Para. |
[150] |
λῴου,
ὡς
ἡμεῖς
ἄγομεν,
ὡς
|
δὲ |
Ἀθηναῖοι,
βοηδρομιῶνος,
ὡς
δὲ
Κορίνθιοι, |
[180] |
ἡγεμονίας
οὖσιν
Ἕλλησι
καλόν,
ὑπὸ
|
δὲ |
ἀλλοφύλου
ἀνθρώπου
ἄρχεσθαι
καὶ
τῆς |
[110] |
καὶ
Διονυσίοις
τραγῳδοῖς
καινοῖς:
τῆς
|
δὲ |
ἀναγορεύσεως
ἐπιμεληθῆναι
θεσμοθέτας,
πρυτάνεις,
ἀγωνοθέτας} |
[110] |
θεάτρῳ
Διονυσίοις
τραγῳδοῖς
καινοῖς:
τῆς
|
δὲ |
ἀναγορεύσεως
ἐπιμεληθῆναι
τὸν
ἀγωνοθέτην}
(οὐκοῦν |
[80] |
θεάτρῳ,
Διονυσίοις,
τραγῳδοῖς
καινοῖς,
τῆς
|
δὲ |
ἀναγορεύσεως
τοῦ
στεφάνου
ἐπιμεληθῆναι
τὴν |
[100] |
λειτουργία
ἔστω.
κατὰ
τὴν
αὐτὴν
|
δὲ |
ἀναλογίαν
ἔστω
καὶ
οἷς
ἐλάττων |
[180] |
πόλεις
τὰς
μὲν
ὑβριζομένας,
τὰς
|
δὲ |
ἀναστάτους
γιγνομένας,
δεινὸν
ἡγεῖται
εἶναι |
[180] |
Φίλιππον
τῆς
ἐκείνων
χώρας,
(παρακαλεῖν
|
δὲ |
αὐτοὺς
μηδὲν
καταπλαγέντας
τὸν
Φίλιππον |
[200] |
γὰρ
οὐκ
οἶδεν
Ἑλλήνων,
τίς
|
δὲ |
βαρβάρων,
ὅτι
καὶ
παρὰ
Θηβαίων |
[320] |
διασύροντες,
ὅταν
τοῦτο
ποιῶσιν,
ἔξω
|
δὲ |
βλέπουσι,
καὶ
ἐν
οἷς
ἀτυχησάντων |
[310] |
πράξαντος
γέγονεν
τῇ
πόλει;
τίς
|
δὲ |
βοήθεια
ἢ
κτῆσις
εὐνοίας
ἢ |
[10] |
πόλεις,
ὑμῖν
μὲν
εἰρήνην,
ἐκείνοις
|
δὲ |
βοήθειαν
ἐπηγγείλατο.
~Τί
οὖν
συνηγωνίσατ' |
[20] |
τὸ
ψήφισμ'
οὐδ'
ἀναγιγνώσκει:
εἰ
|
δὲ |
βουλεύων
ἐγὼ
προσάγειν
τοὺς
πρέσβεις |
[40] |
τούτοις
τοῖς
ῥήμασιν
γράψας,
ταῦτα
|
δὲ |
βουλόμενος
δεικνύναι.
τοιγαροῦν
ἐκ
τούτων |
[250] |
οὐκ
ἐλευθέρου
παιδὸς
ἔχων,
ἀνὴρ
|
δὲ |
γενόμενος
τῇ
μητρὶ
τελούσῃ
τὰς |
[80] |
καὶ
μηχανήματ'
ἐπιστήσας
ἐπολιόρκει.
(τούτων
|
δὲ |
γιγνομένων
ὅ
τι
μὲν
προσῆκε |
[10] |
κρίσιν
καθιστάντα
παρ'
ὑμῖν,
εἰ
|
δὲ |
γράφοντα
παράνομα,
παρανόμων
γραφόμενον:
οὐ |
[220] |
σὺ
παρὼν
οὐκ
ἀντέλεγες,
ὁ
|
δὲ |
γραψάμενος
Διώνδας
τὸ
μέρος
τῶν |
[210] |
τιμησαίμην
εἰπεῖν
τοῦ
βίου,
ὑμᾶς
|
δὲ |
δέδοικα,
μὴ
παρεληλυθότων
τῶν
καιρῶν, |
[270] |
ἐστὶ
σημεῖον,
οὐδενὸς
χρηστοῦ.
τὸ
|
δὲ |
δὴ
καὶ
τοὺς
πρὸς
ἔμ' |
[50] |
εἶτα
τὸν
ὑπεύθυνον
στεφανοῦν
ἔστι
|
δὲ |
Δημοσθένης
τειχοποιὸς
καὶ
ἐπὶ
τῷ |
[240] |
μὲν
διὰ
τοὺς
θεούς,
δεύτερον
|
δὲ |
δι'
ὑμᾶς
καὶ
τοὺς
ἄλλους |
[60] |
διέθηκε,
τοὺς
μὲν
ἐξαπατῶν,
τοῖς
|
δὲ |
διδούς,
τοὺς
δὲ
πάντα
τρόπον |
[210] |
κάλλιστα,
ἓν
μὲν
ἀνδρείας,
ἕτερον
|
δὲ |
δικαιοσύνης,
τρίτον
δὲ
σωφροσύνης.
