Para.
[0]	τὴν γραφήν, ἀλλ' ἐμοὶ μὲν-	οὐ	βούλομαι δυσχερὲς εἰπεῖν οὐδὲν ἀρχόμενος
[10]	με τοιοῦτον οἷον οὗτος ᾐτιᾶτο	οὐ	γὰρ ἄλλοθί που βεβίωκ' ἢ
[30]	ὅρκους πρὶν ἐκεῖνον ἐξελεῖν αὐτά:	οὐ	γὰρ ἂν ἥψατ' αὐτῶν παρόντων
[220]	πατρίδος, αὐτὸν δ' ὑπὲρ Φιλίππου:	οὐ	γὰρ ἂν μεταπείθειν ὑμᾶς ἐζήτει
[190]	οὔθ' ἕτερ' εἶπες βελτίω τούτων	οὐ	γὰρ ἂν τούτοις ἐχρῶντο, οὔτ'
[270]	ἢ προσέκρουσέ που, κατὰ τούτων.	οὐ	γὰρ αὐτῇ δικαίως, οὐδ' ἐφ'
[10]	δίκην ἀξίαν λαβεῖν, οὐδ' ἐγγύς.	(οὐ	γὰρ ἀφαιρεῖσθαι δεῖ τὸ προσελθεῖν
[10]	δὲ γράφοντα παράνομα, παρανόμων γραφόμενον:	οὐ	γὰρ δήπου Κτησιφῶντα μὲν δύναται
[10]	συστάντος πολέμου, οὐ δι' ἐμέ	οὐ	γὰρ ἔγωγ' ἐπολιτευόμην πω τότἐ,
[200]	αἱ ὑμέτεραι τὴν γυναῖκ' αὐτοῦ.	(οὐ	γὰρ ἐζήτουν οἱ τότ' Ἀθηναῖοι
[270]	ἄριστ' εἶναι, καὶ μάλιστα σοί	οὐ	γὰρ ἐπὶ εὐνοίᾳ γ' ἐμοὶ
[0]	οὐ περὶ τῶν ἴσων ἀγωνίζομαι:	οὐ	γάρ ἐστιν ἴσον νῦν ἐμοὶ
[220]	διδάξω ῥᾳδίως, οὐ τιθεὶς ψήφους	οὐ	γάρ ἐστιν ὁ τῶν πραγμάτων
[10]	(ταῦτα δ' ὁρῶν ὁ Φίλιππος	(οὐ	γὰρ ἦν ἀφανῆ) τοῖς παρ'
[40]	δυσχεραίνοντες ἤγετε τὴν εἰρήνην ὅμως:	οὐ	γὰρ ἦν ὅ τι ἂν
[130]	τοῦ νεανίου τούτου, ὅμοιόν γε,	οὐ	γάρ; οἷς ἐμοῦ κατηγορεῖ: ἕτερον
[260]	εἰπεῖν ἔχων περὶ αὐτοῦ παραλείψω:	οὐ	γὰρ ὅσ' ἂν δείξαιμι προσόντ'
[30]	οἷς δὲ φίλος, τοὐναντίον ἐχθρόν.	οὐ	γὰρ τὰ ῥήματα τὰς οἰκειότητας
[240]	γὰρ ἄλλου κύριος ἦν ἐγώ;	οὐ	γὰρ τῆς γ' ἑκάστου ψυχῆς,
[30]	δι' οὓς ἅπαντ' ἀπώλετο; ὡς	οὐ	δεῖ θορυβεῖσθαι τῷ παρεληλυθέναι Φίλιππον
[210]	μετὰ τῶν ἄλλων ἐξητάζετο, πῶς	οὐ	δεινὰ ποιεῖ, μᾶλλον δ' οὐδ'
[130]	καὶ τὴν ὑμετέραν ἄγνοιαν ἐν	οὐ	δέοντι συμβεβηκυῖαν ἰδοῦσα ἐπεζήτησε τὸν
[310]	σὺ φανήσει γεγονώς, οὐ πρῶτος,	οὐ	δεύτερος, οὐ τρίτος, οὐ τέταρτος,
[260]	δεῖν ὅμοιόν ἐστι τῷ ὀνειδίζειν.	οὐ	δὴ ποιήσω τοιοῦτον οὐδέν, οὐδὲ
[10]	λοιδορίας τὰς παρὰ σοῦ τρέψεσθαι.	οὐ	δὴ ποιήσω τοῦτο: οὐχ οὕτω
