Liv., chap., par. |
[7, 10, 5] |
εἶχεν.
ἡ
στρατιὰ
δὲ
καὶ
|
Ἰώαβος |
ἀκούσαντες,
ὅτι
πενθεῖ
τὸν
υἱὸν |
[7, 1, 3] |
καὶ
τραπέντας
οὐκ
ἀνίει
διώκων
|
Ἰώαβος, |
ἀλλ'
αὐτός
τε
ἐπέκειτο
παρακελευόμενος |
[7, 1, 3] |
ἡγησάμενος
τούτους
τοὺς
λόγους
ὁ
|
Ἰώαβος |
ἀνακαλεῖ
τῇ
σάλπιγγι
σημάνας
τοὺς |
[7, 6, 2] |
ἀντικρὺ
τῶν
Ἑβραίων,
ἰδὼν
τοῦτο
|
Ἰώαβος |
ἀντιμηχανᾶται:
καὶ
τοὺς
μὲν
ἀνδρειοτάτους |
[7, 6, 2] |
καρτερῶς
πολλοὺς
μὲν
αὐτῶν
ἀπέκτεινεν
|
Ἰώαβος, |
ἅπαντας
δ'
ἠνάγκασεν
εἰς
φυγὴν |
[7, 10, 5] |
ποιήσω
τὸ
πένθος.
ταῦτ'
εἰπὼν
|
Ἰώαβος |
ἀπέστρεψεν
ἀπὸ
τῆς
λύπης
καὶ |
[7, 1, 3] |
ἀδελφῆς
τῆς
ἐκείνου
γεγονὼς
αὐτῷ
|
Ἰώαβος |
ἀρχιστράτηγος
ὢν
αὐτοῦ,
μετὰ
καὶ |
[7, 7, 1] |
Οὐρίᾳ
πάντες
ἀνεχώρησαν
ὀπίσω,
καθὼς
|
Ἰώαβος |
αὐτοῖς
προεῖπεν:
αἰσχυνθεὶς
δ'
Οὐρίας |
[7, 1, 3] |
τοὺς
πολεμίους
ἐδίωκον:
ὁ
δὲ
|
Ἰώαβος |
αὐτὸς
καὶ
ὁ
ἀδελφὸς
αὐτοῦ |
[7, 11, 7] |
ἡμῖν
καὶ
πολλοὺς
ἱδρῶτας
παρασκευάσῃ.
|
~(Ἰώαβος |
δ'
οὐκέτι
μέλλειν
ἔκρινεν,
ἀλλὰ |
[7, 7, 5] |
οὕτως
Νάθα
τοῦ
προφήτου
κελεύσαντος.
|
~(Ἰώαβος |
δὲ
τῇ
πολιορκίᾳ
τοὺς
Ἀμμανίτας |
[7, 13, 1] |
ἐπὶ
τὴν
ἐξαρίθμησιν
τῶν
Ἑβραίων.
|
Ἰώαβος |
δὲ
τοὺς
ἄρχοντας
τῶν
φυλῶν |
[7, 6, 2] |
ἔφυγον.
κρατήσας
οὖν
τῶν
πολεμίων
|
Ἰώαβος |
εἰς
Ἱεροσόλυμα
πρὸς
τὸν
βασιλέα |
[7, 14, 6] |
δεῖπνον
ἐταράχθησαν,
ὅ
τε
στρατηγὸς
|
Ἰώαβος |
ἔλεγεν
οὐκ
ἀρέσκεσθαι
τοῖς
ἤχοις |
[7, 1, 3] |
δ'
ἐχομένῃ
τοὺς
νεκροὺς
ὁ
|
Ἰώαβος |
ἐξαριθμήσας
ἅπαντας
ἐκήδευσεν.
ἔπεσον
δὲ |
[7, 10, 2] |
λαβεῖν,
σημήνας
δὲ
ἀνακλητικὸν
ὁ
|
Ἰώαβος |
ἐπέσχε
τοῦ
διώκειν
τοὺς
οἰκείους |
[7, 3, 1] |
τῆς
στρατηγίας,
ὁ
Σαρουίας
παῖς
|
Ἰώαβος |
ἔφθη
τοὺς
ἄλλους,
καὶ
ἀναβὰς |
[7, 11, 6] |
τὴν
τάξιν
αὐτῷ
ἐφ'
ἧς
|
Ἰώαβος |
ἦν
δίδωσιν
ἐκέλευσέ
τε
στρατιὰν |
[7, 1, 3] |
οὗ
τὸ
σῶμα
κομίσαντες
ἐκεῖθεν
|
Ἰώαβος |
καὶ
Ἀβεσσαῖος
εἰς
Βηθλεέμην
καὶ |
[7, 1, 5] |
δ'
αὐτῷ
πρὸς
τῇ
πύλῃ
|
Ἰώαβος |
καὶ
δεξιωσάμενος
ὡς
μάλιστ'
εὔνους |
[7, 10, 5] |
τὸν
υἱὸν
εἴσεισι
πρὸς
αὐτὸν
|
Ἰώαβος |
καὶ
παρηγορῶν
ὦ
δέσποτα,
φησί, |
[7, 8, 5] |
ὀργῇ
μένοντος.
πεισθεὶς
δ'
ὁ
|
Ἰώαβος |
καὶ
τὴν
ἀνάγκην
αὐτοῦ
κατοικτείρας |
[7, 1, 5] |
ὀλίγον
διαλιπὼν
εἰς
Γιβρῶνα
ἧκεν
|
Ἰώαβος |
ὁ
ἀρχιστράτηγος
αὐτοῦ,
καὶ
μαθών, |
[7, 8, 4] |
λελωφήκει,
πρὸς
τοῦτο
μᾶλλον
αὐτὸν
|
Ἰώαβος |
ὁ
ἀρχιστράτηγος
παρώρμησε:
γύναιον
γάρ |
[7, 7, 2] |
~(Τούτων
οὕτως
γενομένων
ἔπεμψεν
ἀγγέλους
|
Ἰώαβος |
πρὸς
τὸν
βασιλέα
λέγειν
ἐντειλάμενος |
[7, 11, 7] |
μάχαιραν
καὶ
θώρακα
ἐνδεδυμένος
ὁ
|
Ἰώαβος: |
προσιόντος
δὲ
ἀσπάσασθαι
τοῦ
Ἀμασᾶ |
[7, 7, 1] |
κομίσαι
πρὸς
Ἰώαβον.
δεξάμενος
δὲ
|
Ἰώαβος |
τὰ
γράμματα
καὶ
τὴν
τοῦ |
[7, 15, 1] |
κρείττων
ἐμοῦ
καὶ
δυνατώτερος
ὁ
|
Ἰώαβος |
ὢν
μέχρι
νῦν
τὴν
δίκην |