καὶ |
[300] |
αὐτῷ
δόξῃ
τῆς
πολιτείας
πολλάκις
|
δὲ |
δοκεῖ,
φυλάττει
πηνίκ'
ἔσεσθε
μεστοὶ |
[110] |
καὶ
τῶν
ἐξετασόντων
προσδεῖται,
ἡ
|
δὲ |
δωρειὰ
χάριτος
καὶ
ἐπαίνου
δικαία |
[30] |
εἰς
ἄστυ
καὶ
Πειραιᾶ,
τὰ
|
δὲ |
ἐκτὸς
σταδίων
ἑκατὸν
εἴκοσι
εἰς |
[70] |
ἐμοῦ
μὲν
πολιορκουμένοις,
οὐ
συμπεριειλημμένοις
|
δὲ |
ἐν
ταῖς
τῆς
φιλίας
κοινῇ |
[50] |
ἐν
τῷ
βουλευτηρίῳ
ἀνειπεῖν,
ἐὰν
|
δὲ |
ἡ
πόλις,
ἐν
πυκνὶ
τῇ |
[170] |
οὐδ'
ἐπρέσβευσα
μέν,
οὐκ
ἔπεισα
|
δὲ |
Θηβαίους,
ἀλλ'
ἀπὸ
τῆς
ἀρχῆς |
[180] |
παραιρεῖται
οὐδὲν
αὐτῷ
προσηκούσας,
τινὰς
|
δὲ |
καὶ
Ἀθηναίων
οὔσας
δοριαλώτους
πεποίηκεν |
[180] |
καὶ
ἐξανδραποδιζόμενος
κατασκάπτει,
εἰς
ἐνίας
|
δὲ |
καὶ
ἀντὶ
Ἑλλήνων
βαρβάρους
κατοικίζει |
[160] |
βουλόμενοι
Θετταλοὺς
καὶ
Θηβαίους,
ἔτι
|
δὲ |
καὶ
Βοιωτούς:
βέλτιον
δ'
αὐτῶν |
[70] |
Ἁλόννησον:
οὐδενὸς
τούτων
μέμνημαι:
~Σέρριον
|
δὲ |
καὶ
Δορίσκον
καὶ
τὴν
Πεπαρήθου |
[90] |
ἦμεν
πασᾶν
τᾶν
λειτουργιᾶν:
στᾶσαι
|
δὲ |
καὶ
εἰκόνας
τρεῖς
ἑκκαιδεκαπάχεις
ἐν |
[190] |
εὔνουν
εἶναι
τῇ
πατρίδι.
δηλοῖς
|
δὲ |
καὶ
ἐξ
ὧν
ζῇς
καὶ |
[180] |
καὶ
τὰς
πολιτείας
καταλύει,
τινὰς
|
δὲ |
καὶ
ἐξανδραποδιζόμενος
κατασκάπτει,
εἰς
ἐνίας |
[90] |
τῶ
Βυζαντίων
καὶ
Περινθίων:
ἀποστεῖλαι
|
δὲ |
καὶ
θεαρίας
ἐς
τὰς
ἐν |
[320] |
ἡ
φύσις
κυρία,
τοῦ
δύνασθαι
|
δὲ |
καὶ
ἰσχύειν
ἕτερα.
ταύτην
τοίνυν |
[10] |
ἐπ'
ἀληθείας
οὐδεμιᾶς
εἰρημένα:
βούλομαι
|
δὲ |
καὶ
καθ'
ἓν
ἕκαστον
αὐτῶν |
[200] |
εἰς
ὅπερ
νυνὶ
περιέστη,
ἡγεμὼν
|
δὲ |
καὶ
κύριος
ᾑρέθη
Φίλιππος
ἁπάντων, |
[160] |
πρὸς
ἡμᾶς
ἐπιβάλλεται
καταστῆσαι,
παρεσκεύασται
|
δὲ |
καὶ
παντὶ
τῷ
στρατεύματι
πρὸς |
[100] |
δυνάμεις
συνέβαινον
τῇ
πόλει:
βάσκανον
|
δὲ |
καὶ
πικρὸν
καὶ
κακόηθες
οὐδέν |
[180] |
ἱππικὰς
δυνάμεις
Ἐλευσῖνάδε
ἐξάγειν,
πέμψαι
|
δὲ |
καὶ
πρέσβεις
πρὸς
τοὺς
ἄλλους |
[60] |
ἀρχῆς
εἰκότως
καὶ
προσηκόντως,
ἔγραφον
|
δὲ |
καὶ
συνεβούλευον
καὶ
ἐγὼ
καθ' |
[150] |
Λοκροὶ
μικροῦ
κατηκόντισαν
ἅπαντας,
τινὰς
|
δὲ |
καὶ
συνήρπασαν
τῶν
ἱερομνημόνων.
ὡς |
[30] |
ὁ
γραμματεὺς
τῆς
βουλῆς.
κατακομίζειν
|
δὲ |
καὶ
τὰ
ἐκ
τῶν
ἀγρῶν |
[60] |
ἡγεμονίαν,
τὴν
ἐλευθερίαν
περιείλετο,
μᾶλλον
|
δὲ |
καὶ
τὰς
πολιτείας,
ὅσων
ἐδύνατο, |
[180] |
συγγενείᾳ
οὔτε
τῷ
ὁμοφύλῳ.
ἀναμιμνῄσκεται
|
δὲ |
καὶ
τὰς
τῶν
προγόνων
τῶν |
[150] |
συνέδριον
κεκωλύκασι
μετὰ
βίας,
τινὰς
|
δὲ |
καὶ
τετραυματίκασι,
{καὶ}
τὸν
στρατηγὸν |
[200] |
τὸν
αὐτόματον
θάνατον
περιμένει,
ὁ
|
δὲ |
καὶ
τῇ
πατρίδι,
ὑπὲρ
τοῦ |
[160] |
καθ'
ἓν
φυλαττομένους,
εἰς
ἔχθραν
|
δὲ |
καὶ
τὸ
προσκρούειν
ἀλλήλοις
ἑτοίμως |
[150] |
καὶ
ὑμᾶς
πράττειν,
ἀπεκρύπτετο,
κοινὰ
|
δὲ |
καὶ
τοῖς
Ἀμφικτύοσιν
δόξαντα
ποιεῖν |
[40] |
Φίλιππος
Ἰλλυριοὺς
καὶ
Τριβαλλούς,
τινὰς
|
δὲ |
καὶ
τῶν
Ἑλλήνων
κατεστρέφετο,
καὶ |
[270] |
βούλει
πάντων
αἰτίαν
γεγενῆσθαι.
