Section, chapitre
[2, 28]	γὰρ τὸ γεγονὸς ἔχει ἀρχήν,	τὸ	ἀγένητον ἀξιοῖ μὴ ἔχειν, ὥστ´
[2, 17]	περὶ τούτων. Διὰ μὲν γὰρ	τὸ	ἄδηλον εἶναι ποτέρως ἔχει τἀληθές,
[2, 25]	εἰ παθεῖν τι ἀδίκως αἱρετόν,	τὸ	ἀδίκως αἱρετώτερον τοῦ δικαίως, ἀλλ´
[2, 29]	εἰ ἀφαιρουμένου συμβαίνει μηδὲν ἧττον	τὸ	ἀδύνατον. Κἄπειτα τοῦτο ἐμφανιστέον, καὶ
[2, 30]	φάντος ἢ ἀποφάντος, οὐκ ἔσται	τὸ	ἀδύνατον. ~Περὶ δὲ τῶν ἀπαγόντων
[2, 27]	~ΧΧV ΙΙ. Τοὺς δὲ παρὰ	τὸ	αἰτεῖσθαι καὶ λαμβάνειν τὸ ἐν
[2, 17]	ἡ διάμετρος ἀσύμμετρός ἐστι" οὗ	τὸ	ἀληθὲς ἀμφιδοξεῖται, μάλιστα μεταφέρων ἄν
[2, 17]	διελὼν ἤρετο τὸ ὁμώνυμον ἢ	τὸ	ἀμφίβολον, οὐκ ἂν ἄδηλος ἦν
[2, 17]	οὐ δόξει σοφίζεσθαι, διὰ δὲ	τὸ	ἀμφιδοξεῖν οὐ δόξει ψεύδεσθαι· ἡ
[2, 30]	εἰς ἄλλας λύσεις· καὶ γὰρ	τὸ	ἄμφω καὶ τὸ ἅπαντα πλείω
[2, 22]	τοὺς πολλοὺς ἕν τι, οἷον	τὸ	ἄνθρωπος. Φανερὸν οὖν ὅτι οὐ
[2, 23]	τὴν λέξιν λόγοις ἀεὶ κατὰ	τὸ	ἀντικείμενον ἔσται ἡ λύσις ἢ
[2, 23]	Εἰ δὲ παρ´ ὁμοιότητα λέξεως,	τὸ	ἀντικείμενον ἔσται λύσις. Ἆρ´ ὃ
[2, 23]	Εἰ δὲ παρ´ ὁμωνυμίαν, ἔστι	τὸ	ἀντικείμενον ὄνομα εἰπόντα λύειν· οἷον,
[2, 22]	γὰρ ἦν αὕτη λύσις, δόντα	τὸ	ἀντικείμενον οὐχ οἷόν τε λύειν,
[2, 28]	τόδε τῷδε ἀκολουθεῖ, τῷ ἀντικειμένῳ	τὸ	ἀντικείμενον) παρ´ ὃ καὶ ὁ
[2, 30]	καὶ γὰρ τὸ ἄμφω καὶ	τὸ	ἅπαντα πλείω σημαίνει· οὔκουν ταὐτόν,
[2, 25]	εὐθεώρητον πότερον ἄν τις ἀποδοίη,	τὸ	ἁπλῶς ἀληθεύειν ἢ ψεύδεσθαι, δύσκολον
[2, 17]	διαφέρει; Εἰ δὲ τῷ μὲν	τὸ	ἁπλῶς λέγειν Κορίσκον ἀποδώσει, τῷ
[2, 25]	νόσος κακόν ἐστιν, ἀλλ´ οὐ	τὸ	ἀποβαλεῖν νόσον. Ἆρα τὸ δίκαιον
[2, 25]	εἰπεῖν τἀγαθὸν εἶναι κακὸν καὶ	τὸ	ἀποβαλεῖν τἀγαθόν. Ὁμοίως δὲ καὶ
[2, 32]	Ἢ οὐκ ἀνάγκη, εἰ μὴ	τὸ	Αὕτη" ἀσπίδα σημαίνει ἀλλ´ ἀσπίς,
[2, 22]	τῷδε τῷ λόγῳ· Ἆρ´ ἐνδέχεται	τὸ	αὐτὸ ἅμα ποιεῖν τε καὶ
[2, 24]	τοῦ εἶναι ἤ πως ἔχειν	τὸ	αὐτὸ ἀξίωμα λαμβάνῃ, οἷον εἰ
[2, 25]	κύριά ἐστιν ἐκ τοῦ νόμου·	τὸ	αὐτὸ ἄρα δίκαιον καὶ οὐ
[2, 31]	Τὸ γὰρ κοῖλον κοινῇ μὲν	τὸ	αὐτὸ δηλοῖ ἐπὶ τοῦ σιμοῦ
[2, 24]	τοῦτ´ ἔστιν ἀληθὲς καὶ ἐνδέχεται	τὸ	αὐτὸ εἰδέναι καὶ ἀγνοεῖν, ἀλλ´
[2, 24]	ὅτι προσιόν. Ἐνδέχεσθαι δὲ δοκεῖ	τὸ	αὐτὸ εἰδέναι καὶ μή, οἷον
[2, 26]	προσέρηται, οὐχ ὁμολογητέον ὡς ἀδύνατον	τὸ	αὐτὸ εἶναι διπλάσιον καὶ μὴ
[2, 22]	γέ τι ἅμα καὶ ἑωρακέναι	τὸ	αὐτὸ καὶ κατὰ ταὐτὸ ἐνδέχεται.
