Para. |
[60] |
ἐχρῆν
με
ποιεῖν;
ἤδη
γάρ
|
σ' |
ἐρωτῶ
πάντα
τἄλλ'
ἀφείς,
Ἀμφίπολιν, |
[260] |
ὑπάρχει,
κινδυνεύεις
δ'
εἴτε
δεῖ
|
σ' |
ἔτι
τοῦτο
ποιεῖν,
εἴτ'
ἤδη |
[80] |
παύσει
δ'
οὐδέποτ'
ἐὰν
μή
|
σ' |
οὗτοι
παύσωσιν
ἀτιμώσαντες
τήμερον.
(στεφανωσάντων |
[240] |
ταύτῃ
γαυριᾷς
ἐφ'
ᾗ
στένειν
|
σ' |
ὦ
κατάρατε,
προσῆκεν,
ἐν
οὐδενὶ |
[100] |
σῴζεσθαι,
καὶ
προφάσεις
ζητεῖν
δι'
|
ἃς |
ἅπαντα
προησόμεθα.
καὶ
τίς
οὐκ |
[100] |
καὶ
νῦν
ἐφ'
ἡμῶν
αὐτῶν,
|
ἃς |
ἁπάσας
ἡ
πόλις
τῆς
τῶν |
[260] |
καὶ
σύ
μοι
τὰς
ῥήσεις
|
ἃς |
ἐλυμαίνου,
ἥκω
νεκρῶν
κευθμῶνα
καὶ |
[200] |
τὰς
ὕβρεις
καὶ
τὰς
ἀτιμίας,
|
ἃς |
ἐν
δουλευούσῃ
τῇ
πόλει
φέρειν |
[120] |
τιμωρίαι,
τὴν
δὲ
λοιδορίαν
βλασφημίας,
|
ἃς |
κατὰ
τὴν
αὑτῶν
φύσιν
τοῖς |
[90] |
(ἵνα
τοίνυν
καὶ
τὰς
βλασφημίας
|
ἃς |
κατὰ
τῶν
Εὐβοέων
καὶ
τῶν |
[180] |
ὠμότητι:
(καὶ
γὰρ
Ἑλληνίδας
πόλεις
|
ἃς |
μὲν
ἐμφρούρους
ποιεῖ
καὶ
τὰς |
[160] |
καὶ
στρατηγῶν
γνώμη:
ἐπειδὴ
Φίλιππος
|
ἃς |
μὲν
κατείληφε
πόλεις
τῶν
ἀστυγειτόνων, |
[260] |
ὧν
λελῃτούργηκα
ὑμῖν
ἀναγνῶ.
παρ'
|
ἃς |
παρανάγνωθι
καὶ
σύ
μοι
τὰς |
[260] |
ἐτριταγωνίστεις,
σῦκα
καὶ
βότρυς
καὶ
|
ἐλάας |
συλλέγων
ὥσπερ
ὀπωρώνης
ἐκ
τῶν |
[80] |
καὶ
γράψαντος
Ἀριστονίκου
τὰς
αὐτὰς
|
συλλαβὰς |
ἅσπερ
οὑτοσὶ
Κτησιφῶν
νῦν
γέγραφε, |
[220] |
ψηφίσματ'
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τὰς
αὐτὰς
|
συλλαβὰς |
καὶ
ταὐτὰ
ῥήματ'
ἔχει
ἅπερ |
[130] |
καὶ
ῥήτωρ
γέγονεν,
καὶ
δύο
|
συλλαβὰς |
προσθεὶς
τὸν
μὲν
πατέρ'
ἀντὶ |
[180] |
Διοτίμου
Κοθωκίδης}
(αὕτη
τῶν
περὶ
|
Θήβας |
ἐγίγνετο
πραγμάτων
ἀρχὴ
καὶ
κατάστασις |
[210] |
ὡς
γὰρ
ἀφικόμεθ'
εἰς
τὰς
|
Θήβας, |
κατελαμβάνομεν
Φιλίππου
καὶ
Θετταλῶν
καὶ |
[40] |
μέχρι
τούτου
Τιμόλαος,
ἕως
ἀπώλεσε
|
Θήβας: |
μέχρι
τούτου
Εὔδικος
καὶ
Σῖμος |
[170] |
δ'
ἔλθωσιν
οἱ
πρέσβεις
εἰς
|
Θήβας, |
πῶς
χρήσασθαι
τῷ
πράγματι
παραινῶ; |
[190] |
κατηγόρει
μου.
(εἰ
δ'
ὁ
|
συμβὰς |
σκηπτὸς
{ἢ
χειμὼν}
μὴ
μόνον |
[90] |
Ἀθαναίοις
δόμεν
ἐπιγαμίαν,
πολιτείαν,
ἔγκτασιν
|
γᾶς |
καὶ
οἰκιᾶν,
προεδρίαν
ἐν
τοῖς |
[180] |
καὶ
τοῦ
τυχόντος
γέγονεν
ἀνελπίστως
|
μέγας: |
(καὶ
ἕως
μὲν
πόλεις
ἑώρα |
[320] |
τούτων
ἕκαστος
ἐν
τάξει
καὶ
|
μέγας |
καὶ
λαμπρὸς
ἱπποτρόφος,
ἐγὼ
δ' |
[230] |
ἐσυκοφάντει.
ἐπειδὴ
δὲ
σὺ
τοῦτο
|
πέφευγας, |
ἐγὼ
ποιήσω:
καὶ
σκοπεῖτ'
εἰ |
[70] |
ἀναιρῶν,
εἰς
τὰς
δὲ
τοὺς
|
φυγάδας |
κατάγων,
πότερον
ταῦτα
ποιῶν
ἠδίκει |
[60] |
ἰδίας
πλεονεξίας
ἐλπίδι,
ἧς
ἂν
|
Ἀρκάδας |
καὶ
Μεσσηνίους
καὶ
Ἀργείους
θείημεν. |
[290] |
ἐποίησαν,
Θετταλοὺς
Δάοχος,
Κινέας,
Θρασύδαος:
|
Ἀρκάδας |
Κερκιδᾶς,
Ἱερώνυμος,
Εὐκαμπίδας:
Ἀργείους
Μύρτις, |
[180] |
εὐεργεσίας:
καὶ
γὰρ
τοὺς
Ἡρακλέους
|
παῖδας |
ἀποστερουμένους
ὑπὸ
Πελοποννησίων
τῆς
πατρῴας |
[210] |
πᾶσι
δ'
ἐν
πλείστῃ
φυλακῇ,
|
παῖδας |
καὶ
γυναῖκας,
ἐφ'
ὑμῖν
ποιήσαντες |
[210] |
ἄστυ
δέχεσθαι
τὴν
στρατιὰν
ἐπὶ
|
παῖδας |
καὶ
γυναῖκας
καὶ
τὰ
τιμιώτατα. |
[290] |
Θετταλοὺς
Δάοχος,
Κινέας,
Θρασύδαος:
Ἀρκάδας
|
Κερκιδᾶς, |
Ἱερώνυμος,
Εὐκαμπίδας:
Ἀργείους
Μύρτις,
Τελέδαμος, |
[180] |
καὶ
τῇ
ὠμότητι:
(καὶ
γὰρ
|
Ἑλληνίδας |
πόλεις
ἃς
μὲν
ἐμφρούρους
ποιεῖ |
[180] |
αὑτὸν
πλημμελεῖσθαι:
νῦν
δὲ
ὁρῶν
|
Ἑλληνίδας |
πόλεις
τὰς
μὲν
ὑβριζομένας,
τὰς |
[70] |
καὶ
Βυζάντιον
πολιορκῶν,
καὶ
πόλεις
|
Ἑλληνίδας |
τὰς
μὲν
ἀναιρῶν,
εἰς
τὰς |
[290] |
Κινέας,
Θρασύδαος:
Ἀρκάδας
Κερκιδᾶς,
Ἱερώνυμος,
|
Εὐκαμπίδας: |
Ἀργείους
Μύρτις,
Τελέδαμος,
Μνασέας:
Ἠλείους |
[110] |
ὑφ'
ὑμῶν:
εἶθ'
ὅτε
τὰς
|
ἀσπίδας |
Διότιμος
ἔδωκε
καὶ
πάλιν
Χαρίδημος, |
[290] |
ἀλάστορες,
ἠκρωτηριασμένοι
τὰς
αὑτῶν
ἕκαστοι
|
πατρίδας, |
τὴν
ἐλευθερίαν
προπεπωκότες
πρότερον
μὲν |
[90] |
τῆς
Φιλίππου
καὶ
ἀποδοὺς
τὰς
|
πατρίδας, |
τοὺς
νόμους,
τὴν
ἐλευθερίαν,
τὰ |
[300] |
ἐν
εὐδαιμονίᾳ
τὰς
ἑαυτῶν
ᾤκουν
|
πατρίδας, |
τῶν
τοσούτων
καὶ
τοιούτων
ἀγαθῶν |
[220] |
οὐκ
ἀντέλεγες,
ὁ
δὲ
γραψάμενος
|
Διώνδας |
τὸ
μέρος
τῶν
ψήφων
οὐκ |
[280] |
ἢ
δικαίας
προφάσεως
Αἰσχίνῃ
τῷ
|
Γλαυκοθέας |
τῆς
τυμπανιστρίας
ξένος
ἢ
φίλος |
[30] |
οὐκ
εἰς
μακράν;
τοὺς
μὲν
|
Φωκέας |
ἀπολέσθαι
καὶ
κατασκαφῆναι
τὰς
πόλεις |
[30] |
αὐτοῦ,
εἰ
πρὸ
τοῦ
τοὺς
|
Φωκέας |
ἀπολέσθαι
ψηφίσαισθε
βοηθεῖν,
ἐκφύγοι
τὰ |
[140] |
πρότερον
συνέβη,
ὅτε
τοὺς
ταλαιπώρους
|
Φωκέας |
ἐποίησ'
ἀπολέσθαι
τὰ
ψευδῆ
δεῦρ' |
[30] |
τῆς
στρατείας
τῆς
ἐπὶ
τοὺς
|
Φωκέας |
εὐτρεπῆ
ποιήσαιτο,
ἵνα
μή,
δεῦρ' |
[10] |
μὲν
ὑμεῖς
οὕτω
διέκεισθε
ὥστε
|
Φωκέας |
μὲν
βούλεσθαι
σωθῆναι,
καίπερ
οὐ |
[290] |
ἕως
δούλους
ἐποίησαν,
Θετταλοὺς
Δάοχος,
|
Κινέας, |
Θρασύδαος:
Ἀρκάδας
Κερκιδᾶς,
Ἱερώνυμος,
Εὐκαμπίδας: |
[230] |
ἐγὼ
συμμάχους
μὲν
ὑμῖν
ἐποίησα
|
Εὐβοέας, |
Ἀχαιούς,
Κορινθίους,
Θηβαίους,
Μεγαρέας,
Λευκαδίους, |
[230] |
πρὸς
Βυζαντίους
ἢ
τὰ
πρὸς
|
Εὐβοέας, |
ἢ
περὶ
τῶν
ἴσων
νυνὶ |
[290] |
Πέριλλος:
Θηβαίους
Τιμόλαος,
Θεογείτων,
Ἀνεμοίτας:
|
Εὐβοέας |
Ἵππαρχος,
Κλείταρχος,
Σωσίστρατος.
(ἐπιλείψει
με |
[230] |
ἢ
φιλίας
ἐγγυτέρω,
Μεγαρέας,
Θηβαίους,
|
Εὐβοέας. |
(τὰ
μὲν
τῆς
πόλεως
οὕτως |
[170] |
τοὺς
ἐν
ἡλικίᾳ
καὶ
τοὺς
|
ἱππέας |
δεῖξαι
πᾶσιν
ὑμᾶς
αὐτοὺς
ἐν |
[230] |
πάντας
ἔχθρας
ἢ
φιλίας
ἐγγυτέρω,
|
Μεγαρέας, |
Θηβαίους,
Εὐβοέας.
(τὰ
μὲν
τῆς |
[230] |
ἐποίησα
Εὐβοέας,
Ἀχαιούς,
Κορινθίους,
Θηβαίους,
|
Μεγαρέας, |
Λευκαδίους,
Κερκυραίους,
ἀφ'
ὧν
μύριοι |
[290] |
Ἀρίστρατος,
Ἐπιχάρης:
Κορινθίους
Δείναρχος,
Δημάρετος:
|
Μεγαρέας |
Πτοιόδωρος,
Ἕλιξος,
Πέριλλος:
Θηβαίους
Τιμόλαος, |
[290] |
Ἱερώνυμος,
Εὐκαμπίδας:
Ἀργείους
Μύρτις,
Τελέδαμος,
|
Μνασέας: |
Ἠλείους
Εὐξίθεος,
Κλεότιμος,
Ἀρίσταιχμος:
Μεσσηνίους |
[180] |
στρατηγὸν
καὶ
τὸν
ἵππαρχον
τὰς
|
πεζὰς |
καὶ
τὰς
ἱππικὰς
δυνάμεις
Ἐλευσῖνάδε |
[100] |
εἰπεῖν
ἔχων
παραλείπω,
ναυμαχίας,
ἐξόδους
|
{πεζάς, |
στρατείας}
καὶ
πάλαι
γεγονυίας
καὶ |
[300] |
ἐπιμελείας,
Αἰσχίνη,
εἴπερ
ἐκ
ψυχῆς
|
δικαίας |
ἐγίγνετο
καὶ
τὰ
τῆς
πατρίδος |
[290] |
συμβεβούλευκα,
ἀλλ'
ἀπ'
ὀρθῆς
καὶ
|
δικαίας |
καὶ
ἀδιαφθόρου
τῆς
ψυχῆς:
καὶ |
[10] |
δ'
ἐκστὰς
τῆς
ὀρθῆς
καὶ
|
δικαίας |
ὁδοῦ
καὶ
φυγὼν
τοὺς
παρ' |
[280] |
ἐκ
ποίας
γὰρ
ἴσης
ἢ
|
δικαίας |
προφάσεως
Αἰσχίνῃ
τῷ
Γλαυκοθέας
τῆς |
[150] |
Ἀμφικτυόνων.
{Ἐπὶ
ἱερέως
Κλειναγόρου,
ἐαρινῆς
|
πυλαίας, |
ἔδοξε
τοῖς
πυλαγόροις
καὶ
τοῖς |
[150] |
Δόγμα.
{Ἐπὶ
ἱερέως
Κλειναγόρου,
ἐαρινῆς
|
πυλαίας, |
ἔδοξε
τοῖς
πυλαγόροις
καὶ
τοῖς |
[150] |
τῶν
Ἑλλήνων
συνέδριον
κεκωλύκασι
μετὰ
|
βίας, |
τινὰς
δὲ
καὶ
τετραυματίκασι,
{καὶ} |
[190] |
ἢ
καὶ
συντριβέντων
ὅλως,
τῆς
|
ναυαγίας |
αἰτιῷτο.
ἀλλ'
οὔτ'
ἐκυβέρνων
τὴν |
[240] |
τύχης
τῶν
παραταξαμένων,
οὐδὲ
τῆς
|
στρατηγίας, |
ἧς
ἔμ'
ἀπαιτεῖς
εὐθύνας:
οὕτω |
[220] |
χώραν
οὐδὲ
πρόνοιαν
οὐδεμίαν
τῆς
|
ἰδίας |
ἀσφαλείας
διδόναι,
ἀλλ'
ἀγαπητὸν
εἶναι, |
[210] |
αὐτῆς
διανοίας
δεῖ
τάς
τ'
|
ἰδίας |
δίκας
καὶ
τὰς
δημοσίας
κρίνειν, |
[290] |
καὶ
διδασκόντων
τὰ
βέλτιστα,
τῆς
|
ἰδίας |
ἕνεκ'
αἰσχροκερδίας
τὰ
κοινῇ
συμφέροντα |
[140] |
δὲ
πρὸς
ἔχθραν
ἢ
φιλονικίας
|
ἰδίας |
ἕνεκ'
αἰτίαν
ἐπάγω
τούτῳ
ψευδῆ, |
[140] |
κακοπαθεῖν.
(εἰ
μὲν
οὖν
τῆς
|
ἰδίας |
ἕνεκ'
ἔχθρας
ἢ
τοὺς
Θετταλοὺς |
[280] |
αἰτίαν
σοι
ταύτην
ἐπάγειν
τῆς
|
ἰδίας |
ἕνεκ'
ἔχθρας,
οὐκ
οὖσαν
ἀληθῆ. |
[260] |
ἔργον
ἀνθρώπου.
τὸ
δὲ
τὰς
|
ἰδίας |
εὐεργεσίας
ὑπομιμνῄσκειν
καὶ
λέγειν
μικροῦ |
[270] |
συνεσκευασμένον
καὶ
τοσουτουσὶ
λόγους
ἀνηλωκέναι
|
ἰδίας |
ἔχθρας
καὶ
φθόνου
καὶ
μικροψυχίας |
[250] |
τριηραρχεῖν,
εἰσφέρειν,
μηδεμιᾶς
φιλοτιμίας
μήτ'
|
ἰδίας |
μήτε
δημοσίας
ἀπολείπεσθαι,
ἀλλὰ
καὶ |
[110] |
μισθοδοτῆσαι
τοὺς
ὁπλίτας,
ἐκ
τῆς
|
ἰδίας |
οὐσίας
ἔδωκε
καὶ
οὐκ
εἰσέπραξε |
[110] |
(ὧν
μέντοι
γ'
ἐκ
τῆς
|
ἰδίας |
οὐσίας
ἐπαγγειλάμενος
δέδωκα
τῷ
δήμῳ, |
[110] |
εἰς
τὰ
ἔργα
ἀπὸ
τῆς
|
ἰδίας |
οὐσίας
τρία
τάλαντα
ἐπέδωκε
ταῦτα |
[60] |
ταῦτα
γιγνόμενα
ἐπὶ
τῇ
τῆς
|
ἰδίας |
πλεονεξίας
ἐλπίδι,
ἧς
ἂν
Ἀρκάδας |
[150] |
(ὁρᾶθ'
ὅτι
φεύγει
μὲν
τὰς
|
ἰδίας |
προφάσεις,
εἰς
δὲ
τὰς
Ἀμφικτυονικὰς |
[180] |
ἑώρα
παραιρούμενον
αὐτὸν
βαρβάρους
καὶ
|
ἰδίας, |
ὑπελάμβανεν
ἔλαττον
εἶναι
ὁ
δῆμος |
[290] |
τὰ
βέλτιστα,
τῆς
ἰδίας
ἕνεκ'
|
αἰσχροκερδίας |
τὰ
κοινῇ
συμφέροντα
προίεντο,
τοὺς |
[0] |
ὑπὲρ
ὑμῶν
καὶ
τῆς
ὑμετέρας
|
εὐσεβείας |
τε
καὶ
δόξης,
τοῦτο
παραστῆσαι |
[10] |
ὑπὲρ
τῆς
εἰρήνης
καὶ
τῆς
|
πρεσβείας |
κατεψεύσατό
μου,
τὰ
πεπραγμέν'
ἑαυτῷ |
[300] |
τῆς
Ἀττικῆς,
ἐκ
δὲ
τῆς
|
μεσογείας |
τὴν
Βοιωτίαν,
ἐκ
δὲ
τῶν |
[300] |
ἐλεύθεροι
καὶ
αὐτόνομοι
μετὰ
πάσης
|
ἀδείας |
ἀσφαλῶς
ἐν
εὐδαιμονίᾳ
τὰς
ἑαυτῶν |
[20] |
οὕτω
δεικνυμένων,
εἰς
τοῦθ'
ἧκεν
|
ἀναιδείας |
ὥστ'
ἐτόλμα
λέγειν
ὡς
ἄρ' |
[120] |
ἢ
πῶς
ἀξιωθέντι;
ποῦ
δὲ
|
παιδείας |
σοὶ
θέμις
μνησθῆναι;
ἧς
τῶν |
[250] |
μὲν
ὢν
μετὰ
πολλῆς
τῆς
|
ἐνδείας |
ἐτράφης,
ἅμα
τῷ
πατρὶ
πρὸς |
[20] |
(καὶ
ταυτὶ
πάνθ'
ὑπὲρ
τῆς
|
ἀληθείας |
ἀκριβολογοῦμαι
καὶ
διεξέρχομαι.
εἰ
γὰρ |
[290] |
πάντας
θεούς,
εἴ
γ'
ἐπ'
|
ἀληθείας |
δέοι
σκοπεῖσθαι,
τὸ
καταψεύδεσθαι
καὶ |
[220] |
τότε
ταῦτα,
ἀλλ'
ἐπὶ
τῆς
|
ἀληθείας, |
ἐγγὺς
τῶν
ἔργων,
ἔτι
μεμνημένων |
[270] |
πραττομένοις
ὑπ'
ἐμοῦ,
ἀλλὰ
τῆς
|
ἀληθείας |
ἡττώμενος
δηλονότι
καὶ
τῷ
μηδὲν |
[10] |
ἴδοι,
οὔτε
δικαίως
οὔτ'
ἐπ'
|
ἀληθείας |
οὐδεμιᾶς
εἰρημένα:
βούλομαι
δὲ
καὶ |
[20] |
ὄντων
καὶ
ἐπ'
αὐτῆς
τῆς
|
ἀληθείας |
οὕτω
δεικνυμένων,
εἰς
τοῦθ'
ἧκεν |
[150] |
ἐστὶν
παρ'
ὑμῖν
πρὸ
τῆς
|
ἀληθείας. |
~Συμβέβηκε
τοίνυν
μοι
τῶν
κατὰ |
[210] |
σεσῶσθαι
νομίζειν,
καὶ
περιειστήκει
τοῖς
|
βοηθείας |
δεήσεσθαι
δοκοῦσιν
ἀφ'
ὧν
ἔπραττον |
[300] |
μὲν
σῶσαι
τῶν
ὑπαρχόντων
ἐκπέμποντα
|
βοηθείας |
καὶ
λέγοντα
καὶ
γράφοντα
τοιαῦτα, |
[220] |
οὐδὲ
πρόνοιαν
οὐδεμίαν
τῆς
ἰδίας
|
ἀσφαλείας |
διδόναι,
ἀλλ'
ἀγαπητὸν
εἶναι,
εἰ |
[280] |
τοῖς
πολλοῖς,
οὔκουν
οὐδὲ
τῆς
|
ἀσφαλείας |
τὴν
αὐτὴν
ἔχει
προσδοκίαν.
ἀλλ' |
[300] |
ταύτης
τῆς
μελέτης
καὶ
τῆς
|
ἐπιμελείας, |
Αἰσχίνη,
εἴπερ
ἐκ
ψυχῆς
δικαίας |
[10] |
καὶ
διέβαλλες
ἐξετάσω,
τῆς
δὲ
|
πομπείας |
ταύτης
τῆς
ἀνέδην
γεγενημένης,
ὕστερον, |
[260] |
τῇ
λεύκῃ,
τοὺς
ὄφεις
τοὺς
|
παρείας |
θλίβων
καὶ
ὑπὲρ
τῆς
κεφαλῆς |
[210] |
ὑμῶν
τὰ
κάλλιστα,
ἓν
μὲν
|
ἀνδρείας, |
ἕτερον
δὲ
δικαιοσύνης,
τρίτον
δὲ |
[10] |
καὶ
λόγου
τυχεῖν,
οὐδ'
ἐν
|
ἐπηρείας |
τάξει
καὶ
φθόνου
τοῦτο
ποιεῖν: |
[90] |
Περινθίοις
καὶ
πολλὰς
καὶ
μεγάλας
|
χρείας |
παρέσχηται,
ἔν
τε
τῷ
παρεστακότι |
[80] |
Δημοσθένους
Παιανιεὺς
πολλὰς
καὶ
μεγάλας
|
χρείας |
παρέσχηται
τῷ
δήμῳ
τῷ
Ἀθηναίων, |
[100] |
ἔχων
παραλείπω,
ναυμαχίας,
ἐξόδους
{πεζάς,
|
στρατείας} |
καὶ
πάλαι
γεγονυίας
καὶ
νῦν |
[30] |
ἐκ
Μακεδονίας,
ἕως
τὰ
τῆς
|
στρατείας |
τῆς
ἐπὶ
τοὺς
Φωκέας
εὐτρεπῆ |
[320] |
καὶ
δικαίαν
τὴν
ὁδὸν
τῆς
|
πολιτείας |
εἱλόμην,
τὰς
τιμάς,
τὰς
δυναστείας, |
[60] |
γὰρ
ἐνταῦθ'
ἑαυτὸν
τάξας
τῆς
|
πολιτείας |
εἴμ'
ἐγώ.
(πότερον
αὐτὴν
ἐχρῆν, |
[170] |
πρὸς
τὰ
λοιπὰ
τῆς
πάσης
|
πολιτείας |
ἔσεσθ'
ἐμπειρότεροι.
(εἶπον
τοίνυν
ὅτι |
[180] |
μὲν
ἐμφρούρους
ποιεῖ
καὶ
τὰς
|
πολιτείας |
καταλύει,
τινὰς
δὲ
καὶ
ἐξανδραποδιζόμενος |
[190] |
τὴν
προαίρεσίν
μου
σκόπει
τῆς
|
πολιτείας, |
μὴ
τὰ
συμβάντα
συκοφάντει.
τὸ |
[60] |
περιείλετο,
μᾶλλον
δὲ
καὶ
τὰς
|
πολιτείας, |
ὅσων
ἐδύνατο,
πῶς
οὐχ
ἁπάντων |
[290] |
πόλιν,
οὐκ
ἀπὸ
τῆς
ἐμῆς
|
πολιτείας |
οὐδὲ
προαιρέσεως
ἀρξαμένων
ὑμῶν
τοῖς |
[300] |
ἀποστὰς
ὅταν
αὐτῷ
δόξῃ
τῆς
|
πολιτείας |
πολλάκις
δὲ
δοκεῖ,
φυλάττει
πηνίκ' |
[50] |
καὶ
πολλῶν
προαιρέσεων
οὐσῶν
τῆς
|
πολιτείας |
τὴν
περὶ
τὰς
Ἑλληνικὰς
πράξεις |
[290] |
τὸν
τῶν
νόμων
καὶ
τῆς
|
πολιτείας |
φάσκοντα
φροντίζειν,
ὥσπερ
οὗτος
νυνί, |
[270] |
πρότερον
καὶ
νῦν
τῆς
Ἀλεξάνδρου
|
δυναστείας |
γέγονεν,
ἢ
τῶν
Ἑλλήνων
ἢ |
[320] |
πολιτείας
εἱλόμην,
τὰς
τιμάς,
τὰς
|
δυναστείας, |
τὰς
εὐδοξίας
τὰς
τῆς
πατρίδος |
[60] |
ὁ
ἀγών,
ὑπὲρ
ἀρχῆς
καὶ
|
δυναστείας |
τὸν
ὀφθαλμὸν
ἐκκεκομμένον,
τὴν
κλεῖν |
[120] |
τῷ
Θησείῳ
διδάσκοντι
γράμματα,
χοίνικας
|
παχείας |
ἔχων
καὶ
ξύλον;
ἢ
ὡς |
[110] |
Δημοσθένους
Παιανιέα
ἀρετῆς
ἕνεκα
καὶ
|
καλοκαγαθίας |
ἧς
ἔχων
διατελεῖ
ἐν
παντὶ |
[50] |
τὸν
δῆμον
τὸν
Ἀθηναίων
καὶ
|
ἀνδραγαθίας, |
καὶ
διότι
διατελεῖ
πράττων
καὶ |
[290] |
αἰσχρᾶς
καὶ
περιβοήτου
συστάσεως
καὶ
|
κακίας, |
μᾶλλον
δ'
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, |
[240] |
οὐκ
ἐκ
Θετταλίας
οὐδ'
ἐξ
|
Ἀμβρακίας, |
οὐκ
ἐξ
Ἰλλυριῶν
οὐδὲ
παρὰ |
[110] |
τίς
γάρ
ἐστι
νόμος
τοσαύτης
|
ἀδικίας |
καὶ
μισανθρωπίας
μεστὸς
ὥστε
τὸν |
[10] |
τι
δώσομεν
ζητεῖν:
ὑπερβολὴ
γὰρ
|
ἀδικίας |
τοῦτό
γε.
(πάντα
μὲν
τοίνυν |
[240] |
τὰς
ἑκασταχοῦ
βραδυτῆτας,
ὄκνους,
ἀγνοίας,
|
φιλονικίας, |
ἃ
πολιτικὰ
ταῖς
πόλεσιν
πρόσεστιν |
[140] |
εἰ
δὲ
πρὸς
ἔχθραν
ἢ
|
φιλονικίας |
ἰδίας
ἕνεκ'
αἰτίαν
ἐπάγω
τούτῳ |
[130] |
τῶν
πολιτῶν
ὑβρίζων
καὶ
ἐπ'
|
οἰκίας |
βαδίζων
ἄνευ
ψηφίσματος,
ἀφεθῆναι
ἐποίησεν. |
[210] |
τῶν
ἱππέων
ὄντων
εἰς
τὰς
|
οἰκίας |
καὶ
τὸ
ἄστυ
δέχεσθαι
τὴν |
[280] |
Αἰσχίνη,
λόγων
ἐπίδειξίν
τινα
καὶ
|
φωνασκίας |
βουλόμενος
ποιήσασθαι
τοῦτον
προελέσθαι
τὸν |
[240] |
παρὰ
Φιλίππου
πρέσβεων,
οὐκ
ἐκ
|
Θετταλίας |
οὐδ'
ἐξ
Ἀμβρακίας,
οὐκ
ἐξ |
[10] |
αὐτὰ
τἀδικήματα
χρῆσθαι,
εἰ
μὲν
|
εἰσαγγελίας |
ἄξια
πράττονθ'
ἑώρα,
εἰσαγγέλλοντα
καὶ |
[240] |
ἐμὲ
ποιεῖν,
καὶ
γραφάς,
εὐθύνας,
|
εἰσαγγελίας, |
πάντα
ταῦτ'
ἐπαγόντων
μοι,
οὐ |
[230] |
τοὺς
περιχώρους
πάντας
ἔχθρας
ἢ
|
φιλίας |
ἐγγυτέρω,
Μεγαρέας,
Θηβαίους,
Εὐβοέας.
(τὰ |
[70] |
συμπεριειλημμένοις
δὲ
ἐν
ταῖς
τῆς
|
φιλίας |
κοινῇ
κειμέναις
ἡμῖν
συνθήκαις.
(καὶ |
[70] |
τῆς
νῦν
ὑπαρχούσης
πρὸς
ἐμὲ
|
φιλίας |
τὸν
πόλεμον
ἀναλαβεῖν,
πολλῷ
μᾶλλον |
[130] |
{Μαρτυροῦσι
Δημοσθένει
ὑπὲρ
ἁπάντων
οἵδε,
|
Καλλίας |
Σουνιεύς,
Ζήνων
Φλυεύς,
Κλέων
Φαληρεύς, |
[110] |
εἰκάδα,
γνώμη
βουλῆς
καὶ
δήμου,
|
Καλλίας |
Φρεάρριος
εἶπεν,
ὅτι
δοκεῖ
τῇ |
[110] |
τραγῳδοῖς
καινοῖς}
(Ἕτερον
Ψήφισμα.
{Εἶπε
|
Καλλίας |
Φρεάρριος,
πρυτάνεων
λεγόντων,
βουλῆς
γνώμη: |
[100] |
δυοῖν
ἐφάνη
τριήραρχος
ὁ
τῆς
|
μιᾶς |
ἕκτος
καὶ
δέκατος
πρότερον
συντελής: |
[250] |
τούτοις
πράττειν,
χορηγεῖν,
τριηραρχεῖν,
εἰσφέρειν,
|
μηδεμιᾶς |
φιλοτιμίας
μήτ'
ἰδίας
μήτε
δημοσίας |
[10] |
οὔτε
δικαίως
οὔτ'
ἐπ'
ἀληθείας
|
οὐδεμιᾶς |
εἰρημένα:
βούλομαι
δὲ
καὶ
καθ' |
[270] |
ὅλον,
μέρος
γ'
ἐπιβάλλει
τῆς
|
βλασφημίας |
ἅπασι,
καὶ
μάλιστα
σοί.
εἰ |
[120] |
αἱ
τιμωρίαι,
τὴν
δὲ
λοιδορίαν
|
βλασφημίας, |
ἃς
κατὰ
τὴν
αὑτῶν
φύσιν |
[90] |
ἔχοι.
(ἵνα
τοίνυν
καὶ
τὰς
|
βλασφημίας |
ἃς
κατὰ
τῶν
Εὐβοέων
καὶ |
[120] |
ὄντα,
διὰ
τὰς
ὑπὸ
τούτου
|
βλασφημίας |
εἰρημένας
ἀντὶ
πολλῶν
καὶ
ψευδῶν |
[250] |
ὑπὸ
τῆς
τουτουὶ
τοῦ
χαλεποῦ
|
βλασφημίας |
καὶ
συκοφαντίας
εἰς
τοιούτους
λόγους |
[160] |
συμβουλεύοντας
ὑμῖν
παραπέμψαντες
τῆς
προσηκούσης
|
ἀτιμίας |
ἀξιώσητε.
ἔρρωσθε}
(Ἀπόκρισις
Θηβαίοις.
{Βασιλεὺς |
[200] |
ἡγήσεται
τὰς
ὕβρεις
καὶ
τὰς
|
ἀτιμίας, |
ἃς
ἐν
δουλευούσῃ
τῇ
πόλει |
[60] |
χρήματα
καὶ
σώματ'
ἀνηλωκυῖαν
ὑπὲρ
|
φιλοτιμίας |
καὶ
τῶν
πᾶσι
συμφερόντων
ἢ |
[250] |
πράττειν,
χορηγεῖν,
τριηραρχεῖν,
εἰσφέρειν,
μηδεμιᾶς
|
φιλοτιμίας |
μήτ'
ἰδίας
μήτε
δημοσίας
ἀπολείπεσθαι, |
[40] |
ἀντὶ
τῆς
πολλῆς
καὶ
ἀκαίρου
|
ῥᾳθυμίας |
τὴν
ἐλευθερίαν
ἀπολωλεκέναι,
τοῖς
δὲ |
[300] |
τὸν
μετὰ
πάσης
προνοίας
καὶ
|
προθυμίας |
καὶ
δικαιοσύνης
ὑπὲρ
τῆς
πατρίδος |
[130] |
καὶ
πάσχειν
δηλονότι
ταύτης
τῆς
|
ἐπωνυμίας |
τυχοῦσαν:
πόθεν
γὰρ
ἄλλοθεν;
(ἀλλ' |
[310] |
πολιτεύει.
ἐν
τίσιν
οὖν
σὺ
|
νεανίας |
καὶ
πηνίκα
λαμπρός;
ἡνίκ'
ἂν |
[180] |
δὲ
καὶ
ἐξανδραποδιζόμενος
κατασκάπτει,
εἰς
|
ἐνίας |
δὲ
καὶ
ἀντὶ
Ἑλλήνων
βαρβάρους |
[30] |
αὐτῶν
ὅπως
μὴ
ἄπιμεν
ἐκ
|
Μακεδονίας, |
ἕως
τὰ
τῆς
στρατείας
τῆς |
[200] |
φρόνημ'
ἡ
πόλις,
τῆς
μέντοι
|
διακονίας |
τῆς
ἐφ'
ἑκάστοις
τῶν
πεπραγμένων |
[180] |
ἀλλοφύλου
ἀνθρώπου
ἄρχεσθαι
καὶ
τῆς
|
ἡγεμονίας |
ἀποστερεῖσθαι
ἀνάξιον
εἶναι
καὶ
τῆς |
[180] |
πρὸς
ἀλλήλους
διαμφισβητεῖν
περὶ
τῆς
|
ἡγεμονίας |
οὖσιν
Ἕλλησι
καλόν,
ὑπὸ
δὲ |
[60] |
γιγνόμενα
ἐπὶ
τῇ
τῆς
ἰδίας
|
πλεονεξίας |
ἐλπίδι,
ἧς
ἂν
Ἀρκάδας
καὶ |
[90] |
καταφεύγοντας
ἐφ'
ἑαυτούς,
ἀλλ'
ὑπὲρ
|
εὐδοξίας |
καὶ
τιμῆς
ἤθελον
τοῖς
δεινοῖς |
[320] |
τὰς
τιμάς,
τὰς
δυναστείας,
τὰς
|
εὐδοξίας |
τὰς
τῆς
πατρίδος
θεραπεύειν,
ταύτας |
[210] |
ὧν
ἐπείσθητ'
ἐμοί.
ἀλλὰ
μὴν
|
οἵας |
τότ'
ἀφίει
φωνὰς
ὁ
Φίλιππος |
[230] |
φέρειν
καὶ
ἄγειν
ἐκ
τῆς
|
Εὐβοίας, |
ἐν
εἰρήνῃ
τὴν
Ἀττικὴν
ἐκ |
[70] |
εἶτα
τὴν
εἰς
Εὔβοιαν,
ἡνίκ'
|
Εὐβοίας |
ἥπτετο,
εἶτα
τὴν
ἐπ'
Ὠρεὸν |
[240] |
καὶ
προσέθεντο
Φιλίππῳ,
καὶ
ἅμ'
|
Εὐβοίας |
καὶ
Θηβῶν
καὶ
Βυζαντίου
κύριος |
[80] |
πεποιῆσθαι.
(ἐπειδὴ
τοίνυν
ἐκ
τῆς
|
Εὐβοίας |
ὁ
Φίλιππος
ὑφ'
ὑμῶν
ἐξηλάθη |
[240] |
θάλαττα
ὑπὸ
τῶν
ἐκ
τῆς
|
Εὐβοίας |
ὁρμωμένων
λῃστῶν
γέγονεν:
οὐκ
ἂν |
[210] |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ἀπὸ
τῆς
αὐτῆς
|
διανοίας |
δεῖ
τάς
τ'
ἰδίας
δίκας |
[130] |
ἐν
Δήλῳ
ἀπὸ
τῆς
αὐτῆς
|
ἀγνοίας |
ἧσπερ
πολλὰ
προίεσθε
τῶν
κοινῶν, |
[190] |
δὲ
μὴ
προῄδεις,
τῆς
αὐτῆς
|
ἀγνοίας |
ὑπεύθυνος
εἶ
τοῖς
ἄλλοις,
ὥστε |
[240] |
ἔτι
τὰς
ἑκασταχοῦ
βραδυτῆτας,
ὄκνους,
|
ἀγνοίας, |
φιλονικίας,
ἃ
πολιτικὰ
ταῖς
πόλεσιν |
[300] |
ποιεῖν,
τί
τὸν
μετὰ
πάσης
|
προνοίας |
καὶ
προθυμίας
καὶ
δικαιοσύνης
ὑπὲρ |
[0] |
νῦν
ἐμοὶ
τῆς
παρ'
ὑμῶν
|
εὐνοίας |
διαμαρτεῖν
καὶ
τούτῳ
μὴ
ἑλεῖν |
[320] |
ἐφαμίλλου
τῆς
εἰς
τὴν
πατρίδ'
|
εὐνοίας |
ἐν
κοινῷ
πᾶσι
κειμένης,
ἐγὼ |
[310] |
τίς
δὲ
βοήθεια
ἢ
κτῆσις
|
εὐνοίας |
ἢ
δόξης;
τίς
δὲ
πρεσβεία, |
[50] |
χρυσῷ
στεφάνῳ
ἀρετῆς
ἕνεκα
καὶ
|
εὐνοίας |
ἧς
ἔχων
διατελεῖ
εἴς
τε |
[0] |
μάλιστα
δὲ
τῆς
παρ'
ὑμῶν
|
εὐνοίας |
καὶ
φιλανθρωπίας,
ὅσῳπερ
καὶ
τὸ |
[190] |
τὴν
ὑπερβολὴν
θαυμάσῃ,
ἀλλὰ
μετ'
|
εὐνοίας |
ὃ
λέγω
θεωρησάτω.
εἰ
γὰρ |
[270] |
ἀποδέξησθε
καὶ
πρὸς
ἕκαστον
ἔχητ'
|
εὐνοίας, |
οὕτως
ὁ
λέγων
ἔδοξε
φρονεῖν. |
[270] |
ὥσπερ
αὐτὸς
ἁπλῶς
καὶ
μετ'
|
εὐνοίας |
πάντας
εἰρηκὼς
τοὺς
λόγους,
φυλάττειν |
[310] |
ἢ
πᾶσιν,
ὅσοι
τι
μετ'
|
εὐνοίας |
πράττουσι,
τῆς
παρὰ
τούτων
τιμῆς |
[170] |
καὶ
πολιτευομένων
ἐγὼ
τὴν
τῆς
|
εὐνοίας |
τάξιν
ἐν
τοῖς
δεινοῖς
οὐκ |
[290] |
ὑμῖν.
εἶτά
μ'
ἐρωτᾷς
ἀντὶ
|
ποίας |
ἀρετῆς
ἀξιῶ
τιμᾶσθαι;
ἐγὼ
δέ |
[150] |
τίς
οὖν
ἐκλήτευσεν
ἡμᾶς;
ἐπὶ
|
ποίας |
ἀρχῆς;
εἰπὲ
τὸν
εἰδότα,
δεῖξον. |
[280] |
ταῦτα
μετατιθέμενος
τὰ
ὀνόματα:
ἐκ
|
ποίας |
γὰρ
ἴσης
ἢ
δικαίας
προφάσεως |
[60] |
πεπραγμένοις
ἡδέως
ἂν
ἐροίμην,
τῆς
|
ποίας |
μερίδος
γενέσθαι
τὴν
πόλιν
ἐβούλετ' |
[80] |
πλείστῳ
χρώμεθ'
ἐπεισάκτῳ,
βουλόμενος
τῆς
|
σιτοπομπίας |
κύριος
γενέσθαι,
παρελθὼν
ἐπὶ
Θρᾴκης |
[240] |
Βυζαντίων
ἐγκρατὴς
καθέστηκε,
καὶ
τῆς
|
σιτοπομπίας |
τῆς
τῶν
Ἑλλήνων
κύριος,
πόλεμος |
[310] |
ἀσθενέστερος
ἦν,
ἀστεφάνωτος
ἐκ
τῆς
|
Ὀλυμπίας |
ἀπῄει,
ἀλλ'
ὅτι
τῶν
εἰσελθόντων |
[200] |
τῆς
παρὰ
τουτωνὶ
τιμῆς
καὶ
|
φιλανθρωπίας |
ἔμ'
ἀποστερῆσαι
βουλόμενος
τρόπαια
καὶ |
[230] |
ἑτέροις
πειραθῆναι
συνέβη,
τῆς
δὲ
|
φιλανθρωπίας, |
ἣν
τὰ
λοιπὰ
τῶν
πραγμάτων |
[310] |
τῆς
παρὰ
τούτων
τιμῆς
καὶ
|
φιλανθρωπίας |
μετεῖναι;
(καὶ
μὴν
εἰ
καὶ |
[0] |
τῆς
παρ'
ὑμῶν
εὐνοίας
καὶ
|
φιλανθρωπίας, |
ὅσῳπερ
καὶ
τὸ
τυχεῖν
τούτων |
[110] |
ἐστι
νόμος
τοσαύτης
ἀδικίας
καὶ
|
μισανθρωπίας |
μεστὸς
ὥστε
τὸν
δόντα
τι |
[90] |
καὶ
Περινθίων:
ἀποστεῖλαι
δὲ
καὶ
|
θεαρίας |
ἐς
τὰς
ἐν
τᾷ
Ἑλλάδι |
[170] |
Ἐλατείᾳ,
οὕτω
τοῖς
ὑπὲρ
τῆς
|
ἐλευθερίας |
ἀγωνίζεσθαι
βουλομένοις
ὑπάρχεθ'
ὑμεῖς
ἕτοιμοι |
[60] |
τοσαύτην
κακίαν
ὑπάρξαι,
ὥστε
τῆς
|
ἐλευθερίας |
αὐτεπαγγέλτους
ἐθελοντὰς
παραχωρῆσαι
Φιλίππῳ.
(οὐδ' |
[200] |
ζῆν
ἠξίουν,
εἰ
μὴ
μετ'
|
ἐλευθερίας |
ἐξέσται
τοῦτο
ποιεῖν.
ἡγεῖτο
γὰρ |
[290] |
μὴ
ληρεῖν,
τῆς
τῶν
Ἑλλήνων
|
ἐλευθερίας |
ἥ
τε
πόλις
παρὰ
πᾶσιν |
[180] |
καὶ
τῆς
τῶν
ἄλλων
Ἑλλήνων
|
ἐλευθερίας, |
καὶ
ὅτι
ὁ
Ἀθηναίων
δῆμος, |
[200] |
Ἀθηναῖοι,
τὸν
ὑπὲρ
τῆς
ἁπάντων
|
ἐλευθερίας |
καὶ
σωτηρίας
κίνδυνον
ἀράμενοι,
μὰ |
[100] |
πόλις
τῆς
τῶν
ἄλλων
Ἑλλήνων
|
ἐλευθερίας |
καὶ
σωτηρίας
πεποίηται.
(εἶτ'
ἐγὼ |
[90] |
ἐὰν
δ'
ὑπὲρ
σωτηρίας
ἢ
|
ἐλευθερίας |
κίνδυνός
τις
αὐτοὺς
καταλαμβάνῃ,
οὔτε |
[50] |
ὥσπερ
ἑωλοκρασίαν
τινά
μου
τῆς
|
πονηρίας |
τῆς
ἑαυτοῦ
καὶ
τῶν
ἀδικημάτων |
[90] |
τἄλλ'
ἔχετε,
ἐὰν
δ'
ὑπὲρ
|
σωτηρίας |
ἢ
ἐλευθερίας
κίνδυνός
τις
αὐτοὺς |
[170] |
πατρίδος
{φωνῆς}
τὸν
ἐροῦνθ'
ὑπὲρ
|
σωτηρίας: |
ἣν
γὰρ
ὁ
κῆρυξ
κατὰ |
[200] |
ὑπὲρ
τῆς
ἁπάντων
ἐλευθερίας
καὶ
|
σωτηρίας |
κίνδυνον
ἀράμενοι,
μὰ
τοὺς
Μαραθῶνι |
[100] |
τῶν
ἄλλων
Ἑλλήνων
ἐλευθερίας
καὶ
|
σωτηρίας |
πεποίηται.
(εἶτ'
ἐγὼ
τεθεωρηκὼς
ἐν |
[240] |
πρὸς
ἐμέ,
πρῶτον
μὲν
περὶ
|
σωτηρίας |
τῆς
πόλεως
τὰς
ἐμὰς
γνώμας |
[240] |
εἰ
νῦν
ἐπὶ
τοῖς
πεπραγμένοις
|
κατηγορίας |
ἔχω,
τί
ἂν
οἴεσθε,
εἰ |
[120] |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι:
(ἐγὼ
λοιδορίαν
|
κατηγορίας |
τούτῳ
διαφέρειν
ἡγοῦμαι,
τῷ
τὴν |
[10] |
χρόνοις
αἰτίας
καὶ
σκώμματα
καὶ
|
λοιδορίας |
συμφορήσας
ὑποκρίνεται:
εἶτα
κατηγορεῖ
μὲν |
[10] |
λόγους
ἀφέντα
με
πρὸς
τὰς
|
λοιδορίας |
τὰς
παρὰ
σοῦ
τρέψεσθαι.
οὐ |
[280] |
προφάσεως
Αἰσχίνῃ
τῷ
Γλαυκοθέας
τῆς
|
τυμπανιστρίας |
ξένος
ἢ
φίλος
ἢ
γνώριμος |
[240] |
οὐδὲ
τὴν
ἧτταν,
εἰ
ταύτῃ
|
γαυριᾷς |
ἐφ'
ᾗ
στένειν
σ'
ὦ |
[90] |
ἐς
τὰς
ἐν
τᾷ
Ἑλλάδι
|
παναγύριας, |
Ἴσθμια
καὶ
Νέμεα
καὶ
Ὀλύμπια |
[260] |
πολίτην
καὶ
τριταγωνιστήν.
λέγε
τὰς
|
μαρτυρίας. |
Μαρτυρίαι.
(ἐν
μὲν
τοίνυν
τοῖς |
[260] |
δὴ
καὶ
τὰς
τῶν
λῃτουργιῶν
|
μαρτυρίας |
ὧν
λελῃτούργηκα
ὑμῖν
ἀναγνῶ.
παρ' |
[70] |
Ἀθηναῖοι
ἐπιτιμήσουσι
κατὰ
τὴν
τῆς
|
ὀλιγωρίας |
ἀξίαν:
εἰ
δὲ
μηδέτερον
τούτων |
[80] |
τότε,
καὶ
οὐ
μέμψεως
οὐδὲ
|
τιμωρίας. |
(οὐκοῦν
μέχρι
μὲν
τῶν
χρόνων |
[10] |
τὰς
ἐσχάτας
οἱ
νόμοι
διδόασι
|
τιμωρίας, |
τοῦ
δὲ
παρόντος
ἀγῶνος
ἡ |
[270] |
τις
ἄκων:
συγγνώμην
ἀντὶ
τῆς
|
τιμωρίας |
τούτῳ.
οὔτ'
ἀδικῶν
τις
οὔτ' |
[80] |
τυγχάνει,
ἐάν
θ'
ὡς
ἑτέρως,
|
τιμωρίας. |
φαίνομαι
τοίνυν
ἐγὼ
χάριτος
τετυχηκὼς |
[120] |
αὐτὴν
ἀπὸ
ταύτης
τῆς
καλῆς
|
ἐργασίας; |
ἀλλὰ
νὴ
τὸν
Δία
καὶ |
[180] |
ἑαυτοῦ
εἰς
τοὺς
Θηβαίων
προγόνους
|
εὐεργεσίας: |
καὶ
γὰρ
τοὺς
Ἡρακλέους
παῖδας |
[310] |
πόλει
διὰ
τὰς
τῶν
πρότερον
|
εὐεργεσίας, |
οὔσας
ὑπερμεγέθεις,
οὐ
μὲν
οὖν |
[260] |
ἀνθρώπου.
τὸ
δὲ
τὰς
ἰδίας
|
εὐεργεσίας |
ὑπομιμνῄσκειν
καὶ
λέγειν
μικροῦ
δεῖν |
[30] |
καὶ
ὑμῖν
ὁμοίως
ἅπασι
τῆς
|
ἀναλγησίας |
καὶ
τῆς
βαρύτητος
ἀπαλλαγῆναι
τῆς |
[120] |
ὥσπερ
σύ,
προσποιουμένοις
δ'
ὑπ'
|
ἀναισθησίας |
τὸ
τοὺς
ἀκούοντας
ἀλγεῖν
ποιεῖν |
[70] |
στρατηγοὶ
ἐχρημάτισαν
τὰ
ἐκ
τῆς
|
ἐκκλησίας |
ἀνενεγκόντες,
ὅτι
ἔδοξε
τῷ
δήμῳ |
[70] |
δοῦναι
κατὰ
τὰ
ἐκ
τῆς
|
ἐκκλησίας |
ψηφίσματα.
καὶ
εἵλοντο
τούσδε,
Κηφισοφῶντα |
[290] |
μᾶλλον
δ'
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
|
προδοσίας, |
εἰ
δεῖ
μὴ
ληρεῖν,
τῆς |
[30] |
ψηφίσματι,
ἔνοχος
ἔστω
τοῖς
τῆς
|
προδοσίας |
ἐπιτιμίοις,
ἐὰν
μή
τι
ἀδύνατον |
[230] |
τριακοσίων
οὐσῶν
τῶν
πασῶν,
τὰς
|
διακοσίας |
ἡ
πόλις
παρέσχετο,
καὶ
οὐκ |
[180] |
διατηρεῖν
ἢ
τὴν
ἰδίαν
πατρίδα,
|
διακοσίας |
ναῦς
καθέλκειν
εἰς
τὴν
θάλατταν |
[100] |
ψήφων
οὐ
λαβὼν
ἀπέτεισε
τὰς
|
πεντακοσίας |
δραχμάς}
(φέρε
δὴ
καὶ
τὸν |
[250] |
μηδεμιᾶς
φιλοτιμίας
μήτ'
ἰδίας
μήτε
|
δημοσίας |
ἀπολείπεσθαι,
ἀλλὰ
καὶ
τῇ
πόλει |
[210] |
τ'
ἰδίας
δίκας
καὶ
τὰς
|
δημοσίας |
κρίνειν,
ἀλλὰ
τὰ
μὲν
τοῦ |
[110] |
φυλῶν
θεωροῖς
ἑκατὸν
μνᾶς
εἰς
|
θυσίας, |
δεδόχθαι
τῇ
βουλῇ
καὶ
τῷ |
[80] |
ἐμοὶ
καὶ
πᾶσιν
γενέσθαι,
τῷ
|
θυσίας |
τοῖς
θεοῖς
καὶ
προσόδους
ὡς |
[110] |
τοὺς
ὁπλίτας,
ἐκ
τῆς
ἰδίας
|
οὐσίας |
ἔδωκε
καὶ
οὐκ
εἰσέπραξε
τὸν |
[110] |
μέντοι
γ'
ἐκ
τῆς
ἰδίας
|
οὐσίας |
ἐπαγγειλάμενος
δέδωκα
τῷ
δήμῳ,
οὐδεμίαν |
[100] |
ἐπὶ
τὴν
τριήρη
ἀπὸ
τῆς
|
οὐσίας |
κατὰ
τίμησιν,
ἀπὸ
ταλάντων
δέκα: |
[110] |
τὰ
ἔργα
ἀπὸ
τῆς
ἰδίας
|
οὐσίας |
τρία
τάλαντα
ἐπέδωκε
ταῦτα
τῷ |
[0] |
τοῦ
λόγου,
οὗτος
δ'
ἐκ
|
περιουσίας |
μου
κατηγορεῖ.
ἕτερον
δ'
ὃ |
[10] |
πράγματ'
ἐλέγχους,
τοσούτοις
ὕστερον
χρόνοις
|
αἰτίας |
καὶ
σκώμματα
καὶ
λοιδορίας
συμφορήσας |
[0] |
φαίνεται,
ἀλλ'
ὁρῶν
ὅτι
τὰς
|
αἰτίας |
καὶ
τὰς
διαβολάς,
αἷς
ἐκ |
[60] |
πόλιν
ἐβούλετ'
ἄν,
πότερον
τῆς
|
συναιτίας |
τῶν
συμβεβηκότων
τοῖς
Ἕλλησι
κακῶν |
[250] |
τουτουὶ
τοῦ
χαλεποῦ
βλασφημίας
καὶ
|
συκοφαντίας |
εἰς
τοιούτους
λόγους
ἐμπίπτειν
ἀναγκάζομαι, |
[90] |
αὐτοῖς
ἐπέπρακτο
πρὸς
ὑμᾶς
ὑπομιμνῄσκων,
|
συκοφαντίας |
οὔσας
ἐπιδείξω
μὴ
μόνον
τῷ |
[210] |
πρέσβεις.
(καίτοι
τοσαύτῃ
γ'
ὑπερβολῇ
|
συκοφαντίας |
οὗτος
κέχρηται
ὥστε,
εἰ
μέν |
[60] |
τούτων
εἴποι
τις,
ἢ
τῆς
|
περιεορακυίας |
ταῦτα
γιγνόμενα
ἐπὶ
τῇ
τῆς |
[100] |
ἐξόδους
{πεζάς,
στρατείας}
καὶ
πάλαι
|
γεγονυίας |
καὶ
νῦν
ἐφ'
ἡμῶν
αὐτῶν, |
[300] |
καλοὺς
καὶ
πᾶσιν
ὠφελίμους
εἶναι,
|
συμμαχίας |
πόλεων,
πόρους
χρημάτων,
ἐμπορίου
κατασκευήν, |
[100] |
τοίνυν
ἕτερ'
εἰπεῖν
ἔχων
παραλείπω,
|
ναυμαχίας, |
ἐξόδους
{πεζάς,
στρατείας}
καὶ
πάλαι |
[100] |
ἀδικούμενος
παρ'
ὑμῖν,
οὐκ
ἐν
|
Μουνιχίας |
ἐκαθέζετο,
οὐχ
ὑπὸ
τῶν
ἀποστολέων |
[100] |
εἰς
τοὺς
εὐπόρους
μετήνεγκα
τὰς
|
τριηραρχίας: |
πάντ'
οὖν
τὰ
δέοντ'
ἐγίγνετο. |
[300] |
καιρῷ
ῥήτωρ
ἐξαίφνης
ἐκ
τῆς
|
ἡσυχίας |
ὥσπερ
πνεῦμ'
ἐφάνη,
καὶ
πεφωνασκηκὼς |
[270] |
ἰδίας
ἔχθρας
καὶ
φθόνου
καὶ
|
μικροψυχίας |
ἐστὶ
σημεῖον,
οὐδενὸς
χρηστοῦ.
τὸ |
[160] |
τὰς
πρὸς
ἡμᾶς
ὑπαρχούσας
αὐτῷ
|
συνθήκας, |
δεδόχθαι
τῇ
βουλῇ
καὶ
τῷ |
[20] |
περὶ
τῆς
εἰρήνης
ὁμολογουμένας
πεποίηται
|
συνθήκας, |
δεδόχθαι
τῇ
βουλῇ
καὶ
τῷ |
[160] |
ἡμᾶς
ὁμόνοιαν
διατηρεῖν
καὶ
τὰς
|
συνθήκας, |
εἰ
δὲ
μή,
πρὸς
τὸ |
[160] |
παρ'
οὐδὲν
ἡγούμενος
τὰς
ἡμετέρας
|
συνθήκας, |
καὶ
τοὺς
ὅρκους
λύειν
ἐπιβάλλεται |
[180] |
παραβαίνων
φαίνεται
τὰς
γεγενημένας
αὐτῷ
|
συνθήκας |
πρὸς
τὸν
Ἀθηναίων
δῆμον
περὶ |
[120] |
πεπραγμένων
μετεῖναι
τῆς
δόξης,
ἐνταῦθ'
|
ἀπήντηκας; |
ὅρα
μὴ
τούτων
μὲν
ἐχθρὸς |
[210] |
ἐν
πλείστῃ
φυλακῇ,
παῖδας
καὶ
|
γυναῖκας, |
ἐφ'
ὑμῖν
ποιήσαντες
σωφροσύνης
πίστιν |
[210] |
τὴν
στρατιὰν
ἐπὶ
παῖδας
καὶ
|
γυναῖκας |
καὶ
τὰ
τιμιώτατα.
καίτοι
τρί' |
[320] |
οὐκ
ἐξαιτούμενος,
οὐκ
εἰς
Ἀμφικτύονας
|
δίκας |
ἐπαγόντων,
οὐκ
ἀπειλούντων,
οὐκ
ἐπαγγελλομένων, |
[210] |
διανοίας
δεῖ
τάς
τ'
ἰδίας
|
δίκας |
καὶ
τὰς
δημοσίας
κρίνειν,
ἀλλὰ |
[310] |
μὲν
οὖν
εἴποι
τις
ἂν
|
ἡλίκας, |
τὰς
ἐπὶ
τὸν
παρόντα
βίον |
[50] |
τῆς
πολιτείας
τὴν
περὶ
τὰς
|
Ἑλληνικὰς |
πράξεις
εἱλόμην
ἐγώ,
ὥστε
καὶ |
[50] |
λόγον
τῆς
γραφῆς,
ἐὰν
εἰς
|
Ἑλληνικὰς |
πράξεις
καὶ
λόγους
ἐμπέσω:
ὁ |
[120] |
πρὸς
τῷ
Θησείῳ
διδάσκοντι
γράμματα,
|
χοίνικας |
παχείας
ἔχων
καὶ
ξύλον;
ἢ |
[150] |
ἰδίας
προφάσεις,
εἰς
δὲ
τὰς
|
Ἀμφικτυονικὰς |
καταφεύγει.
τίς
οὖν
ὁ
ταῦτα |
[180] |
ἵππαρχον
τὰς
πεζὰς
καὶ
τὰς
|
ἱππικὰς |
δυνάμεις
Ἐλευσῖνάδε
ἐξάγειν,
πέμψαι
δὲ |
[310] |
γ'
οὐχὶ
δι'
ἔνδειαν
οὐκ
|
ἐπέδωκας, |
ἐκ
τούτων
δῆλον,
ἀλλὰ
φυλάττων |
[310] |
οὐδὲ
τότ'
οὔτε
παρῆλθες
οὔτ'
|
ἐπέδωκας |
οὐδέν,
οὐκ
ἀπορῶν,
πῶς
γάρ; |
[170] |
πλουσίους,
οἱ
μετὰ
ταῦτα
τὰς
|
μεγάλας |
ἐπιδόσεις
ἐπιδόντες:
καὶ
γὰρ
εὐνοίᾳ |
[40] |
κατεστρέφετο,
καὶ
δυνάμεις
πολλὰς
καὶ
|
μεγάλας |
ἐποιεῖθ'
ὑφ'
ἑαυτῷ,
καί
τινες |
[10] |
πολλά,
καὶ
περὶ
ὧν
ἐνίων
|
μεγάλας |
καὶ
τὰς
ἐσχάτας
οἱ
νόμοι |
[90] |
συγγενέσι
Περινθίοις
καὶ
πολλὰς
καὶ
|
μεγάλας |
χρείας
παρέσχηται,
ἔν
τε
τῷ |
[80] |
Δημοσθένης
Δημοσθένους
Παιανιεὺς
πολλὰς
καὶ
|
μεγάλας |
χρείας
παρέσχηται
τῷ
δήμῳ
τῷ |
[180] |
γέγονεν
ἀλλότριον
ταῖς
πόλεσι
πρὸς
|
ἀλλήλας, |
βοηθήσει
καὶ
δυνάμεσι
καὶ
χρήμασι |
[160] |
ὁ
Φίλιππος
τὰς
πόλεις
πρὸς
|
ἀλλήλας |
διὰ
τούτων
καὶ
τούτοις
ἐπαρθεὶς |
[40] |
καὶ
συναγωνιστὴς
καὶ
ὁ
δεῦρ'
|
ἀπαγγείλας |
τὰ
ψευδῆ
καὶ
φενακίσας
ὑμᾶς, |
[140] |
ἐποίησ'
ἀπολέσθαι
τὰ
ψευδῆ
δεῦρ'
|
ἀπαγγείλας. |
(τὸν
γὰρ
ἐν
Ἀμφίσσῃ
πόλεμον, |
[70] |
ἀλλ'
ἰδίᾳ
ἀγνωμονοῦσιν
ἢ
ὁ
|
ἀποστείλας |
ἢ
ὁ
ἀπεσταλμένος,
καὶ
τοῦτο |
[20] |
Δημοσθένους
Παιανιεὺς
εἶπεν:
ἐπειδὴ
Φίλιππος
|
ἀποστείλας |
πρέσβεις
περὶ
τῆς
εἰρήνης
ὁμολογουμένας |
[90] |
ἅπασαν,
Μέγαρα,
Αἴγιναν,
Κέω,
τὰς
|
ἄλλας |
νήσους,
οὐ
ναῦς,
οὐ
τείχη |
[150] |
ὑφ'
ἑνὸς
τοιαῦτα
πέπονθεν
ἡ
|
Ἑλλὰς |
ἀνθρώπου.
οὐχ
ὑφ'
ἑνός,
ἀλλ' |
[310] |
καὶ
ἔδωκεν
ὁ
παρελθὼν
χρόνος
|
πολλὰς |
ἀποδείξεις
ἀνδρὶ
καλῷ
τε
κἀγαθῷ, |
[40] |
τῶν
Ἑλλήνων
κατεστρέφετο,
καὶ
δυνάμεις
|
πολλὰς |
καὶ
μεγάλας
ἐποιεῖθ'
ὑφ'
ἑαυτῷ, |
[90] |
συμμάχοις
καὶ
συγγενέσι
Περινθίοις
καὶ
|
πολλὰς |
καὶ
μεγάλας
χρείας
παρέσχηται,
ἔν |
[80] |
εἶπεν:
ἐπειδὴ
Δημοσθένης
Δημοσθένους
Παιανιεὺς
|
πολλὰς |
καὶ
μεγάλας
χρείας
παρέσχηται
τῷ |
[0] |
ὅτι
τὰς
αἰτίας
καὶ
τὰς
|
διαβολάς, |
αἷς
ἐκ
τοῦ
πρότερος
λέγειν |
[70] |
τῆς
τῶν
πλοίων
ἀνακομιδῆς
καὶ
|
ἐντολὰς |
δοῦναι
κατὰ
τὰ
ἐκ
τῆς |
[220] |
πᾶσιν
ἐμαυτὸν
ἔταττον.
Λέγε
τὰς
|
ἐπιστολὰς |
τὰς
τοῦ
Φιλίππου.
Ἐπιστολαί
(εἰς |
[260] |
ἥκω
νεκρῶν
κευθμῶνα
καὶ
σκότου
|
πύλας |
καὶ
κακαγγελεῖν
μὲ
ν
ἴσθι |
[30] |
καὶ
περιπλεύσαντες
ταῖς
τριήρεσιν
εἰς
|
Πύλας |
ὥσπερ
πρότερον
κλείσαιτε
τὸν
τόπον, |
[90] |
τᾷ
ἁλίᾳ
ἔλεξεν,
ἐκ
τᾶς
|
βωλᾶς |
λαβὼν
ῥήτραν:
ἐπειδὴ
ὁ
δᾶμος |
[70] |
τῶν
πλοίων
ἀφέσεως
ὧν
ἐναυάρχει
|
Λεωδάμας. |
καθ'
ὅλου
μὲν
οὖν
ἔμοιγε |
[240] |
περὶ
σωτηρίας
τῆς
πόλεως
τὰς
|
ἐμὰς |
γνώμας
ἐχειροτόνει,
καὶ
πάνθ'
ὅσα |
[160] |
μὲν
ἀπ'
ἀρχῆς
εἴχετε
πρὸς
|
ἡμᾶς |
αἵρεσιν,
οὐκ
ἀγνοῶ,
καὶ
τίνα |
[70] |
τε
νῦν
καταχθέντα
πλοῖα
πρὸς
|
ἡμᾶς |
ἀφίημι
ὑμῖν,
καὶ
τοῦ
λοιποῦ, |
[160] |
δ'
ἐπιγνοὺς
ὑμᾶς
τὰ
πρὸς
|
ἡμᾶς |
ἐζητηκότας
ἔχειν
εἰρήνην
μᾶλλον
ἢ |
[250] |
τῶν
οἰηθέντων
Ἑλλήνων,
εἰ
προοῖνθ'
|
ἡμᾶς, |
ἐν
εὐδαιμονίᾳ
διάξειν
αὐτῶν
ἄμεινον |
[150] |
πόλεως
τελέσασθαι.
τίς
οὖν
ἐκλήτευσεν
|
ἡμᾶς; |
ἐπὶ
ποίας
ἀρχῆς;
εἰπὲ
τὸν |
[160] |
Φίλιππος
εἰς
ἀλλοτριότητα
Θηβαίους
πρὸς
|
ἡμᾶς |
ἐπιβάλλεται
καταστῆσαι,
παρεσκεύασται
δὲ
καὶ |
[210] |
Βοιωτίαν
ἥξοντα,
ἐκ
δ'
ὧν
|
ἡμᾶς |
ἐρεῖν
ἔφασαν
τἀν
τῇ
Βοιωτίᾳ |
[10] |
λέγειν,
ὅτι
τῆς
ἡμετέρας
ἔχθρας
|
ἡμᾶς |
ἐφ'
ἡμῶν
αὐτῶν
δίκαιον
ἦν |
[160] |
τούτων
ἀσφαλέστερον
καὶ
τὰ
πρὸς
|
ἡμᾶς |
ἔχειν
ἐν
εὐνοίᾳ:
ὅπερ
οὐ |
[250] |
ἀνθρώπων
τύχης
τὸ
ἐπιβάλλον
ἐφ'
|
ἡμᾶς |
μέρος
μετειληφέναι
νομίζω
τὴν
πόλιν. |
[160] |
αὐτὸν
μάλιστα
μὲν
τὴν
πρὸς
|
ἡμᾶς |
ὁμόνοιαν
διατηρεῖν
καὶ
τὰς
συνθήκας, |
[160] |
συνέβη
τὸν
Φίλιππον
ἐλθεῖν
ἐφ'
|
ἡμᾶς, |
οὗπερ
εἵνεκα
τὰς
πόλεις
οὗτοι |
[30] |
καὶ
τῷ
δήμῳ
χαίρειν.
ἴστε
|
ἡμᾶς |
παρεληλυθότας
εἴσω
Πυλῶν
καὶ
τὰ |
[210] |
Θηβαῖοι
δ'
ἐν
τῷ
δι'
|
ἡμᾶς |
σεσῶσθαι
νομίζειν,
καὶ
περιειστήκει
τοῖς |
[170] |
τι
δύσκολον
πέπρακται
Θηβαίοις
πρὸς
|
ἡμᾶς, |
τούτου
μεμνῆσθαι
καὶ
ἀπιστεῖν
αὐτοῖς |
[220] |
τούτου
παραδείγματος
ὡμολόγηκε
νῦν
γ'
|
ἡμᾶς |
ὑπάρχειν
ἐγνωσμένους
ἐμὲ
μὲν
λέγειν |
[160] |
παραγίγνεσθαι
τόπους,
παραβαίνων
τὰς
πρὸς
|
ἡμᾶς |
ὑπαρχούσας
αὐτῷ
συνθήκας,
δεδόχθαι
τῇ |
[230] |
ἀντὶ
δὲ
τοῦ
τοὺς
λῃστὰς
|
ἡμᾶς |
φέρειν
καὶ
ἄγειν
ἐκ
τῆς |
[320] |
ὁδὸν
τῆς
πολιτείας
εἱλόμην,
τὰς
|
τιμάς, |
τὰς
δυναστείας,
τὰς
εὐδοξίας
τὰς |
[160] |
κατηγορῶν:
ἃ
γὰρ
περὶ
Θηβαίων
|
ἐπιτιμᾷς |
ἐμοί,
ἐκείνων
πολὺ
μᾶλλον
ἢ |
[280] |
βλέπειν
εἰς
τὰ
τούτων
πρόσωπα
|
τολμᾷς; |
πότερ'
οὐχ
ἡγεῖ
γιγνώσκειν
αὐτοὺς |
[230] |
ἔργων
ἂν
ἐσκόπει
τίνας
εἶχεν
|
ἀφορμὰς |
ἡ
πόλις
καὶ
τίνας
δυνάμεις, |
[150] |
ποιεῖν
προσεποιεῖτο:
ὁ
δὲ
τὰς
|
ἀφορμὰς |
ταύτας
καὶ
τὰς
προφάσεις
αὐτῷ |
[170] |
ἐγὼ
καὶ
παρελθὼν
εἶπον
εἰς
|
ὑμᾶς, |
ἅ
μου
δυοῖν
εἵνεκ'
ἀκούσατε |
[120] |
πρότερον,
τῷ
μηδεπώποτ'
ἐξελεγχθῆναι
μηδὲν
|
ὑμᾶς |
ἀδικῶν,
τῇ
πόλει
δ'
ἢ |
[210] |
δικαίως
μέντἂν
ἀπέθανον.
~Ἐπεὶ
οὐδ'
|
ὑμᾶς, |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ἀπὸ
τῆς
αὐτῆς |
[60] |
ἁπάντων
Ἑλλήνων
ὄντων,
δεῖ
σκοπεῖν
|
ὑμᾶς, |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τί
προσῆκον
ἦν |
[190] |
πάντα
μοι,
τὰ
πολλά,
πρὸς
|
ὑμᾶς, |
ἄνδρες
δικασταί,
καὶ
τοὺς
περιεστηκότας |
[200] |
ἐπεχείρουν
λέγειν,
ὡς
ἐγὼ
προήγαγον
|
ὑμᾶς |
ἄξια
τῶν
προγόνων
φρονεῖν,
οὐκ |
[210] |
ταῦθ'
ὡς
οὐκ
ἄριστα
νῦν
|
ὑμᾶς |
ἀξιοῖ
ψηφίσασθαι
τοὺς
ὀμωμοκότας
τοὺς |
[210] |
τὴν
χειμερινήν,
οὐκ
ἀμέμπτους
μόνον
|
ὑμᾶς |
αὐτοὺς
ἀλλὰ
καὶ
θαυμαστοὺς
ἐδείξατε |
[210] |
ὑμῖν
ἐνεκάλεσεν:
οὕτω
σώφρονας
παρέσχεθ'
|
ὑμᾶς |
αὐτούς:
δίς
τε
συμπαραταξάμενοι
τὰς |
[170] |
καὶ
τοὺς
ἱππέας
δεῖξαι
πᾶσιν
|
ὑμᾶς |
αὐτοὺς
ἐν
τοῖς
ὅπλοις
ὄντας, |
[40] |
καὶ
ἔμμισθοι,
ἐπεὶ
διά
γ'
|
ὑμᾶς |
αὐτοὺς
πάλαι
ἂν
ἀπωλώλειτε.
~Καὶ |
[80] |
Φίλιππος
ὥστε
ταῦθ'
ὑπάρχειν
ἐφ'
|
ὑμᾶς |
αὐτῷ,
καὶ
περὶ
τῶν
ἄλλων |
[30] |
καὶ
κατασκαφῆναι
τὰς
πόλεις
αὐτῶν,
|
ὑμᾶς |
δ'
ἡσυχίαν
ἀγαγόντας
καὶ
τούτῳ |
[210] |
ἂν
τιμησαίμην
εἰπεῖν
τοῦ
βίου,
|
ὑμᾶς |
δὲ
δέδοικα,
μὴ
παρεληλυθότων
τῶν |
[210] |
τἀν
μέσῳ
παραλείπω,
οὕτως
οἰκείως
|
ὑμᾶς |
ἐδέχοντο
ὥστ'
ἔξω
τῶν
ὁπλιτῶν |
[220] |
Φιλίππου:
οὐ
γὰρ
ἂν
μεταπείθειν
|
ὑμᾶς |
ἐζήτει
μὴ
τοιαύτης
οὔσης
τῆς |
[90] |
εἶναι
τοῦτο
μὲν
γὰρ
ὑπάρχειν
|
ὑμᾶς |
εἰδότας
ἡγοῦμαἰ,
ἀλλὰ
καὶ
τῷ, |
[140] |
ὧν
ταῦτ'
ἐπιδείξω
σαφῶς,
καὶ
|
ὑμᾶς |
εἰδὼς
τὰ
πεπραγμένα
μνημονεύοντας,
ἐκεῖνο |
[30] |
ἰδίᾳ
καθ'
αὑτόν,
τοιαῦτα
πρὸς
|
ὑμᾶς |
εἰπεῖν
καὶ
ἀπαγγεῖλαι
δι'
ὧν |
[100] |
Ἀθηναῖοι,
ὅσ'
ὀκνήσαιμ'
ἂν
πρὸς
|
ὑμᾶς |
εἰπεῖν.
(καὶ
ταῦτ'
εἰκότως
ἔπραττον |
[270] |
ἰδίων
ἀπαλλαγεὶς
ἔτι
μικρὰ
πρὸς
|
ὑμᾶς |
εἰπεῖν
περὶ
τῶν
κοινῶν.
εἰ |
[140] |
τούτοις,
εἰ
μὲν
ἀληθῆ
πρὸς
|
ὑμᾶς |
εἴποιμι
καὶ
εἶπον
καὶ
τότ' |
[120] |
δικαστήρι'
ὑπείληφα,
οὐχ
ἵνα
συλλέξαντες
|
ὑμᾶς |
εἰς
ταῦτα
ἀπὸ
τῶν
ἰδίων |
[100] |
γραφεὶς
τὸν
ἀγῶνα
τοῦτον
εἰς
|
ὑμᾶς |
εἰσῆλθον
καὶ
ἀπέφυγον,
καὶ
τὸ |
[270] |
βεβαιοῦν,
οὐδ'
ὑπὲρ
τούτων
εἰς
|
ὑμᾶς |
εἰσιέναι,
ἀλλὰ
μάλιστα
μὲν
μὴ |
[150] |
Ἀθηναῖοι,
θεῶν
τινὸς
εὐνοίᾳ
πρὸς
|
ὑμᾶς, |
εἶτα
μέντοι
καὶ
ὅσον
καθ' |
[20] |
πρὸς
τὸ
λαβεῖν
ὀλίγου
δεῖν
|
ὑμᾶς |
ἑκόντας
ἐξαπατωμένους;
ἡ
τῶν
ἄλλων |
[210] |
ἀμείνους
εἶναι
καὶ
δικαιότερ'
ἀξιοῦν
|
ὑμᾶς |
ἔκριναν
Φιλίππου:
καὶ
τὰ
παρ' |
[210] |
μεθ'
ὑμῶν
μᾶλλον
ἢ
πρὸς
|
ὑμᾶς |
ἑλόμενοι
ποιήσασθαι
καὶ
ἀμείνους
εἶναι |
[200] |
τῶν
ὅλων
κατηγορῶν
καὶ
κελεύων
|
ὑμᾶς |
ἐμοὶ
πικρῶς
ἔχειν
ὡς
φόβων |
[0] |
ποιήσασθαι
περὶ
τοῦ
πῶς
ἀκούειν
|
ὑμᾶς |
ἐμοῦ
δεῖ
σχέτλιον
γὰρ
ἂν |
[90] |
εἰκότως
περὶ
ὧν
ἠγνωμονήκεσαν
εἰς
|
ὑμᾶς |
ἐν
τοῖς
ἔμπροσθεν
χρόνοις,
οὐ |
[60] |
πᾶσιν
οἷς
ἐκεῖνος
ἔπραττ'
ἀδικῶν
|
ὑμᾶς |
ἐναντιοῦσθαι
δικαίως.
τοῦτ'
ἐποιεῖτε
μὲν |
[90] |
ὅτι,
κἂν
ὁτιοῦν
τις
εἰς
|
ὑμᾶς |
ἐξαμάρτῃ,
τούτων
τὴν
ὀργὴν
εἰς |
[130] |
ἄνθρωπον
καὶ
συλλαβοῦσ'
ἐπανήγαγεν
ὡς
|
ὑμᾶς, |
ἐξήρπαστ'
ἂν
ὁ
τοιοῦτος
καὶ |
[160] |
ἐπακολουθεῖν
γνώμαις,
ἥσθην
καὶ
μᾶλλον
|
ὑμᾶς |
ἐπαινῶ
κατὰ
πολλά,
μάλιστα
δ' |
[40] |
καὶ
διορίζεται
ἐν
τῇ
πρὸς
|
ὑμᾶς |
ἐπιστολῇ
πρὸς
τοὺς
αὑτοῦ
συμμάχους, |
[320] |
οὐδαμῶς
ἐγὼ
προδέδωκα
τὴν
εἰς
|
ὑμᾶς |
εὔνοιαν.
τὸ
γὰρ
ἐξ
ἀρχῆς |
[10] |
καὶ
ἄλλ'
ὁτιοῦν
ἀδικοῦντά
μ'
|
ὑμᾶς |
ἑώρα,
εἰσὶ
νόμοι
περὶ
πάντων |
[210] |
βούλονται,
ἢ
διέντας
αὐτοὺς
ἐφ'
|
ὑμᾶς |
ἢ
συνεμβαλόντας
εἰς
τὴν
Ἀττικήν: |
[290] |
δοθείη
παρ'
ὑμῶν,
δι'
ἔμ'
|
ὑμᾶς |
ἠναντιῶσθαι
τῇ
κατὰ
τῶν
Ἑλλήνων |
[110] |
εἰμὶ
καὶ
πρόθυμος
εὖ
ποιεῖν
|
ὑμᾶς, |
ἱκανῶς
ἐκ
τῶν
εἰρημένων
δεδηλῶσθαί |
[220] |
οὐχὶ
τῶν
πεπολιτευμένων
ἐξέτασιν
ποιήσειν
|
ὑμᾶς, |
καὶ
λόγου
κρίσιν,
οὐχὶ
τοῦ |
[210] |
Θηβαίων.
(μετὰ
ταῦτα
τοίνυν
ἐκάλουν
|
ὑμᾶς |
καὶ
μετεπέμποντο.
ἐξῇτε,
ἐβοηθεῖτε,
ἵνα |
[280] |
ταῦτ'
ἔμ'
ἐχειροτόνησαν
καὶ
οὐχ
|
ὑμᾶς. |
καὶ
οὐχ
ὁ
μὲν
δῆμος |
[240] |
τοὺς
θεούς,
δεύτερον
δὲ
δι'
|
ὑμᾶς |
καὶ
τοὺς
ἄλλους
Ἀθηναίους
ἐσῳζόμην. |
[80] |
ὑμεῖς
προείπατε
μεμνῆσθαι,
καὶ
νομίζειν
|
ὑμᾶς |
μὴ
μόνον
εὔνους
ἑαυτοῖς,
ἀλλὰ |
[100] |
δικαίως
αὐτοῖς
τοῖς
ἐξημαρτηκόσιν
εἰς
|
ὑμᾶς, |
μηδὲν
ὧν
ἠδίκησθε
ἐν
οἷς |
[10] |
πᾶσιν
ἦσαν
ἀναγκασθησόμενοι
καταφεύγειν
ἐφ'
|
ὑμᾶς, |
ὁ
Φίλιππος,
ἵνα
μὴ
τοῦτο |
[110] |
νόμων,
οὔτε
μὰ
τοὺς
θεοὺς
|
ὑμᾶς |
οἶμαι
μανθάνειν
οὔτ'
αὐτὸς
ἐδυνάμην |
[210] |
πᾶσιν,
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
κατά
γ'
|
ὑμᾶς |
ὀρθῶς
ἐφάνησαν
ἐγνωκότες.
οὔτε
γὰρ |
[140] |
τοὺς
Θηβαίους
συμπείθοι
βαδίζειν
ἐφ'
|
ὑμᾶς, |
οὐδέν'
ἡγεῖτο
προσέξειν
αὐτῷ
τὸν |
[80] |
ὅ
τι
μὲν
προσῆκε
ποιεῖν
|
ὑμᾶς, |
οὐκ
ἐπερωτήσω:
δῆλον
γάρ
ἐστιν |
[290] |
ταῦτα
φήσαιμι
ἀδικοίην
γὰρ
ἂν
|
ὑμᾶσ, |
οὔτ'
ἂν
ὑμεῖς
εὖ
οἶδ' |
[40] |
ἀπαγγείλας
τὰ
ψευδῆ
καὶ
φενακίσας
|
ὑμᾶς, |
οὗτός
ἐσθ'
ὁ
τὰ
Θηβαίων |
[30] |
ἐξανδραποδισάμενοι
κατεσκάψαμεν.
ἀκούων
δὲ
καὶ
|
ὑμᾶς |
παρασκευάζεσθαι
βοηθεῖν
αὐτοῖς
γέγραφα
ὑμῖν, |
[80] |
προσόδους
ὡς
ἀγαθῶν
τούτων
ὄντων
|
ὑμᾶς |
πεποιῆσθαι.
(ἐπειδὴ
τοίνυν
ἐκ
τῆς |
[90] |
ἢ
δύο
βούλομαι
τῶν
καθ'
|
ὑμᾶς |
πεπραγμένων
καλῶν
τῇ
πόλει
διεξελθεῖν, |
[80] |
πρῶτον
ἠξίου
συμπολεμεῖν
τὸν
πρὸς
|
ὑμᾶς |
πόλεμον,
ὡς
δ'
οὐκ
ἤθελον |
[140] |
θεάσεσθε.
(οὐκ
ἦν
τοῦ
πρὸς
|
ὑμᾶς |
πολέμου
πέρας
οὐδ'
ἀπαλλαγὴ
Φιλίππῳ, |
[150] |
Ἑλλάδα
καὶ
τοὺς
Θηβαίους
καὶ
|
ὑμᾶς |
πράττειν,
ἀπεκρύπτετο,
κοινὰ
δὲ
καὶ |
[160] |
ὑμῖν
Ἀθηναῖοι
προσφέρονται
φιλοτιμίαν
βουλόμενοι
|
ὑμᾶς |
συγκαταίνους
γενέσθαι
τοῖς
ὑπ'
αὐτῶν |
[160] |
τῇ
προαιρέσει.
νῦν
δ'
ἐπιγνοὺς
|
ὑμᾶς |
τὰ
πρὸς
ἡμᾶς
ἐζητηκότας
ἔχειν |
[80] |
βίον
ἀφθονωτέροις
καὶ
εὐωνοτέροις
διῆγεν
|
ὑμᾶς |
τῆς
νῦν
εἰρήνης,
ἣν
οὗτοι |
[160] |
ἐγὼ
Θηβαίους,
σχεδὸν
δὲ
καὶ
|
ὑμᾶς |
ὑπὸ
τῶν
τὰ
Φιλίππου
φρονούντων |
[90] |
τι
δυσχερὲς
αὐτοῖς
ἐπέπρακτο
πρὸς
|
ὑμᾶς |
ὑπομιμνῄσκων,
συκοφαντίας
οὔσας
ἐπιδείξω
μὴ |
[0] |
τοιοῦτον
ἀγῶν'
ἐνστησάμενος.
(οἶμαι
δ'
|
ὑμᾶς, |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
πάντας
ἂν |
[250] |
ἐστεφανῶσθαι,
καὶ
μηδὲ
τοὺς
ἐχθροὺς
|
ὑμᾶς, |
ὡς
οὐ
καλά
γ'
ἦν |
[100] |
οὐ
λαβὼν
ἀπέτεισε
τὰς
πεντακοσίας
|
δραχμάς} |
(φέρε
δὴ
καὶ
τὸν
καλὸν |
[240] |
σωτηρίας
τῆς
πόλεως
τὰς
ἐμὰς
|
γνώμας |
ἐχειροτόνει,
καὶ
πάνθ'
ὅσα
τῆς |
[230] |
τὴν
ἁπάντων
σωτηρίαν
παρέσχετο.
(εἶτα
|
κενὰς |
χαρίζει
χάριτας
τουτοισὶ
συκοφαντῶν
ἐμέ. |
[180] |
παρεληλυθότι
χρόνῳ
παραβαίνων
φαίνεται
τὰς
|
γεγενημένας |
αὐτῷ
συνθήκας
πρὸς
τὸν
Ἀθηναίων |
[120] |
διὰ
τὰς
ὑπὸ
τούτου
βλασφημίας
|
εἰρημένας |
ἀντὶ
πολλῶν
καὶ
ψευδῶν
αὐτὰ |
[290] |
καὶ
πόλεις
καὶ
τόπους
καὶ
|
λιμένας |
καὶ
ναῦς
καὶ
{πολλοὺς}
ἵππους |
[180] |
ὁρῶν
Ἑλληνίδας
πόλεις
τὰς
μὲν
|
ὑβριζομένας, |
τὰς
δὲ
ἀναστάτους
γιγνομένας,
δεινὸν |
[180] |
μὲν
ὑβριζομένας,
τὰς
δὲ
ἀναστάτους
|
γιγνομένας, |
δεινὸν
ἡγεῖται
εἶναι
καὶ
ἀνάξιον |
[310] |
τὰς
ἐπὶ
τὸν
παρόντα
βίον
|
γιγνομένας |
εἰς
ἀχαριστίαν
καὶ
προπηλακισμὸν
ἄγειν, |
[20] |
ἀποστείλας
πρέσβεις
περὶ
τῆς
εἰρήνης
|
ὁμολογουμένας |
πεποίηται
συνθήκας,
δεδόχθαι
τῇ
βουλῇ |
[320] |
τούτοις
βελτίω
τινὰ
νοῦν
καὶ
|
φρένας |
ἐνθείητε,
εἰ
δ'
ἄρ'
ἔχουσιν |
[50] |
ἔχων
διατελεῖ
εἴς
τε
τοὺς
|
Ἕλληνας |
ἅπαντας
καὶ
τὸν
δῆμον
τὸν |
[20] |
γὰρ
ὑμεῖς
ἅμα
τοὺς
μὲν
|
Ἕλληνας |
εἰς
πόλεμον
παρεκαλεῖτε,
αὐτοὶ
δὲ |
[60] |
λαβὼν
καὶ
πρότερον
κακῶς
τοὺς
|
Ἕλληνας |
ἔχοντας
πρὸς
ἑαυτοὺς
καὶ
στασιαστικῶς |
[180] |
προγόνων
δόξης
τὸ
περιορᾶν
τοὺς
|
Ἕλληνας |
καταδουλουμένους:
(διὸ
δεδόχθαι
τῇ
βουλῇ |
[180] |
καὶ
πρέσβεις
πρὸς
τοὺς
ἄλλους
|
Ἕλληνας, |
πρῶτον
δὲ
πάντων
πρὸς
Θηβαίους |
[30] |
καθῆντ'
ἐν
Μακεδονίᾳ
τρεῖς
ὅλους
|
μῆνας, |
ἕως
ἦλθε
Φίλιππος
ἐκ
Θρᾴκης |
[160] |
καὶ
τὴν
εἰρήνην,
παραβαίνων
τὰς
|
κοινὰς |
πίστεις,
δεδόχθαι
τῇ
βουλῇ
καὶ |
[210] |
καὶ
ἔργων
σκοποῦντας,
τὰς
δὲ
|
κοινὰς |
προαιρέσεις
εἰς
τὰ
τῶν
προγόνων |
[140] |
νοῦν:
ἐὰν
δὲ
τὰς
ἐκείνων
|
κοινὰς |
προφάσεις
λαβὼν
ἡγεμὼν
αἱρεθῇ,
ῥᾷον |
[180] |
πόλεις
παραιρεῖται
οὐδὲν
αὐτῷ
προσηκούσας,
|
τινὰς |
δὲ
καὶ
Ἀθηναίων
οὔσας
δοριαλώτους |
[180] |
ποιεῖ
καὶ
τὰς
πολιτείας
καταλύει,
|
τινὰς |
δὲ
καὶ
ἐξανδραποδιζόμενος
κατασκάπτει,
εἰς |
[150] |
οἱ
Λοκροὶ
μικροῦ
κατηκόντισαν
ἅπαντας,
|
τινὰς |
δὲ
καὶ
συνήρπασαν
τῶν
ἱερομνημόνων. |
[150] |
Ἑλλήνων
συνέδριον
κεκωλύκασι
μετὰ
βίας,
|
τινὰς |
δὲ
καὶ
τετραυματίκασι,
{καὶ}
τὸν |
[40] |
περιιὼν
Φίλιππος
Ἰλλυριοὺς
καὶ
Τριβαλλούς,
|
τινὰς |
δὲ
καὶ
τῶν
Ἑλλήνων
κατεστρέφετο, |
[160] |
μὲν
κατείληφε
πόλεις
τῶν
ἀστυγειτόνων,
|
τινὰς |
δὲ
πορθεῖ,
κεφαλαίῳ
δ'
ἐπὶ |
[120] |
τοῦ
κακῶς
λέγειν,
καὶ
λόγους
|
τινὰς |
διασύρει,
αὐτὸς
εἰρηκὼς
ἃ
τίς |
[230] |
εἶχεν
ἀφορμὰς
ἡ
πόλις
καὶ
|
τίνας |
δυνάμεις,
ὅτ'
εἰς
τὰ
πράγματ' |
[230] |
αὐτῶν
τῶν
ἔργων
ἂν
ἐσκόπει
|
τίνας |
εἶχεν
ἀφορμὰς
ἡ
πόλις
καὶ |
[260] |
τούτων
οὐδεμίαν
μαρτυρίαν,
οὔτ'
εἴ
|
τινας |
ἐκ
τῶν
πολεμίων
ἐλυσάμην,
οὔτ' |
[120] |
νόμου
λέγοντος
σαφῶς,
πλὴν
ἐάν
|
τινας |
ὁ
δῆμος
ἢ
ἡ
βουλὴ |
[120] |
τοῖς
ἰδίοις
δήμοις,
ἐὰν
μή
|
τινας |
ὁ
δῆμος
ὁ
τῶν
Ἀθηναίων |
[230] |
εἰς
τὰ
πράγματ'
εἰσῄειν,
καὶ
|
τίνας |
συνήγαγον
αὐτῇ
μετὰ
ταῦτ'
ἐπιστὰς |
[80] |
βεβοήθηκε
διὰ
τῶν
ψηφισμάτων,
καί
|
τινας |
τῶν
ἐν
τῇ
Εὐβοίᾳ
πόλεων |
[110] |
πασῶν
τῶν
φυλῶν
θεωροῖς
ἑκατὸν
|
μνᾶς |
εἰς
θυσίας,
δεδόχθαι
τῇ
βουλῇ |
[90] |
τᾶν
λειτουργιᾶν:
στᾶσαι
δὲ
καὶ
|
εἰκόνας |
τρεῖς
ἑκκαιδεκαπάχεις
ἐν
τῷ
Βοσπορείῳ, |
[100] |
ἔλαβεν.
καίτοι
πόσα
χρήματα
τοὺς
|
ἡγεμόνας |
τῶν
συμμοριῶν
ἢ
τοὺς
δευτέρους |
[140] |
τὸ
μέλλον
οὐ
προορωμένους,
τοὺς
|
ἱερομνήμονας, |
~πείθει
ψηφίσασθαι
περιελθεῖν
τὴν
χώραν, |
[210] |
οὐδ'
ἀδίκως
ὑμῖν
ἐνεκάλεσεν:
οὕτω
|
σώφρονας |
παρέσχεθ'
ὑμᾶς
αὐτούς:
δίς
τε |
[320] |
δέ.
οὐκ
ἐξαιτούμενος,
οὐκ
εἰς
|
Ἀμφικτύονας |
δίκας
ἐπαγόντων,
οὐκ
ἀπειλούντων,
οὐκ |
[140] |
ἀξίωμα
λαβὼν
ἀφίκετ'
εἰς
τοὺς
|
Ἀμφικτύονας, |
πάντα
τἄλλ'
ἀφεὶς
καὶ
παριδὼν |
[130] |
τοῦ
ἐν
Δήλῳ
εἰς
τοὺς
|
Ἀμφικτύονας |
συνεδρεύσαντες
ἡμεῖς
ἐκρίναμεν
Ὑπερείδην
ἄξιον |
[50] |
δὲ
μὴ
προσγράψαντα
ἐπειδὰν
τὰς
|
εὐθύνας |
δῶ"
στεφανοῦν,
καὶ
ἀνειπεῖν
ἐν |
[240] |
κακῶς
ἐμὲ
ποιεῖν,
καὶ
γραφάς,
|
εὐθύνας, |
εἰσαγγελίας,
πάντα
ταῦτ'
ἐπαγόντων
μοι, |
[110] |
ὑπεύθυνος.
ἦρχον:
καὶ
δέδωκά
γ'
|
εὐθύνας |
ἐκείνων,
οὐχ
ὧν
ἐπέδωκα.
νὴ |
[250] |
ἀπεδεικνύμην:
ἐν
οἷς
δὲ
τὰς
|
εὐθύνας |
ἐπεσημαίνεσθε,
δικαίως
καὶ
ἀδωροδοκήτως
πάντα |
[240] |
τῆς
στρατηγίας,
ἧς
ἔμ'
ἀπαιτεῖς
|
εὐθύνας: |
οὕτω
σκαιὸς
εἶ.
(ἀλλὰ
μὴν |
[110] |
δοθέντων
ἀντὶ
τοῦ
κομίσασθαι
χάριν
|
εὐθύνας |
ὑφέξει.
(ὅτι
τοίνυν
ταῦτ'
ἀληθῆ |
[110] |
ἄγειν,
καὶ
τούτους
ἐπὶ
τὰς
|
εὐθύνας |
ὧν
ἔδωκεν
ἐφιστάναι;
οὐδὲ
εἷς. |
[260] |
ἄλλων
κατηγορεῖς
αὐτὸς
ποιήσας,
(οὐ
|
κατῄσχυνας |
μὰ
Δί'
οὐδὲν
τῶν
προυπηργμένων |
[270] |
καὶ
τοὺς
πρὸς
ἔμ'
αὐτὸν
|
ἀγῶνας |
ἐάσαντα
νῦν
ἐπὶ
τόνδ'
ἥκειν, |
[110] |
τῆς
διοικήσεως
κεχειροτονημένου
διὰ
τοὺς
|
χειμῶνας |
πλεῦσαι
καὶ
μισθοδοτῆσαι
τοὺς
ὁπλίτας, |
[190] |
οὗ
τότ'
ἐκεῖνος
πάσας
ἀφῆκε
|
φωνάς; |
καὶ
εἰ
νῦν
τριῶν
ἡμερῶν |
[210] |
ἀλλὰ
μὴν
οἵας
τότ'
ἀφίει
|
φωνὰς |
ὁ
Φίλιππος
καὶ
ἐν
οἵαις |
[20] |
παρελθὼν
ταῦθ'
ἃ
νῦν
κατηγόρεις
|
ἐδίδαξας |
καὶ
διεξῆλθες;
(καὶ
μὴν
εἰ |
[150] |
ἡλίκα
πράγμαθ'
ἡ
μιαρὰ
κεφαλὴ
|
ταράξασ' |
αὕτη
δίκην
οὐκ
ἔδωκε.
(λέγε |
[60] |
λαβεῖν:
ὁ
γὰρ
ἐνταῦθ'
ἑαυτὸν
|
τάξας |
τῆς
πολιτείας
εἴμ'
ἐγώ.
(πότερον |
[150] |
καὶ
μετὰ
ταῦτ'
εὐθέως
δύναμιν
|
συλλέξας |
καὶ
παρελθὼν
ὡς
ἐπὶ
τὴν |
[170] |
τὴν
Ἐλάτειαν
κατείληφεν;
πλησίον
δύναμιν
|
δείξας |
καὶ
παραστήσας
τὰ
ὅπλα
τοὺς |
[90] |
κἂν
ἐν
οἰκίσκῳ
τις
αὑτὸν
|
καθείρξας |
τηρῇ:
δεῖ
δὲ
τοὺς
ἀγαθοὺς |
[80] |
ἀναλώσας.
ἀλλ'
οὐ
σύ,
ἀλλὰ
|
βοᾷς |
μὲν
ἔχων,
παύσει
δ'
οὐδέποτ' |
[120] |
καὶ
τοῖς
πολιτεύμασιν
γιγνωσκομένους.
καὶ
|
βοᾷς |
ῥητὰ
καὶ
ἄρρητ'
ὀνομάζων,
ὥσπερ |
[40] |
καὶ
τί
κακὸν
οὐχὶ
πασχόντων
|
πᾶσ' |
ἡ
οἰκουμένη
μεστὴ
γέγονεν.
τί |
[160] |
πρὶν
ἐκείνην
χρηματίσαι
καὶ
προβουλεῦσαι
|
πᾶς |
ὁ
δῆμος
ἄνω
καθῆτο.
~Καὶ |
[290] |
τοιοῦτον
οὐδὲν
τῇ
ψυχῇ,
ἀλλ'
|
ἐπάρας |
τὴν
φωνὴν
καὶ
γεγηθὼς
καὶ |
[210] |
ταῦτ'
ἐπράττετο
καὶ
ζήλου
καὶ
|
χαρᾶς |
καὶ
ἐπαίνων
ἡ
πόλις
ἦν |
[90] |
τηρῇ:
δεῖ
δὲ
τοὺς
ἀγαθοὺς
|
ἄνδρας |
ἐγχειρεῖν
μὲν
ἅπασιν
ἀεὶ
τοῖς |
[200] |
τοῖς
δημοσίοις
μνήμασιν
κειμένους
ἀγαθοὺς
|
ἄνδρας, |
οὓς
ἅπαντας
ὁμοίως
ἡ
πόλις |
[150] |
γεωργεῖν
ἔφασαν,
οὗτος
δὲ
τῆς
|
ἱερᾶς |
χώρας
ᾐτιᾶτ'
εἶναι,
οὐδεμίαν
δίκην |
[60] |
παντὸς
τοῦ
χρόνου
μέχρι
τῆς
|
ἡμέρας |
ἀφ'
ἧς
αὐτὸς
ἐπὶ
τὸ |
[60] |
ἐμέ:
ἃ
δ'
ἀφ'
ἧς
|
ἡμέρας |
ἐπὶ
ταῦτ'
ἐπέστην
ἐγὼ
διεκωλύθη, |
[20] |
μὲν
οὐκ
ἀφ'
ἧς
ὠμόσαθ'
|
ἡμέρας |
μόνον,
ἀλλ'
ἀφ'
ἧς
ἠλπίσατε |
[90] |
διδόναι,
ὀρθῶς
καὶ
καλῶς
βουλευόμενοι.
|
πέρας |
μὲν
γὰρ
ἅπασιν
ἀνθρώποις
ἐστὶ |
[140] |
ἦν
τοῦ
πρὸς
ὑμᾶς
πολέμου
|
πέρας |
οὐδ'
ἀπαλλαγὴ
Φιλίππῳ,
εἰ
μὴ |
[190] |
συμβάντα
συκοφάντει.
τὸ
μὲν
γὰρ
|
πέρας |
ὡς
ἂν
ὁ
δαίμων
βουληθῇ |
[250] |
εἰ
μενεῖ
τοιαύτη
μέχρι
τῆς
|
ἑσπέρας, |
πῶς
χρὴ
περὶ
ταύτης
λέγειν |
[260] |
πολεμίων
ἐλυσάμην,
οὔτ'
εἴ
τισιν
|
θυγατέρας |
συνεξέδωκα,
οὔτε
τῶν
τοιούτων
οὐδέν. |
[10] |
εἰκότως
ἂν
λέγειν,
ὅτι
τῆς
|
ἡμετέρας |
ἔχθρας
ἡμᾶς
ἐφ'
ἡμῶν
αὐτῶν |
[160] |
παραγίγνεσθαι,
παρ'
οὐδὲν
ἡγούμενος
τὰς
|
ἡμετέρας |
συνθήκας,
καὶ
τοὺς
ὅρκους
λύειν |
[0] |
μάλισθ'
ὑπὲρ
ὑμῶν
καὶ
τῆς
|
ὑμετέρας |
εὐσεβείας
τε
καὶ
δόξης,
τοῦτο |
[200] |
μοι.
νῦν
δ'
ἐγὼ
μὲν
|
ὑμετέρας |
τὰς
τοιαύτας
προαιρέσεις
ἀποφαίνω,
καὶ |
[280] |
Λέγε.
Ἐπίγραμμα.
οἵδε
πάτρας
ἕνεκα
|
σφετέρας |
εἰς
δῆριν
ἔθεντο
ὅπλα,
καὶ |
[200] |
ἐπιδεῖν
δουλεύουσαν
ἀποθνῄσκειν
ἐθελήσει,
καὶ
|
φοβερωτέρας |
ἡγήσεται
τὰς
ὕβρεις
καὶ
τὰς |
[220] |
εἴποι
τις
ἄν,
σὺ
τοσοῦθ'
|
ὑπερῆρας |
ῥώμῃ
καὶ
τόλμῃ
ὥστε
πάντα |
[140] |
μὲν
οὖν
τῆς
ἰδίας
ἕνεκ'
|
ἔχθρας |
ἢ
τοὺς
Θετταλοὺς
ἢ
τοὺς |
[230] |
οὗτοι
παρεσκευάκεσαν
τοὺς
περιχώρους
πάντας
|
ἔχθρας |
ἢ
φιλίας
ἐγγυτέρω,
Μεγαρέας,
Θηβαίους, |
[10] |
ἂν
λέγειν,
ὅτι
τῆς
ἡμετέρας
|
ἔχθρας |
ἡμᾶς
ἐφ'
ἡμῶν
αὐτῶν
δίκαιον |
[270] |
καὶ
τοσουτουσὶ
λόγους
ἀνηλωκέναι
ἰδίας
|
ἔχθρας |
καὶ
φθόνου
καὶ
μικροψυχίας
ἐστὶ |
[280] |
ταύτην
ἐπάγειν
τῆς
ἰδίας
ἕνεκ'
|
ἔχθρας, |
οὐκ
οὖσαν
ἀληθῆ.
(ὡς
δ' |
[290] |
ἂν
εἵνεκα
τῆς
πρὸς
ἔμ'
|
ἔχθρας |
τὰ
μέγιστα
τῶν
ὑμετέρων
καλῶν |
[230] |
πάνυ
γὰρ
παρὰ
τοῦτο,
οὐχ
|
ὁρᾷς; |
γέγονεν
τὰ
τῶν
Ἑλλήνων,
εἰ |
[280] |
τὴν
αὐτὴν
ἔχει
προσδοκίαν.
ἀλλ'
|
ὁρᾷς; |
ἐγώ:
ταὐτὰ
γὰρ
συμφέρονθ'
εἱλόμην |
[260] |
τῶν
ψήφων.
ἀγαθῇ
γ'
οὐχ
|
ὁρᾷς; |
τύχῃ
συμβεβιωκὼς
τῆς
ἐμῆς
κατηγορεῖς. |
[120] |
κατηγορῶν,
ἀλλὰ
μὴ
σπερμολόγος,
περίτριμμ'
|
ἀγορᾶς, |
ὄλεθρος
γραμματεύς,
οὐκ
ἂν
αὐτὸν |
[160] |
βουλῆς
Σῖμος
Ἀναγυράσιος,
Εὐθύδημος
Φυλάσιος,
|
Βουλαγόρας |
Ἀλωπεκῆθεν}
(Ἕτερον
Ψήφισμα.
{Ἐπ'
ἄρχοντος |
[310] |
πρὸς
τοὺς
νῦν
ὅρα
με
|
ῥήτορας, |
πρὸς
σαυτόν,
πρὸς
ὅντινα
βούλει |
[280] |
καὶ
μιαρόν.
Λέγε.
Ἐπίγραμμα.
οἵδε
|
πάτρας |
ἕνεκα
σφετέρας
εἰς
δῆριν
ἔθεντο |
[30] |
μὲν
ἑκουσίως
προσετίθετο
τῶν
πολισμάτων,
|
φρουρὰς |
εἰσαγηοχότας,
τὰ
δὲ
μὴ
ὑπακούοντα |
[130] |
ἀληθῆ
λέγω,
κάλει
τούτων
τοὺς
|
μάρτυρας. |
Μάρτυρες.
{Μαρτυροῦσι
Δημοσθένει
ὑπὲρ
ἁπάντων |
[130] |
λέγω,
κάλει
μοι
τούτων
τοὺς
|
μάρτυρας. |
Μάρτυρες.
{Τελέδημος
Κλέωνος,
Ὑπερείδης
Καλλαίσχρου, |
[210] |
ἀρίστων
αὐτὸς
τοὺς
θεοὺς
ἐποιήσατο
|
μάρτυρας, |
ταῦθ'
ὡς
οὐκ
ἄριστα
νῦν |
[290] |
ἀνατετροφότες.
(ταύτης
τοίνυν
τῆς
οὕτως
|
αἰσχρᾶς |
καὶ
περιβοήτου
συστάσεως
καὶ
κακίας, |
[140] |
γὰρ
ἐξήγετο
τῶν
ἐκ
τῆς
|
χώρας |
γιγνομένων
οὐδὲν
οὔτ'
εἰσήγεθ'
ὧν |
[150] |
ἔφασαν,
οὗτος
δὲ
τῆς
ἱερᾶς
|
χώρας |
ᾐτιᾶτ'
εἶναι,
οὐδεμίαν
δίκην
τῶν |
[180] |
εἶναι
τὸν
Φίλιππον
τῆς
ἐκείνων
|
χώρας, |
(παρακαλεῖν
δὲ
αὐτοὺς
μηδὲν
καταπλαγέντας |
[190] |
τί
ἄν,
εἴ
που
τῆς
|
χώρας |
ταὐτὸ
τοῦτο
πάθος
συνέβη,
προσδοκῆσαι |
[50] |
τῆς
ἑαυτοῦ
καὶ
τῶν
ἀδικημάτων
|
κατασκεδάσας, |
ἣν
ἀναγκαῖον
ἦν
πρὸς
τοὺς |
[190] |
προσέθεντο,
ὑπὲρ
οὗ
τότ'
ἐκεῖνος
|
πάσας |
ἀφῆκε
φωνάς;
καὶ
εἰ
νῦν |
[20] |
ἧς
ἠλπίσατε
τὴν
εἰρήνην
ἔσεσθαι,
|
πάσας |
ἐξελύσατε
τὰς
παρασκευὰς
τὰς
τοῦ |
[140] |
Ἀθηναῖοι,
τοὺς
θεοὺς
πάντας
καὶ
|
πάσας |
ὅσοι
τὴν
χώραν
ἔχουσι
τὴν |
[100] |
νῦν
ἐφ'
ἡμῶν
αὐτῶν,
ἃς
|
ἁπάσας |
ἡ
πόλις
τῆς
τῶν
ἄλλων |
[150] |
ὡς
ἐπὶ
τὴν
Κιρραίαν,
ἐρρῶσθαι
|
φράσας |
πολλὰ
Κιρραίοις
καὶ
Λοκροῖς,
τὴν |
[150] |
καταφεύγει.
τίς
οὖν
ὁ
ταῦτα
|
συμπαρασκευάσας |
αὐτῷ;
τίς
ὁ
τὰς
προφάσες |
[140] |
τῶν
Ἑλλήνων,
οὗτός
ἐστιν
ὁ
|
συγκατασκευάσας |
καὶ
πάντων
εἷς
ἀνὴρ
μεγίστων |
[180] |
καιρῷ,
τῷ
βουλομένῳ:
ὁ
δὲ
|
σιγήσας |
ἡνίκ'
ἔδει
λέγειν,
ἄν
τι |
[90] |
τὰν
χώραν
δαίοντος
καὶ
δενδροκοπέοντος,
|
βοαθήσας |
πλοίοις
ἑκατὸν
καὶ
εἴκοσι
καὶ |
[80] |
ἅπασιν.
ἀλλὰ
τίς
ἦν
ὁ
|
βοηθήσας |
τοῖς
Βυζαντίοις
καὶ
σώσας
αὐτούς; |
[260] |
ἃ
τῶν
ἄλλων
κατηγορεῖς
αὐτὸς
|
ποιήσας, |
(οὐ
κατῄσχυνας
μὰ
Δί'
οὐδὲν |
[20] |
καὶ
δηλοῦν
τουτοισί.
οὐ
τοίνυν
|
ἐποίησας |
οὐδαμοῦ
τοῦτο,
οὐδ'
ἤκουσέ
σου |
[190] |
πᾶσι
δοκοῦντα
συμφέρειν,
οὐδένα
κίνδυνον
|
ὀκνήσας |
ἴδιον
οὐδ'
ὑπολογισάμενος,
σὺ
δ' |
[60] |
τῶν
ἄλλων
Ἑλλήνων
μηδένα
μηδὲν
|
λυπήσας, |
ἦν
ἄν
τις
κατὰ
τῶν |
[20] |
μὲν
χρημάτων
πολλῶν
δὲ
στρατιωτῶν
|
εὐπορήσας |
ἐκ
τούτων
ῥᾳδίως
τοῖς
λοιποῖς |
[10] |
αἰτίας
καὶ
σκώμματα
καὶ
λοιδορίας
|
συμφορήσας |
ὑποκρίνεται:
εἶτα
κατηγορεῖ
μὲν
ἐμοῦ, |
[20] |
ὁρῶν
ἀφαιρούμενόν
με
τῆς
πόλεως,
|
ἠγανάκτησας, |
ἢ
παρελθὼν
ταῦθ'
ἃ
νῦν |
[170] |
κατείληφεν;
πλησίον
δύναμιν
δείξας
καὶ
|
παραστήσας |
τὰ
ὅπλα
τοὺς
μὲν
ἑαυτοῦ |
[80] |
πρὸς
τῇ
πόλει
καὶ
μηχανήματ'
|
ἐπιστήσας |
ἐπολιόρκει.
(τούτων
δὲ
γιγνομένων
ὅ |
[120] |
ἐπὶ
ταῦτα
πορεύσομαι,
τοσοῦτον
αὐτὸν
|
ἐρωτήσας. |
πότερόν
σέ
τις,
Αἰσχίνη,
τῆς |
[40] |
δεῦρ'
ἀπαγγείλας
τὰ
ψευδῆ
καὶ
|
φενακίσας |
ὑμᾶς,
οὗτός
ἐσθ'
ὁ
τὰ |
[280] |
τάχισθ'
ἡ
μάχη,
οὐδὲν
τούτων
|
φροντίσας |
εὐθέως
ὡμολόγεις
καὶ
προσεποιοῦ
φιλίαν |
[80] |
καὶ
σώσας
αὐτούς;
τίς
ὁ
|
κωλύσας |
τὸν
Ἑλλήσποντον
ἀλλοτριωθῆναι
κατ'
ἐκείνους |
[180] |
προσηκούσας,
τινὰς
δὲ
καὶ
Ἀθηναίων
|
οὔσας |
δοριαλώτους
πεποίηκεν
οὐδὲν
προαδικηθεὶς
ὑπὸ |
[90] |
ἐπέπρακτο
πρὸς
ὑμᾶς
ὑπομιμνῄσκων,
συκοφαντίας
|
οὔσας |
ἐπιδείξω
μὴ
μόνον
τῷ
ψευδεῖς |
[310] |
διὰ
τὰς
τῶν
πρότερον
εὐεργεσίας,
|
οὔσας |
ὑπερμεγέθεις,
οὐ
μὲν
οὖν
εἴποι |
[160] |
ὑφ'
ἡμῶν
πεπλημμελημένοι.
ἐγὼ
μέντοι
|
ἀκούσας |
τῶν
πρεσβευτῶν
συγκατατίθεμαι
τοῖς
παρακαλουμένοις |
[180] |
καὶ
πόλεις
παραιρεῖται
οὐδὲν
αὐτῷ
|
προσηκούσας, |
τινὰς
δὲ
καὶ
Ἀθηναίων
οὔσας |
[160] |
τόπους,
παραβαίνων
τὰς
πρὸς
ἡμᾶς
|
ὑπαρχούσας |
αὐτῷ
συνθήκας,
δεδόχθαι
τῇ
βουλῇ |
[20] |
γράψας
καὶ
ἑαυτὸν
μετὰ
τούτου
|
μισθώσας |
ἐπὶ
ταῦτα
Φιλοκράτης
ὁ
Ἁγνούσιος, |
[130] |
ὅπως
χάριν
αὐτοῖς
ἔχεις,
ἀλλὰ
|
μισθώσας |
σαυτὸν
κατὰ
τουτωνὶ
πολιτεύει.
καὶ |
[260] |
τῷ
μετὰ
ταῦτα
βίῳ,
ἀλλὰ
|
μισθώσας |
σαυτὸν
τοῖς
βαρυστόνοις
ἐπικαλουμένοις
{ἐκείνοις} |
[80] |
σιωπῶ
μὲν
λαβών,
βοῶ
δ'
|
ἀναλώσας. |
ἀλλ'
οὐ
σύ,
ἀλλὰ
βοᾷς |
[110] |
τῆς
τῶν
τειχῶν
ἐπισκευῆς
καὶ
|
προσαναλώσας |
εἰς
τὰ
ἔργα
ἀπὸ
τῆς |
[80] |
ὁ
βοηθήσας
τοῖς
Βυζαντίοις
καὶ
|
σώσας |
αὐτούς;
τίς
ὁ
κωλύσας
τὸν |
[0] |
ἐμοὶ
φαίνεται,
ἀλλ'
ὁρῶν
ὅτι
|
τὰς |
αἰτίας
καὶ
τὰς
διαβολάς,
αἷς |
[90] |
Βοιωτίαν
ἅπασαν,
Μέγαρα,
Αἴγιναν,
Κέω,
|
τὰς |
ἄλλας
νήσους,
οὐ
ναῦς,
οὐ |
[150] |
τὰς
ἰδίας
προφάσεις,
εἰς
δὲ
|
τὰς |
Ἀμφικτυονικὰς
καταφεύγει.
τίς
οὖν
ὁ |
[120] |
{Ὅσους
στεφανοῦσί
τινες
τῶν
δήμων,
|
τὰς |
ἀναγορεύσεις
τῶν
στεφάνων
ποιεῖσθαι
ἐν |
[160] |
καὶ
κήρυκα
συνθηκῶν
μνημονεύετε
καὶ
|
τὰς |
ἀνοχὰς
αἰτεῖσθε,
κατ'
οὐδὲν
ὑφ' |
[160] |
παρακαλουμένοις
καὶ
ἕτοιμός
εἰμι
ποιεῖσθαι
|
τὰς |
ἀνοχάς,
ἄν
περ
τοὺς
οὐκ |
[160] |
ἀξιώσουσι
καὶ
παρακαλέσουσιν
αὐτὸν
ποιήσασθαι
|
τὰς |
ἀνοχάς,
ὅπως
ἐνδεχομένως
ὁ
δῆμος |
[160] |
δοῦναι
χρόνον
τῇ
πόλει
καὶ
|
τὰς |
ἀνοχὰς
ποιήσασθαι
μέχρι
τοῦ
θαργηλιῶνος |
[50] |
πράξεις
εἱλόμην
ἐγώ,
ὥστε
καὶ
|
τὰς |
ἀποδείξεις
ἐκ
τούτων
δίκαιός
εἰμι |
[40] |
λέγειν.
ἐπάνειμι
δὴ
πάλιν
ἐπὶ
|
τὰς |
ἀποδείξεις,
ὡς
τὰ
τούτων
ἀδικήματα |
[160] |
τοῦ
δήμου}
(λέγε
δὴ
καὶ
|
τὰς |
ἀποκρίσεις.
Ἀπόκρισις
Ἀθηναίοις.
{Βασιλεὺς
Μακεδόνων |
[110] |
ἐστεφάνωται
ὑφ'
ὑμῶν:
εἶθ'
ὅτε
|
τὰς |
ἀσπίδας
Διότιμος
ἔδωκε
καὶ
πάλιν |
[200] |
φοβερωτέρας
ἡγήσεται
τὰς
ὕβρεις
καὶ
|
τὰς |
ἀτιμίας,
ἃς
ἐν
δουλευούσῃ
τῇ |
[80] |
τούτοις
τότε,
καὶ
γράψαντος
Ἀριστονίκου
|
τὰς |
αὐτὰς
συλλαβὰς
ἅσπερ
οὑτοσὶ
Κτησιφῶν |
[220] |
(ταυτὶ
τὰ
ψηφίσματ'
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
|
τὰς |
αὐτὰς
συλλαβὰς
καὶ
ταὐτὰ
ῥήματ' |
[290] |
καὶ
κόλακες
καὶ
ἀλάστορες,
ἠκρωτηριασμένοι
|
τὰς |
αὑτῶν
ἕκαστοι
πατρίδας,
τὴν
ἐλευθερίαν |
[150] |
δόξαντα
ποιεῖν
προσεποιεῖτο:
ὁ
δὲ
|
τὰς |
ἀφορμὰς
ταύτας
καὶ
τὰς
προφάσεις |
[250] |
δὲ
γενόμενος
τῇ
μητρὶ
τελούσῃ
|
τὰς |
βίβλους
ἀνεγίγνωσκες
καὶ
τἄλλα
συνεσκευωροῦ, |
[90] |
εἰπεῖν
ἔχοι.
(ἵνα
τοίνυν
καὶ
|
τὰς |
βλασφημίας
ἃς
κατὰ
τῶν
Εὐβοέων |
[90] |
ἐν
τᾷ
ἁλίᾳ
ἔλεξεν,
ἐκ
|
τᾶς |
βωλᾶς
λαβὼν
ῥήτραν:
ἐπειδὴ
ὁ |
[180] |
τῷ
παρεληλυθότι
χρόνῳ
παραβαίνων
φαίνεται
|
τὰς |
γεγενημένας
αὐτῷ
συνθήκας
πρὸς
τὸν |
[250] |
με
πράττειν:
ἐν
οἷς
δὲ
|
τὰς |
γραφὰς
ἀπέφευγον,
ἔννομα
καὶ
γράφειν |
[180] |
Ἑλληνίδας
πόλεις
τὰς
μὲν
ὑβριζομένας,
|
τὰς |
δὲ
ἀναστάτους
γιγνομένας,
δεινὸν
ἡγεῖται |
[210] |
ἰδίων
νόμων
καὶ
ἔργων
σκοποῦντας,
|
τὰς |
δὲ
κοινὰς
προαιρέσεις
εἰς
τὰ |
[70] |
Ἑλληνίδας
τὰς
μὲν
ἀναιρῶν,
εἰς
|
τὰς |
δὲ
τοὺς
φυγάδας
κατάγων,
πότερον |
[210] |
τάς
τ'
ἰδίας
δίκας
καὶ
|
τὰς |
δημοσίας
κρίνειν,
ἀλλὰ
τὰ
μὲν |
[0] |
ὁρῶν
ὅτι
τὰς
αἰτίας
καὶ
|
τὰς |
διαβολάς,
αἷς
ἐκ
τοῦ
πρότερος |
[230] |
τριήρων,
τριακοσίων
οὐσῶν
τῶν
πασῶν,
|
τὰς |
διακοσίας
ἡ
πόλις
παρέσχετο,
καὶ |
[230] |
εἶτ'
εἰ
μὲν
ἐλάττους
ἐποίησα
|
τὰς |
δυνάμεις,
παρ'
ἐμοὶ
τἀδίκημ'
ἂν |
[320] |
τῆς
πολιτείας
εἱλόμην,
τὰς
τιμάς,
|
τὰς |
δυναστείας,
τὰς
εὐδοξίας
τὰς
τῆς |
[300] |
πάσης
ἀδείας
ἀσφαλῶς
ἐν
εὐδαιμονίᾳ
|
τὰς |
ἑαυτῶν
ᾤκουν
πατρίδας,
τῶν
τοσούτων |
[240] |
ταῦτα
πέπρακταί
μοι.
καὶ
ἔτι
|
τὰς |
ἑκασταχοῦ
βραδυτῆτας,
ὄκνους,
ἀγνοίας,
φιλονικίας, |
[140] |
αὐτῷ
τὸν
νοῦν:
ἐὰν
δὲ
|
τὰς |
ἐκείνων
κοινὰς
προφάσεις
λαβὼν
ἡγεμὼν |
[50] |
οὐσῶν
τῆς
πολιτείας
τὴν
περὶ
|
τὰς |
Ἑλληνικὰς
πράξεις
εἱλόμην
ἐγώ,
ὥστε |
[240] |
μὲν
περὶ
σωτηρίας
τῆς
πόλεως
|
τὰς |
ἐμὰς
γνώμας
ἐχειροτόνει,
καὶ
πάνθ' |
[90] |
ἀποστεῖλαι
δὲ
καὶ
θεαρίας
ἐς
|
τὰς |
ἐν
τᾷ
Ἑλλάδι
παναγύριας,
Ἴσθμια |
[310] |
οὖν
εἴποι
τις
ἂν
ἡλίκας,
|
τὰς |
ἐπὶ
τὸν
παρόντα
βίον
γιγνομένας |
[220] |
ἐν
πᾶσιν
ἐμαυτὸν
ἔταττον.
Λέγε
|
τὰς |
ἐπιστολὰς
τὰς
τοῦ
Φιλίππου.
Ἐπιστολαί
|
[10] |
περὶ
ὧν
ἐνίων
μεγάλας
καὶ
|
τὰς |
ἐσχάτας
οἱ
νόμοι
διδόασι
τιμωρίας, |
[320] |
εἱλόμην,
τὰς
τιμάς,
τὰς
δυναστείας,
|
τὰς |
εὐδοξίας
τὰς
τῆς
πατρίδος
θεραπεύειν, |
[50] |
(Τὸ
δὲ
μὴ
προσγράψαντα
ἐπειδὰν
|
τὰς |
εὐθύνας
δῶ"
στεφανοῦν,
καὶ
ἀνειπεῖν |
[250] |
λέγειν
ἀπεδεικνύμην:
ἐν
οἷς
δὲ
|
τὰς |
εὐθύνας
ἐπεσημαίνεσθε,
δικαίως
καὶ
ἀδωροδοκήτως |
[110] |
δ'
ἄγειν,
καὶ
τούτους
ἐπὶ
|
τὰς |
εὐθύνας
ὧν
ἔδωκεν
ἐφιστάναι;
οὐδὲ |
[160] |
παρασκευάζεται
παραγίγνεσθαι,
παρ'
οὐδὲν
ἡγούμενος
|
τὰς |
ἡμετέρας
συνθήκας,
καὶ
τοὺς
ὅρκους |
[210] |
βούλομαι.
ὡς
γὰρ
ἀφικόμεθ'
εἰς
|
τὰς |
Θήβας,
κατελαμβάνομεν
Φιλίππου
καὶ
Θετταλῶν |
[260] |
ποιεῖν
ἔργον
ἀνθρώπου.
τὸ
δὲ
|
τὰς |
ἰδίας
εὐεργεσίας
ὑπομιμνῄσκειν
καὶ
λέγειν |
[150] |
εὐτυχεῖτε}
(ὁρᾶθ'
ὅτι
φεύγει
μὲν
|
τὰς |
ἰδίας
προφάσεις,
εἰς
δὲ
τὰς |
[180] |
τὸν
ἵππαρχον
τὰς
πεζὰς
καὶ
|
τὰς |
ἱππικὰς
δυνάμεις
Ἐλευσῖνάδε
ἐξάγειν,
πέμψαι |
[160] |
ἐπιβάλλεται
καὶ
τὴν
εἰρήνην,
παραβαίνων
|
τὰς |
κοινὰς
πίστεις,
δεδόχθαι
τῇ
βουλῇ |
[10] |
πεπολιτευμένων
λόγους
ἀφέντα
με
πρὸς
|
τὰς |
λοιδορίας
τὰς
παρὰ
σοῦ
τρέψεσθαι. |
[260] |
καὶ
πολίτην
καὶ
τριταγωνιστήν.
λέγε
|
τὰς |
μαρτυρίας.
Μαρτυρίαι.
(ἐν
μὲν
τοίνυν |
[170] |
καὶ
πλουσίους,
οἱ
μετὰ
ταῦτα
|
τὰς |
μεγάλας
ἐπιδόσεις
ἐπιδόντες:
καὶ
γὰρ |
[300] |
μὲν
τοῖς
ἐχθροῖς
ὑπαρχουσῶν
δυνάμεων
|
τὰς |
μεγίστας
ἀφελεῖν,
ὧν
δ'
ἐνέλειπε |
[70] |
Βυζάντιον
πολιορκῶν,
καὶ
πόλεις
Ἑλληνίδας
|
τὰς |
μὲν
ἀναιρῶν,
εἰς
τὰς
δὲ |
[180] |
νῦν
δὲ
ὁρῶν
Ἑλληνίδας
πόλεις
|
τὰς |
μὲν
ὑβριζομένας,
τὰς
δὲ
ἀναστάτους |
[30] |
ἐχθρόν.
οὐ
γὰρ
τὰ
ῥήματα
|
τὰς |
οἰκειότητας
ἔφη
βεβαιοῦν,
μάλα
σεμνῶς |
[210] |
καὶ
τῶν
ἱππέων
ὄντων
εἰς
|
τὰς |
οἰκίας
καὶ
τὸ
ἄστυ
δέχεσθαι |
[10] |
ἀφέντα
με
πρὸς
τὰς
λοιδορίας
|
τὰς |
παρὰ
σοῦ
τρέψεσθαι.
οὐ
δὴ |
[100] |
οὔτε
γὰρ
ἐν
τῇ
πόλει
|
τὰς |
παρὰ
τῶν
πλουσίων
χάριτας
μᾶλλον |
[100] |
ἦν
χρησιμώτατον,
ἐν
καιρῷ
γίγνεσθαι
|
τὰς |
παρασκευὰς
ἐποίησα.