[20]	δ' ὅλα, ὥσπερ οὗτοι, πεπρακέναι;	οὐ	δήπου. λέγε τοίνυν μοι τὸ
[240]	εἰσαγγελίας, πάντα ταῦτ' ἐπαγόντων μοι,	οὐ	δι' ἑαυτῶν τό γε πρῶτον,
[10]	(τοῦ γὰρ Φωκικοῦ συστάντος πολέμου,	οὐ	δι' ἐμέ οὐ γὰρ ἔγωγ'
[20]	τότε συγχωρηθεῖσ' εἰρήνη διὰ ταῦτ'	οὐ	δι' ἐμέ, ὡς οὗτος διέβαλλεν,
[90]	ἐποίουν οὔτ' ἀκίνδυν' ἑώρων. ἀλλ'	οὐ	διὰ ταῦτα προίεντο τοὺς καταφεύγοντας
[220]	ἑκατέρου. (καὶ μὴν ὅτι γ'	οὐ	δίκαια λέγει μεταθέσθαι ταύτην τὴν
[10]	Φωκέας μὲν βούλεσθαι σωθῆναι, καίπερ	οὐ	δίκαια ποιοῦντας ὁρῶντες, Θηβαίοις δ'
[100]	τῇ πόλει, οὔτ' αὐτοῦ ἀπελείφθη	οὐ	δυναμένη ἀνάγεσθαι. (καίτοι κατὰ τοὺς
[110]	τοῖς κατοικοῦσιν Ἀθηναίων τὴν νῆσον,	οὐ	δυναμένου Φίλωνος τοῦ ἐπὶ τῆς
[120]	εἶ καὶ ἀναίσθητος, Αἰσχίνη, ὥστ'	οὐ	δύνασαι λογίσασθαι ὅτι τῷ μὲν
[250]	μηδὲ τοὺς ἐχθροὺς ὑμᾶς, ὡς	οὐ	καλά γ' ἦν ἃ προειλόμην,
[190]	φιλοπόνως ὑπὲρ δύναμιν, ἢ ὡς	οὐ	καλὰ καὶ τῆς πόλεως ἄξια
[110]	ὅτε μ' εἰσῆγον οἱ λογισταί,	οὐ	κατηγόρεις; (ἵνα τοίνυν ἴδηθ' ὅτι
[260]	τῶν ἄλλων κατηγορεῖς αὐτὸς ποιήσας,	(οὐ	κατῄσχυνας μὰ Δί' οὐδὲν τῶν
[270]	πᾶσι δοκοῦντα συμφέρειν ἑαυτὸν δοὺς	οὐ	κατώρθωσεν μεθ' ἁπάντων: οὐκ ὀνειδίζειν
[160]	δῆμος βουλεύσηται: καὶ γὰρ νῦν	οὐ	κέκρικε βοηθεῖν ἐν οὐδενὶ τῶν
[100]	καὶ τὸ μέρος τῶν ψήφων	οὐ	λαβὼν ἀπέτεισε τὰς πεντακοσίας δραχμάς}
[290]	που τῶν ἐμαυτῷ πεπολιτευμένων τίθεμαι.	οὐ	λίθοις ἐτείχισα τὴν πόλιν οὐδὲ
[300]	τὴν οὕτω τὰ πράγματα κρίνασαν:	(οὐ	μὰ Δί' οὐκ ἀποστάντα τῶν
[280]	καὶ λήθην ἅπαντας ἔχειν ὥστ'	οὐ	μεμνῆσθαι τοὺς λόγους οὓς ἐδημηγόρεις
[80]	ἐγὼ χάριτος τετυχηκὼς τότε, καὶ	οὐ	μέμψεως οὐδὲ τιμωρίας. (οὐκοῦν μέχρι
[70]	ταῦτα πεποίηκεν ὁ Ἀμύντας, ὅτι	οὐ	μεμψιμοιρεῖ ὁ δῆμος οὐδέν: εἰ
[310]	τῶν πρότερον εὐεργεσίας, οὔσας ὑπερμεγέθεις,	οὐ	μὲν οὖν εἴποι τις ἂν
[140]	ἡνίκ' ἐργάσασθαί τι δέοι κακόν;	οὐ	μὲν οὖν ἦν εἰπεῖν ἑτέρῳ.