(εἰ
|
δὲ |
καὶ
τῶν
μηδεπώποτ'
ἰδόντων
ἐμὲ |
[30] |
λαβόντες
καὶ
ἐξανδραποδισάμενοι
κατεσκάψαμεν.
ἀκούων
|
δὲ |
καὶ
ὑμᾶς
παρασκευάζεσθαι
βοηθεῖν
αὐτοῖς |
[160] |
(ὁρῶν
γὰρ
ἐγὼ
Θηβαίους,
σχεδὸν
|
δὲ |
καὶ
ὑμᾶς
ὑπὸ
τῶν
τὰ |
[250] |
δικαίως,
ὡς
ἐμαυτῷ
δοκῶ,
νομίζω
|
δὲ |
καὶ
ὑμῖν:
ὁ
δὲ
τὴν |
[240] |
πανταχόθεν
βάσκανον
καὶ
φιλαίτιον:
τοῦτο
|
δὲ |
καὶ
φύσει
κίναδος
τἀνθρώπιόν
ἐστιν, |
[320] |
πόλει
προαίρεσιν
διαφυλάττειν,
ἐν
παντὶ
|
δὲ |
καιρῷ
καὶ
πράξει
τὴν
εὔνοιαν: |
[60] |
ἐκεῖνον
μέγαν
γίγνεσθαι.
(ἐν
τοιαύτῃ
|
δὲ |
καταστάσει
καὶ
ἔτ'
ἀγνοίᾳ
τοῦ |
[80] |
Φιλιστίδης
ὥστ'
ἔχειν
Ὠρεόν,
πολλὰ
|
δὲ |
Κλείταρχος
ὥστ'
ἔχειν
Ἐρέτριαν,
πολλὰ |
[210] |
νόμων
καὶ
ἔργων
σκοποῦντας,
τὰς
|
δὲ |
κοινὰς
προαιρέσεις
εἰς
τὰ
τῶν |
[150] |
ὡς
δὲ
Ἀθηναῖοι,
βοηδρομιῶνος,
ὡς
|
δὲ |
Κορίνθιοι,
πανήμου.
τοῖς
δὲ
μὴ |
[220] |
ἅπερ
πρότερον
μὲν
Ἀριστόνικος,
νῦν
|
δὲ |
Κτησιφῶν
γέγραφεν
οὑτοσί.
καὶ
ταῦτ' |
[130] |
εὐθὺς
ἀπήλασεν
ὡς
προδότην,
Ὑπερείδῃ
|
δὲ |
λέγειν
προσέταξε:
καὶ
ταῦτ'
ἀπὸ |
[230] |
ἐγὼ
πλείστων
συντέλειαν
ἐποίησα.
(εἰ
|
δὲ |
λέγεις
ἢ
τὰ
πρὸς
Θηβαίους |
[240] |
γεγονυῖαν
εὑρήσετε
τῇ
πόλει.
οὑτωσὶ
|
δὲ |
λογίζεσθε.
οὐδαμοῦ
πώποθ'
ὅποι
πρεσβευτὴς |
[120] |
νόμοις
εἰσὶν
αἱ
τιμωρίαι,
τὴν
|
δὲ |
λοιδορίαν
βλασφημίας,
ἃς
κατὰ
τὴν |
[280] |
δικαίως;
οὐ
τῷ
τοιούτῳ;
τί
|
δὲ |
μεῖζον
ἔχοι
τις
ἂν
εἰπεῖν |
[190] |
τούτου
προτίθησιν
οὐδαμοῦ
βουλήν:
τὸ
|
δὲ |
μέλλον
ἢ
τὸ
παρὸν
τὴν |
[100] |
ἀπὸ
μικρῶν
ἀναλωμάτων
γιγνομένους,
τοὺς
|
δὲ |
μέτρι'
ἢ
μικρὰ
κεκτημένους
τῶν |
[50] |
ἐπὶ
τῷ
θεωρικῷ
τεταγμένοσ,
ἔτι
|
δὲ |
μὴ
ἀναγορεύειν
τὸν
στέφανον
ἐν |
[40] |
ταῦτα
παρεσκευάζετ'
ἐκεῖνος
ἐπολεμοῦντο.
εἰ
|
δὲ |
μὴ
ᾐσθάνοντο,
ἕτερος
λόγος
οὗτος, |
[100] |
θεῖναι
τὸν
νόμον
τοῦτον,
εἰ
|
δὲ |
μή,
καταβάλλοντ'
ἐᾶν
ἐν
ὑπωμοσίᾳ; |
[260] |
δεῖ
τὸν
μὲν
χρηστοῦ,
τὸν
|
δὲ |
μὴ
μικροψύχου
ποιεῖν
ἔργον
ἀνθρώπου. |
[210] |
τοὺς
ὀμωμοκότας
τοὺς
θεούς;
εἰ
|
δὲ |
μὴ
παρῆν,
πῶς
οὐκ
ἀπολωλέναι |
[190] |
τούτων,
τότ'
ἔδει
προλέγειν:
εἰ
|
δὲ |
μὴ
προῄδεις,
τῆς
αὐτῆς
ἀγνοίας |
[160] |
διατηρεῖν
καὶ
τὰς
συνθήκας,
εἰ
|
δὲ |
μή,
πρὸς
τὸ
βουλεύσασθαι
δοῦναι |
[50] |
προσήκοντα
εἴτε
καὶ
ψευδῆ.