(καὶ
γραφεὶς
τὸν |
[20] |
τὴν
εἰρήνην
ἔσεσθαι,
πάσας
ἐξελύσατε
|
τὰς |
παρασκευὰς
τὰς
τοῦ
πολέμου,
ὁ |
[90] |
ἐκ
τῆς
Φιλίππου
καὶ
ἀποδοὺς
|
τὰς |
πατρίδας,
τοὺς
νόμους,
τὴν
ἐλευθερίαν, |
[320] |
τὰς
δυναστείας,
τὰς
εὐδοξίας
τὰς
|
τῆς |
πατρίδος
θεραπεύειν,
ταύτας
αὔξειν,
μετὰ |
[180] |
τὸν
στρατηγὸν
καὶ
τὸν
ἵππαρχον
|
τὰς |
πεζὰς
καὶ
τὰς
ἱππικὰς
δυνάμεις |
[100] |
τῶν
ψήφων
οὐ
λαβὼν
ἀπέτεισε
|
τὰς |
πεντακοσίας
δραχμάς}
(φέρε
δὴ
καὶ |
[30] |
μὲν
Φωκέας
ἀπολέσθαι
καὶ
κατασκαφῆναι
|
τὰς |
πόλεις
αὐτῶν,
ὑμᾶς
δ'
ἡσυχίαν |
[160] |
ἐλθεῖν
ἐφ'
ἡμᾶς,
οὗπερ
εἵνεκα
|
τὰς |
πόλεις
οὗτοι
συνέκρουον,
καὶ
εἰ |
[160] |
ἔρρωσθε}
(οὕτω
διαθεὶς
ὁ
Φίλιππος
|
τὰς |
πόλεις
πρὸς
ἀλλήλας
διὰ
τούτων |
[300] |
στρατηγῶν
φαυλότης
ἢ
τῶν
προδιδόντων
|
τὰς |
πόλεις
ὑμῶν
κακία
ἢ
πάντα |
[180] |
ἃς
μὲν
ἐμφρούρους
ποιεῖ
καὶ
|
τὰς |
πολιτείας
καταλύει,
τινὰς
δὲ
καὶ |
[60] |
ἐλευθερίαν
περιείλετο,
μᾶλλον
δὲ
καὶ
|
τὰς |
πολιτείας,
ὅσων
ἐδύνατο,
πῶς
οὐχ |
[160] |
τῆς
Ἀττικῆς
παραγίγνεσθαι
τόπους,
παραβαίνων
|
τὰς |
πρὸς
ἡμᾶς
ὑπαρχούσας
αὐτῷ
συνθήκας, |
[150] |
δὲ
τὰς
ἀφορμὰς
ταύτας
καὶ
|
τὰς |
προφάσεις
αὐτῷ
παρασχὼν
οὗτος
ἦν. |
[150] |
ταῦτα
συμπαρασκευάσας
αὐτῷ;
τίς
ὁ
|
τὰς |
προφάσες
ταύτας
ἐνδούς;
τίς
ὁ |
[210] |
ὑμᾶς
αὐτούς:
δίς
τε
συμπαραταξάμενοι
|
τὰς |
πρώτας
μάχας,
τήν
τ'
ἐπὶ |
[260] |
ἃς
παρανάγνωθι
καὶ
σύ
μοι
|
τὰς |
ῥήσεις
ἃς
ἐλυμαίνου,
ἥκω
νεκρῶν |
[160] |
πρὸς
ἡμᾶς
ὁμόνοιαν
διατηρεῖν
καὶ
|
τὰς |
συνθήκας,
εἰ
δὲ
μή,
πρὸς |
[210] |
ἀπὸ
τῆς
αὐτῆς
διανοίας
δεῖ
|
τάς |
τ'
ἰδίας
δίκας
καὶ
τὰς |
[280] |
τοῦ
δήμου
τόθ'
αἱρεθέντες
ἐπὶ
|
τὰς |
ταφὰς
ἄλλως
πως,
ἀλλὰ
δέον |
[320] |
τιμάς,
τὰς
δυναστείας,
τὰς
εὐδοξίας
|
τὰς |
τῆς
πατρίδος
θεραπεύειν,
ταύτας
αὔξειν, |
[320] |
τὴν
ὁδὸν
τῆς
πολιτείας
εἱλόμην,
|
τὰς |
τιμάς,
τὰς
δυναστείας,
τὰς
εὐδοξίας |
[200] |
νῦν
δ'
ἐγὼ
μὲν
ὑμετέρας
|
τὰς |
τοιαύτας
προαιρέσεις
ἀποφαίνω,
καὶ
δείκνυμ' |
[20] |
ἔσεσθαι,
πάσας
ἐξελύσατε
τὰς
παρασκευὰς
|
τὰς |
τοῦ
πολέμου,
ὁ
δὲ
τοῦτ' |
[220] |
ἐμαυτὸν
ἔταττον.
Λέγε
τὰς
ἐπιστολὰς
|
τὰς |
τοῦ
Φιλίππου.
Ἐπιστολαί
(εἰς
ταῦτα |
[100] |
ἀπόρων
εἰς
τοὺς
εὐπόρους
μετήνεγκα
|
τὰς |
τριηραρχίας:
πάντ'
οὖν
τὰ
δέοντ' |
[200] |
τὴν
πόλιν
ἐκλιπεῖν
ὑπέμειναν
εἰς
|
τὰς |
τριήρεις
ἐμβάντες
ὑπὲρ
τοῦ
μὴ |
[220] |
ἔστ'
ἀνενεγκεῖν
ἐπ'
ἐκείνους
καὶ
|
τὰς |
τῶν
δικαστηρίων
γνώσεις
καὶ
τὸ |
[260] |
ἐμῆς
κατηγορεῖς.
(φέρε
δὴ
καὶ
|
τὰς |
τῶν
λῃτουργιῶν
μαρτυρίας
ὧν
λελῃτούργηκα |
[180] |
τῷ
ὁμοφύλῳ.
ἀναμιμνῄσκεται
δὲ
καὶ
|
τὰς |
τῶν
προγόνων
τῶν
ἑαυτοῦ
εἰς |
[310] |
καὶ
ἄμεινον
τῇ
πόλει
διὰ
|
τὰς |
τῶν
πρότερον
εὐεργεσίας,
οὔσας
ὑπερμεγέθεις, |
[200] |
ἀποθνῄσκειν
ἐθελήσει,
καὶ
φοβερωτέρας
ἡγήσεται
|
τὰς |
ὕβρεις
καὶ
τὰς
ἀτιμίας,
ἃς |
[120] |
καίπερ
οὐ
φιλολοίδορον
ὄντα,
διὰ
|
τὰς |
ὑπὸ
τούτου
βλασφημίας
εἰρημένας
ἀντὶ |
[260] |
καὶ
ἀκήρυκτος
ὑμῖν
πρὸς
τοὺς
|
θεατὰς |
πόλεμος,
ὑφ'
ὧν
πολλὰ
τραύματ' |
[10] |
ὧν
ἐνίων
μεγάλας
καὶ
τὰς
|
ἐσχάτας |
οἱ
νόμοι
διδόασι
τιμωρίας,
τοῦ |
[90] |
Λακεδαιμονίους
οὐ
φίλους
ὄντας
οὐδ'
|
εὐεργέτας, |
ἀλλὰ
πολλὰ
τὴν
πόλιν
ἡμῶν |
[110] |
καινοῖς:
τῆς
δὲ
ἀναγορεύσεως
ἐπιμεληθῆναι
|
θεσμοθέτας, |
πρυτάνεις,
ἀγωνοθέτας}
(τούτων
ἕκαστος,
Αἰσχίνη, |
[110] |
δὲ
ἀναγορεύσεως
ἐπιμεληθῆναι
θεσμοθέτας,
πρυτάνεις,
|
ἀγωνοθέτας} |
(τούτων
ἕκαστος,
Αἰσχίνη,
τῆς
μὲν |
[310] |
αὑτόν,
ὥσπερ
τἄλλα
πάντα,
τοὺς
|
ποιητάς, |
τοὺς
χορούς,
τοὺς
ἀγωνιστάς.
(ὁ |
[100] |
ἠνάγκασα,
τοὺς
πλουσίους,
τοὺς
δὲ
|
πένητας |
ἔπαυσ'
ἀδικουμένους,
τῇ
πόλει
δ' |
[30] |
οὐ
γὰρ
τὰ
ῥήματα
τὰς
|
οἰκειότητας |
ἔφη
βεβαιοῦν,
μάλα
σεμνῶς
ὀνομάζων, |
[240] |
μοι.
καὶ
ἔτι
τὰς
ἑκασταχοῦ
|
βραδυτῆτας, |
ὄκνους,
ἀγνοίας,
φιλονικίας,
ἃ
πολιτικὰ |
[290] |
συμφέροντα
προίεντο,
τοὺς
ὑπάρχοντας
ἕκαστοι
|
πολίτας |
ἐξαπατῶντες
καὶ
διαφθείροντες,
ἕως
δούλους |
[110] |
χειμῶνας
πλεῦσαι
καὶ
μισθοδοτῆσαι
τοὺς
|
ὁπλίτας, |
ἐκ
τῆς
ἰδίας
οὐσίας
ἔδωκε |
[290] |
Ἕλιξος,
Πέριλλος:
Θηβαίους
Τιμόλαος,
Θεογείτων,
|
Ἀνεμοίτας: |
Εὐβοέας
Ἵππαρχος,
Κλείταρχος,
Σωσίστρατος.
(ἐπιλείψει |
[100] |
πόλει
τὰς
παρὰ
τῶν
πλουσίων
|
χάριτας |
μᾶλλον
ἢ
τὰ
τῶν
πολλῶν |
[230] |
σωτηρίαν
παρέσχετο.
(εἶτα
κενὰς
χαρίζει
|
χάριτας |
τουτοισὶ
συκοφαντῶν
ἐμέ.
τί
γὰρ |
[200] |
καὶ
τῶν
προγόνων
τοὺς
ταῦτα
|
πράξαντας |
μάλιστ'
ἐπαινεῖτε.
εἰκότως:
τίς
γὰρ |
[200] |
εἶτ'
ἀποστᾶσα
τούτου
Φιλίππῳ,
προδεδωκέναι
|
πάντας |
ἂν
ἔσχεν
αἰτίαν.
εἰ
γὰρ |
[0] |
δ'
ὑμᾶς,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
|
πάντας |
ἂν
ὁμολογῆσαι
κοινὸν
εἶναι
τουτονὶ |
[70] |
ἐπολιτευόμην
ἐγώ,
καὶ
ὁρῶν
καταδουλούμενον
|
πάντας |
ἀνθρώπους
ἐκεῖνον
ἠναντιούμην,
καὶ
προλέγων |
[270] |
αὐτὸς
ἁπλῶς
καὶ
μετ'
εὐνοίας
|
πάντας |
εἰρηκὼς
τοὺς
λόγους,
φυλάττειν
ἐμὲ |
[230] |
ἐχθρῶν,
οὗτοι
παρεσκευάκεσαν
τοὺς
περιχώρους
|
πάντας |
ἔχθρας
ἢ
φιλίας
ἐγγυτέρω,
Μεγαρέας, |
[290] |
καίτοι
νὴ
τὸν
Ἡρακλέα
καὶ
|
πάντας |
θεούς,
εἴ
γ'
ἐπ'
ἀληθείας |
[140] |
ὑμῶν,
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τοὺς
θεοὺς
|
πάντας |
καὶ
πάσας
ὅσοι
τὴν
χώραν |
[280] |
λοιδορεῖ
καὶ
ὀνειδίζεις
ταῦτα,
ὧν
|
πάντας |
μᾶλλον
αἰτίους
εὑρήσεις.
(πολλὰ
καὶ |
[10] |
παρ'
ἑκάστοις
προδόταις
χρήματ'
ἀναλίσκων
|
πάντας |
συνέκρουε
καὶ
πρὸς
αὑτοὺς
ἐτάραττεν: |
[170] |
φόβον,
εἶτα
μεταθέσθαι
καὶ
φοβεῖσθαι
|
πάντας |
ὑπὲρ
Θηβαίων:
πολὺ
γὰρ
τῶν |
[140] |
Θηβαίους
καὶ
τοὺς
Θετταλοὺς
καὶ
|
πάντας |
φυλάξεσθαι,
ἂν
δ'
Ἀθηναῖος
ᾖ |
[230] |
ἡ
πόλις
τοὺς
νησιώτας,
οὐχ
|
ἅπαντας, |
ἀλλὰ
τοὺς
ἀσθενεστάτους:
οὔτε
γὰρ |
[270] |
διώρικεν.
Αἰσχίνης
τοίνυν
τοσοῦτον
ὑπερβέβληκεν
|
ἅπαντας |
ἀνθρώπους
ὠμότητι
καὶ
συκοφαντίᾳ,
ὥστε |
[80] |
~Μετὰ
ταῦτα
δὲ
τοὺς
ἀποστόλους
|
ἅπαντας |
ἀπέστειλα,
καθ'
οὓς
Χερρόνησος
ἐσώθη |
[280] |
ἢ
τοσοῦτον
ὕπνον
καὶ
λήθην
|
ἅπαντας |
ἔχειν
ὥστ'
οὐ
μεμνῆσθαι
τοὺς |
[170] |
χρήμασιν
Θηβαίων
ἢ
ἐξαπατῆσαι
ἐνῆν
|
ἅπαντας |
ηὐτρέπισται:
τοὺς
δ'
ἀπ'
ἀρχῆς |
[50] |
διατελεῖ
εἴς
τε
τοὺς
Ἕλληνας
|
ἅπαντας |
καὶ
τὸν
δῆμον
τὸν
Ἀθηναίων |
[200] |
μνήμασιν
κειμένους
ἀγαθοὺς
ἄνδρας,
οὓς
|
ἅπαντας |
ὁμοίως
ἡ
πόλις
τῆς
αὐτῆς |
[80] |
(ἀλλὰ
μὴν
ἡλίκα
ταῦτ'
ὠφέλησεν
|
ἅπαντας, |
οὐκέτ'
ἐκ
τοῦ
λόγου
δεῖ |
[150] |
προσπεσόντες
οἱ
Λοκροὶ
μικροῦ
κατηκόντισαν
|
ἅπαντας, |
τινὰς
δὲ
καὶ
συνήρπασαν
τῶν |
[200] |
τοὺς
κατορθώσαντας
αὐτῶν
οὐδὲ
τοὺς
|
κρατήσαντας |
μόνους.
δικαίως:
ὃ
μὲν
γὰρ |
[200] |
παραταξαμένους,
καὶ
τοὺς
ἐν
Σαλαμῖνι
|
ναυμαχήσαντας |
καὶ
τοὺς
ἐπ'
Ἀρτεμισίῳ,
καὶ |
[230] |
νομίζουσα
οὐδὲ
κρίνουσα
τοὺς
ταῦτα
|
συμβουλεύσαντας |
οὐδ'
ἀγανακτοῦσ'
ἐπὶ
τούτοις
ἑωρᾶτο |
[200] |
κίνδυνον
ἀράμενοι,
μὰ
τοὺς
Μαραθῶνι
|
προκινδυνεύσαντας |
τῶν
προγόνων,
καὶ
τοὺς
ἐν |
[180] |
δήμῳ
τῷ
Ἀθηναίων,
εὐξαμένους
καὶ
|
θύσαντας |
τοῖς
θεοῖς
καὶ
ἥρωσι
τοῖς |
[200] |
τιμῆς
ἔθαψεν,
Αἰσχίνη,
οὐχὶ
τοὺς
|
κατορθώσαντας |
αὐτῶν
οὐδὲ
τοὺς
κρατήσαντας
μόνους. |
[110] |
χάριτος
μὲν
ἀποστερεῖν,
εἰς
τοὺς
|
συκοφάντας |
δ'
ἄγειν,
καὶ
τούτους
ἐπὶ |
[180] |
χώρας,
(παρακαλεῖν
δὲ
αὐτοὺς
μηδὲν
|
καταπλαγέντας |
τὸν
Φίλιππον
ἀντέχεσθαι
τῆς
ἑαυτῶν |
[180] |
τὴν
χώραν
τὴν
Ἀθηναίων,
καὶ
|
ἐνθυμηθέντας |
τῆς
τῶν
προγόνων
ἀρετῆς,
διότι |
[20] |
Ἀθηναίων
ἤδη
πέντε,
τοὺς
δὲ
|
χειροτονηθέντας |
ἀποδημεῖν
μηδεμίαν
ὑπερβολὴν
ποιουμένους,
ὅπου |
[30] |
δ'
ἡσυχίαν
ἀγαγόντας
καὶ
τούτῳ
|
πεισθέντας |
μικρὸν
ὕστερον
σκευαγωγεῖν
ἐκ
τῶν |
[30] |
τὴν
Θρᾴκην
διὰ
τούτους
οὐχὶ
|
πεισθέντας |
τῷ
ἐμῷ
ψηφίσματι,
πάλιν
ὠνεῖται |
[210] |
δίκην
λαβεῖν,
ὁποτέρως
βούλονται,
ἢ
|
διέντας |
αὐτοὺς
ἐφ'
ὑμᾶς
ἢ
συνεμβαλόντας |
[80] |
παρελθὼν
ἐπὶ
Θρᾴκης
Βυζαντίους
συμμάχους
|
ὄντας |
αὑτῷ
τὸ
μὲν
πρῶτον
ἠξίου |
[170] |
ὑμᾶς
αὐτοὺς
ἐν
τοῖς
ὅπλοις
|
ὄντας, |
ἵνα
τοῖς
ἐν
Θήβαις
φρονοῦσι |
[90] |
πρεσβύτεροι,
οἳ
Λακεδαιμονίους
οὐ
φίλους
|
ὄντας |
οὐδ'
εὐεργέτας,
ἀλλὰ
πολλὰ
τὴν |
[20] |
μηδεμίαν
ὑπερβολὴν
ποιουμένους,
ὅπου
ἂν
|
ὄντας |
πυνθάνωνται
τὸν
Φίλιππον,
καὶ
τοὺς |
[310] |
ἦσάν
τινες,
οἳ
διασύροντες
τοὺς
|
ὄντας |
τότε
τοὺς
{δὲ}
πρότερον
γεγενημένους |
[280] |
τοῖς
κοινοῖς
ἀτυχήμασιν
ὧν
ἐφρόνουν
|
λαβόντας |
ἄδειαν
ἐχθροὺς
μὲν
πάλαι,
φανεροὺς |
[30] |
ἀφῖχθαι
καὶ
τὰ
χωρία
σῶσαι,
|
λαβόντας |
τοὺς
ὅρκους
πρὶν
ἐκεῖνον
ἐξελεῖν |
[30] |
πόλεις
αὐτῶν,
ὑμᾶς
δ'
ἡσυχίαν
|
ἀγαγόντας |
καὶ
τούτῳ
πεισθέντας
μικρὸν
ὕστερον |
[80] |
καὶ
οὔτε
δίκαι'
οὔτε
συμφέροντα
|
λέγοντας |
ἀπήλασε,
σοὶ
δ'
ἦσαν
φίλοι. |
[160] |
καὶ
περὶ
τῶν
ἄλλων
πολλάκις
|
ἀντιλέγοντας |
ἑαυτοῖς
τοῦθ'
ὁμογνωμονοῦντας
ἀεί.
οὓς |
[90] |
οὐ
διὰ
ταῦτα
προίεντο
τοὺς
|
καταφεύγοντας |
ἐφ'
ἑαυτούς,
ἀλλ'
ὑπὲρ
εὐδοξίας |
[120] |
τὴν
πόλιν
προτρέπονται,
καὶ
τοὺς
|
ἀποδιδόντας |
τὴν
χάριν
μᾶλλον
ἐπαινοῦσι
τοῦ |
[0] |
εἶναι,
ἀλλὰ
καὶ
τῷ
τοὺς
|
δικάζοντας |
ὀμωμοκέναι,
οὐκ
ἀπιστῶν
ὑμῖν,
(ὥς |
[170] |
αὐτοῖς
ἐστιν
ὁ
κίνδυνος:
ἔπειτ'
|
ἐξελθόντας |
Ἐλευσῖνάδε
τοὺς
ἐν
ἡλικίᾳ
καὶ |
[20] |
τὸ
λαβεῖν
ὀλίγου
δεῖν
ὑμᾶς
|
ἑκόντας |
ἐξαπατωμένους;
ἡ
τῶν
ἄλλων
Ἑλλήνων, |
[20] |
προσάγειν
γράψαι
τοὺς
ἐπὶ
τοῦθ'
|
ἥκοντας, |
ἵν'
ὑμῖν
διαλεχθῶσιν;
ἢ
θέαν |
[120] |
τὰ
προσήκοντα
λέγων
αὐτὸς
οὐ
|
προσήκοντας |
ἐμαυτῷ
δόξω
προῃρῆσθαι
λόγους.
~Ταῦτα |
[210] |
διέντας
αὐτοὺς
ἐφ'
ὑμᾶς
ἢ
|
συνεμβαλόντας |
εἰς
τὴν
Ἀττικήν:
καὶ
ἐδείκνυσαν, |
[60] |
ὑπάρξαι,
ὥστε
τῆς
ἐλευθερίας
αὐτεπαγγέλτους
|
ἐθελοντὰς |
παραχωρῆσαι
Φιλίππῳ.
(οὐδ'
ἂν
εἷς |
[290] |
καὶ
δι'
ἔχθραν
τι
λέγειν
|
ἀνελόντας |
ἐκ
μέσου,
τίνες
ὡς
ἀληθῶς |
[20] |
αὐτῷ
πρὸς
τὸν
Ἀθηναίων
δῆμον,
|
συμπεριλαμβάνοντας |
καὶ
τοὺς
ἑκατέρων
συμμάχους.
πρέσβεις |
[150] |
ὑμῶν
βοηθεῖν
καὶ
ἀμύνασθαι
τοὺς
|
παραβαίνοντάς |
τι
τῶν
ἐν
ἀνθρώποις
εὐσεβῶν: |
[210] |
εἰς
τὰ
τῶν
προγόνων
ἀξιώματ'
|
ἀποβλέποντας. |
καὶ
παραλαμβάνειν
γ'
ἅμα
τῇ |
[230] |
ἔγραφες,
εἴπερ
ἐνεδέχετο
παρὰ
τοὺς
|
παρόντας |
καιρούς,
ἐν
οἷς
οὐχ
ὅσ' |
[210] |
Θετταλῶν
καὶ
τῶν
ἄλλων
συμμάχων
|
παρόντας |
πρέσβεις,
καὶ
τοὺς
μὲν
ἡμετέρους |
[300] |
καὶ
ἀπνευστεί,
ὄνησιν
μὲν
οὐδεμίαν
|
φέροντας |
οὐδ'
ἀγαθοῦ
κτῆσιν
οὐδενός,
συμφορὰν |
[180] |
Οἰδίπουν
καὶ
τοὺς
μετ'
ἐκείνου
|
ἐκπεσόντας |
ὑπεδεξάμεθα,
καὶ
ἕτερα
πολλὰ
ἡμῖν |
[50] |
καὶ
τοὺς
ἄλλο
τι
μισθοῦ
|
πράττοντας |
φίλους
καὶ
ξένους
δεῖ
καλεῖν |
[160] |
ἄν
περ
τοὺς
οὐκ
ὀρθῶς
|
συμβουλεύοντας |
ὑμῖν
παραπέμψαντες
τῆς
προσηκούσης
ἀτιμίας |
[140] |
καὶ
ὑμᾶς
εἰδὼς
τὰ
πεπραγμένα
|
μνημονεύοντας, |
ἐκεῖνο
φοβοῦμαι,
μὴ
τῶν
εἰργασμένων |
[30] |
ἣν
παρέλαβον
τάξιν
διατηρεῖν
μήτε
|
ἀφημερεύοντας |
μήτε
ἀποκοιτοῦντας.
(ὃς
δ'
ἂν |
[100] |
κεκτημένους
τῶν
πολιτῶν
τὰ
ὄντ'
|
ἀπολλύοντας, |
ἔτι
δ'
ὑστερίζουσαν
ἐκ
τούτων |
[120] |
δ'
ὑπ'
ἀναισθησίας
τὸ
τοὺς
|
ἀκούοντας |
ἀλγεῖν
ποιεῖν
ὅταν
λέγωσιν,
οὐ |
[270] |
οὕτως
ἔχοντα,
καὶ
οὐκέτι
τοὺς
|
ἀκούοντας |
σκεψομένους
τίς
ποτ'
αὐτός
ἐστιν |
[270] |
τῆς
τῶν
λεγόντων
δυνάμεως
τοὺς
|
ἀκούοντας |
τὸ
πλεῖστον
κυρίους:
ὡς
γὰρ |
[160] |
καὶ
τὸ
προσκρούειν
ἀλλήλοις
ἑτοίμως
|
ἔχοντας, |
ὅπως
τοῦτο
μὴ
γένοιτο
παρατηρῶν |
[60] |
καὶ
πρότερον
κακῶς
τοὺς
Ἕλληνας
|
ἔχοντας |
πρὸς
ἑαυτοὺς
καὶ
στασιαστικῶς
ἔτι |
[290] |
τὰ
κοινῇ
συμφέροντα
προίεντο,
τοὺς
|
ὑπάρχοντας |
ἕκαστοι
πολίτας
ἐξαπατῶντες
καὶ
διαφθείροντες, |
[70] |
Ἑλλήσποντον
ὁ
παρὰ
Φιλίππου
στρατηγὸς
|
Ἀμύντας |
καταγήοχεν
εἰς
Μακεδονίαν
καὶ
ἐν |
[70] |
δι'
ἄγνοιαν
ταῦτα
πεποίηκεν
ὁ
|
Ἀμύντας, |
ὅτι
οὐ
μεμψιμοιρεῖ
ὁ
δῆμος |
[150] |
καὶ
ζημιοῦν
τοὺς
μὴ
ταῦτα
|
ποιοῦντας, |
ἢ
κεῖνον
αἱρεῖσθαι.
τί
δεῖ |
[10] |
βούλεσθαι
σωθῆναι,
καίπερ
οὐ
δίκαια
|
ποιοῦντας |
ὁρῶντες,
Θηβαίοις
δ'
ὁτιοῦν
ἂν |
[160] |
ἄλλων
πολλάκις
ἀντιλέγοντας
ἑαυτοῖς
τοῦθ'
|
ὁμογνωμονοῦντας |
ἀεί.
οὓς
σὺ
ζῶντας
μέν, |
[210] |
τῶν
ἰδίων
νόμων
καὶ
ἔργων
|
σκοποῦντας, |
τὰς
δὲ
κοινὰς
προαιρέσεις
εἰς |
[30] |
τάξιν
διατηρεῖν
μήτε
ἀφημερεύοντας
μήτε
|
ἀποκοιτοῦντας. |
(ὃς
δ'
ἂν
ἀπειθήσῃ
τῷδε |
[160] |
τοῦθ'
ὁμογνωμονοῦντας
ἀεί.
οὓς
σὺ
|
ζῶντας |
μέν,
ὦ
κίναδος,
κολακεύων
παρηκολούθεις, |
[310] |
οὐδένα
φημί.
ἀλλὰ
πρὸς
τοὺς
|
ζῶντας, |
ὦ
χρηστέ,
ἵνα
μηδὲν
ἄλλ' |
[160] |
τὸ
τὸν
Φίλιππον
ἐᾶν
αὐξάνεσθαι,
|
παρορῶντας |
καὶ
οὐδὲ
καθ'
ἓν
φυλαττομένους, |
[90] |
τοῦτο
μὲν
γὰρ
ὑπάρχειν
ὑμᾶς
|
εἰδότας |
ἡγοῦμαἰ,
ἀλλὰ
καὶ
τῷ,
εἰ |
[30] |
τῷ
δήμῳ
χαίρειν.
ἴστε
ἡμᾶς
|
παρεληλυθότας |
εἴσω
Πυλῶν
καὶ
τὰ
κατὰ |
[270] |
δεῖ
τοὺς
ὑπὲρ
τῶν
κοινῶν
|
εἰσεληλυθότας |
δικαστὰς
ἀξιοῦν
αὑτῷ
βεβαιοῦν,
οὐδ' |
[90] |
ἀλλὰ
πολλὰ
τὴν
πόλιν
ἡμῶν
|
ἠδικηκότας |
καὶ
μεγάλα,
ἐπειδὴ
Θηβαῖοι
κρατήσαντες |
[160] |
ἐπιγνοὺς
ὑμᾶς
τὰ
πρὸς
ἡμᾶς
|
ἐζητηκότας |
ἔχειν
εἰρήνην
μᾶλλον
ἢ
ταῖς |
[170] |
ηὐτρέπισται:
τοὺς
δ'
ἀπ'
ἀρχῆς
|
ἀνθεστηκότας |
αὐτῷ
καὶ
νῦν
ἐναντιουμένους
οὐδαμῶς |
[190] |
ὑμᾶς,
ἄνδρες
δικασταί,
καὶ
τοὺς
|
περιεστηκότας |
ἔξωθεν
καὶ
ἀκροωμένους,
ἐπεὶ
πρός |
[170] |
ἐμαυτὸν
ὑμῖν
ἁπλῶς
εἰς
τοὺς
|
περιεστηκότας |
τῇ
πόλει
κινδύνους.
Καί
μοι |
[310] |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τὴν
πρὸς
τοὺς
|
τετελευτηκότας |
εὔνοιαν
ὑπάρχουσαν
προλαβόντα
παρ'
ὑμῶν |
[130] |
ἐν
δημοκρατίᾳ
δεινὰ
ποιῶ
τοὺς
|
ἠτυχηκότας |
τῶν
πολιτῶν
ὑβρίζων
καὶ
ἐπ' |
[250] |
ἑώρα
τιθέμενον,
οὐχ
ὃ
τοὺς
|
ὀμωμοκότας |
δικαστάς,
οὐχ
ὃ
τὴν
ἀλήθειαν |
[210] |
νῦν
ὑμᾶς
ἀξιοῖ
ψηφίσασθαι
τοὺς
|
ὀμωμοκότας |
τοὺς
θεούς;
εἰ
δὲ
μὴ |
[260] |
τύχην;
(ἐπειδὴ
δ'
εἰς
τοὺς
|
δημότας |
ἐνεγράφης
ὁπωσδήποτε,
ἐῶ
γὰρ
τοῦτο, |
[30] |
ἑκουσίως
προσετίθετο
τῶν
πολισμάτων,
φρουρὰς
|
εἰσαγηοχότας, |
τὰ
δὲ
μὴ
ὑπακούοντα
κατὰ |
[270] |
τοὺς
ὑπὲρ
τῶν
κοινῶν
εἰσεληλυθότας
|
δικαστὰς |
ἀξιοῦν
αὑτῷ
βεβαιοῦν,
οὐδ'
ὑπὲρ |
[250] |
τιθέμενον,
οὐχ
ὃ
τοὺς
ὀμωμοκότας
|
δικαστάς, |
οὐχ
ὃ
τὴν
ἀλήθειαν
παρὰ |
[130] |
καθ'
ὑμῶν
οὐχ
ὑπεχώρησα,
ἀλλ'
|
ἀναστὰς |
ἀντεῖπον
καὶ
τὰ
τῆς
πόλεως |
[230] |
γενέσθαι:
ἀντὶ
δὲ
τοῦ
τοὺς
|
λῃστὰς |
ἡμᾶς
φέρειν
καὶ
ἄγειν
ἐκ |
[300] |
τοῖς
ἐχθροῖς
ὑπαρχουσῶν
δυνάμεων
τὰς
|
μεγίστας |
ἀφελεῖν,
ὧν
δ'
ἐνέλειπε
τῇ |
[70] |
Ὠρεόν,
καὶ
κατασκάπτων
Πορθμόν,
καὶ
|
καθιστὰς |
ἐν
μὲν
Ὠρεῷ
Φιλιστίδην
τύραννον, |
[250] |
πηλῷ
καὶ
τοῖς
πιτύροις,
καὶ
|
ἀνιστὰς |
ἀπὸ
τοῦ
καθαρμοῦ
κελεύων
λέγειν |
[310] |
τοὺς
ποιητάς,
τοὺς
χορούς,
τοὺς
|
ἀγωνιστάς. |
(ὁ
Φιλάμμων
οὐχ
ὅτι
Γλαύκου |
[60] |
πω
πρότερον
μέμνηται
γεγονυῖαν:
οὓς
|
συναγωνιστὰς |
καὶ
συνεργοὺς
λαβὼν
καὶ
πρότερον |
[230] |
τίνας
συνήγαγον
αὐτῇ
μετὰ
ταῦτ'
|
ἐπιστὰς |
ἐγώ,
καὶ
πῶς
εἶχε
τὰ |
[50] |
μαίνομαι,
εἰ
μὴ
καὶ
τοὺς
|
θεριστὰς |
καὶ
τοὺς
ἄλλο
τι
μισθοῦ |
[10] |
τοῖς
ἔργοις
αὐτοῦ.
(νῦν
δ'
|
ἐκστὰς |
τῆς
ὀρθῆς
καὶ
δικαίας
ὁδοῦ |
[80] |
ἔργῳ
πεπείρασθε:
ὁ
γὰρ
τότ'
|
ἐνστὰς |
πόλεμος
ἄνευ
τοῦ
καλὴν
δόξαν |
[300] |
πολλοῦ
γε
καὶ
δεῖ,
ἀλλ'
|
ἀποστὰς |
ὅταν
αὐτῷ
δόξῃ
τῆς
πολιτείας |
[290] |
πραγμάτων
τῶν
κατ'
ἐμαυτὸν
ἀνθρώπων
|
προστὰς |
πάνθ'
ὑγιῶς
καὶ
δικαίως
πεπολίτευμαι. |
[80] |
τότε,
καὶ
γράψαντος
Ἀριστονίκου
τὰς
|
αὐτὰς |
συλλαβὰς
ἅσπερ
οὑτοσὶ
Κτησιφῶν
νῦν |
[220] |
τὰ
ψηφίσματ'
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τὰς
|
αὐτὰς |
συλλαβὰς
καὶ
ταὐτὰ
ῥήματ'
ἔχει |
[200] |
δ'
ἐγὼ
μὲν
ὑμετέρας
τὰς
|
τοιαύτας |
προαιρέσεις
ἀποφαίνω,
καὶ
δείκνυμ'
ὅτι |
[320] |
εὐδοξίας
τὰς
τῆς
πατρίδος
θεραπεύειν,
|
ταύτας |
αὔξειν,
μετὰ
τούτων
εἶναι.
(οὐκ |
[150] |
αὐτῷ;
τίς
ὁ
τὰς
προφάσες
|
ταύτας |
ἐνδούς;
τίς
ὁ
τῶν
κακῶν |
[150] |
προσεποιεῖτο:
ὁ
δὲ
τὰς
ἀφορμὰς
|
ταύτας |
καὶ
τὰς
προφάσεις
αὐτῷ
παρασχὼν |
[210] |
Πελοπόννησον
ἔπεμπεν.
καί
μοι
λέγε
|
ταύτας |
λαβών,
ἵν'
εἰδῆτε,
ἡ
ἐμὴ |
[310] |
πλείων
ἢ
ἐλάττων
φθόνος,
τοὺς
|
τεθνεῶτας |
δ'
οὐδὲ
τῶν
ἐχθρῶν
οὐδεὶς |
[230] |
τοίνυν
εἶχεν
ἡ
πόλις
τοὺς
|
νησιώτας, |
οὐχ
ἅπαντας,
ἀλλὰ
τοὺς
ἀσθενεστάτους: |
[70] |
καὶ
τὰ
πλοῖα
καὶ
τοὺς
|
στρατιώτας, |
καὶ
εἰ
μὲν
δι'
ἄγνοιαν |
[290] |
ἐγὼ
παρ'
ὑμῖν.
εἶτά
μ'
|
ἐρωτᾷς |
ἀντὶ
ποίας
ἀρετῆς
ἀξιῶ
τιμᾶσθαι; |
[210] |
αὐτούς:
δίς
τε
συμπαραταξάμενοι
τὰς
|
πρώτας |
μάχας,
τήν
τ'
ἐπὶ
τοῦ |
[100] |
χρησιμώτατον,
ἐν
καιρῷ
γίγνεσθαι
τὰς
|
παρασκευὰς |
ἐποίησα.
(καὶ
γραφεὶς
τὸν
ἀγῶνα |
[20] |
εἰρήνην
ἔσεσθαι,
πάσας
ἐξελύσατε
τὰς
|
παρασκευὰς |
τὰς
τοῦ
πολέμου,
ὁ
δὲ |
[250] |
πράττειν:
ἐν
οἷς
δὲ
τὰς
|
γραφὰς |
ἀπέφευγον,
ἔννομα
καὶ
γράφειν
καὶ |
[50] |
οὐκ
ἐώντων
πρῶτον
μὲν
ψευδεῖς
|
γραφὰς |
εἰς
τὰ
δημόσια
γράμματα
καταβάλλεσθαι, |
[240] |
ἐπιμελὲς
κακῶς
ἐμὲ
ποιεῖν,
καὶ
|
γραφάς, |
εὐθύνας,
εἰσαγγελίας,
πάντα
ταῦτ'
ἐπαγόντων |
[230] |
ὑπὸ
τῶν
συκοφαντούντων
κρινόμενος,
οὐδὲ
|
γραφὰς |
φεύγων
παρανόμων,
οὐδ'
ὑπεύθυνος
ὢν |
[280] |
δήμου
τόθ'
αἱρεθέντες
ἐπὶ
τὰς
|
ταφὰς |
ἄλλως
πως,
ἀλλὰ
δέον
ποιεῖν |
[200] |
ἔμ'
ἀποστερῆσαι
βουλόμενος
τρόπαια
καὶ
|
μάχας |
καὶ
παλαί'
ἔργ'
ἔλεγες,
ὧν |
[210] |
δίς
τε
συμπαραταξάμενοι
τὰς
πρώτας
|
μάχας, |
τήν
τ'
ἐπὶ
τοῦ
ποταμοῦ |
[160] |
κήρυκα
συνθηκῶν
μνημονεύετε
καὶ
τὰς
|
ἀνοχὰς |
αἰτεῖσθε,
κατ'
οὐδὲν
ὑφ'
ἡμῶν |
[160] |
καὶ
ἕτοιμός
εἰμι
ποιεῖσθαι
τὰς
|
ἀνοχάς, |
ἄν
περ
τοὺς
οὐκ
ὀρθῶς |
[160] |
καὶ
παρακαλέσουσιν
αὐτὸν
ποιήσασθαι
τὰς
|
ἀνοχάς, |
ὅπως
ἐνδεχομένως
ὁ
δῆμος
βουλεύσηται: |
[160] |
χρόνον
τῇ
πόλει
καὶ
τὰς
|
ἀνοχὰς |
ποιήσασθαι
μέχρι
τοῦ
θαργηλιῶνος
μηνός. |
[280] |
ἀρετῆς
καὶ
δείματος
οὐκ
ἐσάωσαν
|
ψυχάς, |
ἀλλ'
Ἀίδην
κοινὸν
ἔθεντο
βραβῆ, |
[20] |
ὑποκριτής,
ὁ
δ'
ἐκδεξάμενος
καὶ
|
γράψας |
καὶ
ἑαυτὸν
μετὰ
τούτου
μισθώσας |
[50] |
δύνηται
ἀγαθόν,
(πάντα
ταῦτα
ψευδῆ
|
γράψας |
καὶ
παράνομα,
τῶν
νόμων
οὐκ |
[40] |
πιστεύσετε’
οὐ
τούτοις
τοῖς
ῥήμασιν
|
γράψας, |
ταῦτα
δὲ
βουλόμενος
δεικνύναι.
τοιγαροῦν |
[70] |
σὺ
δεῖξον,
Αἰσχίνη,
ὁποῖον
ἐγὼ
|
γράψας |
ψήφισμα
αἴτιός
εἰμι
τοῦ
πολέμου. |
[180] |
ἐν
Κολλυτῷ
ποτ'
Οἰνόμαον
κακῶς
|
ἐπέτριψας; |
τότε
τοίνυν
κατ'
ἐκεῖνον
τὸν |
[180] |
παῖδας
ἀποστερουμένους
ὑπὸ
Πελοποννησίων
τῆς
|
πατρῴας |
ἀρχῆς
κατήγαγον,
τοῖς
ὅπλοις
κρατήσαντες |
[90] |
Περινθίων:
ἀποστεῖλαι
δὲ
καὶ
θεαρίας
|
ἐς |
τὰς
ἐν
τᾷ
Ἑλλάδι
παναγύριας, |
[230] |
οὐκ
ἂν
οἷα
σὺ
νῦν
|
ἔλεγες, |
τοιαῦτα
κατηγόρει,
παραδείγματα
πλάττων
καὶ |
[200] |
καὶ
μάχας
καὶ
παλαί'
ἔργ'
|
ἔλεγες, |
ὧν
τίνος
προσεδεῖθ'
ὁ
παρὼν |
[220] |
τουτωνί,
καὶ
σὺ
παρὼν
οὐκ
|
ἀντέλεγες, |
ὁ
δὲ
γραψάμενος
Διώνδας
τὸ |
[190] |
καὶ
προῄδεσαν
πάντες
καὶ
σὺ
|
προὔλεγες, |
Αἰσχίνη,
καὶ
διεμαρτύρου
βοῶν
καὶ |
[290] |
οἱ
Φιλιάδου
τοῦ
θεοῖς
ἐχθροῦ
|
παῖδες |
Νέων
καὶ
Θρασύλοχος:
Σικυωνίους
Ἀρίστρατος, |
[240] |
ἐσῳζόμην.
δικαίως:
τοῦτο
γὰρ
καὶ
|
ἀληθές |
ἐστι
καὶ
ὑπὲρ
τῶν
ὀμωμοκότων |
[20] |
ἄλλων
ὧν
κατεψεύσατό
μου
οὐδὲν
|
ἀληθὲς |
ὂν
δείκνυται.
(ἐπειδὴ
τοίνυν
ἐποιήσατο |
[20] |
μάλιστ'
ἐπραγματεύετο,
νομίζων,
ὅπερ
ἦν
|
ἀληθές, |
ὅσα
τῆς
πόλεως
προλάβοι
πρὸ |
[40] |
πρεσβείαις
μισθωσάντων
ἑαυτοὺς
καὶ
οὐδὲν
|
ἀληθὲς |
ὑμῖν
ἀπαγγειλάντων,
ἐξηπάτηντο
δ'
οἱ |
[150] |
οὑτοσί,
ὅν,
εἰ
μηδὲν
εὐλαβηθέντα
|
τἀληθὲς |
εἰπεῖν
δέοι,
οὐκ
ἂν
ὀκνήσαιμ' |
[140] |
Λοκρῶν}
διεξιὼν
δόγματα,
ὡς
διαστρέψων
|
τἀληθές. |
τὸ
δ'
οὐ
τοιοῦτόν
ἐστι: |
[100] |
βάσκανον
δὲ
καὶ
πικρὸν
καὶ
|
κακόηθες |
οὐδέν
ἐστι
πολίτευμ'
ἐμόν,
οὐδὲ |
[10] |
δ'
ὤν,
Αἰσχίνη,
τοῦτο
παντελῶς
|
εὔηθες |
ᾠήθης,
τοὺς
περὶ
τῶν
πεπραγμένων |
[20] |
ἃ
νῦν
κατηγόρεις
ἐδίδαξας
καὶ
|
διεξῆλθες; |
(καὶ
μὴν
εἰ
τὸ
κωλῦσαι |
[310] |
τὴν
ἐπιτιμίαν,
οὐδὲ
τότ'
οὔτε
|
παρῆλθες |
οὔτ'
ἐπέδωκας
οὐδέν,
οὐκ
ἀπορῶν, |
[130] |
ὀψὲ
γάρ
ποτε-
ὀψὲ
λέγω;
|
χθὲς |
μὲν
οὖν
καὶ
πρώην
ἅμ' |
[10] |
μηδενὸς
τῶν
μετρίων,
ἵνα
μηδὲν
|
ἐπαχθὲς |
λέγω,
χείρονα
καὶ
ἐμὲ
καὶ |
[240] |
τἀνθρώπιόν
ἐστιν,
οὐδὲν
ἐξ
ἀρχῆς
|
ὑγιὲς |
πεποιηκὸς
οὐδ'
ἐλεύθερον,
αὐτοτραγικὸς
πίθηκος, |
[20] |
πάντες
ἦσαν
ἐξεληλεγμένοι,
οὔθ'
οὗτος
|
ὑγιὲς |
περὶ
τούτων
εἴρηκεν
οὐδέν.
(χωρὶς |
[290] |
παρ'
ὑμῖν,
ἄνθρωποι
μιαροὶ
καὶ
|
κόλακες |
καὶ
ἀλάστορες,
ἠκρωτηριασμένοι
τὰς
αὑτῶν |
[40] |
τότ'
ὠνομάζοντο
ἡνίκ'
ἐδωροδόκουν,
νῦν
|
κόλακες |
καὶ
θεοῖς
ἐχθροὶ
καὶ
τἄλλ' |
[200] |
μόνον
αὐτόν,
ἀλλὰ
καὶ
αἱ
|
γυναῖκες |
αἱ
ὑμέτεραι
τὴν
γυναῖκ'
αὐτοῦ. |
[260] |
τύχην
ἂν
ἕλοιθ'
ἕκαστος
αὐτῶν.
|
ἐδίδασκες |
γράμματα,
ἐγὼ
δ'
ἐφοίτων.
ἐτέλεις, |
[250] |
τῇ
μητρὶ
τελούσῃ
τὰς
βίβλους
|
ἀνεγίγνωσκες |
καὶ
τἄλλα
συνεσκευωροῦ,
τὴν
μὲν |
[240] |
μετὰ
ταῦτα
συστάντων
οἷς
ἦν
|
ἐπιμελὲς |
κακῶς
ἐμὲ
ποιεῖν,
καὶ
γραφάς, |
[10] |
τῶν
πεπολιτευμένων
ἃ
κατεψεύδου
καὶ
|
διέβαλλες |
ἐξετάσω,
τῆς
δὲ
πομπείας
ταύτης |
[90] |
ὑφ'
ἁμέων,
ὅπως
ἐπιστέωνται
οἱ
|
Ἕλλανες |
τάν
τε
Ἀθαναίων
ἀρετὰν
καὶ |
[300] |
Ἀρκαδία
ταὐτὰ
φρονοῦντ'
ἔσχεν
ἐμοί,
|
οὐδένες |
οὔτε
τῶν
ἔξω
Πυλῶν
Ἑλλήνων |
[40] |
καὶ
ὅσ'
ἄλλα
πεπόνθασιν
οἱ
|
Ἕλληνες |
ἁπάντων
αὐτὸς
ὢν
αἴτιος.
δῆλον |
[150] |
αὐτὸν
στρατηγὸν
αὐτοκράτορα
αἱροῦνται
οἱ
|
Ἕλληνες |
οἱ
μετέχοντες
τοῦ
συνεδρίου
τῶν |
[40] |
ἐποιεῖτε.
καὶ
οἱ
ἄλλοι
δ'
|
Ἕλληνες, |
ὁμοίως
ὑμῖν
πεφενακισμένοι
καὶ
διημαρτηκότες |
[300] |
καὶ
αἱ
δυνάμεις
τῇ
τύχῃ.
|
τίνες |
αἱ
τούτων
ἀποδείξεις;
ἐναργεῖς
καὶ |
[30] |
τῶν
Θηβαίων.
(ταῦτα
δ'
ἀσμένως
|
τινὲς |
ἤκουον
αὐτοῦ
διὰ
τὴν
τόθ' |
[310] |
ὅτι
καὶ
κατ'
ἐκείνους
ἦσάν
|
τινες, |
οἳ
διασύροντες
τοὺς
ὄντας
τότε |
[30] |
ἕκαστα
τῶν
κατηγορημένων
μίκρ'
ἀποκρίνασθαι.
|
(τίνες |
οὖν
ἦσαν
οἱ
παρὰ
τούτου |
[80] |
καὶ
τοῖς
ψηφίσμασι,
κἂν
διαρραγῶσί
|
τινες |
τούτων,
ὑπ'
ἐμοῦ,
ἕτερον
κατὰ |
[120] |
νόμον
λαβών.
Νόμος.
{Ὅσους
στεφανοῦσί
|
τινες |
τῶν
δήμων,
τὰς
ἀναγορεύσεις
τῶν |
[40] |
μεγάλας
ἐποιεῖθ'
ὑφ'
ἑαυτῷ,
καί
|
τινες |
τῶν
ἐκ
τῶν
πόλεων
ἐπὶ |
[290] |
τι
λέγειν
ἀνελόντας
ἐκ
μέσου,
|
τίνες |
ὡς
ἀληθῶς
εἰσὶν
οἷς
ἂν |
[160] |
πρὸς
αὐτὸν
κήρυκα
καὶ
πρέσβεις,
|
οἵτινες |
ἀξιώσουσι
καὶ
παρακαλέσουσιν
αὐτὸν
ποιήσασθαι |
[160] |
δήμῳ
πέμπειν
πρὸς
αὐτὸν
πρέσβεις,
|
οἵτινες |
αὐτῷ
διαλέξονται
καὶ
παρακαλέσουσιν
αὐτὸν |
[290] |
ὅροι
τῶν
ἀγαθῶν
ἦσαν
καὶ
|
κανόνες, |
ἀνατετροφότες.
(ταύτης
τοίνυν
τῆς
οὕτως |
[10] |
περὶ
πάντων
καὶ
τιμωρίαι,
καὶ
|
ἀγῶνες |
καὶ
κρίσεις
πικρὰ
καὶ
μεγάλ' |
[190] |
ὑπολογισάμενος,
σὺ
δ'
οὔθ'
ἕτερ'
|
εἶπες |
βελτίω
τούτων
οὐ
γὰρ
ἂν |
[120] |
ὑπὲρ
τούτων
λαβεῖν,
εἴπερ
ἠδίκουν,
|
ἐξέλειπες, |
ἐν
ταῖς
εὐθύναις,
ἐν
ταῖς |
[10] |
πολιτικὸν
οὔτε
δίκαιόν
ἐστιν,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι:
ἀλλ'
ἐφ'
οἷς
ἀδικοῦντά |
[110] |
καὶ
σιωπήσομαι.
(ἀλλ'
οὐκ
ἔστιν,
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
ἀλλ'
οὗτος
συκοφαντῶν,
ὅτι |
[210] |
μέντἂν
ἀπέθανον.
~Ἐπεὶ
οὐδ'
ὑμᾶς,
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
ἀπὸ
τῆς
αὐτῆς
διανοίας |
[210] |
ἀπειργάσατο.
(καίτοι
πολλοὶ
παρ'
ὑμῖν,
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
γεγόνασι
ῥήτορες
ἔνδοξοι
καὶ |
[140] |
αὐτῷ.
(ἥτις
δ'
ἡ
φύσις,
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
γέγονεν
τούτων
τῶν
πραγμάτων, |
[50] |
ἐξῆν
τούτῳ.
οὑτωσὶ
μέν,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
δικαίως
καὶ
ἁπλῶς
τὴν |
[50] |
σοῦ
ποιήσω.
πότερον
ὑμῖν,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
δοκεῖ
μισθωτὸς
Αἰσχίνης
ἢ |
[300] |
πολιτεύμασιν,
(ἃ
καὶ
βεβουλευμέν'
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
ἐὰν
ἄνευ
φθόνου
τις |
[20] |
(τί
δὲ
τοῦτ'
ἐδύνατο,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι;
ἐγὼ
διδάξω.
Φιλίππῳ
μὲν |
[120] |
ἐμοί.
καίτοι
καὶ
τοῦτ'
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι:
(ἐγὼ
λοιδορίαν
κατηγορίας
τούτῳ |
[160] |
δ'
ὅτι
αἰσχρόν
ἐστιν,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
εἰ
ἐγὼ
μὲν
τὰ |
[150] |
ἐπέσχον
ἐκεῖνοι,
μάλιστα
μέν,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
θεῶν
τινὸς
εὐνοίᾳ
πρὸς |
[290] |
εἰς
κεφαλήν;
(πολλὰ
τοίνυν,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
καὶ
ἄλλα
κατηγορηκότος
αὐτοῦ |
[30] |
ἅπαντ'
ἀπώλετο.
(ἀξιῶ
δ'
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
καὶ
δέομαι
τοῦτο
μεμνῆσθαι |
[250] |
χρῆται
τῷ
λόγῳ,
σκέψασθ'
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
καὶ
θεωρήσατε
ὅσῳ
καὶ |
[20] |
λύσειν
τούτων
εἵνεκα.
(ἁγὼ
προορώμενος,
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
καὶ
λογιζόμενος
τὸ
ψήφισμα |
[0] |
ἀγῶν'
Αἰσχίνου,
δύο
δ'
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
καὶ
μεγάλα,
ἓν
μὲν |
[10] |
ἐμοί.
ἔστι
δ'
ἀναγκαῖον,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
καὶ
προσῆκον
ἴσως,
ὡς |
[250] |
δικαίως;
καίτοι
πρός
γε
τοῦτον,
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
καὶ
τὸ
τοῦ
Κεφάλου |
[210] |
ἔχοντες
ἔδειξαν.
(ἐν
οἷς
πᾶσιν,
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
κατά
γ'
ὑμᾶς
ὀρθῶς |
[90] |
τὰ
λοιπὰ
πράττειν.
(ὑμεῖς
τοίνυν,
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
Λακεδαιμονίων
γῆς
καὶ
θαλάττης |
[60] |
ὑφέξω
λόγον,
τοσοῦτον
ὑπειπών.
πλεονέκτημ'
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
μέγ'
ὑπῆρξε
Φιλίππῳ.
(παρὰ |
[100] |
ἐᾶν
ἐν
ὑπωμοσίᾳ;
τοσαῦτ'
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
ὅσ'
ὀκνήσαιμ'
ἂν
πρὸς |
[0] |
ἐνστησάμενος.
(οἶμαι
δ'
ὑμᾶς,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
πάντας
ἂν
ὁμολογῆσαι
κοινὸν |
[0] |
καὶ
δίκαιον
ἅμα
βραχέ'
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
περὶ
τούτων
εἰπεῖν
πρῶτον, |
[150] |
οὗτος;
μὴ
τοίνυν
λέγετ'
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
περιιόντες
ὡς
ὑφ'
ἑνὸς |
[240] |
γε
πρὸς
τούτοις
ἕτερα;
(πονηρόν,
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
πονηρὸν
ὁ
συκοφάντης
ἀεὶ |
[290] |
καὶ
κακίας,
μᾶλλον
δ'
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
προδοσίας,
εἰ
δεῖ
μὴ |
[220] |
γραφέντα.
Ψηφίσματα.
(ταυτὶ
τὰ
ψηφίσματ'
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
τὰς
αὐτὰς
συλλαβὰς
καὶ |
[50] |
μὲν
διώκει
τοῦ
ψηφίσματος,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
ταῦτ'
ἐστίν.
ἐγὼ
δ' |
[310] |
ποιεῖς.
οὐ
μέντοι
δίκαιόν
ἐστιν,
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
τὴν
πρὸς
τοὺς
τετελευτηκότας |
[60] |
Ἑλλήνων
ὄντων,
δεῖ
σκοπεῖν
ὑμᾶς,
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
τί
προσῆκον
ἦν
ἑλέσθαι |
[80] |
κατ'
ἐκείνους
τοὺς
χρόνους;
ὑμεῖς,
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι.
τὸ
δ'
ὑμεῖς
ὅταν |
[100] |
βέλτιστον
ἦν.
ὁρῶν
γάρ,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
τὸ
ναυτικὸν
ὑμῶν
καταλυόμενον |
[40] |
προσήκει
πάντ'
ἀκούουσιν.
(οὐδεὶς
γάρ,
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
τὸ
τοῦ
προδιδόντος
συμφέρον |
[140] |
οὗτος
λανθάνειν:
ἓν
δ'
ἐπεξειργάσατ'
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
τοιοῦτον
ὃ
πᾶσι
τοῖς |
[10] |
φαίνεται.
(καίτοι
πρὸς
ἅπασιν,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
τοῖς
ἄλλοις
οἷς
ἂν |
[0] |
τοῦ
Στεφάνου.
(Πρῶτον
μέν,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
τοῖς
θεοῖς
εὔχομαι
πᾶσι |
[200] |
ἔστιν,
οὐκ
ἔστιν
ὅπως
ἡμάρτετ'
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
τὸν
ὑπὲρ
τῆς
ἁπάντων |
[320] |
μᾶλλον
ὑμῶν
τουτοισί.
(δύο
δ'
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
τὸν
φύσει
μέτριον
πολίτην |
[140] |
ἐρεῖς.
(καλῶ
δ'
ἐναντίον
ὑμῶν,
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
τοὺς
θεοὺς
πάντας
καὶ |
[290] |
προδοτῶν
ὀνόματα.
οὗτοι
πάντες
εἰσίν,
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
τῶν
αὐτῶν
βουλευμάτων
ἐν |
[190] |
μοι,
τὰ
πολλά,
πρὸς
ὑμᾶς,
|
ἄνδρες |
δικασταί,
καὶ
τοὺς
περιεστηκότας
ἔξωθεν |
[280] |
οὕτως,
οἱ
δὲ
τῶν
τετελευτηκότων
|
πατέρες |
καὶ
ἀδελφοὶ
οἱ
ὑπὸ
τοῦ |
[90] |
τῶν
Βυζαντίων
ἐποιήσατο,
εἴ
τι
|
δυσχερὲς |
αὐτοῖς
ἐπέπρακτο
πρὸς
ὑμᾶς
ὑπομιμνῄσκων, |
[0] |
ἀλλ'
ἐμοὶ
μὲν-
οὐ
βούλομαι
|
δυσχερὲς |
εἰπεῖν
οὐδὲν
ἀρχόμενος
τοῦ
λόγου, |
[50] |
τῇ
ἐκκλησίᾳ.
τίμημα
τάλαντα
πεντήκοντα.
|
κλήτορες |
Κηφισοφῶν
Κηφισοφῶντος
Ῥαμνούσιος,
Κλέων
Κλέωνος |
[210] |
παρ'
ὑμῖν,
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
γεγόνασι
|
ῥήτορες |
ἔνδοξοι
καὶ
μεγάλοι
πρὸ
ἐμοῦ, |
[290] |
ἄνθρωποι
μιαροὶ
καὶ
κόλακες
καὶ
|
ἀλάστορες, |
ἠκρωτηριασμένοι
τὰς
αὑτῶν
ἕκαστοι
πατρίδας, |
[290] |
τειχισμὸν
τοῦτον,
ὃν
σύ
μου
|
διέσυρες, |
καὶ
τὴν
ταφρείαν
ἄξια
μὲν |
[130] |
λέγω,
κάλει
τούτων
τοὺς
μάρτυρας.
|
Μάρτυρες. |
{Μαρτυροῦσι
Δημοσθένει
ὑπὲρ
ἁπάντων
οἵδε, |
[130] |
κάλει
μοι
τούτων
τοὺς
μάρτυρας.
|
Μάρτυρες. |
{Τελέδημος
Κλέωνος,
Ὑπερείδης
Καλλαίσχρου,
Νικόμαχος |
[150] |
συμπαρασκευάσας
αὐτῷ;
τίς
ὁ
τὰς
|
προφάσες |
ταύτας
ἐνδούς;
τίς
ὁ
τῶν |
[80] |
κάλλιστα,
ἔπαινοι,
δόξαι,
τιμαί,
στέφανοι,
|
χάριτες |
παρὰ
τῶν
εὖ
πεπονθότων
ὑπῆρχον: |
[200] |
ἐκλιπεῖν
ὑπέμειναν
εἰς
τὰς
τριήρεις
|
ἐμβάντες |
ὑπὲρ
τοῦ
μὴ
τὸ
κελευόμενον |
[160] |
συμφέρον
ἱσταμένων,
νῦν
ἐξ
ὑποστροφῆς
|
ἀποστείλαντες |
ὑμεῖς
πρός
με
πρέσβεις
καὶ |
[120] |
τὰ
δικαστήρι'
ὑπείληφα,
οὐχ
ἵνα
|
συλλέξαντες |
ὑμᾶς
εἰς
ταῦτα
ἀπὸ
τῶν |
[240] |
πλεῖστα
Φίλιππος
ὧν
κατέπραξε
διῳκήσατο,
|
πάντες |
ἂν
εἴποιεν
τῷ
στρατοπέδῳ
καὶ |
[300] |
παροῦσι
κακοῖς
ἐκέχρηντ'
ἄν,
(ἀλλὰ
|
πάντες |
ἂν
ὄντες
ἐλεύθεροι
καὶ
αὐτόνομοι |
[170] |
τὴν
πόλιν
βουλομένους
παρελθεῖν
ἔδει,
|
πάντες |
ἂν
ὑμεῖς
καὶ
οἱ
ἄλλοι |
[260] |
μὲν
οἱ
θεοί,
ἔπειθ'
οὗτοι
|
πάντες |
ἀπολέσειαν,
πονηρὸν
ὄντα
καὶ
πολίτην |
[170] |
ἀναστάντες
ἐπὶ
τὸ
βῆμ'
ἐβαδίζετε:
|
πάντες |
γὰρ
οἶδ'
ὅτι
σωθῆναι
αὐτὴν |
[220] |
ἐν
ταῖς
χερσὶν
ἕκαστ'
ἐχόντων,
|
πάντες |
ἐγίγνοντ'
ἂν
οἱ
λόγοι.
διόπερ |
[70] |
εἶτα
Φιλοκράτης,
εἶτα
Κηφισοφῶν,
εἶτα
|
πάντες: |
ἐγὼ
δ'
οὐδὲν
περὶ
τούτων. |
[50] |
νῦν
Ἀλεξάνδρου
καλῶ,
καὶ
οὗτοι
|
πάντες. |
εἰ
δ'
ἀπιστεῖς,
ἐρώτησον
αὐτούς, |
[290] |
τὰ
τῶν
προδοτῶν
ὀνόματα.
οὗτοι
|
πάντες |
εἰσίν,
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τῶν
αὐτῶν |
[270] |
ἐμπειρία
τοιαύτη,
ταύτην
μὲν
εὑρήσετε
|
πάντες |
ἐν
τοῖς
κοινοῖς
ἐξεταζομένην
ὑπὲρ |
[40] |
ὧν
εἷς
οὗτος
ἦν,
τότε
|
πάντες |
ἐφ'
οὓς
ταῦτα
παρεσκευάζετ'
ἐκεῖνος |
[20] |
τότε
τῶν
Ἑλλήνων,
ἀλλὰ
πάλαι
|
πάντες |
ἦσαν
ἐξεληλεγμένοι,
οὔθ'
οὗτος
ὑγιὲς |
[320] |
δεῖν
τηρεῖν.
(μὴ
δῆτ'
ὦ
|
πάντες |
θεοί,
μηδεὶς
ταῦθ'
ὑμῶν
ἐπινεύσειεν, |
[120] |
τριταγωνιστὴν
ἄκρον
ἐξέθρεψέ
σε;
ἀλλὰ
|
πάντες |
ἴσασι
ταῦτα,
κἂν
ἐγὼ
μὴ |
[280] |
χρόνον
ταύτην
τὴν
χρείαν,
ὡς
|
πάντες |
ἴσασιν.
καίτοι
τίς
ὁ
τὴν |
[260] |
δὲ
τοῖς
ἰδίοις
εἰ
μὴ
|
πάντες |
ἴσθ'
ὅτι
κοινὸς
καὶ
φιλάνθρωπος |
[190] |
τὰ
μέλλοντα
γενήσεσθαι
καὶ
προῄδεσαν
|
πάντες |
καὶ
σὺ
προὔλεγες,
Αἰσχίνη,
καὶ |
[80] |
Χερρόνησος
ἐσώθη
καὶ
Βυζάντιον
καὶ
|
πάντες |
οἱ
σύμμαχοι.
ἐξ
ὧν
ὑμῖν |
[240] |
τούτοις
ἐστίν:
ἃ
δ'
οἱ
|
πάντες |
ὑμεῖς,
ταῦτ'
ἤδη
λέξω.
μετὰ |
[60] |
καὶ
τούτων
πολλοί,
μᾶλλον
δὲ
|
πάντες, |
χεῖρον
ἡμῶν
ἀπηλλάχασιν.
καὶ
γὰρ |
[220] |
συνεμβαλεῖν
εἰς
τὴν
χώραν,
ὃ
|
πάντες |
ᾤοντο,
μεθ'
ἡμῶν
παραταξαμένους
ἐκεῖνον |
[120] |
τὸ
κήρυγμα;
οἱ
γὰρ
ἀκούσαντες
|
ἅπαντες |
εἰς
τὸ
ποιεῖν
εὖ
τὴν |
[90] |
πολλοὺς
ἐστεφανώκατ'
ἤδη
τῶν
πολιτευομένων
|
ἅπαντες |
ἴσασι:
δι'
ὅντινα
δ'
ἄλλον |
[130] |
σεμνῶς
πάνυ
Γλαυκοθέαν,
ἣν
Ἔμπουσαν
|
ἅπαντες |
ἴσασι
καλουμένην,
ἐκ
τοῦ
πάντα |
[270] |
οἶδ'
οἶδ'
ὅτι
γιγνώσκετε
τοῦτον
|
ἅπαντες, |
καὶ
πολὺ
τούτῳ
μᾶλλον
ἢ |
[160] |
τῇ
πόλει
θόρυβον
ἴστε
μὲν
|
ἅπαντες: |
μικρὰ
δ'
ἀκούσαθ'
ὅμως
αὐτὰ |
[310] |
ὦ
πάντων
ἀδικώτατε,
οὐδ'
ὅθ'
|
ἅπαντες, |
ὅσοι
πώποτ'
ἐφθέγξαντ'
ἐπὶ
τοῦ |
[290] |
αἰτίαν
ἐπὶ
τὴν
κεφαλὴν
ἀναθεῖεν
|
ἅπαντες, |
τοὺς
ὁμοίους
τούτῳ
παρ'
ἑκάστῃ |
[210] |
παῖδας
καὶ
γυναῖκας,
ἐφ'
ὑμῖν
|
ποιήσαντες |
σωφροσύνης
πίστιν
περὶ
ὑμῶν
ἔχοντες |
[90] |
ἠδικηκότας
καὶ
μεγάλα,
ἐπειδὴ
Θηβαῖοι
|
κρατήσαντες |
ἐν
Λεύκτροις
ἀνελεῖν
ἐπεχείρουν,
διεκωλύσατε, |
[180] |
πατρῴας
ἀρχῆς
κατήγαγον,
τοῖς
ὅπλοις
|
κρατήσαντες |
τοὺς
ἀντιβαίνειν
πειρωμένους
τοῖς
Ἡρακλέους |
[30] |
οὐ
τὸ
Φιλίππῳ
ζητοῦντος,
βραχὺ
|
φροντίσαντες |
οἱ
χρηστοὶ
πρέσβεις
οὗτοι
καθῆντ' |
[30] |
παρασκευάζεται
πορεύεσθαι,
ἐξέλθοιθ'
ὑμεῖς
καὶ
|
περιπλεύσαντες |
ταῖς
τριήρεσιν
εἰς
Πύλας
ὥσπερ |
[130] |
ἐν
Δήλῳ
εἰς
τοὺς
Ἀμφικτύονας
|
συνεδρεύσαντες |
ἡμεῖς
ἐκρίναμεν
Ὑπερείδην
ἄξιον
εἶναι |
[120] |
γίγνεται
τὸ
κήρυγμα;
οἱ
γὰρ
|
ἀκούσαντες |
ἅπαντες
εἰς
τὸ
ποιεῖν
εὖ |
[160] |
πρὸς
ἀλλήλους,
τουτωνὶ
τῶν
ψηφισμάτων
|
ἀκούσαντες |
καὶ
τῶν
ἀποκρίσεων
εἴσεσθε.
Καί |
[200] |
ὑπακούειν
ἀποφηνάμενον
τοῖς
ἐπιταττομένοις
Κυρσίλον
|
καταλιθώσαντες, |
οὐ
μόνον
αὐτόν,
ἀλλὰ
καὶ |
[170] |
φοβεροῖς,
ἑτέρου
δέ,
ὅτι
μικρὸν
|
ἀναλώσαντες |
χρόνον
πολλῷ
πρὸς
τὰ
λοιπὰ |
[130] |
σεμνολόγου
τουτουί:
νῦν
δ'
ὑμεῖς
|
στρεβλώσαντες |
αὐτὸν
ἀπεκτείνατε,
ὡς
ἔδει
γε |
[80] |
ἐὰν
μή
σ'
οὗτοι
παύσωσιν
|
ἀτιμώσαντες |
τήμερον.
(στεφανωσάντων
τοίνυν
ὑμῶν
ἔμ' |
[170] |
ὑμεῖς
καὶ
οἱ
ἄλλοι
Ἀθηναῖοι
|
ἀναστάντες |
ἐπὶ
τὸ
βῆμ'
ἐβαδίζετε:
πάντες |
[10] |
τὰ
κοινὰ
ὑπέρευ
πεπολίτευμαι,
ἀλλ'
|
ἀναστάντες |
καταψηφίσασθ'
ἤδη:
εἰ
δὲ
πολλῷ |
[160] |
μετὰ
ταῦθ'
οἱ
μὲν
εὐθὺς
|
ἐξαναστάντες |
μεταξὺ
δειπνοῦντες
τούς
τ'
ἐκ |
[100] |
δ'
ἔτι
τούτου
κάλλιον
τὸ
|
καταστάντες |
κύριοι
καὶ
τῶν
σωμάτων
καὶ |
[160] |
τοὺς
οὐκ
ὀρθῶς
συμβουλεύοντας
ὑμῖν
|
παραπέμψαντες |
τῆς
προσηκούσης
ἀτιμίας
ἀξιώσητε.
ἔρρωσθε} |
[280] |
Ἑλλήνων,
ὡς
μὴ
ζυγὸν
αὐχένι
|
θέντες |
δουλοσύνης
στυγερὰν
ἀμφὶς
ἔχωσιν
ὕβριν. |
[280] |
οἱ
ὑπὸ
τοῦ
δήμου
τόθ'
|
αἱρεθέντες |
ἐπὶ
τὰς
ταφὰς
ἄλλως
πως, |
[170] |
ἐναντιουμένους
καταπλῆξαι,
ἵν'
ἢ
συγχωρήσωσι
|
φοβηθέντες |
ἃ
νῦν
οὐκ
ἐθέλουσιν,
ἢ |
[90] |
Λεύκτροις
ἀνελεῖν
ἐπεχείρουν,
διεκωλύσατε,
οὐ
|
φοβηθέντες |
τὴν
τότε
Θηβαίοις
ῥώμην
καὶ |
[30] |
οἱ
παρὰ
τούτου
λόγοι
τότε
|
ῥηθέντες, |
καὶ
δι'
οὓς
ἅπαντ'
ἀπώλετο; |
[60] |
ἁπάντων
ἐνδοξόταθ'
ὑμεῖς
ἐβουλεύσασθ'
ἐμοὶ
|
πεισθέντες; |
(ἀλλ'
ἐκεῖσ'
ἐπανέρχομαι.
τί
τὴν |
[300] |
ἐκέχρηντ'
ἄν,
(ἀλλὰ
πάντες
ἂν
|
ὄντες |
ἐλεύθεροι
καὶ
αὐτόνομοι
μετὰ
πάσης |
[30] |
δὲ
μὴ
ὑπακούοντα
κατὰ
κράτος
|
λαβόντες |
καὶ
ἐξανδραποδισάμενοι
κατεσκάψαμεν.
ἀκούων
δὲ |
[30] |
τὴν
εἰρήνην
συνθέμενοι
καὶ
ὁμοίως
|
ἀντιπαρεξάγοντες, |
καὶ
ταῦτα
οὐδὲ
συμπεριειλημμένων
τῶν |
[80] |
τούτοις
ἔφασαν
τὴν
συμμαχίαν
πεποιῆσθαι,
|
λέγοντες |
ἀληθῆ,
χάρακα
βαλόμενος
πρὸς
τῇ |
[150] |
ὃν
ὅπως
ποτ'
οὐκ
εὐθὺς
|
ἰδόντες |
ἀπεστράφητε
θαυμάζω.
πλὴν
πολύ
τι |
[170] |
μετὰ
ταῦτα
τὰς
μεγάλας
ἐπιδόσεις
|
ἐπιδόντες: |
καὶ
γὰρ
εὐνοίᾳ
καὶ
πλούτῳ |
[210] |
παρελθόντες
ἐδημηγόρουν
πολλὰ
μὲν
Φίλιππον
|
ἐγκωμιάζοντες, |
πολλὰ
δ'
ὑμῶν
κατηγοροῦντες,
πάνθ' |
[40] |
ἐπὶ
τῇ
τῆς
εἰρήνης
ἐξουσίᾳ
|
βαδίζοντες |
ἐκεῖσε
διεφθείροντο,
ὧν
εἷς
οὗτος |
[90] |
προιέμενοι
τοὺς
ἀδικουμένους
ἀλλὰ
καὶ
|
σῴζοντες |
ἐφαίνεσθε,
ἐξ
ὧν
δόξαν,
εὔνοιαν |
[150] |
μὲν
οὐκ
ἦλθον,
οἱ
δ'
|
ἐλθόντες |
οὐδὲν
ἐποίουν,
εἰς
τὴν
ἐπιοῦσαν |
[210] |
συμμάχων
τάξιν
ἐκείνους
ἔχειν.
καὶ
|
παρελθόντες |
ἐδημηγόρουν
πολλὰ
μὲν
Φίλιππον
ἐγκωμιάζοντες, |
[150] |
τοίνυν
λέγετ'
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
|
περιιόντες |
ὡς
ὑφ'
ἑνὸς
τοιαῦτα
πέπονθεν |
[70] |
ἐχρημάτισαν
τὰ
ἐκ
τῆς
ἐκκλησίας
|
ἀνενεγκόντες, |
ὅτι
ἔδοξε
τῷ
δήμῳ
πρέσβεις |
[210] |
ὅσα
πώποτ'
ἐναντί'
ἐπράξατε
Θηβαίοις
|
ἀναμιμνῄσκοντες. |
τὸ
δ'
οὖν
κεφάλαιον,
ἠξίουν |
[280] |
αὑτοῖς
γεγενῆσθαι:
(εἶτα
καὶ
προσήκειν
|
{ὑπολαμβάνοντες} |
τὸν
ἐροῦντ'
ἐπὶ
τοῖς
τετελευτηκόσι |
[40] |
δ'
ὑφορώμενοι
τὰ
πεπραγμένα
καὶ
|
δυσχεραίνοντες |
ἤγετε
τὴν
εἰρήνην
ὅμως:
οὐ |
[20] |
σὺ
διαρραγῇς
ψευδόμενος,
οἱ
δὲ
|
συνειπόντες |
ὅτου
δήποθ'
εἵνεκα
ἐῶ
γὰρ |
[290] |
ὑπάρχοντας
ἕκαστοι
πολίτας
ἐξαπατῶντες
καὶ
|
διαφθείροντες, |
ἕως
δούλους
ἐποίησαν,
Θετταλοὺς
Δάοχος, |
[320] |
πόλιν
διασύρουσιν,
ὥσπερ
οὐχ
αὑτοὺς
|
διασύροντες, |
ὅταν
τοῦτο
ποιῶσιν,
ἔξω
δὲ |
[310] |
κατ'
ἐκείνους
ἦσάν
τινες,
οἳ
|
διασύροντες |
τοὺς
ὄντας
τότε
τοὺς
{δὲ} |
[150] |
κατὰ
τὴν
ὑφήγησιν
τὴν
τούτου,
|
προσπεσόντες |
οἱ
Λοκροὶ
μικροῦ
κατηκόντισαν
ἅπαντας, |
[220] |
προσήκειν
ἧς
μὲν
οἴκοθεν
ἥκετ'
|
ἔχοντες |
δόξης
περὶ
ἡμῶν
ἀμελῆσαι,
ὥσπερ |
[210] |
ποιήσαντες
σωφροσύνης
πίστιν
περὶ
ὑμῶν
|
ἔχοντες |
ἔδειξαν.
(ἐν
οἷς
πᾶσιν,
ἄνδρες |
[150] |
τῶν
ὅπλων
εἰς
τὴν
Φωκίδα,
|
ἔχοντες |
ἐπισιτισμὸν
ἡμερῶν
τετταράκοντα,
τοῦ
ἐνεστῶτος |
[300] |
ὑμῖν
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
Ἀθηναίοις
|
ἔχοντες |
χάριν
δι'
ἐμέ.
ἵνα
δ' |
[150] |
αὐτοκράτορα
αἱροῦνται
οἱ
Ἕλληνες
οἱ
|
μετέχοντες |
τοῦ
συνεδρίου
τῶν
Ἀμφικτυόνων}
λέγε |
[10] |
οὔθ'
οἱ
πρότερον
δι'
ἐκείνων
|
ἄρχοντες |
κύριοι
τῶν
πόλεων
ἦσαν,
ἀλλά |
[170] |
ἅ
μου
δυοῖν
εἵνεκ'
ἀκούσατε
|
προσσχόντες |
τὸν
νοῦν,
ἑνὸς
μέν,
ἵν' |
[310] |
ἐπῄνουν,
βάσκανον
πρᾶγμα
καὶ
ταὐτὸ
|
ποιοῦντες |
σοί.
(εἶτα
λέγεις
ὡς
οὐδὲν |
[230] |
ἐκεῖνος
περιβαλλόμενος
ἐπλάττετο,
ὑμεῖς
καλῶς
|
ποιοῦντες |
τοὺς
καρποὺς
κεκόμισθε.
ἀλλ'
ἐῶ |
[90] |
ἔμπροσθεν
χρόνοις,
οὐ
μόνον
οὐ
|
μνησικακοῦντες |
οὐδὲ
προιέμενοι
τοὺς
ἀδικουμένους
ἀλλὰ |
[30] |
οὐδὲν
προτερήσετε
ἔξω
τοῦ
ἐφθακέναι
|
ἀδικοῦντες} |
~Ἀκούεθ'
ὡς
σαφῶς
δηλοῖ
καὶ |
[150] |
ἐπειδὴ
Λοκροὶ
οἱ
καλούμενοι
Ὀζόλαι,
|
κατοικοῦντες |
ἐν
Ἀμφίσσῃ,
πλημμελοῦσιν
εἰς
τὸ |
[90] |
στεφάνους.
Ψήφισμα
Χερρονησιτῶν.
{Χερρονησιτῶν
οἱ
|
κατοικοῦντες |
Σηστόν,
Ἐλαιοῦντα,
Μάδυτον,
Ἀλωπεκόννησον,
στεφανοῦσιν |
[210] |
δεῖ,
ὅταν
τὰ
δημόσι'
εἰσίητε
|
κρινοῦντες, |
εἴπερ
ἄξι'
ἐκείνων
πράττειν
οἴεσθε |
[160] |
οἱ
μὲν
εὐθὺς
ἐξαναστάντες
μεταξὺ
|
δειπνοῦντες |
τούς
τ'
ἐκ
τῶν
σκηνῶν |
[100] |
ἐξῆν;
οὐχ
ὑπῆρχον
οἱ
ταῦτ'
|
ἐροῦντες |
οὗτοι;
(βούλομαι
τοίνυν
ἐπανελθεῖν
ἐφ' |
[210] |
Φίλιππον
ἐγκωμιάζοντες,
πολλὰ
δ'
ὑμῶν
|
κατηγοροῦντες, |
πάνθ'
ὅσα
πώποτ'
ἐναντί'
ἐπράξατε |
[290] |
νῦν
δ'
Ἀλεξάνδρῳ,
τῇ
γαστρὶ
|
μετροῦντες |
καὶ
τοῖς
αἰσχίστοις
τὴν
εὐδαιμονίαν, |
[10] |
ἅπασα
διειστήκει,
καὶ
οὔθ'
οἱ
|
μισοῦντες |
Λακεδαιμονίους
οὕτως
ἴσχυον
ὥστ'
ἀνελεῖν |
[10] |
σωθῆναι,
καίπερ
οὐ
δίκαια
ποιοῦντας
|
ὁρῶντες, |
Θηβαίοις
δ'
ὁτιοῦν
ἂν
ἐφησθῆναι |
[290] |
προίεντο,
τοὺς
ὑπάρχοντας
ἕκαστοι
πολίτας
|
ἐξαπατῶντες |
καὶ
διαφθείροντες,
ἕως
δούλους
ἐποίησαν, |
[50] |
καὶ
πρὶν
ἔμ'
εἰπεῖν
ὁτιοῦν
|
εἰδότες |
τὴν
τούτου
τότε
μισθαρνίαν.
(καίτοι |
[40] |
Ἕλληνες,
ὁμοίως
ὑμῖν
πεφενακισμένοι
καὶ
|
διημαρτηκότες |
ὧν
ἤλπισαν,
ἦγον
τὴν
εἰρήνην |
[180] |
συκοφάντης,
οὐδὲ
τῶν
ἄλλων
οὐδὲν
|
ἐοικότες, |
ἐν
τούτῳ
πλεῖστον
ἀλλήλων
διαφέρουσιν: |
[210] |
κατά
γ'
ὑμᾶς
ὀρθῶς
ἐφάνησαν
|
ἐγνωκότες. |
οὔτε
γὰρ
εἰς
τὴν
πόλιν |
[290] |
αὑτῶν
ἕκαστοι
πατρίδας,
τὴν
ἐλευθερίαν
|
προπεπωκότες |
πρότερον
μὲν
Φιλίππῳ,
νῦν
δ' |
[290] |
τῶν
ἀγαθῶν
ἦσαν
καὶ
κανόνες,
|
ἀνατετροφότες. |
(ταύτης
τοίνυν
τῆς
οὕτως
αἰσχρᾶς |
[260] |
ἠκκλησίαζον.
ἐτριταγωνίστεις,
ἐγὼ
δ'
ἐθεώρουν.
|
ἐξέπιπτες, |
ἐγὼ
δ'
ἐσύριττον.
ὑπὲρ
τῶν |
[260] |
ἐφοίτων.
ἐτέλεις,
ἐγὼ
δ'
ἐτελούμην.
|
ἐγραμμάτευες, |
ἐγὼ
δ'
ἠκκλησίαζον.
ἐτριταγωνίστεις,
ἐγὼ |
[230] |
τῇ
πόλει
καὶ
παρὼν
ταῦτ'
|
ἔγραφες, |
εἴπερ
ἐνεδέχετο
παρὰ
τοὺς
παρόντας |
[310] |
ἢ
πέντε
ταλάντων,
διτάλαντον
δ'
|
εἶχες |
ἔρανον
{δωρεὰν}
παρὰ
τῶν
ἡγεμόνων |
[270] |
νῦν
ἐγκαλῶν
ὧν
τότ'
οὐκ
|
εἶχες |
λέγειν
βελτίω;
(παρὰ
μὲν
τοίνυν |
[70] |
οὐκ
ἂν
ἔχοις:
εἰ
γὰρ
|
εἶχες, |
οὐδὲν
ἂν
αὐτοῦ
πρότερον
νυνὶ |
[190] |
εἰς
ταῦτα
χρήσιμον
οὐδὲν
σαυτὸν
|
παρέσχες, |
ὅπερ
δ'
ἂν
ὁ
φαυλότατος |
[120] |
ὅρα
μὴ
τούτων
μὲν
ἐχθρὸς
|
ᾖς, |
ἐμοὶ
δὲ
προσποιῇ.
(ἐπειδὴ
τοίνυν |
[60] |
τῇ
τῆς
ἰδίας
πλεονεξίας
ἐλπίδι,
|
ἧς |
ἂν
Ἀρκάδας
καὶ
Μεσσηνίους
καὶ |
[60] |
τοῖς
Ἕλλησι
κακῶν
καὶ
αἰσχρῶν,
|
ἧς |
ἂν
Θετταλοὺς
καὶ
τοὺς
μετὰ |
[60] |
χρόνου
μέχρι
τῆς
ἡμέρας
ἀφ'
|
ἧς |
αὐτὸς
ἐπὶ
τὸ
βῆμ'
ἀνέβην, |
[240] |
τῶν
παραταξαμένων,
οὐδὲ
τῆς
στρατηγίας,
|
ἧς |
ἔμ'
ἀπαιτεῖς
εὐθύνας:
οὕτω
σκαιὸς |
[50] |
στεφάνῳ
ἀρετῆς
ἕνεκα
καὶ
εὐνοίας
|
ἧς |
ἔχων
διατελεῖ
εἴς
τε
τοὺς |
[110] |
Παιανιέα
ἀρετῆς
ἕνεκα
καὶ
καλοκαγαθίας
|
ἧς |
ἔχων
διατελεῖ
ἐν
παντὶ
καιρῷ |
[20] |
ὠμόσαθ'
ἡμέρας
μόνον,
ἀλλ'
ἀφ'
|
ἧς |
ἠλπίσατε
τὴν
εἰρήνην
ἔσεσθαι,
πάσας |
[60] |
πρὸς
ἐμέ:
ἃ
δ'
ἀφ'
|
ἧς |
ἡμέρας
ἐπὶ
ταῦτ'
ἐπέστην
ἐγὼ |
[110] |
ἕκαστος,
Αἰσχίνη,
τῆς
μὲν
ἀρχῆς
|
ἧς |
ἦρχεν
ὑπεύθυνος
ἦν,
ἐφ'
οἷς |
[220] |
(εἶτα
σοφίζεται
καὶ
φησὶ
προσήκειν
|
ἧς |
μὲν
οἴκοθεν
ἥκετ'
ἔχοντες
δόξης |
[160] |
τὴν
παρ'
ὑμῶν
ἐπιστολήν,
δι'
|
ἧς |
μοι
τὴν
ὁμόνοιαν
καὶ
τὴν |
[220] |
χρώμενος.
ἡ
γὰρ
ἐμὴ
πολιτεία,
|
ἧς |
οὗτος
κατηγορεῖ,
ἀντὶ
μὲν
τοῦ |
[190] |
τὴν
πόλιν
ταύτην
τὴν
συμμαχίαν,
|
ἧς |
σὺ
κατηγορεῖς.
(ἔστι
δὲ
ταυτὶ |
[280] |
ἐμὴν
εὔνοιαν
καὶ
προθυμίαν
μεθ'
|
ἧς |
τὰ
πράγματ'
ἔπραττον,
καὶ
τὴν |
[120] |
δὲ
παιδείας
σοὶ
θέμις
μνησθῆναι;
|
ἧς |
τῶν
μὲν
ὡς
ἀληθῶς
τετυχηκότων |
[20] |
ὅτι
ὑμεῖς
μὲν
οὐκ
ἀφ'
|
ἧς |
ὠμόσαθ'
ἡμέρας
μόνον,
ἀλλ'
ἀφ' |
[120] |
προσποιῇ.
(ἐπειδὴ
τοίνυν
ἡ
μὲν
|
εὐσεβὴς |
καὶ
δικαία
ψῆφος
ἅπασι
δέδεικται, |
[90] |
(ὑμεῖς
τοίνυν,
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
Λακεδαιμονίων
|
γῆς |
καὶ
θαλάττης
ἀρχόντων
καὶ
τὰ |
[260] |
ὑπηρετεῖν
τοῖς
ἀρχιδίοις.
ὡς
δ'
|
ἀπηλλάγης |
ποτὲ
καὶ
τούτου,
πάνθ'
ἃ |
[20] |
ὁ
ἐμός,
οὐδ'
ἂν
σὺ
|
διαρραγῇς |
ψευδόμενος,
οἱ
δὲ
συνειπόντες
ὅτου |
[280] |
ἡ
πόλις
αὐτοῖς
ἐπιγράψαι,
ἵν'
|
εἰδῇς, |
Αἰσχίνη,
καὶ
ἐν
αὐτῷ
τούτῳ |
[180] |
Δημοσθένους
Παιανιεύς,
Ὑπερείδης
Κλεάνδρου
Σφήττιος,
|
Μνησιθείδης |
Ἀντιφάνους
Φρεάρριος,
Δημοκράτης
Σωφίλου
Φλυεύς, |
[150] |
ἐπυλαγόρησεν
οὗτος.
λέγε.
Χρόνοι.
{Ἄρχων
|
Μνησιθείδης, |
μηνὸς
ἀνθεστηριῶνος
ἕκτῃ
ἐπὶ
δέκα} |
[130] |
τοὺς
μάρτυρας.
Μάρτυρες.
{Τελέδημος
Κλέωνος,
|
Ὑπερείδης |
Καλλαίσχρου,
Νικόμαχος
Διοφάντου
μαρτυροῦσι
Δημοσθένει |
[180] |
λαβεῖν.
πρέσβεις
Δημοσθένης
Δημοσθένους
Παιανιεύς,
|
Ὑπερείδης |
Κλεάνδρου
Σφήττιος,
Μνησιθείδης
Ἀντιφάνους
Φρεάρριος, |
[130] |
τῆς
πόλεως
λέγειν,
καὶ
ἀπεστάλη
|
Ὑπερείδης} |
(οὐκοῦν
ὅτε
τοῦτον
τοῦ
λέγειν |
[50] |
Κηφισοφῶν
Κηφισοφῶντος
Ῥαμνούσιος,
Κλέων
Κλέωνος
|
Κοθωκίδης} |
(ἃ
μὲν
διώκει
τοῦ
ψηφίσματος, |
[50] |
ἐλαφηβολιῶνος
ἕκτῃ
ἱσταμένου,
Αἰσχίνης
Ἀτρομήτου
|
Κοθωκίδης |
ἀπήνεγκε
πρὸς
τὸν
ἄρχοντα
παρανόμων |
[180] |
Δημοκράτης
Σωφίλου
Φλυεύς,
Κάλλαισχρος
Διοτίμου
|
Κοθωκίδης} |
(αὕτη
τῶν
περὶ
Θήβας
ἐγίγνετο |
[20] |
πρέσβεις
ᾑρέθησαν
Εὔβουλος
Ἀναφλύστιος,
Αἰσχίνης
|
Κοθωκίδης, |
Κηφισοφῶν
Ῥαμνούσιος,
Δημοκράτης
Φλυεύς,
Κλέων |
[20] |
Κηφισοφῶν
Ῥαμνούσιος,
Δημοκράτης
Φλυεύς,
Κλέων
|
Κοθωκίδης} |
~Ταῦτα
γράψαντος
ἐμοῦ
τότε
καὶ |
[70] |
Φίλιππον
περὶ
τῆς
τῶν
πλοίων
|
ἀνακομιδῆς |
καὶ
ἐντολὰς
δοῦναι
κατὰ
τὰ |
[80] |
πολλὰ
μὲν
ἂν
χρήματ'
ἔδωκε
|
Φιλιστίδης |
ὥστ'
ἔχειν
Ὠρεόν,
πολλὰ
δὲ |
[0] |
Κτησιφῶντι
καὶ
οὐδὲν
ἐλάττονος
ἄξιον
|
σπουδῆς |
ἐμοί:
πάντων
μὲν
γὰρ
ἀποστερεῖσθαι |
[190] |
δηλοῖς
δὲ
καὶ
ἐξ
ὧν
|
ζῇς |
καὶ
ποιεῖς
καὶ
πολιτεύει
καὶ |
[260] |
μὲν
τῆς
πατρίδος
λαγὼ
βίον
|
ἔζης |
δεδιὼς
καὶ
τρέμων
καὶ
ἀεὶ |
[190] |
δὴ
τοῦθ'
ὡς
ἀδίκημ'
ἐμὸν
|
θῇς, |
εἰ
κρατῆσαι
συνέβη
Φιλίππῳ
τῇ |
[250] |
τὴν
μικρὰν
καὶ
φαύλην
τῆς
|
ἀγαθῆς |
καὶ
μεγάλης.
καὶ
πῶς
ἔνι |
[250] |
διάξειν
αὐτῶν
ἄμεινον
πράττειν,
τῆς
|
ἀγαθῆς |
τύχης
τῆς
πόλεως
εἶναι
τίθημι: |
[280] |
καὶ
λέγει;
σὺ
τοίνυν
οὗτος
|
εὑρέθης. |
(εἶτα
σὺ
φθέγγει
καὶ
βλέπειν |
[70] |
λέγων
εὐχερῶς
ὅ
τι
ἂν
|
βουληθῇς. |
(οὐδὲ
νῦν
περὶ
τούτων
ἐρῶ. |
[10] |
τῶν
πρότερον,
καὶ
νυνὶ
παράσχεσθε.
|
(κακοήθης |
δ'
ὤν,
Αἰσχίνη,
τοῦτο
παντελῶς |
[10] |
ὤν,
Αἰσχίνη,
τοῦτο
παντελῶς
εὔηθες
|
ᾠήθης, |
τοὺς
περὶ
τῶν
πεπραγμένων
καὶ |
[290] |
τὸ
λῆμμα
συμβεβούλευκα,
ἀλλ'
ἀπ'
|
ὀρθῆς |
καὶ
δικαίας
καὶ
ἀδιαφθόρου
τῆς |
[10] |
αὐτοῦ.
(νῦν
δ'
ἐκστὰς
τῆς
|
ὀρθῆς |
καὶ
δικαίας
ὁδοῦ
καὶ
φυγὼν |
[280] |
ἐγὼ
μὲν
οὐχ
ὁρῶ,
ἀλλ'
|
ἐμισθώθης |
ἐπὶ
τῷ
τὰ
τουτωνὶ
συμφέροντα |
[140] |
συνέβη,
ὅτε
τοὺς
ταλαιπώρους
Φωκέας
|
ἐποίησ' |
ἀπολέσθαι
τὰ
ψευδῆ
δεῦρ'
ἀπαγγείλας. |
[240] |
ἐχειροτόνει,
καὶ
πάνθ'
ὅσα
τῆς
|
φυλακῆς |
εἵνεκ'
ἐπράττετο,
ἡ
διάταξις
τῶν |
[160] |
μὲν
ἦν
ἀμφοτέροις
φοβερὸν
καὶ
|
φυλακῆς |
πολλῆς
δεόμενον,
τὸ
τὸν
Φίλιππον |
[80] |
σιτοπομπίας
κύριος
γενέσθαι,
παρελθὼν
ἐπὶ
|
Θρᾴκης |
Βυζαντίους
συμμάχους
ὄντας
αὑτῷ
τὸ |
[20] |
ἐπικαίρους
τῶν
τόπων
κύριος
τῆς
|
Θρᾴκης |
κατασταίη,
μηδὲ
πολλῶν
μὲν
χρημάτων |
[30] |
μῆνας,
ἕως
ἦλθε
Φίλιππος
ἐκ
|
Θρᾴκης |
πάντα
καταστρεψάμενος,
ἐξὸν
ἡμερῶν
δέκα, |
[210] |
ὧν
αὐτοὶ
συνεβούλευον
τἀκ
τῆς
|
Ἀττικῆς |
βοσκήματα
καὶ
ἀνδράποδα
καὶ
τἄλλ' |
[300] |
τὴν
Εὔβοιαν
προβαλέσθαι
πρὸ
τῆς
|
Ἀττικῆς, |
ἐκ
δὲ
τῆς
μεσογείας
τὴν |
[90] |
ἀρχόντων
καὶ
τὰ
κύκλῳ
τῆς
|
Ἀττικῆς |
κατεχόντων
ἁρμοσταῖς
καὶ
φρουραῖς,
Εὔβοιαν, |
[190] |
νῦν
τριῶν
ἡμερῶν
ἀπὸ
τῆς
|
Ἀττικῆς |
ὁδὸν
τῆς
μάχης
γενομένης
τοσοῦτος |
[300] |
~Ταῦτα
προὐβαλόμην
ἐγὼ
πρὸ
τῆς
|
Ἀττικῆς, |
ὅσον
ἦν
ἀνθρωπίνῳ
λογισμῷ
δυνατόν, |
[160] |
στρατεύματι
πρὸς
τοὺς
ἔγγιστα
τῆς
|
Ἀττικῆς |
παραγίγνεσθαι
τόπους,
παραβαίνων
τὰς
πρὸς |
[250] |
καὶ
φαύλην
τῆς
ἀγαθῆς
καὶ
|
μεγάλης. |
καὶ
πῶς
ἔνι
τοῦτο
γενέσθαι; |
[120] |
ἀνέστησεν
αὐτὴν
ἀπὸ
ταύτης
τῆς
|
καλῆς |
ἐργασίας;
ἀλλὰ
νὴ
τὸν
Δία |
[260] |
παρείας
θλίβων
καὶ
ὑπὲρ
τῆς
|
κεφαλῆς |
αἰωρῶν,
καὶ
βοῶν
εὐοῖ
σαβοῖ, |
[100] |
μιᾶς
ἕκτος
καὶ
δέκατος
πρότερον
|
συντελής: |
οὐδὲ
γὰρ
τριηράρχους
ἔτ'
ὠνόμαζον |
[110] |
πολλαχόθεν
δείξω.
πρῶτον
μὲν
γὰρ
|
Ναυσικλῆς |
στρατηγῶν
ἐφ'
οἷς
ἀπὸ
τῶν |
[100] |
δῆμος:
καὶ
ἀπήνεγκε
παρανόμων
Δημοσθένει
|
Πατροκλῆς |
Φλυεύς,
καὶ
τὸ
μέρος
τῶν |
[160] |
ἦν
ἀμφοτέροις
φοβερὸν
καὶ
φυλακῆς
|
πολλῆς |
δεόμενον,
τὸ
τὸν
Φίλιππον
ἐᾶν |
[40] |
τοῖς
μὲν
πλήθεσιν
ἀντὶ
τῆς
|
πολλῆς |
καὶ
ἀκαίρου
ῥᾳθυμίας
τὴν
ἐλευθερίαν |
[250] |
ἣν
παῖς
μὲν
ὢν
μετὰ
|
πολλῆς |
τῆς
ἐνδείας
ἐτράφης,
ἅμα
τῷ |
[200] |
παρὰ
τοῦ
Περσῶν
βασιλέως
μετὰ
|
πολλῆς |
χάριτος
τοῦτ'
ἂν
ἀσμένως
ἐδόθη |
[120] |
μὴ
λέγω.
ἀλλ'
ὡς
ὁ
|
τριηραύλης |
Φορμίων,
ὁ
Δίωνος
τοῦ
Φρεαρρίου |
[110] |
{Εἶπε
Καλλίας
Φρεάρριος,
πρυτάνεων
λεγόντων,
|
βουλῆς |
γνώμη:
ἐπειδὴ
Χαρίδημος
ὁ
ἐπὶ |
[30] |
ὑπὸ
στρατηγῶν
καὶ
πρυτάνεων,
{καὶ}
|
βουλῆς |
γνώμη,
μαιμακτηριῶνος
δεκάτῃ
ἀπιόντος,
Καλλισθένης |
[70] |
ἄρχοντος,
βοηδρομιῶνος
ἕνῃ
καὶ
νέᾳ,
|
βουλῆς |
γνώμη,
πρυτάνεις
καὶ
στρατηγοὶ
ἐχρημάτισαν |
[110] |
βοηδρομιῶνος
ἕκτῃ
μετ'
εἰκάδα,
γνώμη
|
βουλῆς |
καὶ
δήμου,
Καλλίας
Φρεάρριος
εἶπεν, |
[160] |
ἕκτῃ
φθίνοντος,
φυλῆς
πρυτανευούσης
Ἐρεχθῇδος,
|
βουλῆς |
καὶ
στρατηγῶν
γνώμη:
ἐπειδὴ
Φίλιππος |
[30] |
διοικήσεως
καὶ
ὁ
γραμματεὺς
τῆς
|
βουλῆς. |
κατακομίζειν
δὲ
καὶ
τὰ
ἐκ |
[160] |
οὐδενὶ
τῶν
μετρίων.
ᾑρέθησαν
ἐκ
|
βουλῆς |
Νέαρχος
Σωσινόμου,
Πολυκράτης
Ἐπίφρονος,
καὶ |
[100] |
ὑπὲρ
αὐτῆς
τρόπον
τινὰ
τῆς
|
βουλῆς |
οὔσης
τί
ἔμελλον
κελεύσειν
ἢ |
[160] |
τοῦ
θαργηλιῶνος
μηνός.
ᾑρέθησαν
ἐκ
|
βουλῆς |
Σῖμος
Ἀναγυράσιος,
Εὐθύδημος
Φυλάσιος,
Βουλαγόρας |
[70] |
Ἀναγυράσιον,
Πολύκριτον
Ἀπημάντου
Κοθωκίδην.
πρυτανεία
|
φυλῆς |
Ἱπποθωντίδος,
Ἀριστοφῶν
Κολλυτεὺς
πρόεδρος
εἶπεν} |
[180] |
(Ψήφισμα
Δημοσθένους.
{Ἐπὶ
ἄρχοντος
Ναυσικλέους,
|
φυλῆς |
πρυτανευούσης
Αἰαντίδος,
σκιροφοριῶνος
ἕκτῃ
ἐπὶ |
[160] |
Ἡροπύθου,
μηνὸς
ἐλαφηβολιῶνος
ἕκτῃ
φθίνοντος,
|
φυλῆς |
πρυτανευούσης
Ἐρεχθῇδος,
βουλῆς
καὶ
στρατηγῶν |
[100] |
μηνὸς
βοηδρομιῶνος
ἕκτῃ
ἐπὶ
δέκα,
|
φυλῆς |
πρυτανευούσης
Ἱπποθωντίδος,
Δημοσθένης
Δημοσθένους
Παιανιεὺς |
[80] |
Ἡγήμονος
ἄρχοντος,
γαμηλιῶνος
ἕκτῃ
ἀπιόντος,
|
φυλῆς |
πρυτανευούσης
Λεοντίδος,
Ἀριστόνικος
Φρεάρριος
εἶπεν: |
[110] |
ἄρχοντος
Εὐθυκλέους,
πυανεψιῶνος
ἐνάτῃ
ἀπιόντος,
|
φυλῆς |
πρυτανευούσης
Οἰνῇδος,
Κτησιφῶν
Λεωσθένους
Ἀναφλύστιος |
[20] |
Μνησιφίλου,
ἑκατομβαιῶνος
ἕνῃ
καὶ
νέᾳ,
|
φυλῆς |
πρυτανευούσης
Πανδιονίδος,
Δημοσθένης
Δημοσθένους
Παιανιεὺς |
[260] |
οὐχ
ὁρᾷς;
τύχῃ
συμβεβιωκὼς
τῆς
|
ἐμῆς |
κατηγορεῖς.
(φέρε
δὴ
καὶ
τὰς |
[290] |
τὴν
πόλιν,
οὐκ
ἀπὸ
τῆς
|
ἐμῆς |
πολιτείας
οὐδὲ
προαιρέσεως
ἀρξαμένων
ὑμῶν |
[200] |
ἡ
πόλις
τῆς
αὐτῆς
ἀξιώσασα
|
τιμῆς |
ἔθαψεν,
Αἰσχίνη,
οὐχὶ
τοὺς
κατορθώσαντας |
[200] |
τῆς
μὲν
εἰς
τὸ
παρὸν
|
τιμῆς |
ἔμ'
ἀποστερῆσαι
γλίχεται,
τὰ
δ' |
[90] |
ἑαυτούς,
ἀλλ'
ὑπὲρ
εὐδοξίας
καὶ
|
τιμῆς |
ἤθελον
τοῖς
δεινοῖς
αὑτοὺς
διδόναι, |
[60] |
ἀνέβην,
ἀεὶ
περὶ
πρωτείων
καὶ
|
τιμῆς |
καὶ
δόξης
ἀγωνιζομένην
τὴν
πατρίδα, |
[60] |
προιέμενον,
ὥστε
τῷ
λοιπῷ
μετὰ
|
τιμῆς |
καὶ
δόξης
ζῆν;
(καὶ
μὴν |
[200] |
ἀλλ'
ἀγωνιζομένη
περὶ
πρωτείων
καὶ
|
τιμῆς |
καὶ
δόξης
κινδυνεύουσα
πάντα
τὸν |
[200] |
σὺ
μὲν
τῆς
παρὰ
τουτωνὶ
|
τιμῆς |
καὶ
φιλανθρωπίας
ἔμ'
ἀποστερῆσαι
βουλόμενος |
[310] |
εὐνοίας
πράττουσι,
τῆς
παρὰ
τούτων
|
τιμῆς |
καὶ
φιλανθρωπίας
μετεῖναι;
(καὶ
μὴν |
[120] |
πότερ'
ὡς
ὁ
πατήρ
σου
|
Τρόμης |
ἐδούλευε
παρ'
Ἐλπίᾳ
τῷ
πρὸς |
[160] |
διετέλουν,
οὐκ
ἀπὸ
τῆς
ἐμαυτοῦ
|
γνώμης |
μόνον
ταῦτα
συμφέρειν
ὑπολαμβάνων,
(ἀλλ' |
[320] |
καὶ
λαμπρὸς
ἱπποτρόφος,
ἐγὼ
δ'
|
ἀσθενής, |
ὁμολογῶ,
ἀλλ'
εὔνους
μᾶλλον
ὑμῶν |
[40] |
τοῖς
εὖ
φρονοῦσι.
μέχρι
τούτου
|
Λασθένης |
φίλος
ὠνομάζετο,
ἕως
προὔδωκεν
Ὄλυνθον: |
[30] |
βουλῆς
γνώμη,
μαιμακτηριῶνος
δεκάτῃ
ἀπιόντος,
|
Καλλισθένης |
Ἐτεονίκου
Φαληρεὺς
εἶπε
μηδένα
Ἀθηναίων |
[30] |
καὶ
Ῥαμνοῦντα
καὶ
Σούνιον.
εἶπε
|
Καλλισθένης |
Φαληρεύς}
ἆρ'
ἐπὶ
ταύταις
ταῖς |
[300] |
τοῖς
ὅλοις,
ἕως
ἀνέτρεψεν,
τί
|
Δημοσθένης |
ἀδικεῖ;
(εἰ
δ'
οἷος
ἐγὼ |
[110] |
Κτησιφῶν
Λεωσθένους
Ἀναφλύστιος
εἶπεν:
ἐπειδὴ
|
Δημοσθένης |
Δημοσθένους
Παιανιεὺς
γενόμενος
ἐπιμελητὴς
τῆς |
[180] |
Αἰαντίδος,
σκιροφοριῶνος
ἕκτῃ
ἐπὶ
δέκα,
|
Δημοσθένης |
Δημοσθένους
Παιανιεὺς
εἶπεν:
ἐπειδὴ
Φίλιππος |
[20] |
καὶ
νέᾳ,
φυλῆς
πρυτανευούσης
Πανδιονίδος,
|
Δημοσθένης |
Δημοσθένους
Παιανιεὺς
εἶπεν:
ἐπειδὴ
Φίλιππος |
[100] |
ἐπὶ
δέκα,
φυλῆς
πρυτανευούσης
Ἱπποθωντίδος,
|
Δημοσθένης |
Δημοσθένους
Παιανιεὺς
εἰσήνεγκε
νόμον
(εἰς |
[80] |
Λεοντίδος,
Ἀριστόνικος
Φρεάρριος
εἶπεν:
ἐπειδὴ
|
Δημοσθένης |
Δημοσθένους
Παιανιεὺς
πολλὰς
καὶ
μεγάλας |
[180] |
ὅρκους
δοῦναι
καὶ
λαβεῖν.
πρέσβεις
|
Δημοσθένης |
Δημοσθένους
Παιανιεύς,
Ὑπερείδης
Κλεάνδρου
Σφήττιος, |
[50] |
τὸν
ὑπεύθυνον
στεφανοῦν
ἔστι
δὲ
|
Δημοσθένης |
τειχοποιὸς
καὶ
ἐπὶ
τῷ
θεωρικῷ |
[10] |
δὲ
πομπείας
ταύτης
τῆς
ἀνέδην
|
γεγενημένης, |
ὕστερον,
ἂν
βουλομένοις
ᾖ
τουτοισί, |
[200] |
τὸν
ὑπὲρ
τῶν
καλῶν
κίνδυνον
|
ᾑρημένης. |
(τίς
γὰρ
οὐκ
οἶδεν
Ἑλλήνων, |
[300] |
καὶ
τὰ
τῆς
πατρίδος
συμφέροντα
|
προῃρημένης, |
τοὺς
καρποὺς
ἔδει
γενναίους
καὶ |
[90] |
οὐ
τείχη
τῆς
πόλεως
τότε
|
κεκτημένης, |
ἐξήλθετ'
εἰς
Ἁλίαρτον
καὶ
πάλιν |
[320] |
πατρίδ'
εὐνοίας
ἐν
κοινῷ
πᾶσι
|
κειμένης, |
ἐγὼ
κράτιστα
λέγων
ἐφαινόμην,
καὶ |
[190] |
τῆς
Ἀττικῆς
ὁδὸν
τῆς
μάχης
|
γενομένης |
τοσοῦτος
κίνδυνος
καὶ
φόβος
περιέστη |
[200] |
μόνον
γεγενῆσθαι
νομίζων
τὸν
τῆς
|
εἱμαρμένης |
καὶ
τὸν
αὐτόματον
θάνατον
περιμένει, |
[180] |
τούτων
τινὰ
τῶν
ἀπὸ
τῆς
|
σκηνῆς, |
Κρεσφόντην
ἢ
Κρέοντα
ἢ
ὃν |
[20] |
ἄρ'
ἐγὼ
πρὸς
τῷ
τῆς
|
εἰρήνης |
αἴτιος
γεγενῆσθαι
καὶ
κεκωλυκὼς
εἴην |
[30] |
ἂν
ὡρκίζομεν
αὐτόν,
ὥστε
τῆς
|
εἰρήνης |
ἂν
διημαρτήκει
καὶ
οὐκ
ἂν |
[20] |
εἰπὼν
καὶ
μνησθεὶς
ὑπὲρ
τῆς
|
εἰρήνης |
Ἀριστόδημος
ἦν
ὁ
ὑποκριτής,
ὁ |
[20] |
τὸν
πόλεμον;
ἀλλ'
αὐτοὶ
περὶ
|
εἰρήνης |
ἐβουλεύεσθε.
οὔκουν
οὔτε
τῆς
ἐξ |
[40] |
τῶν
πόλεων
ἐπὶ
τῇ
τῆς
|
εἰρήνης |
ἐξουσίᾳ
βαδίζοντες
ἐκεῖσε
διεφθείροντο,
ὧν |
[20] |
οὔκουν
οὔτε
τῆς
ἐξ
ἀρχῆς
|
εἰρήνης |
ἡγεμὼν
οὐδ'
αἴτιος
ὢν
ἐγὼ |
[80] |
εὐωνοτέροις
διῆγεν
ὑμᾶς
τῆς
νῦν
|
εἰρήνης, |
ἣν
οὗτοι
κατὰ
τῆς
πατρίδος |
[10] |
καὶ
μάλισθ'
ὅσ'
ὑπὲρ
τῆς
|
εἰρήνης |
καὶ
τῆς
πρεσβείας
κατεψεύσατό
μου, |
[20] |
Φίλιππος
ἀποστείλας
πρέσβεις
περὶ
τῆς
|
εἰρήνης |
ὁμολογουμένας
πεποίηται
συνθήκας,
δεδόχθαι
τῇ |
[20] |
αὐτοὶ
δὲ
πρὸς
Φίλιππον
περὶ
|
εἰρήνης |
πρέσβεις
ἐπέμπετε,
Εὐρυβάτου
πρᾶγμα,
οὐ |
[180] |
τὸν
Ἀθηναίων
δῆμον
περὶ
τῆς
|
εἰρήνης, |
ὑπεριδὼν
τοὺς
ὅρκους
καὶ
τὰ |
[170] |
τῶν
ῥητόρων,
καλούσης
δὲ
{τῆς
|
κοινῆς} |
τῆς
πατρίδος
{φωνῆς}
τὸν
ἐροῦνθ' |
[250] |
ἰδίαν
τύχην
τὴν
ἐμὴν
τῆς
|
κοινῆς |
τῆς
πόλεως
κυριωτέραν
εἶναί
φησι, |
[150] |
Δόγμα
Ἀμφικτυόνων.
{Ἐπὶ
ἱερέως
Κλειναγόρου,
|
ἐαρινῆς |
πυλαίας,
ἔδοξε
τοῖς
πυλαγόροις
καὶ |
[150] |
(Ἕτερον
Δόγμα.
{Ἐπὶ
ἱερέως
Κλειναγόρου,
|
ἐαρινῆς |
πυλαίας,
ἔδοξε
τοῖς
πυλαγόροις
καὶ |
[310] |
λαμπροφωνότατος,
μνημονικώτατος,
ὑποκριτὴς
ἄριστος,
τραγικὸς
|
Θεοκρίνης. |
(εἶτα
τῶν
πρότερον
γεγενημένων
ἀγαθῶν |
[190] |
τῶν
ὑμῖν
δοκούντων
συμφέρειν:
ἄφωνος
|
Αἰσχίνης. |
ἀντέκρουσέ
τι
καὶ
γέγον'
οἷον |
[50] |
Χαιρώνδου
ἄρχοντος,
ἐλαφηβολιῶνος
ἕκτῃ
ἱσταμένου,
|
Αἰσχίνης |
Ἀτρομήτου
Κοθωκίδης
ἀπήνεγκε
πρὸς
τὸν |
[190] |
Ἀθηναίων
κρίνουσι
φίλους
καὶ
Ἀθήνησιν
|
Αἰσχίνης |
Δημοσθένους
κατηγορεῖ.
(καίτοι
ὅτῳ
τὰ |
[50] |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
δοκεῖ
μισθωτὸς
|
Αἰσχίνης |
ἢ
ξένος
εἶναι
Ἀλεξάνδρου;
ἀκούεις |
[0] |
περὶ
ὧν
ἐδίωκε
μόνον
κατηγόρησεν
|
Αἰσχίνης, |
κἀγὼ
περὶ
αὐτοῦ
τοῦ
προβουλεύματος |
[20] |
συμμάχους.
πρέσβεις
ᾑρέθησαν
Εὔβουλος
Ἀναφλύστιος,
|
Αἰσχίνης |
Κοθωκίδης,
Κηφισοφῶν
Ῥαμνούσιος,
Δημοκράτης
Φλυεύς, |
[50] |
πεπραγμέν'
ἐμαυτῷ,
ἵνα
καίπερ
εἰδὼς
|
Αἰσχίνης |
ὅμως
ἀκούσῃ
δι'
ἅ
φημι |
[120] |
τὴν
πόλιν.
(ταῦτα
τοίνυν
εἰδὼς
|
Αἰσχίνης |
οὐδὲν
ἧττον
ἐμοῦ
πομπεύειν
ἀντὶ |
[220] |
Κτησιφῶν
γέγραφεν
οὑτοσί.
καὶ
ταῦτ'
|
Αἰσχίνης |
οὔτ'
ἐδίωξεν
αὐτὸς
οὔτε
τῷ |
[80] |
μοι
τούτου
γιγνομένου,
οὔτ'
ἀντεῖπεν
|
Αἰσχίνης |
παρὼν
οὔτε
τὸν
εἰπόντ'
ἐγράψατο. |
[270] |
καὶ
τοῖς
ἀνθρωπίνοις
ἤθεσιν
διώρικεν.
|
Αἰσχίνης |
τοίνυν
τοσοῦτον
ὑπερβέβληκεν
ἅπαντας
ἀνθρώπους |
[190] |
γέγον'
οἷον
οὐκ
ἔδει:
πάρεστιν
|
Αἰσχίνης. |
ὥσπερ
τὰ
ῥήγματα
καὶ
τὰ |
[130] |
συκοφαντεῖν,
τῆς
ἐπὶ
ταῖς
λοιδορίαις
|
ἡδονῆς |
καὶ
χάριτος
τὸ
τῆς
πόλεως |
[210] |
ἓν
μὲν
ἀνδρείας,
ἕτερον
δὲ
|
δικαιοσύνης, |
τρίτον
δὲ
σωφροσύνης.
καὶ
γὰρ |
[300] |
πάσης
προνοίας
καὶ
προθυμίας
καὶ
|
δικαιοσύνης |
ὑπὲρ
τῆς
πατρίδος
πολιτευόμενον;
οὐκ |
[280] |
ὡς
μὴ
ζυγὸν
αὐχένι
θέντες
|
δουλοσύνης |
στυγερὰν
ἀμφὶς
ἔχωσιν
ὕβριν.
γαῖα |
[210] |
ἕτερον
δὲ
δικαιοσύνης,
τρίτον
δὲ
|
σωφροσύνης. |
καὶ
γὰρ
τὸν
ἀγῶνα
μεθ' |
[210] |
καὶ
γυναῖκας,
ἐφ'
ὑμῖν
ποιήσαντες
|
σωφροσύνης |
πίστιν
περὶ
ὑμῶν
ἔχοντες
ἔδειξαν. |
[300] |
ἐπὶ
τούτῳ
τῷ
καιρῷ
ῥήτωρ
|
ἐξαίφνης |
ἐκ
τῆς
ἡσυχίας
ὥσπερ
πνεῦμ' |
[150] |
εἰσέπεσε:
νῦν
δὲ
τό
γ'
|
ἐξαίφνης |
ἐπέσχον
ἐκεῖνοι,
μάλιστα
μέν,
ὦ |
[260] |
βότρυς
καὶ
ἐλάας
συλλέγων
ὥσπερ
|
ὀπωρώνης |
ἐκ
τῶν
ἀλλοτρίων
χωρίων,
πλείω |
[280] |
τίμιον,
οὐδ'
ὁ
τόνος
τῆς
|
φωνῆς, |
ἀλλὰ
τὸ
ταὐτὰ
προαιρεῖσθαι
τοῖς |
[170] |
δὲ
{τῆς
κοινῆς}
τῆς
πατρίδος
|
{φωνῆς} |
τὸν
ἐροῦνθ'
ὑπὲρ
σωτηρίας:
ἣν |
[120] |
καὶ
ἄρρητ'
ὀνομάζων,
ὥσπερ
ἐξ
|
ἁμάξης, |
ἃ
σοὶ
καὶ
τῷ
σῷ |
[100] |
τοίνυν
ἐπανελθεῖν
ἐφ'
ἃ
τούτων
|
ἑξῆς |
ἐπολιτευόμην:
καὶ
σκοπεῖτ'
ἐν
τούτοις |
[70] |
τὴν
τοῦ
Φιλίππου,
καὶ
λέγ'
|
ἐφεξῆς: |
ἀπὸ
γὰρ
τούτων
τίς
τίνος |
[70] |
ἔγραψεν,
οὐκ
ἐγώ,
τὸ
δ'
|
ἐφεξῆς |
Ἀριστοφῶν,
εἶθ'
Ἡγήσιππος,
εἶτ'
Ἀριστοφῶν |
[30] |
διαφέρεσθαι
τούτοις.
ἕτερον
δ'
εὐθὺς
|
ἐφεξῆς |
ἔτι
τούτου
μεῖζον
κακούργημα
θεάσασθε. |
[50] |
περὶ
πάντων
ἐρῶ
καθ'
ἕκαστον
|
ἐφεξῆς |
καὶ
οὐδὲν
ἑκὼν
παραλείψω.
(τοῦ |
[110] |
ἐμαυτῷ
παραλείπω,
ὑπολαμβάνων
πρῶτον
μὲν
|
ἐφεξῆς |
τοὺς
περὶ
αὐτοῦ
τοῦ
παρανόμου |
[60] |
περὶ
πρωτείων
καὶ
τιμῆς
καὶ
|
δόξης |
ἀγωνιζομένην
τὴν
πατρίδα,
καὶ
πλείω |
[120] |
γε
δημοσίᾳ
πεπραγμένων
μετεῖναι
τῆς
|
δόξης, |
ἐνταῦθ'
ἀπήντηκας;
ὅρα
μὴ
τούτων |
[60] |
τῷ
λοιπῷ
μετὰ
τιμῆς
καὶ
|
δόξης |
ζῆν;
(καὶ
μὴν
οὐδὲ
τοῦτό |
[190] |
πόλει
τούτων
ἦν,
εἴπερ
ἢ
|
δόξης |
ἢ
προγόνων
ἢ
τοῦ
μέλλοντος |
[180] |
εἶναι
καὶ
τῆς
τῶν
Ἑλλήνων
|
δόξης |
καὶ
τῆς
τῶν
προγόνων
ἀρετῆς. |
[200] |
περὶ
πρωτείων
καὶ
τιμῆς
καὶ
|
δόξης |
κινδυνεύουσα
πάντα
τὸν
αἰῶνα
διατετέλεκε. |
[220] |
ἧς
μὲν
οἴκοθεν
ἥκετ'
ἔχοντες
|
δόξης |
περὶ
ἡμῶν
ἀμελῆσαι,
ὥσπερ
δ' |
[310] |
βοήθεια
ἢ
κτῆσις
εὐνοίας
ἢ
|
δόξης; |
τίς
δὲ
πρεσβεία,
τίς
διακονία |
[180] |
καὶ
ἀνάξιον
τῆς
τῶν
προγόνων
|
δόξης |
τὸ
περιορᾶν
τοὺς
Ἕλληνας
καταδουλουμένους: |
[0] |
τῆς
ὑμετέρας
εὐσεβείας
τε
καὶ
|
δόξης, |
τοῦτο
παραστῆσαι
τοὺς
θεοὺς
ὑμῖν, |
[280] |
μήποτ'
ὤφελον
τῆς
ὑπὲρ
ἁπάντων
|
λύπης |
πλεῖστον
μετεῖχεν.
(λέγε
δ'
αὐτῷ |
[290] |
Νέων
καὶ
Θρασύλοχος:
Σικυωνίους
Ἀρίστρατος,
|
Ἐπιχάρης: |
Κορινθίους
Δείναρχος,
Δημάρετος:
Μεγαρέας
Πτοιόδωρος, |
[100] |
ὑπὸ
τῶν
ἀποστολέων
ἐδέθη,
οὐ
|
τριήρης |
οὔτ'
ἔξω
καταλειφθεῖσ'
ἀπώλετο
τῇ |
[160] |
τὸν
σαλπικτὴν
ἐκάλουν:
καὶ
θορύβου
|
πλήρης |
ἦν
ἡ
πόλις.
τῇ
δ' |
[250] |
πρὸς
τὴν
σεαυτοῦ
σκόπει,
κἂν
|
εὕρῃς |
τὴν
ἐμὴν
βελτίω
τῆς
σῆς, |
[250] |
εὕρῃς
τὴν
ἐμὴν
βελτίω
τῆς
|
σῆς, |
παῦσαι
λοιδορούμενος
αὐτῇ.
σκόπει
τοίνυν |
[300] |
ὄντες
ἐλεύθεροι
καὶ
αὐτόνομοι
μετὰ
|
πάσης |
ἀδείας
ἀσφαλῶς
ἐν
εὐδαιμονίᾳ
τὰς |
[170] |
πολλῷ
πρὸς
τὰ
λοιπὰ
τῆς
|
πάσης |
πολιτείας
ἔσεσθ'
ἐμπειρότεροι.
(εἶπον
τοίνυν |
[300] |
πολίτην
ποιεῖν,
τί
τὸν
μετὰ
|
πάσης |
προνοίας
καὶ
προθυμίας
καὶ
δικαιοσύνης |
[280] |
τὰ
ὀνόματα:
ἐκ
ποίας
γὰρ
|
ἴσης |
ἢ
δικαίας
προφάσεως
Αἰσχίνῃ
τῷ |
[150] |
τῶν
Ἀμφικτυόνων,
ἐπειδὴ
οἱ
ἐξ
|
Ἀμφίσσης |
τὴν
ἱερὰν
χώραν
κατανειμάμενοι
γεωργοῦσι |
[220] |
μεταπείθειν
ὑμᾶς
ἐζήτει
μὴ
τοιαύτης
|
οὔσης |
τῆς
ὑπαρχούσης
ὑπολήψεως
περὶ
ἑκατέρου. |
[100] |
αὐτῆς
τρόπον
τινὰ
τῆς
βουλῆς
|
οὔσης |
τί
ἔμελλον
κελεύσειν
ἢ
τί |
[160] |
ὀρθῶς
συμβουλεύοντας
ὑμῖν
παραπέμψαντες
τῆς
|
προσηκούσης |
ἀτιμίας
ἀξιώσητε.
ἔρρωσθε}
(Ἀπόκρισις
Θηβαίοις. |
[170] |
παρόντων,
ἁπάντων
δὲ
τῶν
ῥητόρων,
|
καλούσης |
δὲ
{τῆς
κοινῆς}
τῆς
πατρίδος |
[180] |
Δημοσθένους.
{Ἐπὶ
ἄρχοντος
Ναυσικλέους,
φυλῆς
|
πρυτανευούσης |
Αἰαντίδος,
σκιροφοριῶνος
ἕκτῃ
ἐπὶ
δέκα, |
[160] |
μηνὸς
ἐλαφηβολιῶνος
ἕκτῃ
φθίνοντος,
φυλῆς
|
πρυτανευούσης |
Ἐρεχθῇδος,
βουλῆς
καὶ
στρατηγῶν
γνώμη: |
[100] |
βοηδρομιῶνος
ἕκτῃ
ἐπὶ
δέκα,
φυλῆς
|
πρυτανευούσης |
Ἱπποθωντίδος,
Δημοσθένης
Δημοσθένους
Παιανιεὺς
εἰσήνεγκε |
[80] |
ἄρχοντος,
γαμηλιῶνος
ἕκτῃ
ἀπιόντος,
φυλῆς
|
πρυτανευούσης |
Λεοντίδος,
Ἀριστόνικος
Φρεάρριος
εἶπεν:
ἐπειδὴ |
[110] |
Εὐθυκλέους,
πυανεψιῶνος
ἐνάτῃ
ἀπιόντος,
φυλῆς
|
πρυτανευούσης |
Οἰνῇδος,
Κτησιφῶν
Λεωσθένους
Ἀναφλύστιος
εἶπεν: |
[20] |
ἑκατομβαιῶνος
ἕνῃ
καὶ
νέᾳ,
φυλῆς
|
πρυτανευούσης |
Πανδιονίδος,
Δημοσθένης
Δημοσθένους
Παιανιεὺς
εἶπεν: |
[70] |
τὸν
δῆμον
ἀντὶ
τῆς
νῦν
|
ὑπαρχούσης |
πρὸς
ἐμὲ
φιλίας
τὸν
πόλεμον |
[220] |
ἐζήτει
μὴ
τοιαύτης
οὔσης
τῆς
|
ὑπαρχούσης |
ὑπολήψεως
περὶ
ἑκατέρου.
(καὶ
μὴν |
[260] |
ἐπῆλθέ
σοι
ποιῆσαι,
δι'
ἣν
|
εὐτυχούσης |
μὲν
τῆς
πατρίδος
λαγὼ
βίον |
[250] |
φησι,
τὴν
μικρὰν
καὶ
φαύλην
|
τῆς |
ἀγαθῆς
καὶ
μεγάλης.
καὶ
πῶς |
[250] |
εὐδαιμονίᾳ
διάξειν
αὐτῶν
ἄμεινον
πράττειν,
|
τῆς |
ἀγαθῆς
τύχης
τῆς
πόλεως
εἶναι |
[270] |
τῆς
Φιλίππου
πρότερον
καὶ
νῦν
|
τῆς |
Ἀλεξάνδρου
δυναστείας
γέγονεν,
ἢ
τῶν |
[20] |
εὑρήσει.
(καὶ
ταυτὶ
πάνθ'
ὑπὲρ
|
τῆς |
ἀληθείας
ἀκριβολογοῦμαι
καὶ
διεξέρχομαι.
