, 12, 4]	εὐψυχίαν ἠρεμῆσαι καὶ μηδὲν ἐπ'	αὐτοὺς	τολμῆσαι> καταφρονήσαντας τῆς ὀλιγότητος. κομισθέντος
[7, 7, 2]	ταῦτα καὶ δυσφοροῦντος φάσκοντος ἁμαρτεῖν	αὐτοὺς	τῷ τείχει προσβαλόντας, δέον ὑπονόμοις
[7, 12, 2]	ἐκ τῆς οὖν πεμφθείσης ἐπ'	αὐτοὺς	ὑπὸ Δαυίδου στρατιᾶς τούτῳ μονομαχήσας
[7, 9, 7]	πέμψαντες οὖν πιστὴν θεραπαινίδα πρὸς	αὐτοὺς	φέρουσαν τὰ βεβουλευμένα ὑπὸ τοῦ
[7, 14, 7]	τοὺς Μωυσέος ἐτίμησεν: ἐποίησε γὰρ	αὐτοὺς	φύλακας τῶν θησαυρῶν τοῦ θεοῦ
[7, 1, 4]	καὶ χιλιάρχους λόγους ἐποιήσατο πρὸς	αὐτούς,	ὡς ἔχοντας ἑτοίμως ἀποστῆναι μὲν
[7, 6, 3]	γενομένου τοῦ τέλους τῆς μάχης	αὑτοὺς	Δαυίδῃ παρέδοσαν καὶ δῶρα ἔπεμψαν
[7, 9, 7]	τινὰ τῶν Ἱεροσολύμων οὐκ ἄπωθεν	αὑτοὺς	ἔδωκαν, Βοκχόρης ἦν ὄνομα τῇ
[7, 1, 3]	καὶ τῶν κεφαλῶν ἐλλαμβανόμενοι κατέχοντες	αὑτοὺς	ἔπαιον εἰς τὰς πλευρὰς καὶ
[7, 2, 2]	καὶ ἡγεμόνες αὐτῶν, καὶ παρεδίδοσαν	αὑτοὺς	τήν τε εὔνοιαν, ἣν ἔτι
[7, 11, 1]	ἕκαστοι διεπέμποντο κατὰ πόλεις ὑπομιμνήσκοντες	αὑτοὺς	ὧν εὐηργέτησε Δαυίδης καὶ τῆς
[7, 2, 1]	τῷ Δαυίδῃ τὴν Ἰεβώσθου συνίστων	αὑτοὺς	ὡς εὔνους καὶ τὸν ἐχθρὸν
[7, 14, 4]	εὐειδὴς καὶ μέγας, ἐκ γυναικὸς	αὐτῷ	Αἰγίσθης γεγονὼς Ἀδωνίας δὲ προσαγορευόμενος,
[7, 2, 1]	τὸ ἔργον αὐτοῖς ἔσται παρ'	αὐτῷ	αἴτιον, μόνον εὑρόντες μεσημβρίζοντα καὶ
[7, 9, 6]	πατρὸς καὶ τὴν τῶν συνόντων	αὐτῷ	ἀνδρείαν, ὅτι καὶ πολλοὺς πολέμους
[7, 14, 11]	τῆς τούτων εὐδαιμονίας ἧς τε	αὐτῷ	βασιλείας ἔδωκεν. ἐπὶ τούτοις εὐξάμενος
[7, 9, 2]	Ἔθις δ' ὁ Γιτταῖος συνεξώρμησεν	αὐτῷ	βιασάμενος τὴν Δαυίδου βούλησιν, μένειν
[7, 14, 5]	τῆς γυναικὸς καὶ μακρὸν εὐξαμένης	αὐτῷ	βίον Σάδωκον μεταπέμπεται τὸν ἀρχιερέα
[7, 15, 1]	διὸ ζῶν ἔτι καὶ πρὸς	αὐτῷ	γεγονὼς τῷ τελευτᾶν παραινῶ σοι
[7, 14, 5]	πόλιν ἐπευφημοῦντες καὶ τὴν βασιλείαν	αὐτῷ	γενέσθαι πολυχρόνιον εὐχόμενοι, καὶ παραγαγόντες
[7, 8, 2]	παραιτησαμένου δ' ὡς μὴ βαρὺς	αὐτῷ	γένοιτο, τοὺς ἀδελφοὺς ἀποστεῖλαι παρεκάλεσε.
[7, 7, 1]	ᾔδει τόπον τοὺς πολεμίους χαλεποὺς	αὐτῷ	γενομένους, κατὰ τοῦτον ἔστησε τὸν
[7, 5, 4]	μετ' Ἀβιαθάρου, φίλος γὰρ ἦν	αὐτῷ:	γραμματέα δὲ Σισὰν ἐποίησε: Βαναίᾳ
[7, 9, 2]	τοῖς ποσὶ καὶ πάντων σὺν	αὐτῷ	δακρυόντων, ἀγγέλλεται καὶ ὁ Ἀχιτόφελος
[7, 1, 1]	περιδύσας τὸν Σαούλου νεκρὸν κομίσειεν	αὐτῷ.	Δαυίδης δὲ μηκέτ' ἀπιστεῖν ἔχων
[7, 3, 3]	ἄλλας γυναῖκας πρὸς ταῖς οὔσαις	αὐτῷ	Δαυίδης καὶ παλλακὰς ἔσχεν. ἐποιήσατο
[7, 10, 1]	ὡς δ' ἐξαριθμήσας τοὺς σὺν	αὐτῷ	Δαυίδης περὶ τετρακισχιλίους εὗρεν ὄντας,
[7, 11, 4]	πολλὰ παρεσχημένον ἐν ταῖς Παρεμβολαῖς	αὐτῷ	Δαυίδης προπέμψαντα μέχρι τοῦ Ἰορδάνου
[7, 1, 4]	καὶ Ἰεβώσθου συμπράξαντος: ἐγεγράφει γὰρ	αὐτῷ	Δαυίδης τὴν γυναῖκα δικαίως ἀπολαβεῖν:
[7, 5, 4]	φέρων ἀνατίθησι τῷ θεῷ. οὐκ	αὐτῷ	δὲ πολεμοῦντι μόνον καὶ τῆς
[7, 10, 2]	Ἰωάβῳ, καὶ πεντήκοντα σίκλους ἂν	αὐτῷ	δεδωκέναι τοῦ στρατηγοῦ φήσαντος, εἰ
[7, 10, 2]	νίσκου δεηθέντος. ὁ δὲ κελεύσας	αὐτῷ	δεῖξαι ποῦ κρεμάμενον ἴδοι τὸν
[7, 9, 3]	αὐτός τε καὶ οἱ σὺν	αὐτῷ	δέοιντο. πυνθανομένου δέ, ποῦ καταλέλοιπε
[7, 9, 6]	ἐκάλει: καὶ τὴν Ἀχιτοφέλου γνώμην	αὐτῷ	δηλώσας, τί καὶ αὐτῷ δοκεῖ
[7, 11, 7]	ἠκολούθησε τῷ Ἰωάβῳ. διώξαντι δ'	αὐτῷ	διὰ πάσης τῆς Ἰσραηλιτῶν χώρας
[7, 5, 5]	μηδεμίαν ἡμέραν ἀπολείπεσθαι τῆς σὺν	αὐτῷ	διαίτης. τοῦ δὲ παιδὸς προσκυνήσαντος
[7, 8, 1]	τὸν πατέρα πέμψαι τὴν ἀδελφὴν	αὐτῷ	διακονησομένην ἐκέλευσε παρακαλέσαι: ῥᾴω γὰρ
[7, 11, 8]	ἵλεων μὲν εὔχεται τὸν θεὸν	αὐτῷ	διαμένειν, αὐτὸς δ' οὕτως ἔχειν
[7, 11, 7]	πολλὴν Ἀμασᾶ δύναμιν ἀγαγόντος ἀπήντησεν	αὐτῷ	διεζωσμένος μάχαιραν καὶ θώρακα ἐνδεδυμένος
[7, 7, 3]	κρύφα δράσαντα φανερὰν τὴν ἐπ'	αὐτῷ	δίκην ὑφέξειν: τεθνήξεσθαι δὲ καὶ
[7, 9, 6]	γνώμην αὐτῷ δηλώσας, τί καὶ	αὐτῷ	δοκεῖ περὶ αὐτῆς ἐπυνθάνετο. συνιδὼν
[7, 15, 3]	υἱοῦ δὲ Δημητρίου, βουλόμενος χρήματ'	αὐτῷ	δοῦναι ὑπὲρ τοῦ λῦσαι τὴν
[7, 7, 5]	ὁ βασιλεὺς παραλαβὼν τὴν σὺν	αὐτῷ	δύναμιν ἧκεν ἐπὶ τὴν τῆς