(Τὸ
|
δὲ |
μὴ
προσγράψαντα
ἐπειδὰν
τὰς
εὐθύνας |
[150] |
ὡς
δὲ
Κορίνθιοι,
πανήμου.
τοῖς
|
δὲ |
μὴ
συναντήσασι
πανδημεὶ
χρησόμεθα
τοῖς |
[30] |
τῶν
πολισμάτων,
φρουρὰς
εἰσαγηοχότας,
τὰ
|
δὲ |
μὴ
ὑπακούοντα
κατὰ
κράτος
λαβόντες |
[180] |
καὶ
διασύρων
καλέσαις,
Βάτταλον,
σὲ
|
δὲ |
μηδ'
ἥρω
τὸν
τυχόντα,
ἀλλὰ |
[270] |
δ'
ἀδικήματος
πώποτε
δημοσίου,
προσθήσω
|
δὲ |
μηδ'
ἰδίου,
δίκην
ἀξιώσαντα
λαβεῖν |
[260] |
ὑπὲρ
τοῦ
στεφανωθῆναι
δοκιμάζομαι,
τὸ
|
δὲ |
μηδ'
ὁτιοῦν
ἀδικεῖν
ἀνωμολόγημαι,
σοὶ |
[160] |
ὑπὲρ
ὑμῶν
πόνων
ὑπέμεινα,
ὑμεῖς
|
δὲ |
μηδὲ
τοὺς
λόγους
αὐτῶν
ἀνέξεσθε. |
[170] |
ἄν
τι
νῦν
ἐξαμαρτάνωσιν,
ἡμῖν
|
δὲ |
μηδὲν
αἰσχρὸν
μηδὲ
ταπεινὸν
ᾖ |
[70] |
τὴν
τῆς
ὀλιγωρίας
ἀξίαν:
εἰ
|
δὲ |
μηδέτερον
τούτων
ἐστίν,
ἀλλ'
ἰδίᾳ |
[190] |
δεῖν
ἐμὲ
μὴ
λαθεῖν.
εἰ
|
δὲ |
μήτ'
ἔστι
μήτ'
ἦν
μήτ' |
[130] |
ἀντὶ
Τρόμητος
ἐποίησεν
Ἀτρόμητον,
τὴν
|
δὲ |
μητέρα
σεμνῶς
πάνυ
Γλαυκοθέαν,
ἣν |
[180] |
τὸ
εἰς
αὑτὸν
πλημμελεῖσθαι:
νῦν
|
δὲ |
ὁρῶν
Ἑλληνίδας
πόλεις
τὰς
μὲν |
[180] |
τῆς
τῶν
προγόνων
ἀρετῆς.
(ἔτι
|
δὲ |
οὐδὲ
ἀλλότριον
ἡγεῖται
εἶναι
ὁ |
[120] |
πόθεν
ἢ
πῶς
ἀξιωθέντι;
ποῦ
|
δὲ |
παιδείας
σοὶ
θέμις
μνησθῆναι;
ἧς |
[110] |
τούτων
ἀποδοῦναι
παρανόμων
γράφει.
ὁ
|
δὲ |
παμπόνηρος
ἄνθρωπος
καὶ
θεοῖς
ἐχθρὸς |
[180] |
οὐδὲν
οὐδαμοῦ
χρήσιμος
ἦσθα:
ἐγὼ
|
δὲ |
πάνθ'
ὅσα
προσῆκε
τὸν
ἀγαθὸν |
[210] |
πολλὰ
πρὸς
τούτοις,
εἰς
ταὐτὰ
|
δὲ |
πάντα
συντείνοντ'
ἔλεγον.
(ἃ
δ' |
[60] |
ἐξαπατῶν,
τοῖς
δὲ
διδούς,
τοὺς
|
δὲ |
πάντα
τρόπον
διαφθείρων,
καὶ
διέστησεν |
[60] |
(ἀλλὰ
καὶ
τούτων
πολλοί,
μᾶλλον
|
δὲ |
πάντες,
χεῖρον
ἡμῶν
ἀπηλλάχασιν.
καὶ |
[170] |
παραπλήσια
τούτοις
εἰπὼν
κατέβην.
συνεπαινεσάντων
|
δὲ |
πάντων
καὶ
οὐδενὸς
εἰπόντος
ἐναντίον |
[230] |
πλὴν
τῶν
οἰκείων
οὐδένα.
ὃ
|
δὲ |
πάντων
καὶ
φοβερώτατον
καὶ
μάλισθ' |
[180] |
πρὸς
τοὺς
ἄλλους
Ἕλληνας,
πρῶτον
|
δὲ |
πάντων
πρὸς
Θηβαίους
διὰ
τὸ |
[270] |
ῥήτορσιν
ὑμῖν
ἔμ'
αἰτιᾶσθαι:
(εἰ
|
δὲ |
παρῆτε
μὲν
ἐν
ταῖς
ἐκκλησίαις |
[10] |
οἱ
νόμοι
διδόασι
τιμωρίας,
τοῦ
|
δὲ |
παρόντος
ἀγῶνος
ἡ
προαίρεσις
αὕτη: |
[280] |
μᾶλλον
οἰκεῖος
ἦν
ἐμοῦ,
κοινῇ
|
δὲ |
πᾶσιν
οὐδεὶς
ἐγγυτέρω:
ᾧ
γὰρ |
[0] |
πρὸς
ἡδονήν,
τούτῳ
δέδοται,
ὃ
|
δὲ |
πᾶσιν
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν
ἐνοχλεῖ, |
[280] |
στυγερὰν
ἀμφὶς
ἔχωσιν
ὕβριν.
γαῖα
|
δὲ |
πατρὶς
ἔχει
κόλποις
τῶν
πλεῖστα |
[140] |
ἤλπιζε
τὰ
μὲν
παρακρούσεσθαι,
τὰ
|
δὲ |
πείσειν.
