Para. |
[10] |
κακόν
τι
δώσομεν
ζητεῖν:
ὑπερβολὴ
|
γὰρ |
ἀδικίας
τοῦτό
γε.
(πάντα
μὲν |
[120] |
τῶν
μετρίων
ἀνθρώπων
φθέγξασθαι;
(εἰ
|
γὰρ |
Αἰακὸς
ἢ
Ῥαδάμανθυς
ἢ
Μίνως |
[120] |
θεάτρῳ
γίγνεται
τὸ
κήρυγμα;
οἱ
|
γὰρ |
ἀκούσαντες
ἅπαντες
εἰς
τὸ
ποιεῖν |
[130] |
ταύτης
τῆς
ἐπωνυμίας
τυχοῦσαν:
πόθεν
|
γὰρ |
ἄλλοθεν;
(ἀλλ'
ὅμως
οὕτως
ἀχάριστος |
[10] |
τοιοῦτον
οἷον
οὗτος
ᾐτιᾶτο
οὐ
|
γὰρ |
ἄλλοθί
που
βεβίωκ'
ἢ
παρ' |
[240] |
καὶ
ταῦτα
τοῖς
λόγοις;
τίνος
|
γὰρ |
ἄλλου
κύριος
ἦν
ἐγώ;
οὐ |
[190] |
κατηγορεῖς
ἢ
ἐγὼ
σοῦ;
(τοσοῦτον
|
γὰρ |
ἀμείνων
ἐγὼ
σοῦ
πολίτης
γέγον' |
[110] |
ἐφ'
οἷς
ἐπέδωκε
τετίμηται.
σχέτλιον
|
γὰρ |
ἂν
εἴη
τοῦτό
γε,
εἰ |
[0] |
ἀκούειν
ὑμᾶς
ἐμοῦ
δεῖ
σχέτλιον
|
γὰρ |
ἂν
εἴη
τοῦτό
γἐ,
(ἀλλὰ |
[40] |
τῶν
λοιπῶν
ἔτι
χρῆται:
οὐδὲν
|
γὰρ |
ἂν
ἦν
εὐδαιμονέστερον
προδότου.
ἀλλ' |
[30] |
πρὶν
ἐκεῖνον
ἐξελεῖν
αὐτά:
οὐ
|
γὰρ |
ἂν
ἥψατ'
αὐτῶν
παρόντων
ἡμῶν, |
[220] |
αὐτὸν
δ'
ὑπὲρ
Φιλίππου:
οὐ
|
γὰρ |
ἂν
μεταπείθειν
ὑμᾶς
ἐζήτει
μὴ |
[190] |
ἕτερ'
εἶπες
βελτίω
τούτων
οὐ
|
γὰρ |
ἂν
τούτοις
ἐχρῶντο,
οὔτ'
εἰς |
[290] |
ἂν
ἐγὼ
ταῦτα
φήσαιμι
ἀδικοίην
|
γὰρ |
ἂν
ὑμᾶσ,
οὔτ'
ἂν
ὑμεῖς |
[270] |
ἀκούοντας
τὸ
πλεῖστον
κυρίους:
ὡς
|
γὰρ |
ἂν
ὑμεῖς
ἀποδέξησθε
καὶ
πρὸς |
[90] |
καὶ
ταῦτ'
ἐν
βραχέσι:
καὶ
|
γὰρ |
ἄνδρ'
ἰδίᾳ
καὶ
πόλιν
κοινῇ |
[230] |
τὰ
πράγματ'
ἔδει
δέχεσθαι:
ὁ
|
γὰρ |
ἀντωνούμενος
καὶ
ταχὺ
τοὺς
παρ' |
[30] |
παρεληλυθέναι
Φίλιππον
εἴσω
Πυλῶν:
ἔσται
|
γὰρ |
ἅπανθ'
ὅσα
βούλεσθ'
ὑμεῖς,
ἂν |
[310] |
τοῖς
ἀποδειχθεῖσιν
ἐχθροῖς
ἐναντιώματα.
~Τούτων
|
γὰρ |
ἁπάντων
ἦν
ἐν
τοῖς
ἄνω |
[90] |
καὶ
καλῶς
βουλευόμενοι.
πέρας
μὲν
|
γὰρ |
ἅπασιν
ἀνθρώποις
ἐστὶ
τοῦ
βίου |
[0] |
ἄξιον
σπουδῆς
ἐμοί:
πάντων
μὲν
|
γὰρ |
ἀποστερεῖσθαι
λυπηρόν
ἐστι
καὶ
χαλεπόν, |
[260] |
περὶ
τῆς
ψυχῆς
ἠγωνίζεσθε:
ἦν
|
γὰρ |
ἄσπονδος
καὶ
ἀκήρυκτος
ὑμῖν
πρὸς |
[270] |
προσέκρουσέ
που,
κατὰ
τούτων.
