Para.
[300]	σύμμαχ' ὑπάρξει πρᾶξαι, τὸ Βυζάντιον,	τὴν	Ἄβυδον, τὴν Εὔβοιαν; καὶ τῶν
[90]	μὲν ἅπασιν ἀεὶ τοῖς καλοῖς,	τὴν	ἀγαθὴν προβαλλομένους ἐλπίδα, φέρειν δ'
[250]	μὲν τοίνυν ἄν τις ἴδοι	τὴν	ἀγνωμοσύνην αὐτοῦ καὶ τὴν βασκανίαν,
[160]	ἐκ τῶν σκηνῶν τῶν κατὰ	τὴν	ἀγορὰν ἐξεῖργον καὶ τὰ γέρρ'
[320]	φαιδρὸς ἐγὼ καὶ γεγηθὼς κατὰ	τὴν	ἀγορὰν περιέρχομαι, τὴν δεξιὰν προτείνων
[180]	τὴν πόλιν καὶ τὴν χώραν	τὴν	Ἀθηναίων, καὶ ἐνθυμηθέντας τῆς τῶν
[0]	τὸ πρᾶγμα αὔτ' ἀναγκάζῃ, τούτου	τὴν	αἰτίαν οὗτός ἐστι δίκαιος ἔχειν
[280]	καὶ Φιλίππῳ πρᾶγμα, ἀλλ' ἐμὲ	τὴν	αἰτίαν σοι ταύτην ἐπάγειν τῆς
[50]	νῦν εἶπέ που λέγων ὁ	τὴν	Ἀλεξάνδρου ξενίαν ὀνειδίζων ἐμοί’ ἐγώ
[250]	τοὺς ὀμωμοκότας δικαστάς, οὐχ ὃ	τὴν	ἀλήθειαν παρὰ πᾶσι βεβαιοῦσαν; (ναί,
[60]	Αἰσχίνη, τὸ φρόνημ' ἀφεῖσαν καὶ	τὴν	ἀξίαν τὴν αὑτῆς ἐν τῇ
[230]	αὐτὴ διπλάσια τῶν ἄλλων εἰς	τὴν	ἁπάντων σωτηρίαν παρέσχετο. (εἶτα κενὰς
[270]	ἔθνη, πόσῳ δικαιότερον καὶ ἀληθέστερον	τὴν	ἁπάντων, ὡς ἔοικεν, ἀνθρώπων τύχην
[50]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, δικαίως καὶ ἁπλῶς	τὴν	ἀπολογίαν ἔγνωκα ποιεῖσθαι, βαδιοῦμαι δ'
[110]	τῇ πόλει τὰ ἑαυτοῦ διὰ	τὴν	ἀρχὴν μὴ ἐξέσται, ἢ τῶν
[240]	δ' ὅμορος καὶ βαρὺς εἰς	τὴν	Ἀττικὴν διὰ Θηβαίων κεκόμισται, ἄπλους
[140]	ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ πόλεμον εἰς	τὴν	Ἀττικὴν εἰσάγεις, Αἰσχίνη, πόλεμον Ἀμφικτυονικόν’
[230]	ἐκ τῆς Εὐβοίας, ἐν εἰρήνῃ	τὴν	Ἀττικὴν ἐκ θαλάττης εἶναι πάντα
[140]	τότε κρείττων ὑμῶν οὔτ' εἰς	τὴν	Ἀττικὴν ἐλθεῖν δυνατὸς μήτε Θετταλῶν
[170]	μιᾷ γνώμῃ πάντων φιλιππισάντων, εἰς	τὴν	Ἀττικὴν ἔλθωσιν ἀμφότεροι. ἂν μέντοι
[130]	πλοῖ' ἐσεσύλητο, Χερρόνησος ἐπορθεῖτο, ἐπὶ	τὴν	Ἀττικὴν ἐπορεύεθ' ἅνθρωπος, οὐκέτ' ἐν
[210]	ἐφ' ὑμᾶς ἢ συνεμβαλόντας εἰς	τὴν	Ἀττικήν: καὶ ἐδείκνυσαν, ὡς ᾤοντο,
[70]	σφετεριζόμενος καὶ κατασκευάζων ἐπιτείχισμ' ἐπὶ	τὴν	Ἀττικήν, καὶ Μεγάροις ἐπιχειρῶν, καὶ
[140]	πάσας ὅσοι τὴν χώραν ἔχουσι	τὴν	Ἀττικήν, καὶ τὸν Ἀπόλλω τὸν
[160]	δὲ πορθεῖ, κεφαλαίῳ δ' ἐπὶ	τὴν	Ἀττικὴν παρασκευάζεται παραγίγνεσθαι, παρ' οὐδὲν
[100]	ὑπηρετικοῦ ἡ λειτουργία ἔστω. κατὰ	τὴν	αὐτὴν δὲ ἀναλογίαν ἔστω καὶ
[280]	πολλοῖς, οὔκουν οὐδὲ τῆς ἀσφαλείας	τὴν	αὐτὴν ἔχει προσδοκίαν. ἀλλ' ὁρᾷς;
[60]	φρόνημ' ἀφεῖσαν καὶ τὴν ἀξίαν	τὴν	αὑτῆς ἐν τῇ Θετταλῶν καὶ
[40]	ἴδοι ὅτι ὁ μάλιστα φυλάττων	τὴν	αὑτοῦ πατρίδα καὶ πλεῖστ' ἀντιλέγων
[260]	ὡς ἀληθῶς αὑτὸν εὐδαιμονίσειε καὶ	τὴν	αὑτοῦ τύχην; (ἐπειδὴ δ' εἰς
[120]	δὲ λοιδορίαν βλασφημίας, ἃς κατὰ	τὴν	αὑτῶν φύσιν τοῖς ἐχθροῖς περὶ
[250]	ἴδοι τὴν ἀγνωμοσύνην αὐτοῦ καὶ	τὴν	βασκανίαν, οὐχ ἥκιστα δ' ἀφ'
[90]	ἁρμοσταῖς καὶ φρουραῖς, Εὔβοιαν, Τάναγραν,	τὴν	Βοιωτίαν ἅπασαν, Μέγαρα, Αἴγιναν, Κέω,
[300]	Ἀττικῆς, ἐκ δὲ τῆς μεσογείας	τὴν	Βοιωτίαν, ἐκ δὲ τῶν πρὸς
[210]	ἀνδράποδα καὶ τἄλλ' ἀγάθ' εἰς	τὴν	Βοιωτίαν ἥξοντα, ἐκ δ' ὧν