εἰ |
[220] |
ἦν
τότε
ταῦτα,
ἀλλ'
ἐπὶ
|
τῆς |
ἀληθείας,
ἐγγὺς
τῶν
ἔργων,
ἔτι |
[270] |
τότε
πραττομένοις
ὑπ'
ἐμοῦ,
ἀλλὰ
|
τῆς |
ἀληθείας
ἡττώμενος
δηλονότι
καὶ
τῷ |
[20] |
τοιούτων
ὄντων
καὶ
ἐπ'
αὐτῆς
|
τῆς |
ἀληθείας
οὕτω
δεικνυμένων,
εἰς
τοῦθ' |
[150] |
ἔοικεν,
ἐστὶν
παρ'
ὑμῖν
πρὸ
|
τῆς |
ἀληθείας.
~Συμβέβηκε
τοίνυν
μοι
τῶν |
[30] |
Φωκεῦσι
καὶ
ὑμῖν
ὁμοίως
ἅπασι
|
τῆς |
ἀναλγησίας
καὶ
τῆς
βαρύτητος
ἀπαλλαγῆναι |
[50] |
ἄξιός
εἰμι
τοῦ
στεφάνου
καὶ
|
τῆς |
ἀναρρήσεως
τῆς
ἐν
τούτοις
εἴτε |
[10] |
ἐξετάσω,
τῆς
δὲ
πομπείας
ταύτης
|
τῆς |
ἀνέδην
γεγενημένης,
ὕστερον,
ἂν
βουλομένοις |
[200] |
ἡμάρτετ'
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τὸν
ὑπὲρ
|
τῆς |
ἁπάντων
ἐλευθερίας
καὶ
σωτηρίας
κίνδυνον |
[200] |
ἂν
ἀγάσαιτο
τῶν
ἀνδρῶν
ἐκείνων
|
τῆς |
ἀρετῆς,
οἳ
καὶ
τὴν
χώραν |
[170] |
ἔπεισα
δὲ
Θηβαίους,
ἀλλ'
ἀπὸ
|
τῆς |
ἀρχῆς
ἄχρι
τῆς
τελευτῆς
διεξῆλθον, |
[280] |
ὁρμεῖ
τοῖς
πολλοῖς,
οὔκουν
οὐδὲ
|
τῆς |
ἀσφαλείας
τὴν
αὐτὴν
ἔχει
προσδοκίαν. |
[210] |
μὲν
ὧν
αὐτοὶ
συνεβούλευον
τἀκ
|
τῆς |
Ἀττικῆς
βοσκήματα
καὶ
ἀνδράποδα
καὶ |
[300] |
θαλάττης
τὴν
Εὔβοιαν
προβαλέσθαι
πρὸ
|
τῆς |
Ἀττικῆς,
ἐκ
δὲ
τῆς
μεσογείας |
[90] |
θαλάττης
ἀρχόντων
καὶ
τὰ
κύκλῳ
|
τῆς |
Ἀττικῆς
κατεχόντων
ἁρμοσταῖς
καὶ
φρουραῖς, |
[190] |
εἰ
νῦν
τριῶν
ἡμερῶν
ἀπὸ
|
τῆς |
Ἀττικῆς
ὁδὸν
τῆς
μάχης
γενομένης |
[300] |
ἀμυνομένους:
~Ταῦτα
προὐβαλόμην
ἐγὼ
πρὸ
|
τῆς |
Ἀττικῆς,
ὅσον
ἦν
ἀνθρωπίνῳ
λογισμῷ |
[160] |
τῷ
στρατεύματι
πρὸς
τοὺς
ἔγγιστα
|
τῆς |
Ἀττικῆς
παραγίγνεσθαι
τόπους,
παραβαίνων
τὰς |
[130] |
ἱεροῦ
τοῦ
ἐν
Δήλῳ
ἀπὸ
|
τῆς |
αὐτῆς
ἀγνοίας
ἧσπερ
πολλὰ
προίεσθε |
[190] |
προλέγειν:
εἰ
δὲ
μὴ
προῄδεις,
|
τῆς |
αὐτῆς
ἀγνοίας
ὑπεύθυνος
εἶ
τοῖς |
[200] |
οὓς
ἅπαντας
ὁμοίως
ἡ
πόλις
|
τῆς |
αὐτῆς
ἀξιώσασα
τιμῆς
ἔθαψεν,
Αἰσχίνη, |
[210] |
οὐδ'
ὑμᾶς,
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ἀπὸ
|
τῆς |
αὐτῆς
διανοίας
δεῖ
τάς
τ' |
[280] |
ἑαυτῇ,
τούτους
θεραπεύων
οὐκ
ἐπὶ
|
τῆς |
αὐτῆς
ὁρμεῖ
τοῖς
πολλοῖς,
οὔκουν |
[30] |
ὁμοίως
ἅπασι
τῆς
ἀναλγησίας
καὶ
|
τῆς |
βαρύτητος
ἀπαλλαγῆναι
τῆς
τῶν
Θηβαίων. |
[270] |
τὸ
ὅλον,
μέρος
γ'
ἐπιβάλλει
|
τῆς |
βλασφημίας
ἅπασι,
καὶ
μάλιστα
σοί. |
[30] |
τῆς
διοικήσεως
καὶ
ὁ
γραμματεὺς
|
τῆς |
βουλῆς.
κατακομίζειν
δὲ
καὶ
τὰ |
[100] |
ἀγωνίζεσθαι,
ὑπὲρ
αὐτῆς
τρόπον
τινὰ
|
τῆς |
βουλῆς
οὔσης
τί
ἔμελλον
κελεύσειν |
[240] |
κύριος
ἦν
ἐγώ;
οὐ
γὰρ
|
τῆς |
γ'
ἑκάστου
ψυχῆς,
οὐδὲ
τῆς |
[50] |
(βούλομαι
τοίνυν
ἤδη
καὶ
περὶ
|
τῆς |
γραφῆς
αὐτῆς
ἀπολογήσασθαι
καὶ
διεξελθεῖν |
[0] |
παραστῆσαι
πᾶσιν
ὑμῖν
περὶ
ταυτησὶ
|
τῆς |
γραφῆς
γνῶναι.
(εἰ
μὲν
οὖν |
[0] |
λόγοις
ἠγμένος
ἀλλοτριώτερον
τῶν
ὑπὲρ
|
τῆς |
γραφῆς
δικαίων
ἀκούῃ
μου.
~Περὶ |
[50] |
μηδεὶς
ἀπαρτᾶν
ὑπολάβῃ
τὸν
λόγον
|
τῆς |
γραφῆς,
ἐὰν
εἰς
Ἑλληνικὰς
πράξεις |
[30] |
μὴ
κατηγορήσαντος
Αἰσχίνου
μηδὲν
ἔξω
|
τῆς |
γραφῆς
οὐδ'
ἂν
ἐγὼ
λόγον |
[110] |
ἀγῶνι
καὶ
Διονυσίοις
τραγῳδοῖς
καινοῖς:
|
τῆς |
δὲ
ἀναγορεύσεως
ἐπιμεληθῆναι
θεσμοθέτας,
πρυτάνεις, |
[110] |
τῷ
θεάτρῳ
Διονυσίοις
τραγῳδοῖς
καινοῖς:
|
τῆς |
δὲ
ἀναγορεύσεως
ἐπιμεληθῆναι
τὸν
ἀγωνοθέτην} |
[80] |
τῷ
θεάτρῳ,
Διονυσίοις,
τραγῳδοῖς
καινοῖς,
|
τῆς |
δὲ
ἀναγορεύσεως
τοῦ
στεφάνου
ἐπιμεληθῆναι |
[10] |
ἃ
κατεψεύδου
καὶ
διέβαλλες
ἐξετάσω,
|
τῆς |
δὲ
πομπείας
ταύτης
τῆς
ἀνέδην |
[230] |
ἔστιν
ἰδεῖν,
ἑτέροις
πειραθῆναι
συνέβη,
|
τῆς |
δὲ
φιλανθρωπίας,
ἣν
τὰ
λοιπὰ |
[30] |
ὅπλων
στρατηγὸς
καὶ
ὁ
ἐπὶ
|
τῆς |
διοικήσεως
καὶ
ὁ
γραμματεὺς
τῆς |
[110] |
οὐ
δυναμένου
Φίλωνος
τοῦ
ἐπὶ
|
τῆς |
διοικήσεως
κεχειροτονημένου
διὰ
τοὺς
χειμῶνας |
[120] |
τῶν
γε
δημοσίᾳ
πεπραγμένων
μετεῖναι
|
τῆς |
δόξης,
ἐνταῦθ'
ἀπήντηκας;
ὅρα
μὴ |
[50] |
ἑωλοκρασίαν
τινά
μου
τῆς
πονηρίας
|
τῆς |
ἑαυτοῦ
καὶ
τῶν
ἀδικημάτων
κατασκεδάσας, |
[180] |
ἐπάγων,
οὐδὲν
ἀλλότριον
ποιῶν
οὔτε
|
τῆς |
ἑαυτοῦ
πατρίδος
οὔτε
τοῦ
τρόπου, |
[180] |
μηδὲν
καταπλαγέντας
τὸν
Φίλιππον
ἀντέχεσθαι
|
τῆς |
ἑαυτῶν
καὶ
τῆς
τῶν
ἄλλων |
[200] |
γονεῦσι
μόνον
γεγενῆσθαι
νομίζων
τὸν
|
τῆς |
εἱμαρμένης
καὶ
τὸν
αὐτόματον
θάνατον |
[20] |
ὡς
ἄρ'
ἐγὼ
πρὸς
τῷ
|
τῆς |
εἰρήνης
αἴτιος
γεγενῆσθαι
καὶ
κεκωλυκὼς |
[30] |
οὐκ
ἂν
ὡρκίζομεν
αὐτόν,
ὥστε
|
τῆς |
εἰρήνης
ἂν
διημαρτήκει
καὶ
οὐκ |
[20] |
πρῶτος
εἰπὼν
καὶ
μνησθεὶς
ὑπὲρ
|
τῆς |
εἰρήνης
Ἀριστόδημος
ἦν
ὁ
ὑποκριτής, |
[40] |
ἐκ
τῶν
πόλεων
ἐπὶ
τῇ
|
τῆς |
εἰρήνης
ἐξουσίᾳ
βαδίζοντες
ἐκεῖσε
διεφθείροντο, |
[10] |
ἐξετάσαι,
καὶ
μάλισθ'
ὅσ'
ὑπὲρ
|
τῆς |
εἰρήνης
καὶ
τῆς
πρεσβείας
κατεψεύσατό |
[20] |
ἐπειδὴ
Φίλιππος
ἀποστείλας
πρέσβεις
περὶ
|
τῆς |
εἰρήνης
ὁμολογουμένας
πεποίηται
συνθήκας,
δεδόχθαι |
[180] |
πρὸς
τὸν
Ἀθηναίων
δῆμον
περὶ
|
τῆς |
εἰρήνης,
ὑπεριδὼν
τοὺς
ὅρκους
καὶ |
[320] |
τὰ
βέλτισθ'
ἑλέσθαι
παρῆν,
ἐφαμίλλου
|
τῆς |
εἰς
τὴν
πατρίδ'
εὐνοίας
ἐν |
[180] |
τὸ
ἐγγυτάτω
εἶναι
τὸν
Φίλιππον
|
τῆς |
ἐκείνων
χώρας,
(παρακαλεῖν
δὲ
αὐτοὺς |
[70] |
καὶ
στρατηγοὶ
ἐχρημάτισαν
τὰ
ἐκ
|
τῆς |
ἐκκλησίας
ἀνενεγκόντες,
ὅτι
ἔδοξε
τῷ |
[70] |
ἐντολὰς
δοῦναι
κατὰ
τὰ
ἐκ
|
τῆς |
ἐκκλησίας
ψηφίσματα.
καὶ
εἵλοντο
τούσδε, |
[170] |
ἐν
Ἐλατείᾳ,
οὕτω
τοῖς
ὑπὲρ
|
τῆς |
ἐλευθερίας
ἀγωνίζεσθαι
βουλομένοις
ὑπάρχεθ'
ὑμεῖς |
[60] |
ὁρῶσι
τοσαύτην
κακίαν
ὑπάρξαι,
ὥστε
|
τῆς |
ἐλευθερίας
αὐτεπαγγέλτους
ἐθελοντὰς
παραχωρῆσαι
Φιλίππῳ. |
[160] |
γένοιτο
παρατηρῶν
διετέλουν,
οὐκ
ἀπὸ
|
τῆς |
ἐμαυτοῦ
γνώμης
μόνον
ταῦτα
συμφέρειν |
[260] |
γ'
οὐχ
ὁρᾷς;
τύχῃ
συμβεβιωκὼς
|
τῆς |
ἐμῆς
κατηγορεῖς.
(φέρε
δὴ
καὶ |
[290] |
ἐμπεσεῖν
τὴν
πόλιν,
οὐκ
ἀπὸ
|
τῆς |
ἐμῆς
πολιτείας
οὐδὲ
προαιρέσεως
ἀρξαμένων |
[50] |
τοῦ
στεφάνου
καὶ
τῆς
ἀναρρήσεως
|
τῆς |
ἐν
τούτοις
εἴτε
καὶ
μή: |
[250] |
παῖς
μὲν
ὢν
μετὰ
πολλῆς
|
τῆς |
ἐνδείας
ἐτράφης,
ἅμα
τῷ
πατρὶ |
[20] |
περὶ
εἰρήνης
ἐβουλεύεσθε.
οὔκουν
οὔτε
|
τῆς |
ἐξ
ἀρχῆς
εἰρήνης
ἡγεμὼν
οὐδ' |
[170] |
πότε
δεῖ
βαδίζειν
ἐκεῖσε
καὶ
|
τῆς |
ἐξόδου.
ἐπειδὰν
δ'
ἔλθωσιν
οἱ |
[130] |
ὑμῖν
συμφερόντων
ὑποσκελίζειν
καὶ
συκοφαντεῖν,
|
τῆς |
ἐπὶ
ταῖς
λοιδορίαις
ἡδονῆς
καὶ |
[30] |
Μακεδονίας,
ἕως
τὰ
τῆς
στρατείας
|
τῆς |
ἐπὶ
τοὺς
Φωκέας
εὐτρεπῆ
ποιήσαιτο, |
[300] |
(καίτοι
ταύτης
τῆς
μελέτης
καὶ
|
τῆς |
ἐπιμελείας,
Αἰσχίνη,
εἴπερ
ἐκ
ψυχῆς |
[130] |
ποιεῖν
καὶ
πάσχειν
δηλονότι
ταύτης
|
τῆς |
ἐπωνυμίας
τυχοῦσαν:
πόθεν
γὰρ
ἄλλοθεν; |
[250] |
οἶδεν
εἰ
μενεῖ
τοιαύτη
μέχρι
|
τῆς |
ἑσπέρας,
πῶς
χρὴ
περὶ
ταύτης |
[230] |
ἡμᾶς
φέρειν
καὶ
ἄγειν
ἐκ
|
τῆς |
Εὐβοίας,
ἐν
εἰρήνῃ
τὴν
Ἀττικὴν |
[80] |
ὑμᾶς
πεποιῆσθαι.
(ἐπειδὴ
τοίνυν
ἐκ
|
τῆς |
Εὐβοίας
ὁ
Φίλιππος
ὑφ'
ὑμῶν |
[240] |
ἡ
θάλαττα
ὑπὸ
τῶν
ἐκ
|
τῆς |
Εὐβοίας
ὁρμωμένων
λῃστῶν
γέγονεν:
οὐκ |
[170] |
λεγόντων
καὶ
πολιτευομένων
ἐγὼ
τὴν
|
τῆς |
εὐνοίας
τάξιν
ἐν
τοῖς
δεινοῖς |
[200] |
ἡ
πόλις,
τῆς
μέντοι
διακονίας
|
τῆς |
ἐφ'
ἑκάστοις
τῶν
πεπραγμένων
καὶ |
[180] |
δὲ
ἀλλοφύλου
ἀνθρώπου
ἄρχεσθαι
καὶ
|
τῆς |
ἡγεμονίας
ἀποστερεῖσθαι
ἀνάξιον
εἶναι
καὶ |
[180] |
μὲν
πρὸς
ἀλλήλους
διαμφισβητεῖν
περὶ
|
τῆς |
ἡγεμονίας
οὖσιν
Ἕλλησι
καλόν,
ὑπὸ |
[60] |
ἐκ
παντὸς
τοῦ
χρόνου
μέχρι
|
τῆς |
ἡμέρας
ἀφ'
ἧς
αὐτὸς
ἐπὶ |
[10] |
μάλ'
εἰκότως
ἂν
λέγειν,
ὅτι
|
τῆς |
ἡμετέρας
ἔχθρας
ἡμᾶς
ἐφ'
ἡμῶν |
[300] |
τῷ
καιρῷ
ῥήτωρ
ἐξαίφνης
ἐκ
|
τῆς |
ἡσυχίας
ὥσπερ
πνεῦμ'
ἐφάνη,
καὶ |
[20] |
τοὺς
ἐπικαίρους
τῶν
τόπων
κύριος
|
τῆς |
Θρᾴκης
κατασταίη,
μηδὲ
πολλῶν
μὲν |
[220] |
μοι
χώραν
οὐδὲ
πρόνοιαν
οὐδεμίαν
|
τῆς |
ἰδίας
ἀσφαλείας
διδόναι,
ἀλλ'
ἀγαπητὸν |
[290] |
παρακαλούντων
καὶ
διδασκόντων
τὰ
βέλτιστα,
|
τῆς |
ἰδίας
ἕνεκ'
αἰσχροκερδίας
τὰ
κοινῇ |
[140] |
ἑκατέροις
κακοπαθεῖν.
(εἰ
μὲν
οὖν
|
τῆς |
ἰδίας
ἕνεκ'
ἔχθρας
ἢ
τοὺς |
[280] |
τὴν
αἰτίαν
σοι
ταύτην
ἐπάγειν
|
τῆς |
ἰδίας
ἕνεκ'
ἔχθρας,
οὐκ
οὖσαν |
[110] |
καὶ
μισθοδοτῆσαι
τοὺς
ὁπλίτας,
ἐκ
|
τῆς |
ἰδίας
οὐσίας
ἔδωκε
καὶ
οὐκ |
[110] |
ὑμῖν.
(ὧν
μέντοι
γ'
ἐκ
|
τῆς |
ἰδίας
οὐσίας
ἐπαγγειλάμενος
δέδωκα
τῷ |
[110] |
προσαναλώσας
εἰς
τὰ
ἔργα
ἀπὸ
|
τῆς |
ἰδίας
οὐσίας
τρία
τάλαντα
ἐπέδωκε |
[60] |
περιεορακυίας
ταῦτα
γιγνόμενα
ἐπὶ
τῇ
|
τῆς |
ἰδίας
πλεονεξίας
ἐλπίδι,
ἧς
ἂν |
[150] |
οὖσαν
γεωργεῖν
ἔφασαν,
οὗτος
δὲ
|
τῆς |
ἱερᾶς
χώρας
ᾐτιᾶτ'
εἶναι,
οὐδεμίαν |
[120] |
δοῦλος,
ἀνέστησεν
αὐτὴν
ἀπὸ
ταύτης
|
τῆς |
καλῆς
ἐργασίας;
ἀλλὰ
νὴ
τὸν |
[260] |
τοὺς
παρείας
θλίβων
καὶ
ὑπὲρ
|
τῆς |
κεφαλῆς
αἰωρῶν,
καὶ
βοῶν
εὐοῖ |
[170] |
δὲ
τῶν
ῥητόρων,
καλούσης
δὲ
|
{τῆς |
κοινῆς}
τῆς
πατρίδος
{φωνῆς}
τὸν |
[250] |
τὴν
ἰδίαν
τύχην
τὴν
ἐμὴν
|
τῆς |
κοινῆς
τῆς
πόλεως
κυριωτέραν
εἶναί |
[190] |
ἡμερῶν
ἀπὸ
τῆς
Ἀττικῆς
ὁδὸν
|
τῆς |
μάχης
γενομένης
τοσοῦτος
κίνδυνος
καὶ |
[300] |
καὶ
κοινὴν
αἰσχύνην.
(καίτοι
ταύτης
|
τῆς |
μελέτης
καὶ
τῆς
ἐπιμελείας,
Αἰσχίνη, |
[110] |
πρυτάνεις,
ἀγωνοθέτας}
(τούτων
ἕκαστος,
Αἰσχίνη,
|
τῆς |
μὲν
ἀρχῆς
ἧς
ἦρχεν
ὑπεύθυνος |
[200] |
καὶ
κινδύνων
αἰτίῳ
τῇ
πόλει,
|
τῆς |
μὲν
εἰς
τὸ
παρὸν
τιμῆς |
[230] |
σκέψασθαι;
καὶ
οὐκέτι
προστίθημι
ὅτι
|
τῆς |
μὲν
ὠμότητος,
ἣν
ἐν
οἷς |
[200] |
εἶχεν
τὸ
φρόνημ'
ἡ
πόλις,
|
τῆς |
μέντοι
διακονίας
τῆς
ἐφ'
ἑκάστοις |
[300] |
πρὸ
τῆς
Ἀττικῆς,
ἐκ
δὲ
|
τῆς |
μεσογείας
τὴν
Βοιωτίαν,
ἐκ
δὲ |
[100] |
καὶ
δυοῖν
ἐφάνη
τριήραρχος
ὁ
|
τῆς |
μιᾶς
ἕκτος
καὶ
δέκατος
πρότερον |
[190] |
σκευῶν
ἢ
καὶ
συντριβέντων
ὅλως,
|
τῆς |
ναυαγίας
αἰτιῷτο.
ἀλλ'
οὔτ'
ἐκυβέρνων |
[80] |
ἀφθονωτέροις
καὶ
εὐωνοτέροις
διῆγεν
ὑμᾶς
|
τῆς |
νῦν
εἰρήνης,
ἣν
οὗτοι
κατὰ |
[70] |
τρόπου
βουλομένων
τὸν
δῆμον
ἀντὶ
|
τῆς |
νῦν
ὑπαρχούσης
πρὸς
ἐμὲ
φιλίας |
[70] |
ἐπισκεψάμενοι
Ἀθηναῖοι
ἐπιτιμήσουσι
κατὰ
τὴν
|
τῆς |
ὀλιγωρίας
ἀξίαν:
εἰ
δὲ
μηδέτερον |
[310] |
ἀθλητῶν
ἀσθενέστερος
ἦν,
ἀστεφάνωτος
ἐκ
|
τῆς |
Ὀλυμπίας
ἀπῄει,
ἀλλ'
ὅτι
τῶν |
[10] |
ἔργοις
αὐτοῦ.
(νῦν
δ'
ἐκστὰς
|
τῆς |
ὀρθῆς
καὶ
δικαίας
ὁδοῦ
καὶ |
[100] |
αἱρεῖσθαι
ἐπὶ
τὴν
τριήρη
ἀπὸ
|
τῆς |
οὐσίας
κατὰ
τίμησιν,
ἀπὸ
ταλάντων |
[290] |
καὶ
κανόνες,
ἀνατετροφότες.
(ταύτης
τοίνυν
|
τῆς |
οὕτως
αἰσχρᾶς
καὶ
περιβοήτου
συστάσεως |
[0] |
γάρ
ἐστιν
ἴσον
νῦν
ἐμοὶ
|
τῆς |
παρ'
ὑμῶν
εὐνοίας
διαμαρτεῖν
καὶ |
[0] |
τῳ
τοῦτο
συμβαίνῃ,
μάλιστα
δὲ
|
τῆς |
παρ'
ὑμῶν
εὐνοίας
καὶ
φιλανθρωπίας, |
[310] |
ὅσοι
τι
μετ'
εὐνοίας
πράττουσι,
|
τῆς |
παρὰ
τούτων
τιμῆς
καὶ
φιλανθρωπίας |
[200] |
κατάρατε
καὶ
γραμματοκύφων,
σὺ
μὲν
|
τῆς |
παρὰ
τουτωνὶ
τιμῆς
καὶ
φιλανθρωπίας |
[170] |
χρόνον
πολλῷ
πρὸς
τὰ
λοιπὰ
|
τῆς |
πάσης
πολιτείας
ἔσεσθ'
ἐμπειρότεροι.
(εἶπον |
[220] |
ἐγνωσμένους
ἐμὲ
μὲν
λέγειν
ὑπὲρ
|
τῆς |
πατρίδος,
αὐτὸν
δ'
ὑπὲρ
Φιλίππου: |
[170] |
νόμους
φωνὴν
ἀφίησι,
ταύτην
κοινὴν
|
τῆς |
πατρίδος
δίκαιον
ἡγεῖσθαι.
(καίτοι
εἰ |
[130] |
θεοί,
πῶς
γὰρ
οὔ;
κατὰ
|
τῆς |
πατρίδος:
δότε
δ'
εἰ
βούλεσθε, |
[260] |
πεπολίτευσαι
πάντα,
ἐγὼ
δ'
ὑπὲρ
|
τῆς |
πατρίδος.
(ἐῶ
τἄλλα,
ἀλλὰ
νυνὶ |
[300] |
τῶν
ἐχθρῶν
καιροὺς
ἀντὶ
τῶν
|
τῆς |
πατρίδος
θεραπεύειν,
οὐδὲ
τὸν
μὲν |
[250] |
πολιτεύμαθ'
ἑλέσθαι
ὥστε
καὶ
ὑπὸ
|
τῆς |
πατρίδος
καὶ
ὑπ'
ἄλλων
Ἑλλήνων |
[260] |
ποιῆσαι,
δι'
ἣν
εὐτυχούσης
μὲν
|
τῆς |
πατρίδος
λαγὼ
βίον
ἔζης
δεδιὼς |
[320] |
ἐπιταττομένοις
ὑπηρετούντων
καὶ
τῶν
κατὰ
|
τῆς |
πατρίδος
μισθαρνεῖν
ἑτοίμων
καὶ
τῶν |
[300] |
καὶ
προθυμίας
καὶ
δικαιοσύνης
ὑπὲρ
|
τῆς |
πατρίδος
πολιτευόμενον;
οὐκ
ἐκ
μὲν |
[300] |
ψυχῆς
δικαίας
ἐγίγνετο
καὶ
τὰ
|
τῆς |
πατρίδος
συμφέροντα
προῃρημένης,
τοὺς
καρποὺς |
[80] |
νῦν
εἰρήνης,
ἣν
οὗτοι
κατὰ
|
τῆς |
πατρίδος
τηροῦσιν
οἱ
χρηστοί,
ἐπὶ |
[160] |
~Συμβέβηκε
τοίνυν
μοι
τῶν
κατὰ
|
τῆς |
πατρίδος
τούτῳ
πεπραγμένων
ἁψαμένῳ
εἰς |
[170] |
ῥητόρων,
καλούσης
δὲ
{τῆς
κοινῆς}
|
τῆς |
πατρίδος
{φωνῆς}
τὸν
ἐροῦνθ'
ὑπὲρ |
[180] |
Ἡρακλέους
παῖδας
ἀποστερουμένους
ὑπὸ
Πελοποννησίων
|
τῆς |
πατρῴας
ἀρχῆς
κατήγαγον,
τοῖς
ὅπλοις |
[60] |
μετὰ
τούτων
εἴποι
τις,
ἢ
|
τῆς |
περιεορακυίας
ταῦτα
γιγνόμενα
ἐπὶ
τῇ |
[40] |
ταλαίπωροι
κέχρηνται.
(ὁ
δὲ
ταύτης
|
τῆς |
πίστεως
αὐτῷ
συνεργὸς
καὶ
συναγωνιστὴς |
[60] |
τοῖς
πεπραγμένοις
ἡδέως
ἂν
ἐροίμην,
|
τῆς |
ποίας
μερίδος
γενέσθαι
τὴν
πόλιν |
[320] |
ἐκεῖσ'
ἀπαγγελεῖν
οἴωμαι,
τῶν
δὲ
|
τῆς |
πόλεως
ἀγαθῶν
πεφρικὼς
ἀκούω
καὶ |
[100] |
πολίτευμ'
ἐμόν,
οὐδὲ
ταπεινόν,
οὐδὲ
|
τῆς |
πόλεως
ἀνάξιον.
(ταὐτὸ
τοίνυν
ἦθος |
[190] |
ἢ
ὡς
οὐ
καλὰ
καὶ
|
τῆς |
πόλεως
ἄξια
πράγματ'
ἐνεστησάμην
καὶ |
[140] |
αὐτὸν
ἀνερρήθη.
ὡς
δὲ
τὸ
|
τῆς |
πόλεως
ἀξίωμα
λαβὼν
ἀφίκετ'
εἰς |
[200] |
κατέπτυσεν
ἂν
σοῦ;
μὴ
γὰρ
|
τῆς |
πόλεώς
γε,
μηδ'
ἐμοῦ.
(τίσι |
[130] |
ἀλλ'
ἀναστὰς
ἀντεῖπον
καὶ
τὰ
|
τῆς |
πόλεως
δίκαι'
οὐχὶ
προὔδωκα,
ἀλλ' |
[20] |
τοῦτ'
ἐγράφη.
τὰ
μικρὰ
συμφέροντα
|
τῆς |
πόλεως
ἔδει
με
φυλάττειν,
τὰ |
[250] |
ἄμεινον
πράττειν,
τῆς
ἀγαθῆς
τύχης
|
τῆς |
πόλεως
εἶναι
τίθημι:
τὸ
δὲ |
[130] |
τις
ἀμφισβήτησις,
ὡς
ἄρ'
ὑπὲρ
|
τῆς |
πόλεως
εἴρηκεν,
ἐάσω:
ἃ
δ' |
[200] |
ἦσαν
πεποιημένοι,
καὶ
ταῦτα
μηδεπώποτε
|
τῆς |
πόλεως
ἐν
τοῖς
ἔμπροσθεν
χρόνοις |
[230] |
πόλεμον
εἶναι,
ἑπτακόσια
στάδι'
ἀπὸ
|
τῆς |
πόλεως
ἐπὶ
τοῖς
Βοιωτῶν
ὁρίοις |
[80] |
τούτων,
ὑπ'
ἐμοῦ,
ἕτερον
κατὰ
|
τῆς |
πόλεως
ἐπιτειχισμὸν
ἐζήτει.
ὁρῶν
δ' |
[190] |
οἱ
αὐτοὶ
καιροὶ
καὶ
τοῖς
|
τῆς |
πόλεως
ἐχθροῖς,
οὐκ
ἔνι
τοῦτον |
[120] |
ἐρωτήσας.
πότερόν
σέ
τις,
Αἰσχίνη,
|
τῆς |
πόλεως
ἐχθρὸν
ἢ
ἐμὸν
εἶναι |
[20] |
νυνὶ
διεξῄεις,
ὁρῶν
ἀφαιρούμενόν
με
|
τῆς |
πόλεως,
ἠγανάκτησας,
ἢ
παρελθὼν
ταῦθ' |
[190] |
καιρὸς
τοῦ
γε
φροντίζοντος
ἀνδρὸς
|
τῆς |
πόλεως
καὶ
τῶν
δικαίων
λόγων: |
[90] |
πᾶσιν
ἔδειξεν
ἀνθρώποις
τήν
τε
|
τῆς |
πόλεως
καλοκαγαθίαν
καὶ
τὴν
Φιλίππου |
[250] |
τύχην
τὴν
ἐμὴν
τῆς
κοινῆς
|
τῆς |
πόλεως
κυριωτέραν
εἶναί
φησι,
τὴν |
[130] |
Ὑπερείδην
ἄξιον
εἶναι
μᾶλλον
ὑπὲρ
|
τῆς |
πόλεως
λέγειν,
καὶ
ἀπεστάλη
Ὑπερείδης} |
[270] |
λαβεῖν
παρ'
ἐμοῦ
μήθ'
ὑπὲρ
|
τῆς |
πόλεως
μήθ'
ὑπὲρ
αὑτοῦ,
στεφάνου |
[210] |
τῷ
συμβόλῳ
τὸ
φρόνημα
τὸ
|
τῆς |
πόλεως
νομίζειν
ἕκαστον
ὑμῶν
δεῖ, |
[230] |
Μεγαρέας,
Θηβαίους,
Εὐβοέας.
(τὰ
μὲν
|
τῆς |
πόλεως
οὕτως
ὑπῆρχεν
ἔχοντα,
καὶ |
[20] |
νομίζων,
ὅπερ
ἦν
ἀληθές,
ὅσα
|
τῆς |
πόλεως
προλάβοι
πρὸ
τοῦ
τοὺς |
[130] |
λοιδορίαις
ἡδονῆς
καὶ
χάριτος
τὸ
|
τῆς |
πόλεως
συμφέρον
ἀνταλλαττόμενοι:
διόπερ
ῥᾷόν |
[240] |
ἐμέ,
πρῶτον
μὲν
περὶ
σωτηρίας
|
τῆς |
πόλεως
τὰς
ἐμὰς
γνώμας
ἐχειροτόνει, |
[170] |
διῳκημένοι
καὶ
μετὰ
προσχήματος
ἀξίου
|
τῆς |
πόλεως
ταῦτα
πράξωμεν,
ἂν
δ' |
[150] |
δήπου
τοῖς
Λοκροῖς
δίκην
κατὰ
|
τῆς |
πόλεως
τελέσασθαι.
τίς
οὖν
ἐκλήτευσεν |
[90] |
νήσους,
οὐ
ναῦς,
οὐ
τείχη
|
τῆς |
πόλεως
τότε
κεκτημένης,
ἐξήλθετ'
εἰς |
[190] |
ἐν
Θάσῳ,
οἱ
καθάπαξ
ἐχθροὶ
|
τῆς |
πόλεως,
τοὺς
Ἀθηναίων
κρίνουσι
φίλους |
[250] |
τύχης
τούτου
διαλεχθήσομαι.
(ἐγὼ
τὴν
|
τῆς |
πόλεως
τύχην
ἀγαθὴν
ἡγοῦμαι,
καὶ |
[300] |
οὐδὲ
τὸν
μὲν
πράγματ'
ἄξια
|
τῆς |
πόλεως
ὑποστάντα
λέγειν
καὶ
γράφειν |
[320] |
ὀρθὴν
καὶ
δικαίαν
τὴν
ὁδὸν
|
τῆς |
πολιτείας
εἱλόμην,
τὰς
τιμάς,
τὰς |
[60] |
ὁ
γὰρ
ἐνταῦθ'
ἑαυτὸν
τάξας
|
τῆς |
πολιτείας
εἴμ'
ἐγώ.
(πότερον
αὐτὴν |
[190] |
οἷς
τὴν
προαίρεσίν
μου
σκόπει
|
τῆς |
πολιτείας,
μὴ
τὰ
συμβάντα
συκοφάντει. |
[300] |
ἀλλ'
ἀποστὰς
ὅταν
αὐτῷ
δόξῃ
|
τῆς |
πολιτείας
πολλάκις
δὲ
δοκεῖ,
φυλάττει |
[50] |
εἶτα
καὶ
πολλῶν
προαιρέσεων
οὐσῶν
|
τῆς |
πολιτείας
τὴν
περὶ
τὰς
Ἑλληνικὰς |
[290] |
(καίτοι
τὸν
τῶν
νόμων
καὶ
|
τῆς |
πολιτείας
φάσκοντα
φροντίζειν,
ὥσπερ
οὗτος |
[40] |
συμβέβηκε
τοῖς
μὲν
πλήθεσιν
ἀντὶ
|
τῆς |
πολλῆς
καὶ
ἀκαίρου
ῥᾳθυμίας
τὴν |
[50] |
οὗτος,
ὥσπερ
ἑωλοκρασίαν
τινά
μου
|
τῆς |
πονηρίας
τῆς
ἑαυτοῦ
καὶ
τῶν |
[10] |
ὅσ'
ὑπὲρ
τῆς
εἰρήνης
καὶ
|
τῆς |
πρεσβείας
κατεψεύσατό
μου,
τὰ
πεπραγμέν' |
[30] |
τῷ
ψηφίσματι,
ἔνοχος
ἔστω
τοῖς
|
τῆς |
προδοσίας
ἐπιτιμίοις,
ἐὰν
μή
τι |
[160] |
ἐάν
περ
ἐπὶ
ταύτης
μένητε
|
τῆς |
προθέσεως.
ἔρρωσθε}
(οὕτω
διαθεὶς
ὁ |
[290] |
δίκαι'
ἐποίει,
οὐκ
ἂν
εἵνεκα
|
τῆς |
πρὸς
ἔμ'
ἔχθρας
τὰ
μέγιστα |
[160] |
οὐκ
ὀρθῶς
συμβουλεύοντας
ὑμῖν
παραπέμψαντες
|
τῆς |
προσηκούσης
ἀτιμίας
ἀξιώσητε.
ἔρρωσθε}
(Ἀπόκρισις |
[250] |
κἂν
εὕρῃς
τὴν
ἐμὴν
βελτίω
|
τῆς |
σῆς,
παῦσαι
λοιδορούμενος
αὐτῇ.
σκόπει |
[80] |
ἀνθρώπων
πλείστῳ
χρώμεθ'
ἐπεισάκτῳ,
βουλόμενος
|
τῆς |
σιτοπομπίας
κύριος
γενέσθαι,
παρελθὼν
ἐπὶ |
[240] |
διὰ
Βυζαντίων
ἐγκρατὴς
καθέστηκε,
καὶ
|
τῆς |
σιτοπομπίας
τῆς
τῶν
Ἑλλήνων
κύριος, |
[180] |
ἀλλὰ
τούτων
τινὰ
τῶν
ἀπὸ
|
τῆς |
σκηνῆς,
Κρεσφόντην
ἢ
Κρέοντα
ἢ |
[30] |
ἄπιμεν
ἐκ
Μακεδονίας,
ἕως
τὰ
|
τῆς |
στρατείας
τῆς
ἐπὶ
τοὺς
Φωκέας |
[240] |
τῆς
τύχης
τῶν
παραταξαμένων,
οὐδὲ
|
τῆς |
στρατηγίας,
ἧς
ἔμ'
ἀπαιτεῖς
εὐθύνας: |
[120] |
οὐκ
ἔχονθ'
ἃ
προσῆκεν
ἐκ
|
τῆς |
συγγραφῆς
κομιζόμενος,
ἢ
λόγῳ
τοὺς |
[60] |
τὴν
πόλιν
ἐβούλετ'
ἄν,
πότερον
|
τῆς |
συναιτίας
τῶν
συμβεβηκότων
τοῖς
Ἕλλησι |
[170] |
ἀλλ'
ἀπὸ
τῆς
ἀρχῆς
ἄχρι
|
τῆς |
τελευτῆς
διεξῆλθον,
καὶ
ἔδωκ'
ἐμαυτὸν |
[270] |
ἐξήμαρτέ
τις
ἄκων:
συγγνώμην
ἀντὶ
|
τῆς |
τιμωρίας
τούτῳ.
οὔτ'
ἀδικῶν
τις |
[250] |
ἐπὶ
τούτῳ
σεμνύνεται:
ἀλλ'
ὑπὸ
|
τῆς |
τουτουὶ
τοῦ
χαλεποῦ
βλασφημίας
καὶ |
[280] |
δικαίας
προφάσεως
Αἰσχίνῃ
τῷ
Γλαυκοθέας
|
τῆς |
τυμπανιστρίας
ξένος
ἢ
φίλος
ἢ |
[200] |
καταψηφιεῖσθε,
ἡμαρτηκέναι
δόξετε,
οὐ
τῇ
|
τῆς |
τύχης
ἀγνωμοσύνῃ
τὰ
συμβάντα
παθεῖν. |
[250] |
νομίζω.
ἐγὼ
μὲν
οὑτωσὶ
περὶ
|
τῆς |
τύχης
ἀξιῶ,
ὀρθῶς
καὶ
δικαίως, |
[250] |
ἥκιστα
δ'
ἀφ'
ὧν
περὶ
|
τῆς |
τύχης
διελέχθη.
ἐγὼ
δ'
ὅλως |
[190] |
ὥσπερ
οὐδ'
ἐστρατήγουν
ἐγώ,
οὔτε
|
τῆς |
τύχης
κύριος
ἦν,
ἀλλ'
ἐκείνη |
[300] |
τοῦ
συνεχῶς
λέγοντος
ἢ
παρὰ
|
τῆς |
τύχης
τι
συμβέβηκεν
ἐναντίωμα
ἢ |
[250] |
ἀληθέστερον
καὶ
ἀνθρωπινώτερον
ἐγὼ
περὶ
|
τῆς |
τύχης
τούτου
διαλεχθήσομαι.
(ἐγὼ
τὴν |
[240] |
τῆς
γ'
ἑκάστου
ψυχῆς,
οὐδὲ
|
τῆς |
τύχης
τῶν
παραταξαμένων,
οὐδὲ
τῆς |
[250] |
πάνθ'
ὡς
ἐβουλόμεθ'
ἡμῖν
συμβῆναι,
|
τῆς |
τῶν
ἄλλων
ἀνθρώπων
τύχης
τὸ |
[180] |
Φίλιππον
ἀντέχεσθαι
τῆς
ἑαυτῶν
καὶ
|
τῆς |
τῶν
ἄλλων
Ἑλλήνων
ἐλευθερίας,
καὶ |
[100] |
αὐτῶν,
ἃς
ἁπάσας
ἡ
πόλις
|
τῆς |
τῶν
ἄλλων
Ἑλλήνων
ἐλευθερίας
καὶ |
[60] |
τοσαύτην
μεγαλοψυχίαν
προσῆκεν
ἐγγενέσθαι
ὥστε
|
τῆς |
τῶν
Ἑλλήνων
ἀρχῆς
ἐπιθυμῆσαι
καὶ |
[180] |
ἡγεμονίας
ἀποστερεῖσθαι
ἀνάξιον
εἶναι
καὶ
|
τῆς |
τῶν
Ἑλλήνων
δόξης
καὶ
τῆς |
[290] |
προδοσίας,
εἰ
δεῖ
μὴ
ληρεῖν,
|
τῆς |
τῶν
Ἑλλήνων
ἐλευθερίας
ἥ
τε |
[240] |
ἐγκρατὴς
καθέστηκε,
καὶ
τῆς
σιτοπομπίας
|
τῆς |
τῶν
Ἑλλήνων
κύριος,
πόλεμος
δ' |
[30] |
ἀναλγησίας
καὶ
τῆς
βαρύτητος
ἀπαλλαγῆναι
|
τῆς |
τῶν
Θηβαίων.
(ταῦτα
δ'
ἀσμένως |
[270] |
ἔστω
γάρ.
καίτοι
ἔγωγ'
ὁρῶ
|
τῆς |
τῶν
λεγόντων
δυνάμεως
τοὺς
ἀκούοντας |
[70] |
πρέσβεις
ἑλέσθαι
πρὸς
Φίλιππον
περὶ
|
τῆς |
τῶν
πλοίων
ἀνακομιδῆς
καὶ
ἐντολὰς |
[70] |
Δημόκριτος
καὶ
Πολύκριτος,
διελέγοντο
περὶ
|
τῆς |
τῶν
πλοίων
ἀφέσεως
ὧν
ἐναυάρχει |
[180] |
χώραν
τὴν
Ἀθηναίων,
καὶ
ἐνθυμηθέντας
|
τῆς |
τῶν
προγόνων
ἀρετῆς,
διότι
περὶ |
[180] |
τῆς
τῶν
Ἑλλήνων
δόξης
καὶ
|
τῆς |
τῶν
προγόνων
ἀρετῆς.
(ἔτι
δὲ |
[60] |
πᾶσι
καὶ
λόγοις
καὶ
θεωρήμασι
|
τῆς |
τῶν
προγόνων
ἀρετῆς
ὑπομνήμαθ'
ὁρῶσι |
[180] |
δεινὸν
ἡγεῖται
εἶναι
καὶ
ἀνάξιον
|
τῆς |
τῶν
προγόνων
δόξης
τὸ
περιορᾶν |
[110] |
Δημοσθένης
Δημοσθένους
Παιανιεὺς
γενόμενος
ἐπιμελητὴς
|
τῆς |
τῶν
τειχῶν
ἐπισκευῆς
καὶ
προσαναλώσας |
[0] |
ἐστὶ
μάλισθ'
ὑπὲρ
ὑμῶν
καὶ
|
τῆς |
ὑμετέρας
εὐσεβείας
τε
καὶ
δόξης, |
[220] |
ὑμᾶς
ἐζήτει
μὴ
τοιαύτης
οὔσης
|
τῆς |
ὑπαρχούσης
ὑπολήψεως
περὶ
ἑκατέρου.
(καὶ |
[280] |
καὶ
παθόντων
ἃ
μήποτ'
ὤφελον
|
τῆς |
ὑπὲρ
ἁπάντων
λύπης
πλεῖστον
μετεῖχεν. |
[70] |
οὐ
συμπεριειλημμένοις
δὲ
ἐν
ταῖς
|
τῆς |
φιλίας
κοινῇ
κειμέναις
ἡμῖν
συνθήκαις. |
[240] |
εἴς
τε
μαλακίαν
σκώπτων
καὶ
|
τῆς |
Φιλίππου
δυνάμεως
ἀξιῶν
ἕν'
ὄντα |
[90] |
παραίτιος
γέγονε
Χερρονησίταις,
ἐξελόμενος
ἐκ
|
τῆς |
Φιλίππου
καὶ
ἀποδοὺς
τὰς
πατρίδας, |
[270] |
ἥλιον
εἰπεῖν
ἀνθρώπων
ὅστις
ἀθῷος
|
τῆς |
Φιλίππου
πρότερον
καὶ
νῦν
τῆς |
[240] |
γνώμας
ἐχειροτόνει,
καὶ
πάνθ'
ὅσα
|
τῆς |
φυλακῆς
εἵνεκ'
ἐπράττετο,
ἡ
διάταξις |
[280] |
Αἰσχίνη,
τίμιον,
οὐδ'
ὁ
τόνος
|
τῆς |
φωνῆς,
ἀλλὰ
τὸ
ταὐτὰ
προαιρεῖσθαι |
[110] |
ποιήσαντα
πρᾶγμα
φιλάνθρωπον
καὶ
φιλόδωρον
|
τῆς |
χάριτος
μὲν
ἀποστερεῖν,
εἰς
τοὺς |
[140] |
οὔτε
γὰρ
ἐξήγετο
τῶν
ἐκ
|
τῆς |
χώρας
γιγνομένων
οὐδὲν
οὔτ'
εἰσήγεθ' |
[190] |
πόλιν,
τί
ἄν,
εἴ
που
|
τῆς |
χώρας
ταὐτὸ
τοῦτο
πάθος
συνέβη, |
[260] |
τῶν
ἀγώνων,
οὓς
ὑμεῖς
περὶ
|
τῆς |
ψυχῆς
ἠγωνίζεσθε:
ἦν
γὰρ
ἄσπονδος |
[290] |
ὀρθῆς
καὶ
δικαίας
καὶ
ἀδιαφθόρου
|
τῆς |
ψυχῆς:
καὶ
μεγίστων
δὴ
πραγμάτων |
[240] |
τοῦ
μὲν
Ἑλλησπόντου
διὰ
Βυζαντίων
|
ἐγκρατὴς |
καθέστηκε,
καὶ
τῆς
σιτοπομπίας
τῆς |
[40] |
δεῖ.
ἀλλ'
ἐπειδὰν
τῶν
πραγμάτων
|
ἐγκρατὴς |
ὁ
ζητῶν
ἄρχειν
καταστῇ,
καὶ |
[70] |
Ἡγήσιππος,
εἶτ'
Ἀριστοφῶν
πάλιν,
εἶτα
|
Φιλοκράτης, |
εἶτα
Κηφισοφῶν,
εἶτα
πάντες:
ἐγὼ |
[20] |
μετὰ
τούτου
μισθώσας
ἐπὶ
ταῦτα
|
Φιλοκράτης |
ὁ
Ἁγνούσιος,
ὁ
σός,
Αἰσχίνη, |
[180] |
Κλεάνδρου
Σφήττιος,
Μνησιθείδης
Ἀντιφάνους
Φρεάρριος,
|
Δημοκράτης |
Σωφίλου
Φλυεύς,
Κάλλαισχρος
Διοτίμου
Κοθωκίδης} |
[20] |
Ἀναφλύστιος,
Αἰσχίνης
Κοθωκίδης,
Κηφισοφῶν
Ῥαμνούσιος,
|
Δημοκράτης |
Φλυεύς,
Κλέων
Κοθωκίδης}
~Ταῦτα
γράψαντος |
[160] |
ᾑρέθησαν
ἐκ
βουλῆς
Νέαρχος
Σωσινόμου,
|
Πολυκράτης |
Ἐπίφρονος,
καὶ
κῆρυξ
Εὔνομος
Ἀναφλύστιος |
[110] |
εἶθ'
οὑτοσὶ
Νεοπτόλεμος
πολλῶν
ἔργων
|
ἐπιστάτης |
ὤν,
ἐφ'
οἷς
ἐπέδωκε
τετίμηται. |
[300] |
κοινὴν
αἰσχύνην.
(καίτοι
ταύτης
τῆς
|
μελέτης |
καὶ
τῆς
ἐπιμελείας,
Αἰσχίνη,
εἴπερ |
[290] |
εἶτά
μ'
ἐρωτᾷς
ἀντὶ
ποίας
|
ἀρετῆς |
ἀξιῶ
τιμᾶσθαι;
ἐγὼ
δέ
σοι |
[180] |
καὶ
ἐνθυμηθέντας
τῆς
τῶν
προγόνων
|
ἀρετῆς, |
διότι
περὶ
πλείονος
ἐποιοῦντο
τὴν |
[50] |
Δημοσθένην
Δημοσθένους
Παιανιέα
χρυσῷ
στεφάνῳ
|
ἀρετῆς |
ἕνεκα
καὶ
εὐνοίας
ἧς
ἔχων |
[110] |
Ἀθηναίων
ἐπαινέσαι
Δημοσθένην
Δημοσθένους
Παιανιέα
|
ἀρετῆς |
ἕνεκα
καὶ
καλοκαγαθίας
ἧς
ἔχων |
[180] |
δόξης
καὶ
τῆς
τῶν
προγόνων
|
ἀρετῆς. |
(ἔτι
δὲ
οὐδὲ
ἀλλότριον
ἡγεῖται |
[280] |
ἀντιπάλων
ὕβριν
ἀπεσκέδασαν:
μαρνάμενοι
δ'
|
ἀρετῆς |
καὶ
δείματος
οὐκ
ἐσάωσαν
ψυχάς, |
[200] |
ἀγάσαιτο
τῶν
ἀνδρῶν
ἐκείνων
τῆς
|
ἀρετῆς, |
οἳ
καὶ
τὴν
χώραν
καὶ |
[60] |
καὶ
θεωρήμασι
τῆς
τῶν
προγόνων
|
ἀρετῆς |
ὑπομνήμαθ'
ὁρῶσι
τοσαύτην
κακίαν
ὑπάρξαι, |
[120] |
ἠκούετ'
αὐτοῦ
λέγοντος.
(σοὶ
δ'
|
ἀρετῆς, |
ὦ
κάθαρμα,
ἢ
τοῖς
σοῖς |
[110] |
ἐπειδὴ
Δημοσθένης
Δημοσθένους
Παιανιεὺς
γενόμενος
|
ἐπιμελητὴς |
τῆς
τῶν
τειχῶν
ἐπισκευῆς
καὶ |
[190] |
(τοσοῦτον
γὰρ
ἀμείνων
ἐγὼ
σοῦ
|
πολίτης |
γέγον'
εἰς
αὐτὰ
ταῦθ'
ἃ |
[290] |
ὡς
ἂν
εὔνους
καὶ
δίκαιος
|
πολίτης |
ἔσχε
τὴν
γνώμην
οὐδ'
ἐδάκρυσεν, |
[250] |
μηδὲν
εἶναι
τοῦ
Κεφάλου
χείρων
|
πολίτης. |
(πανταχόθεν
μὲν
τοίνυν
ἄν
τις |
[310] |
δέῃ,
ἐν
τούτοις
λαμπροφωνότατος,
μνημονικώτατος,
|
ὑποκριτὴς |
ἄριστος,
τραγικὸς
Θεοκρίνης.
(εἶτα
τῶν |
[20] |
τῆς
εἰρήνης
Ἀριστόδημος
ἦν
ὁ
|
ὑποκριτής, |
ὁ
δ'
ἐκδεξάμενος
καὶ
γράψας |
[240] |
(πονηρόν,
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
πονηρὸν
ὁ
|
συκοφάντης |
ἀεὶ
καὶ
πανταχόθεν
βάσκανον
καὶ |
[210] |
αἴτιος
εἶναι.
πῶς
ἂν
ὠμότερος
|
συκοφάντης |
γένοιτ'
ἢ
καταρατότερος;
λέγε
τὴν |
[180] |
(ὁ
γὰρ
σύμβουλος
καὶ
ὁ
|
συκοφάντης, |
οὐδὲ
τῶν
ἄλλων
οὐδὲν
ἐοικότες, |
[280] |
ὅμως,
οὕτω
φανερῶς
αὐτὸς
εἰλημμένος
|
προδότης |
καὶ
κατὰ
σαυτοῦ
μηνυτὴς
ἐπὶ |
[300] |
ἢ
τύχης
ἰσχὺς
ἢ
στρατηγῶν
|
φαυλότης |
ἢ
τῶν
προδιδόντων
τὰς
πόλεις |
[240] |
ῥήτωρ.
τί
γὰρ
ἡ
σὴ
|
δεινότης |
εἰς
ὄνησιν
ἥκει
τῇ
πατρίδι; |
[140] |
ἱστορίαν
τῶν
κοινῶν,
καὶ
ὅση
|
δεινότης |
ἦν
ἐν
τῷ
Φιλίππῳ
θεάσεσθε. |
[40] |
καταστῇ,
καὶ
τῶν
ταῦτ'
ἀποδομένων
|
δεσπότης |
ἐστί,
τὴν
δὲ
πονηρίαν
εἰδὼς |
[230] |
ὢν
οὐδενί,
ἀλλ'
ἁπλῶς
αὐτὸς
|
δεσπότης, |
ἡγεμών,
κύριος
πάντων.
(ἐγὼ
δ' |
[310] |
τῶν
Ἑλληνικῶν
καὶ
ξενικῶν,
οἷς
|
ἐπέστης, |
ἐπηνώρθωται;
ποῖαι
τριήρεις;
ποῖα
βέλη; |
[40] |
τῆς
πίστεως
αὐτῷ
συνεργὸς
καὶ
|
συναγωνιστὴς |
καὶ
ὁ
δεῦρ'
ἀπαγγείλας
τὰ |
[260] |
εὐοῖ
σαβοῖ,
καὶ
ἐπορχούμενος
ὑῆς
|
ἄττης |
ἄττης
ὑῆς,
ἔξαρχος
καὶ
προηγεμὼν |
[260] |
σαβοῖ,
καὶ
ἐπορχούμενος
ὑῆς
ἄττης
|
ἄττης |
ὑῆς,
ἔξαρχος
καὶ
προηγεμὼν
καὶ |
[90] |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
Λακεδαιμονίων
γῆς
καὶ
|
θαλάττης |
ἀρχόντων
καὶ
τὰ
κύκλῳ
τῆς |
[230] |
ἐν
εἰρήνῃ
τὴν
Ἀττικὴν
ἐκ
|
θαλάττης |
εἶναι
πάντα
τὸν
πόλεμον:
ἀντὶ |
[300] |
πατρίδος
πολιτευόμενον;
οὐκ
ἐκ
μὲν
|
θαλάττης |
τὴν
Εὔβοιαν
προβαλέσθαι
πρὸ
τῆς |
[130] |
τοῦ
ἐν
Δήλῳ
ἀπὸ
τῆς
|
αὐτῆς |
ἀγνοίας
ἧσπερ
πολλὰ
προίεσθε
τῶν |
[190] |
εἰ
δὲ
μὴ
προῄδεις,
τῆς
|
αὐτῆς |
ἀγνοίας
ὑπεύθυνος
εἶ
τοῖς
ἄλλοις, |
[300] |
τὴν
πόλιν
μηδὲ
τὴν
προαίρεσιν
|
αὐτῆς, |
ἀλλὰ
τὴν
τύχην
κακίζειν
τὴν |
[200] |
ἅπαντας
ὁμοίως
ἡ
πόλις
τῆς
|
αὐτῆς |
ἀξιώσασα
τιμῆς
ἔθαψεν,
Αἰσχίνη,
οὐχὶ |
[50] |
ἤδη
καὶ
περὶ
τῆς
γραφῆς
|
αὐτῆς |
ἀπολογήσασθαι
καὶ
διεξελθεῖν
τὰ
πεπραγμέν' |
[210] |
ὑμᾶς,
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ἀπὸ
τῆς
|
αὐτῆς |
διανοίας
δεῖ
τάς
τ'
ἰδίας |
[280] |
τούτους
θεραπεύων
οὐκ
ἐπὶ
τῆς
|
αὐτῆς |
ὁρμεῖ
τοῖς
πολλοῖς,
οὔκουν
οὐδὲ |
[250] |
ἂν
ἔχων
ἕτερ'
εἰπεῖν
περὶ
|
αὐτῆς |
παραλείπω,
φυλαττόμενος
τὸ
λυπῆσαί
τιν' |
[20] |
τούτων
τοιούτων
ὄντων
καὶ
ἐπ'
|
αὐτῆς |
τῆς
ἀληθείας
οὕτω
δεικνυμένων,
εἰς |
[100] |
ἄλλοις
συμφερόντων
ἐθέλουσαν
ἀγωνίζεσθαι,
ὑπὲρ
|
αὐτῆς |
τρόπον
τινὰ
τῆς
βουλῆς
οὔσης |
[60] |
ἀφεῖσαν
καὶ
τὴν
ἀξίαν
τὴν
|
αὑτῆς |
ἐν
τῇ
Θετταλῶν
καὶ
Δολόπων |
[200] |
τι
βούλεται
λαβούσῃ
καὶ
τὰ
|
ἑαυτῆς |
ἐχούσῃ
τὸ
κελευόμενον
ποιεῖν
καὶ |
[220] |
ἂν
μεταπείθειν
ὑμᾶς
ἐζήτει
μὴ
|
τοιαύτης |
οὔσης
τῆς
ὑπαρχούσης
ὑπολήψεως
περὶ |
[110] |
τύχῃ.
τίς
γάρ
ἐστι
νόμος
|
τοσαύτης |
ἀδικίας
καὶ
μισανθρωπίας
μεστὸς
ὥστε |
[250] |
τῆς
ἑσπέρας,
πῶς
χρὴ
περὶ
|
ταύτης |
λέγειν
ἢ
πῶς
ὀνειδίζειν
ἑτέρῳ; |
[160] |
ἐλπίζω
ῥοπήν,
ἐάν
περ
ἐπὶ
|
ταύτης |
μένητε
τῆς
προθέσεως.
ἔρρωσθε}
(οὕτω |
[150] |
Φίλιππος,
ἵν'
εἰδῆτε
καὶ
ἐκ
|
ταύτης |
σαφῶς
ὅτι
τὴν
μὲν
ἀληθῆ |
[10] |
διέβαλλες
ἐξετάσω,
τῆς
δὲ
πομπείας
|
ταύτης |
τῆς
ἀνέδην
γεγενημένης,
ὕστερον,
ἂν |
[130] |
πάντα
ποιεῖν
καὶ
πάσχειν
δηλονότι
|
ταύτης |
τῆς
ἐπωνυμίας
τυχοῦσαν:
πόθεν
γὰρ |
[120] |
Φρεαρρίου
δοῦλος,
ἀνέστησεν
αὐτὴν
ἀπὸ
|
ταύτης |
τῆς
καλῆς
ἐργασίας;
ἀλλὰ
νὴ |
[300] |
πολιτῶν
καὶ
κοινὴν
αἰσχύνην.
(καίτοι
|
ταύτης |
τῆς
μελέτης
καὶ
τῆς
ἐπιμελείας, |
[40] |
οἱ
ταλαίπωροι
κέχρηνται.
(ὁ
δὲ
|
ταύτης |
τῆς
πίστεως
αὐτῷ
συνεργὸς
καὶ |
[290] |
ἀγαθῶν
ἦσαν
καὶ
κανόνες,
ἀνατετροφότες.
|
(ταύτης |
τοίνυν
τῆς
οὕτως
αἰσχρᾶς
καὶ |
[240] |
δὲ
λογίζεσθε.
οὐδαμοῦ
πώποθ'
ὅποι
|
πρεσβευτὴς |
ἐπέμφθην
ὑφ'
ὑμῶν
ἐγώ,
ἡττηθεὶς |
[280] |
ὃς
εὐθέως
μετὰ
τὴν
μάχην
|
πρεσβευτὴς |
ἐπορεύου
πρὸς
Φίλιππον,
ὃς
ἦν |
[170] |
ἀπὸ
τῆς
ἀρχῆς
ἄχρι
τῆς
|
τελευτῆς |
διεξῆλθον,
καὶ
ἔδωκ'
ἐμαυτὸν
ὑμῖν |
[280] |
εἰλημμένος
προδότης
καὶ
κατὰ
σαυτοῦ
|
μηνυτὴς |
ἐπὶ
τοῖς
συμβᾶσιν
γεγονώς,
ἐμοὶ |
[260] |
βοῶν
εὐοῖ
σαβοῖ,
καὶ
ἐπορχούμενος
|
ὑῆς |
ἄττης
ἄττης
ὑῆς,
ἔξαρχος
καὶ |
[260] |
καὶ
ἐπορχούμενος
ὑῆς
ἄττης
ἄττης
|
ὑῆς, |
ἔξαρχος
καὶ
προηγεμὼν
καὶ
κιττοφόρος |
[110] |
γενόμενος
ἐπιμελητὴς
τῆς
τῶν
τειχῶν
|
ἐπισκευῆς |
καὶ
προσαναλώσας
εἰς
τὰ
ἔργα |
[50] |
τοίνυν
ἤδη
καὶ
περὶ
τῆς
|
γραφῆς |
αὐτῆς
ἀπολογήσασθαι
καὶ
διεξελθεῖν
τὰ |
[0] |
πᾶσιν
ὑμῖν
περὶ
ταυτησὶ
τῆς
|
γραφῆς |
γνῶναι.
(εἰ
μὲν
οὖν
περὶ |
[0] |
ἠγμένος
ἀλλοτριώτερον
τῶν
ὑπὲρ
τῆς
|
γραφῆς |
δικαίων
ἀκούῃ
μου.
~Περὶ
μὲν |
[50] |
ἀπαρτᾶν
ὑπολάβῃ
τὸν
λόγον
τῆς
|
γραφῆς, |
ἐὰν
εἰς
Ἑλληνικὰς
πράξεις
καὶ |
[30] |
κατηγορήσαντος
Αἰσχίνου
μηδὲν
ἔξω
τῆς
|
γραφῆς |
οὐδ'
ἂν
ἐγὼ
λόγον
οὐδέν' |
[120] |
ἔχονθ'
ἃ
προσῆκεν
ἐκ
τῆς
|
συγγραφῆς |
κομιζόμενος,
ἢ
λόγῳ
τοὺς
δημοτικούς, |
[260] |
ἐῶ
γὰρ
τοῦτο,
ἐπειδή
γ'
|
ἐνεγράφης, |
εὐθέως
τὸ
κάλλιστον
ἐξελέξω
τῶν |
[260] |
(ἐπειδὴ
δ'
εἰς
τοὺς
δημότας
|
ἐνεγράφης |
ὁπωσδήποτε,
ἐῶ
γὰρ
τοῦτο,
ἐπειδή |
[250] |
ὢν
μετὰ
πολλῆς
τῆς
ἐνδείας
|
ἐτράφης, |
ἅμα
τῷ
πατρὶ
πρὸς
τῷ |
[190] |
τοῦτον
τὸν
κατάπτυστον
βραχὺς
καὶ
|
σαφὴς |
ἐξήρκει
λόγος.
εἰ
μὲν
γὰρ |
[160] |
τὸ
συμφέρον
ἱσταμένων,
νῦν
ἐξ
|
ὑποστροφῆς |
ἀποστείλαντες
ὑμεῖς
πρός
με
πρέσβεις |
[190] |
ἀπὸ
τῆς
Ἀττικῆς
ὁδὸν
τῆς
|
μάχης |
γενομένης
τοσοῦτος
κίνδυνος
καὶ
φόβος |
[170] |
ἅπαντας
ηὐτρέπισται:
τοὺς
δ'
ἀπ'
|
ἀρχῆς |
ἀνθεστηκότας
αὐτῷ
καὶ
νῦν
ἐναντιουμένους |
[170] |
δὲ
Θηβαίους,
ἀλλ'
ἀπὸ
τῆς
|
ἀρχῆς |
ἄχρι
τῆς
τελευτῆς
διεξῆλθον,
καὶ |
[60] |
τοῦτ'
ἐποιεῖτε
μὲν
ὑμεῖς
ἐξ
|
ἀρχῆς |
εἰκότως
καὶ
προσηκόντως,
ἔγραφον
δὲ |
[150] |
οὖν
ἐκλήτευσεν
ἡμᾶς;
ἐπὶ
ποίας
|
ἀρχῆς; |
εἰπὲ
τὸν
εἰδότα,
δεῖξον.
ἀλλ' |
[20] |
ἐβουλεύεσθε.
οὔκουν
οὔτε
τῆς
ἐξ
|
ἀρχῆς |
εἰρήνης
ἡγεμὼν
οὐδ'
αἴτιος
ὢν |
[160] |
δήμῳ
χαίρειν.
ἣν
μὲν
ἀπ'
|
ἀρχῆς |
εἴχετε
πρὸς
ἡμᾶς
αἵρεσιν,
οὐκ |
[60] |
ἐγγενέσθαι
ὥστε
τῆς
τῶν
Ἑλλήνων
|
ἀρχῆς |
ἐπιθυμῆσαι
καὶ
τοῦτ'
εἰς
τὸν |
[320] |
ὑμᾶς
εὔνοιαν.
τὸ
γὰρ
ἐξ
|
ἀρχῆς |
εὐθὺς
ὀρθὴν
καὶ
δικαίαν
τὴν |
[110] |
(τούτων
ἕκαστος,
Αἰσχίνη,
τῆς
μὲν
|
ἀρχῆς |
ἧς
ἦρχεν
ὑπεύθυνος
ἦν,
ἐφ' |
[60] |
ἦν
ἡμῖν
ὁ
ἀγών,
ὑπὲρ
|
ἀρχῆς |
καὶ
δυναστείας
τὸν
ὀφθαλμὸν
ἐκκεκομμένον, |
[250] |
αὐτῇ.
σκόπει
τοίνυν
εὐθὺς
ἐξ
|
ἀρχῆς. |
καί
μου
πρὸς
Διὸς
μηδεμίαν |
[170] |
καὶ
παρηκολουθηκότα
τοῖς
πράγμασιν
ἐξ
|
ἀρχῆς, |
καὶ
συλλελογισμένον
ὀρθῶς
τίνος
εἵνεκα |
[180] |
ἀποστερουμένους
ὑπὸ
Πελοποννησίων
τῆς
πατρῴας
|
ἀρχῆς |
κατήγαγον,
τοῖς
ὅπλοις
κρατήσαντες
τοὺς |
[0] |
κελεύουσιν,
οὓς
ὁ
τιθεὶς
ἐξ
|
ἀρχῆς |
Σόλων,
εὔνους
ὢν
ὑμῖν
καὶ |
[240] |
κίναδος
τἀνθρώπιόν
ἐστιν,
οὐδὲν
ἐξ
|
ἀρχῆς |
ὑγιὲς
πεποιηκὸς
οὐδ'
ἐλεύθερον,
αὐτοτραγικὸς |
[200] |
ἡμαρτηκέναι
δόξετε,
οὐ
τῇ
τῆς
|
τύχης |
ἀγνωμοσύνῃ
τὰ
συμβάντα
παθεῖν.
(ἀλλ' |
[250] |
ἐγὼ
μὲν
οὑτωσὶ
περὶ
τῆς
|
τύχης |
ἀξιῶ,
ὀρθῶς
καὶ
δικαίως,
ὡς |
[250] |
δ'
ἀφ'
ὧν
περὶ
τῆς
|
τύχης |
διελέχθη.
ἐγὼ
δ'
ὅλως
μέν, |
[300] |
δ'
ἢ
δαίμονός
τινος
ἢ
|
τύχης |
ἰσχὺς
ἢ
στρατηγῶν
φαυλότης
ἢ |
[190] |
οὐδ'
ἐστρατήγουν
ἐγώ,
οὔτε
τῆς
|
τύχης |
κύριος
ἦν,
ἀλλ'
ἐκείνη
τῶν |
[250] |
αὐτῶν
ἄμεινον
πράττειν,
τῆς
ἀγαθῆς
|
τύχης |
τῆς
πόλεως
εἶναι
τίθημι:
τὸ |
[300] |
συνεχῶς
λέγοντος
ἢ
παρὰ
τῆς
|
τύχης |
τι
συμβέβηκεν
ἐναντίωμα
ἢ
ἄλλο |
[250] |
συμβῆναι,
τῆς
τῶν
ἄλλων
ἀνθρώπων
|
τύχης |
τὸ
ἐπιβάλλον
ἐφ'
ἡμᾶς
μέρος |
[250] |
καὶ
ἀνθρωπινώτερον
ἐγὼ
περὶ
τῆς
|
τύχης |
τούτου
διαλεχθήσομαι.
(ἐγὼ
τὴν
τῆς |
[240] |
γ'
ἑκάστου
ψυχῆς,
οὐδὲ
τῆς
|
τύχης |
τῶν
παραταξαμένων,
οὐδὲ
τῆς
στρατηγίας, |
[320] |
ἐν
οἷς
ἀτυχησάντων
τῶν
Ἑλλήνων
|
ηὐτύχησ' |
ἕτερος,
ταῦτ'
ἐπαινοῦσι
καὶ
ὅπως |
[300] |
τῆς
ἐπιμελείας,
Αἰσχίνη,
εἴπερ
ἐκ
|
ψυχῆς |
δικαίας
ἐγίγνετο
καὶ
τὰ
τῆς |
[260] |
ἀγώνων,
οὓς
ὑμεῖς
περὶ
τῆς
|
ψυχῆς |
ἠγωνίζεσθε:
ἦν
γὰρ
ἄσπονδος
καὶ |
[290] |
καὶ
δικαίας
καὶ
ἀδιαφθόρου
τῆς
|
ψυχῆς: |
καὶ
μεγίστων
δὴ
πραγμάτων
τῶν |
[240] |
οὐ
γὰρ
τῆς
γ'
ἑκάστου
|
ψυχῆς, |
οὐδὲ
τῆς
τύχης
τῶν
παραταξαμένων, |
[0] |
τὰς
αἰτίας
καὶ
τὰς
διαβολάς,
|
αἷς |
ἐκ
τοῦ
πρότερος
λέγειν
ὁ |
[170] |
μέντοι
ἵν'
ἕτοιμα
ποιήσηται
τἀν
|
Θήβαις |
ἥκει,
σαφῶς
ἐπίσταμαι.
ὡς
δ' |
[170] |
ὅπλοις
ὄντας,
ἵνα
τοῖς
ἐν
|
Θήβαις |
φρονοῦσι
τὰ
ὑμέτερα
ἐξ
ἴσου |
[200] |
τῶν
προγόνων,
καὶ
τοὺς
ἐν
|
Πλαταιαῖς |
παραταξαμένους,
καὶ
τοὺς
ἐν
Σαλαμῖνι |
[320] |
καὶ
ψηφίσμασι
καὶ
νόμοις
καὶ
|
πρεσβείαις |
ἅπαντα
διῳκεῖτο,
ὑμῶν
δ'
οὐδεὶς |
[40] |
διὰ
τούτων
τῶν
ἐν
ταῖς
|
πρεσβείαις |
μισθωσάντων
ἑαυτοὺς
καὶ
οὐδὲν
ἀληθὲς |
[30] |
ἕτερον:
πάσαις
δ'
αἰτίαις
καὶ
|
βλασφημίαις |
ἅμα
τούτου
κεχρημένου
ἀνάγκη
κἀμοὶ |
[210] |
φωνὰς
ὁ
Φίλιππος
καὶ
ἐν
|
οἵαις |
ἦν
ταραχαῖς
ἐπὶ
τούτοις,
ἐκ |
[130] |
καὶ
συκοφαντεῖν,
τῆς
ἐπὶ
ταῖς
|
λοιδορίαις |
ἡδονῆς
καὶ
χάριτος
τὸ
τῆς |
[10] |
διεξῄει,
ταῖς
ἐκ
τῶν
νόμων
|
τιμωρίαις |
παρ'
αὐτὰ
τἀδικήματα
χρῆσθαι,
εἰ |
[270] |
δὲ
παρῆτε
μὲν
ἐν
ταῖς
|
ἐκκλησίαις |
ἁπάσαις,
ἀεὶ
δ'
ἐν
κοινῷ |
[190] |
ἐκείνους
τοὺς
χρόνους
ἐν
ταῖς
|
ἐκκλησίαις |
καθημένου,
ἐγὼ
παριὼν
ἔλεγον.
ἐπειδὴ |
[110] |
ἀναλωμάτων
καθώπλισαν
τοὺς
νεανίσκους
ἀσπίσιν
|
ὀκτακοσίαις, |
δεδόχθαι
τῇ
βουλῇ
καὶ
τῷ |
[210] |
Θυσίων.
(οὐκοῦν
ἡμεῖς
μὲν
ἐν
|
θυσίαις |
ἦμεν
τότε,
Θηβαῖοι
δ'
ἐν |
[320] |
ἀνεπιφθονώτατον
εἰπεῖν,
ἐν
μὲν
ταῖς
|
ἐξουσίαις |
τὴν
τοῦ
γενναίου
καὶ
τοῦ |
[30] |
οὐδέν'
ἐποιούμην
ἕτερον:
πάσαις
δ'
|
αἰτίαις |
καὶ
βλασφημίαις
ἅμα
τούτου
κεχρημένου |
[20] |
τὴν
ταχίστην
ἐπὶ
ταῖς
ὡμολογημέναις
|
συνθήκαις |
αὐτῷ
πρὸς
τὸν
Ἀθηναίων
δῆμον, |
[70] |
τῆς
φιλίας
κοινῇ
κειμέναις
ἡμῖν
|
συνθήκαις. |
(καὶ
ταῦτα
συνετάχθη
τῷ
ναυάρχῳ |
[30] |
Φωκέων
ἐν
ταῖς
κοιναῖς
ἡμῶν
|
συνθήκαις. |
ὥστε
ἐὰν
μὴ
ἐμμένητε
τοῖς |
[150] |
πυλαγόρους
καὶ
τοὺς
συνέδρους
καὶ
|
στήλαις |
διαλαβεῖν
τοὺς
ὅρους,
καὶ
ἀπειπεῖν |
[120] |
ἐν
ταῖς
γραφαῖς,
ἐν
ταῖς
|
ἄλλαις |
κρίσεσιν:
(οὗ
δ'
ἐγὼ
μὲν |
[150] |
Θετταλῶν
καὶ
τῶν
ἐν
ταῖς
|
ἄλλαις |
πόλεσι.
(καὶ
προφάσεις
εὐλόγους
εἰλήφεσαν: |
[90] |
εἰς
Ἁλίαρτον
καὶ
πάλιν
οὐ
|
πολλαῖς |
ἡμέραις
ὕστερον
εἰς
Κόρινθον,
τῶν |
[160] |
μᾶλλον
ἢ
ταῖς
ἑτέρων
ἐπακολουθεῖν
|
γνώμαις, |
ἥσθην
καὶ
μᾶλλον
ὑμᾶς
ἐπαινῶ |
[20] |
δοῦναι
τὴν
ταχίστην
ἐπὶ
ταῖς
|
ὡμολογημέναις |
συνθήκαις
αὐτῷ
πρὸς
τὸν
Ἀθηναίων |
[70] |
ἐν
ταῖς
τῆς
φιλίας
κοινῇ
|
κειμέναις |
ἡμῖν
συνθήκαις.
(καὶ
ταῦτα
συνετάχθη |
[30] |
συμπεριειλημμένων
τῶν
Φωκέων
ἐν
ταῖς
|
κοιναῖς |
ἡμῶν
συνθήκαις.
ὥστε
ἐὰν
μὴ |
[120] |
εἴπερ
ἠδίκουν,
ἐξέλειπες,
ἐν
ταῖς
|
εὐθύναις, |
ἐν
ταῖς
γραφαῖς,
ἐν
ταῖς |
[250] |
τινὶ
κέχρησαι
τύχῃ,
δι'
ἣν
|
παῖς |
μὲν
ὢν
μετὰ
πολλῆς
τῆς |
[260] |
οὐχ
ὑπέρλαμπρον,
ἐν
δὲ
ταῖς
|
ἡμέραις |
τοὺς
καλοὺς
θιάσους
ἄγων
διὰ |
[90] |
Ἁλίαρτον
καὶ
πάλιν
οὐ
πολλαῖς
|
ἡμέραις |
ὕστερον
εἰς
Κόρινθον,
τῶν
τότ' |
[280] |
παιωνίζειν
ἐπὶ
ταῖς
τῶν
Ἑλλήνων
|
συμφοραῖς |
μετὰ
τῶν
αὐτοχείρων
τοῦ
φόνου, |
[40] |
ποιήσασθαι:
ἐξ
ὧν
ταῖς
παρούσαις
|
συμφοραῖς |
οἱ
ταλαίπωροι
κέχρηνται.
(ὁ
δὲ |
[90] |
τῆς
Ἀττικῆς
κατεχόντων
ἁρμοσταῖς
καὶ
|
φρουραῖς, |
Εὔβοιαν,
Τάναγραν,
τὴν
Βοιωτίαν
ἅπασαν, |
[30] |
ἐγὼ
λόγον
οὐδέν'
ἐποιούμην
ἕτερον:
|
πάσαις |
δ'
αἰτίαις
καὶ
βλασφημίαις
ἅμα |
[0] |
τοῖς
θεοῖς
εὔχομαι
πᾶσι
καὶ
|
πάσαις, |
ὅσην
εὔνοιαν
ἔχων
ἐγὼ
διατελῶ |
[270] |
παρῆτε
μὲν
ἐν
ταῖς
ἐκκλησίαις
|
ἁπάσαις, |
ἀεὶ
δ'
ἐν
κοινῷ
τὸ |
[240] |
ἃ
πολιτικὰ
ταῖς
πόλεσιν
πρόσεστιν
|
ἁπάσαις |
καὶ
ἀναγκαῖ'
ἁμαρτήματα,
ταῦθ'
ὡς |
[180] |
ἂν
σὺ
λοιδορούμενος
καὶ
διασύρων
|
καλέσαις, |
Βάτταλον,
σὲ
δὲ
μηδ'
ἥρω |
[80] |
τηροῦσιν
οἱ
χρηστοί,
ἐπὶ
ταῖς
|
μελλούσαις |
ἐλπίσιν,
ὧν
διαμάρτοιεν,
καὶ
μετάσχοιεν |
[40] |
ἑαυτῷ
ποιήσασθαι:
ἐξ
ὧν
ταῖς
|
παρούσαις |
συμφοραῖς
οἱ
ταλαίπωροι
κέχρηνται.
(ὁ |
[120] |
εὐθύναις,
ἐν
ταῖς
γραφαῖς,
ἐν
|
ταῖς |
ἄλλαις
κρίσεσιν:
(οὗ
δ'
ἐγὼ |
[150] |
τῶν
Θετταλῶν
καὶ
τῶν
ἐν
|
ταῖς |
ἄλλαις
πόλεσι.
(καὶ
προφάσεις
εὐλόγους |
[160] |
τούτοις
ἐπαρθεὶς
τοῖς
ψηφίσμασιν
καὶ
|
ταῖς |
ἀποκρίσεσιν,
ἧκεν
ἔχων
τὴν
δύναμιν |
[290] |
Ἀθηναῖοι,
τῶν
αὐτῶν
βουλευμάτων
ἐν
|
ταῖς |
αὑτῶν
πατρίσιν
ὧνπερ
οὗτοι
παρ' |
[120] |
ἐξέλειπες,
ἐν
ταῖς
εὐθύναις,
ἐν
|
ταῖς |
γραφαῖς,
ἐν
ταῖς
ἄλλαις
κρίσεσιν: |
[10] |
ἡλίκα
νῦν
ἐτραγῴδει
καὶ
διεξῄει,
|
ταῖς |
ἐκ
τῶν
νόμων
τιμωρίαις
παρ' |
[160] |
κατεγίγνωσκον
ἐπὶ
τῷ
μέλλειν
πείθεσθαι
|
ταῖς |
ἐκείνων
ἐλπίσι
καὶ
ἐπακολουθεῖν
αὐτῶν |
[270] |
(εἰ
δὲ
παρῆτε
μὲν
ἐν
|
ταῖς |
ἐκκλησίαις
ἁπάσαις,
ἀεὶ
δ'
ἐν |
[190] |
κατ'
ἐκείνους
τοὺς
χρόνους
ἐν
|
ταῖς |
ἐκκλησίαις
καθημένου,
ἐγὼ
παριὼν
ἔλεγον. |
[30] |
Καλλισθένης
Φαληρεύς}
ἆρ'
ἐπὶ
ταύταις
|
ταῖς |
ἐλπίσι
τὴν
εἰρήνην
ἐποιεῖσθε,
ἢ |
[320] |
λέγοντι
ἀνεπιφθονώτατον
εἰπεῖν,
ἐν
μὲν
|
ταῖς |
ἐξουσίαις
τὴν
τοῦ
γενναίου
καὶ |
[160] |
ἐζητηκότας
ἔχειν
εἰρήνην
μᾶλλον
ἢ
|
ταῖς |
ἑτέρων
ἐπακολουθεῖν
γνώμαις,
ἥσθην
καὶ |
[120] |
λαβεῖν,
εἴπερ
ἠδίκουν,
ἐξέλειπες,
ἐν
|
ταῖς |
εὐθύναις,
ἐν
ταῖς
γραφαῖς,
ἐν |
[260] |
δ'
οὐχ
ὑπέρλαμπρον,
ἐν
δὲ
|
ταῖς |
ἡμέραις
τοὺς
καλοὺς
θιάσους
ἄγων |
[30] |
οὐδὲ
συμπεριειλημμένων
τῶν
Φωκέων
ἐν
|
ταῖς |
κοιναῖς
ἡμῶν
συνθήκαις.
ὥστε
ἐὰν |
[130] |
ὑποσκελίζειν
καὶ
συκοφαντεῖν,
τῆς
ἐπὶ
|
ταῖς |
λοιδορίαις
ἡδονῆς
καὶ
χάριτος
τὸ |
[80] |
πατρίδος
τηροῦσιν
οἱ
χρηστοί,
ἐπὶ
|
ταῖς |
μελλούσαις
ἐλπίσιν,
ὧν
διαμάρτοιεν,
καὶ |
[300] |
πολλοῦ
γε
καὶ
δεῖ,
οὐδὲ
|
ταῖς |
παρασκευαῖς,
ἀλλ'
οἱ
τῶν
συμμάχων |
[210] |
καὶ
θαυμαστοὺς
ἐδείξατε
τῷ
κόσμῳ,
|
ταῖς |
παρασκευαῖς,
τῇ
προθυμίᾳ.
ἐφ'
οἷς |
[40] |
ὑφ'
ἑαυτῷ
ποιήσασθαι:
ἐξ
ὧν
|
ταῖς |
παρούσαις
συμφοραῖς
οἱ
ταλαίπωροι
κέχρηνται. |
[180] |
εἴ
τι
πρότερον
γέγονεν
ἀλλότριον
|
ταῖς |
πόλεσι
πρὸς
ἀλλήλας,
βοηθήσει
καὶ |
[70] |
ἐπειδὴ
τυράννους
ἐκεῖνος
ἐν
ταύταις
|
ταῖς |
πόλεσιν
κατέστησεν.
~Μετὰ
ταῦτα
δὲ |
[240] |
ὄκνους,
ἀγνοίας,
φιλονικίας,
ἃ
πολιτικὰ
|
ταῖς |
πόλεσιν
πρόσεστιν
ἁπάσαις
καὶ
ἀναγκαῖ' |
[40] |
Φιλίππου
διὰ
τούτων
τῶν
ἐν
|
ταῖς |
πρεσβείαις
μισθωσάντων
ἑαυτοὺς
καὶ
οὐδὲν |
[70] |
πολιορκουμένοις,
οὐ
συμπεριειλημμένοις
δὲ
ἐν
|
ταῖς |
τῆς
φιλίας
κοινῇ
κειμέναις
ἡμῖν |
[30] |
πορεύεσθαι,
ἐξέλθοιθ'
ὑμεῖς
καὶ
περιπλεύσαντες
|
ταῖς |
τριήρεσιν
εἰς
Πύλας
ὥσπερ
πρότερον |
[280] |
μὲν
κωμάζειν
καὶ
παιωνίζειν
ἐπὶ
|
ταῖς |
τῶν
Ἑλλήνων
συμφοραῖς
μετὰ
τῶν |
[310] |
καὶ
προαίρεσις,
ἄν
τις
σκοπῇ,
|
ταῖς |
τῶν
τότ'
ἐπαινουμένων
ἀνδρῶν
ὁμοία |
[310] |
βουλομένη
φανήσεται,
ἡ
δὲ
σὴ
|
ταῖς |
τῶν
τοὺς
τοιούτους
τότε
συκοφαντούντων: |
[230] |
οὗτοι
τὰ
ὅπλ'
εἶχον
ἐν
|
ταῖς |
χερσὶν
ἀεί:
ἔπειτα
χρημάτων
ηὐπόρει |
[220] |
ὑμῶν
καὶ
μόνον
οὐκ
ἐν
|
ταῖς |
χερσὶν
ἕκαστ'
ἐχόντων,
πάντες
ἐγίγνοντ' |
[20] |
καὶ
δοῦναι
τὴν
ταχίστην
ἐπὶ
|
ταῖς |
ὡμολογημέναις
συνθήκαις
αὐτῷ
πρὸς
τὸν |
[90] |
καὶ
σίτῳ
καὶ
βέλεσι
καὶ
|
ὁπλίταις |
ἐξείλετο
ἁμὲ
ἐκ
τῶν
μεγάλων |
[260] |
σαυτὸν
τοῖς
βαρυστόνοις
ἐπικαλουμένοις
{ἐκείνοις}
|
ὑποκριταῖς |
Σιμύκᾳ
καὶ
Σωκράτει,
ἐτριταγωνίστεις,
σῦκα |
[90] |
πάντων
μεγίστων
ἀγαθῶν
παραίτιος
γέγονε
|
Χερρονησίταις, |
ἐξελόμενος
ἐκ
τῆς
Φιλίππου
καὶ |
[10] |
ἦν
ἀφανῆ)
τοῖς
παρ'
ἑκάστοις
|
προδόταις |
χρήματ'
ἀναλίσκων
πάντας
συνέκρουε
καὶ |
[220] |
ἀλλ'
ἀναμιμνῄσκων
ἕκαστ'
ἐν
βραχέσι,
|
λογισταῖς |
ἅμα
καὶ
μάρτυσι
τοῖς
ἀκούουσιν |
[90] |
τὰ
κύκλῳ
τῆς
Ἀττικῆς
κατεχόντων
|
ἁρμοσταῖς |
καὶ
φρουραῖς,
Εὔβοιαν,
Τάναγραν,
τὴν |
[30] |
εἶπε
Καλλισθένης
Φαληρεύς}
ἆρ'
ἐπὶ
|
ταύταις |
ταῖς
ἐλπίσι
τὴν
εἰρήνην
ἐποιεῖσθε, |
[70] |
Ἐρέτριαν,
ἐπειδὴ
τυράννους
ἐκεῖνος
ἐν
|
ταύταις |
ταῖς
πόλεσιν
κατέστησεν.
~Μετὰ
ταῦτα |
[300] |
γε
καὶ
δεῖ,
οὐδὲ
ταῖς
|
παρασκευαῖς, |
ἀλλ'
οἱ
τῶν
συμμάχων
στρατηγοὶ |
[210] |
θαυμαστοὺς
ἐδείξατε
τῷ
κόσμῳ,
ταῖς
|
παρασκευαῖς, |
τῇ
προθυμίᾳ.
ἐφ'
οἷς
παρὰ |
[120] |
ἐν
ταῖς
εὐθύναις,
ἐν
ταῖς
|
γραφαῖς, |
ἐν
ταῖς
ἄλλαις
κρίσεσιν:
(οὗ |
[210] |
Φίλιππος
καὶ
ἐν
οἵαις
ἦν
|
ταραχαῖς |
ἐπὶ
τούτοις,
ἐκ
τῶν
ἐπιστολῶν |
[210] |
οὕτω
σώφρονας
παρέσχεθ'
ὑμᾶς
αὐτούς:
|
δίς |
τε
συμπαραταξάμενοι
τὰς
πρώτας
μάχας, |
[160] |
τῆς
πατρίδος
τούτῳ
πεπραγμένων
ἁψαμένῳ
|
εἰς |
ἃ
τούτοις
ἐναντιούμενος
αὐτὸς
πεπολίτευμαι |
[130] |
οὐ
τίθεται
ταῦτα
παρ'
ὑμῖν
|
εἰς |
ἀκριβῆ
μνήμην
οὐδ'
ἣν
προσῆκεν |
[90] |
τῆς
πόλεως
τότε
κεκτημένης,
ἐξήλθετ'
|
εἰς |
Ἁλίαρτον
καὶ
πάλιν
οὐ
πολλαῖς |
[160] |
νέᾳ,
πολεμάρχου
γνώμη:
ἐπειδὴ
Φίλιππος
|
εἰς |
ἀλλοτριότητα
Θηβαίους
πρὸς
ἡμᾶς
ἐπιβάλλεται |
[320] |
(ὁρᾶτε
δέ.
οὐκ
ἐξαιτούμενος,
οὐκ
|
εἰς |
Ἀμφικτύονας
δίκας
ἐπαγόντων,
οὐκ
ἀπειλούντων, |
[200] |
ἔμ'
ἀποστερῆσαι
γλίχεται,
τὰ
δ'
|
εἰς |
ἅπαντα
τὸν
λοιπὸν
χρόνον
ἐγκώμι' |
[30] |
μὲν
ἐντὸς
σταδίων
ἑκατὸν
εἴκοσι
|
εἰς |
ἄστυ
καὶ
Πειραιᾶ,
τὰ
δὲ |
[190] |
ἀμείνων
ἐγὼ
σοῦ
πολίτης
γέγον'
|
εἰς |
αὐτὰ
ταῦθ'
ἃ
λέγω
καὶ |
[180] |
ὁ
δῆμος
ὁ
Ἀθηναίων
τὸ
|
εἰς |
αὑτὸν
πλημμελεῖσθαι:
νῦν
δὲ
ὁρῶν |
[310] |
ἐπὶ
τὸν
παρόντα
βίον
γιγνομένας
|
εἰς |
ἀχαριστίαν
καὶ
προπηλακισμὸν
ἄγειν,
ἢ |
[140] |
καὶ
περὶ
τὴν
Πυλαίαν
ταραχήν:
|
εἰς |
γὰρ
ταῦτ'
εὐθὺς
αὐτοὺς
ὑπελάμβανεν |
[150] |
φεύγει
μὲν
τὰς
ἰδίας
προφάσεις,
|
εἰς |
δὲ
τὰς
Ἀμφικτυονικὰς
καταφεύγει.
τίς |
[280] |
Ἐπίγραμμα.
οἵδε
πάτρας
ἕνεκα
σφετέρας
|
εἰς |
δῆριν
ἔθεντο
ὅπλα,
καὶ
ἀντιπάλων |
[140] |
ἐν
Ἀμφίσσῃ
πόλεμον,
δι'
ὃν
|
εἰς |
Ἐλάτειαν
ἦλθε
Φίλιππος
καὶ
δι' |
[240] |
καὶ
ἀναγκαῖ'
ἁμαρτήματα,
ταῦθ'
ὡς
|
εἰς |
ἐλάχιστα
συστεῖλαι,
καὶ
τοὐναντίον
εἰς |
[30] |
δὲ
ἐκτὸς
σταδίων
ἑκατὸν
εἴκοσι
|
εἰς |
Ἐλευσῖνα
καὶ
Φυλὴν
καὶ
Ἄφιδναν |
[50] |
τὸν
λόγον
τῆς
γραφῆς,
ἐὰν
|
εἰς |
Ἑλληνικὰς
πράξεις
καὶ
λόγους
ἐμπέσω: |
[70] |
ἐπὶ
τὴν
τοῦ
σίτου
παραπομπὴν
|
εἰς |
Ἑλλήσποντον
ὁ
παρὰ
Φιλίππου
στρατηγὸς |
[180] |
τινὰς
δὲ
καὶ
ἐξανδραποδιζόμενος
κατασκάπτει,
|
εἰς |
ἐνίας
δὲ
καὶ
ἀντὶ
Ἑλλήνων |
[300] |
προεθένθ'
ὑπ'
ἐμοῦ,
καὶ
ὅσ'
|
εἰς |
ἑνὸς
ἀνδρὸς
δύναμιν
καὶ
λογισμὸν |
[70] |
ἔξοδον,
οὐκέτι
πρεσβείαν,
καὶ
τὴν
|
εἰς |
Ἐρέτριαν,
ἐπειδὴ
τυράννους
ἐκεῖνος
ἐν |
[70] |
εἰς
Πελοπόννησον
παρεδύετο,
εἶτα
τὴν
|
εἰς |
Εὔβοιαν,
ἡνίκ'
Εὐβοίας
ἥπτετο,
εἶτα |
[160] |
καὶ
οὐδὲ
καθ'
ἓν
φυλαττομένους,
|
εἰς |
ἔχθραν
δὲ
καὶ
τὸ
προσκρούειν |
[70] |
γ'
ἔφησθά
με
ταῦτα
λέγοντ'
|
εἰς |
ἔχθραν
ἐμβαλεῖν
τουτουσί,
Εὐβούλου
καὶ |
[180] |
κατάστασις
πρώτη,
τὰ
πρὸ
τούτων
|
εἰς |
ἔχθραν
καὶ
μῖσος
καὶ
ἀπιστίαν |
[170] |
ἐπειδὰν
δ'
ἔλθωσιν
οἱ
πρέσβεις
|
εἰς |
Θήβας,
πῶς
χρήσασθαι
τῷ
πράγματι |
[110] |
τῶν
φυλῶν
θεωροῖς
ἑκατὸν
μνᾶς
|
εἰς |
θυσίας,
δεδόχθαι
τῇ
βουλῇ
καὶ |
[290] |
τοῖς
σοῖς
οἱ
θεοὶ
τρέψειαν
|
εἰς |
κεφαλήν;
(πολλὰ
τοίνυν,
ὦ
ἄνδρες |
[90] |
πάλιν
οὐ
πολλαῖς
ἡμέραις
ὕστερον
|
εἰς |
Κόρινθον,
τῶν
τότ'
Ἀθηναίων
πόλλ' |
[10] |
εἰσαγγέλλοντα
καὶ
τοῦτον
τὸν
τρόπον
|
εἰς |
κρίσιν
καθιστάντα
παρ'
ὑμῖν,
εἰ |
[70] |
σῖτον
παραπέμψοντα
ἐκ
τοῦ
Ἑλλησπόντου
|
εἰς |
Λῆμνον,
βοηθήσοντα
δὲ
Σηλυμβριανοῖς
τοῖς |
[40] |
ταῦτα
πράξαντος.
(ἀλλὰ
γὰρ
ἐμπέπτωκ'
|
εἰς |
λόγους,
οὓς
αὐτίκα
μᾶλλον
ἴσως |
[70] |
παρὰ
Φιλίππου
στρατηγὸς
Ἀμύντας
καταγήοχεν
|
εἰς |
Μακεδονίαν
καὶ
ἐν
φυλακῇ
ἔχει, |
[30] |
συνέβη
μετὰ
ταῦτ'
εὐθύς,
οὐκ
|
εἰς |
μακράν;
τοὺς
μὲν
Φωκέας
ἀπολέσθαι |
[60] |
πάντα
τρόπον
διαφθείρων,
καὶ
διέστησεν
|
εἰς |
μέρη
πολλά,
ἑνὸς
τοῦ
συμφέροντος |
[130] |
ἐχθρῶν
συμφέρον
ζητοῦντα
μὴ
φέρειν
|
εἰς |
μέσον
τὰ
τούτων
ἀμείνω.
~Ἆρ' |
[240] |
εἰς
ἐλάχιστα
συστεῖλαι,
καὶ
τοὐναντίον
|
εἰς |
ὁμόνοιαν
καὶ
φιλίαν
καὶ
τὴν |
[240] |
τί
γὰρ
ἡ
σὴ
δεινότης
|
εἰς |
ὄνησιν
ἥκει
τῇ
πατρίδι;
(νῦν |
[200] |
ἀφικνουμένους,
εἰ
τὰ
μὲν
πράγματ'
|
εἰς |
ὅπερ
νυνὶ
περιέστη,
ἡγεμὼν
δὲ |
[210] |
τούτων
διὰ
παντὸς
ἔδωκεν
ἑαυτὸν
|
εἰς |
οὐδὲν
τῇ
πόλει,
ἀλλ'
ὁ |
[210] |
ἐπιστολῶν
τῶν
ἐκείνου
μαθήσεσθε
ὧν
|
εἰς |
Πελοπόννησον
ἔπεμπεν.
καί
μοι
λέγε |
[70] |
πρεσβείαν
ἔγραψα,
ὅτε
πρῶτον
ἐκεῖνος
|
εἰς |
Πελοπόννησον
παρεδύετο,
εἶτα
τὴν
εἰς |
[70] |
ἠναντιούμην.
καὶ
πρῶτον
μὲν
τὴν
|
εἰς |
Πελοπόννησον
πρεσβείαν
ἔγραψα,
ὅτε
πρῶτον |
[230] |
ἡμῶν
ἦν:
χρημάτων
δὲ
σύνταξιν
|
εἰς |
πέντε
καὶ
τετταράκοντα
τάλαντα,
καὶ |
[20] |
ὑμεῖς
ἅμα
τοὺς
μὲν
Ἕλληνας
|
εἰς |
πόλεμον
παρεκαλεῖτε,
αὐτοὶ
δὲ
πρὸς |
[290] |
πάντων
αἴτιον
καὶ
δι'
ἔμ'
|
εἰς |
πράγματα
φάσκων
ἐμπεσεῖν
τὴν
πόλιν, |
[30] |
ὑμεῖς
καὶ
περιπλεύσαντες
ταῖς
τριήρεσιν
|
εἰς |
Πύλας
ὥσπερ
πρότερον
κλείσαιτε
τὸν |
[110] |
ὁ
ἐπὶ
τῶν
ὁπλιτῶν,
ἀποσταλεὶς
|
εἰς |
Σαλαμῖνα,
καὶ
Διότιμος
ὁ
ἐπὶ |
[100] |
οὐσία
ἐστὶ
τῶν
δέκα
ταλάντων,
|
εἰς |
συντέλειαν
συναγομένοις
εἰς
τὰ
δέκα |
[310] |
πώποτ'
ἐφθέγξαντ'
ἐπὶ
τοῦ
βήματος,
|
εἰς |
σωτηρίαν
ἐπεδίδοσαν,
καὶ
τὸ
τελευταῖον |
[190] |
δύο
καὶ
τρεῖς
ἔδοσαν
τῶν
|
εἰς |
σωτηρίαν
τῇ
πόλει,
τότε
δ' |
[100] |
δέκα
ταλάντων,
εἰς
συντέλειαν
συναγομένοις
|
εἰς |
τὰ
δέκα
τάλαντα}
(ἆρα
μικρὰ |
[50] |
ἐώντων
πρῶτον
μὲν
ψευδεῖς
γραφὰς
|
εἰς |
τὰ
δημόσια
γράμματα
καταβάλλεσθαι,
εἶτα |
[110] |
τῶν
τειχῶν
ἐπισκευῆς
καὶ
προσαναλώσας
|
εἰς |
τὰ
ἔργα
ἀπὸ
τῆς
ἰδίας |
[270] |
οὔτ'
ἀδικῶν
τις
οὔτ'
ἐξαμαρτάνων
|
εἰς |
τὰ
πᾶσι
δοκοῦντα
συμφέρειν
ἑαυτὸν |
[190] |
ὅσον
ἐγὼ
μὲν
ἔδωκ'
ἐμαυτὸν
|
εἰς |
τὰ
πᾶσι
δοκοῦντα
συμφέρειν,
οὐδένα |
[210] |
οἴεσθε
χρῆναι.
(ἀλλὰ
γὰρ
ἐμπεσὼν
|
εἰς |
τὰ
πεπραγμένα
τοῖς
προγόνοις
ὑμῶν |
[80] |
καὶ
πράττων
καὶ
ἁπλῶς
ἑαυτὸν
|
εἰς |
τὰ
πράγματ'
ἀφειδῶς
δούς;
ἐγώ. |
[230] |
πόλις
καὶ
τίνας
δυνάμεις,
ὅτ'
|
εἰς |
τὰ
πράγματ'
εἰσῄειν,
καὶ
τίνας |
[250] |
Αἰσχίνη,
παιδὶ
μὲν
ὄντι
φοιτᾶν
|
εἰς |
τὰ
προσήκοντα
διδασκαλεῖα,
καὶ
ἔχειν |
[240] |
τῶν
φυλάκων,
αἱ
τάφροι,
τὰ
|
εἰς |
τὰ
τείχη
χρήματα,
διὰ
τῶν |
[280] |
(εἶτα
σὺ
φθέγγει
καὶ
βλέπειν
|
εἰς |
τὰ
τούτων
πρόσωπα
τολμᾷς;
πότερ' |
[210] |
σκοποῦντας,
τὰς
δὲ
κοινὰς
προαιρέσεις
|
εἰς |
τὰ
τῶν
προγόνων
ἀξιώματ'
ἀποβλέποντας. |
[90] |
ὑμᾶς
ἐξαμάρτῃ,
τούτων
τὴν
ὀργὴν
|
εἰς |
τἄλλ'
ἔχετε,
ἐὰν
δ'
ὑπὲρ |
[70] |
πόλεις
Ἑλληνίδας
τὰς
μὲν
ἀναιρῶν,
|
εἰς |
τὰς
δὲ
τοὺς
φυγάδας
κατάγων, |
[210] |
ἐξέβην
βούλομαι.
ὡς
γὰρ
ἀφικόμεθ'
|
εἰς |
τὰς
Θήβας,
κατελαμβάνομεν
Φιλίππου
καὶ |
[210] |
ὁπλιτῶν
καὶ
τῶν
ἱππέων
ὄντων
|
εἰς |
τὰς
οἰκίας
καὶ
τὸ
ἄστυ |
[200] |
καὶ
τὴν
πόλιν
ἐκλιπεῖν
ὑπέμειναν
|
εἰς |
τὰς
τριήρεις
ἐμβάντες
ὑπὲρ
τοῦ |
[120] |
ὑπείληφα,
οὐχ
ἵνα
συλλέξαντες
ὑμᾶς
|
εἰς |
ταῦτα
ἀπὸ
τῶν
ἰδίων
κακῶς |
[220] |
ἐπιστολὰς
τὰς
τοῦ
Φιλίππου.
Ἐπιστολαί
|
(εἰς |
ταῦτα
κατέστησε
Φίλιππον
ἡ
ἐμὴ |
[190] |
γὰρ
ἂν
τούτοις
ἐχρῶντο,
οὔτ'
|
εἰς |
ταῦτα
χρήσιμον
οὐδὲν
σαυτὸν
παρέσχες, |
[210] |
καὶ
ἄλλα
πολλὰ
πρὸς
τούτοις,
|
εἰς |
ταὐτὰ
δὲ
πάντα
συντείνοντ'
ἔλεγον. |
[100] |
ἀπὸ
εἴκοσι
καὶ
πέντε
ἐτῶν
|
εἰς |
τετταράκοντα,
ἐπὶ
ἴσον
τῇ
χορηγίᾳ |
[230] |
περιστάντος
αὐτὴ
διπλάσια
τῶν
ἄλλων
|
εἰς |
τὴν
ἁπάντων
σωτηρίαν
παρέσχετο.
(εἶτα |
[240] |
πόλεμος
δ'
ὅμορος
καὶ
βαρὺς
|
εἰς |
τὴν
Ἀττικὴν
διὰ
Θηβαίων
κεκόμισται, |
[140] |
βοῶντος
ἐν
τῇ
ἐκκλησίᾳ
πόλεμον
|
εἰς |
τὴν
Ἀττικὴν
εἰσάγεις,
Αἰσχίνη,
πόλεμον |
[140] |
θαλάττῃ
τότε
κρείττων
ὑμῶν
οὔτ'
|
εἰς |
τὴν
Ἀττικὴν
ἐλθεῖν
δυνατὸς
μήτε |
[170] |
καὶ
μιᾷ
γνώμῃ
πάντων
φιλιππισάντων,
|
εἰς |
τὴν
Ἀττικὴν
ἔλθωσιν
ἀμφότεροι.
ἂν |
[210] |
αὐτοὺς
ἐφ'
ὑμᾶς
ἢ
συνεμβαλόντας
|
εἰς |
τὴν
Ἀττικήν:
καὶ
ἐδείκνυσαν,
ὡς |
[210] |
καὶ
ἀνδράποδα
καὶ
τἄλλ'
ἀγάθ'
|
εἰς |
τὴν
Βοιωτίαν
ἥξοντα,
ἐκ
δ' |
[320] |
ἀκούω
καὶ
στένων
καὶ
κύπτων
|
εἰς |
τὴν
γῆν,
ὥσπερ
οἱ
δυσσεβεῖς |
[130] |
κεκρυμμένον
ἐν
Πειραιεῖ
καὶ
καταστήσαντος
|
εἰς |
τὴν
ἐκκλησίαν
βοῶν
ὁ
βάσκανος |
[160] |
εἰς
τὸ
βουλευτήριον,
ὑμεῖς
δ'
|
εἰς |
τὴν
ἐκκλησίαν
ἐπορεύεσθε,
καὶ
πρὶν |
[150] |
οἱ
δ'
ἐλθόντες
οὐδὲν
ἐποίουν,
|
εἰς |
τὴν
ἐπιοῦσαν
πυλαίαν
ἐπὶ
τὸν |
[310] |
τὸ
τελευταῖον
Ἀριστόνικος
τὸ
συνειλεγμένον
|
εἰς |
τὴν
ἐπιτιμίαν,
οὐδὲ
τότ'
οὔτε |
[180] |
ἰδίαν
πατρίδα,
διακοσίας
ναῦς
καθέλκειν
|
εἰς |
τὴν
θάλατταν
καὶ
τὸν
ναύαρχον |
[130] |
ὕστερον
Ἀναξίνῳ
τῷ
κατασκόπῳ
συνιὼν
|
εἰς |
τὴν
Θράσωνος
οἰκίαν
ἐλήφθη.
καίτοι |
[130] |
Αἰσχίνην
Ἀτρομήτου
Κοθωκίδην
συνερχόμενον
νυκτὸς
|
εἰς |
τὴν
Θράσωνος
οἰκίαν
καὶ
κοινολογούμενον |
[320] |
βέλτισθ'
ἑλέσθαι
παρῆν,
ἐφαμίλλου
τῆς
|
εἰς |
τὴν
πατρίδ'
εὐνοίας
ἐν
κοινῷ |
[200] |
πρὸς
Διὸς
ἑωρῶμεν
ἂν
τοὺς
|
εἰς |
τὴν
πόλιν
ἀνθρώπους
ἀφικνουμένους,
εἰ |
[210] |
ὀρθῶς
ἐφάνησαν
ἐγνωκότες.
οὔτε
γὰρ
|
εἰς |
τὴν
πόλιν
εἰσελθόντος
τοῦ
στρατοπέδου |
[150] |
ἂν
ἅπαν
τοῦτο
τὸ
πρᾶγμ'
|
εἰς |
τὴν
πόλιν
εἰσέπεσε:
νῦν
δὲ |
[130] |
ἐπαγγειλάμενος
Φιλίππῳ
τὰ
νεώρι'
ἐμπρήσειν
|
εἰς |
τὴν
πόλιν
ἦλθεν;
ὃν
λαβόντος |
[150] |
ὥστε
συναντᾶτε
μετὰ
τῶν
ὅπλων
|
εἰς |
τὴν
Φωκίδα,
ἔχοντες
ἐπισιτισμὸν
ἡμερῶν |
[220] |
τοῦ
Θηβαίους
μετὰ
Φιλίππου
συνεμβαλεῖν
|
εἰς |
τὴν
χώραν,
ὃ
πάντες
ᾤοντο, |
[160] |
μὲν
πρυτάνεις
τὴν
βουλὴν
ἐκάλουν
|
εἰς |
τὸ
βουλευτήριον,
ὑμεῖς
δ'
εἰς |
[240] |
(ἃ
μὲν
τοίνυν
ἐγὼ
παρεσχόμην
|
εἰς |
τὸ
δικαίως
τοιαῦτα
γράφειν
τοῦτον |
[150] |
Ὀζόλαι,
κατοικοῦντες
ἐν
Ἀμφίσσῃ,
πλημμελοῦσιν
|
εἰς |
τὸ
ἱερὸν
τοῦ
Ἀπόλλωνος
τοῦ |
[40] |
ἐκ
τούτων
ᾤχετ'
ἐκείνους
λαβὼν
|
εἰς |
τὸ
μηδ'
ὁτιοῦν
προορᾶν
τῶν |
[200] |
αἰτίῳ
τῇ
πόλει,
τῆς
μὲν
|
εἰς |
τὸ
παρὸν
τιμῆς
ἔμ'
ἀποστερῆσαι |
[120] |
κήρυγμα;
οἱ
γὰρ
ἀκούσαντες
ἅπαντες
|
εἰς |
τὸ
ποιεῖν
εὖ
τὴν
πόλιν |
[100] |
Δημοσθένης
Δημοσθένους
Παιανιεὺς
εἰσήνεγκε
νόμον
|
(εἰς |
τὸ)
τριηραρχικὸν
ἀντὶ
τοῦ
πρότερον, |
[250] |
τοῦ
χαλεποῦ
βλασφημίας
καὶ
συκοφαντίας
|
εἰς |
τοιούτους
λόγους
ἐμπίπτειν
ἀναγκάζομαι,
οἷς |
[110] |
ἔχων
διατελεῖ
ἐν
παντὶ
καιρῷ
|
εἰς |
τὸν
δῆμον
τὸν
Ἀθηναίων,
καὶ |
[30] |
ὁμοίως
δὲ
τριῶν
ἢ
τεττάρων,
|
εἰς |
τὸν
Ἑλλήσποντον
ἀφῖχθαι
καὶ
τὰ |
[60] |
Ἑλλήνων
ἀρχῆς
ἐπιθυμῆσαι
καὶ
τοῦτ'
|
εἰς |
τὸν
νοῦν
ἐμβαλέσθαι,
ὑμῖν
δ' |
[230] |
ἀκολουθούντων
αὐτὸς
αὐτοκράτωρ,
ὃ
τῶν
|
εἰς |
τὸν
πόλεμον
μέγιστόν
ἐστιν
ἁπάντων: |
[20] |
αὐτῆς
τῆς
ἀληθείας
οὕτω
δεικνυμένων,
|
εἰς |
τοῦθ'
ἧκεν
ἀναιδείας
ὥστ'
ἐτόλμα |
[140] |
τῆς
πόλεως
ἀξίωμα
λαβὼν
ἀφίκετ'
|
εἰς |
τοὺς
Ἀμφικτύονας,
πάντα
τἄλλ'
ἀφεὶς |
[130] |
τοῦ
ἱεροῦ
τοῦ
ἐν
Δήλῳ
|
εἰς |
τοὺς
Ἀμφικτύονας
συνεδρεύσαντες
ἡμεῖς
ἐκρίναμεν |
[260] |
τὴν
αὑτοῦ
τύχην;
(ἐπειδὴ
δ'
|
εἰς |
τοὺς
δημότας
ἐνεγράφης
ὁπωσδήποτε,
ἐῶ |
[100] |
ἐγὼ
δ'
ἐκ
τῶν
ἀπόρων
|
εἰς |
τοὺς
εὐπόρους
μετήνεγκα
τὰς
τριηραρχίας: |
[180] |
τὰς
τῶν
προγόνων
τῶν
ἑαυτοῦ
|
εἰς |
τοὺς
Θηβαίων
προγόνους
εὐεργεσίας:
καὶ |
[170] |
καὶ
ἔδωκ'
ἐμαυτὸν
ὑμῖν
ἁπλῶς
|
εἰς |
τοὺς
περιεστηκότας
τῇ
πόλει
κινδύνους. |
[110] |
φιλόδωρον
τῆς
χάριτος
μὲν
ἀποστερεῖν,
|
εἰς |
τοὺς
συκοφάντας
δ'
ἄγειν,
καὶ |
[0] |
τοσαύτην
ὑπάρξαι
μοι
παρ'
ὑμῶν
|
εἰς |
τουτονὶ
τὸν
ἀγῶνα,
ἔπειθ'
ὅ |
[0] |
τοσαύτην
ὑπάρξαι
μοι
παρ'
ὑμῶν
|
εἰς |
τουτονὶ
τὸν
ἀγῶνα,
ἔπειθ'
ὅπερ |
[170] |
ἡμέρᾳ
ἐγὼ
καὶ
παρελθὼν
εἶπον
|
εἰς |
ὑμᾶς,
ἅ
μου
δυοῖν
εἵνεκ' |
[100] |
(καὶ
γραφεὶς
τὸν
ἀγῶνα
τοῦτον
|
εἰς |
ὑμᾶς
εἰσῆλθον
καὶ
ἀπέφυγον,
καὶ |
[270] |
αὑτῷ
βεβαιοῦν,
οὐδ'
ὑπὲρ
τούτων
|
εἰς |
ὑμᾶς
εἰσιέναι,
ἀλλὰ
μάλιστα
μὲν |
[90] |
ἐκείνοις
εἰκότως
περὶ
ὧν
ἠγνωμονήκεσαν
|
εἰς |
ὑμᾶς
ἐν
τοῖς
ἔμπροσθεν
χρόνοις, |
[90] |
τούτων
ὅτι,
κἂν
ὁτιοῦν
τις
|
εἰς |
ὑμᾶς
ἐξαμάρτῃ,
τούτων
τὴν
ὀργὴν |
[320] |
προσβαλλόντων,
οὐδαμῶς
ἐγὼ
προδέδωκα
τὴν
|
εἰς |
ὑμᾶς
εὔνοιαν.
τὸ
γὰρ
ἐξ |
[100] |
ταῦτα
δικαίως
αὐτοῖς
τοῖς
ἐξημαρτηκόσιν
|
εἰς |
ὑμᾶς,
μηδὲν
ὧν
ἠδίκησθε
ἐν |
[240] |
καὶ
οὐκ
αἰσχύνει
τὸν
αὐτὸν
|
εἴς |
τε
μαλακίαν
σκώπτων
καὶ
τῆς |
[50] |
καὶ
εὐνοίας
ἧς
ἔχων
διατελεῖ
|
εἴς |
τε
τοὺς
Ἕλληνας
ἅπαντας
καὶ |
[140] |
ἐστιν
ὁ
συγκατασκευάσας
καὶ
πάντων
|
εἷς |
ἀνὴρ
μεγίστων
αἴτιος
κακῶν.
καὶ |
[110] |
εὐθύνας
ὧν
ἔδωκεν
ἐφιστάναι;
οὐδὲ
|
εἷς. |
εἰ
δέ
φησιν
οὗτος,
δειξάτω, |
[90] |
πλὴν
δι'
ἐμέ,
οὐδ'
ἂν
|
εἷς |
εἰπεῖν
ἔχοι.
(ἵνα
τοίνυν
καὶ |
[120] |
ὡς
ἀληθῶς
τετυχηκότων
οὐδ'
ἂν
|
εἷς |
εἴποι
περὶ
αὑτοῦ
τοιοῦτον
οὐδέν, |
[300] |
ὑμῖν
κατὰ
τὴν
ἐμαυτοῦ
τάξιν,
|
εἷς |
ἐν
ἑκάστῃ
τῶν
Ἑλληνίδων
πόλεων |
[90] |
πρῶτον
γενομένων
τῇ
πόλει,
ὧν
|
εἷς |
ἦν
ἐγώ.
~Ἀλλ'
οὔπω
περὶ |
[40] |
ἐξουσίᾳ
βαδίζοντες
ἐκεῖσε
διεφθείροντο,
ὧν
|
εἷς |
οὗτος
ἦν,
τότε
πάντες
ἐφ' |
[150] |
ὦ
γῆ
καὶ
θεοί:
(ὧν
|
εἷς |
οὑτοσί,
ὅν,
εἰ
μηδὲν
εὐλαβηθέντα |
[60] |
ἐθελοντὰς
παραχωρῆσαι
Φιλίππῳ.
(οὐδ'
ἂν
|
εἷς |
ταῦτα
φήσειεν.
λοιπὸν
τοίνυν
ἦν |
[240] |
ἂν
ἢ
τί
λέγειν
τοὺς
|
ἀσεβεῖς |
ἀνθρώπους
τουτουσί;
(οὐχ
ὡς
ἐξεδόθησαν; |
[320] |
εἰς
τὴν
γῆν,
ὥσπερ
οἱ
|
δυσσεβεῖς |
οὗτοι,
οἳ
τὴν
μὲν
πόλιν |
[240] |
ἀλλ'
ἐν
οἷς
κρατηθεῖεν
οἱ
|
πρέσβεις |
αὐτοῦ
τῷ
λόγῳ,
ταῦτα
τοῖς |
[80] |
Κλειτάρχου
καὶ
τοῦ
Φιλιστίδου
τότε
|
πρέσβεις |
δεῦρ'
ἀφικνούμενοι
παρὰ
σοὶ
κατέλυον, |
[180] |
καὶ
ὅρκους
δοῦναι
καὶ
λαβεῖν.
|
πρέσβεις |
Δημοσθένης
Δημοσθένους
Παιανιεύς,
Ὑπερείδης
Κλεάνδρου |
[170] |
ἐξόδου.
ἐπειδὰν
δ'
ἔλθωσιν
οἱ
|
πρέσβεις |
εἰς
Θήβας,
πῶς
χρήσασθαι
τῷ |
[20] |
ἐπιχειροτονηθεῖσα
ἐν
τῇ
πρώτῃ
ἐκκλησίᾳ,
|
πρέσβεις |
ἑλέσθαι
ἐκ
πάντων
Ἀθηναίων
ἤδη |
[70] |
ἀνενεγκόντες,
ὅτι
ἔδοξε
τῷ
δήμῳ
|
πρέσβεις |
ἑλέσθαι
πρὸς
Φίλιππον
περὶ
τῆς |
[20] |
δὲ
πρὸς
Φίλιππον
περὶ
εἰρήνης
|
πρέσβεις |
ἐπέμπετε,
Εὐρυβάτου
πρᾶγμα,
οὐ
πόλεως |
[20] |
βουλεύων
ἀποπλεῖν
τὴν
ταχίστην
τοὺς
|
πρέσβεις |
ἐπὶ
τοὺς
τόπους
ἐν
οἷς |
[20] |
συμπεριλαμβάνοντας
καὶ
τοὺς
ἑκατέρων
συμμάχους.
|
πρέσβεις |
ᾑρέθησαν
Εὔβουλος
Ἀναφλύστιος,
Αἰσχίνης
Κοθωκίδης, |
[160] |
ὑποστροφῆς
ἀποστείλαντες
ὑμεῖς
πρός
με
|
πρέσβεις |
καὶ
κήρυκα
συνθηκῶν
μνημονεύετε
καὶ |
[170] |
(μετὰ
ταῦτα
χειροτονῆσαι
κελεύω
δέκα
|
πρέσβεις, |
καὶ
ποιῆσαι
τούτους
κυρίους
μετὰ |
[210] |
καὶ
τῶν
ἄλλων
συμμάχων
παρόντας
|
πρέσβεις, |
καὶ
τοὺς
μὲν
ἡμετέρους
φίλους |
[210] |
ἣν
τότ'
ἐπέμψαμεν
εὐθὺς
οἱ
|
πρέσβεις. |
(καίτοι
τοσαύτῃ
γ'
ὑπερβολῇ
συκοφαντίας |
[160] |
πέμψαι
πρὸς
αὐτὸν
κήρυκα
καὶ
|
πρέσβεις, |
οἵτινες
ἀξιώσουσι
καὶ
παρακαλέσουσιν
αὐτὸν |
[160] |
τῷ
δήμῳ
πέμπειν
πρὸς
αὐτὸν
|
πρέσβεις, |
οἵτινες
αὐτῷ
διαλέξονται
καὶ
παρακαλέσουσιν |
[30] |
ζητοῦντος,
βραχὺ
φροντίσαντες
οἱ
χρηστοὶ
|
πρέσβεις |
οὗτοι
καθῆντ'
ἐν
Μακεδονίᾳ
τρεῖς |
[20] |
Παιανιεὺς
εἶπεν:
ἐπειδὴ
Φίλιππος
ἀποστείλας
|
πρέσβεις |
περὶ
τῆς
εἰρήνης
ὁμολογουμένας
πεποίηται |
[180] |
Ἐλευσῖνάδε
ἐξάγειν,
πέμψαι
δὲ
καὶ
|
πρέσβεις |
πρὸς
τοὺς
ἄλλους
Ἕλληνας,
πρῶτον |
[70] |
ἡ
βουλὴ
συναχθῇ
καὶ
αἱρεθῶσι
|
πρέσβεις |
πρὸς
Φίλιππον,
(οἳ
παραγενόμενοι
διαλέξονται |
[20] |
δὲ
βουλεύων
ἐγὼ
προσάγειν
τοὺς
|
πρέσβεις |
ᾤμην
δεῖν,
τοῦτό
μου
διαβάλλει. |
[130] |
τῶν
αὑτοῦ
συμμάχων
πάντων
συνέπεμψε
|
πρέσβεις, |
ὡς
ἐν
αἰσχύνῃ
ποιήσων
τὴν |
[270] |
μοι.
~Βούλομαι
δὲ
τῶν
ἰδίων
|
ἀπαλλαγεὶς |
ἔτι
μικρὰ
πρὸς
ὑμᾶς
εἰπεῖν |
[140] |
ἐκκλησίᾳ
πόλεμον
εἰς
τὴν
Ἀττικὴν
|
εἰσάγεις, |
Αἰσχίνη,
πόλεμον
Ἀμφικτυονικόν’
οἱ
μὲν |
[290] |
ἐμοὶ
περὶ
τούτων
λοιδορεῖ,
καὶ
|
λέγεις |
ἃ
σοὶ
καὶ
τοῖς
σοῖς |
[230] |
πλείστων
συντέλειαν
ἐποίησα.
(εἰ
δὲ
|
λέγεις |
ἢ
τὰ
πρὸς
Θηβαίους
δίκαι' |
[230] |
συκοφαντῶν
ἐμέ.
τί
γὰρ
νῦν
|
λέγεις |
οἷ'
ἐχρῆν
πράττειν,
ἀλλ'
οὐ |
[240] |
ἂν
ἀπέθανεν.
ἐμβρόντητε,
εἶτα
νῦν
|
λέγεις; |
(οὐ
τοίνυν
οὐδὲ
τὴν
ἧτταν, |
[240] |
ἥκει
τῇ
πατρίδι;
(νῦν
ἡμῖν
|
λέγεις |
περὶ
τῶν
παρεληλυθότων;
ὥσπερ
ἂν |
[120] |
νόμους
ψηφιεῖσθαι;
(ἔπειτα
τοιαῦτα
ποιῶν
|
λέγεις |
πόσα
δεῖ
προσεῖναι
τῷ
δημοτικῷ, |
[310] |
καὶ
ταὐτὸ
ποιοῦντες
σοί.
(εἶτα
|
λέγεις |
ὡς
οὐδὲν
ὅμοιός
εἰμ'
ἐκείνοις |
[40] |
δῆλον
γὰρ
ὅτι
σὺ
μὲν
|
ἀλγεῖς |
ἐπὶ
τοῖς
συμβεβηκόσιν,
Αἰσχίνη,
καὶ |
[280] |
μάχη,
οὐδὲν
τούτων
φροντίσας
εὐθέως
|
ὡμολόγεις |
καὶ
προσεποιοῦ
φιλίαν
καὶ
ξενίαν |
[300] |
τύχῃ.
τίνες
αἱ
τούτων
ἀποδείξεις;
|
ἐναργεῖς |
καὶ
φανεραί.
σκοπεῖτε
δέ.
(τί |
[50] |
ἃ
πέπρακταί
μοι.