οὐ
|
γὰρ |
αὐτῇ
δικαίως,
οὐδ'
ἐφ'
ἃ |
[50] |
ὅτι
πάντα
δικαίως
ἀπολογήσομαι:
τὴν
|
γὰρ |
αὐτὴν
τούτῳ
ποιησάμενος
τῶν
γεγραμμένων |
[100] |
ταῦτ'
εἰκότως
ἔπραττον
ἐκεῖνοι.
ἦν
|
γὰρ |
αὐτοῖς
ἐκ
μὲν
τῶν
προτέρων |
[220] |
μὴ
δικαίως
ᾖ
πεπραγμένον.
(ἐκ
|
γὰρ |
αὐτοῦ
τοῦ
σοφοῦ
τούτου
παραδείγματος |
[150] |
(καὶ
προφάσεις
εὐλόγους
εἰλήφεσαν:
ἢ
|
γὰρ |
αὐτοὺς
εἰσφέρειν
καὶ
ξένους
τρέφειν |
[210] |
πρεσβεύων
οὐκ
ἂν
ἔγραψεν.
ὑπέλειπε
|
γὰρ |
αὐτῶν
ἕκαστος
ἑαυτῷ
ἅμα
μὲν |
[200] |
ἐλευθερίας
ἐξέσται
τοῦτο
ποιεῖν.
ἡγεῖτο
|
γὰρ |
αὐτῶν
ἕκαστος
οὐχὶ
τῷ
πατρὶ |
[10] |
ἀξίαν
λαβεῖν,
οὐδ'
ἐγγύς.
(οὐ
|
γὰρ |
ἀφαιρεῖσθαι
δεῖ
τὸ
προσελθεῖν
τῷ |
[210] |
ὁπόθεν
ἐνταῦθ'
ἐξέβην
βούλομαι.
ὡς
|
γὰρ |
ἀφικόμεθ'
εἰς
τὰς
Θήβας,
κατελαμβάνομεν |
[270] |
τῷ
δήμῳ,
ἐν
τούτοις:
ταῦτα
|
γὰρ |
γενναίου
καὶ
ἀγαθοῦ
πολίτου.
(μηδενὸς |
[110] |
περὶ
τῶν
δικαίων
διαλέξομαι.
τοσούτου
|
γὰρ |
δέω
λέγειν
ὡς
οὐκ
εἴμ' |
[240] |
ὧν
μάλισθ'
ὑπελάμβανον
ἀγνοήσεσθαι
ἴστε
|
γὰρ |
δήπου
καὶ
μέμνησθ'
ὅτι
τοὺς |
[10] |
γράφοντα
παράνομα,
παρανόμων
γραφόμενον:
οὐ
|
γὰρ |
δήπου
Κτησιφῶντα
μὲν
δύναται
διώκειν |
[120] |
καὶ
τὰ
αἰσχρὰ
διαγιγνώσκεται.
ταῦτα
|
γὰρ |
δήπουθεν
ἠκούετ'
αὐτοῦ
λέγοντος.
(σοὶ |
[110] |
ὑπεύθυνος.
οὐκοῦν
οὐδ'
ἐγώ:
ταὐτὰ
|
γὰρ |
δίκαι'
ἐστί
μοι
περὶ
τῶν |
[310] |
κρίνωμαι
καὶ
θεωρῶμαι;
μηδαμῶς:
οὔτε
|
γὰρ |
δίκαιον
οὔτ'
ἴσον,
Αἰσχίνη,
ἀλλὰ |
[50] |
πράξεις
καὶ
λόγους
ἐμπέσω:
ὁ
|
γὰρ |
διώκων
τοῦ
ψηφίσματος
τὸ
λέγειν |
[100] |
ὑμεῖς,
ἀκριβῶς
οἶδ'
ἐγώ:
εἰ
|
γὰρ |
ἐβούλεσθε,
τί
ἦν
ἐμποδών;
οὐκ |
[160] |
τοὺς
λόγους
αὐτῶν
ἀνέξεσθε.
(ὁρῶν
|
γὰρ |
ἐγὼ
Θηβαίους,
σχεδὸν
δὲ
καὶ |
[270] |
καὶ
μάλιστα
σοί.
