Para.
[180]	ἐγὼ δὲ πάνθ' ὅσα προσῆκε	τὸν	ἀγαθὸν πολίτην ἔπραττον. Λέγε τὸ
[0]	οὖν ἔγωγ' ἐλαττοῦμαι κατὰ τουτονὶ	τὸν	ἀγῶν' Αἰσχίνου, δύο δ' ὦ
[0]	ἂν ὁμολογῆσαι κοινὸν εἶναι τουτονὶ	τὸν	ἀγῶν' ἐμοὶ καὶ Κτησιφῶντι καὶ
[0]	μοι παρ' ὑμῶν εἰς τουτονὶ	τὸν	ἀγῶνα, ἔπειθ' ὅ τι μέλλει
[0]	μοι παρ' ὑμῶν εἰς τουτονὶ	τὸν	ἀγῶνα, ἔπειθ' ὅπερ ἐστὶ μάλισθ'
[210]	τρίτον δὲ σωφροσύνης. καὶ γὰρ	τὸν	ἀγῶνα μεθ' ὑμῶν μᾶλλον ἢ
[30]	δέομαι τοῦτο μεμνῆσθαι παρ' ὅλον	τὸν	ἀγῶνα, ὅτι μὴ κατηγορήσαντος Αἰσχίνου
[280]	φωνασκίας βουλόμενος ποιήσασθαι τοῦτον προελέσθαι	τὸν	ἀγῶνα, οὐκ ἀδικήματος οὐδενὸς λαβεῖν
[100]	τὰς παρασκευὰς ἐποίησα. (καὶ γραφεὶς	τὸν	ἀγῶνα τοῦτον εἰς ὑμᾶς εἰσῆλθον
[80]	ἐπιμεληθῆναι τὴν πρυτανεύουσαν φυλὴν καὶ	τὸν	ἀγωνοθέτην. εἶπεν Ἀριστόνικος Φρεάρριος} (ἔστιν
[110]	καινοῖς: τῆς δὲ ἀναγορεύσεως ἐπιμεληθῆναι	τὸν	ἀγωνοθέτην} (οὐκοῦν ἃ μὲν ἐπέδωκα,
[90]	τῷ Βοσπορείῳ, στεφανούμενον τὸν δᾶμον	τὸν	Ἀθαναίων ὑπὸ τῶ δάμω τῶ
[180]	τὰς γεγενημένας αὐτῷ συνθήκας πρὸς	τὸν	Ἀθηναίων δῆμον περὶ τῆς εἰρήνης,
[70]	κωλυτὴν φανῆναι, τίν' ἄλλον ἢ	τὸν	Ἀθηναίων δῆμον προσῆκε γενέσθαι; ταῦτα
[20]	ταῖς ὡμολογημέναις συνθήκαις αὐτῷ πρὸς	τὸν	Ἀθηναίων δῆμον, συμπεριλαμβάνοντας καὶ τοὺς
[50]	Ἕλληνας ἅπαντας καὶ τὸν δῆμον	τὸν	Ἀθηναίων καὶ ἀνδραγαθίας, καὶ διότι
[110]	παντὶ καιρῷ εἰς τὸν δῆμον	τὸν	Ἀθηναίων, καὶ στεφανῶσαι χρυσῷ στεφάνῳ,
[60]	σύμβουλον ἔδει λέγειν ἢ γράφειν	τὸν	Ἀθήνησιν καὶ γὰρ τοῦτο πλεῖστον
[200]	τιμῆς καὶ δόξης κινδυνεύουσα πάντα	τὸν	αἰῶνα διατετέλεκε. (καὶ ταῦθ' οὕτω
[100]	οὐσία ἀποτετιμημένη ᾖ χρημάτων, κατὰ	τὸν	ἀναλογισμὸν ἕως τριῶν πλοίων καὶ
[130]	οὐ δέοντι συμβεβηκυῖαν ἰδοῦσα ἐπεζήτησε	τὸν	ἄνθρωπον καὶ συλλαβοῦσ' ἐπανήγαγεν ὡς
[0]	παραστῆσαι τοὺς θεοὺς ὑμῖν, μὴ	τὸν	ἀντίδικον σύμβουλον ποιήσασθαι περὶ τοῦ
[320]	ἕτερος, ταῦτ' ἐπαινοῦσι καὶ ὅπως	τὸν	ἅπαντα χρόνον μενεῖ φασὶ δεῖν
