Para. |
[200] |
ἐπαινεῖτε.
εἰκότως:
τίς
γὰρ
οὐκ
|
ἂν |
ἀγάσαιτο
τῶν
ἀνδρῶν
ἐκείνων
τῆς |
[90] |
ὑπὸ
πάντων,
οὗ
τί
γένοιτ'
|
ἂν |
αἴσχιον
ἢ
μιαρώτερον;
(ὑμεῖς
δ' |
[30] |
εἰρήνης
ἂν
διημαρτήκει
καὶ
οὐκ
|
ἂν |
ἀμφότερ'
εἶχε,
καὶ
τὴν
εἰρήνην |
[120] |
ἔχει
ζῆλον
ὁ
στέφανος,
ὅπου
|
ἂν |
ἀναρρηθῇ,
τοῦ
δὲ
τῶν
στεφανούντων |
[150] |
μεθ'
ἡμῶν
ἐγένοντο,
ὥσπερ
χειμάρρους
|
ἂν |
ἅπαν
τοῦτο
τὸ
πρᾶγμ'
εἰς |
[240] |
τὸ
ἐποίησεν
ἅνθρωπος
οὑτοσί,
οὐκ
|
ἂν |
ἀπέθανεν.
ἐμβρόντητε,
εἶτα
νῦν
λέγεις; |
[30] |
ἀφημερεύοντας
μήτε
ἀποκοιτοῦντας.
(ὃς
δ'
|
ἂν |
ἀπειθήσῃ
τῷδε
τῷ
ψηφίσματι,
ἔνοχος |
[100] |
ἅπαντα
προησόμεθα.
καὶ
τίς
οὐκ
|
ἂν |
ἀπέκτεινέν
με
δικαίως,
εἴ
τι |
[0] |
περὶ
αὐτοῦ
τοῦ
προβουλεύματος
εὐθὺς
|
ἂν |
ἀπελογούμην:
ἐπειδὴ
δ'
οὐκ
ἐλάττω |
[40] |
διά
γ'
ὑμᾶς
αὐτοὺς
πάλαι
|
ἂν |
ἀπωλώλειτε.
~Καὶ
περὶ
μὲν
τῶν |
[60] |
τῆς
ἰδίας
πλεονεξίας
ἐλπίδι,
ἧς
|
ἂν |
Ἀρκάδας
καὶ
Μεσσηνίους
καὶ
Ἀργείους |
[200] |
βασιλέως
μετὰ
πολλῆς
χάριτος
τοῦτ'
|
ἂν |
ἀσμένως
ἐδόθη
τῇ
πόλει,
ὅ |
[170] |
τοῦθ'
οὕτως
ἐτύγχανεν
ἔχον,
οὐκ
|
ἂν |
αὐτὸν
ἠκούομεν
ἐν
Ἐλατείᾳ
ὄντα, |
[120] |
περίτριμμ'
ἀγορᾶς,
ὄλεθρος
γραμματεύς,
οὐκ
|
ἂν |
αὐτὸν
οἶμαι
ταῦτ'
εἰπεῖν
οὐδ' |
[70] |
ἔχοις:
εἰ
γὰρ
εἶχες,
οὐδὲν
|
ἂν |
αὐτοῦ
πρότερον
νυνὶ
παρέσχου.
καὶ |
[20] |
τί
γὰρ
καὶ
βουλόμενοι
μετεπέμπεσθ'
|
ἂν |
αὐτοὺς
ἐν
τούτῳ
τῷ
καιρῷ; |
[70] |
ὦ
λέγων
εὐχερῶς
ὅ
τι
|
ἂν |
βουληθῇς.
(οὐδὲ
νῦν
περὶ
τούτων |
[10] |
ταύτης
τῆς
ἀνέδην
γεγενημένης,
ὕστερον,
|
ἂν |
βουλομένοις
ᾖ
τουτοισί,
μνησθήσομαι.