εἰ
μὲν
|
γὰρ |
ἐγὼ
κατ'
ἐμαυτὸν
αὐτοκράτωρ
περὶ |
[10] |
πολέμου,
οὐ
δι'
ἐμέ
οὐ
|
γὰρ |
ἔγωγ'
ἐπολιτευόμην
πω
τότἐ,
πρῶτον |
[200] |
ὑμέτεραι
τὴν
γυναῖκ'
αὐτοῦ.
(οὐ
|
γὰρ |
ἐζήτουν
οἱ
τότ'
Ἀθηναῖοι
οὔτε |
[60] |
πάντες,
χεῖρον
ἡμῶν
ἀπηλλάχασιν.
καὶ
|
γὰρ |
εἰ
μὲν
ὡς
ἐκράτησε
Φίλιππος |
[40] |
καὶ
προπηλακίζει.
(σκοπεῖτε
δέ:
καὶ
|
γὰρ |
εἰ
παρελήλυθ'
ὁ
τῶν
πραγμάτων |
[260] |
τρόπου
σου
βαδιοῦμαι
κατηγορήματα.
τοιαύτην
|
γὰρ |
εἵλου
πολιτείαν,
ἐπειδή
ποτε
καὶ |
[20] |
ἀληθείας
ἀκριβολογοῦμαι
καὶ
διεξέρχομαι.
εἰ
|
γὰρ |
εἶναί
τι
δοκοίη
τὰ
μάλιστ' |
[210] |
ὑμᾶς
ὀρθῶς
ἐφάνησαν
ἐγνωκότες.
οὔτε
|
γὰρ |
εἰς
τὴν
πόλιν
εἰσελθόντος
τοῦ |
[70] |
ἀλλ'
οὐκ
ἂν
ἔχοις:
εἰ
|
γὰρ |
εἶχες,
οὐδὲν
ἂν
αὐτοῦ
πρότερον |
[70] |
τι
περὶ
ἐμοῦ
γέγραφεν}
τούτων
|
γὰρ |
εἰχόμην
ἐγὼ
καὶ
τούτοις
ἠναντιούμην. |
[20] |
ἡμῶν
ἑκάτερος
προείλετο
πράττειν:
καὶ
|
γὰρ |
ἐκ
τούτων
εἴσεσθε
τίς
ἦν |
[150] |
δεῖ
τὰ
πολλὰ
λέγειν;
ᾑρέθη
|
γὰρ |
ἐκ
τούτων
ἡγεμών.
καὶ
μετὰ |
[280] |
παρ'
ἐμοί.
εἰκότως:
γένει
μὲν
|
γὰρ |
ἕκαστος
ἑκάστῳ
μᾶλλον
οἰκεῖος
ἦν |
[80] |
ἀνθρώπους
καὶ
μάντεις
εἶναι:
πάντα
|
γὰρ |
ἐκβέβηχ'
ἃ
προείπατε.
(καὶ
μὴν |
[280] |
δὲ
πᾶσιν
οὐδεὶς
ἐγγυτέρω:
ᾧ
|
γὰρ |
ἐκείνους
σωθῆναι
καὶ
κατορθῶσαι
μάλιστα |
[180] |
βίᾳ
καὶ
τῇ
ὠμότητι:
(καὶ
|
γὰρ |
Ἑλληνίδας
πόλεις
ἃς
μὲν
ἐμφρούρους |
[250] |
ἐπέχει,
χαλεπὴν
καὶ
δεινήν:
τίς
|
γὰρ |
Ἑλλήνων
ἢ
τίς
βαρβάρων
οὐ |
[220] |
τοῖς
ἀκούουσιν
ὑμῖν
χρώμενος.
ἡ
|
γὰρ |
ἐμὴ
πολιτεία,
ἧς
οὗτος
κατηγορεῖ, |
[290] |
κατηγορηκότος
αὐτοῦ
καὶ
κατεψευσμένου;
ὃς
|
γὰρ |
ἐμοῦ
φιλιππισμόν,
ὦ
γῆ
καὶ |
[40] |
ὑπὸ
τοῦ
ταῦτα
πράξαντος.
(ἀλλὰ
|
γὰρ |
ἐμπέπτωκ'
εἰς
λόγους,
οὓς
αὐτίκα |
[210] |
ἐκείνων
πράττειν
οἴεσθε
χρῆναι.
(ἀλλὰ
|
γὰρ |
ἐμπεσὼν
εἰς
τὰ
πεπραγμένα
τοῖς |
[140] |
τὰ
ψευδῆ
δεῦρ'
ἀπαγγείλας.
