Liv., chap., par. |
[7, 1, 4] |
τιμωρήσεται
καὶ
ποιήσει
κρατήσας
ὑποχειρίους.
|
ταῦτ' |
ἀκούσαντες
οἱ
πρεσβύτεροι
καὶ
ἡγεμόνες, |
[7, 12, 4] |
ἢ
εἰ
πολλὰ
χρήματα
διδοῖ.
|
ταῦτ' |
ἀκούσαντες
οἱ
τρεῖς
ἄνδρες
οὗτοι |
[7, 9, 8] |
οἰκείους
ἅπαντας
ἃ
συνεβούλευσεν
Ἀψαλώμῳ
|
ταῦτ' |
αὐτοῖς
διεξῆλθε,
καὶ
ὡς
οὐ |
[7, 6, 1] |
οὐ
κατὰ
τὸν
Δαυίδου
τρόπον
|
ταῦτ' |
ἐδέξαντο,
καὶ
παρώτρυναν
τὸν
βασιλέα |
[7, 7, 1] |
γυναικὸς
αὐτὸν
ἀναπαύεσθαι
καὶ
τρυφᾶν.
|
ταῦτ' |
εἰπόντα
μεῖναι
τὴν
ἡμέραν
ἐκείνην |
[7, 7, 4] |
οὐκέτι
χρείαν
εἶναι
λύπης
ματαίας.
|
ταῦτ' |
εἰπόντος
ἐπῄνεσαν
τὴν
σοφίαν
καὶ |
[7, 11, 3] |
τῶν
συγγενῶν
τοῦ
μάλιστα
τιμωμένου.
|
ταῦτ' |
εἰπόντος
οὔτε
τὸν
Μεμφίβοσθον
ἔγνω |
[7, 9, 6] |
ὑπονόμοις
καθαιρήσομεν
ἐκείνην
τὴν
πόλιν.
|
ταῦτ' |
εἰπὼν
εὐδοκίμησε
μᾶλλον
Ἀχιτοφέλου:
τῆς |
[7, 10, 5] |
καὶ
ἀληθὲς
ποιήσω
τὸ
πένθος.
|
ταῦτ' |
εἰπὼν
Ἰώαβος
ἀπέστρεψεν
ἀπὸ
τῆς |
[7, 4, 4] |
καὶ
τῆς
τούτων
ἐλευθερίας
ἐποιήσατο.
|
ταῦτ' |
εἰπὼν
καὶ
τὸν
θεὸν
ὑμνήσας |
[7, 2, 1] |
ἐμὴν
δόξαν
ἢ
τοῦθ'
ὑπολαβόντες.
|
ταῦτ' |
εἰπὼν
πᾶσαν
αἰκίαν
αὐτοὺς
αἰκισάμενος |
[7, 10, 2] |
τὸν
τοῦ
δεσπότου
παῖδα,
καὶ
|
ταῦτ' |
ἐκείνου
πάντων
ἡμῶν
ἀκουόντων
φείσασθαι |
[7, 9, 6] |
ἐμὴν
συμβουλίαν
τῷ
λογισμῷ
καὶ
|
ταῦτ' |
ἐπιγνοὺς
ἄριστα
τὴν
μὲν
Ἀχιτοφέλου |
[7, 1, 6] |
γεύσεσθαι
μηδενὸς
ἄχρι
ἡλίου
δυσμῶν.
|
ταῦτ' |
εὔνοιαν
αὐτῷ
παρὰ
τοῦ
πλήθους |
[7, 9, 3] |
πολὺ
γὰρ
δικαιότερον
αὐτὸν
ἐκείνου
|
ταῦτ' |
ἔχειν
ἐπέγνωκε:
καὶ
ὁ
μὲν |
[7, 7, 2] |
ἑλεῖν
πειρᾶσθαι
τὴν
πόλιν,
καὶ
|
ταῦτ' |
ἔχοντας
παράδειγμα
τὸν
Γεδεῶνος
υἱὸν |
[7, 6, 1] |
καὶ
σφαλεὶς
ἀπαρηγορήτῳ
συμφορᾷ
περιπέσῃ.
|
ταῦτ' |
οὖν
δόξας
πιθανώτερα
λέγειν
τοὺς |
[7, 3, 2] |
φασί
τινες,
ὅτι
καὶ
Ὅμηρος
|
ταῦτ' |
ὠνόμασεν
Ἱεροσόλυμα:
τὸ
γὰρ
ἱεροῦ |