(καί
με
|
μηδεὶς |
ἀπαρτᾶν
ὑπολάβῃ
τὸν
λόγον
τῆς |
[250] |
πρὸς
Διὸς
μηδεμίαν
ψυχρότητα
καταγνῷ
|
μηδείς. |
ἐγὼ
γὰρ
οὔτ'
εἴ
τις |
[60] |
ἃ
δ'
ἑώρα
συμβησόμενα,
εἰ
|
μηδεὶς |
κωλύσει,
καὶ
προῃσθάνεθ'
ὡς
ἔοικεν, |
[190] |
ἦν
μήτ'
ἂν
εἰπεῖν
ἔχοι
|
μηδεὶς |
μηδέπω
καὶ
τήμερον,
τί
τὸν |
[220] |
πολλῶν
ἐκλέξαντα,
ἃ
μήτε
προῄδει
|
μηδεὶς |
μήτ'
ἂν
ᾠήθη
τήμερον
ῥηθῆναι, |
[320] |
(μὴ
δῆτ'
ὦ
πάντες
θεοί,
|
μηδεὶς |
ταῦθ'
ὑμῶν
ἐπινεύσειεν,
ἀλλὰ
μάλιστα |
[190] |
μου
πρὸς
Διὸς
καὶ
θεῶν
|
μηδεὶς |
τὴν
ὑπερβολὴν
θαυμάσῃ,
ἀλλὰ
μετ' |
[0] |
περὶ
τούτων
εἰπεῖν
πρῶτον,
ἵνα
|
μηδεὶς |
ὑμῶν
τοῖς
ἔξωθεν
λόγοις
ἠγμένος |
[260] |
πληγήσεσθαι
προσδοκῶν
ἐφ'
οἷς
σαυτῷ
|
συνῄδεις |
ἀδικοῦντι,
ἐν
οἷς
δ'
ἠτύχησαν |
[190] |
ἔδει
προλέγειν:
εἰ
δὲ
μὴ
|
προῄδεις, |
τῆς
αὐτῆς
ἀγνοίας
ὑπεύθυνος
εἶ |
[50] |
νόμων
οὐκ
ἐώντων
πρῶτον
μὲν
|
ψευδεῖς |
γραφὰς
εἰς
τὰ
δημόσια
γράμματα |
[90] |
οὔσας
ἐπιδείξω
μὴ
μόνον
τῷ
|
ψευδεῖς |
εἶναι
τοῦτο
μὲν
γὰρ
ὑπάρχειν |
[220] |
καὶ
προφάσεις
ἀντὶ
τῶν
ἀληθῶν
|
ψευδεῖς |
μεταθέντα
τοῖς
πεπραγμένοις
δοκεῖν
τι |
[80] |
ποιῶν
ἠδίκει
μηδέν'
ἐξετάζειν
πανταχοῦ,
|
οὐδεὶς |
ἀγνοεῖ,
καὶ
πάντων
ἥκιστα
σύ: |
[60] |
(καὶ
μὴν
οὐδὲ
τοῦτό
γ'
|
οὐδεὶς |
ἂν
εἰπεῖν
τολμήσαι,
ὡς
τῷ |
[230] |
πόλεως
οὕτως
ὑπῆρχεν
ἔχοντα,
καὶ
|
οὐδεὶς |
ἂν
ἔχοι
παρὰ
ταῦτ'
εἰπεῖν |
[170] |
κήρυκος
ἐρωτῶντος
οὐδὲν
μᾶλλον
ἀνίστατ'
|
οὐδείς, |
ἁπάντων
μὲν
τῶν
στρατηγῶν
παρόντων, |
[40] |
τἄλλ'
ἃ
προσήκει
πάντ'
ἀκούουσιν.
|
(οὐδεὶς |
γάρ,
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τὸ
τοῦ |
[280] |
ἦν
ἐμοῦ,
κοινῇ
δὲ
πᾶσιν
|
οὐδεὶς |
ἐγγυτέρω:
ᾧ
γὰρ
ἐκείνους
σωθῆναι |
[200] |
οὐδ'
ἐδυνήθη
πώποτε
τὴν
πόλιν
|
οὐδεὶς |
ἐκ
παντὸς
τοῦ
χρόνου
πεῖσαι |
[310] |
τεθνεῶτας
δ'
οὐδὲ
τῶν
ἐχθρῶν
|
οὐδεὶς |
ἔτι
μισεῖ;
οὕτως
οὖν
ἐχόντων |
[320] |
πρεσβείαις
ἅπαντα
διῳκεῖτο,
ὑμῶν
δ'
|
οὐδεὶς |
ἦν
οὐδαμοῦ,
πλὴν
εἰ
τούτοις |
[240] |
ταῦτά
μοι
πάντα
πεποίηται,
καὶ
|
οὐδεὶς |
μήποθ'
εὕρῃ
κατ'
ἔμ'
οὐδὲν |
[210] |
τὴν
πόλιν
εἰσελθόντος
τοῦ
στρατοπέδου
|
οὐδεὶς |
οὐδὲν
οὐδ'
ἀδίκως
ὑμῖν
ἐνεκάλεσεν: |
[20] |
ἤκουσέ
σου
ταύτην
τὴν
φωνὴν
|
οὐδείς: |
οὔτε
γὰρ
ἦν
πρεσβεία
πρὸς |
[190] |
ἀεὶ
παρὰ
πᾶσιν
ἀφεῖται,
καὶ
|
οὐδεὶς |
περὶ
τούτου
προτίθησιν
οὐδαμοῦ
βουλήν: |
[170] |
τίς
ἀγορεύειν
βούλεται’
παρῄει
δ'
|
οὐδείς. |
πολλάκις
δὲ
τοῦ
κήρυκος
ἐρωτῶντος |
[60] |
ἀνθρώπων
συνέβη
γενέσθαι
τοσαύτην
ὅσην
|
οὐδείς |
πω
πρότερον
μέμνηται
γεγονυῖαν:
οὓς |
[100] |
ἐμόν,
οὐχ
ἱκετηρίαν
ἔθηκε
τριήραρχος
|
οὐδεὶς |
πώποθ'
ὡς
ἀδικούμενος
παρ'
ὑμῖν, |
[210] |
Θρασύβουλος,
ἕτεροι
μυρίοι:
ἀλλ'
ὅμως
|
οὐδεὶς |
πώποτε
τούτων
διὰ
παντὸς
ἔδωκεν |
[40] |
συμβεβηκόσιν,
Αἰσχίνη,
καὶ
τοὺς
Θηβαίους
|
ἐλεεῖς, |
κτήματ'
ἔχων
ἐν
τῇ
Βοιωτίᾳ |
[280] |
συμβᾶσιν
γεγονώς,
ἐμοὶ
λοιδορεῖ
καὶ
|
ὀνειδίζεις |
ταῦτα,
ὧν
πάντας
μᾶλλον
αἰτίους |
[120] |
λόγους
πλάττεις;
τί
σαυτὸν
οὐκ
|
ἐλλεβορίζεις |
ἐπὶ
τούτοις;
ἀλλ'
οὐδ'
αἰσχύνει |
[20] |
πρᾶξιν
καὶ
συμμαχίαν,
ἡλίκην
νυνὶ
|
διεξῄεις, |
ὁρῶν
ἀφαιρούμενόν
με
τῆς
πόλεως, |
[160] |
μένητε
τῆς
προθέσεως.
ἔρρωσθε}
(οὕτω
|
διαθεὶς |
ὁ
Φίλιππος
τὰς
πόλεις
πρὸς |
[110] |
δήμῳ,
καὶ
ἐπὶ
τοῦ
θεωρικοῦ
|
κατασταθεὶς |
ἐπέδωκε
τοῖς
ἐκ
πασῶν
τῶν |
[310] |
τὰς
τῶν
πρότερον
εὐεργεσίας,
οὔσας
|
ὑπερμεγέθεις, |
οὐ
μὲν
οὖν
εἴποι
τις |
[180] |
Ἀθηναίων
οὔσας
δοριαλώτους
πεποίηκεν
οὐδὲν
|
προαδικηθεὶς |
ὑπὸ
τοῦ
δήμου
τοῦ
Ἀθηναίων, |
[10] |
αἰτιῶν
τῶν
εἰρημένων,
εἴπερ
ἦσαν
|
ἀληθεῖς, |
οὐκ
ἔνι
τῇ
πόλει
δίκην |
[90] |
τῷ,
εἰ
τὰ
μάλιστ'
ἦσαν
|
ἀληθεῖς, |
οὕτως
ὡς
ἐγὼ
κέχρημαι
τοῖς |
[140] |
τὰ
τοιαῦτα
παρ'
ὑμῖν
γίγνεσθαι,
|
προβληθεὶς |
πυλάγορος
οὗτος
καὶ
τριῶν
ἢ |
[20] |
Φιλίππῳ.
ἡ
μὲν
οὖν
τότε
|
συγχωρηθεῖσ' |
εἰρήνη
διὰ
ταῦτ'
οὐ
δι' |
[240] |
πρεσβευτὴς
ἐπέμφθην
ὑφ'
ὑμῶν
ἐγώ,
|
ἡττηθεὶς |
ἀπῆλθον
τῶν
παρὰ
Φιλίππου
πρέσβεων, |
[0] |
οἱ
νόμοι
κελεύουσιν,
οὓς
ὁ
|
τιθεὶς |
ἐξ
ἀρχῆς
Σόλων,
εὔνους
ὢν |
[220] |
ἀξιῶν,
ἐγὼ
διδάξω
ῥᾳδίως,
οὐ
|
τιθεὶς |
ψήφους
οὐ
γάρ
ἐστιν
ὁ |
[10] |
τὰ
πεπραγμέν'
ἑαυτῷ
μετὰ
Φιλοκράτους
|
ἀνατιθεὶς |
ἐμοί.
ἔστι
δ'
ἀναγκαῖον,
ὦ |
[140] |
ὅθεν
ἡ
Κιρραία
χώρα
καθιερώθη,
|
συνθεὶς |
καὶ
διεξελθὼν
ἀνθρώπους
ἀπείρους
λόγων |
[160] |
ἀλλήλας
διὰ
τούτων
καὶ
τούτοις
|
ἐπαρθεὶς |
τοῖς
ψηφίσμασιν
καὶ
ταῖς
ἀποκρίσεσιν, |
[290] |
τῶν
συμβεβηκότων
τότε
τῇ
πόλει
|
μνησθεὶς |
οὐχ
ὡς
ἂν
εὔνους
καὶ |
[20] |
ὁ
μὲν
πρῶτος
εἰπὼν
καὶ
|
μνησθεὶς |
ὑπὲρ
τῆς
εἰρήνης
Ἀριστόδημος
ἦν |
[70] |
περιείργασται
δ'
ἡ
πόλις
ἡ
|
πεισθεῖσ' |
ἐμοί,
ἔστω
δ'
ἀδικήματα
πάνθ' |
[130] |
ῥήτωρ
γέγονεν,
καὶ
δύο
συλλαβὰς
|
προσθεὶς |
τὸν
μὲν
πατέρ'
ἀντὶ
Τρόμητος |
[160] |
ζῶντας
μέν,
ὦ
κίναδος,
κολακεύων
|
παρηκολούθεις, |
τεθνεώτων
δ'
οὐκ
αἰσθάνει
κατηγορῶν: |
[100] |
ἐδέθη,
οὐ
τριήρης
οὔτ'
ἔξω
|
καταλειφθεῖσ' |
ἀπώλετο
τῇ
πόλει,
οὔτ'
αὐτοῦ |
[120] |
ταῦτ'
εἰπεῖν
οὐδ'
ἂν
οὕτως
|
ἐπαχθεῖς |
λόγους
πορίσασθαι,
ὥσπερ
ἐν
τραγῳδίᾳ |
[250] |
πολλάκις
μὲν
φυγών,
μηδεπώποτε
δ'
|
ἐξελεγχθεὶς |
ἀδικῶν
ἐν
ἐγκλήματι
γίγνοιτ'
ἂν |
[190] |
καὶ
ἐξ
ὧν
ζῇς
καὶ
|
ποιεῖς |
καὶ
πολιτεύει
καὶ
πάλιν
οὐ |
[310] |
ἀγαθῶν
ἀνδρῶν
μέμνησαι.
καὶ
καλῶς
|
ποιεῖς. |
οὐ
μέντοι
δίκαιόν
ἐστιν,
ἄνδρες |
[300] |
ἄδικον
καὶ
ὕπουλον,
ὃ
σὺ
|
ποιεῖς |
πολλάκις.
(ἔστι
γάρ,
ἔστιν
ἡσυχία |
[270] |
πῶς
οὐκ
ἀδικεῖς
καὶ
δεινὰ
|
ποιεῖς |
τούτοις
νῦν
ἐγκαλῶν
ὧν
τότ' |
[320] |
καὶ
εὐαγγελιζόμενος
τούτοις
οὓς
ἂν
|
ἐκεῖσ' |
ἀπαγγελεῖν
οἴωμαι,
τῶν
δὲ
τῆς |
[160] |
ταύτην
τὴν
συμμαχίαν
δοκιμασάντων.
(ἀλλ'
|
ἐκεῖσ' |
ἐπάνειμι,
ὅτι
τὸν
ἐν
Ἀμφίσσῃ |
[60] |
ὑμεῖς
ἐβουλεύσασθ'
ἐμοὶ
πεισθέντες;
(ἀλλ'
|
ἐκεῖσ' |
ἐπανέρχομαι.
τί
τὴν
πόλιν,
Αἰσχίνη, |
[310] |
ἀπορῶν,
πῶς
γάρ;
ὅς
γ'
|
ἐκεκληρονομήκεις |
μὲν
τῶν
Φίλωνος
τοῦ
κηδεστοῦ |
[270] |
ἔχειν
εἰπεῖν
βέλτιον,
πῶς
οὐκ
|
ἀδικεῖς |
καὶ
δεινὰ
ποιεῖς
τούτοις
νῦν |
[280] |
πᾶσαν
ἔχει
κακίαν.
~Καί
μοι
|
δοκεῖς |
ἐκ
τούτων,
Αἰσχίνη,
λόγων
ἐπίδειξίν |
[110] |
γενέσθαι
μοι,
ταῦτ'
ἔσθ'
ἃ
|
διώκεις. |
τὸ
λαβεῖν
οὖν
τὰ
διδόμεν' |
[40] |
ἀπαγγειλάντων,
ἐξηπάτηντο
δ'
οἱ
ταλαίπωροι
|
Φωκεῖς |
καὶ
ἀνῄρηνθ'
αἱ
πόλεις
αὐτῶν, |
[110] |
Χαρίδημος
ὁ
ἐπὶ
τῶν
ὁπλιτῶν,
|
ἀποσταλεὶς |
εἰς
Σαλαμῖνα,
καὶ
Διότιμος
ὁ |
[100] |
καταλυόμενον
καὶ
τοὺς
μὲν
πλουσίους
|
ἀτελεῖς |
ἀπὸ
μικρῶν
ἀναλωμάτων
γιγνομένους,
τοὺς |
[260] |
ἐδίδασκες
γράμματα,
ἐγὼ
δ'
ἐφοίτων.
|
ἐτέλεις, |
ἐγὼ
δ'
ἐτελούμην.
ἐγραμμάτευες,
ἐγὼ |
[100] |
τριηράρχους
ἔτ'
ὠνόμαζον
ἑαυτούς,
ἀλλὰ
|
συντελεῖς. |
ὥστε
δὴ
ταῦτα
λυθῆναι
καὶ |
[180] |
τῇ
ὠμότητι:
(καὶ
γὰρ
Ἑλληνίδας
|
πόλεις |
ἃς
μὲν
ἐμφρούρους
ποιεῖ
καὶ |
[40] |
ταλαίπωροι
Φωκεῖς
καὶ
ἀνῄρηνθ'
αἱ
|
πόλεις |
αὐτῶν,
τί
ἐγένετο;
(οἱ
μὲν |
[30] |
Φωκέας
ἀπολέσθαι
καὶ
κατασκαφῆναι
τὰς
|
πόλεις |
αὐτῶν,
ὑμᾶς
δ'
ἡσυχίαν
ἀγαγόντας |
[70] |
ποιούμενος,
καὶ
Βυζάντιον
πολιορκῶν,
καὶ
|
πόλεις |
Ἑλληνίδας
τὰς
μὲν
ἀναιρῶν,
εἰς |
[40] |
καὶ
ὅποι
πεμφθείην:
αἱ
δὲ
|
πόλεις |
ἐνόσουν,
τῶν
μὲν
ἐν
τῷ |
[180] |
ἀνελπίστως
μέγας:
(καὶ
ἕως
μὲν
|
πόλεις |
ἑώρα
παραιρούμενον
αὐτὸν
βαρβάρους
καὶ |
[240] |
περὶ
τούτων
ἀκριβολογουμένου,
ἀπῆλθον
αἱ
|
πόλεις |
καὶ
προσέθεντο
Φιλίππῳ,
καὶ
ἅμ' |
[290] |
δικαίως
σκοπεῖν,
εὑρήσεις
ὅπλα
καὶ
|
πόλεις |
καὶ
τόπους
καὶ
λιμένας
καὶ |
[270] |
μόνον
κατ'
ἄνδρα,
ἀλλὰ
καὶ
|
πόλεις |
ὅλαι
καὶ
ἔθνη,
πόσῳ
δικαιότερον |
[160] |
ἐφ'
ἡμᾶς,
οὗπερ
εἵνεκα
τὰς
|
πόλεις |
οὗτοι
συνέκρουον,
καὶ
εἰ
μὴ |
[180] |
Ἕλλησι
νομιζόμενα
εἶναι
δίκαια,
καὶ
|
πόλεις |
παραιρεῖται
οὐδὲν
αὐτῷ
προσηκούσας,
τινὰς |
[160] |
(οὕτω
διαθεὶς
ὁ
Φίλιππος
τὰς
|
πόλεις |
πρὸς
ἀλλήλας
διὰ
τούτων
καὶ |
[180] |
πλημμελεῖσθαι:
νῦν
δὲ
ὁρῶν
Ἑλληνίδας
|
πόλεις |
τὰς
μὲν
ὑβριζομένας,
τὰς
δὲ |
[160] |
ἐπειδὴ
Φίλιππος
ἃς
μὲν
κατείληφε
|
πόλεις |
τῶν
ἀστυγειτόνων,
τινὰς
δὲ
πορθεῖ, |
[10] |
τοῦτο
γένοιτο
μηδὲ
συνέλθοιεν
αἱ
|
πόλεις, |
ὑμῖν
μὲν
εἰρήνην,
ἐκείνοις
δὲ |
[300] |
φαυλότης
ἢ
τῶν
προδιδόντων
τὰς
|
πόλεις |
ὑμῶν
κακία
ἢ
πάντα
ταῦτ' |
[320] |
τούτους
μὲν
αὐτοὺς
καθ'
ἑαυτοὺς
|
ἐξώλεις |
καὶ
προώλεις
ἐν
γῇ
καὶ |
[320] |
αὐτοὺς
καθ'
ἑαυτοὺς
ἐξώλεις
καὶ
|
προώλεις |
ἐν
γῇ
καὶ
θαλάττῃ
ποιήσατε, |
[180] |
τὰς
πεζὰς
καὶ
τὰς
ἱππικὰς
|
δυνάμεις |
Ἐλευσῖνάδε
ἐξάγειν,
πέμψαι
δὲ
καὶ |
[230] |
ἀφορμὰς
ἡ
πόλις
καὶ
τίνας
|
δυνάμεις, |
ὅτ'
εἰς
τὰ
πράγματ'
εἰσῄειν, |
[230] |
εἰ
μὲν
ἐλάττους
ἐποίησα
τὰς
|
δυνάμεις, |
παρ'
ἐμοὶ
τἀδίκημ'
ἂν
ἐδείκνυεν |
[40] |
καὶ
τῶν
Ἑλλήνων
κατεστρέφετο,
καὶ
|
δυνάμεις |
πολλὰς
καὶ
μεγάλας
ἐποιεῖθ'
ὑφ' |
[100] |
ἅμα
δόξαι
καὶ
τιμαὶ
καὶ
|
δυνάμεις |
συνέβαινον
τῇ
πόλει:
βάσκανον
δὲ |
[300] |
τῶν
συμμάχων
στρατηγοὶ
καὶ
αἱ
|
δυνάμεις |
τῇ
τύχῃ.
τίνες
αἱ
τούτων |
[150] |
τοῦ
ἐνεστῶτος
μηνὸς
λῴου,
ὡς
|
ἡμεῖς |
ἄγομεν,
ὡς
δὲ
Ἀθηναῖοι,
βοηδρομιῶνος, |
[130] |
Δήλῳ
εἰς
τοὺς
Ἀμφικτύονας
συνεδρεύσαντες
|
ἡμεῖς |
ἐκρίναμεν
Ὑπερείδην
ἄξιον
εἶναι
μᾶλλον |
[170] |
βιασθῶσιν.
(εἰ
μὲν
τοίνυν
προαιρησόμεθ'
|
ἡμεῖς’ |
ἔφην
ἐν
τῷ
παρόντι,
εἴ |
[210] |
ὅ
τι
δ'
οὖν
ἐπείσαμεν
|
ἡμεῖς |
καὶ
ἡμῖν
ἀπεκρίναντο,
ἀκούσατε.
Λέγε |
[210] |
ψηφίσματά
μοι.
Ψηφίσματα
Θυσίων.
(οὐκοῦν
|
ἡμεῖς |
μὲν
ἐν
θυσίαις
ἦμεν
τότε, |
[210] |
πάντα
συντείνοντ'
ἔλεγον.
(ἃ
δ'
|
ἡμεῖς |
πρὸς
ταῦτα,
τὰ
μὲν
καθ' |
[100] |
γ'
ἔργον
οὐκ
ἂν
ἐποιήσαθ'
|
ὑμεῖς, |
ἀκριβῶς
οἶδ'
ἐγώ:
εἰ
γὰρ |
[20] |
ἐν
οἷς
ψεύδεται:
εἰ
γὰρ
|
ὑμεῖς |
ἅμα
τοὺς
μὲν
Ἕλληνας
εἰς |
[30] |
ἔσται
γὰρ
ἅπανθ'
ὅσα
βούλεσθ'
|
ὑμεῖς, |
ἂν
ἔχηθ'
ἡσυχίαν,
καὶ
ἀκούσεσθε |
[80] |
ἀλλοτριωθῆναι
κατ'
ἐκείνους
τοὺς
χρόνους;
|
ὑμεῖς, |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι.
τὸ
δ'
ὑμεῖς |
[300] |
ἣν
οἱ
πολλοὶ
τῶν
πολιτῶν
|
ὑμεῖς |
ἁπλῶς
ἄγετε.
ἀλλ'
οὐ
ταύτην |
[270] |
πλεῖστον
κυρίους:
ὡς
γὰρ
ἂν
|
ὑμεῖς |
ἀποδέξησθε
καὶ
πρὸς
ἕκαστον
ἔχητ' |
[160] |
βουλὴν
ἐκάλουν
εἰς
τὸ
βουλευτήριον,
|
ὑμεῖς |
δ'
εἰς
τὴν
ἐκκλησίαν
ἐπορεύεσθε, |
[90] |
γένοιτ'
ἂν
αἴσχιον
ἢ
μιαρώτερον;
|
(ὑμεῖς |
δ'
οἱ
καὶ
μεμψάμενοι
πολλὰ |
[40] |
τις
ἄλλο
τι
βούλοιτο
λέγειν.
|
ὑμεῖς |
δ'
ὑφορώμενοι
τὰ
πεπραγμένα
καὶ |
[160] |
τῶν
ὑπὲρ
ὑμῶν
πόνων
ὑπέμεινα,
|
ὑμεῖς |
δὲ
μηδὲ
τοὺς
λόγους
αὐτῶν |
[60] |
ἐδύνατο,
πῶς
οὐχ
ἁπάντων
ἐνδοξόταθ'
|
ὑμεῖς |
ἐβουλεύσασθ'
ἐμοὶ
πεισθέντες;
(ἀλλ'
ἐκεῖσ' |
[60] |
ἐναντιοῦσθαι
δικαίως.
τοῦτ'
ἐποιεῖτε
μὲν
|
ὑμεῖς |
ἐξ
ἀρχῆς
εἰκότως
καὶ
προσηκόντως, |
[140] |
τῷ
πολέμῳ
κρατοῦντι
τοὺς
ὁποιουσδήποθ'
|
ὑμεῖς |
ἐξεπέμπετε
στρατηγούς
ἐῶ
γὰρ
τοῦτό |
[40] |
τοὺς
ἀνθισταμένους
τοῖς
ὑμετέροις
βουλήμασιν
|
ὑμεῖς |
ἐστὲ
σῷοι
καὶ
ἔμμισθοι,
ἐπεὶ |
[170] |
τῆς
ἐλευθερίας
ἀγωνίζεσθαι
βουλομένοις
ὑπάρχεθ'
|
ὑμεῖς |
ἕτοιμοι
καὶ
βοηθήσετε,
ἐάν
τις |
[290] |
γὰρ
ἂν
ὑμᾶσ,
οὔτ'
ἂν
|
ὑμεῖς |
εὖ
οἶδ'
ὅτι
συγχωρήσαιτε:
οὗτός |
[170] |
βουλομένους
παρελθεῖν
ἔδει,
πάντες
ἂν
|
ὑμεῖς |
καὶ
οἱ
ἄλλοι
Ἀθηναῖοι
ἀναστάντες |
[30] |
μέλλει
καὶ
παρασκευάζεται
πορεύεσθαι,
ἐξέλθοιθ'
|
ὑμεῖς |
καὶ
περιπλεύσαντες
ταῖς
τριήρεσιν
εἰς |
[230] |
τῶν
πραγμάτων
ἐκεῖνος
περιβαλλόμενος
ἐπλάττετο,
|
ὑμεῖς |
καλῶς
ποιοῦντες
τοὺς
καρποὺς
κεκόμισθε. |
[20] |
ὡς
ἐλάχιστον.
διὰ
τί;
ὅτι
|
ὑμεῖς |
μὲν
οὐκ
ἀφ'
ἧς
ὠμόσαθ' |
[90] |
ἐποίουν
οἱ
ὑμέτεροι
πρόγονοι,
ταῦθ'
|
ὑμεῖς |
οἱ
πρεσβύτεροι,
οἳ
Λακεδαιμονίους
οὐ |
[80] |
ὧν
διαμάρτοιεν,
καὶ
μετάσχοιεν
ὧν
|
ὑμεῖς |
οἱ
τὰ
βέλτιστα
βουλόμενοι
τοὺς |
[80] |
ὑμεῖς,
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι.
τὸ
δ'
|
ὑμεῖς |
ὅταν
λέγω,
τὴν
πόλιν
λέγω. |
[10] |
ἐπολιτευόμην
πω
τότἐ,
πρῶτον
μὲν
|
ὑμεῖς |
οὕτω
διέκεισθε
ὥστε
Φωκέας
μὲν |
[260] |
τούτων
ἢ
τῶν
ἀγώνων,
οὓς
|
ὑμεῖς |
περὶ
τῆς
ψυχῆς
ἠγωνίζεσθε:
ἦν |
[30] |
εἴη
Πυλῶν
καὶ
μηδὲν
ἔχοιθ'
|
ὑμεῖς |
ποιῆσαι.
(οὕτω
δ'
ἦν
ὁ |
[80] |
δ'
ὀλιγωρήσασι
τὸ
πολλάκις
ὧν
|
ὑμεῖς |
προείπατε
μεμνῆσθαι,
καὶ
νομίζειν
ὑμᾶς |
[160] |
ἱσταμένων,
νῦν
ἐξ
ὑποστροφῆς
ἀποστείλαντες
|
ὑμεῖς |
πρός
με
πρέσβεις
καὶ
κήρυκα |
[130] |
τοῦ
σεμνολόγου
τουτουί:
νῦν
δ'
|
ὑμεῖς |
στρεβλώσαντες
αὐτὸν
ἀπεκτείνατε,
ὡς
ἔδει |
[240] |
ἐστίν:
ἃ
δ'
οἱ
πάντες
|
ὑμεῖς, |
ταῦτ'
ἤδη
λέξω.
μετὰ
γὰρ |
[90] |
δεῖ
πειρᾶσθαι
τὰ
λοιπὰ
πράττειν.
|
(ὑμεῖς |
τοίνυν,
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
Λακεδαιμονίων
γῆς |
[230] |
μετεῖχον
ἐγώ,
ἐξ
ἴσου
προὐτίθεθ'
|
ὑμεῖς |
τοῖς
παρ'
ἐκείνου
μισθαρνοῦσι
καὶ |
[40] |
αἴτια.
ἐπειδὴ
γὰρ
ἐξηπάτησθε
μὲν
|
ὑμεῖς |
ὑπὸ
τοῦ
Φιλίππου
διὰ
τούτων |
[200] |
καὶ
προσήκοντα
τοῖς
ὑμετέροις
ἤθεσιν
|
ὑμεῖς |
ὑπολαμβάνετ'
εἶναι
ὥστε
καὶ
τῶν |
[110] |
τῆς
δὲ
ἀναγορεύσεως
ἐπιμεληθῆναι
θεσμοθέτας,
|
πρυτάνεις, |
ἀγωνοθέτας}
(τούτων
ἕκαστος,
Αἰσχίνη,
τῆς |
[70] |
ἕνῃ
καὶ
νέᾳ,
βουλῆς
γνώμη,
|
πρυτάνεις |
καὶ
στρατηγοὶ
ἐχρημάτισαν
τὰ
ἐκ |
[70] |
ἐν
φυλακῇ
ἔχει,
ἐπιμεληθῆναι
τοὺς
|
πρυτάνεις |
καὶ
τοὺς
στρατηγοὺς
ὅπως
ἡ |
[170] |
ἡ
βουλὴ
καὶ
ἀπήγγειλαν
οἱ
|
πρυτάνεις |
τὰ
προσηγγελμέν'
ἑαυτοῖς
καὶ
τὸν |
[160] |
ἅμα
τῇ
ἡμέρᾳ,
οἱ
μὲν
|
πρυτάνεις |
τὴν
βουλὴν
ἐκάλουν
εἰς
τὸ |
[160] |
δ'
ἀγγέλλων
τις
ὡς
τοὺς
|
πρυτάνεις |
ὡς
Ἐλάτεια
κατείληπται.
καὶ
μετὰ |
[80] |
σοὶ
κατέλυον,
Αἰσχίνη,
καὶ
σὺ
|
προὐξένεις |
αὐτῶν:
οὓς
ἡ
μὲν
πόλις |
[50] |
πολιτείας
τὴν
περὶ
τὰς
Ἑλληνικὰς
|
πράξεις |
εἱλόμην
ἐγώ,
ὥστε
καὶ
τὰς |
[50] |
τῆς
γραφῆς,
ἐὰν
εἰς
Ἑλληνικὰς
|
πράξεις |
καὶ
λόγους
ἐμπέσω:
ὁ
γὰρ |
[310] |
ἔδωκεν
ὁ
παρελθὼν
χρόνος
πολλὰς
|
ἀποδείξεις |
ἀνδρὶ
καλῷ
τε
κἀγαθῷ,
ἐν |
[50] |
εἱλόμην
ἐγώ,
ὥστε
καὶ
τὰς
|
ἀποδείξεις |
ἐκ
τούτων
δίκαιός
εἰμι
ποιεῖσθαι. |
[300] |
τῇ
τύχῃ.
τίνες
αἱ
τούτων
|
ἀποδείξεις; |
ἐναργεῖς
καὶ
φανεραί.
σκοπεῖτε
δέ. |
[40] |
ἐπάνειμι
δὴ
πάλιν
ἐπὶ
τὰς
|
ἀποδείξεις, |
ὡς
τὰ
τούτων
ἀδικήματα
τῶν |
[280] |
ἐμέ.
(τὸ
δ'
αἴτιον
οὐκ
|
ἀγνοεῖς |
μέν,
ὅμως
δὲ
φράσω
σοι |
[230] |
ἴσων
νυνὶ
διαλέγει,
πρῶτον
μὲν
|
ἀγνοεῖς |
ὅτι
καὶ
πρότερον
τῶν
ὑπὲρ |
[230] |
καὶ
πεντακισχίλιοι
ξένοι,
δισχίλιοι
δ'
|
ἱππεῖς |
ἄνευ
τῶν
πολιτικῶν
δυνάμεων
συνήχθησαν: |
[10] |
τοῦ
πολέμου
οἱ
τότε
μὲν
|
βαρεῖς, |
νῦν
δ'
ἀτυχεῖς
Θηβαῖοι
φανεροὶ |
[240] |
οὕτως
ὁ
μὴ
λαβὼν
{καὶ
|
διαφθαρεὶς} |
νενίκηκε
τὸν
ὠνούμενον.
ὥστ'
ἀήττητος |
[260] |
ὡς
δειλοὺς
σκώπτεις.
(ἀλλὰ
γὰρ
|
παρεὶς |
ὧν
τὴν
πενίαν
αἰτιάσαιτ'
ἄν |
[200] |
ἐθελήσει,
καὶ
φοβερωτέρας
ἡγήσεται
τὰς
|
ὕβρεις |
καὶ
τὰς
ἀτιμίας,
ἃς
ἐν |
[140] |
πεπραγμένα
σαυτῷ:
οὐχ
οὕτω
πόλλ'
|
ἐρεῖς. |
(καλῶ
δ'
ἐναντίον
ὑμῶν,
ἄνδρες |
[200] |
πόλιν
ἐκλιπεῖν
ὑπέμειναν
εἰς
τὰς
|
τριήρεις |
ἐμβάντες
ὑπὲρ
τοῦ
μὴ
τὸ |
[310] |
ξενικῶν,
οἷς
ἐπέστης,
ἐπηνώρθωται;
ποῖαι
|
τριήρεις; |
ποῖα
βέλη;
ποῖοι
νεώσοικοι;
τίς |
[280] |
οὐ
μεμνῆσθαι
τοὺς
λόγους
οὓς
|
ἐδημηγόρεις |
ἐν
τῷ
πολέμῳ,
καταρώμενος
καὶ |
[260] |
τούτου,
πάνθ'
ἃ
τῶν
ἄλλων
|
κατηγορεῖς |
αὐτὸς
ποιήσας,
(οὐ
κατῄσχυνας
μὰ |
[20] |
ἢ
παρελθὼν
ταῦθ'
ἃ
νῦν
|
κατηγόρεις |
ἐδίδαξας
καὶ
διεξῆλθες;
(καὶ
μὴν |
[190] |
ταύτην
τὴν
συμμαχίαν,
ἧς
σὺ
|
κατηγορεῖς. |
(ἔστι
δὲ
ταυτὶ
πάντα
μοι, |
[190] |
τί
μᾶλλον
ἐμοῦ
σὺ
ταῦτα
|
κατηγορεῖς |
ἢ
ἐγὼ
σοῦ;
(τοσοῦτον
γὰρ |
[110] |
μ'
εἰσῆγον
οἱ
λογισταί,
οὐ
|
κατηγόρεις; |
(ἵνα
τοίνυν
ἴδηθ'
ὅτι
αὐτὸς |
[160] |
ἐκείνων
πολὺ
μᾶλλον
ἢ
ἐμοῦ
|
κατηγορεῖς, |
τῶν
πρότερον
ἢ
ἐγὼ
ταύτην |
[260] |
ὁρᾷς;
τύχῃ
συμβεβιωκὼς
τῆς
ἐμῆς
|
κατηγορεῖς. |
(φέρε
δὴ
καὶ
τὰς
τῶν |
[190] |
μί'
ἡμέρα
καὶ
δύο
καὶ
|
τρεῖς |
ἔδοσαν
τῶν
εἰς
σωτηρίαν
τῇ |
[90] |
λειτουργιᾶν:
στᾶσαι
δὲ
καὶ
εἰκόνας
|
τρεῖς |
ἑκκαιδεκαπάχεις
ἐν
τῷ
Βοσπορείῳ,
στεφανούμενον |
[30] |
πρέσβεις
οὗτοι
καθῆντ'
ἐν
Μακεδονίᾳ
|
τρεῖς |
ὅλους
μῆνας,
ἕως
ἦλθε
Φίλιππος |
[270] |
γὰρ
ἐπὶ
εὐνοίᾳ
γ'
ἐμοὶ
|
παρεχώρεις |
ἐλπίδων
καὶ
ζήλου
καὶ
τιμῶν, |
[210] |
ἐν
φόβῳ,
τοὺς
δ'
ἐκείνου
|
θρασεῖς. |
ὅτι
δ'
οὐ
νῦν
ταῦτα |
[170] |
μὲν
ἑαυτοῦ
φίλους
ἐπᾶραι
καὶ
|
θρασεῖς |
ποιῆσαι,
τοὺς
δ'
ἐναντιουμένους
καταπλῆξαι, |
[220] |
φωνὴν
ἐκεῖνος
ἀφῆκε,
πολλοὺς
καὶ
|
θρασεῖς |
τὰ
πρὸ
τούτων
τῇ
πόλει |
[220] |
καὶ
μετενεγκόντα
τοὺς
χρόνους
καὶ
|
προφάσεις |
ἀντὶ
τῶν
ἀληθῶν
ψευδεῖς
μεταθέντα |
[150] |
τὰς
ἀφορμὰς
ταύτας
καὶ
τὰς
|
προφάσεις |
αὐτῷ
παρασχὼν
οὗτος
ἦν.
λέγε. |
[150] |
ὅτι
φεύγει
μὲν
τὰς
ἰδίας
|
προφάσεις, |
εἰς
δὲ
τὰς
Ἀμφικτυονικὰς
καταφεύγει. |
[150] |
ἐν
ταῖς
ἄλλαις
πόλεσι.
(καὶ
|
προφάσεις |
εὐλόγους
εἰλήφεσαν:
ἢ
γὰρ
αὐτοὺς |
[100] |
πρὸς
τοὺς
βουλομένους
σῴζεσθαι,
καὶ
|
προφάσεις |
ζητεῖν
δι'
ἃς
ἅπαντα
προησόμεθα. |
[140] |
ἐὰν
δὲ
τὰς
ἐκείνων
κοινὰς
|
προφάσεις |
λαβὼν
ἡγεμὼν
αἱρεθῇ,
ῥᾷον
ἤλπιζε |
[300] |
χρημάτων,
ἐμπορίου
κατασκευήν,
νόμων
συμφερόντων
|
θέσεις, |
τοῖς
ἀποδειχθεῖσιν
ἐχθροῖς
ἐναντιώματα.
~Τούτων |
[200] |
ἐγὼ
μὲν
ὑμετέρας
τὰς
τοιαύτας
|
προαιρέσεις |
ἀποφαίνω,
καὶ
δείκνυμ'
ὅτι
καὶ |
[210] |
ἔργων
σκοποῦντας,
τὰς
δὲ
κοινὰς
|
προαιρέσεις |
εἰς
τὰ
τῶν
προγόνων
ἀξιώματ' |
[260] |
παρανάγνωθι
καὶ
σύ
μοι
τὰς
|
ῥήσεις |
ἃς
ἐλυμαίνου,
ἥκω
νεκρῶν
κευθμῶνα |
[290] |
ἐμὸν
τειχισμὸν
βούλῃ
δικαίως
σκοπεῖν,
|
εὑρήσεις |
ὅπλα
καὶ
πόλεις
καὶ
τόπους |
[280] |
ταῦτα,
ὧν
πάντας
μᾶλλον
αἰτίους
|
εὑρήσεις. |
(πολλὰ
καὶ
καλὰ
καὶ
μεγάλ' |
[10] |
καὶ
τιμωρίαι,
καὶ
ἀγῶνες
καὶ
|
κρίσεις |
πικρὰ
καὶ
μεγάλ'
ἔχουσαι
τἀπιτίμια, |
[160] |
δήμου}
(λέγε
δὴ
καὶ
τὰς
|
ἀποκρίσεις. |
Ἀπόκρισις
Ἀθηναίοις.
{Βασιλεὺς
Μακεδόνων
Φίλιππος |
[170] |
οἱ
μετὰ
ταῦτα
τὰς
μεγάλας
|
ἐπιδόσεις |
ἐπιδόντες:
καὶ
γὰρ
εὐνοίᾳ
καὶ |
[150] |
τῷ
κοινῷ
τῶν
Ἀμφικτυόνων,
ἐπειδὴ
|
Ἀμφισσεῖς |
ἐπιβαίνουσιν
ἐπὶ
τὴν
ἱερὰν
χώραν |
[150] |
ἐγκλήματα
καὶ
πόλεμος
πρὸς
τοὺς
|
Ἀμφισσεῖς |
ἐταράχθη,
τὸ
μὲν
πρῶτον
ὁ |
[150] |
τὴν
χώραν,
ἣν
οἱ
μὲν
|
Ἀμφισσεῖς |
σφῶν
αὐτῶν
οὖσαν
γεωργεῖν
ἔφασαν, |
[120] |
στεφανοῦσί
τινες
τῶν
δήμων,
τὰς
|
ἀναγορεύσεις |
τῶν
στεφάνων
ποιεῖσθαι
ἐν
αὐτοῖς |
[220] |
ἐκείνους
καὶ
τὰς
τῶν
δικαστηρίων
|
γνώσεις |
καὶ
τὸ
τοῦτον
αὐτὸν
ἐκείνων |
[240] |
οὐδὲ
τῆς
στρατηγίας,
ἧς
ἔμ'
|
ἀπαιτεῖς |
εὐθύνας:
οὕτω
σκαιὸς
εἶ.
(ἀλλὰ |
[240] |
ὅπλοις
ἐπιὼν
κατεστρέφετο.
(ταῦτ'
οὖν
|
ἀπαιτεῖς |
παρ'
ἐμοῦ,
καὶ
οὐκ
αἰσχύνει |
[80] |
ἀλλὰ
καὶ
φρονίμους
ἀνθρώπους
καὶ
|
μάντεις |
εἶναι:
πάντα
γὰρ
ἐκβέβηχ'
ἃ |
[120] |
ἀναγορευέτω’
τί
οὖν,
ὦ
ταλαίπωρε,
|
συκοφαντεῖς; |
τί
λόγους
πλάττεις;
τί
σαυτὸν |
[260] |
τῶν
τοιούτων
κινδύνων
ὡς
δειλοὺς
|
σκώπτεις. |
(ἀλλὰ
γὰρ
παρεὶς
ὧν
τὴν |
[260] |
ἐτελούμην.
ἐγραμμάτευες,
ἐγὼ
δ'
ἠκκλησίαζον.
|
ἐτριταγωνίστεις, |
ἐγὼ
δ'
ἐθεώρουν.
ἐξέπιπτες,
ἐγὼ |
[260] |
{ἐκείνοις}
ὑποκριταῖς
Σιμύκᾳ
καὶ
Σωκράτει,
|
ἐτριταγωνίστεις, |
σῦκα
καὶ
βότρυς
καὶ
ἐλάας |
[160] |
τὴν
εἰρήνην,
παραβαίνων
τὰς
κοινὰς
|
πίστεις, |
δεδόχθαι
τῇ
βουλῇ
καὶ
τῷ |
[50] |
καὶ
οὗτοι
πάντες.
εἰ
δ'
|
ἀπιστεῖς, |
ἐρώτησον
αὐτούς,
μᾶλλον
δ'
ἐγὼ |
[120] |
ὦ
ταλαίπωρε,
συκοφαντεῖς;
τί
λόγους
|
πλάττεις; |
τί
σαυτὸν
οὐκ
ἐλλεβορίζεις
ἐπὶ |
[260] |
συκοφάντῃ
μὲν
εἶναι
δοκεῖν
ὑπάρχει,
|
κινδυνεύεις |
δ'
εἴτε
δεῖ
σ'
ἔτι |
[50] |
Αἰσχίνης
ἢ
ξένος
εἶναι
Ἀλεξάνδρου;
|
ἀκούεις |
ἃ
λέγουσιν.
(βούλομαι
τοίνυν
ἤδη |
[290] |
δ'
οὔ
τι
φυγεῖν
ἔπορεν.
|
~Ἀκούεις, |
Αἰσχίνη,
{καὶ
ἐν
αὐτῷ
τούτῳ} |
[110] |
οὐδεμίαν
ἡμέραν
ὑπεύθυνος
εἶναί
φημι
|
ἀκούεις |
Αἰσχίνη;
οὐδ'
ἄλλον
οὐδένα,
οὐδ' |
[120] |
ἐξεῖναι
ἐν
τῷ
θεάτρῳ
Διονυσίοις
|
(ἀκούεις, |
Αἰσχίνη,
τοῦ
νόμου
λέγοντος
σαφῶς, |
[60] |
γάρ
σ'
ἐρωτῶ
πάντα
τἄλλ'
|
ἀφείς, |
Ἀμφίπολιν,
Πύδναν,
Ποτείδαιαν,
Ἁλόννησον:
οὐδενὸς |
[270] |
αἰτίαν
ἡγεῖσθαι.
(σὺ
τοίνυν
ταῦτ'
|
ἀφεὶς |
ἐμὲ
τὸν
παρὰ
τουτοισὶ
πεπολιτευμένον |
[140] |
εἰς
τοὺς
Ἀμφικτύονας,
πάντα
τἄλλ'
|
ἀφεὶς |
καὶ
παριδὼν
ἐπέραινεν
ἐφ'
οἷς |
[100] |
καθυφεῖναι
ταῦτα
σεμνύνομαι,
οὐδὲ
τῷ
|
γραφεὶς |
ἀποφυγεῖν,
ἀλλὰ
καὶ
τῷ
συμφέροντα |
[100] |
γίγνεσθαι
τὰς
παρασκευὰς
ἐποίησα.
(καὶ
|
γραφεὶς |
τὸν
ἀγῶνα
τοῦτον
εἰς
ὑμᾶς |
[250] |
οὔτ'
εἴ
τις
ἐν
ἀφθόνοις
|
τραφεὶς |
ἐπὶ
τούτῳ
σεμνύνεται:
ἀλλ'
ὑπὸ |
[260] |
μαράθῳ
καὶ
τῇ
λεύκῃ,
τοὺς
|
ὄφεις |
τοὺς
παρείας
θλίβων
καὶ
ὑπὲρ |
[90] |
στᾶσαι
δὲ
καὶ
εἰκόνας
τρεῖς
|
ἑκκαιδεκαπάχεις |
ἐν
τῷ
Βοσπορείῳ,
στεφανούμενον
τὸν |
[270] |
τῶν
κοινῶν.
εἰ
μὲν
γὰρ
|
ἔχεις, |
Αἰσχίνη,
τῶν
ὑπὸ
τοῦτον
τὸν |
[130] |
γεγονὼς
οὐχ
ὅπως
χάριν
αὐτοῖς
|
ἔχεις, |
ἀλλὰ
μισθώσας
σαυτὸν
κατὰ
τουτωνὶ |
[10] |
τότε
μὲν
βαρεῖς,
νῦν
δ'
|
ἀτυχεῖς |
Θηβαῖοι
φανεροὶ
πᾶσιν
ἦσαν
ἀναγκασθησόμενοι |
[120] |
τῷ
θεάτρῳ
κηρύττεσθαι,
τὸ
μὲν
|
μυριάκις |
μυρίους
κεκηρῦχθαι
παραλείπω
καὶ
τὸ |
[160] |
φιλίαν,
καὶ
περὶ
τῶν
ἄλλων
|
πολλάκις |
ἀντιλέγοντας
ἑαυτοῖς
τοῦθ'
ὁμογνωμονοῦντας
ἀεί. |
[120] |
μυρίους
κεκηρῦχθαι
παραλείπω
καὶ
τὸ
|
πολλάκις |
αὐτὸς
{ἐστεφανῶσθαι}
πρότερον.
ἀλλὰ
πρὸς |
[300] |
ὅταν
αὐτῷ
δόξῃ
τῆς
πολιτείας
|
πολλάκις |
δὲ
δοκεῖ,
φυλάττει
πηνίκ'
ἔσεσθε |
[170] |
ἀγορεύειν
βούλεται’
παρῄει
δ'
οὐδείς.
|
πολλάκις |
δὲ
τοῦ
κήρυκος
ἐρωτῶντος
οὐδὲν |
[250] |
καὶ
ὑπ'
ἄλλων
Ἑλλήνων
πολλῶν
|
πολλάκις |
ἐστεφανῶσθαι,
καὶ
μηδὲ
τοὺς
ἐχθροὺς |
[110] |
οἷς
ἀπὸ
τῶν
ἰδίων
προεῖτο
|
πολλάκις |
ἐστεφάνωται
ὑφ'
ὑμῶν:
εἶθ'
ὅτε |
[210] |
μὴ
παρῆν,
πῶς
οὐκ
ἀπολωλέναι
|
πολλάκις |
ἐστὶ
δίκαιος,
εἰ
ἐφ'
οἷς |
[300] |
καὶ
ὕπουλον,
ὃ
σὺ
ποιεῖς
|
πολλάκις. |
(ἔστι
γάρ,
ἔστιν
ἡσυχία
δικαία |
[0] |
καὶ
πεποίηκα
καὶ
πεπολίτευμαι
βαδίζω,
|
πολλάκις |
λέγειν
ἀναγκασθήσομαι
περὶ
ἐμαυτοῦ.
πειράσομαι |
[250] |
γε.
ἀλλὰ
τί
μᾶλλον
ὁ
|
πολλάκις |
μὲν
φυγών,
μηδεπώποτε
δ'
ἐξελεγχθεὶς |
[290] |
Φιλίππου
πράγματα
καὶ
κομιδῇ
μικρά,
|
πολλάκις |
προλεγόντων
ἡμῶν
καὶ
παρακαλούντων
καὶ |
[120] |
προθεσμίᾳ,
τῷ
κεκρίσθαι
περὶ
πάντων
|
πολλάκις |
πρότερον,
τῷ
μηδεπώποτ'
ἐξελεγχθῆναι
μηδὲν |
[80] |
περιεγένετο,
τοῖς
δ'
ὀλιγωρήσασι
τὸ
|
πολλάκις |
ὧν
ὑμεῖς
προείπατε
μεμνῆσθαι,
καὶ |
[280] |
καὶ
καλὰ
καὶ
μεγάλ'
ἡ
|
πόλις, |
Αἰσχίνη,
καὶ
προείλετο
καὶ
κατώρθωσεν |
[70] |
τὰ
πλοῖα
λαβών,
οὐχ
ἡ
|
πόλις, |
Αἰσχίνη.
(φέρε
δ'
αὐτὰ
τὰ |
[280] |
ἐπίγραμμα,
ὃ
δημοσίᾳ
προείλεθ'
ἡ
|
πόλις |
αὐτοῖς
ἐπιγράψαι,
ἵν'
εἰδῇς,
Αἰσχίνη, |
[120] |
διόπερ
τὸν
νόμον
τοῦτον
ἡ
|
πόλις |
γέγραφεν.
Λέγε
δ'
αὐτόν
μοι |
[50] |
βουλευτηρίῳ
ἀνειπεῖν,
ἐὰν
δὲ
ἡ
|
πόλις, |
ἐν
πυκνὶ
τῇ
ἐκκλησίᾳ.
τίμημα |
[20] |
τοίνυν
ἐποιήσατο
τὴν
εἰρήνην
ἡ
|
πόλις, |
ἐνταῦθα
πάλιν
σκέψασθε
τί
ἡμῶν |
[310] |
τίς
διακονία
δι'
ἣν
ἡ
|
πόλις |
ἐντιμοτέρα;
τί
τῶν
οἰκείων
ἢ |
[90] |
δι'
ὅντινα
δ'
ἄλλον
ἡ
|
πόλις |
ἐστεφάνωται,
σύμβουλον
λέγω
καὶ
ῥήτορα, |
[70] |
τούτων
εἰπών,
περιείργασται
δ'
ἡ
|
πόλις |
ἡ
πεισθεῖσ'
ἐμοί,
ἔστω
δ' |
[70] |
πόρθησιν
καὶ
ὅσ'
ἄλλ'
ἡ
|
πόλις |
ἠδικεῖτο,
οὐδ'
εἰ
γέγονεν
οἶδα. |
[210] |
καὶ
χαρᾶς
καὶ
ἐπαίνων
ἡ
|
πόλις |
ἦν
μεστή,
πότερον
συνέθυε
καὶ |
[140] |
φέρειν
ἐδύναθ'
ὡς
ἔοικεν,
ἡ
|
πόλις |
καὶ
ποιῶν
οὗτος
λανθάνειν:
ἓν |
[230] |
ἐσκόπει
τίνας
εἶχεν
ἀφορμὰς
ἡ
|
πόλις |
καὶ
τίνας
δυνάμεις,
ὅτ'
εἰς |
[290] |
τῶν
Ἑλλήνων
ἐλευθερίας
ἥ
τε
|
πόλις |
παρὰ
πᾶσιν
ἀνθρώποις
ἀναίτιος
γέγον' |
[230] |
τῶν
πασῶν,
τὰς
διακοσίας
ἡ
|
πόλις |
παρέσχετο,
καὶ
οὐκ
ἐλαττοῦσθαι
νομίζουσα |
[190] |
τῶν
ἄλλων,
ὅτ'
ἐβουλεύεθ'
ἡ
|
πόλις |
περὶ
τούτων,
τότ'
ἔδει
προλέγειν: |
[280] |
ὁ
δ'
ἀφ'
ὧν
ἡ
|
πόλις |
προορᾶταί
τινα
κίνδυνον
ἑαυτῇ,
τούτους |
[270] |
ἐν
κοινῷ
τὸ
συμφέρον
ἡ
|
πόλις |
προὐτίθει
σκοπεῖν,
πᾶσι
δὲ
ταῦτ' |
[160] |
καὶ
θορύβου
πλήρης
ἦν
ἡ
|
πόλις. |
τῇ
δ'
ὑστεραίᾳ,
ἅμα
τῇ |
[200] |
ἄνδρας,
οὓς
ἅπαντας
ὁμοίως
ἡ
|
πόλις |
τῆς
αὐτῆς
ἀξιώσασα
τιμῆς
ἔθαψεν, |
[200] |
τοῦτ'
εἶχεν
τὸ
φρόνημ'
ἡ
|
πόλις, |
τῆς
μέντοι
διακονίας
τῆς
ἐφ' |
[100] |
ἡμῶν
αὐτῶν,
ἃς
ἁπάσας
ἡ
|
πόλις |
τῆς
τῶν
ἄλλων
Ἑλλήνων
ἐλευθερίας |
[240] |
τὸν
ὠνούμενον.
ὥστ'
ἀήττητος
ἡ
|
πόλις |
τὸ
κατ'
ἐμέ.
(ἃ
μὲν |
[230] |
(δύναμιν
μὲν
τοίνυν
εἶχεν
ἡ
|
πόλις |
τοὺς
νησιώτας,
οὐχ
ἅπαντας,
ἀλλὰ |
[280] |
ταῦτ'
ἐν
οἷς
ἔπταισεν
ἡ
|
πόλις |
ὡμολογήσατε.
τοὺς
οὖν
ἐπὶ
τοῖς |
[80] |
προὐξένεις
αὐτῶν:
οὓς
ἡ
μὲν
|
πόλις |
ὡς
ἐχθροὺς
καὶ
οὔτε
δίκαι' |
[170] |
τὴν
πατρίδα
πάρεσθ'
ἡ
βοηθήσουσα
|
δύναμις |
ἐν
Ἐλατείᾳ,
οὕτω
τοῖς
ὑπὲρ |
[120] |
ἀξιωθέντι;
ποῦ
δὲ
παιδείας
σοὶ
|
θέμις |
μνησθῆναι;
ἧς
τῶν
μὲν
ὡς |
[190] |
πόλει;
τίς
δὲ
συμμαχία,
τίς
|
πρᾶξις, |
ἐφ'
ἣν
μᾶλλον
ἔδει
μ' |
[240] |
τῆς
φυλακῆς
εἵνεκ'
ἐπράττετο,
ἡ
|
διάταξις |
τῶν
φυλάκων,
αἱ
τάφροι,
τὰ |
[10] |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι:
ἀλλ'
ἐφ'
|
οἷς |
ἀδικοῦντά
μ'
ἑώρα
τὴν
πόλιν, |
[290] |
μέσου,
τίνες
ὡς
ἀληθῶς
εἰσὶν
|
οἷς |
ἂν
εἰκότως
καὶ
δικαίως
τὴν |
[10] |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τοῖς
ἄλλοις
|
οἷς |
ἂν
εἰπεῖν
τις
ὑπὲρ
Κτησιφῶντος |
[20] |
πλεῖν
ἐπὶ
τοὺς
τόπους
ἐν
|
οἷς |
ἂν
ᾖ
Φίλιππος
καὶ
τοὺς |
[20] |
πρέσβεις
ἐπὶ
τοὺς
τόπους
ἐν
|
οἷς |
ἂν
ὄντα
Φίλιππον
πυνθάνωνται,
καὶ |
[0] |
τὰ
κατηγορημένα
δόξω,
οὐδ'
ἐφ'
|
οἷς |
ἀξιῶ
τιμᾶσθαι
δεικνύναι:
ἐὰν
δ' |
[310] |
ἐναντίον
γενέσθαι
παρὰ
σοῦ
τούτοις
|
οἷς |
ἅπαντα
πολιτεύει.
ἐν
τίσιν
οὖν |
[110] |
μὲν
γὰρ
Ναυσικλῆς
στρατηγῶν
ἐφ'
|
οἷς |
ἀπὸ
τῶν
ἰδίων
προεῖτο
πολλάκις |
[320] |
ἔξω
δὲ
βλέπουσι,
καὶ
ἐν
|
οἷς |
ἀτυχησάντων
τῶν
Ἑλλήνων
ηὐτύχησ'
ἕτερος, |
[10] |
ἀλόγως
οὐδ'
ἀδίκως
αὐτοῖς
ὀργιζόμενοι:
|
οἷς |
γὰρ
ηὐτυχήκεσαν
ἐν
Λεύκτροις
οὐ |
[110] |
ψήφισμ'
ὅλον
τὸ
γραφέν
μοι.
|
οἷς |
γὰρ
οὐκ
ἐγράψατο
τοῦ
προβουλεύματος, |
[110] |
ἧς
ἦρχεν
ὑπεύθυνος
ἦν,
ἐφ'
|
οἷς |
δ'
ἐστεφανοῦτο
οὐχ
ὑπεύθυνος.
οὐκοῦν |
[160] |
μέχρι
πόρρω
προήγαγον
οὗτοι.
ἐν
|
οἷς |
δ'
ἦτ'
ἤδη
τὰ
πρὸς |
[260] |
οἷς
σαυτῷ
συνῄδεις
ἀδικοῦντι,
ἐν
|
οἷς |
δ'
ἠτύχησαν
οἱ
ἄλλοι,
θρασὺς |
[250] |
ἐψηφίζεσθε
τἄριστά
με
πράττειν:
ἐν
|
οἷς |
δὲ
τὰς
γραφὰς
ἀπέφευγον,
ἔννομα |
[250] |
γράφειν
καὶ
λέγειν
ἀπεδεικνύμην:
ἐν
|
οἷς |
δὲ
τὰς
εὐθύνας
ἐπεσημαίνεσθε,
δικαίως |
[30] |
ἐχθρὸς
ἥκει,
φίλον
αὐτὸν
γεγενημένον,
|
οἷς |
δὲ
φίλος,
τοὐναντίον
ἐχθρόν.
οὐ |
[250] |
εὔορκα
δικαστῶν.
~Οὐκοῦν
ἐν
μὲν
|
οἷς |
εἰσηγγελλόμην,
ὅτ'
ἀπεψηφίζεσθέ
μου
καὶ |
[250] |
εἰς
τοιούτους
λόγους
ἐμπίπτειν
ἀναγκάζομαι,
|
οἷς |
ἐκ
τῶν
ἐνόντων
ὡς
ἂν |
[150] |
ταῦτα
καὶ
τοὺς
χρόνους
ἐν
|
οἷς |
ἕκαστα
πέπρακται,
ἵν'
εἰδῆθ'
ἡλίκα |
[60] |
ἦν
καὶ
ἀναγκαῖον
ἅμα
πᾶσιν
|
οἷς |
ἐκεῖνος
ἔπραττ'
ἀδικῶν
ὑμᾶς
ἐναντιοῦσθαι |
[100] |
αὐτὴν
δὲ
ἀναλογίαν
ἔστω
καὶ
|
οἷς |
ἐλάττων
οὐσία
ἐστὶ
τῶν
δέκα |
[310] |
τῶν
ἡγεμόνων
τῶν
συμμοριῶν
ἐφ'
|
οἷς |
ἐλυμήνω
τὸν
τριηραρχικὸν
νόμον.
(ἀλλ' |
[140] |
ἀφεὶς
καὶ
παριδὼν
ἐπέραινεν
ἐφ'
|
οἷς |
ἐμισθώθη,
καὶ
λόγους
εὐπροσώπους
καὶ |
[130] |
τούτου,
ὅμοιόν
γε,
οὐ
γάρ;
|
οἷς |
ἐμοῦ
κατηγορεῖ:
ἕτερον
δ'
ἀναμιμνῄσκεσθε. |
[110] |
ὧν
ὑπεύθυνος
ἦν,
ἀλλ'
ἐφ'
|
οἷς |
ἐπέδωκα,
ὦ
συκοφάντα.
ἀλλὰ
καὶ |
[110] |
πολλῶν
ἔργων
ἐπιστάτης
ὤν,
ἐφ'
|
οἷς |
ἐπέδωκε
τετίμηται.
σχέτλιον
γὰρ
ἂν |
[310] |
ἢ
τῶν
Ἑλληνικῶν
καὶ
ξενικῶν,
|
οἷς |
ἐπέστης,
ἐπηνώρθωται;
ποῖαι
τριήρεις;
ποῖα |
[100] |
ὑμᾶς,
μηδὲν
ὧν
ἠδίκησθε
ἐν
|
οἷς |
ἐπιστεύθητε
ὑπολογισάμενοι.
μυρία
τοίνυν
ἕτερ' |
[60] |
ἄν
τις
κατὰ
τῶν
ἐναντιωθέντων
|
οἷς |
ἔπραττεν
ἐκεῖνος
μέμψις
καὶ
κατηγορία: |
[280] |
πραγμάτων
ἠρνεῖσθε
διομνύμενοι,
ταῦτ'
ἐν
|
οἷς |
ἔπταισεν
ἡ
πόλις
ὡμολογήσατε.
τοὺς |
[80] |
στεφάνους
καὶ
τοὺς
τῶν
Περινθίων,
|
οἷς |
ἐστεφάνουν
ἐκ
τούτων
τὴν
πόλιν. |
[90] |
Πύθια,
καὶ
ἀνακαρῦξαι
τὼς
στεφάνως
|
οἷς |
ἐστεφάνωται
ὁ
δᾶμος
ὁ
Ἀθαναίων |
[210] |
πολλάκις
ἐστὶ
δίκαιος,
εἰ
ἐφ'
|
οἷς |
ἔχαιρον
οἱ
ἄλλοι,
ταῦτ'
ἐλυπεῖθ' |
[310] |
οὐχ
ὁποστοσοῦν,
οὔκουν
ἐπί
γ'
|
οἷς |
ἡ
πατρὶς
ηὐξάνετο.
(τίς
γὰρ |
[10] |
πρὸς
αὑτοὺς
ἐτάραττεν:
εἶτ'
ἐν
|
οἷς |
ἡμάρτανον
ἄλλοι
καὶ
κακῶς
ἐφρόνουν, |
[240] |
δῆμος.
(καὶ
μετὰ
ταῦτα
συστάντων
|
οἷς |
ἦν
ἐπιμελὲς
κακῶς
ἐμὲ
ποιεῖν, |
[230] |
τῆς
μὲν
ὠμότητος,
ἣν
ἐν
|
οἷς |
καθάπαξ
τινῶν
κατέστη
κύριος
Φίλιππος |
[20] |
οὐδενὶ
τῶν
ἁπάντων
συνελάμβανον
ὑμῖν:
|
οἷς |
καὶ
δικαίως
καὶ
προσηκόντως
ὀργιζόμενοι |
[240] |
τελευταῖ'
ἐκ
Θηβῶν,
ἀλλ'
ἐν
|
οἷς |
κρατηθεῖεν
οἱ
πρέσβεις
αὐτοῦ
τῷ |
[30] |
ἀκούσεσθε
δυοῖν
ἢ
τριῶν
ἡμερῶν,
|
οἷς |
μὲν
ἐχθρὸς
ἥκει,
φίλον
αὐτὸν |
[130] |
γὰρ
ὧν
ἔτυχεν
ἦν,
ἀλλ'
|
οἷς |
ὁ
δῆμος
καταρᾶται.
ὀψὲ
γάρ |
[310] |
ἀνδρὶ
καλῷ
τε
κἀγαθῷ,
ἐν
|
οἷς |
οὐδαμοῦ
σὺ
φανήσει
γεγονώς,
οὐ |
[230] |
παρὰ
τοὺς
παρόντας
καιρούς,
ἐν
|
οἷς |
οὐχ
ὅσ'
ἐβουλόμεθα,
ἀλλ'
ὅσα |
[110] |
αὐτὸς
οὗτός
μοι
μαρτυρεῖ
ἐφ'
|
οἷς |
οὐχ
ὑπεύθυνος
ἦν
ἐστεφανῶσθαι,
λαβὼν |
[210] |
ταῖς
παρασκευαῖς,
τῇ
προθυμίᾳ.
ἐφ'
|
οἷς |
παρὰ
μὲν
τῶν
ἄλλων
ὑμῖν |
[210] |
περὶ
ὑμῶν
ἔχοντες
ἔδειξαν.
(ἐν
|
οἷς |
πᾶσιν,
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
κατά
γ' |
[270] |
κινδυνεύεται
τῇ
πόλει,
καὶ
ἐν
|
οἷς |
πρὸς
τοὺς
ἐναντίους
ἐστὶ
τῷ |
[260] |
καὶ
ἀεὶ
πληγήσεσθαι
προσδοκῶν
ἐφ'
|
οἷς |
σαυτῷ
συνῄδεις
ἀδικοῦντι,
ἐν
οἷς |
[250] |
φυλαττόμενος
τὸ
λυπῆσαί
τιν'
ἐν
|
οἷς |
σεμνύνομαι.
σὺ
δ'
ὁ
σεμνὸς |
[150] |
δὴ
καὶ
τοὺς
χρόνους
ἐν
|
οἷς |
ταῦτ'
ἐγίγνετο:
εἰσὶ
γὰρ
καθ' |
[80] |
μὲν
τῶν
χρόνων
ἐκείνων,
ἐν
|
οἷς |
ταῦτ'
ἐπράχθη,
πάντ'
ἀνωμολόγημαι
τὰ |
[190] |
τὰ
δ'
ἤδη
παρῆν,
ἐν
|
οἷς |
τὴν
προαίρεσίν
μου
σκόπει
τῆς |
[260] |
καὶ
στρεπτοὺς
καὶ
νεήλατα,
ἐφ'
|
οἷς |
τίς
οὐκ
ἂν
ὡς
ἀληθῶς |
[270] |
καὶ
τὸν
ῥήτορα
δεῖ;
ἐν
|
οἷς |
τῶν
ὅλων
τι
κινδυνεύεται
τῇ |
[20] |
τὴν
πόλιν
τὰ
μέγιστ'
ἐν
|
οἷς |
ψεύδεται:
εἰ
γὰρ
ὑμεῖς
ἅμα |
[300] |
δ'
εἰδῆθ'
ὅτι
πολλῷ
τοῖς
|
λόγοις |
ἐλάττοσι
χρῶμαι
τῶν
ἔργων,
εὐλαβούμενος |
[0] |
ἵνα
μηδεὶς
ὑμῶν
τοῖς
ἔξωθεν
|
λόγοις |
ἠγμένος
ἀλλοτριώτερον
τῶν
ὑπὲρ
τῆς |
[60] |
ἡμέραν
ἑκάστην
ἐν
πᾶσι
καὶ
|
λόγοις |
καὶ
θεωρήμασι
τῆς
τῶν
προγόνων |
[240] |
κρείττω
γενέσθαι;
καὶ
ταῦτα
τοῖς
|
λόγοις; |
τίνος
γὰρ
ἄλλου
κύριος
ἦν |
[10] |
ὡμολογεῖτ'
ἂν
ἡ
κατηγορία
τοῖς
|
ἔργοις |
αὐτοῦ.
(νῦν
δ'
ἐκστὰς
τῆς |
[150] |
τῶν
ἐν
τῇ
συμμαχίᾳ
τοῖς
|
δημιουργοῖς |
καὶ
τοῖς
συνέδροις
καὶ
τοῖς |
[110] |
καὶ
ἀναγορεῦσαι
τὸν
στέφανον
Διονυσίοις
|
τραγῳδοῖς |
καινοῖς}
(Ἕτερον
Ψήφισμα.
{Εἶπε
Καλλίας |
[50] |
τῷ
θεάτρῳ
Διονυσίοις
τοῖς
μεγάλοις,
|
τραγῳδοῖς |
καινοῖς,
ὅτι
στεφανοῖ
ὁ
δῆμος |
[110] |
στέφανον
ἐν
τῷ
θεάτρῳ
Διονυσίοις
|
τραγῳδοῖς |
καινοῖς:
τῆς
δὲ
ἀναγορεύσεως
ἐπιμεληθῆναι |
[110] |
τῷ
γυμνικῷ
ἀγῶνι
καὶ
Διονυσίοις
|
τραγῳδοῖς |
καινοῖς:
τῆς
δὲ
ἀναγορεύσεως
ἐπιμεληθῆναι |
[80] |
στέφανον
ἐν
τῷ
θεάτρῳ,
Διονυσίοις,
|
τραγῳδοῖς |
καινοῖς,
τῆς
δὲ
ἀναγορεύσεως
τοῦ |
[0] |
μέν,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τοῖς
|
θεοῖς |
εὔχομαι
πᾶσι
καὶ
πάσαις,
ὅσην |
[40] |
ἡνίκ'
ἐδωροδόκουν,
νῦν
κόλακες
καὶ
|
θεοῖς |
ἐχθροὶ
καὶ
τἄλλ'
ἃ
προσήκει |
[110] |
ὁ
δὲ
παμπόνηρος
ἄνθρωπος
καὶ
|
θεοῖς |
ἐχθρὸς
καὶ
βάσκανος
ὄντως
ποῖός |
[290] |
Ἀρίσταιχμος:
Μεσσηνίους
οἱ
Φιλιάδου
τοῦ
|
θεοῖς |
ἐχθροῦ
παῖδες
Νέων
καὶ
Θρασύλοχος: |
[60] |
φορὰν
προδοτῶν
καὶ
δωροδόκων
καὶ
|
θεοῖς |
ἐχθρῶν
ἀνθρώπων
συνέβη
γενέσθαι
τοσαύτην |
[230] |
ἑωρᾶτο
αἰσχρὸν
γάῤ,
ἀλλὰ
τοῖς
|
θεοῖς |
ἔχουσα
χάριν,
εἰ
κοινοῦ
κινδύνου |
[210] |
ὑμῶν
θυσίαι
καὶ
πομπαὶ
τοῖς
|
θεοῖς. |
(καὶ
ἔγωγ'
ἡδέως
ἂν
ἐροίμην |
[180] |
Ἀθηναίων,
εὐξαμένους
καὶ
θύσαντας
τοῖς
|
θεοῖς |
καὶ
ἥρωσι
τοῖς
κατέχουσι
τὴν |
[80] |
πᾶσιν
γενέσθαι,
τῷ
θυσίας
τοῖς
|
θεοῖς |
καὶ
προσόδους
ὡς
ἀγαθῶν
τούτων |
[290] |
ἀγωνιζομένους
ἀνέθηκεν
δύναμιν,
ἀλλὰ
τοῖς
|
θεοῖς. |
τί
οὖν,
ὦ
κατάρατ'
ἐμοὶ |
[210] |
στένων
καὶ
δυσμεναίνων
τοῖς
κοινοῖς
|
ἀγαθοῖς |
οἴκοι
καθῆτο.
εἰ
μὲν
γὰρ |
[290] |
τῶν
ἐμαυτῷ
πεπολιτευμένων
τίθεμαι.
οὐ
|
λίθοις |
ἐτείχισα
τὴν
πόλιν
οὐδὲ
πλίνθοις |
[290] |
λίθοις
ἐτείχισα
τὴν
πόλιν
οὐδὲ
|
πλίνθοις |
ἐγώ,
οὐδ'
ἐπὶ
τούτοις
μέγιστον |
[210] |
πάνθ'
ὅσα
πώποτ'
ἐναντί'
ἐπράξατε
|
Θηβαίοις |
ἀναμιμνῄσκοντες.
τὸ
δ'
οὖν
κεφάλαιον, |
[160] |
προσηκούσης
ἀτιμίας
ἀξιώσητε.
ἔρρωσθε}
(Ἀπόκρισις
|
Θηβαίοις. |
{Βασιλεὺς
Μακεδόνων
Φίλιππος
Θηβαίων
τῇ |
[10] |
καίπερ
οὐ
δίκαια
ποιοῦντας
ὁρῶντες,
|
Θηβαίοις |
δ'
ὁτιοῦν
ἂν
ἐφησθῆναι
παθοῦσιν, |
[170] |
παρόντι,
εἴ
τι
δύσκολον
πέπρακται
|
Θηβαίοις |
πρὸς
ἡμᾶς,
τούτου
μεμνῆσθαι
καὶ |
[90] |
διεκωλύσατε,
οὐ
φοβηθέντες
τὴν
τότε
|
Θηβαίοις |
ῥώμην
καὶ
δόξαν
ὑπάρχουσαν,
οὐδ' |
[180] |
ἀποστήσεται
ὁ
Ἀθηναίων
δῆμος
τῶν
|
Θηβαίοις |
τε
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
Ἕλλησι |
[90] |
ἐχόντων
μνησικακῆσαι
καὶ
Κορινθίοις
καὶ
|
Θηβαίοις |
τῶν
περὶ
τὸν
Δεκελεικὸν
πόλεμον |
[0] |
ᾧ
πρὸς
ἅπασι
τοῖς
ἄλλοις
|
δικαίοις |
καὶ
τοῦτο
γέγραπται,
τὸ
ὁμοίως |
[90] |
δάμῳ
τῷ
Βυζαντίων
καὶ
Περινθίων
|
Ἀθαναίοις |
δόμεν
ἐπιγαμίαν,
πολιτείαν,
ἔγκτασιν
γᾶς |
[160] |
δὴ
καὶ
τὰς
ἀποκρίσεις.
Ἀπόκρισις
|
Ἀθηναίοις. |
{Βασιλεὺς
Μακεδόνων
Φίλιππος
Ἀθηναίων
τῇ |
[300] |
ἀγαθῶν
ὑμῖν
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
|
Ἀθηναίοις |
ἔχοντες
χάριν
δι'
ἐμέ.
ἵνα |
[60] |
νοῦν
ἐμβαλέσθαι,
ὑμῖν
δ'
οὖσιν
|
Ἀθηναίοις |
καὶ
κατὰ
τὴν
ἡμέραν
ἑκάστην |
[200] |
ἦν
ταῦθ'
ὡς
ἔοικε,
τοῖς
|
Ἀθηναίοις |
πάτρια
οὐδ'
ἀνεκτὰ
οὐδ'
ἔμφυτα, |
[110] |
Διότιμον
χρυσῷ
στεφάνῳ,
καὶ
ἀναγορεῦσαι
|
Παναθηναίοις |
τοῖς
μεγάλοις
ἐν
τῷ
γυμνικῷ |
[150] |
τὴν
Κιρραίαν,
ἐρρῶσθαι
φράσας
πολλὰ
|
Κιρραίοις |
καὶ
Λοκροῖς,
τὴν
Ἐλάτειαν
καταλαμβάνει. |
[120] |
ποιεῖσθαι
ἐν
αὐτοῖς
ἑκάστους
τοῖς
|
ἰδίοις |
δήμοις,
ἐὰν
μή
τινας
ὁ |
[260] |
πόλιν
τοιοῦτος:
ἐν
δὲ
τοῖς
|
ἰδίοις |
εἰ
μὴ
πάντες
ἴσθ'
ὅτι |
[250] |
ἑνὸς
ἡμῶν
ἑκάστου
ἐν
τοῖς
|
ἰδίοις |
ἐξετάζειν
δίκαιον
εἶναι
νομίζω.
ἐγὼ |
[260] |
ἔργων,
γραμματεύειν
καὶ
ὑπηρετεῖν
τοῖς
|
ἀρχιδίοις. |
ὡς
δ'
ἀπηλλάγης
ποτὲ
καὶ |
[90] |
καὶ
τοῖς
συμμάχοις
καὶ
συγγενέσι
|
Περινθίοις |
καὶ
πολλὰς
καὶ
μεγάλας
χρείας |
[90] |
πόλλ'
ἂν
ἐχόντων
μνησικακῆσαι
καὶ
|
Κορινθίοις |
καὶ
Θηβαίοις
τῶν
περὶ
τὸν |
[150] |
τοῖς
δὲ
συμβούλοις
ἡμῖν
κειμένοις
|
ἐπιζημίοις. |
εὐτυχεῖτε}
(ὁρᾶθ'
ὅτι
φεύγει
μὲν |
[30] |
ἔνοχος
ἔστω
τοῖς
τῆς
προδοσίας
|
ἐπιτιμίοις, |
ἐὰν
μή
τι
ἀδύνατον
ἐπιδεικνύῃ |
[90] |
χώραν
δαίοντος
καὶ
δενδροκοπέοντος,
βοαθήσας
|
πλοίοις |
ἑκατὸν
καὶ
εἴκοσι
καὶ
σίτῳ |
[230] |
τῆς
πόλεως
ἐπὶ
τοῖς
Βοιωτῶν
|
ὁρίοις |
γενέσθαι:
ἀντὶ
δὲ
τοῦ
τοὺς |
[170] |
ὄντα,
ἀλλ'
ἐπὶ
τοῖς
ἡμετέροις
|
ὁρίοις. |
ὅτι
μέντοι
ἵν'
ἕτοιμα
ποιήσηται |
[30] |
Πειραιεῖ,
ὅσοι
μὴ
ἐν
τοῖς
|
φρουρίοις |
εἰσὶν
ἀποτεταγμένοι:
τούτων
δ'
ἑκάστους |
[200] |
πολλοὺς
ἑτέρους
τοὺς
ἐν
τοῖς
|
δημοσίοις |
μνήμασιν
κειμένους
ἀγαθοὺς
ἄνδρας,
οὓς |
[120] |
δ'
ἐξεῖναι
ἐν
τῷ
θεάτρῳ
|
Διονυσίοις |
(ἀκούεις,
Αἰσχίνη,
τοῦ
νόμου
λέγοντος |
[50] |
καὶ
ἀναγορεῦσαι
ἐν
τῷ
θεάτρῳ
|
Διονυσίοις |
τοῖς
μεγάλοις,
τραγῳδοῖς
καινοῖς,
ὅτι |
[110] |
δῆμον,
καὶ
ἀναγορεῦσαι
τὸν
στέφανον
|
Διονυσίοις |
τραγῳδοῖς
καινοῖς}
(Ἕτερον
Ψήφισμα.
{Εἶπε |
[80] |
τὸν
στέφανον
ἐν
τῷ
θεάτρῳ,
|
Διονυσίοις, |
τραγῳδοῖς
καινοῖς,
τῆς
δὲ
ἀναγορεύσεως |
[110] |
τὸν
στέφανον
ἐν
τῷ
θεάτρῳ
|
Διονυσίοις |
τραγῳδοῖς
καινοῖς:
τῆς
δὲ
ἀναγορεύσεως |
[110] |
ἐν
τῷ
γυμνικῷ
ἀγῶνι
καὶ
|
Διονυσίοις |
τραγῳδοῖς
καινοῖς:
τῆς
δὲ
ἀναγορεύσεως |
[50] |
τὸν
στέφανον
ἐν
τῷ
θεάτρῳ
|
Διονυσίοις |
τραγῳδῶν
τῇ
καινῇ,
ἀλλ'
ἐὰν |
[80] |
τίς
ἦν
ὁ
βοηθήσας
τοῖς
|
Βυζαντίοις |
καὶ
σώσας
αὐτούς;
τίς
ὁ |
[90] |
τοῖς
προγενομένοις
καιροῖς
εὐνοέων
διατελεῖ
|
Βυζαντίοις |
καὶ
τοῖς
συμμάχοις
καὶ
συγγενέσι |
[90] |
μὲν
γὰρ
σύμμαχος
ὢν
τοῖς
|
Βυζαντίοις |
πολιορκῶν
αὐτοὺς
ἑωρᾶθ'
ὑπὸ
πάντων, |
[300] |
πόλει,
μισθώσαντα
δ'
αὑτὸν
τοῖς
|
ἐναντίοις, |
τοὺς
ὑπὲρ
τῶν
ἐχθρῶν
καιροὺς |
[300] |
οὔτε
τῶν
εἴσω
τοῖς
παροῦσι
|
κακοῖς |
ἐκέχρηντ'
ἄν,
(ἀλλὰ
πάντες
ἂν |
[100] |
δίκαι'
εἱλόμην,
οὔτ'
ἐν
τοῖς
|
Ἑλληνικοῖς |
τὰ
Φιλίππου
δῶρα
καὶ
τὴν |
[100] |
πόλιν
πολιτεύμασι
καὶ
ἐν
τοῖς
|
Ἑλληνικοῖς |
φανήσομαι:
οὔτε
γὰρ
ἐν
τῇ |
[110] |
στεφάνῳ,
καὶ
ἀναγορεῦσαι
Παναθηναίοις
τοῖς
|
μεγάλοις |
ἐν
τῷ
γυμνικῷ
ἀγῶνι
καὶ |
[50] |
ἐν
τῷ
θεάτρῳ
Διονυσίοις
τοῖς
|
μεγάλοις, |
τραγῳδοῖς
καινοῖς,
ὅτι
στεφανοῖ
ὁ |
[90] |
ἐγχειρεῖν
μὲν
ἅπασιν
ἀεὶ
τοῖς
|
καλοῖς, |
τὴν
ἀγαθὴν
προβαλλομένους
ἐλπίδα,
φέρειν |
[190] |
τοῦτον
εὔνουν
εἶναι
τῇ
πατρίδι.
|
δηλοῖς |
δὲ
καὶ
ἐξ
ὧν
ζῇς |
[160] |
ἔχθραν
δὲ
καὶ
τὸ
προσκρούειν
|
ἀλλήλοις |
ἑτοίμως
ἔχοντας,
ὅπως
τοῦτο
μὴ |
[250] |
καὶ
τῇ
πόλει
καὶ
τοῖς
|
φίλοις |
χρήσιμον
εἶναι,
ἐπειδὴ
δὲ
πρὸς |
[300] |
τοιούτων
ἀγαθῶν
ὑμῖν
καὶ
τοῖς
|
ἄλλοις |
Ἀθηναίοις
ἔχοντες
χάριν
δι'
ἐμέ. |
[10] |
παρὰ
τούτοις
καὶ
παρὰ
τοῖς
|
ἄλλοις |
ἅπασιν
ἔρις
καὶ
ταραχή.
(ταῦτα |
[290] |
δοθείη
δωρειὰ
συμπασῶν
ὧν
τοῖς
|
ἄλλοις |
δεδώκατε.
ἀλλ'
οὔτ'
ἂν
ἐγὼ |
[110] |
μοι
περὶ
τῶν
αὐτῶν
τοῖς
|
ἄλλοις |
δήπου.
ἐπέδωκα:
ἐπαινοῦμαι
διὰ
ταῦτα, |
[0] |
ἐν
ᾧ
πρὸς
ἅπασι
τοῖς
|
ἄλλοις |
δικαίοις
καὶ
τοῦτο
γέγραπται,
τὸ |
[70] |
ἐμοῦ.
τί
ποτ'
οὖν
τοῖς
|
ἄλλοις |
ἐγκαλῶν
τῶν
ἐμοὶ
πεπραγμένων
οὐχὶ |
[270] |
βελτίω;
(παρὰ
μὲν
τοίνυν
τοῖς
|
ἄλλοις |
ἔγωγ'
ὁρῶ
πᾶσιν
ἀνθρώποις
διωρισμένα |
[180] |
τῶν
Θηβαίοις
τε
καὶ
τοῖς
|
ἄλλοις |
Ἕλλησι
συμφερόντων.
συνθέσθαι
δὲ
πρὸς |
[250] |
ἐπειδὴ
δ'
οὗτος
πρὸς
πολλοῖς
|
ἄλλοις |
καὶ
περὶ
τούτων
ὑπερηφάνως
χρῆται |
[290] |
ἀνιαροῖς
οὐδὲν
ὁμοίως
ἔσχε
τοῖς
|
ἄλλοις. |
(καίτοι
τὸν
τῶν
νόμων
καὶ |
[10] |
ἅπασιν,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τοῖς
|
ἄλλοις |
οἷς
ἂν
εἰπεῖν
τις
ὑπὲρ |
[270] |
πραγμάτων
ἐβουλευόμην,
ἦν
ἂν
τοῖς
|
ἄλλοις |
ῥήτορσιν
ὑμῖν
ἔμ'
αἰτιᾶσθαι:
(εἰ |
[150] |
καὶ
τοῖς
συνέδροις
καὶ
τοῖς
|
ἄλλοις |
συμμάχοις
πᾶσι
χαίρειν.
ἐπειδὴ
Λοκροὶ |
[100] |
τὴν
πόλιν
ὑπὲρ
τῶν
τοῖς
|
ἄλλοις |
συμφερόντων
ἐθέλουσαν
ἀγωνίζεσθαι,
ὑπὲρ
αὐτῆς |
[240] |
καὶ
προαισθέσθαι
καὶ
προειπεῖν
τοῖς
|
ἄλλοις. |
ταῦτα
πέπρακταί
μοι.
καὶ
ἔτι |
[270] |
ἐμοῦ
κατηγορεῖ.
(καὶ
πρὸς
τοῖς
|
ἄλλοις, |
ὥσπερ
αὐτὸς
ἁπλῶς
καὶ
μετ' |
[190] |
αὐτῆς
ἀγνοίας
ὑπεύθυνος
εἶ
τοῖς
|
ἄλλοις, |
ὥστε
τί
μᾶλλον
ἐμοῦ
σὺ |
[250] |
ἑτέρῳ;
ἐπειδὴ
δ'
οὗτος
πρὸς
|
πολλοῖς |
ἄλλοις
καὶ
περὶ
τούτων
ὑπερηφάνως |
[240] |
γράφειν
τοῦτον
περὶ
ἐμοῦ,
πρὸς
|
πολλοῖς |
ἑτέροις
ταῦτα
καὶ
παραπλήσια
τούτοις |
[210] |
πότερον
συνέθυε
καὶ
συνευφραίνετο
τοῖς
|
πολλοῖς, |
ἢ
λυπούμενος
καὶ
στένων
καὶ |
[290] |
λυπεῖσθαι
καὶ
ταὐτὰ
χαίρειν
τοῖς
|
πολλοῖς, |
καὶ
μὴ
τῇ
προαιρέσει
τῶν |
[280] |
ἀλλὰ
τὸ
ταὐτὰ
προαιρεῖσθαι
τοῖς
|
πολλοῖς |
καὶ
τὸ
τοὺς
αὐτοὺς
μισεῖν |
[280] |
ἐπὶ
τῆς
αὐτῆς
ὁρμεῖ
τοῖς
|
πολλοῖς, |
οὔκουν
οὐδὲ
τῆς
ἀσφαλείας
τὴν |
[80] |
τῷ
δήμῳ
τῷ
Ἀθηναίων,
καὶ
|
πολλοῖς |
τῶν
συμμάχων
καὶ
πρότερον
καὶ |
[300] |
ἢ
πάντα
ταῦτ'
ἐλυμαίνετο
τοῖς
|
ὅλοις, |
ἕως
ἀνέτρεψεν,
τί
Δημοσθένης
ἀδικεῖ; |
[30] |
περὶ
τούτων:
τοῖς
μὲν
γὰρ
|
ὅλοις |
οὐδὲν
μέτριόν
μοι
δοκεῖτε
ποιεῖν, |
[180] |
καὶ
χρήμασι
καὶ
βέλεσι
καὶ
|
ὅπλοις, |
εἰδὼς
ὅτι
αὐτοῖς
μὲν
πρὸς |
[240] |
αὐτοῦ
τῷ
λόγῳ,
ταῦτα
τοῖς
|
ὅπλοις |
ἐπιὼν
κατεστρέφετο.
(ταῦτ'
οὖν
ἀπαιτεῖς |
[210] |
δοκῶ,
τῶν
δ'
ἐν
τοῖς
|
ὅπλοις |
καὶ
κατὰ
τὴν
στρατηγίαν
ἀτυχηθέντων |
[180] |
τῆς
πατρῴας
ἀρχῆς
κατήγαγον,
τοῖς
|
ὅπλοις |
κρατήσαντες
τοὺς
ἀντιβαίνειν
πειρωμένους
τοῖς |
[170] |
πᾶσιν
ὑμᾶς
αὐτοὺς
ἐν
τοῖς
|
ὅπλοις |
ὄντας,
ἵνα
τοῖς
ἐν
Θήβαις |
[150] |
κωλυόμενοι
τοῦτο
ποιεῖν
ἐν
τοῖς
|
ὅπλοις |
παραγενόμενοι
τὸ
κοινὸν
τῶν
Ἑλλήνων |
[80] |
ὑφ'
ὑμῶν
ἐξηλάθη
τοῖς
{μὲν}
|
ὅπλοις, |
τῇ
δὲ
πολιτείᾳ
καὶ
τοῖς |
[150] |
συναντήσασι
πανδημεὶ
χρησόμεθα
τοῖς
δὲ
|
συμβούλοις |
ἡμῖν
κειμένοις
ἐπιζημίοις.
εὐτυχεῖτε}
(ὁρᾶθ' |
[120] |
ὡς
ἡ
μήτηρ
τοῖς
μεθημερινοῖς
|
γάμοις |
ἐν
τῷ
κλεισίῳ
τῷ
πρὸς |
[320] |
κράτιστα
λέγων
ἐφαινόμην,
καὶ
τοῖς
|
ἐμοῖς |
καὶ
ψηφίσμασι
καὶ
νόμοις
καὶ |
[300] |
τοῖς
ἐμοῖς
ψηφίσμασι
καὶ
τοῖς
|
ἐμοῖς |
πολιτεύμασιν,
(ἃ
καὶ
βεβουλευμέν'
ὦ |
[300] |
ταῦτα
τοίνυν
ἅπαντα
πέπρακται
τοῖς
|
ἐμοῖς |
ψηφίσμασι
καὶ
τοῖς
ἐμοῖς
πολιτεύμασιν, |
[120] |
ἐν
αὐτοῖς
ἑκάστους
τοῖς
ἰδίοις
|
δήμοις, |
ἐὰν
μή
τινας
ὁ
δῆμος |
[270] |
ἡ
φύσις
αὐτὴ
τοῖς
ἀγράφοις
|
νομίμοις |
καὶ
τοῖς
ἀνθρωπίνοις
ἤθεσιν
διώρικεν. |
[200] |
γε,
μηδ'
ἐμοῦ.
(τίσι
δ'
|
ὀφθαλμοῖς |
πρὸς
Διὸς
ἑωρῶμεν
ἂν
τοὺς |
[110] |
ταῦτ'
οὐ
μόνον
ἐν
τοῖς
|
νόμοις, |
ἀλλὰ
καὶ
ἐν
τοῖς
ὑμετέροις |
[270] |
οὕτως
οὐ
μόνον
ἐν
τοῖς
|
νόμοις, |
ἀλλὰ
καὶ
ἡ
φύσις
αὐτὴ |
[120] |
ἀδικήματ'
ἔχειν,
ὧν
ἐν
τοῖς
|
νόμοις |
εἰσὶν
αἱ
τιμωρίαι,
τὴν
δὲ |
[320] |
τοῖς
ἐμοῖς
καὶ
ψηφίσμασι
καὶ
|
νόμοις |
καὶ
πρεσβείαις
ἅπαντα
διῳκεῖτο,
ὑμῶν |
[120] |
ἐγὼ
μὲν
ἀθῷος
ἅπασι,
τοῖς
|
νόμοις, |
τῷ
χρόνῳ,
τῇ
προθεσμίᾳ,
τῷ |
[300] |
οὐδέ
γ'
ἡττήθην
ἐγὼ
τοῖς
|
λογισμοῖς |
Φιλίππου,
πολλοῦ
γε
καὶ
δεῖ, |
[70] |
φιλοτιμουμένων
τοῦτο
συντετελέσθαι
ἢ
τοῖς
|
Σηλυμβριανοῖς |
βοηθῆσαι.
καὶ
ὑπολαμβάνουσιν
αὑτοῖς
τὸ |
[70] |
Ἑλλησπόντου
εἰς
Λῆμνον,
βοηθήσοντα
δὲ
|
Σηλυμβριανοῖς |
τοῖς
ὑπ'
ἐμοῦ
μὲν
πολιορκουμένοις, |
[280] |
γεγενημένον
εἶναι
τοῖς
πρὸς
ἐκείνους
|
παραταξαμένοις, |
μηδ'
ἐκεῖ
μὲν
κωμάζειν
καὶ |
[220] |
τῶν
ἀληθῶν
ψευδεῖς
μεταθέντα
τοῖς
|
πεπραγμένοις |
δοκεῖν
τι
λέγειν.
(οὐκ
ἦν |
[60] |
ἔγωγε
τὸν
μάλιστ'
ἐπιτιμῶντα
τοῖς
|
πεπραγμένοις |
ἡδέως
ἂν
ἐροίμην,
τῆς
ποίας |
[250] |
δίκαιον
ἦν
τοῖς
ὑπ'
ἐμοῦ
|
πεπραγμένοις |
θέσθαι
τὸν
Κτησιφῶντ'
ὄνομα;
οὐχ |
[240] |
~Ἀλλ'
εἰ
νῦν
ἐπὶ
τοῖς
|
πεπραγμένοις |
κατηγορίας
ἔχω,
τί
ἂν
οἴεσθε, |
[30] |
ὥστε
ἐὰν
μὴ
ἐμμένητε
τοῖς
|
ὡμολογημένοις, |
οὐδὲν
προτερήσετε
ἔξω
τοῦ
ἐφθακέναι |
[290] |
ἐξέφερεν
καθ'
ἑαυτοῦ
ὅτι
τοῖς
|
γεγενημένοις |
ἀνιαροῖς
οὐδὲν
ὁμοίως
ἔσχε
τοῖς |
[150] |
χρησόμεθα
τοῖς
δὲ
συμβούλοις
ἡμῖν
|
κειμένοις |
ἐπιζημίοις.
εὐτυχεῖτε}
(ὁρᾶθ'
ὅτι
φεύγει |
[70] |
ὑπ'
ἐμοῦ
μὲν
πολιορκουμένοις,
οὐ
|
συμπεριειλημμένοις |
δὲ
ἐν
ταῖς
τῆς
φιλίας |
[100] |
τῶν
δέκα
ταλάντων,
εἰς
συντέλειαν
|
συναγομένοις |
εἰς
τὰ
δέκα
τάλαντα}
(ἆρα |
[260] |
κοινὸς
καὶ
φιλάνθρωπος
καὶ
τοῖς
|
δεομένοις |
ἐπαρκῶν,
σιωπῶ
καὶ
οὐδὲν
ἂν |
[190] |
ὅρα:
εἰ
μετὰ
Θηβαίων
ἡμῖν
|
ἀγωνιζομένοις |
οὕτως
εἵμαρτο
πρᾶξαι,
τί
χρῆν |
[40] |
προεστηκόσι
καὶ
τἄλλα
πλὴν
ἑαυτοὺς
|
οἰομένοις |
πωλεῖν
πρώτους
ἑαυτοὺς
πεπρακόσιν
αἰσθέσθαι: |
[10] |
τῆς
ἀνέδην
γεγενημένης,
ὕστερον,
ἂν
|
βουλομένοις |
ᾖ
τουτοισί,
μνησθήσομαι.
(τὰ
μὲν |
[170] |
τοῖς
ὑπὲρ
τῆς
ἐλευθερίας
ἀγωνίζεσθαι
|
βουλομένοις |
ὑπάρχεθ'
ὑμεῖς
ἕτοιμοι
καὶ
βοηθήσετε, |
[90] |
ὁ
Ἀθαναίων
ἔν
τε
τοῖς
|
προγενομένοις |
καιροῖς
εὐνοέων
διατελεῖ
Βυζαντίοις
καὶ |
[220] |
νῦν
τοῖς
ἐκ
τοῦ
λόγου
|
φαινομένοις |
προσθέσθαι.
θεάσασθε
τοίνυν
ὡς
σαθρόν, |
[270] |
ἃ
πάντα
προσῆν
τοῖς
τότε
|
πραττομένοις |
ὑπ'
ἐμοῦ,
ἀλλὰ
τῆς
ἀληθείας |
[130] |
ἀνάγκη
θάτερον,
ἢ
μηδὲν
τοῖς
|
πραττομένοις |
ὑπ'
ἐμοῦ
τότ'
ἔχοντ'
ἐγκαλεῖν |
[200] |
τὸν
δ'
ὑπακούειν
ἀποφηνάμενον
τοῖς
|
ἐπιταττομένοις |
Κυρσίλον
καταλιθώσαντες,
οὐ
μόνον
αὐτόν, |
[320] |
οὐκέτι
συμβούλων
ἀλλὰ
τῶν
τοῖς
|
ἐπιταττομένοις |
ὑπηρετούντων
καὶ
τῶν
κατὰ
τῆς |
[50] |
μὲν
ἡγοῦμαι
καὶ
τοῦτο
τοῖς
|
πεπολιτευμένοις, |
εἴτ'
ἄξιός
εἰμι
τοῦ
στεφάνου |
[50] |
ἐπαινεῖν
ἐπὶ
τούτοις,
ἐν
τοῖς
|
πεπολιτευμένοις |
τὴν
κρίσιν
εἶναι
νομίζω:
ἀπὸ |
[120] |
δ'
ἀπολειφθεῖσι
μέν,
ὥσπερ
σύ,
|
προσποιουμένοις |
δ'
ὑπ'
ἀναισθησίας
τὸ
τοὺς |
[70] |
Σηλυμβριανοῖς
τοῖς
ὑπ'
ἐμοῦ
μὲν
|
πολιορκουμένοις, |
οὐ
συμπεριειλημμένοις
δὲ
ἐν
ταῖς |
[160] |
ἀκούσας
τῶν
πρεσβευτῶν
συγκατατίθεμαι
τοῖς
|
παρακαλουμένοις |
καὶ
ἕτοιμός
εἰμι
ποιεῖσθαι
τὰς |
[160] |
συγκαταίνους
γενέσθαι
τοῖς
ὑπ'
αὐτῶν
|
παρακαλουμένοις. |
πρότερον
μὲν
οὖν
ὑμῶν
κατεγίγνωσκον |
[260] |
ἀλλὰ
μισθώσας
σαυτὸν
τοῖς
βαρυστόνοις
|
ἐπικαλουμένοις |
{ἐκείνοις}
ὑποκριταῖς
Σιμύκᾳ
καὶ
Σωκράτει, |
[110] |
ἀναγορεῦσαι
τὸν
στέφανον
Διονυσίοις
τραγῳδοῖς
|
καινοῖς} |
(Ἕτερον
Ψήφισμα.
{Εἶπε
Καλλίας
Φρεάρριος, |
[50] |
θεάτρῳ
Διονυσίοις
τοῖς
μεγάλοις,
τραγῳδοῖς
|
καινοῖς, |
ὅτι
στεφανοῖ
ὁ
δῆμος
Δημοσθένην |
[110] |
γυμνικῷ
ἀγῶνι
καὶ
Διονυσίοις
τραγῳδοῖς
|
καινοῖς: |
τῆς
δὲ
ἀναγορεύσεως
ἐπιμεληθῆναι
θεσμοθέτας, |
[110] |
ἐν
τῷ
θεάτρῳ
Διονυσίοις
τραγῳδοῖς
|
καινοῖς: |
τῆς
δὲ
ἀναγορεύσεως
ἐπιμεληθῆναι
τὸν |
[80] |
ἐν
τῷ
θεάτρῳ,
Διονυσίοις,
τραγῳδοῖς
|
καινοῖς, |
τῆς
δὲ
ἀναγορεύσεως
τοῦ
στεφάνου |
[90] |
εὐδοξίας
καὶ
τιμῆς
ἤθελον
τοῖς
|
δεινοῖς |
αὑτοὺς
διδόναι,
ὀρθῶς
καὶ
καλῶς |
[240] |
ἔπραττον
ἐγώ,
ἐν
αὐτοῖς
τοῖς
|
δεινοῖς |
καὶ
φοβεροῖς
ἐμβεβηκώς,
ἡνίκ'
οὐδ' |
[170] |
τῆς
εὐνοίας
τάξιν
ἐν
τοῖς
|
δεινοῖς |
οὐκ
ἔλιπον,
ἀλλὰ
καὶ
λέγων |
[10] |
αἱ
πόλεις,
ὑμῖν
μὲν
εἰρήνην,
|
ἐκείνοις |
δὲ
βοήθειαν
ἐπηγγείλατο.
~Τί
οὖν |
[310] |
λέγεις
ὡς
οὐδὲν
ὅμοιός
εἰμ'
|
ἐκείνοις |
ἐγώ;
σὺ
δ'
ὅμοιος,
Αἰσχίνη; |
[90] |
μεμψάμενοι
πολλὰ
καὶ
δίκαι'
ἂν
|
ἐκείνοις |
εἰκότως
περὶ
ὧν
ἠγνωμονήκεσαν
εἰς |
[280] |
Φίλιππον,
ὃς
ἦν
τῶν
ἐν
|
ἐκείνοις |
τοῖς
χρόνοις
συμφορῶν
αἴτιος
τῇ |
[260] |
μισθώσας
σαυτὸν
τοῖς
βαρυστόνοις
ἐπικαλουμένοις
|
{ἐκείνοις} |
ὑποκριταῖς
Σιμύκᾳ
καὶ
Σωκράτει,
ἐτριταγωνίστεις, |
[210] |
καὶ
στένων
καὶ
δυσμεναίνων
τοῖς
|
κοινοῖς |
ἀγαθοῖς
οἴκοι
καθῆτο.
εἰ
μὲν |
[280] |
ὡμολογήσατε.
τοὺς
οὖν
ἐπὶ
τοῖς
|
κοινοῖς |
ἀτυχήμασιν
ὧν
ἐφρόνουν
λαβόντας
ἄδειαν |
[270] |
μὲν
εὑρήσετε
πάντες
ἐν
τοῖς
|
κοινοῖς |
ἐξεταζομένην
ὑπὲρ
ὑμῶν
ἀεὶ
καὶ |
[270] |
τοῖς
ἀγράφοις
νομίμοις
καὶ
τοῖς
|
ἀνθρωπίνοις |
ἤθεσιν
διώρικεν.
Αἰσχίνης
τοίνυν
τοσοῦτον |
[120] |
ἢ
ὡς
ἡ
μήτηρ
τοῖς
|
μεθημερινοῖς |
γάμοις
ἐν
τῷ
κλεισίῳ
τῷ |
[180] |
τοὺς
ἀντιβαίνειν
πειρωμένους
τοῖς
Ἡρακλέους
|
ἐγγόνοις, |
καὶ
τὸν
Οἰδίπουν
καὶ
τοὺς |
[210] |
ἐμπεσὼν
εἰς
τὰ
πεπραγμένα
τοῖς
|
προγόνοις |
ὑμῶν
ἔστιν
ἃ
τῶν
ψηφισμάτων |
[250] |
ἡγοῦμαι,
οὔτ'
εἴ
τις
ἐν
|
ἀφθόνοις |
τραφεὶς
ἐπὶ
τούτῳ
σεμνύνεται:
ἀλλ' |
[10] |
τὰ
πράγματ'
ἐλέγχους,
τοσούτοις
ὕστερον
|
χρόνοις |
αἰτίας
καὶ
σκώμματα
καὶ
λοιδορίας |
[200] |
τῆς
πόλεως
ἐν
τοῖς
ἔμπροσθεν
|
χρόνοις |
ἀσφάλειαν
ἄδοξον
μᾶλλον
ἢ
τὸν |
[310] |
ἁπάντων
ἦν
ἐν
τοῖς
ἄνω
|
χρόνοις |
ἐξέτασις,
καὶ
ἔδωκεν
ὁ
παρελθὼν |
[90] |
εἰς
ὑμᾶς
ἐν
τοῖς
ἔμπροσθεν
|
χρόνοις, |
οὐ
μόνον
οὐ
μνησικακοῦντες
οὐδὲ |
[280] |
ἦν
τῶν
ἐν
ἐκείνοις
τοῖς
|
χρόνοις |
συμφορῶν
αἴτιος
τῇ
πατρίδι,
καὶ |
[260] |
βίῳ,
ἀλλὰ
μισθώσας
σαυτὸν
τοῖς
|
βαρυστόνοις |
ἐπικαλουμένοις
{ἐκείνοις}
ὑποκριταῖς
Σιμύκᾳ
καὶ |
[20] |
εὐπορήσας
ἐκ
τούτων
ῥᾳδίως
τοῖς
|
λοιποῖς |
ἐπιχειροίη
πράγμασιν.
(εἶτα
τοῦτο
μὲν |
[320] |
θαλάττῃ
ποιήσατε,
ἡμῖν
δὲ
τοῖς
|
λοιποῖς |
τὴν
ταχίστην
ἀπαλλαγὴν
τῶν
ἐπηρτημένων |
[280] |
ὕβριν.
γαῖα
δὲ
πατρὶς
ἔχει
|
κόλποις |
τῶν
πλεῖστα
καμόντων
σώματ'
ἐπεὶ |
[290] |
ἥ
τε
πόλις
παρὰ
πᾶσιν
|
ἀνθρώποις |
ἀναίτιος
γέγον'
ἐκ
τῶν
ἐμῶν |
[270] |
τοῖς
ἄλλοις
ἔγωγ'
ὁρῶ
πᾶσιν
|
ἀνθρώποις |
διωρισμένα
καὶ
τεταγμένα
πως
τὰ |
[210] |
ἐν
ἐκείνῃ
τῇ
ἡμέρᾳ
πᾶσιν
|
ἀνθρώποις |
ἔδειξαν
ἐγκώμια
Θηβαῖοι
καθ'
ὑμῶν |
[90] |
βουλευόμενοι.
πέρας
μὲν
γὰρ
ἅπασιν
|
ἀνθρώποις |
ἐστὶ
τοῦ
βίου
θάνατος,
κἂν |
[150] |
τοὺς
παραβαίνοντάς
τι
τῶν
ἐν
|
ἀνθρώποις |
εὐσεβῶν:
ὥστε
συναντᾶτε
μετὰ
τῶν |
[200] |
πραγμάτων,
ὃ
πᾶσι
κοινόν
ἐστιν
|
ἀνθρώποις |
ὅταν
τῷ
θεῷ
ταῦτα
δοκῇ: |
[90] |
διεπράξατο,
ἀλλὰ
καὶ
πᾶσιν
ἔδειξεν
|
ἀνθρώποις |
τήν
τε
τῆς
πόλεως
καλοκαγαθίαν |
[0] |
ἕτερον
δ'
ὃ
φύσει
πᾶσιν
|
ἀνθρώποις |
ὑπάρχει,
τῶν
μὲν
λοιδοριῶν
καὶ |
[70] |
ἐπιτείχισμ'
ἐπὶ
τὴν
Ἀττικήν,
καὶ
|
Μεγάροις |
ἐπιχειρῶν,
καὶ
καταλαμβάνων
Ὠρεόν,
καὶ |
[40] |
Σικυῶνι,
καὶ
τί
Πέριλλος
ἐν
|
Μεγάροις; |
οὐκ
ἀπερριμμένοι;
(ἐξ
ὧν
καὶ |
[290] |
καθ'
ἑαυτοῦ
ὅτι
τοῖς
γεγενημένοις
|
ἀνιαροῖς |
οὐδὲν
ὁμοίως
ἔσχε
τοῖς
ἄλλοις. |
[150] |
συμμαχίᾳ
τοῖς
δημιουργοῖς
καὶ
τοῖς
|
συνέδροις |
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
συμμάχοις
πᾶσι |
[150] |
ἔδοξε
τοῖς
πυλαγόροις
καὶ
τοῖς
|
συνέδροις |
τῶν
Ἀμφικτυόνων
καὶ
τῷ
κοινῷ |
[150] |
ἔδοξε
τοῖς
πυλαγόροις
καὶ
τοῖς
|
συνέδροις |
τῶν
Ἀμφικτυόνων
καὶ
τῷ
κοινῷ |
[240] |
ἐν
αὐτοῖς
τοῖς
δεινοῖς
καὶ
|
φοβεροῖς |
ἐμβεβηκώς,
ἡνίκ'
οὐδ'
ἀγνωμονῆσαί
τι |
[170] |
ὑπὲρ
ὑμῶν
ἐν
αὐτοῖς
τοῖς
|
φοβεροῖς, |
ἑτέρου
δέ,
ὅτι
μικρὸν
ἀναλώσαντες |
[140] |
τοῦ
τόπου
καὶ
τῶν
ὑπαρχόντων
|
ἑκατέροις |
κακοπαθεῖν.
(εἰ
μὲν
οὖν
τῆς |
[160] |
Φιλίππου
φρονούντων
καὶ
διεφθαρμένων
παρ'
|
ἑκατέροις, |
ὃ
μὲν
ἦν
ἀμφοτέροις
φοβερὸν |
[70] |
αἰτιᾶται
ἔμ'
ὑπὲρ
τοῦ
πολέμου,
|
ἑτέροις |
ἐγκαλῶν.
Λέγε
δ'
αὐτὴν
τὴν |
[210] |
ὧν
ἔπραττον
οὗτοι,
αὐτοὺς
βοηθεῖν
|
ἑτέροις |
ἐξ
ὧν
ἐπείσθητ'
ἐμοί.
ἀλλὰ |
[230] |
κατέστη
κύριος
Φίλιππος
ἔστιν
ἰδεῖν,
|
ἑτέροις |
πειραθῆναι
συνέβη,
τῆς
δὲ
φιλανθρωπίας, |
[240] |
τοῦτον
περὶ
ἐμοῦ,
πρὸς
πολλοῖς
|
ἑτέροις |
ταῦτα
καὶ
παραπλήσια
τούτοις
ἐστίν: |
[170] |
Ἐλατείᾳ
ὄντα,
ἀλλ'
ἐπὶ
τοῖς
|
ἡμετέροις |
ὁρίοις.
ὅτι
μέντοι
ἵν'
ἕτοιμα |
[40] |
τουτωνὶ
καὶ
τοὺς
ἀνθισταμένους
τοῖς
|
ὑμετέροις |
βουλήμασιν
ὑμεῖς
ἐστὲ
σῷοι
καὶ |
[200] |
οὕτω
σεμνὰ
καὶ
προσήκοντα
τοῖς
|
ὑμετέροις |
ἤθεσιν
ὑμεῖς
ὑπολαμβάνετ'
εἶναι
ὥστε |
[110] |
νόμοις,
ἀλλὰ
καὶ
ἐν
τοῖς
|
ὑμετέροις |
ἤθεσιν
ὥρισται,
ἐγὼ
ῥᾳδίως
πολλαχόθεν |
[80] |
κατὰ
τὸν
βίον
ἀφθονωτέροις
καὶ
|
εὐωνοτέροις |
διῆγεν
ὑμᾶς
τῆς
νῦν
εἰρήνης, |
[170] |
δεινῶν
εἰσιν
ἡμῶν
ἐγγυτέρω,
καὶ
|
προτέροις |
αὐτοῖς
ἐστιν
ὁ
κίνδυνος:
ἔπειτ' |
[290] |
ἔχειν
δεσπότην
αὑτῶν,
ἃ
τοῖς
|
προτέροις |
Ἕλλησιν
ὅροι
τῶν
ἀγαθῶν
ἦσαν |
[140] |
Ἀθηναῖοι,
τοιοῦτον
ὃ
πᾶσι
τοῖς
|
προτέροις |
ἐπέθηκε
τέλος:
περὶ
οὗ
τοὺς |
[0] |
παρασχὼν
αὑτὸν
ἴσον
καὶ
κοινὸν
|
ἀμφοτέροις |
ἀκροατὴν
οὕτω
τὴν
διάγνωσιν
ποιήσεται |
[160] |
παρ'
ἑκατέροις,
ὃ
μὲν
ἦν
|
ἀμφοτέροις |
φοβερὸν
καὶ
φυλακῆς
πολλῆς
δεόμενον, |
[80] |
πᾶσι
τοῖς
κατὰ
τὸν
βίον
|
ἀφθονωτέροις |
καὶ
εὐωνοτέροις
διῆγεν
ὑμᾶς
τῆς |
[300] |
νόμων
συμφερόντων
θέσεις,
τοῖς
ἀποδειχθεῖσιν
|
ἐχθροῖς |
ἐναντιώματα.
~Τούτων
γὰρ
ἁπάντων
ἦν |
[190] |
καιροὶ
καὶ
τοῖς
τῆς
πόλεως
|
ἐχθροῖς, |
οὐκ
ἔνι
τοῦτον
εὔνουν
εἶναι |
[120] |
κατὰ
τὴν
αὑτῶν
φύσιν
τοῖς
|
ἐχθροῖς |
περὶ
ἀλλήλων
συμβαίνει
λέγειν.
οἰκοδομῆσαι |
[300] |
Εὔβοιαν;
καὶ
τῶν
μὲν
τοῖς
|
ἐχθροῖς |
ὑπαρχουσῶν
δυνάμεων
τὰς
μεγίστας
ἀφελεῖν, |
[130] |
ἐστι
καὶ
ἀσφαλέστερον
ἀεὶ
τοῖς
|
ἐχθροῖς |
ὑπηρετοῦντα
μισθαρνεῖν
ἢ
τὴν
ὑπὲρ |
[130] |
ἐκείνους
τοὺς
χρόνους
τοῖς
μὲν
|
ἐχθροῖς |
ὑπηρετῶν,
ἐμοὶ
δ'
ἐπηρεάζων
εὑρέθη. |
[90] |
Ἀθαναίων
ἔν
τε
τοῖς
προγενομένοις
|
καιροῖς |
εὐνοέων
διατελεῖ
Βυζαντίοις
καὶ
τοῖς |
[150] |
ἄνευ
τοῦ
προσκαλέσασθαι
δήπου
τοῖς
|
Λοκροῖς |
δίκην
κατὰ
τῆς
πόλεως
τελέσασθαι. |
[150] |
ἐρρῶσθαι
φράσας
πολλὰ
Κιρραίοις
καὶ
|
Λοκροῖς, |
τὴν
Ἐλάτειαν
καταλαμβάνει.
(εἰ
μὲν |
[150] |
Κλειναγόρου,
ἐαρινῆς
πυλαίας,
ἔδοξε
τοῖς
|
πυλαγόροις |
καὶ
τοῖς
συνέδροις
τῶν
Ἀμφικτυόνων |
[150] |
Κλειναγόρου,
ἐαρινῆς
πυλαίας,
ἔδοξε
τοῖς
|
πυλαγόροις |
καὶ
τοῖς
συνέδροις
τῶν
Ἀμφικτυόνων |
[310] |
ἢ
τοῖς
εὐπόροις
ἢ
τοῖς
|
ἀπόροις |
πολιτικὴ
καὶ
κοινὴ
βοήθεια
χρημάτων; |
[310] |
χρήσιμος
{εἶ}
τίς
ἢ
τοῖς
|
εὐπόροις |
ἢ
τοῖς
ἀπόροις
πολιτικὴ
καὶ |
[90] |
μεγάλα,
ἐπειδὴ
Θηβαῖοι
κρατήσαντες
ἐν
|
Λεύκτροις |
ἀνελεῖν
ἐπεχείρουν,
διεκωλύσατε,
οὐ
φοβηθέντες |
[10] |
ὀργιζόμενοι:
οἷς
γὰρ
ηὐτυχήκεσαν
ἐν
|
Λεύκτροις |
οὐ
μετρίως
ἐκέχρηντο:
ἔπειθ'
ἡ |
[250] |
ἀπομάττων
τῷ
πηλῷ
καὶ
τοῖς
|
πιτύροις, |
καὶ
ἀνιστὰς
ἀπὸ
τοῦ
καθαρμοῦ |
[110] |
τοῖς
ἐκ
πασῶν
τῶν
φυλῶν
|
θεωροῖς |
ἑκατὸν
μνᾶς
εἰς
θυσίας,
δεδόχθαι |
[290] |
λέγεις
ἃ
σοὶ
καὶ
τοῖς
|
σοῖς |
οἱ
θεοὶ
τρέψειαν
εἰς
κεφαλήν; |
[120] |
ἀρετῆς,
ὦ
κάθαρμα,
ἢ
τοῖς
|
σοῖς |
τίς
μετουσία;
ἢ
καλῶν
ἢ |
[270] |
ἀλλὰ
καὶ
ἡ
φύσις
αὐτὴ
|
τοῖς |
ἀγράφοις
νομίμοις
καὶ
τοῖς
ἀνθρωπίνοις |
[90] |
γᾶς
καὶ
οἰκιᾶν,
προεδρίαν
ἐν
|
τοῖς |
ἀγῶσι,
πόθοδον
ποτὶ
τὰν
βωλὰν |
[200] |
οὐκ
ἦν
ταῦθ'
ὡς
ἔοικε,
|
τοῖς |
Ἀθηναίοις
πάτρια
οὐδ'
ἀνεκτὰ
οὐδ' |
[290] |
Ἀλεξάνδρῳ,
τῇ
γαστρὶ
μετροῦντες
καὶ
|
τοῖς |
αἰσχίστοις
τὴν
εὐδαιμονίαν,
τὴν
δ' |
[220] |
βραχέσι,
λογισταῖς
ἅμα
καὶ
μάρτυσι
|
τοῖς |
ἀκούουσιν
ὑμῖν
χρώμενος.
ἡ
γὰρ |
[300] |
καὶ
τοιούτων
ἀγαθῶν
ὑμῖν
καὶ
|
τοῖς |
ἄλλοις
Ἀθηναίοις
ἔχοντες
χάριν
δι' |
[10] |
καὶ
παρὰ
τούτοις
καὶ
παρὰ
|
τοῖς |
ἄλλοις
ἅπασιν
ἔρις
καὶ
ταραχή. |
[290] |
ἂν
δοθείη
δωρειὰ
συμπασῶν
ὧν
|
τοῖς |
ἄλλοις
δεδώκατε.
ἀλλ'
οὔτ'
ἂν |
[110] |
ἐστί
μοι
περὶ
τῶν
αὐτῶν
|
τοῖς |
ἄλλοις
δήπου.
ἐπέδωκα:
ἐπαινοῦμαι
διὰ |
[0] |
ὅρκον,
ἐν
ᾧ
πρὸς
ἅπασι
|
τοῖς |
ἄλλοις
δικαίοις
καὶ
τοῦτο
γέγραπται, |
[70] |
κατ'
ἐμοῦ.
τί
ποτ'
οὖν
|
τοῖς |
ἄλλοις
ἐγκαλῶν
τῶν
ἐμοὶ
πεπραγμένων |
[270] |
λέγειν
βελτίω;
(παρὰ
μὲν
τοίνυν
|
τοῖς |
ἄλλοις
ἔγωγ'
ὁρῶ
πᾶσιν
ἀνθρώποις |
[180] |
δῆμος
τῶν
Θηβαίοις
τε
καὶ
|
τοῖς |
ἄλλοις
Ἕλλησι
συμφερόντων.
συνθέσθαι
δὲ |
[290] |
γεγενημένοις
ἀνιαροῖς
οὐδὲν
ὁμοίως
ἔσχε
|
τοῖς |
ἄλλοις.
(καίτοι
τὸν
τῶν
νόμων |
[10] |
πρὸς
ἅπασιν,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
|
τοῖς |
ἄλλοις
οἷς
ἂν
εἰπεῖν
τις |
[270] |
τῶν
πραγμάτων
ἐβουλευόμην,
ἦν
ἂν
|
τοῖς |
ἄλλοις
ῥήτορσιν
ὑμῖν
ἔμ'
αἰτιᾶσθαι: |
[150] |
δημιουργοῖς
καὶ
τοῖς
συνέδροις
καὶ
|
τοῖς |
ἄλλοις
συμμάχοις
πᾶσι
χαίρειν.
ἐπειδὴ |
[100] |
τοιούτοις
τὴν
πόλιν
ὑπὲρ
τῶν
|
τοῖς |
ἄλλοις
συμφερόντων
ἐθέλουσαν
ἀγωνίζεσθαι,
ὑπὲρ |
[240] |
ἀρχόμενα
καὶ
προαισθέσθαι
καὶ
προειπεῖν
|
τοῖς |
ἄλλοις.
ταῦτα
πέπρακταί
μοι.
καὶ |
[270] |
ταῦτ'
ἐμοῦ
κατηγορεῖ.
(καὶ
πρὸς
|
τοῖς |
ἄλλοις,
ὥσπερ
αὐτὸς
ἁπλῶς
καὶ |
[190] |
τῆς
αὐτῆς
ἀγνοίας
ὑπεύθυνος
εἶ
|
τοῖς |
ἄλλοις,
ὥστε
τί
μᾶλλον
ἐμοῦ |
[140] |
θεάσασθ'
ὡς
εὖ,
πόλεμον
ποιῆσαι
|
τοῖς |
Ἀμφικτύοσι
καὶ
περὶ
τὴν
Πυλαίαν |
[150] |
πράττειν,
ἀπεκρύπτετο,
κοινὰ
δὲ
καὶ
|
τοῖς |
Ἀμφικτύοσιν
δόξαντα
ποιεῖν
προσεποιεῖτο:
ὁ |
[150] |
βοηθήσῃ
τῷ
τε
Ἀπόλλωνι
καὶ
|
τοῖς |
Ἀμφικτύοσιν,
ὅπως
μὴ
περιίδῃ
ὑπὸ |
[150] |
διαλαβεῖν
τοὺς
ὅρους,
καὶ
ἀπειπεῖν
|
τοῖς |
Ἀμφισσεῦσι
τοῦ
λοιποῦ
μὴ
ἐπιβαίνειν} |
[270] |
αὐτὴ
τοῖς
ἀγράφοις
νομίμοις
καὶ
|
τοῖς |
ἀνθρωπίνοις
ἤθεσιν
διώρικεν.
Αἰσχίνης
τοίνυν |
[310] |
~Τούτων
γὰρ
ἁπάντων
ἦν
ἐν
|
τοῖς |
ἄνω
χρόνοις
ἐξέτασις,
καὶ
ἔδωκεν |
[300] |
ἐμπορίου
κατασκευήν,
νόμων
συμφερόντων
θέσεις,
|
τοῖς |
ἀποδειχθεῖσιν
ἐχθροῖς
ἐναντιώματα.
~Τούτων
γὰρ |
[310] |
τίς
ἢ
τοῖς
εὐπόροις
ἢ
|
τοῖς |
ἀπόροις
πολιτικὴ
καὶ
κοινὴ
βοήθεια |
[260] |
τῶν
ἔργων,
γραμματεύειν
καὶ
ὑπηρετεῖν
|
τοῖς |
ἀρχιδίοις.
ὡς
δ'
ἀπηλλάγης
ποτὲ |
[260] |
ταῦτα
βίῳ,
ἀλλὰ
μισθώσας
σαυτὸν
|
τοῖς |
βαρυστόνοις
ἐπικαλουμένοις
{ἐκείνοις}
ὑποκριταῖς
Σιμύκᾳ |
[210] |
ἡμᾶς
σεσῶσθαι
νομίζειν,
καὶ
περιειστήκει
|
τοῖς |
βοηθείας
δεήσεσθαι
δοκοῦσιν
ἀφ'
ὧν |
[230] |
στάδι'
ἀπὸ
τῆς
πόλεως
ἐπὶ
|
τοῖς |
Βοιωτῶν
ὁρίοις
γενέσθαι:
ἀντὶ
δὲ |
[80] |
ἀλλὰ
τίς
ἦν
ὁ
βοηθήσας
|
τοῖς |
Βυζαντίοις
καὶ
σώσας
αὐτούς;
τίς |
[90] |
ὁ
μὲν
γὰρ
σύμμαχος
ὢν
|
τοῖς |
Βυζαντίοις
πολιορκῶν
αὐτοὺς
ἑωρᾶθ'
ὑπὸ |
[120] |
οὓς
ὅλους
δίκαιον
ἦν
ἀναγιγνώσκεσθαι
|
τοῖς |
γ'
ὀμωμοκόσιν
κατὰ
τοὺς
νόμους |
[290] |
δ'
ἐξέφερεν
καθ'
ἑαυτοῦ
ὅτι
|
τοῖς |
γεγενημένοις
ἀνιαροῖς
οὐδὲν
ὁμοίως
ἔσχε |
[200] |
δὲ
τί;
ὅτι
ὁ
μὲν
|
τοῖς |
γονεῦσι
μόνον
γεγενῆσθαι
νομίζων
τὸν |
[120] |
ἀλλὰ
κἂν
ἑτέρου
λέγοντος
ἐρυθριάσειε,
|
τοῖς |
δ'
ἀπολειφθεῖσι
μέν,
ὥσπερ
σύ, |
[80] |
τότε
πεισθεῖσιν
ἡ
σωτηρία
περιεγένετο,
|
τοῖς |
δ'
ὀλιγωρήσασι
τὸ
πολλάκις
ὧν |
[60] |
χεῖρον
διέθηκε,
τοὺς
μὲν
ἐξαπατῶν,
|
τοῖς |
δὲ
διδούς,
τοὺς
δὲ
πάντα |
[150] |
βοηδρομιῶνος,
ὡς
δὲ
Κορίνθιοι,
πανήμου.
|
τοῖς |
δὲ
μὴ
συναντήσασι
πανδημεὶ
χρησόμεθα |
[40] |
ἀκαίρου
ῥᾳθυμίας
τὴν
ἐλευθερίαν
ἀπολωλεκέναι,
|
τοῖς |
δὲ
προεστηκόσι
καὶ
τἄλλα
πλὴν |
[150] |
δὲ
μὴ
συναντήσασι
πανδημεὶ
χρησόμεθα
|
τοῖς |
δὲ
συμβούλοις
ἡμῖν
κειμένοις
ἐπιζημίοις. |
[90] |
ὑπὲρ
εὐδοξίας
καὶ
τιμῆς
ἤθελον
|
τοῖς |
δεινοῖς
αὑτοὺς
διδόναι,
ὀρθῶς
καὶ |
[240] |
ὅσ'
ἔπραττον
ἐγώ,
ἐν
αὐτοῖς
|
τοῖς |
δεινοῖς
καὶ
φοβεροῖς
ἐμβεβηκώς,
ἡνίκ' |
[170] |
τὴν
τῆς
εὐνοίας
τάξιν
ἐν
|
τοῖς |
δεινοῖς
οὐκ
ἔλιπον,
ἀλλὰ
καὶ |
[260] |
ὅτι
κοινὸς
καὶ
φιλάνθρωπος
καὶ
|
τοῖς |
δεομένοις
ἐπαρκῶν,
σιωπῶ
καὶ
οὐδὲν |
[150] |
Πελοποννησίων
τῶν
ἐν
τῇ
συμμαχίᾳ
|
τοῖς |
δημιουργοῖς
καὶ
τοῖς
συνέδροις
καὶ |
[200] |
καὶ
πολλοὺς
ἑτέρους
τοὺς
ἐν
|
τοῖς |
δημοσίοις
μνήμασιν
κειμένους
ἀγαθοὺς
ἄνδρας, |
[250] |
καὶ
τὸ
μέρος
τῶν
ψήφων
|
τοῖς |
διώκουσιν
οὐ
μετεδίδοτε,
τότ'
ἐψηφίζεσθε |
[110] |
ἐπὶ
τοῦ
θεωρικοῦ
κατασταθεὶς
ἐπέδωκε
|
τοῖς |
ἐκ
πασῶν
τῶν
φυλῶν
θεωροῖς |
[220] |
περιῇ,
συγχωρεῖτε,
οὕτω
καὶ
νῦν
|
τοῖς |
ἐκ
τοῦ
λόγου
φαινομένοις
προσθέσθαι. |
[100] |
πολλῶν
δίκαι'
εἱλόμην,
οὔτ'
ἐν
|
τοῖς |
Ἑλληνικοῖς
τὰ
Φιλίππου
δῶρα
καὶ |
[100] |
τὴν
πόλιν
πολιτεύμασι
καὶ
ἐν
|
τοῖς |
Ἑλληνικοῖς
φανήσομαι:
οὔτε
γὰρ
ἐν |
[290] |
πολιτείας
οὐδὲ
προαιρέσεως
ἀρξαμένων
ὑμῶν
|
τοῖς |
Ἕλλησι
βοηθεῖν,
(ἐπεὶ
ἔμοιγ'
εἰ |
[290] |
λέγω,
ὅτι
τῶν
πολιτευομένων
παρὰ
|
τοῖς |
Ἕλλησι
διαφθαρέντων
ἁπάντων,
ἀρξαμένων
ἀπὸ |
[60] |
πότερον
τῆς
συναιτίας
τῶν
συμβεβηκότων
|
τοῖς |
Ἕλλησι
κακῶν
καὶ
αἰσχρῶν,
ἧς |
[180] |
ὅρκους
καὶ
τὰ
παρὰ
πᾶσι
|
τοῖς |
Ἕλλησι
νομιζόμενα
εἶναι
δίκαια,
καὶ |
[230] |
ἔχουσα
χάριν,
εἰ
κοινοῦ
κινδύνου
|
τοῖς |
Ἕλλησι
περιστάντος
αὐτὴ
διπλάσια
τῶν |
[100] |
ἠγάπησα
ἀντὶ
τῶν
κοινῇ
πᾶσι
|
τοῖς |
Ἕλλησι
συμφερόντων.
~Ἡγοῦμαι
τοίνυν
λοιπὸν |
[90] |
διαλογισάμενοι.
(καὶ
γάρ
τοι
πᾶσι
|
τοῖς |
Ἕλλησιν
ἐδείξατ'
ἐκ
τούτων
ὅτι, |
[60] |
μέγ'
ὑπῆρξε
Φιλίππῳ.