[310]	ἀνδρῶν μέμνησαι. καὶ καλῶς ποιεῖς.	οὐ	μέντοι δίκαιόν ἐστιν, ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[70]	αὑτοῖς τὸ τοιοῦτο πρόσοδον ἔσεσθαι:	οὐ	μέντοι μοι δοκεῖ τοῦτο χρήσιμον
[250]	μέρος τῶν ψήφων τοῖς διώκουσιν	οὐ	μετεδίδοτε, τότ' ἐψηφίζεσθε τἄριστά με
[10]	οἷς γὰρ ηὐτυχήκεσαν ἐν Λεύκτροις	οὐ	μετρίως ἐκέχρηντο: ἔπειθ' ἡ Πελοπόννησος
[120]	πομπεύειν ἀντὶ τοῦ κατηγορεῖν εἵλετο.	οὐ	μὴν οὐδ' ἐνταῦθ' ἔλαττον ἔχων
[160]	ἡμᾶς ἔχειν ἐν εὐνοίᾳ: ὅπερ	οὐ	μικρὰν ὑμῖν οἴσειν ἐλπίζω ῥοπήν,
[90]	τοῖς ἔμπροσθεν χρόνοις, οὐ μόνον	οὐ	μνησικακοῦντες οὐδὲ προιέμενοι τοὺς ἀδικουμένους
[200]	ἀποφηνάμενον τοῖς ἐπιταττομένοις Κυρσίλον καταλιθώσαντες,	οὐ	μόνον αὐτόν, ἀλλὰ καὶ αἱ
[110]	ἐμοῦ. (ὅτι δ' οὕτω ταῦτ'	οὐ	μόνον ἐν τοῖς νόμοις, ἀλλὰ
[270]	συνάχθεσθαι. (φανήσεται ταῦτα πάνθ' οὕτως	οὐ	μόνον ἐν τοῖς νόμοις, ἀλλὰ
[170]	καιρὸς καὶ ἡ ἡμέρα κείνη	οὐ	μόνον εὔνουν καὶ πλούσιον ἄνδρ'
[90]	ὑμᾶς ἐν τοῖς ἔμπροσθεν χρόνοις,	οὐ	μόνον οὐ μνησικακοῦντες οὐδὲ προιέμενοι
[0]	ἀμφοῖν ἀκροάσασθαι. τοῦτο δ' ἐστὶν	οὐ	μόνον τὸ μὴ προκατεγνωκέναι μηδέν,
[90]	ἐν τῷ κοινῷ βουλευτηρίῳ} (οὐκοῦν	οὐ	μόνον τὸ Χερρόνησον καὶ Βυζάντιον
[0]	εὔνους ὢν ὑμῖν καὶ δημοτικός,	οὐ	μόνον τῷ γράψαι κυρίους ᾤετο
[270]	ἰδίᾳ, τὴν δὲ τούτου τοὐναντίον	οὐ	μόνον τῷ λέγειν ὑπὲρ τῶν
[90]	Αἴγιναν, Κέω, τὰς ἄλλας νήσους,	οὐ	ναῦς, οὐ τείχη τῆς πόλεως
[210]	δ' ἐκείνου θρασεῖς. ὅτι δ'	οὐ	νῦν ταῦτα λέγω τοῦ συμφέροντος
[240]	ὑπεύθυνος εἴη, πᾶσαν ἐξέτασιν λαμβάνετε:	οὐ	παραιτοῦμαι. τίν' οὖν ἐστι ταῦτα;
[300]	δικαιοσύνῃ, καὶ τὸν ἑκάστου καιρὸν	οὐ	παρεθέντ' οὐδ' ἀγνοηθέντ' οὐδὲ προεθένθ'
[310]	δεύτερος, οὐ τρίτος, οὐ τέταρτος,	οὐ	πέμπτος, οὐχ ἕκτος, οὐχ ὁποστοσοῦν,
[110]	ἐπῄνεσεν αὐτό’ φησίν ὑπεύθυνον ὄντα’	οὐ	περὶ τούτων γ' οὐδενὸς ὧν
[0]	καὶ μεγάλα, ἓν μὲν ὅτι	οὐ	περὶ τῶν ἴσων ἀγωνίζομαι: οὐ
[90]	πάλιν σφετεριζομένων Θηβαίων τὴν Εὔβοιαν	οὐ	περιείδετε, οὐδ' ὧν ὑπὸ Θεμίσωνος
[20]	εἰρήνης πρέσβεις ἐπέμπετε, Εὐρυβάτου πρᾶγμα,	οὐ	πόλεως ἔργον οὐδὲ χρηστῶν ἀνθρώπων