[230]	ἀντανελεῖν ταῦτα, ἀλλ' οὐχ ὅπως	τὸν	ἅπαντα χρόνον μνημονευθήσεται σκέψασθαι; καὶ
[140]	χώραν ἔχουσι τὴν Ἀττικήν, καὶ	τὸν	Ἀπόλλω τὸν Πύθιον, ὃς πατρῷός
[130]	(τίς γὰρ ὑμῶν οὐκ οἶδεν	τὸν	ἀποψηφισθέντ' Ἀντιφῶντα, ὃς ἐπαγγειλάμενος Φιλίππῳ
[300]	μοι ταυτὶ καὶ ἀνάγνωθι λαβὼν	τὸν	ἀριθμὸν τῶν βοηθειῶν κατὰ τὰ
[150]	τὸν ᾑρημένον τῶν Ἀμφικτυόνων Κόττυφον	τὸν	Ἀρκάδα πρεσβεῦσαι πρὸς Φίλιππον τὸν
[20]	διαλεχθῶσιν; ἢ θέαν μὴ κατανεῖμαι	τὸν	ἀρχιτέκτον' αὐτοῖς κελεῦσαι; ἀλλ' ἐν
[50]	Αἰσχίνης Ἀτρομήτου Κοθωκίδης ἀπήνεγκε πρὸς	τὸν	ἄρχοντα παρανόμων κατὰ Κτησιφῶντος τοῦ
[200]	νομίζων τὸν τῆς εἱμαρμένης καὶ	τὸν	αὐτόματον θάνατον περιμένει, ὁ δὲ
[240]	παρ' ἐμοῦ, καὶ οὐκ αἰσχύνει	τὸν	αὐτὸν εἴς τε μαλακίαν σκώπτων
[120]	λογίσασθαι ὅτι τῷ μὲν στεφανουμένῳ	τὸν	αὐτὸν ἔχει ζῆλον ὁ στέφανος,
[80]	ἐνεγκεῖν ἐν πᾶσι τοῖς κατὰ	τὸν	βίον ἀφθονωτέροις καὶ εὐωνοτέροις διῆγεν
[110]	διέβαλλε καὶ διωρίζετο, ὥσθ' ἅπαντα	τὸν	βίον ὑπεύθυνος εἶναι ὁμολογῶ ὧν
[130]	ὅτε γὰρ Πύθωνα Φίλιππος ἔπεμψε	τὸν	Βυζάντιον καὶ παρὰ τῶν αὑτοῦ
[140]	ἀπολέσθαι τὰ ψευδῆ δεῦρ' ἀπαγγείλας.	(τὸν	γὰρ ἐν Ἀμφίσσῃ πόλεμον, δι'
[200]	ταῦτα συμβουλεύσαντα Θεμιστοκλέα στρατηγὸν ἑλόμενοι,	τὸν	δ' ὑπακούειν ἀποφηνάμενον τοῖς ἐπιταττομένοις
[200]	καὶ κύριος ᾑρέθη Φίλιππος ἁπάντων,	τὸν	δ' ὑπὲρ τοῦ μὴ γενέσθαι
[90]	πόθοδον ποτὶ τὰν βωλὰν καὶ	τὸν	δᾶμον πράτοις πεδὰ τὰ ἱερά,
[90]	ἑκκαιδεκαπάχεις ἐν τῷ Βοσπορείῳ, στεφανούμενον	τὸν	δᾶμον τὸν Ἀθαναίων ὑπὸ τῶ
[260]	εἰ δεῖ τὸν μὲν χρηστοῦ,	τὸν	δὲ μὴ μικροψύχου ποιεῖν ἔργον
[260]	δεῖν μεμνῆσθαι πάντα τὸν χρόνον,	τὸν	δὲ ποιήσαντ' εὐθὺς ἐπιλελῆσθαι, εἰ
[290]	πεπολίτευμαι. (διὰ ταῦτ' ἀξιῶ τιμᾶσθαι.	τὸν	δὲ τειχισμὸν τοῦτον, ὃν σύ
[90]	Κορινθίοις καὶ Θηβαίοις τῶν περὶ	τὸν	Δεκελεικὸν πόλεμον πραχθέντων: ἀλλ' οὐκ
