Para.
[60]	τοῦ πολιτεύεσθαι καὶ δημηγορεῖν ἐμὲ	προὔλαβε	καὶ κατέσχε Φίλιππος, ἐάσω: οὐδὲν
[250]	φυγεῖν. καὶ νὴ Δί' εὔδαιμόν	γε.	ἀλλὰ τί μᾶλλον ὁ πολλάκις
[120]	πλέον ἢ ἔλαττον ἀνάγκη τῶν	γε	δημοσίᾳ πεπραγμένων μετεῖναι τῆς δόξης,
[110]	σχέτλιον γὰρ ἂν εἴη τοῦτό	γε,	εἰ τῷ τιν' ἀρχὴν ἄρχοντι
[300]	οὗτος ἄγει τὴν ἡσυχίαν, πολλοῦ	γε	καὶ δεῖ, ἀλλ' ἀποστὰς ὅταν
[40]	οὐκ ἔστι ταῦτα: πόθεν; πολλοῦ	γε	καὶ δεῖ. ἀλλ' ἐπειδὰν τῶν
[50]	οὐκ ἔστι ταῦτα: πόθεν; πολλοῦ	γε	καὶ δεῖ} ἀλλὰ μισθωτὸν ἐγώ
[300]	ἐγὼ τοῖς λογισμοῖς Φιλίππου, πολλοῦ	γε	καὶ δεῖ, οὐδὲ ταῖς παρασκευαῖς,
[50]	τούτου τότε μισθαρνίαν. (καίτοι φιλίαν	γε	καὶ ξενίαν αὐτὴν ὀνομάζει, καὶ
[310]	τᾶν, εἰ μηδὲν τούτων, εὔνοιά	γε	καὶ προθυμία: ποῦ; πότε; ὅστις,
[130]	στρεβλώσαντες αὐτὸν ἀπεκτείνατε, ὡς ἔδει	γε	καὶ τοῦτον. (τοιγαροῦν εἰδυῖα ταῦθ'
[200]	σοῦ; μὴ γὰρ τῆς πόλεώς	γε,	μηδ' ἐμοῦ. (τίσι δ' ὀφθαλμοῖς
[190]	δ' οὐκ ἄξιον εἰπεῖν, ἅ	γε	μηδὲ πεῖραν ἔδωκε θεῶν τινὸς
[130]	πολίτευμα τοῦ νεανίου τούτου, ὅμοιόν	γε,	οὐ γάρ; οἷς ἐμοῦ κατηγορεῖ:
[10]	ζητεῖν: ὑπερβολὴ γὰρ ἀδικίας τοῦτό	γε.	(πάντα μὲν τοίνυν τὰ κατηγορημέν'
[180]	πλεῖστον ἀλλήλων διαφέρουσιν: ὁ μέν	γε	πρὸ τῶν πραγμάτων γνώμην ἀποφαίνεται,
[240]	ἂν ταῦτ' ἔλεγον καὶ πολλά	γε	πρὸς τούτοις ἕτερα; (πονηρόν, ἄνδρες
[240]	μοι, οὐ δι' ἑαυτῶν τό	γε	πρῶτον, ἀλλὰ δι' ὧν μάλισθ'
[10]	μ' ἑώρα τὴν πόλιν, οὖσί	γε	τηλικούτοις ἡλίκα νῦν ἐτραγῴδει καὶ
[250]	τοῦτο γενέσθαι; (καὶ μὴν εἴ	γε	τὴν ἐμὴν τύχην πάντως ἐξετάζειν,
[110]	καὶ τειχοποιὸς ἦσθα’ καὶ διά	γε	τοῦτο ὀρθῶς ἐπῃνούμην, ὅτι τἀνηλωμέν'
[250]	διὰ τοῦτο δικαίως; καίτοι πρός	γε	τοῦτον, ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ τὸ
[190]	ἔξωθεν καὶ ἀκροωμένους, ἐπεὶ πρός	γε	τοῦτον τὸν κατάπτυστον βραχὺς καὶ
[110]	μοι νομίζω. καίτοι τὰ μέγιστά	γε	τῶν πεπολιτευμένων καὶ πεπραγμένων ἐμαυτῷ
[190]	εἶπον, ἐκεῖνος ὁ καιρὸς τοῦ	γε	φροντίζοντος ἀνδρὸς τῆς πόλεως καὶ
[0]	σχέτλιον γὰρ ἂν εἴη τοῦτό	γἐ,	(ἀλλὰ τοὺς νόμους καὶ τὸν
[140]	ἐξεπέμπετε στρατηγούς ἐῶ γὰρ τοῦτό	γἐ	αὐτῇ τῇ φύσει τοῦ τόπου
[150]	ὁ Κόττυφος αὐτῶν τῶν Ἀμφικτυόνων	ἤγαγε	στρατιάν, ὡς δ' οἱ μὲν
[70]	ὑπὲρ τοῦ πολέμου, ἑτέροις ἐγκαλῶν.	Λέγε	δ' αὐτὴν τὴν ἐπιστολὴν τὴν
[80]	μεταδοῖεν ὑμῖν ὧν αὐτοὶ προῄρηνται.	Λέγε	δ' αὐτοῖς καὶ τοὺς τῶν
[120]	νόμον τοῦτον ἡ πόλις γέγραφεν.	Λέγε	δ' αὐτόν μοι τὸν νόμον
[280]	ὑπὲρ ἁπάντων λύπης πλεῖστον μετεῖχεν.	(λέγε	δ' αὐτῷ τουτὶ τὸ ἐπίγραμμα,
[160]	Εὔνομος Ἀναφλύστιος ἐκ τοῦ δήμου}	(λέγε	δὴ καὶ τὰς ἀποκρίσεις. Ἀπόκρισις
[210]	οἱ ἄλλοι, ταῦτ' ἐλυπεῖθ' ὁρῶν;	Λέγε	δὴ καὶ ταῦτα τὰ ψηφίσματά
[150]	μετέχοντες τοῦ συνεδρίου τῶν Ἀμφικτυόνων}	λέγε	δὴ καὶ τοὺς χρόνους ἐν
[30]	ἐπηγγέλλεθ' ὑμῖν οὗτος ὁ μισθωτός;	(λέγε	δὴ τὴν ἐπιστολὴν ἣν ἔπεμψε
[280]	καὶ συκοφάντην ὄντα καὶ μιαρόν.	Λέγε.	Ἐπίγραμμα. οἵδε πάτρας ἕνεκα σφετέρας
[150]	προφάσεις αὐτῷ παρασχὼν οὗτος ἦν.	λέγε.	(Ἐπιστολή. {Βασιλεὺς Μακεδόνων Φίλιππος Πελοποννησίων
[90]	τὰν Βυζαντίων καὶ Περινθίων εὐχαριστίαν}	(λέγε	καὶ τοὺς παρὰ τῶν ἐν
[80]	τὸν εἰπόντ' ἐγράψατο. Καί μοι	λέγε	καὶ τοῦτο τὸ ψήφισμα λαβών.
[150]	ταράξασ' αὕτη δίκην οὐκ ἔδωκε.	(λέγε	μοι τὰ δόγματα. Δόγμα Ἀμφικτυόνων.
[300]	τῶν ἔργων, εὐλαβούμενος τὸν φθόνον,	λέγε	μοι ταυτὶ καὶ ἀνάγνωθι λαβὼν
[210]	λέγω τοῦ συμφέροντος εἵνεκ' ἐμαυτῷ,	λέγε	μοι τὴν ἐπιστολὴν ἣν τότ'
[30]	(ὅτι δ' οὕτω ταῦτ' ἔχει,	λέγε	μοι τό τε τοῦ Καλλισθένους
[100]	τι οὐκ ἐδίδοσαν. (καί μοι	λέγε	πρῶτον μὲν τὸ ψήφισμα καθ'
[110]	(ὅτι τοίνυν ταῦτ' ἀληθῆ λέγω,	λέγε	τὰ ψηφίσματά μοι τὰ τούτοις
[220]	ταῦτ' ἐν πᾶσιν ἐμαυτὸν ἔταττον.	Λέγε	τὰς ἐπιστολὰς τὰς τοῦ Φιλίππου.
[260]	ὄντα καὶ πολίτην καὶ τριταγωνιστήν.	λέγε	τὰς μαρτυρίας. Μαρτυρίαι. (ἐν μὲν
[160]	τῶν ἀποκρίσεων εἴσεσθε. Καί μοι	λέγε	ταῦτα λαβών. (Ψήφισμα. {Ἐπ' ἄρχοντος
[220]	ψήφων οὐκ ἔλαβεν. Καί μοι	λέγε	ταῦτα τὰ ψηφίσματα τὰ ἀποπεφευγότα,
[210]	εἰς Πελοπόννησον ἔπεμπεν. καί μοι	λέγε	ταύτας λαβών, ἵν' εἰδῆτε, ἡ
[210]	ἡμεῖς καὶ ἡμῖν ἀπεκρίναντο, ἀκούσατε.	Λέγε	ταυτὶ λαβών. Ἀπόκρισις Θηβαίων. (μετὰ
[50]	δίκαιος εἶναι τυγχάνειν. καί μοι	λέγε	τὴν γραφὴν αὐτὴν λαβών. (Γραφή.
[210]	ὠμότερος συκοφάντης γένοιτ' ἢ καταρατότερος;	λέγε	τὴν ἐπιστολήν. Ἐπιστολή (ἐπειδὴ τοίνυν
[180]	προσῆκε τὸν ἀγαθὸν πολίτην ἔπραττον.	Λέγε	τὸ ψήφισμά μοι. (Ψήφισμα Δημοσθένους.
[20]	ὥσπερ οὗτοι, πεπρακέναι; οὐ δήπου.	λέγε	τοίνυν μοι τὸ ψήφισμα τουτὶ
[150]	γὰρ καθ' οὓς ἐπυλαγόρησεν οὗτος.	λέγε.	Χρόνοι. {Ἄρχων Μνησιθείδης, μηνὸς ἀνθεστηριῶνος
[110]	τὰ τούτοις γεγενημέν' αὐτὰ λαβών.	λέγε.	Ψήφισμα. {Ἄρχων Δημόνικος Φλυεύς, βοηδρομιῶνος
[110]	τούτοις ἃ διώκει συκοφαντῶν φανήσεται.	λέγε.	Ψήφισμα. {Ἐπὶ ἄρχοντος Εὐθυκλέους, πυανεψιῶνος
[100]	καὶ τὸν κατὰ τὸν ἐμόν.	λέγε.	Ψήφισμα. {Ἐπὶ ἄρχοντος Πολυκλέους, μηνὸς
[30]	ταῦθ' ἅπανθ' ὑμῖν ἔσται φανερά.	λέγε.	Ψήφισμα. {Ἐπὶ Μνησιφίλου ἄρχοντος, σύγκλητος
[70]	ἐγὼ δ' οὐδὲν περὶ τούτων.	λέγε.	Ψηφίσματα. {Ἐπὶ Νεοκλέους ἄρχοντος, βοηδρομιῶνος
[110]	οὗτος ἄνω καὶ κάτω διακυκῶν	ἔλεγε	περὶ τῶν παραγεγραμμένων νόμων, οὔτε
[10]	ὑπὲρ Κτησιφῶντος ἔχοι, καὶ τοῦτ'	ἔμοιγε	δοκεῖ καὶ μάλ' εἰκότως ἂν
[70]	Λεωδάμας. καθ' ὅλου μὲν οὖν	ἔμοιγε	φαίνεσθε ἐν μεγάλῃ εὐηθείᾳ ἔσεσθαι,
[150]	εἰπεῖν δέοι, οὐκ ἂν ὀκνήσαιμ'	ἔγωγε	κοινὸν ἀλειτήριον τῶν μετὰ ταῦτ'
[250]	πώποτε τηλικοῦτ' ὀλολύξαι σεμνυνόμενος καὶ	ἔγωγε	νομίζω. ~Μὴ γὰρ οἴεσθ' αὐτὸν
[60]	ταῦτα περιιδεῖν γιγνόμενα; (ἀλλὰ νῦν	ἔγωγε	τὸν μάλιστ' ἐπιτιμῶντα τοῖς πεπραγμένοις
[150]	λῴου, ὡς ἡμεῖς ἄγομεν, ὡς	δὲ	Ἀθηναῖοι, βοηδρομιῶνος, ὡς δὲ Κορίνθιοι,
[180]	ἡγεμονίας οὖσιν Ἕλλησι καλόν, ὑπὸ	δὲ	ἀλλοφύλου ἀνθρώπου ἄρχεσθαι καὶ τῆς
[110]	καὶ Διονυσίοις τραγῳδοῖς καινοῖς: τῆς	δὲ	ἀναγορεύσεως ἐπιμεληθῆναι θεσμοθέτας, πρυτάνεις, ἀγωνοθέτας}
[110]	θεάτρῳ Διονυσίοις τραγῳδοῖς καινοῖς: τῆς	δὲ	ἀναγορεύσεως ἐπιμεληθῆναι τὸν ἀγωνοθέτην} (οὐκοῦν
[80]	θεάτρῳ, Διονυσίοις, τραγῳδοῖς καινοῖς, τῆς	δὲ	ἀναγορεύσεως τοῦ στεφάνου ἐπιμεληθῆναι τὴν
[100]	λειτουργία ἔστω. κατὰ τὴν αὐτὴν	δὲ	ἀναλογίαν ἔστω καὶ οἷς ἐλάττων
[180]	πόλεις τὰς μὲν ὑβριζομένας, τὰς	δὲ	ἀναστάτους γιγνομένας, δεινὸν ἡγεῖται εἶναι
[180]	Φίλιππον τῆς ἐκείνων χώρας, (παρακαλεῖν	δὲ	αὐτοὺς μηδὲν καταπλαγέντας τὸν Φίλιππον
[200]	γὰρ οὐκ οἶδεν Ἑλλήνων, τίς	δὲ	βαρβάρων, ὅτι καὶ παρὰ Θηβαίων
[320]	διασύροντες, ὅταν τοῦτο ποιῶσιν, ἔξω	δὲ	βλέπουσι, καὶ ἐν οἷς ἀτυχησάντων
[310]	πράξαντος γέγονεν τῇ πόλει; τίς	δὲ	βοήθεια ἢ κτῆσις εὐνοίας ἢ
[10]	πόλεις, ὑμῖν μὲν εἰρήνην, ἐκείνοις	δὲ	βοήθειαν ἐπηγγείλατο. ~Τί οὖν συνηγωνίσατ'
[20]	τὸ ψήφισμ' οὐδ' ἀναγιγνώσκει: εἰ	δὲ	βουλεύων ἐγὼ προσάγειν τοὺς πρέσβεις
[40]	τούτοις τοῖς ῥήμασιν γράψας, ταῦτα	δὲ	βουλόμενος δεικνύναι. τοιγαροῦν ἐκ τούτων
[250]	οὐκ ἐλευθέρου παιδὸς ἔχων, ἀνὴρ	δὲ	γενόμενος τῇ μητρὶ τελούσῃ τὰς
[80]	καὶ μηχανήματ' ἐπιστήσας ἐπολιόρκει. (τούτων	δὲ	γιγνομένων ὅ τι μὲν προσῆκε
[10]	κρίσιν καθιστάντα παρ' ὑμῖν, εἰ	δὲ	γράφοντα παράνομα, παρανόμων γραφόμενον: οὐ
[220]	σὺ παρὼν οὐκ ἀντέλεγες, ὁ	δὲ	γραψάμενος Διώνδας τὸ μέρος τῶν
[210]	τιμησαίμην εἰπεῖν τοῦ βίου, ὑμᾶς	δὲ	δέδοικα, μὴ παρεληλυθότων τῶν καιρῶν,
[270]	ἐστὶ σημεῖον, οὐδενὸς χρηστοῦ. τὸ	δὲ	δὴ καὶ τοὺς πρὸς ἔμ'
[50]	εἶτα τὸν ὑπεύθυνον στεφανοῦν ἔστι	δὲ	Δημοσθένης τειχοποιὸς καὶ ἐπὶ τῷ
[240]	μὲν διὰ τοὺς θεούς, δεύτερον	δὲ	δι' ὑμᾶς καὶ τοὺς ἄλλους
[60]	διέθηκε, τοὺς μὲν ἐξαπατῶν, τοῖς	δὲ	διδούς, τοὺς δὲ πάντα τρόπον
[210]	κάλλιστα, ἓν μὲν ἀνδρείας, ἕτερον	δὲ	δικαιοσύνης, τρίτον δὲ σωφροσύνης. καὶ
[300]	αὐτῷ δόξῃ τῆς πολιτείας πολλάκις	δὲ	δοκεῖ, φυλάττει πηνίκ' ἔσεσθε μεστοὶ
[110]	καὶ τῶν ἐξετασόντων προσδεῖται, ἡ	δὲ	δωρειὰ χάριτος καὶ ἐπαίνου δικαία
[30]	εἰς ἄστυ καὶ Πειραιᾶ, τὰ	δὲ	ἐκτὸς σταδίων ἑκατὸν εἴκοσι εἰς
[70]	ἐμοῦ μὲν πολιορκουμένοις, οὐ συμπεριειλημμένοις	δὲ	ἐν ταῖς τῆς φιλίας κοινῇ
[50]	ἐν τῷ βουλευτηρίῳ ἀνειπεῖν, ἐὰν	δὲ	ἡ πόλις, ἐν πυκνὶ τῇ
[170]	οὐδ' ἐπρέσβευσα μέν, οὐκ ἔπεισα	δὲ	Θηβαίους, ἀλλ' ἀπὸ τῆς ἀρχῆς
[180]	παραιρεῖται οὐδὲν αὐτῷ προσηκούσας, τινὰς	δὲ	καὶ Ἀθηναίων οὔσας δοριαλώτους πεποίηκεν
[180]	καὶ ἐξανδραποδιζόμενος κατασκάπτει, εἰς ἐνίας	δὲ	καὶ ἀντὶ Ἑλλήνων βαρβάρους κατοικίζει
[160]	βουλόμενοι Θετταλοὺς καὶ Θηβαίους, ἔτι	δὲ	καὶ Βοιωτούς: βέλτιον δ' αὐτῶν
[40]	καὶ ἀπιστεῖ καὶ προπηλακίζει. (σκοπεῖτε	δέ:	καὶ γὰρ εἰ παρελήλυθ' ὁ
[70]	Ἁλόννησον: οὐδενὸς τούτων μέμνημαι: ~Σέρριον	δὲ	καὶ Δορίσκον καὶ τὴν Πεπαρήθου
[90]	ἦμεν πασᾶν τᾶν λειτουργιᾶν: στᾶσαι	δὲ	καὶ εἰκόνας τρεῖς ἑκκαιδεκαπάχεις ἐν
[190]	εὔνουν εἶναι τῇ πατρίδι. δηλοῖς	δὲ	καὶ ἐξ ὧν ζῇς καὶ
[180]	καὶ τὰς πολιτείας καταλύει, τινὰς	δὲ	καὶ ἐξανδραποδιζόμενος κατασκάπτει, εἰς ἐνίας
[90]	τῶ Βυζαντίων καὶ Περινθίων: ἀποστεῖλαι	δὲ	καὶ θεαρίας ἐς τὰς ἐν
[320]	ἡ φύσις κυρία, τοῦ δύνασθαι	δὲ	καὶ ἰσχύειν ἕτερα. ταύτην τοίνυν
[10]	ἐπ' ἀληθείας οὐδεμιᾶς εἰρημένα: βούλομαι	δὲ	καὶ καθ' ἓν ἕκαστον αὐτῶν
[200]	εἰς ὅπερ νυνὶ περιέστη, ἡγεμὼν	δὲ	καὶ κύριος ᾑρέθη Φίλιππος ἁπάντων,
[160]	πρὸς ἡμᾶς ἐπιβάλλεται καταστῆσαι, παρεσκεύασται	δὲ	καὶ παντὶ τῷ στρατεύματι πρὸς
[100]	δυνάμεις συνέβαινον τῇ πόλει: βάσκανον	δὲ	καὶ πικρὸν καὶ κακόηθες οὐδέν
[180]	ἱππικὰς δυνάμεις Ἐλευσῖνάδε ἐξάγειν, πέμψαι	δὲ	καὶ πρέσβεις πρὸς τοὺς ἄλλους
[60]	ἀρχῆς εἰκότως καὶ προσηκόντως, ἔγραφον	δὲ	καὶ συνεβούλευον καὶ ἐγὼ καθ'
[150]	Λοκροὶ μικροῦ κατηκόντισαν ἅπαντας, τινὰς	δὲ	καὶ συνήρπασαν τῶν ἱερομνημόνων. ὡς
[30]	ὁ γραμματεὺς τῆς βουλῆς. κατακομίζειν	δὲ	καὶ τὰ ἐκ τῶν ἀγρῶν
[60]	ἡγεμονίαν, τὴν ἐλευθερίαν περιείλετο, μᾶλλον	δὲ	καὶ τὰς πολιτείας, ὅσων ἐδύνατο,
[180]	συγγενείᾳ οὔτε τῷ ὁμοφύλῳ. ἀναμιμνῄσκεται	δὲ	καὶ τὰς τῶν προγόνων τῶν
[150]	συνέδριον κεκωλύκασι μετὰ βίας, τινὰς	δὲ	καὶ τετραυματίκασι, {καὶ} τὸν στρατηγὸν
[200]	τὸν αὐτόματον θάνατον περιμένει, ὁ	δὲ	καὶ τῇ πατρίδι, ὑπὲρ τοῦ
[160]	καθ' ἓν φυλαττομένους, εἰς ἔχθραν	δὲ	καὶ τὸ προσκρούειν ἀλλήλοις ἑτοίμως
[150]	καὶ ὑμᾶς πράττειν, ἀπεκρύπτετο, κοινὰ	δὲ	καὶ τοῖς Ἀμφικτύοσιν δόξαντα ποιεῖν
[40]	Φίλιππος Ἰλλυριοὺς καὶ Τριβαλλούς, τινὰς	δὲ	καὶ τῶν Ἑλλήνων κατεστρέφετο, καὶ
[270]	βούλει πάντων αἰτίαν γεγενῆσθαι. (εἰ	δὲ	καὶ τῶν μηδεπώποτ' ἰδόντων ἐμὲ
[30]	λαβόντες καὶ ἐξανδραποδισάμενοι κατεσκάψαμεν. ἀκούων	δὲ	καὶ ὑμᾶς παρασκευάζεσθαι βοηθεῖν αὐτοῖς
[160]	(ὁρῶν γὰρ ἐγὼ Θηβαίους, σχεδὸν	δὲ	καὶ ὑμᾶς ὑπὸ τῶν τὰ
[250]	δικαίως, ὡς ἐμαυτῷ δοκῶ, νομίζω	δὲ	καὶ ὑμῖν: ὁ δὲ τὴν
[240]	πανταχόθεν βάσκανον καὶ φιλαίτιον: τοῦτο	δὲ	καὶ φύσει κίναδος τἀνθρώπιόν ἐστιν,
[320]	πόλει προαίρεσιν διαφυλάττειν, ἐν παντὶ	δὲ	καιρῷ καὶ πράξει τὴν εὔνοιαν:
[60]	ἐκεῖνον μέγαν γίγνεσθαι. (ἐν τοιαύτῃ	δὲ	καταστάσει καὶ ἔτ' ἀγνοίᾳ τοῦ
[80]	Φιλιστίδης ὥστ' ἔχειν Ὠρεόν, πολλὰ	δὲ	Κλείταρχος ὥστ' ἔχειν Ἐρέτριαν, πολλὰ
[210]	νόμων καὶ ἔργων σκοποῦντας, τὰς	δὲ	κοινὰς προαιρέσεις εἰς τὰ τῶν
[150]	ὡς δὲ Ἀθηναῖοι, βοηδρομιῶνος, ὡς	δὲ	Κορίνθιοι, πανήμου. τοῖς δὲ μὴ
[220]	ἅπερ πρότερον μὲν Ἀριστόνικος, νῦν	δὲ	Κτησιφῶν γέγραφεν οὑτοσί. καὶ ταῦτ'
[130]	εὐθὺς ἀπήλασεν ὡς προδότην, Ὑπερείδῃ	δὲ	λέγειν προσέταξε: καὶ ταῦτ' ἀπὸ
[230]	ἐγὼ πλείστων συντέλειαν ἐποίησα. (εἰ	δὲ	λέγεις ἢ τὰ πρὸς Θηβαίους
[240]	γεγονυῖαν εὑρήσετε τῇ πόλει. οὑτωσὶ	δὲ	λογίζεσθε. οὐδαμοῦ πώποθ' ὅποι πρεσβευτὴς
[120]	νόμοις εἰσὶν αἱ τιμωρίαι, τὴν	δὲ	λοιδορίαν βλασφημίας, ἃς κατὰ τὴν
[120]	δικαία ψῆφος ἅπασι δέδεικται, δεῖ	δέ	μ' ὡς ἔοικε, καίπερ οὐ
[280]	δικαίως; οὐ τῷ τοιούτῳ; τί	δὲ	μεῖζον ἔχοι τις ἂν εἰπεῖν
[190]	τούτου προτίθησιν οὐδαμοῦ βουλήν: τὸ	δὲ	μέλλον ἢ τὸ παρὸν τὴν
[100]	ἀπὸ μικρῶν ἀναλωμάτων γιγνομένους, τοὺς	δὲ	μέτρι' ἢ μικρὰ κεκτημένους τῶν
[50]	ἐπὶ τῷ θεωρικῷ τεταγμένοσ, ἔτι	δὲ	μὴ ἀναγορεύειν τὸν στέφανον ἐν
[40]	ταῦτα παρεσκευάζετ' ἐκεῖνος ἐπολεμοῦντο. εἰ	δὲ	μὴ ᾐσθάνοντο, ἕτερος λόγος οὗτος,
[100]	θεῖναι τὸν νόμον τοῦτον, εἰ	δὲ	μή, καταβάλλοντ' ἐᾶν ἐν ὑπωμοσίᾳ;
[260]	δεῖ τὸν μὲν χρηστοῦ, τὸν	δὲ	μὴ μικροψύχου ποιεῖν ἔργον ἀνθρώπου.