[7, 4, 3]	γενέσθαι ᾔτει πάνθ' ὅσα παρασχεῖν	αὐτῷ	δυνατὸν εὐμενεῖ τυγχάνοντι, καὶ δὴ
[7, 8, 1]	προσελθὼν ἠρώτα φράσαι τὴν αἰτίαν	αὐτῷ,	εἰκάζειν μέντοι γε οὕτως ἔλεγεν
[7, 11, 6]	Ἀμασὰν στρατηγὸν καὶ τὴν τάξιν	αὐτῷ	ἐφ' ἧς Ἰώαβος ἦν δίδωσιν
[7, 9, 6]	κτενεῖν αὐτοῦ καὶ τοὺς σὺν	αὐτῷ	ζωοὺς ἀνάξειν ὑποσχομένου καὶ βεβαίαν
[7, 13, 2]	δι' ὀργῆς ἐστιν ὁ θεὸς	αὐτῷ,	ἱκετεύειν ἤρξατο καὶ παρακαλεῖν εὐμενῆ
[7, 1, 3]	τῆς ἀδελφῆς τῆς ἐκείνου γεγονὼς	αὐτῷ	Ἰώαβος ἀρχιστράτηγος ὢν αὐτοῦ, μετὰ
[7, 14, 4]	καὶ λόγον αἰτησα μένη πάντ'	αὐτῷ	καθὼς> ὁ προφήτης ὑπέθετο διεξέρχεται
[7, 9, 1]	ἀγαθοὺς εἶναι τῷ πατρὶ τάχ'	αὐτῷ	καὶ ἀδίκως ἐπταικότων τῶν περὶ
[7, 11, 1]	παντὸς τοῦ λαοῦ στρατηγίαν, ἣν	αὐτῷ	καὶ Ἀψάλωμος παρέσχε. καὶ οἱ
[7, 8, 4]	κατελευσόμενον, ἀλλ' ὅπως εἴη σὺν	αὐτῷ,	καὶ γὰρ τὰ τῆς ὀργῆς
[7, 7, 3]	τῶν Σαούλου χειρῶν, δόντος δ'	αὐτῷ	καὶ γυναῖκας ἃς δικαίως καὶ
[7, 6, 1]	Ναάσου, φίλος δ' ἦν οὗτος	αὐτῷ,	καὶ διαδεξαμένου τὴν βασιλείαν Ἀννὼν
[7, 5, 4]	καὶ φιλίαν ποιούμενος. ἔπεμψε δ'	αὐτῷ	καὶ δῶρα σκεύη τῆς ἀρχαίας
[7, 3, 2]	καὶ συμμαχίαν συνέθετο: ἔπεμψε δ'	αὐτῷ	καὶ δωρεὰς ξύλα κέδρινα καὶ
[7, 7, 1]	ἐκ τοῦ δείπνου μέρη προσδίδωσιν	αὐτῷ,	καὶ κελεύει πρὸς τὴν γυναῖκα
[7, 11, 3]	πυνθάνεσθαι, τί δήποτ' οὐ συνεξῆλθεν	αὐτῷ	καὶ κοινωνὸς ἦν τῆς φυγῆς;
[7, 8, 1]	ἀδελφῆς ἐρᾷ τυγχανούσης ὁμοπατρίας, ὁδὸν	αὐτῷ	καὶ μηχανὴν εἰς τὸ περιγενέσθαι
[7, 6, 3]	Δαυίδῃ παρέδοσαν καὶ δῶρα ἔπεμψαν	αὐτῷ.	καὶ ὁ μὲν ὥρᾳ χειμῶνος
[7, 11, 3]	προσκυνήσας αὐτὸν προῆγεν. ~(Ἀπήντησε δ'	αὐτῷ	καὶ ὁ Σαούλου υἱωνὸς Μεμφίβοσθος
[7, 5, 5]	αὐτοῦ θεραπείας τυγχάνων: ἐγένετο δ'	αὐτῷ	καὶ παῖς, ὃν Μίχανον προσηγόρευσε.
[7, 7, 3]	καὶ δεινὸν ἔργον. ἀνεκάλυπτε δ'	αὐτῷ	καὶ παρεγύμνου τὴν ὀργὴν τοῦ
[7, 13, 4]	παῖδας αὐτοῦ πάντας ἐθεάσατο, προσέδραμεν	αὐτῷ	καὶ προσεκύνησεν. ἦν δὲ τὸ
[7, 1, 1]	Ἰωνάθης πιστότατός τε ὢν φίλος	αὐτῷ	καὶ σωτηρίας αἴτιος γεγενημένος. τοσαύτην
[7, 11, 4]	διὰ τὸν χρόνον, ἀποκεκλεῖσθαι δ'	αὐτῷ	καὶ τὰς ἀκοὰς ἤδη πρὸς
[7, 8, 5]	πρὸς τὸν Ἀψάλωμον ἐγκαλῶν τε	αὐτῷ	καὶ τὴν αἰτίαν πυνθανόμενος. ὁ
[7, 7, 3]	ὁ θεὸς καὶ διαλλάττεται φυλάξειν	αὐτῷ	καὶ τὴν ζωὴν καὶ τὴν
[7, 12, 1]	τὸν λαὸν καὶ τὴν αἰτίαν	αὐτῷ	καὶ τὴν ἴασιν φανερὰν ποιῆσαι
[7, 9, 8]	Γαλαδίτιδος χώρας πρῶτος. οὗτοι πᾶσαν	αὐτῷ	καὶ τοῖς ἐκείνου τῶν ἐπιτηδείων
[7, 5, 5]	τὰ βελτίω προσδοκᾶν: δίδωσι δ'	αὐτῷ	καὶ τὸν πατρῷον οἶκον καὶ
[7, 5, 3]	Ἑβραίων βασιλεὺς τοῦ θεοῦ συμπνέοντος	αὐτῷ	καὶ τοὺς πολέμους συγκατορθοῦντος καὶ
[7, 4, 1]	ἐσαλεύθη τὰ ἄλση καὶ ὃν	αὐτῷ	καιρὸν προεῖπεν ὁ θεὸς παρῆν,
[7, 10, 4]	ἕπεσθαί τινα καὶ ἕτερον ἐδήλωσεν	αὐτῷ.	κἀκεῖνον δὲ ἄγγελον εἰπόντος, ἰδὼν
[7, 10, 4]	τὸν μέν, οὐ προσήκειν εἰπὼν	αὐτῷ	καλῶν ἄγγελον ἀεὶ γεγενημένον νῦν
[7, 5, 1]	καὶ παρεσκευασμένῃ τυγχάνειν, ὅτ' ἔδοξεν	αὐτῷ	καλῶς ἔχειν τὰ παρ' αὐτῆς
[7, 8, 3]	καὶ τρισὶν ὅλοις ἔτεσι παρ'	αὐτῷ	καταμένει. ~(Τοῦ δὲ Δαυίδου προαίρεσιν
[7, 4, 4]	πρότερον εἰς νοῦν βαλομένου ναὸν	αὐτῷ	κατασκευάσαι. τούτου δὲ ταύτην τὴν
[7, 9, 2]	καὶ διὰ τοῦτο μᾶλλον εὔνους	αὐτῷ	κατεφάνη. ἀναβαίνοντος δ' αὐτοῦ διὰ
[7, 4, 3]	δὲ θυγάτηρ τά τε ἄλλα	αὐτῷ	κατηύχετο καὶ παρὰ τοῦ θεοῦ
[7, 1, 2]	διὰ τοῦ προφήτου, τίνα δίδωσιν	αὐτῷ	κατοικῆσαι πόλιν τῆς Ἰούδα καλουμένης
[7, 11, 3]	ὑπέσχετο τὰ ἡμίση τῆς οὐσίας	αὐτῷ	κελεύσας ἀποδοθῆναι. ὁ δὲ Μεμφίβοσθος
[7, 2, 1]	ἐσχηκότα; διὸ δώσετε ποινὴν μὲν	αὐτῷ	κολασθέντες, δίκην δ' ἐμοὶ τοῦ
[7, 12, 4]	εἴ τις ἐξ αὐτοῦ πιεῖν	αὐτῷ	κομίσειε μᾶλλον ἐθελήσειν ἢ εἰ
[7, 10, 2]	βαθὺ καὶ ἀχανὲς ῥίψαντες ἐπιβάλλουσιν	αὐτῷ	λίθους, ὥστε ἀναπληρωθῆναι καὶ τὸ
[7, 1, 4]	δοκεῖ, καὶ προσέτι τοὺς γενομένους	αὐτῷ	λόγους πρός τε τοὺς ἡγεμόνας
[7, 10, 5]	τῇ νίκῃ χαρὰν εἴασεν οὔτ'	αὐτῷ	μεῖναι μεγίστην οὖσαν οὔτε τοῖς
[7, 13, 2]	δόξει τοῦτο πεποιηκέναι τοῖς ἄλλοις	αὐτῷ	μὲν ἀφόβως, ὅτι πολὺν αὐτὸς