[160]	τῇ ἡμέρᾳ, οἱ μὲν πρυτάνεις	τὴν	βουλὴν ἐκάλουν εἰς τὸ βουλευτήριον,
[90]	Ἐλαιοῦντα, Μάδυτον, Ἀλωπεκόννησον, στεφανοῦσιν Ἀθηναίων	τὴν	βουλὴν καὶ τὸν δῆμον χρυσῷ
[50]	ποιήσειν ὅτι πάντα δικαίως ἀπολογήσομαι:	τὴν	γὰρ αὐτὴν τούτῳ ποιησάμενος τῶν
[320]	καὶ στένων καὶ κύπτων εἰς	τὴν	γῆν, ὥσπερ οἱ δυσσεβεῖς οὗτοι,
[290]	εὔνους καὶ δίκαιος πολίτης ἔσχε	τὴν	γνώμην οὐδ' ἐδάκρυσεν, οὐδ' ἔπαθεν
[0]	διαμαρτεῖν καὶ τούτῳ μὴ ἑλεῖν	τὴν	γραφήν, ἀλλ' ἐμοὶ μὲν- οὐ
[50]	εἶναι τυγχάνειν. καί μοι λέγε	τὴν	γραφὴν αὐτὴν λαβών. (Γραφή. {Ἐπὶ
[100]	τὸ ψήφισμα καθ' ὃ εἰσῆλθον	τὴν	γραφήν, εἶτα τοὺς καταλόγους, τόν
[200]	καὶ αἱ γυναῖκες αἱ ὑμέτεραι	τὴν	γυναῖκ' αὐτοῦ. (οὐ γὰρ ἐζήτουν
[290]	καὶ τοῖς αἰσχίστοις τὴν εὐδαιμονίαν,	τὴν	δ' ἐλευθερίαν καὶ τὸ μηδέν'
[250]	μέρος μετειληφέναι νομίζω τὴν πόλιν.	(τὴν	δ' ἰδίαν τύχην τὴν ἐμὴν
[120]	τοῖς νόμοις εἰσὶν αἱ τιμωρίαι,	τὴν	δὲ λοιδορίαν βλασφημίας, ἃς κατὰ
[130]	πατέρ' ἀντὶ Τρόμητος ἐποίησεν Ἀτρόμητον,	τὴν	δὲ μητέρα σεμνῶς πάνυ Γλαυκοθέαν,
[40]	τῶν ταῦτ' ἀποδομένων δεσπότης ἐστί,	τὴν	δὲ πονηρίαν εἰδὼς τότε δή,
[270]	οὐδαμοῦ καθ' ὑμῶν οὐδ' ἰδίᾳ,	τὴν	δὲ τούτου τοὐναντίον οὐ μόνον
[30]	καὶ Θετταλοὺς τῇ πόλει γενέσθαι,	τὴν	δὲ χάριν τὴν ὑπὲρ τῶν
[320]	γεγηθὼς κατὰ τὴν ἀγορὰν περιέρχομαι,	τὴν	δεξιὰν προτείνων καὶ εὐαγγελιζόμενος τούτοις
[0]	καὶ κοινὸν ἀμφοτέροις ἀκροατὴν οὕτω	τὴν	διάγνωσιν ποιήσεται περὶ ἁπάντων. (μέλλων
[220]	οὐ δίκαια λέγει μεταθέσθαι ταύτην	τὴν	δόξαν ἀξιῶν, ἐγὼ διδάξω ῥᾳδίως,
[160]	καὶ ταῖς ἀποκρίσεσιν, ἧκεν ἔχων	τὴν	δύναμιν καὶ τὴν Ἐλάτειαν κατέλαβεν,
[160]	μὴ βουλομένων ἐφ' ὑμῖν ποιήσασθαι	τὴν	ἑαυτῶν αἵρεσιν, ἀλλὰ κατὰ τὸ
[20]	ἐν τούτῳ τῷ καιρῷ; ἐπὶ	τὴν	εἰρήνην; ἀλλ' ὑπῆρχεν ἅπασιν. ἀλλ'
[160]	ἧς μοι τὴν ὁμόνοιαν καὶ	τὴν	εἰρήνην ἀνανεοῦσθε. πυνθάνομαι μέντοι διότι
[40]	καὶ διημαρτηκότες ὧν ἤλπισαν, ἦγον	τὴν	εἰρήνην ἄσμενοι, καὶ αὐτοὶ τρόπον
[70]	μὴ προίεσθαι διετέλουν. καὶ μὴν	τὴν	εἰρήνην γ' ἐκεῖνος ἔλυσε τὰ
[30]	ἆρ' ἐπὶ ταύταις ταῖς ἐλπίσι	τὴν	εἰρήνην ἐποιεῖσθε, ἢ ταῦτ' ἐπηγγέλλεθ'
[20]	μόνον, ἀλλ' ἀφ' ἧς ἠλπίσατε	τὴν	εἰρήνην ἔσεσθαι, πάσας ἐξελύσατε τὰς
[70]	ἀλλ' ἐπιτιμᾶτε, πειράσομαι κἀγὼ διαφυλάττειν	τὴν	εἰρήνην. εὐτυχεῖτε} (ἐνταῦθ' οὐδαμοῦ Δημοσθένην
[70]	ἠδίκει καὶ παρεσπόνδει καὶ ἔλυε	τὴν	εἰρήνην ἢ οὔ; καὶ πότερον
[20]	ὂν δείκνυται. (ἐπειδὴ τοίνυν ἐποιήσατο	τὴν	εἰρήνην ἡ πόλις, ἐνταῦθα πάλιν
[30]	οὐκ ἂν ἀμφότερ' εἶχε, καὶ	τὴν	εἰρήνην καὶ τὰ χωρία. (τὸ
[20]	ταῦτα βεβαίως ἕξειν: οὐδένα γὰρ	τὴν	εἰρήνην λύσειν τούτων εἵνεκα. (ἁγὼ
[30]	κακούργημα θεάσασθε. (ἐπειδὴ γὰρ ὤμοσε	τὴν	εἰρήνην ὁ Φίλιππος προλαβὼν τὴν
[40]	τὰ πεπραγμένα καὶ δυσχεραίνοντες ἤγετε	τὴν	εἰρήνην ὅμως: οὐ γὰρ ἦν
[280]	ὄντα, οὐδὲ Δημάδην, ἄρτι πεποιηκότα	τὴν	εἰρήνην, οὐδ' Ἡγήμονα, οὐδ' ἄλλον
[160]	τοὺς ὅρκους λύειν ἐπιβάλλεται καὶ	τὴν	εἰρήνην, παραβαίνων τὰς κοινὰς πίστεις,