[2, 26]	πρὸς τὴν ἀντίφασιν, ὅπως ἔσται	τὸ	αὐτὸ καὶ κατὰ τὸ αὐτὸ
[2, 26]	ἔσται τὸ αὐτὸ καὶ κατὰ	τὸ	αὐτὸ καὶ πρὸς τὸ αὐτὸ
[2, 26]	κατὰ τὸ αὐτὸ καὶ πρὸς	τὸ	αὐτὸ καὶ ὡσαύτως καὶ ἐν
[2, 24]	μουσικὸν μὴ γνωρίζειν· οὕτω γὰρ	τὸ	αὐτὸ οἶδε καὶ οὐκ οἶδεν,
[2, 17]	δ´ ὅμοιον ὡς εἰ καὶ	τὸ	αὐτὸ ὄνομα τεθείη τοῖς ἑτέροις.
[2, 31]	δὲ τῶν ἀπαγόντων εἰς τὸ〉	τὸ	αὐτὸ πολλάκις εἰπεῖν φανερὸν ὡς
[2, 21]	δὴ λυτέον, δῆλον· οὐ γὰρ	τὸ	αὐτὸ σημαίνει ὀξύτερον τὸ δὲ
[2, 20]	Ἀλλ´ ἐν μὲν τοῖς γεγραμμένοις	τὸ	αὐτὸ τὸ〉 ὄνομα, ὅταν ἐκ
[2, 31]	κατηγορουμένοις τοῦτο λεκτέον, ὡς οὐ	τὸ	αὐτὸ χωρὶς καὶ ἐν τῷ
[2, 22]	ὃ μανθάνει; μανθάνει δέ τις	τὸ	βραδὺ ταχύ. Οὐ τοίνυν ὃ
[2, 16]	τοῖς ἄλλοις τὸ θᾶττον καὶ	τὸ	βραδύτερον ἐκ τοῦ γεγυμνάσθαι γίνεται
[2, 22]	αὐτὸν καὶ τοὺς καθ´ ἕκαστον·	τὸ	γὰρ ἄνθρωπος καὶ ἅπαν τὸ
[2, 16]	δοκεῖν καὶ μηδενὸς ἀπείρως ἔχειν·	τὸ	γὰρ κοινωνοῦντα λόγων ψέγειν λόγους,
[2, 25]	τὸ κακὸν βούλεται, ἀλλὰ τἀγαθόν·	τὸ	γὰρ λαβεῖν ἀγαθόν. Καὶ ἡ
[2, 22]	καὶ ὅσα ἄλλα ὁμοίως λέγεται·	τὸ	γὰρ λοιπὸν αὐτὸς προστίθησιν ὁ
[2, 25]	εἶναί τι καὶ εἶναι ταὐτόν	(τὸ	γὰρ μὴ ὂν οὐκ εἰ
[2, 22]	ὡς οὐκ εἶχε, τὸν ἕνα·	τὸ	γὰρ μόνον οὐ τόδε σημαίνει
[2, 18]	προτάσεις τῷ ἀνελεῖν τι μόνον·	τὸ	γὰρ συμπέρασμα ἀληθές. Ὥστε τοῖς
[2, 22]	Καὶ φανερὸν ὅτι οὐ συλλελόγισται·	τὸ	γὰρ ταχέως οὐ τόδε διδόναι
[2, 28]	τοῦ Μελίσσου λόγος· εἰ γὰρ	τὸ	γεγονὸς ἔχει ἀρχήν, τὸ ἀγένητον
[2, 25]	πώς, ἢ τὸ μὲν πῂ	τὸ	δ´ ἁπλῶς, οὐδὲν κωλύει. Ὥστ´
[2, 22]	ὧν δὲ τὸ μὲν εὗρε	τὸ	δ´ ἔμαθε, τὰ ἄμφω οὐδέτερον.