(τὰ |
[140] |
τοὺς
Θετταλοὺς
καὶ
πάντας
φυλάξεσθαι,
|
ἂν |
δ'
Ἀθηναῖος
ᾖ
καὶ
παρ' |
[170] |
ἀξίου
τῆς
πόλεως
ταῦτα
πράξωμεν,
|
ἂν |
δ'
ἄρα
μὴ
συμβῇ
κατατυχεῖν, |
[300] |
καὶ
μένειν
ἐπὶ
τούτων
βασκαίνειν,
|
ἂν |
δέ
τις
ἰδίᾳ
τι
λυπήσῃ, |
[260] |
αὐτοῦ
παραλείψω:
οὐ
γὰρ
ὅσ'
|
ἂν |
δείξαιμι
προσόντ'
αἰσχρὰ
τούτῳ
καὶ |
[250] |
ἐξελεγχθεὶς
ἀδικῶν
ἐν
ἐγκλήματι
γίγνοιτ'
|
ἂν |
διὰ
τοῦτο
δικαίως;
καίτοι
πρός |
[30] |
ὡρκίζομεν
αὐτόν,
ὥστε
τῆς
εἰρήνης
|
ἂν |
διημαρτήκει
καὶ
οὐκ
ἂν
ἀμφότερ' |
[290] |
τῶν
Ἑλλήνων
ἀρχῇ
πραττομένῃ,
μείζων
|
ἂν |
δοθείη
δωρειὰ
συμπασῶν
ὧν
τοῖς |
[50] |
πρόθυμός
ἐστι
ποιεῖν
ὅ
τι
|
ἂν |
δύνηται
ἀγαθόν,
(πάντα
ταῦτα
ψευδῆ |
[90] |
εὐχαριστῶν
καὶ
ποιῶν
ὅ
τι
|
ἂν |
δύνηται
ἀγαθόν.
ταῦτα
ἐψηφίσαντο
ἐν |
[80] |
λέγει
καὶ
πράττει
ὅ
τι
|
ἂν |
δύνηται
ἀγαθὸν
ὑπέρ
τε
αὐτῶν |
[50] |
πρόθυμον
εἶναι
ποιεῖν
ὅ
τι
|
ἂν |
δύνωμαι
ἀγαθόν,
καὶ
ἐπαινεῖν
ἐπὶ |
[250] |
οἷς
ἐκ
τῶν
ἐνόντων
ὡς
|
ἂν |
δύνωμαι
μετριώτατα
χρήσομαι.
(ἐμοὶ
μὲν |
[10] |
εἴπερ
ἐξελέγξειν
ἐνόμιζεν,
αὐτὸν
οὐκ
|
ἂν |
ἐγράψατο.
(καὶ
μὴν
εἴ
τι |
[210] |
ἐπρέσβευσεν,
ὁ
δὲ
πρεσβεύων
οὐκ
|
ἂν |
ἔγραψεν.
ὑπέλειπε
γὰρ
αὐτῶν
ἕκαστος |
[130] |
γὰρ
οὕτω
πως
ἔχει.
πόλλ'
|
ἂν |
ἐγὼ
ἔτι
τούτων
ἔχοιμι
δεῖξαι, |
[30] |
μηδὲν
ἔξω
τῆς
γραφῆς
οὐδ'
|
ἂν |
ἐγὼ
λόγον
οὐδέν'
ἐποιούμην
ἕτερον: |
[50] |
ξένον
οὔτ'
Ἀλεξάνδρου
φίλον
εἴποιμ'
|
ἂν |
ἐγώ
σε,
οὐχ
οὕτω
μαίνομαι, |
[80] |
ἃ
νῦν
οὗτος
ἔφη
συμβήσεσθαι,
|
ἂν |
ἐγὼ
στεφανῶμαι;
καὶ
μὴν
ὅταν |
[290] |
τοῖς
ἄλλοις
δεδώκατε.
ἀλλ'
οὔτ'
|
ἂν |
ἐγὼ
ταῦτα
φήσαιμι
ἀδικοίην
γὰρ |
[230] |
τὰς
δυνάμεις,
παρ'
ἐμοὶ
τἀδίκημ'
|
ἂν |
ἐδείκνυεν
ὄν,
εἰ
δὲ
πολλῷ |
[210] |
μὴ
παρεληλυθότων
τῶν
καιρῶν,
ὥσπερ
|
ἂν |
εἰ
καὶ
κατακλυσμὸν
γεγενῆσθαι
τῶν |
[160] |
τὴν
Ἐλάτειαν
κατέλαβεν,
ὡς
οὐδ'
|
ἂν |
εἴ
τι
γένοιτ'
ἔτι
συμπνευσάντων |
[240] |
λέγεις
περὶ
τῶν
παρεληλυθότων;
ὥσπερ
|
ἂν |
εἴ
τις
ἰατρὸς
ἀσθενοῦσι
μὲν |
[190] |
γέγονε,
τί
χρὴ
ποιεῖν;
ὥσπερ
|
ἂν |
εἴ
τις
ναύκληρον
πάντ'
ἐπὶ |
[110] |
καὶ
βάσκανος
ὄντως
ποῖός
τις
|
ἂν |
εἴη
πρὸς
θεῶν;
οὐχ
ὁ |
[110] |
οἷς
ἐπέδωκε
τετίμηται.