[30]	οὐδὲν μέτριόν μοι δοκεῖτε ποιεῖν,	τὴν	εἰρήνην συνθέμενοι καὶ ὁμοίως ἀντιπαρεξάγοντες,
[70]	Ὠρεὸν ἔξοδον, οὐκέτι πρεσβείαν, καὶ	τὴν	εἰς Ἐρέτριαν, ἐπειδὴ τυράννους ἐκεῖνος
[70]	ἐκεῖνος εἰς Πελοπόννησον παρεδύετο, εἶτα	τὴν	εἰς Εὔβοιαν, ἡνίκ' Εὐβοίας ἥπτετο,
[70]	τούτοις ἠναντιούμην. καὶ πρῶτον μὲν	τὴν	εἰς Πελοπόννησον πρεσβείαν ἔγραψα, ὅτε
[320]	μοι προσβαλλόντων, οὐδαμῶς ἐγὼ προδέδωκα	τὴν	εἰς ὑμᾶς εὔνοιαν. τὸ γὰρ
[280]	ἐροῦντ' ἐπὶ τοῖς τετελευτηκόσι καὶ	τὴν	ἐκείνων ἀρετὴν κοσμήσοντα μήθ' ὁμωρόφιον
[280]	μηδὲ τῇ φωνῇ δακρύειν ὑποκρινόμενον	τὴν	ἐκείνων τύχην, ἀλλὰ τῇ ψυχῇ
[130]	ἐν Πειραιεῖ καὶ καταστήσαντος εἰς	τὴν	ἐκκλησίαν βοῶν ὁ βάσκανος οὗτος
[160]	τὸ βουλευτήριον, ὑμεῖς δ' εἰς	τὴν	ἐκκλησίαν ἐπορεύεσθε, καὶ πρὶν ἐκείνην
[210]	ἐπιστολήν. Ἐπιστολή (ἐπειδὴ τοίνυν ἐποιήσαντο	τὴν	ἐκκλησίαν, προσῆγον ἐκείνους προτέρους διὰ
[150]	φράσας πολλὰ Κιρραίοις καὶ Λοκροῖς,	τὴν	Ἐλάτειαν καταλαμβάνει. (εἰ μὲν οὖν
[170]	οὖν βούλεται, καὶ τίνος εἵνεκα	τὴν	Ἐλάτειαν κατείληφεν; πλησίον δύναμιν δείξας
[160]	ἧκεν ἔχων τὴν δύναμιν καὶ	τὴν	Ἐλάτειαν κατέλαβεν, ὡς οὐδ' ἂν
[40]	τῆς πολλῆς καὶ ἀκαίρου ῥᾳθυμίας	τὴν	ἐλευθερίαν ἀπολωλεκέναι, τοῖς δὲ προεστηκόσι
[60]	ἁπάντων τὸ ἀξίωμα, τὴν ἡγεμονίαν,	τὴν	ἐλευθερίαν περιείλετο, μᾶλλον δὲ καὶ
[290]	ἠκρωτηριασμένοι τὰς αὑτῶν ἕκαστοι πατρίδας,	τὴν	ἐλευθερίαν προπεπωκότες πρότερον μὲν Φιλίππῳ,
[90]	ἀποδοὺς τὰς πατρίδας, τοὺς νόμους,	τὴν	ἐλευθερίαν, τὰ ἱερά. καὶ ἐν
[70]	ἀλλὰ τὴν Μυσῶν λείαν καλουμένην	τὴν	Ἑλλάδ' οὖσαν ὀφθῆναι ζώντων καὶ
[150]	τῶν πραγμάτων, τὸ ταῦτ' ἐπὶ	τὴν	Ἑλλάδα καὶ τοὺς Θηβαίους καὶ
[300]	οἷος ἐγὼ παρ' ὑμῖν κατὰ	τὴν	ἐμαυτοῦ τάξιν, εἷς ἐν ἑκάστῃ
[250]	τὴν σεαυτοῦ σκόπει, κἂν εὕρῃς	τὴν	ἐμὴν βελτίω τῆς σῆς, παῦσαι
[270]	προσεῖναι. (κἀκεῖν' εὖ οἶδ' ὅτι	τὴν	ἐμὴν δεινότητα- ἔστω γάρ. καίτοι
[270]	ἢ τῶν βαρβάρων, ἔστω, συγχωρῶ	τὴν	ἐμὴν εἴτε τύχην εἴτε δυστυχίαν
[250]	πόλιν. (τὴν δ' ἰδίαν τύχην	τὴν	ἐμὴν καὶ τὴν ἑνὸς ἡμῶν
[250]	ὁ δὲ τὴν ἰδίαν τύχην	τὴν	ἐμὴν τῆς κοινῆς τῆς πόλεως
[210]	ἑτέρως συμβάντων ἁπάντων ἐμὲ καὶ	τὴν	ἐμὴν τύχην αἰτίαν εἶναι: καί,
[250]	γενέσθαι; (καὶ μὴν εἴ γε	τὴν	ἐμὴν τύχην πάντως ἐξετάζειν, Αἰσχίνη,
[250]	ἰδίαν τύχην τὴν ἐμὴν καὶ	τὴν	ἑνὸς ἡμῶν ἑκάστου ἐν τοῖς
[70]	Εὔβοιαν, ἡνίκ' Εὐβοίας ἥπτετο, εἶτα	τὴν	ἐπ' Ὠρεὸν ἔξοδον, οὐκέτι πρεσβείαν,
[150]	δ' ἐλθόντες οὐδὲν ἐποίουν, εἰς	τὴν	ἐπιοῦσαν πυλαίαν ἐπὶ τὸν Φίλιππον
[210]	συκοφάντης γένοιτ' ἢ καταρατότερος; λέγε	τὴν	ἐπιστολήν. Ἐπιστολή (ἐπειδὴ τοίνυν ἐποιήσαντο
[150]	ἕκτῃ ἐπὶ δέκα} (δὸς δὴ	τὴν	ἐπιστολὴν ἥν, ὡς οὐχ ὑπήκουον
[30]	οὗτος ὁ μισθωτός; (λέγε δὴ	τὴν	ἐπιστολὴν ἣν ἔπεμψε Φίλιππος μετὰ
[210]	συμφέροντος εἵνεκ' ἐμαυτῷ, λέγε μοι	τὴν	ἐπιστολὴν ἣν τότ' ἐπέμψαμεν εὐθὺς
[30]	τε τοῦ Καλλισθένους ψήφισμα καὶ	τὴν	ἐπιστολὴν τὴν τοῦ Φιλίππου, ἐξ
[70]	ἑτέροις ἐγκαλῶν. Λέγε δ' αὐτὴν	τὴν	ἐπιστολὴν τὴν τοῦ Φιλίππου. (Ἐπιστολή.