[210]	τοὺς ὀμωμοκότας τοὺς θεούς; εἰ	δὲ	μὴ παρῆν, πῶς οὐκ ἀπολωλέναι
[190]	τούτων, τότ' ἔδει προλέγειν: εἰ	δὲ	μὴ προῄδεις, τῆς αὐτῆς ἀγνοίας
[160]	διατηρεῖν καὶ τὰς συνθήκας, εἰ	δὲ	μή, πρὸς τὸ βουλεύσασθαι δοῦναι
[50]	προσήκοντα εἴτε καὶ ψευδῆ. (Τὸ	δὲ	μὴ προσγράψαντα ἐπειδὰν τὰς εὐθύνας
[150]	ὡς δὲ Κορίνθιοι, πανήμου. τοῖς	δὲ	μὴ συναντήσασι πανδημεὶ χρησόμεθα τοῖς
[30]	τῶν πολισμάτων, φρουρὰς εἰσαγηοχότας, τὰ	δὲ	μὴ ὑπακούοντα κατὰ κράτος λαβόντες
[180]	καὶ διασύρων καλέσαις, Βάτταλον, σὲ	δὲ	μηδ' ἥρω τὸν τυχόντα, ἀλλὰ
[270]	δ' ἀδικήματος πώποτε δημοσίου, προσθήσω	δὲ	μηδ' ἰδίου, δίκην ἀξιώσαντα λαβεῖν
[260]	ὑπὲρ τοῦ στεφανωθῆναι δοκιμάζομαι, τὸ	δὲ	μηδ' ὁτιοῦν ἀδικεῖν ἀνωμολόγημαι, σοὶ
[160]	ὑπὲρ ὑμῶν πόνων ὑπέμεινα, ὑμεῖς	δὲ	μηδὲ τοὺς λόγους αὐτῶν ἀνέξεσθε.
[170]	ἄν τι νῦν ἐξαμαρτάνωσιν, ἡμῖν	δὲ	μηδὲν αἰσχρὸν μηδὲ ταπεινὸν ᾖ
[70]	τὴν τῆς ὀλιγωρίας ἀξίαν: εἰ	δὲ	μηδέτερον τούτων ἐστίν, ἀλλ' ἰδίᾳ
[190]	δεῖν ἐμὲ μὴ λαθεῖν. εἰ	δὲ	μήτ' ἔστι μήτ' ἦν μήτ'
[130]	ἀντὶ Τρόμητος ἐποίησεν Ἀτρόμητον, τὴν	δὲ	μητέρα σεμνῶς πάνυ Γλαυκοθέαν, ἣν
[150]	ἄνδρα, καὶ δι' ἐμέ. δὸς	δέ	μοι τὰ δόγματα ταῦτα καὶ
[180]	τὸ εἰς αὑτὸν πλημμελεῖσθαι: νῦν	δὲ	ὁρῶν Ἑλληνίδας πόλεις τὰς μὲν
[170]	ἐν αὐτοῖς τοῖς φοβεροῖς, ἑτέρου	δέ,	ὅτι μικρὸν ἀναλώσαντες χρόνον πολλῷ
[170]	εἶπον μὲν ταῦτα, οὐκ ἔγραψα	δέ,	οὐδ' ἔγραψα μέν, οὐκ ἐπρέσβευσα
[170]	οὐδ' ἔγραψα μέν, οὐκ ἐπρέσβευσα	δέ,	οὐδ' ἐπρέσβευσα μέν, οὐκ ἔπεισα
[180]	τῆς τῶν προγόνων ἀρετῆς. (ἔτι	δὲ	οὐδὲ ἀλλότριον ἡγεῖται εἶναι ὁ
[320]	ἐμοὶ μεμενηκυῖαν εὑρήσεθ' ἁπλῶς. (ὁρᾶτε	δέ.	οὐκ ἐξαιτούμενος, οὐκ εἰς Ἀμφικτύονας
[120]	πόθεν ἢ πῶς ἀξιωθέντι; ποῦ	δὲ	παιδείας σοὶ θέμις μνησθῆναι; ἧς
[110]	τούτων ἀποδοῦναι παρανόμων γράφει. ὁ	δὲ	παμπόνηρος ἄνθρωπος καὶ θεοῖς ἐχθρὸς
[180]	οὐδὲν οὐδαμοῦ χρήσιμος ἦσθα: ἐγὼ	δὲ	πάνθ' ὅσα προσῆκε τὸν ἀγαθὸν
[210]	πολλὰ πρὸς τούτοις, εἰς ταὐτὰ	δὲ	πάντα συντείνοντ' ἔλεγον. (ἃ δ'
[60]	ἐξαπατῶν, τοῖς δὲ διδούς, τοὺς	δὲ	πάντα τρόπον διαφθείρων, καὶ διέστησεν
[60]	(ἀλλὰ καὶ τούτων πολλοί, μᾶλλον	δὲ	πάντες, χεῖρον ἡμῶν ἀπηλλάχασιν. καὶ
[170]	παραπλήσια τούτοις εἰπὼν κατέβην. συνεπαινεσάντων	δὲ	πάντων καὶ οὐδενὸς εἰπόντος ἐναντίον
[230]	πλὴν τῶν οἰκείων οὐδένα. ὃ	δὲ	πάντων καὶ φοβερώτατον καὶ μάλισθ'
[180]	πρὸς τοὺς ἄλλους Ἕλληνας, πρῶτον	δὲ	πάντων πρὸς Θηβαίους διὰ τὸ
[270]	ῥήτορσιν ὑμῖν ἔμ' αἰτιᾶσθαι: (εἰ	δὲ	παρῆτε μὲν ἐν ταῖς ἐκκλησίαις
[10]	οἱ νόμοι διδόασι τιμωρίας, τοῦ	δὲ	παρόντος ἀγῶνος ἡ προαίρεσις αὕτη:
[280]	μᾶλλον οἰκεῖος ἦν ἐμοῦ, κοινῇ	δὲ	πᾶσιν οὐδεὶς ἐγγυτέρω: ᾧ γὰρ
[0]	πρὸς ἡδονήν, τούτῳ δέδοται, ὃ	δὲ	πᾶσιν ὡς ἔπος εἰπεῖν ἐνοχλεῖ,
[280]	στυγερὰν ἀμφὶς ἔχωσιν ὕβριν. γαῖα	δὲ	πατρὶς ἔχει κόλποις τῶν πλεῖστα
[140]	ἤλπιζε τὰ μὲν παρακρούσεσθαι, τὰ	δὲ	πείσειν. τί οὖν; ἐπιχειρεῖ, θεάσασθ'
[100]	ποιεῖν ἠνάγκασα, τοὺς πλουσίους, τοὺς	δὲ	πένητας ἔπαυσ' ἀδικουμένους, τῇ πόλει
[40]	τούτους μὲν ἐχθροὺς ὑπολήψεσθε, ἐμοὶ	δὲ	πιστεύσετε’ οὐ τούτοις τοῖς ῥήμασιν
[100]	τίμησιν, ἀπὸ ταλάντων δέκα: ἐὰν	δὲ	πλειόνων ἡ οὐσία ἀποτετιμημένη ᾖ
[260]	μεμνῆσθαι πάντα τὸν χρόνον, τὸν	δὲ	ποιήσαντ' εὐθὺς ἐπιλελῆσθαι, εἰ δεῖ
[40]	ἀεὶ καὶ ὅποι πεμφθείην: αἱ	δὲ	πόλεις ἐνόσουν, τῶν μὲν ἐν
[80]	ἐξηλάθη τοῖς {μὲν} ὅπλοις, τῇ	δὲ	πολιτείᾳ καὶ τοῖς ψηφίσμασι, κἂν
[10]	ἀλλ' ἀναστάντες καταψηφίσασθ' ἤδη: εἰ	δὲ	πολλῷ βελτίω τούτου καὶ ἐκ
[230]	τἀδίκημ' ἂν ἐδείκνυεν ὄν, εἰ	δὲ	πολλῷ μείζους, οὐκ ἂν ἐσυκοφάντει.
[190]	σῶμα λάβῃ, τότε κινεῖται. (ἐπειδὴ	δὲ	πολὺς τοῖς συμβεβηκόσιν ἔγκειται, βούλομαί
[10]	κατεψεύδου καὶ διέβαλλες ἐξετάσω, τῆς	δὲ	πομπείας ταύτης τῆς ἀνέδην γεγενημένης,
[40]	ταῦτ' ἀποδομένων δεσπότης ἐστί, τὴν	δὲ	πονηρίαν εἰδὼς τότε δή, τότε
[160]	κατείληφε πόλεις τῶν ἀστυγειτόνων, τινὰς	δὲ	πορθεῖ, κεφαλαίῳ δ' ἐπὶ τὴν
[200]	τοῖς ἰσχύουσι μέν, μὴ δίκαια	δὲ	πράττουσι προσθεμένην ἀσφαλῶς δουλεύειν, ἀλλ'
[310]	κτῆσις εὐνοίας ἢ δόξης; τίς	δὲ	πρεσβεία, τίς διακονία δι' ἣν
[210]	γράφων οὐκ ἂν ἐπρέσβευσεν, ὁ	δὲ	πρεσβεύων οὐκ ἂν ἔγραψεν. ὑπέλειπε
[190]	δαίμων βουληθῇ πάντων γίγνεται: ἡ	δὲ	προαίρεσις αὐτὴ τὴν τοῦ συμβούλου
[140]	ταῦτ' ἐποίησεν; μισθοῦται τουτονί. (οὐδενὸς	δὲ	προειδότος, οἶμαι, τὸ πρᾶγμ' οὐδὲ
[40]	ῥᾳθυμίας τὴν ἐλευθερίαν ἀπολωλεκέναι, τοῖς	δὲ	προεστηκόσι καὶ τἄλλα πλὴν ἑαυτοὺς
[180]	τοῖς ἄλλοις Ἕλλησι συμφερόντων. συνθέσθαι	δὲ	πρὸς αὐτοὺς {καὶ} συμμαχίαν καὶ
[140]	μοι δοῦναι καὶ σωτηρίαν, εἰ	δὲ	πρὸς ἔχθραν ἢ φιλονικίας ἰδίας
[250]	τοῖς φίλοις χρήσιμον εἶναι, ἐπειδὴ	δὲ	πρὸς τὰ κοινὰ προσελθεῖν ἔδοξέ
[20]	Ἕλληνας εἰς πόλεμον παρεκαλεῖτε, αὐτοὶ	δὲ	πρὸς Φίλιππον περὶ εἰρήνης πρέσβεις
[250]	τῆς πόλεως εἶναι τίθημι: τὸ	δὲ	προσκροῦσαι καὶ μὴ πάνθ' ὡς
[120]	τούτων μὲν ἐχθρὸς ᾖς, ἐμοὶ	δὲ	προσποιῇ. (ἐπειδὴ τοίνυν ἡ μὲν
[310]	διασύροντες τοὺς ὄντας τότε τοὺς	{δὲ}	πρότερον γεγενημένους ἐπῄνουν, βάσκανον πρᾶγμα
[310]	καὶ ταὐτὰ βουλομένη φανήσεται, ἡ	δὲ	σὴ ταῖς τῶν τοὺς τοιούτους
[70]	τοῦ Ἑλλησπόντου εἰς Λῆμνον, βοηθήσοντα	δὲ	Σηλυμβριανοῖς τοῖς ὑπ' ἐμοῦ μὲν
[180]	τῷ καιρῷ, τῷ βουλομένῳ: ὁ	δὲ	σιγήσας ἡνίκ' ἔδει λέγειν, ἄν
[290]	ποίας ἀρετῆς ἀξιῶ τιμᾶσθαι; ἐγὼ	δέ	σοι λέγω, ὅτι τῶν πολιτευομένων
[20]	μηδὲ πολλῶν μὲν χρημάτων πολλῶν	δὲ	στρατιωτῶν εὐπορήσας ἐκ τούτων ῥᾳδίως
[230]	μείζους, οὐκ ἂν ἐσυκοφάντει. ἐπειδὴ	δὲ	σὺ τοῦτο πέφευγας, ἐγὼ ποιήσω:
[260]	μηδ' ὁτιοῦν ἀδικεῖν ἀνωμολόγημαι, σοὶ	δὲ	συκοφάντῃ μὲν εἶναι δοκεῖν ὑπάρχει,
[300]	τὸ δικαίως προσῆν, ὡς ἑτέρως	δὲ	συμβάντων τὸ γοῦν εὐδοκιμεῖν περίεστι
[150]	μὴ συναντήσασι πανδημεὶ χρησόμεθα τοῖς	δὲ	συμβούλοις ἡμῖν κειμένοις ἐπιζημίοις. εὐτυχεῖτε}
[190]	ἐμοῦ παρελείφθη τῇ πόλει; τίς	δὲ	συμμαχία, τίς πρᾶξις, ἐφ' ἣν
[20]	ἂν σὺ διαρραγῇς ψευδόμενος, οἱ	δὲ	συνειπόντες ὅτου δήποθ' εἵνεκα ἐῶ
[130]	συμμάχους αὐτοὺς ἀνισταμένους ὁμολογεῖν: οὗτος	δὲ	συνηγωνίζετο καὶ τἀναντί' ἐμαρτύρει τῇ
[230]	Κέρκυρα μεθ' ἡμῶν ἦν: χρημάτων	δὲ	σύνταξιν εἰς πέντε καὶ τετταράκοντα
[210]	ἀνδρείας, ἕτερον δὲ δικαιοσύνης, τρίτον	δὲ	σωφροσύνης. καὶ γὰρ τὸν ἀγῶνα
[260]	ὀλολύζειν δ' οὐχ ὑπέρλαμπρον, ἐν	δὲ	ταῖς ἡμέραις τοὺς καλοὺς θιάσους
[10]	καὶ κατὰ πάντων ἐφύετο. ὡς	δὲ	ταλαιπωρούμενοι τῷ μήκει τοῦ πολέμου
[300]	ἄλλο τι δύσκολον γέγονεν πολλὰ	δὲ	τἀνθρώπινα: εἶτ' ἐπὶ τούτῳ τῷ
[150]	μὲν τὰς ἰδίας προφάσεις, εἰς	δὲ	τὰς Ἀμφικτυονικὰς καταφεύγει. τίς οὖν
[150]	Ἀμφικτύοσιν δόξαντα ποιεῖν προσεποιεῖτο: ὁ	δὲ	τὰς ἀφορμὰς ταύτας καὶ τὰς
[250]	τἄριστά με πράττειν: ἐν οἷς	δὲ	τὰς γραφὰς ἀπέφευγον, ἔννομα καὶ
[140]	προσέξειν αὐτῷ τὸν νοῦν: ἐὰν	δὲ	τὰς ἐκείνων κοινὰς προφάσεις λαβὼν
[250]	καὶ λέγειν ἀπεδεικνύμην: ἐν οἷς	δὲ	τὰς εὐθύνας ἐπεσημαίνεσθε, δικαίως καὶ
[260]	μικροψύχου ποιεῖν ἔργον ἀνθρώπου. τὸ	δὲ	τὰς ἰδίας εὐεργεσίας ὑπομιμνῄσκειν καὶ
[270]	ἡ πόλις προὐτίθει σκοπεῖν, πᾶσι	δὲ	ταῦτ' ἐδόκει τότ' ἄριστ' εἶναι,
[40]	συμφοραῖς οἱ ταλαίπωροι κέχρηνται. (ὁ	δὲ	ταύτης τῆς πίστεως αὐτῷ συνεργὸς
[190]	συμμαχίαν, ἧς σὺ κατηγορεῖς. (ἔστι	δὲ	ταυτὶ πάντα μοι, τὰ πολλά,
[290]	(διὰ ταῦτ' ἀξιῶ τιμᾶσθαι. τὸν	δὲ	τειχισμὸν τοῦτον, ὃν σύ μου
[240]	ὧν ἀποφεύξονται τὴν νόσον, ἐπειδὴ	δὲ	τελευτήσειέ τις αὐτῶν καὶ τὰ
[40]	τὰ μὲν οὐ προορωμένων, τὰ	δὲ	τῇ καθ' ἡμέραν ῥᾳστώνῃ καὶ
[250]	νομίζω δὲ καὶ ὑμῖν: ὁ	δὲ	τὴν ἰδίαν τύχην τὴν ἐμὴν
[110]	ἐδυνάμην συνεῖναι τοὺς πολλούς: ἁπλῶς	δὲ	τὴν ὀρθὴν περὶ τῶν δικαίων
[150]	αὐτῶν οὖσαν γεωργεῖν ἔφασαν, οὗτος	δὲ	τῆς ἱερᾶς χώρας ᾐτιᾶτ' εἶναι,
[170]	ἁπάντων δὲ τῶν ῥητόρων, καλούσης	δὲ	{τῆς κοινῆς} τῆς πατρίδος {φωνῆς}
[300]	προβαλέσθαι πρὸ τῆς Ἀττικῆς, ἐκ	δὲ	τῆς μεσογείας τὴν Βοιωτίαν, ἐκ
[0]	ἐχθροῦ τῳ τοῦτο συμβαίνῃ, μάλιστα	δὲ	τῆς παρ' ὑμῶν εὐνοίας καὶ
[320]	ἂν ἐκεῖσ' ἀπαγγελεῖν οἴωμαι, τῶν	δὲ	τῆς πόλεως ἀγαθῶν πεφρικὼς ἀκούω
[200]	ἀλλὰ καὶ τῇ πατρίδι. διαφέρει	δὲ	τί; ὅτι ὁ μὲν τοῖς
[70]	μεμψιμοιρεῖ ὁ δῆμος οὐδέν: εἰ	δέ	τι πλημμελοῦντα παρὰ τὰ ἐπεσταλμένα
[300]	ἀποδείξεις; ἐναργεῖς καὶ φανεραί. σκοπεῖτε	δέ.	(τί χρῆν τὸν εὔνουν πολίτην
[70]	τοῦ δήμου τοῦ Ἀθηναίων, ὑπὸ	δέ	τινων ἀρχόντων καὶ ἑτέρων ἰδιωτῶν
[300]	μένειν ἐπὶ τούτων βασκαίνειν, ἂν	δέ	τις ἰδίᾳ τι λυπήσῃ, τοῦτο