σχέτλιον
γὰρ
|
ἂν |
εἴη
τοῦτό
γε,
εἰ
τῷ |
[0] |
ὑμᾶς
ἐμοῦ
δεῖ
σχέτλιον
γὰρ
|
ἂν |
εἴη
τοῦτό
γἐ,
(ἀλλὰ
τοὺς |
[160] |
ἀφῖχθαι:
ἃ
πολλῶν
μὲν
εἵνεκ'
|
ἂν |
εἰκότως
ἀκούσαιτέ
μου,
μάλιστα
δ' |
[200] |
φρονεῖν,
οὐκ
ἔσθ'
ὅστις
οὐκ
|
ἂν |
εἰκότως
ἐπιτιμήσειέ
μοι.
νῦν
δ' |
[220] |
ἀληθῆ
μου
νῦν
κατηγορεῖ,
μᾶλλον
|
ἂν |
εἰκότως
ἢ
τόνδ'
ἐδίωκεν.
(διὰ |
[290] |
τίνες
ὡς
ἀληθῶς
εἰσὶν
οἷς
|
ἂν |
εἰκότως
καὶ
δικαίως
τὴν
τῶν |
[290] |
τ'
εἰ
δίκαι'
ἐποίει,
οὐκ
|
ἂν |
εἵνεκα
τῆς
πρὸς
ἔμ'
ἔχθρας |
[280] |
τί
δὲ
μεῖζον
ἔχοι
τις
|
ἂν |
εἰπεῖν
ἀδίκημα
κατ'
ἀνδρὸς
ῥήτορος |
[190] |
μήτ'
ἔστι
μήτ'
ἦν
μήτ'
|
ἂν |
εἰπεῖν
ἔχοι
μηδεὶς
μηδέπω
καὶ |
[10] |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τοῖς
ἄλλοις
οἷς
|
ἂν |
εἰπεῖν
τις
ὑπὲρ
Κτησιφῶντος
ἔχοι, |
[60] |
μὴν
οὐδὲ
τοῦτό
γ'
οὐδεὶς
|
ἂν |
εἰπεῖν
τολμήσαι,
ὡς
τῷ
μὲν |
[290] |
θεοί,
κατηγορεῖ,
τί
οὗτος
οὐκ
|
ἂν |
εἴποι;
καίτοι
νὴ
τὸν
Ἡρακλέα |
[240] |
Φίλιππος
ὧν
κατέπραξε
διῳκήσατο,
πάντες
|
ἂν |
εἴποιεν
τῷ
στρατοπέδῳ
καὶ
τῷ |
[260] |
δεομένοις
ἐπαρκῶν,
σιωπῶ
καὶ
οὐδὲν
|
ἂν |
εἴποιμι
οὐδὲ
παρασχοίμην
περὶ
τούτων |
[20] |
ταύτην
ποιήσασθαι.
εἶτ'
ὦ
τί
|
ἂν |
εἰπών
σέ
τις
ὀρθῶς
προσείποι; |
[90] |
ῥήτορα,
πλὴν
δι'
ἐμέ,
οὐδ'
|
ἂν |
εἷς
εἰπεῖν
ἔχοι.
(ἵνα
τοίνυν |
[120] |
μὲν
ὡς
ἀληθῶς
τετυχηκότων
οὐδ'
|
ἂν |
εἷς
εἴποι
περὶ
αὑτοῦ
τοιοῦτον |
[60] |
αὐτεπαγγέλτους
ἐθελοντὰς
παραχωρῆσαι
Φιλίππῳ.
(οὐδ'
|
ἂν |
εἷς
ταῦτα
φήσειεν.