(τὸν
|
γὰρ |
ἐν
Ἀμφίσσῃ
πόλεμον,
δι'
ὃν |
[100] |
ἐν
τοῖς
Ἑλληνικοῖς
φανήσομαι:
οὔτε
|
γὰρ |
ἐν
τῇ
πόλει
τὰς
παρὰ |
[60] |
λόγον
παρ'
ἐμοῦ
λαβεῖν:
ὁ
|
γὰρ |
ἐνταῦθ'
ἑαυτὸν
τάξας
τῆς
πολιτείας |
[320] |
τὴν
εἰς
ὑμᾶς
εὔνοιαν.
τὸ
|
γὰρ |
ἐξ
ἀρχῆς
εὐθὺς
ὀρθὴν
καὶ |
[140] |
λῃστῶν
μυρί'
ἔπασχε
κακά.
οὔτε
|
γὰρ |
ἐξήγετο
τῶν
ἐκ
τῆς
χώρας |
[40] |
παρόντων
πραγμάτων
γέγον'
αἴτια.
ἐπειδὴ
|
γὰρ |
ἐξηπάτησθε
μὲν
ὑμεῖς
ὑπὸ
τοῦ |
[270] |
εἶναι,
καὶ
μάλιστα
σοί
οὐ
|
γὰρ |
ἐπὶ
εὐνοίᾳ
γ'
ἐμοὶ
παρεχώρεις |
[190] |
ἐγὼ
προειλόμην,
ἀδικεῖν
ὁμολογῶ.
εἰ
|
γὰρ |
ἔσθ'
ὅ
τι
τις
νῦν |
[140] |
ἀκούσατε,
ἐπειδὴ
τότ'
ἐκωλύθητε:
καὶ
|
γὰρ |
εὖ
πρᾶγμα
συντεθὲν
ὄψεσθε,
καὶ |
[280] |
καὶ
τὴν
ὑμετέραν
ἀδικίαν:
ἃ
|
γὰρ |
εὐθενούντων
τῶν
πραγμάτων
ἠρνεῖσθε
διομνύμενοι, |
[170] |
τὰς
μεγάλας
ἐπιδόσεις
ἐπιδόντες:
καὶ
|
γὰρ |
εὐνοίᾳ
καὶ
πλούτῳ
τοῦτ'
ἐποίησαν. |
[270] |
περὶ
τῶν
κοινῶν.
εἰ
μὲν
|
γὰρ |
ἔχεις,
Αἰσχίνη,
τῶν
ὑπὸ
τοῦτον |
[240] |
ἀρουραῖος
Οἰνόμαος,
παράσημος
ῥήτωρ.
τί
|
γὰρ |
ἡ
σὴ
δεινότης
εἰς
ὄνησιν |
[320] |
καὶ
πράξει
τὴν
εὔνοιαν:
τούτου
|
γὰρ |
ἡ
φύσις
κυρία,
τοῦ
δύνασθαι |
[60] |
καὶ
κατέσχε
Φίλιππος,
ἐάσω:
οὐδὲν
|
γὰρ |
ἡγοῦμαι
τούτων
εἶναι
πρὸς
ἐμέ: |
[200] |
κρατήσαντας
μόνους.
δικαίως:
ὃ
μὲν
|
γὰρ |
ἦν
ἀνδρῶν
ἀγαθῶν
ἔργον
ἅπασι |
[190] |
εὐνοίας
ὃ
λέγω
θεωρησάτω.
εἰ
|
γὰρ |
ἦν
ἅπασι
πρόδηλα
τὰ
μέλλοντα |
[10] |
δ'
ὁρῶν
ὁ
Φίλιππος
(οὐ
|
γὰρ |
ἦν
ἀφανῆ)
τοῖς
παρ'
ἑκάστοις |
[160] |
ὅμως
αὐτὰ
τἀναγκαιότατα.
(ἑσπέρα
μὲν
|
γὰρ |
ἦν,
ἧκε
δ'
ἀγγέλλων
τις |
[40] |
ἤγετε
τὴν
εἰρήνην
ὅμως:
οὐ
|
γὰρ |
ἦν
ὅ
τι
ἂν
ἐποιεῖτε. |
[20] |
ταύτην
τὴν
φωνὴν
οὐδείς:
οὔτε
|
γὰρ |
ἦν
πρεσβεία
πρὸς
οὐδέν'
ἀπεσταλμένη |
[190] |
σαφὴς
ἐξήρκει
λόγος.