[310]	δ' ἀδελφὸς ὁ σός; ἄλλος	δέ	τις τῶν νῦν ῥητόρων; ἐγὼ
[150]	εἰς τὴν πόλιν εἰσέπεσε: νῦν	δὲ	τό γ' ἐξαίφνης ἐπέσχον ἐκεῖνοι,
[140]	τεττάρων χειροτονησάντων αὐτὸν ἀνερρήθη. ὡς	δὲ	τὸ τῆς πόλεως ἀξίωμα λαβὼν
[280]	ἄδειαν ἐχθροὺς μὲν πάλαι, φανεροὺς	δὲ	τόθ' ἡγήσανθ' αὑτοῖς γεγενῆσθαι: (εἶτα
[260]	πρὸς τὴν πόλιν τοιοῦτος: ἐν	δὲ	τοῖς ἰδίοις εἰ μὴ πάντες
[320]	γῇ καὶ θαλάττῃ ποιήσατε, ἡμῖν	δὲ	τοῖς λοιποῖς τὴν ταχίστην ἀπαλλαγὴν
[190]	καὶ τῶν δικαίων λόγων: ἐγὼ	δὲ	τοσαύτην ὑπερβολὴν ποιοῦμαι ὥστε, ἂν
[30]	ἀδύνατον ἐπιδεικνύῃ περὶ ἑαυτόν: περὶ	δὲ	τοῦ ἀδυνάτου ἐπικρινέτω ὁ ἐπὶ
[100]	ἀπόρους τῶν πολιτῶν ἐπιτρίβουσιν, ἐκ	δὲ	τοῦ ἐμοῦ νόμου τὸ γιγνόμενον
[230]	παραταξαμένους ἐκεῖνον κωλύειν ἐποίησεν. ~Ἀντὶ	δὲ	τοῦ ἐν τῇ Ἀττικῇ τὸν
[170]	βούλεται’ παρῄει δ' οὐδείς. πολλάκις	δὲ	τοῦ κήρυκος ἐρωτῶντος οὐδὲν μᾶλλον
[0]	διάγνωσιν ποιήσεται περὶ ἁπάντων. (μέλλων	δὲ	τοῦ τ' ἰδίου βίου παντός,
[230]	εἶναι πάντα τὸν πόλεμον: ἀντὶ	δὲ	τοῦ τὸν Ἑλλήσποντον ἔχειν Φίλιππον
[230]	τοῖς Βοιωτῶν ὁρίοις γενέσθαι: ἀντὶ	δὲ	τοῦ τοὺς λῃστὰς ἡμᾶς φέρειν
[230]	ταῦτ' εἰπεῖν ἄλλ' οὐδέν: τὰ	δὲ	τοῦ Φιλίππου, πρὸς ὃν ἦν
[90]	τις αὑτὸν καθείρξας τηρῇ: δεῖ	δὲ	τοὺς ἀγαθοὺς ἄνδρας ἐγχειρεῖν μὲν
[170]	τοὺς πλουσιωτάτους, οἱ τριακόσιοι: εἰ	δὲ	τοὺς ἀμφότερα ταῦτα, καὶ εὔνους
[80]	ταῖς πόλεσιν κατέστησεν. ~Μετὰ ταῦτα	δὲ	τοὺς ἀποστόλους ἅπαντας ἀπέστειλα, καθ'
[170]	ὅτι σωθῆναι αὐτὴν ἐβούλεσθε: εἰ	δὲ	τοὺς πλουσιωτάτους, οἱ τριακόσιοι: εἰ
[120]	περὶ ἀλλήλων συμβαίνει λέγειν. οἰκοδομῆσαι	δὲ	τοὺς προγόνους ταυτὶ τὰ δικαστήρι'
[160]	καὶ τὰ γέρρ' ἐνεπίμπρασαν, οἱ	δὲ	τοὺς στρατηγοὺς μετεπέμποντο καὶ τὸν
[70]	τὰς μὲν ἀναιρῶν, εἰς τὰς	δὲ	τοὺς φυγάδας κατάγων, πότερον ταῦτα
[20]	ἐμοῦ ταῦτα ποιεῖν ἠθέλησαν. (τί	δὲ	τοῦτ' ἐδύνατο, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι;
[20]	παρασκευὰς τὰς τοῦ πολέμου, ὁ	δὲ	τοῦτ' ἐκ παντὸς τοῦ χρόνου
[10]	εἶτα κατηγορεῖ μὲν ἐμοῦ, κρίνει	δὲ	τουτονί, καὶ τοῦ μὲν ἀγῶνος
[270]	καθ' ὑμῶν οὐδ' ἰδίᾳ, τὴν	δὲ	τούτου τοὐναντίον οὐ μόνον τῷ
[20]	ὡς οὗτος διέβαλλεν, ἐπράχθη: τὰ	δὲ	τούτων ἀδικήματα καὶ δωροδοκήματ' ἐν
[20]	περὶ τούτων εἴρηκεν οὐδέν. (χωρὶς	δὲ	τούτων καὶ διαβάλλει τὴν πόλιν
[30]	καταστρεψάμενος, ἐξὸν ἡμερῶν δέκα, ὁμοίως	δὲ	τριῶν ἢ τεττάρων, εἰς τὸν
[70]	μὲν νῦν ὄντων, ἐκ παντὸς	δὲ	τρόπου βουλομένων τὸν δῆμον ἀντὶ
[300]	οὐδ' ἀγαθοῦ κτῆσιν οὐδενός, συμφορὰν	δὲ	τῷ τυχόντι τῶν πολιτῶν καὶ
[30]	πρῶτον κλέμμα μὲν Φιλίππου, δωροδόκημα	δὲ	τῶν ἀδίκων τούτων ἀνθρώπων τοιοῦτον
[160]	πόλεμον τούτου μὲν ποιήσαντος, συμπεραναμένων	δὲ	τῶν ἄλλων τῶν συνεργῶν αὐτῷ
[270]	περὶ τούτων, ἀρκεῖ μοι. ~Βούλομαι	δὲ	τῶν ἰδίων ἀπαλλαγεὶς ἔτι μικρὰ
[200]	καὶ ἐμαυτῷ μετεῖναί φημι: (οὗτος	δὲ	τῶν ὅλων κατηγορῶν καὶ κελεύων
[300]	τῆς μεσογείας τὴν Βοιωτίαν, ἐκ	δὲ	τῶν πρὸς Πελοπόννησον τόπων τοὺς
[170]	μὲν τῶν στρατηγῶν παρόντων, ἁπάντων	δὲ	τῶν ῥητόρων, καλούσης δὲ {τῆς
[120]	στέφανος, ὅπου ἂν ἀναρρηθῇ, τοῦ	δὲ	τῶν στεφανούντων εἵνεκα συμφέροντος ἐν
[280]	ὁ μὲν δῆμος οὕτως, οἱ	δὲ	τῶν τετελευτηκότων πατέρες καὶ ἀδελφοὶ
[130]	τῶν συμφερόντων τῇ πόλει. εἰ	δέ	φησι, νῦν δειξάτω ἐν τῷ
[110]	ὧν οὐδὲν σὺ γέγραψαι: ἃ	δέ	φησιν ἡ βουλὴ δεῖν ἀντὶ
[110]	ἔδωκεν ἐφιστάναι; οὐδὲ εἷς. εἰ	δέ	φησιν οὗτος, δειξάτω, κἀγὼ στέρξω
[230]	ἰδεῖν, ἑτέροις πειραθῆναι συνέβη, τῆς	δὲ	φιλανθρωπίας, ἣν τὰ λοιπὰ τῶν
[30]	ἀλλὰ τὸ ταὐτὰ συμφέρειν: συμφέρειν	δὲ	Φιλίππῳ καὶ Φωκεῦσι καὶ ὑμῖν
[30]	ἥκει, φίλον αὐτὸν γεγενημένον, οἷς	δὲ	φίλος, τοὐναντίον ἐχθρόν. οὐ γὰρ
[280]	αἴτιον οὐκ ἀγνοεῖς μέν, ὅμως	δὲ	φράσω σοι κἀγώ. ἀμφότερ' ᾔδεσαν
[40]	καὶ γεωργῶν τὰ ἐκείνων, ἐγὼ	δὲ	χαίρω, ὃς εὐθὺς ἐξῃτούμην ὑπὸ
[30]	Θετταλοὺς τῇ πόλει γενέσθαι, τὴν	δὲ	χάριν τὴν ὑπὲρ τῶν πεπραγμένων
[20]	πάντων Ἀθηναίων ἤδη πέντε, τοὺς	δὲ	χειροτονηθέντας ἀποδημεῖν μηδεμίαν ὑπερβολὴν ποιουμένους,
[280]	ἐμοῦ, ὧν οὐκ ἠμνημόνησεν. σημεῖον	δέ:	χειροτονῶν γὰρ ὁ δῆμος τὸν
[30]	σκευαγωγεῖν ἐκ τῶν ἀγρῶν, τοῦτον	δὲ	χρυσίον λαβεῖν, καὶ ἔτι πρὸς
[180]	πεζὰς καὶ τὰς ἱππικὰς δυνάμεις	Ἐλευσῖνάδε	ἐξάγειν, πέμψαι δὲ καὶ πρέσβεις
[170]	ἐστιν ὁ κίνδυνος: ἔπειτ' ἐξελθόντας	Ἐλευσῖνάδε	τοὺς ἐν ἡλικίᾳ καὶ τοὺς
[280]	σώματ' ἐπεὶ θνητοῖς ἐκ Διὸς	ἥδε	κρίσις: μηδὲν ἁμαρτεῖν ἐστι θεῶν
[240]	τοῖς κάμνουσιν εἰσιὼν μὴ λέγοι	μηδὲ	δεικνύοι δι' ὧν ἀποφεύξονται τὴν
[220]	πρᾶξαι μήτε πρεσβεύοντα πρεσβεῦσαι προθυμότερον	μηδὲ	δικαιότερον. διὰ ταῦτ' ἐν πᾶσιν
[190]	οὐκ ἄξιον εἰπεῖν, ἅ γε	μηδὲ	πεῖραν ἔδωκε θεῶν τινὸς εὐνοίᾳ
[20]	τόπων κύριος τῆς Θρᾴκης κατασταίη,	μηδὲ	πολλῶν μὲν χρημάτων πολλῶν δὲ
[10]	Φίλιππος, ἵνα μὴ τοῦτο γένοιτο	μηδὲ	συνέλθοιεν αἱ πόλεις, ὑμῖν μὲν
[170]	ἐξαμαρτάνωσιν, ἡμῖν δὲ μηδὲν αἰσχρὸν	μηδὲ	ταπεινὸν ᾖ πεπραγμένον. (ταῦτα καὶ
[280]	φόνου, δεῦρο δ' ἐλθόντα τιμᾶσθαι,	μηδὲ	τῇ φωνῇ δακρύειν ὑποκρινόμενον τὴν
[300]	τὸ μηδένα μέμφεσθαι τὴν πόλιν	μηδὲ	τὴν προαίρεσιν αὐτῆς, ἀλλὰ τὴν
[250]	Ἑλλήνων πολλῶν πολλάκις ἐστεφανῶσθαι, καὶ	μηδὲ	τοὺς ἐχθροὺς ὑμᾶς, ὡς οὐ
[160]	ὑμῶν πόνων ὑπέμεινα, ὑμεῖς δὲ	μηδὲ	τοὺς λόγους αὐτῶν ἀνέξεσθε. (ὁρῶν
[190]	πρᾶξαι, τί χρῆν προσδοκᾶν εἰ	μηδὲ	τούτους ἔσχομεν συμμάχους ἀλλὰ Φιλίππῳ
[270]	καὶ τῶν μηδεπώποτ' ἰδόντων ἐμὲ	μηδὲ	φωνὴν ἀκηκοότων ἐμοῦ πολλοὶ πολλὰ
[10]	που βεβίωκ' ἢ παρ' ὑμῖν,	μηδὲ	φωνὴν ἀνάσχησθε, μηδ' εἰ πάντα
[80]	Φρεάρριος} (ἔστιν οὖν ὅστις ὑμῶν	οἶδέ	τιν' αἰσχύνην τῇ πόλει συμβᾶσαν
[310]	μεθ' ὑμῶν. (τίς γὰρ οὐκ	οἶδε	τῶν πάντων, ὅτι τοῖς μὲν
[130]	Μάρτυρες. {Μαρτυροῦσι Δημοσθένει ὑπὲρ ἁπάντων	οἵδε,	Καλλίας Σουνιεύς, Ζήνων Φλυεύς, Κλέων
[280]	ὄντα καὶ μιαρόν. Λέγε. Ἐπίγραμμα.	οἵδε	πάτρας ἕνεκα σφετέρας εἰς δῆριν
[70]	τῆς ἐκκλησίας ψηφίσματα. καὶ εἵλοντο	τούσδε,	Κηφισοφῶντα Κλέωνος Ἀναφλύστιον, Δημόκριτον Δημοφῶντος
[180]	τῶν προγόνων ἀρετῆς. (ἔτι δὲ	οὐδὲ	ἀλλότριον ἡγεῖται εἶναι ὁ Ἀθηναίων
[300]	λυπήσῃ, τοῦτο μεμνῆσθαι καὶ τηρεῖν,	οὐδέ	γ' ἡσυχίαν ἄγειν ἄδικον καὶ
[300]	τοῦ Πειραιῶς οὐδὲ τοῦ ἄστεως.	οὐδέ	γ' ἡττήθην ἐγὼ τοῖς λογισμοῖς
[100]	ἕκτος καὶ δέκατος πρότερον συντελής:	οὐδὲ	γὰρ τριηράρχους ἔτ' ὠνόμαζον ἑαυτούς,
[130]	δ' ὧν αὐτὸς βεβίωκεν ἄρξομαι:	οὐδὲ	γὰρ ὧν ἔτυχεν ἦν, ἀλλ'
[230]	οὐδ' ὑπὸ τῶν συκοφαντούντων κρινόμενος,	οὐδὲ	γραφὰς φεύγων παρανόμων, οὐδ' ὑπεύθυνος
[220]	τὰ ἀποπεφευγότα, ὑπὸ τούτου δ'	οὐδὲ	γραφέντα. Ψηφίσματα. (ταυτὶ τὰ ψηφίσματ'
[20]	τοὺς ὅρκους ἀπολαμβάνειν: οὗτοι δ'	οὐδὲ	γράψαντος ἐμοῦ ταῦτα ποιεῖν ἠθέλησαν.
[280]	ἐχειροτόνησε προβληθέντα, καίπερ εὔφωνον ὄντα,	οὐδὲ	Δημάδην, ἄρτι πεποιηκότα τὴν εἰρήνην,
[110]	τὰς εὐθύνας ὧν ἔδωκεν ἐφιστάναι;	οὐδὲ	εἷς. εἰ δέ φησιν οὗτος,
[200]	δι' ὅτου δουλεύσουσιν εὐτυχῶς, ἀλλ'	οὐδὲ	ζῆν ἠξίουν, εἰ μὴ μετ'
[160]	Φίλιππον ἐᾶν αὐξάνεσθαι, παρορῶντας καὶ	οὐδὲ	καθ' ἓν φυλαττομένους, εἰς ἔχθραν
[230]	παρέσχετο, καὶ οὐκ ἐλαττοῦσθαι νομίζουσα	οὐδὲ	κρίνουσα τοὺς ταῦτα συμβουλεύσαντας οὐδ'
[270]	κατώρθωσεν μεθ' ἁπάντων: οὐκ ὀνειδίζειν	οὐδὲ	λοιδορεῖσθαι τῷ τοιούτῳ δίκαιον, ἀλλὰ
[180]	καὶ ἔνδοξα πρὸς Θηβαίους: (διόπερ	οὐδὲ	νῦν ἀποστήσεται ὁ Ἀθηναίων δῆμος
[70]	εὐχερῶς ὅ τι ἂν βουληθῇς.	(οὐδὲ	νῦν περὶ τούτων ἐρῶ. ἀλλ'
[240]	ἐξ Ἀμβρακίας, οὐκ ἐξ Ἰλλυριῶν	οὐδὲ	παρὰ τῶν Θρᾳκῶν βασιλέων, οὐκ
[260]	σιωπῶ καὶ οὐδὲν ἂν εἴποιμι	οὐδὲ	παρασχοίμην περὶ τούτων οὐδεμίαν μαρτυρίαν,
[290]	οὐ λίθοις ἐτείχισα τὴν πόλιν	οὐδὲ	πλίνθοις ἐγώ, οὐδ' ἐπὶ τούτοις
[290]	οὐκ ἀπὸ τῆς ἐμῆς πολιτείας	οὐδὲ	προαιρέσεως ἀρξαμένων ὑμῶν τοῖς Ἕλλησι
[260]	οὐ δὴ ποιήσω τοιοῦτον οὐδέν,	οὐδὲ	προαχθήσομαι, ἀλλ' ὅπως ποθ' ὑπείλημμαι
[300]	καιρὸν οὐ παρεθέντ' οὐδ' ἀγνοηθέντ'	οὐδὲ	προεθένθ' ὑπ' ἐμοῦ, καὶ ὅσ'
[290]	φόβος οὔτ' ἄλλ' οὐδὲν ἐπῆρεν	οὐδὲ	προηγάγετο ὧν ἔκρινα δικαίων καὶ
[90]	χρόνοις, οὐ μόνον οὐ μνησικακοῦντες	οὐδὲ	προιέμενοι τοὺς ἀδικουμένους ἀλλὰ καὶ
[220]	ὥστ' οὐκ ἐδόκει μοι χώραν	οὐδὲ	πρόνοιαν οὐδεμίαν τῆς ἰδίας ἀσφαλείας
[280]	οὐδ' ἴδιον πεποίημαι. (ἆρ' οὖν	οὐδὲ	σύ; καὶ πῶς; ὃς εὐθέως
[30]	καὶ ὁμοίως ἀντιπαρεξάγοντες, καὶ ταῦτα	οὐδὲ	συμπεριειλημμένων τῶν Φωκέων ἐν ταῖς
[300]	Φιλίππου, πολλοῦ γε καὶ δεῖ,	οὐδὲ	ταῖς παρασκευαῖς, ἀλλ' οἱ τῶν
[100]	κακόηθες οὐδέν ἐστι πολίτευμ' ἐμόν,	οὐδὲ	ταπεινόν, οὐδὲ τῆς πόλεως ἀνάξιον.