[190]	ποιεῖς καὶ πολιτεύει καὶ πάλιν	οὐ	πολιτεύει. πράττεταί τι τῶν ὑμῖν
[90]	ἐξήλθετ' εἰς Ἁλίαρτον καὶ πάλιν	οὐ	πολλαῖς ἡμέραις ὕστερον εἰς Κόρινθον,
[250]	γὰρ Ἑλλήνων ἢ τίς βαρβάρων	οὐ	πολλῶν κακῶν ἐν τῷ παρόντι
[230]	καὶ ἔπραττεν ἃ δόξειεν αὐτῷ,	οὐ	προλέγων ἐν τοῖς ψηφίσμασιν, οὐδ'
[140]	ἀπείρους λόγων καὶ τὸ μέλλον	οὐ	προορωμένους, τοὺς ἱερομνήμονας, ~πείθει ψηφίσασθαι
[40]	ἰδιωτῶν καὶ πολλῶν τὰ μὲν	οὐ	προορωμένων, τὰ δὲ τῇ καθ'
[40]	μὴ ᾐσθάνοντο, ἕτερος λόγος οὗτος,	οὐ	πρὸς ἐμέ. (ἐγὼ μὲν γὰρ
[120]	σοῦ τὰ προσήκοντα λέγων αὐτὸς	οὐ	προσήκοντας ἐμαυτῷ δόξω προῃρῆσθαι λόγους.
[310]	οἷς οὐδαμοῦ σὺ φανήσει γεγονώς,	οὐ	πρῶτος, οὐ δεύτερος, οὐ τρίτος,
[280]	τετελευτηκόσιν παρ' αὐτὰ τὰ συμβάντα,	οὐ	σὲ ἐχειροτόνησε προβληθέντα, καίπερ εὔφωνον
[80]	λαβών, βοῶ δ' ἀναλώσας. ἀλλ'	οὐ	σύ, ἀλλὰ βοᾷς μὲν ἔχων,
[70]	τοῖς ὑπ' ἐμοῦ μὲν πολιορκουμένοις,	οὐ	συμπεριειλημμένοις δὲ ἐν ταῖς τῆς
[200]	ὑμῶν ἀφαιρεῖται. εἰ γὰρ ὡς	οὐ	τὰ βέλτιστ' ἐμοῦ πολιτευσαμένου τουδὶ
[240]	ἐκ Βυζαντίου, οὐκ ἄλλοθεν οὐδαμόθεν,	οὐ	τὰ τελευταῖ' ἐκ Θηβῶν, ἀλλ'
[220]	τόλμῃ ὥστε πάντα ποιεῖν αὐτός;	οὐ	ταῦτα λέγω, ἀλλ' οὕτως ἐπεπείσμην
[300]	πολιτῶν ὑμεῖς ἁπλῶς ἄγετε. ἀλλ'	οὐ	ταύτην οὗτος ἄγει τὴν ἡσυχίαν,
[90]	τὰς ἄλλας νήσους, οὐ ναῦς,	οὐ	τείχη τῆς πόλεως τότε κεκτημένης,
[310]	πρῶτος, οὐ δεύτερος, οὐ τρίτος,	οὐ	τέταρτος, οὐ πέμπτος, οὐχ ἕκτος,
[200]	πολιτευσαμένου τουδὶ καταψηφιεῖσθε, ἡμαρτηκέναι δόξετε,	οὐ	τῇ τῆς τύχης ἀγνωμοσύνῃ τὰ
[300]	Πελοπόννησον τόπων τοὺς ὁμόρους ταύτῃ;	οὐ	τὴν σιτοπομπίαν, ὅπως παρὰ πᾶσαν
[220]	δόξαν ἀξιῶν, ἐγὼ διδάξω ῥᾳδίως,	οὐ	τιθεὶς ψήφους οὐ γάρ ἐστιν
[130]	ἐμοὶ δ' ἐπηρεάζων εὑρέθη. ἀλλ'	οὐ	τίθεται ταῦτα παρ' ὑμῖν εἰς
[190]	ἐρωτῶντος, Αἰσχίνη, τίς ἀγορεύειν βούλεται,	οὐ	τίς αἰτιᾶσθαι περὶ τῶν παρεληλυθότων,
[60]	Φιλίππῳ. (παρὰ γὰρ τοῖς Ἕλλησιν,	οὐ	τισίν, ἀλλ' ἅπασιν ὁμοίως, φορὰν
[120]	ἀκούοντας ἀλγεῖν ποιεῖν ὅταν λέγωσιν,	οὐ	τὸ δοκεῖν τοιούτοις εἶναι περίεστιν.