τί
οὖν;
ἐπιχειρεῖ,
θεάσασθ' |
[100] |
ποιεῖν
ἠνάγκασα,
τοὺς
πλουσίους,
τοὺς
|
δὲ |
πένητας
ἔπαυσ'
ἀδικουμένους,
τῇ
πόλει |
[40] |
τούτους
μὲν
ἐχθροὺς
ὑπολήψεσθε,
ἐμοὶ
|
δὲ |
πιστεύσετε’
οὐ
τούτοις
τοῖς
ῥήμασιν |
[100] |
τίμησιν,
ἀπὸ
ταλάντων
δέκα:
ἐὰν
|
δὲ |
πλειόνων
ἡ
οὐσία
ἀποτετιμημένη
ᾖ |
[260] |
μεμνῆσθαι
πάντα
τὸν
χρόνον,
τὸν
|
δὲ |
ποιήσαντ'
εὐθὺς
ἐπιλελῆσθαι,
εἰ
δεῖ |
[40] |
ἀεὶ
καὶ
ὅποι
πεμφθείην:
αἱ
|
δὲ |
πόλεις
ἐνόσουν,
τῶν
μὲν
ἐν |
[80] |
ἐξηλάθη
τοῖς
{μὲν}
ὅπλοις,
τῇ
|
δὲ |
πολιτείᾳ
καὶ
τοῖς
ψηφίσμασι,
κἂν |
[10] |
ἀλλ'
ἀναστάντες
καταψηφίσασθ'
ἤδη:
εἰ
|
δὲ |
πολλῷ
βελτίω
τούτου
καὶ
ἐκ |
[230] |
τἀδίκημ'
ἂν
ἐδείκνυεν
ὄν,
εἰ
|
δὲ |
πολλῷ
μείζους,
οὐκ
ἂν
ἐσυκοφάντει. |
[190] |
σῶμα
λάβῃ,
τότε
κινεῖται.
(ἐπειδὴ
|
δὲ |
πολὺς
τοῖς
συμβεβηκόσιν
ἔγκειται,
βούλομαί |
[10] |
κατεψεύδου
καὶ
διέβαλλες
ἐξετάσω,
τῆς
|
δὲ |
πομπείας
ταύτης
τῆς
ἀνέδην
γεγενημένης, |
[40] |
ταῦτ'
ἀποδομένων
δεσπότης
ἐστί,
τὴν
|
δὲ |
πονηρίαν
εἰδὼς
τότε
δή,
τότε |
[160] |
κατείληφε
πόλεις
τῶν
ἀστυγειτόνων,
τινὰς
|
δὲ |
πορθεῖ,
κεφαλαίῳ
δ'
ἐπὶ
τὴν |
[200] |
τοῖς
ἰσχύουσι
μέν,
μὴ
δίκαια
|
δὲ |
πράττουσι
προσθεμένην
ἀσφαλῶς
δουλεύειν,
ἀλλ' |
[310] |
κτῆσις
εὐνοίας
ἢ
δόξης;
τίς
|
δὲ |
πρεσβεία,
τίς
διακονία
δι'
ἣν |
[210] |
γράφων
οὐκ
ἂν
ἐπρέσβευσεν,
ὁ
|
δὲ |
πρεσβεύων
οὐκ
ἂν
ἔγραψεν.
ὑπέλειπε |
[190] |
δαίμων
βουληθῇ
πάντων
γίγνεται:
ἡ
|
δὲ |
προαίρεσις
αὐτὴ
τὴν
τοῦ
συμβούλου |
[140] |
ταῦτ'
ἐποίησεν;
μισθοῦται
τουτονί.
(οὐδενὸς
|
δὲ |
προειδότος,
οἶμαι,
τὸ
πρᾶγμ'
οὐδὲ |
[40] |
ῥᾳθυμίας
τὴν
ἐλευθερίαν
ἀπολωλεκέναι,
τοῖς
|
δὲ |
προεστηκόσι
καὶ
τἄλλα
πλὴν
ἑαυτοὺς |
[180] |
τοῖς
ἄλλοις
Ἕλλησι
συμφερόντων.
συνθέσθαι
|
δὲ |
πρὸς
αὐτοὺς
{καὶ}
συμμαχίαν
καὶ |
[140] |
μοι
δοῦναι
καὶ
σωτηρίαν,
εἰ
|
δὲ |
πρὸς
ἔχθραν
ἢ
φιλονικίας
ἰδίας |
[250] |
τοῖς
φίλοις
χρήσιμον
εἶναι,
ἐπειδὴ
|
δὲ |
πρὸς
τὰ
κοινὰ
προσελθεῖν
ἔδοξέ |
[20] |
Ἕλληνας
εἰς
πόλεμον
παρεκαλεῖτε,
αὐτοὶ
|
δὲ |
πρὸς
Φίλιππον
περὶ
εἰρήνης
πρέσβεις |
[250] |
τῆς
πόλεως
εἶναι
τίθημι:
τὸ
|
δὲ |
προσκροῦσαι
καὶ
μὴ
πάνθ'
ὡς |
[120] |
τούτων
μὲν
ἐχθρὸς
ᾖς,
ἐμοὶ
|
δὲ |
προσποιῇ.