[240]	εἶτα νῦν λέγεις; (οὐ τοίνυν	οὐδὲ	τὴν ἧτταν, εἰ ταύτῃ γαυριᾷς
[280]	αὐτῆς ὁρμεῖ τοῖς πολλοῖς, οὔκουν	οὐδὲ	τῆς ἀσφαλείας τὴν αὐτὴν ἔχει
[100]	ἐστι πολίτευμ' ἐμόν, οὐδὲ ταπεινόν,	οὐδὲ	τῆς πόλεως ἀνάξιον. (ταὐτὸ τοίνυν
[240]	οὐδὲ τῆς τύχης τῶν παραταξαμένων,	οὐδὲ	τῆς στρατηγίας, ἧς ἔμ' ἀπαιτεῖς
[240]	γὰρ τῆς γ' ἑκάστου ψυχῆς,	οὐδὲ	τῆς τύχης τῶν παραταξαμένων, οὐδὲ
[80]	τετυχηκὼς τότε, καὶ οὐ μέμψεως	οὐδὲ	τιμωρίας. (οὐκοῦν μέχρι μὲν τῶν
[190]	τίς αἰτιᾶσθαι περὶ τῶν παρεληλυθότων,	οὐδὲ	τίς ἐγγυᾶσθαι τὰ μέλλοντ' ἔσεσθαι’
[90]	τὸ Χερρόνησον καὶ Βυζάντιον σῶσαι,	οὐδὲ	τὸ κωλῦσαι τὸν Ἑλλήσποντον ὑπὸ
[0]	μόνον τὸ μὴ προκατεγνωκέναι μηδέν,	οὐδὲ	τὸ τὴν εὔνοιαν ἴσην ἀποδοῦναι,
[90]	Ἑλλήσποντον ὑπὸ Φιλίππῳ γενέσθαι τότε,	οὐδὲ	τὸ τιμᾶσθαι τὴν πόλιν ἐκ
[300]	ἀντὶ τῶν τῆς πατρίδος θεραπεύειν,	οὐδὲ	τὸν μὲν πράγματ' ἄξια τῆς
[310]	τὸ συνειλεγμένον εἰς τὴν ἐπιτιμίαν,	οὐδὲ	τότ' οὔτε παρῆλθες οὔτ' ἐπέδωκας
[300]	οὐχὶ τὸν κύκλον τοῦ Πειραιῶς	οὐδὲ	τοῦ ἄστεως. οὐδέ γ' ἡττήθην
[200]	Αἰσχίνη, οὐχὶ τοὺς κατορθώσαντας αὐτῶν	οὐδὲ	τοὺς κρατήσαντας μόνους. δικαίως: ὃ
[230]	ἀλλ' ἐῶ ταῦτα. (καὶ μὴν	οὐδὲ	τοῦτ' εἰπεῖν ὀκνήσω, ὅτι ὁ
[60]	καὶ δόξης ζῆν; (καὶ μὴν	οὐδὲ	τοῦτό γ' οὐδεὶς ἂν εἰπεῖν
[100]	τῷ μὴ καθυφεῖναι ταῦτα σεμνύνομαι,	οὐδὲ	τῷ γραφεὶς ἀποφυγεῖν, ἀλλὰ καὶ
[180]	γὰρ σύμβουλος καὶ ὁ συκοφάντης,	οὐδὲ	τῶν ἄλλων οὐδὲν ἐοικότες, ἐν
[310]	ἐλάττων φθόνος, τοὺς τεθνεῶτας δ'	οὐδὲ	τῶν ἐχθρῶν οὐδεὶς ἔτι μισεῖ;
[140]	δὲ προειδότος, οἶμαι, τὸ πρᾶγμ'	οὐδὲ	φυλάττοντος, ὥσπερ εἴωθε τὰ τοιαῦτα
[40]	ἡγοῦντο: πάντ' ἐκεῖνος ἦν αὐτοῖς:	οὐδὲ	φωνὴν ἤκουον εἴ τις ἄλλο
[20]	Εὐρυβάτου πρᾶγμα, οὐ πόλεως ἔργον	οὐδὲ	χρηστῶν ἀνθρώπων διεπράττεσθε. ἀλλ' οὐκ
[220]	τόνδ' ἐδίωκεν. (διὰ τί; ὅτι	τῷδε	μὲν ἔστ' ἀνενεγκεῖν ἐπ' ἐκείνους
[30]	ἀποκοιτοῦντας. (ὃς δ' ἂν ἀπειθήσῃ	τῷδε	τῷ ψηφίσματι, ἔνοχος ἔστω τοῖς
[310]	μηδὲν ἄλλ' εἴπω, τὸν ζῶντ'	ἐξέταζε	καὶ τοὺς καθ' αὑτόν, ὥσπερ
[140]	εἰσηγοῖτό τις, ὑπόψεσθαι τὸ πρᾶγμ'	ἐνόμιζε	καὶ τοὺς Θηβαίους καὶ τοὺς
[140]	προφάσεις λαβὼν ἡγεμὼν αἱρεθῇ, ῥᾷον	ἤλπιζε	τὰ μὲν παρακρούσεσθαι, τὰ δὲ
[30]	Μακεδονίᾳ τρεῖς ὅλους μῆνας, ἕως	ἦλθε	Φίλιππος ἐκ Θρᾴκης πάντα καταστρεψάμενος,
[140]	πόλεμον, δι' ὃν εἰς Ἐλάτειαν	ἦλθε	Φίλιππος καὶ δι' ὃν ᾑρέθη
[260]	πολιτείαν, ἐπειδή ποτε καὶ τοῦτ'	ἐπῆλθέ	σοι ποιῆσαι, δι' ἣν εὐτυχούσης
[80]	λόγου δεῖ μαθεῖν, ἀλλ' ἔργῳ	πεπείρασθε:	ὁ γὰρ τότ' ἐνστὰς πόλεμος
[30]	ἐφεξῆς ἔτι τούτου μεῖζον κακούργημα	θεάσασθε.	(ἐπειδὴ γὰρ ὤμοσε τὴν εἰρήνην
[220]	ἐκ τοῦ λόγου φαινομένοις προσθέσθαι.	θεάσασθε	τοίνυν ὡς σαθρόν, ὡς ἔοικεν,
[90]	ὧν δόξαν, εὔνοιαν παρὰ πάντων	ἐκτᾶσθε.	καὶ μὴν ὅτι μὲν πολλοὺς
[230]	ὃν ἦν ἡμῖν ὁ ἀγών,	σκέψασθε	πῶς. πρῶτον μὲν ἦρχε τῶν
[20]	εἰρήνην ἡ πόλις, ἐνταῦθα πάλιν	σκέψασθε	τί ἡμῶν ἑκάτερος προείλετο πράττειν:
[240]	εὑρήσετε τῇ πόλει. οὑτωσὶ δὲ	λογίζεσθε.	οὐδαμοῦ πώποθ' ὅποι πρεσβευτὴς ἐπέμφθην
[260]	οὓς ὑμεῖς περὶ τῆς ψυχῆς	ἠγωνίζεσθε:	ἦν γὰρ ἄσπονδος καὶ ἀκήρυκτος
[250]	τοῖς διώκουσιν οὐ μετεδίδοτε, τότ'	ἐψηφίζεσθε	τἄριστά με πράττειν: ἐν οἷς
[250]	ἐν μὲν οἷς εἰσηγγελλόμην, ὅτ'	ἀπεψηφίζεσθέ	μου καὶ τὸ μέρος τῶν
[240]	πεπραγμένοις κατηγορίας ἔχω, τί ἂν	οἴεσθε,	εἰ τότ' ἐμοῦ περὶ τούτων
[100]	ἢ τοὺς δευτέρους καὶ τρίτους	οἴεσθέ	μοι διδόναι, ὥστε μάλιστα μὲν
[210]	κρινοῦντες, εἴπερ ἄξι' ἐκείνων πράττειν	οἴεσθε	χρῆναι. (ἀλλὰ γὰρ ἐμπεσὼν εἰς
[130]	τῆς αὐτῆς ἀγνοίας ἧσπερ πολλὰ	προίεσθε	τῶν κοινῶν, ὡς προσείλεσθε κἀκείνην
[130]	οἷς ἐμοῦ κατηγορεῖ: ἕτερον δ'	ἀναμιμνῄσκεσθε.	ὅτε γὰρ Πύθωνα Φίλιππος ἔπεμψε
[130]	πολλὰ προίεσθε τῶν κοινῶν, ὡς	προσείλεσθε	κἀκείνην καὶ τοῦ πράγματος κυρίαν
[130]	τῆς πατρίδος: δότε δ' εἰ	βούλεσθε,	δότ' αὐτῷ τοῦτο. ἀλλ' ἐπειδὴ
[170]	γὰρ οἶδ' ὅτι σωθῆναι αὐτὴν	ἐβούλεσθε:	εἰ δὲ τοὺς πλουσιωτάτους, οἱ
[100]	ἀκριβῶς οἶδ' ἐγώ: εἰ γὰρ	ἐβούλεσθε,	τί ἦν ἐμποδών; οὐκ ἐξῆν;
[250]	ἐν οἷς δὲ τὰς εὐθύνας	ἐπεσημαίνεσθε,	δικαίως καὶ ἀδωροδοκήτως πάντα πεπρᾶχθαί
[70]	καθ' ὅλου μὲν οὖν ἔμοιγε	φαίνεσθε	ἐν μεγάλῃ εὐηθείᾳ ἔσεσθαι, εἰ
[90]	τοὺς ἀδικουμένους ἀλλὰ καὶ σῴζοντες	ἐφαίνεσθε,	ἐξ ὧν δόξαν, εὔνοιαν παρὰ
[160]	δὲ μηδὲ τοὺς λόγους αὐτῶν	ἀνέξεσθε.	(ὁρῶν γὰρ ἐγὼ Θηβαίους, σχεδὸν
[140]	δεινότης ἦν ἐν τῷ Φιλίππῳ	θεάσεσθε.	(οὐκ ἦν τοῦ πρὸς ὑμᾶς
[300]	πολλάκις δὲ δοκεῖ, φυλάττει πηνίκ'	ἔσεσθε	μεστοὶ τοῦ συνεχῶς λέγοντος ἢ
[210]	ἐκ τῶν ἐπιστολῶν τῶν ἐκείνου	μαθήσεσθε	ὧν εἰς Πελοπόννησον ἔπεμπεν. καί
[140]	πρᾶγμα συντεθὲν ὄψεσθε, καὶ μεγάλ'	ὠφελήσεσθε	πρὸς ἱστορίαν τῶν κοινῶν, καὶ
[160]	ψηφισμάτων ἀκούσαντες καὶ τῶν ἀποκρίσεων	εἴσεσθε.	Καί μοι λέγε ταῦτα λαβών.
[20]	πράττειν: καὶ γὰρ ἐκ τούτων	εἴσεσθε	τίς ἦν ὁ Φιλίππῳ πάντα
[30]	ὑμεῖς, ἂν ἔχηθ' ἡσυχίαν, καὶ	ἀκούσεσθε	δυοῖν ἢ τριῶν ἡμερῶν, οἷς
[150]	νῦν προφασίζεται λέγων οὐκ ἀληθῆ.	γνώσεσθε	δ' ἐκεῖθεν. οὐκ ἐνῆν ἄνευ
[20]	πόλεως ἔργον οὐδὲ χρηστῶν ἀνθρώπων	διεπράττεσθε.	ἀλλ' οὐκ ἔστι ταῦτα, οὐκ
[80]	τῇ πόλει, τῷ νικᾶν, ὅτ'	ἐβουλεύεσθε,	λέγων καὶ γράφων, τῷ καταπραχθῆναι
[20]	πόλεμον; ἀλλ' αὐτοὶ περὶ εἰρήνης	ἐβουλεύεσθε.	οὔκουν οὔτε τῆς ἐξ ἀρχῆς
[160]	ὑμεῖς δ' εἰς τὴν ἐκκλησίαν	ἐπορεύεσθε,	καὶ πρὶν ἐκείνην χρηματίσαι καὶ
[10]	ἀγώνων τῶν πρότερον, καὶ νυνὶ	παράσχεσθε.	(κακοήθης δ' ὤν, Αἰσχίνη, τοῦτο
[40]	καὶ Θετταλοί, τούτους μὲν ἐχθροὺς	ὑπολήψεσθε,	ἐμοὶ δὲ πιστεύσετε’ οὐ τούτοις
[140]	καὶ γὰρ εὖ πρᾶγμα συντεθὲν	ὄψεσθε,	καὶ μεγάλ' ὠφελήσεσθε πρὸς ἱστορίαν
[220]	ὅταν οἰόμενοι περιεῖναι χρήματά τῳ	λογίζησθε,	ἂν καθαραὶ ὦσιν αἱ ψῆφοι
[100]	ἐξημαρτηκόσιν εἰς ὑμᾶς, μηδὲν ὧν	ἠδίκησθε	ἐν οἷς ἐπιστεύθητε ὑπολογισάμενοι. μυρία
[70]	ὑμῖν, καὶ τοῦ λοιποῦ, ἐὰν	βούλησθε	μὴ ἐπιτρέπειν τοῖς προεστηκόσιν ὑμῶν
[30]	γέγραφα ὑμῖν, ἵνα μὴ πλεῖον	ἐνοχλῆσθε	περὶ τούτων: τοῖς μὲν γὰρ
[50]	τοὺς νεωτέρους τῶν πεπραγμένων ἀπολύσασθαι.	παρηνώχλησθε	δ' ἴσως οἱ καὶ πρὶν
[170]	φιλονικεῖν περὶ ὧν ἂν λέγω	γένησθε,	οἶμαι καὶ τὰ δέοντα λέγειν
[270]	κυρίους: ὡς γὰρ ἂν ὑμεῖς	ἀποδέξησθε	καὶ πρὸς ἕκαστον ἔχητ' εὐνοίας,
[40]	πραγμάτων γέγον' αἴτια. ἐπειδὴ γὰρ	ἐξηπάτησθε	μὲν ὑμεῖς ὑπὸ τοῦ Φιλίππου
[10]	ἢ παρ' ὑμῖν, μηδὲ φωνὴν	ἀνάσχησθε,	μηδ' εἰ πάντα τὰ κοινὰ
[30]	πρὸ τοῦ τοὺς Φωκέας ἀπολέσθαι	ψηφίσαισθε	βοηθεῖν, ἐκφύγοι τὰ πράγματ' αὐτόν,
[90]	αὐτοὺς καταλαμβάνῃ, οὔτε μνησικακήσετ' οὔθ'	ὑπολογιεῖσθε.	καὶ οὐκ ἐπὶ τούτων μόνον
[30]	ταύταις ταῖς ἐλπίσι τὴν εἰρήνην	ἐποιεῖσθε,	ἢ ταῦτ' ἐπηγγέλλεθ' ὑμῖν οὗτος
[160]	οὐκ ἀγνοῶ, καὶ τίνα σπουδὴν	ἐποιεῖσθε	προσκαλέσασθαι βουλόμενοι Θετταλοὺς καὶ Θηβαίους,
[200]	τὰ βέλτιστ' ἐμοῦ πολιτευσαμένου τουδὶ	καταψηφιεῖσθε,	ἡμαρτηκέναι δόξετε, οὐ τῇ τῆς
[10]	τότἐ, πρῶτον μὲν ὑμεῖς οὕτω	διέκεισθε	ὥστε Φωκέας μὲν βούλεσθαι σωθῆναι,
[280]	ἃ γὰρ εὐθενούντων τῶν πραγμάτων	ἠρνεῖσθε	διομνύμενοι, ταῦτ' ἐν οἷς ἔπταισεν
[160]	συνθηκῶν μνημονεύετε καὶ τὰς ἀνοχὰς	αἰτεῖσθε,	κατ' οὐδὲν ὑφ' ἡμῶν πεπλημμελημένοι.
[230]	ὑμεῖς καλῶς ποιοῦντες τοὺς καρποὺς	κεκόμισθε.	ἀλλ' ἐῶ ταῦτα. (καὶ μὴν
[280]	καὶ ταῦτ' ἀρνούμενος πάντα τὸν	ἔμπροσθε	χρόνον ταύτην τὴν χρείαν, ὡς
[160]	τὴν ὁμόνοιαν καὶ τὴν εἰρήνην	ἀνανεοῦσθε.	πυνθάνομαι μέντοι διότι πᾶσαν ὑμῖν
[160]	παραπέμψαντες τῆς προσηκούσης ἀτιμίας ἀξιώσητε.	ἔρρωσθε}	(Ἀπόκρισις Θηβαίοις. {Βασιλεὺς Μακεδόνων Φίλιππος
[160]	ἐπὶ ταύτης μένητε τῆς προθέσεως.	ἔρρωσθε}	(οὕτω διαθεὶς ὁ Φίλιππος τὰς
[280]	οἰκειοτάτῳ τῶν τετελευτηκότων, ὥσπερ τἄλλ'	εἴωθε	γίγνεσθαι, τοῦτ' ἐποίησαν παρ' ἐμοί.