[220]	τῷ γραψαμένῳ συγκατηγόρησεν. καίτοι τότε	τὸν	Δημομέλη τὸν ταῦτα γράφοντα καὶ
[70]	ἐκ παντὸς δὲ τρόπου βουλομένων	τὸν	δῆμον ἀντὶ τῆς νῦν ὑπαρχούσης
[250]	τὸν Κτησιφῶντ' ὄνομα; οὐχ ὃ	τὸν	δῆμον ἑώρα τιθέμενον, οὐχ ὃ
[110]	οὐσίας ἔδωκε καὶ οὐκ εἰσέπραξε	τὸν	δῆμον, καὶ ἀναγορεῦσαι τὸν στέφανον
[50]	τε τοὺς Ἕλληνας ἅπαντας καὶ	τὸν	δῆμον τὸν Ἀθηναίων καὶ ἀνδραγαθίας,
[110]	διατελεῖ ἐν παντὶ καιρῷ εἰς	τὸν	δῆμον τὸν Ἀθηναίων, καὶ στεφανῶσαι
[90]	στεφανοῦσιν Ἀθηναίων τὴν βουλὴν καὶ	τὸν	δῆμον χρυσῷ στεφάνῳ ἀπὸ ταλάντων
[120]	τῆς καλῆς ἐργασίας; ἀλλὰ νὴ	τὸν	Δία καὶ θεοὺς ὀκνῶ μὴ
[250]	ἡγοῦμαι, καὶ ταῦθ' ὁρῶ καὶ	τὸν	Δία τὸν Δωδωναῖον ὑμῖν μαντευόμενον,
[110]	ἀδικίας καὶ μισανθρωπίας μεστὸς ὥστε	τὸν	δόντα τι τῶν ἰδίων καὶ
[250]	ταῦθ' ὁρῶ καὶ τὸν Δία	τὸν	Δωδωναῖον ὑμῖν μαντευόμενον, τὴν μέντοι
[150]	ἡμᾶς; ἐπὶ ποίας ἀρχῆς; εἰπὲ	τὸν	εἰδότα, δεῖξον. ἀλλ' οὐκ ἂν
[80]	οὔτ' ἀντεῖπεν Αἰσχίνης παρὼν οὔτε	τὸν	εἰπόντ' ἐγράψατο. Καί μοι λέγε
[100]	χρωμένους} Φέρε δὴ παρὰ τοῦτον	τὸν	ἐκ τοῦ ἐμοῦ νόμου κατάλογον.
[300]	καὶ πεπραγμένα πάσῃ δικαιοσύνῃ, καὶ	τὸν	ἑκάστου καιρὸν οὐ παρεθέντ' οὐδ'
[80]	σώσας αὐτούς; τίς ὁ κωλύσας	τὸν	Ἑλλήσποντον ἀλλοτριωθῆναι κατ' ἐκείνους τοὺς
[30]	δὲ τριῶν ἢ τεττάρων, εἰς	τὸν	Ἑλλήσποντον ἀφῖχθαι καὶ τὰ χωρία
[230]	τὸν πόλεμον: ἀντὶ δὲ τοῦ	τὸν	Ἑλλήσποντον ἔχειν Φίλιππον λαβόντα Βυζάντιον,
[90]	Βυζάντιον σῶσαι, οὐδὲ τὸ κωλῦσαι	τὸν	Ἑλλήσποντον ὑπὸ Φιλίππῳ γενέσθαι τότε,
[70]	ἐν δ' Ἐρετρίᾳ Κλείταρχον, καὶ	τὸν	Ἑλλήσποντον ὑφ' αὑτῷ ποιούμενος, καὶ
[100]	προτέρου νόμου καὶ τὸν κατὰ	τὸν	ἐμόν. λέγε. Ψήφισμα. {Ἐπὶ ἄρχοντος
[100]	ἀποστόλων γιγνομένων κατὰ τὸν νόμον	τὸν	ἐμόν, οὐχ ἱκετηρίαν ἔθηκε τριήραρχος
[290]	τῶν ἐμαυτοῦ φρονῶ: ἀλλ' ἐὰν	τὸν	ἐμὸν τειχισμὸν βούλῃ δικαίως σκοπεῖν,
[280]	πατρίδι, καὶ ταῦτ' ἀρνούμενος πάντα	τὸν	ἔμπροσθε χρόνον ταύτην τὴν χρείαν,