(παρὰ
γὰρ
|
τοῖς |
Ἕλλησιν,
οὐ
τισίν,
ἀλλ'
ἅπασιν |
[320] |
ἐγὼ
κράτιστα
λέγων
ἐφαινόμην,
καὶ
|
τοῖς |
ἐμοῖς
καὶ
ψηφίσμασι
καὶ
νόμοις |
[300] |
πέπρακται
τοῖς
ἐμοῖς
ψηφίσμασι
καὶ
|
τοῖς |
ἐμοῖς
πολιτεύμασιν,
(ἃ
καὶ
βεβουλευμέν' |
[300] |
προσθεῖναι;
ταῦτα
τοίνυν
ἅπαντα
πέπρακται
|
τοῖς |
ἐμοῖς
ψηφίσμασι
καὶ
τοῖς
ἐμοῖς |
[200] |
ταῦτα
μηδεπώποτε
τῆς
πόλεως
ἐν
|
τοῖς |
ἔμπροσθεν
χρόνοις
ἀσφάλειαν
ἄδοξον
μᾶλλον |
[90] |
ὧν
ἠγνωμονήκεσαν
εἰς
ὑμᾶς
ἐν
|
τοῖς |
ἔμπροσθεν
χρόνοις,
οὐ
μόνον
οὐ |
[170] |
ἐν
τοῖς
ὅπλοις
ὄντας,
ἵνα
|
τοῖς |
ἐν
Θήβαις
φρονοῦσι
τὰ
ὑμέτερα |
[300] |
τῇ
πόλει,
μισθώσαντα
δ'
αὑτὸν
|
τοῖς |
ἐναντίοις,
τοὺς
ὑπὲρ
τῶν
ἐχθρῶν |
[100] |
πόλεων
ἀποδοῦναι
ταῦτα
δικαίως
αὐτοῖς
|
τοῖς |
ἐξημαρτηκόσιν
εἰς
ὑμᾶς,
μηδὲν
ὧν |
[0] |
εἰπεῖν
πρῶτον,
ἵνα
μηδεὶς
ὑμῶν
|
τοῖς |
ἔξωθεν
λόγοις
ἠγμένος
ἀλλοτριώτερον
τῶν |
[0] |
καὶ
τῶν
κατηγοριῶν
ἀκούειν
ἡδέως,
|
τοῖς |
ἐπαινοῦσι
δ'
αὑτοὺς
ἄχθεσθαι:
(τούτων |
[200] |
ἑλόμενοι,
τὸν
δ'
ὑπακούειν
ἀποφηνάμενον
|
τοῖς |
ἐπιταττομένοις
Κυρσίλον
καταλιθώσαντες,
οὐ
μόνον |
[320] |
καὶ
οὐκέτι
συμβούλων
ἀλλὰ
τῶν
|
τοῖς |
ἐπιταττομένοις
ὑπηρετούντων
καὶ
τῶν
κατὰ |
[10] |
ἐμέ,
ὡμολογεῖτ'
ἂν
ἡ
κατηγορία
|
τοῖς |
ἔργοις
αὐτοῦ.
(νῦν
δ'
ἐκστὰς |
[170] |
κελεύωσιν,
ὡς
ἐκείνων
ὄντων
ἐν
|
τοῖς |
ἐσχάτοις,
ἡμῶν
δ'
ἄμεινον
ἢ |
[320] |
τούτων
εἶναι.
(οὐκ
ἐπὶ
μὲν
|
τοῖς |
ἑτέρων
εὐτυχήμασι
φαιδρὸς
ἐγὼ
καὶ |
[40] |
τὰ
τοιαῦτα
καιρὸς
ἀεὶ
πάρεστι
|
τοῖς |
εὖ
φρονοῦσι.
μέχρι
τούτου
Λασθένης |
[310] |
σὺ
χρήσιμος
{εἶ}
τίς
ἢ
|
τοῖς |
εὐπόροις
ἢ
τοῖς
ἀπόροις
πολιτικὴ |
[120] |
ἃς
κατὰ
τὴν
αὑτῶν
φύσιν
|
τοῖς |
ἐχθροῖς
περὶ
ἀλλήλων
συμβαίνει
λέγειν. |
[300] |
τὴν
Εὔβοιαν;
καὶ
τῶν
μὲν
|
τοῖς |
ἐχθροῖς
ὑπαρχουσῶν
δυνάμεων
τὰς
μεγίστας |
[130] |
ῥᾷόν
ἐστι
καὶ
ἀσφαλέστερον
ἀεὶ
|
τοῖς |
ἐχθροῖς
ὑπηρετοῦντα
μισθαρνεῖν
ἢ
τὴν |
[170] |
ἐν
Ἐλατείᾳ
ὄντα,
ἀλλ'
ἐπὶ
|
τοῖς |
ἡμετέροις
ὁρίοις.
ὅτι
μέντοι
ἵν' |
[180] |
ὅπλοις
κρατήσαντες
τοὺς
ἀντιβαίνειν
πειρωμένους
|
τοῖς |
Ἡρακλέους
ἐγγόνοις,
καὶ
τὸν
Οἰδίπουν |
[0] |
(Πρῶτον
μέν,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
|
τοῖς |
θεοῖς
εὔχομαι
πᾶσι
καὶ
πάσαις, |
[230] |
τούτοις
ἑωρᾶτο
αἰσχρὸν
γάῤ,
ἀλλὰ
|
τοῖς |
θεοῖς
ἔχουσα
χάριν,
εἰ
κοινοῦ |
[210] |
δ'
ὑμῶν
θυσίαι
καὶ
πομπαὶ
|
τοῖς |
θεοῖς.
(καὶ
ἔγωγ'
ἡδέως
ἂν |
[180] |
τῷ
Ἀθηναίων,
εὐξαμένους
καὶ
θύσαντας
|
τοῖς |
θεοῖς
καὶ
ἥρωσι
τοῖς
κατέχουσι |
[80] |
καὶ
πᾶσιν
γενέσθαι,
τῷ
θυσίας
|
τοῖς |
θεοῖς
καὶ
προσόδους
ὡς
ἀγαθῶν |
[290] |
τοὺς
ἀγωνιζομένους
ἀνέθηκεν
δύναμιν,
ἀλλὰ
|
τοῖς |
θεοῖς.
τί
οὖν,
ὦ
κατάρατ' |
[120] |
στεφάνων
ποιεῖσθαι
ἐν
αὐτοῖς
ἑκάστους
|
τοῖς |
ἰδίοις
δήμοις,
ἐὰν
μή
τινας |
[260] |
τὴν
πόλιν
τοιοῦτος:
ἐν
δὲ
|
τοῖς |
ἰδίοις
εἰ
μὴ
πάντες
ἴσθ' |
[250] |
τὴν
ἑνὸς
ἡμῶν
ἑκάστου
ἐν
|
τοῖς |
ἰδίοις
ἐξετάζειν
δίκαιον
εἶναι
νομίζω. |
[200] |
ἐκ
παντὸς
τοῦ
χρόνου
πεῖσαι
|
τοῖς |
ἰσχύουσι
μέν,
μὴ
δίκαια
δὲ |
[90] |
ἄνδρας
ἐγχειρεῖν
μὲν
ἅπασιν
ἀεὶ
|
τοῖς |
καλοῖς,
τὴν
ἀγαθὴν
προβαλλομένους
ἐλπίδα, |
[240] |
εἴ
τις
ἰατρὸς
ἀσθενοῦσι
μὲν
|
τοῖς |
κάμνουσιν
εἰσιὼν
μὴ
λέγοι
μηδὲ |
[100] |
τοίνυν
ἦθος
ἔχων
ἔν
τε
|
τοῖς |
κατὰ
τὴν
πόλιν
πολιτεύμασι
καὶ |
[80] |
καλὴν
δόξαν
ἐνεγκεῖν
ἐν
πᾶσι
|
τοῖς |
κατὰ
τὸν
βίον
ἀφθονωτέροις
καὶ |
[180] |
θύσαντας
τοῖς
θεοῖς
καὶ
ἥρωσι
|
τοῖς |
κατέχουσι
τὴν
πόλιν
καὶ
τὴν |
[90] |
πράτοις
πεδὰ
τὰ
ἱερά,
καὶ
|
τοῖς |
κατοικεῖν
ἐθέλουσι
τὰν
πόλιν
ἀλειτουργήτοις |
[110] |
ὄντων
ἐν
Ἴμβρῳ
καὶ
βοηθούντων
|
τοῖς |
κατοικοῦσιν
Ἀθηναίων
τὴν
νῆσον,
οὐ |
[210] |
λυπούμενος
καὶ
στένων
καὶ
δυσμεναίνων
|
τοῖς |
κοινοῖς
ἀγαθοῖς
οἴκοι
καθῆτο.
εἰ |
[280] |
πόλις
ὡμολογήσατε.
τοὺς
οὖν
ἐπὶ
|
τοῖς |
κοινοῖς
ἀτυχήμασιν
ὧν
ἐφρόνουν
λαβόντας |
[270] |
ταύτην
μὲν
εὑρήσετε
πάντες
ἐν
|
τοῖς |
κοινοῖς
ἐξεταζομένην
ὑπὲρ
ὑμῶν
ἀεὶ |
[300] |
ἄστεως.
οὐδέ
γ'
ἡττήθην
ἐγὼ
|
τοῖς |
λογισμοῖς
Φιλίππου,
πολλοῦ
γε
καὶ |
[300] |
ἵνα
δ'
εἰδῆθ'
ὅτι
πολλῷ
|
τοῖς |
λόγοις
ἐλάττοσι
χρῶμαι
τῶν
ἔργων, |
[240] |
ὄντα
κρείττω
γενέσθαι;
καὶ
ταῦτα
|
τοῖς |
λόγοις;
τίνος
γὰρ
ἄλλου
κύριος |
[20] |
στρατιωτῶν
εὐπορήσας
ἐκ
τούτων
ῥᾳδίως
|
τοῖς |
λοιποῖς
ἐπιχειροίη
πράγμασιν.
(εἶτα
τοῦτο |
[320] |
καὶ
θαλάττῃ
ποιήσατε,
ἡμῖν
δὲ
|
τοῖς |
λοιποῖς
τὴν
ταχίστην
ἀπαλλαγὴν
τῶν |
[150] |
ἐνῆν
ἄνευ
τοῦ
προσκαλέσασθαι
δήπου
|
τοῖς |
Λοκροῖς
δίκην
κατὰ
τῆς
πόλεως |
[100] |
τριήρη
συνεκκαίδεκα
ἐκ
τῶν
ἐν
|
τοῖς |
λόχοις
συντελειῶν,
ἀπὸ
εἴκοσι
καὶ |
[110] |
χρυσῷ
στεφάνῳ,
καὶ
ἀναγορεῦσαι
Παναθηναίοις
|
τοῖς |
μεγάλοις
ἐν
τῷ
γυμνικῷ
ἀγῶνι |
[50] |
ἀναγορεῦσαι
ἐν
τῷ
θεάτρῳ
Διονυσίοις
|
τοῖς |
μεγάλοις,
τραγῳδοῖς
καινοῖς,
ὅτι
στεφανοῖ |
[120] |
ξύλον;
ἢ
ὡς
ἡ
μήτηρ
|
τοῖς |
μεθημερινοῖς
γάμοις
ἐν
τῷ
κλεισίῳ |
[30] |
μὴ
πλεῖον
ἐνοχλῆσθε
περὶ
τούτων:
|
τοῖς |
μὲν
γὰρ
ὅλοις
οὐδὲν
μέτριόν |
[130] |
οὗτος
κατ'
ἐκείνους
τοὺς
χρόνους
|
τοῖς |
μὲν
ἐχθροῖς
ὑπηρετῶν,
ἐμοὶ
δ' |
[310] |
οὐκ
οἶδε
τῶν
πάντων,
ὅτι
|
τοῖς |
μὲν
ζῶσι
πᾶσιν
ὕπεστί
τις |
[80] |
ὁ
Φίλιππος
ὑφ'
ὑμῶν
ἐξηλάθη
|
τοῖς |
{μὲν}
ὅπλοις,
τῇ
δὲ
πολιτείᾳ |
[40] |
ὅταν
βούλωνται.
(εἶτ'
οἶμαι,
συμβέβηκε
|
τοῖς |
μὲν
πλήθεσιν
ἀντὶ
τῆς
πολλῆς |
[80] |
πεπονθότων
ὑπῆρχον:
τῶν
δ'
ἀδικουμένων
|
τοῖς |
μὲν
ὑμῖν
τότε
πεισθεῖσιν
ἡ |
[110] |
οὕτω
ταῦτ'
οὐ
μόνον
ἐν
|
τοῖς |
νόμοις,
ἀλλὰ
καὶ
ἐν
τοῖς |
[270] |
πάνθ'
οὕτως
οὐ
μόνον
ἐν
|
τοῖς |
νόμοις,
ἀλλὰ
καὶ
ἡ
φύσις |
[120] |
κατηγορίαν
ἀδικήματ'
ἔχειν,
ὧν
ἐν
|
τοῖς |
νόμοις
εἰσὶν
αἱ
τιμωρίαι,
τὴν |
[120] |
δ'
ἐγὼ
μὲν
ἀθῷος
ἅπασι,
|
τοῖς |
νόμοις,
τῷ
χρόνῳ,
τῇ
προθεσμίᾳ, |
[300] |
κακία
ἢ
πάντα
ταῦτ'
ἐλυμαίνετο
|
τοῖς |
ὅλοις,
ἕως
ἀνέτρεψεν,
τί
Δημοσθένης |
[240] |
πρέσβεις
αὐτοῦ
τῷ
λόγῳ,
ταῦτα
|
τοῖς |
ὅπλοις
ἐπιὼν
κατεστρέφετο.
(ταῦτ'
οὖν |
[210] |
εἶναι
δοκῶ,
τῶν
δ'
ἐν
|
τοῖς |
ὅπλοις
καὶ
κατὰ
τὴν
στρατηγίαν |
[180] |
Πελοποννησίων
τῆς
πατρῴας
ἀρχῆς
κατήγαγον,
|
τοῖς |
ὅπλοις
κρατήσαντες
τοὺς
ἀντιβαίνειν
πειρωμένους |
[170] |
δεῖξαι
πᾶσιν
ὑμᾶς
αὐτοὺς
ἐν
|
τοῖς |
ὅπλοις
ὄντας,
ἵνα
τοῖς
ἐν |
[150] |
καὶ
κωλυόμενοι
τοῦτο
ποιεῖν
ἐν
|
τοῖς |
ὅπλοις
παραγενόμενοι
τὸ
κοινὸν
τῶν |
[10] |
Φίλιππος
(οὐ
γὰρ
ἦν
ἀφανῆ)
|
τοῖς |
παρ'
ἑκάστοις
προδόταις
χρήματ'
ἀναλίσκων |
[230] |
ἐγώ,
ἐξ
ἴσου
προὐτίθεθ'
ὑμεῖς
|
τοῖς |
παρ'
ἐκείνου
μισθαρνοῦσι
καὶ
ἐμοί, |
[160] |
μέντοι
ἀκούσας
τῶν
πρεσβευτῶν
συγκατατίθεμαι
|
τοῖς |
παρακαλουμένοις
καὶ
ἕτοιμός
εἰμι
ποιεῖσθαι |
[300] |
Πυλῶν
Ἑλλήνων
οὔτε
τῶν
εἴσω
|
τοῖς |
παροῦσι
κακοῖς
ἐκέχρηντ'
ἄν,
(ἀλλὰ |
[180] |
ἀποφαίνεται,
καὶ
δίδωσιν
ἑαυτὸν
ὑπεύθυνον
|
τοῖς |
πεισθεῖσι,
τῇ
τύχῃ,
τῷ
καιρῷ, |
[100] |
ἐγίγνετο.
τὸ
δ'
αἴτιον,
ἐν
|
τοῖς |
πένησιν
ἦν
τὸ
λῃτουργεῖν:
πολλὰ |
[100] |
δέκα
τάλαντα}
(ἆρα
μικρὰ
βοηθῆσαι
|
τοῖς |
πένησιν
ὑμῶν
δοκῶ,
ἢ
μίκρ' |
[50] |
κοινωνεῖν
μὲν
ἡγοῦμαι
καὶ
τοῦτο
|
τοῖς |
πεπολιτευμένοις,
εἴτ'
ἄξιός
εἰμι
τοῦ |
[50] |
καὶ
ἐπαινεῖν
ἐπὶ
τούτοις,
ἐν
|
τοῖς |
πεπολιτευμένοις
τὴν
κρίσιν
εἶναι
νομίζω: |
[220] |
ἀντὶ
τῶν
ἀληθῶν
ψευδεῖς
μεταθέντα
|
τοῖς |
πεπραγμένοις
δοκεῖν
τι
λέγειν.
(οὐκ |
[60] |
νῦν
ἔγωγε
τὸν
μάλιστ'
ἐπιτιμῶντα
|
τοῖς |
πεπραγμένοις
ἡδέως
ἂν
ἐροίμην,
τῆς |
[240] |
ἕτοιμος.
~Ἀλλ'
εἰ
νῦν
ἐπὶ
|
τοῖς |
πεπραγμένοις
κατηγορίας
ἔχω,
τί
ἂν |
[250] |
καὶ
ἀπομάττων
τῷ
πηλῷ
καὶ
|
τοῖς |
πιτύροις,
καὶ
ἀνιστὰς
ἀπὸ
τοῦ |
[120] |
ἀλλ'
οὐ
τοῖς
πράγμασι
καὶ
|
τοῖς |
πολιτεύμασιν
γιγνωσκομένους.
καὶ
βοᾷς
ῥητὰ |
[210] |
μεστή,
πότερον
συνέθυε
καὶ
συνευφραίνετο
|
τοῖς |
πολλοῖς,
ἢ
λυπούμενος
καὶ
στένων |
[290] |
ταὐτὰ
λυπεῖσθαι
καὶ
ταὐτὰ
χαίρειν
|
τοῖς |
πολλοῖς,
καὶ
μὴ
τῇ
προαιρέσει |
[280] |
φωνῆς,
ἀλλὰ
τὸ
ταὐτὰ
προαιρεῖσθαι
|
τοῖς |
πολλοῖς
καὶ
τὸ
τοὺς
αὐτοὺς |
[280] |
οὐκ
ἐπὶ
τῆς
αὐτῆς
ὁρμεῖ
|
τοῖς |
πολλοῖς,
οὔκουν
οὐδὲ
τῆς
ἀσφαλείας |
[120] |
λόγῳ
τοὺς
δημοτικούς,
ἀλλ'
οὐ
|
τοῖς |
πράγμασι
καὶ
τοῖς
πολιτεύμασιν
γιγνωσκομένους. |
[90] |
ἀληθεῖς,
οὕτως
ὡς
ἐγὼ
κέχρημαι
|
τοῖς |
πράγμασι
συμφέρειν
χρήσασθαι,
ἓν
ἢ |
[170] |
ἄνδρ'
ἐκάλει,
ἀλλὰ
καὶ
παρηκολουθηκότα
|
τοῖς |
πράγμασιν
ἐξ
ἀρχῆς,
καὶ
συλλελογισμένον |
[130] |
αὐτὸν
ἀνάγκη
θάτερον,
ἢ
μηδὲν
|
τοῖς |
πραττομένοις
ὑπ'
ἐμοῦ
τότ'
ἔχοντ' |
[90] |
δᾶμος
ὁ
Ἀθαναίων
ἔν
τε
|
τοῖς |
προγενομένοις
καιροῖς
εὐνοέων
διατελεῖ
Βυζαντίοις |
[210] |
γὰρ
ἐμπεσὼν
εἰς
τὰ
πεπραγμένα
|
τοῖς |
προγόνοις
ὑμῶν
ἔστιν
ἃ
τῶν |
[40] |
ἀντιλέγων
τούτοις,
οὗτος
ὑμῖν,
Αἰσχίνη,
|
τοῖς |
προδιδοῦσι
καὶ
μισθαρνοῦσιν
τὸ
ἔχειν |
[70] |
λοιποῦ,
ἐὰν
βούλησθε
μὴ
ἐπιτρέπειν
|
τοῖς |
προεστηκόσιν
ὑμῶν
κακοήθως
πολιτεύεσθαι,
ἀλλ' |
[280] |
ὁμωρόφιον
μήθ'
ὁμόσπονδον
γεγενημένον
εἶναι
|
τοῖς |
πρὸς
ἐκείνους
παραταξαμένοις,
μηδ'
ἐκεῖ |
[10] |
καὶ
τοῦτον
τὸν
τρόπον
κεχρημένος
|
τοῖς |
πρὸς
ἐμέ,
ὡμολογεῖτ'
ἂν
ἡ |
[260] |
μαρτυρίας.
Μαρτυρίαι.
(ἐν
μὲν
τοίνυν
|
τοῖς |
πρὸς
τὴν
πόλιν
τοιοῦτος:
ἐν |
[290] |
μηδέν'
ἔχειν
δεσπότην
αὑτῶν,
ἃ
|
τοῖς |
προτέροις
Ἕλλησιν
ὅροι
τῶν
ἀγαθῶν |
[140] |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τοιοῦτον
ὃ
πᾶσι
|
τοῖς |
προτέροις
ἐπέθηκε
τέλος:
περὶ
οὗ |
[150] |
ἱερέως
Κλειναγόρου,
ἐαρινῆς
πυλαίας,
ἔδοξε
|
τοῖς |
πυλαγόροις
καὶ
τοῖς
συνέδροις
τῶν |
[150] |
ἱερέως
Κλειναγόρου,
ἐαρινῆς
πυλαίας,
ἔδοξε
|
τοῖς |
πυλαγόροις
καὶ
τοῖς
συνέδροις
τῶν |
[170] |
τῶν
δικαίων,
ἰδοῦσιν
ὅτι,
ὥσπερ
|
τοῖς |
πωλοῦσι
Φιλίππῳ
τὴν
πατρίδα
πάρεσθ' |
[40] |
ἐμοὶ
δὲ
πιστεύσετε’
οὐ
τούτοις
|
τοῖς |
ῥήμασιν
γράψας,
ταῦτα
δὲ
βουλόμενος |
[70] |
μᾶλλον
φιλοτιμουμένων
τοῦτο
συντετελέσθαι
ἢ
|
τοῖς |
Σηλυμβριανοῖς
βοηθῆσαι.
καὶ
ὑπολαμβάνουσιν
αὑτοῖς |
[290] |
καὶ
λέγεις
ἃ
σοὶ
καὶ
|
τοῖς |
σοῖς
οἱ
θεοὶ
τρέψειαν
εἰς |
[120] |
δ'
ἀρετῆς,
ὦ
κάθαρμα,
ἢ
|
τοῖς |
σοῖς
τίς
μετουσία;
ἢ
καλῶν |
[280] |
καὶ
κατὰ
σαυτοῦ
μηνυτὴς
ἐπὶ
|
τοῖς |
συμβᾶσιν
γεγονώς,
ἐμοὶ
λοιδορεῖ
καὶ |
[190] |
τῇ
πόλει,
τοῦτο
πεποιηκὼς
ἐπὶ
|
τοῖς |
συμβᾶσιν
ἐξήτασαι,
καὶ
ἅμ'
Ἀρίστρατος |
[40] |
ὅτι
σὺ
μὲν
ἀλγεῖς
ἐπὶ
|
τοῖς |
συμβεβηκόσιν,
Αἰσχίνη,
καὶ
τοὺς
Θηβαίους |
[190] |
τότε
κινεῖται.
(ἐπειδὴ
δὲ
πολὺς
|
τοῖς |
συμβεβηκόσιν
ἔγκειται,
βούλομαί
τι
καὶ |
[90] |
καιροῖς
εὐνοέων
διατελεῖ
Βυζαντίοις
καὶ
|
τοῖς |
συμμάχοις
καὶ
συγγενέσι
Περινθίοις
καὶ |
[150] |
τῇ
συμμαχίᾳ
τοῖς
δημιουργοῖς
καὶ
|
τοῖς |
συνέδροις
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
συμμάχοις |
[150] |
πυλαίας,
ἔδοξε
τοῖς
πυλαγόροις
καὶ
|
τοῖς |
συνέδροις
τῶν
Ἀμφικτυόνων
καὶ
τῷ |
[150] |
πυλαίας,
ἔδοξε
τοῖς
πυλαγόροις
καὶ
|
τοῖς |
συνέδροις
τῶν
Ἀμφικτυόνων
καὶ
τῷ |
[280] |
προσήκειν
{ὑπολαμβάνοντες}
τὸν
ἐροῦντ'
ἐπὶ
|
τοῖς |
τετελευτηκόσι
καὶ
τὴν
ἐκείνων
ἀρετὴν |
[280] |
ὁ
δῆμος
τὸν
ἐροῦντ'
ἐπὶ
|
τοῖς |
τετελευτηκόσιν
παρ'
αὐτὰ
τὰ
συμβάντα, |
[190] |
συνενηνόχασιν
οἱ
αὐτοὶ
καιροὶ
καὶ
|
τοῖς |
τῆς
πόλεως
ἐχθροῖς,
οὐκ
ἔνι |
[30] |
τῷδε
τῷ
ψηφίσματι,
ἔνοχος
ἔστω
|
τοῖς |
τῆς
προδοσίας
ἐπιτιμίοις,
ἐὰν
μή |
[270] |
καὶ
τιμῶν,
ἃ
πάντα
προσῆν
|
τοῖς |
τότε
πραττομένοις
ὑπ'
ἐμοῦ,
ἀλλὰ |
[40] |
πολλοὺς
τουτωνὶ
καὶ
τοὺς
ἀνθισταμένους
|
τοῖς |
ὑμετέροις
βουλήμασιν
ὑμεῖς
ἐστὲ
σῷοι |
[200] |
ταῦθ'
οὕτω
σεμνὰ
καὶ
προσήκοντα
|
τοῖς |
ὑμετέροις
ἤθεσιν
ὑμεῖς
ὑπολαμβάνετ'
εἶναι |
[110] |
τοῖς
νόμοις,
ἀλλὰ
καὶ
ἐν
|
τοῖς |
ὑμετέροις
ἤθεσιν
ὥρισται,
ἐγὼ
ῥᾳδίως |
[160] |
φιλοτιμίαν
βουλόμενοι
ὑμᾶς
συγκαταίνους
γενέσθαι
|
τοῖς |
ὑπ'
αὐτῶν
παρακαλουμένοις.
πρότερον
μὲν |
[70] |
εἰς
Λῆμνον,
βοηθήσοντα
δὲ
Σηλυμβριανοῖς
|
τοῖς |
ὑπ'
ἐμοῦ
μὲν
πολιορκουμένοις,
οὐ |
[250] |
προσῆκεν
ἢ
τί
δίκαιον
ἦν
|
τοῖς |
ὑπ'
ἐμοῦ
πεπραγμένοις
θέσθαι
τὸν |
[170] |
βοηθήσουσα
δύναμις
ἐν
Ἐλατείᾳ,
οὕτω
|
τοῖς |
ὑπὲρ
τῆς
ἐλευθερίας
ἀγωνίζεσθαι
βουλομένοις |
[250] |
ἀλλὰ
καὶ
τῇ
πόλει
καὶ
|
τοῖς |
φίλοις
χρήσιμον
εἶναι,
ἐπειδὴ
δὲ |
[170] |
δέονθ'
ὑπὲρ
ὑμῶν
ἐν
αὐτοῖς
|
τοῖς |
φοβεροῖς,
ἑτέρου
δέ,
ὅτι
μικρὸν |
[30] |
καὶ
Πειραιεῖ,
ὅσοι
μὴ
ἐν
|
τοῖς |
φρουρίοις
εἰσὶν
ἀποτεταγμένοι:
τούτων
δ' |
[280] |
ὃς
ἦν
τῶν
ἐν
ἐκείνοις
|
τοῖς |
χρόνοις
συμφορῶν
αἴτιος
τῇ
πατρίδι, |
[80] |
ὅπλοις,
τῇ
δὲ
πολιτείᾳ
καὶ
|
τοῖς |
ψηφίσμασι,
κἂν
διαρραγῶσί
τινες
τούτων, |
[160] |
διὰ
τούτων
καὶ
τούτοις
ἐπαρθεὶς
|
τοῖς |
ψηφίσμασιν
καὶ
ταῖς
ἀποκρίσεσιν,
ἧκεν |
[230] |
δόξειεν
αὐτῷ,
οὐ
προλέγων
ἐν
|
τοῖς |
ψηφίσμασιν,
οὐδ'
ἐν
τῷ
φανερῷ |
[30] |
συνθήκαις.
ὥστε
ἐὰν
μὴ
ἐμμένητε
|
τοῖς |
ὡμολογημένοις,
οὐδὲν
προτερήσετε
ἔξω
τοῦ |
[90] |
τὰν
βωλὰν
καὶ
τὸν
δᾶμον
|
πράτοις |
πεδὰ
τὰ
ἱερά,
καὶ
τοῖς |
[170] |
ὡς
ἐκείνων
ὄντων
ἐν
τοῖς
|
ἐσχάτοις, |
ἡμῶν
δ'
ἄμεινον
ἢ
κεῖνοι |
[90] |
τοῖς
κατοικεῖν
ἐθέλουσι
τὰν
πόλιν
|
ἀλειτουργήτοις |
ἦμεν
πασᾶν
τᾶν
λειτουργιᾶν:
στᾶσαι |
[280] |
τῶν
πλεῖστα
καμόντων
σώματ'
ἐπεὶ
|
θνητοῖς |
ἐκ
Διὸς
ἥδε
κρίσις:
μηδὲν |
[10] |
γὰρ
ἦν
ἀφανῆ)
τοῖς
παρ'
|
ἑκάστοις |
προδόταις
χρήματ'
ἀναλίσκων
πάντας
συνέκρουε |
[200] |
δ'
ἣν
ὁ
δαίμων
ἔνειμεν
|
ἑκάστοις, |
ταύτῃ
κέχρηνται.
(ἔπειτ'
ὦ
κατάρατε |
[200] |
τῆς
μέντοι
διακονίας
τῆς
ἐφ'
|
ἑκάστοις |
τῶν
πεπραγμένων
καὶ
ἐμαυτῷ
μετεῖναί |
[150] |
πολλῶν
καὶ
πονηρῶν
τῶν
παρ'
|
ἑκάστοις, |
ὦ
γῆ
καὶ
θεοί:
(ὧν |
[300] |
πολίτην
ἔδει,
ὧν
κατορθουμένων
μὲν
|
μεγίστοις |
ἀναμφισβητήτως
ὑπῆρχεν
εἶναι
καὶ
τὸ |
[290] |
τῇ
γαστρὶ
μετροῦντες
καὶ
τοῖς
|
αἰσχίστοις |
τὴν
εὐδαιμονίαν,
τὴν
δ'
ἐλευθερίαν |
[30] |
δὲ
καὶ
ὑμᾶς
παρασκευάζεσθαι
βοηθεῖν
|
αὐτοῖς |
γέγραφα
ὑμῖν,
ἵνα
μὴ
πλεῖον |
[100] |
εἰκότως
ἔπραττον
ἐκεῖνοι.
ἦν
γὰρ
|
αὐτοῖς |
ἐκ
μὲν
τῶν
προτέρων
νόμων |
[120] |
ἀναγορεύσεις
τῶν
στεφάνων
ποιεῖσθαι
ἐν
|
αὐτοῖς |
ἑκάστους
τοῖς
ἰδίοις
δήμοις,
ἐὰν |
[90] |
Βυζαντίων
ἐποιήσατο,
εἴ
τι
δυσχερὲς
|
αὐτοῖς |
ἐπέπρακτο
πρὸς
ὑμᾶς
ὑπομιμνῄσκων,
συκοφαντίας |
[280] |
ὃ
δημοσίᾳ
προείλεθ'
ἡ
πόλις
|
αὐτοῖς |
ἐπιγράψαι,
ἵν'
εἰδῇς,
Αἰσχίνη,
καὶ |
[170] |
εἰσιν
ἡμῶν
ἐγγυτέρω,
καὶ
προτέροις
|
αὐτοῖς |
ἐστιν
ὁ
κίνδυνος:
ἔπειτ'
ἐξελθόντας |
[130] |
τουτουσὶ
γεγονὼς
οὐχ
ὅπως
χάριν
|
αὐτοῖς |
ἔχεις,
ἀλλὰ
μισθώσας
σαυτὸν
κατὰ |
[210] |
ἔκριναν
Φιλίππου:
καὶ
τὰ
παρ'
|
αὐτοῖς |
καὶ
παρὰ
πᾶσι
δ'
ἐν |
[80] |
ὧν
αὐτοὶ
προῄρηνται.
Λέγε
δ'
|
αὐτοῖς |
καὶ
τοὺς
τῶν
Βυζαντίων
στεφάνους |
[20] |
θέαν
μὴ
κατανεῖμαι
τὸν
ἀρχιτέκτον'
|
αὐτοῖς |
κελεῦσαι;
ἀλλ'
ἐν
τοῖν
δυοῖν |
[100] |
τῶν
προτέρων
νόμων
συνεκκαίδεκα
λῃτουργεῖν,
|
αὐτοῖς |
μὲν
μικρὰ
καὶ
οὐδὲν
ἀναλίσκουσι, |
[180] |
βέλεσι
καὶ
ὅπλοις,
εἰδὼς
ὅτι
|
αὐτοῖς |
μὲν
πρὸς
ἀλλήλους
διαμφισβητεῖν
περὶ |
[10] |
παθοῦσιν,
οὐκ
ἀλόγως
οὐδ'
ἀδίκως
|
αὐτοῖς |
ὀργιζόμενοι:
οἷς
γὰρ
ηὐτυχήκεσαν
ἐν |
[40] |
Φίλιππον
ἡγοῦντο:
πάντ'
ἐκεῖνος
ἦν
|
αὐτοῖς: |
οὐδὲ
φωνὴν
ἤκουον
εἴ
τις |
[240] |
πάνθ'
ὅσ'
ἔπραττον
ἐγώ,
ἐν
|
αὐτοῖς |
τοῖς
δεινοῖς
καὶ
φοβεροῖς
ἐμβεβηκώς, |
[100] |
τῶν
πόλεων
ἀποδοῦναι
ταῦτα
δικαίως
|
αὐτοῖς |
τοῖς
ἐξημαρτηκόσιν
εἰς
ὑμᾶς,
μηδὲν |
[170] |
τὰ
δέονθ'
ὑπὲρ
ὑμῶν
ἐν
|
αὐτοῖς |
τοῖς
φοβεροῖς,
ἑτέρου
δέ,
ὅτι |
[170] |
ἡμᾶς,
τούτου
μεμνῆσθαι
καὶ
ἀπιστεῖν
|
αὐτοῖς |
ὡς
ἐν
τῇ
τῶν
ἐχθρῶν |
[280] |
πάλαι,
φανεροὺς
δὲ
τόθ'
ἡγήσανθ'
|
αὑτοῖς |
γεγενῆσθαι:
(εἶτα
καὶ
προσήκειν
{ὑπολαμβάνοντες} |
[170] |
μὴ
συμβῇ
κατατυχεῖν,
ἐκεῖνοι
μὲν
|
αὑτοῖς |
ἐγκαλῶσιν
ἄν
τι
νῦν
ἐξαμαρτάνωσιν, |
[70] |
τοῖς
Σηλυμβριανοῖς
βοηθῆσαι.
καὶ
ὑπολαμβάνουσιν
|
αὑτοῖς |
τὸ
τοιοῦτο
πρόσοδον
ἔσεσθαι:
οὐ |
[80] |
νομίζειν
ὑμᾶς
μὴ
μόνον
εὔνους
|
ἑαυτοῖς, |
ἀλλὰ
καὶ
φρονίμους
ἀνθρώπους
καὶ |
[280] |
συναλγεῖν.
τοῦτο
δ'
ἑώρων
παρ'
|
ἑαυτοῖς |
καὶ
παρ'
ἐμοί,
παρὰ
δ' |
[170] |
ἀπήγγειλαν
οἱ
πρυτάνεις
τὰ
προσηγγελμέν'
|
ἑαυτοῖς |
καὶ
τὸν
ἥκοντα
παρήγαγον
κἀκεῖνος |
[160] |
περὶ
τῶν
ἄλλων
πολλάκις
ἀντιλέγοντας
|
ἑαυτοῖς |
τοῦθ'
ὁμογνωμονοῦντας
ἀεί.
οὓς
σὺ |
[120] |
ὅταν
λέγωσιν,
οὐ
τὸ
δοκεῖν
|
τοιούτοις |
εἶναι
περίεστιν.
(οὐκ
ἀπορῶν
δ' |
[100] |
ἐγὼ
τεθεωρηκὼς
ἐν
τοσούτοις
καὶ
|
τοιούτοις |
τὴν
πόλιν
ὑπὲρ
τῶν
τοῖς |
[10] |
ἑώρα
τὴν
πόλιν,
οὖσί
γε
|
τηλικούτοις |
ἡλίκα
νῦν
ἐτραγῴδει
καὶ
διεξῄει, |
[100] |
πεποίηται.
(εἶτ'
ἐγὼ
τεθεωρηκὼς
ἐν
|
τοσούτοις |
καὶ
τοιούτοις
τὴν
πόλιν
ὑπὲρ |
[10] |
παρ'
αὐτὰ
τὰ
πράγματ'
ἐλέγχους,
|
τοσούτοις |
ὕστερον
χρόνοις
αἰτίας
καὶ
σκώμματα |
[110] |
γὰρ
οὐκ
ἐγράψατο
τοῦ
προβουλεύματος,
|
τούτοις |
ἃ
διώκει
συκοφαντῶν
φανήσεται.
λέγε. |
[20] |
τι
δοκοίη
τὰ
μάλιστ'
ἐν
|
τούτοις |
ἀδίκημα,
οὐδέν
ἐστι
δήπου
πρὸς |
[120] |
τί
σαυτὸν
οὐκ
ἐλλεβορίζεις
ἐπὶ
|
τούτοις; |
ἀλλ'
οὐδ'
αἰσχύνει
φθόνου
δίκην |
[320] |
ἐπινεύσειεν,
ἀλλὰ
μάλιστα
μὲν
καὶ
|
τούτοις |
βελτίω
τινὰ
νοῦν
καὶ
φρένας |
[110] |
λέγε
τὰ
ψηφίσματά
μοι
τὰ
|
τούτοις |
γεγενημέν'
αὐτὰ
λαβών.
λέγε.
Ψήφισμα. |
[140] |
τῇ
πόλει,
καὶ
ἐπεύχομαι
πᾶσι
|
τούτοις, |
εἰ
μὲν
ἀληθῆ
πρὸς
ὑμᾶς |
[170] |
ᾖ
πεπραγμένον.
(ταῦτα
καὶ
παραπλήσια
|
τούτοις |
εἰπὼν
κατέβην.
συνεπαινεσάντων
δὲ
πάντων |
[210] |
πολέμου.
καὶ
ἄλλα
πολλὰ
πρὸς
|
τούτοις, |
εἰς
ταὐτὰ
δὲ
πάντα
συντείνοντ' |
[50] |
καὶ
τῆς
ἀναρρήσεως
τῆς
ἐν
|
τούτοις |
εἴτε
καὶ
μή:
ἔτι
μέντοι |
[210] |
ἐν
οἵαις
ἦν
ταραχαῖς
ἐπὶ
|
τούτοις, |
ἐκ
τῶν
ἐπιστολῶν
τῶν
ἐκείνου |
[50] |
δύνωμαι
ἀγαθόν,
καὶ
ἐπαινεῖν
ἐπὶ
|
τούτοις, |
ἐν
τοῖς
πεπολιτευμένοις
τὴν
κρίσιν |
[160] |
τούτῳ
πεπραγμένων
ἁψαμένῳ
εἰς
ἃ
|
τούτοις |
ἐναντιούμενος
αὐτὸς
πεπολίτευμαι
ἀφῖχθαι:
ἃ |
[10] |
καὶ
μεγάλ'
ἔχουσαι
τἀπιτίμια,
καὶ
|
τούτοις |
ἐξῆν
ἅπασι
χρῆσθαι,
καὶ
ὁπηνίκ' |
[160] |
πρὸς
ἀλλήλας
διὰ
τούτων
καὶ
|
τούτοις |
ἐπαρθεὶς
τοῖς
ψηφίσμασιν
καὶ
ταῖς |
[320] |
οὐδεὶς
ἦν
οὐδαμοῦ,
πλὴν
εἰ
|
τούτοις |
ἐπηρεάσαι
τι
δέοι:
ἐπειδὴ
δ' |
[240] |
πολλοῖς
ἑτέροις
ταῦτα
καὶ
παραπλήσια
|
τούτοις |
ἐστίν:
ἃ
δ'
οἱ
πάντες |
[300] |
ἦν
ἀνθρωπίνῳ
λογισμῷ
δυνατόν,
καὶ
|
τούτοις |
ἐτείχισα
τὴν
χώραν,
οὐχὶ
τὸν |
[240] |
ἔλεγον
καὶ
πολλά
γε
πρὸς
|
τούτοις |
ἕτερα;
(πονηρόν,
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
πονηρὸν |
[30] |
ὁμολογῶ
καὶ
πολεμεῖν
καὶ
διαφέρεσθαι
|
τούτοις. |
ἕτερον
δ'
εὐθὺς
ἐφεξῆς
ἔτι |
[80] |
δ'
οὐκ
ἤθελον
οὐδ'
ἐπὶ
|
τούτοις |
ἔφασαν
τὴν
συμμαχίαν
πεποιῆσθαι,
λέγοντες |
[190] |
βελτίω
τούτων
οὐ
γὰρ
ἂν
|
τούτοις |
ἐχρῶντο,
οὔτ'
εἰς
ταῦτα
χρήσιμον |
[230] |
ταῦτα
συμβουλεύσαντας
οὐδ'
ἀγανακτοῦσ'
ἐπὶ
|
τούτοις |
ἑωρᾶτο
αἰσχρὸν
γάῤ,
ἀλλὰ
τοῖς |
[70] |
τούτων
γὰρ
εἰχόμην
ἐγὼ
καὶ
|
τούτοις |
ἠναντιούμην.
καὶ
πρῶτον
μὲν
τὴν |
[10] |
τις
ἦν
ἄκριτος
καὶ
παρὰ
|
τούτοις |
καὶ
παρὰ
τοῖς
ἄλλοις
ἅπασιν |
[240] |
οὔτ'
ἄλλ'
οὐδὲν
ἀπείρατον
ἦν
|
τούτοις |
κατ'
ἐμοῦ,
ἐν
τοίνυν
τούτοις |
[310] |
κατὰ
τούτων
τι
δέῃ,
ἐν
|
τούτοις |
λαμπροφωνότατος,
μνημονικώτατος,
ὑποκριτὴς
ἄριστος,
τραγικὸς |
[290] |
οὐδὲ
πλίνθοις
ἐγώ,
οὐδ'
ἐπὶ
|
τούτοις |
μέγιστον
τῶν
ἐμαυτοῦ
φρονῶ:
ἀλλ' |
[270] |
οὐκ
ἀδικεῖς
καὶ
δεινὰ
ποιεῖς
|
τούτοις |
νῦν
ἐγκαλῶν
ὧν
τότ'
οὐκ |
[310] |
μηδὲν
ἐναντίον
γενέσθαι
παρὰ
σοῦ
|
τούτοις |
οἷς
ἅπαντα
πολιτεύει.
ἐν
τίσιν |
[320] |
τὴν
δεξιὰν
προτείνων
καὶ
εὐαγγελιζόμενος
|
τούτοις |
οὓς
ἂν
ἐκεῖσ'
ἀπαγγελεῖν
οἴωμαι, |
[40] |
αὑτοῦ
πατρίδα
καὶ
πλεῖστ'
ἀντιλέγων
|
τούτοις, |
οὗτος
ὑμῖν,
Αἰσχίνη,
τοῖς
προδιδοῦσι |
[100] |
ἑξῆς
ἐπολιτευόμην:
καὶ
σκοπεῖτ'
ἐν
|
τούτοις |
πάλιν
αὖ,
τί
τὸ
τῇ |
[240] |
τούτοις
κατ'
ἐμοῦ,
ἐν
τοίνυν
|
τούτοις |
πᾶσι
μάλιστα
μὲν
διὰ
τοὺς |
[250] |
ἐξελθόντι
δ'
ἐκ
παίδων
ἀκόλουθα
|
τούτοις |
πράττειν,
χορηγεῖν,
τριηραρχεῖν,
εἰσφέρειν,
μηδεμιᾶς |
[270] |
ἐναντίους
ἐστὶ
τῷ
δήμῳ,
ἐν
|
τούτοις: |
ταῦτα
γὰρ
γενναίου
καὶ
ἀγαθοῦ |
[30] |
χρυσίον
λαβεῖν,
καὶ
ἔτι
πρὸς
|
τούτοις |
τὴν
μὲν
ἀπέχθειαν
τὴν
πρὸς |
[40] |
ὑπολήψεσθε,
ἐμοὶ
δὲ
πιστεύσετε’
οὐ
|
τούτοις |
τοῖς
ῥήμασιν
γράψας,
ταῦτα
δὲ |
[80] |
(στεφανωσάντων
τοίνυν
ὑμῶν
ἔμ'
ἐπὶ
|
τούτοις |
τότε,
καὶ
γράψαντος
Ἀριστονίκου
τὰς |
[90] |
ἠδίκησθ'
ἀνεμνήσθητε,
ἀλλ'
ἐβοηθήσατε
καὶ
|
τούτοις, |
τῶν
ἐθελοντῶν
τότε
τριηράρχων
πρῶτον |
[270] |
καὶ
ἡ
φύσις
αὐτὴ
τοῖς
|
ἀγράφοις |
νομίμοις
καὶ
τοῖς
ἀνθρωπίνοις
ἤθεσιν |
[230] |
ἡμῶν
πρὸς
ἐκεῖνον.
(ἆρά
σοι
|
ψήφοις |
ὅμοιος
ὁ
τῶν
ἔργων
λογισμὸς |
[150] |
ἱερὸν
τοῦ
Ἀπόλλωνος
τοῦ
ἐν
|
Δελφοῖς |
καὶ
τὴν
ἱερὰν
χώραν
ἐρχόμενοι |
[90] |
εὐνοέων
διατελεῖ
Βυζαντίοις
καὶ
τοῖς
|
συμμάχοις |
καὶ
συγγενέσι
Περινθίοις
καὶ
πολλὰς |
[150] |
τοῖς
συνέδροις
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
|
συμμάχοις |
πᾶσι
χαίρειν.
ἐπειδὴ
Λοκροὶ
οἱ |
[150] |
εἰδότα,
δεῖξον.
ἀλλ'
οὐκ
ἂν
|
ἔχοις, |
ἀλλὰ
κενῇ
προφάσει
ταύτῃ
κατεχρῶ |
[70] |
τοῦ
πολέμου.
ἀλλ'
οὐκ
ἂν
|
ἔχοις: |
εἰ
γὰρ
εἶχες,
οὐδὲν
ἂν |
[100] |
συνεκκαίδεκα
ἐκ
τῶν
ἐν
τοῖς
|
λόχοις |
συντελειῶν,
ἀπὸ
εἴκοσι
καὶ
πέντε |
[290] |
λόγων
οὔτ'
ἐπαγγελιῶν
μέγεθος
οὔτ'
|
ἐλπὶς |
οὔτε
φόβος
οὔτ'
ἄλλ'
οὐδὲν |
[10] |
καὶ
παρὰ
τοῖς
ἄλλοις
ἅπασιν
|
ἔρις |
καὶ
ταραχή.
(ταῦτα
δ'
ὁρῶν |
[280] |
ἀμφὶς
ἔχωσιν
ὕβριν.
γαῖα
δὲ
|
πατρὶς |
ἔχει
κόλποις
τῶν
πλεῖστα
καμόντων |
[310] |
οὔκουν
ἐπί
γ'
οἷς
ἡ
|
πατρὶς |
ηὐξάνετο.
(τίς
γὰρ
συμμαχία
σοῦ |
[280] |
καὶ
φιλεῖν
οὕσπερ
ἂν
ἡ
|
πατρίς. |
(ὁ
γὰρ
οὕτως
ἔχων
τὴν |
[20] |
ὑγιὲς
περὶ
τούτων
εἴρηκεν
οὐδέν.
|
(χωρὶς |
δὲ
τούτων
καὶ
διαβάλλει
τὴν |
[200] |
μὴ
γενέσθαι
ταῦτ'
ἀγῶνα
ἕτεροι
|
χωρὶς |
ἡμῶν
ἦσαν
πεποιημένοι,
καὶ
ταῦτα |
[320] |
καὶ
τῶν
κολακεύειν
ἕτερον
βουλομένων
|
ἐξέτασις |
ἦν,
τηνικαῦτα
σὺ
καὶ
τούτων |
[310] |
ἦν
ἐν
τοῖς
ἄνω
χρόνοις
|
ἐξέτασις, |
καὶ
ἔδωκεν
ὁ
παρελθὼν
χρόνος |
[180] |
Θήβας
ἐγίγνετο
πραγμάτων
ἀρχὴ
καὶ
|
κατάστασις |
πρώτη,
τὰ
πρὸ
τούτων
εἰς |
[310] |
ἡ
μὲν
ἐμὴ
πολιτεία
καὶ
|
προαίρεσις, |
ἄν
τις
σκοπῇ,
ταῖς
τῶν |
[190] |
βουληθῇ
πάντων
γίγνεται:
ἡ
δὲ
|
προαίρεσις |
αὐτὴ
τὴν
τοῦ
συμβούλου
διάνοιαν |
[10] |
τοῦ
δὲ
παρόντος
ἀγῶνος
ἡ
|
προαίρεσις |
αὕτη:
ἐχθροῦ
μὲν
ἐπήρειαν
ἔχει |
[90] |
τὴν
πόλιν
ἐκ
τούτων
ἡ
|
προαίρεσις |
ἡ
ἐμὴ
καὶ
ἡ
πολιτεία |
[130] |
περὶ
ὧν
μὲν
ἔστι
τις
|
ἀμφισβήτησις, |
ὡς
ἄρ'
ὑπὲρ
τῆς
πόλεως |
[310] |
πόλει;
τίς
δὲ
βοήθεια
ἢ
|
κτῆσις |
εὐνοίας
ἢ
δόξης;
τίς
δὲ |
[280] |
ἐπεὶ
θνητοῖς
ἐκ
Διὸς
ἥδε
|
κρίσις: |
μηδὲν
ἁμαρτεῖν
ἐστι
θεῶν
καὶ |
[160] |
(λέγε
δὴ
καὶ
τὰς
ἀποκρίσεις.
|
Ἀπόκρισις |
Ἀθηναίοις.
{Βασιλεὺς
Μακεδόνων
Φίλιππος
Ἀθηναίων |
[160] |
τῆς
προσηκούσης
ἀτιμίας
ἀξιώσητε.
ἔρρωσθε}
|
(Ἀπόκρισις |
Θηβαίοις.
{Βασιλεὺς
Μακεδόνων
Φίλιππος
Θηβαίων |
[210] |
ἀπεκρίναντο,
ἀκούσατε.
Λέγε
ταυτὶ
λαβών.
|
Ἀπόκρισις |
Θηβαίων.
(μετὰ
ταῦτα
τοίνυν
ἐκάλουν |
[140] |
ὑπελάμβανον
αὐτῷ.
(ἥτις
δ'
ἡ
|
φύσις, |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
γέγονεν
τούτων
τῶν |
[270] |
τοῖς
νόμοις,
ἀλλὰ
καὶ
ἡ
|
φύσις |
αὐτὴ
τοῖς
ἀγράφοις
νομίμοις
καὶ |
[320] |
τὴν
εὔνοιαν:
τούτου
γὰρ
ἡ
|
φύσις |
κυρία,
τοῦ
δύνασθαι
δὲ
καὶ |
[120] |
καλῶν
ἢ
μὴ
τοιούτων
τίς
|
διάγνωσις; |
πόθεν
ἢ
πῶς
ἀξιωθέντι;
ποῦ |
[220] |
ἀγαπητὸν
εἶναι,
εἰ
μηδὲν
παραλιπών
|
τις |
ἃ
δεῖ
πράξειεν.
(ἐπεπείσμην
δ' |
[190] |
ἐποίησα,
τοῦ
κήρυκος
ἐρωτῶντος,
Αἰσχίνη,
|
τίς |
ἀγορεύειν
βούλεται,
οὐ
τίς
αἰτιᾶσθαι |
[170] |
εἶπεν,
ἠρώτα
μὲν
ὁ
κῆρυξ
|
τίς |
ἀγορεύειν
βούλεται’
παρῄει
δ'
οὐδείς. |
[120] |
τοσοῦτον
αὐτὸν
ἐρωτήσας.
πότερόν
σέ
|
τις, |
Αἰσχίνη,
τῆς
πόλεως
ἐχθρὸν
ἢ |
[190] |
Αἰσχίνη,
τίς
ἀγορεύειν
βούλεται,
οὐ
|
τίς |
αἰτιᾶσθαι
περὶ
τῶν
παρεληλυθότων,
οὐδὲ |
[270] |
καὶ
τιμωρίαν
κατὰ
τούτου.
ἐξήμαρτέ
|
τις |
ἄκων:
συγγνώμην
ἀντὶ
τῆς
τιμωρίας |
[40] |
αὐτοῖς:
οὐδὲ
φωνὴν
ἤκουον
εἴ
|
τις |
ἄλλο
τι
βούλοιτο
λέγειν.
ὑμεῖς |
[130] |
καὶ
περὶ
ὧν
μὲν
ἔστι
|
τις |
ἀμφισβήτησις,
ὡς
ἄρ'
ὑπὲρ
τῆς |
[220] |
γένοιτ'
ἀναφοράν.
~Τί
οὖν;
εἴποι
|
τις |
ἄν,
σὺ
τοσοῦθ'
ὑπερῆρας
ῥώμῃ |
[110] |
ἐχθρὸς
καὶ
βάσκανος
ὄντως
ποῖός
|
τις |
ἂν
εἴη
πρὸς
θεῶν;
οὐχ |
[280] |
τοιούτῳ;
τί
δὲ
μεῖζον
ἔχοι
|
τις |
ἂν
εἰπεῖν
ἀδίκημα
κατ'
ἀνδρὸς |
[310] |
ὑπερμεγέθεις,
οὐ
μὲν
οὖν
εἴποι
|
τις |
ἂν
ἡλίκας,
τὰς
ἐπὶ
τὸν |
[90] |
βίου
θάνατος,
κἂν
ἐν
οἰκίσκῳ
|
τις |
αὑτὸν
καθείρξας
τηρῇ:
δεῖ
δὲ |
[90] |
ὑπὲρ
σωτηρίας
ἢ
ἐλευθερίας
κίνδυνός
|
τις |
αὐτοὺς
καταλαμβάνῃ,
οὔτε
μνησικακήσετ'
οὔθ' |
[240] |
τὴν
νόσον,
ἐπειδὴ
δὲ
τελευτήσειέ
|
τις |
αὐτῶν
καὶ
τὰ
νομιζόμεν'
αὐτῷ |
[250] |
δεινήν:
τίς
γὰρ
Ἑλλήνων
ἢ
|
τίς |
βαρβάρων
οὐ
πολλῶν
κακῶν
ἐν |
[300] |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ἐὰν
ἄνευ
φθόνου
|
τις |
βούληται
σκοπεῖν,
ὀρθῶς
εὑρήσει
καὶ |
[250] |
νῦν
ἐπέχει,
χαλεπὴν
καὶ
δεινήν:
|
τίς |
γὰρ
Ἑλλήνων
ἢ
τίς
βαρβάρων |
[110] |
ἐννέ'
ἀρχόντων
τις
ὢν
τύχῃ.
|
τίς |
γάρ
ἐστι
νόμος
τοσαύτης
ἀδικίας |
[200] |
ταῦτα
πράξαντας
μάλιστ'
ἐπαινεῖτε.
εἰκότως:
|
τίς |
γὰρ
οὐκ
ἂν
ἀγάσαιτο
τῶν |
[310] |
τὸν
νῦν
ζῶντα
μεθ'
ὑμῶν.
|
(τίς |
γὰρ
οὐκ
οἶδε
τῶν
πάντων, |
[200] |
ὑπὲρ
τῶν
καλῶν
κίνδυνον
ᾑρημένης.
|
(τίς |
γὰρ
οὐκ
οἶδεν
Ἑλλήνων,
τίς |
[310] |
γ'
οἷς
ἡ
πατρὶς
ηὐξάνετο.
|
(τίς |
γὰρ
συμμαχία
σοῦ
πράξαντος
γέγονεν |
[130] |
φανερῶς
ἀπεδείχθη
πράττων,
ταῦτ'
ἀναμνήσω.
|
(τίς |
γὰρ
ὑμῶν
οὐκ
οἶδεν
τὸν |
[80] |
ὅταν
λέγω,
τὴν
πόλιν
λέγω.
|
τίς |
δ'
ὁ
τῇ
πόλει
λέγων |
[200] |
(τίς
γὰρ
οὐκ
οἶδεν
Ἑλλήνων,
|
τίς |
δὲ
βαρβάρων,
ὅτι
καὶ
παρὰ |
[310] |
σοῦ
πράξαντος
γέγονεν
τῇ
πόλει;
|
τίς |
δὲ
βοήθεια
ἢ
κτῆσις
εὐνοίας |
[310] |
ἢ
κτῆσις
εὐνοίας
ἢ
δόξης;
|
τίς |
δὲ
πρεσβεία,
τίς
διακονία
δι' |
[190] |
ὑπ'
ἐμοῦ
παρελείφθη
τῇ
πόλει;
|
τίς |
δὲ
συμμαχία,
τίς
πρᾶξις,
ἐφ' |
[190] |
ποιοῦμαι
ὥστε,
ἂν
νῦν
ἔχῃ
|
τις |
δεῖξαί
τι
βέλτιον,
ἢ
ὅλως |
[120] |
ἢ
καλῶν
ἢ
μὴ
τοιούτων
|
τίς |
διάγνωσις;
πόθεν
ἢ
πῶς
ἀξιωθέντι; |
[310] |
ἢ
δόξης;
τίς
δὲ
πρεσβεία,
|
τίς |
διακονία
δι'
ἣν
ἡ
πόλις |
[190] |
αἰτιᾶσθαι
περὶ
τῶν
παρεληλυθότων,
οὐδὲ
|
τίς |
ἐγγυᾶσθαι
τὰ
μέλλοντ'
ἔσεσθαι’
σοῦ |
[270] |
τοιαῦτ'
ὀνομάζων,
ὡς
ἐὰν
πρότερός
|
τις |
εἴπῃ
τὰ
προσόνθ'
ἑαυτῷ
περὶ |
[90] |
ἐκ
τούτων
ὅτι,
κἂν
ὁτιοῦν
|
τις |
εἰς
ὑμᾶς
ἐξαμάρτῃ,
τούτων
τὴν |
[270] |
τεταγμένα
πως
τὰ
τοιαῦτα.
ἀδικεῖ
|
τις |
ἑκών:
ὀργὴν
καὶ
τιμωρίαν
κατὰ |
[270] |
τῶν
ἐχθρῶν,
ἀλλὰ
καὶ
εἴ
|
τις |
ἐλύπησέ
τι
τοῦτον
ἢ
προσέκρουσέ |
[270] |
οὖν
ἐστι
καὶ
παρ'
ἐμοί
|
τις |
ἐμπειρία
τοιαύτη,
ταύτην
μὲν
εὑρήσετε |
[250] |
νοῦν
ἔχειν
ἡγοῦμαι,
οὔτ'
εἴ
|
τις |
ἐν
ἀφθόνοις
τραφεὶς
ἐπὶ
τούτῳ |
[20] |
τῶν
νυνὶ
παρόντων
πραγμάτων,
ἄν
|
τις |
ἐξετάζῃ
δικαίως,
αἴτι'
εὑρήσει.
(καὶ |
[170] |
ὑμεῖς
ἕτοιμοι
καὶ
βοηθήσετε,
ἐάν
|
τις |
ἐπ'
αὐτοὺς
ἴῃ.
(μετὰ
ταῦτα |
[310] |
τριήρεις;
ποῖα
βέλη;
ποῖοι
νεώσοικοι;
|
τίς |
ἐπισκευὴ
τειχῶν;
ποῖον
ἱππικόν;
τί |
[240] |
ἔμ'
οὐδὲν
ἐλλειφθέν.
(εἰ
τοίνυν
|
τις |
ἔροιθ'
ὁντινοῦν
τίσιν
τὰ
πλεῖστα |
[190] |
τότε,
ἀλλὰ
νῦν
δεῖξον.
εἰπὲ
|
τίς |
ἢ
λόγος,
ὅντιν'
ἐχρῆν
εὐπορεῖν, |
[310] |
τοῖς
μὲν
ζῶσι
πᾶσιν
ὕπεστί
|
τις |
ἢ
πλείων
ἢ
ἐλάττων
φθόνος, |
[60] |
καὶ
τοὺς
μετὰ
τούτων
εἴποι
|
τις, |
ἢ
τῆς
περιεορακυίας
ταῦτα
γιγνόμενα |
[310] |
τῶν
ἁπάντων
σὺ
χρήσιμος
{εἶ}
|
τίς |
ἢ
τοῖς
εὐπόροις
ἢ
τοῖς |
[120] |
ἀλλήλους,
ἀλλ'
ἵν'
ἐξελέγχωμεν
ἐάν
|
τις |
ἠδικηκώς
τι
τυγχάνῃ
τὴν
πόλιν. |
[10] |
κύριοι
τῶν
πόλεων
ἦσαν,
ἀλλά
|
τις |
ἦν
ἄκριτος
καὶ
παρὰ
τούτοις |
[80] |
δῆλον
γάρ
ἐστιν
ἅπασιν.
ἀλλὰ
|
τίς |
ἦν
ὁ
βοηθήσας
τοῖς
Βυζαντίοις |
[20] |
καὶ
γὰρ
ἐκ
τούτων
εἴσεσθε
|
τίς |
ἦν
ὁ
Φιλίππῳ
πάντα
συναγωνιζόμενος, |
[240] |
τῶν
παρεληλυθότων;
ὥσπερ
ἂν
εἴ
|
τις |
ἰατρὸς
ἀσθενοῦσι
μὲν
τοῖς
κάμνουσιν |
[300] |
ἐπὶ
τούτων
βασκαίνειν,
ἂν
δέ
|
τις |
ἰδίᾳ
τι
λυπήσῃ,
τοῦτο
μεμνῆσθαι |
[40] |
(ἐξ
ὧν
καὶ
σαφέστατ'
ἄν
|
τις |
ἴδοι
ὅτι
ὁ
μάλιστα
φυλάττων |
[10] |
κατηγορημέν'
ὁμοίως
ἐκ
τούτων
ἄν
|
τις |
ἴδοι,
οὔτε
δικαίως
οὔτ'
ἐπ' |
[250] |
πολίτης.
(πανταχόθεν
μὲν
τοίνυν
ἄν
|
τις |
ἴδοι
τὴν
ἀγνωμοσύνην
αὐτοῦ
καὶ |
[60] |
μηδένα
μηδὲν
λυπήσας,
ἦν
ἄν
|
τις |
κατὰ
τῶν
ἐναντιωθέντων
οἷς
ἔπραττεν |
[120] |
ὦ
κάθαρμα,
ἢ
τοῖς
σοῖς
|
τίς |
μετουσία;
ἢ
καλῶν
ἢ
μὴ |
[190] |
χρὴ
ποιεῖν;
ὥσπερ
ἂν
εἴ
|
τις |
ναύκληρον
πάντ'
ἐπὶ
σωτηρίᾳ
πράξαντα |
[190] |
εἰ
γὰρ
ἔσθ'
ὅ
τι
|
τις |
νῦν
ἑόρακεν,
ὃ
συνήνεγκεν
ἂν |
[80] |
τοῖς
Βυζαντίοις
καὶ
σώσας
αὐτούς;
|
τίς |
ὁ
κωλύσας
τὸν
Ἑλλήσποντον
ἀλλοτριωθῆναι |
[20] |
ὁ
Φιλίππῳ
πάντα
συναγωνιζόμενος,
καὶ
|
τίς |
ὁ
πράττων
ὑπὲρ
ὑμῶν
καὶ |
[150] |
οὖν
ὁ
ταῦτα
συμπαρασκευάσας
αὐτῷ;
|
τίς |
ὁ
τὰς
προφάσες
ταύτας
ἐνδούς; |
[280] |
χρείαν,
ὡς
πάντες
ἴσασιν.
καίτοι
|
τίς |
ὁ
τὴν
πόλιν
ἐξαπατῶν;
οὐχ |
[150] |
ὁ
τὰς
προφάσες
ταύτας
ἐνδούς;
|
τίς |
ὁ
τῶν
κακῶν
τῶν
γεγενημένων |
[20] |
ὦ
τί
ἂν
εἰπών
σέ
|
τις |
ὀρθῶς
προσείποι;
ἔστιν
ὅπου
σὺ |
[100] |
δι'
ἃς
ἅπαντα
προησόμεθα.
καὶ
|
τίς |
οὐκ
ἂν
ἀπέκτεινέν
με
δικαίως, |
[120] |
τινὰς
διασύρει,
αὐτὸς
εἰρηκὼς
ἃ
|
τίς |
οὐκ
ἂν
ὤκνησεν
τῶν
μετρίων |
[260] |
στρεπτοὺς
καὶ
νεήλατα,
ἐφ'
οἷς
|
τίς |
οὐκ
ἂν
ὡς
ἀληθῶς
αὑτὸν |
[150] |
δίκην
κατὰ
τῆς
πόλεως
τελέσασθαι.
|
τίς |
οὖν
ἐκλήτευσεν
ἡμᾶς;
ἐπὶ
ποίας |
[150] |
εἰς
δὲ
τὰς
Ἀμφικτυονικὰς
καταφεύγει.
|
τίς |
οὖν
ὁ
ταῦτα
συμπαρασκευάσας
αὐτῷ; |
[270] |
τῆς
τιμωρίας
τούτῳ.
οὔτ'
ἀδικῶν
|
τις |
οὔτ'
ἐξαμαρτάνων
εἰς
τὰ
πᾶσι |
[200] |
ὅντιν'
οὐχ
ὑπέμειναν
οἱ
πρόγονοι,
|
τίς |
οὐχὶ
κατέπτυσεν
ἂν
σοῦ;
μὴ |
[250] |
μηδείς.
ἐγὼ
γὰρ
οὔτ'
εἴ
|
τις |
πενίαν
προπηλακίζει,
νοῦν
ἔχειν
ἡγοῦμαι, |
[270] |
καὶ
οὐκέτι
τοὺς
ἀκούοντας
σκεψομένους
|
τίς |
ποτ'
αὐτός
ἐστιν
ὁ
ταῦτα |
[190] |
τῇ
πόλει;
τίς
δὲ
συμμαχία,
|
τίς |
πρᾶξις,
ἐφ'
ἣν
μᾶλλον
ἔδει |
[260] |
ὧν
τὴν
πενίαν
αἰτιάσαιτ'
ἄν
|
τις, |
πρὸς
αὐτὰ
τὰ
τοῦ
τρόπου |
[310] |
ἐμὴ
πολιτεία
καὶ
προαίρεσις,
ἄν
|
τις |
σκοπῇ,
ταῖς
τῶν
τότ'
ἐπαινουμένων |
[70] |
λέγ'
ἐφεξῆς:
ἀπὸ
γὰρ
τούτων
|
τίς |
τίνος
αἴτιός
ἐστι
γενήσεται
φανερόν. |
[310] |
ἀδελφὸς
ὁ
σός;
ἄλλος
δέ
|
τις |
τῶν
νῦν
ῥητόρων;
ἐγὼ
μὲν |
[10] |
τοῖς
ἄλλοις
οἷς
ἂν
εἰπεῖν
|
τις |
ὑπὲρ
Κτησιφῶντος
ἔχοι,
καὶ
τοῦτ' |
[140] |
ἢ
τῶν
ἐκείνου
συμμάχων
εἰσηγοῖτό
|
τις, |
ὑπόψεσθαι
τὸ
πρᾶγμ'
ἐνόμιζε
καὶ |
[120] |
εἰπεῖν
περὶ
αὐτοῦ,
καὶ
δεῖξαι
|
τίς |
ὢν
κἀκ
τίνων
ῥᾳδίως
οὕτως |
[110] |
οὐδ'
ἂν
τῶν
ἐννέ'
ἀρχόντων
|
τις |
ὢν
τύχῃ.
τίς
γάρ
ἐστι |
[160] |
γὰρ
ἦν,
ἧκε
δ'
ἀγγέλλων
|
τις |
ὡς
τοὺς
πρυτάνεις
ὡς
Ἐλάτεια |
[140] |
ἔχθραν
ἐπάγειν
μ'
ὑπελάμβανον
αὐτῷ.
|
(ἥτις |
δ'
ἡ
φύσις,
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, |
[290] |
Ἀρκάδας
Κερκιδᾶς,
Ἱερώνυμος,
Εὐκαμπίδας:
Ἀργείους
|
Μύρτις, |
Τελέδαμος,
Μνασέας:
Ἠλείους
Εὐξίθεος,
Κλεότιμος, |
[270] |
τοῦτον
τὸν
ἥλιον
εἰπεῖν
ἀνθρώπων
|
ὅστις |
ἀθῷος
τῆς
Φιλίππου
πρότερον
καὶ |
[250] |
διελέχθη.
ἐγὼ
δ'
ὅλως
μέν,
|
ὅστις |
ἄνθρωπος
ὢν
ἀνθρώπῳ
τύχην
προφέρει, |
[280] |
πότερ'
οὐχ
ἡγεῖ
γιγνώσκειν
αὐτοὺς
|
ὅστις |
εἶ;
ἢ
τοσοῦτον
ὕπνον
καὶ |
[200] |
τῶν
προγόνων
φρονεῖν,
οὐκ
ἔσθ'
|
ὅστις |
οὐκ
ἂν
εἰκότως
ἐπιτιμήσειέ
μοι. |
[130] |
τὴν
Θράσωνος
οἰκίαν
ἐλήφθη.
καίτοι
|
ὅστις |
τῷ
ὑπὸ
τῶν
πολεμίων
πεμφθέντι |
[80] |
εἶπεν
Ἀριστόνικος
Φρεάρριος}
(ἔστιν
οὖν
|
ὅστις |
ὑμῶν
οἶδέ
τιν'
αἰσχύνην
τῇ |
[260] |
ὢν
ὑφ'
ἁπάντων
ὦψαι.
(καίτοι
|
ὅστις |
χιλίων
πολιτῶν
ἀποθανόντων
ἐθάρρησε,
τί |
[310] |
γε
καὶ
προθυμία:
ποῦ;
πότε;
|
ὅστις, |
ὦ
πάντων
ἀδικώτατε,
οὐδ'
ὅθ' |
[280] |
ζυγὸν
αὐχένι
θέντες
δουλοσύνης
στυγερὰν
|
ἀμφὶς |
ἔχωσιν
ὕβριν.
γαῖα
δὲ
πατρὶς |
[60] |
τῶν
ἐναντιωθέντων
οἷς
ἔπραττεν
ἐκεῖνος
|
μέμψις |
καὶ
κατηγορία:
εἰ
δ'
ὁμοίως |
[70] |
καὶ
τὴν
Πεπαρήθου
πόρθησιν
καὶ
|
ὅσ' |
ἄλλ'
ἡ
πόλις
ἠδικεῖτο,
οὐδ' |
[40] |
τῶν
ἐν
Φωκεῦσι
κακῶν
καὶ
|
ὅσ' |
ἄλλα
πεπόνθασιν
οἱ
Ἕλληνες
ἁπάντων |
[260] |
περὶ
αὐτοῦ
παραλείψω:
οὐ
γὰρ
|
ὅσ' |
ἂν
δείξαιμι
προσόντ'
αἰσχρὰ
τούτῳ |
[310] |
οὐδέν,
οὐκ
ἀπορῶν,
πῶς
γάρ;
|
ὅς |
γ'
ἐκεκληρονομήκεις
μὲν
τῶν
Φίλωνος |
[230] |
παρόντας
καιρούς,
ἐν
οἷς
οὐχ
|
ὅσ' |
ἐβουλόμεθα,
ἀλλ'
ὅσα
δοίη
τὰ |
[300] |
οὐδὲ
προεθένθ'
ὑπ'
ἐμοῦ,
καὶ
|
ὅσ' |
εἰς
ἑνὸς
ἀνδρὸς
δύναμιν
καὶ |
[190] |
ἐμοί.
ἀλλ'
ὡς
οὐχ
ἅπανθ'
|
ὅσ' |
ἐνῆν
κατ'
ἀνθρώπινον
λογισμὸν
εἱλόμην, |
[240] |
δῆμος,
εἰδὼς
καὶ
ἑορακὼς
πάνθ'
|
ὅσ' |
ἔπραττον
ἐγώ,
ἐν
αὐτοῖς
τοῖς |
[100] |
ὑπωμοσίᾳ;
τοσαῦτ'
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
|
ὅσ' |
ὀκνήσαιμ'
ἂν
πρὸς
ὑμᾶς
εἰπεῖν. |
[230] |
ἐκείνου
μισθαρνοῦσι
καὶ
ἐμοί,
καὶ
|
ὅσ' |
οὗτοι
περιγένοιντ'
ἐμοῦ
πολλὰ
δ' |
[10] |
ἕκαστον
αὐτῶν
ἐξετάσαι,
καὶ
μάλισθ'
|
ὅσ' |
ὑπὲρ
τῆς
εἰρήνης
καὶ
τῆς |
[140] |
ὃν
ᾑρέθη
τῶν
Ἀμφικτυόνων
ἡγεμών,
|
ὃς |
ἅπαντ'
ἀνέτρεψε
τὰ
τῶν
Ἑλλήνων, |
[290] |
ἄλλα
κατηγορηκότος
αὐτοῦ
καὶ
κατεψευσμένου;
|
ὃς |
γὰρ
ἐμοῦ
φιλιππισμόν,
ὦ
γῆ |
[30] |
διατηρεῖν
μήτε
ἀφημερεύοντας
μήτε
ἀποκοιτοῦντας.
|
(ὃς |
δ'
ἂν
ἀπειθήσῃ
τῷδε
τῷ |
[130] |
Θράσωνος
οἰκίαν
καὶ
κοινολογούμενον
Ἀναξίνῳ,
|
ὃς |
ἐκρίθη
εἶναι
κατάσκοπος
παρὰ
Φιλίππου. |
[130] |
οὐκ
οἶδεν
τὸν
ἀποψηφισθέντ'
Ἀντιφῶντα,
|
ὃς |
ἐπαγγειλάμενος
Φιλίππῳ
τὰ
νεώρι'
ἐμπρήσειν |
[280] |
οὖν
οὐδὲ
σύ;
καὶ
πῶς;
|
ὃς |
εὐθέως
μετὰ
τὴν
μάχην
πρεσβευτὴς |
[40] |
τὰ
ἐκείνων,
ἐγὼ
δὲ
χαίρω,
|
ὃς |
εὐθὺς
ἐξῃτούμην
ὑπὸ
τοῦ
ταῦτα |
[280] |
μάχην
πρεσβευτὴς
ἐπορεύου
πρὸς
Φίλιππον,
|
ὃς |
ἦν
τῶν
ἐν
ἐκείνοις
τοῖς |
[190] |
καὶ
διεμαρτύρου
βοῶν
καὶ
κεκραγώς,
|
ὃς |
οὐδ'
ἐφθέγξω,
οὐδ'
οὕτως
ἀποστατέον |
[140] |
καὶ
τὸν
Ἀπόλλω
τὸν
Πύθιον,
|
ὃς |
πατρῷός
ἐστι
τῇ
πόλει,
καὶ |
[60] |
καὶ
γὰρ
τοῦτο
πλεῖστον
διαφέρεἰ,
|
ὃς |
συνῄδειν
μὲν
ἐκ
παντὸς
τοῦ |
[290] |
δούλους
ἐποίησαν,
Θετταλοὺς
Δάοχος,
Κινέας,
|
Θρασύδαος: |
Ἀρκάδας
Κερκιδᾶς,
Ἱερώνυμος,
Εὐκαμπίδας:
Ἀργείους |
[40] |
ἕως
προὔδωκεν
Ὄλυνθον:
μέχρι
τούτου
|
Τιμόλαος, |
ἕως
ἀπώλεσε
Θήβας:
μέχρι
τούτου |
[290] |
Μεγαρέας
Πτοιόδωρος,
Ἕλιξος,
Πέριλλος:
Θηβαίους
|
Τιμόλαος, |
Θεογείτων,
Ἀνεμοίτας:
Εὐβοέας
Ἵππαρχος,
Κλείταρχος, |
[240] |
οὐδ'
ἐλεύθερον,
αὐτοτραγικὸς
πίθηκος,
ἀρουραῖος
|
Οἰνόμαος, |
παράσημος
ῥήτωρ.
τί
γὰρ
ἡ |
[290] |
ἐπαγγελιῶν
μέγεθος
οὔτ'
ἐλπὶς
οὔτε
|
φόβος |
οὔτ'
ἄλλ'
οὐδὲν
ἐπῆρεν
οὐδὲ |
[190] |
μάχης
γενομένης
τοσοῦτος
κίνδυνος
καὶ
|
φόβος |
περιέστη
τὴν
πόλιν,
τί
ἄν, |
[130] |
ὑπὲρ
ὑμῶν
ὁ
βάσκανος
οὗτος
|
ἰαμβειοφάγος, |
οὐκ
ἂν
ἔχοι
δεῖξαι,
οὐδ' |
[70] |
εἰς
Ἑλλήσποντον
ὁ
παρὰ
Φιλίππου
|
στρατηγὸς |
Ἀμύντας
καταγήοχεν
εἰς
Μακεδονίαν
καὶ |
[30] |
ἐπικρινέτω
ὁ
ἐπὶ
τῶν
ὅπλων
|
στρατηγὸς |
καὶ
ὁ
ἐπὶ
τῆς
διοικήσεως |
[190] |
κατάπτυστον
βραχὺς
καὶ
σαφὴς
ἐξήρκει
|
λόγος. |
εἰ
μὲν
γὰρ
ἦν
σοὶ |
[190] |
νῦν
δεῖξον.
εἰπὲ
τίς
ἢ
|
λόγος, |
ὅντιν'
ἐχρῆν
εὐπορεῖν,
ἢ
καιρὸς |
[40] |
εἰ
δὲ
μὴ
ᾐσθάνοντο,
ἕτερος
|
λόγος |
οὗτος,
οὐ
πρὸς
ἐμέ.
(ἐγὼ |
[280] |
τιμωρίαν.
ἔστι
δ'
οὐχ
ὁ
|
λόγος |
τοῦ
ῥήτορος,
Αἰσχίνη,
τίμιον,
οὐδ' |
[240] |
ἦν
ἐγώ,
ὥστ'
οὐδ'
ὁ
|
λόγος |
τῶν
κατὰ
ταῦτα
πραχθέντων
πρὸς |
[100] |
ἐκ
τοῦ
ἐμοῦ
νόμου
κατάλογον.
|
Κατάλογος |
{Τοὺς
τριηράρχους
αἱρεῖσθαι
ἐπὶ
τὴν |
[100] |
δὴ
καὶ
τὸν
καλὸν
κατάλογον.
|
Κατάλογος. |
{Τοὺς
τριηράρχους
καλεῖσθαι
ἐπὶ
τὴν |
[120] |
ἦν
ὁ
κατηγορῶν,
ἀλλὰ
μὴ
|
σπερμολόγος, |
περίτριμμ'
ἀγορᾶς,
ὄλεθρος
γραμματεύς,
οὐκ |
[40] |
δὲ
ταύτης
τῆς
πίστεως
αὐτῷ
|
συνεργὸς |
καὶ
συναγωνιστὴς
καὶ
ὁ
δεῦρ' |
[150] |
ἕν'
ἄνδρα,
καὶ
δι'
ἐμέ.
|
δὸς |
δέ
μοι
τὰ
δόγματα
ταῦτα |
[150] |
μηνὸς
ἀνθεστηριῶνος
ἕκτῃ
ἐπὶ
δέκα}
|
(δὸς |
δὴ
τὴν
ἐπιστολὴν
ἥν,
ὡς |
[160] |
οὓς
σὺ
ζῶντας
μέν,
ὦ
|
κίναδος, |
κολακεύων
παρηκολούθεις,
τεθνεώτων
δ'
οὐκ |
[240] |
φιλαίτιον:
τοῦτο
δὲ
καὶ
φύσει
|
κίναδος |
τἀνθρώπιόν
ἐστιν,
οὐδὲν
ἐξ
ἀρχῆς |
[160] |
ἐλαφηβολιῶνος
ἕκτῃ
φθίνοντος,
φυλῆς
πρυτανευούσης
|
Ἐρεχθῇδος, |
βουλῆς
καὶ
στρατηγῶν
γνώμη:
ἐπειδὴ |
[110] |
πυανεψιῶνος
ἐνάτῃ
ἀπιόντος,
φυλῆς
πρυτανευούσης
|
Οἰνῇδος, |
Κτησιφῶν
Λεωσθένους
Ἀναφλύστιος
εἶπεν:
ἐπειδὴ |
[250] |
κορῶν,
(οἰκέτου
τάξιν,
οὐκ
ἐλευθέρου
|
παιδὸς |
ἔχων,
ἀνὴρ
δὲ
γενόμενος
τῇ |
[110] |
ὁμοίως
παρ'
ὑμῶν
ἑκάστῳ
τὸ
|
συνειδὸς |
ὑπάρχειν
μοι.
(τῶν
μὲν
οὖν |
[20] |
ἕνῃ
καὶ
νέᾳ,
φυλῆς
πρυτανευούσης
|
Πανδιονίδος, |
Δημοσθένης
Δημοσθένους
Παιανιεὺς
εἶπεν:
ἐπειδὴ |
[60] |
ἡδέως
ἂν
ἐροίμην,
τῆς
ποίας
|
μερίδος |
γενέσθαι
τὴν
πόλιν
ἐβούλετ'
ἄν, |
[220] |
ἐμὲ
μὲν
λέγειν
ὑπὲρ
τῆς
|
πατρίδος, |
αὐτὸν
δ'
ὑπὲρ
Φιλίππου:
οὐ |
[170] |
φωνὴν
ἀφίησι,
ταύτην
κοινὴν
τῆς
|
πατρίδος |
δίκαιον
ἡγεῖσθαι.
(καίτοι
εἰ
μὲν |
[130] |
πῶς
γὰρ
οὔ;
κατὰ
τῆς
|
πατρίδος: |
δότε
δ'
εἰ
βούλεσθε,
δότ' |
[260] |
πάντα,
ἐγὼ
δ'
ὑπὲρ
τῆς
|
πατρίδος. |
(ἐῶ
τἄλλα,
ἀλλὰ
νυνὶ
τήμερον |
[300] |
ἐχθρῶν
καιροὺς
ἀντὶ
τῶν
τῆς
|
πατρίδος |
θεραπεύειν,
οὐδὲ
τὸν
μὲν
πράγματ' |
[320] |
δυναστείας,
τὰς
εὐδοξίας
τὰς
τῆς
|
πατρίδος |
θεραπεύειν,
ταύτας
αὔξειν,
μετὰ
τούτων |
[250] |
ἑλέσθαι
ὥστε
καὶ
ὑπὸ
τῆς
|
πατρίδος |
καὶ
ὑπ'
ἄλλων
Ἑλλήνων
πολλῶν |
[260] |
δι'
ἣν
εὐτυχούσης
μὲν
τῆς
|
πατρίδος |
λαγὼ
βίον
ἔζης
δεδιὼς
καὶ |
[320] |
ὑπηρετούντων
καὶ
τῶν
κατὰ
τῆς
|
πατρίδος |
μισθαρνεῖν
ἑτοίμων
καὶ
τῶν
κολακεύειν |
[180] |
ἀλλότριον
ποιῶν
οὔτε
τῆς
ἑαυτοῦ
|
πατρίδος |
οὔτε
τοῦ
τρόπου,
καὶ
τῇ |
[300] |
προθυμίας
καὶ
δικαιοσύνης
ὑπὲρ
τῆς
|
πατρίδος |
πολιτευόμενον;
οὐκ
ἐκ
μὲν
θαλάττης |
[300] |
δικαίας
ἐγίγνετο
καὶ
τὰ
τῆς
|
πατρίδος |
συμφέροντα
προῃρημένης,
τοὺς
καρποὺς
ἔδει |
[80] |
εἰρήνης,
ἣν
οὗτοι
κατὰ
τῆς
|
πατρίδος |
τηροῦσιν
οἱ
χρηστοί,
ἐπὶ
ταῖς |
[160] |
τοίνυν
μοι
τῶν
κατὰ
τῆς
|
πατρίδος |
τούτῳ
πεπραγμένων
ἁψαμένῳ
εἰς
ἃ |
[170] |
καλούσης
δὲ
{τῆς
κοινῆς}
τῆς
|
πατρίδος |
{φωνῆς}
τὸν
ἐροῦνθ'
ὑπὲρ
σωτηρίας: |
[180] |
{Ἐπὶ
ἄρχοντος
Ναυσικλέους,
φυλῆς
πρυτανευούσης
|
Αἰαντίδος, |
σκιροφοριῶνος
ἕκτῃ
ἐπὶ
δέκα,
Δημοσθένης |
[80] |
γαμηλιῶνος
ἕκτῃ
ἀπιόντος,
φυλῆς
πρυτανευούσης
|
Λεοντίδος, |
Ἀριστόνικος
Φρεάρριος
εἶπεν:
ἐπειδὴ
Δημοσθένης |
[70] |
Πολύκριτον
Ἀπημάντου
Κοθωκίδην.
πρυτανεία
φυλῆς
|
Ἱπποθωντίδος, |
Ἀριστοφῶν
Κολλυτεὺς
πρόεδρος
εἶπεν}
(ὥσπερ |
[100] |
ἕκτῃ
ἐπὶ
δέκα,
φυλῆς
πρυτανευούσης
|
Ἱπποθωντίδος, |
Δημοσθένης
Δημοσθένους
Παιανιεὺς
εἰσήνεγκε
νόμον |
[260] |
τῆς
ψυχῆς
ἠγωνίζεσθε:
ἦν
γὰρ
|
ἄσπονδος |
καὶ
ἀκήρυκτος
ὑμῖν
πρὸς
τοὺς |
[230] |
ἀσθενεστάτους:
οὔτε
γὰρ
Χίος
οὔτε
|
Ῥόδος |
οὔτε
Κέρκυρα
μεθ'
ἡμῶν
ἦν: |
[90] |
ἐλπίδα,
φέρειν
δ'
ἃν
ὁ
|
θεὸς |
διδῷ
γενναίως.
(ταῦτ'
ἐποίουν
οἱ |
[290] |
Ἀργείους
Μύρτις,
Τελέδαμος,
Μνασέας:
Ἠλείους
|
Εὐξίθεος, |
Κλεότιμος,
Ἀρίσταιχμος:
Μεσσηνίους
οἱ
Φιλιάδου |
[40] |
σχολῇ
δελεαζομένων,
καὶ
τοιουτονί
τι
|
πάθος |
πεπονθότων
ἁπάντων,
πλὴν
οὐκ
ἐφ' |
[190] |
που
τῆς
χώρας
ταὐτὸ
τοῦτο
|
πάθος |
συνέβη,
προσδοκῆσαι
χρῆν;
ἆρ'
οἶσθ' |
[290] |
οὔτε
φιλανθρωπία
λόγων
οὔτ'
ἐπαγγελιῶν
|
μέγεθος |
οὔτ'
ἐλπὶς
οὔτε
φόβος
οὔτ' |
[100] |
τῆς
πόλεως
ἀνάξιον.
(ταὐτὸ
τοίνυν
|
ἦθος |
ἔχων
ἔν
τε
τοῖς
κατὰ |
[190] |
τουτουσί;
(ἀλλὰ
μὴν
τὸ
μὲν
|
παρεληλυθὸς |
ἀεὶ
παρὰ
πᾶσιν
ἀφεῖται,
καὶ |
[210] |
πῶς
οὐκ
ἀπολωλέναι
πολλάκις
ἐστὶ
|
δίκαιος, |
εἰ
ἐφ'
οἷς
ἔχαιρον
οἱ |
[50] |
καὶ
τὰς
ἀποδείξεις
ἐκ
τούτων
|
δίκαιός |
εἰμι
ποιεῖσθαι.
~Ἅ
μὲν
οὖν |
[50] |
πολλῷ
μειζόνων
ἔτι
τούτων
δωρειῶν
|
δίκαιος |
εἶναι
τυγχάνειν.
καί
μοι
λέγε |
[120] |
μὴν
οὐδ'
ἐνταῦθ'
ἔλαττον
ἔχων
|
δίκαιός |
ἐστιν
ἀπελθεῖν.
ἤδη
δ'
ἐπὶ |
[260] |
οὗτος
παθεῖν
ὑπὸ
τῶν
ζώντων
|
δίκαιός |
ἐστιν;
πολλὰ
τοίνυν
ἕτερ'
εἰπεῖν |
[0] |
τούτου
τὴν
αἰτίαν
οὗτός
ἐστι
|
δίκαιος |
ἔχειν
ὁ
τοιοῦτον
ἀγῶν'
ἐνστησάμενος. |
[190] |
ἀπέκειτο,
ἀπολωλέναι
μᾶλλον
οὗτός
ἐστι
|
δίκαιος |
ἢ
κατηγορεῖν
ἑτέρου:
καὶ
ὅτῳ |
[290] |
οὐχ
ὡς
ἂν
εὔνους
καὶ
|
δίκαιος |
πολίτης
ἔσχε
τὴν
γνώμην
οὐδ' |
[240] |
ἧς
ἔμ'
ἀπαιτεῖς
εὐθύνας:
οὕτω
|
σκαιὸς |
εἶ.
(ἀλλὰ
μὴν
ὧν
γ' |
[120] |
πρότερον.
ἀλλὰ
πρὸς
θεῶν
οὕτω
|
σκαιὸς |
εἶ
καὶ
ἀναίσθητος,
Αἰσχίνη,
ὥστ' |
[140] |
καὶ
πάντας
φυλάξεσθαι,
ἂν
δ'
|
Ἀθηναῖος |
ᾖ
καὶ
παρ'
ὑμῶν
τῶν |
[130] |
μὲν
οὖν
καὶ
πρώην
ἅμ'
|
Ἀθηναῖος |
καὶ
ῥήτωρ
γέγονεν,
καὶ
δύο |
[240] |
πεποιηκὸς
οὐδ'
ἐλεύθερον,
αὐτοτραγικὸς
πίθηκος,
|
ἀρουραῖος |
Οἰνόμαος,
παράσημος
ῥήτωρ.
τί
γὰρ |
[40] |
τούτου
Εὔδικος
καὶ
Σῖμος
ὁ
|
Λαρισαῖος, |
ἕως
Θετταλίαν
ὑπὸ
Φιλίππῳ
ἐποίησαν. |
[200] |
ἐμοῦ.
(τίσι
δ'
ὀφθαλμοῖς
πρὸς
|
Διὸς |
ἑωρῶμεν
ἂν
τοὺς
εἰς
τὴν |
[280] |
καμόντων
σώματ'
ἐπεὶ
θνητοῖς
ἐκ
|
Διὸς |
ἥδε
κρίσις:
μηδὲν
ἁμαρτεῖν
ἐστι |
[190] |
παράδοξον
εἰπεῖν.
καί
μου
πρὸς
|
Διὸς |
καὶ
θεῶν
μηδεὶς
τὴν
ὑπερβολὴν |
[250] |
ἐξ
ἀρχῆς.
καί
μου
πρὸς
|
Διὸς |
μηδεμίαν
ψυχρότητα
καταγνῷ
μηδείς.
ἐγὼ |
[280] |
μὲν
γὰρ
ἕκαστος
ἑκάστῳ
μᾶλλον
|
οἰκεῖος |
ἦν
ἐμοῦ,
κοινῇ
δὲ
πᾶσιν |
[130] |
ὑπῆρχε
τῇ
φύσει
κατάσκοπος
καὶ
|
πολέμιος |
τῇ
πατρίδι.
Καὶ
ὅτι
ταῦτ' |
[130] |
Ζήνων
Φλυεύς,
Κλέων
Φαληρεύς,
Δημόνικος
|
Μαραθώνιος, |
ὅτι
τοῦ
δήμου
ποτὲ
χειροτονήσαντος |
[100] |
μὴν
καὶ
κατ'
αὐτὸ
τοῦτ'
|
ἄξιός |
εἰμ'
ἐπαίνου
τυχεῖν,
ὅτι
πάντα |
[50] |
καὶ
τοῦτο
τοῖς
πεπολιτευμένοις,
εἴτ'
|
ἄξιός |
εἰμι
τοῦ
στεφάνου
καὶ
τῆς |
[180] |
Οἰνομάου
τοῦ
Κοθωκίδου
σοῦ
πλείονος
|
ἄξιος |
ὢν
ἐφάνην
τῇ
πατρίδι.
σὺ |
[300] |
τί
Δημοσθένης
ἀδικεῖ;
(εἰ
δ'
|
οἷος |
ἐγὼ
παρ'
ὑμῖν
κατὰ
τὴν |
[310] |
εἰμ'
ἐκείνοις
ἐγώ;
σὺ
δ'
|
ὅμοιος, |
Αἰσχίνη;
ὁ
δ'
ἀδελφὸς
ὁ |
[310] |
σοί.
(εἶτα
λέγεις
ὡς
οὐδὲν
|
ὅμοιός |
εἰμ'
ἐκείνοις
ἐγώ;
σὺ
δ' |
[230] |
πρὸς
ἐκεῖνον.
(ἆρά
σοι
ψήφοις
|
ὅμοιος |
ὁ
τῶν
ἔργων
λογισμὸς
φαίνεται; |
[110] |
θεοῖς
ἐχθρὸς
καὶ
βάσκανος
ὄντως
|
ποῖός |
τις
ἂν
εἴη
πρὸς
θεῶν; |
[110] |
ἐπέδωκα,
ὦ
συκοφάντα.
ἀλλὰ
καὶ
|
τειχοποιὸς |
ἦσθα’
καὶ
διά
γε
τοῦτο |
[50] |
ὑπεύθυνον
στεφανοῦν
ἔστι
δὲ
Δημοσθένης
|
τειχοποιὸς |
καὶ
ἐπὶ
τῷ
θεωρικῷ
τεταγμένοσ, |
[70] |
σύγκλητος
ὑπὸ
στρατηγῶν,
Εὔβουλος
Μνησιθέου
|
Κόπριος |
εἶπεν:
ἐπειδὴ
προσήγγειλαν
οἱ
στρατηγοὶ |
[180] |
Ὑπερείδης
Κλεάνδρου
Σφήττιος,
Μνησιθείδης
Ἀντιφάνους
|
Φρεάρριος, |
Δημοκράτης
Σωφίλου
Φλυεύς,
Κάλλαισχρος
Διοτίμου |
[80] |
ἀπιόντος,
φυλῆς
πρυτανευούσης
Λεοντίδος,
Ἀριστόνικος
|
Φρεάρριος |
εἶπεν:
ἐπειδὴ
Δημοσθένης
Δημοσθένους
Παιανιεὺς |
[110] |
γνώμη
βουλῆς
καὶ
δήμου,
Καλλίας
|
Φρεάρριος |
εἶπεν,
ὅτι
δοκεῖ
τῇ
βουλῇ |
[80] |
καὶ
τὸν
ἀγωνοθέτην.
εἶπεν
Ἀριστόνικος
|
Φρεάρριος} |
(ἔστιν
οὖν
ὅστις
ὑμῶν
οἶδέ |
[110] |
καινοῖς}
(Ἕτερον
Ψήφισμα.
{Εἶπε
Καλλίας
|
Φρεάρριος, |
πρυτάνεων
λεγόντων,
βουλῆς
γνώμη:
ἐπειδὴ |
[80] |
χρώμεθ'
ἐπεισάκτῳ,
βουλόμενος
τῆς
σιτοπομπίας
|
κύριος |
γενέσθαι,
παρελθὼν
ἐπὶ
Θρᾴκης
Βυζαντίους |
[40] |
οὐδ'
ἐπειδὰν
ὧν
ἂν
πρίηται
|
κύριος |
γένηται
τῷ
προδότῃ
συμβούλῳ
περὶ |
[190] |
ἐστρατήγουν
ἐγώ,
οὔτε
τῆς
τύχης
|
κύριος |
ἦν,
ἀλλ'
ἐκείνη
τῶν
πάντων. |
[240] |
τοῖς
λόγοις;
τίνος
γὰρ
ἄλλου
|
κύριος |
ἦν
ἐγώ;
οὐ
γὰρ
τῆς |
[230] |
γὰρ
τοῦτ'
ἐξετάσαι
δίκαιον
τίνος
|
κύριος |
ἦν;
οὐδενός:
αὐτὸ
γὰρ
τὸ |
[200] |
νυνὶ
περιέστη,
ἡγεμὼν
δὲ
καὶ
|
κύριος |
ᾑρέθη
Φίλιππος
ἁπάντων,
τὸν
δ' |
[240] |
Εὐβοίας
καὶ
Θηβῶν
καὶ
Βυζαντίου
|
κύριος |
κατέστη,
τί
ποιεῖν
ἂν
ἢ |
[240] |
οὐκοῦν
τῶν
μὲν
δυνάμεων
οὔτε
|
κύριος |
οὔθ'
ἡγεμὼν
ἦν
ἐγώ,
ὥστ' |
[230] |
ἀλλ'
ἁπλῶς
αὐτὸς
δεσπότης,
ἡγεμών,
|
κύριος |
πάντων.
(ἐγὼ
δ'
ὁ
πρὸς |
[240] |
τῆς
σιτοπομπίας
τῆς
τῶν
Ἑλλήνων
|
κύριος, |
πόλεμος
δ'
ὅμορος
καὶ
βαρὺς |
[20] |
ἐκεῖνος
τοὺς
ἐπικαίρους
τῶν
τόπων
|
κύριος |
τῆς
Θρᾴκης
κατασταίη,
μηδὲ
πολλῶν |
[230] |
ἐν
οἷς
καθάπαξ
τινῶν
κατέστη
|
κύριος |
Φίλιππος
ἔστιν
ἰδεῖν,
ἑτέροις
πειραθῆναι |
[160] |
ἐκ
βουλῆς
Σῖμος
Ἀναγυράσιος,
Εὐθύδημος
|
Φυλάσιος, |
Βουλαγόρας
Ἀλωπεκῆθεν}
(Ἕτερον
Ψήφισμα.
{Ἐπ' |
[160] |
μηνός.
ᾑρέθησαν
ἐκ
βουλῆς
Σῖμος
|
Ἀναγυράσιος, |
Εὐθύδημος
Φυλάσιος,
Βουλαγόρας
Ἀλωπεκῆθεν}
(Ἕτερον |
[130] |
ὥστ'
ἐλεύθερος
ἐκ
δούλου
καὶ
|
πλούσιος |
ἐκ
πτωχοῦ
διὰ
τουτουσὶ
γεγονὼς |
[170] |
εἰ
εὔνους
ἦν
οὔτ'
εἰ
|
πλούσιος, |
οὐδὲν
μᾶλλον
ἔμελλ'
ὅ
τι |
[20] |
μισθώσας
ἐπὶ
ταῦτα
Φιλοκράτης
ὁ
|
Ἁγνούσιος, |
ὁ
σός,
Αἰσχίνη,
κοινωνός,
οὐχ |
[20] |
Εὔβουλος
Ἀναφλύστιος,
Αἰσχίνης
Κοθωκίδης,
Κηφισοφῶν
|
Ῥαμνούσιος, |
Δημοκράτης
Φλυεύς,
Κλέων
Κοθωκίδης}
~Ταῦτα |
[50] |
τάλαντα
πεντήκοντα.
κλήτορες
Κηφισοφῶν
Κηφισοφῶντος
|
Ῥαμνούσιος, |
Κλέων
Κλέωνος
Κοθωκίδης}
(ἃ
μὲν |
[20] |
ἐγὼ
πρὸς
τῷ
τῆς
εἰρήνης
|
αἴτιος |
γεγενῆσθαι
καὶ
κεκωλυκὼς
εἴην
τὴν |
[50] |
ἡγοῦμαι
πλείω
τῶν
ἱκανῶν
εἰρῆσθαι.
|
αἴτιος |
δ'
οὗτος,
ὥσπερ
ἑωλοκρασίαν
τινά |
[40] |
οἱ
Ἕλληνες
ἁπάντων
αὐτὸς
ὢν
|
αἴτιος. |
δῆλον
γὰρ
ὅτι
σὺ
μὲν |
[70] |
Αἰσχίνη,
ὁποῖον
ἐγὼ
γράψας
ψήφισμα
|
αἴτιός |
εἰμι
τοῦ
πολέμου.
ἀλλ'
οὐκ |
[210] |
κατὰ
τὴν
στρατηγίαν
ἀτυχηθέντων
μόνος
|
αἴτιος |
εἶναι.
πῶς
ἂν
ὠμότερος
συκοφάντης |
[70] |
ἀπὸ
γὰρ
τούτων
τίς
τίνος
|
αἴτιός |
ἐστι
γενήσεται
φανερόν.
Ψήφισμα.
{Ἐπὶ |
[140] |
καὶ
πάντων
εἷς
ἀνὴρ
μεγίστων
|
αἴτιος |
κακῶν.
καὶ
τότ'
εὐθὺς
ἐμοῦ |
[150] |
σπέρμα
παρασχών,
οὗτος
τῶν
φύντων
|
αἴτιος. |
ὃν
ὅπως
ποτ'
οὐκ
εὐθὺς |
[150] |
τῶν
κακῶν
τῶν
γεγενημένων
μάλιστ'
|
αἴτιος; |
οὐχ
οὗτος;
μὴ
τοίνυν
λέγετ' |
[280] |
ἐν
ἐκείνοις
τοῖς
χρόνοις
συμφορῶν
|
αἴτιος |
τῇ
πατρίδι,
καὶ
ταῦτ'
ἀρνούμενος |
[20] |
ἐξ
ἀρχῆς
εἰρήνης
ἡγεμὼν
οὐδ'
|
αἴτιος |
ὢν
ἐγὼ
φαίνομαι,
οὔτε
τῶν |
[290] |
τε
πόλις
παρὰ
πᾶσιν
ἀνθρώποις
|
ἀναίτιος |
γέγον'
ἐκ
τῶν
ἐμῶν
πολιτευμάτων |
[210] |
τοῦ
βουλεύσασθαι
πραχθέντων
οὐδὲν
αὐτῷ
|
συναίτιος |
εἶναι
δοκῶ,
τῶν
δ'
ἐν |
[90] |
Ἀθηναίων,
ὅτι
πάντων
μεγίστων
ἀγαθῶν
|
παραίτιος |
γέγονε
Χερρονησίταις,
ἐξελόμενος
ἐκ
τῆς |
[20] |
ἑκατέρων
συμμάχους.
πρέσβεις
ᾑρέθησαν
Εὔβουλος
|
Ἀναφλύστιος, |
Αἰσχίνης
Κοθωκίδης,
Κηφισοφῶν
Ῥαμνούσιος,
Δημοκράτης |
[110] |
φυλῆς
πρυτανευούσης
Οἰνῇδος,
Κτησιφῶν
Λεωσθένους
|
Ἀναφλύστιος |
εἶπεν:
ἐπειδὴ
Δημοσθένης
Δημοσθένους
Παιανιεὺς |
[160] |
Πολυκράτης
Ἐπίφρονος,
καὶ
κῆρυξ
Εὔνομος
|
Ἀναφλύστιος |
ἐκ
τοῦ
δήμου}
(λέγε
δὴ |
[180] |
Δημοσθένης
Δημοσθένους
Παιανιεύς,
Ὑπερείδης
Κλεάνδρου
|
Σφήττιος, |
Μνησιθείδης
Ἀντιφάνους
Φρεάρριος,
Δημοκράτης
Σωφίλου |
[230] |
ἀλλὰ
τοὺς
ἀσθενεστάτους:
οὔτε
γὰρ
|
Χίος |
οὔτε
Ῥόδος
οὔτε
Κέρκυρα
μεθ' |
[120] |
μετρίων
ἀνθρώπων
φθέγξασθαι;
(εἰ
γὰρ
|
Αἰακὸς |
ἢ
Ῥαδάμανθυς
ἢ
Μίνως
ἦν |
[240] |
ὑγιὲς
πεποιηκὸς
οὐδ'
ἐλεύθερον,
αὐτοτραγικὸς
|
πίθηκος, |
ἀρουραῖος
Οἰνόμαος,
παράσημος
ῥήτωρ.
τί |
[240] |
ἐστιν,
οὐδὲν
ἐξ
ἀρχῆς
ὑγιὲς
|
πεποιηκὸς |
οὐδ'
ἐλεύθερον,
αὐτοτραγικὸς
πίθηκος,
ἀρουραῖος |
[310] |
τούτοις
λαμπροφωνότατος,
μνημονικώτατος,
ὑποκριτὴς
ἄριστος,
|
τραγικὸς |
Θεοκρίνης.
(εἶτα
τῶν
πρότερον
γεγενημένων |
[240] |
ἀρχῆς
ὑγιὲς
πεποιηκὸς
οὐδ'
ἐλεύθερον,
|
αὐτοτραγικὸς |
πίθηκος,
ἀρουραῖος
Οἰνόμαος,
παράσημος
ῥήτωρ. |
[40] |
ἕως
ἀπώλεσε
Θήβας:
μέχρι
τούτου
|
Εὔδικος |
καὶ
Σῖμος
ὁ
Λαρισαῖος,
ἕως |
[130] |
Σουνιεύς,
Ζήνων
Φλυεύς,
Κλέων
Φαληρεύς,
|
Δημόνικος |
Μαραθώνιος,
ὅτι
τοῦ
δήμου
ποτὲ |
[110] |
αὐτὰ
λαβών.
λέγε.
Ψήφισμα.
{Ἄρχων
|
Δημόνικος |
Φλυεύς,
βοηδρομιῶνος
ἕκτῃ
μετ'
εἰκάδα, |
[220] |
ῥήματ'
ἔχει
ἅπερ
πρότερον
μὲν
|
Ἀριστόνικος, |
νῦν
δὲ
Κτησιφῶν
γέγραφεν
οὑτοσί. |
[310] |
σωτηρίαν
ἐπεδίδοσαν,
καὶ
τὸ
τελευταῖον
|
Ἀριστόνικος |
τὸ
συνειλεγμένον
εἰς
τὴν
ἐπιτιμίαν, |
[80] |
ἕκτῃ
ἀπιόντος,
φυλῆς
πρυτανευούσης
Λεοντίδος,
|
Ἀριστόνικος |
Φρεάρριος
εἶπεν:
ἐπειδὴ
Δημοσθένης
Δημοσθένους |
[80] |
φυλὴν
καὶ
τὸν
ἀγωνοθέτην.
εἶπεν
|
Ἀριστόνικος |
Φρεάρριος}
(ἔστιν
οὖν
ὅστις
ὑμῶν |
[0] |
Σόλων,
εὔνους
ὢν
ὑμῖν
καὶ
|
δημοτικός, |
οὐ
μόνον
τῷ
γράψαι
κυρίους |
[190] |
ἑλέσθαι;
(τοῦτο
τοίνυν
ἐποίησα,
τοῦ
|
κήρυκος |
ἐρωτῶντος,
Αἰσχίνη,
τίς
ἀγορεύειν
βούλεται, |
[170] |
δ'
οὐδείς.
πολλάκις
δὲ
τοῦ
|
κήρυκος |
ἐρωτῶντος
οὐδὲν
μᾶλλον
ἀνίστατ'
οὐδείς, |
[180] |
τὸν
καιρὸν
ὁ
Παιανιεὺς
ἐγὼ
|
Βάτταλος |
Οἰνομάου
τοῦ
Κοθωκίδου
σοῦ
πλείονος |
[210] |
πρὸ
ἐμοῦ,
Καλλίστρατος
ἐκεῖνος,
Ἀριστοφῶν,
|
Κέφαλος, |
Θρασύβουλος,
ἕτεροι
μυρίοι:
ἀλλ'
ὅμως |
[60] |
κλεῖν
κατεαγότα,
τὴν
χεῖρα,
τὸ
|
σκέλος |
πεπηρωμένον,
πᾶν
ὅ
τι
βουληθείη |
[190] |
γὰρ
τῷ
θεῷ
τὸ
τούτου
|
τέλος |
ἦν,
οὐκ
ἐμοί.
ἀλλ'
ὡς |
[140] |
ὃ
πᾶσι
τοῖς
προτέροις
ἐπέθηκε
|
τέλος: |
περὶ
οὗ
τοὺς
πολλοὺς
ἀνήλωσε |
[280] |
Γλαυκοθέας
τῆς
τυμπανιστρίας
ξένος
ἢ
|
φίλος |
ἢ
γνώριμος
ἦν
Φίλιππος;
ἐγὼ |
[30] |
φίλον
αὐτὸν
γεγενημένον,
οἷς
δὲ
|
φίλος, |
τοὐναντίον
ἐχθρόν.
οὐ
γὰρ
τὰ |
[40] |
εὖ
φρονοῦσι.
μέχρι
τούτου
Λασθένης
|
φίλος |
ὠνομάζετο,
ἕως
προὔδωκεν
Ὄλυνθον:
μέχρι |
[310] |
ὁ
δ'
ἀδελφὸς
ὁ
σός;
|
ἄλλος |
δέ
τις
τῶν
νῦν
ῥητόρων; |
[40] |
Ἀρίστρατος
ἐν
Σικυῶνι,
καὶ
τί
|
Πέριλλος |
ἐν
Μεγάροις;
οὐκ
ἀπερριμμένοι;
(ἐξ |
[290] |
Δείναρχος,
Δημάρετος:
Μεγαρέας
Πτοιόδωρος,
Ἕλιξος,
|
Πέριλλος: |
Θηβαίους
Τιμόλαος,
Θεογείτων,
Ἀνεμοίτας:
Εὐβοέας |
[180] |
μὴ
νῦν
ἐπιτιμᾶν.
(ὁ
γὰρ
|
σύμβουλος |
καὶ
ὁ
συκοφάντης,
οὐδὲ
τῶν |
[210] |
εἶναι:
καί,
ὡς
ἔοικεν,
ὁ
|
σύμβουλος |
καὶ
ῥήτωρ
ἐγὼ
τῶν
μὲν |
[20] |
τοὺς
ἑκατέρων
συμμάχους.
πρέσβεις
ᾑρέθησαν
|
Εὔβουλος |
Ἀναφλύστιος,
Αἰσχίνης
Κοθωκίδης,
Κηφισοφῶν
Ῥαμνούσιος, |
[70] |
(τοῦτο
μὲν
τοίνυν
τὸ
ψήφισμ'
|
Εὔβουλος |
ἔγραψεν,
οὐκ
ἐγώ,
τὸ
δ' |
[20] |
τοῦτό
γ'
ἐν
τῷ
παρόντἰ
|
Εὔβουλος |
καὶ
Κηφισοφῶν:
ἐγὼ
δ'
οὐδὲν |
[70] |
βοηδρομιῶνος,
ἐκκλησία
σύγκλητος
ὑπὸ
στρατηγῶν,
|
Εὔβουλος |
Μνησιθέου
Κόπριος
εἶπεν:
ἐπειδὴ
προσήγγειλαν |
[210] |
ἐμοῦ,
Καλλίστρατος
ἐκεῖνος,
Ἀριστοφῶν,
Κέφαλος,
|
Θρασύβουλος, |
ἕτεροι
μυρίοι:
ἀλλ'
ὅμως
οὐδεὶς |
[120] |
Φορμίων,
ὁ
Δίωνος
τοῦ
Φρεαρρίου
|
δοῦλος, |
ἀνέστησεν
αὐτὴν
ἀπὸ
ταύτης
τῆς |
[90] |
βωλᾶς
λαβὼν
ῥήτραν:
ἐπειδὴ
ὁ
|
δᾶμος |
ὁ
Ἀθαναίων
ἔν
τε
τοῖς |
[90] |
τὼς
στεφάνως
οἷς
ἐστεφάνωται
ὁ
|
δᾶμος |
ὁ
Ἀθαναίων
ὑφ'
ἁμέων,
ὅπως |
[290] |
Κερκιδᾶς,
Ἱερώνυμος,
Εὐκαμπίδας:
Ἀργείους
Μύρτις,
|
Τελέδαμος, |
Μνασέας:
Ἠλείους
Εὐξίθεος,
Κλεότιμος,
Ἀρίσταιχμος: |
[20] |
σός,
Αἰσχίνη,
κοινωνός,
οὐχ
ὁ
|
ἐμός, |
οὐδ'
ἂν
σὺ
διαρραγῇς
ψευδόμενος, |
[80] |
πεπείρασθε:
ὁ
γὰρ
τότ'
ἐνστὰς
|
πόλεμος |
ἄνευ
τοῦ
καλὴν
δόξαν
ἐνεγκεῖν |
[240] |
σιτοπομπίας
τῆς
τῶν
Ἑλλήνων
κύριος,
|
πόλεμος |
δ'
ὅμορος
καὶ
βαρὺς
εἰς |
[130] |
τὰ
πράγματ'
ἦν,
ἀλλ'
ἐνειστήκει
|
πόλεμος, |
ὅ
τι
μὲν
πώποτ'
ἔπραξ' |
[150] |
ἅπαξ
ἐκ
τούτων
ἐγκλήματα
καὶ
|
πόλεμος |
πρὸς
τοὺς
Ἀμφισσεῖς
ἐταράχθη,
τὸ |
[260] |
ἀκήρυκτος
ὑμῖν
πρὸς
τοὺς
θεατὰς
|
πόλεμος, |
ὑφ'
ὧν
πολλὰ
τραύματ'
εἰληφὼς |
[110] |
πάλιν
Χαρίδημος,
ἐστεφανοῦντο:
εἶθ'
οὑτοσὶ
|
Νεοπτόλεμος |
πολλῶν
ἔργων
ἐπιστάτης
ὤν,
ἐφ' |
[160] |
χρηματίσαι
καὶ
προβουλεῦσαι
πᾶς
ὁ
|
δῆμος |
ἄνω
καθῆτο.
~Καὶ
μετὰ
ταῦτα |
[160] |
τὰς
ἀνοχάς,
ὅπως
ἐνδεχομένως
ὁ
|
δῆμος |
βουλεύσηται:
καὶ
γὰρ
νῦν
οὐ |
[70] |
τοῦτο
λέγειν,
ἵνα
αἰσθανόμενος
ὁ
|
δῆμος |
βουλεύσηται
τί
δεῖ
ποιεῖν}
(τοῦτο |
[50] |
τραγῳδοῖς
καινοῖς,
ὅτι
στεφανοῖ
ὁ
|
δῆμος |
Δημοσθένην
Δημοσθένους
Παιανιέα
χρυσῷ
στεφάνῳ |
[240] |
γὰρ
τὴν
μάχην
εὐθὺς
ὁ
|
δῆμος, |
εἰδὼς
καὶ
ἑορακὼς
πάνθ'
ὅσ' |
[120] |
σαφῶς,
πλὴν
ἐάν
τινας
ὁ
|
δῆμος |
ἢ
ἡ
βουλὴ
ψηφίσηται:
τούτους |
[100] |
ἐπεχειροτόνησεν
ἡ
βουλὴ
καὶ
ὁ
|
δῆμος: |
καὶ
ἀπήνεγκε
παρανόμων
Δημοσθένει
Πατροκλῆς |
[240] |
ἐκ
πάντων
ἔμ'
ἐχειροτόνησεν
ὁ
|
δῆμος. |
(καὶ
μετὰ
ταῦτα
συστάντων
οἷς |
[130] |
ἔτυχεν
ἦν,
ἀλλ'
οἷς
ὁ
|
δῆμος |
καταρᾶται.
ὀψὲ
γάρ
ποτε-
ὀψὲ |
[180] |
ἰδίας,
ὑπελάμβανεν
ἔλαττον
εἶναι
ὁ
|
δῆμος |
ὁ
Ἀθηναίων
τὸ
εἰς
αὑτὸν |
[120] |
δήμοις,
ἐὰν
μή
τινας
ὁ
|
δῆμος |
ὁ
τῶν
Ἀθηναίων
ἢ
ἡ |
[70] |
Ἀμύντας,
ὅτι
οὐ
μεμψιμοιρεῖ
ὁ
|
δῆμος |
οὐδέν:
εἰ
δέ
τι
πλημμελοῦντα |
[180] |
ἐλευθερίας,
καὶ
ὅτι
ὁ
Ἀθηναίων
|
δῆμος, |
οὐδὲν
μνησικακῶν
εἴ
τι
πρότερον |
[280] |
ὑμᾶς.
καὶ
οὐχ
ὁ
μὲν
|
δῆμος |
οὕτως,
οἱ
δὲ
τῶν
τετελευτηκότων |
[280] |
σημεῖον
δέ:
χειροτονῶν
γὰρ
ὁ
|
δῆμος |
τὸν
ἐροῦντ'
ἐπὶ
τοῖς
τετελευτηκόσιν |
[180] |
ἀλλότριον
ἡγεῖται
εἶναι
ὁ
Ἀθηναίων
|
δῆμος |
τὸν
Θηβαίων
δῆμον
οὔτε
τῇ |
[180] |
οὐδὲ
νῦν
ἀποστήσεται
ὁ
Ἀθηναίων
|
δῆμος |
τῶν
Θηβαίοις
τε
καὶ
τοῖς |
[130] |
μοι
τούτων
τοὺς
μάρτυρας.
Μάρτυρες.
|
{Τελέδημος |
Κλέωνος,
Ὑπερείδης
Καλλαίσχρου,
Νικόμαχος
Διοφάντου |
[110] |
ἀσπίδας
Διότιμος
ἔδωκε
καὶ
πάλιν
|
Χαρίδημος, |
ἐστεφανοῦντο:
εἶθ'
οὑτοσὶ
Νεοπτόλεμος
πολλῶν |
[110] |
πρυτάνεων
λεγόντων,
βουλῆς
γνώμη:
ἐπειδὴ
|
Χαρίδημος |
ὁ
ἐπὶ
τῶν
ὁπλιτῶν,
ἀποσταλεὶς |
[20] |
καὶ
μνησθεὶς
ὑπὲρ
τῆς
εἰρήνης
|
Ἀριστόδημος |
ἦν
ὁ
ὑποκριτής,
ὁ
δ' |
[160] |
ᾑρέθησαν
ἐκ
βουλῆς
Σῖμος
Ἀναγυράσιος,
|
Εὐθύδημος |
Φυλάσιος,
Βουλαγόρας
Ἀλωπεκῆθεν}
(Ἕτερον
Ψήφισμα. |
[240] |
ἐλεύθερον,
αὐτοτραγικὸς
πίθηκος,
ἀρουραῖος
Οἰνόμαος,
|
παράσημος |
ῥήτωρ.
τί
γὰρ
ἡ
σὴ |
[300] |
βοηθειῶν
κατὰ
τὰ
ἐμὰ
ψηφίσματα.
|
Ἀριθμὸς |
Βοηθείων.
(ταῦτα
καὶ
τοιαῦτα
πράττειν, |
[230] |
προσδεξόμενος
καὶ
χρήματα
προσθήσων
ὑπῆρχεν
|
ἕτοιμος. |
~Ἀλλ'
εἰ
νῦν
ἐπὶ
τοῖς |
[160] |
πρεσβευτῶν
συγκατατίθεμαι
τοῖς
παρακαλουμένοις
καὶ
|
ἕτοιμός |
εἰμι
ποιεῖσθαι
τὰς
ἀνοχάς,
ἄν |
[280] |
τυμπανιστρίας
ξένος
ἢ
φίλος
ἢ
|
γνώριμος |
ἦν
Φίλιππος;
ἐγὼ
μὲν
οὐχ |
[160] |
θαργηλιῶνος
μηνός.
ᾑρέθησαν
ἐκ
βουλῆς
|
Σῖμος |
Ἀναγυράσιος,
Εὐθύδημος
Φυλάσιος,
Βουλαγόρας
Ἀλωπεκῆθεν} |
[40] |
Θήβας:
μέχρι
τούτου
Εὔδικος
καὶ
|
Σῖμος |
ὁ
Λαρισαῖος,
ἕως
Θετταλίαν
ὑπὸ |
[310] |
ἱππικόν;
τί
τῶν
ἁπάντων
σὺ
|
χρήσιμος |
{εἶ}
τίς
ἢ
τοῖς
εὐπόροις |
[180] |
σὺ
μέν
γ'
οὐδὲν
οὐδαμοῦ
|
χρήσιμος |
ἦσθα:
ἐγὼ
δὲ
πάνθ'
ὅσα |
[290] |
Μύρτις,
Τελέδαμος,
Μνασέας:
Ἠλείους
Εὐξίθεος,
|
Κλεότιμος, |
Ἀρίσταιχμος:
Μεσσηνίους
οἱ
Φιλιάδου
τοῦ |
[110] |
ὑμῶν:
εἶθ'
ὅτε
τὰς
ἀσπίδας
|
Διότιμος |
ἔδωκε
καὶ
πάλιν
Χαρίδημος,
ἐστεφανοῦντο: |
[110] |
ὁπλιτῶν,
ἀποσταλεὶς
εἰς
Σαλαμῖνα,
καὶ
|
Διότιμος |
ὁ
ἐπὶ
τῶν
ἱππέων,
ἐν |
[120] |
αὐτόν
μοι
τὸν
νόμον
λαβών.
|
Νόμος. |
{Ὅσους
στεφανοῦσί
τινες
τῶν
δήμων, |
[110] |
ὢν
τύχῃ.
τίς
γάρ
ἐστι
|
νόμος |
τοσαύτης
ἀδικίας
καὶ
μισανθρωπίας
μεστὸς |
[160] |
Σωσινόμου,
Πολυκράτης
Ἐπίφρονος,
καὶ
κῆρυξ
|
Εὔνομος |
Ἀναφλύστιος
ἐκ
τοῦ
δήμου}
(λέγε |
[220] |
ἐστιν
ὁ
τῶν
πραγμάτων
οὗτος
|
λογισμόσ, |
ἀλλ'
ἀναμιμνῄσκων
ἕκαστ'
ἐν
βραχέσι, |
[110] |
οὐκ
ἐλογιζόμην.
ὁ
μὲν
γὰρ
|
λογισμὸς |
εὐθυνῶν
καὶ
τῶν
ἐξετασόντων
προσδεῖται, |
[230] |
ψήφοις
ὅμοιος
ὁ
τῶν
ἔργων
|
λογισμὸς |
φαίνεται;
ἢ
δεῖν
ἀντανελεῖν
ταῦτα, |
[50] |
τὰ
βέλτιστα
τῷ
δήμῳ
καὶ
|
πρόθυμός |
ἐστι
ποιεῖν
ὅ
τι
ἂν |
[110] |
διὰ
παντὸς
εὔνους
εἰμὶ
καὶ
|
πρόθυμος |
εὖ
ποιεῖν
ὑμᾶς,
ἱκανῶς
ἐκ |
[290] |
Δάοχος,
Κινέας,
Θρασύδαος:
Ἀρκάδας
Κερκιδᾶς,
|
Ἱερώνυμος, |
Εὐκαμπίδας:
Ἀργείους
Μύρτις,
Τελέδαμος,
Μνασέας: |
[290] |
Τελέδαμος,
Μνασέας:
Ἠλείους
Εὐξίθεος,
Κλεότιμος,
|
Ἀρίσταιχμος: |
Μεσσηνίους
οἱ
Φιλιάδου
τοῦ
θεοῖς |
[110] |
ἄνθρωπος
καὶ
θεοῖς
ἐχθρὸς
καὶ
|
βάσκανος |
ὄντως
ποῖός
τις
ἂν
εἴη |
[130] |
πώποτ'
ἔπραξ'
ὑπὲρ
ὑμῶν
ὁ
|
βάσκανος |
οὗτος
ἰαμβειοφάγος,
οὐκ
ἂν
ἔχοι |
[130] |
εἰς
τὴν
ἐκκλησίαν
βοῶν
ὁ
|
βάσκανος |
οὗτος
καὶ
κεκραγώς,
ὡς
ἐν |
[120] |
τὸν
αὐτὸν
ἔχει
ζῆλον
ὁ
|
στέφανος, |
ὅπου
ἂν
ἀναρρηθῇ,
τοῦ
δὲ |
[150] |
ἡ
Ἑλλὰς
ἀνθρώπου.
οὐχ
ὑφ'
|
ἑνός, |
ἀλλ'
ὑπὸ
πολλῶν
καὶ
πονηρῶν |
[300] |
ὑπ'
ἐμοῦ,
καὶ
ὅσ'
εἰς
|
ἑνὸς |
ἀνδρὸς
δύναμιν
καὶ
λογισμὸν
ἧκεν, |
[250] |
τύχην
τὴν
ἐμὴν
καὶ
τὴν
|
ἑνὸς |
ἡμῶν
ἑκάστου
ἐν
τοῖς
ἰδίοις |
[170] |
εἵνεκ'
ἀκούσατε
προσσχόντες
τὸν
νοῦν,
|
ἑνὸς |
μέν,
ἵν'
εἰδῆθ'
ὅτι
μόνος |
[150] |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
περιιόντες
ὡς
ὑφ'
|
ἑνὸς |
τοιαῦτα
πέπονθεν
ἡ
Ἑλλὰς
ἀνθρώπου. |
[60] |
καὶ
διέστησεν
εἰς
μέρη
πολλά,
|
ἑνὸς |
τοῦ
συμφέροντος
ἅπασιν
ὄντος,
κωλύειν |
[270] |
γὰρ
γενναίου
καὶ
ἀγαθοῦ
πολίτου.
|
(μηδενὸς |
δ'
ἀδικήματος
πώποτε
δημοσίου,
προσθήσω |
[10] |
τούτου
καὶ
ἐκ
βελτιόνων,
καὶ
|
μηδενὸς |
τῶν
μετρίων,
ἵνα
μηδὲν
ἐπαχθὲς |
[230] |
ἐξετάσαι
δίκαιον
τίνος
κύριος
ἦν;
|
οὐδενός: |
αὐτὸ
γὰρ
τὸ
δημηγορεῖν
πρῶτον, |
[140] |
οὖν
ταῦτ'
ἐποίησεν;
μισθοῦται
τουτονί.
|
(οὐδενὸς |
δὲ
προειδότος,
οἶμαι,
τὸ
πρᾶγμ' |
[170] |
κατέβην.
συνεπαινεσάντων
δὲ
πάντων
καὶ
|
οὐδενὸς |
εἰπόντος
ἐναντίον
οὐδέν,
οὐκ
εἶπον |
[120] |
φθόνου
δίκην
εἰσάγων,
οὐκ
ἀδικήματος
|
οὐδενός, |
καὶ
νόμους
μεταποιῶν,
τῶν
δ' |
[280] |
προελέσθαι
τὸν
ἀγῶνα,
οὐκ
ἀδικήματος
|
οὐδενὸς |
λαβεῖν
τιμωρίαν.
ἔστι
δ'
οὐχ |
[300] |
οὐδεμίαν
φέροντας
οὐδ'
ἀγαθοῦ
κτῆσιν
|
οὐδενός, |
συμφορὰν
δὲ
τῷ
τυχόντι
τῶν |
[60] |
ἀφείς,
Ἀμφίπολιν,
Πύδναν,
Ποτείδαιαν,
Ἁλόννησον:
|
οὐδενὸς |
τούτων
μέμνημαι:
~Σέρριον
δὲ
καὶ |
[270] |
φθόνου
καὶ
μικροψυχίας
ἐστὶ
σημεῖον,
|
οὐδενὸς |
χρηστοῦ.