[70]	δ' αὐτὰ τὰ ψηφίσματα καὶ	τὴν	ἐπιστολὴν τὴν τοῦ Φιλίππου, καὶ
[310]	τελευταῖον Ἀριστόνικος τὸ συνειλεγμένον εἰς	τὴν	ἐπιτιμίαν, οὐδὲ τότ' οὔτε παρῆλθες
[20]	Σέρριον καὶ τὸ Μυρτηνὸν καὶ	τὴν	Ἐργίσκην, οὕτω γίγνοινθ' οἱ ὅρκοι,
[10]	δ' ἐπὶ ταύτην ἀπηντηκὼς ἐμοὶ	τὴν	ἑτέρου ζητῶν ἐπιτιμίαν ἀφελέσθαι φαίνεται.
[70]	περὶ τούτων ἐρῶ. ἀλλ' ὁ	τὴν	Εὔβοιαν ἐκεῖνος σφετεριζόμενος καὶ κατασκευάζων
[300]	πρᾶξαι, τὸ Βυζάντιον, τὴν Ἄβυδον,	τὴν	Εὔβοιαν; καὶ τῶν μὲν τοῖς
[90]	ἐσχήκατε, ἀλλὰ πάλιν σφετεριζομένων Θηβαίων	τὴν	Εὔβοιαν οὐ περιείδετε, οὐδ' ὧν
[300]	πολιτευόμενον; οὐκ ἐκ μὲν θαλάττης	τὴν	Εὔβοιαν προβαλέσθαι πρὸ τῆς Ἀττικῆς,
[290]	γαστρὶ μετροῦντες καὶ τοῖς αἰσχίστοις	τὴν	εὐδαιμονίαν, τὴν δ' ἐλευθερίαν καὶ
[0]	μὴ προκατεγνωκέναι μηδέν, οὐδὲ τὸ	τὴν	εὔνοιαν ἴσην ἀποδοῦναι, ἀλλὰ τὸ
[320]	παντὶ δὲ καιρῷ καὶ πράξει	τὴν	εὔνοιαν: τούτου γὰρ ἡ φύσις
[270]	(οὔτε γὰρ τὴν ὀργὴν οὔτε	τὴν	ἔχθραν οὔτ' ἄλλ' οὐδὲν τῶν
[60]	δ' ὁμοίως ἁπάντων τὸ ἀξίωμα,	τὴν	ἡγεμονίαν, τὴν ἐλευθερίαν περιείλετο, μᾶλλον
[180]	Αἰσχίνη, καὶ τίν' ἐμαυτὸν ἐκείνην	τὴν	ἡμέραν εἶναι θῶ; βούλει ἐμαυτὸν
[240]	ὅτι τοὺς πρώτους χρόνους κατὰ	τὴν	ἡμέραν ἑκάστην ἐκρινόμην ἐγώ, καὶ
[60]	δ' οὖσιν Ἀθηναίοις καὶ κατὰ	τὴν	ἡμέραν ἑκάστην ἐν πᾶσι καὶ
[300]	ἀλλ' οὐ ταύτην οὗτος ἄγει	τὴν	ἡσυχίαν, πολλοῦ γε καὶ δεῖ,
[240]	νῦν λέγεις; (οὐ τοίνυν οὐδὲ	τὴν	ἧτταν, εἰ ταύτῃ γαυριᾷς ἐφ'
[180]	πατρίδα, διακοσίας ναῦς καθέλκειν εἰς	τὴν	θάλατταν καὶ τὸν ναύαρχον ἀναπλεῖν
[30]	τὴν εἰρήνην ὁ Φίλιππος προλαβὼν	τὴν	Θρᾴκην διὰ τούτους οὐχὶ πεισθέντας
[130]	Ἀναξίνῳ τῷ κατασκόπῳ συνιὼν εἰς	τὴν	Θράσωνος οἰκίαν ἐλήφθη. καίτοι ὅστις
[130]	Ἀτρομήτου Κοθωκίδην συνερχόμενον νυκτὸς εἰς	τὴν	Θράσωνος οἰκίαν καὶ κοινολογούμενον Ἀναξίνῳ,
[140]	ἐθαύμαζον καὶ κενὴν αἰτίαν διὰ	τὴν	ἰδίαν ἔχθραν ἐπάγειν μ' ὑπελάμβανον
[180]	τῶν Ἑλλήνων ἐλευθερίαν διατηρεῖν ἢ	τὴν	ἰδίαν πατρίδα, διακοσίας ναῦς καθέλκειν
[250]	δὲ καὶ ὑμῖν: ὁ δὲ	τὴν	ἰδίαν τύχην τὴν ἐμὴν τῆς
[150]	Ἀπόλλωνος τοῦ ἐν Δελφοῖς καὶ	τὴν	ἱερὰν χώραν ἐρχόμενοι μεθ' ὅπλων
[150]	Ἀμφικτυόνων, ἐπειδὴ Ἀμφισσεῖς ἐπιβαίνουσιν ἐπὶ	τὴν	ἱερὰν χώραν καὶ σπείρουσι καὶ
[150]	Ἀμφικτυόνων, ἐπειδὴ οἱ ἐξ Ἀμφίσσης	τὴν	ἱερὰν χώραν κατανειμάμενοι γεωργοῦσι καὶ
[290]	τὴν τῶν γεγενημένων αἰτίαν ἐπὶ	τὴν	κεφαλὴν ἀναθεῖεν ἅπαντες, τοὺς ὁμοίους
[150]	συλλέξας καὶ παρελθὼν ὡς ἐπὶ	τὴν	Κιρραίαν, ἐρρῶσθαι φράσας πολλὰ Κιρραίοις
[60]	καὶ δυναστείας τὸν ὀφθαλμὸν ἐκκεκομμένον,	τὴν	κλεῖν κατεαγότα, τὴν χεῖρα, τὸ
[50]	ἐπὶ τούτοις, ἐν τοῖς πεπολιτευμένοις	τὴν	κρίσιν εἶναι νομίζω: ἀπὸ γὰρ
[240]	ταῦτ' ἤδη λέξω. μετὰ γὰρ	τὴν	μάχην εὐθὺς ὁ δῆμος, εἰδὼς
[280]	καὶ πῶς; ὃς εὐθέως μετὰ	τὴν	μάχην πρεσβευτὴς ἐπορεύου πρὸς Φίλιππον,