[140]	τὸ πρᾶγμ' οὐδὲ φυλάττοντος, ὥσπερ	εἴωθε	τὰ τοιαῦτα παρ' ὑμῖν γίγνεσθαι,
[120]	οὐδέν, ἀλλὰ κἂν ἑτέρου λέγοντος	ἐρυθριάσειε,	τοῖς δ' ἀπολειφθεῖσι μέν, ὥσπερ
[140]	μὴ Θηβαίους καὶ Θετταλοὺς ἐχθροὺς	ποιήσειε	τῇ πόλει: ἀλλὰ καίπερ ἀθλίως
[200]	ἔσθ' ὅστις οὐκ ἂν εἰκότως	ἐπιτιμήσειέ	μοι. νῦν δ' ἐγὼ μὲν
[240]	ἀποφεύξονται τὴν νόσον, ἐπειδὴ δὲ	τελευτήσειέ	τις αὐτῶν καὶ τὰ νομιζόμεν'
[260]	οὐκ ἂν ὡς ἀληθῶς αὑτὸν	εὐδαιμονίσειε	καὶ τὴν αὑτοῦ τύχην; (ἐπειδὴ
[120]	τραγῳδίᾳ βοῶντα ὦ γῆ καὶ	ἥλιε	καὶ ἀρετὴ’ καὶ τὰ τοιαῦτα,
[100]	βουλὴ καὶ ὁ δῆμος: καὶ	ἀπήνεγκε	παρανόμων Δημοσθένει Πατροκλῆς Φλυεύς, καὶ
[50]	ἕκτῃ ἱσταμένου, Αἰσχίνης Ἀτρομήτου Κοθωκίδης	ἀπήνεγκε	πρὸς τὸν ἄρχοντα παρανόμων κατὰ
[100]	πρυτανευούσης Ἱπποθωντίδος, Δημοσθένης Δημοσθένους Παιανιεὺς	εἰσήνεγκε	νόμον (εἰς τὸ) τριηραρχικὸν ἀντὶ
[200]	δόξης κινδυνεύουσα πάντα τὸν αἰῶνα	διατετέλεκε.	(καὶ ταῦθ' οὕτω σεμνὰ καὶ
[160]	τἀναγκαιότατα. (ἑσπέρα μὲν γὰρ ἦν,	ἧκε	δ' ἀγγέλλων τις ὡς τοὺς
[160]	παρ' ὑμῖν πρὸ τῆς ἀληθείας.	~Συμβέβηκε	τοίνυν μοι τῶν κατὰ τῆς
[40]	σχήσειν ὅταν βούλωνται. (εἶτ' οἶμαι,	συμβέβηκε	τοῖς μὲν πλήθεσιν ἀντὶ τῆς
[220]	αὐτοῦ τοῦ σοφοῦ τούτου παραδείγματος	ὡμολόγηκε	νῦν γ' ἡμᾶς ὑπάρχειν ἐγνωσμένους
[100]	νόμον τὸν ἐμόν, οὐχ ἱκετηρίαν	ἔθηκε	τριήραρχος οὐδεὶς πώποθ' ὡς ἀδικούμενος
[60]	ἑαυτοὺς καὶ στασιαστικῶς ἔτι χεῖρον	διέθηκε,	τοὺς μὲν ἐξαπατῶν, τοῖς δὲ
[140]	τοιοῦτον ὃ πᾶσι τοῖς προτέροις	ἐπέθηκε	τέλος: περὶ οὗ τοὺς πολλοὺς
[80]	καὶ ἐν τῷ παρόντι καιρῷ	βεβοήθηκε	διὰ τῶν ψηφισμάτων, καί τινας
[240]	Φίλιππον: ὥσπερ γὰρ ὁ ὠνούμενος	νενίκηκε	τὸν λαβόντα, ἐὰν πρίηται, οὕτως
[240]	ὁ μὴ λαβὼν {καὶ διαφθαρεὶς}	νενίκηκε	τὸν ὠνούμενον. ὥστ' ἀήττητος ἡ
[70]	ἄλλον ἢ τὸν Ἀθηναίων δῆμον	προσῆκε	γενέσθαι; ταῦτα τοίνυν ἐπολιτευόμην ἐγώ,
[60]	ἐπανέρχομαι. τί τὴν πόλιν, Αἰσχίνη,	προσῆκε	ποιεῖν ἀρχὴν καὶ τυραννίδα τῶν
[80]	δὲ γιγνομένων ὅ τι μὲν	προσῆκε	ποιεῖν ὑμᾶς, οὐκ ἐπερωτήσω: δῆλον
[180]	ἦσθα: ἐγὼ δὲ πάνθ' ὅσα	προσῆκε	τὸν ἀγαθὸν πολίτην ἔπραττον. Λέγε
[240]	μὲν Ἑλλησπόντου διὰ Βυζαντίων ἐγκρατὴς	καθέστηκε,	καὶ τῆς σιτοπομπίας τῆς τῶν
[220]	Αἰσχίνη: ταύτην τὴν φωνὴν ἐκεῖνος	ἀφῆκε,	πολλοὺς καὶ θρασεῖς τὰ πρὸ
[190]	ὑπὲρ οὗ τότ' ἐκεῖνος πάσας	ἀφῆκε	φωνάς; καὶ εἰ νῦν τριῶν
[120]	δέδεικται, δεῖ δέ μ' ὡς	ἔοικε,	καίπερ οὐ φιλολοίδορον ὄντα, διὰ
[0]	τ' ἰδίου βίου παντός, ὡς	ἔοικε,	λόγον διδόναι τήμερον καὶ τῶν
[200]	(ἀλλ' οὐκ ἦν ταῦθ' ὡς	ἔοικε,	τοῖς Ἀθηναίοις πάτρια οὐδ' ἀνεκτὰ
[160]	βουλεύσηται: καὶ γὰρ νῦν οὐ	κέκρικε	βοηθεῖν ἐν οὐδενὶ τῶν μετρίων.
[190]	εἰπεῖν, ἅ γε μηδὲ πεῖραν	ἔδωκε	θεῶν τινὸς εὐνοίᾳ καὶ τῷ
[110]	ὁπλίτας, ἐκ τῆς ἰδίας οὐσίας	ἔδωκε	καὶ οὐκ εἰσέπραξε τὸν δῆμον,
[110]	εἶθ' ὅτε τὰς ἀσπίδας Διότιμος	ἔδωκε	καὶ πάλιν Χαρίδημος, ἐστεφανοῦντο: εἶθ'
[150]	κεφαλὴ ταράξασ' αὕτη δίκην οὐκ	ἔδωκε.	(λέγε μοι τὰ δόγματα. Δόγμα
[80]	ὅτι πολλὰ μὲν ἂν χρήματ'	ἔδωκε	Φιλιστίδης ὥστ' ἔχειν Ὠρεόν, πολλὰ
[110]	τῆς ἰδίας οὐσίας τρία τάλαντα	ἐπέδωκε	ταῦτα τῷ δήμῳ, καὶ ἐπὶ
[110]	ἔργων ἐπιστάτης ὤν, ἐφ' οἷς	ἐπέδωκε	τετίμηται. σχέτλιον γὰρ ἂν εἴη
[110]	καὶ ἐπὶ τοῦ θεωρικοῦ κατασταθεὶς	ἐπέδωκε	τοῖς ἐκ πασῶν τῶν φυλῶν
[0]	(εἰ μὲν οὖν περὶ ὧν	ἐδίωκε	μόνον κατηγόρησεν Αἰσχίνης, κἀγὼ περὶ
[0]	οὐκ ἐλάττω λόγον τἄλλα διεξιὼν	ἀνήλωκε	καὶ τὰ πλεῖστα κατεψεύσατό μου,
[80]	τῶν ἐν τῇ Εὐβοίᾳ πόλεων	ἠλευθέρωκε,	καὶ διατελεῖ εὔνους ὢν τῷ
[10]	τι τῶν ἄλλων ὧν νυνὶ	διέβαλλε	καὶ διεξῄει ἢ καὶ ἄλλ'
[110]	εἴμ' ὑπεύθυνος, ὃ νῦν οὗτος	διέβαλλε	καὶ διωρίζετο, ὥσθ' ἅπαντα τὸν
[110]	αὐτοῦ τοῦ παρανόμου λόγους ἀποδοῦναί	με	δεῖν, εἶτα, κἂν μηδὲν εἴπω
[100]	καὶ τίς οὐκ ἂν ἀπέκτεινέν	με	δικαίως, εἴ τι τῶν ὑπαρχόντων
[50]	λέγειν καὶ πράττειν τὰ ἄριστά	με	καὶ γεγραμμένος ταῦθ' ὡς οὐκ
[260]	μὲ ν ἴσθι μὴ θέλοντά	με	καὶ κακὸν κακῶς σε μάλιστα
[140]	ἐκ παρακλήσεως συγκαθήμενοι οὐκ εἴων	με	λέγειν, οἱ δ' ἐθαύμαζον καὶ
[290]	Εὐβοέας Ἵππαρχος, Κλείταρχος, Σωσίστρατος. (ἐπιλείψει	με	λέγονθ' ἡ ἡμέρα τὰ τῶν
[50]	αὔθ' ἃ πέπρακταί μοι. (καί	με	μηδεὶς ἀπαρτᾶν ὑπολάβῃ τὸν λόγον
[260]	καὶ σκότου πύλας καὶ κακαγγελεῖν	μὲ	ν ἴσθι μὴ θέλοντά με
[60]	χρόνους. ὁμολογῶ. ἀλλὰ τί ἐχρῆν	με	ποιεῖν; ἤδη γάρ σ' ἐρωτῶ
[20]	μου διαβάλλει. ἀλλὰ τί ἐχρῆν	με	ποιεῖν; μὴ προσάγειν γράψαι τοὺς
[140]	ψευδῆ, πάντων τῶν ἀγαθῶν ἀνόνητόν	με	ποιῆσαι. (τί οὖν ταῦτ' ἐπήραμαι
[250]	οὐ μετεδίδοτε, τότ' ἐψηφίζεσθε τἄριστά	με	πράττειν: ἐν οἷς δὲ τὰς
[160]	ἐξ ὑποστροφῆς ἀποστείλαντες ὑμεῖς πρός	με	πρέσβεις καὶ κήρυκα συνθηκῶν μνημονεύετε
[10]	πεπραγμένων καὶ πεπολιτευμένων λόγους ἀφέντα	με	πρὸς τὰς λοιδορίας τὰς παρὰ
[310]	σὺ πρὸς τοὺς νῦν ὅρα	με	ῥήτορας, πρὸς σαυτόν, πρὸς ὅντινα
[70]	οἶδα. καίτοι σύ γ' ἔφησθά	με	ταῦτα λέγοντ' εἰς ἔχθραν ἐμβαλεῖν
[20]	ἡλίκην νυνὶ διεξῄεις, ὁρῶν ἀφαιρούμενόν	με	τῆς πόλεως, ἠγανάκτησας, ἢ παρελθὼν
[10]	δίκαια λέγω. εἰ μὲν ἴστε	με	τοιοῦτον οἷον οὗτος ᾐτιᾶτο οὐ
[50]	πράττοντα καὶ λέγοντα τὰ βέλτιστά	με	τῷ δήμῳ διατελεῖν καὶ πρόθυμον
[20]	μικρὰ συμφέροντα τῆς πόλεως ἔδει	με	φυλάττειν, τὰ δ' ὅλα, ὥσπερ
[90]	καὶ βέλεσι καὶ ὁπλίταις ἐξείλετο	ἁμὲ	ἐκ τῶν μεγάλων κινδύνων καὶ
[60]	γὰρ ἡγοῦμαι τούτων εἶναι πρὸς	ἐμέ:	ἃ δ' ἀφ' ἧς ἡμέρας
[240]	ἀήττητος ἡ πόλις τὸ κατ'	ἐμέ.	(ἃ μὲν τοίνυν ἐγὼ παρεσχόμην
[20]	ἀδίκημα, οὐδέν ἐστι δήπου πρὸς	ἐμέ:	ἀλλ' ὁ μὲν πρῶτος εἰπὼν
[10]	μὲν δύναται διώκειν δι' ἐμέ,	ἐμὲ	δ' εἴπερ ἐξελέγξειν ἐνόμιζεν, αὐτὸν
[200]	προσεδεῖθ' ὁ παρὼν ἀγὼν οὑτοσί;	ἐμὲ	δ' ὦ τριταγωνιστά, τὸν περὶ
[150]	καθ' ἕν' ἄνδρα, καὶ δι'	ἐμέ.	δὸς δέ μοι τὰ δόγματα
[40]	ἕτερος λόγος οὗτος, οὐ πρὸς	ἐμέ.	(ἐγὼ μὲν γὰρ προὔλεγον καὶ
[10]	Κτησιφῶντα μὲν δύναται διώκειν δι'	ἐμέ,	ἐμὲ δ' εἴπερ ἐξελέγξειν ἐνόμιζεν,
[300]	ἄλλοις Ἀθηναίοις ἔχοντες χάριν δι'	ἐμέ.	ἵνα δ' εἰδῆθ' ὅτι πολλῷ
[240]	τῶν κατὰ ταῦτα πραχθέντων πρὸς	ἐμέ.	καὶ μὴν τῷ διαφθαρῆναι χρήμασιν
[280]	οὐδ' ἄλλον ὑμῶν οὐδένα, ἀλλ'	ἐμέ.	καὶ παρελθόντος σοῦ καὶ Πυθοκλέους
[210]	δ' ὡς ἑτέρως συμβάντων ἁπάντων	ἐμὲ	καὶ τὴν ἐμὴν τύχην αἰτίαν
[270]	πάντας εἰρηκὼς τοὺς λόγους, φυλάττειν	ἐμὲ	καὶ τηρεῖν ἐκέλευεν, ὅπως μὴ
[10]	μηδὲν ἐπαχθὲς λέγω, χείρονα καὶ	ἐμὲ	καὶ τοὺς ἐμοὺς ὑπειλήφατε καὶ
[70]	μεγάλῃ εὐηθείᾳ ἔσεσθαι, εἰ οἴεσθ'	ἐμὲ	λανθάνειν ὅτι ἐξαπεστάλη ταῦτα τὰ
[220]	νῦν γ' ἡμᾶς ὑπάρχειν ἐγνωσμένους	ἐμὲ	μὲν λέγειν ὑπὲρ τῆς πατρίδος,
[190]	πραχθέν, τοῦτ' ἐγώ φημι δεῖν	ἐμὲ	μὴ λαθεῖν. εἰ δὲ μήτ'
[270]	δὲ καὶ τῶν μηδεπώποτ' ἰδόντων	ἐμὲ	μηδὲ φωνὴν ἀκηκοότων ἐμοῦ πολλοὶ
[70]	τῷ δήμῳ χαίρειν. παραγενόμενοι πρὸς	ἐμὲ	οἱ παρ' ὑμῶν πρεσβευταί, Κηφισοφῶν
[10]	Φωκικοῦ συστάντος πολέμου, οὐ δι'	ἐμέ	οὐ γὰρ ἔγωγ' ἐπολιτευόμην πω
[90]	λέγω καὶ ῥήτορα, πλὴν δι'	ἐμέ,	οὐδ' ἂν εἷς εἰπεῖν ἔχοι.
[290]	σὺ νυνὶ πεποιηκὼς εἶ φανερός,	ἐμὲ	πάντων αἴτιον καὶ δι' ἔμ'
[240]	συστάντων οἷς ἦν ἐπιμελὲς κακῶς	ἐμὲ	ποιεῖν, καὶ γραφάς, εὐθύνας, εἰσαγγελίας,
[60]	πρὸ τοῦ πολιτεύεσθαι καὶ δημηγορεῖν	ἐμὲ	προὔλαβε καὶ κατέσχε Φίλιππος, ἐάσω:
[240]	θαυμαστὸν ἦν τοὺς πολλοὺς πρὸς	ἐμέ,	πρῶτον μὲν περὶ σωτηρίας τῆς
[280]	σοὶ καὶ Φιλίππῳ πρᾶγμα, ἀλλ'	ἐμὲ	τὴν αἰτίαν σοι ταύτην ἐπάγειν
[230]	κενὰς χαρίζει χάριτας τουτοισὶ συκοφαντῶν	ἐμέ.	τί γὰρ νῦν λέγεις οἷ'
[280]	καὶ λοιδορουμένων, ἔτ' ἄμεινον ἐχειροτόνησεν	ἐμέ.	(τὸ δ' αἴτιον οὐκ ἀγνοεῖς
[310]	πρὸς ἐκείνους ἐξετάζειν καὶ παραβάλλειν	ἐμὲ	τὸν νῦν ζῶντα μεθ' ὑμῶν.
[270]	ἡγεῖσθαι. (σὺ τοίνυν ταῦτ' ἀφεὶς	ἐμὲ	τὸν παρὰ τουτοισὶ πεπολιτευμένον αἰτιᾷ,
[210]	δεόντων ἐπράχθη, τὸν καιρόν, οὐκ	ἐμέ	φησιν αἴτιον γεγενῆσθαι, τῶν δ'
[70]	ἀντὶ τῆς νῦν ὑπαρχούσης πρὸς	ἐμὲ	φιλίας τὸν πόλεμον ἀναλαβεῖν, πολλῷ
[10]	τὸν τρόπον κεχρημένος τοῖς πρὸς	ἐμέ,	ὡμολογεῖτ' ἂν ἡ κατηγορία τοῖς
[20]	εἰρήνη διὰ ταῦτ' οὐ δι'	ἐμέ,	ὡς οὗτος διέβαλλεν, ἐπράχθη: τὰ
[190]	κατασκευάσαντα τὸ πλοῖον ἀφ' ὧν	ὑπελάμβανε	σωθήσεσθαι, εἶτα χειμῶνι χρησάμενον καὶ
[140]	Θετταλῶν ἀκολουθούντων μήτε Θηβαίων διιέντων:	συνέβαινε	δ' αὐτῷ τῷ πολέμῳ κρατοῦντι
[110]	ἄλλον οὐδένα, οὐδ' ἂν τῶν	ἐννέ'	ἀρχόντων τις ὢν τύχῃ. τίς
[190]	πάντων τῶν ἄλλων Ἑλλήνων μείζων	γέγονε,	τί χρὴ ποιεῖν; ὥσπερ ἂν
[90]	ὅτι πάντων μεγίστων ἀγαθῶν παραίτιος	γέγονε	Χερρονησίταις, ἐξελόμενος ἐκ τῆς Φιλίππου
[130]	τοῦ βωμοῦ φέρουσα τὴν ψῆφον	ἔπραξε,	καὶ οὐδεμία ψῆφος ἠνέχθη τῷ
[110]	ἰδίας οὐσίας ἔδωκε καὶ οὐκ	εἰσέπραξε	τὸν δῆμον, καὶ ἀναγορεῦσαι τὸν
[240]	τίσιν τὰ πλεῖστα Φίλιππος ὧν	κατέπραξε	διῳκήσατο, πάντες ἂν εἴποιεν τῷ
[130]	ὡς προδότην, Ὑπερείδῃ δὲ λέγειν	προσέταξε:	καὶ ταῦτ' ἀπὸ τοῦ βωμοῦ
[250]	δὲ πρὸς τὰ κοινὰ προσελθεῖν	ἔδοξέ	μοι, τοιαῦτα πολιτεύμαθ' ἑλέσθαι ὥστε
[150]	{Ἐπὶ ἱερέως Κλειναγόρου, ἐαρινῆς πυλαίας,	ἔδοξε	τοῖς πυλαγόροις καὶ τοῖς συνέδροις
[150]	{Ἐπὶ ἱερέως Κλειναγόρου, ἐαρινῆς πυλαίας,	ἔδοξε	τοῖς πυλαγόροις καὶ τοῖς συνέδροις
[70]	ἐκ τῆς ἐκκλησίας ἀνενεγκόντες, ὅτι	ἔδοξε	τῷ δήμῳ πρέσβεις ἑλέσθαι πρὸς
[270]	ἔχητ' εὐνοίας, οὕτως ὁ λέγων	ἔδοξε	φρονεῖν. εἰ δ' οὖν ἐστι
[60]	ὑπειπών. πλεονέκτημ' ἄνδρες Ἀθηναῖοι, μέγ'	ὑπῆρξε	Φιλίππῳ. (παρὰ γὰρ τοῖς Ἕλλησιν,
[250]	γὰρ πώποτ' ἐγράψατό μ' οὐδ'	ἐδίωξε	γραφήν, ὥσθ' ὑπὸ σοῦ γ'
[190]	οὐ τότε, ἀλλὰ νῦν δεῖξον.	εἰπὲ	τίς ἢ λόγος, ὅντιν' ἐχρῆν
[150]	ἐκλήτευσεν ἡμᾶς; ἐπὶ ποίας ἀρχῆς;	εἰπὲ	τὸν εἰδότα, δεῖξον. ἀλλ' οὐκ
[110]	Διονυσίοις τραγῳδοῖς καινοῖς} (Ἕτερον Ψήφισμα.	{Εἶπε	Καλλίας Φρεάρριος, πρυτάνεων λεγόντων, βουλῆς
[30]	Ἄφιδναν καὶ Ῥαμνοῦντα καὶ Σούνιον.	εἶπε	Καλλισθένης Φαληρεύς} ἆρ' ἐπὶ ταύταις
[30]	δεκάτῃ ἀπιόντος, Καλλισθένης Ἐτεονίκου Φαληρεὺς	εἶπε	μηδένα Ἀθηναίων μηδεμιᾷ παρευρέσει ἐν
[50]	ξενίαν αὐτὴν ὀνομάζει, καὶ νῦν	εἶπέ	που λέγων ὁ τὴν Ἀλεξάνδρου
[300]	τὰς μεγίστας ἀφελεῖν, ὧν δ'	ἐνέλειπε	τῇ πόλει, ταῦτα προσθεῖναι; ταῦτα
[210]	δὲ πρεσβεύων οὐκ ἂν ἔγραψεν.	ὑπέλειπε	γὰρ αὐτῶν ἕκαστος ἑαυτῷ ἅμα
[70]	λαβών, οὐχ ἡ πόλις, Αἰσχίνη.	(φέρε	δ' αὐτὰ τὰ ψηφίσματα καὶ
[260]	τύχῃ συμβεβιωκὼς τῆς ἐμῆς κατηγορεῖς.	(φέρε	δὴ καὶ τὰς τῶν λῃτουργιῶν
[100]	λαβὼν ἀπέτεισε τὰς πεντακοσίας δραχμάς}	(φέρε	δὴ καὶ τὸν καλὸν κατάλογον.