λοιπὸν
τοίνυν |
[90] |
καὶ
μεμψάμενοι
πολλὰ
καὶ
δίκαι'
|
ἂν |
ἐκείνοις
εἰκότως
περὶ
ὧν
ἠγνωμονήκεσαν |
[320] |
προτείνων
καὶ
εὐαγγελιζόμενος
τούτοις
οὓς
|
ἂν |
ἐκεῖσ'
ἀπαγγελεῖν
οἴωμαι,
τῶν
δὲ |
[220] |
τότε
δ'
αὐτὸ
τὸ
πρᾶγμ'
|
ἂν |
ἐκρίνετ'
ἐφ'
αὑτοῦ,
πρίν
τι |
[260] |
ἐρώτησον
τουτουσὶ
τὴν
ποτέρου
τύχην
|
ἂν |
ἕλοιθ'
ἕκαστος
αὐτῶν.
ἐδίδασκες
γράμματα, |
[70] |
οὐχὶ
μέμνηται;
ὅτι
τῶν
ἀδικημάτων
|
ἂν |
ἐμέμνητο
τῶν
αὑτοῦ,
{εἴ
τι |
[220] |
ὅμως
δ'
ἐπεπείσμην,
μήτε
γράφοντ'
|
ἂν |
ἐμοῦ
γράψαι
{βέλτιον}
μηδένα
μήτε |
[40] |
οὐ
γὰρ
ἦν
ὅ
τι
|
ἂν |
ἐποιεῖτε.
καὶ
οἱ
ἄλλοι
δ' |
[100] |
ἐπεὶ
τό
γ'
ἔργον
οὐκ
|
ἂν |
ἐποιήσαθ'
ὑμεῖς,
ἀκριβῶς
οἶδ'
ἐγώ: |
[210] |
ἀλλ'
ὁ
μὲν
γράφων
οὐκ
|
ἂν |
ἐπρέσβευσεν,
ὁ
δὲ
πρεσβεύων
οὐκ |
[210] |
τοῖς
θεοῖς.
(καὶ
ἔγωγ'
ἡδέως
|
ἂν |
ἐροίμην
Αἰσχίνην,
ὅτε
ταῦτ'
ἐπράττετο |
[60] |
μάλιστ'
ἐπιτιμῶντα
τοῖς
πεπραγμένοις
ἡδέως
|
ἂν |
ἐροίμην,
τῆς
ποίας
μερίδος
γενέσθαι |
[230] |
ἀλλ'
ἐπ'
αὐτῶν
τῶν
ἔργων
|
ἂν |
ἐσκόπει
τίνας
εἶχεν
ἀφορμὰς
ἡ |
[230] |
εἰ
δὲ
πολλῷ
μείζους,
οὐκ
|
ἂν |
ἐσυκοφάντει.
ἐπειδὴ
δὲ
σὺ
τοῦτο |
[200] |
ἀποστᾶσα
τούτου
Φιλίππῳ,
προδεδωκέναι
πάντας
|
ἂν |
ἔσχεν
αἰτίαν.
εἰ
γὰρ
ταῦτα |
[290] |
τῇ
πόλει
μνησθεὶς
οὐχ
ὡς
|
ἂν |
εὔνους
καὶ
δίκαιος
πολίτης
ἔσχε |
[10] |
ποιοῦντας
ὁρῶντες,
Θηβαίοις
δ'
ὁτιοῦν
|
ἂν |
ἐφησθῆναι
παθοῦσιν,
οὐκ
ἀλόγως
οὐδ' |
[30] |
γὰρ
ἅπανθ'
ὅσα
βούλεσθ'
ὑμεῖς,
|
ἂν |
ἔχηθ'
ἡσυχίαν,
καὶ
ἀκούσεσθε
δυοῖν |
[130] |
ὁ
βάσκανος
οὗτος
ἰαμβειοφάγος,
οὐκ
|
ἂν |
ἔχοι
δεῖξαι,
οὐδ'
ἔστιν
οὔτε |
[230] |
οὕτως
ὑπῆρχεν
ἔχοντα,
καὶ
οὐδεὶς
|
ἂν |
ἔχοι
παρὰ
ταῦτ'
εἰπεῖν
ἄλλ' |
[150] |
τὸν
εἰδότα,
δεῖξον.
ἀλλ'
οὐκ
|
ἂν |
ἔχοις,
ἀλλὰ
κενῇ
προφάσει
ταύτῃ |
[70] |
εἰμι
τοῦ
πολέμου.
