Liv., chap., par. |
[7, 5, 5] |
τὸν
ἄλλον
χρόνον
ὑπῆρχε.
προσέταξεν
|
οὖν |
ἀναζητεῖν
εἴ
τις
ἐκ
τοῦ |
[7, 7, 3] |
ἀποκτείνειεν
ἐκδοὺς
τοῖς
πολεμίοις:
δώσειν
|
οὖν |
αὐτὸν
ἀντὶ
τούτων
δίκας
τῷ |
[7, 14, 10] |
προσδοκάτω
ταῦτα
παραβαίνων.
~(Ὁ
μὲν
|
οὖν |
βασιλεὺς
τούτους
ποιησάμενος
τοὺς
λόγους |
[7, 3, 2] |
τῶν
τειχῶν
κατέστησεν
Ἰώαβον.
πρῶτος
|
οὖν |
Δαυίδης
τοὺς
Ἰεβουσαίους
ἐξ
Ἱεροσολύμων |
[7, 6, 1] |
σφαλεὶς
ἀπαρηγορήτῳ
συμφορᾷ
περιπέσῃ.
ταῦτ'
|
οὖν |
δόξας
πιθανώτερα
λέγειν
τοὺς
ἄρχοντας |
[7, 11, 2] |
ὁ
Ἰωάβου
ἀδελφός,
διὰ
τοῦτο
|
οὖν, |
εἶπεν,
οὐ
τεθνήξῃ
βλασφημήσας
τὸν |
[7, 1, 3] |
εἰς
Γιβρῶνα
παρεγένοντο.
ἤρξατο
μὲν
|
οὖν |
ἐξ
ἐκείνου
τοῦ
χρόνου
τοῖς |
[7, 14, 9] |
κατασκευάσαι
τὸν
ναὸν
αὐτῷ.
νῦν
|
οὖν |
ἐπεὶ
καὶ
τῷ
προγόνῳ
ἡμῶν |
[7, 9, 8] |
ἐπανήξειν
ἐπὶ
τὴν
βασιλείαν.
ἄμεινον
|
οὖν |
ἔφησεν
εἶναι
τοῦ
ζῆν
αὑτὸν |
[7, 12, 4] |
μεγάλων
ἐθνῶν
κρατῆσαι.
πρῶτος
μὲν
|
οὖν |
Ἴσεβος
υἱὸς
Ἀχεμαίου,
ὃς
πολλάκις |
[7, 8, 1] |
καὶ
τὴν
διάνοιαν
ὀξύς.
ὁρῶν
|
οὖν |
καθ'
ἑκάστην
πρωίαν
τὸν
Ἀμνῶνα |
[7, 1, 6] |
Ἀβεννήρου
νεκρὸν
ἑώρα.
πρὸς
τούτοις
|
οὖν |
μάλιστα
Δαυίδην
γλίχεσθαι
δόξης
ἀγαθῆς |
[7, 9, 5] |
καὶ
τῷ
παντὶ
πλήθει.
τούτων
|
οὖν |
μετὰ
σοῦ,
ὦ
δέσποτα,
γεγενημένων |
[7, 8, 1] |
τῆς
νόσου
τούτου
γενομένου.
πεσὼν
|
οὖν |
ὁ
Ἀμνὼν
ἐπὶ
τὴν
κλίνην |
[7, 12, 4] |
ἐμφραγέντος
αὐτοῦ
τῇ
χιόνι:
πόρον
|
οὖν |
οὐδένα
βλέπων
ἐξόδου
καὶ
σωτηρίας |
[7, 8, 1] |
ὑβρίσθαι
φθαρεῖσαν
ὑπ'
ἀδελφοῦ.
πεισθεῖσα
|
οὖν |
παύεται
τῆς
βοῆς
καὶ
τοῦ |
[7, 12, 2] |
τῶν
κατὰ
φύσιν.
ἐκ
τῆς
|
οὖν |
πεμφθείσης
ἐπ'
αὐτοὺς
ὑπὸ
Δαυίδου |
[7, 9, 7] |
τὸν
Δαυίδην
τὰ
πραττόμενα:
πέμψαντες
|
οὖν |
πιστὴν
θεραπαινίδα
πρὸς
αὐτοὺς
φέρουσαν |
[7, 11, 1] |
τὴν
βασιλείαν
ἀπολαβόντα.
ταῦτα
μὲν
|
οὖν |
συνεχέστερον
ἀπηγγέλλετο
Δαυίδῃ:
κἀκεῖνος
οὐδὲν |
[7, 12, 1] |
ἀπαλλάξειν
τῶν
κακῶν
ἐπηγγέλλετο.
ὡς
|
οὖν |
ταῦτα
παρὰ
τῶν
προφητῶν
ἔμαθεν |
[7, 7, 1] |
ἴδωσι
τοὺς
πολεμίους
ἐδήλωσε.
προσβαλόντων
|
οὖν |
τῇ
πόλει
τῶν
Ἑβραίων
δείσαντες |
[7, 9, 4] |
τῶν
ἐχθρῶν
τούτου
θελήσαντος.
ἤνυεν
|
οὖν |
τὴν
ὁδὸν
οὐ
φροντίζων
τοῦ |
[7, 10, 5] |
ὢν
ἀσεβὴς
οὕτως
ἐγένετο.
παυσάμενος
|
οὖν |
τῆς
ἀδίκου
λύπης
προελθὼν
ὄφθητι |
[7, 5, 5] |
Ἰωνάθῃ
τῆς
ἑταιρίας
ἀποδώσει:
ἀχθέντος
|
οὖν |
τινος
ἠλευθερωμένου
μὲν
ὑπὸ
Σαούλου |
[7, 6, 2] |
Ἀμμανιτῶν
αὐτὸν
καταπονούμενον
θεάσηται.
προτρεψάμενος
|
οὖν |
τὸν
ἀδελφὸν
καὶ
παρακαλέσας
εὐψύχως |
[7, 4, 2] |
ἂν
δεινὸν
οὐδὲν
ἔπαθον.
συνελθόντος
|
οὖν |
τοῦ
λαοῦ
παντός,
καθὼς
ἐβουλεύσαντο, |
[7, 6, 2] |
εἰς
τὴν
πόλιν
ἔφυγον.
κρατήσας
|
οὖν |
τῶν
πολεμίων
Ἰώαβος
εἰς
Ἱεροσόλυμα |