[7, 1, 6]	καὶ πρὸς τὸ πλῆθος, ὡς	αὐτῷ	μὲν οὐχ ἡ τυχοῦσα λύπη
[7, 14, 11]	ἀπ' ἐκείνης τῆς ἡμέρας ὑπήκουον	αὐτῷ.	~(Μετ' ὀλίγον δὲ χρόνον ὁ
[7, 5, 2]	Δαυίδης τὸν Ἀρτάζαρον, φίλος ὢν	αὐτῷ	μετὰ δυνάμεως ἧκεν ἰσχυρᾶς συμμαχήσων:
[7, 11, 4]	Ἀχίμανον ἄφες μοι: πάντων γὰρ	αὐτῷ	μετα δώσω τῶν ἀγαθῶν. καὶ
[7, 4, 4]	τῶν ἐχθρῶν μεμιασμένῳ ποιῆσαι ναὸν	αὐτῷ.	μετὰ μέντοι γε τὸν θάνατον
[7, 12, 4]	τῆς σωτηρίας τῶν ἀνδρῶν εὐχαρίστησεν	αὐτῷ.	μετὰ τούτους ἦν ὁ Ἰωάβου
[7, 4, 2]	Ὠβαδάρου ηὔξησέ τε καὶ πολλῶν	αὐτῷ	μετέδωκεν ἀγαθῶν. ἀκούσας δὲ ὁ
[7, 1, 6]	τοῦ τετελευτηκότος ποιναῖς: ἔμελε γὰρ	αὐτῷ	μὴ δόξαι παρὰ τὰς πίστεις
[7, 11, 2]	ἡμαρτημένων καὶ μὴ γενέσθαι πικρὸν	αὐτῷ	μηδὲ τοῦτο πρῶτον ἡγήσασθαι τὴν
[7, 4, 3]	τὸν> αὑτοῦ παραγίνεται. ~(Παραστᾶσα δὲ	αὐτῷ	Μιχάλη ἡ γυνὴ Σαούλου δὲ
[7, 9, 5]	πιστὸς εἶναι δόξας οὐ σὺν	αὐτῷ	νῦν ἐστιν, ἀλλὰ καταλιπὼν ἐκεῖνον
[7, 14, 9]	τὴν βασιλείαν κατασκευάσαι τὸν ναὸν	αὐτῷ.	νῦν οὖν ἐπεὶ καὶ τῷ
[7, 8, 1]	πλάσασα κολλυρίδας καὶ τηγανίσασα προσήνεγκεν	αὐτῷ:	ὁ δὲ τότε μὲν οὐκ
[7, 14, 2]	προείποι δ' ὅτι Σολόμων οἰκοδομήσει	αὐτῷ	παῖς νεώτατος καὶ τοῦτο κληθησόμενος
[7, 5, 1]	τῆς Σωφηνῆς ἐστράτευσε, καὶ συμβαλὼν	αὐτῷ	παρὰ τὸν Εὐφράτην ποταμὸν τῶν
[7, 1, 6]	ἄχρι ἡλίου δυσμῶν. ταῦτ' εὔνοιαν	αὐτῷ	παρὰ τοῦ πλήθους ἐγέννησεν: οἵ
[7, 2, 1]	ἐστερημένος συγγενοῦς καὶ τὴν βασιλείαν	αὐτῷ	παρασχόντος, ἀλλ' ὑπερεπάθησε καὶ λίαν
[7, 7, 3]	καὶ τί φρονεῖ ποιῆσαι σαφὲς	αὐτῷ	παρεκάλει: δύο γάρ, ἔφησεν, ἄνδρες
[7, 11, 6]	ἐκείνῳ Δαυίδην καταλιπόντες: μόνη δ'	αὐτῷ	παρέμεινεν ἡ Ἰούδα φυλὴ καὶ
[7, 8, 1]	τὸν ἐνδοτέρω τὸ δεῖπνον οἶκον	αὐτῷ	παρενεγκεῖν: ποιησάσης δὲ τοῦτο τῆς
[7, 4, 4]	εὐχαριστεῖν τῷ θεῷ, ὧν τε	αὐτῷ	παρέσχηκεν ἤδη ἐκ ταπεινοῦ καὶ
[7, 8, 1]	τοιαύτης καταλαμβάνει: θυγάτηρ γὰρ ἦν	αὐτῷ	παρθένος μὲν ἔτι τὸ δὲ
[7, 10, 1]	σοφωτάτῃ: νικηθέντες μὲν γὰρ σὺν	αὐτῷ	πᾶσαν ἀποβαλεῖν ἐλπίδα χρηστὴν ἔφασκον,
[7, 11, 6]	ὡς αὐτὸν ἐλθεῖν, ἵνα παραδοὺς	αὐτῷ	πᾶσαν τὴν δύναμιν ἐκπέμψῃ πολεμήσοντα
[7, 8, 1]	τῆς κόρης λαβόμενος αὐτῆς συνελθεῖν	αὐτῷ	πείθειν ἐπειρᾶτο. ἀνακραγοῦσα δ' ἡ
[7, 1, 3]	τὸν Δαυίδην κεχειροτονηκόσιν. ἀπήντησε δ'	αὐτῷ	πεμφθεὶς ὑπὸ Δαυίδου Σαρουίας μὲν
[7, 12, 4]	καὶ διὰ τοῦτο μὴ προσήκειν	αὐτῷ	πιεῖν, ἔσπεισε δὲ ἀπ' αὐτοῦ
[7, 9, 2]	ἕκαστα τῶν γινομένων λάθρα διαγγέλλειν	αὐτῷ:	πιστοὺς δ' ἔσχε πρὸς πάντα
[7, 8, 1]	ἀχθῆναι. ἡκούσῃ δὲ προσέταξεν ἄρτους	αὐτῷ	ποιῆσαι τηγανιστοὺς αὐτουργῷ γενομένῃ: προσοίσεσθαι
[7, 5, 4]	τοῦ τὸν Ἀνδράζαρον ἐχθρὸν ὄντ'	αὐτῷ	πολεμῆσαι χάριν ἔχειν ὁμολογῶν, καὶ
[7, 15, 3]	ἅπασι καὶ δὴ καὶ πλοῦτον	αὐτῷ	πολὺν καὶ ἄφθονον συνεκήδευσεν, ὧν
[7, 5, 1]	γινόμενον, ἵν' ὡς τὸ θεῖον	αὐτῷ	προεῖπε καταστρεψάμενος τοὺς πολεμίους ἐν
[7, 1, 5]	τῶν συμβησομένων ὑπέστρεψεν. ἀπαντήσας δ'	αὐτῷ	πρὸς τῇ πύλῃ Ἰώαβος καὶ
[7, 14, 3]	συγκαθεύδῃ τῷ βασιλεῖ, τοῦτο γὰρ	αὐτῷ	πρὸς τὸ ῥῖγος ἔσεσθαι βοήθημα
[7, 8, 4]	τὴν ἡλικίαν ἤδη προβεβηκὸς ἐποίησεν	αὐτῷ	προσελθεῖν ἐν σχήματι πενθίμῳ, ὡς
[7, 4, 1]	τὸ τέλος τῆς μάχης προλέγειν	αὐτῷ.	προφητεύσαντος δὲ νίκην καὶ κράτος
[7, 11, 8]	δεηθεῖσα, τὴν γὰρ κεφαλὴν εὐθέως	αὐτῷ	ῥιφήσεσθαι τὴν τοῦ πολεμίου, καταβαίνει
[7, 10, 2]	σὺν Ἰωάβῳ καὶ τοῖς σὺν	αὐτῷ	στρατηγοῖς ὄντων ὀλίγων, αἰσχύνην γὰρ
[7, 11, 3]	ἐλθεῖν ἐκείνῳ πάντα χαρίσασθαι φήσας	αὐτῷ	συγγινώσκειν ὑπέσχετο τὰ ἡμίση τῆς
[7, 8, 5]	τὸν πατέρα καὶ δεηθῆναι, ὅπως	αὐτῷ	συγχωρήσῃ πρὸς αὐτὸν ἐλθόντι θεάσασθαί
[7, 1, 2]	καὶ τοὺς ὁπλίτας τοὺς σὺν	αὐτῷ.	συνελθὼν δὲ πρὸς αὐτὸν πᾶς
[7, 9, 2]	Ἱεροσολύμων, τοῦ τε ἄλλου πλήθους	αὐτῷ	συνεξορμήσαντος καὶ τῶν ἑξακοσίων ὁπλιτῶν,
[7, 4, 4]	ὡς τοῦ θεοῦ πρὸς ἅπαντ'	αὐτῷ	συνεργοῦ παρόντος, εἶχεν ἤδη περὶ
[7, 9, 2]	ἀντιπράσσειν: οὐ γὰρ τοσοῦτον ὠφελήσειν	αὐτῷ	συνερχόμενον, ὅσον παρ' ἐκείνῳ γενόμενον.