[150]	καὶ ἐκ ταύτης σαφῶς ὅτι	τὴν	μὲν ἀληθῆ πρόφασιν τῶν πραγμάτων,
[30]	λαβεῖν, καὶ ἔτι πρὸς τούτοις	τὴν	μὲν ἀπέχθειαν τὴν πρὸς Θηβαίους
[120]	κατηγορίας τούτῳ διαφέρειν ἡγοῦμαι, τῷ	τὴν	μὲν κατηγορίαν ἀδικήματ' ἔχειν, ὧν
[250]	βίβλους ἀνεγίγνωσκες καὶ τἄλλα συνεσκευωροῦ,	τὴν	μὲν νύκτα νεβρίζων καὶ κρατηρίζων
[320]	ὥσπερ οἱ δυσσεβεῖς οὗτοι, οἳ	τὴν	μὲν πόλιν διασύρουσιν, ὥσπερ οὐχ
[250]	Δία τὸν Δωδωναῖον ὑμῖν μαντευόμενον,	τὴν	μέντοι τῶν πάντων ἀνθρώπων, ἣ
[250]	τῆς πόλεως κυριωτέραν εἶναί φησι,	τὴν	μικρὰν καὶ φαύλην τῆς ἀγαθῆς
[70]	μὲν γὰρ μὴ ἐχρῆν, ἀλλὰ	τὴν	Μυσῶν λείαν καλουμένην τὴν Ἑλλάδ'
[190]	ναυαγίας αἰτιῷτο. ἀλλ' οὔτ' ἐκυβέρνων	τὴν	ναῦν, φήσειεν ἄν ὥσπερ οὐδ'
[110]	καὶ βοηθούντων τοῖς κατοικοῦσιν Ἀθηναίων	τὴν	νῆσον, οὐ δυναμένου Φίλωνος τοῦ
[100]	μὲν ἐποιήσατε καὶ τὸ σῶσαι	τὴν	νῆσον, πολλῷ δ' ἔτι τούτου
[240]	μηδὲ δεικνύοι δι' ὧν ἀποφεύξονται	τὴν	νόσον, ἐπειδὴ δὲ τελευτήσειέ τις
[100]	Ἑλληνικοῖς τὰ Φιλίππου δῶρα καὶ	τὴν	ξενίαν ἠγάπησα ἀντὶ τῶν κοινῇ
[320]	ἀρχῆς εὐθὺς ὀρθὴν καὶ δικαίαν	τὴν	ὁδὸν τῆς πολιτείας εἱλόμην, τὰς
[160]	ὑμῶν ἐπιστολήν, δι' ἧς μοι	τὴν	ὁμόνοιαν καὶ τὴν εἰρήνην ἀνανεοῦσθε.
[90]	τις εἰς ὑμᾶς ἐξαμάρτῃ, τούτων	τὴν	ὀργὴν εἰς τἄλλ' ἔχετε, ἐὰν
[270]	τῇ πόλει, χρῆται. (οὔτε γὰρ	τὴν	ὀργὴν οὔτε τὴν ἔχθραν οὔτ'
[110]	συνεῖναι τοὺς πολλούς: ἁπλῶς δὲ	τὴν	ὀρθὴν περὶ τῶν δικαίων διαλέξομαι.
[100]	ἐμοῦ νόμου τὸ γιγνόμενον κατὰ	τὴν	οὐσίαν ἕκαστον τιθέναι, καὶ δυοῖν
[300]	αὐτῆς, ἀλλὰ τὴν τύχην κακίζειν	τὴν	οὕτω τὰ πράγματα κρίνασαν: (οὐ
[160]	καὶ τῷ δήμῳ χαίρειν. ἐκομισάμην	τὴν	παρ' ὑμῶν ἐπιστολήν, δι' ἧς
[320]	ἑλέσθαι παρῆν, ἐφαμίλλου τῆς εἰς	τὴν	πατρίδ' εὐνοίας ἐν κοινῷ πᾶσι
[60]	καὶ τιμῆς καὶ δόξης ἀγωνιζομένην	τὴν	πατρίδα, καὶ πλείω καὶ χρήματα
[170]	ὅτι, ὥσπερ τοῖς πωλοῦσι Φιλίππῳ	τὴν	πατρίδα πάρεσθ' ἡ βοηθήσουσα δύναμις
[260]	σκώπτεις. (ἀλλὰ γὰρ παρεὶς ὧν	τὴν	πενίαν αἰτιάσαιτ' ἄν τις, πρὸς
[70]	~Σέρριον δὲ καὶ Δορίσκον καὶ	τὴν	Πεπαρήθου πόρθησιν καὶ ὅσ' ἄλλ'
[50]	πολλῶν προαιρέσεων οὐσῶν τῆς πολιτείας	τὴν	περὶ τὰς Ἑλληνικὰς πράξεις εἱλόμην
[60]	πεισθέντες; (ἀλλ' ἐκεῖσ' ἐπανέρχομαι. τί	τὴν	πόλιν, Αἰσχίνη, προσῆκε ποιεῖν ἀρχὴν
[200]	Διὸς ἑωρῶμεν ἂν τοὺς εἰς	τὴν	πόλιν ἀνθρώπους ἀφικνουμένους, εἰ τὰ
[170]	(καίτοι εἰ μὲν τοὺς σωθῆναι	τὴν	πόλιν βουλομένους παρελθεῖν ἔδει, πάντες
[60]	ἐροίμην, τῆς ποίας μερίδος γενέσθαι	τὴν	πόλιν ἐβούλετ' ἄν, πότερον τῆς
[210]	ἐφάνησαν ἐγνωκότες. οὔτε γὰρ εἰς	τὴν	πόλιν εἰσελθόντος τοῦ στρατοπέδου οὐδεὶς
[150]	ἅπαν τοῦτο τὸ πρᾶγμ' εἰς	τὴν	πόλιν εἰσέπεσε: νῦν δὲ τό
[90]	γενέσθαι τότε, οὐδὲ τὸ τιμᾶσθαι	τὴν	πόλιν ἐκ τούτων ἡ προαίρεσις
[200]	οἳ καὶ τὴν χώραν καὶ	τὴν	πόλιν ἐκλιπεῖν ὑπέμειναν εἰς τὰς
[280]	πάντες ἴσασιν. καίτοι τίς ὁ	τὴν	πόλιν ἐξαπατῶν; οὐχ ὁ μὴ