[160]	δοκιμασάντων. (ἀλλ' ἐκεῖσ' ἐπάνειμι, ὅτι	τὸν	ἐν Ἀμφίσσῃ πόλεμον τούτου μὲν
[10]	ἐφ' ἡμῶν αὐτῶν δίκαιον ἦν	τὸν	ἐξετασμὸν ποιεῖσθαι, οὐ τὸ μὲν
[110]	καὶ τῷ δήμῳ στεφανῶσαι Ναυσικλέα	τὸν	ἐπὶ τῶν ὅπλων, ὅτι Ἀθηναίων
[170]	{τῆς κοινῆς} τῆς πατρίδος {φωνῆς}	τὸν	ἐροῦνθ' ὑπὲρ σωτηρίας: ἣν γὰρ
[280]	γεγενῆσθαι: (εἶτα καὶ προσήκειν {ὑπολαμβάνοντες}	τὸν	ἐροῦντ' ἐπὶ τοῖς τετελευτηκόσι καὶ
[280]	δέ: χειροτονῶν γὰρ ὁ δῆμος	τὸν	ἐροῦντ' ἐπὶ τοῖς τετελευτηκόσιν παρ'
[300]	φανεραί. σκοπεῖτε δέ. (τί χρῆν	τὸν	εὔνουν πολίτην ποιεῖν, τί τὸν
[170]	τὰ δέοντα λέγειν δόξειν καὶ	τὸν	ἐφεστηκότα κίνδυνον τῇ πόλει διαλύσειν.
[310]	χρηστέ, ἵνα μηδὲν ἄλλ' εἴπω,	τὸν	ζῶντ' ἐξέταζε καὶ τοὺς καθ'
[170]	πρυτάνεις τὰ προσηγγελμέν' ἑαυτοῖς καὶ	τὸν	ἥκοντα παρήγαγον κἀκεῖνος εἶπεν, ἠρώτα
[270]	ἔχεις, Αἰσχίνη, τῶν ὑπὸ τοῦτον	τὸν	ἥλιον εἰπεῖν ἀνθρώπων ὅστις ἀθῷος
[290]	οὐκ ἂν εἴποι; καίτοι νὴ	τὸν	Ἡρακλέα καὶ πάντας θεούς, εἴ
[150]	καὶ τετραυματίκασι, {καὶ} τὸν στρατηγὸν	τὸν	ᾑρημένον τῶν Ἀμφικτυόνων Κόττυφον τὸν
[150]	περιίδῃ ὑπὸ τῶν ἀσεβῶν Ἀμφισσέων	τὸν	θεὸν πλημμελούμενον: καὶ διότι αὐτὸν
[180]	ἡγεῖται εἶναι ὁ Ἀθηναίων δῆμος	τὸν	Θηβαίων δῆμον οὔτε τῇ συγγενείᾳ
[180]	Πυλῶν, καὶ τὸν στρατηγὸν καὶ	τὸν	ἵππαρχον τὰς πεζὰς καὶ τὰς
[180]	ἐπέτριψας; τότε τοίνυν κατ' ἐκεῖνον	τὸν	καιρὸν ὁ Παιανιεὺς ἐγὼ Βάτταλος
[210]	μέν τι τῶν δεόντων ἐπράχθη,	τὸν	καιρόν, οὐκ ἐμέ φησιν αἴτιον
[120]	πρὸς τῷ καλαμίτῃ ἥρῳ χρωμένη	τὸν	καλὸν ἀνδριάντα καὶ τριταγωνιστὴν ἄκρον
[270]	οὔτ' ἄλλ' οὐδὲν τῶν τοιούτων	τὸν	καλὸν κἀγαθὸν πολίτην δεῖ τοὺς
[300]	(ταῦτα καὶ τοιαῦτα πράττειν, Αἰσχίνη,	τὸν	καλὸν κἀγαθὸν πολίτην ἔδει, ὧν
[100]	πεντακοσίας δραχμάς} (φέρε δὴ καὶ	τὸν	καλὸν κατάλογον. Κατάλογος. {Τοὺς τριηράρχους
[100]	ἐκ τοῦ προτέρου νόμου καὶ	τὸν	κατὰ τὸν ἐμόν. λέγε. Ψήφισμα.