ἀλλ'
οὐκ
|
ἂν |
ἔχοις:
εἰ
γὰρ
εἶχες,
οὐδὲν |
[90] |
Κόρινθον,
τῶν
τότ'
Ἀθηναίων
πόλλ'
|
ἂν |
ἐχόντων
μνησικακῆσαι
καὶ
Κορινθίοις
καὶ |
[250] |
τοιαύτῃ
συμβεβίωκα
τύχῃ,
καὶ
πόλλ'
|
ἂν |
ἔχων
ἕτερ'
εἰπεῖν
περὶ
αὐτῆς |
[240] |
Βυζαντίου
κύριος
κατέστη,
τί
ποιεῖν
|
ἂν |
ἢ
τί
λέγειν
τοὺς
ἀσεβεῖς |
[20] |
ἐπὶ
τοὺς
τόπους
ἐν
οἷς
|
ἂν |
ᾖ
Φίλιππος
καὶ
τοὺς
ὅρκους |
[20] |
τῷ
δήμῳ
τῷ
Ἀθηναίων,
ὅπως
|
ἂν |
ἡ
εἰρήνη
ἐπιτελεσθῇ
ἡ
ἐπιχειροτονηθεῖσα |
[10] |
κεχρημένος
τοῖς
πρὸς
ἐμέ,
ὡμολογεῖτ'
|
ἂν |
ἡ
κατηγορία
τοῖς
ἔργοις
αὐτοῦ. |
[280] |
αὐτοὺς
μισεῖν
καὶ
φιλεῖν
οὕσπερ
|
ἂν |
ἡ
πατρίς.
(ὁ
γὰρ
οὕτως |
[160] |
μὴ
προεξανέστημεν
μικρόν,
οὐδ'
ἀναλαβεῖν
|
ἂν |
ἠδυνήθημεν:
οὕτω
μέχρι
πόρρω
προήγαγον |
[310] |
οὐ
μὲν
οὖν
εἴποι
τις
|
ἂν |
ἡλίκας,
τὰς
ἐπὶ
τὸν
παρόντα |
[160] |
εἴ
τι
γένοιτ'
ἔτι
συμπνευσάντων
|
ἂν |
ἡμῶν
καὶ
τῶν
Θηβαίων.
ἀλλὰ |
[40] |
λοιπῶν
ἔτι
χρῆται:
οὐδὲν
γὰρ
|
ἂν |
ἦν
εὐδαιμονέστερον
προδότου.
ἀλλ'
οὐκ |
[30] |
ἐκεῖνον
ἐξελεῖν
αὐτά:
οὐ
γὰρ
|
ἂν |
ἥψατ'
αὐτῶν
παρόντων
ἡμῶν,
ἢ |
[60] |
Ἕλλησι
κακῶν
καὶ
αἰσχρῶν,
ἧς
|
ἂν |
Θετταλοὺς
καὶ
τοὺς
μετὰ
τούτων |
[220] |
οἰόμενοι
περιεῖναι
χρήματά
τῳ
λογίζησθε,
|
ἂν |
καθαραὶ
ὦσιν
αἱ
ψῆφοι
καὶ |
[310] |
νεανίας
καὶ
πηνίκα
λαμπρός;
ἡνίκ'
|
ἂν |
κατὰ
τούτων
τι
δέῃ,
ἐν |
[170] |
ὁ
καιρόσ,
ἀλλ'
ἐπαγγέλλεσθαι
βοηθήσειν,
|
ἂν |
κελεύωσιν,
ὡς
ἐκείνων
ὄντων
ἐν |
[10] |
ἔμοιγε
δοκεῖ
καὶ
μάλ'
εἰκότως
|
ἂν |
λέγειν,
ὅτι
τῆς
ἡμετέρας
ἔχθρας |
[170] |
ἀλλὰ
μὴ
φιλονικεῖν
περὶ
ὧν
|
ἂν |
λέγω
γένησθε,
οἶμαι
καὶ
τὰ |
[170] |
εἰς
τὴν
Ἀττικὴν
ἔλθωσιν
ἀμφότεροι.
|
ἂν |
μέντοι
πεισθῆτ'
ἐμοὶ
καὶ
πρὸς |
[220] |
δ'
ὑπὲρ
Φιλίππου:
οὐ
γὰρ
|
ἂν |
μεταπείθειν
ὑμᾶς
ἐζήτει
μὴ
τοιαύτης |
[220] |
ἔστι
φύσει
πᾶν
ὅ
τι
|
ἂν |
μὴ
δικαίως
ᾖ
πεπραγμένον.