εἰ
μὲν
|
γὰρ |
ἦν
σοὶ
πρόδηλα
τὰ
μέλλοντ' |
[10] |
οὐδ'
ἀδίκως
αὐτοῖς
ὀργιζόμενοι:
οἷς
|
γὰρ |
ηὐτυχήκεσαν
ἐν
Λεύκτροις
οὐ
μετρίως |
[280] |
μετατιθέμενος
τὰ
ὀνόματα:
ἐκ
ποίας
|
γὰρ |
ἴσης
ἢ
δικαίας
προφάσεως
Αἰσχίνῃ |
[150] |
ἐν
οἷς
ταῦτ'
ἐγίγνετο:
εἰσὶ
|
γὰρ |
καθ'
οὓς
ἐπυλαγόρησεν
οὗτος.
λέγε. |
[240] |
ἄλλους
Ἀθηναίους
ἐσῳζόμην.
δικαίως:
τοῦτο
|
γὰρ |
καὶ
ἀληθές
ἐστι
καὶ
ὑπὲρ |
[20] |
ἔστι
ταῦτα,
οὐκ
ἔστι:
τί
|
γὰρ |
καὶ
βουλόμενοι
μετεπέμπεσθ'
ἂν
αὐτοὺς |
[110] |
καὶ
οὐκ
ἐλογιζόμην.
ὁ
μὲν
|
γὰρ |
λογισμὸς
εὐθυνῶν
καὶ
τῶν
ἐξετασόντων |
[70] |
ἐχρῆν,
ἢ
μή;
(εἰ
μὲν
|
γὰρ |
μὴ
ἐχρῆν,
ἀλλὰ
τὴν
Μυσῶν |
[170] |
Φίλιππος
καὶ
τί
βουλόμενος:
ὁ
|
γὰρ |
μὴ
ταῦτ'
εἰδὼς
μηδ'
ἐξητακὼς |
[110] |
ῥᾳδίως
πολλαχόθεν
δείξω.
πρῶτον
μὲν
|
γὰρ |
Ναυσικλῆς
στρατηγῶν
ἐφ'
οἷς
ἀπὸ |
[230] |
χάριτας
τουτοισὶ
συκοφαντῶν
ἐμέ.
τί
|
γὰρ |
νῦν
λέγεις
οἷ'
ἐχρῆν
πράττειν, |
[160] |
ἐνδεχομένως
ὁ
δῆμος
βουλεύσηται:
καὶ
|
γὰρ |
νῦν
οὐ
κέκρικε
βοηθεῖν
ἐν |
[250] |
τύχην
προφέρει,
ἀνόητον
ἡγοῦμαι:
ἣν
|
γὰρ |
ὁ
βέλτιστα
πράττειν
νομίζων
καὶ |
[280] |
οὐκ
ἠμνημόνησεν.
σημεῖον
δέ:
χειροτονῶν
|
γὰρ |
ὁ
δῆμος
τὸν
ἐροῦντ'
ἐπὶ |
[170] |
μὴ
δεῖσθαι
Θηβαίων
μηδέν
αἰσχρὸς
|
γὰρ |
ὁ
καιρόσ,
ἀλλ'
ἐπαγγέλλεσθαι
βοηθήσειν, |
[170] |
τὸν
ἐροῦνθ'
ὑπὲρ
σωτηρίας:
ἣν
|
γὰρ |
ὁ
κῆρυξ
κατὰ
τοὺς
νόμους |
[240] |
ἢ
μὴ
κεκράτηκα
Φίλιππον:
ὥσπερ
|
γὰρ |
ὁ
ὠνούμενος
νενίκηκε
τὸν
λαβόντα, |
[170] |
τὰ
παρόντα
πράγμαθ'
ἡγοῦμαι:
εὖ
|
γὰρ |
οἶδ'
ὅτι,
εἰ
τοῦθ'
οὕτως |
[170] |
ἐπὶ
τὸ
βῆμ'
ἐβαδίζετε:
πάντες
|
γὰρ |
οἶδ'
ὅτι
σωθῆναι
αὐτὴν
ἐβούλεσθε: |
[260] |
σεμνυνόμενος
καὶ
ἔγωγε
νομίζω.
~Μὴ
|
γὰρ |
οἴεσθ'
αὐτὸν
φθέγγεσθαι
μὲν
οὕτω |
[30] |
ἐνοχλῆσθε
περὶ
τούτων:
τοῖς
μὲν
|
γὰρ |
ὅλοις
οὐδὲν
μέτριόν
μοι
δοκεῖτε |
[260] |
ἔχων
περὶ
αὐτοῦ
παραλείψω:
οὐ
|
γὰρ |
ὅσ'
ἂν
δείξαιμι
προσόντ'
αἰσχρὰ |
[310] |
τοὺς
τοιούτους
τότε
συκοφαντούντων:
δῆλον
|
γὰρ |
ὅτι
καὶ
κατ'
ἐκείνους
ἦσάν |
[40] |
ἁπάντων
αὐτὸς
ὢν
αἴτιος.