[190]	ἀκροωμένους, ἐπεὶ πρός γε τοῦτον	τὸν	κατάπτυστον βραχὺς καὶ σαφὴς ἐξήρκει
[30]	τὰ πράγματ' αὐτόν, ὥστε μισθοῦται	τὸν	κατάπτυστον τουτονί, οὐκέτι κοινῇ μετὰ
[220]	ἀλλ' οὕτως ἐπεπείσμην μέγαν εἶναι	τὸν	κατειληφότα κίνδυνον τὴν πόλιν ὥστ'
[250]	τοῖς ὑπ' ἐμοῦ πεπραγμένοις θέσθαι	τὸν	Κτησιφῶντ' ὄνομα; οὐχ ὃ τὸν
[300]	τούτοις ἐτείχισα τὴν χώραν, οὐχὶ	τὸν	κύκλον τοῦ Πειραιῶς οὐδὲ τοῦ
[240]	ὥσπερ γὰρ ὁ ὠνούμενος νενίκηκε	τὸν	λαβόντα, ἐὰν πρίηται, οὕτως ὁ
[130]	φαύλῳ πολλὴν ἐξουσίαν τῷ βουλομένῳ	τὸν	λέγοντά τι τῶν ὑμῖν συμφερόντων
[50]	(καί με μηδεὶς ἀπαρτᾶν ὑπολάβῃ	τὸν	λόγον τῆς γραφῆς, ἐὰν εἰς
[200]	γλίχεται, τὰ δ' εἰς ἅπαντα	τὸν	λοιπὸν χρόνον ἐγκώμι' ὑμῶν ἀφαιρεῖται.
[150]	τὸν Ἀρκάδα πρεσβεῦσαι πρὸς Φίλιππον	τὸν	Μακεδόνα, καὶ ἀξιοῦν ἵνα βοηθήσῃ
[60]	περιιδεῖν γιγνόμενα; (ἀλλὰ νῦν ἔγωγε	τὸν	μάλιστ' ἐπιτιμῶντα τοῖς πεπραγμένοις ἡδέως
[260]	οὕτω πως ὑπείληφα. ἐγὼ νομίζω	τὸν	μὲν εὖ παθόντα δεῖν μεμνῆσθαι
[130]	γέγονεν, καὶ δύο συλλαβὰς προσθεὶς	τὸν	μὲν πατέρ' ἀντὶ Τρόμητος ἐποίησεν
[300]	τῶν τῆς πατρίδος θεραπεύειν, οὐδὲ	τὸν	μὲν πράγματ' ἄξια τῆς πόλεως
[200]	τοῦ μὴ τὸ κελευόμενον ποιῆσαι,	τὸν	μὲν ταῦτα συμβουλεύσαντα Θεμιστοκλέα στρατηγὸν
[260]	ποιήσαντ' εὐθὺς ἐπιλελῆσθαι, εἰ δεῖ	τὸν	μὲν χρηστοῦ, τὸν δὲ μὴ
[300]	τὸν εὔνουν πολίτην ποιεῖν, τί	τὸν	μετὰ πάσης προνοίας καὶ προθυμίας
[20]	μὲν ἦν συμφέρον ὡς πλεῖστον	τὸν	μεταξὺ χρόνον γενέσθαι τῶν ὅρκων,
[250]	διδασκαλεῖα, καὶ ἔχειν ὅσα χρὴ	τὸν	μηδὲν αἰσχρὸν ποιήσοντα δι' ἔνδειαν,
[140]	δήμῳ, ὅτε πρῶτον εἶδον τουτονὶ	τὸν	μιαρὸν τούτου τοῦ πράγματος ἁπτόμενον
[180]	καθέλκειν εἰς τὴν θάλατταν καὶ	τὸν	ναύαρχον ἀναπλεῖν ἐντὸς Πυλῶν, καὶ
[70]	τῇ ἐκκλησίᾳ ὡς ἄρα Λεωδάμαντα	τὸν	ναύαρχον καὶ τὰ μετ' αὐτοῦ
[70]	πρὸς αὐτὸν περὶ τοῦ ἀφεθῆναι	τὸν	ναύαρχον καὶ τὰ πλοῖα καὶ
[100]	ἀλλὰ καὶ τῷ συμφέροντα θεῖναι	τὸν	νόμον καὶ τῷ πεῖραν ἔργῳ
[120]	γέγραφεν. Λέγε δ' αὐτόν μοι	τὸν	νόμον λαβών. Νόμος. {Ὅσους στεφανοῦσί
[100]	πόλεμον τῶν ἀποστόλων γιγνομένων κατὰ	τὸν	νόμον τὸν ἐμόν, οὐχ ἱκετηρίαν
[100]	ὥστε μάλιστα μὲν μὴ θεῖναι	τὸν	νόμον τοῦτον, εἰ δὲ μή,
[120]	μᾶλλον ἐπαινοῦσι τοῦ στεφανουμένου: διόπερ	τὸν	νόμον τοῦτον ἡ πόλις γέγραφεν.