(ἐπειδὴ
τοίνυν
ἡ
μὲν |
[310] |
διασύροντες
τοὺς
ὄντας
τότε
τοὺς
|
{δὲ} |
πρότερον
γεγενημένους
ἐπῄνουν,
βάσκανον
πρᾶγμα |
[310] |
καὶ
ταὐτὰ
βουλομένη
φανήσεται,
ἡ
|
δὲ |
σὴ
ταῖς
τῶν
τοὺς
τοιούτους |
[70] |
τοῦ
Ἑλλησπόντου
εἰς
Λῆμνον,
βοηθήσοντα
|
δὲ |
Σηλυμβριανοῖς
τοῖς
ὑπ'
ἐμοῦ
μὲν |
[180] |
τῷ
καιρῷ,
τῷ
βουλομένῳ:
ὁ
|
δὲ |
σιγήσας
ἡνίκ'
ἔδει
λέγειν,
ἄν |
[20] |
μηδὲ
πολλῶν
μὲν
χρημάτων
πολλῶν
|
δὲ |
στρατιωτῶν
εὐπορήσας
ἐκ
τούτων
ῥᾳδίως |
[230] |
μείζους,
οὐκ
ἂν
ἐσυκοφάντει.
ἐπειδὴ
|
δὲ |
σὺ
τοῦτο
πέφευγας,
ἐγὼ
ποιήσω: |
[260] |
μηδ'
ὁτιοῦν
ἀδικεῖν
ἀνωμολόγημαι,
σοὶ
|
δὲ |
συκοφάντῃ
μὲν
εἶναι
δοκεῖν
ὑπάρχει, |
[300] |
τὸ
δικαίως
προσῆν,
ὡς
ἑτέρως
|
δὲ |
συμβάντων
τὸ
γοῦν
εὐδοκιμεῖν
περίεστι |
[150] |
μὴ
συναντήσασι
πανδημεὶ
χρησόμεθα
τοῖς
|
δὲ |
συμβούλοις
ἡμῖν
κειμένοις
ἐπιζημίοις.
εὐτυχεῖτε} |
[190] |
ἐμοῦ
παρελείφθη
τῇ
πόλει;
τίς
|
δὲ |
συμμαχία,
τίς
πρᾶξις,
ἐφ'
ἣν |
[20] |
ἂν
σὺ
διαρραγῇς
ψευδόμενος,
οἱ
|
δὲ |
συνειπόντες
ὅτου
δήποθ'
εἵνεκα
ἐῶ |
[130] |
συμμάχους
αὐτοὺς
ἀνισταμένους
ὁμολογεῖν:
οὗτος
|
δὲ |
συνηγωνίζετο
καὶ
τἀναντί'
ἐμαρτύρει
τῇ |
[230] |
Κέρκυρα
μεθ'
ἡμῶν
ἦν:
χρημάτων
|
δὲ |
σύνταξιν
εἰς
πέντε
καὶ
τετταράκοντα |
[210] |
ἀνδρείας,
ἕτερον
δὲ
δικαιοσύνης,
τρίτον
|
δὲ |
σωφροσύνης.
καὶ
γὰρ
τὸν
ἀγῶνα |
[260] |
ὀλολύζειν
δ'
οὐχ
ὑπέρλαμπρον,
ἐν
|
δὲ |
ταῖς
ἡμέραις
τοὺς
καλοὺς
θιάσους |
[10] |
καὶ
κατὰ
πάντων
ἐφύετο.
ὡς
|
δὲ |
ταλαιπωρούμενοι
τῷ
μήκει
τοῦ
πολέμου |
[300] |
ἄλλο
τι
δύσκολον
γέγονεν
πολλὰ
|
δὲ |
τἀνθρώπινα:
εἶτ'
ἐπὶ
τούτῳ
τῷ |
[150] |
μὲν
τὰς
ἰδίας
προφάσεις,
εἰς
|
δὲ |
τὰς
Ἀμφικτυονικὰς
καταφεύγει.
τίς
οὖν |
[150] |
Ἀμφικτύοσιν
δόξαντα
ποιεῖν
προσεποιεῖτο:
ὁ
|
δὲ |
τὰς
ἀφορμὰς
ταύτας
καὶ
τὰς |
[250] |
τἄριστά
με
πράττειν:
ἐν
οἷς
|
δὲ |
τὰς
γραφὰς
ἀπέφευγον,
ἔννομα
καὶ |
[140] |
προσέξειν
αὐτῷ
τὸν
νοῦν:
ἐὰν
|
δὲ |
τὰς
ἐκείνων
κοινὰς
προφάσεις
λαβὼν |
[250] |
καὶ
λέγειν
ἀπεδεικνύμην:
ἐν
οἷς
|
δὲ |
τὰς
εὐθύνας
ἐπεσημαίνεσθε,
δικαίως
καὶ |
[260] |
μικροψύχου
ποιεῖν
ἔργον
ἀνθρώπου.
τὸ
|
δὲ |
τὰς
ἰδίας
εὐεργεσίας
ὑπομιμνῄσκειν
καὶ |
[270] |
ἡ
πόλις
προὐτίθει
σκοπεῖν,
πᾶσι
|
δὲ |
ταῦτ'
ἐδόκει
τότ'
ἄριστ'
εἶναι, |
[40] |
συμφοραῖς
οἱ
ταλαίπωροι
κέχρηνται.
(ὁ
|
δὲ |
ταύτης
τῆς
πίστεως
αὐτῷ
συνεργὸς |
[190] |
συμμαχίαν,
ἧς
σὺ
κατηγορεῖς.
(ἔστι
|
δὲ |
ταυτὶ
πάντα
μοι,
τὰ
πολλά, |
[290] |
(διὰ
ταῦτ'
ἀξιῶ
τιμᾶσθαι.