τὸ
δὲ
δὴ
καὶ |
[110] |
ὄντα’
οὐ
περὶ
τούτων
γ'
|
οὐδενὸς |
ὧν
ὑπεύθυνος
ἦν,
ἀλλ'
ἐφ' |
[110] |
γ'
ἐκ
τῆς
ἰδίας
οὐσίας
|
ἐπαγγειλάμενος |
δέδωκα
τῷ
δήμῳ,
οὐδεμίαν
ἡμέραν |
[130] |
οἶδεν
τὸν
ἀποψηφισθέντ'
Ἀντιφῶντα,
ὃς
|
ἐπαγγειλάμενος |
Φιλίππῳ
τὰ
νεώρι'
ἐμπρήσειν
εἰς |
[20] |
ἦν
ὁ
ὑποκριτής,
ὁ
δ'
|
ἐκδεξάμενος |
καὶ
γράψας
καὶ
ἑαυτὸν
μετὰ |
[50] |
ἀπολογήσομαι:
τὴν
γὰρ
αὐτὴν
τούτῳ
|
ποιησάμενος |
τῶν
γεγραμμένων
τάξιν
περὶ
πάντων |
[0] |
δίκαιος
ἔχειν
ὁ
τοιοῦτον
ἀγῶν'
|
ἐνστησάμενος. |
(οἶμαι
δ'
ὑμᾶς,
ὦ
ἄνδρες |
[190] |
οὐδένα
κίνδυνον
ὀκνήσας
ἴδιον
οὐδ'
|
ὑπολογισάμενος, |
σὺ
δ'
οὔθ'
ἕτερ'
εἶπες |
[220] |
παρὼν
οὐκ
ἀντέλεγες,
ὁ
δὲ
|
γραψάμενος |
Διώνδας
τὸ
μέρος
τῶν
ψήφων |
[30] |
ἦλθε
Φίλιππος
ἐκ
Θρᾴκης
πάντα
|
καταστρεψάμενος, |
ἐξὸν
ἡμερῶν
δέκα,
ὁμοίως
δὲ |
[50] |
τειχοποιὸς
καὶ
ἐπὶ
τῷ
θεωρικῷ
|
τεταγμένοσ, |
ἔτι
δὲ
μὴ
ἀναγορεύειν
τὸν |
[230] |
(ἐγὼ
δ'
ὁ
πρὸς
τοῦτον
|
ἀντιτεταγμένος |
καὶ
γὰρ
τοῦτ'
ἐξετάσαι
δίκαιον |
[0] |
μηδεὶς
ὑμῶν
τοῖς
ἔξωθεν
λόγοις
|
ἠγμένος |
ἀλλοτριώτερον
τῶν
ὑπὲρ
τῆς
γραφῆς |
[280] |
πρὸς
αὐτόν,
τῇ
μισθαρνίᾳ
ταῦτα
|
μετατιθέμενος |
τὰ
ὀνόματα:
ἐκ
ποίας
γὰρ |
[10] |
πεποιηκὼς
καὶ
τοῦτον
τὸν
τρόπον
|
κεχρημένος |
τοῖς
πρὸς
ἐμέ,
ὡμολογεῖτ'
ἂν |
[70] |
ἢ
ὁ
ἀποστείλας
ἢ
ὁ
|
ἀπεσταλμένος, |
καὶ
τοῦτο
λέγειν,
ἵνα
αἰσθανόμενος |
[50] |
πράττειν
τὰ
ἄριστά
με
καὶ
|
γεγραμμένος |
ταῦθ'
ὡς
οὐκ
ἀληθῆ,
οὗτός |
[280] |
ἀλλ'
ὅμως,
οὕτω
φανερῶς
αὐτὸς
|
εἰλημμένος |
προδότης
καὶ
κατὰ
σαυτοῦ
μηνυτὴς |
[20] |
ἐμός,
οὐδ'
ἂν
σὺ
διαρραγῇς
|
ψευδόμενος, |
οἱ
δὲ
συνειπόντες
ὅτου
δήποθ' |
[20] |
(ἁγὼ
προορώμενος,
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
καὶ
|
λογιζόμενος |
τὸ
ψήφισμα
τοῦτο
γράφω,
πλεῖν |
[180] |
πολιτείας
καταλύει,
τινὰς
δὲ
καὶ
|
ἐξανδραποδιζόμενος |
κατασκάπτει,
εἰς
ἐνίας
δὲ
καὶ |
[320] |
περιέρχομαι,
τὴν
δεξιὰν
προτείνων
καὶ
|
εὐαγγελιζόμενος |
τούτοις
οὓς
ἂν
ἐκεῖσ'
ἀπαγγελεῖν |
[120] |
ἃ
προσῆκεν
ἐκ
τῆς
συγγραφῆς
|
κομιζόμενος, |
ἢ
λόγῳ
τοὺς
δημοτικούς,
ἀλλ' |
[20] |
τίς
ἦν
ὁ
Φιλίππῳ
πάντα
|
συναγωνιζόμενος, |
καὶ
τίς
ὁ
πράττων
ὑπὲρ |
[70] |
ἀλλ'
ὁ
τὴν
Εὔβοιαν
ἐκεῖνος
|
σφετεριζόμενος |
καὶ
κατασκευάζων
ἐπιτείχισμ'
ἐπὶ
τὴν |
[250] |
πράττειν
νομίζων
καὶ
ἀρίστην
ἔχειν
|
οἰόμενος |
οὐκ
οἶδεν
εἰ
μενεῖ
τοιαύτη |
[80] |
συμμαχίαν
πεποιῆσθαι,
λέγοντες
ἀληθῆ,
χάρακα
|
βαλόμενος |
πρὸς
τῇ
πόλει
καὶ
μηχανήματ' |
[90] |
μεγίστων
ἀγαθῶν
παραίτιος
γέγονε
Χερρονησίταις,
|
ἐξελόμενος |
ἐκ
τῆς
Φιλίππου
καὶ
ἀποδοὺς |
[230] |
τὰ
λοιπὰ
τῶν
πραγμάτων
ἐκεῖνος
|
περιβαλλόμενος |
ἐπλάττετο,
ὑμεῖς
καλῶς
ποιοῦντες
τοὺς |
[40] |
τοῖς
ῥήμασιν
γράψας,
ταῦτα
δὲ
|
βουλόμενος |
δεικνύναι.
τοιγαροῦν
ἐκ
τούτων
ᾤχετ' |
[230] |
ὀκνήσω,
ὅτι
ὁ
τὸν
ῥήτορα
|
βουλόμενος |
δικαίως
ἐξετάζειν
καὶ
μὴ
συκοφαντεῖν |
[170] |
ἔπραττεν
ὁ
Φίλιππος
καὶ
τί
|
βουλόμενος: |
ὁ
γὰρ
μὴ
ταῦτ'
εἰδὼς |
[280] |
λόγων
ἐπίδειξίν
τινα
καὶ
φωνασκίας
|
βουλόμενος |
ποιήσασθαι
τοῦτον
προελέσθαι
τὸν
ἀγῶνα, |
[80] |
πάντων
ἀνθρώπων
πλείστῳ
χρώμεθ'
ἐπεισάκτῳ,
|
βουλόμενος |
τῆς
σιτοπομπίας
κύριος
γενέσθαι,
παρελθὼν |
[200] |
τιμῆς
καὶ
φιλανθρωπίας
ἔμ'
ἀποστερῆσαι
|
βουλόμενος |
τρόπαια
καὶ
μάχας
καὶ
παλαί' |
[70] |
ἀπεσταλμένος,
καὶ
τοῦτο
λέγειν,
ἵνα
|
αἰσθανόμενος |
ὁ
δῆμος
βουλεύσηται
τί
δεῖ |
[110] |
εἶπεν:
ἐπειδὴ
Δημοσθένης
Δημοσθένους
Παιανιεὺς
|
γενόμενος |
ἐπιμελητὴς
τῆς
τῶν
τειχῶν
ἐπισκευῆς |
[250] |
ἐλευθέρου
παιδὸς
ἔχων,
ἀνὴρ
δὲ
|
γενόμενος |
τῇ
μητρὶ
τελούσῃ
τὰς
βίβλους |
[230] |
βουλευόμενος,
οὐδ'
ὑπὸ
τῶν
συκοφαντούντων
|
κρινόμενος, |
οὐδὲ
γραφὰς
φεύγων
παρανόμων,
οὐδ' |
[250] |
τῷ
μηδένα
πώποτε
τηλικοῦτ'
ὀλολύξαι
|
σεμνυνόμενος |
καὶ
ἔγωγε
νομίζω.
~Μὴ
γὰρ |
[230] |
ταχὺ
τοὺς
παρ'
ἡμῶν
ἀπελαυνομένους
|
προσδεξόμενος |
καὶ
χρήματα
προσθήσων
ὑπῆρχεν
ἕτοιμος. |
[220] |
πρὸ
τούτων
τῇ
πόλει
λόγους
|
ἐπαιρόμενος. |
ἀνθ'
ὧν
δικαίως
ἐστεφανούμην
ὑπὸ |
[40] |
οὗτός
ἐσθ'
ὁ
τὰ
Θηβαίων
|
ὀδυρόμενος |
νῦν
πάθη
καὶ
διεξιὼν
ὡς |
[250] |
ἕτερ'
εἰπεῖν
περὶ
αὐτῆς
παραλείπω,
|
φυλαττόμενος |
τὸ
λυπῆσαί
τιν'
ἐν
οἷς |
[230] |
ψηφίσμασιν,
οὐδ'
ἐν
τῷ
φανερῷ
|
βουλευόμενος, |
οὐδ'
ὑπὸ
τῶν
συκοφαντούντων
κρινόμενος, |
[260] |
καὶ
τοιαῦθ'
ὑπὸ
τῶν
γρᾳδίων
|
προσαγορευόμενος, |
μισθὸν
λαμβάνων
τούτων
ἔνθρυπτα
καὶ |
[0] |
οὐ
βούλομαι
δυσχερὲς
εἰπεῖν
οὐδὲν
|
ἀρχόμενος |
τοῦ
λόγου,
οὗτος
δ'
ἐκ |
[180] |
αὐτῷ
παρούσῃ
τύχῃ
κατακόρως
χρώμενος,
|
ἐπιλελησμένος |
ἑαυτοῦ
ὅτι
ἐκ
μικροῦ
καὶ |
[280] |
ἐν
τῷ
πολέμῳ,
καταρώμενος
καὶ
|
διομνύμενος |
μηδὲν
εἶναι
σοὶ
καὶ
Φιλίππῳ |
[300] |
λόγοις
ἐλάττοσι
χρῶμαι
τῶν
ἔργων,
|
εὐλαβούμενος |
τὸν
φθόνον,
λέγε
μοι
ταυτὶ |
[0] |
ἐνοχλεῖ,
λοιπὸν
ἐμοί.
κἂν
μὲν
|
εὐλαβούμενος |
τοῦτο
μὴ
λέγω
τὰ
πεπραγμέν' |
[160] |
Ἀττικὴν
παρασκευάζεται
παραγίγνεσθαι,
παρ'
οὐδὲν
|
ἡγούμενος |
τὰς
ἡμετέρας
συνθήκας,
καὶ
τοὺς |
[70] |
καὶ
τὸν
Ἑλλήσποντον
ὑφ'
αὑτῷ
|
ποιούμενος, |
καὶ
Βυζάντιον
πολιορκῶν,
καὶ
πόλεις |
[160] |
πεπραγμένων
ἁψαμένῳ
εἰς
ἃ
τούτοις
|
ἐναντιούμενος |
αὐτὸς
πεπολίτευμαι
ἀφῖχθαι:
ἃ
πολλῶν |
[100] |
ἔθηκε
τριήραρχος
οὐδεὶς
πώποθ'
ὡς
|
ἀδικούμενος |
παρ'
ὑμῖν,
οὐκ
ἐν
Μουνιχίας |
[230] |
πλάττων
καὶ
ῥήματα
καὶ
σχήματα
|
μιμούμενος |
πάνυ
γὰρ
παρὰ
τοῦτο,
οὐχ |
[280] |
αἴτιος
τῇ
πατρίδι,
καὶ
ταῦτ'
|
ἀρνούμενος |
πάντα
τὸν
ἔμπροσθε
χρόνον
ταύτην |
[240] |
κεκράτηκα
Φίλιππον:
ὥσπερ
γὰρ
ὁ
|
ὠνούμενος |
νενίκηκε
τὸν
λαβόντα,
ἐὰν
πρίηται, |
[230] |
πράγματ'
ἔδει
δέχεσθαι:
ὁ
γὰρ
|
ἀντωνούμενος |
καὶ
ταχὺ
τοὺς
παρ'
ἡμῶν |
[210] |
καὶ
συνευφραίνετο
τοῖς
πολλοῖς,
ἢ
|
λυπούμενος |
καὶ
στένων
καὶ
δυσμεναίνων
τοῖς |
[240] |
τῶν
ἐμῶν
ψηφισμάτων
ἐγίγνετο:
ἔπειθ'
|
αἱρούμενος |
σιτώνην
ἐκ
πάντων
ἔμ'
ἐχειροτόνησεν |
[250] |
ἐμὴν
βελτίω
τῆς
σῆς,
παῦσαι
|
λοιδορούμενος |
αὐτῇ.
σκόπει
τοίνυν
εὐθὺς
ἐξ |
[10] |
μὲν
δὴ
τῶν
ἰδίων
ὅσα
|
λοιδορούμενος |
βεβλασφήμηκεν
περὶ
ἐμοῦ,
θεάσασθ'
ὡς |
[180] |
ἐμαυτὸν
μέν,
ὃν
ἂν
σὺ
|
λοιδορούμενος |
καὶ
διασύρων
καλέσαις,
Βάτταλον,
σὲ |
[320] |
εὑρήσεθ'
ἁπλῶς.
(ὁρᾶτε
δέ.
οὐκ
|
ἐξαιτούμενος, |
οὐκ
εἰς
Ἀμφικτύονας
δίκας
ἐπαγόντων, |
[260] |
καὶ
βοῶν
εὐοῖ
σαβοῖ,
καὶ
|
ἐπορχούμενος |
ὑῆς
ἄττης
ἄττης
ὑῆς,
ἔξαρχος |
[280] |
οὓς
ἐδημηγόρεις
ἐν
τῷ
πολέμῳ,
|
καταρώμενος |
καὶ
διομνύμενος
μηδὲν
εἶναι
σοὶ |
[20] |
εἰρήνην
λύσειν
τούτων
εἵνεκα.
(ἁγὼ
|
προορώμενος, |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
καὶ
λογιζόμενος
τὸ |
[180] |
νῦν
αὐτῷ
παρούσῃ
τύχῃ
κατακόρως
|
χρώμενος, |
ἐπιλελησμένος
ἑαυτοῦ
ὅτι
ἐκ
μικροῦ |
[220] |
καὶ
μάρτυσι
τοῖς
ἀκούουσιν
ὑμῖν
|
χρώμενος. |
ἡ
γὰρ
ἐμὴ
πολιτεία,
ἧς |
[270] |
ὑπ'
ἐμοῦ,
ἀλλὰ
τῆς
ἀληθείας
|
ἡττώμενος |
δηλονότι
καὶ
τῷ
μηδὲν
ἔχειν |
[50] |
Ἀθηναῖοι,
δοκεῖ
μισθωτὸς
Αἰσχίνης
ἢ
|
ξένος |
εἶναι
Ἀλεξάνδρου;
ἀκούεις
ἃ
λέγουσιν. |
[280] |
Αἰσχίνῃ
τῷ
Γλαυκοθέας
τῆς
τυμπανιστρίας
|
ξένος |
ἢ
φίλος
ἢ
γνώριμος
ἦν |
[150] |
οὗτος.
λέγε.
Χρόνοι.
{Ἄρχων
Μνησιθείδης,
|
μηνὸς |
ἀνθεστηριῶνος
ἕκτῃ
ἐπὶ
δέκα}
(δὸς |
[70] |
φανερόν.
Ψήφισμα.
{Ἐπὶ
ἄρχοντος
Νεοκλέους,
|
μηνὸς |
βοηδρομιῶνος,
ἐκκλησία
σύγκλητος
ὑπὸ
στρατηγῶν, |
[100] |
λέγε.
Ψήφισμα.
{Ἐπὶ
ἄρχοντος
Πολυκλέους,
|
μηνὸς |
βοηδρομιῶνος
ἕκτῃ
ἐπὶ
δέκα,
φυλῆς |
[160] |
λαβών.
(Ψήφισμα.
{Ἐπ'
ἄρχοντος
Ἡροπύθου,
|
μηνὸς |
ἐλαφηβολιῶνος
ἕκτῃ
φθίνοντος,
φυλῆς
πρυτανευούσης |
[160] |
ἀνοχὰς
ποιήσασθαι
μέχρι
τοῦ
θαργηλιῶνος
|
μηνός. |
ᾑρέθησαν
ἐκ
βουλῆς
Σῖμος
Ἀναγυράσιος, |
[150] |
ἐπισιτισμὸν
ἡμερῶν
τετταράκοντα,
τοῦ
ἐνεστῶτος
|
μηνὸς |
λῴου,
ὡς
ἡμεῖς
ἄγομεν,
ὡς |
[160] |
(Ἕτερον
Ψήφισμα.
{Ἐπ'
ἄρχοντος
Ἡροπύθου,
|
μηνὸς |
μουνυχιῶνος
ἕνῃ
καὶ
νέᾳ,
πολεμάρχου |
[170] |
ἑαυτοῖς
καὶ
τὸν
ἥκοντα
παρήγαγον
|
κἀκεῖνος |
εἶπεν,
ἠρώτα
μὲν
ὁ
κῆρυξ |
[30] |
ἅμ'
ἀκούοιτε
ταῦτ'
ἀπαγγελλόντων
ἡμῶν
|
κἀκεῖνος |
ἐντὸς
εἴη
Πυλῶν
καὶ
μηδὲν |
[210] |
καὶ
μεγάλοι
πρὸ
ἐμοῦ,
Καλλίστρατος
|
ἐκεῖνος, |
Ἀριστοφῶν,
Κέφαλος,
Θρασύβουλος,
ἕτεροι
μυρίοι: |
[220] |
πολιτεία,
Αἰσχίνη:
ταύτην
τὴν
φωνὴν
|
ἐκεῖνος |
ἀφῆκε,
πολλοὺς
καὶ
θρασεῖς
τὰ |
[70] |
Πελοπόννησον
πρεσβείαν
ἔγραψα,
ὅτε
πρῶτον
|
ἐκεῖνος |
εἰς
Πελοπόννησον
παρεδύετο,
εἶτα
τὴν |
[70] |
καὶ
μὴν
τὴν
εἰρήνην
γ'
|
ἐκεῖνος |
ἔλυσε
τὰ
πλοῖα
λαβών,
οὐχ |
[70] |
τὴν
εἰς
Ἐρέτριαν,
ἐπειδὴ
τυράννους
|
ἐκεῖνος |
ἐν
ταύταις
ταῖς
πόλεσιν
κατέστησεν. |
[40] |
πάντες
ἐφ'
οὓς
ταῦτα
παρεσκευάζετ'
|
ἐκεῖνος |
ἐπολεμοῦντο.
εἰ
δὲ
μὴ
ᾐσθάνοντο, |
[60] |
καὶ
ἀναγκαῖον
ἅμα
πᾶσιν
οἷς
|
ἐκεῖνος |
ἔπραττ'
ἀδικῶν
ὑμᾶς
ἐναντιοῦσθαι
δικαίως. |
[40] |
σωτῆρα
τὸν
Φίλιππον
ἡγοῦντο:
πάντ'
|
ἐκεῖνος |
ἦν
αὐτοῖς:
οὐδὲ
φωνὴν
ἤκουον |
[60] |
κατὰ
τῶν
ἐναντιωθέντων
οἷς
ἔπραττεν
|
ἐκεῖνος |
μέμψις
καὶ
κατηγορία:
εἰ
δ' |
[170] |
τοῦτ'
ἐποίησαν.
(ἀλλ'
ὡς
ἔοικεν,
|
ἐκεῖνος |
ὁ
καιρὸς
καὶ
ἡ
ἡμέρα |
[190] |
~Ἦν
μὲν
οὖν,
ὅπερ
εἶπον,
|
ἐκεῖνος |
ὁ
καιρὸς
τοῦ
γε
φροντίζοντος |
[170] |
ἔχε’
ἔφην
ταῦτα,
ἀκούσατέ
μου.
|
(ἐκεῖνος |
ὅσους
ἢ
πεῖσαι
χρήμασιν
Θηβαίων |
[190] |
Φιλίππῳ
προσέθεντο,
ὑπὲρ
οὗ
τότ'
|
ἐκεῖνος |
πάσας
ἀφῆκε
φωνάς;
καὶ
εἰ |
[230] |
ἣν
τὰ
λοιπὰ
τῶν
πραγμάτων
|
ἐκεῖνος |
περιβαλλόμενος
ἐπλάττετο,
ὑμεῖς
καλῶς
ποιοῦντες |
[70] |
ἐρῶ.
ἀλλ'
ὁ
τὴν
Εὔβοιαν
|
ἐκεῖνος |
σφετεριζόμενος
καὶ
κατασκευάζων
ἐπιτείχισμ'
ἐπὶ |
[20] |
οἱ
ὅρκοι,
καὶ
μὴ
προλαβὼν
|
ἐκεῖνος |
τοὺς
ἐπικαίρους
τῶν
τόπων
κύριος |
[260] |
εἰ
μὴ
πάντες
ἴσθ'
ὅτι
|
κοινὸς |
καὶ
φιλάνθρωπος
καὶ
τοῖς
δεομένοις |
[70] |
ἐφεξῆς:
ἀπὸ
γὰρ
τούτων
τίς
|
τίνος |
αἴτιός
ἐστι
γενήσεται
φανερόν.
Ψήφισμα. |
[240] |
γενέσθαι;
καὶ
ταῦτα
τοῖς
λόγοις;
|
τίνος |
γὰρ
ἄλλου
κύριος
ἦν
ἐγώ; |
[170] |
ἐξ
ἀρχῆς,
καὶ
συλλελογισμένον
ὀρθῶς
|
τίνος |
εἵνεκα
ταῦτ'
ἔπραττεν
ὁ
Φίλιππος |
[140] |
γέγονεν
τούτων
τῶν
πραγμάτων,
καὶ
|
τίνος |
εἵνεκα
ταῦτα
συνεσκευάσθη
καὶ
πῶς |
[170] |
δύναται.
τί
οὖν
βούλεται,
καὶ
|
τίνος |
εἵνεκα
τὴν
Ἐλάτειαν
κατείληφεν;
πλησίον |
[190] |
γε
μηδὲ
πεῖραν
ἔδωκε
θεῶν
|
τινὸς |
εὐνοίᾳ
καὶ
τῷ
προβαλέσθαι
τὴν |
[150] |
μέν,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
θεῶν
|
τινὸς |
εὐνοίᾳ
πρὸς
ὑμᾶς,
εἶτα
μέντοι |
[300] |
ἐλλειφθέν.
εἰ
δ'
ἢ
δαίμονός
|
τινος |
ἢ
τύχης
ἰσχὺς
ἢ
στρατηγῶν |
[230] |
καὶ
γὰρ
τοῦτ'
ἐξετάσαι
δίκαιον
|
τίνος |
κύριος
ἦν;
οὐδενός:
αὐτὸ
γὰρ |
[200] |
καὶ
παλαί'
ἔργ'
ἔλεγες,
ὧν
|
τίνος |
προσεδεῖθ'
ὁ
παρὼν
ἀγὼν
οὑτοσί; |
[200] |
σύμβουλον
τῇ
πόλει
παριόντα
τὸ
|
τίνος |
φρόνημα
λαβόντ'
ἀναβαίνειν
ἐπὶ
τὸ |
[250] |
οἷς
σεμνύνομαι.
σὺ
δ'
ὁ
|
σεμνὸς |
ἀνὴρ
καὶ
διαπτύων
τοὺς
ἄλλους |
[90] |
τῷ
παρεστακότι
καιρῷ
Φιλίππω
τῶ
|
Μακεδόνος |
ἐπιστρατεύσαντος
ἐπὶ
τὰν
χώραν
καὶ |
[310] |
τις
ἢ
πλείων
ἢ
ἐλάττων
|
φθόνος, |
τοὺς
τεθνεῶτας
δ'
οὐδὲ
τῶν |
[180] |
Βάτταλος
Οἰνομάου
τοῦ
Κοθωκίδου
σοῦ
|
πλείονος |
ἄξιος
ὢν
ἐφάνην
τῇ
πατρίδι. |
[180] |
τῶν
προγόνων
ἀρετῆς,
διότι
περὶ
|
πλείονος |
ἐποιοῦντο
τὴν
τῶν
Ἑλλήνων
ἐλευθερίαν |
[210] |
καὶ
κατὰ
τὴν
στρατηγίαν
ἀτυχηθέντων
|
μόνος |
αἴτιος
εἶναι.
πῶς
ἂν
ὠμότερος |
[130] |
τῷ
ὑπὸ
τῶν
πολεμίων
πεμφθέντι
|
μόνος |
μόνῳ
συνῄει
καὶ
ἐκοινολογεῖτο,
οὗτος |
[170] |
ἑνὸς
μέν,
ἵν'
εἰδῆθ'
ὅτι
|
μόνος |
τῶν
λεγόντων
καὶ
πολιτευομένων
ἐγὼ |
[90] |
τὴν
πόλιν.
~Ψήφισμα
Βυζαντίων.
{Ἐπὶ
|
ἱερομνάμονος |
Βοσπορίχω
Δαμάγητος
ἐν
τᾷ
ἁλίᾳ |
[80] |
ψήφισμα
λαβών.
(Ψήφισμα.
{Ἐπὶ
Χαιρώνδου
|
Ἡγήμονος |
ἄρχοντος,
γαμηλιῶνος
ἕκτῃ
ἀπιόντος,
φυλῆς |
[300] |
οὐδὲν
ἐλλειφθέν.
εἰ
δ'
ἢ
|
δαίμονός |
τινος
ἢ
τύχης
ἰσχὺς
ἢ |
[160] |
ἐκ
βουλῆς
Νέαρχος
Σωσινόμου,
Πολυκράτης
|
Ἐπίφρονος, |
καὶ
κῆρυξ
Εὔνομος
Ἀναφλύστιος
ἐκ |
[310] |
ἐξέτασις,
καὶ
ἔδωκεν
ὁ
παρελθὼν
|
χρόνος |
πολλὰς
ἀποδείξεις
ἀνδρὶ
καλῷ
τε |
[280] |
ῥήτορος,
Αἰσχίνη,
τίμιον,
οὐδ'
ὁ
|
τόνος |
τῆς
φωνῆς,
ἀλλὰ
τὸ
ταὐτὰ |
[0] |
ἐμοὶ
καὶ
Κτησιφῶντι
καὶ
οὐδὲν
|
ἐλάττονος |
ἄξιον
σπουδῆς
ἐμοί:
πάντων
μὲν |
[170] |
καὶ
προτέροις
αὐτοῖς
ἐστιν
ὁ
|
κίνδυνος: |
ἔπειτ'
ἐξελθόντας
Ἐλευσῖνάδε
τοὺς
ἐν |
[190] |
ὁδὸν
τῆς
μάχης
γενομένης
τοσοῦτος
|
κίνδυνος |
καὶ
φόβος
περιέστη
τὴν
πόλιν, |
[90] |
δ'
ὑπὲρ
σωτηρίας
ἢ
ἐλευθερίας
|
κίνδυνός |
τις
αὐτοὺς
καταλαμβάνῃ,
οὔτε
μνησικακήσετ' |
[190] |
μὴ
προῄδεις,
τῆς
αὐτῆς
ἀγνοίας
|
ὑπεύθυνος |
εἶ
τοῖς
ἄλλοις,
ὥστε
τί |
[240] |
ὧν
γ'
ἂν
ὁ
ῥήτωρ
|
ὑπεύθυνος |
εἴη,
πᾶσαν
ἐξέτασιν
λαμβάνετε:
οὐ |
[110] |
διωρίζετο,
ὥσθ'
ἅπαντα
τὸν
βίον
|
ὑπεύθυνος |
εἶναι
ὁμολογῶ
ὧν
ἢ
διακεχείρικ' |
[110] |
δέδωκα
τῷ
δήμῳ,
οὐδεμίαν
ἡμέραν
|
ὑπεύθυνος |
εἶναί
φημι
ἀκούεις
Αἰσχίνη;
οὐδ' |
[110] |
περὶ
τούτων
γ'
οὐδενὸς
ὧν
|
ὑπεύθυνος |
ἦν,
ἀλλ'
ἐφ'
οἷς
ἐπέδωκα, |
[110] |
μοι
μαρτυρεῖ
ἐφ'
οἷς
οὐχ
|
ὑπεύθυνος |
ἦν
ἐστεφανῶσθαι,
λαβὼν
ἀνάγνωθι
τὸ |
[110] |
τῆς
μὲν
ἀρχῆς
ἧς
ἦρχεν
|
ὑπεύθυνος |
ἦν,
ἐφ'
οἷς
δ'
ἐστεφανοῦτο |
[110] |
ταῦτα,
οὐκ
ὢν
ὧν
ἔδωχ'
|
ὑπεύθυνος. |
ἦρχον:
καὶ
δέδωκά
γ'
εὐθύνας |
[110] |
δέω
λέγειν
ὡς
οὐκ
εἴμ'
|
ὑπεύθυνος, |
ὃ
νῦν
οὗτος
διέβαλλε
καὶ |
[110] |
ἐφ'
οἷς
δ'
ἐστεφανοῦτο
οὐχ
|
ὑπεύθυνος. |
οὐκοῦν
οὐδ'
ἐγώ:
ταὐτὰ
γὰρ |
[230] |
οὐδὲ
γραφὰς
φεύγων
παρανόμων,
οὐδ'
|
ὑπεύθυνος |
ὢν
οὐδενί,
ἀλλ'
ἁπλῶς
αὐτὸς |
[0] |
τούτων
δ'
ὄντος
τουτουὶ
τοῦ
|
ἀγῶνος |
ἀξιῶ
καὶ
δέομαι
πάντων
ὁμοίως |
[10] |
διδόασι
τιμωρίας,
τοῦ
δὲ
παρόντος
|
ἀγῶνος |
ἡ
προαίρεσις
αὕτη:
ἐχθροῦ
μὲν |
[10] |
δὲ
τουτονί,
καὶ
τοῦ
μὲν
|
ἀγῶνος |
ὅλου
τὴν
πρὸς
ἔμ'
ἔχθραν |
[70] |
ψηφίσματα.
καὶ
εἵλοντο
τούσδε,
Κηφισοφῶντα
|
Κλέωνος |
Ἀναφλύστιον,
Δημόκριτον
Δημοφῶντος
Ἀναγυράσιον,
Πολύκριτον |
[50] |
κλήτορες
Κηφισοφῶν
Κηφισοφῶντος
Ῥαμνούσιος,
Κλέων
|
Κλέωνος |
Κοθωκίδης}
(ἃ
μὲν
διώκει
τοῦ |
[130] |
τούτων
τοὺς
μάρτυρας.
Μάρτυρες.
{Τελέδημος
|
Κλέωνος, |
Ὑπερείδης
Καλλαίσχρου,
Νικόμαχος
Διοφάντου
μαρτυροῦσι |
[190] |
ἢ
προγόνων
ἢ
τοῦ
μέλλοντος
|
αἰῶνος |
εἶχε
λόγον.
~Νῦν
μέν
γ' |
[20] |
(Ψήφισμα
Δημοσθένους.
{Ἐπὶ
ἄρχοντος
Μνησιφίλου,
|
ἑκατομβαιῶνος |
ἕνῃ
καὶ
νέᾳ,
φυλῆς
πρυτανευούσης |
[130] |
ἀπεδόθησαν
αἱ
μαρτυρίαι
ἐπὶ
Νικίου,
|
ἑκατομβαιῶνος |
τρίτῃ
ἱσταμένου}
(μυρία
τοίνυν
ἕτερ' |
[120] |
ὡς
ὁ
τριηραύλης
Φορμίων,
ὁ
|
Δίωνος |
τοῦ
Φρεαρρίου
δοῦλος,
ἀνέστησεν
αὐτὴν |
[160] |
τὰς
ἀνοχὰς
ποιήσασθαι
μέχρι
τοῦ
|
θαργηλιῶνος |
μηνός.
ᾑρέθησαν
ἐκ
βουλῆς
Σῖμος |
[80] |
(Ψήφισμα.
{Ἐπὶ
Χαιρώνδου
Ἡγήμονος
ἄρχοντος,
|
γαμηλιῶνος |
ἕκτῃ
ἀπιόντος,
φυλῆς
πρυτανευούσης
Λεοντίδος, |
[50] |
λαβών.
(Γραφή.
{Ἐπὶ
Χαιρώνδου
ἄρχοντος,
|
ἐλαφηβολιῶνος |
ἕκτῃ
ἱσταμένου,
Αἰσχίνης
Ἀτρομήτου
Κοθωκίδης |
[160] |
(Ψήφισμα.
{Ἐπ'
ἄρχοντος
Ἡροπύθου,
μηνὸς
|
ἐλαφηβολιῶνος |
ἕκτῃ
φθίνοντος,
φυλῆς
πρυτανευούσης
Ἐρεχθῇδος, |
[70] |
Ψήφισμα.
{Ἐπὶ
ἄρχοντος
Νεοκλέους,
μηνὸς
|
βοηδρομιῶνος, |
ἐκκλησία
σύγκλητος
ὑπὸ
στρατηγῶν,
Εὔβουλος |
[100] |
Ψήφισμα.
{Ἐπὶ
ἄρχοντος
Πολυκλέους,
μηνὸς
|
βοηδρομιῶνος |
ἕκτῃ
ἐπὶ
δέκα,
φυλῆς
πρυτανευούσης |
[110] |
λέγε.
Ψήφισμα.
{Ἄρχων
Δημόνικος
Φλυεύς,
|
βοηδρομιῶνος |
ἕκτῃ
μετ'
εἰκάδα,
γνώμη
βουλῆς |
[70] |
λέγε.
Ψηφίσματα.
{Ἐπὶ
Νεοκλέους
ἄρχοντος,
|
βοηδρομιῶνος |
ἕνῃ
καὶ
νέᾳ,
βουλῆς
γνώμη, |
[150] |
ἡμεῖς
ἄγομεν,
ὡς
δὲ
Ἀθηναῖοι,
|
βοηδρομιῶνος, |
ὡς
δὲ
Κορίνθιοι,
πανήμου.
τοῖς |
[30] |
καὶ
πρυτάνεων,
{καὶ}
βουλῆς
γνώμη,
|
μαιμακτηριῶνος |
δεκάτῃ
ἀπιόντος,
Καλλισθένης
Ἐτεονίκου
Φαληρεὺς |
[150] |
λέγε.
Χρόνοι.
{Ἄρχων
Μνησιθείδης,
μηνὸς
|
ἀνθεστηριῶνος |
ἕκτῃ
ἐπὶ
δέκα}
(δὸς
δὴ |
[180] |
ἄρχοντος
Ναυσικλέους,
φυλῆς
πρυτανευούσης
Αἰαντίδος,
|
σκιροφοριῶνος |
ἕκτῃ
ἐπὶ
δέκα,
Δημοσθένης
Δημοσθένους |
[160] |
Ψήφισμα.
{Ἐπ'
ἄρχοντος
Ἡροπύθου,
μηνὸς
|
μουνυχιῶνος |
ἕνῃ
καὶ
νέᾳ,
πολεμάρχου
γνώμη: |
[110] |
λέγε.
Ψήφισμα.
{Ἐπὶ
ἄρχοντος
Εὐθυκλέους,
|
πυανεψιῶνος |
ἐνάτῃ
ἀπιόντος,
φυλῆς
πρυτανευούσης
Οἰνῇδος, |
[110] |
Ἀθηναίων
τὴν
νῆσον,
οὐ
δυναμένου
|
Φίλωνος |
τοῦ
ἐπὶ
τῆς
διοικήσεως
κεχειροτονημένου |
[310] |
ὅς
γ'
ἐκεκληρονομήκεις
μὲν
τῶν
|
Φίλωνος |
τοῦ
κηδεστοῦ
χρημάτων
πλεῖν
ἢ |
[150] |
πλημμελοῦσιν
εἰς
τὸ
ἱερὸν
τοῦ
|
Ἀπόλλωνος |
τοῦ
ἐν
Δελφοῖς
καὶ
τὴν |
[20] |
ὁ
Ἁγνούσιος,
ὁ
σός,
Αἰσχίνη,
|
κοινωνός, |
οὐχ
ὁ
ἐμός,
οὐδ'
ἂν |
[130] |
τῷ
κατασκόπῳ
συνιὼν
εἰς
τὴν
|
Θράσωνος |
οἰκίαν
ἐλήφθη.
καίτοι
ὅστις
τῷ |
[130] |
Κοθωκίδην
συνερχόμενον
νυκτὸς
εἰς
τὴν
|
Θράσωνος |
οἰκίαν
καὶ
κοινολογούμενον
Ἀναξίνῳ,
ὃς |
[90] |
οὐ
περιείδετε,
οὐδ'
ὧν
ὑπὸ
|
Θεμίσωνος |
καὶ
Θεοδώρου
περὶ
Ὠρωπὸν
ἠδίκησθ' |
[190] |
τι
τῶν
ὑμῖν
δοκούντων
συμφέρειν:
|
ἄφωνος |
Αἰσχίνης.
ἀντέκρουσέ
τι
καὶ
γέγον' |
[290] |
Κορινθίους
Δείναρχος,
Δημάρετος:
Μεγαρέας
Πτοιόδωρος,
|
Ἕλιξος, |
Πέριλλος:
Θηβαίους
Τιμόλαος,
Θεογείτων,
Ἀνεμοίτας: |
[0] |
δέδοται,
ὃ
δὲ
πᾶσιν
ὡς
|
ἔπος |
εἰπεῖν
ἐνοχλεῖ,
λοιπὸν
ἐμοί.
κἂν |
[130] |
οὗτος
αὐτὸς
ὑπῆρχε
τῇ
φύσει
|
κατάσκοπος |
καὶ
πολέμιος
τῇ
πατρίδι.
Καὶ |
[130] |
κοινολογούμενον
Ἀναξίνῳ,
ὃς
ἐκρίθη
εἶναι
|
κατάσκοπος |
παρὰ
Φιλίππου.
αὗται
ἀπεδόθησαν
αἱ |
[160] |
ἀποκρίσεις.
Ἀπόκρισις
Ἀθηναίοις.
{Βασιλεὺς
Μακεδόνων
|
Φίλιππος |
Ἀθηναίων
τῇ
βουλῇ
καὶ
τῷ |
[70] |
τοῦ
Φιλίππου.
(Ἐπιστολή.
{Βασιλεὺς
Μακεδόνων
|
Φίλιππος |
Ἀθηναίων
τῇ
βουλῇ
καὶ
τῷ |
[30] |
μετὰ
ταῦτα.
Ἐπιστολή.
{Βασιλεὺς
Μακεδόνων
|
Φίλιππος |
Ἀθηναίων
τῇ
βουλῇ
καὶ
τῷ |
[200] |
ἡγεμὼν
δὲ
καὶ
κύριος
ᾑρέθη
|
Φίλιππος |
ἁπάντων,
τὸν
δ'
ὑπὲρ
τοῦ |
[20] |
Δημοσθένης
Δημοσθένους
Παιανιεὺς
εἶπεν:
ἐπειδὴ
|
Φίλιππος |
ἀποστείλας
πρέσβεις
περὶ
τῆς
εἰρήνης |
[160] |
βουλῆς
καὶ
στρατηγῶν
γνώμη:
ἐπειδὴ
|
Φίλιππος |
ἃς
μὲν
κατείληφε
πόλεις
τῶν |
[60] |
δημηγορεῖν
ἐμὲ
προὔλαβε
καὶ
κατέσχε
|
Φίλιππος, |
ἐάσω:
οὐδὲν
γὰρ
ἡγοῦμαι
τούτων |
[280] |
ἢ
φίλος
ἢ
γνώριμος
ἦν
|
Φίλιππος; |
ἐγὼ
μὲν
οὐχ
ὁρῶ,
ἀλλ' |
[160] |
καὶ
νέᾳ,
πολεμάρχου
γνώμη:
ἐπειδὴ
|
Φίλιππος |
εἰς
ἀλλοτριότητα
Θηβαίους
πρὸς
ἡμᾶς |
[30] |
τρεῖς
ὅλους
μῆνας,
ἕως
ἦλθε
|
Φίλιππος |
ἐκ
Θρᾴκης
πάντα
καταστρεψάμενος,
ἐξὸν |
[30] |
ποιῆσαι.
(οὕτω
δ'
ἦν
ὁ
|
Φίλιππος |
ἐν
φόβῳ
καὶ
πολλῇ
ἀγωνίᾳ, |
[130] |
δ'
ἀναμιμνῄσκεσθε.
ὅτε
γὰρ
Πύθωνα
|
Φίλιππος |
ἔπεμψε
τὸν
Βυζάντιον
καὶ
παρὰ |
[230] |
οἷς
καθάπαξ
τινῶν
κατέστη
κύριος
|
Φίλιππος |
ἔστιν
ἰδεῖν,
ἑτέροις
πειραθῆναι
συνέβη, |
[160] |
ἔρρωσθε}
(Ἀπόκρισις
Θηβαίοις.
{Βασιλεὺς
Μακεδόνων
|
Φίλιππος |
Θηβαίων
τῇ
βουλῇ
καὶ
τῷ |
[40] |
πολλοῦ
πολεμούμενοι.
(ὅτε
γὰρ
περιιὼν
|
Φίλιππος |
Ἰλλυριοὺς
καὶ
Τριβαλλούς,
τινὰς
δὲ |
[150] |
τοὺς
ἐν
Πελοποννήσῳ
συμμάχους
ὁ
|
Φίλιππος, |
ἵν'
εἰδῆτε
καὶ
ἐκ
ταύτης |
[10] |
ἀναγκασθησόμενοι
καταφεύγειν
ἐφ'
ὑμᾶς,
ὁ
|
Φίλιππος, |
ἵνα
μὴ
τοῦτο
γένοιτο
μηδὲ |
[140] |
δι'
ὃν
εἰς
Ἐλάτειαν
ἦλθε
|
Φίλιππος |
καὶ
δι'
ὃν
ᾑρέθη
τῶν |
[210] |
οἵας
τότ'
ἀφίει
φωνὰς
ὁ
|
Φίλιππος |
καὶ
ἐν
οἵαις
ἦν
ταραχαῖς |
[170] |
τίνος
εἵνεκα
ταῦτ'
ἔπραττεν
ὁ
|
Φίλιππος |
καὶ
τί
βουλόμενος:
ὁ
γὰρ |
[20] |
τόπους
ἐν
οἷς
ἂν
ᾖ
|
Φίλιππος |
καὶ
τοὺς
ὅρκους
τὴν
ταχίστην |
[30] |
δὴ
τὴν
ἐπιστολὴν
ἣν
ἔπεμψε
|
Φίλιππος |
μετὰ
ταῦτα.
Ἐπιστολή.
{Βασιλεὺς
Μακεδόνων |
[180] |
Δημοσθένης
Δημοσθένους
Παιανιεὺς
εἶπεν:
ἐπειδὴ
|
Φίλιππος |
ὁ
Μακεδὼν
ἔν
τε
τῷ |
[10] |
ταραχή.
(ταῦτα
δ'
ὁρῶν
ὁ
|
Φίλιππος |
(οὐ
γὰρ
ἦν
ἀφανῆ)
τοῖς |
[70] |
παρέσχου.
καὶ
μὴν
οὐδ'
ὁ
|
Φίλιππος |
οὐδὲν
αἰτιᾶται
ἔμ'
ὑπὲρ
τοῦ |
[150] |
ἦν.
λέγε.
(Ἐπιστολή.
{Βασιλεὺς
Μακεδόνων
|
Φίλιππος |
Πελοποννησίων
τῶν
ἐν
τῇ
συμμαχίᾳ |
[170] |
μερίδι,
πρῶτον
μὲν
ἃν
εὔξαιτο
|
Φίλιππος |
ποιήσομεν,
εἶτα
φοβοῦμαι
μὴ
προσδεξαμένων |
[30] |
γὰρ
ὤμοσε
τὴν
εἰρήνην
ὁ
|
Φίλιππος |
προλαβὼν
τὴν
Θρᾴκην
διὰ
τούτους |
[160] |
προθέσεως.
ἔρρωσθε}
(οὕτω
διαθεὶς
ὁ
|
Φίλιππος |
τὰς
πόλεις
πρὸς
ἀλλήλας
διὰ |
[80] |
τοίνυν
ἐκ
τῆς
Εὐβοίας
ὁ
|
Φίλιππος |
ὑφ'
ὑμῶν
ἐξηλάθη
τοῖς
{μὲν} |
[240] |
ἔροιθ'
ὁντινοῦν
τίσιν
τὰ
πλεῖστα
|
Φίλιππος |
ὧν
κατέπραξε
διῳκήσατο,
πάντες
ἂν |
[80] |
Ἐρέτριαν,
πολλὰ
δ'
αὐτὸς
ὁ
|
Φίλιππος |
ὥστε
ταῦθ'
ὑπάρχειν
ἐφ'
ὑμᾶς |
[60] |
γὰρ
εἰ
μὲν
ὡς
ἐκράτησε
|
Φίλιππος |
ᾤχετ'
εὐθέως
ἀπιὼν
καὶ
μετὰ |
[70] |
τὸ
δ'
ἐφεξῆς
Ἀριστοφῶν,
εἶθ'
|
Ἡγήσιππος, |
εἶτ'
Ἀριστοφῶν
πάλιν,
εἶτα
Φιλοκράτης, |
[110] |
παρανόμων
γράφει.
ὁ
δὲ
παμπόνηρος
|
ἄνθρωπος |
καὶ
θεοῖς
ἐχθρὸς
καὶ
βάσκανος |
[190] |
ἂν
ὁ
φαυλότατος
καὶ
δυσμενέστατος
|
ἄνθρωπος |
τῇ
πόλει,
τοῦτο
πεποιηκὼς
ἐπὶ |
[250] |
ἐγὼ
δ'
ὅλως
μέν,
ὅστις
|
ἄνθρωπος |
ὢν
ἀνθρώπῳ
τύχην
προφέρει,
ἀνόητον |
[130] |
ἐπορθεῖτο,
ἐπὶ
τὴν
Ἀττικὴν
ἐπορεύεθ'
|
ἅνθρωπος, |
οὐκέτ'
ἐν
ἀμφισβητησίμῳ
τὰ
πράγματ' |
[240] |
εἰ
τὸ
καὶ
τὸ
ἐποίησεν
|
ἅνθρωπος |
οὑτοσί,
οὐκ
ἂν
ἀπέθανεν.
ἐμβρόντητε, |
[260] |
πάντες
ἴσθ'
ὅτι
κοινὸς
καὶ
|
φιλάνθρωπος |
καὶ
τοῖς
δεομένοις
ἐπαρκῶν,
σιωπῶ |
[70] |
πρυτανεία
φυλῆς
Ἱπποθωντίδος,
Ἀριστοφῶν
Κολλυτεὺς
|
πρόεδρος |
εἶπεν}
(ὥσπερ
τοίνυν
ἐγὼ
ταῦτα |
[320] |
ἐπὶ
μὲν
τοῖς
ἑτέρων
εὐτυχήμασι
|
φαιδρὸς |
ἐγὼ
καὶ
γεγηθὼς
κατὰ
τὴν |
[300] |
ἐμοῦ,
καὶ
ὅσ'
εἰς
ἑνὸς
|
ἀνδρὸς |
δύναμιν
καὶ
λογισμὸν
ἧκεν,
οὐδὲν |
[280] |
τις
ἂν
εἰπεῖν
ἀδίκημα
κατ'
|
ἀνδρὸς |
ῥήτορος
ἢ
εἰ
μὴ
ταὐτὰ |
[190] |
ὁ
καιρὸς
τοῦ
γε
φροντίζοντος
|
ἀνδρὸς |
τῆς
πόλεως
καὶ
τῶν
δικαίων |
[130] |
εἶ
καὶ
πονηρὸς
φύσει
ὥστ'
|
ἐλεύθερος |
ἐκ
δούλου
καὶ
πλούσιος
ἐκ |
[270] |
καὶ
εἰ
μὴ
τὸ
ὅλον,
|
μέρος |
γ'
ἐπιβάλλει
τῆς
βλασφημίας
ἅπασι, |
[60] |
πεπηρωμένον,
πᾶν
ὅ
τι
βουληθείη
|
μέρος |
ἡ
τύχη
τοῦ
σώματος
παρελέσθαι, |
[250] |
τύχης
τὸ
ἐπιβάλλον
ἐφ'
ἡμᾶς
|
μέρος |
μετειληφέναι
νομίζω
τὴν
πόλιν.
(τὴν |
[260] |
πεπαῦσθαι
μὴ
μεταλαβόντα
τὸ
πέμπτον
|
μέρος |
τῶν
ψήφων.
ἀγαθῇ
γ'
οὐχ |
[100] |
εἰσῆλθον
καὶ
ἀπέφυγον,
καὶ
τὸ
|
μέρος |
τῶν
ψήφων
ὁ
διώκων
οὐκ |
[100] |
Δημοσθένει
Πατροκλῆς
Φλυεύς,
καὶ
τὸ
|
μέρος |
τῶν
ψήφων
οὐ
λαβὼν
ἀπέτεισε |
[220] |
ὁ
δὲ
γραψάμενος
Διώνδας
τὸ
|
μέρος |
τῶν
ψήφων
οὐκ
ἔλαβεν.
Καί |
[250] |
ὅτ'
ἀπεψηφίζεσθέ
μου
καὶ
τὸ
|
μέρος |
τῶν
ψήφων
τοῖς
διώκουσιν
οὐ |
[290] |
ὃ
σὺ
νυνὶ
πεποιηκὼς
εἶ
|
φανερός, |
ἐμὲ
πάντων
αἴτιον
καὶ
δι' |
[20] |
ἐνταῦθα
πάλιν
σκέψασθε
τί
ἡμῶν
|
ἑκάτερος |
προείλετο
πράττειν:
καὶ
γὰρ
ἐκ |
[40] |
ἐπολεμοῦντο.
εἰ
δὲ
μὴ
ᾐσθάνοντο,
|
ἕτερος |
λόγος
οὗτος,
οὐ
πρὸς
ἐμέ. |
[320] |
οἷς
ἀτυχησάντων
τῶν
Ἑλλήνων
ηὐτύχησ'
|
ἕτερος, |
ταῦτ'
ἐπαινοῦσι
καὶ
ὅπως
τὸν |
[210] |
μόνος
αἴτιος
εἶναι.
πῶς
ἂν
|
ὠμότερος |
συκοφάντης
γένοιτ'
ἢ
καταρατότερος;
λέγε |
[0] |
τὰς
διαβολάς,
αἷς
ἐκ
τοῦ
|
πρότερος |
λέγειν
ὁ
διώκων
ἰσχύει,
οὐκ |
[270] |
τὰ
τοιαῦτ'
ὀνομάζων,
ὡς
ἐὰν
|
πρότερός |
τις
εἴπῃ
τὰ
προσόνθ'
ἑαυτῷ |
[210] |
ἂν
ὠμότερος
συκοφάντης
γένοιτ'
ἢ
|
καταρατότερος; |
λέγε
τὴν
ἐπιστολήν.
Ἐπιστολή
(ἐπειδὴ |
[310] |
τινων
ἑτέρων
πρότερον
γεγενημένων
ἀθλητῶν
|
ἀσθενέστερος |
ἦν,
ἀστεφάνωτος
ἐκ
τῆς
Ὀλυμπίας |
[310] |
φανήσει
γεγονώς,
οὐ
πρῶτος,
οὐ
|
δεύτερος, |
οὐ
τρίτος,
οὐ
τέταρτος,
οὐ |
[130] |
ὅμως
οὕτως
ἀχάριστος
εἶ
καὶ
|
πονηρὸς |
φύσει
ὥστ'
ἐλεύθερος
ἐκ
δούλου |
[110] |
ἀποδοῦναι
παρανόμων
γράφει.
ὁ
δὲ
|
παμπόνηρος |
ἄνθρωπος
καὶ
θεοῖς
ἐχθρὸς
καὶ |
[120] |
ἀλλὰ
μὴ
σπερμολόγος,
περίτριμμ'
ἀγορᾶς,
|
ὄλεθρος |
γραμματεύς,
οὐκ
ἂν
αὐτὸν
οἶμαι |
[30] |
ἢ
τριῶν
ἡμερῶν,
οἷς
μὲν
|
ἐχθρὸς |
ἥκει,
φίλον
αὐτὸν
γεγενημένον,
οἷς |
[120] |
ἀπήντηκας;
ὅρα
μὴ
τούτων
μὲν
|
ἐχθρὸς |
ᾖς,
ἐμοὶ
δὲ
προσποιῇ.
(ἐπειδὴ |
[110] |
δὲ
παμπόνηρος
ἄνθρωπος
καὶ
θεοῖς
|
ἐχθρὸς |
καὶ
βάσκανος
ὄντως
ποῖός
τις |
[40] |
τοῦ
γ'
εἰδέναι
τὰ
τοιαῦτα
|
καιρὸς |
ἀεὶ
πάρεστι
τοῖς
εὖ
φρονοῦσι. |
[170] |
Θηβαίων
μηδέν
αἰσχρὸς
γὰρ
ὁ
|
καιρόσ, |
ἀλλ'
ἐπαγγέλλεσθαι
βοηθήσειν,
ἂν
κελεύωσιν, |
[170] |
(ἀλλ'
ὡς
ἔοικεν,
ἐκεῖνος
ὁ
|
καιρὸς |
καὶ
ἡ
ἡμέρα
κείνη
οὐ |
[40] |
εἰ
παρελήλυθ'
ὁ
τῶν
πραγμάτων
|
καιρός, |
ὁ
τοῦ
γ'
εἰδέναι
τὰ |
[290] |
δ'
ὑπ'
Ἀλεξάνδρου}
(ἔμ'
οὔτε
|
καιρὸς |
οὔτε
φιλανθρωπία
λόγων
οὔτ'
ἐπαγγελιῶν |
[190] |
λόγος,
ὅντιν'
ἐχρῆν
εὐπορεῖν,
ἢ
|
καιρὸς |
συμφέρων
ὑπ'
ἐμοῦ
παρελείφθη
τῇ |
[190] |
οὖν,
ὅπερ
εἶπον,
ἐκεῖνος
ὁ
|
καιρὸς |
τοῦ
γε
φροντίζοντος
ἀνδρὸς
τῆς |
[140] |
τοιαῦτα
παρ'
ὑμῖν
γίγνεσθαι,
προβληθεὶς
|
πυλάγορος |
οὗτος
καὶ
τριῶν
ἢ
τεττάρων |
[240] |
τῶν
Ἑλλήνων
κύριος,
πόλεμος
δ'
|
ὅμορος |
καὶ
βαρὺς
εἰς
τὴν
Ἀττικὴν |
[280] |
δ'
οὐχ
ὁ
λόγος
τοῦ
|
ῥήτορος, |
Αἰσχίνη,
τίμιον,
οὐδ'
ὁ
τόνος |
[280] |
ἂν
εἰπεῖν
ἀδίκημα
κατ'
ἀνδρὸς
|
ῥήτορος |
ἢ
εἰ
μὴ
ταὐτὰ
φρονεῖ |
[260] |
καὶ
προηγεμὼν
καὶ
κιττοφόρος
καὶ
|
λικνοφόρος |
καὶ
τοιαῦθ'
ὑπὸ
τῶν
γρᾳδίων |
[260] |
ὑῆς,
ἔξαρχος
καὶ
προηγεμὼν
καὶ
|
κιττοφόρος |
καὶ
λικνοφόρος
καὶ
τοιαῦθ'
ὑπὸ |
[180] |
πρότερον
γέγονεν
ἀλλότριον
ταῖς
πόλεσι
|
πρὸς |
ἀλλήλας,
βοηθήσει
καὶ
δυνάμεσι
καὶ |
[160] |
διαθεὶς
ὁ
Φίλιππος
τὰς
πόλεις
|
πρὸς |
ἀλλήλας
διὰ
τούτων
καὶ
τούτοις |
[10] |
ἐξετασμὸν
ποιεῖσθαι,
οὐ
τὸ
μὲν
|
πρὸς |
ἀλλήλους
ἀγωνίζεσθαι
παραλείπειν,
ἑτέρῳ
δ' |
[180] |
ὅπλοις,
εἰδὼς
ὅτι
αὐτοῖς
μὲν
|
πρὸς |
ἀλλήλους
διαμφισβητεῖν
περὶ
τῆς
ἡγεμονίας |
[160] |
οἷς
δ'
ἦτ'
ἤδη
τὰ
|
πρὸς |
ἀλλήλους,
τουτωνὶ
τῶν
ψηφισμάτων
ἀκούσαντες |
[0] |
καὶ
τὸν
ὅρκον,
ἐν
ᾧ
|
πρὸς |
ἅπασι
τοῖς
ἄλλοις
δικαίοις
καὶ |
[10] |
ζητῶν
ἐπιτιμίαν
ἀφελέσθαι
φαίνεται.
(καίτοι
|
πρὸς |
ἅπασιν,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τοῖς |
[260] |
τὴν
πενίαν
αἰτιάσαιτ'
ἄν
τις,
|
πρὸς |
αὐτὰ
τὰ
τοῦ
τρόπου
σου |
[310] |
ἀπῄει,
ἀλλ'
ὅτι
τῶν
εἰσελθόντων
|
πρὸς |
αὐτὸν
ἄριστ'
ἐμάχετο,
ἐστεφανοῦτο
καὶ |
[160] |
βουλῇ
καὶ
τῷ
δήμῳ
πέμψαι
|
πρὸς |
αὐτὸν
κήρυκα
καὶ
πρέσβεις,
οἵτινες |
[70] |
πρὸς
Φίλιππον,
(οἳ
παραγενόμενοι
διαλέξονται
|
πρὸς |
αὐτὸν
περὶ
τοῦ
ἀφεθῆναι
τὸν |
[160] |
βουλῇ
καὶ
τῷ
δήμῳ
πέμπειν
|
πρὸς |
αὐτὸν
πρέσβεις,
οἵτινες
αὐτῷ
διαλέξονται |
[280] |
φιλίαν
καὶ
ξενίαν
εἶναί
σοι
|
πρὸς |
αὐτόν,
τῇ
μισθαρνίᾳ
ταῦτα
μετατιθέμενος |
[180] |
ἄλλοις
Ἕλλησι
συμφερόντων.
συνθέσθαι
δὲ
|
πρὸς |
αὐτοὺς
{καὶ}
συμμαχίαν
καὶ
ἐπιγαμίαν |
[10] |
χρήματ'
ἀναλίσκων
πάντας
συνέκρουε
καὶ
|
πρὸς |
αὑτοὺς
ἐτάραττεν:
εἶτ'
ἐν
οἷς |
[230] |
Θηβαίους
δίκαι'
Αἰσχίνη,
ἢ
τὰ
|
πρὸς |
Βυζαντίους
ἢ
τὰ
πρὸς
Εὐβοέας, |
[250] |
ἂν
διὰ
τοῦτο
δικαίως;
καίτοι
|
πρός |
γε
τοῦτον,
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
καὶ |
[190] |
περιεστηκότας
ἔξωθεν
καὶ
ἀκροωμένους,
ἐπεὶ
|
πρός |
γε
τοῦτον
τὸν
κατάπτυστον
βραχὺς |
[200] |
μηδ'
ἐμοῦ.
(τίσι
δ'
ὀφθαλμοῖς
|
πρὸς |
Διὸς
ἑωρῶμεν
ἂν
τοὺς
εἰς |
[190] |
καὶ
παράδοξον
εἰπεῖν.
καί
μου
|
πρὸς |
Διὸς
καὶ
θεῶν
μηδεὶς
τὴν |
[250] |
εὐθὺς
ἐξ
ἀρχῆς.
καί
μου
|
πρὸς |
Διὸς
μηδεμίαν
ψυχρότητα
καταγνῷ
μηδείς. |
[60] |
πρότερον
κακῶς
τοὺς
Ἕλληνας
ἔχοντας
|
πρὸς |
ἑαυτοὺς
καὶ
στασιαστικῶς
ἔτι
χεῖρον |
[30] |
ἅμα
τούτου
κεχρημένου
ἀνάγκη
κἀμοὶ
|
πρὸς |
ἕκαστα
τῶν
κατηγορημένων
μίκρ'
ἀποκρίνασθαι. |
[270] |
γὰρ
ἂν
ὑμεῖς
ἀποδέξησθε
καὶ
|
πρὸς |
ἕκαστον
ἔχητ'
εὐνοίας,
οὕτως
ὁ |
[230] |
συμπολεμεῖν
τοὺς
Βυζαντίους
μεθ'
ἡμῶν
|
πρὸς |
ἐκεῖνον.
(ἆρά
σοι
ψήφοις
ὅμοιος |
[310] |
εὔνοιαν
ὑπάρχουσαν
προλαβόντα
παρ'
ὑμῶν
|
πρὸς |
ἐκείνους
ἐξετάζειν
καὶ
παραβάλλειν
ἐμὲ |
[280] |
μήθ'
ὁμόσπονδον
γεγενημένον
εἶναι
τοῖς
|
πρὸς |
ἐκείνους
παραταξαμένοις,
μηδ'
ἐκεῖ
μὲν |
[270] |
τὸ
δὲ
δὴ
καὶ
τοὺς
|
πρὸς |
ἔμ'
αὐτὸν
ἀγῶνας
ἐάσαντα
νῦν |
[10] |
τοῦ
μὲν
ἀγῶνος
ὅλου
τὴν
|
πρὸς |
ἔμ'
ἔχθραν
προίσταται,
οὐδαμοῦ
δ' |
[290] |
ἐποίει,
οὐκ
ἂν
εἵνεκα
τῆς
|
πρὸς |
ἔμ'
ἔχθρας
τὰ
μέγιστα
τῶν |
[60] |
οὐδὲν
γὰρ
ἡγοῦμαι
τούτων
εἶναι
|
πρὸς |
ἐμέ:
ἃ
δ'
ἀφ'
ἧς |
[20] |
τούτοις
ἀδίκημα,
οὐδέν
ἐστι
δήπου
|
πρὸς |
ἐμέ:
ἀλλ'
ὁ
μὲν
πρῶτος |
[40] |
ᾐσθάνοντο,
ἕτερος
λόγος
οὗτος,
οὐ
|
πρὸς |
ἐμέ.
(ἐγὼ
μὲν
γὰρ
προὔλεγον |
[240] |
λόγος
τῶν
κατὰ
ταῦτα
πραχθέντων
|
πρὸς |
ἐμέ.
καὶ
μὴν
τῷ
διαφθαρῆναι |
[70] |
καὶ
τῷ
δήμῳ
χαίρειν.
παραγενόμενοι
|
πρὸς |
ἐμὲ
οἱ
παρ'
ὑμῶν
πρεσβευταί, |
[240] |
τι
θαυμαστὸν
ἦν
τοὺς
πολλοὺς
|
πρὸς |
ἐμέ,
πρῶτον
μὲν
περὶ
σωτηρίας |
[70] |
δῆμον
ἀντὶ
τῆς
νῦν
ὑπαρχούσης
|
πρὸς |
ἐμὲ
φιλίας
τὸν
πόλεμον
ἀναλαβεῖν, |
[10] |
τοῦτον
τὸν
τρόπον
κεχρημένος
τοῖς
|
πρὸς |
ἐμέ,
ὡμολογεῖτ'
ἂν
ἡ
κατηγορία |
[230] |
τὰ
πρὸς
Βυζαντίους
ἢ
τὰ
|
πρὸς |
Εὐβοέας,
ἢ
περὶ
τῶν
ἴσων |
[0] |
ὅ
τι
μέλλει
συνοίσειν
καὶ
|
πρὸς |
εὐδοξίαν
κοινῇ
καὶ
πρὸς
εὐσέβειαν |
[0] |
καὶ
πρὸς
εὐδοξίαν
κοινῇ
καὶ
|
πρὸς |
εὐσέβειαν
ἑκάστῳ,
τοῦτο
παραστῆσαι
πᾶσιν |
[140] |
δοῦναι
καὶ
σωτηρίαν,
εἰ
δὲ
|
πρὸς |
ἔχθραν
ἢ
φιλονικίας
ἰδίας
ἕνεκ' |
[0] |
(τούτων
τοίνυν
ὃ
μέν
ἐστι
|
πρὸς |
ἡδονήν,
τούτῳ
δέδοται,
ὃ
δὲ |
[160] |
ἣν
μὲν
ἀπ'
ἀρχῆς
εἴχετε
|
πρὸς |
ἡμᾶς
αἵρεσιν,
οὐκ
ἀγνοῶ,
καὶ |
[70] |
τά
τε
νῦν
καταχθέντα
πλοῖα
|
πρὸς |
ἡμᾶς
ἀφίημι
ὑμῖν,
καὶ
τοῦ |
[160] |
νῦν
δ'
ἐπιγνοὺς
ὑμᾶς
τὰ
|
πρὸς |
ἡμᾶς
ἐζητηκότας
ἔχειν
εἰρήνην
μᾶλλον |
[160] |
ἐπειδὴ
Φίλιππος
εἰς
ἀλλοτριότητα
Θηβαίους
|
πρὸς |
ἡμᾶς
ἐπιβάλλεται
καταστῆσαι,
παρεσκεύασται
δὲ |
[160] |
περὶ
τούτων
ἀσφαλέστερον
καὶ
τὰ
|
πρὸς |
ἡμᾶς
ἔχειν
ἐν
εὐνοίᾳ:
ὅπερ |
[160] |
παρακαλέσουσιν
αὐτὸν
μάλιστα
μὲν
τὴν
|
πρὸς |
ἡμᾶς
ὁμόνοιαν
διατηρεῖν
καὶ
τὰς |
[170] |
εἴ
τι
δύσκολον
πέπρακται
Θηβαίοις
|
πρὸς |
ἡμᾶς,
τούτου
μεμνῆσθαι
καὶ
ἀπιστεῖν |
[160] |
Ἀττικῆς
παραγίγνεσθαι
τόπους,
παραβαίνων
τὰς
|
πρὸς |
ἡμᾶς
ὑπαρχούσας
αὐτῷ
συνθήκας,
δεδόχθαι |
[120] |
πολλάκις
αὐτὸς
{ἐστεφανῶσθαι}
πρότερον.
ἀλλὰ
|
πρὸς |
θεῶν
οὕτω
σκαιὸς
εἶ
καὶ |
[110] |
ὄντως
ποῖός
τις
ἂν
εἴη
|
πρὸς |
θεῶν;
οὐχ
ὁ
τοιοῦτος;
~Καὶ |
[180] |
ἄλλους
Ἕλληνας,
πρῶτον
δὲ
πάντων
|
πρὸς |
Θηβαίους
διὰ
τὸ
ἐγγυτάτω
εἶναι |
[230] |
(εἰ
δὲ
λέγεις
ἢ
τὰ
|
πρὸς |
Θηβαίους
δίκαι'
Αἰσχίνη,
ἢ
τὰ |
[180] |
ἡμῖν
ὑπάρχει
φιλάνθρωπα
καὶ
ἔνδοξα
|
πρὸς |
Θηβαίους:
(διόπερ
οὐδὲ
νῦν
ἀποστήσεται |
[160] |
ἄλλων
τῶν
συνεργῶν
αὐτῷ
τὴν
|
πρὸς |
Θηβαίους
ἔχθραν,
συνέβη
τὸν
Φίλιππον |
[30] |
τούτοις
τὴν
μὲν
ἀπέχθειαν
τὴν
|
πρὸς |
Θηβαίους
καὶ
Θετταλοὺς
τῇ
πόλει |
[140] |
συντεθὲν
ὄψεσθε,
καὶ
μεγάλ'
ὠφελήσεσθε
|
πρὸς |
ἱστορίαν
τῶν
κοινῶν,
καὶ
ὅση |
[160] |
νῦν
ἐξ
ὑποστροφῆς
ἀποστείλαντες
ὑμεῖς
|
πρός |
με
πρέσβεις
καὶ
κήρυκα
συνθηκῶν |
[230] |
οὐδέν:
τὰ
δὲ
τοῦ
Φιλίππου,
|
πρὸς |
ὃν
ἦν
ἡμῖν
ὁ
ἀγών, |
[60] |
(ἑώρων
δ'
αὐτὸν
τὸν
Φίλιππον,
|
πρὸς |
ὃν
ἦν
ἡμῖν
ὁ
ἀγών, |
[310] |
ὅρα
με
ῥήτορας,
πρὸς
σαυτόν,
|
πρὸς |
ὅντινα
βούλει
τῶν
ἁπάντων:
οὐδέν' |
[20] |
οὐδείς:
οὔτε
γὰρ
ἦν
πρεσβεία
|
πρὸς |
οὐδέν'
ἀπεσταλμένη
τότε
τῶν
Ἑλλήνων, |
[300] |
τὴν
Βοιωτίαν,
ἐκ
δὲ
τῶν
|
πρὸς |
Πελοπόννησον
τόπων
τοὺς
ὁμόρους
ταύτῃ; |
[250] |
ὀνειδίζειν
ἑτέρῳ;
ἐπειδὴ
δ'
οὗτος
|
πρὸς |
πολλοῖς
ἄλλοις
καὶ
περὶ
τούτων |
[240] |
τοιαῦτα
γράφειν
τοῦτον
περὶ
ἐμοῦ,
|
πρὸς |
πολλοῖς
ἑτέροις
ταῦτα
καὶ
παραπλήσια |
[310] |
τοὺς
νῦν
ὅρα
με
ῥήτορας,
|
πρὸς |
σαυτόν,
πρὸς
ὅντινα
βούλει
τῶν |
[310] |
δίκαιον
οὔτ'
ἴσον,
Αἰσχίνη,
ἀλλὰ
|
πρὸς |
σὲ
καὶ
ἄλλον
εἴ
τινα |
[90] |
ἄνδρ'
ἰδίᾳ
καὶ
πόλιν
κοινῇ
|
πρὸς |
τὰ
κάλλιστα
τῶν
ὑπαρχόντων
ἀεὶ |
[250] |
φίλοις
χρήσιμον
εἶναι,
ἐπειδὴ
δὲ
|
πρὸς |
τὰ
κοινὰ
προσελθεῖν
ἔδοξέ
μοι, |
[170] |
ὅτι
μικρὸν
ἀναλώσαντες
χρόνον
πολλῷ
|
πρὸς |
τὰ
λοιπὰ
τῆς
πάσης
πολιτείας |
[10] |
καὶ
πεπολιτευμένων
λόγους
ἀφέντα
με
|
πρὸς |
τὰς
λοιδορίας
τὰς
παρὰ
σοῦ |
[210] |
συντείνοντ'
ἔλεγον.
(ἃ
δ'
ἡμεῖς
|
πρὸς |
ταῦτα,
τὰ
μὲν
καθ'
ἕκαστ' |
[250] |
καὶ
διαπτύων
τοὺς
ἄλλους
σκόπει
|
πρὸς |
ταύτην
ποίᾳ
τινὶ
κέχρησαι
τύχῃ, |
[80] |
πεποιῆσθαι,
λέγοντες
ἀληθῆ,
χάρακα
βαλόμενος
|
πρὸς |
τῇ
πόλει
καὶ
μηχανήματ'
ἐπιστήσας |
[260] |
Μαρτυρίαι.
(ἐν
μὲν
τοίνυν
τοῖς
|
πρὸς |
τὴν
πόλιν
τοιοῦτος:
ἐν
δὲ |
[250] |
τύχην
πάντως
ἐξετάζειν,
Αἰσχίνη,
προαιρεῖ,
|
πρὸς |
τὴν
σεαυτοῦ
σκόπει,
κἂν
εὕρῃς |
[160] |
τὰς
συνθήκας,
εἰ
δὲ
μή,
|
πρὸς |
τὸ
βουλεύσασθαι
δοῦναι
χρόνον
τῇ |
[20] |
ἐπηγγείλατο.
~Τί
οὖν
συνηγωνίσατ'
αὐτῷ
|
πρὸς |
τὸ
λαβεῖν
ὀλίγου
δεῖν
ὑμᾶς |
[270] |
καὶ
ταῦτ'
ἐμοῦ
κατηγορεῖ.
(καὶ
|
πρὸς |
τοῖς
ἄλλοις,
ὥσπερ
αὐτὸς
ἁπλῶς |
[180] |
φαίνεται
τὰς
γεγενημένας
αὐτῷ
συνθήκας
|
πρὸς |
τὸν
Ἀθηναίων
δῆμον
περὶ
τῆς |
[20] |
ἐπὶ
ταῖς
ὡμολογημέναις
συνθήκαις
αὐτῷ
|
πρὸς |
τὸν
Ἀθηναίων
δῆμον,
συμπεριλαμβάνοντας
καὶ |
[50] |
ἱσταμένου,
Αἰσχίνης
Ἀτρομήτου
Κοθωκίδης
ἀπήνεγκε
|
πρὸς |
τὸν
ἄρχοντα
παρανόμων
κατὰ
Κτησιφῶντος |
[10] |
εἶχε
τὰ
πράγματ'
ἀναμνῆσαι,
ἵνα
|
πρὸς |
τὸν
ὑπάρχοντα
καιρὸν
ἕκαστα
θεωρῆτε. |
[180] |
ἐξάγειν,
πέμψαι
δὲ
καὶ
πρέσβεις
|
πρὸς |
τοὺς
ἄλλους
Ἕλληνας,
πρῶτον
δὲ |
[150] |
ἐκ
τούτων
ἐγκλήματα
καὶ
πόλεμος
|
πρὸς |
τοὺς
Ἀμφισσεῖς
ἐταράχθη,
τὸ
μὲν |
[40] |
ἐν
τῇ
πρὸς
ὑμᾶς
ἐπιστολῇ
|
πρὸς |
τοὺς
αὑτοῦ
συμμάχους,
ὅτι
ἐγὼ |
[100] |
αὐτῇ
ποιεῖν;
μνησικακεῖν
νὴ
Δία
|
πρὸς |
τοὺς
βουλομένους
σῴζεσθαι,
καὶ
προφάσεις |
[160] |
δὲ
καὶ
παντὶ
τῷ
στρατεύματι
|
πρὸς |
τοὺς
ἔγγιστα
τῆς
Ἀττικῆς
παραγίγνεσθαι |
[150] |
οὐχ
ὑπήκουον
οἱ
Θηβαῖοι,
πέμπει
|
πρὸς |
τοὺς
ἐν
Πελοποννήσῳ
συμμάχους
ὁ |
[270] |
τῇ
πόλει,
καὶ
ἐν
οἷς
|
πρὸς |
τοὺς
ἐναντίους
ἐστὶ
τῷ
δήμῳ, |
[310] |
μὲν
γὰρ
οὐδένα
φημί.
ἀλλὰ
|
πρὸς |
τοὺς
ζῶντας,
ὦ
χρηστέ,
ἵνα |
[260] |
γὰρ
ἄσπονδος
καὶ
ἀκήρυκτος
ὑμῖν
|
πρὸς |
τοὺς
θεατὰς
πόλεμος,
ὑφ'
ὧν |
[0] |
τῶν
δικαζόντων
ἕκαστος
ὑμῶν
τὴν
|
πρὸς |
τοὺς
θεοὺς
εὐσέβειαν
φυλάττων
καὶ |
[30] |
διὰ
τὴν
τόθ'
ὑποῦσαν
ἀπέχθειαν
|
πρὸς |
τοὺς
Θηβαίους.
τί
οὖν
συνέβη |
[50] |
ἀδικημάτων
κατασκεδάσας,
ἣν
ἀναγκαῖον
ἦν
|
πρὸς |
τοὺς
νεωτέρους
τῶν
πεπραγμένων
ἀπολύσασθαι. |
[310] |
καὶ
νικῶν
ἀνηγορεύετο.
καὶ
σὺ
|
πρὸς |
τοὺς
νῦν
ὅρα
με
ῥήτορας, |
[310] |
οὖν
ἐχόντων
τούτων
τῇ
φύσει,
|
πρὸς |
τοὺς
πρὸ
ἐμαυτοῦ
νῦν
ἐγὼ |
[310] |
δίκαιόν
ἐστιν,
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τὴν
|
πρὸς |
τοὺς
τετελευτηκότας
εὔνοιαν
ὑπάρχουσαν
προλαβόντα |
[210] |
τοῦ
πολέμου.
καὶ
ἄλλα
πολλὰ
|
πρὸς |
τούτοις,
εἰς
ταὐτὰ
δὲ
πάντα |
[240] |
ταῦτ'
ἔλεγον
καὶ
πολλά
γε
|
πρὸς |
τούτοις
ἕτερα;
(πονηρόν,
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, |
[30] |
δὲ
χρυσίον
λαβεῖν,
καὶ
ἔτι
|
πρὸς |
τούτοις
τὴν
μὲν
ἀπέχθειαν
τὴν |
[230] |
κύριος
πάντων.
(ἐγὼ
δ'
ὁ
|
πρὸς |
τοῦτον
ἀντιτεταγμένος
καὶ
γὰρ
τοῦτ' |
[250] |
ἐνδείας
ἐτράφης,
ἅμα
τῷ
πατρὶ
|
πρὸς |
τῷ
διδασκαλείῳ
προσεδρεύων,
τὸ
μέλαν |
[120] |
Τρόμης
ἐδούλευε
παρ'
Ἐλπίᾳ
τῷ
|
πρὸς |
τῷ
Θησείῳ
διδάσκοντι
γράμματα,
χοίνικας |
[120] |
γάμοις
ἐν
τῷ
κλεισίῳ
τῷ
|
πρὸς |
τῷ
καλαμίτῃ
ἥρῳ
χρωμένη
τὸν |
[170] |
ἂν
μέντοι
πεισθῆτ'
ἐμοὶ
καὶ
|
πρὸς |
τῷ
σκοπεῖν,
ἀλλὰ
μὴ
φιλονικεῖν |
[20] |
ἐτόλμα
λέγειν
ὡς
ἄρ'
ἐγὼ
|
πρὸς |
τῷ
τῆς
εἰρήνης
αἴτιος
γεγενῆσθαι |
[190] |
ταυτὶ
πάντα
μοι,
τὰ
πολλά,
|
πρὸς |
ὑμᾶς,
ἄνδρες
δικασταί,
καὶ
τοὺς |
[30] |
ἀλλ'
ἰδίᾳ
καθ'
αὑτόν,
τοιαῦτα
|
πρὸς |
ὑμᾶς
εἰπεῖν
καὶ
ἀπαγγεῖλαι
δι' |
[100] |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ὅσ'
ὀκνήσαιμ'
ἂν
|
πρὸς |
ὑμᾶς
εἰπεῖν.
(καὶ
ταῦτ'
εἰκότως |
[270] |
τῶν
ἰδίων
ἀπαλλαγεὶς
ἔτι
μικρὰ
|
πρὸς |
ὑμᾶς
εἰπεῖν
περὶ
τῶν
κοινῶν. |
[140] |
πᾶσι
τούτοις,
εἰ
μὲν
ἀληθῆ
|
πρὸς |
ὑμᾶς
εἴποιμι
καὶ
εἶπον
καὶ |
[150] |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
θεῶν
τινὸς
εὐνοίᾳ
|
πρὸς |
ὑμᾶς,
εἶτα
μέντοι
καὶ
ὅσον |
[210] |
ἀγῶνα
μεθ'
ὑμῶν
μᾶλλον
ἢ
|
πρὸς |
ὑμᾶς
ἑλόμενοι
ποιήσασθαι
καὶ
ἀμείνους |
[40] |
δηλοῖ
καὶ
διορίζεται
ἐν
τῇ
|
πρὸς |
ὑμᾶς
ἐπιστολῇ
πρὸς
τοὺς
αὑτοῦ |
[80] |
μὲν
πρῶτον
ἠξίου
συμπολεμεῖν
τὸν
|
πρὸς |
ὑμᾶς
πόλεμον,
ὡς
δ'
οὐκ |
[140] |
Φιλίππῳ
θεάσεσθε.
(οὐκ
ἦν
τοῦ
|
πρὸς |
ὑμᾶς
πολέμου
πέρας
οὐδ'
ἀπαλλαγὴ |
[90] |
εἴ
τι
δυσχερὲς
αὐτοῖς
ἐπέπρακτο
|
πρὸς |
ὑμᾶς
ὑπομιμνῄσκων,
συκοφαντίας
οὔσας
ἐπιδείξω |
[70] |
βουλὴ
συναχθῇ
καὶ
αἱρεθῶσι
πρέσβεις
|
πρὸς |
Φίλιππον,
(οἳ
παραγενόμενοι
διαλέξονται
πρὸς |
[280] |
μετὰ
τὴν
μάχην
πρεσβευτὴς
ἐπορεύου
|
πρὸς |
Φίλιππον,
ὃς
ἦν
τῶν
ἐν |
[20] |
εἰς
πόλεμον
παρεκαλεῖτε,
αὐτοὶ
δὲ
|
πρὸς |
Φίλιππον
περὶ
εἰρήνης
πρέσβεις
ἐπέμπετε, |
[70] |
ἔδοξε
τῷ
δήμῳ
πρέσβεις
ἑλέσθαι
|
πρὸς |
Φίλιππον
περὶ
τῆς
τῶν
πλοίων |
[150] |
Ἀμφικτυόνων
Κόττυφον
τὸν
Ἀρκάδα
πρεσβεῦσαι
|
πρὸς |
Φίλιππον
τὸν
Μακεδόνα,
καὶ
ἀξιοῦν |
[310] |
οὖν
σὺ
νεανίας
καὶ
πηνίκα
|
λαμπρός; |
ἡνίκ'
ἂν
κατὰ
τούτων
τι |
[320] |
ἐν
τάξει
καὶ
μέγας
καὶ
|
λαμπρὸς |
ἱπποτρόφος,
ἐγὼ
δ'
ἀσθενής,
ὁμολογῶ, |
[240] |
παρεληλυθότων;
ὥσπερ
ἂν
εἴ
τις
|
ἰατρὸς |
ἀσθενοῦσι
μὲν
τοῖς
κάμνουσιν
εἰσιὼν |
[170] |
νοῦν.
μὴ
δεῖσθαι
Θηβαίων
μηδέν
|
αἰσχρὸς |
γὰρ
ὁ
καιρόσ,
ἀλλ'
ἐπαγγέλλεσθαι |
[180] |
Ἀντιφάνους
Φρεάρριος,
Δημοκράτης
Σωφίλου
Φλυεύς,
|
Κάλλαισχρος |
Διοτίμου
Κοθωκίδης}
(αὕτη
τῶν
περὶ |
[290] |
Ἐπιχάρης:
Κορινθίους
Δείναρχος,
Δημάρετος:
Μεγαρέας
|
Πτοιόδωρος, |
Ἕλιξος,
Πέριλλος:
Θηβαίους
Τιμόλαος,
Θεογείτων, |
[20] |
ταῦτα
Φιλοκράτης
ὁ
Ἁγνούσιος,
ὁ
|
σός, |
Αἰσχίνη,
κοινωνός,
οὐχ
ὁ
ἐμός, |
[310] |
Αἰσχίνη;
ὁ
δ'
ἀδελφὸς
ὁ
|
σός; |
ἄλλος
δέ
τις
τῶν
νῦν |
[10] |
οὐ
μετρίως
ἐκέχρηντο:
ἔπειθ'
ἡ
|
Πελοπόννησος |
ἅπασα
διειστήκει,
καὶ
οὔθ'
οἱ |
[130] |
φανερῶς
ἤδη
τὰ
πλοῖ'
ἐσεσύλητο,
|
Χερρόνησος |
ἐπορθεῖτο,
ἐπὶ
τὴν
Ἀττικὴν
ἐπορεύεθ' |
[80] |
ἀποστόλους
ἅπαντας
ἀπέστειλα,
καθ'
οὓς
|
Χερρόνησος |
ἐσώθη
καὶ
Βυζάντιον
καὶ
πάντες |
[180] |
πρὸ
τούτων
εἰς
ἔχθραν
καὶ
|
μῖσος |
καὶ
ἀπιστίαν
τῶν
πόλεων
ὑπηγμένων |
[100] |
ὁ
τῆς
μιᾶς
ἕκτος
καὶ
|
δέκατος |
πρότερον
συντελής:
οὐδὲ
γὰρ
τριηράρχους |
[140] |
τουτονὶ
τὸν
μιαρὸν
τούτου
τοῦ
|
πράγματος |
ἁπτόμενον
ἔγνων
γάρ,
εὐθέως
ἔγνων, |
[130] |
ὡς
προσείλεσθε
κἀκείνην
καὶ
τοῦ
|
πράγματος |
κυρίαν
ἐποιήσατε,
τοῦτον
μὲν
εὐθὺς |
[220] |
γὰρ
αὐτοῦ
τοῦ
σοφοῦ
τούτου
|
παραδείγματος |
ὡμολόγηκε
νῦν
γ'
ἡμᾶς
ὑπάρχειν |
[110] |
λοιπὸν
εἶναί
μοι
περὶ
τοῦ
|
κηρύγματος |
εἰπεῖν
καὶ
τῶν
εὐθυνῶν:
τὸ |
[80] |
θεάτρῳ
τοῦ
στεφάνου,
καὶ
δευτέρου
|
κηρύγματος |
ἤδη
μοι
τούτου
γιγνομένου,
οὔτ' |
[310] |
ὅσοι
πώποτ'
ἐφθέγξαντ'
ἐπὶ
τοῦ
|
βήματος, |
εἰς
σωτηρίαν
ἐπεδίδοσαν,
καὶ
τὸ |
[120] |
αἰσχύνει
φθόνου
δίκην
εἰσάγων,
οὐκ
|
ἀδικήματος |
οὐδενός,
καὶ
νόμους
μεταποιῶν,
τῶν |
[280] |
τοῦτον
προελέσθαι
τὸν
ἀγῶνα,
οὐκ
|
ἀδικήματος |
οὐδενὸς
λαβεῖν
τιμωρίαν.
ἔστι
δ' |
[270] |
καὶ
ἀγαθοῦ
πολίτου.
(μηδενὸς
δ'
|
ἀδικήματος |
πώποτε
δημοσίου,
προσθήσω
δὲ
μηδ' |
[170] |
βουλόμεθ'
ὦμεν
διῳκημένοι
καὶ
μετὰ
|
προσχήματος |
ἀξίου
τῆς
πόλεως
ταῦτα
πράξωμεν, |
[280] |
ἀπεσκέδασαν:
μαρνάμενοι
δ'
ἀρετῆς
καὶ
|
δείματος |
οὐκ
ἐσάωσαν
ψυχάς,
ἀλλ'
Ἀίδην |
[130] |
καὶ
ἐπ'
οἰκίας
βαδίζων
ἄνευ
|
ψηφίσματος, |
ἀφεθῆναι
ἐποίησεν.
(καὶ
εἰ
μὴ |
[50] |
ἐμπέσω:
ὁ
γὰρ
διώκων
τοῦ
|
ψηφίσματος |
τὸ
λέγειν
καὶ
πράττειν
τὰ |
[50] |
Κοθωκίδης}
(ἃ
μὲν
διώκει
τοῦ
|
ψηφίσματος, |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ταῦτ'
ἐστίν. |
[0] |
Αἰσχίνης,
κἀγὼ
περὶ
αὐτοῦ
τοῦ
|
προβουλεύματος |
εὐθὺς
ἂν
ἀπελογούμην:
ἐπειδὴ
δ' |
[110] |
οἷς
γὰρ
οὐκ
ἐγράψατο
τοῦ
|
προβουλεύματος, |
τούτοις
ἃ
διώκει
συκοφαντῶν
φανήσεται. |
[60] |
βουληθείη
μέρος
ἡ
τύχη
τοῦ
|
σώματος |
παρελέσθαι,
τοῦτο
προιέμενον,
ὥστε
τῷ |
[90] |
ἅπασιν
ἀνθρώποις
ἐστὶ
τοῦ
βίου
|
θάνατος, |
κἂν
ἐν
οἰκίσκῳ
τις
αὑτὸν |
[140] |
οὔτ'
εἰς
τὴν
Ἀττικὴν
ἐλθεῖν
|
δυνατὸς |
μήτε
Θετταλῶν
ἀκολουθούντων
μήτε
Θηβαίων |
[30] |
τὰ
δὲ
μὴ
ὑπακούοντα
κατὰ
|
κράτος |
λαβόντες
καὶ
ἐξανδραποδισάμενοι
κατεσκάψαμεν.
ἀκούων |
[210] |
ἔνδοξοι
καὶ
μεγάλοι
πρὸ
ἐμοῦ,
|
Καλλίστρατος |
ἐκεῖνος,
Ἀριστοφῶν,
Κέφαλος,
Θρασύβουλος,
ἕτεροι |
[190] |
τοῖς
συμβᾶσιν
ἐξήτασαι,
καὶ
ἅμ'
|
Ἀρίστρατος |
ἐν
Νάξῳ
καὶ
Ἀριστόλεως
ἐν |
[40] |
οἰκουμένη
μεστὴ
γέγονεν.
τί
δ'
|
Ἀρίστρατος |
ἐν
Σικυῶνι,
καὶ
τί
Πέριλλος |
[290] |
παῖδες
Νέων
καὶ
Θρασύλοχος:
Σικυωνίους
|
Ἀρίστρατος, |
Ἐπιχάρης:
Κορινθίους
Δείναρχος,
Δημάρετος:
Μεγαρέας |
[290] |
Θεογείτων,
Ἀνεμοίτας:
Εὐβοέας
Ἵππαρχος,
Κλείταρχος,
|
Σωσίστρατος. |
(ἐπιλείψει
με
λέγονθ'
ἡ
ἡμέρα |
[190] |
παρέσχες,
ὅπερ
δ'
ἂν
ὁ
|
φαυλότατος |
καὶ
δυσμενέστατος
ἄνθρωπος
τῇ
πόλει, |
[310] |
τούτων
τι
δέῃ,
ἐν
τούτοις
|
λαμπροφωνότατος, |
μνημονικώτατος,
ὑποκριτὴς
ἄριστος,
τραγικὸς
Θεοκρίνης. |
[190] |
δ'
ἂν
ὁ
φαυλότατος
καὶ
|
δυσμενέστατος |
ἄνθρωπος
τῇ
πόλει,
τοῦτο
πεποιηκὼς |
[310] |
τι
δέῃ,
ἐν
τούτοις
λαμπροφωνότατος,
|
μνημονικώτατος, |
ὑποκριτὴς
ἄριστος,
τραγικὸς
Θεοκρίνης.
(εἶτα |
[290] |
Σικυωνίους
Ἀρίστρατος,
Ἐπιχάρης:
Κορινθίους
Δείναρχος,
|
Δημάρετος: |
Μεγαρέας
Πτοιόδωρος,
Ἕλιξος,
Πέριλλος:
Θηβαίους |
[90] |
~Ψήφισμα
Βυζαντίων.
{Ἐπὶ
ἱερομνάμονος
Βοσπορίχω
|
Δαμάγητος |
ἐν
τᾷ
ἁλίᾳ
ἔλεξεν,
ἐκ |
[120] |
θεῶν
οὕτω
σκαιὸς
εἶ
καὶ
|
ἀναίσθητος, |
Αἰσχίνη,
ὥστ'
οὐ
δύνασαι
λογίσασθαι |
[30] |
λέγε.
Ψήφισμα.
{Ἐπὶ
Μνησιφίλου
ἄρχοντος,
|
σύγκλητος |
ἐκκλησία
ὑπὸ
στρατηγῶν
καὶ
πρυτάνεων, |
[70] |
ἄρχοντος
Νεοκλέους,
μηνὸς
βοηδρομιῶνος,
ἐκκλησία
|
σύγκλητος |
ὑπὸ
στρατηγῶν,
Εὔβουλος
Μνησιθέου
Κόπριος |
[130] |
προσθεὶς
τὸν
μὲν
πατέρ'
ἀντὶ
|
Τρόμητος |
ἐποίησεν
Ἀτρόμητον,
τὴν
δὲ
μητέρα |
[230] |
οὐκέτι
προστίθημι
ὅτι
τῆς
μὲν
|
ὠμότητος, |
ἣν
ἐν
οἷς
καθάπαξ
τινῶν |
[240] |
διαφθαρεὶς}
νενίκηκε
τὸν
ὠνούμενον.
ὥστ'
|
ἀήττητος |
ἡ
πόλις
τὸ
κατ'
ἐμέ. |
[30] |
ἅπασι
τῆς
ἀναλγησίας
καὶ
τῆς
|
βαρύτητος |
ἀπαλλαγῆναι
τῆς
τῶν
Θηβαίων.
(ταῦτα |
[90] |
στεφάνῳ
ἀπὸ
ταλάντων
ἑξήκοντα,
καὶ
|
Χάριτος |
βωμὸν
ἱδρύονται
καὶ
Δήμου
Ἀθηναίων, |
[110] |
ἐξετασόντων
προσδεῖται,
ἡ
δὲ
δωρειὰ
|
χάριτος |
καὶ
ἐπαίνου
δικαία
ἐστὶ
τυγχάνειν: |
[290] |
καὶ
τὴν
ταφρείαν
ἄξια
μὲν
|
χάριτος |
καὶ
ἐπαίνου
κρίνω,
πῶς
γὰρ |
[110] |
πρᾶγμα
φιλάνθρωπον
καὶ
φιλόδωρον
τῆς
|
χάριτος |
μὲν
ἀποστερεῖν,
εἰς
τοὺς
συκοφάντας |
[80] |
ἑτέρως,
τιμωρίας.
φαίνομαι
τοίνυν
ἐγὼ
|
χάριτος |
τετυχηκὼς
τότε,
καὶ
οὐ
μέμψεως |
[130] |
ἐπὶ
ταῖς
λοιδορίαις
ἡδονῆς
καὶ
|
χάριτος |
τὸ
τῆς
πόλεως
συμφέρον
ἀνταλλαττόμενοι: |
[200] |
τοῦ
Περσῶν
βασιλέως
μετὰ
πολλῆς
|
χάριτος |
τοῦτ'
ἂν
ἀσμένως
ἐδόθη
τῇ |
[80] |
πράγματα,
ἐάν
τε
καλῶς
ἔχῃ,
|
χάριτος |
τυγχάνει,
ἐάν
θ'
ὡς
ἑτέρως, |
[10] |
πόλεων
ἦσαν,
ἀλλά
τις
ἦν
|
ἄκριτος |
καὶ
παρὰ
τούτοις
καὶ
παρὰ |
[70] |
παρ'
ὑμῶν
πρεσβευταί,
Κηφισοφῶν
καὶ
|
Δημόκριτος |
καὶ
Πολύκριτος,
διελέγοντο
περὶ
τῆς |
[70] |
πρεσβευταί,
Κηφισοφῶν
καὶ
Δημόκριτος
καὶ
|
Πολύκριτος, |
διελέγοντο
περὶ
τῆς
τῶν
πλοίων |
[310] |
οὐ
πρῶτος,
οὐ
δεύτερος,
οὐ
|
τρίτος, |
οὐ
τέταρτος,
οὐ
πέμπτος,
οὐχ |
[30] |
ἄστυ
καὶ
Πειραιᾶ,
τὰ
δὲ
|
ἐκτὸς |
σταδίων
ἑκατὸν
εἴκοσι
εἰς
Ἐλευσῖνα |
[100] |
ἐφάνη
τριήραρχος
ὁ
τῆς
μιᾶς
|
ἕκτος |
καὶ
δέκατος
πρότερον
συντελής:
οὐδὲ |
[310] |
οὐ
τέταρτος,
οὐ
πέμπτος,
οὐχ
|
ἕκτος, |
οὐχ
ὁποστοσοῦν,
οὔκουν
ἐπί
γ' |
[130] |
εἰδέναι
Αἰσχίνην
Ἀτρομήτου
Κοθωκίδην
συνερχόμενον
|
νυκτὸς |
εἰς
τὴν
Θράσωνος
οἰκίαν
καὶ |
[260] |
ἠγωνίζεσθε:
ἦν
γὰρ
ἄσπονδος
καὶ
|
ἀκήρυκτος |
ὑμῖν
πρὸς
τοὺς
θεατὰς
πόλεμος, |
[40] |
εὐθὺς
ἐξῃτούμην
ὑπὸ
τοῦ
ταῦτα
|
πράξαντος. |
(ἀλλὰ
γὰρ
ἐμπέπτωκ'
εἰς
λόγους, |
[310] |
ηὐξάνετο.
(τίς
γὰρ
συμμαχία
σοῦ
|
πράξαντος |
γέγονεν
τῇ
πόλει;
τίς
δὲ |
[210] |
καθ'
ἕκαστ'
ἐγὼ
μὲν
ἀντὶ
|
παντὸς |
ἂν
τιμησαίμην
εἰπεῖν
τοῦ
βίου, |
[70] |
ἰδιωτῶν
μὲν
νῦν
ὄντων,
ἐκ
|
παντὸς |
δὲ
τρόπου
βουλομένων
τὸν
δῆμον |
[210] |
ὅμως
οὐδεὶς
πώποτε
τούτων
διὰ
|
παντὸς |
ἔδωκεν
ἑαυτὸν
εἰς
οὐδὲν
τῇ |
[110] |
τἄριστά
τ'
ἔπραττον
καὶ
διὰ
|
παντὸς |
εὔνους
εἰμὶ
καὶ
πρόθυμος
εὖ |
[20] |
πολέμου,
ὁ
δὲ
τοῦτ'
ἐκ
|
παντὸς |
τοῦ
χρόνου
μάλιστ'
ἐπραγματεύετο,
νομίζων, |
[60] |
διαφέρεἰ,
ὃς
συνῄδειν
μὲν
ἐκ
|
παντὸς |
τοῦ
χρόνου
μέχρι
τῆς
ἡμέρας |
[200] |
πώποτε
τὴν
πόλιν
οὐδεὶς
ἐκ
|
παντὸς |
τοῦ
χρόνου
πεῖσαι
τοῖς
ἰσχύουσι |
[0] |
δὲ
τοῦ
τ'
ἰδίου
βίου
|
παντός, |
ὡς
ἔοικε,
λόγον
διδόναι
τήμερον |
[160] |
ἐν
Ἀμφίσσῃ
πόλεμον
τούτου
μὲν
|
ποιήσαντος, |
συμπεραναμένων
δὲ
τῶν
ἄλλων
τῶν |
[130] |
Μαραθώνιος,
ὅτι
τοῦ
δήμου
ποτὲ
|
χειροτονήσαντος |
Αἰσχίνην
σύνδικον
ὑπὲρ
τοῦ
ἱεροῦ |
[30] |
ὅλον
τὸν
ἀγῶνα,
ὅτι
μὴ
|
κατηγορήσαντος |
Αἰσχίνου
μηδὲν
ἔξω
τῆς
γραφῆς |
[130] |
ἐμοῦ
κεκρυμμένον
ἐν
Πειραιεῖ
καὶ
|
καταστήσαντος |
εἰς
τὴν
ἐκκλησίαν
βοῶν
ὁ |
[90] |
παρεστακότι
καιρῷ
Φιλίππω
τῶ
Μακεδόνος
|
ἐπιστρατεύσαντος |
ἐπὶ
τὰν
χώραν
καὶ
τὰν |
[230] |
εἰ
κοινοῦ
κινδύνου
τοῖς
Ἕλλησι
|
περιστάντος |
αὐτὴ
διπλάσια
τῶν
ἄλλων
εἰς |
[10] |
ἕκαστα
θεωρῆτε.
(τοῦ
γὰρ
Φωκικοῦ
|
συστάντος |
πολέμου,
οὐ
δι'
ἐμέ
οὐ |
[80] |
ἔμ'
ἐπὶ
τούτοις
τότε,
καὶ
|
γράψαντος |
Ἀριστονίκου
τὰς
αὐτὰς
συλλαβὰς
ἅσπερ |
[20] |
ὅρκους
ἀπολαμβάνειν:
οὗτοι
δ'
οὐδὲ
|
γράψαντος |
ἐμοῦ
ταῦτα
ποιεῖν
ἠθέλησαν.
(τί |
[30] |
Δημοκράτης
Φλυεύς,
Κλέων
Κοθωκίδης}
~Ταῦτα
|
γράψαντος |
ἐμοῦ
τότε
καὶ
τὸ
τῇ |
[30] |
ἀκούοιτε
ταῦτ'
ἀπαγγελλόντων
ἡμῶν
κἀκεῖνος
|
ἐντὸς |
εἴη
Πυλῶν
καὶ
μηδὲν
ἔχοιθ' |
[180] |
θάλατταν
καὶ
τὸν
ναύαρχον
ἀναπλεῖν
|
ἐντὸς |
Πυλῶν,
καὶ
τὸν
στρατηγὸν
καὶ |
[30] |
πάντα
τὴν
ταχίστην,
τὰ
μὲν
|
ἐντὸς |
σταδίων
ἑκατὸν
εἴκοσι
εἰς
ἄστυ |
[80] |
οὑτοσὶ
Κτησιφῶν
νῦν
γέγραφε,
καὶ
|
ἀναρρηθέντος |
ἐν
τῷ
θεάτρῳ
τοῦ
στεφάνου, |
[60] |
πολλά,
ἑνὸς
τοῦ
συμφέροντος
ἅπασιν
|
ὄντος, |
κωλύειν
ἐκεῖνον
μέγαν
γίγνεσθαι.
(ἐν |
[0] |
μέγιστόν
ἐστιν.
(περὶ
τούτων
δ'
|
ὄντος |
τουτουὶ
τοῦ
ἀγῶνος
ἀξιῶ
καὶ |
[130] |
εἰς
τὴν
πόλιν
ἦλθεν;
ὃν
|
λαβόντος |
ἐμοῦ
κεκρυμμένον
ἐν
Πειραιεῖ
καὶ |
[120] |
τοιοῦτον
οὐδέν,
ἀλλὰ
κἂν
ἑτέρου
|
λέγοντος |
ἐρυθριάσειε,
τοῖς
δ'
ἀπολειφθεῖσι
μέν, |
[300] |
πηνίκ'
ἔσεσθε
μεστοὶ
τοῦ
συνεχῶς
|
λέγοντος |
ἢ
παρὰ
τῆς
τύχης
τι |
[120] |
Διονυσίοις
(ἀκούεις,
Αἰσχίνη,
τοῦ
νόμου
|
λέγοντος |
σαφῶς,
πλὴν
ἐάν
τινας
ὁ |
[120] |
ταῦτα
γὰρ
δήπουθεν
ἠκούετ'
αὐτοῦ
|
λέγοντος. |
(σοὶ
δ'
ἀρετῆς,
ὦ
κάθαρμα, |
[0] |
εὐσέβειαν
φυλάττων
καὶ
τὰ
τοῦ
|
λέγοντος |
ὑστέρου
δίκαια
εὐνοικῶς
προσδέξεται,
καὶ |
[40] |
γάρ,
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τὸ
τοῦ
|
προδιδόντος |
συμφέρον
ζητῶν
χρήματ'
ἀναλίσκει,
οὐδ' |
[90] |
καὶ
τὰν
χώραν
δαίοντος
καὶ
|
δενδροκοπέοντος, |
βοαθήσας
πλοίοις
ἑκατὸν
καὶ
εἴκοσι |
[190] |
ἐκεῖνος
ὁ
καιρὸς
τοῦ
γε
|
φροντίζοντος |
ἀνδρὸς
τῆς
πόλεως
καὶ
τῶν |
[280] |
ὑμῶν
οὐδένα,
ἀλλ'
ἐμέ.
καὶ
|
παρελθόντος |
σοῦ
καὶ
Πυθοκλέους
ὠμῶς
καὶ |
[210] |
οὔτε
γὰρ
εἰς
τὴν
πόλιν
|
εἰσελθόντος |
τοῦ
στρατοπέδου
οὐδεὶς
οὐδὲν
οὐδ' |
[90] |
καὶ
Περινθίων
καὶ
τὰν
χώραν
|
δαίοντος |
καὶ
δενδροκοπέοντος,
βοαθήσας
πλοίοις
ἑκατὸν |
[30] |
{καὶ}
βουλῆς
γνώμη,
μαιμακτηριῶνος
δεκάτῃ
|
ἀπιόντος, |
Καλλισθένης
Ἐτεονίκου
Φαληρεὺς
εἶπε
μηδένα |
[80] |
Χαιρώνδου
Ἡγήμονος
ἄρχοντος,
γαμηλιῶνος
ἕκτῃ
|
ἀπιόντος, |
φυλῆς
πρυτανευούσης
Λεοντίδος,
Ἀριστόνικος
Φρεάρριος |
[110] |
{Ἐπὶ
ἄρχοντος
Εὐθυκλέους,
πυανεψιῶνος
ἐνάτῃ
|
ἀπιόντος, |
φυλῆς
πρυτανευούσης
Οἰνῇδος,
Κτησιφῶν
Λεωσθένους |
[190] |
δόξης
ἢ
προγόνων
ἢ
τοῦ
|
μέλλοντος |
αἰῶνος
εἶχε
λόγον.
~Νῦν
μέν |
[160] |
ἄρχοντος
Ἡροπύθου,
μηνὸς
ἐλαφηβολιῶνος
ἕκτῃ
|
φθίνοντος, |
φυλῆς
πρυτανευούσης
Ἐρεχθῇδος,
βουλῆς
καὶ |
[170] |
συνεπαινεσάντων
δὲ
πάντων
καὶ
οὐδενὸς
|
εἰπόντος |
ἐναντίον
οὐδέν,
οὐκ
εἶπον
μὲν |
[10] |
νόμοι
διδόασι
τιμωρίας,
τοῦ
δὲ
|
παρόντος |
ἀγῶνος
ἡ
προαίρεσις
αὕτη:
ἐχθροῦ |
[310] |
λόγον
ἐκ
λόγου
λέγων
τοῦ
|
παρόντος |
ἐμαυτὸν
ἐκκρούσω,
παραλείψω
ταῦτα.
ἀλλ' |
[60] |
εἰς
μέρη
πολλά,
ἑνὸς
τοῦ
|
συμφέροντος |
ἅπασιν
ὄντος,
κωλύειν
ἐκεῖνον
μέγαν |
[210] |
οὐ
νῦν
ταῦτα
λέγω
τοῦ
|
συμφέροντος |
εἵνεκ'
ἐμαυτῷ,
λέγε
μοι
τὴν |
[120] |
τοῦ
δὲ
τῶν
στεφανούντων
εἵνεκα
|
συμφέροντος |
ἐν
τῷ
θεάτρῳ
γίγνεται
τὸ |
[220] |
κρίσιν,
οὐχὶ
τοῦ
τῇ
πόλει
|
συμφέροντος |
ἔσεσθαι.
(εἶτα
σοφίζεται
καὶ
φησὶ |
[140] |
προειδότος,
οἶμαι,
τὸ
πρᾶγμ'
οὐδὲ
|
φυλάττοντος, |
ὥσπερ
εἴωθε
τὰ
τοιαῦτα
παρ' |
[70] |
τούτων.
λέγε.
Ψηφίσματα.
{Ἐπὶ
Νεοκλέους
|
ἄρχοντος, |
βοηδρομιῶνος
ἕνῃ
καὶ
νέᾳ,
βουλῆς |
[80] |
λαβών.
(Ψήφισμα.
{Ἐπὶ
Χαιρώνδου
Ἡγήμονος
|
ἄρχοντος, |
γαμηλιῶνος
ἕκτῃ
ἀπιόντος,
φυλῆς
πρυτανευούσης |
[50] |
αὐτὴν
λαβών.
(Γραφή.
{Ἐπὶ
Χαιρώνδου
|
ἄρχοντος, |
ἐλαφηβολιῶνος
ἕκτῃ
ἱσταμένου,
Αἰσχίνης
Ἀτρομήτου |
[110] |
συκοφαντῶν
φανήσεται.
λέγε.
Ψήφισμα.
{Ἐπὶ
|
ἄρχοντος |
Εὐθυκλέους,
πυανεψιῶνος
ἐνάτῃ
ἀπιόντος,
φυλῆς |
[160] |
λέγε
ταῦτα
λαβών.
(Ψήφισμα.
{Ἐπ'
|
ἄρχοντος |
Ἡροπύθου,
μηνὸς
ἐλαφηβολιῶνος
ἕκτῃ
φθίνοντος, |
[160] |
Βουλαγόρας
Ἀλωπεκῆθεν}
(Ἕτερον
Ψήφισμα.
{Ἐπ'
|
ἄρχοντος |
Ἡροπύθου,
μηνὸς
μουνυχιῶνος
ἕνῃ
καὶ |
[20] |
εἰδὼς
παρέβη.
(Ψήφισμα
Δημοσθένους.
{Ἐπὶ
|
ἄρχοντος |
Μνησιφίλου,
ἑκατομβαιῶνος
ἕνῃ
καὶ
νέᾳ, |
[180] |
ψήφισμά
μοι.
(Ψήφισμα
Δημοσθένους.
{Ἐπὶ
|
ἄρχοντος |
Ναυσικλέους,
φυλῆς
πρυτανευούσης
Αἰαντίδος,
σκιροφοριῶνος |
[70] |
ἐστι
γενήσεται
φανερόν.
Ψήφισμα.
{Ἐπὶ
|
ἄρχοντος |
Νεοκλέους,
μηνὸς
βοηδρομιῶνος,
ἐκκλησία
σύγκλητος |
[100] |
τὸν
ἐμόν.
λέγε.
Ψήφισμα.
{Ἐπὶ
|
ἄρχοντος |
Πολυκλέους,
μηνὸς
βοηδρομιῶνος
ἕκτῃ
ἐπὶ |
[30] |
φανερά.
λέγε.
Ψήφισμα.
{Ἐπὶ
Μνησιφίλου
|
ἄρχοντος, |
σύγκλητος
ἐκκλησία
ὑπὸ
στρατηγῶν
καὶ |
[180] |
ὅτι
ἐκ
μικροῦ
καὶ
τοῦ
|
τυχόντος |
γέγονεν
ἀνελπίστως
μέγας:
(καὶ
ἕως |
[200] |
ἔδει;
τὸ
τοῦ
τούτων
ἀνάξι'
|
ἐροῦντος; |
δικαίως
μέντἂν
ἀπέθανον.
~Ἐπεὶ
οὐδ' |
[30] |
πόλει
συμφέρον
οὐ
τὸ
Φιλίππῳ
|
ζητοῦντος, |
βραχὺ
φροντίσαντες
οἱ
χρηστοὶ
πρέσβεις |
[140] |
τότ'
εὐθὺς
ἐμοῦ
διαμαρτυρομένου
καὶ
|
βοῶντος |
ἐν
τῇ
ἐκκλησίᾳ
πόλεμον
εἰς |
[190] |
(τοῦτο
τοίνυν
ἐποίησα,
τοῦ
κήρυκος
|
ἐρωτῶντος, |
Αἰσχίνη,
τίς
ἀγορεύειν
βούλεται,
οὐ |
[170] |
οὐδείς.
πολλάκις
δὲ
τοῦ
κήρυκος
|
ἐρωτῶντος |
οὐδὲν
μᾶλλον
ἀνίστατ'
οὐδείς,
ἁπάντων |
[10] |
οἷς
ἂν
εἰπεῖν
τις
ὑπὲρ
|
Κτησιφῶντος |
ἔχοι,
καὶ
τοῦτ'
ἔμοιγε
δοκεῖ |
[50] |
πρὸς
τὸν
ἄρχοντα
παρανόμων
κατὰ
|
Κτησιφῶντος |
τοῦ
Λεωσθένους
Ἀναφλυστίου,
ὅτι
ἔγραψε |
[70] |
τούσδε,
Κηφισοφῶντα
Κλέωνος
Ἀναφλύστιον,
Δημόκριτον
|
Δημοφῶντος |
Ἀναγυράσιον,
Πολύκριτον
Ἀπημάντου
Κοθωκίδην.
πρυτανεία |
[50] |
τίμημα
τάλαντα
πεντήκοντα.
κλήτορες
Κηφισοφῶν
|
Κηφισοφῶντος |
Ῥαμνούσιος,
Κλέων
Κλέωνος
Κοθωκίδης}
(ἃ |
[70] |
ἔχθραν
ἐμβαλεῖν
τουτουσί,
Εὐβούλου
καὶ
|
Ἀριστοφῶντος |
καὶ
Διοπείθους
τῶν
περὶ
τούτων |
[140] |
ἐποίησεν;
μισθοῦται
τουτονί.
(οὐδενὸς
δὲ
|
προειδότος, |
οἶμαι,
τὸ
πρᾶγμ'
οὐδὲ
φυλάττοντος, |
[290] |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
καὶ
ἄλλα
|
κατηγορηκότος |
αὐτοῦ
καὶ
κατεψευσμένου,
μάλιστ'
ἐθαύμασα |
[290] |
ταῦτ'
ἐπιτιμῶ,
πολλῷ
σχετλιώτερ'
ἄλλα
|
κατηγορηκότος |
αὐτοῦ
καὶ
κατεψευσμένου;
ὃς
γὰρ |
[150] |
ἀπεστράφητε
θαυμάζω.
πλὴν
πολύ
τι
|
σκότος, |
ὡς
ἔοικεν,
ἐστὶν
παρ'
ὑμῖν |
[30] |
πολλῇ
ἀγωνίᾳ,
μὴ
καὶ
ταῦτα
|
προειληφότος |
αὐτοῦ,
εἰ
πρὸ
τοῦ
τοὺς |
[190] |
μου.
(εἰ
δ'
ὁ
συμβὰς
|
σκηπτὸς |
{ἢ
χειμὼν}
μὴ
μόνον
ἡμῶν |
[310] |
οὐ
τρίτος,
οὐ
τέταρτος,
οὐ
|
πέμπτος, |
οὐχ
ἕκτος,
οὐχ
ὁποστοσοῦν,
οὔκουν |
[310] |
οὐ
δεύτερος,
οὐ
τρίτος,
οὐ
|
τέταρτος, |
οὐ
πέμπτος,
οὐχ
ἕκτος,
οὐχ |
[110] |
ἐπιμεληθῆναι
θεσμοθέτας,
πρυτάνεις,
ἀγωνοθέτας}
(τούτων
|
ἕκαστος, |
Αἰσχίνη,
τῆς
μὲν
ἀρχῆς
ἧς |
[260] |
τὴν
ποτέρου
τύχην
ἂν
ἕλοιθ'
|
ἕκαστος |
αὐτῶν.
ἐδίδασκες
γράμματα,
ἐγὼ
δ' |
[210] |
ἂν
ἔγραψεν.
ὑπέλειπε
γὰρ
αὐτῶν
|
ἕκαστος |
ἑαυτῷ
ἅμα
μὲν
ῥᾳστώνην,
ἅμα |
[280] |
ἐμοί.
εἰκότως:
γένει
μὲν
γὰρ
|
ἕκαστος |
ἑκάστῳ
μᾶλλον
οἰκεῖος
ἦν
ἐμοῦ, |
[320] |
ἦν,
τηνικαῦτα
σὺ
καὶ
τούτων
|
ἕκαστος |
ἐν
τάξει
καὶ
μέγας
καὶ |
[0] |
βεβούληται
καὶ
προῄρηται
τῶν
ἀγωνιζομένων
|
ἕκαστος, |
οὕτως
ἐᾶσαι
χρήσασθαι.
(πολλὰ
μὲν |
[200] |
τοῦτο
ποιεῖν.
ἡγεῖτο
γὰρ
αὐτῶν
|
ἕκαστος |
οὐχὶ
τῷ
πατρὶ
καὶ
τῇ |
[0] |
παρελθεῖν,
εἰ
μὴ
τῶν
δικαζόντων
|
ἕκαστος |
ὑμῶν
τὴν
πρὸς
τοὺς
θεοὺς |
[110] |
νόμος
τοσαύτης
ἀδικίας
καὶ
μισανθρωπίας
|
μεστὸς |
ὥστε
τὸν
δόντα
τι
τῶν |
[310] |
ἐν
τούτοις
λαμπροφωνότατος,
μνημονικώτατος,
ὑποκριτὴς
|
ἄριστος, |
τραγικὸς
Θεοκρίνης.
(εἶτα
τῶν
πρότερον |
[130] |
γὰρ
ἄλλοθεν;
(ἀλλ'
ὅμως
οὕτως
|
ἀχάριστος |
εἶ
καὶ
πονηρὸς
φύσει
ὥστ' |
[270] |
(καὶ
πρὸς
τοῖς
ἄλλοις,
ὥσπερ
|
αὐτὸς |
ἁπλῶς
καὶ
μετ'
εὐνοίας
πάντας |
[230] |
πρῶτον
μὲν
ἦρχε
τῶν
ἀκολουθούντων
|
αὐτὸς |
αὐτοκράτωρ,
ὃ
τῶν
εἰς
τὸν |
[130] |
ἐάσω,
ἀπ'
αὐτῶν
δ'
ὧν
|
αὐτὸς |
βεβίωκεν
ἄρξομαι:
οὐδὲ
γὰρ
ὧν |
[230] |
ὑπεύθυνος
ὢν
οὐδενί,
ἀλλ'
ἁπλῶς
|
αὐτὸς |
δεσπότης,
ἡγεμών,
κύριος
πάντων.
(ἐγὼ |
[110] |
θεοὺς
ὑμᾶς
οἶμαι
μανθάνειν
οὔτ'
|
αὐτὸς |
ἐδυνάμην
συνεῖναι
τοὺς
πολλούς:
ἁπλῶς |
[280] |
διαφθείρειν.
ἀλλ'
ὅμως,
οὕτω
φανερῶς
|
αὐτὸς |
εἰλημμένος
προδότης
καὶ
κατὰ
σαυτοῦ |
[120] |
λέγειν,
καὶ
λόγους
τινὰς
διασύρει,
|
αὐτὸς |
εἰρηκὼς
ἃ
τίς
οὐκ
ἂν |
[60] |
μέχρι
τῆς
ἡμέρας
ἀφ'
ἧς
|
αὐτὸς |
ἐπὶ
τὸ
βῆμ'
ἀνέβην,
ἀεὶ |
[120] |
κεκηρῦχθαι
παραλείπω
καὶ
τὸ
πολλάκις
|
αὐτὸς |
{ἐστεφανῶσθαι}
πρότερον.
ἀλλὰ
πρὸς
θεῶν |
[270] |
τοὺς
ἀκούοντας
σκεψομένους
τίς
ποτ'
|
αὐτός |
ἐστιν
ὁ
ταῦτα
λέγων.
ἐγὼ |
[80] |
ὥστ'
ἔχειν
Ἐρέτριαν,
πολλὰ
δ'
|
αὐτὸς |
ὁ
Φίλιππος
ὥστε
ταῦθ'
ὑπάρχειν |
[120] |
περὶ
σοῦ
τὰ
προσήκοντα
λέγων
|
αὐτὸς |
οὐ
προσήκοντας
ἐμαυτῷ
δόξω
προῃρῆσθαι |
[220] |
καὶ
τόλμῃ
ὥστε
πάντα
ποιεῖν
|
αὐτός; |
οὐ
ταῦτα
λέγω,
ἀλλ'
οὕτως |
[220] |
καὶ
ταῦτ'
Αἰσχίνης
οὔτ'
ἐδίωξεν
|
αὐτὸς |
οὔτε
τῷ
γραψαμένῳ
συγκατηγόρησεν.
καίτοι |
[110] |
κατηγόρεις;
(ἵνα
τοίνυν
ἴδηθ'
ὅτι
|
αὐτὸς |
οὗτός
μοι
μαρτυρεῖ
ἐφ'
οἷς |
[10] |
ἡμάρτανον
ἄλλοι
καὶ
κακῶς
ἐφρόνουν,
|
αὐτὸς |
παρεσκευάζετο
καὶ
κατὰ
πάντων
ἐφύετο. |
[160] |
ἁψαμένῳ
εἰς
ἃ
τούτοις
ἐναντιούμενος
|
αὐτὸς |
πεπολίτευμαι
ἀφῖχθαι:
ἃ
πολλῶν
μὲν |
[260] |
πάνθ'
ἃ
τῶν
ἄλλων
κατηγορεῖς
|
αὐτὸς |
ποιήσας,
(οὐ
κατῄσχυνας
μὰ
Δί' |
[210] |
ὅσια,
εἰ
ὧν
ὡς
ἀρίστων
|
αὐτὸς |
τοὺς
θεοὺς
ἐποιήσατο
μάρτυρας,
ταῦθ' |
[130] |
μόνῳ
συνῄει
καὶ
ἐκοινολογεῖτο,
οὗτος
|
αὐτὸς |
ὑπῆρχε
τῇ
φύσει
κατάσκοπος
καὶ |
[40] |
ἄλλα
πεπόνθασιν
οἱ
Ἕλληνες
ἁπάντων
|
αὐτὸς |
ὢν
αἴτιος.
δῆλον
γὰρ
ὅτι |
[270] |
καὶ
συκοφαντίᾳ,
ὥστε
καὶ
ὧν
|
αὐτὸς |
ὡς
ἀτυχημάτων
ἐμέμνητο,
καὶ
ταῦτ' |
[300] |
ἁπλῶς
ἄγετε.
ἀλλ'
οὐ
ταύτην
|
οὗτος |
ἄγει
τὴν
ἡσυχίαν,
πολλοῦ
γε |
[110] |
(τῶν
μὲν
οὖν
λόγων,
οὓς
|
οὗτος |
ἄνω
καὶ
κάτω
διακυκῶν
ἔλεγε |
[130] |
μόνος
μόνῳ
συνῄει
καὶ
ἐκοινολογεῖτο,
|
οὗτος |
αὐτὸς
ὑπῆρχε
τῇ
φύσει
κατάσκοπος |
[0] |
εἰπεῖν
οὐδὲν
ἀρχόμενος
τοῦ
λόγου,
|
οὗτος |
δ'
ἐκ
περιουσίας
μου
κατηγορεῖ. |
[130] |
ἐκείνου
συμμάχους
αὐτοὺς
ἀνισταμένους
ὁμολογεῖν:
|
οὗτος |
δὲ
συνηγωνίζετο
καὶ
τἀναντί'
ἐμαρτύρει |
[150] |
σφῶν
αὐτῶν
οὖσαν
γεωργεῖν
ἔφασαν,
|
οὗτος |
δὲ
τῆς
ἱερᾶς
χώρας
ᾐτιᾶτ' |
[200] |
πεπραγμένων
καὶ
ἐμαυτῷ
μετεῖναί
φημι:
|
(οὗτος |
δὲ
τῶν
ὅλων
κατηγορῶν
καὶ |
[110] |
οὐδὲ
εἷς.
εἰ
δέ
φησιν
|
οὗτος, |
δειξάτω,
κἀγὼ
στέρξω
καὶ
σιωπήσομαι. |
[110] |
οὐκ
εἴμ'
ὑπεύθυνος,
ὃ
νῦν
|
οὗτος |
διέβαλλε
καὶ
διωρίζετο,
ὥσθ'
ἅπαντα |
[20] |
ταῦτ'
οὐ
δι'
ἐμέ,
ὡς
|
οὗτος |
διέβαλλεν,
ἐπράχθη:
τὰ
δὲ
τούτων |
[210] |
τὰ
πολλὰ
ψηφίσματα,
ἃ
νῦν
|
οὗτος |
διέσυρε,
τί
ἀπειργάσατο.
(καίτοι
πολλοὶ |
[20] |
ταῦτα
τὰ
χωρί'
ἃ
νῦν
|
οὗτος |
διέσυρε,
τὸ
Σέρριον
καὶ
τὸ |
[20] |
ψήφισμα
τουτὶ
λαβών,
ὃ
σαφῶς
|
οὗτος |
εἰδὼς
παρέβη.
(Ψήφισμα
Δημοσθένους.
{Ἐπὶ |
[140] |
μὴ
τῶν
εἰργασμένων
αὐτῷ
κακῶν
|
οὗτος |
ἐλάττων
ὑποληφθῇ:
ὅπερ
πρότερον
συνέβη, |
[170] |
ὑμῖν
ἕξειν
συμβουλεύειν.
(ἐφάνην
τοίνυν
|
οὗτος |
ἐν
ἐκείνῃ
τῇ
ἡμέρᾳ
ἐγὼ |
[280] |
γὰρ
οὕτως
ἔχων
τὴν
ψυχήν,
|
οὗτος |
ἐπ'
εὐνοίᾳ
πάντ'
ἐρεῖ:
ὁ |
[40] |
τὰ
ψευδῆ
καὶ
φενακίσας
ὑμᾶς,
|
οὗτός |
ἐσθ'
ὁ
τὰ
Θηβαίων
ὀδυρόμενος |
[0] |
αὔτ'
ἀναγκάζῃ,
τούτου
τὴν
αἰτίαν
|
οὗτός |
ἐστι
δίκαιος
ἔχειν
ὁ
τοιοῦτον |
[190] |
ἀτυχήματ'
ἐνευδοκιμεῖν
ἀπέκειτο,
ἀπολωλέναι
μᾶλλον
|
οὗτός |
ἐστι
δίκαιος
ἢ
κατηγορεῖν
ἑτέρου: |
[140] |
ἅπαντ'
ἀνέτρεψε
τὰ
τῶν
Ἑλλήνων,
|
οὗτός |
ἐστιν
ὁ
συγκατασκευάσας
καὶ
πάντων |
[50] |
γεγραμμένος
ταῦθ'
ὡς
οὐκ
ἀληθῆ,
|
οὗτός |
ἐστιν
ὁ
τοὺς
περὶ
ἁπάντων |
[280] |
φρονεῖ
καὶ
λέγει;
σὺ
τοίνυν
|
οὗτος |
εὑρέθης.
(εἶτα
σὺ
φθέγγει
καὶ |
[80] |
χλευασμὸν
ἢ
γέλωτα,
ἃ
νῦν
|
οὗτος |
ἔφη
συμβήσεσθαι,
ἂν
ἐγὼ
στεφανῶμαι; |
[150] |
καὶ
τὰς
προφάσεις
αὐτῷ
παρασχὼν
|
οὗτος |
ἦν.
λέγε.
(Ἐπιστολή.
{Βασιλεὺς
Μακεδόνων |
[40] |
βαδίζοντες
ἐκεῖσε
διεφθείροντο,
ὧν
εἷς
|
οὗτος |
ἦν,
τότε
πάντες
ἐφ'
οὓς |
[10] |
μὲν
ἴστε
με
τοιοῦτον
οἷον
|
οὗτος |
ᾐτιᾶτο
οὐ
γὰρ
ἄλλοθί
που |
[130] |
ἔπραξ'
ὑπὲρ
ὑμῶν
ὁ
βάσκανος
|
οὗτος |
ἰαμβειοφάγος,
οὐκ
ἂν
ἔχοι
δεῖξαι, |
[130] |
τὴν
ἐκκλησίαν
βοῶν
ὁ
βάσκανος
|
οὗτος |
καὶ
κεκραγώς,
ὡς
ἐν
δημοκρατίᾳ |
[280] |
σωθῆναι
καὶ
κατορθῶσαι
μάλιστα
διέφερεν,
|
οὗτος |
καὶ
παθόντων
ἃ
μήποτ'
ὤφελον |
[140] |
παρ'
ὑμῖν
γίγνεσθαι,
προβληθεὶς
πυλάγορος
|
οὗτος |
καὶ
τριῶν
ἢ
τεττάρων
χειροτονησάντων |
[130] |
ἔτι
τούτων
ἔχοιμι
δεῖξαι,
ὧν
|
οὗτος |
κατ'
ἐκείνους
τοὺς
χρόνους
τοῖς |
[220] |
ἡ
γὰρ
ἐμὴ
πολιτεία,
ἧς
|
οὗτος |
κατηγορεῖ,
ἀντὶ
μὲν
τοῦ
Θηβαίους |
[210] |
(καίτοι
τοσαύτῃ
γ'
ὑπερβολῇ
συκοφαντίας
|
οὗτος |
κέχρηται
ὥστε,
εἰ
μέν
τι |
[140] |
ἔοικεν,
ἡ
πόλις
καὶ
ποιῶν
|
οὗτος |
λανθάνειν:
ἓν
δ'
ἐπεξειργάσατ'
ἄνδρες |
[150] |
εἰσὶ
γὰρ
καθ'
οὓς
ἐπυλαγόρησεν
|
οὗτος. |
λέγε.