[100]	ἐπὶ ἴσον τῇ χορηγίᾳ χρωμένους}	Φέρε	δὴ παρὰ τοῦτον τὸν ἐκ
[170]	τῇ πόλει κινδύνους. Καί μοι	φέρε	τὸ ψήφισμα τὸ τότε γενόμενον.
[210]	πολλὰ ψηφίσματα, ἃ νῦν οὗτος	διέσυρε,	τί ἀπειργάσατο. (καίτοι πολλοὶ παρ'
[20]	τὰ χωρί' ἃ νῦν οὗτος	διέσυρε,	τὸ Σέρριον καὶ τὸ Μυρτηνὸν
[120]	δ' ἀναγορευέτω’ τί οὖν, ὦ	ταλαίπωρε,	συκοφαντεῖς; τί λόγους πλάττεις; τί
[180]	τότε γενόμενον. ~Καίτοι τίνα βούλει	σέ,	Αἰσχίνη, καὶ τίν' ἐμαυτὸν ἐκείνην
[120]	ἀνδριάντα καὶ τριταγωνιστὴν ἄκρον ἐξέθρεψέ	σε;	ἀλλὰ πάντες ἴσασι ταῦτα, κἂν
[180]	λοιδορούμενος καὶ διασύρων καλέσαις, Βάτταλον,	σὲ	δὲ μηδ' ἥρω τὸν τυχόντα,
[280]	παρ' αὐτὰ τὰ συμβάντα, οὐ	σὲ	ἐχειροτόνησε προβληθέντα, καίπερ εὔφωνον ὄντα,
[310]	οὔτ' ἴσον, Αἰσχίνη, ἀλλὰ πρὸς	σὲ	καὶ ἄλλον εἴ τινα βούλει
[260]	θέλοντά με καὶ κακὸν κακῶς	σε	μάλιστα μὲν οἱ θεοί, ἔπειθ'
[50]	Ἀλεξάνδρου φίλον εἴποιμ' ἂν ἐγώ	σε,	οὐχ οὕτω μαίνομαι, εἰ μὴ
[120]	πορεύσομαι, τοσοῦτον αὐτὸν ἐρωτήσας. πότερόν	σέ	τις, Αἰσχίνη, τῆς πόλεως ἐχθρὸν
[20]	εἶτ' ὦ τί ἂν εἰπών	σέ	τις ὀρθῶς προσείποι; ἔστιν ὅπου
[50]	καὶ δεῖ} ἀλλὰ μισθωτὸν ἐγώ	σε	Φιλίππου πρότερον καὶ νῦν Ἀλεξάνδρου
[80]	οὔτε δίκαι' οὔτε συμφέροντα λέγοντας	ἀπήλασε,	σοὶ δ' ἦσαν φίλοι. οὐ
[90]	ἐκ τῶν μεγάλων κινδύνων καὶ	ἀποκατέστασε	τὰν πάτριον πολιτείαν καὶ τὼς
[40]	Ὄλυνθον: μέχρι τούτου Τιμόλαος, ἕως	ἀπώλεσε	Θήβας: μέχρι τούτου Εὔδικος καὶ
[150]	τὸ πρᾶγμ' εἰς τὴν πόλιν	εἰσέπεσε:	νῦν δὲ τό γ' ἐξαίφνης
[280]	αὐτὰ τὰ συμβάντα, οὐ σὲ	ἐχειροτόνησε	προβληθέντα, καίπερ εὔφωνον ὄντα, οὐδὲ
[270]	ἐχθρῶν, ἀλλὰ καὶ εἴ τις	ἐλύπησέ	τι τοῦτον ἢ προσέκρουσέ που,
[260]	(καίτοι ὅστις χιλίων πολιτῶν ἀποθανόντων	ἐθάρρησε,	τί οὗτος παθεῖν ὑπὸ τῶν
[60]	καὶ γὰρ εἰ μὲν ὡς	ἐκράτησε	Φίλιππος ᾤχετ' εὐθέως ἀπιὼν καὶ
[130]	ἐν οὐ δέοντι συμβεβηκυῖαν ἰδοῦσα	ἐπεζήτησε	τὸν ἄνθρωπον καὶ συλλαβοῦσ' ἐπανήγαγεν
[220]	τοῦ Φιλίππου. Ἐπιστολαί (εἰς ταῦτα	κατέστησε	Φίλιππον ἡ ἐμὴ πολιτεία, Αἰσχίνη:
[40]	τῇ τῆς εἰρήνης ἐξουσίᾳ βαδίζοντες	ἐκεῖσε	διεφθείροντο, ὧν εἷς οὗτος ἦν,
[170]	καὶ τοῦ πότε δεῖ βαδίζειν	ἐκεῖσε	καὶ τῆς ἐξόδου. ἐπειδὰν δ'
[100]	μέρος τῶν ψήφων οὐ λαβὼν	ἀπέτεισε	τὰς πεντακοσίας δραχμάς} (φέρε δὴ
[30]	μεῖζον κακούργημα θεάσασθε. (ἐπειδὴ γὰρ	ὤμοσε	τὴν εἰρήνην ὁ Φίλιππος προλαβὼν
[70]	μὴν τὴν εἰρήνην γ' ἐκεῖνος	ἔλυσε	τὰ πλοῖα λαβών, οὐχ ἡ
[20]	τοίνυν ἐποίησας οὐδαμοῦ τοῦτο, οὐδ'	ἤκουσέ	σου ταύτην τὴν φωνὴν οὐδείς:
[270]	τις ἐλύπησέ τι τοῦτον ἢ	προσέκρουσέ	που, κατὰ τούτων. οὐ γὰρ
[190]	ὑμῖν δοκούντων συμφέρειν: ἄφωνος Αἰσχίνης.	ἀντέκρουσέ	τι καὶ γέγον' οἷον οὐκ
[140]	τέλος: περὶ οὗ τοὺς πολλοὺς	ἀνήλωσε	λόγους, τὰ τῶν Ἀμφισσέων {τῶν
[90]	ὅπως ἐπιστέωνται οἱ Ἕλλανες τάν	τε	Ἀθαναίων ἀρετὰν καὶ τὰν Βυζαντίων
[150]	καὶ ἀξιοῦν ἵνα βοηθήσῃ τῷ	τε	Ἀπόλλωνι καὶ τοῖς Ἀμφικτύοσιν, ὅπως
[80]	τι ἂν δύνηται ἀγαθὸν ὑπέρ	τε	αὐτῶν Ἀθηναίων καὶ τῶν ἄλλων
[180]	παρόντι ἐπὶ πολὺ προάγει τῇ	τε	βίᾳ καὶ τῇ ὠμότητι: (καὶ
[310]	χρόνος πολλὰς ἀποδείξεις ἀνδρὶ καλῷ	τε	κἀγαθῷ, ἐν οἷς οὐδαμοῦ σὺ
[0]	ὑμῶν καὶ τῆς ὑμετέρας εὐσεβείας	τε	καὶ δόξης, τοῦτο παραστῆσαι τοὺς
[180]	ὁ Ἀθηναίων δῆμος τῶν Θηβαίοις	τε	καὶ τοῖς ἄλλοις Ἕλλησι συμφερόντων.
[80]	γνώριμα πᾶσι τὰ πράγματα, ἐάν	τε	καλῶς ἔχῃ, χάριτος τυγχάνει, ἐάν
[0]	λυπηρόν ἐστι καὶ χαλεπόν, ἄλλως	τε	κἂν ὑπ' ἐχθροῦ τῳ τοῦτο
[240]	οὐκ αἰσχύνει τὸν αὐτὸν εἴς	τε	μαλακίαν σκώπτων καὶ τῆς Φιλίππου
[70]	ὑμῖν οὔτ' ἐμοί. διόπερ τά	τε	νῦν καταχθέντα πλοῖα πρὸς ἡμᾶς
[20]	Φίλιππον, καὶ τοὺς ὅρκους λαβεῖν	τε	παρ' αὐτοῦ καὶ δοῦναι τὴν
[0]	εὔνοιαν ἔχων ἐγὼ διατελῶ τῇ	τε	πόλει καὶ πᾶσιν ὑμῖν, τοσαύτην
[0]	εὔνοιαν ἔχων ἐγὼ διατελῶ τῇ	τε	πόλει καὶ πᾶσιν ὑμῖν, τοσαύτην
[290]	τῆς τῶν Ἑλλήνων ἐλευθερίας ἥ	τε	πόλις παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις ἀναίτιος
[210]	σώφρονας παρέσχεθ' ὑμᾶς αὐτούς: δίς	τε	συμπαραταξάμενοι τὰς πρώτας μάχας, τήν
[90]	καὶ πᾶσιν ἔδειξεν ἀνθρώποις τήν	τε	τῆς πόλεως καλοκαγαθίαν καὶ τὴν
[100]	(ταὐτὸ τοίνυν ἦθος ἔχων ἔν	τε	τοῖς κατὰ τὴν πόλιν πολιτεύμασι
[90]	ὁ δᾶμος ὁ Ἀθαναίων ἔν	τε	τοῖς προγενομένοις καιροῖς εὐνοέων διατελεῖ
[30]	ταῦτ' ἔχει, λέγε μοι τό	τε	τοῦ Καλλισθένους ψήφισμα καὶ τὴν
[50]	εὐνοίας ἧς ἔχων διατελεῖ εἴς	τε	τοὺς Ἕλληνας ἅπαντας καὶ τὸν
[180]	ἐπειδὴ Φίλιππος ὁ Μακεδὼν ἔν	τε	τῷ παρεληλυθότι χρόνῳ παραβαίνων φαίνεται
[90]	καὶ μεγάλας χρείας παρέσχηται, ἔν	τε	τῷ παρεστακότι καιρῷ Φιλίππω τῶ
[180]	τοῦ δήμου τοῦ Ἀθηναίων, ἔν	τε	τῷ παρόντι ἐπὶ πολὺ προάγει
[90]	οὐκ ἐπὶ τούτων μόνον οὕτως	ἐσχήκατε,	ἀλλὰ πάλιν σφετεριζομένων Θηβαίων τὴν
[290]	δωρειὰ συμπασῶν ὧν τοῖς ἄλλοις	δεδώκατε.	ἀλλ' οὔτ' ἂν ἐγὼ ταῦτα
[70]	προεστηκόσιν ὑμῶν κακοήθως πολιτεύεσθαι, ἀλλ'	ἐπιτιμᾶτε,	πειράσομαι κἀγὼ διαφυλάττειν τὴν εἰρήνην.
[130]	νῦν δ' ὑμεῖς στρεβλώσαντες αὐτὸν	ἀπεκτείνατε,	ὡς ἔδει γε καὶ τοῦτον.
[210]	κατηγοροῦντες, πάνθ' ὅσα πώποτ' ἐναντί'	ἐπράξατε	Θηβαίοις ἀναμιμνῄσκοντες. τὸ δ' οὖν
[210]	ὑμᾶς αὐτοὺς ἀλλὰ καὶ θαυμαστοὺς	ἐδείξατε	τῷ κόσμῳ, ταῖς παρασκευαῖς, τῇ
[80]	εἶναι: πάντα γὰρ ἐκβέβηχ' ἃ	προείπατε.	(καὶ μὴν ὅτι πολλὰ μὲν
[80]	ὀλιγωρήσασι τὸ πολλάκις ὧν ὑμεῖς	προείπατε	μεμνῆσθαι, καὶ νομίζειν ὑμᾶς μὴ
[200]	ἑκάστοις, ταύτῃ κέχρηνται. (ἔπειτ' ὦ	κατάρατε	καὶ γραμματοκύφων, σὺ μὲν τῆς
[240]	ἐφ' ᾗ στένειν σ' ὦ	κατάρατε,	προσῆκεν, ἐν οὐδενὶ τῶν παρ'
[320]	παρ' ἐμοὶ μεμενηκυῖαν εὑρήσεθ' ἁπλῶς.	(ὁρᾶτε	δέ. οὐκ ἐξαιτούμενος, οὐκ εἰς
[280]	ἐν οἷς ἔπταισεν ἡ πόλις	ὡμολογήσατε.	τοὺς οὖν ἐπὶ τοῖς κοινοῖς
[90]	περὶ Ὠρωπὸν ἠδίκησθ' ἀνεμνήσθητε, ἀλλ'	ἐβοηθήσατε	καὶ τούτοις, τῶν ἐθελοντῶν τότε
[320]	προώλεις ἐν γῇ καὶ θαλάττῃ	ποιήσατε,	ἡμῖν δὲ τοῖς λοιποῖς τὴν
[100]	περὶ τούτων. καὶ καλὸν μὲν	ἐποιήσατε	καὶ τὸ σῶσαι τὴν νῆσον,
[130]	κἀκείνην καὶ τοῦ πράγματος κυρίαν	ἐποιήσατε,	τοῦτον μὲν εὐθὺς ἀπήλασεν ὡς
[250]	σκέψασθ' ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ	θεωρήσατε	ὅσῳ καὶ ἀληθέστερον καὶ ἀνθρωπινώτερον
[20]	ἡμέρας μόνον, ἀλλ' ἀφ' ἧς	ἠλπίσατε	τὴν εἰρήνην ἔσεσθαι, πάσας ἐξελύσατε
[20]	ἠλπίσατε τὴν εἰρήνην ἔσεσθαι, πάσας	ἐξελύσατε	τὰς παρασκευὰς τὰς τοῦ πολέμου,
[90]	κρατήσαντες ἐν Λεύκτροις ἀνελεῖν ἐπεχείρουν,	διεκωλύσατε,	οὐ φοβηθέντες τὴν τότε Θηβαίοις
[140]	συνεσκευάσθη καὶ πῶς ἐπράχθη, νῦν	ἀκούσατε,	ἐπειδὴ τότ' ἐκωλύθητε: καὶ γὰρ
[210]	ἐπείσαμεν ἡμεῖς καὶ ἡμῖν ἀπεκρίναντο,	ἀκούσατε.	Λέγε ταυτὶ λαβών. Ἀπόκρισις Θηβαίων.
[170]	ὡς δ' ἔχε’ ἔφην ταῦτα,	ἀκούσατέ	μου. (ἐκεῖνος ὅσους ἢ πεῖσαι
[170]	ὑμᾶς, ἅ μου δυοῖν εἵνεκ'	ἀκούσατε	προσσχόντες τὸν νοῦν, ἑνὸς μέν,
[20]	δικαίως καὶ προσηκόντως ὀργιζόμενοι ἑτοίμως	ὑπηκούσατε	τῷ Φιλίππῳ. ἡ μὲν οὖν
[150]	τῶν ἐν ἀνθρώποις εὐσεβῶν: ὥστε	συναντᾶτε	μετὰ τῶν ὅπλων εἰς τὴν
[310]	ποῦ; πότε; ὅστις, ὦ πάντων	ἀδικώτατε,	οὐδ' ὅθ' ἅπαντες, ὅσοι πώποτ'
[10]	καὶ ἐμὲ καὶ τοὺς ἐμοὺς	ὑπειλήφατε	καὶ γιγνώσκετε, τούτῳ μὲν μηδ'
[300]	πολλοὶ τῶν πολιτῶν ὑμεῖς ἁπλῶς	ἄγετε.	ἀλλ' οὐ ταύτην οὗτος ἄγει
[40]	ὑφορώμενοι τὰ πεπραγμένα καὶ δυσχεραίνοντες	ἤγετε	τὴν εἰρήνην ὅμως: οὐ γὰρ
[90]	σφετεριζομένων Θηβαίων τὴν Εὔβοιαν οὐ	περιείδετε,	οὐδ' ὧν ὑπὸ Θεμίσωνος καὶ
[170]	Ἀθηναῖοι ἀναστάντες ἐπὶ τὸ βῆμ'	ἐβαδίζετε:	πάντες γὰρ οἶδ' ὅτι σωθῆναι
[270]	πολὺ τούτῳ μᾶλλον ἢ ἐμοὶ	νομίζετε	ταῦτα προσεῖναι. (κἀκεῖν' εὖ οἶδ'
[270]	ἐγὼ δ' οἶδ' οἶδ' ὅτι	γιγνώσκετε	τοῦτον ἅπαντες, καὶ πολὺ τούτῳ
[10]	καὶ τοὺς ἐμοὺς ὑπειλήφατε καὶ	γιγνώσκετε,	τούτῳ μὲν μηδ' ὑπὲρ τῶν
[240]	ῥήτωρ ὑπεύθυνος εἴη, πᾶσαν ἐξέτασιν	λαμβάνετε:	οὐ παραιτοῦμαι. τίν' οὖν ἐστι
[200]	ἐμοῦ πολιτευσαμένου τουδὶ καταψηφιεῖσθε, ἡμαρτηκέναι	δόξετε,	οὐ τῇ τῆς τύχης ἀγνωμοσύνῃ
[20]	πρὸς Φίλιππον περὶ εἰρήνης πρέσβεις	ἐπέμπετε,	Εὐρυβάτου πρᾶγμα, οὐ πόλεως ἔργον
[140]	πολέμῳ κρατοῦντι τοὺς ὁποιουσδήποθ' ὑμεῖς	ἐξεπέμπετε	στρατηγούς ἐῶ γὰρ τοῦτό γἐ
[170]	βουλομένοις ὑπάρχεθ' ὑμεῖς ἕτοιμοι καὶ	βοηθήσετε,	ἐάν τις ἐπ' αὐτοὺς ἴῃ.
[40]	μισθαρνοῦσιν τὸ ἔχειν ἐφ' ὅτῳ	δωροδοκήσετε	περιποιεῖ, καὶ διὰ τοὺς πολλοὺς
[30]	μὴ ἐμμένητε τοῖς ὡμολογημένοις, οὐδὲν	προτερήσετε	ἔξω τοῦ ἐφθακέναι ἀδικοῦντες} ~Ἀκούεθ'
[270]	τις ἐμπειρία τοιαύτη, ταύτην μὲν	εὑρήσετε	πάντες ἐν τοῖς κοινοῖς ἐξεταζομένην
[240]	οὐδενὶ τῶν παρ' ἐμοὶ γεγονυῖαν	εὑρήσετε	τῇ πόλει. οὑτωσὶ δὲ λογίζεσθε.