[2, 19]	τὸ διττὸν τὸ μὲν ὂν	τὸ	δ´ οὐκ ὄν. Ὅσοις μὲν
[2, 21]	γὰρ τὸ αὐτὸ σημαίνει ὀξύτερον	τὸ	δὲ βαρύτερον ῥηθέν. ~Δῆλον δὲ
[2, 30]	τὸ μὲν ἀγαθὸν κακὸν γίνεται,	τὸ	δὲ κακὸν ἀγαθόν, δύο γένοιντ´
[2, 30]	Εἰ τὸ μέν ἐστιν ἀγαθὸν	τὸ	δὲ κακόν, ὅτι ταῦτα ἀληθὲς
[2, 18]	τὸ μὲν γὰρ προϊδεῖν χαλεπόν,	τὸ	δὲ κατὰ σχολὴν ἰδεῖν ῥᾷον.
[2, 26]	τριπήχεος τετράπηχυ κατὰ τὸ μῆκος·	τὸ	δὲ μεῖζον ἐλάττονος μεῖζον· αὐτὸ
[2, 25]	τὸ ἔχειν τὰ αὐτοῦ δίκαιον,	τὸ	δὲ τἀλλότρια οὐ δίκαιον· κρίσιν
[2, 32]	Αὕτη" ἀσπίδα σημαίνει ἀλλ´ ἀσπίς,	τὸ	δὲ Ταύτην" ἀσπίδα. Οὐδ´ εἰ
[2, 22]	τὸ μὲν γὰρ τόδε τι,	τὸ	δὲ τοιόνδε σημαίνει, ὥστ´ οὐκ
[2, 32]	τὸ μὲν Οὗ" λίθου λέγει,	(τὸ	δὲ τοῦτο" λίθον· ἐδόθη δ´,
[2, 31]	ἄλλα, τὸ μὲν τῇ ῥινὶ	τὸ	(δὲ τῷ σκέλει, σημαίνειν· ἔνθα
[2, 31]	ἡμίσεος" ὅτι ἐμφαίνεται. Καὶ γὰρ	τὸ	δέκα ἐν τοῖς ἑνὸς δέουσι
[2, 31]	χωρὶς καὶ ἐν τῷ λόγῳ	τὸ	δηλούμενον. Τὸ γὰρ κοῖλον κοινῇ
[2, 17]	ἀποκριτέον μιᾷ ἀποκρίσει· ἀναιρεῖται γὰρ	τὸ	διαλέγεσθαι. Τοῦτο δ´ ὅμοιον ὡς
[2, 17]	δέδοται δ´ ἐν τοῖς λόγοις	τὸ	διελεῖν, φανερὸν ὅτι τὸ μὴ
[2, 25]	οὐ τὸ ἀποβαλεῖν νόσον. Ἆρα	τὸ	δίκαιον τοῦ ἀδίκου καὶ τὸ
[2, 25]	τοῦ δικαίως, ἀλλ´ ἁπλῶς μὲν	τὸ	δικαίως, τοδὶ μέντοι οὐδὲν κωλύει
[2, 25]	τὸ δίκαιον τοῦ ἀδίκου καὶ	τὸ	δικαίως τοῦ ἀδίκως αἱρετώτερον; ἀλλ´
[2, 19]	Ἐν ἀρχῇ μὲν οὖν πρὸς	τὸ	διπλοῦν καὶ ὄνομα καὶ λόγον
[2, 17]	ἀγωνιστικοῖς λόγοις καὶ τῇ πρὸς	τὸ	διττὸν ἀπαντήσει. Ἀποκριτέον δ´ ἐπὶ
[2, 20]	οὐ πάντες οἱ ἔλεγχοι παρὰ	τὸ	διττόν, καθάπερ τινές φασιν. Διαιρετέον
[2, 19]	ἓν τῶν ἐρωτημάτων ἀμφίβολον. Καὶ	τὸ	διττὸν ὁτὲ μὲν ἔστιν ὁτὲ
[2, 19]	τοῖς ἐρωτήμασιν, οὐκ ἀνάγκη προαποφῆσαι	τὸ	διττόν· οὐ γὰρ πρὸς τοῦτο
[2, 19]	δ´ οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ σημαίνει	τὸ	διττὸν τὸ μὲν ὂν τὸ
[2, 17]	ἐλεγχοειδές. Οὔκουν τὸ ἐλεγχθῆναι ἀλλὰ	τὸ	δοκεῖν εὐλαβητέον, ἐπεὶ τό γ´
[2, 17]	ἀναγκάζηται λέγειν, ἐνταῦθα μάλιστα προσθετέον	τὸ	δοκεῖν· οὕτω γὰρ ἂν οὔτ´