[7, 14, 5]	καὶ παιδιᾶς εὐωχούμενοι πολλῆς αἰώνιον	αὐτῷ	συνεύχονται τὴν ἡγεμονίαν: ἐκάλεσε δὲ
[7, 11, 7]	καὶ παντὸς τοῦ πλήθους ἐπ'	αὐτῷ	συρρέοντος καὶ οἷον ὄχλος φιλεῖ
[7, 2, 2]	καὶ ὡς τὴν Ἑβραίων χώραν	αὐτῷ	σῶσαι καταγωνισαμένῳ Παλαιστίνους δέδωκεν ὁ
[7, 9, 2]	ταῦτα Δαυίδῃ καὶ παρ' ἐλπίδας	αὐτῷ	τὰ παρὰ τοῦ παιδὸς ἠκούσθη,
[7, 4, 4]	δ' ὁ βασιλεὺς κατὰ πᾶσαν	αὐτῷ	τὰ πράγματα σχεδὸν ἡμέραν ἀμείνω
[7, 3, 1]	δ' εἰσὶν οὗτοι Χαναναίων, ἀποκλεισάντων	αὐτῷ	τὰς πύλας καὶ τοὺς πεπηρωμένους
[7, 14, 2]	γῆν ταύτην κατασχεῖν οἰκοδομῆσαι ναὸν	αὐτῷ.	ταῦτα μὲν πρὸς τοὺς ἡγεμόνας
[7, 14, 1]	κέδρινα πολλὰ καὶ παμμεγεθέστατα, Τυρίων	αὐτῷ	ταῦτα πεμπόντων καὶ Σιδωνίων: ἐπεστάλκει
[7, 11, 4]	τὸν βασιλέα καὶ πάντων ἐπευξάμενος	αὐτῷ	τέλος ὧν ἔχει κατὰ ψυχὴν
[7, 10, 4]	τοῦ δ' Ἀχιμᾶ πάλιν δεηθέντος	αὐτῷ	τὴν ἀγγελίαν ἐφεῖναι, περὶ μόνης
[7, 1, 3]	Ἰούδα φυλῆς. βασίλειον δ' ἐποίησεν	αὐτῷ	τὴν κατὰ μὲν τὴν ἐπιχώριον
[7, 4, 2]	ἄνομα Ληουίτου τὸ γένος, παρ'	αὐτῷ	τὴν κιβωτὸν τίθησιν: ἔμεινε δ'
[7, 1, 1]	διεκαρτέρησε τὴν ἡμέραν. ποιεῖ δ'	αὐτῷ	τὴν λύπην χαλεπωτέραν ὁ Σαούλου
[7, 1, 4]	τῷ πατρὶ Σαούλῳ, πέμπει μὲν	αὐτῷ	τὴν Μελχάλην ἀποσπάσας Ὀφελτίου τοῦ
[7, 10, 4]	περὶ τῆς Ἀψαλώμου τελευτῆς, ἐπέτρεψεν	αὐτῷ	τὴν πρὸς τὸν Δαυίδην ἄφιξιν.
[7, 10, 2]	τῆς κινήσεως κοῦφος ὤν, ἐμπλακείσης	αὐτῷ	τῆς κόμης τραχεῖ δένδρῳ μεγάλοις
[7, 6, 2]	μέλλειν, Ἰώαβον τὸν ἀρχιστράτηγον δοὺς	αὐτῷ	τῆς στρατιᾶς τὸ ἀκμαιότατον ἐξ
[7, 9, 5]	καὶ καλέσας τὸν Ἀχιτόφελον συνεβουλεύετο	αὐτῷ	τί δεῖ ποιεῖν: ὁ δὲ
[7, 7, 1]	τοῦτον ἔστησε τὸν Οὐρίαν δοὺς	αὐτῷ	τινας τῶν ἀρίστων τῆς στρατιᾶς:
[7, 7, 1]	ληφθεὶς ἐν μέσῳ ἅμα δ'	αὐτῷ	τινες καὶ ἄλλοι τελευτᾷ συγκαταπεσόντων
[7, 10, 4]	τῶν πυλῶν καὶ περιμένοντι, πότ'	αὐτῷ	τις ἐλθὼν ἀπὸ τῆς μάχης
[7, 6, 2]	δυναμένους μεταγαγόντα τὴν φάλαγγα βοηθεῖν	αὐτῷ,	τὸ δ' αὐτὸ τοῦτο ποιήσειν
[7, 9, 2]	τὰ τούτου φρονῶν. ἐπέτεινε δ'	αὐτῷ	τὸ λυπηρὸν τοῦτ' ἀκουσθέν, καὶ
[7, 4, 2]	ὁ βασιλεὺς καὶ πᾶν σὺν	αὐτῷ	τὸ πλῆθος ὑμνοῦντες τὸν θεὸν
[7, 13, 4]	εὐθὺς ἔσπευσεν ἐπὶ τὸν παρηγγελμένον	αὐτῷ	τόπον. Ὀροννᾶς δὲ τὸν σῖτον
[7, 14, 6]	λοιποῦ παρέχειν αὑτὸν ἀγαθὸν ὡς	αὐτῷ	τοῦτο συμφέρον ἠξίου. ~(Βουλόμενος δὲ
[7, 7, 2]	παῖς ἄρρην ἐξ αὐτῆς γίνεται	αὐτῷ.	~(Τοῦτον οὐχ ἡδέως ἐπεῖδεν ὁ
[7, 10, 3]	τὸ ὄνομα: τέκνα γὰρ ἦν	αὐτῷ	τρία μὲν ἄρρενα, θυγάτηρ δὲ
[7, 11, 4]	καὶ τὸ γῆρας λέγων τοιοῦτον	αὐτῷ	τυγχάνειν, ὥστε μὴ ἀπολαύειν τῶν
[7, 13, 3]	εἰς κηδείαν ὑπολειπομένων, ἀλλ' ἐν	αὐτῷ	τῷ κάμνειν εἰς τὸ παντελὲς
[7, 9, 1]	ἐπαγγέλλεται. ~(Ὁ δὲ Ἀψάλωμος τοιούτων	αὐτῷ	τῶν παρὰ τοῦ πατρὸς ἀποβάντων
[7, 8, 2]	Ἀμνῶνα σφόδρα, πρεσβύτατος γὰρ ἦν	αὐτῷ	υἱός, μὴ λυπεῖν αὐτὸν ἠναγκάζετο.