δῆλον
|
γὰρ |
ὅτι
σὺ
μὲν
ἀλγεῖς
ἐπὶ |
[130] |
ὦ
γῆ
καὶ
θεοί,
πῶς
|
γὰρ |
οὔ;
κατὰ
τῆς
πατρίδος:
δότε |
[290] |
χάριτος
καὶ
ἐπαίνου
κρίνω,
πῶς
|
γὰρ |
οὔ;
πόρρω
μέντοι
που
τῶν |
[310] |
τῶν
νῦν
ῥητόρων;
ἐγὼ
μὲν
|
γὰρ |
οὐδένα
φημί.
ἀλλὰ
πρὸς
τοὺς |
[200] |
πράξαντας
μάλιστ'
ἐπαινεῖτε.
εἰκότως:
τίς
|
γὰρ |
οὐκ
ἂν
ἀγάσαιτο
τῶν
ἀνδρῶν |
[110] |
ὅλον
τὸ
γραφέν
μοι.
οἷς
|
γὰρ |
οὐκ
ἐγράψατο
τοῦ
προβουλεύματος,
τούτοις |
[310] |
νῦν
ζῶντα
μεθ'
ὑμῶν.
(τίς
|
γὰρ |
οὐκ
οἶδε
τῶν
πάντων,
ὅτι |
[200] |
τῶν
καλῶν
κίνδυνον
ᾑρημένης.
(τίς
|
γὰρ |
οὐκ
οἶδεν
Ἑλλήνων,
τίς
δὲ |
[250] |
μηδεμίαν
ψυχρότητα
καταγνῷ
μηδείς.
ἐγὼ
|
γὰρ |
οὔτ'
εἴ
τις
πενίαν
προπηλακίζει, |
[130] |
ἔχων
περὶ
αὐτοῦ
παραλείπω.
καὶ
|
γὰρ |
οὕτω
πως
ἔχει.
πόλλ'
ἂν |
[260] |
οὔτε
τῶν
τοιούτων
οὐδέν.
(καὶ
|
γὰρ |
οὕτω
πως
ὑπείληφα.
ἐγὼ
νομίζω |
[280] |
οὕσπερ
ἂν
ἡ
πατρίς.
(ὁ
|
γὰρ |
οὕτως
ἔχων
τὴν
ψυχήν,
οὗτος |
[80] |
καὶ
πάντων
ἥκιστα
σύ:
(οἱ
|
γὰρ |
παρὰ
τοῦ
Κλειτάρχου
καὶ
τοῦ |
[230] |
ῥήματα
καὶ
σχήματα
μιμούμενος
πάνυ
|
γὰρ |
παρὰ
τοῦτο,
οὐχ
ὁρᾷς;
γέγονεν |
[260] |
κινδύνων
ὡς
δειλοὺς
σκώπτεις.
(ἀλλὰ
|
γὰρ |
παρεὶς
ὧν
τὴν
πενίαν
αἰτιάσαιτ' |
[210] |
ἀγαθοῖς
οἴκοι
καθῆτο.
εἰ
μὲν
|
γὰρ |
παρῆν
καὶ
μετὰ
τῶν
ἄλλων |
[190] |
τὰ
συμβάντα
συκοφάντει.
τὸ
μὲν
|
γὰρ |
πέρας
ὡς
ἂν
ὁ
δαίμων |
[160] |
δ'
οὐκ
αἰσθάνει
κατηγορῶν:
ἃ
|
γὰρ |
περὶ
Θηβαίων
ἐπιτιμᾷς
ἐμοί,
ἐκείνων |
[40] |
τιν'
ἐκ
πολλοῦ
πολεμούμενοι.
(ὅτε
|
γὰρ |
περιιὼν
Φίλιππος
Ἰλλυριοὺς
καὶ
Τριβαλλούς, |
[40] |
οὐ
πρὸς
ἐμέ.
(ἐγὼ
μὲν
|
γὰρ |
προὔλεγον
καὶ
διεμαρτυρόμην
καὶ
παρ' |
[130] |
κατηγορεῖ:
ἕτερον
δ'
ἀναμιμνῄσκεσθε.
ὅτε
|
γὰρ |
Πύθωνα
Φίλιππος
ἔπεμψε
τὸν
Βυζάντιον |
[250] |
καλὸν
εἰπεῖν
ἔστι
μοι.