[2, 25]	πείθεσθαι καὶ ἀπειθεῖν; ἢ οὔτε	τὸ	εἶναί τι καὶ εἶναι ταὐτόν
[2, 24]	καὶ σὸν καὶ τέκνον. Καὶ	τὸ	εἶναι τῶν κακῶν τι ἀγαθόν·
[2, 22]	ἄνθρωπός ἐστιν. Οὐδ´ εἴ τις	τὸ	ἐκτιθέμενον μὴ ὅπερ τόδε τι
[2, 22]	οὐκ ἔστιν αὐτὸ ἐκθέσθαι. Οὐ	τὸ	ἐκτίθεσθαι δὲ ποιεῖ τὸν τρίτον
[2, 17]	ἐξ ἀνάγκης, ἐρωτώμενον πότερον, δεῖ	τὸ	ἔλαττον διδόναι (χαλεπώτερον γὰρ συλλογίσασθαι
[2, 26]	μέντοι ὡδὶ ὥς ποτ´ ἦν	τὸ	ἐλέγχεσθαι διωμολογημένον. Εἰσὶ δὲ πάντες
[2, 17]	τρόπον τινὰ οὐκ ἔσται διαφυγεῖν	τὸ	ἐλέγχεσθαι τὸν ἀποκρινόμενον· ἐπὶ γὰρ
[2, 17]	τὸ συμπέρασμα φαίνεται ἐλεγχοειδές. Οὔκουν	τὸ	ἐλεγχθῆναι ἀλλὰ τὸ δοκεῖν εὐλαβητέον,
[2, 17]	μὴ συγχωρητέον εἶναι ἔνια, ὡς	τὸ	ἐν ἀρχῇ αἰτοῦντος, ὅταν τι
[2, 17]	δόξειεν. Ἐπεὶ δὲ πῶς αἰτεῖται	τὸ	ἐν ἀρχῇ δῆλον, οἴονται δὲ
[2, 27]	παρὰ τὸ αἰτεῖσθαι καὶ λαμβάνειν	τὸ	ἐν ἀρχῇ πυνθανομένῳ, ἂν ᾖ
[2, 33]	κατὰ πάντων τὸ ὂν καὶ	τὸ	ἕν, ἢ ἕτερον· τοῖς μὲν
[2, 33]	ταὐτὸ σημαίνειν τὸ ὂν καὶ	τὸ	ἕν, οἱ δὲ τὸν Ζήνωνος
[2, 33]	λύουσι διὰ τὸ πολλαχῶς φάναι	τὸ	ἓν λέγεσθαι καὶ τὸ ὄν)
[2, 30]	τὰ πλείω τῷ ἑνὶ ἢ	τὸ	ἓν τοῖς πολλοῖς ὑπάρχῃ, τῷ
[2, 32]	οὐδὲ γὰρ ἂν ἑλληνίζοι οὕτως	τὸ	ἐρώτημα λεχθέν, Ἆρ´ ἐπίστασαι τοῦτο;
[2, 17]	δ´ ἐπὶ μὲν τῶν δοκούντων	τὸ	ἔστω" λέγοντα· καὶ γὰρ οὕτως
[2, 25]	κωλύει ἀδίκως ἢ δικαίως. Καὶ	τὸ	ἔχειν τὰ αὐτοῦ δίκαιον, τὸ
[2, 17]	πρότερον δὲ μᾶλλον οἱ ἐριστικοί,	τὸ	ἢ ναί" ἢ οὔ" ἀποκρίνεσθαι
[2, 31]	σημαίνει οὐδὲν ἴσως, ὥσπερ οὐδὲ	τὸ	ἥμισυ" εἰ δ´ ἄρα καὶ
[2, 24]	τοῦτο λέγεται πολλαχῶς· καὶ γὰρ	τὸ	ἥμισυ εἰπόντες τοῦ ἔπους δός
[2, 16]	δ´, ὥσπερ ἐν τοῖς ἄλλοις	τὸ	θᾶττον καὶ τὸ βραδύτερον ἐκ
[2, 20]	τῷ ἀποκρινομένῳ· οὐ γὰρ ταὐτὸ	τὸ〉	ἰδεῖν Τοῖς ὀφθαλμοῖς τυπτόμενον" καὶ
[2, 17]	εἶναι δοκεῖ θέσεως. Ἔτι ὅταν	τὸ	καθόλου μὴ ὀνόματι ληφθῇ ἀλλὰ
[2, 28]	γὰρ ὡς τῷ ἐν μέρει	τὸ	καθόλου, οἷον ἀνθρώπῳ ζῷον (ἀξιοῦται
[2, 20]	τὸ κακόν, ὥστε κακὸν μάθημα	τὸ	κακόν. Ἀλλ´ ἔστι κακῶν σπουδαία