[10]	δίκαιον ἦν τὸν ἐξετασμὸν ποιεῖσθαι,	οὐ	τὸ μὲν πρὸς ἀλλήλους ἀγωνίζεσθαι
[30]	καὶ τὸ τῇ πόλει συμφέρον	οὐ	τὸ Φιλίππῳ ζητοῦντος, βραχὺ φροντίσαντες
[20]	καὶ διαμαρτύρεσθαι καὶ δηλοῦν τουτοισί.	οὐ	τοίνυν ἐποίησας οὐδαμοῦ τοῦτο, οὐδ'
[80]	ἀπήλασε, σοὶ δ' ἦσαν φίλοι.	οὐ	τοίνυν ἐπράχθη τούτων οὐδέν, ὦ
[100]	τὰ δίκαια ποιεῖν οἱ πλούσιοι;	οὐ	τοίνυν μόνον τῷ μὴ καθυφεῖναι
[240]	ἀπέθανεν. ἐμβρόντητε, εἶτα νῦν λέγεις;	(οὐ	τοίνυν οὐδὲ τὴν ἧτταν, εἰ
[140]	ὡς διαστρέψων τἀληθές. τὸ δ'	οὐ	τοιοῦτόν ἐστι: πόθεν; οὐδέποτ' ἐκνίψει
[120]	ἢ λόγῳ τοὺς δημοτικούς, ἀλλ'	οὐ	τοῖς πράγμασι καὶ τοῖς πολιτεύμασιν
[230]	λέγεις οἷ' ἐχρῆν πράττειν, ἀλλ'	οὐ	τότ' ὢν ἐν τῇ πόλει
[190]	ἐγὼ παριὼν ἔλεγον. ἐπειδὴ δ'	οὐ	τότε, ἀλλὰ νῦν δεῖξον. εἰπὲ
[290]	ἑκάστῃ τῶν πόλεων εὕροιτ' ἄν,	οὐ	τοὺς ἐμοί: (οἵ, ὅτ' ἦν
[40]	ἐχθροὺς ὑπολήψεσθε, ἐμοὶ δὲ πιστεύσετε’	οὐ	τούτοις τοῖς ῥήμασιν γράψας, ταῦτα
[100]	οὐχ ὑπὸ τῶν ἀποστολέων ἐδέθη,	οὐ	τριήρης οὔτ' ἔξω καταλειφθεῖσ' ἀπώλετο
[310]	γεγονώς, οὐ πρῶτος, οὐ δεύτερος,	οὐ	τρίτος, οὐ τέταρτος, οὐ πέμπτος,
[290]	ἐστι θεῶν καὶ πάντα κατορθοῦν’	οὐ	τῷ συμβούλῳ τὴν τοῦ κατορθοῦν
[280]	δ' ὁ κῆρυξ καταρᾶται δικαίως;	οὐ	τῷ τοιούτῳ; τί δὲ μεῖζον
[190]	τί τὸν σύμβουλον ἐχρῆν ποιεῖν;	οὐ	τῶν φαινομένων καὶ ἐνόντων τὰ
[120]	δέ μ' ὡς ἔοικε, καίπερ	οὐ	φιλολοίδορον ὄντα, διὰ τὰς ὑπὸ
[90]	ὑμεῖς οἱ πρεσβύτεροι, οἳ Λακεδαιμονίους	οὐ	φίλους ὄντας οὐδ' εὐεργέτας, ἀλλὰ
[90]	ἐν Λεύκτροις ἀνελεῖν ἐπεχείρουν, διεκωλύσατε,	οὐ	φοβηθέντες τὴν τότε Θηβαίοις ῥώμην

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 17/11/2005