Χρόνοι.
{Ἄρχων
Μνησιθείδης,
μηνὸς |
[220] |
γάρ
ἐστιν
ὁ
τῶν
πραγμάτων
|
οὗτος |
λογισμόσ,
ἀλλ'
ἀναμιμνῄσκων
ἕκαστ'
ἐν |
[150] |
τῶν
γεγενημένων
μάλιστ'
αἴτιος;
οὐχ
|
οὗτος; |
μὴ
τοίνυν
λέγετ'
ὦ
ἄνδρες |
[110] |
(ἵνα
τοίνυν
ἴδηθ'
ὅτι
αὐτὸς
|
οὗτός |
μοι
μαρτυρεῖ
ἐφ'
οἷς
οὐχ |
[220] |
μὴ
κατηγορηκέναι
ταὐτὰ
γραψάντων
ἅπερ
|
οὗτος |
νῦν,
καὶ
τὸ
τοὺς
νόμους |
[290] |
τῆς
πολιτείας
φάσκοντα
φροντίζειν,
ὥσπερ
|
οὗτος |
νυνί,
καὶ
εἰ
μηδὲν
ἄλλο, |
[30] |
ἐποιεῖσθε,
ἢ
ταῦτ'
ἐπηγγέλλεθ'
ὑμῖν
|
οὗτος |
ὁ
μισθωτός;
(λέγε
δὴ
τὴν |
[40] |
δὲ
μὴ
ᾐσθάνοντο,
ἕτερος
λόγος
|
οὗτος, |
οὐ
πρὸς
ἐμέ.
(ἐγὼ
μὲν |
[290] |
γῆ
καὶ
θεοί,
κατηγορεῖ,
τί
|
οὗτος |
οὐκ
ἂν
εἴποι;
καίτοι
νὴ |
[260] |
χιλίων
πολιτῶν
ἀποθανόντων
ἐθάρρησε,
τί
|
οὗτος |
παθεῖν
ὑπὸ
τῶν
ζώντων
δίκαιός |
[250] |
πῶς
ὀνειδίζειν
ἑτέρῳ;
ἐπειδὴ
δ'
|
οὗτος |
πρὸς
πολλοῖς
ἄλλοις
καὶ
περὶ |
[110] |
οὐκ
ἔστιν,
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ἀλλ'
|
οὗτος |
συκοφαντῶν,
ὅτι
ἐπὶ
τῷ
θεωρικῷ |
[290] |
ὑμεῖς
εὖ
οἶδ'
ὅτι
συγχωρήσαιτε:
|
οὗτός |
τ'
εἰ
δίκαι'
ἐποίει,
οὐκ |
[150] |
ὁ
γὰρ
τὸ
σπέρμα
παρασχών,
|
οὗτος |
τῶν
φύντων
αἴτιος.
ὃν
ὅπως |
[20] |
πάλαι
πάντες
ἦσαν
ἐξεληλεγμένοι,
οὔθ'
|
οὗτος |
ὑγιὲς
περὶ
τούτων
εἴρηκεν
οὐδέν. |
[40] |
πατρίδα
καὶ
πλεῖστ'
ἀντιλέγων
τούτοις,
|
οὗτος |
ὑμῖν,
Αἰσχίνη,
τοῖς
προδιδοῦσι
καὶ |
[50] |
τῶν
ἱκανῶν
εἰρῆσθαι.
αἴτιος
δ'
|
οὗτος, |
ὥσπερ
ἑωλοκρασίαν
τινά
μου
τῆς |
[260] |
τοίνυν
τοῖς
πρὸς
τὴν
πόλιν
|
τοιοῦτος: |
ἐν
δὲ
τοῖς
ἰδίοις
εἰ |
[110] |
εἴη
πρὸς
θεῶν;
οὐχ
ὁ
|
τοιοῦτος; |
~Καὶ
μὴν
περὶ
τοῦ
γ' |
[130] |
ὡς
ὑμᾶς,
ἐξήρπαστ'
ἂν
ὁ
|
τοιοῦτος |
καὶ
τὸ
δίκην
δοῦναι
διαδὺς |
[190] |
Ἀττικῆς
ὁδὸν
τῆς
μάχης
γενομένης
|
τοσοῦτος |
κίνδυνος
καὶ
φόβος
περιέστη
τὴν |
[50] |
ὑμῖν,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
δοκεῖ
|
μισθωτὸς |
Αἰσχίνης
ἢ
ξένος
εἶναι
Ἀλεξάνδρου; |
[30] |
ταῦτ'
ἐπηγγέλλεθ'
ὑμῖν
οὗτος
ὁ
|
μισθωτός; |
(λέγε
δὴ
τὴν
ἐπιστολὴν
ἣν |
[310] |
πρότερον
γεγενημένων
ἀθλητῶν
ἀσθενέστερος
ἦν,
|
ἀστεφάνωτος |
ἐκ
τῆς
Ὀλυμπίας
ἀπῄει,
ἀλλ' |
[20] |
πρὸς
ἐμέ:
ἀλλ'
ὁ
μὲν
|
πρῶτος |
εἰπὼν
καὶ
μνησθεὶς
ὑπὲρ
τῆς |
[310] |
οὐδαμοῦ
σὺ
φανήσει
γεγονώς,
οὐ
|
πρῶτος, |
οὐ
δεύτερος,
οὐ
τρίτος,
οὐ |
[150] |
ἔχοντες
ἐπισιτισμὸν
ἡμερῶν
τετταράκοντα,
τοῦ
|
ἐνεστῶτος |
μηνὸς
λῴου,
ὡς
ἡμεῖς
ἄγομεν, |
[180] |
περιστάντα
κίνδυνον
παρελθεῖν
ἐποίησεν
ὥσπερ
|
νέφος. |
ἦν
μὲν
τοίνυν
τοῦ
δικαίου |
[120] |
ἡ
μὲν
εὐσεβὴς
καὶ
δικαία
|
ψῆφος |
ἅπασι
δέδεικται,
δεῖ
δέ
μ' |
[130] |
τὴν
ψῆφον
ἔπραξε,
καὶ
οὐδεμία
|
ψῆφος |
ἠνέχθη
τῷ
μιαρῷ
τούτῳ.
(καὶ |
[310] |
δ'
ὅμοιος,
Αἰσχίνη;
ὁ
δ'
|
ἀδελφὸς |
ὁ
σός;
ἄλλος
δέ
τις |
[320] |
τάξει
καὶ
μέγας
καὶ
λαμπρὸς
|
ἱπποτρόφος, |
ἐγὼ
δ'
ἀσθενής,
ὁμολογῶ,
ἀλλ' |
[150] |
ἐταράχθη,
τὸ
μὲν
πρῶτον
ὁ
|
Κόττυφος |
αὐτῶν
τῶν
Ἀμφικτυόνων
ἤγαγε
στρατιάν, |
[90] |
Φιλίππου
κακίαν.
ὁ
μὲν
γὰρ
|
σύμμαχος |
ὢν
τοῖς
Βυζαντίοις
πολιορκῶν
αὐτοὺς |
[130] |
Μάρτυρες.
{Τελέδημος
Κλέωνος,
Ὑπερείδης
Καλλαίσχρου,
|
Νικόμαχος |
Διοφάντου
μαρτυροῦσι
Δημοσθένει
καὶ
ἐπωμόσαντο |
[290] |
διαφθείροντες,
ἕως
δούλους
ἐποίησαν,
Θετταλοὺς
|
Δάοχος, |
Κινέας,
Θρασύδαος:
Ἀρκάδας
Κερκιδᾶς,
Ἱερώνυμος, |
[290] |
θεοῖς
ἐχθροῦ
παῖδες
Νέων
καὶ
|
Θρασύλοχος: |
Σικυωνίους
Ἀρίστρατος,
Ἐπιχάρης:
Κορινθίους
Δείναρχος, |
[30] |
ἂν
ἀπειθήσῃ
τῷδε
τῷ
ψηφίσματι,
|
ἔνοχος |
ἔστω
τοῖς
τῆς
προδοσίας
ἐπιτιμίοις, |
[160] |
τῶν
μετρίων.
ᾑρέθησαν
ἐκ
βουλῆς
|
Νέαρχος |
Σωσινόμου,
Πολυκράτης
Ἐπίφρονος,
καὶ
κῆρυξ |
[290] |
Θρασύλοχος:
Σικυωνίους
Ἀρίστρατος,
Ἐπιχάρης:
Κορινθίους
|
Δείναρχος, |
Δημάρετος:
Μεγαρέας
Πτοιόδωρος,
Ἕλιξος,
Πέριλλος: |
[260] |
ἐπορχούμενος
ὑῆς
ἄττης
ἄττης
ὑῆς,
|
ἔξαρχος |
καὶ
προηγεμὼν
καὶ
κιττοφόρος
καὶ |
[290] |
Θηβαίους
Τιμόλαος,
Θεογείτων,
Ἀνεμοίτας:
Εὐβοέας
|
Ἵππαρχος, |
Κλείταρχος,
Σωσίστρατος.
(ἐπιλείψει
με
λέγονθ' |
[100] |
ἕκαστον
τιθέναι,
καὶ
δυοῖν
ἐφάνη
|
τριήραρχος |
ὁ
τῆς
μιᾶς
ἕκτος
καὶ |
[100] |
τὸν
ἐμόν,
οὐχ
ἱκετηρίαν
ἔθηκε
|
τριήραρχος |
οὐδεὶς
πώποθ'
ὡς
ἀδικούμενος
παρ' |
[290] |
Τιμόλαος,
Θεογείτων,
Ἀνεμοίτας:
Εὐβοέας
Ἵππαρχος,
|
Κλείταρχος, |
Σωσίστρατος.
(ἐπιλείψει
με
λέγονθ'
ἡ |
[80] |
ὥστ'
ἔχειν
Ὠρεόν,
πολλὰ
δὲ
|
Κλείταρχος |
ὥστ'
ἔχειν
Ἐρέτριαν,
πολλὰ
δ' |
[120] |
κρίσεσιν:
(οὗ
δ'
ἐγὼ
μὲν
|
ἀθῷος |
ἅπασι,
τοῖς
νόμοις,
τῷ
χρόνῳ, |
[270] |
τὸν
ἥλιον
εἰπεῖν
ἀνθρώπων
ὅστις
|
ἀθῷος |
τῆς
Φιλίππου
πρότερον
καὶ
νῦν |
[140] |
τὸν
Ἀπόλλω
τὸν
Πύθιον,
ὃς
|
πατρῷός |
ἐστι
τῇ
πόλει,
καὶ
ἐπεύχομαι |
[180] |
ἢ
τὴν
ἰδίαν
πατρίδα,
διακοσίας
|
ναῦς |
καθέλκειν
εἰς
τὴν
θάλατταν
καὶ |
[290] |
καὶ
τόπους
καὶ
λιμένας
καὶ
|
ναῦς |
καὶ
{πολλοὺς}
ἵππους
καὶ
τοὺς |
[90] |
Κέω,
τὰς
ἄλλας
νήσους,
οὐ
|
ναῦς, |
οὐ
τείχη
τῆς
πόλεως
τότε |
[100] |
τοὺς
πλουσίους,
τοὺς
δὲ
πένητας
|
ἔπαυσ' |
ἀδικουμένους,
τῇ
πόλει
δ'
ὅπερ |
[90] |
ἀλλ'
οὐκ
ἐποίουν
τοῦτο,
οὐδ'
|
ἐγγύς. |
(καίτοι
τότε
ταῦτ'
ἀμφότερ'
Αἰσχίνη, |
[10] |
πόλει
δίκην
ἀξίαν
λαβεῖν,
οὐδ'
|
ἐγγύς. |
(οὐ
γὰρ
ἀφαιρεῖσθαι
δεῖ
τὸ |
[220] |
ταῦτα,
ἀλλ'
ἐπὶ
τῆς
ἀληθείας,
|
ἐγγὺς |
τῶν
ἔργων,
ἔτι
μεμνημένων
ὑμῶν |
[130] |
τοιοῦτος
καὶ
τὸ
δίκην
δοῦναι
|
διαδὺς |
ἐξεπέπεμπτ'
ἂν
ὑπὸ
τοῦ
σεμνολόγου |
[110] |
Ἀναφλύστιος
εἶπεν:
ἐπειδὴ
Δημοσθένης
Δημοσθένους
|
Παιανιεὺς |
γενόμενος
ἐπιμελητὴς
τῆς
τῶν
τειχῶν |
[180] |
κατ'
ἐκεῖνον
τὸν
καιρὸν
ὁ
|
Παιανιεὺς |
ἐγὼ
Βάτταλος
Οἰνομάου
τοῦ
Κοθωκίδου |
[20] |
φυλῆς
πρυτανευούσης
Πανδιονίδος,
Δημοσθένης
Δημοσθένους
|
Παιανιεὺς |
εἶπεν:
ἐπειδὴ
Φίλιππος
ἀποστείλας
πρέσβεις |
[180] |
ἕκτῃ
ἐπὶ
δέκα,
Δημοσθένης
Δημοσθένους
|
Παιανιεὺς |
εἶπεν:
ἐπειδὴ
Φίλιππος
ὁ
Μακεδὼν |
[100] |
φυλῆς
πρυτανευούσης
Ἱπποθωντίδος,
Δημοσθένης
Δημοσθένους
|
Παιανιεὺς |
εἰσήνεγκε
νόμον
(εἰς
τὸ)
τριηραρχικὸν |
[80] |
Φρεάρριος
εἶπεν:
ἐπειδὴ
Δημοσθένης
Δημοσθένους
|
Παιανιεὺς |
πολλὰς
καὶ
μεγάλας
χρείας
παρέσχηται |
[180] |
καὶ
λαβεῖν.
πρέσβεις
Δημοσθένης
Δημοσθένους
|
Παιανιεύς, |
Ὑπερείδης
Κλεάνδρου
Σφήττιος,
Μνησιθείδης
Ἀντιφάνους |
[130] |
Δημοσθένει
ὑπὲρ
ἁπάντων
οἵδε,
Καλλίας
|
Σουνιεύς, |
Ζήνων
Φλυεύς,
Κλέων
Φαληρεύς,
Δημόνικος |
[160] |
καὶ
τὰς
ἀποκρίσεις.
Ἀπόκρισις
Ἀθηναίοις.
|
{Βασιλεὺς |
Μακεδόνων
Φίλιππος
Ἀθηναίων
τῇ
βουλῇ |
[70] |
ἐπιστολὴν
τὴν
τοῦ
Φιλίππου.
(Ἐπιστολή.
|
{Βασιλεὺς |
Μακεδόνων
Φίλιππος
Ἀθηναίων
τῇ
βουλῇ |
[30] |
ἔπεμψε
Φίλιππος
μετὰ
ταῦτα.
Ἐπιστολή.
|
{Βασιλεὺς |
Μακεδόνων
Φίλιππος
Ἀθηναίων
τῇ
βουλῇ |
[160] |
ἀτιμίας
ἀξιώσητε.
ἔρρωσθε}
(Ἀπόκρισις
Θηβαίοις.
|
{Βασιλεὺς |
Μακεδόνων
Φίλιππος
Θηβαίων
τῇ
βουλῇ |
[150] |
παρασχὼν
οὗτος
ἦν.
λέγε.
(Ἐπιστολή.
|
{Βασιλεὺς |
Μακεδόνων
Φίλιππος
Πελοποννησίων
τῶν
ἐν |
[30] |
Ῥαμνοῦντα
καὶ
Σούνιον.
εἶπε
Καλλισθένης
|
Φαληρεύς} |
ἆρ'
ἐπὶ
ταύταις
ταῖς
ἐλπίσι |
[130] |
Καλλίας
Σουνιεύς,
Ζήνων
Φλυεύς,
Κλέων
|
Φαληρεύς, |
Δημόνικος
Μαραθώνιος,
ὅτι
τοῦ
δήμου |
[30] |
μαιμακτηριῶνος
δεκάτῃ
ἀπιόντος,
Καλλισθένης
Ἐτεονίκου
|
Φαληρεὺς |
εἶπε
μηδένα
Ἀθηναίων
μηδεμιᾷ
παρευρέσει |
[120] |
μὴ
σπερμολόγος,
περίτριμμ'
ἀγορᾶς,
ὄλεθρος
|
γραμματεύς, |
οὐκ
ἂν
αὐτὸν
οἶμαι
ταῦτ' |
[30] |
ἐπὶ
τῆς
διοικήσεως
καὶ
ὁ
|
γραμματεὺς |
τῆς
βουλῆς.
κατακομίζειν
δὲ
καὶ |
[70] |
Κοθωκίδην.
πρυτανεία
φυλῆς
Ἱπποθωντίδος,
Ἀριστοφῶν
|
Κολλυτεὺς |
πρόεδρος
εἶπεν}
(ὥσπερ
τοίνυν
ἐγὼ |
[110] |
λαβών.
λέγε.
Ψήφισμα.
{Ἄρχων
Δημόνικος
|
Φλυεύς, |
βοηδρομιῶνος
ἕκτῃ
μετ'
εἰκάδα,
γνώμη |
[100] |
καὶ
ἀπήνεγκε
παρανόμων
Δημοσθένει
Πατροκλῆς
|
Φλυεύς, |
καὶ
τὸ
μέρος
τῶν
ψήφων |
[180] |
Μνησιθείδης
Ἀντιφάνους
Φρεάρριος,
Δημοκράτης
Σωφίλου
|
Φλυεύς, |
Κάλλαισχρος
Διοτίμου
Κοθωκίδης}
(αὕτη
τῶν |
[20] |
Αἰσχίνης
Κοθωκίδης,
Κηφισοφῶν
Ῥαμνούσιος,
Δημοκράτης
|
Φλυεύς, |
Κλέων
Κοθωκίδης}
~Ταῦτα
γράψαντος
ἐμοῦ |
[130] |
ἁπάντων
οἵδε,
Καλλίας
Σουνιεύς,
Ζήνων
|
Φλυεύς, |
Κλέων
Φαληρεύς,
Δημόνικος
Μαραθώνιος,
ὅτι |
[120] |
φθέγξασθαι;
(εἰ
γὰρ
Αἰακὸς
ἢ
|
Ῥαδάμανθυς |
ἢ
Μίνως
ἦν
ὁ
κατηγορῶν, |
[0] |
κἀγὼ
περὶ
αὐτοῦ
τοῦ
προβουλεύματος
|
εὐθὺς |
ἂν
ἀπελογούμην:
ἐπειδὴ
δ'
οὐκ |
[130] |
πράγματος
κυρίαν
ἐποιήσατε,
τοῦτον
μὲν
|
εὐθὺς |
ἀπήλασεν
ὡς
προδότην,
Ὑπερείδῃ
δὲ |
[140] |
Πυλαίαν
ταραχήν:
εἰς
γὰρ
ταῦτ'
|
εὐθὺς |
αὐτοὺς
ὑπελάμβανεν
αὑτοῦ
δεήσεσθαι.
(εἰ |
[140] |
μεγίστων
αἴτιος
κακῶν.
καὶ
τότ'
|
εὐθὺς |
ἐμοῦ
διαμαρτυρομένου
καὶ
βοῶντος
ἐν |
[140] |
εἴποιμι
καὶ
εἶπον
καὶ
τότ'
|
εὐθὺς |
ἐν
τῷ
δήμῳ,
ὅτε
πρῶτον |
[250] |
παῦσαι
λοιδορούμενος
αὐτῇ.
σκόπει
τοίνυν
|
εὐθὺς |
ἐξ
ἀρχῆς.
καί
μου
πρὸς |
[160] |
καὶ
μετὰ
ταῦθ'
οἱ
μὲν
|
εὐθὺς |
ἐξαναστάντες
μεταξὺ
δειπνοῦντες
τούς
τ' |
[40] |
ἐκείνων,
ἐγὼ
δὲ
χαίρω,
ὃς
|
εὐθὺς |
ἐξῃτούμην
ὑπὸ
τοῦ
ταῦτα
πράξαντος. |
[260] |
τὸν
χρόνον,
τὸν
δὲ
ποιήσαντ'
|
εὐθὺς |
ἐπιλελῆσθαι,
εἰ
δεῖ
τὸν
μὲν |
[30] |
καὶ
διαφέρεσθαι
τούτοις.
ἕτερον
δ'
|
εὐθὺς |
ἐφεξῆς
ἔτι
τούτου
μεῖζον
κακούργημα |
[150] |
ἐπιοῦσαν
πυλαίαν
ἐπὶ
τὸν
Φίλιππον
|
εὐθὺς |
ἡγεμόν'
ἦγον
οἱ
κατεσκευασμένοι
καὶ |
[150] |
αἴτιος.
ὃν
ὅπως
ποτ'
οὐκ
|
εὐθὺς |
ἰδόντες
ἀπεστράφητε
θαυμάζω.
πλὴν
πολύ |
[240] |
λέξω.
μετὰ
γὰρ
τὴν
μάχην
|
εὐθὺς |
ὁ
δῆμος,
εἰδὼς
καὶ
ἑορακὼς |
[210] |
τὴν
ἐπιστολὴν
ἣν
τότ'
ἐπέμψαμεν
|
εὐθὺς |
οἱ
πρέσβεις.
(καίτοι
τοσαύτῃ
γ' |
[320] |
εὔνοιαν.
τὸ
γὰρ
ἐξ
ἀρχῆς
|
εὐθὺς |
ὀρθὴν
καὶ
δικαίαν
τὴν
ὁδὸν |
[30] |
τί
οὖν
συνέβη
μετὰ
ταῦτ'
|
εὐθύς, |
οὐκ
εἰς
μακράν;
τοὺς
μὲν |
[190] |
λάβῃ,
τότε
κινεῖται.
(ἐπειδὴ
δὲ
|
πολὺς |
τοῖς
συμβεβηκόσιν
ἔγκειται,
βούλομαί
τι |
[320] |
δεξιὰν
προτείνων
καὶ
εὐαγγελιζόμενος
τούτοις
|
οὓς |
ἂν
ἐκεῖσ'
ἀπαγγελεῖν
οἴωμαι,
τῶν |
[30] |
λόγοι
τότε
ῥηθέντες,
καὶ
δι'
|
οὓς |
ἅπαντ'
ἀπώλετο;
ὡς
οὐ
δεῖ |
[200] |
δημοσίοις
μνήμασιν
κειμένους
ἀγαθοὺς
ἄνδρας,
|
οὓς |
ἅπαντας
ὁμοίως
ἡ
πόλις
τῆς |
[40] |
(ἀλλὰ
γὰρ
ἐμπέπτωκ'
εἰς
λόγους,
|
οὓς |
αὐτίκα
μᾶλλον
ἴσως
ἁρμόσει
λέγειν. |
[280] |
ὥστ'
οὐ
μεμνῆσθαι
τοὺς
λόγους
|
οὓς |
ἐδημηγόρεις
ἐν
τῷ
πολέμῳ,
καταρώμενος |
[60] |
καὶ
συνεβούλευον
καὶ
ἐγὼ
καθ'
|
οὓς |
ἐπολιτευόμην
χρόνους.
ὁμολογῶ.
ἀλλὰ
τί |
[150] |
ταῦτ'
ἐγίγνετο:
εἰσὶ
γὰρ
καθ'
|
οὓς |
ἐπυλαγόρησεν
οὗτος.
λέγε.
Χρόνοι.
{Ἄρχων |
[80] |
Αἰσχίνη,
καὶ
σὺ
προὐξένεις
αὐτῶν:
|
οὓς |
ἡ
μὲν
πόλις
ὡς
ἐχθροὺς |
[0] |
δικαίως,
ὥσπερ
οἱ
νόμοι
κελεύουσιν,
|
οὓς |
ὁ
τιθεὶς
ἐξ
ἀρχῆς
Σόλων, |
[120] |
μεταποιῶν,
τῶν
δ'
ἀφαιρῶν
μέρη,
|
οὓς |
ὅλους
δίκαιον
ἦν
ἀναγιγνώσκεσθαι
τοῖς |
[110] |
μοι.
(τῶν
μὲν
οὖν
λόγων,
|
οὓς |
οὗτος
ἄνω
καὶ
κάτω
διακυκῶν |
[160] |
ἀντιλέγοντας
ἑαυτοῖς
τοῦθ'
ὁμογνωμονοῦντας
ἀεί.
|
οὓς |
σὺ
ζῶντας
μέν,
ὦ
κίναδος, |
[60] |
οὐδείς
πω
πρότερον
μέμνηται
γεγονυῖαν:
|
οὓς |
συναγωνιστὰς
καὶ
συνεργοὺς
λαβὼν
καὶ |
[50] |
δεικτέον
εἶναί
μοι
δοκεῖ,
καθ'
|
οὓς |
ταῦτα
γράφειν
ἐξῆν
τούτῳ.
οὑτωσὶ |
[40] |
οὗτος
ἦν,
τότε
πάντες
ἐφ'
|
οὓς |
ταῦτα
παρεσκευάζετ'
ἐκεῖνος
ἐπολεμοῦντο.
εἰ |
[260] |
ἀπὸ
τούτων
ἢ
τῶν
ἀγώνων,
|
οὓς |
ὑμεῖς
περὶ
τῆς
ψυχῆς
ἠγωνίζεσθε: |
[80] |
τοὺς
ἀποστόλους
ἅπαντας
ἀπέστειλα,
καθ'
|
οὓς |
Χερρόνησος
ἐσώθη
καὶ
Βυζάντιον
καὶ |
[130] |
ἰδοῦσα
ἐπεζήτησε
τὸν
ἄνθρωπον
καὶ
|
συλλαβοῦσ' |
ἐπανήγαγεν
ὡς
ὑμᾶς,
ἐξήρπαστ'
ἂν |
[140] |
κρατοῦντι
τοὺς
ὁποιουσδήποθ'
ὑμεῖς
ἐξεπέμπετε
|
στρατηγούς |
ἐῶ
γὰρ
τοῦτό
γἐ
αὐτῇ |
[160] |
γέρρ'
ἐνεπίμπρασαν,
οἱ
δὲ
τοὺς
|
στρατηγοὺς |
μετεπέμποντο
καὶ
τὸν
σαλπικτὴν
ἐκάλουν: |
[70] |
ἐπιμεληθῆναι
τοὺς
πρυτάνεις
καὶ
τοὺς
|
στρατηγοὺς |
ὅπως
ἡ
βουλὴ
συναχθῇ
καὶ |
[270] |
κατηγορίαν
ἥκειν
συνεσκευασμένον
καὶ
τοσουτουσὶ
|
λόγους |
ἀνηλωκέναι
ἰδίας
ἔχθρας
καὶ
φθόνου |
[110] |
τοὺς
περὶ
αὐτοῦ
τοῦ
παρανόμου
|
λόγους |
ἀποδοῦναί
με
δεῖν,
εἶτα,
κἂν |
[160] |
ὑπέμεινα,
ὑμεῖς
δὲ
μηδὲ
τοὺς
|
λόγους |
αὐτῶν
ἀνέξεσθε.
(ὁρῶν
γὰρ
ἐγὼ |
[10] |
περὶ
τῶν
πεπραγμένων
καὶ
πεπολιτευμένων
|
λόγους |
ἀφέντα
με
πρὸς
τὰς
λοιδορίας |
[50] |
ἐὰν
εἰς
Ἑλληνικὰς
πράξεις
καὶ
|
λόγους |
ἐμπέσω:
ὁ
γὰρ
διώκων
τοῦ |
[250] |
βλασφημίας
καὶ
συκοφαντίας
εἰς
τοιούτους
|
λόγους |
ἐμπίπτειν
ἀναγκάζομαι,
οἷς
ἐκ
τῶν |
[220] |
τὰ
πρὸ
τούτων
τῇ
πόλει
|
λόγους |
ἐπαιρόμενος.
ἀνθ'
ὧν
δικαίως
ἐστεφανούμην |
[140] |
ἐπέραινεν
ἐφ'
οἷς
ἐμισθώθη,
καὶ
|
λόγους |
εὐπροσώπους
καὶ
μύθους,
ὅθεν
ἡ |
[210] |
μάταιον
ὄχλον
τοὺς
περὶ
τούτων
|
λόγους |
νομίσητε:
ὅ
τι
δ'
οὖν |
[50] |
περὶ
ἁπάντων
τῶν
ἐμοὶ
πεπολιτευμένων
|
λόγους |
οἰκείους
καὶ
ἀναγκαίους
τῇ
γραφῇ |
[40] |
πράξαντος.
(ἀλλὰ
γὰρ
ἐμπέπτωκ'
εἰς
|
λόγους, |
οὓς
αὐτίκα
μᾶλλον
ἴσως
ἁρμόσει |
[280] |
ἔχειν
ὥστ'
οὐ
μεμνῆσθαι
τοὺς
|
λόγους |
οὓς
ἐδημηγόρεις
ἐν
τῷ
πολέμῳ, |
[120] |
οὖν,
ὦ
ταλαίπωρε,
συκοφαντεῖς;
τί
|
λόγους |
πλάττεις;
τί
σαυτὸν
οὐκ
ἐλλεβορίζεις |
[120] |
εἰπεῖν
οὐδ'
ἂν
οὕτως
ἐπαχθεῖς
|
λόγους |
πορίσασθαι,
ὥσπερ
ἐν
τραγῳδίᾳ
βοῶντα |
[300] |
πεφωνασκηκὼς
καὶ
συνειλοχὼς
ῥήματα
καὶ
|
λόγους |
συνείρει
τούτους
σαφῶς
καὶ
ἀπνευστεί, |
[140] |
περὶ
οὗ
τοὺς
πολλοὺς
ἀνήλωσε
|
λόγους, |
τὰ
τῶν
Ἀμφισσέων
{τῶν
Λοκρῶν} |
[120] |
οὐ
προσήκοντας
ἐμαυτῷ
δόξω
προῃρῆσθαι
|
λόγους. |
~Ταῦτα
μὲν
οὖν
ἐάσω,
ἀπ' |
[120] |
ἄρχει
τοῦ
κακῶς
λέγειν,
καὶ
|
λόγους |
τινὰς
διασύρει,
αὐτὸς
εἰρηκὼς
ἃ |
[270] |
μετ'
εὐνοίας
πάντας
εἰρηκὼς
τοὺς
|
λόγους, |
φυλάττειν
ἐμὲ
καὶ
τηρεῖν
ἐκέλευεν, |
[100] |
εἰσῆλθον
τὴν
γραφήν,
εἶτα
τοὺς
|
καταλόγους, |
τόν
τ'
ἐκ
τοῦ
προτέρου |
[150] |
ταῖς
ἄλλαις
πόλεσι.
(καὶ
προφάσεις
|
εὐλόγους |
εἰλήφεσαν:
ἢ
γὰρ
αὐτοὺς
εἰσφέρειν |
[60] |
μέμνηται
γεγονυῖαν:
οὓς
συναγωνιστὰς
καὶ
|
συνεργοὺς |
λαβὼν
καὶ
πρότερον
κακῶς
τοὺς |
[80] |
ἑαυτὸν
εἰς
τὰ
πράγματ'
ἀφειδῶς
|
δούς; |
ἐγώ.
(ἀλλὰ
μὴν
ἡλίκα
ταῦτ' |
[270] |
τὰ
πᾶσι
δοκοῦντα
συμφέρειν
ἑαυτὸν
|
δοὺς |
οὐ
κατώρθωσεν
μεθ'
ἁπάντων:
οὐκ |
[60] |
τοὺς
μὲν
ἐξαπατῶν,
τοῖς
δὲ
|
διδούς, |
τοὺς
δὲ
πάντα
τρόπον
διαφθείρων, |
[150] |
τίς
ὁ
τὰς
προφάσες
ταύτας
|
ἐνδούς; |
τίς
ὁ
τῶν
κακῶν
τῶν |
[100] |
ἕτερ'
εἰπεῖν
ἔχων
παραλείπω,
ναυμαχίας,
|
ἐξόδους |
{πεζάς,
στρατείας}
καὶ
πάλαι
γεγονυίας |
[90] |
ἐξελόμενος
ἐκ
τῆς
Φιλίππου
καὶ
|
ἀποδοὺς |
τὰς
πατρίδας,
τοὺς
νόμους,
τὴν |
[80] |
τῷ
θυσίας
τοῖς
θεοῖς
καὶ
|
προσόδους |
ὡς
ἀγαθῶν
τούτων
ὄντων
ὑμᾶς |
[80] |
οἱ
τὰ
βέλτιστα
βουλόμενοι
τοὺς
|
θεοὺς |
αἰτεῖτε,
μὴ
μεταδοῖεν
ὑμῖν
ὧν |
[240] |
πᾶσι
μάλιστα
μὲν
διὰ
τοὺς
|
θεούς, |
δεύτερον
δὲ
δι'
ὑμᾶς
καὶ |
[210] |
ἀξιοῖ
ψηφίσασθαι
τοὺς
ὀμωμοκότας
τοὺς
|
θεούς; |
εἰ
δὲ
μὴ
παρῆν,
πῶς |
[290] |
νὴ
τὸν
Ἡρακλέα
καὶ
πάντας
|
θεούς, |
εἴ
γ'
ἐπ'
ἀληθείας
δέοι |
[210] |
ὧν
ὡς
ἀρίστων
αὐτὸς
τοὺς
|
θεοὺς |
ἐποιήσατο
μάρτυρας,
ταῦθ'
ὡς
οὐκ |
[0] |
ἕκαστος
ὑμῶν
τὴν
πρὸς
τοὺς
|
θεοὺς |
εὐσέβειαν
φυλάττων
καὶ
τὰ
τοῦ |
[120] |
ἀλλὰ
νὴ
τὸν
Δία
καὶ
|
θεοὺς |
ὀκνῶ
μὴ
περὶ
σοῦ
τὰ |
[10] |
τοῦτο
ποιεῖν:
οὔτε
μὰ
τοὺς
|
θεοὺς |
ὀρθῶς
ἔχον
οὔτε
πολιτικὸν
οὔτε |
[140] |
ἐναντίον
ὑμῶν,
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τοὺς
|
θεοὺς |
πάντας
καὶ
πάσας
ὅσοι
τὴν |
[0] |
κοινῇ
πεπολιτευμένων,
βούλομαι
πάλιν
τοὺς
|
θεοὺς |
παρακαλέσαι,
καὶ
ἐναντίον
ὑμῶν
εὔχομαι |
[110] |
παραγεγραμμένων
νόμων,
οὔτε
μὰ
τοὺς
|
θεοὺς |
ὑμᾶς
οἶμαι
μανθάνειν
οὔτ'
αὐτὸς |
[0] |
καὶ
δόξης,
τοῦτο
παραστῆσαι
τοὺς
|
θεοὺς |
ὑμῖν,
μὴ
τὸν
ἀντίδικον
σύμβουλον |
[180] |
κρατήσαντες
τοὺς
ἀντιβαίνειν
πειρωμένους
τοῖς
|
Ἡρακλέους |
ἐγγόνοις,
καὶ
τὸν
Οἰδίπουν
καὶ |
[180] |
προγόνους
εὐεργεσίας:
καὶ
γὰρ
τοὺς
|
Ἡρακλέους |
παῖδας
ἀποστερουμένους
ὑπὸ
Πελοποννησίων
τῆς |
[180] |
μοι.
(Ψήφισμα
Δημοσθένους.
{Ἐπὶ
ἄρχοντος
|
Ναυσικλέους, |
φυλῆς
πρυτανευούσης
Αἰαντίδος,
σκιροφοριῶνος
ἕκτῃ |
[240] |
ἐκρινόμην
ἐγώ,
καὶ
οὔτ'
ἀπόνοια
|
Σωσικλέους |
οὔτε
συκοφαντία
Φιλοκράτους
οὔτε
Διώνδου |
[70] |
περὶ
τούτων.
λέγε.
Ψηφίσματα.
{Ἐπὶ
|
Νεοκλέους |
ἄρχοντος,
βοηδρομιῶνος
ἕνῃ
καὶ
νέᾳ, |
[70] |
γενήσεται
φανερόν.
Ψήφισμα.
{Ἐπὶ
ἄρχοντος
|
Νεοκλέους, |
μηνὸς
βοηδρομιῶνος,
ἐκκλησία
σύγκλητος
ὑπὸ |
[280] |
ἐμέ.
καὶ
παρελθόντος
σοῦ
καὶ
|
Πυθοκλέους |
ὠμῶς
καὶ
ἀναιδῶς,
ὦ
Ζεῦ |
[110] |
φανήσεται.
λέγε.
Ψήφισμα.
{Ἐπὶ
ἄρχοντος
|
Εὐθυκλέους, |
πυανεψιῶνος
ἐνάτῃ
ἀπιόντος,
φυλῆς
πρυτανευούσης |
[100] |
ἐμόν.
λέγε.
Ψήφισμα.
{Ἐπὶ
ἄρχοντος
|
Πολυκλέους, |
μηνὸς
βοηδρομιῶνος
ἕκτῃ
ἐπὶ
δέκα, |
[230] |
ἐδείκνυεν
ὄν,
εἰ
δὲ
πολλῷ
|
μείζους, |
οὐκ
ἂν
ἐσυκοφάντει.
ἐπειδὴ
δὲ |
[90] |
καθείρξας
τηρῇ:
δεῖ
δὲ
τοὺς
|
ἀγαθοὺς |
ἄνδρας
ἐγχειρεῖν
μὲν
ἅπασιν
ἀεὶ |
[200] |
ἐν
τοῖς
δημοσίοις
μνήμασιν
κειμένους
|
ἀγαθοὺς |
ἄνδρας,
οὓς
ἅπαντας
ὁμοίως
ἡ |
[70] |
τουτουσί,
Εὐβούλου
καὶ
Ἀριστοφῶντος
καὶ
|
Διοπείθους |
τῶν
περὶ
τούτων
ψηφισμάτων
ὄντων, |
[140] |
ἐμισθώθη,
καὶ
λόγους
εὐπροσώπους
καὶ
|
μύθους, |
ὅθεν
ἡ
Κιρραία
χώρα
καθιερώθη, |
[170] |
ἐπρέσβευσα
μέν,
οὐκ
ἔπεισα
δὲ
|
Θηβαίους, |
ἀλλ'
ἀπὸ
τῆς
ἀρχῆς
ἄχρι |
[180] |
Ἕλληνας,
πρῶτον
δὲ
πάντων
πρὸς
|
Θηβαίους |
διὰ
τὸ
ἐγγυτάτω
εἶναι
τὸν |
[230] |
δὲ
λέγεις
ἢ
τὰ
πρὸς
|
Θηβαίους |
δίκαι'
Αἰσχίνη,
ἢ
τὰ
πρὸς |
[180] |
ὑπάρχει
φιλάνθρωπα
καὶ
ἔνδοξα
πρὸς
|
Θηβαίους: |
(διόπερ
οὐδὲ
νῦν
ἀποστήσεται
ὁ |
[40] |
τοῖς
συμβεβηκόσιν,
Αἰσχίνη,
καὶ
τοὺς
|
Θηβαίους |
ἐλεεῖς,
κτήματ'
ἔχων
ἐν
τῇ |
[160] |
ἐποιεῖσθε
προσκαλέσασθαι
βουλόμενοι
Θετταλοὺς
καὶ
|
Θηβαίους, |
ἔτι
δὲ
καὶ
Βοιωτούς:
βέλτιον |
[230] |
ἔχθρας
ἢ
φιλίας
ἐγγυτέρω,
Μεγαρέας,
|
Θηβαίους, |
Εὐβοέας.
(τὰ
μὲν
τῆς
πόλεως |
[160] |
τῶν
συνεργῶν
αὐτῷ
τὴν
πρὸς
|
Θηβαίους |
ἔχθραν,
συνέβη
τὸν
Φίλιππον
ἐλθεῖν |
[140] |
οὐδ'
ἀπαλλαγὴ
Φιλίππῳ,
εἰ
μὴ
|
Θηβαίους |
καὶ
Θετταλοὺς
ἐχθροὺς
ποιήσειε
τῇ |
[30] |
τὴν
μὲν
ἀπέχθειαν
τὴν
πρὸς
|
Θηβαίους |
καὶ
Θετταλοὺς
τῇ
πόλει
γενέσθαι, |
[140] |
τὸ
πρᾶγμ'
ἐνόμιζε
καὶ
τοὺς
|
Θηβαίους |
καὶ
τοὺς
Θετταλοὺς
καὶ
πάντας |
[150] |
ἐπὶ
τὴν
Ἑλλάδα
καὶ
τοὺς
|
Θηβαίους |
καὶ
ὑμᾶς
πράττειν,
ἀπεκρύπτετο,
κοινὰ |
[230] |
ὑμῖν
ἐποίησα
Εὐβοέας,
Ἀχαιούς,
Κορινθίους,
|
Θηβαίους, |
Μεγαρέας,
Λευκαδίους,
Κερκυραίους,
ἀφ'
ὧν |
[220] |
οὗτος
κατηγορεῖ,
ἀντὶ
μὲν
τοῦ
|
Θηβαίους |
μετὰ
Φιλίππου
συνεμβαλεῖν
εἰς
τὴν |
[160] |
γνώμη:
ἐπειδὴ
Φίλιππος
εἰς
ἀλλοτριότητα
|
Θηβαίους |
πρὸς
ἡμᾶς
ἐπιβάλλεται
καταστῆσαι,
παρεσκεύασται |
[140] |
ἢ
τοὺς
Θετταλοὺς
ἢ
τοὺς
|
Θηβαίους |
συμπείθοι
βαδίζειν
ἐφ'
ὑμᾶς,
οὐδέν' |
[160] |
αὐτῶν
ἀνέξεσθε.
(ὁρῶν
γὰρ
ἐγὼ
|
Θηβαίους, |
σχεδὸν
δὲ
καὶ
ὑμᾶς
ὑπὸ |
[30] |
τόθ'
ὑποῦσαν
ἀπέχθειαν
πρὸς
τοὺς
|
Θηβαίους. |
τί
οὖν
συνέβη
μετὰ
ταῦτ' |
[290] |
Δημάρετος:
Μεγαρέας
Πτοιόδωρος,
Ἕλιξος,
Πέριλλος:
|
Θηβαίους |
Τιμόλαος,
Θεογείτων,
Ἀνεμοίτας:
Εὐβοέας
Ἵππαρχος, |
[50] |
ἐμοὶ
πεπολιτευμένων
λόγους
οἰκείους
καὶ
|
ἀναγκαίους |
τῇ
γραφῇ
πεποιηκώς.
εἶτα
καὶ |
[240] |
δι'
ὑμᾶς
καὶ
τοὺς
ἄλλους
|
Ἀθηναίους |
ἐσῳζόμην.
δικαίως:
τοῦτο
γὰρ
καὶ |
[300] |
συμφέροντα
προῃρημένης,
τοὺς
καρποὺς
ἔδει
|
γενναίους |
καὶ
καλοὺς
καὶ
πᾶσιν
ὠφελίμους |
[230] |
Ἀχαιούς,
Κορινθίους,
Θηβαίους,
Μεγαρέας,
Λευκαδίους,
|
Κερκυραίους, |
ἀφ'
ὧν
μύριοι
μὲν
καὶ |
[230] |
συμμάχους
μὲν
ὑμῖν
ἐποίησα
Εὐβοέας,
|
Ἀχαιούς, |
Κορινθίους,
Θηβαίους,
Μεγαρέας,
Λευκαδίους,
Κερκυραίους, |
[230] |
Εὐβοέας,
Ἀχαιούς,
Κορινθίους,
Θηβαίους,
Μεγαρέας,
|
Λευκαδίους, |
Κερκυραίους,
ἀφ'
ὧν
μύριοι
μὲν |
[60] |
ἂν
Ἀρκάδας
καὶ
Μεσσηνίους
καὶ
|
Ἀργείους |
θείημεν.
(ἀλλὰ
καὶ
τούτων
πολλοί, |
[290] |
Θρασύδαος:
Ἀρκάδας
Κερκιδᾶς,
Ἱερώνυμος,
Εὐκαμπίδας:
|
Ἀργείους |
Μύρτις,
Τελέδαμος,
Μνασέας:
Ἠλείους
Εὐξίθεος, |
[50] |
ἁπάντων
τῶν
ἐμοὶ
πεπολιτευμένων
λόγους
|
οἰκείους |
καὶ
ἀναγκαίους
τῇ
γραφῇ
πεποιηκώς. |
[290] |
Εὐκαμπίδας:
Ἀργείους
Μύρτις,
Τελέδαμος,
Μνασέας:
|
Ἠλείους |
Εὐξίθεος,
Κλεότιμος,
Ἀρίσταιχμος:
Μεσσηνίους
οἱ |
[290] |
καὶ
Θρασύλοχος:
Σικυωνίους
Ἀρίστρατος,
Ἐπιχάρης:
|
Κορινθίους |
Δείναρχος,
Δημάρετος:
Μεγαρέας
Πτοιόδωρος,
Ἕλιξος, |
[230] |
μὲν
ὑμῖν
ἐποίησα
Εὐβοέας,
Ἀχαιούς,
|
Κορινθίους, |
Θηβαίους,
Μεγαρέας,
Λευκαδίους,
Κερκυραίους,
ἀφ' |
[60] |
ἐλπίδι,
ἧς
ἂν
Ἀρκάδας
καὶ
|
Μεσσηνίους |
καὶ
Ἀργείους
θείημεν.
(ἀλλὰ
καὶ |
[290] |
Μνασέας:
Ἠλείους
Εὐξίθεος,
Κλεότιμος,
Ἀρίσταιχμος:
|
Μεσσηνίους |
οἱ
Φιλιάδου
τοῦ
θεοῖς
ἐχθροῦ |
[90] |
ταῦθ'
ὑμεῖς
οἱ
πρεσβύτεροι,
οἳ
|
Λακεδαιμονίους |
οὐ
φίλους
ὄντας
οὐδ'
εὐεργέτας, |
[10] |
διειστήκει,
καὶ
οὔθ'
οἱ
μισοῦντες
|
Λακεδαιμονίους |
οὕτως
ἴσχυον
ὥστ'
ἀνελεῖν
αὐτούς, |
[290] |
ἐχθροῦ
παῖδες
Νέων
καὶ
Θρασύλοχος:
|
Σικυωνίους |
Ἀρίστρατος,
Ἐπιχάρης:
Κορινθίους
Δείναρχος,
Δημάρετος: |
[290] |
τὴν
κεφαλὴν
ἀναθεῖεν
ἅπαντες,
τοὺς
|
ὁμοίους |
τούτῳ
παρ'
ἑκάστῃ
τῶν
πόλεων |
[170] |
δέκα
πρέσβεις,
καὶ
ποιῆσαι
τούτους
|
κυρίους |
μετὰ
τῶν
στρατηγῶν
καὶ
τοῦ |
[0] |
δημοτικός,
οὐ
μόνον
τῷ
γράψαι
|
κυρίους |
ᾤετο
δεῖν
εἶναι,
ἀλλὰ
καὶ |
[270] |
δυνάμεως
τοὺς
ἀκούοντας
τὸ
πλεῖστον
|
κυρίους: |
ὡς
γὰρ
ἂν
ὑμεῖς
ἀποδέξησθε |
[40] |
πολεμούμενοι.
(ὅτε
γὰρ
περιιὼν
Φίλιππος
|
Ἰλλυριοὺς |
καὶ
Τριβαλλούς,
τινὰς
δὲ
καὶ |
[120] |
θεάτρῳ
κηρύττεσθαι,
τὸ
μὲν
μυριάκις
|
μυρίους |
κεκηρῦχθαι
παραλείπω
καὶ
τὸ
πολλάκις |
[100] |
ὑμῶν
καταλυόμενον
καὶ
τοὺς
μὲν
|
πλουσίους |
ἀτελεῖς
ἀπὸ
μικρῶν
ἀναλωμάτων
γιγνομένους, |
[170] |
καὶ
εὔνους
τῇ
πόλει
καὶ
|
πλουσίους, |
οἱ
μετὰ
ταῦτα
τὰς
μεγάλας |
[100] |
τὰ
δίκαια
ποιεῖν
ἠνάγκασα,
τοὺς
|
πλουσίους, |
τοὺς
δὲ
πένητας
ἔπαυσ'
ἀδικουμένους, |
[280] |
ὀνειδίζεις
ταῦτα,
ὧν
πάντας
μᾶλλον
|
αἰτίους |
εὑρήσεις.
(πολλὰ
καὶ
καλὰ
καὶ |
[230] |
δίκαι'
Αἰσχίνη,
ἢ
τὰ
πρὸς
|
Βυζαντίους |
ἢ
τὰ
πρὸς
Εὐβοέας,
ἢ |
[230] |
Φίλιππον
λαβόντα
Βυζάντιον,
συμπολεμεῖν
τοὺς
|
Βυζαντίους |
μεθ'
ἡμῶν
πρὸς
ἐκεῖνον.
(ἆρά |
[80] |
κύριος
γενέσθαι,
παρελθὼν
ἐπὶ
Θρᾴκης
|
Βυζαντίους |
συμμάχους
ὄντας
αὑτῷ
τὸ
μὲν |
[270] |
καὶ
ἐν
οἷς
πρὸς
τοὺς
|
ἐναντίους |
ἐστὶ
τῷ
δήμῳ,
ἐν
τούτοις: |
[120] |
συγγραφῆς
κομιζόμενος,
ἢ
λόγῳ
τοὺς
|
δημοτικούς, |
ἀλλ'
οὐ
τοῖς
πράγμασι
καὶ |
[20] |
πόλεως
προλάβοι
πρὸ
τοῦ
τοὺς
|
ὅρκους |
ἀποδοῦναι,
πάντα
ταῦτα
βεβαίως
ἕξειν: |
[20] |
ὄντα
Φίλιππον
πυνθάνωνται,
καὶ
τοὺς
|
ὅρκους |
ἀπολαμβάνειν:
οὗτοι
δ'
οὐδὲ
γράψαντος |
[180] |
συμμαχίαν
καὶ
ἐπιγαμίαν
ποιήσασθαι
καὶ
|
ὅρκους |
δοῦναι
καὶ
λαβεῖν.
πρέσβεις
Δημοσθένης |
[180] |
περὶ
τῆς
εἰρήνης,
ὑπεριδὼν
τοὺς
|
ὅρκους |
καὶ
τὰ
παρὰ
πᾶσι
τοῖς |
[20] |
πυνθάνωνται
τὸν
Φίλιππον,
καὶ
τοὺς
|
ὅρκους |
λαβεῖν
τε
παρ'
αὐτοῦ
καὶ |
[160] |
τὰς
ἡμετέρας
συνθήκας,
καὶ
τοὺς
|
ὅρκους |
λύειν
ἐπιβάλλεται
καὶ
τὴν
εἰρήνην, |
[30] |
τὰ
χωρία
σῶσαι,
λαβόντας
τοὺς
|
ὅρκους |
πρὶν
ἐκεῖνον
ἐξελεῖν
αὐτά:
οὐ |
[20] |
ἂν
ᾖ
Φίλιππος
καὶ
τοὺς
|
ὅρκους |
τὴν
ταχίστην
ἀπολαμβάνειν,
ἵν'
ἐχόντων |
[110] |
τῶν
ἰδίων
ἀναλωμάτων
καθώπλισαν
τοὺς
|
νεανίσκους |
ἀσπίσιν
ὀκτακοσίαις,
δεδόχθαι
τῇ
βουλῇ |
[260] |
ἐν
δὲ
ταῖς
ἡμέραις
τοὺς
|
καλοὺς |
θιάσους
ἄγων
διὰ
τῶν
ὁδῶν, |
[300] |
τοὺς
καρποὺς
ἔδει
γενναίους
καὶ
|
καλοὺς |
καὶ
πᾶσιν
ὠφελίμους
εἶναι,
συμμαχίας |
[290] |
καὶ
διαφθείροντες,
ἕως
δούλους
ἐποίησαν,
|
Θετταλοὺς |
Δάοχος,
Κινέας,
Θρασύδαος:
Ἀρκάδας
Κερκιδᾶς, |
[140] |
Φιλίππῳ,
εἰ
μὴ
Θηβαίους
καὶ
|
Θετταλοὺς |
ἐχθροὺς
ποιήσειε
τῇ
πόλει:
ἀλλὰ |
[140] |
ἰδίας
ἕνεκ'
ἔχθρας
ἢ
τοὺς
|
Θετταλοὺς |
ἢ
τοὺς
Θηβαίους
συμπείθοι
βαδίζειν |
[160] |
τίνα
σπουδὴν
ἐποιεῖσθε
προσκαλέσασθαι
βουλόμενοι
|
Θετταλοὺς |
καὶ
Θηβαίους,
ἔτι
δὲ
καὶ |
[140] |
καὶ
τοὺς
Θηβαίους
καὶ
τοὺς
|
Θετταλοὺς |
καὶ
πάντας
φυλάξεσθαι,
ἂν
δ' |
[60] |
κακῶν
καὶ
αἰσχρῶν,
ἧς
ἂν
|
Θετταλοὺς |
καὶ
τοὺς
μετὰ
τούτων
εἴποι |
[30] |
ἀπέχθειαν
τὴν
πρὸς
Θηβαίους
καὶ
|
Θετταλοὺς |
τῇ
πόλει
γενέσθαι,
τὴν
δὲ |
[250] |
γενόμενος
τῇ
μητρὶ
τελούσῃ
τὰς
|
βίβλους |
ἀνεγίγνωσκες
καὶ
τἄλλα
συνεσκευωροῦ,
τὴν |
[10] |
ποιεῖσθαι,
οὐ
τὸ
μὲν
πρὸς
|
ἀλλήλους |
ἀγωνίζεσθαι
παραλείπειν,
ἑτέρῳ
δ'
ὅτῳ |
[120] |
τῶν
ἰδίων
κακῶς
τἀπόρρητα
λέγωμεν
|
ἀλλήλους, |
ἀλλ'
ἵν'
ἐξελέγχωμεν
ἐάν
τις |
[180] |
εἰδὼς
ὅτι
αὐτοῖς
μὲν
πρὸς
|
ἀλλήλους |
διαμφισβητεῖν
περὶ
τῆς
ἡγεμονίας
οὖσιν |
[160] |
δ'
ἦτ'
ἤδη
τὰ
πρὸς
|
ἀλλήλους, |
τουτωνὶ
τῶν
ψηφισμάτων
ἀκούσαντες
καὶ |
[260] |
ἀπείρους
τῶν
τοιούτων
κινδύνων
ὡς
|
δειλοὺς |
σκώπτεις.
(ἀλλὰ
γὰρ
παρεὶς
ὧν |
[210] |
πρέσβεις,
καὶ
τοὺς
μὲν
ἡμετέρους
|
φίλους |
ἐν
φόβῳ,
τοὺς
δ'
ἐκείνου |
[170] |
τὰ
ὅπλα
τοὺς
μὲν
ἑαυτοῦ
|
φίλους |
ἐπᾶραι
καὶ
θρασεῖς
ποιῆσαι,
τοὺς |
[190] |
τῆς
πόλεως,
τοὺς
Ἀθηναίων
κρίνουσι
|
φίλους |
καὶ
Ἀθήνησιν
Αἰσχίνης
Δημοσθένους
κατηγορεῖ. |
[50] |
τοὺς
ἄλλο
τι
μισθοῦ
πράττοντας
|
φίλους |
καὶ
ξένους
δεῖ
καλεῖν
τῶν |
[90] |
οἱ
πρεσβύτεροι,
οἳ
Λακεδαιμονίους
οὐ
|
φίλους |
ὄντας
οὐδ'
εὐεργέτας,
ἀλλὰ
πολλὰ |
[240] |
δὲ
δι'
ὑμᾶς
καὶ
τοὺς
|
ἄλλους |
Ἀθηναίους
ἐσῳζόμην.
δικαίως:
τοῦτο
γὰρ |
[180] |
δὲ
καὶ
πρέσβεις
πρὸς
τοὺς
|
ἄλλους |
Ἕλληνας,
πρῶτον
δὲ
πάντων
πρὸς |
[250] |
σεμνὸς
ἀνὴρ
καὶ
διαπτύων
τοὺς
|
ἄλλους |
σκόπει
πρὸς
ταύτην
ποίᾳ
τινὶ |
[40] |
γὰρ
περιιὼν
Φίλιππος
Ἰλλυριοὺς
καὶ
|
Τριβαλλούς, |
τινὰς
δὲ
καὶ
τῶν
Ἑλλήνων |
[140] |
ἐπέθηκε
τέλος:
περὶ
οὗ
τοὺς
|
πολλοὺς |
ἀνήλωσε
λόγους,
τὰ
τῶν
Ἀμφισσέων |
[110] |
οὔτ'
αὐτὸς
ἐδυνάμην
συνεῖναι
τοὺς
|
πολλούς: |
ἁπλῶς
δὲ
τὴν
ὀρθὴν
περὶ |
[90] |
ἐκτᾶσθε.
καὶ
μὴν
ὅτι
μὲν
|
πολλοὺς |
ἐστεφανώκατ'
ἤδη
τῶν
πολιτευομένων
ἅπαντες |
[200] |
καὶ
τοὺς
ἐπ'
Ἀρτεμισίῳ,
καὶ
|
πολλοὺς |
ἑτέρους
τοὺς
ἐν
τοῖς
δημοσίοις |
[290] |
καὶ
λιμένας
καὶ
ναῦς
καὶ
|
{πολλοὺς} |
ἵππους
καὶ
τοὺς
ὑπὲρ
τούτων |
[220] |
ταύτην
τὴν
φωνὴν
ἐκεῖνος
ἀφῆκε,
|
πολλοὺς |
καὶ
θρασεῖς
τὰ
πρὸ
τούτων |
[240] |
ἀγνωμονῆσαί
τι
θαυμαστὸν
ἦν
τοὺς
|
πολλοὺς |
πρὸς
ἐμέ,
πρῶτον
μὲν
περὶ |
[40] |
δωροδοκήσετε
περιποιεῖ,
καὶ
διὰ
τοὺς
|
πολλοὺς |
τουτωνὶ
καὶ
τοὺς
ἀνθισταμένους
τοῖς |
[120] |
τῶν
δ'
ἀφαιρῶν
μέρη,
οὓς
|
ὅλους |
δίκαιον
ἦν
ἀναγιγνώσκεσθαι
τοῖς
γ' |
[30] |
οὗτοι
καθῆντ'
ἐν
Μακεδονίᾳ
τρεῖς
|
ὅλους |
μῆνας,
ἕως
ἦλθε
Φίλιππος
ἐκ |
[80] |
κατέστησεν.
~Μετὰ
ταῦτα
δὲ
τοὺς
|
ἀποστόλους |
ἅπαντας
ἀπέστειλα,
καθ'
οὓς
Χερρόνησος |
[240] |
τὴν
Ἀττικὴν
διὰ
Θηβαίων
κεκόμισται,
|
ἄπλους |
δ'
ἡ
θάλαττα
ὑπὸ
τῶν |
[290] |
πολίτας
ἐξαπατῶντες
καὶ
διαφθείροντες,
ἕως
|
δούλους |
ἐποίησαν,
Θετταλοὺς
Δάοχος,
Κινέας,
Θρασύδαος: |
[10] |
χείρονα
καὶ
ἐμὲ
καὶ
τοὺς
|
ἐμοὺς |
ὑπειλήφατε
καὶ
γιγνώσκετε,
τούτῳ
μὲν |
[300] |
γενναίους
καὶ
καλοὺς
καὶ
πᾶσιν
|
ὠφελίμους |
εἶναι,
συμμαχίας
πόλεων,
πόρους
χρημάτων, |
[80] |
μόνον
εὔνους
ἑαυτοῖς,
ἀλλὰ
καὶ
|
φρονίμους |
ἀνθρώπους
καὶ
μάντεις
εἶναι:
πάντα |
[100] |
ἀνάγεσθαι.
(καίτοι
κατὰ
τοὺς
προτέρους
|
νόμους |
ἅπαντα
ταῦτ'
ἐγίγνετο.
τὸ
δ' |
[50] |
μή:
ἔτι
μέντοι
καὶ
τοὺς
|
νόμους |
δεικτέον
εἶναί
μοι
δοκεῖ,
καθ' |
[0] |
εἴη
τοῦτό
γἐ,
(ἀλλὰ
τοὺς
|
νόμους |
καὶ
τὸν
ὅρκον,
ἐν
ᾧ |
[120] |
εἰσάγων,
οὐκ
ἀδικήματος
οὐδενός,
καὶ
|
νόμους |
μεταποιῶν,
τῶν
δ'
ἀφαιρῶν
μέρη, |
[220] |
οὗτος
νῦν,
καὶ
τὸ
τοὺς
|
νόμους |
μηκέτ'
ἐᾶν
περὶ
τῶν
οὕτω |
[90] |
καὶ
ἀποδοὺς
τὰς
πατρίδας,
τοὺς
|
νόμους, |
τὴν
ἐλευθερίαν,
τὰ
ἱερά.
καὶ |
[120] |
παρ'
ἐμοῦ
δίκην
κατὰ
τοὺς
|
νόμους |
ὑπὲρ
τούτων
λαβεῖν,
εἴπερ
ἠδίκουν, |
[170] |
γὰρ
ὁ
κῆρυξ
κατὰ
τοὺς
|
νόμους |
φωνὴν
ἀφίησι,
ταύτην
κοινὴν
τῆς |
[120] |
τοῖς
γ'
ὀμωμοκόσιν
κατὰ
τοὺς
|
νόμους |
ψηφιεῖσθαι;
(ἔπειτα
τοιαῦτα
ποιῶν
λέγεις |
[80] |
τῷ
καταπραχθῆναι
τὰ
γραφέντα,
καὶ
|
στεφάνους |
ἐξ
αὐτῶν
τῇ
πόλει
καὶ |
[80] |
αὐτοῖς
καὶ
τοὺς
τῶν
Βυζαντίων
|
στεφάνους |
καὶ
τοὺς
τῶν
Περινθίων,
οἷς |
[90] |
τοὺς
παρὰ
τῶν
ἐν
Χερρονήσῳ
|
στεφάνους. |
Ψήφισμα
Χερρονησιτῶν.
{Χερρονησιτῶν
οἱ
κατοικοῦντες |
[180] |
Παιανιεύς,
Ὑπερείδης
Κλεάνδρου
Σφήττιος,
Μνησιθείδης
|
Ἀντιφάνους |
Φρεάρριος,
Δημοκράτης
Σωφίλου
Φλυεύς,
Κάλλαισχρος |
[160] |
αὐτῶν
τῇ
προαιρέσει.
νῦν
δ'
|
ἐπιγνοὺς |
ὑμᾶς
τὰ
πρὸς
ἡμᾶς
ἐζητηκότας |
[30] |
λέγε
μοι
τό
τε
τοῦ
|
Καλλισθένους |
ψήφισμα
καὶ
τὴν
ἐπιστολὴν
τὴν |
[20] |
σαφῶς
οὗτος
εἰδὼς
παρέβη.
(Ψήφισμα
|
Δημοσθένους. |
{Ἐπὶ
ἄρχοντος
Μνησιφίλου,
ἑκατομβαιῶνος
ἕνῃ |
[180] |
Λέγε
τὸ
ψήφισμά
μοι.
(Ψήφισμα
|
Δημοσθένους. |
{Ἐπὶ
ἄρχοντος
Ναυσικλέους,
φυλῆς
πρυτανευούσης |
[190] |
κρίνουσι
φίλους
καὶ
Ἀθήνησιν
Αἰσχίνης
|
Δημοσθένους |
κατηγορεῖ.
(καίτοι
ὅτῳ
τὰ
τῶν |
[110] |
δήμῳ
τῷ
Ἀθηναίων
ἐπαινέσαι
Δημοσθένην
|
Δημοσθένους |
Παιανιέα
ἀρετῆς
ἕνεκα
καὶ
καλοκαγαθίας |
[80] |
δήμῳ
τῷ
Ἀθηναίων
ἐπαινέσαι
Δημοσθένην
|
Δημοσθένους |
Παιανιέα
καὶ
στεφανῶσαι
χρυσῷ
στεφάνῳ, |
[50] |
ὅτι
στεφανοῖ
ὁ
δῆμος
Δημοσθένην
|
Δημοσθένους |
Παιανιέα
χρυσῷ
στεφάνῳ
ἀρετῆς
ἕνεκα |
[50] |
ὡς
ἄρα
δεῖ
στεφανῶσαι
Δημοσθένην
|
Δημοσθένους |
Παιανιέα
χρυσῷ
στεφάνῳ,
καὶ
ἀναγορεῦσαι |
[110] |
Λεωσθένους
Ἀναφλύστιος
εἶπεν:
ἐπειδὴ
Δημοσθένης
|
Δημοσθένους |
Παιανιεὺς
γενόμενος
ἐπιμελητὴς
τῆς
τῶν |
[20] |
νέᾳ,
φυλῆς
πρυτανευούσης
Πανδιονίδος,
Δημοσθένης
|
Δημοσθένους |
Παιανιεὺς
εἶπεν:
ἐπειδὴ
Φίλιππος
ἀποστείλας |
[180] |
σκιροφοριῶνος
ἕκτῃ
ἐπὶ
δέκα,
Δημοσθένης
|
Δημοσθένους |
Παιανιεὺς
εἶπεν:
ἐπειδὴ
Φίλιππος
ὁ |
[100] |
δέκα,
φυλῆς
πρυτανευούσης
Ἱπποθωντίδος,
Δημοσθένης
|
Δημοσθένους |
Παιανιεὺς
εἰσήνεγκε
νόμον
(εἰς
τὸ) |
[80] |
Ἀριστόνικος
Φρεάρριος
εἶπεν:
ἐπειδὴ
Δημοσθένης
|
Δημοσθένους |
Παιανιεὺς
πολλὰς
καὶ
μεγάλας
χρείας |
[180] |
δοῦναι
καὶ
λαβεῖν.
πρέσβεις
Δημοσθένης
|
Δημοσθένους |
Παιανιεύς,
Ὑπερείδης
Κλεάνδρου
Σφήττιος,
Μνησιθείδης |
[110] |
ἀπιόντος,
φυλῆς
πρυτανευούσης
Οἰνῇδος,
Κτησιφῶν
|
Λεωσθένους |
Ἀναφλύστιος
εἶπεν:
ἐπειδὴ
Δημοσθένης
Δημοσθένους |
[50] |
ἄρχοντα
παρανόμων
κατὰ
Κτησιφῶντος
τοῦ
|
Λεωσθένους |
Ἀναφλυστίου,
ὅτι
ἔγραψε
παράνομον
ψήφισμα, |
[220] |
ὃ
πάντες
ᾤοντο,
μεθ'
ἡμῶν
|
παραταξαμένους |
ἐκεῖνον
κωλύειν
ἐποίησεν.
~Ἀντὶ
δὲ |
[200] |
προγόνων,
καὶ
τοὺς
ἐν
Πλαταιαῖς
|
παραταξαμένους, |
καὶ
τοὺς
ἐν
Σαλαμῖνι
ναυμαχήσαντας |
[180] |
καὶ
τῷ
δήμῳ
τῷ
Ἀθηναίων,
|
εὐξαμένους |
καὶ
θύσαντας
τοῖς
θεοῖς
καὶ |
[40] |
τοὺς
πολλοὺς
τουτωνὶ
καὶ
τοὺς
|
ἀνθισταμένους |
τοῖς
ὑμετέροις
βουλήμασιν
ὑμεῖς
ἐστὲ |
[130] |
ὥστε
τοὺς
ἐκείνου
συμμάχους
αὐτοὺς
|
ἀνισταμένους |
ὁμολογεῖν:
οὗτος
δὲ
συνηγωνίζετο
καὶ |
[30] |
κατὰ
τὴν
Φωκίδα
ὑφ'
ἑαυτοὺς
|
πεποιημένους, |
καὶ
ὅσα
μὲν
ἑκουσίως
προσετίθετο |
[310] |
ὄντας
τότε
τοὺς
{δὲ}
πρότερον
|
γεγενημένους |
ἐπῄνουν,
βάσκανον
πρᾶγμα
καὶ
ταὐτὸ |
[100] |
τοὺς
δὲ
μέτρι'
ἢ
μικρὰ
|
κεκτημένους |
τῶν
πολιτῶν
τὰ
ὄντ'
ἀπολλύοντας, |
[200] |
τοὺς
ἐν
τοῖς
δημοσίοις
μνήμασιν
|
κειμένους |
ἀγαθοὺς
ἄνδρας,
οὓς
ἅπαντας
ὁμοίως |
[290] |
συμβούλῳ
τὴν
τοῦ
κατορθοῦν
τοὺς
|
ἀγωνιζομένους |
ἀνέθηκεν
δύναμιν,
ἀλλὰ
τοῖς
θεοῖς. |
[120] |
τοῖς
πράγμασι
καὶ
τοῖς
πολιτεύμασιν
|
γιγνωσκομένους. |
καὶ
βοᾷς
ῥητὰ
καὶ
ἄρρητ' |
[90] |
ἀεὶ
τοῖς
καλοῖς,
τὴν
ἀγαθὴν
|
προβαλλομένους |
ἐλπίδα,
φέρειν
δ'
ἃν
ὁ |
[170] |
μὲν
τοὺς
σωθῆναι
τὴν
πόλιν
|
βουλομένους |
παρελθεῖν
ἔδει,
πάντες
ἂν
ὑμεῖς |
[160] |
πάλιν
Εὔβουλον
πάντα
τὸν
χρόνον
|
βουλομένους |
πρᾶξαι
ταύτην
τὴν
φιλίαν,
καὶ |
[100] |
μνησικακεῖν
νὴ
Δία
πρὸς
τοὺς
|
βουλομένους |
σῴζεσθαι,
καὶ
προφάσεις
ζητεῖν
δι' |
[100] |
πλουσίους
ἀτελεῖς
ἀπὸ
μικρῶν
ἀναλωμάτων
|
γιγνομένους, |
τοὺς
δὲ
μέτρι'
ἢ
μικρὰ |
[230] |
καὶ
ταχὺ
τοὺς
παρ'
ἡμῶν
|
ἀπελαυνομένους |
προσδεξόμενος
καὶ
χρήματα
προσθήσων
ὑπῆρχεν |
[290] |
ἵππους
καὶ
τοὺς
ὑπὲρ
τούτων
|
ἀμυνομένους: |
~Ταῦτα
προὐβαλόμην
ἐγὼ
πρὸ
τῆς |
[160] |
παρορῶντας
καὶ
οὐδὲ
καθ'
ἓν
|
φυλαττομένους, |
εἰς
ἔχθραν
δὲ
καὶ
τὸ |
[270] |
ἔχοντα,
καὶ
οὐκέτι
τοὺς
ἀκούοντας
|
σκεψομένους |
τίς
ποτ'
αὐτός
ἐστιν
ὁ |
[220] |
ὡμολόγηκε
νῦν
γ'
ἡμᾶς
ὑπάρχειν
|
ἐγνωσμένους |
ἐμὲ
μὲν
λέγειν
ὑπὲρ
τῆς |
[170] |
ὡς
ὑπαρχόντων
Θηβαίων
Φιλίππῳ
λίαν
|
θορυβουμένους |
ἀγνοεῖν
τὰ
παρόντα
πράγμαθ'
ἡγοῦμαι: |
[20] |
δὲ
χειροτονηθέντας
ἀποδημεῖν
μηδεμίαν
ὑπερβολὴν
|
ποιουμένους, |
ὅπου
ἂν
ὄντας
πυνθάνωνται
τὸν |
[170] |
καὶ
θρασεῖς
ποιῆσαι,
τοὺς
δ'
|
ἐναντιουμένους |
καταπλῆξαι,
ἵν'
ἢ
συγχωρήσωσι
φοβηθέντες |
[170] |
ἀρχῆς
ἀνθεστηκότας
αὐτῷ
καὶ
νῦν
|
ἐναντιουμένους |
οὐδαμῶς
πεῖσαι
δύναται.
τί
οὖν |
[90] |
οὐ
μνησικακοῦντες
οὐδὲ
προιέμενοι
τοὺς
|
ἀδικουμένους |
ἀλλὰ
καὶ
σῴζοντες
ἐφαίνεσθε,
ἐξ |
[100] |
πλουσίους,
τοὺς
δὲ
πένητας
ἔπαυσ'
|
ἀδικουμένους, |
τῇ
πόλει
δ'
ὅπερ
ἦν |
[250] |
καὶ
κρατηρίζων
καὶ
καθαίρων
τοὺς
|
τελουμένους |
καὶ
ἀπομάττων
τῷ
πηλῷ
καὶ |
[180] |
δόξης
τὸ
περιορᾶν
τοὺς
Ἕλληνας
|
καταδουλουμένους: |
(διὸ
δεδόχθαι
τῇ
βουλῇ
καὶ |
[200] |
τοὺς
εἰς
τὴν
πόλιν
ἀνθρώπους
|
ἀφικνουμένους, |
εἰ
τὰ
μὲν
πράγματ'
εἰς |
[180] |
καὶ
γὰρ
τοὺς
Ἡρακλέους
παῖδας
|
ἀποστερουμένους |
ὑπὸ
Πελοποννησίων
τῆς
πατρῴας
ἀρχῆς |
[260] |
ἄγων
διὰ
τῶν
ὁδῶν,
τοὺς
|
ἐστεφανωμένους |
τῷ
μαράθῳ
καὶ
τῇ
λεύκῃ, |
[190] |
καὶ
τοὺς
περιεστηκότας
ἔξωθεν
καὶ
|
ἀκροωμένους, |
ἐπεὶ
πρός
γε
τοῦτον
τὸν |
[180] |
τοῖς
ὅπλοις
κρατήσαντες
τοὺς
ἀντιβαίνειν
|
πειρωμένους |
τοῖς
Ἡρακλέους
ἐγγόνοις,
καὶ
τὸν |
[140] |
λόγων
καὶ
τὸ
μέλλον
οὐ
|
προορωμένους, |
τοὺς
ἱερομνήμονας,
~πείθει
ψηφίσασθαι
περιελθεῖν |
[100] |
τετταράκοντα,
ἐπὶ
ἴσον
τῇ
χορηγίᾳ
|
χρωμένους} |
Φέρε
δὴ
παρὰ
τοῦτον
τὸν |
[20] |
λαβεῖν
ὀλίγου
δεῖν
ὑμᾶς
ἑκόντας
|
ἐξαπατωμένους; |
ἡ
τῶν
ἄλλων
Ἑλλήνων,
εἴτε |
[50] |
τι
μισθοῦ
πράττοντας
φίλους
καὶ
|
ξένους |
δεῖ
καλεῖν
τῶν
μισθωσαμένων.
{ἀλλ' |
[150] |
ἢ
γὰρ
αὐτοὺς
εἰσφέρειν
καὶ
|
ξένους |
τρέφειν
ἔφασαν
δεῖν
καὶ
ζημιοῦν |
[160] |
Ἀθηναῖοι
προσφέρονται
φιλοτιμίαν
βουλόμενοι
ὑμᾶς
|
συγκαταίνους |
γενέσθαι
τοῖς
ὑπ'
αὐτῶν
παρακαλουμένοις. |
[310] |
ὑπάρχουσαν
προλαβόντα
παρ'
ὑμῶν
πρὸς
|
ἐκείνους |
ἐξετάζειν
καὶ
παραβάλλειν
ἐμὲ
τὸν |
[210] |
τὸ
τὴν
τῶν
συμμάχων
τάξιν
|
ἐκείνους |
ἔχειν.
καὶ
παρελθόντες
ἐδημηγόρουν
πολλὰ |
[310] |
δῆλον
γὰρ
ὅτι
καὶ
κατ'
|
ἐκείνους |
ἦσάν
τινες,
οἳ
διασύροντες
τοὺς |
[220] |
τῷδε
μὲν
ἔστ'
ἀνενεγκεῖν
ἐπ'
|
ἐκείνους |
καὶ
τὰς
τῶν
δικαστηρίων
γνώσεις |
[40] |
δεικνύναι.
τοιγαροῦν
ἐκ
τούτων
ᾤχετ'
|
ἐκείνους |
λαβὼν
εἰς
τὸ
μηδ'
ὁτιοῦν |
[280] |
ὁμόσπονδον
γεγενημένον
εἶναι
τοῖς
πρὸς
|
ἐκείνους |
παραταξαμένοις,
μηδ'
ἐκεῖ
μὲν
κωμάζειν |
[210] |
τοίνυν
ἐποιήσαντο
τὴν
ἐκκλησίαν,
προσῆγον
|
ἐκείνους |
προτέρους
διὰ
τὸ
τὴν
τῶν |
[280] |
πᾶσιν
οὐδεὶς
ἐγγυτέρω:
ᾧ
γὰρ
|
ἐκείνους |
σωθῆναι
καὶ
κατορθῶσαι
μάλιστα
διέφερεν, |
[10] |
καὶ
προσῆκον
ἴσως,
ὡς
κατ'
|
ἐκείνους |
τοὺς
χρόνους
εἶχε
τὰ
πράγματ' |
[190] |
ἔσεσθαι’
σοῦ
δ'
ἀφώνου
κατ'
|
ἐκείνους |
τοὺς
χρόνους
ἐν
ταῖς
ἐκκλησίαις |
[130] |
ἔχοιμι
δεῖξαι,
ὧν
οὗτος
κατ'
|
ἐκείνους |
τοὺς
χρόνους
τοῖς
μὲν
ἐχθροῖς |
[80] |
κωλύσας
τὸν
Ἑλλήσποντον
ἀλλοτριωθῆναι
κατ'
|
ἐκείνους |
τοὺς
χρόνους;
ὑμεῖς,
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι. |
[210] |
πρὸς
ὑμᾶς
ἑλόμενοι
ποιήσασθαι
καὶ
|
ἀμείνους |
εἶναι
καὶ
δικαιότερ'
ἀξιοῦν
ὑμᾶς |
[240] |
καὶ
ἔτι
τὰς
ἑκασταχοῦ
βραδυτῆτας,
|
ὄκνους, |
ἀγνοίας,
φιλονικίας,
ἃ
πολιτικὰ
ταῖς |
[70] |
καὶ
τὴν
εἰς
Ἐρέτριαν,
ἐπειδὴ
|
τυράννους |
ἐκεῖνος
ἐν
ταύταις
ταῖς
πόλεσιν |
[180] |
τῶν
ἑαυτοῦ
εἰς
τοὺς
Θηβαίων
|
προγόνους |
εὐεργεσίας:
καὶ
γὰρ
τοὺς
Ἡρακλέους |
[120] |
συμβαίνει
λέγειν.
οἰκοδομῆσαι
δὲ
τοὺς
|
προγόνους |
ταυτὶ
τὰ
δικαστήρι'
ὑπείληφα,
οὐχ |
[200] |
κατορθώσαντας
αὐτῶν
οὐδὲ
τοὺς
κρατήσαντας
|
μόνους. |
δικαίως:
ὃ
μὲν
γὰρ
ἦν |
[10] |
ἴσως,
ὡς
κατ'
ἐκείνους
τοὺς
|
χρόνους |
εἶχε
τὰ
πράγματ'
ἀναμνῆσαι,
ἵνα |
[150] |
τὰ
δόγματα
ταῦτα
καὶ
τοὺς
|
χρόνους |
ἐν
οἷς
ἕκαστα
πέπρακται,
ἵν' |
[150] |
Ἀμφικτυόνων}
λέγε
δὴ
καὶ
τοὺς
|
χρόνους |
ἐν
οἷς
ταῦτ'
ἐγίγνετο:
εἰσὶ |
[190] |
δ'
ἀφώνου
κατ'
ἐκείνους
τοὺς
|
χρόνους |
ἐν
ταῖς
ἐκκλησίαις
καθημένου,
ἐγὼ |
[220] |
ῥηθῆναι,
διαβάλλειν,
καὶ
μετενεγκόντα
τοὺς
|
χρόνους |
καὶ
προφάσεις
ἀντὶ
τῶν
ἀληθῶν |
[240] |
καὶ
μέμνησθ'
ὅτι
τοὺς
πρώτους
|
χρόνους |
κατὰ
τὴν
ἡμέραν
ἑκάστην
ἐκρινόμην |
[60] |
καὶ
ἐγὼ
καθ'
οὓς
ἐπολιτευόμην
|
χρόνους. |
ὁμολογῶ.
ἀλλὰ
τί
ἐχρῆν
με |
[130] |
ὧν
οὗτος
κατ'
ἐκείνους
τοὺς
|
χρόνους |
τοῖς
μὲν
ἐχθροῖς
ὑπηρετῶν,
ἐμοὶ |
[80] |
Ἑλλήσποντον
ἀλλοτριωθῆναι
κατ'
ἐκείνους
τοὺς
|
χρόνους; |
ὑμεῖς,
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι.
τὸ
δ' |
[170] |
εἰς
τοὺς
περιεστηκότας
τῇ
πόλει
|
κινδύνους. |
Καί
μοι
φέρε
τὸ
ψήφισμα |
[80] |
καὶ
νομίζειν
ὑμᾶς
μὴ
μόνον
|
εὔνους |
ἑαυτοῖς,
ἀλλὰ
καὶ
φρονίμους
ἀνθρώπους |
[110] |
τ'
ἔπραττον
καὶ
διὰ
παντὸς
|
εὔνους |
εἰμὶ
καὶ
πρόθυμος
εὖ
ποιεῖν |
[170] |
μηδ'
ἐξητακὼς
πόρρωθεν,
οὔτ'
εἰ
|
εὔνους |
ἦν
οὔτ'
εἰ
πλούσιος,
οὐδὲν |
[290] |
πόλει
μνησθεὶς
οὐχ
ὡς
ἂν
|
εὔνους |
καὶ
δίκαιος
πολίτης
ἔσχε
τὴν |
[320] |
ἐγὼ
δ'
ἀσθενής,
ὁμολογῶ,
ἀλλ'
|
εὔνους |
μᾶλλον
ὑμῶν
τουτοισί.
(δύο
δ' |
[170] |
δὲ
τοὺς
ἀμφότερα
ταῦτα,
καὶ
|
εὔνους |
τῇ
πόλει
καὶ
πλουσίους,
οἱ |
[80] |
Εὐβοίᾳ
πόλεων
ἠλευθέρωκε,
καὶ
διατελεῖ
|
εὔνους |
ὢν
τῷ
δήμῳ
τῷ
Ἀθηναίων, |
[0] |
ὁ
τιθεὶς
ἐξ
ἀρχῆς
Σόλων,
|
εὔνους |
ὢν
ὑμῖν
καὶ
δημοτικός,
οὐ |
[20] |
τοῦτο
γράφω,
πλεῖν
ἐπὶ
τοὺς
|
τόπους |
ἐν
οἷς
ἂν
ᾖ
Φίλιππος |
[20] |
ταχίστην
τοὺς
πρέσβεις
ἐπὶ
τοὺς
|
τόπους |
ἐν
οἷς
ἂν
ὄντα
Φίλιππον |
[290] |
εὑρήσεις
ὅπλα
καὶ
πόλεις
καὶ
|
τόπους |
καὶ
λιμένας
καὶ
ναῦς
καὶ |
[160] |
τοὺς
ἔγγιστα
τῆς
Ἀττικῆς
παραγίγνεσθαι
|
τόπους, |
παραβαίνων
τὰς
πρὸς
ἡμᾶς
ὑπαρχούσας |
[290] |
λιμένας
καὶ
ναῦς
καὶ
{πολλοὺς}
|
ἵππους |
καὶ
τοὺς
ὑπὲρ
τούτων
ἀμυνομένους: |
[300] |
τῆς
πατρίδος
συμφέροντα
προῃρημένης,
τοὺς
|
καρποὺς |
ἔδει
γενναίους
καὶ
καλοὺς
καὶ |
[230] |
ἐπλάττετο,
ὑμεῖς
καλῶς
ποιοῦντες
τοὺς
|
καρποὺς |
κεκόμισθε.
ἀλλ'
ἐῶ
ταῦτα.
(καὶ |
[140] |
χώρα
καθιερώθη,
συνθεὶς
καὶ
διεξελθὼν
|
ἀνθρώπους |
ἀπείρους
λόγων
καὶ
τὸ
μέλλον |
[200] |
ἂν
τοὺς
εἰς
τὴν
πόλιν
|
ἀνθρώπους |
ἀφικνουμένους,
εἰ
τὰ
μὲν
πράγματ' |
[70] |
ἐγώ,
καὶ
ὁρῶν
καταδουλούμενον
πάντας
|
ἀνθρώπους |
ἐκεῖνον
ἠναντιούμην,
καὶ
προλέγων
καὶ |
[80] |
εὔνους
ἑαυτοῖς,
ἀλλὰ
καὶ
φρονίμους
|
ἀνθρώπους |
καὶ
μάντεις
εἶναι:
πάντα
γὰρ |
[240] |
ἢ
τί
λέγειν
τοὺς
ἀσεβεῖς
|
ἀνθρώπους |
τουτουσί;
(οὐχ
ὡς
ἐξεδόθησαν;
οὐχ |
[270] |
Αἰσχίνης
τοίνυν
τοσοῦτον
ὑπερβέβληκεν
ἅπαντας
|
ἀνθρώπους |
ὠμότητι
καὶ
συκοφαντίᾳ,
ὥστε
καὶ |
[140] |
ἐφ'
οἷς
ἐμισθώθη,
καὶ
λόγους
|
εὐπροσώπους |
καὶ
μύθους,
ὅθεν
ἡ
Κιρραία |
[180] |
μὲν
πόλεις
ἑώρα
παραιρούμενον
αὐτὸν
|
βαρβάρους |
καὶ
ἰδίας,
ὑπελάμβανεν
ἔλαττον
εἶναι |
[180] |
ἐνίας
δὲ
καὶ
ἀντὶ
Ἑλλήνων
|
βαρβάρους |
κατοικίζει
ἐπὶ
τὰ
ἱερὰ
καὶ |
[150] |
ἐπελθεῖν
τοὺς
πυλαγόρους
καὶ
τοὺς
|
συνέδρους |
καὶ
στήλαις
διαλαβεῖν
τοὺς
ὅρους, |
[280] |
λαβόντας
ἄδειαν
ἐχθροὺς
μὲν
πάλαι,
|
φανεροὺς |
δὲ
τόθ'
ἡγήσανθ'
αὑτοῖς
γεγενῆσθαι: |
[200] |
τοὺς
ἐπ'
Ἀρτεμισίῳ,
καὶ
πολλοὺς
|
ἑτέρους |
τοὺς
ἐν
τοῖς
δημοσίοις
μνήμασιν |
[210] |
παρόντας
πρέσβεις,
καὶ
τοὺς
μὲν
|
ἡμετέρους |
φίλους
ἐν
φόβῳ,
τοὺς
δ' |
[210] |
ἐποιήσαντο
τὴν
ἐκκλησίαν,
προσῆγον
ἐκείνους
|
προτέρους |
διὰ
τὸ
τὴν
τῶν
συμμάχων |
[100] |
δυναμένη
ἀνάγεσθαι.
(καίτοι
κατὰ
τοὺς
|
προτέρους |
νόμους
ἅπαντα
ταῦτ'
ἐγίγνετο.
τὸ |
[100] |
ἡγεμόνας
τῶν
συμμοριῶν
ἢ
τοὺς
|
δευτέρους |
καὶ
τρίτους
οἴεσθέ
μοι
διδόναι, |
[50] |
ἣν
ἀναγκαῖον
ἦν
πρὸς
τοὺς
|
νεωτέρους |
τῶν
πεπραγμένων
ἀπολύσασθαι.
παρηνώχλησθε
δ' |
[80] |
οὓς
ἡ
μὲν
πόλις
ὡς
|
ἐχθροὺς |
καὶ
οὔτε
δίκαι'
οὔτε
συμφέροντα |
[280] |
ἀτυχήμασιν
ὧν
ἐφρόνουν
λαβόντας
ἄδειαν
|
ἐχθροὺς |
μὲν
πάλαι,
φανεροὺς
δὲ
τόθ' |
[140] |
εἰ
μὴ
Θηβαίους
καὶ
Θετταλοὺς
|
ἐχθροὺς |
ποιήσειε
τῇ
πόλει:
ἀλλὰ
καίπερ |
[250] |
πολλάκις
ἐστεφανῶσθαι,
καὶ
μηδὲ
τοὺς
|
ἐχθροὺς |
ὑμᾶς,
ὡς
οὐ
καλά
γ' |
[40] |
Θηβαῖοι
καὶ
Θετταλοί,
τούτους
μὲν
|
ἐχθροὺς |
ὑπολήψεσθε,
ἐμοὶ
δὲ
πιστεύσετε’
οὐ |
[300] |
ἐναντίοις,
τοὺς
ὑπὲρ
τῶν
ἐχθρῶν
|
καιροὺς |
ἀντὶ
τῶν
τῆς
πατρίδος
θεραπεύειν, |
[230] |
εἴπερ
ἐνεδέχετο
παρὰ
τοὺς
παρόντας
|
καιρούς, |
ἐν
οἷς
οὐχ
ὅσ'
ἐβουλόμεθα, |
[20] |
καὶ
μὴ
προλαβὼν
ἐκεῖνος
τοὺς
|
ἐπικαίρους |
τῶν
τόπων
κύριος
τῆς
Θρᾴκης |
[140] |
καθιερώθη,
συνθεὶς
καὶ
διεξελθὼν
ἀνθρώπους
|
ἀπείρους |
λόγων
καὶ
τὸ
μέλλον
οὐ |
[260] |
πολλὰ
τραύματ'
εἰληφὼς
εἰκότως
τοὺς
|
ἀπείρους |
τῶν
τοιούτων
κινδύνων
ὡς
δειλοὺς |
[150] |
συνέδρους
καὶ
στήλαις
διαλαβεῖν
τοὺς
|
ὅρους, |
καὶ
ἀπειπεῖν
τοῖς
Ἀμφισσεῦσι
τοῦ |
[150] |
καὶ
βοσκήμασι
κατανέμουσιν,
ἐπελθεῖν
τοὺς
|
πυλαγόρους |
καὶ
τοὺς
συνέδρους
καὶ
στήλαις |
[300] |
τῶν
πρὸς
Πελοπόννησον
τόπων
τοὺς
|
ὁμόρους |
ταύτῃ;
οὐ
τὴν
σιτοπομπίαν,
ὅπως |
[300] |
πᾶσιν
ὠφελίμους
εἶναι,
συμμαχίας
πόλεων,
|
πόρους |
χρημάτων,
ἐμπορίου
κατασκευήν,
νόμων
συμφερόντων |
[100] |
καὶ
οὐδὲν
ἀναλίσκουσι,
τοὺς
δ'
|
ἀπόρους |
τῶν
πολιτῶν
ἐπιτρίβουσιν,
ἐκ
δὲ |
[100] |
ἐκ
τῶν
ἀπόρων
εἰς
τοὺς
|
εὐπόρους |
μετήνεγκα
τὰς
τριηραρχίας:
πάντ'
οὖν |
[310] |
τἄλλα
πάντα,
τοὺς
ποιητάς,
τοὺς
|
χορούς, |
τοὺς
ἀγωνιστάς.
(ὁ
Φιλάμμων
οὐχ |
[150] |
καὶ
μεθ'
ἡμῶν
ἐγένοντο,
ὥσπερ
|
χειμάρρους |
ἂν
ἅπαν
τοῦτο
τὸ
πρᾶγμ' |
[180] |
γὰρ
Ἑλληνίδας
πόλεις
ἃς
μὲν
|
ἐμφρούρους |
ποιεῖ
καὶ
τὰς
πολιτείας
καταλύει, |
[140] |
ὅπερ
πρότερον
συνέβη,
ὅτε
τοὺς
|
ταλαιπώρους |
Φωκέας
ἐποίησ'
ἀπολέσθαι
τὰ
ψευδῆ |
[230] |
τῶν
ἐχθρῶν,
οὗτοι
παρεσκευάκεσαν
τοὺς
|
περιχώρους |
πάντας
ἔχθρας
ἢ
φιλίας
ἐγγυτέρω, |
[260] |
δὲ
ταῖς
ἡμέραις
τοὺς
καλοὺς
|
θιάσους |
ἄγων
διὰ
τῶν
ὁδῶν,
τοὺς |
[90] |
Μέγαρα,
Αἴγιναν,
Κέω,
τὰς
ἄλλας
|
νήσους, |
οὐ
ναῦς,
οὐ
τείχη
τῆς |
[170] |
ἔφην
ταῦτα,
ἀκούσατέ
μου.
(ἐκεῖνος
|
ὅσους |
ἢ
πεῖσαι
χρήμασιν
Θηβαίων
ἢ |
[120] |
μοι
τὸν
νόμον
λαβών.
Νόμος.
|
{Ὅσους |
στεφανοῦσί
τινες
τῶν
δήμων,
τὰς |
[90] |
αὑτὸν
καθείρξας
τηρῇ:
δεῖ
δὲ
|
τοὺς |
ἀγαθοὺς
ἄνδρας
ἐγχειρεῖν
μὲν
ἅπασιν |
[290] |
τῷ
συμβούλῳ
τὴν
τοῦ
κατορθοῦν
|
τοὺς |
ἀγωνιζομένους
ἀνέθηκεν
δύναμιν,
ἀλλὰ
τοῖς |
[310] |
πάντα,
τοὺς
ποιητάς,
τοὺς
χορούς,
|
τοὺς |
ἀγωνιστάς.
(ὁ
Φιλάμμων
οὐχ
ὅτι |
[90] |
μόνον
οὐ
μνησικακοῦντες
οὐδὲ
προιέμενοι
|
τοὺς |
ἀδικουμένους
ἀλλὰ
καὶ
σῴζοντες
ἐφαίνεσθε, |
[190] |
οἱ
καθάπαξ
ἐχθροὶ
τῆς
πόλεως,
|
τοὺς |
Ἀθηναίων
κρίνουσι
φίλους
καὶ
Ἀθήνησιν |
[120] |
προσποιουμένοις
δ'
ὑπ'
ἀναισθησίας
τὸ
|
τοὺς |
ἀκούοντας
ἀλγεῖν
ποιεῖν
ὅταν
λέγωσιν, |
[270] |
ταῦθ'
οὕτως
ἔχοντα,
καὶ
οὐκέτι
|
τοὺς |
ἀκούοντας
σκεψομένους
τίς
ποτ'
αὐτός |
[270] |
ὁρῶ
τῆς
τῶν
λεγόντων
δυνάμεως
|
τοὺς |
ἀκούοντας
τὸ
πλεῖστον
κυρίους:
ὡς |
[50] |
μὴ
καὶ
τοὺς
θεριστὰς
καὶ
|
τοὺς |
ἄλλο
τι
μισθοῦ
πράττοντας
φίλους |
[240] |
δεύτερον
δὲ
δι'
ὑμᾶς
καὶ
|
τοὺς |
ἄλλους
Ἀθηναίους
ἐσῳζόμην.
δικαίως:
τοῦτο |
[180] |
πέμψαι
δὲ
καὶ
πρέσβεις
πρὸς
|
τοὺς |
ἄλλους
Ἕλληνας,
πρῶτον
δὲ
πάντων |
[250] |
ὁ
σεμνὸς
ἀνὴρ
καὶ
διαπτύων
|
τοὺς |
ἄλλους
σκόπει
πρὸς
ταύτην
ποίᾳ |
[140] |
πόλεως
ἀξίωμα
λαβὼν
ἀφίκετ'
εἰς
|
τοὺς |
Ἀμφικτύονας,
πάντα
τἄλλ'
ἀφεὶς
καὶ |
[130] |
ἱεροῦ
τοῦ
ἐν
Δήλῳ
εἰς
|
τοὺς |
Ἀμφικτύονας
συνεδρεύσαντες
ἡμεῖς
ἐκρίναμεν
Ὑπερείδην |
[150] |
τούτων
ἐγκλήματα
καὶ
πόλεμος
πρὸς
|
τοὺς |
Ἀμφισσεῖς
ἐταράχθη,
τὸ
μὲν
πρῶτον |
[170] |
πλουσιωτάτους,
οἱ
τριακόσιοι:
εἰ
δὲ
|
τοὺς |
ἀμφότερα
ταῦτα,
καὶ
εὔνους
τῇ |
[40] |
διὰ
τοὺς
πολλοὺς
τουτωνὶ
καὶ
|
τοὺς |
ἀνθισταμένους
τοῖς
ὑμετέροις
βουλήμασιν
ὑμεῖς |
[180] |
ἀρχῆς
κατήγαγον,
τοῖς
ὅπλοις
κρατήσαντες
|
τοὺς |
ἀντιβαίνειν
πειρωμένους
τοῖς
Ἡρακλέους
ἐγγόνοις, |
[260] |
ὧν
πολλὰ
τραύματ'
εἰληφὼς
εἰκότως
|
τοὺς |
ἀπείρους
τῶν
τοιούτων
κινδύνων
ὡς |
[120] |
εὖ
τὴν
πόλιν
προτρέπονται,
καὶ
|
τοὺς |
ἀποδιδόντας
τὴν
χάριν
μᾶλλον
ἐπαινοῦσι |
[80] |
πόλεσιν
κατέστησεν.
~Μετὰ
ταῦτα
δὲ
|
τοὺς |
ἀποστόλους
ἅπαντας
ἀπέστειλα,
καθ'
οὓς |
[240] |
ποιεῖν
ἂν
ἢ
τί
λέγειν
|
τοὺς |
ἀσεβεῖς
ἀνθρώπους
τουτουσί;
(οὐχ
ὡς |
[230] |
τοὺς
νησιώτας,
οὐχ
ἅπαντας,
ἀλλὰ
|
τοὺς |
ἀσθενεστάτους:
οὔτε
γὰρ
Χίος
οὔτε |
[40] |
τῇ
πρὸς
ὑμᾶς
ἐπιστολῇ
πρὸς
|
τοὺς |
αὑτοῦ
συμμάχους,
ὅτι
ἐγὼ
ταῦτα |
[280] |
προαιρεῖσθαι
τοῖς
πολλοῖς
καὶ
τὸ
|
τοὺς |
αὐτοὺς
μισεῖν
καὶ
φιλεῖν
οὕσπερ |
[100] |
ποιεῖν;
μνησικακεῖν
νὴ
Δία
πρὸς
|
τοὺς |
βουλομένους
σῴζεσθαι,
καὶ
προφάσεις
ζητεῖν |
[230] |
ἔχειν
Φίλιππον
λαβόντα
Βυζάντιον,
συμπολεμεῖν
|
τοὺς |
Βυζαντίους
μεθ'
ἡμῶν
πρὸς
ἐκεῖνον. |
[170] |
ἢ
ἐξαπατῆσαι
ἐνῆν
ἅπαντας
ηὐτρέπισται:
|
τοὺς |
δ'
ἀπ'
ἀρχῆς
ἀνθεστηκότας
αὐτῷ |
[100] |
μὲν
μικρὰ
καὶ
οὐδὲν
ἀναλίσκουσι,
|
τοὺς |
δ'
ἀπόρους
τῶν
πολιτῶν
ἐπιτρίβουσιν, |
[210] |
μὲν
ἡμετέρους
φίλους
ἐν
φόβῳ,
|
τοὺς |
δ'
ἐκείνου
θρασεῖς.
ὅτι
δ' |
[170] |
φίλους
ἐπᾶραι
καὶ
θρασεῖς
ποιῆσαι,
|
τοὺς |
δ'
ἐναντιουμένους
καταπλῆξαι,
ἵν'
ἢ |
[100] |
ἀτελεῖς
ἀπὸ
μικρῶν
ἀναλωμάτων
γιγνομένους,
|
τοὺς |
δὲ
μέτρι'
ἢ
μικρὰ
κεκτημένους |
[60] |
μὲν
ἐξαπατῶν,
τοῖς
δὲ
διδούς,
|
τοὺς |
δὲ
πάντα
τρόπον
διαφθείρων,
καὶ |
[100] |
δίκαια
ποιεῖν
ἠνάγκασα,
τοὺς
πλουσίους,
|
τοὺς |
δὲ
πένητας
ἔπαυσ'
ἀδικουμένους,
τῇ |
[310] |
οἳ
διασύροντες
τοὺς
ὄντας
τότε
|
τοὺς |
{δὲ}
πρότερον
γεγενημένους
ἐπῄνουν,
βάσκανον |
[20] |
ἐκ
πάντων
Ἀθηναίων
ἤδη
πέντε,
|
τοὺς |
δὲ
χειροτονηθέντας
ἀποδημεῖν
μηδεμίαν
ὑπερβολὴν |
[100] |
τοὺς
ἡγεμόνας
τῶν
συμμοριῶν
ἢ
|
τοὺς |
δευτέρους
καὶ
τρίτους
οἴεσθέ
μοι |
[260] |
αὑτοῦ
τύχην;
(ἐπειδὴ
δ'
εἰς
|
τοὺς |
δημότας
ἐνεγράφης
ὁπωσδήποτε,
ἐῶ
γὰρ |
[120] |
τῆς
συγγραφῆς
κομιζόμενος,
ἢ
λόγῳ
|
τοὺς |
δημοτικούς,
ἀλλ'
οὐ
τοῖς
πράγμασι |
[0] |
δεῖν
εἶναι,
ἀλλὰ
καὶ
τῷ
|
τοὺς |
δικάζοντας
ὀμωμοκέναι,
οὐκ
ἀπιστῶν
ὑμῖν, |
[160] |
καὶ
παντὶ
τῷ
στρατεύματι
πρὸς
|
τοὺς |
ἔγγιστα
τῆς
Ἀττικῆς
παραγίγνεσθαι
τόπους, |
[200] |
ὀφθαλμοῖς
πρὸς
Διὸς
ἑωρῶμεν
ἂν
|
τοὺς |
εἰς
τὴν
πόλιν
ἀνθρώπους
ἀφικνουμένους, |
[20] |
τὸν
Ἀθηναίων
δῆμον,
συμπεριλαμβάνοντας
καὶ
|
τοὺς |
ἑκατέρων
συμμάχους.
πρέσβεις
ᾑρέθησαν
Εὔβουλος |
[130] |
Φίλιππον
ἐξήλεγξα
φανερῶς
οὕτως
ὥστε
|
τοὺς |
ἐκείνου
συμμάχους
αὐτοὺς
ἀνισταμένους
ὁμολογεῖν: |
[50] |
ἧς
ἔχων
διατελεῖ
εἴς
τε
|
τοὺς |
Ἕλληνας
ἅπαντας
καὶ
τὸν
δῆμον |
[60] |
συνεργοὺς
λαβὼν
καὶ
πρότερον
κακῶς
|
τοὺς |
Ἕλληνας
ἔχοντας
πρὸς
ἑαυτοὺς
καὶ |
[180] |
τῶν
προγόνων
δόξης
τὸ
περιορᾶν
|
τοὺς |
Ἕλληνας
καταδουλουμένους:
(διὸ
δεδόχθαι
τῇ |
[290] |
τῶν
πόλεων
εὕροιτ'
ἄν,
οὐ
|
τοὺς |
ἐμοί:
(οἵ,
ὅτ'
ἦν
ἀσθενῆ |
[10] |
λέγω,
χείρονα
καὶ
ἐμὲ
καὶ
|
τοὺς |
ἐμοὺς
ὑπειλήφατε
καὶ
γιγνώσκετε,
τούτῳ |
[170] |
ὁ
κίνδυνος:
ἔπειτ'
ἐξελθόντας
Ἐλευσῖνάδε
|
τοὺς |
ἐν
ἡλικίᾳ
καὶ
τοὺς
ἱππέας |
[150] |
ὑπήκουον
οἱ
Θηβαῖοι,
πέμπει
πρὸς
|
τοὺς |
ἐν
Πελοποννήσῳ
συμμάχους
ὁ
Φίλιππος, |
[200] |
Μαραθῶνι
προκινδυνεύσαντας
τῶν
προγόνων,
καὶ
|
τοὺς |
ἐν
Πλαταιαῖς
παραταξαμένους,
καὶ
τοὺς |
[200] |
τοὺς
ἐν
Πλαταιαῖς
παραταξαμένους,
καὶ
|
τοὺς |
ἐν
Σαλαμῖνι
ναυμαχήσαντας
καὶ
τοὺς |
[200] |
ἐπ'
Ἀρτεμισίῳ,
καὶ
πολλοὺς
ἑτέρους
|
τοὺς |
ἐν
τοῖς
δημοσίοις
μνήμασιν
κειμένους |
[270] |
πόλει,
καὶ
ἐν
οἷς
πρὸς
|
τοὺς |
ἐναντίους
ἐστὶ
τῷ
δήμῳ,
ἐν |
[200] |
τοὺς
ἐν
Σαλαμῖνι
ναυμαχήσαντας
καὶ
|
τοὺς |
ἐπ'
Ἀρτεμισίῳ,
καὶ
πολλοὺς
ἑτέρους |
[20] |
με
ποιεῖν;
μὴ
προσάγειν
γράψαι
|
τοὺς |
ἐπὶ
τοῦθ'
ἥκοντας,
ἵν'
ὑμῖν |
[240] |
καὶ
τῷ
διδόναι
καὶ
διαφθείρειν
|
τοὺς |
ἐπὶ
τῶν
πραγμάτων.
οὐκοῦν
τῶν |
[20] |
ὅρκοι,
καὶ
μὴ
προλαβὼν
ἐκεῖνος
|
τοὺς |
ἐπικαίρους
τῶν
τόπων
κύριος
τῆς |
[260] |
θιάσους
ἄγων
διὰ
τῶν
ὁδῶν,
|
τοὺς |
ἐστεφανωμένους
τῷ
μαράθῳ
καὶ
τῇ |
[100] |
δ'
ἐκ
τῶν
ἀπόρων
εἰς
|
τοὺς |
εὐπόρους
μετήνεγκα
τὰς
τριηραρχίας:
πάντ' |
[250] |
πολλῶν
πολλάκις
ἐστεφανῶσθαι,
καὶ
μηδὲ
|
τοὺς |
ἐχθροὺς
ὑμᾶς,
ὡς
οὐ
καλά |
[310] |
γὰρ
οὐδένα
φημί.
ἀλλὰ
πρὸς
|
τοὺς |
ζῶντας,
ὦ
χρηστέ,
ἵνα
μηδὲν |
[100] |
οὐκ
ἔλαβεν.
καίτοι
πόσα
χρήματα
|
τοὺς |
ἡγεμόνας
τῶν
συμμοριῶν
ἢ
τοὺς |
[180] |
Θηβαίων
προγόνους
εὐεργεσίας:
καὶ
γὰρ
|
τοὺς |
Ἡρακλέους
παῖδας
ἀποστερουμένους
ὑπὸ
Πελοποννησίων |
[130] |
ὡς
ἐν
δημοκρατίᾳ
δεινὰ
ποιῶ
|
τοὺς |
ἠτυχηκότας
τῶν
πολιτῶν
ὑβρίζων
καὶ |
[260] |
ἄσπονδος
καὶ
ἀκήρυκτος
ὑμῖν
πρὸς
|
τοὺς |
θεατὰς
πόλεμος,
ὑφ'
ὧν
πολλὰ |
[80] |
ὑμεῖς
οἱ
τὰ
βέλτιστα
βουλόμενοι
|
τοὺς |
θεοὺς
αἰτεῖτε,
μὴ
μεταδοῖεν
ὑμῖν |
[240] |
τούτοις
πᾶσι
μάλιστα
μὲν
διὰ
|
τοὺς |
θεούς,
δεύτερον
δὲ
δι'
ὑμᾶς |
[210] |
ὑμᾶς
ἀξιοῖ
ψηφίσασθαι
τοὺς
ὀμωμοκότας
|
τοὺς |
θεούς;
εἰ
δὲ
μὴ
παρῆν, |
[210] |
εἰ
ὧν
ὡς
ἀρίστων
αὐτὸς
|
τοὺς |
θεοὺς
ἐποιήσατο
μάρτυρας,
ταῦθ'
ὡς |
[0] |
δικαζόντων
ἕκαστος
ὑμῶν
τὴν
πρὸς
|
τοὺς |
θεοὺς
εὐσέβειαν
φυλάττων
καὶ
τὰ |
[10] |
φθόνου
τοῦτο
ποιεῖν:
οὔτε
μὰ
|
τοὺς |
θεοὺς
ὀρθῶς
ἔχον
οὔτε
πολιτικὸν |
[140] |
δ'
ἐναντίον
ὑμῶν,
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
|
τοὺς |
θεοὺς
πάντας
καὶ
πάσας
ὅσοι |
[0] |
τῶν
κοινῇ
πεπολιτευμένων,
βούλομαι
πάλιν
|
τοὺς |
θεοὺς
παρακαλέσαι,
καὶ
ἐναντίον
ὑμῶν |
[110] |
τῶν
παραγεγραμμένων
νόμων,
οὔτε
μὰ
|
τοὺς |
θεοὺς
ὑμᾶς
οἶμαι
μανθάνειν
οὔτ' |
[0] |
τε
καὶ
δόξης,
τοῦτο
παραστῆσαι
|
τοὺς |
θεοὺς
ὑμῖν,
μὴ
τὸν
ἀντίδικον |
[50] |
οὕτω
μαίνομαι,
εἰ
μὴ
καὶ
|
τοὺς |
θεριστὰς
καὶ
τοὺς
ἄλλο
τι |
[140] |
τῆς
ἰδίας
ἕνεκ'
ἔχθρας
ἢ
|
τοὺς |
Θετταλοὺς
ἢ
τοὺς
Θηβαίους
συμπείθοι |
[140] |
ἐνόμιζε
καὶ
τοὺς
Θηβαίους
καὶ
|
τοὺς |
Θετταλοὺς
καὶ
πάντας
φυλάξεσθαι,
ἂν |
[40] |
ἐπὶ
τοῖς
συμβεβηκόσιν,
Αἰσχίνη,
καὶ
|
τοὺς |
Θηβαίους
ἐλεεῖς,
κτήματ'
ἔχων
ἐν |
[140] |
ὑπόψεσθαι
τὸ
πρᾶγμ'
ἐνόμιζε
καὶ
|
τοὺς |
Θηβαίους
καὶ
τοὺς
Θετταλοὺς
καὶ |
[150] |
ταῦτ'
ἐπὶ
τὴν
Ἑλλάδα
καὶ
|
τοὺς |
Θηβαίους
καὶ
ὑμᾶς
πράττειν,
ἀπεκρύπτετο, |
[140] |
ἔχθρας
ἢ
τοὺς
Θετταλοὺς
ἢ
|
τοὺς |
Θηβαίους
συμπείθοι
βαδίζειν
ἐφ'
ὑμᾶς, |
[30] |
τὴν
τόθ'
ὑποῦσαν
ἀπέχθειαν
πρὸς
|
τοὺς |
Θηβαίους.
τί
οὖν
συνέβη
μετὰ |
[180] |
τῶν
προγόνων
τῶν
ἑαυτοῦ
εἰς
|
τοὺς |
Θηβαίων
προγόνους
εὐεργεσίας:
καὶ
γὰρ |
[140] |
καὶ
τὸ
μέλλον
οὐ
προορωμένους,
|
τοὺς |
ἱερομνήμονας,
~πείθει
ψηφίσασθαι
περιελθεῖν
τὴν |
[170] |
Ἐλευσῖνάδε
τοὺς
ἐν
ἡλικίᾳ
καὶ
|
τοὺς |
ἱππέας
δεῖξαι
πᾶσιν
ὑμᾶς
αὐτοὺς |
[310] |
εἴπω,
τὸν
ζῶντ'
ἐξέταζε
καὶ
|
τοὺς |
καθ'
αὑτόν,
ὥσπερ
τἄλλα
πάντα, |
[260] |
ὑπέρλαμπρον,
ἐν
δὲ
ταῖς
ἡμέραις
|
τοὺς |
καλοὺς
θιάσους
ἄγων
διὰ
τῶν |
[300] |
τὰ
τῆς
πατρίδος
συμφέροντα
προῃρημένης,
|
τοὺς |
καρποὺς
ἔδει
γενναίους
καὶ
καλοὺς |
[230] |
περιβαλλόμενος
ἐπλάττετο,
ὑμεῖς
καλῶς
ποιοῦντες
|
τοὺς |
καρποὺς
κεκόμισθε.
ἀλλ'
ἐῶ
ταῦτα. |
[100] |
ὃ
εἰσῆλθον
τὴν
γραφήν,
εἶτα
|
τοὺς |
καταλόγους,
τόν
τ'
ἐκ
τοῦ |
[320] |
οὐκ
ἀπειλούντων,
οὐκ
ἐπαγγελλομένων,
οὐχὶ
|
τοὺς |
καταράτους
τούτους
ὥσπερ
θηρία
μοι |
[90] |
ἀλλ'
οὐ
διὰ
ταῦτα
προίεντο
|
τοὺς |
καταφεύγοντας
ἐφ'
ἑαυτούς,
ἀλλ'
ὑπὲρ |
[200] |
ἀξιώσασα
τιμῆς
ἔθαψεν,
Αἰσχίνη,
οὐχὶ
|
τοὺς |
κατορθώσαντας
αὐτῶν
οὐδὲ
τοὺς
κρατήσαντας |
[200] |
οὐχὶ
τοὺς
κατορθώσαντας
αὐτῶν
οὐδὲ
|
τοὺς |
κρατήσαντας
μόνους.
δικαίως:
ὃ
μὲν |
[230] |
ὁρίοις
γενέσθαι:
ἀντὶ
δὲ
τοῦ
|
τοὺς |
λῃστὰς
ἡμᾶς
φέρειν
καὶ
ἄγειν |
[160] |
πόνων
ὑπέμεινα,
ὑμεῖς
δὲ
μηδὲ
|
τοὺς |
λόγους
αὐτῶν
ἀνέξεσθε.
(ὁρῶν
γὰρ |
[280] |
ἅπαντας
ἔχειν
ὥστ'
οὐ
μεμνῆσθαι
|
τοὺς |
λόγους
οὓς
ἐδημηγόρεις
ἐν
τῷ |
[270] |
καὶ
μετ'
εὐνοίας
πάντας
εἰρηκὼς
|
τοὺς |
λόγους,
φυλάττειν
ἐμὲ
καὶ
τηρεῖν |
[200] |
καὶ
σωτηρίας
κίνδυνον
ἀράμενοι,
μὰ
|
τοὺς |
Μαραθῶνι
προκινδυνεύσαντας
τῶν
προγόνων,
καὶ |
[130] |
ταῦτ'
ἀληθῆ
λέγω,
κάλει
τούτων
|
τοὺς |
μάρτυρας.
Μάρτυρες.
{Μαρτυροῦσι
Δημοσθένει
ὑπὲρ |
[130] |
ἀληθῆ
λέγω,
κάλει
μοι
τούτων
|
τοὺς |
μάρτυρας.
Μάρτυρες.
{Τελέδημος
Κλέωνος,
Ὑπερείδης |
[170] |
δείξας
καὶ
παραστήσας
τὰ
ὅπλα
|
τοὺς |
μὲν
ἑαυτοῦ
φίλους
ἐπᾶραι
καὶ |
[20] |
ψεύδεται:
εἰ
γὰρ
ὑμεῖς
ἅμα
|
τοὺς |
μὲν
Ἕλληνας
εἰς
πόλεμον
παρεκαλεῖτε, |
[60] |
καὶ
στασιαστικῶς
ἔτι
χεῖρον
διέθηκε,
|
τοὺς |
μὲν
ἐξαπατῶν,
τοῖς
δὲ
διδούς, |
[210] |
ἄλλων
συμμάχων
παρόντας
πρέσβεις,
καὶ
|
τοὺς |
μὲν
ἡμετέρους
φίλους
ἐν
φόβῳ, |
[100] |
τὸ
ναυτικὸν
ὑμῶν
καταλυόμενον
καὶ
|
τοὺς |
μὲν
πλουσίους
ἀτελεῖς
ἀπὸ
μικρῶν |
[100] |
καιρῶν,
ἔθηκα
νόμον
καθ'
ὃν
|
τοὺς |
μὲν
τὰ
δίκαια
ποιεῖν
ἠνάγκασα, |
[30] |
ταῦτ'
εὐθύς,
οὐκ
εἰς
μακράν;
|
τοὺς |
μὲν
Φωκέας
ἀπολέσθαι
καὶ
κατασκαφῆναι |
[170] |
ἔσεσθ'
ἐμπειρότεροι.
(εἶπον
τοίνυν
ὅτι
|
τοὺς |
μὲν
ὡς
ὑπαρχόντων
Θηβαίων
Φιλίππῳ |
[180] |
ἐγγόνοις,
καὶ
τὸν
Οἰδίπουν
καὶ
|
τοὺς |
μετ'
ἐκείνου
ἐκπεσόντας
ὑπεδεξάμεθα,
καὶ |
[60] |
αἰσχρῶν,
ἧς
ἂν
Θετταλοὺς
καὶ
|
τοὺς |
μετὰ
τούτων
εἴποι
τις,
ἢ |
[150] |
τρέφειν
ἔφασαν
δεῖν
καὶ
ζημιοῦν
|
τοὺς |
μὴ
ταῦτα
ποιοῦντας,
ἢ
κεῖνον |
[110] |
ἐκ
τῶν
ἰδίων
ἀναλωμάτων
καθώπλισαν
|
τοὺς |
νεανίσκους
ἀσπίσιν
ὀκτακοσίαις,
δεδόχθαι
τῇ |
[50] |
κατασκεδάσας,
ἣν
ἀναγκαῖον
ἦν
πρὸς
|
τοὺς |
νεωτέρους
τῶν
πεπραγμένων
ἀπολύσασθαι.
παρηνώχλησθε |
[230] |
μὲν
τοίνυν
εἶχεν
ἡ
πόλις
|
τοὺς |
νησιώτας,
οὐχ
ἅπαντας,
ἀλλὰ
τοὺς |
[50] |
καὶ
μή:
ἔτι
μέντοι
καὶ
|
τοὺς |
νόμους
δεικτέον
εἶναί
μοι
δοκεῖ, |
[0] |
ἂν
εἴη
τοῦτό
γἐ,
(ἀλλὰ
|
τοὺς |
νόμους
καὶ
τὸν
ὅρκον,
ἐν |
[220] |
ἅπερ
οὗτος
νῦν,
καὶ
τὸ
|
τοὺς |
νόμους
μηκέτ'
ἐᾶν
περὶ
τῶν |
[90] |
Φιλίππου
καὶ
ἀποδοὺς
τὰς
πατρίδας,
|
τοὺς |
νόμους,
τὴν
ἐλευθερίαν,
τὰ
ἱερά. |
[120] |
ἦν
παρ'
ἐμοῦ
δίκην
κατὰ
|
τοὺς |
νόμους
ὑπὲρ
τούτων
λαβεῖν,
εἴπερ |
[170] |
ἣν
γὰρ
ὁ
κῆρυξ
κατὰ
|
τοὺς |
νόμους
φωνὴν
ἀφίησι,
ταύτην
κοινὴν |
[120] |
ἀναγιγνώσκεσθαι
τοῖς
γ'
ὀμωμοκόσιν
κατὰ
|
τοὺς |
νόμους
ψηφιεῖσθαι;
(ἔπειτα
τοιαῦτα
ποιῶν |
[310] |
νικῶν
ἀνηγορεύετο.
καὶ
σὺ
πρὸς
|
τοὺς |
νῦν
ὅρα
με
ῥήτορας,
πρὸς |
[290] |
ἐπὶ
τὴν
κεφαλὴν
ἀναθεῖεν
ἅπαντες,
|
τοὺς |
ὁμοίους
τούτῳ
παρ'
ἑκάστῃ
τῶν |
[300] |
δὲ
τῶν
πρὸς
Πελοπόννησον
τόπων
|
τοὺς |
ὁμόρους
ταύτῃ;
οὐ
τὴν
σιτοπομπίαν, |
[250] |
δῆμον
ἑώρα
τιθέμενον,
οὐχ
ὃ
|
τοὺς |
ὀμωμοκότας
δικαστάς,
οὐχ
ὃ
τὴν |
[210] |
ἄριστα
νῦν
ὑμᾶς
ἀξιοῖ
ψηφίσασθαι
|
τοὺς |
ὀμωμοκότας
τοὺς
θεούς;
εἰ
δὲ |
[310] |
ἐκείνους
ἦσάν
τινες,
οἳ
διασύροντες
|
τοὺς |
ὄντας
τότε
τοὺς
{δὲ}
πρότερον |
[110] |
τοὺς
χειμῶνας
πλεῦσαι
καὶ
μισθοδοτῆσαι
|
τοὺς |
ὁπλίτας,
ἐκ
τῆς
ἰδίας
οὐσίας |
[140] |
δ'
αὐτῷ
τῷ
πολέμῳ
κρατοῦντι
|
τοὺς |
ὁποιουσδήποθ'
ὑμεῖς
ἐξεπέμπετε
στρατηγούς
ἐῶ |
[20] |
τῆς
πόλεως
προλάβοι
πρὸ
τοῦ
|
τοὺς |
ὅρκους
ἀποδοῦναι,
πάντα
ταῦτα
βεβαίως |
[20] |
ἂν
ὄντα
Φίλιππον
πυνθάνωνται,
καὶ
|
τοὺς |
ὅρκους
ἀπολαμβάνειν:
οὗτοι
δ'
οὐδὲ |
[180] |
δῆμον
περὶ
τῆς
εἰρήνης,
ὑπεριδὼν
|
τοὺς |
ὅρκους
καὶ
τὰ
παρὰ
πᾶσι |
[20] |
ὄντας
πυνθάνωνται
τὸν
Φίλιππον,
καὶ
|
τοὺς |
ὅρκους
λαβεῖν
τε
παρ'
αὐτοῦ |
[160] |
ἡγούμενος
τὰς
ἡμετέρας
συνθήκας,
καὶ
|
τοὺς |
ὅρκους
λύειν
ἐπιβάλλεται
καὶ
τὴν |
[30] |
καὶ
τὰ
χωρία
σῶσαι,
λαβόντας
|
τοὺς |
ὅρκους
πρὶν
ἐκεῖνον
ἐξελεῖν
αὐτά: |
[20] |
οἷς
ἂν
ᾖ
Φίλιππος
καὶ
|
τοὺς |
ὅρκους
τὴν
ταχίστην
ἀπολαμβάνειν,
ἵν' |
[150] |
τοὺς
συνέδρους
καὶ
στήλαις
διαλαβεῖν
|
τοὺς |
ὅρους,
καὶ
ἀπειπεῖν
τοῖς
Ἀμφισσεῦσι |
[160] |
ποιεῖσθαι
τὰς
ἀνοχάς,
ἄν
περ
|
τοὺς |
οὐκ
ὀρθῶς
συμβουλεύοντας
ὑμῖν
παραπέμψαντες |
[280] |
οἷς
ἔπταισεν
ἡ
πόλις
ὡμολογήσατε.
|
τοὺς |
οὖν
ἐπὶ
τοῖς
κοινοῖς
ἀτυχήμασιν |
[260] |
τῷ
μαράθῳ
καὶ
τῇ
λεύκῃ,
|
τοὺς |
ὄφεις
τοὺς
παρείας
θλίβων
καὶ |
[220] |
ἐγίγνοντ'
ἂν
οἱ
λόγοι.
διόπερ
|
τοὺς |
παρ'
αὐτὰ
τὰ
πράγματ'
ἐλέγχους |
[10] |
καὶ
δικαίας
ὁδοῦ
καὶ
φυγὼν
|
τοὺς |
παρ'
αὐτὰ
τὰ
πράγματ'
ἐλέγχους, |
[230] |
ὁ
γὰρ
ἀντωνούμενος
καὶ
ταχὺ
|
τοὺς |
παρ'
ἡμῶν
ἀπελαυνομένους
προσδεξόμενος
καὶ |
[90] |
καὶ
Περινθίων
εὐχαριστίαν}
(λέγε
καὶ
|
τοὺς |
παρὰ
τῶν
ἐν
Χερρονήσῳ
στεφάνους. |
[150] |
μεθ'
ὑμῶν
βοηθεῖν
καὶ
ἀμύνασθαι
|
τοὺς |
παραβαίνοντάς
τι
τῶν
ἐν
ἀνθρώποις |
[260] |
καὶ
τῇ
λεύκῃ,
τοὺς
ὄφεις
|
τοὺς |
παρείας
θλίβων
καὶ
ὑπὲρ
τῆς |
[230] |
ταῦτ'
ἔγραφες,
εἴπερ
ἐνεδέχετο
παρὰ
|
τοὺς |
παρόντας
καιρούς,
ἐν
οἷς
οὐχ |
[50] |
οὐκ
ἀληθῆ,
οὗτός
ἐστιν
ὁ
|
τοὺς |
περὶ
ἁπάντων
τῶν
ἐμοὶ
πεπολιτευμένων |
[110] |
παραλείπω,
ὑπολαμβάνων
πρῶτον
μὲν
ἐφεξῆς
|
τοὺς |
περὶ
αὐτοῦ
τοῦ
παρανόμου
λόγους |
[210] |
τῶν
πραγμάτων
ἡγούμενοι,
μάταιον
ὄχλον
|
τοὺς |
περὶ
τούτων
λόγους
νομίσητε:
ὅ |
[10] |
Αἰσχίνη,
τοῦτο
παντελῶς
εὔηθες
ᾠήθης,
|
τοὺς |
περὶ
τῶν
πεπραγμένων
καὶ
πεπολιτευμένων |
[190] |
πρὸς
ὑμᾶς,
ἄνδρες
δικασταί,
καὶ
|
τοὺς |
περιεστηκότας
ἔξωθεν
καὶ
ἀκροωμένους,
ἐπεὶ |
[170] |
ἔδωκ'
ἐμαυτὸν
ὑμῖν
ἁπλῶς
εἰς
|
τοὺς |
περιεστηκότας
τῇ
πόλει
κινδύνους.
Καί |
[230] |
ὑπὲρ
τῶν
ἐχθρῶν,
οὗτοι
παρεσκευάκεσαν
|
τοὺς |
περιχώρους
πάντας
ἔχθρας
ἢ
φιλίας |
[100] |
μὲν
τὰ
δίκαια
ποιεῖν
ἠνάγκασα,
|
τοὺς |
πλουσίους,
τοὺς
δὲ
πένητας
ἔπαυσ' |
[170] |
σωθῆναι
αὐτὴν
ἐβούλεσθε:
εἰ
δὲ
|
τοὺς |
πλουσιωτάτους,
οἱ
τριακόσιοι:
εἰ
δὲ |
[310] |
καθ'
αὑτόν,
ὥσπερ
τἄλλα
πάντα,
|
τοὺς |
ποιητάς,
τοὺς
χορούς,
τοὺς
ἀγωνιστάς. |
[140] |
προτέροις
ἐπέθηκε
τέλος:
περὶ
οὗ
|
τοὺς |
πολλοὺς
ἀνήλωσε
λόγους,
τὰ
τῶν |
[110] |
μανθάνειν
οὔτ'
αὐτὸς
ἐδυνάμην
συνεῖναι
|
τοὺς |
πολλούς:
ἁπλῶς
δὲ
τὴν
ὀρθὴν |
[240] |
οὐδ'
ἀγνωμονῆσαί
τι
θαυμαστὸν
ἦν
|
τοὺς |
πολλοὺς
πρὸς
ἐμέ,
πρῶτον
μὲν |
[40] |
ὅτῳ
δωροδοκήσετε
περιποιεῖ,
καὶ
διὰ
|
τοὺς |
πολλοὺς
τουτωνὶ
καὶ
τοὺς
ἀνθισταμένους |
[20] |
ἔγραψα
βουλεύων
ἀποπλεῖν
τὴν
ταχίστην
|
τοὺς |
πρέσβεις
ἐπὶ
τοὺς
τόπους
ἐν |
[20] |
εἰ
δὲ
βουλεύων
ἐγὼ
προσάγειν
|
τοὺς |
πρέσβεις
ᾤμην
δεῖν,
τοῦτό
μου |
[310] |
ἐχόντων
τούτων
τῇ
φύσει,
πρὸς
|
τοὺς |
πρὸ
ἐμαυτοῦ
νῦν
ἐγὼ
κρίνωμαι |
[120] |
ἀλλήλων
συμβαίνει
λέγειν.