[2, 20]	ἡ ἐπιστήμη· σπουδαῖον ἄρα μάθημα	τὸ	κακόν. Ἀλλὰ μὴν καὶ κακὸν
[2, 25]	τὸ λαβεῖν ἐστι κακόν. Οὔκουν	τὸ	κακὸν βούλεται, ἀλλὰ τἀγαθόν· τὸ
[2, 20]	μὴν καὶ κακὸν καὶ μάθημα	τὸ	κακόν, ὥστε κακὸν μάθημα τὸ
[2, 24]	ἅπασι τούτοις ὅτι οὐκ ἀνάγκη	τὸ	κατὰ τοῦ συμβεβηκότος καὶ κατὰ
[2, 22]	οὐ δοτέον τόδε τι εἶναι	τὸ	κοινῇ κατηγορούμενον ἐπὶ πᾶσιν, ἀλλ´
[2, 31]	ἔστιν ἡ ἰατρικὴ ἐπιστήμη) ὅπερ	τὸ	κοινόν· ἐκεῖνο δ´ ἦν ἐπιστήμη
[2, 22]	τὸ γὰρ ἄνθρωπος καὶ ἅπαν	τὸ	κοινὸν οὐ τόδε τι ἀλλὰ
[2, 32]	συλλελόγισται τὸν σολοικισμόν, οὐδ´ εἰ	τὸ	Κορίσκος" σημαίνει ὅπερ αὕτη, μὴ
[2, 25]	θεά" ~ΧΧV Τοὺς δὲ παρὰ	τὸ	κυρίως τόδε ἢ πῂ ἢ
[2, 25]	κακόν ἐστιν ὁ κλέπτης, καὶ	τὸ	λαβεῖν ἐστι κακόν. Οὔκουν τὸ
[2, 17]	πως ἐν τοῖς διαλεγομένοις διὰ	τὸ	λανθάνειν τὸ συμβαῖνον. Ὥσπερ οὖν
[2, 32]	ἔστιν ἄρα τι λίθον. Ἢ	τὸ	λέγειν λίθον οὐκ ἔστι λέγειν
[2, 22]	πάσχειν τι σημαίνει; πάλιν δὲ	τὸ	λέγειν τρέχειν ὁρᾶν ὁμοίως ἀλλήλοις
[2, 24]	ἀγνοεῖν, ἀλλ´ ἐνταῦθα οὐδὲν κοινωνεῖ	τὸ	λεχθέν. Οὐδὲν δὲ κωλύει τὸν
[2, 16]	πάθοι πολλάκις. Τρίτον δὲ καὶ	τὸ	λοιπὸν ἔτι πρὸς δόξαν, τὸ
[2, 30]	καὶ τὰ αὐτά" Ἔτι Εἰ	τὸ	μὲν ἀγαθὸν κακὸν γίνεται, τὸ
[2, 18]	τε καὶ μὴ λύειν λόγον·	τὸ	μὲν γὰρ προϊδεῖν χαλεπόν, τὸ
[2, 22]	μουσικός, πότερον ταὐτὸν ἢ ἕτερον;	τὸ	μὲν γὰρ τόδε τι, τὸ
[2, 30]	ἐν τοῖσδε τοῖς λόγοις· Εἰ	τὸ	μέν ἐστιν ἀγαθὸν τὸ δὲ
[2, 22]	ἢ εὑρὼν οἶδεν; ὧν δὲ	τὸ	μὲν εὗρε τὸ δ´ ἔμαθε,
[2, 19]	ἔστιν, ἀλλὰ σημαίνει τὸ διττὸν	τὸ	μὲν ὂν τὸ δ´ οὐκ
[2, 32]	λίθου· ἐπίστασαι ἄρα λίθου. Ἢ	τὸ	μὲν Οὗ" λίθου λέγει, (τὸ
[2, 25]	πρός τι ἢ πώς, ἢ	τὸ	μὲν πῂ τὸ δ´ ἁπλῶς,
[2, 31]	προστιθέμενον δὲ οὐδὲν κωλύει ἄλλα,	τὸ	μὲν τῇ ῥινὶ τὸ (δὲ
[2, 33]	ἕτερον δόξειεν ἂν εἶναι διὰ	τὸ	μεταφερόμενον ἕκαστον μὴ ὁμοίως εἶναι
[2, 17]	λόγοις τὸ διελεῖν, φανερὸν ὅτι	τὸ	μὴ διορίσαντα δοῦναι τὴν ἐρώτησιν,
[2, 17]	συλλογίζεσθαί γε αὐτούς, ὥστε πρὸς	τὸ	μὴ δοκεῖν διορθωτέον. Εἰ γάρ
[2, 25]	ἅμα καὶ ἀληθεύειν, ἀλλὰ διὰ	τὸ	μὴ εἶναι εὐθεώρητον πότερον ἄν