[130]	Φιλίππῳ τὰ νεώρι' ἐμπρήσειν εἰς	τὴν	πόλιν ἦλθεν; ὃν λαβόντος ἐμοῦ
[90]	ὄντας οὐδ' εὐεργέτας, ἀλλὰ πολλὰ	τὴν	πόλιν ἡμῶν ἠδικηκότας καὶ μεγάλα,
[130]	πρέσβεις, ὡς ἐν αἰσχύνῃ ποιήσων	τὴν	πόλιν καὶ δείξων ἀδικοῦσαν, τότ'
[180]	θεοῖς καὶ ἥρωσι τοῖς κατέχουσι	τὴν	πόλιν καὶ τὴν χώραν τὴν
[60]	ἦν ἑλέσθαι πράττειν καὶ ποιεῖν	τὴν	πόλιν, καὶ τούτων λόγον παρ'
[80]	τὸ δ' ὑμεῖς ὅταν λέγω,	τὴν	πόλιν λέγω. τίς δ' ὁ
[20]	αἴτιος γεγενῆσθαι καὶ κεκωλυκὼς εἴην	τὴν	πόλιν μετὰ κοινοῦ συνεδρίου τῶν
[300]	περίεστι καὶ τὸ μηδένα μέμφεσθαι	τὴν	πόλιν μηδὲ τὴν προαίρεσιν αὐτῆς,
[290]	πεπολιτευμένων τίθεμαι. οὐ λίθοις ἐτείχισα	τὴν	πόλιν οὐδὲ πλίνθοις ἐγώ, οὐδ'
[200]	οὐδ' ἔμφυτα, οὐδ' ἐδυνήθη πώποτε	τὴν	πόλιν οὐδεὶς ἐκ παντὸς τοῦ
[290]	ἔμ' εἰς πράγματα φάσκων ἐμπεσεῖν	τὴν	πόλιν, οὐκ ἀπὸ τῆς ἐμῆς
[10]	ἐφ' οἷς ἀδικοῦντά μ' ἑώρα	τὴν	πόλιν, οὖσί γε τηλικούτοις ἡλίκα
[100]	ἔχων ἔν τε τοῖς κατὰ	τὴν	πόλιν πολιτεύμασι καὶ ἐν τοῖς
[120]	ἅπαντες εἰς τὸ ποιεῖν εὖ	τὴν	πόλιν προτρέπονται, καὶ τοὺς ἀποδιδόντας
[20]	(χωρὶς δὲ τούτων καὶ διαβάλλει	τὴν	πόλιν τὰ μέγιστ' ἐν οἷς
[120]	ἐάν τις ἠδικηκώς τι τυγχάνῃ	τὴν	πόλιν. (ταῦτα τοίνυν εἰδὼς Αἰσχίνης
[190]	τινὸς εὐνοίᾳ καὶ τῷ προβαλέσθαι	τὴν	πόλιν ταύτην τὴν συμμαχίαν, ἧς
[250]	ἐφ' ἡμᾶς μέρος μετειληφέναι νομίζω	τὴν	πόλιν. (τὴν δ' ἰδίαν τύχην
[190]	τοσοῦτος κίνδυνος καὶ φόβος περιέστη	τὴν	πόλιν, τί ἄν, εἴ που
[260]	(ἐν μὲν τοίνυν τοῖς πρὸς	τὴν	πόλιν τοιοῦτος: ἐν δὲ τοῖς
[100]	ἔτι δ' ὑστερίζουσαν ἐκ τούτων	τὴν	πόλιν τῶν καιρῶν, ἔθηκα νόμον
[100]	τεθεωρηκὼς ἐν τοσούτοις καὶ τοιούτοις	τὴν	πόλιν ὑπὲρ τῶν τοῖς ἄλλοις
[80]	Περινθίων, οἷς ἐστεφάνουν ἐκ τούτων	τὴν	πόλιν. ~Ψήφισμα Βυζαντίων. {Ἐπὶ ἱερομνάμονος
[220]	μέγαν εἶναι τὸν κατειληφότα κίνδυνον	τὴν	πόλιν ὥστ' οὐκ ἐδόκει μοι
[260]	πικρῶς, Αἰσχίνη: εἶτ' ἐρώτησον τουτουσὶ	τὴν	ποτέρου τύχην ἂν ἕλοιθ' ἕκαστος
[300]	μηδένα μέμφεσθαι τὴν πόλιν μηδὲ	τὴν	προαίρεσιν αὐτῆς, ἀλλὰ τὴν τύχην
[190]	δ' ἤδη παρῆν, ἐν οἷς	τὴν	προαίρεσίν μου σκόπει τῆς πολιτείας,
[300]	καὶ λέγοντα καὶ γράφοντα τοιαῦτα,	τὴν	Προκόννησον, τὴν Χερρόνησον, τὴν Τένεδον,
[10]	καὶ τοῦ μὲν ἀγῶνος ὅλου	τὴν	πρὸς ἔμ' ἔχθραν προίσταται, οὐδαμοῦ
[160]	καὶ παρακαλέσουσιν αὐτὸν μάλιστα μὲν	τὴν	πρὸς ἡμᾶς ὁμόνοιαν διατηρεῖν καὶ
[160]	τῶν ἄλλων τῶν συνεργῶν αὐτῷ	τὴν	πρὸς Θηβαίους ἔχθραν, συνέβη τὸν
[30]	πρὸς τούτοις τὴν μὲν ἀπέχθειαν	τὴν	πρὸς Θηβαίους καὶ Θετταλοὺς τῇ
[0]	μὴ τῶν δικαζόντων ἕκαστος ὑμῶν	τὴν	πρὸς τοὺς θεοὺς εὐσέβειαν φυλάττων
[310]	μέντοι δίκαιόν ἐστιν, ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	τὴν	πρὸς τοὺς τετελευτηκότας εὔνοιαν ὑπάρχουσαν
[80]	δὲ ἀναγορεύσεως τοῦ στεφάνου ἐπιμεληθῆναι	τὴν	πρυτανεύουσαν φυλὴν καὶ τὸν ἀγωνοθέτην.
