Liv., chap., par. |
[7, 5, 2] |
ὄνομα,
λέγων
οὕτως:
τελευτήσαντος
δὲ
|
ἐκείνου |
ἀπόγονοι
ἐπὶ
δέκα
γενεὰς
ἐβασίλευον |
[7, 12, 4] |
γυμνὸς
ὡπλισμένον
τῷ
δόρατι
τῷ
|
ἐκείνου |
βαλὼν
ἀπέκτεινε:
περιελόμενος
γὰρ
αὐτοῦ |
[7, 1, 3] |
ἐκ
δὲ
τῆς
ἀδελφῆς
τῆς
|
ἐκείνου |
γεγονὼς
αὐτῷ
Ἰώαβος
ἀρχιστράτηγος
ὢν |
[7, 9, 6] |
εὐδοκίμησε
μᾶλλον
Ἀχιτοφέλου:
τῆς
γὰρ
|
ἐκείνου |
γνώμης
ἡ
τούτου
προεκρίθη
παρ' |
[7, 4, 2] |
παρ'
αὑτὸν
ἐν
τῇ
πόλει,
|
ἐκείνου |
διότι
μόνον
ἐξέτεινε
τὴν
χεῖρα |
[7, 7, 3] |
ἐπιβουλευθήσεσθαι
δὲ
καὶ
αὐτὸν
ὑπ'
|
ἐκείνου, |
καὶ
τὸ
ἁμάρτημα
τοῦτο
κρύφα |
[7, 9, 6] |
μυρίους
δ'
αὐτὸν
ἐπιλέκτους
αἰτήσαντος
|
ἐκείνου |
καὶ
τόν
τε
πατέρα
κτενεῖν |
[7, 1, 3] |
ἐπισχών.
καὶ
οὗτος
μὲν
ἐπ'
|
ἐκείνου |
καταστρατοπεδεύεται
τοῦ
τόπου
τὴν
νύκτα |
[7, 8, 3] |
τὸν
Ἀψάλωμον
τὴν
ἀναίρεσιν
τὴν
|
ἐκείνου. |
μεταξὺ
δὲ
κτύπος
ἵππων
καὶ |
[7, 10, 2] |
τοῦ
δεσπότου
παῖδα,
καὶ
ταῦτ'
|
ἐκείνου |
πάντων
ἡμῶν
ἀκουόντων
φείσασθαι
τοῦ |
[7, 9, 5] |
πάντα
παραμεῖναι
χρόνον.
φήσαντος
δ'
|
ἐκείνου |
πρὸς
αὐτόν,
τί
δήποτε
φίλος |
[7, 5, 5] |
συνθηκῶν
καὶ
ὅρκων
καὶ
τῆς
|
ἐκείνου |
πρὸς
αὐτὸν
φιλίας
τε
καὶ |
[7, 9, 6] |
δὲ
τῶν
ἡμετέρων
οἱ
μὲν
|
ἐκείνου |
πρὸς
μικρὸν
ὑποχωρήσουσιν,
αὐτοὶ
δὲ |
[7, 9, 3] |
χαρίζεται
πολὺ
γὰρ
δικαιότερον
αὐτὸν
|
ἐκείνου |
ταῦτ'
ἔχειν
ἐπέγνωκε:
καὶ
ὁ |
[7, 5, 2] |
αὐτοῦ
φησιν,
ὡς
μετὰ
τὴν
|
ἐκείνου |
τελευτὴν
ἐξεδέχοντο
παρ'
ἀλλήλων
καὶ |
[7, 5, 4] |
Ἰωάβου
τοῦ
ἀρχιστρατήγου
ἀδελφὸν
δι'
|
ἐκείνου |
τὴν
τῶν
Ἰδουμαίων
νίκην
ἔδωκε: |
[7, 1, 3] |
παρεγένοντο.
ἤρξατο
μὲν
οὖν
ἐξ
|
ἐκείνου |
τοῦ
χρόνου
τοῖς
Ἑβραίοις
ἐμφύλιος |
[7, 9, 8] |
οὗτοι
πᾶσαν
αὐτῷ
καὶ
τοῖς
|
ἐκείνου |
τῶν
ἐπιτηδείων
ἐκτένειαν
παρέσχον,
ὡς |
[7, 9, 2] |
ἀπελθόντα
πρὸς
Ἀψάλωμον
ὡς
τὰ
|
ἐκείνου |
φρονοῦντα
τά
τε
ἀπόρρητα
τῆς |
[7, 1, 4] |
καὶ
διέμειναν
ἱκανὸν
χρόνον
τὰ
|
ἐκείνου |
φρονοῦντες.
ὕστερον
δ'
ἐν
ἐγκλήματι |