[7, 9, 6]	~(Ποιήσας δ' Ἀψάλωμος τὰ παραινεθέντα	αὐτῷ	ὑπὸ τοῦ Ἀχιτοφέλου δεύτερον αὐτὸν
[7, 10, 4]	εἶναι καί τι τῶν εὐκταίων	αὐτῷ	φέρειν ἀπὸ τῆς μάχης. ~(Καὶ
[7, 9, 2]	ηὔχετο τῷ θεῷ: συνήντησε δ'	αὐτῷ	φίλος ἀνὴρ καὶ βέβαιος Χουσὶς
[7, 11, 4]	προνοεῖν, ἐπὶ ταύτην ἠξίου βουλόμενον	αὐτῷ	χαρίζεσθαι τὰ κατ' ἐπιθυμίαν αὐτὸν
[7, 8, 5]	ἰδίων τινὰς ἀποστείλας τὴν ὁμοροῦσαν	αὐτῷ	χώραν ἐπυρπόλησεν. ὁ δὲ τὸ
[7, 14, 3]	ὢν ἤδη καὶ τοῦ σώματος	αὐτῷ	ψυχομένου διὰ τὸν χρόνον δύσριγος
[7, 14, 2]	ὃν ὑπὸ σοῦ βασιλεύοντος εἵλετο	αὑτῷ	γενέσθαι, σπούδασον ἀποδοῦναι τῷ θεῷ
[7, 9, 8]	μὲν Ἀχιτόφελον τοιούτου θανάτου δικαστὴν	αὑτῷ	γενόμενον καθελόντες ἐκ τῆς ἀγχόνης
[7, 5, 4]	αὐτοῦ διεφθαρμένην ἤκουσε, δείσας περὶ	αὑτῷ	καὶ τὸν Δαυίδην πρὶν ἐπ'
[7, 9, 1]	τῶν περὶ τὴν κρίσιν, εὔνοιαν	αὑτῷ	παρὰ πάντων κατεσκεύαζε λέγων, ὡς
[7, 7, 4]	θεοῦ παραγίνεται, καὶ κελεύσας δεῖπνον	αὑτῷ	παραθεῖναι πολλὴν ἐπὶ τῷ παραλόγῳ
[7, 9, 5]	δὲ τῇ συμβουλίᾳ κελεύει σκηνὴν	αὑτῷ	πῆξαι τοὺς οἰκέτας ἐπὶ τοῦ
[7, 5, 1]	ἠφάνισεν, ἑκατὸν δὲ μόνα προσέταξεν	αὑτῷ	φυλαχθῆναι. ~(Ἀκούσας δὲ ὁ Δαμασκοῦ
[7, 1, 3]	πρὸς αὐτὸν βούλεσθαι μαθεῖν, πότερος	αὐτῶν	ἀνδρειοτέρους στρατιώτας ἔχει, συντίθεται παρ'
[7, 9, 7]	οἱ διώκοντες αὐτοὺς καὶ περὶ	αὐτῶν	ἀνέκριναν εἰ θεάσαιτο, ἰδεῖν οὐκ
[7, 6, 3]	ὁ δὲ τήν τε γῆν	αὐτῶν	ἅπασαν ἐπερχόμενος διέφθειρε καὶ αὐτοὺς
[7, 12, 2]	εἰς φυγὴν ἔτρεψε, πολλοί τε	αὐτῶν	ἀπέθανον μαχόμενοι. διαλιπόντες δ' ὀλίγον
[7, 4, 1]	ἐπιπεσὼν τοῖς πολεμίοις τοὺς μὲν	αὐτῶν	ἀπέκτεινε, τοὺς δὲ εἰς φυγὴν
[7, 6, 2]	ἀντισχόντων αὐτῶν καρτερῶς πολλοὺς μὲν	αὐτῶν	ἀπέκτεινεν Ἰώαβος, ἅπαντας δ' ἠνάγκασεν
[7, 4, 1]	αὐτῇ πλοῦτον καὶ τοὺς θεοὺς	αὐτῶν	διέφθειρε. ~(Τοιαύτης δ' ἀποβάσης καὶ
[7, 5, 4]	καὶ τῆς ἑκάστου κεφαλῆς παρ'	αὐτῶν	ἐδέχετο. ἦν δὲ καὶ δίκαιος
[7, 7, 1]	τοὺς πολεμίους: καὶ τὴν ὁρμὴν	αὐτῶν	ἐκδεξάμενος ἀναιρεῖ μὲν οὐκ ὀλίγους,
[7, 14, 1]	καὶ πεντακοσίους τοῖς ἐργαζομένοις ἐξ	αὐτῶν	ἐπέστησεν. ἡτοίμασε δὲ καὶ πολὺν
[7, 15, 3]	γε θήκαις τῶν βασιλέων οὐδεὶς	αὐτῶν	ἐπέτυχεν: ἦσαν γὰρ ὑπὸ τὴν
[7, 9, 7]	μηδένα φόβον τοῖς νεανίσκοις ἀπ'	αὐτῶν	ἔτι συλλήψεως εἶναι, ἀνιμήσασα τὴν
[7, 11, 1]	νῦν τεθνηκότος τοῦ κατασταθέντος ὑπ'	αὐτῶν	ἡγεμόνος οὐ παρακαλοῦσι Δαυίδην παύσασθαι
[7, 5, 1]	χίλια, καὶ τὰ πλείω μὲν	αὐτῶν	ἠφάνισεν, ἑκατὸν δὲ μόνα προσέταξεν
[7, 9, 2]	Ἀχιτόφελος καὶ διακόσιοί τινες ἐξ	αὐτῶν	Ἱεροσολύμων οὐκ εἰδότες μὲν τὴν
[7, 5, 4]	Ἰδουμαίων νίκην ἔδωκε: μυρίους γὰρ	αὐτῶν	καὶ ὀκτακισχιλίους Ἀβεσσαῖος διέφθειρε τῇ
[7, 12, 4]	Μωαβίτιδι χώρᾳ κατ' ἀρετὴν ἐκράτησεν	αὐτῶν.	καὶ πάλιν αὐτὸν ἀνδρὸς Αἰγυπτίου
[7, 2, 2]	οἵ τε χιλίαρχοι καὶ ἡγεμόνες	αὐτῶν,	καὶ παρεδίδοσαν αὑτοὺς τήν τε
[7, 7, 1]	οἱ πολέμιοι, προστησάμενοι τοὺς ἀνδρειοτάτους	αὐτῶν	καὶ τὴν πύλην ἀνοίξαντες αἰφνιδίως
[7, 6, 2]	συνέβαλε. καὶ πρὸς ὀλίγον ἀντισχόντων	αὐτῶν	καρτερῶς πολλοὺς μὲν αὐτῶν ἀπέκτεινεν
[7, 12, 4]	προειρημέναις πράξεσιν ἢ ὡς πρῶτον	αὐτῶν	κατ' εὐψυχίαν ἢ ὡς ὅμοιον:
[7, 12, 4]	πρὶν ἀνεπαύετο μαχόμενος πρὶν ἐνακοσίους	αὐτῶν	καταβαλεῖν. μετ' αὐτὸν ἦν Ἐλεάζαρος
[7, 12, 4]	καὶ τάξις, καὶ τοὺς μὲν	αὐτῶν	κατέβαλε τοὺς δ' οὐ καρτερήσαντας
[7, 3, 2]	τοῦ πολέμου, καθ' ὃν κρατήσας	αὐτῶν	κατένειμε ταύτην τοῖς Ἑβραίοις καὶ
[7, 15, 1]	ἀλλ' ἀμοιβὴν ὧν ὁ πατὴρ	αὐτῶν	παρὰ τὴν φυγὴν ὑπῆρξέ μοι
[7, 12, 4]	ἀγῶσιν εἰς τόπον Σιαγόνα λεγόμενον	αὐτῶν	παραταξαμένων, ὡς οἱ Ἑβραῖοι πάλιν
[7, 6, 3]	μάχην ἐνίκησε: καὶ ἀναιρεῖ μὲν	αὐτῶν	πεζῶν μὲν εἰς τέσσαρας μυριάδας
[7, 12, 4]	καὶ συμπεσὼν τοῖς πολεμίοις ἀπέκτεινεν	αὐτῶν	πολλούς, ὡς ὑπὸ τοῦ αἵματος
[7, 2, 1]	δ' οὐχ ὡς ἤλπιζον οὕτως	αὐτῶν	προσεδέξατο τὸ ἔργον, ἀλλ' εἰπών,
[7, 1, 1]	πεσόντος δὲ καὶ τοῦ βασιλέως	αὐτῶν	Σαούλου μετὰ τῶν τέκνων: ταῦτα
[7, 11, 8]	καὶ παρέχωσιν αὐτοῖς εἰρήνην ἀπ'	αὐτῶν:	σὺ δὲ σπουδάζεις μητρόπολιν Ἰσραηλιτῶν