[140]	ὑμᾶς, οὐδέν' ἡγεῖτο προσέξειν αὐτῷ	τὸν	νοῦν: ἐὰν δὲ τὰς ἐκείνων
[60]	ἀρχῆς ἐπιθυμῆσαι καὶ τοῦτ' εἰς	τὸν	νοῦν ἐμβαλέσθαι, ὑμῖν δ' οὖσιν
[170]	μου δυοῖν εἵνεκ' ἀκούσατε προσσχόντες	τὸν	νοῦν, ἑνὸς μέν, ἵν' εἰδῆθ'
[170]	παραινῶ; τούτῳ πάνυ μοι προσέχετε	τὸν	νοῦν. μὴ δεῖσθαι Θηβαίων μηδέν
[310]	ἐκείνους ἐξετάζειν καὶ παραβάλλειν ἐμὲ	τὸν	νῦν ζῶντα μεθ' ὑμῶν. (τίς
[180]	πειρωμένους τοῖς Ἡρακλέους ἐγγόνοις, καὶ	τὸν	Οἰδίπουν καὶ τοὺς μετ' ἐκείνου
[0]	γἐ, (ἀλλὰ τοὺς νόμους καὶ	τὸν	ὅρκον, ἐν ᾧ πρὸς ἅπασι
[60]	ἀγών, ὑπὲρ ἀρχῆς καὶ δυναστείας	τὸν	ὀφθαλμὸν ἐκκεκομμένον, τὴν κλεῖν κατεαγότα,
[270]	(σὺ τοίνυν ταῦτ' ἀφεὶς ἐμὲ	τὸν	παρὰ τουτοισὶ πεπολιτευμένον αἰτιᾷ, καὶ
[170]	οὖν φημὶ δεῖν; πρῶτον μὲν	τὸν	παρόντ' ἐπανεῖναι φόβον, εἶτα μεταθέσθαι
[310]	τις ἂν ἡλίκας, τὰς ἐπὶ	τὸν	παρόντα βίον γιγνομένας εἰς ἀχαριστίαν
[200]	οὑτοσί; ἐμὲ δ' ὦ τριταγωνιστά,	τὸν	περὶ τῶν πρωτείων σύμβουλον τῇ
[20]	ἀλλ' ὑπῆρχεν ἅπασιν. ἀλλ' ἐπὶ	τὸν	πόλεμον; ἀλλ' αὐτοὶ περὶ εἰρήνης
[70]	νῦν ὑπαρχούσης πρὸς ἐμὲ φιλίας	τὸν	πόλεμον ἀναλαβεῖν, πολλῷ μᾶλλον φιλοτιμουμένων
[230]	Ἀττικὴν ἐκ θαλάττης εἶναι πάντα	τὸν	πόλεμον: ἀντὶ δὲ τοῦ τὸν
[230]	δὲ τοῦ ἐν τῇ Ἀττικῇ	τὸν	πόλεμον εἶναι, ἑπτακόσια στάδι' ἀπὸ
[230]	αὐτὸς αὐτοκράτωρ, ὃ τῶν εἰς	τὸν	πόλεμον μέγιστόν ἐστιν ἁπάντων: εἶθ'
[100]	πεῖραν ἔργῳ δεδωκέναι. πάντα γὰρ	τὸν	πόλεμον τῶν ἀποστόλων γιγνομένων κατὰ
[270]	ἐν τίσιν οὖν σφοδρὸν εἶναι	τὸν	πολιτευόμενον καὶ τὸν ῥήτορα δεῖ;
[80]	τὸ μὲν πρῶτον ἠξίου συμπολεμεῖν	τὸν	πρὸς ὑμᾶς πόλεμον, ὡς δ'
[140]	τὴν Ἀττικήν, καὶ τὸν Ἀπόλλω	τὸν	Πύθιον, ὃς πατρῷός ἐστι τῇ
[230]	τοῦτ' εἰπεῖν ὀκνήσω, ὅτι ὁ	τὸν	ῥήτορα βουλόμενος δικαίως ἐξετάζειν καὶ
[270]	σφοδρὸν εἶναι τὸν πολιτευόμενον καὶ	τὸν	ῥήτορα δεῖ; ἐν οἷς τῶν
[160]	δὲ τοὺς στρατηγοὺς μετεπέμποντο καὶ	τὸν	σαλπικτὴν ἐκάλουν: καὶ θορύβου πλήρης
[70]	τὰ πλοῖα πρόφασιν μὲν ὡς	τὸν	σῖτον παραπέμψοντα ἐκ τοῦ Ἑλλησπόντου