[2, 17]	ἔλεγχος. Ἐξειργόμενον δὲ τούτων ἐπὶ	τὸ	μὴ καλῶς δεδεῖχθαι πορευτέον, ἀπαντῶντα
[2, 17]	ἐγίνετ´ ἄν. Νῦν δὲ διὰ	τὸ	μὴ καλῶς ἐρωτᾶν τοὺς πυνθανομένους
[2, 25]	λόγοι τοῦτ´ ἔχοντες· Ἆρ´ ἐνδέχεται	τὸ	μὴ ὂν εἶναι; ἀλλὰ μὴν
[2, 26]	ἂν ἐκ τριπήχεος τετράπηχυ κατὰ	τὸ	μῆκος· τὸ δὲ μεῖζον ἐλάττονος
[2, 24]	δός μοι Ἰλιάδα" σημαίνομεν, οἷον	τὸ	μῆνιν ἄειδε, θεά" ~ΧΧV Τοὺς
[2, 17]	ὅτι οὐδ´ ἐπὶ τῶν ὁμωνύμων	τὸ	ναί" ἢ οὔ" λεκτέον· οὐδὲ
[2, 24]	ἀναγκαῖον, ἔχειν δὲ δεῖ προφέρειν	τὸ	οἷον" Εἰσὶ δὲ πάντες οἱ
[2, 17]	νῦν. Εἰ δὲ διελὼν ἤρετο	τὸ	ὁμώνυμον ἢ τὸ ἀμφίβολον, οὐκ
[2, 22]	εἰ ἐφ´ ἓν βλέπων λέγει	τὸ	ὁμώνυμον· οὕτως γὰρ δόντος ἔσται
[2, 33]	φάναι τὸ ἓν λέγεσθαι καὶ	τὸ	ὄν) Ὁμοίως δὲ καὶ τῶν〉
[2, 33]	πότερον ταὐτὸ σημαίνει κατὰ πάντων	τὸ	ὂν καὶ τὸ ἕν, ἢ
[2, 33]	μὲν γὰρ δοκεῖ ταὐτὸ σημαίνειν	τὸ	ὂν καὶ τὸ ἕν, οἱ
[2, 25]	μὴ ὄν. Ὁμοίως δὲ καὶ	τὸ	ὂν οὐκ ἔσται· οὐ γὰρ
[2, 20]	μὲν τοῖς γεγραμμένοις τὸ αὐτὸ	τὸ〉	ὄνομα, ὅταν ἐκ τῶν αὐτῶν
[2, 22]	ποιεῖ τὸν τρίτον ἄνθρωπον, ἀλλὰ	τὸ	ὅπερ τόδε τι εἶναι συγχωρεῖν·
[2, 22]	ἅμα ταὐτὸ ποιεῖν καὶ πεποιηκέναι,	τὸ	ὁρᾶν καὶ ἑωρακέναι φαίη ἐγχωρεῖν,
[2, 22]	οὔπω ἐλήλεγκται, εἰ μὴ λέγοι	τὸ	ὁρᾶν ποιεῖν τι ἀλλὰ πάσχειν·
[2, 20]	διαιρούμενος, εἴπερ μὴ ὡς〉 καὶ	τὸ	ὄρος" (καὶ) ὅρος" τῇ προσῳδίᾳ
[2, 21]	οὗ καταλύεις οἰκία; Ναί. Οὐκοῦν	τὸ	οὐ καταλύεις’ τοῦ καταλύεις’ ἀπόφασις;
[2, 21]	ὁ λόγος· Ἆρά γ´ ἐστὶ	τὸ	οὗ καταλύεις οἰκία; Ναί. Οὐκοῦν
[2, 21]	ἀπόφασις; (Ναί. Ἔφησας δ´ εἶναι	τὸ	οὗ καταλύεις οἰκίαν· ἡ οἰκία
[2, 32]	ξύλον" Τὸ δὲ Λίθος" καὶ	τὸ	Οὗτος" ἄρρενος ἔχει κλίσιν. Εἰ
[2, 20]	οὐ ταὐτά. Ὥστ´ οὐ διττὸν	τὸ	παρὰ διαίρεσιν. Φανερὸν δὲ καὶ
[2, 20]	σύνθεσιν. Οὐ γάρ ἐστι διττὸν	τὸ	παρὰ τὴν διαίρεσιν· οὐ γὰρ
[2, 22]	ποιόν, οὐδὲν διοίσει· ἔσται γὰρ	τὸ	παρὰ τοὺς πολλοὺς ἕν τι,
[2, 16]	τὸ λοιπὸν ἔτι πρὸς δόξαν,	τὸ	περὶ πάντα γεγυμνάσθαι δοκεῖν καὶ
[2, 24]	οὐ τοῦτο τῶν κακῶν) παρὰ	τὸ	πῂ οὖν καὶ ἁπλῶς φαίνεται.