[90]	οὐδ' ὑπὲρ οἷα πεποιηκότων ἀνθρώπων	κινδυνεύσετε	διαλογισάμενοι. (καὶ γάρ τοι πᾶσι
[40]	μὲν ἐχθροὺς ὑπολήψεσθε, ἐμοὶ δὲ	πιστεύσετε’	οὐ τούτοις τοῖς ῥήμασιν γράψας,
[160]	με πρέσβεις καὶ κήρυκα συνθηκῶν	μνημονεύετε	καὶ τὰς ἀνοχὰς αἰτεῖσθε, κατ'
[10]	μὲν μηδ' ὑπὲρ τῶν ἄλλων	πιστεύετε	δῆλον γὰρ ὡς ὁμοίως ἅπαντ'
[90]	τούτων τὴν ὀργὴν εἰς τἄλλ'	ἔχετε,	ἐὰν δ' ὑπὲρ σωτηρίας ἢ
[170]	πράγματι παραινῶ; τούτῳ πάνυ μοι	προσέχετε	τὸν νοῦν. μὴ δεῖσθαι Θηβαίων
[160]	χαίρειν. ἣν μὲν ἀπ' ἀρχῆς	εἴχετε	πρὸς ἡμᾶς αἵρεσιν, οὐκ ἀγνοῶ,
[210]	μοι λέγε ταύτας λαβών, ἵν'	εἰδῆτε,	ἡ ἐμὴ συνέχεια καὶ πλάνοι
[150]	Πελοποννήσῳ συμμάχους ὁ Φίλιππος, ἵν'	εἰδῆτε	καὶ ἐκ ταύτης σαφῶς ὅτι
[90]	καὶ Θεοδώρου περὶ Ὠρωπὸν ἠδίκησθ'	ἀνεμνήσθητε,	ἀλλ' ἐβοηθήσατε καὶ τούτοις, τῶν
[100]	μηδὲν ὧν ἠδίκησθε ἐν οἷς	ἐπιστεύθητε	ὑπολογισάμενοι. μυρία τοίνυν ἕτερ' εἰπεῖν
[140]	ἐπράχθη, νῦν ἀκούσατε, ἐπειδὴ τότ'	ἐκωλύθητε:	καὶ γὰρ εὖ πρᾶγμα συντεθὲν
[320]	βελτίω τινὰ νοῦν καὶ φρένας	ἐνθείητε,	εἰ δ' ἄρ' ἔχουσιν ἀνιάτως,
[210]	ὑμῶν δεῖ, ὅταν τὰ δημόσι'	εἰσίητε	κρινοῦντες, εἴπερ ἄξι' ἐκείνων πράττειν
[30]	παρέλαβον τάξιν διατηρεῖν μήτε ἀφημερεύοντας	μήτε	ἀποκοιτοῦντας. (ὃς δ' ἂν ἀπειθήσῃ
[30]	ἑκάστους ἣν παρέλαβον τάξιν διατηρεῖν	μήτε	ἀφημερεύοντας μήτε ἀποκοιτοῦντας. (ὃς δ'
[220]	μὲν ἀναισθητῶν, ὅμως δ' ἐπεπείσμην,	μήτε	γράφοντ' ἂν ἐμοῦ γράψαι {βέλτιον}
[250]	εἰσφέρειν, μηδεμιᾶς φιλοτιμίας μήτ' ἰδίας	μήτε	δημοσίας ἀπολείπεσθαι, ἀλλὰ καὶ τῇ
[140]	εἰς τὴν Ἀττικὴν ἐλθεῖν δυνατὸς	μήτε	Θετταλῶν ἀκολουθούντων μήτε Θηβαίων διιέντων:
[140]	ἐλθεῖν δυνατὸς μήτε Θετταλῶν ἀκολουθούντων	μήτε	Θηβαίων διιέντων: συνέβαινε δ' αὐτῷ
[220]	ἂν ἐμοῦ γράψαι {βέλτιον} μηδένα	μήτε	πράττοντα πρᾶξαι μήτε πρεσβεύοντα πρεσβεῦσαι
[220]	{βέλτιον} μηδένα μήτε πράττοντα πρᾶξαι	μήτε	πρεσβεύοντα πρεσβεῦσαι προθυμότερον μηδὲ δικαιότερον.
[220]	καὶ ψηφισμάτων πολλῶν ἐκλέξαντα, ἃ	μήτε	προῄδει μηδεὶς μήτ' ἂν ᾠήθη
[60]	ἡσυχίαν, μήτε τῶν αὑτοῦ συμμάχων	μήτε	τῶν ἄλλων Ἑλλήνων μηδένα μηδὲν
[60]	καὶ μετὰ ταῦτ' ἦγεν ἡσυχίαν,	μήτε	τῶν αὑτοῦ συμμάχων μήτε τῶν
[160]	ῥοπήν, ἐάν περ ἐπὶ ταύτης	μένητε	τῆς προθέσεως. ἔρρωσθε} (οὕτω διαθεὶς
[30]	ἡμῶν συνθήκαις. ὥστε ἐὰν μὴ	ἐμμένητε	τοῖς ὡμολογημένοις, οὐδὲν προτερήσετε ἔξω
[210]	τοίνυν ἐκάλουν ὑμᾶς καὶ μετεπέμποντο.	ἐξῇτε,	ἐβοηθεῖτε, ἵνα τἀν μέσῳ παραλείπω,
[230]	πρόφασιν, ταῦθ' ὑπὲρ τῶν ἐχθρῶν	ἀπῇτε	βεβουλευμένοι. (ἀλλ' ὅμως ἐκ τοιούτων
[270]	ὑμῖν ἔμ' αἰτιᾶσθαι: (εἰ δὲ	παρῆτε	μὲν ἐν ταῖς ἐκκλησίαις ἁπάσαις,
[10]	πρὸς τὸν ὑπάρχοντα καιρὸν ἕκαστα	θεωρῆτε.	(τοῦ γὰρ Φωκικοῦ συστάντος πολέμου,
[210]	ὄχλον τοὺς περὶ τούτων λόγους	νομίσητε:	ὅ τι δ' οὖν ἐπείσαμεν
[160]	ὑμῖν παραπέμψαντες τῆς προσηκούσης ἀτιμίας	ἀξιώσητε.	ἔρρωσθε} (Ἀπόκρισις Θηβαίοις. {Βασιλεὺς Μακεδόνων
[240]	ἅνθρωπος οὑτοσί, οὐκ ἂν ἀπέθανεν.	ἐμβρόντητε,	εἶτα νῦν λέγεις; (οὐ τοίνυν
[150]	ὅπως ποτ' οὐκ εὐθὺς ἰδόντες	ἀπεστράφητε	θαυμάζω. πλὴν πολύ τι σκότος,
[290]	ἂν ὑμεῖς εὖ οἶδ' ὅτι	συγχωρήσαιτε:	οὗτός τ' εἰ δίκαι' ἐποίει,
[30]	τριήρεσιν εἰς Πύλας ὥσπερ πρότερον	κλείσαιτε	τὸν τόπον, ἀλλ' ἅμ' ἀκούοιτε
[160]	πολλῶν μὲν εἵνεκ' ἂν εἰκότως	ἀκούσαιτέ	μου, μάλιστα δ' ὅτι αἰσχρόν
[260]	εἶναι δοκεῖν ὑπάρχει, κινδυνεύεις δ'	εἴτε	δεῖ σ' ἔτι τοῦτο ποιεῖν,
[270]	συγχωρῶ τὴν ἐμὴν εἴτε τύχην	εἴτε	δυστυχίαν ὀνομάζειν βούλει πάντων αἰτίαν
[20]	εἴτε χρὴ κακίαν εἴτ' ἄγνοιαν	εἴτε	καὶ ἀμφότερα ταῦτ' εἰπεῖν, οἳ
[50]	τῆς ἀναρρήσεως τῆς ἐν τούτοις	εἴτε	καὶ μή: ἔτι μέντοι καὶ
[50]	γέγραφε Κτησιφῶν ταῦτα καὶ προσήκοντα	εἴτε	καὶ ψευδῆ. (Τὸ δὲ μὴ
[270]	βαρβάρων, ἔστω, συγχωρῶ τὴν ἐμὴν	εἴτε	τύχην εἴτε δυστυχίαν ὀνομάζειν βούλει
[20]	ἐξαπατωμένους; ἡ τῶν ἄλλων Ἑλλήνων,	εἴτε	χρὴ κακίαν εἴτ' ἄγνοιαν εἴτε
[250]	καὶ ἀδωροδοκήτως πάντα πεπρᾶχθαί μοι	προσωμολογεῖτε.	τούτων οὖν οὕτως ἐχόντων, τί
[210]	ἐκάλουν ὑμᾶς καὶ μετεπέμποντο. ἐξῇτε,	ἐβοηθεῖτε,	ἵνα τἀν μέσῳ παραλείπω, οὕτως
[40]	γὰρ ἦν ὅ τι ἂν	ἐποιεῖτε.	καὶ οἱ ἄλλοι δ' Ἕλληνες,
[60]	ἀδικῶν ὑμᾶς ἐναντιοῦσθαι δικαίως. τοῦτ'	ἐποιεῖτε	μὲν ὑμεῖς ἐξ ἀρχῆς εἰκότως
[30]	γὰρ ὅλοις οὐδὲν μέτριόν μοι	δοκεῖτε	ποιεῖν, τὴν εἰρήνην συνθέμενοι καὶ
[20]	τοὺς μὲν Ἕλληνας εἰς πόλεμον	παρεκαλεῖτε,	αὐτοὶ δὲ πρὸς Φίλιππον περὶ
[40]	γ' ὑμᾶς αὐτοὺς πάλαι ἂν	ἀπωλώλειτε.	~Καὶ περὶ μὲν τῶν τότε
[200]	προγόνων τοὺς ταῦτα πράξαντας μάλιστ'	ἐπαινεῖτε.	εἰκότως: τίς γὰρ οὐκ ἂν
[40]	μισεῖ καὶ ἀπιστεῖ καὶ προπηλακίζει.	(σκοπεῖτε	δέ: καὶ γὰρ εἰ παρελήλυθ'
[300]	τούτων ἀποδείξεις; ἐναργεῖς καὶ φανεραί.	σκοπεῖτε	δέ. (τί χρῆν τὸν εὔνουν
[220]	αἱ ψῆφοι καὶ μηδὲν περιῇ,	συγχωρεῖτε,	οὕτω καὶ νῦν τοῖς ἐκ
[80]	τὰ βέλτιστα βουλόμενοι τοὺς θεοὺς	αἰτεῖτε,	μὴ μεταδοῖεν ὑμῖν ὧν αὐτοὶ
[70]	πειράσομαι κἀγὼ διαφυλάττειν τὴν εἰρήνην.	εὐτυχεῖτε}	(ἐνταῦθ' οὐδαμοῦ Δημοσθένην γέγραφεν, οὐδ'
[150]	δὲ συμβούλοις ἡμῖν κειμένοις ἐπιζημίοις.	εὐτυχεῖτε}	(ὁρᾶθ' ὅτι φεύγει μὲν τὰς
[30]	κλείσαιτε τὸν τόπον, ἀλλ' ἅμ'	ἀκούοιτε	ταῦτ' ἀπαγγελλόντων ἡμῶν κἀκεῖνος ἐντὸς
[100]	λόχοις συντελειῶν, ἀπὸ εἴκοσι καὶ	πέντε	ἐτῶν εἰς τετταράκοντα, ἐπὶ ἴσον
[230]	ἦν: χρημάτων δὲ σύνταξιν εἰς	πέντε	καὶ τετταράκοντα τάλαντα, καὶ ταῦτ'
[310]	τοῦ κηδεστοῦ χρημάτων πλεῖν ἢ	πέντε	ταλάντων, διτάλαντον δ' εἶχες ἔρανον
[20]	ἑλέσθαι ἐκ πάντων Ἀθηναίων ἤδη	πέντε,	τοὺς δὲ χειροτονηθέντας ἀποδημεῖν μηδεμίαν
[40]	τρόπον τιν' ἐκ πολλοῦ πολεμούμενοι.	(ὅτε	γὰρ περιιὼν Φίλιππος Ἰλλυριοὺς καὶ
[130]	ἐμοῦ κατηγορεῖ: ἕτερον δ' ἀναμιμνῄσκεσθε.	ὅτε	γὰρ Πύθωνα Φίλιππος ἔπεμψε τὸν
[110]	ἀλλ' ἀδίκως ἦρξα. εἶτα παρών,	ὅτε	μ' εἰσῆγον οἱ λογισταί, οὐ
[320]	τῶν ἁπάντων: οὐδέν' ἐξίσταμαι. ~Ὧν,	ὅτε	μὲν τῇ πόλει τὰ βέλτισθ'
[140]	τότ' εὐθὺς ἐν τῷ δήμῳ,	ὅτε	πρῶτον εἶδον τουτονὶ τὸν μιαρὸν
[70]	τὴν εἰς Πελοπόννησον πρεσβείαν ἔγραψα,	ὅτε	πρῶτον ἐκεῖνος εἰς Πελοπόννησον παρεδύετο,
[110]	πολλάκις ἐστεφάνωται ὑφ' ὑμῶν: εἶθ'	ὅτε	τὰς ἀσπίδας Διότιμος ἔδωκε καὶ
[210]	ἔγωγ' ἡδέως ἂν ἐροίμην Αἰσχίνην,	ὅτε	ταῦτ' ἐπράττετο καὶ ζήλου καὶ
[140]	ἐλάττων ὑποληφθῇ: ὅπερ πρότερον συνέβη,	ὅτε	τοὺς ταλαιπώρους Φωκέας ἐποίησ' ἀπολέσθαι
[130]	λέγειν, καὶ ἀπεστάλη Ὑπερείδης} (οὐκοῦν	ὅτε	τοῦτον τοῦ λέγειν ἀπήλασεν ἡ
[290]	καὶ κατεψευσμένου, μάλιστ' ἐθαύμασα πάντων	ὅτε	τῶν συμβεβηκότων τότε τῇ πόλει
[130]	γὰρ οὔ; κατὰ τῆς πατρίδος:	δότε	δ' εἰ βούλεσθε, δότ' αὐτῷ
[320]	ταχίστην ἀπαλλαγὴν τῶν ἐπηρτημένων φόβων	δότε	καὶ σωτηρίαν ἀσφαλῆ.
[250]	τῶν ψήφων τοῖς διώκουσιν οὐ	μετεδίδοτε,	τότ' ἐψηφίζεσθε τἄριστά με πράττειν:
[170]	μετὰ τῶν στρατηγῶν καὶ τοῦ	πότε	δεῖ βαδίζειν ἐκεῖσε καὶ τῆς
[260]	τοιαύτην γὰρ εἵλου πολιτείαν, ἐπειδή	ποτε	καὶ τοῦτ' ἐπῆλθέ σοι ποιῆσαι,
[260]	τοῖς ἀρχιδίοις. ὡς δ' ἀπηλλάγης	ποτὲ	καὶ τούτου, πάνθ' ἃ τῶν
[310]	εὔνοιά γε καὶ προθυμία: ποῦ;	πότε;	ὅστις, ὦ πάντων ἀδικώτατε, οὐδ'
[130]	ὁ δῆμος καταρᾶται. ὀψὲ γάρ	ποτε-	ὀψὲ λέγω; χθὲς μὲν οὖν
[130]	Δημόνικος Μαραθώνιος, ὅτι τοῦ δήμου	ποτὲ	χειροτονήσαντος Αἰσχίνην σύνδικον ὑπὲρ τοῦ
[260]	δ' εἰς τοὺς δημότας ἐνεγράφης	ὁπωσδήποτε,	ἐῶ γὰρ τοῦτο, ἐπειδή γ'
[270]	ἀγαθοῦ πολίτου. (μηδενὸς δ' ἀδικήματος	πώποτε	δημοσίου, προσθήσω δὲ μηδ' ἰδίου,
[250]	εὗρον ἄμεινον, ἐπὶ τῷ μηδένα	πώποτε	τηλικοῦτ' ὀλολύξαι σεμνυνόμενος καὶ ἔγωγε
[200]	ἀνεκτὰ οὐδ' ἔμφυτα, οὐδ' ἐδυνήθη	πώποτε	τὴν πόλιν οὐδεὶς ἐκ παντὸς
[290]	οὐδὲν προδοῦναι, οὐδ' ὅσα συμβεβούλευκα	πώποτε	τουτοισί, ὁμοίως ὑμῖν ὥσπερ ἂν
[210]	ἕτεροι μυρίοι: ἀλλ' ὅμως οὐδεὶς	πώποτε	τούτων διὰ παντὸς ἔδωκεν ἑαυτὸν
[250]	μᾶλλον ὁ πολλάκις μὲν φυγών,	μηδεπώποτε	δ' ἐξελεγχθεὶς ἀδικῶν ἐν ἐγκλήματι
[200]	ἡμῶν ἦσαν πεποιημένοι, καὶ ταῦτα	μηδεπώποτε	τῆς πόλεως ἐν τοῖς ἔμπροσθεν
[190]	παριὼν ἔλεγον. ἐπειδὴ δ' οὐ	τότε,	ἀλλὰ νῦν δεῖξον. εἰπὲ τίς
[60]	ἐν Πέλλῃ τραφέντι, χωρίῳ ἀδόξῳ	τότε	γ' ὄντι καὶ μικρῷ, τοσαύτην
[170]	μοι φέρε τὸ ψήφισμα τὸ	τότε	γενόμενον. ~Καίτοι τίνα βούλει σέ,
[200]	ὅταν τῷ θεῷ ταῦτα δοκῇ:	τότε	δ' ἀξιοῦσα προεστάναι τῶν ἄλλων,
[220]	πραχθέντων κατηγορεῖν, καὶ πόλλ' ἕτερα:	τότε	δ' αὐτὸ τὸ πρᾶγμ' ἂν
[190]	τῶν εἰς σωτηρίαν τῇ πόλει,	τότε	δ' οὐκ ἄξιον εἰπεῖν, ἅ
[180]	μὲν τοίνυν τοῦ δικαίου πολίτου	τότε	δεῖξαι πᾶσιν, εἴ τι τούτων
[40]	ἐστί, τὴν δὲ πονηρίαν εἰδὼς	τότε	δή, τότε καὶ μισεῖ καὶ
[210]	ἡμεῖς μὲν ἐν θυσίαις ἦμεν	τότε,	Θηβαῖοι δ' ἐν τῷ δι'
[90]	ἐπεχείρουν, διεκωλύσατε, οὐ φοβηθέντες τὴν	τότε	Θηβαίοις ῥώμην καὶ δόξαν ὑπάρχουσαν,
[80]	τοίνυν ὑμῶν ἔμ' ἐπὶ τούτοις	τότε,	καὶ γράψαντος Ἀριστονίκου τὰς αὐτὰς
[40]	δὲ πονηρίαν εἰδὼς τότε δή,	τότε	καὶ μισεῖ καὶ ἀπιστεῖ καὶ
[30]	τοιοῦτον ἐγένετο: ὑπὲρ οὗ καὶ	τότε	καὶ νῦν καὶ ἀεὶ ὁμολογῶ
[80]	φαίνομαι τοίνυν ἐγὼ χάριτος τετυχηκὼς	τότε,	καὶ οὐ μέμψεως οὐδὲ τιμωρίας.