[140]	ποιῆσαι τοῖς Ἀμφικτύοσι καὶ περὶ	τὴν	Πυλαίαν ταραχήν: εἰς γὰρ ταῦτ'
[250]	πάντως ἐξετάζειν, Αἰσχίνη, προαιρεῖ, πρὸς	τὴν	σεαυτοῦ σκόπει, κἂν εὕρῃς τὴν
[300]	τόπων τοὺς ὁμόρους ταύτῃ; οὐ	τὴν	σιτοπομπίαν, ὅπως παρὰ πᾶσαν φιλίαν
[210]	ἐν τοῖς ὅπλοις καὶ κατὰ	τὴν	στρατηγίαν ἀτυχηθέντων μόνος αἴτιος εἶναι.
[210]	οἰκίας καὶ τὸ ἄστυ δέχεσθαι	τὴν	στρατιὰν ἐπὶ παῖδας καὶ γυναῖκας
[160]	τῶν πρότερον ἢ ἐγὼ ταύτην	τὴν	συμμαχίαν δοκιμασάντων. (ἀλλ' ἐκεῖσ' ἐπάνειμι,
[190]	τῷ προβαλέσθαι τὴν πόλιν ταύτην	τὴν	συμμαχίαν, ἧς σὺ κατηγορεῖς. (ἔστι
[80]	ἤθελον οὐδ' ἐπὶ τούτοις ἔφασαν	τὴν	συμμαχίαν πεποιῆσθαι, λέγοντες ἀληθῆ, χάρακα
[290]	ὃν σύ μου διέσυρες, καὶ	τὴν	ταφρείαν ἄξια μὲν χάριτος καὶ
[320]	ποιήσατε, ἡμῖν δὲ τοῖς λοιποῖς	τὴν	ταχίστην ἀπαλλαγὴν τῶν ἐπηρτημένων φόβων
[20]	ᾖ Φίλιππος καὶ τοὺς ὅρκους	τὴν	ταχίστην ἀπολαμβάνειν, ἵν' ἐχόντων τῶν
[20]	τε παρ' αὐτοῦ καὶ δοῦναι	τὴν	ταχίστην ἐπὶ ταῖς ὡμολογημέναις συνθήκαις
[30]	τὰ ἐκ τῶν ἀγρῶν πάντα	τὴν	ταχίστην, τὰ μὲν ἐντὸς σταδίων
[20]	μὲν τοίνυν ἔγραψα βουλεύων ἀποπλεῖν	τὴν	ταχίστην τοὺς πρέσβεις ἐπὶ τοὺς
[300]	τοιαῦτα, τὴν Προκόννησον, τὴν Χερρόνησον,	τὴν	Τένεδον, τὰ δ' ὅπως οἰκεῖα
[170]	τῶν λεγόντων καὶ πολιτευομένων ἐγὼ	τὴν	τῆς εὐνοίας τάξιν ἐν τοῖς
[70]	ὅτι ἐπισκεψάμενοι Ἀθηναῖοι ἐπιτιμήσουσι κατὰ	τὴν	τῆς ὀλιγωρίας ἀξίαν: εἰ δὲ
[250]	τῆς τύχης τούτου διαλεχθήσομαι. (ἐγὼ	τὴν	τῆς πόλεως τύχην ἀγαθὴν ἡγοῦμαι,
[30]	ἀσμένως τινὲς ἤκουον αὐτοῦ διὰ	τὴν	τόθ' ὑποῦσαν ἀπέχθειαν πρὸς τοὺς
[90]	ἀνελεῖν ἐπεχείρουν, διεκωλύσατε, οὐ φοβηθέντες	τὴν	τότε Θηβαίοις ῥώμην καὶ δόξαν
[320]	εἰπεῖν, ἐν μὲν ταῖς ἐξουσίαις	τὴν	τοῦ γενναίου καὶ τοῦ πρωτείου
[290]	πάντα κατορθοῦν’ οὐ τῷ συμβούλῳ	τὴν	τοῦ κατορθοῦν τοὺς ἀγωνιζομένους ἀνέθηκεν
[70]	αὐτοῦ ἀποσταλέντα σκάφη εἴκοσι ἐπὶ	τὴν	τοῦ σίτου παραπομπὴν εἰς Ἑλλήσποντον
[190]	γίγνεται: ἡ δὲ προαίρεσις αὐτὴ	τὴν	τοῦ συμβούλου διάνοιαν δηλοῖ. (μὴ
[190]	δὲ μέλλον ἢ τὸ παρὸν	τὴν	τοῦ συμβούλου τάξιν ἀπαιτεῖ. τότε
[240]	εἰς ὁμόνοιαν καὶ φιλίαν καὶ	τὴν	τοῦ τὰ δέοντα ποιεῖν ὁρμὴν
[30]	Καλλισθένους ψήφισμα καὶ τὴν ἐπιστολὴν	τὴν	τοῦ Φιλίππου, ἐξ ὧν ἀμφοτέρων
[70]	Λέγε δ' αὐτὴν τὴν ἐπιστολὴν	τὴν	τοῦ Φιλίππου. (Ἐπιστολή. {Βασιλεὺς Μακεδόνων
[70]	τὰ ψηφίσματα καὶ τὴν ἐπιστολὴν	τὴν	τοῦ Φιλίππου, καὶ λέγ' ἐφεξῆς:
[150]	τῶν Ἀμφικτυόνων κατὰ τὴν ὑφήγησιν	τὴν	τούτου, προσπεσόντες οἱ Λοκροὶ μικροῦ
[50]	πρὶν ἔμ' εἰπεῖν ὁτιοῦν εἰδότες	τὴν	τούτου τότε μισθαρνίαν. (καίτοι φιλίαν
[100]	Κατάλογος {Τοὺς τριηράρχους αἱρεῖσθαι ἐπὶ	τὴν	τριήρη ἀπὸ τῆς οὐσίας κατὰ
[100]	Κατάλογος. {Τοὺς τριηράρχους καλεῖσθαι ἐπὶ	τὴν	τριήρη συνεκκαίδεκα ἐκ τῶν ἐν
[300]	μηδὲ τὴν προαίρεσιν αὐτῆς, ἀλλὰ	τὴν	τύχην κακίζειν τὴν οὕτω τὰ
[290]	οἷς ἂν εἰκότως καὶ δικαίως	τὴν	τῶν γεγενημένων αἰτίαν ἐπὶ τὴν
[60]	καὶ Δολόπων τάξει συγκατακτᾶσθαι Φιλίππῳ	τὴν	τῶν Ἑλλήνων ἀρχὴν καὶ τὰ
[180]	ἀρετῆς, διότι περὶ πλείονος ἐποιοῦντο	τὴν	τῶν Ἑλλήνων ἐλευθερίαν διατηρεῖν ἢ
[20]	(καὶ μὴν εἰ τὸ κωλῦσαι	τὴν	τῶν Ἑλλήνων κοινωνίαν ἐπεπράκειν ἐγὼ
[210]	προσῆγον ἐκείνους προτέρους διὰ τὸ	τὴν	τῶν συμμάχων τάξιν ἐκείνους ἔχειν.