[110]	εἰσέπραξε τὸν δῆμον, καὶ ἀναγορεῦσαι	τὸν	στέφανον Διονυσίοις τραγῳδοῖς καινοῖς} (Ἕτερον
[110]	στεφανῶσαι χρυσῷ στεφάνῳ, καὶ ἀναγορεῦσαι	τὸν	στέφανον ἐν τῷ θεάτρῳ Διονυσίοις
[80]	στεφανῶσαι χρυσῷ στεφάνῳ, καὶ ἀναγορεῦσαι	τὸν	στέφανον ἐν τῷ θεάτρῳ, Διονυσίοις,
[50]	τεταγμένοσ, ἔτι δὲ μὴ ἀναγορεύειν	τὸν	στέφανον ἐν τῷ θεάτρῳ Διονυσίοις
[50]	καὶ ἀνειπεῖν ἐν τῷ θεάτρῳ	τὸν	στέφανον κελεῦσαι, κοινωνεῖν μὲν ἡγοῦμαι
[180]	ναύαρχον ἀναπλεῖν ἐντὸς Πυλῶν, καὶ	τὸν	στρατηγὸν καὶ τὸν ἵππαρχον τὰς
[150]	τινὰς δὲ καὶ τετραυματίκασι, {καὶ}	τὸν	στρατηγὸν τὸν ᾑρημένον τῶν Ἀμφικτυόνων
[60]	ἑαυτῷ κατασκευαζόμενον Φίλιππον; ἢ τί	τὸν	σύμβουλον ἔδει λέγειν ἢ γράφειν
[190]	μηδεὶς μηδέπω καὶ τήμερον, τί	τὸν	σύμβουλον ἐχρῆν ποιεῖν; οὐ τῶν
[220]	συγκατηγόρησεν. καίτοι τότε τὸν Δημομέλη	τὸν	ταῦτα γράφοντα καὶ τὸν Ὑπερείδην,
[70]	πότερον φανῆναί τινα τῶν Ἑλλήνων	τὸν	ταῦτα κωλύσοντα {ποιεῖν αὐτὸν} ἐχρῆν,
[200]	τοῖς γονεῦσι μόνον γεγενῆσθαι νομίζων	τὸν	τῆς εἱμαρμένης καὶ τὸν αὐτόματον
[30]	εἰς Πύλας ὥσπερ πρότερον κλείσαιτε	τὸν	τόπον, ἀλλ' ἅμ' ἀκούοιτε ταῦτ'
[160]	καὶ τῶν Θηβαίων. ἀλλὰ μὴν	τὸν	τότε συμβάντ' ἐν τῇ πόλει
[180]	ὑπὸ τούτων. τοῦτο τὸ ψήφισμα	τὸν	τότε τῇ πόλει περιστάντα κίνδυνον
[310]	τῶν συμμοριῶν ἐφ' οἷς ἐλυμήνω	τὸν	τριηραρχικὸν νόμον. (ἀλλ' ἵνα μὴ
[10]	πράττονθ' ἑώρα, εἰσαγγέλλοντα καὶ τοῦτον	τὸν	τρόπον εἰς κρίσιν καθιστάντα παρ'
[10]	ἐφαίνετο ταῦτα πεποιηκὼς καὶ τοῦτον	τὸν	τρόπον κεχρημένος τοῖς πρὸς ἐμέ,
[180]	Βάτταλον, σὲ δὲ μηδ' ἥρω	τὸν	τυχόντα, ἀλλὰ τούτων τινὰ τῶν
[290]	ὁμοίως ἔσχε τοῖς ἄλλοις. (καίτοι	τὸν	τῶν νόμων καὶ τῆς πολιτείας
[10]	τὰ πράγματ' ἀναμνῆσαι, ἵνα πρὸς	τὸν	ὑπάρχοντα καιρὸν ἕκαστα θεωρῆτε. (τοῦ
[200]	ἔστιν ὅπως ἡμάρτετ' ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	τὸν	ὑπὲρ τῆς ἁπάντων ἐλευθερίας καὶ
[200]	χρόνοις ἀσφάλειαν ἄδοξον μᾶλλον ἢ	τὸν	ὑπὲρ τῶν καλῶν κίνδυνον ᾑρημένης.