(ἐκ |
[190] |
δὲ
τοσαύτην
ὑπερβολὴν
ποιοῦμαι
ὥστε,
|
ἂν |
νῦν
ἔχῃ
τις
δεῖξαί
τι |
[190] |
τὸ
μὲν
γὰρ
πέρας
ὡς
|
ἂν |
ὁ
δαίμων
βουληθῇ
πάντων
γίγνεται: |
[240] |
εἶ.
(ἀλλὰ
μὴν
ὧν
γ'
|
ἂν |
ὁ
ῥήτωρ
ὑπεύθυνος
εἴη,
πᾶσαν |
[130] |
συλλαβοῦσ'
ἐπανήγαγεν
ὡς
ὑμᾶς,
ἐξήρπαστ'
|
ἂν |
ὁ
τοιοῦτος
καὶ
τὸ
δίκην |
[190] |
οὐδὲν
σαυτὸν
παρέσχες,
ὅπερ
δ'
|
ἂν |
ὁ
φαυλότατος
καὶ
δυσμενέστατος
ἄνθρωπος |
[220] |
χερσὶν
ἕκαστ'
ἐχόντων,
πάντες
ἐγίγνοντ'
|
ἂν |
οἱ
λόγοι.
διόπερ
τοὺς
παρ' |
[230] |
ἐξετάζειν
καὶ
μὴ
συκοφαντεῖν
οὐκ
|
ἂν |
οἷα
σὺ
νῦν
ἔλεγες,
τοιαῦτα |
[240] |
τοῖς
πεπραγμένοις
κατηγορίας
ἔχω,
τί
|
ἂν |
οἴεσθε,
εἰ
τότ'
ἐμοῦ
περὶ |
[150] |
εὐλαβηθέντα
τἀληθὲς
εἰπεῖν
δέοι,
οὐκ
|
ἂν |
ὀκνήσαιμ'
ἔγωγε
κοινὸν
ἀλειτήριον
τῶν |
[0] |
ὑμᾶς,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
πάντας
|
ἂν |
ὁμολογῆσαι
κοινὸν
εἶναι
τουτονὶ
τὸν |
[20] |
ἐπὶ
τοὺς
τόπους
ἐν
οἷς
|
ἂν |
ὄντα
Φίλιππον
πυνθάνωνται,
καὶ
τοὺς |
[20] |
ἀποδημεῖν
μηδεμίαν
ὑπερβολὴν
ποιουμένους,
ὅπου
|
ἂν |
ὄντας
πυνθάνωνται
τὸν
Φίλιππον,
καὶ |
[300] |
κακοῖς
ἐκέχρηντ'
ἄν,
(ἀλλὰ
πάντες
|
ἂν |
ὄντες
ἐλεύθεροι
καὶ
αὐτόνομοι
μετὰ |
[120] |
αὐτὸν
οἶμαι
ταῦτ'
εἰπεῖν
οὐδ'
|
ἂν |
οὕτως
ἐπαχθεῖς
λόγους
πορίσασθαι,
ὥσπερ |
[40] |
χρήματ'
ἀναλίσκει,
οὐδ'
ἐπειδὰν
ὧν
|
ἂν |
πρίηται
κύριος
γένηται
τῷ
προδότῃ |
[100] |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ὅσ'
ὀκνήσαιμ'
|
ἂν |
πρὸς
ὑμᾶς
εἰπεῖν.