[130]	πάγου τὸ πρᾶγμ' αἰσθομένη καὶ	τὴν	ὑμετέραν ἄγνοιαν ἐν οὐ δέοντι
[280]	ἧς τὰ πράγματ' ἔπραττον, καὶ	τὴν	ὑμετέραν ἀδικίαν: ἃ γὰρ εὐθενούντων
[30]	πόλει γενέσθαι, τὴν δὲ χάριν	τὴν	ὑπὲρ τῶν πεπραγμένων Φιλίππῳ. (ὅτι
[130]	τοῖς ἐχθροῖς ὑπηρετοῦντα μισθαρνεῖν ἢ	τὴν	ὑπὲρ ὑμῶν ἑλόμενον τάξιν πολιτεύεσθαι.
[190]	πρὸς Διὸς καὶ θεῶν μηδεὶς	τὴν	ὑπερβολὴν θαυμάσῃ, ἀλλὰ μετ' εὐνοίας
[150]	τὴν χώραν τῶν Ἀμφικτυόνων κατὰ	τὴν	ὑφήγησιν τὴν τούτου, προσπεσόντες οἱ
[160]	τὸν χρόνον βουλομένους πρᾶξαι ταύτην	τὴν	φιλίαν, καὶ περὶ τῶν ἄλλων
[90]	τε τῆς πόλεως καλοκαγαθίαν καὶ	τὴν	Φιλίππου κακίαν. ὁ μὲν γὰρ
[150]	συναντᾶτε μετὰ τῶν ὅπλων εἰς	τὴν	Φωκίδα, ἔχοντες ἐπισιτισμὸν ἡμερῶν τετταράκοντα,
[30]	εἴσω Πυλῶν καὶ τὰ κατὰ	τὴν	Φωκίδα ὑφ' ἑαυτοὺς πεποιημένους, καὶ
[220]	ἡ ἐμὴ πολιτεία, Αἰσχίνη: ταύτην	τὴν	φωνὴν ἐκεῖνος ἀφῆκε, πολλοὺς καὶ
[290]	οὐδὲν τῇ ψυχῇ, ἀλλ' ἐπάρας	τὴν	φωνὴν καὶ γεγηθὼς καὶ λαρυγγίζων
[20]	τοῦτο, οὐδ' ἤκουσέ σου ταύτην	τὴν	φωνὴν οὐδείς: οὔτε γὰρ ἦν
[120]	πόλιν προτρέπονται, καὶ τοὺς ἀποδιδόντας	τὴν	χάριν μᾶλλον ἐπαινοῦσι τοῦ στεφανουμένου:
[210]	τ' ἐπὶ τοῦ ποταμοῦ καὶ	τὴν	χειμερινήν, οὐκ ἀμέμπτους μόνον ὑμᾶς
[230]	τουτὶ διελέχθην ἐγώ, ἢ δευρὶ	τὴν	χεῖρα, (ἀλλὰ μὴ δευρὶ παρήνεγκἀ,
[60]	ὀφθαλμὸν ἐκκεκομμένον, τὴν κλεῖν κατεαγότα,	τὴν	χεῖρα, τὸ σκέλος πεπηρωμένον, πᾶν
[300]	καὶ γράφοντα τοιαῦτα, τὴν Προκόννησον,	τὴν	Χερρόνησον, τὴν Τένεδον, τὰ δ'
[280]	πάντα τὸν ἔμπροσθε χρόνον ταύτην	τὴν	χρείαν, ὡς πάντες ἴσασιν. καίτοι
[140]	θεοὺς πάντας καὶ πάσας ὅσοι	τὴν	χώραν ἔχουσι τὴν Ἀττικήν, καὶ
[150]	τοὺς ἱερομνήμονας, ~πείθει ψηφίσασθαι περιελθεῖν	τὴν	χώραν, ἣν οἱ μὲν Ἀμφισσεῖς
[200]	ἐκείνων τῆς ἀρετῆς, οἳ καὶ	τὴν	χώραν καὶ τὴν πόλιν ἐκλιπεῖν
[220]	Θηβαίους μετὰ Φιλίππου συνεμβαλεῖν εἰς	τὴν	χώραν, ὃ πάντες ᾤοντο, μεθ'
[300]	λογισμῷ δυνατόν, καὶ τούτοις ἐτείχισα	τὴν	χώραν, οὐχὶ τὸν κύκλον τοῦ
[180]	τοῖς κατέχουσι τὴν πόλιν καὶ	τὴν	χώραν τὴν Ἀθηναίων, καὶ ἐνθυμηθέντας
[150]	κατεχρῶ καὶ ψευδεῖ. (περιιόντων τοίνυν	τὴν	χώραν τῶν Ἀμφικτυόνων κατὰ τὴν
[130]	ταῦτ' ἀπὸ τοῦ βωμοῦ φέρουσα	τὴν	ψῆφον ἔπραξε, καὶ οὐδεμία ψῆφος
[280]	πατρίς. (ὁ γὰρ οὕτως ἔχων	τὴν	ψυχήν, οὗτος ἐπ' εὐνοίᾳ πάντ'

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 17/11/2005