[2, 19]	Καὶ ἐν τοῖς ἔχουσι δὲ	τὸ	πλεοναχῶς ἐν ταῖς προτάσεσιν ὁμοίως·
[2, 31]	τοῖς ἑνὸς δέουσι δέκα καὶ	τὸ	ποιῆσαι ἐν τῷ μὴ ποιῆσαι
[2, 19]	μὲν οὖν ἐν τῷ τέλει	τὸ	πολλαχῶς, ἂν μὴ προσλάβῃ τὴν
[2, 24]	Καίτοι φανερὸν ὡς εἰ (παρὰ	τὸ	πολλαχῶς λέγεσθαι φαίνεται ὁ ἔλεγχος,
[2, 33]	λόγον καὶ Παρμενίδου λύουσι διὰ	τὸ	πολλαχῶς φάναι τὸ ἓν λέγεσθαι
[2, 16]	Πρῶτον μὲν γὰρ ὡς ἐπὶ	τὸ	πολὺ γινόμενοι παρὰ τὴν λέξιν
[2, 16]	λέξιν ἄμεινον ἔχειν ποιοῦσι πρὸς	τὸ	ποσαχῶς ἕκαστον λέγεται καὶ ποῖα
[2, 24]	ἅπαντας. Ἐπεὶ γὰρ ἀδιόριστόν ἐστι	τὸ	πότε λεκτέον ἐπὶ τοῦ πράγματος
[2, 26]	εἰδὼς ἕκαστον ὅτι ἕκαστον οἶδε	τὸ	πρᾶγμα; καὶ ὁ ἀγνοῶν ὡσαύτως;
[2, 24]	Κορίσκον ὅτι Κορίσκος οἶδε καὶ	τὸ	προσιὸν ὅτι προσιόν. Ἐνδέχεσθαι δὲ
[2, 29]	ἡ ἀκολούθησις. ~Ὅσοι τε παρὰ	τὸ	προστιθέναι τι συλλογίζονται, σκοπεῖν εἰ
[2, 33]	τοῖς ἐριστικοῖς, πῶς εἴπῃ τις	τὸ	προταθέν. Διόπερ ἐν τοῖς συλλογιστικοῖς
[2, 17]	οὖν ὡς ἐν οἷς ἀσαφὲς	τὸ	προτεινόμενον οὐ συγχωρητέον ἁπλῶς. Ὅταν
[2, 17]	οὖν ἄδηλον ποτέρως εἴωθε λέγεσθαι	τὸ	προτεινόμενον, πότερον ὡς αἱ γνῶμαι
[2, 31]	γὰρ τὸ σιμόν, ἔνθα δὲ	τὸ	ῥοικὸν σημαίνει, καὶ οὐδὲν διαφέρει
[2, 31]	σκέλει, σημαίνειν· ἔνθα μὲν γὰρ	τὸ	σιμόν, ἔνθα δὲ τὸ ῥοικὸν
[2, 31]	γάρ ἐστιν. Οὐ γάρ ἐστι	τὸ	σιμὸν ῥὶς κοίλη ἀλλὰ ῥινὸς
[2, 17]	τοῖς διαλεγομένοις διὰ τὸ λανθάνειν	τὸ	συμβαῖνον. Ὥσπερ οὖν εἴπομεν, ἐπειδήπερ
[2, 24]	οἱ τοιοίδε τῶν λόγων παρὰ	τὸ	συμβεβηκός· Ἆρ´ οἶδας ὃ μέλλω
[2, 24]	δεσπότης ἐστὶ τέκνου, ἀλλὰ παρὰ	τὸ	συμβεβηκὸς ἡ σύνθεσίς ἐστιν· Ἆρ´
[2, 33]	Ὁμοίως δὲ καὶ τῶν〉 παρὰ	τὸ	συμβεβηκὸς καὶ παρὰ τῶν ἄλλων
[2, 24]	ἄλλων. ~Πρὸς δὲ τοὺς παρὰ	τὸ	συμβεβηκὸς μία μὲν ἡ αὐτὴ
[2, 33]	τὴν λέξιν τοῖς δὲ παρὰ	τὸ	συμβεβηκὸς τοῖς δὲ παρ´ ἕτερον
[2, 19]	ἐν μὲν τῷ σιγῶντα λέγειν"	τὸ	συμπέρασμα διττόν, ἐν δὲ τῷ
[2, 18]	τῶν ἠρωτημένων καὶ τῷ δεῖξαι	τὸ	συμπέρασμα ἔχον οὐχ οὕτως· (τοὺς
[2, 33]	ἐστίν, ἢ πότερον αὕτη παρὰ	τὸ	συμπέρασμα ἢ παρά τι τῶν
[2, 18]	ἢ ἀσυλλόγιστος, εἶτα πότερον ἀληθὲς	τὸ	συμπέρασμα ἢ ψεῦδος, ὅπως ἢ