οὐδεμίαν
|
γὰρ |
πώποτ'
ἐγράψατό
μ'
οὐδ'
ἐδίωξε |
[180] |
ἄμεινον,
μὴ
νῦν
ἐπιτιμᾶν.
(ὁ
|
γὰρ |
σύμβουλος
καὶ
ὁ
συκοφάντης,
οὐδὲ |
[310] |
οἷς
ἡ
πατρὶς
ηὐξάνετο.
(τίς
|
γὰρ |
συμμαχία
σοῦ
πράξαντος
γέγονεν
τῇ |
[90] |
τὴν
Φιλίππου
κακίαν.
ὁ
μὲν
|
γὰρ |
σύμμαχος
ὢν
τοῖς
Βυζαντίοις
πολιορκῶν |
[280] |
προσδοκίαν.
ἀλλ'
ὁρᾷς;
ἐγώ:
ταὐτὰ
|
γὰρ |
συμφέρονθ'
εἱλόμην
τουτοισί,
καὶ
οὐδὲν |
[30] |
δὲ
φίλος,
τοὐναντίον
ἐχθρόν.
οὐ
|
γὰρ |
τὰ
ῥήματα
τὰς
οἰκειότητας
ἔφη |
[140] |
περὶ
τὴν
Πυλαίαν
ταραχήν:
εἰς
|
γὰρ |
ταῦτ'
εὐθὺς
αὐτοὺς
ὑπελάμβανεν
αὑτοῦ |
[200] |
πάντας
ἂν
ἔσχεν
αἰτίαν.
εἰ
|
γὰρ |
ταῦτα
προεῖτ'
ἀκονιτεί,
περὶ
ὧν |
[20] |
πάντα
ταῦτα
βεβαίως
ἕξειν:
οὐδένα
|
γὰρ |
τὴν
εἰρήνην
λύσειν
τούτων
εἵνεκα. |
[240] |
ὑμεῖς,
ταῦτ'
ἤδη
λέξω.
μετὰ
|
γὰρ |
τὴν
μάχην
εὐθὺς
ὁ
δῆμος, |
[270] |
συμφέρει
τῇ
πόλει,
χρῆται.
(οὔτε
|
γὰρ |
τὴν
ὀργὴν
οὔτε
τὴν
ἔχθραν |
[240] |
ἄλλου
κύριος
ἦν
ἐγώ;
οὐ
|
γὰρ |
τῆς
γ'
ἑκάστου
ψυχῆς,
οὐδὲ |
[200] |
οὐχὶ
κατέπτυσεν
ἂν
σοῦ;
μὴ
|
γὰρ |
τῆς
πόλεώς
γε,
μηδ'
ἐμοῦ. |
[230] |
τίνος
κύριος
ἦν;
οὐδενός:
αὐτὸ
|
γὰρ |
τὸ
δημηγορεῖν
πρῶτον,
οὗ
μόνου |
[150] |
εἰπεῖν,
ἀνθρώπων,
τόπων,
πόλεων:
ὁ
|
γὰρ |
τὸ
σπέρμα
παρασχών,
οὗτος
τῶν |
[60] |
Ἀθηναῖοι,
μέγ'
ὑπῆρξε
Φιλίππῳ.
(παρὰ
|
γὰρ |
τοῖς
Ἕλλησιν,
οὐ
τισίν,
ἀλλ' |
[210] |
δικαιοσύνης,
τρίτον
δὲ
σωφροσύνης.
καὶ
|
γὰρ |
τὸν
ἀγῶνα
μεθ'
ὑμῶν
μᾶλλον |
[100] |
τῷ
πεῖραν
ἔργῳ
δεδωκέναι.