οἰκοδομῆσαι
δὲ
|
τοὺς |
προγόνους
ταυτὶ
τὰ
δικαστήρι'
ὑπείληφα, |
[270] |
χρηστοῦ.
τὸ
δὲ
δὴ
καὶ
|
τοὺς |
πρὸς
ἔμ'
αὐτὸν
ἀγῶνας
ἐάσαντα |
[100] |
οὐ
δυναμένη
ἀνάγεσθαι.
(καίτοι
κατὰ
|
τοὺς |
προτέρους
νόμους
ἅπαντα
ταῦτ'
ἐγίγνετο. |
[70] |
καὶ
ἐν
φυλακῇ
ἔχει,
ἐπιμεληθῆναι
|
τοὺς |
πρυτάνεις
καὶ
τοὺς
στρατηγοὺς
ὅπως |
[160] |
ἧκε
δ'
ἀγγέλλων
τις
ὡς
|
τοὺς |
πρυτάνεις
ὡς
Ἐλάτεια
κατείληπται.
καὶ |
[240] |
γὰρ
δήπου
καὶ
μέμνησθ'
ὅτι
|
τοὺς |
πρώτους
χρόνους
κατὰ
τὴν
ἡμέραν |
[150] |
σπείρουσι
καὶ
βοσκήμασι
κατανέμουσιν,
ἐπελθεῖν
|
τοὺς |
πυλαγόρους
καὶ
τοὺς
συνέδρους
καὶ |
[160] |
τὰ
γέρρ'
ἐνεπίμπρασαν,
οἱ
δὲ
|
τοὺς |
στρατηγοὺς
μετεπέμποντο
καὶ
τὸν
σαλπικτὴν |
[70] |
ἔχει,
ἐπιμεληθῆναι
τοὺς
πρυτάνεις
καὶ
|
τοὺς |
στρατηγοὺς
ὅπως
ἡ
βουλὴ
συναχθῇ |
[70] |
ναύαρχον
καὶ
τὰ
πλοῖα
καὶ
|
τοὺς |
στρατιώτας,
καὶ
εἰ
μὲν
δι' |
[110] |
τῆς
χάριτος
μὲν
ἀποστερεῖν,
εἰς
|
τοὺς |
συκοφάντας
δ'
ἄγειν,
καὶ
τούτους |
[150] |
κατανέμουσιν,
ἐπελθεῖν
τοὺς
πυλαγόρους
καὶ
|
τοὺς |
συνέδρους
καὶ
στήλαις
διαλαβεῖν
τοὺς |
[170] |
δίκαιον
ἡγεῖσθαι.
(καίτοι
εἰ
μὲν
|
τοὺς |
σωθῆναι
τὴν
πόλιν
βουλομένους
παρελθεῖν |
[160] |
μὲν
εὐθὺς
ἐξαναστάντες
μεταξὺ
δειπνοῦντες
|
τούς |
τ'
ἐκ
τῶν
σκηνῶν
τῶν |
[140] |
ὑποληφθῇ:
ὅπερ
πρότερον
συνέβη,
ὅτε
|
τοὺς |
ταλαιπώρους
Φωκέας
ἐποίησ'
ἀπολέσθαι
τὰ |
[200] |
εἶναι
ὥστε
καὶ
τῶν
προγόνων
|
τοὺς |
ταῦτα
πράξαντας
μάλιστ'
ἐπαινεῖτε.
εἰκότως: |
[230] |
οὐκ
ἐλαττοῦσθαι
νομίζουσα
οὐδὲ
κρίνουσα
|
τοὺς |
ταῦτα
συμβουλεύσαντας
οὐδ'
ἀγανακτοῦσ'
ἐπὶ |
[180] |
κατοικίζει
ἐπὶ
τὰ
ἱερὰ
καὶ
|
τοὺς |
τάφους
ἐπάγων,
οὐδὲν
ἀλλότριον
ποιῶν |
[310] |
ἢ
πλείων
ἢ
ἐλάττων
φθόνος,
|
τοὺς |
τεθνεῶτας
δ'
οὐδὲ
τῶν
ἐχθρῶν |
[250] |
νεβρίζων
καὶ
κρατηρίζων
καὶ
καθαίρων
|
τοὺς |
τελουμένους
καὶ
ἀπομάττων
τῷ
πηλῷ |
[310] |
ἐστιν,
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τὴν
πρὸς
|
τοὺς |
τετελευτηκότας
εὔνοιαν
ὑπάρχουσαν
προλαβόντα
παρ' |
[310] |
ἡ
δὲ
σὴ
ταῖς
τῶν
|
τοὺς |
τοιούτους
τότε
συκοφαντούντων:
δῆλον
γὰρ |
[20] |
ψήφισμα
τοῦτο
γράφω,
πλεῖν
ἐπὶ
|
τοὺς |
τόπους
ἐν
οἷς
ἂν
ᾖ |
[20] |
τὴν
ταχίστην
τοὺς
πρέσβεις
ἐπὶ
|
τοὺς |
τόπους
ἐν
οἷς
ἂν
ὄντα |
[100] |
τοῦ
ἐμοῦ
νόμου
κατάλογον.
Κατάλογος
|
{Τοὺς |
τριηράρχους
αἱρεῖσθαι
ἐπὶ
τὴν
τριήρη |
[100] |
καὶ
τὸν
καλὸν
κατάλογον.
Κατάλογος.
|
{Τοὺς |
τριηράρχους
καλεῖσθαι
ἐπὶ
τὴν
τριήρη |
[80] |
προῄρηνται.
Λέγε
δ'
αὐτοῖς
καὶ
|
τοὺς |
τῶν
Βυζαντίων
στεφάνους
καὶ
τοὺς |
[80] |
τοὺς
τῶν
Βυζαντίων
στεφάνους
καὶ
|
τοὺς |
τῶν
Περινθίων,
οἷς
ἐστεφάνουν
ἐκ |
[290] |
αἰσχροκερδίας
τὰ
κοινῇ
συμφέροντα
προίεντο,
|
τοὺς |
ὑπάρχοντας
ἕκαστοι
πολίτας
ἐξαπατῶντες
καὶ |
[290] |
ναῦς
καὶ
{πολλοὺς}
ἵππους
καὶ
|
τοὺς |
ὑπὲρ
τούτων
ἀμυνομένους:
~Ταῦτα
προὐβαλόμην |
[300] |
μισθώσαντα
δ'
αὑτὸν
τοῖς
ἐναντίοις,
|
τοὺς |
ὑπὲρ
τῶν
ἐχθρῶν
καιροὺς
ἀντὶ |
[270] |
τὸν
καλὸν
κἀγαθὸν
πολίτην
δεῖ
|
τοὺς |
ὑπὲρ
τῶν
κοινῶν
εἰσεληλυθότας
δικαστὰς |
[70] |
μὲν
ἀναιρῶν,
εἰς
τὰς
δὲ
|
τοὺς |
φυγάδας
κατάγων,
πότερον
ταῦτα
ποιῶν |
[30] |
προειληφότος
αὐτοῦ,
εἰ
πρὸ
τοῦ
|
τοὺς |
Φωκέας
ἀπολέσθαι
ψηφίσαισθε
βοηθεῖν,
ἐκφύγοι |
[30] |
τὰ
τῆς
στρατείας
τῆς
ἐπὶ
|
τοὺς |
Φωκέας
εὐτρεπῆ
ποιήσαιτο,
ἵνα
μή, |
[110] |
ἐπὶ
τῆς
διοικήσεως
κεχειροτονημένου
διὰ
|
τοὺς |
χειμῶνας
πλεῦσαι
καὶ
μισθοδοτῆσαι
τοὺς |
[310] |
ὥσπερ
τἄλλα
πάντα,
τοὺς
ποιητάς,
|
τοὺς |
χορούς,
τοὺς
ἀγωνιστάς.
(ὁ
Φιλάμμων |
[10] |
προσῆκον
ἴσως,
ὡς
κατ'
ἐκείνους
|
τοὺς |
χρόνους
εἶχε
τὰ
πράγματ'
ἀναμνῆσαι, |
[150] |
μοι
τὰ
δόγματα
ταῦτα
καὶ
|
τοὺς |
χρόνους
ἐν
οἷς
ἕκαστα
πέπρακται, |
[150] |
τῶν
Ἀμφικτυόνων}
λέγε
δὴ
καὶ
|
τοὺς |
χρόνους
ἐν
οἷς
ταῦτ'
ἐγίγνετο: |
[190] |
σοῦ
δ'
ἀφώνου
κατ'
ἐκείνους
|
τοὺς |
χρόνους
ἐν
ταῖς
ἐκκλησίαις
καθημένου, |
[220] |
τήμερον
ῥηθῆναι,
διαβάλλειν,
καὶ
μετενεγκόντα
|
τοὺς |
χρόνους
καὶ
προφάσεις
ἀντὶ
τῶν |
[130] |
δεῖξαι,
ὧν
οὗτος
κατ'
ἐκείνους
|
τοὺς |
χρόνους
τοῖς
μὲν
ἐχθροῖς
ὑπηρετῶν, |
[80] |
τὸν
Ἑλλήσποντον
ἀλλοτριωθῆναι
κατ'
ἐκείνους
|
τοὺς |
χρόνους;
ὑμεῖς,
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι.
τὸ |
[320] |
ἀπειλούντων,
οὐκ
ἐπαγγελλομένων,
οὐχὶ
τοὺς
|
καταράτους |
τούτους
ὥσπερ
θηρία
μοι
προσβαλλόντων, |
[10] |
μου,
τὰ
πεπραγμέν'
ἑαυτῷ
μετὰ
|
Φιλοκράτους |
ἀνατιθεὶς
ἐμοί.
ἔστι
δ'
ἀναγκαῖον, |
[240] |
οὔτ'
ἀπόνοια
Σωσικλέους
οὔτε
συκοφαντία
|
Φιλοκράτους |
οὔτε
Διώνδου
καὶ
Μελάντου
μανία |
[180] |
τὰς
μὲν
ὑβριζομένας,
τὰς
δὲ
|
ἀναστάτους |
γιγνομένας,
δεινὸν
ἡγεῖται
εἶναι
καὶ |
[230] |
νησιώτας,
οὐχ
ἅπαντας,
ἀλλὰ
τοὺς
|
ἀσθενεστάτους: |
οὔτε
γὰρ
Χίος
οὔτε
Ῥόδος |
[170] |
αὐτὴν
ἐβούλεσθε:
εἰ
δὲ
τοὺς
|
πλουσιωτάτους, |
οἱ
τριακόσιοι:
εἰ
δὲ
τοὺς |
[100] |
συμμοριῶν
ἢ
τοὺς
δευτέρους
καὶ
|
τρίτους |
οἴεσθέ
μοι
διδόναι,
ὥστε
μάλιστα |
[230] |
κρίνουσα
τοὺς
ταῦτα
συμβουλεύσαντας
οὐδ'
|
ἀγανακτοῦσ' |
ἐπὶ
τούτοις
ἑωρᾶτο
αἰσχρὸν
γάῤ, |
[60] |
κακίαν
ὑπάρξαι,
ὥστε
τῆς
ἐλευθερίας
|
αὐτεπαγγέλτους |
ἐθελοντὰς
παραχωρῆσαι
Φιλίππῳ.
(οὐδ'
ἂν |
[260] |
μισθὸν
λαμβάνων
τούτων
ἔνθρυπτα
καὶ
|
στρεπτοὺς |
καὶ
νεήλατα,
ἐφ'
οἷς
τίς |
[210] |
ποταμοῦ
καὶ
τὴν
χειμερινήν,
οὐκ
|
ἀμέμπτους |
μόνον
ὑμᾶς
αὐτοὺς
ἀλλὰ
καὶ |
[30] |
φρουρίοις
εἰσὶν
ἀποτεταγμένοι:
τούτων
δ'
|
ἑκάστους |
ἣν
παρέλαβον
τάξιν
διατηρεῖν
μήτε |
[120] |
τῶν
στεφάνων
ποιεῖσθαι
ἐν
αὐτοῖς
|
ἑκάστους |
τοῖς
ἰδίοις
δήμοις,
ἐὰν
μή |
[210] |
μόνον
ὑμᾶς
αὐτοὺς
ἀλλὰ
καὶ
|
θαυμαστοὺς |
ἐδείξατε
τῷ
κόσμῳ,
ταῖς
παρασκευαῖς, |
[230] |
τῶν
ἐναντίων.
εἶτ'
εἰ
μὲν
|
ἐλάττους |
ἐποίησα
τὰς
δυνάμεις,
παρ'
ἐμοὶ |
[210] |
χειμερινήν,
οὐκ
ἀμέμπτους
μόνον
ὑμᾶς
|
αὐτοὺς |
ἀλλὰ
καὶ
θαυμαστοὺς
ἐδείξατε
τῷ |
[130] |
οὕτως
ὥστε
τοὺς
ἐκείνου
συμμάχους
|
αὐτοὺς |
ἀνισταμένους
ὁμολογεῖν:
οὗτος
δὲ
συνηγωνίζετο |
[210] |
εὖ
πεπόνθεσαν
ὑπὸ
Φιλίππου
χάριν
|
αὐτοὺς |
ἀποδοῦναι,
ὧν
δ'
ὑφ'
ὑμῶν |
[210] |
δοκοῦσιν
ἀφ'
ὧν
ἔπραττον
οὗτοι,
|
αὐτοὺς |
βοηθεῖν
ἑτέροις
ἐξ
ὧν
ἐπείσθητ' |
[210] |
ἐνεκάλεσεν:
οὕτω
σώφρονας
παρέσχεθ'
ὑμᾶς
|
αὐτούς: |
δίς
τε
συμπαραταξάμενοι
τὰς
πρώτας |
[150] |
προφάσεις
εὐλόγους
εἰλήφεσαν:
ἢ
γὰρ
|
αὐτοὺς |
εἰσφέρειν
καὶ
ξένους
τρέφειν
ἔφασαν |
[170] |
τοὺς
ἱππέας
δεῖξαι
πᾶσιν
ὑμᾶς
|
αὐτοὺς |
ἐν
τοῖς
ὅπλοις
ὄντας,
ἵνα |
[20] |
γὰρ
καὶ
βουλόμενοι
μετεπέμπεσθ'
ἂν
|
αὐτοὺς |
ἐν
τούτῳ
τῷ
καιρῷ;
ἐπὶ |
[210] |
λαβεῖν,
ὁποτέρως
βούλονται,
ἢ
διέντας
|
αὐτοὺς |
ἐφ'
ὑμᾶς
ἢ
συνεμβαλόντας
εἰς |
[90] |
σύμμαχος
ὢν
τοῖς
Βυζαντίοις
πολιορκῶν
|
αὐτοὺς |
ἑωρᾶθ'
ὑπὸ
πάντων,
οὗ
τί |
[170] |
καὶ
βοηθήσετε,
ἐάν
τις
ἐπ'
|
αὐτοὺς |
ἴῃ.
(μετὰ
ταῦτα
χειροτονῆσαι
κελεύω |
[320] |
ἄρ'
ἔχουσιν
ἀνιάτως,
τούτους
μὲν
|
αὐτοὺς |
καθ'
ἑαυτοὺς
ἐξώλεις
καὶ
προώλεις |
[180] |
Ἕλλησι
συμφερόντων.
συνθέσθαι
δὲ
πρὸς
|
αὐτοὺς |
{καὶ}
συμμαχίαν
καὶ
ἐπιγαμίαν
ποιήσασθαι |
[90] |
σωτηρίας
ἢ
ἐλευθερίας
κίνδυνός
τις
|
αὐτοὺς |
καταλαμβάνῃ,
οὔτε
μνησικακήσετ'
οὔθ'
ὑπολογιεῖσθε. |
[50] |
πάντες.
εἰ
δ'
ἀπιστεῖς,
ἐρώτησον
|
αὐτούς, |
μᾶλλον
δ'
ἐγὼ
τοῦθ'
ὑπὲρ |
[180] |
τῆς
ἐκείνων
χώρας,
(παρακαλεῖν
δὲ
|
αὐτοὺς |
μηδὲν
καταπλαγέντας
τὸν
Φίλιππον
ἀντέχεσθαι |
[280] |
τοῖς
πολλοῖς
καὶ
τὸ
τοὺς
|
αὐτοὺς |
μισεῖν
καὶ
φιλεῖν
οὕσπερ
ἂν |
[280] |
τολμᾷς;
πότερ'
οὐχ
ἡγεῖ
γιγνώσκειν
|
αὐτοὺς |
ὅστις
εἶ;
ἢ
τοσοῦτον
ὕπνον |
[10] |
Λακεδαιμονίους
οὕτως
ἴσχυον
ὥστ'
ἀνελεῖν
|
αὐτούς, |
οὔθ'
οἱ
πρότερον
δι'
ἐκείνων |
[40] |
ἔμμισθοι,
ἐπεὶ
διά
γ'
ὑμᾶς
|
αὐτοὺς |
πάλαι
ἂν
ἀπωλώλειτε.
~Καὶ
περὶ |
[80] |
βοηθήσας
τοῖς
Βυζαντίοις
καὶ
σώσας
|
αὐτούς; |
τίς
ὁ
κωλύσας
τὸν
Ἑλλήσποντον |
[280] |
ἄλλως
πως,
ἀλλὰ
δέον
ποιεῖν
|
αὐτοὺς |
τὸ
περίδειπνον
ὡς
παρ'
οἰκειοτάτῳ |
[140] |
ταραχήν:
εἰς
γὰρ
ταῦτ'
εὐθὺς
|
αὐτοὺς |
ὑπελάμβανεν
αὑτοῦ
δεήσεσθαι.
(εἰ
μὲν |
[0] |
ἀκούειν
ἡδέως,
τοῖς
ἐπαινοῦσι
δ'
|
αὑτοὺς |
ἄχθεσθαι:
(τούτων
τοίνυν
ὃ
μέν |
[320] |
μὲν
πόλιν
διασύρουσιν,
ὥσπερ
οὐχ
|
αὑτοὺς |
διασύροντες,
ὅταν
τοῦτο
ποιῶσιν,
ἔξω |
[90] |
καὶ
τιμῆς
ἤθελον
τοῖς
δεινοῖς
|
αὑτοὺς |
διδόναι,
ὀρθῶς
καὶ
καλῶς
βουλευόμενοι. |
[10] |
ἀναλίσκων
πάντας
συνέκρουε
καὶ
πρὸς
|
αὑτοὺς |
ἐτάραττεν:
εἶτ'
ἐν
οἷς
ἡμάρτανον |
[90] |
ταῦτα
προίεντο
τοὺς
καταφεύγοντας
ἐφ'
|
ἑαυτούς, |
ἀλλ'
ὑπὲρ
εὐδοξίας
καὶ
τιμῆς |
[100] |
οὐδὲ
γὰρ
τριηράρχους
ἔτ'
ὠνόμαζον
|
ἑαυτούς, |
ἀλλὰ
συντελεῖς.
ὥστε
δὴ
ταῦτα |
[40] |
πεπονθότων
ἁπάντων,
πλὴν
οὐκ
ἐφ'
|
ἑαυτοὺς |
ἑκάστων
οἰομένων
τὸ
δεινὸν
ἥξειν |
[320] |
ἀνιάτως,
τούτους
μὲν
αὐτοὺς
καθ'
|
ἑαυτοὺς |
ἐξώλεις
καὶ
προώλεις
ἐν
γῇ |
[40] |
τῶν
ἐν
ταῖς
πρεσβείαις
μισθωσάντων
|
ἑαυτοὺς |
καὶ
οὐδὲν
ἀληθὲς
ὑμῖν
ἀπαγγειλάντων, |
[60] |
κακῶς
τοὺς
Ἕλληνας
ἔχοντας
πρὸς
|
ἑαυτοὺς |
καὶ
στασιαστικῶς
ἔτι
χεῖρον
διέθηκε, |
[40] |
δὲ
προεστηκόσι
καὶ
τἄλλα
πλὴν
|
ἑαυτοὺς |
οἰομένοις
πωλεῖν
πρώτους
ἑαυτοὺς
πεπρακόσιν |
[30] |
τὰ
κατὰ
τὴν
Φωκίδα
ὑφ'
|
ἑαυτοὺς |
πεποιημένους,
καὶ
ὅσα
μὲν
ἑκουσίως |
[40] |
πλὴν
ἑαυτοὺς
οἰομένοις
πωλεῖν
πρώτους
|
ἑαυτοὺς |
πεπρακόσιν
αἰσθέσθαι:
ἀντὶ
γὰρ
φίλων |
[250] |
χαλεποῦ
βλασφημίας
καὶ
συκοφαντίας
εἰς
|
τοιούτους |
λόγους
ἐμπίπτειν
ἀναγκάζομαι,
οἷς
ἐκ |
[310] |
δὲ
σὴ
ταῖς
τῶν
τοὺς
|
τοιούτους |
τότε
συκοφαντούντων:
δῆλον
γὰρ
ὅτι |
[120] |
δῆμος
ἢ
ἡ
βουλὴ
ψηφίσηται:
|
τούτους |
δ'
ἀναγορευέτω’
τί
οὖν,
ὦ |
[120] |
Ἀθηναίων
ἢ
ἡ
βουλὴ
στεφανοῖ:
|
τούτους |
δ'
ἐξεῖναι
ἐν
τῷ
θεάτρῳ |
[110] |
τοὺς
συκοφάντας
δ'
ἄγειν,
καὶ
|
τούτους |
ἐπὶ
τὰς
εὐθύνας
ὧν
ἔδωκεν |
[190] |
τί
χρῆν
προσδοκᾶν
εἰ
μηδὲ
|
τούτους |
ἔσχομεν
συμμάχους
ἀλλὰ
Φιλίππῳ
προσέθεντο, |
[280] |
πόλις
προορᾶταί
τινα
κίνδυνον
ἑαυτῇ,
|
τούτους |
θεραπεύων
οὐκ
ἐπὶ
τῆς
αὐτῆς |
[170] |
κελεύω
δέκα
πρέσβεις,
καὶ
ποιῆσαι
|
τούτους |
κυρίους
μετὰ
τῶν
στρατηγῶν
καὶ |
[320] |
εἰ
δ'
ἄρ'
ἔχουσιν
ἀνιάτως,
|
τούτους |
μὲν
αὐτοὺς
καθ'
ἑαυτοὺς
ἐξώλεις |
[40] |
φρονεῖτ'
ὦ
Θηβαῖοι
καὶ
Θετταλοί,
|
τούτους |
μὲν
ἐχθροὺς
ὑπολήψεσθε,
ἐμοὶ
δὲ |
[30] |
Φίλιππος
προλαβὼν
τὴν
Θρᾴκην
διὰ
|
τούτους |
οὐχὶ
πεισθέντας
τῷ
ἐμῷ
ψηφίσματι, |
[300] |
συνειλοχὼς
ῥήματα
καὶ
λόγους
συνείρει
|
τούτους |
σαφῶς
καὶ
ἀπνευστεί,
ὄνησιν
μὲν |
[320] |
οὐκ
ἐπαγγελλομένων,
οὐχὶ
τοὺς
καταράτους
|
τούτους |
ὥσπερ
θηρία
μοι
προσβαλλόντων,
οὐδαμῶς |
[160] |
καὶ
Θηβαίους,
ἔτι
δὲ
καὶ
|
Βοιωτούς: |
βέλτιον
δ'
αὐτῶν
φρονούντων
καὶ |
[180] |
τινὰς
δὲ
καὶ
Ἀθηναίων
οὔσας
|
δοριαλώτους |
πεποίηκεν
οὐδὲν
προαδικηθεὶς
ὑπὸ
τοῦ |
[40] |
τἄλλα
πλὴν
ἑαυτοὺς
οἰομένοις
πωλεῖν
|
πρώτους |
ἑαυτοὺς
πεπρακόσιν
αἰσθέσθαι:
ἀντὶ
γὰρ |
[240] |
δήπου
καὶ
μέμνησθ'
ὅτι
τοὺς
|
πρώτους |
χρόνους
κατὰ
τὴν
ἡμέραν
ἑκάστην |
[180] |
ἐπὶ
τὰ
ἱερὰ
καὶ
τοὺς
|
τάφους |
ἐπάγων,
οὐδὲν
ἀλλότριον
ποιῶν
οὔτε |
[220] |
ἐγὼ
διδάξω
ῥᾳδίως,
οὐ
τιθεὶς
|
ψήφους |
οὐ
γάρ
ἐστιν
ὁ
τῶν |
[190] |
προσδοκᾶν
εἰ
μηδὲ
τούτους
ἔσχομεν
|
συμμάχους |
ἀλλὰ
Φιλίππῳ
προσέθεντο,
ὑπὲρ
οὗ |
[130] |
φανερῶς
οὕτως
ὥστε
τοὺς
ἐκείνου
|
συμμάχους |
αὐτοὺς
ἀνισταμένους
ὁμολογεῖν:
οὗτος
δὲ |
[230] |
ὅμως
ἐκ
τοιούτων
ἐλαττωμάτων
ἐγὼ
|
συμμάχους |
μὲν
ὑμῖν
ἐποίησα
Εὐβοέας,
Ἀχαιούς, |
[150] |
πέμπει
πρὸς
τοὺς
ἐν
Πελοποννήσῳ
|
συμμάχους |
ὁ
Φίλιππος,
ἵν'
εἰδῆτε
καὶ |
[80] |
γενέσθαι,
παρελθὼν
ἐπὶ
Θρᾴκης
Βυζαντίους
|
συμμάχους |
ὄντας
αὑτῷ
τὸ
μὲν
πρῶτον |
[40] |
ὑμᾶς
ἐπιστολῇ
πρὸς
τοὺς
αὑτοῦ
|
συμμάχους, |
ὅτι
ἐγὼ
ταῦτα
πεποίηκ'
ἀκόντων |
[20] |
δῆμον,
συμπεριλαμβάνοντας
καὶ
τοὺς
ἑκατέρων
|
συμμάχους. |
πρέσβεις
ᾑρέθησαν
Εὔβουλος
Ἀναφλύστιος,
Αἰσχίνης |
[10] |
τοὺς
παρ'
αὐτὰ
τὰ
πράγματ'
|
ἐλέγχους, |
τοσούτοις
ὕστερον
χρόνοις
αἰτίας
καὶ |
[220] |
τοὺς
παρ'
αὐτὰ
τὰ
πράγματ'
|
ἐλέγχους |
φυγὼν
νῦν
ἥκει,
ῥητόρων
ἀγῶνα |
[100] |
ἐμοῦ
νόμου
κατάλογον.
Κατάλογος
{Τοὺς
|
τριηράρχους |
αἱρεῖσθαι
ἐπὶ
τὴν
τριήρη
ἀπὸ |
[100] |
δέκατος
πρότερον
συντελής:
οὐδὲ
γὰρ
|
τριηράρχους |
ἔτ'
ὠνόμαζον
ἑαυτούς,
ἀλλὰ
συντελεῖς. |
[100] |
τὸν
καλὸν
κατάλογον.
Κατάλογος.
{Τοὺς
|
τριηράρχους |
καλεῖσθαι
ἐπὶ
τὴν
τριήρη
συνεκκαίδεκα |
[240] |
κύριος,
πόλεμος
δ'
ὅμορος
καὶ
|
βαρὺς |
εἰς
τὴν
Ἀττικὴν
διὰ
Θηβαίων |
[260] |
καὶ
Σωκράτει,
ἐτριταγωνίστεις,
σῦκα
καὶ
|
βότρυς |
καὶ
ἐλάας
συλλέγων
ὥσπερ
ὀπωρώνης |
[260] |
οἷς
δ'
ἠτύχησαν
οἱ
ἄλλοι,
|
θρασὺς |
ὢν
ὑφ'
ἁπάντων
ὦψαι.
(καίτοι |
[190] |
πρός
γε
τοῦτον
τὸν
κατάπτυστον
|
βραχὺς |
καὶ
σαφὴς
ἐξήρκει
λόγος.
εἰ |
[300] |
ἢ
δαίμονός
τινος
ἢ
τύχης
|
ἰσχὺς |
ἢ
στρατηγῶν
φαυλότης
ἢ
τῶν |
[80] |
θυσίας
τοῖς
θεοῖς
καὶ
προσόδους
|
ὡς |
ἀγαθῶν
τούτων
ὄντων
ὑμᾶς
πεποιῆσθαι. |
[190] |
διάνοιαν
δηλοῖ.
(μὴ
δὴ
τοῦθ'
|
ὡς |
ἀδίκημ'
ἐμὸν
θῇς,
εἰ
κρατῆσαι |
[100] |
ἱκετηρίαν
ἔθηκε
τριήραρχος
οὐδεὶς
πώποθ'
|
ὡς |
ἀδικούμενος
παρ'
ὑμῖν,
οὐκ
ἐν |
[60] |
μὲν
μὴ
ποιεῖν,
δεινὸν
γὰρ
|
ὡς |
ἀληθῶς,
ἃ
δ'
ἑώρα
συμβησόμενα, |
[260] |
ἐφ'
οἷς
τίς
οὐκ
ἂν
|
ὡς |
ἀληθῶς
αὑτὸν
εὐδαιμονίσειε
καὶ
τὴν |
[290] |
λέγειν
ἀνελόντας
ἐκ
μέσου,
τίνες
|
ὡς |
ἀληθῶς
εἰσὶν
οἷς
ἂν
εἰκότως |
[120] |
θέμις
μνησθῆναι;
ἧς
τῶν
μὲν
|
ὡς |
ἀληθῶς
τετυχηκότων
οὐδ'
ἂν
εἷς |
[250] |
ἀναγκάζομαι,
οἷς
ἐκ
τῶν
ἐνόντων
|
ὡς |
ἂν
δύνωμαι
μετριώτατα
χρήσομαι.
(ἐμοὶ |
[290] |
τότε
τῇ
πόλει
μνησθεὶς
οὐχ
|
ὡς |
ἂν
εὔνους
καὶ
δίκαιος
πολίτης |
[190] |
συκοφάντει.
τὸ
μὲν
γὰρ
πέρας
|
ὡς |
ἂν
ὁ
δαίμων
βουληθῇ
πάντων |
[240] |
τουτουσί;
(οὐχ
ὡς
ἐξεδόθησαν;
οὐχ
|
ὡς |
ἀπηλάθησαν
βουλόμενοι
μεθ'
ὑμῶν
εἶναι; |
[10] |
λοιδορούμενος
βεβλασφήμηκεν
περὶ
ἐμοῦ,
θεάσασθ'
|
ὡς |
ἁπλᾶ
καὶ
δίκαια
λέγω.
εἰ |
[20] |
ἧκεν
ἀναιδείας
ὥστ'
ἐτόλμα
λέγειν
|
ὡς |
ἄρ'
ἐγὼ
πρὸς
τῷ
τῆς |
[130] |
ὧν
μὲν
ἔστι
τις
ἀμφισβήτησις,
|
ὡς |
ἄρ'
ὑπὲρ
τῆς
πόλεως
εἴρηκεν, |
[50] |
Ἀναφλυστίου,
ὅτι
ἔγραψε
παράνομον
ψήφισμα,
|
ὡς |
ἄρα
δεῖ
στεφανῶσαι
Δημοσθένην
Δημοσθένους |
[70] |
οἱ
στρατηγοὶ
ἐν
τῇ
ἐκκλησίᾳ
|
ὡς |
ἄρα
Λεωδάμαντα
τὸν
ναύαρχον
καὶ |
[210] |
δ'
οὐδ'
ὅσια,
εἰ
ὧν
|
ὡς |
ἀρίστων
αὐτὸς
τοὺς
θεοὺς
ἐποιήσατο |
[270] |
συκοφαντίᾳ,
ὥστε
καὶ
ὧν
αὐτὸς
|
ὡς |
ἀτυχημάτων
ἐμέμνητο,
καὶ
ταῦτ'
ἐμοῦ |
[0] |
τῇ
τάξει
καὶ
τῇ
ἀπολογίᾳ,
|
ὡς |
βεβούληται
καὶ
προῄρηται
τῶν
ἀγωνιζομένων |
[270] |
τοὺς
ἀκούοντας
τὸ
πλεῖστον
κυρίους:
|
ὡς |
γὰρ
ἂν
ὑμεῖς
ἀποδέξησθε
καὶ |
[210] |
οὖν
ὁπόθεν
ἐνταῦθ'
ἐξέβην
βούλομαι.
|
ὡς |
γὰρ
ἀφικόμεθ'
εἰς
τὰς
Θήβας, |
[150] |
δὲ
καὶ
συνήρπασαν
τῶν
ἱερομνημόνων.
|
ὡς |
δ'
ἅπαξ
ἐκ
τούτων
ἐγκλήματα |
[280] |
ἕνεκ'
ἔχθρας,
οὐκ
οὖσαν
ἀληθῆ.
|
(ὡς |
δ'
ἀπηγγέλθη
τάχισθ'
ἡ
μάχη, |
[260] |
γραμματεύειν
καὶ
ὑπηρετεῖν
τοῖς
ἀρχιδίοις.
|
ὡς |
δ'
ἀπηλλάγης
ποτὲ
καὶ
τούτου, |
[170] |
τἀν
Θήβαις
ἥκει,
σαφῶς
ἐπίσταμαι.
|
ὡς |
δ'
ἔχε’
ἔφην
ταῦτα,
ἀκούσατέ |
[150] |
αὐτῶν
τῶν
Ἀμφικτυόνων
ἤγαγε
στρατιάν,
|
ὡς |
δ'
οἱ
μὲν
οὐκ
ἦλθον, |
[80] |
συμπολεμεῖν
τὸν
πρὸς
ὑμᾶς
πόλεμον,
|
ὡς |
δ'
οὐκ
ἤθελον
οὐδ'
ἐπὶ |
[150] |
μηνὸς
λῴου,
ὡς
ἡμεῖς
ἄγομεν,
|
ὡς |
δὲ
Ἀθηναῖοι,
βοηδρομιῶνος,
ὡς
δὲ |
[150] |
ἄγομεν,
ὡς
δὲ
Ἀθηναῖοι,
βοηδρομιῶνος,
|
ὡς |
δὲ
Κορίνθιοι,
πανήμου.
τοῖς
δὲ |
[10] |
παρεσκευάζετο
καὶ
κατὰ
πάντων
ἐφύετο.
|
ὡς |
δὲ
ταλαιπωρούμενοι
τῷ
μήκει
τοῦ |
[140] |
ἢ
τεττάρων
χειροτονησάντων
αὐτὸν
ἀνερρήθη.
|
ὡς |
δὲ
τὸ
τῆς
πόλεως
ἀξίωμα |
[260] |
τοὺς
ἀπείρους
τῶν
τοιούτων
κινδύνων
|
ὡς |
δειλοὺς
σκώπτεις.
(ἀλλὰ
γὰρ
παρεὶς |
[140] |
Ἀμφισσέων
{τῶν
Λοκρῶν}
διεξιὼν
δόγματα,
|
ὡς |
διαστρέψων
τἀληθές.
τὸ
δ'
οὐ |
[270] |
σοφιστὴν
καὶ
τὰ
τοιαῦτ'
ὀνομάζων,
|
ὡς |
ἐὰν
πρότερός
τις
εἴπῃ
τὰ |
[250] |
δὲ
προσκροῦσαι
καὶ
μὴ
πάνθ'
|
ὡς |
ἐβουλόμεθ'
ἡμῖν
συμβῆναι,
τῆς
τῶν |
[90] |
τὰ
μάλιστ'
ἦσαν
ἀληθεῖς,
οὕτως
|
ὡς |
ἐγὼ
κέχρημαι
τοῖς
πράγμασι
συμφέρειν |
[200] |
μὲν
τοίνυν
τοῦτ'
ἐπεχείρουν
λέγειν,
|
ὡς |
ἐγὼ
προήγαγον
ὑμᾶς
ἄξια
τῶν |
[130] |
δ'
ὑμεῖς
στρεβλώσαντες
αὐτὸν
ἀπεκτείνατε,
|
ὡς |
ἔδει
γε
καὶ
τοῦτον.
(τοιγαροῦν |
[190] |
τότε
τοίνυν
τὰ
μὲν
ἔμελλεν,
|
ὡς |
ἐδόκει,
τῶν
δεινῶν,
τὰ
δ' |
[240] |
ἁπάσαις
καὶ
ἀναγκαῖ'
ἁμαρτήματα,
ταῦθ'
|
ὡς |
εἰς
ἐλάχιστα
συστεῖλαι,
καὶ
τοὐναντίον |
[170] |
ἀλλ'
ἐπαγγέλλεσθαι
βοηθήσειν,
ἂν
κελεύωσιν,
|
ὡς |
ἐκείνων
ὄντων
ἐν
τοῖς
ἐσχάτοις, |
[60] |
ἀπηλλάχασιν.
καὶ
γὰρ
εἰ
μὲν
|
ὡς |
ἐκράτησε
Φίλιππος
ᾤχετ'
εὐθέως
ἀπιὼν |
[160] |
ἀγγέλλων
τις
ὡς
τοὺς
πρυτάνεις
|
ὡς |
Ἐλάτεια
κατείληπται.
καὶ
μετὰ
ταῦθ' |
[20] |
γενέσθαι
τῶν
ὅρκων,
ὑμῖν
δ'
|
ὡς |
ἐλάχιστον.
διὰ
τί;
ὅτι
ὑμεῖς |
[250] |
τύχης
ἀξιῶ,
ὀρθῶς
καὶ
δικαίως,
|
ὡς |
ἐμαυτῷ
δοκῶ,
νομίζω
δὲ
καὶ |
[130] |
αὑτοῦ
συμμάχων
πάντων
συνέπεμψε
πρέσβεις,
|
ὡς |
ἐν
αἰσχύνῃ
ποιήσων
τὴν
πόλιν |
[130] |
ὁ
βάσκανος
οὗτος
καὶ
κεκραγώς,
|
ὡς |
ἐν
δημοκρατίᾳ
δεινὰ
ποιῶ
τοὺς |
[170] |
τούτου
μεμνῆσθαι
καὶ
ἀπιστεῖν
αὐτοῖς
|
ὡς |
ἐν
τῇ
τῶν
ἐχθρῶν
οὖσιν |
[240] |
τοὺς
ἀσεβεῖς
ἀνθρώπους
τουτουσί;
(οὐχ
|
ὡς |
ἐξεδόθησαν;
οὐχ
ὡς
ἀπηλάθησαν
βουλόμενοι |
[120] |
ἅπασι
δέδεικται,
δεῖ
δέ
μ'
|
ὡς |
ἔοικε,
καίπερ
οὐ
φιλολοίδορον
ὄντα, |
[0] |
τοῦ
τ'
ἰδίου
βίου
παντός,
|
ὡς |
ἔοικε,
λόγον
διδόναι
τήμερον
καὶ |
[200] |
προεστάναι;
(ἀλλ'
οὐκ
ἦν
ταῦθ'
|
ὡς |
ἔοικε,
τοῖς
Ἀθηναίοις
πάτρια
οὐδ' |
[270] |
δικαιότερον
καὶ
ἀληθέστερον
τὴν
ἁπάντων,
|
ὡς |
ἔοικεν,
ἀνθρώπων
τύχην
κοινὴν
καὶ |
[60] |
εἰ
μηδεὶς
κωλύσει,
καὶ
προῃσθάνεθ'
|
ὡς |
ἔοικεν,
ἐκ
πολλοῦ,
ταῦτα
περιιδεῖν |
[170] |
καὶ
πλούτῳ
τοῦτ'
ἐποίησαν.
(ἀλλ'
|
ὡς |
ἔοικεν,
ἐκεῖνος
ὁ
καιρὸς
καὶ |
[220] |
προσθέσθαι.
θεάσασθε
τοίνυν
ὡς
σαθρόν,
|
ὡς |
ἔοικεν,
ἔστι
φύσει
πᾶν
ὅ |
[150] |
θαυμάζω.
πλὴν
πολύ
τι
σκότος,
|
ὡς |
ἔοικεν,
ἐστὶν
παρ'
ὑμῖν
πρὸ |
[140] |
μὲν
ἄλλα
καὶ
φέρειν
ἐδύναθ'
|
ὡς |
ἔοικεν,
ἡ
πόλις
καὶ
ποιῶν |
[210] |
ἐμὴν
τύχην
αἰτίαν
εἶναι:
καί,
|
ὡς |
ἔοικεν,
ὁ
σύμβουλος
καὶ
ῥήτωρ |
[150] |
εὐθέως
δύναμιν
συλλέξας
καὶ
παρελθὼν
|
ὡς |
ἐπὶ
τὴν
Κιρραίαν,
ἐρρῶσθαι
φράσας |
[0] |
τούτῳ
δέδοται,
ὃ
δὲ
πᾶσιν
|
ὡς |
ἔπος
εἰπεῖν
ἐνοχλεῖ,
λοιπὸν
ἐμοί. |
[20] |
τοῦτον
ὑπὲρ
τῶν
πᾶσι
συμφερόντων,
|
ὡς |
ἔργῳ
φανερὸν
γέγονεν,
οὔτε
χρήμασιν |
[300] |
εἶναι
καὶ
τὸ
δικαίως
προσῆν,
|
ὡς |
ἑτέρως
δὲ
συμβάντων
τὸ
γοῦν |
[210] |
φησιν
αἴτιον
γεγενῆσθαι,
τῶν
δ'
|
ὡς |
ἑτέρως
συμβάντων
ἁπάντων
ἐμὲ
καὶ |
[80] |
ἔχῃ,
χάριτος
τυγχάνει,
ἐάν
θ'
|
ὡς |
ἑτέρως,
τιμωρίας.
φαίνομαι
τοίνυν
ἐγὼ |
[140] |
πείσειν.
τί
οὖν;
ἐπιχειρεῖ,
θεάσασθ'
|
ὡς |
εὖ,
πόλεμον
ποιῆσαι
τοῖς
Ἀμφικτύοσι |
[80] |
αὐτῶν:
οὓς
ἡ
μὲν
πόλις
|
ὡς |
ἐχθροὺς
καὶ
οὔτε
δίκαι'
οὔτε |
[120] |
παχείας
ἔχων
καὶ
ξύλον;
ἢ
|
ὡς |
ἡ
μήτηρ
τοῖς
μεθημερινοῖς
γάμοις |
[170] |
ἄνω
καθῆτο.
~Καὶ
μετὰ
ταῦτα
|
ὡς |
ἦλθεν
ἡ
βουλὴ
καὶ
ἀπήγγειλαν |
[150] |
τετταράκοντα,
τοῦ
ἐνεστῶτος
μηνὸς
λῴου,
|
ὡς |
ἡμεῖς
ἄγομεν,
ὡς
δὲ
Ἀθηναῖοι, |
[10] |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
καὶ
προσῆκον
ἴσως,
|
ὡς |
κατ'
ἐκείνους
τοὺς
χρόνους
εἶχε |
[0] |
περὶ
ἐμαυτοῦ.
πειράσομαι
μὲν
οὖν
|
ὡς |
μετριώτατα
τοῦτο
ποιεῖν:
ὅ
τι |
[280] |
κοινὸν
ἔθεντο
βραβῆ,
οὕνεκεν
Ἑλλήνων,
|
ὡς |
μὴ
ζυγὸν
αὐχένι
θέντες
δουλοσύνης |
[120] |
ἀπορῶ
τοῦ
πρώτου
μνησθῶ:
πότερ'
|
ὡς |
ὁ
πατήρ
σου
Τρόμης
ἐδούλευε |
[120] |
κἂν
ἐγὼ
μὴ
λέγω.
ἀλλ'
|
ὡς |
ὁ
τριηραύλης
Φορμίων,
ὁ
Δίωνος |
[40] |
ὀδυρόμενος
νῦν
πάθη
καὶ
διεξιὼν
|
ὡς |
οἰκτρά,
καὶ
τούτων
καὶ
τῶν |
[10] |
τῶν
ἄλλων
πιστεύετε
δῆλον
γὰρ
|
ὡς |
ὁμοίως
ἅπαντ'
ἐπλάττετὀ,
ἐμοὶ
δ' |
[30] |
καὶ
δι'
οὓς
ἅπαντ'
ἀπώλετο;
|
ὡς |
οὐ
δεῖ
θορυβεῖσθαι
τῷ
παρεληλυθέναι |
[250] |
καὶ
μηδὲ
τοὺς
ἐχθροὺς
ὑμᾶς,
|
ὡς |
οὐ
καλά
γ'
ἦν
ἃ |
[190] |
καὶ
φιλοπόνως
ὑπὲρ
δύναμιν,
ἢ
|
ὡς |
οὐ
καλὰ
καὶ
τῆς
πόλεως |
[200] |
ἐγκώμι'
ὑμῶν
ἀφαιρεῖται.
εἰ
γὰρ
|
ὡς |
οὐ
τὰ
βέλτιστ'
ἐμοῦ
πολιτευσαμένου |
[160] |
δύναμιν
καὶ
τὴν
Ἐλάτειαν
κατέλαβεν,
|
ὡς |
οὐδ'
ἂν
εἴ
τι
γένοιτ' |
[310] |
ταὐτὸ
ποιοῦντες
σοί.
(εἶτα
λέγεις
|
ὡς |
οὐδὲν
ὅμοιός
εἰμ'
ἐκείνοις
ἐγώ; |
[50] |
ἄριστά
με
καὶ
γεγραμμένος
ταῦθ'
|
ὡς |
οὐκ
ἀληθῆ,
οὗτός
ἐστιν
ὁ |
[210] |
τοὺς
θεοὺς
ἐποιήσατο
μάρτυρας,
ταῦθ'
|
ὡς |
οὐκ
ἄριστα
νῦν
ὑμᾶς
ἀξιοῖ |
[110] |
διαλέξομαι.
τοσούτου
γὰρ
δέω
λέγειν
|
ὡς |
οὐκ
εἴμ'
ὑπεύθυνος,
ὃ
νῦν |
[20] |
διὰ
ταῦτ'
οὐ
δι'
ἐμέ,
|
ὡς |
οὗτος
διέβαλλεν,
ἐπράχθη:
τὰ
δὲ |
[190] |
τέλος
ἦν,
οὐκ
ἐμοί.
ἀλλ'
|
ὡς |
οὐχ
ἅπανθ'
ὅσ'
ἐνῆν
κατ' |
[150] |
(δὸς
δὴ
τὴν
ἐπιστολὴν
ἥν,
|
ὡς |
οὐχ
ὑπήκουον
οἱ
Θηβαῖοι,
πέμπει |
[280] |
ἔμπροσθε
χρόνον
ταύτην
τὴν
χρείαν,
|
ὡς |
πάντες
ἴσασιν.
καίτοι
τίς
ὁ |
[280] |
δέον
ποιεῖν
αὐτοὺς
τὸ
περίδειπνον
|
ὡς |
παρ'
οἰκειοτάτῳ
τῶν
τετελευτηκότων,
ὥσπερ |
[20] |
διδάξω.
Φιλίππῳ
μὲν
ἦν
συμφέρον
|
ὡς |
πλεῖστον
τὸν
μεταξὺ
χρόνον
γενέσθαι |
[130] |
ἐποιήσατε,
τοῦτον
μὲν
εὐθὺς
ἀπήλασεν
|
ὡς |
προδότην,
Ὑπερείδῃ
δὲ
λέγειν
προσέταξε: |
[130] |
ἧσπερ
πολλὰ
προίεσθε
τῶν
κοινῶν,
|
ὡς |
προσείλεσθε
κἀκείνην
καὶ
τοῦ
πράγματος |
[220] |
λόγου
φαινομένοις
προσθέσθαι.
θεάσασθε
τοίνυν
|
ὡς |
σαθρόν,
ὡς
ἔοικεν,
ἔστι
φύσει |
[40] |
ἔξω
τοῦ
ἐφθακέναι
ἀδικοῦντες}
~Ἀκούεθ'
|
ὡς |
σαφῶς
δηλοῖ
καὶ
διορίζεται
ἐν |
[80] |
βλασφημῶν
περὶ
ἐμοῦ
καὶ
λέγων
|
ὡς |
σιωπῶ
μὲν
λαβών,
βοῶ
δ' |
[40] |
δὴ
πάλιν
ἐπὶ
τὰς
ἀποδείξεις,
|
ὡς |
τὰ
τούτων
ἀδικήματα
τῶν
νυνὶ |
[110] |
καὶ
τῶν
εὐθυνῶν:
τὸ
γὰρ
|
ὡς |
τἄριστά
τ'
ἔπραττον
καὶ
διὰ |
[70] |
ταῦτα
τὰ
πλοῖα
πρόφασιν
μὲν
|
ὡς |
τὸν
σῖτον
παραπέμψοντα
ἐκ
τοῦ |
[160] |
ἦν,
ἧκε
δ'
ἀγγέλλων
τις
|
ὡς |
τοὺς
πρυτάνεις
ὡς
Ἐλάτεια
κατείληπται. |
[150] |
μὲν
οὖν
μὴ
μετέγνωσαν
εὐθέως,
|
ὡς |
τοῦτ'
εἶδον,
οἱ
Θηβαῖοι
καὶ |
[60] |
γ'
οὐδεὶς
ἂν
εἰπεῖν
τολμήσαι,
|
ὡς |
τῷ
μὲν
ἐν
Πέλλῃ
τραφέντι, |
[130] |
τὸν
ἄνθρωπον
καὶ
συλλαβοῦσ'
ἐπανήγαγεν
|
ὡς |
ὑμᾶς,
ἐξήρπαστ'
ἂν
ὁ
τοιοῦτος |
[170] |
(εἶπον
τοίνυν
ὅτι
τοὺς
μὲν
|
ὡς |
ὑπαρχόντων
Θηβαίων
Φιλίππῳ
λίαν
θορυβουμένους |
[150] |
λέγετ'
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
περιιόντες
|
ὡς |
ὑφ'
ἑνὸς
τοιαῦτα
πέπονθεν
ἡ |
[200] |
κελεύων
ὑμᾶς
ἐμοὶ
πικρῶς
ἔχειν
|
ὡς |
φόβων
καὶ
κινδύνων
αἰτίῳ
τῇ |
[210] |
εἰς
τὴν
Ἀττικήν:
καὶ
ἐδείκνυσαν,
|
ὡς |
ᾤοντο,
ἐκ
μὲν
ὧν
αὐτοὶ |
[220] |
νῦν
ἥκει,
ῥητόρων
ἀγῶνα
νομίζων,
|
ὥς |
γ'
ἐμοὶ
δοκεῖ,
καὶ
οὐχὶ |
[0] |
δικάζοντας
ὀμωμοκέναι,
οὐκ
ἀπιστῶν
ὑμῖν,
|
(ὥς |
γ'
ἐμοὶ
φαίνεται,
ἀλλ'
ὁρῶν |
[270] |
φύσει,
εἰ
δ'
ἄρ'
ἀνάγκη,
|
πράως |
καὶ
μετρίως
διακείμεν'
ἔχειν.
ἐν |
[260] |
ἄλληλα
τὰ
σοὶ
κἀμοὶ
βεβιωμένα,
|
πράως, |
μὴ
πικρῶς,
Αἰσχίνη:
εἶτ'
ἐρώτησον |
[100] |
ἔργον
οὐκ
ἂν
ἐποιήσαθ'
ὑμεῖς,
|
ἀκριβῶς |
οἶδ'
ἐγώ:
εἰ
γὰρ
ἐβούλεσθε, |
[190] |
Αἰσχίνη,
καὶ
διεμαρτύρου
βοῶν
καὶ
|
κεκραγώς, |
ὃς
οὐδ'
ἐφθέγξω,
οὐδ'
οὕτως |
[130] |
βοῶν
ὁ
βάσκανος
οὗτος
καὶ
|
κεκραγώς, |
ὡς
ἐν
δημοκρατίᾳ
δεινὰ
ποιῶ |
[10] |
ὁτιοῦν
ἂν
ἐφησθῆναι
παθοῦσιν,
οὐκ
|
ἀλόγως |
οὐδ'
ἀδίκως
αὐτοῖς
ὀργιζόμενοι:
οἷς |
[280] |
σοῦ
καὶ
Πυθοκλέους
ὠμῶς
καὶ
|
ἀναιδῶς, |
ὦ
Ζεῦ
καὶ
θεοί,
καὶ |
[50] |
τὰ
πεπραγμέν'
ἐμαυτῷ,
ἵνα
καίπερ
|
εἰδὼς |
Αἰσχίνης
ὅμως
ἀκούσῃ
δι'
ἅ |
[120] |
τυγχάνῃ
τὴν
πόλιν.
(ταῦτα
τοίνυν
|
εἰδὼς |
Αἰσχίνης
οὐδὲν
ἧττον
ἐμοῦ
πομπεύειν |
[160] |
μόνον
ταῦτα
συμφέρειν
ὑπολαμβάνων,
(ἀλλ'
|
εἰδὼς |
Ἀριστοφῶντα
καὶ
πάλιν
Εὔβουλον
πάντα |
[240] |
τὴν
μάχην
εὐθὺς
ὁ
δῆμος,
|
εἰδὼς |
καὶ
ἑορακὼς
πάνθ'
ὅσ'
ἔπραττον |
[170] |
βουλόμενος:
ὁ
γὰρ
μὴ
ταῦτ'
|
εἰδὼς |
μηδ'
ἐξητακὼς
πόρρωθεν,
οὔτ'
εἰ |
[180] |
χρήμασι
καὶ
βέλεσι
καὶ
ὅπλοις,
|
εἰδὼς |
ὅτι
αὐτοῖς
μὲν
πρὸς
ἀλλήλους |
[270] |
τουτοισὶ
πεπολιτευμένον
αἰτιᾷ,
καὶ
ταῦτ'
|
εἰδὼς |
ὅτι,
καὶ
εἰ
μὴ
τὸ |
[20] |
τουτὶ
λαβών,
ὃ
σαφῶς
οὗτος
|
εἰδὼς |
παρέβη.
(Ψήφισμα
Δημοσθένους.
{Ἐπὶ
ἄρχοντος |
[140] |
ταῦτ'
ἐπιδείξω
σαφῶς,
καὶ
ὑμᾶς
|
εἰδὼς |
τὰ
πεπραγμένα
μνημονεύοντας,
ἐκεῖνο
φοβοῦμαι, |
[40] |
δεσπότης
ἐστί,
τὴν
δὲ
πονηρίαν
|
εἰδὼς |
τότε
δή,
τότε
καὶ
μισεῖ |
[80] |
ἁπλῶς
ἑαυτὸν
εἰς
τὰ
πράγματ'
|
ἀφειδῶς |
δούς;
ἐγώ.
(ἀλλὰ
μὴν
ἡλίκα |
[300] |
πάντα
ταῦτ'
ἐλυμαίνετο
τοῖς
ὅλοις,
|
ἕως |
ἀνέτρεψεν,
τί
Δημοσθένης
ἀδικεῖ;
(εἰ |
[40] |
προὔδωκεν
Ὄλυνθον:
μέχρι
τούτου
Τιμόλαος,
|
ἕως |
ἀπώλεσε
Θήβας:
μέχρι
τούτου
Εὔδικος |
[290] |
ἕκαστοι
πολίτας
ἐξαπατῶντες
καὶ
διαφθείροντες,
|
ἕως |
δούλους
ἐποίησαν,
Θετταλοὺς
Δάοχος,
Κινέας, |
[30] |
ἐν
Μακεδονίᾳ
τρεῖς
ὅλους
μῆνας,
|
ἕως |
ἦλθε
Φίλιππος
ἐκ
Θρᾴκης
πάντα |
[40] |
Εὔδικος
καὶ
Σῖμος
ὁ
Λαρισαῖος,
|
ἕως |
Θετταλίαν
ὑπὸ
Φιλίππῳ
ἐποίησαν.
εἶτ' |
[180] |
τυχόντος
γέγονεν
ἀνελπίστως
μέγας:
(καὶ
|
ἕως |
μὲν
πόλεις
ἑώρα
παραιρούμενον
αὐτὸν |
[40] |
μέχρι
τούτου
Λασθένης
φίλος
ὠνομάζετο,
|
ἕως |
προὔδωκεν
Ὄλυνθον:
μέχρι
τούτου
Τιμόλαος, |
[30] |
ὅπως
μὴ
ἄπιμεν
ἐκ
Μακεδονίας,
|
ἕως |
τὰ
τῆς
στρατείας
τῆς
ἐπὶ |
[100] |
ᾖ
χρημάτων,
κατὰ
τὸν
ἀναλογισμὸν
|
ἕως |
τριῶν
πλοίων
καὶ
ὑπηρετικοῦ
ἡ |
[210] |
πομπαὶ
τοῖς
θεοῖς.
(καὶ
ἔγωγ'
|
ἡδέως |
ἂν
ἐροίμην
Αἰσχίνην,
ὅτε
ταῦτ' |
[60] |
τὸν
μάλιστ'
ἐπιτιμῶντα
τοῖς
πεπραγμένοις
|
ἡδέως |
ἂν
ἐροίμην,
τῆς
ποίας
μερίδος |
[0] |
λοιδοριῶν
καὶ
τῶν
κατηγοριῶν
ἀκούειν
|
ἡδέως, |
τοῖς
ἐπαινοῦσι
δ'
αὑτοὺς
ἄχθεσθαι: |
[60] |
μὲν
ὡς
ἐκράτησε
Φίλιππος
ᾤχετ'
|
εὐθέως |
ἀπιὼν
καὶ
μετὰ
ταῦτ'
ἦγεν |
[150] |
τούτων
ἡγεμών.
καὶ
μετὰ
ταῦτ'
|
εὐθέως |
δύναμιν
συλλέξας
καὶ
παρελθὼν
ὡς |
[140] |
τοῦ
πράγματος
ἁπτόμενον
ἔγνων
γάρ,
|
εὐθέως |
ἔγνων,
εὐτυχίαν
μοι
δοῦναι
καὶ |
[280] |
οὐδὲ
σύ;
καὶ
πῶς;
ὃς
|
εὐθέως |
μετὰ
τὴν
μάχην
πρεσβευτὴς
ἐπορεύου |
[260] |
γὰρ
τοῦτο,
ἐπειδή
γ'
ἐνεγράφης,
|
εὐθέως |
τὸ
κάλλιστον
ἐξελέξω
τῶν
ἔργων, |
[280] |
ἡ
μάχη,
οὐδὲν
τούτων
φροντίσας
|
εὐθέως |
ὡμολόγεις
καὶ
προσεποιοῦ
φιλίαν
καὶ |
[150] |
(εἰ
μὲν
οὖν
μὴ
μετέγνωσαν
|
εὐθέως, |
ὡς
τοῦτ'
εἶδον,
οἱ
Θηβαῖοι |
[200] |
Λακεδαιμονίων
καὶ
παρὰ
τοῦ
Περσῶν
|
βασιλέως |
μετὰ
πολλῆς
χάριτος
τοῦτ'
ἂν |
[320] |
ἀπαγγελεῖν
οἴωμαι,
τῶν
δὲ
τῆς
|
πόλεως |
ἀγαθῶν
πεφρικὼς
ἀκούω
καὶ
στένων |
[100] |
ἐμόν,
οὐδὲ
ταπεινόν,
οὐδὲ
τῆς
|
πόλεως |
ἀνάξιον.
(ταὐτὸ
τοίνυν
ἦθος
ἔχων |
[190] |
ὡς
οὐ
καλὰ
καὶ
τῆς
|
πόλεως |
ἄξια
πράγματ'
ἐνεστησάμην
καὶ
ἀναγκαῖα, |
[140] |
ἀνερρήθη.
ὡς
δὲ
τὸ
τῆς
|
πόλεως |
ἀξίωμα
λαβὼν
ἀφίκετ'
εἰς
τοὺς |
[200] |
ἂν
σοῦ;
μὴ
γὰρ
τῆς
|
πόλεώς |
γε,
μηδ'
ἐμοῦ.
(τίσι
δ' |
[130] |
ἀναστὰς
ἀντεῖπον
καὶ
τὰ
τῆς
|
πόλεως |
δίκαι'
οὐχὶ
προὔδωκα,
ἀλλ'
ἀδικοῦντα |
[20] |
ἐγράφη.
τὰ
μικρὰ
συμφέροντα
τῆς
|
πόλεως |
ἔδει
με
φυλάττειν,
τὰ
δ' |
[250] |
πράττειν,
τῆς
ἀγαθῆς
τύχης
τῆς
|
πόλεως |
εἶναι
τίθημι:
τὸ
δὲ
προσκροῦσαι |
[130] |
ἀμφισβήτησις,
ὡς
ἄρ'
ὑπὲρ
τῆς
|
πόλεως |
εἴρηκεν,
ἐάσω:
ἃ
δ'
ὑπὲρ |
[200] |
πεποιημένοι,
καὶ
ταῦτα
μηδεπώποτε
τῆς
|
πόλεως |
ἐν
τοῖς
ἔμπροσθεν
χρόνοις
ἀσφάλειαν |
[230] |
εἶναι,
ἑπτακόσια
στάδι'
ἀπὸ
τῆς
|
πόλεως |
ἐπὶ
τοῖς
Βοιωτῶν
ὁρίοις
γενέσθαι: |
[80] |
ὑπ'
ἐμοῦ,
ἕτερον
κατὰ
τῆς
|
πόλεως |
ἐπιτειχισμὸν
ἐζήτει.
ὁρῶν
δ'
ὅτι |
[20] |
πρέσβεις
ἐπέμπετε,
Εὐρυβάτου
πρᾶγμα,
οὐ
|
πόλεως |
ἔργον
οὐδὲ
χρηστῶν
ἀνθρώπων
διεπράττεσθε. |
[190] |
αὐτοὶ
καιροὶ
καὶ
τοῖς
τῆς
|
πόλεως |
ἐχθροῖς,
οὐκ
ἔνι
τοῦτον
εὔνουν |
[120] |
πότερόν
σέ
τις,
Αἰσχίνη,
τῆς
|
πόλεως |
ἐχθρὸν
ἢ
ἐμὸν
εἶναι
φῇ; |
[20] |
διεξῄεις,
ὁρῶν
ἀφαιρούμενόν
με
τῆς
|
πόλεως, |
ἠγανάκτησας,
ἢ
παρελθὼν
ταῦθ'
ἃ |
[190] |
τοῦ
γε
φροντίζοντος
ἀνδρὸς
τῆς
|
πόλεως |
καὶ
τῶν
δικαίων
λόγων:
ἐγὼ |
[90] |
ἔδειξεν
ἀνθρώποις
τήν
τε
τῆς
|
πόλεως |
καλοκαγαθίαν
καὶ
τὴν
Φιλίππου
κακίαν. |
[250] |
τὴν
ἐμὴν
τῆς
κοινῆς
τῆς
|
πόλεως |
κυριωτέραν
εἶναί
φησι,
τὴν
μικρὰν |
[130] |
ἄξιον
εἶναι
μᾶλλον
ὑπὲρ
τῆς
|
πόλεως |
λέγειν,
καὶ
ἀπεστάλη
Ὑπερείδης}
(οὐκοῦν |
[270] |
παρ'
ἐμοῦ
μήθ'
ὑπὲρ
τῆς
|
πόλεως |
μήθ'
ὑπὲρ
αὑτοῦ,
στεφάνου
καὶ |
[210] |
συμβόλῳ
τὸ
φρόνημα
τὸ
τῆς
|
πόλεως |
νομίζειν
ἕκαστον
ὑμῶν
δεῖ,
ὅταν |
[230] |
Θηβαίους,
Εὐβοέας.
(τὰ
μὲν
τῆς
|
πόλεως |
οὕτως
ὑπῆρχεν
ἔχοντα,
καὶ
οὐδεὶς |
[20] |
ὅπερ
ἦν
ἀληθές,
ὅσα
τῆς
|
πόλεως |
προλάβοι
πρὸ
τοῦ
τοὺς
ὅρκους |
[130] |
ἡδονῆς
καὶ
χάριτος
τὸ
τῆς
|
πόλεως |
συμφέρον
ἀνταλλαττόμενοι:
διόπερ
ῥᾷόν
ἐστι |
[240] |
πρῶτον
μὲν
περὶ
σωτηρίας
τῆς
|
πόλεως |
τὰς
ἐμὰς
γνώμας
ἐχειροτόνει,
καὶ |
[170] |
καὶ
μετὰ
προσχήματος
ἀξίου
τῆς
|
πόλεως |
ταῦτα
πράξωμεν,
ἂν
δ'
ἄρα |
[150] |
τοῖς
Λοκροῖς
δίκην
κατὰ
τῆς
|
πόλεως |
τελέσασθαι.
τίς
οὖν
ἐκλήτευσεν
ἡμᾶς; |
[90] |
οὐ
ναῦς,
οὐ
τείχη
τῆς
|
πόλεως |
τότε
κεκτημένης,
ἐξήλθετ'
εἰς
Ἁλίαρτον |
[190] |
Θάσῳ,
οἱ
καθάπαξ
ἐχθροὶ
τῆς
|
πόλεως, |
τοὺς
Ἀθηναίων
κρίνουσι
φίλους
καὶ |
[250] |
τούτου
διαλεχθήσομαι.
(ἐγὼ
τὴν
τῆς
|
πόλεως |
τύχην
ἀγαθὴν
ἡγοῦμαι,
καὶ
ταῦθ' |
[300] |
τὸν
μὲν
πράγματ'
ἄξια
τῆς
|
πόλεως |
ὑποστάντα
λέγειν
καὶ
γράφειν
καὶ |
[190] |
ἅμ'
Ἀρίστρατος
ἐν
Νάξῳ
καὶ
|
Ἀριστόλεως |
ἐν
Θάσῳ,
οἱ
καθάπαξ
ἐχθροὶ |
[240] |
μαλακίαν
σκώπτων
καὶ
τῆς
Φιλίππου
|
δυνάμεως |
ἀξιῶν
ἕν'
ὄντα
κρείττω
γενέσθαι; |
[270] |
ἔγωγ'
ὁρῶ
τῆς
τῶν
λεγόντων
|
δυνάμεως |
τοὺς
ἀκούοντας
τὸ
πλεῖστον
κυρίους: |
[150] |
τὰ
δόγματα.
Δόγμα
Ἀμφικτυόνων.
{Ἐπὶ
|
ἱερέως |
Κλειναγόρου,
ἐαρινῆς
πυλαίας,
ἔδοξε
τοῖς |
[150] |
μὴ
ἐπιβαίνειν}
(Ἕτερον
Δόγμα.
{Ἐπὶ
|
ἱερέως |
Κλειναγόρου,
ἐαρινῆς
πυλαίας,
ἔδοξε
τοῖς |
[290] |
τῆς
οὕτως
αἰσχρᾶς
καὶ
περιβοήτου
|
συστάσεως |
καὶ
κακίας,
μᾶλλον
δ'
ὦ |
[280] |
ποίας
γὰρ
ἴσης
ἢ
δικαίας
|
προφάσεως |
Αἰσχίνῃ
τῷ
Γλαυκοθέας
τῆς
τυμπανιστρίας |
[160] |
περ
ἐπὶ
ταύτης
μένητε
τῆς
|
προθέσεως. |
ἔρρωσθε}
(οὕτω
διαθεὶς
ὁ
Φίλιππος |
[290] |
ἀπὸ
τῆς
ἐμῆς
πολιτείας
οὐδὲ
|
προαιρέσεως |
ἀρξαμένων
ὑμῶν
τοῖς
Ἕλλησι
βοηθεῖν, |
[70] |
διελέγοντο
περὶ
τῆς
τῶν
πλοίων
|
ἀφέσεως |
ὧν
ἐναυάρχει
Λεωδάμας.
καθ'
ὅλου |
[30] |
στρατηγὸς
καὶ
ὁ
ἐπὶ
τῆς
|
διοικήσεως |
καὶ
ὁ
γραμματεὺς
τῆς
βουλῆς. |
[110] |
δυναμένου
Φίλωνος
τοῦ
ἐπὶ
τῆς
|
διοικήσεως |
κεχειροτονημένου
διὰ
τοὺς
χειμῶνας
πλεῦσαι |
[140] |
πόλεμον
Ἀμφικτυονικόν’
οἱ
μὲν
ἐκ
|
παρακλήσεως |
συγκαθήμενοι
οὐκ
εἴων
με
λέγειν, |
[50] |
εἰμι
τοῦ
στεφάνου
καὶ
τῆς
|
ἀναρρήσεως |
τῆς
ἐν
τούτοις
εἴτε
καὶ |
[110] |
Διονυσίοις
τραγῳδοῖς
καινοῖς:
τῆς
δὲ
|
ἀναγορεύσεως |
ἐπιμεληθῆναι
θεσμοθέτας,
πρυτάνεις,
ἀγωνοθέτας}
(τούτων |
[110] |
Διονυσίοις
τραγῳδοῖς
καινοῖς:
τῆς
δὲ
|
ἀναγορεύσεως |
ἐπιμεληθῆναι
τὸν
ἀγωνοθέτην}
(οὐκοῦν
ἃ |
[80] |
Διονυσίοις,
τραγῳδοῖς
καινοῖς,
τῆς
δὲ
|
ἀναγορεύσεως |
τοῦ
στεφάνου
ἐπιμεληθῆναι
τὴν
πρυτανεύουσαν |
[300] |
κύκλον
τοῦ
Πειραιῶς
οὐδὲ
τοῦ
|
ἄστεως. |
οὐδέ
γ'
ἡττήθην
ἐγὼ
τοῖς |
[40] |
κέχρηνται.
(ὁ
δὲ
ταύτης
τῆς
|
πίστεως |
αὐτῷ
συνεργὸς
καὶ
συναγωνιστὴς
καὶ |
[220] |
μὴ
τοιαύτης
οὔσης
τῆς
ὑπαρχούσης
|
ὑπολήψεως |
περὶ
ἑκατέρου.
(καὶ
μὴν
ὅτι |
[80] |
χάριτος
τετυχηκὼς
τότε,
καὶ
οὐ
|
μέμψεως |
οὐδὲ
τιμωρίας.
(οὐκοῦν
μέχρι
μὲν |
[290] |
ἀλλ'
ἐπάρας
τὴν
φωνὴν
καὶ
|
γεγηθὼς |
καὶ
λαρυγγίζων
ᾤετο
μὲν
ἐμοῦ |
[320] |
ἑτέρων
εὐτυχήμασι
φαιδρὸς
ἐγὼ
καὶ
|
γεγηθὼς |
κατὰ
τὴν
ἀγορὰν
περιέρχομαι,
τὴν |
[60] |
μὴ
ποιεῖν,
δεινὸν
γὰρ
ὡς
|
ἀληθῶς, |
ἃ
δ'
ἑώρα
συμβησόμενα,
εἰ |
[260] |
οἷς
τίς
οὐκ
ἂν
ὡς
|
ἀληθῶς |
αὑτὸν
εὐδαιμονίσειε
καὶ
τὴν
αὑτοῦ |
[290] |
ἀνελόντας
ἐκ
μέσου,
τίνες
ὡς
|
ἀληθῶς |
εἰσὶν
οἷς
ἂν
εἰκότως
καὶ |
[120] |
μνησθῆναι;
ἧς
τῶν
μὲν
ὡς
|
ἀληθῶς |
τετυχηκότων
οὐδ'
ἂν
εἷς
εἴποι |
[70] |
μὴ
ἐπιτρέπειν
τοῖς
προεστηκόσιν
ὑμῶν
|
κακοήθως |
πολιτεύεσθαι,
ἀλλ'
ἐπιτιμᾶτε,
πειράσομαι
κἀγὼ |
[110] |
ἦσθα’
καὶ
διά
γε
τοῦτο
|
ὀρθῶς |
ἐπῃνούμην,
ὅτι
τἀνηλωμέν'
ἔδωκα
καὶ |
[300] |
ἄνευ
φθόνου
τις
βούληται
σκοπεῖν,
|
ὀρθῶς |
εὑρήσει
καὶ
πεπραγμένα
πάσῃ
δικαιοσύνῃ, |
[210] |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
κατά
γ'
ὑμᾶς
|
ὀρθῶς |
ἐφάνησαν
ἐγνωκότες.
οὔτε
γὰρ
εἰς |
[10] |
ποιεῖν:
οὔτε
μὰ
τοὺς
θεοὺς
|
ὀρθῶς |
ἔχον
οὔτε
πολιτικὸν
οὔτε
δίκαιόν |
[250] |
οὑτωσὶ
περὶ
τῆς
τύχης
ἀξιῶ,
|
ὀρθῶς |
καὶ
δικαίως,
ὡς
ἐμαυτῷ
δοκῶ, |
[90] |
ἤθελον
τοῖς
δεινοῖς
αὑτοὺς
διδόναι,
|
ὀρθῶς |
καὶ
καλῶς
βουλευόμενοι.
πέρας
μὲν |
[20] |
τί
ἂν
εἰπών
σέ
τις
|
ὀρθῶς |
προσείποι;
ἔστιν
ὅπου
σὺ
παρὼν |
[160] |
ἀνοχάς,
ἄν
περ
τοὺς
οὐκ
|
ὀρθῶς |
συμβουλεύοντας
ὑμῖν
παραπέμψαντες
τῆς
προσηκούσης |
[170] |
πράγμασιν
ἐξ
ἀρχῆς,
καὶ
συλλελογισμένον
|
ὀρθῶς |
τίνος
εἵνεκα
ταῦτ'
ἔπραττεν
ὁ |
[20] |
τοὺς
ὅρκους
ἀποδοῦναι,
πάντα
ταῦτα
|
βεβαίως |
ἕξειν:
οὐδένα
γὰρ
τὴν
εἰρήνην |
[20] |
παρόντων
πραγμάτων,
ἄν
τις
ἐξετάζῃ
|
δικαίως, |
αἴτι'
εὑρήσει.
(καὶ
ταυτὶ
πάνθ' |
[50] |
δῆλον
ὑμῖν
ποιήσειν
ὅτι
πάντα
|
δικαίως |
ἀπολογήσομαι:
τὴν
γὰρ
αὐτὴν
τούτῳ |
[100] |
καὶ
τῶν
πόλεων
ἀποδοῦναι
ταῦτα
|
δικαίως |
αὐτοῖς
τοῖς
ἐξημαρτηκόσιν
εἰς
ὑμᾶς, |
[100] |
τίς
οὐκ
ἂν
ἀπέκτεινέν
με
|
δικαίως, |
εἴ
τι
τῶν
ὑπαρχόντων
τῇ |
[230] |
ὅτι
ὁ
τὸν
ῥήτορα
βουλόμενος
|
δικαίως |
ἐξετάζειν
καὶ
μὴ
συκοφαντεῖν
οὐκ |
[220] |
πόλει
λόγους
ἐπαιρόμενος.
ἀνθ'
ὧν
|
δικαίως |
ἐστεφανούμην
ὑπὸ
τουτωνί,
καὶ
σὺ |
[220] |
πᾶν
ὅ
τι
ἂν
μὴ
|
δικαίως |
ᾖ
πεπραγμένον.
(ἐκ
γὰρ
αὐτοῦ |
[250] |
οἷς
δὲ
τὰς
εὐθύνας
ἐπεσημαίνεσθε,
|
δικαίως |
καὶ
ἀδωροδοκήτως
πάντα
πεπρᾶχθαί
μοι |
[50] |
οὑτωσὶ
μέν,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
|
δικαίως |
καὶ
ἁπλῶς
τὴν
ἀπολογίαν
ἔγνωκα |
[20] |
ἁπάντων
συνελάμβανον
ὑμῖν:
οἷς
καὶ
|
δικαίως |
καὶ
προσηκόντως
ὀργιζόμενοι
ἑτοίμως
ὑπηκούσατε |
[250] |
ἐγκλήματι
γίγνοιτ'
ἂν
διὰ
τοῦτο
|
δικαίως; |
καίτοι
πρός
γε
τοῦτον,
ἄνδρες |
[200] |
τὸ
τοῦ
τούτων
ἀνάξι'
ἐροῦντος;
|
δικαίως |
μέντἂν
ἀπέθανον.
~Ἐπεὶ
οὐδ'
ὑμᾶς, |
[200] |
αὐτῶν
οὐδὲ
τοὺς
κρατήσαντας
μόνους.
|
δικαίως: |
ὃ
μὲν
γὰρ
ἦν
ἀνδρῶν |
[280] |
τῷ
δ'
ὁ
κῆρυξ
καταρᾶται
|
δικαίως; |
οὐ
τῷ
τοιούτῳ;
τί
δὲ |
[270] |
κατὰ
τούτων.
οὐ
γὰρ
αὐτῇ
|
δικαίως, |
οὐδ'
ἐφ'
ἃ
συμφέρει
τῇ |
[10] |
τούτων
ἄν
τις
ἴδοι,
οὔτε
|
δικαίως |
οὔτ'
ἐπ'
ἀληθείας
οὐδεμιᾶς
εἰρημένα: |
[290] |
ἀνθρώπων
προστὰς
πάνθ'
ὑγιῶς
καὶ
|
δικαίως |
πεπολίτευμαι.
(διὰ
ταῦτ'
ἀξιῶ
τιμᾶσθαι. |
[300] |
ἀναμφισβητήτως
ὑπῆρχεν
εἶναι
καὶ
τὸ
|
δικαίως |
προσῆν,
ὡς
ἑτέρως
δὲ
συμβάντων |
[290] |
ἐὰν
τὸν
ἐμὸν
τειχισμὸν
βούλῃ
|
δικαίως |
σκοπεῖν,
εὑρήσεις
ὅπλα
καὶ
πόλεις |
[190] |
κατ'
ἀνθρώπινον
λογισμὸν
εἱλόμην,
καὶ
|
δικαίως |
ταῦτα
καὶ
ἐπιμελῶς
ἔπραξα
καὶ |
[290] |
εἰσὶν
οἷς
ἂν
εἰκότως
καὶ
|
δικαίως |
τὴν
τῶν
γεγενημένων
αἰτίαν
ἐπὶ |
[240] |
τοίνυν
ἐγὼ
παρεσχόμην
εἰς
τὸ
|
δικαίως |
τοιαῦτα
γράφειν
τοῦτον
περὶ
ἐμοῦ, |
[60] |
ἐκεῖνος
ἔπραττ'
ἀδικῶν
ὑμᾶς
ἐναντιοῦσθαι
|
δικαίως. |
τοῦτ'
ἐποιεῖτε
μὲν
ὑμεῖς
ἐξ |
[240] |
καὶ
τοὺς
ἄλλους
Ἀθηναίους
ἐσῳζόμην.
|
δικαίως: |
τοῦτο
γὰρ
καὶ
ἀληθές
ἐστι |
[230] |
ἐγὼ
ποιήσω:
καὶ
σκοπεῖτ'
εἰ
|
δικαίως |
χρήσομαι
τῷ
λόγῳ.
(δύναμιν
μὲν |
[250] |
τῆς
τύχης
ἀξιῶ,
ὀρθῶς
καὶ
|
δικαίως, |
ὡς
ἐμαυτῷ
δοκῶ,
νομίζω
δὲ |
[0] |
μου
περὶ
τῶν
κατηγορημένων
ἀπολογουμένου
|
δικαίως, |
ὥσπερ
οἱ
νόμοι
κελεύουσιν,
οὓς |
[90] |
δ'
ἃν
ὁ
θεὸς
διδῷ
|
γενναίως. |
(ταῦτ'
ἐποίουν
οἱ
ὑμέτεροι
πρόγονοι, |
[300] |
παρὰ
πᾶσαν
φιλίαν
ἄχρι
τοῦ
|
Πειραιῶς |
κομισθήσεται,
προιδέσθαι;
(καὶ
τὰ
μὲν |
[300] |
χώραν,
οὐχὶ
τὸν
κύκλον
τοῦ
|
Πειραιῶς |
οὐδὲ
τοῦ
ἄστεως.
οὐδέ
γ' |
[290] |
κατ'
ἐμαυτὸν
ἀνθρώπων
προστὰς
πάνθ'
|
ὑγιῶς |
καὶ
δικαίως
πεπολίτευμαι.
(διὰ
ταῦτ' |
[220] |
τὴν
δόξαν
ἀξιῶν,
ἐγὼ
διδάξω
|
ῥᾳδίως, |
οὐ
τιθεὶς
ψήφους
οὐ
γάρ |
[120] |
δεῖξαι
τίς
ὢν
κἀκ
τίνων
|
ῥᾳδίως |
οὕτως
ἄρχει
τοῦ
κακῶς
λέγειν, |
[110] |
τοῖς
ὑμετέροις
ἤθεσιν
ὥρισται,
ἐγὼ
|
ῥᾳδίως |
πολλαχόθεν
δείξω.
πρῶτον
μὲν
γὰρ |
[20] |
δὲ
στρατιωτῶν
εὐπορήσας
ἐκ
τούτων
|
ῥᾳδίως |
τοῖς
λοιποῖς
ἐπιχειροίη
πράγμασιν.
(εἶτα |
[260] |
τῆς
πατρίδος
λαγὼ
βίον
ἔζης
|
δεδιὼς |
καὶ
τρέμων
καὶ
ἀεὶ
πληγήσεσθαι |
[210] |
ἵνα
τἀν
μέσῳ
παραλείπω,
οὕτως
|
οἰκείως |
ὑμᾶς
ἐδέχοντο
ὥστ'
ἔξω
τῶν |
[140] |
ποιήσειε
τῇ
πόλει:
ἀλλὰ
καίπερ
|
ἀθλίως |
καὶ
κακῶς
τῶν
στρατηγῶν
τῶν |
[0] |
δικαίοις
καὶ
τοῦτο
γέγραπται,
τὸ
|
ὁμοίως |
ἀμφοῖν
ἀκροάσασθαι.
τοῦτο
δ'
ἐστὶν |
[30] |
ποιεῖν,
τὴν
εἰρήνην
συνθέμενοι
καὶ
|
ὁμοίως |
ἀντιπαρεξάγοντες,
καὶ
ταῦτα
οὐδὲ
συμπεριειλημμένων |
[10] |
ἄλλων
πιστεύετε
δῆλον
γὰρ
ὡς
|
ὁμοίως |
ἅπαντ'
ἐπλάττετὀ,
ἐμοὶ
δ'
ἣν |
[60] |
μέμψις
καὶ
κατηγορία:
εἰ
δ'
|
ὁμοίως |
ἁπάντων
τὸ
ἀξίωμα,
τὴν
ἡγεμονίαν, |
[30] |
Φιλίππῳ
καὶ
Φωκεῦσι
καὶ
ὑμῖν
|
ὁμοίως |
ἅπασι
τῆς
ἀναλγησίας
καὶ
τῆς |
[30] |
πάντα
καταστρεψάμενος,
ἐξὸν
ἡμερῶν
δέκα,
|
ὁμοίως |
δὲ
τριῶν
ἢ
τεττάρων,
εἰς |
[10] |
(πάντα
μὲν
τοίνυν
τὰ
κατηγορημέν'
|
ὁμοίως |
ἐκ
τούτων
ἄν
τις
ἴδοι, |
[290] |
ὅτι
τοῖς
γεγενημένοις
ἀνιαροῖς
οὐδὲν
|
ὁμοίως |
ἔσχε
τοῖς
ἄλλοις.
(καίτοι
τὸν |
[200] |
κειμένους
ἀγαθοὺς
ἄνδρας,
οὓς
ἅπαντας
|
ὁμοίως |
ἡ
πόλις
τῆς
αὐτῆς
ἀξιώσασα |
[110] |
εἴπω
περὶ
τῶν
λοιπῶν
πολιτευμάτων,
|
ὁμοίως |
παρ'
ὑμῶν
ἑκάστῳ
τὸ
συνειδὸς |
[40] |
καὶ
οἱ
ἄλλοι
δ'
Ἕλληνες,
|
ὁμοίως |
ὑμῖν
πεφενακισμένοι
καὶ
διημαρτηκότες
ὧν |
[290] |
οὐδ'
ὅσα
συμβεβούλευκα
πώποτε
τουτοισί,
|
ὁμοίως |
ὑμῖν
ὥσπερ
ἂν
τρυτάνη
ῥέπων |
[0] |
ἀγῶνος
ἀξιῶ
καὶ
δέομαι
πάντων
|
ὁμοίως |
ὑμῶν
ἀκοῦσαί
μου
περὶ
τῶν |
[60] |
Ἕλλησιν,
οὐ
τισίν,
ἀλλ'
ἅπασιν
|
ὁμοίως, |
φορὰν
προδοτῶν
καὶ
δωροδόκων
καὶ |
[270] |
δ'
ἄρ'
ἀνάγκη,
πράως
καὶ
|
μετρίως |
διακείμεν'
ἔχειν.
ἐν
τίσιν
οὖν |
[10] |
γὰρ
ηὐτυχήκεσαν
ἐν
Λεύκτροις
οὐ
|
μετρίως |
ἐκέχρηντο:
ἔπειθ'
ἡ
Πελοπόννησος
ἅπασα |
[30] |
ἑαυτοὺς
πεποιημένους,
καὶ
ὅσα
μὲν
|
ἑκουσίως |
προσετίθετο
τῶν
πολισμάτων,
φρουρὰς
εἰσαγηοχότας, |
[240] |
ταῦτα
συστάντων
οἷς
ἦν
ἐπιμελὲς
|
κακῶς |
ἐμὲ
ποιεῖν,
καὶ
γραφάς,
εὐθύνας, |
[180] |
ὃν
ἐν
Κολλυτῷ
ποτ'
Οἰνόμαον
|
κακῶς |
ἐπέτριψας;
τότε
τοίνυν
κατ'
ἐκεῖνον |
[10] |
ἐν
οἷς
ἡμάρτανον
ἄλλοι
καὶ
|
κακῶς |
ἐφρόνουν,
αὐτὸς
παρεσκευάζετο
καὶ
κατὰ |
[120] |
τίνων
ῥᾳδίως
οὕτως
ἄρχει
τοῦ
|
κακῶς |
λέγειν,
καὶ
λόγους
τινὰς
διασύρει, |
[260] |
μὴ
θέλοντά
με
καὶ
κακὸν
|
κακῶς |
σε
μάλιστα
μὲν
οἱ
θεοί, |
[120] |
εἰς
ταῦτα
ἀπὸ
τῶν
ἰδίων
|
κακῶς |
τἀπόρρητα
λέγωμεν
ἀλλήλους,
ἀλλ'
ἵν' |
[60] |
καὶ
συνεργοὺς
λαβὼν
καὶ
πρότερον
|
κακῶς |
τοὺς
Ἕλληνας
ἔχοντας
πρὸς
ἑαυτοὺς |
[140] |
πόλει:
ἀλλὰ
καίπερ
ἀθλίως
καὶ
|
κακῶς |
τῶν
στρατηγῶν
τῶν
ὑμετέρων
πολεμούντων |
[240] |
εὐθὺς
ὁ
δῆμος,
εἰδὼς
καὶ
|
ἑορακὼς |
πάνθ'
ὅσ'
ἔπραττον
ἐγώ,
ἐν |
[170] |
γὰρ
μὴ
ταῦτ'
εἰδὼς
μηδ'
|
ἐξητακὼς |
πόρρωθεν,
οὔτ'
εἰ
εὔνους
ἦν |
[240] |
αὐτοῖς
τοῖς
δεινοῖς
καὶ
φοβεροῖς
|
ἐμβεβηκώς, |
ἡνίκ'
οὐδ'
ἀγνωμονῆσαί
τι
θαυμαστὸν |
[290] |
μέρει
τετάχθαι:
ὃ
σὺ
νυνὶ
|
πεποιηκὼς |
εἶ
φανερός,
ἐμὲ
πάντων
αἴτιον |
[50] |
οἰκείους
καὶ
ἀναγκαίους
τῇ
γραφῇ
|
πεποιηκώς. |
εἶτα
καὶ
πολλῶν
προαιρέσεων
οὐσῶν |
[190] |
δυσμενέστατος
ἄνθρωπος
τῇ
πόλει,
τοῦτο
|
πεποιηκὼς |
ἐπὶ
τοῖς
συμβᾶσιν
ἐξήτασαι,
καὶ |
[10] |
χρῆσθαι,
καὶ
ὁπηνίκ'
ἐφαίνετο
ταῦτα
|
πεποιηκὼς |
καὶ
τοῦτον
τὸν
τρόπον
κεχρημένος |
[120] |
ἀλλ'
ἵν'
ἐξελέγχωμεν
ἐάν
τις
|
ἠδικηκώς |
τι
τυγχάνῃ
τὴν
πόλιν.
(ταῦτα |
[300] |
ἡσυχίας
ὥσπερ
πνεῦμ'
ἐφάνη,
καὶ
|
πεφωνασκηκὼς |
καὶ
συνειλοχὼς
ῥήματα
καὶ
λόγους |
[120] |
καὶ
λόγους
τινὰς
διασύρει,
αὐτὸς
|
εἰρηκὼς |
ἃ
τίς
οὐκ
ἂν
ὤκνησεν |
[270] |
ἁπλῶς
καὶ
μετ'
εὐνοίας
πάντας
|
εἰρηκὼς |
τοὺς
λόγους,
φυλάττειν
ἐμὲ
καὶ |
[100] |
καὶ
σωτηρίας
πεποίηται.
(εἶτ'
ἐγὼ
|
τεθεωρηκὼς |
ἐν
τοσούτοις
καὶ
τοιούτοις
τὴν |
[10] |
προίσταται,
οὐδαμοῦ
δ'
ἐπὶ
ταύτην
|
ἀπηντηκὼς |
ἐμοὶ
τὴν
ἑτέρου
ζητῶν
ἐπιτιμίαν |
[80] |
τιμωρίας.
φαίνομαι
τοίνυν
ἐγὼ
χάριτος
|
τετυχηκὼς |
τότε,
καὶ
οὐ
μέμψεως
οὐδὲ |
[10] |
ἐφησθῆναι
παθοῦσιν,
οὐκ
ἀλόγως
οὐδ'
|
ἀδίκως |
αὐτοῖς
ὀργιζόμενοι:
οἷς
γὰρ
ηὐτυχήκεσαν |
[110] |
ὧν
ἐπέδωκα.
νὴ
Δί'
ἀλλ'
|
ἀδίκως |
ἦρξα.
εἶτα
παρών,
ὅτε
μ' |
[210] |
τοῦ
στρατοπέδου
οὐδεὶς
οὐδὲν
οὐδ'
|
ἀδίκως |
ὑμῖν
ἐνεκάλεσεν:
οὕτω
σώφρονας
παρέσχεθ' |
[0] |
τὰ
τοῦ
λέγοντος
ὑστέρου
δίκαια
|
εὐνοικῶς |
προσδέξεται,
καὶ
παρασχὼν
αὑτὸν
ἴσον |
[320] |
τῶν
δὲ
τῆς
πόλεως
ἀγαθῶν
|
πεφρικὼς |
ἀκούω
καὶ
στένων
καὶ
κύπτων |
[60] |
Ἕλληνας
ἔχοντας
πρὸς
ἑαυτοὺς
καὶ
|
στασιαστικῶς |
ἔτι
χεῖρον
διέθηκε,
τοὺς
μὲν |
[20] |
τῆς
εἰρήνης
αἴτιος
γεγενῆσθαι
καὶ
|
κεκωλυκὼς |
εἴην
τὴν
πόλιν
μετὰ
κοινοῦ |
[120] |
προσεῖναι
τῷ
δημοτικῷ,
ὥσπερ
ἀνδριάντ'
|
ἐκδεδωκὼς |
κατὰ
συγγραφήν,
εἶτ'
οὐκ
ἔχονθ' |
[260] |
ἀγαθῇ
γ'
οὐχ
ὁρᾷς;
τύχῃ
|
συμβεβιωκὼς |
τῆς
ἐμῆς
κατηγορεῖς.
(φέρε
δὴ |
[90] |
δεινοῖς
αὑτοὺς
διδόναι,
ὀρθῶς
καὶ
|
καλῶς |
βουλευόμενοι.
πέρας
μὲν
γὰρ
ἅπασιν |
[80] |
πᾶσι
τὰ
πράγματα,
ἐάν
τε
|
καλῶς |
ἔχῃ,
χάριτος
τυγχάνει,
ἐάν
θ' |
[310] |
γεγενημένων
ἀγαθῶν
ἀνδρῶν
μέμνησαι.
καὶ
|
καλῶς |
ποιεῖς.
οὐ
μέντοι
δίκαιόν
ἐστιν, |
[230] |
πραγμάτων
ἐκεῖνος
περιβαλλόμενος
ἐπλάττετο,
ὑμεῖς
|
καλῶς |
ποιοῦντες
τοὺς
καρποὺς
κεκόμισθε.
ἀλλ' |
[200] |
μὴ
δίκαια
δὲ
πράττουσι
προσθεμένην
|
ἀσφαλῶς |
δουλεύειν,
ἀλλ'
ἀγωνιζομένη
περὶ
πρωτείων |
[300] |
καὶ
αὐτόνομοι
μετὰ
πάσης
ἀδείας
|
ἀσφαλῶς |
ἐν
εὐδαιμονίᾳ
τὰς
ἑαυτῶν
ᾤκουν |
[40] |
τῶν
ἑτέρων
κινδύνων
τὰ
ἑαυτῶν
|
ἀσφαλῶς |
σχήσειν
ὅταν
βούλωνται.
(εἶτ'
οἶμαι, |
[190] |
εἱλόμην,
καὶ
δικαίως
ταῦτα
καὶ
|
ἐπιμελῶς |
ἔπραξα
καὶ
φιλοπόνως
ὑπὲρ
δύναμιν, |
[10] |
(κακοήθης
δ'
ὤν,
Αἰσχίνη,
τοῦτο
|
παντελῶς |
εὔηθες
ᾠήθης,
τοὺς
περὶ
τῶν |
[280] |
τόθ'
αἱρεθέντες
ἐπὶ
τὰς
ταφὰς
|
ἄλλως |
πως,
ἀλλὰ
δέον
ποιεῖν
αὐτοὺς |
[0] |
ἀποστερεῖσθαι
λυπηρόν
ἐστι
καὶ
χαλεπόν,
|
ἄλλως |
τε
κἂν
ὑπ'
ἐχθροῦ
τῳ |
[190] |
τις
δεῖξαί
τι
βέλτιον,
ἢ
|
ὅλως |
εἴ
τι
ἄλλ'
ἐνῆν
πλὴν |
[250] |
τῆς
τύχης
διελέχθη.
ἐγὼ
δ'
|
ὅλως |
μέν,
ὅστις
ἄνθρωπος
ὢν
ἀνθρώπῳ |
[190] |
τῶν
σκευῶν
ἢ
καὶ
συντριβέντων
|
ὅλως, |
τῆς
ναυαγίας
αἰτιῷτο.
ἀλλ'
οὔτ' |
[300] |
οἱ
πολλοὶ
τῶν
πολιτῶν
ὑμεῖς
|
ἁπλῶς |
ἄγετε.
ἀλλ'
οὐ
ταύτην
οὗτος |
[230] |
οὐδ'
ὑπεύθυνος
ὢν
οὐδενί,
ἀλλ'
|
ἁπλῶς |
αὐτὸς
δεσπότης,
ἡγεμών,
κύριος
πάντων. |
[110] |
αὐτὸς
ἐδυνάμην
συνεῖναι
τοὺς
πολλούς:
|
ἁπλῶς |
δὲ
τὴν
ὀρθὴν
περὶ
τῶν |
[80] |
καὶ
γράφων
καὶ
πράττων
καὶ
|
ἁπλῶς |
ἑαυτὸν
εἰς
τὰ
πράγματ'
ἀφειδῶς |
[170] |
διεξῆλθον,
καὶ
ἔδωκ'
ἐμαυτὸν
ὑμῖν
|
ἁπλῶς |
εἰς
τοὺς
περιεστηκότας
τῇ
πόλει |
[270] |
πρὸς
τοῖς
ἄλλοις,
ὥσπερ
αὐτὸς
|
ἁπλῶς |
καὶ
μετ'
εὐνοίας
πάντας
εἰρηκὼς |
[320] |
τοίνυν
παρ'
ἐμοὶ
μεμενηκυῖαν
εὑρήσεθ'
|
ἁπλῶς. |
(ὁρᾶτε
δέ.
οὐκ
ἐξαιτούμενος,
οὐκ |
[50] |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
δικαίως
καὶ
|
ἁπλῶς |
τὴν
ἀπολογίαν
ἔγνωκα
ποιεῖσθαι,
βαδιοῦμαι |
[310] |
νῦν
ἐγὼ
κρίνωμαι
καὶ
θεωρῶμαι;
|
μηδαμῶς: |
οὔτε
γὰρ
δίκαιον
οὔτ'
ἴσον, |
[320] |
τούτους
ὥσπερ
θηρία
μοι
προσβαλλόντων,
|
οὐδαμῶς |
ἐγὼ
προδέδωκα
τὴν
εἰς
ὑμᾶς |
[170] |
ἀνθεστηκότας
αὐτῷ
καὶ
νῦν
ἐναντιουμένους
|
οὐδαμῶς |
πεῖσαι
δύναται.
τί
οὖν
βούλεται, |
[160] |
δὲ
καὶ
τὸ
προσκρούειν
ἀλλήλοις
|
ἑτοίμως |
ἔχοντας,
ὅπως
τοῦτο
μὴ
γένοιτο |
[20] |
καὶ
δικαίως
καὶ
προσηκόντως
ὀργιζόμενοι
|
ἑτοίμως |
ὑπηκούσατε
τῷ
Φιλίππῳ.
ἡ
μὲν |
[50] |
ἐμαυτῷ,
ἵνα
καίπερ
εἰδὼς
Αἰσχίνης
|
ὅμως |
ἀκούσῃ
δι'
ἅ
φημι
καὶ |
[160] |
μὲν
ἅπαντες:
μικρὰ
δ'
ἀκούσαθ'
|
ὅμως |
αὐτὰ
τἀναγκαιότατα.
(ἑσπέρα
μὲν
γὰρ |
[220] |
ὑπὲρ
ἐμαυτοῦ,
τυχὸν
μὲν
ἀναισθητῶν,
|
ὅμως |
δ'
ἐπεπείσμην,
μήτε
γράφοντ'
ἂν |
[280] |
δ'
αἴτιον
οὐκ
ἀγνοεῖς
μέν,
|
ὅμως |
δὲ
φράσω
σοι
κἀγώ.
ἀμφότερ' |
[230] |
τῶν
ἐχθρῶν
ἀπῇτε
βεβουλευμένοι.
(ἀλλ'
|
ὅμως |
ἐκ
τοιούτων
ἐλαττωμάτων
ἐγὼ
συμμάχους |
[40] |
καὶ
δυσχεραίνοντες
ἤγετε
τὴν
εἰρήνην
|
ὅμως: |
οὐ
γὰρ
ἦν
ὅ
τι |
[210] |
Κέφαλος,
Θρασύβουλος,
ἕτεροι
μυρίοι:
ἀλλ'
|
ὅμως |
οὐδεὶς
πώποτε
τούτων
διὰ
παντὸς |
[280] |
τὰ
τουτωνὶ
συμφέροντα
διαφθείρειν.
ἀλλ'
|
ὅμως, |
οὕτω
φανερῶς
αὐτὸς
εἰλημμένος
προδότης |
[130] |
τυχοῦσαν:
πόθεν
γὰρ
ἄλλοθεν;
(ἀλλ'
|
ὅμως |
οὕτως
ἀχάριστος
εἶ
καὶ
πονηρὸς |
[20] |
ἐγὼ
δ'
οὐδὲν
οὐδαμοῦ.
(ἀλλ'
|
ὅμως, |
τούτων
τοιούτων
ὄντων
καὶ
ἐπ' |
[140] |
στρατηγῶν
τῶν
ὑμετέρων
πολεμούντων
αὐτῷ,
|
ὅμως |
ὑπ'
αὐτοῦ
τοῦ
πολέμου
καὶ |
[90] |
τὰν
πάτριον
πολιτείαν
καὶ
τὼς
|
νόμως |
καὶ
τὼς
τάφως,
(δεδόχθαι
τῷ |
[280] |
καὶ
παρελθόντος
σοῦ
καὶ
Πυθοκλέους
|
ὠμῶς |
καὶ
ἀναιδῶς,
ὦ
Ζεῦ
καὶ |
[110] |
καὶ
πρόθυμος
εὖ
ποιεῖν
ὑμᾶς,
|
ἱκανῶς |
ἐκ
τῶν
εἰρημένων
δεδηλῶσθαί
μοι |
[90] |
καὶ
Πύθια,
καὶ
ἀνακαρῦξαι
τὼς
|
στεφάνως |
οἷς
ἐστεφάνωται
ὁ
δᾶμος
ὁ |
[250] |
πολλοῖς
ἄλλοις
καὶ
περὶ
τούτων
|
ὑπερηφάνως |
χρῆται
τῷ
λόγῳ,
σκέψασθ'
ὦ |
[160] |
αὐτὸν
ποιήσασθαι
τὰς
ἀνοχάς,
ὅπως
|
ἐνδεχομένως |
ὁ
δῆμος
βουλεύσηται:
καὶ
γὰρ |
[200] |
μετὰ
πολλῆς
χάριτος
τοῦτ'
ἂν
|
ἀσμένως |
ἐδόθη
τῇ
πόλει,
ὅ
τι |
[30] |
τῆς
τῶν
Θηβαίων.
(ταῦτα
δ'
|
ἀσμένως |
τινὲς
ἤκουον
αὐτοῦ
διὰ
τὴν |
[120] |
γὰρ
Αἰακὸς
ἢ
Ῥαδάμανθυς
ἢ
|
Μίνως |
ἦν
ὁ
κατηγορῶν,
ἀλλὰ
μὴ |
[30] |
τὰς
οἰκειότητας
ἔφη
βεβαιοῦν,
μάλα
|
σεμνῶς |
ὀνομάζων,
ἀλλὰ
τὸ
ταὐτὰ
συμφέρειν: |
[130] |
ἐποίησεν
Ἀτρόμητον,
τὴν
δὲ
μητέρα
|
σεμνῶς |
πάνυ
Γλαυκοθέαν,
ἣν
Ἔμπουσαν
ἅπαντες |
[280] |
σαυτοῦ
μηνυτὴς
ἐπὶ
τοῖς
συμβᾶσιν
|
γεγονώς, |
ἐμοὶ
λοιδορεῖ
καὶ
ὀνειδίζεις
ταῦτα, |
[310] |
ἐν
οἷς
οὐδαμοῦ
σὺ
φανήσει
|
γεγονώς, |
οὐ
πρῶτος,
οὐ
δεύτερος,
οὐ |
[130] |
πλούσιος
ἐκ
πτωχοῦ
διὰ
τουτουσὶ
|
γεγονὼς |
οὐχ
ὅπως
χάριν
αὐτοῖς
ἔχεις, |
[190] |
ταῦτα
καὶ
ἐπιμελῶς
ἔπραξα
καὶ
|
φιλοπόνως |
ὑπὲρ
δύναμιν,
ἢ
ὡς
οὐ |
[0] |
ἀντίδικον
σύμβουλον
ποιήσασθαι
περὶ
τοῦ
|
πῶς |
ἀκούειν
ὑμᾶς
ἐμοῦ
δεῖ
σχέτλιον |
[280] |
αἱρεθέντες
ἐπὶ
τὰς
ταφὰς
ἄλλως
|
πως, |
ἀλλὰ
δέον
ποιεῖν
αὐτοὺς
τὸ |
[210] |
στρατηγίαν
ἀτυχηθέντων
μόνος
αἴτιος
εἶναι.
|
πῶς |
ἂν
ὠμότερος
συκοφάντης
γένοιτ'
ἢ |
[50] |
ξενίαν
Ἀλεξάνδρου;
πόθεν
λαβόντι
ἢ
|
πῶς |
ἀξιωθέντι;
οὔτε
Φιλίππου
ξένον
οὔτ' |
[120] |
τοιούτων
τίς
διάγνωσις;
πόθεν
ἢ
|
πῶς |
ἀξιωθέντι;
ποῦ
δὲ
παιδείας
σοὶ |
[310] |
οὔτ'
ἐπέδωκας
οὐδέν,
οὐκ
ἀπορῶν,
|
πῶς |
γάρ;
ὅς
γ'
ἐκεκληρονομήκεις
μὲν |
[130] |
μέν,
ὦ
γῆ
καὶ
θεοί,
|
πῶς |
γὰρ
οὔ;
κατὰ
τῆς
πατρίδος: |
[290] |
μὲν
χάριτος
καὶ
ἐπαίνου
κρίνω,
|
πῶς |
γὰρ
οὔ;
πόρρω
μέντοι
που |
[230] |
μετὰ
ταῦτ'
ἐπιστὰς
ἐγώ,
καὶ
|
πῶς |
εἶχε
τὰ
τῶν
ἐναντίων.
εἶτ' |
[250] |
τῆς
ἀγαθῆς
καὶ
μεγάλης.
καὶ
|
πῶς |
ἔνι
τοῦτο
γενέσθαι;
(καὶ
μὴν |
[140] |
τίνος
εἵνεκα
ταῦτα
συνεσκευάσθη
καὶ
|
πῶς |
ἐπράχθη,
νῦν
ἀκούσατε,
ἐπειδὴ
τότ' |
[130] |
αὐτοῦ
παραλείπω.
καὶ
γὰρ
οὕτω
|
πως |
ἔχει.
πόλλ'
ἂν
ἐγὼ
ἔτι |
[250] |
χρὴ
περὶ
ταύτης
λέγειν
ἢ
|
πῶς |
ὀνειδίζειν
ἑτέρῳ;
ἐπειδὴ
δ'
οὗτος |
[280] |
(ἆρ'
οὖν
οὐδὲ
σύ;
καὶ
|
πῶς; |
ὃς
εὐθέως
μετὰ
τὴν
μάχην |
[210] |
καὶ
μετὰ
τῶν
ἄλλων
ἐξητάζετο,
|
πῶς |
οὐ
δεινὰ
ποιεῖ,
μᾶλλον
δ' |
[270] |
τῷ
μηδὲν
ἔχειν
εἰπεῖν
βέλτιον,
|
πῶς |
οὐκ
ἀδικεῖς
καὶ
δεινὰ
ποιεῖς |
[210] |
θεούς;
εἰ
δὲ
μὴ
παρῆν,
|
πῶς |
οὐκ
ἀπολωλέναι
πολλάκις
ἐστὶ
δίκαιος, |
[140] |
ποιῶν,
εὐπόρως
λήσειν:
ὅπερ
συνέβη.
|
πῶς |
οὖν
ταῦτ'
ἐποίησεν;
μισθοῦται
τουτονί. |
[60] |
καὶ
τὰς
πολιτείας,
ὅσων
ἐδύνατο,
|
πῶς |
οὐχ
ἁπάντων
ἐνδοξόταθ'
ὑμεῖς
ἐβουλεύσασθ' |
[230] |
ἦν
ἡμῖν
ὁ
ἀγών,
σκέψασθε
|
πῶς. |
πρῶτον
μὲν
ἦρχε
τῶν
ἀκολουθούντων |
[270] |
πᾶσιν
ἀνθρώποις
διωρισμένα
καὶ
τεταγμένα
|
πως |
τὰ
τοιαῦτα.
ἀδικεῖ
τις
ἑκών: |
[260] |
τοιούτων
οὐδέν.
(καὶ
γὰρ
οὕτω
|
πως |
ὑπείληφα.
ἐγὼ
νομίζω
τὸν
μὲν |
[250] |
μενεῖ
τοιαύτη
μέχρι
τῆς
ἑσπέρας,
|
πῶς |
χρὴ
περὶ
ταύτης
λέγειν
ἢ |
[170] |
ἔλθωσιν
οἱ
πρέσβεις
εἰς
Θήβας,
|
πῶς |
χρήσασθαι
τῷ
πράγματι
παραινῶ;
τούτῳ |
[20] |
καὶ
τῷ
δήμῳ
τῷ
Ἀθηναίων,
|
ὅπως |
ἂν
ἡ
εἰρήνη
ἐπιτελεσθῇ
ἡ |
[160] |
παρακαλέσουσιν
αὐτὸν
ποιήσασθαι
τὰς
ἀνοχάς,
|
ὅπως |
ἐνδεχομένως
ὁ
δῆμος
βουλεύσηται:
καὶ |
[90] |
δᾶμος
ὁ
Ἀθαναίων
ὑφ'
ἁμέων,
|
ὅπως |
ἐπιστέωνται
οἱ
Ἕλλανες
τάν
τε |
[70] |
τοὺς
πρυτάνεις
καὶ
τοὺς
στρατηγοὺς
|
ὅπως |
ἡ
βουλὴ
συναχθῇ
καὶ
αἱρεθῶσι |
[200] |
(ἀλλ'
οὐκ
ἔστιν,
οὐκ
ἔστιν
|
ὅπως |
ἡμάρτετ'
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τὸν
ὑπὲρ |
[30] |
ψηφίσματι,
πάλιν
ὠνεῖται
παρ'
αὐτῶν
|
ὅπως |
μὴ
ἄπιμεν
ἐκ
Μακεδονίας,
ἕως |
[270] |
φυλάττειν
ἐμὲ
καὶ
τηρεῖν
ἐκέλευεν,
|
ὅπως |
μὴ
παρακρούσομαι
μηδ'
ἐξαπατήσω,
δεινὸν |
[150] |
τε
Ἀπόλλωνι
καὶ
τοῖς
Ἀμφικτύοσιν,
|
ὅπως |
μὴ
περιίδῃ
ὑπὸ
τῶν
ἀσεβῶν |
[300] |
Χερρόνησον,
τὴν
Τένεδον,
τὰ
δ'
|
ὅπως |
οἰκεῖα
καὶ
σύμμαχ'
ὑπάρξει
πρᾶξαι, |
[300] |
ὁμόρους
ταύτῃ;
οὐ
τὴν
σιτοπομπίαν,
|
ὅπως |
παρὰ
πᾶσαν
φιλίαν
ἄχρι
τοῦ |
[260] |
τοιοῦτον
οὐδέν,
οὐδὲ
προαχθήσομαι,
ἀλλ'
|
ὅπως |
ποθ'
ὑπείλημμαι
περὶ
τούτων,
ἀρκεῖ |
[150] |
οὗτος
τῶν
φύντων
αἴτιος.
ὃν
|
ὅπως |
ποτ'
οὐκ
εὐθὺς
ἰδόντες
ἀπεστράφητε |
[320] |
ηὐτύχησ'
ἕτερος,
ταῦτ'
ἐπαινοῦσι
καὶ
|
ὅπως |
τὸν
ἅπαντα
χρόνον
μενεῖ
φασὶ |
[230] |
δεῖν
ἀντανελεῖν
ταῦτα,
ἀλλ'
οὐχ
|
ὅπως |
τὸν
ἅπαντα
χρόνον
μνημονευθήσεται
σκέψασθαι; |
[160] |
τὸ
προσκρούειν
ἀλλήλοις
ἑτοίμως
ἔχοντας,
|
ὅπως |
τοῦτο
μὴ
γένοιτο
παρατηρῶν
διετέλουν, |
[130] |
πτωχοῦ
διὰ
τουτουσὶ
γεγονὼς
οὐχ
|
ὅπως |
χάριν
αὐτοῖς
ἔχεις,
ἀλλὰ
μισθώσας |
[140] |
ταῦτ'
ἐπήραμαι
καὶ
διετεινάμην
οὑτωσὶ
|
σφοδρῶς; |
ὅτι
καὶ
γράμματ'
ἔχων
ἐν |
[130] |
ἃ
δ'
ὑπὲρ
τῶν
ἐχθρῶν
|
φανερῶς |
ἀπεδείχθη
πράττων,
ταῦτ'
ἀναμνήσω.
(τίς |
[280] |
συμφέροντα
διαφθείρειν.
ἀλλ'
ὅμως,
οὕτω
|
φανερῶς |
αὐτὸς
εἰλημμένος
προδότης
καὶ
κατὰ |
[130] |
δότ'
αὐτῷ
τοῦτο.
ἀλλ'
ἐπειδὴ
|
φανερῶς |
ἤδη
τὰ
πλοῖ'
ἐσεσύλητο,
Χερρόνησος |
[130] |
προὔδωκα,
ἀλλ'
ἀδικοῦντα
Φίλιππον
ἐξήλεγξα
|
φανερῶς |
οὕτως
ὥστε
τοὺς
ἐκείνου
συμμάχους |
[130] |
μὲν
δὴ
πρὸ
τοῦ
πολεμεῖν
|
φανερῶς |
συναγωνίζεσθαι
Φιλίππῳ
δεινὸν
μέν,
ὦ |
[300] |
καὶ
τὸ
δικαίως
προσῆν,
ὡς
|
ἑτέρως |
δὲ
συμβάντων
τὸ
γοῦν
εὐδοκιμεῖν |
[210] |
αἴτιον
γεγενῆσθαι,
τῶν
δ'
ὡς
|
ἑτέρως |
συμβάντων
ἁπάντων
ἐμὲ
καὶ
τὴν |
[80] |
χάριτος
τυγχάνει,
ἐάν
θ'
ὡς
|
ἑτέρως, |
τιμωρίας.
φαίνομαι
τοίνυν
ἐγὼ
χάριτος |
[210] |
ὑφ'
ὑμῶν
ἠδίκηντο
δίκην
λαβεῖν,
|
ὁποτέρως |
βούλονται,
ἢ
διέντας
αὐτοὺς
ἐφ' |
[260] |
καὶ
ὀνείδη,
πάντ'
οἶμαι
δεῖν
|
εὐχερῶς |
λέγειν,
ἀλλ'
ὅσα
μηδὲν
αἰσχρόν |
[70] |
ὄντων,
οὐκ
ἐμῶν,
ὦ
λέγων
|
εὐχερῶς |
ὅ
τι
ἂν
βουληθῇς.
(οὐδὲ |
[260] |
σοὶ
κἀμοὶ
βεβιωμένα,
πράως,
μὴ
|
πικρῶς, |
Αἰσχίνη:
εἶτ'
ἐρώτησον
τουτουσὶ
τὴν |
[200] |
κατηγορῶν
καὶ
κελεύων
ὑμᾶς
ἐμοὶ
|
πικρῶς |
ἔχειν
ὡς
φόβων
καὶ
κινδύνων |
[180] |
τῇ
νῦν
αὐτῷ
παρούσῃ
τύχῃ
|
κατακόρως |
χρώμενος,
ἐπιλελησμένος
ἑαυτοῦ
ὅτι
ἐκ |
[140] |
τῶν
ὑπεναντίων
ὁ
τοῦτο
ποιῶν,
|
εὐπόρως |
λήσειν:
ὅπερ
συνέβη.
πῶς
οὖν |
[40] |
εἰς
λόγους,
οὓς
αὐτίκα
μᾶλλον
|
ἴσως |
ἁρμόσει
λέγειν.
ἐπάνειμι
δὴ
πάλιν |
[50] |
τῶν
πεπραγμένων
ἀπολύσασθαι.
παρηνώχλησθε
δ'
|
ἴσως |
οἱ
καὶ
πρὶν
ἔμ'
εἰπεῖν |
[10] |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
καὶ
προσῆκον
|
ἴσως, |
ὡς
κατ'
ἐκείνους
τοὺς
χρόνους |
[90] |
ἀποκατέστασε
τὰν
πάτριον
πολιτείαν
καὶ
|
τὼς |
νόμως
καὶ
τὼς
τάφως,
(δεδόχθαι |
[90] |
Ὀλύμπια
καὶ
Πύθια,
καὶ
ἀνακαρῦξαι
|
τὼς |
στεφάνως
οἷς
ἐστεφάνωται
ὁ
δᾶμος |
[90] |
πολιτείαν
καὶ
τὼς
νόμως
καὶ
|
τὼς |
τάφως,
(δεδόχθαι
τῷ
δάμῳ
τῷ |
[320] |
ἐνθείητε,
εἰ
δ'
ἄρ'
ἔχουσιν
|
ἀνιάτως, |
τούτους
μὲν
αὐτοὺς
καθ'
ἑαυτοὺς |
[250] |
τὰς
εὐθύνας
ἐπεσημαίνεσθε,
δικαίως
καὶ
|
ἀδωροδοκήτως |
πάντα
πεπρᾶχθαί
μοι
προσωμολογεῖτε.
τούτων |
[300] |
ἔδει,
ὧν
κατορθουμένων
μὲν
μεγίστοις
|
ἀναμφισβητήτως |
ὑπῆρχεν
εἶναι
καὶ
τὸ
δικαίως |
[250] |
εἴ
γε
τὴν
ἐμὴν
τύχην
|
πάντως |
ἐξετάζειν,
Αἰσχίνη,
προαιρεῖ,
πρὸς
τὴν |
[110] |
καὶ
θεοῖς
ἐχθρὸς
καὶ
βάσκανος
|
ὄντως |
ποῖός
τις
ἂν
εἴη
πρὸς |
[60] |
ὑμεῖς
ἐξ
ἀρχῆς
εἰκότως
καὶ
|
προσηκόντως, |
ἔγραφον
δὲ
καὶ
συνεβούλευον
καὶ |
[20] |
ὑμῖν:
οἷς
καὶ
δικαίως
καὶ
|
προσηκόντως |
ὀργιζόμενοι
ἑτοίμως
ὑπηκούσατε
τῷ
Φιλίππῳ. |
[160] |
ἃ
πολλῶν
μὲν
εἵνεκ'
ἂν
|
εἰκότως |
ἀκούσαιτέ
μου,
μάλιστα
δ'
ὅτι |
[10] |
τοῦτ'
ἔμοιγε
δοκεῖ
καὶ
μάλ'
|
εἰκότως |
ἂν
λέγειν,
ὅτι
τῆς
ἡμετέρας |
[280] |
γίγνεσθαι,
τοῦτ'
ἐποίησαν
παρ'
ἐμοί.
|
εἰκότως: |
γένει
μὲν
γὰρ
ἕκαστος
ἑκάστῳ |
[200] |
οὐκ
ἔσθ'
ὅστις
οὐκ
ἂν
|
εἰκότως |
ἐπιτιμήσειέ
μοι.
νῦν
δ'
ἐγὼ |
[100] |
πρὸς
ὑμᾶς
εἰπεῖν.
(καὶ
ταῦτ'
|
εἰκότως |
ἔπραττον
ἐκεῖνοι.
ἦν
γὰρ
αὐτοῖς |
[220] |
μου
νῦν
κατηγορεῖ,
μᾶλλον
ἂν
|
εἰκότως |
ἢ
τόνδ'
ἐδίωκεν.
(διὰ
τί; |
[290] |
ὡς
ἀληθῶς
εἰσὶν
οἷς
ἂν
|
εἰκότως |
καὶ
δικαίως
τὴν
τῶν
γεγενημένων |
[60] |
ἐποιεῖτε
μὲν
ὑμεῖς
ἐξ
ἀρχῆς
|
εἰκότως |
καὶ
προσηκόντως,
ἔγραφον
δὲ
καὶ |
[90] |
πολλὰ
καὶ
δίκαι'
ἂν
ἐκείνοις
|
εἰκότως |
περὶ
ὧν
ἠγνωμονήκεσαν
εἰς
ὑμᾶς |
[200] |
τοὺς
ταῦτα
πράξαντας
μάλιστ'
ἐπαινεῖτε.
|
εἰκότως: |
τίς
γὰρ
οὐκ
ἂν
ἀγάσαιτο |
[260] |
ὑφ'
ὧν
πολλὰ
τραύματ'
εἰληφὼς
|
εἰκότως |
τοὺς
ἀπείρους
τῶν
τοιούτων
κινδύνων |
[180] |
μικροῦ
καὶ
τοῦ
τυχόντος
γέγονεν
|
ἀνελπίστως |
μέγας:
(καὶ
ἕως
μὲν
πόλεις |
[290] |
κανόνες,
ἀνατετροφότες.
(ταύτης
τοίνυν
τῆς
|
οὕτως |
αἰσχρᾶς
καὶ
περιβοήτου
συστάσεως
καὶ |
[190] |
κεκραγώς,
ὃς
οὐδ'
ἐφθέγξω,
οὐδ'
|
οὕτως |
ἀποστατέον
τῇ
πόλει
τούτων
ἦν, |
[120] |
τίς
ὢν
κἀκ
τίνων
ῥᾳδίως
|
οὕτως |
ἄρχει
τοῦ
κακῶς
λέγειν,
καὶ |
[130] |
πόθεν
γὰρ
ἄλλοθεν;
(ἀλλ'
ὅμως
|
οὕτως |
ἀχάριστος
εἶ
καὶ
πονηρὸς
φύσει |
[0] |
καὶ
προῄρηται
τῶν
ἀγωνιζομένων
ἕκαστος,
|
οὕτως |
ἐᾶσαι
χρήσασθαι.
(πολλὰ
μὲν
οὖν |
[190] |
εἰ
μετὰ
Θηβαίων
ἡμῖν
ἀγωνιζομένοις
|
οὕτως |
εἵμαρτο
πρᾶξαι,
τί
χρῆν
προσδοκᾶν |
[120] |
οἶμαι
ταῦτ'
εἰπεῖν
οὐδ'
ἂν
|
οὕτως |
ἐπαχθεῖς
λόγους
πορίσασθαι,
ὥσπερ
ἐν |
[220] |
αὐτός;
οὐ
ταῦτα
λέγω,
ἀλλ'
|
οὕτως |
ἐπεπείσμην
μέγαν
εἶναι
τὸν
κατειληφότα |
[90] |
καὶ
οὐκ
ἐπὶ
τούτων
μόνον
|
οὕτως |
ἐσχήκατε,
ἀλλὰ
πάλιν
σφετεριζομένων
Θηβαίων |
[170] |
γὰρ
οἶδ'
ὅτι,
εἰ
τοῦθ'
|
οὕτως |
ἐτύγχανεν
ἔχον,
οὐκ
ἂν
αὐτὸν |
[270] |
περὶ
ἄλλου,
καὶ
δὴ
ταῦθ'
|
οὕτως |
ἔχοντα,
καὶ
οὐκέτι
τοὺς
ἀκούοντας |
[250] |
πεπρᾶχθαί
μοι
προσωμολογεῖτε.
τούτων
οὖν
|
οὕτως |
ἐχόντων,
τί
προσῆκεν
ἢ
τί |
[280] |
ἂν
ἡ
πατρίς.
(ὁ
γὰρ
|
οὕτως |
ἔχων
τὴν
ψυχήν,
οὗτος
ἐπ' |
[10] |
καὶ
οὔθ'
οἱ
μισοῦντες
Λακεδαιμονίους
|
οὕτως |
ἴσχυον
ὥστ'
ἀνελεῖν
αὐτούς,
οὔθ' |
[270] |
καὶ
πρὸς
ἕκαστον
ἔχητ'
εὐνοίας,
|
οὕτως |
ὁ
λέγων
ἔδοξε
φρονεῖν.
εἰ |
[240] |
νενίκηκε
τὸν
λαβόντα,
ἐὰν
πρίηται,
|
οὕτως |
ὁ
μὴ
λαβὼν
{καὶ
διαφθαρεὶς} |
[280] |
καὶ
οὐχ
ὁ
μὲν
δῆμος
|
οὕτως, |
οἱ
δὲ
τῶν
τετελευτηκότων
πατέρες |
[210] |
ἐβοηθεῖτε,
ἵνα
τἀν
μέσῳ
παραλείπω,
|
οὕτως |
οἰκείως
ὑμᾶς
ἐδέχοντο
ὥστ'
ἔξω |
[270] |
ἀλλὰ
συνάχθεσθαι.
(φανήσεται
ταῦτα
πάνθ'
|
οὕτως |
οὐ
μόνον
ἐν
τοῖς
νόμοις, |
[310] |
τῶν
ἐχθρῶν
οὐδεὶς
ἔτι
μισεῖ;
|
οὕτως |
οὖν
ἐχόντων
τούτων
τῇ
φύσει, |
[230] |
Εὐβοέας.
(τὰ
μὲν
τῆς
πόλεως
|
οὕτως |
ὑπῆρχεν
ἔχοντα,
καὶ
οὐδεὶς
ἂν |
[90] |
εἰ
τὰ
μάλιστ'
ἦσαν
ἀληθεῖς,
|
οὕτως |
ὡς
ἐγὼ
κέχρημαι
τοῖς
πράγμασι |
[130] |
ἀλλ'
ἀδικοῦντα
Φίλιππον
ἐξήλεγξα
φανερῶς
|
οὕτως |
ὥστε
τοὺς
ἐκείνου
συμμάχους
αὐτοὺς |
[40] |
τοῦ
ἐφθακέναι
ἀδικοῦντες}
~Ἀκούεθ'
ὡς
|
σαφῶς |
δηλοῖ
καὶ
διορίζεται
ἐν
τῇ |
[170] |
ἕτοιμα
ποιήσηται
τἀν
Θήβαις
ἥκει,
|
σαφῶς |
ἐπίσταμαι.
ὡς
δ'
ἔχε’
ἔφην |
[300] |
ῥήματα
καὶ
λόγους
συνείρει
τούτους
|
σαφῶς |
καὶ
ἀπνευστεί,
ὄνησιν
μὲν
οὐδεμίαν |
[140] |
κείμενα,
ἐξ
ὧν
ταῦτ'
ἐπιδείξω
|
σαφῶς, |
καὶ
ὑμᾶς
εἰδὼς
τὰ
πεπραγμένα |
[150] |
ἵν'
εἰδῆτε
καὶ
ἐκ
ταύτης
|
σαφῶς |
ὅτι
τὴν
μὲν
ἀληθῆ
πρόφασιν |
[20] |
τὸ
ψήφισμα
τουτὶ
λαβών,
ὃ
|
σαφῶς |
οὗτος
εἰδὼς
παρέβη.
(Ψήφισμα
Δημοσθένους. |
[120] |
(ἀκούεις,
Αἰσχίνη,
τοῦ
νόμου
λέγοντος
|
σαφῶς, |
πλὴν
ἐάν
τινας
ὁ
δῆμος |
[90] |
καὶ
τὼς
νόμως
καὶ
τὼς
|
τάφως, |
(δεδόχθαι
τῷ
δάμῳ
τῷ
Βυζαντίων |
[260] |
πόλεμος,
ὑφ'
ὧν
πολλὰ
τραύματ'
|
εἰληφὼς |
εἰκότως
τοὺς
ἀπείρους
τῶν
τοιούτων |
[300] |
φυλάττει
πηνίκ'
ἔσεσθε
μεστοὶ
τοῦ
|
συνεχῶς |
λέγοντος
ἢ
παρὰ
τῆς
τύχης |
[300] |
πνεῦμ'
ἐφάνη,
καὶ
πεφωνασκηκὼς
καὶ
|
συνειλοχὼς |
ῥήματα
καὶ
λόγους
συνείρει
τούτους |
[200] |
οὔτε
στρατηγὸν
δι'
ὅτου
δουλεύσουσιν
|
εὐτυχῶς, |
ἀλλ'
οὐδὲ
ζῆν
ἠξίουν,
εἰ |