(καὶ
ταῦτ' |
[200] |
οἱ
πρόγονοι,
τίς
οὐχὶ
κατέπτυσεν
|
ἂν |
σοῦ;
μὴ
γὰρ
τῆς
πόλεώς |
[20] |
κοινωνός,
οὐχ
ὁ
ἐμός,
οὐδ'
|
ἂν |
σὺ
διαρραγῇς
ψευδόμενος,
οἱ
δὲ |
[180] |
θῶ;
βούλει
ἐμαυτὸν
μέν,
ὃν
|
ἂν |
σὺ
λοιδορούμενος
καὶ
διασύρων
καλέσαις, |
[240] |
Εὐβοίας
ὁρμωμένων
λῃστῶν
γέγονεν:
οὐκ
|
ἂν |
ταῦτ'
ἔλεγον
καὶ
πολλά
γε |
[210] |
ἕκαστ'
ἐγὼ
μὲν
ἀντὶ
παντὸς
|
ἂν |
τιμησαίμην
εἰπεῖν
τοῦ
βίου,
ὑμᾶς |
[0] |
τοῦτο
ποιεῖν:
ὅ
τι
δ'
|
ἂν |
τὸ
πρᾶγμα
αὔτ'
ἀναγκάζῃ,
τούτου |
[270] |
περὶ
τῶν
πραγμάτων
ἐβουλευόμην,
ἦν
|
ἂν |
τοῖς
ἄλλοις
ῥήτορσιν
ὑμῖν
ἔμ' |
[190] |
τις
νῦν
ἑόρακεν,
ὃ
συνήνεγκεν
|
ἂν |
τότε
πραχθέν,
τοῦτ'
ἐγώ
φημι |
[100] |
ὑμῶν
δοκῶ,
ἢ
μίκρ'
ἀναλῶσαι
|
ἂν |
τοῦ
μὴ
τὰ
δίκαια
ποιεῖν |
[200] |
δ'
ὀφθαλμοῖς
πρὸς
Διὸς
ἑωρῶμεν
|
ἂν |
τοὺς
εἰς
τὴν
πόλιν
ἀνθρώπους |
[190] |
εἶπες
βελτίω
τούτων
οὐ
γὰρ
|
ἂν |
τούτοις
ἐχρῶντο,
οὔτ'
εἰς
ταῦτα |
[290] |
πώποτε
τουτοισί,
ὁμοίως
ὑμῖν
ὥσπερ
|
ἂν |
τρυτάνη
ῥέπων
ἐπὶ
τὸ
λῆμμα |
[110] |
Αἰσχίνη;
οὐδ'
ἄλλον
οὐδένα,
οὐδ'
|
ἂν |
τῶν
ἐννέ'
ἀρχόντων
τις
ὢν |
[290] |
ἐγὼ
ταῦτα
φήσαιμι
ἀδικοίην
γὰρ
|
ἂν |
ὑμᾶσ,
οὔτ'
ἂν
ὑμεῖς
εὖ |
[270] |
τὸ
πλεῖστον
κυρίους:
ὡς
γὰρ
|
ἂν |
ὑμεῖς
ἀποδέξησθε
καὶ
πρὸς
ἕκαστον |
[290] |
ἀδικοίην
γὰρ
ἂν
ὑμᾶσ,
οὔτ'
|
ἂν |
ὑμεῖς
εὖ
οἶδ'
ὅτι
συγχωρήσαιτε: |
[170] |
πόλιν
βουλομένους
παρελθεῖν
ἔδει,
πάντες
|
ἂν |
ὑμεῖς
καὶ
οἱ
ἄλλοι
Ἀθηναῖοι |
[130] |
τὸ
δίκην
δοῦναι
διαδὺς
ἐξεπέπεμπτ'
|
ἂν |
ὑπὸ
τοῦ
σεμνολόγου
τουτουί:
νῦν |
[80] |
(καὶ
μὴν
ὅτι
πολλὰ
μὲν
|
ἂν |
χρήματ'
ἔδωκε
Φιλιστίδης
ὥστ'
ἔχειν |
[220] |
ἃ
μήτε
προῄδει
μηδεὶς
μήτ'
|
ἂν |
ᾠήθη
τήμερον
ῥηθῆναι,
διαβάλλειν,
καὶ |
[120] |
αὐτὸς
εἰρηκὼς
ἃ
τίς
οὐκ
|
ἂν |
ὤκνησεν
τῶν
μετρίων
ἀνθρώπων
φθέγξασθαι; |
[210] |
ἀτυχηθέντων
μόνος
αἴτιος
εἶναι.
πῶς
|
ἂν |
ὠμότερος
συκοφάντης
γένοιτ'
ἢ
καταρατότερος; |
[30] |
αὐτῶν
παρόντων
ἡμῶν,
ἢ
οὐκ
|
ἂν |
ὡρκίζομεν
αὐτόν,
ὥστε
τῆς
εἰρήνης |
[260] |
νεήλατα,
ἐφ'
οἷς
τίς
οὐκ
|
ἂν |
ὡς
ἀληθῶς
αὑτὸν
εὐδαιμονίσειε
καὶ |