[7, 6, 1]	πρέσβεις χαλεπῶς περιύβρισε: ξυρήσας γὰρ	αὐτῶν	τὰ ἡμίση τῶν γενείων καὶ
[7, 5, 1]	τοὺς Παλαιστίνους ἧκε. κρατήσας δ'	αὐτῶν	τῇ μάχῃ καὶ πολλὴν τῆς
[7, 5, 1]	μὲν δύο μέρη τῆς στρατιᾶς	αὐτῶν	τῇ μάχῃ νικήσας διέφθειρε, τὸ
[7, 4, 1]	γενναῖον μηδὲ μαρτυρίας ἄξιον στοχαζόμενος	αὐτῶν	τὴν βραδυτῆτα καὶ τὴν ἀγέννειαν,
[7, 4, 1]	αὐτῶν τῆς χώρας, διαρπάζει δ'	αὐτῶν	τὴν παρεμβολὴν καὶ πολὺν εὑρὼν
[7, 6, 1]	πολεμήσων τοῖς Ἀμμανίταις καὶ τιμωρίαν	αὐτῶν	τῆς παρανομίας τῆς πρὸς τοὺς
[7, 4, 1]	Γαζάρων, ἡ δ' ἐστὶν ὅρος	αὐτῶν	τῆς χώρας, διαρπάζει δ' αὐτῶν
[7, 11, 3]	ποιησάμενος, ὅτ' ἐξουσίαν τῆς ὑπὲρ	αὐτῶν	τιμωρίας εἶχεν ἡ μνήμη. φίλον
[7, 1, 2]	πρὸς αὐτοὺς ἐπαινῶν καὶ ἀποδεχόμενος	αὐτῶν	τὸ ἔργον, καὶ χάριτας ἀποδώσειν
[7, 12, 4]	βασιλέα, ὡς τοὺς Παλαιστίνους καταπλαγέντας	αὐτῶν	τὸ θράσος καὶ τὴν εὐψυχίαν
[7, 11, 8]	βούλεσθαι τηλικαύτην: λαβὼν μέντοι παρ'	αὐτῶν	τὸν ἀντάραντα τῷ βασιλεῖ πρὸς
[7, 5, 3]	ὅταν ἔλθωμεν ἐπὶ τὸν οἰκεῖον	αὐτῶν	τόπον δηλώσομεν. ὁ δὲ τῶν
[7, 11, 5]	ἔφασαν, ὦ ἀδελφοί, θαυμάζομεν ὑμᾶς	αὑτῶν	ἀποκαλοῦντας μόνων συγγενῆ τὸν βασιλέα:
[7, 6, 1]	τῆς χώρας Δαυίδην καὶ τῆς	αὑτῶν	δυνάμεως ἐπὶ προφάσει φιλανθρωπίας, φυλάττεσθαί
[7, 1, 4]	δι' ἄλλου πραττομένων ὅσα δι'	αὑτῶν	ἕκαστοι ποιοῦμεν εἶναι δοκεῖ, καὶ
[7, 8, 3]	ἀδελφοὺς λαμβάνει, καὶ δείσαντες τοῖς	αὑτῶν	ἐμπηδήσαντες ἵπποις ἐφέροντο πρὸς τὸν
[7, 12, 1]	καρπῶν ἀνακαλεῖν ἀπολύσας τοῦ πρότερον	αὐχμοῦ:	καὶ πάλιν εὐθήνησεν ἡ τῶν
[7, 12, 2]	ἀνδρειοτάτων: ἀπέκτεινε γὰρ πολλοὺς τῶν	αὐχούντων	προγόνους τοὺς Γίγαντας καὶ μέγα
[7, 3, 2]	τοὺς Ἰεβουσαίους ἐξ Ἱεροσολύμων ἐκβαλὼν	ἀφ'	ἑαυτοῦ προσηγόρευσε τὴν πόλιν: ἐπὶ
[7, 10, 5]	δὲ καὶ δεδακρυμένοι πάντες ὡς	ἀφ'	ἥττης παρῆλθον. κατακαλυψαμένου δὲ τοῦ
[7, 1, 5]	τιμῆς, μὴ τούτων μὲν αὐτὸς	ἀφαιρεθείη,	λάβοι δὲ παρὰ Δαυίδου τὴν
[7, 10, 2]	δ' ἵνα μὴ ταύτην Ἀψάλωμος	ἀφαιρεθῇ	καὶ δῷ τῷ πατρὶ δίκας
[7, 1, 1]	ἐνεγκεῖν πολλάκις ὑπ' αὐτοῦ κινδυνεύσας	ἀφαιρεθῆναι	τὸν βίον, ἀλλὰ καὶ τὸν
[7, 9, 2]	οὐ δεδομένῃ, δεύτερον δὲ ἐπ'	ἀφαιρέσει	τοῦ γεγεννηκότος, ἔγνω φεύγειν εἰς
[7, 12, 4]	ὄντος τοῦ στομίου δῆλον ἦν	ἀφανὲς	ἐσόμενον ἐμφραγέντος αὐτοῦ τῇ χιόνι:
[7, 1, 5]	δ' ἐλαττωθείη καὶ τῆς στρατηγίας	ἀφεθείη,	κακοῦργον καὶ πονηρὰν ὁδὸν ἄπεισι.
[7, 1, 4]	ξενίσαντος ἐπὶ πολλὰς ἡμέρας, ἠξίωσεν	ἀφεθεὶς	ἀγαγεῖν τὸ πλῆθος, ἵνα παρόντι
[7, 8, 4]	τὴν ὀργὴν καὶ τὸν θυμὸν	ἀφεικέναι.	ὁ δὲ προσκυνήσας τὸν βασιλέα
[7, 1, 3]	αὐτοῦ στρατιωτῶν ἀφέμενος τῆς διώξεως	ἀφελέσθαι	τὴν πανοπλίαν, πάλιν δ' ὡς
[7, 9, 4]	χάριν ὡμολόγει τῆς βασιλείας αὐτὸν	ἀφελομένῳ	καὶ διὰ παιδὸς ἰδίου τὴν
[7, 1, 3]	εἰπόντος ἑνὸς τῶν αὐτοῦ στρατιωτῶν	ἀφέμενος	τῆς διώξεως ἀφελέσθαι τὴν πανοπλίαν,
[7, 1, 3]	καὶ τὰς αἰχμὰς ἐπ' ἀλλήλους	ἀφέντες	σπῶνται τὰς μαχαίρας καὶ τῶν
[7, 11, 4]	ἀπολύω, τὸν δ' υἱὸν Ἀχίμανον	ἄφες	μοι: πάντων γὰρ αὐτῷ μετα
[7, 8, 4]	καὶ τὴν πρὸς αὐτὸν ὀργὴν	ἄφες:	πῶς γὰρ ἂν πεισθείην ἐμοί
[7, 14, 6]	τῆς μὲν τότε ἁμαρτίας αὐτὸν	ἀφῆκεν	ἀθῷον, εἰπὼν δέ, εἰ ληφθείη
[7, 13, 4]	τῷ θεῷ. καὶ ταύτην εὐστόχως	ἀφῆκεν	εἰς τὸ γενησόμενον τὴν φωνήν:
[7, 9, 8]	καὶ οἶνον, ἀλλὰ καὶ θυμάτων	ἀφθονίαν	χορηγῆσαι καὶ τῶν εἰς ἀνάπαυσιν
[7, 14, 2]	ξύλων δὲ καὶ λίθων ὕλην	ἄφθονον,	ἔχεις δὲ καὶ λατόμων πολλὰς
[7, 15, 3]	καὶ πλοῦτον αὐτῷ πολὺν καὶ	ἄφθονον	συνεκήδευσεν, ὧν τὴν ὑπερβολὴν τεκμήραιτ'
[7, 11, 2]	ἄρχομαι τῆς βασιλείας. διὸ πᾶσιν	ἀφιέναι	τὰς κολάσεις τοῖς ἀσεβήσασιν ὄμνυμι
[7, 13, 3]	καὶ πικρᾶς ὀδύνης τὴν ψυχὴν	ἀφιέντων,	ἐνίων δὲ καὶ μαραινομένων τοῖς
[7, 9, 2]	καταλιπὼν αὐτὸν ἧκεν εἰς Ἱεροσόλυμα:	ἀφικνεῖται	δ' εἰς αὐτὰ μετ' οὐ
[7, 1, 3]	καὶ περαιωσάμενος τὸν Ἰόρδανον ποταμὸν	ἀφικνεῖται	πρὸς τὸν τοῦ Σαούλου παῖδα
[7, 11, 5]	ἔχων καὶ τὴν Ἰούδα φυλήν.	~(Ἀφικνοῦνται	δ' εἰς Γάλγαλα πρὸς αὐτὸν
[7, 11, 2]	τοῦ Ἀμασᾶ. ~(Τῶν δὲ πρέσβεων	ἀφικομένων	πρὸς αὐτὸν εἰς Ἱεροσόλυμα παρεγένετο.