τὸν
|
δὲ |
τειχισμὸν
τοῦτον,
ὃν
σύ
μου |
[240] |
ὧν
ἀποφεύξονται
τὴν
νόσον,
ἐπειδὴ
|
δὲ |
τελευτήσειέ
τις
αὐτῶν
καὶ
τὰ |
[40] |
τὰ
μὲν
οὐ
προορωμένων,
τὰ
|
δὲ |
τῇ
καθ'
ἡμέραν
ῥᾳστώνῃ
καὶ |
[250] |
νομίζω
δὲ
καὶ
ὑμῖν:
ὁ
|
δὲ |
τὴν
ἰδίαν
τύχην
τὴν
ἐμὴν |
[110] |
ἐδυνάμην
συνεῖναι
τοὺς
πολλούς:
ἁπλῶς
|
δὲ |
τὴν
ὀρθὴν
περὶ
τῶν
δικαίων |
[150] |
αὐτῶν
οὖσαν
γεωργεῖν
ἔφασαν,
οὗτος
|
δὲ |
τῆς
ἱερᾶς
χώρας
ᾐτιᾶτ'
εἶναι, |
[170] |
ἁπάντων
δὲ
τῶν
ῥητόρων,
καλούσης
|
δὲ |
{τῆς
κοινῆς}
τῆς
πατρίδος
{φωνῆς} |
[300] |
προβαλέσθαι
πρὸ
τῆς
Ἀττικῆς,
ἐκ
|
δὲ |
τῆς
μεσογείας
τὴν
Βοιωτίαν,
ἐκ |
[0] |
ἐχθροῦ
τῳ
τοῦτο
συμβαίνῃ,
μάλιστα
|
δὲ |
τῆς
παρ'
ὑμῶν
εὐνοίας
καὶ |
[320] |
ἂν
ἐκεῖσ'
ἀπαγγελεῖν
οἴωμαι,
τῶν
|
δὲ |
τῆς
πόλεως
ἀγαθῶν
πεφρικὼς
ἀκούω |
[200] |
ἀλλὰ
καὶ
τῇ
πατρίδι.
διαφέρει
|
δὲ |
τί;
ὅτι
ὁ
μὲν
τοῖς |
[150] |
εἰς
τὴν
πόλιν
εἰσέπεσε:
νῦν
|
δὲ |
τό
γ'
ἐξαίφνης
ἐπέσχον
ἐκεῖνοι, |
[140] |
τεττάρων
χειροτονησάντων
αὐτὸν
ἀνερρήθη.
ὡς
|
δὲ |
τὸ
τῆς
πόλεως
ἀξίωμα
λαβὼν |
[280] |
ἄδειαν
ἐχθροὺς
μὲν
πάλαι,
φανεροὺς
|
δὲ |
τόθ'
ἡγήσανθ'
αὑτοῖς
γεγενῆσθαι:
(εἶτα |
[260] |
πρὸς
τὴν
πόλιν
τοιοῦτος:
ἐν
|
δὲ |
τοῖς
ἰδίοις
εἰ
μὴ
πάντες |
[320] |
γῇ
καὶ
θαλάττῃ
ποιήσατε,
ἡμῖν
|
δὲ |
τοῖς
λοιποῖς
τὴν
ταχίστην
ἀπαλλαγὴν |
[190] |
καὶ
τῶν
δικαίων
λόγων:
ἐγὼ
|
δὲ |
τοσαύτην
ὑπερβολὴν
ποιοῦμαι
ὥστε,
ἂν |
[30] |
ἀδύνατον
ἐπιδεικνύῃ
περὶ
ἑαυτόν:
περὶ
|
δὲ |
τοῦ
ἀδυνάτου
ἐπικρινέτω
ὁ
ἐπὶ |
[100] |
ἀπόρους
τῶν
πολιτῶν
ἐπιτρίβουσιν,
ἐκ
|
δὲ |
τοῦ
ἐμοῦ
νόμου
τὸ
γιγνόμενον |
[230] |
παραταξαμένους
ἐκεῖνον
κωλύειν
ἐποίησεν.
~Ἀντὶ
|
δὲ |
τοῦ
ἐν
τῇ
Ἀττικῇ
τὸν |
[170] |
βούλεται’
παρῄει
δ'
οὐδείς.
πολλάκις
|
δὲ |
τοῦ
κήρυκος
ἐρωτῶντος
οὐδὲν
μᾶλλον |
[0] |
διάγνωσιν
ποιήσεται
περὶ
ἁπάντων.
(μέλλων
|
δὲ |
τοῦ
τ'
ἰδίου
βίου
παντός, |
[230] |
εἶναι
πάντα
τὸν
πόλεμον:
ἀντὶ
|
δὲ |
τοῦ
τὸν
Ἑλλήσποντον
ἔχειν
Φίλιππον |
[230] |
τοῖς
Βοιωτῶν
ὁρίοις
γενέσθαι:
ἀντὶ
|
δὲ |
τοῦ
τοὺς
λῃστὰς
ἡμᾶς
φέρειν |
[230] |
ταῦτ'
εἰπεῖν
ἄλλ'
οὐδέν:
τὰ
|
δὲ |
τοῦ
Φιλίππου,
πρὸς
ὃν
ἦν |
[90] |
τις
αὑτὸν
καθείρξας
τηρῇ:
δεῖ
|
δὲ |
τοὺς
ἀγαθοὺς
ἄνδρας
ἐγχειρεῖν
μὲν |
[170] |
τοὺς
πλουσιωτάτους,
οἱ
τριακόσιοι:
εἰ
|
δὲ |
τοὺς
ἀμφότερα
ταῦτα,
καὶ
εὔνους |
[80] |
ταῖς
πόλεσιν
κατέστησεν.
~Μετὰ
ταῦτα
|
δὲ |
τοὺς
ἀποστόλους
ἅπαντας
ἀπέστειλα,
καθ' |
[170] |
ὅτι
σωθῆναι
αὐτὴν
ἐβούλεσθε:
εἰ
|
δὲ |
τοὺς
πλουσιωτάτους,
οἱ
τριακόσιοι:
εἰ |
[120] |
περὶ
ἀλλήλων
συμβαίνει
λέγειν.