[130]	ἡ βουλὴ καὶ προσέταξ' ἑτέρῳ,	τότε	καὶ προδότην εἶναι καὶ κακόνουν
[30]	Κλέων Κοθωκίδης} ~Ταῦτα γράψαντος ἐμοῦ	τότε	καὶ τὸ τῇ πόλει συμφέρον
[90]	ναῦς, οὐ τείχη τῆς πόλεως	τότε	κεκτημένης, ἐξήλθετ' εἰς Ἁλίαρτον καὶ
[190]	τι κακὸν τὸ σῶμα λάβῃ,	τότε	κινεῖται. (ἐπειδὴ δὲ πολὺς τοῖς
[140]	δ' οὔτ' ἐν τῇ θαλάττῃ	τότε	κρείττων ὑμῶν οὔτ' εἰς τὴν
[10]	τῷ μήκει τοῦ πολέμου οἱ	τότε	μὲν βαρεῖς, νῦν δ' ἀτυχεῖς
[50]	εἰπεῖν ὁτιοῦν εἰδότες τὴν τούτου	τότε	μισθαρνίαν. (καίτοι φιλίαν γε καὶ
[90]	τὸν Ἑλλήσποντον ὑπὸ Φιλίππῳ γενέσθαι	τότε,	οὐδὲ τὸ τιμᾶσθαι τὴν πόλιν
[40]	διεφθείροντο, ὧν εἷς οὗτος ἦν,	τότε	πάντες ἐφ' οὓς ταῦτα παρεσκευάζετ'
[80]	δ' ἀδικουμένων τοῖς μὲν ὑμῖν	τότε	πεισθεῖσιν ἡ σωτηρία περιεγένετο, τοῖς
[270]	τιμῶν, ἃ πάντα προσῆν τοῖς	τότε	πραττομένοις ὑπ' ἐμοῦ, ἀλλὰ τῆς
[190]	νῦν ἑόρακεν, ὃ συνήνεγκεν ἂν	τότε	πραχθέν, τοῦτ' ἐγώ φημι δεῖν
[50]	ἀπωλώλειτε. ~Καὶ περὶ μὲν τῶν	τότε	πραχθέντων ἔχων ἔτι πολλὰ λέγειν,
[80]	τοῦ Κλειτάρχου καὶ τοῦ Φιλιστίδου	τότε	πρέσβεις δεῦρ' ἀφικνούμενοι παρὰ σοὶ
[30]	ἦσαν οἱ παρὰ τούτου λόγοι	τότε	ῥηθέντες, καὶ δι' οὓς ἅπαντ'
[20]	τῷ Φιλίππῳ. ἡ μὲν οὖν	τότε	συγχωρηθεῖσ' εἰρήνη διὰ ταῦτ' οὐ
[310]	σὴ ταῖς τῶν τοὺς τοιούτους	τότε	συκοφαντούντων: δῆλον γὰρ ὅτι καὶ
[160]	τῶν Θηβαίων. ἀλλὰ μὴν τὸν	τότε	συμβάντ' ἐν τῇ πόλει θόρυβον
[90]	ἐποίουν τοῦτο, οὐδ' ἐγγύς. (καίτοι	τότε	ταῦτ' ἀμφότερ' Αἰσχίνη, οὔθ' ὑπὲρ
[220]	δοκεῖν τι λέγειν. (οὐκ ἦν	τότε	ταῦτα, ἀλλ' ἐπὶ τῆς ἀληθείας,
[290]	ἐθαύμασα πάντων ὅτε τῶν συμβεβηκότων	τότε	τῇ πόλει μνησθεὶς οὐχ ὡς
[180]	τούτων. τοῦτο τὸ ψήφισμα τὸν	τότε	τῇ πόλει περιστάντα κίνδυνον παρελθεῖν
[180]	Κολλυτῷ ποτ' Οἰνόμαον κακῶς ἐπέτριψας;	τότε	τοίνυν κατ' ἐκεῖνον τὸν καιρὸν
[190]	τὴν τοῦ συμβούλου τάξιν ἀπαιτεῖ.	τότε	τοίνυν τὰ μὲν ἔμελλεν, ὡς
[220]	οὔτε τῷ γραψαμένῳ συγκατηγόρησεν. καίτοι	τότε	τὸν Δημομέλη τὸν ταῦτα γράφοντα
[310]	τινες, οἳ διασύροντες τοὺς ὄντας	τότε	τοὺς {δὲ} πρότερον γεγενημένους ἐπῄνουν,
[130]	βουλὴ ἡ ἐξ Ἀρείου πάγου	τότε	τούτῳ πεπραγμένα, χειροτονησάντων αὐτὸν ὑμῶν
[90]	ἐβοηθήσατε καὶ τούτοις, τῶν ἐθελοντῶν	τότε	τριηράρχων πρῶτον γενομένων τῇ πόλει,
[20]	ἦν πρεσβεία πρὸς οὐδέν' ἀπεσταλμένη	τότε	τῶν Ἑλλήνων, ἀλλὰ πάλαι πάντες
[10]	οὐ γὰρ ἔγωγ' ἐπολιτευόμην πω	τότἐ,	πρῶτον μὲν ὑμεῖς οὕτω διέκεισθε
[290]	τὰ μέγιστα τῶν ὑμετέρων καλῶν	ἔβλαπτε	καὶ διέβαλλεν. (ἀλλὰ τί ταῦτ'
[270]	ὀργὴν καὶ τιμωρίαν κατὰ τούτου.	ἐξήμαρτέ	τις ἄκων: συγγνώμην ἀντὶ τῆς
[40]	ἀνθισταμένους τοῖς ὑμετέροις βουλήμασιν ὑμεῖς	ἐστὲ	σῷοι καὶ ἔμμισθοι, ἐπεὶ διά
[310]	ἀλλὰ πρὸς τοὺς ζῶντας, ὦ	χρηστέ,	ἵνα μηδὲν ἄλλ' εἴπω, τὸν
[240]	δι' ὧν μάλισθ' ὑπελάμβανον ἀγνοήσεσθαι	ἴστε	γὰρ δήπου καὶ μέμνησθ' ὅτι
[30]	βουλῇ καὶ τῷ δήμῳ χαίρειν.	ἴστε	ἡμᾶς παρεληλυθότας εἴσω Πυλῶν καὶ
[10]	καὶ δίκαια λέγω. εἰ μὲν	ἴστε	με τοιοῦτον οἷον οὗτος ᾐτιᾶτο
[160]	συμβάντ' ἐν τῇ πόλει θόρυβον	ἴστε	μὲν ἅπαντες: μικρὰ δ' ἀκούσαθ'
[190]	ἐγὼ δὲ τοσαύτην ὑπερβολὴν ποιοῦμαι	ὥστε,	ἂν νῦν ἔχῃ τις δεῖξαί
[100]	ἔτ' ὠνόμαζον ἑαυτούς, ἀλλὰ συντελεῖς.	ὥστε	δὴ ταῦτα λυθῆναι καὶ μὴ
[30]	ἐν ταῖς κοιναῖς ἡμῶν συνθήκαις.	ὥστε	ἐὰν μὴ ἐμμένητε τοῖς ὡμολογημένοις,
[210]	γ' ὑπερβολῇ συκοφαντίας οὗτος κέχρηται	ὥστε,	εἰ μέν τι τῶν δεόντων
[50]	τὰς Ἑλληνικὰς πράξεις εἱλόμην ἐγώ,	ὥστε	καὶ τὰς ἀποδείξεις ἐκ τούτων
[200]	ὑμετέροις ἤθεσιν ὑμεῖς ὑπολαμβάνετ' εἶναι	ὥστε	καὶ τῶν προγόνων τοὺς ταῦτα
[250]	ἔδοξέ μοι, τοιαῦτα πολιτεύμαθ' ἑλέσθαι	ὥστε	καὶ ὑπὸ τῆς πατρίδος καὶ
[270]	ἅπαντας ἀνθρώπους ὠμότητι καὶ συκοφαντίᾳ,	ὥστε	καὶ ὧν αὐτὸς ὡς ἀτυχημάτων
[100]	καὶ τρίτους οἴεσθέ μοι διδόναι,	ὥστε	μάλιστα μὲν μὴ θεῖναι τὸν
[30]	βοηθεῖν, ἐκφύγοι τὰ πράγματ' αὐτόν,	ὥστε	μισθοῦται τὸν κατάπτυστον τουτονί, οὐκέτι
[220]	τοσοῦθ' ὑπερῆρας ῥώμῃ καὶ τόλμῃ	ὥστε	πάντα ποιεῖν αὐτός; οὐ ταῦτα
[150]	τι τῶν ἐν ἀνθρώποις εὐσεβῶν:	ὥστε	συναντᾶτε μετὰ τῶν ὅπλων εἰς
[80]	πολλὰ δ' αὐτὸς ὁ Φίλιππος	ὥστε	ταῦθ' ὑπάρχειν ἐφ' ὑμᾶς αὐτῷ,
[30]	ἢ οὐκ ἂν ὡρκίζομεν αὐτόν,	ὥστε	τῆς εἰρήνης ἂν διημαρτήκει καὶ
[60]	ὑπομνήμαθ' ὁρῶσι τοσαύτην κακίαν ὑπάρξαι,	ὥστε	τῆς ἐλευθερίας αὐτεπαγγέλτους ἐθελοντὰς παραχωρῆσαι
[60]	μικρῷ, τοσαύτην μεγαλοψυχίαν προσῆκεν ἐγγενέσθαι	ὥστε	τῆς τῶν Ἑλλήνων ἀρχῆς ἐπιθυμῆσαι
[190]	ἀγνοίας ὑπεύθυνος εἶ τοῖς ἄλλοις,	ὥστε	τί μᾶλλον ἐμοῦ σὺ ταῦτα
[110]	τοσαύτης ἀδικίας καὶ μισανθρωπίας μεστὸς	ὥστε	τὸν δόντα τι τῶν ἰδίων
[130]	ἀδικοῦντα Φίλιππον ἐξήλεγξα φανερῶς οὕτως	ὥστε	τοὺς ἐκείνου συμμάχους αὐτοὺς ἀνισταμένους
[60]	τοῦ σώματος παρελέσθαι, τοῦτο προιέμενον,	ὥστε	τῷ λοιπῷ μετὰ τιμῆς καὶ
[10]	πρῶτον μὲν ὑμεῖς οὕτω διέκεισθε	ὥστε	Φωκέας μὲν βούλεσθαι σωθῆναι, καίπερ
[310]	ἐγὼ κρίνωμαι καὶ θεωρῶμαι; μηδαμῶς:	οὔτε	γὰρ δίκαιον οὔτ' ἴσον, Αἰσχίνη,
[210]	γ' ὑμᾶς ὀρθῶς ἐφάνησαν ἐγνωκότες.	οὔτε	γὰρ εἰς τὴν πόλιν εἰσελθόντος
[100]	καὶ ἐν τοῖς Ἑλληνικοῖς φανήσομαι:	οὔτε	γὰρ ἐν τῇ πόλει τὰς
[140]	τῶν λῃστῶν μυρί' ἔπασχε κακά.	οὔτε	γὰρ ἐξήγετο τῶν ἐκ τῆς
[20]	σου ταύτην τὴν φωνὴν οὐδείς:	οὔτε	γὰρ ἦν πρεσβεία πρὸς οὐδέν'
[270]	ἃ συμφέρει τῇ πόλει, χρῆται.	(οὔτε	γὰρ τὴν ὀργὴν οὔτε τὴν
[230]	οὐχ ἅπαντας, ἀλλὰ τοὺς ἀσθενεστάτους:	οὔτε	γὰρ Χίος οὔτε Ῥόδος οὔτε
[80]	μὲν πόλις ὡς ἐχθροὺς καὶ	οὔτε	δίκαι' οὔτε συμφέροντα λέγοντας ἀπήλασε,
[10]	θεοὺς ὀρθῶς ἔχον οὔτε πολιτικὸν	οὔτε	δίκαιόν ἐστιν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι:
[10]	ἐκ τούτων ἄν τις ἴδοι,	οὔτε	δικαίως οὔτ' ἐπ' ἀληθείας οὐδεμιᾶς
[240]	ἀπόνοια Σωσικλέους οὔτε συκοφαντία Φιλοκράτους	οὔτε	Διώνδου καὶ Μελάντου μανία οὔτ'
[290]	νῦν δ' ὑπ' Ἀλεξάνδρου} (ἔμ'	οὔτε	καιρὸς οὔτε φιλανθρωπία λόγων οὔτ'
[230]	οὔτε γὰρ Χίος οὔτε Ῥόδος	οὔτε	Κέρκυρα μεθ' ἡμῶν ἦν: χρημάτων
[240]	πραγμάτων. οὐκοῦν τῶν μὲν δυνάμεων	οὔτε	κύριος οὔθ' ἡγεμὼν ἦν ἐγώ,
[10]	τάξει καὶ φθόνου τοῦτο ποιεῖν:	οὔτε	μὰ τοὺς θεοὺς ὀρθῶς ἔχον
[110]	ἔλεγε περὶ τῶν παραγεγραμμένων νόμων,	οὔτε	μὰ τοὺς θεοὺς ὑμᾶς οἶμαι
[130]	ἂν ἔχοι δεῖξαι, οὐδ' ἔστιν	οὔτε	μεῖζον οὔτ' ἔλαττον ψήφισμ' οὐδὲν
[90]	ἐλευθερίας κίνδυνός τις αὐτοὺς καταλαμβάνῃ,	οὔτε	μνησικακήσετ' οὔθ' ὑπολογιεῖσθε. καὶ οὐκ
[310]	εἰς τὴν ἐπιτιμίαν, οὐδὲ τότ'	οὔτε	παρῆλθες οὔτ' ἐπέδωκας οὐδέν, οὐκ
[10]	μὰ τοὺς θεοὺς ὀρθῶς ἔχον	οὔτε	πολιτικὸν οὔτε δίκαιόν ἐστιν, ὦ
[200]	γὰρ ἐζήτουν οἱ τότ' Ἀθηναῖοι	οὔτε	ῥήτορ' οὔτε στρατηγὸν δι' ὅτου
[230]	τοὺς ἀσθενεστάτους: οὔτε γὰρ Χίος	οὔτε	Ῥόδος οὔτε Κέρκυρα μεθ' ἡμῶν
[200]	οἱ τότ' Ἀθηναῖοι οὔτε ῥήτορ'	οὔτε	στρατηγὸν δι' ὅτου δουλεύσουσιν εὐτυχῶς,
[240]	ἐγώ, καὶ οὔτ' ἀπόνοια Σωσικλέους	οὔτε	συκοφαντία Φιλοκράτους οὔτε Διώνδου καὶ
[80]	ὡς ἐχθροὺς καὶ οὔτε δίκαι'	οὔτε	συμφέροντα λέγοντας ἀπήλασε, σοὶ δ'
[20]	ἔργῳ φανερὸν γέγονεν, οὔτε χρήμασιν	οὔτε	σώμασιν οὔτ' ἄλλῳ οὐδενὶ τῶν
[180]	Ἀθηναίων δῆμος τὸν Θηβαίων δῆμον	οὔτε	τῇ συγγενείᾳ οὔτε τῷ ὁμοφύλῳ.
[270]	χρῆται. (οὔτε γὰρ τὴν ὀργὴν	οὔτε	τὴν ἔχθραν οὔτ' ἄλλ' οὐδὲν
[180]	τάφους ἐπάγων, οὐδὲν ἀλλότριον ποιῶν	οὔτε	τῆς ἑαυτοῦ πατρίδος οὔτε τοῦ
[20]	αὐτοὶ περὶ εἰρήνης ἐβουλεύεσθε. οὔκουν	οὔτε	τῆς ἐξ ἀρχῆς εἰρήνης ἡγεμὼν
[190]	ἄν ὥσπερ οὐδ' ἐστρατήγουν ἐγώ,	οὔτε	τῆς τύχης κύριος ἦν, ἀλλ'
[80]	γιγνομένου, οὔτ' ἀντεῖπεν Αἰσχίνης παρὼν	οὔτε	τὸν εἰπόντ' ἐγράψατο. Καί μοι
[180]	ποιῶν οὔτε τῆς ἑαυτοῦ πατρίδος	οὔτε	τοῦ τρόπου, καὶ τῇ νῦν
[220]	ταῦτ' Αἰσχίνης οὔτ' ἐδίωξεν αὐτὸς	οὔτε	τῷ γραψαμένῳ συγκατηγόρησεν. καίτοι τότε
[180]	Θηβαίων δῆμον οὔτε τῇ συγγενείᾳ	οὔτε	τῷ ὁμοφύλῳ. ἀναμιμνῄσκεται δὲ καὶ
[20]	οὐδ' αἴτιος ὢν ἐγὼ φαίνομαι,	οὔτε	τῶν ἄλλων ὧν κατεψεύσατό μου
[300]	οὔτε τῶν ἔξω Πυλῶν Ἑλλήνων	οὔτε	τῶν εἴσω τοῖς παροῦσι κακοῖς
[300]	ταὐτὰ φρονοῦντ' ἔσχεν ἐμοί, οὐδένες	οὔτε	τῶν ἔξω Πυλῶν Ἑλλήνων οὔτε
[260]	οὔτ' εἴ τισιν θυγατέρας συνεξέδωκα,	οὔτε	τῶν τοιούτων οὐδέν. (καὶ γὰρ
[290]	ὑπ' Ἀλεξάνδρου} (ἔμ' οὔτε καιρὸς	οὔτε	φιλανθρωπία λόγων οὔτ' ἐπαγγελιῶν μέγεθος
[50]	πόθεν λαβόντι ἢ πῶς ἀξιωθέντι;	οὔτε	Φιλίππου ξένον οὔτ' Ἀλεξάνδρου φίλον
[290]	οὔτ' ἐπαγγελιῶν μέγεθος οὔτ' ἐλπὶς	οὔτε	φόβος οὔτ' ἄλλ' οὐδὲν ἐπῆρεν
[20]	συμφερόντων, ὡς ἔργῳ φανερὸν γέγονεν,	οὔτε	χρήμασιν οὔτε σώμασιν οὔτ' ἄλλῳ
[120]	ὡς ὁ πατήρ σου Τρόμης	ἐδούλευε	παρ' Ἐλπίᾳ τῷ πρὸς τῷ
[210]	ἡ πόλις ἦν μεστή, πότερον	συνέθυε	καὶ συνευφραίνετο τοῖς πολλοῖς, ἢ
[70]	ποιῶν ἠδίκει καὶ παρεσπόνδει καὶ	ἔλυε	τὴν εἰρήνην ἢ οὔ; καὶ
[10]	ἑκάστοις προδόταις χρήματ' ἀναλίσκων πάντας	συνέκρουε	καὶ πρὸς αὑτοὺς ἐτάραττεν: εἶτ'
[80]	συλλαβὰς ἅσπερ οὑτοσὶ Κτησιφῶν νῦν	γέγραφε,	καὶ ἀναρρηθέντος ἐν τῷ θεάτρῳ
[50]	εὑρεθήσεται εἴτ' ἀληθῆ περὶ ἐμοῦ	γέγραφε	Κτησιφῶν ταῦτα καὶ προσήκοντα εἴτε
[160]	γνώμη: ἐπειδὴ Φίλιππος ἃς μὲν	κατείληφε	πόλεις τῶν ἀστυγειτόνων, τινὰς δὲ
[0]	εἶναι νομίζω καὶ δίκαιον ἅμα	βραχέ'	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, περὶ τούτων
[170]	ἥκει, σαφῶς ἐπίσταμαι. ὡς δ'	ἔχε’	ἔφην ταῦτα, ἀκούσατέ μου. (ἐκεῖνος
[30]	διημαρτήκει καὶ οὐκ ἂν ἀμφότερ'	εἶχε,	καὶ τὴν εἰρήνην καὶ τὰ
[190]	προγόνων ἢ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος	εἶχε	λόγον. ~Νῦν μέν γ' ἀποτυχεῖν
[10]	ὡς κατ' ἐκείνους τοὺς χρόνους	εἶχε	τὰ πράγματ' ἀναμνῆσαι, ἵνα πρὸς
[230]	ταῦτ' ἐπιστὰς ἐγώ, καὶ πῶς	εἶχε	τὰ τῶν ἐναντίων. εἶτ' εἰ
[230]	ἀγών, σκέψασθε πῶς. πρῶτον μὲν	ἦρχε	τῶν ἀκολουθούντων αὐτὸς αὐτοκράτωρ, ὃ
[130]	συνῄει καὶ ἐκοινολογεῖτο, οὗτος αὐτὸς	ὑπῆρχε	τῇ φύσει κατάσκοπος καὶ πολέμιος
[140]	πολέμου καὶ τῶν λῃστῶν μυρί'	ἔπασχε	κακά. οὔτε γὰρ ἐξήγετο τῶν
[290]	ἂν εὔνους καὶ δίκαιος πολίτης	ἔσχε	τὴν γνώμην οὐδ' ἐδάκρυσεν, οὐδ'
[290]	τοῖς γεγενημένοις ἀνιαροῖς οὐδὲν ὁμοίως	ἔσχε	τοῖς ἄλλοις. (καίτοι τὸν τῶν
[60]	καὶ δημηγορεῖν ἐμὲ προὔλαβε καὶ	κατέσχε	Φίλιππος, ἐάσω: οὐδὲν γὰρ ἡγοῦμαι
[50]	Κτησιφῶντος τοῦ Λεωσθένους Ἀναφλυστίου, ὅτι	ἔγραψε	παράνομον ψήφισμα, ὡς ἄρα δεῖ
[120]	καλὸν ἀνδριάντα καὶ τριταγωνιστὴν ἄκρον	ἐξέθρεψέ	σε; ἀλλὰ πάντες ἴσασι ταῦτα,
[140]	τῶν Ἀμφικτυόνων ἡγεμών, ὃς ἅπαντ'	ἀνέτρεψε	τὰ τῶν Ἑλλήνων, οὗτός ἐστιν
[130]	ἀναμιμνῄσκεσθε. ὅτε γὰρ Πύθωνα Φίλιππος	ἔπεμψε	τὸν Βυζάντιον καὶ παρὰ τῶν
[30]	(λέγε δὴ τὴν ἐπιστολὴν ἣν	ἔπεμψε	Φίλιππος μετὰ ταῦτα. Ἐπιστολή. {Βασιλεὺς
[130]	παρὰ τῶν αὑτοῦ συμμάχων πάντων	συνέπεμψε	πρέσβεις, ὡς ἐν αἰσχύνῃ ποιήσων
[130]	ἀλλ' οἷς ὁ δῆμος καταρᾶται.	ὀψὲ	γάρ ποτε- ὀψὲ λέγω; χθὲς
[130]	δῆμος καταρᾶται. ὀψὲ γάρ ποτε-	ὀψὲ	λέγω; χθὲς μὲν οὖν καὶ