πάντα
|
γὰρ |
τὸν
πόλεμον
τῶν
ἀποστόλων
γιγνομένων |
[80] |
μαθεῖν,
ἀλλ'
ἔργῳ
πεπείρασθε:
ὁ
|
γὰρ |
τότ'
ἐνστὰς
πόλεμος
ἄνευ
τοῦ |
[180] |
τοὺς
Θηβαίων
προγόνους
εὐεργεσίας:
καὶ
|
γὰρ |
τοὺς
Ἡρακλέους
παῖδας
ἀποστερουμένους
ὑπὸ |
[230] |
ὁ
πρὸς
τοῦτον
ἀντιτεταγμένος
καὶ
|
γὰρ |
τοῦτ'
ἐξετάσαι
δίκαιον
τίνος
κύριος |
[20] |
συνειπόντες
ὅτου
δήποθ'
εἵνεκα
ἐῶ
|
γὰρ |
τοῦτό
γ'
ἐν
τῷ
παρόντἰ |
[140] |
ὁποιουσδήποθ'
ὑμεῖς
ἐξεπέμπετε
στρατηγούς
ἐῶ
|
γὰρ |
τοῦτό
γἐ
αὐτῇ
τῇ
φύσει |
[260] |
τοὺς
δημότας
ἐνεγράφης
ὁπωσδήποτε,
ἐῶ
|
γὰρ |
τοῦτο,
ἐπειδή
γ'
ἐνεγράφης,
εὐθέως |
[60] |
ἢ
γράφειν
τὸν
Ἀθήνησιν
καὶ
|
γὰρ |
τοῦτο
πλεῖστον
διαφέρεἰ,
ὃς
συνῄδειν |
[50] |
τὴν
κρίσιν
εἶναι
νομίζω:
ἀπὸ
|
γὰρ |
τούτων
ἐξεταζομένων
εὑρεθήσεται
εἴτ'
ἀληθῆ |
[70] |
Φιλίππου,
καὶ
λέγ'
ἐφεξῆς:
ἀπὸ
|
γὰρ |
τούτων
τίς
τίνος
αἴτιός
ἐστι |
[100] |
καὶ
δέκατος
πρότερον
συντελής:
οὐδὲ
|
γὰρ |
τριηράρχους
ἔτ'
ὠνόμαζον
ἑαυτούς,
ἀλλὰ |
[190] |
συνέβη
Φιλίππῳ
τῇ
μάχῃ:
ἐν
|
γὰρ |
τῷ
θεῷ
τὸ
τούτου
τέλος |
[170] |
φοβεῖσθαι
πάντας
ὑπὲρ
Θηβαίων:
πολὺ
|
γὰρ |
τῶν
δεινῶν
εἰσιν
ἡμῶν
ἐγγυτέρω, |
[20] |
μέγιστ'
ἐν
οἷς
ψεύδεται:
εἰ
|
γὰρ |
ὑμεῖς
ἅμα
τοὺς
μὲν
Ἕλληνας |
[130] |
ἀπεδείχθη
πράττων,
ταῦτ'
ἀναμνήσω.
(τίς
|
γὰρ |
ὑμῶν
οὐκ
οἶδεν
τὸν
ἀποψηφισθέντ' |
[90] |
τῷ
ψευδεῖς
εἶναι
τοῦτο
μὲν
|
γὰρ |
ὑπάρχειν
ὑμᾶς
εἰδότας
ἡγοῦμαἰ,
ἀλλὰ |
[40] |
πρώτους
ἑαυτοὺς
πεπρακόσιν
αἰσθέσθαι:
ἀντὶ
|
γὰρ |
φίλων
καὶ
ξένων
ἃ
τότ' |
[10] |
ὑπάρχοντα
καιρὸν
ἕκαστα
θεωρῆτε.
(τοῦ
|
γὰρ |
Φωκικοῦ
συστάντος
πολέμου,
οὐ
δι' |
[230] |
ἅπαντας,
ἀλλὰ
τοὺς
ἀσθενεστάτους:
οὔτε
|
γὰρ |
Χίος
οὔτε
Ῥόδος
οὔτε
Κέρκυρα |
[30] |
τούτου
μεῖζον
κακούργημα
θεάσασθε.
(ἐπειδὴ
|
γὰρ |
ὤμοσε
τὴν
εἰρήνην
ὁ
Φίλιππος |
[130] |
ὧν
αὐτὸς
βεβίωκεν
ἄρξομαι:
οὐδὲ
|
γὰρ |
ὧν
ἔτυχεν
ἦν,
ἀλλ'
οἷς |
[60] |
τοῦτο
μὲν
μὴ
ποιεῖν,
δεινὸν
|
γὰρ |
ὡς
ἀληθῶς,
ἃ
δ'
ἑώρα |
[10] |
ὑπὲρ
τῶν
ἄλλων
πιστεύετε
δῆλον
|
γὰρ |
ὡς
ὁμοίως
ἅπαντ'
ἐπλάττετὀ,
ἐμοὶ |
[200] |
χρόνον
ἐγκώμι'
ὑμῶν
ἀφαιρεῖται.
εἰ
|
γὰρ |
ὡς
οὐ
τὰ
βέλτιστ'
ἐμοῦ |
[110] |
εἰπεῖν
καὶ
τῶν
εὐθυνῶν:
τὸ
|
γὰρ |
ὡς
τἄριστά
τ'
ἔπραττον
καὶ |