[7, 10, 4]	αὐτῷ τὴν πρὸς τὸν Δαυίδην	ἄφιξιν.	καὶ τὴν ἐπιτομωτέραν ἐκβαλὼν τῶν
[7, 13, 2]	πεποιηκέναι τοῖς ἄλλοις αὐτῷ μὲν	ἀφόβως,	ὅτι πολὺν αὐτὸς ἐγκεκλεισμένον ἔχοι
[7, 14, 4]	ἔλεγέ τε πάντα τὸν λαὸν	ἀφορᾶν,	τίνα χειροτονήσει βασιλέα, παρεκάλει τε
[7, 4, 4]	ἁμαρτὼν τύχῃ, νόσῳ καὶ γῆς	ἀφορίᾳ.	μαθὼν ταῦτα παρὰ τοῦ προφήτου
[7, 9, 4]	κακοῖς ἑτέραν προσεξεργασώμεθα, φησί, καινοτέραν	ἀφορμήν:	οὐ γὰρ δὴ τοῦ προσλυσσῶντός
[7, 5, 4]	τὰς κρίσεις πρὸς τὴν ἀλήθειαν	ἀφορῶν	ἐποιεῖτο. στρατηγὸν δὲ ἁπάσης εἶχε
[7, 5, 2]	Ἄδαδος ὁ στρατευσάμενος ἐπὶ Σαμάρειαν	Ἀχάβου	βασιλεύοντος τῶν Ἰσραηλιτῶν, περὶ οὗ
[7, 10, 2]	μὲν εἰς χάσμα βαθὺ καὶ	ἀχανὲς	ῥίψαντες ἐπιβάλλουσιν αὐτῷ λίθους, ὥστε
[7, 12, 4]	πρῶτος μὲν οὖν Ἴσεβος υἱὸς	Ἀχεμαίου,	ὃς πολλάκις εἰς τὴν παράταξιν
[7, 5, 5]	ὤφειλεν Ἰωνάθῃ τῆς ἑταιρίας ἀποδώσει:	ἀχθέντος	οὖν τινος ἠλευθερωμένου μὲν ὑπὸ
[7, 8, 1]	αὐτόν: ὁ δ' εὐθὺς ἐκέλευσεν	ἀχθῆναι.	ἡκούσῃ δὲ προσέταξεν ἄρτους αὐτῷ
[7, 11, 8]	τῶν φόρων καὶ Ἰωσάφατον υἱὸν	Ἀχίλου	ἐπὶ τῶν ὑπομνημάτων, Σουσὰν δὲ
[7, 5, 4]	δὲ τῶν ὑπομνημάτων Ἰωσάφατον υἱὸν	Ἀχίλου	κατέστησεν: ἀπέδειξε δ' ἐκ τῆς
[7, 10, 4]	μηνύσειε τῷ βασιλεῖ. τοῦ δ'	Ἀχιμᾶ	πάλιν δεηθέντος αὐτῷ τὴν ἀγγελίαν
[7, 10, 4]	δὲ ἄγγελον εἰπόντος, ἰδὼν τὸν	Ἀχιμᾶν	ὁ σκοπὸς ἤδη ἐγγὺς γεγενημένον
[7, 10, 4]	τῶν σκοπῶν τις ἰδὼν τὸν	Ἀχιμᾶν	τρέχοντα καὶ μήπω τίς ἐστι
[7, 11, 4]	εἶπεν, ἀπολύω, τὸν δ' υἱὸν	Ἀχίμανον	ἄφες μοι: πάντων γὰρ αὐτῷ
[7, 9, 2]	ἔσχε πρὸς πάντα διακόνους παῖδας	Ἀχίμανον	μὲν Σαδώκου Ἰωνάθην δὲ Ἀβιαθάρου.
[7, 10, 4]	λαὸς εἰς τὰ οἰκεῖα διεσπάρη.	~(Ἀχιμᾶς	δὲ ὁ Σαδώκου τοῦ ἀρχιερέως
[7, 10, 5]	λέγοντος τοῦ βασιλέως φανεὶς ὁ	Ἀχιμᾶς	προσκυνεῖ τὸν βασιλέα, καὶ πυθομένῳ
[7, 1, 4]	ὁ μὲν πρεσβύτατος ἐκ μητρὸς	Ἀχίνας	γενόμενος Ἀμνὼν ἐκλήθη, ὁ δὲ
[7, 9, 2]	τὴν Ἀψαλώμου διάνοιαν πρὸς τὸν	Ἀχιτόφελον.	ἐδεδίει γάρ, μὴ τἀναντία συμβουλεύων
[7, 9, 5]	αὐτὸν εἶχε. καὶ καλέσας τὸν	Ἀχιτόφελον	συνεβουλεύετο αὐτῷ τί δεῖ ποιεῖν:
[7, 9, 8]	ἀνήρτησεν ἑαυτόν. καὶ τὸν μὲν	Ἀχιτόφελον	τοιούτου θανάτου δικαστὴν αὑτῷ γενόμενον
[7, 9, 8]	καὶ μηδὲν ὀκνεῖν δι' αὐτήν.	~(Ἀχιτόφελος	δὲ τῆς γνώμης αὐτοῦ παρευδοκιμηθείσης
[7, 9, 2]	ὁ Δαυίδου σύμβουλος ὁ Γελμωναῖος	Ἀχιτόφελος	καὶ διακόσιοί τινες ἐξ αὐτῶν
[7, 9, 6]	συνιδὼν δ' ὅτι γενομένων ὧν	Ἀχιτόφελος	συνεβούλευσε κινδυνεύσει Δαυίδης συλληφθεὶς ἀποθανεῖν,
[7, 9, 2]	αὐτῷ δακρυόντων, ἀγγέλλεται καὶ ὁ	Ἀχιτόφελος	συνὼν τῷ Ἀψαλώμῳ καὶ τὰ
[7, 9, 6]	αὐτὸν ἐκεῖνος ἐκάλει: καὶ τὴν	Ἀχιτοφέλου	γνώμην αὐτῷ δηλώσας, τί καὶ
[7, 9, 7]	καὶ Ἀβιάθαρον καὶ τήν τε	Ἀχιτοφέλου	γνώμην ἐξειπὼν αὐτοῖς καὶ τὴν
[7, 9, 6]	ταῦτ' ἐπιγνοὺς ἄριστα τὴν μὲν	Ἀχιτοφέλου	γνώμην παραίτησαι, πέμψας δ' εἰς
[7, 9, 6]	τὰ παραινεθέντα αὐτῷ ὑπὸ τοῦ	Ἀχιτοφέλου	δεύτερον αὐτὸν ἠξίου συμβουλεύειν περὶ
[7, 9, 2]	διανοίας αὐτοῦ κατανοεῖν καὶ ταῖς	Ἀχιτοφέλου	συμβουλίαις ἀντιπράσσειν: οὐ γὰρ τοσοῦτον
[7, 9, 6]	πόλιν. ταῦτ' εἰπὼν εὐδοκίμησε μᾶλλον	Ἀχιτοφέλου:	τῆς γὰρ ἐκείνου γνώμης ἡ
[7, 9, 5]	ἐνταῦθα κεκοπωμένους. ~(Ἀψαλώμου δὲ καὶ	Ἀχιτοφέλου	τοῦ συμβούλου παραγενομένων εἰς Ἱεροσόλυμα
[7, 1, 6]	λαβεῖν, ἀλλ' ὤμοσε γεύσεσθαι μηδενὸς	ἄχρι	ἡλίου δυσμῶν. ταῦτ' εὔνοιαν αὐτῷ
[7, 8, 1]	ἀποκαλούσης, εἰ βιασάμενος αὐτὸς μηδ'	ἄχρι	νυκτὸς ἐπιτρέπει μεῖναι παραχρῆμα δ'
[7, 4, 1]	κτείνων: καὶ διώκει μὲν αὐτοὺς	ἄχρι	πόλεως Γαζάρων, ἡ δ' ἐστὶν
[7, 1, 3]	Ἑβραίοις ἐμφύλιος πόλεμος καὶ διέμεινεν	ἄχρι	πολλοῦ, τῶν μὲν μετὰ Δαυίδου
[7, 14, 7]	καὶ διέμεινεν οὗτος ὁ μερισμὸς	ἄχρι	τῆς σήμερον ἡμέρας. ἐποίησε δὲ
[7, 4, 2]	κιβωτὸν εἰς Ἱεροσόλυμα. ὡς δ'	ἄχρι	τῆς Χειδῶνος ἅλωνος τόπου τινὸς
[7, 14, 7]	πρώτη, ἡ δὲ δευτέρα ἀκολούθως	ἄχρι	τῶν εἴκοσι τεσσάρων: καὶ διέμεινεν
[7, 8, 1]	αἱ τῶν ἀρχαίων παρθένοι χειριδωτοὺς	ἄχρι	τῶν σφυρῶν πρὸς τὸ μὴ
[7, 8, 4]	κατὰ νοῦν ἔφασκε καὶ τὸν	Ἀψάλωμον	ἄγειν ἐκέλευεν: οὐ γὰρ ἔτι
[7, 8, 5]	πραχθὲν μαθὼν ἧκε πρὸς τὸν	Ἀψάλωμον	ἐγκαλῶν τε αὐτῷ καὶ τὴν