[220]	Δημομέλη τὸν ταῦτα γράφοντα καὶ	τὸν	Ὑπερείδην, εἴπερ ἀληθῆ μου νῦν
[50]	τὰ δημόσια γράμματα καταβάλλεσθαι, εἶτα	τὸν	ὑπεύθυνον στεφανοῦν ἔστι δὲ Δημοσθένης
[300]	ἐλάττοσι χρῶμαι τῶν ἔργων, εὐλαβούμενος	τὸν	φθόνον, λέγε μοι ταυτὶ καὶ
[180]	(παρακαλεῖν δὲ αὐτοὺς μηδὲν καταπλαγέντας	τὸν	Φίλιππον ἀντέχεσθαι τῆς ἑαυτῶν καὶ
[160]	καὶ φυλακῆς πολλῆς δεόμενον, τὸ	τὸν	Φίλιππον ἐᾶν αὐξάνεσθαι, παρορῶντας καὶ
[160]	τὴν πρὸς Θηβαίους ἔχθραν, συνέβη	τὸν	Φίλιππον ἐλθεῖν ἐφ' ἡμᾶς, οὗπερ
[150]	εἰς τὴν ἐπιοῦσαν πυλαίαν ἐπὶ	τὸν	Φίλιππον εὐθὺς ἡγεμόν' ἦγον οἱ
[40]	ἀναίσθητοι Θηβαῖοι φίλον, εὐεργέτην, σωτῆρα	τὸν	Φίλιππον ἡγοῦντο: πάντ' ἐκεῖνος ἦν
[20]	ποιουμένους, ὅπου ἂν ὄντας πυνθάνωνται	τὸν	Φίλιππον, καὶ τοὺς ὅρκους λαβεῖν
[60]	ἀνηλώκασιν ἕκαστοι, (ἑώρων δ' αὐτὸν	τὸν	Φίλιππον, πρὸς ὃν ἦν ἡμῖν
[180]	Θηβαίους διὰ τὸ ἐγγυτάτω εἶναι	τὸν	Φίλιππον τῆς ἐκείνων χώρας, (παρακαλεῖν
[320]	τουτοισί. (δύο δ' ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	τὸν	φύσει μέτριον πολίτην ἔχειν δεῖ
[160]	Ἀριστοφῶντα καὶ πάλιν Εὔβουλον πάντα	τὸν	χρόνον βουλομένους πρᾶξαι ταύτην τὴν
[10]	ἐμοὶ δ' ἣν παρὰ πάντα	τὸν	χρόνον εὔνοιαν ἐνδέδειχθ' ἐπὶ πολλῶν
[260]	εὖ παθόντα δεῖν μεμνῆσθαι πάντα	τὸν	χρόνον, τὸν δὲ ποιήσαντ' εὐθὺς
[240]	μὴ λαβὼν {καὶ διαφθαρεὶς} νενίκηκε	τὸν	ὠνούμενον. ὥστ' ἀήττητος ἡ πόλις

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 17/11/2005