[2, 33]	τοιοῦτος δριμύς, ὁ ἐξ ἴσου	τὸ	συμπέρασμα ποιῶν τοῖς ἐρωτήμασι, δεύτερος
[2, 19]	τι πλείω σημαῖνον, οἱ δὲ	τὸ	συμπέρασμα πολλαχῶς λεγόμενον· οἷον ἐν
[2, 25]	καὶ μὴ ἁπλῶς, λυτέον σκοποῦντι	τὸ	συμπέρασμα πρὸς τὴν ἀντίφασιν, εἰ
[2, 26]	καθάπερ ὑπεγράφη πρότερον, ἀπαντητέον σκοποῦσι	τὸ	συμπέρασμα πρὸς τὴν ἀντίφασιν, ὅπως
[2, 18]	ἀληθὲς οἱ δὲ ψεῦδος ἔχουσι	τὸ	συμπέρασμα, τοὺς μὲν κατὰ τὸ
[2, 32]	ἔστι μήτε δέδοται, οὐ λεκτέον	τὸ	συμπέρασμα· φαίνεται δὲ παρὰ τὸ
[2, 17]	χάριν προσδιαιρετέον ἀλλ´ ἢ ὅτι	τὸ	συμπέρασμα φαίνεται ἐλεγχοειδές. Οὔκουν τὸ
[2, 18]	τὸ συμπέρασμα, τοὺς μὲν κατὰ	τὸ	συμπέρασμα ψευδεῖς διχῶς ἐνδέχεται λύειν·
[2, 22]	τοῦ ἀκούοντος ὑπολαμβάνεται δεδωκέναι, ὅτε	τὸ	τέμνειν ποιεῖν τι καὶ τὸ
[2, 22]	πάσχειν ποιεῖν τι; οὔ. Οὐκοῦν	τὸ	τέμνεται καίεται αἰσθάνεται ὁμοίως λέγεται
[2, 22]	τὸ τέμνειν ποιεῖν τι καὶ	τὸ	τετμηκέναι πεποιηκέναι ἔδωκε καὶ ὅσα
[2, 26]	ταὐτὸ ἐπίσταται καὶ ἀγνοεῖ. Ἆρα	τὸ	τετράπηχυ τοῦ τριπήχεος μεῖζον; γένοιτο
[2, 32]	τὸ συμπέρασμα· φαίνεται δὲ παρὰ	τὸ	τὴν ἀνόμοιον πτῶσιν τοῦ ὀνόματος
[2, 22]	ἀλλ´ ὅτε βαδίζει εἴρηκεν, οὐδὲ	τὸ	τὴν κύλικα πίνειν ὃ πίνει
[2, 17]	Κορίσκον ἀποδώσει, τῷ δὲ προσθήσει	τὸ	τινὰ ἢ τόνδε, ἄτοπον· οὐδὲν
[2, 31]	~Περὶ δὲ τῶν ἀπαγόντων εἰς	τὸ〉	τὸ αὐτὸ πολλάκις εἰπεῖν φανερὸν
[2, 26]	πάντες οἵδ´ οἱ λόγοι παρὰ	τὸ	τοιοῦτο. Ἆρ´ ὁ εἰδὼς ἕκαστον
[2, 24]	τούτου, ἀγαθὸν τούτου ἅμα. Οὐδὲ	τὸ	τὸν ἄνθρωπον φάναι τῶν ζῴων
[2, 32]	λίθος" Ἢ οὐ ταὐτὸ σημαίνει	τὸ	Τοῦτο" ἐν τῷ Ἆρ´ ἐπίστασαι
[2, 17]	Ὁ γὰρ αὐτὸς ἔσται λόγος	τὸ	τοῦτον τὸν Κορίσκον τῷ τοῦτον
[2, 25]	ἄρα καὶ οὐκ ἀγαθόν. Ἆρα	τὸ	ὑγιαίνειν ἢ δύνασθαι ἐν πόλει
[2, 20]	ἰδεῖν Τοῖς ὀφθαλμοῖς τυπτόμενον" καὶ	τὸ	φάναι ἰδεῖν τοῖς ὀφθαλμοῖς" τυπτόμενον.
[2, 18]	συλλογισμοῦ, παρ´ ὁποίαν ἐρώτησιν συμβαίνει	τὸ	ψεῦδος, ὁ δὲ ψευδὴς συλλογισμὸς
[2, 22]	~Δῆλον δὲ καὶ τοῖς παρὰ	τὸ	ὡσαύτως λέγεσθαι τὰ μὴ ταὐτὰ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 19/11/2009