οἰκοδομῆσαι
|
δὲ |
τοὺς
προγόνους
ταυτὶ
τὰ
δικαστήρι' |
[160] |
καὶ
τὰ
γέρρ'
ἐνεπίμπρασαν,
οἱ
|
δὲ |
τοὺς
στρατηγοὺς
μετεπέμποντο
καὶ
τὸν |
[70] |
τὰς
μὲν
ἀναιρῶν,
εἰς
τὰς
|
δὲ |
τοὺς
φυγάδας
κατάγων,
πότερον
ταῦτα |
[20] |
ἐμοῦ
ταῦτα
ποιεῖν
ἠθέλησαν.
(τί
|
δὲ |
τοῦτ'
ἐδύνατο,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι; |
[20] |
παρασκευὰς
τὰς
τοῦ
πολέμου,
ὁ
|
δὲ |
τοῦτ'
ἐκ
παντὸς
τοῦ
χρόνου |
[10] |
εἶτα
κατηγορεῖ
μὲν
ἐμοῦ,
κρίνει
|
δὲ |
τουτονί,
καὶ
τοῦ
μὲν
ἀγῶνος |
[270] |
καθ'
ὑμῶν
οὐδ'
ἰδίᾳ,
τὴν
|
δὲ |
τούτου
τοὐναντίον
οὐ
μόνον
τῷ |
[20] |
ὡς
οὗτος
διέβαλλεν,
ἐπράχθη:
τὰ
|
δὲ |
τούτων
ἀδικήματα
καὶ
δωροδοκήματ'
ἐν |
[20] |
περὶ
τούτων
εἴρηκεν
οὐδέν.
(χωρὶς
|
δὲ |
τούτων
καὶ
διαβάλλει
τὴν
πόλιν |
[30] |
καταστρεψάμενος,
ἐξὸν
ἡμερῶν
δέκα,
ὁμοίως
|
δὲ |
τριῶν
ἢ
τεττάρων,
εἰς
τὸν |
[70] |
μὲν
νῦν
ὄντων,
ἐκ
παντὸς
|
δὲ |
τρόπου
βουλομένων
τὸν
δῆμον
ἀντὶ |
[300] |
οὐδ'
ἀγαθοῦ
κτῆσιν
οὐδενός,
συμφορὰν
|
δὲ |
τῷ
τυχόντι
τῶν
πολιτῶν
καὶ |
[30] |
πρῶτον
κλέμμα
μὲν
Φιλίππου,
δωροδόκημα
|
δὲ |
τῶν
ἀδίκων
τούτων
ἀνθρώπων
τοιοῦτον |
[160] |
πόλεμον
τούτου
μὲν
ποιήσαντος,
συμπεραναμένων
|
δὲ |
τῶν
ἄλλων
τῶν
συνεργῶν
αὐτῷ |
[270] |
περὶ
τούτων,
ἀρκεῖ
μοι.
~Βούλομαι
|
δὲ |
τῶν
ἰδίων
ἀπαλλαγεὶς
ἔτι
μικρὰ |
[200] |
καὶ
ἐμαυτῷ
μετεῖναί
φημι:
(οὗτος
|
δὲ |
τῶν
ὅλων
κατηγορῶν
καὶ
κελεύων |
[300] |
τῆς
μεσογείας
τὴν
Βοιωτίαν,
ἐκ
|
δὲ |
τῶν
πρὸς
Πελοπόννησον
τόπων
τοὺς |
[170] |
μὲν
τῶν
στρατηγῶν
παρόντων,
ἁπάντων
|
δὲ |
τῶν
ῥητόρων,
καλούσης
δὲ
{τῆς |
[120] |
στέφανος,
ὅπου
ἂν
ἀναρρηθῇ,
τοῦ
|
δὲ |
τῶν
στεφανούντων
εἵνεκα
συμφέροντος
ἐν |
[280] |
ὁ
μὲν
δῆμος
οὕτως,
οἱ
|
δὲ |
τῶν
τετελευτηκότων
πατέρες
καὶ
ἀδελφοὶ |
[230] |
ἰδεῖν,
ἑτέροις
πειραθῆναι
συνέβη,
τῆς
|
δὲ |
φιλανθρωπίας,
ἣν
τὰ
λοιπὰ
τῶν |
[30] |
ἀλλὰ
τὸ
ταὐτὰ
συμφέρειν:
συμφέρειν
|
δὲ |
Φιλίππῳ
καὶ
Φωκεῦσι
καὶ
ὑμῖν |
[30] |
ἥκει,
φίλον
αὐτὸν
γεγενημένον,
οἷς
|
δὲ |
φίλος,
τοὐναντίον
ἐχθρόν.
οὐ
γὰρ |
[280] |
αἴτιον
οὐκ
ἀγνοεῖς
μέν,
ὅμως
|
δὲ |
φράσω
σοι
κἀγώ.
ἀμφότερ'
ᾔδεσαν |
[40] |
καὶ
γεωργῶν
τὰ
ἐκείνων,
ἐγὼ
|
δὲ |
χαίρω,
ὃς
εὐθὺς
ἐξῃτούμην
ὑπὸ |
[30] |
Θετταλοὺς
τῇ
πόλει
γενέσθαι,
τὴν
|
δὲ |
χάριν
τὴν
ὑπὲρ
τῶν
πεπραγμένων |
[20] |
πάντων
Ἀθηναίων
ἤδη
πέντε,
τοὺς
|
δὲ |
χειροτονηθέντας
ἀποδημεῖν
μηδεμίαν
ὑπερβολὴν
ποιουμένους, |
[30] |
σκευαγωγεῖν
ἐκ
τῶν
ἀγρῶν,
τοῦτον
|
δὲ |
χρυσίον
λαβεῖν,
καὶ
ἔτι
πρὸς |