[7, 10, 5]	δὲ μεγάλης φωνῆς διωκόντων τὸν	Ἀψάλωμον	καὶ πλεῖον τούτου μηδὲν δεδυνῆσθαι
[7, 9, 7]	ἱππεῖς καὶ διαβάλλουσι πρὸς τὸν	Ἀψάλωμον:	ὁ δ' εὐθὺς ἔπεμψε τοὺς
[7, 10, 2]	φήσαντος, εἰ βαλὼν ἀπέκτεινε τὸν	Ἀψάλωμον,	οὐδ' εἰ χιλίους, εἶπεν, ἔμελλές
[7, 8, 4]	τὴν Γεσσούραν παραυτίκα καὶ τὸν	Ἀψάλωμον	παραλαβὼν ἧκεν εἰς Ἱεροσόλυμα. ~(Προέπεμψε
[7, 8, 4]	προαίρεσιν ἔχοντος ἐπὶ τὸν υἱὸν	Ἀψάλωμον	πέμπειν, οὐκ ἐπὶ τιμωρίᾳ κατελευσόμενον,
[7, 8, 3]	τὴν Θημάρης ὕβριν ἀποτολμῆσαι τὸν	Ἀψάλωμον	τὴν ἀναίρεσιν τὴν ἐκείνου. μεταξὺ
[7, 10, 2]	δεῖξαι ποῦ κρεμάμενον ἴδοι τὸν	Ἀψάλωμον	τοξεύσας κατὰ τῆς καρδίας ἀπέκτεινεν:
[7, 10, 2]	Δαυίδου πάντες ὥρμησαν ἐπὶ τὸν	Ἀψάλωμον:	φανερὸς γὰρ αὐτοῖς ὑπό τε
[7, 9, 2]	καὶ τέλος ἱκέτευσεν ἀπελθόντα πρὸς	Ἀψάλωμον	ὡς τὰ ἐκείνου φρονοῦντα τά
[7, 8, 1]	περιτυχὼν δ' αὐτῇ ὁ ἀδελφὸς	Ἀψάλωμος	ἀνέκρινε, τίνος αὐτῇ δεινοῦ συμβάντος
[7, 11, 6]	κακῶν καὶ πραγμάτων αἴτιος, ἢ	Ἀψάλωμος	αὐτοῖς κατέστη, γένηται. μὴ περίμενε
[7, 10, 2]	τῶν δ' ἵνα μὴ ταύτην	Ἀψάλωμος	ἀφαιρεθῇ καὶ δῷ τῷ πατρὶ
[7, 10, 1]	οἱ μὲν ἐν τούτοις ἦσαν:	Ἀψάλωμος	δ' ἀθροίσας μεγάλην στρατιὰν τῶν
[7, 11, 6]	αἷς ὁ υἱὸς αὐτοῦ συνῆλθεν	Ἀψάλωμος,	εἰς ἄλλην μετήγαγεν οἰκίαν πάντα
[7, 8, 3]	ἐπὶ παιδὶ κατεσφαγμένῳ. φεύγει δ'	Ἀψάλωμος	εἰς Γεσσούραν πρὸς τὸν πάππον
[7, 10, 5]	οἳ δίκῃ τεθνήκασιν: εἰ γὰρ	Ἀψάλωμος	ἐκράτησε καὶ τὴν βασιλείαν βεβαίως
[7, 10, 1]	ἔγνω μένειν, πότ' ἐπ' αὐτὸν	Ἀψάλωμος	ἔλθῃ, προσθεὶς δὲ τοῖς οὖσι
[7, 8, 2]	λυπεῖν αὐτὸν ἠναγκάζετο. ὁ δὲ	Ἀψάλωμος	ἐμίσει χαλεπῶς αὐτὸν καὶ λανθάνων
[7, 10, 3]	φειδόμενος τῶν ὁμοφύλων. ~(Ἔστησε δ'	Ἀψάλωμος	ἐν τῇ κοιλάδι τῇ βασιλικῇ
[7, 10, 2]	δρυμὸν ἀντεξάγει τὴν στρατιὰν καὶ	Ἀψάλωμος.	καὶ συμβολῆς γενομένης ἔργα μεγάλα
[7, 9, 2]	αὐτὰ μετ' οὐ πολὺ καὶ	Ἀψάλωμος.	~(Ὀλίγον δὲ τῷ Δαυίδῃ προελθόντι
[7, 1, 4]	Μαχάμης φύντι τοῦ Γεσσιρῶν βασιλέως	Ἀψάλωμος	ὄνομα, τὸν δὲ τέταρτον Ἀδωνίαν
[7, 11, 1]	λαοῦ στρατηγίαν, ἣν αὐτῷ καὶ	Ἀψάλωμος	παρέσχε. καὶ οἱ μὲν ἀρχιερεῖς
[7, 8, 5]	Ἀβίας ὄνομα. πέμψας δ' αὐτὸς	Ἀψάλωμος	πρὸς Ἰώαβον ἐδεῖτ' αὐτοῦ τελέως
[7, 9, 6]	ἐσομένην ἐπίθεσιν προεφήτευσε. ~(Ποιήσας δ'	Ἀψάλωμος	τὰ παραινεθέντα αὐτῷ ὑπὸ τοῦ
[7, 9, 1]	γεγονότων ἀμνηστίαν ἐπαγγέλλεται. ~(Ὁ δὲ	Ἀψάλωμος	τοιούτων αὐτῷ τῶν παρὰ τοῦ
[7, 9, 7]	πάντ' ἀκριβῶς ἐδήλωσαν τὰ παρ'	Ἀψαλώμου	βεβουλευμένα. ὁ δὲ διαβῆναι τὸν
[7, 11, 1]	ἀναχωρήσαντες τῶν Ἑβραίων τῶν μετ'	Ἀψαλώμου	γενόμενοι παρ' αὑτοῖς ἕκαστοι διεπέμποντο
[7, 9, 5]	ἀνελάμβανε τοὺς ἰδίους ἐνταῦθα κεκοπωμένους.	~(Ἀψαλώμου	δὲ καὶ Ἀχιτοφέλου τοῦ συμβούλου
[7, 9, 2]	θεὸν ἐπεκαλεῖτο δεόμενος ἀπαλλοτριῶσαι τὴν	Ἀψαλώμου	διάνοιαν πρὸς τὸν Ἀχιτόφελον. ἐδεδίει
[7, 9, 6]	γνώμης ἡ τούτου προεκρίθη παρ'	Ἀψαλώμου.	θεὸς μέντοι γε ἦν ὁ
[7, 10, 1]	φείσασθαι δὲ καὶ τοῦ παιδὸς	Ἀψαλώμου	κρατήσαντας ἠντιβόλει, μὴ κακὸν αὑτὸν
[7, 8, 3]	δέ τις αὐτοὺς ἅπαντας ὑπὸ	Ἀψαλώμου	πεφονεῦσθαι τῷ πατρὶ προσήγγειλεν. ὁ
[7, 9, 7]	φέρουσαν τὰ βεβουλευμένα ὑπὸ τοῦ	Ἀψαλώμου	προσέταξαν μετὰ σπουδῆς ταῦτα Δαυίδῃ
[7, 10, 3]	ἱστορίᾳ δηλώσομεν. μετὰ δὲ τὴν	Ἀψαλώμου	τελευτὴν ὁ μὲν λαὸς εἰς
[7, 10, 4]	νίκης ἡσυχάσειν δὲ περὶ τῆς	Ἀψαλώμου	τελευτῆς, ἐπέτρεψεν αὐτῷ τὴν πρὸς
[7, 10, 5]	εἶπε, τοῖς σοῖς οἷα συμβέβηκεν	Ἀψαλώμῳ	γένοιτο. οὗτος ὁ λόγος οὐδὲ
[7, 3, 3]	τῶν παλλακίδων. Θαμάρα δὲ ὁμομήτριος	Ἀψαλώμῳ	ἦν. ~(Γνόντες δ' οἱ Παλαιστῖνοι
[7, 9, 2]	καὶ ὁ Ἀχιτόφελος συνὼν τῷ	Ἀψαλώμῳ	καὶ τὰ τούτου φρονῶν. ἐπέτεινε
[7, 8, 1]	Θήμαρ ὄνομα, τῆς δ' αὐτῆς	Ἀψαλώμῳ	μητρὸς κεκοινωνηκυῖα. ταύτης ὁ πρεσβύτατος
[7, 9, 8]	τοὺς οἰκείους ἅπαντας ἃ συνεβούλευσεν	Ἀψαλώμῳ	ταῦτ' αὐτοῖς διεξῆλθε, καὶ ὡς
[7, 9, 8]	Δαυίδῃ, καθ' οὗ πάντα συνέπραττεν	Ἀψαλώμῳ.	ταῦτα διαλεχθεὶς καὶ παρελθὼν εἰς
[7, 14, 4]	Ἀδωνίας δὲ προσαγορευόμενος, ἐμφερὴς ὢν	Ἀψαλώμῳ	τήν τε διάνοιαν αὐτὸς ὡς
[7, 8, 1]	καὶ πολὺν χρόνον χηρεύουσα παρὰ	Ἀψαλώμῳ	τῷ ἀδελφῷ διεκαρτέρησε. ~(Γνοὺς δὲ